လျမတ္၀ါဆုိ…

ဘာလုိလုိနဲ႔ ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ေတာင္ ေရာက္ခါနီးလာပါၿပီ။ ျမန္မာျပာကၡဒိန္ သတ္မွတ္ခ်က္အရ ဒီႏွစ္၀ါဆုိလျပည့္ေန႔က ခရစ္ႏွစ္နဲ႔ဆုိ ၂၆-၇-၂၀၁၀ရက္ေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာ့သကၠရာဇ္အရ ဒီႏွစ္ဟာ ၀ါထပ္တဲ့ႏွစ္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ပထမ၀ါဆုိ၊ ဒုတိယ၀ါဆုိ ဆုိၿပီး ၀ါဆုိလႏွစ္လ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီလုိ ၀ါဆုိႏွစ္လ ျဖစ္ေပမယ့္ ဓမၼစၾကာအခါေတာ္ေန႔နဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳရမယ့္ အခ်ိန္ေတြကုိေတာ့ ဒုတိယ၀ါဆုိ လမွာ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီႏွစ္ဓမၼစၾကာ အခါေတာ္ေန႔ဟာ တိတိက်က် ေျပာရရင္ ဒုတိယ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ပဲ ျဖစ္ၿပီး ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ရက္ဟာလည္း ဒုတိယ၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔မွာ စတင္ၿပီး ၀ါဆုိ၀ါကပ္ ျပဳၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

၀ါဆုိလလုိ႔ ေျပာလုိက္တာနဲ႔ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အမ်ား ေခါင္းထဲမွာ ဓမၼစၾကာတရားနဲ႔ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳၾကရမယ့္ အေၾကာင္းမ်ား၊ ၀ါဆုိသကၤန္းကပ္လွဴပဲြမ်ား၊ ၀ါတြင္းဆြမ္းေလာင္းပဲြမ်ား စသျဖင့္ ဟုိဟုိဒီဒီ ေပၚလာတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ၀ါတြင္းမွာ အိမ္ေထာင္မျပဳေကာင္းဘူး ဆုိတဲ့ အယူအဆေတြေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ၀ါမဆုိခင္လုပ္မလား ၀ါကၽြတ္ၿပီးမွ လုပ္မလားစတဲ့ အေတြးႀကံစည္မႈေတြအထိ ေပၚလာတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ဒီႏွစ္၀ါတြင္းမွာ တရားစခန္းေတြ၀င္ရင္း ဥပုသ္သီလကုိ မလြတ္ေအာင္ ေစာင့္မယ္ဆုိတဲ့ အေတြးစိတ္ကူးေတြ ရွိေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ါတြင္းဆုိလုိ တစ္ခ်ိဳ႕ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ကာလကုိ ေျပာတာလဲဆုိတာ မသိတဲ့သူေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ၀ါတြင္းဆုိတာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ၀ါဆုိ၀ါကပ္ဖုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔ကစၿပီး သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔အထိ (၃)လကို ၀ါတြင္းကာလလုိ႔ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကာလမွာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားဟာ အေၾကာင္းကိစၥ အေရးေပၚ အေထြအထူးမရွိဘဲ ညအိပ္ညေန တစ္ျခားတစ္ေနရာရာကုိ မၾကြရဘဲ အ႐ုဏ္တက္အခ်ိန္မွာ မိမိတုိ႔၀ါဆုိ၀ါကပ္ရာ ေက်ာင္းအတြင္းမွာ ရွိေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကုိပဲ ၀ါဆုိ၀ါကပ္တယ္လုိ႔ ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ ထာပါေတာ့ ဒီမွာ အဓိကေျပာခ်င္တာက ၀ါဆုိလအေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကေတာ့ ၀ါဆုိလကုိ “သေႏၶ၊ ေတာထြက္၊ ဓမၼစက္၊ မိန္႔ျမြက္သံခ်ိဳ၊ လ၀ါဆုိ”လုိ႔ အထူးျပဳ ေဖာ္က်ဴးေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ေရွးကသတ္မွတ္ခဲ့ၾကတဲ့ မဟာသကၠရာဇ္ သတ္မွတ္ခ်က္အရေတြရယ္ ဒီေန႔ေခတ္ ျမန္မာတုိ႔ သတ္မွတ္ၾကတဲ့ သကၠရာဇ္အရေတြရယ္ေၾကာင့္ ဘုရားေလာင္း ပဋိသေႏၶယူတဲ့ေန႔ရယ္၊ အသက္ ၂၉ႏွစ္အရြယ္မွာ ေလာကီစည္းစိမ္ေတြကုိ စြန္႔ၿပီး ေတာထြက္သြားတဲ့ေနရယ္၊ အသက္ ၃၅ႏွစ္အရြယ္မွာ သဗၺညဳတ (အလုံးစုံကုိသိတဲ့) ဘုရားအျဖစ္ကုိ ေရာက္ရွိေတာ္မူၿပီးေနာက္ ပထမဆုံး တရားဦးေဒသနာ ေဟာေတာ္မူတဲ့ ေန႔ရယ္ဟာ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ဒီ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ေတြမွာပဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ခုႏွစ္ကြာ၊ စေန၊ တနဂၤေႏြ စတဲ့ေန႔ေတြ ကြာျခားေပမယ့္ ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ဆုိတဲ့ လသတ္မွတ္ခ်က္ကေတာ့ အတူတူပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၀ါဆုိလဟာ အထူးသျဖင့္ ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအတြက္ ဗုဒၶဘုရားရွင္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ထူးျခားမႈေတြ တစ္ၿပိဳင္တည္း ျပည့္စုံေနတဲ့ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ တစ္ခုျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီ၀ါဆုိလကုိ လျမတ္၀ါဆုိလုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ပုိၿပီး ထူးျခားမႈကုိ ျဖစ္ေစတာကေတာ့ ဒီ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားဦး ေဒသနာေတာ္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတရားဦး ေဒသနာေတာ္ကုိ ဓမၼစကၠ ပ၀တၱနသုတ္လုိ႔ အမည္ေပးပါတယ္။ တရားေတာ္ကုိ အဆက္အစပ္မျပတ္ ေရွ႕ေနာက္ဆက္စပ္ၿပီး လွည္းဘီးစက္လည္သလုိ အၾကားအလပ္မရွိ တစ္စပ္တည္း ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဓမၼစကၠ ပ၀တၱနလုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေတြကေတာ့ လြယ္လြယ္ကူကူပဲ ဓမၼစၾကာတရားလုိ႔ ေျပာဆုိၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီတရားေဟာေတာ္မူတဲ့ ေန႔ကုိလည္း ဓမၼစၾကာ အခါေတာ္ေန႔လုိ႔ အထူးျပဳ ေျပာဆုိၾကၿပီး ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ဒီေဒသနာေတာ္ကုိ ၀ါတြင္းကာလမွာ အထူးျပဳ ရြတ္ဆုိပူေဇာ္ေလ့ ရွိၾကပါတယ္။

ျမတ္ဗုဒၶက ဒီတရားေဒသနာေတာ္ကုိ ဘုရားအျဖစ္ကုိ ေရာက္ရွိၿပီး (၃)လေျမာက္မွာ တရားအားထုတ္စဥ္ အလုပ္အေကၽြးျပဳခဲ့ၾကတဲ့ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးနဲ႔ တရားဦးေဒသနာေတာ္ကုိ နာၾကားဖုိ႔ ေစာင့္စားေနၾကတဲ့ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းကုိ စတင္ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဒသနာကုိ ေဟာၾကားတဲ့ေနရာက ဗာရဏသီျပည္၊ မိဂဒါ၀ုန္ေတာမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတရားဦးေဒသနာမွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ကာမဂုဏ္အာ႐ုံေတြမွာ အလြန္အက်ဴး တပ္မက္ေပ်ာ္ပါးတတ္တဲ့ ကာမသုခလႅိကာႏုေယာဂ အက်င့္နဲ႔ မိမိကုိယ္ကုိ အလြန္အက်ဴး ညႇင္းစဲႏွိပ္စက္တဲ့ အက်င့္ျဖစ္တဲ့ အတၱကိလမထာႏုေယာဂ အက်င့္ေတြကုိ ေရွာင္ရွားၿပီး အလယ္အလပ္လမ္းစဥ္ျဖစ္တဲ့ မဇၥ်ိမပဋိပဒါ အက်င့္ကုိ က်င့္သုံးဖုိ႔ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ျမတ္ဗုဒၶမိန္႔ေတာ္မူတဲ့ အလယ္အလတ္ လမ္းစဥ္ဆုိတာ တစ္ျခားမဟုတ္ဘဲ မဂၢင္ရွစ္ပါး လမ္းစဥ္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ဖြင့္ဆုိရွင္းျပေတာ္မူပါတယ္။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အစြန္းမေရာက္ ေစရန္အတြက္
မွန္ကန္တဲ့အျမင္ သမၼာဒိ႒ိ
မွန္ကန္တဲ့အေတြး သမၼာသကၤပၸ
မွန္ကန္တဲ့စကား သမၼာ၀ါစာ
မွန္ကန္တဲ့အလုပ္ သမၼာကမၼႏၲ
မွန္ကန္တဲ့အသက္ေမြးမႈ သမၼာအာဇီ၀
မွန္ကန္တဲ့ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ သမၼာ၀ါယမ
မွန္ကန္တဲ့သတိရွိမႈ သမၼာသတိ
မွန္ကန္တဲ့သမာဓိရွိမႈ သမၼာသမာဓိ
ဆုိတဲ့ လမ္းစဥ္ရွစ္ခ်က္ကုိ လက္ကုိင္ထားၿပီး ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖုိ႔ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။

ဒီေဒသနာေတာ္ရဲ႕ အႏွစ္ခ်ဳပ္ဟာ အစြန္းႏွစ္ပါးေရွာင္ရွားၿပီး အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ကုိ က်င့္သုံးေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ကုိ သြားႏုိင္ေရးအတြက္ အဂၤါရပ္ရွစ္ပါးျဖစ္တဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးကုိ အဓိကထားသြားရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ မဂၢင္ရွစ္ပါး လမ္းစဥ္အတုိင္း သြားေနရင္ မဂၢသစၥာဆုိက္မွာ ျဖစ္ၿပီး မဂၢသစၥာဆုိက္ရင္ ဒုကၡအားလုံးခ်ဳပ္ရာ နိေရာဓသစၥာျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ နိေရာဓသစၥာကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳၿပီဆုိရင္ေတာ့ တြယ္တာမႈတဏွာလုိ႔ ေခၚတဲ့ သမုဒယသစၥာကုိ ပယ္ၿပီးသားျဖစ္ကာ သမုဒယသစၥာကုိ ပယ္လုိက္တာနဲ႔ ဒုကၡသစၥာလည္း မရွိႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေတြအားလုံးရဲ႕ အခ်ဳပ္က အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ျဖစ္တဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါး အက်င့္တရားပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း အႏွစ္ခ်ဳပ္ျပျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔မွာ ေဟာေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားဦး ဓမၼစၾကာ ေဒသနာရဲ႕ အႏွစ္ခ်ဳပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေဒသနာေတာ္အရ သတၱ၀ါေတြ အေနနဲ႔ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာလည္း ဘာပဲလုပ္လုပ္ အစြန္းမေရာက္ဖုိ႔လုိၿပီး အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ ျဖစ္ဖုိ႔လုိတယ္ဆုိတာ နားလည္သေဘာေပါက္ႏုိင္ပါတယ္။ တရားဦးေဒသနာေတာ္မွာ ျမတ္ဗုဒၶေဟာေတာ္မူတဲ့အတုိင္း မွားယြင္းၿပီး အလြန္အက်ဴး ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ အက်င့္ေတြကုိ ေရွာင္ရွားကာ မွန္ကန္တဲ့ လမ္းစဥ္အက်င့္ကုိ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကဖုိ႔ လုိတယ္ဆုိတာ သတိျပဳစရာ ျဖစ္ပါတယ္။ သတိျပဳ႐ုံနဲ႔ မၿပီးဘဲ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာလည္း ဘာပဲလုပ္လုပ္ အစြန္းမေရာက္ေစဖုိ႔နဲ႔ မဇၥ်ိမပဋိပဒါျဖစ္ေစဖုိ႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက တရားဦးက ေပးတဲ့လမ္းစဥ္နဲ႔ အႏွစ္သာရျဖစ္ပါတယ္။ လျမတ္၀ါဆုိလုိ႔ ဆုိရာမွာ ဒီလုိ အႏွစ္သာရ တရားေတြေၾကာင့္ အျမတ္ဆုံးျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိတာလုိ႔ ေျပာရင္ပုိၿပီး အဓိပၸါယ္ ျပည့္၀ေစပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၀ါဆုိလကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာေတြအတြက္ လျမတ္တစ္ခုဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ၀ါဆုိလက အစျပဳၿပီး သတ္မွတ္ၾကတဲ့ ၀ါတြင္းကာလဟာလည္း အျမတ္တရားေတြ ရယူဖုိ႔အတြက္ အေကာင္းဆုံး ကာလသတ္မွတ္ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုထုဇင္သဘာ၀ တစ္ခါတစ္ေလ သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြ မရွိရင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေလးမထားဘဲ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ လုပ္မိတတ္တာေတြ ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကုသုိလ္ေရး အပုိင္းေတြမွာပါ။ သတ္မွတ္ခ်က္ေလးေတြ ရွိေနရင္ေတာ့ ဒီကာလ ဒီအခ်ိန္ေလးေလာက္ေတာ့ ႀကိဳးစားၿပီး ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းနဲ႔ အျပစ္ကင္းေအာင္ အဓိ႒ာန္ေလးေတြ ၀င္ၿပီးေနမယ္ဆုိတဲ့ စိတ္အႀကံ ေလးေတြ ျဖစ္ေပၚတတ္တဲ့အတြက္ ၀ါတြင္းကာလမွာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳၿပီး ပရိယတ္ ပဋိပတ္အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ေနၾကသလုိ သတ္မွတ္ခ်က္ရွိမွ အလုပ္လုပ္ျဖစ္ေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အေနနဲ႔လည္း ၀ါတြင္းကာလမွာ ဥပုသ္သီလေလးေတြ ေစာင္သုံးၿပီး ငါးပါးသီလကုိ အထူးလုံေအာင္ ႀကိဳးစားကာ တတ္ႏုိင္သမွ် သမထဘာ၀နာ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာေလးေတြ လုပ္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အျမတ္ဆုံးကာလ အျမတ္ဆုံး အခ်ိန္ ျဖစ္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

၀ါတြင္းကာလမွာ အိမ္ေထာင္မျပဳရဘူး၊ အိမ္ေထာင္မျပဳေကာင္းဘူးလုိ႔ သတ္မွတ္ခ်က္ မရွိေပမယ့္ ကာမဂုဏ္ကိစၥေတြကုိ ေရွာင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားတာက ေကာင္းပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ တစ္ျခားေန႔ေတြမွာ ကာမဂုဏ္ကိစၥကုိ မေရွာင္ႏုိင္ေပမယ့္ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္နဲ႔ ငါးပါးသီလကုိ လုံၿခဳံေအာင္ ထိန္းရင္း ဥပုသ္ေန႔တစ္ေန႔ေလာက္ေတာ့ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္ကုိပါ ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ေမထုန္အမႈကုိ မျပဳဘဲ ဥပုသ္သီလေလးေတြ လုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိန္းၿပီး ေနႏုိင္ရင္ပုိေကာင္းပါတယ္။ ဒါဟာ ကာလသတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ကုိယ္ကုိယ့္ကုိ အျမတ္ရေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ကုသုိလ္တုိးေအာင္ လုပ္ျခင္းတစ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ၀ါတြင္းကာလမွာ ေန႔စဥ္ ဥပုသ္မေစာင့္ႏုိင္တာေတာင္မွ ဥပုသ္ေန႔ တစ္ေန႔ေလာက္ေတာ့ ဥပုသ္ေလးေတြ ယူႏုိင္ၾကရင္ ေကာင္းမွာပဲလုိ႔ ဆုိလုိတာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိသာ ႀကိဳးစားၿပီး ေနၾကမယ္ဆုိရင္ ၀ါဆုိလကုိ အစျပဳၿပီး သတ္မွတ္ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ၀ါတြင္းကာလဟာလည္း ကုသုိလ္ခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္တုိ႔အတြက္ အျမတ္ဆုံးလ၊ အျမတ္ဆုံးကာလေတြ ျဖစ္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ လျမတ္၀ါဆုိရဲ႕ ထူးျခားမႈအေၾကာင္းေလးကုိ ေဖာ္ညႊန္းကာ ဓမၼစၾကာ ေဒသနာေတာ္ရဲ႕ အႏွစ္ခ်ဳပ္ပါ မိတ္ဆက္ေပးၿပီး သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔မွ ကုသုိလ္လုပ္ျဖစ္တတ္ၾကတဲ့ ပုထုဇင္ေတြ အေနနဲ႔ ၀ါတြင္းကာလဟာ ကုသုိလ္လုပ္စရာ အေကာင္းဆုံး အျမတ္ဆုံး ကာလတစ္ခု ျဖစ္တယ္ဆုိတာ တင္ျပရင္း တစ္ႏွစ္မွာ ကုသုိလ္ထက္ အကုသုိလ္က ပုိမ်ားတတ္ၾကတဲ့ ပုထုဇင္ေတြအတြက္ ဒီ၀ါတြင္းကာလ သုံးလေလာက္ေတာ့ ကုသုိလ္တရားေလးေတြစုရင္း ဥပုသ္သီလေလးမ်ားနဲ႔ အက်င့္တရားမ်ားကုိ ျမင့္မားေအာင္ ႀကိဳးစားႏုိင္ၾကဖုိ႔ လျမတ္၀ါဆုိကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေကာင္းမႈတစ္ခု ျပဳလုိက္ရပါတယ္။

မွတ္ခ်က္။ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ၀ါဆုိဆုိင္ရာ အေၾကာင္း သိလုိပါက ဒီမွာ ျပန္ၿပီးဖတ္႐ႈႏုိင္ပါသည္။

Read more »

အေပးအယူ…

ေပးတာနဲ႔ ယူတာ ဘာကုိ ပုိသေဘာက်လဲလုိ႔ ေမးရင္ အမ်ားကေတာ့ ယူတာကုိ သေဘာက်တယ္လုိ႔ပဲ ေျပာၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူကေပးတာ၊ ဘယ္ကရလာတာ စတဲ့ သာယာမႈေတြနဲ႔ ရလာတဲ့ အရာေတြအေပၚမွာ ေက်နပ္ေနတတ္ၾကမွာ မ်ားပါတယ္။ ယူတာေတြ မ်ားလာေတာ့လည္း ယူပဲယူခ်င္ေန တတ္တာေတြ ရွိလာျပန္ပါတယ္။ ဘယ္သူဆီက ဘာလုိခ်င္တာ၊ ဘယ္သူ႔ဆီက ဘာရခ်င္တာ စတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ရခ်င္မႈနဲ႔ ယူခ်င္တာေတြက မ်ားေနေတာ့ ကုိယ္က ျပန္ေပးဖုိ႔အတြက္ စိတ္ကူးလည္း ရွိၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရသမွ် ယူခ်င္ေနေတာ့လည္း ရလာတဲ့အေပၚမွာ ပုိၿပီးတြယ္တာလာကာ ရထားယူထားတာေတြ ေပ်ာက္သြားေလ်ာ့သြားမွာေတာင္ စုိးရိမ္လာတတ္တာေတြ ရွိတတ္ျပန္ပါတယ္။ ေပးေလ့ေပးထ မရွိေတာ့ ေပးရမွာကုိလည္း ၀န္ေလးလာသလုိ ယူပဲယူေနတဲ့ အေလ့အက်င့္က ရွိေနျပန္ေတာ့ ရယူဖုိ႔ကုိပဲ ေတြးေတာႀကံစည္ ေနတတ္တာေတြလည္း ရွိလာျပန္ပါတယ္။ အေပးအယူသေဘာမွာ အေပးမရွိဘဲ အယူေတြပဲ ျဖစ္ေနတဲ့အခါ အယူမ်ားရင္ အပူပြားတတ္တယ္ ဆုိတာေတာ့ သတိျပဳစရာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ရခ်င္မႈနဲ႔ ယူခ်င္မႈေတြ မ်ားေနတဲ့အခါ လုိခ်င္တုိင္း မရတာေတြ ရွိလာခဲ့ရင္ ပူေလာင္မႈက ပုိမ်ားတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ရယူခ်င္မႈဆုိတဲ့ ဒီသေဘာကုိက ပူေလာင္မႈတစ္ခု ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ရယူခ်င္ေလ ပူေလာင္ေလ ျဖစ္ေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ယူခ်င္တာ၊ ရခ်င္တာေတြ မ်ားေနရင္ ေမွ်ာ္လင့္တာေတြလည္း မ်ားတတ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္ေမွ်ာ္လင့္တဲ့အတုိင္း ရမလာတဲ့အခါ ပုိၿပီး ပင္ပန္းရတတ္ပါတယ္။ တစ္ခုခုကုိပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီကပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရခ်င္ယူခ်င္တာေတြ ရွိေနတဲ့အခါ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလုိခ်င္မႈတစ္ခုကုိပဲ ဦးစားေပးေနတတ္ပါတယ္။ လုိခ်င္မႈကုိ ဦးစားေပးေနတဲ့အတြက္ လုိခ်င္တာ မရတဲ့အခါ မေက်နပ္မႈေတြ၊ အစာမေၾကမႈေတြ၊ အလုိမက်မႈေတြ ျဖစ္ကာ ကုိယ္စိတ္ပင္ပန္း ရတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ရယူခ်င္မႈေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေပးမလုပ္ဘဲ အယူပဲ အသားေပးေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အေပးဦးစားေပးမႈကေတာ့ ခံစားမႈကအစ ကြာျခားလွပါတယ္။ ေပးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ စိတ္ခံစားမႈဟာ တစ္ခုခုကုိ ရတဲ့အတြက္ ခံစားရတဲ့ ခံစားမႈထက္ အမ်ားႀကီး သာလြန္လွပါတယ္။ ပစၥည္း၀တၳဳ တစ္ခုခုကုိ ေပးတာ၊ စကားလက္ေဆာင္ တစ္ခုခုကုိ ေပးတာ၊ စိတ္ဓာတ္ခြန္အား တစ္ခုခုကုိေပးတာ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ တစ္ခုခုကိုေပးတာ စတဲ့ ေပးနည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ ဘယ္လုိအရာကုိပဲ ေပးေပး ေပးလုိက္ရတဲ့အတြက္ ေပးသူယူသူ ႏွစ္ဦးလုံးမွာ ဘယ္အရာနဲ႔မွ မလဲႏုိင္တဲ့ အေကာင္းဆုံး ခံစားခ်က္ တစ္ခုခုကုိ ရေစတယ္ဆုိတာ အမွန္ပါပဲ။ ရွိသမွ်အတုိင္းအတာ၊ ရသမွ် အတုိင္းအတာေလးနဲ႔ တတ္ႏုိင္တဲ့အရာကုိ ေပးတတ္တဲ့သူေတြမွာ ေပးလုိက္တဲ့အတြက္ ရရွိလာတဲ့ ခံစားမႈေကာင္းနဲ႔ ႀကဳံရတဲ့အျပင္ ေပးေလ့ေပးထ ရွိတဲ့အတြက္လည္း ပစၥည္း၀တၳဳနဲ႔ မေကာင္းတဲ့ အေတြးအႀကံ စိတ္ခံစားမႈေတြ အေပၚမွာ တပ္မက္တြယ္တာမႈေတြ နဲနဲလာတတ္ပါတယ္။ ေပးေလ့ေပးထရွိတဲ့ အတြက္လည္း လုိခ်င္တပ္မက္မႈ ေလာဘကုိ အလြယ္တကူ အႏုိင္ယူႏုိင္ပါတယ္။ ဒါဟာ ေပးျခင္းရဲ႕ လက္ေတြ႕က်တဲ့ သေဘာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေပးတဲ့အခါမွာ အေကာင္းေပးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။ ေပးတာေကာင္းတယ္ဆုိေပမယ့္ မေကာင္းတဲ့ ေပးျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ေကာင္းတဲ့ေပးျခင္းမ်ိဳးကသာ အေကာင္းေပးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အေပးအယူ သေဘာမွာ အေပးမရွိဘဲ အယူခ်ည္းပဲ လုပ္ေနလုိ႔ မရပါဘူး။ ယူသာယူၿပီး မေပးရင္ေတာ့ ေနာက္ပုိင္းယူစရာလည္း ရွိမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ အမွန္ေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ယူခ်င္ရင္ အရင္ေပးရပါတယ္။ ကုိယ္ကေပးမွ ကုိယ္လုိခ်င္တာလည္း ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ သေဘာအရ ေျပာရရင္ ေပးတယ္ဆုိတာ ယူတာပါပဲ။ ဒီသေဘာအရ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ အေကာင္းပဲ ေပးေပး၊ အဆုိးပဲေပးေပး ကုိယ္ေပးတဲ့အတုိင္း ကုိယ္ျပန္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ကအေကာင္းေပးရင္ ကုိယ္ျပန္ရမွာက အေကာင္းျဖစ္ၿပီး ကုိယ္ကအဆုိးေပးရင္ေတာ့ ျပန္ရမယ့္အရာလည္း အဆုိးပဲ ျဖစ္မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ယူခ်င္တာရွိတဲ့အခါ ကုိယ္ဘာလုိခ်င္လဲ အရင္စဥ္းစားၿပီး အေကာင္းယူခ်င္ရင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ အရင္ေကာင္းျပၿပီး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္အရင္ အေကာင္းေပးျပရပါတယ္။ အဲလုိမွ မဟုတ္ဘဲ လုိခ်င္တာကေတာ့ အေကာင္း ေပးေနတာက အဆုိးဆုိရင္ေတာ့ ရလာတဲ့အရာလည္း အဆုိးပဲျဖစ္လာမွာပါ။

အေပးအယူ သေဘာဟာ မွန္ၾကည့္သလုိပါပဲ။ မွန္ၾကည့္တဲ့အခါ ကုိယ့္ပုံရိပ္ ကုိယ္ျပန္ျမင္ရသလုိ အေပးအယူမွာလည္း ကုိယ္ေပးတာ ကုိယ္ျပန္ရတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္ေပးတဲ့အခါ အေကာင္းေပးရင္ ကုိယ္လည္းအေကာင္း ရမွာျဖစ္ၿပီး အဆုိးေပးရင္ေတာ့ အဆုိးပဲ ျပန္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ဘယ္သူမဆုိ အေပးအယူသေဘာမွာ အေပးေကာင္းရင္ အရေကာင္းမွာျဖစ္ၿပီး အေပးဆုိးရင္ အရဆုိးမွာပဲလုိ႔ ဆုိလုိတာပါ။ ဒီေတာ့ကား ရယူခ်င္တဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ ကုိယ္ယူခ်င္တဲ့အရာဟာ အဆုိးလား အေကာင္းလားဆုိတာ စဥ္းစားၿပီး အေကာင္းလုိခ်င္ရင္ေတာ့ ကုိယ္ကအရင္စၿပီး အေကာင္းေပးၾကည့္ဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။

လူ႔ဘ၀မွာ လူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ခ်င္းနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အပုိင္းမွာ ဒီအေပးအယူ သေဘာက အရမ္းအေရးႀကီးပါတယ္။ ေပးတယ္ဆုိတာ ပစၥည္း၀တၳဳကိုေပးမွ ေပးတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေန႔စဥ္ ျပဳမူေနထုိင္ ေျပာဆုိေနၾကတာ ေတြဟာလည္း တကယ္ေတာ့ အေပးအယူ လုပ္ေနၾကတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ဘက္သူက ကုိယ့္ကုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျပဳမူဆက္ဆံ ေျပာဆုိေနထုိင္ ေစခ်င္ရင္ အရင္ဆုံး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က အေကာင္းေတြနဲ႔ ဆက္ဆံျပဖုိ႔ လိုပါတယ္။ တစ္ဘက္က ကုိယ့္ကုိ ၿပဳံးျပေစခ်င္ရင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က အရင္ၿပဳံးျပေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္။ သူမ်ားက ကုိယ့္ကုိ အေကာင္းေျပာေစခ်င္ရင္ ကုိယ္ကအရင္ အေကာင္းေျပာေပးရပါတယ္။ သူမ်ားက ကုိယ့္ကုိအ႐ုိအေသ အေလးဂ႐ုျပဳေစခ်င္ရင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကအရင္ တစ္ဘက္သားကုိ ႐ုိေသေလးစားေပးရပါတယ္။ ဒါဟာ သဘာ၀က်တဲ့ အေပးအယူ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေကာင္းေပးမွ အေကာင္းရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲလုိမွ မဟုတ္ဘဲ ကုိယ္ကလုိခ်င္တာက အေကာင္းျဖစ္ၿပီး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ေပးေနတာက အဆုိးေတြ ဆုိရင္ေတာ့ ေပးတဲ့အတုိင္း အဆုိးပဲ ရေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခါတစ္ေလ အေပးအယူ သေဘာမွာ အေပးမတတ္တဲ့ အခါပဲျဖစ္ျဖစ္ အယူမတတ္တဲ့ အခါပဲျဖစ္ျဖစ္ ေပးျခင္းယူျခင္းေၾကာင့္ မေကာင္းတာေတြ ျဖစ္သြားတတ္တာကုိ သတိျပဳမိၾကမွာပါ။ ကုိယ့္ပစၥည္းနဲ႔ ကုိယ္အဆဲခံရသလုိ ျဖစ္တတ္တဲ့ သေဘာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ေပးတဲ့သူေတြမွာ “ေပးလဲေပးရေသး၊ အေျပာလည္းခံရေသး”ဆုိတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳး ျဖစ္တတ္သလုိ တစ္ခ်ိဳ႕ ရယူသူေတြက်ျပန္ေတာ့ “အခုမွလာေပးေတာ့ ဘာလုပ္မွာလဲ၊ သူမလုိမွလာေပးတာ”စတဲ့ အေတြးေတြ ၀င္တတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ေပးသူဘက္က အေပးမတတ္တဲ့အတြက္ ျဖစ္တတ္တဲ့ သေဘာရွိသလုိ ယူသူဘက္က အယူမတတ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

အေပးမတတ္ရင္ ကုိယ့္ပစၥည္းနဲ႔ကုိယ္ အကုသုိလ္ျဖစ္တတ္တဲ့အတြက္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ တစ္ခုခုေပးေတာ့မယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိအရင္ စိတ္ထားေလးေတြ ျပင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ေပးမွာလဲ..၊ ဘာအတြက္ေပးမွာလဲ၊ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ေပးမွာလဲ… စသျဖင့္ ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီး ေပးကတည္းက စိတ္မျပတ္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ မေပးတာ ေကာင္းပါတယ္။ ေပးလဲေပးရေသး အျပစ္လည္း ျဖစ္ေသးဆုိတဲ့ သေဘာေတြမွာ တကယ္ေတာ့ ေပးတဲ့သူကကုိ စိတ္ေစတနာ မျပတ္လုိ႔ ျဖစ္တာပါ။ ကုိယ္ေပးတဲ့အေပၚမွာ တစ္ဘက္သားရဲ႕ တုန္႔ျပန္မႈကုိ ကုိယ္ကေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ တုန္႔ျပန္မႈက မေကာင္းတဲ့အခါ “ေပးလည္းေပးရေသး အျပစ္လည္း အေျပာခံရေသး”ဆုိတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ ျဖစ္သြားတတ္တာပါ။ ဒါဟာ ကုိယ္ေပးတဲ့အေပၚမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ စိတ္ေစတနာ မျပတ္တဲ့အတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ယူတဲ့အခါမွာလည္း ဒီလုိပဲ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ရပါမယ္။ ကုိယ္က ယူတဲ့သူ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ေပးလာတဲ့ အတုိင္းအတာေပၚမွာ ေက်နပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါမယ္။ အဲဒီလုိမွ မဟုတ္ဘဲ ေပးလာတာထက္ ကုိယ္က ပုိလုိခ်င္၊ ပုိယူခ်င္တဲ့အခါ ထင္သလုိ မရလာရင္ စိတ္မွာအကုသုိလ္ျဖစ္ၿပီး အျပစ္ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ေပးလာတဲ့အေပၚမွာ ကုိယ္ကပုိၿပီး ရလုိတဲ့အတြက္ ေတာင္းဆုိတာေတြ လုပ္တဲ့အခါ ေပးတဲ့သူက ေစတနာ ပ်က္သြားတတ္တာကုိ သတိျပဳမိၾကမွာပါ။ လူ႔ရဲ႕ သေဘာက သူသူကုိယ္ကုိယ္ ကုိယ္က ေစတနာနဲ႔ ေပးေနတဲ့အေပၚမွာ တစ္ဘက္က ဘာလုိတယ္ ဘာေပးပါ စသျဖင့္ ေတာင္းလာရင္ အလုိလုိ ေစတနာက ပ်က္သြားတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ရယူသူဘက္က ရသမွ်အတုိင္းအတာထက္ ပုိၿပီးလုိခ်င္လာကာ ေတာင္းဆုိလာတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေပးတုိင္းယူလုိ႔ မေကာင္းသလုိ ရတုိင္းလည္း မယူသင့္ပါဘူး။ ကုိယ့္အတုိင္းအတာနဲ႔ကုိယ္ ရယူသင့္တဲ့အရာ အျပစ္မျဖစ္မယ့္အရာ ရယူျခင္းေၾကာင့္ ကုိယ့္အတြက္ေရာ သူ႔အတြက္ပါ အက်ိဳးရွိေစမယ့္ အရာ စတာေတြေလာက္ပဲ ကာလေဒသၾကည့္ၿပီး ရယူသင့္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေပးအယူ သေဘာမွာ ေပးတဲ့သူက ေပးေနေပမယ့္ ယူတဲ့သူအေနနဲ႔ ယူသင့္တဲ့အရာကုိ အတုိင္းအတာ တစ္ခုေလာက္အထိပဲ ရယူသင့္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ေလာကမွာ ေျပာေျပာေနတဲ့ အေပးအယူဆုိတဲ့ စကားမွာ ယူတာထက္ ေပးတာက ပုိေကာင္းေၾကာင္း၊ ယူခ်င္ရင္ အရင္ေပးၾကည့္ဖုိ႔ လုိေၾကာင္း၊ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ေပးတယ္ဆုိတာ ယူတာပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အေပးရွိမွ ရယူမႈဆုိတာလည္း ရွိတဲ့အတြက္ ကုိယ္လုိခ်င္တာကုိ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့အတုိင္း အရင္ေပးၾကည့္မွ တန္ျပန္သေဘာ အေနနဲ႔ ကုိယ့္ထံကုိလည္း ကုိယ္ေပးတဲ့အတုိင္း ျပန္ေရာက္လာမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္ဘာလုိခ်င္သလဲ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ စဥ္းစားၿပီး ကုိယ္က အေကာင္းလုိခ်င္ရင္ ကုိယ္ကအရင္ အေကာင္းေပးၿပီး အဆုိးလုိခ်င္ရင္ေတာ့ အဆုိးေပးႏုိင္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေရာင္းသူ၀ယ္သူ အသံတူဆုိသလုိ ေပးသူယူသူလည္း အေပးအယူမွ်ဖုိ႔၊ အေပးတတ္ၿပီး အယူတတ္ေစဖုိ႔၊ ရယူတာေကာင္းေပမယ့္ ရယူဖုိ႔အတြက္ ေပးဆပ္မႈကုိ အရင္လုပ္ဖုိ႔လုိကာ ကုိယ္ရခ်င္တာကုိ ကိုယ္ကအရင္ေပးျပၿပီး ေပးျခင္းယူျခင္းေၾကာင့္ အျပစ္မျဖစ္ဘဲ အႏွစ္ျဖစ္ရေလေအာင္ အေကာင္းေပးၿပီး အေကာင္းယူႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔လုိ႔ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ယူခ်င္ရင္ အရင္ေပးရမယ္ဆုိတာ ေသခ်ာတဲ့အတြက္ ယူခ်င္တဲ့အရာကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ေရြးခ်ယ္ၿပီး ကုိယ္လုိခ်င္တာကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ အရင္ေပးၾကည့္ၾကတာဟာ အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း…။ အားလုံး အေကာင္းေပးၿပီး အေကာင္းယူႏုိင္ၾကပါေစ…။

Read more »

ဘာေပးရင္ ဘာရမလဲ…

သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီး၏ စကားကုိ အငွါးသုံးၿပီး ဤေဆာင္းပါး ေခါင္းစဥ္ေလးကုိ “ဘာေပးရင္ ဘာရမလဲ”ဟု အမည္ေပးျဖစ္ခဲ့၏။ မူရင္း ပါဠိေတာ္စကားမွာ ကႎဒဒဟူ၍ ျဖစ္ပါ၏။ သံယုတ္ပါဠိေတာ္၌္ ကႎဒဒသုတ္ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ ပိဋကတ္ေတာ္တြင္ သဂၤါယနာ မွတ္တမ္းတင္ထားေလ၏။ ကႎဒဒကုိ ျမန္မာျပန္လ်င္ “ဘာေပးရမလဲ”ဟု ျပန္ဆုိႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အလွဴဒါန အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ အက်ိဳးတရား အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူထားသည့္ ဤကႎဒဒသုတ္ေတာ္ကုိ အမ်ားဖတ္၍ အျမတ္ရေစရန္ အမ်ားနားလည္လြယ္မည့္ စကားမ်ားျဖင့္ တန္ဆာဆင္ကာ တစ္ဆင့္ျပန္လည္ တင္ျပျဖစ္ပါ၏။

သံယုတၱနိကာယ္၊ သံယုတ္ပါဠိေတာ္တြင္ ေဒ၀တာသံယုတ္ဟူသည့္ အခန္းတစ္ခန္း ပါရွိ၏။ ထုိေဒ၀တာ သံယုတ္သည္ နတ္ေဒ၀တာမ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းကာ ေဟာၾကားထားသည့္ သံယုတ္ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ထုိသံယုတ္လာ ကႎဒဒသုတ္တြင္ပါရွိသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္လည္း နတ္သားတစ္ဦး၏ ေလွ်ာက္ထားခ်က္ေၾကာင့္ ေဟာၾကားေတာ္မူသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားပင္ ျဖစ္ေနေပ၏။ နတ္သားတစ္ဦးက ေလွ်ာက္ထားသည့္ အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္ေသာ္လည္း အမ်ားႏွင့္သက္ဆုိင္သည့္ အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရွိရ၏။ တစ္ခါတစ္ရံ လူအမ်ား ေမးတတ္သည့္ ေမးခြန္းမ်ားတြင္ “ဘာလွဴရင္ ဘယ္လုိအက်ိဳး ရလဲ”ဟူသည့္ ေမးခြန္းမ်ားလည္း ပါရွိတတ္ရာ ထုိအေမးမ်ားအတြက္ နတ္သားအား ေျဖၾကားေပးရင္း ဘုရားရွင္က အမ်ားအတြက္ပါ ရည္ညြန္းေတာ္မူခဲ့ေပ၏။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သာ၀တၳိျပည္၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္တြင္ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူစဥ္က နတ္သားတစ္ဦး ေရာက္ရွိလာၿပီး ဘုရားရွင္အား အလွဴဒါနႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ ေမးခြန္းမ်ားအား ေမးေလွ်ာက္ေလ၏။ ထုိနတ္သားက ျမတ္ဗုဒၶအား “ျမတ္စြာဘုရား… တပည့္ေတာ္ ယခုေမးေတာ္မူမည့္ ေမးခြန္းမ်ားကုိ ေမတၱာေရွ႕ထား၍ ေျဖၾကားေတာ္မူေပးပါဘုရား”ဟု ဆုိကာ ေအာက္ပါေမးခြန္းမ်ားအား ေမးေလွ်ာက္ေလ၏။

၁။ အဘယ္သုိ႔ေသာ အလွဴကုိ ေပးလွဴသူသည္ ခြန္အားဗလကုိ ေပးလွဴသည္မည္သနည္း
(ကႎဒေဒါ ဗလေဒါ ေဟာတိ)။
၂။ အဘယ္သုိ႔ေသာ အလွဴကုိ ေပးလွဴသူသည္ အဆင္းကုိ ေပးလွဴသည္ မည္သနည္း
(ကႎဒေဒါ ေဟာတိ ၀ဏၰေဒါ)။
၃။ အဘယ္သုိ႔ေသာ အလွဴကုိ ေပးလွဴသူသည္ ခ်မ္းသာကုိ ေပးလွဴသည္ မည္သနည္း
(ကႎဒေဒါ သုေခေဒါ ေဟာတိ)။
၄။ အဘယ္သုိ႔ေသာ အလွဴကုိ ေပးလွဴသူသည္ မ်က္စိကုိ ေပးလွဴသည္ မည္သနည္း
(ကႎဒေဒါ စကၡဳေတာ ေဟာတိ)။
၅။ အဘယ္သူသည္ အလုံးစုံေသာ အလွဴကုိ ေပးလွဴသည္မည္သနည္း
(ေကာ စ သဗၺဒေဒါ ေဟာတိ)။

နတ္သား၏ အထက္ပါ ေမးခြန္းမ်ားကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က တစ္ခုခ်င္း အေျဖေပးေတာ္မူခဲ့သည့္ အျပင္ အေကာင္းဆုံး အၿမိဳက္ခ်မ္းသာ အလွဴကုိလည္း ထုတ္ေဖာ္ေဟာၾကားေတာ္ မူလုိက္၏။ ျမတ္ဗုဒၶက
၁။ ဆြမ္းခဲဖြယ္ အာဟာရကုိ ေပးလွဴသူသည္ အားခြန္ဗလကုိ ေပးလွဴသည္မည္ေၾကာင္း
(အႏၷေဒါ ဗလေဒါ ေဟာတိ)၊
၂။ အ၀တ္သကၤန္းကုိ ေပးလွဴသူသည္ အဆင္းကုိ ေပးလွဴသည္မည္ေၾကာင္း
(၀တၳေဒါ ေဟာတိ ၀ဏၰေဒါ)၊
၃။ ယာဥ္အလွဴ (ယာနဒါန)ကုိ ေပးလွဴသူသည္ ခ်မ္းသာကုိ ေပးလွဴသည္မည္ေၾကာင္း
(ယာနေဒါ ေဟာတိ သုခေဒါ)၊
၄။ ဆီးမီးကုိ ေပးလွဴသူသည္ မ်က္စိကုိ ေပးလွဴသည္မည္ေၾကာင္း
(ဒီပေဒါ ေဟာတိ စကၡဳေဒါ)၊
၅။ ေက်ာင္းေနရာကုိ ေပးလွဴသူသည္ကား အလုံးစုံေသာ အလွဴကုိ ေပးလွဴသည္မည္ေၾကာင္း
(ေယာ စ သဗၺဒေဒါ ေဟာတိ၊ ေသာ ဒဒါတိ ဥပႆယံ)
နတ္သား၏ အေမးတစ္ခုခ်င္းအား ျပည့္စုံစြာ ေျဖၾကားေတာ္မူၿပီး ေနာက္ဆုံး၌
“တရားကုိ ျပသေဟာေျပာသူသည္ကား အၿမိဳက္နိဗၺာန္ကုိ ေပးလွဴသည္ မည္ေၾကာင္း
(အမတံ ဒေဒါစ ေသာ ေဟာတိ၊ ေယာ ဓမၼ မႏုသာသတိ)” အျမတ္ဆုံးအလွဴ၊ အႏွစ္သာရ အရွိဆုံး အလွဴကုိ အပုိထပ္ေဆာင္းကာ ေျဖၾကားေပးေတာ္ မူလုိက္ေလ၏။ ဤကား ဘာေပးရင္ ဘာရမလဲဟူသည့္ ကႎဒဒသုတ္၏ အေမးအေျဖ အခ်ဳပ္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။

အထက္ပါ အေမးအေျဖမ်ားအရ အလွဴဒါန၏ တူမွ်သည့္ အက်ိဳးကုိ ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္ႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။ ခြန္အားဗလႏွင့္ ျပည့္စုံလုိသူသည္ ခြန္အားျပည့္စုံေၾကာင္း ျဖစ္သည့္ အစားအစာကုိ ေပးလွဴရမည္ဟု ခြန္အားျပည့္စုံေၾကာင္း အေၾကာင္းတရားကုိ ေဟာေတာ္မူ၏။ မွန္၏။ သတၱ၀ါတုိ႔သည္ အာဟာရလွ်င္ တည္ရာမွီရာ ရွိ၏ (သေဗၺသတၱာ အာဟာရ ဌိတိကာ)ဟု ဆုိသကဲ့သုိ႔ အစာအဟာရ မရွိလွ်င္လည္း ခြန္အားျဖစ္ရန္ မလြယ္လွေပ။ ႐ုပ္တရားတစ္ခု ေဖာက္ျပန္မႈတြင္ ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အာဟာရဟူသည့္ အေၾကာင္းတရားေလးပါးတြင္ အာဟာရေၾကာင့္လည္း ေဖာက္ျပန္တတ္သျဖင့္ အာဟာရသည္ ႐ုပ္တရား၏ တည္ရာမွီရာလည္း ျဖစ္ေၾကာင္း စာေပတြင္ ေဖာ္ျပေလ့ရွိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ႐ုပ္တရား၏ ေကာင္းမြန္က်န္းမာစြာ တည္တံ့ေရးတြင္ အားခြန္ဗလ ျပည့္စုံေရးသည္ အေရးႀကီးသည့္ အခန္းက႑တြင္ ရွိေနသျဖင့္ အားခြန္ေကာင္းေစရန္ အစာအဟာရေကာင္းမ်ား ရရွိေရးသည္ အထူးလုိအပ္ေပ၏။ ထုိအစာအဟာရကုိ ရရွိေနေစမႈသည္ အားခြန္ဗလျပည့္စုံ ေစမႈကုိ ျဖစ္ေစသျဖင့္ အစာအဟာရကုိ လွဴဒါန္းျခင္းသည္ အားခြန္ကုိ လွဴဒါန္းျခင္းပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။ ဗုဒၶလက္ထပ္က ၀ိသာခါ ဒါယိကာမႀကီးႏွင့္ အခ်ိဳ႕ေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္ ခြန္အားႀကီးမားေၾကာင္း ဆုိ၏။ ထုိသူတုိ႔၏ ခြန္အားေကာင္းမႈသည့္ ဆြမ္းအစရွိသည့္ အစားအစာကုိ ေပးလွဴခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္ဟု မွတ္သားရ၏။ သုိ႔ျဖစ္၍ ခြန္အားဗလႏွင့္ ျပည့္စုံသူသည္ ဆြမ္းအစရွိသည့္ အာဟာရကုိ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းရမည္ဟု ျမတ္ဗုဒၶက မိန္႔ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။

နတ္သား၏ ဒုတိယ ေမးခြန္းျဖစ္သည့္ “႐ုပ္ရည္အဆင္း လွပမႈကုိ လုိခ်င္သူ၊ အဆင္းလွလုိသူသည္ မည္သုိ႔ေသာ အလွဴကုိ လွဴရမည္နည္း”ဟူေသာ အေမးအား ဘုရားရွင္က အဆင္းလွလုိသူသည္ အဆင္းအလွဴအျဖစ္ အ၀တ္သကၤန္းကုိ လွဴရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျဖၾကားေတာ္မူ၏။ မွန္၏။ ျမန္မာစကားတြင္ လူမွာအ၀တ္ ေတာင္းမွာအကြပ္ဟူေသာ စကားပုံ တစ္ခုရွိ၏။ ေတာင္းသည္ အကြပ္ရွိမွ သင့္ေလ်ာ္သကဲ့သုိ႔ လူသည္လည္း အ၀တ္အစားရွိမွ သင့္ေလ်ာ္ေၾကာင္း ဥပမာေပးကာ အ၀တ္၏ အေရးပါမႈကုိ ေဖာ္ညႊန္းေပးထား၏။ အ၀တ္သကၤန္းသည္ လူတုိ႔၏ အရွက္အေၾကာက္ကုိ ကာကြယ္ေပးသကဲ့သုိ႔ သဘာ၀ အႏၲရာယ္မ်ား၊ မွတ္ျခင္စသည့္ အႏၲရာယ္မ်ားကုိလည္း ကာကြယ္ေပးသျဖင့္ ႐ုပ္အဆင္းအဂၤါ ပ်က္စီးေစမႈကုိ တစ္ဘက္တစ္လမ္းမွ ေထာက္ပံ့ေပးထား၏။ အ၀တ္သကၤန္းေၾကာင့္ ႐ုပ္ရည္အဆင္း တင့္တယ္မႈကုိ ျဖစ္ေစတတ္သျဖင့္ ႐ုပ္ရည္အဆင္း လွပလုိသူမ်ားသည္ လွပတင့္တယ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းတရား ျဖစ္သည့္ အ၀တ္သကၤန္းကုိ လွဴသင့္ေၾကာင္း၊ အ၀တ္သကၤန္းကုိ လွဴဒါန္းျခင္းသည္ အဆင္းကုိ လွဴရာေရာက္ေၾကာင္း ေဟာေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။

တတိယ ေမးခြန္းျဖစ္သည့္ “ခ်မ္းသာကုိ လုိလားသူသည့္ မည္သည့္အလွဴအား လွဴသင့္ေၾကာင္း” အေမးအား ျမတ္ဗုဒၶက ယာနဒါကုိ ေပးလွဴသူသည္ ခ်မ္းသာကုိ ေပးလွဴသည္မည္ေၾကာင္း အေျဖေပးေတာ္မူ၏။ ဤ၌ ခ်မ္းသာအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိသည့္အနက္ ေလာကီခ်မ္းသာျဖစ္သည့္ သြားလာလႈပ္ရွားရာတြင္ မပင္မပန္းရွိေရးႏွင့္ လုိရာပန္းတုိင္ကုိ တက္လွမ္းႏုိင္ေရးဟူသည့္ ခ်မ္းသာသည္လည္း အေရးႀကီးသည့္ ခ်မ္းသာတစ္ခု ျဖစ္သျဖင့္ ထုိခ်မ္းသာကုိ အလုိရွိသူသည္ သူတစ္ပါးတုိ႔၏ သြားလာမႈ လြယ္ကူေစေရး အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစမည့္ အေၾကာင္းတရား ျဖစ္သည့္ ယာဥ္အလွဴ၊ ခရီးစာရိတ္အလွဴ စသည့္ သြားလာေရး၊ သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ေရးႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ အလွဴတစ္ခုခုကုိ လွဴသင့္ေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လုိရာခရီး အၿပီးႏွင္လုိသူမ်ား၊ သြားလာလႈပ္ရွားေရးႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ ခ်မ္းသာတစ္ခုခု အလုိရွိသူမ်ားသည္ ယာနဒါနတစ္ခုခုကုိ ေပးလွဴသင့္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ေပ၏။

နတ္သား၏ နံပါတ္ေလး ေမးခြန္းျဖစ္သည့္ “မ်က္စိအလွဴကုိ လွဴဒါန္းလုိသူသည္ မည္သုိ႔ေသာ အလွဴအား လွဴရမည္နည္း”ဟူေသာ အေမးအား ျမတ္ဗုဒၶက ဒီပဒါနေခၚ ဆီမီးအလွဴကုိ လွဴရမည္ဟု ေျဖၾကားေတာ္မူထား၏။ ဆီးမီးသည့္ အေမွာင္ကုိခြင္းၿပီး အလင္းကုိ ေပးစြမ္းႏုိင္သည့္ အစြမ္းရွိသည့္အျပင္ အလုိရွိသည္တုိ႔အား ျမင္ႏုိင္မႈကုိ ျဖစ္ေစသျဖင့္ ထုိဆီမီးအလွဴ၊ ယေန႔ေခတ္တြင္ လွ်ပ္စစ္မီးအလွဴ၊ အလင္းကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္သည့္ မီးစက္၊ ဖေယာင္းတုိင္၊ ေရနံဆီ၊ ဓာတ္ဆီစသည့္ အလွဴမ်ားသည္ မ်က္စိအလွဴမ်ားပင္ ျဖစ္သည္ဟု ဆုိႏုိင္ေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မ်က္စိမေကာင္းသူမ်ား၊ မ်က္စိအားနည္းသူမ်ားသည္ သူတစ္ပါးတုိ႔အား အလင္းေရာင္ရေစႏုိင္သည့္ ဆီးမီးလွ်ပ္စစ္စသည့္ အလင္းေရာင္ အေထာက္အကူျပဳ ပစၥည္း၀တၳဳမ်ားကုိ လွဴဒါန္းျခင္းျဖင့္ ေနာင္သံသရာတြင္ မ်က္စိေကာင္းသူမ်ားအျဖစ္ အက်ိဳးတရားကို ရေစႏုိင္ေၾကာင္း နားလည္သေဘာေပါက္ ႏုိင္ေပ၏။

နတ္သား၏ ေနာက္ဆုံးေမးခြန္းျဖစ္သည့္ “အလုံးစုံေသာ အလွဴကုိ လွဴဒါန္းလုိသူသည့္ မည္ကဲ့သုိ႔ေသာ အလွဴကုိ လွဴသင့္ေၾကာင္း” အေမးအား ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ေနရာေက်ာင္းအိမ္ အလွဴကုိ လွဴဒါန္းသူသည္ အလုံးစုံေသာ အလွဴကုိ လွဴရာေရာက္ေၾကာင္း ေျဖၾကားေတာ္မူေလ၏။ ဤ၌ ဥပႆယဟူသည္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ေနထုိင္ရာ ေက်ာင္းတစ္ခုကုိပင္ ဆုိသည္မဟုတ္၊ လူမ်ားေနထုိင္ရာ အိမ္ေျမေနရာ စသည္မ်ားကုိလည္း ရည္ညြန္းသျဖင့္ ေက်ာင္းအိမ္ေနရာ စသည္အားျဖင့္ ေနထုိင္စရာ တစ္ခုခုအား ေပးလွဴသူသည္ အလုံးစုံေသာ အလွဴကုိ ေပးလွဴသည္မည္၏ဟု ဆုိျခင္းျဖစ္၏။ ေက်ာင္းအိမ္ေနရာမ်ားသည္ ေနထုိင္သူတုိ႔အား အတြင္းအျပင္ သဘာ၀ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ားကုိ ကာကြယ္ေပးႏုိင္သကဲ့သုိ႔ အလုိရွိသည္မ်ားအား က်န္းက်န္းမာမာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ရန္ အေထာက္အကူ ျပဳေပးႏုိင္သျဖင့္ ထုိေက်ာင္းအိမ္ေနရာ အေဆာက္အဦ စသည္ကုိ ေပးလွဴသူသည္ အလုံးစုံေသာ အလွဴကုိ ေပးလွဴသည္မည္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အလုံးစုံ ျပည့္စုံသည့္ အလွဴကုိ လွဴလုိသူမ်ားသည္ ေနရာေက်ာင္းအလွဴကုိ ေပးလွဴရမည္ဟု ရွင္ေတာ္ဗုဒၶက မိန္႔ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

သုိ႔ေသာ္ အထက္ပါ အလွဴႏွင့္ အက်ိဳးတရားမ်ားကား ေလာကီအက်ိဳးတရားမ်ားသာ ျဖစ္သျဖင့္ ထာ၀ရ ခ်မ္းသာသည့္ အက်ိဳးကုိ မျဖစ္ႏုိင္သည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶက ေလာကတြင္အျမတ္ဆုံး အၿမိဳက္နိဗၺာန္ အလွဴျဖစ္သည့္ ဓမၼအလွဴကုိ လွဴၾကရန္ အပုိထပ္ေလာင္း၍ နတ္သားမေမးသည့္ အေမးအား ထည့္သြင္းေဟာၾကားေပးေတာ္ မူျခင္းျဖစ္၏။ သဗၺဒါနံ ဓမၼဒါနံ ဇိနာတိ- အလွဴတကာ အလွဴတုိ႔တြင္ တရားအလွဴသည္သာ အျမတ္ဆုံးျဖစ္သည္ဟု ဆုိသကဲ့သုိ႔ တရားအလွဴေပးျခင္း၊ တရားဓမၼ ေဟာေျပာ ျပသေပးျခင္းသည္ အေကာင္းဆုံး အျမတ္ဆုံး အလွဴပင္ျဖစ္ပါ၏။ ေလာကီခ်မ္းသာမ်ားကုိသာ ေတာင့္တရင္း ျပဳလုပ္မႈေၾကာင့္ ရရွိလာသည့္ ေလာကီအက်ိဳးတရားမ်ားႏွင့္ မည္မွ်ပင္ ျပည့္စုံေနေစကာမူ ဓမၼအႏွစ္သာရကုိ မသိပါက ကိေလသာကုန္ရာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာႏွင့္ ေ၀းေနၾကမည္ျဖစ္ၿပီး သံသရာတြင္ ဒုကၡေပါင္းစုံႏွင့္ က်င္လည္ ေနၾကရဦးမည္သာ ျဖစ္၏။ ဓမၼအႏွစ္သာရကုိသိၿပီး ကိေလသာကုန္ခမ္းကာ မဂ္ဉာဏ္ဖုိလ္ဉာဏ္ ရသြားလွ်င္ကား အေကာင္းဆုံး အၿမိဳက္ခ်မ္းသာ ျဖစ္သည့္ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကုိ ရရွိခံစားရမည္သာ ျဖစ္၏။ ထုိခ်မ္းသာသည္သာ အေကာင္းဆုံး ခ်မ္းသာျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိအေကာင္းဆုံး ခ်မ္းသာကုိ ရရွိရန္အတြက္ကား တရားဓမၼမ်ားအား မိမိလည္းက်င့္၊ သူတပါးတုိ႔အားလည္း ျပန္လည္ေဟာေျပာျခင္း ဓမၼအလွဴကုိ ေပးလွဴရန္လုိေၾကာင္း၊ ထုိဓမၼအလွဴသည္သာ အေကာင္းဆုံး အၿမိဳက္နိဗၺာန္ အလွဴျဖစ္ေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ကႎဒဒသုတ္ေတာ္တြင္ ေဟာေတာ္မူခဲ့သည့္ “ဘာေပးရင္ ဘာရမလဲ”ဟူေသာ နတ္သားအေမးႏွင့္ “ဒါေတြေပးရင္ ဒါေတြရႏုိင္သည္”ဟူေသာ ဘုရားရွင္တုိ႔၏ အေျဖမ်ားသည္ ကုသုိလ္လုပ္သူမ်ား မိမိတုိ႔လုိရာကုိ ေရြးခ်ယ္လုပ္ႏုိင္ေစရန္ ထုတ္ေဖာ္ျပသ ေပးေနေပ၏။ ထုိအေမးအေျဖမ်ားတြင္ မွတ္သားသင့္၊ လုိက္နာသင့္သည့္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ မိန္႔ေတာ္မူခ်က္ျဖစ္သည့္ တရားဓမၼကုိ ေဟာေျပာျပသေပးသည့္ ဓမၼအလွဴသည္ အမတအၿမိဳက္ နိဗၺာန္အလွဴျဖစ္ေၾကာင္း ေဟာၾကားခ်က္သည္ကား လြတ္ေျမာက္မႈကုိ လုိလားသူမ်ား၊ ဓမၼအႏွစ္သာရကုိ အလွဴျပဳလုိ သူမ်ားအတြက္ အေကာင္းဆုံး ေရြးခ်ယ္လွဴဒါန္းဖြယ္ တစ္ခုအျဖစ္ အထူးျပဳေပးေနေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရခ်င္တာေတြ ရွိေနေသာ္လည္း ဘာေပးရမွန္း မသိသူမ်ားအေနျဖင့္ ကႎဒဒသုတ္ေတာ္လာ ေပးလွဴဖြယ္ရာမ်ားမွ မိမိတုိ႔သင့္ေလ်ာ္ရာမ်ားကုိ ေရြးခ်ယ္လွဴဒါန္းၿပီး ေနာက္ဆုံးအၿမိဳက္နိဗၺာန္ အလွဴအထိ က်င့္ႀကံေဟာေျပာျခင္းျဖင့္ ျပဳလုပ္လွဴဒါန္းႏုိင္ေစရန္္ ႀကိဳးစားအားထုတ္သင့္ပါေၾကာင္း အႀကံျပဳတင္ျပရင္း “ဘာေပးရင္ ဘာရမလဲ”ဟု ဆုိလာသူမ်ားအတြက္ “ဒါေပးရင္ ဒါရမယ္”ဟုသာ ဘုရားစကား ကုိးကားကာ တစ္ဆင့္ျပန္လည္ မွ်ေ၀လုိက္ရပါေၾကာင္း…။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား