မၾကာမီ ျပန္လာမည္…

ခုတစ္ေလာ မနာပဒါယီ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမွာ ပုိ႔စ္အသစ္ေတြ မတက္တာ နဲနဲၾကာသြားလုိ႔လား မသိဘူး။ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြရဲ႕ အသံေလးေတြ ၾကားလာရပါတယ္။ စာမေရးေတာ့ဘူးလား…၊ ဘာျဖစ္လုိ႔ ပုိ႔စ္အသစ္ မတင္ျဖစ္တာလဲ…၊ ေနမေကာင္းလုိ႔လား…၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္မ်ားၾကြသြားလုိ႔လဲ… စသျဖင့္ေပါ့။ ပုိ႔စ္အသစ္ မတင္ျဖစ္တာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒါကလည္း ေနမေကာင္းလုိ႔ မဟုတ္သလုိ တစ္ေနရာရာကုိ ေရာက္ေနလုိ႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ၀ါကၽြတ္ၿပီးကတည္းက ဟုိအလုပ္ဒီအလုပ္ေတြနဲ႔ နဲနဲ႐ႈပ္သြားတာရယ္၊ စာေရးဖုိ႔ အခ်ိန္မရျဖစ္တာရယ္၊ ျမန္မာျပည္ ခဏျပန္ၾကြဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေနတာေတြရယ္ေၾကာင့္ စာမေရးျဖစ္ပဲ ျဖစ္ေနတာပါ။ စာေရးတာကေတာ့ ေရးကုိေရးမွာပါ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္း ဆုိေတာ့ ဒီေန႔ေခတ္မွာ အင္တာနက္ကေန စာေရးၿပီး သာသနာျပဳတဲ့ အလုပ္ဟာ တကယ့္ကုိပဲ ထိေရာက္တဲ့ သာသနာျပဳ အလုပ္တစ္ခုလုိ ျဖစ္လာေနလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ခုတစ္ေလာ အလုပ္နဲနဲမ်ားသြားလုိ႔ စာမေရးျဖစ္ေပမယ့္ မၾကာခင္ ျပည္တြင္းကပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ျမန္မာျပည္က ျပန္လာမွပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သိသင့္သိထုိက္တာေလးေတြေတာ့ ေရးျဖစ္ေအာင္ ေရးတင္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မၾကာမီလာမည္ေပါ့…။

ဟုတ္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းအေနနဲ႔ ကုိရီးယားမွာ၀ါဆုိ၊ ဒီမွာ၀ါကၽြတ္၊ ဒီမွာကထိန္လုပ္ၿပီး ျမန္မာျပည္မွာ ရွိတဲ့ေက်ာင္းရဲ႕ ကထိန္ကာလအမီွ ျပန္ၾကြရမွာျဖစ္လုိ႔ မျဖစ္မေန ျမန္မာျပည္ထဲကုိ ျပန္၀င္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ လုပ္ေပးရမယ့္ စာေရးစာခ်၊ စာအုပ္ထုတ္ဖုိ႔ျပင္ဆင္၊ သင္တန္းပုိ႔ခ်၊ တရားေဟာ တရားျပ ေပးရမွာေလးေတြကလည္း ရွိေနျပန္ေသးေတာ့ ျပည္တြင္းရဲ႕ တာ၀န္ကလည္း ပစ္ထားလုိ႔ မရဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီ ၁၁လပုိင္း၊ ၁၁ရက္ေန႔ကို ျမန္မာျပည္ ျပန္ၾကြဖုိ႔ စီစဥ္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

သိတဲ့အတုိင္း အလုပ္ကလည္း မလုပ္ရင္ေတာ့ မရွိဘူး။ လုပ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္ေဒသ ေရာက္ေရာက္ ရွိေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွိတဲ့အတုိင္းအတာ၊ ရွိသမွ် အားေလးေတြနဲ႔ တတ္ႏုိင္သမွ် လုပ္ေပးၾကမယ္ဆုိရင္ သူ႔အတုိင္းအတာနဲ႔ သူေတာ့ အက်ိဳးတစ္ခုခုကုိ ျဖစ္ေနေစမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုန္းကံႀကီးတဲ့သူ၊ စြမ္းအားရွိတဲ့သူေတြက က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လုပ္ႏုိင္ၾကသလုိ ဘုန္းကံနဲ႔ၿပီး စြမ္အားေသးတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔လည္း အားေသးေပမယ့္ တတ္ႏုိင္သမွ် လုပ္ေပးမယ္ဆုိတဲ့ ပရဟိတစိတ္ထား၊ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ထား ေလးေတြနဲ႔ တစ္ႏုိင္တစ္ပုိင္ လုပ္ေနႏုိင္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္အထက္ကုိ မၾကည့္ဘဲ ကုိယ့္ေအာက္ကုိ ျပန္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ကုိယ္လုပ္ေပးႏုိင္တာေတြက အမ်ားႀကီး ရွိေနတယ္ဆုိတာ အလြယ္တကူ ေတြ႕ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ပရဟိတစိတ္ေလးနဲ႔ တတ္ႏုိင္သမွ် လုပ္ေပးမယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ထားေလး ရွိေနဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔လည္း ျမန္မာျပည္ ခဏျပန္တဲ့ အခုိက္မွာ အမ်ားအတြက္ တတ္ႏုိင္သမွ် တစ္ႏုိင္တစ္ပုိင္ လုပ္ေနမယ္လုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ဘက္ကုိ အားျဖည့္ရင္ တစ္ဘက္မွာ နဲနဲအားေလွ်ာ့ သြားတတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ ျမန္မာျပည္မွာ ရွိတုန္းတျခား ေဟာေရးေျပာေရးမ်ားနဲ႔ သင္တန္းမ်ားမွာ အာ႐ုံစုိက္ေနရမွာ ျဖစ္လုိ႔ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ စာေတြေရးတင္ေပးရမယ့္ အပုိင္းမွာ အားနည္းသြားဖုိ႔ေတာ့ ရွိႏုိင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အင္တာနက္ ဆက္သြယ္မႈကလည္း ခက္ခဲမယ့္ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ ထင္သလုိ စာေရးၿပီး ပုိ႔စ္မတင္ျဖစ္ဖုိ႔ကလည္း မ်ားေနႏုိင္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စာေတြေရးၿပီး ဖုိင္ထဲမွာ သိမ္းထားကာ ကုိရီးယားကုိ ျပန္ၾကြတဲ့အခါ အသစ္အသစ္ေတြကုိ ဆက္တုိက္ တင္ျဖစ္ေနမယ္ဆုိတာေတာ့ အေသအခ်ာ ေျပာႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခု အခြင့္အေရးရွိသြားတာက ဘုန္းဘုန္းရဲ႕အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာကုိ အၿမဲမျပတ္ ဖတ္႐ႈတတ္တဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ ရွိတဲ့ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြ အတြက္ေတာ့ မနာပဒါယီ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာမွာ ပုိ႔စ္အသစ္ မဖတ္ႏုိင္ေပမယ့္ သိခ်င္တာ၊ ေမးလုိတာ စတာေတြ ရွိရင္ ဘုန္းဘုန္းကုိ ဆက္သြယ္ၿပီး အလြယ္တကူ တုိက္႐ုိက္ေမးလုိ႔ ရႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္း ျမန္မာျပည္မွာ ရွိတုန္း၊ ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တျခားမိမိတုိ႔ သိလုိတဲ့ အေၾကာင္းမ်ားပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထား လုိၾကရင္ေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ဒဂုံၿမိဳ႕နယ္၊ ၿမိဳ႕မေက်ာင္းလမ္း၊ အိမ္ေတာ္ရာတုိက္ထဲမွာ ရွိတဲ့ သီရိေဇယ်ဳံေက်ာင္းကုိ လာေရာက္ကာ ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းကုိလာတဲ့အခါ ဘုန္းဘုန္းေက်ာင္းမွာ ရွိမရွိ ဖုန္းနံပါတ္ ၃၈၃-၇၉၆ကုိ အရင္ဆက္သြယ္ၿပီးလာရင္ ပုိအဆင္ေျပမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ မနာပဒါယီ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာ စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ားအား အထူးအသိေပးလုိတာက အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ပုိ႔စ္မ်ားအတင္ က်ဲသြားျခင္းဟာ စာမေရးေတာ့လုိ႔ က်ဲသြားတာ မဟုတ္ဘဲ၊ အလုပ္မ်ားၿပီး ျမန္မာျပည္ကုိ ျပန္ၾကြသြားေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ သာသနာျပဳ အလုပ္မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ျမန္မာျပည္မွာ ရွိေနတဲ့အခ်ိန္ အသုံးျပဳရမယ့္ အင္တာနက္ ဆက္သြယ္မႈ အခက္အခဲမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ အသိေပးလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ဆက္တည္း သိေစလုိတာက ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ ရွိေနတဲ့ စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ား အေနနဲ႔ သိလုိတာ၊ ေလွ်ာက္လုိတာေတြကုိ ဘုန္းဘုန္းျမန္မာျပည္မွာ ရွိခုိက္ တုိက္႐ုိက္ဆက္သြယ္ ေလွ်ာက္ထားႏုိင္ေၾကာင္းနဲ႔ အင္တာနက္ စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ား အတြက္ေတာ့ အခြင့္အေရးရတာနဲ႔ စာေတြေရးၿပီး အင္တာနက္ေပၚမွာ ျပန္လည္တင္ျပမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း…၊ မၾကာမီ ျပန္လာမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း စသျဖင့္ သိေစလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

Read more »

ဒါလည္းပဲ ၿပီးသြားမွာပါပဲ…

“အရာအားလုံးဟာ မၿမဲျခင္းသေဘာ ရွိ၏” ဆုိတဲ့ ဘုရားစကား ၾကားမိတဲ့အခါ တစ္ခါတစ္ေလ စာသင္သား ဘ၀က အဂၤလိပ္စာ ဆရာႀကီးတစ္ေယာက္ ေျပာေလ့ေျပာထ ရွိတဲ့ အဂၤလိပ္ စကားေလးကုိလည္း သြားသြားၿပီး သတိရမိပါတယ္။ ဆရာႀကီးက စာသင္တဲ့အခါတုိင္း “ This too will pass” ဆုိတဲ့ စကားလုံးေလးကုိ ေရးေရးၿပီး သူ႔အေတြ႕အႀကဳံေလးေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထုိးကာ ေျပာျပေလ့ရွိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက “အရွင္ဘုရားတုိ႔ သိတဲ့အတုိင္းပဲဘုရား… ေလာကမွာ ဘာမွၿမဲတာမရွိဘူး၊ ျဖစ္ၿပီးရင္ပ်က္တတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္ကေတာ့ ဘာေလးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာနဲ႔ပဲ ႀကဳံႀကဳံ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေျဖေလ့ရွိတာကေတာ့ “ဒါလည္းပဲ ၿပီးသြားမွာပါပဲ” ဆုိတဲ့ ေျဖေဆးပဲ ဘုရား”လုိ႔ ေလွ်ာက္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဆရာႀကီးေျပာတဲ့ “ဒါလည္းပဲ ၿပီးသြားမွာပါပဲ” ဆုိတဲ့ စကားလုံးေလးက ဆရာႀကီး စာသင္တဲ့အခါတုိင္း သုံးေနက်ျဖစ္သလုိ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာလည္း တကယ္မွန္ေနတာ ဆုိေတာ့ တစ္ခုခု ျဖစ္တုိင္းျဖစ္တုိင္း “ဒါလည္းပဲ ၿပီးသြားမွာပါပဲ”လုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေျဖသိမ့္ေနမိပါတယ္။

တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ဒါလည္းပဲ ၿပီးသြားမွာပါပဲလုိ႔ ေျပာေလ့ရွိတဲ့ ဆရာႀကီးလည္း စာေတြလုိက္သင္ျပရင္း ႐ုတ္တရက္ အသက္ဆုံးသြားရတဲ့ အျဖစ္နဲ႔ ႀကဳံခဲ့ရပါတယ္။ သူဆုံးေတာ့ သူ႔အသုဘကုိ လုိက္ပုိ႔ရင္း သူေျပာေလ့ေျပာထရွိတဲ့ “ဒါလည္းပဲ ၿပီးသြားမွာပါပဲ”ဆုိတဲ့ စကားေလးကုိ သတိရကာ “အင္း… ဒီလုိနဲ႔ပဲ ဆရာႀကီးလည္း ဘ၀တစ္ခု ၿပီးသြားတာပါပဲလား”လုိ႔ သံေ၀ဂဉာဏ္နဲ႔ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါက ဒါလည္းပဲ ၿပီးသြားမွာပါပဲဆုိတဲ့ စကားကုိ မၾကာမၾကာ ေျပာေလ့ရွိတဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ (၇)ႏွစ္ေလာက္က ဆရာႀကီးရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုပါ။

အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ အသက္ကလည္း ရလာ၊ အေတြ႕အႀကဳံလည္း တျဖည္းျဖည္း မ်ားမ်ားလာေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ “ဒါလည္းပဲ ၿပီးသြားမွာပါပဲ” ဆုိတဲ့ စကားရဲ႕ မွန္ကန္မႈေတြက လက္ေတြ႕ဘ၀မွာ ဆက္ကာဆက္ကာ ျပျပလာတာကုိ သတိျပဳလာမိပါတယ္။ ေကာင္းတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဆုိးတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အၿမဲတစ္သမွတ္တည္း ရွိမေနဘဲ အခ်ိန္တန္ရင္ ေျပာင္းလဲသြားတတ္တဲ့ သေဘာရွိေနတဲ့အတြက္ အေကာင္းပဲ ႀကဳံႀကဳံ၊ အဆုိးပဲ ႀကဳံႀကဳံ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ လုံေအာင္ အားေပးေျဖသိမ့္စရာ တစ္ခုခုအျဖစ္ “ဒါလည္းပဲ ၿပီးသြားမွာပါပဲ”လုိ႔ သတိျပဳ ဆင္ျခင္တတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ေလးကုိ လုပ္ျဖစ္ေနမိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အဆုိးေတြနဲ႔ ႀကဳံတဲ့အခါ “ငါေသတဲ့အထိေတာ့ ဒီအဆုိးေတြ ဒီအတုိင္း တစ္သက္လုံး ရွိသြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ ၿပီးသြားမွာပါပဲ”လုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတိေပးရင္း အဆုိးေတြကုိ အႏုိင္ယူႏုိင္ေအာင္ အေကာင္းေတြကုိ ဖိလုပ္ကာ ေျဖဆည္မိေနမိတာေတာ့ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ဘယ္သူမဆုိ ကုိယ့္ရဲ႕လက္ေတြ႕ဘ၀ကုိ သတိျပဳ ၾကည့္မိၾကမယ္ဆုိရင္ ဘာမွမၿမဲဘူးဆုိတာ ေကာင္းေကာင္းသိႏုိင္ၾကပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းေနတဲ့ ဘ၀ေပး အေျခအေနေတြ ျဖစ္ေနပါေစ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ အဆုိးဆုံးကုိ ေရာက္ေနတဲ့ အေျခအေနေတြ ျဖစ္ေနပါေစ အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း ၿပီးသြားၾကတာ ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီၿပီးသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကုိယ္က အဆုိးနဲ႔ ၿပီးမလား၊ အေကာင္းနဲ႔ ၿပီးမလား ဆုိတာကုိေတာ့ လိမ္မာပါးနပ္မႈနဲ႔ ေရြးခ်ယ္တတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ကုသုိလ္နဲ႔ၿပီးမလား အကုသုိလ္နဲ႔ ၿပီးမလားဆုိတာကုိေတာ့ စိစစ္တတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ၿပီးတာပဲ ဒါေပမယ့္ မေကာင္းတဲ့ အၿပီးဆုိရင္ေတာ့ မေကာင္းတာေတြနဲ႔ ထပ္ၿပီးနီးေနဦးမွာပဲဆုိတာ သတိျပဳမိဖုိ႔ လုိပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ “အခ်ိန္တန္ရင္”ဆုိတဲ့ စကားေလးက အရမ္းကုိ တာသြားပါတယ္။ အရမ္းလည္း က်ယ္ျပန္႔သလုိ အရမ္းလည္း အဓိပၸါယ္ျပည့္၀ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါလည္းပဲ ၿပီးသြားမွာပါပဲ ဆုိေပမယ့္ အခုလုပ္၊ အခုျဖစ္၊ အခုၿပီးသြားတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အခ်ိန္တန္လာတဲ့ အခါမွပဲ ၿပီးသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ကမၼ၀ါဒ ႐ႈေထာင့္က ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အက်ိဳးေပးခ်ိန္တန္မွ အက်ိဳးသက္ေရာက္တတ္တဲ့ သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း တစ္ခ်ိဳ႕ မေကာင္းတာေတြပဲ လုပ္ေနတတ္ေပမယ့္ ေကာင္းတာေတြ ျဖစ္ေန၊ ႀကီးပြားတာေတြ၊ ေအာင္ျမင္တာေတြ ျဖစ္ေနၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ေကာင္းတာေတြ လုပ္ေနရဲ႕သားနဲ႔ မေကာင္းတဲ့အျဖစ္၊ မေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးေပးေတြနဲ႔ ႀကဳံေတြ႕ေနရတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ေကာင္းမႈမေကာင္းမႈရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈဟာ မရွိတာမဟုတ္ဘဲ အခ်ိန္မက်ေသးလုိ႔ မျဖစ္ေသးတာ၊ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ မရွိေသးတာဆုိတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္က်လာတဲ့ အခါဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္လုိပုဂၢိဳလ္ ဘယ္လုိအရာေတြနဲ႔မွ တားဆီးမရႏုိင္ဘဲ သူ႔အလုိလုိ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ျဖစ္ျဖစ္လာ၊ ၿပီးရင္ ပ်က္ပ်က္သြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အခ်ိန္တန္လုိ႔ ျဖစ္ပ်က္သြားတတ္တဲ့ သေဘာကုိပဲ ေနာက္ဆုံးေတာ့ “ဒါလည္းပဲ ၿပီးသြားတာပါပဲ”လုိ႔ ေကာက္ခ်က္ခ် ေျဖသိမ့္ၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ေလာက ေက်ာင္းအတူတက္ခဲ့တဲ့ ဂ်ပန္မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕လုိ႔ ဟုိဟုိဒီဒီစကားေျပာၾကရင္း စကားစပ္လုိ႔ ဘုန္းဘုန္းက “ဘ၀မွာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္သလုိ ျဖစ္လုိ႔မရဘဲ တစ္ခါတစ္ေလ သူျဖစ္ခ်င္သလုိ ျဖစ္သြားတတ္တဲ့အေၾကာင္း၊ ဒီလုိ ျဖစ္ဖုိ႔အတြက္လည္း အခ်ိန္တစ္ခုလုိေၾကာင္း အခ်ိန္တန္မွ ျဖစ္တတ္တဲ့အေၾကာင္း…” စသျဖင့္ ေျပာျပေတာ့ အဲဒီမိတ္ေဆြဟာ သူ႔အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ သြားတုိက္ဆုိင္ေနလုိ႔လား မသိဘူး အားရ၀မ္းသာနဲ႔ အရမ္းမွန္တဲ့အေၾကာင္း အခုလုိ အားေပးစကားေလးေတြ ေျပာျပတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာလာပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕အေတြ႕ အႀကဳံေလးေတြကုိလည္း ေျပာျပပါတယ္။ “သူလည္းပဲ တစ္ခါတစ္ေလ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးႀကီး၊ ႀကိဳးစားမႈေကာင္းေကာင္းနဲ႔ မအိပ္မေန ႀကိဳးစားေပမယ့္ ျဖစ္မလာတဲ့ အခါေတြ ရွိတတ္ေၾကာင္း၊ အဲဒီလုိ အခါမ်ိဳးမွာ စိတ္အရမ္း ခံစားရၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသဖုိ႔အထိ ျဖစ္ဖူးေၾကာင္း၊ ခုေတာ့ တျဖည္းျဖည္း နားလည္လာကာ တစ္ခါတစ္ေလ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္သလုိ မျဖစ္တဲ့ သေဘာေတြ ရွိတယ္ဆုိတာ ခံစားမိေၾကာင္း အရွင္ဘုရား ေျပာတာေတြဟာ အမွန္ေတြပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း” သူက ဆက္ေျပာပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီဂ်ပန္မိတ္ေဆြဟာ ဘယ္ဘာသာမွ မကုိးကြယ္တဲ့ ဘာသာမဲ့တစ္ေယာက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းကုိေတာ့ ေလးစားမႈနဲ႔ ရင္းႏွီးေနၿပီီး ဘ၀မွာ ဒုကၡေတြႀကဳံတုိင္း ရင္ဖြင့္ေလ့ရွိသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အခါတုိင္းလည္း ဘုန္းဘုန္းက ဗုဒၶအဆုံးအမ ေလးေတြကုိ ေျပာျပၿပီး စိတ္ေျဖေဆးေလးေတြ ေပးေနမိပါတယ္။ အဲဒါပါပဲ။ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ အတက္အက် အနိမ့္အျမင့္ေတြရဲ႕ သေဘာမွာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခ်ိန္တန္ရင္း ၿပီးသြားတတ္တယ္ဆုိတာဟာ ဘာသာရွိ ဘာသာမဲ့နဲ႔ မဆုိင္ဘဲ ေလာကမွာရွိတဲ့ ေလာကသားတုိင္း ႀကဳံရတတ္တယ္ဆုိတာကုိ ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သဘာ၀ဓမၼဟာ သူ႔သေဘာတရား အတုိင္းျဖစ္ေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ယူတတ္မယ္ဆုိရင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြလည္း ရယူႏုိင္နားလည္ႏုိင္သလုိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မဟုတ္သူေတြလည္း နားလည္သေဘာေပါက္ႏုိင္ပါတယ္။ အရာရာ ဘာမွတစ္သမွတ္တည္း မရွိတဲ့ သေဘာဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အတြက္ေရာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မဟုတ္သူေတြ အတြက္ပါ မလဲြမေသြ မွန္ကန္ေနတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ဘယ္သူမဆုိ ကုိယ့္ရဲ႕လက္ေတြ႕ဘ၀ေလးေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထုိးၿပီး သိႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ သိလာတဲ့အခါ အခ်ိန္တန္ရင္ ဒါလည္းပဲ ၿပီးသြားမွာပါပဲဆုိတာ သတိျပဳမိလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကုိယ့္စိတ္ကုိယ္ ေျဖဆည္လာႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားဦး ေဒသနာေတာ္ျဖစ္တဲ့ ဓမၼစကၠ ပ၀တၱနသုတ္ကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္လည္း ဗုဒၶဘုရားရွင္က ျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခင္း၊ တြယ္တာျခင္း ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ျခင္း သေဘာတရားကုိ အမ်ားႀကီး အေလးေပး ေဟာၾကားထားတာကုိ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ ဗုဒၶရဲ႕ တရားေတာ္ကုိနာၿပီး အရွင္ေကာ႑ည သႏၲာန္မွာ ဉာဏ္အျမင္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အခ်က္က “ယံကိဥၥိ သမုဒယ ဓမၼံ၊ သဗၺံ တံ နိေရာဓ ဓမၼံ”ဆုိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစကားရဲ႕ ဆုိလုိရင္းက “ျဖစ္ျခင္းသေဘာရွိသည့္ တရားအားလုံးသည္ ခ်ဳပ္ျခင္းသေဘာရွိ၏” လုိ႔ ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျဖစ္ၿပီးရင္ ပ်က္၊ ေပၚၿပီးရင္ ေပ်ာက္၊ တြယ္ၿပီး ပ်ယ္တတ္တဲ့ သေဘာကုိ ညႊန္းလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စာစကားနဲ႔ေျပာေတာ့ အေၾကာင္းျဖစ္ရင္ အက်ိဳးျဖစ္ၿပီး အေၾကာင္းခ်ဳပ္ရင္ အက်ိဳးခ်ဳပ္တတ္တဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဘာမွမၿမဲဘဲ အခ်ိန္တန္ရင္ ၿပီးသြားမယ္ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ကုိလည္း ေဆာင္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိ မၿမဲျခင္းသေဘာေတြမွာ မၿမဲဘူး၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခ်ိန္တန္ရင္ ၿပီးသြားမွာပဲ ဆုိတဲ့ သေဘာတရားေလးေတြကုိ အစစ္အမွန္ နားလည္ၿပီး အေကာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အဆုိးပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ လက္ေတြ႕ ႀကဳံလာတဲ့အခါ ေျဖဆည္ႏုိင္ၾကမယ္ဆုိရင္ ဘ၀မွာ ေနထုိင္ရတာ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ကား ဒီေနရာမွာ အဓိက သိေစခ်င္တာက ေလာကမွာ ဘယ္အရာမဆုိ အၿမဲမရွိ အခုိက္အတန္႔ ေလာက္သာ ျဖစ္ပ်က္တတ္တဲ့ သေဘာျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္တန္လာတဲ့ အခါမွာ အေကာင္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အဆုိးပဲျဖစ္ျဖစ္ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုနဲ႔ပဲ အဆုံးသတ္သြား တတ္တယ္ဆုိတာ သိေစလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့အရာေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဆုိးတဲ့အရာေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အခ်ိန္တစ္ခုကုိ ျဖတ္သန္းၿပီးတဲ့အခါ ေျပာင္းလဲသြားတတ္တဲ့ သေဘာရွိတယ္ဆုိတာ နားလည္ေစလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခ်ိန္ပုိင္း အခုိက္အတန္႔သာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီအခုိက္အတန္႔ကုိ ႀကံ႕ႀကံ႕ခံႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး အေကာင္းေတြ လာတဲ့အခါ ဒါလည္းပဲ ၿပီးသြားမွာ၊ အဆုိးေတြ ႀကဳံတဲ့အခါ ဒါလည္းပဲ ၿပီးသြားမွာကုိ ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ကာ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ သက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကေစလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ လူတုိင္းလူတုိင္း ဘ၀မွာ အေကာင္းအဆုိးဆုိတဲ့ အလွည့္အေျပာင္းေတြနဲ႔ မျဖစ္မေန ႀကဳံေတြ႕ေနၾကတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလုိ အလွည့္အေျပာင္းေတြနဲ႔ ႀကဳံေတြ႕တဲ့အခါ မတုန္မလႈပ္ ခံႏုိင္ရည္ရွိေစဖုိ႔ ဘာပဲႀကဳံႀကဳံ အခုိက္အတန္႔ေလာက္သာ တည္တ့ံတဲ့ သေဘာရွိၿပီး ျဖစ္ၿပီးရင္ ပ်က္တတ္တဲ့ သေဘာဆုိတာ သတိျပဳဆင္ျခင္ရင္း အေကာင္းေတြနဲ႔ပဲ ႀကဳံႀကဳံ၊ အဆုိးေတြနဲ႔ပဲ ေတြ႕ေတြ႕ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဒါလည္းပဲ ၿပီးသြားမွာပါပဲ ဆုိတဲ့ ေျဖဆည္ရာအေတြးနဲ႔ ေျဖႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားကာ ႐ုိးသားတဲ့စိတ္ထား၊ တည္ၾကည္တဲ့တရား၊ မေျပာင္းလဲတဲ့ ကုိယ္က်င့္တရားမ်ားနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသာ အက်ိဳးမ်ားေအာင္ ေလ့က်င့္ၾကပါလုိ႔ ေစတနာစကား ေမတၱာအားျဖင့္ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါေတာ့တယ္။

Read more »

စိတ္အားျဖည့္ စကားစုေလးမ်ား (၁၀)…

မနာပဒါယီ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာမွာ ေရးခဲ့တဲ့ ေတြးမိသမွ် စာစုမ်ားထဲက စာဖတ္သူမ်ားကုိ အားျဖစ္ေစမယ့္ သတိေပးစကား ႏွလုံးသား အာဟာရေလးမ်ားကုိ ထုတ္ႏႈတ္ၿပီး ျပန္လည္တင္ျပ ေပးလုိက္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ စာတစ္ပုဒ္လုံးကုိ ဖတ္ရတာထက္ စာတစ္ပုိဒ္ေလာက္၊ စာတစ္ေၾကာင္းေလာက္၊ စကားလုံးတစ္လုံးေလာက္က စိတ္အားအင္ကုိ ပုိၿပီးျဖစ္ေစတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္အင္အား အသိတရားေလးမ်ား တုိးပြားေစဖုိ႔ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ ေကာက္ခ်က္ေလးမ်ားကုိ ထပ္မံတင္ျပလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဖတ္မွတ္က်င့္ႀကံၿပီး တစ္ဆင့္ ျပန္လည္ မွ်ေ၀ႏုိင္ၾကပါေစ…

႐ုပ္ေဖာက္ျပန္တဲ့အခါ…
ဗုဒၶစာေပမွာ ႐ုပ္တရား ေဖာက္ျပန္မႈဟာ ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အာဟာရ ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းတရား ေလးပါးမွာ တစ္ပါးပါးေၾကာင့္ ေဖာက္ျပန္တတ္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ သတၱ၀ါတစ္ဦးခ်င္း လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ အတိတ္ကံ ပစၥဳပၸန္ကံေတြေၾကာင့္ ႐ုပ္တရား ေဖာက္ျပန္တတ္သလုိ စိတ္ေၾကာင့္လည္း ေဖာက္ျပန္တတ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ရာသီဥတုေၾကာင့္လည္း ေဖာက္ျပန္တတ္သလုိ၊ အစားအစာေတြေၾကာင့္လည္း ေဖာက္ျပန္တတ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ အစားအေသာက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဆင္ျခင္ၿပီး စားၾကမယ္ဆုိရင္ ႐ုပ္ေဖာက္ျပန္မႈကုိ သိသိသာ ကာကြယ္ႏုိင္ပါတယ္။ လူအေတာ္မ်ားမ်ား ေရာဂါရၿပီး ႐ုပ္ေဖာက္ျပန္ၾကတာလည္း ဒီအစားအေသာက္ေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစားမေတာ္တစ္လုပ္ အသြားမေတာ္ တစ္လွမ္းလုိ႔ ဆုိၾကသလုိ အစာလည္းေဆး၊ ေဆးလည္းအစာလုိ႔ ဆုိၾကျခင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အာဟာရဆုိတဲ့ ဒီတရားေလးပါးကုိ ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ၿပီး ကုိယ့္႐ုပ္နဲ႔အဆင္ေျပမယ့္ အရာေတြကုိ ေရြးခ်ယ္လုိက္နာ က်င့္သုံး ေနထုိင္ၾကမယ္ဆုိရင္ ႐ုပ္တရား ေဖာက္ျပန္မႈကုိ အလြယ္တကူ ထိန္းသိမ္းႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

စိတ္ေဖာက္ျပန္တဲ့အခါ…
စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈကေတာ့ သတၱ၀ါ အသီးသီးမွာ ရွိေနၾကတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန စတဲ့ ကိေလသာ တရားေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစိတ္ေဖာက္ျပန္မႈကုိလည္း သမထဘာ၀နာ၊ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ တရားမ်ားကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေပးျခင္းျဖင့္ ထိန္းသိမ္းျပဳျပင္ ေပးလုိ႔ရပါတယ္။ တရားအားထုတ္တဲ့ အလုပ္ဟာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ႏုိင္ရင္ အားထုတ္ႏုိင္သေလာက္ စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈကုိ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္း ေပးႏုိင္ၿပီး ေနာက္ဆုံး ဉာဏ္စဥ္အျမင့္ဆုံးျဖစ္တဲ့ အရဟတၱ မဂ္ဉာဏ္အထိ ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီ ဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေဖာက္ျပန္ျခင္း မရွိေတာ့တဲ့ သႏၲိသုခကုိ ရရွိၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အဆုံးပန္းတုိင္အထိ မေရာက္ႏုိင္ေသးေပမယ့္ တရားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ဒီဘ၀မွာလည္း စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈ သက္သာေအာင္ လုပ္ႏုိင္သလုိ သံသရာမွာလည္း ခ်မ္းသာသုခကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေရႊသေဘာနဲ႔ ေရႊမေနာ…
စိတ္မွာ အညစ္အေၾကးေတြ မျဖစ္ဖုိ႔ သမထဘာ၀နာ၊ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ တစ္ခုခုကုိ ပြားမ်ား အားထုတ္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ တရားအားထုတ္ေနတဲ့ ေယာဂီဟာ စိတ္အညစ္အေၾကးေတြကုိ တုိက္ဖ်က္ေနတဲ့သူ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိတဲ့အတုိင္း ဘယ္သူမဆုိ မေကာင္းမႈမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္တဲ့ ကုိယ့္ရဲ႕စိတ္ကုိ ဂုဏ္ေတာ္ပြားျခင္း၊ ေမတၱာပြားျခင္း စတဲ့ ကမၼ႒ာန္း တစ္ခုခုကုိ ပြားမ်ားေပးတာတုိ႔ ႐ုပ္နာမ္မွာ ျဖစ္ေပၚတတ္တဲ့ အရာေတြကုိ သတိကပ္ၿပီး လုိက္မွတ္ေပးတဲ့ သတိပ႒ာန္ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ေပးတာတုိ႔ လုပ္ေပးျခင္းျဖင့္ ကုိယ့္စိတ္ကုိ သန္႔ရွင္းေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ လုိအပ္လွပါတယ္။ စိတ္ကုိ သမထ၊ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာေတြနဲ႔ ထုံလႊမ္းထားတဲ့ သူဟာ ကိေလသာ အညစ္အေၾကးေတြရဲ႕ တုိက္ခုိက္မႈကုိ ကာကြယ္ၿပီးသား ျဖစ္တဲ့အတြက္ သန္႔ရွင္းၿပီး ခြန္အားျပည့္တဲ့ စိတ္ကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့ ေရႊစိတ္ပုိင္ရွင္မ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အညစ္အေၾကး ကင္းတဲ့ ေရႊရဲ႕ သေဘာဟာ လုိသလုိ တန္ဆာဆင္ႏုိင္သလုိ အညစ္အေၾကးကင္းတဲ့ မေနာဟာလည္း ကိေလသာကုိ ပယ္ခြာၿပီး လုိရာကုိ အရယူႏုိင္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ တရားဘာ၀နာ တစ္ခုခုကုိ အားထုတ္ရင္း ေရႊမေနာပုိင္ရွင္မ်ား ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။

ရက္ရာဇာ၊ ျပႆဒါး…
ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္တဲ့အခါေတြဟာ ေကာင္းတဲ့အခါ၊ ေကာင္းတဲ့ရက္ေကာင္း ရက္ျမတ္မ်ား ျဖစ္တဲ့အတြက္ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး လုပ္ဖုိ႔လုိေၾကာင္းနဲ႔ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ လုပ္ေနတဲ့အခါေတြဟာ ဘယ္လုိအခ်ိန္၊ ဘယ္လုိရက္မ်ိဳးမွာ ေရြးၿပီးလုပ္လုပ္ မေကာင္းတဲ့ ျပႆဒါးမ်ားပဲ ျဖစ္ေနမွာျဖစ္လုိ႔ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး မလုပ္ဘဲ ေနႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းမႈကုသုိလ္မွာ ျပႆဒါးဆုိတာ မရွိသလုိ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္မွာလည္း ရက္ရာဇာဆုိတာ မရွိတဲ့အတြက္ ရက္ရာဇာ၊ ျပႆဒါးဆုိတာေတြဟာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္လုပ္ကုိင္မႈမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္း သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္က အၿမဲရက္ရာဇာေတြပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ ေကာင္းတာေတြကုိ လုပ္ေနဖုိ႔လုိၿပီး ရက္ေကာင္းရက္ျမတ္ေတြ မလုိခ်င္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြနဲ႔ ေနလုိကေနႏုိင္ေၾကာင္းနဲ႔ အရာရာမွာ ကုိယ့္ရဲ႕ေရြးခ်ယ္မႈသာ အဓိကက်တယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္ေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အျပစ္ျမင္၍ အျပစ္ျပင္ပါ…
ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ေလာကမွာ ျပည့္စုံတဲ့ သူဆုိတာ တစ္ေယာက္မွ မရွိသလုိ၊ အျပစ္မလုပ္ဖူး၊ မမွားဖူးတဲ့ သူဆုိတာလည္း မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အျပစ္ကုိ မျမင္သူေတြ၊ အျပစ္ကုိ အျပစ္လုိ႔ သိေအာင္ညြန္ျပေပးမယ့္သူ မရွိသူေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အျပစ္ကုိ ညြန္ျပသူေတြ ရွိေပမယ့္ အဲဒီအျပစ္ကုိ ၀န္ခံၿပီး ေနာင္မျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ႏုိင္တဲ့ သူေတြလည္း ထင္သေလာက္ မရွိၾကျပန္ပါဘူး။ ပုိဆုိးတာက အျပစ္ကုိ ေျပာဆုိဆုံးမေပးဖုိ႔ ဖိတ္ၾကားေျပာဆုိႏုိင္တဲ့သတၱိ မရွိသူေတြ၊ အျပစ္ကုိ ျပသေျပာဆုိရင္လာရင္ ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ ေက်းဇူးတင္စြာ လက္ခံႏုိင္တဲ့သတိၱ မရွိသူေတြ မ်ားေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပစ္ကုိ ေျပာျပလာရင္ ေက်းဇူးတင္စြာ လက္ခံၿပီး ေနာင္မျဖစ္ေအာင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ထိန္းသိမ္းေနထုိင္၊ ျပဳျပင္မယ္ဆုိတဲ့ ခံယူခ်က္ မရွိလုိ႔ကေတာ့ ေလာကႀကီးမွာ သတၱ၀ါေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဘယ္ေတာ့မွ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထုိင္ႏုိင္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အျပစ္ျပသူကလည္း အျပစ္ခ်ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေန၊ အျပစ္အျပခံရသူကလည္း အျပစ္ကုိ မခံယူဘဲ ျပန္လွန္အျပစ္ပုံခ်ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနလုိ႔ကေတာ့ ဘုရားရွင္ညြန္ျပတဲ့ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထုိင္ႏုိင္ေရးနဲ႔ အေ၀းႀကီးေ၀းေနၾကဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အျပစ္ျပသူ ဆရာဟူေလာ့…
တကယ္ေတာ့ အမွားမ်ားတတ္တဲ့ ပုထုဇဥ္ပုဂိၢဳလ္ေတြအတြက္ အျပစ္ကုိ ျပသေျပာဆုိ ေပးမယ့္သူ ရွိေနတာကုိက ေနတတ္မယ္ဆုိရင္ ေက်နပ္စရာ ျဖစ္ေနတာပါ။ ယူတတ္မယ္ဆုိရင္ အပူသက္သာစရာ ျဖစ္ေနတာပါ။ ေျမာက္ပင့္ၿပီး ေပါင္းသင္းစားေသာက္ကာ အျပစ္တစ္ခုခု ျဖစ္လာတဲ့အခါမွ ကုိယ့္အေပၚပုံခ်ၿပီး ေရွာင္ထြက္သားတတ္တဲ့ သူေတြအမ်ားႀကီး ရွိေနတာထက္စာရင္ အမွားကုိေထာက္ကာ အျပစ္ကုိ ျပသလမ္းညႊန္ေပးတဲ့သူ တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ ရွိေနတာက ပုိၿပီးဘ၀ကုိ ျမင့္ေစတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွးက သူေတာ္ေကာင္းႀကီးမ်ားဆုိရင္ အျပစ္ကုိေထာက္ျပ ေျပာဆုိေပးတတ္တဲ့ ဆရာမ်ားနဲ႔ မ်ားမ်ားေတြ႕ဆုံ ရပါလို၏လုိ႔ေတာင္ ေတာင္းဆုျပဳၾကတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ မသိမႈအားႀကီးတတ္တဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြမွာ မသိတာကုိ သိေအာင္ျပသေပးတဲ့သူ ရွိေနတာဟာ ဘ၀မွာ ဂုဏ္ယူစရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အဆင္မေျပ ျဖစ္ၾကရာ၀ယ္…
ဒီေန႔ေခတ္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အဆင္မေျပမႈမ်ားႏွင့္ ျငင္းခုံခုိက္ရန္ျဖစ္မႈမ်ား အျဖစ္မ်ား ၾကျခင္းဟာ ေမတၱာတရား ေခါင္းပါးၾကတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ေမတၱာမရွိၾကတဲ့အခါ ခ်စ္တာလည္း မရွိၾကဘဲ သစၥာပါ မသိၾကတဲ့အထိ ျဖစ္ကုန္တတ္ပါတယ္။ အတူေနတဲ့ သူအခ်င္းခ်င္း အက်ိဳးလုိလားမႈ ေမတၱာ ကင္းလာၾကတဲ့အခါ အဆုိးကုိသာ ျဖစ္ေစတတ္ၾကပါတယ္။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အေပၚမွာ ေမတၱာမရွိ ျဖစ္လာတဲ့အခါ အဲဒီသူဘယ္လုိပဲ ေကာင္းေနပါေစ အေကာင္းမျမင္တတ္ဘဲ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အေကာင္းမျမင္ရင္ မေကာင္းထင္တတ္ၿပီး အေစာင္းအျမင္နဲ႔ မေပါင္းခ်င္တဲ့အထိ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ေမတၱာ တရားမရွိတဲ့ အတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေမတၱာတရား မေခါင္းပါးၾကဖုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

အေ၀းအနီး အေရးမႀကီးပါ။ အေရးႀကီးသည္မွာ
နီးတက်က္က်က္ ေ၀းတစ္သက္လုိ႔ ျမန္မာစကားပုံမွာ ဆုိထားေပမယ့္ လူအေတာ္မ်ားမ်ား တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးၾကား အဆင္မေျပ ျဖစ္ၾကရျခင္းဟာ တကယ္ေတာ့ အနီးမွာ အတူတကြ ရွိေနၾကတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ မဟုတ္သလုိ အစဥ္ေျပေနၾကျခင္းဟာလည္း အေ၀းမွာ ရွိေနၾကတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ တစ္ဦးခ်င္းမွာ ရွိေနၾကတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန၊ ဣႆာ၊ မစၧရိယစတဲ့ တရားမ်ား အားႀကီးလာမႈနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ ေမတၱာတရား ေခါင္းပါးလာမႈမ်ားေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမတၱာတရား မရွိၾကရင္ လူအခ်င္းခ်င္း ၿပိဳင္ဆုိင္လာတတ္ၿပီး ၿပိဳင္ဆုိင္လာရင္ အႏုိင္ရလုိမႈလည္း အားႀကီးလာတတ္တဲ့အတြက္ သူ႔ကုိယ္ႏွိပ္ ကုိယ့္သူႏွိပ္ကာ ၿပိဳင္လာျခင္းေၾကာင့္ မညီညြတ္မႈကုိ ပုိမုိျဖစ္ေစတတ္ပါတယ္။ ေမတၱာတရား ထားႏုိင္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အခ်င္းခ်င္း ႏွိပ္စက္ျခင္းကင္းကာ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းကုိ ျဖစ္ေစမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေ၀းအနီးဟာ အေရးမႀကီးဘဲ ေမတၱာတရားသာ အေရးႀကီးေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

အေကာင္းျမင္တတ္ပါေစ...
အေကာင္းျမင္တတ္ရင္ အဲဒီအခုိက္အတန္႔မွာ အကုသုိလ္အျဖစ္ သက္သာမွာ အမွန္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေကာင္းဘက္က ႐ႈျမင္တတ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္စိတ္မွာလည္း အရင္ဆုံး ေကာင္းတဲ့စိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚေနတတ္ပါတယ္။ အဆုိးျမင္တတ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ဟာ အရာရာကုိ အဆုိးဘက္ကပဲ ၾကည့္ေလ့ရွိတတ္တဲ့အတြက္ သူ၏စိတ္မွာလည္း အဆုိးမ်ား၊ မေကာင္းတဲ့ အေတြးမ်ားပဲ လႊမ္းမုိးထားၿပီး သူကုိယ္တုိင္ပဲ အကုသုိလ္ အျပစ္မ်ား ျဖစ္ေနတတ္တဲ့ သေဘာရွိတတ္ပါတယ္။ အေကာင္းဘက္က ႐ႈတတ္သူကေတာ့ အေတြးေကာင္း၊ အျမင္ေကာင္းမ်ားနဲ႔ ျမင္တတ္ၾကည့္တတ္တဲ့အတြက္ သူသႏၲာန္တြင္မွာ ေကာင္းတဲ့စိတ္ထားမ်ား ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အမွားကုိ အမွန္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္တတ္တဲ့ သေဘာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အျပစ္မျဖစ္ေအာင္ သူတပါးရဲ႕ ေကာင္းကြက္ေလးေတြကုိ ရွာၾကည့္တတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္မ်ိဳးကုိ ေလ့က်င့္ေလ့ရွိတဲ့ သူဟာ အမွန္ပဲ အေကာင္းျမင္တတ္သူ ျဖစ္ၿပီး အကုသုိလ္ အျဖစ္နည္းသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူတုိင္းလူတုိင္း ေကာင္းကြက္ေလးမ်ား တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခု ရွိေနတတ္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီေကာင္းကြက္ေလးေတကုိ ရွာၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အျပစ္မျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္တတ္ျမင္တတ္၊ ႏွလုံးသြင္းတတ္ဖုိ႔ လုိေၾကာင္း တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

စြမ္းလုိ႔ မ, ျခင္းျဖစ္...
ျမန္မာစကားပုံမွာ “လူမင္းဘုန္းႀကီးလွ်င္ နတ္မင္းမေနႏုိင္” ဆုိတဲ့ စကားရွိသလုိ “လူမစြမ္း နတ္မ”ဆုိတဲ့ စကားလည္း ရွိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လူမစြမ္းနတ္မဆုိတဲ့ စကားဟာ လူမစြမ္းလုိ႔မဟုတ္ပါဘူး။ နတ္ကေတာင္ မ,ေပးရတယ္ ဆုိကတည္းက အစြမ္းတစ္ခုခု ရွိေနလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအစြမ္းကေတာ့ တျခားအစြမ္းမဟုတ္ပါဘူး။ ပုညဆုိတဲ့ ကုသုိလ္အစြမ္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုသုိလ္အားႀကီးရင္ လူလည္းမေနႏုိင္သလုိ နတ္လည္းမေနႏုိင္ပါဘူး။ ကုသုိလ္ရွိတဲ့သူကုိ လူလည္းေစာင့္ေရွာက္သလုိ နတ္လည္းေစာင့္ေရွာက္ပါတယ္။ ဒီထက္ တစ္ဆင့္တက္လုိ႔ ပါရမီရွိတဲ့ ကုသုိလ္မ်ားသူ ျဖစ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘုရားရွင္မ်ား ကုိယ္ေတာင္တုိင္ ၾကြေရာက္ၿပီး ခ်ီးေျမႇာက္ေပးရပါတယ္။ ဒါဟာ သူကုိယ္တုိင္ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ကုသုိလ္အစုမ်ားေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နတ္မ,တယ္ဆုိတာ ကုသုိလ္အားႀကီးတဲ့ သူမ်ားကုိပဲ မ,ေလ့ရွိတဲ့အတြက္ နတ္မ,ေစခ်င္ရင္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ မ်ားမ်ားျပဳၾကပါလုိ႔ ဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

Read more »

Live Questions and Answers (12)…

မနာပဒါယီ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာ ေအာက္ေျခမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ Live Questions and Answers က႑တြင္ ေမးေျဖထားခ်က္ အခ်ိဳ႕ကုိ အမ်ားဖတ္၍ အျမတ္ျဖစ္ေစဖုိ႔္၊ နဲနဲပဲျဖစ္ျဖစ္ အသိပညာ ဗဟုသုတ ရရွိႏုိင္ၾကေစဖုိ႔အတြက္ တစ္ဆင့္ျပန္လည္ တင္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။
24 Oct 10, 06:34 AM
ျမတ္ကို
ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာျမတ္သံုးကို ရိုေသစြာ ရွိခိုးဦးခ်ပါ၏။ သိလိုဒါမ်ားေမးခြင့္ျပဳပါဘုရား။
(၁) မိမိကိုးကြယ္ေသာ ဆရာဘုန္းႀကီးသည္ ကိုးကြယ္သင့္ေသာ ဆရာေကာင္း ဆရာျမတ္ ဟုတ္မဟုတ္ကို မည္ကဲ့သို႔သိႏုိင္မည္နည္း။ သိေအာင္မည္ကဲ့သို႔ စံမ်ားျဖင့္ ခ်င့္ခ်ိန္ရမည္နည္း။

(၂) မိမိက်င့္ၾကံပြားမ်ား အားထုတ္ေနေသာ တရားသည္ တရားစစ္ တရားမွန္ ဟုတ္မဟုတ္ကို မည္ကဲ့သို႔ သိႏိုင္မည္နည္း။ သိေအာင္ မည္ကဲ့သို႔ ၾကိဳးစားရမည္နည္း။ ေျဖၾကားေပးပါဘုရား။ ေက်းဇူးတင္ ဦးခ်ပါ၏ ဘုရား။

25 Oct 10, 07:08 AM
မနာပဒါယီ>>ျမတ္ကုိ
(၁) ေမးခြန္းေတြက က်ယ္ျပန္႔ေတာ့ တစ္သမွတ္တည္း တိတိက်က် ေျဖေပးဖုိ႔ ခက္ပါတယ္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ေတာ့ မိမိရဲ႕ ပစၥဳပၸန္ သံသရာႏွစ္ျဖာ ေကာင္းက်ိဳးကုိ ညြန္ျပေပးႏုိင္မႈ၊ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ အက်င့္တရား အားေကာင္းမႈေတြနဲ႔ပဲ တုိင္းတာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္ကုိးပါးကေတာ့ အေကာင္းဆုံး တုိင္းတာရာပဲေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ေခတ္လုိ သမၼဳသံဃာေတြ အတြက္ေတာ့ ေရွ႕ေလးပါးျဖစ္တဲ့ ေကာင္းစြာက်င့္ႀကံျခင္းဂုဏ္၊ ေျဖာင့္မတ္စြာက်င့္ႀကံျခင္းဂုဏ္၊ မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ အလုိ႔ငွါ က်င့္ႀကံျခင္းဂုဏ္၊ ႐ုိေသမႈနဲ႔ ေလ်ာ္ေအာင္က်င့္ႀကံျခင္း ဂုဏ္ေတြနဲ႔ ျပည့္စုံေနရင္ကုိပဲ ကုိးကြယ္ခံထုိက္ေနပါၿပီ။ အဓိကကေတာ့ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာတရားမ်ားနဲ႔ပဲ သိေအာင္ႀကိဳးစားတာ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ပါတယ္။
(၂) တရားဂုဏ္ေတာ္ကုိးပါးမွာပါတဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ေတြထဲက ကုိယ္တုိင္ဒိ႒မ်က္ျမင္ သိျမင္ႏုိင္ျခင္းဂုဏ္ေတာ္၊ က်င့္ႀကံရင္ က်င့္ႀကံႏုိင္သေလာက္ အက်ိဳးတရား ျဖစ္ႏုိင္ျခင္း ဂုဏ္ေတာ္ေတြနဲ႔ မိမိရဲ႕ အက်င့္ကုိ တုိင္းတာႏုိင္ပါတယ္။ မ်က္ဗုဒၶရဲ႕ သင္ျပမႈေတြဟာ မွန္ကန္တဲ့ နည္းစနစ္နဲ႔သာ က်င့္ႀကံႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ဘယ္သူမဆုိ လက္ေတြ႕အက်ိဳးတရားကုိ ရႏုိင္သလုိ၊ အားထုတ္ရင္ အားထုတ္ႏုိင္သေလာက္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုိ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္အားထုတ္တဲ့ အက်င့္ဟာ အားထုတ္ေနရင္းနဲ႔ အက်ိဳးထူး ရမရင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ သိႏုိင္တဲ့အတြက္ တစ္စုံတစ္ခု အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိမရွိကုိ လက္ေတြ႕လုပ္ၾကည့္ဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။ ၀ိရိယထားၿပီး လက္ေတြ႕အခ်ိန္ယူကာ အားထုတ္ရဲ႕သားနဲ႔ ဘာအက်ိဳးထူးမွ ျဖစ္မလာဘူးဆုိရင္ေတာ့ သင္ျပေပးတဲ့ ဆရာရဲ႕နည္းနဲ႔ အင္၀င္ဂြင္က် မျဖစ္လုိ႔လည္း ျဖစ္ႏုိင္သလုိ၊ နည္းစနစ္ မွားေနတဲ့အတြက္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အခါမ်ိဳးမွာေတာ့ ဆရာေကာင္းကုိရွာၿပီး မွန္ကန္တဲ့ ညြန္ျပမႈနဲ႔ ႀကိဳးစား အားထုတ္ၾကည့္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ေသခ်ာတာက တရားစစ္ တရားမွန္ဆုိတာ ဖိတ္ေခၚခံႏုိင္၊ လက္ေတြ႕အက်ိဳးရႏုိင္၊ ကုိယ္တုိင္သိႏုိင္တယ္ဆုိတာပါပဲ၊။

27 Oct 10, 10:48 AM
ျမင့္ေဆြ
ဆရာေတာ္အရွင္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ စာမလုိက္ႏုိင္တဲ့ သူငယ္တစ္ဦးကုိ ဓာတ္၁၈ ပါး စတဲ့ ပညာကမၼဌာန္းကုိ စီးျဖန္းေစေတာ့ ဥာဏ္ရည္ သိသိသာသာ ထက္ျမက္လာတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ အခ်ိန္မွန္ စာက်က္ျခင္းလုိ မိမိစိတ္ကုိ ႏုိင္နင္း ေဆာက္တည္ႏုိင္မႈ အပုိင္းမွာ သိပ္တုိးတက္တာ မေတြ႔ပါ။ သမာဓိ အသားေပးကမၼဌာန္းတစ္ခုကုိ အားထုတ္ေစသင့္တယ္ထင္လုိ႔ စိတ္အလုိလုိက္ အာရံုမ်ားတတ္တဲ့ လူငယ္ေတြကုိ ဘယ္ကမၼဌာန္း အၾကံေပးသင့္လဲ အမိန္႔ရွိပါဘုရား။

27 Oct 10, 08:43 PM
မနာပဒါယီ>>ျမင့္ေဆြ
ေကာင္းပါတယ္။ ဗုဒၶဓမၼေတြကေတာ့ လက္ေတြ႕လုပ္ႏုိင္ရင္ လက္ေတြ႕အက်ိဳး သက္ေရာက္မႈကုိ ျဖစ္ေစတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ပ်႔ံလြင့္မႈမ်ားသူ၊ အာရုံမ်ားတတ္သူေတြအတြက္ အလြယ္ဆုံးနဲ႔၊ အသင့္ေတာ္ဆုံး ကမၼ႒ာန္းကေတာ့ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အာနာပါန ကမၼ႒ာန္းဟာ အသက္႐ႈေနသမွ် ဘယ္လုိေနရာ၊ ဘယ္လုိအေျခအေန၊ ဘယ္လုိပုံစံမ်ိဳးမွာ ျဖစ္ျဖစ္ ႐ႈမွတ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ပရိကံမမ်ားဘဲ အလြယ္ပြားႏုိင္ပါတယ္။ သမာဓိတည္ေရးကုိ အဓိက ဦးစားေပး ပြားလုိတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အာနာပါနကုိ ၀ိပႆနာ ႐ႈတဲ့ပုံစံမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ သမာဓိ တည္ေထာင္တဲ့ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ ပြားႏုိင္မယ္ဆုိရင္ သမာဓိ အျဖစ္လြယ္ကာ စိတ္အစဥ္ တည္ၿငိမ္မႈကုိ ျဖစ္ေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သမာဓိတည္ေရး အသားေပးပြားမ်ားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ထြက္ေလ၀င္ေလကုိ ႐ႈမွတ္တဲ့အခါ ႏွာသီးဖ်ား၊ ႏွားေခါင္းေပါက္နဲ႔ အထက္ႏႈတ္ခမ္းနားကပဲ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး တုိးထိကာ ၀င္လာတဲ့ ေလကုိ ဆုံးသြားတဲ့အထိ အဲဒီေနရာေလးကပဲ စိတ္နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္သိမွတ္ေပး ရပါမယ္။ ၀င္ေလဆုံးလုိ႔ ထြက္ေလေလး ျပန္ထြက္လာတဲ့အခါလည္း အဲဒီႏွာသီးဖ်ားနဲ႔ အထက္ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားကပဲ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး တုိးထိထြက္လာတဲ့ ေလေလး ဆုံးသြားတဲ့အထိ လုိက္ၿပီးသိမွတ္ေပး႐ုံပါပဲ။ ၀င္ေလထြက္ေလရဲ႕ ေနာက္ကုိ စိတ္က လုိက္မသြားဘဲ တစ္ေနရာတည္းကပဲ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး မွတ္သိေပးတဲ့ သေဘာကုိ အာနာပါန ကမၼ႒ာန္း ႐ႈမွတ္တယ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကမၼ႒ာန္းရဲ႕ သေဘာက အာ႐ုံတစ္ခုတည္းကုိပဲ စူးစူးစုိက္စုိက္ ႐ႈမွတ္တဲ့သေဘာျဖစ္လုိ႔ အာနာပါန ကမၼ႒ာန္းကုိ မွတ္ေနရင္း တစ္ျခားအာ႐ုံေတြ ေပၚလာတတ္ေပမယ့္ အဲဒီတစ္ျခားအာ႐ုံေတြေနာက္ စိတ္ကမလုိက္ဘဲ ဒီအာနာပါနမွာပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ ႐ႈမွတ္ေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အဲဒီလုိ အာ႐ုံတစ္ခုတည္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္႐ႈမွတ္ ေပးႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ သမာဓိအျဖစ္လြယ္ၿပီး စိတ္အစဥ္ တည္ၾကည္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သမာဓိအားေကာင္းလာရင္ ျပန္႔လြင့္တတ္တာေတြလည္း နည္းလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကုိပဲ မွတ္ၾကည့္ဖုိ႔အႀကံျပဳလုိက္ပါတယ္။

30 Oct 10, 03:50 PM
ပန္းသီး
တပည့္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ဟာ သမၼာအာဇီဝ ၾကိဳးစားရုန္းကန္ေနသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ တပည့္ေတာ္က ဖခင္ကုိ လုပ္ေကၽြးေနျပီး သူငယ္ခ်င္းကလဲ သူ႔မိသားစုကုိ လုပ္ေကၽြးေနရပါတယ္။ အလုပ္ရွာရာမွာ တပည့္ေတာ္ဟာ ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ ရွာတာေတာင္ အလုပ္က ေတာ္ေတာ္နဲ႔မရ၊ ရရင္လဲ လခ အျမဲနည္းပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းဟာ အလုပ္ကုိ သြားေလွ်ာက္စရာ မလုိဘဲေတာင္ လူလုိေနခ်ိန္နဲ႔တုိး၊ အသိနဲ႔တုိးျပီး လြယ္လြယ္ရ၊ ရသမွ်အလုပ္ကလဲ လခေကာင္းပါတယ္။ တပည့္ေတာ္မွာ ဝင္ေငြနည္းလုိ႔ ဖခင္ကုိ လစဥ္ ကန္ေတာ့ႏုိင္ဖုိ႔ မဝတ္မစားမသံုးမစြဲ ေနရလုိ႔ လူအထင္ေသးေတာင္ ခံရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းဟာ ဒီလုိစိတ္မပင္ပန္းဘဲ သူ႔မိသားစုကုိ သက္ေသာင့္သက္သာနဲ႔ ေငြမ်ားမ်ား ပုိ႔ေပးႏုိင္ပါတယ္။သူငယ္ခ်င္း ကံေကာင္းတာကုိ သာဓုေခၚပါတယ္။ တပည့္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ဦး ဘာကုသုိလ္အကုသုိလ္ေတြေၾကာင့္ ဒီလုိ တစ္ေနရာထဲ ေနျပီး ၾကိဳးစားၾကတာေတာင္ အလုပ္အကုိင္ကံၾကမၼာ ကြာရသလဲ သိခ်င္ပါတယ္ အရွင္ဘုရား။ သူငယ္ခ်င္းကံအက်ိဳးေပးကုိ ေက်နပ္စြာ မုဒိတာစိတ္ပြားလ်က္ ကံၾကမၼာအေၾကာင္းကုိ သိလုိလုိ႔ ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား။

1 Nov 10, 03:11 AM
မနာပဒါယီ>>ပန္းသီး
ဒါဟာ ကံတရားရဲ႕ မတူညီမႈမ်ားပါပဲ။ တူေသာအက်ိဳးကုိ ေပးတယ္ဆုိတဲ့အတုိင္းပဲ ဒကာေလးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းဟာ ဒီဘ၀မွာ ဘယ္လုိစိတ္ေစတနာနဲ႔ ဘယ္လုိေကာင္းမႈေတြ လုပ္ေနတယ္ဆုိတာ မသိႏုိင္ေပမယ့္ အတိတ္ဘ၀ ေတြမွာသူလုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြကေတာ့ တကယ့္ကုိ ေစတနာေကာင္းနဲ႔ လြပ္လြပ္ကၽြတ္ကၽြတ္ လုပ္ခဲ့တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ဟာ လွဴတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သီလေစာင့္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တရားအားထုတ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေစတနာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ဒါမွလည္း အက်ိဳးေပးေကာင္းမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းဟာ ကူညီမဆမယ့္သူ ေပါတာ၊ အဆအရာရာ အဆင္ေျပတာ၊ လခေကာင္းတာ စတာေတြဟာ အတိတ္က သူလည္းပဲ ဒီအက်ိဳးေတြနဲ႔ ထပ္တူ တူမွ်တဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္ခဲ့လုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ သူလည္း သူမ်ားေတြကုိ ေစတနာသန္႔သန္႔ စိတ္ေကာင္းႏွလုံးေကာင္းနဲ႔ ကူညီခဲ့တာ၊ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းတဲ့ အခါမွာ ေစတနာအျပည့္နဲ႔ ရက္ရက္ေရာေရာ ေပါေပါမ်ားမ်ား လွဴဒါန္းခဲ့တာ၊ သူတပါးေတြကုိ အစစအရာရာ အဆင္ေျပေအာင္ ကူညီခဲ့တာေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္မွာေတာ့ သူနဲ႔ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ရတာက အတိတ္က ကုိယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ဒါန၊ သီလ၊ စတဲ့ ကုသုိလ္ေတြမွာ ေစတနာမျပတ္တာ၊ မသန္႔ရွင္းတာ၊ တြန္႔ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္ျဖစ္တာ၊ ေကာင္းတဲ့အလုပ္တစ္ခုခုကုိ လုပ္တဲ့အခါ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သူတပါးလုပ္တာေတြကုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဆင္မေျပေအာင္ အေႏွာက္အယွက္ေပးခဲ့တာ စသျဖင့္ ရွိေကာင္းရွိခဲ့ပါလိမ့္မယ္။ အဓိကကေတာ့ ကုသုိလ္အကုသုိလ္ အလုပ္ဆုိတာ နဲတာမ်ားတာ၊ ႀကီးတာေသးတာက အဓိကမဟုတ္ဘဲ လုပ္တဲ့အခါမွာ ေစတနာသဒၶါတရား ေကာင္းတာမေကာင္းတာ၊ ကုိယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ သန္႔ရွင္းမႈ ရွိတာမရွိတာ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ပါတာမပါတာ စတာေတြက အဓိကက်ပါတယ္။ ဆုိေတာ့ကား က်န္ခဲ့တာေတြေတာ့ ထားလုိက္ေပါ့။ အခုအခ်ိန္၊ အခုဘ၀ကစၿပီး ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြမွာ စိတ္ေကာင္းေစတနာ အျပည့္န႔ဲ သဒၶါေကာင္းေကာင္း သန္႔ရွင္းမႈေကာင္းေကာင္းနဲ႔ပဲ လုပ္ၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အႀကံျပဳလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

အေ၀းအနီး အေရးမႀကီးပါ။ အေရးႀကီးသည္မွာ…

“နီးတက်က္က်က္ ေ၀းတစ္သက္”ဟူေသာ ျမန္မာစကားပုံ တစ္ခုရွိ၏။ လူတုိ႔သည္ နီးေနသည့္အခါတြင္ အခ်င္းခ်င္း အဆင္မေျပျဖစ္ကာ မၾကာခဏ ခုိက္ရန္ျဖစ္လ်က္ တက်က္က်က္ျဖင့္ မတည့္ျဖစ္ၾကေသာ္လည္း ေ၀းေနသည့္အခါတြင္ကား သံေယာဇဥ္တရားျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း ေစာင့္ေရွာက္ကာ အစဥ္ထာ၀ရ တစ္သက္သာ ခ်စ္တတ္ၾကေၾကာင္း ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္ေပ၏။ မွန္၏။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားသည္ အေ၀းေပါင္းေကာင္းလွ၏။ ခဏတာႀကဳံေတြ႕ၾကသည့္ အခုိက္အတန္႔တြင္ အဆင္ေျပေျပ ရွိလွ၏။ သူ႔အေၾကာင္းကုိယ္မသိ ကုိယ့္အေၾကာင္း သူမသိၾကသျဖင့္လည္း ႀကီးႀကီးမားမား ျပႆနာ မရွိလွေပ။ အတူတကြ အနီးတြင္ ေနၾကသည့္အခါတြင္ကား တစ္လပင္ မျပည့္ေသး အဆင္မေျပမႈမ်ားက စလာခဲ့၏။ အေနနီးသျဖင့္ မတူညီသည့္ အက်င့္စ႐ုိက္မ်ားကုိ သိခြင့္ရလာ၏။ စ႐ုိက္မတူသည့္အျပင္ အလုိက္လည္းမတူ၊ အႀကိဳက္လည္း မတူၾကသျဖင့္လည္း အခုိက္ပင္ျဖစ္ေသာ္ျငား မႀကိဳက္လုိသည့္ သေဘာမ်ားက တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးၾကား အထင္အရွား ျဖစ္လာခဲ့ၾက၏။ သုိ႔ျဖင့္ တက်က္က်က္ႏွင့္ မတည့္အတူ ေနၾကရသည့္ အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္သြားခဲ့ၾက၏။

သုိ႔ဆုိလွ်င္ ဤသုိ႔ အခ်င္းခ်င္း အဆင္မေျပ တက်က္က်က္ ျဖစ္ၾကျခင္းသည္ အေနနီးသျဖင့္ ျဖစ္ၾကျခင္းေလာ…၊ အေနေ၀း သူမ်ားသည္ အမွန္စင္စစ္ တစ္သက္တာ ခ်စ္ႏုိင္ၾက၏ေလာ စသျဖင့္ ေတြးစရာျဖစ္လာ၏။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး တစ္သက္တာ ခ်စ္ႏုိင္ေစရန္ ေ၀းေနရမည္ေလာ၊ သုိ႔မဟုတ္ ေ၀းေ၀းေနကာ တစ္သက္တာ ခ်စ္ၾကည့္ၾကမည္ေလာ စသျဖင့္လည္း စဥ္းစားဖြယ္ ျဖစ္ပါ၏။ အခ်ိဳ႕က ဤသုိ႔ျဖစ္ျခင္းသည္ မည္သူမည္၀ါေၾကာင့္ ျဖစ္သည္၊ မည္သည့္ေနရာတြင္ ေရာက္ေန၍ျဖစ္သည္ စသျဖင့္ ဆုိတတ္၏။

အမွန္စင္စစ္ ထုိသုိ႔ျဖစ္ျခင္းသည္ ေနရာေဒသ အေ၀းအနီးစသည္မ်ားေၾကာင့္ မဟုတ္ေပ။ လူတစ္ဦးခ်င္းတြင္ ရွိေနသည့္ မေကာင္းသည့္ အရာမ်ားေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ေယ်ဘုယ်အားျဖင့္ လူသည္ အတၱႀကီးသူ ျဖစ္၏။ အရာရာတြင္ မိမိအတြက္သာ ၾကည့္တတ္၏။ ထုိ႔အတူ မာနလည္းႀကီး၏။ အရာရာတြင္ မိမိသာ အမွန္ဟု တစ္ယူသန္တတ္၏။ ထုိ႔အျပင္ ဣႆာ၊ မစၧရိယလည္း အားႀကီး၏။ မိမိထက္သာလွ်င္ မနာလုိျဖစ္ၿပီး မိမိႏွင့္ ပတ္သက္သည္မ်ားတြင္ ၀န္တုိတတ္၏။ ထုိသုိ႔ အတၱ၊ မာန၊ ဣႆာ၊ မစၧရိယတရားမ်ား အားႀကီးသျဖင့္ လူသည္ အခ်င္းခ်င္း အၿပိဳင္အဆုိင္ အႏုိင္လုိၾက၏။ ၿပိဳင္လာၿပီဆုိလွ်င္ကား မွားသည္မွန္သည္ မခဲြျခားဘဲ အလဲြသြားတတ္ၿမဲ ျဖစ္၏။ မိမိၿပိဳင္လွ်င္ တစ္ဘက္ကလည္း ၿပိဳင္လာမည္ ျဖစ္သျဖင့္ ႏွစ္ဘက္ၿပိဳင္ျဖစ္ကာ မရွက္ႏုိင္ဘဲ အႏုိင္ၾကဲတတ္ၾက၏။ ဤသုိ႔ျဖင့္ လူတုိ႔သည္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ၾကည့္မရသည့္ အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ၾကရ၏။

အရင္းစစ္လွ်င္ လူအခ်င္းခ်င္း အဆင္မေျပ ျဖစ္ၾကျခင္းသည္ အေနးနီး၍ မဟုတ္သကဲ့သုိ႔ အေနေ၀း၍လည္း မဟုတ္ေပ။ လူတုိင္းလူတုိင္း တစ္ဦးခ်င္းတြင္ ရွိေနၾကသည့္ အတၱ၊ မာန၊ ဣႆာ၊ မစၧရိယ စသည့္ တရားမ်ားေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေပ၏။ အထူးသျဖင့္ ေမတၱာတရား ေခါင္းပါး၍သာ ျဖစ္ေပ၏။ လူသည္ အတၱ၊ မာနစသည္ အားႀကီးလာလွ်င္ အၿပိဳင္အဆုိင္ ျပဳတတ္ေသာ္လည္း ေမတၱာတရား ရွိေနေသးလွ်င္ ထင္သေလာက္ အဆုိးႀကီး မျဖစ္တတ္ေပ။ ေမတၱာတရားပါ ေခါင္းပါးလာလွ်င္ကား ေမတၱာမယွဥ္သည့္ အတၱမာန ေဒါသတရားမ်ားျဖင့္သာ လူသည္ အဆုံးစြန္ အဆုိးဆုံးအထိ ေပါက္ကဲြသြားတတ္၏။ ေမတၱာတရားမရွိလွ်င္ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈကုိ တြန္းအားေပးတတ္သကဲ့သုိ႔ ေမတၱာတရား ထားႏုိင္ၾကလွ်င္ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈမ်ား ကင္းပသြားတတ္၏။ အၿပိဳင္ကင္းလွ်င္ အဆင္မေျပမႈ ကင္းႏုိင္သကဲ့သုိ႔ အဆင္မေျပမႈ ကင္းေနလွ်င္ အတူတဲြကာ ၿမဲလာၾကမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။

မစုိးရိမ္ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ေမတၱာႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ ဆုံးမစကားေလးကုိ သတိရမိ၏။ ဆရာေတာ္ႀကီးက “တန္းတူေတြ႕လွ်င္၊ ေမတၱာ၀င္၊ မ၀င္ႏုိင္က၊ ၿပိဳင္တတ္တယ္္။ ၿပိဳင္မယ့္အစား၊ ေမတၱာပြား၊ စိတ္ထားျပဳျပင္ ေျပာင္းပါမယ္”ဟု ဆုံးမေပးထား၏။ ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္မ်ား အဖုိ႔ ေမတၱာတရားသည္ အထူးလုိအပ္၏။ ေမတၱာ၏ သေဘာသည္ ခ်စ္ျခင္း၊ အက်ိဳးလုိလားျခင္း သေဘာကုိ ညြန္းဆုိသကဲ့သုိ႔ ေမတၱာစစ္ ေမတၱာမွန္သည္ အၾကားမရွိျခင္း၊ အျခားမရွိျခင္း လကၡဏာကုိေဆာင္၏။ ေမတၱာရွိေနလွ်င္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အက်ိဳးစီးပြားကုိ ေဆာင္ေနၾကမည္ျဖစ္ကာ မည္သူမည္၀ါ စသည္ ခဲြျခားမႈ မရွိသျဖင့္ မည္သူႏွင့္ျဖစ္ေစ ျငင္းခုံခုိက္ရန္ျဖစ္ဖြယ္မရွိ အရာရာတြင္ အဆင္ေျပေျပ ရွိေနၾကမည္သာ ျဖစ္၏။ ေမတၱာဓာတ္မ်ား ရွိေနလွ်င္ အနီးေနသူမ်ားႏွင့္လည္း အဆင္ေျပသကဲ့သုိ႔ အေ၀းေနသူမ်ားႏွင့္လည္း အဆင္ေျပေနၾကမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။

မ်က္ေမွာက္ေခတ္ လူအေတာ္မ်ားမ်ား တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အဆင္မေျပမႈမ်ားႏွင့္ ျငင္းခုံခုိက္ရန္ျဖစ္မႈမ်ား အျဖစ္မ်ား ၾကျခင္းသည္ ေမတၱာတရား ေခါင္းပါးၾက၍သာ ျဖစ္၏။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေမတၱာမရွိၾကသည့္အခါ ခ်စ္တာလည္း မရွိၾကဘဲ သစၥာပါ မသိၾကသည္အထိ ျဖစ္ကုန္တတ္၏။ အတူေန အေနနီးသူအခ်င္းခ်င္း အက်ိဳးလုိလားမႈ ေမတၱာ ကင္းလာၾကသည့္အခါ အဆုိးကုိသာ ျဖစ္ေစတတ္ၾက၏။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အေပၚတြင္ ေမတၱာမရွိ ျဖစ္လာလွ်င္ကား ထုိသူမည္သုိ႔ပင္ ေကာင္းေနပါေစ အေကာင္းမျမင္တတ္ဘဲ ျဖစ္တတ္၏။ အေကာင္းမျမင္လွ်င္ မေကာင္းထင္တတ္ၿပီး အေစာင္းအျမင္ျဖင့္ မေပါင္းခ်င္သည္အထိ ျဖစ္လာတတ္၏။ ထုိ႔အတူ အေနေ၀းသူမ်ား အခ်င္းခ်င္းလည္း ေမတၱာကင္းျခင္း မျဖစ္ၾကရန္ လုိအပ္လွ၏။ ေမတၱာျဖင့္ ေနေနၾကလွ်င္၊ ေမတၱာပုိ႔ကာ အက်ိဳးကုိ လုိးလားေနၾကလွ်င္ ေ၀းေနေသာ္လည္း နီးေနတတ္ၾက၏။ ေမတၱာသည္ မေရာက္ႏုိင္သည့္ ေနရာမရွိသကဲ့သုိ႔ မေဖာက္ႏုိင္သည့္ အရာလည္း မရွိလွေပ။ စစ္မွန္သည့္ ေမတၱာစိတ္ျဖင့္ ေမတၱာဓာတ္မ်ား ထားႏုိင္ၾကမည္ ဆုိပါက ေမတၱာဓာတ္ျဖင့္ မထြန္းေပါက္ႏုိင္သည့္ အရာ၊ ေမတၱာေရာင္ျဖင့္ ေရာင္ျပန္မဟပ္ႏုိင္သည့္ အရာ မရွိသည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အေနနီးသူမ်ား ျဖစ္ေစ၊ အေနေ၀းသူမ်ားပင္ ျဖစ္ေစ ေမတၱာဓာတ္ျဖင့္ ခ်စ္ခင္ျခင္းႏွင့္ အက်ိဳးလုိလားျခင္းကုိ တည္ေဆာက္ကာ ခ်မ္းသာမႈကုိ ရယူၾကရန္ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

ေမတၱာၿခဳံလွ်င္ လုံႏုိင္သကဲ့သုိ႔ ေမတၱာအားႀကီးလွ်င္ ရန္သူပင္လွ်င္ မိတ္ေဆြျဖစ္ကာ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေျပာင္းလာတတ္၏။ ေမတၱာစစ္ ေမတၱာမွန္သည္ ရန္သူမိတ္ေဆြ မခဲြျခားသျဖင့္လည္း စစ္မွန္သည့္ ေစတနာျဖင့္ အေသခ်ာ ပြားႏုိင္လွ်င္ မိမိအေပၚ မလုိမုန္းထားသူကုိပင္ အၿပဳံးအားျဖင့္ အႏုိင္ယူႏုိင္၏။ ေမတၱာၿခဳံထားသူကုိ မည္သုိ႔ေသာသူကပင္ အႏုိင္ရေအာင္ မတုိက္ခုိက္ႏုိင္၊ မလႊမ္းမုိးႏုိင္ေပ။ ေမတၱာပန္းကုံး ဆင္ျမန္းသုံးႏုိင္လွ်င္ အနီးေနသူမ်ားႏွင့္လည္း အဆင္ေျပႏုိင္သကဲ့သုိ႔ အေ၀းေရာက္ေနသူမ်ားႏွင့္လည္း အဆင္ေျပႏုိင္၏။

စာေရးသူ၏ ပတ္၀န္းက်င္တြင္လည္း ေမတၱာဓာတ္ကုိ လက္ေတြ႕ပြားမ်ား အားထုတ္ၾကည့္မိသည့္ အတြက္အဆင္ေျပသြား သူမ်ားအေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း ၾကားသိရ၏။ ဒကာေလး အခ်ိဳ႕သည္ ျမန္မာျပည္မွ ဘုမသိဘမသိျဖင့္ သူမ်ားႏုိင္ငံတြင္ အလုပ္လုပ္ရန္ ေရာက္လာခဲ့၏။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပင္ စကားနားမလည္မႈ၊ ယဥ္ေက်းမႈ မတူညီမႈ၊ အက်င့္စ႐ုိက္မတူညီမႈ စသည္မ်ားေၾကာင့္ အခက္အခဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး ႀကဳံကာဒုကၡ ေရာက္ရေၾကာင္း အထူးသျဖင့္ မိမိထက္အလွ်င္ ေစာေရာက္ေနသည့္ ေရႊခံျမန္မာေၾကာင့္လည္း စိတ္ဖိစီးမႈမ်ား ႀကဳံရေၾကာင္း စသျဖင့္ ေလွ်ာက္လာသျဖင့္ စာေရးသူမွ ေမတၱာပြားမ်ားၾကည့္ရန္ အႀကံျပဳျဖစ္၏။ ေမတၱာပြားသည့္အခါ မိမိကုိယ္ကုိ အလ်င္စပြားၿပီး ေနာက္ကုိယ္ေစာင့္နတ္္၊ အခန္းေစာင့္နတ္္၊ စက္႐ုံအလုပ္႐ုံေစာင့္နတ္ စသည္မ်ားကုိလည္း ပြားမ်ားကာ မိမိ၏ စက္႐ုံသူေ႒း၊ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖတ္ စသူမ်ားကုိလည္း တစ္ဦးခ်င္း စိတ္ျဖင့္ျမင္ေအာင္ၾကည့္၍ အမွန္ပင္ အက်ိဳးလုိလားသည့္ သေဘာျဖင့္ ပြားမ်ားၾကည့္ရန္၊ အထူးသျဖင့္ မိမိႏွင့္ ကေတာက္ကဆ ျဖစ္ေနသည့္ ကုိေရႊျမန္မာအားလည္း စစ္မွန္သည့္ ေစတနာေမတၱာျဖင့္ ေဒါသအာဃာတ မပါသည့္စိတ္ျဖင့္ ေမတၱာပြားၾကည့္ရန္ အႀကံျပဳျဖစ္၏။ ထုိဒကာေလးမ်ားလည္း ယုံယုံၾကည္ၾကည္ျဖင့္ စိတ္ပါလက္ပါ ပြားမ်ားၾကည့္သည့္အခါ တစ္ပတ္အၾကာမွာပင္ ထူးထူးျခားျခား အက်ိဳးတရားမ်ား ရရွိလာကာ အားလုံး၏ခ်စ္ခင္မႈ၊ အေရးေပးမႈမ်ားအထိ ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း ျပန္လည္ ေလွ်ာက္ထားလာၾက၏။ ယခုအခါတြင္ကား အဆင္ေျပမႈမ်ားျဖင့္ ခ်မ္းသာေနသည္ဟု ဆုိ၏။

ဒကာတစ္ေယာက္ဆုိလွ်င္လည္း ႏွစ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ကဲြကြာေနသည့္ အေ၀းေရာက္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ အေၾကာင္း သတင္းရလုိ၊ အဆက္အသြယ္ ရလုိသျဖင့္ မည္သုိ႔မည္ပုံ ျပဳလုပ္သင့္ေၾကာင္း အႀကံေတာင္း ေလွ်ာက္ထားလာသျဖင့္ စာေရးသူမွ ထုိသူအား အာ႐ုံျပကာ ေမတၱာသာ စူးစူးစုိက္စုိက္ ပြားမ်ားလုိက္ရန္ အႀကံျပဳျဖစ္ခဲ့၏။ ထုိဒကာေလးလည္း ေစတနာအမွန္ျဖင့္ အာ႐ုံတြင္ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ကာ ပြားမ်ားခဲ့၏။ ေမတၱာပုိ႔သမႈကုိ ေန႔စဥ္လုပ္လာ၍ ႏွစ္ပတ္ခန္႔ၾကာသည့္အခါ ထူးထူးျခားျခား အဆက္အသြယ္ ရလာကာ ေမတၱာ အပုိ႔ခံရသူသည္လည္း တစ္ပတ္လုံးလုံး ထုိဒကာေလးကုိ သတိတရ ျဖစ္မိေနေၾကာင္း တစ္ဆင့္စကားျဖင့္ ျပန္သိခဲ့ရ၏။ တုိက္ဆုိင္သည္ျဖစ္ေစ၊ မတုိက္ဆုိင္သည္ ျဖစ္ေစ ေမတၱာအစြမ္း၏ ထူးျခားမႈကား အထင္အရွားပင္ ျဖစ္ပါ၏။

အထက္ပါ ဒကာေလးမ်ား၏ အျဖစ္မ်ားကုိ ျပန္လည္ၾကားသိရသည့္အခါ ေမတၱာ၏ အျခားမရွိ၊ အၾကားမရွိသည့္ သေဘာကုိ ေကာင္းစြာခံစားမိခဲ့၏။ ေမတၱာသည္ အနီးတြင္လည္း ထူးျခားမႈႏွင့္ အဆင္ေျပမႈကုိ ျဖစ္ေစသကဲ့သုိ႔ အေ၀းတြင္လည္း အျခားမရွိ ေကာင္းျမတ္သည့္ သက္ေရာက္မႈကုိ ျဖစ္ေစခဲ့၏။ လူအခ်င္းခ်င္း ေမတၱာထားႏုိင္လွ်င္ လွည့္ပတ္ျခင္းလည္းကင္း၊ အထင္ေသးမႈလည္းကင္း၊ ဆင္းရဲမႈလည္း ကင္းႏုိင္ၾကမည္သာ ျဖစ္၏။ ေမတၱာဓာတ္သည္ အခ်င္းခ်င္း အႏုိင္ယူလုိမႈ၊ ႏွိပ္စက္လုိမႈ ေဒါသကုိ သက္သာေစႏုိင္ကာ ေအးၿငိမ္းမႈကုိ ျဖစ္ေစသျဖင့္ ေမတၱာထားႏုိင္သမွ် ေလာကဆက္ဆံေရးလည္း အဆင္ေျပ ေကာင္းမြန္ေနၾကမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူအခ်င္းခ်င္း အၿပိဳင္းကင္းေစရန္ ေမတၱာတရား လက္ကုိင္ထားၾကပါဟု တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

ဆုိလုိသည္မွာ လူအေတာ္မ်ားမ်ား တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးၾကား အဆင္မေျပ ျဖစ္ၾကရျခင္းသည္ အနီးတြင္ အတူတကြ ရွိေနၾက၍ မဟုတ္သကဲ့သုိ႔၊ အစဥ္ေျပေနၾကျခင္းသည္လည္း အေ၀းတြင္ ရွိေနၾက၍ မဟုတ္ဘဲ တစ္ဦးခ်င္းတြင္ ရွိေနၾကသည့္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန၊ ဣႆာ၊ မစၧရိယစည့္ တရားမ်ား အားႀကီးလာမႈႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ ေမတၱာတရား ေခါင္းပါးလာမႈမ်ားေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိပါ၏။ ေမတၱာတရား မရွိၾကလွ်င္ လူအခ်င္းခ်င္း ၿပိဳင္ဆုိင္လာတတ္ၿပီး ၿပိဳင္ဆုိင္လာလွ်င္ အႏုိင္ရလုိမႈလည္း အားႀကီးလာသျဖင့္ သူ႔ကုိယ္ႏွိပ္ ကုိယ့္သူႏွိပ္ကာ ၿပိဳင္လာျခင္းေၾကာင့္ မညီညြတ္မႈကုိ ပုိမုိျဖစ္ေစတတ္ေၾကာင္း၊ ေမတၱာတရား ထားႏုိင္ၾကလွ်င္ကား အခ်င္းခ်င္း ႏွိပ္စက္ျခင္းကင္းကာ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းကုိ ျဖစ္ေစမွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ လူတုိ႔သည္ ေနရသည့္အခုိက္အတန္႔တြင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အဆင္ေျပေျပ ရွိၾကေစရန္ အနီးေနသူ ျဖစ္ေစ၊ အေ၀းေရာက္သူ ျဖစ္ေစ မည္သူမဆုိ နားလည္မႈႏွင့္ ေမတၱာစုကုိ ေပါင္းစပ္ကာ ေကာင္းျမတ္သည့္ စိတ္ထားျဖင့္ သူ႔တပါးအေပၚ အထင္ေသးမႈ၊ ညႇင္းစဲမႈ၊ ဆင္းရဲေစလုိမႈမ်ား မျဖစ္ၾကေစဘဲ အက်ိဳးလုိလားသည့္ စိတ္ျဖင့္ အနီးတြင္ရွိသူတြင္ျဖစ္ေစ အေ၀းေရာက္ေနသူတြင္ ျဖစ္ေစ ေမတၱာတရား ထားႏုိင္ေအာင္သာ ႀကိဳးစားၾကရန္ႏွင့္ လူအခ်င္းခ်င္း ခဲြျခားမႈႏွင့္ အေ၀းအနီး အၾကားမရွိမႈကုိ ျဖစ္ေစသည့္ ေမတၱာတရားကိုသာ လက္ကုိင္ထားႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားၾကရမည္သာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အသိေပးတင္ျပရင္း မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ေမတၱာပုိ႔ေဆာင္ပုဒ္ေလးျဖင့္ နိဂုံးကမၸတ္ အဆုံးသတ္လုိက္ပါသည္။
-လူအခ်င္းခ်င္း လွည့္ပတ္ျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ…
-အထင္ေသးျခင္း အခ်င္းခ်င္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ…
-ဆင္းရဲလုိျခင္း အခ်င္းခ်င္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ…

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၁၅) ...

ေစ်းကြက္ဆန္တဲ့ ကုိးကြယ္မႈ…
ေျပာင္းလဲလာတဲ့ အရာေတြထဲမွာ လူေတြရဲ႕ ဘုန္းႀကီးရဟန္း ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္မႈဟာလည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ ျဖစ္လာေနပါတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ ဘုန္းႀကီးဆုိရင္ ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္လုပ္ငန္း တစ္ခုခုကုိ လုပ္ေနရင္ၿပီးတာပဲ ခဲြျခားမႈမရွိ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္တတ္ပါတယ္။ ခုေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ဘုန္းႀကီးကုိးကြယ္တာ ေစ်းကြက္ဆန္လာတယ္လုိ႔ ေျပာရမလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီဘုန္းႀကီးကုိ ကုိးကြယ္ရင္၊ ဒီဆရာေတာ္ကုိ ကုိးကြယ္ရင္ ဘာျဖစ္မယ္၊ ဘာရမယ္၊ ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႕ခြင့္ရမယ္ စသျဖင့္ ရစရာ တစ္ခုခုရွိမွ ဆည္းကပ္လာတတ္တာ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သာသနာေတာ္မွာလည္း ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္ အလုပ္ကုိပဲ လုပ္ေနၾကတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားမွာ လာဘ္လာဘေတြ ဆုတ္ယုတ္လာၿပီး ေဗဒင္ေဟာ၊ လကၡဏာၾကည့္၊ ဓာတ္႐ုိက္ဓာတ္ဆင္လုပ္၊ ေဆးကုသေပး၊ ႏွစ္လုံးသုံးလုံးေပး စသျဖင့္ လုပ္ေပးၾကတဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြမွာ မလုိေလာက္ေအာင္ကုိ ေပါမ်ားေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ သဒၶါတရား အားနည္းၿပီး ပစၥည္းလာဘ္လာဘကုိ ရယူလုိၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္အခ်ိဳ႕ဟာလည္း လာဘ္လာဘေနာက္လုိက္ကာ လူေတြအႀကိဳက္ လုပ္ကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ သာသနာေတာ္အတြက္ေရာ ကုိးကြယ္ခံပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ ကုိးကြယ္သူေတြအတြက္ပါ လဲြလာေနတဲ့ အလဲြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ခုေနာက္ပုိင္း ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဘယ္မွာ ဘယ္ဘုန္းႀကီး ဘယ္လုိေပးတယ္၊ ဘာလုပ္ေပးတယ္ဆုိရင္ အုံးအုံးၾကက္ၾကက္နဲ႔ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ကုိ သြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးကုိ ၾကည္ညိဳလုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုန္းႀကီးက ဘာေပးတယ္၊ ညာေပးတယ္ဆုိလုိ႔ သြားၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သံဃာကုိ ၾကည္ညိဳမႈထက္ ပုဂၢိဳလ္ေရး ရင္းႏွီးမႈ၊ ပုဂၢိဳလ္ေရး အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားမႈေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး ဆည္းကပ္ၾကပါတယ္။ လွဴဒါန္းတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီလို ခဲြျခားမႈေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္လည္း ျပည့္ၿပီးသားအုိးေတြက လွ်ံတက္ေနၿပီး လုိေနတဲ့အုိးေတြက ေဟာက္ပက္ႀကီးကုိ ျဖစ္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းသံဃာခ်င္းအတူတူ သာသနာေတာ္ကုိ တကယ္ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေနၾကတဲ့ စာသင္တုိက္မ်ား၊ ပရဟိတေက်ာင္းမ်ားမွာ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ျဖစ္ေနၾကေပမယ့္ ေဗဒင္ေဟာ၊ လကၡဏာၾကည့္၊ ႏွစ္လုံးသုံးလုံးေပး၊ ေဆးကုေပး၊ ယၾတာေခ်ေပးတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြမွာေတာ့ အလွ်ံပယ္ပုိလွ်ံကာ ေရႊေက်ာင္းႀကီးေတြ၊ ကားႀကီးေတြနဲ႔ စည္ပင္၀ေျပာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ မညီမွ်မႈေတြ မ်ားလာရင္ေတာ့ ၾကာရင္ အစစ္အမွန္ သာသနာ့၀န္ထမ္းေတြဟာ သာသနာ့ေဘာင္မွာ ရပ္တည္ဖုိ႔ ခက္ခဲလာကာ လူထြက္သြားၾကပါက သာသနာမွာ အစစ္အမွန္ သာသနာျပဳ ရဟန္းသံဃာေတြ အားနည္းလာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အေသအခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ျမတ္ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေနတာဟာ ဘုရားေဟာ တရားေတာ္ေတြကုိ သင္အံပုိ႔ခ်၊ ေဟာေျပာျပသေနတဲ့ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြလား၊ ေဗဒင္ေဟာ၊ လကၡဏာၾကည့္၊ ယၾတာေခ်၊ ဓာတ္႐ုိက္ဓာတ္ဆင္ လုပ္ေပးေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ္ေတြလားဆုိတာ အသိရွိတဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းဆင္ျခင္ စဥ္းစားတတ္မွာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ေခတ္လူေတြကေတာ့ ဆင္းရဲတာကတစ္ေၾကာင္း၊ အသိပညာ ဗဟုသုတ နည္းပါးတာက တစ္ေၾကာင္း၊ အယုံလြယ္တတ္တဲ့ ယုံၾကည္မႈ အားေကာင္းၿပီး ဆင္ျခင္တတ္တဲ့ ဉာဏ္ပညာ အားနည္းလာတာက တစ္ေၾကာင္း၊ ၾကည္ညဳိမႈထက္ ရယူလုိမႈက မ်ားေနတာကတစ္ေၾကာင္း စတ့ဲစတဲ့ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ အစစ္အမွန္ သာသနာျပဳေတြကုိ လ်စ္လ်ဴ႐ႈကာ ဘုရားမႀကိဳက္တဲ့ ေလာကီအလုပ္ေတြနဲ႔ အသက္ေမြးေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားထံမွာပဲ စုေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိးကြယ္မႈအလဲြနဲ႔ ေထာက္ပံ့မႈအလြဲေတြဟာ သာသနာေတာ္အတြက္ မဲြစရာေတြ ျဖစ္လာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ သာသနာေတာ္မွာ ဆရာဒကာဟာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အမွီျပဳႏုိင္မွ သာသနာေတာ္ႀကီး အရွည္တည္တံ့ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒကာဒကာမမ်ားဘက္က ပစၥယာႏုဂၢဟနဲ႔ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္က ဓမၼာႏုဂၢဟနဲ႔ ခ်ီးေျမႇာက္ႏုိင္မွ ဒီသာသနာေတာ္ဟာ စည္ပင္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာနဲ႔ ဒကာဟာလည္း ကုိယ့္တာ၀န္ကုိယ္ေက်ကာ ကုိယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္က ဘုရားအလုိရွိေတာ္မူတဲ့ စာေပသင္အံ ပုိ႔ခ်ျခင္း ပရိယတ္အလုပ္နဲ႔၊ တရားဓမၼ ေဟာေျပာသျခင္း ပဋိပတ္အလုပ္ တစ္ခုခုကုိ လုပ္ေနဖုိ႔ လုိသလုိ ဒကာဒကာမမ်ားဘက္ကလည္း ဒီလုိ ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္လုပ္ေနတဲ့ အစစ္အမွန္ သာသနာ့၀န္ထမ္းေတြကုိ ေရြးခ်ယ္ကုိးကြယ္တတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးရဟန္းဆုိရင္ ၿပီးေရာဆုိတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ သာသနာနဲ႔ မေလ်ာ္တဲ့အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ကုိယ့္ရဲ႕ပစၥဳပၸန္ ေလာကီစီးပြားေရး၊ ႀကီးပြားေရး အဆင္ေျပမႈေလးေတြေလာက္ပဲ ၾကည့္ၿပီး မကုိးကြယ္မဆည္းကပ္မိဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ကုိယ္ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္မယ့္ ဆရာသမားဟာ ကုိယ့္ရဲ႕ပစၥဳပၸန္မွာ အျပစ္မျဖစ္ေရး၊ သံသရာမွာ သုဂတိဘ၀ကုိ ရရွိေရး စသျဖင့္ ညြန္ျပႏုိင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ သူ႔ဟာသူ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တုိ႔ကုိ ေဗဒင္ေဟာေပးေန၊ ယၾတာေခ်ေပးေန၊ တုိ႔အက်ိဳးကုိ လုပ္ေပးေနရင္ ၿပီးတာပဲဆုိတဲ့ စိတ္နဲ႔မကုိးကြယ္ မဆည္းကပ္သင့္ပါဘူး။ ကုိးကြယ္မႈကုိ ကုိယ့္ရဲ႕တစ္ဒဂၤ ခ်မ္းသာမႈေလာက္နဲ႔ အေပးအယူ မလုပ္သင့္ပါဘူး။ ဒါလုပ္ေပးလုိ႔ ဒါလွဴတယ္ဆုိတဲ့ ေစ်းကြက္ဆန္ဆန္ ကုိးကြယ္လွဴဒါန္းမႈမ်ိဳး မျဖစ္သင့္ပါဘူး။

တကယ္ျဖစ္သင့္တာက ကုိးကြယ္မႈကုိ စူးစမ္းဆင္ျခင္မႈ ပညာ၊ ရတနာသုံးပါး ကံကံရဲ႕အက်ိဳးကုိ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါတရားေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ၿပီး ေရြးခ်ယ္ကာ ကုိးကြယ္သင့္ပါတယ္။ ဒီဘုန္းႀကီးကုိ ကုိးကြယ္ရင္ ဘာရမယ္၊ ဘာျဖစ္မယ္စတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရယူမႈနဲ႔ မကုိးကြယ္သင့္ပါဘူး။ ဆုိလုိတာက စီးပြားေရး အဆင္ေျပမႈ၊ ေငြေၾကးခ်မ္းသာမႈ စတဲ့ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ခ်မ္းသာမႈမ်ားကုိ မေမွ်ာ္လင့္ၾကဖုိ႔ ဆုိလုိတာပါ။ ဒီဆရာကုိ ကုိးကြယ္တဲ့အတြက္ အကုသုိလ္ေတြ မျဖစ္ဘဲ ကုသုိလ္ေတြ တုိးေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ ကုိးကြယ္သင့္တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ အေနနဲ႔ သာသနာေတာ္ကုိ တကယ္ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္လုိတဲ့စိတ္၊ ဆရာဒကာ တာ၀န္ေက်လုိတဲ့ စိတ္နဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ ဆရာကုိ ေရြးခ်ယ္ကာ စစ္မွန္တဲ့ သာသနာျဖစ္ေအာင္ တစ္ဘက္တစ္လမ္းကာ အားေပးေထာက္ပံ့ ေပးဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။ ဒီလုိ ဆရာဒကာ ညီညြတ္မွပဲ သာသနာေတာ္ဟာ အရွည္တည္တံ့ကာ သန္႔ရွင္းျပန္႔ပြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ ေစ်းကြက္ဆန္တဲ့ ကုိးကြယ္မႈေတြဟာလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လဲြမွားလာေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အေနနဲ႔ ကုိယ့္ရဲ႕ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္မႈကုိ အေပးအယူေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ကာ ေစ်းကြက္ဆန္တဲ့ ကုိးကြယ္မႈမ်ိဳး မျဖစ္ၾကေစဘဲ အစစ္အမွန္ သာသနာနဲ႔ အစစ္အမွန္ ဆရာကုိ သဒၶါပညာ ေပါင္းစပ္ကာ ေရြးခ်ယ္စိစစ္ၿပီး ေကာင္းျမတ္တဲ့ အစစ္အမွန္ ဒကာမ်ားျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔၊ ရယူမႈနဲ႔ ကုိးကြယ္မႈေတြကုိ လဲြမွားစြာ မလုပ္မိၾကဖုိ႔ လဲြတတ္တဲ့အလဲြတစ္ခု အျဖစ္ ျပင္ေစလုိတဲ့စိတ္နဲ႔ ေစတနာထားကာ အသိေပး တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

ဘ၀ဆက္တုိင္း သရဏဂုံတည္ေအာင္ ဘယ္လုိပါရမီေတြ ျဖည့္က်င့္သင့္သလဲ

Q. အရွင္ဘုရား
ရိုေသစြာ ရွိခိုးဦးတင္လုိက္ပါတယ္ဘုရား။ အရွင္ဘုရားရဲ႕ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာကိုလည္း အခါအားေလ်ာ္စြာ ဝင္ေရာက္ဖတ္ရႈ မွတ္သားၿဖစ္ပါတယ္။ အၿမဲတမ္း ပို႔စ္အသစ္ေတြတင္ႏိုင္ၿပီး စိတ္ရွည္စြာ ေဟာညြန္ၿပေပးတဲ႔အတြက္ ဝင္ေရာက္မွတ္သား သူေတြအတြက္ ယူတတ္မယ္ဆိုရင္ အလြန္အက်ိဳးရွိလွပါတယ္ ဘုရား။ တပည္႔ေတာ္ အၾကိဳက္ဆံုးကေတာ႔ နဲနဲေလးေတာ႔ လြဲေနတယ္ ဆိုတဲ႔ ပို႔စ္မ်ားပဲၿဖစ္ပါတယ္ဘုရား။

တပည္႔ေတာ္ေမးၿမန္းခ်င္တာနဲ႔ အၾကံၿပဳခ်င္တာေလးေတြရွိပါတယ္ဘုရား။ ခြင္႔ၿပဳေပးေတာ္မူပါ။ အရွင္ဘုရားရဲ႕ စာမ်က္ႏွာမွာ Facebook like button ေလးကိုၿဖစ္ႏုိင္မယ္ဆို ထည္႔ေပးေစလိုပါတယ္ဘုရား။ တပည္႔ေတာ္ ဖတ္လိုက္ရတဲ႔ အေၾကာင္းရာတစ္ခုကို facebook မွာ အၿမဲ share ၿဖစ္ပါတယ္ဘုရား။ အရွင္ဘုရားရဲ႕ စာမ်က္ႏွာမွာလည္း like button ေလးရွိရင္ ပိုေကာင္းမယ္ ထင္မိပါတယ္ဘုရား။

တပည္႔ေတာ္ သိခ်င္တာေလးကေတာ႔ တပည္႔ေတာ္တို႔ ရတနာသံုးပါးကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ၿပီး သရဏဂံုတည္ ေနတယ္ဆိုေပမဲ႔ ယခုဘဝမွာ ပုထုဇဥ္အၿဖစ္နဲ႔သာ ေသဆံုးခဲ႔ရမယ္ဆိုရင္ တပည္႔ေတာ္တို႔ဟာ ေလာကီ သရဏဂံုသာ တည္ေနတာၿဖစ္လို႔ ေနာင္ဘဝမွာ အပါယ္ဘံုဘဝသို႔ မေရာက္ပဲ လူ႔ဘံုမွာ ၿပန္သေႏၶ တည္ခဲ႔ရသည္႔တိုင္ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားဓမၼနဲ႔ ေသြဖယ္တဲ႔ အယူဝါဒကို ယံုၾကည္သက္ဝင္သူ ၿဖစ္သြားမွာကို စိုးရိမ္မိပါတယ္ဘုရား။ နိဗၺာန္မေရာက္ခင္စပ္ၾကား ဘဝတိုင္းမွာ သရဏဂံုတည္ေအာင္ ဘယ္လိုပါရမီေတြ က်င္႔စဥ္ေတြ ဆည္းပူးရမယ္ဆိုတာ လမ္းညြန္ေပးေစလိုပါတယ္ဘုရား…။

ေမတၱာၿဖင္႔ အလင္းဓါတ္ေတြ ထြန္းညွိေပးေသာအရွင္ဘုရား
ယခုထက္ပိုမိုၿပီး သာသနာၿပဳႏိုင္ပါေစဘုရား
သူရိန္

A.
မဂၤလာပါ ဒကာ သူရိန္...
ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ စာေတြက စာဖတ္သူေတြအတြက္ တစ္စုံတစ္ခု အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုိ ျဖစ္ေစတယ္ဆုိတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ၀မ္းလည္း၀မ္းသာပါတယ္။ ဒကာရဲ႕ အႀကံျပဳခ်က္ကုိ ေက်းဇူးတင္စြာလက္ခံၿပီး အဆင္ေျပေအာင္ ေဆာက္ရြက္လုိက္ပါမယ္။

ေမးထားတဲ့ အေမးအတြက္ ေျဖၾကားေပးရမယ္ဆုိရင္ သရဏဂုံကုိ တည္ၿမဲေအာင္ ႀကိဳးစားတာ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပုထုဇင္ေတြဟာ သဒၶါတရား မခုိင္ၿမဲေသးတဲ့အတြက္ ေသၿပီးေနာက္ဘ၀မွာ ဘာျဖစ္မယ္ ဘယ္လုိဘုံမွာ ျဖစ္ရမယ္ဆုိတာ အတိအက် ေျပာႏုိင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ အဓိကကေတာ့ ေသခါနီးစိတ္အစဥ္ဟာ သိပ္ကုိအေရးႀကီးပါတယ္။ ေသခါနီးမွာ ဟုိစဲြဒီစဲြ မစဲြမိဖုိ႔ အထူးလုိအပ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေသခါနီးမွာ သတိၿမဲဖုိ႔အတြက္ မေသခင္ ေလ့က်င့္ထားတဲ့ သမထအက်င့္ ၀ိပႆနာ အက်င့္ကလည္း အထူးလုိအပ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ၀ိပႆနာအက်င့္က ပုိၿပီးအေရးႀကီးပါတယ္။ သရဏဂံုကုိ ၿမဲၿမံစြာေဆာက္တည္ထားတာဟာ အလြန္ေကာင္းေပမယ့္ ေသခါနီးကာလအထိ အဲဒီသရဏဂုံကုိ ေဆာက္တည္ထားတဲ့ စိတ္နဲ႔ေသသြားႏုိင္ပါ့မလားဆုိတဲ့ အခ်က္ကလည္း စဥ္းစားစရာပါ။ ေသသြားတဲ့အထိ သရဏဂုံတည္တဲ့ စိတ္နဲ႔ေနႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားႏုိင္ရင္ေတာ့ ဘာမွ အေထြအထူး ေျပာစရာမရွိဘဲ ဒီသရဏဂုံကုိ လုံျခဳံတဲ့ စိတ္အစဥ္ေၾကာင့္ ေသၿပီးေနာက္ဘ၀မွာ သုဂတိဘ၀မွာ ျဖစ္မွာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶသာသနာနဲ႔ ႀကဳံေနတဲ့ ကာလမွာ သရဏဂုံတည္တဲ့ စိတ္နဲ႔ေသၿပီး လူ႔ျပည္မွာ ျဖစ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ အယူ၀ါဒ လဲြမွားစရာ မရွိႏုိင္ပါဘူး။ ေသခ်ာေပါက္ ရတာနသုံးပါးကုိ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ခြင့္ရတဲ့ ဘ၀မွာ ျဖစ္ေစမွာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

သုိ႔ေသာ္ အထူးသတိျပဳရမွာက ေသခါနီးကာလမွာ ကုိယ့္ရဲ႕စိတ္အစဥ္ဟာ သရဏဂုံကုိ အာရုံျပဳၿပီး ေသသြားႏုိင္ပါမလား ဆုိတဲ့အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အကယ္၍ ေသခါနီးမွာ ေ၀ဒနာ ျပင္းထန္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တျခားအာ႐ုံတစ္ခုခုေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သရဏဂုံကုိ အာ႐ုံမျပဳႏုိင္ဘဲ သတိလက္လြတ္ ျဖစ္သြားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ သုဂတိဘ၀မွာ ျဖစ္ဖုိ႔မလြယ္ႏုိင္ပါဘူး။ အပါယ္ဘုံကုိ ေရာက္သြားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒကာေျပာသလုိ စစ္မွန္တဲ့ တရားဓမၼေတြနဲ႔ ေသြဖီသြားႏုိင္စရာ ရွိပါတယ္။ ေသခါနီးမွာ သရဏဂုံကုိ စဲြၿမဲတဲ့ စိတ္အာ႐ုံနဲ႔ ေသသြားရင္ေတာ့ သုဂတိဘ၀နဲ႔ သရဏဂုံတည္မႈရယ္၊ အယူ၀ါဒ မွန္ကန္မႈရယ္ကေတာ့ လဲြႏုိင္စရာ မရွိပါဘူး။

အေရးႀကီးဆုံးကေတာ့ သရဏဂုံတည္ၿမဲေအာင္ ႀကိဳးစားထားတာ ေကာင္းေပမယ့္ ၀ိပႆနာ တရားအားထုတ္ၿပီး ေသဖုိ႔ျပင္ဆင္တာက အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ိပႆနာ အားထုတ္မႈဟာ ပါရမီအေလ်ာက္ ဒီဘ၀မွာ တရားထူးရတဲ့သူ ရွိသလုိ၊ မရတဲ့သူလည္း ရွိႏုိင္ပါတယ္။ တရားထူးမရေပမယ့္ ၀ိပႆနာတရားကုိ စဲြစဲြၿမဲၿမဲအားထုတ္ထားသူ တစ္ေယာက္ဟာ သတိကေတာ့ ၿမဲေနႏုိင္ပါတယ္။ သတိၿမဲေနမယ္ဆုိရင္ ေသခါနီးမွာလည္း အျခားအာ႐ုံအစဲြေတြ မ၀င္ႏုိင္ေအာင္ ထိန္းႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားအားထုတ္ေလ့ရွိတဲ့ သူတစ္ေယာက္ဟာ ေသခါနီးမွာ ေ၀ဒနာ တစ္ခုခု ျဖစ္ခဲ့ရင္လည္း ေ၀ဒနာကုိ ႐ႈမွတ္တတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ ရွိေနႏုိင္တဲ့အတြက္ ေ၀ဒနာျပင္းေလ၊ အမွတ္ျပင္းေလျဖစ္ကာ တစ္ျခား အာ႐ုံေတြ မ၀င္ႏုိင္ေအာင္ ကာကြယ္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိသတိရွိၿပီး ေသသြားတဲ့ သူတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ သုဂတိဘ၀မွာ ျဖစ္ဖုိ႔နဲ႔ အယူ၀ါဒ မွန္ကန္ဖုိ႔ဆုိတာ ေသခ်ာသေလာက္ရွိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ နိဗၺာန္မရမီစပ္ၾကား ဘ၀တုိင္းမွာ သရဏဂုံတည္ေအာင္ ဘယ္လုိပါရမီေတြ ျဖည့္က်င့္ရမယ္ ဆုိတာထက္ ဒီဘ၀မွာပဲ သရဏဂုံတည္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း သတိၿမဲေစတဲ့ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္မႈကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ကာ ေသခါနီးမွာ သတိခုိင္ေအာင္လုပ္ၿပီး သုဂတိဘ၀ကုိ ေရာက္ေစႏုိင္တဲ့ အထုံပါရမီကုိ ျဖည့္က်င့္တာ ပုိေကာင္းတယ္ဆုိတာ အႀကံျပဳ ေျဖၾကားလုိပါတယ္။

Read more »

ကုသုိလ္ရေရး၊ စိတ္တည္ၿငိမ္ေရးနဲ႔ ကိေလသာ ပယ္ခြါေရး…

မၾကာေသးခင္က စကၤပူမွာရွိတဲ့ ရဟန္းဒကာမ တစ္ဦးနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ေတာ့ ရဟန္းဒကာမက “အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ကုိ အသိတစ္ေယာက္က ‘တျခားဘာသာေတြမွာေတာ့ ဆုေတာင္းတာ၊ ရွိခုိးတာနဲ႔ က်မ္းစာရြတ္တာ ဒီေလာက္ပဲ ရွိတယ္၊ ဗုဒၶဘာသာမွာကေတာ့ ဘုရားရွိခုိးတာ၊ ပုတီးစိတ္တာ၊ ေမတၱာပုိ႔တာ၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားတာ၊ ပရိတ္ပ႒ာန္း ဓမၼစၾကာရြတ္တာ၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားတာ၊ တရားထုိင္တာ၊ ၀ိပႆနာ႐ႈတာ စသျဖင့္ စုံေနတာပဲ၊ ဘာေတြဘယ္လုိကြာၿပီး၊ ဘယ္လုိအက်ိဳးထူးေတြ ရွိတယ္၊ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ နည္းစနစ္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေနရတယ္ဆုိတာ သိရင္ေျပာျပပါလား’လုိ႔ ေမးဖူးပါတယ္ဘုရား..၊ အဲဒါ သူ႔အေမးကုိ တပည့္ေတာ္လည္း ေကာင္းေကာင္း နားမလည္သလုိ အတိအက်လည္း ေျဖမေပးႏုိင္လုိ႔ အရွင္ဘုရားကုိ အကူအညီ ေတာင္းတာပါဘုရား၊ အခ်ိန္ရရင္ စာတစ္ပုဒ္ေလာက္ေရးၿပီး အင္တာနက္မွာ တင္ေပးပါဘုရား…” လုိ႔ ေလွ်ာက္ဖူးပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းလည္း “ေကာင္းပါၿပီ.. ဒကာမ၊ အခ်ိန္ရရင္ ေရးၿပီးတင္ေပးပါမယ္”လုိ႔ ေျပာၿပီး မေရးျဖစ္ပဲ ေနခဲ့တာ ခုမွပဲ “ကုသုိလ္ရေရး၊ စိတ္တည္ၿငိမ္ေရးနဲ႔ ကိေလသာ ပယ္ခြါေရး”ဆုိတဲ့ ဒီေခါင္းစဥ္ေလးနဲ႔ ေရးတင္ျဖစ္ပါတယ္။

တျခားဘာသာေတြမွာ ဘယ္လုိနည္းစနစ္ေတြ ရွိတယ္ဆုိတာ တိတိက်က် မေျပာႏုိင္ေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာမွာ ရွိေနတာေတြကေတာ့ သူေမးသလုိ အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖုံဖုံ ရွိေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အမည္နာမေတြေၾကာင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနတယ္လုိ႔ ထင္ရေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာမွာ ဒါေတြက ကုသုိလ္ျဖစ္ေရး၊ စိတ္တည္ၿငိမ္ေရးနဲ႔ ကိေလသာ ပယ္ခြါေရးဆုိတဲ့ က်င့္ႀကံပြားမ်ား အားထုတ္ျခင္းမွာပဲ သြားၿပီးအက်ဳံး၀င္ပါတယ္။ စာလုိေျပာရင္ေတာ့ သမထက်င့္စဥ္ သုိ႔မဟုတ္ ၀ိပႆနာက်င့္စဥ္ တစ္ခုခုထဲမွာ အက်ဳံး၀င္တယ္လုိ႔ပဲ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ဒီနည္းေတြဟာ စိတ္ကုိ တျခားအျပင္ကိေလသာ အာ႐ုံေတြရဲ႕ လႊမ္းမုိးမႈကေန ကာကြယ္ေစ၊ စိတ္အစဥ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေစ၊ ကုသုိလ္ျဖစ္ေစ၊ အတြင္းကိေလသာေတြကုိ အၿပီးပုိင္ ပယ္သတ္ ကာကြယ္ ႏုိင္ေစတတ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြဟာ ဒီက်င့္စဥ္ေတြကုိ က်င့္ႀကံအားထုတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမည္နာမ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနေပမယ့္ အခ်ဳပ္ကေတာ့ သမထက်င့္စဥ္နဲ႔ ၀ိပႆနာ က်င့္စဥ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီနည္းစနစ္ႏွစ္ခုထဲက သမထက်င့္စဥ္ဆုိတာ အာ႐ုံတစ္ခုတည္းကုိပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ အႀကိမ္ႀကိမ္ပြားမ်ားေပးတဲ့ က်င့္စဥ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘုရားရွိခုိးတာ၊ တရားေတာ္ေတြကုိ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္တာ၊ ေမတၱာပုိ႔တာ၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားတာ စတာေတြဟာ ဒီသမထက်င့္စဥ္ထဲမွာ ပါ၀င္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေသးစိပ္ေျပာရရင္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ပြားတာဟာ ဗုဒၶါႏုႆတိ ဘာ၀နာျဖစ္ၿပီး ပရိတ္ပ႒ာန္း ဓမၼစၾကာစတဲ့ ဘုရားတရားေတာ္ေတြကုိ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္တာ ဓမၼာႏုႆတိ ဘာ၀နာျဖစ္ကာ ေမတၱာပြားတာ စတာေတြကေတာ့ ေမတၱဘာ၀နာ စသျဖင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ဗုဒၶႏုႆတိ စတာေတြဟာ သမထက်င့္စဥ္ထဲမွာ အက်ဳံး၀င္ၿပီး ပြားမ်ားအားထုတ္၊ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ေနတဲ့ အခုိက္မွာ စိတ္တည္ၾကည္မႈ၊ ကုသုိလ္ရေစမႈ၊ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ သဒၶါတရားတုိးပြားမႈ၊ ပီတိတရား တုိးပြားမႈ စတဲ့ အက်ိဳးထူးတရားေတြကုိ ရရွိေစႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီက်င့္စဥ္မ်ားဟာ အာ႐ုံတစ္ခုတည္းမွာကုိပဲ ထပ္ကာထပ္ကာ ေလက်င့္ေပးတဲ့ သမာဓိက်င့္စဥ္ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ က်င့္ႀကံအားထုတ္၊ ရြတ္ပြားသရဇၥ်ာယ္တဲ့ အခုိက္အတန္႔မွာေတာ့ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ေလာဘေဒါသစတဲ့ ကိေလသာတရားမ်ား၊ အပူမီးမ်ား ကင္းၿငိမ္းေနႏုိင္ပါတယ္။ ဆက္တုိက္လုပ္ႏုိင္ရင္ ဆက္တုိက္ၿငိမ္းေနမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ အၾကြင္းမဲ့ ပယ္သတ္တဲ့ က်င့္စဥ္မဟုတ္တဲ့အတြက္ မက်င့္ဘဲ ေနတဲ့အခုိက္မွာ တျခားကိေလသာ အာ႐ုံေတြနဲ႔ ေတြ႕တဲ့အခါမွာ ဒီကိေလသာေတြဟာ ျပန္ေပၚလာတတ္ပါတယ္။

ဒီလုိ သေဘာေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္ တစ္ခ်ိဳ႕က ညစဥ္ညတုိင္း ဘုရားရွိခုိး၊ ပရိတ္ပ႒ာန္းေတြရြတ္၊ ေမတၱာေတြ ပုိ႔ေနေပမယ့္ အမူအရာေတြ၊ အေျပာအဆုိေတြ၊ အေနအထုိင္ေတြက ေျပာင္းလဲမသြားဘဲ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ သူေတြကုိၾကည့္ၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕က “သူ႔ေလာက္ဘုရား တရားလုပ္တာ သူပဲ ရွိတယ္၊ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟႀကီးလုိက္တာလဲ မေျပာပါနဲ႔…”လုိ႔ ေျပာေလ့ရွိတတ္ပါတယ္။ ကိေလသာေတြကုိ အၾကြင္းမဲ့ မပယ္သတ္ ႏုိင္ေသးလုိ႔ကေတာ့ ဘုရားရွိခုိး၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားေန၊ ပရိတ္ပ႒ာန္းရြတ္တာေတြ လုပ္ေနေပမယ့္လည္း ကိေလသာေတြက ျပန္ေပၚေနဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေျပာဆုိကဲ့ရဲ႕ တတ္တဲ့သူေတြ အေနနဲ႔လည္း ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ သူ႔ေလာက္မလုပ္ႏုိင္တာေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထုိးၿပီးေတာ့ ဘုရားတရားလုပ္ၿပီး အမူအရာ မေျပာင္းတဲ့သူေတြ ရွိရင္လည္း နားလည္ေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္။

ဒီလုိဆုိေတာ့ ဂုဏ္ေတာ္ပြားတာ၊ ေမတၱာပုိ႔တာ စတဲ့ သမထအလုပ္ေတြဟာ ထူးထူးျခားျခား အက်ိဳးတရား မရွိဘူးလုိ႔ေတာ့ မသတ္မွတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ သမထက်င့္စဥ္ေတြဟာ ကိေလသာ အပူမီးေတြကုိ အၿပီးပုိင္ အၾကြင္းမဲ့ မပယ္သတ္ႏုိင္ေပမယ့္ စိတ္အစဥ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ ကိေလသာေတြကုိ အခ်ိန္အတုိင္းအတာ တစ္ခုအထိ ခြာထားႏုိင္မႈ၊ စ်ာန္အဘိညာဥ္ ရမႈ၊ ကုသုိလ္ျဖစ္ကာ ေကာင္းတဲ့သုဂတိဘ၀ေတြမွာ ျဖစ္ေစမႈေတြအထိ အက်ိဳးထူးတရားကုိ ျဖစ္ေစတယ္ဆုိတာေတာ့ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအက်င့္ဟာ နိဗၺာန္အထိ တုိက္႐ုိက္မ်က္ေမွာက္ ျပဳႏုိင္ဖုိ႔ ခက္ေပမယ့္ ဒီအက်င့္ေတြနဲ႔ပဲ ေသတဲ့အထိ ေနသြားႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ေကာင္းတဲ့သုဂတိ ဘ၀ေတြမွာ ျပန္လည္ျဖစ္ေစတယ္ ဆုိတာလည္း သံသယျဖစ္စရာ မရွိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိရင္ လက္ေတြ႕လုပ္ လက္ေတြ႕ထူးျခားမႈကုိ ျဖစ္ေစတဲ့အတြက္ ၀ိပႆနာ က်င့္စဥ္ထက္ သမထက်င့္စဥ္ကုိ ပုိၿပီးသေဘာက် ႏွစ္သက္တတ္တာေတြ ရွိပါတယ္။ သမထက်င့္စဥ္ရဲ႕ ထူးျခားမႈက ဘယ္သူမဆုိ နည္းစနစ္မွန္ကန္စြာ အားထုတ္ႏုိင္မယ္ရင္ဆုိရင္ သမာဓိ တည္ၾကည္လာတာနဲ႔အမွ် နိမိတ္လကၡဏာေတြ ေပၚလာၿပီး စိတ္အစဥ္ ေပါ့ပါးမႈ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ စတဲ့ ထူးျခားမႈေတြကုိ ျဖစ္ေစတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ သမထက်င့္စဥ္ဟာ လက္ေတြ႕ဘ၀ ပစၥဳပၸန္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ ခ်မ္းသာမႈကုိ ျဖစ္ေစေပမယ့္ တကယ့္ကိေလသာ ကုန္ခမ္းၿပီး အစစ္အမွန္ ၿငိမ္းခ်မ္းရာျဖစ္တဲ့ သႏၲိသုခ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳဖုိ႔ အတြက္ေတာ့ ၀ိပႆနာ က်င့္စဥ္ကုိ က်င့္ႀကံပြားမ်ား အားထုတ္ႏုိင္မွပဲ ရႏုိင္ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

၀ိပႆနာ က်င့္စဥ္ဟာ သတၱ၀ါေတြကုိ ဒုကၡေပးေနတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာနစတဲ့ ကိေလသာတရားမ်ားကုိ အၾကြင္းအက်န္မရွိ ပယ္သတ္ႏုိင္တဲ့ က်င့္စဥ္တစ္ခုျဖစ္ၿပီး သတိကုိ အထူးျပဳ ေလ့က်င့္ေပးတဲ့ က်င့္စဥ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ိပႆနာရဲ႕ သေဘာက ႐ုပ္နာမ္ေတြရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ကုိ သတိကပ္ကာ ဉာဏ္နဲ႔႐ႈမွတ္ေပးရတဲ့ သေဘာျဖစ္တဲ့အတြက္ စိတ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ႐ုပ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေပၚသမွ် ျဖစ္သမွ်ကုိ ေပၚစဲေပၚခုိက္ ျဖစ္စဲျဖစ္ခုိက္မွာ ေပၚတဲ့အတုိင္း ျဖစ္တဲ့အတုိင္း မလြတ္တမ္း လုိက္ၿပီးသိမွတ္ ေပးေနပါက ႐ုပ္နာမ္ရဲ႕ မၿမဲျခင္းသေဘာ၊ ဆင္းရဲျခင္းသေဘာ၊ အစုိးမရျခင္း သေဘာေတြကုိ ခႏၶာကုိယ္ေတြ႕ဉာဏ္နဲ႔ အရွိအတုိင္း အမွန္အတုိင္း သိျမင္လာကာ ကုိယ့္ရဲ႕အတြင္း သႏၲာန္မွာ ရွိေနတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာနစတဲ့ ကိေလသာမီးေတြကုိ တျဖည္းျဖည္း ၿငိမ္းလာေအာင္ ၿငိႇမ္းသတ္လာေစပါတယ္။

အမွတ္သတိကုိ မလြတ္ေစဘဲ စိတ္မွာျဖစ္တတ္တဲ့ ေလာဘစိတ္၊ ေဒါသစိတ္၊ ေမာဟစိတ္၊ ရာဂစိတ္၊ ေတြးစိတ္၊ ႀကံစိတ္၊ မနာလုိတဲ့စိတ္၊ ၀န္တိုတဲ့စိတ္ စသျဖင့္ ဘယ္လုိစိတ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေပၚလာရင္ ေပၚလာတဲ့အတုိင္း လုိက္လုိက္ၿပီးသိမွတ္ေပးတာ၊ ခႏၶာကုိယ္ကုိ အမွီျပဳၿပီး ျဖစ္တတ္တဲ့ ပူတာ၊ ေအးတာ၊ နာက်င့္ကုိက္ခဲတာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းတာ၊ မၿငိမ္းခ်မ္းတာ စတဲ့ ခံစားခ်က္ ေ၀ဒနာမ်ားကုိ ခံစားတဲ့အတုိင္း လုိက္လုိက္သိမွတ္ေပးတာ၊ ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ သြား၊ လာလႈပ္ရွားမႈ မွန္သမွ်ကုိလည္း သြားလာလႈပ္ရွားတဲ့အတုိင္း လုိက္လုိက္သိမွတ္ေပးတာ၊ ႐ုပ္ရဲ႕သေဘာတရား၊ နာမ္ရဲ႕သေဘာတရား၊ ဓာတ္ရဲ႕သေဘာတရား၊ အမွန္သစၥာရဲ႕ သေဘာတရား စသျဖင့္ သဘာ၀ဓမၼျဖစ္တဲ့ သေဘာတရားေတြကုိလည္း အရွိအတုိင္း၊ သဘာ၀ဓမၼအတုိင္း သိမွတ္ေပးတာ စတာေတြဟာ အတြင္းကိေလသာေတြကုိ အၿပီးပုိင္ ပယ္သတ္ႏုိင္ေအာင္ ေလ့က်င့္အားထုတ္ေပးတဲ့ နည္းစနစ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ သတိပ႒ာန္ ၀ိပႆနာနည္းမွာ အက်ဳံး၀င္ၿပီး ဒီနည္းစနစ္ကုိ မျပတ္အားထုတ္ႏုိင္ပါက ဉာဏ္စဥ္အဆင့္ဆင့္ ျမင့္တက္ကာ ေနာက္ဆုံး ကိေလသာတရားမ်ားကုိ အၿပီးပုိင္ ပယ္သတ္လုိ႔ သႏၲိသုခ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳေစတဲ့အထိ တုိက္႐ုိက္ပုိ႔ေဆာင္ေပးတာ ျဖစ္ပါတယ္။

၀ိပႆနာက်င့္စဥ္ဟာ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္ႀကံအားထုတ္ဖုိ႔ ခက္ခဲေပမယ့္ ႀကိဳးစားပမ္းစား မေလ်ာ့တဲ့ ၀ီရိယနဲ႔ အားထုတ္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီဘ၀မွာပဲ သိသိသာသာ ကိေလသာေတြကုိ ပါးလာေအာင္ ခြာႏုိင္ၿပီး ကုိယ္ႏႈတ္စိတ္ အမူအရာေတြဟာ ထူးျခားစြာ ႏူးည့ံလာေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပါရမီအရွိန္နဲ႔ သတိပညာ၀ီရိယ အားေတြေပါင္းစပ္ကာ အားထုတ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဉာဏ္စဥ္မ်ားအဆင့္ဆင့္ တက္ကာ ကိေလသာေတြကုိလည္း တစ္ခုၿပီးတစ္ခု အၾကြင္းမရွိ ပယ္သတ္ေစႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး အျမင့္ဆုံးျဖစ္တဲ့ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ အဆင့္ထိ ရရွိႏုိင္ၿပီဆုိရင္ေတာ့ ကိေလသာအားလုံးကုိ အၿပီးပုိင္ ပယ္သတ္ႏုိင္ၿပီး ဒီဘ၀မွာပဲ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳေစႏုိင္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက ၀ိပႆနာ က်င့္စဥ္ရဲ႕ လက္ေတြ႕က်တဲ့ အက်ိဳးနဲ႔ က်င့္စဥ္သေဘာတရားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ဆုိလုိတာက ဗုဒၶဘာသာမွာ ဗုဒၶဘာသာေတြအတြက္ ဘုရားရွိခုိးတာ၊ ပုတီးစိပ္တာ၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားတာ၊ ေမတၱာပုိ႔တာ၊ တရားထုိင္တာ စသျဖင့္ အမည္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနတယ္လုိ႔ ထင္ရေပမယ့္ ဒါေတြအားလုံးဟာ ကုသုိလ္ရဖုိ႔၊ စိတ္တည္ၿငိမ္ဖုိ႔နဲ႔ ကိေလသာကုိ ခြာႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ပြားမ်ားအားထုတ္ရတဲ့ နည္းစနစ္ျဖစ္ၿပီး သမထအက်င့္နဲ႔ ၀ိပႆနာအက်င့္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးမွာပဲ သြားၿပီး အက်ဳံး၀င္ေနေၾကာင္း ဆုိလုိတာျဖစ္ပါတယ္။ အမည္နာမ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနပမယ့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ကုသုိလ္ရဖုိ႔၊ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းဖုိ႔နဲ႔ ကိေလသာ ပယ္ခြာဖုိ႔ကုိသာ ရည္ရြယ္ေၾကာင္း သိေစလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

စိတ္အစဥ္ဟာ လႊတ္ထားရင္ လြႊတ္ထားတဲ့အေလ်ာက္ ကိေလသာတရားမ်ား တုိးပြားမႈ၊ ကိေလသာတရားေတြရဲ႕ ေလာင္ၿမိဳက္မႈကုိ ခံေစ၊ ျဖစ္ေစတဲ့အတြက္ ဒီကိေလသာရန္က ကာကြယ္ဖုိ႔အတြက္ စ႐ုိက္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အက်င့္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနတဲ့ လူေတြအေနနဲ႔ ကုိယ့္အက်င့္စ႐ုိက္၊ စိတ္ေနသေဘာထားနဲ႔ ကုိက္ညီမယ့္ အက်င့္တစ္ခုခုကုိ က်င့္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားက “စိတ္ကုိဒီလုိလည္း ထိန္းႏုိင္တယ္၊ ဒီလုိလည္း ေလ့က်င့္ႏုိင္တယ္၊ ဒီလုိလည္း အားထုတ္ႏုိင္တယ္၊ ဒီလုိအားထုတ္ရင္ ဒီေလာက္အက်ိဳးတရား ျဖစ္ေစၿပီး၊ ဒီလုိအားထုတ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ ဒီေလာက္အက်ိဳးထူးကုိ ျဖစ္ေစတယ္” ဆုိတာကုိ ေဟာၾကားျပသေတာ္ မူျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အေနနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာမွာ အမည္နာမေတြေၾကာင့္ ဘယ္လုိနည္းေတြနဲ႔ ဘယ္လုိအက်င့္ေတြ ဘယ္ေဘာက္ပဲ ရွိေနတယ္လုိ႔ ဆုိေပမယ့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ကုသုိလ္ရေရး၊ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ကိေလသာ ပယ္ခြာေရးကုိပဲ ရည္ရြယ္တာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ သမထနည္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ၀ိပႆနာနည္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္နဲ႔ကုိက္ညီမယ့္ ကုိယ္လုပ္ႏုိင္တဲ့ နည္းကုိသာ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါတရား၊ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ ၀ိရိယတရား လက္ကုိင္ထားၿပီး လုပ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ကုသုိလ္လည္းရ၊ စိတ္လည္းၿငိမ္းခ်မ္းၿပီး ေနာက္ဆုံး ၀ိပႆနာက်င့္စဥ္အားနဲ႔ ကိေလသာတရားကုိ အၿပီးပုိင္ ပယ္သတ္ႏုိင္တဲ့အထိ အက်ိဳးထူးကုိ ျဖစ္ေစမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘုရားရွိခုိးတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေမတၱာပုိ႔တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ပရိတ္ပ႒ာန္း ဓမၼစၾကာ ရြတ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ပုတီးစိပ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တရားမွတ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စသျဖင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ျဖစ္ေအာင္၊ လုပ္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ လုပ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ လုပ္ႏုိင္သေလာက္ာ အက်ိဳးထူးကုိ ျဖစ္ေစမွာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အသိေပးစကား ပါးလုိက္ရပါေတာ့တယ္။

Read more »

ဘုရားမကယ္ႏုိင္သူမ်ား…

ေလာကတြင္ အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ အေၾကာက္တရား နည္းပါးတတ္၏။ အယုံအၾကည္လည္း နည္းပါးတတ္၏။ လက္ေတြ႕မဟုတ္လွ်င္ မယုံသည္မ်ားလည္း ရွိတတ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕ဆုိလွ်င္ မည္သည့္ကိစၥမ်ားတြင္ မဆုိ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ပင္ ေျပာဆုိျပဳမူ တုံ႔ျပန္တတ္၏။ အခ်ိဳ႕ကား ယုံၾကည္မႈႏွင့္ အေၾကာက္တရား မရွိ႐ုံမွ်မက အေတြးအေခၚမ်ားပင္ မွားယြင္းသြားကာ ကံတရား၏ သေဘာတရားမ်ား အေပၚတြင္လည္း အေပ်ာ္အျပက္ ကဲ့ရဲ႕တတ္သည္အထိ ျဖစ္တတ္ေပ၏။ ကံကံ၏အက်ိဳးတရားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍လည္း လက္ေတြ႕ မခံရေသးသည့္အခါ ကေလးကလား သေဘာထားတတ္၏။ အခ်ိန္တန္မွ အက်ိဳးေပးတတ္သည့္ ကံတရား၏ သက္ေရာက္မႈတြင္ လက္ေတြ႕မခံ ရေသးသည့္အခါ အယုံအၾကည္ နည္းေနတတ္၏။ ထုိ႔အတူ မိမိ၏လုပ္ရပ္မ်ားတြင္ လက္ယဥ္လာသည့္အခါ အေၾကာက္တရားပါ ေခါင္းပါးလာတတ္၏။

ထုိ႔သုိ႔ေသာသူမ်ားကုိ အျခားသူမ်ားက မေကာင္းသည့္ လုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ “ေဟ့…ေဟ့… အဲဒီလုိ မလုပ္နဲ႔ ငရဲႀကီးလိမ့္မယ္” ဟု ေျပာဆုိသည့္အခါ “ငရဲႀကီးေတာ့ ငရဲေလးကုိ ႏုိင္တာေပါ့..” စသည္ျဖင့္ ျပန္လွန္တုံ႔ျပန္ တတ္သကဲ့သုိ႔ အခ်ိဳ႕က “ဒီလုိမေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္ရင္ ၀ဋ္လုိက္တတ္တယ္..”ဟု ေျပာလာလွ်င္လည္း “၀ပ္လုိက္ရင္ ထေျပးတာေပ့ါ…” စသည္ျဖင့္ သံတူေၾကာင္းကဲြ စကားလုံးမ်ားျဖင့္ ျပန္လည္ေျပာဆုိတတ္၏။ ထုိသူတုိ႔ ဆုိခ်င္သည္မွာ ေလးဘက္ေထာက္ကာ ၀ပ္ၿပီးလုိက္ေနသည့္သူထက္ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ေျပးေနသူက ပုိ၍အလ်င္အျမန္ ေျပးႏုိင္သည့္ သေဘာကုိ ရည္ရြယ္လ်က္ အေပ်ာ္အျပက္ ေျပာလုိဟန္ ရွိေပ၏။

အေပ်ာ္ျဖစ္ေစ၊ အမွန္အကန္ျဖစ္ေစ ထုိသူတုိ႔ ေျပာဆုိၾကသည့္ “ငရဲႀကီးေတာ့ ငရဲေလးကုိ ႏုိင္တာေပါ့၊ ၀ပ္လုိက္ရင္ ထေျပးတာေပါ့” စသည့္ စကားမ်ားသည္ မေကာင္းမႈ၏ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ အေပၚတြင္ အမွန္တကယ္ ေၾကာက္ရြံ႕မႈမရွိ၊ ယုံၾကည္မႈမရွိသည့္ သေဘာကုိ ျပသေနသကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေနေပ၏။ မခံရေသးသည့္အခါ အေပ်ာ္အျပက္ ျပက္ရဲ႕ျပဳႏုိင္ေသာ္လည္း မေကာင္းမႈ၏ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈမ်ား အမွန္လက္ေတြ႕ ေရာက္လာသည့္ အခါတြင္ကား ဘုရားပင္ မကယ္ႏုိင္သည္ကုိ သတိမျပဳမိၾကဟန္ ရွိေပ၏။ ဘုရားလည္း မကယ္ႏုိင္၊ သိၾကားလည္း မ မႏုိင္သည့္ သူမ်ားတြင္ အကုသုိလ္ႀကီးသူမ်ား၊ ၀ဋ္ႀကီးသူမ်ား ပါေနသည္ကုိ သတိမျပဳမိၾကဟန္ ရွိေပ၏။ အထူးသျဖင့္ မေကာင္းမႈ ဒုစ႐ုိက္အမႈမ်ားတြင္ လက္ယဥ္ေနသူမ်ားသည္ မည္သုိ႔ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ မည္သုိ႔ေသာ အရာမ်ားျဖင့္ ျပသေျပာဆုိ ဆုံးမေစကာမႈ သတိသံေ၀ဂ ရရန္၊ ေနာင္တရရန္ ခက္ခဲေနတတ္ၿပီး တစ္ခါတစ္ရံ သတိသံေ၀ဂ ရသေယာင္ရွိတတ္ေသာ္လည္း မထူးဇာတ္ ခင္းတတ္သည္မ်ားလည္း ရွိေနတတ္၏။ ထုိသုိ႔ မေကာင္းမႈဒုစ႐ုိက္အမႈမ်ားတြင္ လက္ယဥ္ကာ မထူးဇာတ္ခင္းေနမိလွ်င္ကား မည္သူကယ္၍မွ် ရမည္မဟုတ္သကဲ့သုိ႔ ဘုရားလည္း ကယ္၍ရႏုိင္မည္မဟုတ္သည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါေပ၏။

အခ်ိဳ႕က မေကာင္းမႈ အလုပ္မ်ားကုိ မည္မွ်ပင္ လုပ္ေနပါေသာ္လည္း ႀကီးပြားေနသူမ်ား၊ အစစ အရာရာ အဆင္ေျပေနသူမ်ား၊ မေကာင္းသည့္ အလုပ္မ်ားျဖင့္ အက်ိဳးေပးေနသူမ်ားကုိ ၾကည့္ကာ “ဒီလုိလူေတြက်ေတာ့ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ..”ဟူသည့္ အေမးမ်ိဳးျဖင့္ ေစာဒကတက္သည္မ်ား ရွိတတ္၏။ စင္စစ္ ထုိသုိ႔ မေကာင္းမႈျဖင့္ ႀကီးပြားေနသူမ်ားသည္ကား ဘုရားကယ္ထား၍ ႀကီးပြားေနသူမ်ား မဟုတ္ၾကေပ။ အတိတ္ကံ တစ္ခုခုက ျပဳခဲ့သည့္ ေကာင္းသည့္ကံမ်ား၏ အက်ိဳးေပးေကာင္းခ်ိန္ႏွင့္ ယခုဘ၀ ျပဳလုပ္ထားၾကသည့္ အကုသုိလ္ကံမ်ား၏ အက်ိဳးေပးခ်ိန္ မတန္ေသး၍သာ ျဖစ္ပါ၏။ ျမတ္ဗုဒၶက “မေကာင္းမႈျပဳေသာသူပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း မေကာင္းမႈ အက်ိဳးမေပးေသးေသာ ကာလပတ္လုံး ေကာင္းျမတ္ေသာ အာ႐ုံကုိ ေတြ႕ျမင္ႏုိင္ေသးေၾကာင္း၊ မေကာင္းမႈ အက်ိဳးေပးေသာ အခါ၌မူကား မေကာင္းမႈျပဳေသာသူသည္ မေကာင္းက်ိဳးကုိ ခံစားရေၾကာင္း” စသည္ျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူထား၏။ ဤစကားေတာ္အရ ေကာင္းမႈ၊ မေကာင္းမႈတုိ႔၏ အက်ိဳးေပးမႈသည္ အခ်ိန္ကာလႏွင့္ သက္ဆုိင္ေနၿပီး အခ်ိန္တန္လွ်င္ကား မိမိတုိ႔ လုပ္သည့္ကံမ်ား၏ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈမ်ားသည္ မိမိတိုထံသုိ႔ ဧကန္မုခ် ေရာက္လာမည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။ အထူးသျဖင့္ အကုသုိလ္ကံမ်ား၏ အက်ိဳးေပးခ်ိန္သည္ကား အထူးပင္ သိသားထင္ရွားလွ၏။ အကုသုိလ္ အလုပ္၏ အက်ိဳးေပးခ်ိန္ ေရာက္လာလွ်င္ကား မည္သည့္တံခုိးရွင္မွ် ကယ္မ,၍ ေပးႏုိင္မည္မဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာလွ၏။

မွန္၏။ အကုသုိလ္အလုပ္မ်ားကုိ လုပ္ရင္း အကုသုိလ္ကံ၏ အက်ိဳးေပးခ်ိန္သုိ႔ ေရာက္လာေသာ သူမ်ားသည္ကား အကုသုိလ္အလုပ္မ်ားတြင္ သာယာေပ်ာ္ေမြ႕ကာ အကုသုိလ္အလုပ္ကုိ အကုသုိလ္ အလုပ္ဟု မသိဘဲ ထုိမေကာင္းမႈမ်ားေနာက္ကုိ မွားမွန္းမသိ လုိက္ေနမိတတ္၏။ ထုိသုိ႔ မေကာင္းမႈကုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး လုပ္ေနသူမ်ားသည္ ၾကာလာသည့္အခါ ပညာ၊ သတိတရားမ်ား ခၽြတ္ယြင္းလာကာ အေျပာအဆုိ အလုပ္အကုိင္မ်ားတြင္လည္း အမွားမွား အယြင္းယြင္းျဖစ္လာၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ ထုိမေကာင္းသည့္ လုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ ဘုရားပင္ မကယ္ႏုိင္သည့္ သူမ်ားအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိသြားတတ္၏။

မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီးက အကုသုိလ္အလုပ္မ်ားေၾကာင့္ ပ်က္စီးခ်ိန္တန္လာသူမ်ားသည္ ပညာသတိ မရွိျဖစ္ကာ မိမိတုိ႔၏ အေျပာအဆုိ၊ အသြားအလာမ်ားတြင္ အမွားမွား အယြင္းယြင္းျဖင့္ ဘုရားပင္ မကယ္ႏုိင္သူမ်ား အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရတတ္ေၾကာင္း မဃေဒ၀ လကၤာႀကီးတြင္ စပ္ဆုိထားသည္ကုိ သံေ၀ဂယူဖြယ္ ဖတ္မွတ္ဖူးပါ၏။ ဆရာေတာ္ႀကီးက “ၾကမၼာၿငိဳးမွိန္၊ ပ်က္စီးခ်ိန္၌၊ ပညိၿႏိၵ၊ သတိေမွာက္မွား၊ တရားမက်င့္၊ က်င့္ယြင္းခၽြတ္၏။ က်င့္ခၽြတ္ေသာခါ၊ ပညာ အမ်ိဳး၊ တန္ခုိးထိန္ညီး၊ ဘုန္းတန္းႀကီးလည္း၊ ပ်က္စီးၿမဲလွ်င္၊ မခၽြတ္ပင္တည္း။ အၾကင္လူမ်ား၊ ေယာက်္ားမိန္းမ၊ စသည္ထုိထုိ၊ ပ်က္စီးလုိက၊ အဆုိအသြား၊ အမွားမွားျဖင့္ ဘုရားေသာ္မွ၊ ေဟာမရဘူး။” (မန္လည္ဆရာေတာ္)ဟု စပ္ဆုိေတာ္မူထား၏။

ဆရာေတာ္ႀကီး၏ အဆုိအရ ကံၾကမၼာ တစ္လွည့္ေျပာင္း၍ ပ်က္စီးခ်ိန္ ေစာင္းလာသည့္ သူမ်ားသည္ စူးစမ္းဆင္ျခင္တတ္သည့္ ဉာဏ္၊ မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့မဆသည့္ သတိတရားမ်ား ယုတ္ေလ်ာ့လာၿပီး ကုိယ္က်င့္တရားမ်ားပါ ပ်က္စီးခၽြတ္ယြင္းလာကာ ဘုန္းကံမ်ားနည္းပါးလ်က္ ေျပာသမွ်စကား၊ လုပ္သမွ်အလုပ္၊ ႀကံသမွ်အေတြးမ်ားတြင္ အမွားမ်ားျဖင့္သာ မေကာင္းသည့္ ဒုစ႐ုိက္မ်ားတြင္ ဇြတ္တုိး၀င္၍ က်င္လည္ေနမိတတ္ေၾကာင္း၊ ထုိသုိ႔ မေကာင္းမႈမ်ားျဖင့္ က်င္လည္ေနသူမ်ားသည္ ထုိဒုစ႐ုိက္အမႈမ်ားေၾကာင့္ ၾကာလာသည့္အခါ ဘုရားပင္ မကယ္ႏုိင္သည့္ သူမ်ားအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိသြားတတ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ နားလည္ႏုိင္မည္ျဖစ္၏။

အမွန္အားျဖင့္ အကုသုိလ္ ဒုစ႐ုိက္အမႈမ်ားသည္ အခ်ိန္တန္ အက်ိဳးေပးခ်ိန္ ေရာက္လာလွ်င္ကား ယခုမ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာပင္ အက်ိဳးေပးကာ ျပဳလုပ္သူကုိ တစ္ဖန္ပူေလာင္မႈျဖင့္ သက္ေရာက္မႈ ျဖစ္ေစတတ္၏။ ထုိသုိ႔ မေကာင္းမႈ အက်ိဳးေပးကုိ ခံရမည့္သူ ျဖစ္လွ်င္ကား ဘုရားရွင္ အနားမွာပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုရားမကယ္ႏုိင္သူမ်ား အျဖစ္ အကုသုိလ္ အျပစ္ကုိ ခံသြားရတတ္၏။ ထုိအကုသုိလ္ အျပစ္ကုိ ၀ဋ္တစ္ခုအျဖစ္ ခံစားရကာ ေသၿပီးေနာက္မွာလည္း အပါယ္ဘုံသုိ႔ ေရာက္ရတတ္၏။

ဗုဒၶလက္ထပ္က စုႏၵအမည္ရွိသည့္ သူတစ္ေယာက္ရွိ၏။ စုႏၵသည္ ၀က္ေမြးျမဴကာ သတ္ျဖတ္ေရာင္းခ် စားေသာက္ျခင္းျဖင့္ အသက္ေမြးေလ့ရွိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူ႔ကုိ စုႏၵသူကရိက စုႏၵ၀က္သတ္သမားဟု ေခၚေလ့ရွိၾက၏။ စုႏၵ၀က္သတ္သမားသည္ လယ္သမားမ်ား အစားအေသာက္ ရွားပါးခ်ိန္မ်ားတြင္ ေတာရြာဇနပုဒ္မ်ားသုိ႔ စပါးမ်ားကုိ လွည္းအျပည့္တင္ကာ စပါးအနည္းငယ္ျဖင့္ ေတာရြာမ်ားမွ ၀က္ငယ္မ်ားကုိ လွည္းအျပည့္၀ယ္ယူကာ မိမိအိမ္သုိ႔ ေရာက္သည့္အခါ အိမ္ေနာက္ေဖး ၀က္ၿခံတြင္ ၀က္မ်ားအသားတုိးေစရန္ ေမြးျမဴေလ့ရွိ၏။ ၀က္မ်ား အသားတုိးလာသည့္ အခါတြင္လည္း ထုိ၀က္မ်ားကုိ မသတ္မီ လက္ေျခေလးဘက္တုိ႔ကုိ တုိင္ေလးတုိင္တြင္ ႀကိဳးျဖင့္တုတ္ကာ အသားအေရ ဆူၿဖိဳးေအာင္ တစ္ကုိယ္လုံး ဖူးေရာင္သည္အထိ ႐ုိက္ပုတ္ေလ့ရွိ၏။ ၀က္မ်ားသည္ ႐ုိက္ပုတ္သည့္ဒဏ္မ်ားေၾကာင့္ ဖူးဖူးေရာင္ေရာင္ ျဖစ္လာသည့္အခါ ပါးစပ္တြင္ ပိတ္မရေအာင္ သံျဖင့္ေထာက္၍ ပြတ္ပြတ္ဆူေနသည့္ ေရေႏြးျဖင့္ ပါးစပ္အတြင္းမွ ေလာင္းထည့္ေလ၏။ ထုိေလာင္းထည့္သည့္ ေရေႏြးသည္ ၀က္၏အူအတြင္း ပူေလာင္ေပ်ာ္ဆင္းကာ စအုိ၀မွ အညစ္အေၾကးမ်ားသည္ ေရေႏြးေရႏွင့္အတူ ထြက္က်လာသည္အထိ ပါးစပ္မွ ေလာင္းခ်ေလ၏။ စအုိမွဆင္းလာသည့္ ေရေႏြးမ်ား၏ အေရာင္သည္ အညစ္အေၾကးကင္းၿပီး သန္႔ရွင္းသည့္ အေရာင္အျဖစ္ ေရာက္သည့္အထိ ပါးစပ္မွ ေရေႏြးမ်ားကုိ ေလာင္ထည့္ေလ့ရွိ၏။ စုႏၵ၏ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ နာက်င္ပူေလာင္လွသျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ၾကသည့္ ၀က္တုိ႔၏ အသံမ်ားမွာ အလြန္စူညံ က်ယ္ေလာင္လွၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ မခံမရပ္ႏုိင္ဘဲ ေသဆုံးၾကရ၏။ စုႏၵသည္ ၀က္တုိ႔၏ ေအာ္ဟစ္သံကုိ အေလးမထားႏုိင္ဘဲ ေနာက္ထပ္ေရေႏြးပူမ်ားျဖင့္ ၀က္၏ေက်ာကုန္းထက္မွ ေလာင္းခ်ကာ မည္းနက္ေသာ သားေရတုိ႔ကုိ ကၽြတ္ကြာေစ၏။ ထုိ႔ေနာက္ ျမက္မီးျဖင့္ အေမြးအျမင္တုိ႔ကုိ ေလာင္ၿမိဳက္ေစကာ အေမြးခြာၿပီး ထက္လွစြာေသာ ဓားသန္လ်က္ျဖင့္ အသားမ်ားကုိ လွီးျဖတ္ကာ ခ်က္ျပဳတ္လ်က္ မိသားစုႏွင့္အတူ ၿမိန္ေရရွက္ေရ စားေသာက္၍ က်န္သည့္အသားမ်ားကုိ ေရာင္းခ်ေလ၏။ ဤနည္းျဖင့္ စုႏၵသည္ ၀က္မ်ားကုိ ေမြးျမဴသတ္ျဖတ္ စားေသာက္ေရာင္းခ် လာခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း (၅၅)ႏွစ္အထိ ၾကာျမင့္ခဲ့၏။

တစ္ေန႔တြင္ စုႏၵ၀က္သတ္သမားတြင္ အနားေရာဂါ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့၏။ အနာျဖစ္လာသည့္ စုႏၵ၀က္သတ္သမားသည္ ထုိအနာေၾကာင့္ အရွင္လတ္လတ္ ငရဲခံရသကဲ့သုိ႔ အလြန္ပူေလာင္သည့္ ဒဏ္ကုိခံစားေနရ၏။ တစ္ကုိလုံး ပူေလာင္လြန္းသျဖင့္ ေနမထိ ထုိင္မထိျဖစ္ကာ အိပ္မရ စားမရျဖစ္ၿပီး အိမ္၏ေလးဘက္ ေလးတန္တြင္ ေရွ႕ေနာက္ေလးဘက္ေထာက္ကာ ၀က္ကဲ့သုိ႔ ေျပးလႊာရင္း ၀က္ေအာ္သံအတုိင္း ေအာ္ဟစ္ေနရ၏။ မိသားစုမ်ားက အမ်ိဳးမ်ိဳးသက္သာေအာင္ လုပ္ေပးေသာ္လည္း မရဘဲ ပါးစပ္ကုိ ပိတ္မရျဖစ္ကာ ပူေလာင္စြာ ေအာ္ဟစ္ေနခဲ့ရ၏။ စုႏၵ၏ ေအာ္ဟစ္သံကုိ အနီးမွာရွိသည့္ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းတြင္ သီတင္းသုံးေနၾကသည့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ဆြမ္းခံသြားစဥ္ ၾကားခဲ့ရ၏။ ရဟန္းေတာ္မ်ားကား ၀က္ေအာ္သံဟုထင္ကာ စုႏၵအိမ္တြင္ရွိသည့္ ၀က္တုိ႔၏ အသံမွာ ဆူညံလွေၾကာင္း ေျပာဆုိၾက၏။ ထုိအခါ ဘုရားရွင္က ယင္းအသံသည္ ၀က္တုိ႔၏ အသံမဟုတ္ေၾကာင္း စုႏၵ၏ အသံသာ ျဖစ္ေၾကာင္း မိန္႔ၾကားကာ တရားစကား ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။ ျမတ္ဗုဒၶက “မေကာင္းမႈ ျပဳလုပ္သူသည္ ဤဘ၀တြင္လည္း စုိးရိမ္ပူေလာင္ရ၏၊ ေနာင္ဘ၀တြင္လည္း စုိးရိမ္ပူေလာင္ရ၏၊ ပစၥဳပၸန္၊ တမလြန္ ဘ၀ႏွစ္ခုလံုးတြင္လည္း စုိးရိမ္ပူေလာင္ရ၏၊ ထုိသူသည္ မိမိ၏ ညစ္ညဴးသည့္ အကုသုိလ္ကံကုိ ျမင္ရ၍လည္း စုိးရိမ္ရ၏၊ ပင္ပန္းရ၏” စသျဖင့္ တရားစကား ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။ ဘုရားစကားေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ တရားရသြားၾကေသာ္လည္း စုႏၵ၀က္သတ္သမားသည္ကား ခုႏွစ္ရက္ပတ္လုံး ၀က္ကုိသတ္စဥ္က ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ အကုသုိလ္ကံအတုိင္း ၀က္ကဲ့သုိ႔ ပူေလာင္ျပင္းထန္စြာ ေအာ္ဟစ္ၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ အသက္ကုန္ကာ အ၀ီစီငရဲသုိ႔ က်ေရာက္သြားခဲ့ရ၏။

ဤကား ဓမၼပဒ၊ ယမက၀ဂ္လာ စုႏၵ၀က္သတ္သမား၏ အကုသုိလ္ အက်ိဳးခံစားရပုံ အေၾကာင္း တစ္စိပ္တစ္ေဒသ ျဖစ္ပါ၏။ စုႏၵသည္ ဘုရားလက္ထပ္၊ ဘုရားအနီးမွာ ရွိေနခဲ့ေသာ္လည္း ဘုရားမကယ္ႏုိင္သည့္ အကုသုိလ္ အလုပ္ျဖင့္သာ မိမိဘ၀ကုိ မိမိဖန္တီးသြားခဲ့ရ၏။ ဘုရားကယ္သည္ မကယ္သည္မွာ ပုဂၢိဳလ္ေရးႏွင့္ မဆုိင္ဘဲ မိမိျပဳသည့္ ကံႏွင့္သာ ဆုိင္သည္ကုိ စုႏၵက သက္ေသျပေနခဲ့၏။ မွန္၏။ အကုသုိလ္အလုပ္မ်ား၊ ဒုစ႐ုိက္အမႈမ်ားျဖင့္ ေနသူမ်ားသည္ မည္မွ်ပင္ ပုဂၢိဳလ္ေရး ရင္းႏွီးမႈရွိေနေစကာမႈ ဘုရားမကယ္ႏုိင္သည့္ သူမ်ားသာ ျဖစ္ပါ၏။ ေဒ၀ဒတ္ထက္ ဘုရားႏွင့္နီးသူ ဘုရားႏွင့္ ပုဂၢိဳလ္ေရး ဆက္စပ္မႈရွိသူ တစ္စုံတစ္ေယာက္မွ် ရွိမည္မဟုတ္ေပ။ ထုိေဒ၀ဒတ္လုိ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကုိလည္း ဘုရားရွင္က မကယ္မႏုိင္ခဲ့ေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ ေဒ၀ဒတ္ကုိ ေဒ၀ဒတ္၏ လုပ္ရပ္မ်ားက သက္ေရာက္မႈ ျဖစ္ေစခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏။

ဆုိလုိသည္မွာ ဘုရားမကယ္ႏုိင္သူမ်ားဟူသည္ မေကာင္းမႈ ဒုစ႐ုိက္အမႈမ်ားျဖင့္ က်င္လည္ေနသူမ်ားကုိ ဆုိျခင္းျဖစ္သျဖင့္ မေကာင္းမႈလုပ္ကာ ဘုရားတေနၾကသည္ထက္ ဘုရားမ, ႏုိင္ေအာင္၊ ဘုရားကယ္ႏုိင္ေအာင္ မေကာင္းမႈကုိ ေရွာင္ၿပီး ေကာင္မႈကုိသာ ေဆာင္ၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။ ေကာင္းမႈရွိသူကုိ ဘုရားစေသာ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက ေစာင့္ေရွာက္ ကယ္မတတ္ေသာ္လည္း မေကာင္းမႈ ရွိသူကုိကား ဘုရားစေသာ အရိယ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက မကယ္မႏုိင္သျဖင့္ မိမိဘ၀ကုိ မိမိ၏ အလုပ္မ်ားကသာ ကယ္မႏုိင္ၾကမည္ကုိ သတိျပဳဆင္ျခင္ၿပီး မေကာင္းမႈမွ ေရွာင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရန္လုိေၾကာင္း အသိေပးလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ စုႏၵကဲ့သုိ႔ ဘုရားရွင္ႏွင့္ႀကဳံ၊ ဘုရားရွင္ အနားမွာျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုရားမကယ္ႏုိင္သူ အျဖစ္ ဘ၀နိဂုံး အဆုံးသပ္သြားရသည့္ သူမ်ား မျဖစ္ၾကေစရန္ မိမိတုိ႔၏ အသိ၊ သတိမ်ားျဖင့္ ဘုရားမကယ္ႏုိင္သည့္ အကုသုိလ္အလုပ္မ်ားကုိ မလုပ္မိေအာင္ မိမိကုိယ္ကုိ မိမိထိန္းသိမ္းကာ ေကာင္းသည့္အလုပ္မ်ားကုိ လုပ္ရင္း ဘုရားကယ္ႏုိင္သူ ျဖစ္ေအာင္သာ ႀကိဳးစားၾကပါဟု ေစတနာစကား ေမတၱာအားျဖင့္ တုိက္တြန္းစကား ပါးလုိက္ရပါသည္။

Read more »

သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ (သုိ႔) အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔…

ဒီေန႔ဟာျဖင့္ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၇၂ခုႏွစ္ရဲ႕ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ ျဖစ္သလုိ ပုရိမ၀ါဆုိ၀ါကပ္ ျပဳေတာ္မူေနၾကတဲ့ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ားရဲ႕ ၀ါကၽြတ္တဲ့ေန႔လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပုိၿပီးထူးျခားတာက ဒီေန႔ဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ၀ါတြင္းသုံးလ ကာလပတ္လုံး တာ၀တႎသာ နတ္ျပည္မွာ အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္ ေဟာၾကားေတာ္မူၿပီး လူ႔ျပည္ကုိ ျပန္လည္ဆင္းသက္ ၾကြေရာက္ေတာ္မူတဲ့ ေန႔လည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ကုိ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာမ်ားက အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔လုိ႔ ထူးထူးျခားျခား အမည္ထားၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာ ဆုိရင္ေတာ့ အခုလုိ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ ညမွာ ေက်ာင္းတုိင္း၊ အိမ္တုိင္းနီးပါး ဆီးမီးဖေယာင္းတုိင္ေလးတြင္ ထြန္းညႇိထားတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီအေလ့အထဟာ နတ္ျပည္က ဆင္းသက္ေတာ္မူလာတဲ့ ဗုဒၶျမတ္စြာကုိ ႀကိဳဆုိတဲ့ အေနနဲ႔ ဆီးမီးဖေယာင္းတုိင္ စသျဖင့္ ထြန္းညႇိကာ ပူေဇာ္ၾကတဲ့ အေလ့အထပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ ခုႏွစ္၀ါေျမာက္၀ါကုိ တာ၀တႎသာ နတ္ျပည္မွာ ကပ္ဆုိေတာ္မူပါတယ္။ ၀ါဆုိရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ မယ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ သႏၲဳသိတနတ္သား အမွဴးျပဳတဲ့ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းကုိ အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္ ေဟာေတာ္မူလုိတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ မယ္ေတာ္အရင္းျဖစ္တဲ့ မယ္ေတာ္မာယာဟာ ဘုရားေလာင္းကုိ ေမြးဖြားၿပီး (၇)ရက္ေျမာက္မွာ နတ္ရြာစံကာ တာ၀တႎသာ နတ္ျပည္မွာ သႏၲဳသိတ အမည္ရတဲ့ နတ္သားတစ္ပါးအျဖစ္ ျပန္လည္ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၿပီးတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားဟာ မိခင္ေက်းဇူးကုိ တရားနဲ႔ ဆပ္လုိတဲ့အတြက္ အမိနတ္သားရွိတဲ့ နတ္ျပည္ကုိ ၾကြေတာ္မူကာ ဒီလုိအဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္ကုိ ေဟာေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္ဟာ သိမ္ေမြ႕နက္နဲကာ ရွည္လ်ားလွၿပီး တစ္နာရီ ႏွစ္နာရီေလာက္နဲ႔ ျပည့္စုံေအာင္ ေဟာၾကားေပးဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ၀ါတြင္းသုံးလပတ္လုံး ၀ါဆုိ၀ါကပ္ရင္း ေဟာေတာ္မူရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ တာ၀တႎသာ နတ္ျပည္မွာ သုံးလလုံးလုံး သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူေပမယ့္ နတ္တုိ႔ရဲ႕ အခ်ိန္နဲ႔က်ေတာ့ သုံးလဟာ မိနစ္၊နာရီပုိင္း ေလာက္ပဲရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူသားျဖစ္တဲ့ ဘုရားရွင္ကေတာ့ ဒီသုံးလအတြင္းမွာ လူ႔ျပည္ကုိ ေန႔စဥ္ၾကြကာ ဆြမ္းခံၿပီး ဘုဥ္းေပးေတာ္မူပါတယ္။ ဘုရားရွင္ လူ႔ျပည္ဆင္းတဲ့ အခုိက္အတန္႔မွာဆုိရင္ ဘုရားရွင္က ကုိယ္ေတာ္ျမတ္နဲ႔ ထပ္တူထပ္မွ် တူညီလွတဲ့ နိမၼိတ႐ုပ္ပြားေတာ္ကုိ ဖန္ဆင္းၿပီး နတ္သဘင္ တရားပဲြကုိ ဆက္လက္ေဟာၾကား ေစေတာ္မူပါတယ္။

ေန႔စဥ္လူ႔ျပည္ဆင္းၿပီး ဥတၱရကု႐ုကၽြန္းမွာ ၾကြေရာက္ကာ ဆြမ္းခံဆြမ္းဘုဥ္း ေပးေတာ္မူေလ့ရွိတဲ့ ဘုရားရွင္ဟာ တပည့္ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ ပညာအရာ ဧတဒဂ္ရ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္နဲ႔ ဆႏၵကူးေတာမွာ ေတြ႕ဆုံကာ အရွင္သာရိပုတၱရာကုိ နတ္ျပည္မွာ ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္အေၾကာင္း အက်ဥ္းအေနနဲ႔ ျပန္လည္ေဟာၾကားေတာ္ မူပါတယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ဟာ ပညာဉာဏ္ႀကီးမားေတာ္ မူလွတဲ့အတြက္ ျမတ္စြာဘုရား အက်ဥ္းေဟာေတာ္မူတဲ့ အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္ကုိ အက်ယ္ဆင္ျခင္ နားလည္သေဘာေပါက္ ေတာ္မူပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ဟာ မိမိဘုရားရွင္ထံက နာယူေတာ္မူခဲ့တဲ့ အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ကုိ တပည့္ျဖစ္တဲ့ ရဟန္းငါးရာကုိ မက်ဥ္းမက်ယ္ ျပန္လည္ေဟာျပေတာ္မူပါတယ္။

ဒီေန႔ အသုံးျပဳေနတဲ့ ပိဋကတ္သုံးပုံရဲ႕ အဘိဓမၼာ ပိဋကဟာ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ အက်ဥ္းေဟာၾကားခ်က္ကုိ အက်ယ္သိရွိၿပီး တပည့္ရဟန္းငါးရာကုိ မက်ဥ္းမက်ယ္ ျပန္လည္ေဟာၾကားေတာ္ မူထားတဲ့ အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တာ၀တႎသာ နတ္ျပည္မွာ ၀ါဆုိရင္း အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္ကုိ ေန႔စဥ္ေဟာကာ လူျပည္မွာလည္း ျပန္လည္ မိန္႔ၾကားေတာ္မူတဲ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္ဟာ ၀ါကၽြတ္လုိ႔ အဘိဓမၼာ ခုႏွစ္က်မ္းလည္းကုန္ လူ႔ျပည္မွာလည္း အၿပီးတုိင္ ေဟာၾကားပုိ႔ခ်ၿပီးျဖစ္ကာ တကယ့္ကုိ အႏွစ္သာရ ျပည့္၀တဲ့ ေဒသနာေတာ္တစ္ရပ္ ျဖစ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ အဘိဓမၼာ ဓမၼသဘင္ၿပီးဆုံးတဲ့အခါ မယ္ေတာ္အမိနတ္သား ျဖစ္တဲ့ သႏၲဳသိတ နတ္သားဟာ ေသာတာပတၱိဖုိလ္၌တည္ၿပီး အျခားေျမာက္မ်ားစြာေသာ နတ္ျဗဟၼာ အေပါင္း ဟာလည္း တရားရကာ ကၽြတ္တမ္း၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္။

တရားပဲြလည္းၿပီး ၀ါလည္းကၽြတ္ၿပီျဖစ္လုိ႔ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔မွာ ဗုဒၶျမတ္စြာဟာ လူျပည္ကုိ ဆင္းၾကြေတာ္မူပါတယ္။ လူျပည္ၾကြတဲ့ အခါမွာလည္း တပည့္ျဖစ္တဲ့ အရွင္သာရိပုတၱရာကုိ ခ်ီးေျမႇာက္လုိတဲ့အတြက္ အရွင္သာရိပုတၱရာ ရွိတဲ့ သကၤႆနဂုိရ္ျပည္ကုိ ဆင္းၾကြေတာ္မူပါတယ္။ ဘုရားရွင္ သကၤႆနဂုိရ္ျပည္ကုိ ဆင္းၾကြေတာ္မူမွာသိတဲ့ လူအမ်ားဟာ ဘုရားရွင္ကုိ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ပူေဇာ္မူမ်ား၊ ပန္းမာလ္မ်ား၊ ဆီးမီးမ်ား ထြန္းညႇိကာ ပူေဇာ္ရင္း ႀကိဳဆုိၾကပါတယ္။ ဒီအစဥ္အလာကုိ ယူၿပီး ျမန္မာျပည္မွာ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔မွာ ဆီးမီးထြန္းရင္း ဘုရားရွင္ကုိ ပူေဇာ္ႀကိဳဆုိကာ အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္ကုိလည္း ရြတ္ပြားသရဇၥ်ာယ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ဟာ ဘုရားရွင္လူ႔ျပည္ကုိ ၾကြေတာ္မူတဲ့ေန႔၊ ဒါမွမဟုတ္ အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္ ေဟာၾကားမႈ ၿပီးဆုံးတဲ့ အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔ အျဖစ္ သတ္မွတ္တဲ့ ေန႔ျဖစ္ၿပီး ဒီေန႔မွာ ဗုဒၶဘာသာမ်ားဟာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ အစုစုကုိ ျပဳၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔နဲ႔ အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔ အေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း ျဖစ္ပါတယ္။

စကားစပ္လုိ႔ ဒီေနရာမွာ အဘိဓမၼာအေၾကာင္း နဲနဲေလာက္ မိတ္ဆက္တင္ျပလုိပါတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဓမၼေဒသနာမ်ားကုိ ပိဋကအေနနဲ႔ အစုသုံးစု ခဲြျခားထားရာမွာ သုတၱႏၲပိဋကုိ သတၱ၀ါေတြရဲ႕ အသိဉာဏ္နဲ႔ သင့္ေတာ္မယ့္ ေ၀ါဟာရမ်ားကုိ အသုံးျပဳ ေဟာၾကားထားတဲ့ ေဒသနာျဖစ္လုိ႔ ေ၀ါဟာရေဒသနာ၊ ၀ိနယပိဋကကုိ ဘုရားတပည့္ သာ၀ကမ်ား လုိက္နာက်င့္ႀကံရန္ အာဏာကုိ အမ်ားဆုံးသုံးကာ ေဟာၾကားထားတဲ့ ေဒသနာျဖစ္လုိ႔ အာဏာေဒသနာ၊ အဘိဓမၼာပိဋကကုိ မေဖာက္မျပန္ မွန္ကန္တဲ့ သေဘာတရား (ပရမတၳတရား) မ်ားကုိ အၾကြင္းမရွိ ျပည့္ျပည့္စုံစုံ ေဟာၾကားထားတဲ့ ေဒသနာျဖစ္လုိ႔ ပရမတၳေဒသနာ လုိ႔ ဖြင့္ျပပါတယ္။ ဒီမွာဖြင့္ျပတဲ့ အဘိဓမၼာအဖြင့္အရ အဘိဓမၼာဆုိတာ ေလာကသုံးပါးနဲ႔ နိဗၺာန္တုိ႔ရဲ႕ အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ တကယ္အစစ္အမွန္ရွိတဲ့ စိတ္၊ ေစတသိက္၊ ႐ုပ္၊ နိဗၺာန္ဆုိတဲ့ ပရမတၳတရားေလးပါးနဲ႔ ခဲြျခမ္းစိပ္ျဖာ ေဟာၾကားထားျခင္းကုိ ဆုိလုိတာျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ မွန္ယူႏုိင္ပါတယ္။

အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္မွာ ေလာကႀကီးကုိ လႊမ္းမုိးခ်ယ္လွယ္ေနတဲ့ စိတ္၊ ေစတသိက္တုိ႔ရဲ႕ သေဘာသဘာ၀မ်ားကုိ မျခြင္းမခ်န္ မွန္ကန္ျပည့္စုံေအာင္ ေဟာၾကားထားတဲ့အတြက္ ဒီအဘိဓမၼာဟာ လူတုိင္းအတြက္ မွန္ကန္တည့္မတ္တဲ့ ဘ၀အျမင္ကုိ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဘိဓမၼာမွာ္ လူတုိ႔အား ဆုိးသြမ္းယုတ္ည့ံ ဆင္းရဲေစတတ္တဲ့ အကုသုိလ္ ေစတသိက္မ်ား၊ လူတို႔ရဲ႕ ဘ၀ကုိ ျမင့္ျမတ္ေစတတ္တဲ့ ေသာဘဏ ေစတသိက္မ်ား၊ ေကာင္းျမတ္တဲ့ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ေအာင္ပန္းဆင္ေစတတ္တဲ့ ဗလအင္းအားႏွင့္ အဓိပတိတရားမ်ား၊ ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ေျမာက္ေစၿပီး အခ်မ္းသာဆုံး သႏၲိသုခကုိ ရရွိေစႏုိင္တဲ့ က်င့္စဥ္အမွန္တရားမ်ား စသည္တုိ႔ကုိ တိတိက်က် ေဖာ္ညြန္းထားတဲ့အတြက္ အဘိဓမၼာေဒသနာဟာ တန္ဘုိးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့ ဘ၀ပညာေပး တရားလုိ႔လည္း ဆုိႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုိၿပီးထူးျခားေစႏုိင္တာက အဘိဓမၼာရဲ႕ သေဘာကုိ ေကာင္းစြာသိရွိၿပီး စိတ္၊ ေစတသိက္ စတဲ့ ပရမတၳတရားမ်ားရဲ႕ အလုပ္လုပ္ပုံကုိ သိရွိနားလည္လာပါက ငါ ငါလုိ႔ စဲြတတ္တဲ့ အသက္ေကာင္၊ ၀ိညာဥ္ေကာင္၊ လိပ္ျပာေကာင္တုိ႔ မရွိေၾကာင္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိျမင္သြားႏုိင္ကာ မွားယြင္းတဲ့ အျမင္အယူတုိ႔ကုိ ပယ္ခြာရင္း နိဗၺာန္အထိ မ်က္ေမွာက္ျပဳေရးကုိ အေထာက္အကူ ေပးႏုိင္တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုိအက်ိဳးတရားနဲ႔ သေဘာတရားမ်ားကုိ အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္က ထုတ္ေဖာ္ျပသေပးထားတဲ့ အတြက္ အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ဟာ အမွန္ကန္ဆုံး ဘ၀ပညာေပး ပရမတၳ ေဒသနာေတာ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက စကားစပ္လုိ႔ အဘိဓမၼာ ေဒသနာရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ကုိ အက်ဥ္းအေနနဲ႔ မိတ္ဆက္ တင္ျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ေျပာလုိတာက သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ သုိ႔မဟုတ္ အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔ရဲ႕ ထူးျခားမႈ အေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာတုိ႔ရဲ႕ ဆယ့္ႏွစ္လရာသီမ်ားကုိ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ထူးျခားမႈမ်ားနဲ႔ တင္စားေဖာ္ျပျခင္းျဖင့္ လစဥ္လတုိင္း ကုသုိလ္တရားမ်ား တုိးပြားေစႏုိင္တဲ့အျပင္ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ထူးျခားျဖစ္စဥ္မ်ားကုိလည္း သိရွိမွတ္သားခြင့္ ရႏုိင္တဲ့အတြက္ ထူးျခားတဲ့ သဒၶါတရားမ်ား ပြားတုိးေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ ေန႔မ်ိဳးမွာ ဗုဒၶျမတ္စြာ တာ၀တႎသာမွာ အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္ကုိ ေဟာၾကားၿပီး လူ႔ျပည္သုိ႔ ျပန္လည္သက္ဆင္းတဲ့ ပုံရိပ္ကုိ နိမိတ္ယူကာ ဘုရားရွင္ကုိလည္း ပူေဇာ္ရင္း ဘုရားေဟာေတာ္မူတဲ့ အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္ရဲ႕ အႏွစ္ရွိပုံကုိလည္း ေလ့လာၾကည္ညိဳရင္း ဥပုသ္ေန႔ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဥပုသ္သီလလည္း ေစာင့္သုံးကာ ကုသုိလ္တရား ပြားႏုိင္ၾကဖုိ႔ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ သုိ႔မဟုတ္ အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔အေၾကာင္း ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ထူးျခားျဖစ္စဥ္ တစ္ခုအေနနဲ႔ ဗဟုသုတျဖစ္ဖြယ္ ေရးသားတင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၁၄) ...

ကုသုိလ္နဲ႔အရက္…
“အရက္အရက္”နဲ႔ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အရက္ရဲ႕ လႊမ္းမုိးမႈေအာက္ကုိ ေရာက္ေနၾကပါေတာ့တယ္။ ဆုိးတာက ဘာသာေရးအရ တားျမစ္ထားတဲ့ ဒီအရက္ဟာ ခုေနာက္ပုိင္း ဘာသာေရး ပြဲေတြမွာေတာင္ ေနရာယူလာေနတာကုိ ၾကားသိေနရျပန္ပါတယ္။ ဒါဟာ တကယ့္ကုိ စိတ္မေကာင္းစရာပါပဲ။ ေတာေတြမွာေရာ ၿမိဳ႕ေတြမွာပါ ကုသုိလ္ပဲြနဲ႔ အရက္ေတြက ကင္းမရေအာင္ကုိ ျဖစ္လာေနတာဟာ ဘာသာသာသနာ ဆုတ္ယုတ္ဖုိ႔အတြက္ အားေပးေနသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အရင္တုန္းက ေတာရြာေတြမွာ ကုသုိလ္ပဲြလုပ္၊ အလွဴပဲြေတြ လုပ္ၾကမယ္ဆုိရင္ ရြာမွာဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ လူငယ္အဖဲြ႕ေတြကုိ ေဆးေပါ့လိပ္ေလးေတြ၊ စီးကရက္ေလးေတြကုိ ကမ္းၿပီး ဖိတ္လုိက္ရင္ အားလုံးတက္ညီလက္ညီ လာေရာက္လုပ္အားေပးေလ့ ရွိပါတယ္။ ခုေနာက္ပုိင္း ရြာကလူႀကီးေတြ အေျပာအရ ဘာပဲြေလးပဲ လုပ္လုပ္ လူငယ္ေတြ အကူအညီလုိလုိ႔ ဖိတ္မယ္ဆုိရင္ ေဆးလိပ္ေလာက္နဲ႔ မရေတာ့ဘဲ အရက္၀ုိင္း၊ ထန္းရည္၀ုိင္းေလးေတြနဲ႔ ဧည့္ခံေပးမွကုိ လာေရာက္ၿပီး ၀ုိင္း၀န္းလုပ္အားေပးၾကတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ေရမ်ားေရႏုိင္၊ မီးမ်ားမီးႏုိင္ဆုိသလုိ ရြာေတြအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဒီလုိအရက္နဲ႔ဖိတ္မွ လုပ္အားလာေပးတာေတြ ျဖစ္လာေတာ့ လူႀကီးေတြ၊ အလူရွင္ေတြ ကုိယ္တုိင္က အရက္ကုိ ပုန္းလုိက္တည္ၿပီး အလွဴပဲြေတြမွာ ဧည့္ခံေပးရတယ္ဆုိတာ ၾကားသိရျပန္ပါတယ္။ လဲြေနတာကေတာ့ အေတာ့္ကုိ လဲြေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုသုိလ္လုပ္ပါတယ္ဆုိမွ အရက္ကေလး တျမျမနဲ႔ဆုိေတာ့ ဘယ္မွာလာၿပီး အျပစ္ကင္းတဲ့ ကုသုိလ္ျဖစ္ႏုိင္မွာလဲေပါ့။ ဒီၾကားထဲ လူပ်ိဳကာလာသားေတြက အရက္ကေလး ၀င္လာေတာ့ ေသြးေလးေတြၾကြလာၿပီး အလွဴပဲြ လုပ္အားေပးလာၾကတဲ့ အပ်ိဳေလးေတြ၊ အပ်ိဳႀကီးေတြကုိ စၾကေနာက္ၾကတာ ေတြေတြလည္း ရွိလာျပန္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ အလွဴရွင္ေတြမွာ အလွဴအတြက္ပူရ၊ အရက္သမားေတြအတြက္ ပူရနဲ႔ ကုသုိလ္ပဲြ၊ အလွဴပဲြကုိ ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း စိတ္ၾကည္လက္ၾကည္ မလုပ္ႏုိင္ဘူး ျဖစ္ေနၾကတဲ့အျပင္ တစ္ခါတစ္ေလ တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ ကုသုိလ္တစ္ပဲ ငရဲတစ္ပိႆာ ျဖစ္ၾကရတာေတြလည္း ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ကုသုိလ္နဲ႔အရက္ကေတာ့ ျပည္တြင္းမွာတင္ မဟုတ္၊ ျပည္ပမွာလည္း တဲြရက္ကုိ ပါေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္လပ္လွတဲ့ ျပည္ပႏုိင္ငံမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အခ်ိဳ႕ရဲ႕ ကုသုိလ္ပဲြေတြမွာ အရက္ပါမွကုိ ကုသုိလ္ပဲြတစ္ခု ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ၿပီးႏုိင္သလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ အလွဴပဲြ လုပ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြဟာ ခ်က္ေရးျပဳတ္ေရးေတြမွာ တျခားခ်က္တတ္ ျပဳတ္တတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ အကူအညီ ေတာင္းတဲ့အခါ အရက္ကေလးနဲ႔ တည္ခင္းဧည့္ခံ ေပးရတာေတြ ရွိၾကသလုိ ကုသုိလ္ပဲြ အႀကိဳမွာလည္း အႀကိဳအေနနဲ႔ အေ၀းက လာၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ အရက္နဲ႔ ဧည့္ခံေပးရ၊ အလွဴပဲြၿပီးေတာ့လည္း အလွဴေအာင္ပဲြအျဖစ္ အရက္ေလးနဲ႔ ေအာင္ပဲြခံႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေပးရတာေတြလည္း ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္လဲဆုိရင္ ကုသုိလ္လုပ္ဖုိ႔ တုိင္ပင္ၾကတာေတာင္ အရက္ဆုိင္မွာ အရက္နဲ႔ တည္ခင္းဧည့္ခံၿပီး တုိင္ပင္ၾကတယ္တဲ့ေလ။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိရင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ အရက္မေသာက္ရလုိ႔ စာေရးထားတဲ့အတြက္ ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ အခုိက္ေလးမွာေတာင္ မေသာက္ဘဲ မေနႏုိင္လုိ႔ ေက်ာင္းအျပင္မွာ ထမင္းစားခါနီး တစ္ႀကိဳက္ေလာက္ သြားေမာ့ၾကတာေလးေတြ ရွိတယ္တဲ့။ ဘယ္လုိလုပ္ၾကမလဲေပါ့။ အရက္က ေနရာတကာမွာ လႊမ္းမုိးလာၿပီး ကုသုိလ္ပဲြ၊ အလွဴပဲြေတြအထိ စုိးမိုးလာေနေတာ့တာဆုိေတာ့ လုပ္မွာက ကုသုိလ္အလုပ္ ပံ့ပုိးေနတာက အကုသုိလ္ အ႐ႈပ္နဲ႔ ကုသုိလ္လုပ္ေပမယ့္ လုပ္သေလာက္ အက်ိဳးမျဖစ္ဘဲ ကုသုိလ္တစ္၀က္ အကုသုိလ္တစ္၀က္လုိ ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။

ဒီလုိ ကုသုိလ္နဲ႔အရက္ကုိ လဲြလဲြနဲ႔ တဲြေနၾကေပမယ့္ လဲြလုိ႔လဲြမွန္း မသိျဖစ္ေနၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အေနနဲ႔ ဒီအလဲြကုိ အခ်ိန္မီျပင္ႏုိင္ေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဆြမ္းဆန္ထဲ ၾကြက္ေခ်းေရာ ဆုိသလုိ မျဖစ္ရေအာင္ ကုသုိလ္ပဲြေတြ လုပ္တဲ့အခါမွာ ကုသုိလ္သက္သက္နဲ႔ စိတ္သန္႔လူသန္႔ အလွဴသန္႔ေအာင္ လုပ္သင့္ပါတယ္။ အရက္ကုိ ႀကိဳက္တတ္လုိ႔ ေသာက္ၾကတယ္ဆုိရင္လည္း ကုသုိလ္လုပ္တဲ့ အခ်ိန္ေလာက္ေတာ့ ေရွာင္ၾကဥ္သင့္ပါတယ္။ တစ္ေန႔၊ တစ္ရက္၊ တစ္မနက္ေလာက္ အရက္မေသာက္လုိ႔ေတာ့ မေသႏုိင္ေလာက္ပါဘူး။ ေသေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္ေသးလဲ ကုသုိလ္လုပ္ရင္း ေသသြားမွာဆုိေတာ့ ေကာင္းရာဘုံေတာင္ ေရာက္ႏုိင္ေသးတာေပါ့။ ဒါက ဘုန္းဘုန္းအေတြးနဲ႔ ေစတနာစကားပါ။

ရွိေစေတာ့။ ေျပာခ်င္တာက လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ ကုသုိလ္နဲ႔အရက္ကုိ တဲြၿပီးလုပ္ေနၾကတဲ့ အလဲြအေၾကာင္းကုိ ေျပာခ်င္တာပါ။ ကုသုိလ္ပဲြလုပ္တာ အရက္နဲ႔ ဧည့္ခံရတယ္၊ အရက္နဲ႔ ႀကိဳဆုိရတယ္ ဆုိတာေတာ့ အေတာ့္ကုိလဲြေနတဲ့ လုပ္ရပ္တစ္ခုဆုိတာ သိေစခ်င္တာပါ။ သူ႔ေနရာ၊ သူ႔က႑နဲ႔သူ တစ္ကန္႔စီထားႏုိင္ရင္ ကုသုိလ္လုပ္တဲ့အခါမွာလည္း အက်ိဳးအျပည့္အ၀ ျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့အတြက္ ကုသုိလ္လုပ္တဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြမွာေတာ့ အရက္ကိုေရွာင္ၾကည္ၾကဖုိ႔ သတိေပးလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေတြဟာ ကုသုိလ္ပဲြေတြကုိ အႀကီးအက်ယ္ လုပ္တတ္ၾကေပမယ့္ လုပ္သေလာက္ အက်ိဳးမရ ျဖစ္တတ္တဲ့ အေၾကာင္းေတြထဲမွာ ဒီလုိ ကုသုိလ္နဲ႔ အကုသုိလ္ေရာေနတဲ့ အခ်က္ေတြလည္း ပါ၀င္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ဆုိရမလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုသုိလ္လုပ္တဲ့ပဲြမွာ အရက္နဲ႔တဲြေနတာဟာ လဲြေနတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုသုိလ္နဲ႔အရက္ကုိ တစ္ကန္႔စီထားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ ကုသုိလ္နဲ႔အရက္ တဲြေနတဲ့အလဲြဟာလည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ ျဖစ္လာေနတဲ့အတြက္ ဒီအလဲြကုိ သတိျပဳၿပီး ကုသုိလ္လုပ္တဲ့အခါမွာ ကုသုိလ္သက္သက္နဲ႔ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း၊ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ျဖစ္ကာ အက်ိဳးတရား အျပည့္ရေစဖုိ႔အတြက္ ကုသုိလ္ပဲြလုပ္တုိင္း တဲြပါေနတတ္တဲ့ အရက္ကုိ အၿမဲခြါႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ကုသုိလ္နဲ႔အရက္ မတဲြဖက္မိၾကဖုိ႔ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ အသိေပးတင္ျပလုိက္ရပါတယ္။ အလဲြသိမွ မလဲြမိမွာျဖစ္လုိ႔ သိသင့္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ ကုသုိလ္နဲ႔အရက္အေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း မီးေမာင္းထုိးျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

ပ၀ါရဏာက ေပးတဲ့ မက္ေစ့ခ်္ (message) (သုိ႔) ပ၀ါရဏာ ျပဳၾကစုိ႔…

၁၃၇၂ခုႏွစ္ရဲ႕ သီတင္းကၽြတ္ လျပည့္ေန႔ကုိေရာက္ဖုိ႔ အခ်ိန္ဟာ တျဖည္းျဖည္း နီးကပ္လာတာနဲ႔အတူ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ ျပဳေတာ္မူေနၾကတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားနဲ႔ ၀ါတြင္းကာလ ကုသုိလ္ေတာ္ ယူေနၾကတဲ့့ ဒကာဒကာမမ်ားရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြဟာလည္း ပုိၿပီးအသက္၀င္လာ ေနပါတယ္။ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြထဲမွာ ၀ါကၽြတ္တဲ့ေန႔မွာ က်င္းပၾကမယ့္ ပ၀ါရဏာပဲြဟာလည္း ထင္ရွားတဲ့ လႈပ္ရွားမႈ တစ္ခုအျဖစ္ ပါ၀င္ေနသလုိ ဒကာဒကာမမ်ားရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြထဲမွာ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေနမွာ ျပဳလုပ္ေလ့ ရွိၾကတဲ့ သံဃာ့ပူဇာပဲြနဲ႔ မိဘဘုိးဘြားစတဲ့ အသက္သိကၡာ ဂုဏ္၀ါႀကီးသူမ်ားကုိ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ၾကတဲ့ ပူဇာပဲြဟာလည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ ျဖစ္ပါတယ္။

ထူးထူးျခားျခား ဒီႏွစ္သီတင္းကၽြတ္မွာေတာ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ေရာက္ရွိသာသနာျပဳေနတဲ့ ကုိရီးယားႏုိင္ငံမွာလည္း ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ ကုိရီးယားႏုိင္ငံ တစ္၀ွန္လုံးရွိ ေနရာေဒသ အသီးသီးမွာ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ ျပဳေတာ္မူေနၾကတဲ့ ေထရ၀ါဒ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ ကုိရီးယားႏုိင္ငံသား ေထရ၀ါဒ ရဟန္းေတာ္မ်ား တစ္ေနရာတည္းမွာ စုေပါင္းၿပီး ျပဳလုပ္ၾကမယ့္ သံဃာ့ပ၀ါရဏာပဲြနဲ႔ ဒီပဲြကုိ ၾကြေရာက္ေတာ္မူလာၾကတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ကုိရီးယားေရာက္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ ဒကဒကာမမ်ားက အမ်ားေပါင္းစုၿပီး ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ကာ ဆရာေတာ္မ်ားထံမွ ဆုံးမၾသ၀ါဒ ခံယူၾကမယ့္ သံဃာ့ပူဇာပဲြကုိပါ တစ္ေပါင္းတည္း က်င္းပျပဳလုပ္ၾကဖုိ႔ တုိင္ပင္ညႇိႏိႈင္းရင္း ဒီပဲြေလးတစ္ခု ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ၿပီးေျမာက္သြားဖုိ႔ တက္ညီလက္ညီနဲ႔ လႈပ္ရွားေနတာကုိ ၾကးသိရပါတယ္။

ဘုရားညြန္တဲ့ လမ္းစဥ္နဲ႔ ဘုရားခ်မွတ္တဲ့ ဥပေဒကုိ လုိက္နာက်င့္သုံးျခင္းဟာ ဘုရားရွင္ကုိ အစစ္အမွန္ ပူေဇာ္ရာ ေရာက္သလုိ ဘုရားသာသနာေတာ္ကုိလည္း အရွည္တည္တံ့ေအာင္ ထိန္းသိမ္းရာ ေရာက္တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိ ဘုရားရွင္အေပၚ ၾကည္ညိဳေလးစားမႈနဲ႔အတူ ဘုရားလမ္းစဥ္ကုိ လုိက္နာက်င့္သုံး ေနၾကတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ တစ္၀ွန္းလုံးနဲ႔ ကမၻာ့ႏုိင္ငံ အသီးသီးမွာ ရွိေနၾကတဲ့ ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ ဘုရားတပည့္သား ဒကာဒကာမမ်ားရဲ႕ အျပစ္ကင္းၿပီး ကုသုိလ္ရေရးကုိ ဦးတည္ေပးေနတဲ့ ယံုၾကည္မႈနဲ႔ သက္၀င္လႈပ္ရွားမႈမ်ားက သက္ေသျပဳေပး ေနပါတယ္။ ညီညြတ္ေရးနဲ႔ အျပစ္ကင္းစင္ေရးကုိ ဦးစားေပးေလ့ရွိတဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြထဲမွာ ၀ါကၽြတ္ၿပီးတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားဟာ ၀ါကၽြတ္တဲ့ေန႔မွာ ပ၀ါရဏာ ျပဳရမယ္ဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ဟာလည္း လက္ေတြ႕က်ၿပီး အျပစ္ကင္းကာ ကုသုိလ္ရေစတဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုိ ျဖစ္ေစတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ရဟန္းေတာ္မ်ား ပ၀ါရဏာျပဳၾကဖုိ႔ ျမတ္စြာဘုရား ခြင့္ျပဳခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းက အေတာ္စိတ္၀င္စားဖုိ႔ ေကာင္းလွပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာ သာ၀တၳိျပည္၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူစဥ္က ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာသလတုိင္း၊ ဇနပုဒ္တစ္ခုရဲ႕ ေတာေက်ာင္းမွာ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ၀ါတြင္းကာလမွာ အခ်င္းခ်င္း ခ်မ္ခ်မ္းသာသာ သီတင္းသုံးၿပီး ကမၼ႒ာန္းတရား အားထုတ္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းကုိ တုိင္ပင္ညႇိႏိႈင္းၾကပါတယ္။ ဘယ္လုိေနထုိင္ၾကရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ ရႏုိင္တယ္၊ ခ်မ္းသာမႈကုိ ရႏုိင္တယ္၊ ျငင္းခုံခုိက္ရန္မရွိဘဲ ေနထုိင္ႏုိယ္တယ္ စတဲ့ အႀကံအစည္မ်ားနဲ႔ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ၿပီး ေနာက္ဆုံးမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ၀ါတြင္းသုံးလ ကာလပတ္လုံး အခ်င္းခ်င္း စကားတစ္လုံးမွ မေျပာၾကဘဲ ဆြမ္းခံ၀တ္၊ ေျခေဆး၀တ္စတဲ့ ၀တၱရားေတြကုိ ကိုယ့္တာ၀န္ ကုိယ္ေက်ေအာင္လုပ္ၿပီး ေနထုိင္ၾကဖုိ႔၊ တာ၀န္၀တၱရားေတြကုိသာ ေက်ပြန္ေအာင္လုပ္ၿပီး စကားမေျပာဘဲ ေနၾကမယ္ဆုိရင္ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနႏုိင္ၾကမွာျဖစ္လုိ႔ ကုိယ့္အလုပ္ ကုိယ္လုပ္ရင္း စကားမေျပာဘဲ ေနၾကဖုိ႔ အားလုံးသေဘာတူ ဆုံးျဖတ္ကာ ၀ါတြင္းကာလကုိ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ စကားမေျပာဘဲ ေနခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး အေကာင္းလည္း မသိခဲ့ၾကသလို အဆုိးလည္း မသိခဲ့ၾကပါဘူး။ အျပစ္လည္း မသိၾကသလုိ အႏွစ္လည္း မသိခဲ့ၾကပါဘူး။ ဒီလုိနဲ႔ ၀ါတြင္းကာလ ကုန္ဆုံးခဲ့ၾကပါတယ္။

၀ါကၽြတ္လုိ႔ ဘုရားရွင္ထံ အဖူးအေမွ်ာ္သြားတဲ့အခါ ဘုရားရွင္က အဲဒီရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ၀ါတြင္းကာလ ခ်မ္ခ်မ္းသာသာ ေနခဲ့ရမႈ ရွိမရွိ ေမးျမန္းေတာ္မူပါတယ္။ ဒီအခါ ရဟန္းေတာ္မ်ားက မိမိတုိ႔ အားလုံးသေဘာတူ ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႔အညီ ၀ါတြင္းကာလမွာ တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး စကားမေျပာၾကဘဲ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထုိင္ခဲ့ပါေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ေလွ်ာက္ထားခ်က္ကုိ နားေထာင္ၿပီး ျမတ္ဗုဒၶက “ရဟန္းတုိ႔ သင္တုိ႔ေနထုိင္ခဲ့သည့္ အက်င့္သည္ မဂ္ဖုိလ္မၿပီး အခ်ည္းႏွီးေသာ အက်င့္ျဖစ္၏၊ ႏြားဆိတ္စေသာ သတၱ၀ါမ်ား၏ အက်င့္ျဖစ္သကဲ့သုိ႔ိ တိတၱိတုိ႔၏ အက်င့္လည္းျဖစ္၏၊ ဤသုိ႔ေသာ အက်င့္ႏွင့္ ေနထုိင္ေသာ သင္တုိ႔သည္ ခ်မ္းသာစြာ ေနထုိင္ခဲ့ျခင္း မဟုတ္၊ မခ်မ္းမသာ ေနထုိင္ခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္၏..” စသျဖင့္ ျပစ္တင္ကဲ့ရဲ႕ကာ “ရဟန္းတို႔ ဝါမွထေသာ ရဟန္းတို႔အား ျမင္၍ျဖစ္ေစ၊ ၾကား၍ျဖစ္ေစ၊ ယံုမွား၍ျဖစ္ေစ သံုးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ ဖိတ္ၾကားျခင္း 'ပဝါရဏာျပဳျခင္း' ငွါ ခြင့္ျပဳ၏၊ ထိုသို႔ ဖိတ္ၾကားျခင္းသည္ သင္ တို႔အတြက္ အခ်င္းခ်င္း လိုက္ေလ်ာျခင္း အာပတ္မွ ထေျမာက္ေစျခင္း ဝိနည္းကို ေရွး႐ႈျခင္းျဖစ္လတံၱ႕။” စသည္ျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူၿပီး ပ၀ါရဏာ ျပဳဖုိ႔ပါ ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

ပ၀ါရဏာျပဳနည္းကုိလည္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ၀ါစဥ္အလုိက္ ''အရွင္င္ဘုရားတို႔ သံဃာကို ဖိတ္ၾကားပါ၏၊ ျမင္၍ျဖစ္ေစ၊ ၾကား၍ျဖစ္ေစ၊ ယံုမွား၍ျဖစ္ေစ အရွင္တို႔သည္ တပည့္ေတာ္္အား အစဥ္သနားျခင္းကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေျပာဆိုကုန္ေလာ့၊ (အျပစ္ကို) ျမင္သည္ ႐ိွေသာ္ ကုစားပါအံ့။”လုိ႔ ဆုိကာ ျပဳၾကဖုိ႔ မိန္ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါက ပ၀ါရဏာျပဳဖုိ႔ ခြင့္ျပဳျခင္း အေၾကာင္းးနဲ႔ ပ၀ါရဏာျပဳနည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီမွာအဓိက ေျပာလုိတာက ပ၀ါရဏာ အေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပ၀ါရဏာဆုိတာ ဖိတ္ၾကားျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ား အခ်င္ခ်င္း တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး အျပစ္ကုိ ျမင္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ၾကားတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သံသယျဖစ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တုိက္႐ုိက္ေျပာဆုိ ဖိတ္ၾကားကာ အျပစ္ကုိျမင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္က အျပစ္ကုိ ေျပာဆုိၾကဖုိ႔၊ အျပစ္ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကလည္း အျပစ္ကုိ ၀န္ခ်ၿပီး အဲဒီအျပစ္ကုိ ကုစားရင္း တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထုိင္သီတင္းသုံးၾကဖုိ႔ စတဲ့စတဲ့ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာမ်ား အတြက္ ဒီလုိပ၀ါရဏာ ျပဳခြင့္နဲ႔ျပဳနည္းမ်ားကုိ ဗုဒၶျမတ္စြာ ညြန္ျပျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီပ၀ါရဏာကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး လက္ေတြ႕ဘ၀ လူသားမ်ား အေနနဲ႔ အခ်င္းခ်င္း ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနႏုိင္မယ့္ လမ္းညႊန္ကုိယူကာ လုိက္နာက်င့္သုံးၾကဖုိ႔ တင္ျပလုိရင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပ၀ါရဏာက ေပးတဲ့ ေလာကသား အခ်င္းခ်င္း ခ်မ္းသာစြာ ေနထုိင္ႏုိင္မယ့္ မက္ေစ့ခ်္ေလးကုိ တစ္ဆင့္ျပန္လည္ ေပးေ၀လုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီမွာေျပာခဲ့တဲ့ ပ၀ါရဏာ ျပဳၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ား အခ်င္းခ်င္း ဖိတ္ၾကားၾကတဲ့ ဖိတ္ၾကားခ်က္ေလးက ေလာကသားေတြအတြက္ တကယ့္ကုိ အတုယူလုိက္နာ က်င့္သုံးသင့္တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ “သံဃာေတာ္မ်ား အေနနဲ႔ တပည့္ေတာ္ကုိ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ အျပစ္တစ္ခုခုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျမင္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ၾကားတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ယုံမွားသံသယ ရွိတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေျပာဆုိၾကပါ၊ တပည့္ေတာ္ အေနနဲ႔လည္း အဲဒီအျပစ္ကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ခံယူၿပီး ကုစားပါမယ္၊ ေနာင္မျဖစ္ေအာင္၊ သတိထားၿပီး ေနထုိင္ပါမယ္”တဲ့။ သိပ္ေကာင္းတဲ့ ဖိတ္ၾကားခ်က္နဲ႔ ခံယူခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ယူတတ္မယ္ဆုိရင္ ဘ၀မွာ ကူညီျပသ လမ္းညြန္မႈေတြနဲ႔ တကယ့္ကုိ ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ ခ်မ္းသာမႈကုိ ျဖစ္ေစတဲ့ ဖိတ္ၾကားခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ေလာကမွာ ျပည့္စုံတဲ့ သူဆုိတာ တစ္ေယာက္မွ မရွိသလုိ၊ အျပစ္မလုပ္ဖူး၊ မမွားဖူးတဲ့ သူဆုိတာလည္း မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အျပစ္ကုိ မျမင္သူေတြ၊ အျပစ္ကုိ အျပစ္လုိ႔ သိေအာင္ညြန္ျပေပးမယ့္သူ မရွိသူေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အျပစ္ကုိ ညြန္ျပသူေတြ ရွိေပမယ့္ အဲဒီအျပစ္ကုိ ၀န္ခံၿပီး ေနာင္မျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ႏုိင္တဲ့ သူေတြလည္း ထင္သေလာက္ မရွိၾကျပန္ပါဘူး။ ပုိဆုိးတာက အျပစ္ကုိ ေျပာဆုိဆုံးမေပးဖုိ႔ ဖိတ္ၾကားေျပာဆုိႏုိင္တဲ့သတၱိ မရွိသူေတြ၊ အျပစ္ကုိ ျပသေျပာဆုိရင္လာရင္ ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ ေက်းဇူးတင္စြာ လက္ခံႏုိင္တဲ့သတိၱ မရွိသူေတြ မ်ားေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပစ္ကုိ ေျပာျပလာရင္ ေက်းဇူးတင္စြာ လက္ခံၿပီး ေနာင္မျဖစ္ေအာင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ထိန္းသိမ္းေနထုိင္၊ ျပဳျပင္မယ္ဆုိတဲ့ ခံယူခ်က္ မရွိလုိ႔ကေတာ့ ေလာကႀကီးမွာ သတၱ၀ါေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဘယ္ေတာ့မွ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထုိင္ႏုိင္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အျပစ္ျပသူကလည္း အျပစ္ခ်ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေန၊ အျပစ္အျပခံရသူကလည္း အျပစ္ကုိ မခံယူဘဲ ျပန္လွန္အျပစ္ပုံခ်ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနလုိ႔ကေတာ့ ဘုရားရွင္ညြန္ျပတဲ့ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထုိင္ႏုိင္ေရးနဲ႔ အေ၀းႀကီးေ၀းေနၾကဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ မခ်မ္းသာမႈေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ခ်မ္းသာမႈကုိ အလုိရွိတဲ့ ဘုရားရွင္က သူ႔သားေတာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ပ၀ါရဏာျပဳၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ သီတင္းသုံး ေနထုိင္ၾကဖုိ႔ မိန္႔မွာေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အမွားမ်ားတတ္တဲ့ ပုထုဇဥ္ပုဂိၢဳလ္ေတြအတြက္ အျပစ္ကုိ ျပသေျပာဆုိ ေပးမယ့္သူ ရွိေနတာကုိက ေနတတ္မယ္ဆုိရင္ ေက်နပ္စရာ ျဖစ္ေနတာပါ။ ယူတတ္မယ္ဆုိရင္ အပူသက္သာစရာ ျဖစ္ေနတာပါ။ ေျမာက္ပင့္ၿပီး ေပါင္းသင္းစားေသာက္ကာ အျပစ္တစ္ခုခု ျဖစ္လာတဲ့အခါမွ ကုိယ့္အေပၚပုံခ်ၿပီး ေရွာင္ထြက္သားတတ္တဲ့ သူေတြအမ်ားႀကီး ရွိေနတာထက္စာရင္ အမွားကုိေထာက္ကာ အျပစ္ကုိ ျပသလမ္းညႊန္ေပးတဲ့သူ တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ ရွိေနတာက ပုိၿပီးဘ၀ကုိ ျမင့္ေစတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွးက သူေတာ္ေကာင္းႀကီးမ်ားဆုိရင္ အျပစ္ကုိေထာက္ျပ ေျပာဆုိေပးတတ္တဲ့ ဆရာမ်ားနဲ႔ မ်ားမ်ားေတြ႕ဆုံ ရပါလို၏လုိ႔ေတာင္ ေတာင္းဆုျပဳၾကတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ မသိမႈအားႀကီးတတ္တဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြမွာ မသိတာကုိ သိေအာင္ျပသေပးတဲ့သူ ရွိေနတာဟာ ဘ၀မွာ ဂုဏ္ယူစရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ညြန္ျပသူေတြက ဘယ္ေလာက္ပဲ ညြန္ျပညြန္ျပ ေျပာဆုိဆုံးမသူေတြက ဘယ္ေလာက္ပဲ ေျပာဆုိဆုံးမဆုံးမ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က အျပစ္ကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ ခံယူကာ လက္ခံျပဳျပင္ႏုိင္မႈ မရွိလုိ႔ကေတာ့ ဆရာရွိလည္း အလကားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္က ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ အျပစ္ကုိ ခံယူတတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ျပဳျပင္ႏုိင္တဲ့ အက်င့္ရွိဖုိ႔က အေရးႀကီးပါတယ္။ အဲဒီလုိ ခံယူမႈနဲ႔ ျပဳျပင္ႏုိင္မႈ ရွိလာၿပီဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီသူအတြက္ ေအာင္ျမင္မႈလမ္းဟာ အခ်ိန္မေရြး လာေနမွာျဖစ္ၿပီး ဒီလုိကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပဳျပင္ႏုိင္မႈ၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေစာင့္ေရွာင္ႏုိင္မႈ ရွိေနတာကုိက အတၱသမာ ပဏိဓိမဂၤလာ ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ညြန္ျပသူနဲ႔ လက္ခံသူမွာ အညြန္အျပေကာင္းသူ ရွိဖုိ႔လုိသလုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္လက္ခံ ျပဳျပင္လုိသူလည္း ရွိဖုိ႔လုိတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ေျပာလုိတာက ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ား အခ်င္းခ်င္း အျပစ္ကုိ ပ၀ါရဏာျပဳၿပီး ဖိတ္ၾကား ျပဳျပင္ၾကသလုိ အျပစ္ေတြနဲ႔မကင္းတဲ့ အျပစ္ေလာကႀကီးမွာ ရွိၾကတဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔လည္း အခ်င္းခ်င္း အျပစ္ေတြကုိ ပ၀ါရဏာ ျပဳၾကည့္ၾကဖုိ႔ပါ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပစ္ေတြပုံမခ်ၾကဘဲ အျပစ္ရွိရင္ ေျပာဆုိျပဳျပင္ေပးႏုိင္ေအာင္ ဖိတ္ၾကားကာ ေထာက္ျပေျပာဆုိ လာရင္လည္း ေက်ေက်နပ္နပ္ ခံယူတတ္ၿပီး ေနာင္မျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ေနထုိင္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ပါ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပစ္ကုိ ျမင္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ၾကားတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သံသယရွိတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဖိတ္ၾကားၿပီး လက္ခံျပဳျပင္ၾကဖုိ႔ပါ။ အဲဒီလုိသာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပစ္ေတြကုိ ေျပာဆုိလက္ခံ ျပဳျပင္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အမွားမ်ားတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ေနေနေပမယ့္ အမွားနည္းၿပီး အမ်ားတဲြၾကမယ္ဆုိတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ပ၀ါရဏာက ေပးတဲ့ မက္ေစ့ခ်္တစ္ခုအျဖစ္ အတုယူျပဳျပင္ႏုိင္ဖုိ႔ ေစတနာထား ေမတၱားအားျဖင့္ တစ္လုံးတစ္ပါဒ တင္ျပလုိက္ရပါေတာ့တယ္။ အားလုံး ပ၀ါရဏာ ျပဳႏုိင္ၾကပါေစ….

Read more »

လယ္တစ္ကြက္၊ ေပါက္တူးတစ္လက္နဲ႔ ရဟန္းလူထြက္…

သံေယာဇဥ္ဆုိတာကလည္း အခက္သား။ စဲြမိၿပီဆုိရင္ ဘာမဟုတ္တာေလး အေပၚမွာလည္း စဲြလမ္းမိၿပီး ျဖတ္ဖုိ႔ခက္တတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ပစၥည္းဥစၥာ တစ္ခုခုကုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေနရာေဒသ တစ္ခုခုကုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အလုပ္အကုိင္ တစ္ခုခုကုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဦးကုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေန႔စဥ္ ျမင္ေနေတြ႕ေန ရင္းႏွီးေနေတာ့ မရွိရင္၊ မျမင္ရင္ကုိပဲ စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုခု လုိေနသလုိ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ အဲဒီပစၥည္း၀တၳဳေလး တစ္ခုခုမ်ား ျဖစ္သြားတဲ့အခါ ရင္ထဲမွာ လႈိက္လႈိက္လဲွလဲွကုိ ျဖစ္တတ္တဲ့ သေဘာေလးေတြ ရွိေနတတ္သလုိ တစ္ခါတစ္ေလလည္း ကုိယ့္ပစၥည္းေလး တစ္ခုခုကုိ တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ ေပးၿပီးမွ ႏွေျမာတသ ျဖစ္ၾကရတာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ လူပုဂၢိဳလ္လည္း ဒီလုိပါပဲ။ ေန႔စဥ္ျမင္ေနေတြ႕ေနက် ျဖစ္တဲ့အခါ ဘာမွမဟုတ္ဘူးလုိ႔ ထင္ရေပမယ့္ တစ္ေနရာရာေရာက္ၿပီး ကြဲကြာသြားၾကတဲ့ အခါမွာေတာ့ ျမင္ခ်င္ေတြ႕ခ်င္ ေနတတ္ျပန္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ တကယ္ေတာ့ တြယ္တာမႈ သံေယာဇဥ္ေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီသံေယာဇဥ္ဟာ တစ္ခါတစ္ေလ ဘာမဟုတ္တဲ့ အရာေလးေတြမွာကုိပဲ ျဖတ္မရေအာင္ စဲြလမ္းေနတတ္တာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ႀကံဖန္ၿပီး သံေယာဇဥ္ တြယ္ေနတတ္ပါတယ္။ ေနရာေဒသဆုိလည္း ငယ္ငယ္တည္းက ေန႔ခဲ့တဲ့ ေနရာေလးျဖစ္ေနလုိ႔၊ ပစၥည္းဥစၥာဆုိလည္း မိဘအေမြျဖစ္လုိ႔၊ ဘယ္သူက ေပးထားတာျဖစ္လုိ႔၊ ဘယ္လုိ ရွာထားရတာေလးျဖစ္လုိ႔၊ လူပုဂၢိဳလ္ဆုိလည္း ဘယ္သူ႔သားသမီး၊ ဘယ္သူနဲ႔ ပတ္သက္ေနသူ ျဖစ္လုိ႔ စသျဖင့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ကုိ တြယ္တာေနတတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း သံေယာဇဥ္တြယ္တာကုိ တျခားအရာေလးေတြနဲ႔ ဖုံးကြယ္ၿပီး ဒါေတြက ဒီအတုိင္းထားလုိ႔ မရလုိ႔၊ ဒီမွာက ဘယ္သူမရွိရင္ မျဖစ္လုိ႔၊ ဒီအလုပ္ေတြက ဘယ္သူလုပ္မွ ျဖစ္မွာမုိ႔ စသျဖင့္ ပရိယာယ္တစ္မ်ိဳး၊ အေၾကာင္းျပခ်က္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျဖတ္ဖုိ႔မႀကိဳးစားဘဲ အဲဒီသံေယာဇဥ္ ေတာထဲမွာပဲ တုိးေနတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဘယ္လုိပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ ဘယ္လုိ အေၾကာင္းမ်ိဳးပဲျပျပ ေနာက္ဆုံး ေကာက္ခ်က္ခ်လုိက္ေတာ့ သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ပဲဆုိတာ ထင္ရွားလွပါတယ္။

တစ္ေလာကေတာင္ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ ခမည္းေတာ္ႀကီးနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ေတာ့ ဘုန္းဘုန္းက “ဒကာႀကီး… အသက္အရြယ္လည္း ရလာၿပီ၊ ရိပ္သာသြားၿပီး တရားေလးဘားေလး အားထုတ္ဦးမွေနာ္…”လုိ႔ ေျပာေတာ့ ဒကာႀကီးက “ဟာ… အရွင္ဘုရားနယ္၊ အရွင္ဘုရားလည္း သိတဲ့အတုိင္းပဲ၊ အိမ္မွာက အရွင္ဘုရားအေမနဲ႔၊ ညီမေတြရယ္ပဲ ရွိတာ၊ ၿပီးေတာ့ ဆုိင္ကလည္း ရွိေသးတယ္၊ တပည့္ေတာ္ မရွိလုိ႔ မျဖစ္ပါဘူး၊ တရားေတာ့ အားထုတ္ခ်င္ပါတယ္၊ ခက္တာက ဒီမွာကလည္း လႊတ္ထားလုိ႔ မရဘူး၊ ေနာက္ေတာ့ အားထုတ္ထာေပါ့ ဘုရား…” ဆုိၿပီး သူ႔အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ သူ၊ သူ႔တြယ္တာမႈ သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔ ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္တာကုိပဲ ဘယ္သူေၾကာင့္၊ ဘာေၾကာင့္လုိ႔ ကာကြယ္ေျပာဆုိ ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ ေျပာတဲ့သူ႔သားက ဘုန္းႀကီးျဖစ္ေနလုိ႔။ လူသာဆုိရင္ “မင္းက အေဖလား…၊ ငါက အေဖလား…”လုိ႔ ျပန္ေမးမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ မိဘေတြမွာ မိဘဆုိတဲ့ မာနေလးေတြ ရွိေနျပန္ေတာ့ သားသမီးေတြက ေျပာလာရင္ သိပ္လက္ခံခ်င္ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မွန္ေပမယ့္ ငါဆုိတဲ့ မာနေလးေတြခံေနေတာ့ သိပ္လက္မခံခ်င္သလုိ ျဖစ္တတ္တာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။

ထားပါေတာ့။ ေျပာခ်င္တာက သံေယာဇဥ္အေၾကာင္းပါ။ ပုထုဇဥ္ေတြမွာက ျဖစ္ရာဘ၀၊ ေရာက္ရာေနရာမွာ ေတြ႕ရာသူေတြနဲ႔ ရွိရာပစၥည္းေတြ အေပၚမွာ ႀကံဖန္ၿပီး သံေယာဇဥ္တြယ္တတ္တဲ့ သေဘာေတြ ရွိေနတာဆုိေတာ့ ဒီသံေယာဇဥ္ေတြကုိ ျဖတ္ဖုိ႔ဆုိတာ ေတာ္ေတာ္မလြယ္တဲ့ ကိစၥပါ။ သာမန္လူေတြ မေျပာနဲ႔ ပါရမီရွင္ျဖစ္တဲ့ ဘုရားရွင္ေတာင္မွ ပါရမီျဖည့္စဥ္ အတိတ္ဘ၀ တစ္ခုမွာ လယ္တစ္ကြက္၊ ေပါက္တူးတစ္လက္နဲ႔၊ ကြမ္းစား၀က္ေလာက္ရွိတဲ့ ေျပာင္းေစ့ေလးေတြ အေပၚမွာ သံေယာဇဥ္တြယ္မိလုိ႔ ရေသ့ရဟန္းဘ၀ကုိ (၇)ႀကိမ္တုိင္တုိင္ ၀င္လုိက္ထြက္လုိက္ လုပ္ခဲ့ရဖူးတယ္လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ လယ္တစ္ကြက္၊ ေပါက္တူးတစ္လက္နဲ႔ ေျပာင္းတစ္၀က္ေၾကာင့္ ရဟန္းလူထြက္ဘ၀ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ က်င္လည္ခဲ့ရတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက သာသနာပ ကာလျဖစ္တဲ့အတြက္ ရဟန္းဆုိေပမယ့္ ရေသ့ရဟန္းဘ၀ေပါ့။

လြန္ခဲ့ၿပီးတဲ့ အတိတ္ဘ၀၊ ဗာရဏသီျပည္မွာ ျဗဟၼဒတ္မင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေနခ်ိန္က ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတုန္းက ဘုရားေလာင္းဟာ ကုဒါလပ႑ိတဆုိတဲ့ အမည္နဲ႔ သာသနာပ ရေသ့ရဟန္းအျဖစ္နဲ႔ ဟိမ၀ႏၲာမွာေနၿပီး ကမၼ႒ာန္း တရားအားထုတ္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ကုဒါလပ႑ိတဟာ ရေသ့ရဟန္းဘ၀နဲ႔ ေနေပမယ့္ ရာသီေျပာင္းလုိ႔ သီးႏွံစုိက္ပ်ိဳးခ်ိန္ ေရာက္တဲ့အခါ လူ႔ဘ၀မွာထားခဲ့တဲ့ အသြားတုံးး ေပါက္တူးတစ္လက္နဲ႔ တစ္ကြမ္းစား၀က္ (တစ္စလယ္၀က္) ေလာက္ရွိတဲ့ ေျပာင္းမ်ိဳးေစ့ကုိ သတိရ တြယ္တာေနၿပီး ေျပာင္းမ်ိဳးကုိ မျပတ္ေစဖုိ႔ လူထြက္ကာ လယ္တစ္ကြက္မွာ ျပန္စုိက္ပ်ိဳးပါတယ္။ အဲဒီစုိက္ပ်ိဳးထားတဲ့ ေျပာင္းကုိအမ်ိဳးမ်ိဳး ေပါင္းသင္ထိန္းသိမ္းလုိ႔ အခ်ိန္တန္ ရိတ္သိမ္းခ်ိန္က်တဲ့အခါ တစ္ကြမ္းစား၀က္ေလာက္ မ်ိဳးေစ့ကုိ ခ်န္ထားၿပီး က်န္တာေတြကုိ စားသုံးပါတယ္။ စုိက္ပ်ိဳးရိတ္သိမ္းမႈ ၿပီးေတာ့ အလုပ္မရွိဘဲ ျဖစ္ေနတဲ့အခါ ကုဒါလပ႑ိတဟာ လူ႔ဘ၀မွာေနလုိ႔ ဘာအက်ိဳးမွမရွိ ရေသ့ရဟန္း ၀တ္တာေကာင္းပါတယ္လုိ႔ အႀကံျဖစ္ၿပီး တစ္ခါ ေတာထြက္ကာ ရေသ့ရဟန္း၀တ္ျပန္ပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႔ တစ္ကြမ္းစား၀က္ရွိတဲ့ ေျပာင္းမ်ိဳးေစ့နဲ႔ အသြားတုံး ေပါက္တူးတစ္လက္ေၾကာင့္ ကုဒါလပ႑ိတဟာ ေျခာက္ႀကိမ္တုိင္တုိင္ ရေသ့ရဟန္း၀တ္လုိက္ လူထြက္လုိက္ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ခုႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ကုဒါလပ႑ိတမွာ အႀကံတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ကုဒါလပ႑ိတက “ငါဟာ ဒီေပါက္တူးတုံး တစ္လက္၊ ေျပာင္းေစ့တစ္၀က္ကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ရေသ့ရဟန္း၀တ္လုိက္၊ လူထြက္လုိက္ ျဖစ္လာတာ ေျခာက္ႀကိမ္ေျမာက္လုိ႔ ခုႏွစ္ႀကိမ္ေတာင္ ေရာက္လာခဲ့ၿပီ၊ ဒီဘာမဟုတ္တဲ့ ပစၥည္း၀တၳဳ အေပၚမွာ တြယ္တာမိတဲ့ သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ တရားလည္း ေကာင္းေကာင္းအားမထုတ္ျဖစ္ဘဲ အခ်ိန္ေတြပဲ ကုန္လြန္ေစခဲ့ရတယ္၊ ဒီပစၥည္းေတြ မရွိမွပဲ ေအးေတာ့မွာ ျဖစ္တယ္…”လုိ႔ အႀကံျဖစ္ၿပီး အဲဒီပစၥည္းေတြကုိ စြန္႔ပစ္ဖုိ႔ ဂဂၤါျမစ္ကမ္းနားသြားကာ စြန္႔ပစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စြန္႔ပစ္တဲ့ ေနရာကုိ မ်က္စိနဲ႔ ျမင္ေတြ႕ေနရတဲ့အတြက္ ပစၥည္းအေပၚ တြယ္တာတဲ့ သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ တစ္ခါျပန္ျပန္ၿပီး ေကာက္ယူေနခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး မျဖစ္ေတာ့ဘူးလုိ႔ စဥ္းစားၿပီး ေျပာင္းမ်ိဳးကုိ ပုဆုိးပုိင္းနဲ႔ထုတ္၊ ေပါက္တူး႐ုိးမွာခ်ည္၊ မ်က္စိကုိမွိတ္၊ ေခါင္းေပၚမွာ သုံးႀကိမ္လွည့္ယမ္းၿပီး ဂဂၤါျမစ္ထဲကုိ ပစ္ခ်လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ စြန္႔ပစ္လုိက္ေတာ့မွပဲ က်သြားတဲ့ ေနရာကုိ မေတြ႕ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ကုဒါလပ႑ိတဟာ “ေအာင္ၿပီ၊ ေအာင္ၿပီ”လုိ႔ သုံးႀကိမ္တုိင္တုိင္ အသံျပဳ ဟစ္ေၾကြးလုိက္ပါတယ္။

တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ပဲ သူ႔ရဲ႕ေအာင္ၿပီဆုိတဲ့ အသံကုိ စစ္ေအာင္ရာက ျပန္လာတဲ့ ဗာရဏသီမင္းက ၾကားၿပီး ရေသ့ထံသြားကာ “အရွင္ရေသ့… အကၽြႏ္ုပ္ဟာ ရန္သူကုိ စစ္တုိက္ၿပီး ေအာင္ျမင္လာခဲ့ပါၿပီ၊ အရွင္ရေသ့က ဘာကုိေအာင္တာလဲ..”လုိ႔ ေမးတဲ့အခါ ကုဒါလပ႑ိတက “အရွင္မင္းႀကီး.. အရွင္မင္းႀကီး ေအာင္ေတာ္မူခဲ့တာဟာ သူခုိးဓားျပစတဲ့ ရန္သူေတြကုိ ေအာင္ႏုိင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီလုိ သူခုိးဓားျပ စသူေတြကုိ ေအာင္ႏုိင္ျခင္းဟာ အစစ္အမွန္ ေအာင္ႏုိင္ျခင္း မဟုတ္ပါဘူး၊ အခ်ိန္တန္ရင္ သူတုိ႔က အရွင္မင္းႀကီးကုိ တစ္ခါျပန္ၿပီး ေအာင္ႏုိင္ရင္လည္း ေအာင္ႏုိင္ပါေသးတယ္၊ အကၽြႏ္ုပ္ရဲ႕ ေအာင္ႏုိင္ျခင္းကေတာ့ ကုိယ္တြင္းမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ေလာဘဆုိတဲ့ ခုိးသူဓားျပ၊ တြယ္တာမႈဆုိတဲ့ သံေယာဇဥ္ ခုိးသူဓားျပကုိ ေအာင္ႏုိင္ျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ အေကာင္းဆုံး၊ အျမတ္ဆုံး ေအာင္ႏုိင္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ေအာင္ၿပီေအာင္ၿပီလုိ႔ ဟစ္ေၾကြးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္..” စသျဖင့္ ေျပာၾကားကာ တရားစကား ေဟာာၾကားလုိက္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ဗာရာဏသီမင္းလည္း သတိသံေ၀ဂရကာ ရေသ့ရဟန္းျပဳသြားပါတယ္။ ဗာရဏသီမင္း ရေသ့ရဟန္းျပဳသြားသံကုိ ၾကားတဲ့အခါ ခုႏွစ္ျပည္ေထာင္မင္းတုိ႔လည္း လုိက္ၿပီးရေသ့ ရဟန္းျပဳ သြားၾကပါေတာ့တယ္။ (ကုဒၵါလဇာတက (သုိ႔) ကုဒါလဇာတက) ဒါက ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ ဘုရားေလာင္း ကုဒါလပ႑ိတ ရေသ့ရဲ႕ အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီဇာတ္ေတာ္လာ ဘုရားေလာင္း ကုဒါလပ႑ိတရဲ႕ အျဖစ္ကုိၾကည့္ရင္ တြယ္တာမႈ သံေယာဇဥ္ရဲ႕ ဒုကၡႀကီးမားပုံကုိ ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သံေယာဇဥ္ဟာ တန္ဘုိးရွိတဲ့ အရာမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တန္ဘုိးမရွိတဲ့ အရာမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ခ်မ္းသာတဲ့သူမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဆင္းရဲတဲ့သူမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ႐ုပ္ရည္အဆင္း ရွိတဲ့သူမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မရွိတဲ့သူမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျမင္ေနေတြ႕ေန၊ ၾကားသိေနရင္ ျဖစ္တတ္တဲ့ သေဘာရွိတယ္ဆုိတာ ေပါက္တူးတစ္လက္နဲ႔ ေျပာင္းေစ့၀က္ေၾကာင့္ ဒုကၡျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ဘုရားေလာင္း ရေသ့ရဲ႕အျဖစ္က သက္ေသျပေနခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအတြင္း သံေယာဇဥ္ကုိ အႏုိင္မယူႏုိင္ပါက အျပင္အရာေတြကုိ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေအာင္ႏုိင္ပါေစ အစစ္အမွန္ ေအာင္ႏုိင္မႈ မဟုတ္ေၾကာင္းကုိ ဘုရားေလာင္းရဲ႕ တရားစကားက မီးေမာင္းထုိးျပလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အတြင္းတြယ္တာမႈ သံေယာဇဥ္ကုိ ပယ္သတ္ အႏုိင္ယူျခင္းကသာ အေကာင္းအဆုံး ခ်မ္းသာတစ္ခုဆုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ သတၱ၀ါေတြရဲ႕ ဘ၀မွာ ဒုကၡေပါင္းစုံနဲ႔ ႀကဳံေတြ႕ေနၾကရတာေတြဟာ တြယ္တာမႈ သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္သာျဖစ္ၿပီး ဒီတြယ္တာမႈကုိ မျဖတ္ႏုိင္ေသးသမွ် ေပါက္တူးတစ္လက္၊ ေျပာင္းေစ့၀က္ကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဒုကၡအႀကိမ္ႀကိမ္ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ဘုရားေလာင္း ရေသ့ရဟန္းလုိ အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႔ ႀကဳံေတြ႕ကာ ဒုကၡပင္လယ္ ေ၀ေနၾကရဦးမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလုိ ဒုကၡမ်ိဳးကေန ႐ုန္းထြက္ႏုိင္ေအာင္ ကုိယ့္ရဲ႕သတိ ပညာ ၀ီရိယတရားမ်ား လက္ကုိင္ထားကာ “ကုိယ္တြင္းမွာ ရွိေနတဲ့ ေလာဘဆုိတဲ့ သူခုိးဓားျပ၊ တြယ္တာမႈ သံေယာဇဥ္ဆုိတဲ့ သူခုိးဓားျပမ်ားကုိ ေအာင္ႏုိင္ျခင္းဟာ အေကာင္းအဆုံး အျမတ္ဆုံး ေအာင္ႏုိင္ျခင္းပဲ ျဖစ္တယ္…”ဆုိတဲ့ ကုဒါလပ႑ိတရဲ႕ တရားစကားအတုိင္း ကုိယ့္သႏၲာန္မွာရွိတဲ့ တြယ္တာမႈ သံေယာဇဥ္ကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါလုိ႔ အေလးအနက္ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။ သံေယာဇဥ္ဟာ ရွိရင္ရွိသလုိ၊ မ်ားရင္မ်ားသလုိ အဲဒီသူကုိ အႏုိင္ယူ ေလာင္ၿမိဳက္ကာ ဒုကၡျဖစ္ေစတဲ့အတြက္ ဘယ္အရာ၊ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္အေပၚမွ သံေယာဇဥ္ထားတာ မေကာင္းေၾကာင္း အသိေပးစကားပါးရင္း ေမာင္စိန္၀င္း (ပုတီးကုန္း)ရဲ႕ စကားအတုိင္း “သံေယာဇဥ္ အမွ်င္မတန္းေစဖုိ႔ ရွင္ခန္းသာ ျဖတ္လုိက္ၾကပါစုိ႔…”လုိ႔…။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား