သီလမ်ားမွာ ေနလဲြညစားမစားဖုိ႔ ဘာေၾကာင့္သတ္မွတ္ရပါသလဲ…. ၿပီးေတာ့ ပိဋကသုံးပုံသည္ ဘုရားေဟာတရားေတာ္ မွန္သမွ်ကုိ မွတ္တမ္းတင္ႏုိင္ျခင္း ရွိ၊ မရွိ…

Q. မဂၤလာပါဘုန္းဘုန္း…
၈ပါး၊ ၉ပါး၊ ၁၀ပါး သီလေတာ္ျမတ္ေတြမွာ ၀ိကာလေဘာဇန သိကၡာပုဒ္ျပဌာန္း သတ္မွတ္ရျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေလး သိခ်င္ပါတယ္ ဘုန္းဘုန္း.. တဏွာနည္းေအာင္ လုပ္တာလားမသိဘူး…။ ေနာက္တစ္ခု ဖုိးသားသိခ်င္တာက ပိဋကသုံးပုံသည္ ဘုရားေဟာ မွန္သမွ်ကုိ မွတ္တမ္းတင္ႏုိင္ျခင္း ရွိပါသလား (သုိ႔) ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားခဲ့သမွ်သည္ ပိဋကသုံးပုံတင္ပဲလား… အဲဒါေလး သိခ်င္ပါတယ္ ဘုန္းဘုန္း..
႐ုိေသစြာျဖင့္
ဖုိးသား


A. (၁) မွန္ပါတယ္။ ေနလဲြညစာမစားဖုိ႔ ေရွာင္ေစျခင္းရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ကိစၥနည္းၿပီး တရားအာ႐ုံျပဳရန္ အခ်ိန္ရေစဖုိ႔နဲ႔၊ ကာမဂုဏ္အာ႐ုံမ်ားမွာ စိတ္ညႊတ္မႈနည္းေစဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ကစၿပီး ဒီေန႔ေခတ္အထိ လူေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ မနက္စာနဲ႔ ေန႔လယ္စာေတြကုိ အဆင္ေျပသလုိ နည္းနည္းပါးပါးေလာက္သာ စီမံဖန္တီးစားေသာက္ၾကၿပီး အလုပ္သိမ္းခ်ိန္ ညစာက်မွသာ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ျပည့္ျပည့္စုံစုံ စီမံဖန္တီး စားေသာက္ၾကတဲ့အေလ့ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ပုိၿပီးႀကီးက်ယ္ေအာင္ လုပ္ေလေလ ပုိၿပီးကိစၥမ်ားေလေလ ျဖစ္ၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဥပုသ္ေစာင့္တဲ့သူ တရားအားထုတ္တဲ့သူမ်ားဟာ ညစာစားဖုိ႔အတြက္ကို သီးသန္႔အခ်ိန္ေပး ေဆာင္ရြက္ေနရင္ အလုပ္မ်ားၿပီး တရားအာ႐ုံျပဳဖုိ႔ အခ်ိန္နည္းပါး သြားတတ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္ ၀ိကာလေဘာဇန သိကၡာပုဒ္ကုိ ေစာင့္ထိန္းေစျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က အစားအစာ ေကာင္းေကာင္းစားသုံးမႈဟာ ကာမရာဂစိတ္ကုိ ပုိၿပီးအားေပေစ၊ ပုိၿပီးထၾကြေစ တာလည္း ရွိပါတယ္။ တရားအားထုတ္တဲ့သူဟာ လူမမာလုိ က်င့္ရတယ္ဆုိတဲ့ စကားလုိ အားအင္ျပည့္ၿဖိဳးေနပါက ကာမရာဂ ကိေလသာစိတ္မ်ားလည္း ပုိၿပီးႏႈိးထေစတတ္ပါတယ္။ ညစာမစားျခင္းအားျဖင့္ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာအားျဖင့္ ကာမရာဂထၾကြမႈကုိ အားနည္ေစပါတယ္။ ဒီသေဘာ ေၾကာင့္ ၀ိကာလေဘာဇနသိကၡာပုဒ္ကုိ ဥေပါသထ သီလေတြထဲမွာ ထည့္သြင္းထားျခင္းပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီ၀ိကာလ ေဘာဇနသီလကုိ ေစာင့္ထိန္းခုိင္းရျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ခုနေျပာခဲ့သလုိ ကိစၥနည္းၿပီး တရားအာ႐ုံျပဳဖုိ႔ အခ်ိန္မ်ားမ်ားရေစရန္နဲ႔ ကာမဂုဏ္အာ႐ုံမ်ားမွာ စိတ္ညႊတ္မႈနည္းပါေစရန္ ဆုိတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ဟု ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

(၂) ပိဋကသုံးပုံဟာ ဘုရားေဟာ မွန္သမွ်ကုိ မွတ္တမ္းတင္ႏုိင္တဲ့အျပင္ ပိဋကသုံးပုံတြင္ မပါ၀င္တဲ့ ဘုရားတရားေတာ္ဆုိတာ မရွိႏုိင္ပါဘူး။ အကယ္၍ ရွိခဲ့မယ္ဆုိရင္လည္း ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူခ်က္ မဟုတ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္း ဆုိေတာ့ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူၿပီး ေလးလေျမာက္မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ပထမဆုံး သဂၤါယနာတင္ပဲြဟာ အလြန္ျပည့္စုံတဲ့ သဂၤါယနာတင္ပဲြ ျဖစ္လုိ႔ပါပဲ။ သံ= စုေပါင္းၿပီး၊ ဂါယနာ= ရြတ္ဆုိျခင္း (သုတ္သင္တည္းျဖတ္ျခင္း)ကုိ သဂၤါယနာတင္ တယ္လုိ႔ဆုိတာပါ။ ဒီသဂၤါယနာတင္ပဲြကုိ အရွင္မဟာကႆပ မေထရ္ႀကီးမွ ဦးေဆာင္ေတာ္မႈ၍ ရဟႏၲာမေထရ္ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာထဲက ပဋိသမၻိဒါပတၱ ဆဠဘိည ရဟႏၲာမေထရ္ငါးရာကုိ အထူးေရြးခ်ယ္ကာ ဘုရားရွင္ ၄၅၀ါပတ္လုံး ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားေတာ္မ်ားကုိ စုေပါင္းသုတ္သင္ တည္းျဖတ္ေတာ္မူပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားေဟာဓမၼမ်ားကုိ ရွိရင္းအတုိင္း ဆက္လက္တည္တ့ံဖုိ႔ တာ၀န္မ်ားခဲြေ၀ သတ္မွတ္ၿပီး ရဟႏၲာမေထရ္ႀကီးမ်ားဟာ ကုိယ့္တာ၀န္ ကုိယ္ယူကာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ယေန႔ကာလမွာ ပိဋကသုံးပုံရယ္လုိ႔ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚလာခဲ့ ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပထသဂၤါယနာ တင္ပဲြဟာ သဂၤါယနာ ၆ႀကိမ္ထဲမွာ အႀကီးက်ယ္ဆံုး အျပည့္စုံဆုံး သဂၤါယနာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္း ဆုိေတာ့ ဘုရားေဟာ ဓမၼေတြကုိ ရွိရင္းစဲြအတုိင္း ဘာမွျပဳျပင္ျခင္း၊ ျဖည့္စြက္ျခင္း၊ ႏႈတ္ပယ္ျခင္းမရွိ၊ အပုိအလုိမရွိေအာင္ တည္းျဖတ္သုတ္သင္ မွတ္တမ္းတင္ႏုိင္ခဲ့လုိ႔ပါ။ သဂၤါယနာတင္ၾကတဲ့ မေထရ္မ်ားကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ပဋိသမၻိဒါပတၱ ဆဠဘိညရဟႏၲာ မေထရ္မ်ားျဖစ္သလုိ ဘုရားရွင္ကုိ မွီလုိက္ၾကၿပီး အတူရွိေနခဲ့ၾကတဲ့ မေထရ္မ်ားလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပဋိသမၻိဒါပတၱ ဆဠာဘိညရဟႏၲာဆုိတာ ျမန္မာလုိ အလြယ္ေျပာရရင္ ခဲြျခမ္းစိပ္ျဖာတတ္တဲ့အျပင္ စာတတ္ၿပီး အဘိညာဥ္ ေျခာက္ပါးနဲ႔ ျပည့္စုံတဲ့ ရဟႏၲာကုိ ေျပာတာပါ။

ၿပီးေတာ့ ဒီသဂၤါယနာမွာ အေမး ဆရာေတာ္ဟာ သံဃာ့ဥေသွ်ာင္ျဖစ္တဲ့ အရွင္မဟာကႆပ ရဟႏၲာမေထရ္ ျမတ္ႀကီးျဖစ္ၿပီး ၀ိနည္းနဲ႔ပက္သတ္တဲ့ အေျဖကုိ ၀ိနည္းအရာမွာ အထူးခၽြန္ဆုံး ဧတဒဂ္ရတဲ့ အရွင္ဥပါလိ မေထရ္က တာ၀န္ယူကာ ဓမၼနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေျဖကုိေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ အလုပ္အေကၽြးျဖစ္တဲ့ အရွင္အာနႏၵာမေထရ္က တာ၀န္ယူေဆာင္ရြတ္ခဲ့ပါတယ္။ အျခားမေထရ္မ်ားထက္ အရွင္အာနႏၵာမေထရ္ကုိ တာ၀န္ေပးရျခင္းဟာ အရွင္အာနႏၵာမေထရ္ဟာ ဆုငါးဆုပန္ျဖစ္ၿပီး အဲဒီထဲက တစ္ခုက သူမပါဘဲ၊ သူမရွိဘဲ တစ္ျခားတစ္ေနရာရာမွာ ဘုရားရွင္က တရားေဟာခဲ့ပါက ေနာက္သူနဲ႔ ဆုံတဲ့အခါ သူ႔ကုိျပန္ေဟာေပးရျခင္း ဆုိတဲ့ ဆုႀကီးပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ ၄၅၀ါပတ္လုံး ေဟာသမွ်တရားေတြမွာ အရွင္အာနႏၵာမေထရ္ မနာလုိက္ရတဲ့ တရားဆုိတာ မရွိပါဘူး။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္ ဓမၼနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေျဖကုိ အရွင္အာနႏၵာကုိ တာ၀န္ေပးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ကား ဒီေလာက္ အေမးဆရာဘက္ကလည္း ျပည့္စုံ၊ အေျဖဆရာေတြဘက္ကလည္း ျပည့္စုံတဲ့ ပထမသဂၤါယနာက ေပၚထြက္ခဲ့တဲ့ မွတ္တမ္းဟာ ဘုရားေဟာမ်ား မပါလုိက္တာ၊ က်န္ခဲ့တာ၊ ဘုရားမေဟာတဲ့အရာမ်ား ပုိသြားတယ္ဆုိတာ မရွိပါဘူး။ လုံး၀ျပည့္စုံခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကေန ယေန႔အထိ ရဟႏၲာမေထရ္မ်ား အဆင့္ဆင့္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဘုရားရွင္တရားဟာလည္း ေျပာင္းလဲျခင္းမရွိ တစ္သမွတ္တည္းဆုိတာ သံသယကင္းစြာ လက္ခံႏုိင္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ပိဋကသုံးပုံဆုိတဲ့ အေခၚအေ၀ၚကုိေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က မေခၚမသုံးၾကေသးပါဘူး။ ဒီတုန္းက ဓမၼ၊ ၀ိနယကုိ သဂၤါယနာတင္တယ္လုိ႔ပဲ ေခၚဆုိၾကပါတယ္။ အေသာကမင္းႀကီးလက္ထက္ တတိယသဂၤါယနာ တင္တဲ့အခါမွသာ ဘုရားေဟာတရားေတာ္မ်ားကုိ အုပ္စုသုံးစုခဲြၿပီး ၀ိနယ၊ သုတၱႏၲ၊ အဘိဓမၼာလုိ႔ ပိဋကတ္အမည္ ေပးကာ ယေန႔အထိ အသုံးျပဳေနၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အခ်ို႕ေ၀ဖန္ေရး ဆရာမ်ားက အဘိဓမၼာပိဋကဟာ ဘုရားေဟာမဟုတ္ဘူးလုိ႔ ေ၀ဖန္ၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဘိဓမၼာဟာ ဘုရားေဟာ အစစ္အမွန္ပါ။ ဘုရားရွင္ (၇) ၀ါအရ မယ္ေတာ္အမိနတ္သားကုိ ၀ါတြင္းသုံးလပတ္လုံး အဘိဓမၼာတရားနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္ၿပီး လူ႔ျပည္မွာတစ္ခါ အရွင္သာရိပုတၱရာကုိ ျပန္ေဟာေပးခဲ့တာဟာ ထင္ရွားတဲ့ သာဓကပါပဲ။ ပထမသဂၤါယနာမွာ အဘိဓမၼာလုိ႔ တုိက္ရုိက္မသုံးၾကေပမယ့္ ဓမၼထဲမွာ သုတၱန္ေရာ၊ အဘိဓမၼာပါ အက်ဳံး၀င္ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ယေန႔အသုံးျပဳေနတ့ဲ ပိဋကသုံးပုံဟာ ဘုရားေဟာတရားေတာ္မ်ားကုိ အျပည့္အစုံ မွတ္တမ္းတင္ထားႏုိင္တဲ့ အျပင္ ဘုရားတုိက္႐ုိက္ မေဟာေသာ္လည္း သာ၀ကမ်ားရဲ႕ ေဟာၾကားခ်က္မ်ားကုိ ဘုရားရွင္က သာဓုေခၚလက္ခံေသာေၾကာင့္ ဘုရားေဟာအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ တရားေတာ္မ်ားအထိ မွတ္တမ္းတင္ထားႏုိင္တဲ့ ျပည့္စုံေကာင္းမြန္တဲ့ ပိဋကသုံးပုံဆုိတာ သံသယကင္းစြာ လက္ခံႏုိင္ပါေၾကာင္း ေျဖၾကားေပးလုိက္ပါတယ္။

Read more »

ေသမွာမေၾကာက္ၾကသူမ်ား ...

ဤေလာက၌ ပုထုဇင္ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါ မွန္သမွ်သည္ ေသရမည္ကုိ ေၾကာက္ၾက၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ေသရမည့္ေဘးႏွင့္ ႀကဳံၾကသည့္အခါ လြတ္ရာလမ္းကုိ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ႀကိဳးစားရွာေဖြၾကျခင္း ျဖစ္၏။ အသက္ရွင္ေအာင္ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ အားထုတ္ၾက၏။ ေသေဘးႏွင့္ မႀကဳံရေအာင္ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ႏုိင္ေရး နည္းလမ္းကုိ ရွာေဖြၾက၏။ အစာမစားလွ်င္ ေသရမည္ကုိ ေၾကာက္ၾကသျဖင့္ အစာစားၾက၏။ ေရမေသာက္လွ်င္ ေသမည္စိုးသျဖင့္ ေရေသာက္ၾက၏။ ေရာဂါေၾကာင့္ ေသမည္ကုိ ေၾကာက္ၾကသျဖင့္ ေရာဂါမျဖစ္ေအာင္၊ ျဖစ္လာလွ်င္လည္း ေပ်ာက္ကင္းသက္သာေအာင္ အားထုတ္ၾက၏။ မွန္၏။ ထုိ႔အတြက္ေၾကာင့္လည္း စည္းစိမ္ဥစၥာႏွင့္ ေျခလက္အဂၤါတစ္ခုခု ယွဥ္လာလွ်င္ စည္းစိမ္ဥစၥာကုိ စြန္႔္၍ ေျခလက္အဂၤါကုိ ေရြးခ်ယ္ၾကျခင္းျဖစ္၏။ ေျခလက္အဂၤါတုိ႔ႏွင့္ အသက္ယွဥ္လာလွ်င္ ေျခလက္အဂၤါတုိ႔ကုိ စြန္႔၍ အသက္ကုိ ေရြးခ်ယ္ၾကျခင္းျဖစ္၏။ မေသဘူးဆုိလွ်င္ အသက္ကလဲြ၍ က်န္သည့္အရာမ်ားကုိ စြန္႔လြတ္ရန္ ၀န္မေလးတတ္ၾကေပ။ ဤသည္တို႔မွာ ေသရမည္ကုိ ေၾကာက္ၾကေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္၏။ သာမန္သူမ်ား မဆုိထားဘိ ေလာကတြင္ ဒုကၡအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ရသျဖင့္ မခံစားႏုိင္ျဖစ္ၿပီး မိမိကုိယ္ကုိ သတ္ေသရန္ ႀကိဳးစားၾကသည့္ သူမ်ားပင္လွ်င္ လက္ေတြ႕ေသၾကရမည္ ဆုိေသာအခါ ေၾကာက္လန္႔မႈ ျဖစ္ၾကေသး၏။

ၾကားဖူးသည့္ ပုံျပင္္ေလး တစ္ခုရွိ၏။ ေရွးတုန္းက ေက်းရြာတစ္ရြာတြင္ အလြန္ဒုကၡဆင္းရဲ ျဖစ္သျဖင့္ မိမိကုိယ္ကုိ ဆဲဲြႀကိဳးခ်ေသရန္ ႀကိဳးစားသည့္ သူတစ္ေယာက္ရွိ၏။ တစ္ေန႔ ထုိသူသည္ မိမိကုိယ္ကုိ သတ္ေသရန္ ႀကိဳးအရွည္တစ္ေခ်ာင္းကုိ ယူကာ ရြားထိပ္က သစ္ပင္ႀကီးရွိရာ အရပ္သုိ႔ သြား၏။ သစ္ပင္ရွိရာသုိ႔ ေရာက္သည့္အခါ ႀကိဳးတစ္စကုိ သစ္ပင္၏သစ္ကုိင္း တစ္ခုတြင္ ခ်ည္ၿပီး က်န္တစ္စကုိ မိမိ၏ လည္ပင္းတြင္ ခ်ည္ကာ သစ္ပင္ေပၚမွ ခုန္ခ်ေလ၏။ သုိ႔ေသာ္ မည္သုိ႔ပင္ ႀကိဳးစားႀကိဳးစား ဘာမွ်မျဖစ္ဘဲ အသက္ရွင္လွ်က္သာရွိ၏။ စင္စစ္ ထုိသုိ႔ျဖစ္ျခင္းမွာ သူ၏ႀကိဳးမွာ သစ္ကုိင္းႏွင့္ ေျမႀကီးထက္ႏွစ္ဆေလာက္ ရွည္္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ခုန္ခ်တုိင္း ႀကိဳးစက ေျမႀကီးေပၚတြင္ ပုံလ်က္သားျဖစ္ကာ မေသျခင္းျဖစ္၏။ ထုိအခ်င္းအရာကုိ ျမင္းစီးၿပီး တစ္ေနရာသုိ႔ ခရီးသြားသည့္ သူတစ္ေယာက္က ေတြ႕ကာ ``ေဟ့လူ… ဘာလုပ္ေနတာလဲ`` ဟု ေမး၏။ ထုိအခါ သစ္ပင္ေပၚမွ သူက ``ကၽြန္ေတာ္ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသမလုိ႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လုိျဖစ္မွန္း မသိ၊ ေသလုိ႔ကုိ မရဘူးျဖစ္ေနတယ္``ဟု ျပန္ေျပာ၏။ ထုိအခါ ခရီးသြားက အေျခအေနကုိ ၾကည့္ၿပီး ``ဟာ… ခင္ဗ်ားႏွယ္… အ ရန္ေကာ… ခင္ဗ်ားလုပ္တာက ဟုတ္မွမဟုတ္ဘဲ… လာဆင္းခဲ့ ကၽြန္ေတာ္ျပမယ္ ေသေသခ်ခ်ာၾကည့္`` ဟု ဆုိကာ ေသေၾကာင္းႀကံမည့္ သူူဆီမွ ႀကိဳးကုိယူၿပီး သူကုိယ္တုိင္ သစ္ပင္ေပၚတက္သြားကာ ေအာက္ကလူကုိ ``ေဟ့လူ… ဒီမွာ က်ဳပ္ျပမယ္ ေသေသခ်ခ်ာၾကည့္.. ခင္ဗ်ားဟာက ႀကိဳးရွည္ေနလုိ႔ ျဖစ္တာ၊ ႀကိဳးကုိ ဒီလုိတုိေအာင္ ျဖတ္၊ ၿပီးရင္ ဒီလုိ လည္ပင္မွာ ခ်ည္ၿပီး ဒီလုိခုန္ခ်ရတယ္..`` ဟု ဆုိကာ သူ႔လည္ပင္းကုိ ႀကိဳးကြင္းစြပ္ကာ သူကုိယ္တုိင္ ခုန္ခ်ျပလုိက္၏။ အျပေကာင္းသည့္ ခရီးသြားကား တစ္ခါတည္း မိမိကုိယ္ကုိ မိမိသတ္ေသၿပီး ျဖစ္သြားေလ၏။ ထုိအျခင္းအရာကုိ ျမင္သည့္အခါ အမွန္တကယ္ မိမိကုိယ္ကုိ သတ္ေသရန္ ႀကိဳးစားသည့္ ရြာသားမွာ အလြန္အမတန္ ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ``ဟာ… ေသတာဟာ ေၾကာက္စရာႀကီးပါလား…`` ဟု ေရရြတ္ၿပီး မေသရဲေတာ့ဘဲ ေၾကာက္အားလန္႔အား ရြာထဲျပန္၀င္ ေျပးသြားေလ၏။ ဤပုံျပင္ေလးသည္ ဟာသဆန္ဆန္ ပုံျပင္ေလးျဖစ္ေသာ္လည္း တစ္ဘက္က ၾကည့္ပါက အမွန္တကယ္ ေသခ်င္ၾကသည့္ သူမ်ားပင္လွ်င္ လက္ေတြ႕ေသရမည္ ဆုိေသာအခါ ေၾကာက္လန္႔တတ္ၾကေၾကာင္း သြယ္၀ုိက္ၿပီး နားလည္သေဘာေပါက္ႏုိင္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေသရမည္ကုိ မေၾကာက္သည့္သူ မရွိဟု ေျပာဆုိၾကျခင္း ျဖစ္၏။

သုိ႔ေသာ္ ေသမွာမေၾကာက္သူမ်ားသည္ အမွန္ပင္ရွိ၏။ မည္သုိ႔ေသာ သူမ်ားသည္ ေသမွာမေၾကာက္ၾကေၾကာင္း ဗုဒၶစာေပတြင္ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ေဟာၾကားေတာ္မူထားသည္မ်ား ရွိ၏။ အဂၤုတၱရနိကာယ္၊ စတုကၠနိပါတ္ ပါဠိေတာ္ အဘယသုတ္တြင္ ေသမွာမေၾကာက္သည့္ ပုဂၢိဳလ္ေလးေယာက္ ရွိေၾကာင္း ျမတ္ဗုဒၶေဟာေတာ္မူထား၏။ ဤတရားေတာ္သည္ ဇာဏုေႆာဏီ အမည္ရွိေသာ ပုဏၰားႀကီး၏ ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားခ်က္ကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္မွ ေျဖၾကားေဟာထားျခင္းျဖစ္၏။ ဤအဘယသုတ္တြင္ ေသမွာေၾကာက္သည့္သူမ်ား ႏွင့္ ေသမွာ မေၾကာက္သည့္ သူမ်ားကုိ ေဟာေတာ္မူထားေသာ္လည္း ဤေနရာတြင္ ေသမွာမေၾကာက္သူမ်ားကုိသာ တင္ျပလုိပါ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ေသမွာမေၾကာက္သူမ်ားကုိ တင္ျပလုိက္ကာမွ်ျဖင့္ အျပန္အားျဖင့္ ေသမွာေၾကာက္သည့္ သူမ်ားကုိလည္း အလြယ္တကူ နားလည္ႏုိင္မည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္၏။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္မွ ပုဏၰားႀကီးအား
``- ပုဏၰား… ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာသူသည္ ကာမဂုဏ္တုိ႔၌ ရာဂကင္း၏။ ဆႏၵကင္း၏။ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးျခင္းကင္း၏။ မြတ္သိပ္ျခင္းကင္း၏။ ပူပန္ျခင္းကင္း၏။ တဏွာကင္း၏။ ထုိသူသုိ႔ ျပင္းျပေသာ ေရာဂါအနာ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳး က်ေရာက္ေသာအခါ ``ခ်စ္ခင္ဖြယ္ ကာမဂုဏ္တုိ႔သည္ ငါ့ကုိဧကန္ စြန္႔ၾကလိမ့္မည္၊ ငါသည္လည္း ခ်စ္ခင္ဖြယ္ရာ ကာမဂုဏ္တုိ႔ကုိ စြန္႔ရေတာ့မည္``ဟု (မိမိကုိယ္ကုိ) အႀကံမျဖစ္။ မစုိးရိမ္။ မပင္ပန္း။ မငိုေၾကြး။ ရင္ဘက္စည္တီး မျမည္တမ္း။ ျပင္းစြာေတြေ၀ျခင္းသုိ႔ မေရာက္။ ပုဏၰား… ေသျခင္းသေဘာရွိသည္ ျဖစ္လ်က္ ေသျခင္းမွ မေၾကာက္ေသာ၊ ထိတ္လန္႔ျခင္းသုိ႔ မေရာက္ေသာ သူဟူသည္ ဤသူပင္တည္း။
- ပုဏၰား… ေနာက္တစ္မ်ိဳးကား.. ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာသူသည္ ကုိယ္၌ ရာဂကင္း၏။ ဆႏၵကင္း၏။ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးျခင္းကင္း၏။ မြတ္သိပ္ျခင္းကင္း၏။ ပူပန္ျခင္းကင္း၏။ တဏွာကင္း၏။ ထုိသူသုိ႔ ျပင္းျပေသာ ေရာဂါအနာ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳး က်ေရာက္ေသာအခါ ``ခ်စ္ခင္ဖြယ္ ကုိယ္သည္ ငါ့ကုိဧကန္ စြန္႔ၾကလိမ့္မည္၊ ငါသည္လည္း ခ်စ္ခင္ဖြယ္ရာ ကုိယ္ကုိ စြန္႔ရေတာ့မည္``ဟု (မိမိကုိယ္ကုိ) အႀကံမျဖစ္။ မစုိးရိမ္။ မပင္ပန္း။ မငိုေၾကြး။ ရင္ဘက္စည္တီး မျမည္တမ္း။ ျပင္းစြာေတြေ၀ျခင္းသုိ႔ မေရာက္။ ပုဏၰား… ေသျခင္းသေဘာရွိသည္ ျဖစ္လ်က္ ေသျခင္းမွ မေၾကာက္ေသာ၊ ထိတ္လန္႔ျခင္းသုိ႔ မေရာက္ေသာ သူဟူသည္ ဤသူပင္တည္း။
- ပုဏၰား… ေနာက္တစ္မ်ိဳးကား.. ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာသူသည္ မေကာင္းမႈကုိ မျပဳ။ ၾကမ္းၾကဳတ္မႈကုိ မျပဳ။ ညစ္ႏြမ္းမႈ အကုသုိလ္ကုိ မျပဳ။ ေကာင္းမႈကုိ ျပဳၿပီးျဖစ္၏။ ကုသုိလ္ကုိ ျပဳၿပီးျဖစ္၏။ ေၾကာက္မက္ဖြယ္မွ တားျမစ္ေရးကုိ ျပဳၿပီးျဖစ္၏။ ထုိသူသုိ႔ ျပင္းျပေသာ ေရာဂါအနာ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳး က်ေရာက္ေသာအခါ ``ငါသည္ မေကာင္းမႈကုိ မျပဳ၊ ၾကမ္းၾကဳတ္မႈကုိ မျပဳ၊ ညစ္ႏြမ္းမႈကုိ မျပဳ၊ ေကာင္းမႈကုိ ျပဳၿပီးၿပီ၊ ကုသုိလ္ကုိ ျပဳၿပီးၿပီ၊ ေၾကာက္မက္ဖြယ္မွ တားျမစ္ေရးကုိ ျပဳၿပီးၿပီ၊ အခ်င္းတုိ႔ စင္စစ္ မေကာင္းမႈကုိ မျပဳေသာ၊ ၾကမ္းၾကဳတ္မႈကုိ မျပဳေသာ၊ ညစ္ႏြမ္းမႈကုိ မျပဳေသာ၊ ေကာင္းမႈကုိ ျပဳၿပီးေသာ၊ ေၾကာက္မက္ဖြယ္မွ တားျမစ္ေရးကုိ ျပဳၿပီးေသာ သူတုိ႔၏ လားရာဂတိ ဟူသမွ်သုိ႔ ဘ၀ေနာင္ခါ ငါလားရေတာ့အံ့ တကား``ဟု (မိမိကုိယ္ကုိ) အႀကံျဖစ္၏။ ထုိသူသည္ မစုိးရိမ္၊ မပင္ပန္း၊ မငိုေၾကြး၊ ရင္ဘက္စည္တီး မျမည္တမ္း၊ ျပင္းစြာေတြေ၀ျခင္းသုိ႔ မေရာက္။ ပုဏၰား… ေသျခင္းသေဘာရွိသည္ ျဖစ္လ်က္ ေသျခင္းမွ မေၾကာက္ေသာ၊ ထိတ္လန္႔ျခင္းသုိ႔ မေရာက္ေသာ သူဟူသည္ ဤသူပင္တည္း။
- ပုဏၰား… ေနာက္တစ္မ်ိဳးကား.. ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာသူသည္ သူေတာ္ေကာင္းတရား၌ မယုံမွား။ ေ၀ခဲြႏုိင္၏။ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္၏။ ထုိသူသုိ႔ ျပင္းျပေသာ ေရာဂါအနာ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳး က်ေရာက္ေသာအခါ ``ငါသည္ စင္စစ္ သူေတာ္ေကာင္းတရား၌ မယုံမွား၊ ေ၀ခဲြႏုိင္၏၊ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္၏``ဟု (မိမိကုိယ္ကုိ) အႀကံျဖစ္၏။ ထုိသူသည္ မစုိးရိမ္၊ မပင္ပန္း၊ မငိုေၾကြး၊ ရင္ဘက္စည္တီး မျမည္တမ္း၊ ျပင္းစြာေတြေ၀ျခင္းသုိ႔ မေရာက္။ ပုဏၰား… ေသျခင္းသေဘာရွိသည္ ျဖစ္လ်က္ ေသျခင္းမွ မေၾကာက္ေသာ၊ ထိတ္လန္႔ျခင္းသုိ႔ မေရာက္ေသာ သူဟူသည္ ဤသူပင္တည္း။ ပုဏၰား… ေသျခင္းသေဘာရွိသည္ျဖစ္လ်က္ ေသျခင္းမွ မေၾကာက္ေသာ၊ ထိန္လန္႔ျခင္းသုိ႔ မေရာက္ေသာ သူတုိ႔သည္ ဤေလးမ်ိဳးတုိ႔တည္း`` ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

အထက္ပါ ေဟာၾကားခ်က္တြင္ ျမတ္ဗုဒၶမွ ေသမွာ မေၾကာက္သည့္ ပုဂၢိဳလ္ေလးမ်ိဳးကုိ ခဲြျခားေဟာၾကားေတာ္ မူထားသည္ကုိ ဖတ္႐ႈၾကည္ညိဳႏုိင္ၾကမည္ ျဖစ္၏။ ထုိေဟာၾကားခ်က္ကုိ အႏွစ္ခ်ဳပ္ အလြယ္နားလည္ေအာင္ ေကာက္ခ်က္ခ်ျပရလွ်င္ ေသမွာ မေၾကာက္သူတုိ႔ဟူသည္
၁။ ကာမဂုဏ္တုိ႔၌ တပ္မက္မႈရာဂ၊ တြယ္တာမႈသံေယာဇဥ္၊ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ပူပန္ျခင္း ကင္းေသာသူ
၂။ ခႏၶာကုိယ္၌ တြယ္တာႏွစ္သက္ တပ္မက္မႈတဏွာ ကင္းေသာသူ
၃။ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္ကုိ မျပဳ၊ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ကုိ ျပဳၿပီးေသာသူ
၄။ သူေတာ္ေကာင္းတရား၌ ယုံမွားသံသယ မရွိေသာသူ ဟူေသာ ဤေလးမ်ိဳးတုိ႔ပင္ ျဖစ္ပါ၏။

မွန္၏။ စင္စစ္ လူ႔ဘ၀တြင္ ေနသည့္အခုိက္ ကာမဂုဏ္အာ႐ုံမ်ား ေနာက္သုိ႔သာ လုိက္ေနၾကသူမ်ား၊ ``ငါ၊ င့ါခႏၶာ``ဟု စဲြလမ္းတပ္မက္မႈ ရွိေနၾကသူမ်ား၊ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ မရွိ အကုသုိလ္မ်ားျဖင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ေနၾကသူမ်ား၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားကုိ မသိနားမလည္သူမ်ားသည္ ေသခါနီးအခါကာလတြင္ မိမိတုိ႔ ဘ၀သံသရာအတြက္ အားကုိးအားထားျပဳစရာ တစ္စုံတစ္ခုမွ် မရွိသည့္အတြက္ ေသရမည္ဆုိသည့္အခါ ေၾကာက္ၾကျခင္းျဖစ္၏။ အျပန္အားျဖင့္ အသက္ရွင္ေနသည့္အခုိက္ ကာမဂုဏ္အာ႐ုံမ်ား ေနာက္သုိ႔မလုိက္သူ၊ ငါ၊ ငါ့ခႏၶာဟု တပ္မက္စဲြလမ္းမႈ မရွိသူ၊ အကုသုိလ္ကုိျပဳျခင္းမရွိ ကုသုိလ္မ်ားျဖင့္သာေနသူ၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားကုိ သိရွိနားလည္ လုိက္နာက်င့္ႀကံေနသူမ်ား အတြက္ကား မိမိတုိ႔သံသရာအတြက္ ရိကၡာအျပည့္ထုတ္ၿပီး ျဖစ္သျဖင့္ ယခုဘ၀ေသရမည့္ အေရးေတြးၿပီး ေၾကာက္စရာမလုိၾကျခင္း ျဖစ္၏။ အထူးသျဖင့္ မဟုတ္သည့္အရာမ်ား၊ မေကာင္းသည့္အမႈမ်ားကုိ ျပဳလုပ္ထားျခင္း မရွိၾကသည့္အတြက္ မိမိကုိယ္ကုိမိမိ ယုံၾကည္မႈအျပည့္ ရွိေနၿပီး မည္သည့္ေနရာ၊ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ျဖစ္ေစ မည္သုိ႔ေသာ အရာမ်ိုးကုိမွ ေၾကာက္လန္႔တုန္လႈပ္မႈ မရွိႏုိင္ေတာ့ေပ။

ထုိ႔အျပင္ ေသျခင္းတရားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဓမၼပဒ၊ အပၸမာဒ၀ဂ္၊ သာမာ၀တီ၀တၳဳတြင္ ျမတ္ဗုဒၶေဟာေတာ္မူထားသည့့္ တရားတစ္ပုဒ္ကုိလည္း သတိရမိ၏။ ျမတ္ဗုဒၶက သာမာ၀တီကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ေအာက္ပါဂါထာ တစ္ပုဒ္ျဖင့္ သတိေပးစကား ေဟာၾကားခဲ့၏။
``အပၸမာေဒါ အမတံ ပဒံ၊ ပမာေနာ မစၥဳေနာ ပဒံ၊
အပၸမတၱာ န မီယႏၱိ၊ ေယ ပမတၱာ ယထာ မတာ။`` ဟူေသာ ဤတရားဂါထာ၏ ဆုိလုိရင္းမွာ ``မေမ့ေလွ်ာ့ျခင္းသည္ ေသျခင္းကင္းရာ နိဗၺာန္သုိ႔ ေရာက္ေၾကာင္းျဖစ္ၿပီး ေမ့ေလွ်ာ့ေပါ့ဆျခင္းသည္ ေသျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္၏။ မေမ့မေလွ်ာ့ ေနၾကသူမ်ားသည္ ေသျခင္းကင္းသူမ်ားႏွင့္ တူကုန္ၿပီး ေမ့ေမ့ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ ေပါ့ေပါ့ဆဆ ေနၾကသူမ်ားသည္ အသက္ရွင္ေနေသာ္လည္း ေသေနၾကသူမ်ားႏွင့္ တူၾကကုန္၏။`` ဟူ၍ျဖစ္၏။

ဓမၼပဒလာ ထုိတရားစကားသည္ ျမတ္ဗုဒၶေန႔စဥ္ မိန္႔ေတာ္မူေနၾကျဖစ္သည့္ အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ - မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့မဆေသာ သတိတရားႏွင့္ ျပည့္စုံေအာင္ေနၾက ဟူေသာ မိန္႔မွာခ်က္ကုိ ထပ္ဆင့္အထူးျပဳ သတိေပးထားသကဲ့သုိ႔ ျဖစ္၏။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဤမိန္႔မွာခ်က္ကုိ ဆက္စပ္ယူလုိက္လ်င္ အထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ ေသမွာမေၾကာက္သူမ်ား ျပည့္စုံရမည့္ အခ်က္မ်ားႏွင့္ ျပည့္စုံသူမ်ားအား မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့မဆ ေနၾကသူမ်ားအျဖစ္ ညႊန္ျပႏုိင္မည္ျဖစ္ၿပီး ေသမွာမေၾကာက္သူမ်ားဟူသည္ သတိရွိၾကသူမ်ားပင္တည္းဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ေလာကတြင္ ေသရမည္ကုိ လူတုိင္းေၾကာက္ၾကသည္ ဆုိေသာ္လည္း ေသမွာမေၾကာက္သည့္ သူမ်ားလည္း ရွိသည္ကုိ အထက္ေဖာ္ျပပါ ျမတ္ဗုဒၶ ေဟာေတာ္မူခ်က္မ်ားက သက္ေသျပဳေနၿပီး ျဖစ္သျဖင့္ မိမိတုိ႔ ယခုလက္ရွိဘ၀တြင္ ေသျခင္းတရားကုိ ရင္ဆုိင္ႏုိင္ရန္၊ ေသရမည့္အေရး ေတြးေၾကာက္စရာ မလုိသည့္ ေသမွာမေၾကာက္သူမ်ား ျဖစ္ေစရန္ အခ်ိန္ရွိခုိက္ သတိစုိက္၍ ၾကိဳးစားၾကရန္သာ လုိအပ္ေပေတာ့၏။ ထုိသုိ႔ ၾကိဳးစားၾကရန္လည္း တုိက္တြန္းလုိပါ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေသျခင္းတရားဟူသည္ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး၊ အရြယ္မေရး ဧကန္မုခ် လာႏုိင္ေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။

Read more »

လူပ်ိဳ၊ လူလြတ္မ်ား သာသနာ့ေဘာင္မ၀င္ရင္ ကုသုိလ္ရဖုိ႔အတြက္ အိမ္ေထာင္ျပဳသင့္သလား… ကုသုိလ္လည္းရ မိတ္ေဆြလည္းေပါဖုိ႔ ဘယ္လုိလုပ္သင့္ပါသလဲ…

A. ဘုန္းဘုန္း
တပည့္ေတာ္ စီေဘာက္ကေန ေမးရင္ မသင့္ေတာ္ဘူးထင္လုိ႔ အီးေမးနဲ႔ပဲ တုိက္႐ုိက္ ေမးပါတယ္။
(၁) ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ ဘုန္းၾကီး သီလရွင္ မဝတ္ႏုိင္ရင္ အိမ္ေထာင္ျပဳရမယ္၊ ဒါမွ ကုသုိလ္ရတယ္ဆုိတာ မွန္မမွန္ သိခ်င္လုိ႔ပါ။ ေရးသားတဲ့ ဦးဇင္းက သဂၤါေလာဝါဒသုတ္ပါ ဘုရားရွင္ အဆံုးအမ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိထားပါတယ္။
အိမ္ေထာင္မရွိေသးသူမ်ား ႐ုိးရုိးငါးပါးသီလထဲက ကာေမသု ေနရာမွာ အျဗဟၼစရိယာ ေဝရာမဏိ ဆုိျပီး ေစာင့္ထိန္းရင္ ျဗဟၼစရိယ ငါးပါးသီလ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ပုိျပီး မြန္ျမတ္တယ္ဆုိတဲ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါးရဲ႕ ေရးသားခ်က္ကုိ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္က တပည့္ေတာ္ ဖတ္ရႈရျပီး အဲဒီကတည္းက ေစာင့္ထိန္းလာခဲ့တာ ခ်ခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့ပါ။ သန္႔ျပန္႔တဲ့ အဝတ္ ဝတ္ရရင္ အဝတ္ညစ္ မဝတ္ခ်င္ေတာ့သလုိမ်ိဳး အက်င့္ျဖစ္သြားတဲ့ သီလတစ္ခုကုိ မပယ္စြန္႔ခ်င္ေတာ့ဘူး ျဖစ္သြားပါတယ္။ အခု လူပ်ိဳၾကီး အပ်ိဳၾကီးဝတ္ရယ္လုိ႔ ဘုရားေဟာထားတာ မရွိ၊ ဘုန္းၾကီး သီလရွင္ မဝတ္ခ်င္ရင္ အိမ္ေထာင္ျပဳ ဆုိတဲ့ အဆံုးအမကုိ ဖတ္ရေတာ့ တပည့္ေတာ္ ထိန္းသိမ္းလာတာနဲ႔ ေျပာင္းျပန္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အရွင္ဘုရားထံက အဆံုးအျဖတ္ကုိ လုိခ်င္ပါတယ္။


တပည့္ေတာ္ကုိ သူငယ္ခ်င္းေတြက အိမ္ေထာင္ျပဳဖုိ႔ တုိက္တြန္းပါတယ္။ ျပဳဖုိ႔ စကားစလာတာ၊ ေအာင္သြယ္လာတာ အားလံုးကုိ တပည့္ေတာ္ ျငင္းခဲ့ပါတယ္။ ရိပ္သာဝင္ တရားအားထုတ္ျပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ ပုိျပီး ဒီကိစၥကုိ ဘယ္လုိမွ စိတ္ဝင္စားလုိ႔မရ ျဖစ္သြားပါတယ္။ တပည့္ေတာ္အတြက္ေတာ့ တရားထုိင္တာနဲ႔ အျဗဟၼစရိယ ဒီႏွစ္ခုကုိ ဘယ္လုိမွ တြဲလုပ္လုိ႔ ရမယ္ မထင္ပါ။
သားသမီး ေမြးတာ သာသနာျပဳကုသုိလ္ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဖတ္ရပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ တရားဓမၼအရာမွာ အရင့္က်က္ၾကီး မဟုတ္ေသးပါ။ သုိ႔ေသာ္လည္း တတ္ႏုိင္သေလာက္ေလး ေလွ်ာက္ေနတဲ့လမ္း ျဖစ္လုိ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳ၊ သားသမီးေတြ ေမြးမယ္ဆုိ ဒီလမ္းကုိ ဆက္မေလွ်ာက္ႏုိင္ ျဖစ္မွာေၾကာင့္ ျပဳခ်င္စိတ္၊ သားသမီး ယူခ်င္စိတ္ မရွိပါ။ ဒါဟာ သဂၤါေလာဝါဒသုတ္နဲ႔ ဆန္႔က်င္ပါသလားဘုရား။

တပည့္ေတာ္ တရားအလုပ္ကုိ အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေအာင္ အခန္းသီးျခား ငွားေနရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ တြဲေနရင္ သူက သီခ်င္းနားေထာင္ခ်င္၊ တီဗီြဖြင့္ခ်င္ရင္ ကုိယ္က တရားထုိင္ေနေတာ့ သူလဲ အားနာ၊ သူ သြားခ်င္တဲ့ အရက္ဆုိင္လုိ ေနရာေတြ ကုိယ္က အေဖာ္မလုိက္ရင္ ၾကာေတာ့ အဖုအထစ္ေတြ ျဖစ္ မျဖစ္ေစခ်င္လုိ႔ တရားထုိင္တာ ဝိေဝကနဲ႔ဆုိ ပုိလြတ္လပ္ ဘာမွ အားမနာရလုိ႔ပါ။ အေပ်ာ္အပါးမက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတာင္ အတူေနလုိ႔ မရရင္ အိမ္ေထာင္သားေမြးမယ္ဆုိ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔လဲ ျမင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရးသားတဲ့ ဆရာေတာ္ကလဲ တရားျပ ကမၼဌာနာစရိယ ျဖစ္ေနပါတယ္။
တပည့္ေတာ္ ဘဝနဲ႔ လက္ေတြ႔ သက္ဆုိင္ေနတဲ့ ကိစၥျုဖစ္လုိ႔ ဘုန္းဘုန္းထံမွ အျမင္ကုိ ရယူလုိပါတယ္။ ရွင္းျပေပးပါဘုန္းဘုန္း။

(၂) ေရာမေရာက္တုိင္း ေရာမလုိ က်င့္သင့္ မက်င့္သင့္ ေဆာင္းပါးလဲ ဖတ္ရပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ အရက္မေသာက္၊ မကခုန္တတ္လုိ႔ ကလပ္ေတြ ဒစ္စကုိေတြ ဘားေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မသြားေတာ့ မိတ္ေဆြဖြဲ႕စရာ သူမ်ားထက္ နည္းျပီး တစ္ခါတစ္ရံ အထီးက်န္ ျဖစ္ရပါတယ္။ အရက္မေသာက္ရင္ မရဘူး (ခင္မင္မႈကုိ အရက္ဝုိင္းမွာသာ ရွာရျပီး အရက္ဝုိင္းမွာသာ တစ္ခ်ိဳ႕ အလုပ္စကားေတြ ေျပာရလုိ႔) ဆုိတဲ့ အၾကံေပးစကားမ်ိဳးလဲ ၾကားရပါတယ္။ ကလပ္နဲ႔ ဒစၥကုိေတြ သြားရင္ အရက္နဲ႔ (မိန္းမ) အေပ်ာ္အပါးေတြ လုပ္ရတဲ့ေနရာဆုိေတာ့ တတ္သမွ် မွတ္သမွ် ေစာင့္ထိန္းေနတဲ့ သီလက်ိဳးပဲ့သြားမွာ စုိးလုိ႔ မလုိက္ရဲပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ သြားတုိင္း မလုိက္ဘူး ျငင္းေတာ့ အခုေတာ့ မေခၚေတာ့ပါဘူး။ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း နည္းပါးျပီး အထီးက်န္ ျဖစ္လာမွာလဲ ေၾကာက္ပါတယ္။ ဘယ္လုိ လုပ္သင့္တယ္ နည္းေပးေစလုိပါတယ္ဘုရား။ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း တုိးပြားရရွိေစမယ့္ တရား၊ နည္းလမ္းရွိရင္ သိခ်င္ပါတယ္။

႐ုိေသစြာျဖင့္
စုိင္းစုိင္း

Q. ေမးခြန္းေတြကေတာ့ အေတာ္ေလးကုိ အစြန္းလြတ္ေအာင္ ေျဖေပးရမယ့္ အေနအထားျဖစ္ပါတယ္။ ေမးခြန္းရွင္မ်ား အေနျဖင့္ ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္မ်ား ေဟာတဲ့တရားကုိပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေရးသားတဲ့ ေဆာင္းပါးကုိပဲျဖစ္ျဖစ္ နားယူဖတ္႐ႈတဲ့အခါ အစအဆုံးနာယူဖတ္႐ႈဖုိ႔ လုိသလုိ ေရွ႕ေနာက္ဆက္စပ္ စဥ္းစားတတ္ၾကဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတာ္ေတြမွာလည္း အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုတည္းကုိပဲ တစ္ခါတစ္ရံ နာယူတဲ့ေ၀ေနယ်တုိ႔ကုိ လုိက္ၿပီးစကားလုံး ပရိယာယ္ေျပာင္းလဲ ေဟာၾကားမႈေတြ ရွိတာကုိ ပိဋကတ္စာေပေတြမွာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ထားပါေတာ့ ဒီေနရာမွာလည္း စကားလုံးမ်ားကုိ အတိအက် တစ္ထစ္ခ် စဲြယူမမွတ္သားေစလုိပါ။ ေမးခြန္းရွင္ရဲ႕ ေမးလာတဲ့ ေမးခြန္အရသာ နားလည္သလုိ ေျဖၾကားေပးလုိက္ပါတယ္။ ဘယ္ဆရာေတာ္ ဘယ္အရွင္ရဲ႕ ေဟာေျပာေရးသားမႈကုိ ဆန္႔က်င္လုိ၍ မဟုတ္ေၾကာင္း ႀကိဳတင္၀န္ခံပါရေစ။

(၁) ``ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ ဘုန္းၾကီး သီလရွင္ မဝတ္ႏုိင္ရင္ အိမ္ေထာင္ျပဳရမယ္၊ ဒါမွ ကုသုိလ္ရတယ္`` ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ကုိ ``လူ၀တ္ေၾကာင္ေတြ အိမ္ေထာင္မျပဳရင္ မျဖစ္မေန သာသနာ့ေဘာင္၀င္ရမယ္၊ မ၀င္ရင္ လူ႔ဘ၀နဲ႔ ဘာကုသုိလ္မွမရဘူး၊ အလကားအခ်ည္းနည္းပဲ၊ အိမ္ေထာင္ျပဳကုိျပဳမွ ကုသုိလ္ရမယ္``ဆုိတဲ့ သေဘာမ်ိဳး မမွတ္ၾကေစလုိပါ။ အိမ္ေထာင္မျပဳဘဲ လူ၀တ္ေၾကာင္ဘ၀နဲ႔ ကုသုိလ္ရေအာင္ ေနလုိ႔လုပ္လုိ႔ ရပါတယ္။ လူ႔ဘ၀မွာ ေနတဲ့အခုိက္အတန္႔ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္း မျပဳျခင္းက အဓိကမက်ပါ။ အကုသုိလ္မျဖစ္ေအာင္ ေနျခင္း၊ မေနျခင္း၊ ကုိယ္က်င့္သီလ ျပည့္စုံျခင္း၊ မျပည့္စုံျခင္း၊ ေလာကေၾကာင္းအရ ျဖည့္က်င့္ရမယ့္ ၀တၱရားမ်ား ေက်ျခင္း၊ မေက်းျခင္း စတာေတြက အဓိကက်ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး အျပစ္ေတြ၊ အကုသုိလ္ေတြ တစ္ပုံတစ္ပင္ႀကီး ျဖစ္ေနရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ အိမ္ေထာင္ျပဳျပဳ ကုသုိလ္မရဘဲ အကုသုိလ္ေတြသာ ရတတ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ေနာက္ဆုံးပန္းတုိင္ျဖစ္တဲ့ အာသေ၀ါကုန္ၿပီး နိဗၺာန္ရေရးနဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္း မျပဳျခင္းထက္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ မည္မွ်တုိးတက္မႈရွိတယ္၊ က်င့္ႀကံအားထုတ္ ႏုိင္စြမ္းရွိတယ္ ဆုိတာက ပုိၿပီး အဓိကက်ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူတဲ့ သိဂၤါလသုတ္ (သိဂၤါေလာ၀ါဒသုတ္) ကုိၾကည့္မယ္ဆုိရင္ လူ၀တ္ေၾကာင္ ျဖစ္တဲ့ သားသမီးမ်ား၊ အိမ္ေထာင္ရွင္ လင္ေယာက်္ား၊ ဇနီးမယားတုိ႔ရဲ႕ က်င့္၀တ္ေတြကုိ ေအာက္ပါအတုိင္း ေဟာထားတာကုိ ေတြ႕ရပါမယ္။
သားသမီး၀တၱရား (၅)ပါး
၁။ မိဘတုိ႔ကုိျပန္၍ ျပဳစုလုပ္ေကၽြး ေမြးျမဴျခင္း
၂။ မိဘတုိ႔၏ အမႈကိစၥကုိ ျပဳလုပ္ေပးျခင္း
၃။ မိဘတုိ႔၏ ဥစၥာကုိ မေပ်ာက္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္ျခင္း၊ အစဥ္အဆက္မွလာေသာ ကုသုိလ္၀တ္ကုိျပဳျခင္းျဖင့္ အမ်ိဳးအႏြယ္ကုိ တည္ေစျခင္း
၄။ အေမြခံထုိက္ေအာင္ က်င့္ႀကံလုိက္နာျခင္း
၅။ ကဲြကြာေသလြန္ေသာ မိဘတုိ႔၏အလုိ႔ငွါ အလွဴဒါနျပဳလုပ္ေပးျခင္း
လင့္၀တၱရား (၅)ပါး
၁။ အျမတ္တႏုိး ေခၚဆုိျခင္း
၂။ ႏွိမ့္ခ်၍ မေခၚဆုိျခင္း
၃။ မိမိမယားတပါး အျခားမိန္းမတုိ႔ႏွင့္ မေပ်ာ္ပါးျခင္း
၄။ စားဖုိေဆာင္ အုပ္စုိးမႈကုိ လြဲအပ္ျခင္း
၅။ အ၀တ္တန္ဆာ ဆင္ေပးျခင္း
မယား၀တၱရား (၅)ပါး
၁။ အမႈႀကီးငယ္ကုိ ေကာင္းစြာစီရင္ျခင္း
၂။ ႏွစ္ဘက္ေသာ ေဆြမ်ိဳးမ်ားအား ခ်ီးေျမွာက္ျခင္း
၃။ မိမိလင္မွတပါး အျခားေယာက္်ားတုိ႔ႏွင့္ မေပ်ာ္ပါးျခင္း
၄။ ရွာေဖြစုေစာင္းခဲ့ေသာ ဥစၥာကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း
၅။ အလုံးစုံေသာ ကိစၥတုိ႔၌ လိမၼာ၍ ပ်င္းရိျခင္းမွကင္းျခင္း

ဒီ၀တၱရားေတြထဲမွာ ၾကည့္ရင္ မျဖစ္မေန အိမ္ေထာင္ျပဳရျခင္း ဆုိတာ တုိက္႐ုိက္ေဟာထားတာ မရွိပါဘူး။ သားသမီး၀တ္ထဲမွာပါတဲ့ ေစာင့္ေလမ်ိဳးႏြယ္ ဆုိတဲ့က်င့္၀တ္ကုိ နားလည္မႈ လဲြေနတာလုိ႔ ဆုိရမလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေစာင့္ေလမ်ိဳးႏြယ္ဆိုတာ အမ်ိဳးအႏြယ္ မပ်က္သုဥ္းေအာင္ အိမ္ေထာင္ျပဳ သားသမီးေတြ အမ်ားႀကီးေမြးၿပီး ေဆြမ်ိဳးအင္အားကုိ ေတာင့္တင္းေအာင္ လုပ္ခုိင္းတာထက္ ပါဠိေတာ္မွာ တုိက္႐ုိက္လာတဲ့ စကားက `` မိဘတုိ႔၏ ဥစၥာကုိ မေပ်ာက္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္ျခင္း၊ အစဥ္အဆက္မွလာေသာ ကုသုိလ္၀တ္ကုိျပဳျခင္းျဖင့္ အမ်ိဳးအႏြယ္ကုိ တည္ေစျခင္း`` ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါ။ ဒီအဓိပၸါယ္ကုိ ၾကည့္ရင္ရွင္းပါတယ္။ အစဥ္အဆက္ မိဘတုိ႔ျပဳလုပ္လာတဲ့ ကုသုိလ္၀တ္ေတြ၊ ေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ေတြကုိ ကုိယ့္လက္ထက္္၊ ကုိယ့္မ်ိဳးဆက္လက္ထက္မွာ မေပ်ာက္သြားေအာင္ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း၊ မိဘတုိ႔ရဲ႕ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာလုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိန္းသြားတဲ့ ပုံစံေတြအတုိင္း ကုိယ္လည္းသူတုိ႔လုိ အက်င့္သီလေကာင္းမြန္ေအာင္ ေနထုိင္ျပလုိက္ျခင္း စတာေတြကုိ ဆုိလုိတာပါ။

အိမ္ေထာင္ျပဳရင္ ကုသုိလ္ရတယ္၊ သာသနာျပဳရာ ေရာက္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္က ဘုရားရွင္လက္ထက္က ၀ိသာခါတုိ႔ အနာထပိဏ္တုိ႔လုိ လူပုဂၢဳိလ္မ်ားလုိ ျဖစ္ေစခ်င္လုိ႔ တင္စားတာမ်ိဳးဆုိရင္ ျဖစ္ႏုိင္တယ္လုိ႔ တစ္ဘက္က ေတြးလုိ႔ရပါတယ္။ ၀ိသာခါတုိ႔ၾကေတာ့ ေသာတာပန္လည္း ျဖစ္ေန၊ စီးပြားေရးအရလည္း ျပည့္စုံေနၿပီဆုိေတာ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ သားသမီးေျမးျမစ္ေတြနဲ႔ ဘုရားေက်ာင္းကန္ သြားႏုိင္တဲ့အထိ မ်ိဳးဆက္ေကာင္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ေမြးလာသမွ် သားသမီေျမးျမစ္ေတြကုိလည္း သူလုိျဖစ္ေအာင္ သြန္သင္ဆုံးမႏုိင္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အဆုံးအမေတြကုိ သူလုိတည္ႏုိင္ေအာင္ မ်ိဳးႏြယ္ဆက္ကုိ ဆက္ခံေစပါတယ္။ အဲလုိမ်ိဳး လုပ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ျပဳ၊ သားသမီးေမြးတာဟာ သာသနာျပဳရာ ေရာက္ပါတယ္။ ဒီလုိမဟုတ္ဘဲ သာသနာကုိ ဖ်က္မဲ့၊ မိဘကုိေဆာ္ကားမဲ့၊ အမ်ိဳးကုိ ဖ်က္မဲ့သားသမီး ေမြးေပးလုိက္မယ္ဆုိရင္ သာသနာျပဳရာ မေရာက္ႏုိင္ပါဘူး။

သိဂၤါလသုတ္ဆုိတာ သိဂၤါလသတုိးသားကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေနာင္းလူမ်ား ေလာကက်င့္၀တ္မ်ား ေက်ေအာင္က်င့္ေဆာင္ႏုိင္ဖုိ႔နဲ႔ ထုိမွတစ္ဆင့္ သုဂတိဘ၀၊ သုဂတိဘ၀မွတစ္ဆင့္ မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္အထိ တက္လွမ္းႏုိင္ေစလုိေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ား ေလာကေကာင္းက်ိဳးကုိ ေရွး႐ႈေဟာၾကားထာတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီက်င့္၀တ္ေတြနဲ႔ ညီညႊတ္ခ်င္လုိ႔ အိမ္ေထာင္ မျပဳခ်င္ဘဲ ေလာကီအလုပ္ေတြ မလုပ္ခ်င္ဘဲ လုပ္ရတဲ့ပုံစံမ်ိဳး မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ အိမ္ေထာင္မျပဳဘဲ ကုသုိလ္ရေအာင္၊ သာသနာျပဳႏုိင္ေအာင္ မိမိရဲ႕ကုိယ္က်င့္သီလမ်ားကုိ လုံၿခဳံေအာင္ထိန္း၊ ၀ိပႆနာတရားမ်ား ရေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး ကုိယ္သိထားတာေတြကုိ အျခားသူမ်ား သိေအာင္ျပန္လည္ ျဖန္႔ေ၀ေဟာေျပာကာ အျခားသူမ်ားကုိပါ သာသနာတည္ေစမယ္ဆုိရင္ သာသနာျပဳရာ ေရာက္ပါတယ္။ ဘုရားေဟာ ဇာတ္ေတာ္ေတြထဲမွာ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ အေလာင္းေတာ္မ်ားဟာ အိမ္ေထာင္မျပဳဘဲ ေတာထြက္ကာ ရေသ့ရဟန္းျပဳၾကတဲ့ သာဓကမ်ား၊ မိဘမ်ား မရွိတ့ဲေနာက္မွာ မိဘရဲ႕ က်န္ခဲ့တဲ့ အေမြေတြကုိ လွဴဒါန္းၿပီး ေတာထြက္ကာ တစ္ကုိယ္တည္း တရားဓမၼက်င့္ႀကံ ေနထုိင္သြားၾကတဲ့ သာဓကေတြ ရွိပါတယ္။ က်န္တ့ဲအေၾကာင္းမ်ားကုိ မေျပာဘဲ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အဓိကပန္းတုိင္ျဖစ္တဲ့ ကိေလသာကုန္ခမ္းၿပီး နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳေရးလမ္းစဥ္မွာ အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး ကုသုိလ္ရေစတာထက္ သီလသမာဓိပညာ ၀ိပႆနာဘာ၀နာတရား အားထုတ္၍ ကိေလသာ အာသေ၀ါ ကုန္ခမ္းေအာင္လုပ္တာက ပုိၿပီးအေရးႀကီးတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အိမ္ေထာင္ရွင္ျဖစ္ေစ၊ အိမ္ေထာင္ရွင္ မဟုတ္တဲ့သူေတြျဖစ္ေစ အဓိကကေတာ့ လူ႔ဘ၀ရတဲ့အခုိက္မွာ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္လုိက္ျခင္းက ပုိၿပီးေကာင္းပါတယ္လုိ႔ပဲ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္အျမင္ကုိ ေျပာလုိပါတယ္။

(၂) မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း ေပါျခင္း၊ မေပါျခင္းဟာ ေလာကဓံေတြပါ။ တစ္ခါတစ္ရံ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း မရွိ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနျခင္းက တရားအားထုတ္တဲ့သူ၊ ဘာသာေရးလုိက္စားတဲ့ သူေတြအတြက္ ပုိၿပီးေကာင္းတဲ့ အေနအထား ရွိပါတယ္။ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းဆုိတာ ေကာင္းတဲ့ဘက္မွာ အကူအညီ ျဖစ္ေစတာ၊ ေကာင္းေအာင္သြန္သင္ဆုံးမေပးတာ၊ ပစၥဳပၸန္သံသရာ ေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးတာကုိ ဆုိလုိတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မေကာင္းတဲ့ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း ေပါမ်ားတာထက္ အဲလုိမေကာင္းတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ိဳးမရွိ တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ျခင္းက ပုိေကာင္းပါတယ္။ အဲလုိမွ မဟုတ္ ေကာင္းတာေတြလည္း လုပ္ခ်င္တယ္ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းလည္း ရွိခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ္နဲ႔စိတ္တူ၊ ကုိယ္တူ၊ အက်င့္စာရိတၱတူ၊ ၀ါသနာတူတဲ့သူေတြကုိ ရွာေဖြေပါင္းသင္းပါဟု အႀကံျပဳပါရေစ။ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း ေပါေစဖုိ႔အတြက္ေတာ့ ကုိယ္က်င့္သီလကုိ အပ်က္မခံပါနဲ႔လုိ႔ တုိက္တြန္းလုိပါတယ္။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား