Live Questions and Answers (7)…

မနာပဒါယီ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာ ေအာက္ေျခမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ Live Questions and Answers က႑တြင္ ေမးေျဖထားခ်က္ အခ်ိဳ႕ကုိ အမ်ားဖတ္၍ အျမတ္ျဖစ္ေစဖုိ႔္၊ နဲနဲပဲျဖစ္ျဖစ္ အသိပညာ ဗဟုသုတ ရရွိႏုိင္ၾကေစဖုိ႔အတြက္ တစ္ဆင့္ျပန္လည္ တင္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။

4 Jul 10, 07:07 PM
ထြန္းထြန္း
အရွင္ဘုရား တပည္႔ေတာ္ လာလည္သြားပါတယ္ဘုရား။ တပည္႔ေတာ္ အြန္လိုင္းေပၚ လာလည္ရင္း အမ်ားက်ိဳးအတြက္ ေမးခြန္းေလးတစ္ခု ေလွ်ာက္ထားပါရေစ။ မသိမႈ အ၀ိဇၹာေအာက္မွာ က်င္လည္ေနၾကရတဲ့ သတၱ၀ါေတြကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ အရာတစ္ခုေတာ့ရွိတာ ေသခ်ာပါတယ္ဘုရား။ အ၀ိဇၹာကဖံုးလိုက္ တဏွာကေခ်ာ့လိုက္နဲ႔ ဒီသတၱ၀ါေတြဟာ ၃၁ဘံုထဲက မလြတ္နိုင္ မကြ်တ္နိုင္ၿဖစ္ ေနရတာ ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္ဘုရား။

6 Jul 10, 06:23 AM
မနာပဒါယီ >>> ထြန္းထြန္း
သတၱ၀ါေတြကုိ ၃၁ဘုံ သံသရာမွာ တ၀ဲလည္လည္နဲ႔ ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္ေအာင္၊ သံသရာရွည္ၾကာေအာင္ သံသရာခ်ဲ႕ထြင္ေပးတဲ့ တရားေတြရွိပါတယ္။ အဲဒီတရားေတြက တဏွာ၊ မာန၊ ဒိ႒ိဆုိတဲ့ ပပဥၥတရားမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတရားသုံးပါးဟာ သတၱ၀ါေတြကုိ သံသရာမွာ အရွည္ၾကာေအာင္ သံသရာနယ္ခ်ဲ႕ေနတဲ့ တရားမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတရားေတြ ရွိေနသမွ် ဒီသုံဆယ့္တစ္ဘုံထဲက မလြတ္ႏုိင္၊ မကၽြတ္ႏုိင္ ျဖစ္ေနၾကမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတရားေတြေၾကာင့္ သတၱ၀ါေတြဟာ အ၀ိဇၨာေတြမ်ား၊ တဏွာေတြ ပြားေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပပဥၥတရားသုံးပါးကုိ ဉာဏ္နဲ႔ မျဖတ္ႏုိင္ေသးသမွ်ေတာ့ ဘုံဘ၀မွာ ဆုံၾကရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သံသရာဘုံဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္လုိသူေတြဟာ ဒီသံသရာနယ္ခ်ဲ႕ တရားမ်ားကုိ ဉာဏ္နဲ႔ အျမစ္ျပတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

20 Jul 10, 12:09 AM
kyaw ye htut
ဆရာေတာ္ကို တပည့္ေတာ္ တစ္ခုေမးခ်င္လုိ႔ပါ။ သူတစ္ပါးက တပည့္ေတာ္ဆီက ပုိက္ဆံလာေခ်းလုိ႔ ေပးလုိက္တယ္ဘုရား။ သူတစ္ပါးက ေပးသည္ျဖစ္ေစ၊ မေပးသည္ျဖစ္ေစ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဘုရား။ မေပးလည္း ရပါတယ္ဘုရား။ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ပါတယ္။ ပုိက္ဆံေခ်းသြားတဲ့သူက သံသရာ ေၾကြးခံရလားဘုရား။ တပည့္ေတာ္က ခြင့္လႊတ္တယ္ဘုရား။ တဆိတ္္ေလာက္သိပါရေစ။

20 Jul 10, 12:52 AM
မနာပဒါယီ >>> kyaw ye htut
ဒီေနရာမွာ ပုိက္ဆံေခ်းသြားသူရဲ႕ စိတ္ေစတနာအေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ သူကေစတနာ အလုိဆုိးနဲ႔ ေခ်းၿပီးတမင္သက္သက္ မေပးဘဲ ေနခဲ့တာ၊ ေရွာင္ခဲ့တာဆုိရင္ေတာ့ သံသရာေၾကြး ခံရတတ္ပါတယ္။ ေခ်းလုိက္တဲ့သူက ဘယ္လုိပဲ ခြင့္လႊြတ္ခြင့္လႊတ္ ဒီအမႈကုိ စတင္က်ဴးလြန္တဲ့ ပုိက္ဆံေခ်းသြားသူ ကာယကံရွင္က အစကတည္းက မေကာင္းတဲ့ စိတ္ေစတနာနဲ႔ လုပ္ခဲ့တာဆုိရင္ သူကုိယ္တုိင္ ျပန္ၿပီး၀န္ခ်ေတာင္းပန္ကာ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာဆုိၿပီး ေခ်းထားတဲ့ ပုိက္ဆံနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျဖရွင္းခ်က္ တစ္ခုခုကုိ မေပးဘဲေနမယ္ဆုိရင္ သူ႔မွာအျပစ္ရွိေနၿပီး ဒီအျပစ္ကုိ ျပန္ခံရတတ္ပါတယ္။ ေခ်းေပးသူက ခြင့္လႊတ္ေပမယ့္ ေခ်းသြားသူက ေစတနာ အလုိဆုိးနဲ႔ လုပ္သြားခဲ့တာဆုိရင္ တစ္ဘက္က ခြင့္လႊတ္ေပမယ့္ တစ္ဘက္မွာေတာ့ သူ႔ေစတနာအတုိင္း ျပန္ခံရတတ္ပါတယ္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္လုံး ေတာင္းပန္ၿပီး ခြင့္လႊတ္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အျပစ္မရွိပါဘူး။ သံသရာေၾကြး မပါႏုိင္ပါဘူး။

27 Jul 10, 12:26 AM
ဗလ
မွ်ားလာတဲ့ ငါးေတြကုိ သတ္ျပီး လက္ေဆာင္လာေပးရင္ စားသင့္ပါသလားဘုရား။
မမွန္စြပ္စြဲခံရလုိ႔ စိတ္ဆင္းရဲျပီး သတ္ေသသြားတဲ့ ဦးဇင္းေလးတစ္ပါးအေၾကာင္း အင္တာနက္မွာ ျပန္႔လာလုိ႔ ဖတ္ရပါတယ္။ ဒီလုိဝဋ္ေၾကြးေတြဟာ ေရွာင္လႊဲလုိ႔ ေလ်ာ့ပါးေအာင္ျပဳလုိ႔ မရႏုိင္ဘူးလားဘုရား။


27 Jul 10, 02:21 AM
မနာပဒါယီ >>>ဗလ
သတ္ၿပီးလာေပးတဲ့ သူကကုိယ့္အတြက္ တမင္ရည္ရြယ္သတ္ၿပီး လာေပးျခင္း ဟုတ္မဟုတ္နဲ႔ အကယ္၍ ကုိယ့္အတြက္ တမင္ရည္ရြယ္ၿပီးသတ္တာ၊ အဲဒီလုိ ကုုိယ့္အတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီးသတ္တာကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကလည္း သိေနတယ္ဆုိရင္ မစားေကာင္း၊ မစားသင့္ပါဘူး။
၀ဋ္ေၾကြးေတြ ေရွာင္လဲႊေလ်ာ့ပါးေအာင္ လုပ္ဖုိ႔နဲ႔၊ အၾကြင္းမဲ့ကုန္သြားေအာင္ လုပ္ဖုိ႔ကေတာ့ အရိယာမဂ္ဉာဏ္နဲ႔ပဲ လုပ္လုိ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေသတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္စတဲ့ ဉာဏ္ေတြနဲ႔ပဲ ၀ဋ္ကင္းျပတ္ရာကုိ လုပ္ႏုိင္မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ၀ိပႆနာ အားထုတ္ၿပီး အရိယာမဂ္ကုိ အရယူကာ ၀ဋ္ေၾကြးေတြ ေလ်ာ့ေအာင္ ကုန္ေအာင္လုပ္ဖုိ႔ပဲ လုိပါတယ္။ တစ္ျခားနည္းမရွိပါဘူး။

29 Jul 10, 05:24 AM
That Aung
Ashinphaya, if we cut down the tree and nat (yokasoe) lost his shelter, is it a sin? (pardon that I cannot type Myanmar.)

29 Jul 10, 01:22 PM
မနာပဒါယီ >>>That Aung:
သစ္ပင္တုိင္းမွာေတာ့ ဒီနတ္ေတြ ႐ုကၡစုိးေတြ ရွိတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘာမွမရွိတဲ့ သစ္ပင္ေတြကုိ ခုတ္ရင္ဘာမွ မျဖစ္ေပမယ့္ နတ္စတဲ့ ဒီသစ္ပင္ကုိ အမွီျပဳေနရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ရွိမွန္းသိရဲ႕နဲ႔ ေစတနာပါပါနဲ႔ သူတုိ႔ေနရာေပ်ာက္ေအာင္ ခုတ္ရင္ေတာ့ ဒါဟာ အျပစ္ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ရွိမွန္းသိရဲ႕နဲ႔ တစ္ျခားအေၾကာင္း တစ္ခုခုေၾကာင့္ မျဖစ္မေန ခုတ္ရတဲ့ အေနအထားေလးေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အခါမ်ိဳးမွာ မခုတ္ခင္ ႀကိဳတင္ေနရာေျပာင္းေနဖုိ႔ ေမတၱာရပ္ခံၿပီး ခုတ္လွဲရင္ေတာ့ အျပစ္မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သစ္ပင္တုိင္းမွာ နတ္စတဲ့ ျမင္အပ္မျမင္အပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ရွိႏုိင္မရွိႏုိင္ဆုိတာ မသိရတဲ့အတြက္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လုိအပ္လုိ႔ သစ္ပင္ေတြ ခုတ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ မခုတ္ခင္ သူတုိ႔အသုိက္အၿမဳံ ေနရာေလးေတြ မေပ်ာက္ပ်က္ေစလုိတဲ့ ေစတနာနဲ႔ ႀကိဳတင္အသိေပးၿပီး တစ္ျခားတစ္ေနရာကုိ ေျပာင္းေရြ႕ဖုိ႔ ေမတၱာရပ္ကာ ခုတ္တာအေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

30 Jul 10, 06:06 AM
ေပတလူး
ဘုန္းဘုန္းဘုရား... အခ်ိဳ႕ေတာရြာေတြမွာ ဝက္သားယူမလားလုိ႔ ဝက္ေမြးသူက မသတ္ခင္ ၾကိဳျပီး ဝက္သားဝယ္မယ့္သူေတြ လုိက္စပ္ပါတယ္။ တစ္ပိႆာယူမယ္၊ ႏွစ္ပိႆာယူမယ္စသျဖင့္ ယူမယ့္သူေတြ တစ္ေကာင္စာေလာက္ ရေတာ့မွ ဝက္ကုိေပၚပါတယ္။ ယူမယ္လုိ႔ ၾကိဳေျပာရင္ ပါဏာတိပါတ သင့္လားဘုန္းဘုန္း။ ကြန္သြားပစ္တဲ့သူေတြ ေတာလုိက္တဲ့ လူုေတြဆီက ငါးေတြ အေကာင္ဗေလာင္ေတြကုိ ညေန ေစာင့္ဝယ္တာေရာ ပါဏာတိပါတသင့္ပါလား။ ဝယ္သူရွိလုိ႔ ကုန္သြားရင္ ေနာက္ေန႔ေတြ ကြန္ဆက္ပစ္၊ ေတာထပ္တုိးျပီး ေရာင္းဖုိ႔ ထပ္ရွာၾကလုိ႔။ အဲဒါကုိ စားစရာ မရွိလုိ႔ ဝယ္မိရင္ ပါဏာတိပါတ သင့္ပါလား။

30 Jul 10, 03:29 PM
မနာပဒါယီ >>>ေပတလူ:
ပါဏာတိပါတကံနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔
၁။ အသက္ရွိသတၱ၀ါျဖစ္ျခင္း၊
၂။ သတၱ၀ါဟူေသာ အမွတ္လည္းရွိျခင္း။
၃။ ေသေစလုိေသာ စိတ္ရွိျခင္း၊
၄။ သတ္အံေသာ လုံ႔လ ပေယာဂရွိျခင္း၊
၅။ လုံ႔လပေယာဂေၾကာင့္ေသျခင္း ဆိုတဲ့ ဒီအဂၤါ (၅)ပါးနဲ႔ ျပည့္စုုံရင္ ပါဏာတိပါတကံ ထုိက္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ သတ္တာလည္း ကုိယ္တုိင္သတ္ျခင္း သူတပါးကုိ သတ္ေစျခင္းစသျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိရာမွာ ပါဏာတိပါတကံ ျဖစ္ႏုိင္ျခင္း အေၾကာင္း (ပေယာဂ) ရွစ္မ်ိဳးမွာ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ သတ္မိၿပီး အထက္ေဖာ္ျပပါ အဂၤါရပ္ေတြနဲ႔ ျပည့္စုံေနရင္ ကံေျမာက္ပါတယ္။ အဲဒီ ပေယာဂ (၈)မ်ိဳးကေတာ့
(၁) သတၱ၀ါကိုရည္မွတ္၍ သတ္ျဖတ္ ထိုးခုတ္ျခင္း၊
(၂) သတၱ၀ါတစံုတခုကို ရည္မွတ္ျခင္းမရွိဘဲ ဘာေကာင္ေသေသဟု ပစ္ခတ္ ထိုးခုတ္လိုက္ျခင္းမ်ိဳး၊
(၃) ကိုယ္တိုင္ သတ္ပုတ္ ထိုးခုတ္ျခင္း၊
(၄) သူတပါးကို ေစခိုင္းျခင္း၊
(၅) အေ၀း၌ေနေသာ သတၱ၀ါကို ျမႇား လွံ ေသနတ္ စသည္ျဖင့္ ပစ္ခတ္ျခင္း၊
(၆) အျမဲတည္ေန၍ ေသေစႏိုင္သည့္ တြင္းတူးထားျခင္း ေဆး၀ါး အစီအရင္ ထားျခင္း စသည့္ အရာမ်ိဳး၊
(၇) ဓာတ္႐ိုက္ ဓာတ္ဆင္ ဂါထာမႏၲရား စေသာ အစီ အရင္တို႔ျဖင့္ ေသေအာင္လုပ္ျခင္း၊
(၈) မိမိ တန္ခိုးျဖင့္ သတၱ၀ါတို႔ကို ေသေစျခင္းတုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ (ပါရာဇိကဏ္အ႒ကထာ)

ဒီအဖြင့္ေတြအရ ေမးခြန္းရွင္ သိလုိတဲ့ အေမးနဲ႔ ညႇိယူႏုိင္ပါတယ္။ ေမးခြန္းရွင္ ေမးထားသလုိ သားသတ္သမားမ်ား၊ ငါးဖမ္းသမားမ်ားဟာ ဒီလုိႀကိဳတင္မွာယူသူ၊ စားသုံးသူေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္ လုပ္ေနရတာျဖစ္လုိ႔ မွာယူသူေတြဟာ သြယ္၀ုိက္တဲ့နည္းနဲ႔ ပါဏာတိပါတကံ ထုိက္ေနသလုိ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဖာ္ျပပါ အဂၤါရပ္ေတြနဲ႔ ညႇိၾကည့္တဲ့အခါ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ သတ္ခုိင္းျခင္း မဟုတ္သလုိ သတ္တဲ့သူေတြကလည္း ကုိယ္ကခုိင္းလုိ႔ ကုိယ့္အတြက္ရည္ရြယ္ၿပီး သတ္ေနၾကတာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ တုိက္႐ုိက္အေနနဲ႔ ပါဏာတိပါတ ကံမေျမာက္ဘူးလုိ႔ နားလည္ႏုိင္ပါတယ္။ ကုိယ္လုိစားသုံးသူေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္ သူတုိ႔သတ္ေနရတာျဖစ္လုိ႔ ကုိယ္လည္းပေယာဂ မကင္းဘူးလုိ႔ ဆုိခ်င္ဆုိႏုိင္ေပမယ့္ တုိက္႐ုိက္သတ္တဲ့ ပါဏာတိပါတကံေတာ့ မေျမာက္ပါဘူး။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က တုိက္႐ုိက္ညြန္ၾကားလုိ႔ သတ္ရတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကံေျမာက္တယ္လုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။

ေမးခြန္းရွင္ အေမးထဲကလုိ ၀ယ္မယ့္သူေတြလုိက္စပ္ၿပီး ၀ယ္သူျပည့္မွ သတ္တဲ့အေပၚမွာေတာ့ ကုိယ့္ပေယာဂ မကင္းတဲ့အတြက္ ကံေျမာက္ႏုိင္ပါတယ္။ လုိက္စပ္တဲ့ သူေတြကေတာ့ ကုိယ္မဟုတ္လဲ တစ္ျခားသူေတြကုိ လုိက္စပ္ၿပီး အေရအတြက္ျပည့္ရင္ သတ္မွာျဖစ္လုိ႔ လုိက္စပ္တဲ့ သူေတြထဲမွာ ကုိယ္မပါမိဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒီလုိမ်ိဳးကုိေတာ့ ေရွာင္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ သူ႔အလုိလုိ သတ္ၿပီးသား၊ ေသၿပီးသားေတြကုိ လုိက္စပ္လုိ႔ ၀ယ္ယူတဲ့ အပုိင္းမွာေတာ့ ကံမေျမာက္ပါဘူး။ တံငါသည္ေတြ ငါးဖမ္းကအျပန္ ေစာင့္၀ယ္တဲ့ အပုိင္းမွာလည္း ငါးအရွင္ေတြကုိ ကုိယ္ကတုိက္႐ုိက္ ၀ယ္ယူၿပီး သတ္ေစတယ္ဆုိရင္ ကံေျမာက္ႏုိင္ၿပီး ပါလာတဲ့ ေသၿပီးသား အေသေတြကုိ ၀ယ္ရင္ ကံမေျမာက္ႏုိင္ပါဘူး။

ဒီလုိပါပဲ။ ေစ်းထဲမွာ ေရာင္းေနတဲ့ အရွင္ေတြကုိ ကုိယ္ကလက္ညႇိဳးထုိးၿပီး တုိက္႐ုိက္၀ယ္ယူ သတ္ေစတဲ့အပုိင္းမွာ ပါဏာတိပါတ ကံျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ သတ္ၿပီးသား အေသေတြကုိ ၀ယ္ယူမႈမွာေတာ့ ကံမေျမာက္ႏုိင္ပါဘူး။ ဆုိလုိတာက ကိုယ္လုိစားသုံး သူေတြေၾကာင့္ သားသတ္သမားေတြ သားသတ္ေနရတာျဖစ္လုိ႔ ကုိယ့္မွာလည္း ပါဏာတိပါတကံ ျဖစ္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ထင္ရေပမယ့္ ကုိယ့္အေနနဲ႔က ေစတနာ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေသေစလုိတဲ့ စိတ္ရွိၿပီး တုိက္႐ုိက္လုံ႔လျပဳတာ၊ တုိက္႐ုိက္ေစခုိင္းတာ၊ ကုိယ္ကလုံလ ပေယာဂျပဳလုိ႔ ဒီသတၱ၀ါေတြ ေသရတာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ ပါဏာတိပါတကံ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ အဓိကကေတာ့ အသားစား သူေတြအေနနဲ႔ အရွင္လတ္လတ္ေတြကုိ ၀ယ္ယူစားသုံးမႈ မျဖစ္ေစဖုိ႔၊ အရွင္လတ္လတ္ ေရာင္းခ်မႈအပုိင္းမွာ ေရြးခ်ယ္၀ယ္ယူၿပီး သတ္ခုိင္းတာမ်ိဳး မျဖစ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ကိုယ္လုိသူေတြရွိလုိ႔ သတ္ၾကတာ ဆုိေပမယ့္ ကုိယ့္ရဲ႕ ပေယာဂမပါဘဲ သူတုိ႔သတ္ၿပီးသား အသားကုိ ၀ယ္ယူစားေသာက္မႈ အပုိင္းမွာေတာ့ ပါဏာတိပါတ ကံမေျမာက္ႏုိင္ပါဘူး။

Read more »

ေဘာင္…

တရားပဲြတစ္ခုကို ၾကြတုန္းက ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္တုန္းက မ်က္မွန္မတပ္ဘဲ ျမင္ေနက်ျဖစ္ေနေတာ့ မ်က္မွန္တပ္ၿပီး တရားေဟာဖုိ႔ ၾကြလာတဲ့ ဘုန္းဘုန္းကုိၾကည့္ၿပီး ဒကာေလး တစ္ေယာက္က မ်က္မွန္မတပ္ဖုိ႔နဲ႔ ဒီမ်က္မွန္ႀကီးနဲ႔ ၾကည့္မေကာင္းတဲ့အတြက္ တပ္ခ်င္ရင္လည္း တစ္ျခားပုိၿပီး ႏုပ်ိဳေစတဲ့ မ်က္မွန္တပ္ဖုိ႔ ေလွ်ာက္ဖူးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့သူက နဂိုကတည္းက ရင္းႏွီးေနေတာ့ အေပ်ာ္သေဘာနဲ႔ “အရွင္ဘုရားက မ်က္မွန္တပ္ၿပီး ေလာကႀကီးကုိ ၾကည့္ေနေတာ့ အျမင္က်ဥ္းတာေပါ့၊ ေလာကႀကီးကုိ ေဘာင္ခတ္ၿပီးၾကည့္ေတာ့ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ မျမင္ႏုိင္ဘူးေပါ့ ဘုရား…”လုိ႔ ဘုန္းဘုန္းကုိ ေျပာလာျပန္ပါေသးတယ္။ “ဟုတ္လား… ဒကာေလးရယ္… အဲဒီလုိ ေျပာေၾကးဆုိရင္ ဒုိ႔က ေလာကႀကီးကုိ ေဘာင္ခတ္ၿပီး ၾကည့္တာမဟုတ္ပါဘူး၊ ေဘာင္ထဲကေန ၾကည့္တာပါကြာ၊ သူ႔ဘက္ကုိယ့္ဘက္ အစြန္းမေရာက္ေအာင္၊ သူ႔အတြက္လည္း မနစ္နာ၊ ကုိယ့္အတြက္လည္း အမွားမျဖစ္ေအာင္ ေဘာင္ထဲကေန ေျပာဆုိေနထုိင္တာပါ၊ ေလာကမွာရွိတဲ့ ေဘာင္ေက်ာ္ေနတဲ့သူေတြ၊ ေဘာင္အျပင္ ေရာက္ေနတဲ့သူေတြလုိ မျဖစ္ရေအာင္ ေဘာင္ထဲကေန အျပစ္မျဖစ္ေအာင္ ေနတဲ့သေဘာပါကြာ…”လုိ႔ ကုိယ္လုိရာ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ၿပီး သူ႔ကုိ ျပန္ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ တရားပြဲကအျပန္ ရထားစီးလာရင္း အဲဒီဒကာေလးနဲ႔ ေျပာခဲ့တဲ့ “ေဘာင္ခတ္ၾကည့္ျခင္း၊ ေဘာင္မေက်ာ္လုိျခင္း၊ ေဘာင္အျပင္ ေရာက္ေနျခင္း…” စတဲ့အေၾကာင္းမ်ားကုိ စဥ္းစားရင္း ေဘာင္ေက်ာ္ ေနသူမ်ား အေၾကာင္း အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနမိျပန္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီေနရာမွာ ေဘာင္ဆုိတာ အနားသတ္ အကန္႔တစ္ခုကုိ ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ သတ္မွတ္ခ်က္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကုိ ရည္ညြန္းတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာကဥပေဒမ်ား၊ ဓမၼဥပေဒမ်ားကုိ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္ ေဘာင္တစ္ခုခုထဲ ေရာက္သြားသူမွန္သမွ် အဲဒီေဘာင္ထဲက အတုိင္းလုိက္နာ ေနထုိင္ေျပာဆုိၾကဖုိ႔ သတ္မွတ္လာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ လူေဘာင္၊ ရဟန္းေဘာင္ စသျဖင့္ အကန္႔အသတ္ အသီးသီးမွာ ဆုိင္ရာအနားသတ္မ်ားနဲ႔ ကန္႔သတ္ကာ မျဖစ္သင့္တဲ့ အရာေတြ မျဖစ္ရေအာင္ ေဘာင္ထဲကေန ထိန္းသိမ္းေပးၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေဘာင္ထဲမွာေနၿပီး မေကာင္းတာေတြ မျဖစ္ေအာင္ သတ္မွတ္ေပးၾကသလုိ ေဘာင္ေက်ာ္လာရင္၊ ေဘာင္ကုိခ်ိဳးေဖာက္ လာရင္လည္း အဲဒီအတြက္ အျပစ္ဒဏ္ကုိ ခံၾကဖုိ႔ အကန္႔မ်ားအျဖစ္ ထုတ္ျပန္ေပးၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြအေနနဲ႔ လူ႔စည္းကမ္း၊ လူ႔ကနား၊ လူ႕ေဘာင္ေတြ မေက်ာ္မိၾကေစဖုိ႔နဲ႔ ရဟန္းမ်ားအေနနဲ႔လည္း ရဟန္းေတြရဲ႕ စည္းကမ္းကနား ေဘာင္မ်ားကုိ မေက်ာ္မိၾကေစဖုိ႔ သတိေပး ေျပာဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ လူဟာအဖဲြ႕အစည္းနဲ႔ ေဘာင္နဲ႔ေနတဲ့သူေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေဘာင္ကုိေက်ာ္လုိ႔ မရပါဘူး။ ေဘာင္အျပင္ကုိ ေရာက္သြားလုိ႔ မရပါဘူး။ ေဘာင္ေက်ာ္သြားရင္၊ ေဘာင္အျပင္ေရာက္သြားရင္ အဲဒီအတြက္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈကုိ ျပန္ရလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူေတြရဲ႕ေဘာင္ကုိေျပာရင္ ေလာကသတ္မွတ္ခ်က္ ေဘာင္ေတြရယ္၊ ေလာကမွ ထြက္ေျမာက္ေရးအတြက္ သတ္မွတ္ခ်က္ ေဘာင္ေတြရယ္လုိ႔ ႏွစ္မ်ိဳးနားလည္ႏုိင္ပါတယ္။ ေလာကသတ္မွတ္ခ်က္ ေဘာင္ေတြဆုိတာ လူအခ်င္းခ်င္း လုိက္နာေဆာင္ရြတ္ရမယ့္ ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ ၀တၱရားမ်ားကုိ ဆုိလုိၿပီး ေလာကမွ ထြက္ေျမာက္ေရး အတြက္ သတ္မွတ္ခ်က္ေဘာင္ဆုိတာ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္သုံးရမယ့္ ကုိယ္က်င့္သီလမ်ားနဲ႔ က်င့္ႀကံအားထုတ္မႈမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီသတ္မွတ္ခ်က္ ေဘာင္ေတြဟာ အမွားမကင္းတတ္တဲ့၊ မသိမႈအားၾကီးတဲ့ သူေတြအတြက္ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာခ်မ္းသာေအာင္ သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းၿပီး ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ေပးတာေတြျဖစ္တဲ့ အတြက္ လုိက္နာသင့္ၿပီး ေဘာင္ထဲကေန ကုိယ့္ဘ၀ ေကာင္းစားေရးအတြက္ ႀကိဳးစား ေနထုိင္သင့္တာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲလုိမွ မဟုတ္ဘဲ ဒီေဘာင္ေတြကိုေက်ာ္ၿပီး ကုိယ္လုပ္ခ်င္သလုိ ကိုယ့္သေဘာအတုိင္း လုပ္ေနမိမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေဘာင္ေက်ာ္မိတဲ့အတြက္ ဆင္းရဲဒုကၡ တစ္ခုခုေတာ့ ႀကဳံေတြ႕ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်န္တာေတြ မေျပာနဲ႔ ဆုိင္ရာႏုိင္ငံ အသီးသီးမွာ ထုတ္ျပန္ထားတဲ့ ႏုိင္ငံရဲ႕ဥပေဒနဲ႔ သတ္မွတ္ခ်က္ ေဘာင္ေတြကုိ ေဖာက္ဖ်က္ရင္ကုိပဲ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာ တန္ျပန္ဒဏ္ခံရတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီလုိပါပဲ။ ေလာကလူသားမ်ားအတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေဘာင္ေတြျဖစ္တဲ့ မိဘနဲ႔ သားသမီးမ်ားၾကား၊ ဆရာနဲ႔ တပည့္မ်ားၾကား၊ မိတ္ေဆြအေပါင္း အသင္းမ်ားၾကား စတာေတြမွာ ရွိေနတဲ့ ၀တၱရားမ်ား၊ အကန္႔ေဘာင္မ်ားဟာလည္း လုိက္နာျဖည့္က်င့္ၿပီး ေဘာင္အတြင္းကေန ေနထုိင္သင့္တဲ့ အရာမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကုိ မလုိက္နာဘဲ ဒီေဘာင္ေတြကုိ လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး မ်က္ကြယ္ျပဳလုိက္ရင္ေတာ့ ကုိယ့္အလွည့္က်ရင္လည္း ဒီလုိ ေဘာင္အျပင္က သူေတြနဲ႔ ျပန္ႀကဳံရတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေလာကေၾကာင္းအရ သတ္မွတ္ခ်က္ ေဘာင္ေတြကလည္း ေက်ာ္လုိ႔မရတဲ့ အကန္႔ေတြပဲ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ေလာကေတာင္ အသိတစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး သူနဲ႔အတူ ေပါင္းသင္းေနထုိင္တဲ့ မိတ္ေဆြအေပါင္း အသင္းတစ္ေယာက္က သူ႔ကုိေဘာင္ေက်ာ္ၿပီး လုပ္သြားတဲ့အတြက္ ရင္ထဲမွာ မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္ရတဲ့အေၾကာင္း၊ သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း ဒီလုိမလုပ္သင့္တဲ့အေၾကာင္း၊ သူ႔အေပၚ ေက်းဇူးျပဳခဲ့တာေတြကုိ ဒီလုိ မေကာင္းတဲ့ တုန္႔ျပန္မႈေတြနဲ႔ တုန္႔ျပန္မႈ မျပဳသင့္ေၾကာင္း ေျပာျပရင္း ဒီလုိမိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္း မပီသတဲ့သူေတြ၊ ေဘာင္ေက်ာ္တဲ့သူေတြဟာ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ သူတုိ႔လည္း ျပန္ခံရမွာပါပဲေလလုိ႔ သူ႔ကုိယ္သူေျပာသလုိလုိ၊ ဘုန္းဘုန္းကုိပဲ ေလွ်ာက္ေနသလုိလုိ ေရရြတ္ရင္း ေျဖဆည္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္ကေလးကုိ သတိရမိပါေသးတယ္။ ဒါဟာ ေလာကေၾကာင္းအရ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေဘာင္ေတြကုိ ေက်ာ္ၿပီးလုပ္တတ္ၾကတဲ့ သူေတြေၾကာင့္ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာပဲ သူသူကုိယ္ကုိယ္ စိတ္ဒုကၡျဖစ္ရတတ္တဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ေလာကမွလြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း သတ္မွတ္ခ်က္ ေဘာင္ေတြမွာလည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ။ ေလာက လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း သတ္မွတ္ခ်က္ေတြျဖစ္တဲ့ ကုိယ့္က်င့္တရားပုိင္းဆုိင္ရာ ထိန္းသိမ္းမႈေဘာင္ေတြ၊ က်င့္ႀကံအားထုတ္မႈပုိင္းဆုိင္ရာ လမ္းညြန္မႈ ေဘာင္ေတြကုိ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္သုံးႏုိင္မွ ေကာင္းတဲ့ဘုံဘ၀ေတြမွာ ျပန္လည္ျဖစ္ေစမွာျဖစ္ၿပီး အဲဒီဘ၀ေတြကမွ တစ္ဆင့္ ကိေလသာကုန္ခမ္း နိဗၺာန္နန္းအထိ ၀င္ႏုိင္မွာျဖစ္ကာ သံသရာမွာ က်င္လည္ရတဲ့ အျဖစ္က လြတ္ေျမာက္ႏုိင္၊ ေလာကမွ ထြတ္ေျမာက္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိမွ မဟုတ္ဘဲ ဒီေဘာင္ေတြကုိ လုိက္နာမႈ မျပဳတဲ့အျပင္ အဲဒီေဘာင္ေတြကုိ ဥေပကၡာျပဳၿပီး ေဘာင္ေက်ာ္ကာ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္လုိက္မိမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ဒီေဘာင္ေတြ ေက်ာ္တဲ့အတြက္ ေပးဆပ္ရမယ့္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ အျပစ္က ႀကီးေလးလွပါတယ္။

ကုိယ္အမူအရာ၊ ႏႈတ္အမူအရာေတြကုိ မေကာင္းတဲ့ဘက္ေတြမွာ မက်ဴးလြန္မိေအာင္ ကန္႔သတ္ထိန္းသိမ္းေပးထားတဲ့ ကိုယ္က်င့္သီလဆုိတဲ့ ေဘာင္ကုိေက်ာ္ၿပီး ေဘာင္အျပင္ကေန ကိုယ္က်င့္သီလေတြ ေဖာက္ဖ်က္ေနမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ေဖာက္ဖ်က္တဲ့ သူေတြအတြက္ ဒီဘ၀မွာေရာ ေနာင္သံသရာမွာပါ မေကာင္းတဲ့ ရလာဘ္ေတြနဲ႔ ျပန္လည္ေပးဆပ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့ ဒုစ႐ုိက္အမႈေတြကုိ မလုပ္ဖုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေဘာင္ေတြကုိ ဂ႐ုမစုိက္ဘဲ ဒီဒုစ႐ုိက္အမႈေတြမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး လႈပ္ရွားေနမိမယ္ဆုိရင္ ေဘာင္ေတြကုိေက်ာ္ကာ ေဘာင္အျပင္ ေရာက္သြားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေဘာင္အျပင္ ေရာက္သူမ်ား ခံရတတ္တဲ့ မေကာင္းတဲ့ ဘုံဘ၀မွာ ျပန္လည္ေပးဆပ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နိဗၺာန္မရေသးသမွ် သူသူငါငါ သတၱ၀ါမွန္သမွ်ဟာ ေဘာင္အတြင္းက မလြတ္ေျမာက္ ႏုိင္ေသးတဲ့အတြက္ ေလာကလြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစမယ့္ ေဘာင္အတြင္းမွာပဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ထိန္းသိမ္းေနထုိင္ရင္း ေဘာင္မေက်ာ္ေအာင္ အထူးသတိျပဳၾကဖုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက လူဟာအဖဲြ႕အစည္း သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား၊ အကန္႔အသတ္ ေဘာင္အနားမ်ားနဲ႔ ေနႏုိင္မွ အျပစ္ကင္းၿပီး အက်ိဳးရွိေစမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေဘာင္ေတြကေနေက်ာ္ၿပီး ေဘာင္လြတ္ေနတဲ့ သူေတြအျဖစ္ မေနထုိင္သင့္ဘူးလုိ႔ ဆုိလုိတာျဖစ္ပါတယ္။ ေဘာင္ခတ္ၿပီး ၾကည့္တဲ့အတြက္ အျမင္က်ဥ္းတဲ့အျဖစ္၊ အေနက်ဳံ႕တဲ့ အျဖစ္ေတြနဲ႔ က်ဥ္းက်ဥ္းၾကပ္ၾကပ္ ရွိေနတယ္လုိ႔ ထင္ရတာထက္ လြတ္လပ္ၿပီး က်ယ္ျပန္႔တယ္လုိ႔ ထင္ရတတ္တဲ့ ေဘာင္ေက်ာ္ၿပီး ေဘာင္အျပင္ေရာက္ေနတဲ့ အျဖစ္က ပုိၿပီးအျပစ္ႀကီးကာ ဆင္းရဲဒုကၡ ပုိမ်ားတတ္တယ္လုိ႔ ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဘာင္တြင္းမွာ ရွိေနတာထက္ ေဘာင္ေက်ာ္ေနတာက ပုိၿပီး အႏၲရာယ္မ်ားကာ ဒုကၡပြားတတ္တဲ့အတြက္ ေဘာင္အျပင္ မေရာက္ၾကေစဖုိ႔၊ ေဘာင္မေက်ာ္ၾကေစဖုိ႔ သတိျပဳသင့္ေၾကာင္း သိေစလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္စိတ္ကုိ မႏုိင္ေသးတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ ေဘာင္အနားသတ္မ်ားနဲ႔ ထိန္းေပးမွသာ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြကုိ မလုပ္ျဖစ္မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေဘာင္အတြင္းမွာ ရွိေနတဲ့အေပၚမွာ ေဘာင္မေက်ာ္ေအာင္ အေကာင္းဆုံး လုိက္နာျခင္းျဖင့္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ထိန္းသိမ္းၾကဖုိ႔ သတိေပးလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ အထူးသတိျပဳရမွာက ေဘာင္ေတြ ကနားေတြဟာ ပညတ္သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီေဘာင္ေတြကုိ အာ႐ုံထားေနရင္ အျမင္က်ဥ္းၿပီး အက်ိဳးမႀကီး ျဖစ္တတ္တာေၾကာင့္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေဘာင္ခတ္မထားနဲ႔လုိ႔ ဆုိလာသူေတြ အေနနဲ႔ ေဘာင္ဆုိတာ လြတ္ေျမာက္မႈကုိ မရေသးသူေတြ အတြက္ အထိန္းအကြပ္ တစ္ခုအျဖစ္ လုိအပ္တဲ့အရာမ်ား ျဖစ္ၿပီး ဒီလုိအပ္ခ်က္ေတြကုိ လ်စ္လ်ဴ႐ႈကာ ေဘာင္ေတြေက်ာ္ လုပ္မိရင္ေတာ့ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာဆုိက်ိဳးေတြပဲ ျဖစ္ေစတတ္တယ္ဆုိတာ သတိျပဳၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ေဘာင္ေက်ာ္လာၿပီဆုိရင္ အစြန္းေရာက္လာတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အစြန္းေရာက္တဲ့ အလုပ္မွန္သမွ် ဘယ္အလုပ္မွ မေကာင္းဘူးဆုိတာ မေမ့ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေဘာင္ေတြနဲ႔ ေနတာဟာ လြတ္လပ္မႈမရွိ က်ဥ္းၾကပ္လွတယ္လုိ႔ ထင္ရေပမယ့္ ေဘာင္မရွိ၊ ကနားမရွိ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ေဘာင္အျပင္ေရာက္ၿပီး ေဘာင္ေက်ာ္ေနတာထက္စာရင္ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ေကာင္းစားေရးမွာ အမ်ားႀကီး အေထာက္အကူ ျပဳေစတဲ့အတြက္ ေဘာင္က်ဥ္းတယ္ပဲေျပာေျပာ ေဘာင္ခတ္ၿပီး ၾကည့္တတ္တဲ့အတြက္ အမ်ဥ္းက်ဥ္းၿပီး အမ်ားနဲ႔ အံ၀င္ခြင္က် မျဖစ္ဘူးလုိ႔ ဘယ္သူကပဲဲ ဆုိဆုိ ေသခ်ာတာကေတာ့ ေဘာင္ေက်ာ္သြားရင္ အက်ိဳးယုတ္တတ္တယ္ဆုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ၾကရင္း ဘာပဲလုပ္လုပ္ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ ေဘာင္မေက်ာ္မိေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ ေစတနာစကား ေမတၱာအားျဖင့္ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါေၾကာင္း…။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၁၁)...

ဘုရားအေနကဇာ တင္တယ္ဆုိတာ…
ျမန္မာဗုဒၶဘာသာအမ်ား အိမ္သစ္ေျပာင္းေရႊ႕တဲ့အခါပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ အသစ္၀ယ္ယူ ပူေဇာ္လာတဲ့ အခါပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အႏၲရာယ္ကင္း ပရိတ္ပ႒ာန္း ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ပဲြ လုပ္တဲ့အခါပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘုရားအေနကဇာ တင္ပဲြေလးေတြကုိ လုပ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ဘယ္ေၾကာင့္လုပ္တယ္ဆုိတာ တိတိက်က် မသိၾကေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕က ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ အသစ္ကုိ အေနကဇာတင္မွ ကုိးကြယ္ေကာင္းတယ္လုိ႔ ထင္တတ္ၾကတာ ရွိသလုိ အေနကဇာတင္မွလည္း ဆင္းတုေတာ္ဟာ တံခုိးပုိႀကီးတယ္လုိ႔ ထင္တတ္တာေတြ ရွိျပန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘုန္းႀကီးေတြကုိ ပင့္ၿပီး ဘုရားဆင္းတုေတာ္ကုိ စားပဲြခုံေပၚမွာတင္ၿပီး ပတ္ပတ္လည္ ဘုန္းႀကီးေတြက ၀ုိင္းၿပီး အေနကဇာ တင္ေစၾကတာ ျဖစ္မွာပါ။ ပုိဆုိးတာက တစ္ခ်ိဳ႕ ဒီ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ကုိ ဒီလုိအေနကဇာ မတင္ရင္ မကုိးကြယ္ေကာင္းဘူးလုိ႔ ထင္ေနၾကတဲ့အျပင္ ဘုန္းႀကီးေတြက ဒီဆင္းတုေတာ္ေတြကုိ ကုိးကြယ္ႏုိင္ေအာင္ အေနကဇာတင္ၿပီး ျပဳလုပ္ေပးတယ္လုိ႔ ထင္ေနတတ္တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လဲြေနၾကတာေလးေတြကုိ ေျပာတာပါ။ ဘုန္းႀကီးကျပန္ၿပီး ဘုရားကုိမ်ား တံခုိးထက္ေအာင္ ဖန္တီးေပးရတယ္လုိ။ စဥ္းစားသင့္တဲ့ အလဲြေလးတစ္ခုပါ။

တကယ္ေတာ့ ဘုရားအေနကဇာ တင္တယ္ဆုိတာ ဘုရားကုိ ပူေဇာ္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေနကဇာဆုိတဲ့ စကားရဲ႕ မူရင္းစကားလုံးက “အေနကဇာတိ သံသာရံ..” စတဲ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ဥဒါန္းစကားေတာ္က လာတဲ့ စကားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ အေနကဇာတိ သံသာရံမွာပါတဲ့ အေနကဇာတိဆုိတဲ့ စကားကုိပဲ အလြယ္ယူၿပီး အေနကဇာ တင္တယ္လုိ႔ ေျပာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစကားဟာ ျမတ္စြာဘုရား သစၥာေလးပါးကုိ သိၿပီး သဗၺညဳတ ဉာဏ္ေတာ္ကုိ ရၿပီးေနာက္ ပထမဆုံး က်ဴးရင့္ေတာ္မူတဲ့ ဥဒါန္းစကားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိပၸါယ္က “အဖန္ဖန္ ပဋိသေႏၶေနရျခင္းသည္ ဆင္းရဲလွစြာေသာေၾကာင့္ ခႏၶာအိမ္ကုိ ေဆာက္လုပ္တတ္သူ တဏွာလက္သမားကုိ ရွာေသာငါသည္ ထုိတဏွာလက္သမားကုိ ျမင္ႏုိင္ေသာဉာဏ္ကုိ မရေသးသျဖင့္ ဘ၀မ်ားစြာ သံသရာပတ္လုံး က်င္လည္ခဲ့ရေလၿပီ။ ခႏၶာအိမ္ကုိ ေဆာက္လုပ္တတ္ေသာ ဟယ္… တဏွာေယာက္်ား လက္သမား… ငါသည္ သင့္ကုိ ပညာမ်က္စိျဖင့္ ယခုျမင္အပ္ၿပီ၊ ခႏၶာအိမ္ကုိ ေနာင္တစ္ဖန္ သင္ေဆာက္လုပ္ရမည္မဟုတ္၊ သင္၏ ကိေလသာတည္းဟူေသာ အျခင္ရနယ္အားလုံးတုိ႔ကုိ ငါခ်ိဳးဖ်က္အပ္ၿပီ၊ အ၀ိဇၨာတည္းဟူေသာ အိမ္အထြဋ္ကုိ ဖ်က္ဆီးအပ္ၿပီ၊ ငါ၏စိတ္သည္ ျပဳျပင္ျခင္းကင္းရာ နိဗၺာန္သုိ႔ ေရာက္ၿပီ၊ တဏွာကုန္ရာကုန္ေၾကာင္း အရဟတၱဖုိလ္သုိ႔ ရၿပီ… (ဥဒါန၀တၳဳ)ဟူ၍ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶ ဘုရားအျဖစ္ကုိ ရၿပီးခ်င္းခ်င္း က်ဴးရင့္ေတာ္မူတဲ့ ဒီပုံရိပ္ကုိ အာ႐ုံျပဳၿပီး သဗၺညဳတ ဘုရားကုိ ပူေဇာ္တဲ့ အေနနဲ႔ ဘုရားရွင္ က်ဴးရင့္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ ဒီ အေနကဇာတိ သံသာရံ အစရွိတဲ့ ဘုရားစကားေတာ္မ်ားကို ျပန္လည္ရြတ္ဆုိပူေဇာ္ ၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကုိပဲ ဘုရားအေနကဇာ တင္တယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

အလြယ္ေျပာရရင္ ဘုရားအေနကဇာ တင္တယ္ဆုိတာ တန္ခုိးေတာ္အရာမွာ အတုမရွိတဲ့ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ကုိ ပူေဇာ္တဲ့ ပူေဇာ္ျခင္း တစ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအေနကဇာတိ သံသာရံ အစရွိတဲ့ ဥဒါန္းစကားေတာ္မ်ားကုိ ရြတ္ဖတ္ၿပီး ဘုရားရွင္ကုိ ပူေဇာ္တဲ့ ပူေဇာ္နည္းကုိ ဘုန္းႀကီးေတြမွ မဟုတ္၊ လူေတြလည္း အခ်ိန္မေရြ၊ ေနရာမေရြး ဘုရားရွင္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူမူခ်င္း မဟာေဗာဓိပင္ေအာက္မွာ က်ဴးရင့္ေတာ္မူတဲ့ အသြင္သႏၲာန္ကုိ အာ႐ုံျပဳၿပီး ရြတ္ဆုိပူေဇာ္ႏုိင္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိ ပူေဇာ္တာကုိပဲ အေနကဇာ တင္တယ္လုိ႔ ေျပာမယ္ဆုိရင္ လူေတြလည္း အေနကဇာ တင္ႏုိင္ၾကပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဘုရားကုိ ပူေဇာ္တာ ျဖစ္လုိ႔ပါပဲ။

တစ္ခ်ိဳ႕က ဘုရားအေနကဇာ တင္တာကုိ ဗုဒၶါဘိေသက အေနကဇာတင္တယ္လုိ႔ ဆုိတာရွိပါေသးတယ္။ ဘုရားကုိ ဘိတ္သိတ္ေျမာက္တယ္ေပ့ါ။ ဒါဟာ ဘုရားကုိ ဘိတ္သိတ္ေျမာက္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုရားကုိ ဘိတ္သိတ္ေျမာက္ေပးလုိ႔လည္း မရပါဘူး။ ဆင္းတုေတာ္ကုိ ထုလုပ္ပူေဇာ္တဲ့ အရာ၀တၳဳကုိ သန္႔စင္ေစတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ုပ္ပြားေတာ္ ထုလုပ္ၾကတဲ့အခါမွာ ထုလုပ္တဲ့သူေတြဟာ ေျခေထာက္နဲ႔ညႇက္ၿပီး လုပ္ၾကတာတုိ႔၊ ဟုိထားဒီထား၊ ဟုိတင္ဒီတင္ လုပ္ၾကတာတုိ႔၊ ဟုိဟာနဲ႔အုပ္ ဒါနဲ႔အုပ္ လုပ္ၾကတာတုိ႔ ရွိတတ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ထုလုပ္တဲ့ အရာ၀တၳဳေတြျဖစ္တဲ့ သစ္သား၊ ေၾကး၊ ေက်ာက္စတာေတြရဲ႕ မသန္႔ရွင္းမႈေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိမသန္႔ရွင္းတာေတြကုိ သန္႔ရွင္းေစလုိတဲ့အတြက္ အႏၲရာယ္ေတြကင္းေအာင္၊ ၿပီးေတာ့ ကုိးကြယ္တဲ့သူေတြရဲ႕ စိတ္အစဥ္ သန္႔ရွင္းေအာင္ စတဲ့ သေဘာေတြနဲ႔ ဗုဒၶါဘိေသက အေနကဇာတင္တယ္လုိ႔ ဆုိတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘုရားကုိေတာ့ ဘိတ္သိပ္ေျမာက္လုိ႔ မရဘူးဆုိတာ သိေစခ်င္ပါတယ္။ အျပင္အေမွာင့္ ပေယာဂေတြ မသန္႔မရွင္းတာေတြကုိ သန္႔ရွင္းေအာင္ လုပ္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ အထူးေျပာစရာ မရွိပါဘူး။

ဆုိလုိတာက ဘုရားအေနကဇာ တင္တယ္ဆုိတာ ဘုရားရွင္ကုိ ပူေဇာ္တာျဖစ္ၿပီး ကုိးကြယ္ခံ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ကုိ စိတ္သန္႔ေအာင္ လုပ္တဲ့သေဘာ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ဆုိခ်င္တာပါ။ ဒီလုိလုပ္မွ ကိုးကြယ္ေကာင္းတာ၊ ကုိးကြယ္ထုိက္တာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိေစခ်င္တာပါ။ ဘုန္းႀကီးေတြက ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ကုိ တန္ခုိးထက္ေအာင္၊ ကုိးကြယ္လုိ႔ရေအာင္ လုပ္ေပးတာ မဟုတ္သလုိ ဒီလုိမွ မလုပ္ရင္ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ကုိ မကုိးကြယ္ေကာင္းဘူးဆိုတဲ့ အခ်က္ဟာ လဲြေနတယ္ဆုိတာ သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ဆုိတာ ပုံေတာ္ကုိမွန္ၿပီး ဂုဏ္ေတာ္လႊမ္းႏုိင္ေအာင္သာ ဟန္ျပအျဖစ္ ရွိေနတာျဖစ္ၿပီး မိမိတုိ႔ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ ႏွလုံးသားမွာ ဘုရားတည္ေန၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြကုိ အာ႐ုံျပဳ ၾကည္ညိဳမႈေတြကပဲ အဓိကဆုိတာ သေဘာေပါက္ေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘုရားအေနကဇာ တင္တာေတြကုိ လုပ္ေနၾကေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္လုပ္တယ္၊ ဘယ္လုိအဓိပၸါယ္နဲ႔ လုပ္တယ္စတာေတြကုိ မသိဘဲ အမ်ားလုပ္လုိ႔ လုပ္ေန၊ လုပ္တဲ့အခါမွာလည္း တလဲြအေတြးေတြ၊ တစ္လဲြနားလည္မႈေတြနဲ႔ လုပ္ျဖစ္ေနၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အခ်ိဳ႕ရဲ႕ လဲြေနတတ္တဲ့ သေဘာေလးကုိ သိၿပီး ျပဳျပင္ႏုိင္ေအာင္ လဲြတတ္တာေလးကုိ ထုတ္ျပရင္း အကယ္၍ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဒီလုိလဲြေနခဲ့ရင္လည္း အခ်ိန္မီ ျပဳျပင္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳကာ လဲြတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

၀ါတြင္းကာလ အဓိ႒ာန္တစ္ခု ၀င္ၾကည့္ၾကစုိ႔…

အဓိ႒ာန္ဆုိတာ အဓိ႒ာနဆုိတဲ့ ပါဠိစကားကုိ ျမန္မာမႈ ျပဳထားတာျဖစ္ပါတယ္။ အဓိ႒ာနဆုိတာ ေဆာက္တည္ျခင္း၊ စိတ္ဆုံးျဖတ္တဲ့အတုိင္း ၿမဲျမံစြာ ထိန္းသိမ္းျခင္းကုိ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္တုိ႔ ျဖည့္က်င့္ရတဲ့ ပါရမီေတြထဲမွာလည္း အဓိ႒ာန ပါရမီဆုိတာ ပါရွိပါတယ္။ ဘုရားေလာင္းတုိ႔ ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူတဲ့ ဒီအဓိ႒ာန ပါရမီက အျပစ္ကင္းတဲ့ အရာေတြမွာ စိတ္ကုိေဆာက္တည္ျခင္း ျဖစ္ၿပီး အဲဒီေဆာက္တည္တဲ့ အတုိင္းလည္း မပ်က္စီးေအာင္ ႀကိဳးႀကိဳးစားစား ထိန္းသိမ္းေနထုိင္ျခင္းကုိ ရည္ညြန္းပါတယ္။ ဒါက ပါရမီေျမာက္ ျဖည့္က်င့္တဲ့ သေဘာကုိ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သာမန္ပုဂၢိဳလ္ေတြ အေနနဲ႔လည္း ပါရမီေျမာက္တဲ့ အထိ မျဖည့္က်င့္ႏုိင္တာေတာင္မွ တစ္ႏွစ္မွာ အနည္းဆုံး တစ္ခါေလာက္ေတာ့ အဓိ႒ာန္ေလးေတြ ၀င္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ ပါရမီေျမာက္တာ မေျမာက္တာ အသာထား ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ စိတ္ကုိ ေကာင္းတဲ့အရာေလး တစ္ခုအေပၚမွာ ၿမဲၿမံေအာင္ ေဆာက္တည္ထားႏုိင္ရင္ ဒါဟာ ထူးျခားတဲ့ ကုသုိလ္တစ္ခု ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အေနနဲ႔ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ မအားလပ္လုိ႔ မလုပ္ႏုိင္ဘူး ဆုိရင္ေတာင္မွ ၀ါတြင္းကာလ အဓိ႒ာန္ေလး တစ္ခုေလာက္ေတာ့ ၀င္ၾကည့္ၾကပါလုိ႔ ဆုိခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

မေကာင္းတဲ့အလုပ္ဆုိရင္ အခ်ိန္မေရြး အလြယ္တကူ လုပ္တတ္ၾကေပမယ့္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိေတာ့ တစ္ခုခုနဲ႔ အားျပဳတုိက္တြန္းေပးမွ လုပ္တတ္ၾကတဲ့ ပုထုဇင္ေတြ အေနနဲ႔ ဒီလုိ ကာလသတ္မွတ္ၿပီး လုပ္ရတဲ့ ကုသုိလ္မ်ိဳးေတြကုိ အဓိ႒ာန္ဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေလးတစ္ခုနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပ႒ာန္းၿပီး လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ျပ႒ာန္းသတ္မွတ္ခ်က္ေတြကုိ အစဲြမရွိဘဲ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိေပမယ့္ မေကာင္းမႈေတြမွာ ေပ်ာ္တတ္တဲ့ ပုထုဇင္ေတြ အေနနဲ႔ေတာ့ ကုသုိလ္တစ္ခုခု လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းခ်က္ ေလးေတြေတာ့ လုိေနတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဓိ႒ာန္၀င္ၾကည့္ဖုိ႔ သတ္မွတ္ၾကည့္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြကုိ ေန႔စဥ္တစ္ခုေလာက္ေတာ့ မျပတ္ေအာင္ သတ္မွတ္ၿပီး လုပ္မယ္လုိ႔ အဓိ႒ာန္၀င္ကာ လုပ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒီလုိ မလုပ္ႏုိင္ေသးတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ အရင္ဆုံး ၀ါတြင္းကာလေလးကုိေတာ့ သတ္မွတ္ပုိင္းျခားၿပီး လုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ (၃)လလုံးမွာလည္း ေန႔တုိင္းမလုပ္ႏုိင္ေသးဘူး ဆုိရင္ေတာ့ တစ္လမွာ ေလးရက္ပဲ ရွိတဲ့ ဥပုသ္ေန႔ေလးေတြမွာေတာ့ ဥပုသ္သီလကုိ မျဖစ္မေန ေစာင့္ထိန္းၿပီး ေနမယ္ဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ေလး တစ္ခုေလာက္ေတာ့ လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ဥပုသ္ေန႔မွာ ဥပုသ္ေစာင့္ၿပီးရင္ ၿပီးေရာဆုိၿပီး က်န္တဲ့ေန႔ေတြမွာ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ဖုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ က်န္တဲ့ေန႔ေတြမွာလည္း ငါးပါးသီလကေတာ့ လုံေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၀ါတြင္းကာလ ဥပုသ္ေနေတြမွာေတာ့ ဥပုသ္သီလကုိ ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေစာင့္ျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းမယ္ဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္တစ္ခုေတာ့ ၀င္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပမွာ ရွိတဲ့ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမ်ားကို တုိက္တြန္းလုိပါတယ္။

“အရွင္ဘုရား… တပည့္ေတာ္တုိ႔က အလုပ္မအားေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလည္း မသြားႏုိင္ဘူး၊ ဘုန္းႀကီးဆီမွာလည္း ဥပုသ္သီလ မယူႏုိင္ဘူး”လုိ႔ အေၾကာင္းေတာ့ မျပပါနဲ႔ဦး။ ဥပုသ္သီလကုိ ကိုယ့္ေခါင္းရင္းမွာ ဘုရားရွင္ရွိေနသလုိ အာ႐ုံျပဳၿပီး ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ ေဆာက္တည္လုိ႔ ရႏုိင္တာျဖစ္လုိ႔ ဒီအတြက္ ပူစရာ မရွိပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕က တပည့္ေတာ္တုိ႔က ညပုိင္းအလုပ္ေတြ လုပ္ေနရေတာ့ အစားစားရတာ အဆင္မေျပဘူး ဆုိရင္လည္း ဒီဥပုသ္ေန႔တစ္ေန႔ အတြက္ေတာ့ ကုိယ့္ဖာသာကုိ မြန္းတည့္ ၁၂နာရီ မေက်ာ္ခင္ အဆင္ေျပသလုိ စားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာ ညစာတစ္နပ္မစားလုိ႔ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း မေသႏုိင္ေလာက္ပါဘူး။ ေသသြားလည္း ဥပုသ္ေစာင့္တဲ့ အဓိ႒ာန္နဲ႔ ေသသြားတာဆုိေတာ့ ေကာင္းရာ သုဂတိေတာ့ ေရာက္ေစမွာ အမွန္ပါပဲ။ က်န္းမာေရးအရ ဘယ္လုိမွ မစားလုိ႔ မျဖစ္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ေဆးအျဖစ္ တစ္ခုခုကုိ ဖန္တီးစားေသာက္ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ ဥပမာ သေျပသီး၊ သရက္သီး၊ ငွက္ေပ်ာသီးေတြကုိ ေၾကညက္ေအာင္ေဖ်ာ္ၿပီး ေဖ်ာ္ရည္အျဖစ္ ေသာက္တာမ်ိဳး စသျဖင့္ေပါ့။ က်န္းမာေရး မေကာင္းေပမယ့္ ေ၀ဒနာကုိ သီးခံႏုိင္လုိ႔ မေသာက္ဘဲ ေနႏုိင္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ အမတန္ေကာင္းတဲ့ အက်င့္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ၀ါတြင္းကာလ ဥပုသ္ေန႔တစ္ရက္ေလာက္ေတာ့ ဥပုသ္သီလေစာင့္ထိန္းျခင္း အဓိ႒ာန္ တစ္ခုကုိ ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေကာင္းတဲ့ အဓိ႒ာန္ တစ္ခုဟာ တစ္ခါတစ္ေလ ဘ၀မွာ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ႀကဳံတဲ့အခါ ကိုယ္ကုိယ္ကုိ သစၥာဆုိၿပီး ေက်ာ္လႊားႏုိင္တဲ့အထိ အားအင္ကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္သလုိ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္မွာ ဒီအခ်ိန္ ဒီကာလတုန္းက ဒီလုိအလုပ္ေတြ လုပ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ ကုိယ့္သမုိင္းကုိယ္ သံသယကင္းေစ၊ ကုိယ္ကုိယ္ကုိ အားခြန္ေတြ ေပးေစ၊ ယုံၾကည္မႈေတြ ျဖစ္ေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ပတ္မွာ ဥပုသ္ေန႔ တစ္ရက္ေလာက္ေတာ့ သူမ်ားအသတ္သတ္တာ၊ သူမ်ားပစၥည္းခုိးတာ၊ ေမထုန္ကိစၥမွီ၀ဲတာ၊ မုသားေျပာတာ၊ အရက္ေသစာမူးယဇ္ေဆး၀ါး ေသာက္စားသုံးစဲြတာ၊ ေနလဲြညစားစာတာ၊ ဆုိကေရးတီးျခင္း ၾကည့္႐ႈနားေထာင္ျခင္းနဲ႔ အေမြးနံ႔သာ သုံးေဆာင္မွီ၀ဲတာ၊ ကိေလသာျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ ႏူးည့ံေပ်ာ့ေျပာင္းၿပီး ျမင့္ျမတ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ ေနထုိင္အသုံးျပဳတာ ေတြကေန ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ေနမယ္ဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ေလးနဲ႔ မပ်က္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ ကုိယ့္အတြက္ ေအာင္ျမင္တဲ့ အဓိ႒ာန္တစ္ခု ျဖစ္သလုိ ဒီအလုပ္ေလးကုိ ေတြးတုိင္းေတြးတုိင္း အားခြန္ေတြနဲ႔ ကုသုိလ္ပီတိေတြ တုိးေနေစမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ တစ္ခုခုလုိခ်င္လုိ႔ တစ္ခုခုရခ်င္လုိ႔ စတဲ့ လုိခ်င္တပ္မက္တဲ့ ေလာဘနဲ႔ ကုိးန၀င္း မုိးလင္းမွ သိမယ္ဆုိတဲ့ ေလာကီအက်ိဳးကုိ ေမွ်ာ္ကုိးတဲ့ အဓိ႒ာန္မ်ိဳး မျဖစ္ဖုိ႔လုိၿပီး ကုသုိလ္ရလုိတဲ့ စိတ္နဲ႔ မေကာင္းမႈ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ သီလနဲ႔ ထိန္းလုိတဲ့ သေဘာနဲ႔ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မပါဘဲ ေဆာက္တည္တဲ့ သီလအဓိ႒ာန္မ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒါမွသာ ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္းဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္လည္း အျပည့္အ၀ အႏွစ္သာရ ရွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပါၿပီး လုပ္တဲ့အလုပ္မွန္သမွ် အက်ိဳးတရား အျပည့္အ၀ မရတတ္တာကုိ သတိျပဳဆင္ျခင္ၿပီး ဘာလုိလုိ႔ ဘာလုပ္တဲ့ သေဘာမ်ိဳး မျဖစ္ေစတဲ့ အဓိ႒ာန္မ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ေသးတဲ့ ပုထုဇင္ေတြ ျဖစ္ေနၾကေတာ့ လူမေျပာနဲ႔ ဘုန္းႀကီးရဟန္း သံဃာေတာ္ေတြလည္း တစ္ခါတစ္ေလ အဓိ႒ာန္၀င္ရပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဘာရယ္မဟုတ္ တစ္ခါတစ္ရံ ဟုိကိစၥဒီကိစၥေတြေၾကာင့္ လုပ္ဖုိ႔ရည္ရြယ္ထားတဲ့ ရြတ္တာဖတ္တာ၊ က်င့္တာႀကံတာစတဲ့ ကိစၥေတြမွာ မလုပ္ျဖစ္တာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အခါမ်ိဳးမွာ အဓိကနဲ႔ သာမညကုိ ခဲြၿပီး ဒီအခ်ိန္ဒီကာလေတာ့ ဒီအလုပ္ကုိ မျဖစ္မေန လုပ္ကုိလုပ္မယ္ဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္နဲ႔ ျပန္ၿပီး ျပ႒ာန္းသတ္မွတ္ ယူရပါတယ္။ ဒါမွလည္း လုပ္ျဖစ္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အခု၀ါတြင္းကာလမွာလည္း ၀ါမဆုိခင္ကတည္း ၀ါတြင္းသုံးလမွာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ၀ိနည္းဥပေဒကုိ လုိက္နာရင္း အျခားအျခား လုပ္ရမယ့္အရာေတြကုိလည္း လုပ္ျဖစ္ဖုိ႔ အခ်ိန္ဇယားစဲြၿပီး အဓိ႒ာန္၀င္ဖုိ႔ စီစဥ္ထားရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ၀ါမဆုိခင္ လုပ္ရမယ့္အလုပ္ေလးေတြကုိ ၿပီးျပတ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေနရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ေျပာခ်င္တာက သတ္မွတ္ခ်က္ပါမွ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္တတ္ၾကတဲ့ ပုထုဇင္ေတြရဲ႕ သဘာ၀အတုိင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေလးတစ္ခု အေနျဖင့္ ဥပုသ္သီလ ေစာင့္သုံးျခင္းဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ေလးတစ္ခုကုိ စမ္းၿပီးလုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ ေျပာခ်င္တာပါ။ ေလာကမွာ ဥပုသ္မေစာင့္ဖူးတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတဲ့အတြက္ မေစာင့္ဖူးေသးတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ ဥပုသ္လည္းေစာင့္ရင္း အဓိ႒ာန္လည္း၀င္ရင္း၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဥပုသ္ေစာင့္ႏုိင္ေအာင္ အဓိ႒ာန္၀င္ျခင္းျဖင့္ ႀကိဳးစားၾကည့္ျခင္းကုိ စမ္းၿပီးလုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိသာ အဓိ႒ာန္ေလး ၀င္ၾကည့္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ကုိယ္ကမေမွ်ာ္လင့္ေပမယ့္ ကုိယ္လုပ္တဲ့ ေကာင္းတဲ့ကံရဲ႕ အက်ိဳးေပးမႈကေတာ့ သူ႔အလုပ္သူလုပ္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္ေနဖုိ႔ပဲ လုိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘ၀မွာ တစ္ခါေလာက္ေတာ့ အဓိ႒ာန္ေလး ၀င္ၾကည့္ခ်င္တဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ အခြင့္အေရး တစ္ခုအျဖစ္ ဒီႏွစ္၀ါတြင္း ဥပုသ္ေန႔ေတြမွာ ဥပုသ္သီလ ေစာင့္ထိန္းျခင္း အဓိ႒ာန္ေလးကုိ ၀င္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ အႀကံျပဳ တုိက္တြန္းရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ေတြ႕က်င့္ရင္ လက္ေတြ႕အက်ိဳး ရေစႏုိင္တဲ့ တရားေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္အစြမ္းကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ဒိ႒မ်က္ျမင္ သိျမင္လုိသူေတြ အေနနဲ႔ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ လက္ေတြလုပ္ေဆာင္ ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ အဓိ႒ာန္တစ္ခု ၀င္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း ဒီႏွစ္၀ါတြင္းကာလာ ဥပုသ္ေန႔မ်ားကုိ ေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။ အားလုံး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါတဲ့ ကုသုိလ္စိတ္နဲ႔ အဓိ႒ာန္ေလးေတြ ၀င္ႏုိင္ၾကပါေစ…

။ ဒုတိယ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ (၂၆-၇-၂၀၁၀၊ တနလၤာေန႔)
၂။ ဒုတိယ၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ ၈-ရက္ေန႔ (၃-၈-၂၀၁၀၊ အဂၤါေန႔)
၃။ ဒုတိယ၀ါဆုိလကြယ္ေန႔ (၁၀-၈-၂၀၁၀၊ အဂၤါေန႔)
၄။ ၀ါေခါင္လဆန္း ၈-ရက္ေန႔ (၁၈-၈-၂၀၁၀၊ ဗုဒၶဟူးေန႔)
၅။ ၀ါေခါင္လျပည့္ေန႔ (၂၅-၈-၂၀၁၀)
၆။ ၀ါေခါင္လျပည့္ေက်ာ္ ၈-ရက္ေန႔ (၂-၉-၂၀၁၀၊ ၾကာသပေတးေန႔)
၇။ ၀ါေခါင္လကြယ္ေန႔ (၈-၉-၂၀၁၀၊ ဗုဒၶဟူးေန႔)
၈။ ေတာ္သလင္းလဆန္း ၈-ရက္ေန႔ (၁၆-၉-၂၀၁၀၊ ၾကာသပေတးေန႔)
၉။ ေတာ္သလင္းလျပည့္ေန႔ (၂၃-၉-၂၀၁၀၊ ၾကာသပေတးေန႔)
၁၀။ ေတာ္သလင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၈-ရက္ေန႔ (၁-၁၀-၂၀၁၀၊ ေသာၾကာေန႔)
၁၁။ ေတာ္သလင္းလကြယ္ေန႔ (၈-၁၀-၂၀၁၀၊ ေသာၾကာေန႔)
၁၂။ သီတင္းကၽြတ္လဆန္း ၈-ရက္ေန႔ (၁၆-၁၀-၂၀၁၀၊ စေနေန႔)
၁၃။ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ (၂၃-၁၀-၂၀၁၀၊ စေနေန႔)

Read more »

လျမတ္၀ါဆုိ…

ဘာလုိလုိနဲ႔ ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ေတာင္ ေရာက္ခါနီးလာပါၿပီ။ ျမန္မာျပာကၡဒိန္ သတ္မွတ္ခ်က္အရ ဒီႏွစ္၀ါဆုိလျပည့္ေန႔က ခရစ္ႏွစ္နဲ႔ဆုိ ၂၆-၇-၂၀၁၀ရက္ေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာ့သကၠရာဇ္အရ ဒီႏွစ္ဟာ ၀ါထပ္တဲ့ႏွစ္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ပထမ၀ါဆုိ၊ ဒုတိယ၀ါဆုိ ဆုိၿပီး ၀ါဆုိလႏွစ္လ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီလုိ ၀ါဆုိႏွစ္လ ျဖစ္ေပမယ့္ ဓမၼစၾကာအခါေတာ္ေန႔နဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳရမယ့္ အခ်ိန္ေတြကုိေတာ့ ဒုတိယ၀ါဆုိ လမွာ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီႏွစ္ဓမၼစၾကာ အခါေတာ္ေန႔ဟာ တိတိက်က် ေျပာရရင္ ဒုတိယ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ပဲ ျဖစ္ၿပီး ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ရက္ဟာလည္း ဒုတိယ၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔မွာ စတင္ၿပီး ၀ါဆုိ၀ါကပ္ ျပဳၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

၀ါဆုိလလုိ႔ ေျပာလုိက္တာနဲ႔ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အမ်ား ေခါင္းထဲမွာ ဓမၼစၾကာတရားနဲ႔ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳၾကရမယ့္ အေၾကာင္းမ်ား၊ ၀ါဆုိသကၤန္းကပ္လွဴပဲြမ်ား၊ ၀ါတြင္းဆြမ္းေလာင္းပဲြမ်ား စသျဖင့္ ဟုိဟုိဒီဒီ ေပၚလာတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ၀ါတြင္းမွာ အိမ္ေထာင္မျပဳေကာင္းဘူး ဆုိတဲ့ အယူအဆေတြေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ၀ါမဆုိခင္လုပ္မလား ၀ါကၽြတ္ၿပီးမွ လုပ္မလားစတဲ့ အေတြးႀကံစည္မႈေတြအထိ ေပၚလာတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ဒီႏွစ္၀ါတြင္းမွာ တရားစခန္းေတြ၀င္ရင္း ဥပုသ္သီလကုိ မလြတ္ေအာင္ ေစာင့္မယ္ဆုိတဲ့ အေတြးစိတ္ကူးေတြ ရွိေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ါတြင္းဆုိလုိ တစ္ခ်ိဳ႕ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ကာလကုိ ေျပာတာလဲဆုိတာ မသိတဲ့သူေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ၀ါတြင္းဆုိတာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ၀ါဆုိ၀ါကပ္ဖုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔ကစၿပီး သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔အထိ (၃)လကို ၀ါတြင္းကာလလုိ႔ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကာလမွာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားဟာ အေၾကာင္းကိစၥ အေရးေပၚ အေထြအထူးမရွိဘဲ ညအိပ္ညေန တစ္ျခားတစ္ေနရာရာကုိ မၾကြရဘဲ အ႐ုဏ္တက္အခ်ိန္မွာ မိမိတုိ႔၀ါဆုိ၀ါကပ္ရာ ေက်ာင္းအတြင္းမွာ ရွိေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကုိပဲ ၀ါဆုိ၀ါကပ္တယ္လုိ႔ ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ ထာပါေတာ့ ဒီမွာ အဓိကေျပာခ်င္တာက ၀ါဆုိလအေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကေတာ့ ၀ါဆုိလကုိ “သေႏၶ၊ ေတာထြက္၊ ဓမၼစက္၊ မိန္႔ျမြက္သံခ်ိဳ၊ လ၀ါဆုိ”လုိ႔ အထူးျပဳ ေဖာ္က်ဴးေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ေရွးကသတ္မွတ္ခဲ့ၾကတဲ့ မဟာသကၠရာဇ္ သတ္မွတ္ခ်က္အရေတြရယ္ ဒီေန႔ေခတ္ ျမန္မာတုိ႔ သတ္မွတ္ၾကတဲ့ သကၠရာဇ္အရေတြရယ္ေၾကာင့္ ဘုရားေလာင္း ပဋိသေႏၶယူတဲ့ေန႔ရယ္၊ အသက္ ၂၉ႏွစ္အရြယ္မွာ ေလာကီစည္းစိမ္ေတြကုိ စြန္႔ၿပီး ေတာထြက္သြားတဲ့ေနရယ္၊ အသက္ ၃၅ႏွစ္အရြယ္မွာ သဗၺညဳတ (အလုံးစုံကုိသိတဲ့) ဘုရားအျဖစ္ကုိ ေရာက္ရွိေတာ္မူၿပီးေနာက္ ပထမဆုံး တရားဦးေဒသနာ ေဟာေတာ္မူတဲ့ ေန႔ရယ္ဟာ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ဒီ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ေတြမွာပဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ခုႏွစ္ကြာ၊ စေန၊ တနဂၤေႏြ စတဲ့ေန႔ေတြ ကြာျခားေပမယ့္ ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ဆုိတဲ့ လသတ္မွတ္ခ်က္ကေတာ့ အတူတူပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၀ါဆုိလဟာ အထူးသျဖင့္ ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအတြက္ ဗုဒၶဘုရားရွင္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ထူးျခားမႈေတြ တစ္ၿပိဳင္တည္း ျပည့္စုံေနတဲ့ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ တစ္ခုျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီ၀ါဆုိလကုိ လျမတ္၀ါဆုိလုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ပုိၿပီး ထူးျခားမႈကုိ ျဖစ္ေစတာကေတာ့ ဒီ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားဦး ေဒသနာေတာ္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတရားဦး ေဒသနာေတာ္ကုိ ဓမၼစကၠ ပ၀တၱနသုတ္လုိ႔ အမည္ေပးပါတယ္။ တရားေတာ္ကုိ အဆက္အစပ္မျပတ္ ေရွ႕ေနာက္ဆက္စပ္ၿပီး လွည္းဘီးစက္လည္သလုိ အၾကားအလပ္မရွိ တစ္စပ္တည္း ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဓမၼစကၠ ပ၀တၱနလုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေတြကေတာ့ လြယ္လြယ္ကူကူပဲ ဓမၼစၾကာတရားလုိ႔ ေျပာဆုိၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီတရားေဟာေတာ္မူတဲ့ ေန႔ကုိလည္း ဓမၼစၾကာ အခါေတာ္ေန႔လုိ႔ အထူးျပဳ ေျပာဆုိၾကၿပီး ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ဒီေဒသနာေတာ္ကုိ ၀ါတြင္းကာလမွာ အထူးျပဳ ရြတ္ဆုိပူေဇာ္ေလ့ ရွိၾကပါတယ္။

ျမတ္ဗုဒၶက ဒီတရားေဒသနာေတာ္ကုိ ဘုရားအျဖစ္ကုိ ေရာက္ရွိၿပီး (၃)လေျမာက္မွာ တရားအားထုတ္စဥ္ အလုပ္အေကၽြးျပဳခဲ့ၾကတဲ့ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးနဲ႔ တရားဦးေဒသနာေတာ္ကုိ နာၾကားဖုိ႔ ေစာင့္စားေနၾကတဲ့ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းကုိ စတင္ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဒသနာကုိ ေဟာၾကားတဲ့ေနရာက ဗာရဏသီျပည္၊ မိဂဒါ၀ုန္ေတာမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတရားဦးေဒသနာမွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ကာမဂုဏ္အာ႐ုံေတြမွာ အလြန္အက်ဴး တပ္မက္ေပ်ာ္ပါးတတ္တဲ့ ကာမသုခလႅိကာႏုေယာဂ အက်င့္နဲ႔ မိမိကုိယ္ကုိ အလြန္အက်ဴး ညႇင္းစဲႏွိပ္စက္တဲ့ အက်င့္ျဖစ္တဲ့ အတၱကိလမထာႏုေယာဂ အက်င့္ေတြကုိ ေရွာင္ရွားၿပီး အလယ္အလပ္လမ္းစဥ္ျဖစ္တဲ့ မဇၥ်ိမပဋိပဒါ အက်င့္ကုိ က်င့္သုံးဖုိ႔ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ျမတ္ဗုဒၶမိန္႔ေတာ္မူတဲ့ အလယ္အလတ္ လမ္းစဥ္ဆုိတာ တစ္ျခားမဟုတ္ဘဲ မဂၢင္ရွစ္ပါး လမ္းစဥ္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ဖြင့္ဆုိရွင္းျပေတာ္မူပါတယ္။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အစြန္းမေရာက္ ေစရန္အတြက္
မွန္ကန္တဲ့အျမင္ သမၼာဒိ႒ိ
မွန္ကန္တဲ့အေတြး သမၼာသကၤပၸ
မွန္ကန္တဲ့စကား သမၼာ၀ါစာ
မွန္ကန္တဲ့အလုပ္ သမၼာကမၼႏၲ
မွန္ကန္တဲ့အသက္ေမြးမႈ သမၼာအာဇီ၀
မွန္ကန္တဲ့ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ သမၼာ၀ါယမ
မွန္ကန္တဲ့သတိရွိမႈ သမၼာသတိ
မွန္ကန္တဲ့သမာဓိရွိမႈ သမၼာသမာဓိ
ဆုိတဲ့ လမ္းစဥ္ရွစ္ခ်က္ကုိ လက္ကုိင္ထားၿပီး ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖုိ႔ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။

ဒီေဒသနာေတာ္ရဲ႕ အႏွစ္ခ်ဳပ္ဟာ အစြန္းႏွစ္ပါးေရွာင္ရွားၿပီး အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ကုိ က်င့္သုံးေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ကုိ သြားႏုိင္ေရးအတြက္ အဂၤါရပ္ရွစ္ပါးျဖစ္တဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးကုိ အဓိကထားသြားရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ မဂၢင္ရွစ္ပါး လမ္းစဥ္အတုိင္း သြားေနရင္ မဂၢသစၥာဆုိက္မွာ ျဖစ္ၿပီး မဂၢသစၥာဆုိက္ရင္ ဒုကၡအားလုံးခ်ဳပ္ရာ နိေရာဓသစၥာျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ နိေရာဓသစၥာကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳၿပီဆုိရင္ေတာ့ တြယ္တာမႈတဏွာလုိ႔ ေခၚတဲ့ သမုဒယသစၥာကုိ ပယ္ၿပီးသားျဖစ္ကာ သမုဒယသစၥာကုိ ပယ္လုိက္တာနဲ႔ ဒုကၡသစၥာလည္း မရွိႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေတြအားလုံးရဲ႕ အခ်ဳပ္က အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ျဖစ္တဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါး အက်င့္တရားပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း အႏွစ္ခ်ဳပ္ျပျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔မွာ ေဟာေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားဦး ဓမၼစၾကာ ေဒသနာရဲ႕ အႏွစ္ခ်ဳပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေဒသနာေတာ္အရ သတၱ၀ါေတြ အေနနဲ႔ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာလည္း ဘာပဲလုပ္လုပ္ အစြန္းမေရာက္ဖုိ႔လုိၿပီး အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ ျဖစ္ဖုိ႔လုိတယ္ဆုိတာ နားလည္သေဘာေပါက္ႏုိင္ပါတယ္။ တရားဦးေဒသနာေတာ္မွာ ျမတ္ဗုဒၶေဟာေတာ္မူတဲ့အတုိင္း မွားယြင္းၿပီး အလြန္အက်ဴး ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ အက်င့္ေတြကုိ ေရွာင္ရွားကာ မွန္ကန္တဲ့ လမ္းစဥ္အက်င့္ကုိ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကဖုိ႔ လုိတယ္ဆုိတာ သတိျပဳစရာ ျဖစ္ပါတယ္။ သတိျပဳ႐ုံနဲ႔ မၿပီးဘဲ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာလည္း ဘာပဲလုပ္လုပ္ အစြန္းမေရာက္ေစဖုိ႔နဲ႔ မဇၥ်ိမပဋိပဒါျဖစ္ေစဖုိ႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက တရားဦးက ေပးတဲ့လမ္းစဥ္နဲ႔ အႏွစ္သာရျဖစ္ပါတယ္။ လျမတ္၀ါဆုိလုိ႔ ဆုိရာမွာ ဒီလုိ အႏွစ္သာရ တရားေတြေၾကာင့္ အျမတ္ဆုံးျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိတာလုိ႔ ေျပာရင္ပုိၿပီး အဓိပၸါယ္ ျပည့္၀ေစပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၀ါဆုိလကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာေတြအတြက္ လျမတ္တစ္ခုဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ၀ါဆုိလက အစျပဳၿပီး သတ္မွတ္ၾကတဲ့ ၀ါတြင္းကာလဟာလည္း အျမတ္တရားေတြ ရယူဖုိ႔အတြက္ အေကာင္းဆုံး ကာလသတ္မွတ္ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုထုဇင္သဘာ၀ တစ္ခါတစ္ေလ သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြ မရွိရင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေလးမထားဘဲ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ လုပ္မိတတ္တာေတြ ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကုသုိလ္ေရး အပုိင္းေတြမွာပါ။ သတ္မွတ္ခ်က္ေလးေတြ ရွိေနရင္ေတာ့ ဒီကာလ ဒီအခ်ိန္ေလးေလာက္ေတာ့ ႀကိဳးစားၿပီး ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းနဲ႔ အျပစ္ကင္းေအာင္ အဓိ႒ာန္ေလးေတြ ၀င္ၿပီးေနမယ္ဆုိတဲ့ စိတ္အႀကံ ေလးေတြ ျဖစ္ေပၚတတ္တဲ့အတြက္ ၀ါတြင္းကာလမွာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳၿပီး ပရိယတ္ ပဋိပတ္အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ေနၾကသလုိ သတ္မွတ္ခ်က္ရွိမွ အလုပ္လုပ္ျဖစ္ေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အေနနဲ႔လည္း ၀ါတြင္းကာလမွာ ဥပုသ္သီလေလးေတြ ေစာင္သုံးၿပီး ငါးပါးသီလကုိ အထူးလုံေအာင္ ႀကိဳးစားကာ တတ္ႏုိင္သမွ် သမထဘာ၀နာ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာေလးေတြ လုပ္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အျမတ္ဆုံးကာလ အျမတ္ဆုံး အခ်ိန္ ျဖစ္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

၀ါတြင္းကာလမွာ အိမ္ေထာင္မျပဳရဘူး၊ အိမ္ေထာင္မျပဳေကာင္းဘူးလုိ႔ သတ္မွတ္ခ်က္ မရွိေပမယ့္ ကာမဂုဏ္ကိစၥေတြကုိ ေရွာင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားတာက ေကာင္းပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ တစ္ျခားေန႔ေတြမွာ ကာမဂုဏ္ကိစၥကုိ မေရွာင္ႏုိင္ေပမယ့္ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္နဲ႔ ငါးပါးသီလကုိ လုံၿခဳံေအာင္ ထိန္းရင္း ဥပုသ္ေန႔တစ္ေန႔ေလာက္ေတာ့ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္ကုိပါ ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ေမထုန္အမႈကုိ မျပဳဘဲ ဥပုသ္သီလေလးေတြ လုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိန္းၿပီး ေနႏုိင္ရင္ပုိေကာင္းပါတယ္။ ဒါဟာ ကာလသတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ကုိယ္ကုိယ့္ကုိ အျမတ္ရေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ကုသုိလ္တုိးေအာင္ လုပ္ျခင္းတစ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ၀ါတြင္းကာလမွာ ေန႔စဥ္ ဥပုသ္မေစာင့္ႏုိင္တာေတာင္မွ ဥပုသ္ေန႔ တစ္ေန႔ေလာက္ေတာ့ ဥပုသ္ေလးေတြ ယူႏုိင္ၾကရင္ ေကာင္းမွာပဲလုိ႔ ဆုိလုိတာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိသာ ႀကိဳးစားၿပီး ေနၾကမယ္ဆုိရင္ ၀ါဆုိလကုိ အစျပဳၿပီး သတ္မွတ္ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ၀ါတြင္းကာလဟာလည္း ကုသုိလ္ခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္တုိ႔အတြက္ အျမတ္ဆုံးလ၊ အျမတ္ဆုံးကာလေတြ ျဖစ္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ လျမတ္၀ါဆုိရဲ႕ ထူးျခားမႈအေၾကာင္းေလးကုိ ေဖာ္ညႊန္းကာ ဓမၼစၾကာ ေဒသနာေတာ္ရဲ႕ အႏွစ္ခ်ဳပ္ပါ မိတ္ဆက္ေပးၿပီး သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔မွ ကုသုိလ္လုပ္ျဖစ္တတ္ၾကတဲ့ ပုထုဇင္ေတြ အေနနဲ႔ ၀ါတြင္းကာလဟာ ကုသုိလ္လုပ္စရာ အေကာင္းဆုံး အျမတ္ဆုံး ကာလတစ္ခု ျဖစ္တယ္ဆုိတာ တင္ျပရင္း တစ္ႏွစ္မွာ ကုသုိလ္ထက္ အကုသုိလ္က ပုိမ်ားတတ္ၾကတဲ့ ပုထုဇင္ေတြအတြက္ ဒီ၀ါတြင္းကာလ သုံးလေလာက္ေတာ့ ကုသုိလ္တရားေလးေတြစုရင္း ဥပုသ္သီလေလးမ်ားနဲ႔ အက်င့္တရားမ်ားကုိ ျမင့္မားေအာင္ ႀကိဳးစားႏုိင္ၾကဖုိ႔ လျမတ္၀ါဆုိကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေကာင္းမႈတစ္ခု ျပဳလုိက္ရပါတယ္။

မွတ္ခ်က္။ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ၀ါဆုိဆုိင္ရာ အေၾကာင္း သိလုိပါက ဒီမွာ ျပန္ၿပီးဖတ္႐ႈႏုိင္ပါသည္။

Read more »

အေပးအယူ…

ေပးတာနဲ႔ ယူတာ ဘာကုိ ပုိသေဘာက်လဲလုိ႔ ေမးရင္ အမ်ားကေတာ့ ယူတာကုိ သေဘာက်တယ္လုိ႔ပဲ ေျပာၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူကေပးတာ၊ ဘယ္ကရလာတာ စတဲ့ သာယာမႈေတြနဲ႔ ရလာတဲ့ အရာေတြအေပၚမွာ ေက်နပ္ေနတတ္ၾကမွာ မ်ားပါတယ္။ ယူတာေတြ မ်ားလာေတာ့လည္း ယူပဲယူခ်င္ေန တတ္တာေတြ ရွိလာျပန္ပါတယ္။ ဘယ္သူဆီက ဘာလုိခ်င္တာ၊ ဘယ္သူ႔ဆီက ဘာရခ်င္တာ စတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ရခ်င္မႈနဲ႔ ယူခ်င္တာေတြက မ်ားေနေတာ့ ကုိယ္က ျပန္ေပးဖုိ႔အတြက္ စိတ္ကူးလည္း ရွိၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရသမွ် ယူခ်င္ေနေတာ့လည္း ရလာတဲ့အေပၚမွာ ပုိၿပီးတြယ္တာလာကာ ရထားယူထားတာေတြ ေပ်ာက္သြားေလ်ာ့သြားမွာေတာင္ စုိးရိမ္လာတတ္တာေတြ ရွိတတ္ျပန္ပါတယ္။ ေပးေလ့ေပးထ မရွိေတာ့ ေပးရမွာကုိလည္း ၀န္ေလးလာသလုိ ယူပဲယူေနတဲ့ အေလ့အက်င့္က ရွိေနျပန္ေတာ့ ရယူဖုိ႔ကုိပဲ ေတြးေတာႀကံစည္ ေနတတ္တာေတြလည္း ရွိလာျပန္ပါတယ္။ အေပးအယူသေဘာမွာ အေပးမရွိဘဲ အယူေတြပဲ ျဖစ္ေနတဲ့အခါ အယူမ်ားရင္ အပူပြားတတ္တယ္ ဆုိတာေတာ့ သတိျပဳစရာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ရခ်င္မႈနဲ႔ ယူခ်င္မႈေတြ မ်ားေနတဲ့အခါ လုိခ်င္တုိင္း မရတာေတြ ရွိလာခဲ့ရင္ ပူေလာင္မႈက ပုိမ်ားတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ရယူခ်င္မႈဆုိတဲ့ ဒီသေဘာကုိက ပူေလာင္မႈတစ္ခု ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ရယူခ်င္ေလ ပူေလာင္ေလ ျဖစ္ေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ယူခ်င္တာ၊ ရခ်င္တာေတြ မ်ားေနရင္ ေမွ်ာ္လင့္တာေတြလည္း မ်ားတတ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္ေမွ်ာ္လင့္တဲ့အတုိင္း ရမလာတဲ့အခါ ပုိၿပီး ပင္ပန္းရတတ္ပါတယ္။ တစ္ခုခုကုိပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီကပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရခ်င္ယူခ်င္တာေတြ ရွိေနတဲ့အခါ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလုိခ်င္မႈတစ္ခုကုိပဲ ဦးစားေပးေနတတ္ပါတယ္။ လုိခ်င္မႈကုိ ဦးစားေပးေနတဲ့အတြက္ လုိခ်င္တာ မရတဲ့အခါ မေက်နပ္မႈေတြ၊ အစာမေၾကမႈေတြ၊ အလုိမက်မႈေတြ ျဖစ္ကာ ကုိယ္စိတ္ပင္ပန္း ရတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ရယူခ်င္မႈေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေပးမလုပ္ဘဲ အယူပဲ အသားေပးေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အေပးဦးစားေပးမႈကေတာ့ ခံစားမႈကအစ ကြာျခားလွပါတယ္။ ေပးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ စိတ္ခံစားမႈဟာ တစ္ခုခုကုိ ရတဲ့အတြက္ ခံစားရတဲ့ ခံစားမႈထက္ အမ်ားႀကီး သာလြန္လွပါတယ္။ ပစၥည္း၀တၳဳ တစ္ခုခုကုိ ေပးတာ၊ စကားလက္ေဆာင္ တစ္ခုခုကုိ ေပးတာ၊ စိတ္ဓာတ္ခြန္အား တစ္ခုခုကုိေပးတာ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ တစ္ခုခုကိုေပးတာ စတဲ့ ေပးနည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ ဘယ္လုိအရာကုိပဲ ေပးေပး ေပးလုိက္ရတဲ့အတြက္ ေပးသူယူသူ ႏွစ္ဦးလုံးမွာ ဘယ္အရာနဲ႔မွ မလဲႏုိင္တဲ့ အေကာင္းဆုံး ခံစားခ်က္ တစ္ခုခုကုိ ရေစတယ္ဆုိတာ အမွန္ပါပဲ။ ရွိသမွ်အတုိင္းအတာ၊ ရသမွ် အတုိင္းအတာေလးနဲ႔ တတ္ႏုိင္တဲ့အရာကုိ ေပးတတ္တဲ့သူေတြမွာ ေပးလုိက္တဲ့အတြက္ ရရွိလာတဲ့ ခံစားမႈေကာင္းနဲ႔ ႀကဳံရတဲ့အျပင္ ေပးေလ့ေပးထ ရွိတဲ့အတြက္လည္း ပစၥည္း၀တၳဳနဲ႔ မေကာင္းတဲ့ အေတြးအႀကံ စိတ္ခံစားမႈေတြ အေပၚမွာ တပ္မက္တြယ္တာမႈေတြ နဲနဲလာတတ္ပါတယ္။ ေပးေလ့ေပးထရွိတဲ့ အတြက္လည္း လုိခ်င္တပ္မက္မႈ ေလာဘကုိ အလြယ္တကူ အႏုိင္ယူႏုိင္ပါတယ္။ ဒါဟာ ေပးျခင္းရဲ႕ လက္ေတြ႕က်တဲ့ သေဘာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေပးတဲ့အခါမွာ အေကာင္းေပးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။ ေပးတာေကာင္းတယ္ဆုိေပမယ့္ မေကာင္းတဲ့ ေပးျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ေကာင္းတဲ့ေပးျခင္းမ်ိဳးကသာ အေကာင္းေပးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အေပးအယူ သေဘာမွာ အေပးမရွိဘဲ အယူခ်ည္းပဲ လုပ္ေနလုိ႔ မရပါဘူး။ ယူသာယူၿပီး မေပးရင္ေတာ့ ေနာက္ပုိင္းယူစရာလည္း ရွိမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ အမွန္ေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ယူခ်င္ရင္ အရင္ေပးရပါတယ္။ ကုိယ္ကေပးမွ ကုိယ္လုိခ်င္တာလည္း ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ သေဘာအရ ေျပာရရင္ ေပးတယ္ဆုိတာ ယူတာပါပဲ။ ဒီသေဘာအရ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ အေကာင္းပဲ ေပးေပး၊ အဆုိးပဲေပးေပး ကုိယ္ေပးတဲ့အတုိင္း ကုိယ္ျပန္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ကအေကာင္းေပးရင္ ကုိယ္ျပန္ရမွာက အေကာင္းျဖစ္ၿပီး ကုိယ္ကအဆုိးေပးရင္ေတာ့ ျပန္ရမယ့္အရာလည္း အဆုိးပဲ ျဖစ္မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ယူခ်င္တာရွိတဲ့အခါ ကုိယ္ဘာလုိခ်င္လဲ အရင္စဥ္းစားၿပီး အေကာင္းယူခ်င္ရင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ အရင္ေကာင္းျပၿပီး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္အရင္ အေကာင္းေပးျပရပါတယ္။ အဲလုိမွ မဟုတ္ဘဲ လုိခ်င္တာကေတာ့ အေကာင္း ေပးေနတာက အဆုိးဆုိရင္ေတာ့ ရလာတဲ့အရာလည္း အဆုိးပဲျဖစ္လာမွာပါ။

အေပးအယူ သေဘာဟာ မွန္ၾကည့္သလုိပါပဲ။ မွန္ၾကည့္တဲ့အခါ ကုိယ့္ပုံရိပ္ ကုိယ္ျပန္ျမင္ရသလုိ အေပးအယူမွာလည္း ကုိယ္ေပးတာ ကုိယ္ျပန္ရတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္ေပးတဲ့အခါ အေကာင္းေပးရင္ ကုိယ္လည္းအေကာင္း ရမွာျဖစ္ၿပီး အဆုိးေပးရင္ေတာ့ အဆုိးပဲ ျပန္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ဘယ္သူမဆုိ အေပးအယူသေဘာမွာ အေပးေကာင္းရင္ အရေကာင္းမွာျဖစ္ၿပီး အေပးဆုိးရင္ အရဆုိးမွာပဲလုိ႔ ဆုိလုိတာပါ။ ဒီေတာ့ကား ရယူခ်င္တဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ ကုိယ္ယူခ်င္တဲ့အရာဟာ အဆုိးလား အေကာင္းလားဆုိတာ စဥ္းစားၿပီး အေကာင္းလုိခ်င္ရင္ေတာ့ ကုိယ္ကအရင္စၿပီး အေကာင္းေပးၾကည့္ဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။

လူ႔ဘ၀မွာ လူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ခ်င္းနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အပုိင္းမွာ ဒီအေပးအယူ သေဘာက အရမ္းအေရးႀကီးပါတယ္။ ေပးတယ္ဆုိတာ ပစၥည္း၀တၳဳကိုေပးမွ ေပးတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေန႔စဥ္ ျပဳမူေနထုိင္ ေျပာဆုိေနၾကတာ ေတြဟာလည္း တကယ္ေတာ့ အေပးအယူ လုပ္ေနၾကတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ဘက္သူက ကုိယ့္ကုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျပဳမူဆက္ဆံ ေျပာဆုိေနထုိင္ ေစခ်င္ရင္ အရင္ဆုံး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က အေကာင္းေတြနဲ႔ ဆက္ဆံျပဖုိ႔ လိုပါတယ္။ တစ္ဘက္က ကုိယ့္ကုိ ၿပဳံးျပေစခ်င္ရင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က အရင္ၿပဳံးျပေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္။ သူမ်ားက ကုိယ့္ကုိ အေကာင္းေျပာေစခ်င္ရင္ ကုိယ္ကအရင္ အေကာင္းေျပာေပးရပါတယ္။ သူမ်ားက ကုိယ့္ကုိအ႐ုိအေသ အေလးဂ႐ုျပဳေစခ်င္ရင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကအရင္ တစ္ဘက္သားကုိ ႐ုိေသေလးစားေပးရပါတယ္။ ဒါဟာ သဘာ၀က်တဲ့ အေပးအယူ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေကာင္းေပးမွ အေကာင္းရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲလုိမွ မဟုတ္ဘဲ ကုိယ္ကလုိခ်င္တာက အေကာင္းျဖစ္ၿပီး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ေပးေနတာက အဆုိးေတြ ဆုိရင္ေတာ့ ေပးတဲ့အတုိင္း အဆုိးပဲ ရေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခါတစ္ေလ အေပးအယူ သေဘာမွာ အေပးမတတ္တဲ့ အခါပဲျဖစ္ျဖစ္ အယူမတတ္တဲ့ အခါပဲျဖစ္ျဖစ္ ေပးျခင္းယူျခင္းေၾကာင့္ မေကာင္းတာေတြ ျဖစ္သြားတတ္တာကုိ သတိျပဳမိၾကမွာပါ။ ကုိယ့္ပစၥည္းနဲ႔ ကုိယ္အဆဲခံရသလုိ ျဖစ္တတ္တဲ့ သေဘာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ေပးတဲ့သူေတြမွာ “ေပးလဲေပးရေသး၊ အေျပာလည္းခံရေသး”ဆုိတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳး ျဖစ္တတ္သလုိ တစ္ခ်ိဳ႕ ရယူသူေတြက်ျပန္ေတာ့ “အခုမွလာေပးေတာ့ ဘာလုပ္မွာလဲ၊ သူမလုိမွလာေပးတာ”စတဲ့ အေတြးေတြ ၀င္တတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ေပးသူဘက္က အေပးမတတ္တဲ့အတြက္ ျဖစ္တတ္တဲ့ သေဘာရွိသလုိ ယူသူဘက္က အယူမတတ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

အေပးမတတ္ရင္ ကုိယ့္ပစၥည္းနဲ႔ကုိယ္ အကုသုိလ္ျဖစ္တတ္တဲ့အတြက္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ တစ္ခုခုေပးေတာ့မယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိအရင္ စိတ္ထားေလးေတြ ျပင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ေပးမွာလဲ..၊ ဘာအတြက္ေပးမွာလဲ၊ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ေပးမွာလဲ… စသျဖင့္ ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီး ေပးကတည္းက စိတ္မျပတ္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ မေပးတာ ေကာင္းပါတယ္။ ေပးလဲေပးရေသး အျပစ္လည္း ျဖစ္ေသးဆုိတဲ့ သေဘာေတြမွာ တကယ္ေတာ့ ေပးတဲ့သူကကုိ စိတ္ေစတနာ မျပတ္လုိ႔ ျဖစ္တာပါ။ ကုိယ္ေပးတဲ့အေပၚမွာ တစ္ဘက္သားရဲ႕ တုန္႔ျပန္မႈကုိ ကုိယ္ကေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ တုန္႔ျပန္မႈက မေကာင္းတဲ့အခါ “ေပးလည္းေပးရေသး အျပစ္လည္း အေျပာခံရေသး”ဆုိတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ ျဖစ္သြားတတ္တာပါ။ ဒါဟာ ကုိယ္ေပးတဲ့အေပၚမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ စိတ္ေစတနာ မျပတ္တဲ့အတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ယူတဲ့အခါမွာလည္း ဒီလုိပဲ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ရပါမယ္။ ကုိယ္က ယူတဲ့သူ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ေပးလာတဲ့ အတုိင္းအတာေပၚမွာ ေက်နပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါမယ္။ အဲဒီလုိမွ မဟုတ္ဘဲ ေပးလာတာထက္ ကုိယ္က ပုိလုိခ်င္၊ ပုိယူခ်င္တဲ့အခါ ထင္သလုိ မရလာရင္ စိတ္မွာအကုသုိလ္ျဖစ္ၿပီး အျပစ္ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ေပးလာတဲ့အေပၚမွာ ကုိယ္ကပုိၿပီး ရလုိတဲ့အတြက္ ေတာင္းဆုိတာေတြ လုပ္တဲ့အခါ ေပးတဲ့သူက ေစတနာ ပ်က္သြားတတ္တာကုိ သတိျပဳမိၾကမွာပါ။ လူ႔ရဲ႕ သေဘာက သူသူကုိယ္ကုိယ္ ကုိယ္က ေစတနာနဲ႔ ေပးေနတဲ့အေပၚမွာ တစ္ဘက္က ဘာလုိတယ္ ဘာေပးပါ စသျဖင့္ ေတာင္းလာရင္ အလုိလုိ ေစတနာက ပ်က္သြားတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ရယူသူဘက္က ရသမွ်အတုိင္းအတာထက္ ပုိၿပီးလုိခ်င္လာကာ ေတာင္းဆုိလာတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေပးတုိင္းယူလုိ႔ မေကာင္းသလုိ ရတုိင္းလည္း မယူသင့္ပါဘူး။ ကုိယ့္အတုိင္းအတာနဲ႔ကုိယ္ ရယူသင့္တဲ့အရာ အျပစ္မျဖစ္မယ့္အရာ ရယူျခင္းေၾကာင့္ ကုိယ့္အတြက္ေရာ သူ႔အတြက္ပါ အက်ိဳးရွိေစမယ့္ အရာ စတာေတြေလာက္ပဲ ကာလေဒသၾကည့္ၿပီး ရယူသင့္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေပးအယူ သေဘာမွာ ေပးတဲ့သူက ေပးေနေပမယ့္ ယူတဲ့သူအေနနဲ႔ ယူသင့္တဲ့အရာကုိ အတုိင္းအတာ တစ္ခုေလာက္အထိပဲ ရယူသင့္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ေလာကမွာ ေျပာေျပာေနတဲ့ အေပးအယူဆုိတဲ့ စကားမွာ ယူတာထက္ ေပးတာက ပုိေကာင္းေၾကာင္း၊ ယူခ်င္ရင္ အရင္ေပးၾကည့္ဖုိ႔ လုိေၾကာင္း၊ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ေပးတယ္ဆုိတာ ယူတာပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အေပးရွိမွ ရယူမႈဆုိတာလည္း ရွိတဲ့အတြက္ ကုိယ္လုိခ်င္တာကုိ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့အတုိင္း အရင္ေပးၾကည့္မွ တန္ျပန္သေဘာ အေနနဲ႔ ကုိယ့္ထံကုိလည္း ကုိယ္ေပးတဲ့အတုိင္း ျပန္ေရာက္လာမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္ဘာလုိခ်င္သလဲ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ စဥ္းစားၿပီး ကုိယ္က အေကာင္းလုိခ်င္ရင္ ကုိယ္ကအရင္ အေကာင္းေပးၿပီး အဆုိးလုိခ်င္ရင္ေတာ့ အဆုိးေပးႏုိင္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေရာင္းသူ၀ယ္သူ အသံတူဆုိသလုိ ေပးသူယူသူလည္း အေပးအယူမွ်ဖုိ႔၊ အေပးတတ္ၿပီး အယူတတ္ေစဖုိ႔၊ ရယူတာေကာင္းေပမယ့္ ရယူဖုိ႔အတြက္ ေပးဆပ္မႈကုိ အရင္လုပ္ဖုိ႔လုိကာ ကုိယ္ရခ်င္တာကုိ ကိုယ္ကအရင္ေပးျပၿပီး ေပးျခင္းယူျခင္းေၾကာင့္ အျပစ္မျဖစ္ဘဲ အႏွစ္ျဖစ္ရေလေအာင္ အေကာင္းေပးၿပီး အေကာင္းယူႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔လုိ႔ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ယူခ်င္ရင္ အရင္ေပးရမယ္ဆုိတာ ေသခ်ာတဲ့အတြက္ ယူခ်င္တဲ့အရာကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ေရြးခ်ယ္ၿပီး ကုိယ္လုိခ်င္တာကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ အရင္ေပးၾကည့္ၾကတာဟာ အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း…။ အားလုံး အေကာင္းေပးၿပီး အေကာင္းယူႏုိင္ၾကပါေစ…။

Read more »

ဘာေပးရင္ ဘာရမလဲ…

သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီး၏ စကားကုိ အငွါးသုံးၿပီး ဤေဆာင္းပါး ေခါင္းစဥ္ေလးကုိ “ဘာေပးရင္ ဘာရမလဲ”ဟု အမည္ေပးျဖစ္ခဲ့၏။ မူရင္း ပါဠိေတာ္စကားမွာ ကႎဒဒဟူ၍ ျဖစ္ပါ၏။ သံယုတ္ပါဠိေတာ္၌္ ကႎဒဒသုတ္ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ ပိဋကတ္ေတာ္တြင္ သဂၤါယနာ မွတ္တမ္းတင္ထားေလ၏။ ကႎဒဒကုိ ျမန္မာျပန္လ်င္ “ဘာေပးရမလဲ”ဟု ျပန္ဆုိႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အလွဴဒါန အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ အက်ိဳးတရား အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူထားသည့္ ဤကႎဒဒသုတ္ေတာ္ကုိ အမ်ားဖတ္၍ အျမတ္ရေစရန္ အမ်ားနားလည္လြယ္မည့္ စကားမ်ားျဖင့္ တန္ဆာဆင္ကာ တစ္ဆင့္ျပန္လည္ တင္ျပျဖစ္ပါ၏။

သံယုတၱနိကာယ္၊ သံယုတ္ပါဠိေတာ္တြင္ ေဒ၀တာသံယုတ္ဟူသည့္ အခန္းတစ္ခန္း ပါရွိ၏။ ထုိေဒ၀တာ သံယုတ္သည္ နတ္ေဒ၀တာမ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းကာ ေဟာၾကားထားသည့္ သံယုတ္ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ထုိသံယုတ္လာ ကႎဒဒသုတ္တြင္ပါရွိသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္လည္း နတ္သားတစ္ဦး၏ ေလွ်ာက္ထားခ်က္ေၾကာင့္ ေဟာၾကားေတာ္မူသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားပင္ ျဖစ္ေနေပ၏။ နတ္သားတစ္ဦးက ေလွ်ာက္ထားသည့္ အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္ေသာ္လည္း အမ်ားႏွင့္သက္ဆုိင္သည့္ အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရွိရ၏။ တစ္ခါတစ္ရံ လူအမ်ား ေမးတတ္သည့္ ေမးခြန္းမ်ားတြင္ “ဘာလွဴရင္ ဘယ္လုိအက်ိဳး ရလဲ”ဟူသည့္ ေမးခြန္းမ်ားလည္း ပါရွိတတ္ရာ ထုိအေမးမ်ားအတြက္ နတ္သားအား ေျဖၾကားေပးရင္း ဘုရားရွင္က အမ်ားအတြက္ပါ ရည္ညြန္းေတာ္မူခဲ့ေပ၏။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သာ၀တၳိျပည္၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္တြင္ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူစဥ္က နတ္သားတစ္ဦး ေရာက္ရွိလာၿပီး ဘုရားရွင္အား အလွဴဒါနႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ ေမးခြန္းမ်ားအား ေမးေလွ်ာက္ေလ၏။ ထုိနတ္သားက ျမတ္ဗုဒၶအား “ျမတ္စြာဘုရား… တပည့္ေတာ္ ယခုေမးေတာ္မူမည့္ ေမးခြန္းမ်ားကုိ ေမတၱာေရွ႕ထား၍ ေျဖၾကားေတာ္မူေပးပါဘုရား”ဟု ဆုိကာ ေအာက္ပါေမးခြန္းမ်ားအား ေမးေလွ်ာက္ေလ၏။

၁။ အဘယ္သုိ႔ေသာ အလွဴကုိ ေပးလွဴသူသည္ ခြန္အားဗလကုိ ေပးလွဴသည္မည္သနည္း
(ကႎဒေဒါ ဗလေဒါ ေဟာတိ)။
၂။ အဘယ္သုိ႔ေသာ အလွဴကုိ ေပးလွဴသူသည္ အဆင္းကုိ ေပးလွဴသည္ မည္သနည္း
(ကႎဒေဒါ ေဟာတိ ၀ဏၰေဒါ)။
၃။ အဘယ္သုိ႔ေသာ အလွဴကုိ ေပးလွဴသူသည္ ခ်မ္းသာကုိ ေပးလွဴသည္ မည္သနည္း
(ကႎဒေဒါ သုေခေဒါ ေဟာတိ)။
၄။ အဘယ္သုိ႔ေသာ အလွဴကုိ ေပးလွဴသူသည္ မ်က္စိကုိ ေပးလွဴသည္ မည္သနည္း
(ကႎဒေဒါ စကၡဳေတာ ေဟာတိ)။
၅။ အဘယ္သူသည္ အလုံးစုံေသာ အလွဴကုိ ေပးလွဴသည္မည္သနည္း
(ေကာ စ သဗၺဒေဒါ ေဟာတိ)။

နတ္သား၏ အထက္ပါ ေမးခြန္းမ်ားကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က တစ္ခုခ်င္း အေျဖေပးေတာ္မူခဲ့သည့္ အျပင္ အေကာင္းဆုံး အၿမိဳက္ခ်မ္းသာ အလွဴကုိလည္း ထုတ္ေဖာ္ေဟာၾကားေတာ္ မူလုိက္၏။ ျမတ္ဗုဒၶက
၁။ ဆြမ္းခဲဖြယ္ အာဟာရကုိ ေပးလွဴသူသည္ အားခြန္ဗလကုိ ေပးလွဴသည္မည္ေၾကာင္း
(အႏၷေဒါ ဗလေဒါ ေဟာတိ)၊
၂။ အ၀တ္သကၤန္းကုိ ေပးလွဴသူသည္ အဆင္းကုိ ေပးလွဴသည္မည္ေၾကာင္း
(၀တၳေဒါ ေဟာတိ ၀ဏၰေဒါ)၊
၃။ ယာဥ္အလွဴ (ယာနဒါန)ကုိ ေပးလွဴသူသည္ ခ်မ္းသာကုိ ေပးလွဴသည္မည္ေၾကာင္း
(ယာနေဒါ ေဟာတိ သုခေဒါ)၊
၄။ ဆီးမီးကုိ ေပးလွဴသူသည္ မ်က္စိကုိ ေပးလွဴသည္မည္ေၾကာင္း
(ဒီပေဒါ ေဟာတိ စကၡဳေဒါ)၊
၅။ ေက်ာင္းေနရာကုိ ေပးလွဴသူသည္ကား အလုံးစုံေသာ အလွဴကုိ ေပးလွဴသည္မည္ေၾကာင္း
(ေယာ စ သဗၺဒေဒါ ေဟာတိ၊ ေသာ ဒဒါတိ ဥပႆယံ)
နတ္သား၏ အေမးတစ္ခုခ်င္းအား ျပည့္စုံစြာ ေျဖၾကားေတာ္မူၿပီး ေနာက္ဆုံး၌
“တရားကုိ ျပသေဟာေျပာသူသည္ကား အၿမိဳက္နိဗၺာန္ကုိ ေပးလွဴသည္ မည္ေၾကာင္း
(အမတံ ဒေဒါစ ေသာ ေဟာတိ၊ ေယာ ဓမၼ မႏုသာသတိ)” အျမတ္ဆုံးအလွဴ၊ အႏွစ္သာရ အရွိဆုံး အလွဴကုိ အပုိထပ္ေဆာင္းကာ ေျဖၾကားေပးေတာ္ မူလုိက္ေလ၏။ ဤကား ဘာေပးရင္ ဘာရမလဲဟူသည့္ ကႎဒဒသုတ္၏ အေမးအေျဖ အခ်ဳပ္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။

အထက္ပါ အေမးအေျဖမ်ားအရ အလွဴဒါန၏ တူမွ်သည့္ အက်ိဳးကုိ ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္ႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။ ခြန္အားဗလႏွင့္ ျပည့္စုံလုိသူသည္ ခြန္အားျပည့္စုံေၾကာင္း ျဖစ္သည့္ အစားအစာကုိ ေပးလွဴရမည္ဟု ခြန္အားျပည့္စုံေၾကာင္း အေၾကာင္းတရားကုိ ေဟာေတာ္မူ၏။ မွန္၏။ သတၱ၀ါတုိ႔သည္ အာဟာရလွ်င္ တည္ရာမွီရာ ရွိ၏ (သေဗၺသတၱာ အာဟာရ ဌိတိကာ)ဟု ဆုိသကဲ့သုိ႔ အစာအဟာရ မရွိလွ်င္လည္း ခြန္အားျဖစ္ရန္ မလြယ္လွေပ။ ႐ုပ္တရားတစ္ခု ေဖာက္ျပန္မႈတြင္ ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အာဟာရဟူသည့္ အေၾကာင္းတရားေလးပါးတြင္ အာဟာရေၾကာင့္လည္း ေဖာက္ျပန္တတ္သျဖင့္ အာဟာရသည္ ႐ုပ္တရား၏ တည္ရာမွီရာလည္း ျဖစ္ေၾကာင္း စာေပတြင္ ေဖာ္ျပေလ့ရွိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ႐ုပ္တရား၏ ေကာင္းမြန္က်န္းမာစြာ တည္တံ့ေရးတြင္ အားခြန္ဗလ ျပည့္စုံေရးသည္ အေရးႀကီးသည့္ အခန္းက႑တြင္ ရွိေနသျဖင့္ အားခြန္ေကာင္းေစရန္ အစာအဟာရေကာင္းမ်ား ရရွိေရးသည္ အထူးလုိအပ္ေပ၏။ ထုိအစာအဟာရကုိ ရရွိေနေစမႈသည္ အားခြန္ဗလျပည့္စုံ ေစမႈကုိ ျဖစ္ေစသျဖင့္ အစာအဟာရကုိ လွဴဒါန္းျခင္းသည္ အားခြန္ကုိ လွဴဒါန္းျခင္းပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။ ဗုဒၶလက္ထပ္က ၀ိသာခါ ဒါယိကာမႀကီးႏွင့္ အခ်ိဳ႕ေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္ ခြန္အားႀကီးမားေၾကာင္း ဆုိ၏။ ထုိသူတုိ႔၏ ခြန္အားေကာင္းမႈသည့္ ဆြမ္းအစရွိသည့္ အစားအစာကုိ ေပးလွဴခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္ဟု မွတ္သားရ၏။ သုိ႔ျဖစ္၍ ခြန္အားဗလႏွင့္ ျပည့္စုံသူသည္ ဆြမ္းအစရွိသည့္ အာဟာရကုိ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းရမည္ဟု ျမတ္ဗုဒၶက မိန္႔ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။

နတ္သား၏ ဒုတိယ ေမးခြန္းျဖစ္သည့္ “႐ုပ္ရည္အဆင္း လွပမႈကုိ လုိခ်င္သူ၊ အဆင္းလွလုိသူသည္ မည္သုိ႔ေသာ အလွဴကုိ လွဴရမည္နည္း”ဟူေသာ အေမးအား ဘုရားရွင္က အဆင္းလွလုိသူသည္ အဆင္းအလွဴအျဖစ္ အ၀တ္သကၤန္းကုိ လွဴရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျဖၾကားေတာ္မူ၏။ မွန္၏။ ျမန္မာစကားတြင္ လူမွာအ၀တ္ ေတာင္းမွာအကြပ္ဟူေသာ စကားပုံ တစ္ခုရွိ၏။ ေတာင္းသည္ အကြပ္ရွိမွ သင့္ေလ်ာ္သကဲ့သုိ႔ လူသည္လည္း အ၀တ္အစားရွိမွ သင့္ေလ်ာ္ေၾကာင္း ဥပမာေပးကာ အ၀တ္၏ အေရးပါမႈကုိ ေဖာ္ညႊန္းေပးထား၏။ အ၀တ္သကၤန္းသည္ လူတုိ႔၏ အရွက္အေၾကာက္ကုိ ကာကြယ္ေပးသကဲ့သုိ႔ သဘာ၀ အႏၲရာယ္မ်ား၊ မွတ္ျခင္စသည့္ အႏၲရာယ္မ်ားကုိလည္း ကာကြယ္ေပးသျဖင့္ ႐ုပ္အဆင္းအဂၤါ ပ်က္စီးေစမႈကုိ တစ္ဘက္တစ္လမ္းမွ ေထာက္ပံ့ေပးထား၏။ အ၀တ္သကၤန္းေၾကာင့္ ႐ုပ္ရည္အဆင္း တင့္တယ္မႈကုိ ျဖစ္ေစတတ္သျဖင့္ ႐ုပ္ရည္အဆင္း လွပလုိသူမ်ားသည္ လွပတင့္တယ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းတရား ျဖစ္သည့္ အ၀တ္သကၤန္းကုိ လွဴသင့္ေၾကာင္း၊ အ၀တ္သကၤန္းကုိ လွဴဒါန္းျခင္းသည္ အဆင္းကုိ လွဴရာေရာက္ေၾကာင္း ေဟာေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။

တတိယ ေမးခြန္းျဖစ္သည့္ “ခ်မ္းသာကုိ လုိလားသူသည့္ မည္သည့္အလွဴအား လွဴသင့္ေၾကာင္း” အေမးအား ျမတ္ဗုဒၶက ယာနဒါကုိ ေပးလွဴသူသည္ ခ်မ္းသာကုိ ေပးလွဴသည္မည္ေၾကာင္း အေျဖေပးေတာ္မူ၏။ ဤ၌ ခ်မ္းသာအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိသည့္အနက္ ေလာကီခ်မ္းသာျဖစ္သည့္ သြားလာလႈပ္ရွားရာတြင္ မပင္မပန္းရွိေရးႏွင့္ လုိရာပန္းတုိင္ကုိ တက္လွမ္းႏုိင္ေရးဟူသည့္ ခ်မ္းသာသည္လည္း အေရးႀကီးသည့္ ခ်မ္းသာတစ္ခု ျဖစ္သျဖင့္ ထုိခ်မ္းသာကုိ အလုိရွိသူသည္ သူတစ္ပါးတုိ႔၏ သြားလာမႈ လြယ္ကူေစေရး အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစမည့္ အေၾကာင္းတရား ျဖစ္သည့္ ယာဥ္အလွဴ၊ ခရီးစာရိတ္အလွဴ စသည့္ သြားလာေရး၊ သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ေရးႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ အလွဴတစ္ခုခုကုိ လွဴသင့္ေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လုိရာခရီး အၿပီးႏွင္လုိသူမ်ား၊ သြားလာလႈပ္ရွားေရးႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ ခ်မ္းသာတစ္ခုခု အလုိရွိသူမ်ားသည္ ယာနဒါနတစ္ခုခုကုိ ေပးလွဴသင့္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ေပ၏။

နတ္သား၏ နံပါတ္ေလး ေမးခြန္းျဖစ္သည့္ “မ်က္စိအလွဴကုိ လွဴဒါန္းလုိသူသည္ မည္သုိ႔ေသာ အလွဴအား လွဴရမည္နည္း”ဟူေသာ အေမးအား ျမတ္ဗုဒၶက ဒီပဒါနေခၚ ဆီမီးအလွဴကုိ လွဴရမည္ဟု ေျဖၾကားေတာ္မူထား၏။ ဆီးမီးသည့္ အေမွာင္ကုိခြင္းၿပီး အလင္းကုိ ေပးစြမ္းႏုိင္သည့္ အစြမ္းရွိသည့္အျပင္ အလုိရွိသည္တုိ႔အား ျမင္ႏုိင္မႈကုိ ျဖစ္ေစသျဖင့္ ထုိဆီမီးအလွဴ၊ ယေန႔ေခတ္တြင္ လွ်ပ္စစ္မီးအလွဴ၊ အလင္းကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္သည့္ မီးစက္၊ ဖေယာင္းတုိင္၊ ေရနံဆီ၊ ဓာတ္ဆီစသည့္ အလွဴမ်ားသည္ မ်က္စိအလွဴမ်ားပင္ ျဖစ္သည္ဟု ဆုိႏုိင္ေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မ်က္စိမေကာင္းသူမ်ား၊ မ်က္စိအားနည္းသူမ်ားသည္ သူတစ္ပါးတုိ႔အား အလင္းေရာင္ရေစႏုိင္သည့္ ဆီးမီးလွ်ပ္စစ္စသည့္ အလင္းေရာင္ အေထာက္အကူျပဳ ပစၥည္း၀တၳဳမ်ားကုိ လွဴဒါန္းျခင္းျဖင့္ ေနာင္သံသရာတြင္ မ်က္စိေကာင္းသူမ်ားအျဖစ္ အက်ိဳးတရားကို ရေစႏုိင္ေၾကာင္း နားလည္သေဘာေပါက္ ႏုိင္ေပ၏။

နတ္သား၏ ေနာက္ဆုံးေမးခြန္းျဖစ္သည့္ “အလုံးစုံေသာ အလွဴကုိ လွဴဒါန္းလုိသူသည့္ မည္ကဲ့သုိ႔ေသာ အလွဴကုိ လွဴသင့္ေၾကာင္း” အေမးအား ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ေနရာေက်ာင္းအိမ္ အလွဴကုိ လွဴဒါန္းသူသည္ အလုံးစုံေသာ အလွဴကုိ လွဴရာေရာက္ေၾကာင္း ေျဖၾကားေတာ္မူေလ၏။ ဤ၌ ဥပႆယဟူသည္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ေနထုိင္ရာ ေက်ာင္းတစ္ခုကုိပင္ ဆုိသည္မဟုတ္၊ လူမ်ားေနထုိင္ရာ အိမ္ေျမေနရာ စသည္မ်ားကုိလည္း ရည္ညြန္းသျဖင့္ ေက်ာင္းအိမ္ေနရာ စသည္အားျဖင့္ ေနထုိင္စရာ တစ္ခုခုအား ေပးလွဴသူသည္ အလုံးစုံေသာ အလွဴကုိ ေပးလွဴသည္မည္၏ဟု ဆုိျခင္းျဖစ္၏။ ေက်ာင္းအိမ္ေနရာမ်ားသည္ ေနထုိင္သူတုိ႔အား အတြင္းအျပင္ သဘာ၀ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ားကုိ ကာကြယ္ေပးႏုိင္သကဲ့သုိ႔ အလုိရွိသည္မ်ားအား က်န္းက်န္းမာမာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ရန္ အေထာက္အကူ ျပဳေပးႏုိင္သျဖင့္ ထုိေက်ာင္းအိမ္ေနရာ အေဆာက္အဦ စသည္ကုိ ေပးလွဴသူသည္ အလုံးစုံေသာ အလွဴကုိ ေပးလွဴသည္မည္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အလုံးစုံ ျပည့္စုံသည့္ အလွဴကုိ လွဴလုိသူမ်ားသည္ ေနရာေက်ာင္းအလွဴကုိ ေပးလွဴရမည္ဟု ရွင္ေတာ္ဗုဒၶက မိန္႔ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

သုိ႔ေသာ္ အထက္ပါ အလွဴႏွင့္ အက်ိဳးတရားမ်ားကား ေလာကီအက်ိဳးတရားမ်ားသာ ျဖစ္သျဖင့္ ထာ၀ရ ခ်မ္းသာသည့္ အက်ိဳးကုိ မျဖစ္ႏုိင္သည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶက ေလာကတြင္အျမတ္ဆုံး အၿမိဳက္နိဗၺာန္ အလွဴျဖစ္သည့္ ဓမၼအလွဴကုိ လွဴၾကရန္ အပုိထပ္ေလာင္း၍ နတ္သားမေမးသည့္ အေမးအား ထည့္သြင္းေဟာၾကားေပးေတာ္ မူျခင္းျဖစ္၏။ သဗၺဒါနံ ဓမၼဒါနံ ဇိနာတိ- အလွဴတကာ အလွဴတုိ႔တြင္ တရားအလွဴသည္သာ အျမတ္ဆုံးျဖစ္သည္ဟု ဆုိသကဲ့သုိ႔ တရားအလွဴေပးျခင္း၊ တရားဓမၼ ေဟာေျပာ ျပသေပးျခင္းသည္ အေကာင္းဆုံး အျမတ္ဆုံး အလွဴပင္ျဖစ္ပါ၏။ ေလာကီခ်မ္းသာမ်ားကုိသာ ေတာင့္တရင္း ျပဳလုပ္မႈေၾကာင့္ ရရွိလာသည့္ ေလာကီအက်ိဳးတရားမ်ားႏွင့္ မည္မွ်ပင္ ျပည့္စုံေနေစကာမူ ဓမၼအႏွစ္သာရကုိ မသိပါက ကိေလသာကုန္ရာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာႏွင့္ ေ၀းေနၾကမည္ျဖစ္ၿပီး သံသရာတြင္ ဒုကၡေပါင္းစုံႏွင့္ က်င္လည္ ေနၾကရဦးမည္သာ ျဖစ္၏။ ဓမၼအႏွစ္သာရကုိသိၿပီး ကိေလသာကုန္ခမ္းကာ မဂ္ဉာဏ္ဖုိလ္ဉာဏ္ ရသြားလွ်င္ကား အေကာင္းဆုံး အၿမိဳက္ခ်မ္းသာ ျဖစ္သည့္ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကုိ ရရွိခံစားရမည္သာ ျဖစ္၏။ ထုိခ်မ္းသာသည္သာ အေကာင္းဆုံး ခ်မ္းသာျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိအေကာင္းဆုံး ခ်မ္းသာကုိ ရရွိရန္အတြက္ကား တရားဓမၼမ်ားအား မိမိလည္းက်င့္၊ သူတပါးတုိ႔အားလည္း ျပန္လည္ေဟာေျပာျခင္း ဓမၼအလွဴကုိ ေပးလွဴရန္လုိေၾကာင္း၊ ထုိဓမၼအလွဴသည္သာ အေကာင္းဆုံး အၿမိဳက္နိဗၺာန္ အလွဴျဖစ္ေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ကႎဒဒသုတ္ေတာ္တြင္ ေဟာေတာ္မူခဲ့သည့္ “ဘာေပးရင္ ဘာရမလဲ”ဟူေသာ နတ္သားအေမးႏွင့္ “ဒါေတြေပးရင္ ဒါေတြရႏုိင္သည္”ဟူေသာ ဘုရားရွင္တုိ႔၏ အေျဖမ်ားသည္ ကုသုိလ္လုပ္သူမ်ား မိမိတုိ႔လုိရာကုိ ေရြးခ်ယ္လုပ္ႏုိင္ေစရန္ ထုတ္ေဖာ္ျပသ ေပးေနေပ၏။ ထုိအေမးအေျဖမ်ားတြင္ မွတ္သားသင့္၊ လုိက္နာသင့္သည့္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ မိန္႔ေတာ္မူခ်က္ျဖစ္သည့္ တရားဓမၼကုိ ေဟာေျပာျပသေပးသည့္ ဓမၼအလွဴသည္ အမတအၿမိဳက္ နိဗၺာန္အလွဴျဖစ္ေၾကာင္း ေဟာၾကားခ်က္သည္ကား လြတ္ေျမာက္မႈကုိ လုိလားသူမ်ား၊ ဓမၼအႏွစ္သာရကုိ အလွဴျပဳလုိ သူမ်ားအတြက္ အေကာင္းဆုံး ေရြးခ်ယ္လွဴဒါန္းဖြယ္ တစ္ခုအျဖစ္ အထူးျပဳေပးေနေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရခ်င္တာေတြ ရွိေနေသာ္လည္း ဘာေပးရမွန္း မသိသူမ်ားအေနျဖင့္ ကႎဒဒသုတ္ေတာ္လာ ေပးလွဴဖြယ္ရာမ်ားမွ မိမိတုိ႔သင့္ေလ်ာ္ရာမ်ားကုိ ေရြးခ်ယ္လွဴဒါန္းၿပီး ေနာက္ဆုံးအၿမိဳက္နိဗၺာန္ အလွဴအထိ က်င့္ႀကံေဟာေျပာျခင္းျဖင့္ ျပဳလုပ္လွဴဒါန္းႏုိင္ေစရန္္ ႀကိဳးစားအားထုတ္သင့္ပါေၾကာင္း အႀကံျပဳတင္ျပရင္း “ဘာေပးရင္ ဘာရမလဲ”ဟု ဆုိလာသူမ်ားအတြက္ “ဒါေပးရင္ ဒါရမယ္”ဟုသာ ဘုရားစကား ကုိးကားကာ တစ္ဆင့္ျပန္လည္ မွ်ေ၀လုိက္ရပါေၾကာင္း…။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၁၀)...

သူေသေကာင္နဲ႔ သရဏဂုံ…
တစ္ေန႔ အေရးေပၚ ႏုိင္ငံျခားကေခၚတဲ့ ဖုန္း၀င္လာလုိ႔ ကုိင္လုိက္ေတာ့ “ဘုန္းဘုန္းဘုရား.. တပည့္ေတာ္ ဘယ္ႏုိင္ငံ၊ ဘယ္ၿမိဳ႕မွာ ေရာက္ေနတဲ့ ဘယ္သူပါဘုရား…၊ တပည့္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ မေန႔ကဘဲ ႐ုတ္တရက္ ဆုံးသြားလို႔၊ အဲဒါ တပည့္ေတာ္ ေရာက္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံမွာကလည္း ဘုန္းႀကီးမရွိဘူး ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ သူ႔အတြက္ သရဏဂုံ တင္တာကုိ ဖုန္းနဲ႔တစ္ဆင့္၊ ဒါမွမဟုတ္ အင္တာနက္ကတစ္ဆင့္ တင္ေပးလုိ႔ ရသလားဘုရား”ဆုိတဲ့ အေမးနဲ႔ ထူးထူးဆန္းဆန္း အျဖစ္တစ္ခု သိလုိက္ရပါတယ္။ ေခတ္မီလုိက္တာ သရဏဂုံကုိေတာင္ ဖုန္းေတြ၊ အင္တာနက္ေတြက တစ္ဆင့္ တင္လုိ႔ရသလားတဲ့။ “ေသတဲ့သူက ေသသြားမွပဲ သရဏဂုံ မတင္လည္းျဖစ္ပါတယ္၊ မီးသၿဂိဳဟ္ၿပီး သူ႔အတြက္ ကုသုိလ္လုပ္ အမွ်ပဲ ေပးေ၀ေပးလုိက္ပါ..”လုိ႔ ျပန္ေျပာရင္း အလဲြတစ္ခုအတြက္ အမ်ားဖတ္ၿပီး အသိတစ္ခု ရေစဖုိ႔ သူေသေကာင္နဲ႔ သရဏဂုံဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ပုိ႔စ္တစ္ခု တင္ျပျဖစ္ျပန္ပါတယ္။

ဟုတ္တယ္။ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ အလဲြတကာ အလဲြေတြထဲမွာ ဒီေသသူကုိ သရဏဂုံ တင္ရမယ္ဆုိတဲ့ အလဲြကလည္း ေဖ်ာက္ဖုိ႔ခက္တဲ့ အလဲြတစ္ခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သရဏဂုံဆုိတာ တင္ေပးလုိ႔ရတဲ့အရာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေဆာက္တည္မွ ရတဲ့အရာျဖစ္ပါတယ္။ ေဆာက္တည္မွ ရတဲ့အရာဆုိရင္ အသက္ရွိမွ ေဆာက္တည္လုိ႔ ရမွာျဖစ္လုိ႔ သရဏဂုံတည္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္တာလည္း အသက္ရွင္ေနတဲ့သူပဲ လုပ္ႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆုိ ေသတဲ့သူအတြက္ သရဏဂုံဟာ တင္ေပးလုိ႔လည္း မရသလုိ တည္ေအာင္ေဆာက္လုိ႔လည္း မရဘူးဆုိတာ ရွင္းပါတယ္။ အဲဒါကုိပဲ ဗုဒၶဘာသာေတြက လူေသရင္ သရဏဂုံ တင္ရတယ္ဆုိတာႀကီးက စဲြေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာမွာ သရဏဂုံ ေဆာက္တည္ထားတဲ့ သူေတြအတြက္ သရဏဂုံ ပ်က္ျခင္းအေၾကာင္း ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။ တစ္မ်ိဳးက ေသသြားရင္ သရဏဂုံ ပ်က္သြားၿပီး ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ့ ရတနာသုံးပါးထက္ က်န္တဲ့အရာေတြကုိ ပုိၿပီးအားကုိးယုံၾကည္ ကုိးကြယ္ရင္ သရဏဂုံ ပ်က္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ရတနာသုံးပါးအေပၚ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္မႈ မပ်က္ေပမယ့္ အေျခအေနအရ တစ္ျခားအယူ၀ါဒေတြကုိ ကုိးကြယ္ပူေဇာ္ ပသေနရတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဥပမာ ေၾကာက္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လာဘ္လာဘေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အစဥ္အလာ ကုိးကြယ္လာမႈမ်ားေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ ဒီလုိ ကုိးကြယ္ပူေဇာ္မႈမ်ိဳးမွာေတာ့ သရဏဂုံ မပ်က္ပါဘူး။ သရဏဂုံေတာ့ ညစ္ႏြမ္းပါတယ္။

ထားပါေတာ့။ ဒီေနရာမွာ ေျပာခ်င္တာက ေသသြားရင္ သရဏဂုံ တင္ေပးလုိ႔ မရေတာ့တဲ့အျပင္ အသက္ရွင္စဥ္က ေဆာက္တည္ခဲ့တဲ့ သရဏဂုံပါ ပ်က္သြားတာျဖစ္တဲ့ အတြက္ ေသသူကုိ သရဏဂုံ တင္တယ္ဆုိတာ မွားေနတဲ့ အယူအဆ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေျပာခ်င္တာပါ။ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ ေသသူကုိ သရဏဂုံတင္တာ မဟုတ္ဘဲ ေသတဲ့သူကုိ ရည္စူးၿပီး ကုသုိလ္လုပ္ အမွ်ေပးေ၀ေပးတာ၊ ေသသူကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီး က်န္ခဲ့တဲ့သူေတြမွာ ေသာကပရိေဒ၀ ေတြေၾကာင့္ သရဏဂုံ ညႇိဳးႏြမ္းေနတဲ့အေပၚမွာ ျပန္လည္သတိတရ ျဖစ္လာေအာင္ ကုသုိလ္လုပ္ၾကတယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ အဓိပၸါယ္ျပည့္၀ၿပီး စာေပနဲ႔ညီကာ သဘာ၀လည္း က်ပါတယ္။ အဲဒီလုိပဲ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ေသသူကုိ သရဏဂုံတင္တာ မဟုတ္ဘဲ ေသသူကုိ ရည္စူးၿပီး ကုသုိလ္လုပ္တာ ဆုိရင္ေတာ့ ေသတဲ့ေနကစၿပီး အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး အကန္႔အသတ္မရွိ ကုသိုလ္လုပ္ အမွ်ေပးေ၀ႏုိင္ပါတယ္။ ေသသြားတဲ့သူက သာဓုေခၚႏုိင္လုိ႔ ေခၚသြားရင္ သူ႔အတြက္ ေကာင္းသြားၿပီး မေခၚႏုိင္လည္း က်န္တဲ့သူေတြအတြက္ ကုသုိလ္ရေစတဲ့ အလုပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ အယူအဆ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ေသသူကုိ သရဏဂုံ တင္တယ္ဆုိတဲ့ အစဥ္အလာ အယူအဆဟာ ဗုဒၶဘာသာ အလုိအရ လဲြမွားေနၿပီး လုပ္ေပးလုိ႔ မရတဲ့ အယူအဆ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာကုိ သေဘာေပါက္နားလည္ကာ ေနာက္ေနာင္ ဘယ္သူပဲေသေသ ေသသူကုိ သရဏဂုံတင္တာေတြ လုပ္စရာမလုိဘဲ ေသသူကုိ ရည္စူးၿပီး ကုသုိလ္လုပ္ အမွ်ေပးတာေတြပဲ လုပ္သင့္တယ္ဆုိတာ သတိျပဳႏုိင္ၾကေစဖုိ႔ လဲြေနတဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ သူေသေကာင္နဲ႔ သရဏဂုံအေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း ေရးသားတင္ျပ လုိက္ရပါတယ္။

Read more »

Prostitute ႏွင့္ ကာေမသု…

Q. ဘုန္းဘုန္း ဘုရား…
က်န္းမာခ်မ္းသာ ပါေစေႀကာင္း ဦးစြာ ေမတၱာပို႔သ လိုက္ပါတယ္ဘုရား..။ တူေတာ္ေမာင္ တေယာက္က ေအာက္ပါအတိုင္း ေမးထားပါတယ္ ဘုရား...
ဦးေဇာ္လင္းေရ...ေနာက္တခုက ဘုန္းႀကီးကို သြားေလွ်ာက္ရင္ တခုေလာက္ ေလွ်ာက္ေပးပါ။ အဲဒါက prostitute ေတြနဲ႔ သံ၀ါသ ျပဳရင္ ကံထိုက္၊ မထိုက္ေလ။ ဒီလိုဗ်ာ... မိန္းမေတြက ခင္ပြန္းရွိသားနဲ႔ စီးပြားေရး အဆင္မေျပလို႔ ဒီလိုနည္းလမ္းနဲ႔ ပိုက္ဆံရွာတယ္။ အဲဒါ လာဆက္ဆံတဲ့ သူေတြဆိုရင္ အခေႀကးေငြယူျပီး ဆက္ဆံႀကတယ္ေလ။ အေရာင္းအ၀ယ္ဆိုေတာ႔ဗ်ာ ဒု၊သ၊န၊ေသာ ဆိုတာမည္၊ မမည္ေပါ႔။ ထုိက္ရင္လည္း ဘာေႀကာင္႔လဲ? မထိုက္ရင္လည္း ဘာေႀကာင္႔လဲ ဆိုတာပါ။
ေလးစားစြာျဖင္႔
တူေမာင္...
***ေမတၱာေရွ႔ထားလို႔ ေၿဖႀကားေပးပါ..ဘုရား။ Post တင္လို႕ေကာင္းတဲ့ အေမးဆိုရင္လည္း၊ လူငယ္မ်ားအတြက္ အက်ိဳးမ်ားပါတယ္ဘုရား။
ရန္ကုန္ၿပန္ႀကြလာမယ့္ အခ်ိန္ကိုေစာင့္ရင္း..
ေလးစားစြာၿဖင့္ ဦးတင္လ်ွက္....
တကာ.. ေဇာ္လင္း/အလံု

A. ကာေမသုမိစၧာစာရဟာ ကာမဂုဏ္မွာ ေဖာက္လဲြေဖာက္ျပန္ ျပဳျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ အတြက္ အိမ္ေထာင္ရွိ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကုိ အထူးရည္ရြယ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးသူမ်ား အေနနဲ႔ ကာေမသုမိစၧာစာရနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ကုိယ့္လင္ေယာက္်ား၊ ဇနီးမယားကလဲြၿပီး က်န္တဲ့အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားနဲ႔ ကာမဂုဏ္မီွ၀ဲရင္ ကာေမသု မိစၧာစာရ ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိပဲ အလြယ္မွတ္ထားလုိက္ရင္ ရွင္းပါတယ္။ အိမ္ေထာင္မက်ေသးတဲ့ အလြတ္အမ်ိဳးသား၊ အမ်ားသမီးမ်ား အေနန႔ဲကေတာ့ ကာမဂုဏ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မွားယြင္းတဲ့အက်င့္ မျဖစ္ေစဖုိ႔ ကာမဂုဏ္မမွီ၀ဲ မသြားလာသင့္တဲ့ မိန္းမ၊ ေယာက်္ားမ်ားကုိ သိထားၿပီး ေရွာင္ၾကဥ္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အမ်ိဳးသားမ်ား မသြားလာအပ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီး အေယာက္ (၂၀)နဲ႔ အမ်ိဳးသမီးမ်ား မသြားလာအပ္တဲ့ အမ်ိဳးသား အေယာက္ (၁၂) ေယာက္တုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေတြကုိ စာေပက အဂမနီယ၀တၳဳလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ အဂမနီယဆုိတာ မသြားလာအပ္တာကုိ ေျပာတာပါ။

ဒီ ၀တၳဳေတြက (၁) အမိေစာင့္ေရွာက္တဲ့မိန္းမ၊ (၂) အဘေစာင့္ေရွာက္တဲ့မိန္းမ၊ (၃) အမိ အဘေစာင့္ေရွာက္တဲ့မိန္းမ၊ (၄) ေမာင္ႀကီးေမာင္ငယ္ ေစာင့္ေရွာက္တဲ့မိန္းမ၊ (၅) အစ္မ ညီမ ေစာင့္ေရွာက္တဲ့မိန္းမ၊ (၆) ေဆြမ်ဳိးေစာင့္ေရွာက္တဲ့ မိန္းမ၊ (၇) အႏြယ္တူေစာင့္ ေရွာက္တဲ့ မိန္းမ၊ (၈) တရားက်င့္သံုးဖက္ ေစာင့္ေရွာက္တဲ့မိန္းမ။ (ဒီမိန္းမရွစ္မ်ဳိးက ကာမပိုင္မရွိတဲ့ အပ်ဳိစဥ္မိန္းမမ်ားျဖစ္ပါတယ္။) (၉) ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္းၿပီးမိန္းမ၊ (၁၀) လက္မထပ္ရန္ မင္းအမိန္႔အာဏာျဖင့္ တားျမစ္ထားတဲ့မိန္းမ၊ (၁၁) ဥစၥာျဖင့္၀ယ္ထားတဲ့ မိန္းမ၊ (၁၂) ေယာကၤားတစ္ဦးဦးနဲ႔ အလိုတူ၍ အတူူေနတဲ့ မိန္းမ၊ (၁၃) စည္းစိမ္ေပးၿပီး မယားျပဳလုပ္ထားတဲ့ မိန္းမ၊ (၁၄) အ၀တ္ပုဆိုးေပးၿပီး မယားျပဳ ထားတဲ့ မိန္းမ၊ (၁၅) ေရႊခြက္မွာ လက္စံုခ်ၿပီး ေယာကၤ်ားနဲ႔ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ထားတဲ့ မိန္းမ၊ (၁၆) ေခါင္းရြက္လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရတဲ့ မိန္းမကို ေခါင္းမရြက္ေစဘဲ သိမ္းယူထားတဲ့ မိန္းမ၊ (၁၇) ကၽြန္လည္းျဖစ္ မယားလည္းျဖစ္တဲ့ မိန္းမ၊ (၁၈) အမႈလုပ္လည္းျဖစ္ မယားလည္းျဖစ္တဲ့ မိန္းမ၊ (၁၉) စစ္ေျမမွ ေဆာင္ခဲ့တဲ့ သံု႔ပန္းမိန္းမ၊ (၂၀) တစ္ဦးဦးရဲ႕ ေခတၱမယားျဖစ္ေနတဲ့ မိန္းမ (ဒီမိန္းမ(၁၂)ဦးကေတာ့ ကာမပိုင္ေယာကၤ်ားရွိတဲ့ မိန္းမ မ်ားျဖစ္ပါတယ္) တုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အမွတ္စဥ္ ၁မွ ၂၀အထိ မိန္းမမ်ားဟာ အမ်ိဳးသားမ်ားအေနနဲ႔ ကာမဂုဏ္ကိစၥမွာ မမွီ၀ဲ မသြားလာအပ္တဲ့ မိန္းမမ်ားျဖစ္ၿပီး အမွတ္ ၉မွ ၂၀အထိ ၀တၳဳမ်ားမွာ ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္းၿပီးေယာက်္ား စသျဖင့္ မိန္းမမ်ား ေနရာတြင္ ေယာက္်ားလုိ႔ အစားထုိးၿပီး ဒီ (၁၂)ေယာက္က အမ်ိဳးသမီးမ်ား ကာမဂုဏ္ကိစၥမွာ မမွီ၀ဲအပ္တဲ့ ေယာက္မ်ားမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ အရြယ္ေရာက္ၿပီး အိမ္ေထာင္မက်ေသးတဲ့ ေယာက်္ား၊ မိန္းမမ်ားအေနနဲ႔ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ကာမဂုဏ္ကိစၥေတြ ရွိရာမွာ ေယာက်္ားေလး အေနနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးက လြတ္လပ္သူ ျဖစ္ေနေပမယ့္ အုပ္ထိန္းသူ တစ္ဦးဦး ရွိေနတဲ့အတြက္ ကာေမသုမိစၧာစာရ ျဖစ္ႏုိင္ၿပီး အမ်ိဳးသမီး အေနနဲ႔ ဒီသိကၡာပုဒ္အရ ကာေမသုမိစၧာစာရ မျဖစ္ဘူးလုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အေနနဲ႔ ေလာကေၾကာင္းအရ ၾကည့္ရင္ အျပစ္ရွိႏုိင္တာကုိေတာ့ သတိျပဳရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တရား၀င္ အိမ္ေထာင္ မျပဳရေသးေပမယ့္ ႏွစ္ဘက္မိဘ သေဘာတူထားရင္ေတာ့ ႏွစ္ဦးလုံးမွာ ကာေမသုမိစၧာစာရ မျဖစ္ဘူးလုိ႔ နားလည္ႏုိင္ပါတယ္။

ဒါဆုိရင္ ေမးခြန္းရွင္ ေမးထားသလုိ prostitute နဲ႔ ကာမဂုဏ္ကိစၥ သြားလာရင္ေကာ ကာေမသုမိစၧာစာရ ျဖစ္မျဖစ္ဆုိရာမွာ အိမ္ေထာင္သည္ေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ တရား၀င္ ကာမပုိင္ လင္ေယာက်္ား၊ ဇနီးမယား ရွိၿပီး ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ကာေမသု မိစၧာစာရ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာလုိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ေထာင္ရွင္ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီး ကာမပုိင္က ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ သေဘာတူ ခြင့္ျပဳရင္ေတာ့ မျဖစ္ဘူးလုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဘုရားလက္ထက္က ဥတၱရာအမည္ရွိတဲ့ ေသာတာပန္ အမ်ိဳးသမီးဟာ (၇)ရက္ပတ္လုံး ဥပုသ္ ေစာင့္ထိန္းလုိတဲ့အတြက္ လင္ေယာက်္ားနဲ႔ အတူေနထုိင္ေပးဖို႔ သီရိမာ ျပည့္တန္ဆာမကုိ အခေပးၿပီး ေနေစတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိၾကည့္ၿပီး ကာမပုိင္က ခြင့္ျပဳရင္ေတာ့ ကာေမသုမိစၧာစာရ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်မိလုိ႔ပါ။ ေနာက္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးေပမယ့္ မုဆုိးဖုိ၊ မုဆုိးမ ျဖစ္ေနသူမ်ား၊ တရား၀င္ တစ္ခုလပ္ျဖစ္ေနသူမ်ားနဲ႔ အိမ္ေထာင္မက်ေသးတဲ့ အလြတ္ေယာက်္ားေတြ အေနနဲ႔ေတာ့ ဒီ prostitute ဟာ အုပ္ထိန္းသူ ရွိမမရွိ၊ အုပ္ထိန္းသူက သေဘာတူ ခြင့္ျပဳထားတာ ဟုတ္မဟုတ္၊ ကာမပုိင္ လင္ေယာက်္ား ရွိမရွိ၊ ၿပီးေတာ့ တရား၀င္ prostitute ဟုတ္မဟုတ္ အပုိင္းေတြ အထိ စဥ္းစားဖုိ႔ လုိလာပါတယ္။ အုပ္ထိန္းသူမရွိ၊ ဒါမွမဟုတ္ အုပ္ထိန္းသူက သေဘာတူၿပီး ကာမပုိင္ရွိေပမယ့္ ကာမပုိင္က ခြင့္ျပဳထားတဲ့ prostitute ဆုိရင္ေတာ့ ကာေမသုမိစၧာစာရ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေတာင္မွ အဲဒီ prostitute ဟာ ကုိယ့္အရင္ တစ္ျခားသူကုိ လက္ခံထားၿပီး အရင္လူနဲ႔ ကိစၥမၿပီးျပတ္ေသးဘဲ ရွိေနရင္ ကာေမသုမိစၧာစာရ ျဖစ္ႏုိင္ပါေသးတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာကေတာ့ ဒီ prostitute အလုပ္ဟာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ၊ အမ်ိဳးသမီး ဂုဏ္သိကၡာ၊ အစုိးရရဲ႕ တားျမစ္မႈ စတာေတြေၾကာင့္ တရား၀င္မဟုတ္ဘဲ ခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္ လုပ္ေနရတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ အုပ္ထိန္းသူ၊ မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ား မသိရေအာင္၊ တရား၀င္ အိမ္ေထာင္ဖက္မ်ား မသိရေအာင္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ခုိးလုပ္ေနသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီလုိ prostituteေတြဟာ လက္မွတ္ရမ်ား မဟုတ္သလုိ၊ အုပ္ထိန္းသူႏွင့္ ကာမပုိင္မ်ားက ခြင္ျပဳထားတာေတြလည္း မဟုတ္တဲ့အတြက္ ပုိက္ဆံေပးၿပီး သြားလာတဲ့အပုိင္းမွာ အထူးသတိျပဳ ဆင္ျခင္သင့္တဲ့ အပုိင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အစုိးရက ခြင့္မျပဳလုိ႔ တရားမ၀င္ လုပ္ေနရေပမယ့္ အုပ္ထိန္းသူမ်ား၊ ကာမပုိင္မ်ားက ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ခြင့္ျပဳထားရင္ေတာ့ ကာေမသုမိစၧာစာရ မျဖစ္ဘူးလုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။

ဒီလုိဆုိေတာ့ ေမးခြန္ရွင္ ေမးထားသလုိ စီးပြားေရး အဆင္မေျပလုိ႔ ဒီအလုပ္ကုိ လုပ္စားရတဲ့ အိမ္ေထာင္ရွိ အမ်ိဳးသမီးမ်ားနဲ႔ ပုိက္ဆံေပးၿပီး သြားလာတဲ့အပုိင္းမွာ (၁) အခ်က္က ဒီအမ်ိဳးသမီးကုိယ္တုိင္ အိမ္ေထာင္ရွိေနတာက တစ္ေၾကာင္း၊ (၂)အခ်က္က အေရာင္းအ၀ယ္ ဆုိေပမယ့္ အုပ္ထိန္းသူနဲ႔ ကာမပုိင္ ရွိသူ ျဖစ္ေနၿပီး ကာမပုိင္ လင္ေယာက်္ားက ခြင့္ျပဳခ်က္ ရွိမရွိ မသိရတာကတစ္ေၾကာင္း စတဲ့စတဲ့ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ဒီကာေမသု မိစၧာစာရ အဖြင့္ေတြအရ ကာေမသုမိစၧာစာရ ကံထုိက္ႏုိင္တယ္၊ ကံေျမာက္ႏုိင္တယ္၊ ဒု၊ သ၊ န၊ ေသာ ျဖစ္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ဆုိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သြားလာတဲ့ ေယာက်္ားက မသိလုိ႔ မွားမိတဲ့အခါ အျပစ္မရွိႏုိင္ေပမယ့္ အမ်ိဳးသမီးအေနနဲ႔ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ကာမပုိင္ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အျပစ္ရွိပါတယ္။ ကာမပုိင္ လင္ေယာက်္ားက တရား၀င္ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ခြင့္ျပဳထားရင္ေတာ့ အျပစ္မရွိႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ေထာင္မရွိေသးတဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီး prostitute ေတြနဲ႔ သြားလာတဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ ေယာက်္ားမ်ားအေနနဲ႔ ဒီအမ်ိဳးသမီးရဲ႕ အုပ္ထိန္းသူေတြက ဒီအလုပ္လုပ္တာကုိ သေဘာတူ ခြင့္ျပဳထားလုိ႔ သြားလာတဲ့ အပုိင္းမွာေတာ့ ကာေမသုမိစၧာစာရ မျဖစ္ဘူးလုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ (က်မ္းညႊန္းမ်ား = ပါရာဇိကဏ္ပါ႒ိ ေတာ္(၀ိ ၁၊ ၂၀၂) (မ-႒ ၁၊၂၀၃။အဘိ-႒ ၂။ ပဋိသံ-႒ ၁၊ ၂၀၄)

ဒီေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ ေမးခြန္းရွင္အေမးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အေတာ္အသင့္ ျပည့္စုံလိမ့္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ဒီမွာ ေျဖဆုိထားတာေတြဟာ ဗုဒၶေခတ္ အေျခအေနအရ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကုိ အ႒ကထာက ျပန္ဖြင့္ျပေပးထားတာေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီေန႔ေခတ္ အေျခအေနနဲ႔ေတာ့ အားလုံးတစ္ထပ္တည္း ျဖစ္ဖုိ႔ဆုိတာ မလြယ္လွပါဘူး။ အေကာင္းဆုံးကေတာ့ မိမိတုိ႔ ေယာက္်ားေလး၊ မိန္းကေလး တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ ဆင္ျခင္မႈနဲ႔ ေနႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားတာ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ အိမ္ေထာင္မျပဳမီ အခ်ိန္မွာလည္း ကာမဂုဏ္ကိစၥကုိ လူအခ်င္းခ်င္း လက္ေတြ႕ေပါင္းသင္းဆက္ဆံၿပီး ေျဖရွင္းတာထက္ ဒီစိတ္ကုိ တစ္ျခားအာ႐ုံ၊ တစ္ျခားနည္းေတြနဲ႔ ေျဖရွင္းႏုိင္တာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ၿပီး အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ေနာက္ပုိင္းမွာလည္း ကုိယ့္ရဲ႕ဇနီးမယား၊ လင္ေယာက်ာ္းနဲ႔ပဲ တစ္လင္တစ္မယား စနစ္ကုိ က်င့္သုံးႏုိင္တာ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ ဒီလုိေနႏုိင္ရင္ေတာ့ ေလာကေၾကာင္းအရလည္း အျပစ္မျဖစ္ႏုိင္သလုိ၊ ဓမၼေၾကာင္းအရလည္း အျပစ္ကင္းစင္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကာမရာဂစိတ္ဆုိတာ ဒီစိတ္ထၾကြတဲ့ အခ်ိန္ေလးေလာက္ပဲ ပူေလာင္ႏုိင္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီအခုိက္အတန္႔ကုိ တစ္ျခားအာ႐ုံ၊ တစ္ျခားနည္းနဲ႔ ေျဖရွင္ၾကည့္ၾကမယ္ဆုိရင္ ပစၥဳပၸန္၊ သံသရာႏွစ္ျဖာ ေကာင္းက်ိဳးေတြကုိ ျဖစ္ေစမွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေစတနာေကာင္းနဲ႔ အႀကံေကာင္းျပဳလုိက္ပါတယ္။

Read more »

ဒါန စကား၀ုိင္း…

ျပႆနာ တစ္ရပ္ကုိ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း စဥ္းစားအေျဖရွာျခင္းထက္ အမ်ား၀ုိင္း၍ ေျပာဆုိေဆြးေႏြး အေျဖရွာျခင္းက ပုိ၍ အက်ိဳးရွိလွ၏။ တစ္ခါတစ္ရံ မိမိသိသည့္ အရာကုိ အျခားသူမ်ား မသိႏုိင္သကဲ့သုိ႔ အျခားသူမ်ား သိသည့္အရာကုိလည္း မိမိအေနျဖင့္ သိႏုိင္မည္ မဟုတ္ေပ။ ထုိသုိ႔ေသာ အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ အမ်ားေပါင္းစု၍ ေဆြးေႏြး အေျဖရွာၾကသည့္အခါ တစ္ဦးမသိသည့္ အရာကုိ တစ္ဦးက သိေနႏုိင္မည္ ျဖစ္သျဖင့္ အေျဖက ေပၚထြက္လာတတ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြး အေျဖရွာျခင္း အစည္းအေ၀းမ်ားႏွင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာဆုိႏွီးေႏွာျခင္း စကား၀ုိင္းမ်ားကုိ အမ်ားေပါင္းစု၍ ျပဳလုပ္ၾကျခင္း ျဖစ္ေပ၏။ ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိေတာ္မူစဥ္ကလည္း ထုိသုိ႔ေသာ စကား၀ုိင္းမ်ားျဖင့္ ျပႆနာမ်ားကုိ အေျဖရွားေပးခဲ့ရဖူး၏။ ဗုဒၶလက္ထပ္က ျပႆနာရွာ၍ အေမးျမန္းထူးသူမ်ားတြင္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားထက္ နတ္ေဒ၀တာမ်ားက ပုိမ်ားလွ၏။ ယခုလည္း ဒါနႏွင့္ပတ္သက္သည့္ စကား၀ုိင္းကုိ ျမတ္စြာဘုရားထံေမွာက္ အေရာက္သြားကာ နတ္ေဒ၀တာမ်ားက စတင္ဖန္တီးၾကျပန္၏။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သာ၀တၳိျပည္၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္တြင္ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူစဥ္က ျဖစ္ပါ၏။ ညဥ့္ဦးယံကုိ လြန္ၿပီး သန္းေခါင္ယံ အခ်ိန္ခန္႔တြင္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး တစ္ခုလုံးအား အေရာင္အလင္းမ်ား ေတာက္ပေစလ်က္ နတ္သားအမ်ား ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾက၏။ ဘုရားထံေမွာက္ ေရာက္ၾကသည့္အခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ႐ုိေသစြာ ရွိခုိးၿပီးလွ်င္ သင့္ေလ်ာ္ေလွ်ာက္ပတ္သည့္ ေနရာတစ္ခုတြင္ ရပ္တည္ကာ နတ္သားတစ္ေယာက္က စတင္ၿပီး စကား၀ုိင္းကုိ အစျပဳလုိက္၏။

ထုိနတ္သားက “ျမတ္စြာဘုရား… ၀န္တုိမႈ မေစၧရ၊ ေမ့ေလ်ာ့မႈ ပမာဒဆုိတဲ့ ဒီအေၾကာင္း ႏွစ္ပါးေၾကာင့္ (သတၱ၀ါေတြဟာ) အလွဴဒါနကုိ မေပးလွဴတတ္ၾကပါ ဘုရား၊ အမွန္ေတာ့ ေကာင္းမႈကုိ အလုိရွိၿပီး ေကာင္းမႈရဲ႕ အက်ိဳးကုိသိတဲ့ ပညာရွိဟာ အလွဴကုိ ေပးလွဴသင့္ပါတယ္ ဘုရား..” ဟု ေလွ်ာက္ထားေဆြးေႏြးလုိက္၏။

ထုိအခါ အျခားနတ္သား တစ္ေယာက္ကလည္း “ အရွင္ဘုရား.. ၀န္တုိမႈ မေစၧရ ရွိသူဟာ ေဘးတစ္ခုခုကုိ ေၾကာက္ၿပီး မေပးကမ္း မလွဴဒါန္းပဲ ရွိတတ္ပါတယ္၊ အဲဒီလုိ မေပးမလွဴမႈကပဲ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေဘးအျဖစ္ သူ႔ကုိ ေတြ႕ထိေစပါတယ္၊ ၀န္တုိမႈ ရွိတဲ့သူဟာ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႈကုိလည္း ေၾကာက္တတ္ပါတယ္၊ အဲဒီလုိ သူေၾကာက္တဲ့ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႈကပဲ ပစၥဳပၸန္ တမလြန္မွာ သူ႔ကုိ တုိက္႐ုိက္ေတြ႕ထိမႈကုိ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၀န္တိုမႈကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ၿပီး ၀န္တုိမႈ အညစ္အေၾကးကုိ ႏွိပ္နင္းကာ အလွဴကုိ ေပးလွဴရပါမယ္၊ တကယ္ေတာ့ ေကာင္းမႈဆုိတာ တမလြန္ေလာကမွာ သတၱ၀ါေတြရဲ႕ တည္ရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ဘုရား…” ဟု ေလွ်ာက္ထားလာ၏။

ထုိသုိ႔ေလွ်ာက္သည့္အခါ အျခားနတ္သား တစ္ေယာက္ကလည္း “ျမတ္စြာဘုရား… ခရီးသြားသူေတြဟာ ခရီးသြားေဖာ္ အခ်င္းခ်င္း ပါလာၾကတဲ့ ရိကၡာေတြကုိ နဲနဲပဲျဖစ္ျဖစ္ ခဲြျခမ္းေ၀ဖန္ၿပီး မွ်ေ၀ေပးၾကသလုိ သံသရာခရီးသြား သူေတြဟာ သံသရာ ခရီးသြားေဖာ္ အခ်င္းခ်င္း နဲနဲပဲျဖစ္ျဖစ္ ေပးလွဴဖြယ္ရာကုိ ခဲြျခမ္းေ၀ဖန္ကာ ေပးလွဴၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္၊ အဲဒီလုိ ေပးကမ္းလွဴဒါန္း သူေတြဟာ ေသသူေတြထဲက မေသသူေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္၊ ဒါဟာ ေရွးအစဥ္အလာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က မခ်မ္းသာေပမယ့္ ရွိတဲ့အရာေလးအေပၚမွာပဲ တတ္ႏုိင္သမွ် ခဲြျခမ္းၿပီး ေပးလွဴတတ္ၾကေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀ သူေတြကေတာ့ ဘာတစ္ခုမွကုိ ခဲြျခမ္းေ၀ဖန္ၿပီး မေပးလွဴတတ္ၾကပါ၊ နဲေပမယ့္ ခဲြေ၀ေပးလွဴတတ္တဲ့ အလွဴဟာ ခ်မ္းသာသူေတြရဲ႕ အလွဴတစ္ေထာင္နဲ႔ ညီမွ်ပါတယ္၊ ခ်မ္းသာသူေတြရဲ႕ တန္ဘုိးႀကီး အလွဴေတြနဲ႔ မရွိရွိတာ ခဲြေ၀လွဴဒါန္းသူေတြရဲ႕ အလွဴကုိ အညီအမွ် ႏႈိင္းယွဥ္ႏုိင္ပါတယ္ ဘုရား…”ဟု ေလွ်ာက္ထားျပန္၏။

ထုိအခါ ေနာက္ထပ္ အျခားနတ္သား တစ္ေယာက္ကလည္း “ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား… ေပးလွဴႏုိင္ခဲတဲ့အရာကုိ ေပးလွဴသူေတြရဲ႕ ေပးလွဴမႈမ်ိဳး၊ ျပဳလုပ္ႏုိင္ခဲတဲ့ ေကာင္းမႈကံကုိ ျပဳလုပ္သူေတြရဲ႕ ျပဳလုပ္မႈမ်ိဳးကုိ သူေတာ္ေကာင္းမဟုတ္တဲ့ သူမုိက္ေတြဟာ အတုလုိက္ၿပီး မျပဳလုပ္ႏုိင္ၾကပါ၊ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔ရဲ႕ တရားဟာ အတုလုိက္ဖုိ႔ ခဲယဥ္းလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းနဲ႔ သူမုိက္တုိ႔ရဲ႕ လားရာဂတိဟာလည္း ကဲြျပားပါတယ္၊ သူမုိက္ေတြဟာ ငရဲသုိ႔ က်ေရာက္တတ္ၿပီး သူေတာ္ေကာင္းေတြကေတာ့ နတ္ျပည္သုိ႔ လားၾကရပါတယ္ ဘုရား…”ဟု ေလွ်ာက္ထားလာ၏။

ထုိအခါ အျခား နတ္သားတစ္ေယာက္က ျမတ္စြာဘုရားထံ လက္အုပ္ခ်ီကာ “ျမတ္စြာဘုရား… အခု ေလွ်ာက္ထားသြားၾကတဲ့ နတ္သားေတြရဲ႕ ေလွ်ာက္ထားခ်က္မ်ားမွာ ဘယ္သူရဲ႕ ေလွ်ာက္ထားခ်က္စကားက ပုိၿပီးေကာင္းမြန္ သင့္ျမတ္ပါသလဲဘုရား..”လုိ႔ ေမးေလွ်ာက္ရာ ျမတ္ဗုဒၶက “ေလွ်ာက္ထားၾကတဲ့ နတ္သားအားလုံးရဲ႕ စကားေတြဟာ အေၾကာင္းပရိယာယ္အေနျဖင့္ ေကာင္းမြန္သင့္ျမတ္တဲ့ စကားမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္…”ဟု ဆုိေတာ္မူေလ၏။

ဆက္လက္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “တစ္ခ်ိဳ႕သူမ်ားဟာ သားမယားကုိလည္း လုပ္ေကၽြးေမြးျမဴၿပီး မရွိရွိတဲ့ အရာေလးေတြ အေပၚမွာလည္း ခဲြျခမ္းေ၀ဖန္ကာ ေပးလွဴတတ္တဲ့အျပင္ ကုသုိလ္ကမၼပထ တရားကုိလည္း က်င့္ေလ့ရွိပါတယ္၊ တံျမက္လွည္းၿပီး (အျပစ္ကင္းတဲ့ ေအာက္ေျခသိမ္း အလုပ္မ်ားကုိ လုပ္ၿပီး) ရရွိလာတဲ့ ပစၥည္း၀တၳဳျဖင့္ ေပးလွဴမႈ (သမုဥၨကအလွဴ)ကုိလည္း ျပဳက်င့္ ေပးလွဴေလ့ရွိပါတယ္၊ တကယ္ေတာ့ အသျပာ တစ္ေထာင္တန္ ပူေဇာ္ႏုိင္တဲ့ ခ်မ္းသာတဲ့ ေယာက်္ားတစ္သိန္းတုိ႔ရဲ႕ ဆယ္ကုေဋေလာက္ရွိတဲ့ အလွဴေတြဟာ အျပစ္ကင္းၿပီး ပင္ပင္ပန္းပန္းရလာတဲ့ ပစၥည္းကုိ ေပးလွဴမႈ သမုဥၨကအလွဴရဲ႕ အစိတ္တစ္ရာစိတ္ တစ္စိတ္ကုိေတာင္ မမွီႏုိင္ပါ…” ဟု တရားစကား မိန္႔ၾကားေတာ္မူေလ၏။ (ေကာက္နယ္တလင္း စသည္ကုိ သုတ္သင္မႈ ေကာက္႐ုိးကုိ ထု႐ုိက္နင္းနယ္မႈ စသည္ျဖင့္ ရေသာပစၥည္းကုိ ေပးလွဴမႈမ်ိဳးသည္ သမုဥၨကအလွဴ မည္၏ဟု အ႒ကထာက ဖြင့္ျပပါသည္။)

ထုိအခါ အျခားနတ္သား တစ္ေယာက္က “ျမတ္စြာဘုရား… တန္ဘုိးႀကီးမားၿပီး အေရအတြက္ မ်ားျပားျပန္႔ေျပာတဲ့ ပူေဇာ္မႈအလွဴဟာ ဘာေၾကာင့္ အနည္းငယ္မွ် အသင့္အတင့္ လွဴအပ္တဲ့ အလွဴရဲ႕ တန္ဘုိးကုိ မမွီပါသလဲ…၊ အသျပာ တစ္ေထာင္တန္ ပူေဇာ္ႏုိင္တဲ့ ခ်မ္းသာတဲ့ ေယာက်္ားတစ္သိန္းတုိ႔ရဲ႕ ဆယ္ကုေဋေလာက္ရွိတဲ့ အလွဴေတြဟာ အျပစ္ကင္းၿပီး ပင္ပင္ပန္းပန္းရလာတဲ့ ပစၥည္းကုိ ေပးလွဴမႈ သမုဥၨကအလွဴရဲ႕ အစိတ္တစ္ရာစိတ္ တစ္စိတ္ကုိေတာင္ မမွီႏုိင္ပါသလဲ ဘုရား…” ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားေလ၏။

ထုိအခါ ျမတ္ဗုဒၶက “အခ်ိဳ႕သူေတြဟာ မေကာင္းတဲ့ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနကံေတြနဲ႔ ထုေထာင္းပုတ္ခက္၊ သတ္ျဖတ္ညႇင္းစဲ၊ စုိးရိမ္ပူေဆြး၊ ေသာကေပးၿပီး ကုသုိလ္အလွဴကုိ ေပးလွဴၾကပါတယ္၊ အဲဒီသူေတြရဲ႕ အလွဴဟာ ပူေဆြးငုိေၾကြးျခင္းရွိကာ ဒဏ္ႏွင့္တကြ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အျပစ္ကင္းၿပီး သင့္ေလ်ာ္ေလွ်ာက္ပတ္စြာ ေပးလွဴတတ္တဲ့ အလွဴရဲ႕ တန္ဘုိးကုိ မမွီႏုိင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ပဲ အသျပာ တစ္ေထာင္တန္ ပူေဇာ္ႏုိင္တဲ့ ခ်မ္းသာတဲ့ ေယာက်္ားတစ္သိန္းတုိ႔ရဲ႕ ဆယ္ကုေဋေလာက္ရွိတဲ့ အလွဴေတြဟာ အျပစ္ကင္းၿပီး ပင္ပင္ပန္းပန္း ရလာတဲ့ ပစၥည္းကုိ ေပးလွဴမႈ သမုဥၨကအလွဴရဲ႕ အစိတ္တစ္ရာစိတ္ တစ္စိတ္ကုိေတာင္ မမွီႏုိင္ဘူးလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္…”ဟု မိန္႔ေတာ္မူလုိက္ေလ၏။ (သံယုတ္ပါဠိေတာ္၊ ေဒ၀တာသံယုတ္၊ မစၧရိယသုတ္)

အထက္ပါ စကားသံမ်ားကား နတ္ေဒ၀တာမ်ားႏွင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္တုိ႔၏ ဓမၼစကား၀ုိင္းမွ ထြက္ေပၚလာသည့္ ေဆြးေႏြးေမးျမန္း ေျဖၾကားခ်က္ စကားသံမ်ားပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိစကား၀ုိင္းတြင္ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားမွာ ဒါနအေၾကာင္းႏွင့္ မစၧရိယအေၾကာင္းကုိ ဦးတည္ေဆြးေႏြးသြားၾက၏။ စကား၀ုိင္းတြင္ အခ်ိဳ႕က အလွဴကုိ မေပးလွဴႏုိင္ ျဖစ္ရျခင္းအေၾကာင္းႏွင့္ အလွဴကုိ ေပးလွဴသင့္သူမ်ားအေၾကာင္း၊ အခ်ိဳ႕က အလွဴကုိ မေပးလွဴျခင္းအေၾကာင္းႏွင့္ အလွဴကုိ မေပးလွဴျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာအျပစ္မ်ားအေၾကာင္း၊ အခ်ိဳ႕က အလွဴကုိ ေပးလွဴသင့္ျခင္း၏ အေၾကာင္းႏွင့္ ေသသူတုိ႔တြင္ မေသသူမ်ားအေၾကာင္း၊ အခ်ိဳ႕က သူမုိက္တုိ႔ အတုလုိက္၍ မျပဳလုပ္ႏုိင္ေသာ အမႈမ်ားအေၾကာင္းႏွင့္ သူေတာ္ေကာင္းႏွင့္ သူယုတ္မာတုိ႔ လားရာဂတိ ကဲြျပားရျခင္းအေၾကာင္း စသည္စသည္တုိ႔ကုိ ေဆြးေႏြးေျပာဆုိၾကၿပီး ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ အျမင္ကုိလည္း ေလွ်ာက္ထားၾက၏။ ျမတ္ဗုဒၶက ဤစကား၀ုိင္းတြင္ ေဆြးေႏြးၾကသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ အေၾကာင္းပရိယာယ္အားျဖင့္ အားလုံး မွန္ကန္သင့္ျမတ္ေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူကာ အလွဴတစ္ေထာင္ႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္အပ္သည့္ အလွဴအေၾကာင္းႏွင့္ သမုဥၹကအလွဴ၏ မြန္ျမတ္ပုံအေၾကာင္းတုိ႔ကုိ ထပ္ေလာင္းေဆြးေႏြးကာ လုိအပ္သည့္ တရားစကားကုိ မိန္႔ၾကားေတာ္မူရင္း ဓမၼစကား၀ုိင္းအား အဆုံးသတ္ခဲ့ၾက၏။ ဤကား ဓမၼသာကစၧာ၀ုိင္း၏ အႏွစ္ခ်ဳပ္ မွတ္တမ္းပင္ ျဖစ္ပါ၏။

စင္စစ္ အထက္ပါ အေမးအေျဖမ်ား၊ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား ပါရွိသည့္ သုတ္ေတာ္၏ အမည္မွာ မစၧရိယ သုတ္ေတာ္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ၀န္တုိမႈအေၾကာင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ နတ္ေဒ၀တာတုိ႔၏ ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားခ်က္မ်ားႏွင့္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေျဖၾကားခ်က္မ်ားကုိ မွတ္တမ္းတင္ထားသည့္ ဤသုတ္ေတာ္လာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ အျခား ပရိယာယ္တစ္မ်ိဳးျဖင့္ ဒါနစကား၀ုိင္းဟု အမည္ေပးကာ ျပန္လည္တင္ျပျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ ဤစကား၀ုိင္းလာ အေၾကာင္းအရာမ်ားအား ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကည့္လွ်င္ သတၱ၀ါမ်ားအား ၀န္တုိမႈ မစၧရိယတရားႏွင့္ ေမ့ေလ်ာ့မႈ ပမာဒ တရားမ်ားက အလွဴဒါန မလုပ္ႏုိင္ရန္ ပိတ္ဆုိ႔ထားတတ္ေၾကာင္း၊ မိမိတြင္ရွိသည့္ ပစၥည္းဥစၥာမ်ား ကုန္ဆုံးသြားလွ်င္ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈ အထိပင္ ျဖစ္ႏုိင္သျဖင့္ မေပးလုိ၊ မလွဴလုိဘဲ ၀န္တုိေနေလ့ရွိသူမ်ားအား ထုိ၀န္တုိမႈမ်ားကပင္ တစ္ဖန္ျပန္ၿပီး ေဘးဒုကၡတစ္ခုခုကုိ ျဖစ္ေစတတ္ေၾကာင္း၊ ခရီးသြားေဖာ္အခ်င္းခ်င္း ပါလာသည့္အရာေလးမ်ားကို မွ်ေ၀ေပးကမ္းၿပီး ခဲြျခမ္းစားၾကသကဲ့သုိ႔ သံသရာ ခရီးသြားမ်ား အေနျဖင့္လည္း သံသရာ ခရီးသြားေဖာ္အခ်င္းခ်င္း မိမိတုိ႔ စြမ္းႏုိင္သမွ် ေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္းျဖင့္ ၀န္တုိမႈ မစၧရိယတရားကုိ တုိက္ထုတ္သင့္ေၾကာင္း၊ စင္စစ္ မခ်မ္းသာေသာ္လည္း ရွိသမွ်ေလးျဖင့္ မွ်ေ၀ေပးကမ္းလွဴဒါန္း ေနသူမ်ားသည္ ေသသူမ်ားတြင္ မေသသူမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေပးလွဴႏုိင္သည္ကုိ ေပးလွဴမႈမ်ိဳး၊ ျပဳလုပ္ႏုိင္ခဲသည္ကုိ ျပဳလုပ္မႈမ်ိဳးကုိ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားသာ လုပ္ႏုိင္ၿပီး ေကာင္းမႈကုသုိလ္သည္ ေကာင္းရာသုဂတိကုိ ပုိ႔ေဆာင္ေပးၿပီး မေကာင္းမႈသည္ ငရဲသုိ႔ လားေစႏုိင္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ မွတ္သားႏုိင္ၾကမည္၏။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ “အခ်ိဳ႕သူမ်ားဟာ သားမယားကုိလည္း ျပဳစုလုပ္ေကၽြး၊ ရွိသမွ်ကုိလည္း တတ္ႏုိင္သမွ် ခဲြေ၀းလွဴဒါန္း၊ ကုသုိလ္တရားကုိ ရသမွ် စုကာ ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းသည့္ အလုပ္မ်ားျဖင့္ ရရွိလာသည့္ အနည္းငယ္ေလးကုိပင္ ခဲြေ၀လွဴတတ္ေၾကာင္း၊ ထုိသူတုိ႔၏ အနည္းငယ္ေသာ အလွဴသည္ ခ်မ္းသာေသာ္လည္း မေကာင္းသည့္ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံတုိ႔ျဖင့္ စုိးရိမ္ပူေဆြး ေသာကေလးမ်ားျဖင့္ အဖုိးရာေထာင္မက လွဴဒါန္းႏုိင္သူမ်ားရဲ႕ အလွဴထက္ပင္ ပုိမြန္သာလြန္ မြန္ျမတ္ေၾကာင္း..” မိန္႔ေတာ္မူခ်က္မွာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈလုပ္ရာတြင္ တန္ဘုိးႀကီးမႈ၊ မႀကီးမႈက အဓိကမက်ေၾကာင္း၊ ျဖဴစင္သန္႔ရွင္မႈႏွင့္ ေစတနာသဒၶါတရား ေကာင္းမႈကသာ အဓိကျဖစ္ေၾကာင္း ေကာက္ခ်က္ခ် မွတ္သားႏုိင္မည္ ျဖစ္ပါ၏။

မည္သုိ႔ဆုိေစ။ ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္ နတ္ေဒ၀တာတုိ႔၏ စကား၀ုိင္းသည္ ေဆြးေႏြးၾကသူမ်ားႏွင့္ နာၾကားသူမ်ားအား အသိတရားတစ္ခုခု ရရွိသြားကာ အျမင့္ဆုံး မဂ္ဖုိလ္တရားမ်ား အထိ တည္သြားၾကသည္ကား အမွန္ပင္ ျဖစ္ခဲ့ပါ၏။ ထုိစကား၀ုိင္းမွ ထြက္ေပၚလာသည့္ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားသည္လည္း ယေန႔ေခတ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အတုယူ လုိက္နာစရာမ်ားအျဖစ္ တည္ရွိေနခဲ့ေပ၏။ ဤသည္မွာ ေဆြးေႏြးေမးျမန္းျခင္းျဖင့္ ထြက္ေပၚလာသည့္ စကား၀ုိင္းမ်ား၏ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈပင္ ျဖစ္ေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆုံၾကသည့္ အခုိက္တြင္ ထုိသူေတာ္ေကာင္းမ်ား၏ စကား၀ုိင္းတြင္ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ပါ၀င္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး သူေတာ္ေကာင္းစကား၊ သူေတာ္ေကာင္း တရားမ်ားကုိ အတုလုိက္၍ က်င့္ႀကံႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ေၾကာင္း အႀကံျပဳရင္း ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္ နတ္ေဒ၀တာတုိ႔၏ တရားစကား ေဆြးေႏြးသံမ်ားအား ေစတနာထား ေမတၱာအားျဖင့္ တစ္ဆင့္ပါးလုိက္ရပါ ေပေတာ့၏။

Read more »

က်င့္ႏုိင္သူေတြ က်င့္ၾကပါေစ…

သာသနာျပဳ ရဟန္းေတာ္မ်ား၊ တရားေဟာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ ေဟာေရးေျပာေရး သာသနာျပဳေရး အပုိင္းေတြဟာ တစ္ခါတစ္ရံ ေရာက္ရွိသီတင္းသုံး ေနထုိင္ရတဲ့ ေနရာေဒသ၊ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ လူဒကာဒကာမမ်ားရဲ႕ လုပ္ကုိင္စားေသာက္ၾကတဲ့ အလုပ္အကုိင္မ်ားေၾကာင့္ အခက္အခဲ ျဖစ္ရတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဓမၼစာေပက ညႊန္ၾကားတဲ့အတုိင္း ေဟာၾကားေပးရတဲ့ ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ေတြဟာ လက္ေတြ႕ပုိင္းမွာ ဒီအလုပ္ေတြနဲ႔ ဘ၀ရပ္တည္ေရး ႀကိဳးစားေနၾကတဲ့ သူေတြအတြက္ အေတာ္အခက္အခဲ ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာက ညႊန္ၾကားထားတဲ့ ေရွာင္ၾကဥ္စရာမ်ားဟာ တစ္ခ်ိဳ႕ႏုိင္ငံ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ေဒသမွာ ေန႔စဥ္မျဖစ္မေန လုပ္ေနၾကရတဲ့ အရာေတြ ျဖစ္ေနသလုိ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ ႏုိင္ငံေတြက်ျပန္ေတာ့ ယဥ္ေက်းမႈ တစ္ရပ္လုိ ျဖစ္ေနတာေတြလည္း ရွိျပန္ပါတယ္။

အဲဒီလုိ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ တစ္ခ်ိဳ႕ ဒကာဒကာမမ်ားက “အရွင္ဘုရားတုိ႔ ေဟာတာကေတာ့ ေဟာတာေပါ့ဘုရား…၊ သိပ္ၿပီးေတာ့ တုိက္႐ုိက္ႀကီး မေျပာတာေကာင္းပါတယ္ ဘုရား…၊ အရွင္ဘုရားတုိ႔ သိတဲ့အတုိင္း ဒီႏုိင္ငံမွာက ဒီအလုပ္ေတြလုပ္မွ သြားေရးလာေရး ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး အဆင္ေျပတာ ရွိသလုိ၊ သူတုိ႔ႏုိင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔လည္း လုိက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေစပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ေဟာတဲ့ေျပာတဲ့အခါ မွန္ေပမယ့္ တဲ့ႀကီးေတာ့ မေကာင္ဘူးလားလုိ႔ ဘုရား…”ဆုိၿပီး ေလွ်ာက္တတ္ၾကပါတယ္။ “အင္း… စာေပအရွိအတုိင္းေတာ့ ေဟာရမွာပဲ၊ ေလွ်ာ့ၿပီး ျပင္ၿပီးေတာ့ေတာ့ ေဟာလုိ႔မရဘူး၊ အားနာၿပီး အမွန္ကုိ အမွားအျဖစ္ေအာင္ကေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ဘယ္လုိေနရာ၊ ဘယ္လုိအေျခအေနပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ေတြကုိ ဘုရားေဟာအတုိင္း၊ စာေပလာအတုိင္း ေဟာျပရမွာ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ တာ၀န္ပါ၊ အဲဒီအထဲကမွ က်င့္ႏုိင္တဲ့သူေတြ က်င့္ၾကပါေစေပါ့…” စသျဖင့္ ျပန္မိန္႔ရပါတယ္။ ဟုတ္ပ။ အားနာလုိ႔မ်ား ဘုရားေဟာတရားေတြကုိ လူ႔အႀကိဳက္လုိက္ၿပီး ျပင္လုိက္လုုိ႔ကေတာ့ ဒီေန႔ေထရ၀ါဒ ဓမၼဆုိတာေတြ ရွိမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်င့္ႏုိင္တဲ့သူေတြ က်င့္ႏုိင္ေအာင္ေတာ့ အမွန္အတုိင္း ေဟာျပေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘုန္းႀကီးေတြရဲ႕ အခက္အခဲကလည္း အဲဒါပဲ။ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ေနရာေဒသအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ပတ္၀န္းက်င္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ လုပ္ငန္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနတဲ့ ဒကာဒကာမမ်ားၾကား ေရာက္ေနျပန္ေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ အလုပ္ေတြနဲ႔ ေဟာရေျပာရတဲ့ တရားေတြနဲ႔က တစ္ခါတစ္ေလ ဆန္႔က်င္ဘက္ကုိ ျဖစ္ေနေတာ့တာပါ။ အထူးသျဖင့္ သီလသိကၡာပုဒ္ေတြ ေစာင့္ထိန္းဖုိ႔ ေျပာရတဲ့အပုိင္းမွာ ပုိၿပီးအခက္အခဲ ျဖစ္ရပါတယ္။ တစ္ရြာလုံး တံငါအလုပ္နဲ႔ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ျပဳလုပ္ရတဲ့ တံငါရြာႀကီးမွာ သာသနာျပဳ ေက်ာင္းထုိင္ရတဲ့ ဆရာေတာ္လုိေပါ့။ ေနတာကတံငါရြာ ေဟာေနရတာက ပါဏာတိပါတကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကဖုိ႔ဆုိေတာ့ စားလည္းစားေနေသးတယ္ မလုပ္နဲ႔လုိ႔လည္း ေျပာေနေသးတယ္လုိ႔ကုိ ေျပာစရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြကုိ ငဲ့ၿပီး “သူ႔အသက္ကုိ သတ္တာေကာင္းတယ္၊ မ်ားမ်ားသာလုပ္” လုိ႔႔ေတာ့ ျပင္ၿပီးေဟာလုိ႔ မျဖစ္ပါဘူး။ အေျခအေနလုိက္ၿပီးလည္း ေလွ်ာ့ေပးလုိ႔ မရပါဘူး။ အရွိကုိ အရွိအတုိင္းေတာ့ ေဟာရေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လုိက္နာတာ မလုိက္နာတာကေတာ့ သူတုိ႔အပုိင္း ျဖစ္သြားပါၿပီ၊ အရွိကုိ ထုတ္ျပရမွာက ဘုန္းႀကီးေတြရဲ႕ အပုိင္းပါ။ ဒီအထဲကမွ လုိက္နာႏုိင္ က်င့္ႀကံႏုိင္သူေတြ အေနနဲ႔ လုိက္နာက်င့္ႀကံ ၾကပါေစေပ့ါ။

ဘုန္းဘုန္း အခု သီတင္းသုံးေနတဲ့ ႏုိင္ငံမွာဆုိလည္း ဒီအခက္အခဲေတြ ရွိေနပါတယ္။ ဘာသာမဲ့ အမ်ားစုျဖစ္ေနတဲ့ သူတုိ႔လူမ်ိဳးေတြဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သိပ္အထင္ႀကီးလြန္း ေနသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘာသာတရား အဆုံးအမေတြ အေပၚမွာ အဆုိးျမင္ေနတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာသာတရား အဆုံးအမမရွိေတာ့ ကုိယ္က်င့္တရားပုိင္းမွာလည္း အားနည္းေနတတ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြရဲ႕ ငါးပါးသီလ ေစာင့္ထိန္းမႈလုိမ်ိဳး ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္စရာ အက်င့္သီလ မရွိေတာ့ သူမ်ားအသက္သတ္တာ၊ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္တာ၊ အရက္ေသစာ ေသာက္စားတာ စတာေတြဟာ သူတို႔အတြက္ အကုသုိလ္ အလုပ္ေတြဆုိတာ စဥ္းေတာင္မစဥ္းစားတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ အကုသုိလ္ အလုပ္ေတြအေပၚမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး လုပ္ေနၾကတဲ့ သူတုိ႔ကုိၾကည့္ၿပီး ျပန္ခံရတဲ့အခါ ဘယ္ေလာက္မ်ား ခံရလုိက္မလဲလုိ႔ ေတြးေနမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ကေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးပါပဲ။

ဒီႏုိင္ငံ ဒီလူမ်ိဳးေတြကုိ တရားေဟာတဲ့အခါ ခက္ခဲတဲ့အခ်က္က သူမ်ားအသက္ကုိ မသတ္ဖုိ႔ ေဟာရတာေတြ၊ ကာေမသုမိစၧာစာရကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ဖုိ႔ ေဟာရတာေတြ၊ အထူးသျဖင့္ သုရာေမရယကုိ မလုပ္ဖုိ႔ ေျပာရတာေတြက ေတာ္ေတာ္ကုိ မလြယ္တဲ့ ကိစၥျဖစ္ေနပါတယ္။ သူ႔အသက္သတ္တာကုိ ေရွာင္ဖုိ႔ေနေနသာ အရွင္လတ္လတ္စားမွ ပုိၿပီးအရသာ ရွိတယ္ဆုိကာ အရွင္ေတြေရာင္း၊ အရွင္ေတြစားေနတဲ့ သူေတြကုိ ပါဏာတိပါတက ေရွာင္ၾကဥ္ဖုိ႔ ေဟာေျပာရတာ ေတာ္ေတာ္ဒုံးေ၀းပါတယ္။ ငါးမွ်ားရတာ၊ ငါးဖမ္းရတာေတြကုိ အကုသုိလ္လုိ႔မထင္ဘဲ ၀ါသနာတစ္ခုအေနနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး အအိပ္ပ်က္ခံၿပီး လုပ္ေနၾကတဲ့အျပင္ ငါးမွ်ားခ်ိတ္မွာ မိလာတဲ့ငါးကုိ အရွင္လတ္လတ္ အစိမ္းလုိက္ ကုိက္စားတာ အရသာပုိရွိတယ္လုိ႔ ဆုိလာျပန္ေတာ့ အဲဒါပါဏာတိပါတကံ ေျမာက္တယ္လုိ႔ ေျပာဖုိ႔ရာ ခက္ေနျပန္ပါတယ္။ ပင္လယ္ကမ္းေျခေတြမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ ပင္လယ္အစားအစာ စားေသာက္ဆုိင္ေတြမွာဆုိ အရွင္လတ္လတ္ေတြ ျပထားၿပီး စားခ်င္တဲ့သူက ဒါစားခ်င္တယ္လုိ႔ လက္ညႇိဳးထုိးျပတဲ့အခါ ေရွ႕မွာပဲ ခုတ္ထစ္ေရာင္းခ် စားေသာက္ၾကတာေတြက သူ႔အသက္သတ္တာဟာ ခက္ခဲတဲ့အရာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ျပသေနၾကတဲ့အျပင္ ဒါေတြလုပ္လုိ႔ ျပန္ခံရတတ္တယ္ဆုိတာလည္း အယုံအၾကည္မရွိတဲ့ သူေတြျဖစ္ေနေလေတာ့ အစိမ္းသက္သက္ႀကီး ပါဏာတိပါကို ေရွာင္ဖုိ႔ ေဟာေျပာရတာ ခက္ေနရပါတယ္။

ေနာက္ ကာေမသုမိစၧာစာရနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အပုိင္းမွာလည္း ဒီလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အယူအဆက တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေန ျပန္ပါတယ္။ သူတို႔ေျပာေနက်ျဖစ္တဲ့ ခ်စ္တာနဲ႔ လက္ထပ္တာ တစ္ျခားစီပဲဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ လက္ထပ္တဲ့ သူကတစ္ေယာက္ ခ်စ္ရည္လူးတဲ့သူက တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတယ္ ဆုိတာကုိ ေနရာတုိင္းမွာ အလြယ္တကူ ရွိေနတဲ့ ဟုိတယ္၊ မုိတယ္မ်ား၊ အင္း၊ ဧည့္ရိပ္မြန္စတာေတြက သက္ေသျပေနသလုိ ဒီဟုိတယ္၊ မုိတယ္မွာ ရွိေနၾကတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြကေတာ့ အိမ္ေထာင္ရွိေနသူ၊ မရွိသူမ်ားကုိ ေကာင္းေကာင္းသိေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္လင္တစ္မယား စနစ္ထက္ အိမ္ေထာင္ဖက္ကတစ္ျခား ခ်စ္သူကတစ္ျခား ျဖစ္ေနၾကတဲ့သူေတြ မ်ားေနေတာ့ ကာေမသုမိစၧာစာရ သီလနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့အေပၚမွာ ေဟာရေျပာရတာ အခက္အခဲ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။

ေနာက္အဆုိးဆုံး အခ်က္က သုရာေမရယလုိ႔ ေခၚတဲ့ အရက္ေသစာ ေသာက္စားမႈက အဆုိးဆုံးပါပဲ။ အရက္ေသာက္တာဟာ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ရပ္လုိ ျဖစ္ေနတဲ့ ဒီႏုိင္ငံမွာ လူေတြမေျပာနဲ႔ သူတုိ႔ႏုိင္ငံက ဘုန္းႀကီးေတြေတာင္ ပါတီပဲြေလးတက္ၿပီး အရက္ေလးနဲ႔ ႏွက္ေနတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးေတြကုိယ္တုိင္က အရက္ကုိ အရက္မဟုတ္ဘူး၊ ေဆးဆုိၿပီး လုပ္ေနၾကေတာ့ သူတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြမွာ သုရာေမရယ မဇၨပမာဒ႒ာနာ ေ၀ရမဏိဆုိတာ ေဟာတာလည္း မၾကားဘူးသလုိ ေဆာက္တည္ရ ေကာင္းမွန္းလည္း မသိၾကပါဘူး။ ဘုန္းႀကီးေတြေရာ လူေတြပါ အရက္ေသာက္မွ ဆက္ဆံေရး အဆင္ေျပသလုိ၊ အေရးကိစၥရွိလုိ႔ ေတြ႕ၾကဆုံၾကရင္လည္း အရက္ကေလးပါမွ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆုိင္ဆုိင္ ရွိတတ္ၾကတာ ဆုိေတာ့ အရက္မေသာက္ဖုိ႔ တားျမစ္မယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔အတြက္ေတာ့ ရန္သူလုိပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိႏုိင္ငံ ဒီလုိလူမ်ိဳးေတြကုိ သာသနာျပဳဖုိ႔အတြက္က သီလကထာ၊ ဒါနကထေတြထက္ လက္ေတြ႕ဆန္တဲ့ က်င့္ႀကံအားထုတ္မႈနဲ႔ စတင္ရပါတယ္။ တကယ္လုပ္ရင္ တကယ္အက်ိဳးရွိေစတဲ့ လက္ေတြ႕အားထုတ္မႈ အပုိင္းကုိ အားထုတ္ေစၿပီး သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဓမၼအႏွစ္သာရကုိ သိလာတဲ့အခါက်မွ ဒီထက္ပုိျပည့္စုံတဲ့ အႏွစ္သာရေတြသိဖုိ႔ အက်င့္သီလပုိင္းလည္း အေရးႀကီးေၾကာင္း ေျပာဆုိကာ သီလေဆာက္တည္ဖုိ႔ ေဟာေျပာေပးရပါတယ္။

ထားပါေတာ့။ ေျပာခ်င္တာက ေနရာေဒသ၊ လူမ်ိဳးမ်ားနဲ႔ လုပ္ကုိင္စားေသာက္မႈမ်ားကုိ လုိက္ၿပီး ေဟာရေျပာရတာ ခက္ခဲတတ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာခ်င္တာပါ။ ခက္ခဲတယ္ဆုိေပမယ့္ အားလုံးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအထဲကမွ သဒၶါတရား ရွိတဲ့သူေတြ၊ ပါရမီအားေကာင္းတဲ့ သူေတြကေတာ့ မလြယ္ေပမယ့္ ေဖာက္ထြက္ႏုိင္ၾကပါတယ္။ ဒီအလုပ္ေတြဟာ အကုသုိလ္ အလုပ္ေတြဆုိတာ သိတဲ့အခါ တစ္ျခားအလုပ္ေတြနဲ႔ ေျပာင္းၿပီး အက်င့္ေကာင္းေအာင္ ျပဳလုပ္တဲ့သူေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အမ်ားစုက ဘာသာတရား အဆုံးအမေတြနဲ႔ ဆန္႔က်င္ေနလုိ႔ ေလ်ာ့ေလ်ာ့ေပါ့ေပါ့ ေဟာဖုိ႔ ေျပာလာၾကတဲ့ အေပၚမွာ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔က “ေလ်ာ့လုိ႔ေတာ့ မရဘူး၊ က်င့္ႏုိင္တဲ့သူေတြ က်င့္ႏုိင္ဖုိ႔ အရွိအတုိင္းေတာ့ ေဟာရမွာပါ”လုိ႔ ေျပာရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ႏုိင္ငံျခားမွာ အေနၾကာလာလုိ႔လား မသိဘူး။ ျမန္မာအခ်ိဳ႕ေတြမွာ ဒီလုိ အယူအဆေလးေတြ ရွိလာတတ္တာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က တရားေဟာတဲ့အခါ “အရွင္ဘုရား အဲလုိတဲ့ႀကီးေတာ့ မေကာင္းဘူးလားလုိ႔၊ သူတုိ႔ဆီမွာ ဒါေတြက ယဥ္ေက်းမႈလုိ ျဖစ္ေနတာ၊ ဒီလုိ ကိစၥမ်ိဳး မလုပ္ရင္ အဆင္မေျပလွဘူး”လုိ႔ ေျပာလာတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ စဥ္းစားၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔အေနနဲ႔ အရွိကုိ အရွိအတုိင္းေတာ့ ေဟာေျပာေပးဖုိ႔ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အားလုံးဟာ ေဟာမရ၊ ေျပာမရတဲ့သူေတြ မဟုတ္သလုိ၊ သူ႔ႏုိင္ငံေရာက္တုိင္း သူ႔လုိမ်ိဳးေတြလုိ လုိက္လုပ္ေနတဲ့သူေတြခ်ည္း မဟုတ္ဘူးဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေသာက္တာစားတာေတြကုိ မေရွာင္ႏုိင္သလုိ အက်င့္သီလေတြမွာ မက်င့္သုံးႏုိင္တဲ့သူေတြ မ်ားေနေပမယ့္ ဒီအထဲက ေဖာက္ထြက္လာသူေတြလည္း ရွိေနတဲ့အတြက္ အမ်ားက မက်င့္ႏုိင္လုိ႔၊ အမ်ားကုိ ငဲ့ၿပီး ဒီလုိေလးေတာ့ ေဟာေစခ်င္တယ္၊ ဒီလုိေလးေတာ့ ျပင္ေစခ်င္တယ္ ဆိုလာတဲ့အေပၚမွာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ မက်င့္ႏုိင္ၾကေပမယ့္ က်င့္ႏုိင္တဲ့သူေတြ က်င့္ႏုိင္ၾကေစဖုိ႔ ဘုရားမ်က္ႏွာကုိ ၾကည့္ၿပီး အရွိအတုိင္းေတာ့ ေဟာေနရဦးမွာပဲလုိ႔ ဆုိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်င့္ႏုိင္တဲ့သူေတြကေတာ့ က်င့္ေနၾကတာ အမွန္ပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္ ေဒရာေဒသ၊ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ လုပ္ကုိင္စားေသာက္ရတဲ့ အခက္အခဲေတြေၾကာင့္ ဗုဒၶရဲ႕ အဆုံးအမမ်ားနဲ႔ မညီႏုိင္တဲ့ အေျခအေန မ်ားလာတဲ့အျပင္ ဘုန္းႀကီးမ်ားရဲ႕ ေဟာတာေျပာတာေတြေၾကာင့္ ဒုိ႔ကုိေစာင္းၿပီး ေဟာေနတယ္လုိ႔ ခံစားလာရၿပီး ဒီလုိေလးေဟာရင္ ေကာင္းမွာပဲ၊ ဒါေလးေတာ့ ေရွာင္ေျပာရင္ ေကာင္းမွာပဲ စတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ အႀကံျပဳ ေလွ်ာက္ထားလာၾကတဲ့ အေပၚမွာ “ဘယ္သူ႔ဘယ္သူကုိမွ ေစာင္းေျပာေစာင္းေဟာတာ မဟုတ္ဘဲ အရွိကုိ အရွိအတုိင္း ဘုရားေဟာ ေဒသနာေတာ္ကုိ ထုတ္ျပျခင္းသာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အမ်ားက မက်င့္ႏုိင္ၾကေပမယ့္ က်င့္ႏုိင္တဲ့သူေတြ က်င့္ႏုိင္ၾကေစဖုိ႔ မႀကိဳက္ေပမယ့္လည္း ေဟာေပးေနရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္”လုိ႔ပဲ ေျပာၾကားရင္း က်င့္ႏုိင္သူေတြ က်င့္ၾကပါေစဆုိတဲ့ ဆႏၵနဲ႔ အမ်ားမႀကိဳက္ေပမယ့္ အမွားမလုိက္ေအာင္ တရားဘက္ေတာ့ လုိက္ေနရမွာပဲလုိ႔ ဆုိလုိက္ရပါေတာ့တယ္။

Read more »

လူပုဂၢိဳလ္နဲ႔ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္…

“အရွင္ဘုရား.. လူေတြအေနနဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကုိ သိထားသင့္ပါသလား…၊ လူေတြ၀ိနည္းတတ္ရင္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားအေပၚ အျပစ္ေတြပဲ ၾကည့္ေနတတ္တဲ့အတြက္ သာသနာေတာ္အေပၚ ၾကည္ညိဳမႈ ေလ်ာ့မသြားႏုိင္ဘူးလား..၊ လူေတြ ၀ိနည္းေတာ္ကုိ သိျခင္းမသိျခင္းမွာ ဘယ္ဟာက ပုိၿပီး အက်ိဳးေက်းဇူး မ်ားႏုိင္ပါသလဲ ဘုရား…” စတဲ့ အေမးေတြနဲ႔ လူနဲ႔၀ိနည္းေတာ္ အေၾကာင္း ေမးျမန္း ေျပာဆုိလာတဲ့သူေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီအေမးေတြအတြက္ ဘုန္းဘုန္းကေတာ့ “လူေတြအေနနဲ႔လည္း ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ၀ိနည္းေတာ္အေၾကာင္း သိထားသင့္ပါတယ္၊ သိျခင္းအားျဖင့္ သာသနာေတာ္ အတြက္ေရာ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းေတာ္မ်ား အတြက္ပါ ပုိၿပီးအက်ိဳးေက်းဇူး မ်ားႏုိင္ပါတယ္..”လုိ႔ ေျပာလုိပါတယ္။ “လူပုဂၢိဳလ္နဲ႔ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ ဆက္စပ္ႏုိင္ရင္ ေကာင္းတဲ့အခ်က္ပဲ”လုိ႔ ဆုိခ်င္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္ဟာ သဒၶါပညာ ယုတ္ေလ်ာ့လာတဲ့ ေခတ္ျဖစ္တဲ့အျပင္ အက်င့္သီလပုိင္းလည္း အားနည္းလာတဲ့ ေခတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သတၱ၀ါေတြဟာ က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္မႈမ်ားမွာ ေလ်ာ့ရဲရဲ ျဖစ္လာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီယုတ္ေလ်ာ့မႈေတြထဲမွာ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္မ်ားအေပၚ လုိက္နာက်င့္ႀကံ ေစာင့္ထိန္းမႈ အားနည္းလာတာလည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ ျဖစ္ပါတယ္။ သာသနာ့၀န္ထမ္းမ်ား ျဖစ္ေနေပမယ့္ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ တုိးတက္မႈမ်ား၊ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ သာယာမႈမ်ား ေနာက္ကုိလုိက္ၿပီး ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြထဲက ေပါ့ပါးတဲ့ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေလးေတြကုိ အေလးမထားေတာ့ဘဲ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ ေနလာတာေတြ ရွိလာပါတယ္။ အဲဒီလုိ အေသးအဖဲြေလးပါပဲ ဆုိၿပီး အေလးမထားဘဲ ျပဳလုပ္တတ္တာေလးေတြဟာ ၾကာလာေတာ့ လူေရွ႕သူေရွ႕လည္း မေရွာင္ဘဲ လုပ္ကုန္တဲ့အထိ ျဖစ္ကုန္တတ္ပါတယ္။ ဒီလုိ လူေတြေရွ႕မွာကုိ မေရွာင္လုပ္လာၾကေတာ့ သဒၶါတရားအားနည္းတဲ့ သူေတြက “ဒီကုိယ္ေတာ္ေတြ အလကားပါ၊ ၀ိနည္းေတာ္နဲ႔ မညီတဲ့ ကုိယ္ေတာ္ေတြပါ၊ လူေတာင္မလုပ္တဲ့ အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ေနေတာ့ ဘုန္းႀကီးလည္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူးကြာ” စသျဖင့္ ေျပာဆုိကဲ့ရဲ႕ လာတာေတြအထိ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။

ဒီလုိ ေျပာလာတဲ့ အခါက်ေတာ့ အေျပာခံရတဲ့ ကုိယ္ေတာ္ေတြကလည္း မခံႏုိင္ျဖစ္လာၿပီး “လူေတြအေနနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေတြရဲ႕ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္အေၾကာင္း မသိဘဲနဲ႔ လာေျပာမေနနဲ႔၊ လူေတြြအေနနဲ႔ ငါးပါးသီလေလးေတာင္ လုံေအာင္မထိန္းႏုိင္ဘဲနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေတြရဲ႕ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္အေၾကာင္း မေျပာသင့္ဘူး၊ ဒုိ႔က်ဴးလြန္မိတဲ့ အာပတ္ေတြဟာ ေဒသနာၾကားရင္ ေပ်ာက္တဲ့အာပတ္ေတြပဲ၊ ဘာပဲညာပဲ” စသျဖင့္ ျပန္လွန္ေျပာဆုိတာေတြ ရွိလာပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဆရာဒကာၾကားမွာ အဆင္မေျပ ျဖစ္လာတဲ့အထိ အေျခအတင္ ျဖစ္ကုန္ၾကပါေတာ့တယ္။ ဒါဟာ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္အခ်ိဳ႕ကုိ ေဖာက္ဖ်က္တတ္တဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ျဖစ္သလုိ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ကုိ အျပည့္အ၀ နားမလည္ဘဲ “သကၤန္း၀တ္ၿပီး ဒါေတြလုပ္ေနမွေတာ့ ရဟန္းမဟုတ္ေတာ့ဘူး” ဆုိတဲ့ ကုိယ့္ထင္ျမင္ခ်က္ေလးနဲ႔ ေျပာဆုိကဲ့ရဲ႕ တတ္တဲ့ လူပုဂၢိဳလ္ေတြေၾကာင့္လည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကုိ တိတိက်က် သိမထားေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္က က်ဴးလြန္မိတတ္တဲ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး သိကၡာပုဒ္ေလးေတြကုိပဲ ႀကီးႀကီးမားမားေတြကုိ က်ဴးလြန္ေနသလုိ ထင္သြားတတ္ၿပီး စြတ္စဲြကဲ့ရဲ႕ကာ အျပစ္ယူတာေတြအထိ ျဖစ္ကုန္တတ္ပါတယ္။

သိတဲ့အတုိင္း ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကလည္း အမ်ားသား။ အက်ဥ္း (၂၂၇)ပါး၊ အက်ယ္ေျပာရင္ ကုေဋကုိးေထာင္ေက်ာ္ အထိကုိ ရွိတာပါ။ အဲဒီထဲမွာမွ ႀကီးေလးတဲ့ ဂ႐ုကအာပတ္နဲ႔ ေပါ့ပါးတဲ့ လဟုက အာပတ္ေတြရယ္လုိ႔ ခဲြျခားႏုိင္ပါတယ္။ ပါရာဇိက အာပတ္ေတြလုိ က်ဴးလြန္မိတာနဲ႔ ရဟန္းဘ၀ဆုံး႐ႈံးသြားတဲ့ အာပတ္ေတြ ရွိသလုိ၊ သံဃာအင္အားနဲ႔ ခက္ခက္ခဲခဲ ကုစားမွ အျပစ္ေက်တဲ့ အာပတ္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အာပတ္ေျဖတယ္လုိ႔ ေခၚတဲ့ ေဒသနာ ၾကား႐ုံနဲ႔ ေပ်ာက္တဲ့ အာပတ္ေတြကလည္း အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ဒီလုိ အာပတ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိတဲ့အတြက္ တစ္ခ်ိဳ႕ အာပတ္ေျဖရင္ ေပ်ာက္တဲ့ သိကၡာပုဒ္ေတြကုိ က်ဴးလြန္မိတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ အေျခအေနအရ က်ဴးလြန္မိတတ္ေပမယ့္ အခါအားေလ်ာ္စြာ ေဒသနာေလးေတြ ၾကားေနတဲ့အတြက္ အာပတ္ေတြကုိ ေျဖေဖ်ာက္ထားေစႏုိင္ပါတယ္။ လူေတြအေနနဲ႔က ဒီအေျခအေနေတြကုိ မသိရေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ား အေသးအဖဲြ အာပတ္ေလးေတြကုိ က်ဴးလြန္မိတာကုိပဲ ရဟန္းမဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာဆုိလာမိတတ္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ ထိပ္တုိက္ေတြ႕ကာ အဆင္မေျပတဲ့အထိ ျဖစ္ကုန္ပါေတာ့တယ္။

ဆုိၾကပါစုိ႔။ ေန႔လဲြညစာစားတာ၊ သီခ်င္းဆုိမိတာ၊ ဟိုကားဒီကားေတြ ၾကည့္မိတာ စတာေတြဟာ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြအရ ေဒသနာၾကားရင္ ေပ်ာက္တဲ့အာပတ္မ်ိဳးပါ။ ယုတ္စြအဆုံး အရက္ေသာက္မိတာကုိေတာင္ ၀ိနည္းေတာ္အရေတာ့ ေဒသနာၾကားရင္ ေပ်ာက္တဲ့အာပတ္မ်ိဳးထဲမွာ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒီလုိ အေသးအဖဲြ အာပတ္ဆုိတာကုိ မသိတဲ့အခါက်ေတာ့ ဒါေတြက်ဴးလြန္မိတာကုိ ေတြ႕တဲ့ လူေတြအေနနဲ႔ “ဒီကုိယ္ေတာ္ေတြ ဘုန္းႀကီး မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး”လုိ႔ ေျပာဆုိကဲ့ရဲ႕တဲ့အထိ ျဖစ္ကုန္တတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရဟန္းေတာ္မ်ား အေနနဲ႔ သတိျပဳသင့္တာက အရက္ေသာက္တာဟာ ၀ိနည္းေတာ္အရ အာပတ္အေသးေလးလုိ႔ ဆုိေပမယ့္ ေလာကေၾကာင္းအရေတာ့ ႀကီးေလးတဲ့ အျပစ္ႀကီး တစ္ခုျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာ သတိျပဳရပါမယ္။ အေကာင္းဆုံးကေတာ့ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကုိ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မက်ဴးလြန္မိတာ အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ဒီလုိ နားလည္မႈ လဲြတတ္တာေလးေတြ ရွိတဲ့အတြက္ လူေတြအေနနဲ႔လည္း ၀ိနည္းေတာ္ေတြကုိ သိထားဖုိ႔ လုိတယ္လုိ႔ ဆုိလုိတာပါ။ ၀ိနည္းသိတဲ့အတြက္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေပၚ အၾကည္ညိဳေလ်ာ့ၿပီး ကဲ့ရဲ႕မႈ ပုိမ်ားႏုိင္တယ္ ဆုိတာကေတာ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ သဒၶါတရားနဲ႔ ဆုိင္သြားပါတယ္။ သဒၶါတရားေကာင္းၿပီး သာသနာေတာ္ကုိ ၾကည္ညိဳတတ္တဲ့ သူေတြကေတာ့ အၾကည္အညိဳ မပ်က္ၾကပါဘူး။ ၀ိနည္းေတြကုိ သိထားတဲ့အတြက္ ပုိလုိ႔ေတာင္ နားလည္ေပးတတ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါက အာပတ္အေသး၊ ဒါက အာပတ္အႀကီး ဆုိၿပီး ခဲြျခားနာလည္ကာ ပုိၿပီး ၾကည္ညိဳမႈကုိေတာင္ ေပးႏုိင္ပါေသးတယ္။ ၀ိနည္းနားလည္တဲ့အတြက္ ၀ိနည္းေတာ္နဲ႔ အပ္စပ္ေအာင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေပၚ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးႏုိင္တာေၾကာင့္္ ကုသုိလ္တရားေတာင္ ပုိမုိတုိးပြားႏုိင္ပါတယ္။ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္နဲ႔ မညီတဲ့ ရဟန္းေတာ္အခ်ိဳ႕ကုိ ေတြ႕ရင္လည္း သာသနာေတာ္ကုိ ၾကည္ညိဳတဲ့စိတ္နဲ႔ ေစတနာထား ေထာက္ျပကာ က်ဴးလြန္မိတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ေနာင္မက်ဴးလြန္မိဖုိ႔ ျပဳျပင္ေပးလာႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြအေနနဲ႔ ၀ိနည္းေတာ္အေၾကာင္း သိထားတာက ပုိေကာင္းပါတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

အကယ္၍ လူေတြအေနနဲ႔ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြဟာ ဒုိ႔နဲ႔မဆုိင္ပါဘူး၊ ရဟန္းေတာ္မ်ား အလုပ္ပါ၊ သူ႔အလုပ္သူလုပ္ပါေစ ဆုိတဲ့ သေဘာမ်ိဳး ရွိေနရင္ေတာ့ ၀ိနည္းေတြကုိ သိထားဖုိ႔ မလုိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္မသိတဲ့ အရာေတြအေပၚမွာေတာ့ အလြယ္တကူ ျပစ္တင္ေ၀ဖန္တာေတြကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ဖုိ႔့ လုိပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ ကုိယ့္အထင္နဲ႔ ဒါဟာ ၀ိနည္းနဲ႔မညီဘူး၊ ဒီကုိယ္ေတာ္ လူျဖစ္ေနၿပီ စတဲ့အေတြး၊ အေျပာေတြနဲ႔ အေသးအဖဲြ အာပတ္ေလးေလာက္ပဲ သင့္ထားတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးပါးကုိ ကဲ့ရဲ႕မိရင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ အာပတ္ေလးေတြ သင့္ထားေပမယ့္ တကယ္ရဟန္းအစစ္ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ေ၀ဖန္မိတဲ့ ကုိယ့္မွာ အရမ္းအျပစ္ႀကီးပါတယ္။ ကုိယ့္ရဲ႕ေ၀ဖန္မႈဟာ ေစတနာ အလုိဆုိးမပါရင္ေတာ့ ဒီေလာက္အျပစ္ မႀကီးေပမယ့္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ မသိတဲ့အေပၚမွာ အရမ္းမေ၀ဖန္၊ မကဲ့ရဲ႕တာ ေကာင္းပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဆုိးအေကာင္းဆုိတာ ရွိတဲ့အတြက္ ဒီေနရာမွာ အဓိကေျပာခ်င္တာက လူပုဂၢိဳလ္မ်ား အေနနဲ႔လည္း ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ၀ိနည္းေတာ္အေၾကာင္းကုိ သိထားသင့္တယ္လုိ႔ ေျပာခ်င္တာပါ။ ၀ိနည္းအေၾကာင္းကုိ ေသေသခ်ခ်ာ မသိတဲ့အခါမွာ ၀ိနည္းေတာ္အရ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး အာပတ္ေလးေတြကိုလည္း ကုိယ့္အေနနဲ႔ အျပစ္အႀကီးႀကီးလုိ႔ထင္ကာ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ လုိတာထက္ပုိၿပီး ကဲ့ရဲ႕မိတတ္၊ အျပစ္ေျပာမိတတ္တဲ့ အျပင္ ေစတနာ သဒၶါတရားပါ ေလ်ာ့မိတတ္တဲ့အတြက္ ၀ိနည္းေတာ္ေတြကုိ သိထားရင္ ပုိေကာင္းတယ္လုိ႔ ဆုိခ်င္တာပါ။ အကယ္၍ သိထားဖုိ႔မလုိပါဘူး၊ မသိတာ ေကာင္းပါတယ္ဆုိရင္လည္း ကုိယ့္အျမင္နဲ႔ အလြယ္တကူ ေ၀ဖန္ျပစ္တင္ ကဲ့ရဲ႕မႈ မျပဳၾကဖုိ႔ အသိေပးလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဆရာဒကာ ေရနဲ႔ၾကာဆုိသလုိ ရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ ဒကာဒကာမမ်ားဟာလည္း တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး အမီွျပဳေနၾကတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ တစ္ဦးအေၾကာင္းတစ္ဦး ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္သေဘာေပါက္ ထားရင္ အျပစ္ေျပာ ကဲ့ရဲ႕တာေတြဟာ တျဖည္းျဖည္း နည္းေစႏုိင္မွာျဖစ္လုိ႔ လူေတြအေနနဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ၀ိနည္းဆုိင္ရာမ်ားကုိလည္း သိထားသင့္ေၾကာင္း၊ ၀ိနည္းေတာ္အေၾကာင္း သိထားတဲ့အတြက္ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ အာပတ္အေသး၊ အႀကီးမ်ား အေပၚ ပုိမုိနားလည္ႏုိင္ၿပီး တတ္ႏုိင္သမွ် ၀ိနည္းနဲ႔အညီ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးႏုိင္ေၾကာင္း၊ ၀ိနည္းသိထားတဲ့အတြက္ သာသနာေတာ္ကုိ တစ္ဘက္တစ္လမ္းမွ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးႏုိင္ေၾကာင္း အသိေပးတင္ျပရင္း ၀ိနည္းမသိဘဲ လက္လြတ္စပယ္ ေ၀ဖန္ျပစ္တင္မႈမ်ိဳး ကုိလည္း အလြယ္တကူ မလုပ္မိေအာင္ အထူးေရွာင္ၾကဖုိ႔ အေလးဂ႐ုနဲ႔ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၉)...

မုိးနတ္မင္းနဲ႔ ရွင္ဥပဂုတ္…
ၿမိဳ႕ေတြမွာေရာ ေတာေတြမွာပါ အလွဴမ႑ပ္ႀကီးေတြထုိးၿပီး အလွဴပဲြႀကီးေတြ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲ က်င္းပၾကတဲ့အခါ မ႑ပ္ႀကီးေတြရဲ႕ ေရွ႕တစ္ေနရာရာမွာ ခုံေလးတစ္လုံးနဲ႔ ပြဲေလးတစ္ပဲြ ထုိးထားတာကုိ ေတြ႕ေတြ႕ ေနရတတ္ပါတယ္။ ဆုိင္ရာေတြကုိ အဲဒါဘာပဲြလဲလုိ႔ ေမးၾကည့္တဲ့အခါ ရွင္ဥပဂုတ္ပဲြလုိ႔ ေျပာၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ အဆုိအရ အလွဴပဲြမွာ မာရ္နတ္လာေႏွာက္ယွက္လုိ႔ မရေအာင္နဲ႔ အလွဴပဲြႀကီး မုိးရြာၿပီး မပ်က္ရေအာင္ မုိးတားတဲ့ သေဘာနဲ႔ ရွင္ဥပဂုတ္ မေထရ္ႀကီးကုိ ပင့္ထားတာလုိ႔ သိရပါတယ္။ လဲြလုိက္တဲ့ ျဖစ္ျခင္းလုိ႔ပဲ ေျပာရမလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလုပ္ရပ္ေတြဟာ ဒီေန႔အထိ ရွိေနပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေတာရြာေတြမွာ အလွဴပဲြရွိတုိင္း ရွင္ဥပဂုတ္ပဲြေလးကေတာ့ မျဖစ္မေန ပါေနေတာ့တာပါ။ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ ဒီအလဲြကလည္း ျပဳျပင္ဖုိ႔ အခ်ိန္သင့္ေနတဲ့ အလဲြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ငွက္ေပ်ာသီးေလးေတြ၊ အုံးသီးေလးေတြ၊ သေျပခက္ေလးေတြနဲ႔ ပဲြေပးထားတဲ့ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ သူတုိ႔လုပ္မွပဲ အလွဴမ႑ပ္ေစာင့္ အဆင့္ေလာက္ကုိ ေရာက္သြားေတာ့တာပါ။ ပဲြေလးထုိးၿပီး ပင့္ထားတဲ့ ရွင္ဥပဂုတ္ကုိ နတ္သာသာ သေဘာေလာက္အထိ ေရာက္ေစေတာ့တာပါ။ ရွင္ဥပဂုတ္ကုိ ပင့္ထားရင္ မုိးတားေပးႏုိင္တဲ့ အတြက္ မုိးမရြာေအာင္ မုိးတားခုိင္းတဲ့သေဘာ သက္ေရာက္ေနေတာ့ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ ရဟန္းလား၊ နတ္လား၊ တံခုိးရွင္လားလုိ႔ေတာင္ သံသယ ျဖစ္စရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဒီေန႔ေခတ္ အလွဴပဲြေတြမွာ မာရ္နတ္ဖ်က္လုိ႔ မပ်က္ေအာင္၊ မုိးနတ္မင္းကုိ မုိးမရြာေစေအာင္ ရွင္ဥပဂုတ္က လုပ္မေပးႏုိင္ဘူးဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာအမ်ား သိထားတဲ့ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ ေထရ၀ါဒ စာေပမွာပါတဲ့ ရွင္ဥပဂုတ္ မဟုတ္ပါဘူး။ လူအမ်ား နားလည္ထားတဲ့ သမုဒၵရာထဲမွာ ေၾကးျပႆာဒ္နဲ႔ သီတင္းသုံးကာ ေနကုိေမာ့ၿပီး ဆြမ္းဘုဥ္းေပးေနတဲ့ ပုံသႏၲာန္ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ ေထရ၀ါဒ စာေပမွာလာတဲ့ ရဟႏၲာတစ္ပါး မဟုတ္ပါဘူး။ မာရ္နတ္လည္ပင္းမွာ ခဲြေသေကာင္ပုတ္ကုိဆဲြၿပီး မာရ္နတ္ကုိ တံခုိးနဲ႔ ခၽြတ္ခဲ့တဲ့ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ ပိဋကတ္သုံးပုံမွာ ေဖာ္ျပထားျခင္း မရွိပါဘူး။ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ ရဟႏၲာမေထရ္ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိေပမယ့္ ေထရ၀ါဒစာေပေတြမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ရဟႏၲာဂုဏ္ရည္ေတြနဲ႔ မညီတာကုိ ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။ ရွင္ဥပဂုတ္မေထရ္ရဲ႕ အတၳဳပၸတ္ဟာ မဟာယာနဂုိဏ္းသုံး က်မ္းစာျဖစ္တဲ့ ဒိဗ်ာ၀ါနက်မ္းမွ ဖန္တီးေပးလုိက္တဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုသာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ရွင္ဥပဂုတၱ မေထရ္ဟာ ဣႏၵဂုတၱ၊ အႆဂုတၱ၊ တိႆနာဂ၊ ဥပဂုတၱတိႆနာဂ၊ အာဂတ္စတယမုနိ ဆုိတဲ့ ဘြဲ႕အမည္ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားသူလည္း ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိပါတယ္။ ရွင္ဥပဂုတ္အေၾကာင္းကုိ သာသနာႏွစ္ ၈၀၀-ခန္႔က ရွင္မဟာနမ ေရးသားတဲ့ မဟာ၀င္၀တၳဳမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္္။ ရွင္မဟာနာမဟာလည္း မဟာယာနက်မ္းစာ ဒိဗ်ာ၀ါနမွ ထုတ္ယူၿပီး တင္ျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ ေထရ၀ါဒ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားလာတဲ့ မေထရ္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရွင္ဥပဂုတ္ရဲ႕ ေနရာယူမႈကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ေတာ္ေတာ္ အ႐ုိးစဲြေနတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဆရာေတာ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ဒါကုိ ေထရ၀ါဒနဲ႔ မညီေၾကာင္း ေဟာေျပာကာ တုိက္ဖ်က္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အစဥ္အလာယုံၾကည္မႈကုိ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အမ်ားကေတာ့ မစြန္႔လြတ္ႏုိင္ၾကဘဲ ရွင္ဥပဂုတ္ပဲြကုိ ထုိးၿမဲထုိးေန၊ ရွင္ဥပဂုတ္ကုိ မ႑ပ္ေစာင့္အျဖစ္ ထားၿမဲထားေန၊ မုိးမရြာေအာင္ မုိးတားၿမဲ တားေနေစပါတယ္။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ မုိးရြာတာ မရြာတာ ရွင္ဥပဂုတ္နဲ႔ မဆုိင္ပါဘူး။ ရာသီဥတုေျပာင္းလဲ ေဖာက္ျပန္မႈနဲ႔ပဲ ဆုိင္ပါတယ္။ ေရခုိးေရေငြ႕ေတြကေန တိမ္ေတြျဖစ္ၿပီး တိမ္ေတြကတစ္ဆင့္ မုိးရြာခ်တဲ့ သေဘာမွာ ရွင္ဥပဂုတ္က ဘာလုပ္ေပးႏုိင္မွာလဲေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ရွင္ဥပဂုတ္ကုိ ရဟႏၲာမေထရ္လုိ႔ဆုိရင္ အႏွစ္တစ္ရာတမ္းမွာ ပြင့္တဲ့ ရဟႏၲာဟာ အဲဒီေလာက္အထိ အသက္ရွည္ႏုိင္မလားေပါ့။ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ ႐ုပ္ကသာ ပရိနိဗၺာန္ျပဳသြားတာ သူ႔ရဲ႕တံခုိး ပါ၀ါေတြနဲ႔ စိတ္၀ိညာဥ္ကေတာ့ ရွင္ေနစဲပဲလုိ႔ ဆုိရင္လည္း ရဟႏၲာ ပရိနိဗၺာန္စံၿပီး နတ္ပဲျဖစ္ေနသလုိလုိ ေကာင္းကင္ဘုံပဲ ေရာက္ေနသလုိလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တကယ္ရဟႏၲာဆုိရင္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳတာနဲ႔ ေနာက္ထပ္ဘ၀သစ္ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒီလုိ ေသခ်ာစိစစ္လုိက္မယ္ဆုိရင္ ဒီေန႔ေခတ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္ ပူေဇာ္ပသေနတဲ့ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ ေထရ၀ါဒနဲ႔ မညီတဲ့ အကုိးကြယ္ခံ ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေထရ၀ါဒစံနဲ႔အညီ လုိက္နာက်င့္သုံးေနၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြဟာ ဒီလုိ စာေပမွာ မပါတာေတြ အေပၚမွာ ကုိးကြယ္ပူေဇာ္ ေနမယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ လဲြမွားေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

စာေပမွာ ပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ ရွင္ဥပဂုတ္ကုိ ရဟႏၲာမေထရ္ တစ္ပါးအေနနဲ႔ ရဟႏၲာရဲ႕ဂုဏ္ကုိ အာ႐ုံျပဳ ရွိခုိးပူေဇာ္မယ္ဆုိရင္ ကုသုိလ္ရႏုိင္ေပမယ့္ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ကုိ မသင့္ေလ်ာ္တဲ့ ေနရာေတြမွာထားၿပီး နတ္ပူေဇာ္သလုိ ပဲြေလးတင္ကာ မုိးတားခုိင္းမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အျပစ္ျဖစ္ေစႏုိင္ပါတယ္။ ဘုရားရဟႏၲာေတြလုိ ဘုရားစင္ေပၚမွာ သီးသန္႔ကုိးကြယ္ ပူေဇာ္ထားရင္ ကုသုိလ္ရႏုိင္ေပမယ့္ မ႑ပ္ေရွ႕မွာ ခုံေလးတစ္လုံးနဲ႔ ထားတာတုိ႔၊ ေခ်ာင္းထဲျမစ္ထဲမွာ ေၾကးျပႆာဒ္ေလးနဲ႔ ထားၿပီး ေရေမွ်ာဖုိ႔ လုပ္တာတုိ႔ကေတာ့ အျပစ္ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကုိးကြယ္ရာမွ ေဘးမျဖစ္ေအာင္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶစာေပေတြမွာ မပါတာကုိ မပါတဲ့အတုိင္းထားၿပီး အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ ယုံၾကည္မႈေတြနဲ႔ ဟုိပဲြထုိး ဒီပဲြထုိးကာ ဟုိတင္ဒီတင္လုပ္တဲ့ ပူေဇာ္ပသမႈေတြကုိ ဉာဏ္နဲ႔ဆင္ျခင္ၿပီး ယုတၱိမရွိတဲ့ အလဲြေလးေတြအေပၚမွာ မလဲြရေအာင္ သတိျပဳႏုိင္ဖုိ႔ မုိးနတ္မင္းနဲ႔ ရွင္ဥပဂုတ္အေၾကာင္းကုိ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခု အျဖစ္ တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

၀ိပႆနာ ႐ႈနည္း၊ မူေသစည္း…

“၀ိပႆနာ႐ႈနည္း၊ မူေသစည္း၊ သိမ္းဆည္းထားရမည္” ဆုိတဲ့ ဒီေဆာင္ပုဒ္ေလးက မဟာစည္ဆရာေတာ္ ႀကီးရဲ႕ အေျခခံ ၀ိပႆနာ တရားအားထုတ္နည္း ေဆာင္ပုဒ္လကၤာေတြထဲမွာ ပါတဲ့ ေနာက္ဆုံး အပုိဒ္ေလး ျဖစ္ပါတယ္။ မဟာစည္ ရိပ္သာႀကီးမွာ တရား၀င္တုန္းက ေန႔စဥ္တရားနာၿပီးတုိင္း ေယာဂီအားလုံးနဲ႔အတူ လုိက္ၿပီး ရြတ္ဆုိေနရတာဆုိေတာ့ ႏႈတ္တက္အာဂုံရေနခဲ့တဲ့ ေဆာင္ပုဒ္လကၤာေလးေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီးက တရားစၿပီး အားထုတ္ကာစ ေယာဂီေတြအတြက္ ၀ိပႆနာ ဉာဏ္ဆုိတာ ဘာကုိေခၚတယ္၊ ဘယ္လုိအရာမ်ိဳးေတြမွာ ႐ႈမွတ္ပြားမ်ားရတယ္၊ ဘာေၾကာင့္႐ႈမွတ္ရတယ္ စတာေတြကုိ အလြယ္နားလည္သြားေအာင္ ေဆာင္ပုဒ္လကၤာေလးေတြ သီးကုံးၿပီး ရြတ္ဆုိမွတ္သား ေလ့က်င့္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၀ိပႆနာ အားထုတ္မႈမွာ တစ္စုံတစ္ခု အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစဖုိ႔ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ၀ိပႆနာ ႐ႈနည္း မူေသစည္းေလးေတြကုိ ကုိးကားၿပီး ပုိ႔စ္တစ္ပုဒ္အေနနဲ႔ ေရးသားတင္ျပ ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

၀ိပႆနာ၊ ဉာဏ္ဆုိတာ၊ ဘယ္ဟာ ႐ႈ၍ ျဖစ္သနည္း။
စဲြလန္းႏုိင္ရာ၊ ငါးခႏၶာ၊ မွန္စြာ႐ႈ၍ ျဖစ္သတည္း။
ဒီလကၤာေလးေတြအရ ၀ိပႆနာဉာဏ္၊ ၀ိပႆနာဉာဏ္လုိ႔ ေျပာေျပာေနၾကရမွာ ၀ိပႆနာဉာဏ္ဆုိတာ ဘယ္လုိဉာဏ္ကုိ ေျပာတာလဲ၊ ဒီဉာဏ္ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လုိအရာကုိ ႐ႈမွတ္ရတာလဲလုိ႔ မသိနားမလည္လုိ႔ ေမးလာသူေတြကုိ ၀ိပႆနာဉာဏ္ဆုိတာ တစ္ျခားမဟုတ္၊ ခႏၶာငါးပါးအေပၚ အမွန္အတုိင္း ႐ႈမွတ္တဲ့အခါ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ မဂ္ဉာဏ္ကုိ ဆုိတာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီ၀ိပႆနာဉာဏ္ ျဖစ္ေပၚဖုိ႔အတြက္ ခႏၶာငါးပါးကုိပဲ အရွိအတုိင္း အမွန္အတုိင္း ႐ႈမွတ္ရမွာျဖစ္ေၾကာင္း တုိတုိနဲ႔ လုိရင္းထိေအာင္ ဖဲြ႕ဆုိေပးထားပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ ၀ိပႆနာ႐ႈတယ္ဆုိတာ တစ္ျခားအရာေတြကုိ ႐ႈတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္အားလုံး ပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့ ခႏၶာမွာပဲ ႐ႈတာျဖစ္ပါတယ္။ ခႏၶာဆုိတာ အစုအဖဲြ႕ကုိ ေျပာတာပါ။ ဒီခႏၶာကုိ အေသးစိပ္ခဲြလုိက္ရင္ ႐ႈပကၡႏၶာ (ရုပ္အစု)၊ ေ၀ဒနာကၡႏၶာ (ခံစားမႈအစု)၊ သညကၡႏၶာ (မွတ္သားမႈအစု)၊ သခၤါရကၡႏၶာ (ျပဳျပင္မႈအစု)နဲ႔၊ ၀ိညာဏကၡႏၶာ (အထူးသိမွတ္မႈအစု) ဆုိၿပီး ငါးမ်ိဳးကဲြျပားပါတယ္။ ဒီငါးပါးကုိပဲ ခႏၶာငါးပါးလုိ႔ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီခႏၶာငါးပါးမွာ ႐ူပကၡႏၶာဆုိတဲ့ ႐ုပ္ခႏၶာက တစ္ပါးျဖစ္ၿပီး က်န္တာေတြကေတာ့ နာမ္ခႏၶာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခႏၶာငါးပါးဆုိတာ အလြယ္ေျပာရရင္ နာမ္နဲ႔႐ုပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ဟာ ဒီနာမ္႐ုပ္ႏွစ္ပါးမွာပဲ အရွိအတုိင္း အားထုတ္ေနမယ္ဆုိရင္ ၀ိပႆနာဉာဏ္ေတြ ျဖစ္ေနမွာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဘယ္အက်ိဳးငွါ၊ ထုိခႏၶာ၊ ဘယ္ဟာ႐ႈရပါသနည္း။
မစဲြဖုိ႔ရာ ျဖစ္စဲမွာ၊ မွန္စြာ႐ႈရပါသတည္း။
ခႏၶာငါးပါးလုိ႔ေခၚတဲ့ နာမ္႐ုပ္ႏွစ္ပါးကုိ ဘယ္အတြက္၊ ဘယ္လုိဟာေတြကုိ ႐ႈရမွာလဲဆုိေတာ့ ခႏၶာငါးပါးဆုိတာ စဲြလန္းတတ္တဲ့အတြက္ အဲဒီအေပၚမွာ မစဲြမိေအာင္ ဒီနာမ္႐ုပ္ႏွစ္ပါးရဲ႕ ျဖစ္စဲျဖစ္ခုိက္၊ ေပၚစဲေပၚခုိက္ကုိ အရွိအတုိင္း၊ အမွန္အတုိင္း ႐ႈမွတ္ရမယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ခႏၶာငါးပါးဟာ သတၱ၀ါေတြအတြက္ စဲြလန္းစရာ ျဖစ္လုိ႔ သူ႔ကုိ ဥပါဒါနကၡႏၶာလုိ႔လည္း ေခၚပါတယ္။ ဥပါဒါန္ဆုိတာ စဲြလန္းမႈကုိ ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစဲြလမ္းမႈကုိ အမွန္အတုိင္း မသိတဲ့အခါက်ေတာ့ သတၱ၀ါေတြဟာ ႐ုပ္ကုိလည္းစဲြမိေန၊ စိတ္ကုိလည္း စဲြမိေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ စဲြလန္းေနမိၾကတာဟာ မသိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ျဖစ္ခုိက္ျဖစ္စဲကုိ မသိတဲ့အတြက္ လွတယ္မလွဘူး၊ ေကာင္းတယ္မေကာင္းဘူးစတဲ့ အစဲြေတြ ျဖစ္ေပၚလာၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ဒီ႐ုပ္နာမ္ေတြရဲ႕ ျဖစ္ခုိက္ေပၚခုိက္ကုိ သိၾကမယ္ဆုိရင္ အဲဒီလုိ အစဲြမရွိေတာ့ပါဘူး။

ဆုိၾကပါစုိ႔။ ခံစားမႈ တစ္ခုခုျဖစ္တဲ့အခါမွာ ဒါဟာ ေ၀ဒနာပဲလုိ႔ မသိလုိက္ရင္ ေကာင္းတယ္မေကာင္းဘူး ဆုိတဲ့ အစဲြေတြျဖစ္လာၿပီး ေကာင္းရင္ေလာဘျဖစ္လုိက္၊ မေကာင္းရင္ ေဒါသျဖစ္လုိက္တာေတြ ျဖစ္ကုန္တတ္ပါတယ္။ စိတ္မွာ ရာဂစိတ္ျဖစ္တဲ့အခါမွာလည္း အဲဒီရာဂစိတ္ျဖစ္တဲ့ အခုိက္ကုိ မသိလုိက္ရင္ ဒီစိတ္ရဲ႕ စဲြရာကုိပါသြားၿပီး ဟုိေတြးဟုိႀကံ ဟုိဟာျဖစ္ဒါျဖစ္တဲ့အထိ ျဖစ္ကုန္တတ္ပါတယ္။ အကယ္၍ ဒါဟာ ေ၀ဒနာပဲ၊ ဒါဟာ ရာဂစိတ္ပဲလုိ႔ အဲဒီအခုိက္မွာ သိလုိက္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ စဲြလန္းမႈမရွိေတာ့ဘဲ သူက ရပ္တန္႔သြားပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိ အစဲြေတြမရွိဖုိ႔ ခႏၶာငါးပါးကုိ အရွိအတုိင္း အမွန္အတုိင္း ႐ႈရမယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ျဖစ္ခုိက္မ႐ႈ၊ ႐ုပ္နာမ္စု၊ စဲြမႈ၀င္ေရာက္သည္။
ၿမဲတယ္ေကာင္းတယ္၊ ငါေကာင္နယ္၊ တကယ္ထင္တတ္သည္။

တကယ္လုိ႔ ခႏၶာငါးပါး ႐ုပ္နာမ္တရားေတြကုိ ျဖစ္စဲျဖစ္ခုိက္၊ ေပၚစဲေပၚခုိက္မွာ မသိလုိက္ရင္ေတာ့ အစဲြေတြ ၀င္တတ္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါဟာ႐ုပ္ပဲ၊ ဒါဟာ နာမ္ပဲလုိ႔ အမွန္အတုိင္း မသိတဲ့အခါမွာ ငါငါဥစၥာစသျဖင့္ ထင္ေနတတ္ၿပီး မၿမဲတဲ့သေဘာေတြမွာ ၿမဲတယ္လုိ႔ ထင္ေနတတ္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါဟာ ဒီ႐ုပ္နာမ္အစုကုိ ျဖစ္ခုိက္မွာ မရႈလုိက္မိလုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔သာ ႐ုပ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေပၚသမွ်၊ ျဖစ္သမွ် အရာေတြကုိ ေပၚခုိက္ျဖစ္ခုိက္မွာ အရွိအတုိင္း လုိက္သိႏုိင္ရင္ ငါငါ့ဟာလုိ႔ ထင္စရာမရွိေတာ့တဲ့အျပင္ ဒီအေပၚမွာလည္း မစဲြမိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ႐ုပ္နာမ္အစုဟာ ျဖစ္ခုိက္ေပၚခုိက္မွာ မ႐ႈမိရင္ ငါငါဥစၥာလုိ႔ ထင္ေစတတ္တဲ့ အစဲြတရားေတြ ျဖစ္တတ္ေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ျဖစ္တုိင္းမွတ္႐ႈ၊ ႐ုပ္နာမ္စု၊ စဲြမႈကင္းေပ်ာက္သည္။
မၿမဲဆင္းရဲသေဘာပဲ ဉာဏ္ထဲရွင္းေတာ့သည္။
စဲြမႈကင္းေပ်ာက္၊ မဂ္လမ္းေပါက္၊ ဆုိက္ေရာက္နိဗၺာန္ျပည္။
၀ိပႆနာ ႐ႈနည္း၊ မူေသစည္း၊ သိမ္းဆည္းထားရမည္။
အဲဒီလုိ ႐ုပ္နာမ္အစုေတြကုိ ျဖစ္တုိင္းျဖစ္တုိင္း၊ ေပၚတုိင္းေပၚတုိင္းမွာ သတိနဲ႔ မလြတ္တမ္း ကပ္ၿပီးသိမွတ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ဒီတရားေတြအေပၚမွာ စဲြလန္းမႈေတြ တျဖည္းျဖည္း ကင္းေပ်ာက္လာပါတယ္။ ႐ုပ္တရားရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ စိတ္ရဲ႕ေတြးေတာ ႀကံစည္မႈေတြကုိ အရွိအတုိင္း သြားရင္သြားတယ္၊ ထုိင္ရင္ထုိင္တယ္၊ ရပ္ရင္ရပ္တယ္၊ အိပ္ရင္အိပ္တယ္၊ ကုိင္ရင္ကုိင္တယ္ စသျဖင့္ လႈပ္ရွားမႈ မွန္သမွ်ကုိ လုိက္လုိက္ၿပီးသိေန၊ ေတြးရင္ေတြးတယ္၊ ႀကံရင္ႀကံတယ္၊ ေဒါသျဖစ္ရင္ ေဒါသျဖစ္တယ္၊ အလုိမက်ျဖစ္ရင္ အလုိမက်ျဖစ္တယ္ စသျဖင့္ စိတ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေတြးေတာႀကံစည္မႈ မွန္သမွ်ကုိ မျပတ္သတိနဲ႔ လုိက္ၿပီးသိေနမယ္ဆုိရင္ ဒီ႐ုပ္တရား နာမ္တရားေတြအေပၚမွာ စဲြလန္းမႈေတြ ကင္းလာတတ္ၿပီး အနိစၥသေဘာ၊ ဒုကၡသေဘာ၊ အနတၱသေဘာေတြ ထင္လာကာ ဉာဏ္အျမင္ ရွင္းလာတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ျဖစ္ခုိက္႐ႈလုိက္ႏုိင္လုိ႔ အစဲြေတြ ကင္းေပ်ာက္လာတယ္ဆုိရင္ မဂ္ဉာဏ္ေတြအထိ ထင္လာၿပီး နိဗၺာန္ကုိ ျမင္လာႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနည္းအတုိင္း ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္တဲ့ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္ဟာ အစဲြတရားေတြကင္းဖုိ႔ ႐ုပ္နာမ္အစုကုိ ျဖစ္ခုိက္ေပၚခုိက္မွာ အရွိအတုိင္း သတိကပ္ၿပီး သိမွတ္ေပးေနမယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ ၀ိပႆနာဉာဏ္ ျဖစ္ဖုိ႔အေကာင္းဆုံး တရား႐ႈမွတ္နည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါက မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ၀ိပႆနာ႐ႈနည္း အေျခခံ နည္းစနစ္ျဖစ္တဲ့ ေဆာင္ပုဒ္လကၤာေလးေတြ အေပၚမွာ နားလည္လြယ္ေအာင္ ျပန္လည္ေရးသား တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလကၤာေလးေတြအရ ၀ိပႆနာ႐ႈတယ္ဆုိတာ သိပ္ေတာ့ခက္လွတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆုိလုိတာက နည္းစနစ္က မခက္ဘူးလုိ႔ ဆုိလုိခ်င္တာပါ။ လက္ေတြ႕အားထုတ္မႈမွာေတာ့ အေလ့အက်င့္နည္းေနရင္ ခက္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔ ခက္တာလဲဆုိေတာ့ ထိမ္းဖုိ႔အခက္ဆုံးျဖစ္တဲ့ စိတ္ကုိ ထိန္းေနရတာျဖစ္လုိ႔ ခက္တယ္လုိ႔ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။ သမာဓိလည္းနည္း၊ ၀ိရိယလည္း မရွိဆုိရင္ေတာ့ သတိျဖစ္ဖုိ႔ ခက္တဲ့အျပင္ သတိမရွိရင္လည္း ႐ုပ္နာမ္ေတြရဲ႕ ျဖစ္စဲျဖစ္ခုိက္ကုိ သိဖုိ႔မလြယ္လွတဲ့အတြက္ အခ်ဳပ္ကေတာ့ သတိရွိဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သတိတရားနဲ႔သာ စိတ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ႐ုပ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္သမွ် ေပၚသမွ်ေတြကုိ ျဖစ္ခုိက္ေပၚခုိက္မွာ လုိက္ၿပီးသိမွတ္ေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ နည္းစနစ္လည္းမခက္သလုိ ရႈမွတ္ဖုိ႔လည္း မခက္ပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ေလာက္ပဲ လြယ္လြယ္ လက္ေတြ႕အားထုတ္မႈ မရွိရင္ ဘာမဆုိ ခက္ေနတတ္တဲ့ သေဘာရွိေနသလုိ ၀ိပႆနာ႐ႈနည္း မူေသစည္းေလးေတြဟာ လြယ္ေပမယ့္ လက္ေတြ႕အားထုတ္မႈ မရွိရင္လည္း အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ မရွိႏုိင္တဲ့အတြက္ မူေသနည္းေလးေတြကုိ လက္ေတြ႕က်င့္ႀကံ အားထုတ္ျခင္းျဖင့္ အေကာင္အထည္ ဖုိ႔ၾကည့္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းရင္ မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ၀ိပႆနာ အားထုတ္နည္း အေျခခံ ေဆာင္ပုဒ္ေလးမ်ားကုိ ပုိၿပီး မွတ္မိသြားေအာင္ ေအာက္ပါအတုိင္း တစ္ေခါက္ေလာက္ ရြတ္ဆုိၾကည္ၾကပါစုိ႔…

၀ိပႆနာ၊ ဉာဏ္ဆုိတာ၊ ဘယ္ဟာ ႐ႈ၍ ျဖစ္သနည္း။
စဲြလန္းႏုိင္ရာ၊ ငါးခႏၶာ၊ မွန္စြာ႐ႈ၍ ျဖစ္သတည္း။
ဘယ္အက်ိဳးငွါ၊ ထုိခႏၶာ၊ ဘယ္ဟာ႐ႈရပါသနည္း။
မစဲြဖုိ႔ရာ ျဖစ္စဲမွာ၊ မွန္စြာ႐ႈရပါသတည္း။
ျဖစ္ခုိက္မ႐ႈ၊ ႐ုပ္နာမ္စု၊ စဲြမႈ၀င္ေရာက္သည္။
ၿမဲတယ္ေကာင္းတယ္၊ ငါေကာင္နယ္၊ တကယ္ထင္တတ္သည္။
ျဖစ္တုိင္းမွတ္႐ႈ၊ ႐ုပ္နာမ္စု၊ စဲြမႈကင္းေပ်ာက္သည္။
မၿမဲဆင္းရဲသေဘာပဲ ဉာဏ္ထဲရွင္းေတာ့သည္။
စဲြမႈကင္းေပ်ာက္၊ မဂ္လမ္းေပါက္၊ ဆုိက္ေရာက္နိဗၺာန္ျပည္။
၀ိပႆနာ ႐ႈနည္း၊ မူေသစည္း၊ သိမ္းဆည္းထားရမည္။
(မဟာစည္ဆရာေတာ္)

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား