ေလာကအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း

ေလာကအေၾကာင္း ေျပာလာသူေတြ၊ ေလာကမေကာင္းေၾကာင္း၊ ေလာကႀကီးက မတရားေၾကာင္း၊ ေလာကႀကီးက မ်က္ႏွာလိုုက္တဲ့အေၾကာင္း စသျဖင့္ ေျပာလာတဲ့ သူေတြကုုိ မၾကာခဏ ႀကဳံဖူးေနေတာ့ ေလာကအေၾကာင္း စဥ္းစားျဖစ္ျပန္ပါတယ္။ လူေတြဟာ ဘာေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ေလာကႀကီးကုုိ အျပစ္ပုုံခ်တတ္တာေတြ ေတြ႕ေနရေတာ့ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိလည္း ျပန္ဆင္ျခင္မိပါတယ္။ ကုုိယ္လည္းတစ္ခါတေလ ေလာကႀကီးကုုိ အျပစ္ပုုံခ်မိတာေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ခက္တာက ကုုိယ္အပါအဝင္ အဲဒီလုုိ ေလာကႀကီးကုုိ အျပစ္ပုုံခ်တဲ့သူေတြကုုိ “ေလာကႀကီးပဲ အျပစ္ပုုံခ်ေနတာ ကုုိယ့္ေလာကကုိေရာ ကုုိယ္ျပန္ၾကည့္ဖူးလား”လုုိ႔ ေမးၾကည့္ရင္ အေတာ္မ်ားမ်ားက ကုုိယ့္ေလာကအေၾကာင္း ဆင္ျခင္ဖုုိ႔ သတိမရတတ္ဘဲ ျဖစ္ေနၾကတာကုုိ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူမ်ားေလာကခ်ည္းပဲ အျပစ္ေျပာေနၾကေပမယ့္ ကုိယ့္ေလာကအေၾကာင္း ကုုိယ္သတိျပဳၾကဖုုိ႔ေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ားက မလုုပ္ျဖစ္ဘဲ ရွိေနတတ္ၾကပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ ေလာကဆုိတာ တစ္ျခားမဟုုတ္ပါဘူး။ ပုုဂၢဳိလ္သတၱဝါ အစုုအဖဲြ႕တစ္ခုုဟာ ေလာကတစ္ခုုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ နာမ္႐ုုပ္အစုုနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ သတၱဝါဟာလည္း ေလာကတစ္ခုုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုုိေတာ့ကား ဘုန္းဘုုန္းအပါအဝင္ သတၱဝါအားလုံးဟာ အသီးသီး နာမ္႐ုုပ္အစုုနဲ႔ ဖြ႕ဲစည္းထားတဲ့ ေလာကကုုိယ္စီကုုိ ပုုိင္ဆုုိင္ထားတဲ့ သူေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ ေလာကအေၾကာင္း ေျပာမယ္ဆုုိရင္ ကုုိယ့္ေလာကအေၾကာင္း အရင္ေျပာၾကဖုုိ႔လုုိပါတယ္။ ေလာကမေကာင္းဘူး ေျပာမယ္ဆုုိရင္ ကုုိယ့္ေလာကလည္း ေကာင္းမေကာင္း အရင္ဆင္ျခင္ၾကည့္ၾကဖုုိ႔ လုုိပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကုုိယ့္ေလာကဟာလည္း မေကာင္းဘူးဆုုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကုုိယ့္ေလာကလည္း မေကာင္းဘူးဆုုိတာက နာမ္႐ုုပ္ႏွစ္ခုကုုိ ပုုိင္ဆုုိင္ထားတာကုုိက ဒုုကၡအစုုကုုိ ပုုိင္ဆုုိင္ထားၾကတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီ ဒုုကၡကုုိ ဒုုကၡလုုိ႔ မသိဘဲ သုုခထင္ကာ မာနဝင္ေနၾကတဲ့အတြက္ မေကာင္းဘူးလုုိ႔ ေျပာရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပင္ကုုိယ္က မေကာင္းလွတဲ့ ဒီအစုုကုုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး အကုုသုုိလ္ေတြ ဝင္ေနၾကတာကုုိက မေကာင္းတဲ့ လကၡဏာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ကား ဒီလုုိမေကာင္းတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ကုုိယ့္ေလာကကုုိ ကုုိယ္မၾကည့္ဘဲ သူမ်ားေလာကကုုိလုုိက္ၿပီး ၾကည့္ေန၊ အျပစ္ေျပာေနတာကမွ တကယ့္မေကာင္းတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုုကၡအစုုႀကီး ပုုိက္ထားတဲ့ ကိုုယ့္ကုုိယ္ကုုိ ဒုုကၡလုုိ႔ မျမင္ဘဲ သူမ်ားေလာကကုုိၾကည့္ၿပီး ဒုုကၡေတြဝင္ေနတာကုိက တကယ့္ဒုုကၡျဖစ္ေနတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္လုုိ႔ ေလာကအေၾကာင္း ေျပာၾကမယ္ဆုုိရင္ ကုုိယ့္ေလာကအေၾကာင္း ကုုိယ္ဆင္ျခင္ၾကည့္ၾကဖုုိ႔ လုုိပါတယ္။ ကုုိယ့္ေလာကႀကီး ဘယ္လုုိျဖစ္ေနတယ္၊ ကုိယ့္ေလာကႀကီး ဘယ္လုုိပ်က္ေနတယ္ဆုုိတာကုိ အရင္သိေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ကုုိယ့္ေလာက မေကာင္းေသးရင္ ကုုိယ္ကုုိယ္တုုိင္ အရင္ေျပာင္းႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ုုပ္ပုုိင္းဆုုိင္ရာ ေလာကထက္ စိတ္ပုုိင္းဆုုိင္ရာ ေလာကကုုိ ေကာင္းသထက္ ေကာင္းေအာင္ ျပဳျပင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ုုပ္ေလာကဆုုိတာ ျမင္ႏုုိင္ေလာက္တဲ့ ေလာကျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပင္မယ္ဆုုိရင္ ျပင္ဖုုိ႔လြယ္ေပမယ့္ စိတ္ေလာကကေတာ့ ျမင္ဖုုိ႔မလြယ္၊ သိဖုုိ႔လည္း မလြယ္သလုုိ ျပင္ဖုုိ႔လည္း မလြယ္တဲ့ ကိစၥပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုုိယ့္ကုုိယ္တုုိင္ေတာ့ ကုုိယ့္ရဲ႕စိတ္ေလာကကုုိ သိေနႏုုိင္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ မျပင္ခ်င္လုုိ႔၊ မျပင္ႏုုိင္လုုိ႔သာ ရွိေနၾကမယ္ ကုုိယ့္စိတ္၊ ကုုိယ့္ေလာက ဘာျဖစ္ေနတယ္ ဆုုိတာကေတာ့ သိေနၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ သူမ်ားေလာက အေၾကာင္း၊ သူမ်ား႐ုုပ္ပုုိင္းဆုုိင္ရာ၊ စိတ္ပုုိင္းဆုုိင္ရာ အေၾကာင္းေတြကုုိ လုုိက္ၾကည့္ၿပီး ဘာျဖစ္တယ္၊ ညာျဖစ္တယ္၊ ဘယ္လုုိဘယ္ဝါ စတဲ့ အျမင္အေတြးေတြနဲ႔ ဟုုိဟုုိဒီဒီ ေျပာေနဖုုိ႔ထက္ ကုုိယ့္ေလာကကုုိ ကိုုယ္ျမင္ေအာင္ၾကည့္ၿပီး ကုုိယ့္ေလာကေကာင္းေအာင္၊ ကုုိယ့္ေလာကႀကီး အျပစ္မျဖစ္ေအာင္၊ ကုုိယ့္ေလာကႀကီး အကုုသုုိလ္မျဖစ္ေအာင္ အရင္လုုပ္သင့္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာရမယ္ဆုုိရင္ ေလာကဆုုိတာကလည္း အၿမဲတေစ ေျပာင္းေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ ေလာကႀကီးကုုိ အေျပာင္းေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အၿမဲေျပာင္းေနတဲ့ ေလာကႀကီးဟာ မၿမဲျခင္းတရားေတြ အၿမဲပါေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေလာကကုုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး အေကာင္းေတြနဲ႔ ေျပာင္းႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကုုိယ့္ေလာကကုုိ ေကာင္းေအာင္လုုပ္ဖုုိ႔ဆုုိရင္ေတာ့ ကုုိယ့္ရဲ႕အမူအရာေတြကုုိ ေကာင္းေအာင္လုုပ္ၾကဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုုိယ့္ရဲ႕ ကုိယ္အမူအရာ၊ ႏႈတ္စကားအမူအရာ၊ စိတ္အႀကံအမူအရာေတြကုုိ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိလည္း အျပစ္မျဖစ္ေအာင္ သူတပါးကုုိလည္း အျပစ္မျဖစ္ရေလေအာင္ သတိနဲ႔ ႀကိဳးစားၿပီး ထိန္းသိမ္းေနထုုိင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗရမ္းဗတာ မလုုပ္မိေအာင္၊ အထိန္းအကြပ္မရွိ မေျပာမိေအာင္၊ ဘယ္သူမွ မသိႏုုိင္ေလာက္ဘူးဆုုိတဲ့ ကုုိယ့္စိတ္အေတြးကုုိလည္း မေကာင္းတဲ့ အေတြးအႀကံေတြ မျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနထုုိင္ ေလ့က်င့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုုိယ့္ေလာကကုုိ ကုုိယ္ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားဖုုိ႔ မလုုပ္ႏုုိင္ေသးဘဲနဲ႔ သူမ်ားေလာကအေၾကာင္း ေျပာတယ္ဆုုိရင္ ဒါဟာ ကုုိယ့္အျပစ္ေကာ သူမ်ားအျပစ္ပါ ကုုိယ္ကသိမ္းက်ဳံးယူသလုုိ ျဖစ္တတ္တဲ့အတြက္ ဒီသေဘာမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ ကုုိယ့္ေလာကကုုိ ကုုိယ္အရင္ ျပဳျပင္ေနထုုိင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ေလာကဆုုိတာ ျမင္တတ္ရင္၊ ယူတတ္ရင္၊ ထိန္းသိမ္းတတ္ရင္ ဒီေလာကႀကီးကပဲ ကုုိယ့္ကုိတရားေတြ ျပေပးေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားရွာ ကုုိယ္မွာေတြ႕ဆုုိသလုုိ သတိနဲ႔သာ ကပ္ၿပီးေနတတ္မယ္ဆုုိရင္ ကုုိယ့္ေလာကႀကီးဟာ တရားရွာရာ တရားရိပ္သာ တစ္ခုုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ ကုုိယ့္ရဲ႕႐ုုပ္ေလာက၊ နာမ္ေလာကကုုိ ေျပာင္းေနတဲ့ အခုုိက္အတန္႔မွာ အရွိအတုိင္း သတိကပ္ၿပီး ႐ႈမွတ္တတ္မယ္ဆုုိရင္ ေလာကႀကီးရဲ႕ သေဘာအမွန္ကုုိ သိရွိလာၿပီး မၿမဲျခင္းသေဘာ၊ ဆင္းရဲျခင္းသေဘာ၊ ကုုိယ့္သေဘာအတုုိင္း မျဖစ္တဲ့ အစုုိးမရျခင္း သေဘာေတြကုုိ ဉာဏ္နဲ႔ သိလာႏုုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုုိ သိလာတဲ့အခါ ေလာကကုုိအေၾကာင္းျပဳၿပီး ျဖစ္ေပၚတတ္တဲ့ အျပစ္ေတြ၊ အကုုသုုိလ္ေတြဟာလည္း တရားသေဘာေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲကာ ဘဝမွာ တရားနဲ႔ ေနတတ္တဲ့ ဘဝေလးတစ္ခုု တည္ေဆာက္သြားႏုုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုုိေတာ့ကား ေလာကဆုုိတာ နာမ္႐ုုပ္ႏွစ္ခုုနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ အစုုအဖဲြ႕သာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေလာကဆုုိရင္ ကုုိယ့္ေလာကပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သူ႔ေလာကပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ႐ုုပ္နာမ္ႏွစ္ခုု ဒုုကၡစုုုဆုုိတဲ့ အျပစ္ကေတာ့ ရွိေနၾကၿမဲျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုုိ အျပစ္ရွိေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အျပစ္ရွိေနတာခ်င္းအတူတူ ကုုိယ့္ေလာကရဲ႕ အျပစ္ကုုိ ကုုိယ္မျမင္၊ ကုုိယ္မျပင္ဘဲ သူမ်ားေလာကအေပၚ အျပစ္တင္ေနတယ္ဆုုိရင္ ဒါဟာ ကုုိယ့္အတြက္ေတာ့ အျပစ္ေတြ အားလုုံးကုုိ သိမ္းက်ဳံးၿပီး ယူေနသလုုိပဲ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ကုိယ့္ေလာကကုုိေတာင္ အျပစ္မျဖစ္ေအာင္၊ ေကာင္းေအာင္ မျပင္ႏုုိင္ေသးဘဲနဲ႔ သူမ်ားေလာကအေပၚ အျပစ္တင္ေနတာကေတာ့ အေတာ္မေကာင္းတဲ့ ကိစၥပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ဆုုိရင္ ကုုိယ့္ေလာကကုုိ ကုုိယ္ဆင္ျခင္၊ ကုုိယ္ေကာင္းေအာင္ျပင္ၿပီး ကုုိယ့္ရဲ႕ ႐ုုပ္နာမ္အသြင္ကုုိသာ တရားနဲ႔ျမင္ႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေလာကမွာ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ေလာကကုုိ အေရာင္ဆုုိး၊ ေလာကကုုိ အျပစ္တင္၊ ေလာကကုုိ မဆင္ျခင္ဘဲ ကုုိယ္ထင္ရာ ကုုိယ္ျမင္ၿပီး ကုုိယ္ေျပာခ်င္ရာ ေျပာေနၾကေပမယ့္ တကယ္ဆင္ျခင္ၿပီး ျပင္ဆင္သင့္တာက ကုုိယ့္ရဲ႕ ကုုိယ္ပုုိင္ေလာကျဖစ္တဲ့ နာမ္႐ုုပ္ႏွစ္ခုု ခႏၶာစုုႀကီးသာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူမ်ားေလာအေၾကာင္း မေျပာဘဲ ကုုိယ့္ေလာကကုိ ကိုုယ္ျမင္၊ ကုုိယ္ကုုိယ္တုုိင္ပဲ ျပင္ဆင္ၿပီး ကုုိယ့္အသြင္အျပင္မွာ တရားသဘင္ဆင္ရင္း ကုုိယ့္ေလာကမွာ တရားရွာႏုုိင္ေအာင္သာ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း…။