လူတုိင္းလူတုိင္း လြတ္လပ္မႈကုိ သေဘာက်ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေႏွာင္အဖဲြ႕မရွိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနရတဲ့ ဘဝဟာ ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေက်နပ္စရာပါပဲ။ ကုိယ္သြားခ်င္သလုိသြား၊ ကုိယ္လုပ္ခ်င္သလုိလုပ္၊ ကုိယ္ေနခ်င္သလုိေန၊ ကုိယ္ေျပာခ်င္သလုိေျပာ၊ ကုိယ္စားခ်င္သလုိစား၊ ကုိယ္ေသာက္ခ်င္သလုိေသာက္ စသျဖင့္ ကုိယ့္စိတ္နဲ႔ကုိယ့္ကုိ ဘယ္သူ႔အလုိမွ မပါဘဲ က်င္လည္ေနရတဲ့ဘဝ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေကာင္းလုိက္မလဲေပါ့။ ဒါက အေႏွာင္အဖဲြ႕ ေဘာင္ေတြနဲ႔ ေနေနရတဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ ေတာင့္တတတ္တဲ့ လြတ္လပ္မႈရဲ႕ တမ္းခ်င္းဆုိလည္း မမွားပါဘူး။ လူရဲ႕စိတ္ကလည္း မလုပ္နဲ႔ဆုိတဲ့ အရာကုိမွ လုပ္ခ်င္ေနတတ္ၾကတာ ဆုိေတာ့ အေႏွာင္အဖဲြ႕ေတြ၊ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ၊ ေဘာင္ကနားေတြနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့အခါ ဒီအေႏွာင္အဖဲြ႕ အကန္႔ေတြကေနၿပီး ႐ုန္းထြက္ကာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနပစ္ခ်င္ၾကတာ အမွန္ပါပဲ။ ဆုိေတာ့ကား လြတ္လပ္မႈကုိေတာင့္တၿပီး လြတ္လပ္မႈကုိ ရလာတဲ့အခါ အဲဒီလြတ္လပ္မႈရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာက်ေတာ့ေကာ လြတ္လပ္မႈဟာ တကယ္လြတ္လပ္ရဲ႕လားဆုိေတာ့…။
ဟုတ္ပါတယ္။ သူသူကုိယ္ကုိယ္ လြတ္လပ္တာေတာ့ လြတ္လပ္ခ်င္ၾကမွာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ တကယ္လြတ္လပ္တဲ့ အခါမွာေတာ့ အဲဒီလြတ္လပ္မႈရဲ႕ေနာက္မွာ မလြတ္လပ္တာေတြက ေရာက္လာ ေနတတ္တယ္ဆုိတာ လြတ္တုန္းခဏမွာေတာ့ အားလုံးက သတိျပဳမိၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လြတ္လပ္မႈကုိ လုိခ်င္လုိ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနပစ္လုိက္တာရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ မလြတ္မလပ္ေတြ ျဖစ္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ လြတ္လပ္မႈဟာ ေနရာတကာတုိင္း မေကာင္းပါလားဆုိတဲ့ ေနာင္တေလးေတြ ျဖစ္တတ္တယ္ဆုိတာ လြတ္ေနသူေတြ အေနနဲ႔ သတိထားမိၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လြတ္လပ္တာေကာင္းေပမယ့္ လြတ္တုိင္းမေကာင္းဘူးဆုိတာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မထိန္းႏုိင္သူေတြ အေနနဲ႔ အထူးသတိျပဳရမယ့္ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
သိတဲ့အတုိင္းပဲ။ လူ႔ရဲ႕စိတ္ဟာ တစ္ခါတစ္ေလ ထိန္းခ်ဳပ္ေနတဲ့ၾကားထဲကကုိပဲ ကုိယ့္အလုိအတုိင္း မျဖစ္ဘဲ သူျဖစ္ခ်င္သလုိ၊ သူတပ္မက္ခ်င္သလုိ ျဖစ္ေနတာဆုိေတာ့ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ မရွိဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္သာ လြတ္ထားလုိက္လုိ႔ကေတာ့ စိတ္ကဆဲြရာေနာက္ အကုန္ေရာက္ကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္က ဆဲြၿပီဆုိရင္လည္း ေကာင္းတဲ့အာ႐ုံ၊ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြမွာေတာ့ ဆဲြမွာမဟုတ္ပါဘူး။ မေကာင္းတဲ့အာ႐ုံ၊ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြမွာပဲ ဆဲြသြားမွာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ကကုိယ့္ကုိ အဲဒီလုိ မေကာင္းတဲ့အာ႐ုံေတြမွာ ဆဲြေစသြားရင္ေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း အဲဒီမေကာင္းတဲ့ အာ႐ုံေတြမွာ စဲြေနေတာ့တာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လႊတ္ထားတဲ့စိတ္ဟာ မေကာင္းတဲ့အာ႐ုံေတြရွိရာကုိ ဆဲြေခၚသြားတတ္ၿပီး အဲဒီလြတ္လပ္တဲ့စိတ္ရဲ႕ ေခၚရာေနာက္ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္မႈမရွိဘဲ လုိက္မိသြားရင္ေတာ့ ကုိယ္လည္းပဲ အဲဒီမေကာင္းတဲ့ အာ႐ုံေတြမွာ စဲြေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ မေကာင္းတာေတြမွာ စဲြေနမိရင္ေတာ့ ၾကာရင္လြတ္လပ္မႈ မရွိေတာ့ဘဲ ေနာက္ေတာ့တျဖည္းျဖည္း လြတ္လြတ္လာေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္လာရင္ ကၽြတ္လာတတ္ၿပီး ကၽြတ္လာရင္ေတာ့ လႊင့္သြားၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ လြတ္လုိရာက မလြတ္ဘဲ လႊင့္သြားတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိေတာ့ကား လြတ္လပ္မႈဟာ ေကာင္းေပမယ့္ လြတ္လပ္မႈရဲ႕ဒဏ္ကုိ မထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ေသးတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ အထိန္းအကြပ္ဆုိတာေတာ့ ရွိဖုိ႔လုိပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္နဲ႔ ကုိယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေတြ ရွိေနတာေတာင္ မေကာင္းတဲ့အာ႐ုံေတြမွာ မရရေအာင္ လုိက္လုပ္တတ္တဲ့ သေဘာရွိေနတာ ဆုိေတာ့ ကုိယ္ကလည္းစိတ္ကုိ လႊတ္ထားမယ္၊ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈကလည္း မရွိဘူးဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား လြတ္သြားၾကမလဲဆုိတာ ေတြးၾကည့္ဖုိ႔ေတာင္ လြယ္မယ္မထင္လွပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကလည္း မရင့္က်က္ေသး၊ မိဘဆရာသမား၊ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္း စတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္မႈနဲ႔လည္း ေဝးေနေသးတဲ့ လူငယ္ေတြဆုိရင္ လြတ္လပ္မႈကုိ လြတ္လပ္သလုိ ေနပစ္လုိက္ၾကေတာ့ လြတ္လြန္းအားႀကီးၿပီး လႊင့္ကုန္တဲ့အထိ ျဖစ္ကုန္ၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနလုိ႔ရတဲ့ ႏုိင္ငံရပ္ျခား တုိင္းတပါးမွာ ေရာက္ေနၾကတဲ့ သူေတြဆုိရင္ ပုိလုိေတာင္ ဆုိးႏုိင္ပါေသးတယ္။
ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ကုိယ္တုိင္လည္း ႏုိင္ငံျခား တုိင္းျပည္မွာ ေရာက္ေနတာဆုိေတာ့ ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္ေတြရဲ႕ လြတ္လပ္မႈကုိ ခံစားမိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ တုိးတက္လွၿပီး ဝတၳဳေၾကးေငြလည္း ရွာလုိ႔ရေနတဲ့ ႏုိင္ငံေတြဆုိေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္တယ္ဆုိရင္ ႀကိဳက္သလုိ ေနလုိ႔ရတဲ့ အေနအထားေတြက အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ပုိဆုိးတာက မိဘဆရာသမား စတဲ့ အႀကီးအကဲ အထိန္းအကြပ္ေတြနဲ႔ပါ ေဝးေနတာေတြက လြတ္လပ္မႈကုိ ပုိျဖစ္ေစတဲ့ သေဘာမ်ိဳးလုိ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပဲ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ေနၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မထိန္းလုိ႔ကေတာ့ လြတ္ခ်င္သလုိ လြတ္ေနၾကမွာ အမွန္ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဘုန္းဘုန္းတုိ႔နဲ႔သိတဲ့ ဒကာေလး တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိရင္ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက အေျခအေနနဲ႔ ျပည္ပကုိေရာက္သြားၿပီးမွ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ အေျခအေနေတြ အမ်ားႀကီးကုိ ကြာျခားသြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက မိဘညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွစ္မေတြရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈက ရွိေနေသးေတာ့ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ မေကာင္းတာေတြ လုပ္ခ်င္တာေတာင္မွ မလုပ္ျဖစ္ဘဲ ေနခဲ့ရတဲ့ အေျခအေနက ျပည္ပကိုေရာက္လာၿပီး အထိန္းအကြပ္လည္းေဝး၊ ေပါင္းသင္းတဲ့ အေပါင္းအသင္းေတြကလည္း ေသာက္ေသာက္စားစား သမားေလးေတြ ျဖစ္ေနေလေတာ့ အရင္တုန္းက မလုပ္ဖူးတဲ့ အလုပ္ေတြအထိ လုပ္ျဖစ္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကေလးေတြဟာ အခုဆုိရင္ ေကာင္းေကာင္းလည္းေသာက္တတ္၊ ေကာင္းေကာင္းလည္း ေလာင္းကစားလုပ္တတ္၊ ေကာင္းေကာင္းလည္း အမ်ိဳးသမီး လုိက္စားတတ္ေနၿပီး ရွာသမွ်လည္း မစုမိသေလာက္ကို ျဖစ္ေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုိဆုိးတာက ဒီအလုပ္ေတြမွာ စဲြမိရာက အရင္တုန္းက လုပ္ျဖစ္ေနတဲ့ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေလးေတြေတာင္ မလုပ္ျဖစ္ဘဲ ေနခ်င္သလုိ ေနပစ္လုိက္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေသာက္အစား မ်ားလာရင္ ေမ့ေလ်ာ့မႈေတြလည္း မ်ားလာတတ္ၿပီး ေနာက္ဆုံးရတနာသုံးပါးပါ ေမ့လာေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ လြတ္လပ္မႈကုိ လုိက္မိရာက အထိန္းအကြပ္မရွိ လြတ္လပ္မိျခင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က ဆုိးက်ိဳးတစ္စိပ္တစ္ေဒသပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ လြတ္လပ္မႈဟာ ေကာင္းေပမယ့္ ကုိယ့္အက်ိဳးကုိ ထိခုိက္တဲ့အထိေတာ့ မလြတ္လပ္သင့္ပါဘူး။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရွိတယ္ဆုိၿပီး စိတ္ထင္သလုိ ဗရမ္းဗတာ လုပ္ပစ္လုိက္တဲ့အထိေတာ့ မလြတ္လပ္သင့္ပါဘူး။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာတာကုိ ႀကိဳက္တဲ့အတြက္ ကုိယ့္အတြက္လည္း မေကာင္း၊ အမ်ားအတြက္လည္း ထိခုိက္မယ့္ အေျပာအဆုိမ်ိဳးကုိ ေျပာဆုိတဲ့အထိေတာ့ မလြတ္လပ္သင့္ပါဘူး။ ကုိယ့္စိတ္နဲ႔ကုိယ့္ကုိ ကုိယ္ေတြးခ်င္သလုိေတြးႏုိင္၊ ကုိယ္စဥ္းစားခ်င္သလုိ စဥ္းစားႏုိင္ေပမယ့္ အကုသုိလ္ျဖစ္ေစမယ့္ အေတြးမ်ိဳး၊ ကိေလသာရာဂတရားကို တုိးပြားေစမယ့္အေတြးမ်ိဳး၊ သူတပါးအက်ိဳး ပ်က္ဆီးရာပ်က္ဆီးေၾကာင္း ျဖစ္ေစမယ့္အေတြးမ်ိဳးကုိ အခ်ိန္ျပည့္ ေတြးေနတဲ့အထိေတာ့ မလြတ္လပ္သင့္ပါဘူး။ အဲဒီလုိ လြတ္လပ္တုိင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနထုိင္ေျပာဆုိႀကံစည္ လုိက္မယ္ဆုိရင္ အရင္ဆုံး ထိခုိက္မွာက ဘယ္သူလဲဆုိေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ျဖစ္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရွိတာေကာင္းတယ္၊ အေႏွာင္အဖဲြ႕ေတြမရွိတာ ေကာင္းတယ္လုိ႔ လက္ခံၿပီး ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာေတြနဲ႔ တဒဂၤအခုိက္အတန္႔ လြတ္လပ္မႈကုိ ရွာေဖြတာဟာ တကယ္မလြတ္လပ္ဘဲ ပုိၿပီးေတာင္ အေႏွာင္အဖဲြ႕ကုိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ အမွန္တကယ္ လြတ္လပ္ခ်င္တယ္ ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီတဒဂၤ အေႏွာင္အဖဲြ႕ေတြက ႐ုန္းထြန္ႏုိင္ေအာင္၊ လြတ္ေျမာက္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္းကသာ အေကာင္းဆုံး လြတ္လပ္မႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရွိေအာင္ဆုိၿပီး ရွာေဖြထားတဲ့ အေပ်ာ္အပါးမ်ား၊ အာ႐ုံတရားမ်ား၊ ကိေလသာတရားမ်ားဟာ လြတ္လပ္မႈ မျဖစ္ဘဲ ပုိလုိ႔ေတာင္ အေႏွာင္အဖဲြ႔ကုိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့အတြက္ အဲဒီအေႏွာင္အေတြကေန ႐ုန္းထြန္းႏုိင္မွသာ တကယ္လြတ္လပ္မႈကုိ ျဖစ္ေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ တကယ္လြတ္လပ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ လြတ္လပ္မႈကုိ ပိတ္ပင္ထားတဲ့ အေႏွာင္အဖဲြ႕ေတြကေန လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိလုိတာက သတၱဝါအမ်ား ေတာင့္တထားတဲ့ လြတ္လပ္မႈမ်ားဟာ တကယ္လြတ္လပ္မႈ မဟုတ္ဘဲ ပုိလုိ႔ေတာင္ က်ဥ္းၾကပ္ေစတဲ့ လြတ္လပ္မႈရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က မလြတ္မလပ္မႈရဲ႕ အေႏွာင္အဖဲြ႕မ်ားသာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ တကယ္လြတ္လပ္ေစတဲ့ ေရြးခ်ယ္မႈ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ တကယ္လြတ္လပ္မႈဆုိတာ အေႏွာင္အဖဲြ႕မွန္သမွ်၊ ကိေလသာမွန္သမွ်၊ အာ႐ုံမွန္သမွ်ကေန ႐ုန္းထြက္ႏုိင္ျခင္းသာျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီအရာမ်ားကေန ႐ုန္းထြက္ၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီလုိ႐ုန္းထြက္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ အေႏွာင္အဖဲြ႕ကုိ ျပတ္ေတာက္ေစႏုိင္တဲ့ သီလကုိ အေျခခံတဲ့ သတိပ႒ာန္ အက်င့္မွန္ကုိသာ ႀကိဳးစားက်င့္ႀကံ အားထုတ္ၿပီး မလြတ္လပ္တဲ့အရာေတြကုိ လြတ္လပ္ေအာင္ ျဖတ္ေတာက္ရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ လြတ္လပ္မႈကုိ လုိခ်င္ေတာင့္တၿပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရွိေအာင္ စိတ္လြတ္ကုိယ္လြတ္နဲ႔ အာ႐ုံအမ်ိဳးမ်ိဳးေနာက္ကုိ တေကာက္ေကာက္လုိက္ရင္း လြတ္လပ္မႈကုိ ရွာေနၾကတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ မိမိတုိ႔ ရွာေန၊ လုိက္ေနၾကတဲ့ လြတ္လပ္မႈမ်ားဟာ တကယ္လြတ္လပ္ေစတဲ့ လြတ္လပ္မႈ မဟုတ္ဘဲ အေႏွာင္အဖဲြ႕ကုိ ပုိလုိ႔ေတာင္ ျဖစ္ေစတဲ့ အရာမ်ားသာျဖစ္ေၾကာင္း သတိျပဳဆင္ျခင္ၿပီး တကယ္လြတ္လပ္မႈကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္တာဟာ ကိေလသာအေႏွာင္အဖဲြ႕ အားလုံးကုိ ျဖတ္ေတာက္ေစႏုိင္တဲ့ သတိပ႒ာန္ အက်င့္မွန္လမ္းစဥ္သာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အမွန္လြတ္ေျမာက္ေစဖုိ႔ သတိပ႒ာန္အက်င့္ကုိသာ က်င့္လုိက္ၾကဖုိ႔ အေလးအနက္ တုိက္တြန္းလိုက္ရပါတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္။ သူသူကုိယ္ကုိယ္ လြတ္လပ္တာေတာ့ လြတ္လပ္ခ်င္ၾကမွာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ တကယ္လြတ္လပ္တဲ့ အခါမွာေတာ့ အဲဒီလြတ္လပ္မႈရဲ႕ေနာက္မွာ မလြတ္လပ္တာေတြက ေရာက္လာ ေနတတ္တယ္ဆုိတာ လြတ္တုန္းခဏမွာေတာ့ အားလုံးက သတိျပဳမိၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လြတ္လပ္မႈကုိ လုိခ်င္လုိ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနပစ္လုိက္တာရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ မလြတ္မလပ္ေတြ ျဖစ္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ လြတ္လပ္မႈဟာ ေနရာတကာတုိင္း မေကာင္းပါလားဆုိတဲ့ ေနာင္တေလးေတြ ျဖစ္တတ္တယ္ဆုိတာ လြတ္ေနသူေတြ အေနနဲ႔ သတိထားမိၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လြတ္လပ္တာေကာင္းေပမယ့္ လြတ္တုိင္းမေကာင္းဘူးဆုိတာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မထိန္းႏုိင္သူေတြ အေနနဲ႔ အထူးသတိျပဳရမယ့္ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
သိတဲ့အတုိင္းပဲ။ လူ႔ရဲ႕စိတ္ဟာ တစ္ခါတစ္ေလ ထိန္းခ်ဳပ္ေနတဲ့ၾကားထဲကကုိပဲ ကုိယ့္အလုိအတုိင္း မျဖစ္ဘဲ သူျဖစ္ခ်င္သလုိ၊ သူတပ္မက္ခ်င္သလုိ ျဖစ္ေနတာဆုိေတာ့ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ မရွိဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္သာ လြတ္ထားလုိက္လုိ႔ကေတာ့ စိတ္ကဆဲြရာေနာက္ အကုန္ေရာက္ကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္က ဆဲြၿပီဆုိရင္လည္း ေကာင္းတဲ့အာ႐ုံ၊ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြမွာေတာ့ ဆဲြမွာမဟုတ္ပါဘူး။ မေကာင္းတဲ့အာ႐ုံ၊ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြမွာပဲ ဆဲြသြားမွာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ကကုိယ့္ကုိ အဲဒီလုိ မေကာင္းတဲ့အာ႐ုံေတြမွာ ဆဲြေစသြားရင္ေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း အဲဒီမေကာင္းတဲ့ အာ႐ုံေတြမွာ စဲြေနေတာ့တာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လႊတ္ထားတဲ့စိတ္ဟာ မေကာင္းတဲ့အာ႐ုံေတြရွိရာကုိ ဆဲြေခၚသြားတတ္ၿပီး အဲဒီလြတ္လပ္တဲ့စိတ္ရဲ႕ ေခၚရာေနာက္ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္မႈမရွိဘဲ လုိက္မိသြားရင္ေတာ့ ကုိယ္လည္းပဲ အဲဒီမေကာင္းတဲ့ အာ႐ုံေတြမွာ စဲြေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ မေကာင္းတာေတြမွာ စဲြေနမိရင္ေတာ့ ၾကာရင္လြတ္လပ္မႈ မရွိေတာ့ဘဲ ေနာက္ေတာ့တျဖည္းျဖည္း လြတ္လြတ္လာေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္လာရင္ ကၽြတ္လာတတ္ၿပီး ကၽြတ္လာရင္ေတာ့ လႊင့္သြားၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ လြတ္လုိရာက မလြတ္ဘဲ လႊင့္သြားတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိေတာ့ကား လြတ္လပ္မႈဟာ ေကာင္းေပမယ့္ လြတ္လပ္မႈရဲ႕ဒဏ္ကုိ မထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ေသးတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ အထိန္းအကြပ္ဆုိတာေတာ့ ရွိဖုိ႔လုိပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္နဲ႔ ကုိယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေတြ ရွိေနတာေတာင္ မေကာင္းတဲ့အာ႐ုံေတြမွာ မရရေအာင္ လုိက္လုပ္တတ္တဲ့ သေဘာရွိေနတာ ဆုိေတာ့ ကုိယ္ကလည္းစိတ္ကုိ လႊတ္ထားမယ္၊ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈကလည္း မရွိဘူးဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား လြတ္သြားၾကမလဲဆုိတာ ေတြးၾကည့္ဖုိ႔ေတာင္ လြယ္မယ္မထင္လွပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကလည္း မရင့္က်က္ေသး၊ မိဘဆရာသမား၊ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္း စတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္မႈနဲ႔လည္း ေဝးေနေသးတဲ့ လူငယ္ေတြဆုိရင္ လြတ္လပ္မႈကုိ လြတ္လပ္သလုိ ေနပစ္လုိက္ၾကေတာ့ လြတ္လြန္းအားႀကီးၿပီး လႊင့္ကုန္တဲ့အထိ ျဖစ္ကုန္ၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနလုိ႔ရတဲ့ ႏုိင္ငံရပ္ျခား တုိင္းတပါးမွာ ေရာက္ေနၾကတဲ့ သူေတြဆုိရင္ ပုိလုိေတာင္ ဆုိးႏုိင္ပါေသးတယ္။
ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ကုိယ္တုိင္လည္း ႏုိင္ငံျခား တုိင္းျပည္မွာ ေရာက္ေနတာဆုိေတာ့ ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္ေတြရဲ႕ လြတ္လပ္မႈကုိ ခံစားမိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ တုိးတက္လွၿပီး ဝတၳဳေၾကးေငြလည္း ရွာလုိ႔ရေနတဲ့ ႏုိင္ငံေတြဆုိေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္တယ္ဆုိရင္ ႀကိဳက္သလုိ ေနလုိ႔ရတဲ့ အေနအထားေတြက အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ပုိဆုိးတာက မိဘဆရာသမား စတဲ့ အႀကီးအကဲ အထိန္းအကြပ္ေတြနဲ႔ပါ ေဝးေနတာေတြက လြတ္လပ္မႈကုိ ပုိျဖစ္ေစတဲ့ သေဘာမ်ိဳးလုိ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပဲ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ေနၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မထိန္းလုိ႔ကေတာ့ လြတ္ခ်င္သလုိ လြတ္ေနၾကမွာ အမွန္ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဘုန္းဘုန္းတုိ႔နဲ႔သိတဲ့ ဒကာေလး တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိရင္ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက အေျခအေနနဲ႔ ျပည္ပကုိေရာက္သြားၿပီးမွ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ အေျခအေနေတြ အမ်ားႀကီးကုိ ကြာျခားသြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက မိဘညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွစ္မေတြရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈက ရွိေနေသးေတာ့ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ မေကာင္းတာေတြ လုပ္ခ်င္တာေတာင္မွ မလုပ္ျဖစ္ဘဲ ေနခဲ့ရတဲ့ အေျခအေနက ျပည္ပကိုေရာက္လာၿပီး အထိန္းအကြပ္လည္းေဝး၊ ေပါင္းသင္းတဲ့ အေပါင္းအသင္းေတြကလည္း ေသာက္ေသာက္စားစား သမားေလးေတြ ျဖစ္ေနေလေတာ့ အရင္တုန္းက မလုပ္ဖူးတဲ့ အလုပ္ေတြအထိ လုပ္ျဖစ္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကေလးေတြဟာ အခုဆုိရင္ ေကာင္းေကာင္းလည္းေသာက္တတ္၊ ေကာင္းေကာင္းလည္း ေလာင္းကစားလုပ္တတ္၊ ေကာင္းေကာင္းလည္း အမ်ိဳးသမီး လုိက္စားတတ္ေနၿပီး ရွာသမွ်လည္း မစုမိသေလာက္ကို ျဖစ္ေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုိဆုိးတာက ဒီအလုပ္ေတြမွာ စဲြမိရာက အရင္တုန္းက လုပ္ျဖစ္ေနတဲ့ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေလးေတြေတာင္ မလုပ္ျဖစ္ဘဲ ေနခ်င္သလုိ ေနပစ္လုိက္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေသာက္အစား မ်ားလာရင္ ေမ့ေလ်ာ့မႈေတြလည္း မ်ားလာတတ္ၿပီး ေနာက္ဆုံးရတနာသုံးပါးပါ ေမ့လာေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ လြတ္လပ္မႈကုိ လုိက္မိရာက အထိန္းအကြပ္မရွိ လြတ္လပ္မိျခင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က ဆုိးက်ိဳးတစ္စိပ္တစ္ေဒသပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ လြတ္လပ္မႈဟာ ေကာင္းေပမယ့္ ကုိယ့္အက်ိဳးကုိ ထိခုိက္တဲ့အထိေတာ့ မလြတ္လပ္သင့္ပါဘူး။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရွိတယ္ဆုိၿပီး စိတ္ထင္သလုိ ဗရမ္းဗတာ လုပ္ပစ္လုိက္တဲ့အထိေတာ့ မလြတ္လပ္သင့္ပါဘူး။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာတာကုိ ႀကိဳက္တဲ့အတြက္ ကုိယ့္အတြက္လည္း မေကာင္း၊ အမ်ားအတြက္လည္း ထိခုိက္မယ့္ အေျပာအဆုိမ်ိဳးကုိ ေျပာဆုိတဲ့အထိေတာ့ မလြတ္လပ္သင့္ပါဘူး။ ကုိယ့္စိတ္နဲ႔ကုိယ့္ကုိ ကုိယ္ေတြးခ်င္သလုိေတြးႏုိင္၊ ကုိယ္စဥ္းစားခ်င္သလုိ စဥ္းစားႏုိင္ေပမယ့္ အကုသုိလ္ျဖစ္ေစမယ့္ အေတြးမ်ိဳး၊ ကိေလသာရာဂတရားကို တုိးပြားေစမယ့္အေတြးမ်ိဳး၊ သူတပါးအက်ိဳး ပ်က္ဆီးရာပ်က္ဆီးေၾကာင္း ျဖစ္ေစမယ့္အေတြးမ်ိဳးကုိ အခ်ိန္ျပည့္ ေတြးေနတဲ့အထိေတာ့ မလြတ္လပ္သင့္ပါဘူး။ အဲဒီလုိ လြတ္လပ္တုိင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနထုိင္ေျပာဆုိႀကံစည္ လုိက္မယ္ဆုိရင္ အရင္ဆုံး ထိခုိက္မွာက ဘယ္သူလဲဆုိေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ျဖစ္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရွိတာေကာင္းတယ္၊ အေႏွာင္အဖဲြ႕ေတြမရွိတာ ေကာင္းတယ္လုိ႔ လက္ခံၿပီး ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာေတြနဲ႔ တဒဂၤအခုိက္အတန္႔ လြတ္လပ္မႈကုိ ရွာေဖြတာဟာ တကယ္မလြတ္လပ္ဘဲ ပုိၿပီးေတာင္ အေႏွာင္အဖဲြ႕ကုိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ အမွန္တကယ္ လြတ္လပ္ခ်င္တယ္ ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီတဒဂၤ အေႏွာင္အဖဲြ႕ေတြက ႐ုန္းထြန္ႏုိင္ေအာင္၊ လြတ္ေျမာက္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္းကသာ အေကာင္းဆုံး လြတ္လပ္မႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရွိေအာင္ဆုိၿပီး ရွာေဖြထားတဲ့ အေပ်ာ္အပါးမ်ား၊ အာ႐ုံတရားမ်ား၊ ကိေလသာတရားမ်ားဟာ လြတ္လပ္မႈ မျဖစ္ဘဲ ပုိလုိ႔ေတာင္ အေႏွာင္အဖဲြ႔ကုိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့အတြက္ အဲဒီအေႏွာင္အေတြကေန ႐ုန္းထြန္းႏုိင္မွသာ တကယ္လြတ္လပ္မႈကုိ ျဖစ္ေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ တကယ္လြတ္လပ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ လြတ္လပ္မႈကုိ ပိတ္ပင္ထားတဲ့ အေႏွာင္အဖဲြ႕ေတြကေန လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိလုိတာက သတၱဝါအမ်ား ေတာင့္တထားတဲ့ လြတ္လပ္မႈမ်ားဟာ တကယ္လြတ္လပ္မႈ မဟုတ္ဘဲ ပုိလုိ႔ေတာင္ က်ဥ္းၾကပ္ေစတဲ့ လြတ္လပ္မႈရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က မလြတ္မလပ္မႈရဲ႕ အေႏွာင္အဖဲြ႕မ်ားသာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ တကယ္လြတ္လပ္ေစတဲ့ ေရြးခ်ယ္မႈ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ တကယ္လြတ္လပ္မႈဆုိတာ အေႏွာင္အဖဲြ႕မွန္သမွ်၊ ကိေလသာမွန္သမွ်၊ အာ႐ုံမွန္သမွ်ကေန ႐ုန္းထြက္ႏုိင္ျခင္းသာျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီအရာမ်ားကေန ႐ုန္းထြက္ၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီလုိ႐ုန္းထြက္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ အေႏွာင္အဖဲြ႕ကုိ ျပတ္ေတာက္ေစႏုိင္တဲ့ သီလကုိ အေျခခံတဲ့ သတိပ႒ာန္ အက်င့္မွန္ကုိသာ ႀကိဳးစားက်င့္ႀကံ အားထုတ္ၿပီး မလြတ္လပ္တဲ့အရာေတြကုိ လြတ္လပ္ေအာင္ ျဖတ္ေတာက္ရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ လြတ္လပ္မႈကုိ လုိခ်င္ေတာင့္တၿပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရွိေအာင္ စိတ္လြတ္ကုိယ္လြတ္နဲ႔ အာ႐ုံအမ်ိဳးမ်ိဳးေနာက္ကုိ တေကာက္ေကာက္လုိက္ရင္း လြတ္လပ္မႈကုိ ရွာေနၾကတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ မိမိတုိ႔ ရွာေန၊ လုိက္ေနၾကတဲ့ လြတ္လပ္မႈမ်ားဟာ တကယ္လြတ္လပ္ေစတဲ့ လြတ္လပ္မႈ မဟုတ္ဘဲ အေႏွာင္အဖဲြ႕ကုိ ပုိလုိ႔ေတာင္ ျဖစ္ေစတဲ့ အရာမ်ားသာျဖစ္ေၾကာင္း သတိျပဳဆင္ျခင္ၿပီး တကယ္လြတ္လပ္မႈကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္တာဟာ ကိေလသာအေႏွာင္အဖဲြ႕ အားလုံးကုိ ျဖတ္ေတာက္ေစႏုိင္တဲ့ သတိပ႒ာန္ အက်င့္မွန္လမ္းစဥ္သာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အမွန္လြတ္ေျမာက္ေစဖုိ႔ သတိပ႒ာန္အက်င့္ကုိသာ က်င့္လုိက္ၾကဖုိ႔ အေလးအနက္ တုိက္တြန္းလိုက္ရပါတယ္။
0 မွတ္ခ်က္မ်ား (...ေရးရန္):
Post a Comment