စိတ္ဖိစီးမႈေတြ မ်ားေနတဲ့အခါ


တစ္ေန႔က ႏုိင္ငံျခားမွာ ေရာက္ေနတဲ့ အရင္းႏွီးဆုုံး ဒကာမတစ္ေယာက္နဲ႔ အြန္လုုိင္းမွာ ေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းသူက “အရွင္ဘုုရား မက်ိန္းေသးဘူးလားဘုုရား၊ တပည့္ေတာ္တုုိ႔ဆီမွာ သန္းေခါင္ေက်ာ္လုုိ႔ (၁)နာရီေတာင္ ထုုိးၿပီးသြားၿပီဘုုရား” ဆုုိၿပီးေမးရင္း ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာလာပါတယ္။ ဘုုန္းဘုုန္းလည္း အေတာ္အ့ံၾသသြားတယ္။ “အင္… ဒကာမေရ ဘုုန္းဘုုန္းက မအိပ္ေသးတာမဟုုတ္ဘူး၊ အိပ္ၿပီးလုုိ႔ အ႐ုုဏ္ေတာင္ ဘုုဥ္းေပးၿပီးသြားၿပီ”လုုိ႔ ျပန္ေျပာေတာ့မွ “OH MY BUDDHA”လုုိ႔ဆုုိကာ သူ႔ကုုိယ္သူ ဘုုရားတပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဘုုန္းဘုုန္းကပဲ “ ဒကာမက ခုုခ်ိန္ထိ မအိပ္ေသးဘဲ ဘာလုုပ္ေနတာလဲ”လုုိ႔ ထပ္ၿပီးေမးလုုိက္ေတာ့ “တပည့္ေတာ္ အိပ္မရလုုိ႔ဘုုရား၊ စိတ္ဖိစီးမႈေတြက အရမ္းမ်ားၿပီး အလုုပ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဖိအားေတြနဲ႔ အိပ္လုုိ႔မရဘူးဘုုရား၊ တပည့္ေတာ္မေလ တစ္ခါတခါ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ဒီဘဝမွာ ေနေတာင္မေနခ်င္ေလာက္အာင္ကုုိ ျဖစ္ရပါတယ္ဘုုရား” စသျဖင့္ ျပန္ေျပာလာပါတယ္။ ဒကာမရဲ႕ ခံစားခ်က္အတြက္ ကုုိယ္ခ်င္းစာမိသလုုိ ဒီခံစားခ်က္ေတြ သက္သာေအာင္ ဘုုန္းဘုုန္းလည္း တတ္ႏုုိင္သေလာက္ အားေပးစကား၊ အားေပးတရား ေဟာျဖစ္ခဲ့ရပါေသးတယ္။

ဒါက ဘုုန္းဘုုန္းနဲ႔ နီးစပ္သူေတြရဲ႕ လက္ေတြ႕ခံစားခ်က္ေလးေတြအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနမွာ ဘုုန္းဘုုန္းေျပာခ်င္တာက အဲဒီဒကာမလုုိ ခံစားခ်က္တူ၊ စိတ္ဖိစီးမႈ အပူေတြနဲ႔ တငူငူျဖစ္ေနၾကတဲ့ သူသူငါငါ ပုုဂၢိဳလ္အျဖာျဖာရဲ႕ ခံစားမႈေလးေတြအေၾကာင္း၊ စိတ္ဖိစီးမႈေလးေတြ အေၾကာင္းပဲ  ျဖစ္ပါတယ္။ ဟုုတ္တယ္။ ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အဲဒီဒကာမနဲ႔ ေျပာျဖစ္တုုန္းက ဘုုန္းဘုုန္းက ဘဝဒုုကၡဆုုိတာ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ အဆုုံးစီရင္လုုိက္လုုိ႔ ၿပီးသြားမယ္ဆုုိရင္ ဒုုကၡကုုိယ္စီ ရွိေနၾကတဲ့ သတၱဝါအားလုုံး ဒီလုုိပဲ လုုပ္ေနၾကမွာေပါ့။ အရွင္ဘုုရားတုုိ႔ ကုုိယ္တုုိင္လည္း အဲဒီလုုိ ေျဖရွင္းမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဘဝသံသရာဆုုိတာ ဒီလုုိ မၿပီးဘူးေလ။  ဒုုကၡဆုုိတာ ဒီဘဝ႐ုုပ္ရလုုိ႔ ျဖစ္ရတာဆုုိၿပီး ႐ုုပ္အေကာင္ကုုိ အဟုုတ္ေျပာင္ေအာင္ အဆုုံးစီရင္ေပမယ့္ တကယ္မျပတ္ေသးတဲ့ ကိေလသာေတြက ေနာက္ဘဝ ေနာက္ခႏၶာမွာလည္း ဒီလုုိပဲ ထပ္ျဖစ္ေနမွာဆုုိေတာ့ အဲဒီလုုိ ဘဝသစ္ျဖစ္တုုိင္း ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ အဆုုံးစီရမယ္ဆုုိရင္ ဆုုံးမွာကုုိ မဟုုတ္ေတာ့ပါဘူး၊ တကယ္ျဖစ္သင့္တာက ဒုုကၡကုုိရင္ဆုုိင္၊ စိတ္ဖိစီးမႈကုုိ ယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီး ခံႏုုိင္ရည္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားေနထုုိင္ ေလ့က်င့္ဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္” စသျဖင့္ အားေပးႏွစ္သိမ့္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ 

အမွန္ေတာ့ စိတ္ဖိစီးမႈ ျဖစ္တယ္ဆုုိတာ စိတ္ကအာရုုံေတြရဲ႕ ဆြဲရာကုုိ ပါသြားၿပီး အဲဒီအစဲြတရားေတြမွာ လုုိက္ခံစားေနမိလုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အာရုုံဆုုိတာကလည္း သိတဲ့အတုုိင္းပဲ အဆင္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အသံပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အနံ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အရသာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အေတြ႕အထိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္းရင္လည္းစဲြ၊ မေကာင္းရင္လည္း စဲြေနတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ဘယ္လုုိပဲျဖစ္ျဖစ္ စဲြသြားတယ္ဆုုိရင္ အဲဒီအစဲြဟာ ကုုိယ့္စိတ္ကုုိ သက္ေသာင့္သက္သာ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္ေစတဲ့ သေဘာမရွိပါဘူး။ အစဲြရဲ႕ သေဘာက အစဲြမ်ားေလ အလဲြမ်ားေလပဲ ျဖစ္ကာ စဲြရာေနာက္မွာ ခံစားမႈလည္း ေရာက္လာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုုိ စဲြရာခံစားရာက ကုုိယ္မႏွစ္သက္တဲ့အရာ၊ ကုုိယ္မႀကိဳက္တဲ့အရာ၊ ကုုိယ္သေဘာမက်တဲ့ အရာေတြမွာ ခံစားမိတဲ့အခါ စိတ္မွာအနာရတဲ့အထိ ျဖစ္သြားတတ္တဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ဖိစီးတယ္ဆုုိတာ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေျပာရင္စိတ္အနာ ရသြားျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္မွာနာသြားၿပီဆုုိရင္ သတၱဝါေတြဟာ က်န္တဲ့အနာေတြထက္ကုုိ ပုုိၿပီးခံစားရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္းစစ္ေတာ့ စိတ္ဖိစီးတယ္ဆုုိတာ အာရုုံေတြရဲ႕ စဲြရာေနာက္ကုုိ စိတ္ကလုုိက္မိရာက အဲဒီအစဲြတရားက ကုုိယ့္စိတ္ကုုိ ျပန္ဖိစီးရင္း စိတ္ခံစားခ်က္ျဖစ္ကာ စိတ္မွာအနာရသြားျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒီလုိဆုုိေတာ့ အဲဒီစိတ္ခံစားမႈ အစဲြေတြဟာ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရတာလဲလုုိ႔ ဆုုိရင္ မသိလုုိ႔ ျဖစ္ၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္မွာျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အာ႐ုံေတြ၊ အေတြးေတြ၊ ခံစားမႈေတြကုိ သတိနဲ႔ယွဥ္ၿပီး မသိတဲ့အတြက္ အဲဒီမသိမႈက အစဲြတရားကုိ ျဖစ္ပြားေစတာျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ဆုိတဲ့သေဘာက သိရင္စဲြစရာအေၾကာင္းမရွိဘဲ မသိလုုိ႔ စဲြသြားၾကျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုုိၾကပါစုုိ႔။ အသံဆုုိတဲ့ အာရုုံတစ္ခုုခုုကုုိ အသံဆုုိတဲ့ သေဘာသဘာဝလုုိ႔ မသိတဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒီအသံေပၚမွာလုုိက္စဲြသြားၿပီး ေကာင္းတဲ့အသံ၊ မေကာင္းတဲ့အသံ၊ ႀကိဳက္တဲ့အသံ၊ မႀကိဳက္တဲ့ အသံ၊ ခ်ီးမြန္းသံ၊ ကဲ့ရဲ႕သံ စသျဖင့္ ခံစားမိသြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခံစားမိၿပီဆုုိရင္ ေကာင္းရင္လုုိခ်င္မႈေတြျဖစ္ၿပီး မေကာင္းရင္ မလုုိခ်င္မႈေတြ ျဖစ္ေစကာ လုုိခ်င္တဲ့သေဘာ၊ မလုုိခ်င္တဲ့ သေဘာဆုုိတာ ေလာဘ၊ ေဒါသရဲ႕ သေဘာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသေဘာအတုိင္းပဲ စိတ္ဖိစီးမႈ ျဖစ္တယ္ဆုုိတာဟာလည္း အာရုုံအေပၚမွာ စဲြလန္းမိရာက အဲဒီအစဲြကုိ မသိဘဲ လုိက္ခံစားရာက ဒီခံစားခ်က္က ကုုိယ့္စိတ္ကုုိ ပင္ပန္းေစကာ ဖိအားေတြျဖစ္သြားျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။  အရင္းစစ္ေတာ့ အားလုံးဟာ မသိလုုိ႔ စဲြၾကေတာ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဆုိေတာ့ကား အာရုံေနာက္ကုိ စိတ္ကလုုိက္မိရာက ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ခံစားခ်က္ အစဲြတရားေၾကာင့္ စိတ္မွာဖိအားေတြ၊ အနာေတြ ျဖစ္လာၾကတဲ့ သေဘာမွာ ဒီဖိအားေတြက ႐ုန္းထြက္ႏုုိင္ေအာင္ အျမန္ဆုုံး ႀကိဳးစားၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ပုထုုဇဥ္ သဘာဝ မသိလုုိ႔ စဲြၾကတာ၊ ခံစားၾကတာေတြဟာ ျဖစ္တတ္ေပမယ့္ ဒီသေဘာကုုိ သိလာရင္ေတာ့ အဲဒီဖိအားေတြ၊ ခံစားမႈေတြကေန သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ေလ့က်င့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ဖိစီးလုုိ႔ ဒုုကၡျဖစ္လုုိ႔ဆုုိၿပီး ရုန္းမထြက္ဘဲ ဒီအတုုိင္း လုုိက္ၿပီးခံစားေနမယ္ဆုုိရင္ေတာ့ အဲဒီခံစားမႈက ၾကာရင္ကုုိယ့္ကုုိ အႏုုိင္ယူသြားမွာ အမွန္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီဖိအားေတြ၊ ခံစားမႈေတြကေန အျမန္႐ုန္းထြက္ၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ရုန္းထြက္ၾကမယ္ဆုုိေတာ့ အေကာင္းဆုုံးနည္းက တရားသေဘာနဲ႔ ေျဖဆည္ရာကုုိရွာရင္း ရုန္းထြက္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဝမွာ လူတုုိင္းႀကဳံေတြ ေနၾကရတဲ့ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ ကုုိယ့္မွာႀကဳံေတြ႕ ခံစားေနရၿပီးဆုိရင္ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ အရင္ဆုုံး ကုုိယ္လတ္သန္႔ရွင္းၿပီး တိတ္ဆိတ္ညိမ္သက္တဲ့ ေနရာတစ္ခုုခုုကုုိ ေရြးခ်ယ္ကာ သက္ေသာင့္သက္သာ ရွိတဲ့ ဣရိယာပုုတ္နဲ႔ မ်က္လႊာေလးခ်ၿပီး ကုုိယ့္ရဲ႕အမူအရာေလးကုုိ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ၾကည့္လုုိက္ပါ။ အဲဒီအခုုိက္အတန္႔မွာ အရင္းတုုန္းက ဘာပဲျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့၊ စိတ္မွာဘယ္လုုိ ခံစားမႈမ်ိဳးေတြ၊ ဖိအားေတြပဲ ရွိခဲ့ရွိခဲ့ ေမ့ပစ္ထားလုုိက္ပါ။ ခႏၶာကုုိယ္နဲ႔ စိတ္ကုုိ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္တဲ့ အေနအထားေလးနဲ႔ ျပင္ဆင္ၿပီး ဝင္ေလထြက္ေလေလးကုိ အရွိအတုုိင္းေလးပဲ လုုိက္သိႏုုိင္ေအာင္ သတိကပ္ထားေပးလုုိက္ပါ။ အဲဒီလုုိ လုုိက္ၿပီးသိမွတ္ေနတဲ့အခုုိက္မွာ ေသခ်ာပါတယ္ အေတြးေတြ အမ်ားႀကီးေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။ စိတ္ဓာတ္မက်ပါနဲ႔။ ဒါဟာ သမာဓိနည္းေနေသးလုုိ႔ ျဖစ္တဲ့သေဘာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လြတ္သြားလုုိက္၊ ျပန္မွတ္လုုိက္၊ ျပန္သိလုုိက္ စသျဖင့္ ထပ္ခါထပ္ခါ ဝီရိယေလးေတြထားၿပီး ႀကိဳးစားပြားမ်ားဖုုိ႔ပါပဲ။ ဒါဆုုိရင္ တျဖည္းျဖည္း သမာဓိေလးေတြ တည္လာၿပီး စိတ္အဆင္လည္း ၿငိမ္လာကာ ၾကာေတာ့ ၿငိမ္လာရာကေန ၾကည္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ၾကည္လာရင္ ခုုနကျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္အစဲြဖိအားေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြဟာလည္း အလုုိလုုိ ေပ်ာက္ပ်က္သြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုုိယ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ သတိမလြတ္ေအာင္ သိမွတ္ေနဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနည္းအတုုိင္း စိတ္မွာျဖစ္ေပၚလာသမွ် ခံစားခ်က္ကုုိ သတိကပ္ၿပီး သိမွတ္ေပးႏုုိင္ၿပီဆုုိရင္ ေသခ်ာပါတယ္။ စိတ္ဖိစီးမႈဆုုိတာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေလ်ာ့နည္းသြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အခ်ဳပ္ေျပာခ်င္တာက စိတ္ဖိစီးမႈေတြ၊ စိတ္ဒုုကၡေတြ ျဖစ္ၾကတယ္ဆုုိတာ ကုုိယ့္စိတ္မွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အရာေတြကုုိ မသိလုုိ႔ျဖစ္ၿပီး မသိရာကေန အာရုုံေတြေနာက္ကုုိ စိတ္ကလုုိက္မိကာ စဲြမိရာက ဖိတ္အားေတြျဖစ္၊ ခံစားခ်က္ေတြျဖစ္ရင္း စိတ္မွာအနာေလးေတြ ျဖစ္သြားတဲ့ သေဘာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလုုိဖိစီးမႈေတြ၊ ခံစားမႈေတြ မျဖစ္ရေအာင္ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ သတိကပ္ၿပီး ဘယ္သူကဘာေျပာေျပာ၊ ဘယ္လုုိအသံပဲၾကားၾကား၊ ဘယ္လုုိအာရုံမ်ိဳးပဲလာလာ လုုိက္ခံစားၿပီး လုုိက္မစဲြဖုုိ႔ပဲ ႀကိဳးစားရမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ အရာအားလုုံးဟာ ခဏေလးျဖစ္ေပမယ့္ စဲြေနသမွ် လဲြေနၾကဦးမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလုုိအလဲြ သံသရာမရွည္ေအာင္ အားလုုံးဟာ အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း ၿပီးသြားမွာပါပဲလုုိ႔ ႏွလုုံးသြင္းကာ ခံစားမႈကုုိ ေျဖဆည္ႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီလုုိဆုုိရင္ စိတ္ဖိစီးမႈေတြဟာလည္း သက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္ကာ ခံႏုုိင္ရည္ ရွိလာမွာျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ေျပာလုုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ အစဲြတရားေၾကာင့္ အလဲြမ်ားကာ ဖိအားေတြေအာက္ စိတ္ေတြေရာက္ၿပီး စိတ္မွာနာေနၾကတဲ့ စိတ္ေဝဒနာရွင္ေတြအေနနဲ႔ ဒီဖိအားေတြ၊ ခံစားမႈေတြကေန သက္ေသာက္သက္သာ ႐ုုန္းထြက္ႏုုိင္ၾကဖုုိ႔ ကုုိယ့္စိတ္ကုုိ ျပန္မတ္ စိတ္မွာ သတိကပ္ၿပီး ဘယ္လုုိအာရုုံမ်ိဳးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အစဲြတရားနဲ႔ မခံစားမိေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ကုုိယ့္စိတ္မွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ခံစားမႈ မွန္သမွ်ကုုိ ျဖစ္ေပၚလာဆဲ အခုုိက္မွာ သိႏုုိင္ေအာင္ ရႈမွတ္ပြားမ်ား ေနထုုိင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေစတနာထား၊ ေမတၱာအားနဲ႔ အသိစကား ပါးလုုိက္ရပါတယ္။   

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၂၈)


 ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ စုံမျပႆနာ
 တစ္ေလာက အြန္လုိင္းစာမ်က္ႏွာ တစ္ခုုေပၚမွာ တက္လာတဲ့ ဘုရားစင္နဲ႔ ဘုုရားပုုံေလးကုုိၾကည့္ၿပီး ေအာက္မွာေရးထားတဲ့ မွတ္ခ်က္ေလးတစ္ခုကုိ သတိျပဳမိလုုိက္ပါတယ္။ စာဖတ္သူ တစ္ဦးက ပုုံတင္သူကုိ ဘုုရားစင္မွာ ဘုုရားပန္းအုိးက ႏွစ္အုုိးတည္းပါလားလုိ႔ မွတ္ခ်က္ျပဳထားတာကုိ ပုံပုိင္ရွင္က ႏွစ္အုုိးမဟုုတ္ပါဘူး၊ သုုံးအုုိးပါ မျမင္ရလုုိ႔ပါဆုုိၿပီး ျပန္ေျပာထားၾကပါတယ္။ ဒီမွတ္ခ်က္ေလးေတြကုုိၾကည့္ၿပီး တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ ဗုုဒၶဘာသာဝင္ေတြမွာ ဒီလုုိ စုုံမအယူအဆေလးေတြ ရွိေနတာကုိ သတိျပဳမိျပန္ပါတယ္။ တစ္ခါတုန္းကလည္း ရဟန္းဒကာမတစ္ဦးက ေက်ာင္းကဘုရားခန္းမွာ ဘုရားပန္းအုိးႀကီးေတြလွဴမလုိ႔ အဲဒါႏွစ္အုိးပဲ ရွိေနတဲ့အတြက္ အဆင္ေျပရဲ႕လားဘုုရားလုုိ႔ ေလွ်ာက္ထားဖူးပါတယ္။ လွဴေကာင္းပါတယ္လုုိ႔ေျပာရင္း စိတ္ထဲမွာလည္း ႏွစ္အုုိးတည္းဆုုိရင္ မလွဴေကာင္းဘူး၊ ကုုသုုိလ္မရဘူး၊ အျပစ္ျဖစ္မယ္၊ ဘာျဖစ္မယ္၊ ညာျဖစ္မယ္လုုိ႔မ်ား ထင္ေနသလား မသိပါဘူးလုုိ႔ ကုုိယ့္ဖာသာကုုိယ္ စဥ္းစားေနမိခဲ့ပါေသးတယ္။ 

စကားစပ္လုိ႔ ဘုန္းဘုုန္းတုုိ႔ ေရာက္ေနတဲ့ႏုိင္ငံရဲ႕ ျမန္မာသံ႐ုုံးက အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုုကုိ သြားသတိရမိပါေသးတယ္။ သံ႐ုံးကေနၿပီး ဆရာေတာ္တစ္ပါးထံကုိ သံဃာသုုံးပါး ဆြမ္းစားပင့္ပါတယ္။ အဲဒီတုုန္းက သံဃာေတာ္ေတြလည္း မအားေတာ့ သုုံးပါးမၾကြႏုုိင္ဘဲ ႏွစ္ပါးပဲ ၾကြႏုုိင္မယ့္အေၾကာင္း ျပန္ေျပာေတာ့ ႏွစ္ပါးတည္းဆုိရင္ေတာ့ မထူးပါဘူးဘုုရား ဆရာေတာ္ တစ္ပါးတည္းပဲ ၾကြပါဘုုရားလုုိ႔ အဲဒီဆရာေတာ္ကုုိ ပင့္လုိက္တဲ့အေၾကာင္း ဆရာေတာ္က ဘုုန္းဘုုန္းကုုိ ျပန္ေျပာျပပါတယ္။ သံ႐ုုံးမွာရွိတဲ့ ပညာတတ္ဆုိသူေတြက ဘုုန္းႀကီးပင့္တာေတာင္ သုုံးပါးျဖစ္ေစ၊ ငါးပါးျဖစ္ေစပင့္ခ်င္တဲ့ သေဘာရွိၿပီး ႏွစ္ပါးေလးပါးစတဲ့ စုုံအေရအတြက္ေတြကုုိ မႀကိဳက္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ေနာက္ဆုုံးေတာ့ ႏွစ္ပါးပဲ ၾကြႏုိင္မယ္ဆုုိရင္ေတာ့ တစ္ပါးပဲ ၾကြပါဘုုရားဆုုိၿပီး ပင့္ၾကသတဲ့ေလ။ စုုံမႀကိဳက္ဘဲ မမွႀကိဳက္တဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဘယ္လုုိ အဓိပၺါယ္ေၾကာင့္ ဆုိတာ မသိေပမယ့္ ေသခ်ာတာကေတာ့ သူတုုိ႔စိတ္ထဲမွာ ႏွစ္ပါးေလးပါး စတဲ့ စုုံအေရအတြက္ေတြကုုိ သိပ္သေဘာမက်တဲ့ အေနအထားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အဲဒီလုုိ စုုံမသတ္မွတ္မႈဟာ သိပ္အေရးပါတယ္ဆုုိရင္ ဗုုဒၶတရားေတာ္မ်ားမွာ စုုံအေရအတြက္ေတြနဲ႔ ေဟာထားတဲ့ အဂၤါရပ္ေတြ၊ အခ်က္အလတ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ဥပမာ သစၥာ (၄)ပါး၊ မဂၢင္ (၈)ပါး၊ ပဋိစၥသမုုပၺါဒ္ အဂၤါ (၁၂)ပါး၊ ပ႒ာန္း (၂၄) ပစၥည္းတရားမ်ား စတာေတြဟာ စုုံအေရအတြက္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စုုံအေရအတြက္ဆုုိရင္ မလုုပ္ေကာင္းဘူး၊ မလွဴေကာင္းဘူး၊ မက်င့္ေကာင္းဘူးဆုုိရင္ ဒီတရားေတာ္ေတြလည္း က်င့္ဖုုိ႔မလုုိတဲ့ သေဘာကုုိ ေဆာင္သြားႏုုိင္ပါတယ္။ မအေရအတြက္ေတြမွ ေကာင္းတယ္ဆုုိတဲ့သူေတြ ကပ္ေျပာရရင္ သရဏဂုုံး သုုံးပါးနဲ႔ ငါးပါးသီလကုုိက်ေတာ့ ဘာျဖစ္လုုိ႔ လုုံေအာင္မထိန္းႏုိင္ၾကသလဲဆုုိတာလည္း ေထာက္ျပစရာ ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ ေျပာမယ္ဆုုိရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ အဓိကကေတာ့ အေရအတြက္ထက္ ေစတနာ ရည္ရြယ္ခ်က္က ပုုိၿပီးအခရာက်တယ္ဆုုိတာ သတိျပဳၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

တကယ္ေတာ့ ဒီစုုံမ အယူအဆဟာ ဗုုဒၶတရားေတာ္ေတြနဲ႔ ဘာမွသက္ဆုုိင္တဲ့ အယူအဆပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ေခတ္မွာ ဒီလုုိ စုုံမအယူအဆေလးေတြဟာ ဗုုဒၶဘာသာေတြ ၾကားမွာ ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ေပမယ့္ မသိမသာ မ်ားေနတာကုုိ သတိျပဳမိပါတယ္။ ကုသုုိလ္ေကာင္းမႈ လုုပ္တဲ့အပုုိင္းမွာ သဒၶါတရားနဲ႔ ေစတနာကုုိ အေလးမထားဘဲ အသြင္အျပင္ပုုိင္းကုုိ ဦးစားေပးၿပီး ဘယ္ႏွစ္ပါးမွ၊ ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးမွ၊ ဘယ္ေလာက္မွ၊ ဘယ္ရက္မွ စတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြမွာ ပုုိၿပီးအေလးထားေနၾကတာေတြဟာ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လုုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြဟာ လဲြေနသလုုိ ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ စုုံအေရအတြက္ဆုုိရင္ ဘာျဖစ္တတ္တယ္၊ မအေရအတြက္ဆုုိရင္ ဘယ္လုုိျဖစ္မယ္ စတဲ့ အစဥ္အလာ ယုုံၾကည္ခ်က္ေတြဟာ ဗုုဒၶဘုုရား ေဟာၾကားခ်က္ေတြနဲ႔ေတာ့ လဲြေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပညတ္သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ မကင္းလွတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ပညတ္ကုုိ ပယ္ဖုုိ႔မျဖစ္ႏုုိင္ေပမယ့္ ေကာင္းမႈကုုသုုိလ္ လုုပ္တဲ့အပုုိင္းမွာေတာ့ ပညတ္အေရအတြက္ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြထက္ ေစတနာသဒၶါတရားက အဓိကဆုုိတာ သတိျပဳၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာကီေဗဒင္လကၡဏာ ဆရာေတြေၾကာင့္ ဒီလုုိ စုုံမသတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ျဖစ္ရတယ္ဆုုိရင္လည္း ေလာကီေရးနဲ႔ ကုုသုုိလ္ေရးမွာ တဲြသြားေနတာေတာ့ မေကာင္းလွပါဘူး။ 

ဆုုိလုုိတာက အလွဴဒါန ျပဳတဲ့အပုုိင္း၊ ကုုသုုိလ္လုုပ္တဲ့ အပုုိင္းေတြမွာ ဘယ္ႏွစ္ပါးမွ၊ ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးမွ၊ ဘယ္ႏွစ္ခုုမွ စတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကုုိ ဦးစားေပးၿပီး လုုပ္ေနၾကတာေတြဟာ ဘုုရားအလုုိအက် ေစတနာ၊ သဒၶါတရားကုုိ အဓိကထားတဲ့ အယူအဆနဲ႔ လဲြေနၾကတဲ့အတြက္ ဒီလုုိစုုံမ အယူအဆေလးေတြကုုိ အေလးမထားဘဲ ကုုိယ္လုုပ္တဲ့ ေကာင္းမႈအလုုပ္အေပၚမွာ အေရအတြက္ထက္ ေစတနာ သဒၶါတရားကုုိသာ အေကာင္းဆုုံး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳး၊ ဘယ္ႏွစ္ပါး စသျဖင့္ လွဴႏုုိင္တာထက္ လွဴတဲ့အခုုိက္မွာ ေစတနာသုုံးတန္ ျပဌာန္းၿပီး ကုုသုုိလ္အက်ိဳးကုုိ အျပည့္အဝ ရေအာင္ လွဴႏုုိင္ၾကဖုုိ႔ ေလ့က်င့္ၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ဆုုိလုုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကုုိ ဦးစားေပးၿပီး အႏွစ္သာရထက္ အသြင္အျပင္ပုုိင္းကုုိ အေလးထားၾကတဲ့ ဗုုဒၶဘာသာဝင္ေတြ အေနနဲ႔ အလွဴဒါန ျပဳၾကတဲ့အခါ ေစတနာ သဒၶါတရားထက္ သုုံးပါးငါးပါး စတဲ့ မအေရအတြက္မွာ အေလးထားေနၾကတာေတြဟာ ကုုသုုိလ္ေရးထက္၊ ေလာကီေရးေတြကုုိ ဦးစားေပးေနသလုုိ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီအယူအဆေတြဟာ ဘုုရားအလုုိအက် အယူအဆေတြ မဟုုတ္ဘဲ ကုုသုုိလ္ေရးမွာ အဓိကနဲ႔ သာမညလဲြသလုုိ ျဖစ္တယ္ဆုုိတာ သတိျပဳဆင္ျခင္ရင္း အေရအတြက္ သတ္မွတ္ခ်က္ထက္ ေစတနာသဒၶါတရား အားေကာင္းျပည့္ဝေအာင္သာ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုုအျဖစ္ မီးေမာင္းထုုိး တင္ျပလုုိက္ရပါတယ္။ 

Read more »

ဗုုဒၶသည္ ဆင္းရဲေၾကာင္းတရား မေဟာၾကား


တစ္ခ်ိဳ႕ ဗုဒၶဘာသာကုုိ မလုုိတဲ့ ပုုဂၢိဳလ္ေတြက ေျပာၾကတယ္။ ျမန္မာႏုုိင္ငံ ဆင္းရဲမဲြေတေနတာ ဗုုဒၶဘာသာေၾကာင့္တဲ့။ ဗုုဒၶဘာသာ ကုုိးကြယ္တဲ့ ႏုုိင္ငံေတြကုုိၾကည့္ရင္ အားလုုံးဟာ ဆင္းရဲတဲ့ ႏုုိင္ငံေတြခ်ည္းပဲတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ဆင္းရဲေစတဲ့ ဗုုဒၶဘာသာကုုိ ကုုိးကြယ္မယ့္အစား ကမၻာမွာ ခ်မ္းသာေနတဲ့ ႏုုိင္ငံေတြက ကုိးကြယ္ၾကတဲ့ သူတုုိ႔ဘာသာကုုိ ကုုိးကြယ္ပါဆုုိၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕ ဘာသာျခားေတြက ေျပာဆုုိစည္း႐ုုံးၾကပါတယ္တဲ့။ စည္း႐ုံးခံရတဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ ေျပာစကားေလးေတြပါ။ 

ဒီလုုိ ေျပာလာသူေတြကုုိ ဘာမွေတာ့ အေထြအထူး ေျပာစရာမရွိပါဘူး။ ေျပာဖုုိ႔လည္း မလုုိပါဘူး။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဗုုဒၶဘုုရားရွင္ဟာ ဆင္းရဲေၾကာင္းတရား၊ ဆင္းရဲေစတဲ့ တရားကုုိ ဘယ္တုုန္းကမွ ေဟာၾကားလမ္းညြန္မႈ မရွိခဲ့ဘူးဆုုိတာပါပဲ။ ရွင္ေတာ္ဗုုဒၶရဲ႕ တရားေတာ္ေတြဟာ သတၱဝါေတြ ခ်မ္းသာေရးအတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သတၱဝါေတြလုုိ႔ ဆုုိတဲ့အတြက္ ဗုုဒၶဘာသာကုုိ ကုုိးကြယ္ယုုံၾကည္တဲ့ သူေတြအတြက္သာ မဟုုတ္ဘဲ ဘာသာမေရြး၊ လူမ်ိဳးမေရြး အားလုုံးေသာ သတၱဝါေတြရဲ႕ အေရးအတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီသတၱဝါအားလုုံး ခ်မ္းသာေရးေတြကုုိပဲ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခ်မ္းသာေရးလုုိ႔ ဆုုိရာမွာလည္း ဒီဘဝ တစ္ခဏခ်မ္းသာေစမႈမ်ိဳး မဟုုတ္ဘဲ သံသရာ ဘဝါဘဝ ခ်မ္းသာေရးမွသည္ ဘဝအဆုုံး ခ်မ္းသာေရးအထိ အကုုန္အစင္ ေဟာၾကားေတာ္မူတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

တစ္ခုုေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဗုုဒၶရဲ႕ ခ်မ္းသာေရး လမ္းစဥ္ဟာ ႐ုုပ္ပုိင္းဆုုိင္ရာ ခ်မ္းသာေရးထက္၊ စိတ္ပုုိင္းဆုုိင္ရာ ခ်မ္းသာေရးကုုိ ပုုိၿပီးဦးစားေပးထားတဲ့ လမ္းစဥ္မ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႐ုုပ္မဲြလုုိ႔၊ အသြင္အျပင္မဲြလုုိ႔ေတာ့ ဆင္းရဲတယ္၊ ဒုုကၡျဖစ္တယ္လုုိ႔ ေသခ်ာေပါက္ ေျပာလုုိ႔မရပါဘူး။ အသြင္အျပင္ မဲြေပမယ့္ အတြင္းစိတ္မွာ ခ်မ္းသာေနၾကတဲ့ ဗုုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ ဘဝဟာ အျပင္ပုုိင္းခ်မ္းသာၿပီး အတြင္းစိတ္မွာ မခ်မ္းမသာ ဂေယာင္ေခ်ာက္ျခား ျဖစ္ေနၾကတဲ့ သူေတြထက္ အမ်ားႀကီး ကြာျခားေနတယ္ဆုုိတာ လက္ေတြ႕ပုုိင္းနဲ႔ ခ်ိန္ထုုိးၿပီး သိရွိႏုုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုုဒၶရဲ႕ ခ်မ္းသာေရးဟာ အသြင္အျပင္ ခ်မ္းသာေရး မဟုုတ္ဘဲ အႏွစ္ရွိရွိ အတြင္းထိတဲ့ ခ်မ္းသာေရးမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဗုုဒၶျမတ္စြာဘုုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတာ္မ်ားကုုိ ေလ့လာၾကည့္ရင္ ဒီဘဝခ်မ္းသာေရး၊ ေနာင္သံသရာ ခ်မ္းသာေရးနဲ႔ ဘဝအဆုုံး ခ်မ္းသာေရး ဆုုိၿပီး ခ်မ္းသာေၾကာင္းေတြကုိ အက်င့္တရားမ်ားနဲ႔ ခ်ိန္ထုုိးကာ ေဟာညြန္ျပသထားတာကုိ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုုိ ခ်မ္းသာေရးကုုိ ေဟာေျပာေတာ္မူရာမွာလည္း ဆင္းရဲေၾကာင္း တရားေတြကုုိပါ ထုုတ္ႏႈတ္ျပသေတာ္မူတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုုဒၶရဲ႕ ခ်မ္းသာေရး လမ္းစဥ္ေတြကုုိၾကည့္ရင္ ဆင္းရဲေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ မေကာင္းတဲ့ ဒုုစုုရုိက္ အမႈေတြကုုိ ေရွာင္ရွားၿပီး ခ်မ္းသာေၾကာင္း သုုစရုိက္အက်င့္ေတြကုုိ လုုိက္နာက်င့္သုုံးေရး၊ မဂၤလာ တရားေတာ္နဲ႔ အညီေနထုုိင္ေရး၊ ေလာကက်င့္ဝတ္၊ လူမႈက်င့္ဝတ္နဲ႔ အညီ ေနထုုိင္က်င့္သုုံးေရး၊ စီးပြားေရး ႀကီးပြားေရးေတြကုုိ လုုပ္ေဆာင္တဲ့အခါမွာ ေရွာင္သင့္တာေတြ၊ လုုိက္နာသင့္တာေတြကုုိ ႀကိဳးစားလုုိက္နာေရး စသျဖင့္ ဒီဘဝမွာ လက္ေတြ႕ လုုပ္ေဆာင္ရမယ့္ လမ္းညြန္ခ်က္မ်ားကုုိ ေလ့လာေတြ႕ရွိရမွာ ျဖစ္သလုိ သံသရာ ဘဝခ်မ္းသာေရးအတြက္လည္း ေသၿပီးေနာက္ အပါယ္မလားေရးအတြက္ သီလကုုိ ေစာင့္ထိန္းၾကရန္၊ အပါယ္ကလြတ္ၿပီး သုုဂတိဘဝမွာ ခ်မ္းသာေရးအတြက္ ဒါနကုုိလည္း စြမ္းႏုုိင္သမွ် ျပဳလုုပ္ၾကရန္နဲ႔ သံသရာက လြတ္ေျမာက္ၿပီး သႏၲိသုုခ ျဖစ္တဲ့ ဘဝအဆုုံး ခ်မ္းသာေစေရးအတြက္လည္း ဘာဝနာ အလုုပ္ကုုိ ႀကိဳးစားၿပီး ျပဳလုုပ္ၾကရန္ စသျဖင့္ ဂုိက္လုုိင္းေပးထားတဲ့ ေဟာေျပာညြန္ၾကားခ်က္မ်ားကုုိလည္း ဗုုဒၶပိဋကတ္ေတာ္မ်ားမွာ ေလ့လာေတြ႕ရွိၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အထူးသတိျပဳရမွာက ဗုုဒၶျမတ္စြာဘုုရားရွင္ဟာ ဆင္းရဲေၾကာင္းတရားကုုိ မေဟာဘဲ ခ်မ္းသာေၾကာင္းတရားကုုိသာ ေဟာၾကားေတာ္မူတာ ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီေဟာၾကားခ်က္မ်ားဟာ ျမတ္ဗုုဒၶက မွန္ကန္တဲ့ လမ္းကုုိညြန္ျပေပးခ်က္ သက္သက္မ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဗုုဒၶဟာ ဘာလုုပ္ေပးမယ္၊ ဘယ္လုုိကယ္တင္ေပးမယ္၊ ဘယ္လုုိခ်မ္းသာေအာင္ လုုပ္ေပးမယ္ဆုုိတဲ့ ကတိျပဳၿပီး ကယ္တင္ေပး၊ ဖန္ဆင္းေပတဲ့ ပုုဂၢိဳလ္ျမတ္ မဟုုတ္ဘဲ “ဒီလုုိလမ္းေတြရွိတယ္၊ ဒါေတြကုုိ လုုိက္နာရင္ေတာ့ ဆင္းရဲဒုုကၡျဖစ္တတ္ၿပီး ဒါေတြကုုိ က်င့္ႀကံရင္ေတာ့ ခ်မ္းသာေစမႈကုုိ ျဖစ္ေစႏုုိင္တယ္”ဆုုိတဲ့ အေကာင္းဆုုံး လမ္းျပပုုဂၢိဳလ္ျမတ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုုိ လမ္းျပေပးႏုုိင္တာဟာလည္း ကုုိယ္ေတာ္ျမတ္ ကုုိယ္ေတာ္တုိင္ သံသရာ အဆက္ဆက္တြင္ ဘဝႏွင့္ရင္းၿပီး ပါရမီမ်ားကုုိ ျဖည့္က်င့္ေတာ္ မူခဲ့မႈေၾကာင့္ အမွန္တရားကုုိ ကုုိယ္ေတာ္တုုိင္ သိျမင္ေတာ္မူကာ သတၱဝါေတြကုုိလည္း ကုုိယ္ေတာ္ျမတ္ သိေတာ္မူတဲ့အတုုိင္း သိေစေတာ္မူႏုုိင္တဲ့ ဗုုဒၶအရွင္ ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဆုုိေတာ့ကား ဗုုဒၶျမတ္စြာဘုုရားရွင္ရဲ႕  ေဟာေျပာခ်က္မ်ားဟာ သတၱဝါမ်ား ဆင္းရဲကင္းေဝး ခ်မ္းသာေရးအတြက္ ေဟာၾကားလမ္းညြန္ခ်က္မ်ား ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆင္းရဲတာ ခ်မ္းသာတာေတြဟာ သတၱဝါေတြရဲ႕ လုုိက္နာက်င့္သုုံးမႈနဲ႔ပဲ သက္ဆုုိင္သြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုုဒၶဟာ ကယ္တင္ရွင္ မဟုုတ္တဲ့အျပင္၊ ဖန္ဆင္းရွင္လည္း မဟုုတ္တဲ့အတြက္ သတၱဝါေတြကုုိ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကယ္တင္ေပးမွာ မဟုုတ္ေပမယ့္ ဆင္းရဲဒုုကၡမေရာက္ေအာင္ေတာ့ တုုိက္တြန္းလမ္းျပေပးေတာ္မူတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလမ္းညြန္ခ်က္အတုုိင္း လက္ေတြ႕လုုိက္နာ က်င့္သုုံးႏုုိင္တဲ့သူကေတာ့ ဆင္းရဲကင္းေပ်ာက္ ခ်မ္းသာေရာက္ေစမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုုဒၶဟာ လမ္းကုုိသာ ညြန္ျပေတာ္မူတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သတၱဝါ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာတယ္ဆုုိတာဟာ ဒီလမ္းညြန္မႈအတုုိင္း က်င့္ႀကံမႈရွိမရွိနဲ႔ပဲ သက္ဆုုိင္သြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုုဒၶဘာသာကုုိ လုိက္နာက်င့္သုုံးမိလုုိ႔ ဆင္းရဲေရာက္သြားတယ္ဆုုိတာဟာ ဗုုဒၶညြန္ၾကားခ်က္အတုုိင္း မေလွ်ာက္မိဘဲ ညြန္ၾကားခ်က္ကုုိေဖာက္ၿပီး အေမွာင္လမ္းန႔ဲ၊ အမွားလမ္းကုုိ ေလွ်ာက္မိသြားၾကလုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာကမွာၾကည့္ရင္ ဗုုဒၶဓမၼနဲ႔အညီ က်င့္သုုံးေနထုုိင္ၾကတဲ့ သူေတြဟာ ဆင္းရဲတဲ့သူဆုုိတာ မရွိဘဲ ခ်မ္းသာတဲ့ သူေတြခ်ည္းပဲ ဆုုိတာ အခုုိင္အမာ ေတြ႕ရွိႏုုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီပုုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ ခ်မ္းသာမႈဟာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္လူေတြ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေငြေၾကးဥစၥာ အသြင္သႏၲာန္မ်ားနဲ႔ ျပည့္စုုံတဲ့ ခ်မ္းသာမႈမ်ိဳးကေတာ့ ဟုတ္ခ်င္မွဟုုတ္မွာပါ။ စိတ္ပုုိင္းဆုုိင္ရာ ခ်မ္းသာမႈမ်ိဳးဆုုိတာေတာ့ အေသအခ်ာအပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အခ်ဳပ္ေျပာလုုိတာက ဗုုဒၶဘာသာဝင္ေတြ၊ ဗုုဒၶဘာသာႏုုိင္ငံေတြ ဆင္းရဲတယ္ဆုုိတာ ဗုုဒၶဘာသာကုုိ ကုုိးကြယ္လုုိ႔၊ ဗုုဒၶဘုုရားရွင္ရဲ႕ အဆုုံးအမေတြမွာ လုုိက္နာမိလုုိ႔ ဆုုိတာမ်ိဳး မဟုုတ္ဘဲ ဗုုဒၶညြန္ၾကားခ်က္အတုုိင္း မလုုိက္နာမိလုုိ႔၊ သတၱဝါတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ ႀကိဳးစားအားထုုတ္မႈ လဲြေနလုုိ႔၊ ေလွ်ာက္လွမ္းတဲ့လမ္းဟာ မမွန္ကန္လုုိ႔ စတဲ့ ပုုဂၢိဳလ္တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ လဲြမွားခ်က္မ်ားေၾကာင့္ပဲဆုုိတာ ေျပာလုုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုုဒၶဘာသာဝင္ေတြထဲမွာလည္း ဘုုရားေဟာအတုုိင္း ဓမၼနဲ႔အညီ ေနထုုိင္ရင္း မွန္ကန္တဲ့ ႀကိဳးစားအားထုုတ္မႈနဲ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းကာ ခ်မ္းသာေနၾကတဲ့ သူေတြလည္း အမ်ားအျပား ရွိေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူတုုိ႔သူတုုိ႔ရဲ႕ ခ်မ္းသာမႈဟာ ဘဝထဲမွာ ဓမၼတဲြရင္း ပစၥဳပၺန္သံသရာ ႏွစ္ျဖာခ်မ္းသာမႈကုုိ ျဖစ္ေစတဲ့ ဗုုဒၶဘုုရားရွင္ရဲ႕ ညြန္ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ပဲဆုုိတာ သိေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ ဗုုဒၶဘုုရားရွင္ဟာ သတၱဝါေတြ ဒုုကၡေရာက္ေစတဲ့ ဆင္းရဲေၾကာင္းတရားကုုိ မေဟာဘဲ သတၱဝါမ်ား ပစၥဳပၺန္ သံသရာ ခ်မ္းသာေရးနဲ႔ ဘဝအဆုုံး ခ်မ္းသာေရးကုုိသာ ေဟာၾကားေတာ္မူေၾကာင္း အခုုိင္အမာ ေျပာဆုုိႏုုိင္တာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အသိေပးတင္ျပရင္း ဗုုဒၶႏွင့္ ဗုုဒၶဝါဒအေၾကာင္း၊ ဗုုဒၶဝါဒီမ်ားအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း မီးေမာင္းထုုိးျပလုုိက္ရပါတယ္။ 

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား