႐ုန္းထြက္ျဖစ္ခဲ့ျခင္း

 ဝါတြင္းသုံးလကာလပတ္လုံး အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေပၚတြင္ စာေရးျခင္းကိစၥ အဆက္ျပတ္သြားခဲ့၏။ အဆက္ျပတ္ျခင္းဆုိသည္ထက္ အဆက္ျဖတ္ထားျခင္း ျဖစ္၏။ ကုိရီးယားႏုိင္ငံရွိ ေက်ာင္းကိစၥအဝဝႏွင့္ ျမန္မာျပည္ရွိ ေက်ာင္းကိစၥမ်ား၊ ပရဟိတ ပညာဒါန လုပ္ငန္းမ်ား အားလုံးကုိ ဆုိင္ရာတာဝန္ခံမ်ားႏွင့္ လဲႊအပ္ကာ မုံရြာတစ္ဖက္ကမ္း၊ ခ်င္းတြင္းတံတား အနီးရွိ ေရႊေတာင္ဦး လယ္တီပႆနာရိပ္သာတြင္ လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီး၏ နည္းနာနိႆယကုိ အရယူကာ ဝိပႆနာက်င့္စဥ္ႏွင့္ ဓုတင္အက်င့္တုိ႔ကုိ အားထုတ္ျဖစ္ခဲ့၏။ ဝါဆုိလျပည့္ေန႔မွ ဝါေခါင္လျပည့္ေန႔အထိ (၁)လတိတိကုိ  ေရႊေတာင္ဦး လယ္တီရိပ္သာတြင္ အားထုတ္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔အထိ က်န္သည့္အခ်ိန္မ်ားကုိကား ရန္ကုန္ေက်ာင္းမွာပင္ ဓုတင္ႏွင့္ ဝိပႆနာအလုပ္ကုိ ဆက္လက္၍ အားထုတ္ျဖစ္ခဲ့၏။ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ျပည့္စုံမႈမ်ား၊ ပစၥည္းေလးပါး လာဘ္လာဘမ်ားမွ ႐ုန္းထြက္ကာ ထိန္းသိမ္းရန္ ခက္ခဲလွသည့္ စိတ္အစဥ္ႏွင့္ ၿခိဳးၿခံစြာက်င့္ရသည့္ ဓုတင္အက်င့္တုိ႔ကုိ သည္းခံ၍ အားထုတ္ျဖစ္ခဲ့၏။ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ၏ တဒဂၤျပည့္စုံမႈကုိ ဓမၼေအးရိပ္ျဖင့္ လဲလွယ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။ 

စင္စစ္ ဤကိစၥသည္ လူသိရွင္ၾကား ေျပာရမည့္ ကိစၥမဟုတ္လွေပ။ သုိ႔ေသာ္ သူ႔အတုိင္းအတာႏွင့္သူ အေႏွာင္အဖဲြ႔မ်ားမွ ႐ုန္းထြက္ရန္ ခက္ခဲမႈမ်ား ရွိေနသည့္ၾကားက အားလုံးကုိ အဆက္ျဖတ္ကာ ႐ုန္းထြက္ျဖစ္ခဲ့သည့္အေပၚ  ပီတိပြားႏုိင္ေစရန္ အသိမွ်ေပးျခင္း သက္သက္သာ ျဖစ္ပါ၏။ အတြယ္မ်ားကုိဖယ္ကာ အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိ ဓမၼအရိပ္တြင္ ခုိလႈံျဖစ္ခဲ့မႈအေပၚ သာဓုေခၚႏုိင္ရန္ႏွင့္ မိမိတုိ႔လည္း တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ႐ုန္းထြက္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ေၾကာင္း တုိက္တြန္းလုိရင္း ျဖစ္၏။

မွန္၏။ ဘဝတြင္ လူတုိင္းလူတုိင္း ၾကာလွ်င္ပုိ၍ပင္ သံေယာဇဥ္ တြယ္ဖြယ္ရာမ်ားႏွင့္သာ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားတတ္သျဖင့္ ထုိအတြယ္မ်ားကုိ အခုိက္အတန္႔ျဖစ္ေစ ပယ္ခြာ၍ တရားအလုပ္ အားထုတ္ျဖစ္ရန္ ႐ုန္းထြက္သင့္ၾက၏။ “ငါမရွိရင္ မျဖစ္ပါဘူး”ဟူေသာ ခံယူခ်က္အေတြးကုိဖယ္ကာ “ငါမရွိလည္း သူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ့ ျဖစ္သြားတာပဲ” ဟူသည့္ အျမင္ျဖင္႔ သံေယာဇဥ္မွန္သမွ် သူမတြယ္ခင္ ကုိယ္ကအရင္ ဖယ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ၾက၏။ အလုပ္သံေယာဇဥ္၊ သားသမီး သံေယာဇဥ္၊ ဒကာ၊ဒကာမ သံေယာဇဥ္၊ အိမ္သံေယာဇဥ္၊ ေက်ာင္းသံေယာဇဥ္မ်ားသည္ ၾကာလာသည့္ႏွင့္အမွ် ပုိ၍ပင္တြယ္လာတတ္ၿပီး ႐ုန္းထြက္ရန္ ခက္တတ္သျဖင့္ အတြယ္မမ်ားခင္ ဓမၼအားအင္ႏွင့္ တရားခင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ၾက၏။ ဇနီးမယား၊ သမီးသားႏွင့္ စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ ေက်ာင္းအိမ္ရာသည္ မိမိက မည္မွ်ပင္ တြယ္ေနပါေသာ္လည္း အခ်ိန္တန္လွ်င္ အားလုံးကုိထား၍ ဘဝခရီး သြားၾကရမည္သာ ျဖစ္သျဖင့္ သူမခဲြခင္ ကုိယ္အရင္ခဲြကာ ဘဝအတြက္ ဓမၼဖက္ႏုိင္ေအာင္ အတြယ္မ်ားမွ ႐ုန္းထြက္သင့္ၾက၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအား တုိက္တြန္းပါ၏။ သံေယာဇဥ္အတြယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးသည္ ကုိယ္ကမဖယ္လွ်င္ သူက တြယ္ေနမည္သာ ျဖစ္ၿပီး ထုိအတြယ္မ်ားသည္ ဘဝခရီးအတြက္ အေကာင္းမဆက္ႏုိင္သျဖင့္ အခ်ိန္မေႏွာင္းခင္ စိတ္ေကာင္းဝင္ၿပီး ဘဝအတြက္ ဓမၼဘက္သုိ႔ ဦးတည္လွမ္းတက္ ခရီးဆက္ႏုိင္ဖုိ႔ မေႏွးအျမန္ ႐ုန္းထြက္ၾကရန္ ေမတၱာေရွ႔ထား တုိက္တြန္းစကား ပါးလုိက္ရပါသည္။

ေမတၱာျဖင့္

မနာပဒါယီ အရွင္ဝိစိတၱ

Read more »

သည္းခံျခင္းအတြက္ မွတ္ခ်က္

သည္းခံျခင္းအတြက္ မွတ္ခ်က္
--------------------
သည္းခံမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒကာေလးတစ္ေယာက္က ေလွ်ာက္ဖူးပါတယ္။ ဘယ္လုိက်င့္သုံးရမလဲတဲ့။ 

ဘယ္လုိက်င့္သုံးရမလဲဆုိေတာ့ သည္းခံေပါ့လုိ႔။ ဒါေပမယ့္ အႏွိမ္ခံဖုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမတ္ဗုဒၶကလည္း သည္းခံဖုိ႔ မိန္႔ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မွန္တာကုိေတာ့ မွန္တဲ့အေၾကာင္း၊ မဟုတ္တာကုိေတာ့ မဟုတ္တဲ့အေၾကာင္း ျပန္ေျပာဖုိ႔နဲ႔ မွားရင္လည္း မွားေၾကာင္းဝန္ခံရမယ္တဲ့ေလ။ အဲဒီလုိ က်င့္သုံးရမွာပါ။

ေနာက္တစ္ခ်က္က သည္းခံတယ္ဆုိတဲ့ေနရာမွာ မွားမွားမွန္မွန္ သည္းခံေနဖုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုဟာ ကုိယ္သည္းခံလုိက္တဲ့အတြက္ ကုိယ့္အတြက္လည္း အက်ိဳးရွိသြားမယ္၊ သူ႔အတြက္လည္း အျပစ္မျဖစ္ဘူး အေကာင္းဘက္ကုိ ဦးတည္သြားႏုိင္တယ္ဆုိရင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သည္းခံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ကိစၥေတြက်ေတာ့ သည္းခံျခင္းအားျဖင့္ ကုိယ့္မွာအကုသိုလ္ အျပစ္ေတြပဲ ထပ္တုိးေနတယ္၊ သည္းခံမွန္းသိလုိ႔ တဖက္ကလည္း ဆက္ၿပီးအကုသုိလ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္သလုိျဖစ္ေနတယ္၊ လုပ္တဲ့သူမွာလည္း အျပစ္ေတြထပ္တုိးေနမယ္ဆုိရင္ ဒါမ်ိဳးကေတာ့ အမွန္တရားနဲ႔ ေတာ္လွန္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ တဖက္သူကုိ ရန္ျပဳဖုိ႔မဟုတ္ဘဲ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အျပစ္မရွိ အက်ိဳးရွိသြားေစဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ သည္းခံတာေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုသုိလ္အတြက္ သည္းခံၿပီး အကုသုိလ္အတြက္ေတာ့ တြန္းလွန္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒီတြန္းလွန္မႈဟာ ေဒါသနဲ႔တြန္းလွန္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အက်ိဳးကုိ လုိလားတဲ့ ေမတၱာကုိ အေျခခံတဲ့ တြန္းလွန္မႈပါပဲ။

[မနာပဒါယီ အရွင္ဝိစိတၱ (ဒိုက္ဦး)]

Read more »

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ သကၠပဥႇသုတ္ရဲ႔ မွတ္ခ်က္

သိၾကားမင္းေမးလုိ႔ ဘုရားရွင္ ေျဖေတာ္မူတဲ့ သုတ္ေတာ္တစ္ခုကုိ ညြန္းပါဆုိရင္ သကၠပဥွသုတ္ေတာ္ကုိ အထူးညြန္းခ်င္ပါတယ္။ ဒီသုတ္ေတာ္မွာ သိၾကားမင္းက ဘုရားရွင္ထံလာၿပီး သတၱဝါေတြ မၿငိမ္းခ်မ္းႏုိင္ျခင္းရဲ႔ အေၾကာင္းကုိ ေမးေလွ်ာက္လုိ႔ ဘုရားရွင္က ေျဖၾကားေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ အေမးအေျဖအေပၚ မွတ္ခ်က္ျပဳၾကည့္ေတာ့ ဒီလုိေလး ေတြ႔ရပါတယ္။

မနာလုိျခင္း ဣႆာ၊ ဝန္တုိျခင္း မစၧရိယေတြ ရွိေနရင္ သတၱဝါေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္ေပမယ့္ မၿငိမ္းခ်မ္းႏုိင္ဘူးတဲ့။

အဲဒီ မနာလုိျခင္း၊ ဝန္တုိျခင္းေတြဟာ ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္းဆုိတဲ့ သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ ျဖစ္လာတတ္ၿပီး

အဲဒီ အခ်စ္အမုန္း သံေယာဇဥ္ဟာလည္း လုိခ်င္ျခင္း ဆႏၵေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚေစကာ

အဲဒီ လုိခ်င္ျခင္းဟာလည္း ႀကံစည္ျခင္း ဝိတက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတတ္တဲ့အျပင္

အဲဒီႀကံစည္ျခင္းဟာလည္း တဏွာ၊ မာန၊ ဒိ႒ိဆုိတဲ့ သံသရာ ခ်ဲ႔ထြင္တတ္တဲ့ ပပဥၥတရားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚတတ္ပါတယ္တဲ့။

အရင္းစစ္ေတာ့ သတၱဝါေတြ မၿငိမ္းခ်မ္းတာဟာ တဏွာ၊ မာန၊ ဒိ႒ိကုိ အေျခခံရာက ႀကံစီျခင္းေတြျဖစ္၊ အႀကံေတြက ဆႏၵေတြျဖစ္၊ ဆႏၵေတြက အခ်စ္အမုန္းေတြျဖစ္၊ အခ်စ္အမုန္းေတြက မနာလုိျခင္းဝန္တုိျခင္းေတြအထိ ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ေနာက္ဆုံး သတၱဝါေတြ မၿငိမ္းခ်မ္းႏုိင္တဲ့အထိ ျဖစ္သြားေစေတာ့တာပါ။ 

ဆုိေတာ့ကား ဒီတရားေတြ မျဖစ္ေစဖုိ႔ ဘာလုပ္သင့္သလဲဆုိေတာ့ ခံစားခ်က္ကုိ ႐ႈပြားတတ္တဲ့ အက်င့္နဲ႔ေနၾကည့္ဖုိ႔ပါပဲတဲ့။ ႐ႈပြားတယ္ဆုိတာ ခံစားဖုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ အစဲြမကပ္ေအာင္ သိမွတ္ဖုိ႔ပါပဲ။ ေကာင္းရင္လည္း ေကာင္းတဲ့ခံစားခ်က္အေပၚမွာ အစဲြမကပ္ဘဲ အသိကပ္ဖုိ႔၊ မေကာင္းရင္လည္း မေကာင္းတဲ့ ခံစားခ်က္အေပၚ အစဲြမကပ္ဘဲ အသိကပ္ဖုိ႔၊ ေကာင္းတာလည္း မဟုတ္။ မေကာင္းတာလည္း မဟုတ္ရင္လည္း အဲဒီခံစားခ်က္အေပၚမွာ အစဲြမကပ္ဘဲ အသိကပ္ဖုိ႔ပါ။ ဒီလုိ ခံစားခ်က္မွန္သမွ်ကုိ လုိက္မခံစားဘဲ သတိနဲ႔ သိမွတ္ႏုိင္ရင္ အစဲြတဏွာ၊ အထင္မာန၊ တစ္လဲြဒိ႒ိဆုိတဲ့ ပပဥၥတရားေတြကုိ တျဖည္းျဖည္း ခြါလာႏုိင္မွာပါ။ အဲဒီ တရားသုံးပါးကုိ ခြါထားႏုိင္ရင္ သူ႔ကုိအေၾကာင္းျပဳၿပီး ျဖစ္လာႏုိင္တဲ့ အႀကံေတြ၊ အႀကံေၾကာင့္ ျဖစ္လာႏုိင္တဲ့ လုိခ်င္မႈေတြ၊ အလုိေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္တဲ့ အခ်စ္အမုန္းေတြ၊ အခ်စ္အမုန္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္တဲ့ မနာလုိျခင္း ဝန္တိုျခင္းေတြဟာလည္း တျဖည္းျဖည္းနည္းလာၾကမွာပါ။ မနာလုိတာေတြ ဝန္တုိတာေတြ နည္းလာရင္ ေသခ်ာတယ္ အားလုံးဟာ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ျဖစ္သြားၾကမွာ အမွန္ပါပဲ။ 

“မနာလုိျခင္း၊ ဝန္တုိျခင္း အရွင္းကင္းပါေစ။”

ျမတ္ဗုဒၶ၏ သကၠပဥႇသုတ္ေတာ္ကုိ ပူေဇာ္ရင္း

ေမတၱာျဖင့္

မနာပဒါယီ အရွင္ဝိစိတၱ (ဒုိက္ဦး)

Read more »

ကထိန္အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ

သီတင္းကၽြတ္ၿပီးသြားၿပီဆုိေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ ေနာက္ထပ္ဘာသာေရးဆုိင္ရာ ထင္ရွားတဲ့ ကုသုိလ္ပဲြတစ္ခုအေနနဲ႔ ကထိန္အလွဴပဲြေတြက အသီးသီး ရွိလာေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားဝိနည္းေတာ္ သတ္မွတ္ခ်က္အရ သီတင္းကၽြတ္ လျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔ကစၿပီး တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေန႔အထိ (၁)လတာ ကာလကုိ ကထိန္အလွဴပဲြ က်င္းပရာ ကာလအျဖစ္ ျမန္မာႏုိင္ငံတ၀ွန္းလုံးရွိ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွာ ကထိန္ပဲြေတြကုိ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ခမ္းခမ္းနားနား က်င္းပျပဳလုပ္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကထိန္ပြဲေတြ လုပ္ၾကေတာ့မယ္ဆုိေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး သူ႔ထက္ငါ အၿပိဳင္အဆုိင္ လုပ္ခ်င္ၾကတာပဲ သိတာမ်ားတတ္ပါတယ္။ ကထိန္ဆုိရင္ ပေဒသာပင္ႀကီးေတြ သီးၿပီး ဆုိင္းသံဘုံသံ တညံညံနဲ႔ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွာ လွည့္လည္ကာ ေနာက္ဆုံးဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကုိ ပုိ႔ေဆာင္လွဴဒါန္းၾကတဲ့ပဲြလုိ႔ အမ်ားက သိေနတတ္ၾကပါတယ္။ ကထိန္ဆုိတာဘာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ ဒီအလွဴကုိ ကထိန္လုိ႔ ေခၚတာလဲ၊ ကထိန္ခင္းတယ္ဆုိတာ ဘာကုိေျပာတာလဲ စသျဖင့္ ေမးလာခဲ့မယ္ဆုိရင္ေတာ့ တိတိက်က် ေျပာဆုိရွင္းျပဖုိ႔ ခက္တတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကထိန္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သိသင့္သိထုိက္တာေလးေတြ သိထားဖုိ႔ ကထိန္အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ ဆုိတဲ့ ဒီပုိ႔စ္ေလးကုိ ေရးသားတင္ျပရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္ျဖစ္ေပၚလာပုံျမတ္စြာဘုရားရွင္ သာ၀တၳိျပည္၊ ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူေနတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက ျဖစ္ပါတယ္။ အာရညကဓုတင္၊ ပိ႑ပါတဓုတင္၊ ပံ့သုကူဓုတင္၊ တိစီ၀ရိတ္ဓုတင္ကုိ ေဆာက္တည္ၾကတဲ့ ပါေ၀ယ်ကတုိင္းသား ရဟန္းေတာ္ အပါးသုံးဆယ္ဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိ ဖူးေမွ်ာ္ဖုိ႔ အလြန္ေ၀းတဲ့ အရပ္ကေန သာ၀တၳိျပည္ကုိလာရင္း လမ္းမွာ၀ါဆုိရမယ့္ေန႔ နီးလာတဲ့အတြက္ သာ၀တၳိျပည္အထိ မသြားႏုိင္ေတာ့ဘဲ သာ၀တၳိျပည္နဲ႔ ယူဇနာ (၆၀)ေ၀းကြာတဲ့ သာေကတၿမိဳ႕မွာပဲ ၀ါဆုိလုိက္ရတဲ့ အျဖစ္နဲ႔ ႀကံဳခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ဘုရားရွင္သီတင္းသုံးေတာ္မူရာ သာ၀တၳိျပည္အနီးမွာ ေရာက္ေနၿပီးမွ ဘုရားရွင္ကုိ မဖူးေမွ်ာ္ရပဲ ၀ါဆုိေနရတဲ့အတြက္ စိတ္ႏွလုံး မေပ်ာ္ေမြ႕ပဲ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ၀ါကၽြတ္တဲ့အခါ ဘုရားရွိရာ အရပ္ကုိ ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ လမ္းခရီးမွာ မုိးကလည္း အလြန္ႀကီးတဲ့အတြက္ အဲဒီရဟန္းမ်ား ၀တ္႐ုံထားတဲ့ သကၤန္းနဲ႔ ဓုတင္ေဆာင္ ႏွစ္ထပ္သကၤန္းမ်ားဟာ မိုးေရမ်ားနဲ႔ အရမ္းကုိ စုိရြဲေနၾကပါတယ္။ ဘုရားထံေမွာက္ ေရာက္လာၾကတဲ့ အဲဒီရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ဘုရားရွင္က ၀ါတြင္းကာလ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ သီတင္းသုံးခဲ့ရမႈ ရွိမရွိ ေမးျမန္းတဲ့အခါ ပါေ၀ယ်ကတုိင္းသား ရဟန္းေတာ္ အပါးသုံးဆယ္ဟာ မိမိတုိ႔ရဲ႕ အျဖစ္ကုိ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေလွ်ာက္ျပပါတယ္။

ဒီလုိ ရဟန္းေတာ္တုိ႔ရဲ႕ အခက္အခဲ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “ရဟန္းတုိ႔ ၀ါကၽြတ္ၿပီးေသာ ရဟန္းတုိ႔အား ကထိန္ခင္းျခင္းငွါ ခြင့္ျပဳ၏၊ ရဟန္းတုိ႔ ကထိန္ခင္းၿပီးေသာ ရဟန္းတုိ႔အား ထင္ရွားရွိေသာ ရဟန္းကုိ မပန္ၾကားဘဲ ဒါယကာ အိမ္သုိ႔သြားႏုိင္ျခင္း၊ တိစီ၀ရိတ္ အဓိ႒ာန္တင္ထားေသာ သကၤန္းကုိ မယူဘဲ သြားႏုိင္ျခင္း၊ ဂဏေဘာဇဥ္ကုိ စားႏုိင္ျခင္း၊ အလုိရွိတုိင္း အဓိ႒ာန္ ၀ိကပၸနာမျပဳေသာ သကၤန္းကုိ ေဆာင္ႏုိင္ျခင္း၊ ထုိကထိန္းခင္းေသာ ေက်ာင္း၌ သကၤန္းျဖစ္ေပၚလာတုိင္း ကထိန္ခင္းေသာ ရဟန္းတုိ႔အား ျဖစ္ရျခင္းဟူေသာ ဤငါးပါးေသာ အာနိသင္တုိ႔ ရကုန္၏” စသျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူကာ ကထိန္ခင္းျခင္းကုိ ခြင့္ျပဳေတာ္မူပါတယ္။ ဒါဟာ ကထိန္ခင္းျခင္းနဲ႔ ကထိန္သကၤန္းအလွဴ ျဖစ္ေပၚမႈရဲ႕ အစပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္ဆုိတာကထိန္ဆုိတာ ကထိနဆုိတဲ့ ပါဠိစကားကုိ ျမန္မာမႈျပဳၿပီး အလြယ္အသုံးျပဳထားတဲ့ ပါဠိပ်က္ ေ၀ါဟာရစကားလုံး ျဖစ္ပါတယ္။ ကထိနရဲ႕ အဓိပၸါယ္က ခုိင္ၿမဲျခင္း၊ ၿမဲၿမံျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ကထိန္ဆုိတာ ၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔ကစၿပီး သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ အထိ (၃)လတာ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ ျပဳေတာ္မူၿပီးၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား သကၤန္းဆက္ကပ္လွဴဒါန္းၿပီး ဒီသကၤန္းကုိ အလွဴခံ ရရွိတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ဒီသကၤန္းကုိ အေၾကာင္းျပဳကာ ၀ိနည္းေတာ္မ်ားထဲက သိကၡာပုဒ္အခ်ိဳ႕ကုိ ကာလအပုိင္းအျခား တစ္ခုအေနနဲ႔ ကင္းလႊတ္ခြင့္ဆုိတဲ့ အက်ိဳးအာနိသင္ကုိ ေသခ်ာေပါက္ ခုိင္ခုိင္ၿမဲၿမဲ ရေစႏုိင္တဲ့ အတြက္ ကထိန- ကထိန္လုိ႔ ဆုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကထိန္ခင္းတာဟာ အ၀တ္သကၤန္းနဲ႔သာ ကထိန္ခင္းႏုိင္တဲ့ အလွဴျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီသကၤန္းကိုလည္း ကထိန္သကၤန္း၊ ဒီအလွဴကုိလည္း ကထိန္အလွဴလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္ခင္းတယ္ဆုိတာဘယ္ၿမိဳ၊ ဘယ္ေက်ာင္းမွာ ကထိန္သြားခင္းမလုိ႔ ဆုိတဲ့ အေျပာအဆုိအသုံး အႏႈန္းကုိ လူအေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာဆုိသုံးစဲြတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကထိန္ခင္းတာဟာ လူေတြက ခင္းရတာမဟုတ္ပါဘူး။ ရဟန္းေတာ္မ်ားကသာ ခင္းရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူေတြက ရဟန္းေတာ္မ်ား ကထိန္ခင္းႏုိင္ေအာင္ သကၤန္းကုိ လွဴဒါန္းေပးတဲ့ ကထိန္သကၤန္း အလွဴရွင္အျဖစ္ပဲ ခံယူႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကထိန္ခင္းတာဟာ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ အလုပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကထိန္ခင္းဖုိ႔အတြက္ သံဃႆေဒမ ဆုိၿပီး လွဴဒါန္းလုိက္တဲ့ ဒီသကၤန္းကုိ သံဃာေတာ္မ်ားက သိမ္ထဲမွာ ကထိန္သကၤန္း အလွဴခံမယ့္ ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးကုိ သံဃာအမ်ား သေဘာတူမႈနဲ႔ ေရြးခ်ယ္ၿပီး သကၤန္းအလွဴရွင္မ်ား လွဴဒါန္းထားတဲ့ အဲဒီသကၤန္းကုိ ကမၼ၀ါစာနဲ႔ ရြတ္ဖတ္ကာ ေပးၾကရပါတယ္။ အဲဒီလုိ ကမၼ၀ါစာနဲ႔ ေရြးခ်ယ္ေပးလာတဲ့ သကၤန္းကုိ အလွဴခံရရွိလာတဲ့ ရဟန္းေတာ္ဟာ မိမိ၀ါဆုိရာေက်ာင္းမွာ ျပန္ၿပီးဒီသကၤန္းကုိ ခင္းရပါတယ္။

ခင္းတယ္ဆုိတာ သကၤန္းကုိ ေအာက္မွာခ်ခင္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။ စြန္႔သင့္တဲ့သကၤန္းကုိ စြန္႔၊ အဓိ႒ာန္တင္သင့္တဲ့ သကၤန္းကုိ တင္ၿပီး လက္ရွိအလွဴခံ ရရွိလာတဲ့ သကၤန္းကုိ ၀ိနည္းေၾကာင္းအရ လုိက္နာျပဳက်င့္တာကုိ ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီခင္းထားတဲ့ အက်ိဳးအာနိသင္ကုိလည္း အဲဒီေက်ာင္းတုိက္မွာ ရွိတဲ့ အျခားသံဃာေတာ္မ်ားကုိ အႏုေမာဓနာျပဳ သာဓုေခၚေစၿပီး ၀ိနည္းေၾကာင္းအရ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ကထိန္အာနိသင္ ငါးမ်ိဳးကုိ အညီအမွ် ရေစတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ကမၼ၀ါစာနဲ႔ သကၤန္းေပးၿပီး မိမိ၀ါဆုိရာ ေက်ာင္းတုိက္မွာ ကထိန္ျပန္ခင္းကာ အတူတူ၀ါဆုိ၀ါကပ္ ျပဳၾကတဲ့ အျခားရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔အတူ အက်ိဳးအာနိသင္ကုိ ရယူတဲ့ အစီအစဥ္ကုိပဲ ၿခဳံငုံၿပီး ကထိန္ခင္းတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကထိန္ခင္းတယ္ဆုိတာ လူေတြက ခင္းရတာမဟုတ္ဘဲ ကထိန္ခံ ရဟန္းက ခင္းရတာလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ ကထိန္းသကၤန္းဟာ ဒီေန႔အလွဴခံၿပီး ဒီေန႔ပဲ အၿပီးကံေဆာင္ကာ ခင္းရတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔အလွဴခံၿပီး ေနာက္ေန႔ေတြမွ ခင္းရင္ ကထိန္ခင္းရာ မေျမာက္ပါဘူး။ မသုိးသကၤန္းဆုိတာ ညလြန္သြားတဲ့ သကၤန္းမ်ိဳး မဟုတ္တာကုိ ေျပာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ မသုိးသကၤန္းျဖစ္မွလည္း ကထိန္ခင္းႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သကၤန္းကလဲြၿပီး တစ္ျခားပစၥည္းမ်ားနဲ႔လည္း ကထိန္ခင္းလုိ႔ မရပါဘူး။ ဒီလုိဆုိေတာ့ တျခားပေပဒသာပင္ သီးၿပီးလွဴတဲ့ အလွဴပစၥည္းမ်ားဟာ အျခံအရံ လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပစၥည္းမ်ား၊ ပေဒသာပင္မ်ားဟာ ကထိန္ခင္းထုိက္တဲ့ အရာမ်ား မဟုတ္ပါဘူး။ အလုိရွိသလုိ အသုံးျပဳႏုိင္တဲ့ အသုံးအေဆာင္ပစၥည္း အလွဴမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္ခင္းႏုိင္တဲ့ သကၤန္းနဲ႔ ကထိန္သကၤန္းလွဴဒါန္းႏုိင္သူမ်ား၀ိနည္းေၾကာင္းအရ ကထိန္းခင္းႏုိင္တဲ့ သကၤန္းအမ်ိဳးအစားဟာ ႀကိဳတင္လွဴဒါန္းထားျခင္း မဟုတ္ဘဲ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔မွ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔အထိ တစ္လအတြင္းမွာ လွဴဒါန္းတဲ့ ဒီေန႔လွဴ ဒီေန႔ခင္းရမယ့္ ညမလြန္တဲ့ မသုိးသကၤန္း ျဖစ္ရပါမယ္။ အဲဒီလုိ သကၤန္းမ်ိဳးဆုိရင္္ သကၤန္းသုံးထည္လုိ႔ ေခၚတဲ့ အေပၚ႐ုံ ကုိယ္၀တ္ ဧကသီသကၤန္း၊ ေအာက္ခါး၀တ္ သင္းပုိင္သကၤန္းနဲ႔ ပုခုံးတင္ ႏွစ္ထပ္ဒုကုဋ္သကၤန္း ေတြထဲက သင့္ေတာ္ရာ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ခင္းႏုိင္ၿပီး ဒီသကၤန္းအလွဴကုိေတာ့ ရဟန္း၊ ရွင္၊ လူ ဘယ္သူမဆုိ လွဴဒါန္းႏုိင္ပါတယ္။

အေၾကာင္းစုံမွ ခင္းလုိ႔ရကထိန္အလွဴဟာ အျမတ္ဆုံး အလွဴျဖစ္သလုိ ကထိန္အလွဴ ေျမာက္ဖုိ႔ဆုိတာလည္း ခက္ခဲတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ဆရာဒကာ နားလည္မႈနဲ႔ အေၾကာင္းစုံ ညီညြတ္မွ ဒီအလွဴ အထေျမာက္ ေအာင္ျမင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ၀ါကၽြတ္ၿပီးတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ တစ္ပါးပါးဟာ မိမိေက်ာင္းမွာ ကထိန္မရွိ၊ ကထိန္သကၤန္း လွဴဒါန္းသူမရွိလုိ႔ ဆုိၿပီး နီးစပ္ရာ၊ ၾကည္ညိဳရင္းႏွီးရာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဦးထံမွာ သြားၿပီး အလွဴခံကာ မိမိတုိ႔ ပေယာဂေၾကာင့္ ရလာတဲ့ သကၤန္းျဖစ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ အဲဒီသကၤန္းနဲ႔ ကထိန္ခင္းလုိ႔ မရပါဘူး။ ကထိန္သကၤန္းဟာ ရဟန္းေတာ္မ်ား အေနနဲ႔ တုိက္႐ုိက္အလွဴခံေကာင္းတဲ့ သကၤန္းလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကထိသကၤန္း အလွဴရွင္က မိမိအလုိလုိ နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီး သံဃာႆေဒမ - သံဃားေတာ္အား လွဴဒါန္းပါ၏လုိ႔ သံဃာကုိ ရည္မွန္းၿပီး လွဴဒါန္းတဲ့ သကၤန္းနဲ႔သာ ကထိန္ခင္းႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္ဘုရားအတြက္၊ ဘယ္ဆရာေတာ္အတြက္ စတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ရည္မွန္းၿပီး လွဴဒါန္းတဲ့ ပုဂၢလိက အလွဴသကၤန္းနဲ႔ဆုိလည္း ကထိန္းမခင္းႏုိင္ပါဘူး။ ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္က ပေယာဂကင္းဖုိ႔လုိသလုိ သကၤန္းအလွဴရွင္ဘက္ကလည္း သံဃိက အလွဴျဖစ္ဖုိ႔လုိကာ ဒီလုိ ႏွစ္ဘက္နားလည္ ညီညြတ္မႈနဲ႔ ရလာတဲ့ သကၤန္းနဲ႔သာ ကထိန္ခင္းႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ ကာလသတ္မွတ္ခ်က္ကလည္း တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ခါ၊ တစ္ခါမွာ သကၤန္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔မွ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔အထိ တစ္လ၊ တစ္လမွာလည္း ၀ါဆုိရာ နယ္နိမိတ္ သတ္မွတ္ခ်က္မတူတဲ့ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ တစ္ႀကိမ္ပဲ ခင္းႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကထိန္ခင္းဖုိ႔အတြက္ သိမ္ရွိဖုိ႔လုိသလုိ ေလးပါးေလးပါးအထက္ ရွိတဲ့သံဃာ အေရအတြက္ ျပည့္မီဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။ ဒီလုိ အေၾကာင္းအခ်က္အလက္ စုံမွပဲ ကထိန္ခင္းမႈ အထေျမာက္တယ္၊ ကထိန္အလွဴ ေအာင္ျမင္ၿပီးေျမာက္တယ္လုိ႔ ဆုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္အလွဴရဲ႕ ထူးျခားမႈဘုရားအစရွိတဲ့ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕ ခ်ီးမြမ္းမႈကုိ ခံယူထုိက္တဲ့အတြက္ ဒီအလွဴကုိ ကထိန္လုိ႔ ဆုိေၾကာင္း အ႒ကထာဆရာေတာ္က ဖြင့္ဆုိပါတယ္။ ဒီလုိဖြင့္ဆုိရတာကလည္း အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ ဒီအလွဴဟာ
၁။ သံဃာကုိ ရည္မွန္းၿပီး လွဴဒါန္းတဲ့ သံဃိကအလွဴ ျဖစ္ရျခင္း
၂။ အခ်ိန္ကာလ သတ္မွတ္ခ်က္ အတြင္းမွာသာ လွဴဒါန္းရတဲ့ ကာလဒါန အလွဴျဖစ္ျခင္း
၃။ တစ္ျခားပစၥည္း၀တၳဳမ်ား မဟုတ္ဘဲ အရဟတၱဓဇ ေခၚ ရဟႏၲာတုိ႔ရဲ႕ အလံတံခြန္သဖြယ္ ျဖစ္တဲ့ အ၀တ္သကၤန္းနဲ႔သာ ကထိန္ခင္းႏုိင္ျခင္း
၄။ ဒီအလွဴကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ အခ်ိဳ႕ကုိ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုအရ ကင္းလြတ္ေစႏုိင္တဲ့ အတြက္ ၀ိနည္းအလွဴ သုိ႔မဟုတ္ တရားအလွဴေခၚ ဓမၼဒါန အလွဴျဖစ္ျခင္း စတဲ့ ထူးျခားခ်က္မ်ားေၾကာင့္ အျမတ္ဆုံးအလွဴ၊ အထူးျခားဆုံး အလွဴလုိ႔ ဖြင့္ဆုိျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္အလွဴရဲ႕ အက်ိဳးတရားဒီအလွဴရဲ႕ လက္ေတြ႕အက်ိဳးကေတာ့ သကၤန္းအလွဴခံ ရရွိတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ကထိန္အာနိသင္ ရလုိက္တဲ့အတြက္ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔ကစၿပီး တေပါင္းလျပည့္ေန႔အထိ (၅)လအတြင္းမွာ
၁။ ထင္ရွားရွိေသာ ရဟန္းကုိ မပန္ၾကားဘဲ ဒါယကာ အိမ္သုိ႔သြားႏုိင္ျခင္း
၂။ တိစီ၀ရိတ္ အဓိ႒ာန္တင္ထားေသာ သကၤန္းကုိ မယူဘဲ သြားႏုိင္ျခင္း
၃။ ထမင္းစားလာပါ၊ မုန္႔စားၾကြပါ စတဲ့ လူ႔အေခၚအေျပာနဲ႔ ပင့္ဖိတ္တဲ့ ဂဏေဘာဇဥ္ကုိ စားႏုိင္ျခင္း
၄။ အလုိရွိတုိင္း အဓိ႒ာန္ ၀ိကပၸနာမျပဳေသာ သကၤန္းကုိ ေဆာင္ႏုိင္ျခင္း
၅။ ကထိန္ခင္းတဲ့ေက်ာင္းမွာ သံဃိက သကၤန္းျဖစ္ေပၚလာတဲ့အခါ ကထိန္အာနိသင္ရတဲ့ ရဟန္းအားလုံး ရယူႏုိင္ျခင္း ဆုိတဲ့ အက်ိဳးတရား ငါးပါးကုိ ရရွိႏုိင္ပါတယ္။

လူပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ကေတာ့ ကထိန္သကၤန္း လွဴဒါန္းျခင္းကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး
၁။ သကၤန္းအလွဴ လွဴဒါန္းခြင့္ရျခင္း (စီ၀ရဒါန)
၂။ သံဃိကအလွဴ လွဴခြင့္ရျခင္း (သံဃိကဒါန)
၃။ ကာလဒါန အလွဴလွဴခြင့္ရျခင္း (ကာလဒါန)
၄။ ဓမၼဒါနအလွဴ လွဴခြင့္ရျခင္း (ဓမၼဒါန) စတဲ့ အက်ိဳးတရားမ်ားကုိ ရေစႏုိင္တဲ့အျပင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား အထက္ပါ ကထိန္အာနိသင္ အက်ိဳးတရား ငါးမ်ိဳးကုိ ရေစႏုိင္သလုိ ကထိန္သကၤန္း လွဴဒါန္းတဲ့ အလွဴရွင္မ်ားမွာလည္း ထုိအက်ိဳးနဲ႔ ထပ္တူစြာ လြတ္လပ္တဲ့ဘ၀မ်ိဳးမွာ ျဖစ္ရျခင္း၊ ေထာင္တန္းအခ်ဳပ္အေႏွာင္မွ ကင္းလြတ္ျခင္း၊ စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္ ေပါမ်ားကာ အလုိရွိသလုိ စားသုံးႏုိင္ျခင္း၊ မိမိကုိယ္ကုိ သူတပါးတုိ႔ မလြမ္းမုိးႏုိင္ျခင္း၊ မိမိကသာ ေနရာတကာ အစုိးရျခင္း စေသာ အက်ိဳးတရားမ်ားကုိလည္း ရရွိေစႏုိင္ပါတယ္။ အထူးကေတာ့ ရွားရွားပါးပါး ခက္ခက္ခဲခဲ လွဴဒါန္းရတဲ့အလွဴ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ရဖုိ႔ခဲရင္းတဲ့ အရာေတြကုိ ရႏုိင္ၿပီး ေနာက္ဆုံး အခက္ခဲဆုံးျဖစ္တဲ့ မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ရဖုိ႔ကုိပါ အေထာက္အကူေပးႏုိင္တဲ့ အက်ိဳးတရားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက ဒီကထိန္အလွဴဟာ အေကာင္းဆုံးနဲ႔ အျမတ္ဆုံးအလွဴလုိ႔ ဆုိၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေလာက္ဆုိရင္ ကထိန္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သိသင့္သမွ်ကုိ အနည္းငယ္မွ် သိရွိခြင့္ ရေလာက္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာမ်ားဟာ အက်ယ္ရွင္းျပဖုိ႔ လုိေပမယ့္ လူေတြအတြက္ေတာ့ ကထိန္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒီေလာက္သိထားရင္ကုိပဲ ကထိန္အလွဴအေၾကာင္း၊ ကထိန္လုပ္ရျခင္းအေၾကာင္း၊ ကထိန္အလွဴရဲ႕ အက်ိဳးတရားမ်ားအေၾကာင္း အေတာ္အသင့္ ေျပာဆုိေဆြးေႏြးႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ယ္သိလုိသူေတြ အေနနဲ႔ေတာ့ ၀ိနည္းမဟာ၀ဂၢပါဠိေတာ္၊ ကထိနကၡႏၶကမွာ ၾကည့္႐ႈႏုိင္ပါေၾကာင္း ညႊန္းဆုိလုိက္ပါတယ္။

Read more »

ေန႔စဥ္မျပတ္ ကုသုိလ္ဆက္ ဝတ္စဥ္မပ်က္ ၿမဲပါေစ

ေန႔စဥ္ ေကာင္းမႈေလးတစ္ခုခုကုိ ဝတ္တစ္ခု ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ပါ။ အႀကီးႀကီး၊ အၾကာႀကီး၊ အကုန္အက်အမ်ားႀကီး၊ အရင္းအႏွီးအမ်ားႀကီး ေပးၿပီးလုပ္ဖုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ နည္းနည္းေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ျဖစ္ေအာင္ မျပတ္လုပ္ၾကည့္ဖုိ႔ပါပဲ။ 

ဆုိၾကပါစုိ႔။ ေန႔စဥ္ မနက္အိပ္ရာက ႏုိးတာနဲ႔ နေမာ တႆ (၃)ေခါက္၊ သရဏဂုံ (၃)ေခါက္၊ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႔  “လုံးစုံမ်ားစြာ သတၱဝါ ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ၿမဲပါေစ၊ ဥပါဒ္ရန္ေဘး ကင္းစင္ေဝးၿငိမ္းေအးၾကပါေစ” စသျဖင့္ မတၱာသုတ္လာ ေမတၱာေလးကုိ အစအဆုံး တစ္ေခါက္ေလာက္ ေစတနာပါပါေလးနဲ႔ အ႐ုံျပဳၿပီး လုပ္ၾကည့္တာမ်ိဳးေလးေတြေပါ့။ ဒီလုိ ကုသုိလ္မ်ိဳးေလးကို မနက္အိပ္ရာထတစ္ႀကိမ္ ညအိပ္ရာဝင္ တစ္ႀကိမ္ လုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ပါ။ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္မွ ကုန္သြားတာမဟုတ္၊ အရင္းအႏွီးေတြ ဘယ္ေလာက္မွ ရင္းႏွီးလုိက္ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဓိကကေတာ့ မပ်က္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆုိတဲ့ ခံယူခ်က္နဲ႔ ေန႔စဥ္လုပ္ျဖစ္ဖုိ႔ပါပဲ။ ဒါဆုိ ကုိယ့္အတြက္က ေန႔တုိင္း ကုသုိလ္ဝတ္ေတြ ျဖစ္ေနေတာ့တာပါ။ 

အေၾကာင္းျပခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အလုပ္မအားလုိ႔၊ ေန႔ညမတူလုိ႔၊ ခရီးသြားေနရလုိ႔ စသျဖင့္ ေျပာမယ္ဆုိရင္ ေျပာႏုိင္ေပမယ့္ အလုပ္လုပ္ရင္းလည္း ဒါေလးကေတာ့ လုပ္ႏုိင္တာပါပဲ။ ကားစီးရင္း၊ ရထားစီးရင္းလည္း လုပ္ႏုိင္တာပါပဲ။ မပ်က္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္နဲ႔သာ လုပ္မယ္ဆုိရင္ ေနရာတုိင္းမွာ၊ လူတုိင္းမွာ၊ အခ်ိန္တုိင္းမွာ ကုသုိလ္ရွိေနတာပါပဲ။ 

အဲဒီကုသုိလ္ေလးဟာ ဘာမွမဟုတ္ရဘူး ထင္ေပမယ့္ ေန႔စဥ္လုပ္ပါမ်ားရင္ ဝတ္တစ္ခုျဖစ္သြားၿပီး ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ကုသုိလ္အားႀကီးလာကာ ကုိယ့္ဘဝအတြက္ တကယ့္ကုိ ခြန္အားေတြ ျဖစ္ေစေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ “ငါဘယ္အခ်ိန္၊ ဘယ္အရြယ္ကစၿပီး ဒီဝတ္ကုသုိလ္ကုိ လုပ္လာခဲ့တာ ခုခ်ိန္ထိန္ မပ်က္ေသးဘူး”ဆုိတဲ့ အေတြးေလးနဲ႔ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ ျပင္ဆင္ျခင္ၾကည့္ရင္ ကုသုိလ္ရဲ့အားနဲ႔ အခက္အခဲရွိရင္ သစၥာပါထားၿပီး ေက်ာ္လႊားႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကုိ အေသးေလးဆုိေပမယ့္ အထင္မေသးဘဲ မပ်က္ေအာင္ ဝတ္ကေလးတစ္ခု အေနနဲ႔ ေန႔စဥ္လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ တုိက္တြန္းရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ 

ကုသုိလ္တစ္ခု ေန႔စဥ္ျပဳ

ႀကီးသည္ေသးသည္ ေရြးမစီဘဲ

ကုသုိလ္တစ္ခု ေန႔စဥ္ျပဳက

ျပဳဖန္ပါမ်ား ထုိကံမ်ားကား

ကုသုိလ္ျပဳသူ မ်ားထုိသူကုိ

အခုခ်မ္းသာ ေနာင္ခ်မ္းသာေအာင္

ေကာင္းမႈအစြမ္း အံ့မခမ္းျဖင့္

အေၾကာင္းအစု အေကာင္းျပဳမည္

မုခ်အမွန္ မလဲြတည္း။ ။

ေမတၱာျဖင့္

မနာပဒါယီ အရွင္ဝိစိတၱ (ဒုိက္ဦး)

Read more »

အသြင္မတူ အိမ္သူမျဖစ္

“အသြင္မတူ အိမ္သူမျဖစ္”တဲ့။ ပုိ႔စ္ေခါင္းစဥ္ေလးကေတာ့ ဘုန္းႀကီးနဲ႔ လားလားမွမသက္ဆုိင္တဲ့ ေခါင္းစဥ္ေလးပါ။ အိမ္ယာတည္ေထာင္ လူေဘာင္ကိစၥကုိ အိမ္ရာမေထာင္ ရဟန္းေဘာင္က ရဟန္းတစ္ပါးက ေျပာလာတာဆုိေတာ့ ကုိယ့္အလုပ္ ကုိယ္မလုပ္ဘဲ လူ႔အလုပ္ ဝင္႐ႈပ္တယ္လုိ႔ ေျပာစရာ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေျပာလည္းမတတ္ႏုိင္ဘူး ေျပာပါေစေတာ့။ အမ်ိဳးသားေရးနဲ႔ ပတ္သက္လာျခင္း၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘာသာတရားဆုိင္ရာ အဆုံးအမမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္လာျခင္း၊ ကုိယ့္က်င့္တရားဆုိင္ရာ ေလ်ာ့နည္းလာမႈေတြနဲ႔ ဆက္စပ္လာျခင္းေတြေၾကာင့္ တုိက္႐ုိက္မဆုိင္ေပမယ့္ ဆုိင္သေလာက္ေလး ဝင္ေျပာၾကည့္တဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေစတနာေကာင္းနဲ႔ အသိေပးျခင္းဆုိလည္း မမွားပါဘူး။ ေျပာခ်င္တာက ဘယ္ႏုိင္ငံ ဘယ္လူမ်ိဳး အေၾကာင္းမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံ ကုိယ့္လူမ်ိဳးအေၾကာင္းကုိ ေျပာခ်င္တာပါ။ အထူးသျဖင့္ ျပည္ပေရာက္ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ျမန္မာမ်ားအေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အခုတစ္ေလာ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာအခ်ိဳ႕ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရး ျပႆနာေလးေတြကုိ မၾကာမၾကာ ၾကားလာရပါတယ္။ တစ္ဆင့္စကားနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လူကုိယ္တုိင္ လာေရာက္ေျပာတာေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၾကားေနရတာေတြက စိတ္မသက္သာစရာေတြပါပဲ။ အိမ္ေထာင္ေရး ျပႆနာဆုိေတာ့ တရားဝင္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးသူေတြ အမ်ားစုပဲေပါ့။ “တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ျပည္ပမွာ အလုပ္လာလုပ္ေနရင္း ျပည္တြင္းမွာ က်န္ခဲ့တဲ့ အိမ္သူသက္ထားက အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္တဲ့ ျပႆနာ၊ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ျပည္ပမွာ ကုန္း႐ုန္းၿပီး ႀကိဳးစားပန္းစား ရွာေဖြစုေဆာင္း ပုိ႔ေပးေပမယ့္ ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ မယ္ေတာ္က ပုိ႔သမွ်ေတြကုိ အမ်ိဳးမ်ိဳးသုံးစဲြကာ အပ်ိဳလုပ္ေနတဲ့ ျပႆနာ၊ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ပုိ႔သမွ်ေငြေၾကးေတြကုိ အိမ္သူသက္ထားက တစ္ေနရာမွာ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ နာမည္နဲ႔ ဘာဝယ္ညာဝယ္လုပ္ၿပီး ျပည္ပက ကုိေရႊေခ်ာဆီ ဘာလုပ္ထားလုိ႔ ဘယ္ေလာက္ပုိ႔ေပးပါဦး စသျဖင့္ ေတာင္းဆုိလာလုိ႔ စုံစမ္းၾကည့္တဲ့အခါ မယ္ေတာ္က တျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ ေနာက္မီးလင္းေနတဲ့ ျပႆနာ၊ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ျပည္ပမွာ ႏွစ္ေတြၾကာလာေတာ့ ျပည္တြင္းျပန္ၿပီး မိသားစုနဲ႔ ေနဖုိ႔အိမ္အျပန္မွာ ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ အိမ္သူသက္ထားက ရပ္ကြက္ထဲက ငနဲတစ္ေယာက္နဲ႔ ဘာလုိလုိျဖစ္ၿပီး လုိက္ေျပးလုိ႔ ဟုိေရာက္မွ ဒုကၡျဖစ္ရတဲ့ ျပႆနာ” စသျဖင့္ ၾကားရတဲ့ သတင္းေတြက နားဝမွာခါးလွတဲ့အျပင္ သူတုိ႔အပူေတြေၾကာင့္ နားေထာင္ေပးရတဲ့ ဘုန္းဘုန္းမွာေတာင္ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္လာခဲ့ရပါတယ္။

တစ္ေလာကေတာင္ ဒကာတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းကုိေရာက္လာၿပီး သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာရွိတဲ့ သူအခ်ိဳ႕ရဲ႕ လက္ေတြ႕ဇာတ္လမ္းေလးေတြကုိ ေျပာျပသြားတာကုိ နားေထာင္လုိက္ရပါေသးတယ္။ သူ႔က “ေျပာရရင္ အရွင္ဘုရား… ျပည္ပမွာ အေတာ္ၾကာေနတဲ့ သူအခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ အိမ္ကုိလည္း ျပန္ၿပီးအဆက္ အသြယ္မလုပ္ဘဲ ေပ်ာ္သလုိ ေနလုိက္ၾကတာေတြ ရွိတယ္ဘုရား၊ ျမန္မာျပည္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္မ အေနနဲ႔ ေယာက်္ားလုပ္သူထံက စာမလာ သတင္းမၾကား၊ ပုိက္ဆံလည္းမပုိ႔ဘဲ အဆက္ျဖတ္ထားတဲ့အတြက္ ကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ဒုကၡျဖစ္ရတာေတြ ရွိေနျပန္ေတာ့ မထူးပါဘူးဆုိၿပီး မထူဇာတ္ ခင္းသြားတဲ့ အျဖစ္ေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္၊ အရင္းစစ္ေတာ့ ဟုိဘက္ကလည္း ဟုိဘက္အလြန္ေတြ ရွိတတ္ေပမယ့္ အျပင္ေရာက္ေနတဲ့ ဒီဘက္လူေတြရဲ႕ အလြန္ေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္၊ အသြင္မတူ အိမ္သူမျဖစ္ဆုိသလုိ ဒီဘက္က ဒီလုိေတြရွိေနတဲ့အတြက္ ဟုိဘက္ကလည္း လူ႔သဘာဝအရ ေနခ်င္သလုိ ေနပစ္တာေတြလည္း ရွိႏုိင္တဲ့ သေဘာလုိ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်မယ္ဆုိလည္း ခ်ႏုိင္ပါတယ္ဘုရား…” စသျဖင့္ သူ႔အေတြ႕အႀကဳံနဲ႔ သူ႔အျမင္ေလးကုိ ေျပာျပသြားပါတယ္။

အဲဒီဒကာ ေျပာျပသြားတာေလးေတြကုိ ေသခ်ာျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ ဟုတ္သင့္သေလာက္လည္း ဟုတ္ေနျပန္ပါတယ္။ အသြင္မတူရင္ အိမ္သူမျဖစ္ဘူး ဆုိတဲ့သေဘာမွာ အိမ္သူျဖစ္ၿပီးမွ အသြင္မတူေအာင္ အိမ္ေထာင္ရွင္ဘက္က စည္းေဖာက္တာေတြ ရွိလာၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အိမ္သူဘက္ကလည္း စည္းေဖာက္တာေတြ ရွိေကာင္း ရွိႏုိင္တတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အိမ္ေထာင္တစ္ခု တည္ၿမဲဖုိ႔၊ ေဖာက္လဲြေဖာက္ျပန္ မရွိဖုိ႔မွာ အဓိက အက်ဆုံးက တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ ပင္ကုိယ္အက်င့္သိကၡာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်င့္သိကၡာေကာင္းရွိၾကတဲ့ အိမ္ေထာင္ဖက္မ်ား ျဖစ္ေနၾကမယ္ဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေဝးေဝး၊ ဘယ္ေနရာပဲ ေရာက္ေရာက္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ စည္းမပ်က္ဘဲ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ရွိေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ အက်င့္သိကၡာကုိ တစ္ဘဝတစ္နပ္စာနဲ႔ မလဲႏုိင္တဲ့သူေတြအျဖစ္ ႀကိဳးစားတတ္တဲ့အတြက္ ဘယ္သူက ဘယ္လုိပဲ ေဖာက္ျပန္ေဖာက္ျပန္ ကုိယ္မေဖာက္ျပန္ေအာင္ ေနထုိင္တတ္တာလည္း ရွိပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ရွင္ ေယာက္်ားဘက္က အေဝးေရာက္ေနလုိ႔ အဆက္အသြယ္ေတြ ျပတ္ေန၊ ဘာသတင္း ညာသတင္း ၾကားေနေပမယ့္ အိမ္သူသက္ထားကေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈ မရွိဘဲ ထိန္းသိမ္းေနထုိင္တတ္တာေတြ ရွိသလုိ အေဝးေရာက္ လင္ေယာက်္ားကလည္း အေဝးေရာက္ေနတဲ့အခုိက္ ဇနီးမယားရဲ႕ ဘာသတင္းညာသတင္းေတြ ၾကားေနရေပမယ့္ ကုိယ့္ဘက္က မေဖာက္ျပန္မိေအာင္ ႀကိဳးစားတာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ အက်င့္သိကၡာအေပၚ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္မႈနဲ႔လည္း သက္ဆုိင္သြားပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က ျပည္ပမွာ ေနခ်င္သလုိေန၊ ေပ်ာ္ခ်င္သလုိေပ်ာ္ေနၿပီး ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ သူကုိေတာ့ တာဝန္မေက်ဘဲ လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားတာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းအဆက္အသြယ္ ျပန္လုပ္တဲ့အခါ ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္မဘက္က ဘာအသံ ညာအသံ ၾကားလာေတာ့မွ ဘာျဖစ္တယ္၊ ညာျဖစ္တယ္ဆုိတာေတြ လုပ္လာသူေတြလည္း ရွိတတ္ျပန္ပါတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ ျဖစ္သလုိေပ်ာ္ပါးေနၿပီး ဟုိဘက္ကလူနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အသံေတြ ၾကားလာတဲ့အေပၚမွာက်ေတာ့ မခံမရပ္ႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ေနတဲ့သေဘာဟာ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့ အသြင္မတူေအာင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က အရင္စလုပ္ျဖစ္ခဲ့တာေတြ ရွိေနတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္က တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈရဲ႕ သေဘာတစ္ခုအျဖစ္ မီးေမာင္းထုိးျပေနသလုိ ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။

ေနာက္ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈေတြမွာ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ႐ိုက္ခတ္မႈေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါဝင္ပါတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ထိန္းသိမ္းမႈမရွိ ေျမႇာက္ပင့္ေပးတာေတြေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈေတြ ရွိတတ္သလုိ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ကူညီထိန္းသိမ္းမႈ အေထာက္အကူေကာင္းေတြေၾကာင့္ အေနေဝးေနေပမယ့္ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္မႈေတြ မျဖစ္ဘဲ တည္ၿမဲေနတာလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ႏွစ္ဘက္မိဘေတြနဲ႔ ခဲြေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ႏုိင္ငံျခားထြက္ အလုပ္လုပ္ၾကရတဲ့ အခါမ်ိဳးေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အခါမ်ိဳးမွာ က်န္ခဲ့တဲ့သူဟာ ႏွစ္ဘက္အသုိင္း အဝုိင္းနဲ႔ကင္းေနၿပီး တစ္ေယာက္တည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အထိမ္းအကြပ္ မရွိဘဲ ကာလအေတာ္ၾကာေအာင္ ေနၾကရတာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ လူ႔သဘာဝအရ လြတ္လပ္လာရင္ စိတ္ကေဖာက္ျပန္တတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြ လုပ္လာတတ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ဘက္ကလည္း ရွာသမွ် ေငြေၾကးေတြကုိ အထိန္းအကြပ္မရွိ ပုိ႔ေပးေနတဲ့အခါမွာ ပုိက္ဆံေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့ဘက္မွာ ေပ်ာ္ပါးမႈ မ်ားလာတာေတြအထိ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ လြတ္လပ္မႈရယ္၊ ပုိက္ဆံရယ္၊ အေနေဝးမႈေတြရယ္က လူ႔စိတ္ကုိ ေဖာက္ျပန္ေစၿပီး ေနာက္ဆုံးအိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္လာတဲ့အထိ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး အေဝးေရာက္ေနၾကတဲ့ သီးသန္႔အိမ္ေထာင္ခဲြမ်ားမွာ ႀကဳံရတတ္တဲ့ ျပႆနာအခ်ိဳ႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့ ျပႆနာမွန္သမွ် အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္တဲ့ သေဘာေတြပဲမ်ားပါတယ္။ ျပႆနာကုိ ျဖစ္ေအာင္ဖန္တီးတဲ့ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ သေဘာမွာ ျပႆနာ ေျပလည္ေၾကာင္း အေၾကာင္းကုိရွာၿပီး ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ ႀကိဳးစားေနထုိင္ၾကမယ္ဆုိရင္ ဒီအိမ္ေထာင္ေရး ျပႆနာဟာလည္း အထုိက္အေလ်ာက္ ေျပလည္သြားႏုိင္စရာ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ ကုိယ္က်င့္တရားက အဓိကျဖစ္ေနၿပီး အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြရဲ႕ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္မႈ ေတြကလည္း တစ္ဘက္တလမ္း အေထာက္အပံ့ေကာင္းေတြ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ ဘယ္သူတရားပ်က္ပ်က္ ကုိယ္မပ်က္ေအာင္ ေနမယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းသာ ႏွစ္ဦးစလုံး လက္ကုိင္သုံးႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ အသြင္တူတဲ့ အိမ္သူအိမ္သားေကာင္းေတြ ျဖစ္လာၾကမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက အေဝးေရာက္ ေရႊျမန္မာမ်ားနဲ႔ ျပည္တြင္းေန အိမ္ရွင္မမ်ားၾကား အျဖစ္မ်ားလာတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈေတြဟာ အတြင္းေရာ၊ အျပင္ကပါ ဝုိင္းဝန္းထိန္းသိမ္းေပးဖုိ႔ လုိလာၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္တစ္ခု တည္ၿမဲဖုိ႔အတြက္ အဓိကၾကည့္ရမွာက ႏွစ္ဦးစလုံးရဲ႕ ကုိယ္က်င့္တရားပုိင္းကုိ အဓိကၾကည့္ဖုိ႔ လုိအပ္လာၿပီး အသြင္တူတဲ့ အိမ္သူေတြျဖစ္ဖုိ႔အတြက္ အျပင္ေရာက္ေနသူေတြ ဘက္ကလည္း ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရမွာ ျဖစ္သလုိ အတြင္းမွာက်န္ခဲ့သူေတြ ဘက္ကလည္း ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သက္ေရာက္မႈတုိင္းမွာ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈဆုိတာ ရွိတတ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္ေကာင္းရင္သူလည္း ေကာင္းမွာျဖစ္ၿပီး ကုိယ္ဆုိးရင္ သူလည္းဆုိးလာတတ္တဲ့ သေဘာကုိ သတိျပဳဆင္ျခင္ကာ ကုိယ္လည္းေကာင္း သူလည္းေကာင္းေအာင္ ေနၾကဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ ကုိယ္လည္းေကာင္းေအာင္ေန သူ႔ကုိယ့္လည္း ေကာင္းေအာင္ေနေအာင္ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေပးဖုိ႔လည္း လုိအပ္လွပါတယ္။ ကုိယ္ေကာင္းရင္ၿပီးတာပဲ သူ႔ဟာသူ ဘာျဖစ္ျဖစ္ဆုိၿပီး လႊတ္ထားတဲ့အခါ လြတ္သြားတာေတြလည္း ရွိတတ္တဲ့အတြက္ ျပည္တြင္းမွာ ရွိေနတဲ့သူေရာ၊ ျပည္ပမွာေရာက္ေနတဲ့သူကပါ အခ်င္းခ်င္း ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ေပးၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒီလုိ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းနဲ႔ မတူတာကုိ တူေအာင္ညႇိၿပီး ေနႏုိင္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အသြင္တူတဲ့ အိမ္သူအိမ္သားေတြ ျဖစ္လာမွာျဖစ္ကာ အသြင္တူလာရင္ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈေတြလည္း တျဖည္းျဖည္း နည္းလာမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ အခ်ဳပ္ေျပာခ်င္တာက အသြင္တူပါတယ္ဆုိကာ ယူလာၾကၿပီးမွ အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္တဲ့အထိ အသြင္မတူ ျဖစ္လာၾကတဲ့ ျပႆနာမ်ားမွာ အသြင္မတူေအာင္ လုပ္လာၾကတဲ့ အိမ္ေထာင္သည္မ်ားရဲ႕ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အက်င့္သိကၡာ ေလ်ာ့နည္းလာျခင္းမ်ားက အဓိက အေၾကာင္းတစ္ရပ္လုိ ျဖစ္လာတဲ့အတြက္ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈမ်ား အျဖစ္နည္းလာေအာင္ တစ္ဦးခ်င္းစီက ကုိယ့္အက်င့္သိကၡာကုိ ကုိယ္လုံေအာင္ထိန္းၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကုိယ္ပ်က္ရင္ သူလည္းပ်က္လာတတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ ဘယ္မွာပဲေနေန ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က မပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ အေဝးေရာက္ေနသူေတြေရာ အတြင္းမွာ ရွိေနသူေတြပါ အလြယ္တကူ ေဖာက္ျပန္မႈမ်ား မျဖစ္ၾကေစဖုိ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းမ်ား၊ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းမ်ားရဲ႕ အကူအညီကုိယူကာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ လိမၼာပါးနပ္မႈနဲ႔ ထိန္းသိမ္းေပးမႈေကာင္းေတြလည္း လုိအပ္တဲ့အတြက္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ထိန္းသိမ္းမႈလည္း ျပဳၾကရမွာျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ေျပာလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ တစ္စတစ အျဖစ္မ်ားလာၾကတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈမ်ားဟာ အသြင္မတူတာေတြက စၿပီး ျဖစ္လာၾကတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အိမ္သူအိမ္သားအားလုံး အသြင္မတူတာေတြ မျဖစ္ေအာင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ အက်င့္မပ်က္ၾကဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနထုိင္ၾကပါလုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း အက်င့္ေကာင္းမ်ားနဲ႔ ေပါင္းစပ္ထားတဲ့ အသြင္တူတဲ့ အိမ္ေထာင္ဘက္မ်ား ျဖစ္ၾကပါေစေၾကာင္း ဆႏၵျပဳကာ လူ႔အလုပ္ကုိ ဝင္႐ႈတ္မိတဲ့ ပုိ႔စ္တစ္ခုအေနနဲ႔ အသိေပး တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

ေမတၱာျဖင့္

မနာပဒါယီ အရွင္ဝိစိတၱ (ဒုိက္ဦး)

Read more »

ဝါေခါင္လျပည့္ေန႔ (သုိ႔) ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔

မနက္ျဖန္ (21-8-2013)ဟာ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၇၅ခုႏွစ္ႏွစ္ရဲ့ ဝါေခါင္လျပည့္ေန႔ အခါသမယပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဝါေခါင္လျပည့္ေန႔ကုိ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမ်ားက ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔လုိ႔ သတ္မွတ္ကာ ထူးထူးျခားျခား ကုသုိလ္မ်ား ျပဳလုပ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈဟာ ဗုဒၶဘာသာကုိ အေျခခံထားတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရေလာက္ေအာင္ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ လအသီးသီးမွာလည္း ဘာသာတရားကုိ အေျခခံထားတဲ့ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္မ်ား ရွိေနပါတယ္။ ကဆုန္လျပည့္ေန႔ကုိ ဗုဒၶေန႔၊ ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ကုိ ဓမၼစၾကာ အခါေတာ္ေန႔ စသျဖင့္ သတ္မွတ္ၾကသလုိ ၀ါေခါင္လျပည့္ေန႔ကုိလည္း ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔လုိ႔ သတ္မွတ္ကာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ အထူးထူးကုိ ျပဳလုပ္ၾကပါတယ္။ ဒီ၀ါေခါင္္လျပည့္ေန႔ကုိ ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔လုိ႔ သတ္မွတ္တာကေတာ့ ဗုဒၶလက္ထက္က ဗုဒၶဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူတဲ့ ေမတၱာသုတ္ကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး သတ္မွတ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶဟာ ဒီေမတၱာသုတ္ကုိ ၀ါေခါင္လျပည့္ေန႔မွာ ေဟာေတာ္မူခဲ့တာ ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ ယုံၾကည္မႈနဲ႔ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမ်ားက ၀ါေခါင္လျပည့္ေန႔ကုိ ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔လုိ သတ္မွတ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေမတၱာသုတ္ကုိ ေဟာရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းကုိ ဗုဒၶစာေပေတြမွာ ေဖာ္ျပပါရွိပါတယ္။ စာေပအဖြင့္ေတြအရ ဗုဒၶလက္ထက္က ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ၀ါဆုိခါနီး ေရာက္တဲ့အခါ အားထုတ္စရာ ကမၼ႒ာန္း တစ္ခုခုကုိယူၿပီး ေတာရြာေတာအုပ္ စတဲ့အရပ္ေတြမွာ ၀င္ေရာက္ၿပီး ၀ါတြင္းကာလ တရားဓမၼနဲ႔ ကမၼ႒ာန္း အလုပ္မ်ား အားထုတ္ေလ့ ရွိတယ္ဆုိတာ သိရပါတယ္္။ ဒီအစဥ္အလာအတုိင္း မထင္မရွား ရဟန္းငါးရာဟာလည္း ကမၼ႒ာန္းကုိယူၿပီး ဟိမ၀ႏၲာအနီး ေတာအုပ္တစ္ခုသုိ႔ ၀င္ေရာက္ကာ နီးစပ္ရာ သစ္ပင္မ်ားေအာက္မွာ ကမၼ႒ာန္း တရား အားထုတ္ၾကပါတယ္။ ဒီအခါမွာ အဲဒီ သစ္ပင္အသီးသီးမွာရွိတဲ့ ဘုမၼစုိး၊ ႐ုကၡစုိးစတဲ့ နတ္ေတြဟာ သီလသမာဓိနဲ႔ ျပည့္စုံတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ား ေရာက္လာတဲ့အတြက္ သစ္ပင္ေတြအေပၚမွာ မေနသာေတာ့ပဲ ဒုကၡေရာက္ၾကရပါတယ္။ ဒီလုိဒုကၡေရာက္ေတာ့ အဲဒီဘုမၼစုိး၊ ႐ုကၡစုိးစတဲ့ နတ္ေတြဟာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ား ေနလုိ႔မရေအာင္ ေခ်ာက္လန္႔တဲ့အတြက္ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ျဖစ္ကာ တရားလည္း အားထုတ္မရျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆုံး၀ါတြင္းႀကီးမွာပဲ ဘုရားရွင္ထံ ျပန္ေရာက္လာကာ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေလွ်ာက္ျပၾကပါတယ္။ ဘုရားရွင္က ရဟန္းငါးရာကုိ ေမတၱာသုတ္ကုိ သင္ေပးၿပီး ေမတၱာပုိ႔ရင္း ကမၼ႒ာန္း အားထုတ္ၾကဖုိ႔ ညြန္ၾကားေပးလုိက္ကာ အဲဒီေတာအုပ္ကုိ ျပန္ေစပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားလည္း ဘုရားရွင္ ညြန္ၾကားတဲ့အတုိင္း ေမတၱာပုိ႔သတဲ့အတြက္ ႐ုကၡစုိး၊ ဘုမၼစုိးနတ္ေတြဟာ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ေမတၱာကုိယူရင္း တစ္ဖန္ျပန္ၿပီး ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ေစာင့္ေရွာက္တဲ့အတြက္ ကမၼ႒ာန္းတရားကုိ ေအးေအးေဆးေဆး အားထုတ္ခြင့္ရခဲ့ ၾကတယ္လုိ႔ စာေပမွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။

ဘုရားရွင္ဟာ အဲဒီရဟန္းငါးရာကုိ ေမတၱာသုတ္ကုိ သင္ေပးရင္း ေမတၱာတရားေတာ္ကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေမတၱာရား ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ေန႔ကုိ အစဲြျပဳၿပီး ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေတြဟာ ၀ါေခါင္လျပည့္ေန႔ကုိ ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔လုိ႔ သတ္မွတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ ေမတၱာသုတ္ဟာ ဒီေန႔ပရိတ္ႀကီး ၁၁သုတ္မွာပါတဲ့ ေမတၱာသုတ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပိဋကတ္ေတာ္မွာေတာ့ ခုဒၵကနိကာယ္မွာ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒီေမတၱာသုတ္လာ ေမတၱာပြားနည္းကုိပဲ တိပိဋက မင္းကြန္းဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက “လုံးစုံမ်ားစြာ သတၱ၀ါ ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ ၿမဲပါေစ၊ ဥပါဒ္ရန္ေဘး ကင္းစင္ေ၀း ၿငိမ္းေအးၾကပါေစ ” စသျဖင့္ အလြယ္တကူ ေမတၱာပြားႏုိင္ေအာင္ လကၤာေဆာင္ပုဒ္ေလးမ်ားနဲ႔ လူအမ်ားကုိ ရြတ္ပြားေစခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ေမတၱာပြားနည္းကုိယူၿပီး ဘုန္းဘုန္းတုိ႔လည္း တရားေဟာတဲ့အခါ ငါးပါးသီလ ေပးၿပီးတာနဲ႔ ဒီေမတၱာပြားနည္းကုိ ေရွ႕ကခ်ေပးရင္း ပြားေစခဲ့ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္

လူအခ်င္းခ်င္း လွည့္ပတ္ျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ…

အထင္ေသးျခင္း အခ်င္းခ်င္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ…

ဆင္းရဲလုိျခင္း အခ်င္းခ်င္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ… ဆုိတဲ့ အပုိဒ္ေလးေတြကုိ ထပ္ခါထပ္ခါ ရြတ္ပြားေစပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဒီေန႔ေခတ္ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဘယ္မွာေနေန၊ ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႕ေတြ႕ ဒီေမတၱာဓာတ္ေတြ ကင္းေနၾကတာကုိ ေတြ႕ေနျမင္ေနရလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လူအခ်င္းခ်င္း ေမတၱာထားဖုိ႔ ေနေနသာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေတြ႕ရင္ ဘယ္လုိလွည့္ပတ္လုိက္ရမလဲ၊ ဘယ္လုိ ႏွိမ္ခ်လုိက္ရမလဲ၊ ဘယ္လုိ ဒုကၡေပးလုိက္ရမလဲ… လုိ႔ခ်ည္းပဲ စဥ္းစားေနၾကေတာ့ ေမတၱာတရားေတြလည္း ေခါင္းပါးၿပီး၊ ရန္ၿငိဳးဖဲြ႕ၾက၊ ႏိုင္ထက္စီးနင္းလုပ္ၾက၊ ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္ လုပ္ၾကတာေတြပဲ မ်ားေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ေမတၱာတရားေတြ ေခါင္းပါးလာၾကတဲ့အတြက္ ေလာကႀကီးမွာ ဘယ္ႏုိင္ငံပဲၾကည့္ၾကည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈမရွိဘဲ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး တုိက္ၾကခုိက္ၾကတာေတြပဲ ျဖစ္ကုန္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ လူအခ်င္းခ်င္း အတူတူ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး ႐ုိးသားၾကဖုိ႔၊ ေလးစားၾကဖုိ႔၊ ခ်မ္းသာကုိေပးၾကဖုိ႔ ေမတၱာတရား မ်ားမ်ားထားၾကပါလုိ႔ ဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

သိၾကတဲ့အတုိင္း ေမတၱာဆုိတာ ခ်စ္ခင္ျခင္း၊ အက်ိဳးလုိလားျခင္း သေဘာကုိ ေဆာင္တဲ့အတြက္ လူအသီးသီးမွာ ဒီေမတၱာတရားေတြ မ်ားမ်ားရွိေလ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အက်ိဳးတရားေတြကုိ မ်ားမ်ားေဆာင္ေလ၊ တစ္ဦးခ်မ္းသာေအာင္ တစ္ဦးက ေစာင့္ေရွာက္ၾကေလ ျဖစ္ၾကမွာပါ။ “ေမတၱာဆုိတာ အလ်ားအနံ မရွိေပမယ့္ အသြားအျပန္ေတာ့ ရွိတယ္”ဆုိတဲ့ စကားလုိပဲ ေမတၱာဓာတ္ဟာ မျမင္ႏုိင္တဲ့ အစြမ္းေတြ ရွိတဲ့အတြက္ ကုိယ္ကသူတပါးကုိ ေမတၱာထားေလေလ သူတပါးကလည္း ကုိယ္ကုိေမတၱာနဲ႔ ျပန္တုံ႔ျပန္ေလ ျဖစ္မွာပါ။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က အရင္ဆုံး ေမတၱာထားႏုိင္မွ သူတပါးကလည္း ကုိယ့္ကုိျပန္ၿပီး ေမတၱာထားလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အျပန္အလွန္ ေမတၱာထားၿပီး သူ႔အက်ိဳး မပ်က္စီးေအာင္၊ သူတပါးဒုကၡ မေရာက္ေအာင္ ေနႏုိင္ၾကမယ္ဆုိရင္ ေလာကႀကီးမွာ ရန္သူဆုိတာ ရွိမွာမဟုတ္ဘဲ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြနဲ႔ ေအးျမေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ကား ဘယ္သူေတြ ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ၾကပါေစ။ ကုိယ္ကစၿပီး သူတပါးအေပၚကုိ ေမတၱာထားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ေမတၱာစိတ္ေလးေတြနဲ႔ ေနထုိင္ေျပာဆုိ ျပဳမူဆက္ဆံႏုိင္ေအာင္ ေလ့ၾကည့္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ကုိယ္ကေမတၱာ အားေကာင္းလာရင္ ရန္သူေတာင္မွ ကုိယ့္ကုိျပန္ၿပီး ေမတၱာနဲ႔ တုံ႔ျပန္လာမယ္ဆုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အခုလုိ ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔မွာ အားလုံးရဲ႕ သႏၲာန္မွာ ေမတၱာစိတ္ေလးေတြ ကိန္ၿပီး ေဒါသေလးေတြ ၿငိမ္းၾကေစဖုိ႔၊ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ေမတၱာေလးေတြ ထားၾကည့္ၾကဖုိ႔၊ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ စိတ္မွာ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူ အေပၚမွ လွည့္ပတ္ျခင္း၊ ညႇင္းစဲျခင္း၊ ဒုကၡေပးျခင္း စတဲ့ မေကာင္းတာေတြ မကိန္းရေအာင္ ေကာင္းတဲ့စိတ္ထားေလးေတြ ထားႏုိင္ၾကဖုိ႔ ေမတၱာမ်ားမ်ား ပြားၾကည့္ၾကပါလုိ႔ ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔ကုိ သက္ေသျပဳကာ ေမတၱာတရား ပုိ႔သေပးရင္း အသိေပးစကား ပါးလုိက္ရပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလုိ ေမတၱာ အခါေတာ္ေန႔ေလးမွာေတာ့ မွတ္မွတ္ရရ အေနနဲ႔ ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူခဲ့တဲ့ ဒီေမတၱာပုိ႔ေလးကုိ ရြတ္ႏုိင္သမွ်ရြတ္ပြားရင္း ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ အခုိက္အတန္႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေမတၱာဓာတ္မ်ား ကိန္းေစဖုိ႔ ေမတၱာဘာ၀နာ ပြားၾကည့္ၾကပါလုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း ေမတၱာသုတ္ကုိ ျမန္မာေဆာင္ပုဒ္ျပဳ သီးကုံးေပးထားတဲ့ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ေမတၱာပုိ႔ေလးကုိ တင္ျပလုိက္ပါတယ္။ အားလုံး တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး ေမတၱာစိတ္နဲ႔ ဆက္ဆံေပါင္းသင္းႏုိင္ၾကပါေစ…။

၁။ လုံးစုံမ်ားစြာ၊ သတၱ၀ါ

ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ ၿမဲပါေစ။ ဥပဒ္ရန္ေဘး၊ ကင္းစင္ေ၀း ၿငိမ္းေအးၾကပါေစ။

၂။ ေၾကာက္တတ္၊ မေၾကာက္တတ္၊ ႏွစ္ရပ္မ်ားစြာ သတၱ၀ါ

ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ ၿမဲပါေစ။ ဥပဒ္ရန္ေဘး၊ ကင္းစင္ေ၀း ၿငိမ္းေအးၾကပါေစ။

၃။ ျမင္အပ္၊ မျမင္အပ္၊ ႏွစ္ရပ္မ်ားစြာ၊ သတၱ၀ါ

ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ ၿမဲပါေစ။ ဥပဒ္ရန္ေဘး၊ ကင္းစင္ေ၀း ၿငိမ္းေအးၾကပါေစ။

၄။ ေ၀းေန၊ နီးေန၊ ႏွစ္ေထြမ်ားစြာ သတၱ၀ါ

ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ ၿမဲပါေစ။ ဥပဒ္ရန္ေဘး၊ ကင္းစင္ေ၀း ၿငိမ္းေအးၾကပါေစ။

၅။ ဘ၀ဇာတ္ဆုံး၊ မဆုံးမ်ားစြာ၊ သတၱ၀ါ

ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ ၿမဲပါေစ။ ဥပဒ္ရန္ေဘး၊ ကင္းစင္ေ၀း ၿငိမ္းေအးၾကပါေစ။

၆။ ရွည္ တုိ အလတ္၊ သုံးရပ္ခႏၶာ၊ သတၱ၀ါ

ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ ၿမဲပါေစ။ ဥပဒ္ရန္ေဘး၊ ကင္းစင္ေ၀း ၿငိမ္းေအးၾကပါေစ။

၇။ ႀကီး ငယ္ အလတ္၊ သုံးရပ္ခႏၶာ၊ သတၱ၀ါ

ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ ၿမဲပါေစ။ ဥပဒ္ရန္ေဘး၊ ကင္းစင္ေ၀း ၿငိမ္းေအးၾကပါေစ။

၈။ ဆူ ႀကဳံ အလတ္၊ သုံးရပ္ခႏၶာ၊ သတၱ၀ါ

ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ ၿမဲပါေစ။ ဥပဒ္ရန္ေဘး၊ ကင္းစင္ေ၀း ၿငိမ္းေအးၾကပါေစ။

၉။ လူအခ်င္းခ်င္း၊ လွည့္ပတ္ျခင္း၊ ကင္းရွင္းၾကပါေစ။

၁၀။ အထင္ေသးျခင္း၊ အခ်င္းခ်င္း၊ ကင္းရွင္းၾကပါေစ။

၁၁။ ဆင္းရဲလုိျခင္း၊ အခ်င္းခ်င္း၊ ကင္းရွင္းၾကပါေစ။

ေမတၱာျဖင့္

မနာပဒါယီ အရွင္ဝိစိတၱ (ဒုိက္ဦး)

Read more »

ပရိတ္ (သုိ႔) အရံအတား

ျမန္မာဗုဒၶဘာသာအမ်ား ရြတ္ပြားသရဇၥ်ာယ္ ပူေဇာ္ေလ့ရွိၾကသည့္ ပရိတ္ဟူေသာ စကားသည္ ပရိတၱဟူေသာ ပါဠိစကားကုိ ျမန္မာမႈျပဳထားသည့္ ပါဠိပ်က္ ေဝါဟာရတစ္ခုျဖစ္သည္။ ပရိတၱဟူသည္ အရံအတားဟု အဓိပၸါယ္ရ၏။ မိမိထံသုိ႔ က်ေရာက္လာမည့္ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ား မက်ေရာက္လာေစရန္ သစၥာတရားျဖင့္ အဓိ႒ာန္ထားကာ ပရိတ္အရံအတားျဖင့္ တားဆီးကာကြယ္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ဤပရိတ္ေတာ္မ်ားသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိစဥ္ကပင္ ဘုရားရွင္ႏွင့္ တပည့္ရဟႏၲာေထရ္ရွင္မ်ားက ေဘးရန္အႏၲရာယ္မ်ား က်ေရာက္ေနသည့္ အရပ္ေဒသ၊ ပုဂၢိဳလ္မ်ားထံ ၾကြေရာက္၍ ရြတ္ပြားခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူကာ အႏၲရာယ္မ်ား ကင္းရွင္းေစရန္ အရံအတားျပဳေပးထားသည့္ အစစ္အမွန္ ေဒသနာေတာ္မ်ားပင္ ျဖစ္၏။ ဆုိင္ရာ အေျခအေနသုိ႔လုိက္ကာ သင့္ေလ်ာ္သည့္ ပရိတ္ေတာ္ကုိ ရြတ္ပြားေပးေတာ္မူခဲ့သည့္ ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္ တပည့္သား သံဃာေတာ္မ်ား၏ ပရိတ္ေတာ္မ်ားသည္ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားတြင္ အခုိင္အမာ မွတ္တမ္းအျဖစ္ ရွိေနၿပီးျဖစ္၏။ ယေန႔ေခတ္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား ရြတ္ပြားပူေဇာ္လ်က္ရွိသည့္ ပရိတ္ႀကီး (၁၁)သုတ္ဟူသည္ ပိဋကတ္ေတာ္တြင္ မွတ္တမ္းတင္ထားသည့္ ပရိတ္ေတာ္မ်ားအား ေရြးႏႈတ္ကာ အလြယ္တကူ ပူေဇာ္ႏုိင္ရန္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ ဘုရားေဟာ မူရင္းမ်ားပင္ ျဖစ္ပါ၏။

ပရိတ္ေတာ္မ်ား၏ အဓိက အခ်က္မွာ ရတနာသုံးပါး၏ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ကံစြမ္းမ်ားကုိ အထင္အရွား ထုတ္ေဖာ္ပူေဇာ္ရင္း သစၥာျပဳထားခ်က္မ်ားပင္ ျဖစ္၏။ “ကတိသစၥာတည္ေသာခါဝယ္ ၾသဇာေလးနက္ ေပၚဆီတက္၍ ႏြယ္ျမက္သစ္ပင္ ေဆးဖက္ဝင္၏”ဟူေသာ စာဆုိအတုိင္း သစၥာကုိ အေျချပဳကာ က်ေရာက္လာမည့္ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ားကုိ ဂုဏ္ေတာ္အစြြမ္း၊ ကုသုိလ္အစြမ္း၊ သစၥာအစြမ္းမ်ားျဖင့္ အရံအတားျပဳ ကာကြယ္ေပးျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ပရိတ္ေတာ္မ်ား၏ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈသည္ က်ေရာက္လာမည့္ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ား မက်ေရာက္ေစရန္ႏွင့္ က်ေရာက္ၿပီး ေဘးအႏၲရာယ္မ်ား ပေပ်ာက္ေစရန္ အထူးအက်ိဳးျပဳေပးျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ 

ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာမ်ားက မိမိတုိ႔ အိမ္ေဂဟာမ်ားသုိ႔ ပင့္ဖိတ္ကာ သံဃာေတာ္မ်ားထံမွ ပရိတ္တရားေတာ္မ်ား နာယူပူေဇာ္ၿပီး အႏၲရာယ္ခပ္သိမ္း ပေပ်ာက္ၿငိမ္း၍ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ ျဖစ္ပါေစရန္ ပရိတ္ေတာ္မ်ားကုိ ရြတ္ပြားသရဇၥ်ယ္ေစျခင္း ျဖစ္၏။ မိမိတုိ႔ အိမ္ေဂဟာ အနီးဝန္းက်င္ အတြင္းရွိ ျမင္အပ္၊ မျမင္အပ္သည့္ အေႏွာက္အယွက္မ်ား၊ အႏၲရာယ္မ်ား မက်ေရာက္ေစရန္ ပရိတ္တရား ရြတ္ပြားေစၾကျခင္း ျဖစ္၏။ 

သတိျပဳရမည္မွာ အႏၲရာယ္ဟူသည္ အျပင္အႏၲရာယ္ႏွင့္ အတြင္းအႏၲရာယ္ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိရာတြင္ ပရိတ္ေတာ္မ်ားကား အျပင္အႏၲာရာယ္ကုိသာ အထူးသျဖင့္ အရံအတားျပဳ ကာကြယ္ေပးျခင္း ျဖစ္ၿပီး အတြင္းအႏၲရာယ္မ်ားကုိကား မိမိ၏ သတိ၊ ပညာမ်ားျဖင့္သာ မိမိကုိယ္တုိင္ အရံအတားျပဳ ကာကြယ္ၾကရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ အတြင္းအႏၲရာယ္ဟူသည္ကား မိမိကုိယ္ကုိ ပူေလာင္ေစသည့္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာနစသည့္ ကိေလသာတရားမ်ားပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိအတြင္းအႏၲရာယ္မ်ား အတြက္ကား ပရိတ္တရားမ်ားထက္ မိမိ၏ သတိပညာတရားမ်ားက ပုိ၍လုိအပ္လွသည္သာ ျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ ပရိတ္ရြတ္ကာ သမထအက်င့္အျဖစ္ သမာဓိမ်ား တုိးပြားေနလွ်င္ကား အတြင္းရန္ျဖစ္သည့္ ကိေလသာ တရားမ်းကုိ အတုိင္းအတာ တစ္ခုအထိ အရံအတား ျပဳေပးေနမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ 

ပရိတ္ေတာ္မ်ား၏ ဖြင့္ဆုိမႈမ်ားသည္ ေမတၱာတရားကုိ အေျခခံကာ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားျဖင့္ ထုံလႊမ္းထားသည့္ ဖြင့္ဆုိမႈမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ ရြတ္ပြားပူေဇာ္သူမ်ားကုိ အျပင္အႏၲရာယ္မ်ားျဖစ္သည့္ မေကာင္းသည့္ နတ္မ်ား၊ နာနာဘာဝမ်ား၏ ေႏွာက္ယွက္မႈမ်ားမွ တားဆီးေပးၿပီး သူေတာ္ေကာင္းမ်ား၏ တန္ျပန္ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ ျမတ္ႏုိးမႈကုိ ရရွိေစႏုိင္ေပ၏။ ပရိတ္ေဒသနာေတာ္မ်ားသည္ မည္သည့္သတၱဝါကုိမွ် ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေစသည့္ အေၾကာင္းအရာ ဖြင့္ဆုိခ်က္မ်ား မပါရွိသျဖင့္ ပရိတ္ရြတ္ျခင္းအားျဖင့္ ရြတ္ဆုိသူမ်ားအား တစ္စုံတရာ ဆုိးက်ိဳးျဖစ္ေပၚႏုိင္ဖြယ္အေၾကာင္း မရွိလွေပ။ ထုိ႔အျပင္ ဤပရိတ္ေဒသနာေတာ္မ်ား၏ ထူးျခားမႈအျဖစ္ ရြတ္ဆုိပူေဇာ္သူ၏ စိတ္ေစတနာႏွင့္ ေမတၱာတရားအေပၚအေျခခံကာ သိသာသည့္ တန္ျပန္အက်ိဳးေပး သက္ေရာက္မႈမ်ားကုိပင္ ရရွိခံစားႏုိင္မည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္၏။ ဤသည္မွာ လက္ေတြ႔က်င့္ႀကံသူမ်ား လက္ေတြ႔ခံစားႏုိင္သည့္ တရားေတာ္၏ သႏၷိ႒ိကဂုဏ္ေတာ္ အဖြင့္အတုိင္းပင္ ျဖစ္၏။ 

သုိ႔ေသာ္ ပရိတ္တရား ရြတ္ပြားပူေဇာ္ျခင္းအားျဖင့္ ဓမၼာႏုႆတိ ဘာဝနာျဖစ္ေနၿပီး အျပင္ရန္မ်ားကုိ ေမတၱာတရားျဖင့္ အရံအတားျပဳေပးေနမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း မိမိ၏ အတြင္းရန္မ်ားျဖစ္သည့္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန စသည့္ ကိေလသာတရားမ်ားကုိကား ပရိတ္ရြတ္ေပးသည့္ သံဃာေတာ္မ်ား၊ ပရိတ္ရြတ္ေပးသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ကင္းၿငိမ္းသြားေစရန္ အရံအတား အကာအကြယ္ ျပဳေပးႏုိင္မည္မဟုတ္ဘဲ မိမိ၏ အတြင္းရန္မ်ားကုိ မိမိ၏ သတိတရား၊ ပညာတရား သမထ၊ ဝိပႆနာ က်င့္စဥ္မ်ားျဖင့္သာ အရံအတားျပဳ ကားကြယ္ေပးႏုိင္မည္ျဖစ္၏။ 

ဆုိလုိသည္မွာ ပရိတ္ေတာ္မ်ား ရြတ္ပြားသရဇၥ်ာယ္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပရိတ္ေတာ္ဟူသည္ အျပင္ပမွ က်ေရာက္လာမည့္ ျမင္အပ္မျမင္အပ္သည့္ အႏၲရာယ္မ်ားကုိ အရံအတားျပဳ တားဆီးကာကြယ္ေပးႏုိင္သည့္ ဓမၼေဒသနာမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ ရြတ္ပြားသူမ်ား၊ ရြတ္ပြားေပးသူမ်ား အေနျဖင့္ အျပင္အႏၲရာယ္မ်ားကုိ ပရိတ္ေတာ္မ်ားျဖင့္ အကာအကြယ္ အရံအတား ျပဳထားႏုိင္ေသာ္လည္း အတြင္းအႏၲရာယ္မ်ား ျဖစ္သည့္ ကိေလသာရန္မ်ားကုိကား တစ္စုံတေယာက္က မက်ေရာက္ေစရန္ အရံအတား ကာကြယ္မႈမ်ား မလုပ္ေပးႏုိင္ဘဲ မိမိကုိယ္တုိင္သာ သတိကုိ အေျခခံသည့္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ အက်င့္တရားမ်ားျဖင့္ အရံအတားျပဳ ကာကြယ္ၾကရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။ မိမိသည္သာ မိမိ၏ အတြင္းအႏၲရာယ္မ်ားကုိ ကာကြယ္ရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ပရိတ္တရား ေဒသနာေတာ္မ်ားကုိ ရြတ္ပြားပူေဇာ္ကာ အႏၲရာယ္မ်ားမွ အရံအတားျပဳ ကာကြယ္လုိၾကသည့္ သူမ်ားအေနျဖင့္ အတြင္းအျပင္ အႏၲရာယ္မ်ားကုိ ပရိတ္တရား ရြတ္ပြားပူေဇာ္ နာယူျခင္း အားျဖင့္လည္းေကာင္း သီလကုိ အေျခခံသည့္ သမထဘာဝနာ၊ ဝိပႆနာ ဘာဝနာမ်ားကုိ ေဆာက္တည္က်င့္ႀကံျခင္း အားျဖင့္လည္းေကာင္း ကာကြယ္ၾကရမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ပရိတ္ (သုိ႔) အရံအတားအေၾကာင္း တစ္စိပ္တေဒသ အသိမွ်လုိက္ရပါသည္။ 

ေမတၱာျဖင့္

မနာပဒါယီ အရွင္ဝိစိတၱ (ဒိုက္ဦး)

Read more »

ဗုဒၶလက္ထက္ အရွင္လတ္လတ္ ေျမမ်ိဳခံခဲ့ရသူ (၅)ဦး

မိလိႏၵပဥွပါဠိေတာ္ (၁၀ဂ)တြင္ ေဂါတမဘုရားရွင္ သာသနာေတာ္ အတြင္း၌ အရွင္လတ္လတ္ ေျမမ်ိဳခံခဲ့ရသူ ငါးဦးရွိေၾကာင္း ေဖာ္ျပထား၏။ ထုိငါးဦးမွာ

(၁) စိဥၥမာဏ

(၂) သုပၸဗုဒၶ

(၃) အရွင္ေဒဝဒတ္

(၄) နႏၵကဘီလူး

(၅) နႏၵလုလင္ တုိ႔ပင္ ျဖစ္သည္။ 

၁။ စိဥၥမာဏ

စိဥၥမာဏသည္ ဘုရားလက္ထက္ တိတၱိဆရာႀကီးမ်ား၏ ေစခုိင္းမႈေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား အမ်ိဳးမ်ိဳး စြပ္စဲြခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ စိဥၥမာဏသည္ ျမတ္ဗုဒၶအား လူအမ်ား အထင္လဲြမွားေစရန္ ရည္ရြယ္၍ ညေနခ်မ္းလူမ်ား ျမင္ရခ်ိန္တြင္ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္အတြင္း ဝင္သြားၿပီး မနက္ေစာေစာ လူအမ်ားေက်ာင္းကုိ လာခ်ိန္တြင္ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္မွ ျပန္ထြက္လာဟန္ ျပဳမူေနထုိင္ခဲ့ၿပီး အေတာ္အတန္ ၾကသည့္အခါ ရဟန္းေဂါတမႏွင့္ ကုိယ္ဝန္ရသည့္ ပုံစံျဖင့္ မိမိဝမ္းဗုိက္တြင္ ျပင္ခ်ပ္ခ်ည္ကာ တရားေဟာေနသည့္ ဘုရားရွင္အား တရားနာပရိတ္သတ္ၾကားတြင္ စြပ္စဲြေလ၏။ ျမတ္ဗုဒၶက ေမတၱာတရားျဖင့္သာ ေနေတာ္မူခ်ိန္ နတ္သားေလးေယာက္တုိ႔က ၾကြက္ေယာင္ဖန္းဆင္းၿပီး စိဥၥမာဏ၏ ကုိယ္ဝန္အတုကုိ ကုိက္ျဖတ္ကာ အမွန္ကုိ ေဖာ္ထုတ္ေပးခဲ့သည္။ ထုိအခါမွသာ တရားနာပရိတ္သတ္မ်ားလည္း အျမင္ရွင္းကာ ထုိအမ်ိဳးသမီးအား ႐ုိက္ပုတ္ၿပီး ေက်ာင္းအျပင္သုိ႔ ႏွင္ထုတ္လုိက္ၾကေလသည္။ စိဥၥမာဏသည္ ဘုရားရွင္ မ်က္ကြယ္သုိ႔ ေရာက္သည့္ခဏမွာပင္ ေျမမ်ိဳခံခဲ့ရေလေတာ့သည္။ အဝီစိငရဲမွ မီးလွ်ံမ်ားသည္ စိဥၥမာဏအား ရစ္ပတ္၍ အဝီစိငရဲသုိ႔ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့ေလသည္။ 

၂။ သုပၸဗုဒၶ

သုပၸဗုဒၶသည္ ဘုရားရွင္ သိဒၶတၳမင္းသား ဘဝက ေတာ္စပ္ခဲ့ရသည့္ ေယာကၡမ သက်သာကီဝင္ မင္းမ်ိဳးျဖစ္၏။ ေဒဝဒတ္ႏွင့္ ယေသာ္ဓရာတုိ႔၏ အေဖ၊ သိဒၶတၳမင္းသား၏ ဦးရီးေတာ္လည္း ျဖစ္၏။ သုပၸဗုဒၶသည္ တူေတာ္သိဒၶတၳမင္းသာ ဘုရားအျဖစ္ကုိ ေရာက္ၿပီးေနာက္ပုိင္း သမီးေတာ္ ယေသာ္ဓရာကုိ ထားခဲ့သည့္ အေၾကာင္း၊ သားေတာ္ ေဒဝဒတ္၏ ရန္သူအရာ၌တည္ခဲ့သည့္ အေၾကာင္း၊ မိမိထက္ငယ္ရြယ္သူ တူေတာ္ေမာင္ တစ္ေယာက္အေပၚ ႐ုိေသေလးစားမႈ မျပဳလုိသည့္အေၾကာင္း စသည့္အေၾကာင္းမ်ားျဖင့္ ဘုရားရွင္အေပၚ ရန္ၿငိဳးထားသူ ျဖစ္သည္။ တစ္ေန႔တြင္ ဘုရားရွင္ၾကြေတာ္မူရာ လမ္းကုိပိတ္ပင္တားဆီး၊ ဘုရားရွင္တုိ႔၏ ခရီးလမ္းကုိ ေႏွာက္ယွက္ဖ်က္ဆီးသည္ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ဘုရားရွင္က ဦးရိးေတာ္သည္ ဤအကုသုိလ္ေၾကာင့္ (၇)ရက္လြန္သည့္အခါ ျပႆဒ္ေျခရင္း ေလွခါးရင္းတြင္ ေျမမ်ိဳခံရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူခဲ့သည္။ ထုိအေၾကာင္းကုိ သုပၸဗုဒၶ ၾကားသိသည့္အခါ ျမတ္စြာဘုရားစကား မမွန္ေအာင္ေနၿပီး မုသာဝါဒျဖင့္ စြပ္စဲြမည္ဟု ႏွလုံးပုိက္ကာ ဘုံ(၇)ဆင့္ရွိသည့္ ျပႆဒ္ထက္ဝယ္ ေနခဲ့ေလ၏။ သုိ႔ေသာ္ (၇)ရက္ေျမာက္သည့္ေန႔တြင္ ရွင္ဘုရင္၏ မဂၤလာစီးေတာ္ျမင္း၏ ျမည္ဟီးကာ ေသာင္းက်န္းေနသည္ကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး စီးေတာ္ျမင္အား တားဆီးရန္ သတိလက္လြတ္ျဖင့္ ျပႆဒ္ထက္မွ ဆင္းသက္မိရာက ေလွကားေျခရင္းတြင္ ေျမမ်ိဳကာ အဝီစိငရဲသုိ႔ က်ေရာက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘုရားရွင္တုိ႔၏ စကားေတာ္သည္ လြဲေခ်ာ္႐ုိးထုံးစံမရွိသည့္အေလ်ာက္ (၇)ရက္ေျမာက္လ်င္ ေျမမ်ိဳခံရမည့္ သုပၸဗုဒၶၸသည္လည္း မျဖစ္မေန အေၾကာင္းဖန္ကာ ေျမမ်ိဳေသဆုံးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ 

၃။ အရွင္ေဒဝဒတ္

ေဒဝဒတ္ ေျမမ်ိဳျခင္းအေၾကာင္းကား အေတာ္မ်ားမ်ား သိထားၿပီး ျဖစ္၏။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေယာက္ဖေတာ္လည္းျဖစ္၊ ညီကုိေတာ္လည္း ျဖစ္သည့္ ရွင္ေဒဝဒတ္သည္ ရဟန္းအျဖစ္ကုိ ရရွိၿပီးေနာက္ မိမိေနာက္မွ ေရာက္လာၾကသည့္ အရွင္သာရိပုုတၱရာႏွင့္ အရွင္မဟာေမာဂၢလာနတုိ႔ကုိ ဘုရားရွင္က အဂၢသာဝက ရာထူးမ်ား ေပးအပ္လုိက္ခ်ိန္မွစ၍ ဘုရားရွင္အေပၚ ရန္ၿငိဳးဖဲြ႕မႈမ်ား တုိးပြားလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘုရားရွင္ကုိ အမ်ိဳးမ်ိဳး အတုိက္အခံျပဳ ဆန္႔က်င္ဘက္ျပဳကာ ဘုရားကုိ ေသြးစိမ္းတည္ေအငာ္ လုပ္ျခင္း၊ ညီညြတ္ေနသည့္ သံဃာေတာ္မ်ား ကဲြျပားသြားေအာင္ သံဃာသင္းခဲြျခင္း စသည့္ ပဥၥာနႏၲရိယကံမ်ားအထိ က်ဴးလြန္မိခဲ့သည္။ ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္ လမ္းခဲြကာ ေနာက္ပါတပည့္မ်ားႏွင့္ ေနၿပီးမၾကာခင္မွာ ေရာဂါစဲြကပ္လာခဲ့သည့္ ရွင္ေဒဝဒတ္သည္ မိမိ၏အမွားမ်ားအေပၚ ေနာင္တတရားမ်ား ျဖစ္ခဲ့ေလ၏။ ေနာက္ဆုံး ဘဝနိဂုံးမခ်ဳပ္ခင္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဖူးေျမာ္လုိေၾကာင္း တပည့္မ်ားအား တုိးလ်ိဳးေတာင္းပန္သျဖင့္ တပည့္မ်ားက ထမ္းစင္ျဖင့္ ဘုရားရွင္ရွိရာ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္သုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္စဥ္ ေက်ာင္းေဘးနားရွိ ေရကန္နားအေရာက္ တပည့္မ်ားက ထမ္းစင္ကုိခ်ၿပီး ေရကန္ဘက္အသြား တပည့္မ်ားအလာကုိ မေစာင့္ႏုိင္ဘဲ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ကုိ မိမိကုိယ္တုိင္ အားျပဳ႐ုန္းထလ်က္ ထမ္းစင္ေပၚမွ အဆင္းမွာပင္ မဟာပထဝီေျမႀကီး ကဲြအက္ကာ အရွင္လတ္လတ္ ေျမမ်ိဳခံခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ 

၄။ နႏၵကဘီလူး

နႏၵကဘီလူးသည္ သူေတာ္ေကာင္း ဓာတ္ခံအလြန္နည္းပါးသည့္ ဘီလူးျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား အေပၚတြင္လည္း မေနာကံအျပင္ ဝစီကံ၊ ကာယကံေတြနဲ႔မ်ားျဖင့္ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ ေဆာ္ကားေလ့ရွိသည္။ တစ္ခ်ိဳ႔ေဆာ္ကားမႈ အပိုင္းမ်ားသည္ လက္ေတြ႔ပုိင္းမွာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ မရွိေသာ္လည္း ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္း၊ သီလသမာဓိပညာ အားေကာင္းသည့္ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းမ်ားကုိ ေဆာ္ကားမိပါက လက္ေတြ႔ခံရသည္ကို နႏၵကဘီးလူး သေဘာေပါက္သြားခဲ့သည္။ တစ္ေန႔ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္သည္ ဂိဇၥ်ဂုတ္ေတာင္တြင္ တရားအားထုတ္ေနစဥ္ နႏၵကဘီလူး ေရာက္ရွိလာၿပီး တရားအားထုတ္၍ မရေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေႏွာက္ယွက္ေလသည္။ ေနာက္ဆုံး မေထရ္ျမတ္၏ ဦးေခါင္းေတာ္ကုိ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ ႐ုိက္ပုတ္သည္အထိ ေဆာ္ကားေႏွာက္ယွက္ခဲ့သည္။ ထုိအကုသုိလ္ အက်ိဳးေၾကာင့္ နႏၵကဘီလူးသည္ ေျမႀကီးကဲြအက္ကာ အဝီစိငရဲမွ ေခၚေဆာင္သြားျခင္းကုိ ခံခဲ့ရသည္။ နႏၵကဘီလူးသည္ လက္ေတြ႔ဘဝတြင္ သူေတာ္ေကာင္းကုိ ေစာ္ကားမိသျဖင့္ အရွင္လတ္လတ္ ေျမမ်ိဳးခဲ့ရေလသည္။ 

၅။ နႏၵလုလင္

နႏၵလုလင္သည္ ရဟႏၲာမေထရ္မကုိ ေဆာ္ကားမိသျဖင့္ အရွင္လတ္လတ္ေျမမ်ိဳ ခံခဲ့ရသူျဖစ္သည္။ သူေဆာ္ကားခံရသူမွာ ဥပၸလဝဏ္ ေထရီမျဖစ္သည္။ ဥပၸလ၀ဏ္ေထရီမသည္ တန္ခိုးၾကီးေသာအရာ၌ အျမတ္ဆံုး ဧတဒဂ္ဘြဲ႕ရ ရဟႏၱာေထရီမတစ္ဦး ျဖစ္ေပသည္။ ေထရီမသည္ တန္ခုိးႀကီးသည္သာမက ဥပဓိသမၸတၱိႏွင့္လည္း ျပည့္စုံသျဖင့္ ေထရီမျဖစ္ေသာ္လည္း လူေယာက်္ားမ်ား၏ စိတ္ဝင္စားမႈကုိ ခံရသူျဖစ္သည္။ ထုိအထဲတြင္ နႏၵလုလင္လည္း တစ္ဦးအပါအဝင္ ျဖစ္သည္။ တစ္ေန႔ေသာ္ နႏၵလုလင္သည္ လူသူကင္းဆိတ္ခ်ိန္တြင္ ေထရီမ၏ ေက်ာင္းသခၤမ္းသုိ႔ ေရာက္ရွိလာၿပီး ေထရီမအား အဓမၼျပဳက်င့္ေလသည္။ ရဟႏၲာျဖစ္ေနသည့္ ေထရီမအား ေဆာ္ကားမိသျဖင့္ ယင္းအကုသုိလ္ကံ အက်ိဳးေၾကာင့္ နႏၵလုလင္မွာ ေျမႀကီးကဲြအက္၍ အရွင္လတ္လတ္ ေျမမ်ိဳျခင္းကုိ ခံခဲ့ရၿပီး အဝီစိငရဲသုိ႔ က်ေရာက္သြားခဲ့ေလသည္။ 

ဤကား ဒိ႒ဓမၼေဝဒနီယကံ၏ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္ လက္ရွိဘဝမွာပင္ သူေတာ္ေကာင္းကုိ ေဆာ္ကားမိသျဖင့္ အရွင္လတ္လတ္ေျမမ်ိဳခံခဲ့ရသည့္ ပုဂၢဳိလ္ငါးဦးအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဓမၼစာေပပရိတ္သတ္ တစ္ဦးျဖစ္သည့္ ဒကာမ ေဒၚယုလႈိင္မုိး၏ ေတာင္းဆုိခ်က္ကုိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္၍ ေရးသားေဖာ္ျပလုိက္ပါသည္။ အမ်ားသူငါ ဗဟုသုတ တုိးေစရန္လည္း တစ္ဆင့္ျပန္လည္ မွ်ေဝလုိက္ပါသည္။

ေမတၱာျဖင့္

မနာပဒါယီ အရွင္ဝိစိတၱ (ဒုိက္ဦး)

Read more »

ဝိနည္းတတ္သူ မ်ားထုိသူသုိ႔

ဝိနည္းနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ခုေနာက္ပုိင္းလူေတြဟာ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ ဝိနည္းက်င့္ဝတ္ေတြကုိ ေတာ္ေတာ္သိလာေနတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ား ဘာေလးပဲလုပ္လုိက္လုပ္လုိက္ ဝိနည္းနဲ႔ မညီဘူး၊ သံဃာ့က်င့္ဝတ္နဲ႔ မညီဘူး၊ သံဃာအလုပ္ သံဃာမလုပ္ဘူး စသျဖင့္ ေဝဘန္ႏုိင္လာတဲ့အထိ သူတုိ႔ေတြ ဝိနည္းေတာ္အေပၚမွာ ကၽြမ္းက်င္လာေတာ့တာပါ။ လူေတြဝိနည္းသိလာတာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါမွလည္း ရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ အပ္စပ္ရာရာကုိ အာပတ္လြတ္ေအာင္ စီမံေဆာင္ရြတ္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ ဒကာဒကာမ ဆက္ဆံေရးအပုိင္းမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ အပ္စပ္ေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္တဲ့ ကပၺိယကာရကေတြ အမ်ားႀကီး လုိအပ္ပါတယ္။ လူမ်ားက ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ဝိနည္းကုိ နားလည္ၿပီး ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ အပ္စပ္ေအာင္ လုပ္ေပးတာေတြ ရွိလာရင္ တစ္ခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ ရဟန္းငယ္မ်ားလည္း ဝိနည္းေတာ္နဲ႔ မညီတဲ့ အျပဳအမူေတြ အေပၚမွာ သတိျပဳ ဆင္ျခင္လာႏုိင္တဲ့အထိ ေက်းဇူးမ်ားႏုိင္တာဆုိေတာ့ လူပုဂၢိဳလ္မ်ား ဝိနည္းတတ္လာတာဟာ ေကာင္းတဲ့လကၡဏာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေပမယ့္ ခက္တာက တစ္ခ်ိဳ႕ လူေတြက ဝိနည္းကုိ ဘာမွန္းမသိဘဲ သူမ်ားဝိနည္းနဲ႔ မညီဘူးဆုိလုိ႔ လုိက္ၿပီးမညီရာက သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ ေပ့ါပါးတဲ့ အာပတ္ေလးေတြ အေပၚမွာကုိပဲ သံဃာမဟုတ္ေတာ့သလုိ အျပစ္တင္ ေဝဘန္လာရာကေန ပုဂၢိဳလ္အေၾကာင္းျပဳၿပီး သံဃာကုိ ေဆာ္ကားတဲ့အထိ လဲြလာေနေတာ့တာ မေကာင္းလွပါဘူး။ ဆုိၾကပါစုိ႔။ အင္တာနက္ေပၚမွာ ဓာတ္ပုံေတြ တင္တဲ့ကိစၥ၊ ႏုိင္ငံျခားေရာက္ ေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္မ်ား ကုိယ္တုိင္ေစ်းဝယ္ၿပီး ခ်က္ျပဳတ္ေနတဲ့ ကိစၥ၊ ရာသီဥတု ဆုိးလြန္းတဲ့ ႏုိင္ငံေရာက္ ရဟန္းေတာ္မ်ား အဝတ္အစား ဝတ္တဲ့ကိစၥ စတာေတြက အစ ေဝဘန္အျပစ္ ေျပာေနတာေတြဟာ အေတာ္အသင့္ ဝိနည္းေတာ္အရ မညီညြတ္မႈမ်ား ျဖစ္ေနေပမယ့္ ရဟန္းမဟုတ္ေတာ့တဲ့အထိ က်ဴးလြန္တ့ဲ အာပတ္မ်ိဳးမဟုတ္ဘူးဆုိတာ သတိျပဳၾကရမွာပါ။ 

အမွန္ေတာ့ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ ဝိနည္းက်င့္ဝတ္ (၂၂၇)ပါးမွာ ဂ႐ုက အာပတ္လုိ႔ေခၚတဲ့ ႀကီးေလးတဲ့ အာပတ္၊ လဟုက အာပတ္လုိ႔ေခၚတဲ့ ေပါ့ပါးတဲ့အာပတ္နဲ႔ မႀကီးမေလးတဲ့ အာပတ္စသျဖင့္ အာပတ္အဆင့္ေတြ အမ်ားႀကီး ပညတ္ေပးထားပါတယ္။ အဲဒီအထဲကမွ ပါရာဇိက အာပတ္ (က်ဴးလြန္ရင္ သာသနာေတာ္ကေန ဆုံး႐ႈံးသြားတဲ့ အာပတ္မ်ိဳး) ေလးမ်ိဳး (၁။ ရဟန္းဘဝျဖင့္ ေမထုန္မွီဝဲျခင္း၊ ၂။ ရဟန္းဘဝျဖင့္ သူမ်ားပစၥည္းကုိ ခုိးယူျခင္း၊ ၃။ ရဟန္းဘဝျဖင့္ လူအသက္ကုိ သတ္ျခင္း၊ ၄။ ရဟန္းးဘဝျဖင့္ စ်ာန္မဂ္ဖုိလ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ တရားေတြကုိ မရဘဲ ရတယ္ဟု လိမ္ညာေျပာဆုိျခင္း)ကေတာ့ အဓိက အေရးႀကီးဆုံး အာပတ္ႀကီးျဖစ္ၿပီး သံဃာဒိသိသ္ အာပတ္ (သံဃာေတာ္မ်ား အနည္း ၂၀အထက္ ရွိမွသာ ျပန္လည္ကုစားလုိ႔ ရတဲ့အာပတ္မ်ိဳး) ဆယ့္သုံးမ်ိဳးကေတာ့ ဒုတိယ အႀကီးဆုံး အာပတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ပါရာဇိက အာပတ္လုိ႔ေခၚတဲ့ အာပတ္ေလးမ်ိဳးထဲက တစ္ခုခုကုိ မက်ဴးလြန္မိေသးရင္ က်န္တဲ့အာပတ္ေတြကုိ က်ဴးလြန္မိေပမယ့္ အဲဒီ ရဟန္းဟာ ရဟန္းဘဝနဲ႔ပဲ ရွိေနေသးတာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ဴးလြန္မိတာေတာင္မွ ကာယကံရွင္ ကုိယ္တုိင္က ဝန္မခံဘူးဆုိရင္ က်န္တဲ့သူေတြက ရဟန္းမဟုတ္ဘူးလုိ႔ ဆုံးျဖတ္ဖုိ႔ အေတာ္ခက္တဲ့ ကိစၥပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ပါရာဇိက က်ထားတဲ့ ရဟန္းေတာ္ပင္ ျဖစ္ေနေပမယ့္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားအပုိင္းက “သံဃႆ ေဒမ”ဆုိၿပီး သံဃာ့ဂုဏ္ကုိ အာ႐ုံျပဳထားတယ္ဆုိရင္ အက်ိဳးတရားက အျပည့္ရေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပါရာဇိကက်တဲ့ ရဟန္းဟာ သူဝိနည္းမေၾကာက္လုိ႔ ဆက္ၿပီးက်ဴးလြန္ေနတယ္ထားဦး ဒါဟာ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ပဲ ခံရမယ့္ အပုိင္းျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကုိၾကည့္ၿပီး သံဃာေတာ္ေတြအေပၚမွာ ဝါးလုံးရွည္နဲ႔သိမ္းရမ္းၿပီး ေဝဘန္ျပစ္တင္ေနတာဟာ သူ႔အျပစ္ကုိ ကုိယ့္အျပစ္ လုပ္တဲ့သေဘာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဝိနည္းသိပ္တတ္တဲ့ လူပုဂၢိဳလ္ေတြအေနနဲ႔ သတိျပဳရမယ့္ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေကာင္းသေဘာ၊ အျပဳသေဘာ၊ သာသနာကုိ သန္႔ရွင္းေစခ်င္တဲ့ ေစတနာမေနာနဲ႔ ေဝဘန္တာဟာ ေဝဘန္ပုိင္ခြင့္ ရွိေပမယ့္ ပုဂၢိဳလ္နဲ႔ သံဃာေတာ္ကုိ ကဲြျပားေအာင္ ခဲြျခားၿပီး အျပစ္မျဖစ္ေအာင္ သတိျပဳၾကဖုိ႔ အထူးလုိအပ္လွတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

တစ္ခါတေလ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြမွာ လူေတြအျမင္ကၾကည့္ရင္ အေတာ္ကုိ အ႐ုပ္ဆုိးၿပီး ခြင့္မလြတ္ႏုိင္ေလာက္တဲ့ အျပဳအမူမ်ိဳး ျဖစ္ေနေပမယ့္ ဝိနည္းပညတ္ခ်က္ အေနနဲ႔ေတာ့ ေဒသနာၾကားရင္ ေပ်ာက္သြားတဲ့ ေပါ့ပါးတဲ့ လဟုက အာပတ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ ညေနစာစားတာတုိ႔၊ အင္တာနက္မွာ ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္ၾကည့္ ဟုိေျပာဒီေျပာ လုပ္တာတုိ႔၊ ယုတ္စြအဆုံး အရက္ေသစာ မူးယဇ္ေဆးဝါး ေသာက္စားသုံးစဲြတာတုိ႔ စတာေတြဟာ ဝိနည္းပညတ္ခ်က္ ႐ႈေထာင့္ကၾကည့္ရင္ ေဒသနာၾကားၿပီး အာပတ္ေျဖရင္ ေပ်ာက္တဲ့အာပတ္မ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေနတာပါ။ ဒါေတြကုိ မသိေတာ့ အဲဒီအျပဳအမူေတြ ရွိေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္ အခ်ိဳ႕ကုိၾကည့္ၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕က ဇြတ္အတင္း ေဝဘန္ျပစ္တင္ ေျပာဆုိကာ သံဃာေတာ္မ်ားအထိ ေစာ္ကားသလုိမ်ိဳး လုပ္သြားမိတတ္ပါတယ္။ အဲဒါဆုိရင္ လူပုဂၢိဳလ္ေတြအေနနဲ႔ သံဃာျပစ္မွားတဲ့ အျပစ္မ်ိဳး ျဖစ္သြားတတ္တာကုိ သတိထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒီလုိေရးလုိက္လုိ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္က ကာကြယ္ၿပီး ေရးတယ္လုိ႔မထင္ပါနဲ႔။ အရွိသေဘာ၊ အမွန္သေဘာကုိ ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္ကလည္း အထူးဆင္ျခင္ရမွာက ကုိယ့္ရဲ႕အျပဳအမူေၾကာင့္ လူဒကာဒကာမမ်ား အျပစ္ျဖစ္သြားေစတဲ့ အလုပ္မ်ိဳးဆုိရင္ ကုိယ္မေၾကာက္လုိ႔ ကုိယ္လုပ္တယ္ပဲထားဦး လူေရွ႕သူေရွ႕ မွာ လူေတြအျပစ္ေတြ႕ေစမယ့္ အေနအထားမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ထိန္းသိမ္းသင့္လွပါတယ္။ မိမိေၾကာင့္ အမ်ားသံဃာနဲ႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကုိ ညစ္ႏြမ္းေစမယ့္ အျပဳအမူမ်ိုဳး အထူးဆင္ျခင္သင့္လွပါတယ္။ လူဟာ လူ႔အသိနဲလူညွိၿပီး ေဝဘန္ျပစ္တင္တတ္ၾကေပမယ့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္ကလည္း ကုိယ့္အျပဳအမူေၾကာင့္ လူေတြအျပစ္ေတြ ျဖစ္ေစမယ့္ သေဘာမ်ိဳးကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ ကုိယ္လည္းမေကာင္း သူတုိ႔လည္း အျပစ္ရသြားတတ္ပါတယ္။ 

ထားပါေတာ့။ ေျပာခ်င္တာက ဝိနည္းသိပ္တတ္ၿပီး သိပ္ေတာ္ေနၾကတဲ့ ေဝဘန္ေရး ဆရာေတြကုိ ေျပာခ်င္တာပါ။ အျပဳသေဘာနဲ႔ ေျပာတာဟာ ေကာင္းေပမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေရးအစဲြ၊ မုန္းတီးေရး အစဲြ၊ ကုိယ့္အယူအဆနဲ႔ မတူတဲ့အစဲြ စတဲ့စတဲ့ အစဲြေတြနဲ႔ ပုဂၢိဳလ္နဲ႔ သံဃာမကဲြျပားဘဲ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေပၚ အျပစ္ေျပာ ေဝဘန္ေနတာေတြဟာ ကုိယ့္အတြက္လည္း အက်ိဳးမရွိ၊ အမ်ိဳးဘာသာ၊ သာသနာအတြက္လည္း အက်ိဳးမရွိ၊ တုိင္းျပည္အတြက္လည္း အက်ိဳးမရွိဘဲ သံဃာေတာ္ကုိ ေစာ္ကားတဲ့ သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္ေနခဲ့ရင္ ဒါေတြကုိ သတိျပဳဆင္ျခင္ၿပီး ကုိယ္စြမ္းႏုိင္တဲ့ဘက္က အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကဖုိ႔ ေျပာလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပင္မွာ အပုတ္ခ်ေနၾကတဲ့ သ႐ုပ္ျပေတြေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာဟာ မဟုတ္မဟတ္ေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ သူေတာ္စင္ေတြ အေနနဲ႔ အမ်ားအျမင္မွာ ကုိယ္ကုိးကြယ္ရာကုိ ပုိၿပီး အထင္မမွားရေအာင္ ဟုတ္ေနသည္ထားဦး ကုိယ္ေတြက ေဖးေဖးမမေလးနဲ႔ ကာကြယ္ၾကဖုိ႔ပါ။ အဆိပ္ပင္ေရေလာင္းဖုိ႔ ေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ ႏုိင္ငံလူမ်ိဳးဘာသာနဲ႔ ပတ္သက္လာတဲ့ အပုိင္းေတြမွာ ကုိယ့္ဘာသာကုိ ကုိယ္ကအပုတ္ခ်ေနတာေတြ မျဖစ္ေအာင္ ဝုိင္းဝန္းထိန္းသိမ္းၾကဖုိ႔ပါ။ အေရးႀကီးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဆရာဒကာ ညီညြတ္စြာနဲ႔ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ေအာင္ ကုိယ့္အထုတ္ ကုိယ္ေျဖျပတဲ့ အျပဳအမူမ်ိဳး အထူးေရွာင္ၾကဥ္ၾကဖုိ႔ အႀကံျပဳလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ ဆုတ္ကပ္ေရာက္လာတဲ့ အခုလုိေခတ္ႀကီးမွာ သာသနာေတာ္နဲ႔ အမ်ိဳးဘာသာကုိ ႏွစ္ေပါင္း (၂၅၀၀)ေက်ာ္လာတဲ့အထိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္လာခဲ့တဲ့၊ အမ်ိဳးသားေရးအေပၚမွာ ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာေဖာက္ေလ့မရွိတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားအေပၚမွာ ဝိနည္းသိပ္တတ္၊ စာသိပ္တတ္တဲ့ ပညာရွင္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ဒကာဒကာမမ်ား အေနနဲ႔ ကုိယ္ကုိးကြယ္တဲ့ အကုိးကြယ္ခံ ပုဂၢိဳလ္ေတြကုိ လူသိရွင္ၾကား ေပၚေပၚထင္ထင္ ေဝဘန္အျပစ္တင္ေနၾကမယ့္အစား ဒါေတြကုိ သုိသုိသိပ္သိပ္နဲ႔ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လုိေျဖရွင္းၾကမလဲဆုိတာကုိသာ အေျဖရွာၿပီး ဆရာနဲ႔ဒကာ၊ ဒကာနဲ႔ဆရာ ညီညီညာညာနဲ႔ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာေတာ္ကုိ အတူလက္တဲြၿပီး ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါစုိ႔လုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း “ငါတုိ႔ အဓိ႒ာန္” ဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ခ်က္ေလးနဲ႔ပဲ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ အျပဳသေဘာ ေဝဘန္ခ်က္ကုိ အဆုံးသတ္လုိက္ပါတယ္။

ေမတၱာျဖင့္

မနာပဒါယီ အရွင္ဝိစိတၱ

“ငါတုိ႔အဓိ႒ာန္”

- ဗုဒၶျမတ္စြာ၊ ပြင့္ထြန္းလာ၊ မွန္စြာငါတုိ႔ ခ်မ္းသာဖုိ႔။

- တရားေဒသနာ၊ ေဟာညြန္တာ၊ မွတ္စြာငါတုိ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းဖုိ႔။

- တပည့္သားသံဃာ၊ ကုိးကြယ္ရာ၊ မွန္စြာငါတုိ႔ အက်ိဳးမ်ားဖုိ႔။

- ရတနာသုံးျဖာ၊ ကုိးကြယ္ရာ၊ မွန္စြာငါတုိ႔ ဆည္းကပ္စုိ႔။

- အမ်ိဳးဘာသာ၊ ေစာင့္ေရွာက္ကာ၊ မွန္စြာငါတုိ႔ ကာကြယ္စုိ႔။ ။

Read more »

အဓိ႒ာန္ျပဳပါ၏

ငါတုိ႔အဓိ႒ာန္

-------------

• ဗုဒၶျမတ္စြာ၊ ပြင့္ထြန္းလာ၊ မွန္စြာငါတုိ႔ ခ်မ္းသာဖုိ႔။
• တရားေဒသနာ၊ ေဟာညြန္တာ၊ မွတ္စြာငါတုိ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းဖုိ႔။
• တပည့္သားသံဃာ၊ ကုိးကြယ္ရာ၊ မွန္စြာငါတုိ႔ အက်ိဳးမ်ားဖုိ႔။
• ရတနာသုံးျဖာ၊ ကုိးကြယ္ရာ၊ မွန္စြာငါတုိ႔ ဆည္းကပ္စုိ႔။
• အမ်ိဳးဘာသာ၊ ေစာင့္ေရွာက္ကာ၊ မွန္စြာငါတုိ႔ ကာကြယ္စုိ႔။ ။

Read more »

မိစၧာဒိ႒ိ (သုိ႔) အယူမွားျခင္း

ဗုဒၶဘာသာ ႐ႈေထာင့္ကၾကည့္ရင္ အျခားအျခား ဘာသာအယူဝါဒေတြဟာ လဲြမွားေနတဲ့ မိစၧာဒိ႒ိေတြလုိ႔ ေျပာရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ အျခားဘာသာေတြရဲ႕ ႐ႈေထာင့္ကၾကည့္ရင္လည္း သူတုိ႔က ဗုဒၶဘာသာကုိ မွားယြင္းတဲ့ မိစၧာဒိ႒ိလုိ႔ ေျပာၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အားလုံးကေတာ့ ကုိယ့္ယုံၾကည္မႈနဲ႔ကုိယ္ ကုိယ့္အယူဝါဒသာ အမွန္လုိ႔ ေျပာၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း မွားမွန္းသိသိနဲ႔ပဲ အယူဝါဒတစ္ခုကုိ ဇြတ္မွိတ္ၿပီး လက္ခံေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘုရားရွင္လက္ထက္ ဘုရားနဲ႔ ေခတ္ၿပိဳင္ ေပၚထြက္ခဲ့ၾကတဲ့ တိတၱိဆရာႀကီးေတြမွာ သူ႔ပရိတ္သတ္နဲ႔သူ ရွိေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ အယူဝါဒနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အသက္သာ အေသခံသြားမယ္ အလြယ္တကူ စြန္႔လႊတ္ဖုိ႔ ခက္ျခင္းရဲ႕ ျပယုဂ္တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မွန္ကန္တဲ့ အယူဝါဒ ဆုိတာဟာ ဘယ္လုိေပတံနဲ႔ တုိင္းတုိင္း၊ ဘယ္လုိမွတ္ေက်ာက္မ်ိဳးပဲ တင္တင္၊ ဘယ္လုိဆန္းစစ္မႈမ်ိဳးပဲ လုပ္လုပ္၊ ဘယ္လုိပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး အတြက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္မွန္ကန္ၿပီး ယုတၱိက်ေနဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒီဘာသာဝင္အတြက္ မွန္တယ္၊ ဟုိဘာသာဝင္အတြက္ေတာ့ မွားတယ္ စတာေတြဟာ သဘာဝနိယမ သေဘာအားျဖင့္ ၾကည့္ရင္ ဒါဟာ ယုတၱိမက်ဘူး၊ မမွန္ကန္ဘူးလုိ႔ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အဆုံအမေတြကေတာ့ သဘာဝနိယာမနဲ႔ ယုတၱိေဘဒကုိ အခ်ိန္မေရြး လက္ခံဆန္းစစ္ၾကည့္ႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားေဟာ ေဒသနာေတြကုိၾကည့္မယ္ဆုိရင္လည္း ဘုရားရွင္က မွန္တဲ့အရာေတြကုိပဲ ေဟာေတာ္မူတာ ျဖစ္ပါတယ္။ မွန္ေအာင္တမင္လုပ္ၿပီးေဟာေတာ္မူတာ ဘာတစ္ခုမွ မရွိပါဘူး။ လက္ေတြ႕အားျဖင့္ သစၥာေလးပါး၊ မဂၢင္ရွစ္ပါး၊ ပဋိစၥသမုပၺါဒ္နဲ႔ ကမၼဝါဒေတြကုိၾကည့္ရင္ အလြယ္တကူ သိႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတရားေတာ္ေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားအတြက္သာ သီးသန္႔ေဟာထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သတၱဝါအားလုံးအတြက္ ေဟာေတာ္မူထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္သုံးသူမ်ားအတြက္ ကုိယ္က်င့္ႏုိင္တဲ့ အတုိင္းအတာအတုိင္း အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုိ ျဖစ္ေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနိယာမဟာ အမည္ခံမ်ားအတြက္မဟုတ္ဘဲ လက္ေတြ႕က်င့္သုံးသူမ်ား အတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

သဘာဝနိယာမ ႐ႈေထာင့္အရ တကယ္မရွိတာကုိ ရွိသေယာင္ထင္မွတ္ေနတဲ့အတြက္ အယူမွား မိစၧာဒိ႒ိလုိ႔ ဆုိရမယ့္ အယူအဆ အခ်ိဳ႕ကေတာ့

(၁) ေလာက၌ ဖန္ဆင္းရွင္ရွိ၏၊ ေျမႀကီး၊ ေတာေတာင္၊ စၾကာဝဠာ၊ သမုဒၵရာတုိ႔ႏွင့္ သတၱဝါအားလုံးကုိ ထုိဖန္ဆင္းရွင္က ဖန္ဆင္း၏ဟု မွားယြင္းစြာ ယူဆသည့္ ဖန္ဆင္းရွင္ (ဣႆရနိမၼာန) ဝါဒ

(၂) ေလာက၌ ကုသုိလ္ကံ အကုသုိလ္ကံဟူသည္ မရွိ၊ ေကာင္းမႈကုိျပဳေသာ္လည္း ေကာင္းမႈကုသုိလ္မမည္၊ မေကာင္းမႈကုိ ျပဳေသာ္လည္း မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္မမည္ဟု ယူဆသည့္ အေၾကာင္းကုိပယ္ျခင္း အကိရိယဒိ႒ိ

(၃) ကုသုိလ္ကံ အကုသုိလ္ကံတုိ႔၏ အက်ိဳးတရားဟူသည္ မရွိ၊ ကုသုိလ္ကံ အကုသုိလ္ကံတုိ႔ကုိ ျပဳလုပ္ေသာ္လည္း မည္သည့္ေကာင္းက်ိဳး မေကာင္းက်ိဳးကုိမွ် မခံစားရဟု ယူဆသည့္ အက်ိဳးကုိပယ္ျခင္း နတၳိကဒိ႒ိ

(၄) ကုသုိလ္ကံ အကုသုိလ္ကံဟူသည္ မရွိ၊ ကုသုိလ္ကံ အကုသုိလ္ကံတုိ႔၏ အက်ိဳးဟူသည္လည္း မရွိဟု ယူဆသည့္ အေၾကာင္းအက်ိဳး ႏွစ္မ်ိဳးလုံးကုိပယ္ျခင္း အေဟတုကဒိ႒ိ

(၅) ေလာက၌ ငါ၊ ငါ့ဥစၥာ၊ ငါ့အတၱဆုုိတာရွိတယ္လုိ႔ ယူဆျခင္းသကၠာယဒိ႒ိႏွင့္ လူသာေသတာ၊ ငါ င့ါလိပ္ျပာက မေသဘူးစသျဖင့္ မၿမဲျခင္းသေဘာကုိ ျမဲသည္ဟုု အယူရွိျခင္း သႆတဒိ႒ိ

(၆) ေလာက၌ အရာအားလုံးသည္ ေနာင္ဘဝဟူသည္ မရွိ ဒီဘဝၿပီးလွ်င္ အကုန္ျပတ္သည္၊ ေကာင္းတာမေကာင္းတာ မွန္သမွ်သည္လည္း ဒီဘဝၿပီးလွ်င္ ဘာမွမရွိ အကုန္ျပတ္သည္ စသည္ျဖင့္ ယူဆသည့္ ဥေစၧဒဒိ႒ိ စတဲ့ အယူအမွား မိစၧာဒိ႒ိမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

သတၱဝါ တစ္ဦးဦးဟာ ဒီအယူဝါဒ တစ္ခုခုကုိ လက္ခံလုိက္နာ က်င့္သုံးေနမယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ အယူမွား မိစၧာဒိ႒ိ ျဖစ္ေနတာျဖစ္ၿပီး မွန္ကန္တဲ့အယူ သမၼာဒိ႒ိနဲ႔ ဆန္႕က်င္ဘက္ ျဖစ္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ…မွန္ကန္တဲ့ အယူ သမၼာဒိ႒ိ ျဖစ္ေအာင္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီအယူအမွားေတြကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး သစၥာေလးပါးကုိ အမွန္အတုိင္း သိရွိႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အယူမွန္ျခင္း သမၼာဒိ႒ိဆုိတာ ဆင္းရဲျခင္း အမွန္တရား၊ ဆင္းရဲျဖစ္ေၾကာင္း အမွန္တရား၊ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ အမွန္တရား၊ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ လမ္းစဥ္အမွန္တရားကုိ ဆုိတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သတၱဝါတုိင္းဟာ သစၥာတရားကုိ သိရွိေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သစၥာကုိ သိသြားၿပီဆုိရင္ အယူမွားျခင္း မိစၧာဒိ႒ိကုိလည္း ပယ္ၿပီးျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒါဟာ သတၱဝါတုိင္း အရယူႏုိင္တဲ့ အခြင့္အေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဆုိလုိတာက လူဟာ အစြဲမကင္းတဲ့ အတၱသမားမ်ား ျဖစ္တဲ့အေလ်ာက္ ကုိယ္စဲြမိစဲြရာကုိ အမွန္လုိ႔ထင္ေနတတ္ၿပီး ကုိယ္နဲ႔မတူတဲ့ အယူအဆအေပၚမွာ အယူမွားလုိ႔ ယူဆတတ္ၾကတဲ့အတြက္ ကုိယ့္အယူဝါဒကုိ အလြယ္တကူ စြန္႔လႊတ္ဖုိ႔ ခက္တတ္ေၾကာင္း၊ ပညာရွိ သတိရွိတဲ့ သူေတြကေတာ့ အဲဒီအယူအစဲြေတြက ႐ုန္းထြက္ၿပီး မွန္ကန္တဲ့ အယူဝါဒကုိ လက္ခံလုိက္နာ က်င့္သုံးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားတတ္ေၾကာင္း၊ အယူမွန္တစ္ခုဟာ ဘယ္လုိပဲ ဆန္းစစ္ပါေစ ယုတၱိက်ၿပီး မေျပာင္းလဲဘဲ ရွိေနတတ္တဲ့အတြက္ ကုိယ့္အယူအဆကုိ သဘာဝ ဓမၼနဲ႔ ခ်ိန္ထုိးကာ စိစစ္ေဝဘန္ လက္ခံၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အယူမွားကုိ ေရွာင္ၿပီး အမွန္သစၥာကုိ လက္ခံႏုိင္မွသာ အယူမွန္ သမၼာဒိ႒ိ ျဖစ္လာမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူက ဘယ္ဘာသာကုိ ကုိးကြယ္ၿပီး မိစၧာဒိ႒ိလုိ႔ ဘယ္လုိပဲ ေျပာေနပါေစ အယူမွား မိစၧာဒိ႒ိဆုိတာ တကယ္မရွိတာကုိ အရွိလုိ႔ထင္၊ ငါမဟုုတ္တာကုိ ငါလုိ႔ထင္ၿပီး ကုိယ့္ကံကုိယ္ ပစ္ေနၾကတဲ့ လုပ္ရပ္မ်ားသာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လက္ရွိကုိယ္လက္ခံက်င့္သုံးေနတဲ့ အယူဝါဒကုိသာ သဘာဝဓမၼ၊ ကမၼနိယာမ၊ သစၥဓမၼ ႐ႈေထာင့္မ်ားနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးၿပီး မွန္ကန္တဲ့ အယူဝါဒျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

Read more »

အ႐ႈံးေပးျခင္းနဲ႔ အေလ်ာ့ေပးျခင္း

“အ႐ႈံးေပးျခင္းနဲ႔၊ အေလ်ာ့ေပးျခင္းက မတူပါဘူး”။ 

ဟုုတ္ပါတယ္။ အ႐ႈံးေပးတာနဲ႔ အေလ်ာ့ေပးတာ လုုံးဝမတူပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ ကိစၥေတြမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ခုုခုုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လုုိအပ္ရင္ အႏုုိင္မယူဘဲ၊ ႏုုိင္ထက္စီးနင္း မလုုပ္ဘဲ အေလ်ာ့ေပးသင့္ရင္ ေပးရာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကုုိယ့္ဘဝအတြက္ ႐ႈံးနိမ့္သြားတာမဟုုတ္ပါဘူး။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ အက်ိဳးရွိသြားေအာင္ အေလ်ာ့ေပးလုုိက္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါတေလ ကုုိယ့္ေလာက္အဆင္မေျပသူေတြ၊ ကုုိယ့္ေအာက္နိမ့္က်သူေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ရင္ဆုုိင္ရတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုုိ အခါမ်ိဳးမွာ အႏုုိင္ရျခင္းအားျဖင့္ ကုုိယ့္အတြက္လည္း အက်ိဳးမရွိ၊ သူ႔အတြက္လည္း အက်ိဳးမရွိ၊ ကုုိယ့္အတြက္ေတာ့ နည္းနည္း အက်ိဳးရွိေပမယ့္ သူ႔အတြက္ေတာ့ အမ်ားႀကီး အက်ိဳးယုုတ္သြားမယ္ဆုုိရင္ ကုုိယ့္အေနနဲ႔ သေဘာထားႀကီးႀကီးနဲ႔ အေလ်ာ့ေပးသင့္ပါတယ္။ ဒါဟာ အ႐ႈံးေပးတာ မဟုုတ္ပါဘူး။ ကုုိယ့္ေလာက္မျပည့္စုုံတဲ့ သူေတြအေပၚမွာ က႐ုုဏာတရား ထားလုုိက္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

တကယ္ေတာ့ ဗုုဒၶဘာသာဟာ ကုုိယ့္ဘက္ကအရင္ ေလ်ာ့ေပးရတဲ့ ဘာသာျဖစ္ပါတယ္။ ေဒါသနဲ႔လာတဲ့သူကုုိ  ေမတၱာနဲ႔ ေလ်ာ့ေပးရတာတုုိ႔၊ မာနယွဥ္လာတဲ့အခါ ႏွိမ့္ခ်ျခင္း နိဝါတ တရားနဲ႔ ေလ်ာ့ေပးရတာတုုိ႔၊ မေကာင္းတာကုိ ေကာင္းတာျဖစ္ေအာင္ ေလ်ာ့ေပးရတာတုုိ႔၊ မနာလုုိတာကုုိ မုုဒိတာ ႏွလုုံးသားနဲ႔ ေလ်ာ့ေပးရတာတုုိ႔ စသျဖင့္ ေလ်ာ့ခ်ေပးရမယ့္ အရာေတြက အမ်ားႀကီးပါပဲ။ သူမာနႀကီးလုုိ႔ ကုုိယ္ကအေလ်ာ့ မေပးဘဲ တန္ျပန္မာန ႀကီးျပတာ၊ သူေဒါသထြက္လုုိ႔ အေလ်ာ့မေပးဘဲ ကုုိယ္ကတန္ျပန္ ေဒါသထြက္ျပတာ၊ သူစိတ္ေကာက္လုုိ႔ ကုုိယ္ကအေလ်ာ့မေပးဘဲ တန္ျပန္စိတ္ေကာက္ျပတာ၊ သူမေက်နပ္လုုိ႔ ကုုိယ္ကျပန္ၿပီး မေက်မနပ္ျဖစ္ျပတာ စတာေတြဟာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အက်ိဳးမရွိဘဲ သံသရာကုုိသာ ရွည္ေစတတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘဝမွာ ကုုိယ့္အတြက္ မေကာင္းတာကုုိ ေကာင္းတာနဲ႔ ယွဥ္လာတဲ့အခါ မေကာင္းမႈမွာ အ႐ႈံးမေပၚသြားဖုုိ႔နဲ႔ ကုုိယ့္အတြက္၊ အမ်ားအတြက္ အက်ိဳးမရွိတာေတြဆုုိရင္ ဘယ္သူေလ်ာ့ေလ်ာ့ မေလ်ာ့ေလ်ာ့ ကုုိယ္ဘက္က အရင္အေလ်ာ့ေပးဖုုိ႔ ဆုုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ 

Read more »

အက်ိဳးလုိလားျခင္း

အက်ိဳးလုုိလားျခင္းကုုိ ေမတၱာလုုိ႔ ေျပာႏုုိင္ပါတယ္။ ေမတၱာဓာတ္ကုုိ အေျခခံထားတဲ့ သူေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ သူ႔အက်ိဳးကုုိ လုုိလားေနၾကတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အလြန္အဆင္ေျပေျပ ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ သူတပါးအေပၚ ႀကီးပြားေစခ်င္၊ သူတပါးအေပၚ ခ်မ္းသာေစခ်င္၊ သူတပါးအေပၚ အႏၲရာယ္ကင္းေစခ်င္ စတာေတြဟာ သူ႔အက်ိဳးကုုိ လုုိလားတဲ့ ေမတၱာရဲ႕ သေဘာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုုိ သူတပါးအေပၚ အက်ိဳးလုုိလားတဲ့ ေမတၱာေတြ မ်ားမ်ားထားႏုုိင္လာရင္ သူတပါး ႀကီးပြားခ်မ္းသာေလ ကုုိယ္ကဝမ္းသာေလပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ အက်ိဳးလုုိလားတဲ့ ေမတၱာစိတ္မ်ား မထားႏုုိင္လုုိ႔ကေတာ့ ေသခ်ာတယ္ သူတပါး ႀကီးပြားေလ ကုုိယ့္မွာမနာလုုိစိတ္ေတြမ်ားေလ စိတ္ဆင္းရဲေလပဲ ျဖစ္ေနမွာ အမွန္ပါပဲ။ တစ္ခါတေလ တစ္ခ်ိဳ႕က ကုုိယ့္အက်ိဳးကုုိပဲ လုုိလားတတ္ၿပီး အဲဒါကုုိလည္း  ေမတၱာေယာင္ေယာင္ ထင္ေနတတ္ပါတယ္။ ေမတၱာရဲ႕ အက်ိဳးလုုိလားျခင္းက သူတပါးအေပၚမွာ အဓိကထားပါတယ္။ ကုုိယ့္အက်ိုဳးကုုိပဲ လုုိလား၊ ကုုိယ္ႀကီးပြားေရးအတြက္ပဲ စဥ္းစားတာမ်ိဳးကေတာ့ ေမတၱာမဟုုတ္ဘဲ အတၱသေဘာ၊ ဝိသမေလာဘသေဘာ သက္ေရာက္သြားတတ္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ အထူးစဥ္းစားရမယ့္ အပုုိင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဆုုိေတာ့ကား သတၱဝါတုုိင္းဟာ ကုုိယ့္မိသားစုုမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကုိယ့္အမ်ိဳး အသုုိင္းအဝုုိင္းမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကုုိယ့္ရပ္ရြာမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကုုိယ္ၿမိဳ႕၊ ကုုိယ့္တုုိင္း၊ ကုုိယ့္ႏုုိင္ငံမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အက်ိဳးလုုိလားတဲ့ စိတ္ထားေလးေတြသာ မ်ားမ်ားထားႏုုိင္ၾကမယ္ဆုိရင္ ေနရာတုုိင္းမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေနၾကမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတပါးအေပၚ အက်ိဳးလုုိလားတဲ့ ေမတၱာစိတ္ေတြ မ်ားမ်ားထားႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

Read more »

မနာပဒါယီသုုတ္ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္

မနာပဒါယီ လဘေတ မနာပံ၊

 အဂၢႆ ဒါတာ လဘေတ ပုနဂၢံ။

 ဝရႆ ဒါတာ ဝရလာဘိ ေဟာတိ၊

 ေသ႒ံ ဒေဒါ ေသ႒မုေပတိ ဌာနံ။

 ''ေယာ အဂၢဒါယီ ဝရဒါယီ၊ ေသ႒ဒါယီ စ ေယာ နေရာ။

 ဒီဃာယု ယသဝါ ေဟာတိ၊ ယတၳ ယတၳဴပပဇၨတီ''တိ။

'ႏွစ္သက္ဖြယ္ကို ေပးလွဴသူသည္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ကို ရ၏၊ မြန္ျမတ္သည္ကို ေပးလွဴသူသည္ တစ္ဖန့္မြန္ျမတ္သည္ကို ရ၏၊ ေတာင့္တအပ္သည္ကို ေပးလွဴသူ သည္ ေတာင့္တအပ္သည္ကို ရ၏၊ ခ်ီးမြမ္းအပ္သည္ကို ေပးလွဴသူသည္ ခ်ီးမြမ္း အပ္သည့္ (ဌာန)သို႔ ေရာက္ရေလ၏၊ အၾကင္သူသည္ အထြတ္အျမတ္ ဝတၳဳပစၥည္းကို ေပးလွဴေလ့ရွိ၏၊ ေတာင့္တအပ္ ေသာ ဝတၳဳကိုေပးလွဴေလ့ရွိ၏၊ အၾကင္သူသည္ ခ်ီးမြမ္းအပ္ေသာ ဝတၳဳကို ေပး လွဴေလ့ရွိ၏၊ ထိုသူသည္ ျဖစ္ေလရာရာဘံုဘဝ၌ အသက္ရွည္ျခင္း အျခံအရံမ်ား ျခင္း ျဖစ္ရ၏'' 

(အဂၤုုတၱရနိကာယ္၊ ပဥၥကနိပါတ္၊ မနာပဒါယီသုုတ္)

Read more »