ေစ်းကြက္ဆန္တဲ့ ကုိးကြယ္မႈ…
ေျပာင္းလဲလာတဲ့ အရာေတြထဲမွာ လူေတြရဲ႕ ဘုန္းႀကီးရဟန္း ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္မႈဟာလည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ ျဖစ္လာေနပါတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ ဘုန္းႀကီးဆုိရင္ ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္လုပ္ငန္း တစ္ခုခုကုိ လုပ္ေနရင္ၿပီးတာပဲ ခဲြျခားမႈမရွိ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္တတ္ပါတယ္။ ခုေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ဘုန္းႀကီးကုိးကြယ္တာ ေစ်းကြက္ဆန္လာတယ္လုိ႔ ေျပာရမလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီဘုန္းႀကီးကုိ ကုိးကြယ္ရင္၊ ဒီဆရာေတာ္ကုိ ကုိးကြယ္ရင္ ဘာျဖစ္မယ္၊ ဘာရမယ္၊ ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႕ခြင့္ရမယ္ စသျဖင့္ ရစရာ တစ္ခုခုရွိမွ ဆည္းကပ္လာတတ္တာ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သာသနာေတာ္မွာလည္း ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္ အလုပ္ကုိပဲ လုပ္ေနၾကတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားမွာ လာဘ္လာဘေတြ ဆုတ္ယုတ္လာၿပီး ေဗဒင္ေဟာ၊ လကၡဏာၾကည့္၊ ဓာတ္႐ုိက္ဓာတ္ဆင္လုပ္၊ ေဆးကုသေပး၊ ႏွစ္လုံးသုံးလုံးေပး စသျဖင့္ လုပ္ေပးၾကတဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြမွာ မလုိေလာက္ေအာင္ကုိ ေပါမ်ားေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ သဒၶါတရား အားနည္းၿပီး ပစၥည္းလာဘ္လာဘကုိ ရယူလုိၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္အခ်ိဳ႕ဟာလည္း လာဘ္လာဘေနာက္လုိက္ကာ လူေတြအႀကိဳက္ လုပ္ကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ သာသနာေတာ္အတြက္ေရာ ကုိးကြယ္ခံပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ ကုိးကြယ္သူေတြအတြက္ပါ လဲြလာေနတဲ့ အလဲြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ခုေနာက္ပုိင္း ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဘယ္မွာ ဘယ္ဘုန္းႀကီး ဘယ္လုိေပးတယ္၊ ဘာလုပ္ေပးတယ္ဆုိရင္ အုံးအုံးၾကက္ၾကက္နဲ႔ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ကုိ သြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးကုိ ၾကည္ညိဳလုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုန္းႀကီးက ဘာေပးတယ္၊ ညာေပးတယ္ဆုိလုိ႔ သြားၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သံဃာကုိ ၾကည္ညိဳမႈထက္ ပုဂၢိဳလ္ေရး ရင္းႏွီးမႈ၊ ပုဂၢိဳလ္ေရး အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားမႈေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး ဆည္းကပ္ၾကပါတယ္။ လွဴဒါန္းတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီလို ခဲြျခားမႈေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္လည္း ျပည့္ၿပီးသားအုိးေတြက လွ်ံတက္ေနၿပီး လုိေနတဲ့အုိးေတြက ေဟာက္ပက္ႀကီးကုိ ျဖစ္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းသံဃာခ်င္းအတူတူ သာသနာေတာ္ကုိ တကယ္ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေနၾကတဲ့ စာသင္တုိက္မ်ား၊ ပရဟိတေက်ာင္းမ်ားမွာ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ျဖစ္ေနၾကေပမယ့္ ေဗဒင္ေဟာ၊ လကၡဏာၾကည့္၊ ႏွစ္လုံးသုံးလုံးေပး၊ ေဆးကုေပး၊ ယၾတာေခ်ေပးတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြမွာေတာ့ အလွ်ံပယ္ပုိလွ်ံကာ ေရႊေက်ာင္းႀကီးေတြ၊ ကားႀကီးေတြနဲ႔ စည္ပင္၀ေျပာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ မညီမွ်မႈေတြ မ်ားလာရင္ေတာ့ ၾကာရင္ အစစ္အမွန္ သာသနာ့၀န္ထမ္းေတြဟာ သာသနာ့ေဘာင္မွာ ရပ္တည္ဖုိ႔ ခက္ခဲလာကာ လူထြက္သြားၾကပါက သာသနာမွာ အစစ္အမွန္ သာသနာျပဳ ရဟန္းသံဃာေတြ အားနည္းလာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အေသအခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ျမတ္ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေနတာဟာ ဘုရားေဟာ တရားေတာ္ေတြကုိ သင္အံပုိ႔ခ်၊ ေဟာေျပာျပသေနတဲ့ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြလား၊ ေဗဒင္ေဟာ၊ လကၡဏာၾကည့္၊ ယၾတာေခ်၊ ဓာတ္႐ုိက္ဓာတ္ဆင္ လုပ္ေပးေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ္ေတြလားဆုိတာ အသိရွိတဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းဆင္ျခင္ စဥ္းစားတတ္မွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ေခတ္လူေတြကေတာ့ ဆင္းရဲတာကတစ္ေၾကာင္း၊ အသိပညာ ဗဟုသုတ နည္းပါးတာက တစ္ေၾကာင္း၊ အယုံလြယ္တတ္တဲ့ ယုံၾကည္မႈ အားေကာင္းၿပီး ဆင္ျခင္တတ္တဲ့ ဉာဏ္ပညာ အားနည္းလာတာက တစ္ေၾကာင္း၊ ၾကည္ညဳိမႈထက္ ရယူလုိမႈက မ်ားေနတာကတစ္ေၾကာင္း စတ့ဲစတဲ့ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ အစစ္အမွန္ သာသနာျပဳေတြကုိ လ်စ္လ်ဴ႐ႈကာ ဘုရားမႀကိဳက္တဲ့ ေလာကီအလုပ္ေတြနဲ႔ အသက္ေမြးေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားထံမွာပဲ စုေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိးကြယ္မႈအလဲြနဲ႔ ေထာက္ပံ့မႈအလြဲေတြဟာ သာသနာေတာ္အတြက္ မဲြစရာေတြ ျဖစ္လာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
အမွန္ေတာ့ သာသနာေတာ္မွာ ဆရာဒကာဟာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အမွီျပဳႏုိင္မွ သာသနာေတာ္ႀကီး အရွည္တည္တံ့ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒကာဒကာမမ်ားဘက္က ပစၥယာႏုဂၢဟနဲ႔ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္က ဓမၼာႏုဂၢဟနဲ႔ ခ်ီးေျမႇာက္ႏုိင္မွ ဒီသာသနာေတာ္ဟာ စည္ပင္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာနဲ႔ ဒကာဟာလည္း ကုိယ့္တာ၀န္ကုိယ္ေက်ကာ ကုိယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္က ဘုရားအလုိရွိေတာ္မူတဲ့ စာေပသင္အံ ပုိ႔ခ်ျခင္း ပရိယတ္အလုပ္နဲ႔၊ တရားဓမၼ ေဟာေျပာသျခင္း ပဋိပတ္အလုပ္ တစ္ခုခုကုိ လုပ္ေနဖုိ႔ လုိသလုိ ဒကာဒကာမမ်ားဘက္ကလည္း ဒီလုိ ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္လုပ္ေနတဲ့ အစစ္အမွန္ သာသနာ့၀န္ထမ္းေတြကုိ ေရြးခ်ယ္ကုိးကြယ္တတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးရဟန္းဆုိရင္ ၿပီးေရာဆုိတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ သာသနာနဲ႔ မေလ်ာ္တဲ့အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ကုိယ့္ရဲ႕ပစၥဳပၸန္ ေလာကီစီးပြားေရး၊ ႀကီးပြားေရး အဆင္ေျပမႈေလးေတြေလာက္ပဲ ၾကည့္ၿပီး မကုိးကြယ္မဆည္းကပ္မိဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ကုိယ္ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္မယ့္ ဆရာသမားဟာ ကုိယ့္ရဲ႕ပစၥဳပၸန္မွာ အျပစ္မျဖစ္ေရး၊ သံသရာမွာ သုဂတိဘ၀ကုိ ရရွိေရး စသျဖင့္ ညြန္ျပႏုိင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ သူ႔ဟာသူ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တုိ႔ကုိ ေဗဒင္ေဟာေပးေန၊ ယၾတာေခ်ေပးေန၊ တုိ႔အက်ိဳးကုိ လုပ္ေပးေနရင္ ၿပီးတာပဲဆုိတဲ့ စိတ္နဲ႔မကုိးကြယ္ မဆည္းကပ္သင့္ပါဘူး။ ကုိးကြယ္မႈကုိ ကုိယ့္ရဲ႕တစ္ဒဂၤ ခ်မ္းသာမႈေလာက္နဲ႔ အေပးအယူ မလုပ္သင့္ပါဘူး။ ဒါလုပ္ေပးလုိ႔ ဒါလွဴတယ္ဆုိတဲ့ ေစ်းကြက္ဆန္ဆန္ ကုိးကြယ္လွဴဒါန္းမႈမ်ိဳး မျဖစ္သင့္ပါဘူး။
တကယ္ျဖစ္သင့္တာက ကုိးကြယ္မႈကုိ စူးစမ္းဆင္ျခင္မႈ ပညာ၊ ရတနာသုံးပါး ကံကံရဲ႕အက်ိဳးကုိ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါတရားေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ၿပီး ေရြးခ်ယ္ကာ ကုိးကြယ္သင့္ပါတယ္။ ဒီဘုန္းႀကီးကုိ ကုိးကြယ္ရင္ ဘာရမယ္၊ ဘာျဖစ္မယ္စတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရယူမႈနဲ႔ မကုိးကြယ္သင့္ပါဘူး။ ဆုိလုိတာက စီးပြားေရး အဆင္ေျပမႈ၊ ေငြေၾကးခ်မ္းသာမႈ စတဲ့ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ခ်မ္းသာမႈမ်ားကုိ မေမွ်ာ္လင့္ၾကဖုိ႔ ဆုိလုိတာပါ။ ဒီဆရာကုိ ကုိးကြယ္တဲ့အတြက္ အကုသုိလ္ေတြ မျဖစ္ဘဲ ကုသုိလ္ေတြ တုိးေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ ကုိးကြယ္သင့္တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ အေနနဲ႔ သာသနာေတာ္ကုိ တကယ္ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္လုိတဲ့စိတ္၊ ဆရာဒကာ တာ၀န္ေက်လုိတဲ့ စိတ္နဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ ဆရာကုိ ေရြးခ်ယ္ကာ စစ္မွန္တဲ့ သာသနာျဖစ္ေအာင္ တစ္ဘက္တစ္လမ္းကာ အားေပးေထာက္ပံ့ ေပးဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။ ဒီလုိ ဆရာဒကာ ညီညြတ္မွပဲ သာသနာေတာ္ဟာ အရွည္တည္တံ့ကာ သန္႔ရွင္းျပန္႔ပြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ ေစ်းကြက္ဆန္တဲ့ ကုိးကြယ္မႈေတြဟာလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လဲြမွားလာေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အေနနဲ႔ ကုိယ့္ရဲ႕ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္မႈကုိ အေပးအယူေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ကာ ေစ်းကြက္ဆန္တဲ့ ကုိးကြယ္မႈမ်ိဳး မျဖစ္ၾကေစဘဲ အစစ္အမွန္ သာသနာနဲ႔ အစစ္အမွန္ ဆရာကုိ သဒၶါပညာ ေပါင္းစပ္ကာ ေရြးခ်ယ္စိစစ္ၿပီး ေကာင္းျမတ္တဲ့ အစစ္အမွန္ ဒကာမ်ားျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔၊ ရယူမႈနဲ႔ ကုိးကြယ္မႈေတြကုိ လဲြမွားစြာ မလုပ္မိၾကဖုိ႔ လဲြတတ္တဲ့အလဲြတစ္ခု အျဖစ္ ျပင္ေစလုိတဲ့စိတ္နဲ႔ ေစတနာထားကာ အသိေပး တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။
ေျပာင္းလဲလာတဲ့ အရာေတြထဲမွာ လူေတြရဲ႕ ဘုန္းႀကီးရဟန္း ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္မႈဟာလည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ ျဖစ္လာေနပါတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ ဘုန္းႀကီးဆုိရင္ ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္လုပ္ငန္း တစ္ခုခုကုိ လုပ္ေနရင္ၿပီးတာပဲ ခဲြျခားမႈမရွိ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္တတ္ပါတယ္။ ခုေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ဘုန္းႀကီးကုိးကြယ္တာ ေစ်းကြက္ဆန္လာတယ္လုိ႔ ေျပာရမလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီဘုန္းႀကီးကုိ ကုိးကြယ္ရင္၊ ဒီဆရာေတာ္ကုိ ကုိးကြယ္ရင္ ဘာျဖစ္မယ္၊ ဘာရမယ္၊ ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႕ခြင့္ရမယ္ စသျဖင့္ ရစရာ တစ္ခုခုရွိမွ ဆည္းကပ္လာတတ္တာ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သာသနာေတာ္မွာလည္း ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္ အလုပ္ကုိပဲ လုပ္ေနၾကတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားမွာ လာဘ္လာဘေတြ ဆုတ္ယုတ္လာၿပီး ေဗဒင္ေဟာ၊ လကၡဏာၾကည့္၊ ဓာတ္႐ုိက္ဓာတ္ဆင္လုပ္၊ ေဆးကုသေပး၊ ႏွစ္လုံးသုံးလုံးေပး စသျဖင့္ လုပ္ေပးၾကတဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြမွာ မလုိေလာက္ေအာင္ကုိ ေပါမ်ားေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ သဒၶါတရား အားနည္းၿပီး ပစၥည္းလာဘ္လာဘကုိ ရယူလုိၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္အခ်ိဳ႕ဟာလည္း လာဘ္လာဘေနာက္လုိက္ကာ လူေတြအႀကိဳက္ လုပ္ကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ သာသနာေတာ္အတြက္ေရာ ကုိးကြယ္ခံပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ ကုိးကြယ္သူေတြအတြက္ပါ လဲြလာေနတဲ့ အလဲြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ခုေနာက္ပုိင္း ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဘယ္မွာ ဘယ္ဘုန္းႀကီး ဘယ္လုိေပးတယ္၊ ဘာလုပ္ေပးတယ္ဆုိရင္ အုံးအုံးၾကက္ၾကက္နဲ႔ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ကုိ သြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးကုိ ၾကည္ညိဳလုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုန္းႀကီးက ဘာေပးတယ္၊ ညာေပးတယ္ဆုိလုိ႔ သြားၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သံဃာကုိ ၾကည္ညိဳမႈထက္ ပုဂၢိဳလ္ေရး ရင္းႏွီးမႈ၊ ပုဂၢိဳလ္ေရး အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားမႈေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး ဆည္းကပ္ၾကပါတယ္။ လွဴဒါန္းတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီလို ခဲြျခားမႈေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္လည္း ျပည့္ၿပီးသားအုိးေတြက လွ်ံတက္ေနၿပီး လုိေနတဲ့အုိးေတြက ေဟာက္ပက္ႀကီးကုိ ျဖစ္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းသံဃာခ်င္းအတူတူ သာသနာေတာ္ကုိ တကယ္ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေနၾကတဲ့ စာသင္တုိက္မ်ား၊ ပရဟိတေက်ာင္းမ်ားမွာ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ျဖစ္ေနၾကေပမယ့္ ေဗဒင္ေဟာ၊ လကၡဏာၾကည့္၊ ႏွစ္လုံးသုံးလုံးေပး၊ ေဆးကုေပး၊ ယၾတာေခ်ေပးတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြမွာေတာ့ အလွ်ံပယ္ပုိလွ်ံကာ ေရႊေက်ာင္းႀကီးေတြ၊ ကားႀကီးေတြနဲ႔ စည္ပင္၀ေျပာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ မညီမွ်မႈေတြ မ်ားလာရင္ေတာ့ ၾကာရင္ အစစ္အမွန္ သာသနာ့၀န္ထမ္းေတြဟာ သာသနာ့ေဘာင္မွာ ရပ္တည္ဖုိ႔ ခက္ခဲလာကာ လူထြက္သြားၾကပါက သာသနာမွာ အစစ္အမွန္ သာသနာျပဳ ရဟန္းသံဃာေတြ အားနည္းလာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အေသအခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ျမတ္ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေနတာဟာ ဘုရားေဟာ တရားေတာ္ေတြကုိ သင္အံပုိ႔ခ်၊ ေဟာေျပာျပသေနတဲ့ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြလား၊ ေဗဒင္ေဟာ၊ လကၡဏာၾကည့္၊ ယၾတာေခ်၊ ဓာတ္႐ုိက္ဓာတ္ဆင္ လုပ္ေပးေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ္ေတြလားဆုိတာ အသိရွိတဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းဆင္ျခင္ စဥ္းစားတတ္မွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ေခတ္လူေတြကေတာ့ ဆင္းရဲတာကတစ္ေၾကာင္း၊ အသိပညာ ဗဟုသုတ နည္းပါးတာက တစ္ေၾကာင္း၊ အယုံလြယ္တတ္တဲ့ ယုံၾကည္မႈ အားေကာင္းၿပီး ဆင္ျခင္တတ္တဲ့ ဉာဏ္ပညာ အားနည္းလာတာက တစ္ေၾကာင္း၊ ၾကည္ညဳိမႈထက္ ရယူလုိမႈက မ်ားေနတာကတစ္ေၾကာင္း စတ့ဲစတဲ့ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ အစစ္အမွန္ သာသနာျပဳေတြကုိ လ်စ္လ်ဴ႐ႈကာ ဘုရားမႀကိဳက္တဲ့ ေလာကီအလုပ္ေတြနဲ႔ အသက္ေမြးေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားထံမွာပဲ စုေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိးကြယ္မႈအလဲြနဲ႔ ေထာက္ပံ့မႈအလြဲေတြဟာ သာသနာေတာ္အတြက္ မဲြစရာေတြ ျဖစ္လာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
အမွန္ေတာ့ သာသနာေတာ္မွာ ဆရာဒကာဟာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အမွီျပဳႏုိင္မွ သာသနာေတာ္ႀကီး အရွည္တည္တံ့ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒကာဒကာမမ်ားဘက္က ပစၥယာႏုဂၢဟနဲ႔ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္က ဓမၼာႏုဂၢဟနဲ႔ ခ်ီးေျမႇာက္ႏုိင္မွ ဒီသာသနာေတာ္ဟာ စည္ပင္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာနဲ႔ ဒကာဟာလည္း ကုိယ့္တာ၀န္ကုိယ္ေက်ကာ ကုိယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္က ဘုရားအလုိရွိေတာ္မူတဲ့ စာေပသင္အံ ပုိ႔ခ်ျခင္း ပရိယတ္အလုပ္နဲ႔၊ တရားဓမၼ ေဟာေျပာသျခင္း ပဋိပတ္အလုပ္ တစ္ခုခုကုိ လုပ္ေနဖုိ႔ လုိသလုိ ဒကာဒကာမမ်ားဘက္ကလည္း ဒီလုိ ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္လုပ္ေနတဲ့ အစစ္အမွန္ သာသနာ့၀န္ထမ္းေတြကုိ ေရြးခ်ယ္ကုိးကြယ္တတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးရဟန္းဆုိရင္ ၿပီးေရာဆုိတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ သာသနာနဲ႔ မေလ်ာ္တဲ့အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ကုိယ့္ရဲ႕ပစၥဳပၸန္ ေလာကီစီးပြားေရး၊ ႀကီးပြားေရး အဆင္ေျပမႈေလးေတြေလာက္ပဲ ၾကည့္ၿပီး မကုိးကြယ္မဆည္းကပ္မိဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ကုိယ္ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္မယ့္ ဆရာသမားဟာ ကုိယ့္ရဲ႕ပစၥဳပၸန္မွာ အျပစ္မျဖစ္ေရး၊ သံသရာမွာ သုဂတိဘ၀ကုိ ရရွိေရး စသျဖင့္ ညြန္ျပႏုိင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ သူ႔ဟာသူ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တုိ႔ကုိ ေဗဒင္ေဟာေပးေန၊ ယၾတာေခ်ေပးေန၊ တုိ႔အက်ိဳးကုိ လုပ္ေပးေနရင္ ၿပီးတာပဲဆုိတဲ့ စိတ္နဲ႔မကုိးကြယ္ မဆည္းကပ္သင့္ပါဘူး။ ကုိးကြယ္မႈကုိ ကုိယ့္ရဲ႕တစ္ဒဂၤ ခ်မ္းသာမႈေလာက္နဲ႔ အေပးအယူ မလုပ္သင့္ပါဘူး။ ဒါလုပ္ေပးလုိ႔ ဒါလွဴတယ္ဆုိတဲ့ ေစ်းကြက္ဆန္ဆန္ ကုိးကြယ္လွဴဒါန္းမႈမ်ိဳး မျဖစ္သင့္ပါဘူး။
တကယ္ျဖစ္သင့္တာက ကုိးကြယ္မႈကုိ စူးစမ္းဆင္ျခင္မႈ ပညာ၊ ရတနာသုံးပါး ကံကံရဲ႕အက်ိဳးကုိ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါတရားေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ၿပီး ေရြးခ်ယ္ကာ ကုိးကြယ္သင့္ပါတယ္။ ဒီဘုန္းႀကီးကုိ ကုိးကြယ္ရင္ ဘာရမယ္၊ ဘာျဖစ္မယ္စတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရယူမႈနဲ႔ မကုိးကြယ္သင့္ပါဘူး။ ဆုိလုိတာက စီးပြားေရး အဆင္ေျပမႈ၊ ေငြေၾကးခ်မ္းသာမႈ စတဲ့ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ခ်မ္းသာမႈမ်ားကုိ မေမွ်ာ္လင့္ၾကဖုိ႔ ဆုိလုိတာပါ။ ဒီဆရာကုိ ကုိးကြယ္တဲ့အတြက္ အကုသုိလ္ေတြ မျဖစ္ဘဲ ကုသုိလ္ေတြ တုိးေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ ကုိးကြယ္သင့္တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ အေနနဲ႔ သာသနာေတာ္ကုိ တကယ္ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္လုိတဲ့စိတ္၊ ဆရာဒကာ တာ၀န္ေက်လုိတဲ့ စိတ္နဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ ဆရာကုိ ေရြးခ်ယ္ကာ စစ္မွန္တဲ့ သာသနာျဖစ္ေအာင္ တစ္ဘက္တစ္လမ္းကာ အားေပးေထာက္ပံ့ ေပးဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။ ဒီလုိ ဆရာဒကာ ညီညြတ္မွပဲ သာသနာေတာ္ဟာ အရွည္တည္တံ့ကာ သန္႔ရွင္းျပန္႔ပြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ ေစ်းကြက္ဆန္တဲ့ ကုိးကြယ္မႈေတြဟာလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လဲြမွားလာေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အေနနဲ႔ ကုိယ့္ရဲ႕ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္မႈကုိ အေပးအယူေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ကာ ေစ်းကြက္ဆန္တဲ့ ကုိးကြယ္မႈမ်ိဳး မျဖစ္ၾကေစဘဲ အစစ္အမွန္ သာသနာနဲ႔ အစစ္အမွန္ ဆရာကုိ သဒၶါပညာ ေပါင္းစပ္ကာ ေရြးခ်ယ္စိစစ္ၿပီး ေကာင္းျမတ္တဲ့ အစစ္အမွန္ ဒကာမ်ားျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔၊ ရယူမႈနဲ႔ ကုိးကြယ္မႈေတြကုိ လဲြမွားစြာ မလုပ္မိၾကဖုိ႔ လဲြတတ္တဲ့အလဲြတစ္ခု အျဖစ္ ျပင္ေစလုိတဲ့စိတ္နဲ႔ ေစတနာထားကာ အသိေပး တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။
