တရားဘာေၾကာင့္ ထုိင္ရတယ္


အြန္လုိင္းက စာဖတ္ပရိတ္သတ္ ဒကာမတစ္ဦးက ဘုုန္းဘုုန္းကုုိ ေတာင္းဆုုိထားတာေလး တစ္ခုုရွိပါတယ္။ “အရွင္ဘုုရား အခ်ိန္ေပးနိုုင္တဲ့အခါ တရားထိုုင္ျခင္းရဲ႕ အနက္ အဓိပၺါယ္ကိုု ရွင္းျပေပးေစခ်င္ပါတယ္။ တပည့္ေတာ္မ စိတ္ထဲမွာ အျမဲနားလည္မွတ္သားထားတာက အေသတတ္ေအာင္ သည္းညည္းခံစိတ္ကိုု ထားနိုုင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ယူတယ္ ဆိုုတဲ့သေဘာဆိုုၿပီးေတာ့ နားလည္မိပါတယ္။ လြဲေနတယ္လိုု ့ထင္မိပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အရွင္ဘုုရား” တဲ့။ ဒါက အဲဒီဒကာမရဲ႕ ေတာင္းဆုိခ်က္ မူရင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမးသင့္ သိသင့္တဲ့ အေမးေလးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

တရားထုုိင္တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အဲဒီေဝါဟာရေလးကုိပဲ အလြယ္နားလည္ေအာင္ ေျပာရရင္ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ သတိကပ္ၿပီး တရားတာေတြနဲ႔ အထုိင္ခ်တာကုိ တရားထုိင္တာလုုိ႔ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိပဲ တရားဘာေၾကာင့္ အားထုုတ္တာလဲဆုုိရင္ မတရားတဲ့ အားေတြမ်ားေနတဲ့အတြက္ တရားတဲ့အားေတြ ထုတ္တာကုိ တရားအားထုုတ္တာလုုိ႔ ေဝါဟာပညတ္ အေနနဲ႔ အဓိပၺါယ္ဖြင့္ဆုုိၿပီး ေျပာဆုုိႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တိက်ခုိင္မာတဲ့ ဘုုရားရွင္ရဲ႕ စကားကုိ ကုိးကားၿပီး ေျပာရရင္ ျမတ္စြာဘုုရားရွင္က မဟာသတိပ႒ာန သုုတ္မွာ “ရဟန္းတုိ႔ ဤခရီးလမ္းသည္ သတၱ၀ါတုိ႔၏ စိတ္စင္ၾကယ္ရန္ စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္း ငိုေၾကြးျခင္းတုိ႔ကုိ လြန္ေျမာက္ရန္ ကုိယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္းတုိ႔ကုိ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရန္ အရိယမဂ္ကုိ ရရန္ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ တစ္ေၾကာင္းတည္း ေသာ ခရီးလမ္းျဖစ္ေပ၏။ ယင္းသည့္ ခရီးလမ္းကား ဤသတိပ႒ာန္ေလးပါးတုိ႔ပင္တည္း” လုုိ႔ အတိအက် မိန္႔ေတာ္မူထားတဲ့ စကားကုိ ထုုတ္ႏႈတ္ျပရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဘုရားရွင္ရဲ႕ စကားေတာ္မွာ တရားအားထုတ္ရျခင္း၊ တရားထုိင္ရျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုုိ အခုိင္အမာ ရွင္းျပထားတာကုိ ေတြ႕ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားထုိင္တယ္၊ တရားအားထုုတ္တယ္ဆုိတာ သတိပ႒ာန္အလုပ္ကုိ ပြားမ်ားအားထုုတ္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သတိပ႒ာန္ အက်င့္ဟာ စိတ္စင္ၾကယ္ဖုိ႔၊ စုိးရိမ္ပူေဆြး ငုိေၾကြးျခင္းေတြ လြန္ေျမာက္ဖုိ႔၊ ကုိယ္စိတ္ဆင္းရဲျခင္းေတြ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းဖုိ႔နဲ႔ ေနာက္ဆုံးပန္းတုိင္ျဖစ္တဲ့ အရိယာမဂ္ကုုိ ရၿပီး နိဗၺာန္ကုိ ဝင္ေရာက္ဖုိ႔ စတာေတြအတြက္ တရားထုိင္ၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ သတိပ႒ာန္အလုပ္ တရားအားထုုတ္တဲ့ သူဟာ ဒီအက်ိဳးတရားေတြကုိ လက္ေတြ႕ခံစားႏုိင္ျခင္းဆုိတဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုိ ရယူႏုိင္စြမ္းရွိေၾကာင္း ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဘုရားရွင္ရဲ႕ မိန္႔ေတာ္မူခ်က္ကုိၾကည့္ရင္ သတိပ႒ာန္အလုပ္ကုိ အားထုုတ္တဲ့သူဟာ ဒီဘဝမွာလည္း ခ်မ္းသာႏုုိင္သလုိ ေနာင္သံသရာမွာလည္း ခ်မ္းသာႏုုိင္ကာ ေနာက္ဆုုံး မဂ္ဖုုိလ္နိဗၺာန္ခ်မ္းသာအထိ ရရွိခံစားႏုုိင္တယ္ဆုုိတာ သတိျပဳမိၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ တရားအလုုပ္ အားထုုတ္တဲ့အတြက္ အားထုုတ္တဲ့ သူေတြမွာ စိတ္စင္ၾကယ္ျခင္းဆုိတဲ့ အက်ိဳးတရားကုိ လက္ေတြ႕သိရွိခံစားေစႏုုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သတိပ႒ာန္အလုုပ္ဟာ သတိကုိအထူးျပဳၿပီး ႐ႈမွတ္ရတဲ့ အလုုပ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ သတိရွိေလ အျပစ္ကင္းေလ၊ သတိေကာင္းေလ စိတ္စင္ၾကယ္ေလျဖစ္ကာ အဲဒီကမွတဆင့္ ဉာဏ္အျမင္ေတြ ျမင့္တဲ့အထိ တုိးတက္ကာ စိတ္ကုိညစ္ႏြမ္းပူေလာင္ေစတဲ့ ကိေလသာေတြကုိ တျဖည္းျဖည္းပယ္ခြါလာေစေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုုံးမွာ အဆင့္ျမင့္ ဉာဏ္ေတြျဖစ္တဲ့ အရိယမဂ္ဉာဏ္ေတြအထိ တက္လွမ္းႏုိင္တဲ့အခါမွာေတာ့ ကိေလသာအားလုံးကုိ အၾကြင္းအက်န္မရွိ အကုန္အစင္ ပယ္သတ္ကာ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳ သြားေစေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ တရားအားထုတ္ျခင္း အထူးသျဖင့္ သတိပ႒ာန္ ဝိပႆနာအလုပ္ကုိ အားထုုတ္ျခင္းေၾကာင့္ ရရွိလာႏုိင္တဲ့ လက္ေတြ႕အက်ိဳးတရားနဲ႔ အဆုံးစြန္ေသာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ျမတ္စြာဘုရားရွင္က မဟာသတိပ႒ာနသုတ္မွာ “တရားအားထုုတ္တဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ သတိကုိအထူးျပဳၿပီး ႐ုပ္တရားရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ၊ ခံစားမႈ မွန္သမွ်ေတြမွာ၊ စိတ္ရဲ႕ျဖစ္ေပၚမႈ မွန္သမွ်ေတြမွာ၊ သဘာဝဓာတ္ သေဘာတရား မွန္သမွ်ေတြမွာ သိရွိမွတ္သားဖုိ႔လုိေၾကာင္း၊ အဲဒီလုိ သတိကပ္ထားပါက ကိေလသာ အညစ္အေၾကးမ်ား ကင္းစင္ၿပီး စိတ္ၾကည္လင္ကာ ဉာဏ္အျမင္ေတြ တုိးတက္လာမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း” စသျဖင့္ ေဟာေတာ္မူထားတာကို ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေလးခ်က္၊ နည္းေလးသြယ္ကုိ သတိကပ္ၿပီး ႐ႈမွတ္ႏုိင္ပါက ႐ုုပ္နာမ္ေတြရဲ႕ မၿမဲျခင္းသေဘာ၊ အစုုိးမရျခင္းသေဘာ၊ ဆင္းရဲျခင္းသေဘာေတြကုိ အမွန္အတုိင္း သိရွိကာ ႐ုပ္ကိုုအစဲြျပဳၿပီး ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္မယ့္ ဆင္းရဲျခင္းမ်ား၊ စိတ္ကုိအစဲြျပဳၿပီး ျဖစ္ေပၚလာႏုိင့္မယ့္ ဆင္းရဲျခင္းမ်ားကုိ ရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားလာႏုိင္ၿပီး ဒုကၡရ႕ဲ သေဘာသဘာဝကုိ ဉာဏ္အျမင္နဲ႔ ပုိင္းျခားကာ သိရွိလက္ခံလာႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သဘာဝ အမွန္တရားကုိ သဘာဝအတုိင္ သိရွိလာတဲ့အခါ ႐ုုပ္နာမ္ေတြရဲ႕ ေဖာက္ျပန္မႈေတြမွာလည္း မတုုန္မလႈပ္ ခံႏုုိင္ရည္ ရွိလာေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသေဘာတရားေတြကုိ သတိမလြတ္ဘဲ ခံႏုုိင္ရည္ ရွိလာၿပီဆုိရင္ အစဲြတရားကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈေတြကုိလည္း အေကာင္းဆုုံးျဖစ္ေအာင္ တည္ေဆာက္သြားႏုုိင္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ သတိကုိ အထူးျပဳၿပီး ရႈမွတ္ရတဲ့ တရားထုိင္ျခင္း၊ တရားအားထုုတ္ျခင္းရဲ႕  သက္ေရာက္မႈ အႏွစ္သာရပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

တကယ္ေတာ့ သတၱဝါေတြ ကုိယ္စိတ္ဒုုကၡျဖစ္ရတယ္၊ သံသရာလည္ရတယ္၊ ဘဝသစ္တစ္ဖန္ျဖစ္ရတယ္ ဆုုိတာဟာ သတိမရွိၾကလုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သတိမရွိတဲ့ အတြက္ အမွန္ကုုိ မသိျဖစ္ကာ အစဲြတရားေနာက္ တေကာက္ေကာက္လုိက္ရင္း အဲဒီအစဲြေၾကာင့္ အက်ိဳးဆက္ေတြ ဆက္ဆက္ျဖစ္ကာ ဆင္းရဲၾကရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုုရားရွင္က သတိကုိ အထူးျပဳၿပီး ႐ႈမွတ္ရတဲ့ ဒီတရားအားထုုတ္မႈ၊ တရားထုိင္မႈကုုိ နည္းေပးလမ္းျပ ေဟာညြန္ျပသရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ဘုုရားေဟာတဲ့အတုိင္း နည္းမွန္လမ္းမွန္နဲ႔ လုိက္နာက်င့္ႀကံသူမ်ားအတြက္လည္း တိက်ခုိင္မာတဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုုိ ျဖစ္ေစႏုုိင္ေၾကာင္း အာမခံခ်က္ ေပးေတာ္မူထားပါတယ္။ ျမတ္ဗုုဒၶက မဟာသတိပ႒ာနသုုတ္ရဲ႕ ေနာက္ဆုုံးအခ်ဳပ္မွာ “မည္သူမဆုိ ဒီသတိပ႒ာန္ေလးပါး အက်င့္တရားကုိ က်င့္ႀကံႀကိဳးကုုတ္ အားထုုတ္ႏုိင္လ်င္ ခုုႏွစ္ႏွစ္အတြင္းျဖစ္ေစ၊ ေျခာက္ႏွစ္၊ ငါးႏွစ္၊ ေလးႏွစ္၊ တစ္ႏွစ္စသည္ျဖစ္ေစ၊ ခုုႏွစ္လ၊ ေျခာက္လ၊ ငါးလ၊ ေလးလ၊ ႏွစ္လ၊ တစ္လ စသည္ျဖစ္ေစ၊ ေနာက္ဆုုံး ခုုႏွစ္ရက္အတြင္းပင္ ျဖစ္ေစ မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ပင္အရဟတၱဖုိလ္ ျဖစ္ေစ၊ ဥပါဒါန္ အၾကြင္းရွိေသးလွ်င္ အနာဂါမိဖုိလ္ကုိ ျဖစ္ေစ ဤႏွစ္ပါးတြင္ တပါးပါးေသာ ဖုိလ္ကုိ ရရွိႏုုိင္ေၾကာင္း” အတိအလင္း ေဟာၾကားေတာ္မူထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သတိပ႒ာန္ တရားအားထုုတ္မႈဟာ ပစၥဳပၺန္ ဘဝမွသည္ သံသရာအစဥ္အဆက္၊ အဲဒီကမွ နိဗၺာန္အထိ မ်က္ေမွာက္ျပဳေစျခင္း အႏွစ္သာရကုိ ျဖစ္ေစေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက တရားထုိင္ျခင္း၊ တရားအားထုုတ္ျခင္းဆုုိတာ သတိကုိအထူးျပဳၿပီး ဝိပႆနာ အလုုပ္ကုိ အားထုုတ္ျခင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီအလုုပ္ဟာ နည္းမွန္လမ္းမွန္နဲ႔ က်င့္ႀကံအားထုတ္ႏုုိင္တဲ့ သူေတြအတြက္ မ်က္ေမွာက္ဘဝမွာပဲ စိတ္စင္ၾကယ္ျခင္း၊ ကုိယ္စိတ္ဆင္းရဲျခင္းတုိ႔ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းႏုိင္းျခင္းအျပင္ အဆုုံးစြန္ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္အထိ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုုိင္ျခင္းဆုုိတဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုိ ျဖစ္ေစတဲ့အတြက္ ဒါဟာ တရားဘာေၾကာင့္ ထုိင္ရတယ္၊ တရားဘာေၾကာင့္ အားထုုတ္ရတယ္ဆုိတာရဲ႕ အႏွစ္သာရပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း သိေစလုုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ တရားဘာေၾကာင့္ ထုိင္ရတယ္၊ တရားဘာေၾကာင့္ အားထုုတ္ရတယ္ဆုုိတဲ့ သေဘာသဘာဝ အႏွစ္သာရ အမွန္ကုိ မသိသူေတြအေနနဲ႔ မဟာသတိပ႒ာသုုတ္မွာ ဘုုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူတဲ့အတုိင္း တရားအားထုုတ္တယ္ဆုုိတာ သတိကုိ အထူးျပဳၿပီး ႐ုုပ္နာမ္ေတြရဲ႕ သေဘာသဘာဝကုိ အမွန္အတုိင္း သိရွိ႐ႈမွတ္ရင္း ဒုုကၡအစုု ပူေလာင္မႈကုုိ ျဖစ္ေစတဲ့ ကိေလသာမွန္သမွ်ကုိ ပယ္ခြါကာ ပစၥဳပၺန္ သံသရာမွသည္ နိဗၺာန္အထိ ခ်မ္းသာမႈကုုိ ျဖစ္ေစဖုုိ႔၊ သႏၲိသုုခ ၿငိမ္းေအးမႈကုုိ ရေစဖုုိ႔၊ တဏွာကုုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဘဝအသစ္ကုုိ ျဖစ္ေစမႈေတြကုုိ ရပ္တန္႔ေစဖုုိ႔၊ ကုိယ္စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြကုုိ ခ်ဳပ္ေစဖုုိ႔ စတာေတြေၾကာင့္ အားထုုတ္ရတာ ျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ သိျမင္ကာ ယခုုမ်က္ေမွာက္ဘဝမွာပဲ တရားတစ္ခုုခုုကုုိ ရရွိေအာင္ အႏွစ္သာရရွိတဲ့ တရားထုုိင္ျခင္း၊ တရားအားထုုတ္ျခင္း အလုပ္ကုုိ ျပဳလုုပ္သင့္ပါေၾကာင္း အသိေပးစကား ေျပာၾကားရင္း တရားဘာေၾကာင့္ ထုုိင္ရတယ္ဆုုိတဲ့အေၾကာင္း တေစာင္းတေစာင္း တင္ျပလုုိက္ရပါတယ္။ 

Read more »

စိတ္အားျဖည့္ စကားစုုေလးမ်ား (၁၃)


အစြဲကင္းခ်င္ရင္
**********
အစဲြကင္းခ်င္တယ္လုုိ႔ တစ္ခ်ိဳ႕က ေျပာပါတယ္။ အဲဒီလုုိ အစဲြကင္းဖုုိ႔အတြက္လည္း ဘာလုုပ္သင့္သလဲလုုိ႔
 ေမးပါတယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ အစဲြကင္းဖုုိ႔အတြက္ အလဲြကင္းဖုုိ႔ လုုိပါတယ္။ အလဲြကင္းဖုုိ႔အတြက္ မလဲြမိဖုုိ႔ လုုိပါတယ္။ မလဲြဖုုိ႔အတြက္ မသိမႈကင္းဖုုိ႔ လုုိပါတယ္။ မသိမႈကင္းဖုုိ႔အတြက္ အသိရွိေနဖုုိ႔ လုုိပါတယ္။ အသိရွိဖုုိ႔အတြက္ သတိတရားရွိဖုုိ႔လုုိပါတယ္။ သတိရွိေနရင္ မေမ့တဲ့ သူပဲျဖစ္ပါတယ္။ မေမ့တဲ့သူဟာ အမွားေတြ မလုုပ္မိေတာ့ပါဘူး။ အမွားမလုုပ္ရင္ အလဲြလည္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ အလဲြမရွိရင္ အစဲြလည္း ရွိမွာ မဟုုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘုုရားရွင္က “အပၺမာေဒန သမၺာေဒထ- မေမ့ၾကပါနဲ႔” လုုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူတာ ျဖစ္ပါတယ္။
---------------------------------------------------------------------------------------
မာန
*******
မာနႀကီးျခင္းဟာ ေခြးၿမီးလုိပါပဲ။ အၿမီးေထာင္႐ုံသာရွိၿပီး အသုံးက်မႈ ဘာမွမရွိပါဘူး။

ေလာကလူတြင္၊ ငါသာလွ်င္တိ၊ ငါ့ျပင္မရွိ၊ ထင္ဘိမွတ္ေယာင္၊ ေမာဟေဆာင္၍၊ အန္ေထာင္မာန၊ မမူရတည့္။ သုတတရား၊ ျမင္ၾကားအသိ၊ မ်ားစြာရွိလည္း၊ သတိမယွဥ္၊ သမၺဇဥ္မမွီး၊ မာနႀကီးက၊ ေခြးၿမီးပမာ၊ မည္စပါခဲ့၊ ေထာင္ကမတၱ၊ သုုံးမက်ရွင့္။ သူမ်ားကုိသာ၊ ႏွိပ္လုုိစြာျဖင့္၊ ရန္စြထိပါး၊ အျပစ္မ်ား၏။” 
(မဃေဒဝလကၤာသစ္)
-------------------------------------------------------

အျပစ္ျမင္ရင္ အျပစ္ထင္၍ အျပစ္ျမင္က အျပစ္ရ၏
********************************
သူတပါး၏ အျပစ္အနာအဆာတုုိ႔ကုုိ မ႐ႈမၾကည့္ရာ။
သူတပါးတုိ႔၏ ေကာင္းမႈ၊ မေကာင္းမႈ ျပဳမျပဳကုိလည္း မ႐ႈမၾကည့္ရာ။
မိမိ၏ ေကာင္းမႈ၊ မေကာင္းမႈ ျပဳမျပဳကုိသာ ႐ႈၾကည့္ရာ၏၊ 
(ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုုရား)

အကုသုိလ္အျပစ္ဆုုိတာ ႏွလုုံးသြင္းမမွန္ရင္ အလြန္အျဖစ္ျမန္ၿပီး အျဖစ္လြယ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ တစ္ခါတေလ တစ္ခ်ိဳ႕ အျပစ္ေတြဟာ  သူတပါးရဲ႕ အျပဳအမူေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး သူ႔အျပစ္က ကုိယ့္အျပစ္ေတြ ျဖစ္ကုုန္တာလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ဒါဟာ ကုိယ္ကခံယူခ်က္မမွန္၊ အျမင္မမွန္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုထုုဇဥ္မွန္သမွ် အျပစ္ဆုိတာ ရွိေနၾကမွာ၊ ျဖစ္ေနၾကမွာပါပဲ။ အျပစ္ျဖစ္တာခ်င္း အတူတူ သူမ်ားကုိၾကည့္ၿပီး ကုိယ့္မွာအျပစ္ျဖစ္တာဟာ ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ ႏွစ္ခါနာသလုိေတာင္ ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမ်ားရဲ႕ အျပဳအမူေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး အျပစ္ျဖစ္ေနမယ့္အစား ကုိယ့္ရဲ႕အျပဳအမူေတြမွာ အကုသုုိလ္ အျပစ္ျဖစ္မျဖစ္ စီစစ္ကာ အျပစ္ျဖစ္မယ္ထင္ရင္ ေရွာင္ၾကည္ၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသာ အျပစ္မျဖစ္ေအာင္ သတိျပဳ ေနထုိင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 
-----------------------------------------------------------

လူမုိက္တိရစၧာန္ နိဗၺာန္စကား အလြန္ခါး၏
*************************
ပါရမီနဂို၊ မရွိလုိက၊ ကုသုုိလ္သုုစ႐ုုိက္ မေဟာထုုိက္တည့္၊
လူမုုိက္တိရစၧာန္၊ နိဗၺာန္စကား၊ အလြန္ခါး၏၊ နားပါးမဝင္၊ မၾကားခ်င္ဘူး၊ 
သိျမင္မဲ့စြာ၊ လူယုုတ္မာအား၊ ျခင္းရာေကာင္းဆုိး၊ ေၾကာင္းက်ိဳးတရား၊ မေဟာၾကားရာ၊
ေဟာမိပါက၊ အျပစ္ရ၏။ 
(မဃေဒဝလကၤာသစ္၊ မန္လည္ဆရာေတာ္ဘုုရားႀကီး)

“ေလာကမွာ တရားကက်ယ္၊ နားကငယ္၊ နားဝယ္မဆန္႔ၿပီ” ဆုိသလုိ တရားဆုုိရင္ မၾကားလုိၾကသူမ်ား အမ်ားအျပားရွိ၏။ အထူးသျဖင့္ မတရားအလုုပ္ေတြ၊ မဟုုတ္တဲ့ အလုုပ္ေတြနဲ႔ အရႈပ္ႀကီး ရႈပ္ေနၾကသူမ်ားအား ေကာင္းတဲ့အလုုပ္၊ တရားထုုတ္ဖုုိ႔ ေျပာဆုုိရျခင္းသည္ အလြန္ပင္ အသိေခါက္ခက္၊ အဝင္နက္လွေပ၏။ မတရားမႈသည္ တရားမႈကုုိ ေၾကာက္ရသကဲ့သုုိ႔ မဟုုတ္တာလုုပ္သူမ်ားသည္လည္း ဟုုတ္တာေျပာလာသည္ကုုိ ေၾကာက္ၾကစၿမဲျဖစ္၏။ မသိမႈ အားႀကီးေနသျဖင့္လည္း မဟုုတ္သည့္ အလုုပ္မ်ားျဖင့္ လႈပ္ရွားေနၾကသူမ်ားမွာ အဟုုတ္တရားဆုုိလွ်င္ ႏႈတ္စကားနဲ႔ပင္ မဆုိခ်င္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ေနတတ္ေပ၏။ ထုုိသူမ်ားအား ဓမၼစကား ေျပာဆုုိရန္မွာ ကၽြဲပါးေဆာင္းတီးေပးသလုုိသာ ျဖစ္တတ္ေပ၏။ အခန္႔မသင့္လ်င္ အျပစ္ပင္ျမင္ၿပီး ေျပာသူပင္လွ်င္ အျပစ္ထင္တတ္ေပ၏။ 

ထုုိ႔ေၾကာင့္ တရားအသိ၊ နားမရွိသူမ်ားအား၊ ဓမၼအသိ၊ မွ်ၾကည့္ဖုုိ႔ထက္၊ အမွားသိကာ ျပဳျပင္လာမည့္ အခ်ိန္ကုိသာ ေစာင့္စားရင္း သေဗၺသတၱာ ကမၼႆကာ သူ႔ဖာသာသာ ျပဳျပင္ပါဟုု လ်စ္လ်ဴအမႈ ျပဳၾကရေတာ့မည္သာ ျဖစ္ပါေပ၏။  
------------------------------------------------------------------------------------------------

ေလာကီထုံးစံ၊ ေလာကဓံကား၊ မႀကံလည္းျဖစ္၊ ႀကံလည္းနစ္၏
****************************************
လူတုုိ႔ကိစၥ၊ လူ႔ေလာက၌၊ ျပဳသမွ်မ်ိဳး၊ ျပစ္အက်ိဳးတုုိ႔၊ ေကာင္းဆုိးအတိ၊ ၿမဲမရွိဘူး။ ေလာကီထုံစံ၊ ေလာကဓံကား၊ မႀကံလည္းျဖစ္၊ ႀကံလည္းနစ္၏။ စင္စစ္မွတ္သား၊ မယုံစားႏွင့္။ ေယာက္်ားတကာ၊ အားထုတ္ရာတည့္။ ႀကီးစြာလုုံ႔လ၊ ဝါယမမူ၊ မခ်ေကာင္းေခ်၊ မလြတ္ေစႏွင့္၊ မေသမခ်င္း၊ ျပဳအပ္ႏွင္း၏။ မယြင္းမွန္လွ၊ ဤေလာက၌၊ လုံ႔လမမူ၊ နတ္မကူဘူး။ လူလည္းလုုံ႔လ၊ နတ္လည္းမ၏။ 
(မဃေဒဝလကၤသစ္၊ မန္လည္ဆရာေတာ္ဘုုရားႀကီး)

အေကာင္းအဆုိး၊ အတက္အက်၊ အနိမ့္အျမင့္စတဲ့ ေလာကဓံဟာ သတၱဝါတုိင္းအတြက္ အခ်ိန္မေရြး ေရာက္လာတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ထင္ထားတာေတြ၊ မျဖစ္တတ္သလုိ၊ ျဖစ္ေနတာေတြလည္း ပ်က္သြားတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ သဘာဝပါပဲ။ ဆုိေတာ့ကား သေဘာဝက သူ႔သေဘာ သူေဆာင္ေနတဲ့ အပုုိင္းမွာ ကုိယ္ကပါ သူေျပာင္းတုိင္း လုိက္ေျပာင္းေနရင္ ကုိယ့္အတြက္ကေတာ့ က်႐ႈံးျခင္းေတြနဲ႔ပဲ၊ နပမ္းလုုံးေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ရင္ျပထ၊ လဲရင္ျပန္ထူ၊ မွားရင္ျပန္ျပင္ စသျဖင့္ ျပင္ကုုိျပင္ေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေရးႀကီးတာက ဇဲြမေလ်ာ့ဖုုိ႔ပါပဲ။ မယုိင္လဲဖုုိ႔ပါပဲ။ ႀကိဳစားဖုုိ႔ပါပဲ။ ႀကိဳးစားရင္ တုိးပြားမယ္ဆုုိတာ အသိဉာဏ္နဲ႔ ယွဥ္တဲ့ ဇြဲလုံ႔လကုိ မခ်ဘဲ ပုံမွန္လႈပ္ရွားသြားရင္ မဟာဇနကၠမင္းကုိ မဏိေမခလာ ကူသလုုိပါပဲ။ ဇဲြဆုုေပးလုုိက္တဲ့ သေဘာမ်ိဳးပါ။ လုံ႔လမျပဳရင္ လူလည္းလ်စ္လ်ဴ႐ႈသလုိ၊ နတ္လည္းမသိသလုုိ ျပဳတတ္ေပမယ့္ လုံ႔လျပဳရင္ေတာ့ လူလည္းၾကည္ညိဳ နတ္လည္းအကူပုိေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ မေလ်ာ့ပါနဲ႔၊ မေပါ့ပါနဲ႔၊ မေပ်ာ့ပါနဲ႔ ၿပီးေတာ့ ပ်င္းေနတာေတြကုုိ ကန္ေတာ့ပါရဲ႕လုုိ႔….။
-------------------------------------------------------------------------------

သံသရာခရီးရဲ႕ ဖန္ဆင္းရွင္
******************
သတၱဝါေတြ ဒုုကၡျဖစ္ရတဲ့ အေၾကာင္း၊ သံသရာ လည္ေစၾကရတဲ့ အေၾကာင္းတြဟာ အဝိဇၨာဆုုိတဲ့ မသိမႈနဲ႔ တဏွာဆုုိတဲ့ တြယ္တာမႈေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဒုုကၡပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သုုခပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အားလုုံးဟာ သံသရာကုုိ ရွည္ေစ၊ သံသရာကုုိ လည္ေစတတ္ၾကတာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စာလုုိေျပာေတာ့ ေကာင္းတဲ့အလုုပ္ မေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြဟာဉာဏ္နဲ႔ မျဖတ္ႏုုိင္ေသးသမွ် လုပ္သမွ်အလုုပ္တုုိင္းမွာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈက ရွိေနေသးတဲ့အတြက္ ဒုုကၡသုုခ အားလုုံးဟာ သံသရာရွည္ေနေစတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီသံသရာ ရွည္ေစရာမွာ ဒုုကၡနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သံသရာ လည္ေစမႈ၊ ရွည္ေစမႈေတြကုုိေတာ့ အဝိဇၨာက ဦးေဆာင္ၿပီး တဏွာက ေနာက္ကလုုိက္ကာ တြယ္တာေနတဲ့ သေဘာျဖစ္ၿပီး သုုခနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သံသရွည္ေစမႈ၊ သံသရာလည္ေစမႈကုုိေတာ့ တြယ္တာမႈဆုုိတဲ့ တဏွာက ဦးေဆာင္ၿပီး မသိမႈဆုုိတဲ့ အဝိဇၨာက ေနာက္ကာ ပါဝင္ပတ္သက္ေနတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သတၱဝါေတြရဲ႕ အေကာင္းအဆုုိး သံသရာ ရွည္မႈေတြဟာ အဝိဇၨာနဲ႔ တဏွာေၾကာင့္ပဲလုုိ႔ ဆုုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
----------------------------------------------------------------------

ပ်က္စီးခ်ိန္တန္ေသာ္
*******************
ၾကမၼာၿငိဳးမွိန္၊ ပ်က္စီးခ်ိန္၌၊ ပညိၿႏိၵ၊ သတိေမွာက္မွား၊ တရားမက်င့္၊ က်င့္ယြင္းခၽြတ္၏။ က်င့္ခၽြတ္ေသာခါ၊ ပညာ အမ်ိဳး၊ တန္ခုိးထိန္ညီး၊ ဘုန္းတန္းႀကီးလည္း၊ ပ်က္ဆီးၿမဲလွ်င္၊ မခၽြတ္ပင္တည္း။ အၾကင္လူမ်ား၊ ေယာက်္ားမိန္းမ၊ စသည္ထုိထုိ၊ ပ်က္စီးလုိက၊ အဆုိအသြား၊ အမွားမွားျဖင့္ ဘုရားေသာ္မွ၊ ေဟာမရဘူး။” (မန္လည္ဆရာေတာ္)

ဘယ္သူေျပာေျပာ နားမေထာင္တဲ့သူ၊ ဘယ္လုုိေျပာေျပာ လက္မခံတဲ့သူ၊ ကုုိယ့္သာမွန္တယ္ အမ်ားက မွားတယ္ဆုုိၿပီး အမွားကုုိ အမွန္ထင္ ဇြတ္အတင္း လက္ခံထားတဲ့သူေတြကုုိ ေတြ႕မိတဲ့ အခါ မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ အထက္ပါ လကၤာေလးကုုိ သတိရမိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ပ်က္စီးဖုုိ႔ အေၾကာင္းဖန္လာလုုိ႔ရယ္လား မသိ အမွားလမ္းကကုုိ ႐ုုန္းမထြက္ႏုုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုုိ အမွားကုုိ မျမင္မိတဲ့ အခါဆုုိေတာ့ လုုပ္သမ ွ်အလုုပ္ေတြဟာလည္း မွားၿပီးမွားရင္း ျဖစ္ကာ ေနာက္ဆုုံး အမွားက အဆုုိင္အခဲျဖစ္ၿပီး ဘယ္သူမွ ကယ္လုုိ႔ မရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားတတ္တာလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။ 

ဒါေၾကာင့္ ပ်က္စီးခ်ိန္တန္လာၿပီဆုုိရင္ လုုပ္သမ ွ်အလုုပ္၊ ေျပာသမ ွ်စကား၊ ႀကံသမွ် အေတြးေတြဟာ အမွားေတြပဲ ထပ္ခါထပ္ခါျဖစ္ကာ ဘုုရားေတာင္ ကယ္မရတဲ့သူလုိ႔ ဆုုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

Read more »

ပန္းတုိင္ကုုိ လွမ္းကုိင္ႏုုိင္ဖုုိ႔


ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ ပန္းတုိင္ဟာ ဘာလဲလုုိ႔ ေမးရင္ ေနာက္ဆုံးပန္းတုိင္ဟာ နိဗၺာန္ရေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက အဆုံးစြန္ျဖစ္တဲ့ ပန္းတုုိင္ပါ။ နိဗၺာန္ မရေသးခင္ သံသရာ က်င္လည္ရာ ကာလတစ္ေလွ်ာက္မွာလည္း ရည္ရြယ္ရာ ပန္းတုုိင္ေတြ ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒီ ပန္းတုုိင္ေတြက 
၁။ အပါယ္မလားေရး
၂။ သုဂတိ ဘဝမွာ ခ်မ္းသာစြာ ေနထုိင္ေရးတုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီ ပန္းတုိင္ေတြကုိ လွမ္းကုိင္ႏုိင္ေရးအတြက္ အဓိက အခရာက်တာက လက္ရွိပစၥဳပၺန္ ဘဝပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ရွိအခ်ိန္ေတြမွာ လႈပ္ရွားေနတဲ့ အလုုပ္ေတြက အဲဒီပန္းတုိင္ေတြကုုိ လွမ္းကုိင္ႏုုိင္၊ မကုိင္ႏုိင္ အဆုုံးအျဖတ္ေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဆုိေတာ့ကား ဒီရည္ရြယ္ခ်က္ ပန္းတုိင္ကုုိ လွမ္းကုုိင္ႏုုိင္ဖုုိ႔အတြက္ စြမ္းႏုုိင္တဲ့ သူေတြက ဒီဘဝမွာပဲ နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္ ျပဳလုုပ္ႏုိင္မွာ ျဖစ္သလုုိ အဲဒီေလာက္ မစြမ္းႏုိင္ေသးရင္ေတာ့ ေနာင္ဘဝသံသရာေတြမွာ အပါယ္မလားေရးကုိ ဦးစားေပးၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အပါယ္လားေစမယ့္ လုုပ္ရပ္ေတြကုုိေရွာင္ၿပီး သုုဂတိဘဝမွာ ျပန္လည္ေမြးဖြားႏုုိင္ဖုုိ႔ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ တစ္ဆင့္တက္ၿပီး အဲဒီ သုုဂတိဘဝမွာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထုိင္ႏုုိင္ဖုုိ႔ အားထုုတ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီဘဝမွာ အဆုုံးစြန္ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ပန္းတုိင္ကုုိ လွမ္းကုိင္ႏုုိင္ဖုုိ႔အတြက္ လက္ရွိပစၥုဳပၺန္ လူသားမ်ား အေနနဲ႔ ဝိပႆနာ က်င့္စဥ္ကလဲြၿပီး တျခားက်င့္စဥ္ မရွိပါဘူး။ ဝိပႆနာ အလုုပ္ကုိ ႀကိဳးစားအားထုုတ္ၿပီး ပါရမီအေလ်ာက္ နိဗၺာန္လမ္းကုိ ေလွ်ာက္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဝိပႆနာ က်င့္စဥ္ကုိ အသုံးခ်ၿပီး ဉာဏ္စဥ္ေတြ တျဖည္းျဖည္း ရင့္သထက္ ရင့္ကာ ေအာက္ထစ္ဆုုံး အေနနဲ႔ ေသာတာပတၱိမဂ္ကုိ ရရွိသြားႏုုိင္ၿပီဆုုိရင္ ဒါဟာ နိဗၺာန္တံခါး ပြင့္သြားတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုုိ ေသာတာပတၱိမဂ္ကုုိ ရရွိသြားတဲ့ ေသာတာပန္ ပုုဂၢိဳလ္ဟာ ေသခ်ာေပါက္ နိဗၺာန္ေရာက္ဖုုိ႔ အာမခံသြားႏုိင္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီကတဆင့္ အျခားျခား မဂ္ဉာဏ္ေတြကုိ ရရွိၿပီးေနာက္ဆုုံး အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ကုိ ရရွိသြားတဲ့အခါမွာ ကိေလသာကုုန္ခမ္း ရဟႏၲာျဖစ္ၿပီး နိဗၺာန္နန္းကုုိ ဝင္စံသြားႏုုိင္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက အဆုုံးစြန္ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ဆုိတဲ့ ပန္းတုိင္ကုုိ လွမ္းကုိင္ႏုုိင္ေရးအေျခအေနပါ။

အဲ ဒီဘဝမွာ နိဗၺာန္အထိ အာမခံခ်က္ မထားႏုိင္ဘူးဆုုိရင္ေတာ့ ေနာင္ဘဝသံသရာမွာ အပါယ္မလားေရးအတြက္ အထူးႀကိဳးစားအားထုုတ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဘဝေသၿပီး ေနာက္ေနာက္ ဘဝသံသရာမွာ ငရဲ၊ တိရစၧာန္၊ ၿပိတၱာ၊ အသူရကယ္ဆုုိတဲ့ အပါယ္ေလးဘုံေတြ မျဖစ္ဖုုိ႔အတြက္ လက္ရွိဘဝမွာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ က်င့္ႀကံအားထုုတ္ရမွာက သီလအက်င့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အနည္းဆုုံး အေျခခံသီလျဖစ္တဲ့ ငါးပါးသီလေလာက္ေတာ့ လုုံေအာင္က်င့္ႀကံႏုုိင္မွာ ေသၿပီးေနာက္ဘဝမွာ အပါယ္မက်ေရး အာမခံခ်က္ ေပးႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လွဴတာတန္းတာ စတာေတြဟာ ခ်မ္းသာေရးကုိ ျဖစ္ေစႏုုိင္ေပမယ့္ အပါယ္မက်ေရးအတြက္ေတာ့ အာမခံခ်က္ မေပးႏုုိင္လွေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ နိဗၺာန္မရခင္ ဘဝသံသရာစပ္ၾကား အပါယ္မလားေရးဆုုိတဲ့ ပန္းတုုိင္အတြက္ေတာ့ ကုိယ္က်င့္သီလကုိ လုုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိန္းေပးၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အပါယ္မက်ေရး သီလကုုိ အေလးေပးၿပီး ေစာင့္ထိန္းထားၿပီးရင္ ေနာက္တစ္ဆင့္တက္ၿပီး သုုဂတိဘဝမွာ ခ်မ္းသာေရးအတြက္ ကုုသုုိလ္တစ္ခုု ဆက္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ဘဝမွာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ျဖစ္ေစမယ့္ ဒါနဆုုိတဲ့ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္း အလုုပ္ကုုိလည္း လုုပ္ၾကရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလလုုံတဲ့အတြက္ အပါယ္မလားဘဲ သုဂတိဘဝကုုိ ေရာက္ႏုုိင္ေပမယ့္ ဒါနမပါျပန္ရင္လည္း လူျဖစ္ေပမယ့္ လူမဲြ၊ နတ္ျဖစ္ရင္လည္း နတ္မဲြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သီလကုုိ အေျခခံတဲ့ ဒါနကုုသုုိလ္ဟာလည္း သုုဂတိဘဝမွာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ရွိေစႏုုိင္ဖုုိ႔ လုုပ္ဖုုိ႔လုုိအပ္တဲ့ အလုုပ္တစ္ခုုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အခ်ဳပ္ဆုုိေတာ့ ဗုုဒၶဘာသာေတြအတြက္ လုုိရာပန္းတုုိင္ လွမ္းကုိင္ႏုုိင္ဖုုိ႔ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာဆုိတဲ့ ကုုသုုိလ္သုုံးမ်ိဳးလုုံးကုိ ျပဳလုုပ္ၾကဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလကုိ အေျခခံအျဖစ္ လုုံေအာင္ထိန္းၿပီး ဒါနကုုသုုိလ္၊ ဘာဝနာ ကုုသုုိလ္ေတြ ႀကိဳးစားအားထုုတ္ႏုုိင္ၿပီဆုုိရင္ အပါယ္မလားေရးကုုိ အာမခံခ်က္ေပးၿပီး ေကာင္းတဲ့သုုဂတိဘဝမွာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာနဲ႔ ေနာက္ဆုုံး ဝိပႆနာအလုုပ္ အားထုုတ္ရင္း အဆုုံးစြန္ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ကုိ ဝင္စံႏုုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဗုုဒၶဘာသာဝင္ အားလုုံးရဲ႕ တူညီၿပီး မေျပာင္းလဲတဲ့ ပန္းတုိင္သုုံးရပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အဲဒီ ပန္းတုုိင္ေတြအတြက္ ဖန္တီးရွင္က ကုုိယ္ကုုိယ္တုုိင္ပဲ ျဖစ္ၿပီး တိက်တဲ့အခ်ိန္ကလည္း လက္ရွိပစၥဳပၺန္အခ်ိန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိ အခ်ိန္ကုုိ နိဗၺာန္အထိ အသုုံးခ်ႏုုိင္ဖုုိ႔ သီလကုုိ အေျခခံတဲ့ ဒါနအလုုပ္၊ ဘာဝနာအလုုပ္ေတြကုိ ႀကိဳးစားအားထုုတ္ၾကပါစုိ႔လုုိ႔ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းမ်ားက တုုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား