“အမွားပုံကုိ ဉာဏ္ႏွင့္႐ႈ၊ အမွန္ပုံကုိ လုိက္၍တု”
ဒီေခါင္းစဥ္ေလးဟာ သာသနာ့တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ ပိဋကတ္ဆုိင္ရာ ျမန္မာစာဌာနရဲ႕ ဆရာႀကီးတစ္ဦး ေရးခုိင္းတဲ့ စာစီစာကုံး ေခါင္းစဥ္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ဆရာခုိင္းလုိ႔သာ ေရးလုိက္ရေပမယ့္ ဒီေခါင္းစဥ္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ေလးနက္မႈကုိ သိပ္ၿပီးသေဘာ မေပါက္မိခဲ့ပါဘူး။ တျဖည္းျဖည္း အရြယ္ေလးလည္းရလာ၊ ျဖတ္သန္းက်င္လည္ခဲ့ရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ အေတြ႕အႀကဳံေလးေတြကလည္း မ်ားလာတဲ့အခါမွာေတာ့ ဒီေခါင္းစဥ္ေလးရဲ႕ သေဘာကုိ ေကာင္းေကာင္း သိလာခဲ့ရပါတယ္။ မွားခဲ့တာေတြ မ်ားလာတဲ့အခါမွာေတာ့ အဲဒီအမွားမ်ားကုိ ျပန္လည္ဆင္ျခင္ရင္း အမွန္ေလးေတြ ေရာက္လာတာကုိ ကုိယ္ေတြ႕သိျမင္လာခဲ့ ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမွားကုိ အမွားလုိ႔ သိဖုိ႔ဆုိတာက ေထာက္ျပျပဳျပင္ ေပးမယ့္သူ ရွိမွပဲ သိႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာသမားေကာင္းေတြ ရွိမွလည္း အမွားအမွန္ ခဲြျခားႏုိင္ၿပီး ျပဳျပင္လာႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
မွန္ပါတယ္။ အမွားဆုိတာကေတာ့ ပုထုဇင္ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေနသမွ် မွားေနၾကဦးမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သတိမခုိင္ ဉာဏ္မပုိင္ေသးတဲ့ အတြက္လည္း အမွားေတြကုိ တစ္ခုခုၿပီး တစ္ခုလုပ္ေနမိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အမွားေလးေတြ လုပ္မိတတ္ၾကသလုိ အမွားႀကီးေတြလည္း လုပ္မိတတ္ၾကပါတယ္။ အျပဳအမူမွားေတြ ရွိၾကသလုိ အေျပာမွား အႀကံမွားေလးေတြလည္း ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ မွားတတ္တဲ့သတၱ၀ါေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မွားမိၾကတာ မဆန္းေပမယ့္ အဲဒီအမွားအေပၚ သတိျပဳဆင္ျခင္ၿပီး ျပဳျပင္တတ္ရင္ေတာ့့ ဆန္းသြားပါၿပီ။ အမွားကုိ သိၿပီးအမွန္ျမင္မိရင္ေတာ့ ေခတ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ လန္းသြားပါၿပီ။ တကယ္ေတာ့ အမွားဆုိတာ လုပ္တဲ့သူကုိယ္တုိင္ ျမင္မိဖုိ႔ခက္သလုိ တစ္ျခားသူက ျမင္လုိ႔ ေထာက္ျပရင္လည္း ျပင္ဖုိ႔ ခက္တတ္ပါတယ္။ သတၱ၀ါ တစ္ဦးခ်င္းမွာ ရွိေနတဲ့ အတၱ၊ မာနေတြေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကုိယ့္အမွားကုိ ေျပာျပလာရင္ အလြယ္တကူ ၀န္ခံၿပီး ျပဳျပင္ႏုိင္ဖုိ႔ ခက္ခဲတတ္ပါတယ္။ ပညာ၊ ရာထူး၊ ေငြစတဲ့ ဂုဏ္ပကာသန ရွိတဲ့သူေတြဆုိ ပုိဆုိးပါတယ္။ မွားမွန္းသိေနတာေတာင္မွ ငါဆုိတဲ့ မာနေၾကာင့္ အမွားကုိ၀န္ခံၿပီး အမွန္မျပင္မိၾကဘဲ အမွားအတုိင္းသာ ဆက္သြားေနတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမွားကုိ အမွားလုိ႔ သိၿပီး အမွန္ျပင္ႏုိင္သူဟာ အာဂလူလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အမွားပုံကုိ ဉာဏ္ႏွင္႐ႈၿပီး အမွန္ပုံကုိ လုိက္၍တုႏုိင္သူဟာ တုိးတက္ေအာင္ျမင္ဖုိ႔အတြက္ လမ္းစပြင့္သူလုိ႔ ေျပာျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဘုန္းဘုန္းကုိယ္တုိင္လည္း မွားခဲ့ပါတယ္။ မွားေနဦးမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အမွားကုိ ေထာက္ျပလာရင္ေတာ့ ၀မ္းေျမာက္မႈနဲ႔အတူ ၾကည္ျဖဴစြာ ႀကိဳဆုိလက္ခံရင္း အမွန္ျပင္ႏုိင္ေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားတတ္ပါတယ္။ အမွားေထာက္ျပေပးတာကုိလည္း အျပစ္မျမင္ဘဲ ေက်းဇူးတင္ႏုိင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ျဖစ္ပါတယ္။ ပုထုဇင္ျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ မွားတတ္တယ္ဆုိတဲ့ သေဘာကုိ သိေနၿပီး ဒီလုိ မွားတတ္တာေလးေတြကုိ ျပဳျပင္ေပးမယ့္ သူမ်ားကုိ အၿမဲႀကိဳဆုိမိေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကံေကာင္းစြာပဲ အမွားကုိ ေထာက္ျပျပဳျပင္ေပးတဲ့ ဆရာသမားမ်ားကလည္း ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ရွိေနေလေတာ့ အမွားေလးက်ဴးလြန္ မိတတ္ေပမယ့္ အမွားႀကီးအျဖစ္ ေရာက္မသြားခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း မွားတတ္တဲ့ သတၱ၀ါေတြအတြက္ အမွားျပဳျပင္ေပးမယ့္ ဆရာသမားမ်ား၊ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား လုိအပ္တယ္လုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ သုံးရက္ေလာက္ကေတာင္မွ ဘုန္းဘုန္းဆီကုိ အီးေမးလ္တစ္ေစာင္ ေရာက္လာပါေသးတယ္။ အဂၤလန္ကုိ ေရာက္ေနတဲ့ ဆရာသမား ဆရာဘုန္းႀကီး တစ္ပါးထံက ပုိ႔လုိက္တဲ့ စာေလးပါ။ မနာပဒါယီ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာမွာ ဘုန္းဘုန္းေရးၿပီး တင္လုိက္တဲ့ ပုိ႔စ္တစ္ခုမွာပါတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ေ၀ါဟာရ အသုံးအႏႈန္း မွားေနတဲ့အေၾကာင္း ေထာက္ျပေပးလာပါတယ္။ အ႐ုိးခံေျပာရရင္ ရင္ထဲမွာ ေဖာ္မျပႏုိင္ေအာင္ ၀မ္းသာမိခဲ့ရပါတယ္။ အမွားေလးကုိ ျပဳျပင္ေပးတဲ့ ဆရာသခင္ ေက်းဇူးရွင္ကုိလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ေက်းဇူးတင္ေနမိပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္လြန္းလုိ႔ ဆရာေတာ္ဆီ ျပန္ၾကားေလွ်ာက္ထားမိတဲ့ ျပန္စာမွာေတာင္မွ ေက်းဇူးတင္စကားကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဟန္ေဆာင္မႈမဟုတ္တဲ့ တကယ့္ကုိ ႐ုိးရွင္းတဲ့ ခံယူခ်က္နဲ႔ ဆရာ့အေပၚ ေက်းဇူးတင္မိတာ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ အသိပညာ ဗဟုသုတျဖစ္ဖြယ္ စာေတြ ေရးေပးေနတဲ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔လုိ အြန္လုိင္းစာေရးသူမ်ားအတြက္ ဒီလုိ မွားတာေလးေတြကုိ ေထာက္ျပျပဳျပင္ ေပးႏုိင္မယ့္ ဆရာေတြအမ်ားႀကီး လုိအပ္ပါတယ္။ ဥပေဒမရွိ၊ တည္းျဖတ္သူမရွိတဲ့ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေတြမွာ ကုိယ္ပုိင္အေတြးအေခၚ သက္သက္နဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးေနၾကတဲ့ စာေပေတြမွာ ေဘးက အဲဒီလုိ ေထာက္ျပျပဳျပင္ ေပးမယ့္သူေတြ မရွိဘူးဆုိရင္ အမွားကုိ မသိႏုိင္တဲ့အျပင္ ၾကာရင္အမွားကို အမွန္ထင္သြားတတ္ပါတယ္။ ပုိၿပီး အႏၲရာယ္ ျဖစ္ေစႏုိင္တာက ကုိယ္ေရးတာေတြကုိ စာဖတ္သူေတြက အားလုံးအမွန္ထင္ၿပီး ေရးတဲ့အတုိင္း ဖတ္မွတ္ေလ့လာ က်င့္ႀကံသြားမိတဲ့အခါ ပုိဆုိးပါတယ္။ ဒီလုိအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ဒီအမွားေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျဖစ္မသြားခင္၊ အမွားေလးက အမွားႀကီး ျဖစ္မသြားခင္ အမွားကုိ ျပဳျပင္ေပးတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားရဲ႕ အကူအညီေတြ အမ်ားႀကီး လုိအပ္ပါတယ္။
ဘုန္းဘုန္းအတြက္ကေတာ့ ဒီလုိ ျပဳျပင္ေပးတဲ့ သူဆုိ ဘယ္သူမဆုိ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ လက္ခံႀကိဳဆုိႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ အားလုံးလည္း ဒီလုိပဲ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ အမွားမကင္းတတ္တဲ့ သူေတြျဖစ္လုိ႔ အမွားလုပ္တတ္မိေပမယ့္ အမွားကုိ ျပဳျပင္တတ္ဖုိ႔လည္း အားထုတ္သင့္ပါတယ္။ အမွားကို ျပဳျပင္ေပးလာရင္လည္း ၀မ္းေျမာက္စြာနဲ႔ လက္ခံျပဳျပင္ႏုိင္ဖုိ႔လည္း ေလ့က်င့္သင့္ပါတယ္။ အမွားလုပ္မိလုိ႔ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက ေျပာလာရင္လည္း စိတ္ဆုိးစိတ္တုိ မျဖစ္ၾကဘဲ ေက်းဇူးတင္ ၀မ္းေျမာက္စြာ လက္ခံႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ပုထုဇင္ သဘာ၀ ကုိယ့္ကုိေထာက္ျပလာရင္ မေက်မနပ္ ျဖစ္တတ္ၾကေပမယ့္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးၾကည့္လုိက္ရင္ ကုိယ့္အတြက္ ေျပာတယ္ဆုိတာ ေကာင္းေကာင္းသိႏုိင္ပါတယ္။ ဒီလုိ စဥ္းစားၿပီး အမွားကုိျမင္လုိ႔ အမွန္ျပဳျပင္လုိက္တယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္အတြက္ေရာ ကုိယ့္ကုိအေၾကာင္း ျပဳေနသူေတြ အတြက္ပါ အေကာင္းဆုံး အက်ိဳးျဖစ္ေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမွားကုိ ေထာက္ျပလာရင္ အဲဒီအမွားကုိ ကုိယ္ပုိင္ဉာဏ္နဲ႔ ဆင္ျခင္ၿပီး ေနာင္မမွားရေအာင္နဲ႔ အမွန္ျဖစ္ေအာင္ လုိက္က်င့္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ “အမွားပုံကုိ ဉာဏ္ႏွင့္႐ႈ၊ အမွန္ပုံကုိ လုိက္၍တု”လုိ႔ ဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိလုိတာက အမွားမကင္းတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ မွားတတ္တဲ့ သူေတြျဖစ္ေနေပမယ့္ အမွားကုိ သိၿပီး အလြယ္တကူ လက္ခံျပဳျပင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အမွား ေထာက္ျပလာရင္လည္း မေက်မနပ္ မျဖစ္ၾကဘဲ ေထာက္ျပလာတဲ့ အမွားကုိ ျပန္လည္ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၿပီး ေနာင္မမွားေအာင္ သတိေဆာင္ဖုိ႔လုိေၾကာင္း ေျပာလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အမွားကုိ ျပဳျပင္ေပးလာ၊ ေထာက္ျပေပးလာမယ္ဆုိရင္ ငယ္တဲ့သူက ေထာက္ျပတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ႀကီးတဲ့သူ႔က ညြန္ျပတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ခံယူႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ အငယ္က ေျပာရေကာင္းလားဆုိၿပီး မေက်မနပ္ မျဖစ္ဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။ အမွားဆုိတာ ငယ္တဲ့သူလည္း လုပ္မိတတ္သလုိ ႀကီးတဲ့သူလည္း လုပ္မိတတ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္ကႀကီးေနေပမယ့္ ကုိယ္ကမွားေနရင္ေတာ့ ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္ႀကီးလုိေပါ့။ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ႀကီးဟာ ပညာအရာ ဧတဒဂ္ရတဲ့ အဂၢသာ၀ႀကီး ျဖစ္ေပမယ့္ သကၤန္းမညီလုိ႔ ေထာက္ျပလာတဲ့ ကုိရင္ငယ္ေလးကုိလည္း တ႐ုိတေသနဲ႔ “တင္ပါ… ျပန္ျပင္၀တ္ပါမယ္ဘုရား..”ဆုိကာ ျပင္၀တ္သြားတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါဟာ ႀကီးတာငယ္တာနဲ႔ မဆုိင္ဘဲ အမွားေထာက္ျပ ေပးတဲ့အေပၚမွာ အလြယ္တကူ လက္ခံျပဳျပင္တတ္တဲ့ သူေတြရဲ႕ သေဘာလကၡာဏာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ မွားတတ္တဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ေနေနၾကတဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ မွန္တာေတြလည္း ရွိၿပီး မွားတတ္တာလည္း ရွိတတ္အတြက္ မွားတတ္တဲ့ အမွားေတြကုိ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ကာ အမွန္ျပင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖို႔ လုိသလုိ အမွားေထာက္ျပလာရင္လည္း အဲဒီအမွားကုိ အလြယ္တကူ လက္ခံျပဳျပင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အမွားေထာက္ျပလာခဲ့ရင္ ငယ္တဲ့သူက ေထာက္ျပတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ႀကီးသူက ညြန္ျပတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မေက်မနပ္ မျဖစ္ၾကဘဲ ကုိယ့္အက်ိဳးကုိ လုိလားလုိ႔ ေျပာတာပဲဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ ေက်းဇူးတင္စြာ လက္ခံႏုိင္ေအာင္ ေလ့က်င့္သင့္ပါတယ္။ အမွားဆုိတာ အမ်ားက ျပမွ ျမင္ႏုိင္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပလာတဲ့အမွားကုိ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ၿပီး အမွားပုံကုိ ဉာဏ္ႏွင့္႐ႈကာ အမွန္ပုံကုိ လုိက္၍တုၾကဖုိ႔ ေစတနာစကား ပါးလုိက္ရပါေၾကာင္း…။ အားလုံး… အမွားျမင္၍ အမွန္ျပင္ႏုိင္ၾကပါေစ…
ဒီေခါင္းစဥ္ေလးဟာ သာသနာ့တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ ပိဋကတ္ဆုိင္ရာ ျမန္မာစာဌာနရဲ႕ ဆရာႀကီးတစ္ဦး ေရးခုိင္းတဲ့ စာစီစာကုံး ေခါင္းစဥ္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ဆရာခုိင္းလုိ႔သာ ေရးလုိက္ရေပမယ့္ ဒီေခါင္းစဥ္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ေလးနက္မႈကုိ သိပ္ၿပီးသေဘာ မေပါက္မိခဲ့ပါဘူး။ တျဖည္းျဖည္း အရြယ္ေလးလည္းရလာ၊ ျဖတ္သန္းက်င္လည္ခဲ့ရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ အေတြ႕အႀကဳံေလးေတြကလည္း မ်ားလာတဲ့အခါမွာေတာ့ ဒီေခါင္းစဥ္ေလးရဲ႕ သေဘာကုိ ေကာင္းေကာင္း သိလာခဲ့ရပါတယ္။ မွားခဲ့တာေတြ မ်ားလာတဲ့အခါမွာေတာ့ အဲဒီအမွားမ်ားကုိ ျပန္လည္ဆင္ျခင္ရင္း အမွန္ေလးေတြ ေရာက္လာတာကုိ ကုိယ္ေတြ႕သိျမင္လာခဲ့ ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမွားကုိ အမွားလုိ႔ သိဖုိ႔ဆုိတာက ေထာက္ျပျပဳျပင္ ေပးမယ့္သူ ရွိမွပဲ သိႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာသမားေကာင္းေတြ ရွိမွလည္း အမွားအမွန္ ခဲြျခားႏုိင္ၿပီး ျပဳျပင္လာႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
မွန္ပါတယ္။ အမွားဆုိတာကေတာ့ ပုထုဇင္ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေနသမွ် မွားေနၾကဦးမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သတိမခုိင္ ဉာဏ္မပုိင္ေသးတဲ့ အတြက္လည္း အမွားေတြကုိ တစ္ခုခုၿပီး တစ္ခုလုပ္ေနမိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အမွားေလးေတြ လုပ္မိတတ္ၾကသလုိ အမွားႀကီးေတြလည္း လုပ္မိတတ္ၾကပါတယ္။ အျပဳအမူမွားေတြ ရွိၾကသလုိ အေျပာမွား အႀကံမွားေလးေတြလည္း ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ မွားတတ္တဲ့သတၱ၀ါေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မွားမိၾကတာ မဆန္းေပမယ့္ အဲဒီအမွားအေပၚ သတိျပဳဆင္ျခင္ၿပီး ျပဳျပင္တတ္ရင္ေတာ့့ ဆန္းသြားပါၿပီ။ အမွားကုိ သိၿပီးအမွန္ျမင္မိရင္ေတာ့ ေခတ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ လန္းသြားပါၿပီ။ တကယ္ေတာ့ အမွားဆုိတာ လုပ္တဲ့သူကုိယ္တုိင္ ျမင္မိဖုိ႔ခက္သလုိ တစ္ျခားသူက ျမင္လုိ႔ ေထာက္ျပရင္လည္း ျပင္ဖုိ႔ ခက္တတ္ပါတယ္။ သတၱ၀ါ တစ္ဦးခ်င္းမွာ ရွိေနတဲ့ အတၱ၊ မာနေတြေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကုိယ့္အမွားကုိ ေျပာျပလာရင္ အလြယ္တကူ ၀န္ခံၿပီး ျပဳျပင္ႏုိင္ဖုိ႔ ခက္ခဲတတ္ပါတယ္။ ပညာ၊ ရာထူး၊ ေငြစတဲ့ ဂုဏ္ပကာသန ရွိတဲ့သူေတြဆုိ ပုိဆုိးပါတယ္။ မွားမွန္းသိေနတာေတာင္မွ ငါဆုိတဲ့ မာနေၾကာင့္ အမွားကုိ၀န္ခံၿပီး အမွန္မျပင္မိၾကဘဲ အမွားအတုိင္းသာ ဆက္သြားေနတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမွားကုိ အမွားလုိ႔ သိၿပီး အမွန္ျပင္ႏုိင္သူဟာ အာဂလူလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အမွားပုံကုိ ဉာဏ္ႏွင္႐ႈၿပီး အမွန္ပုံကုိ လုိက္၍တုႏုိင္သူဟာ တုိးတက္ေအာင္ျမင္ဖုိ႔အတြက္ လမ္းစပြင့္သူလုိ႔ ေျပာျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဘုန္းဘုန္းကုိယ္တုိင္လည္း မွားခဲ့ပါတယ္။ မွားေနဦးမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အမွားကုိ ေထာက္ျပလာရင္ေတာ့ ၀မ္းေျမာက္မႈနဲ႔အတူ ၾကည္ျဖဴစြာ ႀကိဳဆုိလက္ခံရင္း အမွန္ျပင္ႏုိင္ေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားတတ္ပါတယ္။ အမွားေထာက္ျပေပးတာကုိလည္း အျပစ္မျမင္ဘဲ ေက်းဇူးတင္ႏုိင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ျဖစ္ပါတယ္။ ပုထုဇင္ျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ မွားတတ္တယ္ဆုိတဲ့ သေဘာကုိ သိေနၿပီး ဒီလုိ မွားတတ္တာေလးေတြကုိ ျပဳျပင္ေပးမယ့္ သူမ်ားကုိ အၿမဲႀကိဳဆုိမိေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကံေကာင္းစြာပဲ အမွားကုိ ေထာက္ျပျပဳျပင္ေပးတဲ့ ဆရာသမားမ်ားကလည္း ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ရွိေနေလေတာ့ အမွားေလးက်ဴးလြန္ မိတတ္ေပမယ့္ အမွားႀကီးအျဖစ္ ေရာက္မသြားခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း မွားတတ္တဲ့ သတၱ၀ါေတြအတြက္ အမွားျပဳျပင္ေပးမယ့္ ဆရာသမားမ်ား၊ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား လုိအပ္တယ္လုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ သုံးရက္ေလာက္ကေတာင္မွ ဘုန္းဘုန္းဆီကုိ အီးေမးလ္တစ္ေစာင္ ေရာက္လာပါေသးတယ္။ အဂၤလန္ကုိ ေရာက္ေနတဲ့ ဆရာသမား ဆရာဘုန္းႀကီး တစ္ပါးထံက ပုိ႔လုိက္တဲ့ စာေလးပါ။ မနာပဒါယီ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာမွာ ဘုန္းဘုန္းေရးၿပီး တင္လုိက္တဲ့ ပုိ႔စ္တစ္ခုမွာပါတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ေ၀ါဟာရ အသုံးအႏႈန္း မွားေနတဲ့အေၾကာင္း ေထာက္ျပေပးလာပါတယ္။ အ႐ုိးခံေျပာရရင္ ရင္ထဲမွာ ေဖာ္မျပႏုိင္ေအာင္ ၀မ္းသာမိခဲ့ရပါတယ္။ အမွားေလးကုိ ျပဳျပင္ေပးတဲ့ ဆရာသခင္ ေက်းဇူးရွင္ကုိလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ေက်းဇူးတင္ေနမိပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္လြန္းလုိ႔ ဆရာေတာ္ဆီ ျပန္ၾကားေလွ်ာက္ထားမိတဲ့ ျပန္စာမွာေတာင္မွ ေက်းဇူးတင္စကားကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဟန္ေဆာင္မႈမဟုတ္တဲ့ တကယ့္ကုိ ႐ုိးရွင္းတဲ့ ခံယူခ်က္နဲ႔ ဆရာ့အေပၚ ေက်းဇူးတင္မိတာ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ အသိပညာ ဗဟုသုတျဖစ္ဖြယ္ စာေတြ ေရးေပးေနတဲ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔လုိ အြန္လုိင္းစာေရးသူမ်ားအတြက္ ဒီလုိ မွားတာေလးေတြကုိ ေထာက္ျပျပဳျပင္ ေပးႏုိင္မယ့္ ဆရာေတြအမ်ားႀကီး လုိအပ္ပါတယ္။ ဥပေဒမရွိ၊ တည္းျဖတ္သူမရွိတဲ့ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေတြမွာ ကုိယ္ပုိင္အေတြးအေခၚ သက္သက္နဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးေနၾကတဲ့ စာေပေတြမွာ ေဘးက အဲဒီလုိ ေထာက္ျပျပဳျပင္ ေပးမယ့္သူေတြ မရွိဘူးဆုိရင္ အမွားကုိ မသိႏုိင္တဲ့အျပင္ ၾကာရင္အမွားကို အမွန္ထင္သြားတတ္ပါတယ္။ ပုိၿပီး အႏၲရာယ္ ျဖစ္ေစႏုိင္တာက ကုိယ္ေရးတာေတြကုိ စာဖတ္သူေတြက အားလုံးအမွန္ထင္ၿပီး ေရးတဲ့အတုိင္း ဖတ္မွတ္ေလ့လာ က်င့္ႀကံသြားမိတဲ့အခါ ပုိဆုိးပါတယ္။ ဒီလုိအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ဒီအမွားေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျဖစ္မသြားခင္၊ အမွားေလးက အမွားႀကီး ျဖစ္မသြားခင္ အမွားကုိ ျပဳျပင္ေပးတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားရဲ႕ အကူအညီေတြ အမ်ားႀကီး လုိအပ္ပါတယ္။
ဘုန္းဘုန္းအတြက္ကေတာ့ ဒီလုိ ျပဳျပင္ေပးတဲ့ သူဆုိ ဘယ္သူမဆုိ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ လက္ခံႀကိဳဆုိႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ အားလုံးလည္း ဒီလုိပဲ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ အမွားမကင္းတတ္တဲ့ သူေတြျဖစ္လုိ႔ အမွားလုပ္တတ္မိေပမယ့္ အမွားကုိ ျပဳျပင္တတ္ဖုိ႔လည္း အားထုတ္သင့္ပါတယ္။ အမွားကို ျပဳျပင္ေပးလာရင္လည္း ၀မ္းေျမာက္စြာနဲ႔ လက္ခံျပဳျပင္ႏုိင္ဖုိ႔လည္း ေလ့က်င့္သင့္ပါတယ္။ အမွားလုပ္မိလုိ႔ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက ေျပာလာရင္လည္း စိတ္ဆုိးစိတ္တုိ မျဖစ္ၾကဘဲ ေက်းဇူးတင္ ၀မ္းေျမာက္စြာ လက္ခံႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ပုထုဇင္ သဘာ၀ ကုိယ့္ကုိေထာက္ျပလာရင္ မေက်မနပ္ ျဖစ္တတ္ၾကေပမယ့္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးၾကည့္လုိက္ရင္ ကုိယ့္အတြက္ ေျပာတယ္ဆုိတာ ေကာင္းေကာင္းသိႏုိင္ပါတယ္။ ဒီလုိ စဥ္းစားၿပီး အမွားကုိျမင္လုိ႔ အမွန္ျပဳျပင္လုိက္တယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္အတြက္ေရာ ကုိယ့္ကုိအေၾကာင္း ျပဳေနသူေတြ အတြက္ပါ အေကာင္းဆုံး အက်ိဳးျဖစ္ေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမွားကုိ ေထာက္ျပလာရင္ အဲဒီအမွားကုိ ကုိယ္ပုိင္ဉာဏ္နဲ႔ ဆင္ျခင္ၿပီး ေနာင္မမွားရေအာင္နဲ႔ အမွန္ျဖစ္ေအာင္ လုိက္က်င့္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ “အမွားပုံကုိ ဉာဏ္ႏွင့္႐ႈ၊ အမွန္ပုံကုိ လုိက္၍တု”လုိ႔ ဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိလုိတာက အမွားမကင္းတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ မွားတတ္တဲ့ သူေတြျဖစ္ေနေပမယ့္ အမွားကုိ သိၿပီး အလြယ္တကူ လက္ခံျပဳျပင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အမွား ေထာက္ျပလာရင္လည္း မေက်မနပ္ မျဖစ္ၾကဘဲ ေထာက္ျပလာတဲ့ အမွားကုိ ျပန္လည္ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၿပီး ေနာင္မမွားေအာင္ သတိေဆာင္ဖုိ႔လုိေၾကာင္း ေျပာလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အမွားကုိ ျပဳျပင္ေပးလာ၊ ေထာက္ျပေပးလာမယ္ဆုိရင္ ငယ္တဲ့သူက ေထာက္ျပတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ႀကီးတဲ့သူ႔က ညြန္ျပတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ခံယူႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ အငယ္က ေျပာရေကာင္းလားဆုိၿပီး မေက်မနပ္ မျဖစ္ဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။ အမွားဆုိတာ ငယ္တဲ့သူလည္း လုပ္မိတတ္သလုိ ႀကီးတဲ့သူလည္း လုပ္မိတတ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္ကႀကီးေနေပမယ့္ ကုိယ္ကမွားေနရင္ေတာ့ ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္ႀကီးလုိေပါ့။ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ႀကီးဟာ ပညာအရာ ဧတဒဂ္ရတဲ့ အဂၢသာ၀ႀကီး ျဖစ္ေပမယ့္ သကၤန္းမညီလုိ႔ ေထာက္ျပလာတဲ့ ကုိရင္ငယ္ေလးကုိလည္း တ႐ုိတေသနဲ႔ “တင္ပါ… ျပန္ျပင္၀တ္ပါမယ္ဘုရား..”ဆုိကာ ျပင္၀တ္သြားတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါဟာ ႀကီးတာငယ္တာနဲ႔ မဆုိင္ဘဲ အမွားေထာက္ျပ ေပးတဲ့အေပၚမွာ အလြယ္တကူ လက္ခံျပဳျပင္တတ္တဲ့ သူေတြရဲ႕ သေဘာလကၡာဏာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ မွားတတ္တဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ေနေနၾကတဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ မွန္တာေတြလည္း ရွိၿပီး မွားတတ္တာလည္း ရွိတတ္အတြက္ မွားတတ္တဲ့ အမွားေတြကုိ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ကာ အမွန္ျပင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖို႔ လုိသလုိ အမွားေထာက္ျပလာရင္လည္း အဲဒီအမွားကုိ အလြယ္တကူ လက္ခံျပဳျပင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အမွားေထာက္ျပလာခဲ့ရင္ ငယ္တဲ့သူက ေထာက္ျပတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ႀကီးသူက ညြန္ျပတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မေက်မနပ္ မျဖစ္ၾကဘဲ ကုိယ့္အက်ိဳးကုိ လုိလားလုိ႔ ေျပာတာပဲဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ ေက်းဇူးတင္စြာ လက္ခံႏုိင္ေအာင္ ေလ့က်င့္သင့္ပါတယ္။ အမွားဆုိတာ အမ်ားက ျပမွ ျမင္ႏုိင္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပလာတဲ့အမွားကုိ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ၿပီး အမွားပုံကုိ ဉာဏ္ႏွင့္႐ႈကာ အမွန္ပုံကုိ လုိက္၍တုၾကဖုိ႔ ေစတနာစကား ပါးလုိက္ရပါေၾကာင္း…။ အားလုံး… အမွားျမင္၍ အမွန္ျပင္ႏုိင္ၾကပါေစ…
0 မွတ္ခ်က္မ်ား (...ေရးရန္):
Post a Comment