ေတာင္းဖုိ႔ထက္ ေရွာင္ဖုိ႔က အဓိက…

မၾကာေသးခင္က ျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားမွာေရာက္ေနတဲ့ ဒကာတစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္ၿပီး ေလွ်ာက္ထားလာပါတယ္။ သူက “ဘုန္းဘုန္းဘုရား တပည့္ေတာ္ေမးေလွ်ာက္စရာ နည္းနည္းရွိလုိ႔ပါဘုရား၊ လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးရက္ေလာက္က တပည့္ေတာ္ရဲ႕ အေမဆုံးသြားပါတယ္။ အခုဆုိရင္ေတာ့ အသုဘ ခ်ေနေလာက္ပါၿပီ၊ အေမဆုံးသြားတဲ့အေၾကာင္း သိရေတာ့ တပည့္ေတာ္မွာ အေတြးေပါင္းစုံ ဝင္ေနခဲ့ပါတယ္။ အေဝးႀကီးကုိေရာက္ေနတဲ့ တပည့္ေတာ္မွာ မိဘေတြ စားဝတ္ေနေရး အဆင္ေျပေစဖုိ႔ ပစၥည္းဝတၳဳရွာေဖြ ေပးႏုိင္ေပမယ့္ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် ျပဳစုခြင့္ မရခဲ့ဘူး ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္၊ အေဝးေရာက္ေနတဲ့ တပည့္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ဘဝဟာ ေတာ္ေတာ္ကုိ ဝဋ္ေကၽြးႀကီးပါလားလုိ႔လည္း မၾကာမၾကာ စဥ္းစားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ဘဝဟာ ျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ ျဖစ္ေနတာေတြက တျခားစီကုိ ျဖစ္ေနရပါတယ္၊ အဲဒါဘယ္လုိ အကုသုိလ္ေတြေၾကာင့္ ဒီလုိျဖစ္ေနၾကရၿပီး ေနာင္ဆုိရင္ အဲဒီလုိမျဖစ္ရေအာင္ ဘာကုသုိလ္ေတြလုပ္ၿပီး ဘယ္လုိဆုေတာင္းရမလဲဆုိတာ တပည့္ေတာ္ကုိ မိန္႔ၾကားေပးပါဘုရား”လုိ႔ ေမးေလွ်ာက္လာပါတယ္။ သူ႔အေမးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘုန္းဘုန္းအေနနဲ႔ အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ ေျပာျပရင္း အကုသုိလ္ဝဋ္ေကၽြးေတြရဲ႕ သေဘာနဲ႔ ဒီလုိအကုသုိလ္ဝဋ္ေကၽြးဆုိတာ ဆုေတာင္းဖုိ႔ထက္ မလုပ္ဘဲ ေရွာင္ဖုိ႔က အဓိကက်တဲ့အေၾကာင္း စသျဖင့္ ရွင္းျပေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ ျဖစ္ေနတာ တျခားစီပဲ ျဖစ္ေနၾကတာကုိ ေတြ႕ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဆႏၵနဲ႔ဘဝ တစ္ထပ္တည္းမက်ဘဲ ဘဝေနာက္ကုိ ဆႏၵမေရာက္တာေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိေနၾကမွာပါ။ တစ္ခုလုိခ်င္ရင္ တစ္ခုကုိ စြန္႔လႊတ္ၾကရတဲ့ သေဘာေတြ ရွိေနၾကတဲ့အတြက္ တစ္ခ်ိဳ႕က ဒီလုိအျဖစ္ေတြကုိ မလုိခ်င္ၾကေတာ့တဲ့ သေဘာေတြ ရွိေနတတ္ၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ႀကီးလုိက္တဲ့ဝဋ္ေကၽြးရယ္လုိ႔ ေျဖဆည္ရာမရ ျဖစ္ၾကရၿပီး ဒီလုိအျဖစ္ဆုိးေတြက အျမန္ဆုံး လြတ္ၾကဖုိ႔ ေတာင္းဆုေလးေတြ ေခၽြေလ့ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ ခက္တာက ပါးစပ္ကေတာင္းေနၾကေပမယ့္ လုပ္တဲ့အလုပ္ေတြက မေကာင္းၾကဘဲ ျဖစ္ေနၾကေတာ့ ေတာင္းတုိင္းလည္းမရ၊ လုပ္တုိင္းလည္း မလွဘဲ ျဖစ္ေနရတဲ့ သေဘာရွိေနတတ္ၾကပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အကုသုိလ္ဝဋ္ေကၽြးဆုိတာ ဆုေတာင္းေန႐ုံနဲ႔ ေက်ေပ်ာက္တဲ့ သေဘာမဟုတ္ပါဘူး။ ဆုေတာင္းေန႐ုံနဲ႔ ေနာင္မအက်ိဳးမေပးေတာ့တဲ့ သေဘာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီဝဋ္ေကၽြးေတြ ေနာင္ေရာက္မလာေအာင္ အကုသုိလ္ကုိ မလုပ္ဘဲေနမွ ရတဲ့သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြ၊ မေကာင္းတဲ့အက်ိဳးေတြ မျဖစ္ေအာင္ ဆုေတာင္းေန႐ုံနဲ႔ေတာ့ ဒီအက်ိဳးေတြက ေက်ေပ်ာက္သြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အလုပ္တစ္ခုဟာ ေစတနာပါပါနဲ႔ လုပ္မိရင္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈကုိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ မေကာင္းတဲ့ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈေတြ မျဖစ္ဖုိ႔ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြ မလုပ္မိဖုိ႔ပဲ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးေခါင္းေခါက္ၿပီးမွ ကန္ေတာ့ပါဆုိသလုိမ်ိဳး မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြ လုပ္ၿပီးမွ ေက်ပါေစဆုိတာမ်ိဳးကေတာ့ ေနာင္မွတတဲ့ေနာင္တပဲ ျဖစ္ေနေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အကုသုိလ္ရဲ႕ တန္ျပန္သေဘာဟာ မေရာက္လာေအာင္ ဆုေတာင္းေနတာထက္ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနထုိင္ျခင္းက အေကာင္းဆုံး ကာကြယ္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ကံကံရဲ႕ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္မႈ၊ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ သေဘာအရ ေစတနာပါပါနဲ႔ လုပ္တဲ့အလုပ္တုိင္းမွာ တန္ျပန္အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈက ရွိေနၾကၿမဲျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္ေကာင္းမွာ ေစတနာေကာင္းထားၿပီး လုပ္ရင္ ေကာင္းက်ိဳးကုိ ရေစမွာျဖစ္သလုိ အလုပ္ဆုိးမွာ ေစတနာပါပါနဲ႔ လုပ္ရင္လည္း မေကာင္းက်ိဳးက ေရာက္လာမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေစတနာပါပါနဲ႔ လုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္တစ္ခုဟာ အက်ိဳးမေပးရေသးခင္ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတတ္တဲ့ သေဘာမရွိေသးဘဲ အခါအခြင့္ သင္တဲ့အခါ၊ အက်ိဳးေပးခ်ိန္ က်တဲ့အခါမွာ သက္ေရာက္မႈက ျဖစ္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိေလသာကုန္သြားလုိ႔ ရဟႏၲာ ျဖစ္သြားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကံအက်ိဳးေပးေတြကုိ ျဖတ္ေတာက္ၿပီး ျဖစ္တဲ့အတြက္ သက္ေရာက္မႈ မရွိႏုိင္ေတာ့ေပမယ့္ သာမန္ပုထုဇဥ္ေတြ အတြက္ေတာ့ အခါအခြင့္သင့္ရင္ ေရာက္လာေနမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အရင္းစစ္ေတာ့ ဒီကံေတြေရာက္လာတာဟာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ လုပ္ခဲ့ၾကလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကံအက်ိဳးေပးေတြ ေရာက္လာတဲ့အခါ ေကာင္းကံအက်ိဳးေပး ေရာက္လာမႈမွာ အထူးေျပာစရ မရွိေပမယ့္ မေကာင္းကံေတြ သက္ေရာက္မႈရွိလာတဲ့ အခါမွာေတာ့ သတၱဝါ အေတာ္မ်ားမ်ားက ေၾကာက္ရြံ႕လာတတ္ၾကပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးေပးေတြ ေရာက္လာတဲ့အခါက်မွ ဒုကၡတရားနဲ႔ ေသျခင္းတရားအေပၚမွာ တုန္လႈပ္လာတတ္တဲ့ သေဘာရွိၾကပါတယ္။ အဲဒီအခါမွ ေျခမကုိင္မိ လက္မကုိင္မိဘဲ ဟိုေျပးဒီေျပးကာ နီးစပ္ရာေတြမွာ ေတာင္းဆုေလးေတြ ေခၽြၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိဆုိးက်ိဳးေတြ အျမန္ေပ်ာက္ေစဖုိ႔၊ ေနာင္မေရာက္ေစဖုိ႔ စသျဖင့္ ဝဋ္ေကၽြးေျပဘုရားဆုိလား၊ ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရားဆုိလား စတဲ့ ေစတီေလးေတြမွာ သြားၿပီးေတာ့ ေတာင္းခ်င္ရာေတာင္းေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ခဲ့ၿပီးမွ ေတာင္းေနၾကတာထက္စာရင္ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားတာက အေကာင္းဆုံး ကာကြယ္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းကံနဲ႔ မေကာင္းကံရဲ႕ ျခားနားခ်က္က ႏိႈင္းမရေအာင္ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ဆုေတာင္းေနၾကတာထက္စာရင္ မေကာင္းတာကုိေရွာင္ၿပီး ေကာင္းတာကုိ ေဆာင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားတာက ပုိၿပီးလက္ေတြ႕က်တဲ့ အလုပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဝဋ္ေတြႀကီးလုိ႔ အျပစ္ေတြႀကီးမွာကုိ ေၾကာက္ၿပီး ဒီလုိမ်ိဳးေနာင္မျဖစ္ေအာင္ ေတာင္းဆုေတြ ေခၽြေနၾကတာထက္စာရင္ ဒီလုိဝဋ္ေကၽြးေတြ ျဖစ္ေစမယ့္ အလုပ္မ်ိဳးေတြ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္တာက သဘာဝက်တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မေကာင္းက်ိဳးေတြ မျဖစ္ေအာင္ ေတာင္းျခင္းထက္ အဲဒါေတြကုိ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ျခင္းက သဘာဝက်ၿပီး ေရွာင္ေန႐ုံနဲ႔ မၿပီးဘဲ သူနဲ႔ဆန္႔က်င္ဘက္ ေကာင္းတာေတြကုိ ေဆာင္ႏုိင္ေအာင္လည္း ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း အျပစ္ေတြေက်ၿပီး အႏွစ္ေတြ ေဝႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘုရားရွင္တုိင္း မိန္႔မွာေတာ္မူတဲ့ စကားသုံးခြန္းရွိပါတယ္။ မေကာင္းတာကုိေရွာင္ၿပီး ေကာင္းတာကုိေဆာင္ဖုိ႔၊ ၿပီးေတာ့ ကုိယ့္စိတ္ကုိ ကုိယ္ျဖဴစင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ ဆုိတဲ့ စကားသုံးခြန္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစကားေတာ္မ်ားဟာ သုံးခြန္းတည္းဆုိေပမယ့္ အလြန္ေလးနက္ က်ယ္ျပန္႔လွပါတယ္။ လုိက္နာဖုိ႔ခက္သလုိ လုိက္နာႏုိင္ရင္လည္း အျပည့္အဝ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုိ ျဖစ္ေစတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြဟာ ေစတနာပါပါ၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ လုပ္မိရင္ အကုသုိလ္ အဆင့္ကုိေက်ာ္ၿပီး ဝဋ္ေကၽြး အဆင့္အထိ ေရာက္သြားတတ္ကာ အကုသုိလ္ကုိ ကုသုိလ္နဲ႔ ေခ်ဖ်က္ႏုိင္ေပမယ့္ ဝဋ္ကုိေတာ့ ေက်ေအာင္ဆပ္မွပဲ ျပတ္ေစေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဝဋ္မွာအၿမဲ ငရဲမွာ အပလုိ႔ ဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္လုပ္တဲ့ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြဟာ ဝဋ္အဆင့္ကုိ ေရာက္သြားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဆုေတာင္းေန႐ုံနဲ႔ မေက်ေပ်ာက္ႏုိင္ဘဲ ျပန္လည္ေပးဆပ္ၿပီးမွ ေက်ေပ်ာက္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ၿပီးမွ ေတာင္းေနၾကတာထက္စာရင္ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္လုိက္တာက အေကာင္းဆုံးလုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶလက္ထက္က ေဗာဓိကုမာရ အမည္ရတဲ့ မင္းသားတစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ ဒီမင္းသားဟာ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး သားသမီးမထြန္းကားဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ မင္းသားဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိ ဆြမ္းပင့္ကပ္ပါတယ္။ ဆြမ္းမကပ္ခင္ ဘုရားရွင္ ျပႆဒ္ေပၚကုိ ၾကြေတာ္မူမယ့္ ေနရာမွာ ေကာ္ေဇာအနီးခင္းၿပီး ႀကိဳတင္ဆုေတာင္း အဓိ႒ာန္ျပဳထားလုိက္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ ဒီအခင္းေပၚက နင္းၿပီးၾကြရင္ သားသမီး ရပါေစလုိ႔ သူက ဆုေတာင္းထားပါတယ္။ သူအဓိ႒ာန္ျပဳ ဆုေတာင္းတာကုိ သိလည္းသိ သူ႔ရဲ႕အတိတ္ကံ ဝဋ္ေကၽြးကုိလည္း သိေတာ္မူတဲ့ ဘုရားရွင္က ေကာ္ေဇာအခင္းကုိ ဖယ္လုိက္ဖုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ မင္းသားကလည္း ဘုရားရွင္ကုိ နင္းသြားေစလုိပါတယ္။ အႀကိမ္ႀကိမ္ေတာင္းပန္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျငင္းဆုိၿပီး ဘုရားရွင္က “မင္းသားအေနနဲ႔ အတိတ္ဘဝတစ္ခုမွာ သေဘၤာပ်က္ၿပီး ကၽြန္းတစ္ကၽြန္းကုိ ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္ စားေရးေသာက္ေရးအတြက္ အဲဒီကၽြန္းေပၚမွာရွိတဲ့ ငွက္ဥေတြကုိ ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကၾကာ ႏိႈက္ယူစားေသာက္ခဲ့တဲ့ အကုသုိလ္ဝဋ္ေကၽြး ရွိခဲ့တဲ့အတြက္ သားသမီး မရႏုိင္ေၾကာင္း” မိန္႔ေတာ္မူၿပီး တရားေဟာေတာ္မူခဲ့တဲ့ သာဓက ရွိခဲ့ပါတယ္။

ဒီအေၾကာင္းကုိၾကည့္ရင္ ဘုရားရွင္နဲ႔ တုိက္႐ုိက္ေတြ႕ႀကဳံရတဲ့ သူေတြေတာင္မွ အကုသုိလ္ဝဋ္ေၾကြးကုိ ဆုေတာင္းလုိ႔ မရႏုိင္၊ မေက်ႏုိင္ ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္ဆုိတာကုိ သတိျပဳဆင္ျခင္ႏုိင္ပါတယ္။ အတိတ္ကံ အက်ိဳးေပးပါလာရင္ ဘယ္သူေခ်ဖ်က္ဖ်က္ မပ်က္ႏုိင္တဲ့အတြက္ က်န္ခဲ့တဲ့ အတိတ္ေၾကြးေတြကေတာ့ ရွိပါေစေတာ့။ အခုလက္ရွိဘဝမွာပဲ ဒီလုိအကုသုိလ္အေကၽြးေတြ မျဖစ္ရေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မလုိခ်င္တဲ့အရာ၊ မျဖစ္ခ်င္တဲ့အရာ၊ မရခ်င္တဲ့ ရလာဘ္ေတြဟာ ဆုေတာင္းေနဖုိ႔ထက္ ဒီအရာေတြကုိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ အလုပ္ေတြကုိ မလုပ္ဘဲ ေရွာင္လုိက္တာက အေကာင္းဆုံးနဲ႔ အေသခ်ာဆုံး ေရြးခ်ယ္မႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကံရဲ႕အက်ိဳးေပးကုိ ႀကိဳတင္ကာကြယ္ျခင္း၊ ႀကိဳတင္လုပ္ယူလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက အခုလက္ရွိေတြ႕ႀကဳံေနၾကရတဲ့ မေကာင္းတဲ့ရလာဘ္ေတြ၊ မေကာင္းတဲ့အက်ိဳးေပးေတြဟာ အတိတ္ဘဝတစ္ခုခုက ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ အကုသုိလ္ေတြရဲ႕ အက်ိဳးရလာဘ္ျဖစ္ေနၿပီး ဒီရလာဘ္ေတြ ေနာင္မေတြ႔ဖုိ႔ ဆုေတာင္းေနတာထက္စာရင္ ဒီလုိရလာဘ္မ်ိဳးကုိ ျဖစ္ေစတဲ့ အလုပ္ေတြကုိ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းက အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေတာင္းဖုိ႔ထက္ ေရွာင္ဖုိ႔က အေရးႀကီးေၾကာင္း ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ မေကာင္းတာကုိေရွာင္ၿပီး႐ုံနဲ႔ မၿပီးေသးဘဲ ေကာင္းတာေတြ ေရာက္လာဖုိ႔အတြက္ အေကာင္းေတြကုိလည္း ေဆာင္ထားဖုိ႔လည္းလုိေၾကာင္း အသိေပးလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘာေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မေကာင္းတာေတြ ႀကဳံလာတဲ့အခါ ဒီအရာေတြ မေရာက္လာဖုိ႔ ဆုေတာင္းေလ့ ရွိၾကတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ ၿပီးခဲ့တာေတြကုိထားၿပီး လက္ရွိရရွိေနတဲ့ အေျခအေနကုိပဲ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး အခုလုိ မလုိခ်င္တဲ့အရာေတြ ေနာင္ေရာက္မလာရေအာင္ ဘာမျဖစ္ရပါလုိ၏၊ ဘယ္လုိျဖစ္ပါရေစ စသျဖင့္ ဆုေတာင္းေနဖုိ႔ထက္ အဲဒီအရာေတြကုိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ အလုပ္ေတြကုိ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္ဖုိ႔ပဲ ႀကိဳးစားၾကပါလုိ႔ အသိေပးစကား ေျပာၾကားရင္း မေကာင္းမႈကုိေရွာင္ၿပီး ေကာင္းမႈကုိေဆာင္ၾကဖုိ႔ ေစတနာစကား ေမတၱာအားျဖင့္ တုိက္တြန္းလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

အမွန္ပင္ မဂၤလာရွိခဲ့ပါ၏



၂၉-၅-၂၀၁၁ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔၊ မေန႔က ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ စိတၱသုခ ျမန္မာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွာ ဆရာ ကန္ေတာ့ပဲြနဲ႔ စာေပ ေဆြးေႏြးပဲြေလး က်င္းပျပဳလုပ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဆရာဒကာ ညီညာေပါင္းစုလုိ႔ ေကာင္းမႈေတြ ျပဳလုပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကတဲ့ စိတၱသုခ အဖဲြ႕သားမ်ားရဲ႕ ဒီကုသုိလ္ပဲြကေတာ့ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းမႈ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြထဲက မတူညီတဲ့ တမူထူးျခား ကုသုိလ္တရား ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ စိတၱသုခ အဖဲြ႕သားမ်ားအတြက္ ထူးျခားတဲ့ ကုသုိလ္ပဲြလုိ႔ ဆုိရတာက အခုဒီပဲြမွာ အေဝးက ၾကြေရာက္လာတဲ့ ႏုိင္ငံေက်ာ္ စာေရးဆရာ ဆရာေဖျမင့္နဲ႔ ႏုိင္ငံေက်ာ္ ပန္းခ်ီကာတြန္းဆရာ ဆရာေအာ္ပီက်ယ္တုိ႔ တက္ေရာက္ခ်ီးျမွင့္ၾကတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သင္ဆရာျမင္ဆရာၾကားဆရာ စတဲ့ ဘယ္လုိဆရာမ်ိဳးကုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တစ္လုံးတစ္ပါဒ အသိမွ်ေပးၾကတဲ့ ဆရာမ်ားဟာ ေက်းဇူးၾကီးမားၾကတဲ့ ဆရာသမားမ်ားပဲ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိတဲ့အတုိင္း အခုလုိ ဆရာသမားမ်ား ၾကြေရာက္လာခဲ့ျခင္းဟာ တကယ့္ကုိပဲ အက်ိဳးတရား၊ ေက်းဇူးတရား မ်ားခဲ့ၾကပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာဆုိ ဒီလုိအနီးကပ္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေတြ႕ဆုံဖုိ႔ဆုိတာ မလြယ္လွတဲ့ ဆရာမ်ားနဲ႔ အခုလုိ အေဝးတေနရာမွာ နီးကပ္စြာ ရွိခြင့္ရတာ တစ္ခုေလာက္နဲ႔ကုိပဲ ေက်နပ္စရာ ေကာင္းေနၿပီလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရတဲ့ အေျခအေနကေနၿပီး ဆရာမ်ားရဲ႕ အသိေပးစကား ဘဝအတြက္ အားျဖစ္ေစမယ့္ အဆုံးအမမ်ားကုိပါ နားၾကားခြင့္ ရခဲ့ၾကတဲ့အထိ အေကာင္းဆုံး အခြင့္အေရးကုိ ရရွိခဲ့ၾကတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ အခ်ိဳေပၚသကာေလာင္း ေဖာ္မျပႏုိင္ေအာင္ ပီတိေလာင္းခဲ့တဲ့ ပဲြေလးလုိ႔ ဆုိရတာျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာဝန္တစ္ျဖစ္လဲ စာေရးဆရာ၊ အေျချမင့္ၿပီး အေနတင့္ေနတဲ့ ဆရာေဖျမင့္နဲ႔ အင္ဂ်င္နီယာ တစ္ျဖစ္လဲ ကာတြန္းဆရာ၊ အေတာ္ပီတဲ့ ဆရာေအာ္ပီတုိ႔ရဲ႕ စာေပဆုိင္ရာ ေဆြးေႏြးမႈေလးေတြကလည္း ဘဝမွာ ဘယ္လုိမွကုိ တန္ဘုိးျဖတ္လုိ႔ မရတဲ့ မွတ္သားလုိက္နာစရာ ႏွလုံးသား အာဟာရေလးမ်ား ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ေမးသူကေမး၊ ေျဖသူကေျဖ၊ နာသူကနာ၊ မွတ္သူကမွတ္နဲ႔ ၾကည့္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းဟာ (၃)နာရီဆုိတဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာ ၿပဳံးေပ်ာ္စရာေတြပဲ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။

ေပ်ာ္တၿပဳံးၿပဳံး ေမာ္မဆုံး ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ စိတၱသုခ အဖဲြ႕သားမ်ားရဲ႕ ဆရာကန္ေတာ့ပဲြနဲ႔ စာေပေဟာေျပာပဲြမွာ လွဴသမွ်အလွဴ၊ ေျပာသမွ်စကား၊ ၾကားသမွ်အသံ၊ ျမင္သမွ်အရာေတြဟာ ကုသုိလ္ျဖစ္စရာ၊ စိတ္ၾကည္ႏူးစရာ၊ ပီတိျဖစ္စရာေတြနဲ႔ပဲ အစအဆုံး လႊမ္းမုိးထားခဲ့တဲ့အတြက္ မေန႔ကျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ ပြဲေလးကုိ အမွန္ပင္ မဂၤလာ ရွိတဲ့ပဲြေလးလုိ႔ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔က ဆုိရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ပူဇာစ ပူဇေနယ်ာနံ ဧတံမဂၤလ မုတၱမံ ပူေဇာ္ထုိက္တဲသူကုိ ပူေဇာ္ျခင္းဟာ မဂၤလာတစ္ပါးလုိ႔ ရွင္ေတာ္ဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့အတုိင္း အပူေဇာ္ခံ၊ အကန္ေတာ့ခံ ဆရာမ်ားျဖစ္တဲ့ ဆရာေဖျမင့္နဲ႔ ဆရာေအာ္ပီက်ယ္တုိ႔ဟာ မိမိတုိ႔ထက္ အသက္သိကၡာဂုဏ္ဝါ ႀကီးလြန္းလွတဲ့ ဆရာသမားမ်ား ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္လည္း အပူေဇာ္ခံထုိက္ေနတဲ့အျပင္ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ၾကတဲ့ စိတၱသုခ အဖဲြ႕သားမ်ား အေနနဲ႔လည္း ကတညဴတ ကတေဝဒီ သူတပါးရဲ႕ ေက်းဇူးတရားကုိ သိတတ္ၿပီး ျပန္ဆပ္ၾကျခင္းဟာ မဂၤလာတရားတစ္ခုပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း လက္ေတြ႕ေလာင္းက ထင္ရွားျပခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ ဆရာနဲ႔တပည့္ အမွန္ပင္ မဂၤလာေတြနဲ႔ ျပည့္ေနခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ႏွစ္ဖက္စုံတဲ့ မဂၤလာပဲြေလး ျဖစ္ခဲ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ စိတၱသုခ အဖဲြ႕သားမ်ားရဲ႕ ဆရာကန္ေတာ့ပဲြနဲ႔ စာေပေဆြးေႏြးပဲြဟာ အမွန္ပင္ မဂၤလာရွိတဲ့ပဲြေလးလုိ႔ ဆုိရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

မဂၤလာပါ ရွိ႐ုံမကဘဲ ပညာေတြပါ ရွိေစဖုိ႔ အၾကင္နာအျပည့္နဲ႔ ေဟာေျပာေဆြးေႏြးေပးခဲ့ၾကတဲ့ ဆရာေဖနဲ႔ ဆရာက်ယ္တုိ႔ရဲ႕ ေသြဖယ္မသြားတဲ့ ေဖက်ယ္စကားေတြကလည္း မရည္ရြယ္ပဲ မွတ္သားစရာေတြ ျဖစ္ေနခဲ့ၾကတဲ့ အတြက္ ဆရာမ်ားအျပန္မွာ က်န္ခဲ့ၾကတဲ့ အသံေတြက ေကာင္းလုိက္တာ၊ မွန္လုိက္တာစသျဖင့္ ေျပာမဆုံးေအာင္ ရွိေနခဲ့ၾကျပန္ပါတယ္။ အေၾကာင္းမကုန္လုိ႔ ေပါင္းဆုံႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ေနာင္ႏွစ္ေတြမွာလည္း ဒီထက္ပုိၿပီး အေကာင္းေတြစုံေအာင္ ႀကိဳးစားေနမယ့္အေၾကာင္း စိတၱသုခ အဖဲြ႕သားမ်ားက ထပ္ေလာင္းၿပီး ဆရာမ်ားထံ အမွားစကား ပါးလုိက္ၾကသလုိ မအားတဲ့ၾကားက အားေတြျပခဲ့ၾကတဲ့ ဆရာသမားမ်ားကလည္း အားေတြမက်ခင္ အမွားေတြကုိျပႏုိင္ဖုိ႔ အခ်ိန္ေပးကာ ေရးကာျပေနၿပီး မေႏွးမၾကာ ၾကြလာႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါမည့္အေၾကာင္း အားသစ္ေတြ ေလာင္းသြားခဲ့ၾကပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မေန႔က က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ စိတၱသုခ အဖဲြ႕သားမ်ားရဲ႕ ဆရာကန္ေတာ့ပဲြနဲ႔ စာေပေဆြးေႏြးပဲြေလး ကေတာ့ တစ္မူထားျခားတဲ့ ကုသုိလ္ပဲြေလးနဲ႔ ပညာေပးပဲြေလးျဖစ္ကာ မဂၤလာရွိတဲ့ ပဲြတစ္ပဲြ ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆုိတာကေတာ့ လက္ေတြ႕တက္ေရာက္ ဆင္ႏြဲခဲ့ၾကတဲ့ သူအားလုံးရဲ႕ ရင္ထဲက အမွန္တရားျဖစ္ခဲ့ၿပီး အမွတ္တရေတြထဲက အမွတ္ရစရာ အေကာင္းဆုံးတစ္ခုအျဖစ္ ကမၺည္းတြင္ရစ္ခဲ့ပါေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ကာ ဂုဏ္ျပဳလုိက္ပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၂၁)...

အေသထြက္ အရွင္ထြက္နဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ
ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမ်ားၾကားမွာ အေသထြက္၊ အရွင္ထြက္ကိစၥက ေတာ္ေတာ္ကုိ အေျပာမ်ားၿပီး အယုံအၾကည္လည္း မ်ားေနတာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ တစ္ခါတေလ ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ ဟုိဟုိဒီဒီ ၾကြတဲ့အခါ ကားဂိတ္ရထားဂိတ္ေတြမွာ ဘုရားပုံ၊ ဘုန္းႀကီးပုံ၊ ဘုိးေတာ္ဘြားေတာ္ပုံေတြ လုိက္ေရာင္းတဲ့ ေစ်းသည္မ်ားရဲ႕ “ဒီဆရာေတာ္က ႏွစ္ဘယ္ႏွစ္ေထာင္ ရွိၿပီ၊ ဒီပုံက ဟုိအရွင္ထြက္ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ပုံ၊ ဒီဆရာေတာ္ႀကီးက ဘယ္လုိထြက္ရပ္ေပါက္တာ၊ ဒီပုံကုိ ပူေဇာ္ရင္ ဘာျဖစ္မယ္၊ ညာျဖစ္မယ္” စသျဖင့္ ေျပာဆုိကာ လွည့္လည္ ေရာင္းခ်ေနတဲ့ အသံေတြကုိ ၾကားရတတ္သလုိ တစ္ခါတစ္ခါလည္း ဒကာဒကာမအခ်ိဳ႕နဲ႔ စကားေျပာရင္း “ဘယ္ဆရာေတာ္ႀကီးကေတာ့ ဘယ္လုိထြက္ရပ္ေပါက္သြားတာ၊ သူတုိ႔ကုိးကြယ္တဲ့ ဘယ္ဘုန္းႀကီးကေတာ့ အရွင္ထြက္ထြက္သြားတာ၊ ဘယ္ဆရာေတာ္ႀကီးကေတာ့ ပ်ံေတာ္မူသြားတာ ၾကာေပမယ့္ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးက မပုတ္မသုိးဘဲ ခုခ်ိန္ထိ ေခါင္းရိတ္ေပးေနရတာ၊ လက္သည္းေျခသည္းေတြ ညႇပ္ေပးေနရတာ” စသျဖင့္ ေျပာဆုိ ေလွ်ာက္ထားသံကုိလည္း နားေထာင္ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ႀကဳံရင္ႀကဳံသလုိ ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာျပေပးျဖစ္ေပမယ့္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာအမ်ားရဲ႕ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ အေသထြက္၊ အရွင္ထြက္လုိ႔ေခၚတဲ့ ထြက္ရပ္ေပါက္ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ယုံၾကည္မႈေတြကေတာ့ ရွိၿမဲရွိေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိးတာက လဲြေနတာကုိ လဲြေနမွန္းမသိတာကုိက နည္းနည္းေလးကုိ လဲြေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဘယ္သူမဆုိ အေသပဲထြက္ထြက္၊ အရွင္ပဲထြက္ထြက္ ဒါဟာ အသက္ထြက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အသက္ထြက္တယ္ဆုိတာ ေသတာကုိ ေျပာတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဗုဒၶဘာသာအလုိအရ သတၱဝါ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ေသတယ္ဆုိတာ နာမ္သက္႐ုပ္သက္ ႏွစ္ခုလုံးခ်ဳပ္သြားတာကုိပဲ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။ နာမ္႐ုပ္ ႏွစ္ပါးနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ သတၱဝါမွန္သမွ် ဘဝတစ္ခု နိဂုံးခ်ဳပ္သြားတယ္ဆုိရင္ ဒါဟာနာမ္သက္႐ုပ္သက္ ႏွစ္ခုလုံး ခ်ဳပ္သြားတာကုိ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္သတၱဝါ မွန္သမွ် လူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရဟန္းသံဃာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘုရားပေစၥကပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေသဆုံးသြားၾကတဲ့အခါ အကုန္လုံး နာမ္သက္႐ုပ္သက္ ေသသြားၾကတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေသသြားၾကတဲ့ သတၱဝါမွန္သမွ် အရွင္ထြက္သြားတယ္၊ အေသထြက္သြားတယ္ဆုိတာ မရွိႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ေသၿပီးမွ ဘယ္လုိလာျပတယ္၊ ဘယ္မွာရွိေနတယ္ စတာေတြ ျဖစ္လာတယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ ေသၿပီးေနာက္ဘဝ ေရာက္သြားၿပီးမွ ထင္ရွားလာတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ုပ္သာေသၿပီး နာမ္ကမေသဘဲ တစ္ျခားဘဝကုိ ကူးေျပာင္းသြားတာလုိ႔ ယူဆခဲ့မယ္ဆုိရင္ ဗုဒၶဘာသာ အလုိနဲ႔ မကုိက္ညီဘဲ ဝိညာဥ္ကုိ လက္ခံတဲ့သေဘာ၊ အတၱကုိ လက္ခံတဲ့သေဘာ ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာမွာ အတၱဝိညာဥ္ဆုိတာ မရွိဘဲ နာမ္နဲ႔႐ုပ္ပဲ ရွိတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိ သတိျပဳရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ ဘဝကူးသြားတယ္ဆုိတာ ဘာကကူးတာလဲလုိ႔ ေမးစရာ ရွိပါတယ္။ ဒီအေမးအတြက္ေတာ့ မေသခင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ ကံအစြမ္းေတြက ကူးတာလုိ႔ပဲ ေျဖရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ထားပါေတာ့။ ေျပာခ်င္တာက အေသထြက္ အရွင္ထြက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္မ်ား၊ ရဟႏၲာ မေထရ္ႀကီးမ်ား စတဲ့ သီလသမာဓိ ပညာ အားေကာင္းတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား အားလုံးဟာ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြား၊ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳေတာ္မူသြားတဲ့အခါ အမ်ားထင္ေနသလုိ အရွင္ထြက္ ထြက္သြားၾကတာ မဟုတ္သလုိ အေသထြက္လည္း ထြက္သြားၾကတာ မဟုတ္ဘဲ နာမ္သက္႐ုပ္သက္ ေသသြားၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ နာမ္႐ုပ္ႏွစ္ခုလုံး ေသသြားၾကတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မေသခင္ ေပ်ာက္သြားတယ္၊ ပ်ံေတာ္မူသြားေပမယ့္ ႐ုပ္ကမေသဘဲ ဒီအတုိင္းပဲ ရွိေနတယ္ စတာေတြလည္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒါဆုိရင္ တစ္ခ်ိဳ႕ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ ႐ုပ္အေလာင္းေတြက ဘာေၾကာင့္ ဆံေတာ္ေတြ ရွည္လာရတာလဲ၊ မပုတ္မသုိးဘဲ ရွိေနရတာလဲ၊ ေျခသည္းလက္သည္းေတြ ဘာေၾကာင့္ ထြက္လာရတာလဲ စသျဖင့္ ေမးစရာ ရွိပါတယ္။ ဒီလုိသေဘာေတြကုိ လက္ေတြ႕ျမင္လုိ႔လားလုိ႔ ေမးရင္အေတာ္မ်ားမ်ားက တဆင့္စကားနဲ႔ ဆင့္ပြားၾကတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ လက္ေတြ႕ျမင္ေတြ႕တာ ဆုိရင္လည္း ဒါဟာ အကယ္၍ ရဟႏၲာ မေထရ္ႀကီးမ်ား အေနျဖင့္ မေသခင္ အဓိ႒ာန္ တစ္ခုခု ျပဳေတာ္မူသြားတဲ့အခါ၊ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိ ခ်ီးေျမႇာက္လုိတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ အဲဒီ ရဟႏၲာမ်ားရဲ႕ အဓိ႒ာန္ခ်က္အတုိင္း က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ႐ုပ္အေကာင္ဟာ တည္တံ့ေနတတ္တာမ်ိဳး ရွိတတ္တဲ့အတြက္ ဒီလုိ အဓိ႒ာန္မ်ိဳးေၾကာင့္လုိ႔ပဲ ေယဘုယ် မွတ္ယူထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကလည္း အေတာ္ကုိ ျဖစ္ခဲတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ အေသထြက္၊ အရွင္ထြက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စဥ္းစားစရာ အခ်က္အခ်ိဳ႕ ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ဗုဒၶစာေပကုိ နားလည္မႈလဲြၿပီး အသုံးျပဳတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဒီလုိအေသထြက္ အရွင္ထြက္ အယူအဆမ်ိဳး ျဖစ္လာတာလုိ႔လည္း ယူဆႏုိင္ၾကပါတယ္။ ဗုဒၶစာေပမွာ နိဗၺာန္အမ်ိဳးအစား ႏွစ္မ်ိဳးရွိေၾကာင္း ျပဆုိထားပါတယ္။ အဲဒီႏွစ္မ်ိဳးက သဥပါဒိေသသနိဗၺာန္နဲ႔ အႏုပါဒိေသသနိဗၺာန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သဥပါဒိေသသ နိဗၺာန္ဆုိတာ ခႏၶာအၾကြင္းရွိတဲ့ နိဗၺာန္ျဖစ္ၿပီး အႏုပါဒိေသသနိဗၺာန္ဆုိတာ ခႏၶာအၾကြင္းမရွိေတာ့တဲ့ နိဗၺာန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက ကိေလသာကုန္ခမ္း ရဟႏၲာျဖစ္သြားတဲ့ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္မ်ားနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ နိဗၺာန္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ ကိေလသာကုန္ခမ္း ရဟႏၲာျဖစ္သြားေပမယ့္ ပရိနိဗၺာန္မျပဳေသးတဲ့ အခ်ိန္မွာ သဥပါဒိေသသ နိဗၺာန္ကုိ ရရွိခံစားေနတာ ျဖစ္ၿပီး ရဟႏၲာဘဝနဲ႔ ပရိနိဗၺာန္ျပဳသြားၿပီဆုိရင္ ဒါဟာ ခႏၶာကုိယ္အၾကြင္းအက်န္ မရွိေတာ့တဲ့ အႏုပါေဒသသနိဗၺာန္ကုိ ရရွိသြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက သက္ရွိထင္ရွား ရဟႏၲာမ်ားဟာ ပရိနိဗၺာန္မျပဳေသးတဲ့အတြက္ ခႏၶာကိုယ္ ရွိေနေသးေပမယ့္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳသြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ ဒီ႐ုပ္ခႏၶာလည္း ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားေတာ့တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ခႏၶာကုိယ္လည္း အၾကြင္းမရွိေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္မ်ားရဲ႕ ခႏၶာအၾကြင္းရွိ၊ မရွိတဲ့ နိဗၺာန္သေဘာေတြေၾကာင့္ အသက္ရွိေနေသးေပမယ့္ ကိေလသာေတြက ထြက္ၿပီးျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ရွင္ေနေပမယ့္ ထြက္ၿပီးတဲ့သေဘာ၊ ပရိနိဗၺာန္ျပဳသြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ ခႏၶာကုိယ္လည္း အၾကြင္းမရွိ ေသသြားတာ ျဖစ္လုိ႔ ကိေလသာလည္းေသ၊ ခႏၶာလည္းေသသြားတဲ့ အေသထြက္သြားတဲ့ သေဘာမ်ိဳးေတြေၾကာင့္ အေသထြက္ အရွင္ထြက္ေတြလုိ႔ ဆုိတာျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီလုိ အဓိပၸါယ္မ်ိဳးဆုိရင္ေတာ့ ရဟႏၲာနဲ႔ အေသထြက္ အရွင္ထြက္ ျပႆနာက အေထြအထူး ေျပာစရာ မရွိႏုိင္ပါဘူး။ အဲလုိမွမဟုတ္ဘဲ မေသခင္ ထြက္သြားၾကတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ ဗုဒၶဘာသာ အယူအဆေတြနဲ႔ လဲြေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အခ်ဳပ္ေျပာခ်င္တာက ဘုရားရွင္အပါအဝင္ ဧတဒဂ္ရ ရဟႏၲာမ်ားအားလုံးဟာ အေသထြက္သြားတယ္၊ အရွင္ထြက္သြားတယ္ဆုိတာ မရွိဘဲ အားလုံးပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္ မူသြားတဲ့အခါ နာမ္႐ုပ္အားလုံး ခ်ဳပ္သြားၾကတာေတြပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီေန႔ေခတ္ ထင္ေနၾကသလုိ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ အရွင္ထြက္သြားတယ္၊ ဘယ္သူကေတာ့ အေသထြက္သြားတယ္စတဲ့ ထြက္ရပ္ေပါက္ အယူအစေတြဟာ စာေပအဖြင့္ေတြအရ လဲြေနၾကတာေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘယ္သူမဆုိ နိဗၺာန္ မရေသးသမွ် ေသၿပီးေနာက္မွာ ဘဝအသစ္မွာ ျဖစ္ၾကရမွာျဖစ္ၿပီး အဲဒီဘဝအသစ္ကေန ဘဝေဟာင္းရဲ႕ အေၾကာင္းေတြကုိ ထင္ရွားျပရင္လည္း ဒါဟာ အရွင္ထြက္သြားလုိ႔ မဟုတ္ဘဲ ဘဝအသစ္ကေန ထင္ရွားျပျခင္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ နိဗၺာန္ရသြားၿပီဆုိရင္ေတာ့ ဘဝအဆုံးသတ္သြားၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘဝအသစ္ဆုိတာလည္း မရွိေတာ့သလုိ လာၿပီးထင္ရွားျပတယ္ဆုိတာလည္း မရွိေတာ့ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ သိေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ နာလည္းၿပီး နားလည္မႈလဲြေနၾကတဲ့ အေသထြက္ အရွင္ထြက္ အလဲြေတြကုိလည္း မလဲြရေအာင္ သတိေဆာင္ၿပီး ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ကာ စဥ္းစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း လဲြေနတတ္တဲ့အလဲြ တစ္ခုအျဖစ္ အသိေပးတင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

ဒယ္ဂူး စာေပေဆြးေႏြးဝုိင္း အသိေပးဖိတ္ၾကားျခင္း


၂၀၁၁ ကုိရီးယား စာေပပဲြက်င္းပေရး ေကာ္မတီႏွင့္ စိတၱသုခ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း အက်ိဳးေဆာင္မ်ား၏ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ စီစဥ္ေဆာင္ရြတ္ထားသည့္ ႏုိင္ငံေက်ာ္ စာေရးဆရာ ဆရာေဖျမင့္ ႏုိင္ငံေက်ာ္ ပန္းခ်ီကာတြန္းဆရာ ဆရာေအာ္ပီက်ယ္ႏွင့္ ကုိရီးယားႏုိင္ငံ ေအာက္ပုိင္းရွိ စာေပခ်စ္ခင္သူတုိ႔၏ စာေပေဆြးေႏြးဝုိင္းႏွင့္ ဆရာတပည့္ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာ ေတြ႕ဆုံၾကမည့္ စုံညီပဲြကုိ ေအာက္ပါ အစီအစဥ္အတုိင္း က်င္းပျပဳလုပ္မည္ ျဖစ္ပါသျဖင့္ ရပ္နီးရပ္ေဝးရွိ ေရႊညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွစ္မအေပါင္းအား အတူတကြ ပါဝင္ဆင္ႏြဲႏုိင္ဖုိ႔ ၾကြေရာက္ၾကပါရန္ ေလးစားစြာ အသိေပး ဖိတ္ၾကားအပ္ပါသည္။

ေန႔ရက္ = ၂၉-၅-၂၀၁၁ (တနဂၤေႏြေန႔)
အခ်ိန္ = ေန႔လယ္ ၂နာရီမွ ၅နာရီအထိ
ေနရာ = စိတၱသုခ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း

မွတ္ခ်က္။ ။
ဆရာမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးပဲြသုိ႔ ၾကြေရာက္လာၾကေသာ ပရိတ္သတ္အေပါင္းအား စိတၱသုခ လူမႈကူညီေရး အသင္းႏွင့္ ကုိသက္ႏုိင္+မသင္းသင္းေဌးတုိ႔မွ လဘက္ရည္ႏွင့္ ေကာ္ျပန္႔လိပ္ေၾကာ္မ်ားျဖင့္ ေကၽြးေမြးဧည့္ခံမည္ ျဖစ္ပါသည္။
ရည္ညြန္း = ဟန္းဂုရြာ

Read more »

လစဥ္ေဟာၾကား ျမတ္တရား (၄)

အေဟာင္းလည္းစား အသစ္လည္းပြား
လစဥ္က်င္းပ ျပဳလုပ္လာခဲ့တဲ့ တစ္လတစ္ႀကိမ္ အထူးတရားပဲြနဲ႔ ေရႊျမန္မာေတြ႕ဆုံပဲြကုိ ဒီလမွာလည္း ၂၂-၅-၂၀၁၁ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔မွာ အစဥ္မျပတ္ က်င္းပျပဳလုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အလွဴပဲြဆက္ေတြ မ်ားတဲ့အခါ တနဂၤေႏြေန႔ေတြမွာေတာင္ အလုပ္ဆင္းေနရတဲ့ သူေတြအတြက္ ပင္ပန္းၿပီး မအားမလပ္ျဖစ္မွာဆုိးလုိ႔ တနဂၤေႏြေန႔တုိင္း မလုပ္ဘဲ တစ္လတစ္ခါေလာက္ လုပ္ၾကဖုိ႔ စီစဥ္ထားေပမယ့္ အခုလမွာေတာ့ မထင္မွတ္တဲ့ နာေရးပဲြေတြက ေပၚလာခဲ့တဲ့အတြက္ တနဂၤေႏြေန႔တုိင္းလုိလုိ ေက်ာင္းမွာပဲြက မျပတ္ဘဲ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပုံမွန္က်င္းပေနက် တရားပဲြကုိလည္း မပ်က္ေအာင္ လုပ္ဖုိ႔ရည္မွန္းထားတာဆုိေတာ့ တရားခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္ေတြကလည္း မအားတဲ့ၾကားက အထူးႀကိဳးစားၿပီး လာေရာက္နာယူ မွတ္သားၾကပါတယ္။ ဒီတစ္လ တရားပဲြမွာ ထူးထူးျခားျခား မဂၤလာဦးဆြမ္းေကၽြး အလွဴရွင္ေတြရဲ႕ ပံ့ပုိးလွဴဒါန္းမႈကလည္း ရွိလာျပန္ေတာ့ မဂၤလာဇနီးေမာင္ႏွံနဲ႔ မဂၤလာေဆာင္ၿပီးသူေတြ၊ မဂၤလာေဆာင္မယ့္သူေတြ အတြက္ပါ မွတ္သားနာယူႏုိင္မယ့္ တရားတစ္ပုဒ္ကုိ ေရြးထုတ္ၿပီး ေဟာၾကားေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလရဲ႕ လစဥ္ေဟာၾကား ျမတ္တရားရဲ႕ မွတ္သားဖြယ္ တရားေတာ္ကုိလည္း “အေဟာင္လည္းစား၊ အသစ္လည္းပြား”ဆုိတဲ့ အမည္ေလးနဲ႔ ေဟာၾကားခ်ီးျမႇင့္ေပး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီတရားေတာ္ဟာ ေက်ာင္းအမႀကီး ဝိသာခါနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ေဟာၾကားေပးျဖစ္တဲ့ တရားေတာ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဒၵိယၿမိဳ႕၊ ေမ႑ကသူေ႒းရဲ႕ ေျမး၊ ဓနဥၥယသူေ႒းနဲ႔ သုမနေဒဝီတုိ႔ရဲ႕ သမီးျဖစ္တဲ့ ဝိသာခါဟာ ဘဒၵိယၿမိဳ႕ကုိ ၾကြေတာ္မူလာတဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတာ္ကုိ နာၾကားၿပီး အသက္ (၇)အရြယ္မွာပဲ ေသာတာပန္ တည္သြားခဲ့တဲ့ ဘုရားတပည့္ အမ်ိဳးေကာင္းသမီး တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ အရြယ္ေရာက္တဲ့အခါ ဝိသာခါတစ္ေယာက္ မိဘသေဘာတူညီမႈေၾကာင့္ မိစၧာဒိ႒ိျဖစ္တဲ့ မိဂါရသူေ႒းရဲ႕သား ပုဏၰဝဎုန သူတုိ႔သားနဲ႔ အေၾကာင္းပါကာ လက္ထပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ မဂၤလာေဆာင္ၿပီး လင္ေယာက်္ားရဲ႕ေနာက္ကုိ လုိက္သြားရမယ့္ သမီးဝိသာခါကုိ ဖခင္ျဖစ္သူ ဓနဥၥယသူေ႒းက အမွာစကား ဆယ္ခြန္းကုိ မွားၾကားလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီစကား ဆယ္ခြန္းက
၁။ အတြင္းမီးကုိ အျပင္မထုတ္ဖုိ႔
၂။ အျပင္မီးကုိ အတြင္းမသြင္းဖုိ႔
၃။ ေပးကမ္းေသာသူကုိသာ ေပးကမ္းဖုိ႔
၄။ မေပးကမ္းေသာသူကုိ မေပးကမ္းဖုိ႔
၅။ ေပးကမ္းေသာသူကုိလည္းေကာင္း၊ မေပးကမ္းေသာသူကုိလည္းေကာင္း ေပးကမ္းဖုိ႔
၆။ ခ်မ္းသာစြာ ေနထုိင္ဖုိ႔
၇။ ခ်မ္းသာစြာ စားေသာက္ဖုိ႔
၈။ ခ်မ္းသာစြာ အိပ္ဖုိ႔
၉။ မီးကုိလုပ္ေကၽြးဖုိ႔နဲ႔
၁၀။ အိမ္တြင္းနတ္ကုိ ပူေဇာ္ဖုိ႔
ဆုိတဲ့ စကားဆယ္ခြန္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ပုိင္းမွာ ဒီစကားဆယ္ခြန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဝိသာခါက ရွင္းျပေပးခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးတဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္မ်ား အေနနဲ႔ အတြင္းမီးကုိ အျပင္မထုတ္ဖုိ႔ လုိသလုိ အျပင္မီးကုိလည္း အတြင္းမသြင္းဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒီမွာေျပာလုိတဲ့ အတြင္းအျပင္ မီးဆုိတာ ကုိယ့္ရဲ႕အိမ္တြင္းက ျပႆနာ၊ လင္ေယာက္်ား၊ ဇနီးမယားနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ မေကာင္းတဲ့ အျပစ္မ်ားကုိ အျပင္တြင္ ဟုိေျပာဒီေျပာမေျပာဖုိ႔နဲ႔ အျပင္မွာၾကားလာတဲ့ အိမ္တြင္းျပႆနာမ်ား အေၾကာင္း၊ လင္ေယာက်္ား၊ ဇနီးမယားတို႔ရဲ႕ မေကာင္းတဲ့ အေျပာအဆုိမ်ား အေၾကာင္းကုိလည္း အိမ္တြင္းကုိ ယူေဆာင္မလာဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ေပးကမ္းတဲ့သူကုိ ေပးကမ္းၿပီး မေပးကမ္းတဲ့သူကုိ မေပးကမ္းနဲ႔ ဆုိတာက ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကုိ ေခ်းငွါးၿပီး ကတိအတုိင္း တိတိက်က် ျပန္လည္ေပးကမ္းတဲ့ သူေတြကုိ ေပးကမ္းဖုိ႔လုိၿပီး ေခ်းငွါးၿပီး မေပးဘဲထားတဲ့ သူေတြကုိ မေပးကမ္းဖုိ႔လုိေၾကာင္းနဲ႔ ေပးသည္ျဖစ္ေစ၊ မေပးသည္ျဖစ္ေစ ေပးကမ္းရမယ္ဆုိတာက ေဆြးမ်ိဳးဉာတိမ်ားထဲမွ မရွိဆင္းရဲလွတဲ့ အမ်ိဳးအေဆြမ်ားကုိ သူတုိ႔ျပန္လည္ေပးႏုိင္သည္ျဖစ္ေစ မေပးႏုိင္သည္ျဖစ္ေစ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ေပးကမ္းရမယ္လုိ႔ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခ်မ္းသာစြာ ေနထုိင္ရမယ္ဆုိတာက လင္ေယာက်္ား၊ ေယာကၡမမ်ားနဲ႔ လူႀကီးသူမမ်ား ေရွ႕မွာ မ႐ုိမေသမျဖစ္ဖုိ႔၊ အထက္ေအာက္ပုံစံမ်ိဳး မျဖစ္ဖုိ႔နဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ ေနတတ္ဖုိ႔၊ ခ်မ္းသာစြာ စားေသာက္ရမယ္ဆုိတာက အစားအေသာက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လင္ေယာက်္ားနဲ႔ ေယာကၡမ လူႀကီးသူမမ်ားအရင္ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား စားေသာက္တာမ်ိဳး မျဖစ္ေစဘဲ ျပည့္စုံလုံေလာက္စြာ စီမံဖန္တီးကာ အျပစ္မျဖစ္ေအာင္ စားေသာက္တတ္ဖုိ႔ျဖစ္ၿပီး၊ ခ်မ္းသာစြာအိပ္ရမယ္ဆုိတာက ဇနီးမယားရဲ႕ ဝတၱရားအတုိင္း လင္ေယာက်္ားလူႀကီးသူမမ်ား အရင္ေစာေစာစီးစီး မအိပ္ဘဲ အိပ္ရာထခ်ိန္မွာေတာ့ ေစာေစာစီးစီး ထဖုိ႔လုိ႔ေၾကာင္း ေျပာလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ မီးကုိ လုပ္ေကၽြးရမယ္ဆုိတာက ကုိယ့္ရဲ႕လင္ေယာက်္ားကုိ မျဖစ္မေန အေရးႀကီးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္လုိ၊ ႀကီးမားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္လုိ အေလးထားၿပီး လုပ္ေကၽြးရမယ္လုိ႔ ဆုိလုိတာျဖစ္ၿပီး အိမ္တြင္းနတ္ကုိ ပူေဇာ္ရမယ္ဆုိတာက ႏွစ္ဘက္မိဘမ်ားကုိ အိမ္တြင္းနတ္လုိ႔ သေဘာထားၿပီး ႐ုိေသေလးစားစြာ ေထာက္ပံ့ပူေဇာ္ ေကၽြးေမြးျပဳစုေပးရမယ္လုိ႔ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖခင္ႀကီးမွာလုိက္တဲ့ စကားဆယ္ခြန္းကုိ ဝိသာခါက ဒီအတုိင္း ရွင္းျပေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ျပႆနာက ေသာတာပန္နဲ႔ မိစၧာဒိ႒ိ တစ္မိသားစုတည္း ျဖစ္ေနၿပီး တစ္အိမ္ထဲမွာ အတူေနေနရတဲ့ အျဖစ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဝိသာခါဟာ အသက္ (၇)ႏွစ္အရြယ္တည္းက ေသာတာပန္ ျဖစ္ေနခဲ့ေပမယ့္ လင္ေယာက်ာ္းနဲ႔ ေယာကၡမမ်ားကေတာ့ ေရွးအစဥ္အလာတည္းကာ အဝတ္မဝတ္တဲ့ တကၠဒြန္းမ်ားကုိ ကုိးကြယ္လာခဲ့ၾကတဲ့ အျဖစ္ပါ။ ဒီလုိ ကိုးကြယ္ရာ မတူဘဲ တစ္အိမ္တည္း ျဖစ္ေနတာက နားလည္မႈ မရွိရင္ တစ္ေန႔မဟုတ္တစ္ေန႔ ျပႆနာ ျဖစ္တတ္တဲ့ အျဖစ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုိဆုိးတာက ရတနာသုံးပါးနဲ႔ ကံကံရဲ႕ အက်ိဳးကုိ အၾကြင္းမဲ့ယုံၾကည္သြားတဲ့ ေသာတာပန္ျဖစ္တဲ့ ဝိသာခါမွာ မိစၧာဒိ႒ိ အိမ္ေရာက္လာၿပီးမွ ရတနာသုံးပါးနဲ႔ ေဝးကြာလာတဲ့အခ်က္က အဆုိးဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မလြန္ဆန္ႏုိင္တဲ့ အေနအထားအရ ဝိသာခါဟာ ကုိယ္လုပ္ရမယ့္ ဝတၱရားကုိပဲ ေက်ပြန္ေအာင္ လုပ္ေပးေနရေပမယ့္ စိတ္မွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္တင္းက်ပ္ေနတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။

တစ္ေန႔ ဝိသာခါဟာ ေယာကၡမျဖစ္တဲ့ ဓနဥၥယ သူေ႒းႀကီး ထမင္းစားေနတာကုိ ေဘးမွေနၿပီး ယပ္ခပ္ေပးေနခ်ိန္ အိမ္ေရွ႕မွာ ရဟန္းတစ္ပါး ဆြမ္းခံၾကြလာတာနဲ႔ ႀကဳံေတြ႕ပါေတာ့တယ္။ ရဟန္းေတာ္ကုိျမင္ေတာ့ ဝိသာခါတစ္ေယာက္ ဝမ္းသာအားရ ဖူးေမွ်ာင္ၿပီး ရွိသမွ်ဆြမ္းဆြမ္းဟင္ေတြ ေလာင္းလွဴလုိလွေပမယ့္ အနားမွာရွိေနတဲ့ ေယာကၡမရဲ႕ မသိသလုိ ေနေနမႈ၊ သေဘာမတူတဲ့ အေျခအေနေတြ ရွိေနမႈေၾကာင့္ လက္အုပ္ခ်ီၿပီးေတာ့ပဲ “အရွင္ဘုရား ကန္ေတာ့ဆြမ္းပါဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ ေယာကၡမက အေဟာင္းကုိသာ စားေနတဲ့ အေဟာင္းစားျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆြမ္းမေလာင္းႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနလုိ႔ပါဘုရား” လုိ႔ ေလွ်ာက္ထားလုိက္ရပါတယ္။ ဝိသာခါရဲ႕ ကန္ေတာ့ဆြမ္းကုိ အလွဴခံၿပီး ရဟန္းေတာ္လည္း ၾကြသြားပါတယ္။ ျပႆနာက ဝိသာခါေျပာတဲ့ အေဟာင္းစား ဆုိတဲ့စကားက ေယာကၡမကုိ အေတာ္ေဒါသ ထြက္ေစခဲ့တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ မိဂါရသူေ႒းဟာ သူ႔ကုိဝိသာခါက မေကာင္းတဲ့အရာ၊ အေဟာင္းေတြကုိ စားတယ္ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္နဲ႔ ေျပာတယ္ဆုိၿပီး ရပ္မိရပ္ဖမ်ားေရွ႕မွာ ျပႆနာ ရွာလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ဝိသာခါက သူေျပာတဲ့ အေဟာင္းစားဆုိတာ တျခားအဓိပၸါယ္ကုိ ဆုိလုိတာ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ မိဂါရသူေ႒းဟာ အတိတ္ဘဝေတြက လုပ္ခဲ့တဲ့ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ အရွိန္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ခ်မ္းသာမႈ ကုသုိလ္အေဟာင္းကုိသာ စားေနၿပီး အခုဘဝမွာ ဘာကုသုိလ္ေကာင္းမႈမွ မျပဳဘဲ ေနေနတဲ့ အျဖစ္ကုိ ရည္ရြယ္၍သာ ေျပာဆုိျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္လည္ေျဖရွင္းခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ မိဂါရသူေ႒းဟာ သူ႔ရဲ႕စြပ္စဲြခ်က္ေတြ မွားယြင္းၿပီး ဝိသာခါ အလုိက် ရတနာသုံးပါးကုိ ကုိးကြယ္ခြင့္ျပဳကာ သူကုိယ္တုိင္လည္း ဘုရားတရားနာၿပီး ဗုဒၶဘာသာ အျဖစ္ခံယူကာ ဒါနသီလဘာဝနာ ကုသိုလ္အလုပ္ေတြကုိ ႀကိဳးစားလုပ္လာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါက အေဟာင္းစား ဆုိတဲ့စကားနဲ႔ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ဝိသာခါနဲ႔ မိဂါရတုိ႔ရဲ႕ ဇာတ္ေၾကာင္း တစ္စိတ္တစ္ေဒသပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ေျပာလုိတာက မဂၤလာဇနီးေမာင္ႏွံကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေဟာၾကားေပးခဲ့တဲ့ ဒီတရားေတာ္မွာ ဘဝတစ္ခု တည္ေထာင္ဖန္တီးၾကသူမ်ား အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး ဘဝခရီး ဆက္သြားၾကမည့္သူမ်ား အေနနဲ႔ ဝိသာခါရဲ႕ အေဖက သမီးကုိ မွားလုိက္တဲ့ ဆုံးမစကားေတြကုိ မိမိတုိ႔ဘဝမွာလည္း လက္ေတြ႕လုိက္နာက်င့္သုံးၾကည့္ၾကဖုိ႔နဲ႔ ရရွိလာတဲ့ ဘဝမွာ အေဟာင္းကုိပဲ စားေနလုိ႔မျဖစ္ဘဲ အသစ္လည္းပြားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားႏုိင္ၾကဖုိ႔ အသိေပး ေျပာလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္တစ္ခု ေရရွည္တည္တံ့ဖုိ႔မွာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး အျမင္ၾကည္ၾကဖုိ႔၊ ဝတၱရားေတြ ေက်ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ေရးတည္တ့ံဖုိ႔ အေရးမွာ အတြင္းအျပင္မီးေတြကုိ ထုတ္သြင္းထုတ္ယူ မလုပ္ဖုိ႔ အထူးသတိျပဳရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္အလုပ္၊ ကုိယ့္တာဝန္ကုိ ကိုယ္စီေက်ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ျပႆနာမ်ားကုိ မရွာမိၾကဖုိ႔ လုိအပ္လွပါတယ္။ ေနထုိင္သြားလာ စားေသာက္မႈေတြက အစ အရာရာမွာ အျပစ္မရွိေအာင္နဲ႔ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ ခ်ီးေျမႇာက္ရမယ့္ အရာေတြမွာ တတ္ႏုိင္သမွ် ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေနထုိင္ေလ့က်င့္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ အိမ္ေထာင္တစ္ခုဟာ ျပႆနာ ျဖစ္စရာ သိပ္မရွိလွဘူးလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ဝိသာခါကုိ မွာတဲ့စကားေတြ ဆုိေပမယ့္ လက္ေတြ႕ဘဝမွာ ယူသင့္လုိက္နာသင့္တာေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္ ဒီအဆုံးအမေတြကုိ အသုံးခ်ၿပီး အိမ္ေထာင္တစ္ခု သာယာလွပေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္က အေဟာင္းစားၿပီး အသစ္ပြားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ့္ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အတိတ္အတိတ္က ျပဳလုပ္ေစာင့္ထိန္းခဲ့တဲ့ ေကာင္းတဲ့ကံေတြေၾကာင့္ လူဘဝကုိရလာ၊ ရလာတဲ့ လူဘဝမွာလည္း မိဘေကာင္း၊ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္း၊ ကုိယ္လက္အဂၤါေကာင္းေတြ ျဖစ္ခဲ့ရၿပီး အထုိက္အေလ်ာက္ ေနႏုိင္စားႏုိင္ သြားႏုိင္လာႏုိင္ စတာေလးေတြ ျဖစ္လာခဲ့တာေတြဟာ တကယ္ေတာ့ အတိတ္ရဲ႕ အက်ိဳးေပးေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အတိတ္ဆုိတာ က်န္ခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီအက်ိဳးေပးေတြဟာလည္း အေဟာင္းေတြပဲ ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အတိတ္ေကာင္းခဲ့လုုိ႔ အေဟာင္းေကာင္းခဲ့ရတဲ့ အေပၚမွာ ဒီအေဟာင္းေတြကုိပဲ သာယာကာ ေက်နပ္ေနၾကလုိ႔ မျဖစ္ျပန္ပါဘူး။ အေဟာင္းေတြပဲ စားၿပီးအေဟာင္းေတြ ကုန္သြားမယ္ဆုိရင္ မေကာင္းဘုံကုိလည္း သြားႏုိင္ေသးတဲ့အတြက္ အေဟာင္းခ်ည္းပဲ စားေနလုိ႔မျဖစ္ဘဲ အသစ္လည္း ပြားေပးၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အတိတ္က လုပ္ခဲ့တဲ့ ဒါနသီလဘာဝနာ အလုပ္ေဟာင္းေတြရဲ႕ အက်ိဳးေပးေဟာင္းေတြကုိ ဆထက္မက တုိးပြားရေအာင္ ဒီဘဝမွာလည္း အသစ္အသစ္ေတြ မ်ားမ်ားထပ္လုပ္ၾက၊ မ်ားမ်ားထပ္ပြားၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အခုစားေနတာေတြဟာ အေဟာင္းေတြ ျဖစ္ေနၿပီး ေနာင္စားဖုိ႔အတြက္ကေတာ့ အခုလုပ္မွရမယ့္ အသစ္ေတြ ျဖစ္လာမွာျဖစ္လုိ႔ အေဟာင္းလည္းစားရင္း အသစ္လည္း ပြားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အတိတ္က လုပ္ခဲ့တဲ့ ဒါနသီလဘာဝနာ အေဟာင္းေတြကုိ အတုယူၿပီး ဒီဘဝမွာလည္း တတ္ႏုိင္သမွ် ဒါနသီလဘာဝနာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ အသစ္ေတြကုိလည္း ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း အေဟာင္းလည္းစား အသစ္လည္း ပြားရာ အမွန္အစစ္ ျဖစ္လာၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ဘဝသံသရာ အဆုံးမသပ္ၾကေသးတဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြအဖုိ႔ အတိတ္အနာဂတ္ပစၥဳပၸန္ ကာလေတြမွာ အခ်ိန္တုိင္းက တန္ဘုိးရွိေနၿပီး အလုပ္တုိင္းက အေရးႀကီးတဲ့အတြက္ ကုိယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္ေတြဟာ အနာဂတ္ဘဝ သံသရာအတြက္လည္း ထည့္တြက္ၿပီး လုပ္ၾကရမွာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ လက္ရွိဘဝကုိ မ႑ိဳင္ျပဳကာ အတိတ္ရဲ႕ အက်ိဳးကုိ ခံစားရင္း အနာဂတ္အတြက္လည္း ရင္းႏွီးၾကဖုိ႔နဲ႔ အတိတ္ကလုပ္ခဲ့တဲ့ ကံအက်ိဳးေပးေတြေလာက္နဲ႔ ေက်နပ္မေနၾကဘဲ အနာဂတ္အတြက္လည္း လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တဲ့ အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ရင္း ေရရွည္အက်ိဳး ပြားတုိးေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ လူ႔ဘဝမွာ ဘယ္လုိအက်ိဳးေပးေတြပဲ ကြာျခားကြာျခား အေရးအႀကီးဆုံးျဖစ္တဲ့ လူ႔ဘဝကုိ ရရွိလာတာကုိက အေဟာင္းေကာင္းခဲ့ၾကလုိ႔ ရလာျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ အေဟာင္းကုိ ျဖစ္သလုိေန၊ ျဖစ္သလုိစား ဘဝနဲ႔ အဆုံးမသတ္ၾကဘဲ ရရွိလာတဲ့ လူ႔ဘဝကုိ အသုံးခ်က အနာဂတ္ဘဝေတြကေနၿပီး နိဗၺာန္အထိ တက္လွမ္းႏုိင္ၾကဖုိ႔ ဒါနသီလဘာဝနာ အလုပ္ေတြကို ႀကိဳးစားအားထုတ္ရင္း အသစ္အသစ္ေတြ စုေဆာင္းပြားမ်ားၾကဖုိ႔ အသိေပးလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါနမွလည္း အေဟာင္းလည္းစား အသစ္လည္းပြားရာေရာက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီတစ္လရဲ႕ တရားတစ္ပုဒ္အျဖစ္ ေဟာၾကားေပးျဖစ္ခဲ့တဲ့ “အေဟာင္းလည္းစား အသစ္လည္းပြား”ဆုိတဲ့ တရားေတာ္အတုိင္းပဲ ဘဝသံသရာခရီး မၿပီးဆုံးေသးလုိ႔ ဆက္လြက္ထြက္ခြာ သြားလာေနၾကမယ့္ သံသရာ ခရီးသြားေတြ အေနနဲ႔ အတိတ္ေကာင္းလုိ႔ လူ႔ဘဝကုိ ရရွိလာၿပီး အေဟာင္းေကာင္းေနတဲ့ အေပၚမွာပဲ သာယာကာ အေဟာင္းကုိပဲ စားမေနၾကဘဲ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္ အေကာင္းစားႏုိင္ဖုိ႔ အတြက္လည္း အေကာင္းအလုပ္ေတြ လုပ္ၿပီး အသစ္ပြားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း အသိေပးတင္ျပရင္း အတိတ္က အေဟာင္းကုိ ခဏနထား အခုလက္ရွိအခ်ိန္မွာပဲ အသစ္ျဖစ္တဲ့ ဒါနသီလဘာဝနာ အလုပ္ေတြကုိ ရႏုိင္သမွ် ႀကိဳးစားအားထုတ္ကာ ေနာက္ဆုံးျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္အထိ အေရာက္သြားၾကပါလုိ႔ တုိက္တြန္းကာ ဒီတစ္လရဲ႕ လစဥ္ေဟာၾကား ျမတ္တစ္ရားတစ္ပုဒ္ အျဖစ္ ေရြးထုတ္ေဟာၾကားလုိက္ရပါတယ္။

အားလုံး အေဟာင္းလည္းစား အသစ္လည္း ပြားႏုိင္ၾကပါေစ..။

Read more »

ေမတၱာအေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း…

“ေမတၱာသည္ အလ်ားအနံ မရွိေသာ္လည္း အသြားအျပန္ရွိသည္” ဟူေသာ ဆုိ႐ုိးစကား တစ္ခုရွိ၏။ ေမတၱာ အားေကာင္းလွ်င္ ထုိေမတၱာ၏အစြမ္းသည္ အလြန္မုန္းသည့္သူကုိပင္ ယဥ္ေက်းေစ၊ ၾကမ္းတမ္းသည့္ သူကုိပင္ ႏူးည့ံေစ၊ ေဝးေနေသာသူကုိပင္ နီးေနေစေပ၏။ ေမတၱာအားေကာင္းလွ်င္ မိမိက ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ္လည္း ေရာက္ရာအရပ္တုိင္းတြင္ လူလည္းခ်စ္သကဲ့သုိ႔ နတ္လည္းခ်စ္ျခင္းကုိ ခံရတတ္၏။ လူလည္းမစသကဲ့သုိ႔ နတ္လည္းမစျခင္းကုိ ရရွိတတ္၏။ လူလည္းကူညီသကဲ့သုိ႔ နတ္လည္းကူညီျခင္းကုိ ခံရတတ္၏။ ေမတၱာဓာတ္အားေကာင္းသည့္သူ၏ မ်က္ႏွာသည္ ၾကည့္သူတုိင္းကုိပင္ ေအးျမေစမႈကုိ ျဖစ္ေစတတ္၏။ ႐ုပ္ရည္အဆင္း လွပျခင္း မရွိေသာ္လည္း ေမတၱာမ်ားေနလ်င္ ခ်စ္စရာလည္း မ်ားေနမည္သာ ျဖစ္၏။ ေမတၱာဓာတ္သည္ မေရာက္ႏုိင္သည့္ ေနရာမရွိသကဲ့သုိ႔ မေဖာက္ႏုိင္သည့္ အရာဟူသည္လည္း မရွိလွေပ။ ေမတၱာသည္ အလြန္အားႀကီးသည့္ ေဒါသကုိပင္ အႏုိင္ယူႏုိင္သျဖင့္ ေမတၱာလက္နက္သည္ အေကာင္းဆုံး လက္နက္ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ဆုိေလ့ရွိၾက၏။ ဤသည္မွာ ေမတၱာ၏ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ တစ္စိတ္တစ္ေဒသပင္ ျဖစ္ပါ၏။

ျမတ္စြာဗုဒၶကုိယ္ေတာ္တုိင္ပင္ ေမတၱာဓာတ္ျဖင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္မ်ားကုိ ေအးျမေစခဲ့၏။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေအာင္ႏုိင္ျခင္းမ်ားကုိ ၾကည္ညိဳၾကည့္ပါက ေမတၱာျဖင့္ ေအာင္ႏုိင္ျခင္းမ်ားကုိသာ ေတြ႕ရမည္ျဖစ္၏။ အလြန္ၾကမ္းတမ္းသည့္ အဂၤုလိမာလကဲ့သုိ႔ေသာ သူမ်ား၊ ေဒါသအလြန္ ျပင္းထန္သည့္ သစၥကကဲ့သုိ႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ ခြန္အားႀကီးမားသည့္ နာဠာဂိရိကဲ့သုိ႔ေသာ ဆင္ေျပာင္ႀကီးမ်ား စသည့္ အာဂစြမ္းအားရွင္မ်ားကုိလည္း ေမတၱာဓာတ္မ်ား ျဖန္႔လႊမ္းကာ က႐ုဏာတရားမ်ားျဖင့္ ႏူးည့ံမႈကုိ ျဖစ္ပြားေစခဲ့၏။ အလြန္အဆဲသန္သည့္ အေကၠာသ ဘာရဒြါဇကဲ့သုိ႔ေသာ ပုဏၰားမ်ားကုိလည္း ေမတၱာျဖင့္ အဆဲၿငိမ္းေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးခဲ့ဖူး၏။ ေဒါသျဖင့္ အႏုိင္ယူလုိသူကုိ ျမတ္ဗုဒၶက ေမတၱာျဖင့္ ၿငိမ္းေအးေစခဲ့၏။ ေဒါသျဖင့္တုိက္ခုိက္ ေျပာဆုိလာလွ်င္လည္း တန္ျပန္ေဒါသထြက္ျခင္း မရွိဘဲ ေမတၱာဓာတ္ျဖင့္ ေပ်ာ့ေျပာင္းေစခဲ့၏။ ေမတၱာ၏ အစြမ္းသည္ ထုိမွ်ေလာက္ အားႀကီးလွ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အရာရာတြင္ ေမတၱာသည္သာ အေအးျမဆုံးေသာ အရာျဖစ္ၿပီး ေမတၱာျဖင့္သာ ပူေလာင္မႈမ်ားကုိ ၿငိမ္းေအးေစႏုိင္ကာ ေမတၱာအားသည္သာ အႀကီးမားဆုံးေသာအား ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။

ေမတၱာဟူေသာ အသုံးအႏႈန္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမန္မာလူငယ္မ်ားအၾကား တစ္ခါတရံ ၾကားတတ္သည့္ စကားေလးမ်ား ရွိတတ္၏။ “ဒုိ႔က မင္းအေပၚမွာ ဘယ္လုိ ေမတၱာရွိေနလုိ႔ပါ၊ ဒုိ႔ေမတၱာကုိ လက္ခံေပးပါ” စသည္ျဖင့္ ေျပာဆုိေလ့ရွိၾက၏။ ထုိလူငယ္မ်ား၏ ေမတၱာဟူသည္ ခ်စ္ခင္ျခင္းဟု အဓိပၸါယ္ရ၏။ စင္စစ္ ထုိသေဘာသည္ ေမတၱာမဟုတ္၊ ပီယေခၚ ေပမ၏ သေဘာပင္ျဖစ္၏။ ေပမသည္ ခ်စ္ျခင္းဟု အဓိပၸါယ္ရၿပီး ထုိေပမကုိလည္း တစ္ခါတရံ တဏွာဟု ဖြင့္ဆုိရွင္းျပတတ္ၾက၏။ သုိ႔ဆုိလ်င္ ယေန႔ေခတ္ လူအခ်ိဳ႕ အသုံးျပဳေနၾကသည့္ ေမတၱာဟူေသာ အသုံးအႏႈန္းသည္ ေမတၱာစစ္မဟုတ္သည္မွာ အထင္အရွားပင္ ျဖစ္ပါ၏။ အမွန္အားျဖင့္ ထုိေမတၱာ၏ တုိက္႐ုိက္အဓိပၸါယ္မွာ အက်ိဳးလုိလာျခင္းဟု အဓိပၸါယ္ရ၏။ မိမိအတြက္မပါ သူတပါးအက်ိဳးကုိ လုိလားျခင္းသက္သက္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိသုိ႔ မိမိအတြက္မပါ စစ္မွန္သည့္ ေစတနာျဖင့္ သူတပါးအက်ိဳးကုိ လုိလားျခင္း သေဘာရွိေနသျဖင့္ ထုိေမတၱာသည္ ၿငိမ္းေအးျခင္းသေဘာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း သေဘာရွိသည္ဟု ဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။ သတၱဝါမ်ားသည္ မိမိအက်ိဳးကုိ လုိလားမႈ အားမ်ားလာလ်င္ ေမတၱာဓာတ္မ်ားလည္း ေခါင္းပါးလာတတ္ၿပီး အက်ိဳးစီးပြား မဲ့မႈမ်ားသာ အျဖစ္မ်ားတတ္သျဖင့္ ေမတၱာမ်ားမ်ား ထားႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားသင့္ေၾကာင္း တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

မွန္၏။ ေမတၱာသည္ အက်ိဳးလုိလားျခင္းဟု အဓိပၸါယ္ရ၏။ ေမတၱာ၏ သေဘာသည္ စစ္မွန္သည့္မေနာျဖင့္ သူတပါးအေပၚ အက်ိဳးေဖာ္ေပးျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ေမတၱာထုံထားလွ်င္ ခ်စ္စရာ အကုန္ပြားၿပီးသာ ျဖစ္ေနေပ၏။ မိမိက ေမတၱာပြားထားလွ်င္ သူတပါးကလည္း သစၥာထားကာ ခ်စ္သဒၶါလည္း ပြားလာမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ေမတၱာႏွင့္သစၥာသည္ အက်ိဳးလုိလားျခင္းႏွင့္ အမွန္တရားကုိ ေပါင္းစပ္ထားျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ စစ္မွန္သည့္ ေမတၱာသာထားႏုိင္လွ်င္ သစၥာတည္ကာ ခ်စ္သဒၶါလည္း တည္လာၾကမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ လူအမ်ား၏ အေပၚတြင္ျဖစ္ေစ၊ တိရိစၧာန္အမ်ား၏ အေပၚတြင္ပင္ ျဖစ္ေစ အက်ိဳးလုိလားသည့္ ေမတၱာဓာတ္ျဖင့္ မွန္ကန္စြာ ျပဳမူဆက္ဆံၾကည့္ပါက ေမတၱာ၏ ေရာင္ျပန္ဟပ္မႈသည္ တိရစၧာန္မ်ား အထံမွပင္လွ်င္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈကုိ ရေစႏုိင္မည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ အေရးႀကီးသည္မွာ မည္သူ႔အေပၚတြင္ျဖစ္ေစ မွန္ကန္သည့္ သစၥာတရားျဖင့္ အက်ိဳးလုိလားသည့္ ေမတၱာထားႏုိင္ျခင္းဟူသည့္ အခ်က္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။

စစ္မွန္သည့္ ေစတနာျဖင့္ အက်ိဳးလုိလားသည့္ စိတ္ျဖင့္ သတၱဝါမ်ားအေပၚ ေမတၱာပြားႏုိင္လွ်င္ အက်ိဳးတရား အလြန္ႀကီးမားေၾကာင္း အဂၤုတၱရနိကာယ္တြင္ ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူထားသည့္ ေမတၱာသုတ္ တစ္သုတ္ရွိ၏။ ထုိသုတ္ေတာ္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “ရဟန္းတုိ႔ ဆန္႔က်င္ဖက္မွ လြန္ေျမာက္ေသာ ေမတၱာစိတ္ကုိ မွီဝဲအပ္၊ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာျပဳအပ္၊ ယာဥ္ကဲ့သုိ႔ျပဳအပ္၊ တည္ရာကဲ့သုိ႔ျပဳအပ္၊ ေရွး႐ႈတည္ေစအပ္၊ ေလ့လာအပ္၊ ေကာင္းစြာအားထုတ္အပ္သည္ရွိေသာ္ ရွစ္မ်ိဳးေသာ အက်ိဳးတုိ႔ကုိ မခၽြတ္ရလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္အပ္ကုန္၏။ အဘယ္ရွစ္မ်ိဳးတုိ႔နည္းဟူမူ
၁။ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ အိပ္ရ၏
၂။ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ႏုိးရ၏
၃။ အိပ္မက္ဆုိးကုိ မျမင္အပ္
၄။ လူတုိ႔၏ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးျခင္းကုိ ခံရ၏
၅။ သားရဲဘီးလူးတုိ႔၏ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးျခင္းကုိ ခံရ၏
၆။ နတ္တုိ႔ ေစာင့္ေရွာက္ကုန္၏
၇။ ထုိေမတၱာကုိ ပြားမ်ားေသာသူအား မီးအဆိပ္ လက္နက္တုိ႔ မစဲြမက် မဖ်က္ဆီးႏုိင္
၈။ လြန္ျမတ္ေသာ အရဟတၱဖုိလ္ တရားကုိ ထုိးထြင္း၍ မသိႏုိင္ခဲ့ေသာ္ ျဗဟၼာ့ျပည္သုိ႔ လားရ၏။
ရဟန္းတုိ႔ ေမတၱာစိတ္ကုိ မွီဝဲအပ္သည္ရွိေသာ္ ဤရွစ္မ်ိဳးေသာ အက်ိဳးတုိ႔ကုိ မခၽြတ္ရလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္အပ္ကုန္၏”ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ထုိ႔အျပင္ ထုိေမတၱသုတ္ေတာ္တြင္ ဆက္လက္မိန္႔ေတာ္မူထားသည္မွာ

“အၾကင္သူသည္ အဖန္ဖန္ သတိရသည္ျဖစ္၍ အတုိင္းအရွည္မရွိေသာ ေမတၱာတရားကုိ ပြားမ်ား၏၊ ဥပဓိတရား၏ တည္ရာ ေမတၱာစ်ာန္ကုိ ႐ႈျမင္ေသာ ထုိသူအား သံေယာဇဥ္တုိ႔သည္ ေခါင္းပါးကုန္၏။

ေဒါသစိတ္ မရွိမူ၍ သတၱဝါ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိေသာ္လည္း အကယ္၍ ေမတၱာပြားျငားအံ့၊ ထုိသုိ႔ ေမတၱာပြားျခင္းေၾကာင့္ ကုသုိလ္တရားႏွင့္ ျပည့္စုံရ၏၊ သတၱဝါအားလုံးတုိ႔ကုိ စိတ္ျဖင့္သနားၾကင္နာျခင္းရွိေသာ သူေတာ္သူျမတ္သည္ မ်ားျပားေသာ ကုသုိလ္တရားကုိ ျပဳသည္မည္၏။

အၾကင္ရေသ့ႏွင့္တူေသာ မင္းတုိ႔သည္ သတၱဝါအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ ေျမအျပင္ကုိ ဒဏ္လည္းမဖက္ လက္နက္လည္းမေဆာင္ ေအာင္ႏုိင္ၾကကုန္၍ လွဴဒါန္းေပးကမ္းကုန္လ်က္ တုိင္းသူျပည္သားတုိ႔ အိမ္တံခါးဖြင့္၍ ေနႏုိင္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ဆယ္ခုိင့္တစ္ခုိင္ အခြန္ေတာ္ေကာက္ယူျခင္း သႆေမဓ၊ အမႈထမ္းအရာထမ္းတုိ႔အား လခရိကၡာေပးျခင္း ပုရိသေမဓ၊ ဆင္းရဲသားတုိ႔အား ဥစၥာထုတ္ေပးျခင္း သမၼာပါသ၊ ခ်စ္ႏွစ္လုိဖြယ္ေသာ စကားကုိ ေျပာဆုိျခင္း ဝါဇေပၸယ်တည္းဟူေသာ သဂၤဟဝတၳဳေလးခုတုိ႔ျဖင့္ ခ်ီးေျမွာက္ကာ အစဥ္လွည့္လည္ေနကုန္၏၊ ထုိမင္းတုိ႔၏ ထုိလွဴဒါန္းေပးကမ္း ခ်ီးေျမႇာက္မႈတုိ႔သည္ ေကာင္းစြာပြားမ်ားအပ္ေသာ ေမတၱာစိတ္၏ တစ္ဆယ့္ေျခာက္စိတ္ တစ္စိတ္ကုိမွ်လည္း မမွီႏုိင္ကုန္၊ ဥပမာေသာ္ကား အလုံးစုံေသာ ၾကယ္တာရာ အေပါင္းတုိ႔၏ အေရာင္သည္ လ၏အေရာင္၏ တစ္ဆယ့္ေျခာက္စိတ္ တစ္စိတ္ကုိမွ် မမွီႏုိင္သကဲ့သုိ႔တည္း။

အၾကင္သူသည္ သတၱဝါအားလုံးတုိ႔အား ေမတၱာကုိ ပြားမ်ားသည္ျဖစ္၍ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိမွ် မိမိကုိယ္တုိင္လည္း မသတ္ျဖတ္၊ သူတပါးကုိလည္း မသတ္ျဖတ္ေစ၊ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း အႏုိင္မယူ၊ သူတပါးကုိလည္း အႏုိင္မယူေစ၊ ထုိသူအား တစ္စုံတစ္ေယာက္ႏွင့္မွ် ရန္မရွိႏုိင္”
(အဂၤုတၱရနိကာယ္၊ ပဌမပဏၰာသက၊ ေမတၱသုတ္) ဟူ၍ ျဖစ္ပါ၏။ ဤကား ဗုဒၶဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ မိန္႔ေတာ္မူသည့္ ေမတၱာဆုိင္ရာ အက်ိဳးအာနိသင္ တရားေတာ္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။

ဤေဒသနာေတာ္အရၾကည့္လွ်င္ ေမတၱာ၏ စြမ္းအားကုိ ေကာင္းစြာသိႏုိင္မည္ျဖစ္၏။ သူတပါးအက်ိဳးကုိ လုိလားသည့္စိတ္ျဖင့္ “သတၱဝါအားလုံး ေဘးရန္ကင္းပါေစ၊ ကုိယ္ဆင္းရဲျခင္း ကင္းပါေစ၊ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ကင္းပါေစ၊ ခႏၶာဝန္ကုိ ခ်မ္းသာစြာ ရြတ္ေဆာင္ႏုိင္ပါေစ” စသျဖင့္ ေမတၱာပြားမ်ားႏုိင္လွ်င္ ပြားမ်ားႏုိင္သည္ႏွင့္အမွ် သူတပါးလည္းခ်မ္းသာ မိမိလည္း ခ်မ္းသာမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ မေျပာင္းလဲသည့္ နိယာမ သေဘာတရားအရ ၾကည့္လွ်င္လည္း သူတပါးအေပၚ မညႇင္းစဲ၊ မႏွိပ္စက္၊ အႏုိင္မယူဘဲ ေနေလ့ရွိသူ၊ ၾကီးပြားခ်မ္းသာေစေၾကာင္း ပြားမ်ားေလ့ရွိသူအား မိမိသည္ ထုိတန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ အက်ိဳးကုိ မေမွ်ာ္မွန္းေသာ္လည္း အလုိလုိ ျပည့္စုံၿပီးသာ ျဖစ္ေစႏုိင္ေပ၏။ ေသခ်ာသည္မွာ မီးသည္ေရျဖင့္ညႇိမ္းလွ်င္ ၿငိမ္းသြားသကဲ့သုိ႔ ေဒါသသည္လည္း ေမတၱာျဖင့္ ညွိမ္းလွ်င္ၿငိမ္းတတ္သျဖင့္ ရန္လုိသူ၊ ပ်က္စီးမႈကုိ လုိလားသူမ်ားအား ေမတၱာျဖင့္သာ ၿငိမ္းေအးမႈရွိေအာင္ ျပဳလုပ္ႏုိင္ၾကမည္ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိေၾကာင့္ ေမတၱာႏွလုံး ကုိယ္စီသုံးလွ်င္ ရႊင္ၿပဳံးႏုိင္ၾကမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။

ဆုိလုိသည္မွာ ေမတၱာသည္ သူတပါးအက်ိဳးကုိ လုိလာျခင္းျဖစ္သျဖင့္ လူတုိင္းလူတုိင္း ေမတၱာစိတ္ျဖင့္ အက်ိဳးကုိယ္စီ လုိလားေနၾကမည္ဆုိလွ်င္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ျပႆနာျဖစ္ဖြယ္ အေၾကာင္းမရွိသကဲ့သုိ႔ မၿငိမ္းခ်မ္းဖြယ္ အေၾကာင္းလည္း မရွိႏုိင္သျဖင့္ စစ္မွန္သည့္ စိတ္ေစတနာမွန္ျဖင့္ မည္သူတရားပ်က္ပ်က္ မိမိမပ်က္ေစရန္ ႀကိဳးစားရင္း ေမတၱာတရားသာ မ်ားမ်ားထားၾကရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။ မိမိက သူတပါးအေပၚ အက်ိဳးျဖစ္ေစမႈကုိ ေရွ႕႐ႈကာ ေမတၱာထားရန္ လုိသကဲ့သုိ႔ မိမိအေပၚ သူတပါးက အက်ိဳးပ်က္စီးေစလာလွ်င္လည္း စိတ္ေစတနာ မပ်က္ဘဲ မွန္ကန္သည့္ သစၥာတရားျဖင့္ ထုိသူတုိ႔အား ေမတၱာသာ မ်ားမ်ားပြားေပးရန္လည္း လုိအပ္လွေၾကာင္း၊ အခ်ိန္တန္လွ်င္ မိမိ၏ေမတၱာအစြမ္းျဖင့္ မိမိ၏ပ်က္စီးမႈကုိ ေရွ႐ႈလုိလားသူမ်ားသည္ အလုိလုိပင္ စိတ္ေစတနာေျပာင္းကာ မိမိ၏ ေမတၱာအရိပ္ေအာက္တြင္ သစၥာနိမိတ္ေကာက္လာကာ ခ်စ္သဒၶါအရိပ္ ေရာက္လာၾကမည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ သူတပါးအက်ိဳး ပ်က္စီးမႈမ်ားကုိ လုိလားသူမ်ား မ်ားျပားလွသည့္ ယေန႔ေခတ္တြင္ သစၥာတရားမ်ားလည္း ေလ်ာ့နည္းကာ ခ်စ္သဒၶါအားမ်ားပါ ေပ်ာက္ပ်က္လာေနၿပီး ေမတၱာတရားပါ ေခါင္းပါးလာေနသျဖင့္ အမ်ားတရားပ်က္ေသာ္လည္း မိမိမပ်က္ေအာင္၊ အမ်ားကုိ မျပဳျပင္ခင္ မိမိကုိယ္ကုိမိမိ ေရွးဦးစြာ ျပဳျပင္ကာ သူတပါးကုိလည္း တန္ျပန္ျပဳျပင္ႏုိင္ေအာင္ သူတပါးအက်ိဳးကုိ လုိလားျခင္း ေမတၱာဓာတ္မ်ားျဖင့္ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး ၿငိမ္းခ်မ္းရာမွ အမ်ားတကာ ၿငိမ္းခ်မ္းရာသုိ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားရင္း ေမတၱာႏွလုံး ကုိယ္စီသုံးႏုိင္ေအာင္သာ က်င့္ႀကံအားထုတ္ၾကပါဟု ေစတနာစကား ေမတၱာအားျဖင့္ အေလးအနက္ တုိက္တြန္းအပ္ပါသည္။

Read more »

ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ကာ ေရြးခ်ယ္ပါ…

မွတ္မွတ္ရရ ၿပီးခဲ့တဲ့ ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶေန႔၊ ၁၇-၅-၂၀၁၁ရက္ေန႔က ျဖစ္ပါတယ္။ ေအာ္စီမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ဒကာတစ္ေယာက္က ဗုဒၶေန႔မွာ အရွင္ဘုရားကုိ သတိတရ ဖုန္းဆက္ၿပီး ဦးတင္တာပါဘုရားလုိ႔ ေလွ်ာက္ထားရင္း သူသိခ်င္တာေလးေတြလည္း ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားလာပါတယ္။ ထူးထူးျခားျခား သူေမးတဲ့ ေမးခြန္းထဲမွာ ဒီေန႔ေခတ္ သူတုိ႔လုိ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြအတြက္ ကုိးကြယ္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အခက္ေတြ႕ေနတဲ့ အခ်က္လည္း ပါဝင္ပါတယ္။ သူက “ဘုန္းဘုန္း သိတဲ့အတုိင္းပဲဘုရား အခုေနာက္ပုိင္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ကုိးကြယ္ရမယ့္ ဘုန္းႀကီးေတြ ကုိယ္တုိင္က ဂုိဏ္းအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အဖဲြ႕အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေဟာေျပာပုိ႔ခ်လာၾကေတာ့ ဘုရားေဟာ တရားေတြကုိ အမွားအမွန္ မသိတဲ့ တပည့္ေတာ္တုိ႔လုိ သူေတြက အဲဒီဘုန္းႀကီး ေဟာေျပာတဲ့ တရားဟာ မွားလားမွန္လား မခဲြျခားတတ္တဲ့အျပင္ အစစ္အမွန္ ဆရာသမားကုိ ဘယ္လုိရွာေဖြရမွန္း မသိတဲ့ အေျခအေန ျဖစ္ေနပါတယ္ ဘုရား၊ အဲဒါ ဘုန္းဘုန္းအေနနဲ႔ တပည့္ေတာ္တုိ႔လုိ သူေတြအတြက္ ဆရာမမွားရေအာင္ ဘယ္လုိေရြးခ်ယ္ရမယ္ဆုိတာ လမ္းညႊန္ေပးပါဘုရား” လုိ႔ ေမးျမန္း ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ “မွန္တယ္ ဒကာေတာ္ေရ ဒကာတုိ႔လုိ သူေတြအတြက္ ကုိးကြယ္မႈ မမွားရေအာင္ ဆရာေရြးခ်ယ္တဲ့အခါမွာ ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ၿပီးပဲ ေရြးခ်ယ္ကုိးကြယ္ ရေတာ့မွာျဖစ္တယ္”လုိ႔ အႀကံျပဳရင္း ယုံၾကည္မႈကုိ စူးစမ္းဆင္ျခင္မႈနဲ႔ ေပါင္းစပ္ဖုိ႔ ေျပာျပေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ အဲဒီဒကာေလွ်ာက္သလိုပဲ အခုေနာက္ပုိင္း ေဟာေျပာၾကတဲ့ ဘုန္းႀကီးအခ်ိဳ႕ေတြကလည္း စတုိလ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျပႆနာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြကုိ ျဖစ္ေပၚေစေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒကာဒကာမေတြကုိ က ေစတဲ့ဘုန္းႀကီးေတြ၊ ၾကြ ေစတဲ့ဘုန္းႀကီးေတြ၊ မ ေစတဲ့ဘုန္းႀကီးေတြ၊ ရြ ေစတဲ့ဘုန္းႀကီးေတြေၾကာင့္ အသိဉာဏ္နည္းလာတဲ့ သူေတြမွာ က တဲ့သူက က၊ ၾကြတဲ့သူက ၾကြ၊ ရြတဲ့သူက ရြ စသျဖင့္ ဝါဒမႈိင္း မိကုန္ၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ မ်က္ကန္းယုံၾကည္မႈ အားေကာင္းၿပီး ဆင္ျခင္ဉာဏ္ နည္းလာၾကတဲ့ သူေတြကလည္း ဘာမွမသိ လုိက္လုပ္မိရာက အမွားကုိ အမွားမွန္း မသိဘဲ ဆက္ေလွ်ာက္ေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အယူဝါဒ တစ္ခုဆုိတာက ယုံၾကည္မိရင္ အသက္အေသခံၿပီး ဆုတ္ကုိင္ထားတတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတိပညာ မပါဘဲ ယုံၾကည္လက္ခံမိမယ္ဆုိရင္ စြန္႔လႊတ္ဖုိ႔ အေတာ္ခဲရင္းတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုိးကြယ္အားထားရာကုိ ေရြးခ်ယ္တဲ့အခါမွာ ယုံၾကည္မႈကုိ စူးစမ္းဆင္ျခင္မႈနဲ႔ ေပါင္းစပ္ကာ သတိထားၿပီး ကုိးကြယ္ၾကရမွာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့ အစစ္အမွန္ ကုိးကြယ္ရာေတြက မရွိဘူးမဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ အစစ္အမွန္ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြ၊ အက်င့္မွန္ သူေတာ္သူျမတ္ေတြ၊ ရဟန္းအလုပ္ကုိ လုပ္ေနၾကတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြဟာ ျမန္မာမွာေရာ ကမၻာမွာပါ အမ်ားႀကီး ရွိေနပါေသးတယ္။ စာေပသင္ၾကားေလ့လာမႈ ပရိယတ္အားေကာင္းေနသမွ် က်င့္ႀကံအားထုတ္မႈ ပဋိပတ္လည္း အားေကာင္းေနမွာ ျဖစ္ၿပီး အက်င့္အားေကာင္းေနသမွ် အက်ိဳးပဋိေဝဓ တရားမ်ားလည္း အားေကာင္းေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလ့လာသင္ယူမႈ၊ က်င့္ႀကံအားထုတ္မႈမ်ား ရွိေနသမွ် သာသနာေတာ္မွာ ပရိယတ္အေက်ာ္၊ ပဋိပတ္အေက်ာ္မ်ားလည္း မဆိတ္သုဥ္းဘဲ ထင္ရွားရွိေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထက္ပုိၿပီး ေက်နပ္စရာေကာင္းတာက ဒီလုိပရိယတ္ ပဋိပတ္အားေကာင္းေနသမွ် သာသနာေတာ္တြင္းမွာ မမွန္တဲ့ အက်င့္ရွိသူမ်ား အၾကာႀကီး မတည္ႏုိင္ဘူးဆုိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အေရးႀကီးတာက ကုိးကြယ္သူေတြရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မမွန္တဲ့နည္းေတြ၊ မ႐ုိးသားတဲ့ နည္းေတြနဲ႔ ဘာနည္းညာနည္းေတြကုိ ေဟာေျပာျပသတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြေနာက္ကုိ မလုိက္မိဖုိ႔ပဲ လုိပါတယ္။ ယုံၾကည္မႈကုိ ယုတၱိက်က် ေဝဘန္ပုိင္းျခားကာ လက္ခံက်င့္သုံးသင့္သလား၊ မသင့္ဘူးလားဆုိတာ ကုိယ္ပုိင္ဉာဏ္နဲ႔ ဆင္ျခင္ၿပီး အမွားမလုိက္မိဖုိ႔ပဲ အဓိကျဖစ္ပါတယ္။ ယုံၾကည္မႈအားေကာင္းၿပီး စူးစမ္းဆင္ျခင္မႈ အားနည္းရင္ အလဲြကုိးကြယ္မိတတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ ကုိယ့္ရဲ႕ယုံၾကည္မႈကုိ သတိတရား လက္ကုိင္ထားၿပီး ကုိးကြယ္ခံထုိက္လား၊ မထုိက္ဘူးလားဆုိတာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ေရြးခ်ယ္တတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဉာဏ္မပါတဲ့ ေနာက္လုိက္ေတြ ရွိေနသမွ် ဝါဒျဖန္႔လုိသူ၊ ဂုိဏ္းဂဏ ဖဲြ႕စည္းလုိသူေတြကလည္း အမ်ားႀကီး ရွိေနၾကမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပဲ အမွားမလုိက္မိေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိေတာ့ကား အမွားသမားေတာ္ေတြ ရွိသလုိ အမွန္သမားေတာ္ေတြလည္း ရွိေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ တကယ့္ကုိ အားကုိးအားထား ျပဳထုိက္တဲ့ ဆရာသမားေတြကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ စိစစ္ေရြးခ်ယ္ ကုိးကြယ္ၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ကုိးကြယ္ရာအမွန္ကုိ ေရြးခ်ယ္ဖုိ႔ ကုိယ့္မွာအခက္အခဲ ရွိေနရင္လည္း ကုိယ္ကုိးကြယ္မယ့္ ပုဂၢိဳလ္ဟာ ကုိးကြယ္ခံထုိက္လား၊ ဘုရားသားေတာ္ ပီသေအာင္ က်င့္ႀကံေဟာေျပာမႈ ရွိသလား ဆုိတာကုိၾကည့္ၿပီး သံဃာဂုဏ္ေတာ္ ကုိးပါးထဲက ေရွ႕ေလးပါးျဖစ္တဲ့ ျမတ္စြာဘုရား တပည့္သား သံဃာေတာ္ဟာ
- ေကာင္းစြာ က်င့္ႀကံေတာ္မူျခင္း သုပၸဋိပႏၷဂုဏ္ေတာ္
- ေျဖာင့္မတ္စြာ က်င့္ႀကံေတာ္မူျခင္း ဥဇုပၸဋိပႏၷဂုဏ္ေတာ္
- မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္အလုိ႔ငွါ က်င့္ႀကံေတာ္မူျခင္း ဉာယပၸဋိပႏၷဂုဏ္ေတာ္
- ႐ုိေသမႈႏွင့္ေလ်ာ္စြာ က်င့္ႀကံေတာ္မူျခင္း သာမိစိပၸဋိပႏၷဂုဏ္ေတာ္
မ်ားနဲ႔ ညီညြတ္မႈ ရွိမရွိ ဆုိတာေလးေလာက္ ေတာ့ ေရြးခ်ယ္စိစစ္တတ္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။

ဒီေန႔ေခတ္ အေျခအေနရ ဒီေလးခ်က္ေလာက္နဲ႔ ျပည့္စုံေနရင္ကုိပဲ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ ကုိးကြယ္ခံထုိက္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေလးပါးမွာ ႐ုိးသားေျဖာင့္မတ္မႈဆုိတဲ့ အခ်က္က သိပ္ကုိတာသြားပါတယ္။ ဒကာဒကာမေတြကုိ ဆရာအျဖစ္ ေဟာေျပာပုိ႔ခ်ေပးမယ့္ ဘုန္းႀကီးဟာ ႐ုိးသားေျဖာင့္မတ္မႈမွ မရွိဘူးဆုိရင္ ဘုရားေဟာ မဟုတ္တာေတြကုိ အဟုတ္လုပ္ၿပီး ေဟာေျပာေပးဖုိ႔ ဝန္မေလးတတ္သလုိ လူေတြအထင္ႀကီးေအာင္ သာသနာေတာ္နဲ႔ မေလ်ာ္တဲ့ အသက္ေမြးမႈေတြနဲ႔ စည္း႐ုံးဆဲြေဆာင္ဖုိ႔လည္း ဝန္မေလးတတ္ေတာ့ပါဘူး။ အထင္ႀကီးဖုိ႔၊ ေက်ာ္ၾကားဖုိ႔၊ ဂုိဏ္းဂဏဖဲြ႕ဖုိ႔အတြက္ ဝိနည္းေတာ္ကုိေမ့၊ ဘုရားေဟာကုိ ငါေဟာလုပ္ေလ့ ရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ဘယ္လုိမွကုိ ႐ုိးသားမႈဂုဏ္ မရွိႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဘုန္းႀကီးရဟန္းျဖစ္ၿပီး ႐ုိးသားမႈမွ မရွိေတာ့ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ဖုိ႔ မသင့္ေတာ္တဲ့အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ုိးသားမႈရွိမွ ယုံၾကည္မႈလည္း ရွိလာမွာျဖစ္ၿပီး ယုံၾကည္မႈရွိမွ ကုိးစားမႈလည္း ရွိကာ ကုိးစားႏုိင္မွလည္း ကုိယ့္ရဲ႕ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ေကာင္းႏုိင္မွာျဖစ္လုိ႔ ကုိးကြယ္သူေတြ အေနနဲ႔ အကုိးကြယ္ခံပုဂၢိဳလ္ကုိ ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ကာ ေရြးခ်ယ္ၾကဖုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ လက္ေတြ႕ဆန္ၿပီး စိစစ္ခံႏုိင္၊ မွတ္ေက်ာက္တင္ခံႏုိင္တဲ့ ဗုဒၶတရားေတာ္ေတြဟာ မွန္ကန္တဲ့ နည္းစနစ္နဲ႔သာ လုိက္နာက်င့္သုံးႏုိင္မယ္ဆုိရင္ အက်ိဳးတရားကုိ လက္ေတြ႕ရႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶရဲ႕ ေဟာၾကားခ်က္ေတြကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ သီလအက်င့္ေကာင္းေအာင္၊ သမာဓိတည္ေအာင္၊ ပညာရေအာင္ ေဟာၾကားေပးထားတာေတြပဲ ရွိပါတယ္။ ကိေလသာမ်ားေအာင္၊ ေလာဘေဒါသပြားေအာင္၊ မာနမ်ားေအာင္ စသျဖင့္ ေဟာၾကားေပးထားတာေတြ မရွိပါဘူး။ ကိေလသာ ထူေျပာေစတဲ့ အဆုိအက သင္တန္းေပးတာေတြ ဆုိတာကေတာ့ ေျပာစရာကုိ မလုိေလာက္ေအာင္ ဗုဒၶရဲ႕ ေဟာၾကားမႈမွာ မရွိတာဟာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗုဒၶေဟာၾကားေပးတဲ့ တရားမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ကုိယ့္နည္းကုိယ့္ဟန္နဲ႔ တီထြင္ၾကတဲ့ အယူအက်င့္ေတြမွာဆုိရင္ေတာ့ ကိေလသာ တုိးပြားတာေတြ၊ ေလာဘေဒါသမာန အားေကာင္းလာတာေတြ ရွိလာမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း တစ္ခ်ိဳ႕ ဘယ္နည္းကုိ က်င့္ၿပီးမွ ဘာေတြပုိတုိးလာတာ၊ ေလာဘေဒါသစတာေတြ ပုိမ်ားလာတာ၊ ငါ့ဆရာ ငါ့ဝါဒစတဲ့ ငါစဲြေတြ ပုိမ်ားလာတာေတြလည္း ရွိလာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ မမွန္တဲ့နည္းနဲ႔ မမွန္တဲ့ဆရာကုိ ကုိးကြယ္မိၾကလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက မ႐ိုးမသား တစ္မ်ိဳးသြားေနၾကတဲ့ အကုိးကြယ္ခံ ပုဂၢိဳလ္ေတြ တျဖည္းျဖည္း တုိးပြားမ်ားျပားလာတဲ့ ေခတ္ကာလႀကီးမွာ ကုိးစားရာအမွန္ကုိ ဆည္းကပ္ကုိးကြယ္ႏုိင္ၾကဖုိ႔ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္သူေတြ အေနနဲ႔ ကုိယ့္ရဲ႕ယုံၾကည္မႈကုိ ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ကာ ကုိးကြယ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔နဲ႔ မွန္ကန္တဲ့ ေရြးခ်ယ္မႈနဲ႔ ေရြးခ်ယ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ အသိေပးလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္တဲ့ ဆရာသမားဟာ ကုိယ္ရဲ႕ပစၥဳပၸန္ေကာင္းက်ိဳး သံသရာေကာင္းက်ိဳးကုိ လမ္းညႊန္ေပးႏုိင္မယ့္ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေစဖုိ႔၊ အကုသုိလ္ကုိ ပယ္ေစၿပီး ကုသုိလ္ကုိ ေဆာင္ယူႏုိင္ေအာင္ တည့္မတ္ေပးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေစဖုိ႔၊ အက်င့္လည္းေကာင္း အႏွစ္လည္းေလာင္းေပးတဲ့ အသိအက်င့္ ထပ္တူဆင့္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေစဖုိ႔ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ကာ ေရြးခ်ယ္ကုိးကြယ္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အယုံအၾကည္ လြယ္တတ္ၾကတဲ့ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမ်ား အေနနဲ႔ ကုိယ့္ရဲ႕ယုံၾကည္မႈဟာ မ်က္ကန္းယုံၾကည္တတ္တဲ့ ယုံၾကည္မႈမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္နဲ႔ အယုံလြယ္တဲ့အတြက္ အလဲြကုိးကြယ္မိတတ္တဲ့ ကုိးကြယ္မႈ အမွားမျဖစ္ရေအာင္ ယုံၾကည္မႈကုိ ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ကာ ကုိးကြယ္သင့္ ကိုးကြယ္ထုိက္တဲ့ ကုိးကြယ္ရာ အမွန္ကုိသာ စိစစ္ေရြးခ်ယ္ ကုိးကြယ္ၾကပါလုိ႔ အသိေပးရင္း ကုိးကြယ္ရာမွ ေဘးမျဖစ္ေစဖုိ႔ ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ကာ ေရြးစစ္ၾကဖုိ႔ ေစတနာစကား ေမတၱာအားျဖင့္ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

ေလာဘ..? ဆႏၵ..?

ကိေလသာ ဆယ္ပါးတြင္ ေလာဘသည္ တစ္ပါးအပါအဝင္ျဖစ္၏။ ေလာဘသည္ သတၱဝါမ်ားအား ပူေလာင္မႈကုိ ျဖစ္ေစသျဖင့္ ထုိေလာဘကုိ ပယ္သတ္ႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း ဗုဒၶဘာသာအမ်ား လက္ခံထားၾက၏။ သုိ႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕က ထုိေလာဘ၏ သေဘာအမွန္ကုိ မသိၾကသျဖင့္ သုိ႔ေလာသုိ႔ေလာ သံသယမ်ား ရွိေနတတ္ၾက၏။ ေလာဘ၏ သေဘာလကၡဏာႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ လုိခ်င္တပ္မက္မႈကုိ ေလာဘဟုဆုိေၾကာင္း ဖြင့္ဆုိသျဖင့္ ေလာဘႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ေမးခြန္းမ်ားကုိ အမ်ားအျပား အေမးခံရဖူး၏။ အခ်ိဳ႕က “ကုသုိလ္လုိခ်င္ျခင္းသည္ ေလာဘျဖစ္မျဖစ္၊ ဒုကၡၿငိမ္းလုိျခင္းသည္ ေလာဘျဖစ္မျဖစ္” စသည္ျဖင့္ ေမးလာၾကသကဲ့သုိ႔ အခ်ိဳ႕လည္း “အဲဒီလုိဆုိရင္ နိဗၺာန္လုိခ်င္တာလည္း ေလာဘပဲ မဟုတ္ဘူးလား ဘုရား”ဟု ေမးလာတတ္ၾက၏။ ေလာဘကုိ ပယ္သတ္ရမည္ဆုိသျဖင့္ “ကုသုိလ္လုိခ်င္မႈ၊ ဒုကၡၿငိမ္းလုိမႈ၊ တရားလုိခ်င္မႈ စသည္မ်ားကုိလည္း ပယ္ရမလုိျဖစ္ကာ ထုိအလုပ္မ်ားကုိ မလုပ္ဘဲ ေနရမလုိ ျဖစ္ေနေၾကာင္း” အခ်ိဳ႕က ဆုိတတ္ၾက၏။ ဤသုိ႔ျဖင့္ စာေရးသူမွာလည္း စာေရးသူထံ ေရာက္လာၾကသည့္ ထုိသုိ႔ သုိ႔ေလာသုိ႔ေလာ သံသယမ်ားျဖင့္ ေမးလာၾကသည့္ ေမးခြန္းရွင္မ်ားအား “ထုိသေဘာသည္ ေလာဘမဟုတ္ေၾကာင္း၊ ဆႏၵသာ ျဖစ္ေၾကာင္း” စသည္ျဖင့္ ေျဖၾကားေပးရင္း ေလာဘႏွင့္ဆႏၵအေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း တင္ျပေပးရန္ အေၾကာင္းဖန္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

စင္စစ္ စာေပအဖြင့္မ်ားကုိ ၾကည့္ပါက ေလာဘႏွင့္ဆႏၵသည္ တျခားစီသာ ျဖစ္ပါ၏။ ေလာဘ၏ သေဘာသည္ လုိခ်င္ျခင္း သေဘာရွိသကဲ့သုိ႔ ဆႏၵ၏ သေဘာသည္လည္း လုိခ်င္ျခင္း သေဘာရွိသည္ မွန္ေသာ္လည္း ေလာဘ၏ လုိခ်င္မႈသည္ကား ကာမဂုဏ္ဆိုင္ရာမ်ားတြင္ လုိခ်င္မႈျဖစ္ၿပီး ဆႏၵ၏ လုိခ်င္မႈသည္ကား ေကာင္းသည့္အရာမ်ားတြင္ လုိခ်င္မႈမ်ိဳး ျဖစ္၏။ ထုိေၾကာင့္ လုိခ်င္မႈ သေဘာသဘာဝအားျဖင့္ တူသည္ဟုဆုိေသာ္လည္း ကာမဂုဏ္အာ႐ုံမ်ားတြင္ လုိခ်င္မႈမ်ားကုိကား ေလာဘဟုဆုိ၍ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ားတြင္ လုိခ်င္သည့္ သေဘာကုိကား ဆႏၵဟု ဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။ ေလာဘ၏ လုိခ်င္မႈသည္ စဲြလမ္းျခင္း ကပ္ၿငိျခင္း သေဘာမ်ား လႊမ္းမုိးထားေသာ္လည္း ဆႏၵ၏လုိခ်င္မႈသည္ ျပဳလုိခ်င္း ရယူလုိျခင္း သက္သက္သာ ျဖစ္၏။ ထုိေၾကာင့္ ကာမဂုဏ္အာ႐ုံမ်ားတြင္ မရမကလုိခ်င္မႈ၊ ရၿပီးရင္းရလုိရင္း သေဘာျဖင့္ လုိခ်င္မႈ၊ ရလာသည့္ အရာမ်ားတြင္လည္း တြယ္တာကပ္ၿငိထားလုိမႈ သေဘာမ်ိဳးကုိ ေလာဘဟုဆုိၿပီး နိဗၺာန္ကုိလုိခ်င္မႈ၊ တရားကုိလုိခ်င္မႈ၊ စာေပတတ္ခ်င္မႈ၊ ဆင္းရဲသူမ်ားအား ေပးကမ္းလုိ၊ အလွဴဒါနျပဳလုိ၍ ပစၥည္းဥစၥာကုိ လုိခ်င္မႈ စသည့္ ေကာင္းေသာအရာမ်ား၌ လုိခ်င္မႈ သေဘာမ်ိဳးကုိကား ဆႏၵဟုသာ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

ဗုဒၶစာေပမ်ားတြင္ ေလာဘကုိ အျခားေဝါဟာရ အသုံးအႏႈန္းမ်ားျဖင့္လည္း ဖြင့္ဆုိရွင္းျပၾက၏။ ေလာဘကုိ ခ်စ္ခင္ျခင္း ေပမဟုလည္းေကာင္း၊ တပ္မက္ငတ္မြတ္ျခင္း တဏွာဟုလည္းေကာင္း၊ တြယ္တာျခင္း သမုဒယဟုလည္းေကာင္း၊ ကာမဂုဏ္အာ႐ုံ ေမထုန္အမႈမ်ားတြင္ အလြန္လုိလား စဲြလန္းျခင္း ရာဂဟုလည္းေကာင္း စသည္ျဖင့္ အမည္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ဥပမာေပးထား၏။ မိဘသားသမီး၊ ဇနီးမယား၊ သမီးသား၊ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွစ္မ၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းတုိ႔၌ ခ်စ္ခင္ျခင္းမ်ိဳးကုိ ေပမဟုဆုိကာ ထုိခ်စ္ျခင္းကုိပင္ သံေယာဇဥ္ဟု ဆုိျခင္းျဖစ္၏။ ထုိသံေယာဇဥ္သည္ ႀကိဳးျဖင့္ခ်ည္ေႏွာင္ ထားသကဲ့သုိ႔ မကဲြမကြာ ျဖစ္ေနလုိျခင္း သေဘာရွိ၏။ အဆင္း၊ အသံ၊ အနံ႔၊ အရသာ၊ အေတြ႕ဟူေသာ ဤငါးပါးကုိ လူအမ်ား လုိလားအပ္ေသာေၾကာင့္ ကာမဂုဏ္ဟုဆုိကာ ထုိကာမဂုဏ္သည္ သာမာန္လုိခ်င္မႈမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ အငန္းမရ လုိခ်င္မႈမ်ိဳးျဖစ္သျဖင့္ ထုိလုိခ်င္မႈမ်ိဳးကုိ တဏွာဟုဆုိ၏။ ထုိကာမဂုဏ္ငါးပါးတြင္ အေတြ႕အာ႐ုံ ေမထုန္အမႈ၌ အလြန္လုိလားျခင္းကုိ ရာဂဟုဆုိၿပီး ထုိရာဂတြင္ ၿငိကပ္ျခင္း၊ စဲြလမ္းျခင္း သေဘာမ်ား ပါဝင္ေနေပ၏။ ထုိသုိ႔ တဏွာေပမရာဂစသည့္ သေဘာမ်ား လႊမ္းမုိးပါဝင္ထားသျဖင့္ ကာမဂုဏ္စသည့္ အရာမ်ားတြင္ လုိလားတပ္မက္မႈမ်ိဳး၊ လုိခ်င္ေတာင့္တမႈမ်ိဳးကုိ ေလာဘဟုဆုိျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

ဆႏၵႏွင့္ပတ္သက္၍ကား ဆႏၵသည္ အာ႐ုံတစ္ခုခုကုိ ျပဳလုိျခင္း ရယူလုိျခင္းသေဘာ သက္သက္မွ်သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဖြင့္ဆုိရွင္းျပ၏။ ထုိဆႏၵ၏ သေဘာသည္ သတၱဝါမ်ားတြင္ အလြန္ထင္ရွားလွ၏။ ဥပမာအားျဖင့္ ကေလးငယ္သည္ ဖခင္လက္မွ မိခင္လက္သုိ႔ လုိက္ခ်င္သျဖင့္ လက္လွမ္းမႈသည္ အျခားႀကီးမားသည့္ တပ္မက္တြယ္တာ ကပ္ၿငိမႈသေဘာ မရွိဘဲ လုိက္ခ်င္မႈ သက္သက္သာ ျဖစ္သျဖင့္ ထုိသေဘာသည္ ဆႏၵသာ ျဖစ္ပါ၏။ တစ္ေနရာသုိ႔ သြားခ်င္လာခ်င္၊ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိ ေတြ႕ခ်င္ျမင္ခ်င္၊ ၾကားခ်င္နာခ်င္၊ နမ္းခ်င္စားခ်င္၊ ကုိင္ခ်င္ထိခ်င္၊ တတ္သိနားလည္ခ်င္ စသည့္ သေဘာမ်ိဳးသည္ ဆႏၵ၏ သေဘာမ်ိဳးသာ ျဖစ္၏။ ထုိ႔အတူ နိဗၺာန္လုိခ်င္၊ အဂၢသာဝက မဟာသာဝကျဖစ္ခ်င္၊ ဘုရားျဖစ္ခ်င္၊ ရွင္ဘုရင္ျဖစ္ခ်င္၊ သူေဌးျဖစ္ခ်င္၊ နတ္ျဖစ္ခ်င္၊ ျဗဟၼာျဖစ္ခ်င္၊ ရေသ့ရဟန္းျပဳခ်င္၊ လွဴဒါန္းခ်င္၊ ဥပုသ္ေစာင့္ခ်င္၊ ကုသုိလ္ရခ်င္ စသည့္ ျဖစ္ခ်င္မႈ မွန္သမွ်သည္လည္း အားလုံး ဆႏၵပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ဆႏၵ၏ သေဘာသည္ ျဖစ္လုိခ်င္မႈ စိတ္ဆႏၵသက္သက္သာ ျဖစ္၏။ ေလာဘကဲ့သုိ႔ အငန္းမရ တြယ္တာေနမႈမ်ိဳး မဟုတ္လွေပ။ စင္စစ္ ေကာင္းသည့္အရာမ်ားတြင္ ဤသုိ႔ေသာ အာသာဆႏၵမ်ိဳးကုိ အရင္းခံထားမွသာ ဝိရီယစုိက္ၿပီး အားထုတ္ကာ လုိခ်င္သည့္ပန္းတုိင္ကုိ လွမ္းကုိင္ႏုိင္မည္ ျဖစ္သျဖင့္ ထုိဆႏၵသည္ သတၱဝါမ်ားတြင္ ရွိသင့္သည့္ သေဘာပင္ ျဖစ္၏။ ထုိသုိ႔ေသာ အာသာဆႏၵမွ် မရွိလွ်င္ ဘုရားရဟႏၲာစသည့္ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားလည္း ပြင့္ထြန္းေပၚေပါက္လာရန္ အေၾကာင္းမရွိလွေပ။ ထုိသူေတာ္ေကာင္းမ်ားထံတြင္ ရွိသည့္ အာသာဆႏၵသည္ တပ္မက္တြယ္တာ၊ စဲြလန္းကပ္ၿငိတားသည့္ ေလာဘမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ျပဳလုိ႐ုံ ရလုိ႐ုံသက္သက္သာ ျဖစ္သည့္ ဆႏၵမ်ိဳးသာ ျဖစ္ပါ၏။

ဆုိလုိသည္မွာ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက တစ္စုံတစ္ခုကုိ ျပဳလုိမႈ၊ ရလုိမႈ စသည့္ လုိခ်င္ရခ်င္သည့္ အရာမွန္သမွ်သည္ “လုိခ်င္”ဟူေသာ ေဝါဟာရသေဘာမ်ား ပါဝင္ေနသျဖင့္ ေလာဘဟုနားလည္ထားၾကသည့္ ထုိနားလည္မႈသည္ စင္စစ္အားျဖင့္ ေလာဘႏွင့္ဆႏၵသေဘာကုိ ကဲြျပားစြာ နားလည္မႈ မရွိျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။ ျဖစ္ခ်င္၊ ရခ်င္၊ သိခ်င္တတ္ခ်င္ စာသည့္ ‘ခ်င္’ ဟူသည့္ သေဘာအဓိပၸါယ္မ်ား ပါဝင္တုိင္း ေလာဘဟု သတ္မွတ္၍ မရဘဲ ကာမဂုဏ္အာ႐ုံမ်ားတြင္ တြယ္တာကပ္ျငိကာ အငမ္းမရ လုိၿပီးရင္းလုိေနၾကသည့္ သေဘာမ်ိဳးသည္သာ ေလာဘသေဘာမ်ိဳး သက္ေရာက္ၿပီး ေကာင္းသည့္စိတ္ေစတနာျဖင့္ ေကာင္းသည့္အရာမ်ားတြင္ ရယူခ်င္၊ လုပ္ေပးခ်င္၊ လြတ္ေျမာက္ခ်င္၊ ကယ္တယ္ေပးခ်င္၊ ထြက္ေျမာက္ခ်င္ စသည့္ “ခ်င္ျခင္း”မ်ားသည္ကား ျဖစ္ခ်င္ရခ်င္မႈ သက္သက္သာရွိသည့္ ဆႏၵသေဘာမ်ိဳးသာ ျဖစ္ေၾကာင္း သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ အေျပာအဆုိအသုံးအႏႈန္းႏွင့္ စိတ္ေစတနာမ်ားတြင္ “ခ်င္၊ လုိ” စသည့္ သေဘာမ်ားပါေနလွ်င္ ေလာဘဟုသာ ထင္ေနတတ္ၾကသည့္ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာမ်ားအေနျဖင့္ ဤေနရာ၌ အထူးသတိျပဳသင့္သည္မွာ ခ်င္တုိင္းလုိတုိင္း ေလာဘမဟုတ္ဘဲ ေကာင္းသည့္အရာမ်ားတြင္ ျဖစ္ေပၚတတ္သည့္ ခ်င္လုိစသည္မ်ားကား တြယ္တာကပ္ၿငိထားျခင္း မရွိဘဲ ျဖစ္ခ်င္လုိခ်င္ရခ်င္မႈ သက္သက္သာရွိသည့္ ဆႏၵသာ ျဖစ္သည္၏ အျဖစ္ကုိ သေဘာေပါက္ နားလည္ကာ ထုိသုိ႔ေသာ ေကာင္းသည့္ဆႏၵမ်ားကုိ အေျခတည္ကာ ဝိရီယ၊ ပညာ၊ သတိတရားမ်ားျဖင့္ ေကာင္းသည့္အရာမ်ားမွသည္ နိဗၺာန္အထိ ရရွိေအာင္သာ ႀကိဳးစားရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ေလာဘ၏လုိခ်င္မႈသည္ ပူေလာင္မႈကုိ ျဖစ္ေစၿပီး ဆႏၵ၏ လုိခ်င္မႈသေဘာသည္ကား ၿငိမ္းေအးမႈကုိ ျဖစ္ေစသျဖင့္ ေလာဘကုိပယ္ၿပီး ဆႏၵကုိ အရင္းတည္ကာ ပစၥဳပၸန္သံသရာ ေကာင္းေစမည့္ အလုပ္မ်ားကုိသာ ဝိရိယစုိက္၍ ႀကိဳးစားလုိက္ၾကပါရန္ တုိက္တြန္းရင္း ေလာဘႏွင့္ဆႏၵအေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း ေရးသားတင္ျပလုိက္ရပါသည္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၂၀)...

ပံသုကူ (ပ့ံသကူ) အလွဴနဲ႔ ထီေပါက္မႈ/ မေပါက္မႈ
မႏွစ္က ဘုန္းဘုန္းျမန္မာျပည္မွာရွိတုန္း ပုိ႔ခ်ခဲ့တဲ့ သင္တန္းတစ္ခုမွာ သင္တန္းသားေတြကုိ မသိတာရွိရင္ ေမးပါဆုိေတာ့ ဒကာမႀကီး တစ္ေယာက္က “ဘုန္းဘုန္းဘုရား ပံ့သကူပစ္ရင္ ထီေပါက္တယ္ဆုိတာ ဟုတ္လားဘုရား” လုိ႔ ေမးဖူးပါတယ္။ ဒကာမႀကီးရဲ႕ အေမးကုိၾကားေတာ့ “ဘယ္ကဘယ္လုိ ၾကားလာတာလဲ ဒကာမႀကီးရယ္ အဲဒီလုိဆုိ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔လည္း ဒီေပါက္ေအာင္ ပံ့သကူပဲ ပစ္ေနမွာေပါ့”လုိ႔ ျပန္ေျပာရင္း ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာအခ်ိဳ႕ရဲ႕ လဲြေနတဲ့ အယူအဆေလးမ်ားအေၾကာင္း ရွင္းျပေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခါတုန္းကလည္း ဒကာတစ္ေယာက္က “အရွင္ဘုရားေရ တုိက္ဆုိင္တာလားေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး၊ တပည့္ေတာ္ မႏွစ္က သီတင္းကၽြတ္တုန္းက စာသင္တုိက္တစ္ခုထဲမွာသြားၿပီး ပံ့သကူသကၤန္းတစ္စုံ ပစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီကအျပန္ ထီလည္းထုိးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ထီထြက္လာေတာ့ တပည့္ေတာ္ ႏွစ္သိန္းဆု ေပါက္တယ္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ကေတာ့ ဒီလုိကံေကာင္းလာတာ အဲဒီတုန္းက လွဴခဲ့တဲ့ ပံ့သကူ သကၤန္းအလွဴေၾကာင့္ပဲလုိ႔ ထင္တယ္ဘုရား” စသျဖင့္ ေလွ်ာက္ဖူးပါတယ္။ သူ႔စကားအတုိင္း “ဟုတ္တယ္ ဒကာေရ၊ ဒကာေျပာသလုိပဲ တုိက္ဆုိင္မႈလုိ႔ပဲ သေဘာထားလုိက္ပါ”လုိ႔ ေျပာရင္း ကုသုိလ္ကံေတြရဲ႕ သေဘာကုိ ေျပာျပျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အခ်ိဳ႕မွာ ပံသုကူအလွဴနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ပံသုကူပစ္ရင္ ဘာေပါက္တယ္၊ ညာေပါက္တယ္ဆုိတဲ့ အယူအစဲြ အလဲြေလးေတြ ရွိေနတာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ လဲြဆုိရင္ အေခၚအေဝၚကစၿပီး လဲြေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ေခၚေနၾကတာက ပံ့သကူလုိ႔ ေခၚေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိပၸါယ္လည္းမသိ အေခၚလည္း လဲြေနေပမယ့္ ဒီလဲြေနတာကုိ လဲြေနမွန္း မသိဘဲ ေျပာဆုိေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူတုိ႔ေျပာဆုိေနၾကတဲ့ ပံ့သကူဆုိတာ ပံသုကူလိကဆုိတဲ့ ပါဠိစကားက ဆင္းသက္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပံသုဆုိတာ ေျမ၊ ေျမမႈန္႔လုိ႔ အဓိပၸါယ္ရၿပီး ကူလိကဆုိတာ လိမ္းက်ံျခင္း၊ လႊမ္းမုိးက်ေရာက္ျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ဆုိေတာ့ကား ပံသုကူလုိ႔ေျပာရင္ ေျမမႈန္႔လိမ္းက်ံေနတဲ့ စြန္႔ပစ္အရာလုိ႔ အလြယ္နားလည္ထား ႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ စြန္႔ပစ္ထားတဲ့ ေျမမႈန္႔လိမ္းက်ံေနတဲ့ အရာေတြကုိ ေကာက္ယူသုံးေဆာင္ျခင္းကုိပဲ ပံသုကူေဆာင္လုိ႔ဆုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပံသုကူသကၤန္းဆုိရင္လည္း အမ်ားက မသုံးေဆာင္ေတာ့ဘဲ စြန္႔ပစ္ထားတဲ့ အဝတ္အပုိင္းအစေတြကုိ ေကာက္ယူသန္႔စင္ၿပီး သကၤန္းအျဖစ္ ခ်ဳပ္လုပ္ထားတဲ့ သကၤန္းမ်ိဳးကုိဆုိၿပီး ဒီသကၤန္းကုိ ဝတ္႐ုံသုံးေဆာင္တဲ့ ရဟန္းကုိ ပံသုကူေဆာင္ ရဟန္းလုိ႔ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုိသေဘာမ်ိဳးကုိ ယူၿပီး ဒီေန႔ေခတ္မွာေတာ့ ပံသုကူေဆာင္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ရွိသလုိ ပံသုကူပစ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ပံသုကူပစ္တယ္ဆုိတာ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္၊ ဘယ္ရဟန္းကုိမွ မရည္ရြယ္ဘဲ ရဟန္းေတာ္မ်ား အသြားအလာမ်ားတဲ့ ေနရာေဒသေတြမွာ သကၤန္းစတဲ့ အသုံးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ားကုိ ပံသုကူပါဘုရားဆုိၿပီး ေရးသားစြန္႔ပစ္ လွဴဒါန္းထားတာကုိ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။ ပုဂၢိဳလ္ကုိ သီးသန္႔ရည္မွန္းၿပီး လွဴဒါန္းတာမဟုတ္ဘဲ ထုိက္တဲ့ပုဂၢဳိလ္မ်ား ခံယူသုံးေဆာင္ဖုိ႔ စြန္႔လွဴတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အလွဴအေနနဲ႔ ပုဂၢလိက အလွဴထက္ ပုိၿပီးအက်ိဳးရွိတတ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အက်ိဳးထူးရွိတဲ့ အတြက္လည္း တစ္ခ်ိဳ႕က ပံသုကူအလွဴကုိ လွဴၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ပံသုကူကုိ ကုိယ္ေကာင္းစားေရးအတြက္ အသုံးခ်တတ္တာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဘယ္ဆရာ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ကေနၿပီးေတာ့ “ထီေပါက္ကိန္းရွိတယ္၊ ဘယ္မွာသြားၿပီး ဘာေလးကုိေတာ့ ပံသုကူပစ္လုိက္ပါ”လုိ႔ ေျပာတာကုိ လူေတြက လုိက္လုပ္ရင္း ပံသုကူအလွဴနဲ႔ ထီကိစၥေလးေတြက ေျပာစရာေတြ ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တုိက္တိုက္ဆုိင္ဆုိင္ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း အဲဒီလုိ ပံသုကူပစ္ၿပီးေတာ့မွ ဘာေပါက္တာ၊ ညာေပါက္တာေတြ ျဖစ္လာေတာ့ ဒါ ပံသုကူပစ္လုိက္လုိ႔ပဲ ဆုိတာေတြလည္း ျဖစ္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ဒါဟာ ပံသုကူပစ္လုိ႔ ျဖစ္လာတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလုိသာ ျဖစ္ေၾကးဆုိရင္ လူတုိင္းပံသုကူပစ္ၿပီး လူတုိင္းထီေတြ ခ်ဲေတြေပါက္ကုန္ၾကေတာ့မွာေပါ့။ ေျပာရရင္ အေတာ္ေလးကုိ လဲြေနေတာ့တာပါ။

အမွန္ေတာ့ ဒါဟာ တုိက္ဆုိင္မႈေတြ႕ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ပံသုကူပစ္လုိ႔ ထီေပါက္တာဆုိရင္လည္း ပံသုကူေၾကာင့္ဆုိတာထက္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေၾကာင့္လုိ႔ ဆုိရင္ ပုိမွန္ပါလိမ့္မယ္။ ကံကုိကံနဲ႔ ဆင့္ေပးလုိက္တဲ့အတြက္ အက်ိဳးေပးေကာင္းေတြ ျဖစ္လာတာဆုိရင္ ပုိမွန္ပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ လူတုိင္းလူတုိင္းအတြက္ ကံဆုိတာ အတိတ္ကံရွိသလုိ ပစၥဳပၸန္ကံလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ အတိတ္က ေကာင္းကံေလးေတြ အက်ိဳးေပးခ်င္ေပမယ့္ ပစၥဳပၸန္ မေကာင္းကံေတြက အားႀကီးေနရင္ အတိတ္ကံ အက်ိဳးေပးခြင့္ မသာသလုိ အတိတ္က မေကာင္းကံေလးေတြ အက်ိဳးေပးခ်င္ေပမယ့္ ပစၥဳပၸန္ ေကာင္းကံေတြက အားႀကီးေနရင္လည္း အတိတ္က မေကာင္းကံေတြ အက်ိဳးေပးခြင့္ မသာျပန္ပါဘူး။ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္မွာ ေကာင္းကံေတြ အားႀကီးေအာင္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ မ်ားမ်ားလုပ္ေစၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ခုနေျပာခဲ့သလုိ ပံသုကူအလွဴ လွဴလုိက္ခ်ိန္မွာ ေကာင္းတဲ့အက်ိဳးတရားေတြ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ သူေတြမွာလည္း ဒါဟာ အတိတ္ကံကုိ ပစၥဳပၸန္ေကာင္းကံေလးေတြနဲ႔ ဖြင့္ေပးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ လက္ေတြ႕မွာ ေကာင္းကံေလးေတြ ျဖစ္ေပၚခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ဆရာ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္က ထီေပါက္လိမ့္မယ္ ပံသုကူပစ္လုိက္ဆုိတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ထီေပါက္လာတာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာေတာ့ အေသခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေျပာခ်င္တာက ပံသုကူပစ္ရင္ ထီေပါက္တယ္ဆုိတဲ့ အယူအစဲြဟာ မမွန္ဘူးဆုိတာနဲ႔ အကယ္၍ တုိက္ဆုိင္လုိ႔ ထီေပါက္ခဲ့မယ္ဆုိရင္လည္း ဒါဟာ ကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ကံပြင့္လာတာျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပံသုကူပစ္တုိင္းသာ ထီေပါက္ၾကမယ္ဆုိရင္ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ပံသုကူပဲ ပစ္ေနၾကဖုိ႔ေတာင္ ေကာင္းတယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္ခ်င္ေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ဒီလုိေကာင္းက်ိဳးေလးေတြ ျဖစ္လာတာဟာ ပံသုကူေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ ေကာင္းကံကုိေကာင္းကံေတြနဲ႔ ဆင့္ေပးလုိက္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ေကာင္းက်ိဳးေလးေတြ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိပဲ ေျပာေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လည္း ေကာင္းမႈကုသုိလ္ေတြရဲ႕ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ျခင္းဆုိတာ အထင္အရွားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အခ်ိဳ႕ရဲ႕ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြအစဲြေတြထဲမွာ ပံသုကူအလွဴဟာ ထီေပါက္ေစတယ္ဆုိတဲ့ အယူအစဲြေလးမ်ားလည္း ရွိေနတတ္တဲ့အတြက္ တုိက္ဆုိင္လုိ႔ ထီေတြဘာေတြ ေပါက္ခဲ့တယ္ဆုိရင္လည္း ဒါဟာ ပံသုကူပစ္လုိ႔ ထီေပါက္တယ္ဆုိတာထက္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ေကာင္းက်ိဳးေလးေတြ ျဖစ္လာတဲ့ သေဘာပဲဆုိတာကုိ ေသခ်ာသေဘာေပါက္ နားလည္လက္ခံၿပီး ဒီထက္မက ေကာင္းက်ိဳးရခ်င္ရင္ေတာ့ ဒီထက္မက မေကာင္းမႈေရွာင္ၿပီး ေကာင္းမႈကုိသာ ေဆာင္ၾကဖုိ႔နဲ႔ အစဲြတရားနဲ႔ လဲြမွားေနမယ့္ အလဲြမ်ားအစား အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္တတ္တဲ့ ကံတရားကုိသာ အေလးထားၿပီး လဲြေနတာကုိ မလဲြေအာင္သာ ႀကိဳးစားၾကပါလုိ႔ပဲ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

ဗုဒၶဘာသာဝင္ လူငယ္မ်ားအတြက္ ဗုဒၶဘာသာ မိတ္ဆက္...

ဒီစာစုေလးကုိ ဗုဒၶဘာသာဝင္ လူငယ္မ်ားလုိ႔ ေခါင္းစဥ္တပ္လုိက္ျခင္းဟာ တစ္ျခားဘာသာဝင္ လူငယ္မ်ားနဲ႔ ယွဥ္လုိက္ရင္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ လူငယ္မ်ား အေနနဲ႔ ကုိယ့္ဘာသာအေၾကာင္း ဘာမွဂဃဏန မသိဘဲ ျဖစ္ေနလုိ႔ သူတုိ႔သူတုိ႔ေလးေတြကုိ ရည္ရြယ္ၿပီး တင္ျပေပးလုိတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိေျပာေတာ့ လူႀကီးေတြက သူတုိ႔မပါဘူးလုိ႔လည္း ထင္ေနၾကဦးမယ္။ လူႀကီးေတြလည္း အသက္ႀကီးေနလုိ႔ သီးသန္႔ေခါင္းစဥ္ မတပ္လုိေပမယ့္ မသိသူေတြ မ်ားေနမယ္ဆုိတာေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ားက လက္ခံၾကမွာပါ။ ဒီလုိဆုိေတာ့ ဒီစာစုေလးဟာ လူငယ္ေတြအတြက္ ဆုိတာထက္ ဗုဒၶဘာသာ အမည္ခံထားၿပီး ဘာမွမသိဘဲ ျဖစ္ေနတဲ့ သူေတြအတြက္လုိ႔ ဆုိရင္ပုိမွန္ပါလိမ့္မယ္။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္က အဲဒါပါပဲ။ လူႀကီးလူငယ္ အေတာ္မ်ားမ်ားက ကုိယ့္ဘာသာအေၾကာင္း ေမးလာရင္ အင္းအဲနဲ႔ပဲ တိက်တဲ့အေျဖကုိ မေပးႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ အျဖစ္ပါ။

ဟုတ္ပါတယ္။ အင္တာနက္မွာ စာေတြေရးေန၊ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာေလးေတြအတြက္ တရားေလးေတြ ေဟာေပးေနေတာ့ ဒီအားနည္းခ်က္ကုိ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔က သိေနရပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလလည္း လူငယ္ေလးေတြနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ေတာ့ သူတုိ႔ေတြ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မသိတာေတြ အေတာ္မ်ားေနပါလားလုိ႔ သတိျပဳမိခဲ့ပါတယ္။ မသိတာေတြမ်ားဆုိ အေျခခံ သိသင့္သိထုိက္တာက အစ မသိတဲ့သူေတြ မ်ားမ်ားလာေနတဲ့ အျဖစ္ပါ။ ခုခ်ိန္မွာ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ ဘယ္ဝါေၾကာင့္လုိ႔ အျပစ္ပုံခ်လုိ႔လည္း မျဖစ္ပါဘူး။ အေျခခံ နည္းစနစ္ကအစ ပုံစံမက် ျဖစ္ခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြမွာ ဘာသာတရားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အသိပညာ ဗဟုသုတ အားနည္းခဲ့တာလုိ႔ပဲ ေယဘုယ် ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အားနည္းခ်က္ကုိ အသားထား။ အခုအခ်ိန္ရွိတုန္း လုပ္သင့္တာက မသိတာကုိ သိေအာင္လုပ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလ့လာဖုိ႔ဆုိေတာ့ တုိးတက္ေနတဲ့ ေခတ္ၾကီးထဲမွာ အင္တာနက္ကုိ အသုံးခ်ၿပီး ေလ့လာမယ္ဆုိရင္လည္း မဆုိးလွပါဘူး။ ဘာသာတရားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သိခ်င္တာမွန္သမွ်ကုိ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေတြမွာ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွာေဖြေလ့လာ ဖတ္႐ႈေနႏုိင္ၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ အေနနဲ႔ မသိပါဘူးဆုိၿပီး ဒီအတုိင္း ေနၾကတာထက္စာရင္ ကုိယ္ကုိးကြယ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္း သိသင့္သိထုိက္တာေလးေတြေတာ့ သိႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

သိသင့္သိထုိက္တာဆုိေတာ့ ဗုဒၶဘာသာကုိ စတင္တည္ေထာင္ ေဟာၾကားေပးခဲ့တဲ့ ဗုဒၶဘုရားရွင္ရဲ႕ ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္းကစၿပီး သိထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ဗုဒၶဆုိတာဘာလဲ၊ ဗုဒၶဘာသာဆုိတာ ဘာလဲ စတာေတြ အပါအဝင္ ရတနာသုံးပါးကုိ ကုိးကြယ္ယုံၾကည္ရတဲ့အေၾကာင္း၊ ဗုဒၶဘုရားရွင္ရဲ႕ အဆုံးအမနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္ တစ္ေယာက္ရဲ႕ က်င့္ႀကံလုိက္နာမႈ အေၾကာင္း စသျဖင့္ သိရွိထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶရဲ႕ ျဖစ္စဥ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အက်ဥ္းေလာက္ သိထားရင္ကုိပဲ မဆုိးဘူးလုိ႔ ဆုိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘုရားရွင္ရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဒီမွာေဖာ္ျပေပးမယ့္ ဗုဒၶရဲ႕ မွတ္တမ္းအက်ဥ္းေလးကုိပဲ စဲြစဲြၿမဲၿမဲ မွတ္သားထားဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိပါတယ္။

ဗုဒၶဘုရားရဲ႕ မွတ္တမ္းအက်ဥ္း
လူအမည္ = သိဒၶတၳ
ဘုရားဘဲြ႕အမည္ေတာ္ = ေဂါတမဗုဒၶ
ေမြးသကၠရာဇ္ = မဟာသကၠရာဇ္ ၆၈ခု၊ ကဆုန္လျပည့္၊ ေသာၾကာေန႔ (BC- 623 ခန္႔)
မိဘအမည္ = ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဓနမင္း၊ မယ္ေတာ္ မဟာမာယာေဒဝီ မိဖုရား
ေနျပည္ေတာ္ = ကပိလဝတ္မင္းေနျပည္ေတာ္ (ယခုေခတ္ နီေပါနယ္)
အမ်ိဳးအႏြယ္ = သက်သာကီဝင္ မင္းမ်ိဳး
အိမ္ေထာင္ျပဳခ်ိန္ = အသက္ ၁၆ႏွစ္အရြယ္
ဇနီး = ဖြားဖက္ေတာ္ ဘဒၵကဥၥနာ ယေသာဓရာ
သားေတာ္ = ရာဟုလာ
နန္းစည္းစိမ္စံႏွစ္ = ၂၉ႏွစ္ (ေမြးကတည္းက ေတာထြက္ခ်ိန္အထိ)
ေတာထြက္ခ်ိန္ = သက္ေတာ္ ၂၉ႏွစ္၊ မဟာသကၠရာဇ္ ၉၇ခုႏွစ္၊ ဝါဆုိလျပည့္၊ တနလၤာေန႔ (BC- 594 ခန္႔)
ဒုကၠရစရိယက်င့္သည့္ကာလ = ၆ ႏွစ္ (ခဲရင္းစြာက်င့္ရသည့္ အက်င့္ျဖစ္သျဖင့္ ဒုကၠရစရိယဟုေခၚသည္၊ ဒုကၡစရိယ မဟုတ္ပါ။)
ဘုရားျဖစ္ခ်ိန္ = သက္ေတာ္ ၃၅ႏွစ္၊ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လျပည့္၊ ဗုဒၶဟူးေန႔ (BC- 588 ခန္႔)
တရားေဟာသည့္ကာလ = ၄၅ႏွစ္ (သက္ေတာ္ ၃၅မွ သက္ေတာ္ ၈၀အထိ)
ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူသည့္ႏွစ္ = သက္ေတာ္ ၈၀၊ ဝါေတာ္ ၄၅ဝါ၊ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လျပည့္ အဂၤါေန႔ (BC- 543 ခန္႔)
ဒါကဗုဒၶဘုရားရဲ႕ ျဖစ္ေတာ္စဥ္ အက်ဥ္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆက္ၿပီးသိထားဖုိ႔လုိတာက ဗုဒၶဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ သိသင့္တာေလးေတြ သိထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶ
ဗုဒၶဆုိတာ ဘာလဲလုိ႔ေမးရင္ ဒီစကားလုံး အဖြင့္အတုိင္း “သိသူ”လုိ႔ အလြယ္ေျဖရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သိတယ္ဆုိေတာ့ ဘာကုိသိတာလဲ ဆုိရင္ သစၥာေလးပါး အပါအဝင္ သိစရာမွန္သမွ် အားလုံးကုိ သိတာလုိ႔ ေျဖရမွာေပါ့။ အဲဒီသစၥာကုိ ဘယ္သူကသင္ျပေပးလုိ႔ သိတာလဲ၊ သူပဲသိၿပီး တျခားသူေတြကုိ သိေစႏုိင္သလားလုိ႔ ထပ္ၿပီးေမးခြန္း ထုတ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘုရားရွင္ေတြဟာ သစၥာေလးပါး တရားေတာ္ကုိ ဆရာမရွိဘဲ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္မႈနဲ႔ သိရွိေတာ္မူတာျဖစ္ၿပီး ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ သိေတာ္မူတဲ့အတုိင္း ေဝေနယ် သတၱဝါေတြကုိလည္း သိေစေတာ္မူတဲ့သူလုိ႔ အလြယ္နားလည္ မွတ္သားထားႏုိင္ပါတယ္။ ဗုဒၶဆုိေတာ့ ဒီေနရာမွာ
၁။ သမၼာသမၺဳဒၶ
၂။ ပေစၥကဗုဒၶ
ဆုိတဲ့ ဗုဒၶ ႏွစ္မ်ိဳးကုိ သိထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။

သမၼာသမၺဳဒၶဆုိတာ ေလးအသေခ်ၤ နဲ႔ ကမၻာတစ္သိန္း (ပညာ၊ သဒၶါ၊ ဝိရိယ တရားအားသာမႈကုိ လုိက္ၿပီး ကဲြျပားမႈရွိ) ဒါန၊ သီလစတဲ့ ပါရမီေတာ္မ်ားကုိ ျဖည့္က်င့္ကာ ပါရမီေတာ္ ၿပီးျပည့္စုံတဲ့အခါမွာ သိစရာမွန္သမွ် အၾကြင္းအက်န္မရွိ အကုန္အစင္ကုိ သိေတာ္မူႏုိင္တဲ့ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကုိ ရရွိေတာ္မူၿပီး ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ သိေတာ္မူတဲ့ သစၥာတရားအတုိင္း ေဝေနယ် သတၱဝါေတြကုိလည္း သိေစေတာ္မူႏုိင္တဲ့ ဘုရားမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။

ပေစၥကဗုဒၶဆုိတာ ႏွစ္အသေခ်ၤနဲ႔ ကမၻာတစ္သိန္း ကာလၾကာေအာင္ ဒါန၊ သီလစတဲ့ ပါရမီေတာ္တုိ႔ကုိ ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူကာ ပါရမီေတာ္ ျပည့္စုံေတာ္မူတဲ့အခါ ပေစၥကေဗာဓိဉာဏ္ကုိ ရရွိေတာ္မူၿပီး သစၥာေလးပါး တရားေတာ္ကုိ ဆရာမကူ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ သိေတာ္မူခဲ့ေပမယ့္ သတၱဝါေဝေနယ်ေတြကုိ သိရွိေအာင္ ေဟာေတာ္မမူႏုိင္တဲ့၊ သာသနာပကာလမွာ ပြင့္ေတာ္မူတဲ့ ဘုရားငယ္မ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီဗုဒၶႏွစ္မ်ိဳးမွာ အခုႀကဳံေတြ႕ေနရတဲ့ သာသနာေတာ္ဟာ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ရွင္ ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ သာသနာေတာ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ သမၼာသမၺဳဒၶဘုရားရွင္မ်ားရဲ႕ သာသနာထြန္းကားရာ ကာလကုိ သာသနာတြင္းကာလုိ႔ေခၚၿပီး သမၼာသမၺဳဒၶ ဘုရားရွင္မ်ား ပြင့္ထြန္းေတာ္ မမူတဲ့ကာလကုိေတာ့ သာသနာပ ကာလလုိ႔ေခၚကာ အဲဒီသာသနာပ ကာလမွာပဲ ပေစၥကဗုဒၶ အရွင္ျမတ္မ်ား ပြင့္ေပၚေတာ္မူၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒီေလာက္သိထားရင္ကုိပဲ ဗုဒၶဘာသာ လူငယ္ေတြအတြက္ မဆုိးဘူးလုိ႔ ဆုိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာ
ဗုဒၶအေၾကာင္းကုိ အနည္းငယ္ မိတ္ဆက္အေနနဲ႔ သိထားၿပီးရင္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သိထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဗုဒၶဆုိတာ ဘုရား၊ ဘာသာဆုိတာ အယူဝါဒ၊ ေဟာၾကားခ်က္၊ ဗုဒၶဘာသာဆုိေတာ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အယူဝါဒ၊ ေဟာၾကားခ်က္လုိ႔ပဲ အလြယ္နားလည္ မွတ္သားထားႏုိင္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေဟာၾကားခ်က္ဆုိတာ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ ၄၅ႏွစ္လုံးလုံး ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတာ္ကုိပဲ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေဟာၾကားခ်က္ကုိပဲ ဒီေန႔ေခတ္ အသုံးအႏႈန္းေတြနဲ႔ ေျပာေတာ့ ပိဋကတ္သုံးပုံ၊ နိကာယ္ငါးရပ္၊ ဓမၼကၡႏၶာေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ဆုိတဲ့ အေခၚအေဝၚေတြ ျဖစ္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေခၚေတြဟာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေနေပမယ့္ ရည္ညြန္းခ်က္ကေတာ့ ၄၅ႏွစ္လုံးလုံး ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ေတြကုိပဲ ရည္ညြန္းတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထက္ပုိၿပီး အက်ဥ္းဆုံး စကားလုံးေတြနဲ႔ ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ဒီသုံးမ်ိဳးကိုပဲ တုိက္႐ုိက္ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶဘုရားရွင္ရဲ႕ ဝါဒနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဝါဒဟာ ကံကံရဲ႕အက်ိဳးအျပစ္ကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ ကမၼဝါဒ၊ အေၾကာင္းအက်ိဳးကုိ ေထာက္ျပတဲ့ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္မႈ ဝါဒ၊ အမွားအမွန္ကုိ စိစစ္ေဝဘန္ လက္ခံေစတဲ့ ဝိဘဇၨဝါဒ၊ အစြန္းမေရာက္တဲ့ အလယ္အလတ္ လမ္းစဥ္ကုိ က်င့္သုံးတဲ့ မဇၥ်ိမပဋိပဒါ ဝါဒ၊ အရာအားလုံးမွာ အတၱဆုိတာ မရွိဘဲ အစုိးမရျခင္း အနတၱသေဘာသာ ရွိတယ္ဆုိတဲ့ အနတၱဝါဒ စသျဖင့္ အမည္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဖြင့္ဆုိေျပာၾကားႏုိင္ေပမယ့္ အားလုံးကုိ ၿခဳံၿပီးေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေဟာေျပာပုိ႔ခ်ခ်က္ အယူဝါဒဟာ တကယ့္အမွန္တရားျဖစ္တဲ့ အမွန္တကယ္ဝါဒ (Realism)ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားေဟာ တရားေတြဟာ အမွန္တရားအစစ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအမွန္တရားဟာလည္း ဘုရားေဟာလုိက္လုိ႔ မွန္တာမဟုတ္ပါဘူး။ မွန္လုိ႔ ဘုရားေဟာတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကုိ စာလုိေျပာေတာ့ သစၥာတရားလုိ႔ ေျပာၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶရဲ႕အဆုံးအမျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာကုိ အမွန္တကယ္ဝါဒ၊ အမွန္တကယ္ဘာသာလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ေဟာၾကားခ်က္ဟာ အမွန္တကယ္ဝါဒလုိ႔ ဆုိရတာလဲဆုိရင္ ႐ုပ္နာမ္မ်ားနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ သတၱဝါ အားလုံးမွာ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အရာေတြပဲ ျဖစ္ေနလုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားေဟာ တရားေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ အတြက္သာမွန္ၿပီး တျခားဘာသာဝင္ေတြအတြက္ မမွန္ဘူးဆိုတာ မရွိပါဘူး။ နာမ္႐ုပ္မ်ားနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ သတၱဝါအားလုံးမွာ အကုန္မွန္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိၾကပါစုိ႔။ ဗုဒၶရဲ႕ သစၥာေလးပါး အမွန္တရားမွာ ဒုကၡသစၥာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘုရားရွင္က “ပဋိသေႏၶေနရတာ ဒုကၡ၊ အုိရတာဒုကၡ၊ နာရတာ ဒုကၡ၊ ေသရတာဒုကၡ၊ မခ်စ္မႏွစ္သက္ဖြယ္ေတြနဲ႔ အတူယွဥ္တြဲေနရာတာ ဒုကၡ၊ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေတြနဲ႔ ေကြကြင္းရတာ ဒုကၡ၊ အလုိရွိတဲ့ အရာကုိ မရတာဒုကၡ၊ အက်ဥ္းအားျဖင့္ ဒီခႏၶာႀကီးကပင္ ဒုကၡ”လုိ႔ ဖြင့္ဆုိေဟာေျပာျပပါတယ္။ ဒီေဟာၾကားခ်က္ကုိၾကည့္ရင္ ခႏၶာရွိေနတဲ့သူမွန္သမွ် ဘယ္ႏုိင္ငံ၊ ဘယ္လူမ်ိဳး၊ ဘယ္သတၱဝါမွာ မဆုိ ဒီဒုကၡက ရွိေနၾကမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိေတာ့ကား ဒီဒုကၡဟာဘာေၾကာင့္ ျဖစ္တာလဲဆုိတဲ့ အေၾကာင္းတရားကုိရွာေတာ့ တြယ္တာမႈ သံေယာဇဥ္ သမုဒယေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကုိ ဗုဒၶက သမုဒယသစၥာ ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္း အမွန္တရား တစ္ခုအေနနဲ႔ ထပ္ၿပီးရွင္းေတာ္မူပါတယ္။ အေၾကာင္းရွိရင္ အက်ိဳးရွိတတ္သလုိ အေၾကာင္းခ်ဳပ္ရင္လည္း အက်ိဳးခ်ဳပ္တတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ ဒီလုိဒုကၡရွိရင္ ဒုကၡခ်ဳပ္ေၾကာင္းလည္း ရွိမွာအမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ ဗုဒၶဘုရားရွင္က နိေရာဓလုိ႔ေခၚတဲ့ နိဗၺာန္ကုိဆုိက္ရင္ ဒီဒုကၡလည္း ခ်ဳပ္ၿပီလုိ႔ဆုိကာ နိေရာဓသစၥာ ဒုကၡခ်ဳပ္ေၾကာင္း အမွန္တရားကုိ ေဟာေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိဆုိေတာ့ ဒီဒုကၡခ်ဳပ္ရာကုိ သြားဖုိ႔အတြက္ က်င့္ႀကံအားထုတ္ရမယ့္ လမ္းလည္းရွိဖုိ႔ လုိလာျပန္ၿပီျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ ဘုရားရွင္က မွန္ကန္တဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးလမ္းစဥ္ကုိ ရွင္းလင္းျပသကာ မဂၢသစၥာျဖစ္တဲ့ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာသုိ႔ ေလွ်ာက္လမ္းရာ လမ္းမွန္ကုိ ျပသေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီသစၥာေလးပါး အဖြင့္ကုိၾကည့္ရင္ အားလုံးအတြက္ အမွန္ေတြပဲ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခႏၶာရွိေနတဲ့ သတၱဝါမွန္သမွ် ဒီသစၥာတရားအတုိင္း လဲြမွားျခင္းမရွိ မွန္ကန္ေနတဲ့အတြက္ ဘုရားေဟာ တရားေတာ္၊ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အယူအဆေတာ္၊ ဗုဒၶရဲ႕ဝါဒေတာ္ကုိ အမွန္တကယ္ဝါဒ၊ အမွန္တကယ္ဘာသာ၊ အမွန္သစၥာတရားလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာေခၚ ဗုဒၶရဲ႕အဆုံးအမနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒီေလာက္ေလး သိထားရင္ကုိပဲ မဆုိဘူးလုိ႔ ဆုိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာဝင္
ဆက္လက္ၿပီးေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သိထားသင့္တာေလးေတြကုိ ေျပာျပေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ဆုိတာ အလြယ္ေျပာေတာ့ ဗုဒၶဘုရားရဲ႕ အယူဝါဒ ေဟာၾကားခ်က္မ်ားကုိ လက္ခံလုိက္နာ က်င့္သုံးၾကတဲ့ သူေတြကုိ ဗုဒၶဘာသာဝင္လုိ႔ ေခၚတာျဖစ္ပါတယ္။ တိတိက်က် ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ဘယ္သူ႔ပေယာဂ၊ ဘယ္သူ႔စည္း႐ုံးလႈံ႔ေဆာ္မႈမွ မပါဘဲ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ေက်နပ္လက္ခံလုိ႔ “ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ - ဘုရားရွင္ကုိ ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ - တရားေတာ္ကုိ ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ သံဃံ သရဏံ ဂစၧာမိ - သံဃာေတာ္ကုိ ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏” လုိ႔ဆုိကာ သရဏဂုံတည္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ခံယူထားၾကသူေတြကုိ ဗုဒၶဘာသာဝင္လုိ႔ ေျပာဆုိၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိေတာ့ကား ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ရတနာသုံးပါးကုိ ကုိးကြယ္ပါ၏လုိ႔ သရဏဂုံကုိ ခံယူေဆာက္တည္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္လာတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ အေနနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာသုံးပါးကုိ သရဏလုိ႔ ဆုိတာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ ရတနာသုံးပါးဟာ ကုိးကြယ္ခံထုိက္တာလဲလုိ႔ ေမးလာခဲ့မယ္ဆုိရင္ “သတၱဝါေတြရဲ႕ ေဘးဒုကၡကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ဖ်က္ဆီးတတ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ရတနာသုံးပါးဟာ သရဏ အမည္ရေၾကာင္း၊ ရတနာသုံးပါးကုိ ကုိးကြယ္တာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဘုရားရွင္ဟာ သတၱဝါေတြကုိ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေၾကာင္း နည္းလမ္းကုိ ျဖစ္ေစ၊ မႀကီးပြား မခ်မ္းသာေၾကာင္း မေကာင္းတဲ့ နည္းလမ္းေတြကေန ပယ္ခြါေစ၊ အျပစ္ကင္းၿပီး ဂုဏ္ေက်းဇူးအေပါင္းနဲ႔ ျပည့္စုံေစတဲ့အတြက္ ကုိးကြယ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ တရားေတာ္ဟာလည္း က်င့္ႀကံလုိက္နာသူေတြကုိ ဘဝသံသရာ ခရီးမွ ဆဲြထုတ္ကယ္တင္ႏုိင္ျခင္း၊ က်င့္စဲအခုိက္ႏွင့္ က်င့္ၿပီးေနာက္မွာလည္း သက္သာၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ ျဖစ္ေစျခင္းႏွင့္ သတၱဝါေတြရဲ႕ ေဘးဒုကၡကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ဖ်က္စီး ေစႏုိင္ျခင္း စတာေတြေၾကာင့္ ကုိးကြယ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ သံဃာေတာ္ဟာလည္း ေကာင္းမႈကုသုိလ္ကုိ ႀကီးက်ယ္မ်ားျပာေစ၊ ေဘးဒုကၡကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ဖ်က္စီးေစတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ကုိးကြယ္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း” စသျဖင့္ ရတနာသုံးပါးကုိ ကုိးကြယ္ရျခင္း အေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒီေလာက္ေတာ့ သိထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။

ေနာက္ သရဏဂုံကုိ ခံယူၿပီး ဗုဒၶဘာသာ တစ္ေယာက္ျဖစ္လာတဲ့ သူတစ္ေယာက္အတြက္ မွန္ကန္တဲ့အယူဝါဒ သမၼာဒိ႒ိ ရွိေနဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ တစ္ေယာက္ဟာ ရတနာသုံးပါး၊ ကံကံရဲ႕ အက်ိဳးတရား၊ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္မႈနဲ႔ မ်က္ေမွာက္ေလာက တမလြန္ေလာက စတာေတြအေပၚမွာ သံသယမရွိ အမွန္သိၿပီး ယုံၾကည္လက္ခံဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒါမွလည္း ဗုဒၶအလုိက် မွန္ကန္တဲ့ အယူရွိသူ ျဖစ္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ကား သရဏဂုံကုိ ခံယူထားၿပီး ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ တစ္ေယာက္ဟာ ဒီသရဏဂုံ တည္ၿမဲဖုိ႔အေရး၊ မပ်က္စီးေရးအတြက္လည္း ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ စာေပမွာကေတာ့ သရဏဂုံ ပ်က္စီးတတ္တဲ့ အေၾကာင္း (၂)မ်ိဳးရွိတယ္လုိ႔ ဖြင့္ျပပါတယ္။
၁။ ေသသြားရင္ သရဏဂုံပ်က္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ေခတ္ ေသသူကုိ သရဏဂုံတင္တယ္ဆုိတဲ့ အသုံးဟာ ဒီမွာ အႀကဳံးမဝင္ပါဘူး။ ေသသူကုိ သရဏဂုံ တင္လုိ႔လည္း မရပါဘူး။ ေသရင္ သရဏဂုံဟာ အလုိလုိကုိ ပ်က္သြားပါတယ္။
၂။ မေသေသးေပမယ့္ သရဏဂုံကုိ ခံယူထားတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ တစ္ေယာက္ဟာ ရတနာသုံးပါးထက္ ပုိၿပီး တစ္ျခားအယူဝါဒေတြကုိ လက္ခံယုံၾကည္မယ္၊ ဗုဒၶဘာသာကုိပစ္ၿပီး တစ္ျခားအယူဝါဒကုိ လက္ခံသြားမယ္ဆုိရင္ ဒါလည္း သရဏဂုံ ပ်က္တဲ့အေၾကာင္းထဲမွာ ပါဝင္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကေတာ့ အသက္ရွင္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာကုိ သရဏဂုံ ပ်က္စရာအေၾကာင္း ရွိတဲ့အတြက္ သတိျပဳဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတေလ ေဘးဒုကၡတစ္ခုခု၊ အေၾကာက္တရား တစ္ခုခုေၾကာင့္ စိတ္မပါဘဲ တစ္ျခားအယူဝါဒေတြကုိ လက္ခံလုိက္နာ လုပ္ေနရတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ကုိယ့္စိတ္က ရတနာသုံးပါးကုိ တကယ္ပစ္လုိတဲ့ သေဘာမဟုတ္တဲ့အတြက္ သရဏဂုံကေတာ့ မပ်က္ပါဘူး။ သရဏဂုံေတာ့ ညစ္ႏြမ္းႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအခ်က္ကုိလည္း သတိျပဳ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကံကံရဲ႕ အက်ိဳးအျပစ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဗုဒၶဘာသာတစ္ေယာက္ဟာ မေကာင္းမႈကုိေရွာင္ၿပီး ေကာင္းမႈကုိ ေဆာင္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ မေကာင္းမႈဒုစ႐ုိက္အမႈကုိ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ေကာင္းမႈသုစ႐ုိက္ကုိ လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ မေကာင္းမႈ ဒုစ႐ုိက္ကုိ ေရွာင္ဖုိ႔အတြက္ သီလကုိ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ရပါမယ္။ အနည္းဆုံး ငါးပါးသီလကုိ လုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိန္းထားတဲ့ သူဟာ မေကာင္းမႈ ဒုစ႐ုိက္ကုိလည္း ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းမႈေဆာင္ဆုိတာကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ ေကာင္းမႈလုပ္ျခင္း ရည္ရြယ္ခ်က္က ေနာက္ဆုံးပန္းတုိင္ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳေရးနဲ႔ နိဗၺာန္မရခင္ သံသရာလည္ရတဲ့ အခါမွာလည္း သံသရာခရီးမွာ ခ်မ္းသာေရးအတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ပန္းတုိင္ေတြကုိ လွမ္းကုိင္ဖုိ႔အတြက္ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳဖုိ႔ သီလကုိ အေျခခံတဲ့ ဘာဝနာ အလုပ္ကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရမွာျဖစ္ၿပီး နိဗၺာန္ မရခင္ သံသရာလည္တဲ့ အခါမွာလည္း ေကာင္းတဲ့သုဂတိ ဘဝေတြမွာျဖစ္ဖုိ႔ သီလကုသုိလ္ကုိ ေကာင္းေကာင္းထိန္းသိမ္းၿပီး ဒါနကုသုိလ္ကုိလည္း စြမ္းႏုိင္သမွ် ျပဳလုပ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိနည္းမ်ားနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ တစ္ေယာက္ဟာ ယုံၾကည္မႈနဲ႔ က်င့္ႀကံမႈကုိ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္ႀကံၿပီး ကုိယ္လုပ္ရင္ ကုိယ္ရမယ္၊ ကုိျဖစ္ရင္ ကုိခံရမယ္ဆုိတဲ့ မွန္ကန္ၿပီး အေၾကာင္းအက်ိဳးသင့္တဲ့ အယူဝါဒကုိ သေဘာေပါက္ နားလည္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထက္နားလည္ခ်င္ရင္ေတာ့ ဒီထက္ပုိၿပီး ေလ့လာက်င့္ႀကံၾကည့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြအတြက္ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သိသင့္သိထုိက္တာေလးေတြကုိ မိတ္ဆက္သေဘာေလာက္ သိႏုိင္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ အလြန္ေလးနက္ၿပီး က်ယ္ျပန္႔လွတဲ့ ဗုဒၶအဆုံးအမေတြကုိ စာမ်က္ႏွာ တစ္ခုႏွစ္ခုေလာက္နဲ႔ေတာ့ ျပည့္စုံေအာင္ တင္ျပဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခု တင္ျပခဲ့တာေလးေတြကုိပဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလးေလးနက္နက္ ဖတ္မွတ္ထားမယ္ဆုိရင္ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တစ္ေယာက္ေယာက္က ေမးလာခဲ့မယ္ဆုိရင္ ဘာမွမသိတာထက္စာရင္ သိသေလာက္ေတာ့ ေျဖၾကားေပးႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ခံယူထားၿပီး ဘာတစ္လုံးမွ မသိဘဲ ျဖစ္ေနတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ အမ်ားႀကီး အေထာက္အကူျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာ မိတ္ဆက္ေလးဆုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ေနၿပီး ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဘာတစ္ခုမွ မသိဘဲ ျဖစ္ေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ အေနနဲ႔ ကုိယ္ကုိးကြယ္တဲ့ ဘုရား၊ ကုိယ္ကုိးကြယ္တဲ့ ဘာသာတရားနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ေနတဲ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ ယုံၾကည္မႈ တရားေတြကုိ နည္းနည္းေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အသိတစ္ခု ရရွိေစဖုိ႔ အခုတင္ျပခဲ့တဲ့ ဗုဒၶဘာသာ မိတ္ဆက္ေလးကုိ ေလ့လာၿပီး သိသင့္သိထုိက္တဲ့ အခ်က္ေတြကုိ သိေအာင္ႀကိဳးစားရင္း ဗုဒၶဘာသာဝင္ ျဖစ္ေနတဲ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အသိအက်င့္ ထပ္တူျဖစ္ေအာင္သာ ေလ့လာက်င့္ႀကံ အားထုတ္ၾကပါလုိ႔ ေစတနာေကာင္းနဲ႔ တုိက္တြန္းလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

ေက်းဇူးတရား ဘယ္လိုဆပ္ရမလဲ ..

Q. ဘုန္းဘုန္း သိခ်င္တာေလး ရွိလာလို႔ ႐ိုေသစြာ ေမးေလွ်ာက္အပ္ပါတယ္ ဘုရား။
တစ္ေန႔က တပည့္ေတာ္ ဘုရားခန္းထဲထုိင္ေနရင္း ေက်းဇူးတရားအေၾကာင္း ျပန္စဥ္းစားမိတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ သိတာက
၁။ ေက်းဇူးသိတတ္ရမယ္
၂။ သိတဲ့အတိုင္းလည္း ျပန္ဆပ္ရမယ္
၃။ မဆပ္ႏိုင္ေတာင္ ေက်းဇူးကို ေခ်ဖ်က္တဲ့အရာမ်ိဳး မလုပ္ရဘူး.. စသျဖင့္
မိဘ၊ ဆရာသမား၊ မိတ္ေဆြေတြလိုမ်ိဳး လူပုဂၢိဳလ္ေတြအေပၚ ေက်းဇူးဆပ္တာေတာ့ ထိုက္သင့္သေလာက္ တပည့္ေတာ္ နားလည္ပါတယ္ ဘုန္းဘုန္း။ အေကာင္းဆံုးေက်းဇူးဆပ္နည္းက တရားဓမၼနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္ရမယ္ ဆုိတာ..

ဒါေပမယ့္ ရဟန္းသံဃာေတြရဲ႕ ေက်းဇူးကိုက်ေတာ့ ဘယ္လုိဆပ္ရမလဲ ဘုရား။ ဆိုလိုတာက ဥပမာ ဘုန္းဘုန္းတို႔ ေရးတဲ့ဆုိဒ္ေတြကို ၀င္ဖတ္တယ္။ တရားအသိေတြရတယ္၊ ဒါဆိုရင္ပဲ ေက်းဇူးကရွိသြားၿပီ။ အဲ အဲလိုမကပဲ ဘုန္းဘုန္းတို႔ဆီက တိုက္႐ိုက္အဆံုးအမစကား တစ္ခြန္း ရရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဒါမွမဟုတ္ တရားတစ္ပုဒ္တစ္ေလ နာၾကားရရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလိုဆိုရင္ ေက်းဇူးက ပိုမ်ားသြားျပန္ေကာ။
အဲလို၊ အဲလို တပည့္ေတာ္အေပၚ ေက်းဇူးရွိဖူးတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတြကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အေရအတြက္ မ်ားေနတာကို ေတြ႔ရတယ္ဘုရား။

- အဲဒါ တကယ္လို႔ တစ္ပါးခ်င္းစီ ဆပ္ႏိုင္မယ္ဆို၊ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ပါးပါးကို အေၾကာင္းတုိက္ဆိုင္လို႔ ဆပ္ခြင့္ၾကံဳၿပီဆို ဘယ္လိုေက်းဇူးဆပ္ရမလဲ ဘုရား၊
- ဘယ္လို ေက်းဇူးဆပ္တာ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေစမလဲ ဘုန္းဘုန္း
- အဆံုးအမေတြကို လိုက္နာ က်င့္သံုးတာ အေကာင္းဆံုး ဆုိခဲ့ရင္လည္း.. ဒီ့အျပင္ တျခား ဘယ္လိုနည္းေတြနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္လို႔ ရႏိုင္ေသးလဲ ဘုရား
- ေနာက္ၿပီး ေက်းဇူးရွိတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတြက မ်ားလြန္းေတာ့ အားလံုးကိုျခံဳၿပီး ေက်းဇူးဆပ္မယ္ဆို ဘယ္လိုနည္းက သင့္ေလ်ာ္ပါသလဲ ဘုန္းဘုန္း။
- ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ ေက်းဇူးဆပ္နည္းေလးမ်ား ရွိခဲ့ရင္လည္း ႐ို႐ိုေသေသ ဖတ္႐ႈ နာၾကားခ်င္ပါတယ္ဘုရား။

႐ိုေသစြာ ဦးတင္လ်က္
ဖိုးသား

A. ၃၈ျဖာ မဂၤလာ တရားေတာ္ေတြထဲမွာ သူ႔ေက်းဇူးကုိ သိတတ္ျခင္းဟာ မဂၤလာတစ္ပါးပဲလုိ႔ ဘုရားေဟာပါတယ္။ ေက်းဇူးတရားဆုိတာ ေက်းဇူးကုိ မသိတတ္တဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးထဲက ေက်းဇူးရွိတယ္လုိ႔ သိတတ္ရင္ကုိပဲ အေတာ္ေလး ဟုတ္ေနပါၿပီ။ ဒီထက္ပုိၿပီး ေက်းဇူးတရား ရွိတယ္ဆုိတာကုိသိကာ ဒီေက်းဇူးကုိ ျပန္ဆပ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးေပါ့။ အကယ္၍ အခြင့္မသာလုိ႔ ျပန္မဆပ္ႏုိင္တာေတာင္မွ ေက်းဇူးရွင္ကုိ မေစာ္ကားမိဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ေက်းဇူးမဆပ္ႏုိင္တာဟာ တာဝန္မေက်႐ုံေလာက္ပဲ ျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ ေက်းဇူးရွင္ကုိ ေစာ္ကားမိရင္ေတာ့ ဒါဟာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ျပန္ခံရတဲ့အထိ ေပးဆပ္ရတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်းဇူးတရားကုိ သိတတ္ဖုိ႔ လုိသလုိ သိၿပီးရင္လည္း ျပန္ဆပ္တတ္ဖုိ႔လုိကာ ျပန္မဆပ္ႏုိင္ေသးရင္လည္း ေက်းဇူးရွင္ကုိ ေက်းမစြပ္ဖုိ႔ လုိတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ေက်းဇူးတရားကုိ ျပန္ဆပ္ဖုိ႔ကေတာ့ ဒကာေလး ေျပာသလုိ တရားနဲ႔ဆပ္တာဟာ အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ တရားနဲ႔အညီ၊ ဆရာသမားမ်ားရဲ႕ ဆုံးမၾသဝါဒနဲ႔အညီ က်င့္ႀကံေနထုိင္ျခင္းဟာ ေက်းဇူးတရားကုိ အေကာင္းဆုံး ျပန္လည္တုံ႔ျပန္ျပျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလုိ မဆပ္ႏုိင္ေသးပါက တရားဓမၼနဲ႔ ဆပ္ျခင္း၊ ပစၥည္းလာဘ္လာဘနဲ႔ ဆပ္ျခင္းဆုိတဲ့ ေက်းဇူးဆပ္နည္း ႏွစ္မ်ိဳးထဲက ပစၥည္းဝတၳဳနဲ႔ ဆပ္ႏုိင္ရင္လည္း ေက်းဇူးကုိ ျပန္လည္တုံ႔ျပန္ရာ ေရာက္ပါတယ္။ ဆရာဒကာဆုိတဲ့ ေက်းဇူးတင္ထုိက္၊ ေက်းဇူးဆပ္ထုိက္သူေတြရဲ႕ ေက်းဇူးဆပ္မႈမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားက ဒကာဒကာမမ်ားရဲ႕ ေက်းဇူးကုိ ဓမၼနဲ႔ ေက်းဇူးျပန္ဆပ္ႏုိင္ၿပီး ဒကာဒကာမမ်ားကေတာ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကုိ အာမိသဆုိတဲ့ ပစၥည္းဝတၳဳနဲ႔ ျပန္လည္ေက်းဇူးဆပ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ ဆရာဒကာမ်ားၾကားမွာ လုိက္နာက်င့္ႀကံရမယ့္ တာဝန္ဝတၱရားမ်ားနဲ႔အညီ လုိက္နာက်င့္သုံး ေနထုိင္ျခင္းဟာလည္း အခ်င္းခ်င္း ေက်းဇူးဆပ္ေနျခင္းေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

လူ႔က်င့္ဝတ္ဆုိေတာ့ သိဂၤါလသုတ္မွာ ဘုရားေဟာထားတဲ့ လူဒကာဒကာမေတြရဲ႕ က်င့္ဝတ္ငါးပါးကုိပဲ ေျပာရမွာျဖစ္ပါတယ္။ လူဒကာဒကာမေတြ အေနနဲ႔ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား အေပၚမွာ
၁။ ေမတၱာနဲ႔ယွဥ္တဲ့ ကာယကံမႈကုိျပဳျခင္း
၂။ ေမတၱာနဲ႔ယွဥ္တဲ့ ဝစီကံမႈကုိ ျပဳျခင္း
၃။ ေမတၱာနဲ႔ယွဥ္တဲ့ မေနာကံမႈကုိ ျပဳျခင္း
၄။ အေလာဘတံခါးကုိ ဖြင့္ထားျခင္း (အလုိရွိသည့္အခါ အလွဴခံဖုိ႔ ဖိတ္ၾကားျခင္း)
၅။ ဆြမ္းစတဲ့ အာမိသတုိ႔ကုိ ေပးလွဴျခင္း ဆုိတဲ့ အခ်က္ငါးခ်က္နဲ႔အညီ ေနထုိင္က်င့္သုံးဖုိ႔ ေဟာၾကားထားပါတယ္။ လူဒကာဒကာမမ်ား အေနနဲ႔ ဒီက်င့္ဝတ္နဲ႔အညီ က်င့္ႀကံေနထုိင္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္လည္း ဒါဟာ ေက်းဇူးဆပ္ေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီငါးပါးမွာ အဓိကကေတာ့ ေမတၱာတရားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်းဇူးတရား မ်ားမ်ားရွိေလ အဲဒီရဟန္းသံဃာေတာ္ကုိ ေမတၱာမ်ားမ်ား ပုိ႔ေပးေလဆုိရင္ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါဟာ ေက်းဇူးဆပ္ေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ တတ္ႏုိင္သမွ် ေက်ဇူးရွင္ ရဟန္းသံဃာေတာ္တုိ႔ လုိအပ္တဲ့ ဆြမ္း၊ သကၤန္း၊ ေက်ာင္း၊ ေဆးဆုိင္ရာ ပစၥည္းအာမိသမ်ားကုိ ေပးလွဴေပးေနျခင္းဟာလည္း ေက်းဇူးဆပ္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶလက္ထပ္ေတာ္ အခါက မာတိကာမာတာဆုိတဲ့ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ ရြာကုိတရားအားထုတ္ဖုိ႔ ၾကြလာတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားအထံက ကမၼ႒ာန္းတရားကုိ အားထုတ္ၿပီး အနာဂါမ္ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကုိ ကမၼ႒ာန္းေပးတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားကေတာ့ တရားမရႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိ သူ႔ရဟန္းမ်ား တရားမရတာဟာ ဘာေၾကာင့္ဆုိတာသိတဲ့ ဒကာမႀကီးက ရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ သင့္ေတာ္မယ့္ ဆြမ္းအာဟာရ စတဲ့လုိအပ္ရာရာေတြကုိ စီမံဖန္တီး လွဴဒါန္းေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ဒကာမႀကီးရဲ႕ စီမံဖန္တီးမႈကုိ ခံယူၿပီး ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ တရားကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္လုိက္တာ တစ္ပါးၿပီးတစ္ပါး တရားရသြားခဲ့ပါတယ္။ မာတိကာမာတာ ဒကာမႀကီးဟာ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ကမၼ႒ာန္းတရား ျပသမႈေက်းဇူးကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ လက္ေတြ႕တရားအားထုတ္ျခင္း၊ ရဟန္းေတာ္မ်ား လုိအပ္တဲ့ ဆြမ္းအစရွိတဲ့ အာမိသကုိ လွဴဒါန္းေထာက္ပံ့ေပးျခင္းနဲ႔ ျပန္ၿပီးေက်းဇူးဆပ္ကာ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ တရားရသြားေစခဲ့ပါတယ္။ ဒါကုိၾကည့္ရင္ လူဒကာဒကာမမ်ား အေနနဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေပၚ လုိအပ္တဲ့ အာမိသဝတၳဳမ်ား လွဴဒါန္းေထာက္ပံ့ ေပးေနတာဟာလည္း ေက်းဇူးရွင္ကုိ ေက်းဇူးဆပ္ေနရာ ေရာက္ပါတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း က်င့္မယ္၊ ေမတၱာလည္းပြားမယ္၊ အာမိသလည္း ထားမယ္ဆုိရင္ လူေတြအေနနဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ေက်းဇူးတရားကုိ အထုိက္အေလ်ာက္ ဆပ္ေနတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ဒကာေလးအေပၚ ေက်းဇူးမ်ားတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားအား ေက်းဇူးဆပ္မယ္ဆုိရင္ အဲဒီရဟန္းေတာ္မ်ား သင္ၾကားေဟာၾကားေပးတဲ့အတုိင္း လုိက္နာက်င့္သုံးေနထုိင္ျခင္း၊ ေက်းဇူးရွင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ေမတၱာမ်ားမ်ား ပုိ႔သေပးျခင္း၊ အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္လုိ႔ လက္ေတြ႕ႀကဳံဆုံခြင့္ရရင္ ေမတၱာနဲ႔ယွဥ္တဲ့ ကုိယ္ႏႈတ္စိတ္ အမူအရာေတြနဲ႔ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးျခင္း၊ ေက်းဇူးရွင္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားအား လိုအပ္တဲ့ ဆြမ္းစတဲ့ အာမိသမ်ားကုိ တတ္ႏုိင္သမွ် ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းေပးျခင္း စတဲ့နည္းေတြနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေက်းဇူးမ်ားရင္မ်ားသလုိ တစ္ပါးခ်င္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အားလုံးကုိ ၿခဳံၿပီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အေကာင္းဆုံး ေက်းဇူးဆပ္နည္းကေတာ့ ေမတၱာတရားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ တရားလည္းက်င့္မယ္၊ ေမတၱာလည္း ပုိ႔သေပးမယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ အေကာင္းဆုံး ေက်းဇူးဆပ္နည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပစၥည္းေလးပါးနဲ႔ လုိအပ္ရင္ လုိအပ္သလုိ တတ္ႏုိင္သမွ် ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းေပးျခင္းျဖင့္လည္း အာမိသနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္ႏုိင္သလုိ ရဟန္းေတာ္မ်ား တရားဓမၼ အားထုတ္ႏုိင္ဖုိ႔ ေထာက္ပံ့ကူညီေပးျခင္း၊ တရားဓမၼ ေဆြးေႏြးေပးျခင္းျဖင့္လည္း ဓမၼနဲ႔အညီ ေက်းဇူးဆပ္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေက်းဇူးေတြမ်ားလြန္းလုိ႔ ေက်းဇူးဆပ္ဖုိ႔ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနတဲ့ ဒကာေလးအေနနဲ႔ တရားနဲ႔အညီ ေက်းဇူးဆပ္ႏုိင္ဖုိ႔ တရားလည္းက်င့္၊ က်င့္သိတဲ့အတုိင္းလည္း ေဟာေျပာ၊ က်င့္ဝတ္မ်ားလည္း ျဖည့္ဆည္းကာ ေမတၱာလည္းပြား၊ အာမိသအားနဲ႔လည္း လွဴဒါန္းေပးမယ္ဆုိရင္ တာဝန္အေက်ဆုံး ေက်းဇူးဆပ္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေျဖၾကားေပးလုိက္ပါတယ္။

Read more »

မရွိမေကာင္း၊ ရွိမေကာင္း (သုိ႔) မရွိမေကာင္း ရွိမွေကာင္း…

စည္းစိမ္ဥစၥာေတြ၊ ရာထူးဌာနႏၲရေတြ၊ အသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းဝတၳဳေတြဟာ လူေတြအတြက္ လုိအပ္တဲ့ အရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွိထားရင္ေကာင္းသလုိ အသုံးလည္းတည့္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတေလ ဒီအရာေတြေၾကာင့္ပဲ လူေတြမွာ မေကာင္းတာေတြ ျဖစ္ေပၚေနၿပီး ဒုကၡေတြ ထပ္တုိးေနတာေတြလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။ ပစၥည္းဥစၥာေတြဆုိတာ ရွိထားရင္ ဘဝမွာ ေနရထုိင္ရာတာ သက္ေသာင့္သက္သာ ရွိတတ္ေပမယ့္ ရွိလာရင္လည္း ရွိတဲ့အေလ်ာက္ ပူရပင္ရ၊ စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾက ေနရတတ္ျပန္ပါတယ္။ သိပၸံပညာမ်ား တုိးတက္လာတာနဲ႔အမွ် အသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းဝတၳဳေတြကလည္း တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳး ဆန္းသစ္ျဖစ္ေပၚလာေနတဲ့ ဒီေန႔ေခတ္မွာ ဒီအသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းေတြ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြဟာ လုိအပ္လာတဲ့အျပင္ ရွိထားရင္လည္း ေကာင္းတဲ့အရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ အဲဒီရွိလာတာေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ မရွိတာက ပုိေကာင္းတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိ လက္ခံလာၾကတာေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိေနျပန္ပါတယ္။ မရွိတာမေကာင္းေပမယ့္ ရွိရင္လည္း မေကာင္းဘူးလုိ႔ ဆုိလာသူေတြလည္း တျဖည္းျဖည္း မ်ားလာေနပါတယ္။

တစ္ခါက သိပ္မရွိရာကေန အရမ္းရွိလာတဲ့ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ဟိုစပ္ဒီစပ္ စကားေျပာရင္း ဘုန္းဘုန္းက ဒကာမႀကီးကုိ “ဒကာမႀကီး အေနနဲ႔ မရွိရာကေန ရွိလာေတာ့ ဘာေတြထူးျခားသြားသလဲ၊ ဘာေတြရၿပီး ဘာေတြဆုံး႐ႈံးသြားသလဲ” စသျဖင့္ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဒကာမႀကီးက “ေကာင္းတာေတြလည္း ရွိတယ္၊ မေကာင္းတာေတြလည္း ရွိပါတယ္ဘုရား၊ ေကာင္းတာက ရွိလာတဲ့အတြက္ တပည့္ေတာ္ လုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္ေတြ၊ တပည့္ေတာ္ လုပ္ခ်င္တဲ့ အလွဴေတြ လုပ္ခြင့္ရတယ္၊ လူ႔ဘဝမွာ သက္ေသာင့္သက္သာ ေနရတယ္ဘုရား၊ မေကာင္းတာကေတာ့ တပည့္ေတာ္မွာ ဒီရွိလာတဲ့အရာေတြ အေပၚမွာ ေပ်ာက္ပ်က္သြားမွာ၊ ကုန္ဆုံးသြားမွာ ပုိၿပီးစုိးရိမ္ေၾကာက္ရံြ႕လာတာပဲ ဘုရား၊ ၿပီးေတာ့ ပုိၿပီးသိသိသာသာ ျဖစ္လာတာက တပည့္ေတာ္ အရင္ကထက္ လုိခ်င္တဲ့ေလာဘေတြ မ်ားလာတဲ့အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ အရင္ကဆုိ အတုိင္းအတာ တစ္ခုေလာက္ ရလာရင္ကုိပဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ႏုိင္ေပမယ့္ အခုေတာ့ နည္းနည္းေလးဆုိရင္ ရတယ္လုိ႔ကုိ မထင္ေတာ့ဘဲ အခ်ီႀကီးေတြမွပဲ လုိခ်င္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား၊ ခပ္ၾကြားၾကြားေလး ေျပာရရင္ေတာ့ ေလာဘအေသးစားေလးေတြကုိ ပယ္လာတဲ့ သေဘာမ်ားလားလုိ႔ေတာင္ ထင္မိပါတယ္၊ အမွန္ေတာ့ ေလာဘအေသးစားကုိ ပယ္တာမဟုတ္ဘဲ နည္းရင္မလုိခ်င္တဲ့ ေလာဘအႀကီးစားႀကီးကုိ ပုိင္ဆုိင္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္၊ အဆုိးဆုံးက တပည့္ေတာ္ ရရွိလာတဲ့ အရာေတြအေပၚမွာ သံေယာဇဥ္တရားေတြနဲ႔ ဘယ္ေတာ့ပ်က္ပ်က္သြားမလဲဆုိတဲ့ စုိးရိမ္မႈနဲ႔ အၿမဲတမ္း ေၾကာင့္က်ပူပန္ ေနရတာပါပဲဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ အခုတျဖည္းျဖည္း သေဘာေပါက္လာတာက စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ ရာထူးဌာနႏၲရေတြဟာ မရွိတာထက္၊ ရွိတာကပုိၿပီး ပူပန္ေၾကာင့္က် စိုးရိမ္ရတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား” စသျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားသြားပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ဒကာမႀကီး ေျပာသြားသလုိပါပဲ။ လူေတြရဲ႕ ေလာဘဆုိတာကလည္း သိတဲ့အတုိင္း ရွိၿပီးရင္းရွိခ်င္၊ ရၿပီးရင္း ရခ်င္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရမ္းခ်မ္းသာေနတဲ့ သူေတြကုိ သြားေမးၾကည့္ ေနာက္ထပ္ဒီထက္ပုိၿပီး ခ်မ္းသာခ်င္ေသးလား၊ ဒီထက္ပုိၿပီး ရခ်င္ရွိခ်င္ေသးလားဆုိရင္ ခ်မ္းသာခ်င္တယ္၊ ရခ်င္ရွိခ်င္တယ္လုိ႔ပဲေျဖမွာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လုိခ်င္တဲ့ အတုိင္းအတာကုိ ရလာေတာ့လည္း ေက်နပ္သြားလား၊ စိတ္ခ်မ္းသာသြားလားဆုိေတာ့ မေက်နပ္ျပန္၊ စိတ္မခ်မ္းသာျပန္ဘူး ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ မေက်နပ္တာက လုိခ်င္မႈေတြက ရပ္မသြားလုိ႔ပဲျဖစ္ၿပီး ရလာတဲ့အေပၚမွာ စိတ္မခ်မ္းသာတာကေတာ့ ရွိလာတာနဲ႔အမွ် စုိးရိမ္ပူပန္မႈေတြက ပုိမ်ားလာလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မရွိေတာ့လည္း ရွိခ်င္၊ ရွိလာျပန္ေတာ့လည္း ထပ္ရွိခ်င္၊ ထပ္ရွိလာတာနဲ႔အမွ် ထပ္ပူပင္တာေတြပဲ အျဖစ္မ်ားေနတဲ့အတြက္ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့ ရာထူးဂုဏ္သိန္ စည္းစိမ္ဥစၥာ အျဖာျဖာေတြဟာ မရွိရင္လည္းမေကာင္း၊ ရွိရင္လည္းမေကာင္းဘူးဆုိတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ ပုထုဇဥ္သဘာဝ လုိခ်င္ရခ်င္ ရွိခ်င္ေနတာေတြကေတာ့ ရွိေနၾကမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လုိခ်င္တပ္မက္မႈ ေလာဘဆုိတာက ရဟႏၲာျဖစ္မွပဲ အၾကြင္းမဲ့ ပယ္သတ္ႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလုိခ်င္တပ္မက္မႈကုိ ကုိယ္ကအတုိင္းအတုိင္ တစ္ခုနဲ႔ ကန္႔သတ္ထားႏုိင္ေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာဘကုိ အကန္႔ေလးနဲ႔ ထားေပးဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ ရၿပီးရင္းရခ်င္၊ ရွိၿပီးရင္ ရွိခ်င္ရာက အဲဒီေလာဘရဲ႕ သားေကာင္ျဖစ္လာၿပီး ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာဆုိတဲ့ မတရားလိုခ်င္တဲ့ ဝိသမေလာဘေတြအထိ ျဖစ္လာကာ ဒီဝိသမေလာဘက ကုိယ့္ကုိဒီဘဝမွာေကာ သံသရာမွာပါ ဒုကၡျဖစ္ေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မတရားလုိခ်င္တဲ့ ဝိသမေလာဘ ဦးစီးလာရင္ အမွားအမွန္ကုိလည္း မခဲြျခားတတ္ေတာ့တဲ့အျပင္ ကုသုိလ္တရားေတြနဲ႔လည္း လဲြလာတတ္ကာ ရရွိလာတဲ့ အေပၚမွာလည္း ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ျခင္းမရွိ၊ ရရွိလာတာေတြ အေပၚမွာလည္း စုိးရိမ္ပူပန္ ေၾကာင့္က်မႈေတြအထိ ျဖစ္လာတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ဒီလုိ ျဖစ္လာၿပီဆုိရင္ လူဟာ လူစိတ္ေပ်ာက္ကာ လူ႔က်င့္ဝတ္ပါ မရွိဘဲ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလုိ မျဖစ္ဖုိ႔ လုိခ်င္တပ္မက္မႈ ေလာဘကုိ အကန္႔တစ္ခုနဲ႔ ထိန္းၾကဖုိ႔ သတိေပးၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိေတာ့ကား ေလာကမွာ စည္းစိမ္ဥစၥာ ရာထူးဌာနႏၲရေတြဆုိတာ မရွိလည္းမေကာင္း၊ ရွိလည္းမေကာင္းတဲ့ အရာေတြဆုိတာ အမွန္ျဖစ္ေပမယ့္ ေလာကမွာ မရွိရင္မေကာင္း ရွိမွကုိေကာင္းတဲ့ အရာေတြ ရွိေနတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။ မရွိရင္မျဖစ္ ရွိမွကုိ ျဖစ္ရမွာျဖစ္သလုိ ရွိလာတာနဲ႔အမွ် ေကာင္းက်ိဳးေတြကုိ ပုိမုိျဖစ္ေစတဲ့ အရာေတြကလည္း ရွိေနတဲ့အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအရာေတြကေတာ့ ကုသုိလ္တရားေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ကုိယ္က်င့္သီလေပါ့။ ကုိယ္က်င့္သီလဟာ သတၱဝါေတြအတြက္ မရွိရင္ ေကာင္းကုိမေကာင္းတဲ့ အရာပဲျဖစ္ၿပီး ရွိထားရင္ေတာ့ ရွိထားသေလာက္ အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလမရွိရင္ ပစၥဳပၸန္မွာလည္း ေကာင္းမွာမဟုတ္သလုိ သံသရာမွာလည္း ေကာင္းမွာမဟုတ္ပါဘူး။ သီလရွိထားလုိ႔ကေတာ့ ဒီဘဝေနာင္ဘဝမွ ေနာက္ဆုံး နိဗၺာန္အထိကုိ ေကာင္းေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေလာကမွာ မရွိရင္ မေကာင္း၊ ရွိမွကုိ ေကာင္းတဲ့အရာဟာ ကုသုိလ္တရား၊ အထူးသျဖင့္ သီလတရားပဲလုိ႔ ဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဘာျဖစ္လုိ႔ သီလတရားဟာ ရွိထားရင္အေကာင္းဆုံးလုိ႔ ဆုိရတာလဲဆုိေတာ့ သီလရွိေနတဲ့သူေတြဟာ ျဖစ္ရာဘဝတုိင္းမွာ အရာရာ ေကာင္းေနၾကလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလရွိထားရင္ ရွိထားတာနဲ႔အမွ် ဒီဘဝမွာလည္း ေကာင္းေနမွာျဖစ္ၿပီး ေနာင္ဘဝ သံသရာမွသည္ နိဗၺာန္အထိေအာင္ ေကာင္းေနၾကေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶစာေပ အဖြင့္ေတြအရ သီလရွိထားတဲ့သူေတြဟာ
၁။ ေကာင္းသတင္းနဲ႔ အသက္ရွင္ေနရျခင္း
၂။ မေမ့မေလ်ာ့ျခင္းဆုိတဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ား ယုတ္ေလ်ာ့ပ်က္စီးမႈ မရွိျခင္း
၃။ ဘယ္လုိပရိတ္သတ္ထဲမဆုိ ရဲရဲဝ့ံဝ့ံ ဝင္ေရာက္ေနထုိင္ သြားလာႏုိင္ျခင္း
၄။ ေသခါနီးကာလမွာ ေတြေဝၿငီးျငဴျခင္းမရွိဘဲ ေသရျခင္း
၅။ ေသၿပီးေနာက္မွာလည္း အပါယ္ေလးပါးမွလြတ္ကာ သုဂတိဘုံဝမွာ ျဖစ္ရျခင္း
ဆုိတဲ့ အက်ိဳးတရား ငါးမ်ိဳးကုိ ခံစားရမွာျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္မွတ္သား ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ေကာင္းက်ိဳးေတြကုိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္က်င့္သီလဟာ မရွိရင္ မေကာင္းဘဲ ရွိထားရင္၊ ေစာင့္ထိန္းထားရင္ေတာ့ ရွိထားသမွ်၊ ေစာင့္ထိန္းထားသမွ် ေကာင္းေနမွာပဲလုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ေလာကလူသားမ်ား ေတာင့္တေလ့ရွိ၊ လုိခ်င္တပ္မက္မႈ ရွိေလ့ရွိၾကတဲ့ ရာထူးဂုဏ္သိန္ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြဆုိတာ အတုိင္းအတာ တစ္ခုအေနျဖင့္ ရွိထားရင္ ေကာင္းေပမယ့္ အတုိင္းအတာကုိ ေက်ာ္လြန္တဲ့အထိ ျဖစ္လာခဲ့ရင္ ရွိတာထက္၊ မရွိတာကမွ ပုိေကာင္းေနတဲ့ သေဘာရွိတတ္ၿပီး မရွိလုိ႔ပူရတာထက္ ရွိလုိ႔ပူရတာက ပုိၿပီးပင္ပန္းမႈကုိ ျဖစ္ေစတဲ့အတြက္ ဒီအရာေတြဟာ မရွိမေကာင္း၊ ရွိမေကာင္းတဲ့ အရာေတြပဲလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူနဲ႔ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္တဲ့ ကုသုိလ္တရား၊ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာ တရားေတြကေတာ့ မရွိရင္မေကာင္း၊ ရွိထားမွကုိ ေကာင္းတ့ဲအရာေတြ ျဖစ္ေနၿပီး အထူးသျဖင့္ သီလတရားကေတာ့ မရွိမျဖစ္ ရွိကုိရွိရမယ့္၊ ရွိထားရင္ ရွိထားတာနဲ႔အမွ် အေကာင္းေတြကုိ ျဖစ္ေစမယ့္ အစစ္အမွန္ သဘာဝဓမၼပဲ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

စည္းစိမ္ဥစၥာ ရထူးဌာနႏၲရေတြဟာ ရွိထားရင္ ေကာင္းတယ္ဆုိတာထက္ အဲဒီအရာေတြ အေပၚမွာ သတိမကပ္ႏုိင္ရင္ ရွိထားတာနဲ႔အမွ် စိုးရိမ္ေၾကာင့္က် ပူပန္ေသာကကုိ ျဖစ္ေစေပမယ့္ ကုိယ္က်င့္သီလစတဲ့ ကုသုိလ္တရားေတြကေတာ့ ရွိထားရင္ ရွိထားသေလာက္ ေသာကကင္းေစ၊ စုိရိမ္ပူပန္မႈကင္းေစ၊ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါခုိင္ၿမဲမႈကုိ ျဖစ္ေစ၊ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ဘဝအျဖာျဖာမွာ ေကာင္းတာေတြပဲ ျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့အတြက္ စည္းစိမ္ဥစၥာ ရထူးဌာနႏၲရေတြ ရွိၿပီးရင္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားၾကတာထက္စာရင္ သီလစတဲ့ ကုသုိလ္တရားမ်ား တုိးပြားသထက္ တုိးပြားေအာင္ ႀကိဳးစားတာက အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေလာကလူသားမ်ား အေနနဲ႔ ေလာကမွာ မရွိမေကာင္း ရွိမေကာင္းျဖစ္တဲ့ ရာထူးဂုဏ္သိန္ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြေနာက္ကုိ တေကာက္ေကာက္လုိက္ရင္း ရွိလာတာနဲ႔အမွ် စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈကုိ ျဖစ္ေစ၊ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ မေကာင္းက်ိဳးကုိ ျဖစ္ေစၾကတာထက္စာရင္ ရွိထားရင္ ရွိထားတာနဲ႔အမွ် ဘဝတုိင္းမွာ အေကာင္းဆုံးကုိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ ကုိယ့္က်င့္တရား၊ ကုသုိလ္တရားမ်ားေနာက္ကုိ လုိက္ၿပီး ကုိယ့္ဘဝကုိ အဆင့္အျမင့္ဆုံးနဲ႔ အေကာင္းဆုံးကုိ ျဖစ္ေစၾကတာက တဒဂၤခဏမွသည္ နိဗၺာန္အထိ ၾကည့္တတ္တဲ့ အတုိမျပဳ အရွည္႐ႈတဲ့ သေဘာျဖစ္တဲ့အတြက္ မရွိမေကာင္း ရွိမေကာင္းျဖစ္တတ္တဲ့ သူအျဖစ္မွ မရွိရင္မေကာင္း ရွိမွကုိေကာင္းေစတဲ့ သူအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ေအာင္ ကုသုိလ္တရားမ်ားကုိသာ ရသမွ် ႀကိဳးစားၾကပါလုိ႔ ေစတနာထား ေမတၱာအားျဖင့္ အေလးဂ႐ု တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။
အားလုံး မရွိမေကာင္း ရွိမွေကာင္းတဲ့ အရာမ်ားနဲ႔ ျပည့္ေနသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ။

Read more »

လုံေအာင္မုိးထား စိတ္၊ အိမ္မ်ား…

“မေကာင္းသျဖင့္ မုိးထားအပ္သည့္ အိမ္ကုိ မုိးေရသည္ ထုိးေဖာက္ဝင္ေရာက္ႏုိင္သကဲ့သုိ႔
ဘာဝနာျဖင့္ ေကာင္းစြာထုံလႊမ္းထားျခင္း မရွိသည့္ စိတ္ကုိ ရာဂသည္ ထုိးေဖာက္ဝင္ေရာက္ႏုိင္၏”
(ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား)

တစ္ခါက ရန္ကုန္မွ တုိက္ႀကီးသုိ႔ တရားေဟာၾကြစဥ္ လမ္းေဘးေက်းရြာမ်ားရွိ ေဆာက္လက္စ၊ မုိးလက္စ အိမ္ေလးမ်ားကုိၾကည့္ကာ အေတြးပြားခဲ့ဖူး၏။ တရားေဟာစဥ္မွာလည္း ထုိအေတြးစေလးမ်ားကုိ ထည့္သြင္းေဟာၾကား ေပးခဲ့ဖူး၏။ ေတြးမိခဲ့သည့္ အေတြးစေလးမ်ားမွာ အိမ္မ်ားအေၾကာင္းပင္ ျဖစ္၏။ အိမ္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည့္အနက္ အခ်ိဳ႕အိမ္မ်ားသည္ ဆင္းရဲလြန္းလွသျဖင့္ အမိုးပင္ လုံၿခဳံေကာင္းမြန္ေအာင္ မတည္ေဆာက္ႏုိင္သည့္ အိမ္မ်ားရွိသကဲ့သုိ႔ အခ်ိဳ႕အိမ္မ်ားသည္ကား ေကာင္းမြန္ျပည့္စုံ လုံၿခဳံေအာင္ တည္ေဆာက္ထားသည့္ အိမ္မ်ားျဖစ္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရ၏။ ထူးျခားခ်က္မွာ မလုံမၿခဳံတည္ေဆာက္ထားသည့္ အိမ္မ်ားသည္ မုိးေလစသည့္ ရာသီဥတုဒဏ္ကုိ အလြယ္တကူ ခံရတတ္ၿပီး လုံၿခဳံေကာင္းမြန္ေအာင္ တည္ေဆာက္ထားသည့္ အိမ္မ်ားသည္ကား ထုိဒဏ္မ်ားကုိ အကာအကြယ္ ျပဳထားႏုိင္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။

ဘုရားေဟာ တရားေတာ္မ်ားတြင္ ခႏၶာကုိယ္ကုိ အိမ္ႏွင့္တင္စား၍ ဖြင့္ဆုိေဟာထားခ်က္မ်ား အမ်ားအျပားရွိ၏။ အိမ္၏တည္ေဆာက္မႈႏွင့္ ခႏၶာကုိယ္၏ တည္ေဆာက္မႈကုိ ခုိင္းႏိႈင္းထားခ်က္မ်ားလည္း ရွိ၏။ လူတုိ႔ေနရာ အိမ္၏လုံၿခဳံေရးႏွင့္ ခႏၶာကုိယ္၏ လုံၿခဳံေရးကုိ တင္စားထားခ်က္းမ်ားလည္း ရွိ၏။ ထုိဥပမာမ်ားအရ အိပ္၏လုံၿခဳံေရးတြင္ အမုိးသည္လည္း အဓိကက်သည့္ က႑တြင္ ပါဝင္သကဲ့သုိ႔ ႐ုပ္နာမ္မ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားသည့္ ခႏၶာအိမ္တြင္လည္း စိတ္တည္းဟူေသာ အမုိးသည္ အထူးအေရးပါလွသည္ကုိ သတိျပဳမိၾကမည္ ျဖစ္၏။ အိမ္တြင္အမုိး မလုံသည့္အခါ မုိးေရမုိးေပါက္စသည္မ်ား အလြယ္တကူ ထုိးေဖာက္ဝင္ေရာက္ လာႏုိင္သကဲ့သုိ႔ ခႏၶာအိမ္ကုိ မုိးကာေပးထားသည့္ စိတ္အမိုး မလုံသည့္ အခါတြင္လည္း ရာဂစသည့္ ကိေလသာ မုိးေရေပါက္မ်ား၏ ထုိးေဖာက္ဝင္ေရာက္ျခင္းကုိ ခံရမည္ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မုိးေရမုိးေပါက္မ်ား ထုိးေဖာက္ဝင္ေရာက္မႈမွ ကာကြယ္ႏုိင္ရန္ အိမ္ကုိေကာင္းစြာ မုိးထားရန္ လုိအပ္သကဲ့သုိ႔ ရာဂစသည့္ ကိေလသာမ်ား၏ ဝင္ေရာက္ႏွိပ္စက္မႈမ်ားမွ ကာကြယ္ရန္ စိတ္ကုိေကာင္းစြာ မုိးကာထားရန္ လုိအပ္ေၾကာင္းႏွင့္ ထုိစိတ္ကုိ ကိေလသာမ်ားမွ ကာကြယ္ထားရန္မွာလည္း သမထ၊ ဝိပႆနာ ဘာဝနာအလုပ္ျဖင့္သာ ကာကြယ္ထားရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းစသည္ျဖင့္ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။

မွန္၏။ ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏စိတ္သည္ အခ်ိန္ျပည့္ အကုသုိလ္အလုပ္မ်ား၊ မေကာင္းသည့္ အႀကံအစည္ အေတြးမ်ားတြင္ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနတတ္သည့္ သေဘာရွိ၏။ အဆင္းအသံအနံ႔ စသည့္ အာ႐ုံမ်ား၏ေနာက္သုိ႔ တေကာက္ေကာက္လုိက္ကာ ႏွစ္သက္လွ်င္လည္း ႏွစ္သက္သည့္အေလ်ာက္၊ မႏွစ္သက္လွ်င္လည္း မႏွစ္သက္သည့္အေလ်ာက္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟစသည့္ ကိေလသာ တရားမ်ားသာ အျဖစ္မ်ားေနတတ္ၾက၏။ စိတ္၏သေဘာသည္ သတိတရားျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ေနစဥ္ကုိပင္ ကိေလသာမ်ား၏ ေခၚေဆာင္မႈေနာက္သုိ႔ ထပ္ၾကပ္မကြာ လုိက္ေနတတ္သည့္ သေဘာရွိေနၿပီး မထိန္းခ်ဳပ္ဘဲ သတိလက္လြတ္သာ ထားလုိက္မည္ဆုိပါက ပုိလုိ႔သာ ဆုိးလာႏုိင္သည့္ သေဘာရွိေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပညာရွိမ်ားက စိတ္ကုိကိေလသာ တရားမ်ား၏ ႏွိပ္စက္မႈမွ ကာကြယ္ႏုိင္ရန္ ဘာဝနာအလုပ္ကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။ စိတ္ကုိ ရာဂစသည့္ ကိေလသာရန္မ်ား၏ တုိက္ခုိက္မႈမွ ကာကြယ္ရန္မွာ သမထ၊ ဝိပႆနာ ဟုေခၚသည့္ တရားဘာဝနာ အားထုတ္ျခင္း အလုပ္မွတပါး အျခားမရွိသည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္ပါေပ၏။ သုိ႔ဆုိေစကာမူ ဂုဏ္ေတာ္ပြားရင္း၊ ေမတၱာပုိ႔ရင္း၊ အာနာပါန စီးျဖန္းရင္းကုိပင္ ကိေလသာတရားမ်ား၏ ႏွိပ္စက္မႈက တစ္ခါတရံ ျဖစ္ေပၚေလ့ ရွိတတ္ေသးသျဖင့္ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ စိတ္အစဥ္ကုိ သတိမလြတ္ဘဲ အခ်ိန္ျပည့္ ဘာဝနာအလုပ္ကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနၾကရမည့္ သေဘာရွိ၏။

ကိေလသာ တရားသည္ ပုထုဇဥ္မွန္သမွ်ကုိ အၿမဲႏွိပ္စက္ေနတတ္သည့္ သေဘာရွိ၏။ ကိေလသာတရား ထူေျပာလွသည့္ ဝန္းက်င္အသုိင္းအဝုိင္းျဖစ္သည့္ လူ႔ေလာကတြင္ ရွိေနၾကသည့္ လူသာမန္မ်ား မဆုိထားလင့္ ၿငိမ္းေအးသည့္ အသုိင္းအဝုိင္းဟုဆုိသည့္ သာသနာ့ဝန္ထမ္း ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ပင္ ကိေလသာတရားမ်ား၏ ႏွိပ္စက္မႈေၾကာင့္ တရားအလုပ္ အားမထုတ္ႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေလ့ရွိတတ္၏။ ထုိအခ်က္ကုိ ဘုရားရွင္၏ ညီေတာ္ျဖစ္သည့္ နႏၵရဟန္းက သက္ေသျပလ်က္ရွိ၏။ ညီေတာ္မင္းနန္ေခၚ နႏၵမင္းသားသည္ မဂၤလာေဆာင္မည့္ ေန႔မွာပင္ ဘုရားရွင္၏ ေခၚေဆာင္သြားမႈျဖင့္ ဘုရားေနာက္ေတာ္ပါးမွ ေက်ာင္းေတာ္အထိ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ရၿပီး အစ္ကုိေတာ္ဘုရား၏ ေတာင္းဆုိခ်က္ျဖင့္ မျငင္းသာ မဆန္သာ ရဟန္းဘဝကုိ ေရာက္ရွိလာခဲ့ရသည့္ ရဟန္းေတာ္ တစ္ပါးျဖစ္၏။ သာသနာ့ေဘာင္တြင္ ရဟန္းဝတ္ေနခဲ့ရသည့္ အရွင္နႏၵသည္ အစ္ကုိေတာ္ဘုရားကုိ ေၾကာက္ခ်စ္႐ုိေသသျဖင့္သာ ရဟန္းဝတ္ေနခဲ့ရေသာ္လည္း ရဟန္းတရား အားထုတ္မႈတြင္ကား စိတ္ဝင္းစားမႈ မရွိလွေပ၏။ ထုိအရွင္၏ စိတ္ထဲတြင္ အၿမဲမျပတ္ စဲြက်န္ထပ္ေနသည္ကား ဘုရားေနာက္ပါးမွ ေက်ာင္းေတာ္သုိ႔အသြား အမွာေတာ္ပါးလုိက္သည့္ ႏွမေတာ္ ဇနပဒကလ်ာဏီ၏ “အရွင့္သား အျမန္ျပန္ခဲ့ေနာ္” ဟူသည့္ စကားေတာ္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။ နႏၵရဟန္း၏စိတ္ကုိ ကိေလသာ စကား၊ ကိေလသာ အသံမ်ားက အၿမဲႏွိပ္စက္ေနသျဖင့္ တရားအားထုတ္ေနေသာ္လည္း အရွင္နႏၵ တရားမရႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနခဲ့ေပ၏။

ညီေတာ္နႏၵ၏ အျဖစ္ကုိ သိရွိေတာ္မူေနသည့္ ရွင္ေတာ္ဘုရားသည္ တစ္ေန႔တြင္ နႏၵရဟန္းကုိေခၚကာ တန္ခုိးေတာ္ျဖင့္ နတ္ျပန္သုိ႔ ၾကြေတာ္မူေလ၏။ နတ္ျပည္နတ္နန္းသုိ႔ ၾကြရာလမ္းခရီး၌ မီးေလာင္ျပင္ ေတာအုပ္တစ္ခုတြင္ ထုိင္ေနသည့္ ေမ်ာက္အုိမတစ္ေကာင္ကုိ ေတြ႕သျဖင့္ ဘုရားရွင္က အရွင္နႏၵအား “ဤေမ်ာက္မႏွင့္ ဇနပဒကလ်ာဏီ မည္သူက အလွသာသနည္း” ဟု ေမးေတာ္မူရာ နႏၵမင္းသားမွာ “ႏိႈင္းမွႏႈိင္းရက္ေပျခင္း” ဟု ယူႀကဳံးမရ ျဖစ္ခဲ့ရေသး၏။ တစ္ဖန္နတ္ျပည္သုိ႔ ေရာက္ျပန္သည့္ အခါတြင္လည္း နတ္သမီးမ်ားကုိျပကာ ရွင္ေတာ္ဘုရားက နႏၵရဟန္းအား “ဤနတ္သမီးမ်ားႏွင့္ ဇနပဒ မည္သူက ပုိလွသနည္း” ဟု ေမးေတာ္မူသည့္ အခါတြင္ကား နႏၵရဟန္းမွာ “နတ္သမီးမ်ား၏ အလွႏွင့္ယွဥ္လ်င္ သူ၏ႏွမ ဇနပဒမွာ လမ္းတြင္ေတြ႕ခဲ့ရသည့္ ေမ်ာက္အုိမႏွင့္သာ တူေပေတာ့သည္”ဟု ျပန္လည္ေျဖၾကားခဲ့ေလ၏။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ဘုရားရွင္က အရွင္နႏၵအား နတ္သမီးမ်ားျဖင့္ မက္လုံးေပးကာ တရားအလုပ္ကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေစသျဖင့္ အရွင္နႏၵ ရဟႏၲာ ျဖစ္သြားခဲ့ေလေတာ့၏။

ဘုရားေက်ာင္းေတာ္တြင္ ညီေတာ္ရဟန္း၏ အေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ သံဃာေတာ္မ်ား၏ စကားဝုိင္းမွာ အထူးအဆန္း ျဖစ္ေနခဲ့၏။ အရွင္နႏၵ၏စိတ္တြင္ ဇနပဒကလ်ာဏီ မွာၾကားလုိက္သည့္ စကားကုိသာ ၾကားေယာင္ေနၿပီး တရားအားမထုတ္ႏုိင္ ျဖစ္ခဲ့ရျခင္း အေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ရဟန္းေတာ္အခ်င္းခ်င္း ေဆြးေႏြးခဲ့ၾက၏။ ထုိ႔အျပင္ ယင္းအေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ရဟန္းေတာ္မ်ားက ဘုရားရွင္ကုိ ေလွ်ာက္ထားၾက၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္က “မေကာင္းသျဖင့္ မုိးထားအပ္သည့္ အိမ္ကုိ မုိးေရသည္ ထုိးေဖာက္ဝင္ေရာက္ႏုိင္သကဲ့သုိ႔ ဘာဝနာျဖင့္ ေကာင္းစြာထုံလႊမ္းထားျခင္း မရွိသည့္ စိတ္ကုိ ရာဂသည္ ထုိးေဖာက္ဝင္ေရာက္ႏုိင္၏” (ဓမၼပဒ၊ ယမကဝဂ္၊ နႏၵမေထရ္ဝတၳဳ) စသည့္ အထက္ပါ တရားစကားကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

ဤေဒသနာေတာ္အရ စိတ္၏ဆန္းၾကယ္မႈကုိ ေကာင္းစြာေတြ႕ၾကရမည္ ျဖစ္ပါ၏။ စိတ္ကုိေကာင္းစြာ မထိန္းသိမ္းႏုိင္သျဖင့္ ကိေလသာ အပူမီး ေလာင္ၿမိဳက္ၾကရသည့္ အျဖစ္ကုိ သတိျပဳမိၾကမည္ ျဖစ္ပါ၏။ စိတ္၏ေတြးေတာ ႀကံစည္မႈ မေနာကံ၏ အေရးပါမႈကုိ အေလးဂ႐ု ျပဳမိၾကမည္ ျဖစ္၏။ အမွန္အားျဖင့္ စိတ္သာမဟုတ္ ပုထုဇဥ္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ျပဳလုပ္ေလ့ရွိၾကသည့္ ကုိယ္အမူအရာ၊ ႏႈတ္အမူအရာ စသည့္ အမူအရာမ်ားသည္ အားလုံးအေရးပါသည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ မေနာကံသည္ အေရးပါသည္ဟုဆုိေသာ္လည္း စင္စစ္ အမူအရာတုိင္းသည္ အားလုံးအေရးပါသည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ကုိယ္ႏႈတ္ႏွလုံး သုံးမ်ိဳးလုံးတြင္ သတိမယွဥ္ႏုိင္ပါက အကုသုိလ္ ကိေလသာ ျဖစ္ဖြယ္မ်ား ရွိေနတတ္သျဖင့္ ထုိအမူအရာမ်ားကုိ အထူးထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ရန္လည္း လုိအပ္လွ၏။ ထုိသုိ႔မဟုတ္ပါက မိမိတုိ႔ ျပဳလုပ္ၾကသည့္ အမူအရာတုိင္းတြင္ အကုသုိလ္ ကိေလသာမ်ား အျဖစ္မ်ားေနၾကမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။

ဗုဒၶစာေပမ်ားတြင္ ထုိကုိယ္ႏႈတ္စိတ္ အမူအရာမ်ားကုိ သီလ၊ သမာဓိ၊ အက်င့္တရားမ်ားျဖင့္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ေၾကာင္း ဖြင့္ဆုိရွင္းျပၾက၏။ ကုိယ္အမူအရာ၊ ႏႈတ္အမူအရာမ်ားအား ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ရန္ ကုိယ္က်င့္သီလကုိ အထူးျပဳ ေစာင့္ထိန္းၾကရမွာ ျဖစ္သကဲ့သုိ႔ စိတ္အမူအရာ အေတြးအႀကံမ်ားကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ရန္ ဘာဝနာအက်င့္ကုိ က်င့္ႀကံအားထုတ္ရမွာ ျဖစ္ပါ၏။ သီလေစာင့္ထိန္းျခင္းသည္ ကုိယ္ႏွင့္ႏႈတ္ကုိ အကုသုိလ္၊ အျဖစ္နည္းေစရန္၊ ဒုစ႐ုိက္အမႈ မက်ဴးလြန္မိေစရန္ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းျဖစ္ၿပီး တရားဘာဝနာ က်င့္ႀကံအားထုတ္ျခင္းသည္ စိတ္အမူအရာ မေနာကံကုိ ကိေလသာအေတြးမ်ား၏ ထုိးေဖာက္ဝင္ေရာက္ ႏွိပ္စက္ျခင္းမွ ကာကြယ္ရန္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း ျဖစ္၏။ အထူးသျဖင့္ စိတ္သည္ အလြန္ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ရန္ ခက္လွသျဖင့္ ထုိစိတ္ကုိ ကိေလသာရန္မ်ား၏ တုိက္ခိုက္ႏွိပ္စက္ျခင္းမွ ကာကြယ္ႏုိင္ရန္ ဘာဝနာအလုပ္ကုိ အားထုတ္ေစျခင္း ျဖစ္၏။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္လွ်င္ စိတ္၏ အကုသုိလ္ ကိေလသာမ်ားတြင္ အျဖစ္မ်ားေနသည့္ သေဘာကုိ မိမိတုိ႔ ေနထုိင္က်င္လည္ေနသည့္ ဘဝမ်ားတြင္ အခ်ိန္မေရြး ေတြ႕ႏုိင္ၾကမည္ ျဖစ္ပါ၏။ တစ္ေယာက္တည္း ရွိေနလွ်င္လည္း တစ္ေယာက္တည္း ရွိေနသည့္အေလ်ာက္၊ အမ်ားႏွင့္ ရွိေနလွ်င္လည္း အမ်ားႏွင့္ ရိွေနသည့္အေလ်ာက္၊ အာ႐ုံတစ္ခုခုေနာက္ကုိ စိတ္က လုိက္မိေနလွ်င္လည္း လုိက္မိေနသည့္အေလ်ာက္ စသျဖင့္ အကုသုိလ္မ်ား ကိေလသာ တရားမ်ားက အခ်ိန္မေရြး ျဖစ္ေနတတ္သည့္ သေဘာရွိေနသည္ကုိ ေတြ႕ရမည္ ျဖစ္ေပ၏။ ထုိသုိ႔ အလြယ္တကူ ျဖစ္တတ္သည္ အကုသုိလ္ ကိေလသာတရားမ်ား အလြယ္တကူ မျဖစ္ေပၚေစရန္ ရည္ရြယ္၍ ဂုဏ္ေတာ္ပြားျခင္း၊ ေမတၱာပြားျခင္း၊ ပရိတ္ပ႒ာန္း ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ျခင္း စသည့္ သမထအက်င့္၊ ႐ုပ္နာမ္တုိ႔၏ အျဖစ္အပ်က္ကုိ အရွိအတုိင္း သိမွတ္ေပးျခင္း ဝိပႆနာအက်င့္ တုိ႔ကုိ က်င့္ႀကံအားထုတ္ကာ စိတ္အစဥ္ကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ေပးရျခင္း ျဖစ္၏။ သုိ႔ပါလ်က္ တစ္ခါတရံ ဘုရားရွိခုိးရင္း၊ တရားမွတ္ရင္း၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားရင္းျဖင့္ပင္ အကုသုိလ္တရား၊ ကိေလသာ တရားမ်ားက ျဖစ္တတ္ၾကေပေသး၏။ မည္သုိ႔ဆုိေစ မလုပ္သည္ႏွင့္စာလွ်င္ လုပ္ေနျခင္းက ကိေလသာရန္မ်ားကုိ ကာကြယ္ေပးေနျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ က်င့္ႏုိင္သမွ် က်င့္ႀကံေနၾကရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။

ဆုိလုိသည္မွာ သမထအက်င့္၊ ဝိပႆနာ အက်င့္မ်ားျဖင့္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ထားျခင္းမရွိသည့္ စိတ္သည္ ရာဂစသည့္ ကိေလသာတရားမ်ား၏ ထုိးေဖာက္ဝင္ေရာက္ ႏွိပ္စက္ျခင္းကုိ အလြယ္တကူ ခံရတတ္သည့္ သေဘာရွိသျဖင့္ မိမိတုိ႔၏ စိတ္ကုိ ဘာဝနာအက်င့္ တစ္ခုခုျဖင့္ အၿမဲမျပတ္ ထုံလႊမ္းကာကြယ္ ထားသင့္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။ မေကာင္းသျဖင့္ မုိးထားအပ္သည့္ အိမ္ကုိ မုိးေရးေပါက္သည္ အလြယ္တကူ ဝင္ေရာက္ထုိးေဖာက္ႏုိင္သကဲ့သုိ႔ ဘာဝနာအက်င့္ တစ္ခုခုျဖင့္ ထုံးလႊမ္းထားျခင္း မရွိသည့္ စိတ္ကုိ ရာဂတရားသည္ အလြယ္တကူ ထုိးေဖာက္ဝင္ေရာက္ ႏွိပ္စက္တတ္သည့္ သေဘာကုိ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ကာ ထုိသုိ႔ မျဖစ္ေစရန္ မိမိတုိ႔၏ စိတ္ကုိ တရားအလုပ္ က်င့္ႀကံအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ကိေလသာရန္မွ ကာကြယ္ႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားသင့္ေၾကာင္း သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ကိေလသာ တရားဟူသည္ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး၊ အရြယ္မေရြး ဝင္ေရာက္ႏွိပ္စက္တတ္သည့္ သေဘာရွိသျဖင့္ သတိမျပဳမိပါက အမူအရာတုိင္းတြင္ အကုသုိလ္ ျဖစ္တတ္သည့္ သေဘာရွိသည္ကုိ သတိျပဳဆင္ျခင္ကာ အေရးႀကီးဆုံးျဖစ္သည့္ မိမိတို႔၏ စိတ္ကုိ ရာဂစသည့္ ကိေလသာတရားမ်ား၏ ထုိးေဖာက္ဝင္ေရာက္ ႏွိပ္စက္မႈမ်ားမွ ကာကြယ္ႏုိင္ရန္ သမထဘာဝနာ၊ ဝိပႆနာ ဘာဝနာ တစ္ခုခုကုိ အၿမဲမျပတ္ပြားထုံးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါဟု တုိက္တြန္းရင္း ခႏၶာအိမ္ လုံၿခဳံေရးအတြက္ စိတ္အမုိးကုိ ေကာင္းေအာင္မုိးၾကဖုိ႔ ဘုရားတရား အငွါးပြား၍ အသိေပးစကား ပါးလုိက္ရပါသည္။

Read more »

နေမာ တႆနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ…

“နေမာ တႆ ဘဂဝေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ” ဆုိတဲ့ ပါဠိစကားေတာ္ကုိ ဗုဒၶဘာသာမ်ား ရင္းႏွီးၿပီးသား၊ ရဖူးၿပီးသား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာကုိ ကုိးကြယ္ၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ အေနနဲ႔ ဘုရားရွိခုိးတုိင္း၊ ဘာသာေရး အခမ္းအနားမ်ားရွိတုိင္း ရြတ္ဆုိအသုံးျပဳ ေနၾကသလုိ ဘာသာေရး စာအုပ္မ်ားရဲ႕ အဖြင့္စာမ်က္ႏွာမ်ားမွာလည္း အၿမဲတမ္း ေရးသားအသုံးျပဳေလ့ ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီစကားေတာ္ဟာ ဗုဒၶဘာသာေတြအတြက္ လူတုိင္းနီးပါး ရေနတဲ့ စကားေတာ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ တုိက္႐ုိက္ေျပာရရင္ ဒီစကားေတာ္ဟာ ဘုရားရွိခုိးတဲ့ ဘုရားရွိခုိးပါပဲ။ အဓိပၸါယ္က “ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံေတာ္မူထုိက္ေသာ၊ အလုံးစုံေသာ တရားေတာ္တုိ႔ကုိ မေဖာက္မျပန္ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ထုိးထြင္း၍ သိေတာ္မူေသာ ထုိျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ရွိခုိးပါ၏” ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ခက္တာက တစ္ခါတစ္ေလ ႏႈတ္တက္ရေန၊ ရြတ္ေနေပမယ့္ ဒီဘုရားရွိခုိးကုိ ဘုရားရွိခုိးမွန္းမသိ၊ ဘာအဓိပၸါယ္မွန္း မသိဘဲျဖစ္ေနၾကတဲ့ သူေတြရွိသလုိ ဘာသာေရး အခမ္းအနားေတြမွာ အခမ္းအနားအဖြင့္ အေနနဲ႔ ရြတ္ဆုိၾကတဲ့ အခမ္းအနားအဖြင့္ တစ္ခုလုိ႔ပဲ ထင္ေနတတ္တဲ့သူေတြလည္း ရွိေနတဲ့အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာေတြ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေတြမွာ ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေရးအသားေတြ၊ အသုံးအႏႈန္းေတြကုိ တစ္ခါတေလ အေလ့အက်င့္မ်ား၊ ေဆာင္ထားတာမ်ားေနလုိ႔သာ အလြတ္ရေန၊ မွတ္မိေနၾကေပမယ့္ ဘာအဓိပၸါယ္လဲလုိ႔ ေမးလာရင္ မသိတာေတြဘဲ အျဖစ္မ်ားေနၾကတာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ အစဥ္အလာအရ လုပ္ေနၾကေပမယ့္ တစ္ေယာက္ေယာက္က ဘာအဓိပၸါယ္လဲလုိ႔ ဆုိလာရင္ ဘာမွန္းမသိျဖစ္ကာ မေျဖႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနၾကတာ မ်ားပါတယ္။ အခု ဒီနေမာ တႆ ဘုရားရွိခုိးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း လူတုိင္းအၿမဲတမ္း ရြတ္ဖတ္ေနၾကေပမယ့္ ဘာအဓိပၸါယ္လဲဆုိတာ တိတိက်က် မေျပာႏုိင္ၾကတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနတာကုိ သိေနရျပန္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ဒီ နေမာ တႆကုိ ဘယ္သူတီထြင္ထားတာလဲ၊ ဘယ္တုန္းက ေပၚလာတာလဲ စသျဖင့္ ေမးလာသူေတြ ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ တကယ့္ကုိ ဘာအဓိပၸါယ္မွန္း မသိသလုိ အေဆာင္ဂါထာ တစ္ခုလုိလည္း ထင္ေနတတ္ၾကျပန္ပါတယ္။

တစ္ေလာကေတာင္ ဒကာေလးတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းေရာက္လာတုန္း ဟုိစကားဒီစကားေျပာရင္း သူက “တပည့္ေတာ္ကေတာ့ ငယ္ငယ္တည္းက အေဖသင္ေပးထားတဲ့အတုိင္း အရဟံဂုဏ္ေတာ္နဲ႔ နေမာ တႆကုိ အၿမဲတမ္း ရြတ္ပြားျဖစ္ပါတယ္ဘုရား၊ ဒါေပမယ့္ အေဖသင္ေပးလုိ႔သာ အရဟံဆုိတဲ့ စကားနဲ႔ တပည့္ေတာ္ ရင္းႏွီးေနတာ ဘာအဓိပၸါယ္မွန္း မသိဘူး ျဖစ္ေနတယ္၊ အဲဒါ အရဟံအေၾကာင္းကုိ တပည့္ေတာ္ကုိ ရွင္းျပေပးပါဘုရား”လုိ႔ ေလွ်ာက္လာလုိ႔ အရဟံဂုဏ္ေတာ္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကုိ ရွင္းျပေပးခဲ့ရပါေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့သူ႔ကုိ “အရဟံဂုဏ္ေတာ္ကုိေတာ့ ရွင္းျပလုိ႔ နားလည္သြားေလာက္ၿပီ ထင္ပါတယ္၊ နေမာ တႆရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ သိၿပီးသားဆုိေတာ့ ရွင္းျပဖုိ႔ မလုိေတာ့ဘူး မဟုတ္လား”လုိ႔ ထပ္ေမးေတာ့ သူက “ဘုန္းဘုန္းဘုရား တပည့္ေတာ္ နေမာ တႆရဲ႕ အဓိပၸါယ္လည္း ေကာင္းေကာင္းမသိပါဘူးဘုရား၊ တစ္ဆက္တည္း ရွင္းျပေပးပါ”ဆုိလုိ႔ နေမာ တႆရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကုိပါ ရွင္းျပလုိက္ရပါေသးတယ္။ သူေျပာမွပဲ သူလုိလူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနပါလားဆုိတာ ပုိၿပီးသတိျပဳမိသြားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ မျဖစ္ေသးပါဘူး ဒီ နေမာတႆ အေၾကာင္း စာေလးတစ္ပုဒ္ေတာ့ ေရးဦးမွပဲလုိ႔ အေတြးရၿပီး အခုလုိ ေရးျဖစ္သြားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီ“နေမာ တႆ ဘဂဝေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ” ဆုိတဲ့ ဘုရားရွိခုိးဟာ ေထရဝါဒ ပိဋကတ္ေတာ္မွာ တုိက္႐ုိက္လာတဲ့ စကားေတာ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမွာပါတဲ့ စကားေတာ္အတုိင္း ဘုရားရွင္ကုိ ရွိခုိးေလ့ရွိတဲ့သူေတြ ဘုရားလက္ထပ္မွာ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ဆုိတာ ပိဋကတ္ေတာ္ေတြမွာ ေတြ႕ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ထင္းရွားတဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ ဇာဏုေသာဏီ ပုဏၰားႀကီး (ပဏ္၊ ၁၊ ပါ၊ ၂၃၅)၊ ေကာသလမင္းႀကီး (ပဏ္၊ ၂၊ ပါ၊ ၃၁၄)၊ ျဗဟၼာယု ပုဏၰားႀကီး (ပဏ္၊ ၃၊ ပါ၊ ၃၄၁)၊ ဓနဥၨာနီ ပုေဏၰးမႀကီး (သံ၊ ပါ၊ ၁၆၂)၊ အာရာမဒ႑ ပုဏၰား (အံ၊ ၂၊ ပါ၊ ၆၈)၊ ကာရဏပါလီ ပုဏၰား (အံ၊ ၅၊ ပါ၊ ၂၀၆)၊ မဟိႏၵမင္းႀကီး (ဓမၼ၊ ႒၊ ပ၊ ၆၄)၊ သိၾကားမင္း (ဒီဃ၊ ၂၊ ပါ၊ ၂၃၀) စသူတုိ႔ကုိ ေတြ႕ရမွာျဖစ္ေၾကာင္း ပိဋကတ္လမ္းညႊန္ စာအုပ္မွာ ေဖာ္ျပထားတာကုိ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါနဲ႔စပ္ၿပီး ေကာသလမင္းႀကီးရဲ႕ ဘုရားရွင္ကုိ နေမာ တႆနဲ႔ ရွိခုိးတဲ့အေၾကာင္းေလးကုိ အထူးျပဳၿပီး ဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းအရာကုိ ပိဋကတ္ေတာ္မွာေတာ့ ပိယဇာတိကသုတ္ အေနနဲ႔ မွတ္တမ္းတင္ထားတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ တစ္ခါက ျဖစ္ပါတယ္။ သားတစ္ေယာက္ ေသဆုံးသြားတဲ့အတြက္ ပူေဆြးေသာက ေရာက္ေနတဲ့ သူၾကြယ္တစ္ေယာက္ဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွိရာ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္ကုိ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီသူၾကြယ္ကုိၾကည့္ၿပီး ဘုရားရွင္က “သူၾကြယ္ ပူေဆြးျခင္း၊ ငုိေၾကြးျခင္း၊ ကုိယ္စိတ္ဆင္းရဲျခင္း၊ ျပင္းစြာပူပန္ျခင္းေတြဟာ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ေလ့ရွိတယ္၊ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ပဲ အစပ်ိဳးခဲ့ျခင္း ျဖစ္တယ္”လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ဒါကုိ သူၾကြယ္က “အရွင္ေဂါတမ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး၊ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ပဲ ႏွစ္သက္ျခင္း၊ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းေတြ ျဖစ္ေလ့ရွိပါတယ္”လုိ႔ ဘုရားအဆုိကုိ လက္မခံဘဲ ထျပန္သြားပါတယ္။ အဲဒီသူၾကြယ္ဟာ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါမွာလည္း ဘုရားေျပာတဲ့အေၾကာင္းကုိ လက္မခံႏုိင္တဲ့အေၾကာင္း ေတြ႕တဲ့သူေတြကုိ လုိက္ေျပာပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆုံး ဒီအေၾကာင္းဟာ ေကာသလဘုရင္ နားထဲအထိ ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ေကာသလမင္းႀကီးလည္း ဘုရားမိန္႔ေတာ္မူတဲ့ အေၾကာင္းကုိ လက္မခံႏုိင္ဘဲ မလႅိကာ မိဖုရားႀကီးကုိ ေျပာဆုိပါတယ္။ မလႅိကာက လူလႊတ္ၿပီး ဘုရားထံ စုံးစမ္းခုိင္းေတာ့ ဘုရားရွင္ဟာ သူၾကြယ္ကုိ ေဟာလုိက္တဲ့ အတုိင္းပဲ ျပန္ေဟာျပျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ သေဘာေတာ္ကုိသိတဲ့ မလႅိကာဟာ ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ စပ္ၿပီး ေကာသလမင္းႀကီးကုိ ဥပမာေပးကာ ရွင္းျပပါတယ္။

“အရွင္မင္းႀကီး ဘုရားစကား မွန္မမွန္ စဥ္းစားၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္၊ တကယ္လုိ႔မ်ား အရွင္မင္းႀကီး သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ဝဇိရီ သတုိ႔သမီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ဝါသဘခတၱိယ မင္းသမီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ဝိဋဋဴဘ စစ္သူႀကီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အရွင္မင္းႀကီး သိပ္ခ်စ္တဲ့ မိဖုရားေခါင္ႀကီးျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေသဆုံးျခင္း၊ ေဖာက္ျပန္ျခင္း ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ အရွင္မင္းႀကီး ဘယ္လုိျဖစ္မလဲ ပူပန္ေသာက ျဖစ္ျခင္းေတြ ျဖစ္မျဖစ္ စဥ္းစားၾကည့္ပါ”လုိ႔ ေမးေလွ်ာက္တဲ့အခါ ေကာသလမင္းႀကီးက သိပ္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေျဖၾကားပါတယ္။ “မင္းႀကီးအဲဒီလုိျဖစ္ျခင္းဟာ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဘုရားရွင္ဟာ ဒီအေၾကာင္းရင္း ေသခ်ာစြာ သိရွိၿပီးမွာ ဒီတရားကုိ ေဟာေတာ္မူတာ ျဖစ္ပါတယ္”လုိ႔ မလႅိကာ မိဖုရားက ေကာသလမင္းႀကီးကုိ တရားျပေပးလုိက္ပါတယ္။ မင္းႀကီးဟာ မိဖုရားႀကီးရဲ႕ စကားကုိ ေသခ်ာနားလည္ သေဘာေပါက္သြားၿပီး အလြန္ေက်းဇူးတင္ ဝမ္းေျမာက္လြန္းလွတဲ့အတြက္ ဘုရားရွင္ ရွိရာအရပ္ကုိ လက္အုပ္ခ်ီၿပီး “နေမာ တႆ ဘဂဝေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ”လုိ႔ သုံးႀကိမ္သုံးခါ ရြတ္ဆုိရွိခုိးရင္း ဥဒါန္းက်ဴးရင့္လုိက္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါက ပိယဇာတိကသုတ္မွာလာတဲ့ ေကာသလမင္းႀကီးနဲ႔ နေမာ တႆ ဘုရားရွိခုိးအေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ အဓိက ေျပာခ်င္တာက နေမာ တႆ ဘုရားရွိခုိးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာေတြ အေနနဲ႔ လူတုိင္းရြတ္ဆုိေနၾက၊ ရေနၾကတဲ့ ဒီနေမာ တႆ ဘုရားရွိခုိးဟာ ခုေနာက္ပုိင္းမွ တီထြင္ဖန္တီးထားတဲ့ ဘုရားရွိခုိး မဟုတ္ဘဲ ဘုရားလက္ထက္ကတည္းက အသုံးျပဳလာခဲ့တဲ့ ပိဋကတ္ေတာ္လာ ဘုရားရွိခုိးျဖစ္တယ္ ဆုိတာ သိေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူေဌးသူၾကြယ္မွစၿပီး မင္းပုဏၰား နတ္သိၾကားမ်ားအထိ ဒီဘုရားရွိခုိးကုိ ရြတ္ဆုိကာ ဘုရားရွင္အား ရွိခုိးေလ့ရွိတယ္ဆိုတာ ညြန္းဆုိခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီလုိ ပိဋကတ္ေတာ္လာ ဘုရားရွိခုိးကုိ ရေန႐ုံနဲ႔ မလုံေလာက္ဘဲ ေလးနက္တဲ့ အဓိပၸါယ္ကုိပါ သိရွိေအာင္လုပ္ၿပီး ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားအထိ အာ႐ုံျပဳကာ ရွိခုိးၾကဖုိ႔ အသိေပးလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့ ေလးနက္တဲ့ ဒီ နေမာ တႆ ဘုရားရွိခုိးကုိ လူေတြက အလြယ္တကူ ရေနၿပီး အၿမဲတေစ ၾကားေနၾကတဲ့အတြက္ အေလးမမူမိဘဲ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ၾကားပါမ်ား၊ ရပါမ်ားေတာ့ ႐ုိးသြားၾကသလုိ ျဖစ္ဟန္ရွိပါတယ္။ ပုိဆုိးတာက ဂုဏ္ေတာ္အစြမ္းအေပၚ သဒၶါမလႊမ္းမိၾကေတာ့ ဘုရားရွိခုိး သက္သက္ျဖစ္ေနတဲ့ ဒီ နေမာ တႆ ဘုရားရွိခုိးကုိ ဥဳံေတြဘာေတြခံၿပီး ရြတ္ဆုိေလ့ရွိၾကတဲ့ ဂါထာ မႏၲယားေတြေလာက္ အထင္မႀကီးၾက၊ မယုံၾကည္ၾကတဲ့သေဘာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဘယ္ဂါထာကုိ ဘယ္လုိရြတ္ရင္ ဘာေတြရမယ္၊ ဘယ္လုိေအာင္ျမင္မယ္ဆုိတဲ့ အစြယ္အညြန္းေလးေတြ မရွိတဲ့အတြက္ ဒီ နေမာ တႆ ဘုရားရွိခုိးကုိ ဒီေလာက္စိတ္ဝင္းစားမႈ မရွိဘဲ ျဖစ္ေနၾကျခင္းလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ ဒီနေမာ တႆ ဘုရားရွိခုိးဟာ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ တစ္ျခားဂါထာ အင္းအုိင္ေတြထက္ အဆအေထာင္မက အစြမ္းထက္လွတဲ့ ဘုရားရွိခုိးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ယုံၾကည္မႈနဲ႔အတူ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဂုဏ္ကုိလႊမ္းၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ က်က်နန ရြတ္ဆုိပူေဇာ္ ရွိခုိးႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အားေတြ၊ တန္ခုိးေတြ၊ အစြမ္းေတြက ပူေဇာ္သူေတြကုိ ေသခ်ာေပါက္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိေစမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္ရွိတုိင္း၊ အားတုိင္း၊ အိပ္ယာထ၊ အိပ္ယာဝင္တုိင္း ဒီ နေမာ တႆ ဘုရားရွိခုိးကုိ ႏွလုံးသားထဲမွာ စဲြၿမဲၿပီး ပူေဇာ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ဗုဒၶါႏုႆတိ ဘာဝနာျဖစ္ကာ ဗုဒၶအစြမ္းေတြ၊ ဗုဒၶအားေတြနဲ႔ ပီတိသုခေတြ ျပည့္ဝေစမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကုိ ဘယ္လုိပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကမွ အႏၲရာယ္ အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ႏုိင္သလုိ အၿမဲမျပတ္ ဘုရားရွင္ကုိ ရွိခုိးေနၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကုိလည္း ဘယ္လုိပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး၊ ဘယ္လုိအႏၲရာယ္မ်ိဳးကမွ ဒုကၡေရာက္ေအာင္ မလုပ္ႏုိင္တာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ယုံၾကည္မႈနဲ႔အတူ ပုံေတာ္ကုိမွန္းၿပီး ဂုဏ္ေတာ္လႊမ္းကာ အၿမဲမျပတ္ နေမာ တႆန႔ဲ ဘုရားရွိခုိး ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ေနၾကတဲ့ သူေတြအတြက္ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား၊ နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္မ်ားကလည္း အၿမဲမျပတ္ ေစာင့္ေရွာက္ ေနၾကမယ္ဆုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာေတြအေနနဲ႔ နေမာ တႆ ဘုရားရွိခုိးဟာ အၿမဲတမ္းရင္းႏွီး ကၽြမ္းဝင္မႈ ရွိေနၾကေပမယ့္ အဓိပၸါယ္ကုိ မသိဘဲ ျဖစ္ေနတာရယ္၊ ပိဋကတ္ေတာ္လာ ဘုရားရွိခုိးမွန္း မသိဘဲ ျဖစ္ေနတာရယ္ ဥံဳစတဲ့ အေဆာင္ဂါထာေတြေလာက္ ယုံၾကည္မႈ မရွိတာေတြရယ္ေၾကာင့္ ရကားရ၏ မသိ၊ ရြတ္ကားရြတ္၏ မမိဆုိသလုိ ျဖစ္ကာ အထင္ႀကီးမႈ၊ ေလးစားမႈ မရွိဘဲ ျဖစ္ေနတတ္တာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ နေမာ တႆ ဘုရားရွိခုိးဟာ ဂုဏ္ေတာ္နဲ႔ အဓိပၸါယ္ကုိ ေသခ်ာလႊမ္းၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါတဲ့ ယုံၾကည္မႈနဲ႔ အၿမဲမျပတ္ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ ကုသုိလ္ေတာ္ ယူႏုိင္မယ္ဆုိရင္ အဲဒီလုိ သူေတြအတြက္ အေကာင္းဆုံး ဘုရားရွိခုိး တစ္ခုျဖစ္ပါေၾကာင္း ညြန္းဆုိရင္း နေမာ တႆနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း ေရးသားတင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား