ဝါတြင္းကာလ အဓိ႒ာန္တစ္ခု ဝင္ၾကည့္ၾကစုိ႔...

အဓိ႒ာန္ဆုိတာ အဓိ႒ာနဆုိတဲ့ ပါဠိစကားကုိ ျမန္မာမႈ ျပဳထားတာျဖစ္ပါတယ္။ အဓိ႒ာနဆုိတာ ေဆာက္တည္ျခင္း၊ စိတ္ဆုံးျဖတ္တဲ့အတုိင္း ၿမဲျမံစြာ ထိန္းသိမ္းျခင္းကုိ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္တုိ႔ ျဖည့္က်င့္ရတဲ့ ပါရမီေတြထဲမွာလည္း အဓိ႒ာန ပါရမီဆုိတာ ပါရွိပါတယ္။ ဘုရားေလာင္းတုိ႔ ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူတဲ့ ဒီအဓိ႒ာန ပါရမီက အျပစ္ကင္းတဲ့ အရာေတြမွာ စိတ္ကုိေဆာက္တည္ျခင္း ျဖစ္ၿပီး အဲဒီေဆာက္တည္တဲ့ အတုိင္းလည္း မပ်က္စီးေအာင္ ႀကိဳးႀကိဳးစားစား ထိန္းသိမ္းေနထုိင္ျခင္းကုိ ရည္ညြန္းပါတယ္။ ဒါက ပါရမီေျမာက္ ျဖည့္က်င့္တဲ့ သေဘာကုိ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သာမန္ပုဂၢိဳလ္ေတြ အေနနဲ႔လည္း ပါရမီေျမာက္တဲ့ အထိ မျဖည့္က်င့္ႏုိင္တာေတာင္မွ တစ္ႏွစ္မွာ အနည္းဆုံး တစ္ခါေလာက္ေတာ့ အဓိ႒ာန္ေလးေတြ ၀င္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ ပါရမီေျမာက္တာ မေျမာက္တာ အသာထား ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ စိတ္ကုိ ေကာင္းတဲ့အရာေလး တစ္ခုအေပၚမွာ ၿမဲၿမံေအာင္ ေဆာက္တည္ထားႏုိင္ရင္ ဒါဟာ ထူးျခားတဲ့ ကုသုိလ္တစ္ခု ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အေနနဲ႔ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ မအားလပ္လုိ႔ မလုပ္ႏုိင္ဘူး ဆုိရင္ေတာင္မွ ၀ါတြင္းကာလ အဓိ႒ာန္ေလး တစ္ခုေလာက္ေတာ့ ၀င္ၾကည့္ၾကပါလုိ႔ ဆုိခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

မေကာင္းတဲ့အလုပ္ဆုိရင္ အခ်ိန္မေရြး အလြယ္တကူ လုပ္တတ္ၾကေပမယ့္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိေတာ့ တစ္ခုခုနဲ႔ အားျပဳတုိက္တြန္းေပးမွ လုပ္တတ္ၾကတဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔ ဒီလုိ ကာလသတ္မွတ္ၿပီး လုပ္ရတဲ့ ကုသုိလ္မ်ိဳးေတြကုိ အဓိ႒ာန္ဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေလးတစ္ခုနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပ႒ာန္းၿပီး လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ျပ႒ာန္းသတ္မွတ္ခ်က္ေတြကုိ အစဲြမရွိဘဲ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိေပမယ့္ မေကာင္းမႈေတြမွာ ေပ်ာ္တတ္တဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔ေတာ့ ကုသုိလ္တစ္ခုခု လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းခ်က္ ေလးေတြေတာ့ လုိေနတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဓိ႒ာန္၀င္ၾကည့္ဖုိ႔ သတ္မွတ္ၾကည့္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြကုိ ေန႔စဥ္တစ္ခုေလာက္ေတာ့ မျပတ္ေအာင္ သတ္မွတ္ၿပီး လုပ္မယ္လုိ႔ အဓိ႒ာန္၀င္ကာ လုပ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒီလုိ မလုပ္ႏုိင္ေသးတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ အရင္ဆုံး ၀ါတြင္းကာလေလးကုိေတာ့ သတ္မွတ္ပုိင္းျခားၿပီး လုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ (၃)လလုံးမွာလည္း ေန႔တုိင္းမလုပ္ႏုိင္ေသးဘူး ဆုိရင္ေတာ့ တစ္လမွာ ေလးရက္ပဲ ရွိတဲ့ ဥပုသ္ေန႔ေလးေတြမွာေတာ့ ဥပုသ္သီလကုိ မျဖစ္မေန ေစာင့္ထိန္းၿပီး ေနမယ္ဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ေလး တစ္ခုေလာက္ေတာ့ လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ဥပုသ္ေန႔မွာ ဥပုသ္ေစာင့္ၿပီးရင္ ၿပီးေရာဆုိၿပီး က်န္တဲ့ေန႔ေတြမွာ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ဖုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ က်န္တဲ့ေန႔ေတြမွာလည္း ငါးပါးသီလကေတာ့ လုံေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၀ါတြင္းကာလ ဥပုသ္ေနေတြမွာေတာ့ ဥပုသ္သီလကုိ ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေစာင့္ျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းမယ္ဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္တစ္ခုေတာ့ ၀င္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပမွာ ရွိတဲ့ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမ်ားကို တုိက္တြန္းလုိပါတယ္။

“အရွင္ဘုရား… တပည့္ေတာ္တုိ႔က အလုပ္မအားေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလည္း မသြားႏုိင္ဘူး၊ ဘုန္းႀကီးဆီမွာလည္း ဥပုသ္သီလ မယူႏုိင္ဘူး”လုိ႔ အေၾကာင္းေတာ့ မျပပါနဲ႔ဦး။ ဥပုသ္သီလကုိ ကိုယ့္ေခါင္းရင္းမွာ ဘုရားရွင္ရွိေနသလုိ အာ႐ုံျပဳၿပီး ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ ေဆာက္တည္လုိ႔ ရႏုိင္တာျဖစ္လုိ႔ ဒီအတြက္ ပူစရာ မရွိပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕က တပည့္ေတာ္တုိ႔က ညပုိင္းအလုပ္ေတြ လုပ္ေနရေတာ့ အစားစားရတာ အဆင္မေျပဘူး ဆုိရင္လည္း ဒီဥပုသ္ေန႔တစ္ေန႔ အတြက္ေတာ့ ကုိယ့္ဖာသာကုိ မြန္းတည့္ ၁၂နာရီ မေက်ာ္ခင္ အဆင္ေျပသလုိ စားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာ ညစာတစ္နပ္မစားလုိ႔ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း မေသႏုိင္ေလာက္ပါဘူး။ ေသသြားလည္း ဥပုသ္ေစာင့္တဲ့ အဓိ႒ာန္နဲ႔ ေသသြားတာဆုိေတာ့ ေကာင္းရာ သုဂတိေတာ့ ေရာက္ေစမွာ အမွန္ပါပဲ။ က်န္းမာေရးအရ ဘယ္လုိမွ မစားလုိ႔ မျဖစ္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ေဆးအျဖစ္ တစ္ခုခုကုိ ဖန္တီးစားေသာက္ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ ဥပမာ သေျပသီး၊ သရက္သီး၊ ငွက္ေပ်ာသီးေတြကုိ ေၾကညက္ေအာင္ေဖ်ာ္ၿပီး ေဖ်ာ္ရည္အျဖစ္ ေသာက္တာမ်ိဳး စသျဖင့္ေပါ့။ က်န္းမာေရး မေကာင္းေပမယ့္ ေ၀ဒနာကုိ သီးခံႏုိင္လုိ႔ မေသာက္ဘဲ ေနႏုိင္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ အမတန္ေကာင္းတဲ့ အက်င့္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ၀ါတြင္းကာလ ဥပုသ္ေန႔တစ္ရက္ေလာက္ေတာ့ ဥပုသ္သီလေစာင့္ထိန္းျခင္း အဓိ႒ာန္ တစ္ခုကုိ ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေကာင္းတဲ့ အဓိ႒ာန္ တစ္ခုဟာ တစ္ခါတစ္ေလ ဘ၀မွာ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ႀကဳံတဲ့အခါ ကိုယ္ကုိယ္ကုိ သစၥာဆုိၿပီး ေက်ာ္လႊားႏုိင္တဲ့အထိ အားအင္ကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္သလုိ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္မွာ ဒီအခ်ိန္ ဒီကာလတုန္းက ဒီလုိအလုပ္ေတြ လုပ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ ကုိယ့္သမုိင္းကုိယ္ သံသယကင္းေစ၊ ကုိယ္ကုိယ္ကုိ အားခြန္ေတြ ေပးေစ၊ ယုံၾကည္မႈေတြ ျဖစ္ေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ပတ္မွာ ဥပုသ္ေန႔ တစ္ရက္ေလာက္ေတာ့ သူမ်ားအသတ္သတ္တာ၊ သူမ်ားပစၥည္းခုိးတာ၊ ေမထုန္ကိစၥမွီ၀ဲတာ၊ မုသားေျပာတာ၊ အရက္ေသစာမူးယဇ္ေဆး၀ါး ေသာက္စားသုံးစဲြတာ၊ ေနလဲြညစားစာတာ၊ ဆုိကေရးတီးျခင္း ၾကည့္႐ႈနားေထာင္ျခင္းနဲ႔ အေမြးနံ႔သာ သုံးေဆာင္မွီ၀ဲတာ၊ ကိေလသာျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ ႏူးည့ံေပ်ာ့ေျပာင္းၿပီး ျမင့္ျမတ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ ေနထုိင္အသုံးျပဳတာ ေတြကေန ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ေနမယ္ဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ေလးနဲ႔ မပ်က္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ ကုိယ့္အတြက္ ေအာင္ျမင္တဲ့ အဓိ႒ာန္တစ္ခု ျဖစ္သလုိ ဒီအလုပ္ေလးကုိ ေတြးတုိင္းေတြးတုိင္း အားခြန္ေတြနဲ႔ ကုသုိလ္ပီတိေတြ တုိးေနေစမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ တစ္ခုခုလုိခ်င္လုိ႔ တစ္ခုခုရခ်င္လုိ႔ စတဲ့ လုိခ်င္တပ္မက္တဲ့ ေလာဘနဲ႔ ကုိးန၀င္း မုိးလင္းမွ သိမယ္ဆုိတဲ့ ေလာကီအက်ိဳးကုိ ေမွ်ာ္ကုိးတဲ့ အဓိ႒ာန္မ်ိဳး မျဖစ္ဖုိ႔လုိၿပီး ကုသုိလ္ရလုိတဲ့ စိတ္နဲ႔ မေကာင္းမႈ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ သီလနဲ႔ ထိန္းလုိတဲ့ သေဘာနဲ႔ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မပါဘဲ ေဆာက္တည္တဲ့ သီလအဓိ႒ာန္မ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒါမွသာ ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္းဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္လည္း အျပည့္အ၀ အႏွစ္သာရ ရွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပါၿပီး လုပ္တဲ့အလုပ္မွန္သမွ် အက်ိဳးတရား အျပည့္အ၀ မရတတ္တာကုိ သတိျပဳဆင္ျခင္ၿပီး ဘာလုိလုိ႔ ဘာလုပ္တဲ့ သေဘာမ်ိဳး မျဖစ္ေစတဲ့ အဓိ႒ာန္မ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ေသးတဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြ ျဖစ္ေနၾကေတာ့ လူမေျပာနဲ႔ ဘုန္းႀကီးရဟန္း သံဃာေတာ္ေတြလည္း တစ္ခါတစ္ေလ အဓိ႒ာန္၀င္ရပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဘာရယ္မဟုတ္ တစ္ခါတစ္ရံ ဟုိကိစၥဒီကိစၥေတြေၾကာင့္ လုပ္ဖုိ႔ရည္ရြယ္ထားတဲ့ ရြတ္တာဖတ္တာ၊ က်င့္တာႀကံတာစတဲ့ ကိစၥေတြမွာ မလုပ္ျဖစ္တာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အခါမ်ိဳးမွာ အဓိကနဲ႔ သာမညကုိ ခဲြၿပီး ဒီအခ်ိန္ဒီကာလေတာ့ ဒီအလုပ္ကုိ မျဖစ္မေန လုပ္ကုိလုပ္မယ္ဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္နဲ႔ ျပန္ၿပီး ျပ႒ာန္းသတ္မွတ္ ယူရပါတယ္။ ဒါမွလည္း လုပ္ျဖစ္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အခု၀ါတြင္းကာလမွာလည္း ၀ါမဆုိခင္ကတည္း ၀ါတြင္းသုံးလမွာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ၀ိနည္းဥပေဒကုိ လုိက္နာရင္း အျခားအျခား လုပ္ရမယ့္အရာေတြကုိလည္း လုပ္ျဖစ္ဖုိ႔ အခ်ိန္ဇယားစဲြၿပီး အဓိ႒ာန္၀င္ဖုိ႔ စီစဥ္ထားရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ၀ါမဆုိခင္ လုပ္ရမယ့္အလုပ္ေလးေတြကုိ ၿပီးျပတ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေနရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ေျပာခ်င္တာက သတ္မွတ္ခ်က္ပါမွ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္တတ္ၾကတဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕ သဘာ၀အတုိင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေလးတစ္ခု အေနျဖင့္ ဥပုသ္သီလ ေစာင့္သုံးျခင္းဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ေလးတစ္ခုကုိ စမ္းၿပီးလုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ ေျပာခ်င္တာပါ။ ေလာကမွာ ဥပုသ္မေစာင့္ဖူးတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတဲ့အတြက္ မေစာင့္ဖူးေသးတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ ဥပုသ္လည္းေစာင့္ရင္း အဓိ႒ာန္လည္း၀င္ရင္း၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဥပုသ္ေစာင့္ႏုိင္ေအာင္ အဓိ႒ာန္၀င္ျခင္းျဖင့္ ႀကိဳးစားၾကည့္ျခင္းကုိ စမ္းၿပီးလုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိသာ အဓိ႒ာန္ေလး ၀င္ၾကည့္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ကုိယ္ကမေမွ်ာ္လင့္ေပမယ့္ ကုိယ္လုပ္တဲ့ ေကာင္းတဲ့ကံရဲ႕ အက်ိဳးေပးမႈကေတာ့ သူ႔အလုပ္သူလုပ္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္ေနဖုိ႔ပဲ လုိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘ၀မွာ တစ္ခါေလာက္ေတာ့ အဓိ႒ာန္ေလး ၀င္ၾကည့္ခ်င္တဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ အခြင့္အေရး တစ္ခုအျဖစ္ ဒီႏွစ္၀ါတြင္း ဥပုသ္ေန႔ေတြမွာ ဥပုသ္သီလ ေစာင့္ထိန္းျခင္း အဓိ႒ာန္ေလးကုိ ၀င္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ အႀကံျပဳ တုိက္တြန္းရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ေတြ႕က်င့္ရင္ လက္ေတြ႕အက်ိဳး ရေစႏုိင္တဲ့ တရားေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္အစြမ္းကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ဒိ႒မ်က္ျမင္ သိျမင္လုိသူေတြ အေနနဲ႔ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ လက္ေတြလုပ္ေဆာင္ ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ အဓိ႒ာန္တစ္ခု ၀င္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း ဒီႏွစ္၀ါတြင္းကာလာ ဥပုသ္ေန႔မ်ားကုိ ေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။ အားလုံး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါတဲ့ ကုသုိလ္စိတ္နဲ႔ အဓိ႒ာန္ေလးေတြ ၀င္ႏုိင္ၾကပါေစ…

၁။ ဝါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ (၈)ရက္ေန႔ (၂၃-၇-၂၀၁၁၊ စေနေန႔)
၂။ ဝါဆုိလကြယ္ေန႔ (၃၀-၇-၂၀၁၁၊ စေနေန႔)
၃။ ဝါေခါင္လဆန္း (၈)ရက္ေန႔ (၇-၈-၂၀၁၁၊ တနဂၤေႏြေန႔)
၄။ ဝါေခါင္လျပည့္ေန႔ (၁၄-၈-၂၀၁၁၊ တနဂၤေႏြေန႔)
၅။ ဝါေခါင္လျပည့္ေက်ာ္ (၈)ရက္ (၂၂-၈-၂၀၁၁၊ တနလၤာေန႔)
၆။ ဝါေခါင္လကြယ္ေန႔ (၂၈-၈-၂၀၁၁၊ တနဂၤေႏြေန႔)
၇။ ေတာ္သလင္းလဆန္း (၈)ရက္ေန႔ (၅-၉-၂၀၁၁၊ တနလၤာေန႔)
၈။ ေတာ္သလင္းလျပည့္ေန႔ (၁၂-၉-၂၀၁၁၊ တနလၤာေန႔)
၉။ ေတာ္သလင္းလျပည့္ေက်ာ္ (၈)ရက္ေန႔ (၂၀-၉-၂၀၁၁၊ အဂၤါေန႔)
၁၀။ ေတာ္သလင္းလကြယ္ေန႔ (၂၇-၉-၂၀၁၁၊ အဂၤါေန႔)
၁၁။ သီတင္းကၽြတ္လဆန္း (၈)ရက္၊ (၅-၁၀-၂၀၁၁၊ ဗုဒၶဟူးေန႔)
၁၂။ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ (၁၂-၁၀-၂၀၁၁၊ ဗုဒၶဟူးေန႔)

Read more »

ဝိပါက္ၾကမၼာ မလြတ္သာ…

ဝိပါက္ဆုိတာ ဝိပါကဆုိတဲ့ ပါဠိစကားကုိ ျမန္မာမႈ ျပဳထားတဲ့ ပါဠိပ်က္စကားလုံး တစ္ခုပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဝိပါကရဲ႕ အဓိပၸါယ္က အက်ိဳးလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရၿပီး သတၱဝါတစ္ဦးဦး ေစတနာနဲ႔ လုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္တစ္ခုခုရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုိ ေျပာလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဆုိးတဲ့အလုပ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေစတနာပါပါနဲ႔ လုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြရဲ႕ေနာက္မွာ ဝိပါက္ဆုိတဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈေတြက ထပ္ၾကပ္မကြာ လုိက္ေနတတ္တဲ့အတြက္ ဘယ္လုိေနရာမွာ ဘယ္လုိပုံစံနဲ႔ပဲ ျဖစ္ေနပါေစ အခ်ိန္တန္တဲ့အခါ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈေတြက ရွိေနမွာျဖစ္ၿပီး ေရွာင္တိမ္းလုိ႔ မရတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေရွာင္တိမ္းလုိ႔ မရဘဲ အခ်ိန္တန္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈေတြ ရွိလာတာကုိပဲ တစ္ခ်ိဳ႕က ဝဋ္လုိက္တယ္လုိ႔ ဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အလုပ္တစ္ခုခုရဲ႕ေနာက္မွာ အက်ိဳးဝိပါက္ေတြကေတာ့ ေရာက္ေနၾကမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အလုပ္လုပ္တဲ့အခါမွာ ေကာင္းတာေတြကုိ ေရြးခ်ယ္လုပ္ၿပီး မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြဆုိရင္ေတာ့ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားကာ လုပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကမယ္ဆုိရင္လည္း ဝဋ္အျဖစ္ ျပန္ေရာက္လာတဲ့ အကုသုိလ္မ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ အထူးသတိျပဳၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေစတနာပါပါနဲ႔ လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ အလုပ္ေတြရဲ႕ အက်ိဳးဝိပါက္ေတြထဲမွာ မေကာင္းတဲ့ ဝိပါက္ေတြကေတာ့ လူတုိင္းမလိုလားတဲ့ ဝိပါက္ေတြျဖစ္ေနၿပီး ေရာက္လာရင္လည္း ေရွာင္တိမ္းလုိ႔ မရတဲ့ဝိပါက္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မရဆုိရင္ သာမန္လူေတြ မေျပာနဲ႔ ဘုရားရဟႏၲာေတာင္မွ ဒီလုိဝဋ္အျဖစ္ ျပန္ေရာက္လာတဲ့ အကုသုိလ္ အက်ိဳးဝိပါက္ေတြကုိ ေရွာင္တိမ္းလုိ႔ မရ၊ ျပန္လည္ေပးဆပ္ၾကရတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္တုိင္လည္း ေနာက္ဆုံးဘုရားျဖစ္တဲ့ ဘဝအထိ ေရာက္ရွိလာတဲ့ ဝဋ္ေကၽြးေတြကုိ ျပန္လည္ ေပးဆပ္ေတာ္ မူသြားခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားရွင္တုိ႔ရဲ႕ တန္ခုိးေတာ္နဲ႔ အထုိက္အေလ်ာက္ ေရွာင္မယ္ဆုိရင္ ေရွာင္လုိ႔ရေပမယ့္ ဝဋ္ေကၽြးဆုိတဲ့ ဝိပါက္ေတြရဲ႕ အျပစ္ႀကီးတတ္ပုံကုိ ေနာင္လာေနာက္သားမ်ား အထူးသတိထားမိေစဖုိ႔ ေရွာင္တိမ္းမသြားဘဲ ျပန္လည္ေပးဆပ္ေတာ္မူကာ ဒီဝိပါက္ေတြဟာ ဘယ္တုန္းက ဘာလုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ေရာက္လာခဲ့တဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း ျပန္လည္ေဟာၾကား ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါကုိ ပိဋကတ္ေတြမွာေတာ့ ဝိပါက္ေတာ္ (၁၂)ပါးအျဖစ္ ျပန္လည္မွတ္တမ္း တင္ထားတာကုိ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ျပန္လည္ေပးဆပ္ကာ အတိတ္ေဆာင္ၿပီး ေဟာေတာ္မူခဲ့တဲ့ အဲဒီဝိပါက္ေတာ္ (၁၂)ပါးက
၁။ သုႏၵရီပရိဗုိဇ္မ၏ စြပ္စဲြျခင္းကုိ ခံရျခင္း
၂။ စိဥၥမာန၏ စြပ္စဲြျခင္းကုိ ခံရျခင္း
၃။ ဘုရားႏွင့္ တပည့္ရဟန္းငါးရာတုိ႔အား သုႏၵရီပရိဗုိဇ္မကုိ သတ္ေၾကာင္း လူအမ်ားအထင္မွားကာ စြပ္စဲြခံရျခင္း
၄။ ေျခမေတာ္၌ ေသြးစိမ္တည္ေအာင္ ေက်ာက္လႊာအထိခံရျခင္း
၅။ ရွင္ေတာ္ျမတ္ကုိ အေသသတ္ရန္ လူသတ္ေလးသမားမ်ားအား ေဒဝဒတ္၏ ေစခုိင္းမႈကုိ ခံရျခင္း
၆။ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္အား နာဠာဂိရိဆင္ျဖင့္ နင္းသတ္မႈကုိ ခံရေစရန္ ေစခုိင္းခံရျခင္း
၇။ ေျခမေတာ္ကုိ ဆရာဇီဝက၏ ဓားျဖင့္ခဲြသည္ကုိ ခံေတာ္မူရျခင္း
၈။ ေခါင္းကုိက္ေရာဂါကုိ မၾကာခဏ ခံစားရျခင္း
၉။ ေဝရဥၨာျပည္၌ ဝါတြင္းသုံးလ ကာလပတ္လုံး ၾကမ္းတမ္းသည့္ မုေယာမႈန္႔ကုိသာ ဘုဥ္းေပးသုံးေဆာင္ခဲ့ရျခင္း
၁၀။ ခါးေတာ္ေညာင္းညာ နာက်င္ကုိက္ခဲျခင္း
၁၁။ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူခါနီးအခါ၌ ေသြးဝမ္းသြန္သည့္ ေရာဂါေဝဒနာကုိ ခံစားရျခင္း
၁၂။ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကို ရရွိရန္ ေျခာက္ႏွစ္ၾကာေအာင္ ဒုကၠရစရိယအက်င့္ကုိ က်င့္ေတာ္မူခဲ့ရျခင္း
ဆုိတဲ့ ဝိပါက္ေတာ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီဝိပါက္ေတာ္ေတြကုိၾကည့္ရင္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ လက္ေတြ႕သိရမွာ ျဖစ္သလုိ အဲဒီ အက်ိဳးတရားဟာလည္း ဝဋ္ေကၽြးအဆင့္ေရာက္သြားပါက ေနာက္ဆုံးဘဝ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူတဲ့အထိ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုိ ျဖစ္ေစေတာ့တယ္ဆုိတာလည္း သိရွိမွတ္သားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘုရားရွင္က ဒီအက်ိဳးတရားမ်ားဟာ အတိတ္ဘဝ ပါရမီျဖည့္စဥ္အခါ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ အတိတ္အေၾကာင္းမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္လည္ေဟာၾကားေပးခဲ့ပါတယ္။

ပထမဝိပါက္ေတာ္
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ပါရမီျဖည့္စဥ္ အေလာင္းေတာ္ဘဝမွာ မုနာဠိအမည္ရွိတဲ့ အရက္သမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး အဲဒီဘဝမွာ သုရဘိ အမည္ေတာ္ရွိတဲ့ ပေစၥကဗုဒၶအရွင္ျမတ္ကုိ “ဒီကုိယ္ေတာ္ဟာ လူသူေလးပါး ဆိတ္ကြယ္ရာ အရပ္မွာဆုိရင္ ကာမဂုဏ္လုိက္စား ေမြ႕ေလ်ာ္ေပ်ာ္ပါးေနတဲ့ သီလမရွိတဲ့ ဒုႆီလ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္တယ္” စသျဖင့္ စြပ္စဲြစကား ေျပာမွားေတာ္မူခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီမေကာင္းမႈ ကံေၾကာင့္ပဲ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ငရဲမွာ ခံခဲ့ရၿပီး အခုေနာက္ဆုံး ဘုရားရွင္ဘဝမွာလည္း လူသူအမ်ား အထင္မွားေအာင္ သုႏၵရီပရိဗုိဇ္မရဲ႕ စြပ္စဲြျခင္းကုိ ခံေတာ္မူခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒုတိယဝိပါက္ေတာ္
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ပါရမီျဖည့္စဥ္ အေလာင္းေတာ္ဘဝမွာ သဗၺာဘိဘူ အမည္ေတာ္ရတဲ့ ေပေစၥကဗုဒၶါ အရွင္ျမတ္တစ္ပါးရဲ႕ တပည့္သာဝက ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ နႏၵအမည္ရတဲ့ အဲဒီဘဝမွာ ေပေစၥကဗုဒၶါ အရွင္ျမတ္ရဲ႕ တပည့္သာဝက ျဖစ္ေပမယ့္ ဆရာျဖစ္တဲ့ သဗၺာဘိဘူ ေပေစၥကဗုဒၶ အရွင္ျမတ္ကုိ “သီလမရွိတဲ့ သူယုတ္မာ တစ္ဦးသာ ျဖစ္တယ္” စသျဖင့္ ေစတနာပါပါနဲ႔ စြပ္စဲြစကား အေျပာမွားကာ ကဲ့ရဲ႕ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီမေကာင္းမႈကံေၾကာင့္ အႏွစ္တစ္ေသာင္းၾကာ ငရဲမွာဒုကၡခံစားခဲ့ရၿပီး လူျဖစ္တဲ့ ဘဝအေတာ္မ်ားမ်ားမွာလည္း လူသူေလးပါးတုိ႔ရဲ႕ မဟုတ္မတရား စြပ္စဲြမႈမ်ားကုိ ခံခဲ့ရကာ ေနာက္ဆုံးဘုရားျဖစ္ရာ ဘဝမွာလည္း ပရိတ္သတ္အလယ္မွာ စိဥၥမာန မိန္းမယုတ္ရဲ႕ မဟုတ္မတရား စြပ္စဲြမႈကုိ ခံေတာ္မူခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

တတိယဝိပါက္ေတာ္
ဘုရားအေလာင္းဟာ ပါရမီျဖည့္စဥ္ ဘဝတစ္ခုမွာ လူအမ်ား ၾကည္ညိဳေလးစားၿပီး၊ တပည့္ငါးရာေက်ာ္နဲ႔ ထင္ရွားတဲ့ ပုဏၰားပါေမာကၡဆရာႀကီး တစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က အဘိညာဥ္တန္ခုိးနဲ႔ ျပည့္စုံေတာ္မူတဲ့ ဘီမအမည္ရွိတဲ့ ရေသ့တစ္ပါးကုိ ဘုရားေလာင္း ဆရာႀကီးက “ဒီရေသ့ဟာ ကာမစည္းစိမ္ကုိပဲ ခံစားေနတဲ့ ရေသ့စဥ္းလဲျဖစ္တယ္” လုိ႔ စြပ္စဲြကဲ့ရဲ႕ကာ တပည့္ငါးရာကုိလည္း တစ္ဆင့္ေျပာျပန္ပါတယ္။ တပည့္ေတြကလည္း ဆရာ့စကားကုိ ေထာက္ခံၿပီး ၿမိဳ႕ရြာအတြင္း ဆြမ္းခံၾကြေနတဲ့ ရေသ့ကုိ “ဒီရေသ့ဟာ ကာမစည္းစိမ္ကုိ ခံစားသူ စဥ္းလဲတဲ့ရေသ့ပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း” အိမ္ေပါက္ေစ့ လုိက္လံကဲ့ရဲ႕ ၾကပါတယ္။ ဒီအကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ပဲ မေကာင္းက်ိဳးကုိ ခံစားရၿပီး ယခုဘဝမွာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တပည့္ရဟန္းငါးရာ အျဖစ္နဲ႔ တိတၳိေတြသတ္လုိ႔ ေသသြားတဲ့ သုႏၵရီပရိဗုိဇ္ကုိ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အဲဒီတပည့္ရဟန္းငါးရာက သတ္တယ္လုိ႔ အထင္မွားကာ လူအမ်ားရဲ႕ မဟုတ္မတရား စြပ္စဲြျခင္းကုိ ခံၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

စတုတၳဝိပါက္ေတာ္
ပါရမီျဖည့္စဥ္ ဘဝတစ္ခုမွာ ဘုရားေလာင္းဟာ အေဖတူအေမကဲြျဖစ္တဲ့ ညီငယ္ကုိ စည္းစိမ္ဥစၥာကုိ လုိခ်င္တပ္မက္တဲ့စိတ္နဲ႔ ေတာင္ေခ်ာက္ၾကားမွာ ပစ္ခ်ၿပီး ေက်ာက္တုံးနဲ႔ ဖိညႇပ္ႀကိတ္ေခ်ကာ သတ္ျဖတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေစတနာ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ တမင္လုပ္ခဲ့တဲ့ အဲဒီအကုသုိလ္ ဝဋ္ေၾကြးေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံ ဘုရားအျဖစ္ကုိေရာက္တဲ့ အခါမွာလည္း ေဒဝဒတ္က ေက်ာက္ေမာင္းဆင္ကာ လုပ္ႀကံတာကုိ ခံခဲ့ရၿပီး ေက်ာက္လႊာထိကာ ေျခမေတာ္မွာ ေသြးစိမ္တည္တဲ့အထိ ျပန္လည္ေပးဆပ္ခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ပဥၥမဝိပါက္ေတာ္
ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ဘဝတစ္ခုမွာ ခပ္ေပေပ လူငယ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့စဥ္က ကစားေနရင္း လမ္းခရီးကုိ ၾကြသြားတဲ့ ပေစၥကဗုဒၶ အရွင္ျမတ္တစ္ပါးကုိ ေတြ႕ျမင္ၿပီး လမ္းမွာရွိတဲ့ ေက်ာက္ခဲမ်ားနဲ႔ ေကာက္ယူ ပစ္ေပါက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီအကုသုိလ္ အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးဘုရားဘဝမွာလည္း ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ကုိ အေသသတ္ဖုိ႔ ေဒဝဒတ္က လူသတ္ေလးသမားမ်ားကုိ ေစလႊတ္ၿပီး အသတ္ခုိင္းတာကုိ ခံခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆ႒ဝိပါက္ေတာ္
ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ပါရမီျဖည့္စဥ္ ဘဝတစ္ခုမွာ ဆင္ထိန္းေယာက္်ားျဖစ္ခဲ့ၿပီး ဆြမ္းခံၾကြေတာ္မူေသာ ပေစၥကဗုဒၶ အရွင္ျမတ္တစ္ပါးကုိ ဆင္နဲ႔နင္းသတ္မည့္ဟန္လုပ္ကာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ၿခိမ္းေခ်ာက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီ အကုသုိလ္ဝဋ္ေကၽြးေၾကာင့္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ ဒီဘဝအထိ အက်ိဳးဆက္ပါလာကာ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္မွာရွိတဲ့ နာဠာဂိရိဆင္က ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ကုိ နင္းသတ္ရန္ ခ်ည္းကပ္လာတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။

သတၱမဝိပါက္
ဘုရားျမတ္စြာ အေလာင္းေတာ္ဘဝ တစ္ခုက အလြန္မာန္မာန တက္ၾကြလြန္းတဲ့ ရွင္ဘုရင္တစ္ပါး ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကုိ ေစတနာ ရည္ရြယ္ခ်က္ ျပင္းျပင္းနဲ႔ ကုိယ္တုိင္ပဲ လွံနဲ႔ထုိးဆြ သတ္ျဖတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီအကုသုိလ္ အက်ိဳးဆက္ေၾကာင္း ဘဝအဆက္ဆက္ ငရဲမွာ ျဖစ္ခဲ့ရၿပီး ေနာက္ဆုံးဘုရားဘဝမွာလည္း ေဒဝဒတ္ေက်ာက္ေမာင္းထိၿပီး ေသြးစိမ္းတည္ခဲ့တဲ့ ေျခမေတာ္ကုိ ေဆးဆရာဇီဝကရဲ႕ ဓားနဲ႔ခဲြၿပီး ကုသမႈကုိ ခံယူရတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။

အ႒မဝိပါက္ေတာ္
ဘုရားျမတ္စြာ အေလာင္းေတာ္ဘဝက တံငါရြာတစ္ရြာမွာ တံငါးသည္ရဲ႕သားငယ္အျဖစ္ က်င္လည္ ခဲ့ရဖူးပါတယ္။ အဲဒီဘဝမွာ ကုိယ္တုိင္ကငါးေတြကုိ မသတ္ေပမယ့္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားက ငါးေတြကုိ ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ေနတာကုိၾကည့္ၿပီး ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီ မေကာင္းတဲ့အကုသုိလ္ရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ ယခုေနာက္ဆုံး ဘုရားအျဖစ္မွာလည္း ဦးေခါင္းကုိက္ေရာဂါ မၾကာမၾကာခံစားခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ (အဲဒီတုန္းက ငါးေတြကုိ ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကတဲ့ ေဆြမ်ိဳးေတြကေတာ့ ဘုရားရွင္ သတ္ေတာ္ထင္ရွား ရွိစဥ္က ဝိဋဋဴဘရဲ႕ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္မႈကုိ ခံခဲ့ၾကရပါတယ္။)

နဝမဝိပါက္ေတာ္
ဘုရားျမတ္စြာ အေလာင္းေတာ္ဘဝက ဖုႆျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ သာသနာေတာ္နဲ႔ ႀကဳံခဲ့ၿပီး အဲဒီဘုရားရွင္ရဲ႕ တပည့္ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ “ကုိယ္ေတာ္တုိ႔ေတြ အေကာင္းစား ဆြမ္းကြမ္းေတြကုိ စားမေနၾကနဲ႔၊ ကုိယ္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ မုေယာမႈန္႔ပဲ တန္တယ္”ဆုိၿပီး ေရရြတ္စကား အေျပာမွားခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီအကုသုိလ္ ဝဋ္ေကၽြးေတာ္ေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးဘုရားဘဝမွာ ေဝရဥၨာျပည္မွာ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္း ေဘးနဲ႔ႀကဳံကာ ဝါတြင္းသုံးလကာလပတ္လုံး မုေယာမႈန္႔ပဲ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ (မုေယာဆုိတာ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ေကာက္စပါး တစ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။)

ဒသမဝိပါက္ေတာ္
ဘုရားျမတ္စြာ အေလာင္းေတာ္ဘဝက လက္ေဝွ႕သမား တစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီလက္ေဝွ႕သမားဘဝမွာ ၿပိဳင္ဘက္လက္ေဝွ႕သမားကုိ ေစတနာ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ ခါး႐ုိးကုိ ႐ုိက္ခ်ိဳးေတာ္မူခဲ့ ဖူးပါတယ္။ အဲဒီ အကုသုိလ္ အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးဘုရားဘဝမွာလည္း ခါးေတာ္ေညာင္းညာ နာက်င္ကုိက္ခဲျခင္း ေဝဒနာကုိ ခံစားေတာ္မူခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဧကဒသမဝိပါက္ေတာ္
ဘုရားျမတ္စြာ အေလာင္းေတာ္ဘဝက ေဆးဆရာတစ္ဦးလည္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီေဆးသမားဘဝက ေဆးဖုိးဝါးခမေပးလုိတဲ့ သူေ႒းသားတစ္ဦးကုိ ေစတနာအလုိဆုိးနဲ႔ ဝမ္းႏႈတ္ေဆးေတြ တုိက္ေကၽြးခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီအကုသိုလ္ အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ အခုေနာက္ဆုံး ဘုရားဘဝမွာလည္း ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူခါနီး ေသြးဝမ္းသြားတဲ့ ေရာဂါကုိ ခံစားခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒြါဒသမဝိပါက္ေတာ္
ဘုရားျမတ္စြာဟာ အေလာင္းေတာ္ဘဝ တစ္ခုမွာ ကႆပ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ သာသနာေတာ္နဲ႔ ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ၿပီး ေဇာတိပါလ အမည္ရတဲ့ ပုဏၰားလုလင္တစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီဘဝတုန္းက ေဇာတိပါလ ပုဏၰားဟာ ကႆပျမတ္စြာဘုရား သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကုိ ရတယ္ဆုိတဲ့ သတင္းကုိၾကားၿပီး “ဒီဦးျပည္းရဟန္းအေနနဲ႔ သဗၺညဳတဉာဏ္ကုိ ရတယ္ဆုိတာ ဘယ္လုိျဖစ္ႏုိင္မွာလဲ၊ သဗၺညဳတဉာဏ္ဆုိတာ အမတန္ရခဲတဲ့ တရားျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီကုိယ္ေတာ္အေနနဲ႔ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး”စသျဖင့္ ႏႈတ္နဲ႔ျပစ္မွား ေျပာၾကားခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီ အကုသုိလ္ဝဋ္ေကၽြးေၾကာင့္ ယခုေနာက္ဆုံးဘဝမွာ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္လည္း သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကုိရဖုိ႔ ပင္ပင္ပန္းပန္း ခဲခဲရင္းရင္းနဲ႔ ေျခာက္ႏွစ္တုိင္တုိင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ (ခုဒၵကနိကာယ္၊ ေထရပါဒါနပါဠိ၊ ပုဗၺကမၼ ပိေလာတိက ဗုဒၶအပဒါန္၊ ႏွာ၊ ၃၄၆)

ဒါက က်မ္းဂန္မွာလာတဲ့ ဗုဒၶကုိယ္ေတာ္တုိင္ အတိတ္ေဆာင္ကာ ျပန္လည္ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ ဝဋ္ေကၽြးေတာ္ေခၚ ဝိပါက္ေတာ္ (၁၂)ပါးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဝိပါက္ေတာ္ (၁၂)ပါးဟာ ဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ အေလာင္းေတာ္ဘဝ၊ ပါရမီျဖည့္စဥ္ကာလတုန္းက မသိမႈအားႀကီးၿပီး ေစတနာ ရည္ရြယ္ခ်က္ႀကီးႀကီးနဲ႔ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြရဲ႕ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ အက်ိဳးဆက္မ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကုိ ရရွိၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ အဲဒီဝဋ္ေကၽြးေတာ္အားလုံးကုိ အၾကြင္းမဲ့ ပယ္သတ္ၿပီး ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးဘဝ ရရွိထားတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အေနနဲ႔ကေတာ့ အေၾကြးက်န္ေသးတဲ့ ဝဋ္ေကၽြးေတာ္မ်ားကုိ ေပးဆပ္ေတာ္မူခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အကုသိုလ္ဝဋ္ေကၽြးဆုိတာ ေစတနာအားေကာင္းရင္ အားေကာင္းတဲ့အေလ်ာက္ သာမန္လူေတြမေျပာနဲ႔ ဘုရားရဟႏၲာမ်ားေတာင္မွ ေရွာင္တိမ္းမရ ေပးဆပ္ၾကရတဲ့ သေဘာရွိတယ္ဆုိတာ ဒီဝိပါက္ေတာ္မ်ားက သက္ေသျပေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဝိပါက္ၾကမၼာရွိရင္ ဘယ္လုိမွ မလြတ္ႏုိင္ဘူးဆုိတာ ထင္ရွားေစေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ေတာင္မွ ေပးဆပ္ခဲ့ရတဲ့ ဒီဝိပါက္ေတာ္မ်ားကုိၾကည့္ၿပီး သာမန္ပုထုဇဥ္ သတၱဝါေတြ အေနနဲ႔ ဝဋ္ေကၽြးဆုိတာ ေရွာင္တိမ္းလုိ႔ ရတာမဟုတ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္ေတြမွာ သတိပညာ ပါေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြကုိ တတ္ႏုိင္သမွ် ေရွာင္ၾကဥ္ၾကကာ မသိလုိ႔ လုပ္ခဲ့မိၾကရင္လည္း ဝဋ္လည္တတ္တဲ့ ဝိပါက္ၾကမၼာ အကုသိုလ္ကံမ်ိဳးအထိ မေရာက္ရေအာင္ ကုိယ့္ရဲ႕ကာယကံ၊ ဝစီကံ၊ မေနာကံေတြကုိ အထူးေစာင့္ထိန္းၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ေဟာေတာ္မူခဲ့တဲ့ ဝိပါက္ေတာ္ (၁၂)ပါးအေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

အႀကီးဆုံးအကုသုိလ္ကံ (သုိ႔) ပဥၥာနႏၲရိယကံ…

အကုသုိလ္ အျပစ္ေတြထဲမွာ ဘယ္ကံက အႀကီးေလးဆုံးလဲလုိ႔ေမးရင္ ပဥၥာနႏၲရိယကံလုိ႔ပဲ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဒီကံတစ္ခုခုကုိ က်ဴးလြန္မိတဲ့သူဟာ ဒီဘဝမွာ ဘယ္လုိကုသိုလ္ကံေတြပဲ လုပ္လုပ္၊ ဘယ္လုိတန္ခုိးရွင္နဲ႔ပဲေတြ႕ေတြ႕ အပါယ္မလားေအာင္ ကယ္တင္လုိ႔ မရႏုိင္လုိ႔ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ယုတ္စြအဆုံး ဘုရားရွင္နဲ႔ေတြ႕တာေတာင္မွ ဒီကံကုိ က်ဴးလြန္မိထားတဲ့သူကုိ ဒီဘဝေသၿပီး ေနာက္ဘဝမွာ သုဂတိဘဝမွာျဖစ္ဖုိ႔ ဘယ္လုိမွ မကယ္တင္ႏုိင္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပဥၥာနႏၲရိယကံ တစ္ခုခုကုိ က်ဴးလြန္ထားၿပီးတဲ့ သူတစ္ေယာက္ဟာ ေနာင္တရလုိ႔ ဘုရားရွင္နဲ႔ေတြ႕ၿပီး ဘုရားရွင္ထံမွာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေခ်ျဖတ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္လည္း သူက်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အကုသုိလ္ကံက ဘုရားမကယ္ႏုိင္တဲ့ အကုသုိလ္ကံ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ေခ်ျဖတ္လုိ႔ မရႏုိင္တဲ့ အျဖစ္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အကုသိုလ္အလုပ္ဟာ မလုပ္ဘဲေရွာင္ႏုိင္ရင္ ေကာင္းေပမယ့္ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ လုပ္မိၾကရင္လည္း ပဥၥာနႏၲရိယလုိ ကံမ်ိဳးအထိ မက်ဴးလြန္မိၾကေစဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာအမ်ား ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ၿပီးသား ပဥၥာနႏၲရိယကံဆုိတဲ့ ဒီစကားဟာ ပဥ၊ၥ အာနႏၲရိယ၊ ကမၼဆုိတဲ့ စကားသုံးလုံးကုိေပါင္းၿပီး ေျပာဆုိသုံးႏႈန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပဥၥက ငါးပါးလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရၿပီး အာနႏၲရိယဆုိတာ ေသၿပီးအျခားမဲ့ဘဝလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရကာ ကမၼဆုိတာက ကံ(အလုပ္)လုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ဆုိေတာ့ကား ပဥၥာနႏၲရိယကံဆုိရင္ ေသၿပီးေနာက္ အျခားမဲ့ဒုတိယ ဘဝမွာ ေသခ်ာေပါက္ အပါယ္ဘုံဘဝကုိ ေရာက္ေစတဲ့၊ အလြန္အျပစ္ႀကီးေလးတဲ့ ကံအလုပ္အျပစ္လုိ႔ အလြယ္မွတ္သားထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကံေတြဟာ အမ်ိဳးအစားအေနနဲ႔ ငါးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ အဲဒီငါးမ်ိဳးက
၁။ မာတုဃာတက = အေမကုိသတ္ျခင္း
၂။ ပိတုဃာတက = အေဖကုိသတ္ျခင္း
၃။ ရဟႏၲဃာတက = ရဟႏၲာကုိသတ္ျခင္း
၄။ ေလာဟိတုပၸါဒက = ဘုရားကုိေသြးစိမ္းတည္ေအာင္လုပ္ျခင္းနဲ႔
၅။ သံဃေဘဒက = သံဃာသင္းခဲြျခင္း
တုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီကံေတြကုိၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ေလာကေၾကာင္းအရပဲ ၾကည့္ၾကည့္၊ ဓမၼေၾကာင္းအရပဲၾကည့္ၾကည့္ အရမ္းကုိ အျပစ္ႀကီးေလးႏုိင္တယ္ဆုိတာ အလြယ္တကူ သတိျပဳမိၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သတၱဝါေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲမုိက္မုိက္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲဆုိးဆုိး၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ မလိမၼာမလိမၼာ ကုိယ့္ကုိေမြးေကၽြးၾကတဲ့ မိဘေတြကုိ ျပန္သတ္တဲ့အထိ၊ ကုိယ္ကုိးကြယ္တဲ့ ဘုရားနဲ႔ ရဟႏၲာေတြကုိ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ ေဆာ္ကားတဲ့အထိ၊ စုေပါင္းညီညြတ္ေနတဲ့ သံဃာအသင္းအဖဲြ႕ကုိ ၿပိဳကြဲပ်က္စီးတဲ့အထိ လုပ္လာၾကတယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ ဘယ္သူပဲၾကည့္ၾကည့္ အေတာ့္ကုိ မုိက္လုံးၾကီးတဲ့ အျဖစ္ဆုိတာ ေကာင္းေကာင္းသိႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အေတာ္မ်ားမ်ားက ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ မုိက္မဲတဲ့ သူေတြျဖစ္ေနဦးေတာ့ ဒီလုိ အႏၲရိယကံမ်ိဳးကုိ က်ဴးလြန္ဖုိ႔အထိ မုိက္မဲၾကတာမ်ိဳး မျဖစ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ ဒီလုိကံမ်ိဳးကုိ က်ဴးလြန္တဲ့အထိ ျဖစ္သြားၾကၿပီဆုိရင္ေတာ့ ဒီသတၱဝါဟာ အလြန္႔အလြန္ကုိ မုိက္မဲလြန္းၿပီး ဘယ္လုိပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကမွ ကယ္တင္ေပးလုိ႔ မရတဲ့သူမ်ိဳးအျဖစ္ အပါယ္ငရဲကုိပဲ သြားၾကရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိေတာ့ကား အမုိက္တကာ အမုိက္ဆုံးေတြထဲမွာ ပဥၥာနႏၲရိယကံကုိ က်ဴးလြန္တဲ့အထိ မုိက္မဲသူကေတာ့ အဆုံးစြန္ အမုိက္ဆုံးသူလုိ႔ပဲ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ခက္တာက ဒီကံေတြဟာ သိပ္ၿပီးအျပစ္ႀကီးေလးတဲ့အတြက္ မလုပ္ၾကဘူးလားဆုိေတာ့ မုိက္လုံးႀကီးတဲ့သူ၊ ေမာဟအားႀကီးတဲ့သူ၊ အျပစ္ကုိအျပစ္လုိ႔ မသိတဲ့သူ၊ လူစိတ္ေပ်ာက္ေနတဲ့ သူေတြကေတာ့ လုပ္ကုိလုပ္ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္လုိ သဒၶါပညာအားေတြ ယုတ္ေလ်ာ့ေနတဲ့ အေနအထားမ်ိဳး မေျပာနဲ႔ ဘုရားရွင္သက္ေတာ္ ထင္ရွားရွိေနတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးမွာေတာင္ ဒီလုိႀကီးေလတဲ့ ကံႀကီးေတြကုိ က်ဴးလြန္တတ္တဲ့သူေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အထင္ရွားဆုံး အေနနဲ႔ကေတာ့ အားလုံးသိထားၿပီးျဖစ္တဲ့ အရွင္ေဒဝဒတ္နဲ႔ အဇာတသတ္ ဘုရင္တုိ႔ကုိပဲ သာဓက ျပရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အရွင္ေဒဝဒတ္ဟာ ဘုရားကုိ ၿပိဳင္ခ်င္တာရယ္၊ မသိမႈေမာဟ အေမွာင္ဖုံးလႊမ္းတာရယ္၊ ငါဆုိတဲ့ မာနေထာင္လႊားတာေတြရယ္ေၾကာင့္ အသိေပ်ာက္ၿပီး ဘုရားကုိ ေက်ာက္ေမာင္းဆင္ကာ ေျခမေတာ္မွာ ေသြးစိမ္းတည္ေအာင္ လုပ္ခဲ့သလုိ၊ သံဃာအခ်င္းခ်င္း မညီမညြတ္ျဖစ္ေအာင္ ေသြးေဆာင္ဖ်ားေယာင္ ေခၚေဆာင္ကာ ကံအတူမျပဳျဖစ္ေအာင္၊ သိမ္အတူမဝင္ျဖစ္ေအာင္၊ အယူဝါဒ လဲြေခ်ာ္သြားေအာင္ ဖန္တီးလုပ္ေဆာင္ၿပီး သံဃာသင္းခဲြတဲ့ သံဃေဘဒက အမႈကုိ ျပဳလုပ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အာနႏၲရိယကံ ငါးပါးထဲက ဘုရားကုိေသြးစိမ္းတည္ ေအာင္လုပ္တဲ့ကံနဲ႔ သံဃာကုိသင္းခဲြတဲ့ ကံေတြကုိ ေစတနာ ရည္ရြယ္ခ်က္ခ်က္ရွိနဲ႔ အေကာင္အထည္ေပၚေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကံေတြေၾကာင့္ပဲ အရွင္ေဒဝဒတ္ဟာ အရွင္လတ္လတ္ ေျမၿမိဳခံရၿပီး ငရဲကုိက်ေရာက္ခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူက်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ ကံႀကီးေတြဟာ ဘုရားကယ္လုိ႔ မရတဲ့ ကံေတြျဖစ္ေနေလေတာ့ ဘုရားရွင္နဲ႔ ညီအစ္ကုိတစ္ဝမ္းကဲြလည္းျဖစ္၊ ေယာက္ဖေတာ္လည္းျဖစ္ေပမယ့္ အရွင္ေဒဝဒတ္တစ္ေယာက္ အပါယ္ဘုံကုိ ေရာက္ခဲ့ရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ အဇာတသတ္ ဘုရင္လည္း ဒီလုိပါပဲ။ အရွင္ေဒဝဒတ္နဲ႔ ေပါင္းမိၿပီး ဘုရင္ရထူးကုိ ရခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔ အေဖကုိဖမ္း၊ ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ကာ ေျခခဲြဆားသိပ္လုိ႔ မေသမခ်င္း သတ္ေစမိခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အေဖကုိ သတ္ခဲ့မိတဲ့ စိတ္နဲ႔တမုိင္မုိင္ တေတြေတြျဖစ္ေနတဲ့ အဇာတသတ္ဘုရင္ဟာ ေနာင္ပုိင္းမွာ ဘုရားရွင္နဲ႔ေတြၿပီး တရားနာကာ အကၽြတ္တရားရလုိ႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႀကီးကုိ သူမတူေအာင္ ခ်ီးေျမႇာက္ေထာက္ပံ့ခဲ့ေပမယ့္လည္း အေဖကုိသတ္ခဲ့တဲ့ ပိတုဃာတက ကံႀကီးက ခံေနေလေတာ့ ဘုရားလည္း မကယ္ႏုိင္ဘဲ ငရဲကုိ က်ေရာက္ခဲ့ရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ အဇာတသတ္ဘုရင္ဟာ အေဖကုိ သတ္ခဲ့တဲ့ အဲဒီအနႏၲရိယ ကံႀကီးသာ မရွိခဲ့ဘူးဆုိရင္ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ေတြ႕ကာ ဘုရားေဟာတဲ့ သာမညဖလသုတ္ကုိ နာၾကားၿပီးတာနဲ႔ ေသာတာပန္တည္သြားႏုိင္ခဲ့ေပမယ့္ သူလုပ္ခဲ့တဲ့ အျပစ္ကံႀကီးက သူ႔ကုိ ငရဲဘုံကုိ က်ေရာက္ေစေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ ေနာက္ပုိင္းမွာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေတြ အားေကာင္းခဲ့တဲ့အတြက္ ေအာက္ဆုံးျဖစ္တဲ့ အလြန္အပစ္ႀကီးေလးတဲ့ အဝိဇီငရဲကုိ မက်ေရာက္ဘဲ အျပစ္ဒဏ္ေပ့ါပါးတဲ့ ေလာဟကုမၻီငရဲမွာပဲ ေလ်ာ့ၿပီးက်ေရာက္ခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ငရဲကုိေတာ့ က်ခဲ့ရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဇာတသတ္ဘုရင္ဟာ ဒီလုိ တရားရႏုိင္တဲ့ အခြင့္ေတြရွိခဲ့ေပမယ့္ အဇာတသတ္ဘုရင္ကုိ ဘုရားမကယ္ႏုိင္ခဲ့တာက သူက်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အဖသတ္ကံေၾကာင့္ပဲဆုိတဲ့ အခ်က္က သက္ေသျပခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိေတာ့ကား ပဥၥာနႏၲရိယကံရဲ႕ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈဟာ သိပ္ကုိႀကီးေလးလွတယ္ဆုိတာ အရမ္းကုိ ထင္ရွားလြန္းလွတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိႀကီးေလးၿပီး ထင္ရွားလွတဲ့အတြက္ မုိက္လုံးႀကီးတဲ့သူေတြ ျဖစ္ေစဦးေတာ့ ဒီကံႀကီးေတြ အထိေတာ့ မမုိက္မိၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပဥၥာနႏၲရိယကံ ငါးပါးကုိၾကည့္ရင္ ဒီေန႔ေခတ္ လူေတြအေနနဲ႔ အလြယ္တကူ က်ဴးလြန္မိတတ္တဲ့ ကံေတြက အေမသတ္၊ အေဖသတ္တဲ့ ကံေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားကုိ ေသြးစိမ္းတည္ေအာင္ လုပ္တဲ့ကံကေတာ့ ဘုရားရွင္ မရွိေတာ့တဲ့အတြက္ မက်ဴးလြန္ႏုိင္ေတာ့ေပမယ့္ ရဟႏၲာကုိ သတ္တာ၊ သံဃာသင္းခဲြတာေတြကလည္း ႀကဳံေတာင့္ႀကဳံခဲ လုပ္မိႏုိင္ပါေသးတယ္။ စာေပအဖြင့္ေတြအရ သံဃာသင္းခဲြတဲ့ကံကုိ လူပုဂၢိဳလ္ေတြထက္ ရဟန္းေတာ္မ်ားက ပုိၿပီးက်ဴးလြန္မိတတ္ေၾကာင္း မွတ္သားႏုိင္ပါတယ္။ သံဃာသင္းခဲြမႈဟာ ရဟန္းသံဃာအခ်င္းခ်င္း ကံအတူမျပဳမိေအာင္၊ သိမ္အတူမဝင္မိေအာင္၊ အယူဝါဒ မတူရေအာင္၊ မညီမညြတ္ အကဲြကဲြအျပားျပားနဲ႔ ဂုိဏ္းဂဏမ်ားအထိ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တဲ့သေဘာျဖစ္တဲ့အတြက္ လူပုဂၢိဳလ္ေတြထက္ သံဃာေတာ္အခ်င္းခ်င္းက ပုိၿပီးက်ဴးလြန္ႏုိင္စရာ အေၾကာင္းရွိေၾကာင္း က်မ္းဂန္ေတြက ဖြင့္ဆုိျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူလည္းေစတနာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြပါရင္ အျပစ္အနာအဆာေတြလည္း ျဖစ္ေစတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ရဟန္းေတာ္မ်ားၾကား ညီညြတ္မႈပ်က္ျပားေစတာေတြ မျဖစ္ေအာင္ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အထူးသတိျပဳရမွာက ပဥၥာနႏၲရိယကံဆုိတာ ငါးပါးလုံးကုိ က်ဴးလြန္မိမွ အပါယ္ငရဲကုိ က်ေရာက္ေစတာ မဟုတ္ဘဲ ဒီငါးပါးထဲက တစ္ပါးပါးကုိ က်ဴးလြန္မိ႐ုံနဲ႔လည္း ဘုရားမကယ္ႏုိင္ျဖစ္ကာ အပါယ္ငရဲကုိ က်ေရာက္ေစတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္ေလာက္ပဲမုိက္မိုက္ ဒီကံေတြကုိ က်ဴးလြန္မိတဲ့အထိ မမုိက္သင့္ဘူးဆုိတာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အထူးသတိျပဳၾကရမ်ာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကံတစ္ခုခုကုိ က်ဴးလြန္မိလုိ႔ကေတာ့ တျခားဘယ္လုိ ကုသုိလ္ကံနဲ႔ပဲ ေခ်ဖ်က္ေခ်ဖ်က္၊ ဘယ္လုိတန္ခုိးရွင္နဲ႔ပဲ ေတြ႕ေတြ႕ ေျပေပ်ာက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္သလုိ အပါယ္ေဘးကလည္း ေရွာင္တိမ္းလုိ႔ မရႏုိင္ဘူးဆုိတာ စဲြစဲြၿမဲၿမဲ မွတ္သားထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ က်န္တဲ့အကုသုိလ္ေတြဟာ တျခားကုသုိလ္ေကာင္းမႈေတြလုပ္ၿပီး ဒီဘဝမွာ အပါယ္ေဘးကလြတ္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္ေသးေပမယ့္ ဒီပဥၥာနႏၲရိယကံကေတာ့ ဒီဘဝမွာ ဘယ္လုိကုသုိလ္မ်ိဳးနဲ႔ကုိမွ တားဆီးေခ်ဖ်က္လုိ႔ မရဘူးဆုိတာ ေကာင္းေကာင္းသိရွိထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အကုသုိလ္ အလုပ္ဆုိတာ မလုပ္ဘဲ ေနႏုိင္ရင္ ေကာင္းေပမယ့္ အေၾကာင္းတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ လုပ္ျဖစ္သြားရင္လည္း ေစတနာမပါဖုိ႔နဲ႔ ေစတနာပါပါနဲ႔ လုပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အကုသုိလ္ကံဆုိရင္လည္း ပဥၥာနႏၲရိယလုိ ကံမ်ိဳးအထိ မက်ဴးလြန္မိၾကဖုိ႔ အထူးသတိျပဳ ဆင္ျခင္ကာ ဘယ္လုိအေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီလုိကံမ်ိဳးကုိ မက်ဴးလြန္မိေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း က်န္တဲ့အကုသုိလ္ေတြကုိပါ အတတ္ႏုိင္ဆုံး ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ကုိယ့္ဘဝရဲ႕ ပစၥဳပၸန္သံသရာအေရး ေကာင္းစားေရးအတြက္ မေမ့မေလ်ာ့တဲ့ သတိတရားနဲ႔ သြားလာလႈပ္ရွားၾကဖုိ႔ အသိေပးတုိက္တြန္း လုိက္ရပါတယ္။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား