ခ်စ္တာနဲ႔ ေမတၱာ

- ခ်စ္တာနဲ႔ ေမတၱာဟာ တူသလုိနဲ႔ ကဲြျပားလွပါတယ္။
- ခ်စ္တာက သံေယာဇဥ္ကုုိ အရင္းခံၿပီး ေမတၱာကေတာ့ ျဗဟၼစုိရ္တရားကုိ အရင္းခံပါတယ္။ 
- သံေယာဇဥ္ဟာ ပူေလာင္ေစတတ္ၿပီး ျဗဟၼစုိရ္ကေတာ့ ေအးျမေစတတ္ပါတယ္။
- ခ်စ္တာက ကုိယ့္အတြက္ျဖစ္ၿပီး ေမတၱာက သူမ်ားအတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 
- ပုိင္ဆုိင္ခ်င္တာ၊ ရယူခ်င္တာ၊ ထိန္းခ်ဳပ္ခ်င္တာ၊ မနာလုုိတာ၊ သဝန္တုုိတာ စတာေတြဟာ အခ်စ္ရဲ႕ သေကၤတ သေဘာေတြျဖစ္ၿပီး ႀကီးပြားေစခ်င္တာ၊ အႏၲရယ္ကင္းေစခ်င္တာ၊ ကုိယ္က်န္းမာ၍ စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္တာ စတာေတြဟာ ေမတၱာရဲ႕ သေကၤတ သေဘာေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အခ်စ္နဲ႔ ေမတၱာဟာ အပူနဲ႔ အေအးလုိ ကြားျခားလွပါတယ္။
- ခ်စ္တာက တဏွာေပမေတြနဲ႔ ေရာယွက္ေနတဲ့အတြက္ ပူေလာင္ေစၿပီး ေမတၱာကေတာ့ အက်ိဳးလုိလားျခင္း သက္သက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေအးျမေစပါတယ္။
- အခ်စ္ေတြသိပ္မ်ားရင္ အျပစ္ေတြလည္း သိပ္ပြားေစတတ္ေပမယ့္ ေမတၱာေတြ မ်ားေနရင္ေတာ့ သစၥာတရားေတြနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈအားေတြကုိ ျဖစ္ေစတတ္ပါတယ္။ 
- အခ်စ္ကုုိ ေရွ႕တန္းတင္ထားရင္ ကုိယ္ကခ်စ္လုုိက္ခ်င္တာရယ္၊ ကုုိယ့္ကုုိ ခ်စ္ေစခ်င္တာေတြရယ္ေၾကာင့္ လုိတာကုိ မရတဲ့အခါ ပူေလာင္ခံစားရတတ္ေပမယ့္ ေမတၱာကုိ ေရွ႕တန္းတင္ထားရင္ေတာ့ ကုိယ့္အတြက္မပါ အမ်ားအက်ိဳးကုိသာ လုိလားျခင္း သက္သက္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အမ်ားခ်မ္းသာေလ ကုိယ္လည္းဝမ္းသာေလ ျဖစ္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ 
- ခ်စ္တာက ေလာဘတဏွာကုုိ အရင္းခံထားတဲ့အတြက္ တဏွာရဲ႕ေနာက္မွာ ဘယာဆုိတဲ့ ေဘးေတြေရာက္ေစတတ္ေပမယ့္ ေမတၱာကေတာ့ အက်ိဳးလုုိလားျခင္း ေစတနာကုုိ အရင္းခံထားတဲ့အတြက္ ေမတၱာရဲ႕ေနာက္မွာ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာေတြပဲ ေရာက္ေနတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ 
- ဒါေၾကာင့္ အခ်စ္ေတြမ်ားဖုုိ႔ထက္ ေမတၱာပြားဖုိ႔က ပိုလုိအပ္ပါတယ္။ အခ်စ္ေတြမ်ားရင္ ပုိင္ဆုိင္ခ်င္တာေတြ မ်ားတတ္ေပမယ့္ ေမတၱာမ်ားရင္ေတာ့ အက်ိဳးလုိလားမႈေတြ မ်ားေစတဲ့အတြက္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အခ်စ္မ်ားဖုုိ႔ထက္ ေမတၱာထားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

Read more »

စိတ္ကြယ္ရာနဲ႔ ဆိတ္ကြယ္ရာ

ဆိတ္ကြယ္ရာ အရပ္ဆုိတာ ရွိေပမယ့္ စိတ္ကြယ္ရာ အရပ္ဆုိတာကေတာ့ မရွိႏုုိင္ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ မေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြကုိ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္တဲ့ မျမင္ကြယ္ရာမွာ ဘယ္သူမွ မသိႏုုိင္ပါဘူးဆုုိၿပီး လုုပ္ျဖစ္တဲ့အခါ သူမ်ားက မသိႏုိင္ေပမယ့္ ကုုိယ္ကုုိယ္တုုိင္ကေတာ့ သိေနၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ သူမ်ားရဲ႕ မျမင္တိတ္ဆိတ္ ကြယ္ရာဆုုိတာ ရွိေပမယ့္ ကုုိယ့္စိတ္ရဲ႕ မျမင္ကြယ္ရာဆုုိတာကေတာ့ ရွိမွာမဟုုတ္ပါဘူး။ ကုုိယ့္ရဲ႕စိတ္ကြယ္ရာကုုိ ဆိတ္ကြယ္ရာနဲ႔ ဖုုံးကြယ္ထားလုုိ႔ မရပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တိတ္ဆိတ္ၿပီး မျမင္ကြယ္ရာမွာ တစ္ေယာက္တည္း ရွိေနလုုိ႔ ဘယ္သူမွ မသိေလာက္ပါဘူးဆုုိၿပီး မဟုုတ္တာေတြေတာ့ မလုုပ္မိပါေစနဲ႔။ သူမ်ားမသိေပမယ့္ ကုုိယ့္စိတ္ကေတာ့ ကုုိယ္ဘာလုုပ္တယ္ဆုုိတာ သိေနမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ... ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ သိေနရဲ႕သားနဲ႔ သိသိႀကီး ဇြတ္အတင္း လုုပ္ျဖစ္ၾကမယ္ဆုုိရင္ေတာ့ အဲဒီအက်ိဳးဆက္က ကုုိယ့္ဆီကုုိ အခြင့္သာတာနဲ႔ အကာအကြယ္မရွိ ေရာက္လာမွာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

Read more »

ကံအေၾကာင္း ေျပာၾကည့္ျခင္း


“ကံကံရဲ႕ အက်ိဳးပဲ”လုုိ႔ေျပာရင္ အေတာ္မ်ားမ်ားက ဗုုဒၶဘာသာရဲ႕  ကမၼဝါဒ အယူအဆအျဖစ္ ေျပးျမင္တတ္ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကံကံရဲ႕ အက်ိဳးဟာ ဗုုဒၶဘာသာရဲ႕ အယူအဆလုုိ႔ ဆုုိတာထက္ သတၱဝါအားလုုံးနဲ႔ သက္ဆုုိင္တဲ့ မေျပာင္းလဲတဲ့ အမွန္သစၥာတရား တစ္ခုုအျဖစ္ ေျပာတာက ပုုိၿပီးသဘာဝက်မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကံတရားရဲ႕ နိယာမဟာ ဘယ္သူေတြအတြက္၊ ဘယ္ဘာသာဝင္ေတြ အတြက္မွ သီးသန္႔ သတ္မွတ္ထားတာ မဟုုတ္ဘဲ သက္ရွိသတၱဝါ အားလုုံးအတြက္ သက္ေရာက္မႈ ရွိေနျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကံတရားရဲ႕ သက္ေရာက္မႈဟာ မ်က္ႏွာလုုိက္ျခင္း သေဘာမရွိဘဲ သတၱဝါ အားလုုံးအေပၚမွာ တစ္ေျပးညီပဲ ျဖစ္ေစတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကံတရားရဲ႕ ေယဘုုယ် နိယာမဟာ “ေကာင္းတာလုုပ္ရင္ ေကာင္းတဲ့ သက္ေရာက္မႈကုုိ ျဖစ္ေစၿပီး မေကာင္းတာလုုပ္ရင္ မေကာင္းတဲ့ သက္ေရာက္မႈကုုိ ျဖစ္ေစျခင္း” ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနိယာမ သေဘာအရ ဘယ္သူမဆုုိ ေကာင္းတာလုုပ္ရင္ ေကာင္းတဲ့အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုုိ ခံစားရမွာ ျဖစ္ၿပီး မေကာင္းတာလုုပ္ရင္ မေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုုိ ခံစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဘယ္ႏုုိင္ငံ၊ ဘယ္လူမ်ိဳး၊ ဘယ္ဘာသာဝင္ စတာေတြနဲ႔ မဆုုိင္ဘဲ သတၱဝါေတြရဲ႕ လုုပ္ေဆာင္ခ်က္ အလုုပ္ေတြနဲ႔ပဲ သက္ဆုုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကံဆုုိတာ တကယ္ေတာ့ အလုပ္ကိုုပဲ ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ ပါဠိစကား ကမၼကုိ ကံလုုိ႔ျမန္မာမႈ ျပဳထားျခင္းျဖစ္ၿပီး ကမၼဆုုိတဲ့ စကးလုုံးရဲ႕ တုုိက္႐ုိက္အဓိပၺါယ္ဟာ အလုုပ္ကုုိေျပာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အလုုပ္လုုိ႔ ဆုုိတဲ့အတြက္ အလုုပ္တုုိင္းဟာ ကံေျမာက္တာေတာ့ မဟုုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလုုပ္တဲ့ အလုုပ္တုုိင္းမွာ ပါဝင္ပတ္သက္ေနတဲ့ ေစတနာပါတဲ့ အလုုပ္မ်ိဳးကုုိသာ ကံေျမာက္တဲ့ အလုုပ္လုုိ႔  ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ ေစတနာပါပါနဲ႔ လုုပ္တဲ့အလုုပ္တုုိင္းဟာ ကံေျမာက္ေနၿပီး ကံေျမာက္ရင္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈလည္း ရွိေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လုုပ္တဲ့သူရဲ႕ ေစတနာ အဆုုိးအေကာင္းအေပၚလုုိက္ၿပီး ေစတနာေကာင္းနဲ႔ လုုပ္တဲ့အလုုပ္ဟာ အလုုပ္ေကာင္းျဖစ္ၿပီး ေစတနာဆုုိးနဲ႔ လုုပ္တဲ့အလုုပ္ဟာ အလုုပ္ဆုုိးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကုုိ စာလုုိေျပာေတာ့ ကုုသလကမၼ (ကုုသုုိလ္ကံ)၊ အကုုသလကမၼ (အကုုသုုိလ္ကံ)လုုိ႔ ေျပာႏုုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေစတနာလုုိ႔ေခၚတဲ့ စိတ္ကုုိေစ့ေဆာ္ေပးတဲ့ ေစတသိက္ဟာ ေကာင္းတဲ့အလုုပ္ေတြမွာလည္း ယွဥ္ေနတတ္သလုုိ မေကာင္းတဲ့အလုုပ္ေတြမွာလည္း ယွဥ္ေနတတ္တဲ့အတြက္ အလုုပ္လုုပ္တဲ့အခါ ေစတနာကုုိ အေလးထားရမွာ ျဖစ္ၿပီး လုုပ္တဲ့အလုုပ္တုုိင္းမွာ ေစတနာေကာင္းေတြျဖစ္ဖုုိ႔ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုုရားရွင္ကေတာ့ “ေစတနာဟံ ဘိကၡေဝ ကမၼံ ဝဒါမိ = ေစတနာကုုိ ကံ”လုုိ႔ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။ အလုုပ္လုုပ္တဲ့အခါမွာ လုုပ္တဲ့သူရဲ႕ ေစတနာအေပၚလုုိက္ၿပီး အလုုပ္ရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကြာျခားသြားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုုိယ္အမူအရာနဲ႔ လုုပ္တဲ့အခါပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စကားနဲ႔ ေျပာဆုုိတဲ့အခါပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္နဲ႔ႀကံစည္ ေတြးေတာတဲ့အခါပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေစတနာရဲ႕ ေစ့ေဆာ္မႈဟာ ကံကုုိအႀကီးအေသး ျဖစ္ေစေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေစတနာ မပါတဲ့ လုုပ္ရပ္တုုိင္းမွာ ကံကုုိပံ့ပုုိးမႈ မျဖစ္ေစတဲ့အတြက္ အလုုပ္လုုပ္တဲ့အခါမွာ ေစတနာကုုိ အထူးဂ႐ုုျပဳၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေစတနာပါပါနဲ႔ လုုပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အလုုပ္ေတြရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ သေဘာလကၡဏာမွာ ေကာင္းတဲ့ေစတနာနဲ႔ လုုပ္ျဖစ္ရင္ ကုုသုုိလ္ရဲ႕  သေဘာလကၡဏာ ျဖစ္ေစၿပီး အဲဒီလုုိ လုုပ္ျဖစ္တဲ့ အလုုပ္တုုိင္းမွာ အျပစ္မရွိျခင္း၊ ေကာင္းတဲ့အက်ိဳးကုုိ ေပးျခင္းစတဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈလည္း ျဖစ္ေစေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့ ေစတနာနဲ႔ လုုပ္ျဖစ္ရင္ေတာ့ အကုုသုုိလ္ရဲ႕ သေဘာျဖစ္ၿပီး အဲဒီလုုိ လုုပ္ျဖစ္တဲ့ အလုုပ္တုုိင္းမွာ အျပစ္နဲ႔တကြျဖစ္ျခင္း၊ မေကာင္းတဲ့အက်ိဳးကုုိေပးျခင္း စတဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈေတြ ျဖစ္ေစတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုုိ ေကာင္းတဲ့ကံနဲ႔ မေကာင္းတဲ့ကံေတြရဲ႕ သေဘာလကၡဏာေတြဟာ မေျပာင္းလဲဘဲ အထင္အရွား ရွိေနတဲ့အတြက္ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ႏုုိင္ငံသားပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ဘာသာဝင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေစတနာေကာင္းနဲ႔ အလုုပ္ေကာင္းေတြ လုုပ္ေနရင္ ေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုုိ ရရွိခံစားရမွာ ျဖစ္ၿပီး ေစတနာဆုုိးနဲ႔ မေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြကုုိ လုုပ္ျဖစ္ရင္ေတာ့ မေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုုိ ရရွိခံစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဘုုရားေဟာတဲ့ အမွန္တရားမဟုုတ္ဘဲ မေျပာင္းလဲတဲ့ ကမၼနိယာမရဲ႕ သေဘာတရားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အထူးသတိျပဳရမွာက ကံရဲ႕အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈဟာ တစ္ခါတေလ အခုု သရက္ပင္စုုိက္ အခုုသရက္သီးစားရတဲ့ သေဘာမ်ိဳး မဟုုတ္ပါဘူး။ အခ်ိန္တန္၊ အခြင့္သာမွ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုုိ ျဖစ္ေစတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကံဆုုိတာမွာ အတိတ္ကံ၊ ပစၥဳပၺန္ကံဆုုိတာလည္း ရွိတဲ့အတြက္ အားသာတဲ့ကံရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈဟာ အရင္ခံစားရတတ္တာလည္း သတိျပဳရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း တစ္ခ်ိဳ႕ ဒီပစၥဳပၺန္ဘဝမွာ ေကာင္းတာေတြ လုုပ္ေနေပမယ့္ အဆုုိးေတြပဲ ႀကဳံေနၾကရတာေတြ၊ မေကာင္းတာေတြလုုပ္ေနေပမယ့္ ေကာင္းက်ိဳးေတြပဲ ရရွိခံစားေနရတာေတြလည္း ရွိေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကုုိ တစ္ခ်ိဳ႕ ကံတရားရဲ႕ သေဘာကုုိ မသိတဲ့သူေတြက ကုုိယ့္လုုပ္ရပ္ေတြအေပၚမွာ သံသယ ဝင္တတ္တာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ “ငါေကာင္းတာေတြ လုုပ္ေနရဲ႕သားနဲ႔ အဆုုိးေတြခ်ည္းပဲ ႀကဳံေနရေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ မဟုုတ္တာေတြ လုုပ္ေနေပမယ့္ ကံေကာင္းလုုိက္တာ၊ ကံတရားကလည္း မ်က္ႏွာလုုိက္လုုိက္တာ” စတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ ကံရဲ႕အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈအေပၚ သုုိ႔ေလာသုုိ႔ေလာျဖစ္ၿပီး “မထူးပါဘူးငါလည္း သူတုုိ႔လုုိ မဟုုတ္တာပဲ လုုပ္တာေကာင္းပါတယ္” ဆုုိတာေတြအထိ ျဖစ္တတ္ၾကတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ သဒၶါတရား ေလ်ာ့လာတဲ့ သေဘာေတြျဖစ္ၿပီး ကံကံရဲ႕ အက်ိဳးအေပၚ ယုုံၾကည္မႈ ကမၼႆကတာ သမၼာဒိ႒ိ အားနည္းတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကမၼႆကတာ သမၼာဒိ႒ိဆုုိတာ ကံသာလွ်င္ ကုုိယ္ပုုိင္ဥစၥာျဖစ္တယ္လုုိ႔ မေဖာက္မျပန္ မွန္ကန္တဲ့ အျမင္၊ အယူမ်ိဳးကုုိ ဆုုိလုုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ ကံအေပၚယုုံၾကည္မႈမ်ိဳးဟာ ဒီသမၼာဒိ႒ိကုုိ အေျခခံထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအယူအဆဟာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကံအေၾကာင္းပါပဲလုုိ႔ အရာရာ ကံကုုိပုုံခ်တဲ့ သေဘာမ်ိဳးမဟုုတ္ဘဲ ကံတရားအေပၚ ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္တဲ့ လက္ခံယူဆမႈမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ ဉာဏ္ယွဥ္ထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အေၾကာင္းအက်ိဳး၊ အေကာင္းအဆုုိးကုုိ ဆင္ျခင္ၿပီးမွ ကံကံရဲ႕ အက်ိဳးတရားအေပၚ မွန္မွန္ကန္ကန္ ယုုံၾကည္လက္ခံမႈမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ အရာရာဟာ ၿမဲတယ္လုုိ႔ ယူဆတဲ့ အတၱအေျခခံ သႆတဒိ႒ိလုုိ အယူမ်ိဳး၊ အားလုုံးဟာ ဒီဘဝၿပီးရင္ ၿပီးၿပီ၊ ဘာမွမရွိေတာ့ဘူးလုုိ႔  ယူဆတဲ့ ဥေစၧဒဒိ႒ိလုုိ အယူမ်ိဳး မဟုုတ္ဘဲ ကံတရားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အေၾကာင္းအက်ိဳးကုုိ ဆင္ျခင္ကာ မွန္မွန္ကန္ကန္ ယူဆတဲ့ အယူမ်ိဳးကုုိသာ ကမၼႆကတာ သမၼာဒိ႒ိလုုိ႔ ဆုုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကံတရားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကံကံရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ အပုုိင္းမွာလည္း ဉာဏ္မပါရင္ ကံရဲ႕ခ်ယ္လွယ္မႈကုုိ ခံရတတ္တာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ေစတနာပါပါနဲ႔ လုုပ္တဲ့အလုုပ္တုုိင္းမွာ တန္ျပန္အက်ိဳး သက္ေရာက္မႈေတြက ရွိေနၿမဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေကာင္းတာေတြပဲ လုုပ္လုုပ္၊ မေကာင္းတာေတြပဲ လုုပ္လုုပ္ အက်ိဳးေပးမႈေတြကလည္း ရွိေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုုိ အလုုပ္ေတြနဲ႔ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈေတြ ရွိေနသမွ် သတၱဝါေတြရဲ႕ သံသရာ က်င္လည္ေနရမႈေတြဟာလည္း အဆက္မျပတ္ ရွိေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ေစတနာပါပါနဲ႔ လုုပ္ခဲ့တဲ့ အလုုပ္ေတြမွာ ဉာဏ္မပါဘဲ လုုပ္ျဖစ္ေနသမွ် အဲဒီကံတရားေတြရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈဟာ တစ္ဘဝၿပီး တစ္ဘဝ ဆက္ဆက္ၿပီး အခြင့္သာတာနဲ႔ အက်ိဳးဆက္ကုုိ ျဖစ္ေစေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကံကံရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈေတြ အဆုုံးသတ္ဖုုိ႔ ကံကုုိဉာဏ္နဲ႔ ျဖတ္ၾကရမွာျဖစ္ေၾကာင္း ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက ညြန္ျပေတာ္မူၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ကံကုုိဉာဏ္နဲ႔ ျဖတ္ရမယ္ဆုုိတာက တရားအလုုပ္ကုုိ အားထုုတ္ၿပီး ဝိပႆနာဉာဏ္မွစလုုိ႔ ေနာက္ဆုုံး အရတၱမဂ္ဉာဏ္ကုုိ ရရွိကာ ရဟႏၲာျဖစ္သြားတဲ့အထိ ႀကိဳးစားသြားရမွာကုုိ ဆုုိလုုိၿပီး ရဟႏၲာျဖစ္သြားမွပဲ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္မ်ား ရရွိသြားတဲ့ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္နဲ႔ အရဟတၱဖုုိလ္ဉာဏ္ေတြက ကံမွန္သမွ်ကုုိ အၿပီးတုုိင္ ပယ္သတ္သြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရဟႏၲာျဖစ္သြားရင္ ေနာက္ထပ္ျပန္လည္ ေမြးဖြားမႈဆုုိတာလည္း မရွိေတာ့တဲ့အတြက္ ကံတရားရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ဆုုိတာလည္း မရွိေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရဟႏၲာျဖစ္သြားတဲ့ အရိယာ သူေတာ္စင္မ်ားဟာ နိဗၺာန္ကုုိ မဝင္စံမီ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အကုုသုုိလ္ကံေတြကုုိ လုုံးဝမလုုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘဲ ကုုသုုိလ္ကံမ်ားကုုိသာ လုုပ္ျဖစ္ေနေပမယ့္ အဲဒီ ကုုသုုိလ္ကံဟာလည္း အက်ိဳးသက္ေရာက္မရွိတဲ့ ကံမ်ိဳးျဖစ္တဲ့အတြက္ ရဟႏၲာမေထရ္မ်ား လုုပ္ေနတဲ့ အလုုပ္ကံကုုိ အဗ်ာကတကံလုုိ႔ ေခၚဆုုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုုသုုိလ္ကံ အကုုသုုိလ္ကံေတြဟာ ပုုထုုဇဥ္ေတြနဲ႔ စပ္ယွဥ္တဲ့ကံေတြျဖစ္ၿပီး အဗ်ာကတကံကေတာ့ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္မ်ားနဲ႔ စပ္ယွဥ္ေနတဲ့ ကံပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္မ်ားရဲ႕ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ဟာ ကံကုုိအၾကြင္းမဲ့ ပယ္ျဖတ္တတ္တဲ့အတြက္ ဒါဟာ ကံကုုိဉာဏ္နဲ႔ ျဖတ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဆုုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဆုုိေတာ့ကား ကံတရားနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့အပိုုင္းမွာ ကံဆုုိတာ ေစတနာပါတဲ့ အလုုပ္ကုုိ ဆုုိတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေစတနာပါပါနဲ႔ လုုပ္တဲ့အလုုပ္တုုိင္းမွာ တန္ျပန္အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ဆုုိတာလည္း ရွိေနၿမဲျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘာသာလူမ်ိဳးမခဲြျခားဘဲ သတၱဝါတုုိင္းဟာ ကုုိယ္လုုပ္တဲ့ကံတုုိင္းကုုိ အထူးသတိျပဳ လုုပ္ေဆာင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုုိယ္က ကံေကာင္းခ်င္ရင္ ကုုိယ္လုုပ္တဲ့ ေကာင္းတဲ့အလုုပ္ေတြမွာ ေစတနာေကာင္းပါေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာျဖစ္ၿပီး ကုုိယ္ကမေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြမွာ ေစတနာပါပါနဲ႔ လုုပ္ျဖစ္မယ္ဆုုိရင္ေတာ့ ကုုိယ္အတြက္ဟာ အၿမဲတမ္း ကံဆုုိးေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သာမန္ပုုထုုဇဥ္ သတၱဝါေတြအတြက္ အလုုပ္လုုပ္ေနသမွ် ကံတရားရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈဟာလည္း ရွိေနမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သံသရာ က်င္လည္ေနမႈဟာလည္း ရွိေနၾကမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သံသရာလည္ေနသမွ် ဒုုကၡဆုုိတာလည္း ရွိေနမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီသံသရာလည္မႈေတြညိမ္းၿပီး ဒုုကၡဇာတ္သိမ္းေစဖုုိ႔ကေတာ့ ကံတရားေတြကုုိ ဝိပႆနာ အလုုပ္ကုုိ အေျခခံကာ ရရွိလာမယ့္ မဂ္ဉာဏ္နဲ႔ပဲ ျဖတ္ႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကံတရားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ခံစားမႈေတြ ရွိေနၾကသူေတြ အေနနဲ႔ ကံကံရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈဆုုိတာ အေကာင္းအဆုုိး အလုုပ္တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကုုိ ျပဳလုုပ္ၾကတဲ့ ျပဳလုုပ္သူရဲ႕ ေစတနာအေပၚလုုိက္ၿပီး အေကာင္းအဆုုိး အက်ိဳးရလာဘ္ အႀကီးအေသးကုုိ ျဖစ္ေစတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာလူမ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ဘာသာဝင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အလုုပ္လုုပ္တဲ့အခါ ေစတနာကုုိ အထူးသတိျပဳ လုုပ္ၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ အဲဒီအလုုပ္ရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈေတြေၾကာင့္ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္ ဒုုကၡေတြ ေရာက္ၾကရတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီကံေတြကုုိ ေနာက္ထပ္သက္ေရာက္မႈ မရွိလုုိသူေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ တရားအလုုပ္ အားထုုတ္ၿပီး ရရွိလာတဲ့ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္နဲ႔သာ ကံတရားရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ေတြကုုိ ျဖတ္ၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း အသိေပးတင္ျပရင္း ကံနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အယူအဆအခ်ိဳ႕ကုုိ သိသမွ်နဲ႔ အသိမွ်လုုိက္ရပါတယ္။ 

Read more »

အကုသုိလ္အလုုပ္နဲ႔ ဝါသနာအ႐ႈပ္


တစ္ေလာက ဆုိးလ္ၿမိဳ႕တရားပဲြကအျပန္ ရထားစီးလာရင္း ရထားေပၚကေန လမ္းေဘး တစ္ေနရာၾကည့္မိတဲ့အခါ ငါးမွ်ားကန္တစ္ကန္မွာ ဟုိေနရာတစ္စု ဒီေနရာတစ္စု ငါးမွ်ားေနၾကတဲ့ သူမ်ားကုိ သတိျပဳမိလုိက္ရင္း အေတြးေပါင္းစုံ ေရာက္လာျပန္ပါတယ္။ သူတို႔ကုိၾကည့္ရတာ ငါးမွ်ားတဲ့အလုပ္ကုုိ မေကာင္းတဲ့ အကုုသုုိလ္ အလုုပ္လုုိ႔ မျမင္ဘဲ ဝါသနာ တစ္ခုုလုုိ သေဘာထားၿပီး အကုုသုုိလ္ကုုိ ၿမိန္ေရရွက္ေရ လုုပ္ေနတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကုုိ ေမးၾကည့္မိပါတယ္။ မင္းတုုိ႔ဝါသနာကဘာလဲလုုိ႔။ သူတုုိ႔က ငါတုုိ႔ဝါသနာက ငါးမွ်ားတာလုုိ႔ ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ငါးမွ်ားတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မုုဆုုိးလုုိက္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ငါးဖမ္းတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီလုုိ အကုုသုုိလ္ အလုုပ္ေတြဟာ အေပ်ာ္ပဲလုုပ္လုုပ္၊ ဝါသနာအရပဲလုုပ္လုပ္ လုုပ္တဲ့လုုပ္ရပ္တုုိင္းမွာ ေစတနာပါပါနဲ႔ လုုပ္လာမိရင္ ဒါဟာ တန္ျပန္အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈက ရွိေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ဒါကုုိ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဝါသနာဆုုိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး လုုပ္ေနတာကုုိလည္း ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ အကုုသုုိလ္တစ္ခုုဟာ ဝါသနာအသြင္ေဆာင္သြားရင္း အကုုသုုိလ္ကုုိ အကုုသုုိလ္လုုိ႔ မျမင္မသိေတာ့ဘဲ သာမာန္ေန႔စဥ္ အလုုပ္တစ္ခုုလုုိ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ ေတြးထင္ကာ အလြယ္တကူ လုုပ္ေနမိတတ္ပါတယ္။ လုုပ္ပါမ်ားေတာ့ အေၾကာက္တရားလည္း ေပ်ာက္လာၿပီး လက္ရဲဇက္ရဲျဖစ္လာက အထုုံဝါသနာ အသြင္ကုုိ ေဆာင္လာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဟုုတ္ပါတယ္။ သာမာန္ပုုထုုဇဥ္ အေတာ္မ်ားမ်ားကုုိၾကည့္ရင္ ဒီလုုိဝါသနာ ဆန္ဆန္လုုပ္ေနၾကတဲ့ အကုုသုုိလ္ အလုုပ္ေလးေတြကေန ႐ုုန္းမထြက္ႏုုိင္၊ ႐ုုန္းထြက္ႏုုိင္ေအာင္ မႀကိဳးစားႏုုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနၾကတာကုုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ဆုုိတာ သိၾကေပမယ့္ အဲဒီအသိေနာက္ကုုိ အက်င့္မလုုိက္ႏုုိင္ၾကဘဲ ျဖစ္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ ၾကေတာ့ ကုုိယ္လုုပ္ေနတဲ့ မေကာင္းတဲ့အလုုပ္ကုုိ မေကာင္းတဲ့ အလုုပ္လုုိ႔ကုုိ မျမင္ေတာ့ဘဲ အရသာရွိရွိ၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး၊ ၿမိန္ေရရွက္ေရနဲ႔ လုုပ္ျဖစ္ေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ဆုုိတာက စမိၿပီဆုုိရင္ အဆုုံးသတ္ဖုုိ႔ အေတာ့္ကုုိ မလြယ္တဲ့ ကိစၥပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါတေလလည္း ႐ုုန္းမထြက္ႏုုိင္တဲ့အျပင္ မထူးပါဘူးဆုုိၿပီး မထူးဇာတ္ ခင္းျဖစ္သြားတတ္ၾကတာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း မေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြနဲ႔ အသက္ေမြးေနရတာေတြ ရွိတဲ့အတြက္ စားဝတ္ေနေရးကုုိ အေၾကာင္းျပၿပီး စားဝတ္ေနေရးေၾကာင့္လုုိ႔ ဆုုိတတ္ၾကေပမယ့္ အဲဒီစားဝတ္ေနေရးေတြ  အဆင္ေျပလာျပန္ေတာ့လည္း လုုပ္ေနက် အကုုသုုိလ္ အလုုပ္ေတြကေန ႐ုုန္းမထြက္ႏုုိင္ေအာင္ ျဖစ္ေနတတ္ၾကျပန္ပါတယ္။

အကုုသုုိလ္ဆုုိတဲ့ သေဘာကလည္း အေသးအဖဲြေလးပါ၊ ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ပါဘူး ဆုုိရာကေန တစ္စတစ္စ အဆုုိင္အခဲျဖစ္ၿပီး ၾကာေတာ့ အဲဒီအကုုသုုိလ္ အလုုပ္ေတြမွာ ေပ်ာ္လာေနတတ္ၾကတာ ရွိသလုုိ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း လုုပ္မိရာကေန မေကာင္းမွန္း သိေနေပမယ့္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပၿပီး အဲဒီ မေကာင္းမႈေတြကေန ႐ုုန္းမထြက္ႏုုိင္ၾက ျပန္ပါဘူး။ ပုုိဆုုိးတာက ကုုိယ္လုုပ္ေနတဲ့ မေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြကုုိ လုုပ္ပါမ်ားလာရင္းက မေကာင္းမႈလုုိ႔ မျမင္ေတာ့ဘဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ၿမိန္ေရရွက္ေရ လုုပ္ျဖစ္ေနၾကျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ငါးမွ်ားေနၾကသူေတြ၊ ငါးစိမ္းသည္ေတြ၊ ၾကက္သတ္ဝက္သတ္ ေရာင္းဝယ္ေနၾကသူေတြလုုိ ဝါသနာအရ၊ စားဝတ္ေနေရးအရ လုုပ္ျဖစ္ရာက အဲဒီ အလုုပ္ေတြအေပၚမွာ သံေယာဇဥ္ေလးေတြနဲ႔ အကုုသုုိလ္မွန္း မသိဘဲ ေပ်ာ္ၿမဲေပ်ာ္ေနၾကတာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။

တစ္ခါတေလ ဘုုန္းဘုုန္းတုုိ႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ႀကဳံေတြ႕ရတဲ့ သူအခ်ိဳ႕ကုုိ သတိထားမိျဖစ္ပါတယ္။ သူတုုိ႔ထဲက တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ဟာ မေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ေလးေတြကုုိ ဝါသနာ ပါပါနဲ႔ကုုိ လုုပ္ေနၾကတာကုုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ စားဝတ္ေနေရး အဆင္မေျပလုုိ႔လည္း မဟုုတ္သလုုိ၊ မလုုပ္ရင္ မျဖစ္လုုိ႔လည္း မဟုုတ္ပါဘူး။ သိသိနဲ႔ကုုိ ႐ုုန္းမထြက္ႏုုိင္တဲ့ သေဘာေလးေတြ ရွိပါတယ္။ အေလာင္းအစား လုုပ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အရက္ေသာက္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အေပ်ာ္အပါး လုုိက္စားတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူတုုိ႔ေလးေတြ လုုပ္ေနၾကတဲ့ အလုုပ္ေတြဟာ တကယ္ေတာ့ မျဖစ္မေန လုုပ္ကုုိလုုပ္ရမယ့္ အလုုပ္ေတြ မဟုုတ္ပါဘူး။ ဒီအလုုပ္ေတြကုုိ မလုုပ္ရင္ ကုုိယ့္ဘဝ ရပ္တည္ဖုုိ႔ ခက္ခဲလုုိ႔၊ မိသားစုု စားဝတ္ေနေရး အဆင္မေျပလုုိ႔၊ က်န္းမာေရးနဲ႔ မညီညြတ္လုုိ႔ စတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔ ဘယ္လုုိမွ မသက္ဆုုိင္တဲ့ သေဘာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာရရင္ ဒီအလုုပ္ေတြကုုိ လုုပ္ျဖစ္မွပဲ အဲဒီအခက္အခဲေတြ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့သူေတြပဲ မ်ားေနၾကတာကုုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕က ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါလည္း ဝါသနာပဲဘုရားတဲ့။ ဟုုတ္ပါတယ္။ အဲဒီဝါသနာေၾကာင့္ပဲ မေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြကေန ႐ုုန္းမထြက္ႏုုိင္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကိစၥတစ္ခုုဟာ အေလ့အက်က္မ်ားလာရင္ ဝါသနာအသြင္ေဆာင္လာတတ္ၿပီး ဝါသနာျဖစ္သြားရင္ အဲဒါဟာ ႐ုုန္းထြက္ဖုုိ႔လည္း ခက္သြားတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ အဲဒီဝါသနာဟာ ႐ုုန္းမထြက္ႏုုိင္ေလ ခုုိင္ၿမဲေလေလျဖစ္ၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕အလြန္စဲြလန္းထားတဲ့ ဝါသနာဆုုိရင္ ရဟႏၲာ ျဖစ္သြားတာေတာင္ အေငြ႕အသက္ က်န္ေနတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ စာေပအဆုုိေတြအရ ကိေလသာ ပယ္ခြာတဲ့ေနရာမွာ ဘုုရားရွင္မ်ားကသာ ဝါသနာနဲ႔တကြ ကိေလသာမွန္သမွ်ကုုိ အၾကြင္းအက်န္မရွိ ပယ္သတ္တယ္လုုိ႔ ဆုုိပါတယ္။ သာမာန္ကိေလသာ ကုုန္သြားတဲ့ ရဟႏၲာ မေထရ္မ်ားမွာေတာ့ ဝါသနာနဲ႔တကြ ကိေလသာကုုိ ပယ္ခြာျခင္းမ်ိဳး မဟုုတ္ဘူးလုုိ႔ ဆုုိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့ အလုုပ္တစ္ခုုဟာ အေလ့အက်င့္မ်ားလာလုုိ႔ ဝါသနာအသြင္ေဆာင္သြားရင္ ႐ုုန္းထြက္ဖုုိ႔ အေတာ္ခက္ေၾကာင္း ဆုုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ပုုထုုဇဥ္အေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ ဝါသနာဆုုိတဲ့ အေလ့အက်င့္ေတြကုုိၾကည့္ရင္ မ်ားေသာအားျဖင့္ မေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြမွာပဲ ဝါသနာထုုံေနၾကတာကုုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ စိတ္ဆုုိတာကလည္း မေကာင္းတဲ့ အရာေတြမွာပဲ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ ပုုထုုဇဥ္ေတြရဲ႕ ဝါသနာဟာ မေကာင္းမႈေတြမွာပဲ ထုုံေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့အလုုပ္၊ ေကာင္းတဲ့အက်င့္ေလးေတြမွာ ဝါသနာပါဖုုိ႔ဆုုိတာ သဒၶါတရား၊ ေစတနာတရား၊ ဝီရိယတရား၊ သတိတရားေတြနဲ႔ ပ့ံပုုိးေပးမွ အေကာင္အထည္ ေပၚသြားတတ္ေပမယ့္ မေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြမွာ ဝါသနာပါဖုုိ႔ကေတာ့ အထူးပံ့ပုုိးစရာ မလုုိဘဲ အလြယ္တကူ အထုုံပါသြားတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ အစပထမေတာ့ အေၾကာက္တရားေလးေတြနဲ႔ မေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြမွာ မဝံ့မရဲ ရွိေနတတ္ၾကေပမယ့္ တစ္ခါႏွစ္ခါ စသျဖင့္ လုုပ္ၿပီးသြားတဲ့အခါမွာေတာ့ မေကာင္းမႈကုုိ မေကာင္းမႈလုုိ႔ကုုိ မျမင္ေတာ့ဘဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး လုုပ္မိသြားတတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြကေတာ့ လုပ္တုုိင္းလုုပ္တုုိင္း သဒၶါ၊ ေစတနာ၊ ဝိရိယ၊ သတိတရားေတြက အၿမဲပါေနရၿပီး အၿမဲပံ့ပုုိးေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သဒၶါတရား၊ ဝိရိယတရား၊ သတိတရား စတာေတြ ေလ်ာ့နည္းလာၾကတဲ့ ဒီေန႔ေခတ္မွာ အေတာ္မ်ားမ်ားက အကုုသုုိလ္အလုုပ္ေတြမွာပဲ ဝါသနာထုုံသြားတတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုုိေတာ့ကား။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အထူးသတိျပဳရမွာက မေကာင္းတဲ့ အလုုပ္တစ္ခုုဟာ မျဖစ္မေန လုုပ္ေနရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လုုပ္ခ်င္လုုိ႔ လုုပ္ေနရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဝါသနာပါလုုိ႔ လုုပ္ေနရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လုုပ္ပါမ်ားရင္ အထုုံပါသြားၿပီး ေနာက္ပုုိင္းမွာ မေကာင္းမႈကုုိ မေကာင္းမႈလုုိ႔ မသိေတာ့တဲ့အထိ ေမာဟတရား ဖုုံးလႊမ္းလာကာ အကုုသုုိလ္ အျပစ္ရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈဟာလည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အင္အား ႀကီးလာတတ္တယ္ဆုုိတာေတာ့ သတိျပဳၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လုုိအကုုသုုိလ္မ်ိဳးပဲ လုုပ္လုုပ္ ေစတနာပါပါနဲ႔ လုုပ္မိရင္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈကုုိ ျပန္ခံရတတ္တဲ့အတြက္ အေသးအဖဲြေလးကစလုုိ႔ အစမလုုပ္မိေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဝါသနာလုုိ႔ ေျပာရတာခ်င္းအတူတူ အကုုသုုိလ္အလုုပ္ေတြမွာ ဝါသနာပါေနတာထက္ ေကာင္းတဲ့အလုုပ္ေတြမွာ ဝါသနာပါလာေအာင္ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ေလ့က်င့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဝါသနာဆုုိးနဲ႔ တဏွာတုုိးမယ့္ အကုုသုုိလ္ အလုုပ္ေတြကေန ႐ုုန္းထြက္ၿပီး သဒၶါတန္ခုုိးနဲ႔ ပညာတုုိးမယ့္ ကုုသုုိလ္အလုုပ္ေတြကုုိ  လုုပ္ႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့ အကုုလုုိလ္ အလုုပ္ဆုုိတာ အေသးအဖဲြ စမိရာကေန တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဝါသနာအသြင္ ေဆာင္လာၿပီး အကုုသုုိလ္ကုုိ အကုုသုုိလ္လုုိ႔ မျမင္မသိတဲ့အထိျဖစ္ကာ ႐ုုန္းထြက္ဖုုိ႔လည္း အလြန္ခက္ခဲတတ္တဲ့ အတြက္ ဘယ္လုုိအကုုသုုိလ္မ်ိဳး မဆုုိ ဝါသနာအဆင့္ ေရာက္ဖုုိ႔အသာထား စၿပီး လုုပ္ဖုုိ႔ကုုိေတာင္ စိတ္မကူးမိဖုုိ႔နဲ႔ အေၾကာင္းတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ လုုပ္မိေနရင္လည္း အျမန္ဆုုံး ႐ုုန္းထြက္ႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ေကာင္းတဲ့ ကုုသုုိလ္အလုုပ္ေတြမွာ ဝါသနာအသြင္ ေဆာင္လာႏုုိင္ေအာင္ သတိတရား လက္ကုုိင္ထားၿပီး သဒၶါတရား၊ ေစတနာတရား၊ ပညာတရားေတြနဲ႔ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းႏုုိင္ေအာင္ အားထုုတ္ၾကဖုုိ႔ အေလးအနက္ တုုိက္တြန္းရင္း အကုုသုုိလ္အလုုပ္ကုုိ ဝါသနာအ႐ႈပ္ေတြနဲ႔ မလုုပ္မိၾကဖုုိ႔ ေစတနာထား ေမတၱာအားျဖင့္ အသိေပး တင္ျပလုုိက္ရပါတယ္။ 

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၂၆)


လူပုုဂၢိဳလ္မ်ားနဲ႔ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္
တစ္ေလာက တရားပဲြတစ္ခုုမွာ တရားပဲြၿပီးေတာ့ ဒကာေလးတစ္ေယာက္က အေမးတစ္ခုု ေမးေလွ်ာက္လာပါတယ္။ သူက “အရွင္ဘုုရား တပည့္ေတာ္ သိတဲ့သူ တစ္ခ်ိဳ႕က တပည့္ေတာ္ ပ႒ာန္းရြတ္တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လူေတြအေနနဲ႔ ကိုုယ့္အိမ္ေတြဆုုိင္ေတြမွာ ပ႒ာန္းမရြတ္ေကာင္းေၾကာင္း၊ ပ႒ာန္းရြတ္ရင္ အေစာင့္နတ္ေတြက မေနႏုုိင္ၾကဘဲ ျဖစ္တဲ့အျပင္ ကုုိယ့္ကုုိလည္း သူတုုိ႔က မေစာင့္ေရွာက္ႏုုိင္ေၾကာင္း၊ ပ႒ာန္းက အရမ္းျမင့္တဲ့အတြက္ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ေၾကာင့္ နိမ့္က်တဲ့သတၱဝါေတြမွာ ဒုုကၡျဖစ္တတ္ေၾကာင္း ေျပာဆုုိၾကပါတယ္ဘုုရား၊ တပည့္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီအယူအဆအေပၚမွာ ယုုံၾကည္မႈမရွိတဲ့အတြက္ ရြတ္ၿမဲအတုုိင္း ရြတ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕မသိတဲ့သူေတြက ဟုုတ္မ်ားဟုုတ္ေလမလားဆုုိတဲ့ သံသယေတြ ဝင္သြားတတ္ၾကပါတယ္ဘုုရား၊ အဲဒါ သူတုုိ႔ေျပာသလုုိ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ဟာ တကယ္ပဲ အိမ္ေတြဆုုိင္ေတြမွာ မရြတ္သင့္ဘူးလားဘုုရား၊ ရြတ္ရင္ တကယ္ပဲ နတ္ေတြက မေနႏုုိင္ျဖစ္ၾကပါသလားဘုုရား” စသျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားလာပါတယ္။ “အဲဒီအယူအဆဟာ မဟုုတ္ပါဘူး၊ ဘာမွလည္း အေျခအျမစ္ မရွိတဲ့အျပင္ ဗုုဒၶဘာသာ ႐ႈေထာင့္ကၾကည့္ရင္ ဒါဟာ အေတာ့္ကုုိလဲြေနတဲ့ ကိစၥပဲ”လုုိ႔ သူ႔အေမးကုုိ အေျဖေပးရင္း လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုုအျဖစ္ စာတစ္ပုုဒ္ ေရးထုုတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဟုုတ္တယ္။ ဒီပ႒ာန္းေဒသနာ ရြတ္ဖတ္တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြမွာ အဲလုုိ အယူအဆေတြ ရွိေနတာကုုိ ဘုုန္းဘုုန္းကုုိယ္တုုိင္လည္း ႀကဳံဖူး၊ ေဟာဖူးပါတယ္။ သူတုုိ႔က ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ဟာ အလြန္ျမင့္ျမတ္တဲ့အတြက္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား၊ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ပုုဂၢိဳလ္မ်ားနဲ႔ပဲ သက္ဆုုိင္တယ္၊ အပ္စပ္တယ္လုုိ႔ ထင္ျမင္ေနၿပီး သာမာန္လူေတြအတြက္ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ဟာ အရမ္းျမင့္ၿပီး မတန္မရာ ဆုုိရင္ အႏၲရာယ္ေတာင္ ျဖစ္ေစႏုုိင္တယ္လုုိ႔ ထင္ျမင္ယူဆေနတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ေၾကာင့္ အႏၲရာယ္ မကင္းတဲ့အျပင္ နတ္ေတြေတာင္ မေနႏုုိင္တဲ့အတြက္ အခန္႔မသင့္ရင္ ကုုိယ့္ကုုိခုုိက္ေတာင္ ခုုိက္ေစႏုုိင္တယ္လုုိ႔ ထင္ေနတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။

မွားေလစြလုုိ႔ေတာင္ ေျပာရမလုုိ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ သူတုုိ႔ထင္လုုိက္မွပဲ ဘုုရားရွင္ရဲ႕ ဓမၼေဒသနာေတာ္ဟာ သတၱဝါေတြ အတြက္ ထိခုုိက္ေစတဲ့အဆင့္ေတာင္ ျဖစ္ကုုန္ေတာ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုုိ႔ထင္လုုိက္မွပဲ သတၱဝါေတြ အက်ိဳးအတြက္ မေနမနား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ ဗုုဒၶရဲ႕ ေဒသနာေတာ္ေတြဟာ အက်ိဳးမျပဳတဲ့သေဘာ သက္ေရာက္သြားသလုုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘုုရားရွင္ ကုုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ကုုိယ္ေတာ္တုုိင္ ဒီပ႒ာန္း ေဒသနာေတာ္ကုုိ ဆင္ျခင္ေတာ္မူတဲ့ အခါမွာ ကုုိယ္ေတာ္ျမတ္ရဲ႕ ခႏၶာကုုိယ္မွာ ေရာင္ျခည္ေတာ္ေတြ ကြန္႔ျမဴးလာတာ၊ ဝါေတာ္ (၇)ဝါေျမာက္မွာ တာဝတႎသာ နတ္ျပည္ကုုိ ၾကြေရာက္ေတာ္မူၿပီး နတ္ျပည္ေလာကသားေတြ နာၾကားႏုုိင္ဖုုိ႔ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာေတြဟာ အခုုလုုိ ဘာမွမသိတဲ့သူေတြရဲ႕ အထင္အျမင္ အယူအဆေတြေၾကာင့္ နတ္ေတြပဲ မေနႏုုိင္သလုုိလုုိ၊ လူကုိပဲ ထိခုုိက္ေစသလုုိ လဲြကုုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ ပ႒ာန္းရြတ္ျခင္းအားျဖင့္ ဘယ္သူ႔ကုုိမွ မထိခုုိက္တဲ့အျပင္ ရြတ္သူကုုိေရာ၊ နာသူေတြကုုိပါ အေကာင္းဆုုံး အက်ိဳးတရားေတြကုုိ ျဖစ္ေစတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ဟာ ရြတ္ဖတ္သူေတြကုုိ လက္ေတြ႕ဘဝမွာ ႐ုုပ္အဆင္းအဂၤါ ၾကည္လင္ေစလာသလုုိ၊ နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္ေတြရဲ႕ ခ်စ္ခင္မႈ၊ ေစာင့္ေရွာက္မႈ၊ အမ်ားတကာရဲ႕  ျမတ္ႏုုိးမႈေတြကုုိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့အျပင္ ပ႒ာန္းေၾကာင့္ နတ္ေတြ မေနႏုုိင္ ျဖစ္ရတယ္ဆုုိရင္လည္း အဲဒီ နတ္ေတြဟာ မေကာင္းတဲ့၊ ကုုိယ့္ကုုိ ဒုုကၡေပးမယ့္ နတ္ေတြပဲ ျဖစ္ေနမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းတရားကုုိ သူေတာ္ေကာင္းနတ္ေတြကပဲ ခ်စ္ျမတ္ႏုုိးတတ္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ နတ္သူေတာ္ေတြခ်စ္ခင္ၿပီး မေကာင္းတဲ့ နတ္ေတြ လြင့္စင္ေစတာဟာ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ရဲ႕ အစြမ္းအာနိသင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုုိ ပ႒ာန္းရြတ္လုုိ႔ မေကာင္းတဲ့ နတ္ေတြေပ်ာက္သြားတာဟာ လက္ေတြ႕က်တဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ပ႒ာန္းေၾကာင့္ ဘာျဖစ္တယ္၊ ဘာေပ်ာက္တယ္၊ ဘာထိခုုိက္တယ္ဆုုိတာ မလုုိခ်င္သူေတြ၊ မေကာင္းတဲ့ နတ္ေတြရွိေနတာကုုိပဲ အလုုိရွိေနသူေတြဆုုိရင္ေတာ့ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ကုုိ မရြတ္ခ်င္လည္း ေနလုုိ႔ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ ဘဝတည္ေဆာက္မႈဟာ ယုုံၾကည္မႈ သဒၶါတရားကုုိ ပညာနဲ႔ယွဥ္ၿပီး တည္ေဆာက္ၾကရတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုုိယ့္ရဲ႕လုုပ္ေဆာင္မႈေတြကုုိ ကုုိယ္ကုုိယ္တုုိင္ပဲ ျဖစ္သင့္သလား၊ မျဖစ္သင့္ဘူးလား စဥ္းစားဆင္ျခင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ ျမတ္စြာဘုုရားရွင္ရဲ႕  ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ဟာ ဘယ္သူ႔အတြက္ပဲ ရည္ရြယ္ၿပီးေဟာထားတာ၊ ဘယ္သူမွပဲ ရြတ္ဆုုိပူေဇာ္ႏုုိင္တာဆုုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔ ေဟာၾကားထားတာ မဟုုတ္ပါဘူး။ ေဝေနယ်အမ်ားအတြက္၊ ကၽြတ္ထုုိက္တဲ့သူေတြအတြက္ ေဟာၾကားထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္သူပဲရြတ္ရြတ္၊ ဘယ္သူပဲနာနာ၊ ဘယ္လုုိေနရာမွာပဲရြတ္ရြတ္၊ ဘယ္လုုိအခ်ိန္မ်ိဳးပဲ ရြတ္ရြတ္ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး၊ ပုုဂၢိဳလ္မေရြး ရြတ္ဆုုိပူေဇာ္ႏုုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကေတာ့ ရြတ္ဖတ္သူရဲ႕ စိတ္ေစတနာနဲ႔ နားၾကားသူရဲ႕ သဒၶါတရား အေပၚမွာပဲ မူတည္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူမဆုုိ စစ္မွန္တဲ့သဒၶါတရားနဲ႔ ရြတ္ဆုုိႏုုိင္မယ္ဆုုိရင္ ရြတ္ႏုုိင္တာနဲ႔အမွ် အက်ိဳးတရားေကာင္းေတြ ရရွိေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္ခ်င္လုုိ႔ ဘာရခ်င္လုုိ႔ စတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ရြတ္ဆုုိတဲ့ ပုုံစံမ်ိဳးမဟုုတ္ဘဲ ဘုုရားရွင္ကုုိ ပူေဇာ္တဲ့အေနနဲ႔ တရားေတာ္ကုုိ ပူေဇာ္တဲ့အေနနဲ႔ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ အကုုသုုိလ္အျဖစ္ နည္းေစဖုုိ႔နဲ႔ ကုုသုုိလ္တရား တုုိးပြားေစဖုုိ႔ စတဲ့ သဒၶါတရား အေျခခံထားၿပီး ရြတ္ဆုုိႏုုိင္မယ္ဆုုိရင္ ကံတရားဟာ သူ႔အလုုပ္သူလုုပ္သြားမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ိဳးေပးမွာက ကံရဲ႕အလုုပ္ျဖစ္ၿပီး လက္ေတြ႕က်င့္ႀကံ အားထုုတ္ရမွာက ကုုိယ့္ရဲ႕အလုုပ္ပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုုိယ့္အလုုပ္ကုုိကုုိယ္ အေကာင္းဆုုံးျဖစ္ေအာင္ လုုပ္ၾကဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုုိလုုိတာက လူေတြအေနနဲ႔ ကုုိယ့္ေနရာ၊ ကုုိယ့္ဝန္းက်င္မွာ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ကုုိ ရြတ္ဆုုိပူေဇာ္တဲ့အခါမွာ မရြတ္ေကာင္းဘူး၊ ဘာျဖစ္တတ္တယ္၊ ညာျဖစ္တတ္တဲ့ဆုုိတဲ့ အယူအဆေတြဟာ ဘုုရားေဟာထားတဲ့ အယူအဆေတြ မဟုုတ္သလုုိ လက္ေတြ႕မွာလည္းပဲ အဓိပၺါယ္မရွိတဲ့ လဲြမွားေနတဲ့ အယူအဆေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလုုိ အယူအဆေတြေၾကာင့္ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သံသယျဖစ္ေနသူေတြ အေနနဲ႔  ဘာသံသယမွ မရွိဘဲ ကုုိယ့္ယုုံၾကည္မႈ သဒၶါတရားနဲ႔အညီ ကုုိယ္ရြတ္ဆုုိပူေဇာ္ေနက် အတုုိင္းပဲ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္မႈကုုိ ျပဳလုုပ္ဖုုိ႔နဲ႔ ရြတ္ဖတ္တဲ့အခါမွာလည္း ေစတနာ၊ သဒၶါတရားကုုိ အေျခခံကာ ေဝေနယ်အမ်ား က်န္းမာေစေၾကာင္း ေမတၱာေလာင္းၿပီး  ရြတ္ပူေဇာ္သမွ် ကုုသုုိလ္အဖုုိ႔ကုုိပါ အမွ်အတမ္း ေပေဝးၾကဖုုိ႔ ဆုုိလုုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပ႒ာန္းရြတ္ျခင္းအားျဖင့္ ဘယ္သူ႔ကုုိမွလည္း ထိခုုိက္မႈ မျဖစ္ႏုုိင္သလုုိ ကုုိယ့္သႏၲာန္မွာလည္း ကုုသုုိလ္တရား တုုိးေစႏုုိင္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္သူေတြဘာေျပာေျပာ ကုုိယ့္ေစတနာအတုုိင္းသာ ရြတ္ၿမဲရြတ္ၾကဖုုိ႔ အသိေပး တုုိက္တြန္းလုုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဟုုိစကားဒီစကားေၾကာင့္ သုုိ႔ေလာသုုိ႔ေလာ သံသယပြားေနသူမ်ား အေနနဲ႔ ဘာမွသံသယ ပြားေနစရာမလုုိဘဲ ကုုိယ္လုုိသလုုိ ရြတ္ဆုုိပူေဇာ္ႏုုိင္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုုိယ့္အတုုိင္းအတာနဲ႔ကုုိယ္ သဒၶါ၊ ေစတနာအျပည့္နဲ႔ ႀကိဳးစားရြတ္ဆုုိၾကဖုုိ႔နဲ႔ ဒီပ႒ာန္းကုုိ အိမ္မွာလူပုုဂၢိဳလ္ေတြ အေနနဲ႔ မရြတ္ေကာင္းဘူးလုုိ႔ ထင္ေနၾကသူေတြ အေနနဲ႔လည္း ဒီအယူအဆဟာ ဘုုရားေဟာ မဟုုတ္သလုုိ အဓိပၺါယ္မရွိတဲ့ အယူအဆပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလုုိအယူအဆလဲြကုုိ အျမန္ဆုုံး ျပင္ဆင္လုုိက္ၾကဖုုိ႔ အသိေပးရင္း လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုုအျဖစ္ ႐ုုိးသားစြာ တင္ျပလုုိက္ရပါတယ္။

Read more »

တိပိဋကနဲ႔ ကုိရီးယား

စာမေရးျဖစ္တာ အေတာ္ၾကာသြားၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ၾကာဆုိ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၅လပုိင္း ၂၃ရက္ေန႔ကတည္းကေန ဒီေန႔အထိပါပဲ။ ဒီရက္ေတြမွာ ဘုန္းဘုန္းအေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္က ၾကြေတာ္မူလာတဲ့ နဝမေျမာက္ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာ အရွင္ဂႏၶမာလာလကၤာရနဲ႔ အတူရွိေနၿပီး ဆရာေတာ္ရဲ႕ တရားပဲြေတြနဲ႔ ခရီးစဥ္ေတြမွာ အစအဆုံး လုိက္ပါၿပီး ကုိရီးယားလုိ ဘာသာျပန္ေပးေနရလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တိပိဋကဆရာေတာ္ဟာ ကုိရီးယားႏုိင္ငံသား ေထရဝါဒဆရာေတာ္ ဦးဗုဒၶရကၡိတရဲ႕ ဖိတ္ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ ကုိရီးယားႏုိင္ငံသားမ်ားကုိ ေထရဝါဒ ဓမၼမ်ား ေဟာၾကားျပသေပးေတာ္မူဖုိ႔ ၾကြေရာက္ေတာ္မူလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိရီးယား ႏုိင္ငံသားမ်ား ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ အစစ္အမွန္တရားေတာ္မ်ား၊ ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ႏုတ္ပယ္ထားျခင္း မရွိဘဲ ဘုရားေဟာအတုိင္း လက္ခံက်င့္သုံးေနတဲ့ ေထရဝါဒ ဓမၼမ်ားကုိ ေတြ႕ထိခံစားႏုိင္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္ၿပီး ပိဋကတ္ေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ႏုိင္တဲ့ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ကုိ ပင့္ဖိတ္ၿပီး တရားဓမၼ ေဟာေျပာျပသေစေတာ္မူတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုိ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္မ်ားနဲ႔ အျခားျခား ေထရဝါဒ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ပင့္ဖိတ္ၿပီး တရားဓမၼ ေဟာျပျပသေစတဲ့ ဆရာေတာ္ ဦးဗုဒၶရကၡိတရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကလည္း အမတန္ ဂုဏ္ယူဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ ေကာင္းလွပါတယ္။ မဟာယာန ဗုဒၶဘာသာ အေျခခိုင္ထားတဲ့ ကုိရီးယားႏုိင္ငံမွာ ေထရဝါဒ ဓမၼမ်ားကုိ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လူသိမ်ားလာေအာင္၊ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ေဟာၾကားခ်က္ အစစ္အမွန္မ်ားကုိ လက္ေတြ႕သိရွိ ခံစားႏုိင္ေအာင္နဲ႔ ေထရဝါဒ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ဘဝနဲ႔ဓမၼကုိ လက္ေတြ႕နဲ႔ တစ္ထပ္တည္း သိရွိ သေဘာေပါက္သြားေအာင္ စတဲ့ ဦးတည္ခ်က္မ်ားနဲ႔ တိပိဋကဆရာေတာ္ရဲ႕ သာသနာျပဳ ခရီးစဥ္ကုိ စီစဥ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆရာေတာ္ ဦးဗုဒၶရကၡိတက ကုိရီးယားႏုိင္ငံသား ေယာဂီမ်ားကုိ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။

တိပိဋကဆရာေတာ္ရဲ႕ ဓမၼခရီးစဥ္ေတြမွာ တေလွ်ာက္လုံး အနီးကပ္ရွိေနခဲ့တဲ့ ဘုန္းဘုန္းကေတာ့ တရားနာလာၾကတဲ့ ကုိရီးယားေတြကုိၾကည့္ၿပီး အေတာ့္ကုိ အားရေက်နပ္ေနမိခဲ့တာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တိပိဋကဆရာေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္အစြမ္းေတြရယ္၊ ဆရာေတာ္ ဦးဗုဒၶရကၡိတရဲ႕ တိပိဋကနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳမႈေတြရယ္ေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ ကုိရီးယား ေယာဂီေတြဟာ တိပိဋက ဆရာေတာ္ကုိ ဖူးေတြ႕ရတာနဲ႔ကုိ ေက်နပ္ဂုဏ္ယူမိတဲ့အေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိရင္ တိပိဋကဆရာေတာ္ကုိ ဖူးေနရင္းနဲ႔ေတာင္ ဝမ္းသာလြန္းလုိ႔ က်ခဲ့ရတဲ့ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေျဖမဆည္ႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္သြားတာေတြလည္း ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ထူးထူးျခားျခား ကုိဝန္ေဆာင္ထားတဲ့ ကုိယ္ဝန္ေဆာင္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ဆုိရင္လည္း ကေလးေမြးခါနီး ဆရာေတာ္ကုိ ဖူးၿပီးမွ ေမြးပါမယ္ဆုိလုိ႔ ဖူးခြင့္ေပးခဲ့ရပါေသးတယ္။ တိပိဋကဆရာေတာ္နဲ႔ ေထရဝါဒ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားက အဲဒီအမ်ိဳးသမီးအတြက္ စုေပါင္းၿပီး အဂၤုလိမာလသုတ္ကုိ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ ေပးလုိက္ၾကပါတယ္။ ေနာက္ေန႔မွာ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးဆီက သတင္းၾကားရပါတယ္။ ကေလးကုိ မပင္မပန္းနဲ႔ အလြယ္တကူပဲ ေမြးဖြားျဖစ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ဒါဟာ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ ေက်းဇူးပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ျပန္ၾကားခဲ့ရပါတယ္။

တိပိဋက ဆရာေတာ္ အရွင္ဂႏၶမာလာလကၤာရရဲ႕ ဓမၼခရီးစဥ္မွာ ကုိရီးယားေယာဂီမ်ားကုိ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ တရားဦးေဒသနာျဖစ္တဲ့ ဓမၼစကၠ ပဝတၱနသုတ္ ေဒသနာေတာ္နဲ႔ အနတၱလကၡဏသုတ္ ေဒသနာေတာ္မ်ားကုိ ေန႔စဥ္မျပတ္ (၂)ပတ္တိတိ ေဟာၾကားပုိ႔ခ် ေပးခဲ့ၿပီး ႀကိဳၾကားႀကိဳၾကား ကုိရီးယား တရားပဲြမ်ားနဲ႔ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားမွာ လုပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာတရားပဲြမ်ား ပါဝင္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိရီးယားလူမ်ိဳးမ်ားကုိ အဓိကထား သာသနာျပဳ ၾကြလာတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုိရီးယားမ်ားရဲ႕ အစီအစဥ္အတုိင္းပဲ ဆရာေတာ္အေနနဲ႔ ၾကြေရာက္ခ်ီးေျမာက္ေပးေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိရီးယားတရားပဲြေတြမွာ ဆရာေတာ္က ျမန္မာလုိေဟာ ဘုန္းဘုန္းက ကုိရီးယားလုိ ဘာသာျပန္ေပးၿပီး ေနာက္ပုိင္းမွာ အေမးအေျဖ က႑ကုိ ထည့္သြင္းေပးထားပါတယ္။ ျမန္မာတရားနာ ပရိတ္သတ္ေတြနဲ႔ ကြာျခားတာက ႏုိင္ငံျခားသား အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ တရားနာၿပီးတာနဲ႔ ေမးခြန္းေပါင္းစုံကုိ ေမးတတ္ၾကျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တိပိဋက ဆရာေတာ္ကေတာ့ တရားေဟာရတာထက္ အေမးအေျဖေလးေတြ လုပ္ေပးရတာ ပုိၿပီး စိတ္ဝင္းစားဖုိ႔ေကာင္းေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ထူးျခားခ်က္က ေမးလာသမွ် ေမးခြန္းေတြကုိ ပိဋကအေထာက္အထားမ်ားနဲ႔ လုိရင္းေရာက္ေအာင္ ေျဖၾကားေပးႏုိင္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားနာလာၾကတဲ့ ကုိရီးယားေယာဂီေတြဟာ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ေဟာၾကားေျဖၾကားခ်က္ေတြကုိ နာယူၿပီး “ဒါေၾကာင့္ တိပိဋကလုိ႔ ဆုိတာေနမွာပဲ”ဆုိတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ ကုိယ္စီရွိသြားၾကတယ္ ဆုိတာကုိေတာ့ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ သူတုိ႔ကုိၾကည့္ၿပီး ဘုန္းဘုန္းသိရွိလုိက္ရပါတယ္။

တကယ္တမ္းက်ေတာ့ တိပိဋကဆုိတဲ့ အသုံးအႏႈန္းဟာ ကိုရီးယား ဗုဒၶဘာသာေတြမွာလည္း ေျပာဆုိသုံးႏႈန္း ေနၾကတာေတြ ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ကုိရီးယား ရဟန္းေတာ္မ်ားဆုိရင္လည္း ပိဋကတ္ေဆာင္ဆုိတဲ့ ဘဲြ႕ထူးေတြနဲ႔ ေဟာေျပာေနၾကတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ပိဋကတ္ေဆာင္ေတြနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ေတြနဲ႔ကေတာ့ ဘယ္လုိမွကုိ ယွဥ္လုိ႔မရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က ပိဋကတ္ေဆာင္ေတြဟာ အားလုံးသိၾကတဲ့အတုိင္း တကယ့္ကုိယ္ပဲ ဉာဏ္ပညာထက္ျမက္မွ၊ တကယ္ကုိပဲ ပါရမီပါမွ၊ တကယ့္ကုိပဲ လုံ႔လဝီရိယ ျပည့္စုံမွ ဒီလုိဘဲြ႕ထူးနဲ႔ ထုိက္တန္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လည္း တိပိဋက စာေမးပဲြေတြကုိၾကည့္ရင္ ႏွစ္ေပါင္း (၆၀)ေက်ာ္ နီးပါးက်င္းပလာခဲ့တာ ဒီေန႔အထိ ပိဋကေဆာင္ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္မ်ားအေနနဲ႔ (၁၃)ပါးပဲ ေပၚထြက္လာႏုိင္ေသးတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ခက္ခက္ခဲခဲ ရရွိလာခဲ့တဲ့ ဂုဏ္ျဒပ္နဲ႔ အညီပါပဲ ျမန္မာေထရဝါဒ တိပိဋကဆရာေတာ္ေတြဟာ အရည္အခ်င္းေရာ၊ အရည္အတြက္ပါ ျပည့္စုံေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကုိရီးယား ေယာဂီသူေတာ္စင္မ်ားကေတာ့ ျမန္မာျပည္က တိပိဋကဆရာေတာ္မ်ားရဲ႕ အရည္အခ်င္းကုိ လက္ေတြ႕သိရွိသြားၿပီးေနာက္မွာ “ဒါမွ ပိဋကတ္ေဆာင္အစစ္”လုိ႔ အခ်င္းခ်င္း ေျပာဆုိသြားၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပရိတ္သတ္ေတြရဲ႕ အဲဒီလုိ အသံေတြေၾကာင့္ပဲ တိပိဋကဆရာေတာ္ကုိ ပင့္ဖိတ္ေတာ္မူတဲ့ ဆရာေတာ္ ဦးဗုဒၶရကၡိတမွာ အားရေက်နပ္ေနၿပီး “သူဆႏၵဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီလုိ ဗုဒၶဓမၼေတြအေပၚမွာ ကၽြမ္းက်င္ထက္ျမက္ၿပီး ဘုရားေဟာနဲ႔အညီ ေနထုိင္က်င့္သုံး ေနၾကတဲ့ ဘုရားသားေတာ္မ်ားနဲ႔ တပည့္သာဝကေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတယ္ဆုိတာ သူတုိ႔ကုိ သိေစခ်င္တာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီလုိ ဆရာေတာ္ေတြကုိ မ်ားမ်ားပင့္ၿပီး ေထရဝါဒ သာသနာကုိ ကုိရီးယားႏုိင္ငံမွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သိရွိလာေအာင္ လုပ္ရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း” စသျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ရွိေစေတာ့။ ေျပာခ်င္တာက တိပိဋက ဆရာေတာ္ရဲ႕ ကုိရီးယား သာသနာျပဳ ခရီးစဥ္နဲ႔ ကုိရီးယား ႏုိင္ငံသား ေယာဂီသူေတာ္စင္မ်ားရဲ႕ ပီတိအျမင္ေတြအေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဝိပႆနာ အလုပ္ေတြအေပၚမွာ စိတ္ဝင္တစားလုပ္လာ၊ ျမန္မာျပည္ သာသနာရဲ႕ ထြန္းေျပာင္မႈမ်ားကုိ သိရွိလာၾကတဲ့ ကုိရီးယားႏုိင္ငံသား ဗုဒၶဘာသာ အမ်ားဟာ အခုေနာက္ပုိင္းမွာ မဟာယာန ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ေဟာၾကားခ်က္မ်ား၊ က်င့္စဥ္မ်ားထက္ ဘုရားေဟာတရားေတာ္မ်ားကုိ ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ ႏုတ္ပယ္ျခင္း မရွိဘဲ ေအာ္ရဂ်ယ္နယ္အတုိင္း လက္ခံက်င့္သုံး ေနထုိင္ၾကတဲ့ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ေဟာေျပာပုိ႔ခ်မႈမ်ား၊ က်င့္စဥ္မ်ားကုိ ပုိၿပီး စိတ္ဝင္တစားရွိလာ၊ ပုိၿပီး လက္ေတြ႕က်င့္ႀကံေနထုိင္လာၾကတဲ့ အေၾကာင္း သိေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အခုဆုိရင္ တိပိဋကဆရာေတာ္ဟာ ျမန္မာျပည္ကုိ ျပန္ၾကြသြားၿပီ ျဖစ္ေပမယ့္ က်န္ခဲ့ၾကတဲ့ ကုိရီးယားေတြ ၾကားမွာေတာ့ ျမန္မာျပည္က တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္အေၾကာင္း၊ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား အေၾကာင္းနဲ႔ ဗုဒၶတရားေတာ္နဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားရဲ႕ ဘဝေနထုိင္မႈမ်ား အေၾကာင္းေတြကေတာ့ ကုိရီးယားေတြရဲ႕ ႏႈတ္ဖ်ားမွာ ေျပာေကာင္းေနၾကတုန္းပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ဝမ္းေျမာက္စကား မွ်ေဝပြားရင္း တိပိဋကဆရာေတာ္ရဲ႕ ကုိရီးယားသာသနာျပဳ ခရီးစဥ္အေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား