ကုိးကြယ္ျခင္းႏွင့္ ပူေဇာ္ပသျခင္း

ကုိးကြယ္ျခင္းဟူေသာ စကားရပ္တြင္ အားကုိးအားထားျပဳထုိက္ျခင္း၊ အကာအကြယ္ျဖစ္ေစျခင္း စေသာအဓိပၸါယ္မ်ား ပါ၀င္ၿပီး ပူေဇာ္ပသျခင္းဟူေသာ စကားရပ္တြင္ ခ်ီးေျမာက္ေထာက္ပံ့ေပးရျခင္း၊ တင္ေျမာက္ေကၽြးေမြးေပးရျခင္း စေသာအဓိပၸါယ္မ်ား ပါ၀င္လွ်က္ရွိ၏။ ကုိးကြယ္ျခင္းကုိခံရသည့္ အရာမ်ားသည္ ကုိးကြယ္သူမ်ားကုိ အားကုိးအားထားျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးႏုိင္ျခင္း ပစၥဳပၸန္သံသရာတြင္ က်ေရာက္မည့္ ေဘးအႏၲရာယ္အေပါင္းမွ ကာကြယ္ေပးႏုိင္ျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ထုိအရာမ်ားကုိ ကုိးကြယ္ခံထုိက္သည့္အရာမ်ားဟု ဆုိႏုိင္ၿပီး ပူေဇာ္ပသျခင္းကုိ ခံရသည့္အရာမ်ားသည္ ပူေဇာ္ပသသူမ်ားကုိ အမွီျပဳကာ အပူေဇာ္ အပသမ်ားကုိသာ ခံယူလွ်က္ ပူေဇာ္ပသသူမ်ားအား တစ္စုံတစ္ရာ ကာကြယ္မႈမျပဳႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ထုိအရာမ်ားကုိ ပူေဇာ္ပသမႈ သက္သက္ကုိသာေပးရသည့္ အရာမ်ားဟု ဆုိႏုိင္၏။

သုိ႔ဆုိလွ်င္ ယင္းကုိးကြယ္ခံထုိက္သည့္ အရာမ်ားသည္ အဘယ္အရာမ်ားနည္း၊ ပူေဇာ္ပသျခင္း သက္သက္ကုိသာ ေပးရသည့္အရာမ်ားသည္ အဘယ္အရာမ်ားနည္း သိရွိရန္လုိအပ္၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ထုိအရာမ်ားကုိ ကဲြကဲြျပားျပား မသိပါက အလဲြအမွားမ်ားျဖစ္ကာ ပူေဇာ္ပသရမည့္ အရာမ်ားကုိ အစစ္အမွန္ထင္မွတ္ၿပီး ကုိးကြယ္မိတတ္၊ ကုိးကြယ္ရမည့္အရမ်ားကုိ ပူေဇာ္ပသသည့္ အဆင့္ေလာက္ထင္မွတ္ၿပီး ပူေဇာ္ပသမိတတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ယင္းတုိ႔ကုိ မတင္ျပမီ ကုိးကြယ္မႈစတင္သည့္ သမုိင္းေၾကာင္းကုိ ေရွးဦးစြာတင္ျပလုိ၏။

လူ႔သမုိင္းဆရာတို႔၏ အဆုိအရ လူသည္ ေျခသလုံးအိမ္တုိင္ဘ၀မွ တျဖည္းျဖည္း ယဥ္ေက်းလာၿပီး အစုအဖဲြ႕ႏွင့္ ေနတတ္လာသူမ်ား ျဖစ္သည္ဟု သိရ၏။ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ လူသည္ ေၾကာက္တတ္မႈႏွင့္ ရလုိမႈ သေဘာတရားမ်ားျဖင့္ ဖဲြ႕စည္းထားေသာ သဏၭာန္တစ္ခုသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားလွ၏။ လူ႔ေလာကႀကီးတြင္ ေၾကာက္စရာမ်ား အမ်ားအျပားရွိသကဲ့သုိ႔ ရယူခ်င္စရာမ်ားလည္း ေပါမ်ားလွ၏။ ဒီေရတက္ျခင္း၊ မီးႀကီးေလာင္ျခင္း၊ ေလမုန္တုိင္းတုိက္ျခင္း၊ ငလ်င္လႈပ္ျခင္းစေသာ ၾသကာသေလာက၏ အႏၲရာယ္မ်ား၊ ေျမြ၊ သစ္၊ က်ား၊ ဆင္႐ုိင္းေဘး၊ မခ်စ္မႏွစ္သက္သူေဘး စေသာ သတၱေလာက၏ ရန္ျပဳမႈမ်ားႏွင့္၊ နာဖ်ားမက်န္းမမာ၊ အုိနာေသရ ေဘးဒုကၡမ်ား၏ ႏွိပ္စက္မႈမ်ားကုိ လူသားတုိ႔သည္ အလူးအလဲ ခံေနရသည္သာ ျဖစ္၏။ ဤသုိ႔ေသာ ဘ၀ဒုကၡ အႏၲရာယ္မ်ား၏ လႈံ႕ေဆာ္ဖန္တီးမႈေၾကာင့္ လူသားတုိ႔သည္ ေၾကာက္တတ္လာၾက၏။ ထုိေဘးဆုိးဒုကၡတုိ႔မွ ကင္းၿငိမ္းမႈကုိ လုိလားေတာင့္တၾက၏။ ကုိးကြယ္မႈကုိ ရွာေဖြလာၾက၏။ ထုိသုိ႔ ရွာေဖြရင္းနီးစပ္ရာကုိ ကိုးကြယ္ရာအျဖစ္ ကုိးကြယ္လာၾကေတာ့၏။ လူသားတုိ႔၏ ကုိးကြယ္မႈ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းအေၾကာင္း အဦးအစ ကုိးကြယ္လာသည့္ အရာတုိ႔ကုိ ျမတ္ဗုဒၶက

`ေဘးရန္ အႏၲရာယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ စုိးရြံ႕ေၾကာက္လန္႔ ေနၾကကုန္ေသာ လူတုိ႔သည္ ေတာင္တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊ ေတာတုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊ အာရာမ္တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊ အထင္ကရသစ္ပင္ စေသာကုိးကြယ္ရာတို႔ကုိ လည္းေကာင္း ကုိးကြယ္ၾကကုန္၏။ (ဓမၼပဒ၊ ဂါထာ၊ ၁၈၈)` ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့၏။

မွန္၏။ ေရွးအခါက ပယ္လယ္သမုဒၵရာတုိ႔၌ အသက္ေမြးမႈ ျပဳၾကသူတုိ႔သည္ သမုဒၵရာေစာင့္ နတ္မ်ားကုိ ကုိးစားၾကသည့္နည္းတူ ေတာရပ္ေဒသ၌ လုပ္ကုိင္စားေသာက္ၾကသူတုိ႔သည္လည္း ေတာေတာင္ဥယ်ာဥ္ စသည္တုိ႔ကုိ ပူေဇာ္ၾက၏။ ထုိ႔အျပင္ ေကာက္ပင္စုိက္ပ်ိဳး ေအာင္ျမင္လုိမႈအတြက္ မုိးနတ္စသည္တုိ႔ကုိ ပူေဇာ္ပသၾက၏။ သားဆုပန္ရန္ ေတာစုိးသစ္ပင္ႀကီးမ်ား၌ ရွိမည္ထင္ေသာ နတ္တုိ႔ကုိ တင္ေျမွာက္ၾက၏။ ထုိသုိ႔ျဖင့္ မုိးနတ္၊ ေလနတ္၊ သစ္ပင္ေစာင့္နတ္စသည္ျဖင့္ ကုိးကြယ္ရာအမ်ိဳး ေပၚထြန္းကာ လူသားတုိ႔၏ အခါအားေလွ်ာ္စြာ ပူေဇာ္ပသမႈျပဳရာမ်ားလည္း ျဖစ္လာခဲ့၏။

သုိ႔ေသာ္ ဗုဒၶျမတ္စြာ ပြင့္ေတာ္မူလာသည့္အခါ၌ကား ထုိကုိးကြယ္မႈမ်ားသည္ အလဲြမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ ေဟာၾကားေတာ္မူလုိက္၏။ မကုိးကြယ္သင့္သည့္အရာႏွင့္ ကုိးကုိသင့္သည့္အရာမ်ားကုိ အတိအလင္း ခဲြျခားေဖာ္ျပေတာ္မူလုိက္၏။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ``ဤေတာေတာင္ အရာမ္ သစ္ပင္စေသာ ကုိးကြယ္ရာဟူသမွ်ကုိ ကုိးကြယ္ျခင္းသည္ ေဘးကင္းေသာ ကုိးကြယ္ျခင္းမဟုတ္၊ ျမတ္ေသာ ကုိးကြယ္ျခင္းမဟုတ္၊ ဤကုိးကြယ္ရာဟူသမွ်ကုိ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္းေၾကာင့္ ဒုကၡခပ္သိမ္းမွ မလြတ္ေျမာက္ႏုိင္ (ဓမၼပဒ၊ ဂါထာ၊ ၁၈၉)`` ဟူ၍လည္းေကာင္း ``အၾကင္သူသည္ ျမတ္စြာဘုရားကုိလည္းေကာင္း၊ တရားေတာ္ကုိလည္းေကာင္း၊ သံဃာေတာ္ကုိလည္းေကာင္း ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္၏။ ထုိသူသည္ ဆင္းရဲအမွန္ ဒုကၡသစၥာ၊ ဆင္းရဲျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းအမွန္ သမုဒယသစၥာ၊ ဆင္းရဲမွလြတ္ေျမာက္ရာအမွန္ နိေရာဓသစၥာ၊ ဆင္းရဲၿငိမ္းရာ နိဗၺာန္သုိ႔ေရာက္ေၾကာင္းအမွန္ မဂၢသစၥာဟူေသာ အရိယသစၥာေလးပါးတုိ႔ကုိ မဂ္ပညာျဖင့္ ေကာင္းစြာျမင္ႏုိင္၏ (ဓမၼပဒ၊ ဂါထာ၊ ၁၉၀၊ ၁၉၁)`` ဟူ၍လည္းေကာင္း အက်ယ္တ၀င့္ ေဟာၾကားေတာ္မူလုိက္၏။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ကုိးကြယ္မႈအမွားႏွင့္ ကုိးကြယ္မႈအမွန္ကုိ ခဲြျခားျပသေတာ္မူၿပီး အမွားကုိးကြယ္မိပါက ဒုကၡခပ္သိမ္း ကင္းၿငိမ္းႏုိင္မည္မဟုတ္ဘဲ သံသရာတြင္ ရွည္ၾကာစြာ က်င္လည္ေနရတတ္ေၾကာင္း ကုိးကြယ္မႈမွန္ကန္ပါက ဒုကၡခပ္သိမ္းၿငိမ္းေအးကာ နိဗၺာန္အထိ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ေၾကာင္း စိစစ္ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။

ေဖာ္ျပပါ ဘုရားရွင္၏ ေဟာၾကားခ်က္မ်ားကုိ ၾကည့္ပါက ကုိးကြယ္သင့္သည့္အရာႏွင့္ မကုိးကြယ္သင့္ဘဲ ပူေဇာ္ပသ႐ုံသာ ျပဳရမည့္အရာမ်ားကုိ ေကာင္းစြာနားလည္ သေဘာေပါက္ႏုိင္၏။ သစ္ပင္ေတာေတာင္ စသည္တို႔ႏွင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ နတ္တုိ႔သည္ မကုိးကြယ္သင့္သည့္အရာမ်ားျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ အစဥ္အလာ ယုံၾကည္မႈမ်ားအရ ပူေဇာ္ပသလုိက ပူေဇာ္ပသႏုိင္၏။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာဟူေသာ ရတနာျမတ္သုံးပါးသည္သာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ စစ္မွန္သည့္ကုိးကြယ္မႈျဖစ္၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ဤရတနာျမတ္သုံးပါးသည္ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ေဘးဒုကၡကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ဖ်က္ဆီးတတ္ ေသာေၾကာင့္ သရဏဟူ၍လည္း ေခၚဆုိထုိက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ စင္စစ္ သရဏဂမနဟူေသာ ပါဠိေတာ္ကပင္ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္းဟူေသာ အဓိပၸါယ္ကုိေဆာင္ေန၏။ သရဏဂုံတည္သူမ်ားသည္ ေဘးဒုကၡအေပါင္းမွ လြတ္ၿငိမ္းျခင္းဟူေသာ အက်ိဳးရလာဒ္ကုိ လက္ေတြ႕ခံစားႏုိင္ျခင္းကုိ ျဖစ္ေစသည့္အတြက္ ရတနာျမတ္သုံးပါးသည္ ကုိးကြယ္ခံထုိက္၏။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔ ရတနာသုံးပါးကုိ ကုိးကြယ္ၾကသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားတြင္ ျမတ္ဗုဒၶကုိ ကုိးကြယ္ပူေဇာ္ရျခင္းမွာ ျမတ္ဗုဒၶသည္ သတၱ၀ါတုိ႔ကုိ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေၾကာင္း နည္းလမ္း၌ ျဖစ္ေစျခင္း၊ မႀကီးပြား မခ်မ္းသာေၾကာင္း မေကာင္းေသာ နည္းလမ္းမွ ဆုတ္ယုတ္ေစျခင္းႏွင့္ အျပစ္ေဒါသ အလုံးစုံကင္းေစ၍ ဂုဏ္ေက်းဇူးအေပါင္းတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေစျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္၏။ ဓမၼရတနာတည္းဟူေသာ ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္ကုိ ကုိးကြယ္ျခင္းမွာ တရားေတာ္ကုိ က်င့္ႀကံလုိက္နာသူတုိ႔ကုိ ဘ၀သံသရာခရီးခဲမွ ထုတ္ေဆာင္ကယ္တင္ျခင္း၊ တရားက်င့္သည့္အခုိက္ႏွင့္ က်င့္ၿပီးေနာက္ကာလတုိ႔၌လည္း ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ ေပးေစျခင္းျဖင့္ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ေဘးဒုကၡကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ဖ်က္ဆီးေစႏုိင္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ သံဃာေတာ္ကုိ ကုိးကြယ္ရျခင္းမွာ အနည္းငယ္မွ်ေသာ ေကာင္းမႈကုသုိလ္တုိ႔ကုိ ႀကီးက်ယ္ဖြံ႕ၿဖိဳး အက်ိဳးမ်ားေစရန္ ျပဳျခင္းျဖင့္ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ေဘးဒုကၡကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ဖ်က္ဆီး ႏုိင္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ မွန္၏။ ထုိရတနာသုံးပါးအား ၾကည္ညိဳေလးစား ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ေသာ သူကုိ သရဏဂုံတည္သူဟု ေခၚ၏။ ထုိသူသည္ ေကာင္းျမတ္ေသာ ဘ၀သုိ႔ေရာက္ရမည္ ျဖစ္သည့္အျပင္ အသက္ရွည္ျခင္း၊ အဆင္းလွျခင္း၊ အေျခြအရံေပါမ်ားျခင္း စေသာ အက်ိဳးမ်ားကုိလည္း ရရွိကာ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာေကာင္းက်ိဳးကုိ ျဖစ္ေစေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ ရတနာသုံးပါးသည္သာ ကုိးကြယ္သင့္သည့္ အရာမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းဆုိျခင္း ျဖစ္၏။

သုိ႔ေသာ္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား၏ ကုိးကြယ္မႈမ်ားကုိ ၾကည့္ပါက အလဲြကုိးကြယ္ေနၾကသည္ကုိ စိတ္မေကာင္းဖြယ္ေတြ႕ရွိရ၏။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားသည္ ကုိးကြယ္ျခင္းႏွင့္ ပူေဇာ္ပသျခင္းကုိ လြဲမွားစြာလုပ္ေဆာင္ေနၾက၏။ မကုိးကြယ္သင့္သည့္အရာမ်ားကုိ တစ္ဘ၀ တစ္နပ္စားၾကည့္ကာ ကုိးကြယ္ေနၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရ၏။ ဘုရားကေအာက္ ေမ်ာက္ကအထက္ဆုိသကဲ့သုိ႔ အိမ္တြင္ၾကည့္ပါက ဘုရားစင္ထက္ နတ္စင္က ပုိၿပီးေတာက္ေျပာင္ ေ၀ဆာလွပေနၾက၏။ ပုိဆုိးသည္က အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ နတ္ေတြကုိ ကုိးကြယ္သည္ႏွင့္ မေက်နပ္ႏုိင္ၾကဘဲ ဘုိးေတာ္၊ မယ္ေတာ္၊ အေသထြက္၊ အရွင္ထြက္စသည္တုိ႔ကုိပင္ အၿပိဳင္ကုိးကြယ္သည္အထိ ျဖစ္လာၾက၏။ စီးပြားေရး၊ ေအာင္ျမင္မည္္၊ က်န္းမာေရး ေကာင္းမည္ဆုိပါက ဘာမဆုိလုပ္ရဲသည္အထိ အသိဉာဏ္မ်ား ကင္းမဲ့လာၾက၏။ အဆုိးဆုံးမွာ ေဗဒင္ဆရာမ်ားအေပၚ အယုံၾကည္လြန္ အားကုိးလာသည္က အဆုိးဆုံးျဖစ္၏။ အိမ္မွာ အစစအရာရာ အဆင္မေျပျဖစ္ေနျခင္းမွာ ဘုရားစင္တြင္ကုိးကြယ္ ပူေဇာ္ထားသည့္ ဘုရားဆင္းတုေတာ္က ခုိက္တာဟုဆုိကာ ဘုရားဆင္တုေတာ္ကုိ စြန္႔ပစ္ခုိင္းသည့္အတြက္ ေညာင္ပင္ေျခရင္းတြင္ သြားစြန္႔သည္အထိ အသိဉာဏ္ကင္းကုန္ၾက၏။ အခိုက္အတန္႔ကာလေလးကုိ ၾကည့္ကာ သံသရာနစ္မြန္းမည့္ အလုပ္ေတြကုိ လုပ္သည္အထိ မုိက္မဲလာၾက၏။ ေလာကမွာ ရွိေနသမွ်ကာလတြင္ အဆင္ေျပမႈ မေျပမႈဆုိသည္မွာ ေရွာင္လဲြ၍မရသည့္ သေဘာကုိ သေဘာမေပါက္ဘဲ အဆင္ေျပမည္ဆုိက ဘုရား၊တရား၊သံဃာလည္း နားမလည္ မိဘဆရာလည္း နားမလည္ ေဗဒင္ဆရာစသည္တုိ႔က ခုိင္းလ်င္ဘာမဆုိ လုပ္ရဲသည္အထိ ဆင္ျခင္တုံတရား ကင္းမဲ့လာၾက၏။ မိမိကုိယ္ကုိ မိမိသရဏဂုံ ပ်က္ေနသည္ကုိမသိ အလဲြေတြ လိုက္လုပ္ေနၾကေတာ့၏။ ဤသည္မွာ ယုံၾကည္မႈလြန္ကဲၿပီး ပညာကင္းမဲ့လာသည့္အျပင္ မကုိးကြယ္သင့္သည္ကုိ ကုိးကြယ္ေနၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ စာလုိေျပာပါက သဒၶါလြန္ကဲ ပညားနည္းေနၾကျခင္းျဖစ္၏။

စင္စစ္ မိမိတုိ႔ကုိးကြယ္ေနမႈမ်ားကုိ ေသခ်ာဆင္ျခင္ၾကည့္ပါက ကုိးကြယ္ရမည့္အရာမ်ားလား၊ ပူေဇာ္ပသရမည့္ အရာမ်ားလားဆုိသည္ကုိ ရွင္းလင္းစြာ သေဘာေပါက္ႏုိင္၏။ ပစၥဳပၸန္၊ သံသရာအတြက္ အားကုိးအားထား မျပဳႏုိင္သည့္အရာမ်ားသည္ မကုိးကြယ္သင့္သည့္အရာမ်ားျဖစ္ၿပီး ပစၥဳပၸန္ သံသရာေကာင္းက်ိဳး ျဖစ္ေစမည့္အရာမ်ားမွာ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ရမည့္ အရာမ်ားျဖစ္၏။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာဟူေသာ ရတနာသုံးပါးကုိ ၾကည့္ပါက ကုိးကြယ္သည့္သူမ်ားကုိ ပစၥဳပၸန္ဘ၀တြင္သာ ခ်မ္းသာမႈကုိ ျဖစ္ေစသည္မဟုတ္ဘဲ အပါယ္ေဘးစေသာ ေဘးဒုကၡတုိ႔မွ ကင္းေ၀းေစကာ သုဂတိဘ၀၊ ထုိမွ နိဗၺာန္အထိ သံသရာေကာင္းက်ိဳးကုိ ျဖစ္ေစသည္ကုိ ေတြ႕ရမည္ျဖစ္၏။ ထုိအက်ိဳးဆက္မ်ားေၾကာင့္ပင္ ရတနာသုံးပါးသည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား၏ ကုိးကြယ္ရာမ်ားျဖစ္၏။ ရတနာျမတ္သုံးပါးမွလြဲ၍ က်န္သည့္အတြင္းအျပင္ နတ္မ်ား၊ ဘုိးေတာ္၊ နတ္ကေတာ္၊ ဓာတ္႐ုိက္ဓာတ္ဆင္ ေဗဒင္ယၾတာေပးသူမ်ားမွာ ကုိးကြယ္ရန္မထုိက္ၾကေပ။ ပူေဇာ္ပသလုိက ပူေဇာ္ပသမႈသာ ျပဳထုိက္ေပသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ယင္းတုိ႔ကုိ ၾကည့္ပါက သူမ်ားကုိ ပစၥဳပၸန္၊ သံသရာေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးႏုိင္ရန္ေ၀းစြ ၎တုိ႔ကုိယ္တုိင္ပင္ တစ္စုံတစ္ခုကုိ အမွီျပဳေနၾကရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ေတာေတာင္ေစာင့္နတ္မ်ားသည္ သစ္ပင္ေတာေတာင္မ်ားကုိ အမွီျပဳၿပီး ေနၾကရ႐ုံမွ်မက စားေသာက္ေရးအတြက္လည္း လူတုိ႔၏ပူေဇာ္ပသမႈမ်ားျဖင့္ ရပ္တည္ေနၾကရ၏။ ထုိသူမ်ားသည္ အဘယ္မွာလွ်င္ ကုိးကြယ္သည့္သူမ်ားအား ပစၥဳပၸန္၊ သံသရာေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးႏုိင္မည္နည္း။ ထုိသူမ်ားလုပ္ေပးႏုိင္သည္ကား မိမိတုိ႔ကုိ ပူေဇာ္ပသသူမ်ားအား ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါး ဒုကၡေရာက္မသြားေအာင္သာ တစ္နည္းတစ္ဖုံ ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္႐ုံမွ်သာ ရွိမည္။ သံသရာအတြက္ဆုိလွ်င္ကား ၎တုိ႔ကုိယ္တုိင္ပင္လွ်င္ ဘယ္ဘ၀ဘယ္ဘုံဌာနကုိ ေရာက္မည္ကုိ မသိရွိၾကေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရတနာသုံးပါးမွလဲြ၍ က်န္အရာမ်ားကား ကုိးကြယ္ထုိက္သည့္အရာမ်ား မဟုတ္ဘဲ မကင္းရာမကင္းေၾကာင္း ပူေဇာ္ပသမႈသာ ျပဳလုပ္ေပးရမည့္အရာမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္းဆုိျခင္း ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကိုးကြယ္ရာအစစ္ကုိ လုိလားၾကသူမ်ားသည္ မိမိတုိ႔ကုိယ္ပုိင္ဉာဏ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္ကာ ယုံၾကည္မႈမလြန္ကဲၾကဘဲ သဒၶါပညာမွ်တစြာ ေရြးခ်ယ္ကုိးကြယ္သင့္လွေပ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ မိမိတုိ႔ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္မႈ မွားပါးက ပစၥဳပၸန္သံသရာ ေဘးဒုကၡကုိ မိမိတို႔သာလွ်င္ ခံၾကရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ထုိ႔အျပင္ ``ဆရာတစ္ပါး လဲြေခ်ာ္သြားက တပည့္အမ်ား အပါယ္လား၏`` ဟူေသာ စကားကဲ့သုိ႔ပင္ မိမိတုိ႔က ဆရာအမွားကုိ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္မိပါက အပါယ္ေဘးအထိ က်ေရာက္ႏုိင္သည္ကုိလည္း သတိျပဳသင့္လွေပ၏။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ဆုိရေသာ္ ကုိးကြယ္ျခင္းႏွင့္ ပူေဇာ္ပသျခင္းတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအေနျဖင့္ ကုိးကြယ္ျခင္းမမွားၾကရန္ အထူးလုိအပ္လွၿပီး ပူေဇာ္ပသရမည့္ အရာမ်ားကုိ လဲြမွားစြာကုိးကြယ္မိပါက သံသရာႏွင့္ခ်ီကာ နစ္မြန္းသြားႏုိင္ေသာေၾကာင့္ သဒၶါႏွင့္ ပညာညီညြတ္စြာျဖင့္ ကုိးကြယ္ရာအစစ္အမွန္ျဖစ္သည့္ ရတနာျမတ္သုံးပါးကုိသာ ယုံၾကည္ေလးနက္စြာ ကုိးကြယ္သင့္ပါေၾကာင္း အသိေပးစကား ပါးအပ္ပါသည္။ အားလုံးမွန္ကန္သည့္ ကုိးကြယ္မႈကုိ ေရြးခ်ယ္ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္ႏုိင္ၾကေပေစ…

Read more »

အရာရာေနာက္က်မႈေတြ မျဖစ္ရေအာင္ ...

Q.ဘုန္းဘုန္း…
တပည့္ေတာ္ဟာ အၿမဲသူမ်ားေနာက္က က်န္ရစ္တတ္ၿပီး လုပ္ရင္လဲ သူမ်ားထက္ အလြန္ေနာက္က်မွ ၿပီးတတ္ပါတယ္ဘုရား။ ျပဳျပင္ေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္ပါ။ မိတ္ေဆြေကာင္းမ်ားႏွင့္လည္း အေတြ႕ေနာက္က်တတ္ပါတယ္။ ကူညီမည့္ မိတ္ေဆြေကာင္းကုိ လုိအပ္ေနသည့္္အခ်ိန္မွာ ေစာစီးစြာ မေတြ႕ခဲ့ရဘဲ ေနာက္မွေတြ႕တာမ်ိဳး ႀကံရေလ့ရွိပါတယ္။ ေရာဂါကုစဥ္မွာ တတ္ကၽြမ္းသည့္ သမားေတာ္ႏွင့္ မေတြ႕ရလုိ႔ ေရာဂါရင့္ၿပီး နာတာရွည္မွ ေနာက္က်သိခဲ့ရတာလည္း ရွိပါတယ္။ ပညာတစ္ခုကုိ သင္ခြင့္ရခ်ိန္မွာတုန္းက ေငြေၾကးမရွိခဲ့ဘဲ ေငြေၾကးအတန္သင့္ ရလာခ်ိန္မွာေတာ့ အဲဒီပညာသင္ဖုိ႔ အေျခအေန မေပးေတာ့လုိ႔ ေနာက္က်သြားရတာလဲ အၿမဲႀကံဳရပါတယ္။ တရားဓမၼအရာမွာေတာင္ တရားနာခြင့္ တရားအားထုတ္ခြင့္ကုိ ဆရာရွိခ်ိန္က မရခဲ့ဘဲ အစစေနာက္က်မွ ရခဲ့ရပါတယ္။

တပည့္ေတာ္ လူမွန္းသိကတည္းက ႀကဳံေတြ႕ေနရတဲ့ အစစေနာက္က်ျခင္း ၀ဋ္ေၾကြးမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ဘာလုပ္ရမလဲ လမ္းညႊန္ေပးပါဘုရား။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္က ႏူနာေရာဂါစဲြေနတဲ့ မင္းသမီးတစ္ပါးကုိ အရွင္အႏု႐ုဒၶါ သံဃာေတာ္က ေရာဂါေပ်ာက္ေစသည့္ ေကာင္းမႈမ်ား ျပဳေစသျဖင့္ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းရတာ ဖတ္ဖူးပါတယ္ဘုရား။
တပည့္ေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ တစ္ေန႔အပါး ၂၀၊ ၃၀၊ ၄၀ စသည္ျဖင့္ အခြင့္ရတုိင္း ဆြမ္းလွဴဒါန္း ဆက္ကပ္ျခင္းကုိ ၀တ္တစ္ခုအျဖစ္ ျပဳခဲ့ပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ အလြန္ဆင္းရဲစဥ္ကေတာင္ တစ္ေန႔၁၅ပါး၊ အပါး၂၀ ၀န္းက်င္ ႀကိဳးစားၿပီး ဆြမ္းေလာင္းခဲ့ပါတယ္။ စာသင္သာား သံဃာေတာ္နဲ႔ သာမေဏမ်ားအတြက္ လုိအပ္တဲ့စာအုပ္၊ စာေရးကိရိယာ အသုံးအေဆာင္မ်ားလည္း ပညာဒါနျပဳခဲ့ပါတယ္။ အခုေနာက္ဆုံး ဆင္းရဲခ်ိဳ႕တဲ့ေသာ သံဃာေတာ္မ်ားအား ေက်ာင္းေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းၿပီး ဂိလာန သာမေဏမ်ားအားလည္း ေဆး၀ါးကုသေပးခဲ့ပါတယ္။ လွ်က္စစ္မီး မရွိဘဲညေမွာင္ထဲမွာ ဖေယာင္းတုိင္ႏွင့္ သီတင္းသုံးေနရေသာ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာလည္း မီးတပ္ဆင္ လွဴဒါန္းေပးခဲ့ပါတယ္။ ၀ဋ္ေၾကြးမွ လြတ္ေျမာက္လုိေသာ္လည္း ဒါေတြလုပ္စဥ္က ရတာနာသုံးပါးကုိ ၾကည့္ညိဳစိတ္ သက္သက္ျဖင့္သာ လုပ္ခဲ့ၿပီး မေကာင္းမႈကံမွ လြတ္ေျမာက္ေရးကုိ အဓိကမရည္ရြယ္ခဲ့မိေပ။

တပည့္ေတာ္ ခံစားေနရတဲ့ အစစေနာက္က်ျခင္းေဘးမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ မကယ္ႏုိင္ေသးပါ။ ဘယ္လုိေကာင္းမႈမ်ား ျပဳရမလဲ အမိန္႔ရွိေပးပါဘုရား
(ေသာ္လတ္)

A. ၀ဋ္မွာအၿမဲ ငရဲမွာ အပဟူေသာ ျမန္မာစကားပုံ တစ္ခုရွိပါတယ္။ ပဥၥနႏၱရိယကံက်ဴးလြန္ထားမႈ မရွိေသးပါက ငရဲသြားေစႏုိင္သည္မ်ားကုိ ကုသုိလ္မ်ားလုပ္ေပးျခင္းျဖင့္ မက်ေရာက္ေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္ေသာ္လည္း ျပန္လည္ေပးဆပ္ရမည့္ ၀ဋ္ေၾကြးမ်ားရွိေနသူမ်ားမွာ ၀ဋ္မွလြတ္ေအာင္္ မလုပ္ႏုိင္ပါ။ ဘုရား၊ ရဟႏၲာႀကီးမ်ားေသာ္မွလည္း ၀ဋ္ေၾကြးကုိ ေပးဆပ္ၾကရေသးသျဖင့္ အတိတ္ဘ၀တစ္ခုခုက မိမိျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ အကုသုိလ္၀ဋ္ေၾကြးမ်ားရွိပါက ေက်ေအာင္ျပန္ဆပ္ ေပးရတတ္ပါတယ္။ အတိတ္ဘ၀က ကုိယ္ဘာလုပ္ခဲ့သည္ကုိ မသိႏုိင္ေသာ္လည္း ယခုဘ၀မွာ ရရွိေနသည့္ အက်ိဳးဆက္မ်ားကုိ ၾကည့္ပါက ခန္႔မွန္းႏုိင္ပါတယ္။ အရာရာေနာက္က် ေနတတ္မႈဟာ အတိတ္ဘ၀တစ္ခုခုက သူမ်ားလုပ္သည့္ ေကာင္းမႈမ်ားကုိ ေနာက္ေႏွးေအာင္ေနာက္ယွက္မႈ ရွိခဲ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္သလုိ၊ မိမိကုသုိလ္ေကာင္းမႈ လုပ္တဲ့အခါမွာလည္း လုပ္ၿပီးေနာက္မွာျဖစ္ရတဲ့ အပရေစတနာ ခ်ိဳ႕တဲ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈျပဳတဲ့အခါ ျပဳလုပ္တဲ့သူမ်ား ရွိထားရမယ့္ မလွဴမီေရွ႕အဖုိ႔တြင္ရွိရမည့္ ပုဗၺေစတနာ၊ လွဴဆဲအခုိက္မွာ ရွိရမည့္ မုဥၥေစတနာ၊ လူၿပီးေနာက္မွာ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္ရမည့္ အပရေစတနာဆုိတဲ့ ေစတနာသုံးမ်ိဳးထဲမွာ ေနာက္ဆုံးေစတနာ ခ်ိဳ႕တဲ့ၿပီး အလွဴအေပၚမွာ ေနာင္တရမႈမ်ား ရွိခဲ့လွ်င္လည္း ေနာက္ေစတနာခ်ိဳ႔တဲ့တဲ့အတြက္ အဲဒီေစတနာရဲ႕ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္ ယခုဘ၀မွာ ျပန္ခံေနရတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အတိတ္ဆုိတာ က်န္ခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ေနာင္တတစ္ဖန္ ပူပန္မေနေတာ့ဘဲ ယခုဘ၀မွာသာ ကံေပးသမွ်ကုိ ရဲရဲရင္ဆုိင္လက္ခံၿပီး အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားကာ ေကာင္းမႈေတြလုပ္ဖုိ႔ သင့္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ သီလကုိလုံေအာင္ ေစာင့္ထိမ္းၿပီး ေစတနာေကာင္းထားကာ ရတနာသုံးပါးႏွင့္ ကံကံ၏အက်ိဳးအေပၚ သံသယကင္းရွင္း သဒၶါတရားသြင္းကာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အတိတ္က၀ဋ္ေၾကြးမ်ား မကုန္ေသးသမွ် ျပန္လည္ေပးဆပ္ရမယ့္ အေနအထား ရွိပါတယ္။ ဘုရားလက္ထက္က ႏူနာေရာဂါေပ်ာက္ၿပီး အခုဘ၀မွာ ခ်က္ျခင္းအက်ိဳးကုိ ခံစားရတဲ့ မ်က္ေမွာက္ အက်ိဳးေပးမႈဆုိသည္မွာ အေၾကာင္းအဂၤါရပ္ေတြႏွင့္ ျပည့္စုံမွသာ ရရွိႏုိင္ပါတယ္။ အက်ဥ္းေျပာရရင္ အလွဴေပးပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ ေစတနာ သဒၶါလြန္ကဲမႈ၊ ငါးပါးသီလလုံၿခဳံမႈ၊ အလွဴပစၥည္း၀တၳဳရဲ႕ ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းၿပီး သမာအာဇီ၀ က်စြာရရွိမႈ၊ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္သည္ ရဟႏၲာျဖစ္မႈ၊ ဒီရဟႏၲာသည္လည္း နိေရာဓသမာပတ္မွ ထသည့္အခုိက္ႏွင့္ ႀကဳံႀကိဳက္မႈဆုိတဲ့ အဂၤါရပ္ေတြႏွင့္ ျပည့္စုံမွသာ ယခုဘ၀မွာ အခုလုပ္ အခုအက်ိဳးေပးျခင္းဆုိတာ ျဖစ္မွာပါ။ အခုမ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္မ်ား မဆိတ္သုဥ္းေသာ္လည္း ေဖာ္ျပပါအဂၤါရပ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္စုံရန္မွာ အလြန္ခက္ခဲလွပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အဲဒါေတြကုိထားၿပီး ခုနေျပာခဲ့သလုိ အရာရာေနာက္က်ေနမႈဆုိတဲ့ မေကာင္းတဲ့အက်ိဳးဆက္ေတြက ဒီဘ၀မွာ ေက်သည္ျဖစ္ေစ၊ မေက်သည္ျဖစ္ေစ မိမိလုပ္ရမွာက သီလလုံၿခဳံေအာင္ေစာင့္ထိမ္းၿပီး တတ္ႏုိင္သမွ် ကုိယ္အမူအရာ၊ ႏႈတ္အမူအရာ၊ စိတ္အမူအရာမ်ား ေကာင္းေအာင္ႀကိဳးစားဖုိ႔ပါ။ လုပ္ရမွာက မိမိအလုပ္ျဖစ္ၿပီး အက်ိဳးေပးရမွာက ကံရဲ႕အလုပ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကံရဲ႕အလုပ္အေပၚ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြမထားဘဲ မိမိလုပ္ရမည့္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြသာ ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္သင့္ပါတယ္။ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈဆုိသည္မွာ အခ်ိန္မေရြးလုပ္ရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေစာသည္ေနာက္က်သည္ မထားဘဲ သိတဲ့အခ်ိန္ ရသမွ်ႀကိဳးစားလုပ္သင့္ပါတယ္။ လုပ္တဲ့အခုိက္မွာလည္း ၀ဋ္မွကင္းရာ နိဗၺာန္တစ္ခုတည္းကုိသာ အာ႐ုံျပဳၿပီး လုပ္သင့္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ၀ဋ္မွအမွန္တကယ္ လြတ္ဖုိ႔ဆုိတာ မိမိလုပ္တဲ့ကံေတြကို ျဖတ္မွလြတ္မွာပါ။ ေကာင္းတဲ့ကံ မေကာင္းတဲ့ကံေတြလုပ္ေနသမွ် ေကာင္းက်ိဳး၊မေကာင္းက်ိဳးေတြက လာေနဦးမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိဆုိရင္ အဲဒါေတြဘာမွ မလုပ္ဘဲေနရမွာလားဆုိေတာ့ အဲလုိမဟုတ္ပါဘူး။ လုပ္ရပါမယ္။ လုပ္တဲ့အခါမွာသာ ၀ဋ္မွကင္းျပတ္ေအာင္ တြယ္တာမႈ မထားဘဲ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳေအာင္ လုပ္ဖုိ႔လုိတာပါ။ အေကာင္းဆုံးကေတာ့ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ကုသုိလ္ေတြကုိ ရသေလာက္ႀကိဳးစား လုပ္သင့္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ၀ိပႆနာအလုပ္ကုိ ပုိၿပီးႀကိဳးစား လုပ္သင့္ပါတယ္။ ခုနေျပာခဲ့တဲ့ ကံေတြ၊ ၀ဋ္ေတြကုိ ျဖတ္ဖုိ႔ဆုိတာဟာ ၀ိပႆနာဉာဏ္ႏွင့္ ျဖတ္မွသာ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါနေတြကုိ ႀကိဳးစားလုပ္ေပမယ့္၊ သီလမလုံရင္ ဒီဘ၀မွာ အပါယ္ေဘးက မလြတ္ႏုိင္ေသးပါဘူး။ သီလမလုံရင္ ဘာ၀နာအားထုတ္လည္း အထက္ကုိေရာက္ဖုိ႔ မလြယ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အေျခခံျဖစ္္တဲ့ သီလကုိ အရင္ဆုံးလုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိမ္းသင့္ပါတယ္။ သီလလုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိမ္းၿပီး အလုံးစုံျဖစ္တဲ့ ၀ဋ္ေတြမွ လြတ္ေအာင္ ၀ိပႆနာ တရားကုိ ႀကိဳးႀကိဳးစားစား အားထုတ္သင့္ပါတယ္။ အရာရာမွာ ေနာက္က်မႈမျဖစ္ရေအာင္ အခ်ိန္ရွိတုန္း၊ အရြယ္ရွိတုန္း၊ အခြင့္သာတုန္း၊ လုပ္ႏုိင္ေနတုန္း ၀ိပႆနာတရားကုိသာ သီလလုံၿခဳံေအာင္ ထိမ္းၿပီးျပင္းျပင္း ထန္ထန္ႀကိဳးႀကိဳးစားစား အားထုတ္ၾကည့္ပါလုိ႔ တုိက္တြန္းလုိပါတယ္။ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ရင္းျဖင့္လည္း ဉာဏ္ေတြတက္ကာ အရာရာေနာက္က်မႈေတြမွ ကင္းလြတ္လာႏုိင္သလုိ အရာရာ ေနာက္က်ေနပါလားဆုိၿပီး စိတ္ခံစားမႈေတြ ျဖစ္ေနမႈကုိလည္း ခံလာႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ အားထုတ္ရင္းနဲ႔လည္း သိလာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ထပ္ၿပီးတုိက္တြန္းလုိတာက ေနာက္မက်ေအာင္ အျမန္ဆုံးတရား အားထုတ္ၾကည့္ပါဟူ၍….

Read more »

ေလာကဓံဟူသည္

ေလာကရွိလူသားတုိင္း ေတြ႕ႀကဳံရမည့္ သေဘာတရားကုိ ေလာကဓမၼ(ေလာကဓံ)ဟု ေခၚ၏။ လူသားတုိင္း မျဖစ္မေန ေတြ႕ႀကဳံခံစားရမည့္ ယင္းေလာကဓံ တရားမ်ားမွာ ၁။ လာဘ္လာဘေပါမ်ားျခင္း၊ ၂။ လာဘ္လာဘမရွိျခင္း၊ ၃။ အျခံအရံ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း ေပါမ်ားျခင္း၊ ၄။ အျခံအရံ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း မရွိျခင္း၊ ၅။ ခ်ီးမြမ္းခံရျခင္း၊ ၆။ ကဲ့ရဲ႕ခံရျခင္း၊ ၇။ ခ်မ္းသာျခင္း၊ ၈။ ဆင္းရဲျခင္းဟူေသာ ဤတရားရွစ္ပါးပင္ ျဖစ္၏။ ဤတရားရွစ္ပါးကုိ မေတြ႕ႀကံဖူးသူ၊ မခံစားဖူးသူ တစ္စုံတစ္ေယာက္မွ် ရွိမည္မဟုတ္ေပ။ အားလုံးေတြ႕ႀကံဳ ခံစားဖူးၾကမည္သာ ျဖစ္၏။ ေလာကဓံတရားရွစ္ပါးတြင္ အေကာင္းေလာကဓံ ရွိသကဲ့သုိ႔ အဆုိးေလာကဓံလည္း ရွိ၏။ သုိ႔ေသာ္ အေကာင္းေလာကဓံႏွင့္ ႀကဳံသည့္အခါ အားလုံးႏွစ္သက္ သေဘာက်ၾကၿပီး မည္သူကမွ် `ဒါလည္းပဲ ေလာကဓံပါလား`ဟု ေတြးကာ သတိနဲ႔ေနမွပဲဟူသည့္ အေတြးမရွိၾကေပ။ စင္စစ္ ဤအေကာင္း ေလာကဓံသည္လည္း မည္သူမဆုိ မလဲြမေသြ ေတြ႕ႀကဳံရမည့္ ေလာကဓံပင္ျဖစ္၏။ မည္သူမွ် အေကာင္းခ်ည္းပဲ မရွိႏုိင္သကဲ့သုိ႔ အဆုိးခ်ည္းမ်ားႏွင့္လည္း မရွိႏုိင္ေပ။ အေကာင္းအဆုိးတဲြၿပီး ႀကံဳေတြ႕ေနၾက ရမည္သာ ျဖစ္၏။ ပုထုဇင္မ်ား၏သေဘာကား ေကာင္းသည္မ်ားကုိသာ လုိလားႏွစ္သက္ၾက၏။ အေကာင္းမ်ားႏွင့္သာ ႀကဳံေတြ႕ေနလုိၾက၏။ သုိ႔အတြက္ေၾကာင့္လည္း အဆုိးေလာကဓံႏွင့္ ႀကံဳေတြ႕သည့္အခါ အလြယ္တကူ ပ်က္ဆီးသြားၾကျခင္းျဖစ္၏။ စင္စစ္ အဆုိးေလာကဓံေၾကာင့္ ပ်က္ဆီးႏုိင္သကဲ့သုိ႔ အေကာင္း ေလာကဓံေၾကာင့္လည္း ပ်က္ဆီးႏုိင္ေပ၏။ သိပ္ခ်မ္းသာသည့္သူမ်ား ဘ၀ပ်က္ေနၾကသည္ကုိ ေတြ႕ၾကရေပမည္။ ထုိသူမ်ားသည္ အေကာင္းေလာကဓံကုိ မခံႏုိင္သျဖင့္ ပ်က္ဆီးေနၾကရျခင္းျဖစ္၏။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အေကာင္းေလာကဓံႏွင့္ ၾကဳံသည့္အခါ အလြန္အကၽြံ မေပ်ာ္မိၾကရန္၊ မခံစားမိၾကရန္၊ အဆုိးေလာကဓံႏွင့္ ႀကံဳသည့္အခါတြင္လည္း အလြန္အၾကဴး စိတ္မညစ္ရန္၊ စိတ္ဓာတ္မက်ရန္ႏွင့္ ဤအေကာင္းအဆုိးဟူသည္မ်ားမွာ ေလာကဓံတရားမ်ားပါလားဟု သတိကပ္ကာ ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ ၾကိဳးစားၾကရန္ မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။ မွန္၏။ ဤအေကာင္းအဆုိး ေလာကဓံတရားမ်ားသည္ လူတစ္ေယာက္၏ ဘ၀ကုိ ေျပာာင္းလဲြသြားႏုိင္၊ ပ်က္ဆီးသြားႏုိင္ေပ၏။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္ ေလာကဓံတရားကုိ မခံႏုိင္ၾကသျဖင့္္ ပ်က္ဆီးသြားၾကသူမ်ားကုိ အားလုံးေတြ႕ႀကဳံဖူးၾကမည္ ျဖစ္၏။

အခ်ိဳ႕ လာဘ္လာဘ ေပါမ်ားမႈဟူေသာ ေလာကဓံကုိ မခံႏုိင္ၾကသျဖင့္ ပ်က္ဆီးသြားၾက၏။ လာဘ္လာဘမ်ားသျဖင့္ အေပ်ာ္အပါး အလြန္လုိက္စားကာ မိမိကုိယ္ကုိ မိမိမထိန္းႏုိင္ျဖစ္ကုန္ၾက၏။ ယင္းအေပ်ာ္အပါးမ်ားေၾကာင့္ပင္ ကုိယ့္က်င့္တရားမ်ားလည္း ပ်က္ဆီးသြားတတ္ၾက၏။ အရာရာ ေငြႏွင့္ရွင္းလွ်င္ ျဖစ္သည္ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္မိတတ္ၾက၏။ ေနာက္ဆုံး နားထင္ေသြးေရာက္ကာ ထင္ရာဆုိင္းမိၾကသျဖင့္ ဘ၀ပါပ်က္ဆီး သြားတတ္ၾက၏။ ဤသည္မွာ လာဘ္လာဘ ေပါမ်ားမႈဟူေသာ ေလာကဓံကုိ မခံႏုိင္ၾက၍ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လာဘဟူေသာ လာဘ္လာဘ ေပါမ်ားသည့္အခါတြင္လည္း `ဒါလည္းပဲ ေလာကဓံပါလား`ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ သတိျပဳဆင္ျခင္ရန္ လုိအပ္၏။ အခ်ိဳ႕လည္း အလာဘဟူေသာ ပစၥည္းလာဘ္လာဘ မရွိသျဖင့္ လာဘ္လာဘရေအာင္ ၾကိဳးစားရင္း ပ်က္ဆီးသြားၾကသည္မ်ားလည္း ရွိ၏။ မိမိတုိ႔ရွိသမွ် ရသမွ်ေလးမ်ားျဖင့္ မေရာင့္ရဲႏုိင္ၾကသျဖင့္ ပုိ၍ရေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရင္း ေရတိမ္နစ္သြားတတ္ၾက၏။ အထူးသျဖင့္ မိန္းကေလးမ်ားမွာ ဤေလာကဓံေၾကာင့္ ပုိမုိပ်က္ဆီးတတ္ၾက၏။ အျခားသူမ်ား ၀တ္စားသကဲ့သုိ႔ ၀တ္ခ်င္စားခ်င္ၾကသျဖင့္ မွန္ကန္သည့္လမ္းကုိ မေရြးခ်ယ္ၾကဘဲ အလြယ္ရသည့္နည္းျဖင့္ ၾကိဳးစားကာ လာဘ္လာဘ ရေအာင္ရွာေဖြၾကရင္း မိမိခႏၶာကုိယ္ကုိ ေရာင္းစားသည္အထိ ျဖစ္တတ္ၾက၏။ ဤသည္မွာ အလာဘဟူေသာ လာဘ္လာဘမရွိမႈ ေလာကဓံကုိ မခံႏုိင္ၾက၍ျဖစ္၏။

ထုိ႔အတူ အျခံအရံ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း ေပါမ်ားျခင္း၊ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းမရွိ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ျဖစ္ျခင္းဟူေသာ ေလာကဓံတရားႏွစ္ပါးႏွင့္ ႀကဳံသည့္အခါတြင္လည္း ခံႏုိင္ရည္ရွိဖုိ႔လုိ၏။ အခ်ိဳ႕ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေပါမ်ားသျဖင့္ အေပါင္းအသင္းမ်ားႏွင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ၿပီး မိမိအက်ိဳး ပ်က္ဆီးမႈမ်ားရွိတတ္၏။ အေပါင္းအသင္းမ်ားတြင္ မေကာင္းသည့္မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းပါလာ ပါက ထုိအေပါင္းအသင္းကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ယခင္ကမလုပ္တတ္ေသာ မေကာင္းသည့္အလုပ္မ်ားကုိ လုပ္လာတတ္သည္အထိ ျဖစ္တတ္၏။ စင္စစ္ အျခံအရံ အေပါင္းအသင္းေပါမ်ားမႈသည္ လာဘ္လာဘ ေပါမ်ားမႈႏွင့္လည္း ဆက္စပ္မႈရွိ၏။ မိမိက သုံးႏုိင္ျဖဳန္းႏုိင္ စားေသာက္ႏုိင္သျဖင့္ အျခံအရံ အေပါင္းအသင္း ေပါမ်ားမႈလည္း ျဖစ္ႏုိင္၏။ မိမိတြင္ ဘာမွ်မရွိသည့္အခါ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းမ်ားသည္လည္း ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားတတ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အျခံအရံ အေပါင္းအသင္းေပါမ်ားမႈ ရွိသည့္အခါ တြင္လည္း အလြန္အက်ဴး မျဖစ္ဖုိ႔၊ မေပ်ာ္မိဖုိ႔၊ မိမိအက်ိဳးပ်က္သည္အထိ မျဖစ္ဖုိ႔၊ အျခံအရံ အေပါင္းအသင္း ေပါမ်ားျခင္းဟာလည္း ေလာကဓံတစ္ခုပါလားဟု ဆင္ျခင္ကာ ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားတတ္ဖုိ႔ လုိအပ္၏။ အျခံအရံ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းမရွိ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ျဖစ္ေနသည့္အခါတြင္လည္း ေနတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ လုိအပ္၏။ တစ္ခါတစ္ရံ တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနသည္က ေကာင္းသည့္အခါမ်ိဳးလည္း ရွိတတ္၏။ အေပါင္းအသင္းေပါမ်ားသည့္အခါ ထုိအေပါင္းအသင္းမ်ားကုိ အမွီျပဳ၍ မသြားခ်င္ဘဲသြားရ၊ မေျပာခ်င္ဘဲလည္း ေျပာရ၊ မစားခ်င္ဘဲလည္း စားရသည့္အျဖစ္မွ ကင္းႏုိင္၏။ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနသျဖင္ မိမိလုပ္ခ်င္သည့္ အလုပ္ကုိလြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ခြင့္ရတတ္၏။ စင္စစ္ ကိေလသာဟူသည္ မျမင္အပ္ရာ ကိေလသာ သူ႔ဟာသူၿငိမ္း၏ ဟူေသာ မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီး အဆုံးအမႏွင့္အညီ တစ္ေယာက္တည္းရွိေနသျဖင့္ အျပင္မထြက္ျဖစ္သည့္အခါ အျပင္သြားသျဖင့္ ေတြ႕ရမည့္ အာ႐ုံမ်ားကုိ အမွီျပဳ၍ ျဖစ္ရမည့္ အကုသုိလ္မ်ား မျဖစ္ႏုိင္ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တစ္ေယာက္တည္း ေနတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားသည့္ အေလ့အက်င့္ကုိ လုပ္ေပးသင့္၏။ တစ္ေယာက္တည္းေနတတ္လာလွ်င္ အယသဟူေသာ အျခံအရံ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းမရွိ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ျခင္းဟူေသာ ေလာကဓံကုိလည္း အလုိလုိ ခံႏုိင္ရည္ ရွိသြားမည္ျဖစ္၏။

ေလာကရွိလူတုိင္း ေတြ႕ႀကံရမည့္ အေရးအႀကီးဆုံး ေလာကဓံမွာ ကဲ့ရဲ႕ျခင္း၊ ခ်ီးမြမ္းျခင္းဟူေသာ ဟူေသာ ေလာကဓံပင္ျဖစ္၏။ မည္သူမဆုိ အကဲ့ရဲ႕ ခံရဖူးၾကသည္သာျဖစ္၏။ ကဲ့ရဲ႕ခံရျခင္းမွ ကင္းလြတ္သူ တစ္ေယာက္မွ် ရွိမည္မဟုတ္ေပ။ သာမန္သူမ်ား မဆုိထားဘိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေသာ္မွလည္း ကဲ့ရဲ႕မႈဒဏ္မွ မလြတ္ခဲ့ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ကဲ့ရဲ႕မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ အတုလဥပသကာ၀တၳဳတြင္ ေအာက္ပါအတုိင္း ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့၏။
``အုိ…အတုလ… ဤကဲ့ရဲ႕ျခင္းသည္ ေရွး႐ုိးအစဥ္အလာေပတည္း။ ဤက့ဲရဲ႕ျခင္းသည္ ယခုမွျဖစ္သည္ မဟုတ္။ ဆိတ္ဆိတ္ေနသူကုိလည္း ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏။ မ်ားစြာေဟာေျပာသူကုိလည္း ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏။ ႏႈိင္းခုိင္း၍ေျပာသူကုိလည္း ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏။ ေလာက၌ အကဲ့ရဲ႕လြတ္ေသာသူမည္သည္ မရွိ။ လုံး၀အကဲ့ရဲ႕ခံရသူမည္သည္ ေရွးကလည္း မရွိခဲ့၊ ေနာင္အခါလည္း ရွိလိမ့္မည္မဟုတ္၊ ယခုအခါ၌လည္း မရွိ။``
မွန္၏။ ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူခဲ့သည့္ အတုိင္းပင္ ေလာကတြင္ကဲ့ရဲ႕ခံရျခင္းမွ ကင္းေသာသူ မည္သည္မရွိသည့္အတြက္ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းႏွင့္ႀကံဳေတြ႕ပါက မတုန္မလႈပ္ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားေလ့က်င့္ေပးဖုိ႔ လုိအပ္၏။ ဤအတူပင္ ခ်ီးမြမ္းျခင္းႏွင့္ ႀကဳံသည့္အခါတြင္လည္း ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားရ၏။ စင္စစ္ ခ်ီးမြမ္းျခင္းမ်ားကုိ ျပန္ၾကည့္ပါက မိမိႏွင့္အဆင္ေျပ၊ မိမိေက်းဇူးႏွင့္ မကင္းဘဲရွိေနသည့္အခါတြင္ မိမိကုိ ၀ုိင္း၀န္းခ်ီးမြမ္းေနၾကမည္ျဖစ္ၿပီး မိမိႏွင့္အဆင္မေျပပါက ၀ုိင္း၀န္းကဲ့ရဲ႕ၾကမည္မွာ ဓမၼတာပင္ျဖစ္၏။ ခ်စ္လွ်င္အျပစ္မျမင္ဟူေသာ ျမန္မာစကားအတုိင္းပင္ မိမိႏွင့္ခ်စ္ခင္ ကၽြမ္း၀င္ေန၊ သင့္ျမတ္ေနပါက မည္သူမွ် အျပစ္ေျပာၾကမည္ မဟုတ္ေပ။ သုိ႔ေသာ္ အဆင္မေျပျဖစ္ၿပီးဆုိက ၀ုိင္း၀န္းခ်ီးမြမ္းၾကေသာ ထုိသူမ်ားကပင္ ျပန္၍အျပစ္ေျပာ ကဲ့ရဲ႕တတ္ၾက၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ခ်ီးမြမ္းခံရသည့္အခါတြင္လည္း နားထင္ေသြးမေရာက္ဖုိ႔ မိမိကုိယ္ကုိ အထင္မႀကီးဖုိ႔ သတိမလြတ္ဖုိ႔ အထူးလုိအပ္၏။ ဤခ်ီးမြမ္းမႈသည္လည္း ခဏပါပဲဟု ဆင္ျခင္တတ္ဖုိ႔ လုိအပ္၏။ လူတုိင္းလူတုိင္း ေကာင္းသည့္စကား၊ ခ်ီးမြမ္းသည့္စကားကုိသာ ၾကားလုိၾက၏။ သုိ႔ေသာ္ အၿမဲမၾကားႏုိင္ၾကေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ဘာမွမၿမဲျခင္းဟူသည့္ သေဘာကပင္ အတတ္အက်၊ အနိမ့္အျမင့္သေဘာကုိ ေဆာင္ေနေသာေၾကာင့္္ ျဖစ္၏။

ေနာက္ဆုံးေလာကဓံ ႏွစ္ခုျဖစ္သည့္ ခ်မ္းသာျခင္း၊ ဆင္းရဲျခင္းသေဘာသည္လည္း ေလာကသားတုိင္း ေရွာင္လဲြ၍မရ ဧကန္မုခ် ရင္ဆုိင္ႀကဳံေတြ႕ရမည့္ ေလာကဓံတရားမ်ား ျဖစ္၏။ စင္စစ္ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာမွတစ္ပါး ေလာကသတ္မွတ္ၾကသည့္ ခ်မ္းသာမ်ားသည္ အစစ္အမွန္ ခ်မ္းသာမ်ား မဟုတ္ၾကေပ။ တဒဂၤခ်မ္းသာမ်ားသာ ျဖစ္၏။ တဒဂၤဟူသည္ အၿမဲမဟုတ္သည့္အတြက္ ယင္းခ်မ္းသာမ်ားသည္ အခ်ိန္မေရြးေျပာင္းလဲႏုိင္၊ ေပ်ာက္ပ်က္ႏုိင္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေလာကခ်မ္းသာသည္ဟု ဆုိေသာတဒဂၤ ခ်မ္းသာမ်ားအေပၚ အျမင္မမွားဘဲ အခ်ိန္မေရြး ေျပာင္းလဲနုိင္သည့္ အရာမ်ားဟု သတိျပဳကာ ယင္းခ်မ္းသာျခင္းဟူေသာ ေလာကဓံကုိလည္း ခံႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရေပမည္။ ခ်မ္းသာသည့္အခုိက္တြင္ အက်ိဳးရွိသည္မ်ားကုိ ႀကိဳးစားလုပ္ကုိင္ရေပမည္။ ခ်မ္းသာမႈ၏ေနာက္ကြယ္တြင္ ဆင္းရဲမႈရွိေနသျဖင့္ အခ်ိန္မေရြး ဆင္းရဲသြားႏုိင္သည္ကုိ သတိျပဳကာ ခ်မ္းသာျခင္းဟူေသာ ေလာကဓံအေပၚ မယဇ္မူးၾကရန္ လုိအပ္ေပ၏။ ေလာက၌ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာသည္ဟု ဆုိသူမ်ားသည္ မိမိတုိ႔၏ ခ်မ္းသာမ်ားသည္ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးေၾကာင့္ အခ်ိန္မေရြး ပ်က္ဆီးသြားတတ္ၾကသည့္သေဘာကုိ အထူးဆင္ျခင္ရန္ လုိအပ္လွ၏။ ထင္ရွားသည့္ သာဓကျပရလွ်င္ နာဂစ္မုံတုိင္းေၾကာင့္ ပ်က္ဆီးသြားၾကသည့္ မိသားစုမ်ား၊ ဆင္းရဲမဲြေတသြားၾက သည့္ သူေ႒းမ်ားကုိ အနီးဆုံးသာဓကအျဖစ္ ျပရေပမည္။ ထုိသူမ်ား၏ ခ်မ္းသာသည္ ဆင္းရဲျခင္းဟူေသာ အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္သြားခဲ့ရ၏။ တဒဂၤဟူေသာ သေဘာကုိ ၎တုိ႔က ထင္ဟတ္ျပေန၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ခ်မ္းသာမႈ၊ ဆင္းရဲမႈဟူသည္မ်ားသည္ အခုိက္အတန္႔မွ်သာ ျဖစ္သည္ဟု ဆုိၾကျခင္းျဖစ္၏။ ထုိအခုိက္အတန္႔ျဖစ္သည္ ကုိပင္ မိမိတုိ႔က ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားရမည္ျဖစ္၏။ ခ်မ္းသာ၊ ဆင္းရဲဟူေသာ ေလာကဓံတုိ႔တြင္ မည္သုိ႔ေသာ ေလာကဓံႏွင့္ႀကဳံႀကဳံ မတုန္မလႈပ္ ရင္ဆုိင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္၏။

စင္စစ္ ေလာကဓံတရားကုိ ရင္ဆုိင္ရန္မွာ အေျပာလြယ္သေလာက္ အလုပ္ခက္လွ၏။ သာမန္လူမ်ား အဖုိ႔ကား ေက်ာ္လႊားရန္မလြယ္လွေပ။ သုိ႔ေသာ္ အလြယ္နည္းတစ္နည္းကား ရွိ၏။ အျခားမဟုတ္။ ၀ိပႆနာ တရားအားထုတ္ထားသူမ်ားသည္ အလြယ္တကူ ရင္ဆုိင္ႏုိင္၏။ တရားအားထုတ္စဥ္ ေတြ႕ႀကံဳရသည့္ ခႏၶာကုိယ္၏ ဒုကၡမ်ားႏွင့္ ေ၀ဒနာမ်ားကုိ သီးခံအားထုတ္ထားပါက အျပင္ေလာက၌ ႀကဳံေတြ႕ရသည့္ ေလာကဓံမ်ားကုိ ေကာင္းစြာခံႏုိင္၊ ေက်ာ္လႊားႏုိင္၏။ ခႏၶာကုိယ္ဒုကၡမ်ားႏွင့္ ယွဥ္ပါက အျပင္ေလာကဓံမ်ားသည္ အေသးအဖဲြေလးမွ်သာ ျဖစ္ကုန္၏။ အရာအားလုံးသည္ မျမဲဟူေသာ အနိစၥသေဘာကုိ တရားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ေကာင္းစြာလက္ခံ သေဘာေပါက္ထားပါက မည္သုိ႔ေသာ အေၾကာင္းကိစၥမ်ားႏွင့္ႀကဳံႀကဳံ ေျဖႏုိင္သြား၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေလာကဓံတရားကုိ ေကာင္းစြားရင္ဆုိင္ ေက်ာ္လႊားလုိပါက တရားသာ မ်ားမ်ားအားထုတ္ၾကပါဟု တုိက္တြန္းလုိပါသည္။

နိဂုံးခ်ဳပ္အေနအားျဖင့္ ေလာကဓံဟူသည္ ေလာကရွိလူသားတုိင္း မလဲြမေသြ ရင္ဆုိင္ႀကဳံေတြ႕ရမည့္ တရားျဖစ္၍ အေကာင္းအဆုိး မည္သုိ႔ပင္ႀကဳံႀကဳံ မတုန္မလႈပ္ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ တရားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားၾကပါစုိ႔ဟု ထပ္မံတုိက္တြန္းစကားေျပာၾကားရင္ ဤေဆာင္ပါးကုိ အဆုံးသတ္လုိက္ပါသည္။

Read more »