တစ္ခါက ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ေတာ့ အလွဴဒါနအေၾကာင္း၊ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္အေၾကာင္း စကားစပ္ၿပီး ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။ “အလွဴဒါနဆုုိတာ ေစတနာျပတ္ရင္ ဘယ္လုုိပုုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကုုိပဲ လွဴလွဴ အက်ိဳးတရားကေတာ့ ရေနေၾကာင္း၊ ဒါေပမယ့္ အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္ကုုိလုုိက္ၿပီး အက်ိဳးအႀကီးအေသးေတာ့ ကြာျခားေၾကာင္း” ဘုန္းဘုန္းက ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒကာမႀကီးကလည္း သူဘယ္လုုိ လွဴျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း၊ ဘယ္ေလာက္လွဴျဖစ္ေၾကာင္း ဘယ္လုုိပုုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေတြကုုိ လွဴျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပရင္း ေနာက္ဆုံး သူေျပာတဲ့ စကားက “တပည့္ေတာ္မကေတာ့ သံဃာဆုုိရင္ သကၤန္းပတ္ထားရင္ ၿပီးေရာ ဘယ္လုိသံဃာမ်ိဳးျဖစ္ျဖစ္ လွဴလုုိက္တာပဲ ဘုုရား”ဆုုိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဘုုန္းဘုုန္းက “ေကာင္းပါတယ္ ဒကာမႀကီး အဲဒီလုုိ သံဃာကုုိရည္မွန္းၿပီး လွဴဒါန္းတာ အမတန္ကုုိ အက်ိဳးႀကီးပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဒကာမႀကီးေရ ဒီေန႔ေခတ္မွာ၊ အထူးသျဖင့္ ေထရဝါဒ ဓမၼကုုိ အားေကာင္းေအာင္ မနဲ႐ုုန္းေနရတဲ့ ဘုုန္းဘုုန္းတုုိ႔လုုိ ေထရဝါဒ ႏုုိင္ငံမ်ိဳးမွာ သံဃာဆုုိၿပီးေရာ ဘာျဖစ္ျဖစ္ လွဴလုုိက္တဲ့ ပုုံစံမ်ိဳးေတာ့ အေျခအေနအရ မျဖစ္သင့္လွပါဘူး၊ အလွဴရွင္ေတြ အေနနဲ႔ ေစတနာျပတ္ရင္ ဒါနက ျမတ္လွေပမယ့္ သာသနာ အားနည္းလာေနတဲ့ အခုုလုုိ ကာလမ်ိဳးမွာ သာသနာကုုိ ခုုတုုံးလုုပ္ၿပီး လုုပ္စားေနၾကတဲ့ သကၤန္းၿခဳံ လုုပ္စားေတြကုိ ေပးကမ္းလွဴဒါန္း ခ်ီးေျမွာက္မႈမ်ိဳးကေတာ့ အဆိပ္ပင္ ေရေလာင္းသလုုိမ်ိဳး ျဖစ္တတ္တဲ့အတြက္ ဒီအပုုိင္းမွာေတာ့ ဒကာမႀကီးတုုိ႔လုုိ သဒၶါတရား ေကာင္းတဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ အလွဴခံ ပုုဂၢိဳလ္ကုုိ ေရြးခ်ယ္ၿပီး လွဴအပ္တဲ့ ေနရာမ်ိဳးေတြမွာ လွဴႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္” စသျဖင့္ သာသနာအေရးေတြးလုုိ႔ အႀကံေလးေတြ ေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဟုုတ္ပါတယ္။ ဘုုန္းဘုုန္းတုုိ႔ ဒီေန႔ေခတ္ သာသနာဟာ အျပင္ကၾကည့္ေတာ့ သာသာယာယာေလးေတြ ရွိလွေပမယ့္ အတြင္းမွာေတာ့ အနည္းငယ္ ျခစားလာေနတာကုိ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သာသနာကုုိ ခုုတုုံးလုုပ္ကာ လုုပ္စားေနၾကတဲ့ သကၤန္းဝတ္ထားတဲ့ သာသနာအလုုပ္ မလုုပ္သူေတြဟာ သာသနာေတာ္တြင္းကုုိ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဝင္ေရာက္ေနရာ ယူလာတာေတြေၾကာင့္ သာသနာေတာ္မွာ အားနည္းခ်က္ေတြ၊ ေထာက္ျပစရာေတြ၊ ေဝဘန္စရာေတြ တစတစ မ်ားျပားလာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သဒၶါပညာ တရားေတြ ယုတ္ေလ်ာ့လာေနတဲ့ ေခတ္ျဖစ္တဲ့အတြက္လည္း သာသနာေတာ္ကုုိ သဒၶါနဲ႔ ၾကည္ညိဳတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ား နည္းပါးလာၿပီး သာသနာေတာ္ကုိ ခုတုံးလုပ္ကာ အေနအစားေခ်ာင္လုိ႔ ဝင္လာၾကသူေတြ မ်ားလာကာ ကုိယ္အေနအစားေခ်ာင္ရင္ၿပီးေရာ သာသနာဘာျဖစ္ျဖစ္၊ သံဃာအမ်ားစုု ဘာျဖစ္ျဖစ္ ထည့္မတြက္ၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း ေတြ႕လာေနရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုိဆုိးတာက အဲဒီလုိ ပုဂၢိဳလ္ေတြက သာသနာျပဳ ေနပါတယ္လုိ႔ ဂုဏ္ေဖာ္၊ ဘုရားတရားေတာ္ေတြကုိ လုိသလုိ ပုံေဖာ္ၿပီး ဘုရားသာသနာကုိ ခုတုံးလုပ္၊ ကုိယ့္အတြက္ မဟုတ္တ႐ုတ္ေတြ လုုပ္ေနၾကတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိရင္ အေျခအေနအရ ဝင္လာၾကတဲ့ အေျခအေန ပဗၺဇိၨတေတြ ျဖစ္ေနၾကတဲ့အတြက္ စာလည္းမတတ္၊ တရားလည္း မက်င့္ဘဲ လာဘ္လာဘ ရေရးကုိ ဦးစားေပးၿပီး သာသနာ့ဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ မအပ္စပ္တဲ့ အသက္ေမြးမႈေတြနဲ႔ ပညာအားနည္းလွတဲ့ ဒကာဒကာမေတြအေပၚမွာ လဲြေခ်ာ္ေအာင္ လုုပ္ေနၾကတာေတြလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။ ေဗဒင္ေလးေဟာေပးလုိက္၊ ခ်ဲဂဏန္းေလးေပးလုိက္၊ ယၾတာေလးေခ်ေပးလုိက္၊ ေငြးတုိးေလးေခ်းေပးလုုိက္ စသျဖင့္ လူအႀကိဳက္လုုိက္ကာ သာသနာကုုိ ခုတုုံးလုုပ္ၿပီး သာသနာျပဳေနပါတယ္လုုိ႔ ဆုုိေနၾကသူေတြကလည္း အမ်ားႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ခက္တာက အဲဒီလုုိ ပုုဂၢိဳလ္ေတြကုုိမွ တကယ့္ သာသနာျပဳ သူေတာ္ေကာင္းေတြလုုိ႔ ထင္ၿပီး ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးလွဴေနၾကတဲ့ ပညာအားနည္းလွတဲ့ ဒကာဒကာမေတြကလည္း ရွိေနျပန္ေလေတာ့ ေျပာသာေျပာရတယ္ ဘုန္းဘုန္းတုုိ႔က မနာလုိလုုိ႔ ေျပာတယ္ထင္သူေတြက ရွိေကာင္းရွိေနႏုုိင္ပါတယ္။ ဘယ္လုုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ေျပာသင့္တာေတာ့ ေျပာရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သာသနာ တကယ္ျပဳေနၾကတဲ့ သာသနာ့ဝန္ထမ္းေတြဟာ ပရိယတၱိ စာသင္တုုိက္ေတြနဲ႔ ပဋိပတၱိ ရိပ္သာေတြမွာ အမ်ားႀကီးပဲ ရွိေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ သာသနာကုုိၾကည့္ရင္ ဒီေန႔အခ်ိန္အထိ ျမတ္စြာဘုုရားရွင္ရဲ႕ ဓမၼေတြ တေသြမသိမ္း ထိန္းသိမ္းထားေနႏုုိင္ျခင္းဟာ ပရိယတၱိက အားေကာင္းေနလုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုုရားရွင္ရဲ႕ သာသနာမွာ အေျခခံျဖစ္တဲ့ ပရိယတ္အားေကာင္းေနတဲ့အတြက္ က်င့္ႀကံအားထုုတ္မႈ ပဋိပတ္ဟာလည္း ေျပာင္းလဲမႈမရွိ တည္တ့ံေနကာ ပဋိပတ္သာသနာ မွန္ကန္ေနတဲ့အတြက္လည္း ပဋိေဝဓဆုုိတဲ့ အက်ိဳးသာသနာက ရွိေနရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ အေျခခံ ပရိယတ္သာ အားနည္းလာမယ္ဆုုိရင္ ျမတ္စြာဘုုရားရွင္ရဲ႕ ဓမၼအျဖာျဖာဟာလည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကြယ္ေပ်ာက္လာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ ပရိယတ္ဝန္ေဆာင္ သာသနာျပဳ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ သာသနာအတြက္ တကယ့္ကုုိ အေရးႀကီးတဲ့ အခန္းက႑မွာ ရွိေနၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
သာသနာျပဳလုုိ႔ ေျပာရင္ ဒီလုုိ ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္ဝန္ေဆာင္ေတြကသာ အစစ္အမွန္ သာသနာျပဳေတြလုုိ႔ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သာသနာကုုိ တကယ္ခ်ီးေျမာက္ခ်င္တယ္ဆုုိရင္ ဒီလုုိအရွင္ေတြကုိ ပုုိၿပီးခ်ီးေျမွာက္ ေထာက္ပံ့ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခုုေတာ့ အဲလုုိမဟုုတ္။ သာသနာ အလုုပ္မလုုပ္တဲ့ သူေတြကုုိ အဟုုတ္လုုပ္ၿပီး ေထာက္ပံ့တဲ့ အလုုပ္ေတြ လုုပ္ေနၾကတဲ့အတြက္ တကယ္သာသနာျပဳ အရွင္ေတြမွာ ပစၥည္းေလးပါးအပုိင္းမွာ ဆင္းရဲခ်ိဳ႕တဲ့ ေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စာသင္တုုိက္မွာ အပင္ပန္း အဆင္းရဲခံၿပီး စာဝါပုုိ႔ခ်ေနၾကတဲ့ စာခ်ဘုုန္းႀကီးေတြမွာ တစ္ႏွစ္ေနလုုိ႔ သကၤန္းသုံးစုုံ ျပည့္စုုံေအာင္ မရႏုုိင္ၾကတာေတြ ရွိေနေပမယ့္ ေဗဒင္ေဟာ၊ လကၡဏာၾကည့္၊ ခ်ဲ႔ဂဏန္းေပးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြမွာေတာ့ သကၤန္းေတြ ရာနဲ႔ခ်ီကာ ပုုံေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းေတြဆုုိလည္း ေရႊေက်ာင္းေငြေက်ာင္း စသျဖင့္ေပါ့။ မနာလုုိလုုိ႔ ေျပာတာမဟုုတ္ပါဘူး။ သာသနာအတြက္ အားမလုုိ အားမရျဖစ္လုုိ႔ ေျပာေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ျဖစ္သင့္တာက သာသနာကုုိ တကယ္ခ်ီးေျမွာက္ေထာက္ပံ့ခ်င္ရင္ အဲဒီလုုိ ပင္ပင္ပန္းပန္း ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႔ သာသနာျပဳေနၾကတဲ့ ပရိယတ္ဝန္ေဆာင္ စာသင္တုုိက္က အရွင္ျမတ္မ်ားကုုိ အမ်ားႀကီးအားျပဳကာ ေထာက္ပံ့ေပးၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပဋိပတ္ရိပ္သာမွာ ရွိေနၾကတဲ့ သာသနာျပဳ အရွင္သူျမတ္မ်ားဟာလည္း သာသနာကုုိ အမွန္တကယ္ျပဳေနၾကတဲ့ အရွင္ျမတ္မ်ားျဖစ္ေပမယ့္ ရိပ္သာေတြမွာကေတာ့ ဒကာဒကာမမ်ား ကုုိယ္တုုိင္ပါဝင္ အားထုုတ္ကာ သံဃာေတာ္မ်ားနဲ႔ နီးစပ္ခြင့္ရေနၾကတဲ့ အတြက္ ပရိတ္ယတ္ဝန္ေဆာင္ အရွင္ျမတ္မ်ားထက္စာရင္ ပစၥည္းလာဘ္လာဘက ပုုိၿပီးျပည့္စုုံလွပါတယ္။ မရွိတာက ပရိယတ္ဝန္ေဆာင္ အရွင္ျမတ္မ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ပုုိၿပီးရွိေနတာက ပရိတ္ယတ္လည္းမဟုုတ္၊ ပဋိပတ္လည္း မလုုပ္တဲ့ မအပ္တဲ့နည္းေတြနဲ႔ သာသနာကုုိ ခုုတုံးလုုပ္ကာ လုုပ္စားေနၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေထာက္ပံ့တဲ့သူေတြကလည္း အဲဒီပုုဂၢိဳလ္ေတြကုုိပဲ ပုုိၿပီးေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းေနၾကေလေတာ့ တကယ္အလုုပ္အလုုပ္ေနၾကတဲ့ သာသနာျပဳမ်ားမွာ အားနည္းလာၿပီး ခုတုံးလုုပ္သာသနာျပဳေတြက ပုုိၿပီးအားေကာင္းလာကာ ၾကာရင္ အဆိပ္ပင္ေရေလာင္း ျဖစ္လာၾကေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေျပာခ်င္တာက လွဴတာက ေကာင္းေပမယ့္ လွဴတဲ့အခါ ေခတ္ကာလအေနအထားအရ ပုဂၢိဳလ္ကုုိ ေရြးခ်ယ္ၿပီး တကယ္လုုိအပ္တဲ့၊ တကယ္သာသနာျပဳေနတဲ့ အရပ္ေတြမွာ လူဒါန္းတာက သာသနာအတြက္လည္း အက်ိဳးရွိ အလွဴအတြက္လည္း အက်ိဳးရွိၿပီး အဆိပ္ပင္ ေရေလာင္းမႈေတြကေန ေရွာင္ၾကဥ္ႏုုိင္ေၾကာင္း ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သကၤန္းဝတ္ထားရင္ၿပီးေရာ ဆုုိၿပီး ရက္ရက္ေရာေရာ လွဴဒါန္းတာဟာ လွဴတဲ့သူအတြက္ ေစတနာျပတ္ရင္ ဒါနဟာ ျမတ္ေပမယ့္ အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ေတာ့ သာသနာမွာ လုုပ္ခ်င္ရာလုုပ္ဖုုိ႔ အားေပးအားေျမာက္ျပဳရာ ေရာက္တဲ့အျပင္ သူတုုိ႔လုုပ္ေနတဲ့ မအပ္စပ္တဲ့ အလုုပ္ေတြမွာ ပုုိၿပီးအားေကာင္းေစရာ ေရာက္တာေၾကာင့္ ဒါမ်ိဳးကေတာ့ အဆိပ္ပင္ ေရေလာင္းတဲ့ သေဘာမ်ိဳး သက္ေရာက္ေနတဲ့အတြက္ ဒီလုုိမ်ိဳး အလွဴေတြကုုိ အတတ္ႏုုိင္ဆုံး ဆင္ျခင္ျပဳျပင္ၾကဖုုိ႔ အသိေပးလုုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အားနည္းလာတဲ့ သာသနာေတာ္မွာ ဆရာနဲ႔ ဒကာ အတူလက္တဲြၿပီး ဆရာလည္း ဆရာအလုုပ္လုုပ္၊ ဒကာလည္း ဒကာအလုုပ္လုုပ္ကာ ညီညီညာညာ သာသနာျပဳၾကမွ ျမတ္ဗုုဒၶရဲ႕ သာသနာေတာ္ႀကီးဟာ အရွည္ခန္႔၍ တည္တ့ံႏုုိင္မယ္ဆုုိတာ သိေစလုုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အလွဴဒါန လုုပ္ရတဲ့အေပၚမွာ သဒၶါတရား အားေကာင္းလွတဲ့ ဗုုဒၶဘာသာ သူေတာ္စင္မ်ားအေနနဲ႔ အလွဴဒါန ျပဳလုုပ္တဲ့အခါမွာ ေခတ္ကာလ အေနအထားအရ သဒၶါတရားကုုိ ပညာေလးနဲ႔တြဲၿပီး အမွန္တကယ္ သာသနာျပဳေနတဲ့ သံဃာနဲ႔ အစစ္အမွန္ လုုိအပ္ေနတဲ့ ေနရာမွာေတြမွာ ေရြးခ်ယ္ၿပီး လွဴဒါန္းႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုုိ႔နဲ႔ သာသနာကုုိ ခုုတုုံးလုုပ္ကာ သာသနာနဲ႔ မအပ္စပ္တဲ့ အလုုပ္ေတြမွာ အသက္ေမြးမႈ ျပဳေနၾကတဲ့ သာသနာျပဳအမည္ခံေတြကုိ ခ်ီးေျမွာက္ေထာက္ပံ့ၾကတဲ့ အဆိပ္ပင္ေရေလာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြမွာ ေရွာင္ရွားၾကဖုုိ႔ တုုိက္တြန္းရင္း ဆရာဒကာ ညီညြတ္စြာ ဘုုရားသာသနာ အရွည္ၾကာေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုုိ႔ အထူးေမတၱာရပ္ခံ တင္ျပအပ္ပါတယ္။
0 မွတ္ခ်က္မ်ား (...ေရးရန္):
Post a Comment