တစ္ေလာက ကုိရီးယားႏုိင္ငံမွာ တရားမဝင္ အလုပ္သမားဘဝနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာ အလုပ္လာလုပ္ေနတဲ့ ဒကာတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာရင္း ဘုန္းဘုန္းက သူ႔ကုိ “အင္း ဒကာေတာ္လည္း ဒီမွာေရာက္ေနတာ အေတာ္ၾကာေရာေပါ့၊ ဘယ္အခ်ိန္ အိမ္ျပန္ဖုိ႔ စိတ္ကူးထားလဲ”လုိ႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဒကာေတာ္က “ျပန္ေတာ့ျပန္ခ်င္တာေပါ့ဘုရား၊ ဒါေပမယ့္ အရွင္ဘုရားသိတဲ့အတုိင္း ေရႊျပည္ေတာ္ကလည္း ေမွ်ာ္တုိင္းေဝးေနေသးေတာ့ ျပန္လုိ႔မျဖစ္ေသးပါဘူးဘုရား”လုိ႔ ၿငီးရင္းေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ သူေလွ်ာက္ ထားတာကုိ နားေထာင္ၿပီး ဘုန္းဘုန္းမွာ ေရႊျပည္ေတာ္အေရး ေတြးေနမိျပန္ပါတယ္။ “ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးက ဘယ္ေတာ့ဘယ္လုိ…” စသျဖင့္ေပါ့။
မႏွစ္က ျမန္မာျပည္ ျပန္သြားတုန္းကလည္း ျမန္မာျပည္ကေက်ာင္းမွာ ကုိရီးယားမွ ျပန္ခ်င္လုိ႔ ျပန္လာသူေတြရယ္၊ မျပန္ခ်င္ေသးေပမယ့္ ကုိရီးရားအစုိးရက ျပန္ပုိ႔လုိက္တဲ့အတြက္ ျပန္လာရတဲ့ သူေတြရယ္ ဆုံျဖစ္ၾကေတာ့ ဟုိေျပာဒီေျပာေျပာရင္း အေတာ္မ်ားမ်ားက ကုိရီးယားကုိ ျပန္သြားဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနၾကတယ္ဆုိတာ သိရပါတယ္။ သူတုိ႔ကုိလည္း ဘုန္းဘုန္းက “ဒကာေတာ္တုိ႔က ဘာျဖစ္လုိ႔ ေရႊျပည္ေတာ္မွာ မေနႏုိင္ဘဲ ေရႊျပည္ေတာ္က ခြါေျပးခ်င္ၾကတာလဲ”လုိ႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ သူတုိ႔က “ဘုန္းဘုန္းကလည္း သိရဲ႕သားနဲ႔ ေမးေနျပန္ပါၿပီ၊ ဒီမွာဘာမွ လုပ္စရာမရွိတဲ့အျပင္ တပည့္ေတာ္တုိ႔ကလည္း ဒီေရာက္ၿပီး ဘာမွမလုပ္တတ္ေတာ့ ရွိတာေလးထုိင္စားၿပီး ဒီအတုိင္း ဟုိလုိလုိ ဒီလုိလုိေနေနရတာ၊ ၾကာေတာ့မခံႏုိင္ဘူးဘုရား၊ ဒါေၾကာင့္ သူမ်ားႏုိင္ငံကုိ ျပန္မသြားခ်င္ေပမယ့္ ျပန္သြားဖုိ႔ လုပ္ရတာပါဘုရား” စသျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။ သူတုိ႔အေခၚ ၂၊က ၃၊က ေတြ ျပန္လုပ္ၾကမယ့္ သေဘာပါပဲ။
ျပည္ပမွာရွိတဲ့ သူေတြရဲ႕ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြ၊ ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ သူေတြရဲ႕ ျပည္ေတာ္မွာ မေနႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြ ၾကားရေတာ့ ဘုန္းဘုန္းလည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပည္ပမွာ အေနၾကာေနရတဲ့ အျဖစ္ေလးကုိ ေတြးေနမိျပန္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းျပည္ပမွာ ၾကာေနတဲ့ အေၾကာင္းကုိေတာ့ လူဒကာေတြလုိ မိသားစု အေရးေၾကာင့္လုိ႔ အေၾကာင္းမျပႏုိင္ေပမယ့့္ ျပည္ပမွာရွိတဲ့ ေရႊျမန္မာေတြရဲ႕ အမ်ိဳးသားေရးရယ္၊ ဘုန္းေတာ္အနႏၲရွင္ရဲ႕ ဘုန္းဘုရားအေရးေတြေၾကာင့္လုိ႔ အေၾကာင္းျပရင္ မဆုိးဘူးလားေပါ့။ ဗုဒၶဘာသာ ေရႊျမန္မာေတြအေပၚ တစ္လုံးတစ္ပါဒ ေဟာေျပာဆုံးမကာ အသိတစ္ခုရၿပီး ကုသုိလ္ရေစခ်င္တာရယ္၊ ဗုဒၶဘာသာကုိ စိတ္ဝင္စားၾကတဲ့ ေရႊျမန္မာမဟုတ္တဲ့ အိမ္ရွင္ႏုိင္ငံျခားသားေတြကုိ ဘုန္းဘုရားရဲ႕ ဓမၼအႏွစ္သာရေတြ တစ္လုံးတစ္ပါဒ သိရွိခံစားေစခ်င္တာရယ္၊ ေနာက္ ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ လုိအပ္တဲ့ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး၊ ပညာေရး က႑ေတြမွာ တစ္ဘက္တစ္လမ္းက အေထာက္အကူ ျပဳေပးေစခ်င္တာရယ္ စတာစတာေတြက ေလာေလာဆယ္ ဘုန္းဘုန္းအေနနဲ႔ ျပည္ေတာ္မွာ မေနႏုိင္ေသးဘဲ ျပည္ပမွာ ရွည္ၾကာေစတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြလုိ႔ပဲ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ေရႊျမန္မာေတြရဲ႕ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္၊ ျပည္ေတာ္မွာ မေနႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ကုိေတာ့ ေလာကီဓမၼတာ လူတုိ႔ရြာဆုိတဲ့အတုိင္း ေလာကီအေရး၊ မိသားစုအေရး စတာေတြေၾကာင့္လုိ႔ပဲ ေယဘုယ် ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္အေရးအတြက္ ႏုိင္ငံေရးအလုပ္ကုိ ႀကိဳးစားလုပ္ေနၾကရလုိ႔ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္၊ ျပည္တြင္းမွာ မေနႏုိင္တာေတြလည္း ရွိေတာ့ရွိတာေပါ့။ ဒါကေတာ့ အနည္းစုပါပဲ။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ မိသားစု စားဝတ္ေနေရးေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ခုေနာက္ပုိင္း ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ျမန္မာအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ႏုိင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေရာက္ရွိေနၿပီး အေၾကာင္းျပခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ပဲ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္ ျဖစ္ေနၾကသလုိ ျပည္တြင္းမွာ ရွိေနၾကသူေတြကလည္း အေၾကာင္းျပခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျပည္ပကုိ ထြက္ခြါဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနၾကတာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိရင္ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္႐ုံမကဘဲ ျပည္ေတာ္နဲ႔ ေဝးသထက္ေဝးရာ တတိယႏုိင္ငံအထိေတာင္ သြားၾကဦးမယ္လုိ႔ ဆုိသူေတြလည္း ရွိေနေလရဲ႕။ ထားပါေတာ့။ ဒါက သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔ သူပဲေလ။
တျခားႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ ေရႊျမန္မာမ်ားရဲ႕ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္ေသးတဲ့ အေၾကာင္းကုိ တိတိက်က် မေျပာႏုိင္ေပမယ့္ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ အခုလက္ရွိေနေနတဲ့ ႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ ေရႊျမန္မာမ်ားရဲ႕ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္ေသးတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ တစ္ေယာက္တစ္ေယာက္မ်ိဳးနဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိေနတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ျမန္မာျပည္ ျပန္သြားရင္ ဘာလုပ္စားမွာလဲ ဆုိတဲ့သူေတြ ရွိသလုိ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ျမန္မာျပည္မွာဆုိ ဒီေလာက္လခမ်ိဳး ဘယ္လုိလုပ္ ရႏုိင္မွာလဲလုိ႔ ဆုိလာသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ဒီႏုိင္ငံမွာ ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ေနထုိင္လုပ္ကုိင္ေနေပမယ့္ ေရႊျပည္ေတာ္မွာက ဘာမွလက္ဆုတ္လက္ကုိင္ မရွိဘဲ ျဖစ္ေနသူေတြ ရွိေနသလုိ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ႏွစ္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ဟုိလုိလုိ ဒီလုိလုိ ျဖစ္လာသူေတြလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။ အဆုိးဆုံးက ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြေပ်ာက္ၿပီး ရရစားစား သြားသြားလာလာနဲ႔ ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ ရသမွ်အလုပ္ေလးနဲ႔ ရသမွ်သုံးၿပီး ႀကဳံသလုိေပ်ာ္ေနၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘုန္းဘုန္းနဲ႔သိတဲ့ ဒကာတစ္ခ်ိဳ႕ဆုိ ေရႊျပည္ေတာ္က ထြက္လာတာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ရွိေနၿပီး အုိဗာစေတးအျဖစ္နဲ႔ အဖမ္းအဆီးကုိေရွာင္ကာ ေန႔အိပ္ညလုပ္ဘဝကုိ က်င္လည္ျဖတ္သန္းေနခဲတာ အေတာ္ၾကာေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ အသိဒကာေလး တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိ စေရာက္ကတည္းက သူေ႒းကုိ အလုပ္အေၾကြးျပဳခဲ့ရလုိ႔ သူတုိ႔ေက်းဇူးနဲ႔ သူေ႒းကသာ ႀကီးပြားခ်မ္းသာလာၿပီး စက္ေတြတစ္လုံးၿပီး တစ္လုံးဝယ္၊ စက္႐ုံေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု တုိးခ်ဲ႕ကာ ရွိၿပီးရင္း ရွိသြားခဲ့ၾကေပမယ့္ သူတုိ႔မွာေတာ့ ဒုံရင္းဒုံရင္းနဲ႔ပဲ အသက္သာႀကီးလာတယ္ ဘာမွျဖစ္မလာဘဲ ေပးသမွ်ေလးအေပၚမွာ အေက်နပ္ႀကီးေက်နပ္လုိ႔ ေပ်ာ္သလုိ ေနပစ္လုိက္ၾကတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ ေရႊျပည္ေတာ္က မထြက္ခင္ကတည္း အိမ္ေထာင္က်ၿပီး သားသမီးေတြ ရွိခဲ့ၾကေပမယ့္ ရွာရင္းပုိ႔ရင္း၊ သုံးရင္းစဲြရင္းနဲ႔ပဲ သားသမီးအေရး၊ မိသားစုအေရးေတြးကာ တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္သာကုန္လုိ႔ သားသမီးေတြေတာင္ ဘဲြ႕ေတြရကုန္တဲ့အထိ ျဖစ္သြားခဲ့ၾကေပမယ့္ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ ျပည္ေတာ္ျပန္ မေရာက္ႏုိင္ၾကေသးတဲ့ အျဖစ္ပါ။
ျပည္ေတာ္ မျပန္ႏုိင္ေသးသူမ်ားအေၾကာင္း သိသမွ် ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ သင္ခန္းစာ ယူမယ္ဆုိရင္ ယူစရာေကာင္းတဲ့သူေတြရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ရွိသလုိ သံေဝဂယူမယ္ဆုိရင္ ယူစရာေကာင္းတဲ့ သူေတြရဲ႕ အျဖစ္ေတြကလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိ ေရႊျပည္ေတာ္က ထြက္လာခါစမွာ ႐ုိး႐ုိးသားသား ႀကိဳးႀကိဳးစားစားနဲ႔ ရွာေဖြစုေဆာင္းၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ က်စ္က်စ္လစ္လစ္ ေနထုိင္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ႏွစ္လည္းၾကာလာ အေပါင္းအသင္းလည္း ေပါလာတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ အေသာက္အစား အေပ်ာ္အပါးေတြမွာ သာယာမိလုိက္တဲ့အတြက္ အရက္သမား လုံးလုံးျဖစ္ကာ ရရစားစား သြားသြားလာလာနဲ႔ ေရႊျပည္ေတာ္လည္း မျပန္ႏုိင္၊ သူမ်ားႏုိင္ငံမွလည္း စားဖုိ႔ေသာက္ဖုိ႔ အႏုိင္ႏုိင္ျဖစ္ကာ ေရာဂါမ်ားေတာင္ စဲြကပ္သြားတဲ့အထိ ျဖစ္သြားတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိလည္း ေရာက္လာတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာေနၿပီလဲဆုိ သူတုိ႔ဒီကုိ ေရာက္လာၿပီးမွ ေနာက္မွာအေဖဆုံး၊ အေမဆုံး၊ သားသမီးဆုံးတဲ့အထိ ျဖစ္သြားၾကပါၿပီ။
တကယ့္ကုိ သံေဝဂ ရစရာေကာင္းတာက သားသမီးေတြ ေလးငါးႏွစ္အရြယ္မွာ မိသားစုအေရး၊ သားသမီးေရးအတြက္ဆုိကာ ျပည္ပထြက္လာခဲ့တဲ့ အေဖဟာ ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ သားသမီးက ႐ုတ္တရက္ ဆုံးသြားခဲ့ေပမယ့္ အခုိက္အတံ့ပဲ ႏွေမ်ာတသ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ၾကရၿပီး ျပည္ေတာ္ျပန္ဖုိ႔အထိေတာ့ ျဖစ္မလာခဲ့ၾကတာပါပဲ။ သက္တမ္းအရၾကည့္ရင္ အရင္ေသရမယ့္ အေဖက ျပည္ပကေနၿပီး သားအတြက္၊ သမီးအတြက္ ရည္စူးၿပီး ကုသုိလ္လုပ္ အမွ်ေပးေဝခဲ့ၾကရသူေတြရဲ႕ အျဖစ္ေတြဟာ တကယ့္ကုိ သံေဝဂရစရာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကာယကံရွင္ေတြ႔ ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ တဒဂၤ သံေဝဂ ျဖစ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ျပည္ေတာ္ကေတာ့ မျပန္ျဖစ္ခဲ့ၾကေသးျပန္ပါဘူး။
ထားပါေတာ့။ သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သူ၊ သူ႔အေျခအေနနဲ႔သူ ျပည္ပမွာႏွစ္ေတြၾကာၿပီး ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္ ျဖစ္ေနတာ မဆန္းေပမယ့္ ကုိယ္လည္းအက်ိဳးမရွိ၊ မိသားစုလည္း အက်ိဳးမရွိ၊ အမ်ားအတြက္လည္း အက်ိဳးမရွိဘဲ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္ ျဖစ္ေနၾကတာကေတာ့ အဆန္းျဖစ္သြားပါၿပီ။ ျပည္ေတာ္လည္း မျပန္ႏုိင္၊ ဥစၥာလည္းမစုမိ၊ ကုသုိလ္လည္းမစုမိဘဲ အရက္ေၾကြး၊ ဖဲေၾကြးအေပ်ာ္အပါး အေၾကြးေတြသာ မ်ားလာၿပီး အက်င့္သိကၡာေတြပါ ပ်က္ျပားလာမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္႐ုံမက ဘဝသံသရာမွာ လူဘုံ၊ နတ္ဘုံေတြအထိ မျပန္ႏုိင္ဘဲ ျဖစ္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ျပည္ပမွာအေနၾကာလုိ႔ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္တဲ့ သူေတြအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ စားဝတ္ေနေရး အေျခအေနေၾကာင့္ပဲ မျပန္ႏုိင္ၾကတာ မ်ားပါတယ္။ စားဝတ္ေနေရးဆုိတာ အသက္ရွင္ေနသမွ် လုိအပ္ေနတာ အမွန္ပဲျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒီအေရးေတြပဲ ဦးစားေပးၿပီး ရွာလုိက္ေဖြလုိက္ စားလုိက္ေသာက္လုိက္ လုပ္ေနၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အသက္သာဆုံးသြားမယ္ ဒီအေရးေတြက ၿပီးသြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရေလလုိေလ၊ လုိက္ေလေဝးေလ ျဖစ္ေနတဲ့ ဒီစားဝတ္ေနေရး ကိစၥေတြေနာက္ပဲ တစုိက္မတ္မတ္ လုိက္ေနလုိ႔ကေတာ့ ဒီအေရးေတြ မျပည့္ခင္ဘဲ ကုိယ္နဲ႔ကုိယ့္အသုိင္းအဝုိင္းဟာ အေျပာင္းလဲႀကီး ေျပာင္းလဲသြားေနၾကမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္ေသးသူေတြ အေနနဲ႔ အခ်ိန္ယူၿပီး စဥ္းစားဖုိ႔လုိလာတာက ျပည္ပမွာ အေနၾကာလာတဲ့ မိမိတုိ႔အေနနဲ႔ အေနၾကာသေလာက္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းရဲ႕လား ဆုိတဲ့အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရႊျပည္ေတာ္မွာ ေနတာထက္စာရင္ ျပည္ပမွာ အေနၾကာလုိက္တဲ့အတြက္ မိမိတုိ႔မွာ စားဝတ္ေနေရး ကုသုိလ္ေရးေတြမွာ ပုိၿပီးတုိးတက္ျဖစ္ထြန္းမႈ ရွိမရွိနဲ႔၊ ျပည္ပမွာ အေနၾကာလာတဲ့ မိမိတုိ႔ရဲ႕ အက်င့္သိကၡာေတြဟာ ေရႊျပည္ေတာ္မွာ ေနတာထက္ပုိၿပီး လုံၿခဳံမႈ၊ ပုိၿပီးျမင့္မားလာမႈ ရွိမရွိစတာေတြကုိလည္း အေလးအနက္ စဥ္းစားၾကဖုိ႔ လုိလာၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ရလုိက္တာနဲ႔ ေပးဆပ္လုိက္ရတာ ဘယ္ဟာက ပုိမ်ားမမ်ား သုံးသပ္ဖုိ႔နဲ႔ တစ္ဘဝေကာင္းစားေရးထက္ သံသရာေကာင္းစားေရး အတြက္လည္း ထည့္တြက္ရမယ္ဆုိတာ သတိျပဳဖုိ႔ လုိလာၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူေကာင္းစားေရး ဘယ္ဝါေကာင္းစားေရးလည္း လုပ္ဖုိ႔လုိသလုိ မိမိရဲ႕ ပစၥဳပၸန္ သံသရာေကာင္းစားေရးလည္း လုပ္ဖုိ႔လုိတယ္ဆုိတာ မေမ့ေလ်ာ့ၾကဖုိ႔ လုိအပ္လာၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိလုိတာက အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္သူေတြ၊ ျပည္ေတာ္မွာ မေနႏုိင္သူေတြဟာ တျဖည္းျဖည္း မ်ားလာေနတဲ့ ေရႊျပည္ေတာ္သားေတြ အေနနဲ႔ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္တဲ့ မိမိတုိ႔ရဲ႕ အေျခအေန၊ ျပည္ေတာ္မွာ မေနႏုိင္တဲ့ မိမိတုိ႔ရဲ႕ အေျခအေနကုိ ေသခ်ာသုံးသပ္ ဆင္ျခင္ၿပီး လုိအပ္လုိ႔ မျပန္ႏုိင္၊ မေနႏုိင္ ျဖစ္ေနၾကရင္လည္း လုိအပ္ခ်က္ကုိ အျမန္ဆုံး အေကာင္အထည္ေဖာ္ၿပီး သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒီသံသရာကေန ႐ုန္းထြက္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားကာ ဘယ္မွာပဲေနေန ကုိယ့္ရဲ႕ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ေကာင္းစားေရးအတြက္လည္း စြမ္းႏုိင္သမွ် ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔လုိေၾကာင္း ဆုိလုိခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္အလုပ္မဆုိ အတုိင္းအတာကုိ ေက်ာ္လြန္လာရင္ အစြန္းေရာက္သြားတတ္တဲ့အတြက္ ျပည္တြင္းျပည္ပမွာေနရင္း မိမိတုိ႔ရဲ႕ လက္ရွိအေနအထားကုိ အစြန္းေရာက္မသြားေအာင္ သတိျပဳဆင္ျခင္ ေနထုိင္ၾကဖုိ႔နဲ႔ ျပည္ေတာ္ျပန္ျခင္း၊ မျပန္ျခင္း၊ ျပည္ေတာ္ခြာျခင္း၊ မခြါျခင္းထက္ ေရာက္ရာေနရာ ျဖစ္ရာအေျခအေနမွာ ကုိယ္ကုိယ္ကုိ အ႐ႈံးမေပၚေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ အသိေပးလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္သူေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ျပည္ေတာ္မွာ မေနႏုိင္သူေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူမဆုိ အေျခအေနအရ မိမိတုိ႔ လက္ရွိျဖစ္ေနတဲ့ အေနအထားမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသာ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ေနထုိင္ရင္း မိမိအေရး၊ မိသားစုအေရး၊ ေဆြမ်ိဳးအေရးေတြအျပင္ သံသရာအေရးအတြက္လည္း ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ကာ ျမန္ျပည္ေတာ္နဲ႔ ေဝးေနေပမယ့္ နိဗၺာန္ေရႊျပည္နဲ႔ေတာ့ နီးေနသူမ်ားျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိက္ပါတယ္။
မႏွစ္က ျမန္မာျပည္ ျပန္သြားတုန္းကလည္း ျမန္မာျပည္ကေက်ာင္းမွာ ကုိရီးယားမွ ျပန္ခ်င္လုိ႔ ျပန္လာသူေတြရယ္၊ မျပန္ခ်င္ေသးေပမယ့္ ကုိရီးရားအစုိးရက ျပန္ပုိ႔လုိက္တဲ့အတြက္ ျပန္လာရတဲ့ သူေတြရယ္ ဆုံျဖစ္ၾကေတာ့ ဟုိေျပာဒီေျပာေျပာရင္း အေတာ္မ်ားမ်ားက ကုိရီးယားကုိ ျပန္သြားဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနၾကတယ္ဆုိတာ သိရပါတယ္။ သူတုိ႔ကုိလည္း ဘုန္းဘုန္းက “ဒကာေတာ္တုိ႔က ဘာျဖစ္လုိ႔ ေရႊျပည္ေတာ္မွာ မေနႏုိင္ဘဲ ေရႊျပည္ေတာ္က ခြါေျပးခ်င္ၾကတာလဲ”လုိ႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ သူတုိ႔က “ဘုန္းဘုန္းကလည္း သိရဲ႕သားနဲ႔ ေမးေနျပန္ပါၿပီ၊ ဒီမွာဘာမွ လုပ္စရာမရွိတဲ့အျပင္ တပည့္ေတာ္တုိ႔ကလည္း ဒီေရာက္ၿပီး ဘာမွမလုပ္တတ္ေတာ့ ရွိတာေလးထုိင္စားၿပီး ဒီအတုိင္း ဟုိလုိလုိ ဒီလုိလုိေနေနရတာ၊ ၾကာေတာ့မခံႏုိင္ဘူးဘုရား၊ ဒါေၾကာင့္ သူမ်ားႏုိင္ငံကုိ ျပန္မသြားခ်င္ေပမယ့္ ျပန္သြားဖုိ႔ လုပ္ရတာပါဘုရား” စသျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။ သူတုိ႔အေခၚ ၂၊က ၃၊က ေတြ ျပန္လုပ္ၾကမယ့္ သေဘာပါပဲ။
ျပည္ပမွာရွိတဲ့ သူေတြရဲ႕ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြ၊ ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ သူေတြရဲ႕ ျပည္ေတာ္မွာ မေနႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြ ၾကားရေတာ့ ဘုန္းဘုန္းလည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပည္ပမွာ အေနၾကာေနရတဲ့ အျဖစ္ေလးကုိ ေတြးေနမိျပန္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းျပည္ပမွာ ၾကာေနတဲ့ အေၾကာင္းကုိေတာ့ လူဒကာေတြလုိ မိသားစု အေရးေၾကာင့္လုိ႔ အေၾကာင္းမျပႏုိင္ေပမယ့့္ ျပည္ပမွာရွိတဲ့ ေရႊျမန္မာေတြရဲ႕ အမ်ိဳးသားေရးရယ္၊ ဘုန္းေတာ္အနႏၲရွင္ရဲ႕ ဘုန္းဘုရားအေရးေတြေၾကာင့္လုိ႔ အေၾကာင္းျပရင္ မဆုိးဘူးလားေပါ့။ ဗုဒၶဘာသာ ေရႊျမန္မာေတြအေပၚ တစ္လုံးတစ္ပါဒ ေဟာေျပာဆုံးမကာ အသိတစ္ခုရၿပီး ကုသုိလ္ရေစခ်င္တာရယ္၊ ဗုဒၶဘာသာကုိ စိတ္ဝင္စားၾကတဲ့ ေရႊျမန္မာမဟုတ္တဲ့ အိမ္ရွင္ႏုိင္ငံျခားသားေတြကုိ ဘုန္းဘုရားရဲ႕ ဓမၼအႏွစ္သာရေတြ တစ္လုံးတစ္ပါဒ သိရွိခံစားေစခ်င္တာရယ္၊ ေနာက္ ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ လုိအပ္တဲ့ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး၊ ပညာေရး က႑ေတြမွာ တစ္ဘက္တစ္လမ္းက အေထာက္အကူ ျပဳေပးေစခ်င္တာရယ္ စတာစတာေတြက ေလာေလာဆယ္ ဘုန္းဘုန္းအေနနဲ႔ ျပည္ေတာ္မွာ မေနႏုိင္ေသးဘဲ ျပည္ပမွာ ရွည္ၾကာေစတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြလုိ႔ပဲ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ေရႊျမန္မာေတြရဲ႕ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္၊ ျပည္ေတာ္မွာ မေနႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ကုိေတာ့ ေလာကီဓမၼတာ လူတုိ႔ရြာဆုိတဲ့အတုိင္း ေလာကီအေရး၊ မိသားစုအေရး စတာေတြေၾကာင့္လုိ႔ပဲ ေယဘုယ် ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္အေရးအတြက္ ႏုိင္ငံေရးအလုပ္ကုိ ႀကိဳးစားလုပ္ေနၾကရလုိ႔ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္၊ ျပည္တြင္းမွာ မေနႏုိင္တာေတြလည္း ရွိေတာ့ရွိတာေပါ့။ ဒါကေတာ့ အနည္းစုပါပဲ။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ မိသားစု စားဝတ္ေနေရးေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ခုေနာက္ပုိင္း ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ျမန္မာအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ႏုိင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေရာက္ရွိေနၿပီး အေၾကာင္းျပခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ပဲ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္ ျဖစ္ေနၾကသလုိ ျပည္တြင္းမွာ ရွိေနၾကသူေတြကလည္း အေၾကာင္းျပခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျပည္ပကုိ ထြက္ခြါဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနၾကတာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိရင္ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္႐ုံမကဘဲ ျပည္ေတာ္နဲ႔ ေဝးသထက္ေဝးရာ တတိယႏုိင္ငံအထိေတာင္ သြားၾကဦးမယ္လုိ႔ ဆုိသူေတြလည္း ရွိေနေလရဲ႕။ ထားပါေတာ့။ ဒါက သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔ သူပဲေလ။
တျခားႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ ေရႊျမန္မာမ်ားရဲ႕ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္ေသးတဲ့ အေၾကာင္းကုိ တိတိက်က် မေျပာႏုိင္ေပမယ့္ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ အခုလက္ရွိေနေနတဲ့ ႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ ေရႊျမန္မာမ်ားရဲ႕ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္ေသးတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ တစ္ေယာက္တစ္ေယာက္မ်ိဳးနဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိေနတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ျမန္မာျပည္ ျပန္သြားရင္ ဘာလုပ္စားမွာလဲ ဆုိတဲ့သူေတြ ရွိသလုိ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ျမန္မာျပည္မွာဆုိ ဒီေလာက္လခမ်ိဳး ဘယ္လုိလုပ္ ရႏုိင္မွာလဲလုိ႔ ဆုိလာသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ဒီႏုိင္ငံမွာ ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ေနထုိင္လုပ္ကုိင္ေနေပမယ့္ ေရႊျပည္ေတာ္မွာက ဘာမွလက္ဆုတ္လက္ကုိင္ မရွိဘဲ ျဖစ္ေနသူေတြ ရွိေနသလုိ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ႏွစ္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ဟုိလုိလုိ ဒီလုိလုိ ျဖစ္လာသူေတြလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။ အဆုိးဆုံးက ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြေပ်ာက္ၿပီး ရရစားစား သြားသြားလာလာနဲ႔ ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ ရသမွ်အလုပ္ေလးနဲ႔ ရသမွ်သုံးၿပီး ႀကဳံသလုိေပ်ာ္ေနၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘုန္းဘုန္းနဲ႔သိတဲ့ ဒကာတစ္ခ်ိဳ႕ဆုိ ေရႊျပည္ေတာ္က ထြက္လာတာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ရွိေနၿပီး အုိဗာစေတးအျဖစ္နဲ႔ အဖမ္းအဆီးကုိေရွာင္ကာ ေန႔အိပ္ညလုပ္ဘဝကုိ က်င္လည္ျဖတ္သန္းေနခဲတာ အေတာ္ၾကာေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ အသိဒကာေလး တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိ စေရာက္ကတည္းက သူေ႒းကုိ အလုပ္အေၾကြးျပဳခဲ့ရလုိ႔ သူတုိ႔ေက်းဇူးနဲ႔ သူေ႒းကသာ ႀကီးပြားခ်မ္းသာလာၿပီး စက္ေတြတစ္လုံးၿပီး တစ္လုံးဝယ္၊ စက္႐ုံေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု တုိးခ်ဲ႕ကာ ရွိၿပီးရင္း ရွိသြားခဲ့ၾကေပမယ့္ သူတုိ႔မွာေတာ့ ဒုံရင္းဒုံရင္းနဲ႔ပဲ အသက္သာႀကီးလာတယ္ ဘာမွျဖစ္မလာဘဲ ေပးသမွ်ေလးအေပၚမွာ အေက်နပ္ႀကီးေက်နပ္လုိ႔ ေပ်ာ္သလုိ ေနပစ္လုိက္ၾကတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ ေရႊျပည္ေတာ္က မထြက္ခင္ကတည္း အိမ္ေထာင္က်ၿပီး သားသမီးေတြ ရွိခဲ့ၾကေပမယ့္ ရွာရင္းပုိ႔ရင္း၊ သုံးရင္းစဲြရင္းနဲ႔ပဲ သားသမီးအေရး၊ မိသားစုအေရးေတြးကာ တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္သာကုန္လုိ႔ သားသမီးေတြေတာင္ ဘဲြ႕ေတြရကုန္တဲ့အထိ ျဖစ္သြားခဲ့ၾကေပမယ့္ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ ျပည္ေတာ္ျပန္ မေရာက္ႏုိင္ၾကေသးတဲ့ အျဖစ္ပါ။
ျပည္ေတာ္ မျပန္ႏုိင္ေသးသူမ်ားအေၾကာင္း သိသမွ် ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ သင္ခန္းစာ ယူမယ္ဆုိရင္ ယူစရာေကာင္းတဲ့သူေတြရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ရွိသလုိ သံေဝဂယူမယ္ဆုိရင္ ယူစရာေကာင္းတဲ့ သူေတြရဲ႕ အျဖစ္ေတြကလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိ ေရႊျပည္ေတာ္က ထြက္လာခါစမွာ ႐ုိး႐ုိးသားသား ႀကိဳးႀကိဳးစားစားနဲ႔ ရွာေဖြစုေဆာင္းၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ က်စ္က်စ္လစ္လစ္ ေနထုိင္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ႏွစ္လည္းၾကာလာ အေပါင္းအသင္းလည္း ေပါလာတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ အေသာက္အစား အေပ်ာ္အပါးေတြမွာ သာယာမိလုိက္တဲ့အတြက္ အရက္သမား လုံးလုံးျဖစ္ကာ ရရစားစား သြားသြားလာလာနဲ႔ ေရႊျပည္ေတာ္လည္း မျပန္ႏုိင္၊ သူမ်ားႏုိင္ငံမွလည္း စားဖုိ႔ေသာက္ဖုိ႔ အႏုိင္ႏုိင္ျဖစ္ကာ ေရာဂါမ်ားေတာင္ စဲြကပ္သြားတဲ့အထိ ျဖစ္သြားတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိလည္း ေရာက္လာတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာေနၿပီလဲဆုိ သူတုိ႔ဒီကုိ ေရာက္လာၿပီးမွ ေနာက္မွာအေဖဆုံး၊ အေမဆုံး၊ သားသမီးဆုံးတဲ့အထိ ျဖစ္သြားၾကပါၿပီ။
တကယ့္ကုိ သံေဝဂ ရစရာေကာင္းတာက သားသမီးေတြ ေလးငါးႏွစ္အရြယ္မွာ မိသားစုအေရး၊ သားသမီးေရးအတြက္ဆုိကာ ျပည္ပထြက္လာခဲ့တဲ့ အေဖဟာ ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ သားသမီးက ႐ုတ္တရက္ ဆုံးသြားခဲ့ေပမယ့္ အခုိက္အတံ့ပဲ ႏွေမ်ာတသ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ၾကရၿပီး ျပည္ေတာ္ျပန္ဖုိ႔အထိေတာ့ ျဖစ္မလာခဲ့ၾကတာပါပဲ။ သက္တမ္းအရၾကည့္ရင္ အရင္ေသရမယ့္ အေဖက ျပည္ပကေနၿပီး သားအတြက္၊ သမီးအတြက္ ရည္စူးၿပီး ကုသုိလ္လုပ္ အမွ်ေပးေဝခဲ့ၾကရသူေတြရဲ႕ အျဖစ္ေတြဟာ တကယ့္ကုိ သံေဝဂရစရာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကာယကံရွင္ေတြ႔ ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ တဒဂၤ သံေဝဂ ျဖစ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ျပည္ေတာ္ကေတာ့ မျပန္ျဖစ္ခဲ့ၾကေသးျပန္ပါဘူး။
ထားပါေတာ့။ သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သူ၊ သူ႔အေျခအေနနဲ႔သူ ျပည္ပမွာႏွစ္ေတြၾကာၿပီး ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္ ျဖစ္ေနတာ မဆန္းေပမယ့္ ကုိယ္လည္းအက်ိဳးမရွိ၊ မိသားစုလည္း အက်ိဳးမရွိ၊ အမ်ားအတြက္လည္း အက်ိဳးမရွိဘဲ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္ ျဖစ္ေနၾကတာကေတာ့ အဆန္းျဖစ္သြားပါၿပီ။ ျပည္ေတာ္လည္း မျပန္ႏုိင္၊ ဥစၥာလည္းမစုမိ၊ ကုသုိလ္လည္းမစုမိဘဲ အရက္ေၾကြး၊ ဖဲေၾကြးအေပ်ာ္အပါး အေၾကြးေတြသာ မ်ားလာၿပီး အက်င့္သိကၡာေတြပါ ပ်က္ျပားလာမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္႐ုံမက ဘဝသံသရာမွာ လူဘုံ၊ နတ္ဘုံေတြအထိ မျပန္ႏုိင္ဘဲ ျဖစ္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ျပည္ပမွာအေနၾကာလုိ႔ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္တဲ့ သူေတြအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ စားဝတ္ေနေရး အေျခအေနေၾကာင့္ပဲ မျပန္ႏုိင္ၾကတာ မ်ားပါတယ္။ စားဝတ္ေနေရးဆုိတာ အသက္ရွင္ေနသမွ် လုိအပ္ေနတာ အမွန္ပဲျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒီအေရးေတြပဲ ဦးစားေပးၿပီး ရွာလုိက္ေဖြလုိက္ စားလုိက္ေသာက္လုိက္ လုပ္ေနၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အသက္သာဆုံးသြားမယ္ ဒီအေရးေတြက ၿပီးသြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရေလလုိေလ၊ လုိက္ေလေဝးေလ ျဖစ္ေနတဲ့ ဒီစားဝတ္ေနေရး ကိစၥေတြေနာက္ပဲ တစုိက္မတ္မတ္ လုိက္ေနလုိ႔ကေတာ့ ဒီအေရးေတြ မျပည့္ခင္ဘဲ ကုိယ္နဲ႔ကုိယ့္အသုိင္းအဝုိင္းဟာ အေျပာင္းလဲႀကီး ေျပာင္းလဲသြားေနၾကမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္ေသးသူေတြ အေနနဲ႔ အခ်ိန္ယူၿပီး စဥ္းစားဖုိ႔လုိလာတာက ျပည္ပမွာ အေနၾကာလာတဲ့ မိမိတုိ႔အေနနဲ႔ အေနၾကာသေလာက္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းရဲ႕လား ဆုိတဲ့အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရႊျပည္ေတာ္မွာ ေနတာထက္စာရင္ ျပည္ပမွာ အေနၾကာလုိက္တဲ့အတြက္ မိမိတုိ႔မွာ စားဝတ္ေနေရး ကုသုိလ္ေရးေတြမွာ ပုိၿပီးတုိးတက္ျဖစ္ထြန္းမႈ ရွိမရွိနဲ႔၊ ျပည္ပမွာ အေနၾကာလာတဲ့ မိမိတုိ႔ရဲ႕ အက်င့္သိကၡာေတြဟာ ေရႊျပည္ေတာ္မွာ ေနတာထက္ပုိၿပီး လုံၿခဳံမႈ၊ ပုိၿပီးျမင့္မားလာမႈ ရွိမရွိစတာေတြကုိလည္း အေလးအနက္ စဥ္းစားၾကဖုိ႔ လုိလာၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ရလုိက္တာနဲ႔ ေပးဆပ္လုိက္ရတာ ဘယ္ဟာက ပုိမ်ားမမ်ား သုံးသပ္ဖုိ႔နဲ႔ တစ္ဘဝေကာင္းစားေရးထက္ သံသရာေကာင္းစားေရး အတြက္လည္း ထည့္တြက္ရမယ္ဆုိတာ သတိျပဳဖုိ႔ လုိလာၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူေကာင္းစားေရး ဘယ္ဝါေကာင္းစားေရးလည္း လုပ္ဖုိ႔လုိသလုိ မိမိရဲ႕ ပစၥဳပၸန္ သံသရာေကာင္းစားေရးလည္း လုပ္ဖုိ႔လုိတယ္ဆုိတာ မေမ့ေလ်ာ့ၾကဖုိ႔ လုိအပ္လာၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိလုိတာက အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္သူေတြ၊ ျပည္ေတာ္မွာ မေနႏုိင္သူေတြဟာ တျဖည္းျဖည္း မ်ားလာေနတဲ့ ေရႊျပည္ေတာ္သားေတြ အေနနဲ႔ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္တဲ့ မိမိတုိ႔ရဲ႕ အေျခအေန၊ ျပည္ေတာ္မွာ မေနႏုိင္တဲ့ မိမိတုိ႔ရဲ႕ အေျခအေနကုိ ေသခ်ာသုံးသပ္ ဆင္ျခင္ၿပီး လုိအပ္လုိ႔ မျပန္ႏုိင္၊ မေနႏုိင္ ျဖစ္ေနၾကရင္လည္း လုိအပ္ခ်က္ကုိ အျမန္ဆုံး အေကာင္အထည္ေဖာ္ၿပီး သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒီသံသရာကေန ႐ုန္းထြက္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားကာ ဘယ္မွာပဲေနေန ကုိယ့္ရဲ႕ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ေကာင္းစားေရးအတြက္လည္း စြမ္းႏုိင္သမွ် ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔လုိေၾကာင္း ဆုိလုိခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္အလုပ္မဆုိ အတုိင္းအတာကုိ ေက်ာ္လြန္လာရင္ အစြန္းေရာက္သြားတတ္တဲ့အတြက္ ျပည္တြင္းျပည္ပမွာေနရင္း မိမိတုိ႔ရဲ႕ လက္ရွိအေနအထားကုိ အစြန္းေရာက္မသြားေအာင္ သတိျပဳဆင္ျခင္ ေနထုိင္ၾကဖုိ႔နဲ႔ ျပည္ေတာ္ျပန္ျခင္း၊ မျပန္ျခင္း၊ ျပည္ေတာ္ခြာျခင္း၊ မခြါျခင္းထက္ ေရာက္ရာေနရာ ျဖစ္ရာအေျခအေနမွာ ကုိယ္ကုိယ္ကုိ အ႐ႈံးမေပၚေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ အသိေပးလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္သူေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ျပည္ေတာ္မွာ မေနႏုိင္သူေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူမဆုိ အေျခအေနအရ မိမိတုိ႔ လက္ရွိျဖစ္ေနတဲ့ အေနအထားမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသာ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ေနထုိင္ရင္း မိမိအေရး၊ မိသားစုအေရး၊ ေဆြမ်ိဳးအေရးေတြအျပင္ သံသရာအေရးအတြက္လည္း ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ကာ ျမန္ျပည္ေတာ္နဲ႔ ေဝးေနေပမယ့္ နိဗၺာန္ေရႊျပည္နဲ႔ေတာ့ နီးေနသူမ်ားျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိက္ပါတယ္။
