ကိေလသာပယ္ခြါေရးႏွင့္ သိကၡာသုံးရပ္ အက်င့္ျမတ္

ကိေလသာဟူသည္ ပူေလာင္ျခင္း၊ ေလာင္ၿမိဳက္ျခင္း၊ ပူေဆြးျခင္း၊ ညစ္ႏြမ္းျခင္း သေဘာရွိ၏။ ကိေလသာတရားမ်ားျဖင့္ ေလာင္ၿမိဳက္ခံရသည့္ သတၱဝါမ်ားသည္ စိတ္အစဥ္ပူေလာင္မႈ၊ ပူေဆြးမႈ၊ စိတ္မခ်မ္းသာမႈကုိသာ ျဖစ္ေစ၏။ သတၱဝါအမ်ားအား ေလာင္ၿမိဳက္ေစ၊ ပူေလာင္ေစ၊ ညစ္ႏြမ္းေစသည့္ ထုိကိေလသာ တရားမ်ားသည္ အက်ဥ္းအားျဖင့္ (၁၀)ပါးရွိ၏။ ထုိကိေလသာဆယ္ပါးမွာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန၊ ဒိ႒ိ၊ ဝိစိကိစၧာ၊ ထိန၊ ဥဒၶစၥ၊ အဟိရိက၊ အေနာတၱပၸဟူေသာ တရားဆယ္ပါးပင္ျဖစ္၏။ မိမိသႏၲာန္တြင္ လုိခ်င္မႈမ်ားေနလွ်င္၊ စိတ္ဆုိးစိတ္တုိျခင္း စသည့္ ေဒါသတရားမ်ားေနလွ်င္၊ အမွားအမွန္၊ အေၾကာင္းအက်ိဳး၊ ကုသုိလ္အကုသုိလ္ စသည္ကုိ မခြဲျခားႏုိင္သည့္ ေမာဟတရား အားႀကီးေနလွ်င္၊ မိမိကုိယ္ကုိ အထင္ႀကီးတတ္သည့္ မာနတရား အရွိမ်ားေနလွ်င္၊ အယူအဆလဲြမွားေနလွ်င္၊ ရတနာသုံးပါးႏွင့္ ကံကံ၏ အက်ိဳးတရားမ်ားတြင္ သုိ႔ေလာသုိ႔ေလာ သံသယမ်ား တုိးပြားေနလွ်င္၊ တက္ၾကြမႈမရွိ ထုိင္းမိႈင္းေတြေဝ ပ်င္းရိျခင္း မ်ားေနလွ်င္၊ တည္ၿငိမ္မႈမရွိ ျပန္႔လႊင့္ျခင္းသာ ရွိေနလွ်င္၊ မေကာင္းမႈအကုသုိလ္ လုပ္ရမည္ကုိ မရွက္ျခင္း၊ မေၾကာက္ျခင္း သေဘာမ်ားသာ အျဖစ္မ်ားေနလွ်င္ ထုိသူသည္ ကိေလသာတရားမ်ား၏ ေလာင္ကၽြမ္းျခင္းကုိ ခံေနရျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ထုိသူ၏ စိတ္အစဥ္သည္ ၾကည္လင္ျခင္းမရွိ ညစ္ႏြမ္းမႈကုိသာ ျဖစ္ေနေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပူေလာင္ညစ္ႏြမ္းမႈကုိ ျဖစ္ေစသည့္ ထုိကိေလသာ တရားမ်ားကုိ ပယ္ခြါႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမည္ဟု ဆုိျခင္းျဖစ္၏။

ကိေလသာတရားမ်ားကုိ ပယ္ရမည္ဟုဆုိရာတြင္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ကိေလသာတရားကုိ အၾကမ္းစားကိေလသာ၊ အလယ္အလတ္တန္းစား ကိေလသာ၊ အႏုစားကိေလသာဟူ၍ အမ်ိဳးအစားသုံးမ်ိဳးခဲြျခား နားလည္ကာ ထုိကိေလသာ အဆင့္အတန္းအလုိက္ ဆုိင္ရာအက်င့္တရားမ်ားျဖင့္ စြမ္းႏုိင္သမွ် ပယ္ခြာၾကည့္ရမည္သာ ျဖစ္၏။ ထုိ႔သုိ႔ပယ္ခြာရာတြင္ သိကၡာသုံးရပ္ အက်င့္ျမတ္ကုိ အသုံးျပဳရမည္ ျဖစ္၏။ သိကၡာသုံးရပ္ဟူသည္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာဟူသည့္ အျမတ္တရား သုံးပါးပင္ျဖစ္၏။ ကိေလသာတရားမ်ားတြင္ အၾကမ္းစား ကိေလသာမ်ားကုိ သီလအက်င့္တရား၊ အလတ္စားကိေလသာမ်ားကုိ သမာဓိအက်င့္တရား၊ အႏုစားကိေလသာမ်ားကုိ ပညာအက်င့္တရားမ်ားျဖင့္ ပယ္ခြါၾကရမည္သာ ျဖစ္၏။ ကိေလသာမွန္သမွ် အကုန္မက်န္ရေအာင္ ပယ္ခြာေရးသည္ အရိယာတုိ႔၏ မဂ္ဖုိလ္ဉာဏ္ပညာျဖင့္သာ ပယ္ခြာႏုိင္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အတုိင္းအတာတစ္ခု၊ အဆင့္အတန္း တစ္ခုအေနျဖင့္ ပယ္ခြာႏုိင္ရန္အတြက္ကား သီလအက်င့္၊ သမာဓိအက်င့္မ်ားျဖင့္လည္း ပယ္ခြာထားႏုိင္ၾကမည္ ျဖစ္၏။

မွန္၏။ ကုိယ္က်င့္သီလကုိ လုံေအာင္ထိမ္းထားျခင္းအားျဖင့္ ေလာဘ၊ ေဒါသစသည့္ ကိေလသာၾကမ္းမ်ားကုိ အေၾကာင္းျပဳကာ ကာယကံေျမာက္၊ ဝစီကံေျမာက္ က်ဴးလြန္မႈကုိ ျဖစ္ပြားေစႏုိင္သည့္ မေကာင္းမႈမ်ားအား မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ေပ။ အကယ္၍ သီလမေစာင့္ထိမ္းမိပါက ေလာဘ၊ ေဒါသစသည့္ ကိေလသာမ်ား အားႀကီးလာလွ်င္ အသိတရားေပ်ာက္ကာ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ က်ဴးလြန္မႈမ်ားအထိ ျဖစ္ေပၚတတ္၏။ ေလာဘအေလ်ာက္၊ ေဒါသအေလ်ာက္ လုပ္မိလုပ္ရာ လုပ္လုိက္မိတတ္၏။ ထင္ရွားၾကမ္းတမ္းသည့္ ကိေလသာၾကမ္းမ်ားကုိ အမွီျပဳ၍ မေကာင္းသည့္ ဒုစ႐ုိက္အမႈမ်ားကုိ အဆုံးစြန္အထိ က်ဴးလြန္မိတတ္၏။ အက်င့္သီလကုိ လုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိန္းထားသူမ်ားကား ထုိေလာဘေဒါသ စသည့္ကိေလသာမ်ားေၾကာင့္ ကံေျမာက္သည္အထိ က်ဴးလြန္မႈကုိ မျပဳျဖစ္ေတာ့ေပ။ ဤသည္မွာ သီလသိကၡာအက်င့္က ကိေလသာၾကမ္းမ်ားကုိ အထုိက္အေလ်ာက္ ပယ္ခြာေပးထားျခင္းေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္၏။

ကာယကံေျမာက္၊ ဝစီကံေျမာက္ က်ဴးလြန္ေစတတ္သည့္ ကိေလသာ တရားမ်ားမဟုတ္ဘဲ စိတ္ထဲတြင္ တႏုံ႔ႏုံ႔ျဖစ္ေနသည့္ ကိေလသာမ်ား၊ စိတ္အေတြးအႀကံမ်ားမ်ားတြင္ မၾကာမၾကာ ျဖစ္ေပၚေနသည့္ ကိေလသာမ်ား၊ ျမင္သမွ်၊ ၾကားသမွ် အာ႐ုံမ်ားတြင္ တစ္ထပ္တည္း လိုက္ၿပီးစဲြလမ္းကာ ခံစားေနရသည့္ ကိေလသာမ်ား စသည္မ်ားကုိကား သမာဓိအက်င့္ျဖင့္ အတုိင္းအတာ တစ္ခုအထိ ပယ္ခြာထားႏုိင္မည္သာ ျဖစ္၏။ သမာဓိအက်င့္ တစ္ခုခုက်င့္ပြားျခင္းျဖင့္ ထုိအလတ္တန္းစားျဖစ္သည့္ ကိေလသာမ်ားကုိ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၾကာ ပယ္ခြါထားႏုိင္မည္သာ ျဖစ္၏။ သမာဓိအက်င့္ အားေကာင္းေနသည္ႏွင့္အမွ် ကိေလသာတရားမ်ားကုိလည္း အလြယ္တကူ ေပၚမလာႏုိင္ေအာင္ ပယ္ခြာထားႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။ သမာဓိအက်င့္သည့္ ကိေလသာတရားကုိ အၾကြင္းမရွိ ပယ္သတ္ႏုိင္သည့္ အက်င့္မဟုတ္ေသာ္လည္း သမာဓိအားေကာင္းေနသမွ် ကိေလသာအားမ်ား ေလ်ာ့ေနမည္ကား အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။ သီလအားသည္ ကိေလသာၾကမ္းမ်ားကုိ အမွီျပဳ၍ ကာယကံေျမာက္၊ ဝစီကံေျမာက္ က်ဴးလြန္ႏုိင္သည့္ အျပစ္မ်ားကုိ ပယ္ခြာထားႏုိင္သကဲ့သုိ႔ သမာဓိအားသည္လည္း ကိေလသာတရားေၾကာင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေပၚေနတတ္သည့္ စိတ္အႀကံအေတြးမ်ား၊ အျပစ္မ်ားကုိ အတုိင္းအတာ တစ္ခုအထိ ပယ္ခြာထားႏုိင္မည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ သုိ႔ေသာ္ ကိေလသာတရားမ်ား အၾကြင္းမရွိ ပယ္ခြာႏုိင္ျခင္းကား မဟုတ္လွေပ။

ကိေလသာမွန္သမွ် အလြန္သိမ္ေမြ႕လွသည့္ ကိေလသာမ်ားပါမက်န္ အကုန္အစင္ ပယ္သတ္ႏုိင္ရန္မွာကား ပညာတရားျဖင့္သာ ပယ္ခြာႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။ သိကၡာသုံးရပ္တြင္ အျမင့္ဆုံးျဖစ္သည့္ ပညာသိကၡာသည္ ကိေလသာတရားမ်ားကုိ အေသးအဖဲြ႕ေလးမွစ၍ အၾကြင္းမရွိ ပယ္သတ္ႏုိင္သည့္ အက်င့္ျမတ္ပင္ ျဖစ္၏။ ခႏၶာဉာဏ္ေရာက္ေအာင္ အားထုတ္ထားသည့္ သတိပ႒ာန္အက်င့္ျဖင့္ ရရွိလာသည့္ ထုိပညာသိကၡာသည္ သတၱဝါမ်ားအား ပူေလာင္ေစသည့္ ကိေလသာမွန္သမွ် ကိေလသာဟု မထင္ရေလာက္ေအာင္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕လွသည့္ ကိေလသာမ်ားမွစ၍ အားလုံးကုိ ပယ္ခြာထားႏုိင္၊ ပယ္သတ္သြားႏုိင္သည့္ အက်င့္သိကၡာျမတ္ပင္ ျဖစ္၏။ ပညာသိကၡာ၏ ကိေလသာကုိ ပယ္ခြာမႈသည္ အခိုက္အတန္႔ ပယ္ခြာမႈမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္မွ် ေပၚလာမႈ မရွိေအာင္ ပယ္ခြာျခင္းမ်ိဳးျဖစ္သျဖင့္ ေနာက္ဆုံးျဖစ္သည့္ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္၊ ဖုိလ္ဉာဏ္ဟုေခၚသည့္ ပညာဉာဏ္ကုိ ရရွိသြားသူသည္ ဘဝသံသရာလည္း ဆုံးသြားၿပီျဖစ္ကာ နိဗၺာန္သုိ႔ မ်က္ေမွာက္ျပဳသြားသည္သာ ျဖစ္ပါ၏။

ဤသုိ႔ဆုိေသာ္ ကိေလသာမွန္သမွ် အၾကမ္းအႏုမွစ၍ အားလုံးကုိ ပယ္ခြာႏုိင္၊ ပယ္သတ္ႏုိင္ရန္အတြက္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ သိကၡာသုံးရပ္ အက်င့္တရားမ်ားကုိ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္သုံးၾကရမည္မွာ အလြန္ထင္ရွားလွေပ၏။ သီလအက်င့္တစ္ခု၊ သမာဓိအက်င့္တည္းျဖင့္ ကိေလသာအားလုံးကုိ အကုန္အစင္ မပယ္သတ္ႏုိင္ေသာ္လည္း သီလလုံေနျခင္းအားျဖင့္ ကာယကံေျမာက္၊ ဝစီကံေျမာက္ က်ဴးလြန္ႏုိင္သည့္ ကိေလသာၾကမ္းမ်ားကုိ အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိ ပယ္ခြာထားႏုိင္ၿပီး သမာဓိအက်င့္အားျဖင့္လည္း စိတ္အစဥ္တြင္ အၿမဲမျပတ္ ပူေလာင္ေစတတ္သည့္ ကိေလသာတရားမ်ားကုိ သမာဓိအားကုိလုိက္ကာ အေတာ္ၾကာၾကာ ပယ္ခြာထားႏုိင္ၾကမည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါ၏။ ထုိသီလ၊ သမာဓိ အက်င့္တရားကုိ အေျချပဳ၍ ပယ္ခြာထားသည့္ ကိေလသာတရားမ်ားကုိ ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ မည္သည့္အခါမွ် မေပၚေစရန္အတြက္ကား ပညာအား၊ အထူးသျဖင့္ ဝိပႆနာ သတိပ႒ာန္အက်င့္ကုိ က်င့္ႀကံသျဖင့္ ရရွိလာသည့္ ဝိပႆနာ ဉာဏ္ပညာအားျဖင့္ အကုန္အစင္ ပယ္ခြာႏုိင္မည္မွာ ယုံမွားဖြယ္ မရွိလွေပ။ အရင္းစစ္ေသာ္ ထုိသိကၡာသုံးရပ္သည္ ကိေလသာ အမ်ိဳးအမ်ိဳးကုိ အဆုံးစြန္အထိ ပယ္ခြာႏုိင္မည့္ အေကာင္းဆုံးေသာ အက်င့္ျမတ္ျဖစ္သည္ဟူသည့္ အခ်က္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။

ဆုိလုိသည္မွာ “ပူေလာင္မႈ ကိေလသာတရားမ်ားျဖင့္ အၿမဲမျပတ္ ႏွိပ္စက္ခံေနရသည့္ သတၱဝါမ်ားအား ထုိကိေလသာတရားမ်ားမွ ပယ္ခြာႏုိင္ေရးသည္ ပူေလာင္မႈကုိ ေအးေပးေစသည့္ တန္ဘုိးမျဖတ္ႏုိင္သည့္ အက်င့္ျမတ္မွာ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာဟူသည့္ သိကၡာသုံးပါး အက်င့္းတရားမ်ားပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထုိသိကၡာသုံးရပ္ အက်င့္ျမတ္ျဖင့္ အၾကမ္းစားကိေလသာ၊ အလတ္စားကိေလသာ၊ အႏုစားကိေလသာမ်ားကုိ တစ္စတစ္စ ပယ္သတ္ၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သိကၡာသုံးရပ္တြင္ သီလသိကၡာသည္ ကာယကံေျမာက္၊ ဝစီကံေျမာက္ က်ဴးလြန္မႈအထိ ျဖစ္ေပၚေစသည့္ အၾကမ္းစား ကိေလသာမ်ားကုိ အတုိင္အတာတစ္ခုအထိ ပယ္ခြာေပးႏုိင္ၿပီး သမာဓိသိကၡာသည္ စိတ္အစဥ္တြင္ အၿမဲမျပတ္ ပူေလာင္ေစတတ္သည့္ မေနာကံေျမာက္ က်ဴးလြန္မႈမ်ားကုိ ျဖစ္ေပၚေစသည့္ အလတ္စားကိေလသာမ်ားကုိ သမာဓိအားသုိ႔လုိက္ကာ အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိ ပယ္ခြာထားႏုိင္မႈကုိ ျဖစ္ေစကာ ပညာသိကၡာသည္ကား အႏုစားကိေလသာမ်ားမွစ၍ မည္သုိ႔ေသာ ကိေလသာမ်ားကုိမဆုိ အၾကြင္းအက်န္မရွိ အကုန္အစင္ ပယ္သတ္ေစမႈကုိ ျဖစ္ေစေၾကာင္း” စသည္ျဖင့္ ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘဝတြင္ ကိေလသာ အပူမီးမ်ားေၾကာင့္ အၿမဲမျပတ္ စိတ္ပ်က္မႈကုိ ျဖစ္ေနၾကသည့္ သတၱဝါမ်ားအေနျဖင့္ မည္သူမဆုိ မိမိတုိ႔၏ ဘဝထဲမွ ကိေလသာအလဲြမ်ားကုိ ပယ္ခြာလုိပါက သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ သိကၡာသုံးရပ္ အက်င့္ျမတ္ျဖင့္သာ ဆုိင္ရာအက်င့္တရားျဖင့္ ဆုိင္ရာကိေလသာမ်ားကုိ ပယ္ခြာႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ကိေလသာမွန္သမွ် အၾကြင္းအက်န္မရွိ အကုန္အစင္ ပယ္သတ္ႏုိင္မည့္ ပညာဉာဏ္မ်ား ရင့္သန္လာသည္အထိ သိကၡာသုံးရပ္ အက်င့္ျမတ္ကုိ တစ္ဆင့္ထက္တစ္ဆင့္ ျမတ္သထက္ျမင့္ေအာင္သာ ႀကိဳးစားၾကပါဟု အသိေပး တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါသည္။