ရဟန္းဘ၀ဆုိတာ ရခဲတဲ့ ဒုလႅဘတစ္ခုပါ။ ေျပာရရင္ေတာ့ ရဟန္းဘ၀ ရေနတာဟာ ဒုလႅဘတရား ငါးပါးနဲ႔ အကုန္ျပည့္စုံေနတာလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ သိတဲ့အတုိင္းပဲ ဘုရားပြင့္ဖုိ႔ဆုိတာ ရခဲျခင္း၊ လူ႔ဘ၀ဆုိတာ ရခဲျခင္း၊ သဒၶါတရားနဲ႔ ျပည့္စုံဖုိ႔ဆုိတာလည္း ရခဲျခင္း၊ ရဟန္းဘ၀ဆုိတာလည္း ရခဲျခင္း ေနာက္ဆုံး သူေတာ္ေကာင္းတရားကုိ ၾကားနာဖုိ႔ဆုိတာလည္း ရခဲျခင္းဆုိတဲ့ ဒီဒုလႅဘ တရားငါးပါးမွာ ရဟန္းဘ၀ကုိသာ ရေနၿပီဆုိရင္ က်န္တဲ့ဒုလႅဘ တရားမ်ားလည္း အကုန္ရေနသလုိပါပဲ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့...
နေမာ ဗုဒၶႆ
ဝယဓမၼာ သခၤါရာ အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ = ျပဳျပင္ထားသည့္ သခၤါရ တရားမွန္သမွ်သည္ ပ်က္စီးျခင္းလ်င္ နိဂုံးရွိသျဖင့္ မေမ့မေလ်ာ့ေသာ သတိတရားျဖင့္ ကုိယ္စီကုိယ္ငွ ျပည့္စုံၾကေလာ့။
မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီး
*ရုပ္နာမ္ဓမၼသခၤါရတုိ႔ ကုိယ္ကဤပုံ ျဖစ္လုိတုံလည္း တစ္ဖုံဆင္ကြဲ သူတနဲျဖင့္ ေဖာက္လြဲတတ္စြာ ဓမၼတာကုိ ပညာစကၡဳ ေမွ်ာ္ေထာက္႐ႈ ၍ > ယခုပင္လွ်င္ မအုိခင္က ႀကိဳတင္ေကာင္းမႈ ၾကိဳးစားျပဳေလာ့။ > ယခုပင္လွ်င္ မနာခင္က ႀကိဳတင္ေကာင္းမႈ ၾကိဳးစားျပဳေလာ့။ > ယခုပင္လွ်င္ မေသခင္က ႀကိဳတင္ေကာင္းမႈ ႀကိဳးစားျပဳေလာ့။ (ဘဒၵႏၲ၀ိစိတၱသာရာဘိ၀ံသ)
မနာပဒါယီ အရွင္ဝိစိတၱ
ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္း ႏွလုံးသြင္းမွာ၊ အခ်စ္မ်ားက အျပစ္မ်ား၍၊ အမုန္းမ်ားက အ႐ႈံးပြား၏။ ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္း ေရွာင္ၾကဥ္ကင္း၍၊ ေမတၱာႏွလုံး က်င့္ကာသုံးသည့္၊ အျဖဴစင္ဆုံး ဤက်င့္ထုံးကား၊ အျပစ္လည္းကင္း အ႐ႈံးကင္းမည့္၊ မခ်စ္မမုန္း အေကာင္းဆုံးတည္း။
