အသြင္မတူ အိမ္သူမျဖစ္…

“အသြင္မတူ အိမ္သူမျဖစ္”တဲ့။ ပုိ႔စ္ေခါင္းစဥ္ေလးကေတာ့ ဘုန္းႀကီးနဲ႔ လားလားမွမသက္ဆုိင္တဲ့ ေခါင္းစဥ္ေလးပါ။ အိမ္ယာတည္ေထာင္ လူေဘာင္ကိစၥကုိ အိမ္ရာမေထာင္ ရဟန္းေဘာင္က ရဟန္းတစ္ပါးက ေျပာလာတာဆုိေတာ့ ကုိယ့္အလုပ္ ကုိယ္မလုပ္ဘဲ လူ႔အလုပ္ ဝင္႐ႈပ္တယ္လုိ႔ ေျပာစရာ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေျပာလည္းမတတ္ႏုိင္ဘူး ေျပာပါေစေတာ့။ အမ်ိဳးသားေရးနဲ႔ ပတ္သက္လာျခင္း၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘာသာတရားဆုိင္ရာ အဆုံးအမမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္လာျခင္း၊ ကုိယ့္က်င့္တရားဆုိင္ရာ ေလ်ာ့နည္းလာမႈေတြနဲ႔ ဆက္စပ္လာျခင္းေတြေၾကာင့္ တုိက္႐ုိက္မဆုိင္ေပမယ့္ ဆုိင္သေလာက္ေလး ဝင္ေျပာၾကည့္တဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေစတနာေကာင္းနဲ႔ အသိေပးျခင္းဆုိလည္း မမွားပါဘူး။ ေျပာခ်င္တာက ဘယ္ႏုိင္ငံ ဘယ္လူမ်ိဳး အေၾကာင္းမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံ ကုိယ့္လူမ်ိဳးအေၾကာင္းကုိ ေျပာခ်င္တာပါ။ အထူးသျဖင့္ ျပည္ပေရာက္ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ျမန္မာမ်ားအေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အခုတစ္ေလာ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာအခ်ိဳ႕ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရး ျပႆနာေလးေတြကုိ မၾကာမၾကာ ၾကားလာရပါတယ္။ တစ္ဆင့္စကားနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လူကုိယ္တုိင္ လာေရာက္ေျပာတာေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၾကားေနရတာေတြက စိတ္မသက္သာစရာေတြပါပဲ။ အိမ္ေထာင္ေရး ျပႆနာဆုိေတာ့ တရားဝင္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးသူေတြ အမ်ားစုပဲေပါ့။ “တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ျပည္ပမွာ အလုပ္လာလုပ္ေနရင္း ျပည္တြင္းမွာ က်န္ခဲ့တဲ့ အိမ္သူသက္ထားက အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္တဲ့ ျပႆနာ၊ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ျပည္ပမွာ ကုန္း႐ုန္းၿပီး ႀကိဳးစားပန္းစား ရွာေဖြစုေဆာင္း ပုိ႔ေပးေပမယ့္ ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ မယ္ေတာ္က ပုိ႔သမွ်ေတြကုိ အမ်ိဳးမ်ိဳးသုံးစဲြကာ အပ်ိဳလုပ္ေနတဲ့ ျပႆနာ၊ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ပုိ႔သမွ်ေငြေၾကးေတြကုိ အိမ္သူသက္ထားက တစ္ေနရာမွာ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ နာမည္နဲ႔ ဘာဝယ္ညာဝယ္လုပ္ၿပီး ျပည္ပက ကုိေရႊေခ်ာဆီ ဘာလုပ္ထားလုိ႔ ဘယ္ေလာက္ပုိ႔ေပးပါဦး စသျဖင့္ ေတာင္းဆုိလာလုိ႔ စုံစမ္းၾကည့္တဲ့အခါ မယ္ေတာ္က တျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ ေနာက္မီးလင္းေနတဲ့ ျပႆနာ၊ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ျပည္ပမွာ ႏွစ္ေတြၾကာလာေတာ့ ျပည္တြင္းျပန္ၿပီး မိသားစုနဲ႔ ေနဖုိ႔အိမ္အျပန္မွာ ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ အိမ္သူသက္ထားက ရပ္ကြက္ထဲက ငနဲတစ္ေယာက္နဲ႔ ဘာလုိလုိျဖစ္ၿပီး လုိက္ေျပးလုိ႔ ဟုိေရာက္မွ ဒုကၡျဖစ္ရတဲ့ ျပႆနာ” စသျဖင့္ ၾကားရတဲ့ သတင္းေတြက နားဝမွာခါးလွတဲ့အျပင္ သူတုိ႔အပူေတြေၾကာင့္ နားေထာင္ေပးရတဲ့ ဘုန္းဘုန္းမွာေတာင္ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္လာခဲ့ရပါတယ္။

တစ္ေလာကေတာင္ ဒကာတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းကုိေရာက္လာၿပီး သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာရွိတဲ့ သူအခ်ိဳ႕ရဲ႕ လက္ေတြ႕ဇာတ္လမ္းေလးေတြကုိ ေျပာျပသြားတာကုိ နားေထာင္လုိက္ရပါေသးတယ္။ သူ႔က “ေျပာရရင္ အရွင္ဘုရား… ျပည္ပမွာ အေတာ္ၾကာေနတဲ့ သူအခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ အိမ္ကုိလည္း ျပန္ၿပီးအဆက္ အသြယ္မလုပ္ဘဲ ေပ်ာ္သလုိ ေနလုိက္ၾကတာေတြ ရွိတယ္ဘုရား၊ ျမန္မာျပည္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္မ အေနနဲ႔ ေယာက်္ားလုပ္သူထံက စာမလာ သတင္းမၾကား၊ ပုိက္ဆံလည္းမပုိ႔ဘဲ အဆက္ျဖတ္ထားတဲ့အတြက္ ကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ဒုကၡျဖစ္ရတာေတြ ရွိေနျပန္ေတာ့ မထူးပါဘူးဆုိၿပီး မထူဇာတ္ ခင္းသြားတဲ့ အျဖစ္ေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္၊ အရင္းစစ္ေတာ့ ဟုိဘက္ကလည္း ဟုိဘက္အလြန္ေတြ ရွိတတ္ေပမယ့္ အျပင္ေရာက္ေနတဲ့ ဒီဘက္လူေတြရဲ႕ အလြန္ေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္၊ အသြင္မတူ အိမ္သူမျဖစ္ဆုိသလုိ ဒီဘက္က ဒီလုိေတြရွိေနတဲ့အတြက္ ဟုိဘက္ကလည္း လူ႔သဘာဝအရ ေနခ်င္သလုိ ေနပစ္တာေတြလည္း ရွိႏုိင္တဲ့ သေဘာလုိ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်မယ္ဆုိလည္း ခ်ႏုိင္ပါတယ္ဘုရား…” စသျဖင့္ သူ႔အေတြ႕အႀကဳံနဲ႔ သူ႔အျမင္ေလးကုိ ေျပာျပသြားပါတယ္။

အဲဒီဒကာ ေျပာျပသြားတာေလးေတြကုိ ေသခ်ာျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ ဟုတ္သင့္သေလာက္လည္း ဟုတ္ေနျပန္ပါတယ္။ အသြင္မတူရင္ အိမ္သူမျဖစ္ဘူး ဆုိတဲ့သေဘာမွာ အိမ္သူျဖစ္ၿပီးမွ အသြင္မတူေအာင္ အိမ္ေထာင္ရွင္ဘက္က စည္းေဖာက္တာေတြ ရွိလာၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အိမ္သူဘက္ကလည္း စည္းေဖာက္တာေတြ ရွိေကာင္း ရွိႏုိင္တတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အိမ္ေထာင္တစ္ခု တည္ၿမဲဖုိ႔၊ ေဖာက္လဲြေဖာက္ျပန္ မရွိဖုိ႔မွာ အဓိက အက်ဆုံးက တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ ပင္ကုိယ္အက်င့္သိကၡာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်င့္သိကၡာေကာင္းရွိၾကတဲ့ အိမ္ေထာင္ဖက္မ်ား ျဖစ္ေနၾကမယ္ဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေဝးေဝး၊ ဘယ္ေနရာပဲ ေရာက္ေရာက္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ စည္းမပ်က္ဘဲ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ရွိေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ အက်င့္သိကၡာကုိ တစ္ဘဝတစ္နပ္စာနဲ႔ မလဲႏုိင္တဲ့သူေတြအျဖစ္ ႀကိဳးစားတတ္တဲ့အတြက္ ဘယ္သူက ဘယ္လုိပဲ ေဖာက္ျပန္ေဖာက္ျပန္ ကုိယ္မေဖာက္ျပန္ေအာင္ ေနထုိင္တတ္တာလည္း ရွိပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ရွင္ ေယာက္်ားဘက္က အေဝးေရာက္ေနလုိ႔ အဆက္အသြယ္ေတြ ျပတ္ေန၊ ဘာသတင္း ညာသတင္း ၾကားေနေပမယ့္ အိမ္သူသက္ထားကေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈ မရွိဘဲ ထိန္းသိမ္းေနထုိင္တတ္တာေတြ ရွိသလုိ အေဝးေရာက္ လင္ေယာက်္ားကလည္း အေဝးေရာက္ေနတဲ့အခုိက္ ဇနီးမယားရဲ႕ ဘာသတင္းညာသတင္းေတြ ၾကားေနရေပမယ့္ ကုိယ့္ဘက္က မေဖာက္ျပန္မိေအာင္ ႀကိဳးစားတာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ အက်င့္သိကၡာအေပၚ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္မႈနဲ႔လည္း သက္ဆုိင္သြားပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က ျပည္ပမွာ ေနခ်င္သလုိေန၊ ေပ်ာ္ခ်င္သလုိေပ်ာ္ေနၿပီး ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ သူကုိေတာ့ တာဝန္မေက်ဘဲ လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားတာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းအဆက္အသြယ္ ျပန္လုပ္တဲ့အခါ ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္မဘက္က ဘာအသံ ညာအသံ ၾကားလာေတာ့မွ ဘာျဖစ္တယ္၊ ညာျဖစ္တယ္ဆုိတာေတြ လုပ္လာသူေတြလည္း ရွိတတ္ျပန္ပါတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ ျဖစ္သလုိေပ်ာ္ပါးေနၿပီး ဟုိဘက္ကလူနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အသံေတြ ၾကားလာတဲ့အေပၚမွာက်ေတာ့ မခံမရပ္ႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ေနတဲ့သေဘာဟာ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့ အသြင္မတူေအာင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က အရင္စလုပ္ျဖစ္ခဲ့တာေတြ ရွိေနတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္က တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈရဲ႕ သေဘာတစ္ခုအျဖစ္ မီးေမာင္းထုိးျပေနသလုိ ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။

ေနာက္ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈေတြမွာ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ႐ိုက္ခတ္မႈေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါဝင္ပါတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ထိန္းသိမ္းမႈမရွိ ေျမႇာက္ပင့္ေပးတာေတြေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈေတြ ရွိတတ္သလုိ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ကူညီထိန္းသိမ္းမႈ အေထာက္အကူေကာင္းေတြေၾကာင့္ အေနေဝးေနေပမယ့္ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္မႈေတြ မျဖစ္ဘဲ တည္ၿမဲေနတာလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ႏွစ္ဘက္မိဘေတြနဲ႔ ခဲြေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ႏုိင္ငံျခားထြက္ အလုပ္လုပ္ၾကရတဲ့ အခါမ်ိဳးေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အခါမ်ိဳးမွာ က်န္ခဲ့တဲ့သူဟာ ႏွစ္ဘက္အသုိင္း အဝုိင္းနဲ႔ကင္းေနၿပီး တစ္ေယာက္တည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အထိမ္းအကြပ္ မရွိဘဲ ကာလအေတာ္ၾကာေအာင္ ေနၾကရတာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ လူ႔သဘာဝအရ လြတ္လပ္လာရင္ စိတ္ကေဖာက္ျပန္တတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြ လုပ္လာတတ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ဘက္ကလည္း ရွာသမွ် ေငြေၾကးေတြကုိ အထိန္းအကြပ္မရွိ ပုိ႔ေပးေနတဲ့အခါမွာ ပုိက္ဆံေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့ဘက္မွာ ေပ်ာ္ပါးမႈ မ်ားလာတာေတြအထိ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ လြတ္လပ္မႈရယ္၊ ပုိက္ဆံရယ္၊ အေနေဝးမႈေတြရယ္က လူ႔စိတ္ကုိ ေဖာက္ျပန္ေစၿပီး ေနာက္ဆုံးအိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္လာတဲ့အထိ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး အေဝးေရာက္ေနၾကတဲ့ သီးသန္႔အိမ္ေထာင္ခဲြမ်ားမွာ ႀကဳံရတတ္တဲ့ ျပႆနာအခ်ိဳ႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့ ျပႆနာမွန္သမွ် အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္တဲ့ သေဘာေတြပဲမ်ားပါတယ္။ ျပႆနာကုိ ျဖစ္ေအာင္ဖန္တီးတဲ့ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ သေဘာမွာ ျပႆနာ ေျပလည္ေၾကာင္း အေၾကာင္းကုိရွာၿပီး ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ ႀကိဳးစားေနထုိင္ၾကမယ္ဆုိရင္ ဒီအိမ္ေထာင္ေရး ျပႆနာဟာလည္း အထုိက္အေလ်ာက္ ေျပလည္သြားႏုိင္စရာ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ ကုိယ္က်င့္တရားက အဓိကျဖစ္ေနၿပီး အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြရဲ႕ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္မႈ ေတြကလည္း တစ္ဘက္တလမ္း အေထာက္အပံ့ေကာင္းေတြ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ ဘယ္သူတရားပ်က္ပ်က္ ကုိယ္မပ်က္ေအာင္ ေနမယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းသာ ႏွစ္ဦးစလုံး လက္ကုိင္သုံးႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ အသြင္တူတဲ့ အိမ္သူအိမ္သားေကာင္းေတြ ျဖစ္လာၾကမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက အေဝးေရာက္ ေရႊျမန္မာမ်ားနဲ႔ ျပည္တြင္းေန အိမ္ရွင္မမ်ားၾကား အျဖစ္မ်ားလာတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈေတြဟာ အတြင္းေရာ၊ အျပင္ကပါ ဝုိင္းဝန္းထိန္းသိမ္းေပးဖုိ႔ လုိလာၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္တစ္ခု တည္ၿမဲဖုိ႔အတြက္ အဓိကၾကည့္ရမွာက ႏွစ္ဦးစလုံးရဲ႕ ကုိယ္က်င့္တရားပုိင္းကုိ အဓိကၾကည့္ဖုိ႔ လုိအပ္လာၿပီး အသြင္တူတဲ့ အိမ္သူေတြျဖစ္ဖုိ႔အတြက္ အျပင္ေရာက္ေနသူေတြ ဘက္ကလည္း ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရမွာ ျဖစ္သလုိ အတြင္းမွာက်န္ခဲ့သူေတြ ဘက္ကလည္း ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သက္ေရာက္မႈတုိင္းမွာ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈဆုိတာ ရွိတတ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္ေကာင္းရင္သူလည္း ေကာင္းမွာျဖစ္ၿပီး ကုိယ္ဆုိးရင္ သူလည္းဆုိးလာတတ္တဲ့ သေဘာကုိ သတိျပဳဆင္ျခင္ကာ ကုိယ္လည္းေကာင္း သူလည္းေကာင္းေအာင္ ေနၾကဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ ကုိယ္လည္းေကာင္းေအာင္ေန သူ႔ကုိယ့္လည္း ေကာင္းေအာင္ေနေအာင္ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေပးဖုိ႔လည္း လုိအပ္လွပါတယ္။ ကုိယ္ေကာင္းရင္ၿပီးတာပဲ သူ႔ဟာသူ ဘာျဖစ္ျဖစ္ဆုိၿပီး လႊတ္ထားတဲ့အခါ လြတ္သြားတာေတြလည္း ရွိတတ္တဲ့အတြက္ ျပည္တြင္းမွာ ရွိေနတဲ့သူေရာ၊ ျပည္ပမွာေရာက္ေနတဲ့သူကပါ အခ်င္းခ်င္း ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ေပးၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒီလုိ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းနဲ႔ မတူတာကုိ တူေအာင္ညႇိၿပီး ေနႏုိင္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အသြင္တူတဲ့ အိမ္သူအိမ္သားေတြ ျဖစ္လာမွာျဖစ္ကာ အသြင္တူလာရင္ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈေတြလည္း တျဖည္းျဖည္း နည္းလာမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ အခ်ဳပ္ေျပာခ်င္တာက အသြင္တူပါတယ္ဆုိကာ ယူလာၾကၿပီးမွ အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္တဲ့အထိ အသြင္မတူ ျဖစ္လာၾကတဲ့ ျပႆနာမ်ားမွာ အသြင္မတူေအာင္ လုပ္လာၾကတဲ့ အိမ္ေထာင္သည္မ်ားရဲ႕ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အက်င့္သိကၡာ ေလ်ာ့နည္းလာျခင္းမ်ားက အဓိက အေၾကာင္းတစ္ရပ္လုိ ျဖစ္လာတဲ့အတြက္ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈမ်ား အျဖစ္နည္းလာေအာင္ တစ္ဦးခ်င္းစီက ကုိယ့္အက်င့္သိကၡာကုိ ကုိယ္လုံေအာင္ထိန္းၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကုိယ္ပ်က္ရင္ သူလည္းပ်က္လာတတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ ဘယ္မွာပဲေနေန ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က မပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ အေဝးေရာက္ေနသူေတြေရာ အတြင္းမွာ ရွိေနသူေတြပါ အလြယ္တကူ ေဖာက္ျပန္မႈမ်ား မျဖစ္ၾကေစဖုိ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းမ်ား၊ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းမ်ားရဲ႕ အကူအညီကုိယူကာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ လိမၼာပါးနပ္မႈနဲ႔ ထိန္းသိမ္းေပးမႈေကာင္းေတြလည္း လုိအပ္တဲ့အတြက္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ထိန္းသိမ္းမႈလည္း ျပဳၾကရမွာျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ေျပာလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ တစ္စတစ အျဖစ္မ်ားလာၾကတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈမ်ားဟာ အသြင္မတူတာေတြက စၿပီး ျဖစ္လာၾကတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အိမ္သူအိမ္သားအားလုံး အသြင္မတူတာေတြ မျဖစ္ေအာင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ အက်င့္မပ်က္ၾကဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနထုိင္ၾကပါလုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း အက်င့္ေကာင္းမ်ားနဲ႔ ေပါင္းစပ္ထားတဲ့ အသြင္တူတဲ့ အိမ္ေထာင္ဘက္မ်ား ျဖစ္ၾကပါေစေၾကာင္း ဆႏၵျပဳကာ လူ႔အလုပ္ကုိ ဝင္႐ႈတ္မိတဲ့ ပုိ႔စ္တစ္ခုအေနနဲ႔ အမုန္းခံကာ တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

လုံၿခဳံေရး…

ေလာကီဘုံသား လူအမ်ားအတြက္ ဘဝမွာ လုံၿခဳံေရးက သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ လုံၿခဳံေရး၊ ဘဝခႏၶာရဲ႕ လုံၿခဳံေရးနဲ႔ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ လုံၿခဳံေရးေတြဟာ လူတုိင္းလူတုိင္းအတြက္ တကယ့္ကုိပဲ အေရးႀကီးတဲ့ အရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွာေဖြစုေဆာင္းထားတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာမ်ား မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းႏုိင္ဖုိ႔၊ လက္ရွိရရွိထားတဲ့ လူ႔ဘဝလုိမ်ိဳး ေကာင္းတဲ့ ဘဝခႏၶာကေန နိမ့္က်မသြားဖုိ႔နဲ႔ ေကာင္းတဲ့စိတ္ေစတနာေလးေတြ မယိမ္းယိုင္သြားဖုိ႔ ဆုိတဲ့အခ်က္ေတြဟာ လူတုိင္းေတာင့္တေနတဲ့ အရာေတြျဖစ္သလုိ ဒီေတာင့္တခ်က္မ်ား ျပည့္စုံဖုိ႔လည္း နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ႀကိဳးစားေနတတ္ၾကပါတယ္။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေတာင့္တေပမယ့္လည္း ေတာင့္တတဲ့အတုိင္း မျပည့္ႏုိင္ပဲ ျဖစ္ေနၾကသလုိ စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ ဘဝခႏၶာနဲ႔ စိတ္ေစတနာတုိ႔ရဲ႕ လုံၿခဳံေရးအတြက္လည္း အာမခံခ်က္ မေပးႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနတာကုိ ေတြ႕ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဗုဒၶဘုရားရွင္ရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ လမ္းညြန္မႈအတုိင္း လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္ႀကံသူမ်ားကေတာ့ ဒီအရာေတြရဲ႕ လုံၿခဳံေရးအတြက္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး အာမခံႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္သလုိ လက္ေတြ႕လည္း လုံၿခဳံစိတ္ခ်ေနၾကရမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္က စည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ လုံၿခဳံေရး၊ ဘဝခႏၶာရဲ႕ လုံၿခဳံေရးနဲ႔ စိတ္ေစတနာရဲ႕ လုံၿခဳံေရးအတြက္ အေကာင္းဆုံးလမ္းေတြကုိ ညြန္ျပေပးေတာ္မူပါတယ္။ ဘုရားရွင္ ေပးေတာ္မူတဲ့ လမ္းစဥ္ဟာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္သုံးရမယ့္ လမ္းစဥ္သာျဖစ္ၿပီး သူမ်ားက အစားထုိးလုပ္ေပးလုိ႔ရတဲ့ နည္းစနစ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တကယ့္ကုိပဲ မိမိတုိ႔ လုိလားေတာင့္တတဲ့ လုံၿခဳံေရးကုိ လုိခ်င္တဲ့သူမ်ား အတြက္ေတာ့ ဘုရားေပးတဲ့ လမ္းစဥ္ဟာ အေကာင္းဆုံး လက္ေတြ႕အသုံးခ် လမ္းစဥ္ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဘုရားေပးတဲ့ ဒီလမ္းစဥ္ကေတာ့ အားလုံးသိၿပီးသားျဖစ္တဲ့ ဒါနျပဳေရး၊ သီလေဆာက္တည္ေရး၊ ဘာဝနာပြားေရး လမ္းစဥ္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါနဟာ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ား လုံၿခဳံေရးအတြက္ အေထာက္အကူ ေပးမွာျဖစ္ၿပီး သီလကေတာ့ ဘဝလုံၿခဳံေရးအတြက္ အာမခံေပးမွာျဖစ္ကာ ဘာဝနာကေတာ့ စိတ္ဓာတ္လုံၿခဳံေရးအတြက္ တာဝန္ယူေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါနလုပ္ေနသူဟာ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ား လုံၿခဳံေအာင္ လုပ္ေနသူျဖစ္ၿပီး သီလေစာင့္ထိန္းေနသူဟာ ဘဝလုံၿခဳံေအာင္ လုပ္ေနသူျဖစ္ကာ ဘာဝနာအလုပ္ အားထုတ္ေနသူကေတာ့ စိတ္လုံၿခဳံေအာင္ လုပ္ေနသူပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါနသီလဘာဝနာ အလုပ္ကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနသမွ် ဒီကုသုိလ္ေတြရဲ႕ တန္ခုိးေတြဟာလည္း တုိးပြားေနမွာျဖစ္ၿပီး ဒီလုိတန္ခုိးေတြ ပုိင္ဆုိင္းထားသူေတြဟာလည္း တကယ့္ကုိ တန္ခုိးရွင္ေတြျဖစ္ေနကာ တန္ခုိးႀကီးေလ လုံၿခဳံစိတ္ခ်မႈလည္း အားႀကီးေလပဲ ျဖစ္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ေလာကသားမ်ား လုိလားေတာင့္တပါတယ္ ဆုိတဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ ဘဝခႏၶာနဲ႔ စိတ္ေစတနာေတြရဲ႕ လုံၿခဳံစိတ္ခ်ေရးဟာ ဒါနသီလဘာဝနာေတြကလဲြလုိ႔ တျခားအရာေတြနဲ႔ ထိန္းေပးလုိ႔ မရပါဘူး။ တစ္ျခားတျခားေသာ တန္ခုိးရွင္ ဖန္တီးရွင္ေတြက ဘယ္လုိပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ပဲ လုံၿခဳံစိတ္ခ်ေအာင္ ထိန္းသိမ္းႏုိင္ပါေစ ဒါနလုပ္ၿပီး၊ သီလေဆာက္တည္ၿပီး၊ တရားဘာဝနာ အားထုတ္ၿပီး ထိန္းတာေလာက္ ဘယ္လုိမွ စိတ္ခ်ေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဒီလုံၿခဳံမႈေတြဆုိတာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကလဲြၿပီး ဘယ္သူမွ လုပ္ေပးႏုိင္တဲ့ အရာေတြ မဟုတ္လုိ႔ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေန႔ေခတ္ လူအေတာ္မ်ားမ်ား ႀကိဳးစားေနၾကတာက စည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ လုံၿခဳံေရးကုိ အဓိကထား ႀကိဳးစားေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ လုံၿခဳံစိတ္ခ်ေရးဟာ အေတာ့္ကုိ စုိးရိမ္စရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာပဲထားထား၊ ဘယ္လုိလူကပဲ ေစာင့္ေရွာက္ေစာင့္ေရွာက္ ဒီပစၥည္းဥစၥာေတြရဲ႕ လုံၿခဳံမႈဟာ စိတ္မခ်ရပါဘူး။ ဒီစည္းစိမ္ဥစၥာေတြဟာ အၿမဲစုိးရိမ္မႈကုိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့အျပင္ ေရး၊ မီး၊ မင္း၊ ခုိးသူ မခ်စ္မႏွစ္သက္သူဆုိတဲ့ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးနဲ႔လည္း အၿမဲမျပတ္ ဆက္ဆံေနတဲ့အတြက္ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး ေပ်ာက္ပ်က္တတ္တဲ့ သေဘာရွိေနပါတယ္။ စည္းစိမ္ဥစၥာရဲ႕ သေဘာဟာ ထုိက္မွရတတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကိဳးစားရွာေဖြ စုေဆာင္းေပမယ့္ အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း ေပ်ာက္ပ်က္သြားတတ္ျပန္ပါတယ္။ တစ္ခါတေလ ဒီပစၥည္းဥစၥာေတြ မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေပမယ့္လည္း သူ႔ရဲ႕လုံၿခဳံစိတ္ခ်မႈဟာ နည္းနည္းမွ အာမခံခ်က္ မေပးႏုိင္တာကုိ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ လုံၿခဳံစိတ္ခ်မႈဟာ ဒါနျပဳျခင္းမွတပါး အျခားမရွိဘူးဆိုတဲ့ အေျဖပဲ ထြက္လာခဲ့ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါနျပဳျခင္းဟာ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ ေပ်ာက္ပ်က္မႈကေန ကာကြယ္ေပးျခင္းျဖစ္သလုိ ဒီစည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ လုံၿခဳံတုိးပြားမႈကုိလည္း ထိန္းသိမ္းေပးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ရွာေဖြစုေဆာင္းထားတဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြဟာ ကုိယ္မေသခင္မွာလည္း အခ်ိန္မေရြး ပ်က္စီးဆုံး႐ႈံးသြားတတ္သလုိ ေသရင္လည္း ထားခဲ့ရမယ့္ အရာေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီစည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ လုံၿခဳံမႈနဲ႔ ေနာင္သံသရာအတြက္ ယူေဆာင္သြားမႈတုိ႔အတြက္ ဒီစည္းစိမ္ ဥစၥာေတြကုိ အရင္းျပဳၿပီး ဒါနလုပ္ေပးျခင္းမွတပါး အျခားမရွိဘူးဆုိတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွာေဖြစုေဆာင္းထားတဲ့ အရာေတြကုိ အရင္းျပဳၿပီး စိတ္ေစတနာ ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းမႈကုိ ျပဳေပးျခင္းဟာ ဒီစည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ လုံၿခဳံစိတ္ခ်မႈအတြက္ ထာဝရမပ်က္စီးႏုိင္တဲ့ အႏုဂါမိက ေရႊအုိးျမဳပ္ေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မ်ားမ်ားျပဳႏုိင္ေလ မ်ားမ်ားလုံၿခဳံစိတ္ခ်ရေလပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ လုံၿခဳံေရးအတြက္ ဒါနျပဳေပးရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုိပါပဲ။ ဘဝခႏၶာ လုံၿခဳံေရးအတြက္လည္း သီလေဆာက္တည္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဝခႏၶာဆုိတာ အနာေရာဂါ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဆက္ဆံေနရတဲ့အတြက္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ၾကည့္ရင္ ဘာမွမက္စရာ မရွိလွပါဘူး။ ဒီလုိ အႏွစ္မရွိတဲ့ ခႏၶာကုိယ္ကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လည္း ဒီဘဝ၊ ဒီခႏၶာကုိ အမွီျပဳၿပီး ျဖစ္လုိက္ရတဲ့ေရာဂါ၊ ျဖစ္လုိက္ရတဲ့ ျပႆနာေတြဟာ မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ုပ္ခႏၶာရွိေနသမွ် ေရာဂါဆုိတာလည္း ရွိေနမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေရာဂါစုႀကီးကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့ သတၱဝါေတြဟာ ဒီဘဝဒီခႏၶာရဲ႕ လုံၿခဳံမႈအတြက္ သီလကလဲြၿပီး တျခားဘယ္အရာေတြနဲ႔မွ ကာကြယ္ေပးႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

သီလဆုိတာ ကုိယ္က်င့္သီလျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ က်င့္ႀကံၿပီး ကုိယ့္ရဲ႕ဘဝကုိ လွေအာင္၊ ကုိယ့္ရဲ႕ဘဝကုိ လုံၿခဳံေအာင္ သီလအက်င့္နဲ႔ပဲ ထိန္းေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဝေကာင္းဖုိ႔နဲ႔ ရရွိလာတဲ့ ဘဝခႏၶာလွဖုိ႔၊ လုံၿခဳံဖုိ႔အတြက္ သီလအက်င့္က အရမ္းအေရးႀကီးပါတယ္။ ေရာဂါေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရတဲ့ ဒီဘဝဒီခႏၶာႀကီးမွာ ေရာဂါေပါင္းစုံ ရေနျခင္းဟာ တစ္နည္းေျပာရရင္ သီလမလုံၿခဳံတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လုိ႔လည္း ေျပာႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလမလုံၿခဳံတဲ့အတြက္ ဘဝခႏၶာဟာလည္း လုံၿခဳံစိတ္ခ်မႈ မရွိဘဲ ျဖစ္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ေတြ႕ဘဝေတြမွာ ၾကည့္လုိက္မယ္ဆုိရင္ ခႏၶာရတဲ့သူခ်င္းအတူတူ တစ္ခ်ိဳ႕က ကုိယ္လက္အဂၤါ စုံစုံလင္လင္နဲ႔ ျဖစ္ေနရသလုိ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေျခမစုံလက္မစုံ ျဖစ္လာသူေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က က်န္းမာေရး ေကာင္းေနေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ေမြးကတည္းက အနာေရာဂါ အစုံနဲ႔ ေမြးလာသူေတြ ရွိေနျပန္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိရင္ ဘဝခႏၶာ ရလာေပမယ့္ လူ႔ဘဝလူ႔ခႏၶာ မဟုတ္ဘဲ အလြန္နိမ့္က်တဲ့ တိရစၧာန္ဘဝခႏၶာ ရလာသူေတြအထိ ရွိတတ္ပါတယ္။ အရင္းစစ္ေတာ့ ဒါဟာ သီလမလုံလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘဝခႏၶာလုံၿခဳံဖုိ႔အတြက္ သီလေဆာက္တည္ျခင္းနဲ႔ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကဖုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ အေရးႀကီးဆုံးျဖစ္တဲ့ စိတ္လုံၿခဳံဖုိ႔ အတြက္ကေတာ့ ဘာဝနာနဲ႔ ၿခဳံၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သိတဲ့အတုိင္းပဲ စိတ္ဆုိတဲ့သေဘာဟာ တဒဂၤအခုိက္အတန္႔အတြင္းမွာ အရာအေထာင္မက ေျပာင္းလဲျဖစ္ပ်က္တတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အာ႐ုံေပါင္းစုံနဲ႔ အေတြးေပါင္းစုံရဲ႕ ခ်ယ္လွယ္မႈေၾကာင့္ စိတ္အစဥ္ဟာ အၿမဲမပ်က္ ေဖာက္ျပန္ေနတတ္ပါတယ္။ ေဖာက္ျပန္တယ္ဆုိတဲ့ သေဘာကုိက ေကာင္းတဲ့သေဘာကေန မေကာင္းတဲ့သေဘာကုိ ေရာက္ရွိသြားတဲ့ သေဘာျဖစ္တဲ့အတြက္ စိတ္မွာမ်ားမ်ား ေဖာက္ျပန္ေလ အဲဒီစိတ္ပုိင္ရွင္မွာ မေကာင္းတဲ့သေဘာေတြ မ်ားမ်ားတုိးေလေလ ျဖစ္ေနမွာျဖစ္ပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့ စိတ္နဲ႔ေနေနရေလ လုံၿခဳံစိတ္ခ်ရမႈလည္း နည္းေလေလ ျဖစ္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိမေကာင္းတဲ့ စိတ္အေတြးေတြနဲ႔ မလုံမၿခဳံျဖစ္တတ္တဲ့ စိတ္ကုိ လုံၿခဳံစိတ္ခ်မႈ ရွိရေလေအာင္ ဘာဝနာနဲ႔ ထိန္းေပးဖုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဘာဝနာ အလုပ္ဟာ စိတ္အစဥ္ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ေပးတဲ့ စိတ္ထိန္းကိရိယာ တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အာ႐ုံတစ္ခုတည္းကုိပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ ပြားမ်ားအားထုတ္ၿပီး ထိန္းေပးတဲ့ သမထဘာဝနာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္နဲ႔႐ုပ္မွာ ေပၚလာသမွ် အာ႐ုံေတြကုိ ကိေလသာ ၾကားမခုိေအာင္ သတိကပ္ၿပီး အရွိအတုိင္း ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ကာ သိမွတ္ေပးရတဲ့ ဝိပႆနာ ဘာဝနာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္လုိဘာဝနာ အလုပ္ကုိပဲ လုပ္ေနလုပ္ေန ဒါဟာ စိတ္ကုိလုံၿခဳံေအာင္ လုပ္ေပးေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မ်ားမ်ားလုပ္ႏုိင္ေလ စိတ္မွာမ်ားမ်ား လုံၿခဳံေလပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သမထဘာဝနာ၊ ဝိပႆနာ ဘာဝနာ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနပါက ကိေလသာ ၾကားမခုိႏုိင္ဘဲ စိတ္အစဥ္မွာ သန္႔စင္ေနတတ္တဲ့အတြက္ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေနတဲ့ စိတ္ဟာ လုံၿခဳံမႈအျပည့္ရွိတဲ့ စိတ္ဆုိတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ကိေလသာမ်ားေနတဲ့စိတ္ဟာ မေကာင္းတဲ့ အေတြးမ်ားနဲ႔ ေၾကာက္လန္႔ေနရၿပီး ေၾကာက္လန္႔မႈရွိေနတဲ့ စိတ္ဟာ လုံၿခဳံမႈ မရွိတဲ့စိတ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိကိေလသာ တရားေတြေၾကာင့္ အေၾကာက္တရားမ်ားနဲ႔ မလုံမၿခဳံျဖစ္ေနတတ္တဲ့ စိတ္ကုိ လုံၿခဳံစိတ္ခ်ရမႈရွိေအာင္ ဘာဝနာအလုပ္ကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကဖုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ဘဝမွာ သတၱဝါေတြဟာ လုံၿခဳံေရးအတြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ႀကိဳးစားၾကတဲ့ ေနရာမွာ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ လုံၿခဳံေရး၊ ဘဝခႏၶာရဲ႕ လုံၿခဳံေရးနဲ႔ စိတ္အစဥ္ရဲ႕ လုံၿခဳံေရးကေတာ့ အထူးလုိလားေတာင့္တတတ္တဲ့ ႀကိဳးစားမႈေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ဒီအရာေတြရဲ႕ လုံၿခဳံေရးအတြက္ တျခားအရာေတြနဲ႔ ႀကိဳးစားၾကတာထက္ ဒါနသီလဘဝနာ အလုပ္မ်ားနဲ႔ ႀကိဳးစားတာက အေကာင္းဆုံး ဘဝလုံၿခဳံေရးပဲ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သိေစလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စည္းစိမ္ဥစၥာဆုိတာ လက္ရွိအခ်ိန္မွာလည္း ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးေတြနဲ႔ မျပတ္ဆက္ဆံေနတဲ့အျပင္ ေသရင္လည္း ထားခဲ့ရမယ့္ အရာေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီစည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ လုံၿခဳံေရးကုိ ဒါနျပဳလုပ္ေပးျခင္းနဲ႔ပဲ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရမွာ ျဖစ္သလုိ ရရွိထားတဲ့ ဘဝခႏၶာဆုိတာလည္း အနာေရာဂါ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အၿမဲဆက္ဆံေနတဲ့အတြက္ ဘဝခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ လုံၿခဳံမႈဟာ ဒီဘဝလည္း လုံၿခဳံ၊ ေနာင္သံသရာမွာလည္း လုံၿခဳံမႈကုိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ သီလေဆာက္တည္မႈနဲ႔ပဲ လုံၿခဳံေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာျဖစ္ၿပီး စိတ္ဆုိတာကလည္း ကိေလသာအာ႐ုံေတြနဲ႔ အၿမဲႏွိပ္စက္ခံရတတ္တဲ့အျပင္ မေကာင္းတဲ့အာ႐ုံေတြမွာပဲ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ ဒီစိတ္အစဥ္ လုံၿခဳံေရးအတြက္လည္း ကိေလသာၾကားခုိမႈကုိ တားျမစ္ေပးႏုိင္တဲ့ ဘာဝနာ အလုပ္နဲ႔ပဲ လုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကရမွာ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္ ေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ လုံၿခဳံေရး၊ လုံၿခဳံေရးလုိ႔ ဆုိေနၾကတဲ့ သတၱဝါေတြ အေနနဲ႔ တစ္ျခားတျခား လုံၿခဳံေရးေတြထက္ မိမိတုိ႔ဘဝရဲ႕ အဓိက လုံၿခဳံရမယ့္ အရာေတြျဖစ္တဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ လုံၿခဳံေရး၊ ဘဝခႏၶာရဲ႕ လုံၿခဳံေရးနဲ႔ စိတ္အစဥ္ရဲ႕ လုံၿခဳံေရးကုိသာ ဦးစားေပးၾကရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီအရာေတြ လုံၿခဳံမႈရွိေအာင္ ဒါနအလုပ္၊ သီလအလုပ္၊ ဘာဝနာအလုပ္မ်ားကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရင္းနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ရွိခုိက္ လုံၿခဳံေရးအတြက္ အားစုိက္လုိက္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းစကား ပါးလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၁၇)...

ဘုရားကုိးဆူနဲ႔ ၿဂိဳဟ္ကုိးလုံး…
ခုေနာက္ပုိင္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ဂုဏ္သေရရွိ အသုိင္းအဝုိင္း၊ ပုိက္ဆံရွိ အသုိင္းအဝုိင္း၊ ပညာတတ္ အသုိင္းအဝုိင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားၾကားမွာ ေပၚျပဴလာျဖစ္လာတဲ့ ဘာသာေရး ခုတုံးလုပ္မႈ တစ္ခုဟာ အရမ္းေခတ္စားလာေနပါတယ္။ အဲဒါက ဘာလဲဆုိေတာ့ ဘုရားကုိးဆူပူေဇာ္ပဲြ ဆုိတာပါ။ ပူေဇာ္ပဲြဆုိတာထက္ ဘုရားကုိးဆူတင္ပဲြဆုိရင္ ပုိမွန္ပါလိမ့္မယ္။ တင္ၿပီဆုိကတည္းက ပူေဇာ္တာ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ နတ္တင္သလုိ တင္တဲ့သေဘာမ်ိဳး သက္ေရာက္သြားတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ပုိဆုိးတာက ဘုရားကုိးဆူ ပူေဇာ္တာကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ၿဂိဳဟ္ႀကီးကုိးလုံးပါ ပူေဇာ္တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္က ပုိဆုိးပါတယ္။ ဒီလုိလုပ္ေနၾကတဲ့ သူတုိ႔လုပ္ရပ္ေတြဟာ ဘုရားရဟႏၲာကုိ ပူေဇာ္ၾကတာထက္ သူတုိ႔သူတုိ႔ရဲ႕ ေလာကီအက်ိဳးစီးပြား တုိးတက္ေရး၊ ရာထူးဌာနႏၲရ စသည္တည္ၿမဲေရးကုိ ဦးတည္ၿပီး ၿဂိဳဟ္ႀကီးကုိးလုံးကုိ ပူေဇာ္ပသေနတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကပုိၿပီး ထင္ရွားေနပါတယ္။ ဒါဟာ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ လဲြေနတဲ့ အခ်က္တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မႏၲေလးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ျခားတစ္ျခား ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လူႀကီးပုိင္း အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေမးလုိက္လုိ႔ရွိရင္ ဘယ္လူႀကီးအိမ္မွာ၊ ဘယ္သူေ႒းအိမ္မွာ ဘုရားကုိးဆူပဲြရွိလုိ႔ သြားၾကတယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေလးေတြနဲ႔ ျပန္လည္ေျဖၾကားတာကုိ ခဏခဏ ၾကားရတတ္ပါတယ္။ ဘုရားကုိးဆူပဲြ သြားတဲ့အခ်ိန္ကလည္း မ်ားေသာအားျဖင့္ ညအခ်ိန္ပဲ ျဖစ္ေနတာ မ်ားပါတယ္။ ဒီလုိဆုိရင္ ဘုရားကုိးဆူပူေဇာ္ပဲြကုိ ညပုိင္းမွာလုပ္တယ္ဆုိတဲ့ သေဘာသက္ေရာက္ေနပါတယ္။ မနက္အေစာပုိင္းမွာ လုပ္တာေတြလည္း ရွိၾကမွာပါ။ ဘယ္လုိအခ်ိန္ေတြပဲ လုပ္လုပ္ လုပ္တဲ့အခါမွာ သစ္သီးစတဲ့ စားေသာက္ဖြယ္မ်ားလည္း ကပ္လွဴၾကမွာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါဆုိရင္ ညဖက္ႀကီးမွာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အ႐ုဏ္မတက္မီ အခ်ိန္ႀကီးမွာ ဘုရားရဟႏၲာေတြကုိ အသီးအႏွံစတဲ့ စားေသာက္ဖြယ္ရာေတြ ကပ္လွဴျခင္းဟာ ဝိကာလ အခ်ိန္ႀကီး ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အပ္စပ္မႈက မရွိပါဘူး။

ၿပီးေတာ့ ဘုရားကုိးဆူကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဘုရားရဟႏၲာေတြကုိ ေနရာခ်ထားတာေတြလည္း ၾကည့္ပါဦး ေလာကဓာတ္ အစီအစဥ္ေတြ အျပည့္နဲ႔ ဖန္တီးထားသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ သူတုိ႔ေလာကဓာတ္ ဆရာေတြ ဖန္တီးတဲ့ ဒီဘုရားကုိးဆူ ပူေဇာ္ထားရွိပုံ စနစ္က
(၁) ဘုရားသခင္ = အလယ္အရပ္မွာ ေဗာဓိပင္ကုိ ရည္စူး၍လည္းေကာင္း
(၂) အရွင္သာရိပုတၱရာ = ဗုဒၶဟူသား၊ ေတာင္အရပ္ လက္်ာဘက္တြင္လည္းေကာင္းး
(၃) အရွင္ေမာဂၢလာန္ = ေသာၾကာသား၊ ေျမာက္အရပ္၊ လက္၀ဲဘက္တြင္လည္းေကာင္း
(၄) အရွင္ဥပါလိ = စေနသား၊ အေနာက္ေတာင္အရပ္တြင္လည္းေကာင္း
(၅) အရွင္ရာဟုလာ = တနဂၤေႏြသား၊ အေရွ႕ေျမာက္အရပ္တြင္လည္းေကာင္း
(၆) အရွင္အာနႏၵာ = ၾကာသပေတးသား၊ အေနာက္မ်က္ႏွာအရပ္တြင္လည္းေကာင္း
(၇) အရွင္ေကာ႑ည = တနလၤာသား၊ အေရွ႕အရပ္တြင္လည္းေကာင္း
(၈) အရွင္ေရ၀တ = အဂၤါသား၊ အေရွ႕ေတာင္ေထာင့္အရပ္တြင္လည္းေကာင္း
(၉) အရွင္ဂ၀မၸတိ = ရာဟုသား၊ အေနာက္ေျမာက္ေထာင့္ အရပ္တြင္လည္းေကာင္း
ထားၿပီး ပူေဇာ္ၾကတဲ့ စနစ္ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုိထားရွိပူေဇာ္ပုံေတြအရ ဒါဟာ ဘုရားရဟႏၲာေတြကုိ ၾကည္ညိဳလုိ႔ ပူေဇာ္တဲ့ပုံစံ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေလာကီအက်ိဳးစီးပြား တုိးတက္ေရးအတြက္ ကုိယ္လုိသလုိ ဘုရားရဟႏၲာေတြကုိ ေနရာခ်ၿပီး လုပ္စားၾကတဲ့ ပုံစံဆုိတာ အလြန္ထင္ရွားလွပါတယ္။ ဘုရားရဟႏၲာကုိ ပူေဇာ္တာ မေကာင္းဘူး မဟုတ္ပါဘူး။ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုရားရဟႏၲာေတြကုိ အသုံးခ်ၿပီး လုပ္စားတာကေတာ့ အေတာ္မေကာင္းတဲ့ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ တကယ့္ကုိ စစ္မွန္တဲ့ စိတ္ေစတနာနဲ႔ ပူေဇာ္မယ္ဆုိရင္ ဘယ္ရဟႏၲာက ဘယ္ေနရာမွာေန၊ ဘယ္လုိအခ်ိန္မွာၾကြ ဆုိတာေတြ မလုိအပ္ပါဘူး။ ႏွလုံးသားမွာ ဘုရားဂုဏ္နဲ႔ သံဃာ့ဂုဏ္ေတြ ကိန္းေနၿပီး ပူေဇာ္ႏုိင္ရင္ ၿပီးတာပါပဲ။ ဒီလုိပူေဇာ္ဖုိ႔ အတြက္ဆုိရင္ ဘယ္လုိအခ်ိန္ ဘာပူေဇာ္မႈေတြမွ မလုိအပ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ရဲ႕ စိတ္ေစတနာ အတုိင္းပဲ မနက္ အ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္ကစၿပီး ေနမြန္းမတည့္မီ အခ်ိန္အထိ အပ္စပ္တဲ့ လွဴဖြယ္၀တၳဳေတြ၊ အပ္စပ္တဲ့ အစားအေသာက္ေတြနဲ႔ ကပ္လွဴကာ ထုိအရွင္ျမတ္မ်ားရဲ႕ ဂုဏ္ကုိအာ႐ုံျပဳၿပီး ပူေဇာ္ႏုိင္ၾကပါတယ္။ ပြင့္ေတာ္မူၿပီးသား ဘုရားရွင္မ်ားနဲ႔ ဘုရားသာသနာတြင္းမွာရွိတဲ့ ရဟႏၲာမွန္သမွ် ဂုဏ္ကုိမွန္းၿပီး ပူေဇာ္ႏုိင္ၾကပါတယ္။ ဘယ္ၿဂိဳဟ္ဘယ္နံေတြနဲ႔ ကုိက္ညီတဲ့ ဘယ္ရဟႏၲာရယ္လုိ႔ ခဲြျခားသတ္မွတ္ ပူေဇာ္ဖုိ႔မလုိပါဘူး။ ရတနာသုံးပါးရဲ႕ ဂုဏ္ေတြဟာ ႏွလုံးသားမွာ ထုံေနေအာင္ ပူေဇာ္သင့္ပါတယ္။ ဒီလုိပူေဇာ္နည္းကသာ စစ္မွန္တဲ့ ပူေဇာ္နည္းျဖစ္ပါတယ္။

ခုေတာ့ အဲဒီလုိ မဟုတ္ဘဲ ဘုရားရဟႏၲာေတြနဲ႔ ၿဂိဳဟ္ေတြေပါင္းစပ္ၿပီး ေလာကီနည္းေတြအရ လုပ္ေနၾကတာဆုိေတာ့ ပူေဇာ္ရာမေရာက္ဘဲ ကုိယ္ကုိးကြယ္တဲ့ အႏႈိင္းမဲ့ အရွင္ျမတ္ေတြကုိ ၿဂိဳဟ္ေစာင့္နတ္ပုံစံ၊ တစ္ခုခုကုိ ေစာင့္ၾကပ္ကာကြယ္ေပးတဲ့ အေစာင့္နတ္ပုံစံမ်ိဳး အဆင့္နိမ့္ခ်လုိက္ သလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တကယ္သာ အဲဒီလုိ ေလာကီအစီအစဥ္ေတြအတုိင္း လုိက္နာေဆာင္ရြက္ လုပ္ေနၾကမယ္ဆုိရင္ ကုသုိလ္ထက္ အျပစ္က ပုိမ်ားႏုိင္တဲ့အျပင္ ဒီလုိလုပ္ေနၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ဟာ လြဲေန႐ုံတင္မဟုတ္ဘဲ လြတ္ေနတဲ့ပုံကုိ ျဖစ္ကုန္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာအခ်ိဳ႕ရဲ႕ လဲြေနၾကတဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ ဘုရားကုိးဆူပူေဇာ္မႈဟာလည္း ဘာသာေရးကုိ ေလာကီေရးနဲ႔တဲြစပ္ၿပီး ခုတုံးလုပ္အသုံးျပဳထား သလုိျဖစ္တဲ့ မလဲြသင့္တဲ့ အလဲြတစ္ခုလုိ ျဖစ္လာေနတ့ဲအတြက္ ဒီလုိအလဲြမ်ိဳးကုိ အခ်ိန္မီျပဳျပင္ၿပီး ဘုရားရဟႏၲာေတြရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္သက္သက္ကုိ အာ႐ုံျပဳကာ သင့္ေလ်ာက္ေလာက္ပတ္ အပ္စပ္တဲ့အရာေတြနဲ႔ အပ္စပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ပူေဇာ္ႏုိင္ၾကေစဖုိ႔ ေစတနာေကာင္းနဲ႔ အသိေပးရင္း လဲြေနၾကတဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ သတိျပဳဆင္ျခင္ႏုိင္ရန္ တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္…

“အရွင္ဘုရားအေပၚ တပည့္ေတာ္တုိ႔က အရမ္းကုိ ေမွ်ာ္လင့္ထားတာပါ…၊ ဒုိ႔ကမင္းအေပၚ ဘယ္ေလာက္အထိ ေမွ်ာ္လင့္ထားတယ္ဆုိတာ မင္းအသိဆုံးပါ…၊ သူ႔ဘဝက တကယ့္ကုိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့သြားပါၿပီ…၊ ကုိယ္ေမွ်ာ္လင့္သလုိ ျဖစ္မလာေတာ့လည္း သူ႔ထုိက္နဲ႔သူ႔ကံေပါ့…၊ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မရွိေတာ့လည္း ဘာမွျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး…” စသျဖင့္ ေမွ်ာ့္လင့္ခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အသုံးျပဳေလ့ ရွိၾကတဲ့ စကားမ်ားကုိ ၾကားဖူးၾကမွာပါ။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း အသုံးျပဳခဲ့ဖူးၾကသလုိ သူမ်ားက အသုံးျပဳ ေျပာသြားတာကုိ ခံရတာေတြလည္း ရွိၾကမွာပါ။ ဘာေတြေမွ်ာ္လင့္ထားလုိ႔ ဘယ္လုိေတြ ျဖစ္ေစခ်င္တာလဲ ဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဆန္းစစ္ၾကည့္တဲ့အခါ အေျဖက အဓိပၸါယ္မဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ျဖစ္ေနတာကုိလည္း တစ္ခါတရံ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆုိတာလည္း အခက္သား ျဖတ္ဖုိ႔ေတာ္ေတာ္ခက္တဲ့ အရာပါ။ တစ္ခါတေလ ဘာမွမေမွ်ာ္လင့္ပါဘူးလုိ႔ ဆုိလာသူေတြဆီကေတာင္ တံု႔ျပန္လာတဲ့ တုံ႔ျပန္မႈေတြက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရဲ႕ အရိပ္အေယာင္ေတြ အေနနဲ႔ တန္ျပန္မႈေတြ ရွိေနတာကို သတိထားမိႏုိင္ပါတယ္။ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့ အရိယာမျဖစ္ေသးသမွ် ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆုိတာ ရွိေနၾကမယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္မိပါတယ္။ လူဆုိတာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ အသက္ရွင္ေနရသူေတြလုိ႔ ဆုိတဲ့အတုိင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကေတာ့ ကုိယ္စီရွိေနၾကမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္လုိ႔ ရမယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္ထက္သာတဲ့ သူေတြဆီကလည္း ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကမွာ ျဖစ္သလုိ ကုိယ့္ေအာက္နိမ့္က်တဲ့ သူေတြဆီကလည္း ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတာေတြ ရွိေကာင္းရွိေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွိလည္းရွိတတ္ၾကပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္လုိ႔ ရသေလာက္ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကမယ့္ သတၱဝါေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ သာတဲ့သူေတြကလည္း ေမွ်ာ္လင့္ၾကမွာ ျဖစ္သလုိ နာတဲ့သူေတြကလည္း ေမွ်ာ္လင့္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွိတဲ့သူေတြလည္း ေမွ်ာ္လင့္ၾကမွာ ျဖစ္သလုိ မရွိတဲ့သူေတြကလည္း ေမွ်ာ္လင့္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေပးကမ္းႏုိင္သူေတြ ထံကလည္း ေမွ်ာ္လင့္တတ္ၾကသလုိ အေပးခံသူေတြ ထံကလည္း ေမွ်ာ္လင့္တတ္ၾကပါတယ္။ အရင္းစစ္ေတာ့ လုိခ်င္ျခင္း ဆႏၵေတြ ရွိေနသမွ် ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြက ရွိေနၾကမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

စကားစပ္လုိ႔ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံေလးတစ္ခုကုိေတာင္ သတိရမိပါေသးတယ္။ ဒီတစ္ေခါက္ ျမန္မာျပည္ ျပန္တုန္းက မေရာက္တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ ဇာတိရြာကုိ ၾကြသြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းၾကြလာမယ္ ဆုိတာကုိ မၾကြခင္တည္းက ႀကိဳၿပီးသတင္း ရထားတဲ့ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ေတြနဲ႔ ရြာကလူေတြကေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ေပါ့။ ဘုန္းဘုန္းလာရင္ သူတုိ႔အတြက္နဲ႔ ရြာအတြက္ ဘာလုပ္ေပးလိမ့္မယ္၊ ညာလုပ္ေပးလိမ့္မယ္ စတဲ့ ကုိယ္ထင္ရာ ကုိယ့္အေတြးေတြနဲ႔ ဟုိေလွ်ာက္ေျပာ၊ ဒီေလွ်ာက္ေျပာတတ္တဲ့ ရြာသူရြာသား တစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္လည္း ရြာကလူေတြရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က ပုိႀကီးသြားတယ္လုိ႔ ဆုိရမလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ရြာ အပါအဝင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ တစ္ဝွန္းမွာ ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ လုိေနတဲ့ ေနရာေတြက မ်ားေနတဲ့အခါဆုိေတာ့ သူတုိ႔ခမ်ာမွာလည္း ေမွ်ာ္လင့္လုိ႔ရႏုိင္တဲ့ သူေတြဆီက ေမွ်ာ္လင့္လုိ႔ ရသေလာက္ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ၾကတာ ေနမွာပါ။ အထူးသျဖင့္ ႏုိင္ငံျခားေရာက္ေနၾကတဲ့ သူေတြဆုိရင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတုိ႔ထက္ေတာ့သာေန၊ သူတုိ႔ထက္ေတာ့ အဆင္ေျပေနၾကမယ္လုိ႔ ေတြးထင္ေနၾကလုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ၾကတာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ သူတုိ႔အထင္ ဟုတ္သင့္သေလာက္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံျခားမွာ ရွိတဲ့သူေတြ အားလုံးေတာ့ သူတုိ႔ထင္သလုိ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ ႏုိင္ငံျခားေရာက္ေနၾကတဲ့ သူေတြက အသိဆုံး ျဖစ္မွာပါ။

အဲဒီလုိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ တစ္ေပြ႔တစ္ပုိက္ႀကီးနဲ႔ ႀကိဳဆုိေနၾကတဲ့ ရြာကုိေရာက္ေတာ့ ဘုန္းဘုန္းမွာ သူတုိ႔ေမွ်ာ္လင့္သေလာက္ မလုပ္ေပးႏုိင္ခဲ့တဲ့ အေျခအေနေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕က “ဘုန္းႀကီးကလည္း ေမွ်ာ္သာေမွ်ာ္လင့္ လုိက္ရတယ္၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးကြာ”ဆုိတဲ့ တုံ႔ျပန္မႈ စကားပဲ နားထဲျပန္ေရာက္ လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအသံေတြကုိ နားထဲကထုတ္ၿပီး တစ္ရြာလုံးနီးပါး အမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေနတဲ့ ရြာသူရြာသားေတြကုိ ဘုန္းဘုန္းက အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပရပါတယ္။ “ဒီမွာ အားလုံးနီးပါး အမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ စားေသာက္စရာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လက္ေဆာင္တစ္ခုခုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေပးလုိက္မယ္ဆုိရင္ ရတဲ့သူေတြအတြက္လည္း ဘာမွမဟုတ္သလုိ ရလုိက္တဲ့ အရာဟာလည္း ခဏပဲ ျဖစ္မွာပါ။ ေမွ်ာ္လင့္သေလာက္ မလုပ္ေပးႏုိင္တဲ့အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရေပမယ့္ ဘုန္းဘုန္းဆႏၵကေတာ့ နည္းနည္းေလးရၿပီး နည္းနည္းပဲစားလုိက္ရတဲ့ အရာေလးေတြ ေပးတာထက္စာရင္ ေရရွည္အက်ိဳးရွိမယ့္ လုပ္ငန္းေလးေတြပဲ လုပ္ေပးတာက ပုိေကာင္းပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရရွည္အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းမယ့္ တစ္ရြာလုံးရဲ႕ ပညာေရး ပေဒသာပင္နဲ႔ အမ်ားအက်ိဳးရွိေစမယ့္ စာၾကည့္တုိက္ပဲ လုပ္ေပးဖုိ႔ ရည္ရြယ္ထားပါတယ္။ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ေတြ အေနနဲ႔လည္း သူ႔က်ေတာ့ေပးတယ္၊ ငါ့က်ေတာ့ ေပးတယ္ဆုိတဲ့ စကားမ်ိဳး မေျပာၾကဘဲ အမ်ားအတြက္ အက်ိဳးရွိတာကုိပဲ ေမွ်ာ္လင့္ၾကဖုိ႔နဲ႔ ဘုန္းဘုန္းစြမ္းႏုိင္သမွ်လည္း အမ်ားအက်ိဳးရွိမယ့္ အလုပ္ေလးေတြ လုပ္ေပးပါမယ္ ဆုိတာကုိ အထူးေျပာခ်င္ပါတယ္…” စသျဖင့္ ေျပာဆုိကာ သူတုိ႔ရဲ႕ ပုဂၢလိကဆန္တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုိ ေျပရာေျပေၾကာင္း ေျပာျပေပးခဲ့ ရပါေသးတယ္။

အဲဒါပါပဲ။ ေပးတဲ့သူနဲ႔ ယူတဲ့သူရဲ႕ မတူညီတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆုိတာ။ ဘုန္းဘုန္းေပးလုိတာက အမ်ားအက်ိဳးျပဳ တစ္ခုခု၊ သူတုိ႔ေမွ်ာ္လင့္တာက ငါ့အတြက္တစ္ခုခုဆုိေတာ့ ေပးသူယူသူ အသြင္မတူဘဲ ယူသူဆီကလာတဲ့ တုံ႔ျပန္မႈက ေပးသူရဲ႕ စိတ္အစဥ္ကုိ ညစ္ႏြမ္းေစတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ဖက္က ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ ေပးသူျဖစ္တဲ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကေရာ “ဘာကုိေမွ်ာ္လင့္ၿပီး ေပးတာလဲ၊ ေမွ်ာ္လင့္တဲ့အရာကုိ ျပန္ရမွ ေပးမွာလား၊ ဒါဆုိရဲ႕ ကုိယ့္ရဲ႕ေပးမႈက ဒါေၾကာင့္ဒါလုပ္တယ္ဆုိတဲ့ သေဘာမ်ိဳး သက္ေရာက္ မသြားႏုိင္ဘူးလား…” စသျဖင့္ အေတြးေပါင္းစုံနဲ႔ အလႈပ္႐ႈပ္သြား ျပန္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ “တကယ္ေစတနာ အမွန္နဲ႔ ေပးၾကမယ္ဆုိရင္ ဘယ္လုိတုံ႔ျပန္မႈမ်ိဳးလာလာ ကုိယ့္ေစတနာ မပ်က္ဖုိ႔၊ ကုိယ့္စိတ္မကြက္ဖုိ႔လည္း ႀကိဳးစားသင့္တယ္” ဆုိတဲ့ ေကာက္ခ်က္ခ် အေတြးလည္း ဘုန္းဘုန္းစိတ္ထဲမွာ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ေပးႏုိင္တဲ့သူေတြ၊ ေပးဖုိ႔ႀကိဳးစားတဲ့သူေတြ ၾကည့္လုိက္ရင္ တစ္ခ်ိဳ႕က ကုိယ္ေပးလုိက္တဲ့ အရာအေပၚမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ေပးေနတာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ ေပးၾကတဲ့သူေတြမွာ တစ္ခ်ိဳ႕က ရယူသူေတြထံက “ဟာ… သူကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ကုိ ေပးႏုိင္တာ၊ ဘယ္လုိကုိ ေပးႏုိင္တာ၊ သိပ္ၿပီး သဒၶါတရားေကာင္းတာ၊ သူလုိလူမ်ိဳးေတာ့ ရွာမွရွား”စတဲ့ ခ်ီးမြန္းသံမ်ားကုိ ေမွ်ာ္လင့္ကာ ၾကားလုိၾကတဲ့သူေတြ ရွိတတ္သလုိ၊ ကုိယ္ေပးတာကုိ ယူထားတဲ့အတြက္ ရယူသူေတြ အေနနဲ႔ ကုိယ့္အေပၚကုိ “အ႐ုိအေသေပးတာ၊ ေလးစားတာ၊ စကားနားေထာင္တာ၊ ကုိယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတုိင္း ျဖစ္ေစလုိတာ” စတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကလည္း ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေပးသူေတြအေနနဲ႔ သူတုိ႔ေမွ်ာ္လင့္တဲ့အတုိင္း ျဖစ္မလာတဲ့အခါ ေပးလည္းေပးရေသး စိတ္မွာအညစ္အေၾကးလည္း ျဖစ္ရေသးဆုိသလုိ ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္ပစၥည္းနဲ႔ကုိယ္ အဆဲခဲရတဲ့ သေဘာမ်ိဳးေပါ့။

အရင္းစစ္ေတာ့ ဒါဟာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေပးသူကလည္း ေမွ်ာ္လင့္ၾကသလုိ ယူသူကလည္း အလုိက္မသိ ေပးႏုိင္တာထက္ ပုိၿပီးေမွ်ာ္လင့္မိၾကလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ကား ရယူသူေတြက အမ်ားျဖစ္ေနၿပီး ဘယ္သူ႔ကုိ ဘယ္လုိစိတ္ထားနဲ႔၊ ဘယ္လုိေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ယူပါလုိ႔ ေျပာရမွာ ခက္တဲ့အတြက္ ေပးသူေတြကုိယ္တုိင္ပဲ ကုိယ့္ရဲ႕ေပးကမ္း ေထာက္ပ့ံမႈအေပၚ စိတ္ေစတနာ ျပတ္သားစြာ ေပးကမ္းတတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ကုိယ့္စိတ္ကုိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တစ္ေပြ႔တစ္ပုိက္နဲ႔ မေပးမိေအာင္ ေလ့က်င့္ဖုိ႔ပဲ လုိပါတယ္။ မေပးခင္က ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ၿပီး ေပးသင့္ေပးထုိက္တာ၊ လုပ္ေပးသင့္ လုပ္ေပးထုိက္တာကုိ ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ၿပီး ေပးၿပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ေမွ်ာလင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေနာင္တေတြ မရွိရေအာင္ ႀကိဳးစားေလ့က်င့္ဖုိ႔ပဲ ရွိပါတယ္။

လြတ္ေျမာက္မႈကုိ ဦးတည္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာ က်င့္စဥ္အရ ေျပာရရင္ေတာ့ ေပးကမ္းတဲ့အေပၚမွာ ေလာဘတဏွာ ဦးစီးတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔ မေပးမိၾကဖုိ႔ပဲ အထူးသတိျပဳရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေပးတဲ့အခါမွာ ဘယ္သူေတြဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္လုိပဲ တုံ႔ျပန္လာပါေစ၊ ဘယ္လုိပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါေစ ကုိယ့္စိတ္ေစတနာမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းတဲ့၊ သံသရာဝဋ္မွ လြတ္ေျမာက္ရာကုိ ဦးတည္တဲ့၊ လြတ္လြတ္စြန္႔ႀကဲတဲ့ စိတ္နဲ႔ ေပးႏုိင္ေအာင္ပဲ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မေပးခင္ကတည္းက ေပးသင့္ေပးထုိက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္၊ ေပးသင့္ေပးထုိက္တဲ့ ေနရာစတာေတြကုိ ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ကာ ေရြးခ်ယ္ၿပီး ေပးဖုိ႔ဆုံးျဖတ္လုိက္ၿပီ ဆုိရင္ေတာ့ ဒီအေပၚမွာ ဘာျဖစ္ရပါေစ၊ ဘယ္လုိျဖစ္ရပါေစ စတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တခ်က္ေတြ မရွိဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒီလုိ ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းတဲ့ ေပးကမ္းမႈမ်ိဳး ျဖစ္ၿပီဆုိရင္ေတာ့ ေပးကမ္းတဲ့အတြက္ ကံတရားရဲ႕ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈက သူ႔အလုပ္ သူလုပ္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ေလာကမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကုိယ္စီရွိၾကရာမွ ပုဂၢိဳလ္အမ်ိဳးမ်ိဳးဆီက၊ အရာအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ေတာင့္တေနၾကတဲ့ သတၱဝါေတြဟာ အတၱဆန္တဲ့ ငါစဲြေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တ ေနသမွ် ေမွ်ာ္လင့္မႈဟာ အဆုံးသတ္ၾကမွာ မဟုတ္သလုိ အဲဒီေမွ်ာ္လက္ခ်က္မ်ားရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာလည္း စိတ္အစဥ္မွာ အကုသုိလ္တရားမ်ားနဲ႔ ေလးလံထုိင္းမႈိင္း ညစ္ႏြမ္းတတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ တစ္ခုခုကုိ ေပးလုိသူပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ခုခုကုိ ရယူလုိသူပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေပးလုိရလုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုိ ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္တဲ့ ေပးကမ္းမႈနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တခ်က္နည္းတဲ့ ရယူမႈမ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းတဲ့ စိတ္ေစတနာ အျပည့္နဲ႔သာ လြတ္ေျမာက္မႈကုိ ဦးတည္တဲ့ ေပးကမ္းမႈမ်ိဳးနဲ႔ ေမတၱာဓာတ္အျပည့္ပါတဲ့ ရယူမႈမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေပးသူယူသူ ဘယ္သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ေပးကာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ယူေနသမွ် ေပးသူေရာယူသူပါ စိတ္အစဥ္မွာ အလုိမက်မႈမ်ား ျဖစ္တတ္တဲ့အတြက္ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ျဖစ္ေပၚတတ္တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုိ ပညာ၊ သတိ၊ ေမတၱာနဲ႔ညႇိကာ ေပးသူကလည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းကင္းနဲ႔ ေပးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ယူသူကလည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားကုိ ေဘးဖယ္၍ ရရွိလာတဲ့အေပၚမွာ ေက်းဇူးတရား၊ ေမတၱာတရား မ်ားနဲ႔ ရယူႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း အားလုံးေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားရဲ႕ကင္းရာ သံသရာဝဋ္မွ ထြက္ေျမာက္ေအာင္သာ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါေတာ့ေၾကာင္း…

Read more »

အိမ္အျပန္ အမွတ္တရ...

Read more »

ခ်မ္သာႀကီးလုိလွ်င္…

“ကံေဟာင္းလာေၾကာင္း၊ ကံသစ္ေလာင္း၊ ေရးေျမာင္းေဖာက္ပါေလ။
ႀကီးေသာခ်မ္းသာ၊ ေတာင့္တရွာ၊ ခ်မ္းသာငယ္ကုိ စြန္႔ပါေလ။
ႀကီးေသာဆင္းရဲ၊ ေၾကာက္လွ်င္လည္း၊ ဆင္းရဲငယ္ကုိ သည္းခံေလ”

(တိပိဋကေယာဆရာေတာ္)

တိပိဋကဓရ ေယာဆရာေတာ္ အရွင္သိရိႏၵာဘိဝံသ၏ “တိပိဋကဓမၼလက္ေဆာင္ တရားေတာ္မ်ား” ဟူေသာ စာအုပ္ကုိ ဖတ္႐ႈၾကည္ညိဳရင္း စာအုပ္တစ္ေနရာတြင္ ဆရာေတာ္ စပ္ဆုိထားသည့္ အထက္ပါ ကဗ်ာလကၤာေလးမ်ားအား သေဘာက်ႏွစ္သက္မိခဲ့၏။ ႏွစ္သက္မိသည့္အေလ်ာက္ အလြတ္ရသည္ အထိ က်က္မွတ္ေဆာင္ထား ျဖစ္လုိက္၏။ အခြင့္အခါသင့္လွ်င္ ထုိလကၤာေလးမ်ားကုိ ကုိးကား၍ မွတ္သားဖြယ္ ေဆာင္းပါးေလးမ်ားေရးကာ ျပန္လည္မွ်ေဝေပးမည္ဟုလည္း အႀကံျဖစ္ခဲ့၏။ ယခုေသာ္ ထုိအႀကံကုိ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ျဖစ္ၿပီဟု ဆုိရမည္ျဖစ္၏။ ဆရာေတာ္၏ လကၤာေလးမ်ားကုိ ကုိးကားကာ ေဆာင္ပါးေခါင္းစဥ္ကုိလည္း “ခ်မ္းသာႀကီးလုိလွ်င္” ဟု အမည္ေပး ျဖစ္ခဲ့၏။

တိပိဋကေယာဆရာေတာ္ အရွင္ျမတ္မွ အထက္ပါ လကၤာေလးမ်ား၏ အဓိပၸါယ္ကုိ ဖြင့္ဆုိရွင္းျပေပးထား၏။ ဆရာေတာ္က “ကံေဟာင္းလာေၾကာင္း၊ ကံသစ္ေလာင္း၊ ေရေျမာင္းေဖာက္ပါေလ” ဟူေသာ လကၤာေလးႏွင့္ ပတ္သက္၍ “ကံသာအမိ ကံသာအဖ၊ ကံသာကုိယ္ပုိင္ဥစၥာ ဟူေသာ စကားသည္ အိပ္ေနေသာသူႏွင့္ သက္ဆုိင္ခြင့္ မရွိႏုိင္ပါ။ ဉာဏ္ ဝီရိယဟူေသာ ပစၥဳပၸန္ကံျဖင့္ မႀကိဳဆုိသမွ်၊ မႏိႈးသမွ် အတိတ္ကံကား အိပ္ေနဦးမည္သာ ျဖစ္သည္။ ေရလာသည္ကုိ ေျမာင္းေပးမွသာ (ဝါ) ကံေဟာင္းကုိ ကံသစ္ျဖင့္ ႀကိဳဆုိလမ္းဖြင့္ေပးမွသာ အတိတ္ကံမ်ား လမ္းပြင့္၍ အက်ိဳးေပးခြင္သာေပလိမ့္မည္။ ပစၥဳပၸန္ ကံေကာင္းမ်ားျဖင့္ လမ္းဖြင့္ေျမာင္းေဖာက္ေပးမွ အတိတ္ကံေကာင္းမ်ားႏွင့္ ေပါင္းမိကာ အဆက္မျပတ္ ေကာင္းက်ိဳးရမည္” ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ “ႀကီးေသာခ်မ္းသာ၊ ေတာင့္တရွာ၊ ခ်မ္းသာငယ္ကုိ စြန္႔ပါေလ။ ႀကီးေသာဆင္းရဲ၊ ေၾကာက္လွ်င္လည္း၊ ဆင္းရဲငယ္ကုိ သည္းခံေလ”ဟူေသာ လကၤာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း “အသင္သည္ ႀကီးမားလွေသာ ခ်မ္းသာကုိ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တ ေနသူျဖစ္လွ်င္ ေသးငယ္ေသာ ခ်မ္းသာကုိ စြန္႔လႊတ္ပါေလ။ ထုိ႔အတူ ႀကီးမားလွေသာ ဆင္းရဲကုိ ေၾကာက္ရြံ႕ေနသူျဖစ္လွ်င္ ေသးငယ္ေသာ ဆင္းရဲကုိ သည္းခံေလ။ သည္းခံခ်ဳပ္တည္း ေအာင့္အည္းႏုိင္၍ စြန္႔လႊတ္ရဲေသာ ခႏၲီအမာခံခြန္အားကုိ လက္ကုိင္ထားႏုိင္မွ ေၾကာက္ေသာဆင္းရဲလြတ္၍ ေတာင့္တလုိခ်င္ေသာ ခ်မ္းသာကုိ ရႏုိင္မည္ျဖစ္သည္” (တိပိဋကဓမၼလက္ေဆာင္ တရားေတာ္မ်ား၊ ႏွာ၊ ၉) ဟူ၍လည္းေကာင္း ဖြင့္ဆုိရွင္းျပ၏။

မွန္၏၊ ဘဝတြင္ မည္သူမဆုိ ႀကီးပြားခ်မ္းသာလုိလွ်င္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေၾကာင္း အလုပ္မ်ားကုိ လုပ္ရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ကံေကာင္းလုိလွ်င္ ကံေကာင္းေၾကာင္း အလုပ္မ်ားကုိ လုပ္ရမည္ျဖစ္သကဲ့သုိ႔ ႀကီးမားသည့္ ခ်မ္းသာကုိ လုိလားေတာင့္တလွ်င္လည္း ေသးငယ္သည့္ ခ်မ္းသာကုိ စြန္႔ရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိ႔အတူ ဆင္းရဲႀကီးကုိ ေၾကာက္လွ်င္လည္း ဆင္းရဲငယ္ကုိ သည္းခံရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္သည့္ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္မႈ သေဘာတရားတြင္ အက်ိဳးေကာင္းမ်ား ရွိေစရန္ အေၾကာင္းေကာင္းမ်ားျဖင့္ ဖြင့္ေပးျခင္း သေဘာျဖစ္ၿပီး အက်ိဳးေကာင္းမ်ားကုိ ေတာင့္တလွ်င္လည္း အေၾကာင္းမ်ားေကာင္းရန္ ျပဳလုပ္ေပးၾကရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိသုိ႔ အေၾကာင္းမ်ား ေကာင္းေစရန္အတြက္လည္း အနည္းငယ္ေသာ စြန္႔လြတ္ရမႈမ်ား ရွိသကဲ့သုိ႔ သည္းခံရမည့္ အရာမ်ားလည္း ရွိႏုိင္ေပ၏။ မည္သုိ႔ဆုိေစ ထုိအလုပ္မ်ားသည္ ခ်မ္းသာႀကီးလုိသူမ်ား လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္သည့္ အက်ိဳးေကာင္းေစမည့္ အေၾကာင္းေကာင္း အလုပ္မ်ားသာ ျဖစ္ပါ၏။

ဗုဒၶဘာသာတုိ႔၏ ကမၼနိယာမ သေဘာတရားအရ လူတစ္ေယာက္၏ ခ်မ္းသာမႈအပုိင္းတြင္ ကံအေထာက္ အပံ့မ်ားသည္ အထူးလုိအပ္လွ၏။ “ကံမရွိ၊ ဉာဏ္ရွိတုိင္းမဲြ”ဟူေသာ ျမန္မာစကားလည္း ရွိ၏။ ဤစကားသည္ ကံတရား၏ အေရးပါမႈကုိ ျပသလုိရင္းျဖစ္၏။ မွန္၏။ အတိတ္က ဝဋ္ေၾကြးကံမ်ား၊ မေကာင္းသည့္ ကံမ်ားပါလာလွ်င္ ဉာဏ္ရွိေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္၊ အက်ိဳးေပး မေကာင္းဘဲ ရွိတတ္၏။ သုိ႔ေသာ္ ႀကိဳးစားလွ်င္ကား ႀကိဳးစားသည့္အေလ်ာက္ ဝိရီယ အက်ိဳးကုိ ခံစားရသည္မ်ားလည္း ရွိ၏။ ထုိဝိရီယသည္ ဉာဏ္ႏွင့္ယွဥ္သည့္ ဝိရီယ ျဖစ္ရန္လည္း အေရးႀကီးလွ၏။

သုိ႔ဆုိလွ်င္ အတိတ္ကံနည္း၍ ႀကီးပြားမႈနည္း၊ အက်ိဳးေပးနည္းသူမ်ားသည္ ပစၥဳပၸန္တြင္ ဉာဏ္ႏွင့္ယွဥ္ကာ ႀကိဳးစားႏုိင္ပါက အထုိက္အေလ်ာက္ တုိးတက္မႈ ရွိမည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါေပ၏။ ထုိသုိ႔ ဉာဏ္ယွဥ္သည့္ ဝီရိယရွိသူသည္ အေကာင္းအဆုိး၊ ကုသုိလ္ အကုသုိလ္ကုိလည္း ဆင္ျခင္ႏုိင္သျဖင့္ ေကာင္းသည့္အလုပ္မ်ားကုိ လုပ္ေနမည္ျဖစ္ၿပီး ေကာင္းသည့္အလုပ္မ်ား လုပ္ေနျခင္းသည္ ေကာင္းသည့္ကံမ်ားကုိ လုပ္ေနျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ေကာင္းသည့္အက်ိဳးေပးမ်ားလည္း ရရွိခံစားလာႏုိင္မည္ ျဖစ္ပါ၏။ ဤသည္မွာ ပစၥဳပၸန္တြင္ ဉာဏ္ႏွင့္ဝိရီယကုိ အရင္းတည္ကာ ႀကိဳးစားအားထုတ္သျဖင့္ ရရွိလာသည့္ ကံသစ္မ်ားေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာသည့္ ကံေဟာင္းမ်ားဟုလည္း ဆုိလုိက ဆုိႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ခ်မ္းသာႀကီးလုိသူမ်ားသည္ ပစၥဳပၸန္ကံမ်ားျဖစ္သည့္ ဉာဏ္ႏွင့္ဝိရိယကုိ အရင္းတည္ကာ ေကာင္းသည့္အလုပ္မ်ားကုိ လုပ္ျခင္းျဖင့္ ေကာင္းကံမ်ားကုိ ဖြင့္ေပးရန္လုိေၾကာင္း၊ ထုိသုိ႔ကံမ်ားကုိ ဖြင့္ေပးျခင္းျဖင့္ အတိတ္က အက်ိဳးေပးခြင့္မသာသည့္ ကံမ်ားသည္လည္း အက်ိဳးေပးခြင့္ရကာ ခ်မ္းသာမႈကုိ အေထာက္အပံ့ျပဳႏုိင္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။

ထုိ႔အတူ ဉာဏ္ႏွင့္ယွဥ္သည့္ အလုပ္ေကာင္းမ်ား လုပ္ေနသူမ်ားသည္ တစ္ခါတရံ ေကာင္းသည့္အရာမ်ားကုိ ေပးစြန္႔ရသည္မ်ား ရွိသကဲ့သုိ႔ မေကာင္းသည့္ အရာမ်ားကုိ သည္းခံရသည္မ်ားလည္း ရွိတတ္၏။ စင္စစ္ ထုိစြန္႔လြတ္ျခင္းႏွင့္ သည္းခံျခင္းမ်ားသည္ ခက္ခဲေသာ္လည္း ထုိအခက္အခဲမ်ား၏ေနာက္ ခ်မ္းသာေရာက္ေရး၏ အေထာက္အပံ့ ေကာင္းမ်ားသာ ျဖစ္ပါ၏။ မည္သူမဆုိ ခ်မ္းသာကုိ လုိခ်င္ၾကသည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း ထုိခ်မ္းသာမႈအတြက္ ဆင္းရဲပင္ပန္းမႈျဖင့္ အရင္းျပဳရမည္သာ ျဖစ္၏။ ထုိ႔အျပင္ ႀကီးက်ယ္သည့္ ခ်မ္းသာကုိ လုိခ်င္လွ်င္ အနည္းငယ္ေသာ ခ်မ္းသာေလးမ်ားကုိ စြန္႔လႊတ္ရသည္မ်ားလည္း ရွိ၏။ “ေထာင္ျမင္ ရာစြန္႔“ဟူေသာ စကားအတုိင္း တစ္ေထာင္ရႏုိင္မည့္ အခြင့္အေရးအတြက္ တစ္ရာေလာက္ကုိ စြန္႔လႊတ္ေပးရသည့္သေဘာ ျဖစ္ပါ၏။ ဤစကားသည္ ပစၥဳပၸန္၌ ေလာကီးေစ်းကြက္နည္းျဖင့္ တြက္သည့္စကားမ်ိဳး ျဖစ္ေသာ္လည္း ခ်မ္းသာႀကီးကုိ လုိခ်င္သူမ်ားအေနျဖင့္ က်င့္သုံးသင့္သည္ စနစ္သာ ျဖစ္ပါ၏။

သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔၏ စကားအရ ေျပာရလွ်င္ ထာဝရခ်မ္းသာျဖစ္သည့္ ေလာကုတၱရာခ်မ္းသာကုိ ရရွိေစေရးအတြက္ တဒဂၤအခုိက္အတန္႔ ခ်မ္းသာျဖစ္သည့္ ေလာကီခ်မ္းသာ အခ်ိဳ႕ကုိ စြန္လႊတ္ရျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္၏။ ေလာကီခ်မ္းသာမ်ားသည္ မည္မွ်ေကာင္းသည့္ ခ်မ္းသာမ်ိဳး ျဖစ္ပါေစ ထုိခ်မ္းသာမ်ားသည္ အခုိက္အတန္႔မွ်သာ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိအခိုက္အတန္႔ ခ်မ္းသာမ်ား၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ပ်က္စီးျခင္း၊ အစုိးမရျခင္း၊ ထာဝရ မတည္တံ့ျခင္းမ်ားက ကပ္ပါလာေနသည္သာ ျဖစ္သျဖင့္ ထုိေလာကီခ်မ္းသာ ေနာက္သုိ႔သာ တေကာက္ေကာက္ လုိက္ေနၾကသူမ်ား၏ အဆုံးကား ဆင္းရဲျခင္းသာ နိဂုံးျဖစ္သြားၾကရ၏။ ေလာကသတ္မွတ္ခ်က္ ခ်မ္းသာဟူသမွ်သည္ ဆင္းရဲျခင္းႏွင့္ အၿမဲဆက္စပ္ေနသျဖင့္ အခ်ိန္မေရြး ေပ်ာက္ပ်က္သြားတတ္သည့္ သေဘာရွိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက ထုိအခုိက္အတန္႔ ခ်မ္းသာမ်ားကုိစြန္႔ကာ အေကာင္းဆုံး သႏၲိသုခ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကုိ ရွာေဖြၾကျခင္း ျဖစ္၏။ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔၏ လမ္းစဥ္သည္ အမွန္ပင္ ခ်မ္းသာႀကီးလုိသူမ်ား၏ လမ္းစဥ္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ခ်မ္းသာႀကီးကုိ လုိခ်င္ၾကသူမ်ားသည္ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔၏ လမ္းစဥ္အတုိင္း ခ်မ္းသာငယ္ကုိ စြန္႔လႊတ္ႏုိင္ၾကရန္ ႀကိဳးစားသင့္ေပ၏။

ထုိ႔အတူ ဆင္းရဲႀကီးမည္ကုိ ေၾကာက္သည့္သူမ်ားသည္ ဆင္းရဲငယ္ကုိလည္း သည္းခံႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမည္ ျဖစ္ပါ၏။ အခုိက္အတန္႔ ပင္ပန္းဆင္းရဲမည္ကုိ ေၾကာက္သျဖင့္ သက္သာခုိကာ ဟုိလုိလုိ ဒီလုိလုိ ေနခဲ့မိပါက ေနာင္အခ်ိန္တြင္ ထုိပင္ပန္းမႈ ဆင္းရဲထက္ အဆအရာမက ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈႏွင့္ ႀကဳံၾကရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ဤသေဘာသည္ မိမိတုိ႔၏ လက္ေတြ႕ဘဝမ်ားတြင္လည္း အထင္အရွား ရွိေနခဲ့ၾကသည္သာ ျဖစ္၏။ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း ထုိအထဲတြင္ ပါေကာင္းပါေနႏုိင္၏။ အခြင့္ရွိခုိက္၊ အရြယ္ရွိခုိက္၊ အခ်ိန္ရွိခုိက္တြင္ ရယူႀကိဳးစားရမည္မ်ားကုိ အခုိက္အတန္႔ ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္မည့္အေရးေတြးကာ မႀကိဳးစားမိဘဲ ေနလုိက္မိသည့္ အျဖစ္သည္ အခြင့္အေရးမရွိ၊ အရြယ္လည္းႀကီး၊ ဘဝနိဂုံးအခ်ိန္လည္း နီးသည့္အခါတြင္ကား အလြန္ဆင္းရဲ ပင္ပန္းၾကရသည့္ အျဖစ္ႏွင့္ႀကဳံေတြ႕ ၾကရေလေတာ့၏။ ထုိအခ်ိန္တြင္မွ မွားခဲ့မိေလျခင္းဟူသည့္ ေနာင္တတရားက မိမိထံ ေရာက္လာတတ္ျပန္၏။ အရင္းစစ္သည့္အခါ ဆင္းရဲႀကီးကုိ မေၾကာက္ဘဲ ဆင္းရဲငယ္ကုိ ေၾကာက္ကာ သည္းမခံႏုိင္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္း သိလာႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆင္းရဲႀကီးကုိ ေၾကာက္ပါက ဆင္းရဲငယ္ကုိ သည္းခံၾကဟု ဆုိျခင္းျဖစ္၏။

ထုိစကားသည္ အမွန္ပင္ျဖစ္၏။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားသည္ တဒဂၤဆင္းရဲမ်ားတြင္သာ ေၾကာက္ရြံ႕ေနတတ္ၿပီး သံသရာႏွင့္ခ်ီသည့္ ဆင္းရဲမ်ားတြင္ကား လ်စ္လ်ဴ႐ႈေနၾကသည့္ သေဘာရွိ၏။ အခုိက္အတန္႔ ဆင္းရဲမည္ကုိသာ ေတြးပူလ်က္ ထုိဆင္းရဲမ်ား မျဖစ္ေရးကုိသာ ႀကိဳးစားေနတတ္ၾက၏။ အခုိက္အတန္႔ ဆင္းရဲမည့္ဒဏ္ကုိ မခံလုိသျဖင့္ သက္သာရာသက္သာေၾကာင္း လမ္းမ်ားေနာက္ကုိသာ လုိက္လုိေနတတ္ၾက၏။ ထုိသုိ႔ အလြယ္လုိက္မိၾကသျဖင့္ မမွန္သည့္လမ္းမ်ားတြင္ ေလွ်ာက္လွမ္းမိၾကသည့္ အခါတြင္ကား ဆင္းရဲဒုကၡသည္ ပုိလုိ႔သာ ႀကီးလာၾကေပ၏။ အခုိက္အတန္႔ ဆင္းရဲကုိ သည္းမခံႏုိင္သျဖင့္ အလြယ္လုိက္မိရာမွ အဆုိးဆုံး ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားသာ ရရွိခံစားလာၾကေပ၏။ စင္စစ္ ေလာကီအလုပ္ျဖစ္ေစ၊ ေလာကုတၱရာ အလုပ္ျဖစ္ေစ ဆင္းရဲဒုကၡသည္ အမွန္ပင္ ရွိေနၾက၏။ ထုိဆင္းရဲကုိ သည္းခံႏုိင္မွသာ ေလာကီတြင္း ခ်မ္းသာရ၍ ေလာကုတၱရာတြင္လည္း တရားရမည္သာ ျဖစ္၏။ တရားအားထုတ္သူမ်ား ဆုိလွ်င္ကား အျမင့္ျမတ္ဆုံး၊ အေကာင္းဆုံး အလုပ္ကုိ လုပ္ေနေသာ္လည္း ဆင္းရဲဒုကၡႏွင့္ ရင္းၿပီးေနရသျဖင့္ တရားရလုိလွ်င္ သည္းခံၾကဟု တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္၏။

မည္သုိ႔ဆုိေစ။ ခ်မ္းသာႀကီးကုိ လုိလားသူမ်ားသည္ အလုပ္ေကာင္းမ်ားလုပ္ကာ ခ်မ္းသာငယ္ကုိစြန္႔လ်က္ ဆင္းရဲငယ္ကုိ သည္းခံရမည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါေပ၏။ ေလာကီေလာကုတၱရာ၊ ပစၥဳပၸန္ သံသာရာ ႏွစ္ျဖာခ်မ္းသာ ရေရးအတြက္ ဉာဏ္ႏွင့္ယွဥ္သည့္ ႀကိဳးစားမႈကုိ အရင္းျပဳကာ ေကာင္းသည့္အလုပ္မ်ားျဖင့္ ကံေကာင္းမ်ားကုိ ဖြင့္ေပးၾကရမည္ ျဖစ္သကဲ့သုိ႔ ထုိ႔ထက္အလြန္ ခ်မ္းသာအစစ္အမွန္မ်ားကုိ ရရွိေရးအတြက္လည္း တဒဂၤအခုိက္ ခ်မ္းသာျဖစ္သည့္ ခ်မ္းသာငယ္မ်ားကုိစြန္႔ကာ သံသရာႏွင့္ခ်ီမည့္ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ား မႀကဳံေစရန္ အခုိက္အတန္႔ ႀကဳံေတြ႕ရသည့္ ဆင္းရဲငယ္မ်ားကုိလည္း သည္းခံၾကရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိသုိ႔ ကံေကာင္းလည္းဖြင့္၊ ခ်မ္းသာငယ္လည္းစြန္႔၊ ဆင္းရဲငယ္လည္း သည္းခံႏုိင္ၾကမည္ ဆုိပါက မည္သူမဆုိ ၾကီးမားလွသည့္ ခ်မ္းသာသုခကုိ ရရွိႏုိင္ၾကမည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ခ်မ္းသာႀကီးလုိၾကသူမ်ားသည္ တိပိဋက ေယာဆရာေတာ္ ညြန္ျပသည့္ ဗုဒၶလမ္းစဥ္အတုိင္း ကံ၊ ဉာဏ္၊ ဝိရိယ တရားမ်ားျဖင့္ ပစၥဳပၸန္ႏွင့္ အတိတ္ကံကုိ ေပါင္းစပ္ကာ ေကာင္းျမတ္သည့္ အလုပ္မ်ားကုိ လုပ္ေဆာင္လ်က္ တဒဂၤခ်မ္းသာမွ်ႏွင့္ ေက်နပ္မေနဘဲ ထုိခ်မ္းသာငယ္ကုိစြန္႔၍ ႀကဳံလာသမွ် ဆင္းရဲငယ္မ်ားကုိ သည္းခံၿပီး ခ်မ္းသာအမွန္ျဖစ္သည့္ သႏၲိသုခ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာအထိ အေရာက္လွမ္းကာ ခ်မ္းသာႀကီးသူမ်ား ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမည္သာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အသိေပးတင္ျပရင္း အသိေနာက္သုိ႔ အက်င့္လုိက္ၾကရန္လည္း တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါ၏။

Read more »

စိတၱသုခ လူမႈကူညီေရး အသင္း ဖဲြ႕စည္းတည္ေထာင္မည္

အေျခအေန လိုအပ္ခ်က္အရ ကုိရီးယားႏုိင္ငံ၊ ဒယ္ဂူးၿမိဳ႕၊ စိတၱသုခ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း ဆရာေတာ္မွ ဦးေဆာင္၍ “စိတၱသုခ လူမႈကူညီေရးအသင္း (ဒယ္ဂူး၊ ကုိရီးယား)” ကုိဖဲြ႕စည္းတည္ေထာင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။ မိမိတုိ႔တစ္ႏုိင္တစ္ပုိင္ အေနျဖင့္လည္း ပရဟိတ အလွဴေလးမ်ားကုိ ေပးလွဴေနၾကၿမဲ ျဖစ္ေသာ္လည္း အသင္းအဖဲြ႕ အေနျဖင့္ စည္းလုံးညီညြတ္စြာ ေပးအပ္လွဴဒါန္းႏုိင္လွ်င္ ပုိမုိေကာင္းမြန္ ခန္႔ျငားႏုိင္မည္ ျဖစ္သျဖင့္ ယခုကဲ့သုိ႔ လူမႈကူညီေရး အသင္းအဖဲြ႕ေလးကုိ ဖဲြ႕စည္းၾကရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဤအသင္းသည္ လူမႈကူညီေရး လုပ္ငန္းမ်ားကုိ လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ လြတ္လပ္က်ယ္ျပန္႔စြာ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ေရး အတြက္သာ အဖဲြ႕အစည္း တစ္ခုအေနျဖင့္ ဖဲြ႕စည္းထားျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ မည္သည့္အသင္းအဖဲြ႕မ်ားႏွင့္မွ် အၿပိဳင္အဆုိင္ တုိက္ခုိက္မႈမ်ားရွိမည္ မဟုတ္သကဲ့သုိ႔ ဆရာေတာ္၏ စိတၱသုခ ေက်ာင္းအက်ိဳးေဆာင္ အဖဲြ႕ႏွင့္လည္း သီးသန္႔ခဲြထြက္ကာ ေက်ာင္းအက်ိဳးေဆာင္အဖဲြ႕၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ႏွင့္ အင္အားမ်ားကုိ ယုတ္ေလ်ာ့သြားေစမည့္ အသင္းလည္း မဟုတ္ေၾကာင္း အတိအလင္း သိေစအပ္ပါသည္။

ဤအသင္းသည္ လူမႈကူညီေရး အသင္းျဖစ္သျဖင့္ ဆရာေတာ္အေနျဖင့္ ဦးေဆာင္မႈကုိသာ ေပးမည္ျဖစ္ၿပီး ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးကုိကား လူပုဂၢိဳလ္မ်ားကသာ လုပ္ေဆာင္ၾကရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ယခု ေလာေလာဆယ္တြင္ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိမွ် ေနရာေပးထားျခင္း မရွိေသးဘဲ ဘ႑ာေငြ ထိန္းသိမ္းေရး အပုိင္းတြင္သာ ဆရာေတာ္၏ ညြန္ၾကားခ်က္အရ ကုိေဇယ်ာတင့္ႏွင့္ ကုိေက်ာ္ေက်ာ္မင္းတုိ႔အား ယာယီအားျဖင့္ ေပးအပ္ထားမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ပုိင္း အသင္းအထုိင္ က်လာသည့္ အခါမွသာ သင့္ေလ်ာ္သည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကုိ လဲြေျပာင္းေပးအပ္ တာဝန္ယူေစမည္ ျဖစ္ပါသည္။

မၾကာမီ အဦးဆုံး မတည္လွဴဒါန္းသူမ်ားျဖင့္ အသင္းရံပုံေငြ ေပးအပ္ပဲြလွဴဒါန္းပဲြကုိ က်င္းပျပဳလုပ္မည္ ျဖစ္ၿပီး စိတ္ပါဝင္စားသူ မည္သူမဆုိ ပါဝင္လွဴဒါန္းႏုိင္ၾကမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤအသင္းသည္ စိတ္ပါဝင္စားသူမ်ားျဖင့္ စတင္တည္ေထာင္ျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ယခုေလာေလာဆယ္တြင္ မည္သူပါဝင္ရမည္၊ မည္ေရြ႕မည္မွ် ထည့္ဝင္ရမည္ ဟူသည္ မရွိေသးဘဲ မိမိတုိ႔၏ စိတ္ဆႏၵ သေဘာအတုိင္းသာ တတ္ႏုိင္သမွ် ထည့္ဝင္ႏုိင္ၾကမည္ ျဖစ္ပါသည္။ အသင္းနဲ႔ ပတ္သက္၍ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိမွ် စိတ္ေလးလံမႈ မျဖစ္ေစဘဲ စိတ္ပါဝင္စားသူမ်ား၏ အတူတကြ ပူေပါင္း ပါဝင္လာေရးကုိသာ အထူးေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ကူညီေထာက္ပံ့သည့္ အခါတြင္ကား စိတ္ပါဝင္စားသူျဖစ္ေစ၊ မဝင္စားသူျဖစ္ေစ၊ အသင္းအလွဴေငြ ထည့္ဝင္ထားသူျဖစ္ေစ၊ မလွဴထားသူျဖစ္ေစ လူမႈေရး အကူအညီလုိအပ္သည့္ ျမန္မာမွန္သမွ် မည္သူ႔ကုိမဆုိ တတ္ႏုိင္သမွ် ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းေပးသြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။

ဤအသင္းသည္ လူမႈကူညီေရးအတြက္ကုိသာ ဦးတည္ထားသည့္ အသင္းျဖစ္ၿပီး လူမႈေရး အကူအညီ လုိအပ္သူ မည္သူ႔ကုိမဆုိ ပုဂၢိဳလ္ေရး ခဲြျခားမႈမရွိဘဲ တတ္ႏုိင္သမွ် ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းေပးမည္ ျဖစ္သျဖင့္ အမွန္ပင္ ပရဟိတဆန္သည့္ အသင္းတစ္ခု ျဖစ္လာမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ ပင္ပင္ပန္းပန္း ရွာေဖြထားသည္မ်ားမွ စစ္မွန္သည့္ ပရဟိတစိတ္ထားျဖင့္ တတ္ႏုိင္သမွ် ကုသုိလ္ပါဝင္ လွဴဒါန္းလုိသူမ်ားသည္ ဤအသင္း၏ ယာယီဘ႑ာေရး ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္သူမ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ကာ အတူတကြ ကူသုိလ္ယူ ပါဝင္ႏုိင္ၿပီ ျဖစ္ပါေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါးအပ္ပါသည္။


ဘ႑ာေငြထိန္းသိမ္းေရး တာဝန္ခံမ်ား (ယာယီ)
ကုိေဇယ်ာတင့္ (010-9838-1986)
ကုိေက်ာ္ေက်ာ္မင္း (010-2945-8338)

*** အသင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ အၾကမ္းကုိလည္း စိတ္ပါဝင္စားသူမ်ား ေလ့လာသိရွိႏုိင္ေစရန္ တင္ျပအပ္ပါသည္။

အသင္းအမည္
စိတၱသုခ လူမႈကူညီေရး အသင္း (ဒယ္ဂူး၊ ကုိရီးယား)

အသင္း၏ရည္ရြယ္ခ်က္
ဤအသင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ကုိရီးယားေရာက္ ျမန္မာမ်ားႏွင့္ ျပည္တြင္းရွိ ျမန္မာမ်ား၏ လူမႈကူညီေရး လုိအပ္ခ်က္မ်ားအား စြမ္းႏုိင္သမွ် ေထာက္ပံ့ကူညီ လွဴဒါန္းေပးသြားရန္ ရည္ရြယ္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ဒယ္ဂူးၿမိဳ႕အနီးဝန္းက်င္ရွိ ျမန္မာမ်ားႏွင့္ ထုိ႔ထက္က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ အေနျဖင့္ ကုိရီးယားႏုိင္ငံ တစ္ဝွန္းရွိ ျမန္မာမ်ား၏ လူမႈကူညီေရး လုိအပ္ခ်က္မ်ားကုိ တတ္ႏုိင္သမွ် ေထာက္ပံ့ကူညီ ေပးသြားရန္ ရည္ရြယ္ထားၿပီး ရံပုံေငြ အေနအထားအရ အခါအားေလ်ာ္စြာ ျမန္မာျပည္ရွိ လူမႈကူညီေရး အေထာက္အပံ့ လုိအပ္ရာေနရာမ်ားႏွင့္ ႐ုတ္တရက္ ေပၚေပါက္လာႏုိင္သည့္ သဘာဝေဘး အႏၲရာယ္ က်ေရာက္ရာ ေနရာမ်ားသုိ႔လည္း ေပးပုိ႔လွဴဒါန္း ေထာက္ပံ့ ေပးသြားရန္ ရည္ရြယ္ပါသည္။

အသင္း၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္
(၁) ေရွးဦးစြာ အသင္း၏ ဘ႑ာေရး ရံပုံေငြ ေတာင့္တင္းခုိင္မာေရးအတြက္ ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ျခင္း
(၂) ရံပုံေငြ အထုိက္အေလ်ာက္ ျပည့္စုံလာသည့္အခါ ဒယ္ဂူးၿမိဳ႕ႏွင့္ အနီးဝန္းက်င္ရွိ ျမန္မာမ်ား၏ လူမႈအကူအညီ လုိအပ္ခ်က္မ်ားကုိ တတ္ႏုိင္သမွ် ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းေပးျခင္း
(၃) ဒယ္ဂူးၿမိဳ႕ႏွင့္ အနီးဝန္းက်င္တြင္ လူမႈအကူအညီ မလုိအပ္ေသးပါက ကုိရီးယားႏုိင္ငံ တဝွန္းရွိ လူမႈကူညီေရး လုိအပ္လ်က္ရွိသည့္ ျမန္မာမ်ား၏ လုိအပ္ခ်က္ကုိ အမ်ားသေဘာတူညီခ်က္ႏွင့္ အညီ “စိတၱသုခ လူမႈကူညီေရး အသင္း (ဒယ္ဂူး)“ ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ ေထာက္ပံ့ကူညီ လွဴဒါန္းေပးျခင္း
(၄) အသင္း၏ ရံပုံေငြအေနအထားအရ အခါအားေလ်ာ္စြာ ျမန္မာျပည္တြင္းရွိ လူမႈအကူအညီ လုိအပ္ရာ ေနရာမ်ားသုိ႔ တတ္ႏုိင္သမွ် ေပးပုိ႔လွဴဒါန္းေပးျခင္း
(၅) ျမန္မာျပည္တြင္ ႐ုတ္တရက္ သဘာဝ ေဘးအႏၲရာယ္ တစ္ခုခု ေပၚေပါက္လာပါက အသင္းအေနျဖင့္ အလ်င္အျမန္ လူမႈအကူအညီမ်ား ေပးပုိ႔လွဴဒါန္းေပးျခင္း
(၆) အသင္းအေနျဖင့္ စိတၱသုခ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း အက်ိဳးေဆာင္အဖဲြ႕ႏွင့္လည္း အတူတကြ လက္တဲြကာ ဘာသာေရး၊ သာေရး၊ နာေရး၊ လူမႈေရး၊ ကုသုိလ္ေရးမ်ားကုိ ပါဝင္ေဆာက္ရြက္ေပးျခင္း

Read more »

အတုအေယာင္ တုမေယာင္နဲ႔…

အတုအေယာင္မ်ား တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေပါမ်ားလာေနတဲ့ ဒီေန႔ေခတ္မွာ အတုအေယာင္ေတြကလည္း အမ်ိဳးစုံလွပါတယ္။ ပစၥည္းအတုအေယာင္၊ လူအတုအေယာင္၊ ရာထူးအတုအေယာင္၊ ဂုဏ္အတုအေယာင္ စသျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးပါပဲ။ အဲဒီ အတုအေယာင္ မ်ိဳးစုံထဲမွာ ေၾကာက္စရာ အေကာင္းဆုံး အတုအေယာင္ကေတာ့ သူေတာ္ေကာင္းတရား အတုအေယာင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသူေတာ္ေကာင္းတရား အတုအေယာင္ေတြဟာ သူေတာ္ေကာင္း အတုအေယာင္ေတြေၾကာင့္ပဲ ေပၚေပါက္လာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုိဆုိးတာက ဒီသူေတာ္ေကာင္း အတုအေယာင္ေတြကုိ အတုအေယာင္မွန္း မသိဘဲ ဆည္းကပ္ခစား ကုိးကြယ္ေနၾကတဲ့ သူေတြေၾကာင့္ အတုအေယာင္ေတြရဲ႕ လႊမ္းမုိးသက္ေရာက္မႈေတြဟာ ပုိပုိဆုိးလာ ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ (၂)လေလာက္က ျမန္မာျပည္ ျပန္တုန္းကေတာင္ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ တစ္ေယာက္က အင္တာနက္မွာ ျပန္႔ေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ျမင့္တင္ေရး သင္တန္းဆုိလား၊ ဘာဆုိလားမသိဘူး၊ အရွင္ဘုရား ၾကည့္ၾကည့္ပါဆုိၿပီး လာေပးသြားလုိ႔ ၾကည့္ျဖစ္လုိက္ပါေသးတယ္။ ၾကည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဘုန္းႀကီးက လူေတြကုိ အကသင္တန္း ေပးေနတဲ့ အေၾကာင္းျဖစ္ေနပါတယ္။ သင္တန္းမစခင္ ေရွ႕ကေျပာသြားတဲ့ သူေတြၾကည့္ရတာလည္း အဆင့္ျမင့္ျမင့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြထဲက ျဖစ္ႏုိင္သလုိ လုိက္ၿပီးကေနၾကတဲ့ သူေတြကလည္း အဖြားအရြယ္၊ အဘုိးအရြယ္၊ အေမအရြယ္ စသျဖင့္ အသက္အရြယ္အစုံ ပါေနၾကျပန္ပါတယ္။ ပညာတတ္လုိ႔ ေျပာတဲ့သူေတြလည္း ပါေကာင္းပါႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီဘုန္းႀကီးရဲ႕ သင္တန္းကုိ ၾကည့္လုိက္ရေတာ့ တကယ့္ကုိ ရင္ထဲမွာ မေကာင္းပါဘူး။ သာသနာေတာ္အတြက္ အေႏွာက္အယွက္ တစ္ခုလုိ ခံစားရတဲ့အျပင္ ဘုရားရွင္ကုိလည္း အားနာမိပါတယ္။ သာသနာ့ဝင္ထမ္း အခ်င္းခ်င္း ၾကည့္ရတာကုိက ရွက္စရာျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။

ဒါဟာ သာသနာေတာ္ကုိ ခုတုံးလုပ္တဲ့ သူေတာ္ေကာင္း အတုအေယာင္လုိ႔ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔က ျမင္ပါတယ္။ ဘုရားသာသနာကုိခ်စ္တဲ့ ဘုရားအာဏာစက္ျဖစ္တဲ့ ဝိနည္းေတာ္ကုိ ေလးစားတဲ့ ဘုရားသားေတာ္ေတြဆုိ ဘုရားအာဏာစက္ကုိ လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး ဒီလုိအလုပ္မ်ိဳးကုိ လုပ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ခုဟာက သာသနာေတာ္ရဲ႕ အရွိန္ကုိယူ၊ သကၤန္းေတာ္ကုိ ခုတုံးလုပ္ၿပီး ကုိယ့္ထင္ေပၚ ေက်ာ္ၾကားေရးအတြက္ လုပ္တာလုိ႔ပဲ ျမင္ပါတယ္။ လုပ္ခ်င္ရင္ လူ႔ဘဝနဲ႔ ဝိနည္းလြတ္ လုပ္ေပါ့။ ခုဟာက သကၤန္းႀကီး တကားကားနဲ႔ ၾကည့္ရတာကုိက အဆင္မေျပလွပါဘူး။ တရားေဟာတာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ သူတုိ႔က ေျပာထားပါေသးတယ္။ တရားေဟာတာ မဟုတ္ရင္ ဒါဆုိမတရား ေဟာေနတဲ့ သေဘာပါပဲ။ လူ႔ေလာကမွာ လူဝတ္ေၾကာင္အေနနဲ႔ လုပ္လုိ႔မရလုိ႔ သကၤန္းဝတ္နဲ႔ လာလုပ္တာလုိ႔ပဲ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ေတာ့ ျမင္ပါတယ္။ ၾကည့္ရတာ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးက ေအ႐ုိးဗစ္သင္တန္း ေပးေနသလုိပါပဲ။ ဘုရားရွင္သာရွိရင္ ေမာဃပုရိသ - မဂ္ဖုိလ္မၿပီး အခ်ည္းႏွီးေသာ ေယာက္်ားလုိ႔ ျပစ္တင္ေျပာဆုိကာ သာသနာေတာ္ကေန ႏွင္ထုတ္လုိက္မွာ အမွန္ပါပဲ။

ဘဝသံသရာ လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္း အက်င့္ေကာင္းကုိ မလုတ္ဘဲ အခုိက္အတန္႔ အဆင္ေျပေရး အလုပ္ေတြ လုပ္ေနသလုိ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ဘယ္လုိသူေတာ္ေကာင္းေတြက ၾကည့္ၾကည့္ ဒီအလုပ္ဟာ သာဓုေခၚစရာ အလုပ္မဟုတ္ဘူးဆုိတာ ထင္ရွားပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္း အမည္ခံထားတဲ့ သူေတြရဲ႕ အလုပ္ကုိက သာဓုေခၚစရာ အလုပ္မဟုတ္ဘူးဆုိရင္ သူ႔ရဲ႕အလုပ္ဟာ မမွန္တဲ့အလုပ္ဆုိတာ ထင္ရွားေနပါတယ္။ သာဓုေခၚဖုိ႔မလုိ သာဓုေခၚစရာ မရွိတဲ့ အလုပ္ကုိမွ လုိက္ၿပီးလုပ္ေနၾကတဲ့ သူေတြကလည္း ရွိေနျပန္ေတာ့ အတုအေယာင္ေတြေနာက္ တုေယာင္ၿပီး ေရာက္ကုန္ၾကတဲ့ သူတုိ႔အတြက္ စိတ္မေကာင္းစရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ရွိပါေစေတာ့။ ေျပာခ်င္တာက အတုအေယာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေပၚေနတဲ့အထဲမွာ သူေတာ္ေကာင္း အတုအေယာင္ေတြနဲ႔ သူေတာ္ေကာင္းတရား အတုအေယာင္ေတြလည္း အမ်ားႀကီး ေပၚေပါက္ေနတယ္ဆုိတာ ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ သူေတာ္ေကာင္း အတုအေယာင္ေတြနဲ႔ သူေတာ္ေကာင္းတရား အတုအေယာင္ေတြ မ်ားမ်ားလာရင္ အစစ္အမွန္ သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြဟာ တျဖည္းျဖည္း အားနည္းလာႏုိင္စရာ ရွိတဲ့အတြက္ စစ္မွန္တဲ့ သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ား အရွည္တည္တံ့ ျပန္ပြားေစဖုိ႔ သူေတာ္ေကာင္းေတြ အေနနဲ႔ စြမ္းအားရွိသေလာက္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းတရား အတုအေယာင္ေတြ အားမေကာင္းခင္ အစစ္အမွန္ သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြ မဆိတ္သုဥ္းခင္ အတုအေယာင္ေတြကုိ ဝုိင္းဝန္းသုတ္သင္ ဖယ္ရွားပစ္ၾကဖုိ႔လည္း ဆရာဒကာမ်ားမွာ အထူးတာဝန္ ရွိေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶသာသနာ့ သမုိင္းတစ္ေလွ်ာက္ကုိ ျပန္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ဒီလုိ သူေတာ္ေကာင္းတရား အတုအေယာင္ ေတြေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းအစစ္ အမွန္ေတြက တုိက္ထုတ္ပစ္ခဲ့ရတဲ့ သာဓကေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူၿပီး သုံးလေလာက္မွာ အရွင္မဟာကႆပ မေထရ္ႀကီး အမွဴးရွိတဲ့ ရဟႏၲာမ်ားဟာ ဘုရားေဟာ သူေတာ္ေကာင္းတရား အစစ္အမွန္မ်ား အရွည္တည္တံ့ေစဖုိ႔အတြက္ ပထမသဂၤါယနာ တင္ပဲြႀကီး က်င္းပျပဳလုပ္ကာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ခဲ့ၾကသလုိ ဗုဒၶဘုရား နိဗၺာန္သြားၿပီး ႏွစ္ေပါင္း (၁၀၀)ခန္႔မွာ အရွင္ယသမေထရ္အမွဴးရွိတ့ဲ ရဟႏၲာမေထရ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ျပဳလုပ္တဲ့ သဂၤါယနာ တင္ပဲြႀကီးဟာလည္း သူေတာ္ေကာင္းတရား အတုအေယာင္မ်ားကုိ ဖယ္ရွားပစ္ၾကတဲ့ ပဲြႀကီးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သီရိဓမၼာေသာကမင္းႀကီး လက္ထပ္မွာ တင္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ တတိယအႀကိမ္ေျမာက္ သဂၤါယနာပဲြႀကီးဟာလည္း မင္းႀကီးကုိယ္တုိင္ ပါဝင္ခဲ့တဲ့ အတုအေယာင္ သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ားကုိ သုတ္သင္တဲ့ ပဲြႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ၿပီး အဲဒီသဂၤါယနာပဲြႀကီး ၿပီးတဲ့ေနာက္ ကုိးတုိင္းကုိးဌာနသုိ႔ သာသနာျပဳ ေစလႊတ္ခဲ့တဲ့ မင္းႀကီးရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာလည္း အစစ္အမွန္ သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ား အရွည္တည္တ့ံ ျပန္႔ပြား ေစေရးအတြက္ လုပ္ခဲ့တဲ့ သူေတာ္ေကာင္းတရား ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္မႈရဲ႕ ျပယုဂ္ေကာင္းတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

သာသနာ့ သမုိင္းေတြမွာ သူေတာ္ေကာင္း အတုအေယာင္ေတြကုိ တုိက္ခုိက္ေက်ာ္လႊားခဲ့တဲ့ ဒီလုိ လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္လည္း ဗုဒၶရွင္ေတာ္ဘုရား၏ သူေတာ္ေကာင္းတရား အစစ္အမွန္မ်ားဟာ ဒီေန႔တုိင္ေအာင္ ရပ္တည္ႏုိင္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိ သူေတာ္ေကာင္းတရား အစစ္အမွန္မ်ားကုိ ႀကိဳးႀကိဳးစားစား ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေနတဲ့ၾကားက အခုေနာက္ပုိင္းၾကားရတဲ့ သတင္းေတြက သူေတာ္ေကာင္း အတုအေယာင္ေတြရဲ႕ သူေတာ္ေကာင္းတရား အတုအေယာင္မ်ား တျဖည္းျဖည္း တစ္စခန္း ထလာေနတယ္ဆုိတဲ့ သတင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၾကားရ႐ုံတင္မဟုတ္ပါဘူး။ မ်က္ျမင္ကုိယ္ေတြ႕ပါ ေတြ႕လာခဲ့ရလုိ႔လည္း သာသနာအတြက္၊ သူေတာ္ေကာင္းတရား အစစ္အမွန္မ်ားအတြက္ အေတာ့္ကုိပဲ ရင္ေလးေနမိပါတယ္။ ဒီကိစၥဟာ ဆရာဒကာ အမ်ားေပါင္းၿပီး ေျဖရွင္းရမယ့္ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာေတြပုိင္းကလည္း အစစ္အမွန္ သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြကုိ ညြန္ျပႏုိင္ဖုိ႔၊ လမ္းျပႏုိင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေပးရမွာ ျဖစ္သလုိ ဒကာဒကာမေတြဘက္ကလည္း သူေတာ္ေကာင္းအတုအေယာင္၊ သူေတာ္ေကာင္းတရား အတုအေယာင္ေတြေနာက္ အလဲြမလုိက္မိၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဆရာျဖစ္တဲ့၊ ဆရာလုပ္မယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြအေနနဲ႔ ဘုရားေဟာ တရားေတာ္ေတြကုိ စနစ္တက် ေလ့လာသင္ယူကာ လက္ေတြ႕က်င့္ႀကံအားထုတ္ၿပီး အဲဒီစာေတြ႕လက္ေတြ႕မ်ားကုိ ဗုဒၶအလုိေတာ္က် တစ္ဆင့္ျပန္လည္ ျဖန္႔ေဝငွၾကရမွာ ျဖစ္သလုိ ဒကာဒကာမေတြ အေနနဲ႔လည္း ကုိယ့္ရဲ႕ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္မႈ အပုိင္းကုိ ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ၿပီး ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဟုိလူကလာေျပာလည္း ယုံလုိက္၊ ဒီလူကလာေျပာလည္း ယုံလုိက္၊ ဟုိနား အုံးအုံးက်က္က်က္ဆုိလည္း သြားလုိက္၊ ဒီနား အုံးအုံးက်က္က်က္ဆုိလည္း သြားလုိက္ လုပ္တတ္တဲ့ မ်က္ကန္းယုံၾကည္မႈမ်ိဳး မျဖစ္ေစဘဲ ကုိးကြယ္သင့္သလား၊ မကုိးကြယ္သင့္ဘူးလား၊ ဘုရားသာသနာကုိ တကယ္ျပဳေနတာလား၊ အတုအေယာင္လားဆုိတာ ခဲြျခားစိစစ္ၿပီး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ကုိယ့္ရဲ႕ဉာဏ္နဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ သင့္ၾကပါတယ္။

တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတာ္အတုိင္း၊ ဘုရားရွင္ရဲ႕ လမ္းညႊန္မႈအတုိင္းသာ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္သုံးႏုိင္ၾကမယ္ဆုိရင္ ဘယ္လုိစိတ္ဓာတ္ျမႇင့္တင္ေရး သင္တန္းေတြမွ တက္စရာ မလုိပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ လမ္းညႊန္မႈေတြကုိက စိတ္ဓာတ္ျမႇင့္တင္ေရး၊ စိတ္ေကာင္းရွိေရး၊ စိတ္က်န္းမာေရး က်င့္စဥ္ေတြ ျဖစ္ေနလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားေဟာၾကား တရားေတာ္မ်ားရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကုိ ၾကည့္ရင္ သႏၵိ႒ိကဂုဏ္ေတာ္ဆုိတာ ကုိယ္တုိင္ဒိ႒မ်က္ျမင္ သိႏုိင္ျခင္းဆုိတဲ့ ဂုဏ္ေတာ္၊ ဧဟိပႆိကဂုဏ္ေတာ္ ဆုိတာ လာပါလုပ္ၾကည့္လွည့္ပါလုိ႔ ဖိတ္ေခၚကာ မွတ္ေက်ာက္တင္ခံႏုိင္တဲ့ ဂုဏ္ေတာ္၊ ပစၥတၱံ ေဝဒိတဗၺဝိညဴဟိ ဂုဏ္ေတာ္ဆုိတာ ဘယ္သူမဆုိ လက္ေတြ႕လုပ္ႏုိင္ရင္ လုပ္ႏုိင္သေလာက္ အက်ိဳးထူးတရားကုိ ရရွိခံစားႏုိင္တဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ စသျဖင့္ လက္ေတြ႕ဆန္တဲ့၊ လက္ေတြ႕အက်ိဳးေက်းဇူးကုိ ျဖစ္ေစတဲ့ သေဘာေတြကုိ ေတြ႕ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဟုိဟုိဒီဒီ နည္းေတြနဲ႔ ဟုိေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္ လုပ္ေနၾကမယ့္အစား တကယ့္ကုိ စိတ္ဓာတ္ျမင့္ခ်င္တယ္၊ စိတ္အစဥ္ၿငိမ္းခ်င္တယ္ဆုိရင္ ဘုရားေဟာအတုိင္းသာ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္သုံးေနထုိင္ၾကည့္ပါလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက အတုအေယာင္မ်ား တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳး ေပၚေပါက္လာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူေတာ္ေကာင္းအတု အေယာင္ေတြ၊ သူေတာ္ေကာင္းတရား အတုအေယာင္ေတြလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ေပၚေပါက္လာေနၾကမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ စစ္မွန္တဲ့ သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြနဲ႔ ေတြ႕ႀကဳံခံစားႏုိင္ဖုိ႔ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ကုိယ့္ရဲ႕သဒၶါ၊ ပညာ၊ သတိ တရားေတြကုိ လက္ကုိင္ထားၿပီး ခဲြျခားစိစစ္ကာ လုိက္နာက်င့္သုံးၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယုံၾကည္မႈကုိ မ်က္ကန္းယုံၾကည္မႈမ်ိဳး မျဖစ္ေစဘဲ အသိဉာဏ္နဲ႔ ယွဥ္တဲ့ယုံၾကည္မႈမ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယုံၾကည္မႈလြန္ကဲၿပီး ပညာအားနည္းရင္ အလဲြကုိးကြယ္တတ္သလုိ၊ ပညာအားေကာင္းၿပီး ယုံၾကည္မႈ နည္းေနရင္လည္း စဥ္းလဲေကာက္က်စ္တတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ သတိတရားနဲ႔သာ သဒၶါ ပညာ ညီမွ်ေအာင္ က်င့္သုံးေနထုိင္ၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အခ်ဳပ္ေျပာရရင္ အတုအေယာင္မ်ား ေပါမ်ားလွတဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာ အတုအေယာင္ေတြေနာက္ကုိ တုေယာင္ၿပီး ေရာက္မသြားဖုိ႔အတြက္ အတုအစစ္ ခဲြစိစစ္ၿပီး အတုကုိပယ္ အစစ္ကုိ သယ္ႏုိင္တဲ့ သူမ်ားျဖစ္ေအာင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္သာ ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ကာ ႀကိဳးစားလုိက္ၾကပါလုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း သာဓုေခၚႏုိင္မယ့္ သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြကုိ ဘုရားရွင္အလုိအတုိင္း လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္သုံးေနထုိင္ၾကဖုိ႔ အေလးအနက္ အသိေပးတင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

အားလုံး အတုအစစ္ ခဲြစိစစ္ႏုိင္ၾကပါေစ…

Read more »

တရြယ္ရြယ္မွာ သုတ္သင္ပါ…

“ မိမိကုိယ္ကုိ ခ်စ္အပ္၏ဟု သိပါမူ ထုိမိမိကုိယ္ကုိ ေကာင္းစြာေစာင့္ေရွာက္ျခင္းျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္ရာ၏။
ပညာရွိသည္ အရြယ္သုံးပါးတုိ႔တြင္ တပါးပါးေသာ အရြယ္၌ (မိမိကုိယ္ကုိ) လုံ႔လထုတ္ကာ သုတ္သင္ရာ၏။”

(ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား)

သတၱဝါတုိင္း သတၱဝါတုိင္း အသက္ရွင္ ေနထုိင္သမွ် ကာလပတ္လုံး အရြယ္သုံးပါးကုိ က်င္လည္ျဖတ္သန္း ၾကရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳစဥ္ ပထမအရြယ္၊ အလယ္အလတ္ျဖစ္သည့္ ဒုတိယအရြယ္၊ အႀကီးပုိင္းျဖစ္သည့္ တတိယ အရြယ္ဟူ၍ အရြယ္သုံးမ်ိဳး ရွိၾကရာတြင္ အေကာင္းဆုံးအရြယ္၊ တန္ဘုိးအရွိဆုံးအရြယ္၊ အႏွစ္သာရ အရွိဆုံးအရြယ္အျဖစ္ မိမိျဖတ္သန္း က်င္လည္ရာအရြယ္မ်ားမွ တရြယ္ရြယ္ကုိ ပိုင္ပုိင္ႏုိင္ႏုိင္ ရယူႏုိင္ရန္ လုိအပ္လွ၏။ အရြယ္သုံးပါးလုံး အေကာင္းဆုံးမ်ားျဖင့္ ျဖတ္သန္းက်င္လည္ ႏုိင္ၾကမည္ဆုိက ေျပာဖြယ္မရွိ အလြန္ေကာင္းေနမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ထုိသုိ႔ မေကာင္းႏုိင္ပါလွ်င္ကား တရြယ္ရြယ္ တခ်ိန္ခ်ိန္မွ်ျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္းေနေစရန္ ႀကိဳးစားသင့္ေပ၏။

ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားက မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ သက္တမ္းအရ ပထမအရြယ္ကုိ ေမြးစမွ အသက္ ၂၅ႏွစ္အရြယ္အထိ သတ္မွတ္ၿပီး ၂၅ႏွစ္မွ ၅၀ အထိကုိ ဒုတိယအရြယ္ဟု သတ္မွတ္ကာ ၅၀မွ ၇၅အထိ သုိ႔မဟုတ္ ၅၀အထက္အသက္မ်ားကုိ တတိယအရြယ္ဟု သတ္မွတ္ၾက၏။ ထုိသတ္မွတ္ခ်က္ႏွင့္အညီ ျမန္မာအမ်ား ေျပာဆုိၾကသည့္ ပထမအရြယ္မွာ ပညာရွာ၊ ဒုတိယအရြယ္မွာ ဥစၥာရွာ၊ တတိယအရြယ္မွာ တရားရွာဟူသည့္ အေျပာအဆုိ အသုံးအႏႈန္းမ်ားလည္း ရွိေနၾက၏။ ေယဘုယ် သတ္မွတ္ၾကသည့္ အရြယ္မ်ားႏွင့္ ေယဘုယ် ေျပာဆုိၾကသည့္ စကားမ်ားျဖစ္သျဖင့္ အထူးေျပာဖြယ္ မရွိေသာ္လည္း မ်က္ေမွာက္ေခတ္ လူတုိ႔၏ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ အရြယ္ပုိင္းျခားမႈမ်ား၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကား ေျပာစရာ ျဖစ္လာေပ၏။ မည္သည့္အရြယ္တြင္မွ အက်ိဳးမရၾကသူမ်ား ရွိေနျခင္းေၾကာင့္လည္း တခ်ိန္ခ်ိန္ တရြယ္ရြယ္တြင္ျဖင့္ မိမိအက်ိဳး၊ အမ်ားအက်ိဳး တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ေဆာင္ရြက္ၾကရန္ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္၏။

ထုိ႔အျပင္ အရြယ္ဟူသည္ ေယဘုယ် သတ္မွတ္ခ်က္ျဖစ္ေသာ္လည္း ထုိသတ္မွတ္ခ်က္ အရြယ္သုိ႔ မေရာက္မီ ေျပာင္းလဲေဖာက္ျပန္တတ္သည့္ သေဘာမ်ား ရွိေနသျဖင့္ လက္ရွိေရာက္ရွိေနသည့္ အရြယ္တြင္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ က်င့္သုံးေနထုိင္ၾကရန္ တုိက္တြန္းေျပာဆုိၾကျခင္းလည္း ျဖစ္ေပ၏။ ျမန္မာအမ်ား သတ္မွတ္ထားသကဲ့သုိ႔ ပထမအရြယ္တြင္ ပညာရွာရမည္ ျဖစ္သျဖင့္ ပညာပဲရွာေနမိရင္း ႐ုတ္တရက္ တစ္ခုခု ျဖစ္သြားမည္ဆုိပါက၊ ဒုတိယအရြယ္တြင္ ဥစၥာရွာ ဆုိသည့္အတုိင္း ဥစၥာပဲ ရွာေနရင္း တစ္ခုခု ျဖစ္သြားခဲ့ပါက၊ တတိယအရြယ္တြင္ တရားရွာဆုိသျဖင့္ တတိယအရြယ္သုိ႔ ေရာက္သည္အထိ တရားမရွာဘဲ ေနလုိက္မိရင္း တတိယအရြယ္မတုိင္မီ တစ္ခုခု ျဖစ္သြားသည္ ဆုိပါက မည္သုိ႔မွ် မတတ္ႏုိင္၊ မည္သူမွ် မကယ္ႏုိင္ ျဖစ္သြားမည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အရြယ္သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား ရွိေနေသာ္လည္း ထုိသတ္မွတ္ခ်က္မ်ား သည္ အခ်ိန္မေရြး ေျပာင္းလဲေဖာက္ျပန္တတ္သည့္ သေဘာရွိေနသျဖင့္ ယခုလက္ရွိအခ်ိန္ႏွင့္ လက္ရွိ အရြယ္မွာသာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ မိမိကုိယ္ကုိ ေစာင့္ေရွာက္ၾကရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းဆုိျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

ထုိသုိ႔ အရြယ္သုံးပါးတြင္ တရြယ္ရြယ္၌ အခ်ိန္မေရြး တစ္ခုခု ျဖစ္သြားႏုိင္သျဖင့္ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းမ်ားက ပထမအရြယ္တြင္လည္း ပညာရွာရင္း ကုသုိလ္ရွာၾကရန္၊ ဒုတိယအရြယ္တြင္လည္း ဥစၥာရွာရင္း ကုသုိလ္ရွာၾကရန္၊ တတိယအရြယ္တြင္ကား တရားရွာရမည့္ အရြယ္ျဖစ္သျဖင့္ တစုိက္မတ္မတ္ တရားကုိသာ ရွာၾကရန္ အထူးတုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ အခ်ိန္မေရြး၊ အရြယ္မေရြး၊ ေနရာမေရြး ေသျခင္းတရားႏွင့္ ေျပာင္းလဲေဖာက္ျပန္မႈ တရားမ်ားက လာေနႏုိင္မည္ ျဖစ္သျဖင့္ လက္ရွိအခ်ိန္သည္သာ အေကာင္းဆုံး အခ်ိန္အျဖစ္ သတ္မွတ္ကာ ကုသုိလ္တရားမ်ားကုိ ရသမွ် ျပဳလုပ္သြားၾကရန္ သတိေပးၾကျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

အကယ္၍ အေျခအေနအရ မေကာင္းသည့္အလုပ္မ်ားျဖင့္ လႈပ္ရွား႐ုန္းကန္ ေနခဲ့သည္မ်ား ရွိပါကလည္း တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ တရြယ္ရြယ္တြင္ သတိဝင္ကာ ျပဳျပင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျပဳျပင္လုိက္သည့္ အခ်ိန္၊ ျပဳျပင္လုိက္ႏုိင္သည့္ အရြယ္သည္ ေနာက္က်သည္ဟူသည္ မရွိသျဖင့္ အလ်င္အျမန္ သတိဝင္ကာ ျပဳျပင္ၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ပထမအရြယ္တြင္ မျပဳျပင္ႏုိင္ပါက ဒုတိယအရြယ္၊ ဒုတိယအရြယ္တြင္ မျပဳျပင္ႏုိင္ပါကလည္း တတိယအရြယ္ စသည္ျဖင့္ အရြယ္သုံးမ်ိဳးတြင္ တရြယ္ရြယ္တြင္ေတာ့ျဖင့္ သတိျပဳဆင္ျခင္ကာ သုတ္သင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထုိသုိ႔ မိမိကုိယ္ကုိ အလ်ဥ္အျမန္ သတိဝင္ကာ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္ အလုပ္မ်ားမွ သုတ္သင္လုိက္ႏုိင္ျခင္းသည္ မိမိကုိယ္ကုိ ေကာင္းစြာေစာင့္ေရွာက္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက မိန္ၾကားေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

ဗုဒၶလက္ထက္က ေဗာဓိကုမာရ အမည္ရသည့္ မင္းသားတစ္ပါးရွိခဲ့၏။ ေဗာဓိကုမာရသည္ တစ္ေန႔တြင္ အေကာင္းဆုံး လက္သမားျဖင့္ အေကာင္းဆုံး ျပႆာဒ္တစ္ခုကုိ ေဆာက္လုပ္ကာ ျပႆာဒ္ပူေဇာ္ပဲြ တစ္ခုကုိ ျပဳလုပ္ေလ၏။ ထုိျပႆာဒ္ပူေဇာ္ပြဲသုိ႔ ဘုရားအမွဴးရွိသည့္ သံဃာေတာ္မ်ားကုိလည္း ပင့္ေလွ်ာက္ထား၏။ အိမ္ေထာင္က်သည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း သားသမီး မထြန္းကားသည့္ ေဗာဓိမင္းသားသည္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ နည္းမ်ားျဖင့္ သားသမီးရေအာင္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း မရႏုိင္ဘဲရွိရကား ဤတစ္ႀကိမ္တြင္ ဘုရားရွင္ထံ အဓိ႒ာန္ျပဳလုိသျဖင့္ ျပႆာဒ္ေပၚသုိ႔ ၾကြရာလမ္းတြင္ အေကာင္းဆုံးအခင္းကုိခင္းလ်က္ ဘုရားအမွဴးရွိေသာ သံဃာေတာ္မ်ား မၾကြမီကပင္ “ဘုရားရွင္သည္ ဤအခင္းေပၚတြင္နင္း၍ ၾကြပါက မိမိတုိ႔အား သားသမီးရပါေစ”ဟု အဓိ႒ာန္ျပဳ ဆုေတာင္းထားလုိက္၏။ ဘုရားရွင္ႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ား ျပႆာဒ္ေပၚသုိ႔ ၾကြရာအခင္းထိပ္သုိ႔ ေရာက္လာသည့္အခါ အေရွ႕ဆုံးမွ ၾကြေတာ္မူသည့္ ဘုရားရွင္က အခင္းမ်ားကုိဖယ္လုိက္ရန္ ေဗာဓိမင္းသားအား မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။ ေဗာဓိမင္းသားကလည္း သူ႔အႀကံအတုိင္း အခင္းကုိ နင္း၍ ၾကြေတာ္မူရန္ ေလွ်ာက္ထားေလ၏။ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ကလည္း အခင္းကုိသာဖယ္ရန္ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ဗုဒၶက “ေဗာဓိမင္းသားအေနျဖင့္ မည္မွ်ပင္ အဓိ႒ာန္ျပဳ၍ သားသမီး ရေအာင္ႀကိဳးစား အားထုတ္ေသာ္လည္း ယခုဘဝတြင္ကား ရႏုိင္ဖြယ္ အေၾကာင္းမရွိေၾကာင္း၊ မင္းသားတုိ႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္သည္ အတိတ္က ျပဳခဲ့သည့္ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ သားသမီး မရႏုိင္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း” စသည္ျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူကာ ေဗာဓိကုမာရ မင္းသား၏။ အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္းကုိ ေဟာေတာ္မူေလ၏။

လြန္ေလၿပီးေသာ အတိတ္ဘဝတစ္ခုက လူအေပါင္းတုိ႔သည္ ႀကီးစြာေသာ ေလွသေဘၤာႀကီးျဖင့္ သမုဒၵရာသုိ႔ ရြတ္လႊင့္သြားစဥ္ ပင္လယ္ျပင္ထဲ၌ ထုိသေဘၤာႀကီး ပ်က္ခဲ့ေလ၏။ သေဘၤာေပၚပါ လူအမ်ားတြင္ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးသည္ ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ ပ်ဥ္ခ်ပ္တစ္ခုကုိ ရရွိၿပီး ထုိပ်ဥ္ခ်ပ္အကူျဖင့္ လက္ပစ္ကူးကာ အသက္လုရင္း ေနာက္ဆုံးတြင္ ကၽြန္းတစ္ကၽြန္းသုိ႔ ေရာက္ရွိကာ အသက္ေဘးမွ ကင္းလြတ္သြားခဲ့ၾက၏။ ထုိဇနီးေမာင္ႏွံသည္ ကၽြန္းေပၚတြင္ သြားလာလႈပ္ရွားရင္း စားေသာက္စရာ မရွိသျဖင့္ ငွက္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ဥထားသည့္ ငွက္ဥမ်ားကုိသာ ႏႈိက္ယူဖုတ္ကင္ကာ စားေသာက္ၾကေလ၏။ ငွက္ဥမ်ား မရွိသည့္အခါ ငွက္ငယ္ေလးမ်ားအား ဖုတ္ကင္စားေသာက္ၾက၏။ ထုိသုိ႔ ငွက္ဥမ်ား၊ ငွက္ကင္မ်ားကုိ စားေသာက္လာ ၾကသည္မွာ ၾကာျမင့္လာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ ထုိဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ဦးတုိ႔သည္ အကုသုိလ္ကုိ အကုသုိလ္ဟုပင္ မထင္ဘဲ ျဖစ္လာခဲ့၏။ ထုိဇနီးေမာင္ႏွံသည္ ပထမအရြယ္တြင္လည္း မိမိတုိ႔၏ လုပ္ရပ္မ်ားကုိ မျပဳျပင္မသုတ္သင္ႏုိင္၊ ဒုတိယအရြယ္တြင္လည္း သတိမဝင္ မျပဳျပင္ခဲ့၊ တတိယအရြယ္တြင္လည္း ေနာင္တမရ ေမ့ေလ်ာ့ၾကကာ မေကာင္းသည့္ အလုပ္မ်ားျဖင့္သာ ဘဝနိဂုံး အဆုံးသတ္သြားခဲ့ၾက၏။ ထုိအကုသုိလ္၏ အျပစ္ကုိ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ ခံယူရင္း ယခုေဗာဓိကုမာရ ဘဝတြင္လည္း ထုိအကုသုိလ္၏ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ သားသမီး မရႏုိင္ျခင္းျဖစ္၏။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဗာဓိကုမာရ၏ သားသမီးမရႏုိင္ျခင္းအေၾကာင္း အထက္ပါ အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္းကုိ ျပန္လည္ေဟာၾကားေတာ္မူရင္း “ မိမိကုိယ္ကုိ ခ်စ္အပ္၏ဟု သိပါမူ ထုိမိမိကုိယ္ကုိ ေကာင္းစြာ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္ရာ၏။ ပညာရွိသည္ အရြယ္သုံးပါးတုိ႔တြင္ တပါးပါးေသာ အရြယ္၌ (မိမိကုိယ္ကုိ) လုံ႔လထုတ္ကာ သုတ္သင္ရာ၏ ” (ဓမၼပဒ၊ အတၱဝဂ္၊ ေဗာဓိကုမာရဝတၳဳ) ဟူေသာ ဤတရားစကားေတာ္ကုိ မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။ ေဒသနာေတာ္၏ အဆုံးတြင္ ေဗာဓိကုမာရသည္ ေသာတာပတၱိဖုိလ္သုိ႔ ဆုိက္ေရာက္သြားေလ၏။

ဤကား အရြယ္သုံးပါး၌ တပါးပါးတြင္ သုတ္သင္ရန္လုိေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူသည့္ ဘုရားရွင္၏ တရားစကား ျဖစ္ေပၚရာ ေနာက္ခံဇာတ္လမ္း တစ္စိပ္တေဒသပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ဤေဒသနာေတာ္တြင္ ဗုဒၶျမတ္စြာ မိန္႔ေတာ္မူသည္မွာ အရြယ္သုံးပါးတြင္ တရြယ္ရြယ္၌ မိမိကုိယ္ကုိ ေကာင္းစြာသုတ္သင္ရင္း ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ၾကရန္ မိန္႔ေတာ္မူလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။ မွန္၏။ မိမိတုိ႔သည္ ပုထုဇဥ္မ်ား ျဖစ္ေနၾကသျဖင့္ အမွား မကင္းမိၾကေသာ္လည္း ထုိအမွားကုိ တစ္သက္လုံး မွားမသြားမိၾကရန္ သတိျပဳရမည္ ျဖစ္ပါ၏။ သတိမျပဳမိသျဖင့္ မွားမိၾကပါက ထုိအမွားအတြက္ ျပန္လည္ေပးဆပ္ရမႈသည္ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္ေနၾကမည္ ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ မိမိတုိ႔၏ လုပ္ရပ္မ်ားကုိ သတိျပဳဆင္ျခင္ကာ ျပဳလုပ္ၾကရန္ ျဖစ္ပါ၏။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္ပါက အရြယ္ဟူသည္ အခ်ိန္တန္လွ်င္ ေက်ာ္လြန္လာၾကရမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ထုိအရြယ္တြင္ ျဖတ္သန္းစဥ္ကာလ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသည့္ လုပ္ရပ္မ်ားကား ေက်ာ္သြား၍လည္း မရသကဲ့သုိ႔ လြန္ထား၍လည္း ရမည္မဟုတ္ႏုိင္ေပ။ အရြယ္သုံးပါးတြင္ ျဖတ္သန္းစဥ္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္ မိမိတုိ႔၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားသည္ ယခုဘဝ အရြယ္မ်ား ကုန္ဆုံးသြားေသာ္လည္း ေနာက္ေနာက္ဘဝ အရြယ္မ်ားအထိ အစဥ္လုိက္ကာ အက်ိဳးေပးေနမည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါ၏။ အကုသုိလ္အလုပ္ျဖစ္ေစ၊ ကုသုိလ္အလုပ္ျဖစ္ေစ ေစတနာျဖင့္ လုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါက အက်ိဳးမေပးရေသးသမွ် မေပ်ာက္ပ်က္ဘဲ အခြင့္သာက အက်ိဳးေပးၾကသည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ အက်ိဳးမေပးႏုိင္သည့္ အေဟာသိကံမ်ား ရွိေသာ္လည္း ထုိကံမ်ားသည္ အလြန္ေသးငယ္သည့္ ကံေလးမ်ားသာ ျဖစ္ေနၿပီး ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေစတနာႏွင့္ လုပ္ခဲ့သည္ ကံမ်ားကား အရြယ္လြန္သည္အထိ အက်ိဳးေပးခြင့္ရွိက ေပးေနမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အရြယ္ဟူသည္ အေရးမႀကီးေသာ္လည္း ထုိအရြယ္တြင္ လုပ္ေဆာင္ၾကသည့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကား အေရးႀကီးလွသျဖင့္ အရြယ္သုံးပါး တပါးပါးဝယ္ အမွားမဝယ္ မိၾကရန္လုိေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။

ဆုိလုိသည္မွာ ေမြးဖြားျခင္းရွိေနၾကသည့္ သတၱဝါမွန္သမွ် ေသဆုံးျခင္းလည္း ရွိေနၾကမည့္အျပင္ ေမြးေသႏွစ္ခုၾကား ျဖတ္သန္းၾကရသည့္ အရြယ္မ်ား၊ အခ်ိန္မ်ားလည္း ရွိေနၾကမည္ ျဖစ္သျဖင့္ ထုိျဖတ္သန္းၾကသည့္ အရြယ္မ်ားကုိ အထူးသတိျပဳဆင္ျခင္ကာ ျဖစ္သန္းၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။ အရြယ္သုံးပါး ျဖတ္သန္းစဥ္ကာလတြင္ တစ္စုံတစ္ခုေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ မေကာင္းသည့္ အလုပ္မ်ားျဖင့္ ျဖတ္သန္းက်င္လည္ခဲ့ ရသည္ရွိေသာ္ ထုိအကုသုိလ္ အလုပ္မ်ားကုိ တစ္ရြယ္ရြယ္၊ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ မလုပ္ဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မထူးပါဘူးဟူသည့္စိတ္ျဖင့္ မထူးဇာတ္ မခင္းၾကဘဲ မလုပ္ဘဲ ေနလုိက္ႏုိင္ခ်ိန္သည္ ေနာက္က်သည့္ အခ်ိန္မဟုတ္သည္ကုိ သတိျပဳကာ လက္ရွိအခ်ိန္၊ လက္ရွိအရြယ္မွာ အေကာင္းဆုံး ျပဳျပင္ႏုိင္ေအာင္ မိမိကုိယ္ကုိ သုတ္သင္ၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထုိသုိ႔ မေကာင္းမႈကုိ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ သတိျပဳဆင္ျခင္ သုတ္သင္ႏုိင္လုိက္ျခင္းသည္ မိမိကုိယ္ကုိ အေကာင္းဆုံး ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းျဖင့္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ အရြယ္သုံးပါးတြင္ တပါးပါး၌ သုတ္သင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ တင္ျပလုိသည္မွာ “မည္သူမဆုိ လက္ရွိေရာက္ရွိေနသည့္ သက္တမ္းအရ အရြယ္သုံးပါးကုိ ရင္ဆုိင္ျဖတ္သန္း ေက်ာ္လႊားၾကရမည္ ျဖစ္သျဖင့္ မိမိတုိ႔ ျဖတ္သန္းရမည့္ အရြယ္တြင္ အေကာင္းဆုံးအလုပ္မ်ား၊ အျပစ္ကင္းသည့္ အလုပ္မ်ား၊ အႏွစ္ရွိသည့္ အလုပ္မ်ား၊ ကုသုိလ္အလုပ္မ်ားျဖင့္ ျဖတ္သန္းႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ ထုိသုိ႔ အရြယ္သုံးပါးလုံးတြင္ အျပည့္အစုံ မလုပ္ႏုိင္ေသာ္လည္း တရြယ္ရြယ္တြင္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ အားထုတ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ ေသခ်ာသည္မွာ အရြယ္ဟူသည္ အခ်ိန္မေရြး ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲႏုိင္သျဖင့္ မည္သည့္အရြယ္တြင္ မဆုိ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ားျဖင့္ တဲြဖတ္က်င္လည္ႏုိင္ေအာင္ ျဖတ္သန္းၾကျခင္းသည္သာ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ မည္သည့္အရြယ္၊ မည္သည့္အခ်ိန္ဟူသည္ မည္သူမွ် အတိအက် မသိႏုိင္ဘဲ ယခုအခ်ိန္သည္သာ တိက်သည့္ အေကာင္းဆုံး အခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္ ယခုလက္ရွိအခ်ိန္တြင္သာ မိမိကုိယ္ကုိ ေကာင္းစြာထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းျဖင့္ အေကာင္းဆုံး သုတ္သင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း” ေစတနာစကား ေမတၱာအားျဖင့္ အသိေပးတင္ျပလုိက္ရပါသည္။

အားလုံး… မိမိကုိယ္ကုိ တရြယ္ရြယ္တြင္ သုတ္သင္ႏုိင္ၾကပါေစ…

Read more »

ဧည့္သည္…

“လာတုန္းကလည္း တစ္ေယာက္တည္းေနာ္
လက္တဲြေခၚကာ ေဖာ္မပါဘူး
ဥစၥာခ်ည္းႏွီး တစ္ကုိယ္တည္း။
ျပန္သြားေတာ့လည္း တစ္ေယာက္တည္းေနာ္
လက္တဲြေခၚကာ ေဖာ္မပါဘူး
ဥစၥာခ်ည္းႏွီး တစ္ကုိယ္တည္း…”


ကုိရီးယားဧည့္သည္မ်ားႏွင့္အတူ ျမန္မာျပည္အထက္ပုိင္း ခရီးထြက္စဥ္က စာေရးသူတုိ႔ အဖဲြ႕သည္ မင္းကြန္းတိပိဋက ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ မင္းကြန္းေတာင္႐ုိး၊ ဓမၼနာဒ ေက်ာင္းတုိက္ႀကီးသုိ႔လည္း သြားေရာက္ကာ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ားအား ၾကည့္႐ႈေလ့လာ ၾကည္ညိဳျဖစ္ခဲ့၏။ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ေက်ာင္းတုိက္သုိ႔ေရာက္သည့္အခါ ဆရာေတာ္ႀကီး သီတင္းသုံး ေနထုိင္ေတာ္မူသြားသည့္ ေနရာ၊ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေရးသားပူေဇာ္သြားသည့္ စာေပမ်ားကုိ ၾကည့္႐ႈေလ့လာ ရွင္းလင္းေျပာၾကားေပးရင္း ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဧည့္သည္အေၾကာင္း ေရးစပ္ထားသည့္ အထက္ပါ ကဗ်ာေလးကုိ အထူးသတိထားမိခဲ့၏။ ယခင္ကတည္းက ရထားၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း အမွတ္တမဲ့သာ ရွိခဲ့သည့္ ထုိကဗ်ာေလးသည္ ယခုတစ္ခါ ျပန္လည္ဖတ္မွတ္မိသည့္ အခ်ိန္တြင္ကား အႏွစ္သာရရွိသည့္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အျဖစ္ စိတ္ထဲတြင္ စဲြထင္သြားခဲ့ေတာ့၏။ အထပ္ထပ္ ရြတ္ဖတ္ရင္း ဆုိလုိရင္း အဓိပၸါယ္ကုိပါ ကုိရီးယား ဧည့္သည္မ်ားအား ရွင္းျပေပးျဖစ္ခဲ့၏။ ျမန္မာျပည္သုိ႔ ဧည့္သည္အျဖစ္ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကသည့္ ကုိရီးယား ဧည့္သည္မ်ားအား ဆရာေတာ္ႀကီး ဆုိလုိသည့္ ဧည့္သည္အေၾကာင္း ျပန္လည္ေဟာၾကားေပးျဖစ္ခဲ့၏။

တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ပင္ တရားပြဲၾကြစဥ္ ေဝါၿမိဳ႕၊ အဗ်ားဗုိလ္တဲရြာရွိ ေနာင္ေတာ္ႀကီးတစ္ပါး၏ ေက်ာင္းသုိ႔ ေခတၱဝင္ကာ ဆြမ္းစားေနစဥ္ ဆြမ္းစာေက်ာင္းတြင္ ေရးသားခ်ိတ္စဲြထားသည့္ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဧည့္သည္အေၾကာင္း ကဗ်ာကုိ ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ ဖတ္မွတ္ခဲ့ရျပန္ပါ၏။ ေနာင္ေတာ္ႀကီးက “ဧည့္သည္တုိင္း၏ လမ္းခရီး” ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး၏ သီးကုံးေရးသားမႈကုိ ေအာက္ပါအတုိင္း စုစည္းပူေဇာ္ထား၏။

လာတုန္းကလည္း တစ္ေယာက္တည္းေနာ္
လက္တဲြေခၚကာ ေဖာ္မပါဘူး
ဥစၥာခ်ည္းႏွီး တစ္ကုိယ္တည္း။
ျပန္သြားေတာ့လည္း တစ္ေယာက္တည္းေနာ္
လက္တဲြေခၚကာ ေဖာ္မပါဘူး
ဥစၥာခ်ည္းႏွီး တစ္ကုိယ္တည္း။
လာၿပီးေတာ့နား မသြားေသးခင္
ခ်ိန္ေလးတြင္မွ ဝန္းက်င္ယွက္ႏြယ္
ေႏွာင္ႀကိဳးသြယ္ခဲ့။
ၿပဳံးရယ္မဲ့ငုိ ခ်စ္မုန္းပုိၾက
မလုိေဒါသ လုိေလာဘႏွင့္
ဘဝရိပ္ၿမဳံ ကႀကိဳးစုံခဲ့
ကံကုန္မုိးခ်ဳပ္ လက္တဲြျဖဳတ္ခါ
သုတ္သုတ္ေဆာလ်င္ ခရီးႏွင္သည္
ဒုိ႔လ်င္ ဧည့္သည္ပါတကား။ ။

ငါသည္ပင္မူ
ေခၚသူမရွိ ေရာက္လာမိစဥ္
ႏွင္သူမရွိ ျပန္ဖုိ႔ရွိ၏။
ငါေနသည့္အိမ္ ငါ၏အိမ္ဟု
ငါ့အိမ္မွာထား ငါ့မယားႏွင့္
ငါ့လင္သားႏွင့္ ငါးသားသမီး
ငါ့ပစၥည္းဟု ယူသည့္စိတ္စဲြ အမွတ္လဲြခဲ့။
အမွန္မွာမူ
ငါလာေသာခါ လက္ဗလာတည္း
ျပန္ရပါလ်င္ လက္ခ်ည္းပင္တည္း
ငါ့တြင္ ကုိယ္ပုိင္မရွိပါတကား။
လာသူလာလည္း လာစမ္းပါေစ မဆီးေလႏွင့္
သြားသူသြားလည္း သြားစမ္းပါေစ မတားေလႏွင့္
တုိ႔တေတြမွာ သဘာဝလွ်င္ အမိရင္ဝယ္
ထြက္ဝင္ခုိနား ခရီးသြားသည့္
ဧည့္သည္ေတြပါတကား…။ ။
(မင္းကြန္းတိပိဋက ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး)

ဆရာေတာ္ႀကီး၏ အထက္ပါ ကဗ်ာမ်ားကုိ ဖတ္မွတ္ၿပီး ေနာင္ေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွ အျပန္ခရီးတြင္ ဟုိၾကြဒီၾကြျဖင့္ ဧည့္သည္လာ ဧည့္သည္သြား ျဖစ္ေနသည့္ မိမိဘဝကုိမိမိ ျပန္လည္သတိျပဳ ဆင္ျခင္မိေနခဲ့၏။ ထုိ႔အတူ သံေဝဂဉာဏ္လည္း ျဖစ္ေနခဲ့၏။ အထူးသျဖင့္ စာေရးသူ ေလွ်ာက္လွမ္းေနသည့္ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရသည့္ အခိုက္အတန္႔ဆုံကာ ကဲြကြာသြားခဲ့ၾကသည့္ ဧည့္သည္မ်ား အေၾကာင္းကုိလည္း သတိတရ ျဖစ္ေနခဲ့ျပန္၏။ မေခၚဘဲႏွင့္ေရာက္လာၿပီး မႏွင္ဘဲႏွင့္ ျပန္သြားခဲ့ၾကသည့္ ဧည့္သည္မ်ားအေၾကာင္းကုိလည္း အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနမိ၏။

မွန္၏။ စာေရးသူ အပါအဝင္ ပုထုဇဥ္သတၱဝါမွန္သမွ် အားလုံးဧည့္သည္ခ်ည္းသာ ျဖစ္ပါ၏။ အိမ္ပုိင္ယာပုိင္မရွိ ဟုိဟုိဒီဒီ က်င္လည္ေနၾကရသည့္ သတၱဝါမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ ဧည့္သည္လာ၊ ဧည္သည္သြား အျဖစ္ႏွင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ေနၾကရ၏။ ထုိသုိ႔ ဧည့္သည္အျဖစ္ႏွင့္ ဟုိဟုိဒီဒီ အတည္တက်မရွိ ျဖစ္ေနသျဖင့္လည္း တစ္ခါတရံ အိမ္ေကာင္းမ်ားတြင္ လည္ပတ္ခဲ့ရသည္မ်ား ရွိခဲ့ၾကသကဲ့သုိ႔ တစ္ခါတရံ အိမ္စုတ္မ်ားတြင္ ေနခဲ့ရသည္မ်ားလည္း ရွိခဲ့ၾက၏။ တစ္ခါတရံ အိမ္ရွင္ေကာင္းမ်ားႏွင့္ ႀကဳံခဲ့ရသကဲ့သုိ႔ တစ္ခါတရံ အိမ္ရွင္ဆုိးမ်ားႏွင့္လည္း ႀကဳံခဲ့ၾက၏။ မည္သုိ႔ေသာ အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ရွိခဲ့ပါေစ ဧည့္သည္မ်ား ျဖစ္ေနသျဖင့္ အခ်ိန္တန္လ်င္ အိမ္ျပန္ခဲ့ၾကရသည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ဧည့္သည္အျဖစ္ျဖင့္ သြားေရာက္လည္ပတ္စဥ္ ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရသည့္ သံေယာဇဥ္ မွန္သမွ်သည္လည္း အခ်ိန္တန္သည့္အခါ ခ်န္ခဲ့ၾကရသည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ဧည္သည္မ်ား ျဖစ္ေနသမွ် အခ်ိန္တန္လ်င္ အိမ္ျပန္ၾကရမည္မွာ ဓမၼတာပင္ ျဖစ္ပါ၏။ သုိ႔ေသာ္ မိမိျပန္မည့္အိမ္သည္ မည္သုိ႔ေသာ အိမ္ျဖစ္မည္ ဆုိသည္ကုိကား မိမိကုိယ္တုိင္မွတပါး၊ မိမိ၏ တည္ေဆာက္မႈမ်ားမွတပါး၊ မိမိ၏ ဖန္တီးမႈမ်ားမွတပါး အျခားမရွိသည္သာ ျဖစ္ပါ၏။

ဤကား ေခတ္စကားႏွင့္ ေျပာသည့္ ဧည့္သည္အေၾကာင္းပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ဓမၼစကားျဖင့္ ေျပာလွ်င္ကား အရိယာ မျဖစ္ေသးသည့္ ပုထုဇဥ္မ်ားသည္ သံသရာ ခရီးသြားေနၾကသည့္ ဧည့္သည္မ်ား ျဖစ္ေနၿပီး ထုိဧည္သည္မ်ား၏ အိမ္ဟူသည္ကား (၃၁) ဘုံ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ သြားရာဂတိ (၅)မ်ိဳးသာ ျဖစ္ေနပါ၏။ သံသရာခရီး သြားေနၾကသည့္ ခရီးသြား ဧည့္သည္မွန္သမွ် အခ်ိန္တန္ အိမ္ျပန္ၾကသည့္အခါ လူတုိ႔ေနရာ ဘုံဌာနေခၚ လူ႔အိမ္၊ နတ္တုိ႔စံရာ ဘုံဌာနေခၚ နတ္အိမ္၊ တိရစၧာန္တုိ႔သြားရာ ဘုံဌာနေခၚ တိရစၧာန္အိမ္၊ ၿပိတၱာတုိ႔ က်င္လည္ရာ ဘုံဌာနေခၚ ၿပိတၱာအိပ္ႏွင့္ ငရဲသားမ်ား ခံစားရာဘုံဌာနေခၚ ငရဲအိမ္ဟူသည့္ အိမ္မ်ားသုိ႔သာ ျပန္ၾကရမည္ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိအိမ္ငါးမ်ိဳးတြင္ လူ႔အိမ္ႏွင့္ နတ္အိမ္တုိ႔သည္ အိမ္ေကာင္းမ်ားဟု ဆုိႏုိင္ၿပီး တိရစၧာန္အိမ္၊ ၿပိတၱာအိမ္၊ ငရဲအိမ္တုိ႔ကား အိမ္ဆုိးမ်ားဟု ဆုိရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ မည္သုိ႔ပင္ အိမ္ဆုိးအိမ္ေကာင္း ကဲြျပားေနေသာ္လည္း သံသရာခရီးသြား ဧည့္သည္မ်ားသည္ကား အခ်ိန္တန္လ်င္ မိမိတုိ႔ ဖန္တီးတည္ေဆာက္ထားသည့္ အတုိင္းသာ မိမိတုိ႔ႏွင့္သင့္ေလ်ာ္သည့္ မိမိတုိ႔အိမ္သုိ႔သာ ျပန္ၾကရမည္ ျဖစ္ပါ၏။

သုိ႔ဆုိလ်င္ သံသရာ ခရီးသြား ဧည့္သည္မ်ားအဖုိ႔ အိမ္ျပန္သည့္အခါ မည္သည့္အိမ္သုိ႔သြား၍ မည္သည့္အရာကုိ ယူေဆာင္သြားမည္နည္းဟူသည့္ အခ်က္ကုိ စဥ္းစားဖြယ္ လုိအပ္လာေပ၏။ ေနာင္ထပ္လယ္စရာ အိမ္မရွိေအာင္ ယခုလက္ရွိ ဧည့္သည္အျဖစ္ ေနရသည့္အျဖစ္ကုိ အဆုံးသတ္ထားႏုိင္လ်င္ကား အိမ္ဆုိးအိမ္ေကာင္း ေရြးစရာမလုိဘဲ အိမ္လယ္ရသည့္ အလုပ္မွ ကင္းလြတ္သြားမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ထုိသုိ႔မလုပ္ႏုိင္သည့္ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္အျဖစ္သာ ေနထုိင္သြားမည္ဆုိပါက မေကာင္းသည့္ အိမ္မ်ားသုိ႔လည္း သြားေရာက္ေနရမည္ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အိမ္စဥ္လွည့္လည္ ေနရသည့္ ဧည့္သည္အျဖစ္မွ ကင္းလြတ္ေစရန္ အိမ္ပုိင္ယာပုိင္ေလးရွိထားရန္ လုိအပ္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။ သံသရာခရီးသြား ဧည့္သည္အျဖစ္မွ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားသည့္ ကုိယ္ပုိင္အိပ္ပုိင္ရွင္၊ သစၥာဉာဏ္ျဖင့္ အရယူထားသည့္ တည္ၿမဲသည့္ သြားရာဂတိပုိင္ရွင္မ်ားအျဖစ္ ယခုလက္ရွိအခ်ိန္ကုိ အသုံးခ်ကာ ႀကိဳးစားတည္ေဆာက္ ထားသင့္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။

သုိ႔ေသာ္ ပုထုဇဥ္သတၱဝါတုိ႔သည္ကား ဧည့္သည္အျဖစ္ ေနေနရသည့္ မိမိတုိ႔၏ ဘဝအမွန္ကုိ ေမ့ေလ်ာ့ကာ ငါဟူေသာ အတၱမ်ားေၾကာင့္ ခဏတာဘဝတြင္ အစအရာ မကစြာျဖင့္ ခ်စ္ၾကမုန္းၾကျဖစ္ကာ မလုိသည့္အခါ ေဒါသျဖစ္လုိက္၊ လုိသည့္အခါ ေလာဘျဖစ္လုိက္ျဖင့္ ဧည့္သည္အျဖစ္မွ ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္ဘဲ တစ္အိမ္မွတစ္အိမ္သုိ႔ ကူးေျပာင္းလုိ႔သာ ေနေနၾကေပ၏။ ဧည့္သည္အျဖစ္ျဖင့္ ခဏတာ ေရာက္လာခဲ့သည့္ မိမိတုိ႔၏ အျဖစ္ကုိ ေမ့ေလ်ာ့ကာ ငါ့သား၊ ငါးသမီး၊ ငါ့ဇနီး၊ ငါ့ဥစၥာ စသည္မ်ား အေပၚတြင္သာ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္ေနေလ ၾကေတာ့၏။ အမွန္အားျဖင့္ မိမိကုိယ္တုိင္ ဧည့္သည္အျဖစ္ ေရာက္လာခဲ့စဥ္ကပင္ ဘယ္ကလာ၍ ဘယ္အိမ္တြင္ နားရမည္ကုိ မသိႏုိင္သည့္အျပင္ ေရာက္လာခ်ိန္ကတည္းကလည္း မည္သည့္အရာမွ် ပါလာခဲ့သည္ မဟုတ္သည္မွာ သတိျပဳရမည့္ အခ်က္ပင္ျဖစ္၏။

ထုိ႔အတူ ဧည့္သည္လုပ္ရင္း အခ်ိန္တန္ အိမ္ျပန္သြားသည့္ အခါတြင္လည္း ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမွလဲြ၍ ဘာတစ္ခုမွ် ယူေဆာင္မသြားႏုိင္ ၾကသည္ကုိ အထူးသတိ ျပဳသင့္ေပ၏။ အေကာင္းဆုံးကား ယခုလက္ရွိ အခ်ိန္မွာပင္ ဟုိအိမ္ဒီအိမ္ လယ္ေနရသည့္ သံသရာ ခရီးသြား ဧည့္သည္မ်ားအျဖစ္မွ ႐ုန္းထြက္ကာ တစ္ေယာက္တည္းလာ တစ္ေယာက္တည္း သြားမႈမ်ားကင္းရာ သံသရာအဆုံးျဖစ္သည့္ နိဗၺာန္သုိ႔သာ အေရာက္သြားႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားသင့္လွေပ၏။ သုိ႔မဟုတ္လည္း လားရာဂတိ ၿမဲၿမံသြားသည့္ အရိယာအျဖစ္သုိ႔ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားလုိက္ျခင္းသည္သာ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ပါ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ လက္ခ်ည္းဗလာ လာခဲ့ရၿပီး လက္ခ်ည္းဗလာ ျပန္သြားရမည့္ ဧည့္သည္အျဖစ္ျဖင့္ ေရာက္ရွိေနသည့္ မိမိတုိ႔၏ လက္ရွိဧည့္သည္ဘဝကုိ အဆုံးသတ္ကာ လားရာဂတိ အမွန္ရွိသည့္ အိမ္ပုိင္ယာပုိင္ အိမ္ရွင္မ်ားအျဖစ္ ကုသုိလ္တရား ႀကိဳးစားပြားရင္း သုဂတိဘဝမွသည္ နိဗၺာန္အထိ အေရာက္လွမ္းႏုိင္ေစရန္ အခ်ိန္ရွိခုိက္ လုံ႔လစိုက္ၾကပါဟု ေစတနာစကား ေမတၱာအားျဖင့္ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရေပေတာ့၏။

Read more »

သူမ်ားေယာင္လုိ႔ေယာင္ အေမာင္ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္းမသိ…

ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ကမၻာေအး သာသနာ့တကၠသုိလ္မွာ အေဆာင္မွဴးအျဖစ္နဲ႔ တာဝန္ထမ္းေနတုန္းက ႏွစ္စဥ္ သင္တန္းသား အသစ္မ်ား အေဆာင္ကုိ ေရာက္လာတုိင္း ဘုန္းဘုန္းအေနနဲ႔ ေရွာင္ရန္ေဆာင္ရန္ေလးမ်ားကုိ ေျပာဆုိဆုံးမေပးေလ့ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီလုိ ဆုံးမတဲ့အခါတုိင္း သင္တန္းသားမ်ားကုိ အၿမဲေျပာေလ့ရွိတဲ့ စကားေလးကေတာ့ “အရွင္ဘုရားတုိ႔ အေနနဲ႔ အထူးသတိျပဳသင့္တာက ေရာက္ခါစမွာ သူမ်ားေတြလုပ္တာကုိ လုိက္လုပ္ရင္း ဘာမသိ ညာမသိနဲ႔ အမွားေတြေနာက္ကုိ လုိက္မလုပ္ဖုိ႔လုိေၾကာင္း၊ အဲဒီလုိ လုိက္လုပ္တဲ့အခါ အထုိင္က်ၿပီး ကၽြမ္းက်င္ေနတဲ့ သူေတြအတြက္ ဘာမွမျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ အသစ္ေရာက္လာတဲ့ အရွင္ဘုရားတုိ႔မွာေတာ့ ကၽြမ္းက်င္မႈ မရွိဘဲ အမွားေတြ ေတြ႕တတ္ေၾကာင္း၊ သူမ်ားေယာင္လုိ႔ေယာင္ အေမာင္ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္းမသိ ျဖစ္တတ္ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါကုိ ၾကည့္ၿပီး လုပ္သင့္မလုပ္သင့္ စဥ္းစားဆင္ျခင္ လုပ္ကုိင္သင့္ေၾကာင္း” စသျဖင့္ ေျပာဆုိဖူးပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ “သူမ်ားေယာင္လုိ႔ေယာင္ အေမာင္ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္းမသိ” ဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အခ်ိန္ယူကာ သတိေပး ေျပာဆုိျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

အေမာင္ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္းမသိဆုိတဲ့ ဒီစကားေလးကုိ အခုအခ်ိန္မွာလည္း ၾကဳံရင္ႀကဳံသလုိ ခုိင္းႏိႈင္းေျပာဆုိ ေနရတုန္းပါပဲ။ အခုေခတ္ လူငယ္အေတာ္ မ်ားမ်ားရဲ႕ ေတာင္မွန္းေျမာက္မွန္း မသိတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြကလည္း ပုိပုိမ်ားလားေနေတာ့ ပုိလုိ႔ေတာင္ ေျပာဆုိသုံးႏႈန္း ျဖစ္ေနပါေသးတယ္။ ဒီႏွစ္ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ျမန္မာျပည္ ျပန္ၾကြသြားတုန္းကေတာင္ အေမာင္ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္းမသိသူေလးေတြနဲ႔ ေတြ႕ခဲ့ရလုိ႔ ေျပာဆုိျပဳျပင္ေပးခဲ့ ရပါေသးတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာရွိခုိက္ မုဒုံကုိ တရားေဟာဖုိ႔သြားရင္း ေနာင္ေတာ္ႀကီးတစ္ပါးရဲ႕ ေက်ာင္းမွာခဏ နားကာ ေန႔ဆြမ္းစားခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဆြမ္းဝုိင္းအနားမွာ ယပ္ခပ္ေပးေနတဲ့ ကုိရင္လူထြက္ ေက်ာင္းသားေလး တစ္ေယာက္ကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ လည္ပင္းမွာ လက္ဝါးကပ္တုိင္ ဆဲြႀကိဳးကုိ ဆဲြထားတာ ေတြ႕လုိက္ရလုိ႔ သူ႔ကုိ ဘယ္သူေပးတာလဲလုိ႔ ေမးလုိက္ေတာ့ “လမ္းမွာေတြ႕လုိ႔ ဝယ္ၿပီးဆဲြထားတာ”လုိ႔ ေျဖပါတယ္။ ဘာအဓိပၸါယ္လဲဆုိတာေကာ သိလားလုိ႔ ေမးေတာ့ “မသိပါဘုရား မင္းသားမင္းသမီးေတြ ဆဲြထားတာေတြ႕လုိ႔ ဆဲြတာပါ”လုိ႔ ေျဖပါတယ္။ ဒါနဲ႔သူ႔ကုိ အဲဒီလက္ဝါးကပ္တုိင္ ဆဲြႀကိဳးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လက္ဝါးကပ္တုိင္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကုိ ေျပာျပခဲ့ရပါေသးတယ္။ အဲဒီလုိ ရွင္းျပေတာ့လည္း သူတုိ႔ေလးေတြ ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္သြားၿပီး ခ်က္ခ်င္းျဖဳတ္ပစ္လုိက္ၾကပါတယ္။

တစ္ခါကလည္း ေက်ာင္းမွာဧည့္သည္နဲ႔ စကားေျပာေနတုန္း နယ္ကဧည့္သည္ေတြ ေရာက္လာၾကပါတယ္။ မေလးရွားကုိ သြားၿပီးအလုပ္လုပ္မယ့္ ကေလးတစ္ေယာက္ကုိ လုိက္ပုိ႔ၾကတာပါဆုိၿပီး ေက်ာင္းကုိ ေရာက္လာၾကတာ မိသားစုလုိက္ပါပဲ။ အလုပ္သြားလုပ္မယ့္ ေကာင္းေလးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေလးေတြလည္း ပါပါတယ္။ ေက်ာင္းေရာက္ဘုန္းႀကီးကုိ ရွိခုိးေနတဲ့အခ်ိန္ သတိထားၾကည့္မိလုိက္ေတာ့ အတူပါလာတဲ့ အသက္၂၀အရြယ္ ေကာင္းေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ လည္ပင္းမွာဆဲြထားတဲ့ လက္ဝါးကပ္တုိင္ ဆဲြႀကိဳးကုိ အထင္သား ျမင္ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အဲဒီေကာင္ေလးက ဘုရားနဲ႔ ဘုန္းႀကီးကုိ ရွိခုိးေနတာ ဝပ္ေနတာပါပဲ။ ဘုရားမရွိခုိး၊ ဘုန္းႀကီးမရွိခုိးပဲ ဒီအတုိင္း ထုိင္ေနတာဆုိရင္ေတာ့ ဒီကေလး ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ ျဖစ္ႏုိင္တာမုိ႔ ဘာမွေျပာစရာ မရွိေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ကေလးတစ္ေယာက္က ဒီလုိ လက္ဝါးကပ္တုိင္ဆဲြႀကိဳးႀကီးနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ရွိေနတာကုိေတာ့ ေျပာျပေပးဖုိ႔ လုိအပ္လာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အဲဒီကေလးကုိ မင္းလည္ပင္းက ဆဲြႀကိဳးႀကီးက ဘယ္ကရတာလဲလုိ႔ ေမးေတာ့ သူမ်ားေပးထားတာတဲ့။ သူလည္း လွလုိ႔ဆုိၿပီး ဆဲြထားတာလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ အဲဒီဆဲြႀကိဳးမွာပါတဲ့ လက္ဝါးကပ္တုိင္က ဘာအဓိပၸါယ္ဆုိတာေရာ သိလားလုိ႔ ေမးေတာ့ မသိတဲ့အေၾကာင္း ေျပာလာတဲ့အတြက္ အဲဒီကေလးကုိလည္း ရွင္းျပခဲ့ရပါေသးတယ္။ ဒီေကာင္းေလးလည္း ခုနလုိပဲ တမင္တကာ ဆဲြေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူမ်ားဆဲြတာေတြ႕လုိ႔ ဆဲြတဲ့သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္အျဖစ္ေလးတစ္ခုက ကုိရီးယားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အလြန္ရင္းႏွီးတဲ့ ဒကာေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျဖစ္ပါ။ သူက တရားမဝင္ အလုပ္သမားဘဝနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေန႔ ဘုန္းဘုန္းလည္း ကိစၥရွိလုိ႔ တစ္ေနရာကုိ ၾကြေနတုန္း ဘူတာ႐ုံအေရွ႕မွာ သူ႔ကုိ ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း သူ႔လည္ပင္းမွာ ဆဲြထားတဲ့ လက္ဝါးကပ္တုိင္ ဆဲြႀကိဳးေလးကုိ သတိထားမိလုိက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ “ေဟ့ မင္းကဘာလုိ႔ ဒီဆဲြႀကိဳးကုိ ဆဲြထားရတာလဲ…၊ မင္းလုိဘာသာတရား ကုိင္း႐ႈိင္းၿပီး ရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ တရင္းတႏွီး ရွိေနတဲ့သူတစ္ေယာက္က ပုိလုိ႔ေတာင္ မဆဲြသင့္ဘူး” စသျဖင့္ ေျပာဆုိျပဳျပင္ကာ ဘာလုိ႔ဒါကုိ ဆဲြထားရတာလဲလုိ႔ ေမးေတာ့ “ ဒီႏုိင္ငံမွာက ခရစ္ယာန္ သာသနာျပဳေတြ၊ လက္ကမ္းစာေစာင္ ေဝတဲ့သူေတြက ဟုိနားလည္းေတြ႕ရ၊ ဒီနားလည္း ေတြ႕ေနရၿပီး ေျမေအာက္ရထားေတြဆုိလည္း ေကာင္းေကာင္းကုိ မစီးရေၾကာင္း၊ အခုလုိ ဒါေလး ဆဲြထားတာေတြ႕ေတာ့ သူတုိ႔ေတြက ခရစ္ယာန္ တစ္ေယာက္လုိ႔ထင္ၿပီး ဘာမွေဝတာကမ္းတာ မလုပ္တဲ့အတြက္ သူတုိ႔ရဲ႕ အေႏွာက္အယွက္က ကင္းႏုိင္ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ဒါေလးကုိ ဆဲြထားတာျဖစ္ေၾကာင္း” သူက ျပန္ေျပာလာပါတယ္။ သူေျပာတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္က ေကာင္းေပမယ့္ ဒီလုိကိစၥမ်ိဳးဆုိတာ တျခားနည္းနဲ႔ ေရွာင္တိမ္းသင့္ေၾကာင္း၊ ကုိယ္အေနအထုိင္ သက္သာဖုိ႔ လုပ္တာဆုိေပမယ့္ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ဒါဟာ သူ႔အယူဝါဒကုိ ကုိယ္ကျပန္လည္ ျဖန္႔ေဝေပးေနသလုိ ျဖစ္ေနေၾကာင္း၊ ဗုဒၶဘာသာဟာ လြတ္လပ္စြာ ကုိးကြယ္ႏုိင္ခြင့္ ရွိေပမယ့္ လဲြေနတာေလးေတြကုိေတာ့ ျပဳျပင္ေပးႏုိင္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ေျပာဆုိကာ သူ႔ကုိ အေၾကာင္းနဲ႔အက်ိဳးနဲ႔ ေျပာျပေပးျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။

အဲဒါပါပဲ။ ဒီေန႔ေခတ္ လူငယ္အေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ အေျခအေနက သူမ်ားလုပ္လုိ႔ လုိက္လုပ္၊ သူမ်ားေယာင္လုိ႔ လုိက္ေယာင္ေနၾကေပမယ့္ ဘာမွန္းမသိဘဲ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ အေျခအေနေတြပါ။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံက လူငယ္ေတြဟာ မ်က္စိပိတ္နားပိတ္ ျဖစ္ေနၾကတဲ့အျပင္ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ တုိးတက္မႈေတြက လႊမ္းမုိးထားတဲ့ အတြက္ ဒီလုိအရာေတြ ေနာက္ကုိလုိက္ရင္း အသိပညာ ဗဟုသုတေတြပါ ေလ်ာ့နည္းလာကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံထဲကုိ စိမ့္ဝင္လာတဲ့ ႏုိင္ငံျခား ႐ုပ္ရွင္းကားေတြရဲ႕ လႊမ္းမုိးမႈေတြကလည္း သူတုိ႔ကုိ အတုလုိက္ၿပီး လုပ္ေစကုန္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ လွရင္၊ ေပၚျပဴလာျဖစ္ရင္ ၿပီးေရာဆုိတဲ့ စိတ္ေလးတစ္ခုတည္းနဲ႔ ဘာမွန္းမသိ ညာမွန္းမသိတာေတြကုိ လုိက္ယူလုိက္တု ေနၾကေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လဲြေနကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ပုိဆုိးတာက ေတာေနလူတန္းစား အမ်ားစုျဖစ္တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေတာကလူေတြ ၾကည့္ေနၾကတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ဒရာမာေတြရဲ႕ လႊမ္းမုိးသက္ေရာက္မႈေတြက ပုိဆုိးေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားက စိမ့္ဝင္လာတဲ့ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ ဓေလ့စ႐ုိက္ေတြ၊ ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္ကုိ အေျခခံကာ အယူအဆ သြတ္သြင္းၾကတဲ့ ဝါဒျဖန္႔မႈေတြကုိ ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ အႏုပညာရွင္ အခ်ိဳ႕ကလည္း ႏုိင္ငံျခားက နာမည္ႀကီးမင္းသား မင္းသမီးေတြေနာက္ အတုလုိက္ၿပီး လုပ္ျပၾကရာက ျမန္မာ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကား အၾကည့္မ်ားၾကတဲ့ ေတာက ညီငယ္ေမာင္မယ္မ်ားအတြက္ အတုယူၿပီး လုိက္လုပ္စရာေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲြကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္မင္းသားက ဆဲြထားလုိ႔၊ ဘယ္မင္းသမီး ဝတ္ထားလုိ႔ဆုိၿပီး ဘာမသိညာမသိ လုိက္လုပ္မိတာေတြဟာ သူမ်ားေယာင္လုိ႔ေယာင္ အမွန္ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္းမသိ ျဖစ္ကုန္တဲ့အျဖစ္ကုိ ေရာက္ကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ဘက္က ျပန္ၾကည့္ေတာ့လည္း ဒီလုိျဖစ္လာတာေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ သိသင့္သိထုိက္တာေတြကုိ မသိတာ၊ အမည္ခံ ဗုဒၶဘာသာေတြသာ မ်ားလာတာ၊ ဘာသာတရားအေပၚ စိတ္ဝင္စားမႈ နည္းလာတာ၊ ဆရာဒကာ ကြာဟမႈေတြမ်ားလာတာ၊ ဘာသာတရားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လက္ဆင့္ကမ္း အေမြးေပးတာေတြ နည္းလာတာ စတာေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူမ်ားဘာသာေတြရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္ရင္ ဒီေန႔ေခတ္ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ ဘာသာေရး အေမြးေပးမႈေတြဟာ စနစ္မက်သလုိ ျဖစ္ေနတာကုိ ေတြ႕ေၾကာင့္လည္း ပါပါတယ္။

ဟုိး အရင္တုန္းကေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ပညာေရးကုိ ဦးစားေပးတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထြက္ေတြမ်ားၿပီး ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေျခခံ အေၾကာင္းအရာ သိသင့္သိထုိက္တာေတြကုိ သိၾကတဲ့ သူေတြျဖစ္ၾကတဲ့အတြက္ အဲဒီေခတ္က ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြဟာ ဘာသာေရး အေျခခံ အားေကာင္းၾကေပမယ့္ ဒီေန႔ေခတ္မွာေတာ့ လူငယ္ေတြဟာ ဘာသာတရားလုိက္စားဖုိ႔ ေနေနသာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတာင္ မသြားလုိၾကေတာ့ဘဲ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြနဲ႔ကုိ အလွမ္းေဝးလာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြနဲ႔ အလွမ္းေဝးေလ ဘာသာေရး အေျခခံေတြ အားနည္းေလ၊ ဘာသာေရး အသိတရားေတြနည္းေလ တျခားအယူဝါဒေတြကုိ အလြယ္တကူ လက္ခံယုံၾကည္မႈေတြ မ်ားေလ ျဖစ္လာကုန္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခါတေလက်ေတာ့လည္း ဘာရယ္မဟုတ္ လုိက္လုပ္မိတတ္တဲ့ သေဘာရွိေပမယ့္ ဒီလုိလုပ္မိတာကုိက မသိလုိ႔ လုပ္ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သိရင္လုပ္မိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သိေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ကုိယ့္ဘာသာအေၾကာင္း၊ ကုိယ့္ယဥ္ေက်းမႈအေၾကာင္း၊ ကုိယ့္ဓေလ့ ထုံးစံမ်ား အေၾကာင္း စသျဖင့္ သိဖုိ႔လုိသလုိ သူမ်ားဘာသာ၊ သူမ်ားယဥ္ေက်းမႈ၊ သူမ်ား ဓေလ့ထုံးစံ ေလးေတြလည္း သိၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ သိမွလည္း ေရွာင္ႏုိင္ေဆာင္ႏုိင္ က်င့္ႏုိင္ႀကံႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ကား ဒါေတြကုိသိဖုိ႔ ဘယ္သူ႔မွာ တာဝန္ရွိတယ္၊ ဘယ္ဝါ့မွာတာဝန္ ရွိတယ္လုိ႔ ေျပာေနမယ့္အစား ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ လက္ေတြ႕က်င့္ႀကံ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္မႈကလည္း အဓိက အခန္းက႑က ပါဝင္ပါတယ္။ လက္သည္ခ်ည္းပဲ အားကုိးလုိ႔မရဘဲ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း ညႇစ္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အဲဒီလုိသာ သူမ်ားအားနဲ႔ ကုိယ့္အား ေပါင္းစပ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ အစစအရာရာ ေကာင္းျမတ္လာႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီေနရာမွာ ေျပာခ်င္တာက သဒၶါပညာဝိရိယ အားေတြ ယုတ္ေလ်ာ့လာတဲ့ အခုလုိ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ မသိလုိ႔ လုပ္မိၾကတဲ့ အလုပ္ေတြကလည္း ၾကာေလမ်ားေလ ျဖစ္လာႏုိင္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က ဘာမွ သိမထားဘူးဆုိရင္ သူမ်ားလုပ္လုိ႔ လုိက္လုပ္တာ၊ သူမ်ားေျပာလုိ႔ လုိက္ေျပာတာေတြ ျဖစ္လာတတ္ၿပီး အသိမွား အျမင္မွား အလုပ္မွားေတြေၾကာင့္ အေသးအဖဲြေလးကစၿပီး မလုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္ေတြအထိ လုပ္လာမိတတ္တယ္ဆုိတာ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ၾကရင္း သူမ်ားေယာင္လုိ႔ေယာင္ အေမာင္ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္းမသိ မျဖစ္ရေလေအာင္ လက္သည္လည္းအားကုိး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း ညႇစ္ၾကပါလုိ႔ ေစတနာစကားနဲ႔ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္... (၁၆)

သက္သတ္လြတ္နဲ႔ ရသတဏွာ...
တစ္ေလာက မဟာယာန ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းကုိေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒကာမႀကီးေရာက္တဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ ဆြမ္းစားခ်ိန္တုိးေနတဲ့အတြက္ ဆြမ္းဝုိင္းနားမွာပဲ ခဏေစာင့္ေနဖုိ႔ ေျပာရင္း ဆြမ္းစားေနခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကုိ အနားမွာထုိင္ေနတဲ့ ဒကာမႀကီးက ဆြမ္းဝုိင္းေပၚမွာရွိတဲ့ အသားဟင္းခြက္ေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး “အရွင္ဘုရားတုိ႔က ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီေလာက္အသားဟင္းေတြ စားရတာလဲ…၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဘုန္းႀကီးေတြဆုိ အသားဟင္းမစားဘဲ အၿမဲတမ္း သက္သတ္လြတ္ပဲ စားတယ္၊ ေန႔တုိင္း သက္သတ္လြတ္စားေတာ့ ကုသုိလ္လည္းပုိရ၊ သတၱ၀ါေတြ အေပၚမွာထားတဲ့ ေမတၱာဓာတ္လည္း ပုိအားေကာင္းတာေပါ့ ဘုရား၊ အရွင္ဘုရားတုိ႔လည္း သက္သတ္လြတ္စားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပါ့ဘုရား”လုိ႔ သူေျပာခ်င္ရာကုိ ေျပာလည္းေျပာ ေလွ်ာက္လည္းေလွ်ာက္ေနျပန္ပါတယ္။

တစ္ခါတုန္းကေတာ့ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္က သူ႔အမ်ိဳးသား အၿမဲသက္သတ္လြတ္ စားေနတဲ့အတြက္ သူစားဖုိ႔ ခ်က္ျပဳတ္ေပးရတာလည္း တစ္ဒုကၡျဖစ္ေနတဲ့အေၾကာင္း ေျပာလာျပန္ပါတယ္။ သူ႔ဒကာႀကီး သက္သတ္လြတ္ စားဖုိ႔အတြက္ အသားတုေတြ လုိက္ၿပီးရွာဝယ္ရတာလည္း အေတာ္မလြယ္တဲ့ ကိစၥျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၾကာေတာ့ သူသက္သတ္လြတ္စားတာကေန ျမန္ျမန္ထြက္ပါေစလုိ႔ေတာင္ ဆုေတာင္းမိတဲ့အေၾကာင္း စသျဖင့္ သူ႔ဒုကၡကုိ ေျပာျပဖူးပါတယ္။

ဒီလုိအသံေတြ ၾကားရေတာ့ ဘုန္းဘုန္းစိတ္ထဲမွာ သက္သတ္လြတ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေျပာစရာေလးေတြ အေၾကာင္း အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိျပန္ပါတယ္။ သက္သတ္လြတ္ စားတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ အမွန္နဲ႔ လက္ေတြ႕ျဖစ္ေနတဲ့ အျဖစ္ေလးေတြ၊ ကုသုိလ္ရခ်င္လုိ႔ သက္သတ္လြတ္စားကာမွ ကုသုိလ္မရဘဲ အျပစ္ျဖစ္စရာေလးေတြ ျဖစ္ေနတာက သက္သတ္လြတ္စားသူေတြနဲ႔ သက္သတ္လြတ္အတြက္ ဖန္တီးေပးရသူေတြၾကားမွာ လဲြမ်ားလဲြေနၾကသလားလုိ႔ စဥ္းစားေနမိျပန္ပါတယ္။ ကုသုိလ္ရေအာင္၊ ေမတၱာဓာတ္အားေကာင္းေအာင္၊ ရသတဏွာနည္းေအာင္ သက္သတ္လြတ္စားကာမွ ကုသုိလ္လည္းမရ၊ ေမတၱာဓာတ္လည္း မပြားဘဲ အလုပ္ပုိၿပီး ရသတဏွာသာ တုိးေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ လဲြေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စားတာက သက္သတ္လြတ္ျဖစ္ေနၿပီး ပြားေနတာက ကိေလသာေတြ ဆုိရင္ေတာ့ နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ သက္သတ္လြတ္စားတာ မေကာင္းဘူး မဟုတ္ပါဘူး။ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အေကာင္းေတြ အျဖစ္မ်ား၊ အက်ိဳးေတြ အျဖစ္မ်ားဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။ သတၱဝါေတြအေပၚမွာ ေမတၱာထားႏုိင္ေအာင္၊ အစားအေသာက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အလုပ္မရႈတ္ေအာင္၊ အရသာအေပၚမွာ စဲြလန္းတပ္မက္တတ္တဲ့ ရသတဏွာေတြ ေလ်ာ့နည္းေအာင္ စားလည္းစား က်င့္လည္းက်င့္မယ့္ ဆုိရင္ေတာ့ သက္သတ္လြတ္စားတာ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီလုိေလးေတြသာ ျဖစ္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ တကမၻာလုံး သက္သတ္လြတ္ေတာင္ စားသင့္ၾကပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္က ေကာင္းေနတာကုိး။

ဒါေပမယ့္ ခုဟာက သက္သတ္လြတ္စားရင္း အက်င့္ပါးလာတဲ့ သူတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္က တစ္ျခားစီ ျဖစ္ေနသလုိ ျဖစ္လာေနပါတယ္။ ရသတဏွာ မပါးဘဲ သက္သတ္လြတ္ အစားအစာကုိ အသားအရသာအတုိင္း အေကာင္းဆုံး ျပင္ဆင္ၿပီး စားေနၾကတာကေတာ့ အလုပ္လည္းမ်ား တဏွာလည္း ပြားေနၾကသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အစားအစာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အလုပ္မမ်ားေအာင္ စားကာမွ ဘယ္လုိဟာမ်ိဳးမွ စားမယ္၊ ဘာပါမွစားမယ္၊ ဘာမပါလုိ႔ အလုိမက် ျဖစ္ေနၾကတယ္ ဆုိတာကေတာ့ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။

အမွန္ေတာ့ ဘုရားအလုိရွိတာက သက္သတ္လြတ္စားျခင္း မစားျခင္းကုိ အလုိရွိေတာ္မူတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာပဲစားစား ရသတဏွာ မပြားဖုိ႔၊ အစားအေသာက္ အေပၚမွာ တပ္မက္တြယ္တာမႈ မမ်ားဖုိ႔ကုိသာ ဗုဒၶျမတ္စြာ အလုိရွိေတာ္မူတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာ ကုိယ္ေတာ္တုိင္လည္း ဒီလုိသက္သတ္လြတ္ စားဖုိ႔ကုိ သီးသန္႔ခြင့္ျပဳေတာ္မူျခင္း၊ သက္သတ္လြတ္စားဖုိ႔ တုိက္တြန္းေတာ္မူျခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး။ အရွင္ေဒဝဒတ္က ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား သက္သတ္လြတ္စားဖုိ႔ ပညတ္ေပးပါလုိ႔ ေတာင္းဆုိတာေတာင္မွ ဘုရားရွင္က ခြင့္ျပဳေတာ္ မမူခဲ့ပါဘူး။ ဆြမ္းခံသြားကာ ရသမွ် အစာအဟာရ အေပၚမွာ ရသတဏွာ မျဖစ္ေအာင္စားဖုိ႔ပဲ တုိက္တြန္းေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ သက္သတ္လြတ္စားျခင္းေၾကာင့္ ရသတဏွာပါးၿပီး ကိေလသာ နည္းသြားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘုရားရွင္က သာဓုေခၚမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သက္သတ္လုိ႔ေတာ့ စားပါတယ္ ကိေလသာမပါးဘဲ ပုိမ်ားလာၿပီး ရသတဏွာကလည္း ပုိပြားလာတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ အလုိရွိေတာ္မူမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သက္သတ္လြတ္စားတဲ့ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ေမတၱာက႐ုဏာ တရားအားေကာင္းဖုိ႔နဲ႔ အစားအေသာက္အေပၚမွာ ရသတဏွာ မပြားဖုိ႔ စားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ သက္သတ္လြတ္စားရင္း ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ လြဲေအာင္မလုပ္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ အစားစားတယ္ဆုိတာ အလုပ္လုပ္ႏုိင္ေအာင္ စားတာျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔စားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စားဖုိ႔လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အစာအဟာရကုိ အမွီျပဳၿပီး မာန္မာနတက္ဖုိ႔၊ လွဖုိ႔ပဖုိ႔ စားေနၾကတာ မဟုတ္ဘဲ ခႏၶာကုိယ္ က်န္းမာေရး မွ်တေအာင္၊ ႐ုပ္တရားရဲ႕ ေဖာက္ျပန္မႈကုိ တစ္ဖက္တစ္လမ္းက အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေအာင္၊ အဟာရသပၸါယ မွ်တေအာင္ စားေသာက္ၾကတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီသေဘာနဲ႔ ညီေအာင္ေတာ့ စားသင့္ၾကပါတယ္။ အဲလုိမွမဟုတ္ဘဲ ဘာျဖစ္ခ်င္လုိ႔၊ ဘာလုိခ်င္လုိ႔ စတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ အဓိ႒ာန္ ဝင္သလုိလုိ၊ သတၱ၀ါေတြ အေပၚမွာ ေမတၱာထားသလုိလုိနဲ႔ သက္သတ္လြတ္ကုိပဲ အသားထက္ေကာင္းေအာင္ ျပင္ဆင္ စားေသာက္မႈမ်ိဳး ဆုိရင္ေတာ့ ရသတဏွာပြားၿပီး အကုသုိလ္ေတာင္ တုိးႏုိင္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒါမ်ိဳးလည္း မျဖစ္သင့္ပါဘူး။

တစ္ခ်ိဳ႕က ဘာအဓိ႒ာန္ဝင္တယ္၊ ညာအဓိ႒ာန္ဝင္တယ္ဆုိၿပီး အဓိ႒ာန္ဝင္ေနတဲ့ ကာလမွာ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့ အရာေတြ အထေျမာက္ေအာင္ျမင္ေအာင္ သက္သတ္လြတ္ပါ စားၾကဖုိ႔ ေျပာဆုိညႊန္ျပေနတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေတြကုိ ေသခ်ာၾကည့္ရင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိက ရွင္းေနပါတယ္။ ဘာလုိခ်င္လုိ႔၊ ဘာရခ်င္လုိ႔၊ ဘာေတြေအာင္ျမင္ခ်င္လုိ႔ စတာေတြက ဦးစီးေနတာ ျဖစ္ေနေတာ့ သက္သတ္လြတ္စားတာဟာ ေမတၱာဓာတ္မ်ားဖုိ႔၊ ရသတဏွာပြားဖုိ႔ေၾကာင့္ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါလုိခ်င္လုိ႔ ဒီလုိစားတာ၊ ဒီလုိက်င့္တာဟာ ဘာသာေရးကုိ ခုတုံးလုပ္ေနတာနဲ႔ အတူတူပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ မျဖစ္သင့္တဲ့ အလဲြတစ္ခုပါ။

ျဖစ္သင့္တာက သက္သတ္လြတ္စားတာ၊ မစားတာထက္ အစားအေသာက္အေပၚမွာ ရသတဏွာ မပြားဖုိ႔၊ အစားအေသာက္အတြက္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ သတၱ၀ါေတြကုိ သတ္တာျဖတ္တာ မလုပ္ဖုိ႔၊ သက္သတ္လြတ္ စားတာကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး အလုပ္မမ်ားဖုိ႔နဲ႔ ဘာျဖစ္ခ်င္လုိ႔ ဘာရခ်င္လုိ႔ ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အဓိ႒ာန္ေတြနဲ႔ ေမတၱာေစတနာ မပါတဲ့ သက္သတ္လြတ္ စားတာမ်ိဳး မျဖစ္ဖုိ႔ စသျဖင့္ သတိျပဳဆင္ျခင္ကာ အေရးႀကီးတဲ့ ကိေလသာပါးေရး၊ တဏွာနည္းေရးမ်ိဳးပဲ ျဖစ္သင့္ၾကပါတယ္။ စိတ္အစဥ္ေတြမွာ ကိေလသာပါးၿပီး ကုသုိလ္တရားေတြ တုိးေနမယ္ဆုိရင္ သက္သတ္လြတ္စားမႈ မစားမႈဟာ အေရးမႀကီးေတာ့ပါဘူး။ ကုိယ့္စိတ္မွာ ကုသုိလ္တရားေတြ မ်ားေနမယ္ဆုိရင္ သက္သတ္လြတ္မစားလည္း ကိေလသာကေတာ့ ပါးေနမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ေခတ္ သက္သတ္လြတ္ စားၾကတဲ့ သူအခ်ိဳ႕ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြဟာ ဗုဒၶအလုိေတာ္နဲ႔ လဲြေနတာေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ဗုဒၶအလုိ ရွိေတာ္မူတဲ့ သတၱ၀ါေတြ အေပၚမွာ ေမတၱာက႐ုဏာတရား အားေကာင္းေရး၊ အစားအစာအေပၚမွာ ရသတဏွာ နည္းပါးေရး၊ အစားအေသာက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အလုပ္မ႐ႈပ္ေရး၊ အစားအစာအေပၚ အမွီျပဳၿပီး မာန္မာန မတက္ေရးမ်ားကုိ ဦးတည္လုိက္နာ က်င့္သုံးကာျဖင့္ ကုသုိလ္လည္းရ တဏွာလည္းခ်ႏုိင္မယ့္ အစားအစာ စားမႈမ်ိဳးကုိသာ ႀကိဳးစားလုိက္နာ ေလ့က်င့္သင့္ပါေၾကာင္း သက္သတ္လြတ္နဲ႔ ရသတဏွာအေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း မီးေမာင္းထုိးျပရင္း လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ အသိေပး တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

ႏွစ္ဆယ္၊ ရွစ္ဆယ္ သီအုိရီ (20%, 80% theory)

ဘုန္းဘုန္း ျမန္မာျပည္မွာ ေရာက္ေနတဲ့အခုိက္ ျမန္မာျပည္ကုိလာၿပီး တရားလည္းအားထုတ္၊ တရားလည္းနာ၊ ခရီးလည္းထြက္ဖုိ႔ ေရာက္လာၾကတဲ့ ကုိရီးယားအဖဲြ႕ေတြနဲ႔အတူ ဘုန္းဘုန္းလည္း ျမန္မာျပည္အထက္ပုိင္း ခရီးကုိ လုိက္ပါသြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအဖဲြ႕ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ ထင္ရွားတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြကုိ ဖူးေျမာ္ပူေဇာ္ရင္း ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ေဟာၾကားခ်ီးျမွင့္တဲ့ တရားေတာ္ကုိ နာလုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေရာက္တဲ့ေနရာတုိင္းမွာေတာ့ အဲဒီရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီအဖဲြ႕ေတြနဲ႔အတူ လုိက္ပါသြားရင္ နားၾကားခဲ့ရတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ တရားေတြကလည္း အလြန္မွတ္သားစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ဒီလုိ မွတ္သားစရာ အႏွစ္သာရေတြထဲက မင္းကြန္းေတာင္႐ုိးမွာရွိတဲ့ တိပိဋက မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ အေမြကုိဆက္ခံရင္း သာသနာျပဳ လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ လက္ရွိတိပိဋက ဆရာေတာ္ အရွင္ဂႏၶမာလာလကၤာရ ေဟာၾကားခ်ီးျမွင့္ ေပးေတာ္မူတဲ့ တရားတစ္ပုဒ္ကလည္း အလြန္မွတ္သားဖြယ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဆရာေတာ္နဲ႔ေတြ႕တုန္း ကုိရီးယား ဒကာတစ္ေယာက္က သူတုိ႔ႏုိင္ငံမွာ ဘာေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ လူအခ်ိဳ႕ဟာ အလြယ္တကူ ဘဝကုိ အ႐ႈံးေပးကာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသေလ့ရွိေၾကာင္း၊ အဲဒီလုိ သတ္ေသေလ့ရွိတဲ့ သူေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဆရာေတာ့္အေနနဲ႔ ဘယ္လုိျမင္ၿပီး ဘယ္လုိတရားမ်ိဳး ခ်ီးျမွင့္ခ်င္ပါလဲဘုရားလုိ႔ ေမးေလွ်ာက္တဲ့အတြက္ ဆရာေတာ္က သူ႔အေမးကုိ အေျခခံကာ လူေတြရဲ႕ ေလာကဓံကုိ မခံႏုိင္မႈမ်ား၊ အတၱမာနပါတဲ့ အျမင္အေတြးမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္မႈမ်ားအေၾကာင္း တရားစကား မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာေတာ္က သူ႔အေတြ႕အႀကဳံကုိ အေျခခံၿပီး ႏွစ္ဆယ္၊ ရွစ္ဆယ္ သီအုိရီေလး အေၾကာင္းကုိပါ ထည့္သြင္းမိန္႔ၾကားခဲ့ပါတယ္။

ဆရာေတာ္က “ေလာကမွာရွိတဲ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေကာင္းတာနဲ႔ မေကာင္းတာ ႏွစ္မ်ိဳးထဲက တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေတြ႕ႀကဳံလာတဲ့အခါ ေကာင္းတာေတြနဲ႔ ေတြ႕ႀကဳံခံစားရရင္ ရွစ္ဆယ္ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ ရရွိခံစားေနရတဲ့ အေပၚမွာ အလုိမက်ႏုိင္ဘဲ ႏွစ္ဆယ္ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ပဲ ခံစားရတယ္လုိ႔ ထင္ေနတတ္ၿပီး မေကာင္းတဲ့အရာ ႏွစ္ဆယ္ရာခုိင္းႏႈန္းေလာက္ ေတြ႕ႀကဳံခံစားရရင္ေတာ့ ရွစ္ဆယ္ရာခုိင္းႏႈန္းေလာက္ ခံစားေနရတယ္လုိ႔ ထင္ေနတတ္ေၾကာင္း၊ ေကာင္းတဲ့ခံစားခ်က္ဆုိရင္ အမ်ားႀကီးကုိ အနည္းေလးလုိ႔ ထင္ေနတတ္ၿပီး မေကာင္းတဲ့ ခံစားခ်က္ဆုိရင္ေတာ့ နည္းနည္းေလးကုိလည္း အမ်ားႀကီးလုိ႔ ထင္ေနတတ္ေၾကာင္း၊ သူမ်ားခံစားတဲ့ ေကာင္းတဲ့ခံစားခ်က္မ်ိဳးနဲ႔ ကုိယ္ခံစားရတဲ့ ေကာင္းတဲ့ခံစားခ်က္မ်ိဳး အတူတူျဖစ္ေပမယ့္ ကုိယ့္ခံစားခ်က္က်ေတာ့ နည္းတယ္လုိ႔ထင္ေနတတ္ၿပီး သူမ်ားနဲ႔ကုိယ္နဲ႔ အတူတူပဲ ခံစားရတဲ့ မေကာင္းတဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳးက်ေတာ့ ကုိယ္ခံစားရတဲ့ မေကာင္းတဲ့ ခံစားမႈက ပုိၿပီးႀကီးတယ္လုိ႔ ထင္ေနတတ္ေၾကာင္း၊ ကုိယ့္က်ေတာ့ အႀကီးကုိ အေသးထင္၊ အေသးကုိ အႀကီးလုိ႔ ထင္ျမင္ေလ့ရွိတတ္ေၾကာင္း၊ တကယ္ေတာ့ ဒီလုိခံစားမႈမ်ိဳးဆုိတာ ပုဂၢဳိလ္သတၱဝါတုိင္းအတြက္ အားလုံးအတူတူပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း အတၱစဲြ၊ မာနစဲြ၊ တဏွာစဲြေတြေၾကာင့္သာ ေျပာင္းျပန္ျမင္ေနၾကတာ ျဖစ္ေၾကာင္း…” စသျဖင့္ ႏွစ္ဆယ္ရွစ္ဆယ္ သီအုိရီေလးကုိ အေျခခံၿပီး ေျပာသင့္ေျပာထုိက္တဲ့ တရားစကားကုိ မိန္႔ၾကားေပးေတာ္ မူခဲ့ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ အမိန္႔ရွိေတာ္မူလုိက္မွပဲ တစ္ခါတရံ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း အဲဒီလုိ အျမင္မ်ိဳး ရွိေနတယ္ဆုိတာ သတိထားမိခဲ့ပါတယ္။ တဒဂၤအခုိက္အတန္႔ ေကာင္းတယ္လုိ႔ ထင္ေနရတဲ့ အရာေလးေတြ ရရွိခံစားရတဲ့အခါ ရရွိလာတဲ့ အတုိင္းအတာ အေပၚမွာ မေရာင့္ရဲႏုိင္ဘဲ ပုိပုိၿပီး ရယူခံစားလုိမႈမ်ားက လႊမ္းမုိးလာတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ဒီလုိ ပုိပုိၿပီး လုိခ်င္ရခ်င္ ခံစားခ်င္တာေတြေၾကာင့္ပဲ ရရွိလာတဲ့ အေနအထားအေပၚမွာ နည္းတယ္လုိ႔ ထင္ေနတတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့အရာေလးေတြဆုိရင္ အမ်ားႀကီးရေနေပမယ့္ သူမ်ားေလာက္မရဘူး၊ သူမ်ားေလာက္ မျပည့္စုံဘူးစသည္ျဖင့္ ထင္ေနတတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေကာင္းတဲ့ အရာေတြ၊ မေကာင္းတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြမွာက်ေတာ့ သူမ်ားလည္း ကုိယ့္ေလာက္ပဲ၊ ကုိယ္လည္းသူတုိ႔ေလာက္ပဲ ေတြ႕ႀကဳံခံစားရေပမယ့္ ကုိယ္ခံစားရတဲ့ ခံစားခ်က္က်ေတာ့ အရမ္းကုိျပင္းတယ္လုိ႔ ထင္ေနတတ္ၾကတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။

ဆုိၾကပါစုိ႔။ သူမ်ားလည္း ႏွလုံးေရာဂါ၊ ဆီးခ်ိဳေသြးတုိး ေရာဂါျဖစ္တာပါပဲ။ ကုိယ္လည္း အဲဒီလုိေရာဂါမ်ိဳး ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္ျဖစ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဘယ္လုိမွကုိ မခံစားႏုိင္ေလာက္ေအာင္၊ သူမ်ားထက္ကုိ အဆရာေထာင္မက ျပင္းထန္တယ္လုိ႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္ကုိ စိတ္ကထင္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူမ်ားလည္း ဒီေရာဂါ ဒီေဆးပဲ ေသာက္ရတာပဲ၊ ကုိယ္လည္း ဒီအတုိင္းပဲ ေသာက္ရတာပါပဲ။ ကုိယ့္က်ေတာ့မွ ေဆးကပိုခါးေနသလုိ၊ ပုိမ်ားေနသလုိ၊ ပုိေစ်းႀကီးေနသလုိ ထင္ေနတတ္ၾကျပန္ပါတယ္။ ဒါဘာလဲဆုိေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ခံစားျဖစ္ေပၚလာတဲ့အခါ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ျဖစ္ေတာ့ ဘာမွမသိသလုိ၊ ဘာမွမခံစားရသလုိ ရွိေနခဲ့ၾကေပမယ့္ ကုိယ့္ျဖစ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ငါ့က်မွလာၿပီး ေရြးျဖစ္တယ္လုိ႔ ထင္ကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ သူ႔က်ေတာ့ျဖစ္တယ္၊ ငါ့က်ေတာ့ ျဖစ္တယ္ဆုိတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ႐ုပ္တရားကုိ ပုိင္ဆုိင္ ထားေနၾကလု႔ိသာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူလည္းဒီ႐ုပ္ခႏၶာရွိလုိ႔ ခံစားမႈ ျဖစ္လာရတာ ျဖစ္သလုိ ကုိယ္လည္းပဲ ဒီ႐ုပ္ခႏၶာကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားလုိ႔ ဒီလုိခံစားၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ႐ုပ္ရွိၾကလုိ႔ ျဖစ္ၾကရတဲ့ အေပၚမွာ ပုထုဇဥ္ သဘာဝ ငါစဲြအတၱစဲြေလးေတြက ရွိေနၾကေတာ့ ေကာင္းတဲ့သေဘာေလးေတြဆုိ ကုိယ္ပဲရယူပုိင္ဆုိင္လုိ၊ ခံစားလုိေနၾကၿပီး မေကာင္းတဲ့ သေဘာေတြဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ္မခံစားရ၊ ကုိယ္မျဖစ္ရရင္ ပုိေကာင္းေနတဲ့ သေဘာေတြ ရွိေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရာရာ ကုိယ့္အလုိအတုိင္း မျဖစ္ဘဲ သူ႔အလုိအတုိင္း ျဖစ္တတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ ကုိယ္ေတာင့္တသလုိ မျဖစ္တဲ့အခါ ကုိယ့္ျဖစ္တဲ့အခါက်ေတာ့ အတူတူခ်င္းကုိပဲ ကုိယ္ကပုိျဖစ္တယ္၊ ကုိယ္က ပုိခံစားရတယ္လုိ႔ ထင္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အလားတူ ေကာင္းတဲ့ခံစားမႈေလးေတြမွာလည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ။ ေကာင္းတာေတြဆုိေတာ့ ကုိယ္ပဲ ခံစားခ်င္၊ ရယူခ်င္ေနတဲ့အတြက္ ရတဲ့ေဝပုံခ်င္းအတူတူ ကုိယ္ရတဲ့အေပၚမွာ နည္းတယ္၊ မေကာင္းဘူးဆုိတဲ့ စိတ္အေတြးနဲ႔ ပုိပုိၿပီး ရခ်င္ေနၾကေတာ့ အမ်ားႀကီးရခဲ့တာကုိပဲ အနည္းေလးရတယ္လုိ႔ ထင္ေနတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းတာေတြ၊ လုိခ်င္တာေတြဆုိတာကလည္း အလုိျပည့္တယ္ဆုိတာ မရွိတဲ့အတြက္ ရၿပီးရင္း ရခ်င္၊ လုိၿပီးရင္း လုိခ်င္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း တစ္ခ်ိဳ႕ သိန္းေထာင္နဲ႔ သန္းနဲ႔ခ်ီေအာင္ ခ်မ္းသာေနတဲ့သူေတြကုိ ေမးၾကည့္ ထပ္ယူဦးမွာလားဆုိရင္ ယူဦးမယ္ဆုိတာေတြပဲ ျဖစ္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ခ်မ္းသာလုိ႔၊ ဘေလာက္အက်ိဳးခံစားရလုိ႔ ေနာက္ထပ္ မလုိေတာ့ဘူး၊ နားသြားၿပီဆုိတာ မရွိပါဘူး။ ရၿပီးရင္းရခ်င္၊ လုိၿပီးရင္း လုိခ်င္ ျဖစ္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုိ အေတာမသတ္ႏုိင္တဲ့ ေလာဘသေဘာက ရွိေနတဲ့အတြက္ ျမတ္ဗုဒၶက ေရာင့္ရဲႏုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေရာင့္ရဲတယ္ဆုိတာ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ရွိတာေလးကုိ ထုိင္စားေနဖုိ႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ရွိတဲ့ အေနအထားေလး အေပၚမွာ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္ေအာင္ ေနထုိင္ၾကည့္ဖုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ျဖစ္တယ္၊ ဘယ္လုိခ်မ္းသာတယ္၊ ဘယ္လုိ သုံးႏုိင္တယ္ စသျဖင့္ သူမ်ားသုံးႏုိင္၊ ျဖဳန္းႏုိင္၊ စားႏုိင္ေသာက္ႏုိင္တဲ့ အေပၚေတြမွာ အားမလုိအားမရ၊ ႀကိတ္မႏုိင္ခဲမရ မျဖစ္ၾကဘဲ ကုိယ့္ရွိတဲ့အေပၚမွာပဲ ရွိသမွ်၊ ရသမွ်နဲ႔ ေက်နပ္ႏုိင္ေအာင္ ကုိယ့္ရဲ႕ေလာဘကုိ အကန္႔ေလးလုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

မွန္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶ မိန္႔ေတာ္မူသလုိပဲ ေလာဘကုိ အကန္႔ေလးထားႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ခုနေျပာခဲ့တဲ့ ကုိယ့္က်ေတာ့နည္းတယ္၊ သူ႔က်ေတာ့ မ်ားတယ္ဆုိတဲ့ အျမင္ခံစားခ်က္မ်ိဳး နည္းလာႏုိင္ပါတယ္။ ကုိယ္ရရွိခံစားရတဲ့ အတုိင္းအတာေလး အေပၚမွာပဲ အလုိက္သင့္ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္ေအာင္ ေနထုိင္လာႏုိင္ပါတယ္။ ဒီထက္ပုိၿပီး အျမင္ေတြမွန္ခ်င္တယ္၊ အမွန္အတုိင္း အရွိအတုိင္း လက္ခံခ်င္တယ္ ဆုိရင္ေတာ့ အမွန္အတုိင္းျမင္ေစႏုိင္တဲ့ ဉာဏ္မ်က္စိရေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ပဲ ရွိပါတယ္။ အရွိကုိအရွိအတုိင္း၊ အမွန္ကုိ အမွန္အတုိင္း၊ မၿမဲတာကုိ မၿမဲတဲ့အတုိင္း၊ ၿမဲတာကုိ ၿမဲတဲ့အတုိင္း၊ အျဖစ္ကုိ အျဖစ္အတုိင္း၊ အပ်က္ကုိ အပ်က္အတုိင္း ျမင္ႏုိင္ဖုိ႔ကေတာ့ သတိပ႒ာန္ အလုပ္အားထုတ္ၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဝိပႆနာ သတိပ႒ာန္ အလုပ္ကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ထားၾကတဲ့ သူေတြကေတာ့ ယထာဘူတံ ပဇာနာတိ - အရွိကုိ အရွိအတုိင္းသိလုိ႔ ဆုိတဲ့အတုိင္း ျဖစ္စဲျဖစ္ခုိက္ကုိ အရွိအတုိင္းပဲ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ သူမ်ားတယ္၊ ကုိယ္နည္းတယ္၊ ကုိယ့္က်ေတာ့ ပုိႀကီးတယ္၊ သူ႔က်ေတာ့ ပုိေသးတယ္ဆုိတဲ့ အျမင္အေတြးမ်ိဳး ဝင္လာၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလုိဆုိရင္ေတာ့ ႏွစ္ဆယ္ရွိရင္ ႏွစ္ဆယ္ပဲ ျမင္ၾကမွာျဖစ္ၿပီး ဆစ္ဆယ္ရွိရင္လည္း ရွစ္ဆယ္ပဲ ျမင္လာၾကေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက လူအေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ စိတ္အစဥ္ဟာ ေကာင္းတာေတြက်ေတာ့ အမ်ားကုိ အနည္းလုိ႔ ျမင္ေနထင္ေနတတ္ၿပီး မေကာင္းတာေတြက်ေတာ့ အနည္းကုိ အမ်ားလုိ႔ ထင္ေနတတ္ေၾကာင္းနဲ႔ ဒီလုိ ထင္ေနတတ္ျခင္းဟာ ပုဂၢိဳလ္သတၱဝါ အသီးသီးမွာ ရွိေနၾကတဲ့ ငါစဲြေလးမ်ားနဲ႔ အယူလဲြေလးမ်ားေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိ အျမင္လဲြေလးေတြ မျဖစ္ရေအာင္ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာရွိတဲ့ ေလာဘကုိ အကန္႔ေလးနဲ႔ထားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း အေသးအႀကီး၊ အနည္းအမ်ားကုိ အရွိအတုိင္း ျမင္ေစဖုိ႔ ဝိပႆနာ တရားအလုပ္ကုိသာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖုိ႔ လုိေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ အထူးသတိျပဳရမွာက ႐ုပ္တရားပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့ သူေတြမွာ အေကာင္းအဆုိးဆုိတာ ဒြန္တဲြေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ခႏၶာကုိယ္ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ ရရွိလာတဲ့ ခံစားခ်က္ဆုိတာလည္း အေကာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အဆုိးပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူမွ အနည္းအမ်ား၊ အေသးအႀကီးဆုိတာ မထားဘဲ အတူတူပဲ ျဖစ္ေစတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သတၱဝါတုိင္း ရရွိလာခဲ့ၾကတဲ့ ခႏၶာကုိယ္နဲ႔ စိတ္မွာပဲ သုခဒုကၡဆုိတာ ရွိေနတာျဖစ္တဲ့အတြက္ သုခပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဒုကၡပဲျဖစ္ျဖစ္ အရွိအတုိင္း ျမင္သိၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ တိပိဋကဆရာေတာ္ အမိန္႔ရွိေတာ္မူတဲ့ ႏွစ္ဆယ္ရွစ္ဆယ္ သီအုိရီလုိပဲ သတၱဝါ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေကာင္းတာဆုိရင္ ကုိယ့္က်ေတာ့နည္းတယ္၊ သူ႔က်ေတာ့ မ်ားတယ္လုိ႔ ထင္ျမင္ေနတတ္ၿပီး၊ ဆုိးတာဆုိရင္ ကုိယ့္က်ေတာ့ႀကီးတယ္၊ သူ႔က်ေတာ့ ေသးတယ္လုိ႔ ထင္ျမင္ေနတတ္ၾကတဲ့အျပင္ ဒီအထင္အျမင္မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ရတဲ့ ဒုကၡမ်ားဟာလည္း ပုိပုိမ်ားလာေနတတ္တဲ့အတြက္ ဒီလုိထင္ျမင္ယူဆမႈမ်ိဳးကုိ အရွိအတုိင္း၊ အမွန္အတုိင္း ျမင္ေစႏုိင္ဖုိ႔ ကုိယ့္စိတ္ကုိ အကန္႔ေလးမ်ားနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ကာ သတိပ႒ာန္ အလုပ္ကုိသာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖုိ႔သာ ရွိပါေတာ့ေၾကာင္း တင္ျပရင္း ႏွစ္ဆယ္ရွစ္ဆယ္ သီအုိရီကုိ အေၾကာင္းျပဳလုိ႔ အသိတစ္ခုရေစဖုိ႔ ေကာင္းမႈတစ္ခု ျပဳလုိက္ရပါတယ္။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား