ပရဟိတစိတ္ထား၊ ထုိသူမ်ားသုိ႔...

သဒၶါအျပည့္၊ သီလေငြ႕ျဖင့္
ဆႏၵလည္းထား၊ ဝီရိယအားျဖင့္
ခႏၲီႏွလုံး၊ အစဥ္သုံး၍
ေမတၱာႏွလုံး၊ က်င့္ကာသုံးသည့္
အမွန္ကန္ဆုံး၊ ဤက်င့္ထုံးကား
အမ်ားတကာ၊ ေကာင္းေစရာဖုိ႔
စြမ္းေဆာင္ေစသူ၊ မ်ားထုိသူတုိ႔
အမွန္မလဲြ၊ သတိစဲြကာ
လုိက္နာက်င့္ရာ၊ နည္းမွန္ပါ၍
ပရစိတ္ထား၊ အုိ..လူသားတုိ႔
ႀကိဳးစားအမွန္ က်င့္ႀကံေလေလာ့။ ။
(မနာပ ဒါယီ ဆရာေတာ္)

ဘုန္းဘုန္းထံကုိ ဖုန္းဆက္လာသူေတြထဲမွာ ႏုိင္ငံျခားေရာက္ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြလည္း မၾကာခဏ ရွိလာေနပါတယ္။ ဖုန္းဆက္လာတယ္ ဆုိတာကလည္း သူတုိ႔သိခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထား၊ အႀကံဉာဏ္မ်ား ေတာင္းခံလုိတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မၾကာေသးခင္ကလည္း အမ်ားအက်ိဳး၊ အထူးသျဖင့္ သံဃာ့အက်ိဳးကုိ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ ျပည္ပေရာက္ဒကာ တစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္လာပါတယ္။ သူက သူတုိ႔လုိ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္မ်ားအတြက္ အမွားမျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္မယ့္၊ အင္အားျဖစ္ေစႏုိင္မယ့္၊ လုိအပ္မယ္ထင္တဲ့ အဆုံးအမ လုိအပ္ခ်က္ေလးမ်ားကုိ မိန္႔ၾကားေပးပါ ဘုရားဆုိၿပီး ေလွ်ာက္ထားလာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔လုိ ပရဟိတ စိတ္ထားရွိသူမ်ား၊ အမ်ားအက်ိဳး၊ အမ်ိဳးဘာသာ၊ သာသနာအက်ိဳး ေဆာင္ရြတ္ေနသူမ်ားကုိ ရည္ညႊန္းၿပီး “ပရဟိတစိတ္ထား ထုိသူမ်ားသုိ႔”ဆုိတဲ့ ဒီကဗ်ာေလးကုိ စပ္ဆုိျဖစ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေလွ်ာက္ထားလာသူ ဒကာေလးကုိေတာ့ ဖုန္းနဲ႔ပဲ ဒီလုိအရာေတြနဲ႔ ျပည့္စုံေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ တုိက္တြန္းစကား ေျပာၾကားေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ အမ်ားအက်ိဳးကုိ လုပ္ေနတဲ့သူေတြ၊ လုပ္ဖုိ႔ႀကိဳးစားေနသူေတြအတြက္ ကုိယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္ေတြမွာ ေအာင္ျမင္မႈရဖုိ႔၊ ကုိယ့္အလုပ္ေတြမွာ မွန္ကန္ေစဖုိ႔၊ အင္အားေတြျဖစ္ေစဖုိ႔ ပရဟိတ စိတ္ထားသူမ်ားဟာ
၁။ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါတရား
၂။ ျပည့္စုံတဲ့ ကုိယ္က်င့္တရား
၃။ ေကာင္းမြန္တဲ့ ဆႏၵတရား
၄။ ႀကိဳးစားအားထုတ္လုိတဲ့ ဝိရိယတရား
၅။ သည္းခံႏုိင္တဲ့ ခႏၲီတရား
၆။ အက်ိဳးလုိလားတဲ့ ေမတၱာတရား
မ်ားနဲ႔ ျပည့္စုံဖုိ႔ လုိပါတယ္။

အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္လုိတဲ့ ပရဟိတ သမားမ်ားအတြက္ ကုိယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္အေပၚမွာ ယုံၾကည္မႈ ရွိဖုိ႔လုိပါတယ္။ ယုံၾကည္မႈဆုိတဲ့ ေနရာမွာ ကုိယ္လုပ္တဲ့ ေကာင္းမေကာင္း အလုပ္ေတြရဲ႕ အေကာင္းအဆုိး အက်ိဳးအျပစ္ေတြအေပၚမွာ ယုံယုံၾကည္ၾကည္ ရွိေနၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အလြယ္ေျပာရရင္ ကံကံရဲ႕ အက်ိဳးအေပၚ ယုံၾကည္မႈပါပဲ။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ကုိယ္လုပ္တဲ့အလုပ္မွာ ယုံၾကည္မႈ မရွိဘဲ လုပ္ေနရင္ လုပ္သမွ် အလုပ္ေတြဟာ အဓိပၸါယ္မဲ့ ျဖစ္တတ္တဲ့အတြက္ ဒီလုိမျဖစ္ေအာင္ မွန္ကန္တဲ့ယုံၾကည္မႈ ရွိဖုိ႔လုိတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ယုံၾကည္မႈ ရွိေန႐ုံနဲ႔ မၿပီးေသးပါဘူး။ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ေတြ အေနနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိနဲ႔ သူတပါးေတြရဲ႕ ၾကည္ညိဳေလးစားမႈကုိ ရရွိေစဖုိ႔ ကုိယ့္ရဲ႕ကုိယ္က်င့္သီလကလည္း ေကာင္းေနဖုိ႔လုိပါတယ္။ လုပ္ေတာ့အမ်ားအလုပ္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ က်င့္သုံးေနတာက ကုိယ္က်င့္တရား ေဖာက္ျပန္ေနတဲ့ အမွားအလုပ္ဆုိရင္ အမ်ားတကာမေျပာနဲ႔ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ ၾကည္ညိဳမႈ ရွိလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိျပန္ၿပီး သတိထားၾကည့္လုိ႔မွ ၾကည္ညိဳစရာ၊ ဂုဏ္ယူစရာ၊ သစၥာျပဳစရာ အက်င့္သီလ မရွိဘူးဆုိရင္ သူမ်ားေတြကုိ စည္း႐ုံးေဟာေျပာ လႈံ႕ေဆာ္ေပးဖုိ႔ဆုိတာ ဘယ္လုိမွ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ မေကာင္းတတ္လုိ႔ လွဴေပး၊ ေထာက္ပံ့ေပးလုိက္ရေပမယ့္ ေစတနာကေတာ့ ပါမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ပရဟိတ သမားမ်ားအေနနဲ႔ ပရဟိတ ေဆာင္ရြတ္တဲ့အခါမွာ အတၱဟိတ အေနနဲ႔ ကုိယ့္ရဲ႕အက်င့္သီလကုိလည္း ျပည့္စုံေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ လုိတယ္လုိ႔ ဆုိရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကုိယ္က်င့္သီလေကာင္းေလးေတြ ထားၿပီးတဲ့အခါမွာ ကုိယ့္ရဲ႕ပရဟိတ အလုပ္မ်ားအတြက္ ေကာင္းျမတ္တဲ့ လုိအင္ဆႏၵေလးေတြလည္း ရွိဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဘယ္မွာဘယ္လုိ ေထာက္ပံ့လုိက္မယ္၊ ဘယ္မွာဘယ္လုိ လွဴလုိက္မယ္၊ ဘယ္ေနရာေလးမွာ ဘယ္လုိျဖည့္ေပးလုိက္မယ္၊ ဘယ္ေလာက္အတုိင္း အတာမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားလုိက္မယ္ စတာေတြဟာ ေကာင္းျမတ္တဲ့ ဆႏၵေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိျဖစ္ခ်င္ လုပ္ခ်င္တာေလးေတြဟာ ေလာဘမဟုတ္ပါဘူး။ ကုသုိလ္ရေစတဲ့ ေကာင္းတဲ့ဆႏၵေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ေတြ အတြက္ ဒီလုိဆႏၵေကာင္းမ်ားက သိပ္ကုိလုိအပ္ပါတယ္။ ဒီလုိဆႏၵေလးေတြ ရွိေနမွလည္း လုပ္ခ်င္ကုိင္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြတုိးပြားလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆႏၵရွိမွလည္း ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေတြ ရွိလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပရဟိတေဆာင္ရြတ္လုိသူေတြ အေနနဲ႔ ဆႏၵေကာင္းေတြလည္း ရွိထားဖုိ႔လုိတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ခုနေျပာသလုိ ဆႏၵဟာ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ ဝိရီယကုိ ေထာက္ပံ့ေပးႏုိင္တဲ့အတြက္ ဆႏၵရွိေနတဲ့သူေတြဟာ ႀကိဳးစားမႈေတြလည္း ျဖစ္ေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆႏၵေတာ့ရွိတယ္။ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ လက္ေတြ႕ပုိင္း မရွိဘူးဆုိရင္လည္း ကုိယ့္ရဲ႕အလုပ္ေတြဟာ အေကာင္အထည္ ေပၚလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ပရဟိတ သမားမ်ားဟာ ပါးစပ္နဲ႔ စိတ္နဲ႔အမ်ားအက်ိဳးကုိ ေဆာင္ရြတ္ေနလုိ႔ မၿပီးဘဲ လက္ေတြ႕ႀကိဳးစား အားထုတ္တတ္တဲ့ ဝိရိယလည္း လုိအပ္တယ္လု႔ိ ဆုိရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆႏၵကေထာက္ပံ့ေပးၿပီး ဝိရိယက လက္ေတြ႕ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ဆႏၵအားနဲ႔ ဝိရိယအားေတြ အထူးရွိေနဖုိ႔ လုိတာအမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ အမ်ားအက်ိဳး ရြတ္သယ္ပုိးသူေတြအတြက္ အထူးလုိအပ္တဲ့ တရားတစ္ခုက ခႏၲီတရားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သည္းခံမႈတရား သိပ္ကုိလုိအပ္ပါတယ္။ ဘာမွမလုပ္တဲ့သူေတြအတြက္ ဘယ္လုိတုန္႔ျပန္မႈမ်ိဳးမွ မလာတတ္ေပမယ့္ အလုပ္လုပ္လာၿပီဆုိရင္ အေျပာအဆုိ အတုိက္အခုိက္ေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳး ေရာက္လာေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာလာၿပီဆုိရင္လည္း အေကာင္းေတြေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆီလုိအေပါက္ရွာၿပီး မေကာင္းတာေတြပဲ ေျပာလာၾကမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိပတ္ဝန္က်င္းရဲ႕ အေျပာအဆုိ၊ အတုိက္အခုိက္၊ အကဲ့အရဲ႕ေတြကုိ ခံႏုိင္ဖုိ႔ သည္းခံမႈတရား လုိအပ္ပါတယ္။ ကုိယ္လုပ္တဲ့အလုပ္နဲ႔ ကုိယ့္ေစတနာ ေကာင္းဖုိ႔ကုိသာ အဓိကထားၿပီး ႀကဳံလာသမွ် ေလာကဓံေတြအေပၚမွာ သည္းခံႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိပါတယ္။ အဲဒီလုိ ခႏၲီတရား မရွိလုိ႔ ကုိယ္ကျပန္ၿပီး တုန္႔ျပန္ျဖစ္ၾကမယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္ရဲ႕အလုပ္ေတြမွာ အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ၿပီး ေအာင္ျမင္မႈ မရဘဲ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ကုိယ့္အတြက္လုပ္တာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ ဘယ္သူေတြက ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီအေပၚမွာ လုိက္မခံစားမိဖုိ႔ လုိပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့အရာေတြကုိ ႏွလုံးသားထဲမွာ သိမ္းမထားဘဲ အျမန္ထုတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ တုိက္ခုိက္လာတဲ့ အေပၚမွာလည္း မတုန္မလႈပ္တဲ့ ခႏၲီတရားနဲ႔ ႀကိဳးစားကာကြယ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိဆုိရင္ ကုိယ့္ရဲ႕ပရဟိတ လုပ္ငန္းေလးေတြဟာလည္း အထုိက္အေလ်ာက္ ေအာင္ျမင္မႈ ရလာမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေသခ်ာတာကေတာ့ အားလုံးအတြက္ သည္းခံျခင္းတရားဟာ အမွန္ပဲ လုိအပ္ေနတယ္ဆုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ဆုံးတစ္ခ်က္က ေမတၱာတရားပါ။ ေမတၱာတရားဟာလည္း ပရဟိတသမားမ်ားအတြက္ မရွိမျဖစ္ လုိအပ္တဲ့အရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမတၱာဆုိတာ အက်ိဳးလုိလားျခင္း သေဘာျဖစ္တဲ့အတြက္ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ အလုပ္လုပ္ေနၾကသူေတြမွာ ဒီလုိေမတၱာတရားဟာ အတုိင္းအတာ တစ္ခုအထိ လုိအပ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေတြ႕ႀကဳံလာရမယ့္ ေလာကဓံေတြကုိ သည္းခံမႈနဲ႔ ရင္ဆုိင္ၿပီး အက်ိဳးလုိလားတဲ့ ေမတၱာစိတ္နဲ႔ ျပန္လည္တုံျပန္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္အေပၚ မေကာင္းႀကံတဲ့သူေတာင္ အေကာင္းဘက္ ေျပာင္းလာႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္လုပ္တဲ့အခါမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလည္း ေမတၱာပြားသလုိ၊ သူမ်ားေတြကုိလည္း ပြားေပးဖုိ႔လုိပါတယ္။ ကုိယ့္ရဲ႕ကုိယ့္ေစာင့္နတ္ အပါအဝင္ ကုိယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ ကုိယ္သြားမယ့္ေနရာ၊ ကုိယ့္လုပ္ရမယ့္ေဒသ ပတ္ဝန္းက်င္ စတဲ့ ဘယ္လုိေနရာေတြမွာ မဆုိ ဒီေမတၱာေလးပါ ပြားေပးႏုိင္မယ္ဆုိရင္ အမ်ားအတြက္ အလုပ္လုပ္တဲ့အခါမွာ ထင္တာထက္ကုိ တုိးတက္ေအာင္ျမင္လာမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အမ်ားအက်ိဳး ရြတ္သယ္ပုိးၾကမယ့္ သူေတြအေနနဲ႔ မိမိတုိ႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြမွာ ေအာင္ျမင္မႈရဖုိ႔၊ ပင္ပန္းရက်ိဳးနပ္ဖုိ႔နဲ႔ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္လာေစဖုိ႔ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ရွိသင့္တဲ့ တရားေတြျဖစ္တဲ့ သဒၶါ၊ သီလ၊ ဆႏၵ၊ ဝိရိယ၊ ခႏၲီ၊ ေမတၱာ တရားမ်ားနဲ႔ ျပည့္စုံေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး ေကာင္းျမတ္တဲ့စိတ္ထားနဲ႔ ႐ုိးသားစြာ အားထုတ္ၾကမယ္ဆုိရင္ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆုိတာ မရွိဘူးဆုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီတရားမ်ား လက္ကုိင္ထားၿပီး ပရဟိတစိတ္ထားနဲ႔ အမ်ားအက်ိဳး ရြတ္သယ္ပုိးၾကဖုိ႔ အႀကံျပဳ တင္ျပကာ တုိက္တြန္းလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖင့္ အႏုိင္ယူျခင္း

“အမ်က္ထြက္သူကုိ အမ်က္မထြက္ျခင္းျဖင့္ ေအာင္ႏုိင္ရာ၏၊
မေကာင္းေသာသူကုိ ေကာင္းေသာအမႈျဖင့္ ေအာင္ႏုိင္ရာ၏။
မေပးမလွဴဝန္တုိသူကုိ ေပးလွဴျခင္းျဖင့္ ေအာင္ႏုိင္ရာ၏၊
မုသားေျပာသူကုိ အမွန္သစၥာျဖင့္ ေအာင္ႏုိင္ရာ၏”
(ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား)

ေလာက၌ အရာရာတုိင္းတြင္ ဆန္႔က်င္ဘက္မ်ား ရွိေနတတ္၏။ ေကာင္းျခင္းမေကာင္းျခင္း၊ မွန္ျခင္းမွားျခင္း၊ ႀကိဳက္ျခင္းမႀကိဳက္ျခင္း၊ ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္း၊ ရွိျခင္းမရွိျခင္း၊ သိျခင္းမသိျခင္း၊ က်င့္ျခင္းမက်င့္ျခင္း စသည္ျဖင့္ အေကာင္းအဆုိး ဆန္႔က်င္ဘက္မ်ားသည္ အၿမဲမျပတ္ ဒြန္တဲြလ်က္ရွိ၏။ ထုိသုိ႔ မည္မွ်ပင္ အေကာင္းအဆုိး ဒြန္တဲြ၍ ေနသည္ျဖစ္ပါေစ ေကာင္းျခင္းႏွင့္ မေကာင္းျခင္း၊ အမွန္ႏွင့္အမွား စသည္ ယွဥ္လာလွ်င္ကား အေကာင္းႏွင့္ အမွန္စသည္မ်ားကသာ ေအာင္ႏုိင္ၿမဲျဖစ္၏။ ဆန္႔က်င့္ဘက္မွန္သမွ်တြင္ အမွန္တရား၊ ကုသုိလ္တရားႏွင့္ယွဥ္သည့္ ဆန္႔က်င္ဘက္မ်ားသည္သာ အႏုိင္ရၿမဲ ျဖစ္၏။

လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ဆန္႔က်င္လွ်င္ ျပႆနာ ျဖစ္ဖြယ္သာ ရွိသည္ဟု ထင္ေနတတ္ၾက၏။ စင္စစ္ထုိအထင္သည္ ေနရာတုိင္းတြင္ မမွန္ႏုိင္သည္မွာ ေသခ်ာလွ၏။ အထူးသျဖင့္ မေကာင္းသည့္အရာကုိ ေကာင္းသည့္အရာမ်ားျဖင့္ ဆန္႔က်င္ထားလွ်င္ကား ျပႆနာ မျဖစ္သည့္အျပင္ ျပႆနာပင္ ၿငိမ္းေစႏုိင္ေပ၏။ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား ေဟာေတာ္မူသကဲ့သုိ႔ ေဒါသျဖင့္ ရင္ဆုိင္လာသူကုိ ေမတၱာျဖင့္ တန္ျပန္မႈသေဘာမ်ိဳး၊ မေပးလုိမလွဴလုိဘဲ ကပ္ေစးနဲေနသူကုိ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းေပးျခင္းျဖင့္ စိတ္အစဥ္ ေျပာင္းလဲေစမႈမ်ိဳး၊ မေကာင္းသည့္ အလုပ္မ်ားလုပ္ေနသူကုိ ေကာင္းသည့္အလုပ္မ်ား လုပ္ေစျခင္းျဖင့္ ေကာင္းက်ိဳး သက္ေရာက္ေစမႈမ်ိဳး၊ မုသားလိမ္ညာ ေျပာသူမ်ားကုိ အမွန္သစၥာစကားကုိ ေျပာဆုိျခင္းျဖင့္ မမွန္စကားမွ ေရွာင္ရွားေစမႈမ်ိဳး စသည္မ်ားသည္ ဆန္႔က်င္ဘက္မ်ားျဖင့္ အေကာင္းဘက္သုိ႔ေျပာင္းေစကာ ျပႆနာကုိ ၿငိမ္းေစျခင္းမ်ိဳးပင္ ျဖစ္ပါ၏။

သုိ႔ေသာ္ လူအေတာ္မ်ားမ်ားသည္ လက္ေတြ႕ဘဝတြင္ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖင့္ အႏုိင္ယူရမည့္အစား တူညီမႈမ်ားျဖင့္သာ အႏုိင္ယူရန္ ႀကိဳးစားေလ့ရွိတတ္၏။ “သူေဒါသျဖစ္လွ်င္ ကုိယ္လည္းေဒါသျဖစ္မည္၊ သူစိတ္ဆုိးလွ်င္ ကုိယ္လည္းစိတ္ဆုိးမည္၊ သူမေပးလွ်င္ ကုိယ္လည္းမေပး၊ သူဒီလုိဆက္ဆံလွ်င္ ကုိယ္လည္း ဒီလုိဆက္ဆံမည္၊ သူမေကာင္းလွ်င္ ကုိယ္လည္းမေကာင္းႏုိင္၊ သူေက်ာလွ်င္ ကုိယ္လည္းေက်ာမည္၊ သူမာနထားလွ်င္ ကုိယ္လည္းမာနထားမည္” စသည္ျဖင့္ မေကာင္းလွ်င္ မေကာင္းသည့္အတုိင္း ျပဳမူဆက္ဆံ ေနေလ့ရွိၾက၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ျပႆနာသည္ မေျပၿငိမ္းဘဲ ရန္ကုိသာ တုိးပြားေစေနၾကျခင္း ျဖစ္၏။ “ဂ်င္းစိမ္းနဲ႔ မိတ္သလင္ သူက်င္မွ ကုိယ္က်င္မယ္”ဟူေသာ အယူအဆမ်ိဳးသည္ သူႏွင့္အတူ ကုိယ္လည္းထပ္တူပဲဟူသည့္ သေဘာမ်ိဳးကုိ သက္ေရာက္ေစသျဖင့္ သူအမွားလုပ္လွ်င္၊ ကုိယ္လည္း အမွားလုပ္မည္ ျဖစ္ၿပီး သူမေကာင္းလွ်င္ ကုိယ္လည္းမေကာင္းႏုိင္သည့္ သေဘာမ်ိဳးကုိ ေဆာင္ေနေပ၏။ ထုိသုိ႔သာ သူႏွင့္အတူ ၿပိဳင္ေနမည္ျဖစ္ပါက သူလည္းမေလ်ာ့ ကုိယ္လည္းမေလ်ာ့ဘဲ ၾကာေလးဆုိးေလ အျဖစ္သုိ႔သာ ေရာက္သြားႏုိင္ေပ၏။

စင္စစ္ ေနရသည့္ အခုိက္အတန္႔သည္ ၾကာလွသည့္ သေဘာမ်ိဳး မဟုတ္သျဖင့္ လူအခ်င္းခ်င္း သူၿပိဳင္ကုိယ္ၿပိဳင္ အတူၿပိဳင္ျခင္းျဖင့္ ေကာင္းျမတ္သည့္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈသည္ မည္သုိ႔မွ် ျဖစ္လာႏုိင္မည္ မဟုတ္လွေပ။ သူက မီးယူလာလွ်င္ ကုိယ္ကေရးေပးမွသာ မီးၿငိမ္းေစႏုိင္မည့္ သေဘာရွိ၏။ သူကေဒါသထားလွ်င္ ကုိယ္ကေမတၱာပြားႏုိင္မွ သူ႔ေဒါသလည္း ေျပေပ်ာက္ၿပီး ကုိယ့္အတြက္လည္း အကုသုိလ္အျဖစ္ သက္သာမည္သာ ျဖစ္၏။ သူကမေပးလွ်င္ ကုိယ္ကေပးၾကည့္မွ သူလည္းေပးလာမည္ ျဖစ္ၿပီး သူကမွားေနလွ်င္ ကုိယ္က မွန္ျပမွသာ သူလည္းအမွန္ ေရာက္လာႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။ သူမေကာင္းလွ်င္ ကုိယ္ကေကာင္းေပးရမည္ ျဖစ္ၿပီး သူဆုိးလွ်င္ ကုိယ္က႐ုိးေပးမွသာ သူလည္းတစ္မ်ိဳး ေအးလာမည္ ျဖစ္၏။ ဤသည္မွာ ဗုဒၶအလုိရွိသည့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖင့္ ၿငိမ္းေအးျခင္းသေဘာ၊ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖင့္ အႏုိင္ယူျခင္းသေဘာမ်ိဳး ျဖစ္၏။

မွန္၏။ ရွင္ေတာ္ဘုရား အလုိရွိေတာ္မူသည္မွာ “ေကာဓဟူေသာ အမ်က္သမားကုိ ဆန္႔က်င္ဘက္ ေမတၱာျဖင့္ အမ်က္ေျပေစျခင္း၊ အကုသလဟူေသာ မေကာင္းသူမ်ားကုိ ဆန္႔က်င္ဘက္ ကုသလေခၚ ကုသုိလ္ျဖင့္ ေကာင္းေစျခင္း၊ မစၧရိယဟူေသာ မေပးလုိ မလွဴလုိ ဝန္တုိျခင္းသေဘာကုိ ဆန္႔က်င္ဘက္ ဒါနေခၚ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းေပးျခင္းျဖင့္ အလွဴတတ္ေစျခင္း၊ မုသာဝါဒေခၚ မမွန္စကား အေျပာမ်ားကုိ ဆန္႔က်င္ဘက္ သစၥာဟူေသာ အမွန္မ်ားျဖင့္ မမွန္ေဖ်ာက္ကာ အမွန္ေရာက္ေစျခင္း” စသည္မ်ားျဖင့္ အႏုိင္ယူေစလုိျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ အေကာင္းႏွင့္အဆုိး၊ အမွန္ႏွင့္အမွား၊ ေမတၱာႏွင့္ေဒါသ စသည္မ်ားျဖင့္ ရင္ဆုိင္ယွဥ္ၿပိဳင္လာလွ်င္ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္မဆုိ အေကာင္း၊ အမွန္၊ ေမတၱာစသည္မ်ားကသာ လက္ေတြ႕အားျဖင့္လည္း ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ အျပစ္မဲ့ေစကာ ဆင္းရဲပယ္ေဖ်ာက္ ခ်မ္းသာေရာက္ေစေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါေပ၏။

ဗုဒၶျမတ္စြာ လက္ထက္ေတာ္အခါက ဥတၱရာႏွင့္ သီရိမာဟူေသာ အမ်ိဳးသမီး ႏွစ္ဦးရွိခဲ့ဖူး၏။ ထုိအမ်ိဳးသမီး ႏွစ္ဦးသည္လည္း အစပထမက တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ဆန္႔က်င္ဘက္မ်ားျဖင့္ ရင္ဆုိင္ခဲ့ၾကဖူး၏။ ဥတၱရာသည္ ေမတၱာတရား လက္ကုိင္ထားသည့္ ေမတၱာရွင္ျဖစ္ၿပီး သီရိမာသည္ကား ေဒါသတရား ဦးစီးထားသည့္ အမ်ိဳးသမီး ျဖစ္ခဲ့ဖူး၏။ ဥတၱရာသည္ ရတနာသုံးပါးကုိ အေလးထားသူျဖစ္ၿပီး သီရိမာသည္ကား ခႏၶာကုိယ္ျဖင့္ အသက္ ေမြးရသည့္ ျပည့္တန္ဆာတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့ဖူး၏။ တစ္ခ်ိန္တြင္ ရတနာသုံးပါးကုိ အထူးသက္ဝင္ယုံၾကည္သည့္ ဥတၱရာသည္ ဘာသာတရား အလုပ္မ်ား ႀကိဳးစားအားထုတ္ႏုိင္ရန္ မိမိကုိယ္စား လင္ေယာက်္ားအား ျပဳစုေပးရန္ သီရိမာအား အငွါးထားလုိက္၏။ စည္းစိမ္အျပည့္ျဖင့္ ခ်မ္းသာကုိရရွိခဲ့သည့္ သီရိမာသည္ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားတြင္ မက္ေမာကာ ဥတၱရာ၏ ေနရာမွလည္း ဖယ္မေပးလုိလွသျဖင့္ ဥတၱရာအား အျပစ္ရွာကာ အမ်ိဳးမ်ိဳး အေကာက္ႀကံခဲ့ေလ၏။ ယုတ္စြာအဆုံး ဥတၱရာအား အသက္ဆုံးသည္အထိပင္ အေကာက္ႀကံခဲ့၏။ သီရိမာသည္ ဥတၱရာအား ႀကိဳက္ႀကိဳက္ဆူေသာ ေရေႏြးပူျဖင့္ပင္ ေလာင္းခ်သည္အထိ လုပ္ႀကံခဲ့ဖူး၏။

သုိ႔ေသာ္ ဥတၱရာသည္ကား သီရိမာက မိမိအေပၚ မည္မွ်ပင္ အေကာက္ႀကံကာ လုပ္ႀကံေသာ္လည္း ေစတနာမပ်က္ဘဲ ေမတၱာျဖင့္သာ တုန္႔ျပန္ခဲ့၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း သီရိမာလုပ္ႀကံကာ ေလာင္းခ်လုိက္သည့္ ေရေႏြးပူသည္ပင္ ဥတၱရာကုိယ္ေပၚတြင္ ေရးျမသည့္ ေရေအးသဖြယ္ ျဖစ္ခဲ့ေပ၏။ ေနာက္ဆုံးတြင္ သီရိမာသည္ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ အေကာက္ႀကံကာ လုပ္ႀကံေသာ္လည္း ဥတၱရာ၏ ေမတၱာဓာတ္ေၾကာင့္ အရာရာတြင္ အ႐ႈံးထင္ကာ ေနာင္တတရားျဖင့္ အကၽြတ္တရားပင္ ရရွိသြားခဲ့ေလေတာ့၏။ ဤသည္မွာ ေဒါသျဖင့္ ရင္ဆုိင္လာသည္ကုိ ေဒါသျဖင့္ ျပန္လည္တုန္႔ျပန္ျခင္း မရွိဘဲ ဆန္႔က်င္ဘက္ ေမတၱာျဖင့္ အႏုိင္ယူခဲ့သျဖင့္ လက္ေတြ႕တြင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ အက်ိဳးသက္ကာ ၿငိမ္းခ်မ္းသည့္အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိသြားခဲ့သည့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ႏွစ္ဦး၏ ဘဝဇာတ္လမ္း တစ္စိပ္တစ္ေဒသပင္ ျဖစ္ပါ၏။

ထုိအမ်ိဳးသမီးႏွစ္ဦး၏ အျဖစ္အပ်က္ကုိ အေၾကာင္းျပဳကာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကလည္း
“အမ်က္ထြက္သူကုိ အမ်က္မထြက္ျခင္းျဖင့္ ေအာင္ႏုိင္ရာ၏၊
မေကာင္းေသာသူကုိ ေကာင္းေသာအမႈျဖင့္ ေအာင္ႏုိင္ရာ၏။
မေပးမလွဴဝန္တုိသူကုိ ေပးလွဴျခင္းျဖင့္ ေအာင္ႏုိင္ရာ၏၊
မုသားေျပာသူကုိ အမွန္သစၥာျဖင့္ ေအာင္ႏုိင္ရာ၏” (ဓမၼပဒ၊ ေကာဓဝဂ္၊ ဥတၱရာဥပါသိကာမ ဝတၳဳ) ဟူေသာ အထက္ပါ ဓမၼေဒသနာေတာ္ကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

အထက္ပါ အျဖစ္အပ်က္ ဇာတ္လမ္းေလးကုိ ၾကည့္ပါက ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖင့္ အႏုိင္ရလုိက္ျခင္း၏ ထင္ရွားသည့္ သာဓကတစ္ခုအျဖစ္ ေကာင္းစြာသိရွိႏုိင္မည္ ျဖစ္ပါ၏။ အထူးသျဖင့္ မေကာင္းသည့္အရာ၊ မမွန္သည့္အရာ စသည္မ်ားကုိ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္သည့္ ေကာင္းသည့္အရာ၊ မွန္သည့္အရာ စသည္မ်ားက ေနာက္ဆုံးတြင္ အႏုိင္ရျခင္း၏ လက္ေတြ႕ဆန္သည့္ သေဘာကုိ ထင္ရွားေစသည့္ ျဖစ္ရပ္မွန္ တစ္ခုပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ဤနည္းအတူ မိမိတုိ႔၏ လက္ေတြ႕ဘဝတြင္လည္း ေဒါသကုိ ေမတၱာျဖင့္ အႏုိင္ယူႏုိင္မႈမ်ား၊ ဝန္တုိမႈကုိ ေပးကမ္းမႈျဖင့္ အႏုိင္ယူမႈမ်ား၊ မမွန္ေျပာသူမ်ားကုိ အမွန္တရားျဖင့္ အႏုိင္ယူမႈမ်ား စသည္ျဖင့္ ေတြ႕ႀကဳံဖူးၾကမည္သာ ျဖစ္၏။ ေဒါသျဖင့္ရင္ဆုိင္လာသူကုိ ေမတၱာျဖင့္ ဆီးႀကိဳႏုိင္လွ်င္ မီးကုိေရႏွင့္ ညွိမ္းလုိက္သကဲ့သုိ႔ မိမိလည္းၿငိမ္း၊ သူတပါးလည္း ၿငိမ္းေစမည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေလာကဓမၼတာ သေဘာတရားမ်ားအရ မေကာင္းသည့္အရာမ်ားကုိ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္သည့္ ေကာင္းသည့္အရာမ်ားျဖင့္ အခ်ိန္မေရြး အႏုိင္ယူႏုိင္မည္ ျဖစ္သျဖင့္ မိမိလည္းအက်ိဳးရွိ သူတပါးလည္း အက်ိဳးရွိေစမည့္ ဆန္က်င္ဘက္ျဖင့္ အႏုိင္ယူတတ္သည့္ အေလ့အက်င့္ကုိ မ်ားမ်ားျပဳလုပ္ၾကရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။

ဆုိလုိသည္မွာ အရာရာတုိင္းတြင္ ဆန္႔က်င္ဘက္ဟူသည္ ရွိတတ္သည့္အေလ်ာက္ ထုိဆန္႔က်င္ဘက္မ်ားျဖင့္ အေကာင္းဆုံးကုိ ျပဳလုပ္ဖန္တီးႏုိင္မႈမ်ားလည္း ရွိတတ္ရာတြင္ မေကာင္းသည့္အရာ၊ မမွန္သည့္အရာ၊ မေပးလုိသည့္အရာ၊ ေပါက္ကဲြေစမည့္အရာ စသည္မ်ားကုိလည္း ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္သည့္ ေကာင္းသည့္အရာ၊ မွန္သည့္အရာ၊ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းလုိသည့္အရာ၊ ၿငိမ္းေအးေစသည္အရာ စသည္မ်ားျဖင့္ အႏုိင္ယူႏုိင္၊ မိမိသူတပါး ႏွစ္ဦးသားတုိ႔အား အေကာင္းဆုံး ျပဳလုပ္ဖန္တီးမႈမ်ားလည္း ရွိေနသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သျဖင့္ ေဒါသျဖင့္လာသူကုိ ေမတၱာျဖင့္ တုံ႔ျပန္ႏုိင္ေအာင္၊ မေကာင္းသည့္သူကုိ ေကာင္းသည္မ်ားျဖင့္ ေျပာင္းလာႏုိင္ေအာင္၊ ဝန္တုိမႈမ်ားသူကုိ ေပးကမ္းမႈမ်ားျဖင့္ သဒၶါတရားမ်ားလာေအာင္၊ မုသာေျပာသူကုိ အမွန္ေျပာျခင္းျဖင့္ သစၥာတရား ထြန္းကားလာေအာင္ ဆန္႔က်င္ဘက္မ်ားျဖင့္ မိမိသူတပါးတုိ႔အား အႏုိင္ယူႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆန္႔က်င္လွ်င္ မႀကိဳက္ၾကသည့္ ေလာကႀကီးတြင္ ဆန္႔က်င္သူမ်ားသည္ ဒုကၡေရာက္ရ၊ ဆင္းရဲရသည္ဟု ဆုိေသာ္လည္း မေကာင္းသည့္အရာမ်ားကုိ ေကာင္းသည့္အရာမ်ားျဖင့္ ဆန္႔က်င္ျခင္း၊ အမွားကုိ အမွန္ျဖင့္ ဆန္႔က်င္ျခင္း၊ ေဒါသကုိ ေမတၱာျဖင့္ ဆန္႔က်င္ျခင္းစသည့္ ဆန္႔က်င္မႈမ်ားသည္ကား ဆန္႔က်င္ႏုိင္သည္ႏွင့္အမွ် မိမိအတြက္လည္းခ်မ္းသာ၊ အမ်ားအတြက္လည္း ခ်မ္းသာေစၿပီး ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာေကာင္းက်ိဳးကုိလည္း ျဖစ္ေစႏုိင္မည္ျဖစ္သျဖင့္ ဗုဒၶဘုရား အလုိေတာ္အတုိင္း အမ်က္ထြက္သူကုိ အမ်က္မထြက္ျခင္းျဖင့္ ေအာင္ႏုိင္ေအာင္၊ မေကာင္းေသာသူကုိ ေကာင္းေသာအမႈျဖင့္ ေအာင္ႏုိင္ေအာင္၊ မေပးမလွဴဝန္တုိသူကုိ ေပးလွဴျခင္းျဖင့္ ေအာင္ႏုိင္ေအာင္၊ မုသားေျပာသူကုိ အမွန္သစၥာျဖင့္ ေအာင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖင့္ အႏုိင္ယူႏုိင္ၾကဖုိ႔ ေစတနာစကား ေမတၱာအားျဖင့္ အေလးအနက္ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါသည္။

Read more »

ေမးလ္ထဲက အေမးမ်ား (၂)

တပည့္ေတာ္၏ ေမးခြန္းကိုေျဖၾကားေပးေသာေၾကာင့္ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါသည္ ဘုရား။
အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္မ ေမးခြန္းအနည္းငယ္ထပ္မံ၍ ေမးလိုပါသည္္ဘုရား။ ေျဖၾကားေပးပါရန္ ေလွ်ာက္ထားပါသည္။

၁။ တရားထုိင္ရာတြင္ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ထုိင္ခံုတြင္ထိုင္၍ မရပါသနည္း။ ထုိင္ခံုတြင္ထိုင္ျခင္းျဖင့္ ၾကာၾကာထိုင္နိုင္သည္ မဟုတ္ပါလားဘုရား။

ေျဖ။ တရားထုိင္တဲ့အခါ ထုိင္ခုံတြင္ထုိင္ၿပီး တရားမမွတ္ရဘူးဆုိတာ မရွိပါဘူး။ မွတ္လုိ႔ရပါတယ္။ ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ ေလ်ာင္းထုိင္ရပ္သြား ဣရိယာပုတ္ေလးပါးလုံးမွာ သင့္ေလ်ာ္သလုိ မွတ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္က မဟာသတိပ႒ာနသုတ္မွာ တိတ္ဆိတ္ရာအရပ္မွာ တင္ပလႅင္ေခြထုိင္ၿပီး ခါးကုိေျဖာင့္မတ္စြာထားက မွတ္ရမယ္လုိ႔ တုိက္႐ုိက္ဆုိထားေပမယ့္ ေနာက္ပုိင္း ကာယာႏုပႆနာ သတိပ႒ာန္ အဖြင့္ေတြမွာ ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ ဘယ္လုိ အေနအထားမ်ိဳးမွာ မဆုိ အရွိအတုိင္း သတိကပ္ကာ ႐ႈမွတ္ရမယ္လုိ႔ ေဟာေတာ္မူထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေျခအေနအရ ထုိင္ခုံေပၚမွာ ထုိင္ၿပီးမွတ္လုိ႔ အဆင္ေျပရင္ အဆင္ေျပတဲ့အတုိင္း မွတ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ ပညတ္သတ္မွတ္ခ်က္ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ရိပ္သာေတြမွာေတာ့ အဲဒီလုိ ထုိင္ခုံေပၚမွာ သက္ေသာင့္သက္သာ ထုိင္မွတ္တဲ့အခါ ထိနမိဒၶ (ေတြေဝငုိက္မ်ည္း)တာေတြ အလြယ္တကူ ျဖစ္တတ္တဲ့ အတြက္ရယ္၊ တစ္ျခားတျခား အသက္သိကၡာဂုဏ္ဝါ ႀကီးသူေတြရဲ႕ အထက္မွာျဖစ္ေနကာ ဂ႐ုဂါရဝ မျဖစ္တာေတြရယ္ စတာေတြေၾကာင့္ ထုိင္ခုံမွာထုိင္ၿပီး တရားမမွတ္ၾကဖုိ႔ ေျပာေကာင္းေျပာႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားေဟာလုိ႔၊ ဒါမွမဟုတ္ ထုိင္ခုံမွာ ထုိင္မွတ္လုိ႔ တရားမရႏုိင္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ ဘယ္လုိအေနအထားမ်ိဳးမွာမဆုိ တရားမွတ္ႏုိင္တယ္ဆုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

၂။ တပည့္ေတာ္မ လူတေယာက္ကို ေဆးဖိုးအေျမာက္အမ်ား လွဴခဲ့ပါသည္။ ထုိလူမွာ ေရာဂါမသက္သာပါ။ တပည့္ေတာ္မက ငါ့ပိုက္ဆံေတြ အလကားျဖစ္သြားတယ္လုိ႔ ထင္ခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ထိုလူေရာဂါ သက္သာသြားပါသည္။ တပည့္ေတာ္မ ကုန္ရက်ိုးနပ္ပါလားဆိုျပီး ၀မ္းသာသြားျပန္ပါသည္။ ပထမ နွေျမာသြားခဲ့သည္။ ထုိအတြက္ေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္ကုသိုလ္ မရေတာ့ဘူးလားဘုရား။

ေျဖ။ ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕ စိတ္အစဥ္ဟာ အၿမဲတမ္း ေျပာင္းလဲေနၿပီး သဒၶါတရားဟာလည္း မတည္မၿမဲ ျဖစ္တတ္တာ သဘာဝပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒကာမအခုျဖစ္တဲ့ စိတ္အစဥ္ဟာ လွဴၿပီးေနာက္မွာ ျဖစ္တဲ့ ေနာက္ပုိင္းေစတနာ ကြက္သြားမႈသာ ျဖစ္ၿပီး မလွဴခင္မွာျဖစ္တဲ့ ပုဗၺေစတနာရယ္၊ လွဴစဲအခုိက္မွာ ျဖစ္တဲ့ မုဥၥေစတနာရယ္က အလြန္အားေကာင္းၿပီး ျဖစ္တဲ့အျပင္ လွဴၿပီးေနာက္မွာ အက်ိဳးရလာဘ္ကုိ ျမင္ရၿပီး တစ္ခါျပန္ကာ အရပေစတနာ အားေကာင္းလာတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေနာက္ပုိင္းမွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ စိတ္ကြက္မႈဟာ မေျပာပေလာက္ဖူးလုိ႔ ဆုိရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကုသုိလ္ကေတာ့ လွဴၿပီးကတည္းက ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေစတနာမွာကုိက ရရွိခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းေစတနာ အနည္းငယ္ ပ်က္ကြက္ခဲ့တဲ့အတြက္ အလွဴအက်ိဳးေပး အနည္းငယ္ အားနည္းႏုိင္ေပမယ့္ ေရွ႕မွာျဖစ္ခဲ့ လွဴခဲ့တဲ့ ေစတနာေတြ အားႀကီးခဲ့တာေတြရယ္၊ လွဴလုိက္ၿပီးေနာက္ အက်ိဳးရလာဘ္ေကာင္းတာကုိ ေတြ႕ရတဲ့အတြက္ တစ္ခါျပန္ၿပီး ေနာက္ပုိင္းေစတနာ အားေကာင္းခဲ့တာေတြရယ္ေၾကာင့္ အားနည္းခဲ့တဲ့ စိတ္ကြက္မႈဟာ မေျပာပေလာက္ဘဲ ေကာင္းတဲ့ေစတနာေတြက အားႀကီးတဲ့အတြက္ ကုသုိလ္တရားကေတာ့ ရရွိၿပီးျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အလွဴလွဴတဲ့အခါမွာ ေစတနာသုံးတန္ ျပတ္သားဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္လုိ႔ ဆုိေပမယ့္ ေရွ႕ပုိင္းမွာ ျဖစ္တဲ့ေစတနာေတြက ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ လုပ္ဖုိ႔အတြက္ အဓိကက်တဲ့ အေထာက္အပံ့ေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီေရွ႕ပုိင္းေစတနာေတြကုိ အဓိက အားေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ေနာက္ပုိင္းေစတနာကုိလည္း မကြက္ေအာင္ ေနာက္ေနာင္ သတိထားၿပီး ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းေစတနာကလည္း သတိရတုိင္း သတိရတုိင္း ကုသုိလ္တရားကုိ ပုိမုိတုိးပြားေစတဲ့အတြက္ ဒီေစတနာ မပ်က္ေအာင္ လွဴကတည္းက စိတ္ျပတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ အထူးလုိအပ္လွပါတယ္။

thin thin

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား