ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ ဗုဒၶကိစၥမ်ားနဲ႔ တစ္ေန႔တာ ကုန္ဆုံးခဲ့ပုံေတြကုိ ဖတ္႐ႈၾကည္ညိဳရင္း ကုိယ့္ရဲ႕တစ္ေန႔တာ ျဖတ္သန္းရတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြကုိ သတိတရ ဆင္ျခင္ေနမိခဲ့ပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္ေတြရဲ႕ တစ္ေန႔တာ ကုန္ဆုံးသမွ် အခ်ိန္ေတြကုိ ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါ “(၁) နံနက္ပိုင္းမွာ ဆြမ္းခံၾကြေတာ္မူျခင္း၊ အလွဴရွင္တို႔အား အခြင့္အားေလ်ာ္စြာ အႏုေမာဒနာျပဳျခင္း ပုေရဘတၱကိစၥ (၂) ေနလြဲအခါနဲ႔ ညေနပိုင္းမွာ ပူေဇာ္ရန္ ေရာက္လာသူတို႔ရဲ႕ အပူေဇာ္ခံျပီး သင္႔ေတာ္တဲ့ တရားေဟာျခင္း ပစၧာဘတၱကိစၥ၊ (၃) ညာဥ့္ဦးယံမွာ ရဟန္းတို႔အား တရားေဟာျခင္း၊ ကမၼဌာန္းေပးျခင္းစတဲ့ ပုရိမယာမကိစၥ၊ (၄) သန္းေခါင္ယံမွာ စၾကာ၀ဠာ တိုက္တစ္ေသာင္းမွ လာေရာက္ၾကတဲ့ နတ္၊ျဗဟၼာေတြရဲ႕ အေမးပုစၧာျပႆနာတို႔ကို ေျဖဆိုေတာ္မူျခင္း မဇၥ်ိမယာမကိစၥ၊ (၅) မိုးေသာက္ယံံမွာ စၾကၤံၾကြေတာ္မူျခင္း၊ ေလ်ာင္းစက္က်ိန္းေတာ္မူျခင္း၊ နိေရာဓသမာပတ္ ဝင္စားေတာ္မူျခင္း၊ သမာပတ္မွ ထေတာ္မူတဲ့ အ႐ုဏ္တက္ခါနီးအခ်ိန္ ယေန႔ ခြ်တ္ထိုက္တဲ့ သတၱ၀ါကို ဗုဒၶစကၡဳျဖင္႔ ေလာက(၃)ပါးကို ၾကည္႔ေတာ္မူျခင္း ပစၧိမယာမကိစၥ” ဆုိတဲ့ ေန႔စဥ္ ဗုဒၶကိစၥမ်ားနဲ႔ပဲ (၄၅)ဝါလုံးလုံး ကုန္ဆုံးေတာ္မူခဲ့တာကုိ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘုရားရွင္ေတြရဲ႕ တစ္ေန႔တာ ကုန္ဆုံးခ်ိန္ေတြဟာ အမ်ားအတြက္၊ ေဝေနယ်ေတြ အတြက္ပဲ ျဖစ္ေနခဲ့ေပမယ့္ ဘုန္းဘုန္းအပါအဝင္ သတၱဝါအေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ တစ္ေန႔တာ ျဖတ္သန္းမႈေတြကေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ ဘာမွအက်ိဳးမရွိ အခ်ည္းႏွီးနဲ႔ ျဖတ္သန္းေနၾကသလုိ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အက်ိဳးမရွိဆုိ ကုိယ့္အတြက္လည္း အက်ိဳးမရွိ၊ တျခားသူအတြက္လည္း အက်ိဳးမရွိဘဲ ျဖတ္သန္းေနၾကတဲ့ အျဖစ္ေတြေတာင္ ရွိေနတတ္ပါေသးတယ္။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ကုန္ဆုံးသြားတဲ့ ကုိယ့္ရဲ႕အခ်ိန္ေတြကုိ ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ ဟုိလုိလုိ ဒီလုိလုိ ဟုိဟာလည္းမဟုတ္၊ ဒါလည္းမဟုတ္ပဲနဲ႔ ကုန္သြားတာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ တစ္ေန႔တာ အခ်ိန္ဟာ ဟုိလုိလုိ ဒီလုိလုိ ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္မွ မေကာင္းတဲ့ အကုသုိလ္ေတြနဲ႔ မျဖတ္သန္းခဲ့ဘူး ဆုိရင္ ဒါဟာ အဆုိးထဲကအေကာင္း အေနနဲ႔ ေတာ္ေသးတယ္လုိ႔ေတာင္ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ တစ္ေန႔တာဟာ ကုသုိလ္နဲ႔ ျဖတ္သန္းျခင္း မဟုတ္တာေတာင္မွ အကုသုိလ္ အလုပ္ေတြနဲ႔ မျဖတ္သန္းမိဘူးဆုိရင္ မဆုိးလွဘူးလုိ႔ ဆုိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုသုိလ္နဲ႔ မျဖတ္သန္းမိလုိ႔ ကုသုိလ္မရ႐ုံပဲ ရွိေပမယ့္ အကုသုိလ္နဲ႔သာ ျဖတ္သန္းမိရင္ေတာ့ အကုသုိလ္အျပစ္ေတြပါ ရရွိလာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားကေတာ့ ကုန္ဆုံးသြားတဲ့ ကုိယ့္ရဲ႕တစ္ေန႔တာကုိ ျပန္ဆင္ျခင္ၾကည့္လုိ႔မွ ကုသုိလ္၊ ပညာ၊ က်န္းမာေရး၊ စည္စိမ္ဥစၥာ၊ စိတ္စြမ္းအားတန္ခုိး ဒီငါးမ်ိဳးထဲက တစ္ခုမွကုိ မရလုိက္ဘူးဆုိရင္ အဲဒီေန႔ဟာ အက်ိဳးမရွိ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္တဲ့ ေန႔ပဲလုိ႔ ဆုံးမေလ့ရွိပါတယ္။ ကုိယ့္ရဲ႕တစ္ေန႔တာကုိ ျပန္ဆင္ျခင္ၾကည့္လုိ႔မွ ကုသုိလ္တစ္ခုခု မရလုိက္ဘူး၊ ေလာကီေလာကုတၱရာ ပညာ တစ္ခုခုမွ မရလုိက္ဘူး၊ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈလည္း မရွိလုိက္ဘူး၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ ရွာေဖြမႈလည္း တစ္ခုမွ မလုပ္ျဖစ္ဘူး၊ စိတ္အစဥ္ တည္ၿငိမ္မႈ၊ စိတ္စြမ္းအား တုိးတက္မႈ တစ္ခုခုကုိလည္း တုိးတက္ေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ခဲ့ဘူးဆုိရင္ ကုန္ဆုံးသြားတဲ့ တစ္ေန႔တာဟာ အက်ိဳးမၿပီး အခ်ည္းႏွီးကုန္ဆုံးျခင္းပဲလုိ႔ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထက္ပုိၿပီး အခ်ည္းႏွီး အက်ိဳးမရွိျဖစ္ေစတာက အဲဒီငါးမ်ိဳးထဲက တစ္ခုမွကုိ ရေအာင္မလုပ္ႏုိင္တဲ့အျပင္ အကုသုိလ္အလုပ္ေတြနဲ႔ပဲ တစ္ေန႔တာကုိ ကုန္ဆုံးခဲ့ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ ဘာနဲ႔မွ အစားထုိးလုိ႔ မရတဲ့ အခ်ည္းႏွီးကုန္းဆုံးမႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိေတာ့ကား ကုိယ့္ရဲ႕တစ္ေန႔တာ ျဖတ္သန္းမႈဟာ အက်ိဳးႀကီးဖုိ႔ထက္ အက်ိဳးမယုတ္ေအာင္ အရင္လုပ္ဖုိ႔ လုိလာတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ တစ္ေန႔တာကုန္ဆုံးခ်ိန္ဟာ အကုသုိလ္အလုပ္ေတြနဲ႔ မကုန္မိေအာင္ အရင္ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္ရဲ႕အိပ္ရာက ႏုိးထမႈကေန အိပ္ရာဝင္သြားတဲ့အထိ တစ္ေန႔တာ အခ်ိန္ေတြကုိ အကုသုိလ္ အလုပ္၊ အကုသုိလ္အေျပာ၊ အကုသုိလ္ အေတြးေတြနဲ႔ပဲ ျဖတ္သန္းကုန္ဆုံး မသြားရေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အိပ္ရာက ႏုိးႏုိးခ်င္း မေကာင္းတဲ့အေတြး၊ ကိေလသာအေတြးက အရင္စျဖစ္လာမယ္၊ အဆဲေလးနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ၾကမယ္၊ အရက္ခြက္ေလးနဲ႔ မ်က္ႏွာသစ္ၾကမယ္ဆုိရင္ တစ္ေန႔တာရဲ႕ အစဟာ အကုသုိလ္ေတြနဲ႔ စလုိက္သလုိ ျဖစ္တတ္တဲ့အတြက္ ကုသုိလ္ျဖစ္စရာ အက်င့္ေလးေတြ မလုပ္ျဖစ္ေတာင္မွ ဒီလုိအကုသုိလ္ျဖစ္စရာေတြနဲ႔ တစ္ေန႔တာကုိ မစမိေအာင္ ေလ့က်င့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ကုိယ့္ရဲ႕တစ္ေန႔တာရဲ႕ အစဟာ အကုသုိလ္နဲ႔ စမိၿပီဆုိရင္ အကုသိုလ္ရဲ႕ သေဘာက လုပ္မိသြားရင္ လက္ရဲ႕ဇက္ရဲ႕ျဖစ္ၿပီး ဆက္တုိက္ လုပ္ျဖစ္တတ္တဲ့အတြက္ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာလည္း အကုသုိလ္အျပစ္ေတြကုိ မေၾကာက္မရြံ႕ လုပ္ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ တစ္ေန႔တာရဲ႕ ျဖတ္သန္းမႈဟာ အက်ိဳးမရွိဘဲ အ႐ႈံးနဲ႔ ျဖတ္သန္းမိသလုိ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ေန႔တာကုိ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ေတြ၊ အက်ိဳးႀကီးတာေတြနဲ႔ မျဖတ္သန္းႏုိင္ေတာင္မွ အကုသုိလ္အျပစ္ေတြနဲ႔ မျဖတ္သန္းမိေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ ဆုိရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီလုိ ကုိယ္ရဲ႕တစ္ေန႔တာကုိ အကုသုိလ္အျပစ္ေတြနဲ႔ မျဖတ္သန္းမိေအာင္ အရင္ႀကိဳးစားၿပီးရင္ေတာ့ တစ္ဆင့္တက္ၿပီး ကုန္ဆုံးသြားတဲ့ တစ္ေန႔တာမွာ အက်ိဳးတစ္စုံတစ္ရာ ရဖုိ႔အတြက္ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား ဆုံးမသလုိ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈတစ္ခုခု၊ ပညာတစ္ခုခု၊ စည္းစိမ္ဥစၥာတစ္မ်ိဳးမ်ိဳး၊ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ တစ္ခုခုနဲ႔ စိတ္အစဥ္ေကာင္းမြန္ေစမႈ တစ္ခုခုကုိ အရယူႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေလ့က်င့္ၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ တစ္ခုခုလုိ႔ ဆုိတဲ့အတြက္ သိန္းေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး လုပ္ရမဲ့ကုသုိလ္မ်ိဳးလုိ႔ မေတြးပါနဲ႔။ ပုိက္ဆံမကုန္ဘဲ လုပ္လုိ႔ရတဲ့ ကုသုိလ္မ်ိဳးေလးကုိ လုပ္မိရင္ကုိပဲ ဒါဟာ အဲဒီေန႔အတြက္ အက်ိဳးရွိသြားတာပါပဲ။ ဆုိၾကပါစုိ႔ မနက္အိပ္ရာက ႏႈိးတာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ ဘုရားကုိ အာ႐ုံျပဳၿပီး နေမာ တႆ ဘုရားရွိခုိးေလးေတြ ရြတ္လုိက္တာ၊ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ စသျဖင့္ သရဏဂုံေလးေတြ ရြတ္လုိက္ၾကတာ၊ သတၱဝါအားလုံး ေဘးရန္ကင္းေစဖုိ႔ ေမတၱာစိတ္ေလးနဲ႔ ေမတၱာေလး ပုိ႔ၾကည့္လုိက္တာ၊ ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရေလး ကပ္လွဴလုိက္တာ စသျဖင့္ ဘာမွမကုန္ဘဲ လုပ္လုိ႔ရတဲ့ ကုသုိလ္ေလးေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ အဲဒီကုသုိလ္တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကုိ လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး တစ္ေန႔တာကုိ အစျပဳၾကည့္မယ္ဆုိရင္ အဲဒီေန႔ဟာ ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ အက်ိဳးရွိတဲ့ ေန႔ပါပဲ။
ဒီလုိပဲ တစ္ေန႔တာကုိ ကုသုိလ္တစ္ခုခု ရေအာင္လုပ္ၿပီး ျဖတ္သန္းမႈ မလုပ္ႏုိင္ရင္ေတာင္မွ အျပစ္ကင္းတဲ့ ပညာရပ္တစ္ခုခုရေအာင္ ႀကိဳးစားတာ၊ အျပစ္ကင္းတဲ့ စည္းပြားဥစၥာတစ္ခုခု ရေအာင္ ရွာေဖြႏုိင္တာ၊ ကုိယ့္က်န္းမာေရး တစ္ခုခုကုိ အသိသတိယွဥ္ၿပီး ေစာင့္ေရွာက္လုိက္တာ၊ တစ္ေန႔တာ ျဖတ္သန္းခ်ိန္မွာ ကုိယ့္ရဲ႕အေတြ႕အႀကဳံကုိ အေျခခံတဲ့ တည္ၿငိမ္မႈ၊ ကုိယ့္စိတ္ကုိ ရင့္က်က္ေအာင္ ေလ့က်င့္မႈ တစ္ခုခု လုပ္လုိက္တာ စတာေတြနဲ႔ ျဖတ္သန္းႏုိင္ရင္လည္း ဒါဟာ အကုသုိလ္အျပစ္သာ ကင္းမယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ အျမတ္ထြက္တဲ့ေန႔၊ အဓိပၸါယ္ရွိရွိ ျဖတ္သန္းတဲ့ေန႔လုိ႔ပဲ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီထက္ပိုေကာင္းတဲ့ အေကာင္းဆုံး တစ္ေန႔တာ ျဖတ္သန္းမႈကေတာ့ အိပ္ရာက ႏုိးခ်ိန္ကစၿပီး အိပ္ရာထဲဝင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့အထိ ကုိယ့္ရဲ႕ကုိယ္ႏႈတ္အမူအရာေတြကုိ သတိမလႊတ္ေစဘဲ လႈပ္ရွားမႈမွန္သမွ် အသိကပ္ၿပီး ကုန္ဆုံးသြားမႈမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိကုန္ဆုံးမႈဟာ ေန႔စဥ္ျဖတ္သန္းမႈကုိ သတိပ႒ာန္လုိ႔ေခၚတဲ့ သတိကပ္ၿပီး ကုန္ဆုံးမႈျဖစ္တဲ့အတြက္ လႈပ္ရွားမႈတုိင္းမွာ တရားပါၿပီး ကုန္ဆုံးသြားမႈမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိဆုိေတာ့ အဲဒီလုိ သတိပ႒ာန္နဲ႔ တစ္ေန႔တာကုိ ကုန္ဆုံးဖုိ႔ ဘာမွမလုပ္ဘဲ တရားပဲ အားထုတ္ေနရမလုိမ်ိဳး ထင္ေကာင္းထင္ႏုိင္ပါတယ္။ အဲလုိမဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ေနရာမွာထုိင္ၿပီး တရားမွတ္ေနဖုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ရဲ႕စိတ္နဲ႔ကုိယ္မွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အရာေတြမွာပဲ အသိပ္ကပ္ၿပီး လုိက္သိလုိက္လုပ္ေနဖုိ႔ကုိ ေျပာလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လႈပ္ရွားမႈ မွန္သမွ်မွာ ကိေလသာ ၾကားမခုိေအာင္ လက္ေျခလႈပ္ရင္လည္း သတိထားလႈပ္ဖုိ႔၊ အလုပ္လုပ္ရင္လည္း သတိထားလုပ္ဖုိ႔၊ စကားေျပာရင္လည္း သတိထားေျပာဖုိ႔၊ စိတ္ရဲ႕ အေတြးအႀကံေတြကုိလည္း သတိထားၿပီး ဒီအေတြးအႀကံကုိ သိေနဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ကုိယ္ႏႈတ္အမူအရာေတြကုိ သတိကပ္ၿပီး ကုန္ဆုံးေနမယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ တစ္ေန႔တာမွာ ကိေလသာၾကားမခုိဘဲ အသိတရားနဲ႔ ကုန္ဆုံးေစတာျဖစ္တဲ့အတြက္ အေကာင္းဆုံး တစ္ေန႔တာ ျဖတ္သန္းမႈပဲလုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဆိုလုိတာက လူတုိင္းလူတုိင္း ေန႔စဥ္ကုန္ဆုံး ျဖတ္သန္းေနၾကတဲ့ တစ္ေန႔တာေပါင္းမ်ားစြာကုိ အက်ိဳးမၿပီး အခ်ည္းႏွီး ျဖတ္သန္းမႈမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ အကုသုိလ္ကုိေရွာင္ၿပီး ကုသုိလ္ ပညာစတဲ့ ေကာင္းက်ိဳးတစ္ခုခုနဲ႔ ျဖတ္သန္းႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေန႔တာ ကုန္ဆုံးမႈကုိ အက်ိဳးႀကီးေအာင္ ကုန္ဆုံးေစတဲ့ ကုန္ဆုံးမႈမ်ိဳး မလုပ္ႏုိင္တာေတာင္မွ အက်ိဳးယုတ္တဲ့ ကုန္ဆုံးမႈမ်ိဳး မျဖစ္ေစဖုိ႔ ပထဆုံး အကုသုိလ္ေတြနဲ႔ မျဖတ္သန္းမိေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ေနာက္တစ္ဆင့္အေနနဲ႔ ကုသုိလ္၊ ပညာ၊ ဥစၥာ၊ က်န္းမာေရးနဲ႔ စိတ္စြမ္းအား တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ရေအာင္ႀကိဳးစားရင္ တစ္ေန႔တာကုိ အျမတ္ထြက္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ဖုိ႔ အသိေပးလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အေကာင္းဆုံးနဲ႔ အက်ိဳးအႀကီးဆုံး ျဖတ္သန္းမႈကေတာ့ ေန႔စဥ္ျဖတ္သန္းေနတဲ့ ကုိယ့္ရဲ႕ကုိယ္အမူအရာ၊ ႏႈတ္အမူအရာနဲ႔ စိတ္အမူအရာေတြမွာ သတိကပ္ၿပီး အသိအက်င့္ ထပ္တူျဖစ္ေအာင္ ေနထုိင္ေလ့က်င့္ကာ ျဖတ္သန္းမႈပဲျဖစ္ေၾကာင္း မီးေမာင္းထုိးျပလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကုန္ဆုံးမႈေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔ ျဖတ္သန္းေနၾကတဲ့ သတၱဝါမ်ား အေနနဲ႔ မိမိတုိ႔ရဲ႕ တစ္ေန႔တာ ျဖတ္သန္းမႈမ်ားကုိ တန္ဘုိးရွိရွိ၊ အဓိပၸါယ္ရွိရွိ ျဖတ္သန္းႏုိင္ၾကဖုိ႔ မိမိတုိ႔ရဲ႕ တစ္ေန႔တာမ်ားမွာ မေကာင္းမႈအကုသုိလ္ အျပစ္မ်ားနဲ႔ ကုန္ဆုံးမႈမ်ိဳး မျဖစ္ရေအာင္ အရင္ဆုံး ႀကိဳးစားၾကၿပီး ကုန္ဆုံးမႈတုိင္းမွာ အက်ိဳးအျမတ္ ထြက္ၾကေစဖုိ႔ ကုသုိလ္၊ ပညာ၊ ဥစၥာ၊ က်န္းမာ၊ တန္ခုိး တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကုိလည္း ရႏုိင္သမွ် ယူႏုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားရင္း အေကာင္းဆုံး တစ္ေန႔တာကုိ ကုန္ဆုံးျခင္းအျဖစ္ ကုိယ္ျဖတ္သန္းေနတဲ့ အခ်ိန္တုိင္းမွာ သတိတရားကုိ လုိက္ကုိင္ထားၿပီး ကိေလသာၾကားမခုိေအာင္ အသိအက်င့္ထပ္တူ ဆင့္ႏုိင္ေအာင္သာ ေလ့က်င့္ေနထုိင္ ျဖတ္သန္းၾကရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အသိေပးတုိက္တြန္း လုိက္ရပါတယ္။
ဘုရားရွင္ေတြရဲ႕ တစ္ေန႔တာ ကုန္ဆုံးခ်ိန္ေတြဟာ အမ်ားအတြက္၊ ေဝေနယ်ေတြ အတြက္ပဲ ျဖစ္ေနခဲ့ေပမယ့္ ဘုန္းဘုန္းအပါအဝင္ သတၱဝါအေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ တစ္ေန႔တာ ျဖတ္သန္းမႈေတြကေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ ဘာမွအက်ိဳးမရွိ အခ်ည္းႏွီးနဲ႔ ျဖတ္သန္းေနၾကသလုိ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အက်ိဳးမရွိဆုိ ကုိယ့္အတြက္လည္း အက်ိဳးမရွိ၊ တျခားသူအတြက္လည္း အက်ိဳးမရွိဘဲ ျဖတ္သန္းေနၾကတဲ့ အျဖစ္ေတြေတာင္ ရွိေနတတ္ပါေသးတယ္။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ကုန္ဆုံးသြားတဲ့ ကုိယ့္ရဲ႕အခ်ိန္ေတြကုိ ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ ဟုိလုိလုိ ဒီလုိလုိ ဟုိဟာလည္းမဟုတ္၊ ဒါလည္းမဟုတ္ပဲနဲ႔ ကုန္သြားတာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ တစ္ေန႔တာ အခ်ိန္ဟာ ဟုိလုိလုိ ဒီလုိလုိ ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္မွ မေကာင္းတဲ့ အကုသုိလ္ေတြနဲ႔ မျဖတ္သန္းခဲ့ဘူး ဆုိရင္ ဒါဟာ အဆုိးထဲကအေကာင္း အေနနဲ႔ ေတာ္ေသးတယ္လုိ႔ေတာင္ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ တစ္ေန႔တာဟာ ကုသုိလ္နဲ႔ ျဖတ္သန္းျခင္း မဟုတ္တာေတာင္မွ အကုသုိလ္ အလုပ္ေတြနဲ႔ မျဖတ္သန္းမိဘူးဆုိရင္ မဆုိးလွဘူးလုိ႔ ဆုိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုသုိလ္နဲ႔ မျဖတ္သန္းမိလုိ႔ ကုသုိလ္မရ႐ုံပဲ ရွိေပမယ့္ အကုသုိလ္နဲ႔သာ ျဖတ္သန္းမိရင္ေတာ့ အကုသုိလ္အျပစ္ေတြပါ ရရွိလာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားကေတာ့ ကုန္ဆုံးသြားတဲ့ ကုိယ့္ရဲ႕တစ္ေန႔တာကုိ ျပန္ဆင္ျခင္ၾကည့္လုိ႔မွ ကုသုိလ္၊ ပညာ၊ က်န္းမာေရး၊ စည္စိမ္ဥစၥာ၊ စိတ္စြမ္းအားတန္ခုိး ဒီငါးမ်ိဳးထဲက တစ္ခုမွကုိ မရလုိက္ဘူးဆုိရင္ အဲဒီေန႔ဟာ အက်ိဳးမရွိ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္တဲ့ ေန႔ပဲလုိ႔ ဆုံးမေလ့ရွိပါတယ္။ ကုိယ့္ရဲ႕တစ္ေန႔တာကုိ ျပန္ဆင္ျခင္ၾကည့္လုိ႔မွ ကုသုိလ္တစ္ခုခု မရလုိက္ဘူး၊ ေလာကီေလာကုတၱရာ ပညာ တစ္ခုခုမွ မရလုိက္ဘူး၊ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈလည္း မရွိလုိက္ဘူး၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ ရွာေဖြမႈလည္း တစ္ခုမွ မလုပ္ျဖစ္ဘူး၊ စိတ္အစဥ္ တည္ၿငိမ္မႈ၊ စိတ္စြမ္းအား တုိးတက္မႈ တစ္ခုခုကုိလည္း တုိးတက္ေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ခဲ့ဘူးဆုိရင္ ကုန္ဆုံးသြားတဲ့ တစ္ေန႔တာဟာ အက်ိဳးမၿပီး အခ်ည္းႏွီးကုန္ဆုံးျခင္းပဲလုိ႔ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထက္ပုိၿပီး အခ်ည္းႏွီး အက်ိဳးမရွိျဖစ္ေစတာက အဲဒီငါးမ်ိဳးထဲက တစ္ခုမွကုိ ရေအာင္မလုပ္ႏုိင္တဲ့အျပင္ အကုသုိလ္အလုပ္ေတြနဲ႔ပဲ တစ္ေန႔တာကုိ ကုန္ဆုံးခဲ့ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ ဘာနဲ႔မွ အစားထုိးလုိ႔ မရတဲ့ အခ်ည္းႏွီးကုန္းဆုံးမႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိေတာ့ကား ကုိယ့္ရဲ႕တစ္ေန႔တာ ျဖတ္သန္းမႈဟာ အက်ိဳးႀကီးဖုိ႔ထက္ အက်ိဳးမယုတ္ေအာင္ အရင္လုပ္ဖုိ႔ လုိလာတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ တစ္ေန႔တာကုန္ဆုံးခ်ိန္ဟာ အကုသုိလ္အလုပ္ေတြနဲ႔ မကုန္မိေအာင္ အရင္ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္ရဲ႕အိပ္ရာက ႏုိးထမႈကေန အိပ္ရာဝင္သြားတဲ့အထိ တစ္ေန႔တာ အခ်ိန္ေတြကုိ အကုသုိလ္ အလုပ္၊ အကုသုိလ္အေျပာ၊ အကုသုိလ္ အေတြးေတြနဲ႔ပဲ ျဖတ္သန္းကုန္ဆုံး မသြားရေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အိပ္ရာက ႏုိးႏုိးခ်င္း မေကာင္းတဲ့အေတြး၊ ကိေလသာအေတြးက အရင္စျဖစ္လာမယ္၊ အဆဲေလးနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ၾကမယ္၊ အရက္ခြက္ေလးနဲ႔ မ်က္ႏွာသစ္ၾကမယ္ဆုိရင္ တစ္ေန႔တာရဲ႕ အစဟာ အကုသုိလ္ေတြနဲ႔ စလုိက္သလုိ ျဖစ္တတ္တဲ့အတြက္ ကုသုိလ္ျဖစ္စရာ အက်င့္ေလးေတြ မလုပ္ျဖစ္ေတာင္မွ ဒီလုိအကုသုိလ္ျဖစ္စရာေတြနဲ႔ တစ္ေန႔တာကုိ မစမိေအာင္ ေလ့က်င့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ကုိယ့္ရဲ႕တစ္ေန႔တာရဲ႕ အစဟာ အကုသုိလ္နဲ႔ စမိၿပီဆုိရင္ အကုသိုလ္ရဲ႕ သေဘာက လုပ္မိသြားရင္ လက္ရဲ႕ဇက္ရဲ႕ျဖစ္ၿပီး ဆက္တုိက္ လုပ္ျဖစ္တတ္တဲ့အတြက္ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာလည္း အကုသုိလ္အျပစ္ေတြကုိ မေၾကာက္မရြံ႕ လုပ္ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ တစ္ေန႔တာရဲ႕ ျဖတ္သန္းမႈဟာ အက်ိဳးမရွိဘဲ အ႐ႈံးနဲ႔ ျဖတ္သန္းမိသလုိ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ေန႔တာကုိ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ေတြ၊ အက်ိဳးႀကီးတာေတြနဲ႔ မျဖတ္သန္းႏုိင္ေတာင္မွ အကုသုိလ္အျပစ္ေတြနဲ႔ မျဖတ္သန္းမိေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ ဆုိရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီလုိ ကုိယ္ရဲ႕တစ္ေန႔တာကုိ အကုသုိလ္အျပစ္ေတြနဲ႔ မျဖတ္သန္းမိေအာင္ အရင္ႀကိဳးစားၿပီးရင္ေတာ့ တစ္ဆင့္တက္ၿပီး ကုန္ဆုံးသြားတဲ့ တစ္ေန႔တာမွာ အက်ိဳးတစ္စုံတစ္ရာ ရဖုိ႔အတြက္ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား ဆုံးမသလုိ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈတစ္ခုခု၊ ပညာတစ္ခုခု၊ စည္းစိမ္ဥစၥာတစ္မ်ိဳးမ်ိဳး၊ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ တစ္ခုခုနဲ႔ စိတ္အစဥ္ေကာင္းမြန္ေစမႈ တစ္ခုခုကုိ အရယူႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေလ့က်င့္ၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ တစ္ခုခုလုိ႔ ဆုိတဲ့အတြက္ သိန္းေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး လုပ္ရမဲ့ကုသုိလ္မ်ိဳးလုိ႔ မေတြးပါနဲ႔။ ပုိက္ဆံမကုန္ဘဲ လုပ္လုိ႔ရတဲ့ ကုသုိလ္မ်ိဳးေလးကုိ လုပ္မိရင္ကုိပဲ ဒါဟာ အဲဒီေန႔အတြက္ အက်ိဳးရွိသြားတာပါပဲ။ ဆုိၾကပါစုိ႔ မနက္အိပ္ရာက ႏႈိးတာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ ဘုရားကုိ အာ႐ုံျပဳၿပီး နေမာ တႆ ဘုရားရွိခုိးေလးေတြ ရြတ္လုိက္တာ၊ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ စသျဖင့္ သရဏဂုံေလးေတြ ရြတ္လုိက္ၾကတာ၊ သတၱဝါအားလုံး ေဘးရန္ကင္းေစဖုိ႔ ေမတၱာစိတ္ေလးနဲ႔ ေမတၱာေလး ပုိ႔ၾကည့္လုိက္တာ၊ ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရေလး ကပ္လွဴလုိက္တာ စသျဖင့္ ဘာမွမကုန္ဘဲ လုပ္လုိ႔ရတဲ့ ကုသုိလ္ေလးေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ အဲဒီကုသုိလ္တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကုိ လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး တစ္ေန႔တာကုိ အစျပဳၾကည့္မယ္ဆုိရင္ အဲဒီေန႔ဟာ ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ အက်ိဳးရွိတဲ့ ေန႔ပါပဲ။
ဒီလုိပဲ တစ္ေန႔တာကုိ ကုသုိလ္တစ္ခုခု ရေအာင္လုပ္ၿပီး ျဖတ္သန္းမႈ မလုပ္ႏုိင္ရင္ေတာင္မွ အျပစ္ကင္းတဲ့ ပညာရပ္တစ္ခုခုရေအာင္ ႀကိဳးစားတာ၊ အျပစ္ကင္းတဲ့ စည္းပြားဥစၥာတစ္ခုခု ရေအာင္ ရွာေဖြႏုိင္တာ၊ ကုိယ့္က်န္းမာေရး တစ္ခုခုကုိ အသိသတိယွဥ္ၿပီး ေစာင့္ေရွာက္လုိက္တာ၊ တစ္ေန႔တာ ျဖတ္သန္းခ်ိန္မွာ ကုိယ့္ရဲ႕အေတြ႕အႀကဳံကုိ အေျခခံတဲ့ တည္ၿငိမ္မႈ၊ ကုိယ့္စိတ္ကုိ ရင့္က်က္ေအာင္ ေလ့က်င့္မႈ တစ္ခုခု လုပ္လုိက္တာ စတာေတြနဲ႔ ျဖတ္သန္းႏုိင္ရင္လည္း ဒါဟာ အကုသုိလ္အျပစ္သာ ကင္းမယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ အျမတ္ထြက္တဲ့ေန႔၊ အဓိပၸါယ္ရွိရွိ ျဖတ္သန္းတဲ့ေန႔လုိ႔ပဲ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီထက္ပိုေကာင္းတဲ့ အေကာင္းဆုံး တစ္ေန႔တာ ျဖတ္သန္းမႈကေတာ့ အိပ္ရာက ႏုိးခ်ိန္ကစၿပီး အိပ္ရာထဲဝင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့အထိ ကုိယ့္ရဲ႕ကုိယ္ႏႈတ္အမူအရာေတြကုိ သတိမလႊတ္ေစဘဲ လႈပ္ရွားမႈမွန္သမွ် အသိကပ္ၿပီး ကုန္ဆုံးသြားမႈမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိကုန္ဆုံးမႈဟာ ေန႔စဥ္ျဖတ္သန္းမႈကုိ သတိပ႒ာန္လုိ႔ေခၚတဲ့ သတိကပ္ၿပီး ကုန္ဆုံးမႈျဖစ္တဲ့အတြက္ လႈပ္ရွားမႈတုိင္းမွာ တရားပါၿပီး ကုန္ဆုံးသြားမႈမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိဆုိေတာ့ အဲဒီလုိ သတိပ႒ာန္နဲ႔ တစ္ေန႔တာကုိ ကုန္ဆုံးဖုိ႔ ဘာမွမလုပ္ဘဲ တရားပဲ အားထုတ္ေနရမလုိမ်ိဳး ထင္ေကာင္းထင္ႏုိင္ပါတယ္။ အဲလုိမဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ေနရာမွာထုိင္ၿပီး တရားမွတ္ေနဖုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ရဲ႕စိတ္နဲ႔ကုိယ္မွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အရာေတြမွာပဲ အသိပ္ကပ္ၿပီး လုိက္သိလုိက္လုပ္ေနဖုိ႔ကုိ ေျပာလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လႈပ္ရွားမႈ မွန္သမွ်မွာ ကိေလသာ ၾကားမခုိေအာင္ လက္ေျခလႈပ္ရင္လည္း သတိထားလႈပ္ဖုိ႔၊ အလုပ္လုပ္ရင္လည္း သတိထားလုပ္ဖုိ႔၊ စကားေျပာရင္လည္း သတိထားေျပာဖုိ႔၊ စိတ္ရဲ႕ အေတြးအႀကံေတြကုိလည္း သတိထားၿပီး ဒီအေတြးအႀကံကုိ သိေနဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ကုိယ္ႏႈတ္အမူအရာေတြကုိ သတိကပ္ၿပီး ကုန္ဆုံးေနမယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ တစ္ေန႔တာမွာ ကိေလသာၾကားမခုိဘဲ အသိတရားနဲ႔ ကုန္ဆုံးေစတာျဖစ္တဲ့အတြက္ အေကာင္းဆုံး တစ္ေန႔တာ ျဖတ္သန္းမႈပဲလုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဆိုလုိတာက လူတုိင္းလူတုိင္း ေန႔စဥ္ကုန္ဆုံး ျဖတ္သန္းေနၾကတဲ့ တစ္ေန႔တာေပါင္းမ်ားစြာကုိ အက်ိဳးမၿပီး အခ်ည္းႏွီး ျဖတ္သန္းမႈမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ အကုသုိလ္ကုိေရွာင္ၿပီး ကုသုိလ္ ပညာစတဲ့ ေကာင္းက်ိဳးတစ္ခုခုနဲ႔ ျဖတ္သန္းႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေန႔တာ ကုန္ဆုံးမႈကုိ အက်ိဳးႀကီးေအာင္ ကုန္ဆုံးေစတဲ့ ကုန္ဆုံးမႈမ်ိဳး မလုပ္ႏုိင္တာေတာင္မွ အက်ိဳးယုတ္တဲ့ ကုန္ဆုံးမႈမ်ိဳး မျဖစ္ေစဖုိ႔ ပထဆုံး အကုသုိလ္ေတြနဲ႔ မျဖတ္သန္းမိေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ေနာက္တစ္ဆင့္အေနနဲ႔ ကုသုိလ္၊ ပညာ၊ ဥစၥာ၊ က်န္းမာေရးနဲ႔ စိတ္စြမ္းအား တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ရေအာင္ႀကိဳးစားရင္ တစ္ေန႔တာကုိ အျမတ္ထြက္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ဖုိ႔ အသိေပးလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အေကာင္းဆုံးနဲ႔ အက်ိဳးအႀကီးဆုံး ျဖတ္သန္းမႈကေတာ့ ေန႔စဥ္ျဖတ္သန္းေနတဲ့ ကုိယ့္ရဲ႕ကုိယ္အမူအရာ၊ ႏႈတ္အမူအရာနဲ႔ စိတ္အမူအရာေတြမွာ သတိကပ္ၿပီး အသိအက်င့္ ထပ္တူျဖစ္ေအာင္ ေနထုိင္ေလ့က်င့္ကာ ျဖတ္သန္းမႈပဲျဖစ္ေၾကာင္း မီးေမာင္းထုိးျပလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကုန္ဆုံးမႈေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔ ျဖတ္သန္းေနၾကတဲ့ သတၱဝါမ်ား အေနနဲ႔ မိမိတုိ႔ရဲ႕ တစ္ေန႔တာ ျဖတ္သန္းမႈမ်ားကုိ တန္ဘုိးရွိရွိ၊ အဓိပၸါယ္ရွိရွိ ျဖတ္သန္းႏုိင္ၾကဖုိ႔ မိမိတုိ႔ရဲ႕ တစ္ေန႔တာမ်ားမွာ မေကာင္းမႈအကုသုိလ္ အျပစ္မ်ားနဲ႔ ကုန္ဆုံးမႈမ်ိဳး မျဖစ္ရေအာင္ အရင္ဆုံး ႀကိဳးစားၾကၿပီး ကုန္ဆုံးမႈတုိင္းမွာ အက်ိဳးအျမတ္ ထြက္ၾကေစဖုိ႔ ကုသုိလ္၊ ပညာ၊ ဥစၥာ၊ က်န္းမာ၊ တန္ခုိး တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကုိလည္း ရႏုိင္သမွ် ယူႏုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားရင္း အေကာင္းဆုံး တစ္ေန႔တာကုိ ကုန္ဆုံးျခင္းအျဖစ္ ကုိယ္ျဖတ္သန္းေနတဲ့ အခ်ိန္တုိင္းမွာ သတိတရားကုိ လုိက္ကုိင္ထားၿပီး ကိေလသာၾကားမခုိေအာင္ အသိအက်င့္ထပ္တူ ဆင့္ႏုိင္ေအာင္သာ ေလ့က်င့္ေနထုိင္ ျဖတ္သန္းၾကရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အသိေပးတုိက္တြန္း လုိက္ရပါတယ္။
0 မွတ္ခ်က္မ်ား (...ေရးရန္):
Post a Comment