ကုိးကြယ္ျခင္းႏွင့္ ပူေဇာ္ပသျခင္း

ကုိးကြယ္ျခင္းဟူေသာ စကားရပ္တြင္ အားကုိးအားထားျပဳထုိက္ျခင္း၊ အကာအကြယ္ျဖစ္ေစျခင္း စေသာအဓိပၸါယ္မ်ား ပါ၀င္ၿပီး ပူေဇာ္ပသျခင္းဟူေသာ စကားရပ္တြင္ ခ်ီးေျမာက္ေထာက္ပံ့ေပးရျခင္း၊ တင္ေျမာက္ေကၽြးေမြးေပးရျခင္း စေသာအဓိပၸါယ္မ်ား ပါ၀င္လွ်က္ရွိ၏။ ကုိးကြယ္ျခင္းကုိခံရသည့္ အရာမ်ားသည္ ကုိးကြယ္သူမ်ားကုိ အားကုိးအားထားျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးႏုိင္ျခင္း ပစၥဳပၸန္သံသရာတြင္ က်ေရာက္မည့္ ေဘးအႏၲရာယ္အေပါင္းမွ ကာကြယ္ေပးႏုိင္ျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ထုိအရာမ်ားကုိ ကုိးကြယ္ခံထုိက္သည့္အရာမ်ားဟု ဆုိႏုိင္ၿပီး ပူေဇာ္ပသျခင္းကုိ ခံရသည့္အရာမ်ားသည္ ပူေဇာ္ပသသူမ်ားကုိ အမွီျပဳကာ အပူေဇာ္ အပသမ်ားကုိသာ ခံယူလွ်က္ ပူေဇာ္ပသသူမ်ားအား တစ္စုံတစ္ရာ ကာကြယ္မႈမျပဳႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ထုိအရာမ်ားကုိ ပူေဇာ္ပသမႈ သက္သက္ကုိသာေပးရသည့္ အရာမ်ားဟု ဆုိႏုိင္၏။

သုိ႔ဆုိလွ်င္ ယင္းကုိးကြယ္ခံထုိက္သည့္ အရာမ်ားသည္ အဘယ္အရာမ်ားနည္း၊ ပူေဇာ္ပသျခင္း သက္သက္ကုိသာ ေပးရသည့္အရာမ်ားသည္ အဘယ္အရာမ်ားနည္း သိရွိရန္လုိအပ္၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ထုိအရာမ်ားကုိ ကဲြကဲြျပားျပား မသိပါက အလဲြအမွားမ်ားျဖစ္ကာ ပူေဇာ္ပသရမည့္ အရာမ်ားကုိ အစစ္အမွန္ထင္မွတ္ၿပီး ကုိးကြယ္မိတတ္၊ ကုိးကြယ္ရမည့္အရမ်ားကုိ ပူေဇာ္ပသသည့္ အဆင့္ေလာက္ထင္မွတ္ၿပီး ပူေဇာ္ပသမိတတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ယင္းတုိ႔ကုိ မတင္ျပမီ ကုိးကြယ္မႈစတင္သည့္ သမုိင္းေၾကာင္းကုိ ေရွးဦးစြာတင္ျပလုိ၏။

လူ႔သမုိင္းဆရာတို႔၏ အဆုိအရ လူသည္ ေျခသလုံးအိမ္တုိင္ဘ၀မွ တျဖည္းျဖည္း ယဥ္ေက်းလာၿပီး အစုအဖဲြ႕ႏွင့္ ေနတတ္လာသူမ်ား ျဖစ္သည္ဟု သိရ၏။ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ လူသည္ ေၾကာက္တတ္မႈႏွင့္ ရလုိမႈ သေဘာတရားမ်ားျဖင့္ ဖဲြ႕စည္းထားေသာ သဏၭာန္တစ္ခုသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားလွ၏။ လူ႔ေလာကႀကီးတြင္ ေၾကာက္စရာမ်ား အမ်ားအျပားရွိသကဲ့သုိ႔ ရယူခ်င္စရာမ်ားလည္း ေပါမ်ားလွ၏။ ဒီေရတက္ျခင္း၊ မီးႀကီးေလာင္ျခင္း၊ ေလမုန္တုိင္းတုိက္ျခင္း၊ ငလ်င္လႈပ္ျခင္းစေသာ ၾသကာသေလာက၏ အႏၲရာယ္မ်ား၊ ေျမြ၊ သစ္၊ က်ား၊ ဆင္႐ုိင္းေဘး၊ မခ်စ္မႏွစ္သက္သူေဘး စေသာ သတၱေလာက၏ ရန္ျပဳမႈမ်ားႏွင့္၊ နာဖ်ားမက်န္းမမာ၊ အုိနာေသရ ေဘးဒုကၡမ်ား၏ ႏွိပ္စက္မႈမ်ားကုိ လူသားတုိ႔သည္ အလူးအလဲ ခံေနရသည္သာ ျဖစ္၏။ ဤသုိ႔ေသာ ဘ၀ဒုကၡ အႏၲရာယ္မ်ား၏ လႈံ႕ေဆာ္ဖန္တီးမႈေၾကာင့္ လူသားတုိ႔သည္ ေၾကာက္တတ္လာၾက၏။ ထုိေဘးဆုိးဒုကၡတုိ႔မွ ကင္းၿငိမ္းမႈကုိ လုိလားေတာင့္တၾက၏။ ကုိးကြယ္မႈကုိ ရွာေဖြလာၾက၏။ ထုိသုိ႔ ရွာေဖြရင္းနီးစပ္ရာကုိ ကိုးကြယ္ရာအျဖစ္ ကုိးကြယ္လာၾကေတာ့၏။ လူသားတုိ႔၏ ကုိးကြယ္မႈ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းအေၾကာင္း အဦးအစ ကုိးကြယ္လာသည့္ အရာတုိ႔ကုိ ျမတ္ဗုဒၶက

`ေဘးရန္ အႏၲရာယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ စုိးရြံ႕ေၾကာက္လန္႔ ေနၾကကုန္ေသာ လူတုိ႔သည္ ေတာင္တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊ ေတာတုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊ အာရာမ္တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊ အထင္ကရသစ္ပင္ စေသာကုိးကြယ္ရာတို႔ကုိ လည္းေကာင္း ကုိးကြယ္ၾကကုန္၏။ (ဓမၼပဒ၊ ဂါထာ၊ ၁၈၈)` ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့၏။

မွန္၏။ ေရွးအခါက ပယ္လယ္သမုဒၵရာတုိ႔၌ အသက္ေမြးမႈ ျပဳၾကသူတုိ႔သည္ သမုဒၵရာေစာင့္ နတ္မ်ားကုိ ကုိးစားၾကသည့္နည္းတူ ေတာရပ္ေဒသ၌ လုပ္ကုိင္စားေသာက္ၾကသူတုိ႔သည္လည္း ေတာေတာင္ဥယ်ာဥ္ စသည္တုိ႔ကုိ ပူေဇာ္ၾက၏။ ထုိ႔အျပင္ ေကာက္ပင္စုိက္ပ်ိဳး ေအာင္ျမင္လုိမႈအတြက္ မုိးနတ္စသည္တုိ႔ကုိ ပူေဇာ္ပသၾက၏။ သားဆုပန္ရန္ ေတာစုိးသစ္ပင္ႀကီးမ်ား၌ ရွိမည္ထင္ေသာ နတ္တုိ႔ကုိ တင္ေျမွာက္ၾက၏။ ထုိသုိ႔ျဖင့္ မုိးနတ္၊ ေလနတ္၊ သစ္ပင္ေစာင့္နတ္စသည္ျဖင့္ ကုိးကြယ္ရာအမ်ိဳး ေပၚထြန္းကာ လူသားတုိ႔၏ အခါအားေလွ်ာ္စြာ ပူေဇာ္ပသမႈျပဳရာမ်ားလည္း ျဖစ္လာခဲ့၏။

သုိ႔ေသာ္ ဗုဒၶျမတ္စြာ ပြင့္ေတာ္မူလာသည့္အခါ၌ကား ထုိကုိးကြယ္မႈမ်ားသည္ အလဲြမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ ေဟာၾကားေတာ္မူလုိက္၏။ မကုိးကြယ္သင့္သည့္အရာႏွင့္ ကုိးကုိသင့္သည့္အရာမ်ားကုိ အတိအလင္း ခဲြျခားေဖာ္ျပေတာ္မူလုိက္၏။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ``ဤေတာေတာင္ အရာမ္ သစ္ပင္စေသာ ကုိးကြယ္ရာဟူသမွ်ကုိ ကုိးကြယ္ျခင္းသည္ ေဘးကင္းေသာ ကုိးကြယ္ျခင္းမဟုတ္၊ ျမတ္ေသာ ကုိးကြယ္ျခင္းမဟုတ္၊ ဤကုိးကြယ္ရာဟူသမွ်ကုိ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္းေၾကာင့္ ဒုကၡခပ္သိမ္းမွ မလြတ္ေျမာက္ႏုိင္ (ဓမၼပဒ၊ ဂါထာ၊ ၁၈၉)`` ဟူ၍လည္းေကာင္း ``အၾကင္သူသည္ ျမတ္စြာဘုရားကုိလည္းေကာင္း၊ တရားေတာ္ကုိလည္းေကာင္း၊ သံဃာေတာ္ကုိလည္းေကာင္း ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္၏။ ထုိသူသည္ ဆင္းရဲအမွန္ ဒုကၡသစၥာ၊ ဆင္းရဲျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းအမွန္ သမုဒယသစၥာ၊ ဆင္းရဲမွလြတ္ေျမာက္ရာအမွန္ နိေရာဓသစၥာ၊ ဆင္းရဲၿငိမ္းရာ နိဗၺာန္သုိ႔ေရာက္ေၾကာင္းအမွန္ မဂၢသစၥာဟူေသာ အရိယသစၥာေလးပါးတုိ႔ကုိ မဂ္ပညာျဖင့္ ေကာင္းစြာျမင္ႏုိင္၏ (ဓမၼပဒ၊ ဂါထာ၊ ၁၉၀၊ ၁၉၁)`` ဟူ၍လည္းေကာင္း အက်ယ္တ၀င့္ ေဟာၾကားေတာ္မူလုိက္၏။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ကုိးကြယ္မႈအမွားႏွင့္ ကုိးကြယ္မႈအမွန္ကုိ ခဲြျခားျပသေတာ္မူၿပီး အမွားကုိးကြယ္မိပါက ဒုကၡခပ္သိမ္း ကင္းၿငိမ္းႏုိင္မည္မဟုတ္ဘဲ သံသရာတြင္ ရွည္ၾကာစြာ က်င္လည္ေနရတတ္ေၾကာင္း ကုိးကြယ္မႈမွန္ကန္ပါက ဒုကၡခပ္သိမ္းၿငိမ္းေအးကာ နိဗၺာန္အထိ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ေၾကာင္း စိစစ္ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။

ေဖာ္ျပပါ ဘုရားရွင္၏ ေဟာၾကားခ်က္မ်ားကုိ ၾကည့္ပါက ကုိးကြယ္သင့္သည့္အရာႏွင့္ မကုိးကြယ္သင့္ဘဲ ပူေဇာ္ပသ႐ုံသာ ျပဳရမည့္အရာမ်ားကုိ ေကာင္းစြာနားလည္ သေဘာေပါက္ႏုိင္၏။ သစ္ပင္ေတာေတာင္ စသည္တို႔ႏွင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ နတ္တုိ႔သည္ မကုိးကြယ္သင့္သည့္အရာမ်ားျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ အစဥ္အလာ ယုံၾကည္မႈမ်ားအရ ပူေဇာ္ပသလုိက ပူေဇာ္ပသႏုိင္၏။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာဟူေသာ ရတနာျမတ္သုံးပါးသည္သာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ စစ္မွန္သည့္ကုိးကြယ္မႈျဖစ္၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ဤရတနာျမတ္သုံးပါးသည္ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ေဘးဒုကၡကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ဖ်က္ဆီးတတ္ ေသာေၾကာင့္ သရဏဟူ၍လည္း ေခၚဆုိထုိက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ စင္စစ္ သရဏဂမနဟူေသာ ပါဠိေတာ္ကပင္ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္းဟူေသာ အဓိပၸါယ္ကုိေဆာင္ေန၏။ သရဏဂုံတည္သူမ်ားသည္ ေဘးဒုကၡအေပါင္းမွ လြတ္ၿငိမ္းျခင္းဟူေသာ အက်ိဳးရလာဒ္ကုိ လက္ေတြ႕ခံစားႏုိင္ျခင္းကုိ ျဖစ္ေစသည့္အတြက္ ရတနာျမတ္သုံးပါးသည္ ကုိးကြယ္ခံထုိက္၏။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔ ရတနာသုံးပါးကုိ ကုိးကြယ္ၾကသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားတြင္ ျမတ္ဗုဒၶကုိ ကုိးကြယ္ပူေဇာ္ရျခင္းမွာ ျမတ္ဗုဒၶသည္ သတၱ၀ါတုိ႔ကုိ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေၾကာင္း နည္းလမ္း၌ ျဖစ္ေစျခင္း၊ မႀကီးပြား မခ်မ္းသာေၾကာင္း မေကာင္းေသာ နည္းလမ္းမွ ဆုတ္ယုတ္ေစျခင္းႏွင့္ အျပစ္ေဒါသ အလုံးစုံကင္းေစ၍ ဂုဏ္ေက်းဇူးအေပါင္းတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေစျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္၏။ ဓမၼရတနာတည္းဟူေသာ ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္ကုိ ကုိးကြယ္ျခင္းမွာ တရားေတာ္ကုိ က်င့္ႀကံလုိက္နာသူတုိ႔ကုိ ဘ၀သံသရာခရီးခဲမွ ထုတ္ေဆာင္ကယ္တင္ျခင္း၊ တရားက်င့္သည့္အခုိက္ႏွင့္ က်င့္ၿပီးေနာက္ကာလတုိ႔၌လည္း ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ ေပးေစျခင္းျဖင့္ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ေဘးဒုကၡကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ဖ်က္ဆီးေစႏုိင္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ သံဃာေတာ္ကုိ ကုိးကြယ္ရျခင္းမွာ အနည္းငယ္မွ်ေသာ ေကာင္းမႈကုသုိလ္တုိ႔ကုိ ႀကီးက်ယ္ဖြံ႕ၿဖိဳး အက်ိဳးမ်ားေစရန္ ျပဳျခင္းျဖင့္ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ေဘးဒုကၡကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ဖ်က္ဆီး ႏုိင္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ မွန္၏။ ထုိရတနာသုံးပါးအား ၾကည္ညိဳေလးစား ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ေသာ သူကုိ သရဏဂုံတည္သူဟု ေခၚ၏။ ထုိသူသည္ ေကာင္းျမတ္ေသာ ဘ၀သုိ႔ေရာက္ရမည္ ျဖစ္သည့္အျပင္ အသက္ရွည္ျခင္း၊ အဆင္းလွျခင္း၊ အေျခြအရံေပါမ်ားျခင္း စေသာ အက်ိဳးမ်ားကုိလည္း ရရွိကာ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာေကာင္းက်ိဳးကုိ ျဖစ္ေစေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ ရတနာသုံးပါးသည္သာ ကုိးကြယ္သင့္သည့္ အရာမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းဆုိျခင္း ျဖစ္၏။

သုိ႔ေသာ္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား၏ ကုိးကြယ္မႈမ်ားကုိ ၾကည့္ပါက အလဲြကုိးကြယ္ေနၾကသည္ကုိ စိတ္မေကာင္းဖြယ္ေတြ႕ရွိရ၏။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားသည္ ကုိးကြယ္ျခင္းႏွင့္ ပူေဇာ္ပသျခင္းကုိ လြဲမွားစြာလုပ္ေဆာင္ေနၾက၏။ မကုိးကြယ္သင့္သည့္အရာမ်ားကုိ တစ္ဘ၀ တစ္နပ္စားၾကည့္ကာ ကုိးကြယ္ေနၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရ၏။ ဘုရားကေအာက္ ေမ်ာက္ကအထက္ဆုိသကဲ့သုိ႔ အိမ္တြင္ၾကည့္ပါက ဘုရားစင္ထက္ နတ္စင္က ပုိၿပီးေတာက္ေျပာင္ ေ၀ဆာလွပေနၾက၏။ ပုိဆုိးသည္က အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ နတ္ေတြကုိ ကုိးကြယ္သည္ႏွင့္ မေက်နပ္ႏုိင္ၾကဘဲ ဘုိးေတာ္၊ မယ္ေတာ္၊ အေသထြက္၊ အရွင္ထြက္စသည္တုိ႔ကုိပင္ အၿပိဳင္ကုိးကြယ္သည္အထိ ျဖစ္လာၾက၏။ စီးပြားေရး၊ ေအာင္ျမင္မည္္၊ က်န္းမာေရး ေကာင္းမည္ဆုိပါက ဘာမဆုိလုပ္ရဲသည္အထိ အသိဉာဏ္မ်ား ကင္းမဲ့လာၾက၏။ အဆုိးဆုံးမွာ ေဗဒင္ဆရာမ်ားအေပၚ အယုံၾကည္လြန္ အားကုိးလာသည္က အဆုိးဆုံးျဖစ္၏။ အိမ္မွာ အစစအရာရာ အဆင္မေျပျဖစ္ေနျခင္းမွာ ဘုရားစင္တြင္ကုိးကြယ္ ပူေဇာ္ထားသည့္ ဘုရားဆင္းတုေတာ္က ခုိက္တာဟုဆုိကာ ဘုရားဆင္တုေတာ္ကုိ စြန္႔ပစ္ခုိင္းသည့္အတြက္ ေညာင္ပင္ေျခရင္းတြင္ သြားစြန္႔သည္အထိ အသိဉာဏ္ကင္းကုန္ၾက၏။ အခိုက္အတန္႔ကာလေလးကုိ ၾကည့္ကာ သံသရာနစ္မြန္းမည့္ အလုပ္ေတြကုိ လုပ္သည္အထိ မုိက္မဲလာၾက၏။ ေလာကမွာ ရွိေနသမွ်ကာလတြင္ အဆင္ေျပမႈ မေျပမႈဆုိသည္မွာ ေရွာင္လဲြ၍မရသည့္ သေဘာကုိ သေဘာမေပါက္ဘဲ အဆင္ေျပမည္ဆုိက ဘုရား၊တရား၊သံဃာလည္း နားမလည္ မိဘဆရာလည္း နားမလည္ ေဗဒင္ဆရာစသည္တုိ႔က ခုိင္းလ်င္ဘာမဆုိ လုပ္ရဲသည္အထိ ဆင္ျခင္တုံတရား ကင္းမဲ့လာၾက၏။ မိမိကုိယ္ကုိ မိမိသရဏဂုံ ပ်က္ေနသည္ကုိမသိ အလဲြေတြ လိုက္လုပ္ေနၾကေတာ့၏။ ဤသည္မွာ ယုံၾကည္မႈလြန္ကဲၿပီး ပညာကင္းမဲ့လာသည့္အျပင္ မကုိးကြယ္သင့္သည္ကုိ ကုိးကြယ္ေနၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ စာလုိေျပာပါက သဒၶါလြန္ကဲ ပညားနည္းေနၾကျခင္းျဖစ္၏။

စင္စစ္ မိမိတုိ႔ကုိးကြယ္ေနမႈမ်ားကုိ ေသခ်ာဆင္ျခင္ၾကည့္ပါက ကုိးကြယ္ရမည့္အရာမ်ားလား၊ ပူေဇာ္ပသရမည့္ အရာမ်ားလားဆုိသည္ကုိ ရွင္းလင္းစြာ သေဘာေပါက္ႏုိင္၏။ ပစၥဳပၸန္၊ သံသရာအတြက္ အားကုိးအားထား မျပဳႏုိင္သည့္အရာမ်ားသည္ မကုိးကြယ္သင့္သည့္အရာမ်ားျဖစ္ၿပီး ပစၥဳပၸန္ သံသရာေကာင္းက်ိဳး ျဖစ္ေစမည့္အရာမ်ားမွာ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ရမည့္ အရာမ်ားျဖစ္၏။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာဟူေသာ ရတနာသုံးပါးကုိ ၾကည့္ပါက ကုိးကြယ္သည့္သူမ်ားကုိ ပစၥဳပၸန္ဘ၀တြင္သာ ခ်မ္းသာမႈကုိ ျဖစ္ေစသည္မဟုတ္ဘဲ အပါယ္ေဘးစေသာ ေဘးဒုကၡတုိ႔မွ ကင္းေ၀းေစကာ သုဂတိဘ၀၊ ထုိမွ နိဗၺာန္အထိ သံသရာေကာင္းက်ိဳးကုိ ျဖစ္ေစသည္ကုိ ေတြ႕ရမည္ျဖစ္၏။ ထုိအက်ိဳးဆက္မ်ားေၾကာင့္ပင္ ရတနာသုံးပါးသည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား၏ ကုိးကြယ္ရာမ်ားျဖစ္၏။ ရတနာျမတ္သုံးပါးမွလြဲ၍ က်န္သည့္အတြင္းအျပင္ နတ္မ်ား၊ ဘုိးေတာ္၊ နတ္ကေတာ္၊ ဓာတ္႐ုိက္ဓာတ္ဆင္ ေဗဒင္ယၾတာေပးသူမ်ားမွာ ကုိးကြယ္ရန္မထုိက္ၾကေပ။ ပူေဇာ္ပသလုိက ပူေဇာ္ပသမႈသာ ျပဳထုိက္ေပသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ယင္းတုိ႔ကုိ ၾကည့္ပါက သူမ်ားကုိ ပစၥဳပၸန္၊ သံသရာေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးႏုိင္ရန္ေ၀းစြ ၎တုိ႔ကုိယ္တုိင္ပင္ တစ္စုံတစ္ခုကုိ အမွီျပဳေနၾကရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ေတာေတာင္ေစာင့္နတ္မ်ားသည္ သစ္ပင္ေတာေတာင္မ်ားကုိ အမွီျပဳၿပီး ေနၾကရ႐ုံမွ်မက စားေသာက္ေရးအတြက္လည္း လူတုိ႔၏ပူေဇာ္ပသမႈမ်ားျဖင့္ ရပ္တည္ေနၾကရ၏။ ထုိသူမ်ားသည္ အဘယ္မွာလွ်င္ ကုိးကြယ္သည့္သူမ်ားအား ပစၥဳပၸန္၊ သံသရာေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးႏုိင္မည္နည္း။ ထုိသူမ်ားလုပ္ေပးႏုိင္သည္ကား မိမိတုိ႔ကုိ ပူေဇာ္ပသသူမ်ားအား ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါး ဒုကၡေရာက္မသြားေအာင္သာ တစ္နည္းတစ္ဖုံ ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္႐ုံမွ်သာ ရွိမည္။ သံသရာအတြက္ဆုိလွ်င္ကား ၎တုိ႔ကုိယ္တုိင္ပင္လွ်င္ ဘယ္ဘ၀ဘယ္ဘုံဌာနကုိ ေရာက္မည္ကုိ မသိရွိၾကေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရတနာသုံးပါးမွလဲြ၍ က်န္အရာမ်ားကား ကုိးကြယ္ထုိက္သည့္အရာမ်ား မဟုတ္ဘဲ မကင္းရာမကင္းေၾကာင္း ပူေဇာ္ပသမႈသာ ျပဳလုပ္ေပးရမည့္အရာမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္းဆုိျခင္း ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကိုးကြယ္ရာအစစ္ကုိ လုိလားၾကသူမ်ားသည္ မိမိတုိ႔ကုိယ္ပုိင္ဉာဏ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္ကာ ယုံၾကည္မႈမလြန္ကဲၾကဘဲ သဒၶါပညာမွ်တစြာ ေရြးခ်ယ္ကုိးကြယ္သင့္လွေပ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ မိမိတုိ႔ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္မႈ မွားပါးက ပစၥဳပၸန္သံသရာ ေဘးဒုကၡကုိ မိမိတို႔သာလွ်င္ ခံၾကရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ထုိ႔အျပင္ ``ဆရာတစ္ပါး လဲြေခ်ာ္သြားက တပည့္အမ်ား အပါယ္လား၏`` ဟူေသာ စကားကဲ့သုိ႔ပင္ မိမိတုိ႔က ဆရာအမွားကုိ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္မိပါက အပါယ္ေဘးအထိ က်ေရာက္ႏုိင္သည္ကုိလည္း သတိျပဳသင့္လွေပ၏။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ဆုိရေသာ္ ကုိးကြယ္ျခင္းႏွင့္ ပူေဇာ္ပသျခင္းတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအေနျဖင့္ ကုိးကြယ္ျခင္းမမွားၾကရန္ အထူးလုိအပ္လွၿပီး ပူေဇာ္ပသရမည့္ အရာမ်ားကုိ လဲြမွားစြာကုိးကြယ္မိပါက သံသရာႏွင့္ခ်ီကာ နစ္မြန္းသြားႏုိင္ေသာေၾကာင့္ သဒၶါႏွင့္ ပညာညီညြတ္စြာျဖင့္ ကုိးကြယ္ရာအစစ္အမွန္ျဖစ္သည့္ ရတနာျမတ္သုံးပါးကုိသာ ယုံၾကည္ေလးနက္စြာ ကုိးကြယ္သင့္ပါေၾကာင္း အသိေပးစကား ပါးအပ္ပါသည္။ အားလုံးမွန္ကန္သည့္ ကုိးကြယ္မႈကုိ ေရြးခ်ယ္ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္ႏုိင္ၾကေပေစ…