စိတ္အားျဖည့္ စကားစုေလးမ်ား (၈)…

ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာမွာ ေရးခဲ့တဲ့ ေတြးမိသမွ် စာစုမ်ားထဲက စာဖတ္သူမ်ားကုိ အားျဖစ္ေစမယ့္ သတိေပးစကား ႏွလုံးသား အာဟာရေလးမ်ားကုိ ထုတ္ႏႈတ္ၿပီး ျပန္လည္တင္ျပ ေပးလုိက္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ စာတစ္ပုဒ္လုံးကုိ ဖတ္ရတာထက္ စာတစ္ပုိဒ္ေလာက္၊ စာတစ္ေၾကာင္းေလာက္၊ စကားလုံးတစ္လုံးေလာက္က စိတ္အားအင္ကုိ ပုိၿပီးျဖစ္ေစတတ္ ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္အင္အား အသိတရားေလးမ်ား တုိးပြားေစဖုိ႔ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ ေကာက္ခ်က္ေလးမ်ားကုိ ထပ္မံတင္ျပလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဖတ္မွတ္က်င့္ႀကံၿပီး တစ္ဆင့္ ျပန္လည္ မွ်ေ၀ႏုိင္ၾကပါေစ…

လက္သည္ခ်ည္းပဲ အားကုိး၍ မျဖစ္…
“လက္သည္ခ်ည္းပဲ အားကုိးမေနနဲ႔၊ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း ညႇစ္ၾကဦး”ဆုိတဲ့ ျမန္မာစကားရွိပါတယ္။ တုိက္႐ုိက္အဓိပၸါယ္ကေတာ့ မီးဖြားတဲ့ ကုိယ္၀န္ေဆာင္မိခင္ကုိ ရည္ညြန္းတာ ျဖစ္ေပမယ့္ တစ္ဘက္မွာလည္း ကုိယ့္အစြမ္းအစနဲ႔ အားထုတ္မႈကုိ မျပဳလုပ္ဘဲ သူမ်ားကုိခ်ည္း အားကုိးေလ့ ရွိသူေတြအတြက္ ဥပမာေပး ေျပာဆုိေလ့ရွိတဲ့ စကားပုံေလး ျဖစ္ပါတယ္။ အားကုိးလုိ႔ ရမွန္းသိရင္ အားကုိးတတ္ၾကတဲ့ သတၱ၀ါေတြရဲ႕ သဘာ၀အရ အားကုိးစရာကုိရွားရင္း အားကုိးမ်ားၿပီး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ အားထုတ္မႈ နည္းပါးလာတတ္တဲ့အတြက္ ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိးေစရန္ ရည္ရြယ္ကာ ဒီစကားပုံကုိ အသုံးျပဳေျပာဆုိ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ေလာကမွာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အားကုိးရာဆုိတာ ရွိရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ အားကုိးလြန္းရင္လည္း ကုိယ့္မွာဘာမွ မျဖစ္ပဲ ရွိတတ္တဲ့အတြက္ သူမ်ားကုိလည္း အားကုိး၊ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း အားထုတ္ၾကဖုိ႔ ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူမ်ားခ်ည္းပဲ အားကုိးေနလုိ႔ မျဖစ္သလုိ၊ နည္းျပလမ္းညႊန္ေပးႏုိင္မယ့္ အားကုိစရာ လက္သည္မရွိျပန္ရင္လည္း မျဖစ္တဲ့အတြက္ လက္သည္ရဲ႕ အကူအညီကုိ ရယူရင္း ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ ညႇစ္ယူမႈနဲ႔ လုိခ်င္တာကုိ ရေအာင္ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ လက္သည္ခ်ည္းပဲ အားကုိးေနလုိ႔ မျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း ညႇစ္ဖုိ႔လုိေၾကာင္း နားလည္ေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အားကုိးမလဲြပါေစနဲ႔…
ဒီေန႔ေခတ္မွာ သားသမီးဇနီးမယား၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ ရာထူးဌာနႏၲရေတြကုိ အားကုိးေနၾကသူေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ေသခ်ာေတြးၾကည့္လုိက္ရင္ ကုိယ္က အားကုိးရပါတယ္ဆုိတဲ့ သားသမီး ဇနီးမယား၊ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားဟာ တဒဂၤ အခုိက္အတန္႔ေလာက္ပဲ အားကုိးလုိ႔ရတဲ့ အရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပစၥဳပၸန္ဘ၀ မေသခင္ ခဏေလးေလာက္ပဲ အားကုိးလုိ႔ ရႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတာင္မွ မေသခ်ာပါဘူး။ ကုိယ္အားကုိးရတယ္ဆုိတဲ့ သားသမီး စည္းစိမ္ဥစၥာေတြဟာ တစ္ခါတစ္ေလ ကုိယ့္အရင္ေတာင္မွ ပ်က္စီးသြားတတ္ၾကတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဘယ္အရာမွ မၿမဲတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း ဘာမွပုံေသ တြက္လုိ႔မရဘဲ ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ အားကုိးခ်င္ရင္ သားသမီးစည္းစိမ္ ဥစၥာေတြ အားကုိးေနၾကတာထက္ ကုိယ္လုပ္တဲ့ ကုသုိလ္ေတြကုိပဲ အားကုိးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မေသခင္ ကုိယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ကုိယ့္ရဲ႕ကံေတြကသာ ကုိယ့္ရဲ႕အရိပ္သဖြယ္ ကုိယ့္ေနာက္ကုိ လုိက္ေနမွာ ျဖစ္ၿပီး ေသၿပီးေနာက္မွာလည္း ကုိယ္နဲ႔အတူ တစ္ခါတည္းပါသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အားကုိးရာ အမွန္ျဖစ္တဲ့ ကုသုိလ္ေတြကုိပဲ တတ္ႏုိင္သမွ် ယူေဆာင္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အခ်စ္ဆုိတာ…
လူတစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦးၾကားမွာ နားလည္မႈက အရမ္းအေရးႀကီးပါတယ္။ နားလည္မႈမရွိရင္၊ နားလည္မႈ မေပးႏုိင္ရင္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အၾကာႀကီး ဆက္ဆံလုိ႔ မရၾကပါဘူး။ အခ်စ္ဆုိတာ နားလည္ျခင္းပဲလုိ႔ ဆုိတဲ့အတုိင္း နားလည္မႈ မရွိရင္ ခ်စ္လုိ႔လည္း မရပါဘူး။ အခ်စ္မရွိရင္ အျပစ္ပဲ ၾကည့္တတ္ပါတယ္။ အျပစ္ၾကည့္ၿပီဆုိရင္ေတာ့ နားလည္မႈလည္း ေပးလုိ႔မရ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ အခ်စ္ႀကီးတယ္ပဲ ေျပာေျပာ နားလည္မႈလဲြလာၿပီဆုိရင္ အခ်စ္ေတြလည္း ေလ်ာ့လာတတ္ပါတယ္။ နားလည္ ေပးျခင္းဟာ ခ်စ္ေနျခင္းပဲျဖစ္တဲ့အတြက္ အခ်စ္ရွည္ခ်င္ရင္ နားလည္မႈလည္း ရွည္ေအာင္ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ နားလည္မႈရွည္ဖုိ႔အတြက္ နားလည္မႈ ေပးဖုိ႔လုိပါတယ္။ နားလည္မႈရေအာင္ လုပ္ယူဖုိ႔လုိပါတယ္။

အစာမေၾက ျဖစ္ၾကတဲ့ခါ…
တကယ္ေတာ့ ဘယ္သူမဆုိ တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္း အမွားေလးေတြ လုပ္မိတတ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ေစတနာမပါဘဲ ႐ုတ္တရက္ျဖစ္သြားတတ္တဲ့ အလဲြအေခ်ာ္ေလးေတြ၊ အေျပာမွား၊ အလုပ္မွားေလးေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ရွိလာတဲ့အခါ သူသူကုိယ္ကုိယ္ ကုိယ္ခ်င္စာတရားနဲ႔ နားလည္ေပးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ အကယ္၍ သူ႔ေနရာမွာ ကုိယ္ဆုိရင္လည္း ဒီလုိျဖစ္မိမွာပဲလုိ႔ သူ႔ေနရာကေန အစားထုိး ေတြးၾကည့္သင့္ပါတယ္။ သူမွားသလုိ ကုိယ္လည္းမွားဖူးတတ္တာ ေလးေတြကုိ သတိရၿပီး ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ နားလည္မႈေပးႏုိင္ေအာင္ အားထုတ္သင့္ပါတယ္။ အဲလုိမွမဟုတ္ဘဲ မွားတတ္တဲ့အေပၚမွာ အျပစ္ေတြပဲ ျမင္ေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ၾကာရင္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးၾကား အစာမေၾကမႈေတြ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ ကုိယ္က အစာမေၾကျဖစ္လာရင္ တစ္ဘက္ကလည္း ျပန္ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္လုံး အစာမေၾကတာေတြမ်ားၿပီး ေနာက္ဆုံးမွာ မေခၚမေျပာႏုိင္၊ မျမင္မၾကည့္ႏုိင္တဲ့အထိ ျဖစ္လာကာ အမုန္းႀကီးမုန္းတဲ့အထိ ျဖစ္ကုန္တတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ အေသးအဖဲြ႕ နားလည္မႈလဲြတာေလးက စခဲ့တဲ့ ျပႆနာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစာမေၾက ျဖစ္ၾကရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ နားလည္မႈ လဲြတာေလးေတြကုိ ထိပ္တုိက္ေတြ႕ဆုံျခင္းနဲ႔ ေျဖရွင္းၾကဖုိ႔ ဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ပ႒ာန္းဆက္…
ပ႒ာန္းဆက္ဆုိတာ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္မႈကုိ ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဘ၀ ေတြ႕ၾကဆုံၾက ရတာေတြဟာ တကယ္ေတာ့ ပ႒ာန္းဆက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မေရမတြက္ႏုိင္တဲ့ ဘ၀ေတြမွာ ေျပးသြားက်င္လည္ၾကရတဲ့ သတၱ၀ါေတြအေနနဲ႔ မျဖစ္ဖူးတဲ့ ဘ၀ဆုိတာ မရွိႏုိင္ပါဘူး။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အေဖျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္ခဲ့ၾကမွာပါ။ အေမျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္ခဲ့ၾကမွာပါ။ အစ္ကုိအစ္မ၊ ညီညီမ၊ ဇနီးမယား လင္ေယာက်ာ္း စသျဖင့္ ဘ၀အစုံစုံမွာ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေတာ့ ျဖစ္ခဲ့ၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီလုိ အေၾကာင္းတရားေတြ ရွိခဲ့ၾကလုိ႔လည္း ဒီဘ၀မွာ အက်ိဳးတရား အေနနဲ႔ လာဆုံျဖစ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လာဆုံတဲ့အခါမွာလည္း တစ္ခ်ိဳ႕က အေကာင္းေတြနဲ႔ ဆုံၾကေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ မေကာင္းေတြနဲ႔ ဆုံၾကရျပန္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ပ႒ာန္းဆက္ေကာင္းတဲ့ သူက အေကာင္းဆုံမွာျဖစ္ၿပီး ပ႒ာန္းဆက္ မေကာင္းတဲ့သူက မေကာင္းဆုံရမယ့္ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲ ဆုံဆုံ ဒါဟာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္တဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိအေၾကာင္းအက်ိဳးေတြ ျဖစ္ေနၾကတာကုိပဲ ဒီေခတ္စကားနဲ႔ ပ႒ာန္းဆက္ရွိေနၾကတာလုိ႔ ဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ပ႒ာန္းဆက္ကုိ ျဖတ္ႏုိင္မွ…
ဒီဘ၀မွာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ေတြ႕ၾကဆုံၾကရတာေတြဟာ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္မႈ ပ႒ာန္းဆက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ဘက္က ျပန္ၾကည့္ရင္လည္း ဒီလုိ ပ႒ာန္းဆက္ေတြ ရွိေနသမွ် ဘ၀မွာ သံသရာရွည္မႈေတြက ရွိေနၾကဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အေၾကာင္းတရားေတြ ရွိေနသမွ် အက်ိဳးတရားအေနနဲ႔ ဆင္းရဲေတြလည္း ရွိေနၾကရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပ႒ာန္းဆက္ေတြကုိ မျဖတ္ႏုိင္ေသးသမွ် ေနာက္ထပ္အဆက္ အဆက္ေတြက ထပ္ထပ္ျဖစ္ေနၾကဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဘ၀မွာ ပ႒ာန္းဆက္ေကာင္းလုိ႔ သူေတာ္ေကာင္းေတြနဲ႔ ေတြ႕သူေတြ ရွိၾကသလုိ၊ ပ႒ာန္းဆက္ မေကာင္းတဲ့အတြက္ မေကာင္းတဲ့ သူေတြနဲ႔ ေတြ႕ၾကဆုံၾက ႀကဳံၾကရသူေတြလည္း ရွိေနၾကေပမယ့္ ဘယ္လုိလူမ်ိဳးေတြနဲ႔ပဲ ႀကဳံႀကဳံ ပ႒ာန္းဆက္ေတြကုိ မျဖတ္ႏုိင္ေသးရင္ေတာ့ တစ္ခါျပန္ၿပီး ဆုံၾကရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါဆုံတဲ့ အခါမွာေတာ့ အေကာင္းအဆုိးေတြနဲ႔ ႀကဳံမႀကဳံဆုိတာ ေသခ်ာေပါက္ မေျပာႏုိင္ပါဘူး။ အေကာင္းဆုံးကေတာ့ အေသခ်ာဆုံးျဖစ္တဲ့ ဒီဘ၀မွာပဲ ပ႒ာန္းဆက္ေတြကုိ ျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားတာ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။

အေပးအယူ…
အေပးအယူ သေဘာဟာ မွန္ၾကည့္သလုိပါပဲ။ မွန္ၾကည့္တဲ့အခါ ကုိယ့္ပုံရိပ္ ကုိယ္ျပန္ျမင္ရသလုိ အေပးအယူမွာလည္း ကုိယ္ေပးတာ ကုိယ္ျပန္ရတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္ေပးတဲ့အခါ အေကာင္းေပးရင္ ကုိယ္လည္းအေကာင္း ရမွာျဖစ္ၿပီး အဆုိးေပးရင္ေတာ့ အဆုိးပဲ ျပန္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ဘယ္သူမဆုိ အေပးအယူသေဘာမွာ အေပးေကာင္းရင္ အရေကာင္းမွာျဖစ္ၿပီး အေပးဆုိးရင္ အရဆုိးမွာပဲလုိ႔ ဆုိလုိတာပါ။ ဒီေတာ့ကား ရယူခ်င္တဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ ကုိယ္ယူခ်င္တဲ့အရာဟာ အဆုိးလား အေကာင္းလားဆုိတာ စဥ္းစားၿပီး အေကာင္းလုိခ်င္ရင္ေတာ့ ကုိယ္ကအရင္စၿပီး အေကာင္းေပးၾကည့္ဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။

ေပးတာဟာယူတာပါပဲ…
လူ႔ဘ၀မွာ လူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ခ်င္းနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အပုိင္းမွာ အေပးအယူ သေဘာက အရမ္းအေရးႀကီးပါတယ္။ ေပးတယ္ဆုိတာ ပစၥည္း၀တၳဳကိုေပးမွ ေပးတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေန႔စဥ္ ျပဳမူေနထုိင္ ေျပာဆုိေနၾကတာ ေတြဟာလည္း တကယ္ေတာ့ အေပးအယူ လုပ္ေနၾကတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ဘက္သူက ကုိယ့္ကုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျပဳမူဆက္ဆံ ေျပာဆုိေနထုိင္ ေစခ်င္ရင္ အရင္ဆုံး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က အေကာင္းေတြနဲ႔ ဆက္ဆံျပဖုိ႔ လိုပါတယ္။ တစ္ဘက္က ကုိယ့္ကုိ ၿပဳံးျပေစခ်င္ရင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က အရင္ၿပဳံးျပေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္။ သူမ်ားက ကုိယ့္ကုိ အေကာင္းေျပာေစခ်င္ရင္ ကုိယ္ကအရင္ အေကာင္းေျပာေပးရပါတယ္။ သူမ်ားက ကုိယ့္ကုိအ႐ုိအေသ အေလးဂ႐ုျပဳေစခ်င္ရင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကအရင္ တစ္ဘက္သားကုိ ႐ုိေသေလးစားေပးရပါတယ္။ ဒါဟာ သဘာ၀က်တဲ့ အေပးအယူ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေကာင္းေပးမွ အေကာင္းရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲလုိမွ မဟုတ္ဘဲ ကုိယ္ကလုိခ်င္တာက အေကာင္းျဖစ္ၿပီး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ေပးေနတာက အဆုိးေတြ ဆုိရင္ေတာ့ ေပးတဲ့အတုိင္း အဆုိးပဲ ရေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေဘာင္မေက်ာ္ပါေစနဲ႔…
ေဘာင္ဆုိတာ အနားသတ္ အကန္႔စည္းကမ္း သတ္မွတ္ခ်က္ကုိ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ အထူးသတိျပဳရမွာက ေဘာင္ေတြ ကနားေတြဟာ ပညတ္သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီေဘာင္ေတြကုိ အာ႐ုံထားေနရင္ အျမင္က်ဥ္းၿပီး အက်ိဳးမႀကီး ျဖစ္တတ္တာေၾကာင့္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေဘာင္ခတ္မထားနဲ႔လုိ႔ ဆုိလာသူေတြ အေနနဲ႔ ေဘာင္ဆုိတာ လြတ္ေျမာက္မႈကုိ မရေသးသူေတြ အတြက္ အထိန္းအကြပ္ တစ္ခုအျဖစ္ လုိအပ္တဲ့အရာမ်ား ျဖစ္ၿပီး ဒီလုိအပ္ခ်က္ေတြကုိ လ်စ္လ်ဴ႐ႈကာ ေဘာင္ေတြေက်ာ္ လုပ္မိရင္ေတာ့ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာဆုိက်ိဳးေတြပဲ ျဖစ္ေစတတ္တယ္ဆုိတာ သတိျပဳၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ေဘာင္ေက်ာ္လာၿပီဆုိရင္ အစြန္းေရာက္လာတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အစြန္းေရာက္တဲ့ အလုပ္မွန္သမွ် ဘယ္အလုပ္မွ မေကာင္းဘူးဆုိတာ မေမ့ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။

ဒီလုိသာဆုိရင္…
တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကလည္း ဟုိကိစၥ ဒီကိစၥေတြေၾကာင့္ အႏွစ္ရွိတဲ့ ကုသုိလ္တရားေတြမွာ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ မရွိခဲ့သလုိ အသက္အရြယ္ ႀကီးလာျပန္ေတာ့လည္း ကုိယ့္ဘ၀အတြက္၊ ကုိယ့္သံသရာအတြက္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရမယ့္ အရာေတြကုိ မလုပ္ႏုိင္ေသးဘဲ ဟုိအတြက္ပူရ၊ ဒီအတြက္ပူရ၊ ဟုိမွာေပ်ာ္ရ၊ ဒီမွာေပ်ာ္ရ၊ ဟုိဟာျဖတ္မရ၊ ဒါျဖတ္မရနဲ႔ဘဲ အခ်ိန္ေတြကုိ ကုန္လြန္ေနၾကတာေတြပါ။ အဲဒီလုိ ဟုိသံေယာဇဥ္ ဒီသံေယာဇဥ္ေတြေၾကာင့္ တကယ္လုပ္ရမယ့္ ကုသုိလ္အေရးေတြကုိ မလုပ္ႏုိင္ဘဲ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေနခဲ့တာေတြဟာ ေသခါနီးက်ေတာ့မွ အားကုိးရာအစစ္ မရွိလုိ႔ ကုသုိလ္အႏွစ္ေတြ လုပ္ၾကမယ္ ဆုိျပန္ေတာ့ အခ်ိန္ေတြေႏွာင္းၿပီး စိတ္သြားတုိင္း ကုိယ္မပါျဖစ္ကာ ေနာက္ဆုံးဘ၀ဟာ အႏွစ္မပါဘဲ အဆုံးသတ္သြားၾကရတဲ့ အျဖစ္နဲ႔ပဲ နိဂုံးခ်ဳပ္သြားခဲ့ရျပန္ပါတယ္။

Read more »

ေၾကာင္းက်ိဳး ဆက္စပ္မႈ (သုိ႔) ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ႏွင့္ ပ႒ာန္း…

ဗုဒၶဘာသာမ်ား ယုံၾကည္လက္ခံထားၾကသည့္ အယူ၀ါဒမ်ားတြင္ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္မႈ၀ါဒသည္လည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ ျဖစ္၏။ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္သကဲ့သုိ႔ အက်ိဳးတရားမွန္သမွ် အေၾကာင္းကင္း၍ မျဖစ္ဟူသည့္ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္မႈ သေဘာကုိ အေသအခ်ာ လက္ခံထားၾက၏။ မည္သည့္ကိစၥမဆုိ အေၾကာင္းတရားမ်ား ရွိေနၿပီး ထုိအေၾကာင္းတရားမ်ားေၾကာင့္ပင္ အက်ိဳးတရား အေနျဖင့္ ျဖစ္ေပၚၾကရျခင္း ျဖစ္သည္ကုိ ေကာင္းစြာယုံၾကည္ ထားၾက၏။ ဗုဒၶဘာသာမ်ား လက္ခံထားသည့္ ထုိအေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္မႈ နိယာမကုိ အျခားပရိယာယ္ျဖင့္ ေျပာလွ်င္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သေဘာ၊ ပ႒ာန္းဆက္ သေဘာအေနျဖင့္ ေျပာဆုိႏုိင္မည္ျဖစ္၏။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ဟူသည္ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္မႈ သေဘာျဖစ္ၿပီး ပ႒ာန္းဆက္ေခၚ ပ႒ာန္းသည္လည္း အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္မႈပင္ ျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ ထုိပဋိစၥသမုပၸါဒ္၏ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္မႈ သေဘာႏွင့္ ပ႒ာန၏ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္မႈ သေဘာကား အနည္းငယ္ ကြာျခားလွ၏။

ပဋိစၥသမုပၸါဒ္လာ အေၾကာင္းအက်ိး ဆက္စပ္မႈသည္ “ဒါေၾကာင့္ ဒါျဖစ္တယ္” ဆုိသည့္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ျခင္း သက္သက္ကုိသာ ထင္ရွားေစၿပီး ပ႒ာန၏ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္မႈသည္ “ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိျဖစ္ၿပီး အဲဒီလုိ ျဖစ္လာေအာင္ ဒီလုိအစြမ္းေတြနဲ႔ ေက်းဇူးျပဳတယ္” ဆုိသည့္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္မႈ နိယာမတြင္ ေက်းဇူးျပဳေၾကာင္း အေၾကာင္းတရား၏ အေျခခံတရား၊ အစြမ္းသတၱိမ်ား၊ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္ႏြယ္မႈတြင္ မည္သုိ႔မည္ပုံ ဆက္ႏြယ္ေနသည္ဟူသည့္ ဆက္စပ္ပုံ အျခင္းအရာမ်ားအထိ ထင္ရွားေစသည့္ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္မႈ သေဘာကုိ ေဖာ္ညြန္းထား၏။ စာစကားႏွင့္ေျပာလွ်င္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နည္းသည္ ပစၥည္းဟူေသာ အေၾကာင္းတရားႏွင့္ ပစၥယုပၸန္ဟူေသာ အက်ိဳးတရားတုိ႔၏ ဆက္ႏြယ္မႈကုိ ျပျခင္းျဖစ္ၿပီး ပ႒ာန္းနည္းသည္ ပစၥည္းဟူေသာ အေၾကာင္းတရားႏွင့္ ပစၥယုပၸန္ဟူေသာ အက်ိဳးတရားတုိ႔၏ ဆက္ႏြယ္မႈကုိသာမက ပစၥယသတၱိဟူေသာ ဆုိင္ရာအေၾကာင္းတရား တစ္မ်ိဳးစီ၏ ေက်းဇူးျပဳႏုိင္ေသာ အစြမ္းသတၱိမ်ားအထိ ဆက္ႏြယ္မႈကုိ ျပေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ႏွင့္ ပ႒ာန္းတုိ႔သည္ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္မႈကုိ ျပသည့္ ေဟာၾကားခ်က္ ဓမၼမ်ား ျဖစ္ေသာ္လည္း ေဟာၾကားပုံခ်င္း မတူညီသည့္ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္မႈ ဓမၼဟု ဆုိျခင္းျဖစ္၏။

ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ေဒသနာေတာ္တြင္ အ၀ိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ၊ သခၤါရ ပစၥယာ၀ိညာဏံ စသျဖင့္ ေဟားၾကားေတာ္မူထား၏။ သိသင့္သိထုိက္သည္ကုိ မသိ၊ မသိထုိက္သည္ကုိ သိေသာ အ၀ိဇၨာဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ယခုဘ၀ ကုိယ္မႈ၊ ႏႈတ္မႈ၊ စိတ္မႈမ်ားႏွင့္ ေနာင္ဘ၀အတြက္ အက်ိဳး၀ိပါက္မ်ားကုိ ျပဳစီမံတတ္သည့္ သခၤါရဟူေသာ ကံတရားျဖစ္ေပၚေၾကာင္း၊ သခၤါရဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ပဋိသေႏၶ၀ိညာဏ္ႏွင့္ ပစၥဳပၸန္၌ ျဖစ္ေသာ ၀ိပါက္စိတ္ဟူေသာ ၀ိညာဏ္ျဖစ္ေပၚေၾကာင္း၊ ၀ိညာဏ္ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ နာမ္႐ုပ္တုိ႔ ျဖစ္ေပၚေၾကာင္း၊ နာမ္႐ုပ္ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ စကၡာယတန၊ ေသာတာယတန စေသာ အာယတန ေျခာက္ပါးတုိ႔ ျဖစ္ေပၚေၾကာင္း၊ အာယတန ေျခာက္ပါးေၾကာင့္ စကၡဳသမၹႆ (မ်က္စိအေတြ႕)၊ ေသာတသမၹႆ (နားအေတြ႕)စေသာ အေတြ႕ေျခာက္ပါးဟူေသာ ဖႆျဖစ္ေပၚေၾကာင္း၊ ဖႆဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ စကၡဳသမၹႆဇာေ၀ဒနာ (မ်က္စိအေတြ႕ခံစားခ်က္)၊ ေသာတသမၹႆဇာေ၀ဒနာ စေသာ ခံစားမႈဟူေသာ ေ၀ဒနာ ျဖစ္ေပၚေၾကာင္း၊ ေ၀ဒနာဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ တဏွာဟူေသာ ေလာဘ ျဖစ္ေပၚေၾကာင္း၊ တဏွာဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ စဲြလန္းမႈ ဥပါဒါန္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဥပါဒါန္ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ကမၼဘ၀ႏွင့္ ဥပပတၱိဘ၀တုိ႔ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘ၀ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ပဋိသေႏၶဟူေသာ ဇာတိျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဇာတိဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အုိျခင္း၊ ေသျခင္း၊ စုိးရိမ္ပူပန္ျခင္း၊ ငိုေၾကြးျခင္း၊ ကုိယ္ဆင္းရဲျခင္း၊ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း၊ ျပင္းစြာပူေဆြးျခင္းဟူေသာ ဇရာ၊ မရဏ၊ ေသာက၊ ပရိေဒ၀၊ ဒုကၡ၊ ေဒါမနႆ၊ ဥပါယသတုိ႔ ျဖစ္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ပုံကုိ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ေဒသနာျဖင့္ ထင္ရွားေစေတာ္မူ၏။ ဤကား ပဋိစၥသမုပၸါနည္းအရ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္ႏြယ္မႈ အခ်ဳပ္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။

ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္တြင္ ေဟတုပစၥေယာ၊ အာရမၼဏပစၥေယာ စသည္ျဖင့္ ပစၥည္းတရား (၂၄)ပါးကုိ အက်ဥ္းေဖာ္ျပၿပီး ေဟတုပစၥေယာတိ ေဟတူေဟတု သမၸယုတၱာနံ ဓမၼာနံ၊ တံသမု႒ာနာနဥၥ ႐ူပါနံ ေဟတုပစၥေယန ပစၥေယာ စသည္ျဖင့္ ပစၥည္း၊ ပစၥယုပၸန္၊ ပစၥယသတၱိ အေနအားျဖင့္ အက်ယ္ျပေတာ္မူထား၏။ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္၏ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္ႏြယ္မႈတြင္ အက်ိဳးတရားျဖစ္ေပၚေၾကာင္း အေၾကာင္းတရား၏ အေထာက္အပံ့ တရားမ်ားကုိ ဆုိင္ရာအေၾကာင္းတရား အလုိက္ အစြမ္းသတၱိမ်ားျဖင့္ အထူးျပဳျပေတာ္မူ၏။ ပစၥယသတၱိေခၚ အေၾကာင္းတရားအား ေက်းဇူးျပဳေပးသည့္ အရာမ်ားကုိ အထူးျပေတာ္မူ၏။ ထုိပစၥယသတၱိမ်ားကုိ ယေန႔အေခၚ ပ႒ာန္း (၂၄)ပစၥည္းဟူေသာ အမည္ျဖင့္ မွတ္သားနားလည္ႏုိင္ေပ၏။

ဥပမာအားျဖင့္ ေဟတုပစၥည္းဟူေသာ ပ႒ာန္း၏ ေက်းဇူးျပဳပုံတြင္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ အေလာဘ၊ အေဒါသ၊ အေမာဟဟူေသာ ဟိတ္ေျခာက္ပါးတုိ႔က ၎တုိ႔ႏွင့္ အတူတကြ ျဖစ္ဖက္ျဖစ္ေသာ စိတ္၊ ေစတသိက္၊ ႐ုပ္တရားတုိ႔ကုိ ၿမဲၿမံခုိင္ခန္႔ သန္စြမ္းေအာင္ ေက်းဇူးျပဳေပး ေထာက္ပံ့ေပးျခင္းကုိပင္ ေဟတုပစၥည္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳေၾကာင္း ဖြင့္ဆုိရွင္းျပ၏။ ဤေဟတုပစၥည္းအဖြင့္တြင္ ဟိတ္ေျခာက္ပါးဟူေသာ ပစၥည္းတရားသည္ အတူတကြ ျဖစ္ဖက္ျဖစ္သည့္ စိတ္၊ ေစတသိက္၊ ႐ုပ္တရားတုိ႔အား ေဟတုသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳေၾကာင္း ျပေတာ္မူ၏။ ယင္းအဖြင့္တြင္ ဟိတ္ေျခာက္ပါးသည္ အတူတကြျဖစ္ဖက္ တရားတုိ႔အား ေက်းဇူးျပဳေၾကာင္း အေၾကာင္းအက်ိဳးမွ်ကိုသာ ျပျခင္းမဟုတ္ဘဲ ဟိတ္ေျခာက္ပါးက အတူျဖစ္ဖက္တရားမ်ားကုိ ေဟတုသတိၱျဖင့္ ၿမဲျမံခုိင္ခန္႔ေအာင္ ေက်းဇူးျပဳေၾကာင္း ေက်းဇူးျပဳပုံ အျခင္းအရာကုိပါ သတၱိတစ္ခုအျဖစ္ ျပေတာ္မူ၏။ ဤနည္းအတုိင္းပင္ အာရမၼဏပစၥည္း စသည္တုိ႔တြင္လည္း နည္းမွီနားလည္ ႏုိင္မည္ျဖစ္၏။ ပစၥည္း (၂၄)မ်ိဳးလုံး အေသးစိပ္ ေဖာ္ျပလွ်င္ အလြန္က်ယ္ျပန္႔သြားမည္ ျဖစ္ပါသျဖင့္ ဥပမာေလာက္သာ တင္ျပလုိပါ၏။ ဤ၌ အဓိကသိေစလုိသည္မွာ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္၏ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္မႈ သေဘာကုိ သိေစလုိရင္းပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္တြင္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ေပၚ ပုံသာမက ထုိအေၾကာင္းတရားမ်ားအား ေထာက္ပံ့ေပးသည့္ ပစၥယသတၱိအထူးကုိပါ ျပေတာ္မူေၾကာင္း သေဘာေပါက္ေစလုိျခင္းပင္ ျဖစ္ပါ၏။

ဆုိလုိသည္မွာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ႏွင့္ ပ႒ာန္းတုိ႔သည္ ႏွစ္ခုလုံးပင္ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္သြယ္ပုံကုိ ျပသည့္ တရားေဒသနာေတာ္မ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သည္လည္း သူ႔နည္းႏွင့္သူ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္ပုံကုိ ျပၿပီး ပ႒ာန္းသည္လည္း သူ႔နည္းႏွင့္သူ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္ပုံကုိ ျပေၾကာင္း၊ သုိ႔ေသာ္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္၏ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္မႈမွာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ျခင္း သက္သက္ကုိသာ ေဟာၾကားေတာ္မူထားသည့္ ေဒသနာေတာ္ျဖစ္ၿပီး ပ႒ာန္းေဒသနာ၏ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္မႈမွာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ျခင္းကုိသာမက ျဖစ္ပုံအျခင္းအရာ၊ ဆက္ႏြယ္ပုံ အျခင္းအရာ အစြမ္းသတၱိကုိပါ ေဟာၾကားေတာ္မူထားသည့္ ေဒသနာေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ေဒသနာေတာ္တြင္ အ၀ိဇၨာကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ သခၤါရျဖစ္ေၾကာင္း၊ သခၤါရကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ၀ိညာဏျဖစ္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ အေၾကာင္းအက်ိဳး ျဖစ္ပုံမွ်ေလာက္ကုိသာ ေဟာေျပာထားၿပီး မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ မည္သုိ႔မည္ပုံ ဆက္စပ္ေနေၾကာင္း ဆက္စပ္ပုံ အျခင္းအရာကုိ ေဟာၾကားထားျခင္း မရွိေၾကာင္း ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္တြင္ကား အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ပုံ ဆက္စပ္မႈႏွင့္တကြ မည္သုိ႔ေသာ တရားမ်ား၏ ေထာက္ပံ့မႈေၾကာင့္ မည္သုိ႔မည္ပုံ ဆက္စပ္သည္အထိ ဆက္စပ္ပုံအျခင္းအရာကုိပါ ထည့္သြင္းေဟာၾကားေတာ္မူေၾကာင္း ေဒသနာႏွစ္ခု၏ ကဲြျပားမႈကုိ သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။

အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္မႈအပုိင္းတြင္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္လာ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္သြယ္မႈႏွင့္ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္လာ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္မႈတုိ႔ကုိ သီးသန္႔ေဟာၾကားေတာ္ မူထားသျဖင့္္ အခ်ိဳ႕ေသာ ပညာရွင္မ်ားက သီးသန္႔အေနျဖင့္ ဖြင့္ဆုိရွင္းျပၾကေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕ေသာ ပညာရွင္မ်ားက ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နည္းကုိ ပ႒ာန္းနည္းႏွင့္ ေရာေႏွာကာ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိၾက၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၀ိသုဒၶိမဂ္ အ႒ကထာတြင္ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ကုိပါ ထည့္သြင္းဖြင့္ဆုိၿပီး ပ႒ာန္းနည္းႏွင့္ ဆက္စပ္ပုံကုိပါ ဖြင့္ဆုိျပသေလ၏။ စင္စစ္အားျဖင့္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကုိ ပ႒ာန္းေဒသနာနည္းျဖင့္ နားလည္မွသာလွ်င္ အမွန္နားလည္ရာ ေရာက္ႏုိင္ေပ၏။ ပ႒ာန္းနည္းမပါဘဲ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကုိ နားလည္သည္ဟုဆုိပါက အျပည့္အ၀ နားလည္မႈ မျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း ဆုိၾက၏။

မည္သုိ႔ဆုိေစ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ႏွင့္ ပ႒ာန္းေဒသနာတုိ႔သည္ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္မႈကုိ ေဖာ္ညြန္းေပးထားသည့္ သဘာ၀ဓမၼ ျဖစ္သည္ကား အမွန္ပင္ျဖစ္ပါ၏။ ေဟာၾကားသည့္ ေ၀ေနယ်မ်ားသုိ႔လုိက္၍ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္မႈ ေဒသနာသည္ နည္းစနစ္တစ္ခု အေနျဖင့္ ကြဲျပားေနသည္ဟု ဆုိႏုိင္ေသာ္လည္း အဓိပၸါယ္ ဆုိလုိရင္းမွာ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္ႏြယ္မႈ သေဘာကုိ သိေစလုိရင္း ျဖစ္၏။ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္မႈ သေဘာကုိ ေလ့လာသည့္အခါ သာမန္လူမ်ားအေနျဖင့္ ပ႒ာန္းနည္းသက္သက္ကုိ ေရွးဦးစြာ ေလ့လာလွ်င္ နားလည္ရန္ အခက္အခဲ ျဖစ္ႏုိင္ေသာ္လည္း ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နည္းလာ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္မႈ သေဘာကား ပ႒ာန္းနည္းေလာက္ မခက္သျဖင့္ နားလည္ရန္လြယ္ၿပီး ႐ုိးရွင္းသည္ဟု ထင္ႏုိင္ေပ၏။ သုိ႔ေသာ္ ပ႒ာန္းနည္းကုိ နားလည္ၿပီး ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နည္းကုိ ေလ့လာႏုိင္ၿပီ ဆုိလွ်င္ကား ေၾကာင္းက်ိဳး ဆက္စပ္မႈ သေဘာကုိ အျပည့္အ၀ နားလည္ႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။

ဤ၌ အေရးႀကီးသည္မွာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နည္း၊ ပ႒ာန္းနည္းဟူသည့္ နည္းစနစ္မဟုတ္ေပ။ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္မႈ နိယာမကုိ ယုံၾကည္လက္ခံၿပီး လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္သုံးႏုိင္မႈသည္သာ အဓိကျဖစ္ေပ၏။ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္သည့္ သေဘာကုိ ေကာင္းစြာသေဘာေပါက္ကာ အက်ိဳးေကာင္းေစရန္အတြက္ အေၾကာင္းေကာင္းမ်ား ျပဳလုပ္ရန္သာ ပဓာနျဖစ္ေပ၏။ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္မႈ သေဘာတြင္ အေကာင္းျဖစ္ေစ အဆုိးျဖစ္ေစ အေၾကာင္းေကာင္းလွ်င္ အက်ိဳးေကာင္းမည္ျဖစ္ၿပီး အေၾကာင္းဆုိးလွ်င္ အက်ိဳးဆုိးမည္ ျဖစ္သျဖင့္ လုပ္သမွ်၊ ေျပာသမွ်၊ ႀကံသမွ် အေၾကာင္းမ်ား ေကာင္းေစရန္ ႀကိဳးစားရမည္သာ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ထက္ပုိၿပီး အေရးႀကီးသည္မွာ အေၾကာင္းျပတ္ရန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈပင္ ျဖစ္ပါ၏။ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္သည့္ သေဘာတြင္ အေၾကာင္းျပတ္လွ်င္ အက်ိဳးလည္း ျပတ္မည္ျဖစ္သျဖင့္ အေၾကာင္းကုိျဖတ္ရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိအေၾကာင္းတရားမ်ား ျပတ္ႏုိင္ေရးအတြက္ ၀ိပႆနာဉာဏ္တည္းဟူေသာ ဓားသံလွ်က္ကုိ အသုံးျပဳကာ ျဖတ္ေတာက္ရမည္ဟု ဆုိၾကျခင္းျဖစ္၏။ အေၾကာင္းဟူသည္ အလုပ္ကုိဆုိၿပီး အလုပ္ဟူသည္ ကံကုိဆုိသျဖင့္ ကံကုိဉာဏ္ႏွင့္ျဖတ္မွ နိဗၺာန္ေရာက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဟာေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္မႈ သုိ႔မဟုတ္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္၊ သုိ႔မဟုတ္ ပ႒ာန္း စသည္ျဖင့္ မည္သုိ႔ေသာ အေခၚအေ၀ၚမ်ားျဖင့္ မည္သည့္နည္းမ်ား ရွိေနေစကာမူ ဘုရားရွင္ အလုိရွိေတာ္မူသည္မွာ အေၾကာင္းျပတ္ေရး၊ သံသရာ၀ဋ္မွ ထြက္ေျမာက္ေရး၊ ကိေလသာကုန္ေရး၊ နိဗၺာန္ရေရးဟူသည့္ အဓိက အေရးမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ အေရးႀကီးဆုံး အေရးမ်ားကုိ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္သုံးျခင္းျဖင့္ အေရးမႀကီးသည္မ်ားအား ပယ္ျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္းသည္သာ ဘုရားရွင္အလုိေတာ္အတုိင္း ေနထုိင္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သတိေပး တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္၏။ ဤသုိ႔ေနထုိင္ျခင္းျဖင့္သာ ဗုဒၶဘာသာတုိ႔၏ ေနာက္ဆုံးပန္းတုိင္ျဖစ္သည့္ နိဗၺာန္သုိ႔ တက္လွမ္းႏုိင္မည္ ျဖစ္သျဖင့္ အခ်ိန္ရွိခုိက္၊ အခြင့္သာခုိက္ လုံ႔လစုိက္ၾက၍ အေၾကာင္းျပတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါေၾကာင္း ေစတနာစကား ေမတၱာအားျဖင့္ အသိတရား ပါးလုိက္ရပါေပေတာ့၏။

Read more »

ၾကက္သြန္နီလုိ ဘ၀…

မၾကာခင္က ေက်ာင္းမွာက်င္းပ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ၀ါဆုိသကၤန္းကပ္ပဲြ အလွဴမွာ ကုိရီးယားႏုိင္ငံသား ေထရ၀ါဒ ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါး ခ်ီးျမႇင့္ေတာ္မူတဲ့ တရားေတာ္ကုိနာရင္း ဆရာေတာ္ ေပးသြားတဲ့ ဥပမာေလးတစ္ခုကုိ စဲြစဲြထင္ထင္ အမွတ္ရမိေနပါတယ္။ ဆရာေတာ္က တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြရဲ႕ ဘ၀ဟာ ၾကက္သြန္နီနဲ႔ တူေနေၾကာင္း ဥပမာေပး ေဟာၾကားေတာ္မူသြားပါတယ္။ “ၾကက္သြန္နီဟာ ႀကိဳက္တဲ့လူေတြ အတြက္ အရသာ ရွိတယ္လုိ႔ ထင္ရေပမယ့္ ေသခ်ာေတြးၾကည့္လုိက္ရင္ အႏွစ္သာရ ဘာမွမရွိလွတာကုိ ေတြ႕ႏုိင္ေၾကာင္း၊ ၾကက္သြန္နီဟာ အေပၚယံ အခြံေတြကုိ တစ္ခုခ်င္း ခြာၾကည့္လုိက္ရင္ အႏွစ္ဆုိတာ ဘာမွမရွိသလုိ အနံ႔အသက္ကလည္း ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါး ျပင္းထန္စူးရွတဲ့ အနံ႔ရွိတဲ့အတြက္ ကုိင္တြယ္အသုံးျပဳ စားေသာက္တဲ့ သူေတြကုိ အနံ႔ဆုိးေတြနဲ႔ စဲြထင္ေစတဲ့အျပင္ အခံ့မသင့္ရင္ မ်က္ရည္မ်ားပင္ က်ေစႏုိင္ေၾကာင္း၊ အဲဒီလုိပဲ ေလာကမွာ တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြ အေနနဲ႔ သူတုိ႔လုပ္ေနတဲ့ လုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ သူတုိ႔ရဲ႕ ဘ၀ဟာ ဘာမွအႏွစ္သာရ မရွိျဖစ္ေနၿပီး သူတုိ႔နဲ႔အတူ သြားလာေပါင္းသင္း ေနသူမ်ားကုိလည္း အနံ႔ဆုိးမ်ားနဲ႔ ဒုကၡဆုိးေတြပဲ ျဖစ္ေနတတ္တဲ့အတြက္ ၾကက္သြန္နီလုိ ျဖစ္ေနေၾကာင္း” စသျဖင့္ မိန္ၾကားေတာ္မူပါတယ္။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဥပမာေလးကုိ ျပန္လည္စဥ္းစားရင္း ၾကက္သြန္နီလုိ ျဖစ္ေနတဲ့သူေတြရဲ႕ “ၾကက္သြန္နီလုိ ဘ၀”ေလးေတြကုိ ေျပးျမင္ေနမိပါေသးတယ္။

ငယ္ငယ္တုန္းက အလွဴပဲြေတြမွာ ၾကက္သြန္နီေတြခြာၿပီး ၾကက္သြန္နီေတြ လွီးေနၾကတဲ့ သူေတြထဲမွာ တစ္ခ်ိဳ႕က မ်က္စိစပ္ၿပီး မ်က္ရည္က်ေနတာကုိ ေတြ႕ရေတာ့ “သူမ်ားႀကီးပြားတာ မနာလုိျဖစ္ေနတာလား…၊ ဘယ္သူဘာျဖစ္လုိ႔ ငုိေနတာလဲ …” စသျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း ေနာက္ေျပာင္ၾကတာေတြကုိ သတိရမိပါေသးတယ္။ ၾကက္သြန္နီကုိခြါရင္း ၾကက္သြန္နီကုိလွီရင္း က်လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြဟာ အဲဒီတုန္းက ေပ်ာ္စရာအျဖစ္ ေတြးျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ အသိတစ္ခု ရလာလုိ႔ ခုခ်ိန္မွာ ဘ၀နဲ႔ယွဥ္ၿပီး ေတြးၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ ၾကက္သြန္နီက ေပးတဲ့အသိ၊ ၾကက္သြန္နီကျပတဲ့ သခၤန္းစာေတြကုိ သံေ၀ဂရစရာအျဖစ္ သတိျပဳမိလာပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ သူေတြရဲ႕ဘ၀ဟာ ကိေလသာအာ႐ုံ ကာမဂုဏ္ေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနၿပီး အႏွစ္ခ်ဳပ္ၾကည့္တဲ့အခါ ဘာမွ ျဖစ္မလာဘဲ အသက္သာ တျဖည္းျဖည္း ၾကီးၾကီးလာေနတဲ့ အျဖစ္က ၾကက္သြန္နီရဲ႕ သေဘာသဘာ၀နဲ႔ တထပ္တည္း ျဖစ္လာတာကုိ ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။ အႏွစ္လည္းမရွိ၊ အနံ႔လည္းမေကာင္း၊ အခန္႔မသင့္ရင္ မ်က္ရည္က်တဲ့အထိ သက္ေရာက္မႈကုိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ ၾကက္သြန္နီလုိ တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြရဲ႕ ဘ၀ဟာလည္း အႏွစ္မရွိ အက်ိဳးလည္းမၿပီး၊ မေကာင္းသတင္းလည္းထြက္ကာ အေပါင္းအသင္းမ်ားအထိ ဒုကၡျဖစ္ေစတဲ့ ဘ၀ေတြ ျဖစ္ေနတတ္တယ္ဆုိတာ သံေ၀ဂ ယူစရာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြဟာ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ လူ႔ဘ၀ကုိ ရလာေပမယ့္ ရရွိလာတဲ့ လူ႔ဘ၀ကုိ အႏွစ္သာရမ်ားနဲ႔ အက်ိဳးရွိေအာင္ အသုံးမခ်ဘဲ ေပါ့ေပါ့ေန ေပါ့ေပါ့စား ဘ၀နဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနတာ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ ကုိယ့္အတြက္လည္း အက်ိဳးမရွိ အမ်ားအတြက္လည္း အက်ိဳးမရွိတဲ့ အလုပ္မ်ားနဲ႔ပဲ တစ္ေန႔တစ္ရက္ တစ္မနက္ကုိ ရက္ဆက္ၿပီး ကုန္လြန္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ မနက္အိပ္ရာထကေန ညအိပ္ရာ၀င္တဲ့ အထိ ကုန္လြန္သြားတဲ့ တစ္ေန႔တာ အခ်ိန္ကုိ ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါ ကုသုိလ္၊ ပညာ၊ ဥစၥာ တစ္ခုမွ ရမသြားဘဲ ေသာက္ေသာက္စားစား ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးနဲ႔ပဲ ကုန္လြန္သြားတတ္ၾကပါတယ္။ ကုသုိလ္၊ ပညာ၊ ဥစၥာ မရေပမယ့္ အကုသုိလ္ပါ ရမသြားရင္ကုိပဲ ေတာ္လွေသးတယ္လုိ႔ ေျပာရပါမယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ အဲဒီကုသုိလ္၊ ပညာ၊ ဥစၥာေတြပါ မရတဲ့အျပင္ အကုသိုလ္ပါ ရသြားၾကေတာ့ ဘ၀ဟာ တကယ့္ကုိပဲ အႏွစ္မရွိတဲ့ ၾကက္သြန္နီလုိ ျဖစ္ေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕ လက္ရွိသက္တမ္းရဲ႕ သုံးပုံႏွစ္ပုံေလာက္ အရြယ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ ေနာက္ဆုံး အရြယ္ေလာက္အထိ ေရာက္ေနတာေတာင္မွ သတိသံေ၀ဂ မရႏုိင္ၾကေသးဘဲ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြ၊ မေကာင္းတဲ့ ကာမဂုဏ္ အာ႐ုံေတြမွာ ေပ်ာ္ေကာင္းေနတုန္း ရွိေနၾကတာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ ပညာရွာရမယ့္ အခ်ိန္မွာလည္း ပညာကုိ ဟုတ္တိပတ္တိ မရွာမိၾက၊ စီးပြားရွာရမယ့္ အခ်ိန္မွာလည္း စီးပြားရေအာင္ မရွာမိၾကတဲ့အျပင္ ကုသုိလ္ရွာရမယ့္ အခ်ိန္မွာလည္း ကုသုိလ္တရားဘက္ကုိ အာ႐ုံမထား အကုသုိလ္ အလုပ္မ်ားမွာပဲ ေပ်ာ္ေကာင္းေနေလေတာ့ သူတုိ႔သူတုိ႔ရဲ႕ ဘ၀ဟာ ကုန္ဆုံးသြားတဲ့ အခ်ိန္ေတြကုိ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လုိ႔မွ အားရစရာမရွိ၊ အႏွစ္သာရမယ့္ေနသလုိ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒီလုိျဖစ္ေနမယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔ရဲ႕ ဘ၀ဟာ အနံ႔ဆုိးတဲ့ ၾကက္သြန္နီဖတ္ေတြကုိ တစ္ခုခ်င္း ျပန္ခြာၾကည့္လုိ႔မွ အေပၚယံ အခံြေတြသာ တစ္ခုခုခ်င္းကုန္သြားတယ္ ေနာက္ဆုံးဘာမွ မေတြ႕ရတဲ့ ၾကက္သြန္နီလုိ ဘ၀မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကလည္း ဟုိကိစၥ ဒီကိစၥေတြေၾကာင့္ အႏွစ္ရွိတဲ့ ကုသုိလ္တရားေတြမွာ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ မရွိခဲ့သလုိ အသက္အရြယ္ ႀကီးလာျပန္ေတာ့လည္း ကုိယ့္ဘ၀အတြက္၊ ကုိယ့္သံသရာအတြက္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရမယ့္ အရာေတြကုိ မလုပ္ႏုိင္ေသးဘဲ ဟုိအတြက္ပူရ၊ ဒီအတြက္ပူရ၊ ဟုိမွာေပ်ာ္ရ၊ ဒီမွာေပ်ာ္ရ၊ ဟုိဟာျဖတ္မရ၊ ဒါျဖတ္မရနဲ႔ဘဲ အခ်ိန္ေတြကုိ ကုန္လြန္ေနၾကတာေတြပါ။ အဲဒီလုိ ဟုိသံေယာဇဥ္ ဒီသံေယာဇဥ္ေတြေၾကာင့္ တကယ္လုပ္ရမယ့္ ကုသုိလ္အေရးေတြကုိ မလုပ္ႏုိင္ဘဲ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေနခဲ့တာေတြဟာ ေသခါနီးက်ေတာ့မွ အားကုိးရာအစစ္ မရွိလုိ႔ ကုသုိလ္အႏွစ္ေတြ လုပ္ၾကမယ္ ဆုိျပန္ေတာ့ အခ်ိန္ေတြေႏွာင္းၿပီး စိတ္သြားတုိင္း ကုိယ္မပါျဖစ္ကာ ေနာက္ဆုံးဘ၀ဟာ အႏွစ္မပါဘဲ အဆုံးသတ္သြားၾကရတဲ့ အျဖစ္နဲ႔ပဲ နိဂုံးခ်ဳပ္သြားခဲ့ရျပန္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီေန႔ေခတ္ သက္တမ္းေတြအရ တြက္ၾကည့္ၾကမယ္ဆုိရင္ အသက္သုံးဆယ္ ေက်ာ္လာၿပီဆုိရင္ ဘ၀ဟာ တစ္၀က္က်ိဳးလာၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ သက္တမ္း တစ္၀က္ခ်င္းတူေပမယ့္ ေရွ႕မွာကုန္သြားတဲ့ ဘ၀ဟာ ငယ္တုန္းရြယ္တုန္း သန္တုန္းမာန္တုန္း အရြယ္ျဖစ္ေနေတာ့ စိတ္သြားတုိင္း ကုိယ္ပါတဲ့ အရြယ္ျဖစ္ေနေပမယ့္ ေလးဆယ္ေက်ာ္ေနာက္ပုိင္း သက္တမ္းကေတာ့ ၾကာေလပုိၿပီး အားအင္ခ်ိနဲ႔ေလ ၾကာေလအားအင္ခ်ိန္နဲ႔ေလ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အုိေလမစြမ္းေလ အုိေလမစြမ္းေလ ျဖစ္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သန္တုန္းျမန္တုန္း၊ အစြမ္းအားေတြရွိေနတုန္း၊ စိတ္သြားတုိင္း ကုိယ္ပါေနတုန္း ရယူရမယ့္ အႏွစ္သာရ ကုသုိလ္တရားေတြ ရယူႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ေကာင္းမႈကုသိုလ္ အႏွစ္သာရဆုိတာ အသက္အရြယ္နဲ႔ မဆုိင္ဘဲ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းရဲ႕ သဒၶါတရားနဲ႔ ရယူလုိမႈ၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ထိန္းသိမ္းျပဳျပင္လုိမႈ၊ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေတြနဲ႔ပဲ ရရွိႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရတဲ့ အရာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ငယ္တဲ့သူေတြလည္း ငယ္တဲ့အေလ်ာက္ ႀကိဳးစားရယူႏုိင္ၾကသလုိ ႀကီးတဲ့သူေတြလည္း ႀကီးတဲ့အေလ်ာက္ ႀကိဳးစားရယူႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အသက္ငယ္ေပမယ့္ အသိရွိၿပီး ထိန္းသိမ္းျပဳျပင္ႏုိင္မယ္ ဆုိရင္ အႏွစ္ရွိတဲ့ ဘ၀ျဖစ္ႏုိင္ၿပီး အသက္ႀကီးေပမယ့္ အသိမရွိ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈလည္း မရွိဘဲ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြ၊ မေကာင္းတဲ့ အာ႐ုံေတြမွာ ေပ်ာ္ေကာင္းတုန္း၊ မုိက္ေကာင္းတုန္းဆုိရင္ေတာ့ ႀကီးၿပီးအႏွစ္မရွိ၊ အနံ႔မေကာင္းတဲ့ ၾကက္သြန္နီလုိ ဘ၀မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တရားပဲြတစ္ခုမွာ တရားပဲြအၿပီး စကားစပ္လုိ႔ ေျပာၾကဆုိၾကရင္း ဒကာေလး တစ္ေယာက္က “အရွင္ဘုရား… တပည့္ေတာ္အျမင္ေတာ့ အခုေနာက္ပုိင္း လူငယ္ေတြထက္ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ ေနာက္ပုိင္းအရြယ္ေတြက အေသာက္အစား အေပ်ာ္အပါးေတြမွာ ပုိၿပီးအာ႐ုံထားေန၊ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြမွာ ပုိၿပီးအခ်ိန္ကုန္ေကာင္းေန၊ မထူးပါဘူးဆုိၿပီး မထူးဇာတ္ ခင္းေကာင္းေန ၾကတယ္လုိ႔ ထင္တဲ့အေၾကာင္း” သူ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ ႀကဳံေတြ႕ၾကရတဲ့ ေလးဆယ္ေက်ာ္ အရြယ္ေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထုိးၿပီး ေလွ်ာက္ဖူးပါတယ္။ သူက စီးပြားေရး လုပ္ငန္းလုပ္ေနသူ တစ္ေယာက္ဆုိေတာ့ လူေပါင္းစုံနဲ႔ ဆက္ဆံေနရတဲ့သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း လူငယ္ေလးေတြရဲ႕ ကုသုိလ္တရားေတြမွာ အေလးထားလာ၊ ဘာသာေရးအေပၚမွာ လုိက္စားလာတာေတြကုိ ႀကဳံဖူးေတြ႕ဖူးေနသလုိ ခုနေျပာခဲ့တဲ့ လူလတ္ပုိင္းအရြယ္ အအုိပုိင္းအရြယ္ ေရာက္လာတဲ့ လူေတြရဲ႕ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြအေပၚမွာ ေပ်ာ္ေကာင္းေန၊ ကုသုိလ္တရားေတြလုပ္ဖုိ႔ ေမ့ေကာင္းေနတာေတြကုိလည္း ႀကဳံဖူးေနသူ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ခုလုိ သူရဲ႕အေတြ႕အႀကဳံကုိ အေျခခံၿပီး ေလွ်ာက္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီဒကာေလး ေလွ်ာက္ထားသလုိပဲ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ေတြ႕ႀကဳံေနရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာလည္း ဒီလုိ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြမွာ ေပ်ာ္ေကာင္းေန၊ အသက္အရြယ္ ရလာေပမယ့္ ကုသုိလ္တရားေတြမွာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖုိ႔ သတိမရ ျဖစ္ေနသူေတြကုိ အမ်ားႀကီး ႀကဳံဖူးေနပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ ႀကဳံႀကိဳက္တဲ့အခါမွာ အသိေပးစကား၊ တုိက္တြန္းစကား ေျပာၾကားေပေနေပမယ့္ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္က သံေ၀ဂမရ၊ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္က ကုသုိလ္တရားေတြအေပၚမွာ ရယူလုိစိတ္မရွိ၊ အားထုတ္လုိစိတ္ မရွိဘဲ ျဖစ္ေနၾကေလေတာ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔လည္း ရသမွ်ေလာက္ပဲ ေဟာေျပာျပဳျပင္ ေပးေနရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာမွာက လမ္းညႊန္ေပးသူနဲ႔ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္ႀကံသူဆုိတာ သူ႔အလုပ္ပဲ သူလုပ္ႏုိင္တာ ျဖစ္လုိ႔ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ အေနနဲ႔ကေတာ့ လမ္းညြန္ေပး႐ုံ၊ ေဟာေျပာေပး႐ုံ၊ တုိက္တြန္းေပး႐ုံေလာက္ပဲ လုပ္ေပးႏုိင္မွာ ျဖစ္ၿပီး လက္ေတြ႕က်င့္ႀကံမႈ အပုိင္းမွာေတာ့ သူတုိ႔တစ္ဦးခ်င္း အေပၚမွာပဲ မူတည္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာက ခုနေျပာခဲ့သလုိ ၾကက္သြန္နီလုိ ဘ၀မ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္လည္း ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ျဖစ္သလုိ ဒီလုိဘ၀မ်ိဳးကေန ႐ုန္းထြက္ႏုိင္တာလည္း ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ထားပါေတာ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆုိလုိတာက ၾကက္သြန္နီလုိ ဘ၀မ်ိဳး မျဖစ္ၾကေစဖုိ႔ ဆုိလုိခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနရတဲ့အခုိက္၊ အရေကာင္းနဲ႔ ႀကဳံရတဲ့ အခုိက္ေလးမွာ ရရွိလာတဲ့ ဘ၀ကုိ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြ၊ မေကာင္းတဲ့ ကာမဂုဏ္ အာ႐ုံေတြမွာ ေပ်ာ္ပါးရင္း အႏွစ္ခ်ဳပ္ၾကည့္လုိ႔မွ ဘာအႏွစ္မွ မေတြ႕ရဘဲ ေနာက္ဆုံး မေကာင္းသတင္းနဲ႔ အနံ႔ဆုိးမ်ားပဲ ထြက္ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀မ်ိဳး၊ ၾကက္သြန္နီလုိ ဘ၀မ်ိဳးနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္မေနၾကဖုိ႔ သတိေပးလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႀကိဳးစားလုိက္မယ္ဆုိရင္ ၾကက္သြန္နီလုိ ဘ၀မ်ဳိးကေနလည္း ႐ုန္းထြက္ႏုိင္မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အခ်ိန္မီ သတိသံေ၀ဂရၿပီး ကုသုိလ္အႏွစ္မ်ားနဲ႔ ေနႏုိင္ေအာင္ အခ်ိန္ရွိတုန္း ႀကိဳးစားလုိက္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အေကာင္းဆုံးဘ၀ကုိ ရရွိလာၾကတဲ့ အခုိက္မွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ေအာင္၊ ရရွိလာတဲ့ အေကာင္းဆုံးဘ၀ကုိ အေကာင္းဆုံးအရာေတြနဲ႔ ေကာင္းသထက္ ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း မေကာင္းတဲ့အလုပ္၊ မေကာင္းတဲ့အာ႐ုံေတြကုိ အေလးထားရင္း ေနာက္ဆုံး အႏွစ္မပါ အကာသက္သက္ျဖင့္ မေကာင္သတင္းမ်ား၊ အနံ႔ဆုိးမ်ားနဲ႔ အေကာင္းဆုံးဘ၀မွ မေကာင္းတဲ့ ဘ၀အထိ ေရာက္သြားေစႏုိင္တဲ့ ၾကက္သြန္နီလုိ ဘ၀မ်ိဳးမွ ေရွာင္ရွားၾကဖုိ႔လည္း သတိေပးစကား ပါးလုိက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အားလုံး ၾကက္သြန္နီလုိ ဘ၀မ်ိဳးမွ ေရွာင္ရွားႏုိင္ၾကပါေစ…။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား