Showing posts with label လဲြေနတာေလးမ်ား. Show all posts
Showing posts with label လဲြေနတာေလးမ်ား. Show all posts

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၂၀)...

ပံသုကူ (ပ့ံသကူ) အလွဴနဲ႔ ထီေပါက္မႈ/ မေပါက္မႈ
မႏွစ္က ဘုန္းဘုန္းျမန္မာျပည္မွာရွိတုန္း ပုိ႔ခ်ခဲ့တဲ့ သင္တန္းတစ္ခုမွာ သင္တန္းသားေတြကုိ မသိတာရွိရင္ ေမးပါဆုိေတာ့ ဒကာမႀကီး တစ္ေယာက္က “ဘုန္းဘုန္းဘုရား ပံ့သကူပစ္ရင္ ထီေပါက္တယ္ဆုိတာ ဟုတ္လားဘုရား” လုိ႔ ေမးဖူးပါတယ္။ ဒကာမႀကီးရဲ႕ အေမးကုိၾကားေတာ့ “ဘယ္ကဘယ္လုိ ၾကားလာတာလဲ ဒကာမႀကီးရယ္ အဲဒီလုိဆုိ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔လည္း ဒီေပါက္ေအာင္ ပံ့သကူပဲ ပစ္ေနမွာေပါ့”လုိ႔ ျပန္ေျပာရင္း ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာအခ်ိဳ႕ရဲ႕ လဲြေနတဲ့ အယူအဆေလးမ်ားအေၾကာင္း ရွင္းျပေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခါတုန္းကလည္း ဒကာတစ္ေယာက္က “အရွင္ဘုရားေရ တုိက္ဆုိင္တာလားေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး၊ တပည့္ေတာ္ မႏွစ္က သီတင္းကၽြတ္တုန္းက စာသင္တုိက္တစ္ခုထဲမွာသြားၿပီး ပံ့သကူသကၤန္းတစ္စုံ ပစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီကအျပန္ ထီလည္းထုိးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ထီထြက္လာေတာ့ တပည့္ေတာ္ ႏွစ္သိန္းဆု ေပါက္တယ္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ကေတာ့ ဒီလုိကံေကာင္းလာတာ အဲဒီတုန္းက လွဴခဲ့တဲ့ ပံ့သကူ သကၤန္းအလွဴေၾကာင့္ပဲလုိ႔ ထင္တယ္ဘုရား” စသျဖင့္ ေလွ်ာက္ဖူးပါတယ္။ သူ႔စကားအတုိင္း “ဟုတ္တယ္ ဒကာေရ၊ ဒကာေျပာသလုိပဲ တုိက္ဆုိင္မႈလုိ႔ပဲ သေဘာထားလုိက္ပါ”လုိ႔ ေျပာရင္း ကုသုိလ္ကံေတြရဲ႕ သေဘာကုိ ေျပာျပျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အခ်ိဳ႕မွာ ပံသုကူအလွဴနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ပံသုကူပစ္ရင္ ဘာေပါက္တယ္၊ ညာေပါက္တယ္ဆုိတဲ့ အယူအစဲြ အလဲြေလးေတြ ရွိေနတာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ လဲြဆုိရင္ အေခၚအေဝၚကစၿပီး လဲြေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ေခၚေနၾကတာက ပံ့သကူလုိ႔ ေခၚေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိပၸါယ္လည္းမသိ အေခၚလည္း လဲြေနေပမယ့္ ဒီလဲြေနတာကုိ လဲြေနမွန္း မသိဘဲ ေျပာဆုိေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူတုိ႔ေျပာဆုိေနၾကတဲ့ ပံ့သကူဆုိတာ ပံသုကူလိကဆုိတဲ့ ပါဠိစကားက ဆင္းသက္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပံသုဆုိတာ ေျမ၊ ေျမမႈန္႔လုိ႔ အဓိပၸါယ္ရၿပီး ကူလိကဆုိတာ လိမ္းက်ံျခင္း၊ လႊမ္းမုိးက်ေရာက္ျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ဆုိေတာ့ကား ပံသုကူလုိ႔ေျပာရင္ ေျမမႈန္႔လိမ္းက်ံေနတဲ့ စြန္႔ပစ္အရာလုိ႔ အလြယ္နားလည္ထား ႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ စြန္႔ပစ္ထားတဲ့ ေျမမႈန္႔လိမ္းက်ံေနတဲ့ အရာေတြကုိ ေကာက္ယူသုံးေဆာင္ျခင္းကုိပဲ ပံသုကူေဆာင္လုိ႔ဆုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပံသုကူသကၤန္းဆုိရင္လည္း အမ်ားက မသုံးေဆာင္ေတာ့ဘဲ စြန္႔ပစ္ထားတဲ့ အဝတ္အပုိင္းအစေတြကုိ ေကာက္ယူသန္႔စင္ၿပီး သကၤန္းအျဖစ္ ခ်ဳပ္လုပ္ထားတဲ့ သကၤန္းမ်ိဳးကုိဆုိၿပီး ဒီသကၤန္းကုိ ဝတ္႐ုံသုံးေဆာင္တဲ့ ရဟန္းကုိ ပံသုကူေဆာင္ ရဟန္းလုိ႔ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုိသေဘာမ်ိဳးကုိ ယူၿပီး ဒီေန႔ေခတ္မွာေတာ့ ပံသုကူေဆာင္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ရွိသလုိ ပံသုကူပစ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ပံသုကူပစ္တယ္ဆုိတာ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္၊ ဘယ္ရဟန္းကုိမွ မရည္ရြယ္ဘဲ ရဟန္းေတာ္မ်ား အသြားအလာမ်ားတဲ့ ေနရာေဒသေတြမွာ သကၤန္းစတဲ့ အသုံးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ားကုိ ပံသုကူပါဘုရားဆုိၿပီး ေရးသားစြန္႔ပစ္ လွဴဒါန္းထားတာကုိ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။ ပုဂၢိဳလ္ကုိ သီးသန္႔ရည္မွန္းၿပီး လွဴဒါန္းတာမဟုတ္ဘဲ ထုိက္တဲ့ပုဂၢဳိလ္မ်ား ခံယူသုံးေဆာင္ဖုိ႔ စြန္႔လွဴတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အလွဴအေနနဲ႔ ပုဂၢလိက အလွဴထက္ ပုိၿပီးအက်ိဳးရွိတတ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အက်ိဳးထူးရွိတဲ့ အတြက္လည္း တစ္ခ်ိဳ႕က ပံသုကူအလွဴကုိ လွဴၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ပံသုကူကုိ ကုိယ္ေကာင္းစားေရးအတြက္ အသုံးခ်တတ္တာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဘယ္ဆရာ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ကေနၿပီးေတာ့ “ထီေပါက္ကိန္းရွိတယ္၊ ဘယ္မွာသြားၿပီး ဘာေလးကုိေတာ့ ပံသုကူပစ္လုိက္ပါ”လုိ႔ ေျပာတာကုိ လူေတြက လုိက္လုပ္ရင္း ပံသုကူအလွဴနဲ႔ ထီကိစၥေလးေတြက ေျပာစရာေတြ ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တုိက္တိုက္ဆုိင္ဆုိင္ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း အဲဒီလုိ ပံသုကူပစ္ၿပီးေတာ့မွ ဘာေပါက္တာ၊ ညာေပါက္တာေတြ ျဖစ္လာေတာ့ ဒါ ပံသုကူပစ္လုိက္လုိ႔ပဲ ဆုိတာေတြလည္း ျဖစ္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ဒါဟာ ပံသုကူပစ္လုိ႔ ျဖစ္လာတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလုိသာ ျဖစ္ေၾကးဆုိရင္ လူတုိင္းပံသုကူပစ္ၿပီး လူတုိင္းထီေတြ ခ်ဲေတြေပါက္ကုန္ၾကေတာ့မွာေပါ့။ ေျပာရရင္ အေတာ္ေလးကုိ လဲြေနေတာ့တာပါ။

အမွန္ေတာ့ ဒါဟာ တုိက္ဆုိင္မႈေတြ႕ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ပံသုကူပစ္လုိ႔ ထီေပါက္တာဆုိရင္လည္း ပံသုကူေၾကာင့္ဆုိတာထက္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေၾကာင့္လုိ႔ ဆုိရင္ ပုိမွန္ပါလိမ့္မယ္။ ကံကုိကံနဲ႔ ဆင့္ေပးလုိက္တဲ့အတြက္ အက်ိဳးေပးေကာင္းေတြ ျဖစ္လာတာဆုိရင္ ပုိမွန္ပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ လူတုိင္းလူတုိင္းအတြက္ ကံဆုိတာ အတိတ္ကံရွိသလုိ ပစၥဳပၸန္ကံလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ အတိတ္က ေကာင္းကံေလးေတြ အက်ိဳးေပးခ်င္ေပမယ့္ ပစၥဳပၸန္ မေကာင္းကံေတြက အားႀကီးေနရင္ အတိတ္ကံ အက်ိဳးေပးခြင့္ မသာသလုိ အတိတ္က မေကာင္းကံေလးေတြ အက်ိဳးေပးခ်င္ေပမယ့္ ပစၥဳပၸန္ ေကာင္းကံေတြက အားႀကီးေနရင္လည္း အတိတ္က မေကာင္းကံေတြ အက်ိဳးေပးခြင့္ မသာျပန္ပါဘူး။ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္မွာ ေကာင္းကံေတြ အားႀကီးေအာင္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ မ်ားမ်ားလုပ္ေစၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ခုနေျပာခဲ့သလုိ ပံသုကူအလွဴ လွဴလုိက္ခ်ိန္မွာ ေကာင္းတဲ့အက်ိဳးတရားေတြ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ သူေတြမွာလည္း ဒါဟာ အတိတ္ကံကုိ ပစၥဳပၸန္ေကာင္းကံေလးေတြနဲ႔ ဖြင့္ေပးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ လက္ေတြ႕မွာ ေကာင္းကံေလးေတြ ျဖစ္ေပၚခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ဆရာ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္က ထီေပါက္လိမ့္မယ္ ပံသုကူပစ္လုိက္ဆုိတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ထီေပါက္လာတာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာေတာ့ အေသခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေျပာခ်င္တာက ပံသုကူပစ္ရင္ ထီေပါက္တယ္ဆုိတဲ့ အယူအစဲြဟာ မမွန္ဘူးဆုိတာနဲ႔ အကယ္၍ တုိက္ဆုိင္လုိ႔ ထီေပါက္ခဲ့မယ္ဆုိရင္လည္း ဒါဟာ ကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ကံပြင့္လာတာျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပံသုကူပစ္တုိင္းသာ ထီေပါက္ၾကမယ္ဆုိရင္ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ပံသုကူပဲ ပစ္ေနၾကဖုိ႔ေတာင္ ေကာင္းတယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္ခ်င္ေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ဒီလုိေကာင္းက်ိဳးေလးေတြ ျဖစ္လာတာဟာ ပံသုကူေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ ေကာင္းကံကုိေကာင္းကံေတြနဲ႔ ဆင့္ေပးလုိက္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ေကာင္းက်ိဳးေလးေတြ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိပဲ ေျပာေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လည္း ေကာင္းမႈကုသုိလ္ေတြရဲ႕ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ျခင္းဆုိတာ အထင္အရွားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အခ်ိဳ႕ရဲ႕ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြအစဲြေတြထဲမွာ ပံသုကူအလွဴဟာ ထီေပါက္ေစတယ္ဆုိတဲ့ အယူအစဲြေလးမ်ားလည္း ရွိေနတတ္တဲ့အတြက္ တုိက္ဆုိင္လုိ႔ ထီေတြဘာေတြ ေပါက္ခဲ့တယ္ဆုိရင္လည္း ဒါဟာ ပံသုကူပစ္လုိ႔ ထီေပါက္တယ္ဆုိတာထက္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ေကာင္းက်ိဳးေလးေတြ ျဖစ္လာတဲ့ သေဘာပဲဆုိတာကုိ ေသခ်ာသေဘာေပါက္ နားလည္လက္ခံၿပီး ဒီထက္မက ေကာင္းက်ိဳးရခ်င္ရင္ေတာ့ ဒီထက္မက မေကာင္းမႈေရွာင္ၿပီး ေကာင္းမႈကုိသာ ေဆာင္ၾကဖုိ႔နဲ႔ အစဲြတရားနဲ႔ လဲြမွားေနမယ့္ အလဲြမ်ားအစား အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္တတ္တဲ့ ကံတရားကုိသာ အေလးထားၿပီး လဲြေနတာကုိ မလဲြေအာင္သာ ႀကိဳးစားၾကပါလုိ႔ပဲ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၁၉)...

ဝါတြင္းကာလနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္း
ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အမ်ားစု လဲြေနတတ္တဲ့ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ ဝါတြင္းကာလနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အလဲြေလးေတြလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။ ဝါတြင္းကာလ ဘာမလုပ္ရ၊ ညာမလုပ္ရ စတဲ့အေျပာအဆုိ အမွတ္မွား အလဲြေတြၾကားထဲက ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရ ဆုိတဲ့အခ်က္ကလည္း ေတာ္ေတာ္က်ယ္က်ယ္ ျပန္႔ျပန္႔ျဖစ္ေနတဲ့ အလဲြတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ါမ၀င္ခင္ အိမ္ေထာင္ျပဳမွ ျဖစ္မယ္၊ ၀ါကၽြတ္မွ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကမယ္ဆုိတဲ့့ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ ဒီအခ်က္အေပၚမွာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္လူငယ္ အေတာ္မ်ားမ်ား ဘ၀င္မက် ျဖစ္လာၾကတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရ ဆုိတဲ့ ဒီအယူအဆဟာ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားေတာ္မူ၊ သတ္မွတ္ေတာ္မူခဲ့တာလားလုိ႔ ေမးလာသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေနရာမွာ ဝါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းကုိလည္း နည္းနည္းေလးေတာ့ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ တင္ျပရန္ အေၾကာင္းဖန္လာခဲ့ျပန္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ၀ါတြင္းဆုိတဲ့ အေခၚအေ၀ၚဟာ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳရမယ္ ဆုိတဲ့ ၀ိနည္းဥပေဒ ပညတ္သတ္မွတ္ၿပီးခ်ိန္မွသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳေနတဲ့ သုံးလတာကာလကုိ ရည္ရြယ္ၿပီး ေခၚေ၀ၚသုံးစဲြၾကတဲ့ ေ၀ါဟာရျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ၀ါတြင္းဟာ လူေတြအတြက္ေတာ့ မုိးတြင္းကာလပါပဲ။ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါတြင္းသုံးလကာလပတ္လုံး တစ္ျခားတစ္ေနရာသုိ႔ ၾကြေရာက္ေတာ္မမူဘဲ ကုိယ္၀ါဆုိရာ ေက်ာင္းတုိက္အရာမ္တြင္းမွာပဲ ေနထုိင္သီတင္းသုံးၾကဖုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ၀ိနည္းဥပေဒဟာ ၀ါတြင္းကာလမွာ အိမ္ေထာင္မျပဳရဘူးဆုိတဲ့ လူေတြၾကားမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်က္နဲ႔ ဘာမွမသက္ဆုိင္ပါဘူး။ ဘယ္သူကဘယ္လုိ စတင္ခဲ့တယ္၊ ဘယ္တုန္းကစၿပီး ေပၚေပါက္ခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ အတိအက် ေျပာလုိ႔မရတဲ့ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရ ဆုိတဲ့ ဒီယုံၾကည္ခ်က္ဟာ ဘုရားေဟာ မဟုတ္တာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ပိဋကတ္မွာ ပါတဲ့အခ်က္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ၀ါတြင္းကာလမွာ အိမ္ေထာင္မျပဳရဘူးဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ရွိတယ္ဆုိရင္ ၀ါဆုိဖုိ႔ ပညတ္ခ်က္ေတြ မသတ္မွတ္ခ်ိန္တုန္းက ဘယ္လုိသတ္မွတ္ၾကသလဲဆုိတာ စဥ္းစားစရာပါ။ ဘုရားရွင္အေနနဲ႔ ၀ါဆုိဖုိ႔ ၀ိနည္းဥပေဒ သတ္မွတ္ခ်ိန္ဟာ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၿပီး ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေနာက္ပုိင္းမွ ေပၚေပါက္ခဲ့တာပါ။ ၀ါတြင္းကာလနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘုရားရွင္ဟာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္သာ သီးသန္႔၀ိနည္း ဥပေဒထားကာ ပညတ္ခ်က္ပဲရွိပါတယ္။ လူေတြအတြက္ ၀ါတြင္းကာလမွာ ဘာမလုပ္ရဘူး၊ ဘယ္မသြားရဘူး စတဲ့ ဥပေဒ သတ္မွတ္ခ်က္ မရွိပါဘူး။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ဥပုသ္ေန႔ေတြမွာ ဥပုသ္သီလေစာင့္ ေစလုိတဲ့ ေဟာၾကားခ်က္အခ်ိဳ႕ရွိပါတယ္။ ဒါကလည္း ၀ါတြင္းကာလမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ၀ါတြင္းမဟုတ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာလည္း ဥပုသ္ေန႔မ်ားမွာ ဥပုသ္သီလေစာင့္လုိ႔ ရပါတယ္။

ဘုရားရွင္ဟာ လူေတြအတြက္ ကာမဂုဏ္အာ႐ုံမ်ား နည္းေအာင္၊ ကိေလသာမ်ားပါးေအာင္ က်င့္ႀကံေနထုိင္ၾကဖုိ႔သာ ေဟာၾကားေလ့ရွိပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ အိမ္ေထာင္မျပဳရ၊ ျပဳရင္ဘာျဖစ္မယ္ဆုိတဲ့ အထူးတလည္ ေဟာၾကားသတ္မွတ္ခ်က္ မရွိပါဘူး။ သာသနာ့၀န္ထမ္းမ်ားကုိေတာ့ အိမ္ေထာင္မျပဳရ၊ ကာမဂုဏ္ေမထုန္ မမွီ၀ဲရဆုိတာကုိေတာ့ အထူးသတ္မွတ္ ပညတ္ေတာ္မူပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အိမ္ေထာင္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘုရားရွင္ အထူးေဟာေတာ္မူတဲ့အခ်က္က အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး ေနာက္ပုိင္း အိမ္ေထာင္ေရးကုိ ဘယ္လုိအဆင္ေျပေအာင္ ေနထုိင္ရမယ့္အခ်က္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳသူ လင္ေယာက်္ား ဇနီးမယားတုိ႔ လုိက္နာက်င့္ႀကံရမယ့္ တာ၀န္မ်ား၊ အိမ္ေထာင္ေရးကုိ ထိခုိက္ပ်က္ျပားေစမယ့္အျပင္ သံသရာပါ ဒုကၡေရာက္ေစမယ့္ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈမ်ားကုိ မျပဳလုပ္ၾကဖုိ႔ ပညတ္သတ္မွတ္ေတာ္ မူေပးတဲ့ အခ်က္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ အိမ္ေထာင္ျပဳရမယ္၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာ အိမ္ေထာင္မျပဳရဘူး ဆုိတဲ့အခ်က္ မဟုတ္ပါဘူး။

ဒီလုိဆုိရင္ ဘုရားေဟာမဟုတ္တဲ့ ဒီ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ဘာေၾကာင့္ ေလးေလးနက္နက္ ရွိေနၾကတာလဲလုိ႔ ေမးစရာ ရွိပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကေတာ့ ေရွးအစဥ္လာကတည္းက အ႐ုိးစဲြလာခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေရွးကလူႀကီးသူမမ်ားဟာ ဘုရားသာသနာကုိ အလြန္သတ္၀င္ ယုံၾကည္ၾကၿပီး ဘာသာေရးကုိ အထူးအေလးထားတဲ့ သူမ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါတြင္းကာလ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြျဖစ္တဲ့ လူေတြအေနနဲ႔လည္း ကာမဂုဏ္အာ႐ုံမ်ားနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ဒီအိမ္ေထာင္ျပဳ သားေမြးျခင္း ကိစၥမ်ားကုိ မလုပ္ၾကဘဲ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး အလုပ္မ်ားနဲ႔သာ အခ်ိန္ကုန္ေနၿပီး မုိးတြင္းကာလမွာသာ အနားရၾကတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ား မ်ားမ်ားလုပ္ျဖစ္ၾကဖုိ႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရင္း ၀ါတြင္းကာလမွာ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းကုိ အထူးတလည္ မျပဳလုပ္ၾကျခင္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ စဥ္းစားမိတာက ၀ါတြင္းကာလဟာ မုိးရာသီကာလ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မဂၤလာအခမ္းအနားမ်ား က်င္းပျပဳလုပ္ဖုိ႔အတြက္ မိုးအဆက္မျပတ္ရြာမႈက အခက္အခဲျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခုျဖစ္ေစသလုိ မုိးရာသီကာလ သီးႏွံစပါး စုိက္ပ်ိဳးထားခ်ိန္မ်ားျဖစ္လုိ႔ စား၀တ္ေနေရးအရလည္း အခက္အခဲ ျဖစ္ႏုိင္တဲ့အခ်က္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မုိးတြင္ကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းကုိ မျပဳလုပ္ၾကဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကတာျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီအစဥ္အလာမ်ားဟာ အခုေခတ္ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ ေဗဒင္ယၾတာ ဓာတ္႐ုိက္ဓာတ္ဆင္ ဆရာမ်ားရဲ႕ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳရင္ပဲ တစ္ခုခုျဖစ္ႏုိင္သလုိ၊ အိမ္ေထာင္ေရးပဲ မတည္ၿမဲေတာ့သလုိ၊ တစ္ခုခုပဲ ထျဖစ္ေတာ့မလုိ ေျပာဆုိေဟာေျပာလာၾကရာက ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရဆုိတဲ့ အစဥ္အလာ ယုံၾကည္မႈႀကီးက လႊမ္းမုိးသက္ေရာက္ လာခဲ့ၾကတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ အိမ္ေထာင္ျပဳျပဳ အိမ္ေထာင္ျပဳသူ ႏွစ္ဦးရဲ႕ အေနအထားကုိလုိက္ၿပီး အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္ေျပမႈ မေျပမႈဆုိတာ ျဖစ္ၾကတာပါ။ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳမိလုိ႔ အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္ေျပမႈ မေျပမႈ ျဖစ္ရတယ္ဆုိတာမ်ိဳး မရွိပါဘူး။ ၀ါပမွာ အိမ္ေထာင္ျပဳသူေတြလည္း အိမ္ေထာင္ေရး ျပႆနာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနၾကပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ တာ၀န္ကုိယ္စီေက်ပြန္ၿပီး အက်င့္သီလ ေကာင္းမြန္ေနမႈကသာ အဓိကျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ အိမ္ေထာင္ျပဳမႈက အဓိကမက်ပါဘူး။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဘုရားရွင္အေနနဲ႔ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ မျပဳရဘူးဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိ လုံး၀ေဟာၾကားေတာ္ မမူဘူးဆုိတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳျခင္းကုိ ဘုရားေဟာလုိ႔ မျပဳတာလုိ႔ မမွတ္ၾကဘဲ ၀ါတြင္းကာလ အခုိက္အတန္႔ေလးမွာ ကိေလသာ အာ႐ုံကာမဂုဏ္မ်ား နည္းေနေစဖုိ႔နဲ႔ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ား မ်ားမ်ားလုပ္ခြင့္ ရေစဖုိ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းကုိ မျပဳၾကျခင္း ျဖစ္တယ္လုိ႔ လက္ခံယုံၾကည္လုိက္ၾကရင္ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ၀ါတြင္းကာလမွာ လူေတြလည္း အိမ္ေထာင္မျပဳရ၊ ေမထုန္မျပဳရ၊ ရွစ္ပါးသီလပဲ ေဆာက္တည္ၿပီး ေနရမယ္ဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ေဟာၾကားခ်က္ မရွိပါဘူးဆုိတာပါ။ မိမိတုိ႔အေနျဖင့္ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳလုိကလည္း ျပဳႏုိင္ၾကပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳလုိ႔ အပါယ္ငရဲ လားရတယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္လုိ႔ ကာေမသုမိစၧာစာရကံ က်ဴးလြန္လုိ႔ အပါယ္ငရဲ လားရတာပဲ ရွိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ၀ါတြင္းကာလနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းသည္ ဘာမွမသက္ဆုိင္တဲ့အတြက္ ဘုန္းႀကီးေတြရဲ႕ ၀ါဆိုခ်ိန္ေၾကာင့္ တုိ႔ေတြအိမ္ေထာင္ျပဳေရးကုိ ထိခုိက္တယ္ဆုိတာ မေတြးၾကဖုိ႔နဲ႔ဲ အိမ္ေထာင္ျပဳလုိက ၀ါတြင္း၀ါပ အဓိကမက်ဘဲ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ေနာက္ပုိင္းအိမ္ေထာင္ရွင္ႏွစ္ဦးတုိ႔ရဲ႕ တာ၀န္ေက်မႈနဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရး မေဖာက္ျပန္မႈကသာ အဓိကက်ပါေၾကာင္း ထပ္ေလာင္းေျပာဆုိရင္း လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၁၈)...

သိမ္နဲ႔ အမ်ိဳးသမီး
ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာေတြၾကားမွာ အ႐ုိးစဲြၿပီး အမွတ္လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြေလးေတြအေၾကာင္း ေထာက္ျပေပးတဲ့ စာေတြေရးေပးေနတာကုိသိေတာ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါးက သိမ္နဲ႔အမ်ိဳးသမီး အေၾကာင္းကုိလည္း စာေရးေပးဖုိ႔ မိန္႔ၾကားဖူးပါတယ္။ ဆရာေတာ္ မမိန္႔ခင္ကတည္းက ေရးဖုိ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိေနေပမယ့္ မေရးျဖစ္ဘဲ အခုမွပဲ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေတာရြာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ တစ္ရြာသိမ္တစ္လုံးေတာ့ ရွိေနတတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိ သိမ္ေတြရွိေနေပမယ့္ အမ်ိဳးသမီးေတြ အေနနဲ႔ သိမ္ထဲကုိ မဝင္ရဘူး၊ မဝင္းေကာင္းဘူးဆုိတဲ့ အစဲြေတြ၊ အေျပာေတြေၾကာင့္ ေသတဲ့အထိ သိမ္ထဲကုိ မဝင္ဖူးၾကတဲ့သူေတြလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။ ရန္ကုန္၊ မႏၲေလးလုိ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာေတာ့ အခုေနာက္ပုိင္း သိမ္ေတြထဲမွာ အခမ္းအနားေတြအထိ လုပ္လာၾကတဲ့အတြက္ အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ သိမ္ကသိပ္ၿပီး အထူးအဆန္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။

ဆန္းေနတာက ေတာရြာစ႐ုိက္၊ ေတာေနယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ေတာေနဘုန္းႀကီး၊ ေတာေနလူေတြရဲ႕ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ အယူအဆေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သိမ္ထဲကုိ အမ်ိဳးသမီး မဝင္ေကာင္းတာ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ…၊ ဘုရားေဟာထားလုိ႔လား…၊ ဝင္ရင္သိမ္ပ်က္မွာစုိးလုိ႔လား…၊ ကံပ်က္မွာစုိးလုိ႔လား..၊ အမ်ိဳးသမီး ျဖစ္ေနလုိ႔ မဝင္ရတာလား… စတဲ့ အေမးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ သိမ္နဲ႔အမ်ိဳးသမီး ကိစၥက အမ်ားေထာက္ျပစရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ေမးလာမယ္ဆုိရင္လည္း သိမ္ထဲကုိ မဝင္ေကာင္းဘူးလုိ႔ ေျပာေနသူေတြ ကုိယ္တုိင္က ေရေရရာရာ ေျဖစရာ ရွိမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလုိ သိမ္ေတြ၊ ဘုရားေတြ၊ ေက်ာင္းကန္ေတြမွာ အမ်ိဳးသမီး မဝင္ေကာင္း၊ မတက္ေကာင္းဆုိတဲ့ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ အယူအဆေတြဟာ ဘုရားေဟာသလုိလုိ၊ ေရွးထုံးလုိလုိ၊ အစဥ္အလာလုိလုိနဲ႔ နည္းနည္းေလးေတာ့ လဲြကုိလဲြေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

သိမ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အမ်ိဳးသမီးမ်ား အေနနဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ား ကံေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ နိမိတ္စည္းထဲကုိ မဝင္ေကာင္းဘူးဆုိရင္ အထူးေျပာစရာ မရွိပါဘူး။ ဒါေတာင္မွ သိမ္ထဲကုိ မဝင္းေကာင္းတာမဟုတ္ပါဘူး။ သိမ္အထဲမွာရွိတဲ့ နိမိတ္စည္းထဲကုိ မဝင္ေကာင္းတာပါ။ ဒါကလည္း နိမိတ္စည္းထဲမွာ ရွိတဲ့ရဟန္းေတာ္မ်ား အာပတ္သင့္မွာ စုိးလုိ႔ပါ။ ကံပ်က္လုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ခုဟာက ကံေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္ မဟုတ္တဲ့ တျခားအခ်ိန္ေတြမွာလည္း သိမ္ထဲကုိ အမ်ိဳးသမီးေတြ မဝင္ေကာင္းဘူးဆုိတဲ့ အယူအဆ၊ အေျပာအဆုိ၊ အစဲြအလန္းေတြေၾကာင့္ သိမ္နဲ႔အမ်ိဳးသမီးဟာ ဘယ္လုိမွဆက္စပ္လုိ႔မရတဲ့ အရာတစ္ခုလုိ ျဖစ္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပါဒ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ဥပါဒ္ေရာက္ဆုိသလုိ သိမ္ထဲကုိ ဝင္မိတဲ့ အမ်ိဳးသမီး တစ္ခုခုတုိက္ဆုိင္ၿပီး ျဖစ္ရင္ေတာင္မွ ဒါဟာ သိမ္ထဲကုိ ဝင္လုိ႔ျဖစ္တာဆုိတဲ့ အယူအဆေတြက ရွိေနျပန္ေတာ့ ေတာေနအမ်ိဳးသမီးေတြဟာ သိမ္ဆုိရင္ ေဝးေဝးကကုိ ေရွာင္ေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ သိမ္ထဲကုိ မဝင္ေကာင္းတာက အမ်ိဳးသမီးေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ရဟန္းေတာ္ေတြပါ။ ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ ကံေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္ သိမ္ထဲမွာ ရွိေနပါက တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး ႏွစ္ေတာင့္ထြာနိမိတ္ ထိစပ္ၿပီး နိမိတ္အတြင္းမွာ ရွိေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ မဟုတ္ဘဲ ကံေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္ သိမ္ထဲမွာရွိေနၿပီး နိမိတ္အျပင္ကုိ ေရာက္ေနပါက ကံပ်က္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကံေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆုိရင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ သိမ္ထဲမွာရွိတဲ့ နိမိတ္အတြင္းမွာ ရွိရင္ရွိ၊ မရွိရင္ သိမ္အျပင္မွာပဲ ရွိေနရပါမယ္။ သိမ္ထဲမွာရွိေနၿပီး နိမိတ္စည္းအျပင္ ေရာက္ေနတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကံပ်က္ပါတယ္။ ဒီလုိ သေဘာေတြေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကံေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ရဟန္းေတာ္မ်ား အေနနဲ႔သိမ္ထဲကုိ မဝင္းေကာင္းဘူးလုိ႔ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။ လူပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ သာမေဏေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ ကံေဆာင္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သိမ္ထဲမေျပာနဲ႔ သိမ္ထဲမွာရွိတဲ့ နိမိတ္စည္းထဲအထိ ဝင္မိတာေတာင္မွ ရဟန္းေတာ္မ်ား ေဆာင္ေနတဲ့ ကံကပ်က္မသြားပါဘူး။ နိမိတ္ထဲမွာ လူသာမေဏ ရွိေနလ်က္နဲ႔ ကံေဆာင္ေနၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာပဲ အာပတ္သင့္ပါတယ္။ ဒီလုိဆုိေတာ့ ကံေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကံပ်က္မႈ မပ်က္မႈဟာ ရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ပဲ သက္ဆုိင္ၿပီး လူပုဂၢိဳလ္မ်ားနဲ႔ မသက္ဆုိင္ဘူးဆုိတာ ထင္ရွားပါတယ္။ လူပုဂၢိဳလ္လုိ႔ဆုိတဲ့အတြက္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားလည္း အက်ဳံးဝင္ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက သိမ္ထဲကုိ အမ်ိဳးသမီး မဝင္းေကာင္းဘူးဆုိတဲ့ အယူအဆေတြမွာ ဝင္ရင္ကံပ်က္တတ္တဲ့ အတြက္ မဝင္ေကာင္းတာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ဆုိရင္ ဒါဟာ လဲြေနတဲ့ အလဲြတစ္ခုပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးဝင္ျခင္းေၾကာင့္ ဘယ္လုိမွ ရဟန္းေတာ္မ်ား ေဆာင္ေနတဲ့ ကံကိစၥ ပ်က္သြားျခင္း မရွိတဲ့အတြက္ ဒီအေၾကာင္းျပခ်က္ေၾကာင့္ မဝင္ေကာင္းဘူးဆုိရင္ မွားေနတာျဖစ္ေၾကာင္း သိေစလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သိမ္ထဲမွာ ရဟန္းေတာ္ တစ္ပါးတည္း ရွိတတ္တာတုိ႔၊ ဆိတ္ကြယ္ရာ အရပ္မွာ မာတုဂါမ ရွိေနတာဟာ မသင့္ေလ်ာ္တာတုိ႔၊ မာတုဂါမေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ အႏၲရာယ္ တစ္စုံတစ္ရာ ျဖစ္ႏုိင္တာတုိ႔ စတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားေၾကာင့္ မဝင္သင့္တာလုိ႔ ဆုိရင္ေတာ့ အထူးေျပာစရာ မရွိပါဘူး။ ဒါေတာင္မွ မဝင္ေကာင္းလုိ႔မဟုတ္ဘဲ မဝင္သင့္လုိ႔ဆုိတဲ့ သေဘာနဲ႔ ေျပာရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဝိနည္းေတာ္အရ အာပတ္သင့္မႈ မသင့္မႈ အပုိင္းဟာ ရဟန္းေတာ္နဲ႔ပဲ သက္ဆုိင္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးမွာ အာပတ္သင့္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ဒီလုိေျပာလုိ႔ အမ်ိဳးသမီးေတြ သိမ္ထဲကုိ ဝင္ခ်င္သလုိဝင္ ထြက္ခ်င္သလုိ ထြက္ဆုိတဲ့ သေဘာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ိဳးသမီးလည္း ေလာကေၾကာင္းအရ ထိန္းသိမ္းရမွာေတြ ရွိတဲ့အတြက္ အသိသတိနဲ႔ပဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ထိန္းသိမ္းရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေျပာခ်င္တာက တိက်တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ မရွိဘဲ သိမ္ထဲကုိ အမ်ိဳးသမီး မဝင္ေကာင္း၊ မဝင္ရဆုိတဲ့ အမွတ္လဲြမႈအေၾကာင္းပဲ အဓိကေျပာခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာကေၾကာင္းအရ၊ အေျခအေနအရက လဲြလုိ႔ သိမ္ထဲကုိ အမ်ိဳးသမီးေတြ ဝင္ေကာင္းတယ္ဆုိတာ သိေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အခ်ိဳ႕ရဲ႕ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ သိမ္ထဲကုိ အမ်ိဳးသမီးေတြ မဝင္းေကာင္းဘူးဆုိတဲ့ မေရရာတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားနဲ႔ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ သိမွတ္ထားမႈဟာလည္း နည္းနည္းေလး လဲြေနတဲ့ အလဲြတစ္ခုျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလုိအလဲြ သိမွတ္ထားမႈမ်ိဳးကုိ သိေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး ဘုရားေဟာမဟုတ္တဲ့၊ သံသရာဝဋ္မွ လြတ္ေျမာက္မႈကုိ အေထာက္အကူ မျပဳတဲ့ အလဲြေတြကုိ ျပဳျပင္ႏုိင္သမွ် ျပဳျပင္ႏုိင္ၾကဖုိ႔ အသိေပးတုိက္တြန္းရင္း လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ ေရးသားတင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၁၇)...

ဘုရားကုိးဆူနဲ႔ ၿဂိဳဟ္ကုိးလုံး…
ခုေနာက္ပုိင္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ဂုဏ္သေရရွိ အသုိင္းအဝုိင္း၊ ပုိက္ဆံရွိ အသုိင္းအဝုိင္း၊ ပညာတတ္ အသုိင္းအဝုိင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားၾကားမွာ ေပၚျပဴလာျဖစ္လာတဲ့ ဘာသာေရး ခုတုံးလုပ္မႈ တစ္ခုဟာ အရမ္းေခတ္စားလာေနပါတယ္။ အဲဒါက ဘာလဲဆုိေတာ့ ဘုရားကုိးဆူပူေဇာ္ပဲြ ဆုိတာပါ။ ပူေဇာ္ပဲြဆုိတာထက္ ဘုရားကုိးဆူတင္ပဲြဆုိရင္ ပုိမွန္ပါလိမ့္မယ္။ တင္ၿပီဆုိကတည္းက ပူေဇာ္တာ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ နတ္တင္သလုိ တင္တဲ့သေဘာမ်ိဳး သက္ေရာက္သြားတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ပုိဆုိးတာက ဘုရားကုိးဆူ ပူေဇာ္တာကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ၿဂိဳဟ္ႀကီးကုိးလုံးပါ ပူေဇာ္တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္က ပုိဆုိးပါတယ္။ ဒီလုိလုပ္ေနၾကတဲ့ သူတုိ႔လုပ္ရပ္ေတြဟာ ဘုရားရဟႏၲာကုိ ပူေဇာ္ၾကတာထက္ သူတုိ႔သူတုိ႔ရဲ႕ ေလာကီအက်ိဳးစီးပြား တုိးတက္ေရး၊ ရာထူးဌာနႏၲရ စသည္တည္ၿမဲေရးကုိ ဦးတည္ၿပီး ၿဂိဳဟ္ႀကီးကုိးလုံးကုိ ပူေဇာ္ပသေနတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကပုိၿပီး ထင္ရွားေနပါတယ္။ ဒါဟာ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ လဲြေနတဲ့ အခ်က္တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မႏၲေလးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ျခားတစ္ျခား ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လူႀကီးပုိင္း အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေမးလုိက္လုိ႔ရွိရင္ ဘယ္လူႀကီးအိမ္မွာ၊ ဘယ္သူေ႒းအိမ္မွာ ဘုရားကုိးဆူပဲြရွိလုိ႔ သြားၾကတယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေလးေတြနဲ႔ ျပန္လည္ေျဖၾကားတာကုိ ခဏခဏ ၾကားရတတ္ပါတယ္။ ဘုရားကုိးဆူပဲြ သြားတဲ့အခ်ိန္ကလည္း မ်ားေသာအားျဖင့္ ညအခ်ိန္ပဲ ျဖစ္ေနတာ မ်ားပါတယ္။ ဒီလုိဆုိရင္ ဘုရားကုိးဆူပူေဇာ္ပဲြကုိ ညပုိင္းမွာလုပ္တယ္ဆုိတဲ့ သေဘာသက္ေရာက္ေနပါတယ္။ မနက္အေစာပုိင္းမွာ လုပ္တာေတြလည္း ရွိၾကမွာပါ။ ဘယ္လုိအခ်ိန္ေတြပဲ လုပ္လုပ္ လုပ္တဲ့အခါမွာ သစ္သီးစတဲ့ စားေသာက္ဖြယ္မ်ားလည္း ကပ္လွဴၾကမွာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါဆုိရင္ ညဖက္ႀကီးမွာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အ႐ုဏ္မတက္မီ အခ်ိန္ႀကီးမွာ ဘုရားရဟႏၲာေတြကုိ အသီးအႏွံစတဲ့ စားေသာက္ဖြယ္ရာေတြ ကပ္လွဴျခင္းဟာ ဝိကာလ အခ်ိန္ႀကီး ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အပ္စပ္မႈက မရွိပါဘူး။

ၿပီးေတာ့ ဘုရားကုိးဆူကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဘုရားရဟႏၲာေတြကုိ ေနရာခ်ထားတာေတြလည္း ၾကည့္ပါဦး ေလာကဓာတ္ အစီအစဥ္ေတြ အျပည့္နဲ႔ ဖန္တီးထားသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ သူတုိ႔ေလာကဓာတ္ ဆရာေတြ ဖန္တီးတဲ့ ဒီဘုရားကုိးဆူ ပူေဇာ္ထားရွိပုံ စနစ္က
(၁) ဘုရားသခင္ = အလယ္အရပ္မွာ ေဗာဓိပင္ကုိ ရည္စူး၍လည္းေကာင္း
(၂) အရွင္သာရိပုတၱရာ = ဗုဒၶဟူသား၊ ေတာင္အရပ္ လက္်ာဘက္တြင္လည္းေကာင္းး
(၃) အရွင္ေမာဂၢလာန္ = ေသာၾကာသား၊ ေျမာက္အရပ္၊ လက္၀ဲဘက္တြင္လည္းေကာင္း
(၄) အရွင္ဥပါလိ = စေနသား၊ အေနာက္ေတာင္အရပ္တြင္လည္းေကာင္း
(၅) အရွင္ရာဟုလာ = တနဂၤေႏြသား၊ အေရွ႕ေျမာက္အရပ္တြင္လည္းေကာင္း
(၆) အရွင္အာနႏၵာ = ၾကာသပေတးသား၊ အေနာက္မ်က္ႏွာအရပ္တြင္လည္းေကာင္း
(၇) အရွင္ေကာ႑ည = တနလၤာသား၊ အေရွ႕အရပ္တြင္လည္းေကာင္း
(၈) အရွင္ေရ၀တ = အဂၤါသား၊ အေရွ႕ေတာင္ေထာင့္အရပ္တြင္လည္းေကာင္း
(၉) အရွင္ဂ၀မၸတိ = ရာဟုသား၊ အေနာက္ေျမာက္ေထာင့္ အရပ္တြင္လည္းေကာင္း
ထားၿပီး ပူေဇာ္ၾကတဲ့ စနစ္ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုိထားရွိပူေဇာ္ပုံေတြအရ ဒါဟာ ဘုရားရဟႏၲာေတြကုိ ၾကည္ညိဳလုိ႔ ပူေဇာ္တဲ့ပုံစံ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေလာကီအက်ိဳးစီးပြား တုိးတက္ေရးအတြက္ ကုိယ္လုိသလုိ ဘုရားရဟႏၲာေတြကုိ ေနရာခ်ၿပီး လုပ္စားၾကတဲ့ ပုံစံဆုိတာ အလြန္ထင္ရွားလွပါတယ္။ ဘုရားရဟႏၲာကုိ ပူေဇာ္တာ မေကာင္းဘူး မဟုတ္ပါဘူး။ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုရားရဟႏၲာေတြကုိ အသုံးခ်ၿပီး လုပ္စားတာကေတာ့ အေတာ္မေကာင္းတဲ့ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ တကယ့္ကုိ စစ္မွန္တဲ့ စိတ္ေစတနာနဲ႔ ပူေဇာ္မယ္ဆုိရင္ ဘယ္ရဟႏၲာက ဘယ္ေနရာမွာေန၊ ဘယ္လုိအခ်ိန္မွာၾကြ ဆုိတာေတြ မလုိအပ္ပါဘူး။ ႏွလုံးသားမွာ ဘုရားဂုဏ္နဲ႔ သံဃာ့ဂုဏ္ေတြ ကိန္းေနၿပီး ပူေဇာ္ႏုိင္ရင္ ၿပီးတာပါပဲ။ ဒီလုိပူေဇာ္ဖုိ႔ အတြက္ဆုိရင္ ဘယ္လုိအခ်ိန္ ဘာပူေဇာ္မႈေတြမွ မလုိအပ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ရဲ႕ စိတ္ေစတနာ အတုိင္းပဲ မနက္ အ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္ကစၿပီး ေနမြန္းမတည့္မီ အခ်ိန္အထိ အပ္စပ္တဲ့ လွဴဖြယ္၀တၳဳေတြ၊ အပ္စပ္တဲ့ အစားအေသာက္ေတြနဲ႔ ကပ္လွဴကာ ထုိအရွင္ျမတ္မ်ားရဲ႕ ဂုဏ္ကုိအာ႐ုံျပဳၿပီး ပူေဇာ္ႏုိင္ၾကပါတယ္။ ပြင့္ေတာ္မူၿပီးသား ဘုရားရွင္မ်ားနဲ႔ ဘုရားသာသနာတြင္းမွာရွိတဲ့ ရဟႏၲာမွန္သမွ် ဂုဏ္ကုိမွန္းၿပီး ပူေဇာ္ႏုိင္ၾကပါတယ္။ ဘယ္ၿဂိဳဟ္ဘယ္နံေတြနဲ႔ ကုိက္ညီတဲ့ ဘယ္ရဟႏၲာရယ္လုိ႔ ခဲြျခားသတ္မွတ္ ပူေဇာ္ဖုိ႔မလုိပါဘူး။ ရတနာသုံးပါးရဲ႕ ဂုဏ္ေတြဟာ ႏွလုံးသားမွာ ထုံေနေအာင္ ပူေဇာ္သင့္ပါတယ္။ ဒီလုိပူေဇာ္နည္းကသာ စစ္မွန္တဲ့ ပူေဇာ္နည္းျဖစ္ပါတယ္။

ခုေတာ့ အဲဒီလုိ မဟုတ္ဘဲ ဘုရားရဟႏၲာေတြနဲ႔ ၿဂိဳဟ္ေတြေပါင္းစပ္ၿပီး ေလာကီနည္းေတြအရ လုပ္ေနၾကတာဆုိေတာ့ ပူေဇာ္ရာမေရာက္ဘဲ ကုိယ္ကုိးကြယ္တဲ့ အႏႈိင္းမဲ့ အရွင္ျမတ္ေတြကုိ ၿဂိဳဟ္ေစာင့္နတ္ပုံစံ၊ တစ္ခုခုကုိ ေစာင့္ၾကပ္ကာကြယ္ေပးတဲ့ အေစာင့္နတ္ပုံစံမ်ိဳး အဆင့္နိမ့္ခ်လုိက္ သလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တကယ္သာ အဲဒီလုိ ေလာကီအစီအစဥ္ေတြအတုိင္း လုိက္နာေဆာင္ရြက္ လုပ္ေနၾကမယ္ဆုိရင္ ကုသုိလ္ထက္ အျပစ္က ပုိမ်ားႏုိင္တဲ့အျပင္ ဒီလုိလုပ္ေနၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ဟာ လြဲေန႐ုံတင္မဟုတ္ဘဲ လြတ္ေနတဲ့ပုံကုိ ျဖစ္ကုန္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာအခ်ိဳ႕ရဲ႕ လဲြေနၾကတဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ ဘုရားကုိးဆူပူေဇာ္မႈဟာလည္း ဘာသာေရးကုိ ေလာကီေရးနဲ႔တဲြစပ္ၿပီး ခုတုံးလုပ္အသုံးျပဳထား သလုိျဖစ္တဲ့ မလဲြသင့္တဲ့ အလဲြတစ္ခုလုိ ျဖစ္လာေနတ့ဲအတြက္ ဒီလုိအလဲြမ်ိဳးကုိ အခ်ိန္မီျပဳျပင္ၿပီး ဘုရားရဟႏၲာေတြရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္သက္သက္ကုိ အာ႐ုံျပဳကာ သင့္ေလ်ာက္ေလာက္ပတ္ အပ္စပ္တဲ့အရာေတြနဲ႔ အပ္စပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ပူေဇာ္ႏုိင္ၾကေစဖုိ႔ ေစတနာေကာင္းနဲ႔ အသိေပးရင္း လဲြေနၾကတဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ သတိျပဳဆင္ျခင္ႏုိင္ရန္ တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္... (၁၆)

သက္သတ္လြတ္နဲ႔ ရသတဏွာ...
တစ္ေလာက မဟာယာန ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းကုိေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒကာမႀကီးေရာက္တဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ ဆြမ္းစားခ်ိန္တုိးေနတဲ့အတြက္ ဆြမ္းဝုိင္းနားမွာပဲ ခဏေစာင့္ေနဖုိ႔ ေျပာရင္း ဆြမ္းစားေနခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကုိ အနားမွာထုိင္ေနတဲ့ ဒကာမႀကီးက ဆြမ္းဝုိင္းေပၚမွာရွိတဲ့ အသားဟင္းခြက္ေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး “အရွင္ဘုရားတုိ႔က ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီေလာက္အသားဟင္းေတြ စားရတာလဲ…၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဘုန္းႀကီးေတြဆုိ အသားဟင္းမစားဘဲ အၿမဲတမ္း သက္သတ္လြတ္ပဲ စားတယ္၊ ေန႔တုိင္း သက္သတ္လြတ္စားေတာ့ ကုသုိလ္လည္းပုိရ၊ သတၱ၀ါေတြ အေပၚမွာထားတဲ့ ေမတၱာဓာတ္လည္း ပုိအားေကာင္းတာေပါ့ ဘုရား၊ အရွင္ဘုရားတုိ႔လည္း သက္သတ္လြတ္စားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပါ့ဘုရား”လုိ႔ သူေျပာခ်င္ရာကုိ ေျပာလည္းေျပာ ေလွ်ာက္လည္းေလွ်ာက္ေနျပန္ပါတယ္။

တစ္ခါတုန္းကေတာ့ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္က သူ႔အမ်ိဳးသား အၿမဲသက္သတ္လြတ္ စားေနတဲ့အတြက္ သူစားဖုိ႔ ခ်က္ျပဳတ္ေပးရတာလည္း တစ္ဒုကၡျဖစ္ေနတဲ့အေၾကာင္း ေျပာလာျပန္ပါတယ္။ သူ႔ဒကာႀကီး သက္သတ္လြတ္ စားဖုိ႔အတြက္ အသားတုေတြ လုိက္ၿပီးရွာဝယ္ရတာလည္း အေတာ္မလြယ္တဲ့ ကိစၥျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၾကာေတာ့ သူသက္သတ္လြတ္စားတာကေန ျမန္ျမန္ထြက္ပါေစလုိ႔ေတာင္ ဆုေတာင္းမိတဲ့အေၾကာင္း စသျဖင့္ သူ႔ဒုကၡကုိ ေျပာျပဖူးပါတယ္။

ဒီလုိအသံေတြ ၾကားရေတာ့ ဘုန္းဘုန္းစိတ္ထဲမွာ သက္သတ္လြတ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေျပာစရာေလးေတြ အေၾကာင္း အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိျပန္ပါတယ္။ သက္သတ္လြတ္ စားတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ အမွန္နဲ႔ လက္ေတြ႕ျဖစ္ေနတဲ့ အျဖစ္ေလးေတြ၊ ကုသုိလ္ရခ်င္လုိ႔ သက္သတ္လြတ္စားကာမွ ကုသုိလ္မရဘဲ အျပစ္ျဖစ္စရာေလးေတြ ျဖစ္ေနတာက သက္သတ္လြတ္စားသူေတြနဲ႔ သက္သတ္လြတ္အတြက္ ဖန္တီးေပးရသူေတြၾကားမွာ လဲြမ်ားလဲြေနၾကသလားလုိ႔ စဥ္းစားေနမိျပန္ပါတယ္။ ကုသုိလ္ရေအာင္၊ ေမတၱာဓာတ္အားေကာင္းေအာင္၊ ရသတဏွာနည္းေအာင္ သက္သတ္လြတ္စားကာမွ ကုသုိလ္လည္းမရ၊ ေမတၱာဓာတ္လည္း မပြားဘဲ အလုပ္ပုိၿပီး ရသတဏွာသာ တုိးေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ လဲြေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စားတာက သက္သတ္လြတ္ျဖစ္ေနၿပီး ပြားေနတာက ကိေလသာေတြ ဆုိရင္ေတာ့ နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ သက္သတ္လြတ္စားတာ မေကာင္းဘူး မဟုတ္ပါဘူး။ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အေကာင္းေတြ အျဖစ္မ်ား၊ အက်ိဳးေတြ အျဖစ္မ်ားဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။ သတၱဝါေတြအေပၚမွာ ေမတၱာထားႏုိင္ေအာင္၊ အစားအေသာက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အလုပ္မရႈတ္ေအာင္၊ အရသာအေပၚမွာ စဲြလန္းတပ္မက္တတ္တဲ့ ရသတဏွာေတြ ေလ်ာ့နည္းေအာင္ စားလည္းစား က်င့္လည္းက်င့္မယ့္ ဆုိရင္ေတာ့ သက္သတ္လြတ္စားတာ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီလုိေလးေတြသာ ျဖစ္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ တကမၻာလုံး သက္သတ္လြတ္ေတာင္ စားသင့္ၾကပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္က ေကာင္းေနတာကုိး။

ဒါေပမယ့္ ခုဟာက သက္သတ္လြတ္စားရင္း အက်င့္ပါးလာတဲ့ သူတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္က တစ္ျခားစီ ျဖစ္ေနသလုိ ျဖစ္လာေနပါတယ္။ ရသတဏွာ မပါးဘဲ သက္သတ္လြတ္ အစားအစာကုိ အသားအရသာအတုိင္း အေကာင္းဆုံး ျပင္ဆင္ၿပီး စားေနၾကတာကေတာ့ အလုပ္လည္းမ်ား တဏွာလည္း ပြားေနၾကသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အစားအစာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အလုပ္မမ်ားေအာင္ စားကာမွ ဘယ္လုိဟာမ်ိဳးမွ စားမယ္၊ ဘာပါမွစားမယ္၊ ဘာမပါလုိ႔ အလုိမက် ျဖစ္ေနၾကတယ္ ဆုိတာကေတာ့ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။

အမွန္ေတာ့ ဘုရားအလုိရွိတာက သက္သတ္လြတ္စားျခင္း မစားျခင္းကုိ အလုိရွိေတာ္မူတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာပဲစားစား ရသတဏွာ မပြားဖုိ႔၊ အစားအေသာက္ အေပၚမွာ တပ္မက္တြယ္တာမႈ မမ်ားဖုိ႔ကုိသာ ဗုဒၶျမတ္စြာ အလုိရွိေတာ္မူတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာ ကုိယ္ေတာ္တုိင္လည္း ဒီလုိသက္သတ္လြတ္ စားဖုိ႔ကုိ သီးသန္႔ခြင့္ျပဳေတာ္မူျခင္း၊ သက္သတ္လြတ္စားဖုိ႔ တုိက္တြန္းေတာ္မူျခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး။ အရွင္ေဒဝဒတ္က ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား သက္သတ္လြတ္စားဖုိ႔ ပညတ္ေပးပါလုိ႔ ေတာင္းဆုိတာေတာင္မွ ဘုရားရွင္က ခြင့္ျပဳေတာ္ မမူခဲ့ပါဘူး။ ဆြမ္းခံသြားကာ ရသမွ် အစာအဟာရ အေပၚမွာ ရသတဏွာ မျဖစ္ေအာင္စားဖုိ႔ပဲ တုိက္တြန္းေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ သက္သတ္လြတ္စားျခင္းေၾကာင့္ ရသတဏွာပါးၿပီး ကိေလသာ နည္းသြားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘုရားရွင္က သာဓုေခၚမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သက္သတ္လုိ႔ေတာ့ စားပါတယ္ ကိေလသာမပါးဘဲ ပုိမ်ားလာၿပီး ရသတဏွာကလည္း ပုိပြားလာတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ အလုိရွိေတာ္မူမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သက္သတ္လြတ္စားတဲ့ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ေမတၱာက႐ုဏာ တရားအားေကာင္းဖုိ႔နဲ႔ အစားအေသာက္အေပၚမွာ ရသတဏွာ မပြားဖုိ႔ စားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ သက္သတ္လြတ္စားရင္း ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ လြဲေအာင္မလုပ္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ အစားစားတယ္ဆုိတာ အလုပ္လုပ္ႏုိင္ေအာင္ စားတာျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔စားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စားဖုိ႔လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အစာအဟာရကုိ အမွီျပဳၿပီး မာန္မာနတက္ဖုိ႔၊ လွဖုိ႔ပဖုိ႔ စားေနၾကတာ မဟုတ္ဘဲ ခႏၶာကုိယ္ က်န္းမာေရး မွ်တေအာင္၊ ႐ုပ္တရားရဲ႕ ေဖာက္ျပန္မႈကုိ တစ္ဖက္တစ္လမ္းက အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေအာင္၊ အဟာရသပၸါယ မွ်တေအာင္ စားေသာက္ၾကတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီသေဘာနဲ႔ ညီေအာင္ေတာ့ စားသင့္ၾကပါတယ္။ အဲလုိမွမဟုတ္ဘဲ ဘာျဖစ္ခ်င္လုိ႔၊ ဘာလုိခ်င္လုိ႔ စတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ အဓိ႒ာန္ ဝင္သလုိလုိ၊ သတၱ၀ါေတြ အေပၚမွာ ေမတၱာထားသလုိလုိနဲ႔ သက္သတ္လြတ္ကုိပဲ အသားထက္ေကာင္းေအာင္ ျပင္ဆင္ စားေသာက္မႈမ်ိဳး ဆုိရင္ေတာ့ ရသတဏွာပြားၿပီး အကုသုိလ္ေတာင္ တုိးႏုိင္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒါမ်ိဳးလည္း မျဖစ္သင့္ပါဘူး။

တစ္ခ်ိဳ႕က ဘာအဓိ႒ာန္ဝင္တယ္၊ ညာအဓိ႒ာန္ဝင္တယ္ဆုိၿပီး အဓိ႒ာန္ဝင္ေနတဲ့ ကာလမွာ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့ အရာေတြ အထေျမာက္ေအာင္ျမင္ေအာင္ သက္သတ္လြတ္ပါ စားၾကဖုိ႔ ေျပာဆုိညႊန္ျပေနတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေတြကုိ ေသခ်ာၾကည့္ရင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိက ရွင္းေနပါတယ္။ ဘာလုိခ်င္လုိ႔၊ ဘာရခ်င္လုိ႔၊ ဘာေတြေအာင္ျမင္ခ်င္လုိ႔ စတာေတြက ဦးစီးေနတာ ျဖစ္ေနေတာ့ သက္သတ္လြတ္စားတာဟာ ေမတၱာဓာတ္မ်ားဖုိ႔၊ ရသတဏွာပြားဖုိ႔ေၾကာင့္ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါလုိခ်င္လုိ႔ ဒီလုိစားတာ၊ ဒီလုိက်င့္တာဟာ ဘာသာေရးကုိ ခုတုံးလုပ္ေနတာနဲ႔ အတူတူပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ မျဖစ္သင့္တဲ့ အလဲြတစ္ခုပါ။

ျဖစ္သင့္တာက သက္သတ္လြတ္စားတာ၊ မစားတာထက္ အစားအေသာက္အေပၚမွာ ရသတဏွာ မပြားဖုိ႔၊ အစားအေသာက္အတြက္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ သတၱ၀ါေတြကုိ သတ္တာျဖတ္တာ မလုပ္ဖုိ႔၊ သက္သတ္လြတ္ စားတာကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး အလုပ္မမ်ားဖုိ႔နဲ႔ ဘာျဖစ္ခ်င္လုိ႔ ဘာရခ်င္လုိ႔ ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အဓိ႒ာန္ေတြနဲ႔ ေမတၱာေစတနာ မပါတဲ့ သက္သတ္လြတ္ စားတာမ်ိဳး မျဖစ္ဖုိ႔ စသျဖင့္ သတိျပဳဆင္ျခင္ကာ အေရးႀကီးတဲ့ ကိေလသာပါးေရး၊ တဏွာနည္းေရးမ်ိဳးပဲ ျဖစ္သင့္ၾကပါတယ္။ စိတ္အစဥ္ေတြမွာ ကိေလသာပါးၿပီး ကုသုိလ္တရားေတြ တုိးေနမယ္ဆုိရင္ သက္သတ္လြတ္စားမႈ မစားမႈဟာ အေရးမႀကီးေတာ့ပါဘူး။ ကုိယ့္စိတ္မွာ ကုသုိလ္တရားေတြ မ်ားေနမယ္ဆုိရင္ သက္သတ္လြတ္မစားလည္း ကိေလသာကေတာ့ ပါးေနမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ေခတ္ သက္သတ္လြတ္ စားၾကတဲ့ သူအခ်ိဳ႕ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြဟာ ဗုဒၶအလုိေတာ္နဲ႔ လဲြေနတာေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ဗုဒၶအလုိ ရွိေတာ္မူတဲ့ သတၱ၀ါေတြ အေပၚမွာ ေမတၱာက႐ုဏာတရား အားေကာင္းေရး၊ အစားအစာအေပၚမွာ ရသတဏွာ နည္းပါးေရး၊ အစားအေသာက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အလုပ္မ႐ႈပ္ေရး၊ အစားအစာအေပၚ အမွီျပဳၿပီး မာန္မာန မတက္ေရးမ်ားကုိ ဦးတည္လုိက္နာ က်င့္သုံးကာျဖင့္ ကုသုိလ္လည္းရ တဏွာလည္းခ်ႏုိင္မယ့္ အစားအစာ စားမႈမ်ိဳးကုိသာ ႀကိဳးစားလုိက္နာ ေလ့က်င့္သင့္ပါေၾကာင္း သက္သတ္လြတ္နဲ႔ ရသတဏွာအေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း မီးေမာင္းထုိးျပရင္း လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ အသိေပး တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၁၅) ...

ေစ်းကြက္ဆန္တဲ့ ကုိးကြယ္မႈ…
ေျပာင္းလဲလာတဲ့ အရာေတြထဲမွာ လူေတြရဲ႕ ဘုန္းႀကီးရဟန္း ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္မႈဟာလည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ ျဖစ္လာေနပါတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ ဘုန္းႀကီးဆုိရင္ ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္လုပ္ငန္း တစ္ခုခုကုိ လုပ္ေနရင္ၿပီးတာပဲ ခဲြျခားမႈမရွိ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္တတ္ပါတယ္။ ခုေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ဘုန္းႀကီးကုိးကြယ္တာ ေစ်းကြက္ဆန္လာတယ္လုိ႔ ေျပာရမလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီဘုန္းႀကီးကုိ ကုိးကြယ္ရင္၊ ဒီဆရာေတာ္ကုိ ကုိးကြယ္ရင္ ဘာျဖစ္မယ္၊ ဘာရမယ္၊ ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႕ခြင့္ရမယ္ စသျဖင့္ ရစရာ တစ္ခုခုရွိမွ ဆည္းကပ္လာတတ္တာ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သာသနာေတာ္မွာလည္း ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္ အလုပ္ကုိပဲ လုပ္ေနၾကတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားမွာ လာဘ္လာဘေတြ ဆုတ္ယုတ္လာၿပီး ေဗဒင္ေဟာ၊ လကၡဏာၾကည့္၊ ဓာတ္႐ုိက္ဓာတ္ဆင္လုပ္၊ ေဆးကုသေပး၊ ႏွစ္လုံးသုံးလုံးေပး စသျဖင့္ လုပ္ေပးၾကတဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြမွာ မလုိေလာက္ေအာင္ကုိ ေပါမ်ားေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ သဒၶါတရား အားနည္းၿပီး ပစၥည္းလာဘ္လာဘကုိ ရယူလုိၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္အခ်ိဳ႕ဟာလည္း လာဘ္လာဘေနာက္လုိက္ကာ လူေတြအႀကိဳက္ လုပ္ကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ သာသနာေတာ္အတြက္ေရာ ကုိးကြယ္ခံပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ ကုိးကြယ္သူေတြအတြက္ပါ လဲြလာေနတဲ့ အလဲြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ခုေနာက္ပုိင္း ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဘယ္မွာ ဘယ္ဘုန္းႀကီး ဘယ္လုိေပးတယ္၊ ဘာလုပ္ေပးတယ္ဆုိရင္ အုံးအုံးၾကက္ၾကက္နဲ႔ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ကုိ သြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးကုိ ၾကည္ညိဳလုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုန္းႀကီးက ဘာေပးတယ္၊ ညာေပးတယ္ဆုိလုိ႔ သြားၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သံဃာကုိ ၾကည္ညိဳမႈထက္ ပုဂၢိဳလ္ေရး ရင္းႏွီးမႈ၊ ပုဂၢိဳလ္ေရး အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားမႈေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး ဆည္းကပ္ၾကပါတယ္။ လွဴဒါန္းတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီလို ခဲြျခားမႈေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္လည္း ျပည့္ၿပီးသားအုိးေတြက လွ်ံတက္ေနၿပီး လုိေနတဲ့အုိးေတြက ေဟာက္ပက္ႀကီးကုိ ျဖစ္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းသံဃာခ်င္းအတူတူ သာသနာေတာ္ကုိ တကယ္ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေနၾကတဲ့ စာသင္တုိက္မ်ား၊ ပရဟိတေက်ာင္းမ်ားမွာ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ျဖစ္ေနၾကေပမယ့္ ေဗဒင္ေဟာ၊ လကၡဏာၾကည့္၊ ႏွစ္လုံးသုံးလုံးေပး၊ ေဆးကုေပး၊ ယၾတာေခ်ေပးတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြမွာေတာ့ အလွ်ံပယ္ပုိလွ်ံကာ ေရႊေက်ာင္းႀကီးေတြ၊ ကားႀကီးေတြနဲ႔ စည္ပင္၀ေျပာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ မညီမွ်မႈေတြ မ်ားလာရင္ေတာ့ ၾကာရင္ အစစ္အမွန္ သာသနာ့၀န္ထမ္းေတြဟာ သာသနာ့ေဘာင္မွာ ရပ္တည္ဖုိ႔ ခက္ခဲလာကာ လူထြက္သြားၾကပါက သာသနာမွာ အစစ္အမွန္ သာသနာျပဳ ရဟန္းသံဃာေတြ အားနည္းလာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အေသအခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ျမတ္ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေနတာဟာ ဘုရားေဟာ တရားေတာ္ေတြကုိ သင္အံပုိ႔ခ်၊ ေဟာေျပာျပသေနတဲ့ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြလား၊ ေဗဒင္ေဟာ၊ လကၡဏာၾကည့္၊ ယၾတာေခ်၊ ဓာတ္႐ုိက္ဓာတ္ဆင္ လုပ္ေပးေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ္ေတြလားဆုိတာ အသိရွိတဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းဆင္ျခင္ စဥ္းစားတတ္မွာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ေခတ္လူေတြကေတာ့ ဆင္းရဲတာကတစ္ေၾကာင္း၊ အသိပညာ ဗဟုသုတ နည္းပါးတာက တစ္ေၾကာင္း၊ အယုံလြယ္တတ္တဲ့ ယုံၾကည္မႈ အားေကာင္းၿပီး ဆင္ျခင္တတ္တဲ့ ဉာဏ္ပညာ အားနည္းလာတာက တစ္ေၾကာင္း၊ ၾကည္ညဳိမႈထက္ ရယူလုိမႈက မ်ားေနတာကတစ္ေၾကာင္း စတ့ဲစတဲ့ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ အစစ္အမွန္ သာသနာျပဳေတြကုိ လ်စ္လ်ဴ႐ႈကာ ဘုရားမႀကိဳက္တဲ့ ေလာကီအလုပ္ေတြနဲ႔ အသက္ေမြးေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားထံမွာပဲ စုေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိးကြယ္မႈအလဲြနဲ႔ ေထာက္ပံ့မႈအလြဲေတြဟာ သာသနာေတာ္အတြက္ မဲြစရာေတြ ျဖစ္လာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ သာသနာေတာ္မွာ ဆရာဒကာဟာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အမွီျပဳႏုိင္မွ သာသနာေတာ္ႀကီး အရွည္တည္တံ့ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒကာဒကာမမ်ားဘက္က ပစၥယာႏုဂၢဟနဲ႔ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္က ဓမၼာႏုဂၢဟနဲ႔ ခ်ီးေျမႇာက္ႏုိင္မွ ဒီသာသနာေတာ္ဟာ စည္ပင္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာနဲ႔ ဒကာဟာလည္း ကုိယ့္တာ၀န္ကုိယ္ေက်ကာ ကုိယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္က ဘုရားအလုိရွိေတာ္မူတဲ့ စာေပသင္အံ ပုိ႔ခ်ျခင္း ပရိယတ္အလုပ္နဲ႔၊ တရားဓမၼ ေဟာေျပာသျခင္း ပဋိပတ္အလုပ္ တစ္ခုခုကုိ လုပ္ေနဖုိ႔ လုိသလုိ ဒကာဒကာမမ်ားဘက္ကလည္း ဒီလုိ ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္လုပ္ေနတဲ့ အစစ္အမွန္ သာသနာ့၀န္ထမ္းေတြကုိ ေရြးခ်ယ္ကုိးကြယ္တတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးရဟန္းဆုိရင္ ၿပီးေရာဆုိတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ သာသနာနဲ႔ မေလ်ာ္တဲ့အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ကုိယ့္ရဲ႕ပစၥဳပၸန္ ေလာကီစီးပြားေရး၊ ႀကီးပြားေရး အဆင္ေျပမႈေလးေတြေလာက္ပဲ ၾကည့္ၿပီး မကုိးကြယ္မဆည္းကပ္မိဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ကုိယ္ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္မယ့္ ဆရာသမားဟာ ကုိယ့္ရဲ႕ပစၥဳပၸန္မွာ အျပစ္မျဖစ္ေရး၊ သံသရာမွာ သုဂတိဘ၀ကုိ ရရွိေရး စသျဖင့္ ညြန္ျပႏုိင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ သူ႔ဟာသူ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တုိ႔ကုိ ေဗဒင္ေဟာေပးေန၊ ယၾတာေခ်ေပးေန၊ တုိ႔အက်ိဳးကုိ လုပ္ေပးေနရင္ ၿပီးတာပဲဆုိတဲ့ စိတ္နဲ႔မကုိးကြယ္ မဆည္းကပ္သင့္ပါဘူး။ ကုိးကြယ္မႈကုိ ကုိယ့္ရဲ႕တစ္ဒဂၤ ခ်မ္းသာမႈေလာက္နဲ႔ အေပးအယူ မလုပ္သင့္ပါဘူး။ ဒါလုပ္ေပးလုိ႔ ဒါလွဴတယ္ဆုိတဲ့ ေစ်းကြက္ဆန္ဆန္ ကုိးကြယ္လွဴဒါန္းမႈမ်ိဳး မျဖစ္သင့္ပါဘူး။

တကယ္ျဖစ္သင့္တာက ကုိးကြယ္မႈကုိ စူးစမ္းဆင္ျခင္မႈ ပညာ၊ ရတနာသုံးပါး ကံကံရဲ႕အက်ိဳးကုိ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါတရားေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ၿပီး ေရြးခ်ယ္ကာ ကုိးကြယ္သင့္ပါတယ္။ ဒီဘုန္းႀကီးကုိ ကုိးကြယ္ရင္ ဘာရမယ္၊ ဘာျဖစ္မယ္စတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရယူမႈနဲ႔ မကုိးကြယ္သင့္ပါဘူး။ ဆုိလုိတာက စီးပြားေရး အဆင္ေျပမႈ၊ ေငြေၾကးခ်မ္းသာမႈ စတဲ့ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ခ်မ္းသာမႈမ်ားကုိ မေမွ်ာ္လင့္ၾကဖုိ႔ ဆုိလုိတာပါ။ ဒီဆရာကုိ ကုိးကြယ္တဲ့အတြက္ အကုသုိလ္ေတြ မျဖစ္ဘဲ ကုသုိလ္ေတြ တုိးေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ ကုိးကြယ္သင့္တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ အေနနဲ႔ သာသနာေတာ္ကုိ တကယ္ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္လုိတဲ့စိတ္၊ ဆရာဒကာ တာ၀န္ေက်လုိတဲ့ စိတ္နဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ ဆရာကုိ ေရြးခ်ယ္ကာ စစ္မွန္တဲ့ သာသနာျဖစ္ေအာင္ တစ္ဘက္တစ္လမ္းကာ အားေပးေထာက္ပံ့ ေပးဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။ ဒီလုိ ဆရာဒကာ ညီညြတ္မွပဲ သာသနာေတာ္ဟာ အရွည္တည္တံ့ကာ သန္႔ရွင္းျပန္႔ပြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ ေစ်းကြက္ဆန္တဲ့ ကုိးကြယ္မႈေတြဟာလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လဲြမွားလာေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အေနနဲ႔ ကုိယ့္ရဲ႕ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္မႈကုိ အေပးအယူေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ကာ ေစ်းကြက္ဆန္တဲ့ ကုိးကြယ္မႈမ်ိဳး မျဖစ္ၾကေစဘဲ အစစ္အမွန္ သာသနာနဲ႔ အစစ္အမွန္ ဆရာကုိ သဒၶါပညာ ေပါင္းစပ္ကာ ေရြးခ်ယ္စိစစ္ၿပီး ေကာင္းျမတ္တဲ့ အစစ္အမွန္ ဒကာမ်ားျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔၊ ရယူမႈနဲ႔ ကုိးကြယ္မႈေတြကုိ လဲြမွားစြာ မလုပ္မိၾကဖုိ႔ လဲြတတ္တဲ့အလဲြတစ္ခု အျဖစ္ ျပင္ေစလုိတဲ့စိတ္နဲ႔ ေစတနာထားကာ အသိေပး တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၁၄) ...

ကုသုိလ္နဲ႔အရက္…
“အရက္အရက္”နဲ႔ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အရက္ရဲ႕ လႊမ္းမုိးမႈေအာက္ကုိ ေရာက္ေနၾကပါေတာ့တယ္။ ဆုိးတာက ဘာသာေရးအရ တားျမစ္ထားတဲ့ ဒီအရက္ဟာ ခုေနာက္ပုိင္း ဘာသာေရး ပြဲေတြမွာေတာင္ ေနရာယူလာေနတာကုိ ၾကားသိေနရျပန္ပါတယ္။ ဒါဟာ တကယ့္ကုိ စိတ္မေကာင္းစရာပါပဲ။ ေတာေတြမွာေရာ ၿမိဳ႕ေတြမွာပါ ကုသုိလ္ပဲြနဲ႔ အရက္ေတြက ကင္းမရေအာင္ကုိ ျဖစ္လာေနတာဟာ ဘာသာသာသနာ ဆုတ္ယုတ္ဖုိ႔အတြက္ အားေပးေနသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အရင္တုန္းက ေတာရြာေတြမွာ ကုသုိလ္ပဲြလုပ္၊ အလွဴပဲြေတြ လုပ္ၾကမယ္ဆုိရင္ ရြာမွာဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ လူငယ္အဖဲြ႕ေတြကုိ ေဆးေပါ့လိပ္ေလးေတြ၊ စီးကရက္ေလးေတြကုိ ကမ္းၿပီး ဖိတ္လုိက္ရင္ အားလုံးတက္ညီလက္ညီ လာေရာက္လုပ္အားေပးေလ့ ရွိပါတယ္။ ခုေနာက္ပုိင္း ရြာကလူႀကီးေတြ အေျပာအရ ဘာပဲြေလးပဲ လုပ္လုပ္ လူငယ္ေတြ အကူအညီလုိလုိ႔ ဖိတ္မယ္ဆုိရင္ ေဆးလိပ္ေလာက္နဲ႔ မရေတာ့ဘဲ အရက္၀ုိင္း၊ ထန္းရည္၀ုိင္းေလးေတြနဲ႔ ဧည့္ခံေပးမွကုိ လာေရာက္ၿပီး ၀ုိင္း၀န္းလုပ္အားေပးၾကတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ေရမ်ားေရႏုိင္၊ မီးမ်ားမီးႏုိင္ဆုိသလုိ ရြာေတြအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဒီလုိအရက္နဲ႔ဖိတ္မွ လုပ္အားလာေပးတာေတြ ျဖစ္လာေတာ့ လူႀကီးေတြ၊ အလူရွင္ေတြ ကုိယ္တုိင္က အရက္ကုိ ပုန္းလုိက္တည္ၿပီး အလွဴပဲြေတြမွာ ဧည့္ခံေပးရတယ္ဆုိတာ ၾကားသိရျပန္ပါတယ္။ လဲြေနတာကေတာ့ အေတာ့္ကုိ လဲြေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုသုိလ္လုပ္ပါတယ္ဆုိမွ အရက္ကေလး တျမျမနဲ႔ဆုိေတာ့ ဘယ္မွာလာၿပီး အျပစ္ကင္းတဲ့ ကုသုိလ္ျဖစ္ႏုိင္မွာလဲေပါ့။ ဒီၾကားထဲ လူပ်ိဳကာလာသားေတြက အရက္ကေလး ၀င္လာေတာ့ ေသြးေလးေတြၾကြလာၿပီး အလွဴပဲြ လုပ္အားေပးလာၾကတဲ့ အပ်ိဳေလးေတြ၊ အပ်ိဳႀကီးေတြကုိ စၾကေနာက္ၾကတာ ေတြေတြလည္း ရွိလာျပန္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ အလွဴရွင္ေတြမွာ အလွဴအတြက္ပူရ၊ အရက္သမားေတြအတြက္ ပူရနဲ႔ ကုသုိလ္ပဲြ၊ အလွဴပဲြကုိ ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း စိတ္ၾကည္လက္ၾကည္ မလုပ္ႏုိင္ဘူး ျဖစ္ေနၾကတဲ့အျပင္ တစ္ခါတစ္ေလ တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ ကုသုိလ္တစ္ပဲ ငရဲတစ္ပိႆာ ျဖစ္ၾကရတာေတြလည္း ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ကုသုိလ္နဲ႔အရက္ကေတာ့ ျပည္တြင္းမွာတင္ မဟုတ္၊ ျပည္ပမွာလည္း တဲြရက္ကုိ ပါေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္လပ္လွတဲ့ ျပည္ပႏုိင္ငံမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အခ်ိဳ႕ရဲ႕ ကုသုိလ္ပဲြေတြမွာ အရက္ပါမွကုိ ကုသုိလ္ပဲြတစ္ခု ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ၿပီးႏုိင္သလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ အလွဴပဲြ လုပ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြဟာ ခ်က္ေရးျပဳတ္ေရးေတြမွာ တျခားခ်က္တတ္ ျပဳတ္တတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ အကူအညီ ေတာင္းတဲ့အခါ အရက္ကေလးနဲ႔ တည္ခင္းဧည့္ခံ ေပးရတာေတြ ရွိၾကသလုိ ကုသုိလ္ပဲြ အႀကိဳမွာလည္း အႀကိဳအေနနဲ႔ အေ၀းက လာၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ အရက္နဲ႔ ဧည့္ခံေပးရ၊ အလွဴပဲြၿပီးေတာ့လည္း အလွဴေအာင္ပဲြအျဖစ္ အရက္ေလးနဲ႔ ေအာင္ပဲြခံႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေပးရတာေတြလည္း ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္လဲဆုိရင္ ကုသုိလ္လုပ္ဖုိ႔ တုိင္ပင္ၾကတာေတာင္ အရက္ဆုိင္မွာ အရက္နဲ႔ တည္ခင္းဧည့္ခံၿပီး တုိင္ပင္ၾကတယ္တဲ့ေလ။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိရင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ အရက္မေသာက္ရလုိ႔ စာေရးထားတဲ့အတြက္ ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ အခုိက္ေလးမွာေတာင္ မေသာက္ဘဲ မေနႏုိင္လုိ႔ ေက်ာင္းအျပင္မွာ ထမင္းစားခါနီး တစ္ႀကိဳက္ေလာက္ သြားေမာ့ၾကတာေလးေတြ ရွိတယ္တဲ့။ ဘယ္လုိလုပ္ၾကမလဲေပါ့။ အရက္က ေနရာတကာမွာ လႊမ္းမုိးလာၿပီး ကုသုိလ္ပဲြ၊ အလွဴပဲြေတြအထိ စုိးမိုးလာေနေတာ့တာဆုိေတာ့ လုပ္မွာက ကုသုိလ္အလုပ္ ပံ့ပုိးေနတာက အကုသုိလ္ အ႐ႈပ္နဲ႔ ကုသုိလ္လုပ္ေပမယ့္ လုပ္သေလာက္ အက်ိဳးမျဖစ္ဘဲ ကုသုိလ္တစ္၀က္ အကုသုိလ္တစ္၀က္လုိ ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။

ဒီလုိ ကုသုိလ္နဲ႔အရက္ကုိ လဲြလဲြနဲ႔ တဲြေနၾကေပမယ့္ လဲြလုိ႔လဲြမွန္း မသိျဖစ္ေနၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အေနနဲ႔ ဒီအလဲြကုိ အခ်ိန္မီျပင္ႏုိင္ေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဆြမ္းဆန္ထဲ ၾကြက္ေခ်းေရာ ဆုိသလုိ မျဖစ္ရေအာင္ ကုသုိလ္ပဲြေတြ လုပ္တဲ့အခါမွာ ကုသုိလ္သက္သက္နဲ႔ စိတ္သန္႔လူသန္႔ အလွဴသန္႔ေအာင္ လုပ္သင့္ပါတယ္။ အရက္ကုိ ႀကိဳက္တတ္လုိ႔ ေသာက္ၾကတယ္ဆုိရင္လည္း ကုသုိလ္လုပ္တဲ့ အခ်ိန္ေလာက္ေတာ့ ေရွာင္ၾကဥ္သင့္ပါတယ္။ တစ္ေန႔၊ တစ္ရက္၊ တစ္မနက္ေလာက္ အရက္မေသာက္လုိ႔ေတာ့ မေသႏုိင္ေလာက္ပါဘူး။ ေသေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္ေသးလဲ ကုသုိလ္လုပ္ရင္း ေသသြားမွာဆုိေတာ့ ေကာင္းရာဘုံေတာင္ ေရာက္ႏုိင္ေသးတာေပါ့။ ဒါက ဘုန္းဘုန္းအေတြးနဲ႔ ေစတနာစကားပါ။

ရွိေစေတာ့။ ေျပာခ်င္တာက လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ ကုသုိလ္နဲ႔အရက္ကုိ တဲြၿပီးလုပ္ေနၾကတဲ့ အလဲြအေၾကာင္းကုိ ေျပာခ်င္တာပါ။ ကုသုိလ္ပဲြလုပ္တာ အရက္နဲ႔ ဧည့္ခံရတယ္၊ အရက္နဲ႔ ႀကိဳဆုိရတယ္ ဆုိတာေတာ့ အေတာ့္ကုိလဲြေနတဲ့ လုပ္ရပ္တစ္ခုဆုိတာ သိေစခ်င္တာပါ။ သူ႔ေနရာ၊ သူ႔က႑နဲ႔သူ တစ္ကန္႔စီထားႏုိင္ရင္ ကုသုိလ္လုပ္တဲ့အခါမွာလည္း အက်ိဳးအျပည့္အ၀ ျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့အတြက္ ကုသုိလ္လုပ္တဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြမွာေတာ့ အရက္ကိုေရွာင္ၾကည္ၾကဖုိ႔ သတိေပးလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေတြဟာ ကုသုိလ္ပဲြေတြကုိ အႀကီးအက်ယ္ လုပ္တတ္ၾကေပမယ့္ လုပ္သေလာက္ အက်ိဳးမရ ျဖစ္တတ္တဲ့ အေၾကာင္းေတြထဲမွာ ဒီလုိ ကုသုိလ္နဲ႔ အကုသုိလ္ေရာေနတဲ့ အခ်က္ေတြလည္း ပါ၀င္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ဆုိရမလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုသုိလ္လုပ္တဲ့ပဲြမွာ အရက္နဲ႔တဲြေနတာဟာ လဲြေနတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုသုိလ္နဲ႔အရက္ကုိ တစ္ကန္႔စီထားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ ကုသုိလ္နဲ႔အရက္ တဲြေနတဲ့အလဲြဟာလည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ ျဖစ္လာေနတဲ့အတြက္ ဒီအလဲြကုိ သတိျပဳၿပီး ကုသုိလ္လုပ္တဲ့အခါမွာ ကုသုိလ္သက္သက္နဲ႔ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း၊ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ျဖစ္ကာ အက်ိဳးတရား အျပည့္ရေစဖုိ႔အတြက္ ကုသုိလ္ပဲြလုပ္တုိင္း တဲြပါေနတတ္တဲ့ အရက္ကုိ အၿမဲခြါႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ကုသုိလ္နဲ႔အရက္ မတဲြဖက္မိၾကဖုိ႔ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ အသိေပးတင္ျပလုိက္ရပါတယ္။ အလဲြသိမွ မလဲြမိမွာျဖစ္လုိ႔ သိသင့္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ ကုသုိလ္နဲ႔အရက္အေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း မီးေမာင္းထုိးျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၁၃) ...

ကုသုိလ္ေကာင္းမႈနဲ႔ ရက္ေကာင္းရက္ျမတ္…
တစ္ေလာက ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ ရဟန္းဒကာမ တစ္ဦးထံက ဖုန္း၀င္လာပါတယ္။ “က်န္းမာေရး မေကာင္းတဲ့ အေမအတြက္ အလွဴလုပ္ေပးဖုိ႔ဟာ အလွဴလုပ္မယ့္ရက္က ျပႆဒါးရက္ႀကီး ျဖစ္ေနလုိ႔ အေမတစ္ခုခုျဖစ္မွာ စုိးတဲ့အေၾကာင္း၊ အဲဒါ ဘယ္ေန႔လုပ္သင့္တယ္ဆုိတာ အရွင္ဘုရားဆီက အႀကံဉာဏ္ေတာင္းလုိတဲ့ အေၾကာင္း” ေလွ်ာက္လာပါတယ္။ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ။ ကုသုိလ္လုပ္တာပဲ ျပႆဒါးရက္ ျဖစ္ေနလုိ႔တဲ့။ လဲြေနတာကုိ ေျပာတာပါ။ “အေမတစ္ခုခုျဖစ္မွာစုိးရင္ ဟုိရက္ဒီရက္ ေရြးမေနနဲ႔ အေမဘာမွ မျဖစ္ခင္ အျမန္သာလုပ္ေပးလုိက္”လုိ႔ ဘုန္းဘုန္းက ေျပာလုိက္ပါတယ္။ သူတုိ႔ယူဆသလုိ ကုသုိလ္လုပ္တာေတာင္ ရက္မေကာင္းလုိ႔ ေကာင္းတဲ့ရက္ကုိ ေစာင့္ရင္း လုပ္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေသမယ့္သူက ေသသြားမွျဖင့္ ဘာမွကုိ ရလုိက္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

အဲဒါပါပဲ။ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ အလြဲေတြထဲမွာ ရက္ရာဇာ၊ ျပႆဒါး ေရြးတတ္တဲ့ အလဲြကလည္း ေဖ်ာက္ဖ်က္ဖုိ႔ခက္တဲဲ့ အလဲြတစ္ခုလုိ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာ။ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္တဲ့ဟာကုိ ဘာမ်ား ရက္ေကာင္းရက္ျမတ္ ေရြးေနစရာ လုိေသးလုိ႔လဲေပါ့။ အဲဒီလုိ ဟုိေရြးဒီေရြး လုပ္ရင္းနဲ႔ တစ္ခါတစ္ေလ လုပ္ရမယ့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေတြ မလုပ္ျဖစ္ဘဲ ပ်က္ျပယ္သြားၾကတာလည္း မနည္းလွပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕က ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ လုပ္ဖုိ႔သာ ဟုိရက္ဒီရက္ ေရြးေနၾကတာ။ မေကာင္းတာ လုပ္ဖုိ႔က်ေတာ့ ဘာရက္မွမေရြးဘူး။ အခ်ိန္မေရြး ထလုပ္ျဖစ္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ တကယ္တမ္း ရက္ရာဇာ၊ ျပႆဒါး ေျပာၾကမယ္ဆုိရင္ ေကာင္းတာလုပ္တဲ့ေန႔ဟာ ရက္ရာဇာေန႔ျဖစ္ၿပီး မေကာင္းတာလုပ္တဲ့ေန႔ဟာ ျပႆဒါးေန႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရြးမယ္ဆုိရင္လည္း ေကာင္းတဲ့အလုပ္နဲ႔ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ပဲ ေရြးစရာရွိပါတယ္။ ေကာင္းတာေတြျဖစ္ခ်င္ရင္၊ ေကာင္းတဲ့ကံေတြ ေရာက္လာေစခ်င္ရင္ ေကာင္းတာေတြကုိ ေရြးလုပ္ဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶအလုိေတာ္အရ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေကာင္းတဲ့နကၡတ္၊ ေကာင္းတဲ့မဂၤလာ၊ ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္အခါ စတာေတြဆုိတာဟာ ေကာင္းတဲ့သုစ႐ုိက္အလုပ္၊ ေကာင္းတဲ့ကုသုိလ္ အလုပ္ေတြလုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္အခါေတြပဲလုိ႔ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထက္ အေသးစိပ္ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ေကာင္းတဲ့ကာယကံ အမႈ၊ ေကာင္းတဲ့၀စီကံအမႈ၊ ေကာင္းတဲ့ မေနာကံအမႈေတြနဲ႔ ေနေနတဲ့ အခ်ိန္အခါေတြဟာ ေကာင္းတဲ့နကၡတ္၊ ေကာင္းတဲ့မဂၤလာ၊ ေကာင္းတဲ့ ရက္ရာဇာေတြနဲ႔ ေနေနတ့ဲ အခ်ိန္အခါမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းတဲ့ရက္၊ ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ စသျဖင့္ ေရြးမယ္ဆုိရင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ကုိယ့္ရဲ႕ကုိယ္အမူအရာ၊ ႏႈတ္အမူအရာ၊ စိတ္အမူအရာေတြကုိ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြနဲ႔ ေနႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ေရြးခ်ယ္ၾကဖုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္တဲ့အခါေတြဟာ ေကာင္းတဲ့အခါ၊ ေကာင္းတဲ့ရက္ေကာင္း ရက္ျမတ္မ်ား ျဖစ္တဲ့အတြက္ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး လုပ္ဖုိ႔လုိေၾကာင္းနဲ႔ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ လုပ္ေနတဲ့အခါေတြဟာ ဘယ္လုိအခ်ိန္၊ ဘယ္လုိရက္မ်ိဳးမွာ ေရြးၿပီးလုပ္လုပ္ မေကာင္းတဲ့ ျပႆဒါးမ်ားပဲ ျဖစ္ေနမွာျဖစ္လုိ႔ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး မလုပ္ဘဲ ေနႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းမႈကုသုိလ္မွာ ျပႆဒါးဆုိတာ မရွိသလုိ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္မွာလည္း ရက္ရာဇာဆုိတာ မရွိတဲ့အတြက္ ရက္ရာဇာ၊ ျပႆဒါးဆုိတာေတြဟာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္လုပ္ကုိင္မႈမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္း သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္က အၿမဲရက္ရာဇာေတြပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ ေကာင္းတာေတြကုိ လုပ္ေနဖုိ႔လုိၿပီး ရက္ေကာင္းရက္ျမတ္ေတြ မလုိခ်င္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြနဲ႔ ေနလုိကေနႏုိင္ေၾကာင္းနဲ႔ အရာရာမွာ ကုိယ့္ရဲ႕ေရြးခ်ယ္မႈသာ အဓိကက်တယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္ေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘာေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေရြးခ်ယ္လုိက္ရမွ ေက်နပ္ၾက၊ ေလာကဓာတ္ နည္းေလးနဲ႔မွ ယုံၾကည္မႈ ရွိတတ္ၾကတဲ့ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမ်ား အေနနဲ႔ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ ျပဳတာဟာ ဟုိရက္ဒီရက္၊ ဟုိအခ်ိန္ဒီအခ်ိန္ ေရြးခ်ယ္ရမယ့္ အရာေတြ မဟုတ္တဲ့အတြက္ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔နဲ႔ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္ကေတာ့ ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာပဲ လုပ္လုပ္ လုပ္ေနခ်ိန္ေတြဟာ မေကာင္းတဲ့ ျပႆဒါးေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အခ်ိန္ေနရာ စတာေတြကုိ ေရြးလုိ႔ရသေလာက္ေရြး၊ ေရြ႕လုိ႔ရသေလာက္ ေရြ႕ၿပီး တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း အေရြးအခ်ယ္ လဲြေနၾကတာေတြကုိ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ႏုိင္ဖုိ႔ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၁၂)...

၀ိကာလနဲ႔ အခ်ိန္သတ္မွတ္ခ်က္…
တစ္ေလာက ဒကာေလးတစ္ခ်ိဳ႕ ေက်ာင္းမွာဆြမ္း လာကပ္ၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းကုိအေရာက္ ေနာက္က်တာရယ္၊ ဆြမ္းပဲြျပင္ေနရတာ ေတြရယ္ေၾကာင့္ ဆြမ္းစားခ်ိန္ နည္းသြားသလုိ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒကာေလးတစ္ေယာက္က “ဘုန္းဘုန္း ျဖည္းျဖည္းဘုဥ္းေပးပါဘုရား…၊ စားေနရင္း ၁၂နာရီေက်ာ္သြားလည္း ျဖစ္တယ္မဟုတ္လား ဘုရား…”လုိ႔ ေလွ်ာက္ပါတယ္။ သူေျပာမွပဲ ဒကာဒကာမေတြ ဒီလုိမွတ္ထားတာေတြ မ်ားေနတယ္ဆုိတာ ထပ္ၿပီး သတိထားမိပါတယ္။ အေၾကာင္းသင့္ရင္ေတာ့ ရွင္းျပေပးဦးမယ္လုိ႔ စဥ္းစားခဲ့ပါတယ္။

တစ္ခါတုန္းကလည္း ျမန္မာျပည္မွာသြားၿပီး ရဟန္း၀တ္ကာ ေထရ၀ါဒ အျဖစ္နဲ႔ ျပန္ေရာက္လာတဲ့ ကုိရီးယား ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးနဲ႔ ဆြမ္းစားရင္း ၁၂နာရီထုိးခါနီးေတာ့ ဘုန္းဘုန္းက “အရွင္ဘုရား ျမန္ျမန္ဘုဥ္းေပးမွဘုရား၊ ၁၂နာရီ ထုိးေတာ့မယ္”လုိ႔ သတိေပးတဲ့အခါ အဲဒီဘုန္းႀကီးက “ရပါတယ္ဘုရား ျမန္မာျပည္မွာဆုိ အခုမွ ၉နာရီခဲြပဲ ရွိေသးတယ္”လုိ႔ ေျပာလာပါတယ္။ ကုိရီးယားနဲ႔ ျမန္မာျပည္က ၂နာရီခဲြေလာက္ကြာေတာ့ ကုိရီးယားမွာ ၁၂နာရီဆုိ ျမန္မာျပည္မွာ မနက္ ၉နာရီခဲြပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဒီဘုန္းႀကီးက အခ်ိန္ကုိ သူလုိသလုိမ်ား သတ္မွတ္ေနလား မသိဘူးလုိ႔ ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ ေတြးေနရင္း အခ်ိန္သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူ႔ကုိေလွ်ာက္ထား ျဖစ္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ေနလဲြညစား စားျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ လဲြေနတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ အလဲြေလးေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က တကယ္ပဲ ဘုန္းႀကီးေတြ ဆြမ္းစားေနတုန္း ၁၂နာရီေက်ာ္သြားလည္း စားေကာင္းတယ္လုိ႔ ထင္ေနတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ၀ိကာလ သတ္မွတ္မႈဟာ နာရီနဲ႔ သတ္မွတ္တာထက္ ေနနဲ႔သတ္မွတ္တာက ပုိမွန္ပါတယ္။ ဘုရားလက္ထက္က အခုလုိ နာရီအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ မေပၚေသးေတာ့ ေခါင္းတည့္တည့္မွာ ေနေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ကုိ ေနမြန္းတည့္ခ်ိန္လုိ႔ သတ္မွတ္ၿပီး ဦးေခါင္းတည့္တည့္က ေက်ာ္သြားရင္ေတာ့ ေနမြန္းလဲြခ်ိန္လုိ႔ သတ္မွတ္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ၀ိကာလကုိ ေနလဲြခ်ိန္ေနာက္ပုိင္းကာလလုိ႔ သတ္မွတ္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ေနနဲ႔ သတ္မွတ္ခ်က္အရ စားေနတုန္း ၁၂နာရီတိတိမွာ ေနလဲြသြားၿပီဆုိရင္ မစားရေတာ့ပါဘူး။ စားရင္အာပတ္သင့္ပါတယ္။ ၁၂နာရီေက်ာ္သြားေပမယ့္ ေနမြန္းမတည့္ေသးဘူးဆုိရင္ စားေကာင္းပါတယ္။ ဒီလုိ တစ္ခ်ိဳ႕ႏုိင္ငံေတြဟာ ေနရဲ႕ေရြ႕လ်ားမႈေၾကာင့္ ၁၂နာရီခဲြ၊ တစ္ခါတစ္ေလ ၁နာရီေလာက္မွ ေနမြန္းတည့္တာေတြ ရွိတဲ့အတြက္ အဲဒီႏုိင္ငံေတြမွာ ရွိတဲ့ ေထရ၀ါဒ ဘုန္းႀကီးေတြဟာ ၁၂နာရီခဲြ၊ တစ္နာရီေလာက္အထိ ဆြမ္းစားၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ၁၂နာရီ ထုိးတာမထုိးတာထက္ ေနမြန္းတည့္တာ မတည့္တာက အဓိကက်ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ရာသီဥတု ဆုိး၀ါးတဲ့ေနရာေတြမွာ ေနကုိ မျမင္ရတဲ့အခါေတြ ရွိတတ္တဲ့အတြက္ အေကာင္းဆုံးကေတာ့ ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ သူ႔ႏုိင္ငံအသီးသီးက သတ္မွတ္ထားတဲ့ စံေတာ္ခ်ိန္အတုိင္း လုိက္နာက်င့္သုံးတာ အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ေနကုိ အဓိကထား သတ္မွတ္ထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ခုနက ကုိရီးယားဘုန္းႀကီး ယူဆသလုိ ကုိရီးယားမွာေနၿပီး ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ကုိ လွမ္းယူလုိ႔ မရပါဘူး။ အဲလုိဆုိ ညစာစားခ်င္ရင္ မနက္ပုိင္း ျဖစ္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံရဲ႕ နာရီကုိၾကည့္ၿပီး စားလုိ႔ရသလုိလုိ သတ္မွတ္ကုန္ပါလိမ့္မယ္။ ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ သူ႔ေနရာက သတ္မွတ္တဲ့ နာရီအခ်ိန္အတုိင္း လုိက္နာတာဟာ ၀ိကာလ ေဘာဇနသိကၡာပုဒ္ကုိ ေစာင့္ထိန္းဖုိ႔အတြက္ သံသယ အကင္းဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

စကားစပ္လုိ႔ ဒကာတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျဖစ္ကေလးကုိ သတိရမိပါတယ္။ အဲဒီ ဒကာတစ္ေယာက္ ဥပုသ္ေန႔မွာ ဥပုသ္သီလယူၿပီးေတာ့ ဗုိက္ကအရမ္းဆာတဲ့အတြက္ ည ၁၂နာရီေက်ာ္ေတာ့ ထမင္းေၾကာ္ၿပီး စားလုိက္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ သူ႔အထင္က ည၁၂နာရီ ေက်ာ္ရင္ စားလုိ႔ရၿပီလုိ႔ ထင္ေနခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါဘုန္းဘုန္းကုိ ေလွ်ာက္ျပေတာ့ ၀ိကာလေဘာဇ သိကၡာပုဒ္ရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်ိန္ဟာ ေနမြန္းလဲြခ်ိန္ကစၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္အ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္အထိ သတ္မွတ္ထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အ႐ုဏ္တက္တဲ့အထိ ဒီသိကၡာပုဒ္ကုိ ေစာင့္ထိန္းရမယ္လုိ႔ ရွင္းျပျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဥပုသ္သည္ေတြ အေနနဲ႔ ၀ိကာလအခ်ိန္ သတ္မွတ္တာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ သတိထားရမယ့္ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ထားပါေတာ။့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေနရာမွာ ေျပာခ်င္တာက ၀ိကာလ သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လဲြေနတာေလးေတြ ရွိတဲ့အတြက္ အခုတင္ျပခဲ့တာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အမွတ္လဲြေနတာ ရွိၾကရင္လည္း ျပင္ႏုိင္ၾကဖုိ႔ ေျပာလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အေသးအဖဲြေလးေတြပဲ ဆုိေပမယ့္ အေသးအလဲြေလးေတြကစၿပီး အလဲြႀကီးေတြ ျဖစ္တတ္တဲ့အတြက္ အေသးအဖဲြေလးေတြကုိလည္း တတ္ႏုိင္သမွ် သတိထားၿပီး လုိက္နာၾကတာ ေကာင္းပါတယ္လုိ႔ အႀကံျပဳရင္း လဲြတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခု အျဖစ္ တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၁၁)...

ဘုရားအေနကဇာ တင္တယ္ဆုိတာ…
ျမန္မာဗုဒၶဘာသာအမ်ား အိမ္သစ္ေျပာင္းေရႊ႕တဲ့အခါပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ အသစ္၀ယ္ယူ ပူေဇာ္လာတဲ့ အခါပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အႏၲရာယ္ကင္း ပရိတ္ပ႒ာန္း ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ပဲြ လုပ္တဲ့အခါပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘုရားအေနကဇာ တင္ပဲြေလးေတြကုိ လုပ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ဘယ္ေၾကာင့္လုပ္တယ္ဆုိတာ တိတိက်က် မသိၾကေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕က ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ အသစ္ကုိ အေနကဇာတင္မွ ကုိးကြယ္ေကာင္းတယ္လုိ႔ ထင္တတ္ၾကတာ ရွိသလုိ အေနကဇာတင္မွလည္း ဆင္းတုေတာ္ဟာ တံခုိးပုိႀကီးတယ္လုိ႔ ထင္တတ္တာေတြ ရွိျပန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘုန္းႀကီးေတြကုိ ပင့္ၿပီး ဘုရားဆင္းတုေတာ္ကုိ စားပဲြခုံေပၚမွာတင္ၿပီး ပတ္ပတ္လည္ ဘုန္းႀကီးေတြက ၀ုိင္းၿပီး အေနကဇာ တင္ေစၾကတာ ျဖစ္မွာပါ။ ပုိဆုိးတာက တစ္ခ်ိဳ႕ ဒီ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ကုိ ဒီလုိအေနကဇာ မတင္ရင္ မကုိးကြယ္ေကာင္းဘူးလုိ႔ ထင္ေနၾကတဲ့အျပင္ ဘုန္းႀကီးေတြက ဒီဆင္းတုေတာ္ေတြကုိ ကုိးကြယ္ႏုိင္ေအာင္ အေနကဇာတင္ၿပီး ျပဳလုပ္ေပးတယ္လုိ႔ ထင္ေနတတ္တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လဲြေနၾကတာေလးေတြကုိ ေျပာတာပါ။ ဘုန္းႀကီးကျပန္ၿပီး ဘုရားကုိမ်ား တံခုိးထက္ေအာင္ ဖန္တီးေပးရတယ္လုိ။ စဥ္းစားသင့္တဲ့ အလဲြေလးတစ္ခုပါ။

တကယ္ေတာ့ ဘုရားအေနကဇာ တင္တယ္ဆုိတာ ဘုရားကုိ ပူေဇာ္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေနကဇာဆုိတဲ့ စကားရဲ႕ မူရင္းစကားလုံးက “အေနကဇာတိ သံသာရံ..” စတဲ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ဥဒါန္းစကားေတာ္က လာတဲ့ စကားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ အေနကဇာတိ သံသာရံမွာပါတဲ့ အေနကဇာတိဆုိတဲ့ စကားကုိပဲ အလြယ္ယူၿပီး အေနကဇာ တင္တယ္လုိ႔ ေျပာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစကားဟာ ျမတ္စြာဘုရား သစၥာေလးပါးကုိ သိၿပီး သဗၺညဳတ ဉာဏ္ေတာ္ကုိ ရၿပီးေနာက္ ပထမဆုံး က်ဴးရင့္ေတာ္မူတဲ့ ဥဒါန္းစကားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိပၸါယ္က “အဖန္ဖန္ ပဋိသေႏၶေနရျခင္းသည္ ဆင္းရဲလွစြာေသာေၾကာင့္ ခႏၶာအိမ္ကုိ ေဆာက္လုပ္တတ္သူ တဏွာလက္သမားကုိ ရွာေသာငါသည္ ထုိတဏွာလက္သမားကုိ ျမင္ႏုိင္ေသာဉာဏ္ကုိ မရေသးသျဖင့္ ဘ၀မ်ားစြာ သံသရာပတ္လုံး က်င္လည္ခဲ့ရေလၿပီ။ ခႏၶာအိမ္ကုိ ေဆာက္လုပ္တတ္ေသာ ဟယ္… တဏွာေယာက္်ား လက္သမား… ငါသည္ သင့္ကုိ ပညာမ်က္စိျဖင့္ ယခုျမင္အပ္ၿပီ၊ ခႏၶာအိမ္ကုိ ေနာင္တစ္ဖန္ သင္ေဆာက္လုပ္ရမည္မဟုတ္၊ သင္၏ ကိေလသာတည္းဟူေသာ အျခင္ရနယ္အားလုံးတုိ႔ကုိ ငါခ်ိဳးဖ်က္အပ္ၿပီ၊ အ၀ိဇၨာတည္းဟူေသာ အိမ္အထြဋ္ကုိ ဖ်က္ဆီးအပ္ၿပီ၊ ငါ၏စိတ္သည္ ျပဳျပင္ျခင္းကင္းရာ နိဗၺာန္သုိ႔ ေရာက္ၿပီ၊ တဏွာကုန္ရာကုန္ေၾကာင္း အရဟတၱဖုိလ္သုိ႔ ရၿပီ… (ဥဒါန၀တၳဳ)ဟူ၍ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶ ဘုရားအျဖစ္ကုိ ရၿပီးခ်င္းခ်င္း က်ဴးရင့္ေတာ္မူတဲ့ ဒီပုံရိပ္ကုိ အာ႐ုံျပဳၿပီး သဗၺညဳတ ဘုရားကုိ ပူေဇာ္တဲ့ အေနနဲ႔ ဘုရားရွင္ က်ဴးရင့္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ ဒီ အေနကဇာတိ သံသာရံ အစရွိတဲ့ ဘုရားစကားေတာ္မ်ားကို ျပန္လည္ရြတ္ဆုိပူေဇာ္ ၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကုိပဲ ဘုရားအေနကဇာ တင္တယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

အလြယ္ေျပာရရင္ ဘုရားအေနကဇာ တင္တယ္ဆုိတာ တန္ခုိးေတာ္အရာမွာ အတုမရွိတဲ့ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ကုိ ပူေဇာ္တဲ့ ပူေဇာ္ျခင္း တစ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအေနကဇာတိ သံသာရံ အစရွိတဲ့ ဥဒါန္းစကားေတာ္မ်ားကုိ ရြတ္ဖတ္ၿပီး ဘုရားရွင္ကုိ ပူေဇာ္တဲ့ ပူေဇာ္နည္းကုိ ဘုန္းႀကီးေတြမွ မဟုတ္၊ လူေတြလည္း အခ်ိန္မေရြ၊ ေနရာမေရြး ဘုရားရွင္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူမူခ်င္း မဟာေဗာဓိပင္ေအာက္မွာ က်ဴးရင့္ေတာ္မူတဲ့ အသြင္သႏၲာန္ကုိ အာ႐ုံျပဳၿပီး ရြတ္ဆုိပူေဇာ္ႏုိင္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိ ပူေဇာ္တာကုိပဲ အေနကဇာ တင္တယ္လုိ႔ ေျပာမယ္ဆုိရင္ လူေတြလည္း အေနကဇာ တင္ႏုိင္ၾကပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဘုရားကုိ ပူေဇာ္တာ ျဖစ္လုိ႔ပါပဲ။

တစ္ခ်ိဳ႕က ဘုရားအေနကဇာ တင္တာကုိ ဗုဒၶါဘိေသက အေနကဇာတင္တယ္လုိ႔ ဆုိတာရွိပါေသးတယ္။ ဘုရားကုိ ဘိတ္သိတ္ေျမာက္တယ္ေပ့ါ။ ဒါဟာ ဘုရားကုိ ဘိတ္သိတ္ေျမာက္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုရားကုိ ဘိတ္သိတ္ေျမာက္ေပးလုိ႔လည္း မရပါဘူး။ ဆင္းတုေတာ္ကုိ ထုလုပ္ပူေဇာ္တဲ့ အရာ၀တၳဳကုိ သန္႔စင္ေစတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ုပ္ပြားေတာ္ ထုလုပ္ၾကတဲ့အခါမွာ ထုလုပ္တဲ့သူေတြဟာ ေျခေထာက္နဲ႔ညႇက္ၿပီး လုပ္ၾကတာတုိ႔၊ ဟုိထားဒီထား၊ ဟုိတင္ဒီတင္ လုပ္ၾကတာတုိ႔၊ ဟုိဟာနဲ႔အုပ္ ဒါနဲ႔အုပ္ လုပ္ၾကတာတုိ႔ ရွိတတ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ထုလုပ္တဲ့ အရာ၀တၳဳေတြျဖစ္တဲ့ သစ္သား၊ ေၾကး၊ ေက်ာက္စတာေတြရဲ႕ မသန္႔ရွင္းမႈေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိမသန္႔ရွင္းတာေတြကုိ သန္႔ရွင္းေစလုိတဲ့အတြက္ အႏၲရာယ္ေတြကင္းေအာင္၊ ၿပီးေတာ့ ကုိးကြယ္တဲ့သူေတြရဲ႕ စိတ္အစဥ္ သန္႔ရွင္းေအာင္ စတဲ့ သေဘာေတြနဲ႔ ဗုဒၶါဘိေသက အေနကဇာတင္တယ္လုိ႔ ဆုိတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘုရားကုိေတာ့ ဘိတ္သိပ္ေျမာက္လုိ႔ မရဘူးဆုိတာ သိေစခ်င္ပါတယ္။ အျပင္အေမွာင့္ ပေယာဂေတြ မသန္႔မရွင္းတာေတြကုိ သန္႔ရွင္းေအာင္ လုပ္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ အထူးေျပာစရာ မရွိပါဘူး။

ဆုိလုိတာက ဘုရားအေနကဇာ တင္တယ္ဆုိတာ ဘုရားရွင္ကုိ ပူေဇာ္တာျဖစ္ၿပီး ကုိးကြယ္ခံ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ကုိ စိတ္သန္႔ေအာင္ လုပ္တဲ့သေဘာ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ဆုိခ်င္တာပါ။ ဒီလုိလုပ္မွ ကိုးကြယ္ေကာင္းတာ၊ ကုိးကြယ္ထုိက္တာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိေစခ်င္တာပါ။ ဘုန္းႀကီးေတြက ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ကုိ တန္ခုိးထက္ေအာင္၊ ကုိးကြယ္လုိ႔ရေအာင္ လုပ္ေပးတာ မဟုတ္သလုိ ဒီလုိမွ မလုပ္ရင္ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ကုိ မကုိးကြယ္ေကာင္းဘူးဆိုတဲ့ အခ်က္ဟာ လဲြေနတယ္ဆုိတာ သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ဆုိတာ ပုံေတာ္ကုိမွန္ၿပီး ဂုဏ္ေတာ္လႊမ္းႏုိင္ေအာင္သာ ဟန္ျပအျဖစ္ ရွိေနတာျဖစ္ၿပီး မိမိတုိ႔ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ ႏွလုံးသားမွာ ဘုရားတည္ေန၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြကုိ အာ႐ုံျပဳ ၾကည္ညိဳမႈေတြကပဲ အဓိကဆုိတာ သေဘာေပါက္ေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘုရားအေနကဇာ တင္တာေတြကုိ လုပ္ေနၾကေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္လုပ္တယ္၊ ဘယ္လုိအဓိပၸါယ္နဲ႔ လုပ္တယ္စတာေတြကုိ မသိဘဲ အမ်ားလုပ္လုိ႔ လုပ္ေန၊ လုပ္တဲ့အခါမွာလည္း တလဲြအေတြးေတြ၊ တစ္လဲြနားလည္မႈေတြနဲ႔ လုပ္ျဖစ္ေနၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အခ်ိဳ႕ရဲ႕ လဲြေနတတ္တဲ့ သေဘာေလးကုိ သိၿပီး ျပဳျပင္ႏုိင္ေအာင္ လဲြတတ္တာေလးကုိ ထုတ္ျပရင္း အကယ္၍ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဒီလုိလဲြေနခဲ့ရင္လည္း အခ်ိန္မီ ျပဳျပင္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳကာ လဲြတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၁၀)...

သူေသေကာင္နဲ႔ သရဏဂုံ…
တစ္ေန႔ အေရးေပၚ ႏုိင္ငံျခားကေခၚတဲ့ ဖုန္း၀င္လာလုိ႔ ကုိင္လုိက္ေတာ့ “ဘုန္းဘုန္းဘုရား.. တပည့္ေတာ္ ဘယ္ႏုိင္ငံ၊ ဘယ္ၿမိဳ႕မွာ ေရာက္ေနတဲ့ ဘယ္သူပါဘုရား…၊ တပည့္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ မေန႔ကဘဲ ႐ုတ္တရက္ ဆုံးသြားလို႔၊ အဲဒါ တပည့္ေတာ္ ေရာက္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံမွာကလည္း ဘုန္းႀကီးမရွိဘူး ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ သူ႔အတြက္ သရဏဂုံ တင္တာကုိ ဖုန္းနဲ႔တစ္ဆင့္၊ ဒါမွမဟုတ္ အင္တာနက္ကတစ္ဆင့္ တင္ေပးလုိ႔ ရသလားဘုရား”ဆုိတဲ့ အေမးနဲ႔ ထူးထူးဆန္းဆန္း အျဖစ္တစ္ခု သိလုိက္ရပါတယ္။ ေခတ္မီလုိက္တာ သရဏဂုံကုိေတာင္ ဖုန္းေတြ၊ အင္တာနက္ေတြက တစ္ဆင့္ တင္လုိ႔ရသလားတဲ့။ “ေသတဲ့သူက ေသသြားမွပဲ သရဏဂုံ မတင္လည္းျဖစ္ပါတယ္၊ မီးသၿဂိဳဟ္ၿပီး သူ႔အတြက္ ကုသုိလ္လုပ္ အမွ်ပဲ ေပးေ၀ေပးလုိက္ပါ..”လုိ႔ ျပန္ေျပာရင္း အလဲြတစ္ခုအတြက္ အမ်ားဖတ္ၿပီး အသိတစ္ခု ရေစဖုိ႔ သူေသေကာင္နဲ႔ သရဏဂုံဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ပုိ႔စ္တစ္ခု တင္ျပျဖစ္ျပန္ပါတယ္။

ဟုတ္တယ္။ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ အလဲြတကာ အလဲြေတြထဲမွာ ဒီေသသူကုိ သရဏဂုံ တင္ရမယ္ဆုိတဲ့ အလဲြကလည္း ေဖ်ာက္ဖုိ႔ခက္တဲ့ အလဲြတစ္ခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သရဏဂုံဆုိတာ တင္ေပးလုိ႔ရတဲ့အရာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေဆာက္တည္မွ ရတဲ့အရာျဖစ္ပါတယ္။ ေဆာက္တည္မွ ရတဲ့အရာဆုိရင္ အသက္ရွိမွ ေဆာက္တည္လုိ႔ ရမွာျဖစ္လုိ႔ သရဏဂုံတည္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္တာလည္း အသက္ရွင္ေနတဲ့သူပဲ လုပ္ႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆုိ ေသတဲ့သူအတြက္ သရဏဂုံဟာ တင္ေပးလုိ႔လည္း မရသလုိ တည္ေအာင္ေဆာက္လုိ႔လည္း မရဘူးဆုိတာ ရွင္းပါတယ္။ အဲဒါကုိပဲ ဗုဒၶဘာသာေတြက လူေသရင္ သရဏဂုံ တင္ရတယ္ဆုိတာႀကီးက စဲြေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာမွာ သရဏဂုံ ေဆာက္တည္ထားတဲ့ သူေတြအတြက္ သရဏဂုံ ပ်က္ျခင္းအေၾကာင္း ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။ တစ္မ်ိဳးက ေသသြားရင္ သရဏဂုံ ပ်က္သြားၿပီး ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ့ ရတနာသုံးပါးထက္ က်န္တဲ့အရာေတြကုိ ပုိၿပီးအားကုိးယုံၾကည္ ကုိးကြယ္ရင္ သရဏဂုံ ပ်က္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ရတနာသုံးပါးအေပၚ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္မႈ မပ်က္ေပမယ့္ အေျခအေနအရ တစ္ျခားအယူ၀ါဒေတြကုိ ကုိးကြယ္ပူေဇာ္ ပသေနရတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဥပမာ ေၾကာက္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လာဘ္လာဘေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အစဥ္အလာ ကုိးကြယ္လာမႈမ်ားေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ ဒီလုိ ကုိးကြယ္ပူေဇာ္မႈမ်ိဳးမွာေတာ့ သရဏဂုံ မပ်က္ပါဘူး။ သရဏဂုံေတာ့ ညစ္ႏြမ္းပါတယ္။

ထားပါေတာ့။ ဒီေနရာမွာ ေျပာခ်င္တာက ေသသြားရင္ သရဏဂုံ တင္ေပးလုိ႔ မရေတာ့တဲ့အျပင္ အသက္ရွင္စဥ္က ေဆာက္တည္ခဲ့တဲ့ သရဏဂုံပါ ပ်က္သြားတာျဖစ္တဲ့ အတြက္ ေသသူကုိ သရဏဂုံ တင္တယ္ဆုိတာ မွားေနတဲ့ အယူအဆ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေျပာခ်င္တာပါ။ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ ေသသူကုိ သရဏဂုံတင္တာ မဟုတ္ဘဲ ေသတဲ့သူကုိ ရည္စူးၿပီး ကုသုိလ္လုပ္ အမွ်ေပးေ၀ေပးတာ၊ ေသသူကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီး က်န္ခဲ့တဲ့သူေတြမွာ ေသာကပရိေဒ၀ ေတြေၾကာင့္ သရဏဂုံ ညႇိဳးႏြမ္းေနတဲ့အေပၚမွာ ျပန္လည္သတိတရ ျဖစ္လာေအာင္ ကုသုိလ္လုပ္ၾကတယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ အဓိပၸါယ္ျပည့္၀ၿပီး စာေပနဲ႔ညီကာ သဘာ၀လည္း က်ပါတယ္။ အဲဒီလုိပဲ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ေသသူကုိ သရဏဂုံတင္တာ မဟုတ္ဘဲ ေသသူကုိ ရည္စူးၿပီး ကုသုိလ္လုပ္တာ ဆုိရင္ေတာ့ ေသတဲ့ေနကစၿပီး အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး အကန္႔အသတ္မရွိ ကုသိုလ္လုပ္ အမွ်ေပးေ၀ႏုိင္ပါတယ္။ ေသသြားတဲ့သူက သာဓုေခၚႏုိင္လုိ႔ ေခၚသြားရင္ သူ႔အတြက္ ေကာင္းသြားၿပီး မေခၚႏုိင္လည္း က်န္တဲ့သူေတြအတြက္ ကုသုိလ္ရေစတဲ့ အလုပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ အယူအဆ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ေသသူကုိ သရဏဂုံ တင္တယ္ဆုိတဲ့ အစဥ္အလာ အယူအဆဟာ ဗုဒၶဘာသာ အလုိအရ လဲြမွားေနၿပီး လုပ္ေပးလုိ႔ မရတဲ့ အယူအဆ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာကုိ သေဘာေပါက္နားလည္ကာ ေနာက္ေနာင္ ဘယ္သူပဲေသေသ ေသသူကုိ သရဏဂုံတင္တာေတြ လုပ္စရာမလုိဘဲ ေသသူကုိ ရည္စူးၿပီး ကုသုိလ္လုပ္ အမွ်ေပးတာေတြပဲ လုပ္သင့္တယ္ဆုိတာ သတိျပဳႏုိင္ၾကေစဖုိ႔ လဲြေနတဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ သူေသေကာင္နဲ႔ သရဏဂုံအေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း ေရးသားတင္ျပ လုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၉)...

မုိးနတ္မင္းနဲ႔ ရွင္ဥပဂုတ္…
ၿမိဳ႕ေတြမွာေရာ ေတာေတြမွာပါ အလွဴမ႑ပ္ႀကီးေတြထုိးၿပီး အလွဴပဲြႀကီးေတြ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲ က်င္းပၾကတဲ့အခါ မ႑ပ္ႀကီးေတြရဲ႕ ေရွ႕တစ္ေနရာရာမွာ ခုံေလးတစ္လုံးနဲ႔ ပြဲေလးတစ္ပဲြ ထုိးထားတာကုိ ေတြ႕ေတြ႕ ေနရတတ္ပါတယ္။ ဆုိင္ရာေတြကုိ အဲဒါဘာပဲြလဲလုိ႔ ေမးၾကည့္တဲ့အခါ ရွင္ဥပဂုတ္ပဲြလုိ႔ ေျပာၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ အဆုိအရ အလွဴပဲြမွာ မာရ္နတ္လာေႏွာက္ယွက္လုိ႔ မရေအာင္နဲ႔ အလွဴပဲြႀကီး မုိးရြာၿပီး မပ်က္ရေအာင္ မုိးတားတဲ့ သေဘာနဲ႔ ရွင္ဥပဂုတ္ မေထရ္ႀကီးကုိ ပင့္ထားတာလုိ႔ သိရပါတယ္။ လဲြလုိက္တဲ့ ျဖစ္ျခင္းလုိ႔ပဲ ေျပာရမလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလုပ္ရပ္ေတြဟာ ဒီေန႔အထိ ရွိေနပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေတာရြာေတြမွာ အလွဴပဲြရွိတုိင္း ရွင္ဥပဂုတ္ပဲြေလးကေတာ့ မျဖစ္မေန ပါေနေတာ့တာပါ။ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ ဒီအလဲြကလည္း ျပဳျပင္ဖုိ႔ အခ်ိန္သင့္ေနတဲ့ အလဲြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ငွက္ေပ်ာသီးေလးေတြ၊ အုံးသီးေလးေတြ၊ သေျပခက္ေလးေတြနဲ႔ ပဲြေပးထားတဲ့ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ သူတုိ႔လုပ္မွပဲ အလွဴမ႑ပ္ေစာင့္ အဆင့္ေလာက္ကုိ ေရာက္သြားေတာ့တာပါ။ ပဲြေလးထုိးၿပီး ပင့္ထားတဲ့ ရွင္ဥပဂုတ္ကုိ နတ္သာသာ သေဘာေလာက္အထိ ေရာက္ေစေတာ့တာပါ။ ရွင္ဥပဂုတ္ကုိ ပင့္ထားရင္ မုိးတားေပးႏုိင္တဲ့ အတြက္ မုိးမရြာေအာင္ မုိးတားခုိင္းတဲ့သေဘာ သက္ေရာက္ေနေတာ့ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ ရဟန္းလား၊ နတ္လား၊ တံခုိးရွင္လားလုိ႔ေတာင္ သံသယ ျဖစ္စရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဒီေန႔ေခတ္ အလွဴပဲြေတြမွာ မာရ္နတ္ဖ်က္လုိ႔ မပ်က္ေအာင္၊ မုိးနတ္မင္းကုိ မုိးမရြာေစေအာင္ ရွင္ဥပဂုတ္က လုပ္မေပးႏုိင္ဘူးဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာအမ်ား သိထားတဲ့ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ ေထရ၀ါဒ စာေပမွာပါတဲ့ ရွင္ဥပဂုတ္ မဟုတ္ပါဘူး။ လူအမ်ား နားလည္ထားတဲ့ သမုဒၵရာထဲမွာ ေၾကးျပႆာဒ္နဲ႔ သီတင္းသုံးကာ ေနကုိေမာ့ၿပီး ဆြမ္းဘုဥ္းေပးေနတဲ့ ပုံသႏၲာန္ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ ေထရ၀ါဒ စာေပမွာလာတဲ့ ရဟႏၲာတစ္ပါး မဟုတ္ပါဘူး။ မာရ္နတ္လည္ပင္းမွာ ခဲြေသေကာင္ပုတ္ကုိဆဲြၿပီး မာရ္နတ္ကုိ တံခုိးနဲ႔ ခၽြတ္ခဲ့တဲ့ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ ပိဋကတ္သုံးပုံမွာ ေဖာ္ျပထားျခင္း မရွိပါဘူး။ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ ရဟႏၲာမေထရ္ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိေပမယ့္ ေထရ၀ါဒစာေပေတြမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ရဟႏၲာဂုဏ္ရည္ေတြနဲ႔ မညီတာကုိ ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။ ရွင္ဥပဂုတ္မေထရ္ရဲ႕ အတၳဳပၸတ္ဟာ မဟာယာနဂုိဏ္းသုံး က်မ္းစာျဖစ္တဲ့ ဒိဗ်ာ၀ါနက်မ္းမွ ဖန္တီးေပးလုိက္တဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုသာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ရွင္ဥပဂုတၱ မေထရ္ဟာ ဣႏၵဂုတၱ၊ အႆဂုတၱ၊ တိႆနာဂ၊ ဥပဂုတၱတိႆနာဂ၊ အာဂတ္စတယမုနိ ဆုိတဲ့ ဘြဲ႕အမည္ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားသူလည္း ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိပါတယ္။ ရွင္ဥပဂုတ္အေၾကာင္းကုိ သာသနာႏွစ္ ၈၀၀-ခန္႔က ရွင္မဟာနမ ေရးသားတဲ့ မဟာ၀င္၀တၳဳမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္္။ ရွင္မဟာနာမဟာလည္း မဟာယာနက်မ္းစာ ဒိဗ်ာ၀ါနမွ ထုတ္ယူၿပီး တင္ျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ ေထရ၀ါဒ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားလာတဲ့ မေထရ္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရွင္ဥပဂုတ္ရဲ႕ ေနရာယူမႈကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ေတာ္ေတာ္ အ႐ုိးစဲြေနတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဆရာေတာ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ဒါကုိ ေထရ၀ါဒနဲ႔ မညီေၾကာင္း ေဟာေျပာကာ တုိက္ဖ်က္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အစဥ္အလာယုံၾကည္မႈကုိ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အမ်ားကေတာ့ မစြန္႔လြတ္ႏုိင္ၾကဘဲ ရွင္ဥပဂုတ္ပဲြကုိ ထုိးၿမဲထုိးေန၊ ရွင္ဥပဂုတ္ကုိ မ႑ပ္ေစာင့္အျဖစ္ ထားၿမဲထားေန၊ မုိးမရြာေအာင္ မုိးတားၿမဲ တားေနေစပါတယ္။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ မုိးရြာတာ မရြာတာ ရွင္ဥပဂုတ္နဲ႔ မဆုိင္ပါဘူး။ ရာသီဥတုေျပာင္းလဲ ေဖာက္ျပန္မႈနဲ႔ပဲ ဆုိင္ပါတယ္။ ေရခုိးေရေငြ႕ေတြကေန တိမ္ေတြျဖစ္ၿပီး တိမ္ေတြကတစ္ဆင့္ မုိးရြာခ်တဲ့ သေဘာမွာ ရွင္ဥပဂုတ္က ဘာလုပ္ေပးႏုိင္မွာလဲေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ရွင္ဥပဂုတ္ကုိ ရဟႏၲာမေထရ္လုိ႔ဆုိရင္ အႏွစ္တစ္ရာတမ္းမွာ ပြင့္တဲ့ ရဟႏၲာဟာ အဲဒီေလာက္အထိ အသက္ရွည္ႏုိင္မလားေပါ့။ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ ႐ုပ္ကသာ ပရိနိဗၺာန္ျပဳသြားတာ သူ႔ရဲ႕တံခုိး ပါ၀ါေတြနဲ႔ စိတ္၀ိညာဥ္ကေတာ့ ရွင္ေနစဲပဲလုိ႔ ဆုိရင္လည္း ရဟႏၲာ ပရိနိဗၺာန္စံၿပီး နတ္ပဲျဖစ္ေနသလုိလုိ ေကာင္းကင္ဘုံပဲ ေရာက္ေနသလုိလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တကယ္ရဟႏၲာဆုိရင္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳတာနဲ႔ ေနာက္ထပ္ဘ၀သစ္ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒီလုိ ေသခ်ာစိစစ္လုိက္မယ္ဆုိရင္ ဒီေန႔ေခတ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္ ပူေဇာ္ပသေနတဲ့ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ ေထရ၀ါဒနဲ႔ မညီတဲ့ အကုိးကြယ္ခံ ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေထရ၀ါဒစံနဲ႔အညီ လုိက္နာက်င့္သုံးေနၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြဟာ ဒီလုိ စာေပမွာ မပါတာေတြ အေပၚမွာ ကုိးကြယ္ပူေဇာ္ ေနမယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ လဲြမွားေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

စာေပမွာ ပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ ရွင္ဥပဂုတ္ကုိ ရဟႏၲာမေထရ္ တစ္ပါးအေနနဲ႔ ရဟႏၲာရဲ႕ဂုဏ္ကုိ အာ႐ုံျပဳ ရွိခုိးပူေဇာ္မယ္ဆုိရင္ ကုသုိလ္ရႏုိင္ေပမယ့္ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ကုိ မသင့္ေလ်ာ္တဲ့ ေနရာေတြမွာထားၿပီး နတ္ပူေဇာ္သလုိ ပဲြေလးတင္ကာ မုိးတားခုိင္းမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အျပစ္ျဖစ္ေစႏုိင္ပါတယ္။ ဘုရားရဟႏၲာေတြလုိ ဘုရားစင္ေပၚမွာ သီးသန္႔ကုိးကြယ္ ပူေဇာ္ထားရင္ ကုသုိလ္ရႏုိင္ေပမယ့္ မ႑ပ္ေရွ႕မွာ ခုံေလးတစ္လုံးနဲ႔ ထားတာတုိ႔၊ ေခ်ာင္းထဲျမစ္ထဲမွာ ေၾကးျပႆာဒ္ေလးနဲ႔ ထားၿပီး ေရေမွ်ာဖုိ႔ လုပ္တာတုိ႔ကေတာ့ အျပစ္ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကုိးကြယ္ရာမွ ေဘးမျဖစ္ေအာင္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶစာေပေတြမွာ မပါတာကုိ မပါတဲ့အတုိင္းထားၿပီး အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ ယုံၾကည္မႈေတြနဲ႔ ဟုိပဲြထုိး ဒီပဲြထုိးကာ ဟုိတင္ဒီတင္လုပ္တဲ့ ပူေဇာ္ပသမႈေတြကုိ ဉာဏ္နဲ႔ဆင္ျခင္ၿပီး ယုတၱိမရွိတဲ့ အလဲြေလးေတြအေပၚမွာ မလဲြရေအာင္ သတိျပဳႏုိင္ဖုိ႔ မုိးနတ္မင္းနဲ႔ ရွင္ဥပဂုတ္အေၾကာင္းကုိ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခု အျဖစ္ တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၈)...

ဆင္းတုေတာ္နဲ႔ ေန႔သစ္နံသစ္…
ဗုဒၶဘာသာမ်ားရဲ လဲြတတ္တဲ့၊ လဲြေနတဲ့ အလဲြေလးေတြ ထုတ္ျပရာမွာ ဒီတစ္ခါေတာ့ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ ထုလုပ္ကုိးကြယ္တာန႔ဲ ပတ္သက္တဲ့ အလဲြေလးတစ္ခု ေျပာဖုိ႔လုိလာျပန္ပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္ျမန္မာမ်ားဟာ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ကုိးကြယ္ပူေဇာ္လုိလုိ႔ ထုလုပ္ကုိးကြယ္တာေတြ ရွိသလုိ ေဗဒင္ဆရာေတြရဲ႕ ညြန္ၾကားမႈေၾကာင့္ ထုလုပ္ကုိးကြယ္တာလည္း ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ဘုရားဆင္းတုေတာ္ ထုလုပ္ကုိးကြယ္တာကုိ ကုိယ္ကဘယ္ေန႔သား၊ ဘယ္ေန႔သမီးျဖစ္လုိ႔ ဘာသစ္သားနဲ႔ ထုလုပ္တာ၊ ဘာေက်ာက္နဲ႔ ထုလုပ္တာ၊ ဘုရားပလႅင္ေအာက္က ဘယ္လုိသတၱ၀ါမ်ိဳး ထုလုပ္ေစတာ၊ ဆင္စီးၿပီးျမင္းရံဖုိ႔အတြက္ ဆင္ခံျမင္းခံဘုရား ထုလုပ္ေစတာ စသျဖင့္ ႐ုပ္ပြားေတာ္ ပူေဇာ္ကုိးကြယ္ခ်င္တာထက္ ကုိယ့္အတြက္ ဓာတ္တူနံတူျဖစ္ေအာင္၊ ကုိယ္အႏၲရာယ္ကင္းေအာင္၊ အစစအရာရာ ေအာင္ျမင္ေအာင္ စတာေတြက ပုိၿပီးလႊမ္းမုိးေနပါတယ္။ ဘုရားကုိ အာ႐ုံျပဳခ်င္တာထက္ ဘုရားကုိ အသုံးခ်ခ်င္တာက ပုိမ်ားေနပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕ရွိပါေသးတယ္။ ဒကၡိဏသာခါ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ကုိ ကုိးကြယ္ရင္ အိမ္မီးကြင္းတယ္ဆုိၿပီး ထုလုပ္ပူေဇာ္တာပါ။ တကယ္လုိ႔ ဒကၡိဏသာခါ ဘုရားကုိ ထုလုပ္ေစတယ္ဆုိရင္လည္း ဘုရားဆင္းတုေတာ္ကုိ ၾကည္ညိဳဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ထုလုပ္ခုိင္းသင့္တာေပါ့။ ခုဟာက ဘယ္ဆရာက ဘယ္လုိထြင္လုိက္တယ္ မသိပါဘူး။ ဘုရား႐ုပ္ပြားေတာ္ကုိ ပုပုကြကြထုလုပ္ထားတာ၊ ၿပီးေတာ့ ပခုံးႏွစ္ဘက္၊ ဒူးေခါင္းစတာေတြမွာ သပ္႐ုိက္ထားတာေတြအထိ ဖန္တီးထုလုပ္ထားတာေတြေၾကာင့္ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ဟာ ၾကည္ညိဳဖြယ္ အသြင္ကုိ ေပ်ာက္ေနေတာ့တာပါ။ ဒကၡိဏသာခါ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ကုိ ျပန္ၾကည့္ရင္ ေတြ႕ပါလိမ့္မယ္။ ဗုဒၶဘာသာေတြဟာ ဘုရား႐ုပ္ပြားေတာ္ကုိ ျဖစ္သလုိပူေဇာ္ၾကတဲ့ အျပင္ ေလာကီေရးေတြအတြက္ပါ အသုံးခ်သလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါလည္း မျဖစ္သင့္ပါဘူး။

တကယ္ေတာ့ ဆင္းတုေတာ္ဆုိတာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့တဲ့ ဓာတုေစတီ၊ ဓမၼေစတီ၊ ပရိေဘာဂေစတီ၊ ဥဒၵိႆကေစတီဆုိတဲ့ ေစတီေလးမ်ိဳးထဲမွာ ဘုရား၊ ရဟႏၲာ အရွင္ျမတ္မ်ားကုိ ရည္မွန္းၿပီး ထုလုပ္ထားတဲ့ ဥဒၵိႆ ေစတီအမ်ိဳးအစားထဲမွာ ပါ၀င္ပါတယ္။ ေစတီဆုိတာ ကုိးကြယ္ပူေဇာ္တဲ့ သူမ်ားရဲ႕ ကုသုိလ္လုပ္ရာ၊ ေကာင္းမႈျပဳရာ၊ ထာ၀ရမပ်က္ဆီးႏုိင္တဲ့ ကုသုိလ္ေရႊအုိးျမဳပ္ရာ ဌာနျဖစ္တဲ့အတြက္ ေစတီလုိ႔ ေခၚတာျဖစ္ပါတယ္္။ ဒါေၾကာင့္ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ဟာ ဥဒၵိႆကေစတီျဖစ္တဲ့ အတြက္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားရွင္ကုိ ရည္မွန္းၿပီး ထုလုပ္ကုိးကြယ္ ပူေဇာ္သင့္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ဟာ ၃၂ပါးေသာ ေယာက္်ားျမတ္တုိ႔ရဲ႕ လကၡဏာေတာ္မ်ားနဲ႔ ျပည့္စုံတဲ့ လူသားစင္စစ္ ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့အတြက္ ေလာကမွာ အေခ်ာဆုံး၊ အၾကည္ညိဳဆုံးလူသား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိလူသားကုိမွ ပုကြကြ၊ ပုတုိတုိျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးထုလုပ္တာကေတာ့ ဒါဟာ ဘုရားၾကည္ညိဳလုိ႔ ထုလုပ္တာမဟုတ္ဘဲ၊ ဘုရားကုိခုတုံးလုပ္ၿပီး အေဆာင္သေဘာထားခ်င္လုိ႔ ထုလုပ္ေစတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ႏွလုံးသားမွာ ဘုရားတည္ဖုိ႔က အဓိကက်ေပမယ့္ ႏွလုံးသားမွာ မတည္ခင္ ပုံေတာ္ကုိမွန္းၿပီး ဂုဏ္ေတာ္လႊမ္းဖုိ႔ ကလည္း လုိလာျပန္ပါတယ္။ ဘုရားပုံေတာ္ကုိ ၾကည့္လုိ႔မွ ဂုဏ္ေတာ္မလႊမ္းႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ရတဲ့ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္မ်ိဳး ကေတာ့ သာမန္သဒၶါတရား ႏုေသးတဲ့ သူေတြအတြက္ သဒၶါတုိးဖုိ႔ ခက္ခဲလွပါတယ္။ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ကုိ ၾကည္ညိဳဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ထုလုပ္ထားရင္ မ်က္ႏွာေတာ္ကုိ ၾကည့္ေနရတာကုိက ပီတိတုိးေနတာပါ။ ဆင္းတုေတာ္ ထုလုပ္တဲ့သူေတြ အေနနဲ႔လည္း ႐ုပ္ပြားေတာ္ကုိ ျဖစ္သလုိ မထုလုပ္သင့္ပါဘူး။ ဘုရားဆုိတာ အတုမရွိသလုိ၊ တူေအာင္လည္း ထုလုိ႔မရေပမယ့္ ၾကည္ညိဳဖြယ္ေဆာင္တဲ့ မ်က္ႏွာေတာ္ ကုိယ္ဟန္အေနအထားနဲ႔ လက္အေနအထား မုျဒာမ်ားကုိ ေစတနာထား ထုလုပ္သင့္ပါတယ္။ ၀ယ္ယူပူေဇာ္တဲ့သူေတြ ဘုရား႐ုပ္ပြားေတာ္ကုိ ၾကည့္လုိက္တာနဲ႔ ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးသြားေစရင္ သူတုိ႔လည္း ကုသုိလ္ရသလုိ ကုိယ္လည္းကုသုိလ္ျဖစ္ပါတယ္။

ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီမွာအဓိက ေျပာခ်င္တာက ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ ထုလုပ္ေစၿပီး ကုိးကြယ္ၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာမ်ား အေနနဲ႔ ဘာသာေရးကုိ ေလာကီေရးမ်ားနဲ႔ ေရာျပြမ္းၿပီး ကုိယ့္အတြက္နဲ႔ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ကုိ အသုံးခ်တဲ့အထိ မျဖစ္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဘာသားနဲ႔ပဲထုလုပ္ထား ထုလုပ္ထား ၾကည္ညိဳဖြယ္ကုိ ေဆာင္ေစတဲ့ ဆင္းတုေတာ္ဆုိရင္ တ႐ုိတေသနဲ႔ ပုံေတာ္ကုိမွန္းၿပီး ဂုဏ္ေတာ္လႊမ္းႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ကုိယ္က ဘာေန႔နံျဖစ္လုိ႔ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ကုိ ဘယ္လုိအသားနဲ႔ ထုထားတာမွ ကုိးကြယ္မယ္ဆုိတာထက္ ပုံေတာ္ကုိမွန္းၿပီး ဂုဏ္ေတာ္အထိ အာ႐ုံျပဳႏုိင္ဖုိ႔က အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာမ်ား အေနနဲ႔ ဆင္းတုေတာ္ ထုလုပ္ကုိးကြယ္တာကုိ ေလာကီေရးမ်ားေနာက္လုိက္ၿပီး ေန႔သစ္နံသစ္ေတြနဲ႔ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ထုလုပ္ကာ ျဖစ္သလုိ ကုိးကြယ္မႈမ်ိဳး မျဖစ္ၾကေစဖုိ႔နဲ႔ ၾကည္ညိဳဖြယ္ကုိေဆာင္တဲ့ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္အေပၚတြင္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားရွင္အား အာ႐ုံထားၿပီး ပုံေတာ္မွသည္ ဂုဏ္ေတာ္အထိ ပြားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ လဲြေနတာေလးကုိ သတိျပဳႏုိင္ရန္ တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၇)...

အလွဴလွဴတာလား…၊ ဂုဏ္ယူတာလား…
ဒီေန႔ေခတ္ ဗုဒၶဘာသာအမ်ား အလွဴလွဴတာန႔ဲ ပတ္သက္ၿပီး လဲြေနတာေလးေတြ ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြဟာ အလွဴလွဴတာထက္ ဂုဏ္ယူတာေတြက မ်ားေနတာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ ေတာရြာေတြမွာဆုိ ပုိဆုိးပါတယ္။ အလွဴလုပ္တာ အေၾကြးအတင္ခံၿပီးေတာ့ကုိ လုပ္တတ္တာေတြပါ။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ရွင္ျပဳတုန္းကလည္း ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ညီအစ္ကုိေတြ ရွင္ျပဳပဲြ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ ဒကာႀကီးက အိမ္ကလယ္ေတြကုိေတာင္ ေပါင္ၿပီး အေၾကြးအတင္ခံ ေခ်းငွါးၿပီး လွဴတာကုိ သတိရမိပါတယ္။ ဒီေန႔အထိပဲ ေတာရြာေတြမွာ အလွဴလုပ္ၿပီဆုိရင္ ဂုဏ္တုဂုဏ္ၿပိဳင္ေတြ ဆုိင္းေတြ၊ အၿငိမ့္ေတြနဲ႔ သူ႔ထက္ငါ အၿပိဳင္ လွဴေနၾကတာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ အလွဴပဲြၿပီးလုိ႔ ကုိယ္လွဴတဲ့ အလွဴအေၾကာင္း ျပန္စဥ္းစားလုိက္ရင္ ကုသုိလ္တစ္ပဲ ငရဲက တစ္ပိႆာ ဆုိသလုိ ျဖစ္ေနၾကတာကုိ ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။ ခုေနာက္ပုိင္း ၿမိဳ႕ေတြမွာလည္း တစ္ခ်ိဳ႕က ဘယ္ေနရာမွာမ၊ ဘယ္လုိနာမည္ႀကီး အဖဲြ႕ေတြနဲ႔မွ စသျဖင့္ ဂုဏ္တုဂုဏ္ၿပိဳင္ သေဘာေတြက အမ်ားႀကီး ျဖစ္ေနတာကုိ ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။

ပုိဆုိးတာက အလွဴလုပ္ၿပီး ကုသုိလ္စိတ္နဲ႔ ပီတိတုိးရမယ့္အစား အေၾကြးေတြ၊ ဟုိျပႆနာ၊ ဒီျပႆနာေတြ၊ ဟုိကိစၥ၊ ဒီကိစၥေတြ ေတြးရင္း ဒီအလွဴပဲြႀကီး လုပ္လုိက္မိတာ မွားပါလားဆုိတဲ့ ေနာင္တ ရမႈမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေနတာက ပုိုဆုိးပါတယ္။ အလွဴလွဴၿပီးေနာက္ပုိင္းမွာ ျဖစ္ရမယ့္ ၀မ္းေျမာက္မႈပီတိနဲ႔အတူ ျပည့္စုံရမယ့္ အပရေစတနာက မျပည့္စုံေတာ့ဘဲ အလွဴေၾကာင့္ ရခဲ့တဲ့ ေနာင္တေၾကာင့္ ေစတနာသုံးတန္ မျပ႒ာန္းႏုိင္တာက မလုိအပ္တဲ့ ခ်ဲ႕ထြင္မႈ ဂုဏ္ပကာသနေတြရဲ႕ ရလာဘ္တစ္ခု ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အလွဴႀကီးလွဴၿပီး ေစတနာသုံးတန္ မျပ႒ာန္းႏုိင္တဲ့အတြက္ အက်ိဳးတရား အျပည့္မရတဲ့အခါ ကုသုိလ္တစ္ပဲ ငရဲတစ္ပိႆာဆုိတာ ျဖစ္ကုန္ပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အလွဴလွဴတာကုိ အလွဴနဲ႔တူေအာင္ လွဴႏုိင္ဖုိ႔ မလုိအပ္တဲ့ ခ်ဲ႕ထြင္မႈေတြနဲ႔ ငါဘယ္ေလာက္လွဴႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ ဂုဏ္တုဂုဏ္ျပဳိင္မႈေတြနဲ႔ မလွဴမိၾကဖုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ျဖစ္သင့္တာက အလွဴလွဴတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က ဒါနေျမာက္ဖုိ႔နဲ႔ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြအေပၚမွာ တပ္မက္တတ္တဲ့ ေလာဘ၊ မေပးလုိ မလွဴလုိမႈ မစၧရိယေတြ ေလ်ာ့နည္းေအာင္ လွဴႏုိင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားတဲ့ အလွဴမ်ိဳး ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္လွဴႏုိင္တာ၊ ဘယ္လုိလွဴႏုိင္တာက အေရးမႀကီးဘဲ လုိအပ္တဲ့ေနရာမွာ တတ္ႏုိင္တဲ့ အတုိင္းအတာနဲ႔ ေစတနာသုံးတန္ ျပ႒ာန္းႏုိင္ေအာင္ လွဴတတ္ဖုိ႔နဲ႔ လွဴႏုိင္သမွ် အတုိင္းအတာ အေလ်ာက္ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ေလာဘေတြ၊ မစၧရိယေတြ ေလ်ာ့နည္းႏုိင္မႈက ပုိၿပီးအေရးႀကီးပါတယ္။ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပဲြမ်ားနဲ႔ အလွဴပဲြႀကီး ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲသဲ က်င္းပႏုိင္တာထက္ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ လုိအပ္တဲ့ေနရာမွာ၊ လုိအပ္တဲ့အရာကုိ လွဴရင္း တရားလည္းနာ၊ ၀ဋ္ကင္းျပတ္ရာကုိလည္း အာ႐ုံျပဳႏုိင္တဲ့ အလွဴမ်ိဳး လွဴႏုိင္တာက အဓိကက်ပါတယ္။ မလုိအပ္တဲ့ ခ်ဲ႕ထြင္မႈေတြနဲ႔ အလွဴရွင္မွန္းသိေအာင္ မ႑ပ္တုိင္ တက္ျပတာထက္ အက်ဥ္းခ်ဳံးၿပီး ကုိယ္လွဴတာကုိယ္သိတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ ဂုဏ္တုဂုဏ္ၿပိဳင္မရွိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ႏွိမ့္ခ်စြာ လွဴႏုိင္တာက အလွဴအက်ိဳးပုိႀကီးႏုိင္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အလွဴလုပ္လုိတာထက္ ဂုဏ္တုဂုဏ္ၿပိဳင္ လုပ္ခ်င္တာေတြက ပုိမ်ားတတ္တဲ့ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အခ်ိဳ႕အေနနဲ႔ အလွဴလွဴတာနဲ႔ ဂုဏ္ယူတာကုိ ကဲြျပားေအာင္ ခဲြျခားၿပီး ၿပိဳင္ဆုိင္မႈမပါ၊ ဂုဏ္ပကာသနမဖက္ဘဲ ရွိသမွ်အတုိင္း အတာေလးနဲ႔ ေစတနာသုံးတန္ ျပ႒ာန္းၿပီး လွဴႏုိင္သမွ် လွဴရင္း ေလာဘနဲ႔ မစၧရိယကုိ ေလ်ာ့နည္းေစကာ ၀ဋ္ဒုကၡမွ ကင္းလႊတ္တဲ့ အလွဴလုပ္မႈမ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ေၾကာင္း လြဲတတ္တာေလးေတြကုိ သတိခ်ပ္ႏုိင္ဖုိ႔ အသိေပးစကား ေျပာၾကားလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လြဲေနတယ္ (၆)...

ကပ္ၿပီးရင္ မကုိင္နဲ႔…
ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာမ်ားရဲ႕ အိမ္ေတြမွာ ဆြမ္းစားပင့္လုိ႔ ၾကြေရာက္တဲ့အခါ ဆြမ္းကပ္ၿပီးတာနဲ႔ မၾကာမၾကာ ၾကားရတဲ့ စကားတစ္ခြန္းက “ဟဲ့…ဟဲ့… ကပ္ၿပီးရင္ မကုိင္နဲ႔ေတာ့၊ ကုိင္လုိ႔မရေတာ့ဘူး..”ဆုိတဲ့ စကားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဘာျဖစ္လုိ႔ဆုိတဲ့ တိက်တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိဘဲ ၾကားဖူးနား၀နဲ႔ တစ္လဲြနားလည္ အသုံးျပဳေနၾကသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဆြမ္းကပ္ၿပီးမွကုိင္ရင္ အကပ္ပ်က္ၿပီး သံဃာေတာ္မ်ား မဘုဥ္းေပးရမွာ စုိးလုိ႔လား၊ ကပ္ၿပီးမွကုိင္ရင္ ၀ိနည္းေတာ္အရ အာပတ္သင့္မွာ စုိးလုိ႔လား ဘာရယ္ေၾကာင့္မသိ။ အေျဖက တိတိက် မရွိဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တစ္ေလာကပဲ ေက်ာင္းမွာဆြမ္းလာကပ္တုန္း ဆြမ္းကပ္ၿပီးေတာ့ ဒကာေလးတစ္ေယာက္က အေ၀းက ဟင္းခြက္ေလးေတြ နီးေအာင္ေရြ႕ေပးေနတာကုိ အနီးမွာ ရွိေနတဲ့ ဒကာမက “ဟဲ့..ဟဲ့… ကပ္ၿပီးရင္ မကုိင္ေတာ့နဲ႔“လုိ႔ ေျပာသံၾကားလုိက္ရလုိ႔ အက်ိဳးအေၾကာင္း ရွင္းျပလုိက္ရပါေသးတယ္။

တကယ္ေတာ့ ကပ္ၿပီးရင္ ကုိင္လည္းပဲ အကပ္ပ်က္မႈ မပ်က္မႈက အကပ္ခံတဲ့ သံဃာေတာ္နဲ႔ပဲ သက္ဆုိင္ပါတယ္။ ဘုဥ္းႀကီးေတြ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးေနခ်ိန္မွာ ဟုိဟာထည့္ ဒါထည့္ ဟုိၾကား၀င္ ဒီၾကား၀င္ လုပ္တဲ့အခါ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြ က်ဥ္းၾကပ္မွာစုိးလုိ႔ မကုိင္ခုိင္းဘဲ ေဘးကေန လုိအပ္တာ လုပ္ေပးဖုိ႔ ေျပာတာဆုိရင္ေတာ့ ဘာမွအထူး ေျပာစရာ မရွိပါဘူး။ အဲလုိမွ မဟုတ္ဘဲ ဆြမ္းကပ္ၿပီး ကုိင္ရင္ အကပ္ပ်က္ၿပီး မဘုဥ္းေပးေကာင္းမွာ စုိးလုိ႔ဆုိရင္ေတာ့ လဲြေနပါတယ္။

၀ိနည္းေတာ္မွာ ဆြမ္းစတာေတြ ကပ္ၿပီးရင္ အကပ္ပ်က္ႏုိင္တဲ့ အကပ္ပ်က္ေၾကာင္း အဂၤါ (၆)ပါးကုိ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒီ အကပ္ပ်က္ေၾကာင္း အဂၤါေျခာက္ပါးကေတာ့
(၁) အကပ္ခံတဲ့ရဟန္းက ၿငိကပ္တြယ္တာမႈ မရွိ၊ အာလယျပတ္ စြန္႔လုိက္ျခင္း
(၂) အကပ္ခံတဲ့ ရဟန္းက သိကၡာခ် လူထြက္သြားျခင္း
(၃) အကပ္ခံထားတဲ့ ရဟန္းကုိယ္တုိင္က ကပ္လွဴထားသည္မ်ားကုိ သူတစ္ပါးအား ေပးလုိက္ျခင္း
(၄) ကပ္လွဴထားသည္မ်ားကုိ လူစသည္တုိ႔က လုယူထြက္ေျပးသြားျခင္း
(၅) အကပ္ခံပုဂၢိဳလ္ ေသဆုံးသြားျခင္းနဲ႔
(၆) လိင္ျပန္သြားျခင္း
တုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအဂၤါေျခာက္ပါး တစ္ပါးပါးျငိစြန္းေနရင္ေတာ့ အကပ္ပ်က္ပါတယ္။ အဲလုိမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ကပ္ၿပီးသားကုိ ကုိင္ျခင္းေၾကာင့္ အကပ္မပ်က္ပါဘူး။ အေျခအေနအရ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္ကုိ ယူၿပီးအနီးကပ္ ျပဳစုလွဴဒါန္းႏုိင္ပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကေတာ့ ဟုိကုိင္ဒီကုိင္ ဟုိထည့္ဒီထည့္ လုပ္ေပးတာ မႀကိဳက္တတ္တဲ့အတြက္ ခြင့္ျပဳခ်က္ကုိေမးၿပီး ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းေပးတာ ေကာင္းပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကပ္ၿပီးရင္ မကုိင္ေကာင္းဘူးဆုိတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ မဟုတ္ဘူးဆုိတာပါ။

ဒါေၾကာင့္ လူေတြၾကားမွာ ၾကားၾကားေနရတဲ့ ဒီလုိဘာမွန္းမသိဘဲ ေရွးေရွးကတည္းက စဲြလာခဲ့တဲ့ နားလည္မႈ အသိေတြေၾကာင့္ ေျပာဆုိသုံးႏႈံး ေနၾကတာေတြဟာ လဲြေနတတ္တဲ့ သေဘာေလးေတြ ရွိတတ္တဲ့အတြက္ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ႏုိင္ဖုိ႔ လဲြခ်က္ေလးကုိ ထုတ္ႏႈတ္တင္ျပ အသိေပးရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတင္ျပခ်က္ေလးမ်ားကုိ မွတ္သားၿပီး ျပဳျပင္ဆင္ျခင္ၾကဖုိ႔လည္း တုိက္တြန္းလုိပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လြဲေနတယ္ (၅)...

႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္က ခုိက္တာလား… ေဗဒင္ဆရာက ႐ုိက္တာလား…
လဲြေနတာေလးေတြကုိ ေျပာေနရင္း ေနာက္ထပ္အလဲြ တစ္ခုကုိ သြားသတိရမိပါတယ္။ ဘုန္ဘုန္းျမန္မာျပည္မွာ ရွိေနတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေန႔ ဒကာမတစ္ေယာက္ စက်င္ေက်ာက္နဲ႔ ထုလုပ္ထားတဲ့ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ တစ္ဆူယူလာၿပီး ဘုန္းဘုန္းေက်ာင္းကုိ ေရာက္လာပါတယ္။ ဒကာမက “အရွင္ဘုရား… ဒီဘုရားေလး အရွင္ဘုရားေက်ာင္းမွာ ထားခ်င္လုိ႔ပါဘုရား..”တဲ့။ ဘုန္းဘုန္းက “ဒကာမ ဒီဆင္းတုေတာ္ ေတာ္ေတာ္သပၸါယ္သားပဲ..၊ ဆုိင္က၀ယ္ယူၿပီး ပူေဇာ္တာလား..၊ ဘာအတြက္ လာလွဴတာလဲ..” စသျဖင့္ ေမးလုိက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒကာမက “ဆုိင္က၀ယ္လာတာ မဟုတ္ဘူးဘုရား…၊ တပည့္ေတာ္မတုိ႔ အိမ္မွာကုိးကြယ္ ပူေဇာ္ထားတဲ့ ဆင္းတုေတာ္ပါ၊ အိမ္မွာ အစစ အရာရာ အဆင္မေျပ ျဖစ္ေနလုိ႔ ေဗဒင္ဆရာ သြားေမးၾကည့္ေတာ့ ေဗဒင္ဆရာက အိမ္မွာကုိးကြယ္ထားတဲ့ ဘုရားဆင္းတုေတာ္က ခုိက္တာ၊ အဲဒီဆင္းတုေတာ္ကုိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းျဖစ္ျဖစ္၊ ဘုရားေစတီမွာရွိတဲ့ ေညာင္ပင္ရင္းမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သြားလွဴလုိက္ပါလုိ႔ ေျပာလုိ႔ အဲဒါ အရွင္ဘုရားေက်ာင္းမွာ လာလွဴတာပါဘုရား…”တဲ့။

ရင္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ကုိ မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။ ဒါလားဟဲ့ ဗုဒၶဘာသာလုိ႔လည္း စိတ္ထဲမွာ ေရရြတ္မိပါတယ္။ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ကုိ ေက်ာင္းမွာလာလွဴတာပါတဲ့။ ေျပာလုိက္တဲ့စကားက လွဴတယ္ေပါ့။ တကယ္ေတာ့ ေဗဒင္ဆရာစကားအတုိင္း အိမ္မွာခုိက္လုိ႔ ေက်ာင္းမွာလာစြန္႔တာပါပဲ။ ဘုရားဆင္းတုေတာ္က ခုိက္တာဆုိပဲ။ ဆင္းတုေတာ္က ခုိက္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ေဗဒင္ဆရာက ႐ုိက္တာပါ။ ေဗဒင္ဆရာ႐ုိက္တာကုိ ဆင္ျခင္တုံတရားမရွိ၊ အမွားအမွန္ မခဲြျခားဘဲ လုိက္လုပ္ေနၾကတာပါ။ ဘုရားစင္မွာ လူေတြဘာပဲ ကပ္ကပ္ အေကာင္းအဆုိး၊ ဘာမွမေျပာ၊ ဘယ္လုိပဲေနေန ဘာမွမလုပ္္ပဲ အခ်ိန္ျပည့္ ထားတဲ့ေနရာမွာ ရွိေနတဲ့ ဒီ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ကပဲ ခုိက္တယ္လုိ႔ စဥ္းစဥ္းစားစား လုပ္ၾကပါဦး။ ကုိယ့္ကံနိမ့္ေန၊ ကုိယ့္လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ကုိယ့္ဖာသာ မေကာင္းတာေတြ ျဖစ္ေနတာကုိပဲ ဘုရားကုိပုံခ်ၿပီး ဘုရားက ခုိက္တယ္ပဲ ရွိရေသးတယ္။

ယေန႔ေခတ္ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ားဟာ မေကာင္းတာေတြႀကဳံ ဒုကၡေတြျဖစ္ၿပီဆုိရင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္မၾကည့္၊ ျပန္မစိစစ္ေတာ့ဘဲ နီးစပ္ရာအားကုိးမႈကုိ ရွာတတ္ၾကပါတယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားမကုိးဘဲ သူမ်ားအားကုိၿပီး ဟုိေမးဒီေမး လုပ္တတ္ၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး အဲဒီလုိ လူမ်ိဳးေတြကုိ ေစာင့္စားေနၾကတဲ့ ေဗဒင္လကၡဏာ နတ္ဂုိဏ္းဆရာေတြဆီ ေရာက္ကုန္ပါေလေရာ။ ေဗဒင္ဆရာစတဲ့ သူေတြဆုိတာ သူတုိ႔ဆီေရာက္လာတယ္ ဆုိရင္ အပူတစ္ခုခုရွိလုိ႔ ေရာက္လာတယ္ဆုိတာ သိထားၿပီးသားဆုိေတာ့ ေရာက္တာနဲ႔ တန္းၿပီး အဆင္မေျပတာ တစ္ခုခု ရွိေနတယ္မဟုတ္လားဆုိေတာ့ ေရာက္လာသူက ဟာ…သူသိေနပါလား..၊ ဘာမွ မေျပာရေသဘူး သိပ္မွန္ပါလားနဲ႔ သူေျပာသမွ်မွာ အကုန္ယုံ၊ အကုန္လုိက္ လုပ္ေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒီ တစ္လဲြယုံၾကည္မႈ အားေကာင္းျခင္းက ကုိယ့္အိမ္မွာ ကုိးကြယ္တဲ့ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ကုိ စြန္႔တဲ့အထိ ျဖစ္ကုန္ပါေတာ့တယ္။

တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသားမ်ားဟာ ယုံၾကည္မႈကုိ စူးစမ္းဆင္ျခင္မႈနဲ႔ ေပါင္းစပ္ဆင္ျခင္သင့္ပါတယ္။ ေနရာတကာ အယုံၾကည္ မလြယ္သင့္ပါဘူး။ ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈဆုိသလုိ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ အစဥ္ေျပမႈ မေျပမႈဆုိတာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြရဲ႕ အက်ိဳးရလာဘ္ပါပဲ။ အေကာင္းအဆုိး ဆုိတာက လူတုိင္းႀကဳံေတြ႕ရမယ့္ ေလာကဓံပါ။ ေလာကမွာ ရွိေနရင္ေတာ့ အေကာင္းေတြနဲ႔ ႀကဳံေနတတ္ရသလုိ အဆုိးေတြလည္း ေရာက္ေနမွာပါပဲ။ ဒီေလာကဓံကုိ ဘာပဲလာလာ ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ လုပ္ရမွာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပါ။ ကုိယ့္ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကုိ ကုိယ္ဆင္ျခင္ရမွာပါ။ အဲဒါကုိ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ အားမကုိးဘဲ သူမ်ားသြားအားကုိေတာ့ သူမ်ားခုိင္းတဲ့အတုိင္း လုပ္ရင္းက ကုိယ္ပါအျပစ္ျဖစ္ကာ ဘုရားမေၾကာက္၊ ကံမေၾကာက္ ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာပါ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေဗဒင္ဆရာကုိ အားကုိးမိလုိ႔ ေဗဒင္ဆရာ ႐ုိက္တာခံရတဲ့အတြက္ မလုပ္သင့္တဲ့ အကုသုိလ္ အလုပ္ကုိ လုပ္ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာပါ။ အမွန္ျဖစ္သင့္တာက အဆုိးေတြ ႀကဳံေန၊ အဆုိးေတြ မ်ားေနရင္ အေကာင္းကုိ မ်ားမ်ားလုပ္သင့္တာပါ။ အဆုိးေတြၿပီးရင္ အေကာင္းေတြ လာလိမ့္မယ္ဆုိတဲ့ ခံယူခ်က္နဲ႔ အဆုိးဒဏ္ကုိ ႀကံ႕ႀကံ႕ခံၿပီး အေကာင္းေတြပဲ ဖိလုပ္သင့္ပါတယ္။ အေကာင္းေတြ လုပ္ေနရင္း အဆုိးေတြ ႀကဳံခဲ့ရင္ေတာင္ တအားဆုိးဆုိး၀ါး၀ါးေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒီလုိမဟုတ္ဘဲ အဆုိးေတြႀကဳံလုိ႔ သူမ်ားအားကုိးၿပီး ခုိင္းတဲ့အတုိင္းလုိက္လုပ္မိရင္ အဆုိးေတြဟာ ပုိၿပီးဆုိးလာတတ္ပါတယ္။ အပါယ္လားေစႏုိင္တဲ့ အဆုိးေတြအထိ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ခုိက္တယ္ဆုိတာ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္က ခုိက္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ့္လုပ္ရပ္ေတြက ကုိယ့္ကုိ ျပန္ခုိက္ေစတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အခုိက္အတန္႔ အဆုိးေတြနဲ႔ ခုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အေကာင္းေတြပဲ ဖိလုပ္ေနဖုိ႔လုိပါတယ္။ အဲဒီလုိမဟုတ္ဘဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မျပဳျပင္၊ အေကာင္းေတြနဲ႔ မျပင္ဆင္ဘဲ သူမ်ားအားကုိၿပီး ေဗဒင္ဆရာေမးတဲ့အဆင့္ ေရာက္သြားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ေတြပါ စြန္႔ခုိင္းတတ္ကာ အပါယ္အထိေရာက္ေအာင္ ထုိပုဂၢိဳလ္မ်ားက ႐ုိက္တတ္တဲ့အတြက္ ေဗဒင္ဆရာ႐ုိက္မွာကုိ သတိျပဳဆင္ျခင္ၾကဖုိ႔ မွားတတ္တဲ့ အမွားတစ္ခု အျဖစ္သတိေပး တင္ျပလုိက္ပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လြဲေနတယ္ (၄)...

၅၂၈နဲ႔ ၁၅၀၀…
လူငယ္ေတြၾကား၊ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြၾကားမွာ အလဲြနားလည္ၿပီး အသုံးျပဳေနတဲ့ စကားတစ္ခုရွိပါတယ္။ အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သုံးတဲ့စကားပါ။ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦးၾကားမွာ အခ်စ္ေတြကုိ ေဖာ္ျပၿပီး တြင္တြင္ႀကီး သုံးေနတာေတြမွာ လဲြေနတာေလးက “ဒုိ႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ဘာမွမရွိဘူး၊ ဒုိ႔အခ်စ္က ႐ုိးသားတယ္၊ ဒုိ႔မင္းအေပၚမွာထားတဲ့ အခ်စ္ဟာ ၅၂၈အခ်စ္မ်ိဳးပါ..”စသျဖင့္ သုံးေနၾကတာ ရွိသလုိ “ဒို႔မင္းကုိခ်စ္တာ ၁၅၀၀အခ်စ္မ်ိဳးနဲ႔တင္ မဟုတ္ဘူး ၅၂၈အခ်စ္မ်ိဳးနဲ႔ပါ ခ်စ္တာပါ…၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမာင္စိတ္ႏွစ္မစိတ္နဲ႔ ၅၂၈လုိ အခ်စ္မ်ိဳးပဲ ေကာင္းပါတယ္…” စသျဖင့္ ေျပာဆုိေနၾကတာေတြပါ။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက မိဘနဲ႔ သားသမီးၾကား၊ ဆရာနဲ႔တပည့္ၾကား၊ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွစ္မေတြၾကားမွာထားတဲ့ အခ်စ္ဟာ အျပစ္ကင္းတဲ့ ၅၂၈ အခ်စ္မ်ိဳးျဖစ္တယ္လုိ႔ ထင္ေနၾကၿပီး ခ်စ္သူသမီးရည္စားေတြရဲ႕ အခ်စ္မ်ိဳးကေတာ့ ၁၅၀၀ အခ်စ္လုိ႔ နားလည္ေနၾကပါတယ္။ ဒါဟာ လဲြေနပါတယ္။ အမ်ားထင္ေနသလုိ မိဘက သားသမီးကုိ ခ်စ္တဲ့အခ်စ္၊ ဆရာက တပည့္အေပၚထားတဲ့ အခ်စ္၊ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွစ္မေတြရဲ႕ အခ်စ္ေတြဟာ ၅၂၈ အခ်စ္မ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။

တကယ္ေတာ့ ၅၂၈အခ်စ္ တစ္နည္းအားျဖင့္ ၅၂၈ ေမတၱာဟာ ျဖဴစင္ပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းပါတယ္။ ေမတၱာအစစ္ဟာ ကုိယ့္အတြက္မပါဘဲ သူတစ္ပါးကုိ အက်ိဳးလုိလာျခင္း သက္သက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒီ၅၂၈ေမတၱာဟာ ပုိ႔တုိင္းပုိ႔တုိင္း ကုိယ့္အတြက္မပါ သူတစ္ပါး ခ်မ္းသာေရး သက္သက္ကုိသာ ေရွ႕႐ႈပုိ႔သတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ျဖဴစင္တဲ့ ေမတၱာအစစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိၾကပါစုိ႔ မိဘနဲ႔ သားသမီး၊ ဆရာနဲ႔တပည့္ စသူတုိ႔ၾကားမွာ ရွိေနတဲ့ အခ်စ္မ်ိဳးဟာ ပုိ႔တုိင္းပုိ႔တုိင္း “ငါ့အေဖ၊ ငါ့အေမ၊ ငါ့သား၊ ငါ့သမီး၊ ငါ့ဆရာ၊ ငါ့တပည့္၊ ငါ့အစ္ကုိ၊ ငါ့ညီ၊ ငါ့အစ္မ၊ ငါ့ႏွစ္မ”စတဲ့ ငါစဲြမ်ားဦးစီးၿပီး ပုိ႔သေနတဲ့ ေမတၱာမ်ား ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ျဖဴစင္တဲ့ ၅၂၈ေမတၱာလုိ႔ မေျပာႏုိင္ပါဘူး။ ၅၂၈ ေမတၱာကေတာ့ “သတၱ၀ါအားလုံး ေဘးရန္ကင္းပါေစ…၊ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ကင္းပါေစ…၊ ကုိယ္ဆင္းရဲျခင္း ကင္းပါေစ…၊ ခ်မ္းသာစြာ မိမိကုိယ္ကုိ ရြက္ေဆာင္ႏုိင္ပါေစ…”လုိ႔ ပုိ႔သတဲ့ ေမတၱာျဖစ္တဲ့အတြက္ ပုိ႔တုိင္းပုိ႔တုိင္း ကုိယ့္အတြက္မပါ၊ ငါစဲြမပါ၊ သူတစ္ပါး ခ်မ္းသာေရး သက္သက္ပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီငါစဲြမပါ၊ ကုိယ့္အတြက္မပါဘဲ သူတစ္ပါး အက်ိဳးလုိးလာမႈ သက္သက္ရွိတဲ့ ေမတၱာမ်ိဳးကုိသာ ၅၂၈ ေမတၱာလုိ႔ ေခၚတာပါ။ ဒီေနရာမွာ ၅၂၈ ေမတၱာ ေရတြက္ပုံေလးကုိ တင္ျပလုိပါတယ္။

ဒီနည္းကေတာ့ ပုဂၢိဳလ္ ၁၂ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ခ်င္း ေမတၱာေလးခ်က္နဲ႔ အရင္ပြားၿပီး ေနာက္ အရပ္ဆယ္မ်က္ႏွာနဲ႔ ျပန္ပြားေပးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ သေဗၺသတၱာ (အလုံးစုံေသာ သတၱ၀ါတုိ႔သည္) အေ၀ရာေဟာႏၲဳ (ေဘးရန္ကင္းၾကပါေစ)၊ အဗ်ာပဇၨာေဟာႏၲဳ (စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ကင္းၾကပါေစ)၊ အနီဃာေဟာႏၲဳ (ကုိယ္ဆင္းရဲျခင္း ကင္းၾကပါေစ)၊ သုခီအတၱာနံ ပရိဟရႏၲဳ (ခ်မ္းသာစြာ မိမိကုိယ္ကုိ ရြတ္ေဆာင္ႏုိင္ပါေစ)လုိ႔ ပုဂၢဳိလ္တစ္ေယာက္ခ်င္းကုိ ဒီေလးခ်က္နဲ႔ ပြားရပါတယ္။ ဒီနည္းအတုိင္း သေဗၺပါဏာ (အလုံးစုံေသာ ထြက္သက္၀င္သက္ရွိေသာ သတၱ၀ါမ်ား)၊ သေဗၺဘူတာ (အလုံးစုံေသာ ထင္ရွားရွိေသာ သတၱ၀ါမ်ား)၊ သေဗၺပုဂၢလာ (အလုံးစုံေသာပုဂၢိဳလ္မ်ား)၊ သေဗၺအတၱဘာ၀ပရိယာပႏၷာ (အလုံးစုံေသာ အတၱေဘာ၌ အက်ဳံး၀င္ေသာ သတၱ၀ါမ်ား)၊ သဗၺာဣတၳိေယာ (အလုံးစုံေသာ မိန္းမမ်ား)၊ သေဗၺပုရိသာ (အလုံးစုံေသာ ေယာက်္ားမ်ား)၊ သေဗၺအရိယာ (အလုံးစုံေသာ အရိယာပုဂၢိဳလ္မ်ား)၊ သေဗၺအနရိယာ (အလုံးစုံေသာ ပုထုဇင္မ်ား)၊ သေဗၺေဒ၀ါ (အလုံးစုံေသာ နတ္ေဒ၀ါမ်ား)၊ သေဗၺ မႏုႆာ (အလုံးစုံေသာ လူမ်ား)၊ သေဗၺ၀ိနိပါတိကာ (အလုံးစုံေသာ အပါယ္ငရဲက်ေရာက္ေသာ သူမ်ား) တုိ႔ကုိလည္း တစ္ဦးခ်င္းကုိ အေ၀ရာေဟာႏၲဳစတဲ့ အခ်က္ေလးခ်က္နဲ႔ ပြားမ်ားပါက ပုဂၢိဳလ္ ၁၂ေယာက္ဆုိေတာ့ ေမတၱာ ၄၈ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ အဲဒီ (၁၂)ေယာက္ကုိပဲ အေရွ႕အရပ္၊ အေနာက္အရပ္၊ ေတာင္အရပ္၊ ေျမာက္အရပ္၊ အေရွ႕ေတာင္ေထာင့္အရပ္၊ အေနာက္ေတာင္ေထာင့္အရပ္၊ အေရွ႕ေျမာက္ေထာင့္အရပ္၊ အေနာက္ေျမာက္ေထာင့္အရပ္၊ ေအာက္အရပ္၊ အထက္အရပ္ဆုိတဲ့ အရပ္ဆယ္မ်ားႏွာနဲ႔ တစ္ခုခ်င္း ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးခ်င္း ေမတၱာတစ္ခ်က္ခ်င္း ထပ္ပြားမ်ားတဲ့အခါ ေမတၱာ ၄၈၀ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ အေရွ႕အရပ္၌ရွိေသာ အလုံးစုံေသာ သတၱ၀ါတုိ႔သည္ ေဘးရန္ကင္းၾကပါေစ..၊ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ကင္းၾကပါေစ…၊ ကုိယ္ဆင္းရဲျခင္း ကင္းၾကပါေစ…၊ ခ်မ္းသာစြာ မိမိကုိယ္ကုိ ရြတ္ေဆာင္ႏုိင္ပါေစလုိ႔ ပြားမ်ားေပးရသလုိေပါ့။ ဒီ၄၈၀နဲ႔ ခုနက ပုဂၢိဳလ္သက္သက္ ပြားမ်ားခဲ့တဲ့ ၄၈ခ်က္ျပန္ေပါင္းရင္ ၅၂၈ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ (၁၂ x 4 = ၄၈။ ၄၈ x 10 = ၄၈၀။ ၄၈၀ + ၄၈ = ၅၂၈) ဒီ၅၂၈ေမတၱာကုိပဲ ငါးရာ့ႏွစ္ဆယ္ ရွစ္သြယ္ေမတၱာလုိ႔ ေခၚျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေမတၱာမွာ ပုိ႔သတုိင္း ပုိ႔သတဲ့ ကုိယ့္အတြက္မပါဘဲ ငါစဲြကင္းကာ သူတစ္ပါးအတြက္သာ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ တကယ့္ျပဴစင္တဲ့ ၅၂၈ ေမတၱာလုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီ ၅၂၈ ေမတၱာကုိ တစ္လဲြနားလည္ၿပီး အသုံးျပဳေနသူမ်ား သတိျပဳ ဆင္ျခင္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။

၁၅၀၀ကေတာ့ ေမတၱာမဟုတ္ပါဘူး။ ကိေလသာပါ။ ကိေလသာျဖစ္တဲ့အတြက္ လူအေတာ္မ်ားမ်ား နားလည္ထားသလုိ သမီးရည္စားအခ်စ္၊ လင္မယားအခ်စ္ေတြသာ ၁၅၀၀ အခ်စ္ဆုိတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ရဟႏၲာ မျဖစ္ေသးသူမွန္သမွ်မွာ ဒီကိေလသာက ရွိေနမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကိေလသာ အက်ဥ္းကေတာ့ ၁၀ပါးပါပဲ။ အဲဒီဆယ္ပါးကုိ တစ္ျခား စိတ္၊ ေစတသိက္၊ ႐ုပ္ေတြနဲ႔ ေျမာက္ပြားလုိက္တဲ့အခါ ၁၅၀၀အထိ ျဖစ္သြားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၅၀၀ ကိေလသာ ေရတြက္ပုံကုိ အက်ဥ္းသိသာ႐ုံ တင္ျပရရင္… စိတ္၊ ေစတသိက္ ၅၂၊ နိပၹႏၷ႐ုပ္ ၁၈၊ လကၡဏ႐ုပ္ ၄ = ေပါင္း ၇၅။ ယင္းသည္ အတြင္း ၇၅၊ အျပင္ ၇၅ျဖစ္၍ ၁၅၀ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ၁၅၀ ဟာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန၊ ဒိ႒ိ၊ ၀ိစိကိစၧာ၊ ထိန၊ ဥဒၶစၧ၊ အဟိရိက၊ အေနာတၱပၸ ဆုိတဲ့ ကိေလသာဆယ္ပါးတြင္ တစ္ခုခ်င္း တစ္ခုခ်င္းမွာ ပါ၀င္ဆက္စပ္မႈရွိေနတဲ့အတြက္ စုစုေပါင္း ၁၅၀၀ျဖစ္ပါတယ္။ (၇၅ x ၂ = ၁၅၀။ ၁၅၀ x ၁၀ = ၁၅၀၀။) အဲဒါကုိ ၁၅၀၀ ကိေလသာလုိ႔ဆုိတာပါ။ ဒီသေဘာက အဘိဓမၼာ မသင္ဖူးသူေတြအတြက္ နားလည္ဖုိ႔ခက္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီေနရာမွာေတာ့ သိသာ႐ုံေလးသာ မိတ္ဆက္ေပးလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီေနရာမွာ ေျပာခ်င္တာက ၅၂၈ ေမတၱာနဲ႔ ၁၅၀၀ကိေလသာ မလဲြၾကဖုိ႔ပါ။ ၅၂၈ေမတၱာကုိ လူ႔ေလာကမွာ နားလည္အသုံးျပဳၾကသလုိ အမွတ္မမွားၾကဖုိ႔ပါ။ ငါစဲြရွိေန၊ ငါ့အတြက္ပါေနေသးတဲ့ အခ်စ္ဟာ ျဖဴစင္တဲ့ ၅၂၈ ေမတၱာအစစ္မဟုတ္ဘူး ဆုိတာ သေဘာေပါက္ၾကဖုိ႔ပါ။ ဒီလုိ သေဘာေပါက္ၿပီး အလဲြေတြကုိ ဖယ္ကာ အမွန္ေလးေတြ ျပင္ႏုိင္ၾကဖုိ႔ အခုလုိ လဲြေနတာေလးကုိ တင္ျပလုိက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လြဲေနတယ္ (၃)...

ၿဂိဳဟ္တုိင္မ်ားနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ…
လဲြေနတာေလးေတြ ေျပာရင္းနဲ႔ ေနာက္ထပ္အလဲြတစ္ခု ေျပာစရာ ေပၚလာျပန္ပါတယ္။ အဲဒါက ေစတီပုထုိးမ်ားနဲ႔ ၿဂိဳဟ္တုိင္မ်ားကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ားစုဟာ ဘုရားသြားတယ္၊ ဘုရားသြားတယ္နဲ႔ တကယ္ေတာ့ ဘုရားသြားၿပီး ဘုရားအာ႐ုံျပဳ ရွိခုိးၾကတာထက္ ဘုရားေရာက္ေရာက္ခ်င္း ၿဂိဳဟ္တုိင္လုိက္ရွာ ေနၾကတာေတြပါ။ ကုိယ္ေမြးတဲ့ ေမြးေန႔အလုိက္ လုပ္ထားတဲ့ ၿဂိဳဟ္တုိင္ေတြမွာ သြားၿပီးဘုရားကုိ ေရသြားပက္ၾကတာ၊ ေခါင္းေပၚကေန ေရေလာင္းေပးၾကတာ၊ အေမြးတုိင္း၊ ဖေယာင္တုိင္းအစည္းလုိက္ မီး႐ႈိ႕ၿပီး ဘုရားကုိ မီးတုိက္ၾကတာေတြဟာ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ ျဖစ္တဲ့ဘုရားက ဘာမွ မေျပာေပမယ့္ သက္ရွိသူတစ္ေယာက္သာ ဆုိရင္ ထ႐ုိက္လုိက္မွာ အမွန္ပါပဲ။

ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ေက်ာင္းက အိမ္ေတာ္ရာ ဘုရား၀င္းထဲမွာ ရွိေတာ့ ဘုရားလာဖူးတဲ့ သူေတြရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကုိ ေတြ႕ျမင္ေနရပါတယ္။ ေတြ႕႐ုံတင္မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုန္းဘုန္းကုိယ္တုိင္ ဦးေဆာင္ဖဲြ႕ေပးထားတဲ့ ဗုဒၶဟူး၀တ္အသင္းက ဗုဒၶဟူးေန႔ မနက္တုိင္း သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ၾကတဲ့ အခါမွာ အသင္း၀င္အခ်ိဳ႕ရဲ႕ ၿဂိဳဟ္တုိင္နားက မခြါႏုိင္တာေတြကုိလည္း သတိထားမိပါတယ္။ တံျမက္လွဲ၊ ဘုရားပန္းလဲ၊ ရင္ျပင္သန္႔ရွင္းေရးေတြ အားလုံးလုပ္ၿပီး ကုိယ့္ၿဂိဳဟ္တုိင္ ကုိယ္သြားကာ ေဆာင္းတြင္းမနက္ ေစာေစာစီးစီး ဘုရားကုိ ေခါင္းေပၚကေနေလာင္းလုိ႔ သက္ေစ့ေရပက္ ေနတာေတြေၾကာင့္ သူတုိ႔ကုိ ေျပာျပရပါေသးတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ေဆာင္းတြင္းႀကီးမွာ ေခါင္းေပၚကေန ေရေလာင္းၾကည့္ပါလားလုိ႔…။ လဲြေနတာေတြပါ။

ဟုတ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ားစုဟာ ဘုရားသြားၾကတယ္ဆုိရင္ ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္မွာ ရွိတဲ့ စေန၊ တနဂၤေႏြ၊ တနလၤာစတဲ့ ဆုိင္ရာေန႔နံေတြကုိ အေရာက္သြားကာ ၿဂိဳဟ္တုိင္မွာရွိတဲ့ ဘုရား႐ုပ္ပြားနဲ႔ ႐ုပ္ပြားေတာ္ေအာက္က နဂါး၊ ဂဠဳံ၊ က်ားစတဲ့ သတၱ၀ါေတြကုိ အဓိကသြားၿပီး သက္ေစ့ေရေလာင္းေနၾကတာ ေတြ႕ဖူးၾကမွာပါ။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း အဲဒီအထဲမွာ ပါရင္ပါေနၾကမွာပါ။ ေျပာေတာ့ ဘုရားကုိ သက္ေစ့ေရလွဴတာတဲ့။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေဗဒင္ဆရာစကားအတုိင္း လုိက္လုပ္ေနၾကတာေတြပါ။ ဘုရားကုိ ေရလွဴခ်င္တယ္၊ ေရသပ္ပယ္ခ်င္တယ္ ဆုိရင္လည္း သက္ေစ့ေတြ ဘာေတြလုပ္မေနနဲ႔ေပါ့။ ေန႔နံေတြ ဘာေတြေရြး မေနနဲ႔ေပါ့။ သင့္ေလ်ာ္တဲ့ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ က်က်နန သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းလုပ္ၿပီး သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားရွင္ကုိ အာ႐ုံျပဳလုိ႔ အပူအေအး သင့္ျမတ္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ေရသပၸါယ္သင့္တာေပါ့။ မီးပူေဇာ္တာလည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ။ ဘုရားမီးပူေဇာ္တယ္ ဆုိရင္လည္း ဖေယာင္းတုိင္ သက္ေစ့ေတြ ဘာေတြလုပ္မေနနဲ႔ ဘုရားရွင္ကုိ မီးၿမိဳက္သလုိ မျဖစ္ေအာင္ ခပ္ေ၀းေ၀းကေန ထြန္းညွိပူေဇာ္ၾကေပါ့။ မီးပူေဇာ္တယ္ဆုိတာ အေမွာင္က်တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘုရားကုိ အလင္းရေအာင္ ညဘက္ပူေဇာ္တာျဖစ္ပါတယ္။ ခုေတာ့ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ႀကီးလည္း ဘုရားေရွ႕နားမွာ ဖေယာင္းတုိင္ေတြ သက္ေစ့ထြန္းၿပီး လွဴထားတာဟာ မီးပူေဇာ္တာနဲ႔ မတူဘဲ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ ဘုရားကုိ မီးတုိက္သလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ မီးအပူခံၾကည့္ဖုိ႔ေတာင္ လုိေနပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာေတြ ဘုရားေပ်ာက္ေနၾကတယ္လုိ႔ တစ္ခ်ိဳ႕က ေျပာၾကတာ ျဖစ္မွာပါ။

ဟုတ္သင့္သေလာက္လည္း ဟုတ္ေနပါတယ္။ ေရႊတိဂုံဘုရားသြားၿပီး ဘုရားေစတီမွာ ဌပနာထားတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ ဆံေတာ္ဓာတ္ေတာ္ကုိ အာ႐ုံျပဳ၊ ဘုရားဂုဏ္ကုိ ႏွလုံးသားမွာတည္ကာ ဘုရားရွိခုိး ပူေဇာ္ရမယ့္အစား ၿဂိဳဟ္တုိင္သြားၿပီး ေရေလာင္း၊ မီးတုိက္ေနၾကေတာ့ ဘုရားသြားတဲ့ အဓိပၸါယ္ေပ်ာက္ကာ ဘုရားသြားၿပီး ဘုရားမျမင္ၾကတဲ့ သူေတြလုိ႔ ေျပာစရာ ျဖစ္ကုန္ပါေတာ့တယ္။ ဘုရားသြားဖူးတာ မဟုတ္ဘဲ ဘုရားကုိ အလည္သြားသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ျဖစ္သင့္တာက ဘုရားေစတီ သြားရင္လည္း သင့္ေလ်ာ္တိတ္ဆိတ္တဲ့ ေနရာတစ္ခုကုိ ေရြးခ်ယ္၊ ဘုရား႐ုပ္ပြားေတာ္ ဒါမွမဟုတ္ ေစတီေတာ္ကုိ မွန္းကာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ေတြ လႊမ္းၿခံၿပီး ဂုဏ္ေတာ္ပြားတာ၊ ေမတၱာပုိ႔တာ၊ တရားထုိင္တာေတြ လုပ္သင့္ပါတယ္။ ဘုရားကုိ ေရပူေဇာ္ခ်င္တယ္၊ မီးပူေဇာ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္လည္း အပူအေအးမွ်တဲ့အခါ၊ အေမွာင္ရွိတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားရွင္ကုိ ေရသပ္ပယ္ေပးေနသလုိ၊ ညအေမွာင္မွာ ဘုရားရွင္ကုိ အလင္းဓာတ္နဲ႔ ပူေဇာ္သလုိ၊ အနံ႔အသက္ေကာင္းေအာင္ အေမြးတုိင္နဲ႔ ပူေဇာ္သလုိ ေစတနာအျပည့္နဲ႔ ႐ုိ႐ုိေသေသ ေလးေလးစားစား ျပဳစုပူေဇာ္သင့္ပါတယ္။ ဒါမွ ဘုရားသြားျခင္းရဲ႕ အဓိပၸါယ္ျပည့္၀ၿပီး ၿဂိဳဟ္တုိင္မ်ားက ခြါႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာမ်ားအေနနဲ႔ ဘာသာေရးကုိ ေလာကီေရးေတြနဲ႔ မေရာယွက္ရေအာင္ ေလာကီဆရာေတြ အလုိက် လုပ္မိေနတတ္တဲ့ “ဘုရားအေၾကာင္းျပကာ ၿဂိဳဟ္တုိင္မ်ားမွာ သြားၿပီး ေစာေစာစီးစီး ေဆာင္းတြင္းႀကီးမွာ ဆင္းတုေတာ္ကုိ ေရေလာင္းတာတုိ႔၊ ေန႔လယ္ေန႔ခင္း ဘုရားရွင္ကုိ မီးတုိက္တာတုိ႔ မလုပ္ၾကဘဲ ပုံေတာ္ကုိမွန္း ဂုဏ္ေတာ္လႊမ္းကာ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ကုိ အပူအေအးကင္းတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေသေသခ်ာခ်ာ က်က်နန ေရသပၸါယ္ျခင္း၊ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ျခင္း၊ အေမွာင္ကုိခြင္းဖုိ႔ လုိအပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ မီးထြန္းပူေဇာ္ျခင္း စသည္တုိ႔ကုိ ျပဳျခင္းျဖင့္သာ ၿဂိဳဟ္တုိင္မ်ားက ခြါၿပီး ဘုရားသြားျခင္းရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကုိ အျပည့္အ၀ သက္ေရာက္ေအာင္သာ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ သင့္ပါေၾကာင္း” အလဲြေလးမ်ားကုိ ေထာက္ျပရင္း အမွန္းလမ္းကုိ ေကာက္ျပလုိက္ပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လြဲေနတယ္ (၂)...

ဘုရားဆြမ္းေတာ္ကပ္ရာတြင္…
ဗုဒၶဘာသာအမ်ားရဲ႕ အလဲြေတြထဲက ေနာက္ထပ္အလဲြတစ္ခုက ဘုရားဆြမ္းေတာ္ ကပ္တာေလးပါ။ ဆြမ္းေတာ္ကပ္လွဴတာကုိ ေျပာတာပါ။ နတ္တင္သလုိမ်ိဳး ဘုရားဆြမ္းေတာ္တင္တာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ဆြမ္းေတာ္ကပ္တာ ဆုိတဲ့အတြက္ သက္ရွိထင္ရွား ဘုရားရွင္ကုိ ရည္ရြယ္အာ႐ုံျပဳၿပီး ကပ္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဘုရားက ဘာမွ မေျပာဘူးဆုိၿပီး ျဖစ္သလုိေလး တင္သြားတာမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အခ်ိဳ႕ရဲ႕ အိမ္မွာဘုရားဆြမ္းေတာ္ ကပ္တာေလးေတြ ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ ထမင္းပန္းကန္ေလးေပၚမွာ သၾကားေလးျဖဴ၊ ထန္းလွ်က္ေလးနဲ႔ တင္ထားတာကုိပါ။ အိမ္မွာ စားစရာမရွိလုိ႔၊ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဒီသၾကား၊ ထန္းလွ်က္ေတြနဲ႔ စားေနရလုိ႔ဆုိရင္ေတာ့ အထူးေျပာစရာ မရွိပါဘူး။ ကုိယ္စားႏုိင္တာ၊ ကုိယ္ရွိတာေလးနဲ႔ ကုိယ္နဲ႔ထပ္တူထားၿပီး ဘုရားရွင္ကုိလည္း မရွိရွိတာ ကပ္တဲ့သေဘာပါ။ ခုဟာက အဲလုိမဟုတ္ပါဘူး။ မကပ္ႏုိင္လုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္စားတဲ့အခါ ဟင္းသုံးေလးမ်ိဳးနဲ႔ စားေနၿပီး ဘုရားဆြမ္းေတာ္ ကပ္တဲ့အခါမွာသာ အဲလုိတင္တာပါ။ တမင္တကာ ရည္ရြယ္ၿပီး တင္တာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။ မသိလုိ႔ ျဖစ္မွာပါ။ ဒီလုိပဲ တင္ရတယ္ထင္လုိ႔ ထမင္းပန္းကန္ေလးအေပၚမွာ သၾကားထန္းလွ်က္ေလး ပုံၿပီးတင္တာ ျဖစ္မွာပါ။ ေရွးအစဥ္လာကတည္းက ဒီလုိတင္ရတယ္လုိ႔ သိေနခဲ့လုိ႔ တင္တာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မွာပါ။ အဲဒီလုိ ပုံၿပီးတင္တာဆုိရင္ေတာ့ ဘုရားဆြမ္းေတာ္ကပ္တယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔မရဘဲ နတ္တင္သလုိ တင္တယ္လုိ႔ပဲ ေျပာရပါလိမ့္မယ္။ ဗုဒၶဘာသာ အခ်ိဳ႕ရဲ႕ ဘုရားစင္မွာ ဒီလုိနတ္တင္သလုိ ဘုရားဆြမ္းေတာ္ တင္တာေတြ ခုခ်ိန္ထိ ရွိေနပါေသးတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီလုိမျဖစ္သင့္ပါဘူး။ ဆြမ္းေတာ္မတင္ဘဲ ဆြမ္းေတာ္ကပ္သင့္ပါတယ္။ ကပ္တယ္ဆုိကတည္းက သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားကုိ အာ႐ုံျပဳၿပီး ဘုရားရွင္ကုိ အိမ္မွာပင့္ၿပီး ကပ္သလုိမ်ိဳး ေသခ်ာက်နစြာ ကပ္သင့္ပါတယ္။ နည္းတာမ်ားတာက အဓိကမက်ပါဘူး။ ဆြမ္းေတာ္ကုိ ဆြမ္း၊ ဆြမ္းဟင္းစသည္ သီးသန္႔စီျပင္ၿပီး ကုိယ္စားသလုိမ်ိဳး ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ႐ုိ႐ုိေသေသ ကပ္လွဴသင့္ပါတယ္။ အမ်ားႀကီး ၀ုိင္းလုိက္ျပင္ၿပီး ကပ္လွဴဖုိ႔မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္စားတဲ့အထဲက မစားခင္ အဦးအဖ်ား လွဴတဲ့သေဘာနဲ႔ ေစတနာေရွ႕ထားၿပီး ကပ္လွဴေစခ်င္တာပါ။ ကပ္ၿပီးရင္လည္း ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ မထားသင့္ပါဘူး။ ေနာက္ေန႔ တစ္ခါကပ္ခါနီးမွ စြန္႔ၿပီးကပ္တာမ်ိဳး မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ သူ႔အခ်ိန္ေလးနဲ႔သူ ကပ္ၿပီး စြန္႔သင့္ပါတယ္။ အ႐ုဏ္ကပ္ၿပီး တစ္ခါစြန္႔ ေနဆြမ္းမွာလည္း မြန္းမတည့္မီကပ္ၿပီး မြန္းတည့္၁၂နာရီ မေက်ာ္မီ စြန္႔သင့္ပါတယ္။ ဆြမ္းမွမဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ျခား ပန္း၊ သစ္သီး၊ ေသာက္ေတာ္ေရ စတာေတြကုိလည္း ေသေသခ်ခ်ာ က်က်နန ျပင္ဆင္ကပ္သင့္ပါတယ္။

ေသာက္ေတာ္ေရကေတာ့ အခ်ိန္ျပည့္ ကပ္ထားလုိ႔ ရပါတယ္။ ကပ္တဲ့ ေသာက္ေတာ္ေရခြက္ေတာ့ ကုိယ့္အိမ္မွာ ပုံမွန္ေသာက္ေနတဲ့ ေသာက္ေရခြက္ အေနအထားေတာ့ ရွိသင့္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရကုိ အရက္ခြက္အရြယ္ အေသးေလးေတြနဲ႔ တစ္ေနကုန္ တစ္ခါပဲ ကပ္တာေတြ ရွိပါေသးတယ္။ အလကား ရတဲ့ေရကုိေတာင္ နဲနဲေသးေသးေလးပဲ ကပ္ေတာ့ ေျပာစရာျဖစ္တာေပါ့။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း အဲဒီေလာက္ ေသးေသးေလးကုိ တစ္ေနကုန္ေသာက္ၿပီး ေနႏုိင္မေနႏုိင္ ဆင္ျခင္သင့္ပါတယ္။ ပန္းကပ္တာလည္း ရွိေသးတယ္။ ၾကာၾကာခံေအာင္၊ ေနာက္မလဲရေအာင္ ဆုိၿပီး ကပ္လွဴၾကတယ္ေလ။ ေဇာ္စိမ္းေဇာ္ၾကားတဲ့။ ကပ္ၿပီးပန္းအုိးထဲမွာ အျမစ္ပါ ေပါက္လာေတာ့ ပုိခံတာေပါ့တဲ့။ အဲဒါဆုိလဲ ကပ္မေနနဲ႔ေတာ့ေပါ့။ ပန္းလည္းလွၿပီး အနံ႔အသက္ရွိတဲ့ ပန္းဆုိ ဘုရားရွင္ကုိ ပုိၿပီးပူေဇာ္လုိ႔ ေကာင္းတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ သစ္သီးကပ္တာေတြ ရွိပါေသးတယ္။ ေစ်းသြား ငွက္ေပ်ာသီး၊ သရက္သီး အစိမ္းအလုံး လွလွေလးေတြ ၀ယ္လာၿပီ ဘုရားစင္ေပၚတင္ကပ္ထား၊ မွည့္တဲ့အခါက်ေတာ့ စြန္႔ၿပီး ကုိယ္စားပစ္လုိက္တာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဘုရားစင္က သစ္သီးအုပ္တဲ့စင္လုိ ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ သစ္သီးအစိမ္းအလွေတြ ၀ယ္လာလုိ႔ ဘုရားစင္မွာ ကပ္လွဴထားျဖစ္ရင္လည္း မွည့္တဲ့အခါမွာ ေသခ်ာက်က်နန ခဲြၿပီးဇြန္းေလး၊ ခရင္းေလးေတြထည့္ကာ အခ်ိန္ကာလၾကည့္ၿပီး ကပ္လွဴသင့္ပါတယ္။ ဒါမွ သစ္သီးဆြမ္းကပ္ရာ ေရာက္မွာေပ့ါ။ ခုေတာ့ အစိမ္း၀ယ္တင္ထားၿပီး ကုိယ္ေတာ္အဆင္ေျပသလုိ ဘုဥ္းေပးဆုိတာမ်ိဳး ျဖစ္ေနပါတယ္။ မထူးပါဘူး။ ဓားနဲ႔ဇြန္းခရင္းပါတင္ၿပီး မွည့္ရင္အရွင္ဘုရား ကုိယ္တုိင္ပဲ ခဲြစားပါဘုရားလုိ႔ တစ္ခါတည္း ကပ္ထားလုိက္ေပါ့။ ပုိသက္သာတာေပါ့။ ထားပါေလ။ ေျပာခ်င္တာက ဘာပဲကပ္ကပ္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားကုိ ရည္မွန္းၿပီး ကုိယ္တတ္ႏုိင္သမွ်ကုိ နည္းသည္မ်ားသည္မဟုတ္ဘဲ ေသခ်ာက်က်နန ကုိယ္နဲ႔ထပ္တူ စဥ္းစားကာ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ကပ္လွဴၾကဖုိ႔ ေျပာတာပါ။

ဘုရားရွင္ရဲ႕ အလုပ္အေကၽြး အရွင္အာနႏၵာ မေထရ္လုိ႔ေပါ့။ အရွင္အာနႏၵာမေထရ္ဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူၿပီး ေနာက္ပုိင္းမွာလည္း ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိစဥ္တုန္းကလုိပဲ မပ်က္မကြက္ ျပင္ဆင္ကာ “အရွင္ဘုရား ဒီအခ်ိုန္က မ်က္ႏွာသစ္ေရ သုံးေဆာင္ရမယ့္အခ်ိန္၊ ဒီအခ်ိန္က အ႐ုဏ္ဆြမ္းဘုဥ္းရမယ့္ အခ်ိန္၊ ဒီအခ်ိန္က ေန႔ဆြမ္းဘုဥ္းေပးရမယ့္ အခ်ိန္ပါဘုရား“ စသည္ျဖင့္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားရွင္ကုိ လုပ္ေကၽြးေနတဲ့ ပုံစံအတုိင္း ကပ္လွဴလုပ္ေကၽြးတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ အရွင္အာနႏၵာမေထရ္ေလာက္ မလုပ္ႏုိင္ၾကေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာမ်ားဟာ ကုိယ္တတ္ႏုိင္တဲ့ အတုိင္းအတာေလးနဲ႔ ကုိယ္စားတဲ့အရာေလးေတြကုိ တတ္ႏုိင္သမွ် က်က်နနျပင္ဆင္ကာ ႐ုိ႐ုိေသေသ ကပ္လွဴၾကေစခ်င္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ဘုရားဆြမ္းေတာ္ကပ္တာကုိ နတ္တင္သလုိမ်ိဳး ျဖစ္သလုိ မတင္ၾကဘဲ နည္းမ်ားမဆုိ ေစတနာ သဒၶါတရားအျပည့္နဲ႔ ေသခ်ာက်က်နန ျပင္ဆင္ကပ္လွဴၾကဖုိ႔ အလဲြေလးေတြကုိ မလဲြေအာင္ သတိေပးတင္ျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လြဲေနတယ္ (၁)...

ျမတ္ဗုဒၶနဲ႔ မိဘေက်းဇူး…
ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာအမ်ားအၾကား နားလည္လက္ခံထားတဲ့ ေရွး႐ုိးစဲြ ဘာသာေရး အမွားမ်ား အေျမာက္အမ်ား ရွိေနပါတယ္။ မွန္သလုိလုိနဲ႔ နဲနဲေလး လဲြေနတာေလးေတြပါ။ ဘုရားေဟာသလုိလုိ က်မ္းဂန္မွာ ပါသလုိလုိနဲ႔ လူ႔ေလာကမွာ အသုံးျပဳေနတဲ့ စကားလုံးမ်ား၊ ေဟာေျပာဆုံးမခ်က္မ်ားကုိ ေျပာတာပါ။ ဒီအလြဲေတြထဲက မိဘေက်းဇူးကုိ ေဖာ္ထုတ္ေျပာဆုိရာမွာ အသုံးျပဳၾကတဲ့ အသုံးေလးကေတာ့ မျဖစ္သင့္တဲ့ အလဲြအသုံးေလးျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူက ဘယ္လုိစလုိက္တယ္ မသိတဲ့ အဲဒီအသုံးက “ဘုရားေတာင္မွ မိခင္ေက်းဇူးကုိ ႏုိ႔တစ္လုံးဖုိးပဲ ေက်ေအာင္ဆပ္ႏုိင္ခဲ့တယ္” ဆုိတဲ့ အေျပာအဆုိ အသုံးအႏႈန္းေလးပါ။ မိဘေက်းဇူးအေၾကာင္း ခုိင္းႏႈိင္းေျပာဆုိၾကတာ ေကာင္းပါတယ္။ မိဘေက်းဇူးဟာ ျမင့္မုိရ္ေတာင္မက ႀကီးမားတယ္၊ မိဘမ်ားဟာ အလြန္ေက်းဇူးမ်ားတဲ့အတြက္ အဆုံးမရွိတဲ့ ေက်းဇူးရွင္ အနႏၲဂုိဏ္း၀င္မ်ား ျဖစ္တယ္ စသျဖင့္ေပါ့။ ဒီေလာက္ဆုိ လုံေလာက္ပါတယ္။ ခုဟာက ဘာမွေရေရရာရာ မသိၾကဘဲ မိဘေက်းဇူးကုိ ေဖာ္က်ဴးတာ ဘုရားရွင္အေပၚမွာေတာင္ ေစာ္ကားသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ မိဘေက်းဇူးႀကီးမားတဲ့အတြက္ အနႏၲ အႏိႈင္းမဲ့အရွင္ ဘုရားရွင္ေတာင္ ေက်ေအာင္မဆပ္ႏုိင္ခဲ့ဘဲ အေမ့ေက်းဇူးကုိ ႏုိ႔တစ္လုံးဖုိးပဲ ေက်ခဲ့တယ္လုိ႔ ခုိင္းႏိႈင္းေျပာဆုိ ဆုံးမတာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ လဲြေနပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဘုရားရွင္ဟာ မိဘေက်းဇူးကုိ အထူးေက်ေအာင္ ဆပ္သြားႏုိင္တဲ့ အႏႈိင္းမဲ့ အရွင္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဖခင္ေက်းဇူး၊ မိခင္ေက်းဇူးေတြတင္ မဟုတ္ပါဘူး မိခင္အရင္းမဟုတ္တဲ့ မိေထြးအေမကုိေတာင္ ေက်းဇူးတရားေတြ အေက်ဆပ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေလာကသားတုိ႔ရဲ႕ ေက်းဇူးဆပ္နည္းနဲ႔ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေက်းဇူးဆပ္နည္းကေတာ့ မတူဘူးေပါ့။ ဘုရားရွင္ကေတာ့ ပစၥည္းဥစၥာေတြနဲ႔ တစ္ဘ၀အတြက္ ေက်းဇူးဆပ္တာ မဟုတ္ဘဲ ဓမၼနဲ႔ပဲ ဘ၀သံသရာမွ နိဗၺာန္အထိေရာက္ေအာင္ ထာ၀ရအေက်ဆပ္ သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒုကၡအားလုံး ၿငိမ္းေအာင္လုပ္ၿပီး ေက်းဇူးဆပ္သြားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ ေက်းဇူးဆပ္နည္းကေတာ့ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဘုရားရွင္ဟာ ခမည္းေတာ္၊ မယ္ေတာ္တုိ႔ကုိ အရိယာအျဖစ္ေရာက္ေအာင္ ဓမၼနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္သြား႐ုံတင္မကဘဲ အမ်ိဳးကုိေစာင့္ေရွာက္တဲ့ ဉာတတၳစရိယ အေနနဲ႔လည္း အေဒၚျဖစ္တဲ့ မိေထြးေတာ္၊ ဦးႀကီးဦးေလး၊ ညီေတာ္ညီမေတာ္ စတဲ့ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မ်ားအထိ အရိယာမ်ားျဖစ္ေအာင္ ေက်းဇူးဆပ္ ေစာင့္ေရွာက္သြားခဲ့ပါတယ္။

ဘုရားရွင္ဟာ ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဓနမင္းႀကီးကုိ အနာဂါမ္ အျဖစ္ေရာက္ေအာင္ ေက်းဇူးဆပ္ခဲ့တဲ့အျပင္ မယ္ေတာ္ကုိလည္း ေသာတာပန္အရိယာအျဖစ္ နိဗၺာန္လမ္းကုိ ပုိ႔ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ မယ္ေတာ္အရင္းျဖစ္တဲ့ မယ္ေတာ္မာယာဟာ ဘုရားရွင္ကုိေမြးၿပီး ခုႏွစ္ရက္ေျမာက္မွာပဲ ကြယ္လြန္သြားၿပီး တာ၀တႎသာနတ္ျပည္မွာ သႏၲဳသိတနတ္သားအျဖစ္ ျပန္လည္ေမြးဖြားပါတယ္။ (ဒီေနရာမွာ ႀကဳံလုိ႔ေျပာရဦးမယ္ မယ္ေတာ္မာယာဟာ ဘုရားအေလာင္းကုိ ေမြးၿပီး (၇)ရက္ေျမာက္မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့တာဟာ ဘုရားေလာင္းကုိ ေမြးခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုရားေလာင္း ပဋိသေႏၶမယူခင္ကတည္းက မယ္ေတာ္ရဲ႕ သက္တမ္းကုိၾကည့္ၿပီး မယ္ေတာ္သက္တမ္း ၁၀လနဲ႔ ၇ရက္ပဲ က်န္တဲ့အခ်ိန္မွာ နတ္ျပည္ကဆင္းသက္လုိ႔ လူ႔ျပည္ရွိ မယ္ေတာ္ရဲ႕ ၀မ္းတုိက္မွာ ပဋိသေႏၶယူတာ ျဖစ္ပါတယ္။) ဘုရားရွင္ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၿပီး ခုႏွစ္၀ါေျမာက္မွာပဲ မယ္ေတာ္ထံၾကြေရာက္ကာ ၀ါတြင္းသုံးလပတ္လုံး အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္ကုိေဟာၿပီး မိဘေက်းဇူးကုိ ဆပ္ေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒီမွာ မယ္ေတာ္မာယာဟာ ေသာတာပန္တည္သြားပါတယ္။ ေသာတာပန္ ျဖစ္ၿပီးရင္ ေကာင္းတဲ့သုဂတိဘ၀ေတြမွာ အမ်ားဆုံး ခုႏွစ္ဘ၀ပဲ က်င္လည္ရၿပီး နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳပါတယ္။ ဘုရားရွင္ဟာ မယ္ေတာ္အရင္းျဖစ္တဲ့ မယ္ေတာ္မာယာကုိလည္း နိဗၺာန္ေရာက္တဲ့အထိ ႏုိ႔ဖုိးကုိ ေက်ေအာင္ဆပ္သြားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီကုိလည္း ဘိကၡဳနီမအျဖစ္ခြင့္ျပဳၿပီး ဒီဘ၀မွာပဲ ရဟႏၲာျဖစ္တဲ့အထိ ေက်ဇူးတရားေတြကုိ ေက်ပြန္ေအာင္ဆပ္သြားပါတယ္။ ဒုကၡပင္လယ္ အေပါင္းမွ ကယ္တင္ၿပီး နိဗၺာန္ေရာက္သည္အထိ ပုိ႔ေဆာင္ေတာ္မူသြားပါတယ္။ ဒီထက္ပုိၿပီး မိဘေက်းဇူးကုိ ေက်ေအာင္ဆပ္တဲ့ နည္းကေတာ့ မရွိေတာ့ပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္ “ဘုရားရွင္ေတာင္မွ မိခင္ေက်းဇူးကုိ ႏုိ႔တစ္လုံးဖုိးပဲ ေက်ေအာင္ဆပ္ႏုိင္ပါတယ္” ဆုိတဲ့ တစ္လဲြနားလည္ အမွတ္မွားေနတာေတြ၊ ေျပာဆုိခုိင္းႏႈိင္းေနတာေတြကုိ မေျပာမိေအာင္ သတိေဆာင္ၿပီး ဘုရားရွင္ဟာ မိခင္ေက်းဇူးကုိ ႏုိ႔ႏွစ္လုံးဖုိးမက ေက်ေအာင္ဆပ္သြားႏုိင္သူအျဖစ္ ဥပမာယူကာ မိမိတုိ႔လည္း မိဘေက်းဇူးကုိ တကယ္ေက်ခ်င္ရင္ ဓမၼနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါစုိ႔လုိ႔ပဲ တုိက္တြန္းလုိက္ပါတယ္။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား