ဘုန္းဘုန္းဒီပုိစ္ေလးကုိ ေရးဖုိ႔အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားရပါတယ္။ ေရးသင့္သလား… မေရးသင့္ဘူးလား… ဆုိတာပါ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလ ေကာင္းေစလုိတဲ့ ေစတနာက အရင္းခံထားတဲ့အတြက္ မႀကိဳက္ေပမယ့္လည္း တကယ္လုိ႔ တစ္စုံတစ္ရာ အသိ၀င္သြားလုိ႔ ျပင္သြားရင္လည္း အျမတ္ပဲ အသိမ၀င္လုိ႔ ဘုန္းႀကီးက ကုိယ့္အလုပ္ ကုိယ္မလုပ္ဘဲ လူအလုပ္၀င္႐ႈတ္တယ္ ထင္ရင္လည္း ခံ႐ုံပဲဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔ ေရးျဖစ္သြားတာပါ။ တစ္ျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေျပာရင္လည္း ကုိယ့္ေပါင္ကုိယ္လွန္ေထာင္း ျဖစ္ရျပန္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ေရႊျမန္မာအခ်ိဳ႕ အေၾကာင္းပါ။ အထူးသျဖင့္ ျပည္ပမွာလာၿပီး ေငြရွာေနၾကတဲ့ ေရႊျမန္မာအခ်ိဳ႕ အေၾကာင္းပါ။ ေရႊျမန္မာမ်ား ျပည္ပေရာက္ၿပီး လာရင္းရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ကာထင္ရာ စုိင္းေနၾကတာေလးေတြပါ။ ေရႊျမန္မာ အားလုံးကုိ မဆုိလုိပါဘူး။ အခ်ိဳ႕ကုိ ေျပာတာပါ။
မွန္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔လည္း ျပည္ပမွာေရာက္ေနတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးျဖစ္တဲ့အတြက္ သူမ်ားႏုိင္ငံမွာလာၿပီး အလုပ္လာလုပ္ေနၾကတဲ့ ကုိယ့္ေရႊျမန္မာမ်ားလုိ ေန႔ေရာညပါ လူပင္ပန္းစိတ္ပင္ပန္း မလုပ္ရတာကလဲြလုိ႔ က်န္တဲ့ခံစားမႈေတြကေတာ့ ေရႊျမန္မာမ်ားနဲ႔ထပ္တူပါပဲ။ သူတုိ႔ေတြ ၾကားမွာေနရေတာ့ သူ႔တုိေတြရဲ႕ ဒုကၡေတြကုိ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ၾကားေနရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေကာင္းအဆုိး၊ အေၾကာင္းအက်ိဳးကုိလည္း တစ္စမက်န္ သိေနရျပန္ပါတယ္။ သိရတဲ့အတြက္လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသလုိ အားမလုိအားရလည္း ျဖစ္ရျပန္ပါတယ္။
အားလုံးသိၾကတဲ့အတုိင္းပါပဲ။ သူမ်ားႏုိင္ငံမွာလာၿပီး အလုပ္လုပ္ ေငြရွာတယ္ဆုိတာ လာခ်င္လုိ႔လာၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ဘ၀ေရွ႕ေရးနဲ႔ မိသားစု စား၀တ္ေနေရး အေျခအေန တစ္ခုခုေၾကာင့္သာ ကုိယ့္မိသားစုရဲ႕ ေမတၱာနဲ႔ ေ၀းကြားၿပီး သူမ်ားႏုိင္ငံသားေတြရဲ႕ အႏွိမ္ခံ၊ အဆဲအဆုိ၊ အႀကိမ္းအေမာင္းခံၿပီး လာေနၾကရတာပါ။ အဲလုိမွ မဟုတ္ရင္ အလကား အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး သူမ်ားႏုိင္ငံမွာ လာၿပီးကၽြန္ခံၾကမွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ခံျပင္းစိတ္နဲ႔ ေတြးမိပါတယ္။ ဒါက ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ အ႐ုိးခံအေတြးေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ေရႊျမန္မာမ်ားဟာ အဲဒီလုိ အေတြမ်ိဳး မရွိၾကတာကုိ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ လာတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ၿပီး ကၽြန္သက္ရွည္ေအာင္လုပ္ေန၊ သူမ်ားအဆူအဆဲ အႀကိမ္းအေမာင္းခံရတာေတြ ၾကာၾကာခံရေအာင္ လုပ္ေနသလုိ ျဖစ္ေနၾကျပန္ပါတယ္။ အဲဒါက တစ္ျခားမဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္ေန႔ေရာညပါ ကုိယ္စိတ္အပင္ပန္းခံ ႀကိဳးစား ရွာေဖြထားတာေတြကုိ တစ္လဲြအသုံးျပဳၿပီး သုံးတာလား၊ ျဖဳံးတာလား မခဲြျခားဘဲ လုပ္ပစ္လုိက္တာေတြပါ။ အလုပ္လုပ္ရင္း အေၾကြးဆပ္ေနၾကရတယ္ဆုိရင္ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ပရိတ္သတ္မ်ား အံ့ၾသမိၾကပါလိမ့္မယ္။ အေၾကြးဆုိတာ ျမန္မာျပည္ကေန ႏုိင္ငံျခား အလုပ္သြားလုပ္ဖုိ႔ အတုိးနဲ႔ ယူထားတဲ့ အေၾကြးေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏုိင္ငံျခားေရာက္မွ မဟုတ္တာေတြလုပ္လုိ႔ အေၾကြးတင္ၿပီး ဆပ္ရတာေတြပါ။ ေျပာလက္စနဲ႔ မထူးေတာ့ပါဘူး။ မဟုတ္တာဆုိတာ တစ္ျခားမဟုတ္ပါဘူး။ ေလာင္းကစားလုပ္တာေတြပါ။ အလုံးေတြေလာင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကုလားနဲ႔အၾကည္စုိက္တယ္ေပါ့။ ရွင္းေအာင္ေျပာရရင္ ေဘာလုံးေလာင္းတာ၊ ႏွစ္လုံးသုံးလုံးထုိးတာ၊ ဖဲကစားတာေတြပါ။
``အရွင္ဘုရားတုိ႔က ဘုန္းႀကီးဆုိေတာ့ လူ႔ေလာကအေၾကာင္း ဘယ္သိမွာလဲ၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔မွာ ေန႔ညပင္ပင္ ပန္းပန္းအလုပ္လုပ္ေနရတာ စိတ္ေျဖစရာဆုိလုိ႔ ဒါပဲရွိတာ၊ ကုိယ္ခ်င္းမစာ မေျပာပါနဲ႔``လုိ႔ အျပစ္တင္ရင္လည္း ခံရမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိစိတ္ေျဖနည္းနဲ႔ေတာ့ မေျဖပါနဲ႔လုိ႔သာ ေမတၱာရပ္ခံ တုိက္တြန္းရမွာပါပဲ။ တစ္ပတ္လုံးမွာ တနဂၤေႏြတစ္ရက္ပဲ အားလပ္ရက္ရၾကတာ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ တနဂၤေႏြေတာင္ မနားရတာေတြ ရွိၾကတဲ့ၾကားထဲမွာ အားလပ္ရက္ေလးအတြက္ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အနားယူရမွာကုိ အနားမယူႏိုင္ဘဲ စေနအလုပ္ထြက္ အဲဒီညမွာပဲ စုၿပီးေဘာလုံးပဲြၾကည့္၊ အရက္ေသာက္၊ ေဘာလုံးပဲြေလာင္း၊ ဖဲကစားၿပီး အခ်ိန္ကုန္သြားေနၾကတာဟာ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ေရႊျမန္မာအခ်ိဳ႕ရဲ႕ စိတ္ေျဖတဲ့နည္းေတြလား၊ ဒီနည္းေတြဟာ တကယ္ေရာစိတ္ေျဖရာ ေရာက္ၾကရဲ႕လားလုိ႔ အေတြးေပါင္းစုံနဲ႔ အားမလုိအားမရ ျဖစ္ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီနည္းေတြနဲ႔ စိတ္ေျဖတဲ့အခါ ရလာတဲ့အက်ိဳးရလာဘ္က အႏုိင္နဲ႔ အ႐ႈံးပဲရွိတာပါ။ ႏုိင္တဲ့သူေတြလည္း ေနာက္ျပန္႐ႈံးၾကတာပါပဲ။ ဒီေတာ့ ႏုိင္တဲ့သူဟာလည္း ရလာတဲ့ အျမတ္က ေစတနာထားၿပီး ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴနဲ႔ ရလာတာမဟုတ္သလုိ ႐ႈံးတဲ့သူက်ေတာ့လည္း ႏွေမ်ာမႈေတြ၊ စိတ္မေကာင္းမႈေတြ၊ ေနာင္တေတြနဲ႔ တသသက်န္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ပုိဆုိးတာက အဲဒီအ႐ႈံးေတြအတြက္ ျပန္ရေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း အေၾကြးေတြပဲ တုိးလာတာေတြ ျဖစ္လာေတာ့ ရသမွ်လခဟာ အိမ္လည္းျပန္မပုိ႔ႏုိင္၊ ကုိယ့္အတြက္လည္း လုိခ်င္တာမ၀ယ္ႏိုင္ဘဲ အေၾကြးေတြပဲ ဆပ္ေနရျပန္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ရွာေဖြထားတာ ဘာမွအဖတ္မတင္ေတာ့ဘဲ သူမ်ားဆီမွာ ကၽြန္သက္က ပိုၿပီးရွည္ရွည္ေနၾကေတာ့တာပါ။
အဲဒါရဲ႕ ေနာက္ဆက္တဲြက ရွာသမွ်ကုန္ၿပီး၊ အိမ္လည္းမပုိ႔ႏုိင္၊ ကုိယ့္အတြက္လည္း ဘာမွမသုံးနုိင္၊ ၿပီးေတာ့ အလုပ္ခြင္မွာလည္း သူေ႒းရဲ႕အဆဲအဆုိ အႀကိမ္းအေမာင္းေတြ ခံလာရေတာ့ စိတ္ပုိညစ္၊ စိတ္ဓာတ္ေတြပုိက် ျဖစ္ကာ စိတ္ေျဖတဲ့အေနနဲ႔ အရက္ပါေသာက္လာျပန္ပါတယ္။ အရက္ေသာက္ေတာ့ေရာ စိတ္တကယ္ေျဖရာ ေရာက္သလားဆုိေတာ့ မူးတာပဲ အဖတ္တင္ျပန္ပါတယ္။ ပုိၿပီးမူးေအာင္ေသာက္ေတာ့ ေနာက္ေန႔အိပ္ရာထတဲ့ အခါမွာပါ ေခါင္းေတြေလးၿပီး စိတ္မၾကည္မလင္ျဖစ္ကာ ထုိင္းထုိင္းမႈိင္းမိႈင္း ျဖစ္ေနၾကျပန္ပါေရာ။ ဒါဟာ တကယ္စိတ္ေျဖတာလား… ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ေရႊျမန္မာမ်ား စဥ္းစားၾကဖုိ႔ပါ။
အမွန္ေတာ့ ဒါေတြဟာ တကယ္စိတ္ေျဖနည္းေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္သက္ရွည္ေအာင္ လုပ္ေနၾကတာေတြပါ။ ဒီလုိေျပာေတာ့ နည္းနည္း႐ုိင္းရာ က်ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ေရႊျမန္မာမ်ားရဲ႕ အျဖစ္ဟာ ေရွးတုန္းက ရွိခဲ့တဲ့ ေငြ၀ယ္ကၽြန္လုိ ျဖစ္ေနၾကတာပါ။ အလုပ္ရွင္ေတြက ငါတုိ႔ပုိက္ဆံေပးခုိင္းတာပဲ ဆုိၿပီး လူကုိလူလုိမဆက္ဆံ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာ တရားမရွိ၊ သူ႔အက်ိဳးၿပီးရင္ ၿပီးေရာဆုိတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ အခုိင္းခံေနၾကတာ ကုိယ္ေတြ႕ေတြပါ။ တစ္ခါတစ္ေလ ေနမေကာင္းလုိ႔ နားခ်င္တာေတာင္ နားခြင့္မရွိ၊ သူတုိ႔စက္ပ်က္လုိ႔ အလုပ္မရွိတာကုိပါ အဲဒီေန႔ အလုပ္မလုပ္တဲ့အတြက္ လခေပးတဲ့အခါ ျဖတ္ေပးခံရ၊ အခ်ိန္ပုိလုပ္ေပးရေပမယ့္ အခ်ိန္ပုိခ မေပးဘဲ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ခံရတာေတြဟာ ေတြးလုိက္ရင္ အသည္းနာစရာေတြပါ။ လူကုိလူလုိမျပင္ဘဲ စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လုိ ေန႔မအား၊ ညမနား အခုိင္းခံရတာေတြဟာ အလုပ္ရွင္ေတြရဲ႕ ရက္စက္မႈေတြပါ။ အလုပ္ရွင္အားလုံးကုိ မဆုိလုိခ်င္ေပမယ့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ အဲဒီလုိအလုပ္ရွင္ မ်ားပါတယ္။ ထားပါေတာ့။ ဒီလုိရက္စက္မႈေတြကုိ သိပါရက္နဲ႔ အလုပ္ကုိႀကိဳးစားလုပ္၊ ရွာသမွ်ကုိ အဖတ္တင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ကုိယ့္ႏုိင္ငံျပန္ စီးပြားေရးတစ္ခုခု လုပ္ႏုိင္ေအာင္ အားမထုတ္ဘဲ ဒီအလုပ္ထဲမွာပဲ သံသရာလည္ေန ၾကတာေတြဟာ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔အျမင္ကေတာ့ ကၽြန္သက္ရွည္ေနၾကတာေတြပါ။ ဘုန္းဘုန္းအျမင္ဟာ မွားရင္လည္း မွားပါလိမ့္မယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္ႏုိင္ငံသားမ်ားကုိ အဆင္ေျပေျပ ျဖစ္ေစခ်င္တာ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ေစတနာပါ။
တကယ္ေတာ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ေရႊျမန္မာမ်ား ႏုိင္ငံျခားမသြားခင္က ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကုိ ျပန္ၿပီးသတိရဖုိ႔၊ မေမ့ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ မသြားခင္က ``ဟုိေရာက္ရင္ ဘယ္လုိႀကိဳးစားလုိက္မယ္၊ အိမ္ကုိဘယ္လုိျပန္ပုိ႔မယ္၊ ပုိက္ဆံကုိဘယ္လုိစုမယ္၊ ၿပီးရင္ ျပန္လာၿပီး ဘာလုပ္ငန္းေတြ လုပ္မယ္``စတဲ့ အေတြးေလးေတြ ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးေတြကုိ မေမ့ၾကေစခ်င္တာပါ။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံရဲ႕ အေျခအေနအရ ကုိယ္လုပ္ခ်င္တဲ့ ပုံစံအတုိင္း လုပ္လုိ႔မရေပမယ့္ ရတဲ့နည္းေလးေတြနဲ႔ ရွာၾကံၿပီး လုပ္လုိ႔ရေအာင္ ႏုိင္ငံျခားမွာ ရွာသမွ် ေငြေၾကးေလးေတြ အဖတ္တင္ေအာင္ ႀကိဳးစားစုေစာင္းသင့္ပါတယ္။ စုေစာင္းၿပီး ကုိယ္ကလည္း သူမ်ားကုိ ျပန္ခုိင္းႏုိင္ေအာင္ လုပ္သင့္ပါတယ္။ သူမ်ားအခုိင္းခံ ဘ၀ကလြတ္ေအာင္ အားထုတ္သင့္ပါတယ္။ သူမ်ားကုိ ျပန္ခုိင္းဖုိ႔အတြက္ကား ေငြေၾကးျပည့္စုံမႈ ရွိမွျဖစ္မွာပါ။ အဲဒီအတြက္ အပင္ပန္းခံ ရွာေဖြထားတာေတြကုိ အသုံးနဲ႔အျဖဳံး ဆင္ျခင္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိတာပါ။ သူမ်ားဆီမွာ ကၽြန္လုပ္ေနၾကရတာေတြကုိ မေမ့ၾကဖုိ႔နဲ႔ စိတ္ေျဖတဲ့နည္းေတြ မမွားၾကဖုိ႔ သတိျပဳေစခ်င္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီပုိ႔စ္ေလးကုိလည္း ေမ့ေနတာလား… စိတ္ေျဖတာလားဟု အမည္ေပးကာ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ေရႊျမန္မာမ်ား ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ေမးၿပီး မေမ့ၾကဖုိ႔နဲ႔ စိတ္ေျဖတတ္ဖုိ႔၊ ၿပီးေတာ့ ျပဳျပင္လုိက္မယ္ဆုိရင္ ေနာက္မက်ေသးပါဘူးဆုိတာ သိေစဖုိ႔ သတိေပး တင္ျပရလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း…
မွန္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔လည္း ျပည္ပမွာေရာက္ေနတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးျဖစ္တဲ့အတြက္ သူမ်ားႏုိင္ငံမွာလာၿပီး အလုပ္လာလုပ္ေနၾကတဲ့ ကုိယ့္ေရႊျမန္မာမ်ားလုိ ေန႔ေရာညပါ လူပင္ပန္းစိတ္ပင္ပန္း မလုပ္ရတာကလဲြလုိ႔ က်န္တဲ့ခံစားမႈေတြကေတာ့ ေရႊျမန္မာမ်ားနဲ႔ထပ္တူပါပဲ။ သူတုိ႔ေတြ ၾကားမွာေနရေတာ့ သူ႔တုိေတြရဲ႕ ဒုကၡေတြကုိ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ၾကားေနရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေကာင္းအဆုိး၊ အေၾကာင္းအက်ိဳးကုိလည္း တစ္စမက်န္ သိေနရျပန္ပါတယ္။ သိရတဲ့အတြက္လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသလုိ အားမလုိအားရလည္း ျဖစ္ရျပန္ပါတယ္။
အားလုံးသိၾကတဲ့အတုိင္းပါပဲ။ သူမ်ားႏုိင္ငံမွာလာၿပီး အလုပ္လုပ္ ေငြရွာတယ္ဆုိတာ လာခ်င္လုိ႔လာၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ဘ၀ေရွ႕ေရးနဲ႔ မိသားစု စား၀တ္ေနေရး အေျခအေန တစ္ခုခုေၾကာင့္သာ ကုိယ့္မိသားစုရဲ႕ ေမတၱာနဲ႔ ေ၀းကြားၿပီး သူမ်ားႏုိင္ငံသားေတြရဲ႕ အႏွိမ္ခံ၊ အဆဲအဆုိ၊ အႀကိမ္းအေမာင္းခံၿပီး လာေနၾကရတာပါ။ အဲလုိမွ မဟုတ္ရင္ အလကား အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး သူမ်ားႏုိင္ငံမွာ လာၿပီးကၽြန္ခံၾကမွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ခံျပင္းစိတ္နဲ႔ ေတြးမိပါတယ္။ ဒါက ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ အ႐ုိးခံအေတြးေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ေရႊျမန္မာမ်ားဟာ အဲဒီလုိ အေတြမ်ိဳး မရွိၾကတာကုိ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ လာတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ၿပီး ကၽြန္သက္ရွည္ေအာင္လုပ္ေန၊ သူမ်ားအဆူအဆဲ အႀကိမ္းအေမာင္းခံရတာေတြ ၾကာၾကာခံရေအာင္ လုပ္ေနသလုိ ျဖစ္ေနၾကျပန္ပါတယ္။ အဲဒါက တစ္ျခားမဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္ေန႔ေရာညပါ ကုိယ္စိတ္အပင္ပန္းခံ ႀကိဳးစား ရွာေဖြထားတာေတြကုိ တစ္လဲြအသုံးျပဳၿပီး သုံးတာလား၊ ျဖဳံးတာလား မခဲြျခားဘဲ လုပ္ပစ္လုိက္တာေတြပါ။ အလုပ္လုပ္ရင္း အေၾကြးဆပ္ေနၾကရတယ္ဆုိရင္ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ပရိတ္သတ္မ်ား အံ့ၾသမိၾကပါလိမ့္မယ္။ အေၾကြးဆုိတာ ျမန္မာျပည္ကေန ႏုိင္ငံျခား အလုပ္သြားလုပ္ဖုိ႔ အတုိးနဲ႔ ယူထားတဲ့ အေၾကြးေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏုိင္ငံျခားေရာက္မွ မဟုတ္တာေတြလုပ္လုိ႔ အေၾကြးတင္ၿပီး ဆပ္ရတာေတြပါ။ ေျပာလက္စနဲ႔ မထူးေတာ့ပါဘူး။ မဟုတ္တာဆုိတာ တစ္ျခားမဟုတ္ပါဘူး။ ေလာင္းကစားလုပ္တာေတြပါ။ အလုံးေတြေလာင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကုလားနဲ႔အၾကည္စုိက္တယ္ေပါ့။ ရွင္းေအာင္ေျပာရရင္ ေဘာလုံးေလာင္းတာ၊ ႏွစ္လုံးသုံးလုံးထုိးတာ၊ ဖဲကစားတာေတြပါ။
``အရွင္ဘုရားတုိ႔က ဘုန္းႀကီးဆုိေတာ့ လူ႔ေလာကအေၾကာင္း ဘယ္သိမွာလဲ၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔မွာ ေန႔ညပင္ပင္ ပန္းပန္းအလုပ္လုပ္ေနရတာ စိတ္ေျဖစရာဆုိလုိ႔ ဒါပဲရွိတာ၊ ကုိယ္ခ်င္းမစာ မေျပာပါနဲ႔``လုိ႔ အျပစ္တင္ရင္လည္း ခံရမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိစိတ္ေျဖနည္းနဲ႔ေတာ့ မေျဖပါနဲ႔လုိ႔သာ ေမတၱာရပ္ခံ တုိက္တြန္းရမွာပါပဲ။ တစ္ပတ္လုံးမွာ တနဂၤေႏြတစ္ရက္ပဲ အားလပ္ရက္ရၾကတာ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ တနဂၤေႏြေတာင္ မနားရတာေတြ ရွိၾကတဲ့ၾကားထဲမွာ အားလပ္ရက္ေလးအတြက္ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အနားယူရမွာကုိ အနားမယူႏိုင္ဘဲ စေနအလုပ္ထြက္ အဲဒီညမွာပဲ စုၿပီးေဘာလုံးပဲြၾကည့္၊ အရက္ေသာက္၊ ေဘာလုံးပဲြေလာင္း၊ ဖဲကစားၿပီး အခ်ိန္ကုန္သြားေနၾကတာဟာ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ေရႊျမန္မာအခ်ိဳ႕ရဲ႕ စိတ္ေျဖတဲ့နည္းေတြလား၊ ဒီနည္းေတြဟာ တကယ္ေရာစိတ္ေျဖရာ ေရာက္ၾကရဲ႕လားလုိ႔ အေတြးေပါင္းစုံနဲ႔ အားမလုိအားမရ ျဖစ္ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီနည္းေတြနဲ႔ စိတ္ေျဖတဲ့အခါ ရလာတဲ့အက်ိဳးရလာဘ္က အႏုိင္နဲ႔ အ႐ႈံးပဲရွိတာပါ။ ႏုိင္တဲ့သူေတြလည္း ေနာက္ျပန္႐ႈံးၾကတာပါပဲ။ ဒီေတာ့ ႏုိင္တဲ့သူဟာလည္း ရလာတဲ့ အျမတ္က ေစတနာထားၿပီး ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴနဲ႔ ရလာတာမဟုတ္သလုိ ႐ႈံးတဲ့သူက်ေတာ့လည္း ႏွေမ်ာမႈေတြ၊ စိတ္မေကာင္းမႈေတြ၊ ေနာင္တေတြနဲ႔ တသသက်န္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ပုိဆုိးတာက အဲဒီအ႐ႈံးေတြအတြက္ ျပန္ရေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း အေၾကြးေတြပဲ တုိးလာတာေတြ ျဖစ္လာေတာ့ ရသမွ်လခဟာ အိမ္လည္းျပန္မပုိ႔ႏုိင္၊ ကုိယ့္အတြက္လည္း လုိခ်င္တာမ၀ယ္ႏိုင္ဘဲ အေၾကြးေတြပဲ ဆပ္ေနရျပန္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ရွာေဖြထားတာ ဘာမွအဖတ္မတင္ေတာ့ဘဲ သူမ်ားဆီမွာ ကၽြန္သက္က ပိုၿပီးရွည္ရွည္ေနၾကေတာ့တာပါ။
အဲဒါရဲ႕ ေနာက္ဆက္တဲြက ရွာသမွ်ကုန္ၿပီး၊ အိမ္လည္းမပုိ႔ႏုိင္၊ ကုိယ့္အတြက္လည္း ဘာမွမသုံးနုိင္၊ ၿပီးေတာ့ အလုပ္ခြင္မွာလည္း သူေ႒းရဲ႕အဆဲအဆုိ အႀကိမ္းအေမာင္းေတြ ခံလာရေတာ့ စိတ္ပုိညစ္၊ စိတ္ဓာတ္ေတြပုိက် ျဖစ္ကာ စိတ္ေျဖတဲ့အေနနဲ႔ အရက္ပါေသာက္လာျပန္ပါတယ္။ အရက္ေသာက္ေတာ့ေရာ စိတ္တကယ္ေျဖရာ ေရာက္သလားဆုိေတာ့ မူးတာပဲ အဖတ္တင္ျပန္ပါတယ္။ ပုိၿပီးမူးေအာင္ေသာက္ေတာ့ ေနာက္ေန႔အိပ္ရာထတဲ့ အခါမွာပါ ေခါင္းေတြေလးၿပီး စိတ္မၾကည္မလင္ျဖစ္ကာ ထုိင္းထုိင္းမႈိင္းမိႈင္း ျဖစ္ေနၾကျပန္ပါေရာ။ ဒါဟာ တကယ္စိတ္ေျဖတာလား… ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ေရႊျမန္မာမ်ား စဥ္းစားၾကဖုိ႔ပါ။
အမွန္ေတာ့ ဒါေတြဟာ တကယ္စိတ္ေျဖနည္းေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္သက္ရွည္ေအာင္ လုပ္ေနၾကတာေတြပါ။ ဒီလုိေျပာေတာ့ နည္းနည္း႐ုိင္းရာ က်ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ေရႊျမန္မာမ်ားရဲ႕ အျဖစ္ဟာ ေရွးတုန္းက ရွိခဲ့တဲ့ ေငြ၀ယ္ကၽြန္လုိ ျဖစ္ေနၾကတာပါ။ အလုပ္ရွင္ေတြက ငါတုိ႔ပုိက္ဆံေပးခုိင္းတာပဲ ဆုိၿပီး လူကုိလူလုိမဆက္ဆံ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာ တရားမရွိ၊ သူ႔အက်ိဳးၿပီးရင္ ၿပီးေရာဆုိတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ အခုိင္းခံေနၾကတာ ကုိယ္ေတြ႕ေတြပါ။ တစ္ခါတစ္ေလ ေနမေကာင္းလုိ႔ နားခ်င္တာေတာင္ နားခြင့္မရွိ၊ သူတုိ႔စက္ပ်က္လုိ႔ အလုပ္မရွိတာကုိပါ အဲဒီေန႔ အလုပ္မလုပ္တဲ့အတြက္ လခေပးတဲ့အခါ ျဖတ္ေပးခံရ၊ အခ်ိန္ပုိလုပ္ေပးရေပမယ့္ အခ်ိန္ပုိခ မေပးဘဲ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ခံရတာေတြဟာ ေတြးလုိက္ရင္ အသည္းနာစရာေတြပါ။ လူကုိလူလုိမျပင္ဘဲ စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လုိ ေန႔မအား၊ ညမနား အခုိင္းခံရတာေတြဟာ အလုပ္ရွင္ေတြရဲ႕ ရက္စက္မႈေတြပါ။ အလုပ္ရွင္အားလုံးကုိ မဆုိလုိခ်င္ေပမယ့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ အဲဒီလုိအလုပ္ရွင္ မ်ားပါတယ္။ ထားပါေတာ့။ ဒီလုိရက္စက္မႈေတြကုိ သိပါရက္နဲ႔ အလုပ္ကုိႀကိဳးစားလုပ္၊ ရွာသမွ်ကုိ အဖတ္တင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ကုိယ့္ႏုိင္ငံျပန္ စီးပြားေရးတစ္ခုခု လုပ္ႏုိင္ေအာင္ အားမထုတ္ဘဲ ဒီအလုပ္ထဲမွာပဲ သံသရာလည္ေန ၾကတာေတြဟာ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔အျမင္ကေတာ့ ကၽြန္သက္ရွည္ေနၾကတာေတြပါ။ ဘုန္းဘုန္းအျမင္ဟာ မွားရင္လည္း မွားပါလိမ့္မယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္ႏုိင္ငံသားမ်ားကုိ အဆင္ေျပေျပ ျဖစ္ေစခ်င္တာ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ေစတနာပါ။
တကယ္ေတာ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ေရႊျမန္မာမ်ား ႏုိင္ငံျခားမသြားခင္က ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကုိ ျပန္ၿပီးသတိရဖုိ႔၊ မေမ့ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ မသြားခင္က ``ဟုိေရာက္ရင္ ဘယ္လုိႀကိဳးစားလုိက္မယ္၊ အိမ္ကုိဘယ္လုိျပန္ပုိ႔မယ္၊ ပုိက္ဆံကုိဘယ္လုိစုမယ္၊ ၿပီးရင္ ျပန္လာၿပီး ဘာလုပ္ငန္းေတြ လုပ္မယ္``စတဲ့ အေတြးေလးေတြ ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးေတြကုိ မေမ့ၾကေစခ်င္တာပါ။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံရဲ႕ အေျခအေနအရ ကုိယ္လုပ္ခ်င္တဲ့ ပုံစံအတုိင္း လုပ္လုိ႔မရေပမယ့္ ရတဲ့နည္းေလးေတြနဲ႔ ရွာၾကံၿပီး လုပ္လုိ႔ရေအာင္ ႏုိင္ငံျခားမွာ ရွာသမွ် ေငြေၾကးေလးေတြ အဖတ္တင္ေအာင္ ႀကိဳးစားစုေစာင္းသင့္ပါတယ္။ စုေစာင္းၿပီး ကုိယ္ကလည္း သူမ်ားကုိ ျပန္ခုိင္းႏုိင္ေအာင္ လုပ္သင့္ပါတယ္။ သူမ်ားအခုိင္းခံ ဘ၀ကလြတ္ေအာင္ အားထုတ္သင့္ပါတယ္။ သူမ်ားကုိ ျပန္ခုိင္းဖုိ႔အတြက္ကား ေငြေၾကးျပည့္စုံမႈ ရွိမွျဖစ္မွာပါ။ အဲဒီအတြက္ အပင္ပန္းခံ ရွာေဖြထားတာေတြကုိ အသုံးနဲ႔အျဖဳံး ဆင္ျခင္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိတာပါ။ သူမ်ားဆီမွာ ကၽြန္လုပ္ေနၾကရတာေတြကုိ မေမ့ၾကဖုိ႔နဲ႔ စိတ္ေျဖတဲ့နည္းေတြ မမွားၾကဖုိ႔ သတိျပဳေစခ်င္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီပုိ႔စ္ေလးကုိလည္း ေမ့ေနတာလား… စိတ္ေျဖတာလားဟု အမည္ေပးကာ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ေရႊျမန္မာမ်ား ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ေမးၿပီး မေမ့ၾကဖုိ႔နဲ႔ စိတ္ေျဖတတ္ဖုိ႔၊ ၿပီးေတာ့ ျပဳျပင္လုိက္မယ္ဆုိရင္ ေနာက္မက်ေသးပါဘူးဆုိတာ သိေစဖုိ႔ သတိေပး တင္ျပရလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း…
သင့္ျမတ္လွေၾကာင္းပါဘုရား
ဘုန္းဘုန္းေရာက္ေနတဲ့နိဳင္ငံႏွင့္ အရမ္းနီးတဲ့တိုင္းျပည္တစ္ခုမွာေတာ့ ေရႊျမန္မာေတြဟာ အလုပ္အားၾကရင္ ျမန္မာပိုင္ရွင္ေတြဖြင့္ထားတဲ့ ကာရာအိုေကဆိုတဲ့ဆိုင္ေတြကိုသြားျပီး တစ္ညလံုး သီခ်င္းဆိုရင္း အရက္ေသာက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာဘဲ ျမန္မာအခ်င္ခ်င္း ဘာမဟုတ္တာေတြကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ဆိုင္ထဲမွာ ခိုက္ရန္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ကာရာအိုေကကအျပန္ ညဘက္ၾကီး လမ္းမမွာ သြားရင္းက ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ဆဲဆိုၾကပါတယ္။ တခါတေလ လမ္းမေပၚတက္ျပီး ရန္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ခဏခဏရဲကလာလာျပီး ရွင္းေပး ဖမ္းေပးရပါတယ္။ ဆိုင္ေတြရဲ ့အနား၀န္းက်င္မွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ သူတို ့နိဳင္ငံသားေတြအျမင္မွာေတာ့ ျမန္မာဆိုတာ မူးရမ္း၊ ရန္ျဖစ္၊ လမ္းမေပၚေအာ္ဟစ္ဆဲဆို၊ ရဲေခၚေခၚေနရတဲ့ နိဳင္ငံသားေတြလို ့ထင္ၾကမွာ က်ိမ္းေသပါဘဲ ဘုရား။