သူမ်ားေယာင္လုိ႔ေယာင္ အေမာင္ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္းမသိ…

ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ကမၻာေအး သာသနာ့တကၠသုိလ္မွာ အေဆာင္မွဴးအျဖစ္နဲ႔ တာဝန္ထမ္းေနတုန္းက ႏွစ္စဥ္ သင္တန္းသား အသစ္မ်ား အေဆာင္ကုိ ေရာက္လာတုိင္း ဘုန္းဘုန္းအေနနဲ႔ ေရွာင္ရန္ေဆာင္ရန္ေလးမ်ားကုိ ေျပာဆုိဆုံးမေပးေလ့ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီလုိ ဆုံးမတဲ့အခါတုိင္း သင္တန္းသားမ်ားကုိ အၿမဲေျပာေလ့ရွိတဲ့ စကားေလးကေတာ့ “အရွင္ဘုရားတုိ႔ အေနနဲ႔ အထူးသတိျပဳသင့္တာက ေရာက္ခါစမွာ သူမ်ားေတြလုပ္တာကုိ လုိက္လုပ္ရင္း ဘာမသိ ညာမသိနဲ႔ အမွားေတြေနာက္ကုိ လုိက္မလုပ္ဖုိ႔လုိေၾကာင္း၊ အဲဒီလုိ လုိက္လုပ္တဲ့အခါ အထုိင္က်ၿပီး ကၽြမ္းက်င္ေနတဲ့ သူေတြအတြက္ ဘာမွမျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ အသစ္ေရာက္လာတဲ့ အရွင္ဘုရားတုိ႔မွာေတာ့ ကၽြမ္းက်င္မႈ မရွိဘဲ အမွားေတြ ေတြ႕တတ္ေၾကာင္း၊ သူမ်ားေယာင္လုိ႔ေယာင္ အေမာင္ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္းမသိ ျဖစ္တတ္ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါကုိ ၾကည့္ၿပီး လုပ္သင့္မလုပ္သင့္ စဥ္းစားဆင္ျခင္ လုပ္ကုိင္သင့္ေၾကာင္း” စသျဖင့္ ေျပာဆုိဖူးပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ “သူမ်ားေယာင္လုိ႔ေယာင္ အေမာင္ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္းမသိ” ဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အခ်ိန္ယူကာ သတိေပး ေျပာဆုိျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

အေမာင္ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္းမသိဆုိတဲ့ ဒီစကားေလးကုိ အခုအခ်ိန္မွာလည္း ၾကဳံရင္ႀကဳံသလုိ ခုိင္းႏိႈင္းေျပာဆုိ ေနရတုန္းပါပဲ။ အခုေခတ္ လူငယ္အေတာ္ မ်ားမ်ားရဲ႕ ေတာင္မွန္းေျမာက္မွန္း မသိတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြကလည္း ပုိပုိမ်ားလားေနေတာ့ ပုိလုိ႔ေတာင္ ေျပာဆုိသုံးႏႈန္း ျဖစ္ေနပါေသးတယ္။ ဒီႏွစ္ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ျမန္မာျပည္ ျပန္ၾကြသြားတုန္းကေတာင္ အေမာင္ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္းမသိသူေလးေတြနဲ႔ ေတြ႕ခဲ့ရလုိ႔ ေျပာဆုိျပဳျပင္ေပးခဲ့ ရပါေသးတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာရွိခုိက္ မုဒုံကုိ တရားေဟာဖုိ႔သြားရင္း ေနာင္ေတာ္ႀကီးတစ္ပါးရဲ႕ ေက်ာင္းမွာခဏ နားကာ ေန႔ဆြမ္းစားခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဆြမ္းဝုိင္းအနားမွာ ယပ္ခပ္ေပးေနတဲ့ ကုိရင္လူထြက္ ေက်ာင္းသားေလး တစ္ေယာက္ကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ လည္ပင္းမွာ လက္ဝါးကပ္တုိင္ ဆဲြႀကိဳးကုိ ဆဲြထားတာ ေတြ႕လုိက္ရလုိ႔ သူ႔ကုိ ဘယ္သူေပးတာလဲလုိ႔ ေမးလုိက္ေတာ့ “လမ္းမွာေတြ႕လုိ႔ ဝယ္ၿပီးဆဲြထားတာ”လုိ႔ ေျဖပါတယ္။ ဘာအဓိပၸါယ္လဲဆုိတာေကာ သိလားလုိ႔ ေမးေတာ့ “မသိပါဘုရား မင္းသားမင္းသမီးေတြ ဆဲြထားတာေတြ႕လုိ႔ ဆဲြတာပါ”လုိ႔ ေျဖပါတယ္။ ဒါနဲ႔သူ႔ကုိ အဲဒီလက္ဝါးကပ္တုိင္ ဆဲြႀကိဳးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လက္ဝါးကပ္တုိင္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကုိ ေျပာျပခဲ့ရပါေသးတယ္။ အဲဒီလုိ ရွင္းျပေတာ့လည္း သူတုိ႔ေလးေတြ ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္သြားၿပီး ခ်က္ခ်င္းျဖဳတ္ပစ္လုိက္ၾကပါတယ္။

တစ္ခါကလည္း ေက်ာင္းမွာဧည့္သည္နဲ႔ စကားေျပာေနတုန္း နယ္ကဧည့္သည္ေတြ ေရာက္လာၾကပါတယ္။ မေလးရွားကုိ သြားၿပီးအလုပ္လုပ္မယ့္ ကေလးတစ္ေယာက္ကုိ လုိက္ပုိ႔ၾကတာပါဆုိၿပီး ေက်ာင္းကုိ ေရာက္လာၾကတာ မိသားစုလုိက္ပါပဲ။ အလုပ္သြားလုပ္မယ့္ ေကာင္းေလးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေလးေတြလည္း ပါပါတယ္။ ေက်ာင္းေရာက္ဘုန္းႀကီးကုိ ရွိခုိးေနတဲ့အခ်ိန္ သတိထားၾကည့္မိလုိက္ေတာ့ အတူပါလာတဲ့ အသက္၂၀အရြယ္ ေကာင္းေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ လည္ပင္းမွာဆဲြထားတဲ့ လက္ဝါးကပ္တုိင္ ဆဲြႀကိဳးကုိ အထင္သား ျမင္ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အဲဒီေကာင္ေလးက ဘုရားနဲ႔ ဘုန္းႀကီးကုိ ရွိခုိးေနတာ ဝပ္ေနတာပါပဲ။ ဘုရားမရွိခုိး၊ ဘုန္းႀကီးမရွိခုိးပဲ ဒီအတုိင္း ထုိင္ေနတာဆုိရင္ေတာ့ ဒီကေလး ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ ျဖစ္ႏုိင္တာမုိ႔ ဘာမွေျပာစရာ မရွိေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ကေလးတစ္ေယာက္က ဒီလုိ လက္ဝါးကပ္တုိင္ဆဲြႀကိဳးႀကီးနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ရွိေနတာကုိေတာ့ ေျပာျပေပးဖုိ႔ လုိအပ္လာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အဲဒီကေလးကုိ မင္းလည္ပင္းက ဆဲြႀကိဳးႀကီးက ဘယ္ကရတာလဲလုိ႔ ေမးေတာ့ သူမ်ားေပးထားတာတဲ့။ သူလည္း လွလုိ႔ဆုိၿပီး ဆဲြထားတာလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ အဲဒီဆဲြႀကိဳးမွာပါတဲ့ လက္ဝါးကပ္တုိင္က ဘာအဓိပၸါယ္ဆုိတာေရာ သိလားလုိ႔ ေမးေတာ့ မသိတဲ့အေၾကာင္း ေျပာလာတဲ့အတြက္ အဲဒီကေလးကုိလည္း ရွင္းျပခဲ့ရပါေသးတယ္။ ဒီေကာင္းေလးလည္း ခုနလုိပဲ တမင္တကာ ဆဲြေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူမ်ားဆဲြတာေတြ႕လုိ႔ ဆဲြတဲ့သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္အျဖစ္ေလးတစ္ခုက ကုိရီးယားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အလြန္ရင္းႏွီးတဲ့ ဒကာေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျဖစ္ပါ။ သူက တရားမဝင္ အလုပ္သမားဘဝနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေန႔ ဘုန္းဘုန္းလည္း ကိစၥရွိလုိ႔ တစ္ေနရာကုိ ၾကြေနတုန္း ဘူတာ႐ုံအေရွ႕မွာ သူ႔ကုိ ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း သူ႔လည္ပင္းမွာ ဆဲြထားတဲ့ လက္ဝါးကပ္တုိင္ ဆဲြႀကိဳးေလးကုိ သတိထားမိလုိက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ “ေဟ့ မင္းကဘာလုိ႔ ဒီဆဲြႀကိဳးကုိ ဆဲြထားရတာလဲ…၊ မင္းလုိဘာသာတရား ကုိင္း႐ႈိင္းၿပီး ရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ တရင္းတႏွီး ရွိေနတဲ့သူတစ္ေယာက္က ပုိလုိ႔ေတာင္ မဆဲြသင့္ဘူး” စသျဖင့္ ေျပာဆုိျပဳျပင္ကာ ဘာလုိ႔ဒါကုိ ဆဲြထားရတာလဲလုိ႔ ေမးေတာ့ “ ဒီႏုိင္ငံမွာက ခရစ္ယာန္ သာသနာျပဳေတြ၊ လက္ကမ္းစာေစာင္ ေဝတဲ့သူေတြက ဟုိနားလည္းေတြ႕ရ၊ ဒီနားလည္း ေတြ႕ေနရၿပီး ေျမေအာက္ရထားေတြဆုိလည္း ေကာင္းေကာင္းကုိ မစီးရေၾကာင္း၊ အခုလုိ ဒါေလး ဆဲြထားတာေတြ႕ေတာ့ သူတုိ႔ေတြက ခရစ္ယာန္ တစ္ေယာက္လုိ႔ထင္ၿပီး ဘာမွေဝတာကမ္းတာ မလုပ္တဲ့အတြက္ သူတုိ႔ရဲ႕ အေႏွာက္အယွက္က ကင္းႏုိင္ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ဒါေလးကုိ ဆဲြထားတာျဖစ္ေၾကာင္း” သူက ျပန္ေျပာလာပါတယ္။ သူေျပာတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္က ေကာင္းေပမယ့္ ဒီလုိကိစၥမ်ိဳးဆုိတာ တျခားနည္းနဲ႔ ေရွာင္တိမ္းသင့္ေၾကာင္း၊ ကုိယ္အေနအထုိင္ သက္သာဖုိ႔ လုပ္တာဆုိေပမယ့္ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ဒါဟာ သူ႔အယူဝါဒကုိ ကုိယ္ကျပန္လည္ ျဖန္႔ေဝေပးေနသလုိ ျဖစ္ေနေၾကာင္း၊ ဗုဒၶဘာသာဟာ လြတ္လပ္စြာ ကုိးကြယ္ႏုိင္ခြင့္ ရွိေပမယ့္ လဲြေနတာေလးေတြကုိေတာ့ ျပဳျပင္ေပးႏုိင္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ေျပာဆုိကာ သူ႔ကုိ အေၾကာင္းနဲ႔အက်ိဳးနဲ႔ ေျပာျပေပးျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။

အဲဒါပါပဲ။ ဒီေန႔ေခတ္ လူငယ္အေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ အေျခအေနက သူမ်ားလုပ္လုိ႔ လုိက္လုပ္၊ သူမ်ားေယာင္လုိ႔ လုိက္ေယာင္ေနၾကေပမယ့္ ဘာမွန္းမသိဘဲ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ အေျခအေနေတြပါ။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံက လူငယ္ေတြဟာ မ်က္စိပိတ္နားပိတ္ ျဖစ္ေနၾကတဲ့အျပင္ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ တုိးတက္မႈေတြက လႊမ္းမုိးထားတဲ့ အတြက္ ဒီလုိအရာေတြ ေနာက္ကုိလုိက္ရင္း အသိပညာ ဗဟုသုတေတြပါ ေလ်ာ့နည္းလာကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံထဲကုိ စိမ့္ဝင္လာတဲ့ ႏုိင္ငံျခား ႐ုပ္ရွင္းကားေတြရဲ႕ လႊမ္းမုိးမႈေတြကလည္း သူတုိ႔ကုိ အတုလုိက္ၿပီး လုပ္ေစကုန္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ လွရင္၊ ေပၚျပဴလာျဖစ္ရင္ ၿပီးေရာဆုိတဲ့ စိတ္ေလးတစ္ခုတည္းနဲ႔ ဘာမွန္းမသိ ညာမွန္းမသိတာေတြကုိ လုိက္ယူလုိက္တု ေနၾကေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လဲြေနကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ပုိဆုိးတာက ေတာေနလူတန္းစား အမ်ားစုျဖစ္တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေတာကလူေတြ ၾကည့္ေနၾကတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ဒရာမာေတြရဲ႕ လႊမ္းမုိးသက္ေရာက္မႈေတြက ပုိဆုိးေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားက စိမ့္ဝင္လာတဲ့ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ ဓေလ့စ႐ုိက္ေတြ၊ ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္ကုိ အေျခခံကာ အယူအဆ သြတ္သြင္းၾကတဲ့ ဝါဒျဖန္႔မႈေတြကုိ ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ အႏုပညာရွင္ အခ်ိဳ႕ကလည္း ႏုိင္ငံျခားက နာမည္ႀကီးမင္းသား မင္းသမီးေတြေနာက္ အတုလုိက္ၿပီး လုပ္ျပၾကရာက ျမန္မာ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကား အၾကည့္မ်ားၾကတဲ့ ေတာက ညီငယ္ေမာင္မယ္မ်ားအတြက္ အတုယူၿပီး လုိက္လုပ္စရာေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲြကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္မင္းသားက ဆဲြထားလုိ႔၊ ဘယ္မင္းသမီး ဝတ္ထားလုိ႔ဆုိၿပီး ဘာမသိညာမသိ လုိက္လုပ္မိတာေတြဟာ သူမ်ားေယာင္လုိ႔ေယာင္ အမွန္ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္းမသိ ျဖစ္ကုန္တဲ့အျဖစ္ကုိ ေရာက္ကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ဘက္က ျပန္ၾကည့္ေတာ့လည္း ဒီလုိျဖစ္လာတာေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ သိသင့္သိထုိက္တာေတြကုိ မသိတာ၊ အမည္ခံ ဗုဒၶဘာသာေတြသာ မ်ားလာတာ၊ ဘာသာတရားအေပၚ စိတ္ဝင္စားမႈ နည္းလာတာ၊ ဆရာဒကာ ကြာဟမႈေတြမ်ားလာတာ၊ ဘာသာတရားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လက္ဆင့္ကမ္း အေမြးေပးတာေတြ နည္းလာတာ စတာေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူမ်ားဘာသာေတြရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္ရင္ ဒီေန႔ေခတ္ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ ဘာသာေရး အေမြးေပးမႈေတြဟာ စနစ္မက်သလုိ ျဖစ္ေနတာကုိ ေတြ႕ေၾကာင့္လည္း ပါပါတယ္။

ဟုိး အရင္တုန္းကေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ပညာေရးကုိ ဦးစားေပးတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထြက္ေတြမ်ားၿပီး ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေျခခံ အေၾကာင္းအရာ သိသင့္သိထုိက္တာေတြကုိ သိၾကတဲ့ သူေတြျဖစ္ၾကတဲ့အတြက္ အဲဒီေခတ္က ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြဟာ ဘာသာေရး အေျခခံ အားေကာင္းၾကေပမယ့္ ဒီေန႔ေခတ္မွာေတာ့ လူငယ္ေတြဟာ ဘာသာတရားလုိက္စားဖုိ႔ ေနေနသာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတာင္ မသြားလုိၾကေတာ့ဘဲ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြနဲ႔ကုိ အလွမ္းေဝးလာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြနဲ႔ အလွမ္းေဝးေလ ဘာသာေရး အေျခခံေတြ အားနည္းေလ၊ ဘာသာေရး အသိတရားေတြနည္းေလ တျခားအယူဝါဒေတြကုိ အလြယ္တကူ လက္ခံယုံၾကည္မႈေတြ မ်ားေလ ျဖစ္လာကုန္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခါတေလက်ေတာ့လည္း ဘာရယ္မဟုတ္ လုိက္လုပ္မိတတ္တဲ့ သေဘာရွိေပမယ့္ ဒီလုိလုပ္မိတာကုိက မသိလုိ႔ လုပ္ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သိရင္လုပ္မိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သိေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ကုိယ့္ဘာသာအေၾကာင္း၊ ကုိယ့္ယဥ္ေက်းမႈအေၾကာင္း၊ ကုိယ့္ဓေလ့ ထုံးစံမ်ား အေၾကာင္း စသျဖင့္ သိဖုိ႔လုိသလုိ သူမ်ားဘာသာ၊ သူမ်ားယဥ္ေက်းမႈ၊ သူမ်ား ဓေလ့ထုံးစံ ေလးေတြလည္း သိၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ သိမွလည္း ေရွာင္ႏုိင္ေဆာင္ႏုိင္ က်င့္ႏုိင္ႀကံႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ကား ဒါေတြကုိသိဖုိ႔ ဘယ္သူ႔မွာ တာဝန္ရွိတယ္၊ ဘယ္ဝါ့မွာတာဝန္ ရွိတယ္လုိ႔ ေျပာေနမယ့္အစား ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ လက္ေတြ႕က်င့္ႀကံ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္မႈကလည္း အဓိက အခန္းက႑က ပါဝင္ပါတယ္။ လက္သည္ခ်ည္းပဲ အားကုိးလုိ႔မရဘဲ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း ညႇစ္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အဲဒီလုိသာ သူမ်ားအားနဲ႔ ကုိယ့္အား ေပါင္းစပ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ အစစအရာရာ ေကာင္းျမတ္လာႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီေနရာမွာ ေျပာခ်င္တာက သဒၶါပညာဝိရိယ အားေတြ ယုတ္ေလ်ာ့လာတဲ့ အခုလုိ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ မသိလုိ႔ လုပ္မိၾကတဲ့ အလုပ္ေတြကလည္း ၾကာေလမ်ားေလ ျဖစ္လာႏုိင္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က ဘာမွ သိမထားဘူးဆုိရင္ သူမ်ားလုပ္လုိ႔ လုိက္လုပ္တာ၊ သူမ်ားေျပာလုိ႔ လုိက္ေျပာတာေတြ ျဖစ္လာတတ္ၿပီး အသိမွား အျမင္မွား အလုပ္မွားေတြေၾကာင့္ အေသးအဖဲြေလးကစၿပီး မလုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္ေတြအထိ လုပ္လာမိတတ္တယ္ဆုိတာ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ၾကရင္း သူမ်ားေယာင္လုိ႔ေယာင္ အေမာင္ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္းမသိ မျဖစ္ရေလေအာင္ လက္သည္လည္းအားကုိး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း ညႇစ္ၾကပါလုိ႔ ေစတနာစကားနဲ႔ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္... (၁၆)

သက္သတ္လြတ္နဲ႔ ရသတဏွာ...
တစ္ေလာက မဟာယာန ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းကုိေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒကာမႀကီးေရာက္တဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ ဆြမ္းစားခ်ိန္တုိးေနတဲ့အတြက္ ဆြမ္းဝုိင္းနားမွာပဲ ခဏေစာင့္ေနဖုိ႔ ေျပာရင္း ဆြမ္းစားေနခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကုိ အနားမွာထုိင္ေနတဲ့ ဒကာမႀကီးက ဆြမ္းဝုိင္းေပၚမွာရွိတဲ့ အသားဟင္းခြက္ေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး “အရွင္ဘုရားတုိ႔က ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီေလာက္အသားဟင္းေတြ စားရတာလဲ…၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဘုန္းႀကီးေတြဆုိ အသားဟင္းမစားဘဲ အၿမဲတမ္း သက္သတ္လြတ္ပဲ စားတယ္၊ ေန႔တုိင္း သက္သတ္လြတ္စားေတာ့ ကုသုိလ္လည္းပုိရ၊ သတၱ၀ါေတြ အေပၚမွာထားတဲ့ ေမတၱာဓာတ္လည္း ပုိအားေကာင္းတာေပါ့ ဘုရား၊ အရွင္ဘုရားတုိ႔လည္း သက္သတ္လြတ္စားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပါ့ဘုရား”လုိ႔ သူေျပာခ်င္ရာကုိ ေျပာလည္းေျပာ ေလွ်ာက္လည္းေလွ်ာက္ေနျပန္ပါတယ္။

တစ္ခါတုန္းကေတာ့ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္က သူ႔အမ်ိဳးသား အၿမဲသက္သတ္လြတ္ စားေနတဲ့အတြက္ သူစားဖုိ႔ ခ်က္ျပဳတ္ေပးရတာလည္း တစ္ဒုကၡျဖစ္ေနတဲ့အေၾကာင္း ေျပာလာျပန္ပါတယ္။ သူ႔ဒကာႀကီး သက္သတ္လြတ္ စားဖုိ႔အတြက္ အသားတုေတြ လုိက္ၿပီးရွာဝယ္ရတာလည္း အေတာ္မလြယ္တဲ့ ကိစၥျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၾကာေတာ့ သူသက္သတ္လြတ္စားတာကေန ျမန္ျမန္ထြက္ပါေစလုိ႔ေတာင္ ဆုေတာင္းမိတဲ့အေၾကာင္း စသျဖင့္ သူ႔ဒုကၡကုိ ေျပာျပဖူးပါတယ္။

ဒီလုိအသံေတြ ၾကားရေတာ့ ဘုန္းဘုန္းစိတ္ထဲမွာ သက္သတ္လြတ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေျပာစရာေလးေတြ အေၾကာင္း အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိျပန္ပါတယ္။ သက္သတ္လြတ္ စားတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ အမွန္နဲ႔ လက္ေတြ႕ျဖစ္ေနတဲ့ အျဖစ္ေလးေတြ၊ ကုသုိလ္ရခ်င္လုိ႔ သက္သတ္လြတ္စားကာမွ ကုသုိလ္မရဘဲ အျပစ္ျဖစ္စရာေလးေတြ ျဖစ္ေနတာက သက္သတ္လြတ္စားသူေတြနဲ႔ သက္သတ္လြတ္အတြက္ ဖန္တီးေပးရသူေတြၾကားမွာ လဲြမ်ားလဲြေနၾကသလားလုိ႔ စဥ္းစားေနမိျပန္ပါတယ္။ ကုသုိလ္ရေအာင္၊ ေမတၱာဓာတ္အားေကာင္းေအာင္၊ ရသတဏွာနည္းေအာင္ သက္သတ္လြတ္စားကာမွ ကုသုိလ္လည္းမရ၊ ေမတၱာဓာတ္လည္း မပြားဘဲ အလုပ္ပုိၿပီး ရသတဏွာသာ တုိးေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ လဲြေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စားတာက သက္သတ္လြတ္ျဖစ္ေနၿပီး ပြားေနတာက ကိေလသာေတြ ဆုိရင္ေတာ့ နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ သက္သတ္လြတ္စားတာ မေကာင္းဘူး မဟုတ္ပါဘူး။ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အေကာင္းေတြ အျဖစ္မ်ား၊ အက်ိဳးေတြ အျဖစ္မ်ားဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။ သတၱဝါေတြအေပၚမွာ ေမတၱာထားႏုိင္ေအာင္၊ အစားအေသာက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အလုပ္မရႈတ္ေအာင္၊ အရသာအေပၚမွာ စဲြလန္းတပ္မက္တတ္တဲ့ ရသတဏွာေတြ ေလ်ာ့နည္းေအာင္ စားလည္းစား က်င့္လည္းက်င့္မယ့္ ဆုိရင္ေတာ့ သက္သတ္လြတ္စားတာ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီလုိေလးေတြသာ ျဖစ္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ တကမၻာလုံး သက္သတ္လြတ္ေတာင္ စားသင့္ၾကပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္က ေကာင္းေနတာကုိး။

ဒါေပမယ့္ ခုဟာက သက္သတ္လြတ္စားရင္း အက်င့္ပါးလာတဲ့ သူတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္က တစ္ျခားစီ ျဖစ္ေနသလုိ ျဖစ္လာေနပါတယ္။ ရသတဏွာ မပါးဘဲ သက္သတ္လြတ္ အစားအစာကုိ အသားအရသာအတုိင္း အေကာင္းဆုံး ျပင္ဆင္ၿပီး စားေနၾကတာကေတာ့ အလုပ္လည္းမ်ား တဏွာလည္း ပြားေနၾကသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အစားအစာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အလုပ္မမ်ားေအာင္ စားကာမွ ဘယ္လုိဟာမ်ိဳးမွ စားမယ္၊ ဘာပါမွစားမယ္၊ ဘာမပါလုိ႔ အလုိမက် ျဖစ္ေနၾကတယ္ ဆုိတာကေတာ့ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။

အမွန္ေတာ့ ဘုရားအလုိရွိတာက သက္သတ္လြတ္စားျခင္း မစားျခင္းကုိ အလုိရွိေတာ္မူတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာပဲစားစား ရသတဏွာ မပြားဖုိ႔၊ အစားအေသာက္ အေပၚမွာ တပ္မက္တြယ္တာမႈ မမ်ားဖုိ႔ကုိသာ ဗုဒၶျမတ္စြာ အလုိရွိေတာ္မူတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာ ကုိယ္ေတာ္တုိင္လည္း ဒီလုိသက္သတ္လြတ္ စားဖုိ႔ကုိ သီးသန္႔ခြင့္ျပဳေတာ္မူျခင္း၊ သက္သတ္လြတ္စားဖုိ႔ တုိက္တြန္းေတာ္မူျခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး။ အရွင္ေဒဝဒတ္က ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား သက္သတ္လြတ္စားဖုိ႔ ပညတ္ေပးပါလုိ႔ ေတာင္းဆုိတာေတာင္မွ ဘုရားရွင္က ခြင့္ျပဳေတာ္ မမူခဲ့ပါဘူး။ ဆြမ္းခံသြားကာ ရသမွ် အစာအဟာရ အေပၚမွာ ရသတဏွာ မျဖစ္ေအာင္စားဖုိ႔ပဲ တုိက္တြန္းေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ သက္သတ္လြတ္စားျခင္းေၾကာင့္ ရသတဏွာပါးၿပီး ကိေလသာ နည္းသြားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘုရားရွင္က သာဓုေခၚမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သက္သတ္လုိ႔ေတာ့ စားပါတယ္ ကိေလသာမပါးဘဲ ပုိမ်ားလာၿပီး ရသတဏွာကလည္း ပုိပြားလာတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ အလုိရွိေတာ္မူမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သက္သတ္လြတ္စားတဲ့ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ေမတၱာက႐ုဏာ တရားအားေကာင္းဖုိ႔နဲ႔ အစားအေသာက္အေပၚမွာ ရသတဏွာ မပြားဖုိ႔ စားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ သက္သတ္လြတ္စားရင္း ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ လြဲေအာင္မလုပ္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ အစားစားတယ္ဆုိတာ အလုပ္လုပ္ႏုိင္ေအာင္ စားတာျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔စားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စားဖုိ႔လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အစာအဟာရကုိ အမွီျပဳၿပီး မာန္မာနတက္ဖုိ႔၊ လွဖုိ႔ပဖုိ႔ စားေနၾကတာ မဟုတ္ဘဲ ခႏၶာကုိယ္ က်န္းမာေရး မွ်တေအာင္၊ ႐ုပ္တရားရဲ႕ ေဖာက္ျပန္မႈကုိ တစ္ဖက္တစ္လမ္းက အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေအာင္၊ အဟာရသပၸါယ မွ်တေအာင္ စားေသာက္ၾကတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီသေဘာနဲ႔ ညီေအာင္ေတာ့ စားသင့္ၾကပါတယ္။ အဲလုိမွမဟုတ္ဘဲ ဘာျဖစ္ခ်င္လုိ႔၊ ဘာလုိခ်င္လုိ႔ စတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ အဓိ႒ာန္ ဝင္သလုိလုိ၊ သတၱ၀ါေတြ အေပၚမွာ ေမတၱာထားသလုိလုိနဲ႔ သက္သတ္လြတ္ကုိပဲ အသားထက္ေကာင္းေအာင္ ျပင္ဆင္ စားေသာက္မႈမ်ိဳး ဆုိရင္ေတာ့ ရသတဏွာပြားၿပီး အကုသုိလ္ေတာင္ တုိးႏုိင္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒါမ်ိဳးလည္း မျဖစ္သင့္ပါဘူး။

တစ္ခ်ိဳ႕က ဘာအဓိ႒ာန္ဝင္တယ္၊ ညာအဓိ႒ာန္ဝင္တယ္ဆုိၿပီး အဓိ႒ာန္ဝင္ေနတဲ့ ကာလမွာ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့ အရာေတြ အထေျမာက္ေအာင္ျမင္ေအာင္ သက္သတ္လြတ္ပါ စားၾကဖုိ႔ ေျပာဆုိညႊန္ျပေနတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေတြကုိ ေသခ်ာၾကည့္ရင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိက ရွင္းေနပါတယ္။ ဘာလုိခ်င္လုိ႔၊ ဘာရခ်င္လုိ႔၊ ဘာေတြေအာင္ျမင္ခ်င္လုိ႔ စတာေတြက ဦးစီးေနတာ ျဖစ္ေနေတာ့ သက္သတ္လြတ္စားတာဟာ ေမတၱာဓာတ္မ်ားဖုိ႔၊ ရသတဏွာပြားဖုိ႔ေၾကာင့္ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါလုိခ်င္လုိ႔ ဒီလုိစားတာ၊ ဒီလုိက်င့္တာဟာ ဘာသာေရးကုိ ခုတုံးလုပ္ေနတာနဲ႔ အတူတူပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ မျဖစ္သင့္တဲ့ အလဲြတစ္ခုပါ။

ျဖစ္သင့္တာက သက္သတ္လြတ္စားတာ၊ မစားတာထက္ အစားအေသာက္အေပၚမွာ ရသတဏွာ မပြားဖုိ႔၊ အစားအေသာက္အတြက္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ သတၱ၀ါေတြကုိ သတ္တာျဖတ္တာ မလုပ္ဖုိ႔၊ သက္သတ္လြတ္ စားတာကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး အလုပ္မမ်ားဖုိ႔နဲ႔ ဘာျဖစ္ခ်င္လုိ႔ ဘာရခ်င္လုိ႔ ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အဓိ႒ာန္ေတြနဲ႔ ေမတၱာေစတနာ မပါတဲ့ သက္သတ္လြတ္ စားတာမ်ိဳး မျဖစ္ဖုိ႔ စသျဖင့္ သတိျပဳဆင္ျခင္ကာ အေရးႀကီးတဲ့ ကိေလသာပါးေရး၊ တဏွာနည္းေရးမ်ိဳးပဲ ျဖစ္သင့္ၾကပါတယ္။ စိတ္အစဥ္ေတြမွာ ကိေလသာပါးၿပီး ကုသုိလ္တရားေတြ တုိးေနမယ္ဆုိရင္ သက္သတ္လြတ္စားမႈ မစားမႈဟာ အေရးမႀကီးေတာ့ပါဘူး။ ကုိယ့္စိတ္မွာ ကုသုိလ္တရားေတြ မ်ားေနမယ္ဆုိရင္ သက္သတ္လြတ္မစားလည္း ကိေလသာကေတာ့ ပါးေနမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ေခတ္ သက္သတ္လြတ္ စားၾကတဲ့ သူအခ်ိဳ႕ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြဟာ ဗုဒၶအလုိေတာ္နဲ႔ လဲြေနတာေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ဗုဒၶအလုိ ရွိေတာ္မူတဲ့ သတၱ၀ါေတြ အေပၚမွာ ေမတၱာက႐ုဏာတရား အားေကာင္းေရး၊ အစားအစာအေပၚမွာ ရသတဏွာ နည္းပါးေရး၊ အစားအေသာက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အလုပ္မ႐ႈပ္ေရး၊ အစားအစာအေပၚ အမွီျပဳၿပီး မာန္မာန မတက္ေရးမ်ားကုိ ဦးတည္လုိက္နာ က်င့္သုံးကာျဖင့္ ကုသုိလ္လည္းရ တဏွာလည္းခ်ႏုိင္မယ့္ အစားအစာ စားမႈမ်ိဳးကုိသာ ႀကိဳးစားလုိက္နာ ေလ့က်င့္သင့္ပါေၾကာင္း သက္သတ္လြတ္နဲ႔ ရသတဏွာအေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း မီးေမာင္းထုိးျပရင္း လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ အသိေပး တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

ႏွစ္ဆယ္၊ ရွစ္ဆယ္ သီအုိရီ (20%, 80% theory)

ဘုန္းဘုန္း ျမန္မာျပည္မွာ ေရာက္ေနတဲ့အခုိက္ ျမန္မာျပည္ကုိလာၿပီး တရားလည္းအားထုတ္၊ တရားလည္းနာ၊ ခရီးလည္းထြက္ဖုိ႔ ေရာက္လာၾကတဲ့ ကုိရီးယားအဖဲြ႕ေတြနဲ႔အတူ ဘုန္းဘုန္းလည္း ျမန္မာျပည္အထက္ပုိင္း ခရီးကုိ လုိက္ပါသြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအဖဲြ႕ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ ထင္ရွားတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြကုိ ဖူးေျမာ္ပူေဇာ္ရင္း ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ေဟာၾကားခ်ီးျမွင့္တဲ့ တရားေတာ္ကုိ နာလုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေရာက္တဲ့ေနရာတုိင္းမွာေတာ့ အဲဒီရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီအဖဲြ႕ေတြနဲ႔အတူ လုိက္ပါသြားရင္ နားၾကားခဲ့ရတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ တရားေတြကလည္း အလြန္မွတ္သားစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ဒီလုိ မွတ္သားစရာ အႏွစ္သာရေတြထဲက မင္းကြန္းေတာင္႐ုိးမွာရွိတဲ့ တိပိဋက မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ အေမြကုိဆက္ခံရင္း သာသနာျပဳ လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ လက္ရွိတိပိဋက ဆရာေတာ္ အရွင္ဂႏၶမာလာလကၤာရ ေဟာၾကားခ်ီးျမွင့္ ေပးေတာ္မူတဲ့ တရားတစ္ပုဒ္ကလည္း အလြန္မွတ္သားဖြယ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဆရာေတာ္နဲ႔ေတြ႕တုန္း ကုိရီးယား ဒကာတစ္ေယာက္က သူတုိ႔ႏုိင္ငံမွာ ဘာေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ လူအခ်ိဳ႕ဟာ အလြယ္တကူ ဘဝကုိ အ႐ႈံးေပးကာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသေလ့ရွိေၾကာင္း၊ အဲဒီလုိ သတ္ေသေလ့ရွိတဲ့ သူေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဆရာေတာ့္အေနနဲ႔ ဘယ္လုိျမင္ၿပီး ဘယ္လုိတရားမ်ိဳး ခ်ီးျမွင့္ခ်င္ပါလဲဘုရားလုိ႔ ေမးေလွ်ာက္တဲ့အတြက္ ဆရာေတာ္က သူ႔အေမးကုိ အေျခခံကာ လူေတြရဲ႕ ေလာကဓံကုိ မခံႏုိင္မႈမ်ား၊ အတၱမာနပါတဲ့ အျမင္အေတြးမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္မႈမ်ားအေၾကာင္း တရားစကား မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာေတာ္က သူ႔အေတြ႕အႀကဳံကုိ အေျခခံၿပီး ႏွစ္ဆယ္၊ ရွစ္ဆယ္ သီအုိရီေလး အေၾကာင္းကုိပါ ထည့္သြင္းမိန္႔ၾကားခဲ့ပါတယ္။

ဆရာေတာ္က “ေလာကမွာရွိတဲ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေကာင္းတာနဲ႔ မေကာင္းတာ ႏွစ္မ်ိဳးထဲက တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေတြ႕ႀကဳံလာတဲ့အခါ ေကာင္းတာေတြနဲ႔ ေတြ႕ႀကဳံခံစားရရင္ ရွစ္ဆယ္ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ ရရွိခံစားေနရတဲ့ အေပၚမွာ အလုိမက်ႏုိင္ဘဲ ႏွစ္ဆယ္ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ပဲ ခံစားရတယ္လုိ႔ ထင္ေနတတ္ၿပီး မေကာင္းတဲ့အရာ ႏွစ္ဆယ္ရာခုိင္းႏႈန္းေလာက္ ေတြ႕ႀကဳံခံစားရရင္ေတာ့ ရွစ္ဆယ္ရာခုိင္းႏႈန္းေလာက္ ခံစားေနရတယ္လုိ႔ ထင္ေနတတ္ေၾကာင္း၊ ေကာင္းတဲ့ခံစားခ်က္ဆုိရင္ အမ်ားႀကီးကုိ အနည္းေလးလုိ႔ ထင္ေနတတ္ၿပီး မေကာင္းတဲ့ ခံစားခ်က္ဆုိရင္ေတာ့ နည္းနည္းေလးကုိလည္း အမ်ားႀကီးလုိ႔ ထင္ေနတတ္ေၾကာင္း၊ သူမ်ားခံစားတဲ့ ေကာင္းတဲ့ခံစားခ်က္မ်ိဳးနဲ႔ ကုိယ္ခံစားရတဲ့ ေကာင္းတဲ့ခံစားခ်က္မ်ိဳး အတူတူျဖစ္ေပမယ့္ ကုိယ့္ခံစားခ်က္က်ေတာ့ နည္းတယ္လုိ႔ထင္ေနတတ္ၿပီး သူမ်ားနဲ႔ကုိယ္နဲ႔ အတူတူပဲ ခံစားရတဲ့ မေကာင္းတဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳးက်ေတာ့ ကုိယ္ခံစားရတဲ့ မေကာင္းတဲ့ ခံစားမႈက ပုိၿပီးႀကီးတယ္လုိ႔ ထင္ေနတတ္ေၾကာင္း၊ ကုိယ့္က်ေတာ့ အႀကီးကုိ အေသးထင္၊ အေသးကုိ အႀကီးလုိ႔ ထင္ျမင္ေလ့ရွိတတ္ေၾကာင္း၊ တကယ္ေတာ့ ဒီလုိခံစားမႈမ်ိဳးဆုိတာ ပုဂၢဳိလ္သတၱဝါတုိင္းအတြက္ အားလုံးအတူတူပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း အတၱစဲြ၊ မာနစဲြ၊ တဏွာစဲြေတြေၾကာင့္သာ ေျပာင္းျပန္ျမင္ေနၾကတာ ျဖစ္ေၾကာင္း…” စသျဖင့္ ႏွစ္ဆယ္ရွစ္ဆယ္ သီအုိရီေလးကုိ အေျခခံၿပီး ေျပာသင့္ေျပာထုိက္တဲ့ တရားစကားကုိ မိန္႔ၾကားေပးေတာ္ မူခဲ့ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ အမိန္႔ရွိေတာ္မူလုိက္မွပဲ တစ္ခါတရံ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း အဲဒီလုိ အျမင္မ်ိဳး ရွိေနတယ္ဆုိတာ သတိထားမိခဲ့ပါတယ္။ တဒဂၤအခုိက္အတန္႔ ေကာင္းတယ္လုိ႔ ထင္ေနရတဲ့ အရာေလးေတြ ရရွိခံစားရတဲ့အခါ ရရွိလာတဲ့ အတုိင္းအတာ အေပၚမွာ မေရာင့္ရဲႏုိင္ဘဲ ပုိပုိၿပီး ရယူခံစားလုိမႈမ်ားက လႊမ္းမုိးလာတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ဒီလုိ ပုိပုိၿပီး လုိခ်င္ရခ်င္ ခံစားခ်င္တာေတြေၾကာင့္ပဲ ရရွိလာတဲ့ အေနအထားအေပၚမွာ နည္းတယ္လုိ႔ ထင္ေနတတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့အရာေလးေတြဆုိရင္ အမ်ားႀကီးရေနေပမယ့္ သူမ်ားေလာက္မရဘူး၊ သူမ်ားေလာက္ မျပည့္စုံဘူးစသည္ျဖင့္ ထင္ေနတတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေကာင္းတဲ့ အရာေတြ၊ မေကာင္းတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြမွာက်ေတာ့ သူမ်ားလည္း ကုိယ့္ေလာက္ပဲ၊ ကုိယ္လည္းသူတုိ႔ေလာက္ပဲ ေတြ႕ႀကဳံခံစားရေပမယ့္ ကုိယ္ခံစားရတဲ့ ခံစားခ်က္က်ေတာ့ အရမ္းကုိျပင္းတယ္လုိ႔ ထင္ေနတတ္ၾကတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။

ဆုိၾကပါစုိ႔။ သူမ်ားလည္း ႏွလုံးေရာဂါ၊ ဆီးခ်ိဳေသြးတုိး ေရာဂါျဖစ္တာပါပဲ။ ကုိယ္လည္း အဲဒီလုိေရာဂါမ်ိဳး ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္ျဖစ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဘယ္လုိမွကုိ မခံစားႏုိင္ေလာက္ေအာင္၊ သူမ်ားထက္ကုိ အဆရာေထာင္မက ျပင္းထန္တယ္လုိ႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္ကုိ စိတ္ကထင္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူမ်ားလည္း ဒီေရာဂါ ဒီေဆးပဲ ေသာက္ရတာပဲ၊ ကုိယ္လည္း ဒီအတုိင္းပဲ ေသာက္ရတာပါပဲ။ ကုိယ့္က်ေတာ့မွ ေဆးကပိုခါးေနသလုိ၊ ပုိမ်ားေနသလုိ၊ ပုိေစ်းႀကီးေနသလုိ ထင္ေနတတ္ၾကျပန္ပါတယ္။ ဒါဘာလဲဆုိေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ခံစားျဖစ္ေပၚလာတဲ့အခါ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ျဖစ္ေတာ့ ဘာမွမသိသလုိ၊ ဘာမွမခံစားရသလုိ ရွိေနခဲ့ၾကေပမယ့္ ကုိယ့္ျဖစ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ငါ့က်မွလာၿပီး ေရြးျဖစ္တယ္လုိ႔ ထင္ကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ သူ႔က်ေတာ့ျဖစ္တယ္၊ ငါ့က်ေတာ့ ျဖစ္တယ္ဆုိတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ႐ုပ္တရားကုိ ပုိင္ဆုိင္ ထားေနၾကလု႔ိသာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူလည္းဒီ႐ုပ္ခႏၶာရွိလုိ႔ ခံစားမႈ ျဖစ္လာရတာ ျဖစ္သလုိ ကုိယ္လည္းပဲ ဒီ႐ုပ္ခႏၶာကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားလုိ႔ ဒီလုိခံစားၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ႐ုပ္ရွိၾကလုိ႔ ျဖစ္ၾကရတဲ့ အေပၚမွာ ပုထုဇဥ္ သဘာဝ ငါစဲြအတၱစဲြေလးေတြက ရွိေနၾကေတာ့ ေကာင္းတဲ့သေဘာေလးေတြဆုိ ကုိယ္ပဲရယူပုိင္ဆုိင္လုိ၊ ခံစားလုိေနၾကၿပီး မေကာင္းတဲ့ သေဘာေတြဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ္မခံစားရ၊ ကုိယ္မျဖစ္ရရင္ ပုိေကာင္းေနတဲ့ သေဘာေတြ ရွိေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရာရာ ကုိယ့္အလုိအတုိင္း မျဖစ္ဘဲ သူ႔အလုိအတုိင္း ျဖစ္တတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ ကုိယ္ေတာင့္တသလုိ မျဖစ္တဲ့အခါ ကုိယ့္ျဖစ္တဲ့အခါက်ေတာ့ အတူတူခ်င္းကုိပဲ ကုိယ္ကပုိျဖစ္တယ္၊ ကုိယ္က ပုိခံစားရတယ္လုိ႔ ထင္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အလားတူ ေကာင္းတဲ့ခံစားမႈေလးေတြမွာလည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ။ ေကာင္းတာေတြဆုိေတာ့ ကုိယ္ပဲ ခံစားခ်င္၊ ရယူခ်င္ေနတဲ့အတြက္ ရတဲ့ေဝပုံခ်င္းအတူတူ ကုိယ္ရတဲ့အေပၚမွာ နည္းတယ္၊ မေကာင္းဘူးဆုိတဲ့ စိတ္အေတြးနဲ႔ ပုိပုိၿပီး ရခ်င္ေနၾကေတာ့ အမ်ားႀကီးရခဲ့တာကုိပဲ အနည္းေလးရတယ္လုိ႔ ထင္ေနတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းတာေတြ၊ လုိခ်င္တာေတြဆုိတာကလည္း အလုိျပည့္တယ္ဆုိတာ မရွိတဲ့အတြက္ ရၿပီးရင္း ရခ်င္၊ လုိၿပီးရင္း လုိခ်င္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း တစ္ခ်ိဳ႕ သိန္းေထာင္နဲ႔ သန္းနဲ႔ခ်ီေအာင္ ခ်မ္းသာေနတဲ့သူေတြကုိ ေမးၾကည့္ ထပ္ယူဦးမွာလားဆုိရင္ ယူဦးမယ္ဆုိတာေတြပဲ ျဖစ္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ခ်မ္းသာလုိ႔၊ ဘေလာက္အက်ိဳးခံစားရလုိ႔ ေနာက္ထပ္ မလုိေတာ့ဘူး၊ နားသြားၿပီဆုိတာ မရွိပါဘူး။ ရၿပီးရင္းရခ်င္၊ လုိၿပီးရင္း လုိခ်င္ ျဖစ္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုိ အေတာမသတ္ႏုိင္တဲ့ ေလာဘသေဘာက ရွိေနတဲ့အတြက္ ျမတ္ဗုဒၶက ေရာင့္ရဲႏုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေရာင့္ရဲတယ္ဆုိတာ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ရွိတာေလးကုိ ထုိင္စားေနဖုိ႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ရွိတဲ့ အေနအထားေလး အေပၚမွာ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္ေအာင္ ေနထုိင္ၾကည့္ဖုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ျဖစ္တယ္၊ ဘယ္လုိခ်မ္းသာတယ္၊ ဘယ္လုိ သုံးႏုိင္တယ္ စသျဖင့္ သူမ်ားသုံးႏုိင္၊ ျဖဳန္းႏုိင္၊ စားႏုိင္ေသာက္ႏုိင္တဲ့ အေပၚေတြမွာ အားမလုိအားမရ၊ ႀကိတ္မႏုိင္ခဲမရ မျဖစ္ၾကဘဲ ကုိယ့္ရွိတဲ့အေပၚမွာပဲ ရွိသမွ်၊ ရသမွ်နဲ႔ ေက်နပ္ႏုိင္ေအာင္ ကုိယ့္ရဲ႕ေလာဘကုိ အကန္႔ေလးလုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

မွန္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶ မိန္႔ေတာ္မူသလုိပဲ ေလာဘကုိ အကန္႔ေလးထားႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ခုနေျပာခဲ့တဲ့ ကုိယ့္က်ေတာ့နည္းတယ္၊ သူ႔က်ေတာ့ မ်ားတယ္ဆုိတဲ့ အျမင္ခံစားခ်က္မ်ိဳး နည္းလာႏုိင္ပါတယ္။ ကုိယ္ရရွိခံစားရတဲ့ အတုိင္းအတာေလး အေပၚမွာပဲ အလုိက္သင့္ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္ေအာင္ ေနထုိင္လာႏုိင္ပါတယ္။ ဒီထက္ပုိၿပီး အျမင္ေတြမွန္ခ်င္တယ္၊ အမွန္အတုိင္း အရွိအတုိင္း လက္ခံခ်င္တယ္ ဆုိရင္ေတာ့ အမွန္အတုိင္းျမင္ေစႏုိင္တဲ့ ဉာဏ္မ်က္စိရေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ပဲ ရွိပါတယ္။ အရွိကုိအရွိအတုိင္း၊ အမွန္ကုိ အမွန္အတုိင္း၊ မၿမဲတာကုိ မၿမဲတဲ့အတုိင္း၊ ၿမဲတာကုိ ၿမဲတဲ့အတုိင္း၊ အျဖစ္ကုိ အျဖစ္အတုိင္း၊ အပ်က္ကုိ အပ်က္အတုိင္း ျမင္ႏုိင္ဖုိ႔ကေတာ့ သတိပ႒ာန္ အလုပ္အားထုတ္ၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဝိပႆနာ သတိပ႒ာန္ အလုပ္ကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ထားၾကတဲ့ သူေတြကေတာ့ ယထာဘူတံ ပဇာနာတိ - အရွိကုိ အရွိအတုိင္းသိလုိ႔ ဆုိတဲ့အတုိင္း ျဖစ္စဲျဖစ္ခုိက္ကုိ အရွိအတုိင္းပဲ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ သူမ်ားတယ္၊ ကုိယ္နည္းတယ္၊ ကုိယ့္က်ေတာ့ ပုိႀကီးတယ္၊ သူ႔က်ေတာ့ ပုိေသးတယ္ဆုိတဲ့ အျမင္အေတြးမ်ိဳး ဝင္လာၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလုိဆုိရင္ေတာ့ ႏွစ္ဆယ္ရွိရင္ ႏွစ္ဆယ္ပဲ ျမင္ၾကမွာျဖစ္ၿပီး ဆစ္ဆယ္ရွိရင္လည္း ရွစ္ဆယ္ပဲ ျမင္လာၾကေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက လူအေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ စိတ္အစဥ္ဟာ ေကာင္းတာေတြက်ေတာ့ အမ်ားကုိ အနည္းလုိ႔ ျမင္ေနထင္ေနတတ္ၿပီး မေကာင္းတာေတြက်ေတာ့ အနည္းကုိ အမ်ားလုိ႔ ထင္ေနတတ္ေၾကာင္းနဲ႔ ဒီလုိ ထင္ေနတတ္ျခင္းဟာ ပုဂၢိဳလ္သတၱဝါ အသီးသီးမွာ ရွိေနၾကတဲ့ ငါစဲြေလးမ်ားနဲ႔ အယူလဲြေလးမ်ားေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိ အျမင္လဲြေလးေတြ မျဖစ္ရေအာင္ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာရွိတဲ့ ေလာဘကုိ အကန္႔ေလးနဲ႔ထားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း အေသးအႀကီး၊ အနည္းအမ်ားကုိ အရွိအတုိင္း ျမင္ေစဖုိ႔ ဝိပႆနာ တရားအလုပ္ကုိသာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖုိ႔ လုိေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ အထူးသတိျပဳရမွာက ႐ုပ္တရားပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့ သူေတြမွာ အေကာင္းအဆုိးဆုိတာ ဒြန္တဲြေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ခႏၶာကုိယ္ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ ရရွိလာတဲ့ ခံစားခ်က္ဆုိတာလည္း အေကာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အဆုိးပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူမွ အနည္းအမ်ား၊ အေသးအႀကီးဆုိတာ မထားဘဲ အတူတူပဲ ျဖစ္ေစတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သတၱဝါတုိင္း ရရွိလာခဲ့ၾကတဲ့ ခႏၶာကုိယ္နဲ႔ စိတ္မွာပဲ သုခဒုကၡဆုိတာ ရွိေနတာျဖစ္တဲ့အတြက္ သုခပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဒုကၡပဲျဖစ္ျဖစ္ အရွိအတုိင္း ျမင္သိၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ တိပိဋကဆရာေတာ္ အမိန္႔ရွိေတာ္မူတဲ့ ႏွစ္ဆယ္ရွစ္ဆယ္ သီအုိရီလုိပဲ သတၱဝါ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေကာင္းတာဆုိရင္ ကုိယ့္က်ေတာ့နည္းတယ္၊ သူ႔က်ေတာ့ မ်ားတယ္လုိ႔ ထင္ျမင္ေနတတ္ၿပီး၊ ဆုိးတာဆုိရင္ ကုိယ့္က်ေတာ့ႀကီးတယ္၊ သူ႔က်ေတာ့ ေသးတယ္လုိ႔ ထင္ျမင္ေနတတ္ၾကတဲ့အျပင္ ဒီအထင္အျမင္မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ရတဲ့ ဒုကၡမ်ားဟာလည္း ပုိပုိမ်ားလာေနတတ္တဲ့အတြက္ ဒီလုိထင္ျမင္ယူဆမႈမ်ိဳးကုိ အရွိအတုိင္း၊ အမွန္အတုိင္း ျမင္ေစႏုိင္ဖုိ႔ ကုိယ့္စိတ္ကုိ အကန္႔ေလးမ်ားနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ကာ သတိပ႒ာန္ အလုပ္ကုိသာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖုိ႔သာ ရွိပါေတာ့ေၾကာင္း တင္ျပရင္း ႏွစ္ဆယ္ရွစ္ဆယ္ သီအုိရီကုိ အေၾကာင္းျပဳလုိ႔ အသိတစ္ခုရေစဖုိ႔ ေကာင္းမႈတစ္ခု ျပဳလုိက္ရပါတယ္။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား