ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ ပန္းတုိင္ဟာ ဘာလဲလုုိ႔ ေမးရင္ ေနာက္ဆုံးပန္းတုိင္ဟာ နိဗၺာန္ရေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက အဆုံးစြန္ျဖစ္တဲ့ ပန္းတုုိင္ပါ။ နိဗၺာန္ မရေသးခင္ သံသရာ က်င္လည္ရာ ကာလတစ္ေလွ်ာက္မွာလည္း ရည္ရြယ္ရာ ပန္းတုုိင္ေတြ ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒီ ပန္းတုုိင္ေတြက
၁။ အပါယ္မလားေရး
၂။ သုဂတိ ဘဝမွာ ခ်မ္းသာစြာ ေနထုိင္ေရးတုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီ ပန္းတုိင္ေတြကုိ လွမ္းကုိင္ႏုိင္ေရးအတြက္ အဓိက အခရာက်တာက လက္ရွိပစၥဳပၺန္ ဘဝပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ရွိအခ်ိန္ေတြမွာ လႈပ္ရွားေနတဲ့ အလုုပ္ေတြက အဲဒီပန္းတုိင္ေတြကုုိ လွမ္းကုိင္ႏုုိင္၊ မကုိင္ႏုိင္ အဆုုံးအျဖတ္ေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိေတာ့ကား ဒီရည္ရြယ္ခ်က္ ပန္းတုိင္ကုုိ လွမ္းကုုိင္ႏုုိင္ဖုုိ႔အတြက္ စြမ္းႏုုိင္တဲ့ သူေတြက ဒီဘဝမွာပဲ နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္ ျပဳလုုပ္ႏုိင္မွာ ျဖစ္သလုုိ အဲဒီေလာက္ မစြမ္းႏုိင္ေသးရင္ေတာ့ ေနာင္ဘဝသံသရာေတြမွာ အပါယ္မလားေရးကုိ ဦးစားေပးၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အပါယ္လားေစမယ့္ လုုပ္ရပ္ေတြကုုိေရွာင္ၿပီး သုုဂတိဘဝမွာ ျပန္လည္ေမြးဖြားႏုုိင္ဖုုိ႔ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ တစ္ဆင့္တက္ၿပီး အဲဒီ သုုဂတိဘဝမွာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထုိင္ႏုုိင္ဖုုိ႔ အားထုုတ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီဘဝမွာ အဆုုံးစြန္ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ပန္းတုိင္ကုုိ လွမ္းကုိင္ႏုုိင္ဖုုိ႔အတြက္ လက္ရွိပစၥုဳပၺန္ လူသားမ်ား အေနနဲ႔ ဝိပႆနာ က်င့္စဥ္ကလဲြၿပီး တျခားက်င့္စဥ္ မရွိပါဘူး။ ဝိပႆနာ အလုုပ္ကုိ ႀကိဳးစားအားထုုတ္ၿပီး ပါရမီအေလ်ာက္ နိဗၺာန္လမ္းကုိ ေလွ်ာက္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဝိပႆနာ က်င့္စဥ္ကုိ အသုံးခ်ၿပီး ဉာဏ္စဥ္ေတြ တျဖည္းျဖည္း ရင့္သထက္ ရင့္ကာ ေအာက္ထစ္ဆုုံး အေနနဲ႔ ေသာတာပတၱိမဂ္ကုိ ရရွိသြားႏုုိင္ၿပီဆုုိရင္ ဒါဟာ နိဗၺာန္တံခါး ပြင့္သြားတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုုိ ေသာတာပတၱိမဂ္ကုုိ ရရွိသြားတဲ့ ေသာတာပန္ ပုုဂၢိဳလ္ဟာ ေသခ်ာေပါက္ နိဗၺာန္ေရာက္ဖုုိ႔ အာမခံသြားႏုိင္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီကတဆင့္ အျခားျခား မဂ္ဉာဏ္ေတြကုိ ရရွိၿပီးေနာက္ဆုုံး အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ကုိ ရရွိသြားတဲ့အခါမွာ ကိေလသာကုုန္ခမ္း ရဟႏၲာျဖစ္ၿပီး နိဗၺာန္နန္းကုုိ ဝင္စံသြားႏုုိင္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက အဆုုံးစြန္ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ဆုိတဲ့ ပန္းတုိင္ကုုိ လွမ္းကုိင္ႏုုိင္ေရးအေျခအေနပါ။
အဲ ဒီဘဝမွာ နိဗၺာန္အထိ အာမခံခ်က္ မထားႏုိင္ဘူးဆုုိရင္ေတာ့ ေနာင္ဘဝသံသရာမွာ အပါယ္မလားေရးအတြက္ အထူးႀကိဳးစားအားထုုတ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဘဝေသၿပီး ေနာက္ေနာက္ ဘဝသံသရာမွာ ငရဲ၊ တိရစၧာန္၊ ၿပိတၱာ၊ အသူရကယ္ဆုုိတဲ့ အပါယ္ေလးဘုံေတြ မျဖစ္ဖုုိ႔အတြက္ လက္ရွိဘဝမွာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ က်င့္ႀကံအားထုုတ္ရမွာက သီလအက်င့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အနည္းဆုုံး အေျခခံသီလျဖစ္တဲ့ ငါးပါးသီလေလာက္ေတာ့ လုုံေအာင္က်င့္ႀကံႏုုိင္မွာ ေသၿပီးေနာက္ဘဝမွာ အပါယ္မက်ေရး အာမခံခ်က္ ေပးႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လွဴတာတန္းတာ စတာေတြဟာ ခ်မ္းသာေရးကုိ ျဖစ္ေစႏုုိင္ေပမယ့္ အပါယ္မက်ေရးအတြက္ေတာ့ အာမခံခ်က္ မေပးႏုုိင္လွေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ နိဗၺာန္မရခင္ ဘဝသံသရာစပ္ၾကား အပါယ္မလားေရးဆုုိတဲ့ ပန္းတုုိင္အတြက္ေတာ့ ကုိယ္က်င့္သီလကုိ လုုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိန္းေပးၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အပါယ္မက်ေရး သီလကုုိ အေလးေပးၿပီး ေစာင့္ထိန္းထားၿပီးရင္ ေနာက္တစ္ဆင့္တက္ၿပီး သုုဂတိဘဝမွာ ခ်မ္းသာေရးအတြက္ ကုုသုုိလ္တစ္ခုု ဆက္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ဘဝမွာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ျဖစ္ေစမယ့္ ဒါနဆုုိတဲ့ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္း အလုုပ္ကုုိလည္း လုုပ္ၾကရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလလုုံတဲ့အတြက္ အပါယ္မလားဘဲ သုဂတိဘဝကုုိ ေရာက္ႏုုိင္ေပမယ့္ ဒါနမပါျပန္ရင္လည္း လူျဖစ္ေပမယ့္ လူမဲြ၊ နတ္ျဖစ္ရင္လည္း နတ္မဲြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သီလကုုိ အေျခခံတဲ့ ဒါနကုုသုုိလ္ဟာလည္း သုုဂတိဘဝမွာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ရွိေစႏုုိင္ဖုုိ႔ လုုပ္ဖုုိ႔လုုိအပ္တဲ့ အလုုပ္တစ္ခုုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အခ်ဳပ္ဆုုိေတာ့ ဗုုဒၶဘာသာေတြအတြက္ လုုိရာပန္းတုုိင္ လွမ္းကုိင္ႏုုိင္ဖုုိ႔ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာဆုိတဲ့ ကုုသုုိလ္သုုံးမ်ိဳးလုုံးကုိ ျပဳလုုပ္ၾကဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလကုိ အေျခခံအျဖစ္ လုုံေအာင္ထိန္းၿပီး ဒါနကုုသုုိလ္၊ ဘာဝနာ ကုုသုုိလ္ေတြ ႀကိဳးစားအားထုုတ္ႏုုိင္ၿပီဆုုိရင္ အပါယ္မလားေရးကုုိ အာမခံခ်က္ေပးၿပီး ေကာင္းတဲ့သုုဂတိဘဝမွာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာနဲ႔ ေနာက္ဆုုံး ဝိပႆနာအလုုပ္ အားထုုတ္ရင္း အဆုုံးစြန္ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ကုိ ဝင္စံႏုုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဗုုဒၶဘာသာဝင္ အားလုုံးရဲ႕ တူညီၿပီး မေျပာင္းလဲတဲ့ ပန္းတုိင္သုုံးရပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီ ပန္းတုုိင္ေတြအတြက္ ဖန္တီးရွင္က ကုုိယ္ကုုိယ္တုုိင္ပဲ ျဖစ္ၿပီး တိက်တဲ့အခ်ိန္ကလည္း လက္ရွိပစၥဳပၺန္အခ်ိန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိ အခ်ိန္ကုုိ နိဗၺာန္အထိ အသုုံးခ်ႏုုိင္ဖုုိ႔ သီလကုုိ အေျခခံတဲ့ ဒါနအလုုပ္၊ ဘာဝနာအလုုပ္ေတြကုိ ႀကိဳးစားအားထုုတ္ၾကပါစုိ႔လုုိ႔ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းမ်ားက တုုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
0 မွတ္ခ်က္မ်ား (...ေရးရန္):
Post a Comment