ဒီလုုိေလး ႀကိဳးစားၾကည့္ပါ


အယူေထြျပား၊ ထုုိသူမ်ားအား၊ ျပစ္မွားစိတ္မွာ၊ မရွိရာဘူး။
ပညာခ်င့္ေထာက္၊ မာန္မေမာက္ႏွင့္။
ကုိယ့္ေအာက္တန္းတူ၊ အထက္သူဟု၊ မွတ္ယူၿမဲသုိ၊ သုံးပုဂၢိဳလ္တြင္
ေအာက္ကုိသနား၊ တန္းတူအားမူ၊ ေျမွာက္စားအမွ်၊ မယုတ္ခ်ႏွင့္၊ ထက္ကသူမွာ၊ ႐ုိေသရာ၏။
(မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီး၊ မဃေဒဝလကၤာသစ္)

လူအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ စိတ္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အက်င့္စ႐ုိက္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနၾကတဲ့သူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ သတိျပဳရမွာက ကုုိယ့္သေဘာနဲ႔ မကုိက္ညီလုုိ႔၊ ကုုိယ့္အလုုိအတုိင္းမျဖစ္လုိ႔ ဆုိၿပီး တဘက္သားအေပၚမွာ ကုိယ္ကအမွား မလုပ္မိဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္အမွားလုုပ္မိရင္ ကုုိယ့္အျပစ္ျဖစ္ၿပီး သူအမွားလုုပ္ရင္ သူ႔အျပစ္ပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္သူမွားမွား၊ မမွားမွား ကုုိယ္မျပစ္မွားမိဖုုိ႔ လုုိပါတယ္။ 

မတူညီတဲ့သူေတြကုိ တူေအာင္ညွိၾကတဲ့အပုိင္းမွာ ျမန္မာစကားပုံေလးအတုုိင္း ႀကီးသူကုုိ ႐ုိေသ၊ ငယ္သူကုိသနား၊ ရြယ္တူကုုိ ေလးစားၿပီး ဆက္ဆံၾကည့္ၾက၊ ညွိၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လုုိမွ မရတဲ့သူေတြ အေပၚမွာေတာ့ အမုုန္းလည္းမပြား၊ အခ်စ္လည္းမထားတဲ့ ဥေပကၡာတရား လက္ကုိင္ထားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကုုိယ့္ဘက္က ေလ့က်င့္ၾကည့္ရမယ့္ အပုိင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ကုိယ့္အေနနဲ႔က ကုိယ့္ထက္အသက္ သိကၡာ၊ ဂုုဏ္ဝါႀကီးတဲ့သူေတြအေပၚမွာ ႐ုိေသရမွာ၊ ကုုိယ့္ေအာက္နိမ့္က်တဲ့ သူေတြအေပၚမွာ သနားရမွာ၊ ကုိယ္နဲ႔တန္းတူသူေတြအေပၚမွာ ေလးစားရမွာျဖစ္ၿပီး အဲဒီသူေတြ ေကာင္းတာမေကာင္းတာ ကုုိယ္နဲ႔မဆုိင္ပါဘူး။ သူတုုိ႔မေကာင္းတာ သူ႔တုုိ႔အျပစ္ပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုုိယ္မႀကိဳက္လုုိ႔ မဆက္ဆံခ်င္ရင္ အျပစ္ေတာ့ အျဖစ္အခံပါနဲ႔။ ဥေပကၡာျပဳၿပီး ေနႏုုိင္ေအာင္ပဲ ႀကိဳးစားၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မကင္းရာ မကင္းေၾကာင္း ပတ္သက္ဆက္ဆံ ေနရတယ္ဆုုိရင္လည္း ကုိယ့္စိတ္ကုုိယ္ရွင္းေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ကုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ အျပစ္မျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းၾကဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ဆုုိတာ အာ႐ုံေတြေနာက္ကုုိလုုိက္ၿပီး ခံစားမိတဲ့အခါ အျပစ္ကင္းေနရာကေန အျပစ္ေတြ ျဖစ္ေပၚေစတတ္တဲ့အတြက္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လုုိက္ၿပီးမခံစားျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

Read more »

သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔ (သုုိ႔) အႏွစ္သာရရွိရွိ ကုုန္ဆုုံးသင့္တဲ့ေန႔


လာမယ့္ (၃၀-၁၀-၂၀၁၂)ဟာ ျမန္မာ့ျပကၡဒိန္ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြအရ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၇၄ခုႏွစ္ရဲ႕ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ပဲ ျဖစ္သလုိ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ ပဲြေတာ္ေတြအရလည္း အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔ျဖစ္ကာ ဥပုသ္သီတင္း ေစာင့္သုံးခ်င္တဲ့ သူေတြအတြက္လည္း ထူးျခားတဲ့ ဥပုသ္ေန႔ အခါသမယ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား အတြက္ေတာ့ ညီညြတ္ေရးအတြက္ ေတြ႕ဆုံဖိတ္ေခၚရင္း တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္း သိမ္အတြင္းမွာ စုေပါင္းၿပီး ကံေဆာင္ၾကမယ့္ ပဝါရဏာေန႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိေတာ့ကား ဒီသီတင္ကၽြတ္လျပည့္ေန႔လုိ ေန႔ထူးေန႔ရက္တစ္ခုဟာ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔မွ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ တစ္ခုခုကုိ လုပ္ျဖစ္တတ္ၾကတဲ့ ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ အေကာင္းဆုံး ကုသုိလ္ျပဳရာ ေန႔တစ္ေန႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အကုသုိလ္ အလုပ္ေတြမွာဆုိရင္ အခ်ိန္မေရြး၊ အခါမေရြး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးေတြ လုပ္တတ္ၾကေပမယ့္ ကုသုိလ္အေရးဆုိရင္ ဘာျဖစ္လုိ႔ညာျဖစ္လုိ႔၊ ဘာေန႔မဟုတ္လုိ႔၊ ညာေန႔မဟုတ္လုိ႔ စတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔ ရက္ေကာင္းရက္ျမတ္ေတြကုိ ေရြးေလ့ရွိတတ္သူေတြအတြက္ အေကာင္းဆုံးနဲ႔ အထူးျခားဆုံး ေန႔တစ္ေန႔ပဲျဖစ္လုိ႔ ဒီလုိေန႔မ်ိဳးမွာ ေကာင္းမႈတစ္ခုခုေတာ့ ရေအာင္ယူႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ထူးျခားမႈေတြ ေပါင္းစုထားတဲ့ ဒီသီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ဟာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ ပုရိမဝါဆုိဝါကပ္ရာ သီတင္းကာလ ကၽြတ္လြတ္ၿပီးဆုံးျခင္းကုိ ရည္ညြန္းထားသလုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ (၇)ဝါေျမာက္မွာ တာဝတႎသာ နတ္ျပည္သုိ႔ ၾကြေရာက္ကာ မယ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ သႏၲဳသိတနတ္သားကုိ ဝါတြင္းသုံးလ ကာလပတ္လုံး အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ ေဟာၾကားခ်ီးျမင့္ၿပီးလုိ႔ လူ႔ျပည္ကုိ ျပန္လည္ၾကြေရာက္ ဆင္းသက္ေတာ္မူတဲ့ အဘိဓမၼာ ဓမၼသဘင္ရဲ႕ ပုံရိပ္ကုိလည္း ေဖာ္ေဆာင္ထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဓိ႒ာန္တစ္ခု အေနနဲ႔ ကုသုိလ္ျပဳကာ ပူေဇာ္လုိသူေတြအဖုိ႔ အေကာင္းဆုံး အခ်ိန္အခါ သမယပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဟုိဟုိဒီဒီ ကိစၥေတြနဲ႔ ကုသုိလ္အေရးကုိ အေလးမေပးႏုိင္သူေတြအေနနဲ႔ ဒီလုိေန႔မ်ိဳးမွာေတာ့ ဥပုသ္သီလေလးေဆာက္တည္ၿပီး ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ကုိ ရြတ္ဆုိပူေဇာ္ကာ တရားေလးလည္းနာ၊ ဝိပႆနာ အလုပ္ေလးလည္း တတ္ႏုိင္သမွ် အားထုတ္ၾကည့္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ အလြန္တန္ဘုိးရွိတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔ ျဖစ္သြားမွာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကုိ ပူေဇာ္တဲ့ ပူေဇာ္မႈေတြထဲမွာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈလုပ္ၿပီး ပူေဇာ္ျခင္းဟာ အေကာင္းဆုံးနဲ႔ အႏွစ္အရွိဆုံးျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘဝမွာ ထူးထူးျခားျခား ပူေဇာ္မႈတစ္ခုအျဖစ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အဓိ႒ာန္ျပဳကာ ဘုရားရွင္ကုိ ကုသုိလ္အစုနဲ႔ ပူေဇာ္သမႈ ျပဳႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ကုိယ္အတြက္ေတာ့ တကယ့္ကုိပဲ အႏွစ္သာရျပည့္ဝတဲ့ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္တစ္ခု ျဖစ္သြားမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

မအားလုိ႔ပါဆုုိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔ ေကာင္းမႈကုုသုုိလ္ အေသးေလးေတာင္ မလုုပ္ျဖစ္တဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ တစ္ခါတေလ စဥ္းစားၾကည့္သင့္ပါတယ္။ မအားတာဟာ ဘာေတြေၾကာင့္ မအားတာလဲ၊ စားေရးအတြက္လား၊ ေနေရးအတြက္လား၊ ဒါဆုိရင္ ေသေရးအတြက္နဲ႔ ဘဝသံသရာ အေရးအတြက္ေကာ ဘယ္လုိလုုပ္မလဲေပါ့၊ ေသဖုုိ႔ေတာင္ မအားဘူး ဆုုိရင္ေတာ့ ေသမင္းက အားတဲ့အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ေခၚသြားမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္မအားလည္း သူကအားေအာင္ လုုပ္ယူသြားမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုသုုိလ္ဆုုိတာ တစ္ေနကုုန္ အခ်ိန္ေပးၿပီး လုုပ္မွရတာ မဟုုတ္ပါဘူး။ ဘဝအေရးအတြက္ မအားဘူးဆုိရင္လည္း ဒီလုုိ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ေလးေတြမွာေတာ့ မနက္အိပ္ယာထ၊ ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရ ကပ္တာတုုိ႔၊ ဘုရားဂုုဏ္ေတာ္ တစ္ခုုခုု ပြားမ်ားတာတုုိ႔။ ေမတၱာေလးေတြ ပြားမ်ားတာတုုိ႔ စသျဖင့္ ေပါေပါ့ပါးပါးေလးနဲ႔ မွတ္မွတ္ရရေလး ျဖစ္ေအာင္ လုုပ္ယူလုုိ႔ ရတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ကုုိယ့္စိတ္မွာ သဒၶါတရားေလးေတြ တုိးပြားေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ေကာင္းတဲ့စိတ္ေလးေတြနဲ႔ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ တစ္ခုမွာ မွတ္မွတ္ရရ ကုသုုိလ္တစ္ခုခုကုိ ရေအာင္လုုပ္ယူႏုုိင္ဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္းဆုံးေျပာရရင္ ေန႔စဥ္ေသာက္ေနတဲ့ အရက္ကေလးကုိ ဒီလုုိေန႔မ်ိဳးမွာ မေသာက္ဘူးဆုုိၿပီး သႏၵိ႒ာန္ခ်ကာ ေနလုုိက္ႏုိင္ရင္ကုိပဲ ဒါဟာ ကုိယ့္အတြက္ ကုသုုိလ္တစ္ခုု ရယူလုုိက္ႏုုိင္ၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒီေတာ့ကား ဟုိအလုပ္၊ ဒီအလုပ္၊ ဟုိကိစၥ၊ ဒီကိစၥစတဲ့ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြနဲ႔ ဟုိဟာမလုပ္ႏုိင္၊ ဒါမလုပ္ႏုိင္ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္အေတာ္မ်ားမ်ား အေနနဲ႔လည္း အထူးစဥ္းစားသင့္တာက အခ်ိန္ဆုိတာ ရေအာင္ယူမယ္ဆုိရင္၊ အလုပ္ဆုိတာ ရေအာင္လုပ္မယ္ဆုိရင္ သူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ့ ျဖစ္ကုိျဖစ္သြားတတ္တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကို ဆင္ျခင္ၿပီး ကုိယ့္ဘဝမွာ ထူးထူးျခားျခားအေနနဲ႔ ကုသုိလ္အလုပ္ကုိ မအားတဲ့ၾကားက ခက္ခက္ခဲခဲ ရေအာင္ယူႏုိင္ခဲ့တယ္ဆုိတဲ့ သစၥာျပဳခ်က္နဲ႔ ခ်ိန္ထုိးလုိက္ရင္ အေရးႀကီးပါတယ္ဆုိတဲ့ ကိစၥေတြဟာ ဘာမွအေရးမႀကီးေတာ့ဘူးဆုိတာ ေကာင္းေကာင္းသိျမင္ ခံစားႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္ဆုိတာ အထူးသျဖင့္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ဆုိတာ ယုံၾကည္တဲ့ သဒၶါတရား၊ ျပင္းျပတဲ့ဆႏၵတရား၊ လက္ေတြ႕ဆန္တဲ့ ဝီရိယတရား စတာေတြနဲ႔ ေပါင္းစုႏုိင္မွ အေကာင္းအစုေတြဆုိတာလည္း အေကာင္အထည္ေပၚကာ လုိရာဆႏၵျပည့္ဝႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မေကာင္းမႈမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္တဲ့ ကုိယ့္စိတ္ကုိ မလုပ္ဖူးတဲ့ ကုသုိလ္ထူးကုိ လုပ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ထူးျခားတဲ့ကုသုိလ္ထူးမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ႏုိင္ေအာင္ တြန္းအားေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြဆုိရင္ ဘာတြန္းအား၊ ဘာဖိအား၊ ဘာအကူအညီမွ မလုိဘဲ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး လုပ္ျဖစ္တတ္ၾကေပမယ့္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြဆုိရင္ တြန္းအားေလးေတြ၊ အေၾကာက္တရားေလးေတြနဲ႔မွ လုပ္ျဖစ္တတ္ၾကတဲ့ သတၱဝါေတြအတြက္ ကုသုိလ္လုပ္ဖုိ႔ အေကာင္းဆုံး တြန္းအားတစ္ခုအျဖစ္ သတိျပဳဆင္ျခင္ၿပီး ဘဝမွာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကုိ အခက္အခဲေတြၾကားက ရေအာင္ယူဖူးတယ္ဆုိတဲ့ မွတ္ေက်ာက္တစ္ခု တင္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ (၃၀-၁၀-၂၀၁၂)မွာ ေရာက္လာမယ့္ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔လုိ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္မ်ိဳးမွာ ဥပုသ္သီလ ေဆာက္တည္ကာ တတ္ႏုိင္သမွ် ဒါန၊ သီလ၊ သမထ၊ ဝိပႆနာ အက်င့္တရားမ်ားကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကပါရန္ အသိေပးတုိက္တြန္းရင္း သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ (အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔) အျဖစ္ အမွတ္တရ  အသိမွ်လုိက္ရပါတယ္။

Read more »

ဥပုသ္ေစာင့္တယ္ဆုိတာ


တစ္ေလာက စာဖတ္ပရိတ္သတ္ ဒကာေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အြန္လုိင္းမွာေတြ႕ေတာ့ သူက “ဘုန္းဘုန္းဘုရား တပည့္ေတာ္ တစ္ခုေလာက္ ေမးေလွ်ာက္ခ်င္ပါတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ တပည့္ေတာ္ ဒိအသက္ဒီအရြယ္အထိ ဥပုသ္တစ္ခါမွ မေစာင့္ဖူးဘူးဘုရား၊ ေစာင့္ရေကာင္းမွန္းလည္း မသိဘူး။ ဘယ္လုုိေစာင့္ရတယ္ဆုုိတာလည္း မသိဘူး။ ေျပာရရင္ ဥပုသ္ဆုိတဲ့ အဓိပၺါယ္ကုုိေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမသိဘူးဘုရား။ အဲဒါေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္ကုိ ဥပုသ္ေစာင့္တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး နည္းနည္းေလာက္ ရွင္းျပပါဘုရား” ဆုိၿပီး ေမးေလွ်ာက္လာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သူ႔အေမးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘုန္းဘုန္းက သိသင့္တာေလးေတြ ရွင္းျပေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဥပုသ္ဆုိတဲ့ စကားလုုံးက ဥေပါသထဆုုိတဲ့ ပါဠိကုိ ျမန္မာမႈ ျပဳထားတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥေပါသထဆုိတာ ေစာင့္ထိန္းျခင္း၊ ထိန္းသိမ္းျခင္း၊ ျပဳလုုပ္ျခင္းပဲ ျဖစ္ၿပီး ကုိယ္နဲ႔က်ဴးလြန္ႏုုိင္တဲ့ အလုုပ္ေတြ၊ ႏႈတ္နဲ႔က်ဴးလြန္ႏုုိင္တဲ့ အလုုပ္ေတြကုိ သီလသိကၡာပုဒ္ေတြနဲ႔ ထိန္းသိမ္းေနထုိင္ျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ လတစ္လရဲ႕ လဆန္း (၈)ရက္၊ လဆုုတ္ (၈)ရက္နဲ႔ လျပည့္၊ လကြယ္ေန႔တြင္မွာ ပုံမွန္ေစာင့္ထိန္းေနက်ျဖစ္တဲ့ ငါးပါးသီလထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီး ရွစ္ပါး၊ ကုိးပါးစတဲ့ သီလေတြကုိ ေစာင့္ထိန္းေနထုုိင္ျခင္းမ်ိဳးကုုိ ဥပုသ္ေစာင့္တယ္လုုိ႔ ဆုုိလုုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

မွန္ပါတယ္။ သာမန္ပုထုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔ ေကာင္းတဲ့အလုုပ္ေတြထက္ မေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ ဒီလုုိမေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြကုုိ လက္ေတြ႕က်ဴးလြန္တဲ့ အထိျဖစ္မသြားရေအာင္ သီလသိကၡာပုသ္မ်ားနဲ႔ အထိန္းအကြပ္ ျပဳၿပီး ေနထုိင္ၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အကုသုုိလ္ အလုုပ္ဆုုိတာ စိတ္နဲ႔ေတာင္ မက်ဴးလြန္မိတာ အေကာင္းဆုုံး ျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒီလုိ အေျခအေနမ်ိဳးအထိ မထိန္းႏုုိင္တာေတာင္မွ စိတ္ထဲရွိတဲ့ အကုုသုုိလ္ကုုိ ႏႈတ္နဲ႔က်ဴးလြန္တဲ့အထိ မျဖစ္လာေအာင္၊ ကုုိယ္ထိလက္ေရာက္ လုုပ္လုုိက္တဲ့အထိ ျဖစ္မသြားရေအာင္ သီလတရားေတြနဲ႔ အထူးျပဳ ေစာင့္ထိန္းၾကရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုုိ ေစာင့္ထိန္းရာမွာလည္း အပါယ္ကုိ လားေစႏုုိင္တဲ့ အျပစ္ႀကီးေတြ မျဖစ္ရေအာင္ ဗုုဒၶဘာသာေတြအေနနဲ႔ အနည္းဆုံး ငါးပါးသီလေလာက္ေတာ့ လုံၿခဳံေအာင္ ထိန္းသိမ္းၾကဖုုိ႔ ညြန္ျပၾကတာျဖစ္ၿပီး ေန႔စဥ္ေစာင့္ထိန္းေနတဲ့ ငါးပါးသီလကုုိ အထူးျပဳၿပီး ကာမဂုုဏ္ေမထုုန္အမႈကုိ မလုုပ္ျဖစ္ေအာင္၊ ကိေလသာျဖစ္ေစႏုုိင္တဲ့ အာရုံေတြအေပၚမွာ သာယာလုုပ္ေဆာင္မႈ မျဖစ္ရေအာင္ အပုိသီလေတြ ေစာင့္ထိန္းေစဖုုိ႔ ဥပုသ္သီလေစာင့္ထိန္းေစၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အရာရာမွာ စိတ္ကသာ အဓိကက်တယ္ဆုုိေပမယ့္ ကုုိယ့္စိတ္ကုုိ ကုုိယ့္စိတ္တုုိင္းက် အႏုုိင္မယူႏုုိင္၊ မထိန္းသိမ္းႏုုိင္ေသးတဲ့ သာမန္ပုုထုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ စိတ္မွာရွိေနတဲ့ အကုုသုုိလ္၊ ကိေလသာေတြကုိ လက္ေတြ႕က်ဴးလြန္တဲ့အထိ မျဖစ္ေအာင္ သီလတရား၊ ကုုိယ့္က်င့္တရားေတြနဲ႔ ထိန္းသိမ္းၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏႈတ္ကုုိေစာင့္စည္းျခင္း၊ ကုိယ္ကုုိေစာင့္စည္းျခင္း သီလေတြကုုိ လုုံၿခဳံေအာင္ ထိန္းထားလာႏုုိင္ရင္ စိတ္မွာလည္း ယုံၾကည္မႈေတြတုုိးလား၊ စိတ္သန္႔ရွင္းမႈေတြ ရွိလာမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ စိတ္နဲ႔က်ဴးလြန္ႏုုိင္တဲ့ မေနာကံကုုိလည္း တျဖည္းျဖည္း ထိန္းသိမ္းလာႏုုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလလုုံရင္ စိတ္လည္းလုုံေနမွာျဖစ္ၿပီး စိတ္လုံေနရင္ သမာဓိလည္း အျဖစ္လြယ္ကာ သမာဓိတည္ရင္ ပညာလည္း ျဖစ္ဖုုိ႔အားေကာင္းလာကာ ေနာက္ဆုုံးပန္းတုုိင္ျဖစ္တဲ့ ကိေလသာကုန္ရာ မဂ္ဖုုိလ္ပညာမ်ားအထိ ရရွိေစႏုုိင္တဲ့အတြက္ အေျခခံအက်ဆုုံးျဖစ္တဲ့ သီလေစာင့္ျခင္းကုိ သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္လုုိသူတုုိင္း ႀကိဳးစားလုုပ္ေဆာင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဆုိေတာ့ကား ဥပုသ္ေစာင့္ထိန္းျခင္းရဲ႕ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္က ကာယကံေျမာက္ က်ဴးလြန္ႏုုိင္တဲ့ အကုသုုိလ္အလုုပ္ေတြ၊ ဝစီကံေျမာက္ လြန္က်ဴးႏုုိင္တဲ့ အကုသုုိလ္အလုုပ္ေတြနဲ႔ ကိေလသာတုုိးပြားေစႏုုိင္တဲ့ အျပဳအမူေတြကုုိ မလုုပ္ျဖစ္ေအာင္ သီလသိကၡာပုဒ္မ်ားကုိ အထူးျပဳ ေစာင့္ထိန္းျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘဝမွာ အကုသုုိလ္ အလုုပ္ေတြမွာသာ အခ်ိန္ကုုန္မ်ားေနၾကတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ ကုုိယ့္ရဲ႕ လုုပ္ရပ္ေတြအေပၚမွာ ေကာင္းတဲ့ထိန္းသိမ္းမႈေတြ ျဖစ္လာေအာင္ ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္း၊ သီလထိန္းျခင္း စတဲ့ ေကာင္းမႈေတြကုိ အရင္က တစ္ခါမွ မလုုပ္ဘူးရင္လည္း လုုပ္ျဖစ္ေအာင္ လုုပ္ၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္သလုုိ ပုံမွန္ဥပုုသ္ေစာင့္ေနက် သူေတြအေနနဲ႔လည္း မပ်က္မကြက္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

Read more »

ဧည့္သည္


“လာတုန္းကလည္း တစ္ေယာက္တည္းေနာ္
လက္တဲြေခၚကာ ေဖာ္မပါဘူး
ဥစၥာခ်ည္းႏွီး တစ္ကုိယ္တည္း။
ျပန္သြားေတာ့လည္း တစ္ေယာက္တည္းေနာ္
လက္တဲြေခၚကာ ေဖာ္မပါဘူး
ဥစၥာခ်ည္းႏွီး တစ္ကုိယ္တည္း…”

ကုိရီးယားဧည့္သည္မ်ားႏွင့္အတူ ျမန္မာျပည္အထက္ပုိင္း ခရီးထြက္စဥ္က စာေရးသူတုိ႔ အဖဲြ႕သည္ မင္းကြန္းတိပိဋက ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ မင္းကြန္းေတာင္႐ုိး၊ ဓမၼနာဒ ေက်ာင္းတုိက္ႀကီးသုိ႔လည္း သြားေရာက္ကာ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ားအား ၾကည့္႐ႈေလ့လာ ၾကည္ညိဳျဖစ္ခဲ့၏။ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ေက်ာင္းတုိက္သုိ႔ေရာက္သည့္အခါ ဆရာေတာ္ႀကီး သီတင္းသုံး ေနထုိင္ေတာ္မူသြားသည့္ ေနရာ၊ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေရးသားပူေဇာ္သြားသည့္ စာေပမ်ားကုိ ၾကည့္႐ႈေလ့လာ ရွင္းလင္းေျပာၾကားေပးရင္း ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဧည့္သည္အေၾကာင္း ေရးစပ္ထားသည့္ အထက္ပါ ကဗ်ာေလးကုိ အထူးသတိထားမိခဲ့၏။ ယခင္ကတည္းက ရထားၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း အမွတ္တမဲ့သာ ရွိခဲ့သည့္ ထုိကဗ်ာေလးသည္ ယခုတစ္ခါ ျပန္လည္ဖတ္မွတ္မိသည့္ အခ်ိန္တြင္ကား အႏွစ္သာရရွိသည့္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အျဖစ္ စိတ္ထဲတြင္ စဲြထင္သြားခဲ့ေတာ့၏။ အထပ္ထပ္ ရြတ္ဖတ္ရင္း ဆုိလုိရင္း အဓိပၸါယ္ကုိပါ ကုိရီးယား ဧည့္သည္မ်ားအား ရွင္းျပေပးျဖစ္ခဲ့၏။ ျမန္မာျပည္သုိ႔ ဧည့္သည္အျဖစ္ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကသည့္ ကုိရီးယား ဧည့္သည္မ်ားအား ဆရာေတာ္ႀကီး ဆုိလုိသည့္ ဧည့္သည္အေၾကာင္း ျပန္လည္ေဟာၾကားေပးျဖစ္ခဲ့၏။

တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ပင္ တရားပြဲၾကြစဥ္ ေဝါၿမိဳ႕၊ အဗ်ားဗုိလ္တဲရြာရွိ ေနာင္ေတာ္ႀကီးတစ္ပါး၏ ေက်ာင္းသုိ႔ ေခတၱဝင္ကာ ဆြမ္းစားေနစဥ္ ဆြမ္းစာေက်ာင္းတြင္ ေရးသားခ်ိတ္စဲြထားသည့္ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဧည့္သည္အေၾကာင္း ကဗ်ာကုိ ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ ဖတ္မွတ္ခဲ့ရျပန္ပါ၏။ ေနာင္ေတာ္ႀကီးက “ဧည့္သည္တုိင္း၏ လမ္းခရီး” ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး၏ သီးကုံးေရးသားမႈကုိ ေအာက္ပါအတုိင္း စုစည္းပူေဇာ္ထား၏။

လာတုန္းကလည္း တစ္ေယာက္တည္းေနာ္
လက္တဲြေခၚကာ ေဖာ္မပါဘူး
ဥစၥာခ်ည္းႏွီး တစ္ကုိယ္တည္း။
ျပန္သြားေတာ့လည္း တစ္ေယာက္တည္းေနာ္
လက္တဲြေခၚကာ ေဖာ္မပါဘူး
ဥစၥာခ်ည္းႏွီး တစ္ကုိယ္တည္း။
လာၿပီးေတာ့နား မသြားေသးခင္
ခ်ိန္ေလးတြင္မွ ဝန္းက်င္ယွက္ႏြယ္
ေႏွာင္ႀကိဳးသြယ္ခဲ့။
ၿပဳံးရယ္မဲ့ငုိ ခ်စ္မုန္းပုိၾက
မလုိေဒါသ လုိေလာဘႏွင့္
ဘဝရိပ္ၿမဳံ ကႀကိဳးစုံခဲ့
ကံကုန္မုိးခ်ဳပ္ လက္တဲြျဖဳတ္ခါ
သုတ္သုတ္ေဆာလ်င္ ခရီးႏွင္သည္
ဒုိ႔လ်င္ ဧည့္သည္ပါတကား။ ။

ငါသည္ပင္မူ
ေခၚသူမရွိ ေရာက္လာမိစဥ္
ႏွင္သူမရွိ ျပန္ဖုိ႔ရွိ၏။
ငါေနသည့္အိမ္ ငါ၏အိမ္ဟု
ငါ့အိမ္မွာထား ငါ့မယားႏွင့္
ငါ့လင္သားႏွင့္ ငါးသားသမီး
ငါ့ပစၥည္းဟု ယူသည့္စိတ္စဲြ အမွတ္လဲြခဲ့။
အမွန္မွာမူ
ငါလာေသာခါ လက္ဗလာတည္း
ျပန္ရပါလ်င္ လက္ခ်ည္းပင္တည္း
ငါ့တြင္ ကုိယ္ပုိင္မရွိပါတကား။
လာသူလာလည္း လာစမ္းပါေစ မဆီးေလႏွင့္
သြားသူသြားလည္း သြားစမ္းပါေစ မတားေလႏွင့္
တုိ႔တေတြမွာ သဘာဝလွ်င္ အမိရင္ဝယ္
ထြက္ဝင္ခုိနား ခရီးသြားသည့္
ဧည့္သည္ေတြပါတကား…။ ။ (မင္းကြန္းတိပိဋက ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး)

ဆရာေတာ္ႀကီး၏ အထက္ပါ ကဗ်ာမ်ားကုိ ဖတ္မွတ္ၿပီး ေနာင္ေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွ အျပန္ခရီးတြင္ ဟုိၾကြဒီၾကြျဖင့္ ဧည့္သည္လာ ဧည့္သည္သြား ျဖစ္ေနသည့္ မိမိဘဝကုိမိမိ ျပန္လည္သတိျပဳ ဆင္ျခင္မိေနခဲ့၏။ ထုိ႔အတူ သံေဝဂဉာဏ္လည္း ျဖစ္ေနခဲ့၏။ အထူးသျဖင့္ စာေရးသူ ေလွ်ာက္လွမ္းေနသည့္ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရသည့္ အခိုက္အတန္႔ဆုံကာ ကဲြကြာသြားခဲ့ၾကသည့္ ဧည့္သည္မ်ား အေၾကာင္းကုိလည္း သတိတရ ျဖစ္ေနခဲ့ျပန္၏။ မေခၚဘဲႏွင့္ေရာက္လာၿပီး မႏွင္ဘဲႏွင့္ ျပန္သြားခဲ့ၾကသည့္ ဧည့္သည္မ်ားအေၾကာင္းကုိလည္း အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနမိ၏။

မွန္၏။ စာေရးသူ အပါအဝင္ ပုထုဇဥ္သတၱဝါမွန္သမွ် အားလုံးဧည့္သည္ခ်ည္းသာ ျဖစ္ပါ၏။ အိမ္ပုိင္ယာပုိင္မရွိ ဟုိဟုိဒီဒီ က်င္လည္ေနၾကရသည့္ သတၱဝါမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ ဧည့္သည္လာ၊ ဧည္သည္သြား အျဖစ္ႏွင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ေနၾကရ၏။ ထုိသုိ႔ ဧည့္သည္အျဖစ္ႏွင့္ ဟုိဟုိဒီဒီ အတည္တက်မရွိ ျဖစ္ေနသျဖင့္လည္း တစ္ခါတရံ အိမ္ေကာင္းမ်ားတြင္ လည္ပတ္ခဲ့ရသည္မ်ား ရွိခဲ့ၾကသကဲ့သုိ႔ တစ္ခါတရံ အိမ္စုတ္မ်ားတြင္ ေနခဲ့ရသည္မ်ားလည္း ရွိခဲ့ၾက၏။ တစ္ခါတရံ အိမ္ရွင္ေကာင္းမ်ားႏွင့္ ႀကဳံခဲ့ရသကဲ့သုိ႔ တစ္ခါတရံ အိမ္ရွင္ဆုိးမ်ားႏွင့္လည္း ႀကဳံခဲ့ၾက၏။ မည္သုိ႔ေသာ အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ရွိခဲ့ပါေစ ဧည့္သည္မ်ား ျဖစ္ေနသျဖင့္ အခ်ိန္တန္လ်င္ အိမ္ျပန္ခဲ့ၾကရသည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ဧည့္သည္အျဖစ္ျဖင့္ သြားေရာက္လည္ပတ္စဥ္ ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရသည့္ သံေယာဇဥ္ မွန္သမွ်သည္လည္း အခ်ိန္တန္သည့္အခါ ခ်န္ခဲ့ၾကရသည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ဧည္သည္မ်ား ျဖစ္ေနသမွ် အခ်ိန္တန္လ်င္ အိမ္ျပန္ၾကရမည္မွာ ဓမၼတာပင္ ျဖစ္ပါ၏။ သုိ႔ေသာ္ မိမိျပန္မည့္အိမ္သည္ မည္သုိ႔ေသာ အိမ္ျဖစ္မည္ ဆုိသည္ကုိကား မိမိကုိယ္တုိင္မွတပါး၊ မိမိ၏ တည္ေဆာက္မႈမ်ားမွတပါး၊ မိမိ၏ ဖန္တီးမႈမ်ားမွတပါး အျခားမရွိသည္သာ ျဖစ္ပါ၏။

ဤကား ေခတ္စကားႏွင့္ ေျပာသည့္ ဧည့္သည္အေၾကာင္းပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ဓမၼစကားျဖင့္ ေျပာလွ်င္ကား အရိယာ မျဖစ္ေသးသည့္ ပုထုဇဥ္မ်ားသည္ သံသရာ ခရီးသြားေနၾကသည့္ ဧည့္သည္မ်ား ျဖစ္ေနၿပီး ထုိဧည္သည္မ်ား၏ အိမ္ဟူသည္ကား (၃၁) ဘုံ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ သြားရာဂတိ (၅)မ်ိဳးသာ ျဖစ္ေနပါ၏။ သံသရာခရီး သြားေနၾကသည့္ ခရီးသြား ဧည့္သည္မွန္သမွ် အခ်ိန္တန္ အိမ္ျပန္ၾကသည့္အခါ လူတုိ႔ေနရာ ဘုံဌာနေခၚ လူ႔အိမ္၊ နတ္တုိ႔စံရာ ဘုံဌာနေခၚ နတ္အိမ္၊ တိရစၧာန္တုိ႔သြားရာ ဘုံဌာနေခၚ တိရစၧာန္အိမ္၊ ၿပိတၱာတုိ႔ က်င္လည္ရာ ဘုံဌာနေခၚ ၿပိတၱာအိပ္ႏွင့္ ငရဲသားမ်ား ခံစားရာဘုံဌာနေခၚ ငရဲအိမ္ဟူသည့္ အိမ္မ်ားသုိ႔သာ ျပန္ၾကရမည္ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိအိမ္ငါးမ်ိဳးတြင္ လူ႔အိမ္ႏွင့္ နတ္အိမ္တုိ႔သည္ အိမ္ေကာင္းမ်ားဟု ဆုိႏုိင္ၿပီး တိရစၧာန္အိမ္၊ ၿပိတၱာအိမ္၊ ငရဲအိမ္တုိ႔ကား အိမ္ဆုိးမ်ားဟု ဆုိရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ မည္သုိ႔ပင္ အိမ္ဆုိးအိမ္ေကာင္း ကဲြျပားေနေသာ္လည္း သံသရာခရီးသြား ဧည့္သည္မ်ားသည္ကား အခ်ိန္တန္လ်င္ မိမိတုိ႔ ဖန္တီးတည္ေဆာက္ထားသည့္ အတုိင္းသာ မိမိတုိ႔ႏွင့္သင့္ေလ်ာ္သည့္ မိမိတုိ႔အိမ္သုိ႔သာ ျပန္ၾကရမည္ ျဖစ္ပါ၏။

သုိ႔ဆုိလ်င္ သံသရာ ခရီးသြား ဧည့္သည္မ်ားအဖုိ႔ အိမ္ျပန္သည့္အခါ မည္သည့္အိမ္သုိ႔သြား၍ မည္သည့္အရာကုိ ယူေဆာင္သြားမည္နည္းဟူသည့္ အခ်က္ကုိ စဥ္းစားဖြယ္ လုိအပ္လာေပ၏။ ေနာင္ထပ္လယ္စရာ အိမ္မရွိေအာင္ ယခုလက္ရွိ ဧည့္သည္အျဖစ္ ေနရသည့္အျဖစ္ကုိ အဆုံးသတ္ထားႏုိင္လ်င္ကား အိမ္ဆုိးအိမ္ေကာင္း ေရြးစရာမလုိဘဲ အိမ္လယ္ရသည့္ အလုပ္မွ ကင္းလြတ္သြားမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ထုိသုိ႔မလုပ္ႏုိင္သည့္ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္အျဖစ္သာ ေနထုိင္သြားမည္ဆုိပါက မေကာင္းသည့္ အိမ္မ်ားသုိ႔လည္း သြားေရာက္ေနရမည္ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အိမ္စဥ္လွည့္လည္ ေနရသည့္ ဧည့္သည္အျဖစ္မွ ကင္းလြတ္ေစရန္ အိမ္ပုိင္ယာပုိင္ေလးရွိထားရန္ လုိအပ္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။ သံသရာခရီးသြား ဧည့္သည္အျဖစ္မွ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားသည့္ ကုိယ္ပုိင္အိပ္ပုိင္ရွင္၊ သစၥာဉာဏ္ျဖင့္ အရယူထားသည့္ တည္ၿမဲသည့္ သြားရာဂတိပုိင္ရွင္မ်ားအျဖစ္ ယခုလက္ရွိအခ်ိန္ကုိ အသုံးခ်ကာ ႀကိဳးစားတည္ေဆာက္ ထားသင့္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။

သုိ႔ေသာ္ ပုထုဇဥ္သတၱဝါတုိ႔သည္ကား ဧည့္သည္အျဖစ္ ေနေနရသည့္ မိမိတုိ႔၏ ဘဝအမွန္ကုိ ေမ့ေလ်ာ့ကာ ငါဟူေသာ အတၱမ်ားေၾကာင့္ ခဏတာဘဝတြင္ အစအရာ မကစြာျဖင့္ ခ်စ္ၾကမုန္းၾကျဖစ္ကာ မလုိသည့္အခါ ေဒါသျဖစ္လုိက္၊ လုိသည့္အခါ ေလာဘျဖစ္လုိက္ျဖင့္ ဧည့္သည္အျဖစ္မွ ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္ဘဲ တစ္အိမ္မွတစ္အိမ္သုိ႔ ကူးေျပာင္းလုိ႔သာ ေနေနၾကေပ၏။ ဧည့္သည္အျဖစ္ျဖင့္ ခဏတာ ေရာက္လာခဲ့သည့္ မိမိတုိ႔၏ အျဖစ္ကုိ ေမ့ေလ်ာ့ကာ ငါ့သား၊ ငါးသမီး၊ ငါ့ဇနီး၊ ငါ့ဥစၥာ စသည္မ်ား အေပၚတြင္သာ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္ေနေလ ၾကေတာ့၏။ အမွန္အားျဖင့္ မိမိကုိယ္တုိင္ ဧည့္သည္အျဖစ္ ေရာက္လာခဲ့စဥ္ကပင္ ဘယ္ကလာ၍ ဘယ္အိမ္တြင္ နားရမည္ကုိ မသိႏုိင္သည့္အျပင္ ေရာက္လာခ်ိန္ကတည္းကလည္း မည္သည့္အရာမွ် ပါလာခဲ့သည္ မဟုတ္သည္မွာ သတိျပဳရမည့္ အခ်က္ပင္ျဖစ္၏။

ထုိ႔အတူ ဧည့္သည္လုပ္ရင္း အခ်ိန္တန္ အိမ္ျပန္သြားသည့္ အခါတြင္လည္း ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမွလဲြ၍ ဘာတစ္ခုမွ် ယူေဆာင္မသြားႏုိင္ ၾကသည္ကုိ အထူးသတိ ျပဳသင့္ေပ၏။ အေကာင္းဆုံးကား ယခုလက္ရွိ အခ်ိန္မွာပင္ ဟုိအိမ္ဒီအိမ္ လယ္ေနရသည့္ သံသရာ ခရီးသြား ဧည့္သည္မ်ားအျဖစ္မွ ႐ုန္းထြက္ကာ တစ္ေယာက္တည္းလာ တစ္ေယာက္တည္း သြားမႈမ်ားကင္းရာ သံသရာအဆုံးျဖစ္သည့္ နိဗၺာန္သုိ႔သာ အေရာက္သြားႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားသင့္လွေပ၏။ သုိ႔မဟုတ္လည္း လားရာဂတိ ၿမဲၿမံသြားသည့္ အရိယာအျဖစ္သုိ႔ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားလုိက္ျခင္းသည္သာ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ပါ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ လက္ခ်ည္းဗလာ လာခဲ့ရၿပီး လက္ခ်ည္းဗလာ ျပန္သြားရမည့္ ဧည့္သည္အျဖစ္ျဖင့္ ေရာက္ရွိေနသည့္ မိမိတုိ႔၏ လက္ရွိဧည့္သည္ဘဝကုိ အဆုံးသတ္ကာ လားရာဂတိ အမွန္ရွိသည့္ အိမ္ပုိင္ယာပုိင္ အိမ္ရွင္မ်ားအျဖစ္ ကုသုိလ္တရား ႀကိဳးစားပြားရင္း သုဂတိဘဝမွသည္ နိဗၺာန္အထိ အေရာက္လွမ္းႏုိင္ေစရန္ အခ်ိန္ရွိခုိက္ လုံ႔လစိုက္ၾကပါဟု ေစတနာစကား ေမတၱာအားျဖင့္ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရေပေတာ့၏။

Read more »

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္ဝယ္



တစ္စုုံတစ္ေယာက္၊ တစ္စုုံတစ္ခုအေပၚ ေမွ်ာ္လင့္ေနရတဲ့ အလုုပ္ဟာ အလြန္စိတ္ပင္ပန္းတဲ့ အလုုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးေလ၊ ပင္ပန္းမႈႀကီးေလပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုိဆုုိးတာက ေမွ်ာ္လင့္တဲ့အတုိင္း ျဖစ္မလာခဲ့ရင္ ခံစားရတဲ့ ဒုုကၡက ပုိဆုုိးလွပါတယ္။ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ေမွ်ာ္လင့္ေနရတာကုိက ဒုကၡတစ္ခုုလုိ ျဖစ္ေနတာပါ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိေနရင္ ကုုိယ္ကုုိယ္တုုိင္လည္း ကုုိယ့္လုုပ္ရပ္အေပၚမွာ လြတ္လပ္သန္းရွင္းတဲ့ လုုပ္ရပ္မ်ိဳး မျဖစ္ႏုိင္သလုိ ေမွ်ာ္လင့္တဲ့အတုိင္း ျဖစ္မလာရင္လည္း ကုုိယ့္ဒုကၡကုိယ္ လုုပ္ယူလုုိက္သလုိ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။

အေကာင္းဆုံးကေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုိ ေလ်ာ့ခ်လုိက္တာဟာ အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုုိယ္လုုပ္ေပးႏုုိင္တဲ့ အရာဆုုိရင္လည္း အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုုိ မေမွ်ာ္မွန္းဘဲ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း လုုပ္ေပးႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ကုုိယ့္အေနနဲ႔လည္း ဘယ္သူအေပၚကမွ ေမွ်ာ္လင့္ေနတာမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ ေနထုုိင္ၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုုိယ္လုုပ္မွကုုိယ္ရ၊ ကုုိယ္ရွိမွ ကုုိယ္စားရမယ့္ ေခတ္ႀကီးမွာ ကုုိယ့္အားကုုိယ္ကုိးလုုိက္တာဟာ အေကာင္းဆုုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မတတ္သာလုုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနရတယ္ဆုုိရင္လည္း အမ်ားႀကီးေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္မိၾကဖုုိ႔လုုိပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ေနရတဲ့ဘဝဟာ က်ားသနားမွ ႏြားခ်မ္းသာရာရသလုုိ သူေပးမွ ကုုိယ္ရမယ့္ သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ျဖစ္ႏုုိင္ရင္ေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္တာဟာ စိတ္အသက္သာဆုုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဆုိေတာ့ကား ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အက်ိဳးတရားကုိ ေမွ်ာ္မွန္းတဲ့အလုပ္ဟာ အေၾကာင္းတရားကုိ ေပါ့ပ်က္သြားေစတဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ ကုုိယ္ကလုုပ္ေပးရတဲ့ အခါမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကုုိယ္အတြက္ လုုပ္ေပးလာၾကတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အက်ိဳးတရားကုိ ေမွ်ာ္လင့္ေနတာမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ိဳးတရားဆုိတာ အေၾကာင္းေကာင္းထားရင္ သူ႔သက္ေရာက္မႈနဲ႔သူ ရွိလာေနမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုုိယ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ ကုုိယ့္အေၾကာင္းတရားကုုိပဲ ကုုိယ္ေကာင္းေအာင္ အားထုုတ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေၾကာင္းမေကာင္းဘဲ အက်ိဳးေကာင္းကုိ ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့အလုုပ္ဟာ ကုိယ့္ကံတရားကုုိ မ်က္ကြယ္ျပဳရာေရာက္ေနသလုိ ျဖစ္တတ္တဲ့အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မထားတဲ့ စိတ္ေစတနာေကာင္းနဲ႔သာ ကုုိယ့္အလုုပ္ကုုိယ္လုုပ္ႏုုိင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ အေမွ်ာ္လင့္ႀကီး ေမွ်ာ္လင့္ထားၿပီးမွ အက်ိဳးမၿပီး အခ်ည္းႏွီး ျဖစ္သြားရတယ္ဆုုိတဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳး မျဖစ္ရေအာင္ ကုုိယ္ကလုုပ္ရတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကုုိယ့္အတြက္ လုုပ္ေပးလာတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ  ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းကင္းနဲ႔ ေနထုိင္လုပ္ကိုုင္ႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး အက်ိဳးကုုိ ေမွ်ာ္မွန္းေနတာထက္ အေၾကာင္းကုိ ေကာင္းေအာင္လုုပ္လုုိက္ၾကဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အသိတစ္ခုု မွ်ေဝမႈ ျပဳလုုိက္ရပါတယ္။ 

Read more »

အခ်စ္အေၾကာင္း ေျပာၾကည့္ျခင္း


အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တစ္ေယာက္က ေမးဖူးပါတယ္။ အမ်ားႀကီး မသိေပမယ့္ သဘာဝဓမၼအရ ေျပာရရင္ ေမတၱာ မဟုုတ္တဲ့ အခ်စ္ဟာ တဏွာေပမနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့အတြက္ ပူေလာင္မႈကုုိ ျဖစ္ေစတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုုိယ္ကခ်စ္လုုိက္ရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကုုိယ့္ကုုိ အခ်စ္ခံလုုိက္ရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၾကာေတာ့ အဲဒီအခ်စ္ေတြက ၿငိမ္းခ်မ္းမလာဘဲ ပူေလာင္မႈေတြသာ ျဖစ္လာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုိဆုုိးတာက ကုုိယ့္ကုုိ မခ်စ္တဲ့သူေတြကုုိ ကုုိယ္က ခ်စ္မိတဲ့အခါ၊ ကုုိယ္မခ်စ္ေတြသူရဲ႕ အခ်စ္ကုုိ ခံရတဲ့အခါေတြမွာ ဒီအခ်စ္ရဲ႕ ပူေလာင္မႈ သေဘာကုုိ ေကာင္းေကာင္းခံစားၾကရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုုရားရွင္က “အခ်စ္ေတြနဲ႔ လဲြရျခင္း၊ အမုုန္းေတြနဲ႔ တဲြရျခင္းဟာ ဆင္းရဲျခင္းပဲ”လုုိ႔ ေဟာေတာ္မူတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

တစ္ခ်ိဳ႕က အခ်စ္စစ္အခ်စ္မွန္ဆုုိတာ ရယူလုုိမႈ မရွိဘူးလုုိ႔ ဆုုိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်စ္လုုိ႔ ေျပာရင္ေတာ့ ရယူခ်င္တာ၊ ပုုိင္ဆုုိင္ခ်င္တာကေတာ့ ရွိေနၾကမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရယူခ်င္မႈ၊ ပုုိင္ဆုုိင္ခ်င္မႈ ရွိေနသမွ် ဒီအခ်စ္ဟာ ဘယ္လုုိမွကုိ ၿငိမ္းခ်မ္းႏုုိင္မွာ မဟုုတ္ပါဘူး။ အဲ ရယူပုုိင္ဆုုိင္မႈ မရွိဘဲ အက်ိဳးလုုိလားျခင္း သက္သက္ပဲဆုုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ အခ်စ္ထက္ေက်ာ္လြန္သြားတဲ့ ေမတၱာ သေဘာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမတၱာဆုုိရင္ေတာ့ သူ႔အက်ိဳးကုုိ လုုိလားျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူခ်မ္းသာေလ ကုုိယ္ဝမ္းသာေလပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုုိ အခ်စ္မဟုုတ္တဲ့ ေမတၱာသေဘာမ်ိဳး ဆုုိရင္ေတာ့ ေမတၱာမ်ားေလ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ အားေကာင္းေလပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ခက္တာက ပုထုဇဥ္ သဘာဝ ေမတၱာထားဖုုိ႔ထက္ ခ်စ္စရာပြားဖုုိ႔ပဲ လုုိလားၾကတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သားသမီးအေပၚ အခ်စ္ႀကီးတဲ့ မိဘေတြ၊ မိဘအေပၚ အခ်စ္မ်ားတဲ့ သားသမီးေတြ၊ ဇနီးမယားအေပၚ အခ်စ္ပုုိတဲ့ လင္ေယာက်္ားေတြ၊ လင္ေယာက္်ားအေပၚ အခ်စ္လုုိတဲ့ ဇနီးမယားေတြ၊ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အခ်စ္ႀကီးတဲ့ သမီးရည္းစားေတြ စသျဖင့္ ဘယ္လုုိအသုုိင္းအဝုုိင္းမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အခ်စ္ႀကီးေလ အျပစ္ႀကီးေလ၊ အခ်စ္မ်ားေလ အျပစ္မ်ားေလ၊ အခ်စ္ႀကီးေလ အမ်က္ႀကီးေလ ျဖစ္ေနၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်စ္ေတြမ်ားေတာ့ ကုုိယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြအေပၚမွာ ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္တာေတြ စသျဖင့္ မ်ားေနၿပီး အဲဒီအတုုိင္း ျဖစ္မလာတဲ့အခါမွာလည္း အျပစ္ေတြ၊ အမ်က္ေတြအထိ ပြားလာေစေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်စ္ကုုိ အေျခခံရာက ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အက်ိဳးဆက္ဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းဖုုိ႔ထက္ ပူေလာင္ဖုုိ႔က ပုိမ်ားေနတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုုိေတာ့ကား အေကာင္းဆုုံးကေတာ့ အခ်စ္ေတြ မကင္းေသးတဲ့ ပုထုုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔ အခ်စ္ေတြကေန ေမတၱာအျဖစ္ မေျပာင္းႏုုိင္ေသးရင္လည္း ပူေလာင္ခံစားမႈေတြ သက္သာေအာင္ အခ်စ္ေတြကုိ ေလ်ာ့ခ်ၾကည့္ဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်စ္အစား ေမတၱာထားလာႏုုိင္ေအာင္ တျဖည္းျဖည္း ေလ့က်င့္ၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လုုိအရာ၊ ဘယ္လုုိ ပုုဂၢိဳလ္မ်ိဳးအေပၚမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အခ်စ္ေတြနဲ႔ ေႏြးေထြးေစတာထက္ အက်ိဳးလုုိလားတဲ့ ေမတၱာတရားနဲ႔ ေႏြးေထြးႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆုုိရင္ေတာ့ ေနရတဲ့အခုုိက္မွာ အထုုိက္အေလ်ာက္ သက္ေသာင့္သက္သာ ရွိလာၾကမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ အခ်စ္ဆုိရင္ ကုုိယ္ကခ်စ္လုုိက္ရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကုုိယ့္ကုုိ အခ်စ္ခံရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္ခုလုုံးဟာ ၿငိမ္းေအးမႈထက္ ပူေလာင္မူကုိသာ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့အတြက္ အခ်စ္အစား ေမတၱာမထားႏုုိင္ေသးေတာင္မွ ကုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္ေစဖုုိ႔ အခ်စ္ေတြကုုိ ေလ်ာ့ႏုုိင္သမွ် ေလ်ာ့ခ်စ္ၾကၿပီး အခ်စ္အစား အမုုန္းမပြားႏုုိင္ေအာင္လည္း ေမတၱာတရား၊ ဥေပကၡာတရားေလးထားၿပီး ေနထုုိင္ႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အခ်စ္အေၾကာင္း တစ္ေစ့တေစာင္း အသိေပးတင္ျပလုုိက္ရပါတယ္။ 

Read more »

ဘယ္သူၿပိဳင္လုုိ႔ ႏုိင္ပါ့မယ္


သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္…
တစ္ေယာက္က အေသာက္အစား အေပ်ာ္အပါးမွာ ဝါသနာထုုံၿပီး တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး ေနတတ္ကာ စာဖတ္၊ သူခ်င္းနားေထာင္၊ အင္တာနက္ထုုိင္၊ တစ္ခါတေလ တရားနာ၊ တရားစာဖတ္ ေနေလ့ရွိတတ္သူ။ မတူညီတဲ့ စ႐ုိက္ေတြနဲ႔ အတူတဲြေနတတ္ၾကသူ အခ်င္းခ်င္း တစ္ခါတေလ ကုုိယ့္ဝါသနာ သူ႔ဝါသနာမွာ အတူပါလာေအာင္ ေျပာဆုိၾက၊ အေဖာ္ဆြယ္တတ္ၾကပါတယ္။ သူတုုိ႔ႏွစ္ေယာက္လည္း ဒီလုုိပါပဲ။

အေသာက္အစား အားသန္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းက အတူေသာက္ဖုုိ႔ အေဖာ္ညွိပါတယ္။ “ငါ့ကုုိ ခင္ရင္ တစ္ခြက္ေလာက္ေတာ့ ခ်ကြာ” စတဲ့ အေျပာေတြနဲ႔ စည္း႐ုုံးတတ္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္ကလည္း “ဟာ… ဒါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မလုုပ္ပါရေစနဲ႔၊ ခင္တာနဲ႔ ေသာက္တာတျခားစီပါဗ်ာ” ဆုုိၿပီး ျပန္လည္ျငင္းဆန္ တတ္ပါတယ္။

ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ စာဖတ္ဝါသနာပါသူ၊ တရားနာတတ္သူ သူငယ္ခ်င္းကလည္း တစ္ခါတေလ “အစ္ကုုိ ဒီတရားေလးေကာင္းတယ္ နာၾကည့္ပါလား”လုုိ႔ တုုိက္တြန္းတဲ့အခါ တစ္ေယာက္က “ဟာ ကြာ တရားဘာလုုိ႔ နာမွာလဲ၊ ဒုုိ႔အသက္အရြယ္က တရားနာရမယ့္ အရြယ္မဟုုတ္ဘူး” ဆုုိၿပီး တုုိက္တြန္းတဲ့သူကုုိေတာင္မွ အထူးအဆန္းသဖြယ္ ျမင္တတ္ၾကည့္တတ္ ျပန္တယ္တဲ့ေလ။ 

မတူညီတဲ့ သူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆုုံမွတ္မွာ ဘယ္သူက ဘယ္ဘက္ကုုိ ပါသြားၿပီး ဘယ္သူက ဘယ္လုုိေျပာင္းသြား မလဲဆုုိတာ စိတ္ဝင္စားစရာပါပဲ။ ေကာင္းတဲ့အလုုပ္ေတြမွာ စိတ္ထက္သန္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကပဲ သူ႔စိတ္ကုုိ ခုုိင္ၿမဲေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားႏုုိင္မလား၊ ဒါမွမဟုုတ္ သူပါေသာက္ျဖစ္သြားေလမလား၊ သိပ္ေသာက္တတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကပဲ အေသာက္ေတြေလ်ာ့ၿပီး ေအးေအးေဆးေဆးေလးနဲ႔ စာဖတ္တရားနာတဲ့ အလုုပ္ေတြမွာ စိတ္ဝင္စားလာေလမလား။ ဘယ္သူမွ ေသခ်ာေပါက္ မေျပာႏုုိင္ပါဘူး။

ေသခ်ာတာကေတာ့ စိတ္ဟာ မေကာင္းတဲ့ဘက္မွာ ပုုိေပ်ာ္တတ္တယ္ဆုုိတာ ေသခ်ာသလုုိ ျပဳျပင္မႈ အားႀကီးတဲ့သူဟာလည္း မေကာင္းကေန အေကာင္းဘက္ကုိ ေျပာင္းလဲလာတတ္တယ္ဆုုိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပ်က္အဆင္ ျပင္ခဏဆုုိတဲ့ အသိနဲ႔ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ အသိဝင္ၿပီး ျပဳျပင္ႏုုိင္တဲ့သူဟာ ဘယ္သူမွ ၿပိဳင္ဖုုိ႔မလုုိတဲ့ ကုုိယ္ကုုိယ္ကုုိ အႏုုိင္ရတဲ့သူဆုုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဟုုတ္ပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္မွာ လူငယ္ေတြ၊ အထူးသျဖင့္ ျပည္ပေရာက္တဲ့ လူငယ္ေတြၾကားမွာ အေသာက္အစား၊ အေပ်ာ္အပါး လုုိက္စားလြန္းတဲ့ သူေတြမ်ားလာတာကုုိ ေတြ႕ရတတ္သလုုိ ငယ္ေပမယ့္လည္း ဘာသာတရားနဲ႔ လူမႈေရးမ်ားမွာ ႀကိဳးစားလုုပ္ကုိင္လာၾကတဲ့ လူငယ္ေတြလည္း တျဖည္းျဖည္း တုုိးပြားလာေနတာကုုိ သတိျပဳမိၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္ပကုုိ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေရာက္ရွိလာရင္း ျပည္တြင္းမွာ မရွိတဲ့ လြတ္လပ္မႈ၊ အထိန္းအကြပ္မဲ့မႈ၊ ေငြေတြလက္ထဲမွာ ရွိလာမႈ၊ အေပါင္းအသင္းေတြရဲ႕ စည္းရုုံးမႈ၊ စိတ္ဖိစီးမႈ စတာေတြေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕လူငယ္ေတြဟာ ေလာကဓံကုုိ မခံႏုုိင္ဘဲ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ဘဝကုုိ ေနခ်င္သလုုိ ေနပစ္ရင္း အေသာက္အစား အေပ်ာ္အပါးဘက္ကုုိ ေရာက္သြားတတ္တာေတြ ရွိသလုုိ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း အဆင္မေျပမႈေတြ၊ ဒုုကၡေတြကုုိ ေက်ာ္လႊားႏုုိင္ဖုုိ႔ မေကာင္းတာနဲ႔ မေျဖဘဲ ေကာင္းတာေတြနဲ႔ ေျဖႏုုိင္ေအာင္ အားကုုိးရာကုုိ ရွာရင္း တရားနာျဖစ္၊ တရားစာဖတ္ျဖစ္၊ တရားထုုိင္ျဖစ္ရာက ေလာကဓံကုိ ခံႏုုိင္ရည္ရွိလာကာ ဘဝမွာ ဓမၼေလးေတြ တဲြၿပီး ေနလာၾကတဲ့ သူေတြလည္း ရွိေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုုိ မတူညီတဲ့ ဆုုံမွတ္ေတြဘက္ကုုိ ေရာက္သြား၊ ေျပာင္းသြားၾကတဲ့ သူေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ အေပါင္းအသင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သြားတတ္တာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေပါင္းအသင္းေၾကာင့္ ေသာက္တတ္ စားတတ္သြားတတ္တဲ့ သူေတြရွိသလုုိ အေပါင္းအသင္းေၾကာင့္ ဘာသာတရား အဆုံးအမမ်ားမွာ ေနတတ္ထုိင္တတ္သြားတဲ့ သူေတြလည္း ရွိေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေပါင္းအသင္းဟာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈမွာ အမ်ားႀကီး အေရးႀကီးလွတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အေပါင္းအသင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဗုုဒၶစာေပေတြမွာေတာ့ “မေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြမွာ အေပါင္းအပါ ျဖစ္ေစတဲ့ သူဟာ ကလ်ာဏမိတၱဆုုိတဲ့ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္း မျဖစ္ႏုုိင္ေၾကာင္းနဲ႔ ေကာင္းတဲ့အလုုပ္ေတြမွာ အေပါင္းအေဖာ္ျဖစ္မွသာ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္း အစစ္ျဖစ္ႏုုိင္ေၾကာင္း” စသျဖင့္ ဆုုိထားတာရွိပါတယ္။ ဒီအဆုုိအရဆုုိရင္ေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕အေပါင္းအသင္းေတြဟာ မေသာက္တတ္တဲ့သူကုုိ ေသာက္တတ္လာေအာင္၊ မေကာင္းတာ မလုုပ္တတ္တဲ့သူကုုိ လုုပ္တတ္လာေအာင္ နည္းေပးလမ္းျပ စည္းရုံးၾကတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မိတ္ေဆြေကာင္း မဟုုတ္ဘူးလုုိ႔ေတာင္ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုုိယ္မေျပာင္းႏုုိင္လုုိ႔၊ ကုုိယ္ႀကိဳက္လုုိ႔၊ ကုုိယ္ရုုန္းမထြက္ႏုုိင္ေသးလုုိ႔ မေကာင္းတာေတြ လုုပ္ျဖစ္ေနရင္လည္း သူမ်ားေတြ ပါလာေအာင္၊ ကုုိယ္နဲ႔အေဖာ္ရွိလာေအာင္ေတာ့ မလုုပ္သင့္ပါဘူး။ 

တစ္ခ်ိဳ႕ ဒကာေလးေတြကုုိ ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ ဘာသာေရးနဲ႔ အလြန္အကၽြမ္းဝင္ၿပီး စိတ္တူကုုိယ္တူ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ တရားနာတာ၊ တရားထုုိင္တာ၊ တရားေမးေလွ်ာက္တာ စသျဖင့္ လုုပ္ေနၾကတာေတြပါ။ သူတုုိ႔အေျပာအရ သူတုုိ႔ထဲက တစ္ခ်ိဳ႕ဟာ အရင္က အလြန္ေသာက္တတ္စားတတ္ အေပ်ာ္အပါးေတြမွာ လုုိက္စားတတ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ အခုုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဘာသာတရားရဲ႕ အဆုုံးအမေအာက္မွာ ဘဝဟာ တည္ၿငိမ္ေနေၾကာင္း၊ ေလာကဓံကုုိ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံႏုုိင္ရည္ ရွိလာေနေၾကာင္း စသျဖင့္ သိခဲ့ရပါတယ္။ သူတုုိ႔ေတြရဲ႕ အေျပာင္းအလဲကေတာ့ အေပါင္းအသင္းေကာင္းအေပၚ အမွီျပဳခဲ့ရတဲ့ ေက်းဇူးေၾကာင့္ဆုုိတာ သက္ေသျပဳစရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေတြကုုိၾကည့္ရင္ ဘဝမွာ ဘယ္သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္းခ်င္ရင္လည္း ခဏ၊ မေကာင္းခ်င္ရင္လည္းခဏပဲ ဆုုိတာ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ျပဳျပင္လုုိက္ႏုုိင္မႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ အားလုုံးဟာ ဘာမွအၾကာႀကီး မဟုုတ္တဲ့အတြက္ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ႐ုုန္းထြက္ႏုုိင္တဲ့ အခုုိက္ဟာ ေျပာင္းလဲမႈရဲ႕  ေအာင္ျမင္မႈ တစ္ဝက္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့သူဟာလည္း ေျပာင္းလုိက္ရင္ ေကာင္းသြားမွာ ျဖစ္သလုုိ ေကာင္းေနတဲ့သူဟာလည္း အမွားလုုိက္ရင္ မေကာင္းဘက္ကုုိ အလြယ္တကူ ေျပာင္းသြားေစေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အရင္းစစ္ေတာ့ ေကာင္းျခင္းမေကာင္းျခင္း၊ ေျပာင္းျခင္းမေျပာင္းျခင္းဟာ ကုုိယ္ကုုိယ္တုုိင္ရဲ႕  ျပဳျပင္မႈနဲ႔ ကုုိယ္ေပါင္းသင္းတဲ့ အေပါင္းအသင္းရဲ႕ အားျပဳမႈဟာ အခရာပဲဆုုိတာ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပဳျပင္မယ္ဆုုိတဲ့ စိတ္ရယ္၊ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့ ဝီရိယရယ္၊ အေကာင္းဘက္မွာ အေထာက္အကူ ေပးႏုုိင္မယ့္ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းကုုိ ရွာေဖြေပါင္းသင္းမႈရယ္ စတာေတြနဲ႔ ပူးတဲြၿပီး ႀကိဳးစားအားထုုတ္လုုိက္မယ္ဆုုိရင္ မျဖစ္ႏုုိင္ဘူးဆုုိတာ မရွိႏုုိင္ပါဘူး။ လက္ေတြ႕မလုုပ္ေသးလုုိ႔ မျဖစ္ေသးတာပဲ ရွိရင္ရွိမယ္၊ လုုပ္လုုိ႔ေနာက္က်သြားတာ၊ ေျပာင္းေပမယ့္ မေကာင္းတာ၊ ျပဳျပင္ေပမယ့္ မျဖစ္တာဆုုိတာ အဆုုံးအထိသြားရင္ မျဖစ္ႏုုိင္စရာ မရွိပါဘူး။ ျဖစ္ကုုိျဖစ္လာမွာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကုုိယ့္စိတ္နဲ႔ ကုုိယ့္ကုုိယ္ ကုုိယ့္အလုုိပါေအာင္ အၿပိဳင္ျပဳျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

တကယ္ေတာ့ ၿပိဳင္ဆုုိင္မႈေတြထဲမွာ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ၿပိဳင္ဆုုိင္ျခင္းဟာ အေကာင္းဆုုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ မေကာင္းတာေတြကေန ႐ုုန္းထြက္ႏုုိင္ေအာင္ ၿပိဳင္ဆုုိင္တာ၊ မေကာင္းတဲ့ အမႈအက်င့္ေတြကေန ေကာင္းတဲ့အမူအက်င့္ေတြအျဖစ္ ေျပာင္းႏုုိင္ေအာင္ ၿပိဳင္ဆုုိင္တာ၊ မေကာင္းမႈမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္တဲ့ စိတ္ကုုိ ေကာင္းမႈမွာ ေပ်ာ္ႏုုိင္ေအာင္ ၿပိဳင္ဆုုိင္တာ၊ လုုပ္ေနက် မေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြကေန မလုုပ္ဘဲ ေနႏုုိင္ေအာင္ ၿပိဳင္ဆုုိင္တာ၊ မလုုပ္ဖူးေသးတဲ့ ကုုသုုိလ္အလုုပ္ေတြမွာ လုုပ္ႏုုိင္ေအာင္ ၿပိဳင္ဆုုိင္တာ စတာေတြဟာ ဘယ္သူၿပိဳင္လုုိ႔မွ မႏုုိင္ႏုုိင္တဲ့ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ အၿပိဳင္ျပဳျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုုိ အၿပိဳင္အဆုုိင္မ်ိဳးကသာ အေကာင္းဆုုံးနဲ႔ အျမတ္ဆုုံး ၿပိဳင္ဆုုိင္မႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဆုုိလုုိတာက ဘဝမွာ အေပါင္းအသင္းေတြရဲ႕ ရုုပ္ပုိင္းဆုုိင္ရာ အာရံုေတြနဲ႔ အၿပိဳင္အဆုုိင္ ျပဳလာၾကတဲ့ အေပၚမွာ သူၿပိဳင္ကုုိယ္ၿပိဳင္၊ သူဆဲြကုုိယ္ဆဲြ သူလုုပ္ကုုိယ္လုုပ္ စတဲ့ မဟုုတ္တ႐ုုတ္ အားၿပိဳင္မႈေတြနဲ႔ ဆဲြရာေနာက္ကုုိ ပါသြားၿပီး မေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြကုုိ လုုပ္ျဖစ္ၾကတာထက္ ဒီလုိ အလုုပ္ေတြကုုိ မလုုပ္ျဖစ္ေအာင္၊ လုုပ္ျဖစ္ေနရင္လည္း အျမန္႐ုုန္းထြက္ႏုုိင္ေအာင္ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ျပဳျပင္ၿပီး ကုုိယ့္စိတ္နဲ႔ကုုိယ့္ကုုိ ကုုိယ္လုုိသလုုိ ၿပိဳင္ဆုုိင္ျခင္းကသာ အေကာင္းဆုုံးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ အၿပိဳင္ျပဳျခင္းကသာ ဘယ္သူမွ မႏုုိင္ႏုုိင္တဲ့ အေကာင္းဆုုံး အႏုုိင္ရျခင္းပင္ျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ဆုုိလုုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ လူငယ္သဘာဝ၊ ပုုထုုဇဥ္အစဥ္အလာအရ စိတ္ဟာ မေကာင္းတဲ့ အာ႐ုုံေတြမွာ သာယာေပ်ာ္ရႊင္ေလ့ ရွိတတ္ေပမယ့္ ဒီအာ႐ုုံေတြကေန ႐ုုန္းထြက္ႏုုိင္ဖုုိ႔ ျပဳျပင္မႈ အပုုိင္းမွာ ကုုိယ့္စိတ္ကုုိ ထိန္းေက်ာင္းႏုုိင္မႈဟာလည္း အေရးပါလွတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပဳျပင္လုုိတဲ့စိတ္ရယ္၊ လက္ေတြ႕ အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့ ဝီရိယရယ္ကုုိ အရင္းတည္ကာ အေပါင္းအသင္းေကာင္းေတြရဲ႕ ကူညီမႈနဲ႔ မေကာင္းတာကေန ေကာင္းလာေအာင္ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ၿပိဳင္ဆုုိင္ျခင္းကသာ ဘယ္သူၿပိဳင္လုုိ႔မွ ႏုုိင္မည္မဟုုတ္တဲ့ အေကာင္းဆုုံး အႏုုိင္ရျခင္းပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္လုုိအေျခအေနမွာပဲ ရွိေနရွိေန ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ျမင္ေအာင္ၾကည့္၊ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ သိၿပီး ကုုိယ့္အသိနဲ႔ကုုိ ညွိၾကဖုုိ႔ အသိေပးတင္ျပရင္း မွားေနရင္လည္း ျပင္ဆင္ၾကဖုုိ႔ ေစတနာထား ေမတၱာအားျဖင့္ အေလးဂ႐ုု တုုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုုိက္ရပါတယ္။

Read more »

သံသရာအဆက္ ျဖတ္ၾကည့္ျခင္း



တစ္ေလာက ေမးခြန္းတစ္ခုု ေရာက္လာပါတယ္။ တစ္ဘက္သူက ဘယ္လုုိမွကုိ ကုုိယ့္အေပၚမွာ မေကာင္းတဲ့အတြက္ အဲဒီသူအေပၚမွာ ေလာကေၾကာင္းအရ ျပဳက်င့္ေပးရမယ့္ ဝတၱရားေတြ မလုုပ္ေပးဘဲ ေနျခင္းဟာ ဝတၱရားပ်က္ရာ ေရာက္ပါသလား၊ သူမေကာင္းလုုိ႔ ကုုိယ္အေကာင္းမလုုပ္ေပးတဲ့အတြက္ မေကာင္းတဲ့၊ တာဝန္မေက်တဲ့ သူထဲမွာ ကုုိယ္လည္းအက်ဳံးဝင္သြား ပါသလားတဲ့…။ 

ကုုိယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္။ ပုုထုုဇဥ္ သဘာဝ ခံရပါမ်ားေတာ့လည္း အဲဒီလုုိ အေတြးေတြ ဝင္မိၾကမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္၊ သူေတာ္ေကာင္း ႏွလုုံးသားဆုုိရင္ေတာ့ သူမေကာင္းလုုိ႔ ကုုိယ္ပါလုုိက္ေျပာင္းၿပီး မေကာင္းလုုပ္တာ၊ သူမဟုုတ္လုုိ႔ သူ႔အေပၚမွာ ျပုဳက်င့္ရမယ့္ ဝတၱရားေတြ ပ်က္ကြက္တာ စတာေတြ လုုပ္ျဖစ္မွာ မဟုုတ္ပါဘူး။ ရင့္က်က္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔အျပစ္ကုုိ ကုုိယ့္အျပစ္ျဖစ္ေအာင္ လုုပ္ျဖစ္မွာ မဟုုတ္ပါဘူး။ သူမေကာင္းတာ သူ႔အေၾကာင္းပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုုိယ့္ဘက္ကေတာ့ အတတ္ႏုုိင္ဆုုံးေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားျဖစ္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုုိ ေလ့က်င့္ျခင္းဟာ သံသရာကုုိ အဆက္ျဖတ္ျခင္းပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လုုိက္နာေလ့က်င့္သင့္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ သံသရာရွည္ေစမႈဟာ သူတျပန္ ကုုိယ္တျပန္ေတြေၾကာင့္ ရွည္ေစၾကတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဝဋ္ေၾကြးရွိလုုိ႔ ေပးဆပ္ေနရတဲ့ အပုုိင္းမွာ ကုုိယ္ပါလုုိက္ၿပီး သူ႔လုုိ ျပဳက်င့္မိလုုိ႔ သံသရာ ထပ္ရွည္မယ္ဆုုိရင္ အေၾကြးေတြက ဆပ္ၿပီးရင္ ဆပ္ေနၾကရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေကာင္းဆုုံးကေတာ့ သူ႔အမွားဟာ ကုုိယ့္အမွားမျဖစ္ေအာင္၊ သူပ်က္ေပမယ့္ ကုုိယ္မပ်က္ဘဲ ေနႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္းဟာ အေကာင္းဆုုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။   သံသရာအဆက္ကုုိ သူမျဖတ္လည္း ကုုိယ္ျဖတ္ႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္းဟာ အမွန္ဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

Read more »

ဘဝအစာ ဓမၼကဗ်ာမ်ား



ကုသုိလ္တစ္ခု ေန႔စဥ္ျပဳ
ႀကီးသည္ေသးသည္ ေရြးမစီဘဲ
ကုသုိလ္တစ္ခု ေန႔စဥ္ျပဳက
ျပဳဖန္ပါမ်ား ထုိကံမ်ားကား
ကုသုိလ္ျပဳသူ မ်ားထုိသူကုိ
အခုခ်မ္းသာ ေနာင္ခ်မ္းသာေအာင္
ေကာင္းမႈအစြမ္း အံ့မခမ္းျဖင့္
အေၾကာင္းအစု အေကာင္းျပဳမည္
မုခ်အမွန္ မလဲြတည္း။ ။

ဘဝနဲ႔ ဓမၼ
ဘဝမွာ ဓမၼမပါရင္
အလွဆုိတာ ခဏပါပဲ။

အငယ္ေတြလည္း ဘဝထဲမွာ ဓမၼတဲြမွ
အလတ္ေတြလည္း ဘဝအျဖာျဖာမွာ ဓမၼပါမွ
အႀကီးေတြလည္း ဘဝအဆုံး ဓမၼသုံးမွ
ေတြ႕ႀကဳံလာရ တက္အက်နဲ႔
အေကာင္းအဆုိး ေၾကာင္းအက်ိဳးကုိ
ဓမၼစကား၊ ဓမၼအားနဲ႔
အလွတရား ရသြားေစမွာ အမွန္ပါပဲ။

ေတြကာမေႏွး အေသအခ်ာေတြးရင္
ဓမၼဆုိတာ အက်င့္သိကၡာ အျဖာျဖာနဲ႔
အသိသတိ ထပ္တူရွိမယ့္
အဆင့္မခဲြ အက်င့္ၿမဲေရးပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္...
အစနဲ႔အဆုံး
ဘဝတစ္ခုလုံးမွာ အလွေတြဖုံးေစဖုိ႔
ခဏမၾကည့္ ဓမၼနဲ႔ညႇိၿပီး
အသိအက်င့္ ထပ္တူဆင့္လ်က္
ဘဝထဲမွာ ဓမၼတဲြကာ
လုိရာပန္းတုိင္ သင္ဆဲြကုိင္ေလာ့။ ။

မဇၥ်ိမလမ္း အက်င့္စြမ္း
ျမင္ေအာင္ၾကည့္ပါ ထင္ေယာင္မမိပါနဲ႔
သိေအာင္ေတြးပါ ထိေအာင္မေတြးပါနဲ႔
မွန္ေအာင္ေျပာပါ ႀကံေဆာင္မေျပာပါနဲ႔
ေကာင္းေအာင္လုပ္ပါ ေစာင္းေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔
ေျဖာင့္ေအာင္ေမြးပါ ေမွာင့္ေအာင္မေမြးပါနဲ႔
ဟုတ္ေအာင္ထုတ္ပါ ပုတ္ေအာင္မထုတ္ပါနဲ႔
ႀကိဳႀကိဳသိပါ အပုိအလုိမရွိပါနဲ႔
ၿငိမ္ေအာင္လုပ္ပါ တိမ္ေတာင္မလုပ္ပါနဲ႔
စတဲ့စကားမ်ား အခမဲ့ၾကားေနျငားလည္း
အခမဲ့ေနလုိ႔လားမသိ အမွတ္တမဲ့ပင္ မ်ားေနဘိ၏။

အမ်ားတကာ မသိလုိ႔ မွားတာေတြ ရွိေပမယ့္
အမွားေတြၾကား အမ်ားတကာလုိ မမွားရေအာင္
အမွန္အသိနဲ႔ ျပန္ညႇိၾကဖုိ႔
မွန္ကန္တဲ့အျမင္၊ မွန္ကန္တဲ့အေတြး
မွန္ကန္တဲ့အေျပာ၊ မွန္ကန္တဲ့အလုပ္
မွန္ကန္တဲ့အသက္ေမြးမႈ၊ မန္ကန္တဲ့ အားထုတ္မႈ
မွန္ကန္တဲ့ သတိရွိမႈ၊ မွန္ကန္တဲ့ တည္ၾကည္မႈေတြနဲ႔
အသိပညာ အက်င့္ပါေအာင္
ျမင့္ရာရည္မွန္း အေရာက္လွမ္းဖုိ႔
အလယ္အလတ္လမ္း အက်င့္စြမ္းျဖင့္
လုိရာပန္းတုိင္ သင္စဲြကုိင္ေလာ့...။ ။

မခ်စ္မမုန္း အေကာင္းဆုံး
ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္း ႏွလုံးသြင္းမွာ 
အခ်စ္မ်ားက အျပစ္မ်ား၍
အမုန္းမ်ားက အ႐ႈံးပြား၏။ 
ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္း ေရွာင္ၾကဥ္ကင္း၍
ေမတၱာ (ဥေပကၡာ) ႏွလုံး က်င့္ကာသုံးသည့္
အျဖဴစင္ဆုံး ဤက်င့္ထုံးကား
အျပစ္လည္းကင္း အ႐ႈံးကင္းမည့္
မခ်စ္မမုန္း အေကာင္းဆုံးတည္း။ ။

ေကာင္းမႈအစု ႀကိဳးစားျပဳေလာ့
ဘယ္အရြယ္မွာ၊ ဘယ္ေရာဂါျဖင့္
ဘယ္ရပ္ေဒသ၊ ဘယ္ကာလ၌
ေသၾကရမည္၊ မသိႏုိင္တာ ဓမၼတာတည္း။
ေသၿပီးတစ္ဖန္၊ ျပန္ျဖစ္ျပန္လည္း
ျဖစ္ရာဘ၀၊ ဘုံဌာနကုိ
ႀကိဳတင္တိက်၊ မသိရ၍
တိက်ေသခ်ာ၊ ခုခ်ိန္ခါ၌
ေကာင္းမႈအစု၊ ႀကိဳးစားျပဳေလာ့။ ။

Read more »

ေစတနာအဟုုတ္နဲ႔ အမွန္လုုပ္ပါ


လူအေတာ္မ်ားမ်ားက အလုုပ္လုုပ္တဲ့အခါ ဟန္ျပလုုပ္တာေတြ၊ ဟန္ေဆာင္လုုပ္တာေတြကုိ လုုပ္ျပေလ့ရွိတတ္ပါတယ္။ ေစတနာ မပါဘဲ သူမ်ားအထင္ႀကီးေအာင္၊ သူမ်ားေလးစားေအာင္ လူေရွ႕သူေရွ႕ ဟန္ေဆာင္ေလ့ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ အမွန္ျပယုဂ္မဟုုတ္ဘဲ ဟန္ေဆာင္သရုပ္သာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း သူ႔အလုုိလုုိ လဲသြားၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ ကုုိယ္လုုပ္တဲ့အလုုပ္ဟာ သူမ်ားအထင္ႀကီးဖုုိ႔၊ သူမ်ားခ်ီးက်ဴးခံရဖုုိ႔ အဓိကမက်ပါဘူး။ ကုုိယ့္ေစတနာ မွန္ဖုုိ႔ပဲ အေရးႀကီးလွတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့အလုုပ္ေတြမွာ ေစတနာမွန္နဲ႔သာ လုုပ္သြားၾကမယ္ဆုိရင္ ဘယ္သူအထင္ႀကီးႀကီး မႀကီးႀကီး၊ ဘယ္သူေလးစားစား မစားစား ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုိေတာ့ ကုုိယ္ကုုိယ္တုုိင္ အထင္ႀကီးေလးစားႏုုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုုိယ့္ကုိယ္ေစာင့္နတ္နဲ႔ သူေတာ္ေကာင္းေတြကေတာ့ သာဓုု ေခၚေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဓိကကေတာ့ ေစတနာ အဟုုတ္နဲ႔ အမွန္လုုပ္ဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေစတနာမွန္မယ္၊ ရုုိးသားမယ္ဆုုိရင္ အက်ိဳးတရားဆုုိတာ အခ်ိန္တန္ရင္ ကုုိယ္ကမေမွ်ာ္လည္း သူ႔အလုုပ္သူလုုပ္၊ သူ႔အက်ိဳးသူေပးသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ေသခ်ာတာကေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေစတနာမမွန္ရင္ ၾကာၾကာမခံဘူးဆုုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

Read more »

ေနတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ျခင္း


တစ္ခ်ိဳ႕က တစ္ေယာက္တည္းဆုုိရင္ မေနတတ္ဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕က အမ်ားနဲ႔ဆုုိ မေနတတ္ဘူး။
တစ္ခ်ိဳ႕က တစ္ေယာက္တည္းေနလည္း ျပႆနာျဖစ္တယ္။ အမ်ားနဲ႔ေနလည္း ျပႆနာ ျဖစ္တယ္။ ဘယ္မွာ ဘယ္သူနဲ႔ ေနေန အဆင္မေျပ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ျပဳျပင္မႈ၊ ကုုိယ့္စိတ္ကုိ ဆင္ျခင္မႈ အားနည္းလုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

တကယ္ေတာ့ ဘဝမွာ အထီးက်န္ျခင္း၊ မက်န္ျခင္းဆုုိတာဟာ အၿမဲေျမာင္းလဲေနတဲ့ ေလာကဓံ သေဘာပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ တစ္ေယာက္တည္းရွိေနလည္း ေနတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္သလုုိ၊ အမ်ားနဲ႔ဆုုိလည္း ေနတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

 ေနတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္ဆုုိတာက အျပစ္မျဖစ္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေနထုုိင္းျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုုိယ့္စိတ္နဲ႔ကုုိယ့္ကုုိ ကုုိယ့္အလုုိအတုိင္း မျဖစ္ခဲ့ရင္လည္း အကုုသုုိလ္ မျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး သတိနဲ႔ ေနထုုိင္ၾကည့္ျခင္းမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္တည္း ေနတဲ့အခါ ျဖစ္တတ္တဲ့ အကုုသုုိလ္ အေတြးအႀကံ၊ အေျပာအဆုုိ အလုပ္အကုိင္ေတြကုုိ သတိျပဳဆင္ျခင္ကာ မျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနထုုိင္ျခင္းမ်ိဳး၊ အမ်ားနဲ႔ေနတဲ့အခါ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာႏုုိင္တဲ့ အျပစ္ျဖစ္စရာ အမူအရာေတြမွာ သတိနဲ႔ ထိန္းသိမ္းေနထုုိင္ျခင္းမ်ိဳး စတာေတြဟာ အျပစ္ကင္းတဲ့ ေနထုိင္ျခင္းမ်ိဳးေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

တစ္ေယာက္တည္း ရွိေနတဲ့အခါမွာ အထီးက်န္ဆန္တယ္ဆုုိတဲ့ အေတြးမထားဘဲ ကုုိယ့္စိတ္နဲ႔ကုုိယ့္ကုုိယ္ အျပစ္ကင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုိ ကုုန္လြန္ေစၾကည့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္တည္းေနတဲ့အခါ အလုုပ္မရွိရင္ စိတ္က မေကာင္းတဲ့ အရာေတြမွာ ရွာႀကံၿပီး ေတြးေတာႀကံစည္ကာ မေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြကုိ လုုပ္မိတဲ့အထိ ျဖစ္တတ္တဲ့အတြက္ အဲဒီလုုိ အခါမ်ိဳးမွာ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ လုုပ္စရာအလုုပ္တစ္ခုုခုုကုုိ ရွာၿပီး လုုပ္ေနႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒီလုုိပါပဲ။ အမ်ားနဲ႔ ရွိေနတဲ့အခါမွာလည္း ကုုိယ့္ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အမ်ားေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အျပစ္မျဖစ္ေအာင္ ေနထုုိင္ၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားနဲ႔ေနလုုိ႔ အမ်ားမဟုုတ္တာ ကုုိယ္ကလုိက္လုုပ္ဖုုိ႔ မဟုုတ္ပါဘူး။ အမ်ားမဟုုတ္တာလုုပ္ေနေပမယ့္ ကုုိယ့္က မသိမသာ အျပစ္ကေန ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ေနထုုိင္ႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မဟုုတ္တာလုုပ္တဲ့ သူေတြၾကားမွာ ကုုိယ္က မလုုပ္လုုိ႔ အမ်ားနဲ႔ အန္ဝင္ခြင္က် မျဖစ္ဘူးဆုုိရင္လည္း ဒါဟာ စိတ္မွာခံစားရမယ့္ အရာေတြ မဟုုတ္ပါဘူး။ ကုုိယ္လုုပ္တဲ့အလုုပ္ဟာ ကုုိယ့္အက်ိဳးမယုုတ္ဖုုိ႔နဲ႔ အမ်ားအက်ိဳး မထိခုုိက္ဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အခ်ဳပ္ၾကည့္ေတာ့ ေနတတ္ထုုိင္တတ္တယ္ဆုုိတာ တစ္ေယာက္တည္းေနေန၊ အမ်ားနဲ႔ပဲ ေနေန ကုုိယ့္အတြက္လည္း အက်ိဳးမယုုတ္၊ အမ်ားအတြက္လည္း မထိခုုိက္တဲ့ အျပစ္ကင္းတဲ့ ေနထုုိင္မႈမ်ိဳးနဲ႔ ေနထုုိင္ျခင္းမ်ိဳးကုုိ ဆုုိလုုိတာျဖစ္ၿပီး တစ္ေယာက္တည္း ရွိေနတဲ့အခါမွာလည္း အျပစ္ကင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြနဲ႔ အထိးမက်န္ေအာင္ ေနထုုိင္မႈမ်ိဳး၊ အမ်ားနဲ႔ ရွိေနတဲ့အခါမွာလည္း ေကာင္းတဲ့အရာေတြမွာ လုုိက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္း၊ မေကာင္းတဲ့အရာေတြမွာ လိမၼာပါးနပ္စြာ ေရွာင္ရွားႏုုိင္ျခင္း စတဲ့ အျပစ္ကင္းတဲ့ ေနထုုိင္မႈမ်ိဳးကုုိ ဆုုိလုုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဆုုိေတာ့ကား ပုထုုဇဥ္ သဘာဝ အေျပာလြယ္သေလာက္ အလုပ္ကေတာ့ ခက္တတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခက္တယ္ဆုုိၿပီး ျဖစ္ခ်င္သလုုိ လႊတ္ထားလုုိ႔ မရပါဘူး။ လႊတ္ထားရင္ လြတ္သြားတတ္ပါတယ္။ သတိကပ္ၿပီး ထိန္းႏုုိင္သေလာက္ ထိန္းၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေလ့အက်င့္မ်ားလာရင္ စိတ္ဆုုိတာက ထိန္းလုုိ႔ရလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ သတိမလြတ္ၾကဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

Read more »

အသတ္လဲြေနၾကသူမ်ား


သက္မဲ့တစ္ခုေၾကာင့္ သက္ရွိအစုကုိ သတ္ျဖတ္ၾကသူမ်ား
ပညတ္တစ္ခုေၾကာင့္ အျပစ္မဲ့တစ္စုကုိ သတ္ျဖတ္ၾကသူမ်ား
အစဲြတစ္ခုေၾကာင့္ အလဲြအမႈကုိ ျပဳလုပ္ၾကသူမ်ား
ကုိးကြယ္ရာမွားလုိ႔ ဒုိ႔ဘာသာတရားကုိ ထုုိးႏွက္ၾကသူမ်ား
စသည္စသည္ျဖင့္ ေဒါသသမားေတြက ကုိယ့္တရား ကုုိယ္မစီရင္၊ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ မဆင္ျခင္ဘဲ အသတ္ေတြ လဲြေနၾကေပေပါ့။

အျပင္ပုိင္းအသြင္ကုိ အထင္အတုုိင္း အျမင္ေတြနဲ႔ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ရက္စက္ပစ္ၾကေပမယ့္ ကုုိယ့္အတြင္းပုိင္းမွာေတာ့ ေလာဘမီး၊ ေဒါသမီး၊ ေမာဟမီး၊ မာနမီးေတြေၾကာင့္ ထင္တုိင္းေတာက္ကာ အပူလိႈင္းေအာက္မွာ လူ႐ုိင္းသေဘာက္ပုံေပၚၿပီး ျမင္သမွ်သူေတြအေပၚမွာ ခ်မ္းသာမျဖစ္ ႏြမ္းစရာညစ္ပင္ ျဖစ္ေနၾကေပေပါ့။

ေလာဘအပူမီး၊ ေဒါသအပူမီး၊ ေမာဟအပူမီးေတြနဲ႔ ျမင္ျမင္သမွ်မဆင္ျခင္ ထင္သမွ်သူေတြကုိ သတ္ဖုုိ႔ႀကိဳးစားေနၾကေပမယ့္ ကုိယ့္အပူမီး ကုုိယ္မညိမ္းႏုုိင္၊ ကုုိယ္ေဒါသမီး ကုုိယ္မသတ္ႏုုိင္ေတာ့ ျမင္ရသူမွာ မေအးခ်မ္း ေဘးမသန္းပါေစနဲ႔လုုိ႔ပဲ ေမတၱာေရွ႕ထား ေတြ႕ရာကုိ ပြားေနၾကရျပန္ေပါ့။ 

ေတြကာမေႏွး အေသအခ်ာေတြးရင္ ျမင္ျမင္တကာ မသတ္ခင္ ကုိယ့္ကုုိယ္ကုိဆင္ျခင္ ကုုိယ့္အသြင္ ကုိယ္ျပင္ၿပီး ကုုိယ့္အတြင္းရန္ ကုုိယ္တြန္းလွန္ႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာပါ။ 
ကုုိယ့္အပူမီး ကုုိယ္အရင္ညိမ္းၿပီး ကုုိယ့္မီးကုုိယ္သတ္ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ အရင္ျဖတ္ၾကရမွာပါ။ 
ကုုိယ့္ေဒါသကုုိ ကုုိယ္ဆင္ျခင္ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ျပင္ၿပီး အျပင္မေရာက္ ထင္သလုုိ မေဖာက္ႏုုိင္ေအာင္ အားထုုတ္ၾကရမွာပါ။ 
ကုုိယ့္ေလာဘ၊ ကုိယ့္ေမာဟနဲ႔ ကုုိယ့္မာနပါ ကုုိယ့္ဣႆာေတြဟာ သူ႔ကုုိမသတ္ ကုုိယ့္ကုုိသတ္ေနတဲ့ အတြင္းမီးလွ်ံ အတြင္းရန္ေတြပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မွတ္လုုိသပ သတ္လုုိၾကရင္ျဖင့္ တျခားမသတ္ အတြင္းရန္ကုုိပဲ သတ္ၾကရမွာပါ။ 

ဒါေၾကာင့္ ဟုုိယုုိးဒီယုိး ထင္အၿငိဳးေတြနဲ႔ ဟုုိျဖတ္ဒီျဖတ္ အသြင္သတ္ေနၾကတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ ရတက္မစဲြ အသတ္မလဲြရေအာင္ သူ႔ကုုိမသတ္ ကုုိယ့္ကုုိသတ္ေနတဲ့ အတြင္းအပူစာ ကိေလသာေတြကုိသာ အခ်ိန္ရွိခုိက္ လုံ႔လစုုိက္ၿပီး သတ္လုုိက္ၾကပါ အုုိ လူတကာတုုိ႔…။ 

Read more »

အမ်က္ေျပ၍ အခက္ေဝေစရန္


မည္သူမဆုိ ဘ၀တြင္ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္လာသည္ႏွင့္အမွ် ျဖတ္သန္းခဲ့သည့္ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားသည္လည္း မ်ားျပားလာေနမည္သာ ျဖစ္၏။ ထုိအေတြ႕အႀကဳံမ်ားတြင္ အေကာင္းမ်ားရွိသကဲ့သုိ႔ အဆုိးမ်ားလည္း ရွိတတ္၏။ အမွန္မ်ားရွိသကဲ့သုိ႔ အမွားမ်ားလည္း ရွိတတ္၏။ အေကာင္းႏွင့္ အမွန္ျဖစ္ခဲ့သည့္ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားသည္ ေကာင္းေနၿပီးသား ျဖစ္သျဖင့္ အေထြအထူး ေျပာင္းစရာ မရွိေသာ္လည္း အဆုိးမ်ားႏွင့္ အမွားမ်ားကား မေကာင္းသျဖင့္ ေျပာင္းပစ္ရန္လုိအပ္၏။ မမွန္သျဖင့္ ျပင္ရန္လုိအပ္၏။ ထုိအမွားမ်ားသည္ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ လုပ္ခဲ့သည့္ အမွားမ်ား၊ ႏႈတ္ျဖင့္ေျပာဆုိခဲ့သည့္ အမွားမ်ား၊ စိတ္ျဖင့္ ျပစ္မွားခဲ့သည့္ အမွားမ်ားဟူ၍ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတတ္ရာတြင္ မည္သည့္အမွားမ်ိဳးပင္ ျဖစ္ေစ အခ်ိန္မီ သတိ၀င္၍ ျပဳျပင္ႏုိင္လွ်င္ အမွန္ျဖစ္လာၿပီး အေကာင္းအျဖစ္ ေျပာင္းသြားမည္သာ ျဖစ္၏။ အမ်က္ေျပ၍ အခက္ေ၀မည္သာ ျဖစ္၏။ အေရးႀကီးသည္မွာ အခ်ိန္မေႏွာင္းခင္ ေျပာင္းျပင္ႏုိင္မႈသည္သာ အဓိကျဖစ္၏။

မွန္၏။ ဘ၀တြင္ မည္သူမဆုိ တစ္ခါတစ္ရံ သတိလက္လြတ္ လုပ္လုိက္မိသည့္ လုပ္ရပ္မ်ား ရွိတတ္၏။ သတိလက္လြတ္ ေျပာလုိက္မိသည္မ်ား၊ အေၾကာင္းအရင္း အစစ္အမွန္ကုိ မသိဘဲ မိမိစိတ္အထင္ျဖင့္ ျပစ္မွားမိတတ္သည္မ်ားလည္း ရွိတတ္၏။ သတိလက္လြတ္ လုပ္လုိက္မိတတ္ေသာ္လည္း ေစတနာပါသြားသည့္ အခါ ထုိလုပ္ရပ္မ်ားသည္ တစ္ဖန္အက်ိဳး ျပန္ထင္လာတတ္၏။ ပုထုဇင္မ်ား ျဖစ္ေန၍လည္း တစ္ခါတစ္ရံ ပုထုဇင္တုိ႔ သေဘာသဘာ၀အတုိင္း စိတ္ထင္သည့္အတုိင္း ျပဳလုပ္ေျပာဆုိႀကံစည္မိတတ္၏။ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ တစ္စုံတစ္ခုကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ေသာ္ လည္းေကာင္း အျပဳမွား၊ အေျပာမွား၊ အႀကံအစည္မွားမ်ား ျဖစ္ေပၚတတ္၏။ ျပဳလုပ္သူ မိမိသည္ ဘာမွ်မသိလုိက္ေသာ္လည္း မိမိလုပ္ခဲ့သည့္ အလုပ္၏ အက်ိဳးရလာဘ္က တန္ျပန္အက်ိဳး ေပးမႈကုိ ျဖစ္ေပၚေစတတ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မည္သည့္အခ်ိန္၊ မည္သည့္ေနရာ၊ မည္သူႏွင့္မဆုိ တဒဂၤပဲျဖစ္ျဖစ္ အတူတကြ ရွိေနၾကသည့္ အခုိက္တြင္ မသိႏုိင္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး သတိလက္လြတ္ ျပဳမူေျပာဆုိႀကံစည္မႈမ်ား ရွိႏုိင္ၾကသျဖင့္ အကယ္၍ အျပစ္တစ္စုံတစ္ရာ ရွိခဲ့ပါက ေက်ပါေစေၾကာင္း ၀န္ခံေတာင္းပန္မႈမ်ား၊ ခြင့္လြတ္သီးခံမႈမ်ားႏွင့္ သံသရာအစဥ္အဆက္ ပါမသြားရန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္သင့္ေၾကာင္း တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္၏။

မိမိ၏ မေကာင္းမႈ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ ကာယကံေျမာက္ က်ဴးလြန္မိသည္အထိ ေရာက္မသြားေသးပါက ယခုဘ၀မွာပင္ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး ၀န္ခ်ေတာင္းပန္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ၾကျခင္းျဖင့္ အျပစ္မ်ား ေျပၿငိမ္းသြားကာ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားကုိ ျဖစ္ႏုိင္ေပ၏။ မိမိသည္ ပုထုဇင္ျဖစ္သျဖင့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္အေပၚတြင္ အလုံးစုံ ျပည့္စုံစြာ မသိႏုိင္တတ္ေပ။ မသိႏုိင္သျဖင့္လည္း မိမိစိတ္ႏွင့္ အခန္႔မသင့္သည့္အခါ မိမိမအလုိအတုိင္း မျဖစ္သည့္ အခါမ်ိဳးတြင္ အနည္းဆုံး ႏႈတ္ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ စိတ္ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း အျပစ္ျဖစ္ဖြယ္ အေျပာအဆုိ ႀကံစည္မႈမ်ား ျပဳလုပ္တတ္ေပ၏။ အကယ္ ထုိတစ္စုံတစ္ေယာက္သည္ မိမိထက္ အက်င့္သီလျပည့္စုံသူ ျဖစ္ခဲ့ပါက မိမိေျပာဆုိႀကံစည္မႈမ်ားသည္ အျပစ္တစ္စုံတစ္ရာ ျဖစ္ေပၚတတ္ေပ၏။ တစ္ဘက္သူက မသိႏုိင္ေသာ္လည္း မိမိလုပ္ရပ္ကုိ မိမိက သိႏုိင္သျဖင့္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈလည္း မိမိထံသုိ႔သာ ေရာက္လာတတ္ေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ တစ္စုံတစ္ေယာက္ အေပၚတြင္ အျပစ္ရွိက ခြင့္လြတ္ၾကရန္ ေတာင္းပန္သမႈ ျပဳၾကသင့္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။

ဗုဒၶလက္ထပ္က ေသာေရယ် အမည္ရသည့္ သာ၀တၳိျပည္သား သူေ႒းသား တစ္ေယာက္ရွိ၏။ တစ္ေန႔ ထုိသူေ႒းသားသည္ အေပါင္းအသင္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ေရကစားရန္ ေရခ်ိဳးဆိပ္သုိ႔ ထြက္လာခဲ့၏။ ထုိအခ်ိန္သည္ အရွင္မဟာကစၥည္း မေထရ္သည္လည္း ၿမိဳ႕တြင္းသုိ႔ ဆြမ္းခံ၀င္ရန္ ေရခ်ိဳးဆိပ္တြင္ ေရသပၸါယ္ေတာ္မူေနသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္၏။ ေသာေရယ် သူေ႒းသားသည္ ေရးခ်ိဳးဆိပ္သုိ႔ ေရာက္သည့္အခါ ေရးခ်ိဳးေနသည့္ အရွင္မဟာကစၥည္း မေထရ္ကုိ ျမင္ၿပီး မေထရ္၏ ေရႊအဆင္းကဲ့သုိ႔ ၀င္း၀ါေနသည့္ အသားအေရကုိ ၾကည့္ကာ “ဤမေထရသည္ ငါ့ဇနီးျဖစ္မူကား ေကာင္းေလစြ၊ ငါ့ဇနီး၏ အသားအေရ အဆင္းသည္ ဤမေထရ္ကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ပါမူကား ေကာင္းေလစြ…” ဟု ႀကံစည္မိေလ၏။ ထုိသုိ႔ ႀကံစည္သည့္အခုိက္မွာပင္ ေသာေရယ်သူေ႒းသားသည္ ေယာက္်ားအသြင္ေပ်ာက္ကာ မိန္းမအသြင္ျဖင့္ ကုိယ္လက္အဂၤါမ်ား အကုန္ေျပာင္းသြားေလေတာ့၏။ မိန္းမတစ္ျဖစ္လဲ ေသာေရယ်သူေ႒းသားသည္ အသြင္ေျပာင္းသြားသည့္ မိမိကုိယ္ကုိၾကည့္ကာ အလြန္ရွက္လွသျဖင့္ သာ၀တၳိျပည္မွ ထြက္ေျပးသြားကာ ေနာက္ဆုံးတြင္ ကုန္သည္မ်ားႏွင့္အတူ တကၠသုိလ္ျပည္သုိ႔ ေရာက္သြားေလ၏။ ထုိတကၠသုိလ္ျပည္မွာပင္ သူေ႒းသားတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေပါင္းဖက္မိကာ ကေလးႏွစ္ေယာက္ပင္ ရခဲ့ေလေတာ့၏။ သာ၀တၱိျပည္တြင္လည္း သူေ႒းသားဘ၀ျဖင့္ အိမ္ေထာင္က်ကာ ကေလးမ်ား ရရွိခဲ့ေသး၏။ ယခုတစ္ဖန္ မိန္းမဘ၀ျဖင့္ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ထပ္ရျပန္၏။ တစ္ဘ၀တည္း၌ပင္ ေယာက္်ားဘ၀၊ မိန္းမဘ၀ျဖင့္ သားသမီးမ်ား ရရွိခဲ့သည့္ ေသာေရယ်၏ ဘ၀သည္ လက္ေတြ႕ဆန္သည့္ ကံအက်ိဳးေပးသေဘာကုိ ထင္ဟပ္ေစေလ၏။

တစ္ေန႔တြင္ သာ၀တၳိျပည္မွ ေသာေရယ်၏ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္သည္ တကၠသုိလ္ျပည္သုိ႔ ေရာက္လာခဲ့၏။ ထုိသူငယ္ခ်င္းကုိ ျမင္သည့္အခါ မိန္းမတစ္ျဖစ္လဲ ေသာေရယ်သည္ ေကာင္းစြာမွတ္မိၿပီး ထုိသူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ေတြ႕ဆုံကာ သူ၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကုိ ေျပာျပေလ၏။ ေသာေရယ်၏ သူငယ္ခ်င္းသည္ အျဖစ္အပ်က္အားလုံးကုိ သိရၿပီး “ယခုအခါ အရွင္မဟာကစၥည္း မေထရ္သည္လည္း တကၠသုိလ္ျပည္ကုိပင္ အမွီျပဳ၍ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူေၾကာင္း၊ ေသာေရယ်အေနျဖင့္ အရွင္မဟာကစၥည္းမေထရ္ထံ သြားေရာက္ကာ အျပစ္ကုိ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္သင့္ေၾကာင္း…” စသျဖင့္ အႀကံျပဳလုိက္၏။ ေသာေရယ်လည္း သူငယ္ခ်င္း အႀကံျပဳသည့္အတုိင္း အရွင္မဟာကစၥည္းမေထရ္ထံ သြားေရာက္ကာ မိမိျပစ္မွားခ့ဲသည့္ အျပစ္ကုိ ခြင့္လြတ္ရန္ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္လုိက္သျဖင့္ မိန္းမအသြင္မွ မူလသူေ႒းသား အသြင္သုိ႔ ျပန္ေရာက္သြားခဲ့၏။ ေသာေရယ်သည္ မိမိ၏ ဘ၀ျဖစ္သန္းမႈ၊ မိမိ၏ ျပစ္မွားမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚခဲ့သည့္ ကံတရား၏ တန္ျပန္အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ စသည္မ်ားကုိ ေကာင္းစြာသေဘာေပါက္ သိျမင္ၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ အရွင္မဟာကစၥည္းမေထရ္ထံတြင္ ရဟန္းအျဖစ္ျဖင့္ သာသနာ့ေဘာင္သုိ႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့ေလ၏။ ရဟန္းဘ၀ျဖင့္ ရဟန္းတရားကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ကာ ကိေလသာကုန္ခမ္းၿပီး ရဟႏၲာအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ေလေတာ့၏။ ဤကား သီလသမာဓိပညာ ျမင့္မားသည့္ သူမ်ားအေပၚတြင္ ကာယကံေျမာက္၊ ၀စီကံေျမာက္ျပစ္မွားျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ မေနာကံမွ်ျဖင့္ ျပစ္မွားမိခဲ့သည့္ အမွားတစ္ခု၏ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈကုိ ခံခဲ့ရသည့္ ေသာေရယ် သူေ႒းသား၏ လက္ေတြ႕ဘ၀အေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္းပင္ ျဖစ္ပါ၏။

အထက္ပါ ေသာေရယ်မေထရ္ တစ္ျဖစ္လဲ ေသာေရယ်သူေ႒းသားအေၾကာင္း အျဖစ္အပ်က္ကုိ ၾကည့္ပါက အမွားလုပ္ခဲ့သည့္ ကံတရား၏ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ သေဘာကုိ ေကာင္းစြာသိျမင္ႏုိင္ေပ၏။ ႐ုတ္တရက္ ျပစ္မွားခဲ့သည့္ အျပစ္၏ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈသည္ ႀကီးမားၿပီး ရွည္ၾကာလွသည္ကုိ သတိျပဳႏုိင္မည္ျဖစ္၏။ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္အျပစ္သည္ ဘာမွ်မျဖစ္ေလာက္ပါဘူး၊ အေသးအဖဲြေလးပါဟု ေတြးကာ အထင္ေသးၿပီး လုပ္မိတတ္ေပမယ့္ ေပးဆပ္ရသည့္အခါ အျပစ္ႀကီးမားၿပီး့ အခ်ိန္ၾကာလွသည္ကုိ နားလည္ႏုိင္ေပ၏။ ထုိ႔သုိ႔ ဆုိးက်ိဳးႀကီးမ်ားကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္သျဖင့္ ပညာရွိမ်ားက မည္သုိ႔ေသာ မေကာင္းမႈ ဒုစု႐ုိက္မ်ိဳးကုိမွ် မျပဳလုပ္မိၾကရန္ သတိေပးေတာ္မူၾကျခင္း ျဖစ္၏။ အကယ္၍ ႐ုပ္တရက္ လုပ္ခဲ့မိသည့္ ကာယကံမႈ၊ ၀စီကံမႈ၊ မေနာကံမႈမ်ား ရွိလွ်င္လည္း အခ်ိန္မီ အသိ၀င္ကာ ျပဳျပင္ႏုိင္သမွ် ျပဳျပင္ၾက၍ ေတာင္းပန္ျခင္း၊ ခြင့္လြတ္ျခင္းမ်ားျဖင့္ သံသရာရွည္ၾကာမည့္ အျပစ္မ်ားကုိ ျဖတ္ေတာက္ၾကရန္ တုိက္တြန္းေတာ္မူၾကျခင္း ျဖစ္၏။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္တြင္လည္း ဘုရားရွင္သည္ ရဟန္းေတာ္မ်ား အခ်င္းခ်င္း အကယ္၍ အျပစ္မ်ား ရွိခဲ့လွ်င္ ရွိခဲ့သည့္ အျပစ္မ်ားကုိ ၀န္ခံျခင္း၊ ေတာင္းပန္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေစသည့္အျပင္ အျပစ္ျမင္ကလည္း ေျပာဆုိဆုံးမရန္ အခ်င္းခ်င္း ဖိတ္ၾကားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ၀ါတြင္းကာလၿပီးဆုံး၍ ၀ါကၽြတ္ၾကသည့္အခါ ရဟန္းေတာ္မ်ားအခ်င္းခ်င္း သိမ္အတြင္း စု႐ုန္းကာ အျပစ္မ်ား၀န္ခ်ေတာင္းပန္ ဖိတ္ၾကားျခင္း အေလ့ကုိ ေထရ၀ါဒ ရဟန္းေတာ္မ်ား အေနျဖင့္ ယေန႔တုိင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနၾကျခင္း ျဖစ္၏။ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါကၽြတ္ၿပီး သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔တြင္ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိၾကသည့္ ပ၀ါရဏာပဲြသည္ ထုိဓေလ့ကုိ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးေနသည့္ပဲြပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူသည့္အတုိင္း ေနရသည့္အခုိက္တြင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အမ်က္ေျပ၍ အခက္ေ၀ေစရန္ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ျခင္း၊ ခြင့္လြတ္သီးခံျခင္းမ်ားျဖင့္ သံသရာအဆက္ တုိေစရန္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ သတိေပးေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

ဆုိလုိသည္မွာ အလုပ္တစ္ခု၏ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈသည္ ျပဳလုပ္သူ၏ ေစတနာသုိ႔လုိက္ကာ အက်ိဳးအျပစ္ အႀကီးအေသး ကဲြျပားႏုိင္သျဖင့္ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ ခဏတာ ေတြ႕ႀကဳံဆုံၾက ေပါင္းေဖာ္ၾကသည့္ အခုိက္တြင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အျပစ္မျဖစ္ေစရန္ ေတာင္းပန္သူကလည္း ေစတနာအရင္းခံျဖင့္ ေတာင္းပန္ၿပီး ခြင့္လြတ္သူကလည္း ေမတၱာအျပည့္ျဖင့္ ခြင့္လြတ္ၾကရန္ ျဖစ္ပါ၏။ သံသရာတြင္ က်င္လည္ခဲ့ရသည့္ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာတြင္ အမ်ိဳးမေတာ္စပ္ဖူးသူ မရွိႏုိင္သျဖင့္ ယခုဘ၀ ေတြ႕ဆုံၾကသည့္ အခုိက္တြင္လည္း မိမိတုိ႔၏ အမ်ိဳးမ်ားကုိ ျပန္ေတြ႕ၾကရသည္ဟု သေဘာထားကာ မွားခဲ့သည့္သူကလည္း အမွားမ်ားကုိ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ၿပီး အေတာင္းပန္ခံရသူကလည္း ခြင့္လြတ္သီးခံျခင္းျဖင့္ ေမတၱာ ထားႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ အမွားမလုပ္မိလွ်င္ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ေသာ္လည္း မွားမိလာၿပီဆုိလွ်င္ကား အျပစ္ေက်ရန္ အလြတ္တကူ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ျခင္းကုိလည္း ျပဳလုပ္သင့္ေပ၏။ သုိ႔မွသာ အျပစ္ရွိသူလည္း အျပစ္ေက်၍ ခံရသူလည္း အမ်က္ေျပမည္ ျဖစ္ပါ၏။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ အကုသုိလ္အျပစ္ျဖစ္ရန္ အလြယ္လြယ္လွသည့္ ယေန႔ေခတ္တြင္ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနကံတုိ႔ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ မေကာင္းမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚႏုိင္သျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ အျပစ္မ်ား အမ်က္ေျပ၍ အခက္ေ၀ေစရန္၊ အျဖစ္နည္း၍ အျပစ္စဲေစရန္ ေတြ႕ၾကဆုံၾက ႀကဳံၾကရသည့္ အခုိက္အတန္႔တြင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အျပစ္မ်ားကုိ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ျခင္း။ အျပစ္ရွိက ေျပာဆုိဆုံးမၾကရန္ ဖိတ္ေခၚျခင္း၊ အျပစ္ျပ၍ ဆုံးမလာလွ်င္ လက္ခံျပဳျပင္ျခင္း၊ အမွားသိ၍ ေတာင္းပန္လာလွ်င္လည္း ခြင့္လြတ္ေပးျခင္းမ်ားျဖင့္ အေၾကာင္းဆုံ၍ ေပါင္းဆုံၾကသည့္ အမ်ိဳးမ်ားအေပၚ အေကာင္းဆုံးေမွ်ာ္ကာ ေပါင္းေဖာ္ၾကပါဟု အေလးဂ႐ု တုိက္တြန္းမႈ ျပဳလုိက္ရပါ၏။ အားလုံး အမ်က္ေျပ၍ အခက္ေ၀ႏုိင္ၾကပါေစ…

Read more »

ရခ်င္ရင္ ေပးပါ



မေပးဘဲ မရခ်င္ပါနဲ႔။ ကုိယ္ကရခ်င္ရင္ ကုိယ္ကအရင္ ေပးျပရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေပးရတယ္ဆုုိတဲ့ စကားက ေပးရင္ ရတယ္ဆုိတဲ့ သေဘာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေပးလုိက္တဲ့အတြက္ ရလာတဲ့ အခါမွာလည္း ကုုိယ္ေပးလုုိက္တဲ့ အရာနဲ႔တန္ေအာင္ေတာ့ ျပန္ရၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေပးျခင္းဟာ ပစၥည္း ဥစၥာေပးျခင္းမ်ိဳးကုိပဲ ဆုိလုုိတာ မဟုုတ္ပါဘူး။ ရုပ္ဝတၳဳ အသြင္အျပင္ အေနအထား အားလုုံးနဲ႔ သက္ဆုုိင္ေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဆုိေတာ့ကား ကုုိယ္ဘာလုုိခ်င္လဲဆုုိတာ ကိုုယ္ကုုိယ္တုုိင္ ေရြးခ်ယ္ၿပီး ကုုိယ္က အၿပဳံးလုုိခ်င္ရင္ ကုုိယ္ကအရင္ ၿပဳံးျပရမွာျဖစ္သလုုိ ကုုိယ္က အေကာင္းၾကားခ်င္ရင္လည္း ကုုိယ္ကအရင္ အေကာင္းေျပာျပရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုုိပဲ ကုုိယ့္ကုုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံေစခ်င္ရင္ ကုုိယ္ကအရင္ အေကာင္းဆုုံးျဖစ္ေအာင္ ျပဳမူေနထုုိင္ ဆက္ဆံျပရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အဲ… အဲဒီလုိ ကုိယ္ေကာင္းရဲ႕သားနဲ႔ သူကမေကာင္းဘူးဆုုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ သူ႔အေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔အေၾကာင္းဟာ သူ႔အက်ိဳးပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႔အက်ိဳးဟာ ကုုိယ့္အဆုုိးမျဖစ္ဖုုိ႔ ကုုိယ္ေကာင္းေအာင္ ကုိယ္လုုပ္ဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ကုုိယ္ေကာင္းခ်င္ရင္ ကုုိယ္ေျပာင္းျပင္ရမွာ ျဖစ္ၿပီး ကုုိယ္ေကာင္းျပရင္လည္း ကုုိယ္ေကာင္းရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ အေကာင္းေတြကုုိ ရခ်င္ရင္ ကုုိယ္ကအရင္ အေကာင္းေပးႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ေစတနာနဲ႔ေပးရင္ ေပးတာနဲ႔အမွ် ရေနၾကမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား