Showing posts with label အေထြေထြမွတ္စုမ်ား. Show all posts
Showing posts with label အေထြေထြမွတ္စုမ်ား. Show all posts

ဝါတြင္းကာလ အဓိ႒ာန္တစ္ခုု ဝင္ၾကည့္ၾကစုုိ႔


လာမည့္ ဒုုတိယဝါဆုုိလျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ (၃-၈-၂၀၁၂)ေန႔ဆုုိရင္ ေထရဝါဒ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ ဝါဆုုိဝါကပ္ ျပဳေတာ္မူရာ ဝါတြင္းကာလ စတင္ေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီႏွစ္က ဝါထပ္တဲ့ ႏွစ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဝါထပ္တဲ့ႏွစ္ေတြမွာဆုုိရင္ ဓမၼစၾကာ အခါေတာ္ေန႔ကုုိ ပထမဝါဆုုိလျပည့္ေန႔မွာ မျပဳလုုပ္ၾကဘဲ ဒုုတိယဝါဆုုိလျပည့္ေနက်မွ သတ္မွတ္ျပဳလုုပ္ၾကသလုုိ သံဃာေတာ္မ်ားရ႕ဲ ဝါဆုုိရာ ကာလကုုိလည္း ဒုုတိယဝါဆုုိလျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔မွ စတင္သတ္မွတ္ ျပဳလုုပ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုုတိယဝါဆုုိလျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔ကစၿပီး သီတင္းကၽြတ္ျပည့္ေန႔အထိ (၃)လတာကာလကုုိ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ ဝါဆုုိဝါကပ္ျပဳလုုပ္ေတာ္မူတဲ့ အခါအတြင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဝါတြင္းကာလလုုိ႔ ေခၚဆုုိၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဝါတြင္းကာလ ေရာက္ၿပီဆုုိရင္ ျမန္မာဗုုဒၶဘာသာေတြဟာ ဘာသာတရားကုုိ အထူးအေလးထားေလ့ရွိၿပီး အကုုသုုိလ္ အလုုပ္မ်ားကုုိ အတတ္ႏုုိင္ဆုုံး ေရွာင္ၾကဥ္ကာ ဥပုုသ္ေဆာက္တည္ျခင္း၊ တရားနာျခင္း၊ တရားစခန္းဝင္ျခင္း စတဲ့ ေကာင္းမႈမ်ိဳးေစ့ေလးေတြကုုိ သတ္မွတ္ျပဳလုုပ္ေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ဒီဝါတြင္းကာလမွာ ဘယ္လုုိေနမယ္၊ ဘယ္လုုိထုုိင္မယ္၊ ဘာကုုသုုိလ္လုုပ္မယ္ စသျဖင့္ အဓိ႒ာန္ တစ္ခုုခုုျပဳကာ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ကုုသုုိလ္ေကာင္းမႈေတြမွာ သတ္မွတ္လုုပ္ေဆာင္ၾကတာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒီလုုိအလုုပ္ေတြဟာ အလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့ အလုုပ္ေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ လုုပ္ေနၾကတာထက္စာရင္ ဗုုဒၶဘာသာဝင္ သူေတာ္စင္အားလုုံး လုုပ္ႏုုိင္ၾကရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြ မလုုပ္ႏုုိင္တာေတာင္မွာ ဝါတြင္းကာလမွာေတာ့ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ အဓိ႒ာန္ေလးျပဳၿပီး လုုပ္ၾကည့္ႏုုိင္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

တကယ္ေတာ့ အဓိ႒ာန္ဆုိတာ အဓိ႒ာနဆုိတဲ့ ပါဠိစကားကုိ ျမန္မာမႈ ျပဳထားတာျဖစ္ပါတယ္။ အဓိ႒ာနဆုိတာ ေဆာက္တည္ျခင္း၊ စိတ္ဆုံးျဖတ္တဲ့အတုိင္း ၿမဲျမံစြာ ထိန္းသိမ္းျခင္းကုိ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္တုိ႔ ျဖည့္က်င့္ရတဲ့ ပါရမီေတြထဲမွာလည္း အဓိ႒ာန ပါရမီဆုိတာ ပါရွိပါတယ္။ ဘုရားေလာင္းတုိ႔ ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူတဲ့ ဒီအဓိ႒ာန ပါရမီက အျပစ္ကင္းတဲ့ အရာေတြမွာ စိတ္ကုိေဆာက္တည္ျခင္း ျဖစ္ၿပီး အဲဒီေဆာက္တည္တဲ့ အတုိင္းလည္း မပ်က္စီးေအာင္ ႀကိဳးႀကိဳးစားစား ထိန္းသိမ္းေနထုိင္ျခင္းကုိ ရည္ညြန္းပါတယ္။ ဒါက ပါရမီေျမာက္ ျဖည့္က်င့္တဲ့ သေဘာကုိ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သာမန္ပုဂၢိဳလ္ေတြ အေနနဲ႔လည္း ပါရမီေျမာက္တဲ့ အထိ မျဖည့္က်င့္ႏုိင္တာေတာင္မွ တစ္ႏွစ္မွာ အနည္းဆုံး တစ္ခါေလာက္ေတာ့ အဓိ႒ာန္ေလးေတြ ၀င္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ ပါရမီေျမာက္တာ မေျမာက္တာ အသာထား ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ စိတ္ကုိ ေကာင္းတဲ့အရာေလး တစ္ခုအေပၚမွာ ၿမဲၿမံေအာင္ ေဆာက္တည္ထားႏုိင္ရင္ ဒါဟာ ထူးျခားတဲ့ ကုသုိလ္တစ္ခု ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အေနနဲ႔ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ မအားလပ္လုိ႔ မလုပ္ႏုိင္ဘူး ဆုိရင္ေတာင္မွ ၀ါတြင္းကာလ အဓိ႒ာန္ေလး တစ္ခုေလာက္ေတာ့ ၀င္ၾကည့္ၾကပါလုိ႔ ဆုိခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

မေကာင္းတဲ့အလုပ္ဆုိရင္ အခ်ိန္မေရြး အလြယ္တကူ လုပ္တတ္ၾကေပမယ့္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိေတာ့ တစ္ခုခုနဲ႔ အားျပဳတုိက္တြန္းေပးမွ လုပ္တတ္ၾကတဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔ ဒီလုိ ကာလသတ္မွတ္ၿပီး လုပ္ရတဲ့ ကုသုိလ္မ်ိဳးေတြကုိ အဓိ႒ာန္ဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေလးတစ္ခုနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပ႒ာန္းၿပီး လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ျပ႒ာန္းသတ္မွတ္ခ်က္ေတြကုိ အစဲြမရွိဘဲ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိေပမယ့္ မေကာင္းမႈေတြမွာ ေပ်ာ္တတ္တဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔ေတာ့ ကုသုိလ္တစ္ခုခု လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းခ်က္ ေလးေတြေတာ့ လုိေနတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဓိ႒ာန္၀င္ၾကည့္ဖုိ႔ သတ္မွတ္ၾကည့္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြကုိ ေန႔စဥ္တစ္ခုေလာက္ေတာ့ မျပတ္ေအာင္ သတ္မွတ္ၿပီး လုပ္မယ္လုိ႔ အဓိ႒ာန္၀င္ကာ လုပ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒီလုိ မလုပ္ႏုိင္ေသးတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ အရင္ဆုံး ၀ါတြင္းကာလေလးကုိေတာ့ သတ္မွတ္ပုိင္းျခားၿပီး လုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ ()လလုံးမွာလည္း ေန႔တုိင္းမလုပ္ႏုိင္ေသးဘူး ဆုိရင္ေတာ့ တစ္လမွာ ေလးရက္ပဲ ရွိတဲ့ ဥပုသ္ေန႔ေလးေတြမွာေတာ့ ဥပုသ္သီလကုိ မျဖစ္မေန ေစာင့္ထိန္းၿပီး ေနမယ္ဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ေလး တစ္ခုေလာက္ေတာ့ လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ဥပုသ္ေန႔မွာ ဥပုသ္ေစာင့္ၿပီးရင္ ၿပီးေရာဆုိၿပီး က်န္တဲ့ေန႔ေတြမွာ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ဖုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ က်န္တဲ့ေန႔ေတြမွာလည္း ငါးပါးသီလကေတာ့ လုံေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၀ါတြင္းကာလ ဥပုသ္ေနေတြမွာေတာ့ ဥပုသ္သီလကုိ ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေစာင့္ျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းမယ္ဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္တစ္ခုေတာ့ ၀င္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပမွာ ရွိတဲ့ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမ်ားကို တုိက္တြန္းလုိပါတယ္။

အရွင္ဘုရားတပည့္ေတာ္တုိ႔က အလုပ္မအားေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလည္း မသြားႏုိင္ဘူး၊ ဘုန္းႀကီးဆီမွာလည္း ဥပုသ္သီလ မယူႏုိင္ဘူးလုိ႔ အေၾကာင္းေတာ့ မျပပါနဲ႔ဦး။ ဥပုသ္သီလကုိ ကိုယ့္ေခါင္းရင္းမွာ ဘုရားရွင္ရွိေနသလုိ အာ႐ုံျပဳၿပီး ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ ေဆာက္တည္လုိ႔ ရႏုိင္တာျဖစ္လုိ႔ ဒီအတြက္ ပူစရာ မရွိပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕က တပည့္ေတာ္တုိ႔က ညပုိင္းအလုပ္ေတြ လုပ္ေနရေတာ့ အစားစားရတာ အဆင္မေျပဘူး ဆုိရင္လည္း ဒီဥပုသ္ေန႔တစ္ေန႔ အတြက္ေတာ့ ကုိယ့္ဖာသာကုိ မြန္းတည့္ ၁၂နာရီ မေက်ာ္ခင္ အဆင္ေျပသလုိ စားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာ ညစာတစ္နပ္မစားလုိ႔ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း မေသႏုိင္ေလာက္ပါဘူး။ ေသသြားလည္း ဥပုသ္ေစာင့္တဲ့ အဓိ႒ာန္နဲ႔ ေသသြားတာဆုိေတာ့ ေကာင္းရာ သုဂတိေတာ့ ေရာက္ေစမွာ အမွန္ပါပဲ။ က်န္းမာေရးအရ ဘယ္လုိမွ မစားလုိ႔ မျဖစ္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ေဆးအျဖစ္ တစ္ခုခုကုိ ဖန္တီးစားေသာက္ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ ဥပမာ သေျပသီး၊ သရက္သီး၊ ငွက္ေပ်ာသီးေတြကုိ ေၾကညက္ေအာင္ေဖ်ာ္ၿပီး ေဖ်ာ္ရည္အျဖစ္ ေသာက္တာမ်ိဳး စသျဖင့္ေပါ့။ က်န္းမာေရး မေကာင္းေပမယ့္ ေ၀ဒနာကုိ သီးခံႏုိင္လုိ႔ မေသာက္ဘဲ ေနႏုိင္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ အမတန္ေကာင္းတဲ့ အက်င့္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ၀ါတြင္းကာလ ဥပုသ္ေန႔တစ္ရက္ေလာက္ေတာ့ ဥပုသ္သီလေစာင့္ထိန္းျခင္း အဓိ႒ာန္ တစ္ခုကုိ ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေကာင္းတဲ့ အဓိ႒ာန္ တစ္ခုဟာ တစ္ခါတစ္ေလ ဘ၀မွာ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ႀကဳံတဲ့အခါ ကိုယ္ကုိယ္ကုိ သစၥာဆုိၿပီး ေက်ာ္လႊားႏုိင္တဲ့အထိ အားအင္ကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္သလုိ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္မွာ ဒီအခ်ိန္ ဒီကာလတုန္းက ဒီလုိအလုပ္ေတြ လုပ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ ကုိယ့္သမုိင္းကုိယ္ သံသယကင္းေစ၊ ကုိယ္ကုိယ္ကုိ အားခြန္ေတြ ေပးေစ၊ ယုံၾကည္မႈေတြ ျဖစ္ေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ပတ္မွာ ဥပုသ္ေန႔ တစ္ရက္ေလာက္ေတာ့ သူမ်ားအသတ္သတ္တာ၊ သူမ်ားပစၥည္းခုိးတာ၊ ေမထုန္ကိစၥမွီ၀ဲတာ၊ မုသားေျပာတာ၊ အရက္ေသစာမူးယဇ္ေဆး၀ါး ေသာက္စားသုံးစဲြတာ၊ ေနလဲြညစားစာတာ၊ ဆုိကေရးတီးျခင္း ၾကည့္႐ႈနားေထာင္ျခင္းနဲ႔ အေမြးနံ႔သာ သုံးေဆာင္မွီ၀ဲတာ၊ ကိေလသာျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ ႏူးည့ံေပ်ာ့ေျပာင္းၿပီး ျမင့္ျမတ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ ေနထုိင္အသုံးျပဳတာ ေတြကေန ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ေနမယ္ဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ေလးနဲ႔ မပ်က္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ ကုိယ့္အတြက္ ေအာင္ျမင္တဲ့ အဓိ႒ာန္တစ္ခု ျဖစ္သလုိ ဒီအလုပ္ေလးကုိ ေတြးတုိင္းေတြးတုိင္း အားခြန္ေတြနဲ႔ ကုသုိလ္ပီတိေတြ တုိးေနေစမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ တစ္ခုခုလုိခ်င္လုိ႔ တစ္ခုခုရခ်င္လုိ႔ စတဲ့ လုိခ်င္တပ္မက္တဲ့ ေလာဘနဲ႔ ကုိးန၀င္း မုိးလင္းမွ သိမယ္ဆုိတဲ့ ေလာကီအက်ိဳးကုိ ေမွ်ာ္ကုိးတဲ့ အဓိ႒ာန္မ်ိဳး မျဖစ္ဖုိ႔လုိၿပီး ကုသုိလ္ရလုိတဲ့ စိတ္နဲ႔ မေကာင္းမႈ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ သီလနဲ႔ ထိန္းလုိတဲ့ သေဘာနဲ႔ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မပါဘဲ ေဆာက္တည္တဲ့ သီလအဓိ႒ာန္မ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒါမွသာ ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္းဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္လည္း အျပည့္အ၀ အႏွစ္သာရ ရွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပါၿပီး လုပ္တဲ့အလုပ္မွန္သမွ် အက်ိဳးတရား အျပည့္အ၀ မရတတ္တာကုိ သတိျပဳဆင္ျခင္ၿပီး ဘာလုိလုိ႔ ဘာလုပ္တဲ့ သေဘာမ်ိဳး မျဖစ္ေစတဲ့ အဓိ႒ာန္မ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။

ေျပာခ်င္တာက သတ္မွတ္ခ်က္ပါမွ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္တတ္ၾကတဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕ သဘာ၀အတုိင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေလးတစ္ခု အေနျဖင့္ ဥပုသ္သီလ ေစာင့္သုံးျခင္းဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ေလးတစ္ခုကုိ စမ္းၿပီးလုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ ေျပာခ်င္တာပါ။ ေလာကမွာ ဥပုသ္မေစာင့္ဖူးတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတဲ့အတြက္ မေစာင့္ဖူးေသးတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ ဥပုသ္လည္းေစာင့္ရင္း အဓိ႒ာန္လည္း၀င္ရင္း၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဥပုသ္ေစာင့္ႏုိင္ေအာင္ အဓိ႒ာန္၀င္ျခင္းျဖင့္ ႀကိဳးစားၾကည့္ျခင္းကုိ စမ္းၿပီးလုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိသာ အဓိ႒ာန္ေလး ၀င္ၾကည့္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ကုိယ္ကမေမွ်ာ္လင့္ေပမယ့္ ကုိယ္လုပ္တဲ့ ေကာင္းတဲ့ကံရဲ႕ အက်ိဳးေပးမႈကေတာ့ သူ႔အလုပ္သူလုပ္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္ေနဖုိ႔ပဲ လုိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘ၀မွာ တစ္ခါေလာက္ေတာ့ အဓိ႒ာန္ေလး ၀င္ၾကည့္ခ်င္တဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ အခြင့္အေရး တစ္ခုအျဖစ္ ဒီႏွစ္၀ါတြင္း ဥပုသ္ေန႔ေတြမွာ ဥပုသ္သီလကုုိ မပ်က္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းမယ္ဆုုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ေလးကုိ ၀င္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ အႀကံျပဳ တုိက္တြန္းရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ေတြ႕က်င့္ရင္ လက္ေတြ႕အက်ိဳး ရေစႏုိင္တဲ့ တရားေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္အစြမ္းကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ဒိ႒မ်က္ျမင္ သိျမင္လုိသူေတြ အေနနဲ႔ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ လက္ေတြလုပ္ေဆာင္ ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ အဓိ႒ာန္တစ္ခု ၀င္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း ဒီႏွစ္၀ါတြင္းကာလာ ဥပုသ္ေန႔မ်ားကုိ ေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။ အားလုံး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါတဲ့ ကုသုိလ္စိတ္နဲ႔ အဓိ႒ာန္ေလးေတြ ၀င္ႏုိင္ၾကပါေစ

၁။ ဒုုတိယဝါဆုုိ လျပည့္ ဓမၼစၾကာ အခါေတာ္ေန႔၊ ၾကာသပေတးေန႔ (2-8-2012)
၂။ ဒုုတိယဝါဆုုိ လျပည့္ေက်ာ္ (၈)ရက္၊ ေသာၾကာေန႔ (10-8-2012)
၃။ ဒုုတိယဝါဆုုိ လကြယ္ေန႔၊ ေသာၾကာေန႔ (17-8-2012)
၄။ ဝါေခါင္ လဆန္း (၈)ရက္၊ စေနေန႔ (25-8-2012)
၅။ ဝါေခါင္ လျပည့္ေန႔၊ စေနေန႔ (1-9-2012)
၆။ ဝါေခါင္ လျပည့္ေက်ာ္ (၈)ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔ (9-9-2012)
၇။ ဝါေခါင္ လကြယ္ေန႔၊ စေနေန႔ (15-9-2012)
၈။ ေတာ္သလင္း လဆန္း (၈)ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔ (23-9-2012)
၉။ ေတာ္သလင္း လျပည့္ေန႔၊ တနဂၤေႏြေန႔ (30-9-2012)
၁၀။ ေတာ္သလင္း လဆန္း (၈)ရက္၊ တနလၤာေန႔ (8-10-2012)
၁၁။ ေတာ္သလင္း လကြယ္ေန႔၊ တနလၤာေန႔ (15-10-2012)
၁၂။ သီတင္းကၽြတ္ လဆန္း (၈)ရက္၊ အဂၤါေန႔ (23-10-2012)
၁၃။ သီတင္းကၽြတ္ လျပည့္ အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔၊ အဂၤါေန႔ (30-10-2012)

Read more »

ႏွလုံးသားဝယ္ ဘုုရားတည္


တစ္ခါက မိခင္တစ္ဦးက သမီးငယ္ကုုိ ဘုုရားဆြမ္းေတာ္ကပ္ဖုုိ႔ ေျပာၿပီးအျပင္ထြက္သြားပါတယ္။ သမီးက ဘုုရားဆြမ္းေတာ္ကုုိ ခြက္ေသးေသးေလးေတြနဲ႔ပဲ တင္ထားလုုိက္ပါတယ္။ မိခင္ႀကီးျပန္လာလုုိ႔ ေတြ႕တဲ့အခါ “သမီးရယ္ ဘုုရားဆြမ္းေတာ္ကုုိ ဘာေၾကာင့္ခြက္ေသးေသးေလးေတြနဲ႔ ကပ္ရတာလဲ၊ အိမ္မွာမရွိတာလဲမဟုုတ္၊ အားလုုံးျပည့္စုုံေနတာပဲ”လုိ႔ ဆုုိေတာ့ သမီးျဖစ္သူက “အုုိ … အေမကလည္း ဘုုရားက တကယ္မွ မဘုုဥ္းေပးတာပဲ ေသးေသးေလးနဲ႔ ကပ္လည္း ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး”လုုိ႔ ျပန္ေျပာသတဲ့ေလ။ အဲဒါပါပဲ။ ႏွလုုံးသားမွာ ဘုုရားမတည္ဘူးဆုုိတာ။ ႏွလုုံးသားမွာ ဘုုရားတည္ထားတဲ့ သူဆုုိရင္ ဒီလုုိစကားမ်ိဳး ေျပာဖုုိ႔ေတာင္ စိတ္ကူးရွိမွာ မဟုုတ္ပါဘူး။ ဘုုရားကုုိ လွဴဒါန္းေနရတာကုုိက ပီတိျဖစ္ၿပီး သဒၶါတရားေတြ တုုိးေနတာပါ။ ႏွလုုံးသားမွာ ဘုုရားမတည္ေတာ့ အဲဒီတလဲြအေတြးေတြ ေတြးမိၾကေတာ့တာပါပဲ။ ဗုုဒၶဘာသာေတြ ဘုုရားတည္တယ္ဆုုိတာ အျပင္ပုုိင္းေတြမွာ လုုိက္ၿပီးတည္ေနဖုုိ႔ထက္ ႏွလုုံးသားမွာ ဘုုရားတည္တတ္ဖုုိ႔ လုုိပါတယ္။ အျပင္မွာ ဘုုရားတည္တယ္ဆုုိရင္ ေျမဝယ္ရမယ္၊ ေငြလုုိတာ၊ အုုပ္၊ ဘိလပ္ေျမ၊ သံ စတာေတြ လုုိေနဦးမယ္။ ႏွလုုံးသားမွာ ဘုုရားတည္ဖုုိ႔အတြက္ ေငြေတြ၊ အုုပ္ေတြ၊ ေျမေတြ၊ သံေတြ စတာ မလုုိပါဘူး။ သဒၶါတရားရယ္၊ ပညာတရားရယ္၊ ဝီရိယ တရားရယ္ပဲ လုုိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏွလုုံးသားမွာ ဘုုရားတည္ဖုုိ႔ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

(တိပိဋကေယာဆရာေတာ္ရဲ႕ “ ႏွလုုံးသားဝယ္ ဘုုရားတည္ ”စာအုုပ္မွ ကုုိးကားေဖာ္ျပပါသည္။)

Read more »

တိပိဋကနဲ႔ ကုိရီးယား

စာမေရးျဖစ္တာ အေတာ္ၾကာသြားၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ၾကာဆုိ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၅လပုိင္း ၂၃ရက္ေန႔ကတည္းကေန ဒီေန႔အထိပါပဲ။ ဒီရက္ေတြမွာ ဘုန္းဘုန္းအေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္က ၾကြေတာ္မူလာတဲ့ နဝမေျမာက္ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာ အရွင္ဂႏၶမာလာလကၤာရနဲ႔ အတူရွိေနၿပီး ဆရာေတာ္ရဲ႕ တရားပဲြေတြနဲ႔ ခရီးစဥ္ေတြမွာ အစအဆုံး လုိက္ပါၿပီး ကုိရီးယားလုိ ဘာသာျပန္ေပးေနရလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တိပိဋကဆရာေတာ္ဟာ ကုိရီးယားႏုိင္ငံသား ေထရဝါဒဆရာေတာ္ ဦးဗုဒၶရကၡိတရဲ႕ ဖိတ္ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ ကုိရီးယားႏုိင္ငံသားမ်ားကုိ ေထရဝါဒ ဓမၼမ်ား ေဟာၾကားျပသေပးေတာ္မူဖုိ႔ ၾကြေရာက္ေတာ္မူလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိရီးယား ႏုိင္ငံသားမ်ား ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ အစစ္အမွန္တရားေတာ္မ်ား၊ ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ႏုတ္ပယ္ထားျခင္း မရွိဘဲ ဘုရားေဟာအတုိင္း လက္ခံက်င့္သုံးေနတဲ့ ေထရဝါဒ ဓမၼမ်ားကုိ ေတြ႕ထိခံစားႏုိင္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္ၿပီး ပိဋကတ္ေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ႏုိင္တဲ့ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ကုိ ပင့္ဖိတ္ၿပီး တရားဓမၼ ေဟာေျပာျပသေစေတာ္မူတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုိ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္မ်ားနဲ႔ အျခားျခား ေထရဝါဒ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ပင့္ဖိတ္ၿပီး တရားဓမၼ ေဟာျပျပသေစတဲ့ ဆရာေတာ္ ဦးဗုဒၶရကၡိတရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကလည္း အမတန္ ဂုဏ္ယူဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ ေကာင္းလွပါတယ္။ မဟာယာန ဗုဒၶဘာသာ အေျခခိုင္ထားတဲ့ ကုိရီးယားႏုိင္ငံမွာ ေထရဝါဒ ဓမၼမ်ားကုိ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လူသိမ်ားလာေအာင္၊ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ေဟာၾကားခ်က္ အစစ္အမွန္မ်ားကုိ လက္ေတြ႕သိရွိ ခံစားႏုိင္ေအာင္နဲ႔ ေထရဝါဒ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ဘဝနဲ႔ဓမၼကုိ လက္ေတြ႕နဲ႔ တစ္ထပ္တည္း သိရွိ သေဘာေပါက္သြားေအာင္ စတဲ့ ဦးတည္ခ်က္မ်ားနဲ႔ တိပိဋကဆရာေတာ္ရဲ႕ သာသနာျပဳ ခရီးစဥ္ကုိ စီစဥ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆရာေတာ္ ဦးဗုဒၶရကၡိတက ကုိရီးယားႏုိင္ငံသား ေယာဂီမ်ားကုိ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။

တိပိဋကဆရာေတာ္ရဲ႕ ဓမၼခရီးစဥ္ေတြမွာ တေလွ်ာက္လုံး အနီးကပ္ရွိေနခဲ့တဲ့ ဘုန္းဘုန္းကေတာ့ တရားနာလာၾကတဲ့ ကုိရီးယားေတြကုိၾကည့္ၿပီး အေတာ့္ကုိ အားရေက်နပ္ေနမိခဲ့တာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တိပိဋကဆရာေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္အစြမ္းေတြရယ္၊ ဆရာေတာ္ ဦးဗုဒၶရကၡိတရဲ႕ တိပိဋကနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳမႈေတြရယ္ေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ ကုိရီးယား ေယာဂီေတြဟာ တိပိဋက ဆရာေတာ္ကုိ ဖူးေတြ႕ရတာနဲ႔ကုိ ေက်နပ္ဂုဏ္ယူမိတဲ့အေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိရင္ တိပိဋကဆရာေတာ္ကုိ ဖူးေနရင္းနဲ႔ေတာင္ ဝမ္းသာလြန္းလုိ႔ က်ခဲ့ရတဲ့ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေျဖမဆည္ႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္သြားတာေတြလည္း ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ထူးထူးျခားျခား ကုိဝန္ေဆာင္ထားတဲ့ ကုိယ္ဝန္ေဆာင္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ဆုိရင္လည္း ကေလးေမြးခါနီး ဆရာေတာ္ကုိ ဖူးၿပီးမွ ေမြးပါမယ္ဆုိလုိ႔ ဖူးခြင့္ေပးခဲ့ရပါေသးတယ္။ တိပိဋကဆရာေတာ္နဲ႔ ေထရဝါဒ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားက အဲဒီအမ်ိဳးသမီးအတြက္ စုေပါင္းၿပီး အဂၤုလိမာလသုတ္ကုိ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ ေပးလုိက္ၾကပါတယ္။ ေနာက္ေန႔မွာ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးဆီက သတင္းၾကားရပါတယ္။ ကေလးကုိ မပင္မပန္းနဲ႔ အလြယ္တကူပဲ ေမြးဖြားျဖစ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ဒါဟာ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ ေက်းဇူးပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ျပန္ၾကားခဲ့ရပါတယ္။

တိပိဋက ဆရာေတာ္ အရွင္ဂႏၶမာလာလကၤာရရဲ႕ ဓမၼခရီးစဥ္မွာ ကုိရီးယားေယာဂီမ်ားကုိ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ တရားဦးေဒသနာျဖစ္တဲ့ ဓမၼစကၠ ပဝတၱနသုတ္ ေဒသနာေတာ္နဲ႔ အနတၱလကၡဏသုတ္ ေဒသနာေတာ္မ်ားကုိ ေန႔စဥ္မျပတ္ (၂)ပတ္တိတိ ေဟာၾကားပုိ႔ခ် ေပးခဲ့ၿပီး ႀကိဳၾကားႀကိဳၾကား ကုိရီးယား တရားပဲြမ်ားနဲ႔ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားမွာ လုပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာတရားပဲြမ်ား ပါဝင္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိရီးယားလူမ်ိဳးမ်ားကုိ အဓိကထား သာသနာျပဳ ၾကြလာတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုိရီးယားမ်ားရဲ႕ အစီအစဥ္အတုိင္းပဲ ဆရာေတာ္အေနနဲ႔ ၾကြေရာက္ခ်ီးေျမာက္ေပးေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိရီးယားတရားပဲြေတြမွာ ဆရာေတာ္က ျမန္မာလုိေဟာ ဘုန္းဘုန္းက ကုိရီးယားလုိ ဘာသာျပန္ေပးၿပီး ေနာက္ပုိင္းမွာ အေမးအေျဖ က႑ကုိ ထည့္သြင္းေပးထားပါတယ္။ ျမန္မာတရားနာ ပရိတ္သတ္ေတြနဲ႔ ကြာျခားတာက ႏုိင္ငံျခားသား အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ တရားနာၿပီးတာနဲ႔ ေမးခြန္းေပါင္းစုံကုိ ေမးတတ္ၾကျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တိပိဋက ဆရာေတာ္ကေတာ့ တရားေဟာရတာထက္ အေမးအေျဖေလးေတြ လုပ္ေပးရတာ ပုိၿပီး စိတ္ဝင္းစားဖုိ႔ေကာင္းေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ထူးျခားခ်က္က ေမးလာသမွ် ေမးခြန္းေတြကုိ ပိဋကအေထာက္အထားမ်ားနဲ႔ လုိရင္းေရာက္ေအာင္ ေျဖၾကားေပးႏုိင္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားနာလာၾကတဲ့ ကုိရီးယားေယာဂီေတြဟာ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ေဟာၾကားေျဖၾကားခ်က္ေတြကုိ နာယူၿပီး “ဒါေၾကာင့္ တိပိဋကလုိ႔ ဆုိတာေနမွာပဲ”ဆုိတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ ကုိယ္စီရွိသြားၾကတယ္ ဆုိတာကုိေတာ့ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ သူတုိ႔ကုိၾကည့္ၿပီး ဘုန္းဘုန္းသိရွိလုိက္ရပါတယ္။

တကယ္တမ္းက်ေတာ့ တိပိဋကဆုိတဲ့ အသုံးအႏႈန္းဟာ ကိုရီးယား ဗုဒၶဘာသာေတြမွာလည္း ေျပာဆုိသုံးႏႈန္း ေနၾကတာေတြ ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ကုိရီးယား ရဟန္းေတာ္မ်ားဆုိရင္လည္း ပိဋကတ္ေဆာင္ဆုိတဲ့ ဘဲြ႕ထူးေတြနဲ႔ ေဟာေျပာေနၾကတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ပိဋကတ္ေဆာင္ေတြနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ေတြနဲ႔ကေတာ့ ဘယ္လုိမွကုိ ယွဥ္လုိ႔မရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က ပိဋကတ္ေဆာင္ေတြဟာ အားလုံးသိၾကတဲ့အတုိင္း တကယ့္ကုိယ္ပဲ ဉာဏ္ပညာထက္ျမက္မွ၊ တကယ္ကုိပဲ ပါရမီပါမွ၊ တကယ့္ကုိပဲ လုံ႔လဝီရိယ ျပည့္စုံမွ ဒီလုိဘဲြ႕ထူးနဲ႔ ထုိက္တန္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လည္း တိပိဋက စာေမးပဲြေတြကုိၾကည့္ရင္ ႏွစ္ေပါင္း (၆၀)ေက်ာ္ နီးပါးက်င္းပလာခဲ့တာ ဒီေန႔အထိ ပိဋကေဆာင္ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္မ်ားအေနနဲ႔ (၁၃)ပါးပဲ ေပၚထြက္လာႏုိင္ေသးတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ခက္ခက္ခဲခဲ ရရွိလာခဲ့တဲ့ ဂုဏ္ျဒပ္နဲ႔ အညီပါပဲ ျမန္မာေထရဝါဒ တိပိဋကဆရာေတာ္ေတြဟာ အရည္အခ်င္းေရာ၊ အရည္အတြက္ပါ ျပည့္စုံေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကုိရီးယား ေယာဂီသူေတာ္စင္မ်ားကေတာ့ ျမန္မာျပည္က တိပိဋကဆရာေတာ္မ်ားရဲ႕ အရည္အခ်င္းကုိ လက္ေတြ႕သိရွိသြားၿပီးေနာက္မွာ “ဒါမွ ပိဋကတ္ေဆာင္အစစ္”လုိ႔ အခ်င္းခ်င္း ေျပာဆုိသြားၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပရိတ္သတ္ေတြရဲ႕ အဲဒီလုိ အသံေတြေၾကာင့္ပဲ တိပိဋကဆရာေတာ္ကုိ ပင့္ဖိတ္ေတာ္မူတဲ့ ဆရာေတာ္ ဦးဗုဒၶရကၡိတမွာ အားရေက်နပ္ေနၿပီး “သူဆႏၵဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီလုိ ဗုဒၶဓမၼေတြအေပၚမွာ ကၽြမ္းက်င္ထက္ျမက္ၿပီး ဘုရားေဟာနဲ႔အညီ ေနထုိင္က်င့္သုံး ေနၾကတဲ့ ဘုရားသားေတာ္မ်ားနဲ႔ တပည့္သာဝကေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတယ္ဆုိတာ သူတုိ႔ကုိ သိေစခ်င္တာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီလုိ ဆရာေတာ္ေတြကုိ မ်ားမ်ားပင့္ၿပီး ေထရဝါဒ သာသနာကုိ ကုိရီးယားႏုိင္ငံမွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သိရွိလာေအာင္ လုပ္ရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း” စသျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ရွိေစေတာ့။ ေျပာခ်င္တာက တိပိဋက ဆရာေတာ္ရဲ႕ ကုိရီးယား သာသနာျပဳ ခရီးစဥ္နဲ႔ ကုိရီးယား ႏုိင္ငံသား ေယာဂီသူေတာ္စင္မ်ားရဲ႕ ပီတိအျမင္ေတြအေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဝိပႆနာ အလုပ္ေတြအေပၚမွာ စိတ္ဝင္တစားလုပ္လာ၊ ျမန္မာျပည္ သာသနာရဲ႕ ထြန္းေျပာင္မႈမ်ားကုိ သိရွိလာၾကတဲ့ ကုိရီးယားႏုိင္ငံသား ဗုဒၶဘာသာ အမ်ားဟာ အခုေနာက္ပုိင္းမွာ မဟာယာန ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ေဟာၾကားခ်က္မ်ား၊ က်င့္စဥ္မ်ားထက္ ဘုရားေဟာတရားေတာ္မ်ားကုိ ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ ႏုတ္ပယ္ျခင္း မရွိဘဲ ေအာ္ရဂ်ယ္နယ္အတုိင္း လက္ခံက်င့္သုံး ေနထုိင္ၾကတဲ့ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ေဟာေျပာပုိ႔ခ်မႈမ်ား၊ က်င့္စဥ္မ်ားကုိ ပုိၿပီး စိတ္ဝင္တစားရွိလာ၊ ပုိၿပီး လက္ေတြ႕က်င့္ႀကံေနထုိင္လာၾကတဲ့ အေၾကာင္း သိေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အခုဆုိရင္ တိပိဋကဆရာေတာ္ဟာ ျမန္မာျပည္ကုိ ျပန္ၾကြသြားၿပီ ျဖစ္ေပမယ့္ က်န္ခဲ့ၾကတဲ့ ကုိရီးယားေတြ ၾကားမွာေတာ့ ျမန္မာျပည္က တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္အေၾကာင္း၊ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား အေၾကာင္းနဲ႔ ဗုဒၶတရားေတာ္နဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားရဲ႕ ဘဝေနထုိင္မႈမ်ား အေၾကာင္းေတြကေတာ့ ကုိရီးယားေတြရဲ႕ ႏႈတ္ဖ်ားမွာ ေျပာေကာင္းေနၾကတုန္းပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ဝမ္းေျမာက္စကား မွ်ေဝပြားရင္း တိပိဋကဆရာေတာ္ရဲ႕ ကုိရီးယားသာသနာျပဳ ခရီးစဥ္အေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

ဂင္းနစ္မွတ္တမ္းႏွင့္ မင္းကြန္းဆရာေတာ္


ဂင္းနစ္ကမာၻ႔စံခ်ိန္မွတ္တမ္းစာအုပ္ကုိ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင္႔ Guinness Book of World Records ဟု ေခၚဆုိပါသည္။ ၎ကုိ ၁၉၅၅-ခုႏွစ္မွ စ၍ ႏွစ္စဥ္ထုတ္ေ၀ခဲ႔ၿပီး ႏုိင္ငံတကာမွ ကမာၻ႔စံခ်ိန္မ်ားကုိ စုေဆာင္း တငျ္ပထားပါသည္။ ဂင္းနစ္ဟူေသာအမည္မွာ အုိင္ယာလန္ႏုိင္ငံ႐ွိ ဂင္းနစ္ (Arthur Guinness) ဘီယာကုမၸဏီကုိ ရည္စူးပါသည္။ ၁၇၅၂-ခုႏွစ္တြင္ အာသာဂင္းနစ္ (၁၇၅၂-၁၈၀၃) ဆုိေသာ ပုဂၢဳိလ္တစ္ေယာက္သည္ ေပါင္ေငြတစ္ရာကုိ အေမြရ႐ွိခဲ႔ပါသည္။ ၎ေပါင္ေငြတစ္ရာကုိ အရင္းျပဳ၍ အာသာဂင္းနစ္သည္ ယမကာဆုိင္တစ္ခုကုိ စတင္တည္ေထာင္ခဲ႔ပါသည္။ ၁၇၅၉သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ဒဗြလင္ၿမိဳ႕သုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ဖြင္႔လွစ္ခဲ႔ပါသည္။ သူေသဆုံးၿပီးေနာက္ သားျဖစ္သူ အာသာ(၁၇၆၇-၁၈၅၂)၊ ေျမးျဖစ္သူ ဘင္ဂ်မင္ဂင္းနစ္ (၁၇၉၈-၁၈၆၈) တုိ႔က ဘီယာလုပ္ငန္းကုိ ဆက္လက္လုပ္ကုိင္ခဲ႔ၾကပါသည္။ ဘင္ဂ်မင္လက္ထက္တြင္ဂင္းနစ္ ဘီယာသည္ အေမရိကန္၊ အဂၤလန္ ႏွင္႔ ဥေရာပ တုိင္းျပည္မ်ားသုိ႔ပါ တင္ပုိ႔ေရာင္းခ်ႏုိင္သည္အထိ လုပ္ငန္းေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါသည္။ ဂင္းနစ္မိသားစုသည္ သူတုိ႔၏ ဂင္းနစ္ဘီယာကုိ ကုိယ္ပုိင္စက္႐ုံတည္ေဆာက္ကာ ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်ခဲ႔ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

သူတုိ႔၏ဘီယာ ေအာင္ျမင္ရျခင္းတြင္ အခ်က္(၂)ခ်က္သည္ အေရးပါ ပါသည္။ ပထမ အခ်က္မွာ ဂင္းနစ္ဘီယာသည္ အရည္ သက္သက္မဟုတ္ဘဲ အနည္းငယ္ ေစးပ်စ္သည္။ ဘီယာတစ္ပုိင္႔ကုိ ငွဲ႔မည္ဆုိပါက ၁၁၉ ဒသမ ၅-စကၠန္႔ၾကာမည္ဟု ေၾကျငာကာ စားသုံး သူကုိ စြဲေဆာင္ႏုိင္ခဲ႔ပါသည္။ ဒုတိယ အခ်က္မွာ ဂင္းနစ္ဘီယာ ထည္႔ခြက္၏ ထူးျခားမွႈပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဂင္းနစ္ဘီယာ ကုမၸဏီသည္ ကုိယ္ပုိင္ခြက္တစ္မ်ဳိးကုိ တီထြင္ ထုတ္လုပ္ခဲ႔ပါသည္။ အဆုိပါခြက္အတြင္းသုိ႔ ဘီယာကုိထည္႔မည္ဆုိပါက ဘီယာႁမွဳပ္မ်ားသည္ အေပၚသုိ႔မတက္ဘဲ ေအာက္သုိ႔ သာဆင္းသြားသည္ကုိ ေတြ႔ျမင္ရမညျ္ဖစ္ပါသည္။ ဤနည္းျဖင္႔ စားသုံးသူကုိ ေကာင္းစြာ စြဲေဆာင္ႏုိင္ခဲ႔ၾကပါသည္။၁၉၅၅-တြင္ ဂင္းနစ္ဘီယာအေရာင္းဆုိင္တစ္ဆုိင္၌ ဘီယာေသာက္သူမ်ား ျငင္းခုံမွႈတစ္ခု ျဖစ္ၾကပါသည္။ ၎အျငင္းအခုံမွာမည္သည္႔ ငွက္သည္ အျမန္ဆုံးပ်ံသန္းႏုိင္သနည္းဟူေသာ ေမးခြန္းႏွင္႔ဆက္စပ္ေနပါသည္။ ျငင္းခုံသူမ်ားသည္ အကုိးအကားစာအုပ္မ်ဳိးစုံကုိ ႐ွာေဖြပါေသာ္လည္း ႐ွာမေတြ႔ႏုိင္ျဖစ္ေနပါသည္။ ဤတြင္ ဆုိင္႐ွင္ျဖစ္သူ ဂင္းနစ္မ်ဳိးႏြယ္တစ္ေယာက္သည္ ကမာၻ႔စံခ်ိန္မွတ္တမ္း စာအုပ္တစ္အုပ္ လုိအပ္ေၾကာင္း သတိျပဳမိသြားပါသည္။

ဤသုိ႔ျဖင္႔၁၉၅၅-တြင္ ပထမဆုံးဂင္းနစ္ကမာၻ႔စံခ်ိန္ စာအုပ္ထြက္ေပၚလာပါသည္။ စာအုပ္ကုိတာ၀န္ခံ ေရးသားသူမွာ ေရာ႔စ္၀ွစ္တနာ ႏွင္႔ ေနာရစ္ ၀ွစ္တနာ(Ross and Noris Whitner) အႁမႊာညီအစ္ကုိ ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ ၎တုိ႔သည္ သတင္းေထာက္မ်ား၊ ဂ်ာနယ္တုိက္မ်ားမွ အခ်က္အလက္မ်ား ကုိရယူၿပီး စာအုပ္ေရးသားထုတ္ေ၀ခဲ႔ပါသည္။ ၿပီးေနာက္ ခရစ္စမတ္ေစ်းေရာင္းပြဲေတာ္အမွီ ေအာက္တုိဘာလတုိင္းတြင္စာအုပ္ကုိ ႏွစ္စဥ္ထုတ္ေ၀ခဲ႔ပါသည္။ စာအုပ္တြင္ ၾကက္ဥအေ၀းဆုံးေရာက္ေအာင္ ပစ္ႏုိင္သူ၊ ဆယ္မိနစ္အတြင္း ေဟာ႔ေဒါ႔ (Hot Dog) အမ်ားဆုံး စားႏုိင္သူ၊ အရပ္အရွည္ဆုံးလူသား၊ အႀကီးဆုံးကင္ဆာက်ိတ္၊ အဆိပ္ျပင္းဆုံး အပင္၊ အတုိဆုံးျမစ္စသည္ျဖင္႔ ကမာၻ႔စံခ်ိန္မ်ားကုိ မွတ္တမ္းတင္ေဖာ္ျပခဲ႔ပါသည္။
ယခုအခါ ထုိစာအုပ္သည္ ကမၻာ့အေရာင္းရဆုံး စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္အတြင္း အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပုံႏိွပ္ခဲ႔ရပါသည္။ လူတုိ႔သည္ ထုိစာအုပ္တြင္ မွတ္တမ္းတင္ခံရေစရန္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ႀကိဳးစားလာၾကပါသည္။ တစ္ခါက ဂင္းနစ္စာအုပ္တြင္ အေလးဆုံးေၾကာင္ အေၾကာင္းကုိ ေဖာ္ျပခဲ႔ပါသည္။ ထုိအခါ ေၾကာင္ပုိင္႐ွင္မ်ားသည္ သူတုိ႔ေၾကာင္မ်ားကုိ စံခ်ိန္ခ်ဳိးႏုိင္ေအာင္ အစာမ်ား တနင္႔တပုိးေကၽြးခဲ႔သျဖင္႔ ေၾကာင္ေသဆုံးမွႈမ်ား ေပၚေပါက္လာပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ စာအုပ္တြင္ က်န္းမာေရးႏွင္႔ အသက္အႏၲရာယ္ ထိခုိက္ေစေသာ ကိစၥမ်ားကုိ ေဖာ္ျပျဖင္းမျပဳရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ႔ၾကပါသည္။

ဂင္းနစ္စာအုပ္သည္ တစ္ကမာၻလုံးမွ စံခ်ိန္မ်ားကုိ မွတ္တမ္းတင္ထားျခင္းျဖစ္ရာျမန္မာႏိုင္ငံမွ ပုဂၢဳိလ္ထူးတစ္ဦးလည္း ပါ၀င္ခဲ႔ ပါသည္။ အဆုိပါပုဂၢဳိလ္ထူးမွာ မင္းကြန္းတိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ႀကီး ဦး၀ိစိတၱသာရာဘိ၀ံသပင္ ၿဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ ပိဋကတ္သုံးပုံ၊ စာမ်က္ႏွာေပါင္း (၉၉၃၄) မ်က္ႏွာကုိ တစ္ခ်က္မွေထာက္မေပးရဘဲ အလြတ္အာဂုံေဆာင္ႏုိင္ေသာေႀကာင္႔ ကမာၻ႔မွတ္ဉာဏ္ အေကာင္းဆုံး ပုဂၢဳိလ္အျဖစ္ ဂင္းနစ္စာအုပ္တြင္ ႏွစ္ႀကိမ္တုိင္ ေဖာ္ျပခံခဲ႔ရပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ မွတ္ဉာဏ္ကုိခ်ီးက်ဴးလုိလွ်င္ တိပိဋကဓရေရြးခ်ယ္ေရး စာေမးပြဲအေၾကာင္းကုိ သိထားသင္႔ပါသည္။ ဤစာေမးပြဲသည္ ပိဋကတ္သုံးပုံကုိ ႏွႈတ္ေျဖ၊ ေရးေျဖေျဖဆုိရေသာ စာေမးပြဲျဖစ္ၿပီး ကမာၻေပၚတြင္ အခက္ခဲဆုံးစာေမးပြဲႀကီး ျဖစ္ပါသည္။ မည္မွ်ခက္ခဲပါသနည္းဆုိလွ်င္ စတင္စစ္ေဆးေသာ ျမန္မာႏွစ္ ၁၃၁၀-မွ ၁၃၆၂- အထိ ၅၃-ႏွစ္အတြင္း ေအာင္ျမင္သူ ၉-ဦးသာ႐ွိခဲ႔ပါသည္။ စာေမးပြဲေအာင္မွတ္မွာ အမွတ္၁၀၀-တြင္၇၅-မွတ္ရမွသာ ေအာင္ျမင္ပါသည္။ ပိဋကတ္သုံးပုံကုိ အလြတ္ရြတ္ဆုိရာတြင္ နံနက္ ၈-နာရီမွ၁၀-နာရီအထိ တစ္ႀကိမ္၊ ေန႔လယ္ ၁-နာရီမွ၄-နာရီအထိ တစ္ႀကိမ္၊ တစ္ေန႔လွ်င္ ၂-ႀကိမ္ခြဲ၍ စာျပန္ရပါသည္။ သတ္မွတ္ထားေသာ အခ်ိန္အတြင္း သတ္မွတ္ထားေသာ စာမ်က္ႏွာအေရအတြက္ကုိ ၿပီးေအာင္ျပန္ဆုိရပါသည္။ အခ်ိန္ကုိက္ စာမျပန္ႏုိင္လွ်င္ စာေမးပြဲက်ပါသည္။ တစ္ေန႔လုံး အတြက္စာ ၅-ခါ ေထာက္ေပးခြင့္႐ွိပါသည္။ ၅-ခါထက္ပုိ၍ ေထာက္ေပးရလွ်င္ စာေမးပြဲ က်ပါသည္။ စာကုိ အလြတ္ရြတ္ဆုိရင္း ၀ါက်တစ္ခု ေက်ာ္သြားပါက စာေမးပြဲက်ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ကမာၻ႔အခက္ဆုံး စာေမးပြဲႀကီးဟု ဆုိရျခင္းၿဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ အဆုိပါ စာေမးပြဲႀကီးတြင္ စာမ်က္ႏွာ၉၉၃၄-မ်က္ႏွာလုံးကုိ တစ္ခ်က္မွေထာက္မေပးရဘဲ အလြတ္ရြတ္ဆုိႏုိင္ခဲ႔ပါသည္။

ထုိမွ်မကေသး။ စာအုပ္မူကြဲ အမ်ဳိးမ်ဳိး ႐ွိပါက မည္သည္႔စာအုပ္၊ စာမ်က္ႏွာမည္မွ်၊ စာေၾကာင္းေရမည္မွ်တြင္ မည္သုိ႔ဆုိသည္ မည္သည္႔စာအုပ္က အမွန္ ျဖစ္သည္ဟူသည္အထိ ေထာက္ျပႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ပညာဉာဏ္ႀကီးမားလြန္းလွပါသည္။ ေရးေျဖ ေျဖဆုိရာ၌လည္း
သီလကၡႏၡ၀ဂ္ - ၉၃-မွတ္
မဟာ၀ဂ္ - ၉၇-မွတ္
ပါတိက၀ဂ္ - ၉၇-မွတ္
ပါရာဇိကဏ္ - ၈၉-မွတ္
ပါစိတ္ပါဠိေတာ္ - ၉၉-မွတ္
မဟာ၀ဂၢပါဠိေတာ္ - ၉၂-မွတ္
စူဠ၀ဂၢပါဠိေတာ္ - ၉၈-မွတ္
ပရိ၀ါပါဠိေတာ္ - ၁၀၀-မွတ္
စသည္ၿဖင္႔ ဘာသာတုိင္းကုိ ဂုဏ္ထူးမွတ္ ၈၅-မွတ္ အထက္ျဖင္႔ ေျဖဆုိေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါသည္။

ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ၁၂၇၃၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၁၁-ရက္ေန႔တြင္ ျမင္းၿခံၿမိဳ႔နယ္၊က်ည္ပင္ ႐ြာသူႀကီး ဦးဆုံ၊ ေဒၚဆင္တုိ႔မွ ဖြားျမင္ခဲ႔ပါသည္။ ငယ္မည္ ေမာင္ခင္ျဖစ္ပါသည္။ ၇-ႏွစ္သား အရြယ္တြင္ သာမေဏ ၀တ္ခဲ႔ၿပီး ၁၅-ႏွစ္သားတြင္ ပထမငယ္တန္း၊ ၁၆-ႏွစ္သားတြင္ ပထမလတ္တန္း၊ ၂၀-ႏွစ္တြင္ ပထမႀကီးတန္းတုိ႔ကုိ ေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါသည္။ ၁၂၉၅-တြင္ အစုိးရပထမႀကီးတန္းကုိ ပထမေက်ာ္ဟူေသာ ဘြဲ႔ထူးျဖင္႔ အျမင္႔ဆုံး ေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါသည္။ ထုိႏွစ္တြင္ပင္ သက်သီဟစာသင္တန္းကုိလည္းေကာင္း၊ ၁၂၉၆-တြင္ စာခ်တန္းကုိ လည္းေကာင္း တစ္ဆက္တည္းေအာင္ၿမင္၍ ၀ဋံသကာ(ဦးေဆာက္ပန္းဘြဲ႔) ျဖင္႔ခ်ီးက်ဴး ပူေဇာ္ျခင္းခံခဲ႔ရပါသည္။ ပိဋကတ္သုံးပုံကုိ အေထာက္အမကင္းစြာ အာဂုံျပန္ဆုိ ႏုိင္ေသာေၾကာင္႔ တရားဘ႑ာစုိးဟုအဓိပၸယ္ရေသာ တိပိဋကဓရဓမၼဘ႑ာဂါရိကဘြဲ႔ကုိ ဆက္ကပ္ၿခင္းခံခဲ့ ရပါသည္။ ဆ႒သံဂါယနာတင္ပြဲႀကီးတြင္လည္း မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီး ေမးသမွ်ကုိ တစ္လုံးတစ္ပါဒမွ် ထစ္ေငါ႔ၿခင္းမ႐ွိဘဲ ေျဖဆုိေတာ္မူ၍ ဆ႒သဂၤတိသဇကအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ ခဲ႔ပါသည္။ ထုိ႔ျပင္စာမ်က္ႏွာေပါင္း ၅၀၀၀ ေက်ာ္႐ွိေသာ မဟာဗုဒၶ၀င္က်မ္းႀကီးမ်ားကုိလည္း ျပဳစုခဲ႔ပါသည္။

ထုိ႔ေၾကာင္႔လည္း အစုိးရအဆက္ဆက္က ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ဘြဲ႔ထူးအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင္႔ ခ်ီးက်ဴး ပူေဇာ္ခဲ႔ၾကပါသည္။ သာသနာ႔အာဇာနည္ အဂၢမဟာပဏိတ၊ အဘိဓဇ မဟာရ႒ဂုရု၊ အဘိဓဇအဂၢမဟာသဒမၼေေဇာတိက၊ တိပိဋကဓရ ဓမၼဘ႑ာဂါရိက၊ ဆ႒သဂၤါယနာ ၀ိသဇက၊ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႔ အက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ႀကီး ဦး၀ိစိတၱသာရာဘိ၀ံသ သည္ ၉-၂-၁၉၉၃၊အဂၤါေန႔ ညေန၊ ၄-နာရီ ၄၀-မိနစ္တြင္ ဘ၀နတ္ထံ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။

(စာေရးသူ သန္းမင္းထြဋ္ မဂၤလာေမာင္မယ္ အတြဲ-၁ရ၊ အမွတ္-၂၊ ၂၀၀၅-ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ)

Read more »

ကထိန္အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ

သီတင္းကၽြတ္ၿပီးသြားၿပီဆုိေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ ေနာက္ထပ္ဘာသာေရးဆုိင္ရာ ထင္ရွားတဲ့ ကုသုိလ္ပဲြတစ္ခုအေနနဲ႔ ကထိန္အလွဴပဲြေတြက အသီးသီး ရွိလာေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားဝိနည္းေတာ္ သတ္မွတ္ခ်က္အရ သီတင္းကၽြတ္ လျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔ကစၿပီး တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေန႔အထိ (၁)လတာ ကာလကုိ ကထိန္အလွဴပဲြ က်င္းပရာ ကာလအျဖစ္ ျမန္မာႏုိင္ငံတ၀ွန္းလုံးရွိ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွာ ကထိန္ပဲြေတြကုိ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ခမ္းခမ္းနားနား က်င္းပျပဳလုပ္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကထိန္ပြဲေတြ လုပ္ၾကေတာ့မယ္ဆုိေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး သူ႔ထက္ငါ အၿပိဳင္အဆုိင္ လုပ္ခ်င္ၾကတာပဲ သိတာမ်ားတတ္ပါတယ္။ ကထိန္ဆုိရင္ ပေဒသာပင္ႀကီးေတြ သီးၿပီး ဆုိင္းသံဘုံသံ တညံညံနဲ႔ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွာ လွည့္လည္ကာ ေနာက္ဆုံးဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကုိ ပုိ႔ေဆာင္လွဴဒါန္းၾကတဲ့ပဲြလုိ႔ အမ်ားက သိေနတတ္ၾကပါတယ္။ ကထိန္ဆုိတာဘာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ ဒီအလွဴကုိ ကထိန္လုိ႔ ေခၚတာလဲ၊ ကထိန္ခင္းတယ္ဆုိတာ ဘာကုိေျပာတာလဲ စသျဖင့္ ေမးလာခဲ့မယ္ဆုိရင္ေတာ့ တိတိက်က် ေျပာဆုိရွင္းျပဖုိ႔ ခက္တတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကထိန္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သိသင့္သိထုိက္တာေလးေတြ သိထားဖုိ႔ ကထိန္အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ ဆုိတဲ့ ဒီပုိ႔စ္ေလးကုိ ေရးသားတင္ျပရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္ျဖစ္ေပၚလာပုံ
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သာ၀တၳိျပည္၊ ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူေနတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက ျဖစ္ပါတယ္။ အာရညကဓုတင္၊ ပိ႑ပါတဓုတင္၊ ပံ့သုကူဓုတင္၊ တိစီ၀ရိတ္ဓုတင္ကုိ ေဆာက္တည္ၾကတဲ့ ပါေ၀ယ်ကတုိင္းသား ရဟန္းေတာ္ အပါးသုံးဆယ္ဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိ ဖူးေမွ်ာ္ဖုိ႔ အလြန္ေ၀းတဲ့ အရပ္ကေန သာ၀တၳိျပည္ကုိလာရင္း လမ္းမွာ၀ါဆုိရမယ့္ေန႔ နီးလာတဲ့အတြက္ သာ၀တၳိျပည္အထိ မသြားႏုိင္ေတာ့ဘဲ သာ၀တၳိျပည္နဲ႔ ယူဇနာ (၆၀)ေ၀းကြာတဲ့ သာေကတၿမိဳ႕မွာပဲ ၀ါဆုိလုိက္ရတဲ့ အျဖစ္နဲ႔ ႀကံဳခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ဘုရားရွင္သီတင္းသုံးေတာ္မူရာ သာ၀တၳိျပည္အနီးမွာ ေရာက္ေနၿပီးမွ ဘုရားရွင္ကုိ မဖူးေမွ်ာ္ရပဲ ၀ါဆုိေနရတဲ့အတြက္ စိတ္ႏွလုံး မေပ်ာ္ေမြ႕ပဲ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ၀ါကၽြတ္တဲ့အခါ ဘုရားရွိရာ အရပ္ကုိ ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ လမ္းခရီးမွာ မုိးကလည္း အလြန္ႀကီးတဲ့အတြက္ အဲဒီရဟန္းမ်ား ၀တ္႐ုံထားတဲ့ သကၤန္းနဲ႔ ဓုတင္ေဆာင္ ႏွစ္ထပ္သကၤန္းမ်ားဟာ မိုးေရမ်ားနဲ႔ အရမ္းကုိ စုိရြဲေနၾကပါတယ္။ ဘုရားထံေမွာက္ ေရာက္လာၾကတဲ့ အဲဒီရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ဘုရားရွင္က ၀ါတြင္းကာလ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ သီတင္းသုံးခဲ့ရမႈ ရွိမရွိ ေမးျမန္းတဲ့အခါ ပါေ၀ယ်ကတုိင္းသား ရဟန္းေတာ္ အပါးသုံးဆယ္ဟာ မိမိတုိ႔ရဲ႕ အျဖစ္ကုိ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေလွ်ာက္ျပပါတယ္။

ဒီလုိ ရဟန္းေတာ္တုိ႔ရဲ႕ အခက္အခဲ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “ရဟန္းတုိ႔ ၀ါကၽြတ္ၿပီးေသာ ရဟန္းတုိ႔အား ကထိန္ခင္းျခင္းငွါ ခြင့္ျပဳ၏၊ ရဟန္းတုိ႔ ကထိန္ခင္းၿပီးေသာ ရဟန္းတုိ႔အား ထင္ရွားရွိေသာ ရဟန္းကုိ မပန္ၾကားဘဲ ဒါယကာ အိမ္သုိ႔သြားႏုိင္ျခင္း၊ တိစီ၀ရိတ္ အဓိ႒ာန္တင္ထားေသာ သကၤန္းကုိ မယူဘဲ သြားႏုိင္ျခင္း၊ ဂဏေဘာဇဥ္ကုိ စားႏုိင္ျခင္း၊ အလုိရွိတုိင္း အဓိ႒ာန္ ၀ိကပၸနာမျပဳေသာ သကၤန္းကုိ ေဆာင္ႏုိင္ျခင္း၊ ထုိကထိန္းခင္းေသာ ေက်ာင္း၌ သကၤန္းျဖစ္ေပၚလာတုိင္း ကထိန္ခင္းေသာ ရဟန္းတုိ႔အား ျဖစ္ရျခင္းဟူေသာ ဤငါးပါးေသာ အာနိသင္တုိ႔ ရကုန္၏” စသျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူကာ ကထိန္ခင္းျခင္းကုိ ခြင့္ျပဳေတာ္မူပါတယ္။ ဒါဟာ ကထိန္ခင္းျခင္းနဲ႔ ကထိန္သကၤန္းအလွဴ ျဖစ္ေပၚမႈရဲ႕ အစပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္ဆုိတာ
ကထိန္ဆုိတာ ကထိနဆုိတဲ့ ပါဠိစကားကုိ ျမန္မာမႈျပဳၿပီး အလြယ္အသုံးျပဳထားတဲ့ ပါဠိပ်က္ ေ၀ါဟာရစကားလုံး ျဖစ္ပါတယ္။ ကထိနရဲ႕ အဓိပၸါယ္က ခုိင္ၿမဲျခင္း၊ ၿမဲၿမံျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ကထိန္ဆုိတာ ၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔ကစၿပီး သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ အထိ (၃)လတာ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ ျပဳေတာ္မူၿပီးၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား သကၤန္းဆက္ကပ္လွဴဒါန္းၿပီး ဒီသကၤန္းကုိ အလွဴခံ ရရွိတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ဒီသကၤန္းကုိ အေၾကာင္းျပဳကာ ၀ိနည္းေတာ္မ်ားထဲက သိကၡာပုဒ္အခ်ိဳ႕ကုိ ကာလအပုိင္းအျခား တစ္ခုအေနနဲ႔ ကင္းလႊတ္ခြင့္ဆုိတဲ့ အက်ိဳးအာနိသင္ကုိ ေသခ်ာေပါက္ ခုိင္ခုိင္ၿမဲၿမဲ ရေစႏုိင္တဲ့ အတြက္ ကထိန- ကထိန္လုိ႔ ဆုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကထိန္ခင္းတာဟာ အ၀တ္သကၤန္းနဲ႔သာ ကထိန္ခင္းႏုိင္တဲ့ အလွဴျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီသကၤန္းကိုလည္း ကထိန္သကၤန္း၊ ဒီအလွဴကုိလည္း ကထိန္အလွဴလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္ခင္းတယ္ဆုိတာ
ဘယ္ၿမိဳ၊ ဘယ္ေက်ာင္းမွာ ကထိန္သြားခင္းမလုိ႔ ဆုိတဲ့ အေျပာအဆုိအသုံး အႏႈန္းကုိ လူအေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာဆုိသုံးစဲြတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကထိန္ခင္းတာဟာ လူေတြက ခင္းရတာမဟုတ္ပါဘူး။ ရဟန္းေတာ္မ်ားကသာ ခင္းရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူေတြက ရဟန္းေတာ္မ်ား ကထိန္ခင္းႏုိင္ေအာင္ သကၤန္းကုိ လွဴဒါန္းေပးတဲ့ ကထိန္သကၤန္း အလွဴရွင္အျဖစ္ပဲ ခံယူႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကထိန္ခင္းတာဟာ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ အလုပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကထိန္ခင္းဖုိ႔အတြက္ သံဃႆေဒမ ဆုိၿပီး လွဴဒါန္းလုိက္တဲ့ ဒီသကၤန္းကုိ သံဃာေတာ္မ်ားက သိမ္ထဲမွာ ကထိန္သကၤန္း အလွဴခံမယ့္ ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးကုိ သံဃာအမ်ား သေဘာတူမႈနဲ႔ ေရြးခ်ယ္ၿပီး သကၤန္းအလွဴရွင္မ်ား လွဴဒါန္းထားတဲ့ အဲဒီသကၤန္းကုိ ကမၼ၀ါစာနဲ႔ ရြတ္ဖတ္ကာ ေပးၾကရပါတယ္။ အဲဒီလုိ ကမၼ၀ါစာနဲ႔ ေရြးခ်ယ္ေပးလာတဲ့ သကၤန္းကုိ အလွဴခံရရွိလာတဲ့ ရဟန္းေတာ္ဟာ မိမိ၀ါဆုိရာေက်ာင္းမွာ ျပန္ၿပီးဒီသကၤန္းကုိ ခင္းရပါတယ္။

ခင္းတယ္ဆုိတာ သကၤန္းကုိ ေအာက္မွာခ်ခင္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။ စြန္႔သင့္တဲ့သကၤန္းကုိ စြန္႔၊ အဓိ႒ာန္တင္သင့္တဲ့ သကၤန္းကုိ တင္ၿပီး လက္ရွိအလွဴခံ ရရွိလာတဲ့ သကၤန္းကုိ ၀ိနည္းေၾကာင္းအရ လုိက္နာျပဳက်င့္တာကုိ ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီခင္းထားတဲ့ အက်ိဳးအာနိသင္ကုိလည္း အဲဒီေက်ာင္းတုိက္မွာ ရွိတဲ့ အျခားသံဃာေတာ္မ်ားကုိ အႏုေမာဓနာျပဳ သာဓုေခၚေစၿပီး ၀ိနည္းေၾကာင္းအရ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ကထိန္အာနိသင္ ငါးမ်ိဳးကုိ အညီအမွ် ရေစတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ကမၼ၀ါစာနဲ႔ သကၤန္းေပးၿပီး မိမိ၀ါဆုိရာ ေက်ာင္းတုိက္မွာ ကထိန္ျပန္ခင္းကာ အတူတူ၀ါဆုိ၀ါကပ္ ျပဳၾကတဲ့ အျခားရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔အတူ အက်ိဳးအာနိသင္ကုိ ရယူတဲ့ အစီအစဥ္ကုိပဲ ၿခဳံငုံၿပီး ကထိန္ခင္းတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကထိန္ခင္းတယ္ဆုိတာ လူေတြက ခင္းရတာမဟုတ္ဘဲ ကထိန္ခံ ရဟန္းက ခင္းရတာလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ ကထိန္းသကၤန္းဟာ ဒီေန႔အလွဴခံၿပီး ဒီေန႔ပဲ အၿပီးကံေဆာင္ကာ ခင္းရတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔အလွဴခံၿပီး ေနာက္ေန႔ေတြမွ ခင္းရင္ ကထိန္ခင္းရာ မေျမာက္ပါဘူး။ မသုိးသကၤန္းဆုိတာ ညလြန္သြားတဲ့ သကၤန္းမ်ိဳး မဟုတ္တာကုိ ေျပာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ မသုိးသကၤန္းျဖစ္မွလည္း ကထိန္ခင္းႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သကၤန္းကလဲြၿပီး တစ္ျခားပစၥည္းမ်ားနဲ႔လည္း ကထိန္ခင္းလုိ႔ မရပါဘူး။ ဒီလုိဆုိေတာ့ တျခားပေပဒသာပင္ သီးၿပီးလွဴတဲ့ အလွဴပစၥည္းမ်ားဟာ အျခံအရံ လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပစၥည္းမ်ား၊ ပေဒသာပင္မ်ားဟာ ကထိန္ခင္းထုိက္တဲ့ အရာမ်ား မဟုတ္ပါဘူး။ အလုိရွိသလုိ အသုံးျပဳႏုိင္တဲ့ အသုံးအေဆာင္ပစၥည္း အလွဴမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္ခင္းႏုိင္တဲ့ သကၤန္းနဲ႔ ကထိန္သကၤန္းလွဴဒါန္းႏုိင္သူမ်ား
၀ိနည္းေၾကာင္းအရ ကထိန္းခင္းႏုိင္တဲ့ သကၤန္းအမ်ိဳးအစားဟာ ႀကိဳတင္လွဴဒါန္းထားျခင္း မဟုတ္ဘဲ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔မွ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔အထိ တစ္လအတြင္းမွာ လွဴဒါန္းတဲ့ ဒီေန႔လွဴ ဒီေန႔ခင္းရမယ့္ ညမလြန္တဲ့ မသုိးသကၤန္း ျဖစ္ရပါမယ္။ အဲဒီလုိ သကၤန္းမ်ိဳးဆုိရင္္ သကၤန္းသုံးထည္လုိ႔ ေခၚတဲ့ အေပၚ႐ုံ ကုိယ္၀တ္ ဧကသီသကၤန္း၊ ေအာက္ခါး၀တ္ သင္းပုိင္သကၤန္းနဲ႔ ပုခုံးတင္ ႏွစ္ထပ္ဒုကုဋ္သကၤန္း ေတြထဲက သင့္ေတာ္ရာ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ခင္းႏုိင္ၿပီး ဒီသကၤန္းအလွဴကုိေတာ့ ရဟန္း၊ ရွင္၊ လူ ဘယ္သူမဆုိ လွဴဒါန္းႏုိင္ပါတယ္။

အေၾကာင္းစုံမွ ခင္းလုိ႔ရ
ကထိန္အလွဴဟာ အျမတ္ဆုံး အလွဴျဖစ္သလုိ ကထိန္အလွဴ ေျမာက္ဖုိ႔ဆုိတာလည္း ခက္ခဲတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ဆရာဒကာ နားလည္မႈနဲ႔ အေၾကာင္းစုံ ညီညြတ္မွ ဒီအလွဴ အထေျမာက္ ေအာင္ျမင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ၀ါကၽြတ္ၿပီးတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ တစ္ပါးပါးဟာ မိမိေက်ာင္းမွာ ကထိန္မရွိ၊ ကထိန္သကၤန္း လွဴဒါန္းသူမရွိလုိ႔ ဆုိၿပီး နီးစပ္ရာ၊ ၾကည္ညိဳရင္းႏွီးရာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဦးထံမွာ သြားၿပီး အလွဴခံကာ မိမိတုိ႔ ပေယာဂေၾကာင့္ ရလာတဲ့ သကၤန္းျဖစ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ အဲဒီသကၤန္းနဲ႔ ကထိန္ခင္းလုိ႔ မရပါဘူး။ ကထိန္သကၤန္းဟာ ရဟန္းေတာ္မ်ား အေနနဲ႔ တုိက္႐ုိက္အလွဴခံေကာင္းတဲ့ သကၤန္းလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကထိသကၤန္း အလွဴရွင္က မိမိအလုိလုိ နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီး သံဃာႆေဒမ - သံဃားေတာ္အား လွဴဒါန္းပါ၏လုိ႔ သံဃာကုိ ရည္မွန္းၿပီး လွဴဒါန္းတဲ့ သကၤန္းနဲ႔သာ ကထိန္ခင္းႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္ဘုရားအတြက္၊ ဘယ္ဆရာေတာ္အတြက္ စတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ရည္မွန္းၿပီး လွဴဒါန္းတဲ့ ပုဂၢလိက အလွဴသကၤန္းနဲ႔ဆုိလည္း ကထိန္းမခင္းႏုိင္ပါဘူး။ ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္က ပေယာဂကင္းဖုိ႔လုိသလုိ သကၤန္းအလွဴရွင္ဘက္ကလည္း သံဃိက အလွဴျဖစ္ဖုိ႔လုိကာ ဒီလုိ ႏွစ္ဘက္နားလည္ ညီညြတ္မႈနဲ႔ ရလာတဲ့ သကၤန္းနဲ႔သာ ကထိန္ခင္းႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ ကာလသတ္မွတ္ခ်က္ကလည္း တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ခါ၊ တစ္ခါမွာ သကၤန္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔မွ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔အထိ တစ္လ၊ တစ္လမွာလည္း ၀ါဆုိရာ နယ္နိမိတ္ သတ္မွတ္ခ်က္မတူတဲ့ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ တစ္ႀကိမ္ပဲ ခင္းႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကထိန္ခင္းဖုိ႔အတြက္ သိမ္ရွိဖုိ႔လုိသလုိ ေလးပါးေလးပါးအထက္ ရွိတဲ့သံဃာ အေရအတြက္ ျပည့္မီဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။ ဒီလုိ အေၾကာင္းအခ်က္အလက္ စုံမွပဲ ကထိန္ခင္းမႈ အထေျမာက္တယ္၊ ကထိန္အလွဴ ေအာင္ျမင္ၿပီးေျမာက္တယ္လုိ႔ ဆုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္အလွဴရဲ႕ ထူးျခားမႈ
ဘုရားအစရွိတဲ့ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕ ခ်ီးမြမ္းမႈကုိ ခံယူထုိက္တဲ့အတြက္ ဒီအလွဴကုိ ကထိန္လုိ႔ ဆုိေၾကာင္း အ႒ကထာဆရာေတာ္က ဖြင့္ဆုိပါတယ္။ ဒီလုိဖြင့္ဆုိရတာကလည္း အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ ဒီအလွဴဟာ
၁။ သံဃာကုိ ရည္မွန္းၿပီး လွဴဒါန္းတဲ့ သံဃိကအလွဴ ျဖစ္ရျခင္း
၂။ အခ်ိန္ကာလ သတ္မွတ္ခ်က္ အတြင္းမွာသာ လွဴဒါန္းရတဲ့ ကာလဒါန အလွဴျဖစ္ျခင္း
၃။ တစ္ျခားပစၥည္း၀တၳဳမ်ား မဟုတ္ဘဲ အရဟတၱဓဇ ေခၚ ရဟႏၲာတုိ႔ရဲ႕ အလံတံခြန္သဖြယ္ ျဖစ္တဲ့ အ၀တ္သကၤန္းနဲ႔သာ ကထိန္ခင္းႏုိင္ျခင္း
၄။ ဒီအလွဴကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ အခ်ိဳ႕ကုိ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုအရ ကင္းလြတ္ေစႏုိင္တဲ့ အတြက္ ၀ိနည္းအလွဴ သုိ႔မဟုတ္ တရားအလွဴေခၚ ဓမၼဒါန အလွဴျဖစ္ျခင္း
စတဲ့ ထူးျခားခ်က္မ်ားေၾကာင့္ အျမတ္ဆုံးအလွဴ၊ အထူးျခားဆုံး အလွဴလုိ႔ ဖြင့္ဆုိျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္အလွဴရဲ႕ အက်ိဳးတရား
ဒီအလွဴရဲ႕ လက္ေတြ႕အက်ိဳးကေတာ့ သကၤန္းအလွဴခံ ရရွိတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ကထိန္အာနိသင္ ရလုိက္တဲ့အတြက္ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔ကစၿပီး တေပါင္းလျပည့္ေန႔အထိ (၅)လအတြင္းမွာ
၁။ ထင္ရွားရွိေသာ ရဟန္းကုိ မပန္ၾကားဘဲ ဒါယကာ အိမ္သုိ႔သြားႏုိင္ျခင္း
၂။ တိစီ၀ရိတ္ အဓိ႒ာန္တင္ထားေသာ သကၤန္းကုိ မယူဘဲ သြားႏုိင္ျခင္း
၃။ ထမင္းစားလာပါ၊ မုန္႔စားၾကြပါ စတဲ့ လူ႔အေခၚအေျပာနဲ႔ ပင့္ဖိတ္တဲ့ ဂဏေဘာဇဥ္ကုိ စားႏုိင္ျခင္း
၄။ အလုိရွိတုိင္း အဓိ႒ာန္ ၀ိကပၸနာမျပဳေသာ သကၤန္းကုိ ေဆာင္ႏုိင္ျခင္း
၅။ ကထိန္ခင္းတဲ့ေက်ာင္းမွာ သံဃိက သကၤန္းျဖစ္ေပၚလာတဲ့အခါ ကထိန္အာနိသင္ရတဲ့ ရဟန္းအားလုံး ရယူႏုိင္ျခင္း
ဆုိတဲ့ အက်ိဳးတရား ငါးပါးကုိ ရရွိႏုိင္ပါတယ္။

လူပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ကေတာ့ ကထိန္သကၤန္း လွဴဒါန္းျခင္းကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး
၁။ သကၤန္းအလွဴ လွဴဒါန္းခြင့္ရျခင္း (စီ၀ရဒါန)
၂။ သံဃိကအလွဴ လွဴခြင့္ရျခင္း (သံဃိကဒါန)
၃။ ကာလဒါန အလွဴလွဴခြင့္ရျခင္း (ကာလဒါန)
၄။ ဓမၼဒါနအလွဴ လွဴခြင့္ရျခင္း (ဓမၼဒါန)
စတဲ့ အက်ိဳးတရားမ်ားကုိ ရေစႏုိင္တဲ့အျပင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား အထက္ပါ ကထိန္အာနိသင္ အက်ိဳးတရား ငါးမ်ိဳးကုိ ရေစႏုိင္သလုိ ကထိန္သကၤန္း လွဴဒါန္းတဲ့ အလွဴရွင္မ်ားမွာလည္း ထုိအက်ိဳးနဲ႔ ထပ္တူစြာ လြတ္လပ္တဲ့ဘ၀မ်ိဳးမွာ ျဖစ္ရျခင္း၊ ေထာင္တန္းအခ်ဳပ္အေႏွာင္မွ ကင္းလြတ္ျခင္း၊ စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္ ေပါမ်ားကာ အလုိရွိသလုိ စားသုံးႏုိင္ျခင္း၊ မိမိကုိယ္ကုိ သူတပါးတုိ႔ မလြမ္းမုိးႏုိင္ျခင္း၊ မိမိကသာ ေနရာတကာ အစုိးရျခင္း စေသာ အက်ိဳးတရားမ်ားကုိလည္း ရရွိေစႏုိင္ပါတယ္။ အထူးကေတာ့ ရွားရွားပါးပါး ခက္ခက္ခဲခဲ လွဴဒါန္းရတဲ့အလွဴ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ရဖုိ႔ခဲရင္းတဲ့ အရာေတြကုိ ရႏုိင္ၿပီး ေနာက္ဆုံး အခက္ခဲဆုံးျဖစ္တဲ့ မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ရဖုိ႔ကုိပါ အေထာက္အကူေပးႏုိင္တဲ့ အက်ိဳးတရားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက ဒီကထိန္အလွဴဟာ အေကာင္းဆုံးနဲ႔ အျမတ္ဆုံးအလွဴလုိ႔ ဆုိၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေလာက္ဆုိရင္ ကထိန္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သိသင့္သမွ်ကုိ အနည္းငယ္မွ် သိရွိခြင့္ ရေလာက္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာမ်ားဟာ အက်ယ္ရွင္းျပဖုိ႔ လုိေပမယ့္ လူေတြအတြက္ေတာ့ ကထိန္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒီေလာက္သိထားရင္ကုိပဲ ကထိန္အလွဴအေၾကာင္း၊ ကထိန္လုပ္ရျခင္းအေၾကာင္း၊ ကထိန္အလွဴရဲ႕ အက်ိဳးတရားမ်ားအေၾကာင္း အေတာ္အသင့္ ေျပာဆုိေဆြးေႏြးႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ယ္သိလုိသူေတြ အေနနဲ႔ေတာ့ ၀ိနည္းမဟာ၀ဂၢပါဠိေတာ္၊ ကထိနကၡႏၶကမွာ ၾကည့္႐ႈႏုိင္ပါေၾကာင္း ညႊန္းဆုိလုိက္ပါတယ္။

Read more »

ဘဝနဲ႔ ဓမၼ



  • ဘဝမွာ ဓမၼမပါရင္
    အလွဆုိတာ ခဏပါပဲ။

    အငယ္ေတြလည္း ဘဝထဲမွာ ဓမၼတဲြမွ
    အလတ္ေတြလည္း ဘဝအျဖာျဖာမွာ ဓမၼပါမွ
    အႀကီးေတြလည္း ဘဝအဆုံး ဓမၼသုံးမွ
    ေတြ႕ႀကဳံလာရ တက္အက်နဲ႔
    အေကာင္းအဆုိး ေၾကာင္းအက်ိဳးကုိ
    ဓမၼစကား၊ ဓမၼအားနဲ႔
    အလွတရား ရသြားေစမွာ အမွန္ပါပဲ။

    ေတြကာမေႏွး အေသအခ်ာေတြးရင္
    ဓမၼဆုိတာ အက်င့္သိကၡာ အျဖာျဖာနဲ႔
    အသိသတိ ထပ္တူရွိမယ့္
    အဆင့္မခဲြ အက်င့္ၿမဲေရးပါပဲ။

    ဒါေၾကာင့္...
    အစနဲ႔အဆုံး
    ဘဝတစ္ခုလုံးမွာ အလွေတြဖုံးေစဖုိ႔
    ခဏမၾကည့္ ဓမၼနဲ႔ညႇိၿပီး
    အသိအက်င့္ ထပ္တူဆင့္လ်က္
    ဘဝထဲမွာ ဓမၼတဲြကာ
    လုိရာပန္းတုိင္ သင္ဆဲြကုိင္ေလာ့။ ။

Read more »

ေနာက္ဆုံးေတာ့ကား

  • ႏုနယ္႐ုပ္ဆင္း၊ လွပျခင္းကား၊ အုိမင္းေနာက္ဆုံးရွိေခ်၏။
  • ဥစၥာဆင္ျမင္း၊ ေပါမ်ားျခင္းကား၊ ယုိယြင္းေနာက္ဆုံးရွိေခ်၏။
  • ဝိညာဏ္တင္းလင္း၊ သက္ရွင္ျခင္းကား၊ ေသမင္းေနာက္ဆုံးရွိေခ်၏။
  • ခ်စ္ခင္ေပါင္းသင္း၊ ဆက္ဆံျခင္းကား၊ ေကြကြင္းေနာက္ဆုံးရွိေခ်၏။
  • တက္ၾကြားၾကြၾကြ၊ ျမင့္သမွ်ကား၊ ေလွ်ာက်ေနာက္ဆုံးရွိေခ်၏။
  • ခုံမင္ခယ၊ ခ်စ္သမွ်ကား၊ ေသာကေနာက္ဆုံးရွိေခ်၏။
  • ပဲြလယ္ျပင္ပ၊ ခ်ီးမြမ္းၾကလည္း၊ ႐ႈတ္ခ်ေနာက္ဆုံးရွိေခ်၏။
  • ၾကည္သာရႊင္ျပ၊ ခ်မ္းသာလွလည္း၊ ဒုကၡေနာက္ဆုံးရွိေခ်၏။
    (လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး)

Read more »

ဖုိ႔ (၃)ဖုိ႔

“ခႏၶာစုက၊ ေျမေကၽြးရ၊ ဒုကၡအပူတုိး႐ုံသာ။
ပစၥည္းစုမူ၊ ဘုံဆုိင္ဟူ၊ ထုိက္သူသုံးၾကပါ။
အေနမရဲ၊ ေသမရဲ၊ အၿမဲေၾကာက္ရပါ။
တရားစုမွ၊ ကုိယ္ပုိင္ရ၊ မုခ်စိတ္ေအးပါ။
အေနလည္းရဲ၊ အေသရဲ၊ အၿမဲကုိယ့္ေနာက္ပါ။”

လူ႔ေလာကမွာ ဖုိ႔(၃)ဖုိ႔ ရွိပါတယ္။
၁။ ေျမေကၽြးဖုိ႔ ခႏၶာစုတာ
၂။ ထုိက္သူေတြသုံးဖုိ႔ ပစၥည္းရွာေဖြစုတာ
၃။ ကုိယ္ပုိင္ရဖုိ႔ တရားရွာေဖြ စုေဆာင္းႀကိဳးစားတာ။
အဲဒီ (၃)ဖုိ႔ပဲ။
ေကာင္းမႈတရား စိတ္စြမ္းအားေတြ တုိးပြားေအာင္ မႀကိဳးစားဘဲ ေကၽြး႐ုံသာ ေကၽြးေနရင္၊ ၿပီးေတာ့ ခႏၶာကုိ ကုိယ့္တာဝန္ကုိ မထမ္းေစဘဲ ကုိယ္ကသာ ခႏၶာတာဝန္ကုိ ထမ္းေဆာင္ေနရင္ ခႏၶာကုိစုေနတာပါ။ ခႏၶာစုတာဟာ ေျမႀကီးတိုးေအာင္ ေကၽြးဖုိ႔သာျဖစ္သြားမွာပါ။ ဒုကၡအပူေတြလည္း အရွိန္အဟုန္တုိးလာမွာပဲ။ ဒုကၡအပူဆုိတာ အသက္ႀကီး႐ုံနဲ႔ အလုိအေလ်ာက္ ယုတ္ေလ်ာ့သြားတာ မဟုတ္ဘူး။ တရားနဲ႔ အင္အားျပေပးမွ ေနာက္ဆုတ္သြားမွာ ျဖစ္တယ္။

ခႏၶာက တာဝန္ေပးထားတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာ ရွာေဖြစုေဆာင္းတာက ထုိက္သူေတြသုံးဖုိ႔သာ ျဖစ္တယ္။ ကုိယ္စုေဆာင္းထားတဲ့ ပစၥည္းကုိ ကုိယ္ပဲသုံးရလိမ့္မယ္လုိ႔ ဧကန္တြက္ထားလုိ႔ မရပါဘူး။ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါး လက္ဦးခ်င္လည္း လက္ဦးလိမ့္မယ္။ ကုိယ္က အရင္ပစၥည္းနဲ႔ ခဲြခ်င္ခဲြရလိမ့္မယ္။ ပစၥည္းကအရင္ ကုိယ္နဲ႔ခြဲခ်င္လည္း ခဲြသြားလိမ့္မယ္။ ကုိယ္ထုိက္သေလာက္ပဲ ကုိယ္သုံးရမယ္။ သူမ်ားထုိက္သေလာက္ သူမ်ားေတြ သုံးသြားၾကမွာပါ။ ပစၥည္းဆုိတာ အမ်ားန႔ဲဆက္ဆံတဲ့ ဘုံဆုိင္ဆုိေတာ့ ထုိက္သူသုံးဖုိ႔ ပစၥည္းရွာေဖြ ေပးေနရတာ ျဖစ္တယ္။

ခႏၶာနဲ႔ ပစၥည္းဟာ အေရးႀကဳံရင္ ကုိယ့္ဘက္ကလည္း မရပ္တည္ဘူး။ အာမလည္းမခံ၊ တာဝန္လည္း မယူဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ခႏၶာကုိ အလုိလုိက္႐ုံ ပစၥည္းစု႐ုံနဲ႔ေတာ့ အေနလည္းမတတ္၊ အေနလည္းမရဲ၊ အေသးလည္းမတတ္၊ အေသလည္းမရဲပါဘူး။ ေၾကာက္ၿမဲေၾကာက္ေနဦးမွာပါ။

ေကာင္းမႈတရားကုိ စိတ္အားထက္သန္စြာ စုေဆာင္းထားမွ ကုိယ္ပုိင္ရလုိ႔ စိတ္ေအးရမွာ ျဖစ္တယ္။ စိတ္တကယ္ ေကာင္းေနမွ ရႏုိင္တဲ့ ေကာင္းမႈတရားကေတာ့ အေရးႀကဳံတုိင္း ကုိယ့္ဘက္က ရပ္တည္တယ္။ အာမလည္းခံတယ္။ တာဝန္လည္းယူတယ္။ ဘဝကူးေကာင္းလက္မွတ္ ထုတ္ေပးတယ္။ နိဗၺာန္ကူး လက္မွတ္ကုိပါ အပ္လုိက္တယ္။ အရိပ္ပမာ ကုိယ္ႏွင့္ထပ္ခ်ပ္မကြာ ရွိေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေနလည္းတတ္၊ အေနလည္းရဲတယ္။ အခက္အခဲမွန္သမွ် အေျဖလည္းတတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အေသလည္းတတ္၊ အေသလည္း ရဲပါတယ္။

(တိပိဋကေယာဆရာေတာ္၏ တိပိဋကဓမၼလက္ေဆာင္ တရားေတာ္မ်ားမွ ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပပါသည္။)

Read more »

ေရာမခ်မိပါနဲ႔

ေျပာရရင္ေတာ့ ေအာခ်ခ်င္စရာ
တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက သေဘာမက်ခ်င္ေအာင္
ေရာခ်ေနတတ္တာ။

တစ္ခ်ိဳ႕က
“ေရာင့္ရဲျခင္းနဲ႔ အပ်င္းထူျခင္း
အျပစ္ျပင္ျခင္းနဲ႔ အျပစ္တင္ျခင္း
သတၱိရွိျခင္းနဲ႔ မုိက္႐ူးရဲဆန္ျခင္း
သည္းခံျခင္းနဲ႔ အႏွိမ္ခံျခင္း
ေမတၱာထားျခင္းနဲ႔ ခ်စ္သဒၶါပြားျခင္း
သဒၶါလြန္ျခင္းနဲ႔ တဏွာကၽြံျခင္း
ဣေျႏၵရွိျခင္းနဲ႔ ဟန္ေဆာင္ျခင္း”
စတာေတြကုိ
အထအနေတြနဲ႔ အလွျပကာ ေရာခ်ေနတတ္ၾက။

သူတုိ႔က
“အပ်င္းထူးတာကုိ ေရာင့္ရဲတာပါ”တဲ့
“အျပစ္တင္တာကုိ အျပစ္ျပင္တာပါ”တဲ့
“မုိက္႐ူးရဲဆန္တာကုိ သတၱိရွိတာပါ”တဲ့
“အႏွိမ္ခံတာကုိ သည္းခံတာပါ”တဲ့
“ခ်စ္ေနတာကုိ ေမတၱာထားတာပါ”တဲ့
“တဏွာလြန္ေနတာကုိ သဒၶါေကာင္းတာပါ”တဲ့
“ဟန္ေဆာင္ေနတာကုိ ဣေျႏၵရွိတာပါ”တဲ့။

ဆုိေတာ့ကား
အမွန္အမွားကုိ အႀကံသမားေတြက
အမွားကုိ အမွန္လုပ္
အမ်ားတကာ အဟုတ္ထင္ေအာင္
ေျပာသမွ်စကား၊ ေဟာသမွ် တရားေတြနဲ႔
ေရာခ်ကာ စားေနၾကေပမယ့္
အမွန္မသိ ဉာဏ္မရွိသူေတြက
ေမာဟအပူမိၿပီး ေရာသမွ်ကုိယူမိေနေတာ့
ေအာ္... ေျပာျပခ်င္မိတာက “ေရာခ်တာ မိေနၿပီေဟ့”လုိ႔။ ။
(မနာပ ဒါယီဆရာေတာ္)

Read more »

“သတိက အခ်ဳပ္”

“သဒၶါက အထုတ္
ဝိရိယက အလုပ္
သတိက အခ်ဳပ္
သမာဓိက အအုပ္
ပညာက အဟုတ္”
ဆုိေတာ့ အေကာင္းအားလုံးေတြထဲမွာ သတိက အခ်ဳပ္ပါ။ ဘယ္တရားေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းေကာင္း သတိမပါရင္ ဘယ္ဟာမွ မတိက် မျပည့္ဝႏုိင္ပါဘူး။ သတိလြတ္ရင္ အသိေသပါတယ္။ ဘယ္အလုပ္မွ တရားပုံစံနဲ႔ မလႈပ္ရွားႏုိင္ပါဘူး။ သတိရွိမွ အသိဟာ ရွင္သန္ႏုိင္တယ္။ တရားစြမ္းအားပုံစံနဲ႔ လႈပ္ရွားႏုိင္တယ္။ သတိရွိရင္ ဘာမဆုိ အလုပ္ျဖစ္တယ္။ ဘဝရဲ႕ အဓိက အသက္လုိ႔ ဆုိရင္လည္း ျဖစ္ႏုိင္တာပဲ။

သတိဟာ ဘယ္အလုပ္မဆုိ အခ်ိန္မွီၿပီးေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္တာျဖစ္လုိ႔ အခ်ိန္ထိန္း ကိရိယာပါ။ အာ႐ုံအမ်ိဳး မ်ိဳးေၾကာင့္ စိတ္မွာကိေလသာ အပူမီးမေတာက္ရေအာင္ ေစာင့္ထိန္းေပးႏုိင္တာေၾကာင့္ အာ႐ုံထိန္း ကိရိယာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ကုိ ခြန္အားရွိရွိ အခ်ိန္ျပည့္ အလုပ္လုပ္ႏုိင္ေအာင္ အစီအစဥ္နဲ႔ ထိန္းေပးရတာျဖစ္လုိ႔ စိတ္ထိန္း ကိရိယာလုိ႔လည္း ေခၚပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဒီသုံးမ်ိဳးဟာ စကားအေခၚအေဝၚ ကဲြျပားေပမယ့္ အလုပ္သေဘာကေတာ့ အတူတူပါပဲ။ အာ႐ုံတုိင္းမိေတာ့ အခ်ိန္တုိင္းသိတယ္။ အခ်ိန္တုိင္းသိရင္လည္း စိတ္ဟာ ထိန္းၿပီးသားပါ။
(တိပိဋက ေယာဆရာေတာ္)

Read more »

ဝါတြင္းကာလ အဓိ႒ာန္တစ္ခု ဝင္ၾကည့္ၾကစုိ႔...

အဓိ႒ာန္ဆုိတာ အဓိ႒ာနဆုိတဲ့ ပါဠိစကားကုိ ျမန္မာမႈ ျပဳထားတာျဖစ္ပါတယ္။ အဓိ႒ာနဆုိတာ ေဆာက္တည္ျခင္း၊ စိတ္ဆုံးျဖတ္တဲ့အတုိင္း ၿမဲျမံစြာ ထိန္းသိမ္းျခင္းကုိ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္တုိ႔ ျဖည့္က်င့္ရတဲ့ ပါရမီေတြထဲမွာလည္း အဓိ႒ာန ပါရမီဆုိတာ ပါရွိပါတယ္။ ဘုရားေလာင္းတုိ႔ ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူတဲ့ ဒီအဓိ႒ာန ပါရမီက အျပစ္ကင္းတဲ့ အရာေတြမွာ စိတ္ကုိေဆာက္တည္ျခင္း ျဖစ္ၿပီး အဲဒီေဆာက္တည္တဲ့ အတုိင္းလည္း မပ်က္စီးေအာင္ ႀကိဳးႀကိဳးစားစား ထိန္းသိမ္းေနထုိင္ျခင္းကုိ ရည္ညြန္းပါတယ္။ ဒါက ပါရမီေျမာက္ ျဖည့္က်င့္တဲ့ သေဘာကုိ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သာမန္ပုဂၢိဳလ္ေတြ အေနနဲ႔လည္း ပါရမီေျမာက္တဲ့ အထိ မျဖည့္က်င့္ႏုိင္တာေတာင္မွ တစ္ႏွစ္မွာ အနည္းဆုံး တစ္ခါေလာက္ေတာ့ အဓိ႒ာန္ေလးေတြ ၀င္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ ပါရမီေျမာက္တာ မေျမာက္တာ အသာထား ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ စိတ္ကုိ ေကာင္းတဲ့အရာေလး တစ္ခုအေပၚမွာ ၿမဲၿမံေအာင္ ေဆာက္တည္ထားႏုိင္ရင္ ဒါဟာ ထူးျခားတဲ့ ကုသုိလ္တစ္ခု ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အေနနဲ႔ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ မအားလပ္လုိ႔ မလုပ္ႏုိင္ဘူး ဆုိရင္ေတာင္မွ ၀ါတြင္းကာလ အဓိ႒ာန္ေလး တစ္ခုေလာက္ေတာ့ ၀င္ၾကည့္ၾကပါလုိ႔ ဆုိခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

မေကာင္းတဲ့အလုပ္ဆုိရင္ အခ်ိန္မေရြး အလြယ္တကူ လုပ္တတ္ၾကေပမယ့္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိေတာ့ တစ္ခုခုနဲ႔ အားျပဳတုိက္တြန္းေပးမွ လုပ္တတ္ၾကတဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔ ဒီလုိ ကာလသတ္မွတ္ၿပီး လုပ္ရတဲ့ ကုသုိလ္မ်ိဳးေတြကုိ အဓိ႒ာန္ဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေလးတစ္ခုနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပ႒ာန္းၿပီး လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ျပ႒ာန္းသတ္မွတ္ခ်က္ေတြကုိ အစဲြမရွိဘဲ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိေပမယ့္ မေကာင္းမႈေတြမွာ ေပ်ာ္တတ္တဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔ေတာ့ ကုသုိလ္တစ္ခုခု လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းခ်က္ ေလးေတြေတာ့ လုိေနတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဓိ႒ာန္၀င္ၾကည့္ဖုိ႔ သတ္မွတ္ၾကည့္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြကုိ ေန႔စဥ္တစ္ခုေလာက္ေတာ့ မျပတ္ေအာင္ သတ္မွတ္ၿပီး လုပ္မယ္လုိ႔ အဓိ႒ာန္၀င္ကာ လုပ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒီလုိ မလုပ္ႏုိင္ေသးတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ အရင္ဆုံး ၀ါတြင္းကာလေလးကုိေတာ့ သတ္မွတ္ပုိင္းျခားၿပီး လုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ (၃)လလုံးမွာလည္း ေန႔တုိင္းမလုပ္ႏုိင္ေသးဘူး ဆုိရင္ေတာ့ တစ္လမွာ ေလးရက္ပဲ ရွိတဲ့ ဥပုသ္ေန႔ေလးေတြမွာေတာ့ ဥပုသ္သီလကုိ မျဖစ္မေန ေစာင့္ထိန္းၿပီး ေနမယ္ဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ေလး တစ္ခုေလာက္ေတာ့ လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ဥပုသ္ေန႔မွာ ဥပုသ္ေစာင့္ၿပီးရင္ ၿပီးေရာဆုိၿပီး က်န္တဲ့ေန႔ေတြမွာ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ဖုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ က်န္တဲ့ေန႔ေတြမွာလည္း ငါးပါးသီလကေတာ့ လုံေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၀ါတြင္းကာလ ဥပုသ္ေနေတြမွာေတာ့ ဥပုသ္သီလကုိ ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေစာင့္ျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းမယ္ဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္တစ္ခုေတာ့ ၀င္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပမွာ ရွိတဲ့ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမ်ားကို တုိက္တြန္းလုိပါတယ္။

“အရွင္ဘုရား… တပည့္ေတာ္တုိ႔က အလုပ္မအားေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလည္း မသြားႏုိင္ဘူး၊ ဘုန္းႀကီးဆီမွာလည္း ဥပုသ္သီလ မယူႏုိင္ဘူး”လုိ႔ အေၾကာင္းေတာ့ မျပပါနဲ႔ဦး။ ဥပုသ္သီလကုိ ကိုယ့္ေခါင္းရင္းမွာ ဘုရားရွင္ရွိေနသလုိ အာ႐ုံျပဳၿပီး ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ ေဆာက္တည္လုိ႔ ရႏုိင္တာျဖစ္လုိ႔ ဒီအတြက္ ပူစရာ မရွိပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕က တပည့္ေတာ္တုိ႔က ညပုိင္းအလုပ္ေတြ လုပ္ေနရေတာ့ အစားစားရတာ အဆင္မေျပဘူး ဆုိရင္လည္း ဒီဥပုသ္ေန႔တစ္ေန႔ အတြက္ေတာ့ ကုိယ့္ဖာသာကုိ မြန္းတည့္ ၁၂နာရီ မေက်ာ္ခင္ အဆင္ေျပသလုိ စားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာ ညစာတစ္နပ္မစားလုိ႔ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း မေသႏုိင္ေလာက္ပါဘူး။ ေသသြားလည္း ဥပုသ္ေစာင့္တဲ့ အဓိ႒ာန္နဲ႔ ေသသြားတာဆုိေတာ့ ေကာင္းရာ သုဂတိေတာ့ ေရာက္ေစမွာ အမွန္ပါပဲ။ က်န္းမာေရးအရ ဘယ္လုိမွ မစားလုိ႔ မျဖစ္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ေဆးအျဖစ္ တစ္ခုခုကုိ ဖန္တီးစားေသာက္ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ ဥပမာ သေျပသီး၊ သရက္သီး၊ ငွက္ေပ်ာသီးေတြကုိ ေၾကညက္ေအာင္ေဖ်ာ္ၿပီး ေဖ်ာ္ရည္အျဖစ္ ေသာက္တာမ်ိဳး စသျဖင့္ေပါ့။ က်န္းမာေရး မေကာင္းေပမယ့္ ေ၀ဒနာကုိ သီးခံႏုိင္လုိ႔ မေသာက္ဘဲ ေနႏုိင္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ အမတန္ေကာင္းတဲ့ အက်င့္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ၀ါတြင္းကာလ ဥပုသ္ေန႔တစ္ရက္ေလာက္ေတာ့ ဥပုသ္သီလေစာင့္ထိန္းျခင္း အဓိ႒ာန္ တစ္ခုကုိ ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေကာင္းတဲ့ အဓိ႒ာန္ တစ္ခုဟာ တစ္ခါတစ္ေလ ဘ၀မွာ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ႀကဳံတဲ့အခါ ကိုယ္ကုိယ္ကုိ သစၥာဆုိၿပီး ေက်ာ္လႊားႏုိင္တဲ့အထိ အားအင္ကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္သလုိ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္မွာ ဒီအခ်ိန္ ဒီကာလတုန္းက ဒီလုိအလုပ္ေတြ လုပ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ ကုိယ့္သမုိင္းကုိယ္ သံသယကင္းေစ၊ ကုိယ္ကုိယ္ကုိ အားခြန္ေတြ ေပးေစ၊ ယုံၾကည္မႈေတြ ျဖစ္ေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ပတ္မွာ ဥပုသ္ေန႔ တစ္ရက္ေလာက္ေတာ့ သူမ်ားအသတ္သတ္တာ၊ သူမ်ားပစၥည္းခုိးတာ၊ ေမထုန္ကိစၥမွီ၀ဲတာ၊ မုသားေျပာတာ၊ အရက္ေသစာမူးယဇ္ေဆး၀ါး ေသာက္စားသုံးစဲြတာ၊ ေနလဲြညစားစာတာ၊ ဆုိကေရးတီးျခင္း ၾကည့္႐ႈနားေထာင္ျခင္းနဲ႔ အေမြးနံ႔သာ သုံးေဆာင္မွီ၀ဲတာ၊ ကိေလသာျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ ႏူးည့ံေပ်ာ့ေျပာင္းၿပီး ျမင့္ျမတ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ ေနထုိင္အသုံးျပဳတာ ေတြကေန ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ေနမယ္ဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ေလးနဲ႔ မပ်က္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ ကုိယ့္အတြက္ ေအာင္ျမင္တဲ့ အဓိ႒ာန္တစ္ခု ျဖစ္သလုိ ဒီအလုပ္ေလးကုိ ေတြးတုိင္းေတြးတုိင္း အားခြန္ေတြနဲ႔ ကုသုိလ္ပီတိေတြ တုိးေနေစမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ တစ္ခုခုလုိခ်င္လုိ႔ တစ္ခုခုရခ်င္လုိ႔ စတဲ့ လုိခ်င္တပ္မက္တဲ့ ေလာဘနဲ႔ ကုိးန၀င္း မုိးလင္းမွ သိမယ္ဆုိတဲ့ ေလာကီအက်ိဳးကုိ ေမွ်ာ္ကုိးတဲ့ အဓိ႒ာန္မ်ိဳး မျဖစ္ဖုိ႔လုိၿပီး ကုသုိလ္ရလုိတဲ့ စိတ္နဲ႔ မေကာင္းမႈ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ သီလနဲ႔ ထိန္းလုိတဲ့ သေဘာနဲ႔ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မပါဘဲ ေဆာက္တည္တဲ့ သီလအဓိ႒ာန္မ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒါမွသာ ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္းဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္လည္း အျပည့္အ၀ အႏွစ္သာရ ရွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပါၿပီး လုပ္တဲ့အလုပ္မွန္သမွ် အက်ိဳးတရား အျပည့္အ၀ မရတတ္တာကုိ သတိျပဳဆင္ျခင္ၿပီး ဘာလုိလုိ႔ ဘာလုပ္တဲ့ သေဘာမ်ိဳး မျဖစ္ေစတဲ့ အဓိ႒ာန္မ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ေသးတဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြ ျဖစ္ေနၾကေတာ့ လူမေျပာနဲ႔ ဘုန္းႀကီးရဟန္း သံဃာေတာ္ေတြလည္း တစ္ခါတစ္ေလ အဓိ႒ာန္၀င္ရပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဘာရယ္မဟုတ္ တစ္ခါတစ္ရံ ဟုိကိစၥဒီကိစၥေတြေၾကာင့္ လုပ္ဖုိ႔ရည္ရြယ္ထားတဲ့ ရြတ္တာဖတ္တာ၊ က်င့္တာႀကံတာစတဲ့ ကိစၥေတြမွာ မလုပ္ျဖစ္တာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အခါမ်ိဳးမွာ အဓိကနဲ႔ သာမညကုိ ခဲြၿပီး ဒီအခ်ိန္ဒီကာလေတာ့ ဒီအလုပ္ကုိ မျဖစ္မေန လုပ္ကုိလုပ္မယ္ဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္နဲ႔ ျပန္ၿပီး ျပ႒ာန္းသတ္မွတ္ ယူရပါတယ္။ ဒါမွလည္း လုပ္ျဖစ္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အခု၀ါတြင္းကာလမွာလည္း ၀ါမဆုိခင္ကတည္း ၀ါတြင္းသုံးလမွာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ၀ိနည္းဥပေဒကုိ လုိက္နာရင္း အျခားအျခား လုပ္ရမယ့္အရာေတြကုိလည္း လုပ္ျဖစ္ဖုိ႔ အခ်ိန္ဇယားစဲြၿပီး အဓိ႒ာန္၀င္ဖုိ႔ စီစဥ္ထားရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ၀ါမဆုိခင္ လုပ္ရမယ့္အလုပ္ေလးေတြကုိ ၿပီးျပတ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေနရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ေျပာခ်င္တာက သတ္မွတ္ခ်က္ပါမွ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္တတ္ၾကတဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕ သဘာ၀အတုိင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေလးတစ္ခု အေနျဖင့္ ဥပုသ္သီလ ေစာင့္သုံးျခင္းဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ေလးတစ္ခုကုိ စမ္းၿပီးလုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ ေျပာခ်င္တာပါ။ ေလာကမွာ ဥပုသ္မေစာင့္ဖူးတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတဲ့အတြက္ မေစာင့္ဖူးေသးတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ ဥပုသ္လည္းေစာင့္ရင္း အဓိ႒ာန္လည္း၀င္ရင္း၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဥပုသ္ေစာင့္ႏုိင္ေအာင္ အဓိ႒ာန္၀င္ျခင္းျဖင့္ ႀကိဳးစားၾကည့္ျခင္းကုိ စမ္းၿပီးလုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိသာ အဓိ႒ာန္ေလး ၀င္ၾကည့္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ကုိယ္ကမေမွ်ာ္လင့္ေပမယ့္ ကုိယ္လုပ္တဲ့ ေကာင္းတဲ့ကံရဲ႕ အက်ိဳးေပးမႈကေတာ့ သူ႔အလုပ္သူလုပ္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္ေနဖုိ႔ပဲ လုိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘ၀မွာ တစ္ခါေလာက္ေတာ့ အဓိ႒ာန္ေလး ၀င္ၾကည့္ခ်င္တဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ အခြင့္အေရး တစ္ခုအျဖစ္ ဒီႏွစ္၀ါတြင္း ဥပုသ္ေန႔ေတြမွာ ဥပုသ္သီလ ေစာင့္ထိန္းျခင္း အဓိ႒ာန္ေလးကုိ ၀င္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ အႀကံျပဳ တုိက္တြန္းရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ေတြ႕က်င့္ရင္ လက္ေတြ႕အက်ိဳး ရေစႏုိင္တဲ့ တရားေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္အစြမ္းကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ဒိ႒မ်က္ျမင္ သိျမင္လုိသူေတြ အေနနဲ႔ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ လက္ေတြလုပ္ေဆာင္ ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ အဓိ႒ာန္တစ္ခု ၀င္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း ဒီႏွစ္၀ါတြင္းကာလာ ဥပုသ္ေန႔မ်ားကုိ ေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။ အားလုံး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါတဲ့ ကုသုိလ္စိတ္နဲ႔ အဓိ႒ာန္ေလးေတြ ၀င္ႏုိင္ၾကပါေစ…

၁။ ဝါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ (၈)ရက္ေန႔ (၂၃-၇-၂၀၁၁၊ စေနေန႔)
၂။ ဝါဆုိလကြယ္ေန႔ (၃၀-၇-၂၀၁၁၊ စေနေန႔)
၃။ ဝါေခါင္လဆန္း (၈)ရက္ေန႔ (၇-၈-၂၀၁၁၊ တနဂၤေႏြေန႔)
၄။ ဝါေခါင္လျပည့္ေန႔ (၁၄-၈-၂၀၁၁၊ တနဂၤေႏြေန႔)
၅။ ဝါေခါင္လျပည့္ေက်ာ္ (၈)ရက္ (၂၂-၈-၂၀၁၁၊ တနလၤာေန႔)
၆။ ဝါေခါင္လကြယ္ေန႔ (၂၈-၈-၂၀၁၁၊ တနဂၤေႏြေန႔)
၇။ ေတာ္သလင္းလဆန္း (၈)ရက္ေန႔ (၅-၉-၂၀၁၁၊ တနလၤာေန႔)
၈။ ေတာ္သလင္းလျပည့္ေန႔ (၁၂-၉-၂၀၁၁၊ တနလၤာေန႔)
၉။ ေတာ္သလင္းလျပည့္ေက်ာ္ (၈)ရက္ေန႔ (၂၀-၉-၂၀၁၁၊ အဂၤါေန႔)
၁၀။ ေတာ္သလင္းလကြယ္ေန႔ (၂၇-၉-၂၀၁၁၊ အဂၤါေန႔)
၁၁။ သီတင္းကၽြတ္လဆန္း (၈)ရက္၊ (၅-၁၀-၂၀၁၁၊ ဗုဒၶဟူးေန႔)
၁၂။ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ (၁၂-၁၀-၂၀၁၁၊ ဗုဒၶဟူးေန႔)

Read more »

လျမတ္ဝါဆုိ...

ဘာလုိလုိနဲ႔ မနက္ျဖန္ (၁၅-၇-၂၀၁၁)ဆုိ ျမန္သကၠရာဇ္ ၁၃၇၃ခုႏွစ္ရဲ႕ ဝါဆုိလျပည့္ေန႔ကုိ ေရာက္လာၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ါဆုိလလုိ႔ ေျပာလုိက္တာနဲ႔ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာအမ်ား ေခါင္းထဲမွာ ဓမၼစၾကာတရားနဲ႔ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳၾကရမယ့္ အေၾကာင္းမ်ား၊ ၀ါဆုိသကၤန္းကပ္လွဴပဲြမ်ား၊ ၀ါတြင္းဆြမ္းေလာင္းပဲြမ်ား စသျဖင့္ ဟုိဟုိဒီဒီ ေပၚလာတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ၀ါတြင္းမွာ အိမ္ေထာင္မျပဳေကာင္းဘူး ဆုိတဲ့ လဲြေနတဲ့ ေရွးအယူအဆေတြေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ၀ါမဆုိခင္လုပ္မလား ၀ါကၽြတ္ၿပီးမွ လုပ္မလားစတဲ့ အေတြးႀကံစည္မႈေတြအထိ ေပၚလာတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ဒီႏွစ္၀ါတြင္းမွာ တရားစခန္းေတြ၀င္ရင္း ဥပုသ္သီလကုိ မလြတ္ေအာင္ ေစာင့္မယ္ဆုိတဲ့ အေတြးစိတ္ကူးေတြ ရွိေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ါတြင္းဆုိလုိ တစ္ခ်ိဳ႕ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ကာလကုိ ေျပာတာလဲဆုိတာ မသိတဲ့သူေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ၀ါတြင္းဆုိတာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ၀ါဆုိ၀ါကပ္ဖုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔ကစၿပီး သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔အထိ (၃)လကို ၀ါတြင္းကာလလုိ႔ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကာလမွာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားဟာ အေၾကာင္းကိစၥ အေရးေပၚ အေထြအထူးမရွိဘဲ ညအိပ္ညေန တစ္ျခားတစ္ေနရာရာကုိ မၾကြရဘဲ အ႐ုဏ္တက္အခ်ိန္မွာ မိမိတုိ႔၀ါဆုိ၀ါကပ္ရာ ေက်ာင္းအတြင္းမွာ ရွိေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကုိပဲ ၀ါဆုိ၀ါကပ္တယ္လုိ႔ ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ ထာပါေတာ့ ဒီမွာ အဓိကေျပာခ်င္တာက ၀ါဆုိလအေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကေတာ့ ၀ါဆုိလကုိ “သေႏၶ၊ ေတာထြက္၊ ဓမၼစက္၊ မိန္႔ျမြက္သံခ်ိဳ၊ လ၀ါဆုိ”လုိ႔ အထူးျပဳ ေဖာ္က်ဴးေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ေရွးကသတ္မွတ္ခဲ့ၾကတဲ့ မဟာသကၠရာဇ္ သတ္မွတ္ခ်က္အရေတြရယ္ ဒီေန႔ေခတ္ ျမန္မာတုိ႔ သတ္မွတ္ၾကတဲ့ သကၠရာဇ္အရေတြရယ္ေၾကာင့္ ဘုရားေလာင္း ပဋိသေႏၶယူတဲ့ေန႔ရယ္၊ အသက္ ၂၉ႏွစ္အရြယ္မွာ ေလာကီစည္းစိမ္ေတြကုိ စြန္႔ၿပီး ေတာထြက္သြားတဲ့ေန႔ရယ္၊ အသက္ ၃၅ႏွစ္အရြယ္မွာ သဗၺညဳတ (အလုံးစုံကုိသိတဲ့) ဘုရားအျဖစ္ကုိ ေရာက္ရွိေတာ္မူၿပီးေနာက္ ပထမဆုံး တရားဦးေဒသနာ ေဟာေတာ္မူတဲ့ ေန႔ရယ္ဟာ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ဒီ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ေတြမွာပဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ခုႏွစ္ကြာ၊ စေန၊ တနဂၤေႏြ စတဲ့ေန႔ေတြ ကြာျခားေပမယ့္ ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ဆုိတဲ့ လသတ္မွတ္ခ်က္ကေတာ့ အတူတူပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၀ါဆုိလဟာ အထူးသျဖင့္ ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအတြက္ ဗုဒၶဘုရားရွင္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ထူးျခားမႈေတြ တစ္ၿပိဳင္တည္း ျပည့္စုံေနတဲ့ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ တစ္ခုျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီ၀ါဆုိလကုိ လျမတ္၀ါဆုိလုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ပုိၿပီး ထူးျခားမႈကုိ ျဖစ္ေစတာကေတာ့ ဒီ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားဦး ေဒသနာေတာ္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတရားဦး ေဒသနာေတာ္ကုိ ဓမၼစကၠ ပ၀တၱနသုတ္လုိ႔ အမည္ေပးပါတယ္။ တရားေတာ္ကုိ အဆက္အစပ္မျပတ္ ေရွ႕ေနာက္ဆက္စပ္ၿပီး လွည္းဘီးစက္လည္သလုိ အၾကားအလပ္မရွိ တစ္စပ္တည္း ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဓမၼစကၠ ပ၀တၱနလုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေတြကေတာ့ လြယ္လြယ္ကူကူပဲ ဓမၼစၾကာတရားလုိ႔ ေျပာဆုိၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီတရားေဟာေတာ္မူတဲ့ ေန႔ကုိလည္း ဓမၼစၾကာ အခါေတာ္ေန႔လုိ႔ အထူးျပဳ ေျပာဆုိၾကၿပီး ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ဒီေဒသနာေတာ္ကုိ ၀ါတြင္းကာလမွာ အထူးျပဳ ရြတ္ဆုိပူေဇာ္ေလ့ ရွိၾကပါတယ္။

ျမတ္ဗုဒၶက ဒီတရားေဒသနာေတာ္ကုိ ဘုရားအျဖစ္ကုိ ေရာက္ရွိၿပီး (၃)လေျမာက္မွာ တရားအားထုတ္စဥ္ အလုပ္အေကၽြးျပဳခဲ့ၾကတဲ့ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးနဲ႔ တရားဦးေဒသနာေတာ္ကုိ နာၾကားဖုိ႔ ေစာင့္စားေနၾကတဲ့ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းကုိ စတင္ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဒသနာကုိ ေဟာၾကားတဲ့ေနရာက ဗာရဏသီျပည္၊ မိဂဒါ၀ုန္ေတာမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတရားဦးေဒသနာမွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ကာမဂုဏ္အာ႐ုံေတြမွာ အလြန္အက်ဴး တပ္မက္ေပ်ာ္ပါးတတ္တဲ့ ကာမသုခလႅိကာႏုေယာဂ အက်င့္နဲ႔ မိမိကုိယ္ကုိ အလြန္အက်ဴး ညႇင္းစဲႏွိပ္စက္တဲ့ အက်င့္ျဖစ္တဲ့ အတၱကိလမထာႏုေယာဂ အက်င့္ေတြကုိ ေရွာင္ရွားၿပီး အလယ္အလပ္လမ္းစဥ္ျဖစ္တဲ့ မဇၥ်ိမပဋိပဒါ အက်င့္ကုိ က်င့္သုံးဖုိ႔ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ျမတ္ဗုဒၶမိန္႔ေတာ္မူတဲ့ အလယ္အလတ္ လမ္းစဥ္ဆုိတာ တစ္ျခားမဟုတ္ဘဲ မဂၢင္ရွစ္ပါး လမ္းစဥ္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ဖြင့္ဆုိရွင္းျပေတာ္မူပါတယ္။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အစြန္းမေရာက္ ေစရန္အတြက္
မွန္ကန္တဲ့အျမင္ သမၼာဒိ႒ိ
မွန္ကန္တဲ့အေတြး သမၼာသကၤပၸ
မွန္ကန္တဲ့စကား သမၼာ၀ါစာ
မွန္ကန္တဲ့အလုပ္ သမၼာကမၼႏၲ
မွန္ကန္တဲ့အသက္ေမြးမႈ သမၼာအာဇီ၀
မွန္ကန္တဲ့ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ သမၼာ၀ါယမ
မွန္ကန္တဲ့သတိရွိမႈ သမၼာသတိ
မွန္ကန္တဲ့သမာဓိရွိမႈ သမၼာသမာဓိ
ဆုိတဲ့ လမ္းစဥ္ရွစ္ခ်က္ကုိ လက္ကုိင္ထားၿပီး ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖုိ႔ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။

ဒီေဒသနာေတာ္ရဲ႕ အႏွစ္ခ်ဳပ္ဟာ အစြန္းႏွစ္ပါးေရွာင္ရွားၿပီး အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ကုိ က်င့္သုံးေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ကုိ သြားႏုိင္ေရးအတြက္ အဂၤါရပ္ရွစ္ပါးျဖစ္တဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးကုိ အဓိကထားသြားရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ မဂၢင္ရွစ္ပါး လမ္းစဥ္အတုိင္း သြားေနရင္ မဂၢသစၥာဆုိက္မွာ ျဖစ္ၿပီး မဂၢသစၥာဆုိက္ရင္ ဒုကၡအားလုံးခ်ဳပ္ရာ နိေရာဓသစၥာျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ နိေရာဓသစၥာကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳၿပီဆုိရင္ေတာ့ တြယ္တာမႈတဏွာလုိ႔ ေခၚတဲ့ သမုဒယသစၥာကုိ ပယ္ၿပီးသားျဖစ္ကာ သမုဒယသစၥာကုိ ပယ္လုိက္တာနဲ႔ ဒုကၡသစၥာလည္း မရွိႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေတြအားလုံးရဲ႕ အခ်ဳပ္က အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ျဖစ္တဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါး အက်င့္တရားပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း အႏွစ္ခ်ဳပ္ျပျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔မွာ ေဟာေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားဦး ဓမၼစၾကာ ေဒသနာရဲ႕ အႏွစ္ခ်ဳပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေဒသနာေတာ္အရ သတၱ၀ါေတြ အေနနဲ႔ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာလည္း ဘာပဲလုပ္လုပ္ အစြန္းမေရာက္ဖုိ႔လုိၿပီး အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ ျဖစ္ဖုိ႔လုိတယ္ဆုိတာ နားလည္သေဘာေပါက္ႏုိင္ပါတယ္။ တရားဦးေဒသနာေတာ္မွာ ျမတ္ဗုဒၶေဟာေတာ္မူတဲ့အတုိင္း မွားယြင္းၿပီး အလြန္အက်ဴး ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ အက်င့္ေတြကုိ ေရွာင္ရွားကာ မွန္ကန္တဲ့ လမ္းစဥ္အက်င့္ကုိ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကဖုိ႔ လုိတယ္ဆုိတာ သတိျပဳစရာ ျဖစ္ပါတယ္။ သတိျပဳ႐ုံနဲ႔ မၿပီးဘဲ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာလည္း ဘာပဲလုပ္လုပ္ အစြန္းမေရာက္ေစဖုိ႔နဲ႔ မဇၥ်ိမပဋိပဒါျဖစ္ေစဖုိ႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက တရားဦးက ေပးတဲ့လမ္းစဥ္နဲ႔ အႏွစ္သာရျဖစ္ပါတယ္။ လျမတ္၀ါဆုိလုိ႔ ဆုိရာမွာ ဒီလုိ အႏွစ္သာရ တရားေတြေၾကာင့္ အျမတ္ဆုံးျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိတာလုိ႔ ေျပာရင္ပုိၿပီး အဓိပၸါယ္ ျပည့္၀ေစပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၀ါဆုိလကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာေတြအတြက္ လျမတ္တစ္ခုဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ၀ါဆုိလက အစျပဳၿပီး သတ္မွတ္ၾကတဲ့ ၀ါတြင္းကာလဟာလည္း အျမတ္တရားေတြ ရယူဖုိ႔အတြက္ အေကာင္းဆုံး ကာလသတ္မွတ္ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုထုဇဥ္သဘာ၀ တစ္ခါတစ္ေလ သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြ မရွိရင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေလးမထားဘဲ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ လုပ္မိတတ္တာေတြ ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကုသုိလ္ေရး အပုိင္းေတြမွာပါ။ သတ္မွတ္ခ်က္ေလးေတြ ရွိေနရင္ေတာ့ ဒီကာလ ဒီအခ်ိန္ေလးေလာက္ေတာ့ ႀကိဳးစားၿပီး ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းနဲ႔ အျပစ္ကင္းေအာင္ အဓိ႒ာန္ေလးေတြ ၀င္ၿပီးေနမယ္ဆုိတဲ့ စိတ္အႀကံ ေလးေတြ ျဖစ္ေပၚတတ္တဲ့အတြက္ ၀ါတြင္းကာလမွာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳၿပီး ပရိယတ္ ပဋိပတ္အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ေနၾကသလုိ သတ္မွတ္ခ်က္ရွိမွ အလုပ္လုပ္ျဖစ္ေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အေနနဲ႔လည္း ၀ါတြင္းကာလမွာ ဥပုသ္သီလေလးေတြ ေစာင္သုံးၿပီး ငါးပါးသီလကုိ အထူးလုံေအာင္ ႀကိဳးစားကာ တတ္ႏုိင္သမွ် သမထဘာ၀နာ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာေလးေတြ လုပ္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အျမတ္ဆုံးကာလ အျမတ္ဆုံး အခ်ိန္ ျဖစ္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

၀ါတြင္းကာလမွာ အိမ္ေထာင္မျပဳရဘူး၊ အိမ္ေထာင္မျပဳေကာင္းဘူးလုိ႔ သတ္မွတ္ခ်က္ မရွိေပမယ့္ ကာမဂုဏ္ကိစၥေတြကုိ ေရွာင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားတာက ေကာင္းပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ တစ္ျခားေန႔ေတြမွာ ကာမဂုဏ္ကိစၥကုိ မေရွာင္ႏုိင္ေပမယ့္ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္နဲ႔ ငါးပါးသီလကုိ လုံၿခဳံေအာင္ ထိန္းရင္း ဥပုသ္ေန႔တစ္ေန႔ေလာက္ေတာ့ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္ကုိပါ ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ေမထုန္အမႈကုိ မျပဳဘဲ ဥပုသ္သီလေလးေတြ လုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိန္းၿပီး ေနႏုိင္ရင္ပုိေကာင္းပါတယ္။ ဒါဟာ ကာလသတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ကုိယ္ကုိယ့္ကုိ အျမတ္ရေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ကုသုိလ္တုိးေအာင္ လုပ္ျခင္းတစ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ၀ါတြင္းကာလမွာ ေန႔စဥ္ ဥပုသ္မေစာင့္ႏုိင္တာေတာင္မွ ဥပုသ္ေန႔ တစ္ေန႔ေလာက္ေတာ့ ဥပုသ္ေလးေတြ ယူႏုိင္ၾကရင္ ေကာင္းမွာပဲလုိ႔ ဆုိလုိတာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိသာ ႀကိဳးစားၿပီး ေနၾကမယ္ဆုိရင္ ၀ါဆုိလကုိ အစျပဳၿပီး သတ္မွတ္ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ၀ါတြင္းကာလဟာလည္း ကုသုိလ္ခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္တုိ႔အတြက္ အျမတ္ဆုံးလ၊ အျမတ္ဆုံးကာလေတြ ျဖစ္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ လျမတ္၀ါဆုိရဲ႕ ထူးျခားမႈအေၾကာင္းေလးကုိ ေဖာ္ညႊန္းကာ ဓမၼစၾကာ ေဒသနာေတာ္ရဲ႕ အႏွစ္ခ်ဳပ္ပါ မိတ္ဆက္ေပးၿပီး သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔မွ ကုသုိလ္လုပ္ျဖစ္တတ္ၾကတဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔ ၀ါတြင္းကာလဟာ ကုသုိလ္လုပ္စရာ အေကာင္းဆုံး အျမတ္ဆုံး ကာလတစ္ခု ျဖစ္တယ္ဆုိတာ တင္ျပရင္း တစ္ႏွစ္မွာ ကုသုိလ္ထက္ အကုသုိလ္က ပုိမ်ားတတ္ၾကတဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြအတြက္ ဒီ၀ါတြင္းကာလ သုံးလေလာက္ေတာ့ ကုသုိလ္တရားေလးေတြစုရင္း ဥပုသ္သီလေလးမ်ားနဲ႔ အက်င့္တရားမ်ားကုိ ျမင့္မားေအာင္ ႀကိဳးစားႏုိင္ၾကဖုိ႔ လျမတ္၀ါဆုိကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေကာင္းမႈတစ္ခု ျပဳလုိက္ရပါတယ္။

မွတ္ခ်က္။ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ၀ါဆုိဆုိင္ရာ အေၾကာင္း သိလုိပါက ဒီမွာ ျပန္ၿပီးဖတ္႐ႈႏုိင္ပါသည္။

Read more »

မဇၥ်ိမလမ္း အက်င့္စြမ္း

“ျမင္ေအာင္ၾကည့္ပါ ထင္ေယာင္မမိပါနဲ႔
သိေအာင္ေတြးပါ ထိေအာင္မေတြးပါနဲ႔
မွန္ေအာင္ေျပာပါ ႀကံေဆာင္မေျပာပါနဲ႔
ေကာင္းေအာင္လုပ္ပါ ေစာင္းေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔
ေျဖာင့္ေအာင္ေမြးပါ ေမွာင့္ေအာင္မေမြးပါနဲ႔
ဟုတ္ေအာင္ထုတ္ပါ ပုတ္ေအာင္မထုတ္ပါနဲ႔
ႀကိဳႀကိဳသိပါ အပုိအလုိမရွိပါနဲ႔
ၿငိမ္ေအာင္လုပ္ပါ တိမ္ေတာင္မလုပ္ပါနဲ႔”
စတဲ့စကားမ်ား အခမဲ့ၾကားေနျငားလည္း
အခမဲ့ေနလုိ႔လားမသိ အမွတ္တမဲ့ပင္ မ်ားေနဘိ၏။

အမ်ားတကာ မသိလုိ႔ မွားတာေတြ ရွိေပမယ့္
အမွားေတြၾကား အမ်ားတကာလုိ မမွားရေအာင္
အမွန္အသိနဲ႔ ျပန္ညႇိၾကဖုိ႔
မွန္ကန္တဲ့အျမင္၊ မွန္ကန္တဲ့အေတြး
မွန္ကန္တဲ့အေျပာ၊ မွန္ကန္တဲ့အလုပ္
မွန္ကန္တဲ့အသက္ေမြးမႈ၊ မန္ကန္တဲ့ အားထုတ္မႈ
မွန္ကန္တဲ့ သတိရွိမႈ၊ မွန္ကန္တဲ့ တည္ၾကည္မႈ
ေတြနဲ႔
အသိပညာ အက်င့္ပါေအာင္
ျမင့္ရာရည္မွန္း အေရာက္လွမ္းဖုိ႔
အလယ္အလတ္လမ္း အက်င့္စြမ္းျဖင့္
လုိရာပန္းတုိင္ သင္စဲြကုိင္ေလာ့...။ ။
(မနာပ ဒါယီဆရာေတာ္)

Read more »

ၿပိတၱာအေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း…

ၿပိတၱာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ေမးထားတဲ့ အေမးေလးေတြကုိ ျပန္ေျဖေပးဖုိ႔ အေၾကြးတင္ေနတာ အေတာ္ၾကာၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ခုေတာ့ မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆုိၿပီး အခ်ိန္ယူကာ ေရးသားတင္ျပရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ျမန္မာမ်ားနဲ႔ အလြန္ရင္းႏွီးေနၿပီးျဖစ္တဲ့ ဒီၿပိတၱာမ်ားအေၾကာင္းကုိ ပိဋကတ္သုံးပုံ ေပတဝတၳဳပါဠိေတာ္မွာ သဂၤါယနာတင္ မေထရ္မ်ားက မွတ္တမ္းတင္ထားတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဝိမာနဝတၳဳ၊ ေပတဝတၳဳအျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ ဒီပါဠိေတာ္မွာ ေပတဆုိတဲ့ စကားနဲ႔ ၿပိတၱာေတြအေၾကာင္းကုိ ဖြင့္ဆုိရွင္းျပထားပါတယ္။ လူ႔ခႏၶာကုိယ္ အတၱေဘာမွ ကင္းကြာသြားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေပတလုိ႔ေခၚကာ ဒီေပတအရ ၿပိတၱာဘုံကုိ ေရာက္သြားသူတုိ႔ကုိဆုိေၾကာင္း စာေပမ်ားက ဖြင့္ဆုိျပပါတယ္။

စာေပအဖြင့္ေတြအရ ၿပိတၱာဆုိတာ ငရဲ၊ တိရစၧာန္၊ ၿပိတၱာ၊ အသူရကာယ္လုိ႔ေခၚတဲ့ အပါယ္သတၱဝါ ေလးပါးထဲမွာပါဝင္တဲ့ လူ႔ျပည္ေလာကအတြင္းမွာပဲ ေတာၿခဳံပိေပၸါင္း ေတာင္ေစာင္းဂူလႈိဏ္ စတဲ့အရပ္ေတြမွာ မွီခုိၿပီး ဆင္းရဲထူေျပာစြာ ခံစားေနရတဲ့ သတၱဝါတစ္မ်ိဳးကုိဆုိေၾကာင္း မွတ္သားႏုိင္ပါတယ္။ လူ႔ျပည္ေလာကမွာ လူျဖစ္စဥ္က ျငဴစူဝန္တုိျခင္း မ်ားျပားၿပီး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း ေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္းမရွိ၊ သူတပါး ေပးကမ္းလွဴဒါန္းတာကုိလည္း တာျမစ္ကာ ကုသုိလ္ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ အႏၲရာယ္ျပဳခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ၿပိတၱာဘဝမွာ အျဖစ္မ်ားၾကတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ၿပိတၱာဘဝကုိ ေရာက္ရွိသြားၾကတ့ဲ သတၱဝါေတြဟာ မိမိတုိ႔လုပ္ခဲ့တဲ့ မေကာင္းမႈကံေၾကာင့္ အစာေရစာ ငတ္မြတ္ျခင္း ဒုကၡကုိ ခံစားကာ ႏွစ္ေပါင္းရာေထာင္း သိန္းသန္းမက ခံစားၾကရသလုိ ဘုရားတစ္ဆူနဲ႔ တစ္ဆူၾကားကာလအထိ မကၽြတ္မလြတ္ႏုိင္ဘဲ ရွိေနတတ္ၾကတဲ့ ၿပိတၱာမ်ားလည္း အမ်ားအျပား ရွိေေၾကာင္းဆုိပါတယ္။ အဲဒီလုိ အခ်ိန္ကာလ ၾကာျမင့္စြာ အစာေရစာ မစားမေသာက္ရဘဲ ဆင္းရဲဒုကၡကုိ ခံစားၾကရေပမယ့္ အကုသုိလ္ကံ အရွိန္မကုန္ေသးတဲ့အတြက္ ကြယ္လြန္ေသဆုံး၊ ဘဝတုံးျခင္း မရွိေသးဘဲ အသားအေသြးမရွိ အေရအေၾကာ အ႐ုိးမွ်သာရွိကာ အလြန္ဆုိးဝါးတဲ့ အဆင္းနဲ႔ ေၾကာက္ရြ႔ံ႕ထိတ္လန္႔ဖြယ္ရာ တည္ရွိေနရတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ၿပိတၱာတစ္ဦးရဲ႕ အဆင္းဆုိးဝါးပုံကုိ ေပတဝတၳဳအ႒ကထာ ဓနပါလေသ႒ိ ေပတဝတၳဳမွာ ဖြင့္ျပထားတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီအဖြင့္အရ “ၿပိတၱာတစ္ဦးရဲ႕ ကုိယ္ပမာဏဟာ ထန္းပင္လုံးပမာဏရွိၿပီး ကုိယ္အေရဟာလည္း အလြန္ၾကမ္းတမ္းေၾကာင္း၊ ေဖာက္ျပန္တဲ့ဆံအေမြးရွိၿပီး ေၾကာက္မက္ဖြယ္အဆင္းရွိကာ အလြန္ေဖာက္ျပန္ ဆုိးဝါးလ်က္ စက္ဆုတ္ရြံရွာဖြယ္ အျမင္ရွိေၾကာင္း၊ ထုိၿပိတၱာသည္ ငါးဆယ့္ငါးႏွစ္လုံးလုံး ထမင္းတစ္လုံး ေရတစ္ေပါက္ကုိမွ် မရရွိဘဲ ေျခာက္ကပ္ေသာ လည္ေခ်ာင္းႏႈတ္ခမ္းရွိလ်က္ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ျခင္း ႏွိပ္စက္ကာ ဟုိဟုိဒီဒီ ေျပးလႊားေနရတတ္ေၾကာင္း” စသျဖင့္ သိရပါတယ္။ ဒါက ဒီဝတၳဳမွာပါတဲ့ ၿပိတၱာအေၾကာင္း ဖြင့္ဆုိခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပိတၱာအမ်ိဳးအစား မ်ားသေလာက္ ခံစားရပုံခ်င္းလည္း မတူညီလွပါဘူး။

သဂၤါယနာတင္ အ႒ကထာ ဋီကာက်မ္းအဖြင့္မ်ားအရ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ၿပိတၱာအမ်ိဳးအစား ေလးမ်ိဳးရွိေၾကာင္းလည္း မွတ္သားရပါတယ္။ အဲဒီေလးမ်ိဳးက
၁။ သူတပါးတုိ႔ ေပးအပ္တဲ့ အစားအစာကုိ အမွီျပဳၿပီး အသက္ရွင္ရေသာ ပရဒတၱဴပဇီဝိကၿပိတၱာ
၂။ ထမင္းငတ္ျခင္း၊ ေရမြတ္သိပ္ျခင္းတုိ႔ မျပတ္ႏွိပ္စက္ခံေနရတဲ့ ခုပၸိပါသိကၿပိတၱာ
၃။ အၿမဲအၾကြင္းမဲ့ ေလာင္ကၽြမ္းခံေနရတဲ့အတြက္ ပူပန္ျခင္းရွိေနရေသာ နိဇၥ်ာမတဏွိကၿပိတၱာ
၄။ အသုရကာယ္လုိ႔ သီးသန္႔ေခၚဆုိအပ္တဲ့ အသုရာကာယေခၚ ကာလကဥၥိကၿပိတၱာ
တုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီၿပိတၱာေလးမ်ိဳးမွာ နံပါတ္တစ္အမ်ိဳးအစား ၿပိတၱာကေတာ့ လူ႔ဘဝက ေဆြမ်ိဳးဉာတကာ စသူေတြရဲ႕ ရည္စူးၿပီး လွဴဒါန္းေပးတဲ့ အလွဴကုိ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ သာဓုေခၚဆုိႏုိင္ပါက စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္မ်ားကုိ ရရွိခံစားႏုိင္ေၾကာင္း ဆုိပါတယ္။

ဒီၿပိတၱာအမ်ိဳးအစား ေလးမ်ိဳးအျပင္ ေလာကပညတၱိက်မ္း၊ ဆဂတိဒီပနီက်မ္းေတြမွာလည္း ၿပိတၱာအမ်ိဳးမ်ိဳး အေၾကာင္းကုိ ဖြင့္ျပထားတာကုိ ေတြရျပန္ပါတယ္။ အဲဒီက်မ္းမ်ားအရ ၿပိတၱာအမ်ိဳးအစား (၁၂)မ်ိဳးကုိ မွတ္သားရပါတယ္။ ဟိမဝႏၲာေတာင္ေဘးရွိ ဂိဇၥ်ကုဋ္ေတာင္မွာ ၿပိတၱာအမ်ိဳးမ်ိဳး တည္ရွိေနၿပီး အေရအတြက္အားျဖင့္ (၁၂)မ်ိဳးအထိ ရွိေနေၾကာင္း ဖြင့္ျပပါတယ္။ အဲဒီ ၿပိတၱာအမ်ိဳးအစားမ်ားက
၁။ အစာေရစာ အလြန္ငတ္မြတ္ကာ ဘယ္ေသာအခါမွ ထမင္းေဘာဇဥ္ စတဲ့အစားအစာမ်ားကုိ စားေသာက္ရျခင္း မရွိဘဲ သူတပါးတုိ႔ စြန္႔ပစ္ထားတဲ့ တံေတြးႏွပ္အန္ဖတ္ေတြကုိသာ စားေသာက္ရတဲ့ ဝႏၲာသၿပိတၱာမ်ိဳး
၂။ လူေကာင္ပုတ္၊ ေခြးေကာင္ပုတ္၊ ေျမြေကာင္ပုတ္စတဲ့ အေကာင္ပုတ္မ်ားကုိ ရတဲ့အခါ စားရၿပီး မရတဲ့အခါ မစားရဘဲ ငတ္မြတ္ေနရတတ္တဲ့ ကုဏပါသၿပိတၱာမ်ိဳး
၃။ မစင္ကုိသာ စားသုံးရတဲ့ ဂူထခါဒကၿပိတၱာမ်ိဳး
၄။ ေန႔ညဥ္႔ပတ္လုံး ခံတြင္းမွ မီးလွ်ံမ်ားထြက္ကာ အပူေလာင္ခံေနရတဲ့ အဂိၢဇာလမုခၿပိတၱာမ်ိဳး
၅။ ခႏၶာကုိ အလြန္ႀကီးၿပီး ပါးစပ္မွာ အပ္နဖားေပါက္ေလာက္ပဲရွိကာ အစာေရစာကုိ ပါးစပ္က မသြင္းႏုိင္ဘဲ ႏွာေခါင္းနားရြက္စတဲ့ အေပါက္ေတြက သြင္းေနရေပမယ့္ အၿမဲမျပတ္ စာေလာင္မြတ္သိပ္ေနရတဲ့ သူစိမုခၿပိတၱာမ်ိဳး
၆။ ေရငတ္မြတ္မႈ တဏွာျဖင့္ ႏွိပ္စက္ခံရသည့္ တဏွာဋၬိတၿပိတၱာမ်ိဳး (ထုိၿပိတၱာမ်ိဳးသည္ တစ္ခါတစ္ရံမွ် ေသာက္ေရကုိမရဘဲ ေရငတ္လြန္းလွသျဖင့္ ေရတြင္းေရကန္ ထုံးအုိင္ျမစ္ေခ်ာင္း သမုဒၵရာ ရွိရာအရပ္သုိ႔ ကပ္ေရာက္သြားတဲ့အခါ ထုိေရကန္စသည္တုိ႔သည္ ျပည္ေသြးက်င္ႀကီးက်င္ငယ္အသြင္ အထင္ေရာက္ကုန္တတ္၏)
၇။ အလြန္ျပင္းထန္စြာ ေလာင္ကၽြမ္းခံေနရတဲ့ မီးေလာင္ငုတ္နဲ႔တူတဲ့ သုနိဇၥ်ာမကၿပိတၱာမ်ိဳး
၈။ ဓားသြား၊ ငါးမွ်ားခ်ိတ္ကဲ့သုိ႔ေသာ ေျခသည္းလက္သည္းမ်ားနဲ႔ မိမိကုိယ္အဂၤါတုိ႔ကုိ ကုတ္ဖဲ့ျဖတ္ေကာ္ကာ အသားအေသြးတုိ႔ကုိ စားေနရတဲ့ သတၳဂၤၿပိတၱာမ်ိဳး
၉။ ေန႔ညဥ္ပတ္လုံး ေလာင္ၿမိဳက္ကာ အခုိးၿပိဳက္ၿပိဳက္ထြက္ေနေသာ ေတာင္ပမာဏေလာက္ ခႏၶာကုိယ္ရွိသည့္ ပဗၺတဂၤၿပိတၱာမ်ိဳး
၁၀။ အလွ်ံတေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ေလာင္ေသာ စပါးႀကီးေျမြႏွင့္တူေသာ ကုိယ္ျဖင့္ ညဥ့္၌ လွည့္လည္သြားလာကာ ေန႔၌ ဒုကၡအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ခံစားရသည့္ အဇဂရဂၤၿပိတၱာမ်ိဳး
၁၁။ ကုသုိလ္၊ အကုသုိလ္ကံ ေရာျပြန္းခဲ့သည့္ ကံေၾကာင့္ ရံခါကုသုိလ္အက်ိဳး အျဖစ္နတ္စည္းစိမ္ကုိ ခံစားရၿပီး ရံခါအကုသုိလ္အက်ိဳးအျဖစ္ ဒုကၡကုိ ခံစားရသည့္ ေဝမာနိကၿပိတၱာမ်ိဳး
၁၂။ ကံ၏အက်ိဳးေၾကာင့္ တန္ခုိးႀကိးမား၍ ၿပိတၱာအားလုံးတုိ႔ရဲ႕ အႀကီးအမႈဴးသဖြယ္ျဖစ္ကာ အလြန္အဆင္းလွ၊ အလြန္စည္းစိမ္ႀကီးလွသည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း ေဘာဇဥ္ကုိမစားရ၊ ရံခါထမင္းအေဖ်ာ္ စသည္ကုိ ရေသာ္လည္း သုံးေဆာင္ခံစားခြင့္မရ၊ အလြန္ဒုကၡႀကီးလွသည့္ မဟိဒၶိကၿပိတၱာမ်ိဳး
ဆုိၿပီး အမ်ိဳးအစား (၁၂)မ်ိဳးကုိ ျပဆုိထားတာကုိ ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ ပါရာဇိကဏ္ပါဠိေတာ္၊ သံယုတ္ပါဠိေတာ္မ်ားမွာ ၿပိတၱာအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ဖြင့္ဆုိျပထားၿပီး အမ်ိဳးအစား (၂၁)မ်ိဳးအထိ ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ စာေပအဖြင့္ေတြအရ ၿပိတၱာအမ်ိဳးအစား အမ်ားအျပား ရွိေပမယ့္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ၾကည့္တဲ့အခါ အထက္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ၿပိတၱာအမ်ိဳးအစား (၄)မ်ိဳးထဲမွာပဲ အက်ဳံးဝင္သြားတယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီေလးမ်ိဳးထဲမွာေတာ့ အျဖစ္အမ်ားဆုံးနဲ႔ အခြင့္အေရး အရွိဆုံး ၿပိတၱာအမ်ိဳးအစားကေတာ့ “သူတပါးတုိ႔ ေပးအပ္တဲ့ အစားအစာကုိ အမွီျပဳၿပီး အသက္ရွင္ရေသာ ပရဒတၱဴပဇီဝိကၿပိတၱာ” ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီၿပိတၱာမ်ိဳးကေတာ့ ဘယ္လုိပဲ ဆင္းရဲဒုကၡကုိ ခံစားေနရေပမယ့္ မိမိအား ရည္စူးလွဴဒါန္းၿပီး အမွ်ေပးေဝတဲ့အခါ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ သာဓုေခၚဆုိႏုိင္တဲ့အခါ ခံစားေနရတဲ့ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ား ခ်က္ခ်င္းကြယ္ေပ်ာက္ၿပီး ခ်မ္းသာအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ရရွိခံစားရတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိအက်ိဳးဆက္မ်ိဳးကုိ ေမွ်ာ္ကုိးၿပီး မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာ မိမိတုိ႔နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ေယာက္ ေသဆုံးသြားတဲ့အခါ အဲဒီသူကုိ ရည္စူးၿပီး ကုသုိလ္ေကာင္းမႈလုပ္ကာ အမွ်အတမ္း ေပးေဝၾကရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ အ႒ကထာ အဖြင့္မ်ားအရ အထူးမွတ္သားသင့္တဲ့ အခ်က္က ေသဆုံးသူဟာ သူတပါးတုိ႔ ေပးအပ္တဲ့ အစားအစာကုိ အမွီျပဳၿပီး အသက္ရွင္ရတဲ့ ပရဒတၱဴပဇီဝိကၿပိတၱာမ်ိဳးမွာ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး က်န္ခဲ့တဲ့သူေတြရဲ႕ အလွဴကုိ ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနေပမယ့္ က်န္ခဲ့တဲ့ လွဴဒါန္းၿပီး အမွ်ေပးေဝေပးမယ့္သူက ျမင့္ျမတ္တဲ့ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ထံမွာ ျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္ထားနဲ႔ ထက္သန္စြာ ေပးလွဴကာ အမွ်ေပးေဝႏုိင္မွသာ ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားရက်ိဳးနပ္ကာ မြန္ျမတ္တဲ့ စည္းစိမ္မ်ိဳးကုိ ရရွိခံစားႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေပတဝတၳဳ၊ စူဠေသ႒ိေပတဝတၳဳ အဆုိအရ ေသသူကုိ ရည္စူးၿပီး လွဴဒါန္းေပမယ့္ သီလမရွိတဲ့ ဒုႆီတုိ႔ကုိ လွဴဒါန္းခဲ့တဲ့အတြက္ အလွဴရဲ႕ အက်ိဳးကုိ ေသသူက မခံစားရေၾကာင္း သာဓကတစ္ခုအျဖစ္ ေတြ႕ရပါတယ္။

ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ထူးျခားတဲ့အခ်က္တစ္ခုက ေသသူကုိ ရည္စူးၿပီး လွဴဒါန္းတဲ့ ကုသုိလ္ဟာ ေသသူက ပရဒတၱဴပဇီဝိကၿပိတၱာမ်ိဳးမွာ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အလွဴရဲ႕ အက်ိဳးကုိ ရရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ အျခားၿပိတၱာမ်ိဳး၊ ငရဲ၊ တိရစၧာန္စတဲ့ ဘဝမ်ိဳးမွာ ေရာက္ရွိသြားတဲ့အတြက္ အလွဴရဲ႕ အက်ိဳးကုိ မရရွိသည္ျဖစ္ေစ အလွဴရွင္ အေနနဲ႔ အက်ိဳးမဲ့ အခ်ည္းႏွီးမျဖစ္ဘဲ ကုသုိလ္အက်ိဳးကုိ ရရွိတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း ဇာဏုေႆာဏိသုတ္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ မိန္႔ေတာ္မူထားခ်က္ ရွိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ၿပိတၱာမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း တင္ျပခဲ့တဲ့ ဒီစာစုမွာ ေနာက္ဆုံးေကာက္ခ်က္ခ် မွတ္သားသင့္တဲ့အခ်က္က အစဲြတစ္ခုခု၊ ဝန္တုိမႈတစ္ခုခု၊ သူတပါးရဲ႕ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကုိ ဖ်က္စီးမႈ တစ္ခုခုကုိ ျပဳလုပ္တဲ့သူေတြဟာ ၿပိတၱာဘဝကုိ ေရာက္ရတတ္ၿပီး အဲဒီၿပိတၱာဘဝမွာလည္း သာဓုေခၚႏုိင္တဲ့ ၿပိတၱာရွိသလုိ မေခၚႏုိင္တဲ့ ၿပိတၱာမ်ိဳးလည္း ရွိတတ္တဲ့အတြက္ အေသခ်ာဆုံးက ရခဲတဲ့လူ႔ဘဝကုိ ရရွိေနၿပီးမွ ၿပိတၱာဘဝ၊ ငရဲတိရိစၧာန္ဘဝ စတဲ့ေအာက္ေအာက္ဘဝေတြကုိ ေရာက္မသြားရေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး သုဂတိဘဝကုိ ရရွိေအာင္ အားထုတ္ျခင္းကသာ အေသခ်ာဆုံး ျဖစ္တဲ့အတြက္ ၿပိတၱာဘဝရဲ႕ ေၾကာက္စရာေကာင္းပုံကုိ သံေဝဂယူကာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ားကုိ မ်ားမ်ားလုပ္ကာ သုဂတိဘဝကုိသာ အေရာက္သြားၾကဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေစတနာစကား ေမတၱာအားျဖင့္ အေလးအနက္ တုိက္တြန္းလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

ေစတီအေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ…

လူတုိ႔၏ အျမတ္တႏုိး ကုိးကြယ္ရာဌာနကုိ ပါဠိလုိ ေစတိယ ျမန္မာလုိ ေစတီဟု ေခၚသည္။ မိမိတုိ႔ အယူဝါဒ အားေလ်ာ္စြာ ကုိးကြယ္အပ္ေသာ သစ္ပင္ႀကီး၊ ေတာႀကီး၊ ေတာင္ႀကီး၊ သဲပုံ၊ အုတ္ပုံ၊ ႐ုပ္တု ဟူသမွ်တုိ႔သည္ ေစတီမည္ၾကသည္သာ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ယခုအခါ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ အုတ္ပုံသဲပုံမ်ားကုိသာ ေစတီဟု ေခၚေဝၚေနျခင္းသည္ မစုံလင္ေသာ ေခၚေဝၚျခင္းသာတည္း။ ထုိသုိ႔ ေစတီေတာ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည္တြင္ ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိ႔ ကုိးကြယ္အပ္ေသာ ေစတီသည္ ဓာတုေစတီ၊ ဓမၼေစတီ၊ ဥဒၵိႆေစတီ၊ ပရိေဘာဂေစတီဟု (၄)မ်ိဳးရွိသည္။

ဓာတုေစတီေတာ္
ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူၿပီးေနာက္ က်န္ရွိရစ္ေသာ အ႐ုိးဓာတ္ေတာ္မ်ားသည္ ဓာတုေစတီမည္၏။ အေမြအႏွစ္အျဖစ္ျဖင့္ ဘုရားရွင္ ထားခဲ့ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ေမြေတာ္ဟုလည္း ေခၚၾက၏။ အေမြအႏွစ္ေတာ္ဟု ဆုိလုိသည္။ ထုိဓာတ္ေတာ္မ်ားတြင္ ႀကီးဆုံးသည္ ပဲေႏွာက္ျခမ္းခန္႔ရွိ၏။ အလတ္စားဓာတ္ေတာ္မွာ ဆန္ကဲြခန္႔ရွိ၏။ အငယ္ဆုံးဓာတ္ေတာ္ကား မုန္ညင္းေစ့ခန္႔ ရွိသည္။

ဓမၼေစတီေတာ္
ဘုရားရွင္၏ တရားပိဋကတ္ေတာ္မ်ားသည္ ဓမၼေစတီေတာ္ မည္၏။ ထုိပိဋကတ္ေတာ္ျဖစ္ေသာ တရားဓမၼမ်ားသည္ ႐ုိေသျမတ္ႏုိး ရွိခုိးကုိးကြယ္ထား႐ုံသာမက ထုိတရားေတာ္အတုိင္း က်င့္ႀကံရသျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိ႔အဖုိ႔မွာ လြန္စြာအားကုိးေလာက္ေသာ ေစတီေတာ္ပါေပတည္း။

ဥဒၵိႆေစတီေတာ္
ဥဒၵိႆဟူေသာ ပါဠိသည္ ရည္စူးအပ္ ရည္မွန္းအပ္ေသာ အရာဝတၳဳကုိ ေဟာ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ျမတ္ဘုရားကုိ ရည္မွန္း၍ ဘုရားရွင္ ပုံဟန္ေတာ္၏ အတုျပဳလုပ္အပ္ေသာ ရပ္ေတာ္မူပုံ၊ ထုိင္ေတာ္မူပုံ၊ ေလ်ာင္းေတာ္မူပုံကုိ ဥဒၵိႆေစတီေတာ္ဟု မွတ္ပါ။ ဥဒၵိႆေစတီေတာ္မ်ားကုိ ႐ုပ္ပြားေတာ္၊ ဆင္းတုေတာ္ဟုလည္း အမည္ေပးၾကသည္။ ဘုရားရွင္၏ ႐ုပ္ပုံေတာ္ကုိ အတုပြား၍ ထားေသာေၾကာင့္ ႐ုပ္ပြားေတာ္ဟုလည္းေကာင္း၊ ဘုရားရွင္၏ အဆင္းသဏၭာန္ေတာ္ကုိ အတုျပဳထားေသာေၾကာင့္ ဆင္းတုေတာ္ဟုလည္းေကာင္း အမည္ေပးျခင္းတည္း။ ႐ုပ္ပြားေတာ္၊ ဆင္းတုေတာ္ မပါဘဲ စိတ္ထဲ၌မွန္း၍ အာ႐ုံျပဳအပ္ေသာ ပုံေတာ္ကုိလည္း ဥဒၵိႆေစတီေတာ္ဟု ေခၚႏုိင္ပါသည္။

ပရိေဘာဂေစတီေတာ္
ဘုရားရွင္၏ အသုံးအေဆာင္ကုိ ပါဠိလုိ ပရိေဘာဂဟု ေခၚ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဓာတ္ေတာ္ဌာပနာထားေသာ အုတ္သားေစတီေတာ္၊ ႐ုပ္ပြားေတာ္ ကိန္းဝပ္ရာျဖစ္ေသာ ျပသာဒ္စသည္၊ ေဗာဓိပင္၊ ဘုရားရွင္၏ အသုံးအေဆာင္ ျဖစ္ေသာ သကၤန္း၊ သပိတ္ေတာ္မ်ားကုိ ပရိေဘာဂေစတီေတာ္ဟု မွတ္ပါ။

ဘုရား-ပုထုိး
ဘုရား-ပုထုိးဟူေသာ အသုံးအႏႈန္းကုိ ယုိးဒယားမွ ကူးစက္လာေသာ အသုံးဟု ႀကံၾက၏။ ယုိးဒယားလူမ်ိဳးမ်ားက ဆင္းတုေစတီေတာ္မ်ားကုိ စာေရးေသာအခါ “ဝရား=ဗုေဒၶါ”ဟု ေရး၍ စာဖတ္ေသာအခါ “ဖရား=ဗုတ္ထုိး”ဟု အသံထြက္၏။ ထုိအသံထြက္ကုိလုိက္၍ ျမန္မာတုိ႔က “ဘုရား=ပုထုိး”ဟု ေရးဟန္တူ၏။ ထုိယုိးဒယား အသုံးျဖစ္ေသာ “ဝရား=ဗုေဒၶါ” စကား၌လည္း ဝရ-ျမတ္ေသာ၊ ဗုေဒၶါ-ဘုရား၊ ျမတ္ေသာဘုရား၊ ျမတ္စြာဘုရားဟု ဆုိလုိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ “ဝရ၊ ဗရား၊ ဘုရား” ဤသုံးမ်ိဳးသည္ ပါဠိ၊ ယုိးဒယား၊ ျမန္မာ အသုံးအျဖစ္ ကဲြျပားေသာ္လည္း “ဘုရားရွင္”ဟူေသာ အနက္အားျဖင့္ တူမွ်သည္ဟု မွတ္ပါ။

က်မ္းကုိး = ရတနာ့ဂုဏ္ရည္၊ ႏွာ၊ ၁၈-၂၀၊ အရွင္ဇနကာဘိဝံသ

Read more »

ဗုဒၶဘာသာဝင္ လူငယ္မ်ားအတြက္ ဗုဒၶဘာသာ မိတ္ဆက္...

ဒီစာစုေလးကုိ ဗုဒၶဘာသာဝင္ လူငယ္မ်ားလုိ႔ ေခါင္းစဥ္တပ္လုိက္ျခင္းဟာ တစ္ျခားဘာသာဝင္ လူငယ္မ်ားနဲ႔ ယွဥ္လုိက္ရင္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ လူငယ္မ်ား အေနနဲ႔ ကုိယ့္ဘာသာအေၾကာင္း ဘာမွဂဃဏန မသိဘဲ ျဖစ္ေနလုိ႔ သူတုိ႔သူတုိ႔ေလးေတြကုိ ရည္ရြယ္ၿပီး တင္ျပေပးလုိတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိေျပာေတာ့ လူႀကီးေတြက သူတုိ႔မပါဘူးလုိ႔လည္း ထင္ေနၾကဦးမယ္။ လူႀကီးေတြလည္း အသက္ႀကီးေနလုိ႔ သီးသန္႔ေခါင္းစဥ္ မတပ္လုိေပမယ့္ မသိသူေတြ မ်ားေနမယ္ဆုိတာေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ားက လက္ခံၾကမွာပါ။ ဒီလုိဆုိေတာ့ ဒီစာစုေလးဟာ လူငယ္ေတြအတြက္ ဆုိတာထက္ ဗုဒၶဘာသာ အမည္ခံထားၿပီး ဘာမွမသိဘဲ ျဖစ္ေနတဲ့ သူေတြအတြက္လုိ႔ ဆုိရင္ပုိမွန္ပါလိမ့္မယ္။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္က အဲဒါပါပဲ။ လူႀကီးလူငယ္ အေတာ္မ်ားမ်ားက ကုိယ့္ဘာသာအေၾကာင္း ေမးလာရင္ အင္းအဲနဲ႔ပဲ တိက်တဲ့အေျဖကုိ မေပးႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ အျဖစ္ပါ။

ဟုတ္ပါတယ္။ အင္တာနက္မွာ စာေတြေရးေန၊ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာေလးေတြအတြက္ တရားေလးေတြ ေဟာေပးေနေတာ့ ဒီအားနည္းခ်က္ကုိ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔က သိေနရပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလလည္း လူငယ္ေလးေတြနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ေတာ့ သူတုိ႔ေတြ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မသိတာေတြ အေတာ္မ်ားေနပါလားလုိ႔ သတိျပဳမိခဲ့ပါတယ္။ မသိတာေတြမ်ားဆုိ အေျခခံ သိသင့္သိထုိက္တာက အစ မသိတဲ့သူေတြ မ်ားမ်ားလာေနတဲ့ အျဖစ္ပါ။ ခုခ်ိန္မွာ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ ဘယ္ဝါေၾကာင့္လုိ႔ အျပစ္ပုံခ်လုိ႔လည္း မျဖစ္ပါဘူး။ အေျခခံ နည္းစနစ္ကအစ ပုံစံမက် ျဖစ္ခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြမွာ ဘာသာတရားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အသိပညာ ဗဟုသုတ အားနည္းခဲ့တာလုိ႔ပဲ ေယဘုယ် ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အားနည္းခ်က္ကုိ အသားထား။ အခုအခ်ိန္ရွိတုန္း လုပ္သင့္တာက မသိတာကုိ သိေအာင္လုပ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလ့လာဖုိ႔ဆုိေတာ့ တုိးတက္ေနတဲ့ ေခတ္ၾကီးထဲမွာ အင္တာနက္ကုိ အသုံးခ်ၿပီး ေလ့လာမယ္ဆုိရင္လည္း မဆုိးလွပါဘူး။ ဘာသာတရားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သိခ်င္တာမွန္သမွ်ကုိ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေတြမွာ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွာေဖြေလ့လာ ဖတ္႐ႈေနႏုိင္ၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ အေနနဲ႔ မသိပါဘူးဆုိၿပီး ဒီအတုိင္း ေနၾကတာထက္စာရင္ ကုိယ္ကုိးကြယ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္း သိသင့္သိထုိက္တာေလးေတြေတာ့ သိႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

သိသင့္သိထုိက္တာဆုိေတာ့ ဗုဒၶဘာသာကုိ စတင္တည္ေထာင္ ေဟာၾကားေပးခဲ့တဲ့ ဗုဒၶဘုရားရွင္ရဲ႕ ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္းကစၿပီး သိထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ဗုဒၶဆုိတာဘာလဲ၊ ဗုဒၶဘာသာဆုိတာ ဘာလဲ စတာေတြ အပါအဝင္ ရတနာသုံးပါးကုိ ကုိးကြယ္ယုံၾကည္ရတဲ့အေၾကာင္း၊ ဗုဒၶဘုရားရွင္ရဲ႕ အဆုံးအမနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္ တစ္ေယာက္ရဲ႕ က်င့္ႀကံလုိက္နာမႈ အေၾကာင္း စသျဖင့္ သိရွိထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶရဲ႕ ျဖစ္စဥ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အက်ဥ္းေလာက္ သိထားရင္ကုိပဲ မဆုိးဘူးလုိ႔ ဆုိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘုရားရွင္ရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဒီမွာေဖာ္ျပေပးမယ့္ ဗုဒၶရဲ႕ မွတ္တမ္းအက်ဥ္းေလးကုိပဲ စဲြစဲြၿမဲၿမဲ မွတ္သားထားဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိပါတယ္။

ဗုဒၶဘုရားရဲ႕ မွတ္တမ္းအက်ဥ္း
လူအမည္ = သိဒၶတၳ
ဘုရားဘဲြ႕အမည္ေတာ္ = ေဂါတမဗုဒၶ
ေမြးသကၠရာဇ္ = မဟာသကၠရာဇ္ ၆၈ခု၊ ကဆုန္လျပည့္၊ ေသာၾကာေန႔ (BC- 623 ခန္႔)
မိဘအမည္ = ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဓနမင္း၊ မယ္ေတာ္ မဟာမာယာေဒဝီ မိဖုရား
ေနျပည္ေတာ္ = ကပိလဝတ္မင္းေနျပည္ေတာ္ (ယခုေခတ္ နီေပါနယ္)
အမ်ိဳးအႏြယ္ = သက်သာကီဝင္ မင္းမ်ိဳး
အိမ္ေထာင္ျပဳခ်ိန္ = အသက္ ၁၆ႏွစ္အရြယ္
ဇနီး = ဖြားဖက္ေတာ္ ဘဒၵကဥၥနာ ယေသာဓရာ
သားေတာ္ = ရာဟုလာ
နန္းစည္းစိမ္စံႏွစ္ = ၂၉ႏွစ္ (ေမြးကတည္းက ေတာထြက္ခ်ိန္အထိ)
ေတာထြက္ခ်ိန္ = သက္ေတာ္ ၂၉ႏွစ္၊ မဟာသကၠရာဇ္ ၉၇ခုႏွစ္၊ ဝါဆုိလျပည့္၊ တနလၤာေန႔ (BC- 594 ခန္႔)
ဒုကၠရစရိယက်င့္သည့္ကာလ = ၆ ႏွစ္ (ခဲရင္းစြာက်င့္ရသည့္ အက်င့္ျဖစ္သျဖင့္ ဒုကၠရစရိယဟုေခၚသည္၊ ဒုကၡစရိယ မဟုတ္ပါ။)
ဘုရားျဖစ္ခ်ိန္ = သက္ေတာ္ ၃၅ႏွစ္၊ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လျပည့္၊ ဗုဒၶဟူးေန႔ (BC- 588 ခန္႔)
တရားေဟာသည့္ကာလ = ၄၅ႏွစ္ (သက္ေတာ္ ၃၅မွ သက္ေတာ္ ၈၀အထိ)
ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူသည့္ႏွစ္ = သက္ေတာ္ ၈၀၊ ဝါေတာ္ ၄၅ဝါ၊ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လျပည့္ အဂၤါေန႔ (BC- 543 ခန္႔)
ဒါကဗုဒၶဘုရားရဲ႕ ျဖစ္ေတာ္စဥ္ အက်ဥ္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆက္ၿပီးသိထားဖုိ႔လုိတာက ဗုဒၶဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ သိသင့္တာေလးေတြ သိထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶ
ဗုဒၶဆုိတာ ဘာလဲလုိ႔ေမးရင္ ဒီစကားလုံး အဖြင့္အတုိင္း “သိသူ”လုိ႔ အလြယ္ေျဖရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သိတယ္ဆုိေတာ့ ဘာကုိသိတာလဲ ဆုိရင္ သစၥာေလးပါး အပါအဝင္ သိစရာမွန္သမွ် အားလုံးကုိ သိတာလုိ႔ ေျဖရမွာေပါ့။ အဲဒီသစၥာကုိ ဘယ္သူကသင္ျပေပးလုိ႔ သိတာလဲ၊ သူပဲသိၿပီး တျခားသူေတြကုိ သိေစႏုိင္သလားလုိ႔ ထပ္ၿပီးေမးခြန္း ထုတ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘုရားရွင္ေတြဟာ သစၥာေလးပါး တရားေတာ္ကုိ ဆရာမရွိဘဲ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္မႈနဲ႔ သိရွိေတာ္မူတာျဖစ္ၿပီး ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ သိေတာ္မူတဲ့အတုိင္း ေဝေနယ် သတၱဝါေတြကုိလည္း သိေစေတာ္မူတဲ့သူလုိ႔ အလြယ္နားလည္ မွတ္သားထားႏုိင္ပါတယ္။ ဗုဒၶဆုိေတာ့ ဒီေနရာမွာ
၁။ သမၼာသမၺဳဒၶ
၂။ ပေစၥကဗုဒၶ
ဆုိတဲ့ ဗုဒၶ ႏွစ္မ်ိဳးကုိ သိထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။

သမၼာသမၺဳဒၶဆုိတာ ေလးအသေခ်ၤ နဲ႔ ကမၻာတစ္သိန္း (ပညာ၊ သဒၶါ၊ ဝိရိယ တရားအားသာမႈကုိ လုိက္ၿပီး ကဲြျပားမႈရွိ) ဒါန၊ သီလစတဲ့ ပါရမီေတာ္မ်ားကုိ ျဖည့္က်င့္ကာ ပါရမီေတာ္ ၿပီးျပည့္စုံတဲ့အခါမွာ သိစရာမွန္သမွ် အၾကြင္းအက်န္မရွိ အကုန္အစင္ကုိ သိေတာ္မူႏုိင္တဲ့ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကုိ ရရွိေတာ္မူၿပီး ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ သိေတာ္မူတဲ့ သစၥာတရားအတုိင္း ေဝေနယ် သတၱဝါေတြကုိလည္း သိေစေတာ္မူႏုိင္တဲ့ ဘုရားမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။

ပေစၥကဗုဒၶဆုိတာ ႏွစ္အသေခ်ၤနဲ႔ ကမၻာတစ္သိန္း ကာလၾကာေအာင္ ဒါန၊ သီလစတဲ့ ပါရမီေတာ္တုိ႔ကုိ ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူကာ ပါရမီေတာ္ ျပည့္စုံေတာ္မူတဲ့အခါ ပေစၥကေဗာဓိဉာဏ္ကုိ ရရွိေတာ္မူၿပီး သစၥာေလးပါး တရားေတာ္ကုိ ဆရာမကူ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ သိေတာ္မူခဲ့ေပမယ့္ သတၱဝါေဝေနယ်ေတြကုိ သိရွိေအာင္ ေဟာေတာ္မမူႏုိင္တဲ့၊ သာသနာပကာလမွာ ပြင့္ေတာ္မူတဲ့ ဘုရားငယ္မ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီဗုဒၶႏွစ္မ်ိဳးမွာ အခုႀကဳံေတြ႕ေနရတဲ့ သာသနာေတာ္ဟာ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ရွင္ ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ သာသနာေတာ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ သမၼာသမၺဳဒၶဘုရားရွင္မ်ားရဲ႕ သာသနာထြန္းကားရာ ကာလကုိ သာသနာတြင္းကာလုိ႔ေခၚၿပီး သမၼာသမၺဳဒၶ ဘုရားရွင္မ်ား ပြင့္ထြန္းေတာ္ မမူတဲ့ကာလကုိေတာ့ သာသနာပ ကာလလုိ႔ေခၚကာ အဲဒီသာသနာပ ကာလမွာပဲ ပေစၥကဗုဒၶ အရွင္ျမတ္မ်ား ပြင့္ေပၚေတာ္မူၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒီေလာက္သိထားရင္ကုိပဲ ဗုဒၶဘာသာ လူငယ္ေတြအတြက္ မဆုိးဘူးလုိ႔ ဆုိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာ
ဗုဒၶအေၾကာင္းကုိ အနည္းငယ္ မိတ္ဆက္အေနနဲ႔ သိထားၿပီးရင္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သိထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဗုဒၶဆုိတာ ဘုရား၊ ဘာသာဆုိတာ အယူဝါဒ၊ ေဟာၾကားခ်က္၊ ဗုဒၶဘာသာဆုိေတာ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အယူဝါဒ၊ ေဟာၾကားခ်က္လုိ႔ပဲ အလြယ္နားလည္ မွတ္သားထားႏုိင္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေဟာၾကားခ်က္ဆုိတာ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ ၄၅ႏွစ္လုံးလုံး ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတာ္ကုိပဲ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေဟာၾကားခ်က္ကုိပဲ ဒီေန႔ေခတ္ အသုံးအႏႈန္းေတြနဲ႔ ေျပာေတာ့ ပိဋကတ္သုံးပုံ၊ နိကာယ္ငါးရပ္၊ ဓမၼကၡႏၶာေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ဆုိတဲ့ အေခၚအေဝၚေတြ ျဖစ္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေခၚေတြဟာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေနေပမယ့္ ရည္ညြန္းခ်က္ကေတာ့ ၄၅ႏွစ္လုံးလုံး ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ေတြကုိပဲ ရည္ညြန္းတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထက္ပုိၿပီး အက်ဥ္းဆုံး စကားလုံးေတြနဲ႔ ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ဒီသုံးမ်ိဳးကိုပဲ တုိက္႐ုိက္ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶဘုရားရွင္ရဲ႕ ဝါဒနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဝါဒဟာ ကံကံရဲ႕အက်ိဳးအျပစ္ကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ ကမၼဝါဒ၊ အေၾကာင္းအက်ိဳးကုိ ေထာက္ျပတဲ့ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္မႈ ဝါဒ၊ အမွားအမွန္ကုိ စိစစ္ေဝဘန္ လက္ခံေစတဲ့ ဝိဘဇၨဝါဒ၊ အစြန္းမေရာက္တဲ့ အလယ္အလတ္ လမ္းစဥ္ကုိ က်င့္သုံးတဲ့ မဇၥ်ိမပဋိပဒါ ဝါဒ၊ အရာအားလုံးမွာ အတၱဆုိတာ မရွိဘဲ အစုိးမရျခင္း အနတၱသေဘာသာ ရွိတယ္ဆုိတဲ့ အနတၱဝါဒ စသျဖင့္ အမည္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဖြင့္ဆုိေျပာၾကားႏုိင္ေပမယ့္ အားလုံးကုိ ၿခဳံၿပီးေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေဟာေျပာပုိ႔ခ်ခ်က္ အယူဝါဒဟာ တကယ့္အမွန္တရားျဖစ္တဲ့ အမွန္တကယ္ဝါဒ (Realism)ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားေဟာ တရားေတြဟာ အမွန္တရားအစစ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအမွန္တရားဟာလည္း ဘုရားေဟာလုိက္လုိ႔ မွန္တာမဟုတ္ပါဘူး။ မွန္လုိ႔ ဘုရားေဟာတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကုိ စာလုိေျပာေတာ့ သစၥာတရားလုိ႔ ေျပာၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶရဲ႕အဆုံးအမျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာကုိ အမွန္တကယ္ဝါဒ၊ အမွန္တကယ္ဘာသာလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ေဟာၾကားခ်က္ဟာ အမွန္တကယ္ဝါဒလုိ႔ ဆုိရတာလဲဆုိရင္ ႐ုပ္နာမ္မ်ားနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ သတၱဝါ အားလုံးမွာ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အရာေတြပဲ ျဖစ္ေနလုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားေဟာ တရားေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ အတြက္သာမွန္ၿပီး တျခားဘာသာဝင္ေတြအတြက္ မမွန္ဘူးဆိုတာ မရွိပါဘူး။ နာမ္႐ုပ္မ်ားနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ သတၱဝါအားလုံးမွာ အကုန္မွန္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိၾကပါစုိ႔။ ဗုဒၶရဲ႕ သစၥာေလးပါး အမွန္တရားမွာ ဒုကၡသစၥာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘုရားရွင္က “ပဋိသေႏၶေနရတာ ဒုကၡ၊ အုိရတာဒုကၡ၊ နာရတာ ဒုကၡ၊ ေသရတာဒုကၡ၊ မခ်စ္မႏွစ္သက္ဖြယ္ေတြနဲ႔ အတူယွဥ္တြဲေနရာတာ ဒုကၡ၊ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေတြနဲ႔ ေကြကြင္းရတာ ဒုကၡ၊ အလုိရွိတဲ့ အရာကုိ မရတာဒုကၡ၊ အက်ဥ္းအားျဖင့္ ဒီခႏၶာႀကီးကပင္ ဒုကၡ”လုိ႔ ဖြင့္ဆုိေဟာေျပာျပပါတယ္။ ဒီေဟာၾကားခ်က္ကုိၾကည့္ရင္ ခႏၶာရွိေနတဲ့သူမွန္သမွ် ဘယ္ႏုိင္ငံ၊ ဘယ္လူမ်ိဳး၊ ဘယ္သတၱဝါမွာ မဆုိ ဒီဒုကၡက ရွိေနၾကမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိေတာ့ကား ဒီဒုကၡဟာဘာေၾကာင့္ ျဖစ္တာလဲဆုိတဲ့ အေၾကာင္းတရားကုိရွာေတာ့ တြယ္တာမႈ သံေယာဇဥ္ သမုဒယေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကုိ ဗုဒၶက သမုဒယသစၥာ ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္း အမွန္တရား တစ္ခုအေနနဲ႔ ထပ္ၿပီးရွင္းေတာ္မူပါတယ္။ အေၾကာင္းရွိရင္ အက်ိဳးရွိတတ္သလုိ အေၾကာင္းခ်ဳပ္ရင္လည္း အက်ိဳးခ်ဳပ္တတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ ဒီလုိဒုကၡရွိရင္ ဒုကၡခ်ဳပ္ေၾကာင္းလည္း ရွိမွာအမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ ဗုဒၶဘုရားရွင္က နိေရာဓလုိ႔ေခၚတဲ့ နိဗၺာန္ကုိဆုိက္ရင္ ဒီဒုကၡလည္း ခ်ဳပ္ၿပီလုိ႔ဆုိကာ နိေရာဓသစၥာ ဒုကၡခ်ဳပ္ေၾကာင္း အမွန္တရားကုိ ေဟာေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိဆုိေတာ့ ဒီဒုကၡခ်ဳပ္ရာကုိ သြားဖုိ႔အတြက္ က်င့္ႀကံအားထုတ္ရမယ့္ လမ္းလည္းရွိဖုိ႔ လုိလာျပန္ၿပီျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ ဘုရားရွင္က မွန္ကန္တဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးလမ္းစဥ္ကုိ ရွင္းလင္းျပသကာ မဂၢသစၥာျဖစ္တဲ့ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာသုိ႔ ေလွ်ာက္လမ္းရာ လမ္းမွန္ကုိ ျပသေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီသစၥာေလးပါး အဖြင့္ကုိၾကည့္ရင္ အားလုံးအတြက္ အမွန္ေတြပဲ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခႏၶာရွိေနတဲ့ သတၱဝါမွန္သမွ် ဒီသစၥာတရားအတုိင္း လဲြမွားျခင္းမရွိ မွန္ကန္ေနတဲ့အတြက္ ဘုရားေဟာ တရားေတာ္၊ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အယူအဆေတာ္၊ ဗုဒၶရဲ႕ဝါဒေတာ္ကုိ အမွန္တကယ္ဝါဒ၊ အမွန္တကယ္ဘာသာ၊ အမွန္သစၥာတရားလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာေခၚ ဗုဒၶရဲ႕အဆုံးအမနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒီေလာက္ေလး သိထားရင္ကုိပဲ မဆုိဘူးလုိ႔ ဆုိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာဝင္
ဆက္လက္ၿပီးေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သိထားသင့္တာေလးေတြကုိ ေျပာျပေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ဆုိတာ အလြယ္ေျပာေတာ့ ဗုဒၶဘုရားရဲ႕ အယူဝါဒ ေဟာၾကားခ်က္မ်ားကုိ လက္ခံလုိက္နာ က်င့္သုံးၾကတဲ့ သူေတြကုိ ဗုဒၶဘာသာဝင္လုိ႔ ေခၚတာျဖစ္ပါတယ္။ တိတိက်က် ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ဘယ္သူ႔ပေယာဂ၊ ဘယ္သူ႔စည္း႐ုံးလႈံ႔ေဆာ္မႈမွ မပါဘဲ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ေက်နပ္လက္ခံလုိ႔ “ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ - ဘုရားရွင္ကုိ ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ - တရားေတာ္ကုိ ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ သံဃံ သရဏံ ဂစၧာမိ - သံဃာေတာ္ကုိ ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏” လုိ႔ဆုိကာ သရဏဂုံတည္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ခံယူထားၾကသူေတြကုိ ဗုဒၶဘာသာဝင္လုိ႔ ေျပာဆုိၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိေတာ့ကား ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ရတနာသုံးပါးကုိ ကုိးကြယ္ပါ၏လုိ႔ သရဏဂုံကုိ ခံယူေဆာက္တည္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္လာတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ အေနနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာသုံးပါးကုိ သရဏလုိ႔ ဆုိတာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ ရတနာသုံးပါးဟာ ကုိးကြယ္ခံထုိက္တာလဲလုိ႔ ေမးလာခဲ့မယ္ဆုိရင္ “သတၱဝါေတြရဲ႕ ေဘးဒုကၡကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ဖ်က္ဆီးတတ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ရတနာသုံးပါးဟာ သရဏ အမည္ရေၾကာင္း၊ ရတနာသုံးပါးကုိ ကုိးကြယ္တာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဘုရားရွင္ဟာ သတၱဝါေတြကုိ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေၾကာင္း နည္းလမ္းကုိ ျဖစ္ေစ၊ မႀကီးပြား မခ်မ္းသာေၾကာင္း မေကာင္းတဲ့ နည္းလမ္းေတြကေန ပယ္ခြါေစ၊ အျပစ္ကင္းၿပီး ဂုဏ္ေက်းဇူးအေပါင္းနဲ႔ ျပည့္စုံေစတဲ့အတြက္ ကုိးကြယ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ တရားေတာ္ဟာလည္း က်င့္ႀကံလုိက္နာသူေတြကုိ ဘဝသံသရာ ခရီးမွ ဆဲြထုတ္ကယ္တင္ႏုိင္ျခင္း၊ က်င့္စဲအခုိက္ႏွင့္ က်င့္ၿပီးေနာက္မွာလည္း သက္သာၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ ျဖစ္ေစျခင္းႏွင့္ သတၱဝါေတြရဲ႕ ေဘးဒုကၡကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ဖ်က္စီး ေစႏုိင္ျခင္း စတာေတြေၾကာင့္ ကုိးကြယ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ သံဃာေတာ္ဟာလည္း ေကာင္းမႈကုသုိလ္ကုိ ႀကီးက်ယ္မ်ားျပာေစ၊ ေဘးဒုကၡကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ဖ်က္စီးေစတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ကုိးကြယ္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း” စသျဖင့္ ရတနာသုံးပါးကုိ ကုိးကြယ္ရျခင္း အေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒီေလာက္ေတာ့ သိထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။

ေနာက္ သရဏဂုံကုိ ခံယူၿပီး ဗုဒၶဘာသာ တစ္ေယာက္ျဖစ္လာတဲ့ သူတစ္ေယာက္အတြက္ မွန္ကန္တဲ့အယူဝါဒ သမၼာဒိ႒ိ ရွိေနဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ တစ္ေယာက္ဟာ ရတနာသုံးပါး၊ ကံကံရဲ႕ အက်ိဳးတရား၊ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္မႈနဲ႔ မ်က္ေမွာက္ေလာက တမလြန္ေလာက စတာေတြအေပၚမွာ သံသယမရွိ အမွန္သိၿပီး ယုံၾကည္လက္ခံဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒါမွလည္း ဗုဒၶအလုိက် မွန္ကန္တဲ့ အယူရွိသူ ျဖစ္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ကား သရဏဂုံကုိ ခံယူထားၿပီး ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ တစ္ေယာက္ဟာ ဒီသရဏဂုံ တည္ၿမဲဖုိ႔အေရး၊ မပ်က္စီးေရးအတြက္လည္း ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ စာေပမွာကေတာ့ သရဏဂုံ ပ်က္စီးတတ္တဲ့ အေၾကာင္း (၂)မ်ိဳးရွိတယ္လုိ႔ ဖြင့္ျပပါတယ္။
၁။ ေသသြားရင္ သရဏဂုံပ်က္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ေခတ္ ေသသူကုိ သရဏဂုံတင္တယ္ဆုိတဲ့ အသုံးဟာ ဒီမွာ အႀကဳံးမဝင္ပါဘူး။ ေသသူကုိ သရဏဂုံ တင္လုိ႔လည္း မရပါဘူး။ ေသရင္ သရဏဂုံဟာ အလုိလုိကုိ ပ်က္သြားပါတယ္။
၂။ မေသေသးေပမယ့္ သရဏဂုံကုိ ခံယူထားတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ တစ္ေယာက္ဟာ ရတနာသုံးပါးထက္ ပုိၿပီး တစ္ျခားအယူဝါဒေတြကုိ လက္ခံယုံၾကည္မယ္၊ ဗုဒၶဘာသာကုိပစ္ၿပီး တစ္ျခားအယူဝါဒကုိ လက္ခံသြားမယ္ဆုိရင္ ဒါလည္း သရဏဂုံ ပ်က္တဲ့အေၾကာင္းထဲမွာ ပါဝင္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကေတာ့ အသက္ရွင္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာကုိ သရဏဂုံ ပ်က္စရာအေၾကာင္း ရွိတဲ့အတြက္ သတိျပဳဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတေလ ေဘးဒုကၡတစ္ခုခု၊ အေၾကာက္တရား တစ္ခုခုေၾကာင့္ စိတ္မပါဘဲ တစ္ျခားအယူဝါဒေတြကုိ လက္ခံလုိက္နာ လုပ္ေနရတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ကုိယ့္စိတ္က ရတနာသုံးပါးကုိ တကယ္ပစ္လုိတဲ့ သေဘာမဟုတ္တဲ့အတြက္ သရဏဂုံကေတာ့ မပ်က္ပါဘူး။ သရဏဂုံေတာ့ ညစ္ႏြမ္းႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအခ်က္ကုိလည္း သတိျပဳ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကံကံရဲ႕ အက်ိဳးအျပစ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဗုဒၶဘာသာတစ္ေယာက္ဟာ မေကာင္းမႈကုိေရွာင္ၿပီး ေကာင္းမႈကုိ ေဆာင္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ မေကာင္းမႈဒုစ႐ုိက္အမႈကုိ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ေကာင္းမႈသုစ႐ုိက္ကုိ လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ မေကာင္းမႈ ဒုစ႐ုိက္ကုိ ေရွာင္ဖုိ႔အတြက္ သီလကုိ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ရပါမယ္။ အနည္းဆုံး ငါးပါးသီလကုိ လုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိန္းထားတဲ့ သူဟာ မေကာင္းမႈ ဒုစ႐ုိက္ကုိလည္း ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းမႈေဆာင္ဆုိတာကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ ေကာင္းမႈလုပ္ျခင္း ရည္ရြယ္ခ်က္က ေနာက္ဆုံးပန္းတုိင္ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳေရးနဲ႔ နိဗၺာန္မရခင္ သံသရာလည္ရတဲ့ အခါမွာလည္း သံသရာခရီးမွာ ခ်မ္းသာေရးအတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ပန္းတုိင္ေတြကုိ လွမ္းကုိင္ဖုိ႔အတြက္ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳဖုိ႔ သီလကုိ အေျခခံတဲ့ ဘာဝနာ အလုပ္ကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရမွာျဖစ္ၿပီး နိဗၺာန္ မရခင္ သံသရာလည္တဲ့ အခါမွာလည္း ေကာင္းတဲ့သုဂတိ ဘဝေတြမွာျဖစ္ဖုိ႔ သီလကုသုိလ္ကုိ ေကာင္းေကာင္းထိန္းသိမ္းၿပီး ဒါနကုသုိလ္ကုိလည္း စြမ္းႏုိင္သမွ် ျပဳလုပ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိနည္းမ်ားနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ တစ္ေယာက္ဟာ ယုံၾကည္မႈနဲ႔ က်င့္ႀကံမႈကုိ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္ႀကံၿပီး ကုိယ္လုပ္ရင္ ကုိယ္ရမယ္၊ ကုိျဖစ္ရင္ ကုိခံရမယ္ဆုိတဲ့ မွန္ကန္ၿပီး အေၾကာင္းအက်ိဳးသင့္တဲ့ အယူဝါဒကုိ သေဘာေပါက္ နားလည္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထက္နားလည္ခ်င္ရင္ေတာ့ ဒီထက္ပုိၿပီး ေလ့လာက်င့္ႀကံၾကည့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြအတြက္ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သိသင့္သိထုိက္တာေလးေတြကုိ မိတ္ဆက္သေဘာေလာက္ သိႏုိင္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ အလြန္ေလးနက္ၿပီး က်ယ္ျပန္႔လွတဲ့ ဗုဒၶအဆုံးအမေတြကုိ စာမ်က္ႏွာ တစ္ခုႏွစ္ခုေလာက္နဲ႔ေတာ့ ျပည့္စုံေအာင္ တင္ျပဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခု တင္ျပခဲ့တာေလးေတြကုိပဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလးေလးနက္နက္ ဖတ္မွတ္ထားမယ္ဆုိရင္ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တစ္ေယာက္ေယာက္က ေမးလာခဲ့မယ္ဆုိရင္ ဘာမွမသိတာထက္စာရင္ သိသေလာက္ေတာ့ ေျဖၾကားေပးႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ခံယူထားၿပီး ဘာတစ္လုံးမွ မသိဘဲ ျဖစ္ေနတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ အမ်ားႀကီး အေထာက္အကူျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာ မိတ္ဆက္ေလးဆုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ေနၿပီး ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဘာတစ္ခုမွ မသိဘဲ ျဖစ္ေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ အေနနဲ႔ ကုိယ္ကုိးကြယ္တဲ့ ဘုရား၊ ကုိယ္ကုိးကြယ္တဲ့ ဘာသာတရားနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ေနတဲ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ ယုံၾကည္မႈ တရားေတြကုိ နည္းနည္းေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အသိတစ္ခု ရရွိေစဖုိ႔ အခုတင္ျပခဲ့တဲ့ ဗုဒၶဘာသာ မိတ္ဆက္ေလးကုိ ေလ့လာၿပီး သိသင့္သိထုိက္တဲ့ အခ်က္ေတြကုိ သိေအာင္ႀကိဳးစားရင္း ဗုဒၶဘာသာဝင္ ျဖစ္ေနတဲ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အသိအက်င့္ ထပ္တူျဖစ္ေအာင္သာ ေလ့လာက်င့္ႀကံ အားထုတ္ၾကပါလုိ႔ ေစတနာေကာင္းနဲ႔ တုိက္တြန္းလုိက္ရပါတယ္။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား