အမ်ားျဖစ္ေနက် ပုံစံမ်ား၊ အရာမ်ားထက္ ပုိမုိလြန္ကဲၿပီး အျဖစ္မ်ားတတ္တဲ့ သေဘာကုိ စ႐ုိက္လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ပါဠိစရိတဆုိတဲ့ စကားလုံးကုိ စ႐ုိက္လုိ႔ ျမန္မာမႈ ျပဳထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစ႐ုိက္ကုိပဲ အထုံ၀ါသနာလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ လူေတြမွာ စိတ္ေကာင္းစိတ္ဆုိး အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေနတာဟာ ဒီဘ၀နဲ႔ပဲ သက္ဆုိင္ေနတာ မဟုတ္ဘဲ ေရွးေရွးဘ၀က အထုံ၀ါသနာနဲ႔လည္း သက္ဆုိင္ပါတယ္။ ေရွးေရွးအတိတ္ဘ၀မ်ားက အထုံ၀ါသနာေကာင္း ပါလာတဲ့သူေတြဟာ စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္း ရွိတတ္ၿပီး အထုံ၀ါသနာဆုိး ပါလာတဲ့ သူေတြကေတာ့ စိတ္ေစတနာ ဆုိးတတ္ပါတယ္။ ဒီလုိမေကာင္းတဲ့ ၀ါသနာအထုံ စ႐ုိက္ေတြအားေကာင္းတဲ့ သူေတြအတြက္ စိတ္ေကာင္းရွိေအာင္ ျပဳျပင္ဖုိ႔ ခက္ခဲတတ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္း ဆုိေတာ့ အထုံ၀ါသနာက အားႀကီးေနလုိ႔ပါ။
ေလာကမွာ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စ႐ုိက္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိၾကတယ္လုိ႔ ဆုိၾကေပမယ့္ ဗုဒၶစာေပနဲ႔ ခဲြျခားၾကည့္လုိက္ရင္ စ႐ုိက္ (၆)မ်ိဳးပဲ ရွိပါတယ္။ လူတုိင္းလူတုိင္း မတူညီတဲ့ စ႐ုိက္တစ္မ်ိဳးစီ ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္မ်ိဳး၊ သုံးမ်ိဳးစသည္ ရွိတတ္ပါတယ္။ ကုိယ္ဘာစ႐ုိက္အားႀကီးတယ္ ဆုိတာကုိေတာ့ ဒီစ႐ုိက္ေျခာက္ပါးနဲ႔ ညွိၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ စ႐ုိက္ေျခာက္ပါးမွာ ရာဂစ႐ုိက္ရွိသူနဲ႔ သဒၶါစ႐ုိက္ရွိသူဟာ သြားလာေနထုိင္၊ လုပ္ကုိင္စားေသာက္ပုံခ်င္း တူညီတတ္ၿပီး ေဒါသစ႐ုိက္ရွိသူနဲ႔ ဗုဒၶိ(ပညာ) စ႐ုိက္ရွိသူဟာလည္း အေနအထုိင္ အေျပာအဆုိ အစားအေသာက္ တူညီတတ္ကာ ေမာဟစ႐ုိက္ရွိသူနဲ႔ ၀ိတက္စ႐ုိက္ ရွိသူမွာလည္း အလုပ္အကုိင္ အေျပာအဆုိ အစားအေသာက္မွအစ တူညီေနတတ္တာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။
ရာဂစ႐ုိက္ရွိသူနဲ႔ သဒၶါစရုိက္ရွိသူ ႏွစ္ဦးလုံးဟာ အသြားအလာ အေနအထုိင္ အေျပာအဆုိ ယဥ္ေက်းတတ္၊ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေနတတ္ထုိင္တတ္ လုပ္ကုိင္တတ္၊ အနံ႔အသက္ေကာင္းေကာင္း အစားအေသာက္ ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ႏူးည့ံသိမ္ေမြ႕မႈမ်ားကုိ ႏွစ္သက္တတ္ပါတယ္။ ထူးျခားမႈက ရာဂစ႐ုိက္ရွိသူဟာ ကာမဂုဏ္အာ႐ုံမ်ားကုိ မခဲြႏုိင္မခြါရက္ေအာင္ စဲြမက္တတ္၊ ပရိယာယ္မာယာမ်ားတတ္၊ စဥ္းလဲေကာက္က်စ္တတ္၊ ေလာဘမာန အားႀကီးတတ္ၿပီး သဒၶါစ႐ုိက္ အားႀကီးသူကေတာ့ ပရိယာယ္မာယာႏွင့္ ေလာဘမာနမ်ား အလြန္မႀကီးမားဘဲ စြန္႔ႀကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္းမႈမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္၊ ဘုရားေက်ာင္းကန္မ်ားတြင္ ၀တ္တြားဆည္းကပ္တတ္၊ ရတနာသုံးပါးအေပၚမွာ ယုံၾကည္မႈ အားေကာင္းတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလ သဒၶါစ႐ုိက္အားႀကီးၿပီး ပညာအားနည္းတဲ့အတြက္ အလဲြကုိးကြယ္မိတာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။
ေဒါသစ႐ိုက္ရွိသူနဲ႔ ဗုဒၶိေခၚ ပညာစ႐ုိက္ရွိသူ ႏွစ္ဦးလုံးဟာ အသြားအလာ အေနအထုိင္ အေျပာအဆုိ ႐ုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းတတ္၊ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေနထုိင္လုပ္ကုိင္မႈ မရွိဘဲ ျဖစ္သလုိ ဖ႐ုိဖရဲ လုပ္တတ္ကုိင္တတ္၊ အခ်ဥ္အငန္ အစပ္အခါး စတဲ့ စူးစူးရွရွ အရသာေတြမွာ ႏွစ္သက္တတ္၊ မေကာင္းတဲ့အဆင္းအသံ စတာေတြနဲ႔ ေတြ႕ႀကဳံတဲ့အခါ သည္းခံေအာင္အည္း ခ်ဳပ္တည္းျခင္းမရွိဘဲ ခ်က္ခ်င္းဆဲဆုိ ေငါက္ငမ္းကာ စိတ္ၾကမ္းစိတ္တုိ လြယ္တတ္ပါတယ္။ ကဲြျပားတာက ေဒါသစ႐ုိက္ရွိသူဟာ ရန္ၿငိဳးဖဲြ႕ျခင္း အာဃာတ၊ မနာလုိျခင္း ဣႆာ၊ ၀န္တုိျခင္း မစၧရိယ၊ သူတစ္ပါးဂုဏ္ကုိ ဖ်က္ဆီးလုိျခင္း မကၡ၊ ဂုဏ္တူဂုဏ္ၿပိဳင္ျပဳျခင္း ပဠာသ၊ အဆုံးအမခက္ျခင္း ဒုဗၺစတရားမ်ား ျဖစ္ပြားေလ့ရွိတတ္ၿပီး ဗုဒၶိစ႐ုိက္ရွိသူကေတာ့ ရန္ၿငိဳးဖဲြ႕ျခင္း၊ မနာလုိျခင္း၊ ၀န္တုိျခင္း စတဲ့တရားမ်ားမရွိဘဲ ဆုိဆုံးမလြယ္တတ္၊ စားေသာက္ဖြယ္မွန္သမွ်မွာ ႏႈိင္းႏိႈင္းခ်ိန္ခ်ိန္ ျပဳတတ္၊ ေနာင္သံသရာအတြက္ သတိပညာျဖင့္ ေကာင္းစြာေျမာ္ျမင္ကာ ပါရမီကုသုိလ္မ်ားကုိ ႀကိဳးစားျပဳလုပ္တတ္ပါတယ္။
ေမာဟစ႐ုိက္ရွိသူနဲ႔ ၀ိတက္စ႐ုိက္ရွိသူ ႏွစ္ဦးလုံးရဲ႕ သေဘာလကၡဏာဟာလည္း တူညီေနတတ္ပါတယ္။ အသြားအလာ၊ အေျပာအဆုိ အေနအထုိင္က အစေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ထူးျခားခ်က္က ေမာဟစ႐ုိက္ရွိသူဟာ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေပါ့ေပါ့ဆဆ ရွိတတ္၊ ကိစၥအေထြေထြ ေပြလိမ္႐ႈတ္ေထြးတတ္၊ အစားအေသာက္မွာလည္း တစ္သမွတ္တည္းမရွိ ဟုိလုိလုိ ဒီလုိလုိ ႏွစ္သက္တတ္၊ အေၾကာင္းအက်ိဳး အေကာင္းအဆုိးကုိ ခဲြျခားသိျမင္မႈ မရွိတတ္ဘဲ သူမ်ားခ်ီးမြန္းရင္ လုိက္ခ်ီးမြန္းတတ္ကာ သူမ်ားကဲ့ရဲ႕ရင္လည္း လုိက္ကဲ့ရဲ႕တတ္၊ သတိပညာကင္းၿပီး ထုိင္းမႈိင္းျခင္း ထိနမိဒၶ၊ ပ်ံ႕လြင့္ျခင္း ဥဒၶစၥတုိ႔ႏွင့္ အခ်ိန္ကုန္တတ္ၿပီး ၀ိတက္စ႐ုိက္ ရွိသူကေတာ့ ဟုိဟုိဒီဒီ ကိစၥမ်ားမ်ားမွာ အက်ိဳးမၿပီး အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ေနတတ္၊ စကားေပါကာ ကိစၥမေခ်ာဘဲ ေမ်ာေနတတ္၊ ေကာင္းတဲ့လုပ္ငန္းမ်ားမွာ အစြမ္းအစမရွိဘဲ ပ်င္းရိေနတတ္၊ ကုိယ္လုိေပါ့ေပါ့တန္တန္ လူမ်ားနဲ႔ေပ်ာ္ေမြ႕ကာ ေထြရာေလးပါး အႀကံမ်ားၿပီး လူအားလူပုိသာ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။
ဒါေတြကေတာ့ သတၱ၀ါမ်ား ရွိတတ္တဲ့ အက်င့္စ႐ုိက္ရဲ႕ သေဘာတရားအခ်ိဳ႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လူတုိင္းလူတုိင္း စ႐ုိက္တစ္ခုခုကေတာ့ အားေကာင္းေနတတ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္အားေကာင္းေနတာ ရွိတတ္သလုိ မေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္ အားေကာင္းေနတာလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္ အားေကာင္းေနရင္လည္း ဒီစ႐ုိက္ကုိ ဆက္လက္တုိးပြားေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ လုိအပ္သလုိ မေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္ အားေကာင္းေနရင္လည္း တတ္ႏုိင္သမွ် ျပဳျပင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါမယ္။ မေကာင္းတဲ့အရာေတြမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္တဲ့ ၀ါသနာစ႐ုိက္ဟာ ကိေလသာမ်ားရဲ႕ အားအစြမ္းျဖစ္ေနတတ္ၿပီး ေကာင္းတဲ့အရာေတြမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္တဲ့ ၀ါသနာစ႐ုိက္ကေတာ့ ေကာင္းတဲ့အလုိ သမၼာဆႏၵျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္ကုိ မွန္ကန္တ့ဲ နည္းနဲ႔အသုံးခ်ႏုိင္ရင္ နိဗၺာန္အထိ ေရာက္ႏုိင္သလုိ မေကာင္းတဲ့ စ႐ုိက္ကုိလည္း တတ္ႏုိင္သမွ် ျပဳျပင္ႏုိင္လွ်င္ ေနာင္သံသရာအတြက္ ဒီစ႐ုိက္မ်ား လုိက္မလာႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ မျပဳျပင္ရင္ေတာ့ ေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္လည္း မေကာင္းတဲ့ဘက္ ပါသြားတတ္ၿပီး မေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္ကေတာ့ အပါယ္အထိလားကာ ဘ၀အဆက္ဆက္ နိမ့္က်မႈ သက္သက္ကုိပဲ ျဖစ္ေစပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္မွာ ဘယ္လုိစ႐ုိက္မ်ိဳး ရွိတယ္၊ ဘယ္လုိစ႐ုိက္ အားေကာင္းတယ္ဆုိတာကုိ ဆင္ျခင္ၿပီး ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္း ၾကည့္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဗုဒၶအဘိဓမၼာမွာေတာ့ စ႐ုိက္ေတြကုိ ကမၼ႒ာန္းနဲ႔ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းတာဟာ အေကာင္းဆုံးလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီစ႐ုိက္ေျခာက္ပါးနဲ႔ တဲြစပ္ပြားမ်ားရမယ့္ ကမၼ႒ာန္းေတြကုိလည္း ေဖာ္ျပေပးထားပါတယ္။ အဲဒီေဖာ္ျပခ်က္က..
၁။ ရာဂစ႐ုိက္အားႀကီးသူဟာ စက္ဆုတ္ဖြယ္ အေကာင္ပုတ္လုိ႔ ႐ႈရတဲ့ အသုဘ ကမၼ႒ာန္း ၁၀ပါးနဲ႔ ဆံပင္အေမြး ေျခသည္းလက္သည္း စတဲ့ ၃၂ေကာ႒ာသကုိ ႐ႈဆင္ျခင္ရတဲ့ ကာယဂတာသတိ ကမၼ႒ာန္းကုိ ပြားမ်ားျခင္းျဖင့္ ရာဂစ႐ုိက္ကုိ ျပဳျပင္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီကမၼ႒ာန္းဆယ့္တစ္ပါးထဲက သင့္ေလ်ာ္ရာ တစ္ပါးပါးကုိ ပြားမ်ားပါးမ်ားလာရင္ ရာဂမီးကုိ ၿငိမ္းေအးေစႏုိင္ပါတယ္။
၂။ ေဒါသစ႐ုိက္ အားႀကီးသူဟာ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာ ကမၼ႒ာန္းမ်ားနဲ႔ နီလကသုိဏ္း (အညိဳေရာင္အဆင္း)၊ ပီတကသုိဏ္း (ေရႊေရာင္အဆင္း)၊ ေလာဟိတကသုိဏ္း (အနီေရာင္အဆင္း)၊ ၾသဒါတကသုိဏ္း (အျဖဴေရာင္အဆင္း) ဆုိတဲ့ ကမၼ႒ာန္း ၈ပါးကုိ ပြားမ်ားျခင္းျဖင့္ ေဒါသစ႐ုိက္ကုိ ျပဳျပင္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီကမၼ႒ာန္းမ်ားဟာ သန္႔ရွင္းၾကည္လင္တဲ့အတြက္ အာ႐ုံျပဳပြားမ်ားသူမ်ားကုိ စိတ္ရႊန္လန္းၿပီး ႏူးညံ့မႈကုိ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဒါသစ႐ုိက္အားႀကီးတဲ့သူဟာ ဒီကမၼ႒ာန္း ဂပါးထဲက တစ္ပါးပါးကုိ ပြားမ်ားသင့္ပါတယ္။
၃/၄။ ေမာဟစ႐ုိက္နဲ႔ ၀ိတက္စ႐ုိက္ရွိသူမ်ားဟာ အာနာပါနႆတိ ကမၼ႒ာန္းကုိ ပြားမ်ားၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပဳျပင္ေပးႏုိင္ပါတယ္။ ေမာဟစ႐ုိက္ရွိသူဟာ သံသယနဲ႔ ပ်ံ႕လြင့္ျခင္းတုိ႔ အျဖစ္မ်ားတဲ့အတြက္ အလြယ္တကူ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္ တုန္လႈပ္တတ္ၿပီး ၀ိတက္စ႐ုိက္ရွိသူဟာလည္း စိတ္ကူးအႀကံအစည္ မ်ားတဲ့အတြက္ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္လြယ္တတ္ပါတယ္။ အာနာပါနႆတိ ကမၼ႒ာန္းဟာ ထြက္သက္၀င္သက္တုိ႔ကုိ အခ်က္က်က် လုိက္၍ ႐ႈမွတ္ေပးရတဲ့အတြက္ တုန္လႈပ္ပ်ံ႕လြင့္တဲ့စိတ္ကုိ ခ်ဳပ္ထိန္းေပးထားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေမာဟစ႐ုိက္နဲ႔ ၀ိတက္စ႐ုိက္ ရွိသူဟာ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကုိ အထူးျပဳ ပြားမ်ားသင့္ပါတယ္။
၅။ သဒၶါစ႐ုိက္ရွိသူဟာ ဗုဒၶါႏုႆတိ၊ ဓမၼာႏုႆတိ၊ သံဃာႏုႆတိ၊ သီလာႏုႆတိ၊ စာဂါႏုႆတိ၊ ေဒ၀တာႏုႆတိ ဆုိတဲ့ ကမၼ႒ာန္း ေျခာက္ပါးကုိ ပြားမ်ားေပးရပါတယ္။ ပင္ကုိက ေကာင္းေနတဲ့ သဒၶါတရားဟာ ဘုရားတရားသံဃာ စတဲ့အာ႐ုံမ်ားနဲ႔ ႀကဳံေတြ႕ရပါက ပုိ၍ဖြင့္ၿဖိဳး တုိးတက္လာၿပီး အက်ိဳးတရား တုိးပြားေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းၿပီးသားစ႐ုိက္ကုိ ပုိေကာင္းလာေအာင္ ဒီသဒၶါစ႐ုိက္ ရွိတဲ့သူဟာ ဗုဒၶါႏုႆတိစတဲ့ ကမၼ႒ာန္း ေျခာက္ပါးထဲက တစ္ပါးပါးကုိ ပြားမ်ားသင့္ပါတယ္။
၆။ ပညာစ႐ုိက္ရွိသူဟာ သိမ္ေမြ႕နက္နဲတဲ့ ေသျခင္းတရားကုိ ဆင္ျခင္တဲ့ မရဏာႏုႆတိကမၼ႒ာန္း၊ နိဗၺာန္ကုိ ဆင္ျခင္တဲ့ ဥပသမာႏုႆတိ ကမၼ႒ာန္း၊ အစာအဟာရမွာ စက္ဆုတ္ဖြယ္လုိ႔ ထင္ျမင္ေအာင္ ပြားမ်ားတဲ့ အာဟာေရ ပဋိကူလသညာ ကမၼ႒ာန္းနဲ႔ ပထ၀ီ၊ အာေပါ၊ ေတေဇာ၊ ၀ါေယာလုိ႔ေခၚတဲ့ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးကုိ ပုိင္းျခားဆင္ျခင္တဲ့ စတုဓာတု၀၀တၳာန ကမၼ႒ာန္းကုိ ပြားမ်ားေပးရပါတယ္။ ပင္ကုိက စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္တတ္တဲ့ ပညာဟာ သိမ္ေမြ႕နက္နဲတဲ့ အာ႐ုံနဲ႔ ႀကဳံေတြ႕တဲ့အခါ ပုိၿပီးနက္နက္နဲနဲ စဥ္းစားဆင္ျခင္တဲ့အတြက္ ဉာဏ္ပညာတုိးပြား ထက္ျမက္လာတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပညာစ႐ုိက္အားႀကီးတဲ့သူဟာ မရဏာႏုႆတိ စတဲ့ ကမၼ႒ာန္းမ်ားကုိ ပြားမ်ားၿပီး ဉာဏ္အဆင့္တုိးပြားေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။
ဒီေဖာ္ျပခ်က္ကေတာ့ ဗုဒၶအဘိဓမၼာမွာ ပါရွိတဲ့ စ႐ုိက္နဲ႔ကမၼ႒ာန္း တဲြစပ္ပြားမ်ားသင့္တာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စာဖတ္သူမ်ားအေနနဲ႔ ဒီစ႐ုိက္ေျခာက္ပါးနဲ႔ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ရွိေနတဲ့ စ႐ုိက္ေတြကုိ ခ်ိန္ထုိးၿပီး ကုိယ္နဲ႔သင့္ေလ်ာ္မယ့္ ကမၼ႒ာန္းကုိ ပြားမ်ားသင့္ပါတယ္။ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္ရွိရင္လည္း ဒီစ႐ုိက္ကုိ ပုိၿပီးတုိးတက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာေအာင္၊ မေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္ရွိရင္ ဒီမေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္ကုိ ေနာက္သံသရာအထိ မပါေစရန္္ အခ်ိန္မီ ျပဳျပဳႏုိင္ေအာင္ လုိအပ္သင့္ေလ်ာ္မယ့္ ကမၼ႒ာန္းတစ္ခုခုကုိ ပြားမ်ားသင့္ပါတယ္။ ၀ိပႆနာအလုပ္ဟာ ကိေလသာကုန္ခမ္း နိဗၺာန္ရေရးအတြက္ အဓိကက်တဲ့ အလုပ္ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီဘ၀မွာလုိအပ္တဲ့ ခ်မ္းသာနဲ႔ နိဗၺာန္မရခင္ က်င္လည္ရမယ့္ ဘ၀ခ်မ္းသာအတြက္ တစ္ဘက္ကလည္း ကုိယ့္စ႐ုိက္နဲ႔ သင့္မယ့္ကမၼ႒ာန္း တစ္ခုခုကုိ ပြားမ်ားေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အရိယာမဂ္နဲ႔ ကိေလသာမ်ားနဲ႔ စ႐ုိက္မ်ားကုိ အၾကြင္းမဲ့မပယ္သတ္ႏုိင္ ေသးေပမယ့္ အခုိက္အတန္႔ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၾကာ ခြာထားႏုိင္ေအာင္ ကမၼ႒ာန္းကုိ ပြားမ်ားေပးဖုိ႔လည္း လုိအပ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ မေကာင္းတဲ့ စ႐ုိက္မ်ားကုိ ေကာင္းေအာင္ ကမၼ႒ာန္းနဲ႔ ျပဳျပင္ၿပီး ကုိယ့္ရဲ႕ကုိယ္အမူအရာ၊ ႏႈတ္အမူအရာ၊ စိတ္အႀကံအစီမ်ားကုိ ႏူးည့ံသိမ္ေမြ႕လာေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီေနရာမွာ သိေစခ်င္တာက လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စ႐ုိက္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိတတ္တဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ကုိယ္လည္း စ႐ုိက္တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားသူထဲမွာ ပါေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မေကာင္းတဲ့ စ႐ုိက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္လုိစ႐ုိက္မ်ိဳးကုိ မဆုိ ကုိယ္နဲ႔သင့္ေလ်ာ္မယ့္ ကမၼ႒ာန္းတစ္ခုခုကုိ ပြားမ်ားရင္း ေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္ကုိလည္း ပုိၿပီးတုိးပြားေအာင္၊ မေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္ဆုိရင္လည္း ပုိၿပီးဆုိးမလာေအာင္ ျပဳျပင္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပဳျပင္လုိက္မယ္ဆုိရင္ အထုံပါေနတဲ့ စ႐ုိက္လည္း အထုိက္အေလ်ာက္ ေျပာင္းလဲလာႏုိင္တဲ့အတြက္ လက္ေတြ႕ပြားမ်ားကာ ေလ့က်င့္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကုိယ့္စ႐ုိက္နဲ႔ သင့္ေလ်ာ္မယ့္ ကမၼ႒ာန္းတစ္ခုခုကုိ အခ်ိန္ယူၿပီး ပြားမ်ားျပဳျပင္ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္ရဲ႕ကုိယ္အမူအရာ စတာေတြဟာ ေျပာင္းလဲႏူးည့ံလာမယ္ဆုိတာ ေသခ်ာပါေၾကာင္း…
မွတ္ခ်က္။ အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ၏ ကုိယ္က်င့္အဘိဓမၼာ၊ အေျချပဳသၿဂႌဳဟ္ႏွင့္ ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္၏ ဗုဒၶအဘိဓမၼာ အႏွစ္ခ်ဳပ္တုိ႔ကုိ ကုိးကားၿပီး ေရးသားတင္ျပပါသည္။
ေလာကမွာ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စ႐ုိက္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိၾကတယ္လုိ႔ ဆုိၾကေပမယ့္ ဗုဒၶစာေပနဲ႔ ခဲြျခားၾကည့္လုိက္ရင္ စ႐ုိက္ (၆)မ်ိဳးပဲ ရွိပါတယ္။ လူတုိင္းလူတုိင္း မတူညီတဲ့ စ႐ုိက္တစ္မ်ိဳးစီ ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္မ်ိဳး၊ သုံးမ်ိဳးစသည္ ရွိတတ္ပါတယ္။ ကုိယ္ဘာစ႐ုိက္အားႀကီးတယ္ ဆုိတာကုိေတာ့ ဒီစ႐ုိက္ေျခာက္ပါးနဲ႔ ညွိၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ စ႐ုိက္ေျခာက္ပါးမွာ ရာဂစ႐ုိက္ရွိသူနဲ႔ သဒၶါစ႐ုိက္ရွိသူဟာ သြားလာေနထုိင္၊ လုပ္ကုိင္စားေသာက္ပုံခ်င္း တူညီတတ္ၿပီး ေဒါသစ႐ုိက္ရွိသူနဲ႔ ဗုဒၶိ(ပညာ) စ႐ုိက္ရွိသူဟာလည္း အေနအထုိင္ အေျပာအဆုိ အစားအေသာက္ တူညီတတ္ကာ ေမာဟစ႐ုိက္ရွိသူနဲ႔ ၀ိတက္စ႐ုိက္ ရွိသူမွာလည္း အလုပ္အကုိင္ အေျပာအဆုိ အစားအေသာက္မွအစ တူညီေနတတ္တာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။
ရာဂစ႐ုိက္ရွိသူနဲ႔ သဒၶါစရုိက္ရွိသူ ႏွစ္ဦးလုံးဟာ အသြားအလာ အေနအထုိင္ အေျပာအဆုိ ယဥ္ေက်းတတ္၊ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေနတတ္ထုိင္တတ္ လုပ္ကုိင္တတ္၊ အနံ႔အသက္ေကာင္းေကာင္း အစားအေသာက္ ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ႏူးည့ံသိမ္ေမြ႕မႈမ်ားကုိ ႏွစ္သက္တတ္ပါတယ္။ ထူးျခားမႈက ရာဂစ႐ုိက္ရွိသူဟာ ကာမဂုဏ္အာ႐ုံမ်ားကုိ မခဲြႏုိင္မခြါရက္ေအာင္ စဲြမက္တတ္၊ ပရိယာယ္မာယာမ်ားတတ္၊ စဥ္းလဲေကာက္က်စ္တတ္၊ ေလာဘမာန အားႀကီးတတ္ၿပီး သဒၶါစ႐ုိက္ အားႀကီးသူကေတာ့ ပရိယာယ္မာယာႏွင့္ ေလာဘမာနမ်ား အလြန္မႀကီးမားဘဲ စြန္႔ႀကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္းမႈမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္၊ ဘုရားေက်ာင္းကန္မ်ားတြင္ ၀တ္တြားဆည္းကပ္တတ္၊ ရတနာသုံးပါးအေပၚမွာ ယုံၾကည္မႈ အားေကာင္းတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလ သဒၶါစ႐ုိက္အားႀကီးၿပီး ပညာအားနည္းတဲ့အတြက္ အလဲြကုိးကြယ္မိတာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။
ေဒါသစ႐ိုက္ရွိသူနဲ႔ ဗုဒၶိေခၚ ပညာစ႐ုိက္ရွိသူ ႏွစ္ဦးလုံးဟာ အသြားအလာ အေနအထုိင္ အေျပာအဆုိ ႐ုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းတတ္၊ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေနထုိင္လုပ္ကုိင္မႈ မရွိဘဲ ျဖစ္သလုိ ဖ႐ုိဖရဲ လုပ္တတ္ကုိင္တတ္၊ အခ်ဥ္အငန္ အစပ္အခါး စတဲ့ စူးစူးရွရွ အရသာေတြမွာ ႏွစ္သက္တတ္၊ မေကာင္းတဲ့အဆင္းအသံ စတာေတြနဲ႔ ေတြ႕ႀကဳံတဲ့အခါ သည္းခံေအာင္အည္း ခ်ဳပ္တည္းျခင္းမရွိဘဲ ခ်က္ခ်င္းဆဲဆုိ ေငါက္ငမ္းကာ စိတ္ၾကမ္းစိတ္တုိ လြယ္တတ္ပါတယ္။ ကဲြျပားတာက ေဒါသစ႐ုိက္ရွိသူဟာ ရန္ၿငိဳးဖဲြ႕ျခင္း အာဃာတ၊ မနာလုိျခင္း ဣႆာ၊ ၀န္တုိျခင္း မစၧရိယ၊ သူတစ္ပါးဂုဏ္ကုိ ဖ်က္ဆီးလုိျခင္း မကၡ၊ ဂုဏ္တူဂုဏ္ၿပိဳင္ျပဳျခင္း ပဠာသ၊ အဆုံးအမခက္ျခင္း ဒုဗၺစတရားမ်ား ျဖစ္ပြားေလ့ရွိတတ္ၿပီး ဗုဒၶိစ႐ုိက္ရွိသူကေတာ့ ရန္ၿငိဳးဖဲြ႕ျခင္း၊ မနာလုိျခင္း၊ ၀န္တုိျခင္း စတဲ့တရားမ်ားမရွိဘဲ ဆုိဆုံးမလြယ္တတ္၊ စားေသာက္ဖြယ္မွန္သမွ်မွာ ႏႈိင္းႏိႈင္းခ်ိန္ခ်ိန္ ျပဳတတ္၊ ေနာင္သံသရာအတြက္ သတိပညာျဖင့္ ေကာင္းစြာေျမာ္ျမင္ကာ ပါရမီကုသုိလ္မ်ားကုိ ႀကိဳးစားျပဳလုပ္တတ္ပါတယ္။
ေမာဟစ႐ုိက္ရွိသူနဲ႔ ၀ိတက္စ႐ုိက္ရွိသူ ႏွစ္ဦးလုံးရဲ႕ သေဘာလကၡဏာဟာလည္း တူညီေနတတ္ပါတယ္။ အသြားအလာ၊ အေျပာအဆုိ အေနအထုိင္က အစေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ထူးျခားခ်က္က ေမာဟစ႐ုိက္ရွိသူဟာ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေပါ့ေပါ့ဆဆ ရွိတတ္၊ ကိစၥအေထြေထြ ေပြလိမ္႐ႈတ္ေထြးတတ္၊ အစားအေသာက္မွာလည္း တစ္သမွတ္တည္းမရွိ ဟုိလုိလုိ ဒီလုိလုိ ႏွစ္သက္တတ္၊ အေၾကာင္းအက်ိဳး အေကာင္းအဆုိးကုိ ခဲြျခားသိျမင္မႈ မရွိတတ္ဘဲ သူမ်ားခ်ီးမြန္းရင္ လုိက္ခ်ီးမြန္းတတ္ကာ သူမ်ားကဲ့ရဲ႕ရင္လည္း လုိက္ကဲ့ရဲ႕တတ္၊ သတိပညာကင္းၿပီး ထုိင္းမႈိင္းျခင္း ထိနမိဒၶ၊ ပ်ံ႕လြင့္ျခင္း ဥဒၶစၥတုိ႔ႏွင့္ အခ်ိန္ကုန္တတ္ၿပီး ၀ိတက္စ႐ုိက္ ရွိသူကေတာ့ ဟုိဟုိဒီဒီ ကိစၥမ်ားမ်ားမွာ အက်ိဳးမၿပီး အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ေနတတ္၊ စကားေပါကာ ကိစၥမေခ်ာဘဲ ေမ်ာေနတတ္၊ ေကာင္းတဲ့လုပ္ငန္းမ်ားမွာ အစြမ္းအစမရွိဘဲ ပ်င္းရိေနတတ္၊ ကုိယ္လုိေပါ့ေပါ့တန္တန္ လူမ်ားနဲ႔ေပ်ာ္ေမြ႕ကာ ေထြရာေလးပါး အႀကံမ်ားၿပီး လူအားလူပုိသာ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။
ဒါေတြကေတာ့ သတၱ၀ါမ်ား ရွိတတ္တဲ့ အက်င့္စ႐ုိက္ရဲ႕ သေဘာတရားအခ်ိဳ႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လူတုိင္းလူတုိင္း စ႐ုိက္တစ္ခုခုကေတာ့ အားေကာင္းေနတတ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္အားေကာင္းေနတာ ရွိတတ္သလုိ မေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္ အားေကာင္းေနတာလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္ အားေကာင္းေနရင္လည္း ဒီစ႐ုိက္ကုိ ဆက္လက္တုိးပြားေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ လုိအပ္သလုိ မေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္ အားေကာင္းေနရင္လည္း တတ္ႏုိင္သမွ် ျပဳျပင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါမယ္။ မေကာင္းတဲ့အရာေတြမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္တဲ့ ၀ါသနာစ႐ုိက္ဟာ ကိေလသာမ်ားရဲ႕ အားအစြမ္းျဖစ္ေနတတ္ၿပီး ေကာင္းတဲ့အရာေတြမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္တဲ့ ၀ါသနာစ႐ုိက္ကေတာ့ ေကာင္းတဲ့အလုိ သမၼာဆႏၵျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္ကုိ မွန္ကန္တ့ဲ နည္းနဲ႔အသုံးခ်ႏုိင္ရင္ နိဗၺာန္အထိ ေရာက္ႏုိင္သလုိ မေကာင္းတဲ့ စ႐ုိက္ကုိလည္း တတ္ႏုိင္သမွ် ျပဳျပင္ႏုိင္လွ်င္ ေနာင္သံသရာအတြက္ ဒီစ႐ုိက္မ်ား လုိက္မလာႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ မျပဳျပင္ရင္ေတာ့ ေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္လည္း မေကာင္းတဲ့ဘက္ ပါသြားတတ္ၿပီး မေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္ကေတာ့ အပါယ္အထိလားကာ ဘ၀အဆက္ဆက္ နိမ့္က်မႈ သက္သက္ကုိပဲ ျဖစ္ေစပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္မွာ ဘယ္လုိစ႐ုိက္မ်ိဳး ရွိတယ္၊ ဘယ္လုိစ႐ုိက္ အားေကာင္းတယ္ဆုိတာကုိ ဆင္ျခင္ၿပီး ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္း ၾကည့္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဗုဒၶအဘိဓမၼာမွာေတာ့ စ႐ုိက္ေတြကုိ ကမၼ႒ာန္းနဲ႔ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းတာဟာ အေကာင္းဆုံးလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီစ႐ုိက္ေျခာက္ပါးနဲ႔ တဲြစပ္ပြားမ်ားရမယ့္ ကမၼ႒ာန္းေတြကုိလည္း ေဖာ္ျပေပးထားပါတယ္။ အဲဒီေဖာ္ျပခ်က္က..
၁။ ရာဂစ႐ုိက္အားႀကီးသူဟာ စက္ဆုတ္ဖြယ္ အေကာင္ပုတ္လုိ႔ ႐ႈရတဲ့ အသုဘ ကမၼ႒ာန္း ၁၀ပါးနဲ႔ ဆံပင္အေမြး ေျခသည္းလက္သည္း စတဲ့ ၃၂ေကာ႒ာသကုိ ႐ႈဆင္ျခင္ရတဲ့ ကာယဂတာသတိ ကမၼ႒ာန္းကုိ ပြားမ်ားျခင္းျဖင့္ ရာဂစ႐ုိက္ကုိ ျပဳျပင္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီကမၼ႒ာန္းဆယ့္တစ္ပါးထဲက သင့္ေလ်ာ္ရာ တစ္ပါးပါးကုိ ပြားမ်ားပါးမ်ားလာရင္ ရာဂမီးကုိ ၿငိမ္းေအးေစႏုိင္ပါတယ္။
၂။ ေဒါသစ႐ုိက္ အားႀကီးသူဟာ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာ ကမၼ႒ာန္းမ်ားနဲ႔ နီလကသုိဏ္း (အညိဳေရာင္အဆင္း)၊ ပီတကသုိဏ္း (ေရႊေရာင္အဆင္း)၊ ေလာဟိတကသုိဏ္း (အနီေရာင္အဆင္း)၊ ၾသဒါတကသုိဏ္း (အျဖဴေရာင္အဆင္း) ဆုိတဲ့ ကမၼ႒ာန္း ၈ပါးကုိ ပြားမ်ားျခင္းျဖင့္ ေဒါသစ႐ုိက္ကုိ ျပဳျပင္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီကမၼ႒ာန္းမ်ားဟာ သန္႔ရွင္းၾကည္လင္တဲ့အတြက္ အာ႐ုံျပဳပြားမ်ားသူမ်ားကုိ စိတ္ရႊန္လန္းၿပီး ႏူးညံ့မႈကုိ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဒါသစ႐ုိက္အားႀကီးတဲ့သူဟာ ဒီကမၼ႒ာန္း ဂပါးထဲက တစ္ပါးပါးကုိ ပြားမ်ားသင့္ပါတယ္။
၃/၄။ ေမာဟစ႐ုိက္နဲ႔ ၀ိတက္စ႐ုိက္ရွိသူမ်ားဟာ အာနာပါနႆတိ ကမၼ႒ာန္းကုိ ပြားမ်ားၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပဳျပင္ေပးႏုိင္ပါတယ္။ ေမာဟစ႐ုိက္ရွိသူဟာ သံသယနဲ႔ ပ်ံ႕လြင့္ျခင္းတုိ႔ အျဖစ္မ်ားတဲ့အတြက္ အလြယ္တကူ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္ တုန္လႈပ္တတ္ၿပီး ၀ိတက္စ႐ုိက္ရွိသူဟာလည္း စိတ္ကူးအႀကံအစည္ မ်ားတဲ့အတြက္ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္လြယ္တတ္ပါတယ္။ အာနာပါနႆတိ ကမၼ႒ာန္းဟာ ထြက္သက္၀င္သက္တုိ႔ကုိ အခ်က္က်က် လုိက္၍ ႐ႈမွတ္ေပးရတဲ့အတြက္ တုန္လႈပ္ပ်ံ႕လြင့္တဲ့စိတ္ကုိ ခ်ဳပ္ထိန္းေပးထားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေမာဟစ႐ုိက္နဲ႔ ၀ိတက္စ႐ုိက္ ရွိသူဟာ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကုိ အထူးျပဳ ပြားမ်ားသင့္ပါတယ္။
၅။ သဒၶါစ႐ုိက္ရွိသူဟာ ဗုဒၶါႏုႆတိ၊ ဓမၼာႏုႆတိ၊ သံဃာႏုႆတိ၊ သီလာႏုႆတိ၊ စာဂါႏုႆတိ၊ ေဒ၀တာႏုႆတိ ဆုိတဲ့ ကမၼ႒ာန္း ေျခာက္ပါးကုိ ပြားမ်ားေပးရပါတယ္။ ပင္ကုိက ေကာင္းေနတဲ့ သဒၶါတရားဟာ ဘုရားတရားသံဃာ စတဲ့အာ႐ုံမ်ားနဲ႔ ႀကဳံေတြ႕ရပါက ပုိ၍ဖြင့္ၿဖိဳး တုိးတက္လာၿပီး အက်ိဳးတရား တုိးပြားေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းၿပီးသားစ႐ုိက္ကုိ ပုိေကာင္းလာေအာင္ ဒီသဒၶါစ႐ုိက္ ရွိတဲ့သူဟာ ဗုဒၶါႏုႆတိစတဲ့ ကမၼ႒ာန္း ေျခာက္ပါးထဲက တစ္ပါးပါးကုိ ပြားမ်ားသင့္ပါတယ္။
၆။ ပညာစ႐ုိက္ရွိသူဟာ သိမ္ေမြ႕နက္နဲတဲ့ ေသျခင္းတရားကုိ ဆင္ျခင္တဲ့ မရဏာႏုႆတိကမၼ႒ာန္း၊ နိဗၺာန္ကုိ ဆင္ျခင္တဲ့ ဥပသမာႏုႆတိ ကမၼ႒ာန္း၊ အစာအဟာရမွာ စက္ဆုတ္ဖြယ္လုိ႔ ထင္ျမင္ေအာင္ ပြားမ်ားတဲ့ အာဟာေရ ပဋိကူလသညာ ကမၼ႒ာန္းနဲ႔ ပထ၀ီ၊ အာေပါ၊ ေတေဇာ၊ ၀ါေယာလုိ႔ေခၚတဲ့ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးကုိ ပုိင္းျခားဆင္ျခင္တဲ့ စတုဓာတု၀၀တၳာန ကမၼ႒ာန္းကုိ ပြားမ်ားေပးရပါတယ္။ ပင္ကုိက စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္တတ္တဲ့ ပညာဟာ သိမ္ေမြ႕နက္နဲတဲ့ အာ႐ုံနဲ႔ ႀကဳံေတြ႕တဲ့အခါ ပုိၿပီးနက္နက္နဲနဲ စဥ္းစားဆင္ျခင္တဲ့အတြက္ ဉာဏ္ပညာတုိးပြား ထက္ျမက္လာတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပညာစ႐ုိက္အားႀကီးတဲ့သူဟာ မရဏာႏုႆတိ စတဲ့ ကမၼ႒ာန္းမ်ားကုိ ပြားမ်ားၿပီး ဉာဏ္အဆင့္တုိးပြားေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။
ဒီေဖာ္ျပခ်က္ကေတာ့ ဗုဒၶအဘိဓမၼာမွာ ပါရွိတဲ့ စ႐ုိက္နဲ႔ကမၼ႒ာန္း တဲြစပ္ပြားမ်ားသင့္တာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စာဖတ္သူမ်ားအေနနဲ႔ ဒီစ႐ုိက္ေျခာက္ပါးနဲ႔ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ရွိေနတဲ့ စ႐ုိက္ေတြကုိ ခ်ိန္ထုိးၿပီး ကုိယ္နဲ႔သင့္ေလ်ာ္မယ့္ ကမၼ႒ာန္းကုိ ပြားမ်ားသင့္ပါတယ္။ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္ရွိရင္လည္း ဒီစ႐ုိက္ကုိ ပုိၿပီးတုိးတက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာေအာင္၊ မေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္ရွိရင္ ဒီမေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္ကုိ ေနာက္သံသရာအထိ မပါေစရန္္ အခ်ိန္မီ ျပဳျပဳႏုိင္ေအာင္ လုိအပ္သင့္ေလ်ာ္မယ့္ ကမၼ႒ာန္းတစ္ခုခုကုိ ပြားမ်ားသင့္ပါတယ္။ ၀ိပႆနာအလုပ္ဟာ ကိေလသာကုန္ခမ္း နိဗၺာန္ရေရးအတြက္ အဓိကက်တဲ့ အလုပ္ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီဘ၀မွာလုိအပ္တဲ့ ခ်မ္းသာနဲ႔ နိဗၺာန္မရခင္ က်င္လည္ရမယ့္ ဘ၀ခ်မ္းသာအတြက္ တစ္ဘက္ကလည္း ကုိယ့္စ႐ုိက္နဲ႔ သင့္မယ့္ကမၼ႒ာန္း တစ္ခုခုကုိ ပြားမ်ားေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အရိယာမဂ္နဲ႔ ကိေလသာမ်ားနဲ႔ စ႐ုိက္မ်ားကုိ အၾကြင္းမဲ့မပယ္သတ္ႏုိင္ ေသးေပမယ့္ အခုိက္အတန္႔ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၾကာ ခြာထားႏုိင္ေအာင္ ကမၼ႒ာန္းကုိ ပြားမ်ားေပးဖုိ႔လည္း လုိအပ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ မေကာင္းတဲ့ စ႐ုိက္မ်ားကုိ ေကာင္းေအာင္ ကမၼ႒ာန္းနဲ႔ ျပဳျပင္ၿပီး ကုိယ့္ရဲ႕ကုိယ္အမူအရာ၊ ႏႈတ္အမူအရာ၊ စိတ္အႀကံအစီမ်ားကုိ ႏူးည့ံသိမ္ေမြ႕လာေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီေနရာမွာ သိေစခ်င္တာက လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စ႐ုိက္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိတတ္တဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ကုိယ္လည္း စ႐ုိက္တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားသူထဲမွာ ပါေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မေကာင္းတဲ့ စ႐ုိက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္လုိစ႐ုိက္မ်ိဳးကုိ မဆုိ ကုိယ္နဲ႔သင့္ေလ်ာ္မယ့္ ကမၼ႒ာန္းတစ္ခုခုကုိ ပြားမ်ားရင္း ေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္ကုိလည္း ပုိၿပီးတုိးပြားေအာင္၊ မေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္ဆုိရင္လည္း ပုိၿပီးဆုိးမလာေအာင္ ျပဳျပင္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပဳျပင္လုိက္မယ္ဆုိရင္ အထုံပါေနတဲ့ စ႐ုိက္လည္း အထုိက္အေလ်ာက္ ေျပာင္းလဲလာႏုိင္တဲ့အတြက္ လက္ေတြ႕ပြားမ်ားကာ ေလ့က်င့္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကုိယ့္စ႐ုိက္နဲ႔ သင့္ေလ်ာ္မယ့္ ကမၼ႒ာန္းတစ္ခုခုကုိ အခ်ိန္ယူၿပီး ပြားမ်ားျပဳျပင္ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္ရဲ႕ကုိယ္အမူအရာ စတာေတြဟာ ေျပာင္းလဲႏူးည့ံလာမယ္ဆုိတာ ေသခ်ာပါေၾကာင္း…
မွတ္ခ်က္။ အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ၏ ကုိယ္က်င့္အဘိဓမၼာ၊ အေျချပဳသၿဂႌဳဟ္ႏွင့္ ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္၏ ဗုဒၶအဘိဓမၼာ အႏွစ္ခ်ဳပ္တုိ႔ကုိ ကုိးကားၿပီး ေရးသားတင္ျပပါသည္။
