ေတာ္သလင္းလျပည့္ေန႔ (သုုိ႔) ဂ႐ုဓမၼအခါေတာ္ေန႔


ျမန္မာတုိ႔ရဲ႕ လ ၁၂လကုိ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္မ်ားနဲ႔ ထူးျခားစြာ သတ္မွတ္ထားၾကရာမွာ ေတာ္သလင္းလရဲ႕ လျပည့္ေန႔ကုိ ဂ႐ုဓမၼ အခါေတာ္ေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ခ်က္ဟာလည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေတာ္သလင္းလျပည့္ေန႔ ျဖစ္တဲ့ ဒီေန႔ကုိ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ ေန႔အျဖစ္ ဂ႐ုဓမၼ အခါေတာ္ေန႔လုိ႔ ေျပာဆုိသုံးႏႈန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ ငါးရာငါးဆယ္ ဇာတ္နိပါတ္ေတာ္ေတြထဲက ကု႐ုဓမၼဇာတကကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေတာ္သလင္းလျပည့္ေန႔ကုိ ဂ႐ုဓမၼ အခါေတာ္ေန႔လုိ႔ သတ္မွတ္ၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ မူရင္းစကားမွာ ကု႐ုဓမၼျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပုိင္းေ၀ါဟာရ အေျပာင္းအလဲတစ္ခု အေနနဲ႔ ဂ႐ုဓမၼလုိ႔ ေျပာဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အ႒ကထာမ်ားမွာေတာ့ ကု႐ုတုိင္းသားတုိ႔ က်င့္သုံးတဲ့ တရားျဖစ္တဲ့အတြက္ ကု႐ုဓမၼလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဖြင့္ဆုိရွင္းျပပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီကုရုဓမၼေခၚ ဂ႐ုဓမၼဆုိတာ ပဥၥသီလ ေခၚ ငါးပါးသီလကုိ ဆုိျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အတိတ္ဘ၀တစ္ခုမွာ ဘုရားေလာင္းဟာ ဣႏၵပတၱနဂုိရ္ျပည္ရဲ႕ ေကာရဗ်ဘုရင္အျဖစ္ အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္အခါက တုိင္းျပည္တစ္ျပည္လုံးကုိ ငါးပါးသီလေစာင့္ထိန္းဖုိ႔ ညႊန္ၾကားၿပီး သီလတရားနဲ႔ ျပည့္စုံေစပါတယ္။ တစ္တုိင္းျပည္လုံး ပဥၥသီလကုိ လုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိန္းၾကတဲ့အတြက္ အဲဒီတုိင္းျပည္မွာ မုိးေလ၀သ မွန္ကန္ၿပီး ေကာက္ပဲသီးႏွံနဲ႔ ဆန္ေရစပါး ေပါမ်ားကာ တုိင္းသူျပည္သားေတြဟာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ၿငိမ္းခ်မ္းတည္ၿငိမ္တဲ့အျပင္ သီလလုံၿခဳံၾကတဲ့အတြက္ အသက္ရွည္ၿပီး ေရာဂါဘယမ်ားလည္း ကင္းေ၀းၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တစ္ဘက္မွာရွိတဲ့ ကာလိဂၤမင္း အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ဒႏၲပူရျပည္မွာေတာ့ မုိးေခါင္ေရရွားျဖစ္ကာ ဆန္ေရစပါးရွားပါၿပီး တုိင္းသူျပည္သားေတြဟာလည္း ဒုကၡအမ်ိဳးမ်ိဳး ႀကဳံေနရပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကလိဂၤမင္းဟာ ေကာရဗ်မင္းရဲ႕ တုိင္းျပည္အေျခအေနကုိ စုံစမ္းၿပီး ေကာရဗ်မင္း က်င့္သုံးတဲ့ ကု႐ုဓမၼကုိ လုိက္နာက်င့္သုံးေစကာ မိမိတုိင္းသူျပည္သားေတြကုိလည္း သီလနဲ႔ ျပည့္စုံေစပါတယ္။ ဒီလုိ ကု႐ုဓမၼကုိ က်င့္သုံးတဲ့အတြက္ ကလိဂၤမင္းရဲ႕ တုိင္းျပည္မွာလည္း မုိးေလ၀သမွန္ကန္ကာ တုိင္းျပည္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ လာခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ က႐ုဓမၼေခၚ ငါးပါးသီလကုိ လုံၿခဳံေစာင့္ထိန္းေစလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက ကု႐ုဓမၼဇာတ္ေတာ္ရဲ႕ အႏွစ္ခ်ဳပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီဇာတ္ေတာ္ကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမ်ားဟာလည္း ဆန္ေရစပါး စုိက္ပ်ိဳးရာျဖစ္တဲ့ မုိးရာသီရဲ႕ ေတာ္သလင္းလမွာ မုိးေလ၀သ မွန္ကန္ေစဖုိ႔နဲ႔ ဗုဒၶဘာသာေတြ အေနနဲ႔ ဂ႐ုဓမၼေခၚ ငါးပါးသီလကုိ အေလးထားၿပီး ေစာင့္ထိန္းေစဖုိ႔ ေတာ္သလင္းလျပည့္ေန႔ကုိ ဂ႐ုဓမၼအခါေတာ္ေန႔ အျဖစ္ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္တစ္ခု သတ္မွတ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ အဓိက အေရးႀကီးဆုံး တရားက ဂ႐ုဓမၼ တရားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ငါးပါးသီလရဲ႕ အစြမ္းထက္ျမက္မႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လူတုိင္းလူတုိင္း အနည္းဆုံး သူ႔အသက္ကုိ သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္တာ၊ သူ႔ဥစၥာခုိးျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္တာ၊ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈမ်ားမွ ေရွာင္ၾကဥ္တာ၊ လိမ္ညာေျပာဆုိတာေတြမွ ေရွာင္ၾကဥ္တာ၊ အရက္ေသစာ မူးယဇ္ေဆး၀ါး ေသာက္စားသုံးစဲြတာေတြမွ ေရွာင္ၾကဥ္တာေတြကုိ ေပ်ာက္ျပက္မႈမရွိေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ႏုိင္ၾကမယ္ဆုိရင္ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ စိတ္အစဥ္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေနၿပီး အခ်င္းခ်င္း ႏွိပ္စက္ျခင္းေတြ ကင္းေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခုခ်င္းရဲ႕ စိတ္အစဥ္မွာ သီလေတြနဲ႔ ထိန္းသိမ္းလုိ႔ ၿငိမ္းေနၾကမယ္ဆုိရင္ အဲဒီႏုိင္ငံ၊ အဲဒီလူမ်ိဳးေတြကုိ ေစာင့္ေရွာက္ၾကတဲ့ နတ္ေဒ၀တာေတြဟာလည္း ေစာင့္ေရွာက္မႈ အားေကာင္းၿပီး အဆုိးေတြမျဖစ္ေအာင္ မစၾကမွာျဖစ္ပါတယ္။ သမၼာေဒ၀ နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္မ်ားရဲ႕ အေစာင့္အေရွာက္ကုိ ခံၾကရတဲ့ တုိင္းျပည္ဟာ မုိးေလ၀သ ရာသီဥတုမွအစ ေကာင္းမြန္မွန္ကန္ၿပီး ရာသီဥတု မွန္တဲ့အတြက္ စုိက္ပ်ိဳးရတဲ့ သီးႏွံစပါးဟာလည္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ကာ စား၀တ္ေနေရးမွ အစ အစစအရာရာ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ ေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ အေျခခံျဖစ္တဲ့ ဂ႐ုဓမၼေခၚ ငါးပါးသီလကုိ လုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိန္းေနထုိင္ၾကလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက အရာရာဟာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ အေၾကာင္းေကာင္းရင္ အက်ိဳးလည္းေကာင္းမွာျဖစ္လုိ႔ အက်ိဳးေပးေကာင္းခ်င္သူေတြ အေနနဲ႔ အေၾကာင္းေကာင္းေအာင္ လုပ္ၾကဖုိ႔နဲ႔ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ အေၾကာင္းေတြ ေကာင္းေနရင္ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ အက်ိဳးလည္းေကာင္းေနၿပီး အေၾကာင္းေကာင္းသူ တစ္ဦးခ်င္း ေပါင္းထားတဲ့ အမ်ားဟာလည္း အက်ိဳးေကာင္းတဲ့ အစုအဖဲြ႕ ျဖစ္လာမွာျဖစ္ကာ အစုအဖဲြ႕မ်ားနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ ကမၻာႀကီးဟာလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ တုိးတက္၀ေျပာေနမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေၾကာင္းေကာင္းဆုိတဲ့ ဂ႐ုဓမၼလုိ တရားမ်ားကုိ ႀကိဳးစားက်င့္ႀကံေနထုိင္ျခင္းျဖင့္ အက်ိဳးေကာင္းေအာင္ အားထုတ္ၾကဖုိ႔ အသိေပးလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဂ႐ုဓမၼေခၚ ငါးပါးသီလကုိ အေျခခံ အဆင့္အေနနဲ႔ တည္တံ့ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး အျမတ္ဆုံးပန္းတုိင္ကုိ လွမ္းကုိင္ႏုိင္ေအာင္ အားထုတ္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အက်င့္တရားေတြ အားနည္းၿပီး သီလတရားေတြ ေလ်ာ့ရဲလာတဲ့ ဒီေန႔လုိ ေခတ္ႀကီးမွာ အမ်ားမုိးခါးေရ ေသာက္လုိ႔ ကုိယ္လည္းလုိက္ေသာက္တဲ့ ပုံစံမ်ိဳး မျဖစ္ေစၾကဘဲ အမ်ားမလုပ္ႏုိင္တဲ့ အလုပ္ကုိ တစ္ဦးခ်င္း အရင္ႀကိဳးစား လုပ္ကုိင္ရင္း အမ်ားအားျဖစ္လာေအာင္ အားထုတ္တဲ့အေနနဲ႔ လူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရဟန္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ အေျခခံအဆင့္ သီလမ်ားကုိ လုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိန္းၾကဖုိ႔၊ လူေတြအေနနဲ႔ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ သႏၲာန္မွာ ဂ႐ုဓမၼ တရားေတြ ထြန္းကားလာေအာင္ ေန႔စဥ္ေစာင့္ထိန္းရမယ့္ ငါးပါးသီလကုိ လုိက္နာက်င့္သုံးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔၊ ဒီလုိ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ သႏၲာန္မွာ ဂ႐ုဓမၼေတြ ထြန္းကားလာမယ္ဆုိရင္ အဲဒီသူ၊ အဲဒီမိသားစု၊ အဲဒီလူမ်ိဳး၊ အဲဒီတုိင္းျပည္ဟာ အမွန္တကယ္ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ ၀ေျပာလာမွာ ျဖစ္လုိ႔ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အနည္းဆုံး ဒီဂ႐ုဓမၼကုိေတာ့ အတတ္ႏုိင္ဆုံး လုံၿခဳံၾကေစဖုိ႔ တုိက္တြန္းျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဂ႐ုဓမၼတရားေတြ မ်ားမ်ားထြန္းကားေလ ကမၻာေလာကႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းေလ ျဖစ္မယ္ဆုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ဂ႐ုဓမၼအခါေတာ္ေန႔ရဲ႕ ထူးျခားမႈတစ္ခုအျဖစ္ အသိေပးတင္ျပရင္း ဗုဒၶဘာသာေတြအတြက္ အနည္းဆုံး အေျခခံျဖစ္တဲ့ ငါးပါးသီလကုိ လုံၿခဳံေအာင္ က်င့္သုံးၾကဖုိ႔ ေစတနာစကား ေမတၱာအားျဖင့္ တုိက္တြန္းစကား ပါးလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

အေပါင္းအသင္း


အတူတကြ သြားလာေနထုိင္ စားေသာက္ေလ့ရွိတဲ့သူကုိ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းလုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီအေပါင္းအသင္းဟာလည္း ေကာင္းတဲ့အေပါင္းအသင္း မေကာင္းတဲ့အေပါင္းအသင္းလုိ႔ ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။ စာလုိေျပာရင္ေတာ့ ကလ်ာဏမိတၱ (ေကာင္းတဲ့အေဆြခင္ပြန္း) နဲ႔ ပါပမိတၱ (မေကာင္းတဲ့အေဆြခင္ပြန္း)တုိ႔ပါပဲ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀အေကာင္းအဆုိးဟာ သူေပါင္းတဲ့အေပါင္းအသင္းနဲ႔လည္း ပတ္သက္မႈ ရွိပါတယ္။ သူေပါင္းသင္းတဲ့ အေပါင္းအသင္းကုိ ၾကည့္ၿပီး သူဘယ္လုိသူဆုိတာလည္း အကဲခက္လုိ႔ ရပါတယ္။ ခဏတစ္ျဖဳတ္ေပါင္းသင္းတဲ့ အေပါင္းအသင္းမဟုတ္ရင္ လူတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ၀ါသနာစ႐ုိက္တူမွပဲ ေရရွည္လက္တဲြ ေပါင္းသင္းလုိ႔ရပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့အက်င့္စ႐ုိက္ အေလ့အက်င့္ ရွိတဲ့သူနဲ႔ေပါင္းရင္ ကုိယ္လဲေကာင္းတဲ့ အက်င့္စ႐ုိက္ေလးေတြ ကူးစက္လာတတ္ၿပီး မေကာင္းတဲ့ အက်င့္စ႐ုိက္ရွိတဲ့သူန႔ဲ႔ ေပါင္းရင္ေတာ့ မေကာင္းတဲ့ အက်င့္ေလးေတြ ကူးစက္ခံရမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ စ႐ုိက္နဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ဆုိတာကုိ သတိျပဳရပါမယ္။ ေမြးလာတဲ့စ႐ုိက္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲေကာင္းေကာင္း ေပါင္းသင္းက်င္လည္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္က မေကာင္းဘူးဆုိရင္ မေကာင္းတဲ့ စ႐ုိက္ေလးေတြ ကူးစက္ခံရပါတယ္။ ဒီလုိပဲ ေမြးလာတဲ့စ႐ုိက္က မေကာင္းေပမယ့္ ေပါင္းသင္းက်င္လည္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္က ေကာင္းေနရင္လည္း ေကာင္းတဲ့အက်င့္ေလးေတြ ရလာတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳးဆုိးက်ိဳးနဲ႔ ဘ၀အတက္အက်ေတြမွာ ေပါင္းသင္းတဲ့ အေပါင္းအသင္းဟာ အေရးႀကီးတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ 

တစ္ခါက တရားပဲြတစ္ခုကုိ ၾကြတုန္းက ျဖစ္ပါတယ္။ တရားပဲြမစခင္ ဘုန္းဘုန္းကုိ ပင့္တဲ့ဒကာေလးက အခန္းထဲမွာ သီတင္းသုံးဖုိ႔ ေလွ်ာက္လုိ႔ အခန္းထဲမွာ ေနေနတဲ့အခ်ိန္ အျပင္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြဆုံေတာ့ ေျပာၾကဆုိၾကတာေလးေတြကုိ အခန္းထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ဘုန္းဘုန္းအေနနဲ႔ ၾကားမိေနပါတယ္။ သူတုိ႔ကေတာ့ ဘုန္းႀကီးအခန္းထဲမွာ ရွိေနတာကုိ သတိထားမိဟန္ မတူပါဘူး။ ဒကာေလးေတြထဲက တစ္ေယာက္က က်န္တဲ့ ဒကာတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားအျပန္အလွန္ ျငင္္းခုံေျပာဆုိေနပါတယ္။ သူက “ကၽြန္ေတာ္ဒီႏုိင္ငံကုိ ေရာက္ခါစက ဘာမွမလုပ္တတ္ဘူး.. အရက္လည္း မေသာက္တတ္ဘူး.. ဖဲလည္းမ႐ုိက္တတ္ဘူး.. ေဘာလုံးလည္း မေလာင္းတတ္ဘူး.. ခင္ဗ်ားနဲ႔ေတြ႕မွ၊ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ေပါင္းမိမွပဲ အခုဆုိ ဖဲလည္း႐ုိက္တတ္ေနၿပီ၊ အရက္လည္းေသာက္တတ္ေနၿပီ၊ ေဘာလုံးလည္း ေလာင္းတတ္ေနၿပီ“ ဆိုၿပီး အမူးသမားေလသံနဲ႔ အားရပါးရ ေျပာဆုိေနတာကုိ ၾကားလုိက္ရပါတယ္။ တစ္ေလာကလည္း အရက္အလြန္ေသာက္တဲ့ ဒကာေလးနဲ႔ေတြ႕လုိ႔ အရက္ေလွ်ာ့ေသာက္ဖုိ႔ အေၾကာင္းေျပာျဖစ္ေတာ့ သူက “တပည့္ေတာ္ ျဖတ္ဖုိ႔ႀကိဳးစားေနပါတယ္၊ အမွန္ေတာ့ တပည့္ေတာ္ ေရာက္ခါစက အရက္မေသာက္တတ္ပါဘူး… တပည့္ေတာ္နဲ႔အတူ အလုပ္လုပ္တဲ့ စီနီယာအစ္ကုိႀကီးနဲ႔ တဲြျဖစ္ရာက သူႀကိဳက္တဲ့အရက္ကုိ နည္းနည္းစလုပ္မိရင္းက ခုလုိအမ်ားႀကီး ေသာက္မိသြားတာပါ၊ ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါ ဘုရား..“ လုိ႔ ေတာင္းပန္ရွာပါတယ္။

ေနာက္တရားပဲြ တစ္ခုမွာျဖစ္ပါတယ္။ တရားပဲြၿပီးေတာ့ အေပၚထပ္အခန္းမွာ ခဏအနားယူေနခ်ိန္ အခန္းထဲကုိ ဒကာေလး ေလးေယာက္ေလာက္ စာရြက္ေလးကုိယ္စီနဲ႔ ၀င္လာၿပီး ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေမးခြန္းေလးေတြ ေမးပါတယ္။ အရြယ္ငယ္ၿပီး ႐ုပ္ရည္သန္႔ျပန္႔လွတဲ့ ဒီကေလးေတြကုိ ၾကည့္ရတာ စိတ္ထဲမွာ အားရမိပါတယ္။ မိ႐ုိးဖလာလြန္ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္မွ အႏွစ္ရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ သူတုိ႔ေလးေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး ပီတိျဖစ္မိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းလည္း သူတုိ႔ေလးေတြဘာေၾကာင့္ စိတ္တူကုိယ္တူနဲ႔ ဒီအရြယ္ေလးမွာ ဘာသာေရးေတြ လုပ္ျဖစ္တာလဲ…၊ တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘဲ ဘာေၾကာင့္ စိတ္တူကုိယ္တူ ေလးေယာက္လုံး တစ္ၿပိဳင္တည္း တစ္စိတ္တည္း ျဖစ္သြားၾကတာလဲ ေမးေတာ့ သူတုိ႔ထဲက တစ္ေယက္က “တပည့္ေတာ္တုိ႔လည္း အရင္က ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွမသိပါဘူးဘုရား..၊ သူမ်ားႏုိင္ငံမွာ အလုပ္လာလုပ္ရင္း စိတ္ပင္ပန္း လူပင္ပန္းျဖစ္လုိ႔ ဟုိစာအုပ္ဖတ္၊ ဒီစာအုပ္ဖတ္၊ ဟိုတရားနာ ဒီတရားနာလုပ္ရင္း ေနာက္ဆုံး မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ တရားေတာ္ေတြကုိ နာလုိက္ရေတာ့ တပည့္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ အရမ္းကုိသေဘာက် ေက်နပ္သြားမိၿပီး ေနာက္ပုိင္းဆရာေတာ္ႀကီး တရားေတြ ဆက္တုိက္နာျဖစ္ပါတယ္။ တရားမ်ားမ်ား နာမိေလေလ ေလာကရဲ႕ ဆင္းရဲဒုကၡေတြကုိ ခံႏုိင္လာေလေလျဖစ္ကာ ေနာက္ပုိင္း တရားပါ အားထုတ္လာမိေတာ့ စိတ္ဟာပုိၿပီး ေအးခ်မ္းလာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ တပည့္ေတာ္လည္း တပည့္ေတာ္နဲ႔ စိတ္တူကုိယ္တူ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ တပည့္ေတာ္ နာရတဲ့ တရားေတြ ျပန္ေျပာျပကာ သူတုိ႔ကုိလည္း တရားေတြ နားခုိင္းေတာ့ သူတုိ႔လည္း တပည့္ေတာ္လုိ ဘာသာေရးအေပၚ စိတ္၀င္စားခဲ့ပါတယ္။ အခုဆုိ တပည့္ေတာ္တုိ႔ အခ်ိန္အားတာနဲ႔ တရားနာ၊ တရားထုိင္ပဲ လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္း သာသနာ့ေဘာင္ ၀င္ဖုိ႔အထိေတာင္ စဥ္းစားထားပါတယ္ဘုရား..“ စသျဖင့္ သူတုိ႔ရဲ အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပေလွ်ာက္ထားပါတယ္။

ဒီအေၾကာင္းေလးေတြကေတာ့ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာ ေတြ႕ရတဲ့ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ ကုိယ္ေတြ႕ေလးေတြပါ။ ဘုန္းဘုန္းအေနနဲ႔ ဒီအေၾကာင္းေလးေတြ ျပန္ေျပာျပေနတာက အေပါင္းအသင္းေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ သူေတြရဲ႕ ဘ၀ေလးေတြကုိ လက္ေတြ႕နဲ႔ ယွဥ္ၿပီးထင္ရွားေစလုိတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပါ။ အေပါင္းအသင္းက႑ဟာ ဘယ္ေလာက္အေရးႀကီးတယ္ ဆုိတာ သိေစလုိတာပါ။ သံသရာမွာမေျပာနဲ႔ ဒီဘ၀ အခုိက္ေလးမွာကုိပဲ အေပါင္းအသင္းေကာင္းေတာ့ ကုိယ္လည္းေကာင္းလာၿပီး အေပါင္းအသင္းဆုိးေတာ့ ကိုယ္ပါဆုိးလာတာကုိ လက္ေတြ႕ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိ အေပါင္းအသင္းမေကာင္းေတာ့ ဘ၀မွာ မလုပ္ဖူးတဲ့ အကုသုိလ္အျပစ္ မရွိသေလာက္ေအာင္ လုိက္လုပ္ေနတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ၾကျပန္ေတာ့ အေပါင္းအသင္းအမ်ားႀကီး မရွိဘဲ ေကာင္းတဲ့အေပါင္းအသင္း တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္နဲ႔ ကုိယ့္က်ိဳးလည္းလုပ္ အမ်ားအက်ိဳးလည္း လုပ္ေနတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။

မွန္ပါတယ္။ အေပါင္းအသင္းဆုိတာ အမ်ားႀကီးရွိဖုိ႔ မလုိပါဘူး။ မေကာင္းတဲ့အေပါင္းအသင္း အမ်ားႀကီး ရွိတာထက္ ေကာင္းတဲ့အေပါင္းအသင္း တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ရွိတာက ပုိၿပီး ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ေကာင္းက်ိဳးေတြကုိ ျဖစ္ေစပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ေျပာတတ္ပါတယ္။ “ဒီႏုိင္ငံမွာက မေသာက္မစား ေနရင္အေပါင္းအသင္း မရွိဘူး“တဲ့။ ဒါက ေသာက္တတ္စားတတ္သူေတြရဲ႕ အေၾကာင္းျပေလးပါ။ မေသာက္မစားဘဲ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတဲ့အျပင္ မေသာက္မစား တည္တည္ၾကည္ၾကည္ ရွိတဲ့အတြက္ အမ်ားရဲ႕ ႐ုိေသေလးစားမႈကုိ ရေနတဲ့သူေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ေသာက္တဲ့သူေတြက အမ်ားစုျဖစ္တဲ့အတြက္ မေသာက္မစားတဲ့သူေတြဟာ အေပါင္းအသင္းမရွိ နည္းေနရင္နည္းေနႏုိင္ေပမယ့္ သူတုိ႔လုိ စိတ္တူကုိယ္တူရွိသူ အေပါင္းအသင္းေတာ့ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာေတာ့ ဒီအနည္းစုဟာ အက်ိဳးေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္ထြန္းေနတာကုိ ေတြ႕ရမွာပါ။ မေသာက္မစား၊ အေလာင္းအစား မလုပ္တ့ဲအတြက္ ရွာသမွ်ေငြေၾကးေလးေတြကုိ စုမိေစာင္းမိျဖစ္ကာ အိမ္မွာလည္း ေခ်ာင္ေခ်ာင္လည္လည္ရွိ၊ ကုသုိလ္ေရးအတြက္လည္း လွဴခ်င္သလုိ လွဴႏုိင္တမ္းႏုိင္ေနတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ အေသာက္အစား အေလာင္းအစား လုပ္ေနသူေတြကေတာ့ တစ္လနဲ႔တစ္လ အလ်ဥ္မမီသလုိ အေၾကြးေတြသာ၀ုိင္းေနၿပီး အိမ္လည္မပုိ႔ျဖစ္၊ ဘာမွလည္း လက္ဆုတ္လက္ကုိင္မရွိ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ အဲလုိ ဒုကၡေလးေတြ ျဖစ္လာေတာ့ ရွိတုန္းက ေပါင္းသင္းလာတဲ့ ေကာင္းပါတယ္ဆုိတဲ့ အေပါင္းအသင္းဆုိတာေတြဟာ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ကုန္ၾကပါတယ္။ အေပါင္းအသင္းေကာင္း မဟုတ္တဲ့အတြက္ သာတဲ့အခ်ိန္မွာေပါင္းၿပီး နာတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ ေဂ်ာင္းကုန္ေတာ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အေပါင္းအသင္းဟာ သာေပါင္းညာစား အေပါင္းအသင္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိတာထက္ မရွိအတူ ရွိအတူ ျဖစ္တဲ့အေပါင္းအသင္း နည္းနည္းေလးရွိတာက ပုိေကာင္းတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အားလုံးထက္ အေကာင္းဆုံး အေပါင္းအသင္းကေတာ့ မေကာင္းတာေတြ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ကုိယ့္ကုိျပဳျပင္ တည့္မတ္ေပးၿပီး ကုိယ္ဒုကၡေရာက္ခ်ိန္မွာ တတ္ႏုိင္သမွ် ကူညီေပးတဲ့ အေပါင္းအသင္းပါပဲ။

ဒီေနရာမွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ အေပါင္းအသင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ မိန္႔ေတာ္မူခ်က္ေလးကုိ သတိရမိပါတယ္။ အားလုံးသိၿပီး ျဖစ္တဲ့အတုိင္း ဘုရားရွင္က မဂၤလာတရားေတာ္မ်ားမွာ အစဆုံးမဂၤလာမ်ားအျဖစ္ “အေသ၀နာ စ ဗာလာနံ၊ ပ႑ိတာနဥၥ ေသ၀နံ= လူမုိက္ကုိ မေပါင္းသင္းရန္ႏွင့္ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းကုိသာ ေပါင္းသင္းရန္“ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ လူမုိက္ကုိ မေပါင္းသင္းဖုိ႔အတြက္ ဓမၼပဒမွာ ေဟာၾကားထားခ်က္ေလးကလည္း မွတ္သားဖြယ္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေဟာၾကားခ်က္ေလးက “လူမုိက္၌ တရားက်င့္ရန္ အေဆြခင္ပြန္းအျဖစ္ မရွိရကား တရားက်င့္သူသည္ မိမိထက္သာလြန္သူ မိမိႏွင့္တူမွ်သူကုိ မရႏုိင္ပါမူ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ျခင္းကုိသာ ၿမဲၿမံစြာ ျပဳက်င့္ရာ၏“ တဲ့။ အေပါင္းအသင္းဟာ အဲေလာက္ကုိ အေရးႀကီးတာပါ။ အေပါင္းအသင္းဟာ အလြန္အေရးႀကီးတဲ့အတြက္ အေပါင္းအသင္းေကာင္းကုိ ေရြးခ်ယ္ေပါင္းသင္းဖုိ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ဆုံးမေတာ္မူျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အေပါင္းအသင္းေကာင္းကုိ ေပါင္းမိၾကလုိ႔ ပစၥဳပၸန္ ေကာင္းက်ိဳးမွ နိဗၺာန္အထိ အက်ိဳးျဖစ္သြားၾကသူမ်ား ရွိသလုိ မေကာင္းတဲ့အေပါင္းအသင္းေၾကာင့္ အပါယ္ငရဲက်သြားသူမ်ားလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ အရွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ မေထရ္ႏွစ္ပါးအေၾကာင္းႏွင့္ အရွင္ေဒ၀ဒတ္ႏွင့္ အဇာတသတ္ဘုရင္တုိ႔ အေၾကာင္းကေတာ့ အေပါင္းအသင္း အေကာင္းအဆုိးရဲ႕ စံျပဳစရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ မေထရ္ႏွစ္ပါးဟာ လူ႔ဘ၀မွာတည္းက အေပါင္းအသင္း သူငယ္ခ်င္းေကာင္းမ်ား ျဖစ္တဲ့အတြက္ တစ္ဦးတရားသိတဲ့အခါလည္း တစ္ဦးကုိ ျပန္လည္ေခၚေဆာင္ မွ်ေ၀ကာ ေနာက္ဆုံးဘုရားသာသနာမွာ အျမင့္ျမတ္ဆုံး အဂၢသာ၀ဘဲြ႕ထူးမ်ားနဲ႔အတူ နိဗၺာန္အထိ မ်က္ေမွာက္ျပဳသြားၾကတဲ့ အေပါင္းအသင္းေကာင္းမ်ားရဲ႕ ျပယုဂ္အျဖစ္ စံတင္စရာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရွင္ေဒ၀ဒတ္လုိ မေကာင္းတဲ့ဆရာ၊ မေကာင္းတဲ့အေပါင္းအသင္းကုိ ေပါင္းမိတဲ့ အဇာတသတ္ဘုရင္ကေတာ့ အေဖကုိသတ္တဲ့ ပိတုဃာတကကံကုိ က်ဴးလြန္မိတဲ့အတြက္ ငရဲလားရတဲ့အထိ ဆုိးက်ိဳးကုိျဖစ္ေစကာ မေကာင္းတဲ့ အေပါင္းအသင္းကုိ ေပါင္းရျခင္းရဲ႕ မေကာင္းတဲ့ ျပယုဂ္အျဖစ္ ထင္က်န္ေစခဲ့ပါတယ္။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ အေပါင္းအသင္းဆုိတာ လူေတြအတြက္ လုိအပ္လွတဲ့ အေဖာ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ အေပါင္းအသင္း ရွိဖုိ႔လုိအပ္လွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေကာင္းတဲ့ အေပါင္းအသင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေကာင္းတဲ့ အေပါင္းအသင္းပါ။ မေကာင္းတဲ့ အေပါင္းအသင္း အမ်ားႀကီး ရွိေနတာထက္ ေကာင္းတဲ့အေပါင္းအသင္း အနည္းငယ္ရွိေနတာက ဒီဘ၀ေရာ ေနာင္သံသရာပါ ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ေစတာပါ။ မေကာင္းတဲ့အရာေတြမွာ အေဖာ္မြန္ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ အေပါင္းအသင္း အမ်ားႀကီး ရွိတာထက္ ေကာင္းတဲ့အရာေတြမွာ ညႊန္ၾကားျပသေပးတဲ့ အေပါင္းအသင္း နည္းနည္းေလးရွိတာက ပုိၿပီးတန္ဘုိးရွိလွပါတယ္။ ေသာက္မွစားမွ ေကၽြးႏုိင္ေမြးႏုိင္ ေပးႏုိင္ကမ္းႏုိင္မွ အေဖာ္ျဖစ္တဲ့ အေပါင္းအသင္းမ်ား ေပါမ်ားေနတာထက္ ဒုကၡေရာက္ခ်ိန္မွာ ႏႈတ္၏ေစာင္မျခင္း ကုိယ္၏ေစာင္မျခင္း ျပဳတတ္တဲ့ အေပါင္းအသင္း အနည္းငယ္က ပုိၿပီးအားကုိးရပါတယ္။ ေသာက္မွစားမွ မဟုတ္တာလုပ္မွ အေပါင္းအသင္းေတြ ေပါမ်ားတာထက္ အေပါင္းအသင္းမေပါေပမယ့္ အကုသုိလ္မျဖစ္္ဘဲ ရွိေနတာက ပုိၿပီး အက်ိဳးမ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘ၀မွာ အေပါင္းအသင္းဟာ ပစၥဳပၸန္ေရာ သံသရာမွာပါ ေကာင္းက်ိဳး ဆုိးက်ိဳးကုိ ျပဳလုပ္ဖန္တီးေပးႏုိင္တဲ့အတြက္ ပစၥဳပၸန္သံသရာ ႏွစ္ျဖာေကာင္းက်ိဳးကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ အေပါင္းအသင္းမ်ိဳးကုိသာ ေရြးခ်ယ္ေပါင္းသင္းၾကဖုိ႔ ဒီစာစုေလးျဖင့္ အသိေပးစကား ပါးလုိက္ရပါတယ္။ 

Read more »

ဖိအားနဲ႔ အသိတရား


ဒကာတစ္ေယာက္က ေမးေလွ်ာက္လာပါတယ္။ “ဘုန္ုးဘုန္းဘုရား တပည့္ေတာ္ အခုုတေလာ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ စိတ္ေတြအရမ္း ၾကမ္းလာတယ္လုုိ႔ ခံစားမိပါတယ္၊ ထစ္ခနဲဆုိ စိတ္တုုိလုုိက္၊ ထစ္ခနဲဆုုိ အလုုိမက်ျဖစ္လုုိက္၊ ထစ္ခနဲဆုုိ ပါးစပ္က ဆဲလုုိက္ဆုုိလုုိက္ စတာေတြ အလြယ္တကူကုုိ လုုပ္ျဖစ္လာတယ္လုုိ႔ ထင္ပါတယ္၊ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ တပည့္ေတာ္ စိတ္႐ုိင္းေတြ ဝင္ေနတယ္ဆုုိတာ သတိျပဳမိလာပါတယ္၊ သတိျပဳမိတဲ့အေလ်ာက္ ထိန္းႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ေပမယ့္ မရဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္ဘုုရား၊ အဲဒါ ဘယ္လုုိလုုပ္ရင္ ေကာင္းမယ္ဆုုိတာ တပည့္ေတာ္ကိုု အႀကံျပဳ မိန္႔ၾကားေပးပါး ဘုုရား”ဆုုိၿပီး သူကအႀကံဉာဏ္ ေတာင္းခံရင္း ေလွ်ာက္ထားလာပါတယ္။

သူ႔ေလွ်ာက္ထားခ်က္ကုိ နားေထာင္ၿပီး “အင္း ဒါဆုိရင္ေတာ့ ဒကာ့မွာ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ မ်ားေနၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ သက္ေရာက္မႈေတြက မေကာင္းဘဲ ျဖစ္ေနတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္၊ ပတ္ဝန္းက်င္မွာရွိတဲ့ အလုုပ္ေတြရယ္၊ အလုုပ္မွာရွိတဲ့ သူေတြရဲ႕ အျပဳအမူေတြရယ္၊ အလုုပ္မွာရွိတဲ့ ဖိအားေတြရယ္ စတာေတြက ဒကာ့ကုိ စိတ္အစဥ္ၾကမ္းတမ္းေအာင္၊ အလုုိမက် ျဖစ္ေအာင္ လုုပ္ေနတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္၊ ပုုိဆုုိးတာက အဲဒီလုုိ ဖိအားေတြ ရွိေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာသာတရားနဲ႔ ေဝးကြာၿပီး မထူးပါဘူးဆုိကာ ျဖစ္သလုုိ ေနပစ္လုုိက္တာက စိတ္ကုုိပုုိၿပီး ၾကမ္းတမ္းေစတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္၊ စိတ္အစဥ္ကုုိ ႏူးည့ံသိမ္ေမြ႕ေအာင္ လုုပ္ေပးႏုုိင္တဲ့ တရားနားတဲ့အလုုပ္၊ တရားစာဖတ္တဲ့ အလုုပ္၊ တရားမွတ္တဲ့ အလုုပ္၊ ေမတၱာပုုိ႔ ဂုုဏ္ေတာ္ပြားတဲ့ အလုုပ္၊ ကုုိယ္က်င့္တရားေကာင္းေအာင္ ထိန္းသိမ္းတဲ့ အလုုပ္ေတြနဲ႔ ေဝးကြာေစမႈဟာလည္း ဘဝမွာ စိတ္အစဥ္ကုုိ ပုုိမုုိၿပီး ရုုိင္းစုုိင္းေစတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္” စသျဖင့္ ေျပာျပရင္း စိတ္ကုုိေျပာင္းလဲေစတတ္တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ စိတ္ကုုိႏူးည့ံေစတတ္တဲ့ ဓမၼအားေတြအေၾကာင္း ေျပာၾကားေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ စိတ္ရဲ႕ဖိအားနဲ႔ အဲဒီဖိအားကုိ ရင္ဆုုိင္ေက်ာ္လႊားႏုုိင္တဲ့ အသိတရားအေၾကာင္း အႀကံျပဳ ေျပာၾကားေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဟုုတ္ပါတယ္။ လူဟာ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ႏုုိင္မႈက အဓိကက်ေပမယ့္ ပုုထုုဇဥ္ေတြအတြက္ အဲဒီလုုိ စိတ္ထိန္းေၾကာင္းမႈ အပုုိင္းမွာ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ႐ုိက္ခတ္မႈ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ေထာက္ပံ့မႈ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ လႊမ္းမုုိးမႈေတြဟာ အမ်ားႀကီး သက္ေရာက္မႈ ရွိေနတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါတေလ ဗီဇေကာင္းတဲ့ သူေတြေတာင္မွ ပတ္ဝန္းက်င္ မေကာင္းရင္ မေကာင္းတဲ့ လႊမ္းမုုိးမႈေတြ ကူးစက္ခံရတတ္သလုုိ ေမြးလာတဲ့ ဗီဇက မေကာင္းေပမယ့္ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းရင္ ေကာင္းတဲ့အမူအက်င့္ေတြဘက္ကုိ အထုုိက္အေလ်ာက္ ေျပာင္းသြားတတ္တာလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒီသေဘာတရားကုိ ႏုုိင္ငံျခားမွာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေရာက္ေနၾကတဲ့ သူေတြက ပုိၿပီးသိရွိ ခံစားမိၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာကေတာ့ ပုိက္ဆံရတာ တစ္ခုုကလဲြၿပီး က်န္တဲ့အပုိင္းမွာ ဖိအားေတြနဲ႔ပဲ လႊမ္းမုုိးခံေနၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အလုုပ္ရဲ႕ ဖိအားက တစ္မ်ိဳး၊ အလုုပ္ရွင္ရဲ႕ ဖိအားကတစ္မ်ိဳး လုုပ္ေဖာ္ကုုိင္ဖတ္ေတြရဲ႕ ဖိအားကတစ္မ်ိဳး စသျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနတဲ့ၾကားက အိမ္ကုုိလႊမ္းလုုိ႔ ဖုုန္းဆက္မိျပန္ေတာ့ အိမ္ကၾကားရတဲ့ သတင္းစကားေတြက ဖိအားကုိ မတြန္းလွန္ႏုုိင္ဘဲ စိတ္အစဥ္ကုုိ ပုုိၿပီး ပိျပားသြားေစတတ္ၾက ျပန္ပါတယ္။ 

အဲဒီလုုိ အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ဖိအားေတြဝင္ၿပီး စိတ္အစဥ္မွာ ပင္ပန္းေနတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းနဲ႔ အေပါင္းအသင္းေကာင္းဟာ သိပ္ကုုိအဓိက က်လွပါတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းနဲ႔ အေပါင္းအသင္းေကာင္းေတြရဲ႕ ေထာက္ပံ့မႈအားဟာ က်ေနတဲ့ စိတ္ကုိ ျပန္လည္တက္ၾကြ ေစတတ္ၿပီး ခြန္အားေတြကုုိ ျဖစ္ေစတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္မေကာင္းလုုိ႔ ဖိအားေတြကုုိ ျဖစ္ေပၚေစတတ္ေပမယ့္ အေကာင္းဘက္ကုုိ ညြန္ျပေပး၊ အားျပဳေပးမယ့္ ကလ်ာဏမိတၱရဲ႕ ပံ့ပုုိးမႈဟာ ဖိအားေတြကေန ႐ုုန္းထြက္ႏုုိင္တဲ့အထိ ပံ့ပုုိးေပးႏုုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အဲဒီလုုိ ကလ်ာဏမိတၱရဲ႕ အားေတြအျပင္ ျမတ္ဗုုဒၶရဲ႕ ဓမၼအားေတြနဲ႔ပါ တဲြၿပီး ဘဝကုုိဓမၼနဲ႔ ယွဥ္လာႏုိင္မယ္ဆုုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ ဖိအားကုုိ အသိတရားနဲ႔ ေက်ာ္လႊားႏုုိင္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖိအားေတြေၾကာင့္ စိတ္အစဥ္ေတြ ၾကမ္းတမ္းလာၿပီး အသိတရားပါ ေပ်ာက္လာတဲ့အခါမွာ တရားဓမၼအားနဲ႔ ျပန္လည္ျပဳျပင္ႏုုိင္ျခင္းဟာ ဘာနဲ႔မွမတူတဲ့ အေကာင္းဆုုံး ျပဳျပင္ႏုုိင္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာင္းလဲျခင္းေတြထဲမွာ ဘဝကုုိ ဓမၼနဲ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲျခင္းဟာ တကယ့္ကုုိ ႏူးည့ံသိမ္ေမြ႕တဲ့ အေျပာင္းအလဲပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ စိတ္ၾကမ္းေတြဝင္လာတယ္၊ စိတ္အစဥ္႐ုုိင္းလာတယ္၊ စိတ္မွာ အလုုိမက်တာေတြ၊ စိတ္ဆုုိးစိတ္တုုိတာေတြ ျဖစ္လာေနတယ္ဆုုိတာဟာ တကယ္ေတာ့ စိတ္မွာ အသိတရားေတြ နည္းလာ၊ ကုုိယ္က်င့္တရားေတြ ေလ်ာ့လာ၊ ေမတၱာအားေတြက်လာလုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သာမန္ၾကည့္ရင္ေတာ့ အခုုလုုိ စိတ္႐ုုိင္းစိတ္ၾကမ္းေတြ ျဖစ္လာတယ္ဆုုိတာဟာ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ႐ုုိက္ခတ္မႈေတြ၊ ေလာကဓံေတြေၾကာင့္လုုိ႔ ဆုုိႏုုိင္ေပမယ့္ တကယ္တမ္း အဓိက အခရာက်တာက အသိတရား၊ အက်င့္တရားေတြနဲ႔ ကုုိယ္ကုုိယ္ကုုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ႏုုိင္မႈ အားနည္းလုုိ႔ပဲလုုိ႔ ဆုုိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အတက္အက် အနိမ့္အျမင့္ အဆုုိးအေကာင္းစတဲ့ ေလာကဓံဆုုိတာကေတာ့ အားလုုံးအတြက္ အခ်ိန္မေရြး ေျပာင္းလဲျဖစ္ပ်က္ေနၾကမွာပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီအေျပာင္းအလဲေတြအေပၚမွာ အသိတရားလက္ကုုိင္ထားၿပီး ရင္ဆုုိင္ေက်ာ္လႊားႏုုိင္မႈ အားနည္းတဲ့သူဟာ ဒီဒဏ္ေတြကုုိ ပုုိၿပီးခံစားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဖိအားနဲ႔ အေျပာင္းအလဲ တရားေတြကုုိ ခံႏုုိင္ရည္ရွိဖုုိ႔အတြက္ အသိတရားနဲ႔ အက်င့္တရားက သိပ္အေရးႀကီးတယ္လုုိ႔ ဆုုိရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုုိေတာ့ကား အသိတရားေတြ၊ အက်င့္တရားေတြ ပုုိမုုိတုုိးတက္ လာဖုုိ႔အတြက္ အေကာင္းဆုုံး နည္းလမ္းကုိ ရွာေဖြၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ အေကာင္းဆုုံးက တရားႏွလုုံးသြင္းၾကဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားအသိရွိတဲ့သူ၊ တရားအက်င့္ ရွိတဲ့သူဟာ တရားနဲ႔အညီ ေနထုုိင္က်င့္သုုံး လာတတ္တဲ့အတြက္ အမူအရာေတြဟာ သိသိသာသာကုုိ ေျပာင္းလဲလာတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ အျပဳအမူ၊ အေျပာအဆုုိ၊ အႀကံအစီေတြဟာ တရားအားနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း ပါးပါးလာၿပီး စိတ္အစဥ္ဟာ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔လာေတာ့တတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အားလုုံးဟာ မၿမဲဘူးဆိုုတဲ့ ဓမၼအသိကုုိ ႏွလုံးသြင္းထားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း ငါဆုုိတဲ့ မာနေတြဟာ ခဝါက်လာၿပီး လူအမ်ားအေပၚ ကုုိယ္ခ်င္းစာတရားေတြ ထားတတ္လာေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားတကယ္သိလာၿပီဆုုိရင္ အသိတရားနဲ႔ အက်င့္တရားေတြပါ တုုိးတက္လာၿပီး အဲဒီအသိအက်င့္ကပဲ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ထိန္းသိမ္းထားႏုုိင္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္းစစ္ေတာ့ ဒါဟာ တရားနဲ႔အညီ က်င့္သုံးေနထုုိင္လာတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ ဖိအားေတြမ်ားၿပီး စိတ္ပင္ပန္းကာ စိတ္ၾကမ္းလာၾကတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ ဒီလုုိျဖစ္လာတာဟာ ကုုိယ့္သႏၲာန္မွာ အသိတရား၊ အက်င့္တရားနဲ႔ ဓမၼအားေတြ ေလ်ာ့နည္းလာလုုိ႔ ျဖစ္တယ္ဆုုိတာ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ၿပီး ၾကမ္းတမ္း႐ုုိင္းစုုိင္းလာတဲ့ ကုုိယ္ႏႈတ္စိတ္ အမူအရာေတြကုုိ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ၿပီး ေလာကဓံကုုိ သည္းခံႏုုိင္တဲ့ စိတ္အစဥ္ေတြ တုုိးတက္လာဖုုိ႔အတြက္ တရားမ်ားမ်ားနာ၊ ကုုိယ္က်င့္သီလကုုိ လုုံေအာင္ေစာင့္ထိန္း၊ ေမတၱာလည္းပုုိ႔ ဂုုဏ္ေတာ္လည္းပြားကာ ဝိပႆနာ တရားပါ အားထုုတ္ရင္း တရားအလုုပ္နဲ႔ အတူ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ အုုပ္ခ်ဳပ္ႏုုိင္ေအာင္ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္း ေနထုုိင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ဖိအားနဲ႔ အသိတရားအေၾကာင္း သတိထားႏုုိင္ေအာင္ သိသမွ်နဲ႔ အသိမွ်လုုိက္ရပါတယ္။ 

Read more »

ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ အၿပိဳင္ျပဳျခင္း


လူဟာ အၿပိဳင္အဆုုိင္ရွိမွ တုုိးတက္မႈ ပုုိအားေကာင္းလာတတ္ပါတယ္။
ေျပးလမ္းကုုိယ္စီနဲ႔ သူၿပိဳင္ကုုိယ္ၿပိဳင္ အၿပိဳင္ႀကဲႏုုိင္မွ အားႀကိဳးမာန္တက္ ျပဳလုုပ္တတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ခုုေတာ့ ရွိတယ္ ကုုိယ္လမ္းကိုုယ္လွ်ာက္ၿပီး ၿပိဳင္ႏုုိင္ေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုုိယ္အႏုုိင္ရေရး သူမ်ားလမ္းကုုိ ဝင္ေျပးတာတုုိ႔ သူမ်ားမေျပးႏုုိင္ေအာင္ လုုပ္တာတုုိ႔၊ ကုိယ့္လမ္းကုုိယ္မေလွ်ာက္ဘဲ သူမ်ားကုုိေမွာက္ေအာင္ လုုပ္တာတုုိ႔ ဆုုိရင္ေတာ့ စစ္မွန္တဲ့ ၿပိဳင္ဆုုိင္မႈမ်ိဳး မဟုုတ္ဘဲ နည္းလမ္းမက်တဲ့ ၿပိဳင္ဆုုိင္မႈမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုုိ သေဘာမ်ိဳးဆုုိရင္ေတာ့ မေကာင္းတဲ့ ဘက္ကုုိ ဦးတည္သြားတတ္ၾကကာ မေကာင္းမႈရဲ႕ အျပစ္က အခ်ိန္တန္ရင္ ကုုိယ့္ဆီျပန္ေရာက္လာတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ကုုိယ့္လမ္းကုုိယ္မေလွ်ာက္ဘဲ သူမ်ားလမ္းကုုိေလွ်ာက္ၿပီး သူမ်ားလဲေအာင္ ေျခထုုိးခံတဲ့သူဟာ အဲဒီေျခထုုိးခံေနတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ သူလည္းေရွ႕ကုုိ မေလွ်ာက္ႏုုိင္ဘူးဆုုိတာ သတိျပဳၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေကာင္းဆုုံးကေတာ့ ဘယ္သူ႔ကုုိယ္မွ မထိခုုိက္တဲ့ ကုုိယ္ကုုိယ္ကုုိ အေကာင္းဆုုံးျဖစ္ေအာင္ ယွဥ္ၿပိဳင္တတ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ႀကိဳးစားျခင္းကသာ အေကာင္းဆုုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုုိဆုုိရင္ အတိတ္ကံမေကာင္းလုုိ႔ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ထင္သေလာက္ မရႏုုိင္တာေတာင္မွ ဝီရိယအက်ိဳးကေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ ခံစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ၿပိဳင္ဆုုိင္မႈေတြထဲမွာ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ၿပိဳင္ဆုုိင္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကုုိယ့္ရဲ႕ အမူအရာေတြ၊ အေျပာအဆုုိေတြ၊ အေတြးအႀကံေတြနဲ႔ ၿပိဳင္ဆုုိင္တာဟာ အေကာင္းဆုုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၾကမ္းတမ္းေနတဲ့ ကုုိယ့္ရဲ႕အမူအရာေတြကုုိ ႏူးညံ့လာေအာင္၊ အျပစ္မ်ားတဲ့ ကုုိယ့္ရဲ႕အလုုပ္ေတြကုုိ အျပစ္နည္းလာေအာင္၊ မေန႔က ကုုိယ္နဲ႔ ဒီေန႔ကုုိယ္ ကုုသုုိလ္ျဖစ္တာခ်င္း၊ ႏူးည့ံသိမ္ေမြ႔လာတာခ်င္း မတူညီေအာင္၊ ဒီေန႔ကုုိယ္ဟာ ဒီေလာက္ပဲ ျပဳျပင္ႏုုိင္ေသးရင္ မနက္ျဖန္ကုုိယ္ဟာ ဒီထက္ပုုိၿပီး အေကာင္းဘက္ကုုိ ျပဳျပင္ႏုုိင္ေအာင္ ၿပိဳင္ဆုုိင္ၾကည့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုုိယ့္စိတ္နဲ႔ ကုုိယ့္အမူအရာေတြကုုိ အေကာင္းဘက္ကုုိ ဦးတည္ေစတဲ့ ၿပိဳင္ဆုုိင္မႈ၊ ကုုသုုိလ္ဘက္ကုုိ ဦးတည္ေနတဲ့ ၿပိဳင္ဆုုိင္မႈေတြနဲ႔ ႀကိဳးစားေလ့က်င့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒီလုုိ တစတစ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုိ သတိတရနဲ႔ ျပဳျပင္ႏုုိင္ေအာင္ ၿပိဳင္ဆုုိင္ႏုုိင္ျခင္းဟာ ကုုိယ့္ဘဝရဲ႕ ပစၥဳပၺန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာတုုိးတက္ေရးအတြက္ အေကာင္းဆုုံးၿပိဳင္ဆုုိင္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

Read more »

တရားဖက္ေတာ့ အမ်က္ေျပ


ဘုရားဖက္ေတာ့ အသက္ရွည္၊ တရားဖက္ေတာ့ အမ်က္ေျပ၊ သံဃာဖက္ေတာ့ အခက္ေဝ” 
ဆုိတဲ့ ရတာနာသုံးပါး ကုုိးကြယ္ရျခင္း အက်ိဳးဆက္ေတြမွာ အားလုံးဟာ တကယ္လက္ေတြ႕ဘဝမွာပဲ ခံစားႏုိင္တဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ “တရားဖက္ေတာ့ အမ်က္ေျပ” ဆုိတဲ့ စကားကေတာ့ မေက်နပ္မႈေတြ၊ အလုုိမက်မႈေတြ၊ အမ်က္ေဒါသေတြ ျဖစ္တုိင္း ဘုရားစကား၊ တရားအားကုိ အာရုံျပဳမိတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ လက္ေတြ႕ ေျပေပ်ာက္သြားၾကတာဟာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူတဲ့ လမ္းညႊန္ေတြထဲမွာ ကုုိယ္ႏႈတ္စိတ္ သုုံးမ်ိဳးလုုံး သတိထားၿပီး ျပဳမူေျပာဆုုိႀကံစီၾကဖုုိ႔ ဆုုိတဲ့အခ်က္ဟာ အထူးျပဳထားတဲ့ လမ္းညြန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

သတိလြတ္သြားရင္ စိတ္ဆုုိးတာတုုိ႔၊ စိတ္တုုိတာတုုိ႔၊ အလုုိမက်တာတုုိ႔၊ မေက်နပ္တာတုုိ႔၊ မနာလုိတာတုုိ႔၊ ဝန္တုုိတာတုုိ႔ စသျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာၿပီး အဲဒီစိတ္ေတြနဲ႔ပဲ ကုုိယ့္မွာ ပူေလာင္ခံစားေနၾကရတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီစိတ္ေတြ မျဖစ္ေပၚေအာင္ သတိနဲ႔ ေျပာဆုုိေနထုုိင္လုုပ္ကုုိင္ ႀကံစီၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ပုထုဇဥ္ သဘာဝ စိတ္ဆုိတာကုိ ထပ္ၾကပ္မကြာ လုုိက္ၿပီးထိန္းသိမ္းဖုုိ႔ ဆုုိတာ မလြယ္လွတဲ့အတြက္ ပထမဆုုံး အခ်က္အေနနဲ႔ သတိမလြတ္ေအာင္ထိန္းၿပီး စိတ္မွာ မေကာင္းတဲ့ အႀကံအေတြးေတြ မေပၚလာေအာင္ ထိန္းသိမ္းၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ထိန္းသိမ္းေနတဲ့ၾကားကမွ စိတ္မွာေပၚေပၚလာေနတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ႏႈတ္နဲ႔လက္ေတြ႕ လြန္က်ဴးသြားတဲ့ အထိမေရာက္ေအာင္ ဆက္ၿပီးထိန္းသိမ္းရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုုိ ထိန္းသိမ္းေနတဲ့ၾကားက ပါးစပ္နဲ႔ လက္ေတြ႕ေျပာဆုုိ က်ဴးလြန္မိတဲ့အထိ ျဖစ္သြားရင္လည္း ကုုိယ္ထိလက္ေရာက္ က်ဴးလြန္မိတဲ့အထိ မျဖစ္ေအာင္ ေနာက္ဆုုံးအဆင့္ အေနနဲ႔ ထိန္းသိမ္းၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုုိ ထိန္းသိမ္းၾကည့္ျခင္းဟာ ကိန္းေနတဲ့ ကိေလသာ၊ တုုိက္ဆုုိင္ရင္ ေပၚလာတတ္တဲ့ ကိေလသာ၊ က်ဴးလြန္တဲ့အဆင့္အထိ ေရာက္သြားတတ္တဲ့ ကိေလသာေတြကုိ ကုုိယ္သႏၲာန္မွာ သတိကပ္ၿပီး တစ္ဆင့္ခ်င္း ထိန္းသိမ္းေနထုုိင္ၾကည့္တဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အားလုုံးသိတ္တဲ့အတုုိင္း စိတ္ဆုိတာက အလြန္ထိန္းဖုုိ႔ ခက္တဲ့အတြက္ အစအဆုုံး မထိန္းသိမ္းႏုုိင္တာေတာင္မွ ထိန္းလုုိ႔ရတဲ့ အဆင့္မွာ၊ ထိန္းလုိ႔ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ခ်က္ခ်င္းထိန္းလုုိက္ႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မဟုုတ္ရင္ ေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြ ျပန္ဝင္လာဖုုိ႔၊ ဝင္လာရင္လည္း ထိန္းသိမ္းႏုုိင္ဖုုိ႔ အေတာ္မလြယ္လွတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

စိတ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး “အရာရာမွာ စိတ္ကဦးေဆာင္၊ စိတ္ကဖန္တီး၊ စိတ္ကႀကီးမႈၿပီး စိတ္နဲ႔သာၿပီး ေစတဲ့အတြက္ အဲဒီစိတ္ကုိ သတိကပ္ၿပီး မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့မဆဘဲ ထိန္းသိမ္းႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း” စသျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူထားတဲ့ ျမတ္ဗုုဒၶရဲ႕ မိန္႔မွာေတာ္မူခ်က္မ်ားကုုိ ဘုရားတရား အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ထုုတ္ႏႈတ္မွတ္သား ေကာက္ခ်က္ခ်ထားႏုုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုုိ ဟုုိဟုုိဒီဒီေတြမွာ အေၾကာင္းတုုိက္ဆုုိင္ရင္ တုုိက္ဆုုိင္သလုိ ေဟာၾကားေတာ္မူထားတဲ့ ဘုုရားတရားေတာ္မ်ား အထင္အရွား ရွိေနတဲ့အတြက္ ကုုိယ့္စိတ္မွာ တစ္ခုုခုု ျဖစ္ရင္ ဒီတရားေတာ္ေတြကုုိ ဖတ္ၾကားနာယူမွတ္သားရင္း လက္ေတြ႕အသုံးခ် ႏုုိင္တဲ့သူေတြဟာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ဒုုကၡခံစားခ်က္၊ အမ်က္ရမက္ စတာေတြကုုိ ေျဖေလ်ာ့သြားႏုုိင္ၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ တရားေတာ္အေပၚမွာ နာယူႏုုိင္တဲ့နားနဲ႔ တရားစကားေတြကုိ လက္ေတြ႕လုုိက္နာ က်င့္သုုံးႏုုိင္တဲ့ အားေတြ ရွိေနဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီလုုိ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္နဲ႔ သဒၶါနား၊ သဒၶါအားေတြ ရွိၿပီး ဓမၼတရားေတာ္ေတြကုုိ တကယ္နာယူမွတ္သား ႏုုိင္မယ္ဆုုိရင္ ေသခ်ာပါတယ္ အမ်က္ေျပ႐ုုံတင္မက အခက္ပါေဝၿပီး အသက္လည္း ရွည္ေနၾကမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

Read more »

အဆိပ္ပင္ ေရေလာင္းမႈမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္သင့္ေပ


တစ္ခါက ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ေတာ့ အလွဴဒါနအေၾကာင္း၊ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္အေၾကာင္း စကားစပ္ၿပီး ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။ “အလွဴဒါနဆုုိတာ ေစတနာျပတ္ရင္ ဘယ္လုုိပုုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကုုိပဲ လွဴလွဴ အက်ိဳးတရားကေတာ့ ရေနေၾကာင္း၊ ဒါေပမယ့္ အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္ကုုိလုုိက္ၿပီး အက်ိဳးအႀကီးအေသးေတာ့ ကြာျခားေၾကာင္း” ဘုန္းဘုန္းက ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒကာမႀကီးကလည္း သူဘယ္လုုိ လွဴျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း၊ ဘယ္ေလာက္လွဴျဖစ္ေၾကာင္း ဘယ္လုုိပုုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေတြကုုိ လွဴျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပရင္း ေနာက္ဆုံး သူေျပာတဲ့ စကားက “တပည့္ေတာ္မကေတာ့ သံဃာဆုုိရင္ သကၤန္းပတ္ထားရင္ ၿပီးေရာ ဘယ္လုိသံဃာမ်ိဳးျဖစ္ျဖစ္ လွဴလုုိက္တာပဲ ဘုုရား”ဆုုိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဘုုန္းဘုုန္းက “ေကာင္းပါတယ္ ဒကာမႀကီး အဲဒီလုုိ သံဃာကုုိရည္မွန္းၿပီး လွဴဒါန္းတာ အမတန္ကုုိ အက်ိဳးႀကီးပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဒကာမႀကီးေရ ဒီေန႔ေခတ္မွာ၊ အထူးသျဖင့္ ေထရဝါဒ ဓမၼကုုိ အားေကာင္းေအာင္ မနဲ႐ုုန္းေနရတဲ့ ဘုုန္းဘုုန္းတုုိ႔လုုိ ေထရဝါဒ ႏုုိင္ငံမ်ိဳးမွာ သံဃာဆုုိၿပီးေရာ ဘာျဖစ္ျဖစ္ လွဴလုုိက္တဲ့ ပုုံစံမ်ိဳးေတာ့ အေျခအေနအရ မျဖစ္သင့္လွပါဘူး၊ အလွဴရွင္ေတြ အေနနဲ႔ ေစတနာျပတ္ရင္ ဒါနက ျမတ္လွေပမယ့္ သာသနာ အားနည္းလာေနတဲ့ အခုုလုုိ ကာလမ်ိဳးမွာ သာသနာကုုိ ခုုတုုံးလုုပ္ၿပီး လုုပ္စားေနၾကတဲ့ သကၤန္းၿခဳံ လုုပ္စားေတြကုိ ေပးကမ္းလွဴဒါန္း ခ်ီးေျမွာက္မႈမ်ိဳးကေတာ့ အဆိပ္ပင္ ေရေလာင္းသလုုိမ်ိဳး ျဖစ္တတ္တဲ့အတြက္ ဒီအပုုိင္းမွာေတာ့ ဒကာမႀကီးတုုိ႔လုုိ သဒၶါတရား ေကာင္းတဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ အလွဴခံ ပုုဂၢိဳလ္ကုုိ ေရြးခ်ယ္ၿပီး လွဴအပ္တဲ့ ေနရာမ်ိဳးေတြမွာ လွဴႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္” စသျဖင့္ သာသနာအေရးေတြးလုုိ႔ အႀကံေလးေတြ ေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဟုုတ္ပါတယ္။ ဘုုန္းဘုုန္းတုုိ႔ ဒီေန႔ေခတ္ သာသနာဟာ အျပင္ကၾကည့္ေတာ့ သာသာယာယာေလးေတြ ရွိလွေပမယ့္ အတြင္းမွာေတာ့ အနည္းငယ္ ျခစားလာေနတာကုိ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သာသနာကုုိ ခုုတုုံးလုုပ္ကာ လုုပ္စားေနၾကတဲ့ သကၤန္းဝတ္ထားတဲ့ သာသနာအလုုပ္ မလုုပ္သူေတြဟာ သာသနာေတာ္တြင္းကုုိ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဝင္ေရာက္ေနရာ ယူလာတာေတြေၾကာင့္ သာသနာေတာ္မွာ အားနည္းခ်က္ေတြ၊ ေထာက္ျပစရာေတြ၊ ေဝဘန္စရာေတြ တစတစ မ်ားျပားလာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သဒၶါပညာ တရားေတြ ယုတ္ေလ်ာ့လာေနတဲ့ ေခတ္ျဖစ္တဲ့အတြက္လည္း သာသနာေတာ္ကုုိ သဒၶါနဲ႔ ၾကည္ညိဳတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ား နည္းပါးလာၿပီး သာသနာေတာ္ကုိ ခုတုံးလုပ္ကာ အေနအစားေခ်ာင္လုိ႔ ဝင္လာၾကသူေတြ မ်ားလာကာ ကုိယ္အေနအစားေခ်ာင္ရင္ၿပီးေရာ သာသနာဘာျဖစ္ျဖစ္၊ သံဃာအမ်ားစုု ဘာျဖစ္ျဖစ္ ထည့္မတြက္ၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း ေတြ႕လာေနရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုိဆုိးတာက အဲဒီလုိ ပုဂၢိဳလ္ေတြက သာသနာျပဳ ေနပါတယ္လုိ႔ ဂုဏ္ေဖာ္၊ ဘုရားတရားေတာ္ေတြကုိ လုိသလုိ ပုံေဖာ္ၿပီး ဘုရားသာသနာကုိ ခုတုံးလုပ္၊ ကုိယ့္အတြက္ မဟုတ္တ႐ုတ္ေတြ လုုပ္ေနၾကတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိရင္ အေျခအေနအရ ဝင္လာၾကတဲ့ အေျခအေန ပဗၺဇိၨတေတြ ျဖစ္ေနၾကတဲ့အတြက္ စာလည္းမတတ္၊ တရားလည္း မက်င့္ဘဲ လာဘ္လာဘ ရေရးကုိ ဦးစားေပးၿပီး သာသနာ့ဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ မအပ္စပ္တဲ့ အသက္ေမြးမႈေတြနဲ႔ ပညာအားနည္းလွတဲ့ ဒကာဒကာမေတြအေပၚမွာ လဲြေခ်ာ္ေအာင္ လုုပ္ေနၾကတာေတြလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။ ေဗဒင္ေလးေဟာေပးလုိက္၊ ခ်ဲဂဏန္းေလးေပးလုိက္၊ ယၾတာေလးေခ်ေပးလုိက္၊ ေငြးတုိးေလးေခ်းေပးလုုိက္ စသျဖင့္ လူအႀကိဳက္လုုိက္ကာ သာသနာကုုိ ခုတုုံးလုုပ္ၿပီး သာသနာျပဳေနပါတယ္လုုိ႔ ဆုုိေနၾကသူေတြကလည္း အမ်ားႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ခက္တာက အဲဒီလုုိ ပုုဂၢိဳလ္ေတြကုုိမွ တကယ့္ သာသနာျပဳ သူေတာ္ေကာင္းေတြလုုိ႔ ထင္ၿပီး ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးလွဴေနၾကတဲ့ ပညာအားနည္းလွတဲ့ ဒကာဒကာမေတြကလည္း ရွိေနျပန္ေလေတာ့ ေျပာသာေျပာရတယ္ ဘုန္းဘုန္းတုုိ႔က မနာလုိလုုိ႔ ေျပာတယ္ထင္သူေတြက ရွိေကာင္းရွိေနႏုုိင္ပါတယ္။ ဘယ္လုုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ေျပာသင့္တာေတာ့ ေျပာရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သာသနာ တကယ္ျပဳေနၾကတဲ့ သာသနာ့ဝန္ထမ္းေတြဟာ ပရိယတၱိ စာသင္တုုိက္ေတြနဲ႔ ပဋိပတၱိ ရိပ္သာေတြမွာ အမ်ားႀကီးပဲ ရွိေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ သာသနာကုုိၾကည့္ရင္ ဒီေန႔အခ်ိန္အထိ ျမတ္စြာဘုုရားရွင္ရဲ႕ ဓမၼေတြ တေသြမသိမ္း ထိန္းသိမ္းထားေနႏုုိင္ျခင္းဟာ ပရိယတၱိက အားေကာင္းေနလုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုုရားရွင္ရဲ႕ သာသနာမွာ အေျခခံျဖစ္တဲ့ ပရိယတ္အားေကာင္းေနတဲ့အတြက္ က်င့္ႀကံအားထုုတ္မႈ ပဋိပတ္ဟာလည္း ေျပာင္းလဲမႈမရွိ တည္တ့ံေနကာ ပဋိပတ္သာသနာ မွန္ကန္ေနတဲ့အတြက္လည္း ပဋိေဝဓဆုုိတဲ့ အက်ိဳးသာသနာက ရွိေနရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ အေျခခံ ပရိယတ္သာ အားနည္းလာမယ္ဆုုိရင္ ျမတ္စြာဘုုရားရွင္ရဲ႕ ဓမၼအျဖာျဖာဟာလည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကြယ္ေပ်ာက္လာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ ပရိယတ္ဝန္ေဆာင္ သာသနာျပဳ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ သာသနာအတြက္ တကယ့္ကုုိ အေရးႀကီးတဲ့ အခန္းက႑မွာ ရွိေနၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

သာသနာျပဳလုုိ႔ ေျပာရင္ ဒီလုုိ ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္ဝန္ေဆာင္ေတြကသာ အစစ္အမွန္ သာသနာျပဳေတြလုုိ႔ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သာသနာကုုိ တကယ္ခ်ီးေျမာက္ခ်င္တယ္ဆုုိရင္ ဒီလုုိအရွင္ေတြကုိ ပုုိၿပီးခ်ီးေျမွာက္ ေထာက္ပံ့ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခုုေတာ့ အဲလုုိမဟုုတ္။ သာသနာ အလုုပ္မလုုပ္တဲ့ သူေတြကုုိ အဟုုတ္လုုပ္ၿပီး ေထာက္ပံ့တဲ့ အလုုပ္ေတြ လုုပ္ေနၾကတဲ့အတြက္ တကယ္သာသနာျပဳ အရွင္ေတြမွာ ပစၥည္းေလးပါးအပုိင္းမွာ ဆင္းရဲခ်ိဳ႕တဲ့ ေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စာသင္တုုိက္မွာ အပင္ပန္း အဆင္းရဲခံၿပီး စာဝါပုုိ႔ခ်ေနၾကတဲ့ စာခ်ဘုုန္းႀကီးေတြမွာ တစ္ႏွစ္ေနလုုိ႔ သကၤန္းသုံးစုုံ ျပည့္စုုံေအာင္ မရႏုုိင္ၾကတာေတြ ရွိေနေပမယ့္ ေဗဒင္ေဟာ၊ လကၡဏာၾကည့္၊ ခ်ဲ႔ဂဏန္းေပးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြမွာေတာ့ သကၤန္းေတြ ရာနဲ႔ခ်ီကာ ပုုံေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းေတြဆုုိလည္း ေရႊေက်ာင္းေငြေက်ာင္း စသျဖင့္ေပါ့။ မနာလုုိလုုိ႔ ေျပာတာမဟုုတ္ပါဘူး။ သာသနာအတြက္ အားမလုုိ အားမရျဖစ္လုုိ႔ ေျပာေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

တကယ္ျဖစ္သင့္တာက သာသနာကုုိ တကယ္ခ်ီးေျမွာက္ေထာက္ပံ့ခ်င္ရင္ အဲဒီလုုိ ပင္ပင္ပန္းပန္း ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႔ သာသနာျပဳေနၾကတဲ့ ပရိယတ္ဝန္ေဆာင္ စာသင္တုုိက္က အရွင္ျမတ္မ်ားကုုိ အမ်ားႀကီးအားျပဳကာ ေထာက္ပံ့ေပးၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပဋိပတ္ရိပ္သာမွာ ရွိေနၾကတဲ့ သာသနာျပဳ အရွင္သူျမတ္မ်ားဟာလည္း သာသနာကုုိ အမွန္တကယ္ျပဳေနၾကတဲ့ အရွင္ျမတ္မ်ားျဖစ္ေပမယ့္ ရိပ္သာေတြမွာကေတာ့ ဒကာဒကာမမ်ား ကုုိယ္တုုိင္ပါဝင္ အားထုုတ္ကာ သံဃာေတာ္မ်ားနဲ႔ နီးစပ္ခြင့္ရေနၾကတဲ့ အတြက္ ပရိတ္ယတ္ဝန္ေဆာင္ အရွင္ျမတ္မ်ားထက္စာရင္ ပစၥည္းလာဘ္လာဘက ပုုိၿပီးျပည့္စုုံလွပါတယ္။ မရွိတာက ပရိယတ္ဝန္ေဆာင္ အရွင္ျမတ္မ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ပုုိၿပီးရွိေနတာက ပရိတ္ယတ္လည္းမဟုုတ္၊ ပဋိပတ္လည္း မလုုပ္တဲ့ မအပ္တဲ့နည္းေတြနဲ႔ သာသနာကုုိ ခုုတုံးလုုပ္ကာ လုုပ္စားေနၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေထာက္ပံ့တဲ့သူေတြကလည္း အဲဒီပုုဂၢိဳလ္ေတြကုုိပဲ ပုုိၿပီးေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းေနၾကေလေတာ့ တကယ္အလုုပ္အလုုပ္ေနၾကတဲ့ သာသနာျပဳမ်ားမွာ အားနည္းလာၿပီး ခုတုံးလုုပ္သာသနာျပဳေတြက ပုုိၿပီးအားေကာင္းလာကာ ၾကာရင္ အဆိပ္ပင္ေရေလာင္း ျဖစ္လာၾကေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ေျပာခ်င္တာက လွဴတာက ေကာင္းေပမယ့္ လွဴတဲ့အခါ ေခတ္ကာလအေနအထားအရ ပုဂၢိဳလ္ကုုိ ေရြးခ်ယ္ၿပီး တကယ္လုုိအပ္တဲ့၊ တကယ္သာသနာျပဳေနတဲ့ အရပ္ေတြမွာ လူဒါန္းတာက သာသနာအတြက္လည္း အက်ိဳးရွိ အလွဴအတြက္လည္း အက်ိဳးရွိၿပီး အဆိပ္ပင္ ေရေလာင္းမႈေတြကေန ေရွာင္ၾကဥ္ႏုုိင္ေၾကာင္း ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သကၤန္းဝတ္ထားရင္ၿပီးေရာ ဆုုိၿပီး ရက္ရက္ေရာေရာ လွဴဒါန္းတာဟာ လွဴတဲ့သူအတြက္ ေစတနာျပတ္ရင္ ဒါနဟာ ျမတ္ေပမယ့္ အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ေတာ့ သာသနာမွာ လုုပ္ခ်င္ရာလုုပ္ဖုုိ႔ အားေပးအားေျမာက္ျပဳရာ ေရာက္တဲ့အျပင္ သူတုုိ႔လုုပ္ေနတဲ့ မအပ္စပ္တဲ့ အလုုပ္ေတြမွာ ပုုိၿပီးအားေကာင္းေစရာ ေရာက္တာေၾကာင့္ ဒါမ်ိဳးကေတာ့ အဆိပ္ပင္ ေရေလာင္းတဲ့ သေဘာမ်ိဳး သက္ေရာက္ေနတဲ့အတြက္ ဒီလုုိမ်ိဳး အလွဴေတြကုုိ အတတ္ႏုုိင္ဆုံး ဆင္ျခင္ျပဳျပင္ၾကဖုုိ႔ အသိေပးလုုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အားနည္းလာတဲ့ သာသနာေတာ္မွာ ဆရာနဲ႔ ဒကာ အတူလက္တဲြၿပီး ဆရာလည္း ဆရာအလုုပ္လုုပ္၊ ဒကာလည္း ဒကာအလုုပ္လုုပ္ကာ ညီညီညာညာ သာသနာျပဳၾကမွ ျမတ္ဗုုဒၶရဲ႕ သာသနာေတာ္ႀကီးဟာ အရွည္ခန္႔၍ တည္တ့ံႏုုိင္မယ္ဆုုိတာ သိေစလုုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ အလွဴဒါန လုုပ္ရတဲ့အေပၚမွာ သဒၶါတရား အားေကာင္းလွတဲ့ ဗုုဒၶဘာသာ သူေတာ္စင္မ်ားအေနနဲ႔ အလွဴဒါန ျပဳလုုပ္တဲ့အခါမွာ ေခတ္ကာလ အေနအထားအရ သဒၶါတရားကုုိ ပညာေလးနဲ႔တြဲၿပီး အမွန္တကယ္ သာသနာျပဳေနတဲ့ သံဃာနဲ႔ အစစ္အမွန္ လုုိအပ္ေနတဲ့ ေနရာမွာေတြမွာ ေရြးခ်ယ္ၿပီး လွဴဒါန္းႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုုိ႔နဲ႔ သာသနာကုုိ ခုုတုုံးလုုပ္ကာ သာသနာနဲ႔ မအပ္စပ္တဲ့ အလုုပ္ေတြမွာ အသက္ေမြးမႈ ျပဳေနၾကတဲ့ သာသနာျပဳအမည္ခံေတြကုိ ခ်ီးေျမွာက္ေထာက္ပံ့ၾကတဲ့ အဆိပ္ပင္ေရေလာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြမွာ ေရွာင္ရွားၾကဖုုိ႔ တုုိက္တြန္းရင္း ဆရာဒကာ ညီညြတ္စြာ ဘုုရားသာသနာ အရွည္ၾကာေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုုိ႔ အထူးေမတၱာရပ္ခံ တင္ျပအပ္ပါတယ္။ 

Read more »

ပ်က္စီးျခင္းႏွင့္ ဖ်က္စီးျခင္း


ဗ်သနဟူေသာ ပါဠိစကားလုံးကုိ ပ်က္စီးျခင္းဟု ျမန္မာျပန္ဆုိၾက၏။ ဤစကားလုံးသည္ ဗုဒၶဘာသာအမ်ားစုႏွင့္ ရင္ႏွီးကၽြမ္း၀င္ၿပီးသား စကားလုံးျဖစ္၏။ ဘာသာေရးပြဲမ်ားရွိတုိင္း၊ ေန႔စဥ္အိမ္မွာ ဘုရားရွိခုိင္းတုိင္း ရြတ္ဆုိရွိခုိးေနသည့္ ၾသကာသ ကန္ေတာ့ခ်ိဳး၏ ဒုတိယပုိင္းတြင္ ပါ၀င္သည့္ ဆုေတာင္းမ်ားမွ တစ္ခုသာ ျဖစ္၏။ ၾသကာသ ကန္ေတာ့တုိင္း ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ၿပီးေနာက္ ဆုိေလ့ရွိသည့္ “ကန္ေတာ့ရေသာ အက်ိဳးအားေၾကာင့္ အပါယ္ေလးပါး၊ ကပ္သုံးပါး၊ ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါး၊ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါး၊ ၀ိပတၱိတရားေလးပါး၊ ဗ်သနတရားငါးပါးတုိ႔မွ အခါခပ္သိမ္း ကင္းလြတ္ၿငိမ္းၾက ကုန္သည္ျဖစ္၍…” စသည္ျဖင့္ ဆုေတာင္းၾကသည့္ ဆုေတာင္းမ်ားတြင္ ပါ၀င္သည့္ စကားျဖစ္၍လည္း မသိေသာ္လည္း သိေန၏၊ နားမလည္ေသာ္လည္း ၾကားေနက်ျဖစ္၏ဟု ဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။

ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာအမ်ား ရြတ္ဆုိဆုေတာင္းေလ့ ရွိၾကသည့္ ဤဗ်သနတရား ငါးပါးကုိ နိဒါန၀ဂၢသံယုတ္တြင္ ေဖာ္ျပထား၏။ ယင္းဗ်သန တရားငါးပါးမွာ
(၁) ဉာတိ ဗ်သန = ေဆြးမ်ိဳးပ်က္စီးျခင္း
(၂) ေဘာဂ ဗ်သန= စည္းစိမ္ဥစၥပ်က္စီးျခင္း
(၃) ေရာဂ ဗ်သန = အနာေရာဂါ ႏွိပ္စက္၍ ပ်က္စီးျခင္း
(၄) သီလ ဗ်သန = ကုိယ္က်င့္ သီလပ်က္စီးျခင္း ႏွင့္
(၅) ဒိ႒ိ ဗ်သန = မွန္ကန္ေသာ အယူ၀ါဒ ပ်က္စီးျခင္းဟူ၍ ျဖစ္၏။ ဤငါးပါးတုိ႔တြင္ ေဆြမ်ိဳးပ်က္စီးျခင္း၊ စည္းစိမ္ပ်က္စီးျခင္း၊ အနာေရာဂါ ႏွိပ္စက္သျဖင့္ ပ်က္စီးျခင္းမ်ားေၾကာင့္ သတၱ၀ါတုိ႔အား အပါယ္ေလးပါးသုိ႔ လားေရာက္ေစမႈ၊ က်ေရာက္ေစမႈ မရွိႏုိင္ေသာ္လည္း ကုိယ္က်င့္သီလပ်က္စီးျခင္းႏွင့္ အယူ၀ါဒပ်က္စီးျခင္း မ်ားေၾကာင့္ကား အပါယ္ေလးပါးသုိ႔ က်ေရာက္ေစႏုိင္ေပ၏။ ဤေနရာတြင္ အထူးနားလည္ ထားသင့္သည္မွာ ပ်က္စီျခင္းႏွင့္ ဖ်က္စီးျခင္း မတူညီသည့္ အခ်က္ပင္ျဖစ္၏။

မွန္၏။ ပ်က္စီးျခင္းသည္ အလုိအေလ်ာက္ သဘ၀အတုိင္း ျဖစ္တတ္သည့္ သေဘာျဖစ္ၿပီး ဖ်က္စီးျခင္းသည္ကား မိမိကုိယ္တုိင္ႏွင့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္၏ ပေယာဂေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚတတ္သည့္ သေဘာျဖစ္၏။ ပေယာဂပါလာလွ်င္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ပါလာၿပီး လုပ္ေဆာင္ခ်က္ရွိလာလွ်င္ ေစတနာလည္း ရွိလာႏုိင္၏။ ေစတနာပါသည့္ အလုပ္ျဖစ္လွ်င္ ကံေျမာက္လာႏုိင္ၿပီး ကံေျမာက္လာလွ်င္ တန္ျပန္အက်ိဳးေပးမႈလည္း ရွိလာႏုိင္ေပ၏။ ပ်က္စီးတတ္သည့္ သေဘာျဖစ္သျဖင့္ ပ်က္စီးျခင္းတြင္ တစ္စုံတစ္ခု ထိခုိက္မႈ မရွိႏုိင္ေသာ္လည္း ဖ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ပ်က္စီးသြားသည့္ သေဘာဆုိလွ်င္ကား တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈကုိ ခံရမည္သာ ျဖစ္ေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗ်သနတရားငါးပါးတြင္ ဉာတိဗ်သန၊ ေဘာဂဗ်သန၊ ေရာဂဗ်သနမ်ားေၾကာင့္ သတၱ၀ါတုိ႔အား အပါယ္ငရဲစသည္ က်ေရာက္မႈကုိ မျဖစ္ေစႏုိင္ေသာ္လည္း သီလဗ်သန၊ ဒိ႒ိဗ်သနမ်ားေၾကာင့္ကား အပါယ္ငရဲ စသည္တုိ႔သုိ႔ က်ေရာက္ေစႏုိင္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္၏။ တစ္နည္းအားျဖင့္ဆုိေသာ္ ေဆြမ်ိဳးပ်က္စီးျခင္း၊ စည္းစိမ္ပ်က္စီးျခင္း၊ ေရာဂါႏွိပ္စက္သျဖင့္ ပ်က္စီးျခင္းတုိ႔သည္ ဖ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ပ်က္စီးျခင္း မဟုတ္သျဖင့္ တန္ျပန္အက်ိဳးတရား မရွိေသာ္လည္း သီလပ်က္စီျခင္း အယူ၀ါဒပ်က္စီးျခင္းသည္ကား မိမိကုိယ္တုိင္ျဖစ္ေစ၊ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကျဖစ္ေစ ဖ်က္စီးသျဖင့္ ပ်က္စီးျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ တန္ျပန္အက်ိဳး သက္ေရာက္မႈ ရွိေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္၏။

ယေန႔ေခတ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ပ်က္စီးျခင္းႏွင့္ ဖ်က္စီးျခင္းအေပၚ ေကာင္းစြာနာလည္ သေဘာေပါက္ဟန္ မရွိၾကေပ။ သုိ႔ျဖစ္၍လည္း ပ်က္စီးခ်ိန္တန္၍ ပ်က္စီးသြားၾကသည့္ အရာမ်ားအေပၚ အလြန္စုိးရိမ္ေသာက ျဖစ္ကာ ယူႀကဳံးမရ ျဖစ္ေနတတ္ၿပီး မပ်က္စီးသင့္သည့္ အရာမ်ားကုိကား လစ္လ်ဴ႐ႈကာ ဖ်က္စီးေနၾကသကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေနေပ၏။ အမ်ိဳးမ်ား ပ်က္စီးသည့္အခါ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ား ပ်က္စီးသည့္အခါ၊ ေရာဂါႏွိပ္စက္သျဖင့္ ပ်က္စီးသည့္အခါမ်ားတြင္သာ အလြန္တုန္လႈပ္ၿပီး မအိပ္ႏုိင္ မစားႏုိင္ တမႈိင္မႈိင္ ျဖစ္တတ္ၾကေသာ္လည္း သီလပ်က္စီးသည့္အခါ၊ အယူ၀ါဒပ်က္စီးသည့္ အခါတြင္ကား ဘာမွမျဖစ္သကဲ့သုိ႔ ေနတတ္ၾက၏။ တဒဂၤပ်က္စီးမႈအေပၚတြင္သာ စုိးရိမ္မႈ လြန္ကဲတတ္ၾကၿပီး သံသရာႏွင့္ခ်ီကာ ခံရမည့္ ပ်က္စီးမႈ အေပၚတြင္ကား ေၾကာက္ရြံ႕တုန္လႈပ္မႈ မရွိၾကေပ။ ေနာင္ခါလာ ေနာင္ေစ်းဆုိသကဲ့သုိ႔ ေနာင္ခံရမည့္ အေရးအေပၚ အေလးမမူမိၾကဘဲ တဒဂၤခဏ ယခုဘ၀အတြက္သာ အာ႐ုံထားေနေလၾက၏။ ဤသုိ႔သာဆုိလွ်င္ ေနာင္ခံရသည့္အခါတြင္ကား ျပန္ရစရာ မရွိေအာင္ပင္ ျဖစ္ေနၾကေပေတာ့၏။

စင္စစ္ ဗ်သနတရားငါးပါးတုိ႔တြင္ ဉာတိဗ်သနေခၚ အမ်ိဳးမ်ား ပ်က္စီးသည့္အခါ တုန္လႈပ္ဖြယ္ မရွိလွေပ။ သံသရာႏွင့္ ခ်ီသည့္ ဘ၀မ်ားစြာတြင္လည္း ဤကဲ့သုိ႔ ပ်က္စီးျခင္းမ်ားႏွင့္ ႀကဳံခဲ့ၾကရၿပီးသည္သာ ျဖစ္၏။ နိဗၺာသုိ႔ မ်က္ေမွာက္မျပဳ ႏုိင္ေသးသမွ် ဤကဲ့သုိ႔ေသာ အမ်ိဳးအေဆြမ်ား၏ ေသဆုံးပ်က္စီးျခင္းမ်ားႏွင့္ ရင္ဆုိင္ႀကဳံေတြ႕ေနၾကရမည္သာ ျဖစ္၏။ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း လြန္ဆန္၍ မရႏုိင္ေပ။ ေမြးဖြားျခင္း၏ အဆုံးသည္ ေသဆုံးျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ေမြးလာခဲ့ၿပီ ဆုိကတည္းက ေသဆုံးရန္ ျဖစ္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။ ထုိေသဆုံးပ်က္စီးမႈသည္ တံဆိပ္ကပ္ထားျခင္း မရွိသျဖင့္ အခ်ိန္မေရြး၊ အရြယ္မေရြး၊ ေနရာမေရြး၊ ပုဂၢိဳလ္မေရြး ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိဘထက္ အရင္ ေသဆုံးသြားသည့္ သားသမီးမ်ား ရွိသကဲ့သုိ႔ ဆရာ့ေရွ႕က ေသသြားသူမ်ားလည္း ရွိ၏။ သားသမီးမ်ား၏ အသုဘကုိ လုိက္ပုိ႔ေပးရသည့္ မိဘမ်ားရွိသကဲ့သုိ႔ တပည့္၏ ေနာက္ဆုံးခရီးတြင္ အသုဘ ႐ႈခဲ့ရသည့့္ ဆရာသမားမ်ားလည္း ရွိ၏။ သားသမီးအတြက္ ရက္လည္ဆြမ္းသြပ္ၿပီး ကုသုိလ္ျပဳေပးေနရသည့္ မိဘမ်ားရွိသကဲ့သုိ႔ တပည့္အတြက္ သက္ေပ်ာက္ဆြမ္းကပ္ကာ သရဏဂုံတင္ေပးရသည့္ ဆရာသမားမ်ားလည္း ရွိ၏။ ဤသည္မွာ မိမိတုိ႔အလုိအတုိင္း မျဖစ္ သူ႔သေဘာအတုိင္း သူျဖစ္ေနသည့္ ပ်က္စီးျခင္း၏ နိယာမပင္ ျဖစ္၏။ အၿမဲမရွိ ေျပာင္းလဲျဖစ္ေပၚေနတတ္သည့္ ပ်က္စီးျခင္းသေဘာတြင္ အမ်ိဳးဟူသည္မရွိ သတၱ၀ါအားလုံးမွာပင္ ထုိပ်က္စီးျခင္းက ရွိေန၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါး ပုိင္ဆုိင္ထားသည့္ သတၱ၀ါ စာရင္း၀င္ မိမိသည္ပင္ ေသဆုံးပ်က္စီးျခင္းကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္သည့္ အေပၚတြင္ အမ်ိဳးမ်ားပ်က္စီးမႈႏွင့္စပ္၍ကား မည္သုိ႔မွ် မတတ္ႏုိင္သည့္ သဘ၀မွ်သာ ျဖစ္သျဖင့္ ဉာတိဗ်သနႏွင့္ ႀကဳံၾကရာတြင္ မတုန္မလႈပ္ ရင္ဆုိင္ႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားရမည္သာ ျဖစ္ပါေပ၏။

ထုိ႔အတူ ေဘာဂဗ်သနေခၚ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ား ပ်က္စီးမႈအေပၚတြင္လည္း သဘာ၀ နိယာမကုိ နားလည္သေဘာေပါက္ရန္ လုိအပ္ေပ၏။ စည္းစိမ္ဥစၥာဟူသည္ ထိုက္မွရသည့္ သေဘာရွိသည့္အျပင္ ေရ၊ မီး၊ မင္း၊ ခုိးသူ၊ အေမြခံသားသမီးဆုိးဟူေသာ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးတုိ႔ႏွင့္ အၿမဲမျပတ္ ဆက္စပ္ေနသျဖင့္ အခ်ိန္မေရြး ပ်က္စီးေပ်ာက္ပ်က္ သြားႏုိင္ေပ၏။ ပ်က္စီးခ်ိန္တန္လွ်င္ မည္သည့္ေနရာတြင္ မည္မွ်လုံၿခဳံေအာင္ ထားပါေသာ္လည္း ပ်က္စီးသြားတတ္ေပ၏။ မိမိက မည္မွ်ပင္ ႀကိဳးစားရွာေဖြ စုေဆာင္းေနပါေသာ္လည္း အခ်ိန္တန္သည့္အခါ မိမိႏွင့္မဆုိင္ အမ်ားပုိင္ ျဖစ္သြားသည္မ်ား ရွိသကဲ့သုိ႔ မိမိရွာေဖြထားမႈမ်ားအား မိမိမစားရဘဲ ထားခဲ့ရသည္မ်ားလည္း ရွိ၏။ ဤသေဘာကုိ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားက မီးေမာင္းထုိးျပ ေပးေနေပ၏။ ျမန္မာျပည္အပါအ၀င္ ကမၻာတစ္၀ွန္းတြင္ ေန႔စဥ္ၾကားေနရသည့္ သတင္းမ်ားက မီးေလာင္မႈမ်ား၊ ေရႀကီးမႈမ်ား၊ ငလ်င္လႈပ္မႈမ်ား စသည့္ သဘာ၀ေဘး အႏၲရာယ္မ်ားေၾကာင့္ လူမည္မွ်ေသသည္၊ ပစၥည္းဥစၥာ ဆုံး႐ႈံးမႈ မည္မွ်ရွိသည္ စသည္ျဖင့္ ပ်က္စီးမႈကုိ သက္ေသျပေနေပ၏။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္လည္း နာဂစ္မုန္တုိင္းေၾကာင့္ ဧရာ၀တီတုိင္း တစ္တုိင္းလုံးနီးပါး ပ်က္စီးဆုံး႐ႈံးမႈမ်ားႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရ၏။ စည္းစိမ္ဥစၥာအျပည့္ျဖင့္ ခ်မ္းသာခဲ့သူမ်ားသည္ သဘာ၀ နိယာမ သေဘာမ်ားေၾကာင့္ ကုန္းေကာက္စရာ မရွိေအာင္ပင္ ျဖစ္ခဲ့ၾကရ၏။ စင္စစ္ဤသည္မွာ ရွာေဖြစုေစာင္းထားသည့္ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ား၏ မၿမဲျခင္း သေဘာမ်ားပင္ ျဖစ္၏။ ပ်က္စီးျခင္းႏွင့္ အၿမဲမျပတ္ ဆက္စပ္ေနသည့္ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ား၏ အဆုံးပင္ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အျဖစ္ရွိလွ်င္ အပ်က္ရွိတတ္သကဲ့သုိ႔ ပုိင္ဆုိင္မႈရွိလွ်င္ ဆုံး႐ႈံးမႈ ရွိတတ္သည့္ ေလာကသဘာ၀အရ ပ်က္စီးတတ္သည့္ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားအေပၚတြင္ မတုန္မလႈပ္ ရင္ဆုိင္ႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားရမည္သာ ျဖစ္ပါေပ၏။

ေရာဂဗ်သနေခၚ အနာေရာဂါေၾကာင့္ ပ်က္စီးသည့္အေပၚတြင္လည္း အလားတူ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ၾကရန္ လုိအပ္ေပ၏။ စင္စစ္ အနာေရာဂါဟူသည္ အျခားမဟုတ္ မိမိတုိ႔ အသီးသီး ရရွိထားသည့္ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးကပင္ အနာေရာဂါ အစုႀကီး ျဖစ္ေနေပ၏။ ႐ုပ္တရားႀကီးကပင္ အနာေရာဂါႀကီး ျဖစ္ေနေပ၏။ အနာေရာဂါဟူသည္ ႐ုပ္တရားအေပၚ အမွီျပဳၿပီး ျဖစ္ေပၚတတ္သည့္ ေဖာက္ျပန္မႈပင္ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေရာဂါဟူသည္ ႐ုပ္ပင္ျဖစ္သည္ဟု ဆုိျခင္းျဖစ္၏။ သုိ႔ျဖစ္၍ ႐ုပ္တရားရွိ၍ ေဖာက္ျပန္မႈသေဘာအျဖစ္ ထင္ရွားလာသည့္ ေရာဂါေၾကာင့္ ပ်က္စီးတတ္သည့္ သေဘာကုိ ေကာင္းစြာနာလည္ၿပီး မတုန္မလႈပ္ ရင္ဆုိင္ႏုိင္ေအာင္္ ႀကိဳးစားရန္သာ ရွိေပ၏။ ႐ုပ္တရားရွိ၍ ေဖာက္ျပန္မႈ ရွိျခင္းကုိ ေရာဂါျဖစ္ျခင္းဟု ဆုိသျဖင့္ ေရာဂါစုျဖစ္သည့္ ႐ုပ္တရား၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေရာဂါေၾကာင့္ ပ်က္စီးတတ္သည့္ ႐ုပ္တရားမ်ား ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈ အေပၚတြင္ သတိျပဳဆင္ျခင္ကာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းကုိ ေ၀ဒနာႏုပႆနာ ႐ႈမွတ္ပြားမ်ားျခင္းျဖင့္သာ ရင္ဆုိင္ၾကရမည္ ျဖစ္ပါ၏။

ဗ်သနတရား ငါးပါးတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အထူးျပဳ ဆင္ျခင္ရမည့္ ဗ်သနမ်ားကား သီလဗ်သနႏွင့္ ဒိ႒ိဗ်သနမ်ားပင္ ျဖစ္၏။ ပ်က္စီးျခင္းတရားငါးပါးတုိ႔တြင္ အမ်ိဳးပ်က္စီးျခင္း၊ စည္းစိမ္ဥစၥာပ်က္စီးျခင္း၊ အနာေရာဂါေၾကာင့္ ပ်က္စီးျခင္းမ်ားသည္ တုန္လႈပ္ဖြယ္၊ ေၾကာက္လန္႔ဖြယ္ မလုိသည့္ ဗ်သနမ်ား ျဖစ္ေသာ္လည္း သီလဗ်သနေခၚ သီလပ်က္စီးသည့္အခါ၊ ဒိ႒ဗ်သနေခၚ အယူ၀ါဒ လဲြမွားသည့္ အခါမ်ားတြင္ကား အလြန္ေၾကာက္လန္႔ တုန္လႈပ္ဖြယ္ ေကာင္းေပေတာ့၏။ သီလပ်က္လွ်င္ အျခားအျခား ဒါနစသည့္ ကုသုိလ္မ်ားကုိ မည္မွ်ပင္ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ေသာ္လည္း အပါယ္လားမႈေဘးမွ မလြန္ေျမာက္ႏုိင္သည္အထိ ျဖစ္ရတတ္၏။ ကုိယ္က်င့္သီလျဖစ္သျဖင့္လည္း ကုိယ္က်င့္ရမည့္အျပင္ သီလပ်က္လွ်င္လည္း ကုိယ္ကဖ်က္ျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ခံရလွ်င္လည္း ကုိယ္သာပင္ ျဖစ္ေနေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သီလပ်က္စီးသည့္အခါ မတုန္မလႈပ္ဘဲ ေန၍မျဖစ္ အလြန္ပင္ တုန္လႈပ္ဖြယ္ ျဖစ္ေပသည္ဟု ဆုိျခင္းျဖစ္ၿပီး တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားမႈ မျဖစ္ေစဖုိ႔္ သီလမပ်က္ေစရန္သာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရမည္ဟု ဆုိျခင္းျဖစ္၏။

ထုိ႔အတူ ဒိ႒ိဗ်သနေခၚ အယူ၀ါဒ ပ်က္စီးမႈသည္လည္း တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားဖြယ္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။ အယူတစ္ပါးလဲြေခ်ာ္သြားပါက အပါယ္မွတစ္ပါး လားရာမရွိ ျဖစ္တတ္ေပ၏။ အယူ၀ါဒ အစဲြတရားဟူသည္ကလည္း အခက္သားပင္ ယုံၾကည္မိၿပီ စဲြလန္းမိၿပီဆုိလွ်င္ အသက္ပင္ အေသခံသည္အထိ စဲြကုိင္ထားတတ္၏။ ထုိသုိ႔သာ အယူမွားကုိ စဲြကုိင္ထားမိလွ်င္ မွန္ကန္သည့္ အယူ၀ါဒ ပ်က္စီးၿပီး အမွန္လမ္းေၾကာင္းႏွင့္ လဲြကာ နိဗၺာန္ႏွင့္ ေ၀းသထက္ ေ၀းေနေပတတ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ျမတ္ဗုဒၶက နိဗၺာန္သြားရာလမ္းျဖစ္သည့္ မဂၢင္လမ္းစဥ္တြင္ သမၼာဒိ႒ိဟူသည့္ အယူ၀ါဒမွန္ကန္ေရး လမ္းစဥ္တစ္ခုကုိ အဦးျပဳကာ ေဟာၾကားသမႈ ျပဳေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပ၏။ အယူ၀ါဒ မွန္ကန္မႈရွိမွ အေတြးအေခၚ အႀကံအစီ၊ အေျပာအဆုိ၊ အလုပ္အကုိင္ႏွင့္ အားထုတ္မႈ စသည္တုိ႔သည္လည္း မွန္ကန္ႏုိင္မည္ ျဖစ္သျဖင့္ ထုိအယူ၀ါဒ မမွားၾကရန္ႏွင့္ အယူ၀ါဒ မပ်က္စီးၾကရန္ အထူးတုိက္တြန္းေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။ အကယ္၍ မိမိသည္ ထုိအယူ၀ါဒသာ ပ်က္စီးခဲ့ၿပီဆုိပါက အလဲြအမွားလမ္းစဥ္မ်ားႏွင့္ သံသရာ၀ဲၾသဃတြင္ အမွန္ပင္ ေမွ်ာေနၿပီး ေအာက္ေအာက္ဘုံ၀တြင္ က်င္လည္ေနရသျဖင့္ နိဗၺာန္ႏွင့္ ေ၀းၿပီးရင္းေ၀းေနမည္ ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ အယူ၀ါဒ ပ်က္စီးသည့္အခါ အလြန္တုန္လႈပ္ဖြယ္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထုိေၾကာင့္ ထုိအယူ၀ါဒကုိ မပ်က္စီးေစရန္ အထူးသတိျပဳ ဆင္ျခင္ကာ မွန္ကန္သည့္ အယူ၀ါဒျဖင့္ ေနႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ေၾကာင္း ဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

ဤ၌ ဆုိလုိသည္မွာ ပ်က္စီးျခင္းႏွင့္ ဖ်က္စီးျခင္းအေပၚ အထူးသတိျပဳ ဆင္ျခင္ၾကရန္ ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။ ပ်က္စီးျခင္းသည္ သဘာ၀ နိယာမတစ္ခု ျဖစ္ၿပီး ဖ်က္စီးျခင္းသည္ကား လုပ္ေဆာင္ဖန္တီးျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ပ်က္စီးခ်ိန္တန္သည့္ ပ်က္စီးမႈအေပၚမ်ားတြင္ စုိးရိမ္ဖြယ္ မရွိေသာ္လည္း ဖ်က္စီးသျဖင့္ ပ်က္စီးမႈမ်ား အေပၚတြင္ကား အလြန္ေၾကာက္မက္ တုန္လႈပ္ဖြယ္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိေစလုိရင္း ျဖစ္၏။ ပ်က္စီးတတ္သည့္ အမ်ိဳး၊ ဥစၥာ၊ ေရာဂါမ်ားသည္ သဘာ၀ တရားမ်ားျဖစ္သျဖင့္ ပ်က္စီးမည္မွာ ဧကန္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဖ်က္စီးမွသာ ပ်က္စီးတတ္သည့္ အက်င့္သီလႏွင့္ အယူ၀ါဒမ်ားသည္ကား ပ်က္စီးရန္ မသင့္သည့္အရာ၊ မပ်က္စီးေစရန္ ထိန္းသိမ္းရမည့္ အရာဆုိသည္မွာလည္း အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါေပ၏။ သဘာ၀အေလ်ာက္ ပ်က္စီးမႈမ်ားတြင္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈသည္ အခုိက္အတန္႔သာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဖ်က္စီးသျဖင့္ ပ်က္စီးမႈမ်ားတြင္ကား တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈသည္ အပါယ္လားေစႏုိင္သည္ အထိ ႀကီးေလးတတ္ေပ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ေနရသည့္ ဘ၀အခုိက္အတန္႔၌ မျဖစ္မေန ႀကဳံေတြ႕ရမည့္ ပ်က္စီးမႈမ်ားတြင္ ဖ်က္စီးမႈေၾကာင့္ ပ်က္စီးသြားသည့္ ပ်က္စီးမႈမ်ိဳး မျဖစ္ၾကေစရန္ လုိအပ္ေပ၏။ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာမ်ား ပ်က္စီးမႈတြင္ မတုန္မလႈပ္ရင္ဆုိင္ရန္ႏွင့္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အက်င့္သီလ အယူ၀ါဒမ်ား ပ်က္စီးမႈတြင္ကား သတိတရားႏွင့္ မပ်က္စီးေအာင္္ ထိန္းသိမ္းရန္ ႀကိဳးစားသင့္ေပ၏။ အကယ္၍ ထုိပ်က္စီးမႈမ်ား ေရာက္လာသည့္အခါတြင္လည္း အျခားအရာမ်ားထက္ သီလႏွင့္အယူ၀ါဒကုိသာ မပ်က္စီးေစရန္ အားထုတ္သင့္ေပ၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ပ်က္စီးမႈမ်ားသည္ သဘာ၀တရားျဖစ္သည့္အျပင္ အပါယ္လားေစႏုိင္သည့္ အရာမ်ား မဟုတ္ၾကေသာ္လည္း သီလအက်င့္ႏွင့္ အယူ၀ါဒ ပ်က္စီးမႈသည္ကား အပါယ္လားေစႏုိင္သည့္ အရာမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။ သုိ႔ျဖစ္၍ ပ်က္စီးျခင္းႏွင့္ ဖ်က္စီးျခင္းတြင္ ပ်က္စီးတတ္သည့္ အရာမ်ားအေပၚ ခံႏုိင္ရည္ ရွိေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး ဖ်က္စီးမွသာ ပ်က္စီးကာ အဖ်က္ခံရသျဖင့္ ပ်က္စီးတတ္သည့္ အရာမ်ားအေပၚတြင္ကား မပ်က္စီးေစရန္ မိမိကုိယ္တုိင္သာ ပဓာနက်သျဖင့္ မိမိ၏ အက်င့္သီလ အယူ၀ါဒမ်ားကုိ ဖ်က္စီးျခင္းျဖင့္ မပ်က္စီးေအာင္ အထူးသတိျပဳ ဆင္ျခင္ကာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရန္သာ ျဖစ္ပါေပေတာ့ေၾကာင္း…

Read more »

သဒၶါနဲ႔ တဏွာ



“သဒၶါလြန္ရင္ တဏွာကၽြန္ ျဖစ္တတ္တယ္”တဲ့။ ဟုတ္ပါတယ္။  လြန္လာရင္ ဘာမွမေကာင္းလွပါဘူး။ လြန္ရင္ကၽြံတတ္ၿပီး ကၽြံရင္ေတာ့ ႏြံနစ္ဖုိ႔ပဲ မ်ားသြားတတ္ပါတယ္။ သဒၶါဆုိတဲ့ ယုံၾကည္မႈ၊ ၾကည္ညိဳမႈဟာလည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ။ သဒၶါတရားဆုိတဲ့ ယုုံၾကည္မႈ၊ ၾကည္ညိဳမႈဟာ ဉာဏ္မပါရင္ အၾကည္ညိဳလြန္သြား၊ ယုံၾကည္မႈ လြန္သြားကာ အမွားဘက္ကုိ ေရာက္သြားတတ္ပါတယ္။ အမွားပါရင္ တရားမပါဘဲ တဏွာနယ္ထဲကုိ ေရာက္သြားေစတတ္ပါတယ္။ 

သဒၶါဆုိတဲ့ ယုံၾကည္မႈဟာ ပညာမပါရင္ အလဲြေတြကုိ ယုံၾကည္မိတတ္ၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုုိရင္ ကုုိယ္ပုုိင္စဥ္းစားတတ္တဲ့ ဉာဏ္မပါေတာ့ ဟုိလူေျပာလည္းယုံ၊ ဒီလူေျပာလည္းယုံ၊ ဟုိေနရာဆုိလည္းေရာက္၊ ဒီေနရာဆုုိလည္းေရာက္၊ ဟုိပုဂၢိဳလ္ဆုုိလည္း ကုိးကြယ္၊ ဒီပုဂၢိဳလ္ဆုုိလည္း ကုုိးကြယ္ စသျဖင့္ လုိက္လုုပ္မိရာက မကုိးကြယ္သင့္တာ၊ မဆည္းကပ္သင့္တာေတြကုုိ ကုုိးကြယ္ဆည္းကပ္မိၿပီး ေနာက္ေတာ့ အဲဒီ ယုံၾကည္မႈအလဲြ၊ ယုံၾကည္မႈ အစဲြေတြကေန ႐ုန္းမထြက္ႏုုိင္ေအာင္ျဖစ္ကာ လဲြၿပီးရင္းလဲြေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

သဒၶါတရားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕က ပထမေတာ့ တကယ္ၾကည္ညိဳတာပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီၾကည္ညိဳမႈကေနၿပီး တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ကုိ စဲြလာတာတုုိ႔၊ အသံကုုိ စဲြလာတာတုုိ႔၊ အေဟာအေျပာကုုိ စဲြလာတုုိ႔ စသျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာကာ ရဟန္းေတာ္ဆုုိရင္လည္း သူ႔ရဟန္း၊ သူ႔ဘုုန္းႀကီး၊ သူ႔ကုုိယ္ေတာ္ စသျဖင့္ သူပုုိင္လုုပ္လာကာ သူ႔ကုုိပဲ ဦးစားေပးမွ၊ သူပဲ ခ်ည္းကပ္ရမွ၊ သူပဲ အနီးကပ္ေနရမွ ဆုုိတာေတြ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အျပင္ သူမ်ားေတြအေပၚ အေရးေပးရင္လည္း မနာလုုိစိတ္၊ မေက်နပ္စိတ္ေတြအထိ ျဖစ္ေပၚလာေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔အလုုိအတုုိင္း မျဖစ္တဲ့အခါမွာလည္း အမုုန္းတရားနဲ႔ အၿငိဳးထားတဲ့အထိ ျဖစ္လာကာ အပုတ္ခ်တာေတြအထိ လုုပ္လာၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အရင္းစစ္ေတာ့ သဒၶါတရားေနာက္မွာ ပညာအားေတြ မကပ္ေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ သဒၶါလြန္လာတာေတြျဖစ္ၿပီး အဲဒီေနာက္မွာ တဏွာဆုုိတာေတြအထိ ေရာက္ကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သဒၶါနဲ႔ ပညာကုုိ မညွိႏုုိင္တဲ့အခါက်ေတာ့ သဒၶါကလြန္ၿပီး ပညာမပါျဖစ္ကာ အလဲြေတြျဖစ္ကုုန္တဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုုိျဖစ္လာတာဟာ သတိတရား အားနည္းျခင္းေၾကာင့္လုုိ႔လည္း ေျပာႏုုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သတိက သဒၶါနဲ႔ ပညာကုုိ ညီမွ်ေအာင္ ညွိသြားမယ္ဆုုိရင္ သဒၶါလြန္ၿပီး တဏွာကၽြန္အျဖစ္ ေရာက္သြားမွာ မဟုုတ္ပါဘူး။ 

ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၾကည္ညိဳရာကေနၿပီး ပုုိင္ဆုုိင္လုုိတဲ့အထိ ခ်ည္ေႏွာင္မႈ မျဖစ္ရေအာင္ ၾကည္ညိဳမႈေနာက္မွာ အစဲြမပါသြားဖုုိ႔ သဒၶါနဲ႔ ပညာကုုိ ညီမွ်ေအာင္ သတိေဆာင္ၿပီး ထိန္းသိမ္းၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

Read more »

ဘုရားေပးတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး


ပိဋကတ္ေတာ္လာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္နဲ႔ သိၾကားမင္း ေမးေျဖထားခ်က္မ်ားကုိ မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ သကၠပဥွသုုတ္ေတာ္ကုုိ ဖတ္မွတ္ၾကည္ညိဳရင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုုိ႔ ေအာ္ေနၾကတဲ့ ဒီေန႔ေခတ္လူေတြရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ဘုုရားေပးတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ခ်ိန္ထုိးေနျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီသုုတ္ေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အရင္တုန္းက သိၾကားမင္းေမး၍ ဘုရားရွင္ေျဖသည္ဆုုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ စာတစ္ပုုဒ္ေရးဖူး၊ တရားေတြလည္း ေဟာဖူးေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေခါင္းစဥ္ေျပာင္း၊ တင္ျပပုုံေျပာင္းၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ လုိလားေနၾကတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ ဘုရားအလုုိေတာ္က် ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုုိတာ ဘယ္လုုိၿငိမ္းခ်မ္းေရးမ်ိဳးျဖစ္ေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း တင္ျပျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ 

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ မဂဓတုိင္း၊ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ရဲ႕ အေရွ႕ဘက္၊ အမၺသ႑အမည္ရတဲ့ ပုုဏၰားရြာရဲ႕ ေျမာက္အရပ္၊ ေဝဒိယကေတာင္ ဣႏၵသာလဂူမွာ သီတင္းသုုံး ေနေတာ္မူခ်ိန္က ျဖစ္ပါတယ္။ နတ္တုုိ႔သနင္း သိၾကားမင္းဟာ ရွင္ေတာ္ဗုုဒၶ ဣႏၵသာလမွာ သီးတင္းသုံးေနေတာ္မူတဲ့ သတင္းၾကားသိၿပီး ျမတ္စြာဘုရားရွင္ထံ ခ်ည္းကပ္ကာ သိလုုိတဲ့ ေမးခြန္းေတြကုုိ ေမးေလွ်ာက္ပါတယ္။ 

သိၾကားမင္း - 
“ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုုရား... ေလာကရွိ လူနတ္ျဗဟၼာ၊ အသုရာနဲ႔ နဂါးဂႏၶဗၺစတဲ့ သတၱဝါေတြဟာ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး ရန္ၿငိဳးကင္းေစဖုုိ႔၊ ဒဏ္ထားျခင္းကင္းေစဖုုိ႔၊ ေဘးရန္ကင္းေစဖုုိ႔၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း ကင္းေစဖုိ႔၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေစဖုိ႔ စသျဖင့္ လုိလားေတာင့္တၾကပါတယ္ ဘုရား၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလုိ လုိလားေတာင့္တၾကေပမယ့္ သတၱဝါေတြဟာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ရန္ၿငိဳးဖဲြ႕ၾက၊ ဒဏ္ခတ္ၾက၊ ရန္ျပဳၾက၊ ကုုိယ္စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ လုုပ္ၾက၊ အမ်က္ေဒါသထြက္ေအာင္ လုုပ္ၾကပါတယ္ဘုရား၊ ဒီလုုိ ေတာင့္တေပမယ့္ ေတာင့္တတုုိင္း မျဖစ္တာဟာ ဘယ္လုုိအေႏွာင္အဖဲြ႕ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ပါလဲ ျမတ္စြာဘုုရား”။

ျမတ္စြာဘုရား -
“နတ္တုုိ႔အရွင္ သိၾကားမင္း... ေလာကရွိ ပုဂၢိဳလ္သတၱဝါ အမ်ိဳးမ်ိဳးဟာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး သိၾကားမင္းေျပာတဲ့ ဆႏၵမ်ားနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ လုိလားေတာင့္တၾကေပမယ့္ ေတာင့္တတဲ့အတုုိင္း မျဖစ္ၾကတာဟာ အဲဒီပုုဂၢိဳလ္သတၱဝါ အသီးသီးမွာ ရွိေနၾကတဲ့ ဣႆာ၊ မစၧရိယဆုုိတဲ့ အတြင္းရန္ ႏွစ္ပါးေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဣႆာဆုုိတာ သူတပါးႀကီးပြားခ်မ္းသာတဲ့ အေပၚမွာ မနာလုိ ျဖစ္တတ္တဲ့ သေဘာျဖစ္ၿပီး၊ မစၧရိယဆုုိတာက ကုုိယ့္မွာရွိတဲ့ မရွိမဲ့ရွိမဲ့ အရာေလးေတြ အေပၚမွာ ဝန္တုုိတတ္တဲ့ သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္ သိၾကားမင္း”

သိၾကားမင္း -
“အရွင္ျမတ္ဘုရား... ဒီလုုိဆုုိရင္ အဲဒီ ဣႆာ၊ မစၧရိယဆုုိတဲ့ အတြင္းရန္ႏွစ္ပါးဟာ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚၿပီး ဘယ္လုိတရားမ်ိဳး ရွိရင္ဒီတရားေတြ ျဖစ္ေပၚကာ ဘယ္လုုိတရားမ်ိဳး မရွိရင္ ဒီအတြင္းရန္ေတြ မျဖစ္ေပၚႏုုိင္ပါသလဲ ဘုုရား”

ျမတ္စြာဘုရား -
“သိၾကားမင္း... ဣႆာ၊ မစၧရိယဆုုိတဲ့ အတြင္းရန္ေတြဟာ ခ်စ္ျခင္းမုုန္းျခင္းဆုုိတဲ့ သံေယာဇဥ္တရားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းၿပီး ဒီအခ်စ္အမုုန္း သံေယာဇဥ္မရွိရင္ မနာလုုိျခင္း ဝန္တုုိျခင္း အတြင္းရန္ေတြလည္း မျဖစ္ေပၚႏုုိင္ေတာ့ေပ သိၾကားမင္း” 

သိၾကားမင္း -
“အရွင္ျမတ္ဘုရား... အဲလုုိဆုုိပါက ဒီအခ်စ္အမုုန္းဆုုိတဲ့ သံေယာဇဥ္တရားကေရာ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး ဘယ္လုိတရားမ်ိဳး ရွိရင္ ဒီသံေယာဇဥ္တရား ျဖစ္ေပၚတတ္ကာ ဘယ္လုုိတရားမ်ိဳး မရွိရင္ သံေယာဇဥ္တရား မျဖစ္ပြားႏုိင္ပါသလဲဘုုရား”

ျမတ္စြာဘုရား -
“သိၾကားမင္း... အခ်စ္အမုုန္း သံေယာဇဥ္တရားဟာ လုိခ်င္ျခင္း၊ ျဖစ္ခ်င္ျခင္း၊ ရခ်င္ျခင္းဆုုိတဲ့ ဆႏၵတရားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတတ္ၿပီး ဒီဆႏၵမရွိရင္ သံေယာဇဥ္ဆုုိတာလည္း ျဖစ္ေပၚဖုုိ႔ အေၾကာင္းမရွိႏုုိင္ပါဘူး သိၾကားမင္း”

သိၾကားမင္း -
“ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုုရား... အဲဒီလုုိဆုုိရင္ အဲဒီဆႏၵတရားကေရာ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ဘယ္လုုိတရားမ်ိဳး မရွိရင္ ဒီဆႏၵတရားဟာ မျဖစ္ပြားႏုုိင္ပါသလဲ ဘုုရား”

ျမတ္စြာဘုရား -
“သိၾကားမင္း... လုုိခ်င္ျခင္း ဆႏၵတရားဟာ ႀကံစည္ျခင္းဆုုိတဲ့ ဝိတက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္ၿပီး အဲဒီ ဝိတက္ဆုုိတဲ့ ႀကံစည္ျခင္း မရွိပါက ဆႏၵဆုုိတာလည္း ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္စရာ မရွိပါဘူး သိၾကားမင္း”

သိၾကားမင္း -
“အရွင္ျမတ္ဘုရား... ဒီလုုိဆုုိရင္ အဲဒီဝိတက္တရားဟာ ဘယ္လုုိတရားမ်ိဳးေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာရၿပီး ဘယ္လုိတရားမ်ိဳး မရွိရင္ ဝိတက္တရား မျဖစ္ပြားႏုုိင္ပါသလဲ ဘုုရား”

ျမတ္စြာဘုုရား -
“သိၾကားမင္း... ႀကံစည္ျခင္း ဝိတက္တရားဟာ တဏွာ၊ မာန၊ ဒိ႒ိဆုုိတဲ့ သံသရာ ခ်ဲ႕ထြင္တတ္တဲ့ ပပဥၥတရား သုံးပါးေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတတ္ၿပီး လုုိခ်င္တပ္မက္မႈ တဏွာ၊ ေထာင္လႊားျခင္း မာန၊ အယူလဲြမွားျခင္း ဒိ႒ိဆုုိတဲ့ ဒီပပဥၥတရား သုုံးပါးမရွိရင္ ႀကံစည္ျခင္း ဝိတက္လည္း မရွိႏုုိင္ပါဘူး သိၾကားမင္း“

သိၾကားမင္း -
“ဘုုန္းေတာ္ႀကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုုရား… ဒီလုုိဆုုိေတာ့ သတၱဝါေတြဟာ တဏွာမာနဒိ႒ိ ဆုုိတဲ့ ပပဥၥတရား သုုံးပါးကုုိ အေျခခံရာက ႀကံစည္မႈေတြျဖစ္၊ ႀကံစည္မႈကုုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဆႏၵေတြျဖစ္၊ ဆႏၵကုုိ အေျခခံၿပီး အခ်စ္အမုုန္းေတြျဖစ္၊ အခ်စ္အမုုန္းကုုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး မနာလုုိျခင္း ဝန္တုုိျခင္းေတြ ျဖစ္ရာက တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္ေပမယ့္ မၿငိမ္းခ်မ္းႏုုိင္ျဖစ္ရတယ္ဆုုိတာ ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္ပါၿပီ ဘုရား၊ သုိ႔ဆုုိလ်င္ အဲဒီ သံသရာခ်ဲ႔ထြင္တတ္တဲ့ တရားေတြ မျဖစ္ေပၚေအာင္ဆုုိရင္ ဘယ္လုုိတရားမ်ိဳးကုုိ အားထုုတ္ရတယ္ဆုုိတာလည္း မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါဘုုရား”

ျမတ္စြာဘုရား -
“သိၾကားမင္း… ဒီသံသရာ ခ်႕ဲထြင္တတ္တဲ့ ပပဥၥတရားေတြ မျဖစ္ေပၚခ်င္ရင္ေတာ့ ေဝဒနာကမၼ႒ာန္းကုုိ ပြားမ်ားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဝဒနာဆုုိတာ ခံစားျခင္းကုုိ ေျပာတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္ရင္၊ ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ ခံစားခ်က္မွန္သမွ်ကုုိ သိေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး ဘယ္လုုိခံစားမႈမ်ိဳးကုုိမွ လုုိက္မခံစားမိဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသာမနႆ ေဝဒနာလုုိ႔ ေခၚတဲ့ ဝမ္းေျမာက္တဲ့ ခံစားခ်က္၊ ေဒါမနႆ ေဝဒနာလုုိ႔ ေခၚတဲ့ မႏွစ္သက္တဲ့ ခံစားခ်က္၊ ဥေပကၡာ ေဝဒနာလုုိ႔ ေခၚတဲ့ ဝမ္းေျမာက္တာလည္း မဟုုတ္၊ ဝမ္းမေျမာက္တာလည္း မဟုုတ္တဲ့ လ်စ္လ်ဴ႐ႈကာ ၾကားခ်ထားတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကုုိ အရွိအတုုိင္း သိမွတ္ၿပီး ဘယ္လုုိ ခံစားခ်က္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အကုုသုုိလ္ျဖစ္မယ့္ ခံစားခ်က္မ်ိဳးကုုိေရွာင္ၿပီး ကုုသုုိလ္ျဖစ္မယ့္ ခံစားခ်က္ကုုိ ေဆာင္ကာ ေဝဒနာ ကမၼ႒ာန္း အျဖစ္နဲ႔ ႏုုိင္ေအာင္ပြားမ်ားထားမယ္ဆုုိရင္ ဒီတဏွာ၊ မာန၊ ဒိ႒ဆုုိတဲ့ သံသရာခ်ဲ႕ထြင္ေၾကာင္း တရားေတြ ေလ်ာ့နည္းလာကာ သတၱဝါေတြဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုုိ တည္ေဆာက္လာႏုုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္ သိၾကားမင္း”

သိၾကားမင္း -
“မွန္ပါ ျမတ္စြာဘုုရား… သင့္ေလ်ာ္ေကာင္းျမတ္လွေၾကာင္းပါ ဘုုရား၊ တပည့္ေတာ္ အလြန္ေက်နပ္ အားရလွပါတယ္ ဘုုရား၊ သာဓုု သာဓုု သာဓုုပါ ဘုုန္းေတာ္သခင္ ဘုုရားရွင္ကုုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ဘုုရား” (သုုတၱႏၲပိဋက၊ ဒီဃနိကာယ၊ သကၠပဥွသုုတၱ)

ဒါကေတာ့ သကၠပဥွသုုတ္ေတာ္လာ သိၾကားမင္းနဲ႔ ဘုုရားရွင္ ေမးေျဖေတာ္မူၾကတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတရားအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသုုတ္ေတာ္မွာ ျမတ္စြာဘုုရားရွင္က ဆက္လက္ေဟာၾကားေတာ္မူထားတဲ့ အခ်က္မ်ား၊ အက်ယ္တဝင့္ မိန္႔ၾကားေတာ္မူထားတဲ့ မိန္႔ေတာ္မူခ်က္မ်ား ရွိေနေသးေပမယ့္ ဒီေနရာမွာေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေဟာၾကားခ်က္ေလာက္ကုုိပဲ လုုိရင္းခ်ဳပ္ကာ အမ်ားနားလည္ႏုုိင္ေအာင္ ကုုိးကားတင္ျပ လုုိက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒီေဒသနာေတာ္အရ သတၱဝါေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္ေပမယ့္ မၿငိမ္းႏုုိင္ၾကတာဟာ တဏွာ၊ မာန၊ ဒိ႒ိဆုုိတဲ့ သံသရာခ်ဲ႕ထြင္တတ္တဲ့ တရားသုုံးပါးကုုိ အေျခခံရာက ႀကံစည္မူေတြ၊ ဆႏၵေတြ၊ အခ်စ္အမုုန္းေတြ၊ မနာလုုိဝန္တုုိမႈေတြအထိ အဆင့္အဆင့္ျဖစ္ပြားက ေနာက္ဆုုံးအဲဒီ မနာလုုိျခင္း၊ ဝန္တုုိျခင္းဆုုိတဲ့ အတြင္းရန္ႏွစ္ပါးက သတၱဝါမ်ားကုုိ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး မၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ လုုပ္ေဆာင္သြားေစေတာ့တာျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္သားနာယူႏုုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီလုုိမၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြကုုိ ေျပေပ်ာက္ေစခ်င္ရင္ ေဝဒနာကမၼ႒ာန္းကုုိ ပြားမ်ားဖုုိ႔ ရွင္ေတာ္ဗုုဒၶ ညြန္ျပေတာ္မူေၾကာင္းလည္း သိမွတ္ႏုုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အခ်ဳပ္ဆုုိေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္ေပမယ့္ မၿငိမ္းခ်မ္းၾကတာဟာ တဏွာမာနဒိ႒ိကုုိ အေျခခံရာက ဝိတက္စတဲ့ တရားေတာ္မ်ား အဆင့္ဆင့္ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ေနာက္ဆုုံးျဖစ္တဲ့ မနာလုုိျခင္း ဣႆာ၊ ဝန္တုုိျခင္း မစၧရိယ တရားႏွစ္ပါးေၾကာင့္ဆုုိတာ လက္ခံၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကုုိလက္ခံၿပီး ဒီတရားေတြ ေလ်ာ့နည္းသြားေအာင္ ခံစားခ်က္မွန္သမွ်ကုုိ ႐ႈမွတ္ရမယ့္ ေဝဒနာကမၼ႒ာန္းကုုိပဲ ႏုုိင္ေအာင္ပြားမ်ားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခံစားခ်က္မွန္သမွ်ကုုိ အရွိအတုုိင္း ရႈမွတ္ထားႏုုိင္ပါက ခံစားခ်က္ကုုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ဒုုကၡဆုုိတာလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းသြားမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္ရင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လုုိက္ၿပီးမခံစားပစ္ဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သတၱဝါေတြ ၿငိမ္းခ်င္ေပမယ့္ မၿငိမ္းႏုုိင္တာဟာ ဘာေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ လုုိက္လုုိက္ၿပီး ခံစားေနၾကလုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ခံစားရာက စဲြမိသြားၿပီး စဲြမိရာက အဲဒီအစဲြရဲ႕ ခ်ဲ႕ထြင္မႈေနာက္ကုုိ တေကာက္ေကာက္ ပါသြားၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အစဲြေနာက္ကုိလိုုက္ရင္း ကုုိယ့္အစဲြနဲ႔ကုုိယ္ အမွန္ထင္ကာ အလဲြေတြနဲ႔ ၿငိမ္းခ်င္ေပမယ့္ မၿငိမ္းႏုိင္ၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုုိ အလုုိရွိၾကတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ သူတပါးနဲ႔ မၿငိမ္းခ်မ္းကုုိ ကုုိယ့္ကုုိကုုိယ္ အရင္ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ လုုပ္ရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုုိယ့္သႏၲာန္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုုိ တည္ေဆာက္ႏုုိင္ဖုုိ႔ ဘုုရားေပးတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုုိ လုုိက္နာက်င့္သုုံးကာ ခံစားခ်က္မွန္သမွ်ကုုိ အရွိအတုုိင္း ရႈပြားရင္း အစဲြမပါေအာင္သာ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ဘုုရားေပးတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း တင္ျပလုုိက္ရပါတယ္။ 

Read more »

စိတ္ဖိစီးမႈေတြ မ်ားေနတဲ့အခါ


တစ္ေန႔က ႏုိင္ငံျခားမွာ ေရာက္ေနတဲ့ အရင္းႏွီးဆုုံး ဒကာမတစ္ေယာက္နဲ႔ အြန္လုုိင္းမွာ ေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းသူက “အရွင္ဘုုရား မက်ိန္းေသးဘူးလားဘုုရား၊ တပည့္ေတာ္တုုိ႔ဆီမွာ သန္းေခါင္ေက်ာ္လုုိ႔ (၁)နာရီေတာင္ ထုုိးၿပီးသြားၿပီဘုုရား” ဆုုိၿပီးေမးရင္း ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာလာပါတယ္။ ဘုုန္းဘုုန္းလည္း အေတာ္အ့ံၾသသြားတယ္။ “အင္… ဒကာမေရ ဘုုန္းဘုုန္းက မအိပ္ေသးတာမဟုုတ္ဘူး၊ အိပ္ၿပီးလုုိ႔ အ႐ုုဏ္ေတာင္ ဘုုဥ္းေပးၿပီးသြားၿပီ”လုုိ႔ ျပန္ေျပာေတာ့မွ “OH MY BUDDHA”လုုိ႔ဆုုိကာ သူ႔ကုုိယ္သူ ဘုုရားတပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဘုုန္းဘုုန္းကပဲ “ ဒကာမက ခုုခ်ိန္ထိ မအိပ္ေသးဘဲ ဘာလုုပ္ေနတာလဲ”လုုိ႔ ထပ္ၿပီးေမးလုုိက္ေတာ့ “တပည့္ေတာ္ အိပ္မရလုုိ႔ဘုုရား၊ စိတ္ဖိစီးမႈေတြက အရမ္းမ်ားၿပီး အလုုပ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဖိအားေတြနဲ႔ အိပ္လုုိ႔မရဘူးဘုုရား၊ တပည့္ေတာ္မေလ တစ္ခါတခါ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ဒီဘဝမွာ ေနေတာင္မေနခ်င္ေလာက္အာင္ကုုိ ျဖစ္ရပါတယ္ဘုုရား” စသျဖင့္ ျပန္ေျပာလာပါတယ္။ ဒကာမရဲ႕ ခံစားခ်က္အတြက္ ကုုိယ္ခ်င္းစာမိသလုုိ ဒီခံစားခ်က္ေတြ သက္သာေအာင္ ဘုုန္းဘုုန္းလည္း တတ္ႏုုိင္သေလာက္ အားေပးစကား၊ အားေပးတရား ေဟာျဖစ္ခဲ့ရပါေသးတယ္။

ဒါက ဘုုန္းဘုုန္းနဲ႔ နီးစပ္သူေတြရဲ႕ လက္ေတြ႕ခံစားခ်က္ေလးေတြအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနမွာ ဘုုန္းဘုုန္းေျပာခ်င္တာက အဲဒီဒကာမလုုိ ခံစားခ်က္တူ၊ စိတ္ဖိစီးမႈ အပူေတြနဲ႔ တငူငူျဖစ္ေနၾကတဲ့ သူသူငါငါ ပုုဂၢိဳလ္အျဖာျဖာရဲ႕ ခံစားမႈေလးေတြအေၾကာင္း၊ စိတ္ဖိစီးမႈေလးေတြ အေၾကာင္းပဲ  ျဖစ္ပါတယ္။ ဟုုတ္တယ္။ ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အဲဒီဒကာမနဲ႔ ေျပာျဖစ္တုုန္းက ဘုုန္းဘုုန္းက ဘဝဒုုကၡဆုုိတာ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ အဆုုံးစီရင္လုုိက္လုုိ႔ ၿပီးသြားမယ္ဆုုိရင္ ဒုုကၡကုုိယ္စီ ရွိေနၾကတဲ့ သတၱဝါအားလုုံး ဒီလုုိပဲ လုုပ္ေနၾကမွာေပါ့။ အရွင္ဘုုရားတုုိ႔ ကုုိယ္တုုိင္လည္း အဲဒီလုုိ ေျဖရွင္းမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဘဝသံသရာဆုုိတာ ဒီလုုိ မၿပီးဘူးေလ။  ဒုုကၡဆုုိတာ ဒီဘဝ႐ုုပ္ရလုုိ႔ ျဖစ္ရတာဆုုိၿပီး ႐ုုပ္အေကာင္ကုုိ အဟုုတ္ေျပာင္ေအာင္ အဆုုံးစီရင္ေပမယ့္ တကယ္မျပတ္ေသးတဲ့ ကိေလသာေတြက ေနာက္ဘဝ ေနာက္ခႏၶာမွာလည္း ဒီလုုိပဲ ထပ္ျဖစ္ေနမွာဆုုိေတာ့ အဲဒီလုုိ ဘဝသစ္ျဖစ္တုုိင္း ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ အဆုုံးစီရမယ္ဆုုိရင္ ဆုုံးမွာကုုိ မဟုုတ္ေတာ့ပါဘူး၊ တကယ္ျဖစ္သင့္တာက ဒုုကၡကုုိရင္ဆုုိင္၊ စိတ္ဖိစီးမႈကုုိ ယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီး ခံႏုုိင္ရည္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားေနထုုိင္ ေလ့က်င့္ဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္” စသျဖင့္ အားေပးႏွစ္သိမ့္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ 

အမွန္ေတာ့ စိတ္ဖိစီးမႈ ျဖစ္တယ္ဆုုိတာ စိတ္ကအာရုုံေတြရဲ႕ ဆြဲရာကုုိ ပါသြားၿပီး အဲဒီအစဲြတရားေတြမွာ လုုိက္ခံစားေနမိလုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အာရုုံဆုုိတာကလည္း သိတဲ့အတုုိင္းပဲ အဆင္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အသံပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အနံ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အရသာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အေတြ႕အထိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္းရင္လည္းစဲြ၊ မေကာင္းရင္လည္း စဲြေနတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ဘယ္လုုိပဲျဖစ္ျဖစ္ စဲြသြားတယ္ဆုုိရင္ အဲဒီအစဲြဟာ ကုုိယ့္စိတ္ကုုိ သက္ေသာင့္သက္သာ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္ေစတဲ့ သေဘာမရွိပါဘူး။ အစဲြရဲ႕ သေဘာက အစဲြမ်ားေလ အလဲြမ်ားေလပဲ ျဖစ္ကာ စဲြရာေနာက္မွာ ခံစားမႈလည္း ေရာက္လာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုုိ စဲြရာခံစားရာက ကုုိယ္မႏွစ္သက္တဲ့အရာ၊ ကုုိယ္မႀကိဳက္တဲ့အရာ၊ ကုုိယ္သေဘာမက်တဲ့ အရာေတြမွာ ခံစားမိတဲ့အခါ စိတ္မွာအနာရတဲ့အထိ ျဖစ္သြားတတ္တဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ဖိစီးတယ္ဆုုိတာ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေျပာရင္စိတ္အနာ ရသြားျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္မွာနာသြားၿပီဆုုိရင္ သတၱဝါေတြဟာ က်န္တဲ့အနာေတြထက္ကုုိ ပုုိၿပီးခံစားရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္းစစ္ေတာ့ စိတ္ဖိစီးတယ္ဆုုိတာ အာရုုံေတြရဲ႕ စဲြရာေနာက္ကုုိ စိတ္ကလုုိက္မိရာက အဲဒီအစဲြတရားက ကုုိယ့္စိတ္ကုုိ ျပန္ဖိစီးရင္း စိတ္ခံစားခ်က္ျဖစ္ကာ စိတ္မွာအနာရသြားျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒီလုိဆုုိေတာ့ အဲဒီစိတ္ခံစားမႈ အစဲြေတြဟာ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရတာလဲလုုိ႔ ဆုုိရင္ မသိလုုိ႔ ျဖစ္ၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္မွာျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အာ႐ုံေတြ၊ အေတြးေတြ၊ ခံစားမႈေတြကုိ သတိနဲ႔ယွဥ္ၿပီး မသိတဲ့အတြက္ အဲဒီမသိမႈက အစဲြတရားကုိ ျဖစ္ပြားေစတာျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ဆုိတဲ့သေဘာက သိရင္စဲြစရာအေၾကာင္းမရွိဘဲ မသိလုုိ႔ စဲြသြားၾကျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုုိၾကပါစုုိ႔။ အသံဆုုိတဲ့ အာရုုံတစ္ခုုခုုကုုိ အသံဆုုိတဲ့ သေဘာသဘာဝလုုိ႔ မသိတဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒီအသံေပၚမွာလုုိက္စဲြသြားၿပီး ေကာင္းတဲ့အသံ၊ မေကာင္းတဲ့အသံ၊ ႀကိဳက္တဲ့အသံ၊ မႀကိဳက္တဲ့ အသံ၊ ခ်ီးမြန္းသံ၊ ကဲ့ရဲ႕သံ စသျဖင့္ ခံစားမိသြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခံစားမိၿပီဆုုိရင္ ေကာင္းရင္လုုိခ်င္မႈေတြျဖစ္ၿပီး မေကာင္းရင္ မလုုိခ်င္မႈေတြ ျဖစ္ေစကာ လုုိခ်င္တဲ့သေဘာ၊ မလုုိခ်င္တဲ့ သေဘာဆုုိတာ ေလာဘ၊ ေဒါသရဲ႕ သေဘာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသေဘာအတုိင္းပဲ စိတ္ဖိစီးမႈ ျဖစ္တယ္ဆုုိတာဟာလည္း အာရုုံအေပၚမွာ စဲြလန္းမိရာက အဲဒီအစဲြကုိ မသိဘဲ လုိက္ခံစားရာက ဒီခံစားခ်က္က ကုုိယ့္စိတ္ကုုိ ပင္ပန္းေစကာ ဖိအားေတြျဖစ္သြားျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။  အရင္းစစ္ေတာ့ အားလုံးဟာ မသိလုုိ႔ စဲြၾကေတာ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဆုိေတာ့ကား အာရုံေနာက္ကုိ စိတ္ကလုုိက္မိရာက ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ခံစားခ်က္ အစဲြတရားေၾကာင့္ စိတ္မွာဖိအားေတြ၊ အနာေတြ ျဖစ္လာၾကတဲ့ သေဘာမွာ ဒီဖိအားေတြက ႐ုန္းထြက္ႏုုိင္ေအာင္ အျမန္ဆုုံး ႀကိဳးစားၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ပုထုုဇဥ္ သဘာဝ မသိလုုိ႔ စဲြၾကတာ၊ ခံစားၾကတာေတြဟာ ျဖစ္တတ္ေပမယ့္ ဒီသေဘာကုုိ သိလာရင္ေတာ့ အဲဒီဖိအားေတြ၊ ခံစားမႈေတြကေန သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ေလ့က်င့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ဖိစီးလုုိ႔ ဒုုကၡျဖစ္လုုိ႔ဆုုိၿပီး ရုန္းမထြက္ဘဲ ဒီအတုုိင္း လုုိက္ၿပီးခံစားေနမယ္ဆုုိရင္ေတာ့ အဲဒီခံစားမႈက ၾကာရင္ကုုိယ့္ကုုိ အႏုုိင္ယူသြားမွာ အမွန္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီဖိအားေတြ၊ ခံစားမႈေတြကေန အျမန္႐ုန္းထြက္ၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ရုန္းထြက္ၾကမယ္ဆုုိေတာ့ အေကာင္းဆုုံးနည္းက တရားသေဘာနဲ႔ ေျဖဆည္ရာကုုိရွာရင္း ရုန္းထြက္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဝမွာ လူတုုိင္းႀကဳံေတြ ေနၾကရတဲ့ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ ကုုိယ့္မွာႀကဳံေတြ႕ ခံစားေနရၿပီးဆုိရင္ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ အရင္ဆုုံး ကုုိယ္လတ္သန္႔ရွင္းၿပီး တိတ္ဆိတ္ညိမ္သက္တဲ့ ေနရာတစ္ခုုခုုကုုိ ေရြးခ်ယ္ကာ သက္ေသာင့္သက္သာ ရွိတဲ့ ဣရိယာပုုတ္နဲ႔ မ်က္လႊာေလးခ်ၿပီး ကုုိယ့္ရဲ႕အမူအရာေလးကုုိ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ၾကည့္လုုိက္ပါ။ အဲဒီအခုုိက္အတန္႔မွာ အရင္းတုုန္းက ဘာပဲျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့၊ စိတ္မွာဘယ္လုုိ ခံစားမႈမ်ိဳးေတြ၊ ဖိအားေတြပဲ ရွိခဲ့ရွိခဲ့ ေမ့ပစ္ထားလုုိက္ပါ။ ခႏၶာကုုိယ္နဲ႔ စိတ္ကုုိ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္တဲ့ အေနအထားေလးနဲ႔ ျပင္ဆင္ၿပီး ဝင္ေလထြက္ေလေလးကုိ အရွိအတုုိင္းေလးပဲ လုုိက္သိႏုုိင္ေအာင္ သတိကပ္ထားေပးလုုိက္ပါ။ အဲဒီလုုိ လုုိက္ၿပီးသိမွတ္ေနတဲ့အခုုိက္မွာ ေသခ်ာပါတယ္ အေတြးေတြ အမ်ားႀကီးေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။ စိတ္ဓာတ္မက်ပါနဲ႔။ ဒါဟာ သမာဓိနည္းေနေသးလုုိ႔ ျဖစ္တဲ့သေဘာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လြတ္သြားလုုိက္၊ ျပန္မွတ္လုုိက္၊ ျပန္သိလုုိက္ စသျဖင့္ ထပ္ခါထပ္ခါ ဝီရိယေလးေတြထားၿပီး ႀကိဳးစားပြားမ်ားဖုုိ႔ပါပဲ။ ဒါဆုုိရင္ တျဖည္းျဖည္း သမာဓိေလးေတြ တည္လာၿပီး စိတ္အဆင္လည္း ၿငိမ္လာကာ ၾကာေတာ့ ၿငိမ္လာရာကေန ၾကည္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ၾကည္လာရင္ ခုုနကျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္အစဲြဖိအားေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြဟာလည္း အလုုိလုုိ ေပ်ာက္ပ်က္သြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုုိယ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ သတိမလြတ္ေအာင္ သိမွတ္ေနဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနည္းအတုုိင္း စိတ္မွာျဖစ္ေပၚလာသမွ် ခံစားခ်က္ကုုိ သတိကပ္ၿပီး သိမွတ္ေပးႏုုိင္ၿပီဆုုိရင္ ေသခ်ာပါတယ္။ စိတ္ဖိစီးမႈဆုုိတာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေလ်ာ့နည္းသြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အခ်ဳပ္ေျပာခ်င္တာက စိတ္ဖိစီးမႈေတြ၊ စိတ္ဒုုကၡေတြ ျဖစ္ၾကတယ္ဆုုိတာ ကုုိယ့္စိတ္မွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အရာေတြကုုိ မသိလုုိ႔ျဖစ္ၿပီး မသိရာကေန အာရုုံေတြေနာက္ကုုိ စိတ္ကလုုိက္မိကာ စဲြမိရာက ဖိတ္အားေတြျဖစ္၊ ခံစားခ်က္ေတြျဖစ္ရင္း စိတ္မွာအနာေလးေတြ ျဖစ္သြားတဲ့ သေဘာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလုုိဖိစီးမႈေတြ၊ ခံစားမႈေတြ မျဖစ္ရေအာင္ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ သတိကပ္ၿပီး ဘယ္သူကဘာေျပာေျပာ၊ ဘယ္လုုိအသံပဲၾကားၾကား၊ ဘယ္လုုိအာရုံမ်ိဳးပဲလာလာ လုုိက္ခံစားၿပီး လုုိက္မစဲြဖုုိ႔ပဲ ႀကိဳးစားရမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ အရာအားလုုံးဟာ ခဏေလးျဖစ္ေပမယ့္ စဲြေနသမွ် လဲြေနၾကဦးမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလုုိအလဲြ သံသရာမရွည္ေအာင္ အားလုုံးဟာ အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း ၿပီးသြားမွာပါပဲလုုိ႔ ႏွလုုံးသြင္းကာ ခံစားမႈကုုိ ေျဖဆည္ႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီလုုိဆုုိရင္ စိတ္ဖိစီးမႈေတြဟာလည္း သက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္ကာ ခံႏုုိင္ရည္ ရွိလာမွာျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ေျပာလုုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ အစဲြတရားေၾကာင့္ အလဲြမ်ားကာ ဖိအားေတြေအာက္ စိတ္ေတြေရာက္ၿပီး စိတ္မွာနာေနၾကတဲ့ စိတ္ေဝဒနာရွင္ေတြအေနနဲ႔ ဒီဖိအားေတြ၊ ခံစားမႈေတြကေန သက္ေသာက္သက္သာ ႐ုုန္းထြက္ႏုုိင္ၾကဖုုိ႔ ကုုိယ့္စိတ္ကုုိ ျပန္မတ္ စိတ္မွာ သတိကပ္ၿပီး ဘယ္လုုိအာရုုံမ်ိဳးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အစဲြတရားနဲ႔ မခံစားမိေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ကုုိယ့္စိတ္မွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ခံစားမႈ မွန္သမွ်ကုုိ ျဖစ္ေပၚလာဆဲ အခုုိက္မွာ သိႏုုိင္ေအာင္ ရႈမွတ္ပြားမ်ား ေနထုုိင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေစတနာထား၊ ေမတၱာအားနဲ႔ အသိစကား ပါးလုုိက္ရပါတယ္။   

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၂၈)


 ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ စုံမျပႆနာ
 တစ္ေလာက အြန္လုိင္းစာမ်က္ႏွာ တစ္ခုုေပၚမွာ တက္လာတဲ့ ဘုရားစင္နဲ႔ ဘုုရားပုုံေလးကုုိၾကည့္ၿပီး ေအာက္မွာေရးထားတဲ့ မွတ္ခ်က္ေလးတစ္ခုကုိ သတိျပဳမိလုုိက္ပါတယ္။ စာဖတ္သူ တစ္ဦးက ပုုံတင္သူကုိ ဘုုရားစင္မွာ ဘုုရားပန္းအုိးက ႏွစ္အုုိးတည္းပါလားလုိ႔ မွတ္ခ်က္ျပဳထားတာကုိ ပုံပုိင္ရွင္က ႏွစ္အုုိးမဟုုတ္ပါဘူး၊ သုုံးအုုိးပါ မျမင္ရလုုိ႔ပါဆုုိၿပီး ျပန္ေျပာထားၾကပါတယ္။ ဒီမွတ္ခ်က္ေလးေတြကုုိၾကည့္ၿပီး တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ ဗုုဒၶဘာသာဝင္ေတြမွာ ဒီလုုိ စုုံမအယူအဆေလးေတြ ရွိေနတာကုိ သတိျပဳမိျပန္ပါတယ္။ တစ္ခါတုန္းကလည္း ရဟန္းဒကာမတစ္ဦးက ေက်ာင္းကဘုရားခန္းမွာ ဘုရားပန္းအုိးႀကီးေတြလွဴမလုိ႔ အဲဒါႏွစ္အုိးပဲ ရွိေနတဲ့အတြက္ အဆင္ေျပရဲ႕လားဘုုရားလုုိ႔ ေလွ်ာက္ထားဖူးပါတယ္။ လွဴေကာင္းပါတယ္လုုိ႔ေျပာရင္း စိတ္ထဲမွာလည္း ႏွစ္အုုိးတည္းဆုုိရင္ မလွဴေကာင္းဘူး၊ ကုုသုုိလ္မရဘူး၊ အျပစ္ျဖစ္မယ္၊ ဘာျဖစ္မယ္၊ ညာျဖစ္မယ္လုုိ႔မ်ား ထင္ေနသလား မသိပါဘူးလုုိ႔ ကုုိယ့္ဖာသာကုုိယ္ စဥ္းစားေနမိခဲ့ပါေသးတယ္။ 

စကားစပ္လုိ႔ ဘုန္းဘုုန္းတုုိ႔ ေရာက္ေနတဲ့ႏုိင္ငံရဲ႕ ျမန္မာသံ႐ုုံးက အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုုကုိ သြားသတိရမိပါေသးတယ္။ သံ႐ုံးကေနၿပီး ဆရာေတာ္တစ္ပါးထံကုိ သံဃာသုုံးပါး ဆြမ္းစားပင့္ပါတယ္။ အဲဒီတုုန္းက သံဃာေတာ္ေတြလည္း မအားေတာ့ သုုံးပါးမၾကြႏုုိင္ဘဲ ႏွစ္ပါးပဲ ၾကြႏုုိင္မယ့္အေၾကာင္း ျပန္ေျပာေတာ့ ႏွစ္ပါးတည္းဆုိရင္ေတာ့ မထူးပါဘူးဘုုရား ဆရာေတာ္ တစ္ပါးတည္းပဲ ၾကြပါဘုုရားလုုိ႔ အဲဒီဆရာေတာ္ကုုိ ပင့္လုိက္တဲ့အေၾကာင္း ဆရာေတာ္က ဘုုန္းဘုုန္းကုုိ ျပန္ေျပာျပပါတယ္။ သံ႐ုုံးမွာရွိတဲ့ ပညာတတ္ဆုိသူေတြက ဘုုန္းႀကီးပင့္တာေတာင္ သုုံးပါးျဖစ္ေစ၊ ငါးပါးျဖစ္ေစပင့္ခ်င္တဲ့ သေဘာရွိၿပီး ႏွစ္ပါးေလးပါးစတဲ့ စုုံအေရအတြက္ေတြကုုိ မႀကိဳက္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ေနာက္ဆုုံးေတာ့ ႏွစ္ပါးပဲ ၾကြႏုိင္မယ္ဆုုိရင္ေတာ့ တစ္ပါးပဲ ၾကြပါဘုုရားဆုုိၿပီး ပင့္ၾကသတဲ့ေလ။ စုုံမႀကိဳက္ဘဲ မမွႀကိဳက္တဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဘယ္လုုိ အဓိပၺါယ္ေၾကာင့္ ဆုိတာ မသိေပမယ့္ ေသခ်ာတာကေတာ့ သူတုုိ႔စိတ္ထဲမွာ ႏွစ္ပါးေလးပါး စတဲ့ စုုံအေရအတြက္ေတြကုုိ သိပ္သေဘာမက်တဲ့ အေနအထားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အဲဒီလုုိ စုုံမသတ္မွတ္မႈဟာ သိပ္အေရးပါတယ္ဆုုိရင္ ဗုုဒၶတရားေတာ္မ်ားမွာ စုုံအေရအတြက္ေတြနဲ႔ ေဟာထားတဲ့ အဂၤါရပ္ေတြ၊ အခ်က္အလတ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ဥပမာ သစၥာ (၄)ပါး၊ မဂၢင္ (၈)ပါး၊ ပဋိစၥသမုုပၺါဒ္ အဂၤါ (၁၂)ပါး၊ ပ႒ာန္း (၂၄) ပစၥည္းတရားမ်ား စတာေတြဟာ စုုံအေရအတြက္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စုုံအေရအတြက္ဆုုိရင္ မလုုပ္ေကာင္းဘူး၊ မလွဴေကာင္းဘူး၊ မက်င့္ေကာင္းဘူးဆုုိရင္ ဒီတရားေတာ္ေတြလည္း က်င့္ဖုုိ႔မလုုိတဲ့ သေဘာကုုိ ေဆာင္သြားႏုုိင္ပါတယ္။ မအေရအတြက္ေတြမွ ေကာင္းတယ္ဆုုိတဲ့သူေတြ ကပ္ေျပာရရင္ သရဏဂုုံး သုုံးပါးနဲ႔ ငါးပါးသီလကုုိက်ေတာ့ ဘာျဖစ္လုုိ႔ လုုံေအာင္မထိန္းႏုိင္ၾကသလဲဆုုိတာလည္း ေထာက္ျပစရာ ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ ေျပာမယ္ဆုုိရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ အဓိကကေတာ့ အေရအတြက္ထက္ ေစတနာ ရည္ရြယ္ခ်က္က ပုုိၿပီးအခရာက်တယ္ဆုုိတာ သတိျပဳၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

တကယ္ေတာ့ ဒီစုုံမ အယူအဆဟာ ဗုုဒၶတရားေတာ္ေတြနဲ႔ ဘာမွသက္ဆုုိင္တဲ့ အယူအဆပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ေခတ္မွာ ဒီလုုိ စုုံမအယူအဆေလးေတြဟာ ဗုုဒၶဘာသာေတြ ၾကားမွာ ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ေပမယ့္ မသိမသာ မ်ားေနတာကုုိ သတိျပဳမိပါတယ္။ ကုသုုိလ္ေကာင္းမႈ လုုပ္တဲ့အပုုိင္းမွာ သဒၶါတရားနဲ႔ ေစတနာကုုိ အေလးမထားဘဲ အသြင္အျပင္ပုုိင္းကုုိ ဦးစားေပးၿပီး ဘယ္ႏွစ္ပါးမွ၊ ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးမွ၊ ဘယ္ေလာက္မွ၊ ဘယ္ရက္မွ စတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြမွာ ပုုိၿပီးအေလးထားေနၾကတာေတြဟာ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လုုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြဟာ လဲြေနသလုုိ ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ စုုံအေရအတြက္ဆုုိရင္ ဘာျဖစ္တတ္တယ္၊ မအေရအတြက္ဆုုိရင္ ဘယ္လုုိျဖစ္မယ္ စတဲ့ အစဥ္အလာ ယုုံၾကည္ခ်က္ေတြဟာ ဗုုဒၶဘုုရား ေဟာၾကားခ်က္ေတြနဲ႔ေတာ့ လဲြေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပညတ္သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ မကင္းလွတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ပညတ္ကုုိ ပယ္ဖုုိ႔မျဖစ္ႏုုိင္ေပမယ့္ ေကာင္းမႈကုုသုုိလ္ လုုပ္တဲ့အပုုိင္းမွာေတာ့ ပညတ္အေရအတြက္ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြထက္ ေစတနာသဒၶါတရားက အဓိကဆုုိတာ သတိျပဳၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာကီေဗဒင္လကၡဏာ ဆရာေတြေၾကာင့္ ဒီလုုိ စုုံမသတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ျဖစ္ရတယ္ဆုုိရင္လည္း ေလာကီေရးနဲ႔ ကုုသုုိလ္ေရးမွာ တဲြသြားေနတာေတာ့ မေကာင္းလွပါဘူး။ 

ဆုုိလုုိတာက အလွဴဒါန ျပဳတဲ့အပုုိင္း၊ ကုုသုုိလ္လုုပ္တဲ့ အပုုိင္းေတြမွာ ဘယ္ႏွစ္ပါးမွ၊ ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးမွ၊ ဘယ္ႏွစ္ခုုမွ စတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကုုိ ဦးစားေပးၿပီး လုုပ္ေနၾကတာေတြဟာ ဘုုရားအလုုိအက် ေစတနာ၊ သဒၶါတရားကုုိ အဓိကထားတဲ့ အယူအဆနဲ႔ လဲြေနၾကတဲ့အတြက္ ဒီလုုိစုုံမ အယူအဆေလးေတြကုုိ အေလးမထားဘဲ ကုုိယ္လုုပ္တဲ့ ေကာင္းမႈအလုုပ္အေပၚမွာ အေရအတြက္ထက္ ေစတနာ သဒၶါတရားကုုိသာ အေကာင္းဆုုံး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳး၊ ဘယ္ႏွစ္ပါး စသျဖင့္ လွဴႏုုိင္တာထက္ လွဴတဲ့အခုုိက္မွာ ေစတနာသုုံးတန္ ျပဌာန္းၿပီး ကုုသုုိလ္အက်ိဳးကုုိ အျပည့္အဝ ရေအာင္ လွဴႏုုိင္ၾကဖုုိ႔ ေလ့က်င့္ၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ဆုုိလုုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကုုိ ဦးစားေပးၿပီး အႏွစ္သာရထက္ အသြင္အျပင္ပုုိင္းကုုိ အေလးထားၾကတဲ့ ဗုုဒၶဘာသာဝင္ေတြ အေနနဲ႔ အလွဴဒါန ျပဳၾကတဲ့အခါ ေစတနာ သဒၶါတရားထက္ သုုံးပါးငါးပါး စတဲ့ မအေရအတြက္မွာ အေလးထားေနၾကတာေတြဟာ ကုုသုုိလ္ေရးထက္၊ ေလာကီေရးေတြကုုိ ဦးစားေပးေနသလုုိ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီအယူအဆေတြဟာ ဘုုရားအလုုိအက် အယူအဆေတြ မဟုုတ္ဘဲ ကုုသုုိလ္ေရးမွာ အဓိကနဲ႔ သာမညလဲြသလုုိ ျဖစ္တယ္ဆုုိတာ သတိျပဳဆင္ျခင္ရင္း အေရအတြက္ သတ္မွတ္ခ်က္ထက္ ေစတနာသဒၶါတရား အားေကာင္းျပည့္ဝေအာင္သာ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုုအျဖစ္ မီးေမာင္းထုုိး တင္ျပလုုိက္ရပါတယ္။ 

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား