ကုသုိလ္နဲ႔ အကုသုိလ္…

တရားပဲြတစ္ခုမွာ ကုသုိလ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အထူးျပဳ ေဟာေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ တရားေခါင္းစဥ္ေလး အမည္ေပးၿပီး အဲဒီေကာင္းစဥ္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ မေျပာခင္ တရားနာ ပရိတ္သတ္ေတြကုိ “ကုသုိလ္ဆိုတာ ဘာလဲ…”လုိ႔ အရင္ဆုံး ေမးစမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း ျမန္မာတရားနာ ပရိတ္သတ္ရဲ႕ အေျဖက ဟုိလုိလုိ ဒီလုိလုိ ၀ါတားတားရယ္ပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕က “ကုသုိလ္ဆုိတာ ေကာင္းမႈကုိေျပာတာပါဘုရား..” လုိ႔ ေျဖၾကသလုိ တစ္ခ်ိဳ႕က “ကုသုိလ္ဆုိတာ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ ေျပာတာပါဘုရား..”လုိ႔ ေျပာတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ “ကုသုိလ္ဆုိတာ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာကုိ ေျပာတာပါဘုရား..” လုိ႔ ေျဖတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ အေျဖေတြဟာ မွားတယ္လုိ႔ မေျပာႏုိင္ေပမယ့္ ေသေသခ်ာခ်ာ သိလုိ႔ေျဖတာရယ္လုိ႔ မရွိၾကပါဘူး။ စိတ္အထင္နဲ႔ မွန္းၿပီးေျဖလုိက္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္မွာ အဲဒီလုိ အထင္နဲ႔ေျဖႏုိင္တာကုိက ေတာ္လွၿပီလုိ႔ ေျပာရမလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘုန္းဘုန္းကေတာ့ သိသင့္သိထုိက္တဲ့ ကုသုိလ္န႔ဲ အကုသုိလ္အေၾကာင္း အေျခခံက်က် ရွင္းျပေပးျဖစ္ပါတယ္္။

ကုသုိလ္၊ အကုသုိလ္လုိ႔ ျမန္မာလုိ ေျပာဆုိသုံးႏႈန္းေနၾကတဲ့ ဒီစကားလုံးေတြဟာ ပါဠိ ကုသလ၊ အကုသလဆုိတဲ့ စကားလုံးေတြကုိ ျမန္မာမႈျပဳထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကုသုိလ္ အကုသုိလ္ဆုိတဲ့ စကားလုံးေတြရဲ႕ တုိက္႐ုိက္သေဘာ လကၡဏာကုိ စာေပက “ကုသုိလ္ဆုိတာ အျပစ္မရွိျခင္း၊ ေကာင္းေသာအက်ိဳးကုိ ေပးျခင္းလကၡဏာ (ကုသလံ အန၀ဇၨ သုခ၀ိပါက လကၡဏံ)” ရွိေၾကာင္းႏွင့္ “အကုသုိလ္ဆုိတာ အျပစ္ႏွင့္တကြျဖစ္ျခင္း၊ မေကာင္းေသာ အက်ိဳးကုိေပးျခင္း လကၡဏာ(အကုသလံ သာ၀ဇၨ ဒုကၡ၀ိပါက လကၡဏံ)” ရွိေၾကာင္း ဖြင့္ဆုိရွင္းျပပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအဖြင့္ေတြအရ အျပစ္မရွိျခင္း၊ ေကာင္းတဲ့အက်ိဳးကုိ ေပးျခင္းသေဘာကုိ ကုသုိလ္လုိ႔ဆုိၿပီး အျပစ္ႏွင့္တကြျဖစ္ျခင္း၊ မေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးကုိ ေပးျခင္းသေဘာကုိ အကုသုိလ္လုိ႔ ဆုိေၾကာင္း နားလည္ႏုိင္ပါတယ္။ ဆုိလုိတာက “အလုပ္တစ္ခုဟာ ကုိယ့္အတြက္ေရာ သူတပါးအတြက္ပါ အျပစ္မရွိဘဲ ေကာင္းတဲ့အက်ိဳးကုိ ေပးတယ္ဆုိရင္ ဒီအလုပ္ကုိ ကုသုိလ္”လုိ႔ ဆုိၿပီး “အလုပ္တစ္ခုဟာ ကုိယ့္အတြက္ေရာ သူတပါးအတြက္ပါ အျပစ္ျဖစ္ႏုိင္ကာ မေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးကုိ ေပးႏုိင္တယ္ဆုိရင္ ဒီအလုပ္ကုိ အကုသုိလ္”လုိ႔ ဆုိေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ျမတ္ဗုဒၶကုိယ္ေတာ္တုိင္ ကာလာမသူတုိ႔သားတုိ႔ကုိ မိန္႔ေတာ္မူထားတဲ့ ကုသုိလ္အကုသုိလ္ အယူအဆကလည္း အထက္ပါ စာေပအဖြင့္ကုိ ပုိၿပီးျပည့္စုံေစပါတယ္။ ဘုရားရွင္က “ကာလာမမင္းတုိ႔ ဤတရားတို႔ကား ကုသိုလ္တရားတို႔တည္း၊ ဤတရားတို႔ကား အျပစ္မရွိေသာ တရားတို႔တည္း၊ ဤတရားတို႔ကား ပညာရွိတို႔ ခ်ီးမြမ္းအပ္ေသာ တရားတို႔တည္း၊ ဤတရားတို႔ကို ျပည့္စံုေစအပ္ ေဆာက္တည္ အပ္ကုန္ေသာ္ အစီးအပြါးရွိျခင္းငွါ ခ်မ္းသာျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္၏”ဟု သင္တို႔သည္ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္ပင္ သိေသာ အခါ၌မူ ျပည့္စံုေစ၍ ေနကုန္ရာ၏။ “ကာလာမမင္းတုိ႔… ဤတရားတို႔ကား အကုသိုလ္တရားတို႔တည္း၊ ဤတရားတို႔ကား အျပစ္ရွိေသာ တရားတို႔တည္း၊ ဤတရားတို႔ကား ပညာရွိတို႔ ကဲ့ရဲ႕အပ္ေသာ တရားတို႔တည္း။ ဤတရားတို႔ကို ျပည့္စံုေစအပ္ ေဆာက္တည္ အပ္ကုန္သည္ရွိေသာ္ အစီးအပြားမဲ့ျခင္းငွါ ဆင္းရဲျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္၏” ဟု သင္တို႔သည္ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္ပင္ သိေသာအခါ၌မူ ပယ္စြန္႔ကုန္ရာ၏။ (ေကသမုတၱိသုတ္)”လို႔ ယုတၱိရွိၿပီး အႏွစ္သာရပါတဲ့ ကုသုိလ္အကုသုိလ္ အယူအဆကုိ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။

စာေပကေျပာတဲ့ ကုသုိလ္၊ အကုသုိလ္ေတြရဲ႕ အဓိပၸါယ္နဲ႔ ျမတ္ဗုဒၶမိန္႔ေတာ္မူတဲ့ အယူအဆေတြက ရွင္းပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္တစ္ခုဟာ အက်ိဳးရွိၿပီး အျပစ္မရွိဘူးဆုိရင္ ကုသုိလ္အလုပ္ျဖစ္ေနၿပီး အက်ိဳးလည္း မရွိတဲ့အျပင္ အျပစ္ပါ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ အကုသုိလ္အလုပ္ ျဖစ္ေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ အျပစ္ရွိတယ္၊ မရွိဘူး၊ အက်ိဳးရွိတယ္၊ မရွိဘူးဆုိတာေတြကုိ ကုိယ့္အတြက္ တစ္ခုတည္းကိုၾကည့္ၿပီး ေျပာလုိ႔မရပါဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလ တစ္ခ်ိဳ႕အလုပ္ေတြဟာ ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ အက်ိဳးရွိေနေပမယ့္ သူမ်ားအတြက္ေတာ့ ထိခုိက္ေနတဲ့ အလုပ္မ်ိဳး၊ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္လုံး အက်ိဳးရွိေနပမယ့္ သန္႔ရွင္းမႈမရွိ၊ အျပစ္ျဖစ္ေနတဲ့ အလုပ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိျဖစ္ေနမယ္ဆုိရင္္ ဒီလုိအလုပ္မ်ိဳးကုိ ကုသုိလ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔မရပါဘူး။ တကယ့္ကုိ အျပစ္မရွိဘဲ ေကာင္းတဲ့အက်ိဳးကုိ ေပးတဲ့အလုပ္မ်ိဳးဆုိတာ ကုိယ့္အတြက္ေရာ သူတပါးအတြက္ပါ အျပစ္မရွိဘဲ ေကာင္းက်ိဳးကုိ ျဖစ္ေစတဲ့ အလုပ္မ်ိဳးကုိ ဆုိၿပီး အဲဒီလုိ အလုပ္မ်ိဳးကုိသာ ကုသိုလ္လုိ႔ ေခၚဆုိႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အကုသုိလ္အလုပ္ကေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ လုပ္မိၿပီးဆုိကတည္း အရင္ဆုံး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အက်ိဳးယုတ္ေစ၊ အျပစ္ျဖစ္ေစတာပဲ ျဖစ္ၿပီး ေနာက္သူတပါးကုိပါ ပတ္သက္ဆက္စပ္ကာ အျပစ္ျဖစ္ေစ၊ အက်ိဳးယုတ္ေစ ျပန္ပါတယ္။ အကုသုိလ္အလုပ္ကုိ လုပ္မိၿပီဆုိရင္ လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး အျပစ္ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အကုသုိလ္အလုပ္မွာ ကုိယ့္အတြက္ အက်ိဳးရွိသြားတယ္၊ ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္သြားတယ္ ဆုိတာ မရွိဘဲ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ အကုသိုလ္အလုပ္ကုိ လုပ္မိတာနဲ႔ တၿပိဳင္တည္း အျပစ္ျဖစ္ေနၿပီး မေကာင္းတဲ့အက်ိဳးကုိ ေပးေစေတာ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က အကုသုိလ္နဲ႔ အက်ိဳးေပးတယ္၊ ေလာင္းကစားနဲ႔ အက်ိဳးေပးတယ္လုိ႔ ဆုိကာ အကုသုိလ္အလုပ္၊ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြကုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး လုပ္ေနတတ္တာ ရွိပါတယ္။ ဒါဟာ အက်ိဳးေပးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အက်ိဳးယုတ္ေနေစတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပစ္ေတြ ျဖစ္ေနေစတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္မတန္ေသးတဲ့အတြက္ ဒီအျပစ္ေတြကုိ မခံရေသးေပမယ့္ အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ ဘုရားလည္း မကယ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ အျပစ္နဲ႔အတူ မေကာင္းက်ိဳးကုိ ခံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္လုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ အျပစ္နဲ႔တကြျဖစ္ေနၿပီး မေကာင္းတဲ့အက်ိဳးကုိ ေပးေစတဲ့ အလုပ္ မျဖစ္ဖုိ႔လုိ႔ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခါက အရက္ကုိႀကိဳက္လုိ႔ကုိ ေသာက္ေနၿပီး အရက္ေသာက္ၿပီးရင္လည္း ဘယ္သူ႔ကုိမွ ဒုကၡမေပးဘဲ သူဖာသာသူ တစ္ေယာက္တည္း အိပ္ေနတတ္တဲ့ ဒကာတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕လုိ႔ သူေျပာတာေလး သတိရမိပါတယ္္။ “ဆရာေတာ္ဘုရား… တပည့္ေတာ္က အရက္ေသာက္တာကုိ မေကာင္းမွန္းေတာ့ သိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ႀကိဳက္လြန္းေတာ့ ဘယ္လုိမွကုိ ျဖတ္လုိ႔မရဘူးဘုရား..၊ ေနာက္တပည့္ေတာ္က ေသာက္သာေသာက္ေပမယ့္ ဘယ္သူ႔ကုိမွ ဒုကၡေပးေလ့ မရွိပါဘူးဘုရား၊ အဲဒီအတြက္ အကုသုိလ္အျပစ္ေတာ့ သက္သာမယ္လုိ႔ ထင္ပါတင္ဘုရား..”လုိ႔ သူက ေျပာလာပါတယ္။ “အင္း… ဒကာ့အျမင္နဲ႔ ဒကာကေတာ့ ဟုတ္ေနတာပဲ၊ တကယ္ေတာ့ အကုသုိလ္အျပစ္ဆုိတာ သူတပါးကုိ မထိခုိက္ေပမယ့္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ထိခုိက္ေနရင္လည္း အကုသုိလ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္၊ ဒကာက အရက္ေသာက္ၿပီး ဘယ္သူ႔ကုိမွ ဒုကၡမေပးဘဲ အိပ္ေနေပမယ့္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိေတာ့ အက်ိဳးယုတ္ေစ၊ အျပစ္ျဖစ္ေနေစတဲ့ အတြက္ ဒါဟာ အကုသုိလ္ပါပဲ၊ အရက္ေသာက္တဲ့ အတြက္ သီလသိကၡာပုဒ္ကုိ ခ်ိဳးေဖာက္ေနၿပီး အရက္ေသာက္ထားတဲ့ အတြက္ ေမ့ေလ်ာ့ေပါ့ဆမႈ ျဖစ္ေနတာေတြကုိက အကုသုိလ္ျဖစ္ေနတာပါ၊ ဒါေၾကာင့္ အရက္ေသာက္ၿပီး အိပ္ေနတတ္တဲ့ သူကုိလည္း အကုသိုလ္ျဖစ္ေနတဲ့သူလုိ႔ ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္…” စသျဖင့္ အဲဒီဒကာကုိ ျပန္ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ လူတုိင္းလူတုိင္း ကုိယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္ေတြ အေပၚမွာ အျပစ္ျဖစ္မျဖစ္ စိစစ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ လိုပါတယ္။ ကုိယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ ကုိယ့္အတြက္ေရာ သူတပါးအတြက္ပါ အျပစ္ကင္းတယ္၊ အက်ိဳးရွိတယ္ဆုိရင္ ဒီအလုပ္ဟာ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ျဖစ္ၿပီး ကုိယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ ကုိယ့္အတြက္လည္း အက်ိဳးမရွိ၊ သူမ်ားအတြက္လည္း အက်ိဳးမရွိတဲ့အျပင္ လုပ္သမွ် အျပစ္ေတြပဲ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္တစ္ခုဟာ ေကာင္းရင္ကုသုိလ္ျဖစ္ၿပီး မေကာင္းရင္ အကုသုိလ္ျဖစ္ပါတယ္။ အေကာင္းလုပ္ရင္ အျပစ္ကင္းၿပီး မေကာင္းလုပ္ရင္ အျပစ္တြင္း ျဖစ္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အျပစ္မကင္းဘဲ မေကာင္းက်ိဳးေပးတတ္တဲ့ အကုသုိလ္ အလုပ္ေတြကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး အျပစ္ကင္းကာ ေကာင္းက်ိဳးျဖာေစမယ့္ ကုသုိလ္အလုပ္ေတြမွာ တတ္ႏုိင္သမွ် ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ကုသုိလ္၊ အကုသုိလ္ဆုိတာ လုပ္တဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ ကုိယ့္အတြက္ေရာ အျခားသူေတြ အတြက္ပါ အျပစ္ရွိမရွိ အက်ိဳးရွိမရွိဆုိတဲ့ သက္ေရာက္မႈေတြနဲ႔ သက္ဆုိင္တဲ့ အလုပ္ေတြကုိ ဆုိလုိတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္တစ္ခုဟာ ကုသုိလ္ျဖစ္လား၊ အကုသုိလ္ျဖစ္လား ဆုိတာကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ စိစစ္ၿပီး ကုသုိလ္ျဖစ္တယ္ဆုိရင္ စဲြစဲြၿမဲၿမဲလုပ္ဖုိ႔နဲ႔ အကုသုိလ္ျဖစ္တယ္ဆုိရင္ မလုပ္ဘဲ ေရွာင္ရွားကာ လုပ္မိေနရင္လည္း အျမန္ဆုံး စြန္႔လႊတ္ၾကဖုိ႔ ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကံကံရဲ႕ သက္ေရာက္မႈ သေဘာအရလည္း ကုိယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ ကုိယ့္ဆီပဲ ျပန္ေရာက္လာမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္ေတြကုိ အျပစ္ကင္းေအာင္နဲ႔ အက်ိဳးရွိေအာင္ လုပ္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶအလုိေတာ္အရ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟတရားမ်ား ဦးစီးၿပီး လုပ္ေလ့ရွိတဲ့ အလုပ္မ်ားဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ အျပစ္မကင္းဘဲ အကုသုိလ္ျဖစ္တတ္တာ မ်ားတဲ့အတြက္ ဒီလုိအလုပ္မ်ားကုိ ေရွာင္ရွားၿပီး အျပစ္ကင္းတဲ့ အလုပ္ေတြကုိ ရွာေဖြလုပ္ၾကဖုိ႔ အသိေပးလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အခ်ဳပ္ေျပာလုိတာက ေလာကမွာ ေျပာေျပာေနၾကတဲ့ ကုသုိလ္အကုသုိလ္ဆုိတဲ့ စကားေတြရဲ႕ တကယ့္ဆုိလုိရင္းမွာ ကုသိုလ္ဆုိတာ အျပစ္မရွိဘဲ ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ေစတဲ့ သေဘာျဖစ္ၿပီး အကုသုိလ္ဆုိတာ အျပစ္နဲ႔အတူ မေကာင္းက်ိဳးကုိ ျဖစ္ေစတဲ့ သေဘာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္တစ္ခုဟာ ကုိယ့္အတြက္ေရာ သူတပါးအတြက္ပါ အျပစ္ကင္းမကင္း၊ အက်ိဳးရွိမရွိ စဥ္းစားသုံးသပ္ၿပီး ႏွစ္ဦးလုံးအတြက္ အျပစ္ကင္းၿပီး အက်ိဳးရွိတယ္ဆုိရင္ ဒီအလုပ္ကုိ ႀကိဳးစားလုပ္ဖုိ႔နဲ႔ ႏွစ္ဦးလုံးအတြက္ အျပစ္မကင္းဘဲ အက်ိဳးယုတ္ေစတယ္ဆုိရင္ ဒီအလုပ္ကုိ မလုပ္ဘဲ ေရွာင္ရွားဖုိ႔၊ အဲဒီလုိ အျပစ္ကင္းၿပီး အက်ိဳးရွိတဲ့ အလုပ္ကုိ လုပ္ေနျခင္းဟာ ကုသုိလ္လုပ္ေနျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီ ကုသုိလ္တရားေတြကုိ မ်ားမ်ားလုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ ေျပာလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အျပစ္ကင္းၿပီး အက်ိဳးရွိတဲ့ အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ေဆာင္ရင္းနဲ႔ပဲ ကုိယ့္ရဲ႕ဘ၀ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာကုိ ႀကိဳးစားရွာေဖြၾကဖုိ႔လည္း အသိေပးစကား ေျပာၾကားရင္း ကုသုိလ္နဲ႔ အကုသုိလ္ဆုိတဲ့ ဒီစာစုေလးကုိ အဆုံးသတ္လုိက္ရပါေတာ့တယ္။

Read more »

တကယ္လုပ္ရင္ တကယ္ရမယ္…

တရားေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ေျခာက္ပါးမွာ “သႏၵိ႒ိက”ဂုဏ္ေတာ္ဆုိတာ ရွိပါတယ္။ ကုိယ္တုိင္ဒိ႒မ်က္ျမင္ သိျမင္ႏုိင္တဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ပါ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ တရားေတာ္မ်ားဟာ ေဟာေတာ္မူတဲ့အတုိင္း၊ လမ္းညြန္တဲ့အတုိင္း လုိက္နာက်င့္သုံး ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ဘယ္သူမဆုိ က်င့္သုံးႏုိင္တာနဲ႔အမွ် အက်ိဳးတရားကုိ ျပန္လည္ရရွိေစႏုိင္တဲ့ အစြမ္းဂုဏ္အင္ ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ယုံၾကည္မႈသဒၶါတရား၊ ျပတ္သားတဲ့ ေစတနာမ်ား၊ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ ၀ိရိယတရားမ်ားနဲ႔အညီ က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ဘယ္သူပဲ က်င့္က်င့္၊ ဘယ္မွာပဲက်င့္က်င့္ က်င့္ႀကံႏုိင္သေလာက္ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာလည္း အက်ိဳးထူးတရားကုိ ျဖစ္ေစမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶတရားေတာ္ရဲ႕ အစြမ္းသတၱိဟာ လက္ေတြ႕က်င့္ႀကံ လုိက္နာသူကုိသာ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ ျဖစ္ေစတဲ့အတြက္ က်င့္ႀကံအားထုတ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ လူမ်ိဳးလည္း မခဲြျခား၊ အသားအေရာင္လည္း မခဲြျခား၊ က်ားမလည္း မခဲြျခားဘဲ အက်ိဳးထူးသတၱိကုိ ျဖစ္ေစမွာျဖစ္သလုိ မလုိက္နာမက်င့္သုံးဘဲ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြနဲ႔ ေနထုိင္ေနၾကမယ္ဆုိရင္လည္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြေရာ ဘာသာ၀င္ မဟုတ္သူေတြအတြက္ပါ မ်က္ႏွာလုိက္ျခင္းမရွိ တန္ျပန္အျပစ္ကုိ ျဖစ္ေစတတ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဘုရားရွင္က ခ်မွတ္ထားတာ မဟုတ္ဘဲ သဘာ၀နိယာမ၊ ကမၼနိယာမ အမွန္တရားကုိက ျဖစ္ေစတဲ့ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူမဆုိ ေကာင္းတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မေကာင္းတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တကယ္လုပ္ရင္ တကယ္ရတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာဟာ အက်င့္ပုိင္းကုိ ဦးစားေပးတဲ့ ဘာသာျဖစ္တဲ့အတြက္ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္ႀကံသူမွန္သမွ်ကုိ လည္း သူတုိ႔သူတုိ႔ရဲ႕ က်င့္ႀကံႏုိင္မႈ အေပၚလုိက္ကာ အက်ိဳးတရား ျဖစ္ထြန္းမႈကုိ ျဖစ္ေပၚေစပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြအတြက္ မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာပဲ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုိ ျဖစ္ေစတတ္ၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြ အတြက္ေတာ့ ေသၿပီးဒုတိယ ဘ၀မွာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုိ ျဖစ္ေစတတ္ကာ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ေသၿပီးေနာက္ ဘ၀တစ္ခုခုမွာ အခါအခြင့္သင့္သလုိ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုိ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါက လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္သုံးသူေတြရဲ႕ စိတ္ေစတနာေဇာ အေပၚကုိလုိက္ၿပီး ကြဲျပားသြားၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကာလအတိအက် မေျပာႏုိင္ေပမယ့္ တကယ္လုပ္ရင္ တကယ္ရတယ္၊ တကယ္ျဖစ္တယ္ဆုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္လုပ္ရင္ တကယ္ရတယ္ဆုိတဲ့ အပုိင္းမွာ လုပ္တဲ့သူရဲ႕ အလုပ္နဲ႔ ေစတနာကုိလုိက္ၿပီး တူညီတဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုိ ျဖစ္ေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဗုဒၶဘာသာေတြ လုပ္ႏုိင္တဲ့ အလုပ္ေတြကုိ ခဲြျခားျပရမယ္ဆုိရင္ ဗုဒၶဘာသာ တစ္ေယာက္ဟာ
ကုိယ္က်င့္သိကၡာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း သီလအလုပ္
ေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္း ဒါနအလုပ္
သမထပြားမ်ားျခင္း သမာဓိအလုပ္
၀ိပႆနာပြားမ်ားျခင္း ပညာအလုပ္
ဆုိတဲ့အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အလြယ္ေျပာရရင္ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ အလုပ္ေတြေပါ့။ ဒီအလုပ္ေတြထဲက ကုိယ္ဘာကုိ ေရြးခ်ယ္လုပ္မလဲဆုိတာ ကုိယ့္အေပၚမူတည္ၿပီး ကုိယ္ေရြးခ်ယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္မွာ စိတ္ေစတနာ ထက္သန္စြာနဲ႔ လုပ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ အဲဒီေရြးခ်ယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္ရဲ႕ တူညီတဲ့ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ အက်ိဳးကုိ ရရွိေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိၾကပါစုိ႔။ ကုိယ္က အလွဴအတန္းျပဳရတာ ၀ါသနာပါၿပီး အလွဴဒါန ျပဳရျခင္းကုိ စိတ္အစဥ္မွာ ျပင္းျပထက္သန္စြာ ရွိေနကာ ေစတနာ ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေပးလွဴတတ္တယ္ဆုိရင္ အဲဒီလွဴဒါန္းမႈရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈဟာ ဒီဘ၀မွာပဲ သိသိသာသာ အက်ိဳးေပးတတ္တာကုိ သတိထားၾကည့္တဲ့ အခါ သိႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ မရွိရွိတာကုိ ပုဂၢိဳလ္မေရြး၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပါ၊ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ လုိတာျပည့္ဖုိ႔ သက္သက္နဲ႔ လွဴဒါန္းေပးကမ္းတတ္တဲ့ သူဟာ သူကုိယ္တုိင္လည္း ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ကူညီေဖးမမယ့္သူေတြ၊ ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္မယ့္သူေတြ၊ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ လုိအပ္ခ်က္ကုိ ျဖည့္ဆည္းေပးမယ့္သူေတြ၊ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ဆင္းရဲဒုကၡမရွိ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနရတဲ့ အျဖစ္ေတြနဲ႔ ႀကံဳၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႀကဳံလည္းႀကဳံဖူးၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါနဟာ ခ်မ္းသာမႈကုိ ျဖစ္ေစတဲ့ သတၱိရွိတဲ့ အတြက္ ဒါနအားသန္တဲ့ သူေတြအတြက္ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ျပည့္စုံခ်မ္းသာမႈကေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ ဒီဘ၀မွာပဲ လက္ေတြ႕ ရႏုိင္တာေတြ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ ဒါက ဒါနဆုိတဲ့ အလုပ္ရဲ႕ လက္ေတြ႕ဆန္တဲ့ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခါတစ္ေလ ဒါနရဲ႕ လက္ေတြ႕အက်ိဳးေလးေတြ ရရွိတတ္တာကုိ သတိျပဳမိၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ေစတနာအျပည့္နဲ႔ ကုိယ့္မွာရွိတဲ့ အရာတစ္ခုခုကုိ လုိအပ္တဲ့သူ တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ ေပးလွဴလုိက္တဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈဟာ အဲဒီေန႔မွာပဲ ကုိယ့္ကုိလည္း တစ္ေယာက္ေယာက္က တစ္ခုခု အက်ိဳးျပဳသြားတာ၊ တစ္ခုေပးသြားတာ၊ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း တစ္ခုခု ရလုိက္တာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ တုိက္ဆုိင္မႈမဟုတ္တဲ့ မျမင္ႏုိင္တဲ့ ဒါနရဲ႕ လက္ေတြ႕က်တဲ့ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ ေလးေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ စာသင္သားဘ၀က အျဖစ္ေလးကုိ သတိရမိပါတယ္။း စာသင္သားဘ၀က ရွားရွားပါးပါး ရရွိထားတဲ့ သကၤန္းအသစ္ေလး တစ္စုံကုိ ဒုလႅဘရဟန္း အရမ္း၀တ္ခ်င္ေနတဲ့ ဒကာေလးတစ္ေယာက္ကုိ ေစတနာအျပည့္နဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါဘဲ လွဴလုိက္ဖူးပါတယ္။ အဲဒီေန႔ ညေနမွာပဲ တစ္ခါမွ ျမင္ဖူးျခင္း၊ ေတြးဖူးျခင္း၊ သိကၽြမ္းျခင္း မရွိတဲ့ ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ေယာက္ကုိ လမ္းမွာေတြ႕ၿပီး သူတုိ႔လွဴတဲ့ အလွဴကုိ လက္ခံရရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါဟာ တုိက္ဆုိင္မႈလုိ႔ ဆုိႏုိင္ေပမယ့္ အဲဒီေန႔ မနက္ပုိင္းက ေစတနာသဒၶါတရား အျပည့္နဲ႔ လွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ သကၤန္းအလွဴရဲ႕ လက္ေတြ႕က်တဲ့ တန္ျပန္အက်ိဳးေပးမႈလုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အျဖစ္မ်ိဳးကေတာ့ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ မၾကာမၾကာ ေတြ႕ေနရမွာျဖစ္ပါတယ္္။ ဒါဟာ တကယ္လုပ္ရင္ တကယ္ရတယ္ဆုိတဲ့ နိယာမရဲ႕ လက္ေတြ႕သာဓကပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီလုိပဲ ကုိယ္က်င့္သီလ ေစာင့္ထိန္းျခင္းဆုိတဲ့ သီလအလုပ္ကုိ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္ႀကံေလ့ ရွိတဲ့သူေတြ အတြက္လည္း ဒီအလုပ္ရဲ႕ လက္ေတြ႕အက်ိဳး သက္ေရာက္မႈကုိ သတိျပဳမိၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလေစာင့္ထိန္းမႈရဲ႕ ထူးျခားမႈကုိ ခံစားဖူးၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလရဲ႕ အစြမ္းသတၱိက အရင္ဆုံး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ယုံၾကည္မႈအားေတြ ျဖစ္ေစပါတယ္။ သီလလုံၿခဳံေနတဲ့အတြက္လည္း အေၾကာက္တရားကင္းေနၿပီး ဘယ္လုိပရိတ္သတ္ထဲမဆုိ ၀င္ရဲပါတယ္။ သီလလုံၿခဳံတဲ့အတြက္ ေမ့ေလ်ာ့မႈမရွိဘဲ ေသတဲ့အထိ သတိၿမဲေနတတ္ပါတယ္။ သီလရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈက ေစာင့္ထိန္းတဲ့သူေတြကုိ အသက္ရွည္ၿပီး၊ အဆင္းလွကာ၊ က်န္းမာမႈကုိ ျဖစ္ေစတတ္ပါတယ္။ ဒါက သီလရဲ႕ ေယဘုယ် အက်ိဳးသက္ေရာက္ မႈေလးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလေစာင့္ထိန္းျခင္း အလုပ္ကုိ လုပ္ေနတဲ့သူ မွန္သမွ် ဘယ္သူမဆုိ ဒီသက္ေရာက္မႈကုိ ခံစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ေတြ႕လုပ္ၾကည့္ရင္ လက္ေတြ႕ရႏုိင္တာကေတာ့ လက္ေတြ႕လုပ္ေနတဲ့ သူေတြ သိၾကပါတယ္။

တစ္ေလာကေတာင္ အင္တာနက္မွာ ၀ါတြင္းအဓိ႒ာန္၀င္ၿပီး ဥပုသ္ေန႔တုိင္း ဥပုသ္သီလ ေစာင့္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းတဲ့ ပုိ႔စ္ေလးကုိဖတ္ၿပီး လက္ေတြ႕အဓိ႒ာန္၀င္ကာ လုပ္ၾကည့္ၾကတဲ့ သူေတြဆီက “ဥပုသ္ေန႔ကုိ မလြတ္တမ္း ဥပုသ္သီလ ေစာင့္မယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေလးနဲ႔ ပထမဆုံး ဥပုသ္ေန႔မွာ ဥပုသ္ေစာင့္တာပဲ ရွိေသးတယ္ သိသိသာသာ ထူးျခားမႈေတြကုိ ခံစားရေၾကာင္း” ေျပာလာသံေတြ ၾကားသိရပါတယ္။ “ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါတဲ့ အဓိ႒ာန္ တစ္ခုအေနနဲ႔ ဒီႏွစ္၀ါတြင္း ဥပုသ္ေန႔ေတြမွာေတာ့ ဥပုသ္သီလကုိ မလြတ္တမ္း ေစာင့္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္”ဆုိတဲ့ ခုိင္မာတဲ့ သႏၷိ႒ာန္ စကားေလးေတြလည္း ၾကားခဲ့ရပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ သီလေစာင့္ထိန္းျခင္းဆုိတဲ့ အလုပ္ကုိ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္သုံးေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီသီလရဲ႕ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ အက်ိဳးေက်းဇူးကေတာ့ ဘယ္သူ႔ထံမဆုိ ေရာက္ရွိလာမွာ အမွန္ပါပဲ။ လက္ေတြ႕လုပ္ျဖစ္ဖုိ႔နဲ႔ လုိခ်င္ေတာင့္တမႈ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ မလုပ္ျဖစ္ဖုိ႔ဘဲ အေရးႀကီးပါတယ္။ အဲဒီလုိ သေဘာေတြမပါဘဲ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တဲ့ အလုပ္ျဖစ္လုိ႔ လုပ္ကုိလုပ္မယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႔သာ လုပ္ေနမယ္ဆုိရင္ ကံကလည္း သူ႔အလုပ္သူလုပ္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔အက်ိဳးေပး သူေပးေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ သမထ၊ ၀ိပႆနာဆုိတဲ့ ဘာ၀နာ အလုပ္ေတြမွာလည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ။ သမထဘာ၀နာရဲ႕ အစြမ္းသတၱိက အားထုတ္ေနစဲအခုိက္္မွာ ပူေလာင္မႈ ကိေလသာေတြကုိ ခြာထားၿပီး စိတ္အစဥ္ ၿငိမ္းေအးမႈကုိ ျဖစ္ေစကာ ပီတိတရားေတြကုိ တုိးပြားေစပါတယ္။ ၀ိပႆနာ အလုပ္ကေတာ့ လုပ္ရင္းလုပ္ရင္ ကိေလသာေတြကုိ ၀ိပႆနာဉာဏ္နဲ႔ အျမစ္ျပတ္ သတ္ေပးတဲ့ အစြမ္းသတၱိရွိပါတယ္။ ဒီ၀ိပႆနာ အလုပ္က ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈမ်ားေလ ဉာဏ္စဥ္ျမင့္ေလျဖစ္ၿပီး ဉာဏ္ေတြတက္တာနဲ႔ ကိေလသာတြကုိ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု သတ္သတ္ေပးသြားေစပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး နိဗၺာန္ေရာက္တဲ့ အထိပုိ႔ေဆာင္ေပးပါတယ္။ ဒီသမထ၊ ၀ိပႆနာ အလုပ္ဟာလည္း တကယ္ႀကိဳးႀကိဳးစားစားနဲ႔ လုပ္ရင္ ဘယ္သူမဆုိ လုပ္ႏုိင္သမွ် အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုိ ျဖစ္ေစပါတယ္။ လုပ္ႏုိင္သမွ် စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ ကိေလသာေခါင္းပါးမႈ၊ အၾကြင္းမဲ့ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈေတြကုိ ျဖစ္ေစပါတယ္။ စိတ္ကူးရင္ မဟုတ္ဘဲ လက္ေတြ႔ လုပ္ေဆာင္မႈနဲ႔ သိရ၊ ခံစားရတဲ့ အလုပ္ေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီဘာ၀နာ အလုပ္ဟာလည္း တကယ္လုပ္ရင္ တကယ္ရတဲ့အလုပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္ လုပ္ေဆာင္ျဖစ္ဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ဗုဒၶဘာသာ တရားေတာ္မ်ားဟာ အက်င့္တရား ဦးစားေပးထားတဲ့ တရားေတာ္မ်ား ျဖစ္တဲ့အတြက္ အျခားကမၻာ့ဘာသာမ်ားနဲ႔ မတူဘဲ တမူထူးျခားေနတာ ျဖစ္ၿပီး သဒၶါ၊ ပညာ၊ ၀ိရိယတရားေတြ ယုတ္ေလ်ာ့လာတဲ့ ဒီေန႔ေခတ္မွာေတာ့ အႏွစ္သာရရွိေပမယ့္ အေရအတြက္ နည္းေနတဲ့သေဘာ သက္ေရာက္ေနေပမယ့္ လက္ေတြ႕လုပ္ရင္ လုပ္တဲ့အတုိင္း အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုိ ျဖစ္ေစတဲ့အတြက္ ကမၻာတစ္၀ွန္းမွာ ဗုဒၶရဲ႕ တရားေတာ္မ်ားဟာ အစမ္းသပ္ခံႏုိင္တဲ့ တရားေတာ္မ်ား၊ ယုတၱိက်တဲ့ တရားေတာ္မ်ား၊ တကယ္လုပ္ရင္ တကယ္ရတဲ့ တရားေတာ္မ်ားအျဖစ္ မွတ္ေက်ာက္အတင္ခံကာ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္သုံးသူေတြနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျဖစ္လာတယ္ဆုိတာ သိေစလုိတာပါ။ သႏၵိ႒ိက ဂုဏ္ေတာ္အဖြင့္အတုိင္း တကယ္လုပ္ရင္ တကယ္ရတယ္ဆုိတာ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရင္းျဖင့္ သိေစလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အေျပာမဟုတ္ အလုပ္နဲ႔ သက္ေသျပႏုိင္တဲ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ တရားေတာ္မ်ားကုိ ဟုိစာဖတ္၊ ဒီစာဖတ္၊ ဟိုေတြးဒီေတြး၊ ဟုိေ၀ဘန္ဒီေ၀ဘန္ လုပ္ေနၾကတာထက္ ဗုဒၶညြန္ျပတဲ့အတုိင္း လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္သုံးျခင္းျဖင့္ ကုိယ္ကုိယ္တိုင္ အက်ိဳးတရားကုိ လက္ေတြ႕ခံစားႏုိင္ေအာင္ က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ၿပီး ကုိယ္တုိင္ဒိ႒ မ်က္ျမင္သိျမင္ႏုိင္တဲ့ ဂုဏ္ေတာ္အထူးကုိ အရယူၾကည့္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း သီလကုိ အေျခခံတဲ့ ဒါန၊ ဘာ၀နာ အလုပ္မ်ားရဲ႕ လက္ေတြ႕ဆန္တဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ အေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

အေကာင္းျမင္၀ါဒႏွင့္ ေယာနိေသာ မနသိကာရ…

ေ၀ါဟာရ တစ္ခု၏ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆုိခ်က္အရ “အေကာင္းဘက္က ႐ႈျမင္တတ္သည့္ အေလ့အက်င့္”ကုိ္ အေကာင္းျမင္၀ါဒဟု ဆုိၿပီး “အသင့္အားျဖင့္ ႏွလုံးသြင္းျခင္း” ကုိ ေယာနိေသာ မနသိကာရဟု ဆုိ၏။ အရာရာကုိ ေကာင္းသည့္ဘက္၊ ေကာင္းသည့္႐ႈေထာင့္မွသာ ျမင္တတ္ၾကည့္တတ္သည့္ အေလ့အက်င့္သေဘာကုိ အေကာင္းျမင္၀ါဒဟု ဆုိ၍ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုခုကုိ သင့္ေလ်ာ္ေလ်ာက္ပတ္ေအာင္ ႏွလုံးသြင္းျခင္း၊ စဥ္းစားျခင္း၊ ႐ႈျမင္ျခင္းကုိ ေယာနိေသာ မနသိကာရဟု ဆုိေလ့ရွိ၏။ တုိတုိႏွင့္လုိရင္း အဓိပါၸယ္ အေနျဖင့္ ေျပာရလွ်င္ “အေကာင္းျမင္းျခင္း”ႏွင့္ “ႏွလုံးသြင္းမွန္ကန္ျခင္း”ဟု ဤစကားႏွစ္ရပ္ကုိ အလြယ္မွတ္သားႏုိင္၏။ အေကာင္းျမင္ျခင္းႏွင့္ ႏွလုံးသြင္းမွန္ကန္ျခင္းတုိ႔သည္ ဆက္စပ္မႈ ရွိေန၏။ တစ္နည္းအားျဖင့္ဆုိေသာ္ တူညီသည့္ သေဘာကုိ ေဆာင္ေန၏။ အေကာင္းျမင္တတ္ျခင္းသည္ ႏွလုံးသြင္းမွန္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ၿပီး ႏွလုံးသြင္းမွန္ျခင္းသည္လည္း အေကာင္းျမင္တတ္သျဖင့္သာ ျဖစ္ေလ့ရွိတတ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အေကာင္းျမင္ျခင္းႏွင့္ ႏွလုံးသြင္းမွန္ကန္ျခင္း သုိ႔မဟုတ္ အေကာင္းျမင္၀ါဒႏွင့္ ေယာနိေသာ မနသိကာရတုိ႔သည္ “ကဲြသလုိလုိႏွင့္ တဲြေနတတ္သည့္တရား၊ မတူသလုိလုိႏွင့္ တူေနတတ္သည့္တရား”ဟု ဆုိၾကျခင္း ျဖစ္၏။

ဆုိလုိသည္မွာ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စ႐ုိက္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံၾကရာတြင္ အဆင္ေျပေျပ ျဖစ္ၾကေစရန္၊ အျပစ္မျမင္ဘဲ အခ်စ္၀င္ၾကေစရန္ အေကာင္းျမင္တတ္သည့္ အေလ့အက်င့္မ်ား ရွိရန္လုိသကဲ့သုိ႔ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာေကာင္းမည့္အေရး အေထာက္အကူေပးမည့္ ကုသုိလ္တရား တုိးပြားေရးမွာလည္း ကုသုိလ္ျဖစ္ေၾကာင္း အေထာက္အပံ့ တစ္ခုျဖစ္သည့္ ေယာနိေသာ မနသိကာရေခၚ ႏွလုံးသြင္းမွန္ကန္ေရး သုိ႔မဟုတ္ ကုသုိလ္ျဖစ္ရန္ ႏွလုံးသြင္းတတ္ေရးသည္ အေရးႀကီးေၾကာင္း ဆုိလုိရင္းျဖစ္ပါ၏။ အေကာင္းျမင္တတ္လွ်င္ အျပစ္အျဖစ္ သက္သာၿပီး ႏွလုံးသြင္းမွန္လွ်င္ အကုသုိလ္အျဖစ္ နည္းကာ ကုသုိလ္ျဖစ္ရန္ ပုိအားသန္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္၊ မည္သည့္အရာကုိပဲ ၾကည့္ၾကည့္ အေကာင္းဘက္က ၾကည့္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရန္ႏွင့္ ျမင္သမွ်၊ ၾကားသမွ် အစစ အဖုံဖုံ ထုိထုိအာ႐ုံမ်ားႏွင့္ ၾကဳံေတြ႕သည့္ အခါတြင္လည္း အကုသုိလ္မျဖစ္ဘဲ ကုသုိလ္ျဖစ္ေစရန္အတြက္ ေယာနိေသာမနသိကာရ ထားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရန္ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္၏။

မွန္၏။ လူ႔ေလာကတြင္ ေနထုိင္က်င္လည္ၾကသည့္အခါ ၀ါသနာမတူ၊ အက်င့္စ႐ုိက္မတူ၊ စိတ္သေဘာထား မတူၾကသည့္ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ေတြ႕ႀကဳံေနၾကရသျဖင့္ စိတ္ထားမတတ္လွ်င္ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း အကုသိုလ္အျပစ္ ျဖစ္ဖြယ္မ်ားႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ရတတ္၏။ တစ္စုံတစ္ဦး၏ အျပဳအမူ၊ အေျပာအဆုိ၊ အေနအထုိင္မ်ားသည္ တစ္ခါတစ္ရံ မိမိတုိ႔အတြက္ အကုသုိလ္ျဖစ္ဖြယ္မ်ား ျဖစ္ေနတတ္သည္ကုိ သတိျပဳမိၾကမည္ ျဖစ္၏။ ထုိသူတုိ႔သည္ မည္သည့္သေဘာ မည္သည့္ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ မည္သုိ႔ေနထုိင္ေလ့ရွိသည္ကုိ မသိႏုိင္ေသာ္လည္း ၾကည့္ေနျမင္ေနသည့္ မိမိသည္ အကယ္၍ စိတ္ထားမတတ္၊ ႏွလုံးသြင္း မမွန္လွ်င္ ထုိသူတုိ႔ကုိ အမွီျပဳ၍ မိမိမွာ အလုိလုိ အျပစ္ျဖစ္ေနတတ္၏။ ထုိသုိ႔အျပစ္ျဖစ္တတ္မႈ၏ အေၾကာင္းရင္းမွာ အေကာင္းမျမင္တတ္၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ႏွလုံးသြင္းမမွန္ကန္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မည္သူ႔အေပၚပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အေကာင္းျမင္တတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္၏။

အေကာင္းျမင္တတ္လွ်င္ ထုိအခုိက္အတန္႔တြင္ အကုသုိလ္အျဖစ္ သက္သာမည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္၏။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေကာင္းဘက္က ႐ႈျမင္တတ္သျဖင့္ မိမိစိတ္တြင္လည္း ေရွးဦးစြာ ေကာင္းသည့္စိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚေနတတ္၏။ အဆုိးျမင္တတ္သည့္ သူတစ္ေယာက္သည္ အရာရာကုိ အဆုိးဘက္ကသာ ၾကည့္ေလ့ရွိတတ္သျဖင့္ သူ၏စိတ္တြင္လည္း အဆုိးမ်ား၊ မေကာင္းသည့္ အေတြးမ်ားက လႊမ္းမုိးထားၿပီး သူကုိယ္တုိင္ပင္ အကုသုိလ္ အျပစ္မ်ား ျဖစ္ေနတတ္သည့္ သေဘာရွိတတ္ေသာ္လည္း အေကာင္းဘက္က ႐ႈတတ္သူသည္ကား အေတြးေကာင္း၊ အျမင္ေကာင္းမ်ားျဖင့္ ျမင္တတ္ၾကည့္တတ္သျဖင့္ သူ၏သႏၲာန္တြင္လည္း ေကာင္းသည့္စိတ္ထားမ်ား ျဖစ္ေနတတ္၏။ အမွားကုိ အမွန္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္တတ္သည့္ သေဘာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ မိမိကုိယ္ကုိယ္ မိမိအျပစ္မျဖစ္ေစရန္ သူတပါး၏ ေကာင္းကြက္ေလးမ်ားကုိ ရွာ၍ၾကည့္တတ္သည့္ အေလ့အက်င့္မ်ိဳးကုိ ေလ့က်င့္ေလ့ရွိသူသည္ အမွန္ပင္ အေကာင္းျမင္တတ္သူ ျဖစ္ၿပီး အကုသုိလ္ အျဖစ္နည္းသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ႏုိင္ေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူတုိင္းလူတုိင္း ေကာင္းကြက္ေလးမ်ား တစ္ခုခုရွိတတ္သျဖင့္ ထုိေကာင္းကြက္ေလးမ်ားကုိ ရွာ၍ မိမိကုိယ္ကုိ အျပစ္မျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္တတ္ျမင္တတ္၊ ႏွလုံးသြင္းတတ္ဖုိ႔ လုိေၾကာင္း တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

စကားစပ္၍ ဖတ္ဖူးခဲ့သည့္ စာေပမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ အေကာင္းျမင္တတ္ေစရန္၊ ႏွလုံးသြင္း မွန္ကန္ေစရန္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ လမ္းညြန္ထားခ်က္မ်ားကုိ သတိရမိပါ၏။ “ေလာကတြင္ အခ်ိဳ႕သည္ အေျပာၾကမ္းၿပီး စိတ္ထားေကာင္းသည္ကုိ ေတြ႕ရတတ္ေၾကာင္း၊ ထုိသူမ်ားကုိ အေျပာၾကမ္းသည္ကုိ မၾကည့္ဘဲ စိတ္ထားေကာင္းသည့္ အခ်က္ကုိၾကည့္၍ ဆက္ဆံသင့္ေၾကာင္း၊ အခ်ိဳ႕သည္ အေျပာခ်ိဳေသာ္လည္း စိတ္သေဘာထား ယုတ္ညံ့တတ္ေၾကာင္း၊ ထုိသူမ်ားကုိ စိတ္ဓာတ္မေကာင္းသည္ကုိ မၾကည့္ဘဲ ႏႈတ္ခ်ိဳတတ္သည့္ အခ်က္ကုိပင္ယူ၍ ဆက္ဆံသင့္ေၾကာင္း၊ အခ်ိဳ႕သည္ အေျပာလည္းၾကမ္း၊ စိတ္ထားလည္း မေကာင္းတတ္ေသာ္လည္း တစ္ခါတစ္ရံ ေကာင္းသည့္ အခ်က္ေလးမ်ား ရွိတတ္ေၾကာင္း၊ ထုိသူမ်ားကုိ တစ္ခါတစ္ရံ ေကာင္းသည့္အခ်က္ေလးကုိပင္ ယူ၍ ဆက္ဆံသင့္ေၾကာင္း၊ အခ်ိဳ႕ကား စိတ္ထားလည္းမေကာင္း၊ အေျပာလည္းၾကမ္းသည့္အျပင္ မည္သည့္အခါမွလည္း ေကာင္းလာမည္ မဟုတ္သည့္ သူမ်ားျဖစ္ေနတတ္ေၾကာင္း ထုိသူမ်ားကုိကား အျပစ္အျဖစ္မခံေတာ့ဘဲ ဥေပကၡာျပဳ၍သာ ဆက္ဆံသင့္ေၾကာင္း” စသည္ျဖင့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ မိမိကုိယ္ကုိ အျပစ္မျဖစ္ေစရန္ အေကာင္းဘက္က ႐ႈျမင္တတ္သည့္ အေလ့အက်င့္မ်ား လုပ္သင့္ပုံကုိ ဖတ္ဖူးခဲ့သည့္ စာေပအခ်ိဳ႕က လမ္းညႊန္ျပသထားေလ၏။

မည္သုိ႔ဆုိေစ။ ေသခ်ာသည္မွာ အေကာင္းျမင္တတ္ျခင္းသည္ အျပစ္အျဖစ္သက္သာသည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ေသခ်ာေတြးၾကည့္လွ်င္ လူတုိင္းလူတုိင္း ကုိယ္စီအားနည္းခ်က္မ်ား ရွိတတ္ၾကသည္ျဖစ္ရာ ထုိအားနည္းခ်က္ကုိ ၾကည့္ၿပီး ဆက္ဆံၾကလွ်င္ကား ဆက္ဆံေရး အဆင္ေျပဖြယ္ မရွိတတ္လွေပ။ ထုိ႔အျပင္ အဆုိးျမင္တတ္သည့္ အက်င့္ေလးမ်ား ရွိေနျပန္လွ်င္လည္း မေကာင္းသည့္ အေတြးအျမင္က ေရွးဦးစြာ ေနရာယူထားသျဖင့္ မည္သူ႔ကုိၾကည့္ၾကည့္ မေကာင္းသည့္အခ်က္၊ အားနည္းသည့္ အခ်က္ကုိပင္ ေတြ႕ေနရမည္ျဖစ္၏။ ထုိသုိ႔ အားနည္းခ်က္ႏွင့္ မေကာင္းသည့္အခ်က္ကုိ ၾကည့္မိၿပီဆုိလွ်င္ကား မိမိသႏၲာန္တြင္ ထုိသူအေပၚမွာ အေကာင္းျမင္ေပးရန္ မလြယ္လွဘဲ မေကာင္းသည့္ အေတြးအျမင္မ်ားျဖင့္ အကုသုိလ္ အျပစ္မ်ားသာ ျဖစ္ေပၚတတ္သည့္ သေဘာရွိ၏။ ဤသည္မွာ အေကာင္းျမင္တတ္သည့္ အက်င့္မရွိဘဲ အဆုိးကုိသာ ၾကည့္တတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အေကာင္းျမင္တတ္လွ်င္ အျပစ္အျဖစ္ သက္သာသျဖင့္ အေကာင္းျမင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ေၾကာင္း ဆုိျခင္း ျဖစ္၏။

စာေရးသူ ရန္ကုန္မွာရွိစဥ္က အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခု ျဖစ္၏။ ေက်ာင္းမွာ အလွဴရွိသျဖင့္ ဧည့္သည္ေပါင္းစုံ လာၾကသည့္အထဲတြင္ အဂၤလိပ္စာ သင္ေပးခဲ့ဖူးသည့္ တပည့္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားလည္း ေရာက္လာၾက၏။ ေက်ာင္းေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဘုရားႏွင့္ဘုန္းႀကီးကုိ ဦးခ်ၿပီး ဟုိဟုိဒီဒီၾကည့္ကာ ဒကာမေလး တစ္ေယာက္က “ဘုန္းဘုန္းဘုရား… ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ အဲဒီလုိက္ကာေတြကုိ ဘယ္သူလွဴထားတာလဲ…၊ လွဴတဲ့သူကလည္း အဲဒီအေရာင္ႀကီးမွ ေရြးလွဴရတယ္လုိ႔…၊ လွလည္းမလွဘဲနဲ႔၊ ဘယ္လုိမ်က္စိနဲ႔ၾကည့္ၿပီး လွဴထားလဲ မသိပါဘူး၊ အႏုပညာ မ်က္စိမရွိလုိက္တာ…” စသည္ျဖင့္ဆုိၿပီး သူ႔စိတ္ထင္ရာကုိ အသံက်ယ္ႀကီးႏွင့္ ေျပာဆုိ ေလွ်ာက္ထားလုိက္၏။ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ပင္ သူေျပာေနသည့္အခ်ိန္တြင္ အလွဴရွင္ ဒကာမႀကီးကလည္း မနီးမနားမွာ ရွိေနခဲ့၏။ လူႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္သျဖင့္ အေျခအေနကုိ သိေသာ္လည္း ဘာမွမေျပာဘဲ သူတုိ႔ေလးေတြ ျပန္သြားမွ စာေရးသူ အနားကုိေရာက္လာၿပီး “ဆရာေတာ္ဘုရား တပည့္ေတာ္လွဴထားတဲ့ လုိက္ကာေတြက မေကာင္းလုိ႔လားဘုရား…၊ ဒါဆုိ တပည့္ေတာ္ ျပန္လဲလုိက္မယ္ဘုရား..”လုိ႔ စိတ္မေကာင္းသည့္ အမူအရာျဖင့္ ေလွ်ာက္ေလ၏။ စာေရးသူက “ေနပါေစ ဒကာမႀကီး ဒီအတုိင္းပဲ ထားလုိက္ပါ၊ အဆင္ေျပပါတယ္၊ ဒကာမႀကီး အေနနဲ႔ ခုလုိ ဟုိကေျပာ၊ ဒီကေျပာလုိ႔သာ လုိက္ၿပီးလွဴထားတာေတြ လဲေနမယ္ဆုိရင္ ဆုံးမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ လူတစ္ကုိယ္အႀကိဳက္တစ္မ်ိဳး ဆုိေတာ့ သူ႔အႀကိဳက္သူေျပာၾကမွာပဲ၊ အဓိကကေတာ့ ကုိယ့္စိတ္ကုိ သန္႔ရွင္းၿပီး ေစတနာျပတ္ဖုိ႔ အဓိကပါပဲ…”ဟု ေျပာသိမ့္စကား ေျပာေပးခဲ့ရေသး၏။

ဤအျဖစ္အပ်က္ေလးမွာ လက္ေတြ႕ျဖစ္ခဲ့သည့္ အျဖစ္တစ္ခု ျဖစ္ပါ၏။ ေလာကတြင္ ဤကဲ့သုိ႔ေသာ သူမ်ားရွိေနသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါ၏။ အေကာင္းဘက္က ႐ႈျမင္တတ္သည့္ အေလ့အက်င့္ အားနည္းသျဖင့္ ၎တုိ႔ စိတ္အထင္ ေျပာမိေျပာရာ ေျပာလုိက္မိတတ္ၾက၏။ ထုိသုိ႔ အလြယ္တကူ လက္လြတ္စပါယ္ ေျပာလုိက္မိသျဖင့္ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း အျပစ္ကေလးမ်ား ရတတ္သကဲ့သုိ႔ ၾကားရသည့္ သူမ်ားမွာလည္း အေတြးအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ စိတ္မွာေလးလံ သြားတတ္၏။ အကယ္၍ အေကာင္းဘက္က ၾကည့္ျမင္တတ္သူဆုိလွ်င္ အေကာင္းကုိရွာၿပီး ေျပာဆုိတတ္သျဖင့္ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း စိတ္အစဥ္ ရႊင္လန္းႏုိင္သကဲ့သုိ႔ ၾကားရသူမွာလည္း ပီတိပြားရမည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါ၏။ အေကာင္းမျမင္တတ္သည့္ အေလ့အက်င့္၊ ႏွလုံးသြင္း မမွန္သည့္ အေတြးအျမင္မ်ားသည္ ကုသုိလ္ရေရးထက္ အကုသုိလ္ အျပစ္ျဖစ္ႏုိင္မႈက ပုိမ်ားသျဖင့္ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ အေကာင္းျမင္တတ္ရန္ႏွင့္ ႏွလုံးသြင္းမွန္ေစရန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္သင့္ပါေပ၏။

ဆုိလုိသည္မွာ ေလာကတြင္ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ပတ္၀န္းက်င္ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ က်င္လည္ေနၾကရသည္ ျဖစ္ရာ အျမင္မတတ္၊ အေတြးမတတ္၊ အၾကည့္မတတ္၊ အေနအထုိင္ မတတ္လွ်င္ အျပစ္ျဖစ္ၿပီး အကုသုိလ္ျဖစ္တတ္သျဖင့္ မည္သည့္အရာ၊ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖင့္ ေတြ႕ဆုံႀကံႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ မိမိတုိ႔အေနျဖင့္ အေကာင္းဘက္က ႐ႈျမင္တတ္ရန္ႏွင့္ အကုသုိလ္မျဖစ္ေအာင္ ႏွလုံးသြင္းမွန္ကန္ရန္ ႀကိဳးစားသင့္ေၾကာင္း ဆုိလုိပါ၏။ တစ္စုံတစ္ခုကုိျဖစ္ေစ၊ တစ္စုံတစ္ေရာက္ကုိျဖစ္ေစ မေကာင္းအျမင္ျဖင့္ အဆုိးမ်ားကုိ ၾကည့္တတ္ၾကလွ်င္ အလြယ္တကူ အျပစ္ျမင္ကာ အကုသုိလ္ျဖစ္တတ္သျဖင့္ ေကာင္းကြက္မ်ားကုိရွာ၍ အေကာင္းကုိ ၾကည့္တတ္ရန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္သင့္ေၾကာင္း အႀကံျပဳ တုိက္တြန္းလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။ အေကာင္းျမင္ျခင္းႏွင့္ ႏွလုံးသြင္းမွန္ကန္ျခင္းသည္ ကုသုိလ္ရရန္ႏွင့္ အကုသုိလ္အျဖစ္နည္းရန္ အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ေစတတ္သျဖင့္ မိမိတုိ႔၏ စိတ္ကုိ အေကာင္းဘက္က ၾကည့္ျမင္တတ္ရန္ ေလ့က်င့္သင့္ေၾကာင္း အသိေပးလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။ ထုိသုိ႔သာ အေကာင္းဘက္က ႐ႈျမင္တတ္၊ ေကာင္းသည့္အရာမ်ားတြင္ ႏွလုံးသြင္းမွန္ကန္တတ္ၾကလွ်င္ မိမိအတြက္လည္း အျပစ္ကင္းၿပီး သူတပါးအတြက္လည္း အကုသုိလ္ အျဖစ္နည္းတတ္ၾကမည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါေပ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ မည္သူမဆုိ မိမိတုိ႔၏ ကုိယ္အမူအရာ၊ ႏႈတ္အမူအရာ၊ စိတ္အမူအရာမ်ားကုိ အမွီျပဳ၍ အကုသုိလ္အျပစ္ အျဖစ္လြယ္တတ္ၾကရာတြင္ အဆုိးျမင္တတ္ျခင္း၊ ႏွလုံးသြင္း မမွန္ကန္ျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္လည္း အကုသုိလ္အျပစ္ ျဖစ္ႏုိင္ၾကသျဖင့္ ထုိသုိ႔ေသာ အကုသုိလ္အျပစ္ ျဖစ္ပြားမႈမ်ား နည္းပါးေစရန္ မည္သည့္အရာ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္မ်ား အေပၚတြင္မဆုိ အေကာင္းဘက္က ႐ႈျမင္ႏုိင္ရန္ႏွင့္ ႏွလုံးသြင္းမွန္ကန္ႏုိင္ရန္ မိမိတုိ႔၏ စိတ္အစဥ္ကုိ မေမ့မေလ်ာ့သည့္ သတိတရားျဖင့္ အစဥ္မျပတ္ ထိန္းသိမ္းျပဳျပင္သင့္ပါေၾကာင္း ေစတနာစကား ေမတၱာအားျဖင့္ ႏွစ္သစ္စရာ ဓမၼတစ္ခုအျဖစ္ ေရးသားတင္ျပလုိက္ရပါသည္။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား