ေလာကပါလ (ေလာကကုိေစာင့္ေရွာက္တဲ့) တရားဆုိတာ ဟိရီနဲ႔ ၾသတၱပၸတရားႏွစ္ပါးကုိ ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ ဟိရီဆုိတာ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္လုပ္ရမွာ ရွက္တာကုိဆုိလုိၿပီး၊ ၾသတၱပၸဆုိတာ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္ လုပ္ရမွာကုိ ေၾကာက္တာကုိ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္ဆုိတာ လူသိရွင္ၾကား လုပ္လုိ႔ရတဲ့ အကုသုိလ္ေတြ ရွိသလုိ လူမသိသူမသိ လုပ္လုိ႔ရတဲ့ အကုသုိလ္ေတြကလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။ လူသိသူသိမွာဆုိးလုိ႔ လူေရွ႕သူေရွ႕မွာ မေကာင္းတာေတြကုိ မလုပ္ဘဲ ေရွာင္ေနၿပီး လူကြယ္ရာမွာ လုပ္ခ်င္သလုိ လုပ္ေနမယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ မေကာင္းမႈကေန တကယ္ရွက္ေၾကာက္ ေရွာင္ၾကဥ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ မေကာင္းမႈ အကုသိုလ္ကုိ တကယ္ရွက္ေၾကာက္တဲ့သူ၊ ေလာကပါလတရား တကယ္ရွိသူဆုိတာ ေရွ႕မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြယ္ရာမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မေကာင္းမႈအကုသုိလ္ရဲ႕ အျပစ္ေတြကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ သေဘာေပါက္ၿပီး ေရွာင္ၾကဥ္တဲ့သူမ်ိဳးကုိသာ ဆုိတာျဖစ္တဲ့အတြက္ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္ အလုပ္ကုိ ေရွ႕ေနာက္ကြယ္ရာမထားဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေရွ႕ေနာက္ႏွစ္မ်ိဳးလုံးမွာ မေကာင္းမႈအကုသုိလ္ကုိ ရွက္ေၾကာက္ေရွာင္ၾကဥ္တဲ့ သူကုိသာ တကယ္ ဟိရိၾသတၱပၸရွိတဲ့သူလုိ႔ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ေကာင္းမႈကုသုိလ္နဲ႔ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္ဆုိတာ လူေရွ႕သူေရွ႕မွာ လုပ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကြယ္ရာမွာလုပ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ကုိ က်န္တဲ့သူေတြ မသိႏုိင္ေပမယ့္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ သိေနၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိဆုိေတာ့ လူေရွ႕သူေရွ႕မွာ မလုပ္ဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး လူကြယ္ရာမွာ လုပ္ခ်င္သလုိ လုပ္ေနတာကုိလည္း ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က သိေနၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အရဟံ ဂုဏ္ေတာ္အဖြင့္ကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ဆိတ္ကြယ္ရာ အရပ္မွာပင္ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္ကို ျပဳေတာ္မမူျခင္းဆုိတဲ့ အဖြင့္တစ္ခု ရွိပါတယ္။ ဘုရားရွင္ဟာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္တဲ့ ကြယ္ရာအရပ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သူတပါးရဲ႕ စိတ္ကြယ္ရာ အရပ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္ကုိ ျပဳေတာ္မမူေတာ့တဲ့ အႏႈိင္းမဲ့အရွင္ျမတ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္ေတြ အေနနဲ႔ ဘုရားရွင္ေလာက္ ကြယ္ရာမွာ အကုသုိလ္ အလုပ္ေတြကုိ အၾကြင္းမဲ့ မပယ္ႏုိင္ေသးေပမယ့္ ဘုရားရွင္ကုိ အတုယူၿပီး ကြယ္ရာမွာလည္း အကုသုိလ္အလုပ္ေတြကုိ ေရွာင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္ဆုိတာ လူေရွ႕သူေရွ႕မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လူကြယ္ရာမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မလုပ္ဘဲေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္တာ အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တကယ္မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္ကုိ ရွက္ေၾကာက္ၿပီး ေရွာင္ၾကဥ္တယ္ဆုိတဲ့သူဟာ အဲဒီလုိ မ်က္ေမွာက္မ်က္ကြယ္ ႏွစ္မ်ိဳးလုံးမွာ မေကာင္းမႈအကုသုိလ္ကုိ ရွက္ေၾကာက္ၿပီး ေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္တဲ့သူမ်ိဳးကုိသာ ဆုိတာျဖစ္ၿပီး ဒီလုိမ်က္ေမွာက္မ်က္ကြယ္ ႏွစ္ခုလုံးမွာ ဒီဟိရီၾသတၱပၸတရားေတြကုိ ေစာင့္ထိန္းတဲ့သူကုိသာ တကယ့္ေလာကပါလ တရားရွိသူ၊ ေလာကပါလ တရားနဲ႔ ျပည့္စုံသူလုိ႔ ေျပာရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ေကာင္းမႈကုသုိလ္နဲ႔ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္ဆုိတာ လူေရွ႕သူေရွ႕မွာ လုပ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကြယ္ရာမွာလုပ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ကုိ က်န္တဲ့သူေတြ မသိႏုိင္ေပမယ့္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ သိေနၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိဆုိေတာ့ လူေရွ႕သူေရွ႕မွာ မလုပ္ဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး လူကြယ္ရာမွာ လုပ္ခ်င္သလုိ လုပ္ေနတာကုိလည္း ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က သိေနၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အရဟံ ဂုဏ္ေတာ္အဖြင့္ကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ဆိတ္ကြယ္ရာ အရပ္မွာပင္ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္ကို ျပဳေတာ္မမူျခင္းဆုိတဲ့ အဖြင့္တစ္ခု ရွိပါတယ္။ ဘုရားရွင္ဟာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္တဲ့ ကြယ္ရာအရပ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သူတပါးရဲ႕ စိတ္ကြယ္ရာ အရပ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္ကုိ ျပဳေတာ္မမူေတာ့တဲ့ အႏႈိင္းမဲ့အရွင္ျမတ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္ေတြ အေနနဲ႔ ဘုရားရွင္ေလာက္ ကြယ္ရာမွာ အကုသုိလ္ အလုပ္ေတြကုိ အၾကြင္းမဲ့ မပယ္ႏုိင္ေသးေပမယ့္ ဘုရားရွင္ကုိ အတုယူၿပီး ကြယ္ရာမွာလည္း အကုသုိလ္အလုပ္ေတြကုိ ေရွာင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္ဆုိတာ လူေရွ႕သူေရွ႕မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လူကြယ္ရာမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မလုပ္ဘဲေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္တာ အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တကယ္မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္ကုိ ရွက္ေၾကာက္ၿပီး ေရွာင္ၾကဥ္တယ္ဆုိတဲ့သူဟာ အဲဒီလုိ မ်က္ေမွာက္မ်က္ကြယ္ ႏွစ္မ်ိဳးလုံးမွာ မေကာင္းမႈအကုသုိလ္ကုိ ရွက္ေၾကာက္ၿပီး ေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္တဲ့သူမ်ိဳးကုိသာ ဆုိတာျဖစ္ၿပီး ဒီလုိမ်က္ေမွာက္မ်က္ကြယ္ ႏွစ္ခုလုံးမွာ ဒီဟိရီၾသတၱပၸတရားေတြကုိ ေစာင့္ထိန္းတဲ့သူကုိသာ တကယ့္ေလာကပါလ တရားရွိသူ၊ ေလာကပါလ တရားနဲ႔ ျပည့္စုံသူလုိ႔ ေျပာရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
0 မွတ္ခ်က္မ်ား (...ေရးရန္):
Post a Comment