ၿပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြ (၁၅-၈-၂၀၁၀)ရက္ေန႔က ေတာင္ကုိရီးယား ႏုိင္ငံ၊ဂေယာင္ဂီဒုိ၊ ဂြန္ဂ်ဴးၿမိဳ႕ မွာရွိတဲ့ ပုဂံျမန္မာ စတုိးနဲ႔ စားေသာက္ဆုိင္ မွာ က်င္းပျပဳလုပ္ တဲ့ ၀ါဆုိ သကၤန္း ကပ္ပဲြနဲ႔ အထူးတရားပဲြကုိ ၾကြေရာက္ၿပီး တရားစကား ေဟာၾကားေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဂေယာင္ဂီဒုိ ဂြန္ဂ်ဴးဆုိတာ အခု ဘုန္းဘုန္းေနတဲ့ ဒယ္ဂူးၿမိဳ႕နဲ႔ဆုိ အလြန္ေ၀းတဲ့ ေနရာတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ သြားေရးလာေရးကလည္း အဆင့္ဆင့္သြားရတဲ့ ေနရာျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းကေနၿပီး အျမန္ရထားဘူးတာကုိ တကၠစီနဲ႔ၾကြ၊ အဲဒီဘူတာကေနမွ ဆုိးလ္ၿမိဳ႕ကုိ အျမန္ရထားနဲ႔ၾကြၿပီး အဲဒီကမွ တစ္ဆင့္ ဂၽြန္ဂ်ဴးမွာရွိတဲ့ ျမန္မာဆုိင္ကုိ တကၠစီနဲ႔ ၾကြရပါတယ္။ ပင္ပန္းတာကေတာ့ ေျပာမေနပါနဲ႔။ သြားေရးလာေရးဟာ တစ္ေနကုန္ပါပဲ။ မနက္ ၆နာရီေလာက္က ၾကြလုိက္တာ ည ၈နာရီေလာက္မွ ေက်ာင္းကုိျပန္ေရာက္ပါတယ္။ ပုိဆုိးတာက ရာသီဥတု ပူတဲ့ဒဏ္ပါ။ အၿမဲတမ္းေအးေနတဲ့ ကုိရီးယားဟာ ၇လပုိင္းနဲ႔ ၈လပုိင္းမွာ ပူတဲ့အပူခ်ိန္က တစ္ခါတစ္ေလ ၃၆ဒီဂရီေလာက္အထိ ျဖစ္ေနေတာ့ ပုံမွန္ပူေနတဲ့ ႏုိင္ငံေတြထက္ကုိ ပုိပူပါတယ္။ အဲဒီလုိ ရာသီဥတုပူၿပီး ခႏၶာကုိ ပင္ပန္းေပမယ့္ အဲဒီေန႔က ၾကြေရာက္ခ်ီးေျမာက္မႈရဲ႕ အက်ိဳးကေတာ့ ဘုန္းဘုန္းအတြက္ ကုိယ္ပန္းေပမယ့္ စိတ္လန္းတယ္ဆုိတဲ့ အက်ိဳးတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဂေယာင္ဂီဒုိ ဂြန္ဂ်ဴးဆုိတာ တရားမ၀င္ ျမန္မာအလုပ္သမား အမ်ားစု ေနတဲ့ေနရာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုေနာက္ပုိင္းမွသာ တရား၀င္ အလုပ္သမား အသစ္ေလးေတြ ေရာက္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ျမန္မာေတြဆုိ အေျခအေနအရ တရားမ၀င္ အလုပ္သမား ဘ၀နဲ႔ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္အထိ ရွိေနၾကတဲ့သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အိမ္ျပန္ခ်င္ေပမယ့္ မျပန္ႏုိင္ေသးတဲ့သူေတြပါ။ ေရႊျပည္ေတာ္ကလည္း ေမွ်ာ္တုိင္းေ၀း ဆုိသလုိ ျဖစ္ေနတာကုိး။ အဲဒီလုိ ခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္ အျဖစ္နဲ႔ ေနေနၾကေပမယ့္ ျမန္မာေတြရဲ႕ ခ်စ္စရာ စိတ္ထား၊ ထက္သန္တဲ့ သဒၶါတရားေတြေၾကာင့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကုိေတာ့ တတ္ႏုိင္သမွ် လုပ္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ သူ႔ရာသီအလုိက္ အမ်ားေပါင္းစုၿပီး ေကာင္းမႈေလးေတြ လုပ္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အခုလည္း အႀကီးေတြေရာ၊ အငယ္ေတြေရာ၊ အုိတာေတြေရာ မအုိတာေတြေရာ စုေပါင္းၿပီး ျမန္မာဆုိင္မွာ ၀ါဆုိသကၤန္း ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းပဲြနဲ႔ အထူးတရားပဲြ က်င္းပျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီပဲြကုိ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၉၈၉ခုႏွစ္ေလာက္ ကတည္းက ကုိရီးယားကုိ ေရာက္ရွိသာသနာျပဳေနတဲ့ အဲဒီ ဂေယာင္ဂီဒုိ၊ နမ္ယမ္းဂ်ဴၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ ဆရာေတာ္ ဦးစႏၵိမာရယ္၊ ဘုန္းဘုန္းရယ္ ၾကြေရာက္ၿပီး ပရိတ္တရား ခ်ီးျမႇင့္ကာ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ တရားပြဲ ေဟာေျပာေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒယ္ဂူးေက်ာင္းမွာဆုိရင္ ပရိတ္သတ္ အေျခအေနကုိ ၾကည့္ၿပီးဘုန္းဘုန္း အေနနဲ႔ အမ်ားဆုံး မိနစ္သုံးဆယ္၊ ေလးဆယ္ေလာက္ပဲ တရားေဟာျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီေန႔ကေတာ့ အေ၀းက ဘုန္းႀကီးေတြကုိ တကူးတက ပင့္ထားတာရယ္၊ တစ္ႏွစ္မွ ေလးငါးႀကိမ္ေလာက္ပဲ အထူးပဲြအေနနဲ႔ က်င္းပျပဳလုပ္ျဖစ္ၾက တာေတြရယ္ေၾကာင့္ တရားပဲြကုိ တစ္နာခဲြေလာက္ ေဟာေျပာေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဗုဒၶဓမၼနဲ႔ လက္ေတြ႕ဘ၀ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြကုိ ခ်ိန္ထုိးၿပီး မငိုက္လည္းမငုိက္၊ မပ်င္းလည္းမပ်င္းေအာင္ ရယ္စရာေလးမ်ားေႏွာၿပီး တရားေဟာေပးတဲ့အတြက္ တစ္နာရီခဲြကုိ အားလုံးၿပီးမွန္းမသိ ၿပီးခဲ့ၾကပါတယ္။ တရားပဲြၿပီးလုိ႔ တရားနာပရိတ္သတ္အခ်င္းခ်င္း ေျပာေနၾကတဲ့ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ ေဟာတရားေတြကုိ ျပန္ၾကားရေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ပီတိတရားနဲ႔ လန္းဆန္းခဲ့ပါတယ္။ ခႏၶာကုိယ္မွာ ေခၽြးတလုံးလုံးနဲ႔ ႏုံးခ်ိေနေပမယ့္ ရင္ထဲမွာေတာ့ ပီတိစကားလုံးေတြနဲ႔ ၿပဳံးမိေနပါတယ္။
ဒီထက္ပုိၿပီး ၿပဳံးစရာက အဲဒီျမန္မာဆုိင္ဖြင့္ထားတဲ့ ေျမေအာက္ထပ္ ေနရာေလးအေၾကာင္း ၾကားလုိက္ရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာဒကာေလးေတြ အေျပာအရ ဒီျမန္မာဆုိင္ဖြင့္ထားတဲ့ ေျမေအာက္ထပ္ဟာ ခရစ္ယာန္ ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းနဲ႔ ခရစ္ယာန္ စာသင္ေက်ာင္းရဲ႕ အေဆာက္အဦ ေျမေအာက္ထပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဟုတ္မွာပါ။ ဘုန္းဘုန္းတရား ေဟာေနခ်ိန္မွာေတာင္မွ အေပၚထပ္က ကေမၻာဒီယား ကေလးေတြရဲ႕ က်မ္းစာရြတ္သံေလးေတြ ၾကားလုိက္ရပါေသးတယ္။ အခုျမန္မာဆုိင္ ေနရာေလးဟာ ပထမေတာ့ ခရစ္ယာန္ သာသာနျပဳ အဖဲြ႕က ျမန္မာေတြကုိ စည္း႐ုံးတဲ့ အေနနဲ႔ ဒီေနရားေလးကုိ စေပၚေရာ လစာပါေပးၿပီး ငွါးေပးထားတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ႏွစ္ႏွစ္နီးပါး အမ်ိဳးမ်ိဳး စည္း႐ုံးၿပီး ခရစ္ယာန္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပမယ့္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ တစ္ေယာက္မွ ခရစ္ယာန္ ျဖစ္မလာတဲ့အတြက္ ေနာက္ဆုံးသူတုိ႔ လက္ေလ်ာ့ၿပီး အခန္းကုိ စေပၚေတာ့ တင္ေပးမယ္၊ လခေတာ့ ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ ေပးဆုိၿပီး ဆက္ထားထားတဲ့အတြက္ ဒီအခန္းနဲ႔ ဒီေနရာမွာ အခုလုိ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေတြ ဒီလုိ အလွဴပဲြ၊ တရားပဲြ၊ ေတြ႕ဆုံပဲြေလးေတြ လုပ္ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သိခဲ့ရပါတယ္။
သူတုိ႔ေျပာတာေတြ နားေထာင္ၿပီး ဘုန္းဘုန္းရင္ထဲမွာ ေက်နပ္မိတယ္ဆုိတာ အဲဒါပါပဲ။ ဘုန္းဘုန္းပင္ပန္းေပမယ့္ စိတ္လန္းတယ္ဆုိတာ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ ဒီခုိင္မာတဲ့ သဒၶါတရားေၾကာင့္ပါပဲ။ တရားေဟာတုန္းကေတာင္ ဘုန္းဘုန္းထည့္ ေဟာေပးျဖစ္ပါေသးတယ္။ “ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ တစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္ေနရာမွာပဲ ေရာက္ေရာက္ အလွဴဒါန လုပ္ရတာကုိ ၀ါသနာပါတာဟာ အထူးေျပာစရာ မရွိတဲ့အေၾကာင္း၊ အေျခအေနအရ ဗုဒၶတရားေတြအတုိင္း တစ္ထပ္တည္းက်ေအာင္ လုိက္ၿပီးမလုပ္ႏုိင္ေသးေပမယ့္ အႏွစ္သာရရွိၿပီး ယုတၱိက်တဲ့ တရားေတာ္ေတြဆုိတာ သိထားတဲ့အတြက္ ဘယ္သူကလာၿပီး ဘယ္လုိစည္း႐ုံးေပမယ့္လည္း ဘာသာေျပာင္းသြားတယ္ဆုိတာ မရွိသေလာက္ပဲဆုိတဲ့ အေၾကာင္း၊ ဒီလုိ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ယုံၾကည္မႈသဒၶါတရားဟာ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေတြ အတြက္ ဂုဏ္ယူစရာ ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ဆက္လက္ၿပီး ဒီလုိစိတ္ထားေကာင္းေတြ မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ႀကိဳးစားထိန္းသိမ္းဖုိ႔ အေၾကာင္း” တရားေဟာရင္း ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဂေယာင္ဂီဒုိ ဂြန္ဂ်ဴးဆုိတာ တရားမ၀င္ ျမန္မာအလုပ္သမား အမ်ားစု ေနတဲ့ေနရာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုေနာက္ပုိင္းမွသာ တရား၀င္ အလုပ္သမား အသစ္ေလးေတြ ေရာက္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ျမန္မာေတြဆုိ အေျခအေနအရ တရားမ၀င္ အလုပ္သမား ဘ၀နဲ႔ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္အထိ ရွိေနၾကတဲ့သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အိမ္ျပန္ခ်င္ေပမယ့္ မျပန္ႏုိင္ေသးတဲ့သူေတြပါ။ ေရႊျပည္ေတာ္ကလည္း ေမွ်ာ္တုိင္းေ၀း ဆုိသလုိ ျဖစ္ေနတာကုိး။ အဲဒီလုိ ခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္ အျဖစ္နဲ႔ ေနေနၾကေပမယ့္ ျမန္မာေတြရဲ႕ ခ်စ္စရာ စိတ္ထား၊ ထက္သန္တဲ့ သဒၶါတရားေတြေၾကာင့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကုိေတာ့ တတ္ႏုိင္သမွ် လုပ္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ သူ႔ရာသီအလုိက္ အမ်ားေပါင္းစုၿပီး ေကာင္းမႈေလးေတြ လုပ္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အခုလည္း အႀကီးေတြေရာ၊ အငယ္ေတြေရာ၊ အုိတာေတြေရာ မအုိတာေတြေရာ စုေပါင္းၿပီး ျမန္မာဆုိင္မွာ ၀ါဆုိသကၤန္း ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းပဲြနဲ႔ အထူးတရားပဲြ က်င္းပျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီပဲြကုိ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၉၈၉ခုႏွစ္ေလာက္ ကတည္းက ကုိရီးယားကုိ ေရာက္ရွိသာသနာျပဳေနတဲ့ အဲဒီ ဂေယာင္ဂီဒုိ၊ နမ္ယမ္းဂ်ဴၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ ဆရာေတာ္ ဦးစႏၵိမာရယ္၊ ဘုန္းဘုန္းရယ္ ၾကြေရာက္ၿပီး ပရိတ္တရား ခ်ီးျမႇင့္ကာ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ တရားပြဲ ေဟာေျပာေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒယ္ဂူးေက်ာင္းမွာဆုိရင္ ပရိတ္သတ္ အေျခအေနကုိ ၾကည့္ၿပီးဘုန္းဘုန္း အေနနဲ႔ အမ်ားဆုံး မိနစ္သုံးဆယ္၊ ေလးဆယ္ေလာက္ပဲ တရားေဟာျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီေန႔ကေတာ့ အေ၀းက ဘုန္းႀကီးေတြကုိ တကူးတက ပင့္ထားတာရယ္၊ တစ္ႏွစ္မွ ေလးငါးႀကိမ္ေလာက္ပဲ အထူးပဲြအေနနဲ႔ က်င္းပျပဳလုပ္ျဖစ္ၾက တာေတြရယ္ေၾကာင့္ တရားပဲြကုိ တစ္နာခဲြေလာက္ ေဟာေျပာေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဗုဒၶဓမၼနဲ႔ လက္ေတြ႕ဘ၀ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြကုိ ခ်ိန္ထုိးၿပီး မငိုက္လည္းမငုိက္၊ မပ်င္းလည္းမပ်င္းေအာင္ ရယ္စရာေလးမ်ားေႏွာၿပီး တရားေဟာေပးတဲ့အတြက္ တစ္နာရီခဲြကုိ အားလုံးၿပီးမွန္းမသိ ၿပီးခဲ့ၾကပါတယ္။ တရားပဲြၿပီးလုိ႔ တရားနာပရိတ္သတ္အခ်င္းခ်င္း ေျပာေနၾကတဲ့ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ ေဟာတရားေတြကုိ ျပန္ၾကားရေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ပီတိတရားနဲ႔ လန္းဆန္းခဲ့ပါတယ္။ ခႏၶာကုိယ္မွာ ေခၽြးတလုံးလုံးနဲ႔ ႏုံးခ်ိေနေပမယ့္ ရင္ထဲမွာေတာ့ ပီတိစကားလုံးေတြနဲ႔ ၿပဳံးမိေနပါတယ္။
ဒီထက္ပုိၿပီး ၿပဳံးစရာက အဲဒီျမန္မာဆုိင္ဖြင့္ထားတဲ့ ေျမေအာက္ထပ္ ေနရာေလးအေၾကာင္း ၾကားလုိက္ရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာဒကာေလးေတြ အေျပာအရ ဒီျမန္မာဆုိင္ဖြင့္ထားတဲ့ ေျမေအာက္ထပ္ဟာ ခရစ္ယာန္ ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းနဲ႔ ခရစ္ယာန္ စာသင္ေက်ာင္းရဲ႕ အေဆာက္အဦ ေျမေအာက္ထပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဟုတ္မွာပါ။ ဘုန္းဘုန္းတရား ေဟာေနခ်ိန္မွာေတာင္မွ အေပၚထပ္က ကေမၻာဒီယား ကေလးေတြရဲ႕ က်မ္းစာရြတ္သံေလးေတြ ၾကားလုိက္ရပါေသးတယ္။ အခုျမန္မာဆုိင္ ေနရာေလးဟာ ပထမေတာ့ ခရစ္ယာန္ သာသာနျပဳ အဖဲြ႕က ျမန္မာေတြကုိ စည္း႐ုံးတဲ့ အေနနဲ႔ ဒီေနရားေလးကုိ စေပၚေရာ လစာပါေပးၿပီး ငွါးေပးထားတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ႏွစ္ႏွစ္နီးပါး အမ်ိဳးမ်ိဳး စည္း႐ုံးၿပီး ခရစ္ယာန္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပမယ့္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ တစ္ေယာက္မွ ခရစ္ယာန္ ျဖစ္မလာတဲ့အတြက္ ေနာက္ဆုံးသူတုိ႔ လက္ေလ်ာ့ၿပီး အခန္းကုိ စေပၚေတာ့ တင္ေပးမယ္၊ လခေတာ့ ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ ေပးဆုိၿပီး ဆက္ထားထားတဲ့အတြက္ ဒီအခန္းနဲ႔ ဒီေနရာမွာ အခုလုိ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေတြ ဒီလုိ အလွဴပဲြ၊ တရားပဲြ၊ ေတြ႕ဆုံပဲြေလးေတြ လုပ္ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သိခဲ့ရပါတယ္။
သူတုိ႔ေျပာတာေတြ နားေထာင္ၿပီး ဘုန္းဘုန္းရင္ထဲမွာ ေက်နပ္မိတယ္ဆုိတာ အဲဒါပါပဲ။ ဘုန္းဘုန္းပင္ပန္းေပမယ့္ စိတ္လန္းတယ္ဆုိတာ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ ဒီခုိင္မာတဲ့ သဒၶါတရားေၾကာင့္ပါပဲ။ တရားေဟာတုန္းကေတာင္ ဘုန္းဘုန္းထည့္ ေဟာေပးျဖစ္ပါေသးတယ္။ “ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ တစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္ေနရာမွာပဲ ေရာက္ေရာက္ အလွဴဒါန လုပ္ရတာကုိ ၀ါသနာပါတာဟာ အထူးေျပာစရာ မရွိတဲ့အေၾကာင္း၊ အေျခအေနအရ ဗုဒၶတရားေတြအတုိင္း တစ္ထပ္တည္းက်ေအာင္ လုိက္ၿပီးမလုပ္ႏုိင္ေသးေပမယ့္ အႏွစ္သာရရွိၿပီး ယုတၱိက်တဲ့ တရားေတာ္ေတြဆုိတာ သိထားတဲ့အတြက္ ဘယ္သူကလာၿပီး ဘယ္လုိစည္း႐ုံးေပမယ့္လည္း ဘာသာေျပာင္းသြားတယ္ဆုိတာ မရွိသေလာက္ပဲဆုိတဲ့ အေၾကာင္း၊ ဒီလုိ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ယုံၾကည္မႈသဒၶါတရားဟာ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေတြ အတြက္ ဂုဏ္ယူစရာ ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ဆက္လက္ၿပီး ဒီလုိစိတ္ထားေကာင္းေတြ မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ႀကိဳးစားထိန္းသိမ္းဖုိ႔ အေၾကာင္း” တရားေဟာရင္း ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္။ အခုလည္း ၾကည့္ပါဦး။ အေဆာက္အဦ တစ္ခုတည္းမွာကုိပဲ ကုိးကြယ္တဲ့ ဘာသာတူတဲ့ ႏုိင္ငံခ်င္း ျဖစ္ေနတဲ့ ျမန္မာနဲ႔ ကေမၻာဒီယားေတြရဲ႕ မတူညီမႈေတြက ျမန္မာေတြက ေအာက္ထပ္မွာ ဘုန္းႀကီးပင့္ၿပီး အလွဴအတန္းလုပ္၊ တရားနာေနၾကေပမယ့္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ႏုိင္ငံသား ကေမၻာဒီယားေတြကေတာ့ အေပၚထပ္မွာ သမၼာက်မ္းစာေတြနဲ႔ ထာ၀ရဘုရားသခင္ကုိ ေကာင္းခ်ီးေပးေနၾကတာ ေတြဟာ မတူညီ၊ မခုိင္ၿမဲတဲ့ သဒၶါတရားရဲ႕ ကြာျခားမႈကုိ အထင္အရွား ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။
တရားပဲြၿပီးလုိ႔ ဆုိးလ္ဘူတာကုိ အျပန္မွာ ဘူတာအထိ လုိက္ပုိ႔တဲ့ ဂြန္ဂ်ဴးျမန္မာအဖဲြ႕ ဥကၠ႒ ဒကာနဲ႔ စကားစၿမီေျပာရင္း ဥကၠ႒က “ဒီေန႔ အရွင္ဘုရားေဟာသြားတဲ့ တရားကုိ တပည့္ေတာ္ စာေရးၿပီး ျဖန္႔ခ်င္ပါတယ္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔ အေနနဲ႔ ဒီေနရာ ဒီဌာနေလးမွာ ေနထုိင္ရင္း ဘာသာေရးေရာ၊ လူမႈေရးေရာ၊ သာေရးနာေရးေရာ၊ ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ လုိအပ္တဲ့ ပရဟိတ အေရးေတြေရာ တတ္ႏုိင္သမွ် ႀကိဳးစား လုပ္ေဆာင္ေနပါတယ္ဘုရား၊ ေနာက္ ပဲြရွိတုိင္း အရွင္ဘုရားကုိ ပင့္ခ်င္ပါတယ္ဘုရား၊ ခုန အရွင္ဘုရား တရားေဟာရင္ မိန္႔သြားသလုိပဲ တပည့္ေတာ္တုိ႔ အေနနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာကုိ စြန္႔လႊတ္ဖုိ႔ဆုိတာ ဘယ္လုိမွကုိ စိတ္ကူးလုိ႔ ရမွာ မဟုတ္ဘူးဘုရာ..၊ ဒါဟာ အရွင္ဘုရားတုိ႔ သာသနာျပဳ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ပါပဲ ဘုရား…” စသျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားပါေသးတယ္။ ၀မ္းသာမႈနဲ႔အတူ ဥကၠ႒ ေလွ်ာက္သမွ် နားေထာင္ရင္း ဆုိးလ္ဘူတာေရာက္ေတာ့ သူတုိ႔ကုိ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ဆုိးလ္ဘူတာကေန အျမန္က်ီဆန္ ရထားနဲ႔ ဒယ္ဂူးၿမိဳ႕ကုိ ျပန္ၾကြလာခဲ့ပါတယ္။
ရထားစီးၿပီး ျပန္လာရင္း ရထားေပၚမွာ ဂေယာင္ဂီဒို၊ ဂြန္ဂ်ဴးၿမိဳ႕က တရားပဲြနဲ႔ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ ဒါနအားနဲ႔ သဒၶါတရားအားကုိ စဥ္းစားေနျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ရာသီဥတုဒဏ္နဲ႔ ခရီးေ၀းမႈဒဏ္ေတြေၾကာင့္ ခႏၶာကုိယ္ဟာ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနေပမယ့္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ သဒၶါတရားအား၊ ရတနာသုံးပါး အေပၚ အေလးထားမႈအား၊ ရဟန္းသံဃာေတြအေပၚ လုိေလးေသးမရွိ ေထာက္ပံ့ပူေဇာ္မႈ အားေတြေၾကာင့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ပီတိတရားနဲ႔ အတူ လန္းဆန္းေနခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ရင္ထဲက ပီတိတရားေၾကာင့္လားမသိ ပါးစပ္ကပါ မၾကားတၾကား ရြတ္ေနမိတာက “ကုိယ္ပန္းေပမယ့္ စိတ္လန္းပါတယ္၊ ကုိယ္ပန္းေပမယ့္ စိတ္လန္းခဲ့ပါတယ္” ဆုိတဲ့ စကားပဲ ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။
0 မွတ္ခ်က္မ်ား (...ေရးရန္):
Post a Comment