မႏွစ္က ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ျမန္မာျပည္ကုိျပန္ၾကြတုန္း ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ ဇာတိရြာကုိလည္း တရားေဟာရင္း ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ရြာက ဒုိက္ဦးျမိဳ႕နယ္ထဲမွာရွိတဲ့ ရြာေလးတစ္ရြာဆုိေတာ့ ၿမိဳ႕ေပၚကေန တုိက္႐ုိက္ရြာအထိ ကားသြားလုိ႔ မရေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကားနဲ႔သြားလုိ႔ ရသေလာက္ပဲသြားၿပီး ရြာထဲကုိ လမ္းေလွ်ာက္သြားခဲ့ၾကပါတယ္။ ရြာကအမ်ိဳးေတြကေတာ့ ႏြားလွည္းနဲ႔ၾကြဖုိ႔၊ ဒါမွမဟုတ္ ဆုိင္ကယ္နဲ႔ၾကြဖုိ႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုန္းဘုန္းက ရြာရဲ႕အလွနဲ႔ ရြာရဲ႕သဘာဝ၊ ၿပီးေတာ့ ေတာသူေတာင္သားေတြရဲ႕ ဘဝရပ္တည္မႈ အေျခအေန အဝဝကုိ သူတုိ႔နဲ႔အတူ တစ္ထပ္တည္း၊ တစ္သားတည္း ခံစားခ်င္တာနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ၾကြျဖစ္လုိက္ပါတယ္။ ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ပူေနတဲ့ ေနပူက်ဲက်ဲထဲမွာ ေလေျပေလညႇင္း ေအးေအးေလးနဲ႔ လယ္ကြင္းျပင္ ေဖြးေဖြးေလးေတြကုိၾကည့္ရင္း လာႀကိဳသူေတြနဲ႔ စကားေျပာကာ ရြာထဲကုိ ဝင္လာျဖစ္ပါတယ္။ ပူလြန္းလွတဲ့ ေနပူထဲမွာ ေနာက္ကဒကာတစ္ေယာက္က ထီးနဲ႔လုိက္မုိးေပးတဲ့အတြက္ ထီးရိပ္ေအာက္က လုိက္လာရင္း အရိပ္တစ္ခုကုိ ခံစားမိပါတယ္။ ထီးရိပ္ကလည္း တစ္မ်ိဳးေအးတာပဲလုိ႔။ဒီလုိနဲ႔ ရြာအလယ္လမ္းကုိ ျဖတ္ေလွ်ာက္ျဖစ္တဲ့အခါ ရြာလယ္လမ္းမွာ စုိက္ထားတဲ့ ကုကၠိဳပင္၊ ခေရပင္ေတြရဲ႕ အရိပ္ေအာက္ ေရာက္ျပန္ေတာ့ သစ္ပင္ရဲ႕အရိပ္ ေအးျမမႈေလးကလည္း တစ္မ်ိဳးေလးပါပဲ။ မယ္ေတာ္ခမည္းေတာ္တုိ႔ အိမ္ကုိေရာက္ေတာ့ အိမ္ေဘးနားမွာလာေရာက္ စု႐ုံးၿပီး အၿပဳံးကုိယ္စီ၊ ပီတိကုိယ္စီနဲ႔ ႀကိဳေနၾကတဲ့ ေဆြမ်ိဳးေတြကုိ ျမင္ရျပန္ေတာ့လည္း ေဆြမ်ိဳးရိပ္ရဲ႕ ေအးရိပ္ၿငိမ္ကုိ တိတ္ဆိတ္စြာပဲ ရင္ထဲက ခံစားမိျပန္ပါတယ္။ အိမ္မွာခဏနားၿပီး ရြာဦးေက်ာင္းကုိၾကြျပန္ေတာ့ ဘုရားေက်ာင္းကန္အရိပ္ရဲ႕ ေအးျမမႈကလည္း တမူထူးျခားတဲ့ အရိပ္ကုိ ပုံေဖာ္ေပးေနသလုိ ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ အဲဒီေန႔က ဥပုသ္ေန႔ျဖစ္ေနေတာ့ ရြာဦးေက်ာင္းမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ေမတၱာဘာဝနာ တရားသံကလည္း နားထဲကုိေရာက္လာကာ ရင္ထဲမွာ လႈိက္တက္လာေအာင္ ေအးခ်မ္းရတဲ့ ဓမၼအသံ၊ ဓမၼအရသာ၊ ဓမၼအရိပ္ကုိ ခံစားမိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေန႔ တစ္ေန႔လုံး ဘုန္းဘုန္းမွာ အခ်ိန္သာကုန္သြားတယ္ ဘာပင္ပန္းမႈမွမရွိဘဲ အရိပ္မ်ိဳးစုံေအာင္မွာ ခရီးတစ္ေထာက္ေပါက္သြားခဲ့ရပါတယ္။
ရြာကေန ရန္ကုန္ကုိ ျပန္ၾကြတဲ့ အျပန္လမ္းမွာေတာ့ အေတြးေတြကအစုံပါပဲ။ အဲဒီအေတြးေတြထဲမွာ မွတ္မွတ္ရရ ေတြးမိခဲ့တာက အရိပ္ေတြအေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေတာရိပ္ေတာင္ရိပ္ သစ္ပင္ရိပ္နဲ႔ ေဆြးရိပ္မ်ိဳးရိပ္ ေက်ာင္းကန္ရိပ္ အပါအဝင္ ဘုရားအရိပ္ တရားအရိပ္ကအစ အရိပ္မ်ိဳးစုံကုိ ရသျပည့္စြာ ခံစားရင္း အရိပ္ေတြရဲ႕ ေအးခ်မ္းမႈေလးေတြကုိ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ ေနမိျပန္ပါတယ္။ အရိပ္ဆုိတာ ဘယ္လုိအရိပ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ နားခုိသူေတြကုိ တဒဂၤ အခုိက္အတန္႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေအးခ်မ္းမႈကုိ ေပးႏုိင္ေၾကာင္း ေခတၱခဏ ခုိခဲ့ဖူးတဲ့ အရိပ္ေတြကအစ စိတ္ထဲမွာ တေရးေရးေပၚလာရင္း အတိတ္က အရိပ္ေတြကုိပါ ေတြးေနမိျပန္ပါတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္။ အရိပ္ဆုိရင္ ထီးရိပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သစ္ပင္ေတာေတာင္ေတြရဲ႕ အရိပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အမ်ိဳးေတြရဲ႕ အရိပ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြရဲ႕ အရိပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘုရားေက်ာင္းကန္အရိပ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တရားဓမၼရဲ႕ အရိပ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူ႔အတုိင္းအတာနဲ႔သူေတာ့ အရိပ္ခုိသူေတြကုိ ေအးေစတယ္ဆုိတာ အရိပ္ခုိဖူးသူတုိင္း သိရွိခံစားမိၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လုိအပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ခုိလႈံလုိက္ရတဲ့ အရိပ္ဟာ အၾကာႀကီးမဟုတ္၊ အႀကီးႀကီး မဟုတ္ေပမယ့္ အဲဒီအခုိက္မွာေတာ့ တဒဂၤေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေအးၿငိမ္းမႈကုိ ျဖစ္ေစတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုိၿပီးေအးခ်မ္းေစဖုိ႔ကေတာ့ ကုိယ္ခုိလုိက္တဲ့ အရိပ္အေပၚမွာပဲ သက္ေရာက္မႈ ရွိေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အရိပ္ရဲ႕ သဘာဝဟာ ေအးျမေစတယ္ဆုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ခက္တာက ဒီေန႔ေခတ္မွာ “အရိပ္ေနေန အခက္ခ်ိဳးခ်ိဳး” လုပ္တတ္သူေတြေၾကာင့္ အရိပ္ေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဆိတ္သုဥ္းလာေနတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါတယ္။ အရိပ္လည္းခုိေသး အကုိင္းလည္းခ်ိဳးေသး ဆုိသလုိ နားခုိခြင့္ရတဲ့ အခုိက္အတန္႔ေလးမွာ ေက်းဇူးတရားကုိ အေလးမထားဘဲ အရိပ္ကုိ ဖ်က္စီးတတ္တဲ့ သူေတြေၾကာင့္ မုိးေပးရတဲ့ အရိပ္ေတြဟာ အမုိးအကာမရွိ၊ အကုိင္းအခက္မရွိ၊ ေထာက္တည္ရာမရွိဘဲ ခက္က်ဲက်ဲေတြ ျဖစ္လာေနတဲ့ သေဘာေတြလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။ သစ္ရိပ္ေတာရိပ္ေတြကုိ ခုိလႈံရင္း သစ္ေတာေတြကုိ ဖ်က္စီးေနသူမ်ား၊ ေဆြးရိပ္မ်ိဳးရိပ္ကုိ ခုိကုိးရင္း အမ်ိဳးအေဆြကုိ ေက်းဇူးကန္းသူမ်ား၊ ေက်ာင္းရိပ္ကန္ရိပ္ကုိ ခုိဝင္ရင္း ေက်ာင္းကန္အေပၚ အျပစ္ေျပာေနသူမ်ား၊ ဓမၼလမ္းကုိ အမွန္ခုိကုိးၿပီး ေလ်ာက္လွမ္းျခင္းမရွိဘဲ တစ္ပုိင္းတစ္စ သိသမွ်ကုိ လုိသလုိ ထုတ္ယူၿပီး တရားေတာ္အေပၚ တစ္လဲြေဖာ္ေနၾကသူမ်ား စတဲ့စတဲ့ အခက္ခ်ိဳးသူမ်ားေၾကာင့္ အရိပ္အစစ္ေတြမွာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ လာေနတာေတြလည္း ရွိေနျပပါတယ္။
ရွိပါေစေတာ့။ အရိပ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်န္တဲ့သူေတြအေနနဲ႔ ဘယ္လုိေတြးမယ္ဆုိတာ မသိႏုိင္ေပမယ့္ ဘုန္းဘုန္းအေနနဲ႔ကေတာ့ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ဘဝတစ္ေလ်ာက္မွာ ခုိခဲ့ဖူးတဲ့ အရိပ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေပမယ့္ အဲဒီအရိပ္ ေတြထဲမွာ အေကာင္းဆုံးနဲ႔ အၿငိမ္းခ်မ္းဆုံး အရိပ္ကေတာ့ ဓမၼရိပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဓမၼရိပ္ကေတာ့ ခုိလႈံလာတဲ့ သူေတြကုိ အရြယ္မေရြး၊ လူမ်ိဳးမေရြး၊ ဂုဏ္ပကာသန မေရြးဘဲ ေအးခ်မ္းမႈကုိ ေပးေစပါတယ္။ ဓမၼရိပ္ဟာ ခုိကုိးတဲ့သူရဲ႕ တံ႔ုံျပန္႔မႈ၊ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ စတာေတြကုိလုိက္ၿပီး ၿငိမ္းေအးမႈ အက်ိဳးတရားကုိလည္း လက္ေတြ႕ျဖစ္ေပၚေစပါတယ္။ ဘယ္လုိအရိပ္မ်ိဳးက ဘယ္ေလာက္ပဲ ေအးခ်မ္း ပါတယ္ေျပာေျပာ အဲဒီေအးခ်မ္းမႈ အရိပ္ပုိင္ရွင္မ်ားကုိယ္တုိင္ ေနာက္ဆုံး ဓမၼရိပ္ကုိ ခုံလႈံမွသာ တကယ္ေအးခ်မ္းမႈကုိ ျဖစ္သြားေစတဲ့အတြက္ အရိပ္တကာ အရိပ္ေတြထဲမွာ ဓမၼရိပ္သာ အေကာင္းဆုံးလုိ႔ ဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
အရိပ္ေပါင္းစုံကုိ ခုိခဲ့ဖူးတဲ့ ဘုန္းဘုန္းအေနနဲ႔ အခုအခ်ိန္ထိ အမွတ္ရဆုံး၊ အႀကိဳက္ဆုံး အရိပ္ကေတာ့ သစ္ပင္ေတာေတာင္ အရိပ္ေတြေအာက္မွာ တရားအရိပ္နဲ႔ ေနရတဲ့အရိပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တိတ္ဆိတ္တဲ့ ေနရာေလးမွာ ေတာေတာင္ရဲ႕ေအးၿငိမ္းမႈ၊ အျပစ္ကင္းတဲ့ ငွက္ငယ္ေလးေတြရဲ႕ ေတးဆုိမႈနဲ႔ သန္႔ရွင္းလွတဲ့ သဘာဝ ေလေအးေအးကုိ ႐ႈ႐ႈိက္ေနရမႈေတြက ဓမၼအရိပ္ ခုိလႈံမႈကုိ ပုိၿပီးေအးၿငိမ္းေစတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သဘာဝအရိပ္ေအာက္မွာ ဓမၼအရိပ္ဟာ အေကာင္းဆုံး ေအးရိပ္ပဲလုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အခုိက္အတန္႔ အရိပ္ေတြကေန ထြက္ခြါၿပီး ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံး လုံၿခဳံေအးခ်မ္းမႈကုိ ျဖစ္ေစတဲ့ ဓမၼအရိပ္မွာ ခုိလႈံခြင့္ ရတဲ့သူေတြရဲ႕ အသံေတြကုိ နားေထာင္ၾကည့္ရင္လည္း အားလုံးက ေအးခ်မ္းတဲ့ ဓမၼအရိပ္ကသာ အေကာင္းဆုံး အရိပ္လုိ႔ တစ္သံတည္း ထြက္လာၾကမွာ အမွန္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ တဒဂၤအရိပ္နဲ႔ ထာဝရအရိပ္ ကဲြျပားမႈရဲ႕ သက္ေရာက္မႈေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
သာမန္လူေတြအေနနဲ႔ ဘဝရပ္တည္မႈေတြကေန ထြက္ခြာၿပီး ေတာရိပ္ေတာင္ရိပ္ေအာက္မွာ ဓမၼရိပ္နဲ႔ ေနဖုိ႔ဆုိတာ မလြယ္လွေပမယ့္ ဘဝထဲမွာပဲ ဓမၼတဲြထားႏုိင္မယ္ဆုိရင္ အရိပ္ေတြက မိမိတုိ႔ကုိ တစ္ထပ္တည္းလုိက္ၿပီး အထုိက္အေလ်ာက္ ေအးၿငိမ္းမႈကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဝထဲမွာ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ တဲြထားႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ ဓမၼအရိပ္ကုိ ကုိယ္စားျပဳထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီအရိပ္ဟာ ကုသုိလ္လုပ္ေနသူ အနားကေန ခြာမသြားဘဲ အေၾကာင္းစုံတာနဲ႔ အေကာင္းစုံကုိ ျဖစ္ေစေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဝရပ္တည္မႈေတြထဲကပဲ ျပဳသမွ်အမႈေတြ၊ ေျပာသမွ်စကားေတြ၊ ႀကံသမွ် အႀကံေတြမွာ စိတ္ေစတနာေကာင္းေတြနဲ႔ ျပဳမႈေျပာဆုိႀကံစည္သူမ်ားအတြက္ အဲဒီအမႈေတြရဲ႕ ေအးရိပ္ေတြက ေနေရာင္လေရာင္ေအာက္မွာ ေရာက္သြားေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ေနာက္ကုိ အဲဒီသူရဲ႕ အရိပ္ဟာ ထပ္ၾကပ္မကြာလုိက္ေနသလုိ ေကာင္းမႈအရိပ္ေတြကလည္း ထပ္ၾကပ္မကြာလုိက္ေနၿပီး ေကာင္းက်ိဳးေတြကုိ ျဖစ္ေစမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘုရားစကား အငွါးထားၿပီး ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ “အရာရာမွာ စိတ္ဟာအဓိက အခရာက်ေၾကာင္း၊ အကယ္၍ တစ္စုံတစ္ေယာက္ဟာ အလုပ္တစ္ခုခုမွာ စိတ္ေစတနာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေျပာဆုိျပဳလုပ္မယ္ဆုိရင္ အဲဒီသူရဲ႕ေနာက္ကုိ ကုသုိေကာင္းမႈက အစဥ္အၿမဲေရာက္ေနမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဥပမာအားျဖင့္ အရိပ္ဟာ တစ္စုံတစ္ေယာက္၊ တစ္စုံတစ္ခုနဲ႔အတူ အၿမဲရွိေနသလုိမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း” မိန္႔မွာေတာ္မူထားတဲ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ဓမၼပဒလာ ဓမၼစကားကုိပဲ ကုိးကားၿပီး ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္က ကုသုိလ္ေကာင္းမႈရဲ႕ အက်ိဳးတရားကုိ အရိပ္နဲ႔တင္စားၿပီး အရိပ္ဟာ သတၱဝါအားလုံးရဲ႕ေနာက္ကုိ တေကာက္ေကာက္လုိက္ေနသလုိ ေကာင္းမႈလုပ္သူေနာက္ကုိ ေကာင္းက်ိဳးေတြကလည္း ထပ္ၾကပ္မကြာ လုိက္ေနမွာျဖစ္ေၾကာင္း ဥပမာထား ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘဝထဲမွာပဲ အရိပ္ေကာင္းေတြ ခုိခ်င္သူမ်ားအေနနဲ႔ ေန႔စဥ္ျဖတ္သန္းမႈေတြမွာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေတြ တတ္ႏုိင္သမွ်တဲြၿပီး ကုသုိလ္အရိပ္၊ ဓမၼအရိပ္ကုိ ခုိလႈံႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိလုိတာက “ဘဝမွာ ခုိလႈံစရာ အရိပ္မ်ိဳးစုံ ရွိေနၿပီး အရိပ္မွန္သမွ်ဟာလည္း ခုိကုိးသူေတြကုိ သူ႔အတုိင္းအတာနဲ႔သူ အထုိက္အေလ်ာက္ ေအးၿငိမ္းမႈကုိ ျဖစ္ေစတတ္ေပမယ့္ ဓမၼအရိပ္ကသာ အေကာင္းဆုံးနဲ႔ အၿငိမ္းခ်မ္းဆုံး အရိပ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ က်န္တဲ့တျခားတျခား အရိပ္ေတြကုိ ခုိလႈံရင္း ဘဝထဲမွာ ဓမၼတဲြၿပီး တရားအရိပ္ပါ ခုိလႈံႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေန႔စဥ္အလုပ္ေတြမွာပဲ စိတ္ေစတနာေကာင္းနဲ႔ ျပဳလုပ္ေျပာဆုိေနသူေတြဟာ ေကာင္းမႈတစ္ခုခုနဲ႔ ေနသူေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီေကာင္းမႈရဲ႕အရိပ္ဟာလည္း ျပဳလုပ္သူနဲ႔ တစ္ထပ္တည္းရွိေနတာျဖစ္လုိ႔ ဒါဟာ ဓမၼအရိပ္ကုိ ခုိလႈံေနျခင္းပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဓမၼအရိပ္ကုိ သီးသန္႔ခုိကုိးႏိုင္ျခင္း မရွိေသးသူေတြ အေနနဲ႔လည္း ေန႔စဥ္အလုပ္ေတြမွာပဲ ကုသုိလ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ကုိင္ရင္း ဘဝထဲမွာ ဓမၼတဲြၿပီး ေကာင္းမႈအရိပ္ကုိ ခုိႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း” စသျဖင့္ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ လူတုိင္းလူတုိင္း အရိပ္တစ္ခုခုကုိ ခုိဖူးၾကတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္ခုိဖူးတဲ့အရိပ္ကုိ ေက်းဇူးတစ္ခုအေနနဲ႔ တုံ႔ျပန္မႈ မျပဳႏုိင္တာေတာင္မွ အရိပ္ေနေန အခက္ခ်ိဳးခ်ိဳး မျဖစ္ရေအာင္ အသိသတိနဲ႔ ႀကိဳးစားေနထုိင္ရင္း ဘဝအရိပ္ေတြထဲမွာ ဓမၼအရိပ္ကုိ တဲြၿပီးခုိတဲ့အေနနဲ႔ ကုိယ္နဲ႔မခဲြဘဲ အရိပ္သဖြယ္ အၿမဲရွိေနတတ္တဲ့ အေကာင္းအဆုံး အရိပ္ျဖစ္တဲ့ ကုသုိလ္အရိပ္ကုိပါ ခုိလႈံႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ကုိလည္း ေစတနာထား ေမတၱာအားျဖင့္ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။
0 မွတ္ခ်က္မ်ား (...ေရးရန္):
Post a Comment