Showing posts with label ေတြးမိသမွ်. Show all posts
Showing posts with label ေတြးမိသမွ်. Show all posts

“ခံစားမႈကုိ ေဘးဖယ္၊ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာကုိ ေရြးခ်ယ္”


ညီငယ္တစ္ေယာက္ ဆုံးသြားသည္။ ကံကုန္၍ ဆုံးသြားျခင္း မဟုတ္။ သူ႔လုပ္ရပ္ မေကာင္း၍ ဆုံးသြားျခင္း ျဖစ္၏။ အရက္ကုိ အလြန္အကြၽံေသာက္ရာက အသည္းကြၽမ္းၿပီး ဘဝတစ္ခု ေျပာင္းသြားျခင္းျဖစ္၏။ သူဆုံးေတာ့ မယ္ေတာ္ႀကီနဲ႔ ခမည္းေတာ္ႀကီးက မိဘျဖစ္တဲ့အတြက္ သားဆုိးသမီးဆုိး ျဖစ္ေပမယ့္လည္း မခံစားႏုိင္တဲ့ သေဘာရွိ၏။   မိဘႏွစ္ပါးကုိ အားေပးစကား ေျပာရ၏။ သဘာဝက်က် ဓမၼျပရ၏။ မိဘမ်ားဘက္က တာဝန္ေက်ခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည့္အတြက္ ဒီအေပၚမွာ အမ်ားႀကီး မခံစားဖုိ႔ ေျပာရ၏။

တစ္ခါတရံ ဘဝမွာ အခ်ိဳ ႔ကိစၥမ်ားသည္ ခံစားေန႐ုံ၊ စြဲလန္းေန႐ုံနဲ႔ အေကာင္းဘက္ကုိ ဦးတည္မသြားႏုိင္ေပ။ မိဘႏွင့္ သားသမီးပင္ ျဖစ္လင့္ကစား စဲြလန္းမႈတရားသည္ အစဲြလြန္လ်င္ အစြန္းေရာက္သြားသည့္ သေဘာရွိ၏။ သြားခဲ့သူက  ထားခဲ့ေသာ္လည္း က်န္ခဲ့တဲ့သူက အမွန္ဘက္ကုိ မတည့္ႏုိင္ရင္ အစဲြကေန အလဲြျဖစ္သြားႏုိင္၏။ အခ်ိဳ ႔ ကိစၥမ်ားသည္ လုိအပ္ရင္ သေဗၺသတၱာ ကမၼႆကာ - သူ႔ကံနဲ႔ သူသာပဲေပါ့ ဟူသည့္ ခံယူခ်က္ျဖင့္ ဥေပကၡာျပဳႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစား႐၏။ 

တစ္စုံတေယာက္၊ တစ္စုံတခုနဲ႔ ပတ္သက္၍ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အက်ိဳးမဆက္လ်င္ အျပစ္လည္းမျဖစ္၊ အခ်စ္လည္းမျဖစ္ေစသည့္ အလယ္အလတ္ ဥေပကၡာစိတ္ျဖင့္ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားၾကရမည္သာ ျဖစ္၏။ 

သားသမီးျဖစ္ေနသျဖင့့္ အစဲြလန္းႀကီး စဲြလန္းေနျငားလည္း ထုိအစဲြေၾကာင့္ မေကာင္းက်ိဳးကုိသာ သက္ေရာက္ေစလ်င္ သားသမီးပင္ျဖစ္လင့္ကစား ဥေပကၡာတရား ထားသင့္လ်င္လည္း ထားၾကရမည္သာ ျဖစ္၏။ မထားႏုိင္၍ ခံစားေနမည္ဆုိပါက ထုိသားသမီးက မိမိတုိ႔အား ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္ဖုိ႔ မလြယ္လွေပ။ သူ႔အစဲြေၾကာင့္ ကုိယ္ပါလဲြခဲ့ရင္ သူလည္းမေကာင္း၊ ကုိယ္လည္းမေကာင္းသာ ျဖစ္သြားမည္သာ ျဖစ္၏။ 

ထုိ႔ေၾကာင့္ လုိအပ္လ်င္ သားသမီးပင္ ျဖစ္ေနပါေစ သေဗၺ သတၱာ ကမၼႆကာ သေဘာ၊ ဥေပကၡာမေနာျဖင့္ ခံစားမႈကုိေဘးဖယ္ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္သည္ကုိသာ ေရြးခ်ယ္ၾကရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ 

ေမတၱာျဖင့္

မနာပဒါယီ အရွင္ဝိစိတၱ (ဒုိက္ဦး)

Read more »

ေလတုိက္တုိင္းသာ ယိမ္းေနၾကမယ္ဆုိရင္ျဖင့္


“သစ္ပင္ေတြမွာ အျမင့္ဆုံးမွာရွိေနတဲ့ အကုိင္းအခက္အလက္ေတြဟာ ေအာက္ေျခမွာရွိေနတဲ့ အကုိင္းအခက္ေတြထက္ ပုိၿပီး ေလအတုိက္ခံရတတ္ပါတယ္။ ဒီလုိပဲ ေလာကမွာ အျမင့္ေရာက္တဲ့သူ၊ အလုပ္မ်ားမ်ား လုပ္ေနတဲ့သူဟာ ပုိၿပီးအတုိက္အခုိက္ ခံရတတ္ပါတယ္။” 

လူ႔ေလာက အတုိက္အခုိက္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တစ္ေလာက လူမႈေရး လုပ္ငန္းေလးေတြ လုပ္ေနတဲ့ ဒကာေလးတစ္ေယာက္ သူ႔အေပၚ ေျပာဆုိလာတဲ့ စကားေတြ၊ အတုိက္အခုိက္ေတြေၾကာင့္ ဒီလုပ္ငန္းအေပၚမွာ မလုပ္ေတာ့ဘဲ စိတ္ဓာတ္ေလးေတြ ေလ်ာ့နည္းလာတဲ့အျဖစ္နဲ႔ ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရလုိ႔ သူ႔ကုိ ေျဖာင့္ဖ်ရင္း အားေပးခဲ့ရပါေသးတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ အတုိက္အခုိက္ဆုိတာက အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ မျဖစ္မေန ႀကဳံကုိႀကဳံေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မလုပ္ရင္ ဘာမွမျဖစ္ေပမယ့္ လုပ္မိလုိ႔ကေတာ့ လုပ္တဲ့အားနဲ႔အမွ် တုိက္ခုိက္မႈ အေႏွာက္အယွက္ေတြကလည္း ရွိေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လုပ္တဲ့သူမေျပာနဲ႔ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ေနတဲ့သူေတြကုိေတာင္ ေျပာခ်င္တဲ့သူေတြက ဘာမွမလုပ္လုိ႔ ေျပာခ်င္ၾကေသးတာဆုိေတာ့ လုပ္ေနတဲ့သူေတြ အတြက္ေတာ့ အထူးေျပာစရာကုိ မလုိေတာ့ပါဘူး။ ေႏွာက္ယွက္တုိက္ခုိက္မႈေတြက ရွိကုိရွိေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ဘယ္လုိတုိက္ခုိက္မႈမ်ိဳးပဲ လာလာ မတုန္မလႈပ္ ရင္ဆုိင္ႏုိင္ေအာင္ ကုိယ့္ဘက္က ျပင္ဆင္ထားဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ လူ႔ေလာကရဲ႕ အတုိက္အခုိက္ေတြဆုိတာ ေလေတြပါပဲ။ ေလဆုိတာ တုိက္တဲ့အရာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေလဟာျပင္ထဲကုိ ထြက္လာရင္ ေလရဲ႕တုိက္တာကုိေတာ့ ခံကုိခံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေလတုိက္တာခံရတဲ့ အခါမွာသာ ကုိယ္က ယိမ္းယိုင္ၿပီး လဲမသြားေအာင္ ထိန္းႏုိင္ဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလတုိက္ခံရတဲ့ အရာေတြကုိၾကည့္ရင္ အျမင့္မွာရွိတဲ့ အရာေတြက ပုိၿပီးတုိက္တာ ခံရတဲ့ သေဘာရွိသလုိ ေလာကႀကီးမွာလည္း လုပ္ငန္းေဆာင္တာ ေနရာဌာန အျမင့္ကုိ ေရာက္ေနတဲ့သူေတြမွာ ပုိၿပီးအတုိက္အခုိက္ေတြ ခံရတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ သစ္ပင္ေတြမွာဆုိရင္ ထိပ္ဆုံးမွာ ရွိေနတဲ့ သစ္ရြတ္သစ္ခက္ေတြဟာ တဖ်ပ္ဖ်ပ္နဲ႔ အသံထြက္ေအာင္ ပုိၿပီးအတုိက္အခုိက္ ခံရတတ္သလုိ လုပ္ငန္းခြင္ေတြမွာလည္း သူ႔အဆင့္နဲ႔သူ အျမင့္ေရာက္လာတဲ့ သူေတြမွာ ပုိၿပီးအသံထြက္ေအာင္ တုိက္ခုိက္ခံရတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ သဘာဝပါပဲ။ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ ေနရာဌာနေလးေတြမွာေတာင္ အခ်င္းခ်င္း အတုိက္အခုိက္ ခံေနရတတ္တာဆုိေတာ့ နည္းနည္းဟုတ္တဲ့ေနရာ၊ နည္းနည္းျမင့္တဲ့ေနရာ၊ ဒီထက္ပုိၿပီး ဟုတ္တဲ့ျမင့္တဲ့ ေနရာေတြမွာဆုိရင္ အထူးေျပာစရာမရွိ တုိက္ခုိက္တာေတြက ေသခ်ာေပါက္ ရွိေနၾကမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိေတာ့ကား တုိက္ခုိက္တတ္တာဟာ ေလေတြနဲ႔ လူေတြရဲ႕ အလုပ္ျဖစ္ၿပီး တုိက္ခုိက္တာကုိ ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာက အတုိက္အခုိက္ခံ သစ္ပင္ေတြနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ အလုပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အတုိက္အခုိက္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲျပင္းျပင္း အကုိင္းအခက္ေတြ မက်ိဳးမပဲ့ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တုိက္ခုိက္မႈေတြကုိ ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ၿပီး ေက်ာ္လႊားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါတေလ သစ္ပင္ေတြလုိေပါ့။ သစ္ပင္ေတြမွာ အပင္ႀကီးေတြဟာ ေလျပင္ေလးညႇင္းေလးေတြဆုိရင္ ဘာမွမျဖစ္ေပမယ့္ ျပင္းထန္တဲ့ ေလမုန္းတုိင္းေတြ တုိက္ခတ္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ တင္းလြန္းအားႀကီးရင္း ေနာက္ေတာ့ အကုိုင္အခက္ေတြ က်ိဳးပဲ့ကာ အျမစ္ပါ လန္သြားတာေတြကုိ သတိျပဳမိရင္ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုိင္းပင္ေလးေတြကေတာ့ တုိက္လာတဲ့ေလေတြအေပၚမွာ အလုိက္သင့္ေလးပဲ ယိမ္းထုိးေပးေနတဲ့အတြက္ အကုိင္းအခက္က်ိဳးတာေတြ မရွိဘဲ ေလၿငိမ္သြားတဲ့အခါ ပုံမွန္အတုိင္းပဲ ျပန္ေထာင္ေနတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။

လူ႔ေလာက၊ လူ႔အသုိင္းအဝုိင္းမွာလည္း ဒီလုိပဲ ရွိတတ္ပါတယ္။ တုိက္ခုိက္လာတဲ့ အတုိက္အခုိက္ေတြကုိ ကုိယ္က ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ၿပီး ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ နည္းနည္းတုိက္ခုိက္လာရင္ နည္းနည္းေလးနဲ႔ ခံႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တုိက္ခုိက္လာရင္ေတာ့ ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အကုိင္းအခက္ေတြ မက်ိဳးမပဲ့ေအာင္ တိမ္းရင္းေရွာင္းရင္း ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေျပာင္းေျပာင္းေလးနဲ႔ ခံႏုိင္ရည္ ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အတုိက္အခုိက္ေတြကုိ တန္ျပန္တုိက္ခုိက္တဲ့အခါ ကုိယ့္ရဲ႕အားနဲ႔ အတုိက္အခံအားအေပၚလုိက္ၿပီး တစ္ခါတေလ ကုိယ္ပဲက်ိဳးပဲ့ သြားတတ္တာေတြ ရွိတဲ့အတြက္ တုိက္ခုိက္မႈေတြကုိ တန္ျပန္ၿပီး တုိက္ခုိက္တာထက္ တုိက္ခုိက္လာသမွ်ကုိ မယိမ္းမယိုင္ ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားတာက ကုိယ့္အတြက္ အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူမ်ားကုိလည္း မတုိက္ခုိက္ဘဲ ကုိယ့္ထံေရာက္လာတဲ့ အတုိက္အခုိက္ေတြမွာလည္း ရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားႏုိင္ေအာင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ၿပီး ေနထုိင္ေလ့က်င့္တာဟာ အတုိက္အခုိက္ ေလာကဓံကုိ ရင္ဆုိင္ဖုိ႔အတြက္ အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အတုိက္အခုိက္ ေလာကဓံေတြကုိ ရင္ဆုိင္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ကုိယ့္မွာလက္နက္ေတြ အျပည့္ျဖည့္ထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ေလာကေၾကာင္းအရ ျဖည့္သင့္ျဖည့္ထုိက္တဲ့ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာေတြ ျဖည့္ထားဖုိ႔ လုိသလုိ ဓမၼေၾကာင္းအရလည္း ကုိယ့္က်င့္သီလေတြ၊ သမာဓိအက်င့္ေတြ၊ ပညာအက်င့္ေတြကုိလည္း အားျဖည့္ထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလတရား၊ သဒၶါတရား၊ ပညာတရား၊ ဝီရိယတရားေလးေတြနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားျဖည့္ထားမယ္ဆုိရင္ အၿမဲမရွိတဲ့ တုိက္ခုိက္မႈေတြမွာ အလဲြမရွိဘဲ ယွဥ္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားႏုိင္ၾကမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ တုိက္တတ္တဲ့ ေလကပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တုိက္ခုိက္တတ္တဲ့ လူေတြကပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တုိက္ခုိက္လာတဲ့အခါ ေလတုိက္တုိင္း မယိမ္းဘဲ ခံႏုိင္တဲ့ သစ္ပင္ေတြ၊ ျပင္းထန္တဲ့ တိုက္ခုိက္မႈေတြမွာလည္း အလုိက္သင့္ ေရွာင္တိမ္းတတ္တဲ့ သစ္ပင္ေလးေတြလုိ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ တုိက္ခုိက္မႈ အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ခံရတတ္တဲ့ လူေတြအေနနဲ႔လည္း တစ္ခ်ိဳ႕တုိက္ခုိက္မႈေတြမွာ မယိမ္းေယာင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕တုိက္ခုိက္မႈေတြမွာလည္း အလုိက္သင့္ ေရွာင္တိမ္းႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားကာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မက်ိဳးမပဲ့ေအာင္သာ အသိ၊ သတိ၊ သမာဓိ၊ ဝီရိယ စသည္မ်ားနဲ႔ ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ ရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားၾကရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အသိေပး တင္ျပလုိက္ရင္း တုိက္ခုိက္မႈ မွန္သမွ် မယိမ္းမယိုင္ သတိခုိင္ခုိင္ ထားၾကဖုိ႔ ေစတနာထား ေမတၱာအားျဖင့္ သိသမွ်နဲ႔ အသိမွ်လုိက္ရပါတယ္။

ေမတၱာျဖင့္
မနာပဒါယီ အရွင္ဝိစိတၱ (ဒုိက္ဦး)

Read more »

ပဝါရဏာကေပးတဲ့ မက္ေစ့ခ်္ (Message)


ၿပီးခဲ့တဲ့ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ (၁၉-၁၀-၂၀၁၃)ရက္ေန႔က ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ကုိရီးယားေရာက္ ေထရဝါဒ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား စုေပါင္းၿပီး သံဃာ့ပဝါရဏပဲြကို က်င္းပျပဳလုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေတာင္ကုိရီးယားႏုိင္ငံ တစ္ႏုိင္ငံတည္းမွာ ရွိေနပမယ့္ မတူညီတဲ့ အရပ္ေဒသေတြမွာ ျဖစ္ေနၾကတဲ့အတြက္ ရဟန္းေတာ္ အခ်င္းခ်င္းလည္း မေတြ႕ဆုံျဖစ္ခဲ့ၾကပါဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ႏွစ္မွာအနည္းဆုံး တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ပဝါရဏာပဲြမွာ မျဖစ္မေန ေတြ႕ဆုံၿပီး ဘာသာေရး၊ သာသနာေရး၊ လူမႈေရးေတြ အတြက္လည္း ညႇိႏႈိင္းအေျဖရွာၾကဖုိ႔ ကတိကဝတ္ျပဳ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီႏွစ္သီတင္းကၽြတ္ လျပည့္ေနမွာလည္း မအားတဲ့ၾကားက ပဝါရဏပဲြကုိ သံဃာအမ်ား တက္ေရာက္ၿပီး ပဝါရဏ ျပဳျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ပဝါရဏျပဳၿပီးေတာ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ေထရဝါဒ ရဟန္းေတာ္မ်ား လစဥ္စုေဆာင္းလာခဲ့ၾကတဲ့ ပညာပေဒသာပင္ ေထာက္ပံ့ေပးေရး အစီအစဥ္ကုိလည္း ဝုိင္းဝန္းေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ 

ထားပါေတာ့။ ဒီေနရာမွာ အဓိကေျပာခ်င္တာက ပဝါရဏနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ပဝရဏာပဲြမွာလည္း ဒကာတစ္ေယာက္က ပဝါရဏနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းကုိ ေမးျမန္းခဲ့လုိ႔ အႀကီးဆုံးမေထရ္တစ္ပါးက ေျဖၾကားေပးျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ပဝါရဏာဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ပညတ္ခ်က္နဲ႔အညီ ျပဳလုပ္ရတဲ့ ဝိနည္းေတာ္ဆုိင္ရာ လုိက္နာေစာင့္ထိန္းမႈ တစ္ခုျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘုရားတပည့္သား သံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ ေတြ႕ဆုံပဲြတစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပဝါရဏက ခ်မွတ္ေပးလုိက္တဲ့ မွတ္ခ်က္ကလည္း မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာ ရဟန္းသံဃာမ်ားအတြက္သာ မဟုတ္ဘဲ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ပါ လုိက္နာက်င့္သုံး ေနထုိင္သင့္တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ရဟန္းေတာ္မ်ား ပ၀ါရဏာျပဳၾကဖုိ႔ ျမတ္စြာဘုရား ခြင့္ျပဳခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းကလည္း အေတာ္စိတ္၀င္စားဖုိ႔ ေကာင္းလွပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာ သာ၀တၳိျပည္၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူစဥ္က ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာသလတုိင္း၊ ဇနပုဒ္တစ္ခုရဲ႕ ေတာေက်ာင္းမွာ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ၀ါတြင္းကာလမွာ အခ်င္းခ်င္း ခ်မ္ခ်မ္းသာသာ သီတင္းသုံးၿပီး ကမၼ႒ာန္းတရား အားထုတ္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းကုိ တုိင္ပင္ညႇိႏိႈင္းၾကပါတယ္။ ဘယ္လုိေနထုိင္ၾကရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ ရႏုိင္တယ္၊ ခ်မ္းသာမႈကုိ ရႏုိင္တယ္၊ ျငင္းခုံခုိက္ရန္မရွိဘဲ ေနထုိင္ႏုိယ္တယ္ စတဲ့ အႀကံအစည္မ်ားနဲ႔ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ၿပီး ေနာက္ဆုံးမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ၀ါတြင္းသုံးလ ကာလပတ္လုံး အခ်င္းခ်င္း စကားတစ္လုံးမွ မေျပာၾကဘဲ ဆြမ္းခံ၀တ္၊ ေျခေဆး၀တ္စတဲ့ ၀တၱရားေတြကုိ ကိုယ့္တာ၀န္ ကုိယ္ေက်ေအာင္လုပ္ၿပီး ေနထုိင္ၾကဖုိ႔၊ တာ၀န္၀တၱရားေတြကုိသာ ေက်ပြန္ေအာင္လုပ္ၿပီး စကားမေျပာဘဲ ေနၾကမယ္ဆုိရင္ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနႏုိင္ၾကမွာျဖစ္လုိ႔ ကုိယ့္အလုပ္ ကုိယ္လုပ္ရင္း စကားမေျပာဘဲ ေနၾကဖုိ႔ အားလုံးသေဘာတူ ဆုံးျဖတ္ကာ ၀ါတြင္းကာလကုိ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ စကားမေျပာဘဲ ေနခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး အေကာင္းလည္း မသိခဲ့ၾကသလို အဆုိးလည္း မသိခဲ့ၾကပါဘူး။ အျပစ္လည္း မသိၾကသလုိ အႏွစ္လည္း မသိခဲ့ၾကပါဘူး။ ဒီလုိနဲ႔ ၀ါတြင္းကာလ ကုန္ဆုံးခဲ့ၾကပါတယ္။

၀ါကၽြတ္လုိ႔ ဘုရားရွင္ထံ အဖူးအေမွ်ာ္သြားတဲ့အခါ ဘုရားရွင္က အဲဒီရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ၀ါတြင္းကာလ ခ်မ္ခ်မ္းသာသာ ေနခဲ့ရမႈ ရွိမရွိ ေမးျမန္းေတာ္မူပါတယ္။ ဒီအခါ ရဟန္းေတာ္မ်ားက မိမိတုိ႔ အားလုံးသေဘာတူ ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႔အညီ ၀ါတြင္းကာလမွာ တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး စကားမေျပာၾကဘဲ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထုိင္ခဲ့ပါေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ေလွ်ာက္ထားခ်က္ကုိ နားေထာင္ၿပီး ျမတ္ဗုဒၶက “ရဟန္းတုိ႔ သင္တုိ႔ေနထုိင္ခဲ့သည့္ အက်င့္သည္ မဂ္ဖုိလ္မၿပီး အခ်ည္းႏွီးေသာ အက်င့္ျဖစ္၏၊ ႏြားဆိတ္စေသာ သတၱ၀ါမ်ား၏ အက်င့္ျဖစ္သကဲ့သုိ႔ိ တိတၱိတုိ႔၏ အက်င့္လည္းျဖစ္၏၊ ဤသုိ႔ေသာ အက်င့္ႏွင့္ ေနထုိင္ေသာ သင္တုိ႔သည္ ခ်မ္းသာစြာ ေနထုိင္ခဲ့ျခင္း မဟုတ္၊ မခ်မ္းမသာ ေနထုိင္ခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္၏..” စသျဖင့္ ျပစ္တင္ကဲ့ရဲ႕ကာ “ရဟန္းတို႔ ဝါမွထေသာ ရဟန္းတို႔အား ျမင္၍ျဖစ္ေစ၊ ၾကား၍ျဖစ္ေစ၊ ယံုမွား၍ျဖစ္ေစ သံုးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ ဖိတ္ၾကားျခင္း 'ပဝါရဏာျပဳျခင္း' ငွါ ခြင့္ျပဳ၏၊ ထိုသို႔ ဖိတ္ၾကားျခင္းသည္ သင္ တို႔အတြက္ အခ်င္းခ်င္း လိုက္ေလ်ာျခင္း အာပတ္မွ ထေျမာက္ေစျခင္း ဝိနည္းကို ေရွး႐ႈျခင္းျဖစ္လတံၱ႕။” စသည္ျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူၿပီး ပ၀ါရဏာ ျပဳဖုိ႔ပါ ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

ပ၀ါရဏာျပဳနည္းကုိလည္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ၀ါစဥ္အလုိက္ ''အရွင္ဘုရားတို႔ သံဃာကို ဖိတ္ၾကားပါ၏၊ ျမင္၍ျဖစ္ေစ၊ ၾကား၍ျဖစ္ေစ၊ ယံုမွား၍ျဖစ္ေစ အရွင္တို႔သည္ တပည့္ေတာ္္အား အစဥ္သနားျခင္းကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေျပာဆိုကုန္ေလာ့၊ (အျပစ္ကို) ျမင္သည္ ႐ိွေသာ္ ကုစားပါအံ့။”လုိ႔ ဆုိကာ ျပဳၾကဖုိ႔ မိန္ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါက ပ၀ါရဏာျပဳဖုိ႔ ခြင့္ျပဳျခင္း အေၾကာင္းးနဲ႔ ပ၀ါရဏာျပဳနည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ဘုန္းဘုန္းအေနနဲ႔ ပဝါရဏာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ မက္ေစ့ခ်္တစ္ခုကုိ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြကုိ ေပးလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပ၀ါရဏာဆုိတာ ဖိတ္ၾကားျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ား အခ်င္ခ်င္း တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး အျပစ္ကုိ ျမင္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ၾကားတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သံသယျဖစ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တုိက္႐ုိက္ေျပာဆုိ ဖိတ္ၾကားကာ အျပစ္ကုိျမင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္က အျပစ္ကုိ ေျပာဆုိၾကဖုိ႔၊ အျပစ္ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကလည္း အျပစ္ကုိ ၀န္ခ်ၿပီး အဲဒီအျပစ္ကုိ ကုစားရင္း တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထုိင္သီတင္းသုံးၾကဖုိ႔ စတဲ့စတဲ့ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာမ်ား အတြက္ ဒီလုိပ၀ါရဏာ ျပဳခြင့္နဲ႔ျပဳနည္းမ်ားကုိ ဗုဒၶျမတ္စြာ ညြန္ျပျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီပ၀ါရဏာကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး လက္ေတြ႕ဘ၀ လူသားမ်ား အေနနဲ႔ အခ်င္းခ်င္း ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနႏုိင္မယ့္ လမ္းညႊန္ကုိယူကာ လုိက္နာက်င့္သုံးၾကဖုိ႔ တင္ျပလုိရင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပ၀ါရဏာက ေပးတဲ့ ေလာကသား အခ်င္းခ်င္း ခ်မ္းသာစြာ ေနထုိင္ႏုိင္မယ့္ မက္ေစ့ခ်္ေလးကုိ တစ္ဆင့္ျပန္လည္ ေပးေ၀လုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီမွာေျပာခဲ့တဲ့ ပ၀ါရဏာ ျပဳၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ား အခ်င္းခ်င္း ဖိတ္ၾကားၾကတဲ့ ဖိတ္ၾကားခ်က္ေလးက ေလာကသားေတြအတြက္ တကယ့္ကုိ အတုယူလုိက္နာ က်င့္သုံးသင့္တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ “သံဃာေတာ္မ်ား အေနနဲ႔ တပည့္ေတာ္ကုိ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ အျပစ္တစ္ခုခုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျမင္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ၾကားတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ယုံမွားသံသယ ရွိတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေျပာဆုိၾကပါ၊ တပည့္ေတာ္ အေနနဲ႔လည္း အဲဒီအျပစ္ကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ခံယူၿပီး ကုစားပါမယ္၊ ေနာင္မျဖစ္ေအာင္၊ သတိထားၿပီး ေနထုိင္ပါမယ္”တဲ့။ သိပ္ေကာင္းတဲ့ ဖိတ္ၾကားခ်က္နဲ႔ ခံယူခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ယူတတ္မယ္ဆုိရင္ ဘ၀မွာ ကူညီျပသ လမ္းညြန္မႈေတြနဲ႔ တကယ့္ကုိ ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ ခ်မ္းသာမႈကုိ ျဖစ္ေစတဲ့ ဖိတ္ၾကားခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ေလာကမွာ ျပည့္စုံတဲ့ သူဆုိတာ တစ္ေယာက္မွ မရွိသလုိ၊ အျပစ္မလုပ္ဖူး၊ မမွားဖူးတဲ့ သူဆုိတာလည္း မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အျပစ္ကုိ မျမင္သူေတြ၊ အျပစ္ကုိ အျပစ္လုိ႔ သိေအာင္ညြန္ျပေပးမယ့္သူ မရွိသူေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အျပစ္ကုိ ညြန္ျပသူေတြ ရွိေပမယ့္ အဲဒီအျပစ္ကုိ ၀န္ခံၿပီး ေနာင္မျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ႏုိင္တဲ့ သူေတြလည္း ထင္သေလာက္ မရွိၾကျပန္ပါဘူး။ ပုိဆုိးတာက အျပစ္ကုိ ေျပာဆုိဆုံးမေပးဖုိ႔ ဖိတ္ၾကားေျပာဆုိႏုိင္တဲ့သတၱိ မရွိသူေတြ၊ အျပစ္ကုိ ျပသေျပာဆုိရင္လာရင္ ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ ေက်းဇူးတင္စြာ လက္ခံႏုိင္တဲ့သတိၱ မရွိသူေတြ မ်ားေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပစ္ကုိ ေျပာျပလာရင္ ေက်းဇူးတင္စြာ လက္ခံၿပီး ေနာင္မျဖစ္ေအာင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ထိန္းသိမ္းေနထုိင္၊ ျပဳျပင္မယ္ဆုိတဲ့ ခံယူခ်က္ မရွိလုိ႔ကေတာ့ ေလာကႀကီးမွာ သတၱ၀ါေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဘယ္ေတာ့မွ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထုိင္ႏုိင္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အျပစ္ျပသူကလည္း အျပစ္ခ်ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေန၊ အျပစ္အျပခံရသူကလည္း အျပစ္ကုိ မခံယူဘဲ ျပန္လွန္အျပစ္ပုံခ်ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနလုိ႔ကေတာ့ ဘုရားရွင္ညြန္ျပတဲ့ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထုိင္ႏုိင္ေရးနဲ႔ အေ၀းႀကီးေ၀းေနၾကဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ မခ်မ္းသာမႈေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ခ်မ္းသာမႈကုိ အလုိရွိတဲ့ ဘုရားရွင္က သူ႔သားေတာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ပ၀ါရဏာျပဳၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ သီတင္းသုံး ေနထုိင္ၾကဖုိ႔ မိန္႔မွာေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အမွားမ်ားတတ္တဲ့ ပုထုဇဥ္ပုဂိၢဳလ္ေတြအတြက္ အျပစ္ကုိ ျပသေျပာဆုိ ေပးမယ့္သူ ရွိေနတာကုိက ေနတတ္မယ္ဆုိရင္ ေက်နပ္စရာ ျဖစ္ေနတာပါ။ ယူတတ္မယ္ဆုိရင္ အပူသက္သာစရာ ျဖစ္ေနတာပါ။ ေျမာက္ပင့္ၿပီး ေပါင္းသင္းစားေသာက္ကာ အျပစ္တစ္ခုခု ျဖစ္လာတဲ့အခါမွ ကုိယ့္အေပၚပုံခ်ၿပီး ေရွာင္ထြက္သားတတ္တဲ့ သူေတြအမ်ားႀကီး ရွိေနတာထက္စာရင္ အမွားကုိေထာက္ကာ အျပစ္ကုိ ျပသလမ္းညႊန္ေပးတဲ့သူ တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ ရွိေနတာက ပုိၿပီးဘ၀ကုိ ျမင့္ေစတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွးက သူေတာ္ေကာင္းႀကီးမ်ားဆုိရင္ အျပစ္ကုိေထာက္ျပ ေျပာဆုိေပးတတ္တဲ့ ဆရာမ်ားနဲ႔ မ်ားမ်ားေတြ႕ဆုံ ရပါလို၏လုိ႔ေတာင္ ေတာင္းဆုျပဳၾကတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ မသိမႈအားႀကီးတတ္တဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြမွာ မသိတာကုိ သိေအာင္ျပသေပးတဲ့သူ ရွိေနတာဟာ ဘ၀မွာ ဂုဏ္ယူစရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ညြန္ျပသူေတြက ဘယ္ေလာက္ပဲ ညြန္ျပညြန္ျပ ေျပာဆုိဆုံးမသူေတြက ဘယ္ေလာက္ပဲ ေျပာဆုိဆုံးမဆုံးမ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က အျပစ္ကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ ခံယူကာ လက္ခံျပဳျပင္ႏုိင္မႈ မရွိလုိ႔ကေတာ့ ဆရာရွိလည္း အလကားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္က ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ အျပစ္ကုိ ခံယူတတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ျပဳျပင္ႏုိင္တဲ့ အက်င့္ရွိဖုိ႔က အေရးႀကီးပါတယ္။ အဲဒီလုိ ခံယူမႈနဲ႔ ျပဳျပင္ႏုိင္မႈ ရွိလာၿပီဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီသူအတြက္ ေအာင္ျမင္မႈလမ္းဟာ အခ်ိန္မေရြး လာေနမွာျဖစ္ၿပီး ဒီလုိကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပဳျပင္ႏုိင္မႈ၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေစာင့္ေရွာင္ႏုိင္မႈ ရွိေနတာကုိက အတၱသမာ ပဏိဓိမဂၤလာ ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ညြန္ျပသူနဲ႔ လက္ခံသူမွာ အညြန္အျပေကာင္းသူ ရွိဖုိ႔လုိသလုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္လက္ခံ ျပဳျပင္လုိသူလည္း ရွိဖုိ႔လုိတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ေျပာလုိတာက ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ား အခ်င္းခ်င္း အျပစ္ကုိ ပ၀ါရဏာျပဳၿပီး ဖိတ္ၾကား ျပဳျပင္ၾကသလုိ အျပစ္ေတြနဲ႔မကင္းတဲ့ အျပစ္ေလာကႀကီးမွာ ရွိၾကတဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔လည္း အခ်င္းခ်င္း အျပစ္ေတြကုိ ပ၀ါရဏာ ျပဳၾကည့္ၾကဖုိ႔ပါ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပစ္ေတြပုံမခ်ၾကဘဲ အျပစ္ရွိရင္ ေျပာဆုိျပဳျပင္ေပးႏုိင္ေအာင္ ဖိတ္ၾကားကာ ေထာက္ျပေျပာဆုိ လာရင္လည္း ေက်ေက်နပ္နပ္ ခံယူတတ္ၿပီး ေနာင္မျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ေနထုိင္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ပါ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပစ္ကုိ ျမင္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ၾကားတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သံသယရွိတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဖိတ္ၾကားၿပီး လက္ခံျပဳျပင္ၾကဖုိ႔ပါ။ အဲဒီလုိသာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပစ္ေတြကုိ ေျပာဆုိလက္ခံ ျပဳျပင္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အမွားမ်ားတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ေနေနေပမယ့္ အမွားနည္းၿပီး အမ်ားတဲြၾကမယ္ဆုိတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ပ၀ါရဏာက ေပးတဲ့ မက္ေစ့ခ်္တစ္ခုအျဖစ္ အတုယူျပဳျပင္ႏုိင္ဖုိ႔ ေစတနာထား ေမတၱားအားျဖင့္ တစ္လုံးတစ္ပါဒ တင္ျပလုိက္ရပါေတာ့တယ္။ အားလုံး ပ၀ါရဏာ ျပဳႏုိင္ၾကပါေစ….

Read more »

႐ုပ္ေျပာင္းေသာ္လည္း စိတ္ေကာင္းေပ်ာ္ေစ


မၾကာေသးခင္က ကုိရီးယား တရားပဲြတစ္ခုမွာ အၿမဲတမ္းတရားနာ ပရိတ္သတ္ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္က တရားပဲြၿပီးေတာ့ တရားေလွ်ာက္ရင္း သူ႔စိတ္ထဲမွာ ရွိတာေတြပါ မေထာက္မညွာ ေလွ်ာက္ကာသြားပါတယ္။ ဒကာမႀကီးက အရွင္ဘုရားရယ္ ျမန္မာျပည္မွာ ()လေလာက္သြားၿပီး ဝါတြင္းမွ ကုိရီးယားကုိ ျပန္ၾကြလာတဲ့ အရွင္ဘုရားရဲ႔ ပုံကုိၾကည့္ၿပီး တပည့္ေတာ္ အရမ္းအံ့ၾသသြားတယ္။ ဒီ ()လေလာက္မွာ ဘာေတြမ်ားလုပ္ခဲ့လုိ႔ ဒီေလာက္အုိဇာသြားရတာလဲဘုရား။ အရင္တုန္းက တပည့္ေတာ္ သိတဲ့အရွင္ဘုရားရဲ့ မ်က္ႏွာကုိ အခုပုံၾကည့္ၿပီး ဘယ္လုိမွကုိ ပုံေဖာ္လုိ႔ မရဘူးဘုရားတဲ့။ ၿပီးေတာ့ ဒကာမႀကီးက ဆက္ေလွ်ာက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ဘုရား အရင္တုန္းက အရွင္ဘုရားနဲ႔ အခုအရွင္ဘုရား ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ အရွင္ဘုရား အရမ္းတည္ၿငိမ္ရင့္က်က္ၿပီး ေဟာတဲ့တရားေတာ္နဲ႔ လက္ေတြ႔ပုံရိပ္ကုိ တစ္ထပ္တည္း ပုံေဖာ္သြားေနတာ၊ လက္ေတြ႔ဘဝနဲ႔ တစ္ထပ္တည္းက်ေအာင္ ေဟာတဲ့အတုိင္း က်င့္သုံးေနတဲ့ သေဘာကုိ တပည့္ေတာ္ သိရွိခံစားရၿပီး အဲဒီ အားေတြဟာ တပည့္ေတာ္တုိ႔ တရားနာ ပရိတ္သတ္ေတြအေပၚမွာ လက္ေတြ႔သက္ေရာက္မႈ ရွိေနတာကုိေတာ့ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ သိရွိခံစားရပါတယ္ဘုရားဆုိၿပီး ေလွ်ာက္ျပန္ပါတယ္။

ဒကာမႀကီး ျပန္သြားေတာ့ ဘုန္းဘုန္းမွာ အေတြးေလးေတြ က်န္သြားေစပါတယ္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႔ မေကာင္းတာေတြ ေလွ်ာက္ၿပီး ေကာင္းတာေလးနဲ႔ အုပ္သြားလုိ႔ဆုိတဲ့ အေတြးေလးနဲ႔ တစ္ကုိယ္တည္း ၿပဳံးေနမိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီ ဒကာမႀကီး ေလွ်ာက္ထားတဲ့အတုိင္း အမွန္ပါပဲ။ ဘုန္းဘုန္းကုိယ္တုိင္လည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတိထားမိပါတယ္။ ငါအုိတာ သိပ္ျမန္ပါလားလုိ႔။ အအိပ္အစားမမွန္ အလုပ္ေတြကုိ မရပ္မနား ဆက္တုိက္လုပ္ျဖစ္တာေၾကာင့္လည္း ပါေပမွာေပါ့။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ဇရာရဲ႔ သေဘာဟာ အသြင္အျပင္ေတြမွာပဲ မဟုတ္ဘဲ လက္ေတြ႔လႈပ္ရွားမႈေတြမွာပါ သိသိသာသာ ျပလာေနေတာ့တာပါ။ ဘဝရဲ႔သက္တမ္း တစ္ဝက္ေက်ာ္ကို ခ်ည္းကပ္လာတဲ့ ႐ုပ္အသြင္ဟာ ထင္သလုိ လုပ္ရွားလုိ႔ မရတာေတြ ျဖစ္ျဖစ္လာတတ္ေနပါၿပီ။ အရုိးအဆစ္ေတြက ဟုိကနာ၊ ဒီကနာတဲ့ သေဘာေတြ ျပလာေနၿပီး တစ္ခါတရံလည္း အေလးအပင္ တစ္ခုခုကုိ ႐ုတ္တရက္ မလုိက္တာေလးနဲ႔ကုိ ခါးမွာအထိနာတဲ့ သေဘာေတြ ျဖစ္ေနျပန္တာပါ။ ငယ္တုန္းက ဘာမွမျဖစ္ဘူးလုိ႔ ထင္ရတဲ့ ဒဏ္ေတြဟာ ခုမွ ျပန္ေပၚလာေနတာေတြဟာလည္း ဇရာလုိ႔ေခၚတဲ့ အုိျခင္းရဲ႔ နိမိတ္လကၡဏာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အုိျခင္းနိမိတ္ေတြ ျပလာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ဆင္ျခင္တတ္တဲ့ အက်င့္ေတြပါ ရလာႏုိင္ေအာင္ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ႀကိဳးစားၾကရမွာပါ။ ႐ုပ္အုိတာ မဆန္းပါဘူး။ စိတ္အလုိေတြ မရမ္းဖုိ႔ပဲ ႀကိဳးစားၾကရမွာပါ။ ရုပ္အသြင္ေတြက်လာေပမယ့္ စိတ္အသြင္ေတြ မက်ဖုိ႔ ေလ့က်င့္ၾကရမွာပါ။ အျပင္နိမိတ္ကုိ အတြင္းစိတ္နဲ႔ ဆင္ျခင္ၿပီး အသိတရားေတြဝင္ကာ အျမန္ျပင္ႏုိင္ေအာင္ အားထုတ္ၾကရမွာပါ။ တျဖည္းျဖည္း အုိၿပီးၿပိဳလာေနတဲ့ ႐ုပ္တရား အေပၚမွာ ဒီထက္ပုိၿပီး အုိမသြားခင္ ရသင့္ရထုိက္တာကုိ ရေအာင္ယူ၊ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာကုိ ႀကိဳးစားလုပ္ၿပီး ပါသင့္ပါထုိက္တဲ့ တရားေတြ ပါေအာင္ က်င့္သုံးၾကရေတာ့မွာပါ။ ႐ုပ္ကေျပာင္းလာၿပီ စိတ္ဓာတ္က မေကာင္းေသးဘူး၊ လူကႀကီးလာၿပီ ကုသုိလ္အားေတြ မႀကီးေသးဘူး၊ လူကအရြယ္လြန္လာၿပီ စိတ္ခြန္အားေတြ မစြံေသးဘူးဆုိရင္ေတာ့ အုိၿပီးမေကာင္းတဲ့ သူေတြလုိ ျဖစ္ေနၾကေတာ့မွာပါ။ 

ဆုိေတာ့ကား အဲဒီလုိ ဇရာေထာင္းေသာ္လည္း ငါမေကာင္းေပ်ာ္တုန္း မျဖစ္ရေအာင္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အသိေပးလာတဲ့ အုိျခင္းရဲ႔ ေနာက္မွာ အသိတရားေတြ ေရာက္ၿပီး ဒီထက္ပုိၿပီး မအုိခင္၊ ႐ုတ္တရက္ ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ မၿမဲျခင္း သေဘာေတြ မေရာက္လာခင္ အခုလက္ရွိအခ်ိန္ကုိ အထူးသတိျပဳ ဆင္ျခင္ၿပီး အသြင္ေျပာင္းေသာ္လည္း အသင္မေကာင္းေပ်ာ္ေနတုန္း မျဖစ္ရေအာင္ အုိျခင္းတရားက ေပးလာတဲ့ သတိေပးနိမိတ္ကုိ အခ်ိန္မီ အသိစိတ္ဝင္ကာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေကာင္းတာေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနထုိင္ က်င့္သုံးၾကရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ကုိယ္ကုိယ္ကုိ ဆင္ျခင္ရင္း အမ်ားသူငါ အသိဝင္ေစဖုိ႔ ဓမၼအသိ အမွ်ညွိလုိက္ရပါတယ္။

ေမတၱာျဖင့္
မနာပဒါယီ အရွင္ဝိစိတၱ (ဒိုက္ဦး)

Read more »

ျပႆနာအေပၚ ဆင္ျခင္ျခင္း


ျပႆနာဆုိတာ စသူရွိလုိ႔ ျဖစ္ရတာပါ။ ျဖစ္ေအာင္လည္း စစေနၾကပါတယ္။ အလြန္က သူတုိ႔က အလြန္၊ အဆုိးက ကုိယ္ေတြျဖစ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ သူတုိ႔လြန္တာကို အမ်ားက မျမင္ဘူး၊ ကုိယ္ေတြဆုိးတာကုိပဲ အမွားလုိ႔ ျမင္သြားၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ကုိယ္ေတြက ဒါကုိ သတိျပဳဆင္ျခင္ရမယ္။ သူစတုိင္း ကုိယ္မထေအာင္၊ သူလႈပ္တုိင္း ကုိယ္မလုပ္ေအာင္၊ သူလြန္တုိင္း ကုိယ္မမႊန္ေအာင္ တျခားနည္းနဲ႔ တုန္႔ျပန္ရမယ္။ စသူကုိ အရယူၿပီး ဥပေဒနဲ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူႏုိင္ေအာင္ လုပ္ယူရမယ္။ မီး႐ိႈတာ၊ ဖ်က္ဆီးတာ၊ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ တုန္႔ျပန္တာ နည္းစနစ္မမွန္ဘူး။ မမွန္တဲ့ စနစ္နဲ႔သြားရင္ အေကာင္းျဖစ္ဖုိ႔မလြယ္ဘူး။ အဆုိးပဲ ျဖစ္တာမ်ားတယ္။ စနစ္မမွန္ရင္ အက်ိဳးမမ်ားပဲ အခ်ိန္ကုန္ၿပီး အပ်က္အဆီးသာ မ်ားေနတတ္တယ္။

 ျပႆနာစသူဆုိတာ အခ်ိန္တုိင္း၊ ေနရာတုိင္းမွာ ရွိေနလိမ့္မယ္။ ျပႆနာကုိ အၿပီးတုိင္အကုန္ေခ်မႈန္းဖုိ႔ မလြယ္ဘူး။ တခါတေလ ျပႆနာနဲ႔ လက္တဲြၿပီးေတာ့ကုိ ေနသြားရမယ့္ အေနအထား ရွိတယ္။ လြတ္လပ္တဲ့ ႏုိင္ငံ၊ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိ က်င့္သုံးတဲ့ ႏုိင္ငံဆုိရင္ အားလုံးဟာ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းကပဲ ဥပေဒနဲ႔အညီ ေနထုိင္သြားရပါမယ္။ ကုိယ္ေတြလည္း ဒီမုိကေရစီ ႏုိင္ငံအသီးသီးမွာ ေနထုိင္ၾကတဲ့ သူေတြရွိေနေတာ့ အဲဒီမွာရွိေနၾကတဲ့ ကုိယ့္အမ်ိဳးေတြလည္း ဆုိင္ရာႏုိင္ငံရဲ႔ ဥပေဒအတုိင္းပဲ ေနေနၾကတာျဖစ္ၿပီး သူ႔ႏုိင္ငံ ဥပေဒနဲ႔ ညီေအာင္ေနတဲ့ ကုိယ္ေတြအတြက္ အဲဒီႏုိင္ငံက အခြင့္အေရး ေပးထားတာပဲ။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံလည္း ေနာင္ဒီမုိမကေရစီစနစ္ ပီျပင္လာရင္ ဒီလုိပဲ ခြင့္ျပဳၾကရမွာပါ။ အဓိကကေတာ့ ဥပေဒကအဓိကနဲ႔ ဥပေဒအတုိင္း လုိက္နာက်င့္သုံးမႈက အဓိကပါပဲ။

 ဒီေတာ့ အျမစ္ျပတ္ ေခ်မႈန္းဖုိ႔ထက္ ဒီျပႆနာေတြ ထပ္မတက္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ပဲ လုိတယ္။ ျပႆနာေတြနဲ႔ မပတ္သက္ေအာင္ ေဝးေဝးေရွာင္ၿပီး ကင္းႏုိင္သမွ် ကင္းေအာင္ႀကိဳးစားရမယ္။ အမုန္းတရားနဲ႔ ကင္းဖုိ႔မဟုတ္ဘူး မခ်စ္မမုန္းတဲ့ ဥေပကၡတရားနဲ႔ပါ။ ၿပီးရင္ ဒီျပႆနာဆုိတာ ႀကဳံလာတဲ့အခါ ကုိယ္က ခံႏုိင္ရည္ အားေကာင္းေနေအာင္ ကုိယ့္ၿခံကုိယ္လုံေအာင္ ကာကြယ္ၾကရမယ္။ ကုိယ္ေတြအင္းအားေကာင္ေးနေအာင္၊ ကုိယ္ေတြ သဒၶါခုိင္ေနေအာင္၊ ျပႆနာဆုိတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ကုိယ္ေတြက မတုန္မလႈပ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ကာကြယ္ထားႏုိင္ေအာင္ ကုိယ့္မ်ိဳးဆက္ကုိ အက်ိဳးထြက္ေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ၾကရမယ္။ ကုိယ္ေတြက အျပင္ဥပေဒနဲ႔လည္း ခုိင္ေအာင္လုပ္ထားမယ္၊ အတြင္းဥပေဒျဖစ္တဲ့ ကုိယ့္မ်ိဳးဆက္ရဲ႔ စိတ္ဓာတ္ေတြ၊ သဒၶါေတြ၊ အသိတရားေတြကုိလည္း ခုိင္ေအာင္ လုပ္ထားမယ္ဆုိရင္ ျပႆနာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ရွာရွာ၊ ျပႆနာ ဘက္ေလာက္ပဲတက္တက္ ကုိယ္ေတြက မတုန္မလႈပ္ ခရီးဆက္ႏုိင္ၾကမွာပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္ ျပႆနာ စသူရွိလုိ႔ ျပႆနာတက္တယ္ဆုိေပမယ့္ ရလာဘ္က ကုိယ္ပဲအဆုိး၊ ကုိယ္ပဲအလြန္၊ ကုိယ္ပဲအဖမ္းခံရ၊ ကုိယ္ပဲ အ႐ႈံးရလုိက္တယ္ဆုိရင္ ဒီစနစ္မမွန္လုိ႔ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သတိျပဳဆင္ျခင္ၿပီး စစ္မွန္တဲ့ ကာကြယ္မႈ ျဖစ္ေအာင္ ျပႆနာစသူကုိ အမုန္းတရားနဲ႔ မတုန္ျပန္ဘဲ သူစေပမယ့္ အဲဒီေထာင္ေခ်ာက္ထဲ ကုိယ္မေရာက္ေအာင္ ဥပေဒ ေဘာင္အတြင္းကသာ ေျဖရွင္းၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း မၾကာမၾကာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ျပႆနာေတြအေပၚ တေစ့တေစာင္း ဆင္ျခင္ရင္း အသိတစ္ခု အမွ်ျပဳလုိက္ရပါတယ္။

ေမတၱာျဖင့္
မနာပဒါယီ အရွင္ဝိစိတၱ (ဒိုက္ဦး)

Read more »

လူငယ္မ်ားနဲ႔ ဘာသာတရား


ဗုဒၶစာေပေတြမွာလာတဲ့ (၇)ႏွစ္အရြယ္မွာပဲ အရိယာျဖစ္သြား၊ ရဟႏၲာ ျဖစ္သြားၾကတဲ့ လူငယ္မ်ား အေၾကာင္း ဖတ္ေနရင္း ဒီေန႔ေခတ္ လူငယ္မ်ားအေၾကာင္း အေတြးေပါင္းစုံ ေရာက္လာပါတယ္။ လူငယ္မ်ားနဲ႔ ဘာသာတရား ဆက္စပ္မႈရဲ႕ မတူညီတဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြကုိ ေတြးေနမိျပန္ပါတယ္။ ဘုရားလက္ထက္က အသက္ (၇)ႏွစ္အရြယ္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ေသာတာပန္တည္သြား၊ အရိယာျဖစ္သြား၊ အဲဒီ ေသာတာပန္စတဲ့ အရိယာ ဘ၀နဲ႔ပဲ အိမ္ေထာင္သားေမြး အလုပ္မ်ားလုပ္ရင္း ေလာကီေလာကုတၱရာ ေကာင္းက်ိဳးေတြကုိ ရွာကာ ဘာသာတရားရဲ႕ အဆုံးအမေအာက္မွ နိဗၺာန္အထိ ေလွ်ာက္သြားခဲ့ၾကတဲ့ လူငယ္မ်ားရဲ႕ အေျခအေနနဲ႔ ဒီေန႔ေခတ္ လူငယ္မ်ားရဲ႕ ဘာသာတရား အေပၚအျမင္မ်ား၊ လူငယ္မ်ားနဲ႔ ဘာသာေရးၾကား ေပါင္းစပ္မႈနဲ႔ ကြာဟမႈမ်ားရဲ႕ အေျခအေနမ်ားကုိ ဘာရယ္မဟုတ္ ခ်ိန္ထုိးၾကည့္မိျပန္ပါတယ္။ လူငယ္မ်ားနဲ႔ ဘာသာတရား အေၾကာင္းကုိ လူငယ္မ်ားၾကားမွာေနရင္း မတူတဲ့စကားေတြနဲ႔ ဟုိဟုိဒီဒီ ၾကားေနမိပါတယ္။

မွန္ပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္ဟာ သိပၸံပညာမ်ား တုိးတက္ထုိးကား လာေနသလုိ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အေပ်ာ္အပါးမ်ားကလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိလာေနတဲ့ ေခတ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ တစ္ဘက္က တုိးတက္ရင္ တစ္ဘက္မွာ ဆုတ္ယုတ္တတ္တဲ့ သဘာ၀အတုိင္း သိပၸံပညာမ်ားနဲ႔ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ တုိးတက္မႈမ်ားက သတၱ၀ါေတြရဲ႕ သႏၲာန္မွာ သဒၶါပညာတရားမ်ား ယုတ္ေလ်ာ့လာမႈ ေလာဘေဒါသေမာဟ စတဲ့ ကိေလသာတရားမ်ား တျဖည္းျဖည္း မ်ားျပားလာမႈကုိ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒီလုိ သဒၶါပညာယုတ္ေလ်ာ့လာမႈနဲ႔ ကိေလသာျဖစ္စရာ အာ႐ုံမ်ားျပားလာမႈက လူငယ္မ်ားအတြက္ ဘာသာတရားအေပၚ အေလးမထားမႈ၊ ဘာသာတရား အဆုံးအမမ်ားနဲ႔ ေ၀းသြားေစမႈကုိ ျဖစ္ေစပါတယ္။

ဒီေန႔ေခတ္လူငယ္မ်ား အေနနဲ႔ ဘာသာတရားအေပၚ အေလးမထားမႈ၊ ဘာသာတရားနဲ႔ ေ၀းသြားမႈေလာက္ပဲ ဆုိရင္ေတာ့ ေတာ္ေသးတယ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္ေပမယ့္ ဘာသာတရားအေပၚ အဆုိးျမင္လာမႈကေတာ့ ဒါဟာ သူတုိ႔ေလးေတြအတြက္ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာအက်ိဳး ဆုတ္ယုတ္ေစမႈကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္ပါတယ္။ လူငယ္ေတြရဲ႕ ဒီလုိ ဘာသာတရားအေပၚ အဆုိးျမင္လာမႈမွာ အျခားဘာသာတရားမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဘာမွေျပာစရာ မရွိေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အျမင္မ်ားကေတာ့ ေျပာစရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ သူတုိ႔ျမင္တဲ့ အျမင္နဲ႔ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အႏွစ္သာရ အသြင္က တစ္ျခားစီ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အက်င့္တရားကုိ ဦးစားေပးထားတဲ့ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ က်င့္ႀကံမႈ ၀ီရိယ၊ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါတရား ယုတ္ေလ်ာ့လာတဲ့ လူငယ္မ်ားၾကားမွာ မက်င့္ႀကံႏုိင္တဲ့ သူေတြက က်င့္ႀကံေနတဲ့သူေတြကုိ အဆုိးျမင္လာတာေတြ ျဖစ္လာတာကုိ ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဒီလုိ အဆုိးျမင္လာမႈေတြဟာ ဘာသာတရား၊ အထူးသျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ တရားေၾကာင့္ ျဖစ္တာမဟုတ္ဘူးဆုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

လူငယ္မ်ားနဲ႔ အေနမ်ားေတာ့ လူငယ္ေတြအေၾကာင္း သိလာတာေတြလည္း တစ္ေန႔တစ္ျခား မ်ားျပားလာပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာလူငယ္မ်ားနဲ႔ ဘာသာတရား အဆုံးအမမ်ားၾကားမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ သေဘာေလးေတြကုိ သိလာရတာ ပုိမ်ားလာပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ အမည္ခံ ဗုဒၶဘာသာမ်ား ျဖစ္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ လူငယ္မ်ားဟာ အႏွစ္သာရမ်ားထက္ အေပ်ာ္အပါးမ်ားမွာ ပုိမုိအားသန္လာတာကုိ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ အေသာက္အစား အေပ်ာ္အပါးမ်ားနဲ႔ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါ၊ စဥ္စားဆင္ျခင္မႈ ပညာ ယုတ္ေလ်ာ့လာမႈမ်ားက ဘာသာတရား အဆုံးအမမ်ားအေပၚ အေလးမထားမႈ၊ မလုိက္နာ မက်င့္သုံးမႈကုိ ပုိၿပီးျဖစ္လာေစပါတယ္။ ပုိဆုိးတာက ကုိယ့္ကုိယ္တုိင္ မက်င့္ႏုိင္တာကုိ သတိမျပဳၾကဘဲ က်င့္ႀကံသူေတြကုိ အဆုိးျမင္တတ္ၾကတဲ့ အျပင္ ထားလုိက္ပါကြာ၊ ရပါတယ္ကြာဆုိတဲ့ စကားေတြနဲ႔ မက်င့္ႀကံျဖစ္ေအာင္ ေျပာဆုိေလ့ရွိတာေတြက ပုိဆုိးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း တစ္ခ်ိဳ႕ ဘာသာေရးအေပၚ စိတ္၀င္စားတဲ့ လူငယ္တစ္ခ်ိဳ႕ဟာ ဘာသာေရး လုပ္တာကုိပဲ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ ခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္ လုပ္ေနၾကရသလုိ ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕ လူငယ္ေတြကလည္း ဆိုးေတာ့ဆုိးပါတယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္တုိင္ မလုပ္ႏုိင္တာကုိ မသိက်ိဳးကၽြံျပဳၿပီး လုပ္တဲ့သူေတြကုိပဲ ဘာသာေရး မႈိင္းမိေနသလုိလုိ၊ ေပါက္ေနသလုိလုိ၊ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ဘာသာေရး လုိက္စားတာကုိပဲ မလုပ္ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ကုိ လုပ္ေနသလုိလုိ၊ သူတုိ႔ေပ်ာ္ပါးသလုိ မေပ်ာ္ပါး မေသာက္စားတဲ့အခါဆုိရင္ ဘာသာတရားေၾကာင့္ ေဂါက္သြားသလုိလုိ စသျဖင့္ တုိက္႐ုိက္တစ္မ်ိဳး၊ သြယ္၀ုိက္လုိ႔ တစ္ဖုံ၊ ေရွ႕တစ္မ်ိဳး ကြယ္ရာတစ္မ်ိဳး အမ်ိဳးမ်ိဳး မထိတထိ ရိတိတိလုပ္တတ္တာေတြလည္း ၾကားသိေနရျပန္ပါတယ္။

ေနာက္ ဘာသာတရားလုပ္လာတဲ့ သူတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ လဲြမွားမႈေတြေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕လူငယ္ေတြက ဒီလုိျဖစ္တာ ဘာသာတရား လုိက္စားလုိ႔ ျဖစ္တာဆုိတဲ့ အျမင္ေတြ ျဖစ္လာတာလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ဘာသာတရား လုိက္စားေပမယ့္ ဆရာေကာင္း သမားေကာင္းနဲ႔ နည္းစနစ္က်က် မလုိက္စားမိဘဲ ပုဂၢိဳလ္ေရး ယုံၾကည္ကုိးကြယ္မႈမ်ားနဲ႔ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ ၀ါဒအတုိင္း လုိက္လုပ္မိရာက ၀ါဒမႈိင္းမိၿပီး တရားလည္းမရ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း ကုိယ္အမူအရာ၊ ႏႈတ္အမူအရာ စတာေတြမွာ ေျပာင္းလဲမႈ မရွိတဲ့အျပင္ ဘာသာေရးလုပ္ရင္း အေျပာၾကမ္းအလုပ္ၾကမ္း အျငင္းအခုံၾကမ္းေတြ ျဖစ္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ ဒါဟာ ဘာသာေရးကုိ လုိက္စားလြန္းအားႀကီးလုိ႔ ျဖစ္သြားတာလုိ႔ အမ်ားရဲ႕ ေ၀ဖန္စရာေတြ ျဖစ္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဒါဟာ လဲြမွားစြာ ကုိးကြယ္ရင္း နည္းစနစ္မမွန္တဲ့ အသင္အျပေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာသာတရား လုပ္ေတာ့မယ္၊ အထူးသျဖင့္ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ ဆရာေကာင္း သမားေကာင္းကုိ အရင္ဆုံး ရွာေဖြဆည္းကပ္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ အမ်ားက မဟုတ္တာလုပ္ေနတာ၊ ေသာက္တာစားတာေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ပါးေနတာ မ်ားေနေတာ့ ဒီအေပ်ာ္အပါးေတြကုိ ေရွာင္ၿပီး ကံငါးပါးကုိ လုံေအာင္ ႀကိဳးစားၾကတဲ့ လူငယ္အခ်ိဳ႕အတြက္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးမွာ အဆင္မေျပတာေတြ ရွိလာတာကုိလည္း ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။ အေသာက္အစား အေပ်ာ္အပါး ၀ါသနာမ်ားတဲ့ သူေတြနဲ႔ အတူသြားအတူလာ မလုပ္ႏုိင္ဘဲ တစ္ေယာက္တည္း အေနမ်ားလာတဲ့ အခါက်ေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕က ဘာသာတရား လုိက္စားတဲ့သူေတြဟာ လူမႈေရးေတြမွာ အဆင္မေျပဘူးလုိ႔ ဆုိလာတဲ့သူေတြ ရွိသလုိ ဘာသာတရား အဆုံးအမအတုိင္း ေနတတ္ၾကတဲ့ သူေတြက်ျပန္ေတာ့လည္း ဘာသာတရားလုပ္ရင္း တျဖည္းျဖည္း တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္လာတာေတြ ျဖစ္လာေတာ့ အေပါင္းအသင္းက႑၊ လူမႈေရးက႑ေတြမွာ ေဘးေရာက္လာတယ္လုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ခံစားလာေတြလည္း ရွိလာျပန္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီလုိဘာသာတရား လုိက္စားတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ လူမႈေရးပုိင္းမွာ အံ၀င္ဂြင္က် ျဖစ္မလာတာေတြဟာ ဘာသာတရားေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာသာတရား အဆုံးအမေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ ေသာက္မွစားမွ ေပ်ာ္မွပါးမွ အေပါင္းအသင္းမ်ားတယ္၊ လုပ္ငန္းခြင္ အဆင္ေျပတယ္၊ လူမႈေရး သိတတ္တယ္ဆုိတဲ့ ဒီေန႔ေခတ္ရဲ႕ လူမႈေရးလုိ႔ သတ္မွတ္ၾကတဲ့ အခ်က္ေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လူမႈေရးဆုိတာေတြကုိ အေပ်ာ္းအပါး အေသာက္အစားေတြ၊ ကိေလသာအာ႐ုံေတြနဲ႔ ဖန္တီးလုိက္တဲ့အတြက္ ကိေလသာနည္းေအာင္၊ အက်င့္တရားေကာင္းေအာင္ တားျမစ္ဆုံးမေပးတတ္တဲ့ ဘာသာတရားေတြနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္လုိ ျဖစ္လာကာ ဘာသာတရားအတုိင္း ေနထုိင္က်င့္ႀကံသူေတြနဲ႔ပါ ဆန္႔က်င္လာသလုိ ျဖစ္လာရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ေသာက္မွစားမွ ေပ်ာ္မွပါးမွ လူမႈေရးအဆင္ေျပတယ္၊ လူမႈဆက္ဆံေရး ေကာင္းတယ္ဆုိရင္ေတာ့ လူမႈေရး အဆင္မေျပခ်င္ ေနပါေစ သံသရာေရး အဆင္ေျပဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။

ကိေလသာအာ႐ုံမ်ားမွာ လုိက္စားမႈ အားေကာင္းလာတဲ့ လူေတြမ်ားလာတဲ့ အခါဆုိေတာ့လည္း ဒါေတြေရွာင္ၾကတဲ့ သူအနည္းစုအတြက္ အမ်ားလုပ္တဲ့အလုပ္ မလုပ္တဲ့အခါ မလုပ္တဲ့သူကပဲ မွားသလုိ ျဖစ္လာတဲ့ သေဘာပါပဲ။ ဘာသာတရားေၾကာင့္ လူမႈေရးမွာ ထိခုိက္လာတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲလုိေျပာမယ္ဆုိရင္ ဘုရားလက္ထက္က ေသာတာပန္စတဲ့ အရိယာဘ၀နဲ႔ လူမႈေရးေရာ သာေရးနာေရးေတြမွာေရာ အားလုံးအဆင္ေျပၿပီး ေလာကီေလာကုတၱရာ ေကာင္းက်ိဳးေတြ ျဖစ္သြားၾကတဲ့ သူေတြဆုိရင္ ဘာေၾကာင့္လဲလုိ႔ ေထာက္ျပစရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ သတ္မွတ္ခ်က္ လဲြလာတာေတြ၊ အမ်ားစုက မဟုတ္တာ လုပ္လာတာေတြ မ်ားလာလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ သေဘာအရ ဘာသာေရးဟာ လူတုိင္းအတြက္ လုိအပ္ပါတယ္။ အရြယ္မေရး လုိအပ္ပါတယ္။ လူႀကီးမ်ားမွမဟုတ္ လူငယ္မ်ားမွာလည္း လုိအပ္ပါတယ္။ စစ္မွန္တဲ့ နည္းစနစ္မ်ားနဲ႔ အက်င့္မွန္အတုိင္း လုိက္နာသြားမယ္ဆုိရင္ လူငယ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လူႀကီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘာသာတရား လုိက္စားတဲ့အတြက္ အျပစ္ေျပာစရာ ေ၀ဖန္စရာ မရွိႏုိင္ပါဘူး။ ဗုဒၶရဲ႕ အဆုံးအမ တရားေတာ္ေတြကုိသာ ေဟာေတာ္မူတဲ့အတုိင္း က်င့္ႀကံလုိက္နာႏုိင္မယ္ဆုိရင္ က်င့္ႀကံလုိက္နာသူေရာ၊ သူ႔ကုိ အမွီျပဳတဲ့သူေတြပါ ေကာင္းက်ိဳးေတြကုိ ျဖစ္ေစမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ တရားေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ထဲမွာကုိက ဗုဒၶရဲ႕ ဒီအဆုံးအမတရားေတြဟာ ေကာင္းမြန္မွန္ကန္စြာ ေဟာထားျခင္း၊ ကုိယ္တုိင္ဒိ႒သိျမင္ႏုိင္ျခင္း၊ ေ၀ဖန္ခံႏုိင္ျခင္း၊ လုပ္ႏုိင္ရင္လုပ္ႏုိင္တဲ့အေလ်ာက္ အက်ိဳးတရား ျဖစ္ေပၚေစျခင္း စတဲ့ ၀ိေသသဂုဏ္မ်ား ပါ၀င္ေနၿပီး ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္လုပ္ရင္ တကယ္ရတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိ ဗုဒၶဘာသာက လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးႏုိင္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လူငယ္ေတြဆုိရင္ ဗုဒၶညြန္ၾကားတဲ့အတုိင္း သီလလုံေအာင္ထိန္းၿပီး ၀ိပႆနာ အလုပ္မွာ နည္းစနစ္မွန္မွန္နဲ႔ လုပ္လုိက္တဲ့အတြက္ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ကုိယ္အမူအရာ၊ ႏႈတ္အမူအရာ၊ စိတ္အမူအရာေလးေတြ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေျပာင္းလာၿပီး သူတုိ႔ရဲ႕ ႐ုပ္ရည္အဆင္းဟာ အျပစ္ကင္းၿပီး ၾကည္လင္ေအးျမလာတာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ ပူေလာင္မႈမရွိ ေလာဘေဒါသမရွိတဲ့ အသြင္အျပင္ေတြက ၾကည့္တဲ့သူေတြအထိ ေအးၿငိမ္းမႈကုိ ျဖစ္ေစတာ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ငယ္ေပမယ့္ ဘာသာတရား အဆုံးအမတုိင္း လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္သုံးေနထုိင္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ဘာသာတရားဟာ မႈိင္းတစ္ခု မဟုတ္ဘဲ ပုဂၢိဳလ္မေရြး၊ အရြယ္မေရြး လုိအပ္တဲ့ တရားျဖစ္တယ္ဆုိတာ သိေစခ်င္တာပါ။ အထူးသျဖင့္ လူငယ္မ်ားၾကားမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့ ဘာသာတရားနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အျမင္ေတြဟာ လဲြမွားေနၿပီး ဘာသာတရားေၾကာင့္ ဘာျဖစ္တယ္၊ ညာျဖစ္တယ္၊ ဘာအားနည္းတယ္၊ ညာအားနည္းတယ္ဆုိတဲ့ ယူဆခ်က္ေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အဆုံးအမေတြကုိ လက္ေတြ႕လုိက္နာက်င့္သုံးရင္း ပစၥဳပၸန္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈနဲ႔ အတူ သံသရာအတြက္ပါ ေနတတ္ေသတတ္သြားတဲ့ ဘုရားတပည့္သား အစစ္အမွန္ တပည့္ငယ္မ်ား အတြက္ေတာ့ ဒါဟာ လုံး၀ကုိ လဲြေနတဲ့ အျမင္ပဲ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္ေစခ်င္တာပါ။ ဆရာေကာင္း သမားေကာင္းထံမွာ နည္းခံၿပီး စစ္မွန္တဲ့ နည္းစနစ္နဲ႔ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္သုံးႏုိင္မယ္ဆုိရင္ လူႀကီးေရာ လူငယ္ပါ အခ်ိန္မေရြး၊ အရြယ္မေရြး တရားစစ္တရားမွန္နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းရာအမွန္ကုိ ဗုဒၶဘာသာက ေဖာ္ေဆာင္ေပးႏုိင္တယ္ဆုိတာ နားလည္ေစခ်င္တာပါ။

ဒါေၾကာင့္ လူငယ္မ်ားနဲ႔ ဘာသာတရားၾကား အထင္မွား အျမင္မွားေနတာေတြဟာ ဆုတ္ယုတ္လာတဲ့ သဒၶါပညာတရားမ်ား၊ တုိးပြားလာတဲ့ ကိေလသာတရားမ်ား၊ လဲြမွားေနတဲ့ ေလာကပညတ္ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားနဲ႔ နည္းစနစ္မမွန္တဲ့ က်င့္သုံးလုိက္နာမႈမ်ား စတာစတာေတြေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္ သိျမင္ၿပီး စစ္မွန္တဲ့ ညႊန္ၾကားမႈနဲ႔ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္သုံးမႈကုိ တုိက္႐ုိက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ကာ စြမ္းႏုိင္သမွ် က်င့္ႀကံေနထုိင္ရင္း လူငယ္ျဖစ္ေစ၊ လူႀကီးျဖစ္ေစ ဘာသာတရား အဆုံးအမမ်ားနဲ႔ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာ ႀကီးပြားေအာင္ အသိနဲ႔အက်င့္ ထပ္တူျဖစ္ေစဖုိ႔ လုိေၾကာင္း ေစတနာစကား ေမတၱာအားျဖင့္ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။

ေမတၱာျဖင့္
မနာပဒါယီ အရွင္ဝိစိတၱ (ဒုိက္ဦး)

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား