မရွိခုိးႏုိး မလွစုန္းႏုိး…

“ဟုတ္ပါတယ္ ဘုန္းဘုန္း… တပည့္ေတာ္တုိ႔အျဖစ္က တုိင္းျပည္ကမဲြၿပီး အစစအရာရာ ေနာက္က်ေနေတာ့ ဘာေလးပဲလုပ္လုပ္ ေဟ့…ေဟ့ အဲလုိမလုပ္ရဘူး၊ အဲလုိမေျပာရဘူး၊ မင္းတုိ႔ဆီမွာ ဒါမ်ိဳးရွိတာမဟုတ္ဘူးဆုိၿပီး ဟုိဟာမလုပ္ဖုိ႔ ဒါမလုပ္ဖုိ႔ အထင္ေသး အျမင္ေသးတဲ့ သေဘာေတြနဲ႔ အေျပာခံေနရတဲ့ အျဖစ္ပါပဲ ဘုရား…”ဆုိၿပီး ေက်ာင္းမွာခဏခဏ ႀကဳံေတြ႕ေနရတဲ့ သူ႔ရဲ႕ခံစားခ်က္ကုိ ရင္ဖြင့္သြားတဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ စကားေတြကုိ ျပန္လည္ၾကားေယာင္ရင္း “မရွိခုိးႏုိး မလွစုန္းႏုိး”ဆုိတဲ့ ျမန္မာစကားပုံေလးကုိ သြားၿပီးသတိရမိပါတယ္။ ကုိယ့္မွာမရွိရင္ သူခုိးလုိလုိ အထင္ခံရၿပီး ႐ုပ္အဆင္းက မလွရင္လည္း စုန္းလုိလုိ ကေ၀လုိလုိ အထင္ခံရတတ္ေၾကာင္း ေဖာ္ညႊန္းထားတဲ့ ဒီစကားပုံေလးက လက္ေတြ႕ဘ၀ ေရာက္တဲ့ႏုိင္ငံတုိင္းမွာ အႏွိမ္ခံ အထင္ေသးခံ ျဖစ္ေနရတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ားကုိ တုိက္႐ုိက္ေျပာေနသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ မဲြၿပီဆုိရင္ လဲြေနတယ္လုိ႔ အထင္ခံေနရတဲ့ လူမဲြေတြရဲ႕ဘ၀ဟာ ဘယ္မွာေနေန ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ အႏွိမ္ခံ၊ အထင္ေသးခံေနရတဲ့ အျဖစ္ပါ။ လဲြတတ္တဲ့သူခ်င္းအတူတူ လူခ်မ္းသာေတြ လဲြတဲ့အခါ အျပစ္မျမင္ ျဖစ္တတ္တယ္လုိ႔ ထင္ေနၾကေပမယ့္ လူမဲြေတြ လဲြရင္ေတာ့ ကဲြၿပီသာမွတ္ေပေတာ့လုိ႔ ဆုိရေလာက္ေအာင္ ၀ုိင္း၀န္းေျပာဆုိကာ အမ်ိဳမ်ိဳးႏွိမ္ၾကေတာ့တာပါပဲ။ ပုိဆုိးတာက မဲြတဲ့ႏုိင္ငံ၊ ႏုိင္ငံေရး စီးပြားေရ မၿငိမ္တဲ့ႏုိင္ငံက လူေတြဆုိရင္ အားေပးမႈနဲ႔ ေဖးမေပးၾကဖုိ႔ စိတ္မကူးဘဲ မဲြတာကုိပဲ အျပစ္တစ္ခုအေနနဲ႔ “မင္းတုိ႔ဆီမွာဆုိ ဒါမ်ိဳးရွိတာမဟုတ္ဘူး၊ မင္းတုိ႔ ဒါမ်ိဳးသုံးႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ မင္းတုိ႔အေနန႔ဲ ဒါမ်ိဳးေတြ မလုပ္သင့္ဘူး…” စတဲ့ အေျပာအဆုိေတြ၊ အထင္ေသး အျမင္ေသးတဲ့ အမူအရာေတြနဲ႔ အႏွိမ္ခံေနရတဲ့ အျဖစ္ေတြပါ။

တစ္ေလာကပဲ ဒကာေလးတစ္ေယာက္ ေစ်း၀ယ္သြားရင္း ႀကဳံရတဲ့ သူ႔အျဖစ္ကုိ ေျပာျပပါေသးတယ္။ “ဒီႏုိင္ငံမွာ ေစ်းေရာင္းတဲ့ တစ္ခ်ိဳ႔အေဒၚႀကီးေတြ၊ အဖြားႀကီးေတြက ႏုိင္ငံျခားသား အလုပ္သမားေတြဆုိ ေကာင္းေကာင္း မဆက္ဆံခ်င္ၾကဘူးဘုရား၊ ေစ်းေမးတာေတာင္ မေျဖခ်င္သလုိ ေျဖခ်င္သလုိ လုပ္တတ္ၾကတယ္၊ အ၀တ္အစား ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္ မရွိတာကုိပဲ အထင္ေသးတဲ့ အျမင္နဲ႔ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ ေစ်းလာ၀ယ္ရင္ သိပ္ၿပီးအဖက္မလုပ္ခ်င္ၾကဘူး၊ တပည့္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပတ္ေလာက္က ေစ်းထဲသြားၿပီး ပစၥည္းတစ္ခု ေစ်းသြားေမးတာ ေစ်းသည္အေဒၚႀကီးက လူၾကည့္ၿပီး ေစ်းမေျပာဘဲ ‘ေစ်းႀကီးတယ္’လုိ႔ေျပာၿပီး တစ္ဘက္ကုိ လွည့္သြားတယ္ဘုရား၊ ဒါနဲ႔ တပည့္ေတာ္လည္း အျမင္ကပ္တာနဲ႔ အဲဒီလုိ ပုံစံတူ ပစၥည္းကုိပဲ သူ႔ဆုိင္ေဘးကဆုိင္မွာ တမင္အရြဲ႕တုိက္ၿပီး အမ်ားႀကီး ၀ယ္ျပလုိက္တယ္၊ ခုဆုိရင္ တပည့္ေတာ္တုိ႔သြားရင္ အရင္ပုံစံမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ျပာျပာသလဲ ဘာယူမလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ဖုိးလဲ လုပ္လာေတာ့တယ္ဘုရား..” စသျဖင့္ သူ႔အေတြ႕အႀကဳံကုိ ေျပာျပလုိ႔ သိလုိက္ရပါတယ္။ သူေျပာတာေတြ နားေထာင္ၿပီး “အင္း… ဒါေၾကာင့္ေနမွာ ဒုိ႔လူမ်ိဳးေတြ ၀တ္လုိက္၀ယ္လုိက္ရင္ ေကာင္းေပ့၊ ေစ်းႀကီးေပ့ ဆုိတာေတြခ်ည္းပဲ..”လုိ႔ ဟာသေႏွာၿပီး ေျပာျဖစ္ပါေသးတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေသခ်ာတာကေတာ့ မရွိရင္ မဲြရင္ အဖတ္မလုပ္ခ်င္ၾကသလုိ ဟုိထင္ဒီထင္ ထင္ခံရတယ္ဆုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရြာတစ္ရြာမွာ ပစၥည္းေပ်ာက္ရင္ အဲဒီရြာက အမဲြဆုံးဆုိတဲ့ သာဂိတစ္ေယာက္ သြားစရာေနရာမရွိျဖစ္ၿပီး ဟုိပုန္းဒီပုန္း ပုန္းေနရတဲ့ အျဖစ္လုိ ဘယ္သူက ဘာပဲေပ်ာက္ေပ်ာက္ “ဒါ သာဂိလက္ခ်က္ပဲ ျဖစ္မွာ”ဆုိတဲ့ ႐ုိးမယ္ဖဲြမႈေတြနဲ႔ အႏွိပ္ခံရတတ္တဲ့ လူမဲြေတြရဲ႕ဘ၀ဟာ မရွိေတာ့လည္း သူခုိးလုိ႔ အထင္ခံေနရတဲ့ အျဖစ္ပါ။

ရွိပါေစေတာ့။ မဲြလုိ႔ အႏွိပ္ခံရတာေတာ့ ႏုိင္ငံျခားေရာက္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံမွာေနလည္း အႏွိမ္ခံေနရတာပါပဲ။ တစ္ခါတစ္ေလ ကုိယ့္လူမ်ိဳး အခ်င္းခ်င္းကေတာင္ ပုိဆုိးေနပါေသးတယ္။ မဲြၿပီဆုိရင္ လူမေျပာနဲ႔ တိရိစၧာန္ေတြကေတာင္ အိမ္ေရွ႕မလာၾကဘူး ဆုိသလုိ မရွိတဲ့ သူေတြရဲ႕ ဘ၀ဟာ အစစအရာရာ မ်က္ႏွာငယ္ရတဲ့ ဘ၀ဆုိတာ လူမဲြအမ်ားစုျဖစ္တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြက ပုိသိၾကမွာပါ။ လူမဲြေတြရဲ႕ ဘ၀ဟာ ေငြမရွိေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေျပာသလုိ ဟုိလူ႔ျမင္လည္း မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရ၊ ဒီလူ႔ျမင္လည္း မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးေနရတဲ့ ဘ၀ပါ။ မဲြတဲ့အခါက်ေတာ့ သူေ႒းကလည္း သူ႔ပစၥည္းေပ်ာက္ရင္ ကုိယ္ပဲယူသလုိလုိ၊ အာဏာပုိင္ကလည္း အမႈျဖစ္ရင္ ကုိယ္ပဲက်ဴးလြန္သလုိလုိ အထင္ခံရတတ္တဲ့အျပင္ ဒီၾကားထဲ ႐ုပ္ပါဆုိးၿပီဆုိရင္ေတာ့ အိမ္တစ္အိမ္မွာ သူ႔ကေလး သူ႔ဖာသာသူ အစားမွာတာကုိပဲ ကုိယ့္႐ုပ္ၾကည့္ၿပီး ကုိယ္ကပဲ စုန္းအတတ္နဲ႔ ျပဳစားသလုိလုိ အထင္ခံရ ျပန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ျမန္မာစကားပုံက မရွိခုိးႏုိး မလွစုန္းႏုိးလုိ႔ ဆုိတာျဖစ္မွာပါ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္ကံအက်ိဳးေပး မေကာင္းလုိ႔ မဲြလာခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္မွာ ဒီလုိမဲြတဲ့အတြက္ ထင္ခံရတဲ့ အျပစ္ေတြ လုိက္ေျပာေနလုိ႔ကေတာ့ ၿပီးမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ မဲြလုိ႔ျဖစ္ရတဲ့ ဆုိးက်ိဳးဟာ အတိတ္က ကုိယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ကံရဲ႕ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈလုိ႔ သေဘာထားၿပီး လက္ရွိမဲြေနတဲ့ ဘ၀ကေန ေနာင္က်င္လည္ရမယ့္ ဘ၀ေတြအထိ ဒီသက္ေရာက္မႈေတြ ပါမသြားေအာင္ပဲ ႀကိဳးစားရေတာ့မွာပါ။ လူမဲြေပမယ့္ စိတ္မမဲြေအာင္၊ လူမဲြေပမယ့္ ေစတနာ မမဲြေအာင္၊ လူမဲြေပမယ့္ သဒၶါမမဲြေအာင္၊ လူမဲြေပမယ့္ အက်င့္မမဲြေအာင္ပဲ အတတ္ႏုိင္ဆုံး ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လုိထင္ထင္ ကုိယ္ရဲ႕အသြင္ေတြ မမဲြဖုိ႔ပဲ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်င့္မဲြရင္ အသြင္မဲြတတ္တဲ့အတြက္ အသြင္မမဲြေအာင္ အက်င့္မမဲြဖုိ႔ သတိျပဳရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မဲြလုိ႔ အထင္ေသးခံ၊ အႏွိမ္ခံေနရတဲ့ ဘ၀မွာ အက်င့္ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး သူတုိ႔မလုပ္ႏုိင္တဲ့ အက်င့္ေလးေတြနဲ႔ပဲ အႏုိင္ယူႏုိင္ေအာင္ အားထုတ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ ကုိယ္ေတြ႕အေနနဲ႔ ေျပာရရင္ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔လည္း ႏုိင္ငံျခားေရာက္လာၿပီး တကၠသုိလ္တစ္ခုမွာ ေက်ာင္းတက္ေနတုန္းက ဘုန္းႀကီးဆုိတဲ့ သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ မၾကည့္ဘဲ မဲြတဲ့ႏုိင္ငံက ေက်ာင္းလာတက္တဲ့ ႏုိင္ငံျခားသား ေက်ာင္းသားအျဖစ္နဲ႔ ၾကည့္ကာ ေျပာဆုိအႏွိမ္ခံ ခဲ့ရတာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းသားခ်င္းတူေပမယ့္ သူတုိ႔ႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားဘုန္းႀကီးေတြနဲ႔ မတူေအာင္ ေနျပလုိက္ေတာ့ ေနာက္ပုိင္းသူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ တေလးတစားျဖစ္လာ၊ သူတုိ႔လုိခ်င္တာေတြ နည္းခံေလ့လာလာ၊ သူတုိ႔ရဲ႕ စိတ္အစဥ္ကုိ အက်င့္တရားေတြနဲ႔ ကုစားေပးတဲ့ ဆရာအျဖစ္ တင္လာတဲ့အထိ ျဖစ္လာခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလုိျဖစ္ဖုိ႔ သူတုိ႔ေရွ႕မွာ အထင္ႀကီးေအာင္ တမင္ေနျပတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးအေနနဲ႔ လုိက္နာက်င့္သုံးရမယ့္ ဗုဒၶဓမၼ ၀ိနယေတြကုိ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ လုိက္နာက်င့္သုံးေနတဲ့အတြက္ ရရွိလာတဲ့ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈေကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ လူမဲြေပမယ့္ အက်င့္မမဲြေအာင္ ေနျပလုိက္ျခင္းရဲ႕ လက္ေတြ႕အက်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လူမဲြေပမယ့္ စိတ္မမဲြေအာင္ သတိေဆာင္ရျခင္းရဲ႕ မ်က္ေမွာက္ အက်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အဓိကကေတာ့ လူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘုန္းႀကီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ မဲြေပမယ့္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ မမဲြေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔က အဓိကပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မဲြေနတဲ့ဘ၀မွာ ခ်မ္းသာသူေတြ၊ အာဏာရွိသူေတြ၊ ရာထူးဂုဏ္ရွိသူေတြ၊ အထက္တန္းက်တယ္လုိ႔ ထင္ေနသူေတြကုိ အႏုိင္ယူႏုိင္တာက လူမဲြေပမယ့္ စိတ္မမဲြေအာင္၊ ကုိယ္က်င့္တရား မမဲြေအာင္ ႀကိဳးစားေနထုိင္ျခင္း တစ္ခုပဲ ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကုိယ္က်င့္သီလ မမဲြဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ကုိယ္က်င့္သီလ လုံေနမယ္၊ ကိုယ္က်င့္တရား ေကာင္းေနမယ္ဆုိရင္ လူမဲြေပမယ့္ မေကာင္းသတင္းမထြက္ဘဲ ေကာင္းသတင္းနဲ႔ ေက်ာ္ေစာတတ္ပါတယ္။ လူမဲြေပမယ့္ ကုိယ္က်င့္မမဲြရင္ ဘယ္လုိပရိတ္သတ္ထဲမဆုိ မေၾကာက္မရြံ႕ ၀င္ရဲပါတယ္။ လူမဲြေပမယ့္ အက်င့္မမဲြရင္ ေသခါနီးမွာ သတိလက္လြတ္မျဖစ္ဘဲ ေသၿပီးေနာက္မွာလည္း ေကာင္းတဲ့သုဂတိဘ၀မွာ ျပန္ျဖစ္ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘ၀ေပးကံေၾကာင့္ မဲြေနရတဲ့ ဘ၀မွာ ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ အထင္ေသး အျမင္ေသးေနၾကေပမယ့္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အထင္မေသးဘဲ သူတုိ႔ထက္သာေအာင္ အက်င့္မမဲြဖုိ႔ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ထားပါေတာ့။ ဒီေနရာမွာ ဘုန္းဘုန္းအဓိကေျပာခ်င္တာက ေလာကႀကီးမွာ မရွိရင္ သူခုိးလုိ႔ အထင္ခံရတတ္၊ မလွရင္ စုန္းလုိ႔အထင္ခံရတတ္ေပမယ့္ ကိုယ္ကုိယ္တုိင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သူခုိးလုိ႔ အထင္မခံမိေစဖုိ႔၊ သူမ်ားကုိ ဒုကၡေပး ျပဳစားတတ္တဲ့ စုန္းလုိ႔ အထင္မခံမိေစဖုိ႔ အဓိကက်တယ္ဆုိတာ ေျပာခ်င္တာပါ။ ဘယ္သူက ဘယ္ေလာက္ပဲ အထင္ေသး၊ ႏွိမ့္ခ်ေနပါေစ ကုိယ့္ကုိယ္တုိင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ၿပီး အထင္ေသး၊ ႏွိမ့္ခ်မႈ မျဖစ္ေစဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ယုံၾကည့္မႈရွိေနဖုိ႔၊ အထင္မေသးမိဖုိ႔က ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ အက်င့္သီလေကာင္းေနမွ ျဖစ္မွာပါ။ မဲြေနတဲ့အျပင္ အက်င့္ပါ မေကာင္းဘူးဆုိရင္ေတာ့ သူတပါးက အထင္ေသးႏွိမ့္ခ်တာကုိ ခံရတဲ့အျပင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း ကိုယ့္ကုိယ္ကိုယ္ လိပ္ျပာမသန္႔ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ဘယ္ေလာက္ပဲ မဲြမဲြ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ အက်င့္မမဲြေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေလာကႀကီးမွာ မဲြရင္ တစ္လဲြအျမင္နဲ႔ အစဲြအထင္ေတြ ရွိတတ္သလုိ မလွရင္လည္း အလဲြအသုံးနဲ႔ အၿမဲမျပဳံးတဲ့ စုန္းလုိ႔ ထင္တတ္ၾကေပမယ့္ ဒီလုိထင္တတ္တာေတြဟာ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ေကာင္းစားေရးမွာ ဘာမွအဓိကမက်တဲ့အတြက္ ဒီအထင္အစဲြေတြကုိ အျမင္မလဲြေစဘဲ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ မဲြေနတာထက္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ၊ အက်င့္တရားဆုိင္ရာ၊ သဒၶါတရားဆုိင္ရာ၊ ေစတနာပုိင္းဆုိင္ရာ စတာေတြမွာ မမဲြရေအာင္သာ သတိပညာနဲ႔ ႀကိဳးစားေနထုိင္ၾကဖုိ႔ပဲ တုိက္တြန္းလုိက္ရပါတယ္။ အားလုံး လူမဲြေပမယ့္ စိတ္မပဲြေအာင္ ႀကိဳးစားႏုိင္ၾကပါေစ..

Read more »

အေရးႀကီးသည္မွာ…

ေလာက၌ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိၾကရာတြင္ အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ပညာအားေကာင္းၾက၏။ အခ်ိဳ႕သည္ ေတြးေခၚမႈ အားေကာင္းၾက၏။ အခ်ိဳ႕သည္ ၀ီရိယအားေကာင္းၾက၏။ အခ်ိဳ႕ကား လက္ေတြ႕အားသန္ၿပီး အခ်ိဳ႕ကား ႀကံစည္မႈ အားသန္ၾက၏။ မည္သုိ႔ပင္ အားသာခ်က္ ကုိယ္စီရွိျငားေသာ္လည္း တစ္ခုတည္းကုိသာ စဲြကုိင္ထားပါက လဲြယုိင္သြားတတ္၏။ ပညာအားေကာင္းေသာ္လည္း က်င့္ႀကံအားထုတ္မႈပါမွသာ လက္ေတြ႕အက်ိဳး ရႏုိင္သကဲ့သုိ႔ အေတြးအေခၚ အႀကံအစည္ အားသန္သူသည္လည္း ေတြးေတာႀကံစည္ေန႐ုံမွ်ႏွင့္မၿပီး လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္ လုပ္ေဆာင္ၾကည့္မွသာ ၿပီးႏုိင္၏။ အဓိကမက်သည့္ အရာမ်ားတြင္ ေတြးေတာႀကံစည္ကာ ပညာဉာဏ္ အားေကာင္းေနသည္ထက္ အဓိကက်သည့္ အရာမ်ားတြင္ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္သုံးျခင္းကသာ အလုိရွိရာ ၿပီးေျမာက္ႏုိင္၏။ အေရးႀကီးသည္မွာ အက်ိဳးမၿပီး အခ်ည္းႏွီးအရာမ်ားတြင္ အခ်ိန္ကုန္ ပင္ပန္းေနၾကသည္ထက္ အဓိကက်ၿပီး လက္ေတြ႕အက်ိဳးႀကီးႏုိင္သည့္ အရာမ်ားတြင္ အခ်ိန္ရွိခုိက္ အားစုိက္လုိက္ၾကသည္က ပုိၿပီးအက်ိဳးစီးပြားကုိ ျဖစ္ထြန္းေစ၏။ ဘ၀သံသရာ ေကာင္းက်ိဳးကုိ ေဆာင္ႏုိင္ေပ၏။

ဗုဒၶလက္ထက္က မာလုက်ပုတၱဟူေသာ မေထရ္တစ္ပါးသည္ အေတြးအေခၚ အားေကာင္းသည့္ မေထရ္တစ္ပါး ျဖစ္၏။ မည္မွ်အားေကာင္းသည္ဆုိေသာ္ ရဟန္းဘ၀တြင္ အားထုတ္ရမည့္ ရဟန္းတရားကုိ လက္ေတြ႕အားမထုတ္ဘဲ အေရးမႀကီးသည့္ အခ်ည္းအႏွီး အေတြးမ်ားျဖင့္ အခ်ိန္ကုန္ေနသည္အထိ အားေကာင္းခဲ့၏။ မိမိဉာဏ္ျဖင့္ လုိက္မမီသည့္ အရာမ်ားတြင္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ကာ ေတြးေတာအေျဖရွာေနတတ္၏။ ေတြးေတာႀကံစည္ေနျခင္းျဖင့္ မည္သည့္အက်ိဳးမွ် မျဖစ္ႏုိင္သည့္အျပင္ ဘ၀လြတ္ေျမာက္ေရး၊ ရဟန္းတရား အားထုတ္ေရးတြင္ အေရးမႀကီးသည့္ အႀကံအစီမ်ားျဖင့္သာ ေန႔စဥ္အခ်ိန္ကုန္ေနေတာ့၏။

တစ္ေန႔ ထုိမေထရ္သည္ တစ္ပါးတည္းထုိင္ကာ “ေလာကသည္ ၿမဲ၏ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ေလာကသည္ မၿမဲဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ေလာကသည္ အဆုံးရွိ၏ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ေလာကသည္ အဆုံးမရွိဟူ၍လည္းေကာင္း၊ အသက္သည္ပင္ ကုိယ္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ အသက္သည္တစ္ျခား ကုိယ္သည္တစ္ျခား ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ သတၱ၀ါသည္ ေသသည္မွေနာက္၌ ျပန္ျဖစ္သည္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ သတၱ၀ါသည္ ေသသည္မွေနာက္၌ ျပန္မျဖစ္ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ သတၱ၀ါသည္ ေသသည္မွေနာက္၌ ျဖစ္လည္းျဖစ္၏ မျဖစ္လည္းမျဖစ္ ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ သတၱ၀ါသည္ ေသသည္မွေနာက္၌ ျဖစ္သည္လည္းမဟုတ္ မျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္ဟူ၍လည္းေကာင္း စသည္ျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မေဟာၾကားဘဲ ထိမ္ခ်န္ထား၊ ပယ္ထားသည့္ အယူမ်ားရွိ၏၊ ထုိအယူတုိ႔ကုိ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ငါ့အား ေဟာၾကားေတာ္မမူ၊ ထုိသုိ႔ မေဟာၾကားဘဲ ခ်န္ထားသည္ကုိ ငါမႏွစ္သက္၊ ငါသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံ ခ်ည္းကပ္၍ ဤအေၾကာင္းကုိ ေမးေလွ်ာက္အ့ံ၊ အကယ္၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေျဖၾကားေပးျခင္း မရွိပါက ငါသည္ ရဟန္းသိကၡာကုိစြန္႔ကာ လူထြက္ေတာ့အံ့…” စသည္ျဖင့္ ေတြးေတာႀကံစည္ေန၏။ မာလုက်ပုတၱမေထရ္သည္ မိမိအႀကံအတုိင္းပင္ ျမတ္စြာဘုရား သာ၀တၳိျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူသည့္ အခ်ိန္ကုိေစာင့္ကာ သြားေရာက္၍ ေမးေလွ်ာက္ေလေတာ့၏။ ဘုရားထံသြားကာ အၾကပ္ကုိင္ေလေတာ့၏။

ဘုရားထံေမွာက္ ေရာက္သည့္အခါ မာလုက်ပုတၱမေထရ္သည္ မိမိႀကံစည္ထားသည့္ အေတြးမ်ား၏ အေျဖကုိ ေမးေလွ်ာက္ေလေတာ့၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထုိအေျဖမ်ားကုိ ေဟာၾကားေတာ္မမူဘဲ ခ်န္ထားသည္ဟုထင္ကာ အျပစ္တင္သည့္ သေဘာမ်ားျဖင့္ လူထြက္မည္ဟုပင္ အၾကပ္ကုိင္ေလ၏။ ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “မာလုက်ပုတၱ… ငါသည္ သင့္ကုိ မာလုက်ပုတၱ သင္လာခဲ့ေလာ့..၊ ငါဘုရားအထံမွာ ျမတ္ေသာအက်င့္ကုိ က်င့္ေလာ့၊ သင္သိခ်င္သည့္ ေလာကသည္ၿမဲျခင္း၊ မၿမဲျခင္း၊ သတၱ၀ါသည္ ေသသည္မွေနာက္၌ တစ္ဖန္ျပန္ျဖစ္ျခင္း၊ မျဖစ္ျခင္း စသည့္ေမးခြန္းမ်ားကုိ သင့္ကုိ ငါဘုရား ေဟာၾကားေပးမည္ဟု ဆုိခဲ့ဖူးသေလာ..” ဟု ေမးေတာ္မူလုိက္၏။
“အရွင္ဘုရား… မဆုိခဲ့ဖူးပါဘုရား…”

“သင္ကလည္း ငါဘုရားကုိ သင္အလုိရွိတဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေျဖေပးမွ ရဟန္းျပဳမည္၊ ျမတ္ေသာအက်င့္ကုိ က်င့္မည္ဟု ဆုိခဲ့ဖူးသေလာ…”
“အရွင္ဘုရား မဆုိခဲ့ဖူးပါဘုရား..”

“မာလုက်ပုတၱ ဤသုိ႔ဆုိလွ်င္ ငါကလည္း သင့္ကုိ တစ္စုံတစ္ခုမွ် မဆုိခဲ့၊ သင့္ကလည္း ငါ့ကုိ တစ္စုံတစ္ခုမွ် မဆုိခဲ့ပါပဲလွ်က္ အဘယ္သူ ေတာင္းပန္သည္ျဖစ္၍ အဘယ္သူ႔ကုိ တုံ႔ျပန္ေျပာၾကားရမည္နည္း..၊ စင္စစ္ သင္သည္ ရဟန္းဘ၀ရေနေသာ္လည္း အေရးႀကီးသည့္အရာကုိ မလုပ္ဘဲ မလုိအပ္သည္မ်ားတြင္ အခ်ိန္ကုန္ေနသျဖင့္ မဂ္ဖုိလ္မၿပီး အခ်ည္းႏွီးသာျဖစ္ေန၏…”ဟု ေနာက္ဆုံးတြင္ ဘုရားရွင္က မာလုက်ပုတၱအား ျပစ္တင္ေျပာဆုိ ဆုံးမကာ အေရးႀကီးသည့္အရာႏွင့္ အေရးမႀကီးသည့္ အရာမ်ားကုိ ခဲြျခားျပသ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့၏။

ဗုဒၶက “မာလုက်ပုတၱ… အကယ္၍ တစ္စုံတစ္ေယာက္သည္ ေလာကသည္ ၿမဲမၿမဲ၊ သတၱ၀ါ ေသသည္မွေနာက္၌ ျဖစ္မျဖစ္ စသည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မေဟာၾကားေပးသမွ် ျမတ္ေသာအက်င့္ကုိ ငါမက်င့္ဟု ဆုိလာျငားအံ့၊ ထုိသူသည္ ျမတ္ေသာအက်င့္ကုိ မက်င့္မီ သုိ႔မဟုတ္ မက်င့္ရဘဲႏွင့္ပင္ ေသလြန္ရာ၏၊ အေၾကာင္းကား ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ အခ်ည္းႏွီးကိစၥမ်ားအား ငါဘုရားသည္ ေဟာၾကားေပးမည္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္၏…” “မာလုက်ပုတၱ… ဥပမာအားျဖင့္ ျပင္းထန္သည့္ အဆိမ္လူးျမားျဖင့္ အပစ္ခံရသူသည္ ေရွးဦးစြာ အဆိပ္လူးျမားကုိ ႏႈတ္ကာအသတ္ အရင္ကယ္ရမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အဓိကက်သည့္ အရာကုိမလုပ္ဘဲ ဤအဆိပ္လူးျမားကုိ မည္သူကပစ္လုိက္သည္၊ ဤျမားသည္ မည္သည့္ေနရာက လာသည္၊ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ အပစ္ခံရသည္ စသည္ျဖင့္ ျမားပစ္သူကုိ လုိက္ရွာေနပါက ထုိသူကုိ မေတြ႕မီပင္ အသက္ေသသြားရာ သကဲ့သုိ႔ ထုိ႔အတူ သင္သည္လည္း အဓိကအေရးႀကီးသည့္ ရဟန္းတရားကုိ အားမထုတ္ေသးဘဲ ေလာကအေၾကာင္း သတၱ၀ါအေၾကာင္း စၾကာ၀ဠာအေၾကာင္း စသည္မ်ားကုိ ဘုရားမေဟာေသးသမွ် ျမတ္ေသာအက်င့္ကုိ မက်င့္ဟု ေတြးေတာေနပါက ထုိျမတ္ေသာအက်င့္ကုိ မက်င့္ရေသးမီပင္ ေသလြန္သြားႏုိင္ရာ၏…”

“မာလုက်ပုတၱ… ေလာကသည္ ျမဲသည္ျဖစ္ေစ၊ မျမဲသည္ျဖစ္ေစ၊ သတၱ၀ါသည္ ဘ၀သစ္တြင္ ျဖစ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မျဖစ္သည္ျဖစ္ေစ ထုိအေတြးမ်ားရဲ႕ အေျဖကုိ တိက်စြာ သိသည္ျဖစ္ေစ၊ မသိသည္ျဖစ္ေစ ေတြးေခၚသူအတြက္ တစ္စံုတစ္ခုမွ် ထူးျခားလာမည္မဟုတ္၊ ထုိအေတြးမ်ား၊ အေျဖမ်ား မွန္မွားျဖစ္ေနျငားလည္း ပဋိသေႏၶေနရမႈမ်ား၊ အုိရမႈမ်ား၊ ေသရမႈမ်ား၊ ပူေဆြးငိုေၾကြးျခင္းမ်ား၊ ကုိယ္ဆင္းရဲျခင္း၊ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းမ်ား စသည္တုိ႔သည္ ရွိေနၾကမည္သာ ျဖစ္၏၊ စင္စစ္ ေလာကအေၾကာင္း သတၱ၀ါအေၾကာင္းစသည္ ေတြးေနျခင္းထက္ ေရွးဦးစြာ လုပ္သင့္သည္မွာ ပဋိသေႏၶေနျခင္း၊ အုိျခင္း၊ ေသျခင္း၊ စိုးရိမ္ပူေဆြးျခင္းစသည္တုိ႔ကုိ ယခုမ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာပင္ ဖ်က္စီးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားႏုိင္ျခင္းကသာ ပုိၿပီးအေရးႀကီး၏၊ ထုိအရာမ်ားကုိ ဖ်က္စီးပစ္ႏုိင္ရန္ကုိသာ ငါဘုရားပညတ္ေတာ္မူ၏…”

“မာလုက်ပုတၱ… ငါဘုရား၏ သာသနာေတာ္တြင္ သင္သည္ ငါဘုရား မေဟာၾကားသည္ကုိ မေဟာၾကားသည့္အတုိင္း၊ ေဟာၾကားသည္ကုိ ေဟာၾကားသည့္အတုိင္းသာ မွတ္သားေလာ့၊ ေလာကသည္ ၿမဲ၏ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ မၿမဲဟူ၍လည္းေကာင္း၊ အသက္သည္ပင္ ကုိယ္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ အသက္တစ္ျခား ကုိယ္တစ္ျခား စသည္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ သတၱ၀ါ ေသသည္မွေနာက္၌ ျဖစ္၏၊ မျဖစ္၊ ျဖစ္လည္းျဖစ္၏၊ ျဖစ္လည္းမျဖစ္ စသည္ျဖင့္လည္းေကာင္း ေလာကအေၾကာင္း သတၱ၀ါအေၾကာင္း စသည္တုိ႔ကုိ ငါဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မမူ၊ အေၾကာင္းကား ေဟာၾကားျခင္းျဖင့္ အက်ိဳးစီးပြားႏွင့္မစပ္၊ ျမတ္ေသာသာသနာေတာ္၏ အစအနမွ်လည္း မျဖစ္၊ ၀ဋ္ဆင္းရဲကုိ ၿငီးေငြ႕ျခင္းငွါ၊ ရာဂကင္းျခင္းငွါ၊ ရာဂခ်ဳပ္ျခင္းငွါ၊ ကိေလသာ ၿငိမ္းျခင္းငွါ၊ သစၥာေလးပါးကုိ သိျမင္ျခင္းငွါ စသည္ျဖင့္ မျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း..” “မာလုက်ပုတၱ… ဤကား ဆင္းရဲတည္း၊ ဤကား ဆင္းရဲျဖစ္ေၾကာင္းတည္း၊ ဤကား ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာတည္း၊ ဤကား ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာသုိ႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္တည္း စသည္ျဖင့္ ငါဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူ၏၊ အေၾကာင္းကား ထုိတရားသည္ အက်ိဳးစီးပြားႏွင့္ စပ္ယွဥ္၏၊ သာသနာအတြက္ အားအင္ျဖစ္၏၊ ၀ဋ္ဆင္းရဲ၌ ၿငီးေငြ႕ျခင္းငွါ၊ ကိေလသာရာဂ ကင္းၿငိမ္းျခင္းငွါ၊ သစၥာေလးပါးကုိ သိျမင္ျခင္းငွါစသည္ျဖင့္ အက်ိဳးျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ သင္သည္ ငါဘုရား မေဟာၾကားသည္ကုိ မေဟာၾကားသည့္အတုိင္း၊ ေဟာၾကားသည္ကုိ ေဟာၾကားသည့္အတုိင္း မွတ္သားလုိက္နာ က်င့္ႀကံေလေလာ့...” စသည္ျဖင့္ အက်ယ္မိန္႔ေတာ္မူလုိက္၏။ ေနာက္ဆုံးတြင္ မာလုက်ပုတၱမေထရ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္ကုိ ႏွစ္သက္ေက်နပ္စြာ လက္ခံသြားေလေတာ့၏။ (မဇၥ်ိမပဏၰာသ၊ ဘိကၡဳ၀ဂ္၊ စူဠမာလုက်သုတ္) ဤကား ဗုဒၶလက္ထပ္ အေတြးအေခၚပုိင္းတြင္ အားသာကာ အေရးႀကီးသည့္ အပုိင္မ်ားတြင္ မလုပ္ျဖစ္ဘဲ အခ်ည္းႏွီး အခ်ိန္ကုန္ေနခဲ့သည့္ မာလုက်ပုတၱ မေထရ္အေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္းသာ ျဖစ္၏။

မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္လည္း မာလုက်ပုတၱကဲ့သုိ႔ အေတြးနယ္လြန္သူမ်ားရွိ၏။ အေရးႀကီးသည္ကုိ အေကာင္အထည္မေဖာ္ဘဲ မိမိအတြက္လည္း အက်ိဳးမၿပီး အမ်ားအတြက္လည္း အေထာက္အကူ မျပဳသည့္ အရာမ်ားျဖင့္ အခ်ိန္ကုန္ေနသူမ်ား ရွိ၏။ ထုိသူမ်ားသည္ ျမတ္ဗုဒၶမိန္႔ေတာ္မူသကဲ့သုိ႔ပင္ အဆိပ္လူျမားကုိ အရင္မႏႈတ္ဘဲ ျမားပစ္သူကုိ လုိက္ရွာေနသူႏွင့္ တူေနေပ၏။ စင္စစ္ မလုိအပ္သည္မ်ား၊ မိမိဉာဏ္ႏွင့္ လုိက္မမီသည္မ်ားတြင္ အခ်ိန္ကုန္ေနမည့္အစား လက္ေတြ႕က်သည့္ က်င့္ႀကံအားထုတ္မႈမ်ားျဖင့္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏုိင္ရန္သာ ႀကိဳးစားအားထုတ္သင့္လွ၏။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ အခ်ိဳ႕အရာမ်ားသည္ သဗၺညဳတဉာဏ္ျဖင့္ ေဟာၾကားထားသည့္အရာမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ မိမိ၏ အသိဉာဏ္ႏွင့္ လုိက္မမီႏုိင္သည္မ်ား ရွိတတ္၏။ ထုိသုိ႔ေသာ အရာမ်ားတြင္ မရရေအာင္ ေတြးေတာၾကံစည္ေနၾကလွ်င္ အခ်ိန္သာကုန္ၿပီး အက်ိဳးမၿပီး ျဖစ္ေနတတ္၏။ အေရးႀကီးသည္မွာ မိမိလုပ္ႏုိင္သည့္၊ လုပ္သင့္သည့္ အရာမ်ားကုိ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္ လုပ္ေဆာင္ရန္သာ ျဖစ္၏။ လက္ေတြ႕က်င့္ႀကံမႈျဖင့္သာ သိရန္ႀကိဳးစားသင့္၏။ ျမတ္ဗုဒၶက ေ၀ဘန္စိစစ္ လက္ခံရန္ ေဟာၾကားထားေသာ္လည္း အက်ိဳးစီးပြားႏွင့္ မစပ္သည့္ အရာမ်ားတြင္ အခ်ိန္ကုန္ခံကာ ေ၀ဘန္စိစစ္ေနေစရန္ ေဟာေတာ္မူျခင္း မဟုတ္ေပ။ မိမိသူတစ္ပါး အက်ိဳးမ်ားေစၿပီး ကိေလသာကုန္ရာ အက်င့္တရားမ်ားကုိသာ နည္းမွန္လမ္းမွန္ စနစ္မွန္ျဖင့္ က်င့္ႀကံပြားမ်ားႏုိင္ေစရန္ ပညာႏွင့္စိစစ္ကာ လက္ေတြ႕လုိက္နာေစလုိျခင္း ျဖစ္၏။ အသိတရားတြင္သာ ရပ္တန္႔မေနဘဲ အက်င့္တရားပါ က်င့္ႀကံေစရန္ တုိက္တြန္းေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။ အေရးမႀကီးသည့္အရာမ်ားတြင္ အခ်ိန္မကုန္ေစဘဲ အေရးႀကီးသည္မ်ားကုိ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္ လုပ္ေဆာင္ေစလုိျခင္း ျဖစ္၏။ အဓိကက်သည္မွာ အသိေနာက္ကုိ အက်င့္လုိက္ေစလုိရင္း ျဖစ္၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ မာလုက်ပုတၱကဲ့သုိ႔ စၾကာ၀ဠာႀကီး ဘယ္ကစသည္၊ လူသားမ်ား ဘယ္ကစသည္၊ ကံတရား၏ အတုိင္းအဆ မည္မွ်ရွိသည္ စသည္ျဖင့္ သိျခင္း၊ မသိျခင္းျဖင့္ လြတ္ေျမာက္ေရး၌ အေထာက္အကူ မျဖစ္သည့္ အခ်ည္းအႏွီး အေတြးအေခၚမ်ားတြင္ အခ်ိန္ေပးကာ ေတြးေနၾကသည္ထက္ သံေယာဇဥ္ကုန္ရာ၊ ကိေလသာကုန္ရာ၊ ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္၊ ေမြးျခင္း၊ အုိျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္းစသည္ ကင္းရာျဖစ္သည့္ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္ က်င့္ၾကံရမည့္ အရာမ်ားကုိ လုိက္နာက်င့္သုံး ေနထုိင္ျခင္းကသာ အေရးႀကီးသည့္အရာမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ ျမားပစ္သူကုိ လုိက္ရွာမေနၾကဘဲ ျမားကုိသာ အရင္ဆုံး ႏႈတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရင္း အခ်ိန္ရွိခုိက္၊ လုပ္ႏုိင္သည့္အခုိက္တြင္ မိမိ၏ ပစၥဳပၸန္အက်ိဳး၊ သံသရာအက်ိဳး ပြားတုိးေစမည့္ လုပ္ရပ္မ်ားကုိသာ အသိႏွင့္အက်င့္ ထပ္တူျဖစ္ရန္ ႀကိဳးစားသင့္ပါေၾကာင္း အသိေပးတင္ျပလုိက္ပါ၏။ အေရးႀကီးသည္မွာ က်င့္ႀကံအားထုတ္မႈသာ အဓိက ျဖစ္ပါေပေတာ့၏။

Read more »

မိန္းမဘ၀မွ လြန္ေျမာက္ခ်င္ရင္…

Q. အရွင္ဘုရားကို ေမးခြန္းတစ္ခုေလာက္ ေမးခ်င္ေနမိတာ ဘယ္မွာ ေမးရမွန္းမသိလို႕ ဒီcomment မွာပဲ ေမးလုိက္ပါတယ္ဘုရား....။ တပည္႕ေတာ္ သူငယ္ခ်င္း မိန္းခေလး တစ္ေယာက္က ေနာက္ဘဝမွာ ေယာက်ာ္းေလး အရမ္းၿဖစ္ခ်င္ေနပါသည္ ဘုရား၊ အဲဒါ ဒီဘဝမွာ ဘာေကာင္းမွဳ ကုသိုလ္ကို အေလးေပး လုပ္ေဆာင္ရမယ္ဆိုတာကို က႐ုဏာေရွ႕ထား ေျဖၾကား ေပးေတာ္မူပါဘုရား.....။
ကိုဗညား(ေခတၱ စင္ကာပူ)

A. ဒကာေတာ္ေရ… ေမးခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းေလးေတြကုိ ဒီစာမ်က္ႏွာရဲ႕ ဆက္သြယ္ရန္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ အီးေမးလ္မွပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဒီစာမ်က္ႏွာရဲ႕ ေအာက္ဆုံးမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ Live Questions and Answers က႑မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေမးျမန္းႏုိင္ပါတယ္။ အခ်ိန္ရရင္ ရသလုိ ေျဖေပးသြားပါမယ္။ အခု ဒကာေတာ္ေမးတဲ့ ေမးခြန္းကုိ ေျဖၾကားေပးရမယ္ဆုိရင္ အဂၤုတၱရပါဠိေတာ္ သံေယာဂသုတ္မွာ ေဟာၾကားထားတဲ့ တရားေတာ္ကုိပဲ ကုိးကား ေျဖၾကားေပးပါမယ္။ ဒီသုတ္ေတာ္မွာ မိန္းမအျဖစ္၊ ေယာက္်ားအျဖစ္မွ လြန္ေျမာက္ႏုိင္တဲ့ အခ်က္ေတြကုိ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ဟာ ကုိယ့္ရဲ႕မိန္းမ ဘ၀ကုိ မလုိခ်င္ဘူး ဒီဘ၀ကေန လြန္ေျမာက္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ရွိေနတဲ့ မိန္းမဣေျႏၵ၊ မိန္းမအမူအရာ၊ မိန္းမအသြင္အျပင္၊ မိန္းမမာန၊ မိန္းမအလုိဆႏၵ၊ မိန္းမအသံ၊ မိန္းမအ၀တ္တန္ဆာေတြ အေပၚမွာ တပ္မက္တဲ့ တဏွာဆႏၵနဲ႔ ႏွလုံးမသြင္းဖုိ႔ လုိသလုိ မိန္းမတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္အေပၚမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့ အဲဒီေယာက်္ားရဲ႕ ဣေျႏၵ၊ အမူအရာ၊ အသြင္အျပင္၊ မာန၊ အလုိဆႏၵ၊ အသံ၊ အ၀တ္တန္ဆာ စတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တြယ္တာတပ္မက္မႈ မရွိဖုိ႔လုိပါတယ္။ အဲဒီအခ်က္ေတြကုိ မျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး ဘယ္လုိကုသုိလ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကုသုိလ္လုပ္တုိင္းလုပ္တုိင္း ေယာက်္ားဘ၀ကုိ ရလုိတဲ့ ဆႏၵဆုေတာင္းနဲ႔ လုပ္မယ္ဆုိရင္ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ဟာ ေတာင္းတတဲ့အတုိင္း ျဖစ္ေပၚေစမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လုိခ်င္တဲ့ ေယာက္်ားဘ၀ကုိ ရႏုိင္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ရရွိထားတဲ့ မိန္းမဘ၀အေပၚမွာ ေက်နပ္ႏွစ္သက္ စဲြလန္းတပ္မက္မႈ မျဖစ္ဖုိ႔ရယ္ ဒီလုိမိန္းမဘ၀ကုိ ေက်နပ္ေနမႈနဲ႔ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္အေပၚမွာ မိန္းမတစ္ေယာက္က တပ္မက္စဲြလန္းတတ္တဲ့ စဲြလန္းေနမႈမ်ိဳး မျဖစ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ရရွိထားတဲ့ ဘ၀အေပၚမွာ တပ္မက္ႏွစ္သက္ေနရင္ ေနာက္ထပ္တစ္ခါ ဒီဘ၀မွာပဲ ျပန္လည္ျဖစ္တတ္တဲ့ ဘ၀တဏွာက ရွိေနတဲ့အတြက္ မိန္းမဘ၀ကုိ မလုိခ်င္ရင္ မိန္းမနဲ႔ပတ္သက္တာေတြအေပၚ မတပ္မက္ဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါက ေမးသူရွိလုိ႔ ဘုန္းဘုန္းအေနနဲ႔ ေျဖေပးလုိက္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သံသရာနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္ရင္ ဘယ္လုိဘ၀မ်ိဳးမွ မေကာင္းပါဘူး။ ေယာက္်ားဘ၀မွာလည္း ဒုကၡေတြနဲ႔ ႀကဳံေတြ႕ေနရမွာ ျဖစ္သလုိ မိန္းမဘ၀မွာလည္း ဆင္းရဲဒုကၡေတြနဲ႔ ႀကဳံေတြ႕ေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘ၀ကုိျဖတ္ႏုိင္မွ ဒီဘ၀ေတြရဲ႕ ဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ၿပီး ဘ၀ကင္းရာ နိဗၺာန္ကုိ ေရာက္ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဘ၀ကုိ လုိခ်င္တပ္မက္ေနသမွ် ရလာတဲ့ဘ၀မွာ ဒုကၡေပါင္းစုံ၊ ကိေလသာအစုံနဲ႔ တစ္ခါျပန္ၿပီး က်င္လည္ၾကရဦးမွာ ဆုိတာ သတိျပဳေစခ်င္ပါတယ္။ အေကာင္းဆုံးကေတာ့ မိန္းမဘ၀ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေယာက်္ားဘ၀ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လက္ရွိရထားတဲ့ ဘ၀မွာ ေနာက္ထပ္ျပန္ၿပီး ဘ၀မျဖစ္ေရး ႀကိဳးစားလုိက္ျခင္းကသာ အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ရွိရထားတဲ့ ဘ၀အရ မိန္းမဘ၀ဟာ အရာရာ အခက္အခဲေတြ ရွိေနတတ္ေပမယ့္ နိဗၺာန္ရေရး၊ ကိေလသာကုန္ေရးမွာေတာ့ မိန္းမျဖစ္လုိ႔ ကိေလသာ မကုန္ရဘူး၊ နိဗၺာန္မရႏုိင္ဘူးဆုိတာ မရွိပါဘူး။ မိန္းမဘ၀မွာပဲ ကိေလသာကုန္ေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ဘယ္လုိဘ၀မ်ိဳးကိုမွ ေတာင့္တမေနေတာ့ဘဲ အခုဘ၀မွာပဲ လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းကုိ ႀကိဳးစားရွာေဖြတာက အေကာင္းဆုံးပဲလုိ႔ အၾကံျပဳလုိပါတယ္။ အင္း… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဘ၀ေတြမွာ ေယာက္်ားဘ၀ကုိပဲ ရခ်င္ေနတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ခုနေျပာခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြနဲ႔အညီသာ ႀကိဳးစားၾကည့္ပါလုိ႔ ေျဖၾကားေပးလုိက္ပါတယ္။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား