လူ႔ေလာက အသုိင္းအဝုိင္းမွာ ဒီစကားလုံး အသုံးအႏႈန္းျပႆနာကလည္း အေတာ္ကုိ သတိျပဳၾကရမယ့္ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာတဲ့သူကလည္း လက္လြတ္စပယ္ ေျပာတတ္ၾကသလုိ ခံစားတဲ့သူကလည္း ဘာေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အလြယ္တကူ လုိက္ခံစားတတ္ၾကတဲ့အတြက္ တစ္ခုခုျဖစ္ၾကၿပီဆုိရင္ ဒီစကားလုံးေတြနဲ႔ပဲ ျဖစ္ေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူ႔ရဲ႕သေဘာကလည္း စကားလုံးဆုိရင္ တုိက္႐ုိက္အေျပာခံရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ဆင့္ၾကားရတဲ့ စကားပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ထဲမွာအတည္ယူၿပီး လုိက္ခံစားေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ မေကာင္း အေျပာခံရတဲ့အခါ ေျပာသြားတဲ့ စကားလုံးကုိေရာ၊ ေျပာတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကုိပါ မေက်နပ္စိတ္ေတြနဲ႔ မၾကာမၾကာ သတိတရ ခံစားေနမိတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ “ဘယ္သူကေတာ့ ငါ့ကုိဘယ္လုိ ေျပာသြားတာ၊ ဘယ္သူကေတာ့ ငါ့ကုိ ဘယ္လုိေခၚလုိက္တာ၊ ဘယ္သူကေတာ့ ငါ့အေပၚ သုံးႏႈန္းသြားတဲ့ စကားလုံးေတြ ရင့္သီး႐ုိင္းစုိင္းလြန္းတာ” စသျဖင့္ စကားလုံးကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ပုဂၢိဳလ္ကုိပါ မေကာင္း႐ႈတတ္တဲ့အထိ ျဖစ္တတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ေလာကပဲ ဒကာေလး သုံးေလးေယာက္နဲ႔ စကားေျပာမိၾကေတာ့ အရင္တုန္းက တရင္းတႏွီး ရွိခဲ့ဖူးတဲ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါးက တစ္ဆင့္စကားအၾကားနဲ႔ သူတုိ႔အေပၚ နားလည္မႈလဲြၿပီး ယိသဲ့သဲ့ စကားေတြ ေျပာလာတဲ့အတြက္ သူတုိ႔မွာ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရတဲ့အေၾကာင္း၊ တကယ္ဆုိရင္ ဆရာေတာ္ အေနနဲ႔ ဒီလုိစကားမ်ိဳး မေျပာင္သင့္တဲ့အေၾကာင္း၊ ဘုန္းႀကီးဆုိတာ ဒီစကားဟုိပုိ႔၊ ဟုိစကားဒီပုိ႔ မလုပ္သင့္တဲ့အေၾကာင္း၊ သူ႔လုိေျပာေၾကးဆုိရင္ တပည့္ေတာ္တုိ႔မွာလည္း ေျပာစရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေၾကာင္း စသျဖင့္ စကားလုံး အသုံးအႏႈန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူတုိ႔ရဲ႕ မေက်နပ္ခ်က္ေလးေတြကုိ ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကပါေသးတယ္။ အဲဒီမွာ ျပႆနာက သူတုိ႔ရဲ႕ စကားလုံးေတြေနာက္မွာ ဘုန္းဘုန္းကုိယ္တုိင္ ပါဝင္ၿပီး လုိက္ခံစားေနမိတဲ့ ျပႆနာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ မေက်နပ္ခ်က္ေတြဟာ ကုိယ္နဲ႔ပါ ဆက္စပ္လာေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္ပါလုိက္ၿပီး မေက်မနပ္ ျဖစ္လာေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ မေက်မနပ္ ျဖစ္ၿပီဆုိရင္ သိတဲ့အတုိင္း ခ်ီးမြမ္းစကားေတြ၊ ကုသုိလ္ျဖစ္စရာ စကားေတြ ပါလာမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ မေကာင္းတဲ့စကားေတြ၊ အားနည္းခ်က္ေတြ၊ အျပစ္တင္စရာေတြ စတာေတြပဲ ရွာေဖြေျပာဆုိ ျဖစ္ၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး သူတုိ႔စကားဝုိင္းက ထြက္လာၿပီး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ေအးေအးေဆးေဆး ရွိေတာ့မွ “ဟာ ငါအလြန္အကၽြံေတြ ေျပာဆုိမိလုိက္ပါလား”ဆုိတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ ကုိယ့္စကားရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ေနာင္တေလးေတြ ဝယ္လာမိသလုိ ခံစားလုိက္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေသခ်ာေတြးၾကည့္လုိက္ေတာ့ အားလုံးဟာ စကားအသုံးအႏႈန္းမွာလုိက္ၿပီး ေကာင္းတာမေကာင္းတာ ခံစားရင္း ေက်နပ္ရင္ေလာဘျဖစ္လုိက္ မေက်နပ္ရင္ ေဒါသျဖစ္လုိက္၊ ေက်နပ္ရင္ ဆႏၵာဂတိလုိက္လုိက္၊ မေက်နပ္ရင္ ေဒါသာဂတိလုိက္လုိက္ စသျဖင့္ အလြယ္တကူ ေျပာင္းလဲျဖစ္ပ်က္ေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္ကုိေကာင္းတာေျပာရင္ ေက်နပ္ႏွစ္သက္လုိက္၊ ကုိယ့္ကုိ မေကာင္းတာေျပာရင္ မေက်မနပ္ျဖစ္လုိက္၊ ကုိယ္ကေက်နပ္ရင္ ေကာင္းတဲ့စကားေလးေတြ ေျပာလုိက္၊ ကုိယ္က မေက်နပ္ရင္ မေကာင္းတဲ့ စကားေလးေတြ ေျပာလုိက္၊ ကုိယ္ႏွစ္သက္တဲ့ စကားဆုိရင္ ၿပဳံးၿပဳံးရႊင္ရႊင္ ခံစားလုိက္၊ ကုိယ္မႏွစ္သက္တဲ့ စကားဆုိရင္ စိတ္မေကာင္းစြာ ခံစားလုိက္နဲ႔ ေနာက္ဆုံး စကားလုံးေတြေနာက္မွာ လုိက္ခံစားရင္း စကားလုံးေတြေအာက္က ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
အမွန္ေတာ့ စကားလုံးဆုိတာဟာ ေလာကပညတ္ခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပညတ္ဆုိတာ အၿမဲမွန္ကန္ေနတဲ့ အရာမဟုတ္တဲ့အတြက္ လုိရင္လုိသလုိ၊ မလုိရင္ မလုိသလုိ ေျပာင္းလဲသတ္မွတ္ သမုတ္ၾကမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ သတ္မွတ္တဲ့အခါ တဒဂၤအရွိတရားနဲ႔ ခဏတာ အသိတရား၊ အခုိက္အတန္႔ အျမင္တရားနဲ႔ အေပၚယံ အသြင္မ်ားကုိလုိက္ၿပီး အေကာင္းအဆုိး အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ကာ ခံစားခ်က္လည္း တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳး ေျပာင္းလဲျဖစ္ေပၚ ေနတတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာကီဘုံသား လူအမ်ားဟာလည္း ဒီလုိေဝါဟာရ ပညတ္အေပၚမွာလုိက္ၿပီး ခံစားမိေနတတ္တဲ့အတြက္ ဘယ္လုိေနရာ၊ ဘယ္လုိလူမ်ိဳးေတြနဲ႔ပဲ ေတြ႕ေတြ႕ လူတုိင္းလူတုိင္းဟာ ကုိယ္ႏွစ္သက္တဲ့စကား၊ ကုိယ္ႏွစ္သက္တဲ့ အသံကုိသာ သေဘာက် ခံစားေနတတ္ၿပီး ကုိယ္မႏွစ္သက္တဲ့ အရာ၊ ကုိမႏွစ္သက္တဲ့ စကားဆုိရင္ အသြင္ပါေျပာင္းၿပီး မေကာင္းမွန္းသိရဲ႕နဲ႔ ထပ္ခါထပ္ခါကုိ ေတြးေတာခံစား ေနတတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အေတြးေပါင္းစုံန႔ဲ စကားလုံးေပါင္းစုံမွာ လုိက္ၿပီး ခံစားေနရာက ေနာက္ဆုံးမွာ ကုိယ့္အတြက္ ရလုိက္တာက စိတ္ဖိစီးမႈမ်ား၊ စိတ္မခ်မ္းသာမႈမ်ား၊ စိတ္ေသာက ျဖစ္စရာမ်ားပဲ အျဖစ္မ်ားေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
အရင္းစစ္ေတာ့ စကားလုံးကုိ စကားလုံး အေနနဲ႔ သေဘာထား၊ ပညတ္ကုိ ပညတ္ အေနနဲ႔သာ သေဘာထားၿပီး ကုိယ့္အတြက္ အက်ိဳးမရွိမယ့္ စကားမ်ိဳး၊ အကုသုိလ္ျဖစ္မယ့္ အသံမ်ိဳး၊ ကုိယ့္စိတ္ကုိ ပင္ပန္းေစမယ့္ အဆုိမ်ိဳး၊ ကုိယ့္ကုိ စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ေစမယ့္ ပညတ္မ်ိဳးကုိ လုိက္ၿပီးမခံစားမိေစဖုိ႔၊ ေခါင္းထဲေရာက္လာရင္လည္း အျမန္ဆုံး ထုတ္ပယ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔နဲ႔ ကုိယ္ၾကားလုိက္တဲ့ အရာ၊ ကုိယ္ၾကားလုိက္တဲ့ စကားလုံးဟာ ေတြးတုိင္းေတြးတုိင္း ကုိယ့္အတြက္ ကုသုိလ္ျဖစ္ေစမယ္၊ ကုိယ့္ရဲ႕စိတ္ခြန္အားကုိ တုိးပြားေစမယ္၊ ကုိယ့္အတြက္ တစ္စုံတစ္ခု အက်ိဳးတရား ျဖစ္ပြားေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီလုိ ပညတ္ခ်က္၊ စကားလုံး၊ အသံေတြကုိ ကုိယ့္ဘဝ ခြန္အားတစ္ခုအျဖစ္ ခံစားလုိက ခံစားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေတာင္မွ လႊတ္ေျမာက္မႈနဲ႔ ယွဥ္လာရင္ေတာ့ ဒီလုိ ေကာင္းတဲ့ခံစားမႈမ်ိဳးကုိလည္း ႐ႈမွတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါတယ္။
အဓိကကေတာ့ ကုိယ့္အတြက္ ဘာမွအက်ိဳး မျပဳတဲ့ ဘယ္လုိစကားမ်ိဳးကုိမဆုိ လုိက္မခံစားမိဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ စကားကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ခံစားမႈျပင္းရင္း ေဝဒနာလည္း ျပင္းလာတတ္တဲ့ သေဘာရွိလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ေဝဒနာဆုိတဲ့ စကားလုံးကုိက ခံစားျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ေကာင္းတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဆုိးတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မေကာင္းမဆုိးတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခံစားမႈအားလုံးကုိ ေဝဒနာလုိ႔ ေျပာတာျဖစ္တဲ့အတြက္ မ်ားမ်ားခံစားေလ၊ မ်ားမ်ားေဝဒနာ မ်ားေလပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဝဒနာမ်ားရင္ မေရမရာတာေတြလည္း မ်ားလာတတ္သလုိ မေရမရာတာေတြရဲ႕ေနာက္မွာ ေဝဒနာေတြလည္း ထပ္ၿပီးေရာက္လာတတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ စကားလုံးကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေဝဒနာေတြ ျပင္းထန္တဲ့အထိ မျဖစ္ေစဖုိ႔ စကားလုံးကုိ စကားလုံးအတုိင္း၊ အသံကုိ အသံအတုိင္း၊ ပညတ္ကုိ ပညတ္အတုိင္းပဲ ထားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ကိစၥေလးေတြ၊ တစ္ခ်ိဳ႕စကားေလးေတြ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ အသံေလးေတြ ဆုိတာက မသိရင္ ဘာမွမခံစားရသလုိ သိရင္လည္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လုိက္တာ၊ ၾကားေပမယ့္လည္း မၾကားခ်င္ေယာင္ ေဆာင္လုိက္တာမ်ိဳးဟာ ခံစားမႈကုိ သက္သာေစတဲ့ သေဘာေလးေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာ၊ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာေတြဟာ အမွန္ေတာ့ ဒီလုိကိစၥမ်ိဳးေတြကုိ လုိက္ၿပီးမခံစားတာ၊ ေခါင္းထဲမွာ ၾကာၾကာထည့္မထားတာမ်ိဳးကို ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ အကုသုိလ္ျဖစ္ေစမယ့္ စကားမ်ိဳး၊ ကုိယ့္အတြက္ အက်ိဳးမရွိတဲ့ စကားမ်ိဳးဆုိတာ ၾကားကုိမၾကားသင့္သလုိ၊ သိလည္းမသိသင့္တဲ့ အရာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မၾကားရင္၊ မသိရင္ အကုသုိလ္အျဖစ္ဟာ အလြန္သက္သာတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ မသိေတာ့ မခံစားမိ၊ မခံစားမိေတာ့ အျပစ္မျဖစ္ေတာ့တဲ့ သေဘာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဟုိတုန္းက ကုိရီးယားမွာ အလုပ္လာလုပ္တဲ့ ဒကာေလး တစ္ေယာက္က ေျပာဖူးပါတယ္။ သူ ကုိရီးယားကုိ စေရာက္ခါစက ကုိရီးယား စကားကုိ ဘာတစ္လုံးမွ မသိေတာ့ သူေ႒း ဆဲေနတာကုိလည္း သူ႔ကုိခ်ီးက်ဴးေနတယ္ထင္ၿပီး စိတ္ထဲမွာ ေက်ေနတတ္ေၾကာင္း၊ အခုေတာ့ ဆဲတာကုိ ဆဲမွန္းလည္း သိသြားေရာ အရမ္းမေက်မနပ္ျဖစ္၊ ငါ့ကုိဒီလုိ ေျပာရေကာင္းလားဆုိၿပီး စိတ္ဆုိးေဒါသလည္းထြက္၊ အဲဒီေဒါသေၾကာင့္ပဲဲ သူေ႒းကုိ ေျပာခ်င္ရာ ေျပာခ်လုိက္ေတာ့ သူနဲ႔သူေ႒းနဲ႔ အဆင္မေျပျဖစ္ျဖစ္ၿပီး အလုပ္ကေတာင္ ထြက္လုိက္ရတဲ့အေၾကာင္း စသျဖင့္ သူ႔ရဲ႕ကုိယ္ေတြ႕အေၾကာင္းေလးကုိ ေျပာျပဖူးပါတယ္။ သူ႔စကားနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကည့္ေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕စကားေလးေတြဟာ မသိလုိက္တာက အကုသုိလ္အျဖစ္သက္သာၿပီး၊ သိရင္လည္း အဲဒီစကားလုံးမွာ လုိက္မခံစားပဲေနလုိက္တာဟာ အေကာင္းဆုံး စိတ္သက္သာရာတစ္ခုဆုိတာ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါတေလ ျမင္ေပမယ့္၊ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာ၊ ၾကားေပမယ့္ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာေတြဟာ ဟန္ေဆာင္တာ မဟုတ္ဘဲ အကုသုိလ္အျဖစ္ သက္သာေအာင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ခံစားခ်က္ေတြမွာ ေလ့က်င့္တဲ့ သေဘာေလးေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ ႀကိဳးစားေလ့က်င့္သင့္တဲ့ အခ်က္ေလးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ရွိပါေစေတာ့။ ေျပာခ်င္တာက စကားလုံးေတြ၊ အသံေတြဟာ လုိက္ၿပီးခံစားမိရင္ အဲဒီစကားလုံးေတြ၊ အသံေတြရဲ႕ေနာက္မွာ ကုိယ့္စိတ္ကုိ ပင္ပန္းေစတဲ့သေဘာ၊ ကုိယ္စိတ္ကုိ ေလးလံေစတဲ့သေဘာ၊ ကုိယ့္စိတ္ကုိ ထုိင္းမႈိင္းေစတဲ့ သေဘာေလးေတြ ရွိတတ္တဲ့အတြက္ စကားလုံးကုိ စကားလုံးအတုိင္းထားႏုိင္ေအာင္၊ ပညတ္ကုိ ပညတ္အတုိင္း ထားႏုိင္ေအာင္၊ ၾကားရင္ၾကားတဲ့အခုိက္မွာပဲ ထားၿပီး အာ႐ုံေနာက္ကုိ လုိက္မခံစားဘဲ ေနႏုိင္ေအာင္ ကုိယ့္စိတ္ကုိ ျမင္ေအာင္သတိျပဳၿပီး ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ ေနထုိင္ၾကဖုိ႔ ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အာ႐ုံေနာက္ကုိ စိတ္ကလုိက္ၿပီး မခံစားမိၾကဖုိ႔နဲ႔ ခံစားမိရင္လည္း စိတ္ထဲမွာ ၾကာၾကာမထားဘဲ အျမန္ဆုံး ထုတ္ပစ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူက ဘာေျပာလုိ႔၊ ဘယ္သူထံက ဘာၾကားလုိက္လုိ႔ စတဲ့ စကားလုံး၊ အသံေတြေၾကာင့္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ကာ စိတ္ပင္ပန္းေနၾကသူမ်ား အေနနဲ႔ ဘယ္သူထံက ဘယ္လုိစကားမ်ိဳးပဲ ၾကားၾကား အားလုံးဟာ တဒဂၤ အခုိက္အတန္႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ပညတ္ေတြသာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘာမွအၾကာႀကီး မဟုတ္ဘူးဆုိတာ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ၿပီး ဘယ္လုိစကားမ်ိဳးကုိမွ လုိက္ၿပီးခံစားတတ္တဲ့ အက်င့္မ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္သာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ႀကိဳးစားေလ့က်င့္ၾကပါလုိ႔ သတိေပးစကား ေျပာၾကားရင္း စကားမ်ားရဲ႕ ေနာက္မွာ အမွားမ်ားလည္း ေရာက္တတ္တယ္ဆုိတာ မေမ့ၾကဖုိ႔လည္း အသိေပးစကား ပါးလုိက္ရပါတယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အရွင္ဘုရား။ ဘဝအတြက္ အင္အားေတြ ျဖစ္ေစပါတယ္။