ႏွလုံးသားဝယ္ ဘုုရားတည္


တစ္ခါက မိခင္တစ္ဦးက သမီးငယ္ကုုိ ဘုုရားဆြမ္းေတာ္ကပ္ဖုုိ႔ ေျပာၿပီးအျပင္ထြက္သြားပါတယ္။ သမီးက ဘုုရားဆြမ္းေတာ္ကုုိ ခြက္ေသးေသးေလးေတြနဲ႔ပဲ တင္ထားလုုိက္ပါတယ္။ မိခင္ႀကီးျပန္လာလုုိ႔ ေတြ႕တဲ့အခါ “သမီးရယ္ ဘုုရားဆြမ္းေတာ္ကုုိ ဘာေၾကာင့္ခြက္ေသးေသးေလးေတြနဲ႔ ကပ္ရတာလဲ၊ အိမ္မွာမရွိတာလဲမဟုုတ္၊ အားလုုံးျပည့္စုုံေနတာပဲ”လုိ႔ ဆုုိေတာ့ သမီးျဖစ္သူက “အုုိ … အေမကလည္း ဘုုရားက တကယ္မွ မဘုုဥ္းေပးတာပဲ ေသးေသးေလးနဲ႔ ကပ္လည္း ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး”လုုိ႔ ျပန္ေျပာသတဲ့ေလ။ အဲဒါပါပဲ။ ႏွလုုံးသားမွာ ဘုုရားမတည္ဘူးဆုုိတာ။ ႏွလုုံးသားမွာ ဘုုရားတည္ထားတဲ့ သူဆုုိရင္ ဒီလုုိစကားမ်ိဳး ေျပာဖုုိ႔ေတာင္ စိတ္ကူးရွိမွာ မဟုုတ္ပါဘူး။ ဘုုရားကုုိ လွဴဒါန္းေနရတာကုုိက ပီတိျဖစ္ၿပီး သဒၶါတရားေတြ တုုိးေနတာပါ။ ႏွလုုံးသားမွာ ဘုုရားမတည္ေတာ့ အဲဒီတလဲြအေတြးေတြ ေတြးမိၾကေတာ့တာပါပဲ။ ဗုုဒၶဘာသာေတြ ဘုုရားတည္တယ္ဆုုိတာ အျပင္ပုုိင္းေတြမွာ လုုိက္ၿပီးတည္ေနဖုုိ႔ထက္ ႏွလုုံးသားမွာ ဘုုရားတည္တတ္ဖုုိ႔ လုုိပါတယ္။ အျပင္မွာ ဘုုရားတည္တယ္ဆုုိရင္ ေျမဝယ္ရမယ္၊ ေငြလုုိတာ၊ အုုပ္၊ ဘိလပ္ေျမ၊ သံ စတာေတြ လုုိေနဦးမယ္။ ႏွလုုံးသားမွာ ဘုုရားတည္ဖုုိ႔အတြက္ ေငြေတြ၊ အုုပ္ေတြ၊ ေျမေတြ၊ သံေတြ စတာ မလုုိပါဘူး။ သဒၶါတရားရယ္၊ ပညာတရားရယ္၊ ဝီရိယ တရားရယ္ပဲ လုုိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏွလုုံးသားမွာ ဘုုရားတည္ဖုုိ႔ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

(တိပိဋကေယာဆရာေတာ္ရဲ႕ “ ႏွလုုံးသားဝယ္ ဘုုရားတည္ ”စာအုုပ္မွ ကုုိးကားေဖာ္ျပပါသည္။)

0 မွတ္ခ်က္မ်ား (...ေရးရန္):


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား