တရားနဲ႔ေျဖၾကည့္ျခင္း

ျမန္မာအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ တစ္ေယာက္ေယာက္ ဒုကၡေတြ႕တဲ့အခါ၊ စိတ္ဖိစီးမႈမ်ား၊ စိတ္ေသာကေတြမ်ား ေနတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ “တရားနဲ႔သာေျဖပါ”ဆုိတဲ့ အားေပးစကားကုိ မၾကာမၾကာ ေျပာျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ သူတုိ႔နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့သူ တစ္ေယာက္ေယာက္ ဘဝခရီးမွာ အဆုိးဆုံးနဲ႔ ႀကံေတြ႕တဲ့အခါ၊ ကုိယ့္ကုိစြန္႔ခြါၿပီး ဘဝခရီးကုိ အရင္သြားႏွင့္တဲ့အခါ၊ ဘယ္လုိမွ ေျဖဆည္လုိ႔ မရတဲ့ အဆုိးဆုံး ကိစၥေတြ ေပၚေပါက္လာတဲ့ အခါမ်ိဳးေတြမွာ “တရားနဲ႔ေျဖပါ”ဆုိတဲ့ ဒီစကားကုိ ေျပာျဖစ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခက္တာက သူမ်ားအတြက္မုိ႔သာ ဒီစကားကုိ ေျပာလုိက္ၾကရေပမယ့္ တစ္ခါတေလ ေျပာတဲ့သူေတြ ကုိယ္တုိင္လည္း ဒုကၡကုိယ္စီေလးေတြ ရွိေနတတ္ၾကတယ္ ဆုိတာကုိေတာ့ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ကလဲြၿပီး ဘယ္သူမွ မသိႏုိင္တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခု ဒီစာကုိ ေရးေနတဲ့ ဘုန္းဘုန္းကုိယ္တုိင္လည္း ဒုကၡဆုိတာ ရွိေနၿမဲပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ဒုကၡနဲ႔ယွဥ္ရင္ သူတုိ႔ဒုကၡေတြက ပုိေနလုိ႔သာ ကုိယ့္ဒုကၡအေၾကာင္း မေျပာျဖစ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔က်ေတာ့ ဘုရားေက်းဇူး၊ တရားေက်းဇူး၊ သံဃာေက်းနဲ႔ စာေပေက်းဇူးေတြေၾကာင့္ ဒုကၡေလးေတြႀကဳံတုိင္း ဘုရားအား၊ တရားအား၊ သံဃာအားကုိ အရင္းတည္ကာ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕ သူေတာ္ေကာင္းစကားေတြနဲ႔ ေျဖဆည္နည္းေလးေတြ သိေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဒုကၡရွိေပမယ့္ ဓမၼအသိနဲ႔ ဒုကၡမရွိသလုိ ေနထုိင္ႏုိင္ၾကတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လုိဒုကၡမ်ိဳးပဲရွိရွိ အမွန္တကယ္ ေျဖဆည္ၾကည့္သင့္တာက ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဓမၼအသိနဲ႔ အေၾကအလည္ ညႇိၾကည့္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဓမၼဆုိတဲ့ တရားဟာ အဓမၼဆုိတဲ့ မတရားတာေတြကုိ တရားေစႏုိင္လုိ႔၊ ဓမၼဆုိတဲ့အလင္းဟာ အဓမၼဆုိတဲ့ အေမွာင္ေတြကုိ လင္းေျပာင္ေစလုိ႔၊ ဓမၼဆုိတဲ့ ခ်မ္းသာဟာ ဒုကၡဆုိတဲ့ ဆင္းရဲေတြကုိ သုခေလးေတြအျဖစ္ ထြန္းေျပာင္ေစလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားဆုိတဲ့ စကားကုိက အမွားေတြကုိ ခြါထားႏုိင္တဲ့ အားေတြကုိ ပါေစႏုိင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဘဝမွာ တရားနဲ႔သာ ေျဖတတ္ၾကမယ္ဆုိရင္ အမွားေတြလည္းကြာၿပီး ဒုကၡေတြကုိပါ ခြါေစႏုိင္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားအသိနဲ႔ အမွားေတြၾကည့္ၿပီး မမွားေအာင္ ညႇိေစႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားရွိထားရင္ အမ်ားေတြသိထားတဲ့ အသိေတြထက္ အစစအရာရာ အသိသာၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ပါ ျပန္သိလာေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္သိလာရင္ သတၱဝါေတြဟာ ဘဝမွာ ျဖစ္ေပၚလာေနတဲ့ ဒုကၡေတြအေပၚမွာလည္း အမွန္သိလာၿပီး “ဒါဟာ ဒီလုိအေၾကာင္းေၾကာင့္ ဒီလုိအက်ိဳးျဖစ္တာ၊ ဒါရွိေနလုိ႔ ဒါရွိေနတာ” စသျဖင့္ အေၾကာင္းအက်ိဳးကုိ ဆင္ျခင္ကာ ဘဝကုိ ဓမၼနဲ႔ညႇိရင္း ေျဖၾကည့္သြားတတ္ေတာ့ ျဖစ္ပါတယ္။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ သတၱဝါမွန္သမွ် ေမြးဖြားလာတာကုိက ဒုကၡအစုတစ္ခုအျဖစ္ ရွိေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမြးၿပီးေနာက္မွာလည္း ဘဝတစ္ေလွ်ာက္ ခႏၶာဝန္ဒုကၡေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္ေနရၿပီး ဘဝအဆုံး သံသရာခရီး တစ္ခုလုံးမွာလည္း ဒုကၡဆုိတာ ရွိေနၾကမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုကၡဆုိတဲ့ စကားလုံးနဲ႔ သတၱဝါအားလုံးဟာ ယဥ္ပါးေနၾကၿပီး ျဖစ္ၾကေပမယ့္ တကယ္ဆင္းရဲေတြ ႀကဳံေတြ႕လာတဲ့အခါ၊ ေသာကေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္လာၾကတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ မခံစားႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္တတ္ၾကတာလည္း တရားအသိ မရွိၾကေသးတဲ့ သူေတြအတြက္ အမွန္ေတြပဲ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ တစ္ခါတေလ သိပ္ၿပီးဒုကၡၾကီးေတြနဲ႔ ႀကဳံေတြ႕တဲ့အခါ တရားအသိ ရွိထားတဲ့သူေတြေတာင္မွ တုန္လႈပ္တတ္ၾကေသးတာဆုိေတာ့ တရားအသိ ဘာမွမရွိေသးတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ ေျဖဆည္မရေအာင္ ျဖစ္တတ္တယ္ဆုိတာ သဘာဝပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

သဘာဝဟာ သဘာဝပဲ ျဖစ္ေပမယ့္ အားလုံးဟာ ထာဝရမၿမဲတဲ့ အျဖစ္ေတြပဲ ဆုိတာကုိေတာ့ သတိျပဳဆင္ျခင္ၿပီး ဘဝမွာဒုကၡေတြနဲ႔ ႀကဳံတဲ့အခါမွာ ဘဝထဲမွာ ဓမၼေလးေတြ တဲြထားႏုိင္ေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဝထဲမွာ ဓမၼတဲြႏုိင္ဖုိ႔အတြက္လည္း တရားေတာ္ေလးေတြကုိ ဖတ္တတ္တဲ့အက်င့္၊ နာတတ္တဲ့အက်င့္၊ နာၿပီးသုံးသပ္ ဆင္ျခင္တတ္တဲ့အက်င့္၊ သိရွိလာတဲ့အသိကုိ ဘဝမွာ လက္ေတြ႕ အသုံးခ်တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးေတြ လုပ္ေပးဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။ အဲဒီလုိအခါမ်ိဳးမွာ တရားနဲ႔ေတာ့ ေျဖခ်င္ပါတယ္ ဘယ္လုိေျဖရမွန္းမသိ၊ တရားနဲ႔ေတာ့ ျပင္ဆင္ျခင္ပါတယ္ ဘယ္လုိျပင္ဆင္ရမွန္းမသိ မျဖစ္ရေလေအာင္ တရားေလးေတြ အေပၚစိတ္ဝင္တစား ရွိတတ္တဲ့ အက်င့္ေလးေတြလည္း လုပ္ၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တရားဆုိတဲ့ သေဘာကလည္း အရသာတစ္မ်ိဳး ျဖစ္တဲ့အျပင္ အရသာအားလုံးမွာ တရားအရသာဟာ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္တဲ့အတြက္ တရားေတာ္အေပၚမွာ စိတ္ဝင္တစားနဲ႔ ဖတ္႐ႈနာယူ မွတ္သားၾကမယ္ဆုိရင္ တရားေတြကုိ နာယူမွတ္သားခ်င္တဲ့ စိတ္ေလးေတြ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ တျဖည္းျဖည္း တုိးပြားလာတတ္ပါတယ္။ စိတ္ဆုိတဲ့ သေဘာက မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြမွာဆုိ မတုိက္တြန္းရပဲ လုပ္တတ္ေပမယ့္ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြမွာေတာ့ သီးသန္႔ကုိအားယူၿပီး လုပ္ၾကည့္မွ ရတတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ တရားနာတတ္တဲ့ အက်င့္ေလးကုိလည္း သီးသန္႔အေနနဲ႔ လုပ္ၾကည့္သင့္ၾကပါတယ္။ ဒီလုိအေလ့အက်င့္ေလးေတြဟာ လုပ္ပါမ်ားလာရင္ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ တရားအသိေလးေတြ တျဖည္းျဖည္း တုိးပြားလာၿပီး ဘဝမွာ အခက္အခဲေတြ ႀကဳံတဲ့အခါ၊ ဒုကၡေလးေတြ ႀကဳံတဲ့အခါ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ အလုိလုိပဲ တရားနဲ႔ ေျဖတတ္တဲ့ အက်င့္ေလးေတြ ရလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားမ်ားမ်ား နာယူထားေလေလ၊ တရားအသိမ်ားမ်ား ရွိထားေလေလ အဲဒိအသိေတြက ကုိယ့္ဘဝမွာ ႀကဳံလာရမယ့္ ဆင္းရဲေတြ၊ ႀကဳံလာရမယ့္ ေလာကဓံေတြကုိ ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ သင့္ေလ်ာ္တဲ့ ေျဖဆည္မႈေတြ ေပးေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။



ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတာ္ေတြဟာ သတၱဝါတုိင္း ႀကဳံေတြ႕ရတတ္တဲ့ ကုိယ္ဆင္းရဲျခင္း ကာယိကဒုကၡ၊ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ေစတသိကဒုကၡေတြကုိ သက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္ေအာင္၊ ဒီဒုကၡေတြ ထာဝရ ေပၚမလာေတာ့ေအာင္ လမ္းညႊန္ေပးထားတဲ့ တရားေတာ္ေတြပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္ဆင္းရဲျခင္းနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ႀကဳံေတြ႕ၾကတဲ့အခါ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားေရေအး အၿမိဳက္ေဆးကုိပဲ ေသာက္သုံးၿပီး ေျဖဆည္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေစတသိကဒုကၡဆုိတဲ့ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းေတြနဲ႔ ႀကဳံေတြ႕တဲ့အခါမွာ စိတ္အညစ္အေၾကး စိတ္နဲ႔ေဆးတတ္တဲ့ အက်င့္ေလးေတြနဲ႔ ကုိယ့္စိတ္ကုိျမင္ေအာင္ၾကည့္ၿပီး ကုိယ့္မွာအကုသုိလ္ ျဖစ္ေစမယ့္အရာေတြဆုိရင္ အျမန္ဆုံးထုတ္ႏုိင္ေအာင္ႀကိဳးစား၊ ကုသုိလ္ျဖစ္ေစမယ့္ အရာေတြဆုိရင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ တုိးပြားေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း တရားေရေအး အၿမိဳက္ေဆးကုိ တုိက္ေကၽြးၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကာယိကဒုကၡဆုိတဲ့ ကုိယ္ဆင္းရဲျခင္းကေတာ့ ႐ုပ္တရားရလာရင္ ႐ုပ္ေဖာက္ျပန္မႈဆုိတာလည္း ရွိေနမွာျဖစ္ၿပီး ႐ုပ္ေဖာက္ျပန္ျခင္းဟာ ႐ုပ္ဆင္းရဲျခင္းပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီ႐ုပ္ေဝဒနာအေပၚ ခံစားခ်က္ကုိ ႐ႈျမင္တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးေတြနဲ႔ ေျဖဆည္ႏုိင္ရင္ နာေနတာကတျခား၊ နာေနတာကုိ သိေနတာကတျခား စသျဖင့္ ႐ုပ္နာမ္သေဘာကုိ သီးသန္႔ျမင္ၿပီး သူ႔အလုိလုိ ခံႏုိင္ရည္ရွိကာ ေျဖဆည္လာႏုိင္ၾကမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကုိယ္စိတ္ဆင္းရဲျခင္းေတြ ျဖစ္တဲ့အခါ တရားနဲ႔ ေျဖဆည္ၾကည့္တဲ့ သေဘာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဘဝမွာ တရားနဲ႔ ေျဖတတ္တဲ့ အက်င့္ေလးေတြနဲ႔ ေနထုိင္တတ္ဖုိ႔ဆုိတာ သီးသန္႔ဟန္ေဆာင္ၿပီး တရားအလုပ္ လုပ္ေနရမယ့္ သေဘာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ တရားအသိ မ်ားမ်ားရွိေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဆင္ျခင္တတ္တဲ့ အက်င့္၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျမင္တတ္တဲ့ အက်င့္၊ ကုိယ္ကုိယ္ကုိ ျပင္တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးေတြ ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားေနထုိင္ႏုိင္ရင္ကုိပဲ ဘဝမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ တရားနဲ႔ ေျဖတတ္သြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ မေမ့မေလ်ာ့တဲ့ သတိနဲ႔ တရားအသိ မ်ားမ်ားရွိထားတဲ့ ဘုရားတပည့္ တစ္ေယာက္ဟာ ဘဝမွာ ဘယ္လုိ ဒုကၡမ်ိဳးပဲလာလာ အဲဒီဒုကၡေတြကုိ ဘုရားစကားေတာ္နဲ႔ ေျဖဆည္သြားတတ္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားအသိရွိၿပီး အဲဒီအသိေနာက္ကုိ အက်င့္လုိက္ထားတဲ့သူဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလည္း သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္ေအာင္ ေျဖဆည္သြားတတ္သလုိ သူတပါးအေပၚမွာလည္း အကုသုိလ္ အျပစ္မျဖစ္ေအာင္ ေျဖၾကည့္ေပးသြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ေလာက ႏုိင္ငံျခားမွာေရာက္ေနတဲ့ အသိဒကာတစ္ေယာက္က ေလွ်ာက္ဖူးပါတယ္။ “အရွင္ဘုရား အခုတေလာ တပည့္ေတာ္ သိသိသာသာ ေျပာင္းလဲလာတာကုိ သတိျပဳမိလာပါတယ္ဘုရား၊ တရားစာေတြဖတ္၊ တရားေတြနာ၊ ေမတၱာမ်ားမ်ားပြား၊ တရားေလးေတြ ထုိင္လာတတ္တဲ့ တပည့္ေတာ္အေနနဲ႔ အခုေနာက္ပုိင္းမွာ တပည့္ေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေကာင္းအဆုိး၊ အတက္အက် အနိမ့္အျမင့္ ေလာကဓံေတြကုိ ခံႏုိင္ရည္ ရွိလာတာကုိ လက္ေတြ႕သိလာရပါတယ္ဘုရား၊ တရားအလုပ္ကုိ မလုပ္ျဖစ္ခင္တုန္းကဆုိရင္ တပည့္ေတာ္မွာ ထစ္ကနဲဆုိ ေဒါသျဖစ္လုိက္၊ ထစ္ကနဲဆုိ စိတ္ဆုိးစိတ္တုိလုိက္၊ ဘာေလးျဖစ္ျဖစ္ လုိက္ခံစားလုိက္နဲ႔ ခဏခဏ ဒုကၡျဖစ္တတ္ေပမယ့္ အခုဆုိရင္ ဒီအတုိက္အခုိက္ေတြ၊ ဒီေလာကဓံေတြ ျဖစ္လာမယ္ဆုိတာ သိေနတာေတာင္ တုန္လႈပ္မႈ မရွိေတာ့တာကုိ သတိ ထားမိလာပါတယ္ဘုရား၊ တစ္ေလာကေတာင္ အလုပ္ရွင္က အလုပ္ျဖဳတ္ေတာ့မယ္လုိ႔ ဆုိေတာ့ အဲဒါကုိ သိသိနဲ႔ ဘယ္လုိမွ မခံစားမိဘဲ တရားသေဘာနဲ႔ ေျဖဆည္သြားတတ္တာကုိ တပည့္ေတာ္ ေက်နပ္ေနမိပါတယ္ဘုရား” စသျဖင့္ သူ႔ရဲ႕ တရားနဲ႔ ေျဖလာတတ္တဲ့ လက္ေတြ႕ဘဝ အေျခအေနကုိ ေျပာဆုိေလွ်ာက္ထားဖူးပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ တရားေတာ္ကေပးတဲ့ လက္ေတြ႕က်တဲ့ ေျဖဆည္ရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားကုိေစာင့္တဲ့သူကုိ တရားက ျပန္ေစာင့္တယ္ဆုိသလုိပဲ တရားအသိနဲ႔ေန၊ တရားအလုပ္နဲ႔ ေနတဲ့သူေတြကုိ တရားက အေကာင္းဆုံး ျပန္လည္ေစာင့္ေရွာက္မႈကုိေပးရင္း အေကာင္းဆုံး ေျဖဆည္ရာကုိလည္း ေပးေနတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဝမွာ အခက္အခဲေတြကုိ သီးသန္႔ေျဖဆည္ဖုိ႔ တရားအလုပ္ကုိ လုပ္တာမဟုတ္ေပမယ့္ တရားအလုပ္ကုိ လုပ္လာတဲ့သူေတြကုိ တရားက အေကာင္းဆုံး ေျဖဆည္မႈကုိ ေပးေနမွာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက သတၱဝါတုိင္း သတၱဝါတုိင္းဟာ ဘဝမွာ အေကာင္းအဆုိး ေလာကဓံေတြနဲ႔ ႀကဳံေတြ႕ရတတ္ၿပီး ဒုကၡေပါင္းစုံကုိလည္း ခံစားရတတ္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီေလာကဓံေတြ၊ ဆင္းရဲဒုကၡေတြနဲ႔ ႀကဳံေတြ႕တဲ့အခါ မတုန္မလႈပ္ ခံႏုိင္ရည္ရွိဖုိ႔နဲ႔ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္ေအာင္ ေနထုိင္ႏုိင္ဖုိ႔ိ႔အတြက္ အေကာင္းဆုံး ေျဖဆည္ရာဆုိတာ တရားကလဲြၿပီး တျခားဘာမွ မရွိေၾကာင္း၊ တရားနဲ႔ ေျဖဆည္ျခင္းကသာ အေကာင္းဆုံး ေျဖဆည္ရာျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဲဒီလုိ တရားနဲ႔ေျဖတတ္ဖုိ႔အတြက္ တရားအသိလည္း ရွိဖုိ႔လုိေၾကာင္း၊ တရားအသိ ရွိဖုိ႔အတြက္ တရားစာဖတ္ျခင္း၊ တရားနာျခင္း၊ တရားအလုပ္လုပ္ျခင္းတုိ႔ကုိ ျပဳလုပ္ၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဲဒီလုိ တရားအလုပ္ကုိ လုပ္ထားႏုိင္သူေတြဆုိရင္ ဘဝမွာ ဘယ္လုိဆင္းရဲ ဒုကၡမ်ိဳးပဲလာလာ ကုိယ့္ကုိယ္ကို တရားနဲ႔ ေျဖဆည္ႏုိင္သြားမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘဝမွာ အက်မနာဘဲ အလွျဖာလုိသူမ်ား အေနနဲ႔ တရားအသိ မ်ားမ်ားရွိေစဖုိ႔ တရားအလုပ္မ်ားမ်ား လုပ္ရင္း တရားကေပးတဲ့ အသိေတြနဲ႔ ႀကဳံလာသမွ် ဒုကၡေတြကုိ တရားနဲ႔ေျဖကာ ဘဝထဲမွာ ဓမၼတဲြႏုိင္ေအာင္ တရားစာဖတ္ျခင္း၊ တရားနာျခင္း၊ တရားေဆြးေႏြးျခင္း၊ တရားထုိင္ျခင္း စတဲ့အလုပ္ေတြကုိ အရြယ္မေရြး စြမ္းႏုိင္သမွ် ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ အေလးအနက္ တုိက္တြန္းရင္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တရားနဲ႔သာ ေျဖၾကည့္ၾကပါစုိ႔လုိ႔ အသိေပးစကား ပါးလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

ေစတနာႏွင့္ ကံ

“လက္၌ အနာမရွိလွ်င္ လက္ျဖင့္ အဆိပ္ကုိ ကုိင္ေဆာင္ႏုိင္၏။
အဆိပ္သည္ အနာမရွိေသာ လက္သုိ႔ အစဥ္မလုိက္၊
ေစတနာ မရွိဘဲ ျပဳေသာသူအား မေကာင္းမႈကံမည္သည္ မရွိ”

(ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား)

“ရဟန္းတုိ႔ ေစတနာကုိ ကံဟု ငါဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏ (ေစတနာဟံ ဘိကၡေဝ ကမၼံ ဝဒါမိ)” ဟူေသာ ဘုရားစကားရွိ၏။ ကံကံဟူ၍ အမ်ားေျပာေနၾကရာတြင္ ကံဟူသည္ အျခားမဟုတ္။ အလုပ္ကုိသာ ဆုိျခင္းျဖစ္၏။ အလုပ္ဟူသည္မွာလည္း ေစတနာကုိ ဆုိျခင္းျဖစ္၏။ ေစတနာပါသည့္ အလုပ္သည္ ကံေျမာက္ၿပီး ေစတနာမပါသည့္ အလုပ္သည္ ကံမေျမာက္ေပ။ ကံေျမာက္လွ်င္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈလည္း ရွိမည္ျဖစ္ၿပီး ကံမေျမာက္လွ်င္ကား အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈလည္း ရွိလာမည္ မဟုတ္ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေကာင္းသည့္အလုပ္ျဖစ္ေစ၊ မေကာင္းသည့္ အလုပ္ျဖစ္ေစ ေစတနာပါပါျဖင့္ လုပ္သည့္အလုပ္သည္သာ ေကာင္းကံ၊ မေကာင္းကံမ်ား ျဖစ္တတ္သျဖင့္ အလုပ္လုပ္သည့္အခါ ေစတနာကုိ အေလးထားၾကရန္ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ အထူးသျဖင့္ မေကာင္းသည့္ အလုပ္မ်ားတြင္ ေစတနာ မပါမိၾကေစဘဲ ေကာင္းသည့္အလုပ္မ်ားတြင္ကား ေစတနာထား လုပ္ၾကရန္ အသိစကား ပါးၾကျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

စင္စစ္ သတၱ၀ါမွန္သမွ်သည္ ဘဝေနေရးမ်ားအတြက္ လႈပ္ရွားေနၾကရ၏။ လႈပ္ရွားေနျခင္းသည္ အလုပ္လုပ္ေနျခင္းလည္း ျဖစ္၏။ အလုပ္လုပ္သည့္အခါ ကုိယ္ျဖင့္လည္း လုပ္တတ္ၾက၏။ ႏႈတ္ျဖင့္လည္း လုပ္တတ္ၾက၏။ စိတ္ျဖင့္လည္း လုပ္တတ္ၾက၏။ မည္သည့္အမူအရာ မည္သည့္အသြင္ျဖင့္ ျပဳလုပ္သည္ျဖစ္ပါေစ ထုိလုပ္သည့္အလုပ္မ်ားတြင္ ေစတနာက ျခယ္လွယ္ေပးထားတတ္၏။ ထုိေစတနာသည္ အလုပ္လုပ္သူမ်ားအား အၿမဲျခယ္လွယ္ ေနတတ္သျဖင့္ ေကာင္းသည့္အလုပ္မ်ား လုပ္သည့္အခါတြင္လည္း ေစတနာက ေထာက္ပံ့ေပးေနၿပီး မေကာင္းသည့္အလုပ္မ်ား လုပ္သည့္အခါတြင္လည္း ေစတနာက အားျပဳေပးေနေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တစ္ခါတရံ ေကာင္းသည့္အလုပ္ လုပ္ေနေသာ္လည္း မေကာင္းသည့္ေစတနာက လႊမ္းမုိးထားသျဖင့္ လုပ္ရပ္မွန္ေသာ္လည္း အက်ိဳးေပး မမွန္ဘဲ ျဖစ္တတ္သကဲ့သုိ႔ မေကာင္းသည့္ အလုပ္လုပ္ေနေသာ္လည္း ေကာင္းသည့္ေစတနာက လႊမ္းမိုးထားသည့္အခါ လုပ္ရပ္မွားေသာ္လည္း အက်ိဳးေပးမမွားဘဲ ျဖစ္ေနတတ္၏။ အရင္းစစ္ေသာ္ ျပဳလုပ္သူ၏ ေစတနာေၾကာင့္သာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ကဲြျပားၾကျခင္း ျဖစ္ေပ၏။

ထုိေစတနာ၏ သေဘာတရားသည္ အလုပ္လုပ္သူမ်ား လက္ေတြ႕ခံစား သိရွိႏုိင္သည့္ သေဘာတရားမ်ိဳး ျဖစ္၏။ အထူးသျဖင့္ မေကာင္းက်ိဳးမ်ား ျဖစ္ေပၚလာသည့္ အခါမွသာ အလြန္အေၾကာက္ႀကီးတတ္သည့္ ပုထုဇဥ္သတၱဝါမ်ား အေနျဖင့္ ပုိ၍ထင္လြယ္ျမင္လြယ္သည့္ သေဘာတရားမ်ိဳး ျဖစ္ပါ၏။ မေကာင္းမႈလုပ္သည့္အခါ ေစတနာအား ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ လုပ္မိတတ္သူမ်ားသည္ အက်ိဳးတရား ျဖစ္ေပၚလာသည့္အခါ အႀကီးအက်ယ္ ခံရသည္မ်ား ရွိတတ္၏။ တစ္ခါတရံ မေကာင္းမႈ တစ္ခုခုကုိ လုပ္ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ေစတနာမပါဘဲ ျပဳလုပ္တတ္သည္မ်ား ရွိတတ္၏။ ထုိအခါ မေကာင္းမႈကံလည္း မရွိ၊ မေကာင္းက်ိဳး မလာသည္မ်ားလည္း ရွိတတ္၏။ ဤသေဘာသည္ အနာမရွိေသာ လက္ျဖင့္အဆိပ္ကုိ ကုိင္သည့္သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္၏။ အဆိပ္သည္ အနာရွိသည့္လက္ျဖင့္ကုိင္လွ်င္ ကုိင္သူကုိ စပ္ပူျခင္း၊ နာက်င္ျခင္းကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္ေသာ္လည္း အနာမရွိသည့္လက္ျဖင့္ ကုိင္လွ်င္ကား မည္သည့္ခံစားမႈမ်ိဳးမွ မျဖစ္ေပၚေစႏုိင္သကဲ့သုိ႔ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္ အလုပ္ကုိ လုပ္ေနရသူပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း လုပ္သည့္အခါ ေစတနာမပါလွ်င္ မေကာင္းမႈကံ၏ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈသည္ ျဖစ္ေပၚျခင္း မရွိႏုိင္သည့္ သေဘာမ်ိဳးျဖစ္၏။

ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ လက္ထပ္ေတာ္က ကုကၠဳဋမိတၱ အမည္ရသည့္ မုဆုိးတစ္ဦးရွိ၏။ ထုိမုဆုိးသည္ သားသမင္မ်ားကုိ ဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္ကာ လွည္းျဖင့္လွည့္လည္ ေရာင္းခ်ရင္း တစ္ခ်ိန္တြင္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္သုိ႔ ေရာက္လာခဲ့၏။ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕တြင္း လွည့္လည္ေရာင္းခ်ေနသည့္ မုဆုိးကုိ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ရွိ သူေဌးသမီး တစ္ဦးသည္ ျမင္ျမင္ခ်င္းပင္ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္မႈကုိျဖစ္ကာ မိဘမ်ားမသိေစဘဲ လုိအပ္သည္ လက္ဝတ္တန္ဆာမ်ား ယူေဆာင္လ်က္ မုဆုိးေနာက္သုိ႔ လုိက္ေလေတာ့၏။ မုဆုိးသည္ သူေဌးသမီးကုိ မလုိက္ရန္ ေျပာေသာ္လည္း သူေဌးသမီးက သူမအေနျဖင့္ မုဆုိးအေပၚ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္မႈ ရွိသူျဖစ္ၿပီး ယခုလုိ မုဆုိးေနာက္ကုိ လုိျခင္းသည္ အရွင္ကေခၚ၍ လုိက္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ မိမိသေဘာျဖင့္သာ လုိက္ျခင္းျဖစ္သျဖင့္ စုိးရိမ္စရာမရွိေၾကာင္း ေျပာဆုိသျဖင့္ ေနာက္ဆုံးတြင္ မုဆုိးႀကီးလည္း သေဘာတူ လက္ခံကာ သူေဌးသမီး၏ မိဘမ်ား မသိရာအရပ္တြင္ အတူတကြ ေပါင္းသင္းေနထုိင္ၾကေလ၏။

မုဆုိးႀကီးသည္ ရာဇၿဂိဳဟ္သူေဌးသမီးႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး သား (၇)ေယာက္အထိ ထြန္းကားခဲ့၏။ မုဆုိးႏွင့္ သူေဌးသမီးတုိ႔၏ ဘဝသည္ မုဆုိးလုပ္ငန္းျဖင့္ အသက္ေမြးသူႏွင့္ မုဆုိးႀကီး ခုိင္းသမွ်ကုိ လုပ္ေပးရသည့္ ဇနီးမယား အျဖစ္ျဖင့္သာ ႏွစ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ေနထုိင္လာခဲ့ၾက၏။ သားမ်ား အရြယ္ေရာက္ၿပီး အိမ္ေထာင္အသီးသီးပင္ က်သြားၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း မုဆုိးႀကီး၏ မုဆုိးအလုပ္ကား အဆုံးမသတ္ႏုိင္ေသးေပ။ ထုိ႔အတူ ဇနီးျဖစ္သူ ရာဇၿဂိဳဟ္သူေဌး သမီး၏ မုဆုိးခုိင္းသမွ် အလုပ္ကုိ လုပ္ေပးေနရျခင္းသည္လည္း အဆုံးမသတ္ႏုိင္ေသးေပ။ မုဆုိးအလုပ္ျဖင့္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ျပဳေနရေသာ မုဆုိးႀကီးအား တစ္ေန႔တြင္ သားမ်ားႏွင့္အတူ တရားရရန္ အေၾကာင္းျဖစ္လာခဲ့၏။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ေရႊဉာဏ္ေတာ္တြင္လည္း မုဆုိးႏွင့္သားမ်ား၏ တရားရမည့္အေၾကာင္း ထင္ျမင္ေတာ္မူလာ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိေန႔တြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ မုဆုိးႀကီးေထာင္ထားသည့္ ေက်ာ့ကြင္း၌ ေျခေတာ္ရာကုိ ခ်ထားလုိက္ၿပီး သားသမင္ မမိေစရန္ ဖန္တီးထားလုိက္၏။ သားသမင္ေထာင္ထားသည့္ ေက်ာ့ကြင္းသုိ႔ ေရာက္ရွိလာသည့္ မုဆုိးႀကီးသည္ မိေနက်ေက်ာ့ကြင္းတြင္ မည္သည့္သားေကာင္မွ် မရွိဘဲ ေျခရာကုိသာ ေတြ႕ရသျဖင့္ ဤေျခရာေၾကာင့္သာ သားသမင္ မမိျခင္းျဖစ္ရမည္ဟု ေတြးျမင္ႀကိမ္းေမာင္းကာ ေျခရာပုိင္ရွင္ကုိ လုိက္ရွာေလ၏။

ထုိသုိ႔ရွာရင္း မနီးမေဝး သစ္ပင္ေအာက္တြင္ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူသည့္ ဘုရားရွင္ကုိ ေတြ႕ျမင္သြားၿပီး ျမတ္ဗုဒၶအား ျမားျဖင့္ခြင္းရန္ ေလးကုိတင္ေလ၏။ သုိ႔ေသာ္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တန္ခုိးေတာ္ေၾကာင့္ အလြယ္တကူ တင္ေနက်ေလးမွာ တင္မရဘဲျဖစ္ေနခဲ့၏။ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း မည္သုိ႔မွ် တင္မရျဖစ္ေနၿပီး အခ်ိန္သာ ကုန္လာခဲ့၏။ အိမ္တြင္က်န္ေနခဲ့သည့္ ဇနီးႏွင့္ သားမ်ား၊ ေခၽြးမမ်ားသည္ အခ်ိန္တန္ေသာ္လည္း ျပန္မလာေသးသည့္ ဖခင္ေနာက္သုိ႔ လုိက္လာရင္း ဖခင္ႏွင့္ဘုရားရွင္တုိ႔၏ အေျခအေနကုိ သိရွိသြားခဲ့၏။ ထုိအေျခအေနကုိ ျမင္ေတြ႕ရသည့္ ရာဇၿဂိဳဟ္သူေဌးသမီးသည္ မိဘအိမ္တြင္ ေနစဥ္ကပင္ ေသာတာပန္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သျဖင့္ ဘုရားရွင္အေပၚ အလြန္ၾကည္ညိဳရင္း ရွိသည့္အေလ်ာက္ အဖဘုရားဟု ႏႈတ္ေတာ္မွထုတ္ေဖာ္ကာ ႐ုိေသတုပ္ဝပ္စြာ ရွိခုိးကန္ေတာ့ေလ၏။ မုဆုိးႏွင့္သားသမီးမ်ားသည္ ဘုရားကုိ ဘုရားဟုမသိဘဲ မိခင္၏ အဖဟူသည့္ အသံအရ အမွန္ပင္ သူေဌးသမီး၏ အေဖဟုု ထင္မွတ္ကာ အားလုံး႐ုိေသသမႈျဖင့္ ဦးညြတ္လုိက္ၾက၏။ ထုိအခါမွ ဘုရားရွင္သည္ မုဆုိးႏွင့္သားမ်ား၊ ေခၽြးမမ်ားအား တရားစကား မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။ ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္ကုိ နာရသျဖင့္ မုဆုိးႏွင့္သားမ်ား၊ ေခၽြးမမ်ားသည္ ေသာတာပတၱိဖုိလ္၌ တည္သြားၾက၏။

မုဆုိးႀကီးႏွင့္ ဇနီးမယားမိသားစု အားလုံး တရားရသြားၿပီးေနာက္ ထုိအေၾကာင္းအရာႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ဘုရားတပည့္သား ရဟန္းေတာ္မ်ားၾကားတြင္ ေဆြးေႏြးေျပာဆုိမႈမ်ား ရွိလာၾက၏။ “မိဘအိမ္တြင္ ရွိစဥ္ကပင္ ေသာတာပန္တည္ၿပီးေသာ အမ်ိဳးသမီးသည္ မုဆုိးႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးေနာက္တြင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မုဆုိးခုိင္းသည့္ အလုပ္မ်ားျဖင့္ အသက္ေမြးရမည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မုဆုိးႀကီး ေတာလုိက္ရန္အတြက္ ျမားယူခဲ့ဆုိလွ်င္လည္း ယူေပးရမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေလးယူခဲ့ဆုိလွ်င္လည္း ယူေပးရမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဓားလွံလက္နက္ စသည္ယူခဲ့ဆုိလွ်င္လည္း ေဆာင္ယူေပးရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထုိသုိ႔ လုပ္ေဆာင္ေပးရသည့္ ဇနီးမယားသည္လည္း တစ္နည္းအားျဖင့္ သူ႔အသတ္ကုိ သတ္ေနျခင္းပင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သုိ႔ဆုိလွ်င္ ေသာတာပန္လည္း ပါဏာတိပါတကံ က်ဴးလြန္ရာ ေရာက္ေနေၾကာင္း” စသည္ျဖင့္ ေဆြးေႏြးေျပာဆုိ ေနၾက၏။

ထုိရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ဓမၼသာကစၧာဝုိင္းသုိ႔ ဘုရားရွင္ ေရာက္ေတာ္မူလာသည့္အခါ ျမတ္ဗုဒၶက ထုိအေၾကာင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ “ ခ်စ္သားရဟန္းတုိ႔ ေသာတာပန္မည္သည္ သူ႔အသက္သတ္ျခင္းကုိ မျပဳၾကကုန္၊ ထုိအမ်ိဳးသမီးသည္ကား လင္ေယာက်္ားစကားကုိ လုိက္နာ႐ုံသက္သက္သာ ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းျဖစ္၏၊ ဤေလးျမားလက္နက္ စသည္ကုိယူကာ မုဆုိးႀကီးအေနျဖင့္ သားသမင္စသည္တုိ႔ကုိ သတ္ျဖတ္ပါေစ၊ သားသမင္မ်ားသည္လည္း ဤလက္နက္မ်ားေၾကာင့္ အလြယ္တကူ ေသပါေစစသည့္ စိတ္ေစတနာသည္ ထုိအမ်ိဳးသမီးအား မရွိ၊ လက္ဝါးျပင္၌ အနာမရွိလွ်င္ အဆိပ္ကုိ ကုိင္ယူေသာသူအား အဆိပ္ဒဏ္သည္ မျဖစ္ႏုိင္သကဲ့သုိ႔ အကုသုိလ္ ေစတနာ မရွိျခင္းေၾကာင့္ မေကာင္းမႈကုိ မျပဳလုိေသာသူအား ေလးလက္နက္စသည္ကုိ ထုတ္ေပးေနေသာ္လည္း မေကာင္းမႈမည္သည္ မျဖစ္ႏုိင္” စသည္ျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူကာ “လက္၌ အနာမရွိလွ်င္ လက္ျဖင့္ အဆိပ္ကုိ ကုိင္ေဆာင္ႏုိင္၏။
အဆိပ္သည္ အနာမရွိေသာ လက္သုိ႔ အစဥ္မလုိက္၊
ေစတနာ မရွိဘဲ ျပဳေသာသူအား မေကာင္းမႈကံမည္သည္ မရွိ”
(ဓမၼပဒ၊ ပါပဝဂ္၊ ကုကၠဳဋမိတၱမုဆုိးဝတၳဳ) ဟူ၍ အထက္ပါ တရားစကားကုိ မိန္႔ၾကားေတာ္ မူလုိက္ေလ၏။

ဤကား ေစတနာသာ ကံမည္ေၾကာင္း ဘုရားေဟာသည့္ အေထာက္အထား သာဓက တစ္စိတ္တေဒသပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ကံဟူသည္ အလုပ္ဟုဆုိေသာ္လည္း ထုိအလုပ္သည္ ေစတနာအေပၚတြင္ တည္မွီေနသည့္ သေဘာပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကံဟူသည္ ေစတနာပင္ျဖစ္ေၾကာင္း တုိက္႐ုိက္ေကာက္ယူ ေျပာဆုိၾကျခင္း ျဖစ္၏။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေစတနာျဖင့္ လုပ္သည့္အလုပ္သည္ ကံျဖစ္လာၿပီး ကံျဖစ္လာလွ်င္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိလာမည္ျဖစ္သျဖင့္ လုပ္သည့္အလုပ္မွန္သမွ်တြင္ ေစတနာကုိ အထူးသတိျပဳၾကရန္ ေျပာဆုိၾကျခင္း ျဖစ္၏။ အဘိဓမၼာ သေဘာအရဆုိလွ်င္ ေစတနာေစတသိက္သည္ ကုသုိလ္အကုသုိလ္ ႏွစ္မ်ိဳးလုံးတြင္ စပ္ယွဥ္ေနၿပီး စိတ္ကုိ ကုသိုလ္စိတ္၊ အကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္ရန္ ေစ့ေဆာ္ႏုိင္သျဖင့္ ေစတနာကုိ မေကာင္းသည့္ အကုသုိလ္တြင္ မစပ္ယွဥ္မိေစရန္ သတိျပဳဆင္ျခင္သင့္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္၏။

မွန္၏။ တစ္ခါတရံ လက္ေတြ႕ဘဝမ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္ေနၾကသည့္ လူအမ်ားကုိ သတိထားၾကည့္ပါက ေစတနာ၏ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈကုိ ေကာင္းစြာသိရွိႏုိင္ၾက၏။ အခ်ိဳ႕သည္ ေကာင္းသည့္အလုပ္မ်ားကုိ လုပ္ေနေသာ္လည္း ေစတနာမပါဘဲ လုပ္ေနၾကသူမ်ား ရွိတတ္သကဲ့သုိ႔ အခ်ိဳ႕သည္ မေကာင္းသည့္ အလုပ္မ်ားကုိ မျဖစ္မေန လုပ္ေနရေသာ္လည္း စိတ္ေစတနာ မပါဘဲ လုပ္ေနၾကရသူမ်ား ရွိတတ္၏။ ေကာင္းသည့္အလုပ္ကုိ လုပ္ေနရေသာ္လည္း ေစတနာမပါဘဲ လုပ္ေနရသျဖင့္ ေကာင္းသည့္ အက်ိဳးတရား မထင္ရွားဘဲ ျဖစ္ေနၾကသူမ်ား၏ အျဖစ္ႏွင့္ မေကာင္းသည့္ အလုပ္မ်ားကုိ လုပ္ေနရေသာ္လည္း ေစတနာမပါဘဲ လုပ္ေနရသျဖင့္ မေကာင္းက်ိဳးကုိ မခံစားရဘဲ ျဖစ္ေနၾကသူမ်ား၏ အျဖစ္သည္ ေစတနာပါျခင္း၊ မပါျခင္း၏ ကဲြျပားျခားနားမႈ တစ္ခုအျဖစ္ အထင္အရွား ေတြ႔ျမင္ႏုိင္ၾကမည္ျဖစ္ပါ၏။ မည္သုိ႔ဆုိေစ အလုပ္လုပ္သူမ်ား၏ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈသည္ ေစတနာအေပၚမူတည္၍ ကဲြျပားျခားနားၾကသည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါေပ၏။

ဆုိလုိသည္မွာ ေစတနာသည္ ကံျဖစ္ေစသည့္ သေဘာရွိသျဖင့္ မည္သည့္ကိစၥတြင္မဆုိ ေစတနာကုိ အေလးဂ႐ုျပဳၾကရန္ ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။ ေစတနာေကာင္းလွ်င္ ကံေကာင္းမည္ျဖစ္ၿပီး ေစတနာဆုိးလွ်င္ ကံဆုိးမည္ ျဖစ္သျဖင့္ ကံေကာင္းလုိလွ်င္ ေစတနာေကာင္းရန္ လုိေၾကာင္း၊ အထူးသျဖင့္ ေကာင္းသည့္အလုပ္မ်ားတြင္ ေစတနာအျပည့္ထားလုပ္ရင္း ေကာင္းကံအျပည့္ရေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး မေကာင္းသည့္ အလုပ္မ်ားတြင္ကား မလုပ္ဘဲေနႏုိင္လွ်င္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေသာ္လည္း မျဖစ္မေနလုပ္ရသည့္ အခါ ေစတနာမပါမိၾကရန္ သတိျပဳဆင္ျခင္ရင္း မေကာင္းကံ မေျမာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေစတနာမပါဘဲ လုပ္ရသည့္ အလုပ္မ်ားသည္ ကံမေျမာက္သျဖင့္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈလည္း မရွိႏုိင္သျဖင့္ မေကာင္းမႈတြင္ ေစတနာၾကဥ္ၿပီး ေကာင္းမႈတြင္ ေစတနာယွဥ္ႏုိင္ေအာင္ အားထုတ္သင့္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ လူခ်င္းတူေသာ္လည္း ကံျခင္းမတူဟု ေျပာဆုိၾကရာတြင္ ကံဟူသည္ ျပဳလုပ္သူ၏ ေစတနာသာ ျဖစ္ၿပီး ကံမတူျခင္းသည္ ေစတနာမတူျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ အက်ိဳးေပးလည္း မတူျခင္းျဖစ္သည္ကုိ ေကာင္းစြာသေဘာေပါက္ ဆင္ျခင္ကာ အလုပ္လုပ္သည့္အခါ စိတ္ေစတနာကုိ အရင္းျပဳ၍ ေကာင္းသည့္အလုပ္မ်ားတြင္ ေစတနာအျပည့္ထားလ်က္ မေကာင္းသည့္ အလုပ္မ်ားတြင္ကုိ ေစတနာမပါမိေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း အလုပ္ေကာင္းတြင္ ေစတနာေကာင္းျဖင့္လုပ္ကာ ကံေကာင္းသူမ်ားအျဖစ္ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာႀကီးပြားသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစေၾကာင္း ဆႏၵျပဳလုိက္ရပါသည္။

အားလုံး အလုပ္ေကာင္းတြင္ ေစတနာေကာင္းျဖင့္ လုပ္ႏုိင္ၾကသျဖင့္ ကံေကာင္းသူမ်ား အလ်ဥ္အျမန္ ျဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစ…

Read more »

သူခုိးလူမိသြားျခင္း

မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီေန႔က ၁၅-၁-၂၀၁၂ရက္ေန႔ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ ေမြးေန႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမြးေန႔အလွဴအျဖစ္ သီရိဓမၼာ သီလရွင္စာသင္တုိက္နဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္ ပရိယတၱိ သာသနာ့တကၠသုိလ္ ရခုိင္ျပည္နယ္ ေက်ာင္းေဆာင္မွာ အ႐ုဏ္ဆြမ္း ဆက္ကပ္လွဴဒါန္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေန႔ ညေနပုိင္းမွာ ပစၥည္းေလးပါး ဒကာမတစ္ဦးက ေမြးေန႔အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ေရႊတိဂုံဘုရားၾကြဖုိ႔ လာပင့္တာနဲ႔ လုိက္သြားျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားေရာက္ေတာ့ ကားပါကင္လြယ္တဲ့ေနရာ ေျမာက္ဘက္မုခ္က တက္ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ လူေတြက သူတုိ႔ဖိနပ္ကုိ ကားထဲမွာ ထားခဲ့ေပမယ့္ ဘုန္းဘုန္းကေတာ့ ဓာတ္ေလွခါးနားအထိ စီးသြားၿပီး နီးစပ္ရာ အတက္အဆင္း တစ္ေနရာမွာ ဖိနပ္ကုိ ခၽြတ္ထားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အရင္တုန္းကလည္း ဒီလုိခၽြတ္ထားေနက်ဆုိေတာ့ ဖိနပ္အပ္တဲ့ေနရာမွာ မအပ္ဘဲ အဆင္ေျပတဲ့ ေနရာမွာပဲ ထားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားဖူးၿပီး ျပန္အဆင္းမွာ ဖိနပ္စီးဖုိ႔ ခၽြတ္ထားခဲ့တဲ့ ေနရာကုိ သြားခဲ့ေပမယ့္ ဖိနပ္က မရွိေတာ့ပါဘူး။ အဲဒါ အတူပါလာတဲ့ ဒကာမေတြက ဟိုေမးဒီေမး ဟုိရွာဒီရွာ လုပ္ၾကပါတယ္။ ဘုရားလာဖူးတဲ့ သူေတြၾကားမွာ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးရဲ႕ ဖိနပ္ေပ်ာက္ရွာပုံေတာ္ဟာ လူေတြအတြက္ အာ႐ုံက်စရာ ျဖစ္လာပါတယ္။

ဟုိကၾကည့္ဒီကၾကည့္နဲ႔ ၾကာေတာ့ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ေတြ ရွက္လာပါတယ္။ “ကဲ…ကဲ… ရွာမေနပါနဲ႔ အသစ္သာ ဝယ္လုိက္ၾကပါေတာ့” ဆုိၿပီး နီးစပ္ရာ သကၤန္းဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာ ဖိနပ္အသစ္တစ္ရံ ဝယ္စီးၿပီး ဖိနပ္အသစ္နဲ႔ေက်ာင္းကုိ ျပန္လာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အတူပါလာတဲ့ ဒကာမတစ္ေယာက္က အရွင္ဘုရားကလည္း ကုိယ့္ဖိနပ္ကုိယ္ရွာတာ ဘာျဖစ္လုိ႔ ရွက္ရမွာလဲလုိ႔ ေမးပါတယ္။ “ရွက္တာက ဖိနပ္ေပ်ာက္သြားလုိ႔ မဟုတ္ဘူး ဒကာမေရ၊ သူခုိးလူမိသြားလုိ႔ ရွက္တာပါ”လုိ႔ ဘုန္းဘုန္းကေျပာေတာ့ ဒကာမက နားမလည္ဘဲ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဘုန္းဘုန္းက “ဟုတ္တယ္ ဒကာမေရ ဘုန္းဘုန္းဖိနပ္ သူမ်ားယူသြားတာဟာ ေျပာမယ္ဆုိရင္ ကုိယ္လည္းသူမ်ားဖိနပ္ကုိ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က ယူခဲ့လုိ႔ ေနမွာေပါ့။ ကုိယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ကံေတြဟာ အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္ရင္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျပန္အက်ိဳးေပးတတ္တဲ့ သေဘာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘုန္းဘုန္းလုပ္ခဲ့တဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ တစ္ခုအေနနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းျပန္ေပးဆပ္ရတဲ့ သေဘာပဲေလ။ ယူတဲ့သူကလည္း သူ႔ပစၥည္း သူျပန္ယူသြားတာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္သလုိ သူ႔ကံကုိသူ အသစ္ဖန္တီးလုိက္တာလဲ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မွာပါ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဘုန္းဘုန္းအေနနဲ႔ ဒါဟာ ပုိင္ရွင္ျပန္ေပၚသြားတဲ့သေဘာ၊ ကုိယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ အျပစ္ကုိ ကုိယ္ျပန္ခံရတဲ့ သေဘာျဖစ္တဲ့အျပင္ ဒီလုပ္ရပ္ဟာ အမ်ားသူငါေရွ႕မွာ သူခုိးလူမိသြားတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္” စသျဖင့္ ေျပာျပျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားက အျပန္လမ္းမွာေတာ့ အားလုံးဟာ အေတြးကုိယ္စီနဲ႔ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာပဲ ေက်ာင္းကုိျပန္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းကေတာ့ ဒီအေၾကာင္းကုိ ေတြးမိတုိင္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သူခုိးလူမိသြားသလုိ ခံစားမိရင္း ရွက္ေနမိပါတယ္။

တစ္ခါတုန္းက ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါး အေၾကာင္းကုိ ဖတ္လိုက္မိပါတယ္။ တစ္ေန႔ အဲဒီဆရာေတာ္ သီးတင္းသုံးေနတဲ့ေက်ာင္းကုိ သူခုိးကဝင္ခုိးၿပီး ဆရာေတာ္ရဲ႕ နဝကမၼအလွဴေတာ္ေတြနဲ႔ အသုံးအေဆာင္ပစၥည္း အခ်ိဳ႕ကုိ ခိုးယူသြားတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါကုိ ဆရာေတာ္နဲ႔ အတူေနတဲ့ ကပၸိယက ဆရာေတာ္ေက်ာင္း သူခုိးတက္ခုိးသြားတဲ့အေၾကာင္း ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြေရာ၊ ေက်ာင္းကုိလာတဲ့ ဒကာဒကာမေတြကုိပါ လုိက္ေျပာျဖစ္ေနတယ္တဲ့ေလ။ အဲဒါကုိ ဆရာေတာ္ႀကီးက သိေတာ့ ရွက္လြန္းလြန္းလုိ႔ဆုိၿပီး ကပၸိယကုိ အဲဒီအေၾကာင္း လုိက္မေျပာဖုိ႔နဲ႔ ကပၸိယႀကီးလုပ္တာနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေတာင္ သူခုိးမွန္း လူသိကုန္ၿပီလုိ႔ ေျပာဆုိရွင္းျပ ျဖစ္တယ္လုိ႔ အဲဒီစာအုပ္မွာ ေရးသားထားပါတယ္။

ဆရာေတာ္ႀကီး အေၾကာင္းကုိ ဖတ္လုိက္မိတုန္းက သိပ္ၿပီး သတိမထားမိခဲ့ေပမယ့္ အခုလုိ ဘုန္းဘုန္းကုိယ္တုိင္ ႀကဳံေတြ႕ရေတာ့မွ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ သူခုိးျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္သြားရတဲ့အျဖစ္ကုိ သတိျပဳမိခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ဘုန္းဘုန္းကုိယ္တုိင္ ကုိယ့္ပစၥည္းတစ္ခုခု ေပ်ာက္သြားတဲ့အခါ၊ သူမ်ားက ကုိယ့္ပစၥည္းတစ္ခုခု ေခ်းငွါးၿပီး ျပန္မေပးတဲ့အခါ၊ ကုိယ့္ဆီက တစ္စုံတစ္ခုကုိ လိမ္လည္ယူေဆာင္သြားတာမ်ိဳးနဲ႔ ႀကဳံတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပဲ သံေဝဂယူကာ ေျဖဆည္ရင္း ဒီဘဝရဲ႕ လုပ္တဲ့အလုပ္ေတြမွာ အျပစ္ကင္းေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ကုိယ္ခံရတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကုိ သူမ်ားေတြကုိ လုိက္ေျပာေနရင္ ကုိယ္လည္းပဲ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က ဒီလုိအလုပ္ေတြကုိ လုပ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ ထုတ္ျပရာ ေရာက္ေနသလုိ ခံစားမိတဲ့အတြက္ ေတာ္႐ုံကိစၥကုိ ဘယ္သူ႔ကုိမွ မေျပာျဖစ္ဘဲ ကုိယ့္ရဲ႕ကံအက်ိဳးကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ခံႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ဘဝမွာ လူတုိင္းလူတုိင္း ကုိယ့္ပစၥည္းတစ္ခုခု ေပ်ာက္သြားဖူးတာ၊ ကုိယ့္ကုိသူမ်ားက လိမ္သြားဖူးတာ စတာေတြကုိ အနည္းနဲ႔အမ်ား ႀကဳံဖူးၾကမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ႀကဳံတဲ့အခါ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ၿပီးဆင္ျခင္တတ္တဲ့ သေဘာမရွိဘဲ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ ဘယ္ဝါေၾကာင့္ ဆုိကာ သူမ်ားကုိပဲ အျပစ္ပုံခ်တတ္တဲ့ သေဘာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဒါဟာ သက္ေရာက္မႈတုိင္းမွာ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ ရွိတယ္ဆုိတဲ့ နိယမအတုိင္း အေကာင္းအဆုိး တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈဟာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ ေစတနာပါပါနဲ႔ လုပ္ခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြရဲ႕ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈဆုိတာကုိ သတိျပဳၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က ကုိယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ကံေတြရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈဟာ အခုအခ်ိန္မွာ အက်ိဳးေပးခ်ိန္တန္လုိ႔ အက်ိဳးေပးတဲ့ သေဘာမ်ိဳးကုိ သုံးသပ္ဆင္ျခင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ပစၥည္းဥစၥာရဲ႕ သေဘာဟာ ထုိက္မွရတတ္တဲ့ သေဘာရွိသလုိ ကုိယ့္ဥစၥာမွန္ရင္လည္း ဘယ္လုိေနရာမ်ိဳးမွာပဲ ထားထား ေပ်ာက္သြားတတ္တဲ့ သေဘာမရွိတတ္ပါဘူး။ ဘယ္သူက ယူသြားယူသြား ကုိယ့္ရဲ႕ အတိတ္လုပ္ရပ္ မပါဘူးဆုိရင္ အခ်ိန္တန္ ကုိယ့္ဆီကုိ ျပန္ေရာက္လာတတ္တဲ့ သေဘာ ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲ ကုိယ့္ဥစၥာမဟုတ္ဘူး၊ ကုိယ္နဲ႔မထုိက္တန္ေတာ့ဘူး ဆုိရင္လည္း ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့ အရာမ်ိဳး ျဖစ္ပါေစ အခ်ိန္တန္ရင္ တစ္နည္းနည္းနဲ႔ ေပ်ာက္ပ်က္သြားၾကတာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခုခုကုိ ရယူပုိင္ဆုိင္ဖုိ႔ လုပ္ၾကတဲ့ အခါမွာလည္း ဒီဘဝလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ဆုိတဲ့ ကံတရားရယ္၊ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က လုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ဆုိတဲ့ ကံတရားေတြရဲ႕ ေဖးမမႈေတြက အမ်ားႀကီး အေထာက္အကူ ျပဳထားတာေတြ ရွိေနတတ္တဲ့အတြက္ ပစၥည္းဥစၥာ တည္တံ့တာ၊ ေပ်ာက္ဆုံးတာေတြနဲ႔ ႀကဳံေတြ႕တဲ့အခါ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတိျပဳဆင္ၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပဲ ျပင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခါတစ္ေလ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အဖတ္မတင္ ျဖစ္ေနတဲ့သူေတြ၊ ဘယ္သူ႔ကုိပဲ ေပးေပး ျပန္မရဘဲ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတဲ့သူေတြ၊ သူမ်ားခုိးတာ၊ သူမ်ားလိမ္တာကုိ ခဏခဏ ခံရတဲ့သူေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆုံျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြဟာ ဒီဘဝမွာ သူမ်ားေတြအေပၚမွာလည္း ယုတ္မွာတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ၊ လိမ္ညာေကာက္က်စ္တတ္တဲ့ သေဘာေတြ မရွိဘဲနဲ႔ သူတုိ႔ကုိက်ေတာ့ သူမ်ားက အမ်ိဳးမ်ိဳး ျပဳမူဆက္ဆံ သြားတာေတြ ရွိေနၾကတဲ့ အျဖစ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ဘက္ကေျပာရရင္ ဒါဟာ အလြန္ခံျပင္းစရာ၊ ကံတရားရဲ႕ မ်က္ႏွာသာေပးမႈဟာ သံသယ ျဖစ္စရာ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ အခုဘဝမွာ သူတုိ႔မဟုတ္တာ မလုပ္ခဲ့ေပမယ့္ အတိတ္တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က သူတုိ႔လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အလုပ္ေတြရဲ႕ သက္ေရာက္မႈဆုိတာ သတိျပဳၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကံကုိ ပုံခ်တာ မဟုတ္ေပမယ့္ ကံတရားရဲ႕ ဆန္းၾကယ္မႈကုိေတာ့ လက္ခံၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘဝမွာ ဒီဘဝရဲ႕ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈဟာ အဓိကက်ေပမယ့္ အတိတ္ဘဝ တစ္ခုခုက လုပ္ခဲ့တဲ့ ကံတရားရဲ႕ သက္ေရာက္မႈဟာလည္း လ်စ္လ်ဴ႐ႈလုိ႔ မရတာကုိ ထည့္တြက္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကံရယ္၊ ဉာဏ္ရယ္၊ ဝိရိယရယ္ ဆုိတဲ့ ဒီအေၾကာင္းတရား သုံးမ်ိဳးဟာ သတၱဝါ တစ္ဦးဦးရဲ႕ အက်ိဳးေပးသက္ေရာက္မႈကုိ အထူးျပဳ ေပးတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဝီရိယကုိ ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ၿပီး ကံတရားအေပၚ သတိထားကာ ဆင္ျခင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကံမရွိ ဉာဏ္ရွိတုိင္းမဲြဆုိသလုိ ကံတရားရဲ႕ သက္ေရာက္မႈေတြဟာလည္း ဘဝမွာ အမ်ားႀကီး ပဲ့ကုိင္ထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လက္ေတြ႕ဘဝမွာ လုပ္ရမယ့္ ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္တဲ့ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈကုိ အရင္းတည္ၿပီး ႀကိဳးစားတဲ့အတုိင္း ျဖစ္မလာခဲ့ရင္လည္း ကုိယ့္ရဲ႕ကံတရားကုိ ဆင္ျခင္ကာ ျပဳျပင္ေနထုိင္ႏုိင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္ဘဝမွာ တစ္ခုခုကုိ ဆုံး႐ႈံးသြားတဲ့ အခါတုိင္း ကုိယ့္ကံကုိဆင္ျခင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပဲ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက “လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဘဝမွာ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ မျဖစ္တဲ့အခါ၊ ရွိထားတာေတြ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတဲ့အခါ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္၊ ဘယ္ဝါေၾကာင့္ စသျဖင့္ သူမ်ားကုိ အျပစ္ပုံခ်ကာ အလြန္အကၽြံ စိတ္ဒုကၡ ခံစားမႈေတြ ရွိတတ္ၾကေပမယ့္ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိေတာ့ ျပန္ၿပီးဆင္ျခင္မႈ အားနည္းတတ္ေၾကာင္း၊ ဒီလုိ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈေတြဟာ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က ကုိယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြရဲ႕ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ အက်ိဳးတရားေတြေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္တာကုိ သတိျပဳဆင္ျခင္မႈ အားနည္းတတ္ေၾကာင္း၊ အဲဒီလုိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတိမျပဳမိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဘဝမွာ တစ္ခုခုေပ်ာက္ပ်က္သြားတဲ့အခါ မေကာင္းတာေတြနဲ႔ ႀကဳံေတြ႔တဲ့အခါ အရမ္းခံစားမႈ ျဖစ္ၾကျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အမွန္ျဖစ္သင့္တာက အဲဒီလုိ ဘဝမွာ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့အတုိင္း မျဖစ္ဘဲ ကုိယ့္ရွိတာေတြ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတဲ့အခါ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတိျပဳဆင္ျခင္ၿပီး ကုိယ့္ကံကုိျမင္ကာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ျပင္ၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း” စသျဖင့္ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ စာဖတ္သူေတြအေနနဲ႔လည္း ဘဝမွာ ကုိယ့္ကုိသူမ်ားက ယုတ္မာသြားတဲ့အခါ၊ ကုိယ့္ပစၥည္းကုိ သူမ်ားက ခုိးယူသြားတဲ့အခါ၊ ကုိယ့္ရွိတာကုိ လိမ္ညာၿပီး ယူသြားတာကုိ ခံရတဲ့အခါ စတဲ့အခါမ်ိဳးေတြမွာ ဒီဘဝမွာ ဥပေဒအေၾကာင္းအရ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာကုိ လုပ္ဖုိ႔လုိအပ္ေပမယ့္ တစ္ဖက္ကလည္း အတိတ္ဘဝတစ္ခုခုက ကုိယ္လုပ္ခဲ့ လုပ္ရပ္ေတြရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈအျဖစ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိဆင္ျခင္ၿပီး ကိုယ့္စိတ္ကုိကုိယ္ သက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ သူခုိးျဖစ္ခဲ့ဖူးတာ၊ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ လူလိမ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတာ စတာေတြနဲ႔ ေျဖေတြးေတြးကာ ေနာက္ေနာင္မွာ ဒါမ်ိဳးအျဖစ္ေတြ မႀကဳံရေအာင္ ခုအခ်ိန္မွာပဲ လုပ္သမွ်အလုပ္ေတြမွာ အျပစ္ကင္းေအာင္း လုပ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အသိေပး တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား