နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၉)...

မုိးနတ္မင္းနဲ႔ ရွင္ဥပဂုတ္…
ၿမိဳ႕ေတြမွာေရာ ေတာေတြမွာပါ အလွဴမ႑ပ္ႀကီးေတြထုိးၿပီး အလွဴပဲြႀကီးေတြ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲ က်င္းပၾကတဲ့အခါ မ႑ပ္ႀကီးေတြရဲ႕ ေရွ႕တစ္ေနရာရာမွာ ခုံေလးတစ္လုံးနဲ႔ ပြဲေလးတစ္ပဲြ ထုိးထားတာကုိ ေတြ႕ေတြ႕ ေနရတတ္ပါတယ္။ ဆုိင္ရာေတြကုိ အဲဒါဘာပဲြလဲလုိ႔ ေမးၾကည့္တဲ့အခါ ရွင္ဥပဂုတ္ပဲြလုိ႔ ေျပာၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ အဆုိအရ အလွဴပဲြမွာ မာရ္နတ္လာေႏွာက္ယွက္လုိ႔ မရေအာင္နဲ႔ အလွဴပဲြႀကီး မုိးရြာၿပီး မပ်က္ရေအာင္ မုိးတားတဲ့ သေဘာနဲ႔ ရွင္ဥပဂုတ္ မေထရ္ႀကီးကုိ ပင့္ထားတာလုိ႔ သိရပါတယ္။ လဲြလုိက္တဲ့ ျဖစ္ျခင္းလုိ႔ပဲ ေျပာရမလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလုပ္ရပ္ေတြဟာ ဒီေန႔အထိ ရွိေနပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေတာရြာေတြမွာ အလွဴပဲြရွိတုိင္း ရွင္ဥပဂုတ္ပဲြေလးကေတာ့ မျဖစ္မေန ပါေနေတာ့တာပါ။ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ ဒီအလဲြကလည္း ျပဳျပင္ဖုိ႔ အခ်ိန္သင့္ေနတဲ့ အလဲြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ငွက္ေပ်ာသီးေလးေတြ၊ အုံးသီးေလးေတြ၊ သေျပခက္ေလးေတြနဲ႔ ပဲြေပးထားတဲ့ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ သူတုိ႔လုပ္မွပဲ အလွဴမ႑ပ္ေစာင့္ အဆင့္ေလာက္ကုိ ေရာက္သြားေတာ့တာပါ။ ပဲြေလးထုိးၿပီး ပင့္ထားတဲ့ ရွင္ဥပဂုတ္ကုိ နတ္သာသာ သေဘာေလာက္အထိ ေရာက္ေစေတာ့တာပါ။ ရွင္ဥပဂုတ္ကုိ ပင့္ထားရင္ မုိးတားေပးႏုိင္တဲ့ အတြက္ မုိးမရြာေအာင္ မုိးတားခုိင္းတဲ့သေဘာ သက္ေရာက္ေနေတာ့ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ ရဟန္းလား၊ နတ္လား၊ တံခုိးရွင္လားလုိ႔ေတာင္ သံသယ ျဖစ္စရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဒီေန႔ေခတ္ အလွဴပဲြေတြမွာ မာရ္နတ္ဖ်က္လုိ႔ မပ်က္ေအာင္၊ မုိးနတ္မင္းကုိ မုိးမရြာေစေအာင္ ရွင္ဥပဂုတ္က လုပ္မေပးႏုိင္ဘူးဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာအမ်ား သိထားတဲ့ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ ေထရ၀ါဒ စာေပမွာပါတဲ့ ရွင္ဥပဂုတ္ မဟုတ္ပါဘူး။ လူအမ်ား နားလည္ထားတဲ့ သမုဒၵရာထဲမွာ ေၾကးျပႆာဒ္နဲ႔ သီတင္းသုံးကာ ေနကုိေမာ့ၿပီး ဆြမ္းဘုဥ္းေပးေနတဲ့ ပုံသႏၲာန္ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ ေထရ၀ါဒ စာေပမွာလာတဲ့ ရဟႏၲာတစ္ပါး မဟုတ္ပါဘူး။ မာရ္နတ္လည္ပင္းမွာ ခဲြေသေကာင္ပုတ္ကုိဆဲြၿပီး မာရ္နတ္ကုိ တံခုိးနဲ႔ ခၽြတ္ခဲ့တဲ့ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ ပိဋကတ္သုံးပုံမွာ ေဖာ္ျပထားျခင္း မရွိပါဘူး။ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ ရဟႏၲာမေထရ္ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိေပမယ့္ ေထရ၀ါဒစာေပေတြမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ရဟႏၲာဂုဏ္ရည္ေတြနဲ႔ မညီတာကုိ ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။ ရွင္ဥပဂုတ္မေထရ္ရဲ႕ အတၳဳပၸတ္ဟာ မဟာယာနဂုိဏ္းသုံး က်မ္းစာျဖစ္တဲ့ ဒိဗ်ာ၀ါနက်မ္းမွ ဖန္တီးေပးလုိက္တဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုသာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ရွင္ဥပဂုတၱ မေထရ္ဟာ ဣႏၵဂုတၱ၊ အႆဂုတၱ၊ တိႆနာဂ၊ ဥပဂုတၱတိႆနာဂ၊ အာဂတ္စတယမုနိ ဆုိတဲ့ ဘြဲ႕အမည္ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားသူလည္း ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိပါတယ္။ ရွင္ဥပဂုတ္အေၾကာင္းကုိ သာသနာႏွစ္ ၈၀၀-ခန္႔က ရွင္မဟာနမ ေရးသားတဲ့ မဟာ၀င္၀တၳဳမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္္။ ရွင္မဟာနာမဟာလည္း မဟာယာနက်မ္းစာ ဒိဗ်ာ၀ါနမွ ထုတ္ယူၿပီး တင္ျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ ေထရ၀ါဒ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားလာတဲ့ မေထရ္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရွင္ဥပဂုတ္ရဲ႕ ေနရာယူမႈကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ေတာ္ေတာ္ အ႐ုိးစဲြေနတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဆရာေတာ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ဒါကုိ ေထရ၀ါဒနဲ႔ မညီေၾကာင္း ေဟာေျပာကာ တုိက္ဖ်က္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အစဥ္အလာယုံၾကည္မႈကုိ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အမ်ားကေတာ့ မစြန္႔လြတ္ႏုိင္ၾကဘဲ ရွင္ဥပဂုတ္ပဲြကုိ ထုိးၿမဲထုိးေန၊ ရွင္ဥပဂုတ္ကုိ မ႑ပ္ေစာင့္အျဖစ္ ထားၿမဲထားေန၊ မုိးမရြာေအာင္ မုိးတားၿမဲ တားေနေစပါတယ္။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ မုိးရြာတာ မရြာတာ ရွင္ဥပဂုတ္နဲ႔ မဆုိင္ပါဘူး။ ရာသီဥတုေျပာင္းလဲ ေဖာက္ျပန္မႈနဲ႔ပဲ ဆုိင္ပါတယ္။ ေရခုိးေရေငြ႕ေတြကေန တိမ္ေတြျဖစ္ၿပီး တိမ္ေတြကတစ္ဆင့္ မုိးရြာခ်တဲ့ သေဘာမွာ ရွင္ဥပဂုတ္က ဘာလုပ္ေပးႏုိင္မွာလဲေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ရွင္ဥပဂုတ္ကုိ ရဟႏၲာမေထရ္လုိ႔ဆုိရင္ အႏွစ္တစ္ရာတမ္းမွာ ပြင့္တဲ့ ရဟႏၲာဟာ အဲဒီေလာက္အထိ အသက္ရွည္ႏုိင္မလားေပါ့။ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ ႐ုပ္ကသာ ပရိနိဗၺာန္ျပဳသြားတာ သူ႔ရဲ႕တံခုိး ပါ၀ါေတြနဲ႔ စိတ္၀ိညာဥ္ကေတာ့ ရွင္ေနစဲပဲလုိ႔ ဆုိရင္လည္း ရဟႏၲာ ပရိနိဗၺာန္စံၿပီး နတ္ပဲျဖစ္ေနသလုိလုိ ေကာင္းကင္ဘုံပဲ ေရာက္ေနသလုိလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တကယ္ရဟႏၲာဆုိရင္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳတာနဲ႔ ေနာက္ထပ္ဘ၀သစ္ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒီလုိ ေသခ်ာစိစစ္လုိက္မယ္ဆုိရင္ ဒီေန႔ေခတ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္ ပူေဇာ္ပသေနတဲ့ ရွင္ဥပဂုတ္ဟာ ေထရ၀ါဒနဲ႔ မညီတဲ့ အကုိးကြယ္ခံ ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေထရ၀ါဒစံနဲ႔အညီ လုိက္နာက်င့္သုံးေနၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြဟာ ဒီလုိ စာေပမွာ မပါတာေတြ အေပၚမွာ ကုိးကြယ္ပူေဇာ္ ေနမယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ လဲြမွားေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

စာေပမွာ ပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ ရွင္ဥပဂုတ္ကုိ ရဟႏၲာမေထရ္ တစ္ပါးအေနနဲ႔ ရဟႏၲာရဲ႕ဂုဏ္ကုိ အာ႐ုံျပဳ ရွိခုိးပူေဇာ္မယ္ဆုိရင္ ကုသုိလ္ရႏုိင္ေပမယ့္ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ကုိ မသင့္ေလ်ာ္တဲ့ ေနရာေတြမွာထားၿပီး နတ္ပူေဇာ္သလုိ ပဲြေလးတင္ကာ မုိးတားခုိင္းမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အျပစ္ျဖစ္ေစႏုိင္ပါတယ္။ ဘုရားရဟႏၲာေတြလုိ ဘုရားစင္ေပၚမွာ သီးသန္႔ကုိးကြယ္ ပူေဇာ္ထားရင္ ကုသုိလ္ရႏုိင္ေပမယ့္ မ႑ပ္ေရွ႕မွာ ခုံေလးတစ္လုံးနဲ႔ ထားတာတုိ႔၊ ေခ်ာင္းထဲျမစ္ထဲမွာ ေၾကးျပႆာဒ္ေလးနဲ႔ ထားၿပီး ေရေမွ်ာဖုိ႔ လုပ္တာတုိ႔ကေတာ့ အျပစ္ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကုိးကြယ္ရာမွ ေဘးမျဖစ္ေအာင္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶစာေပေတြမွာ မပါတာကုိ မပါတဲ့အတုိင္းထားၿပီး အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ ယုံၾကည္မႈေတြနဲ႔ ဟုိပဲြထုိး ဒီပဲြထုိးကာ ဟုိတင္ဒီတင္လုပ္တဲ့ ပူေဇာ္ပသမႈေတြကုိ ဉာဏ္နဲ႔ဆင္ျခင္ၿပီး ယုတၱိမရွိတဲ့ အလဲြေလးေတြအေပၚမွာ မလဲြရေအာင္ သတိျပဳႏုိင္ဖုိ႔ မုိးနတ္မင္းနဲ႔ ရွင္ဥပဂုတ္အေၾကာင္းကုိ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခု အျဖစ္ တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

၀ိပႆနာ ႐ႈနည္း၊ မူေသစည္း…

“၀ိပႆနာ႐ႈနည္း၊ မူေသစည္း၊ သိမ္းဆည္းထားရမည္” ဆုိတဲ့ ဒီေဆာင္ပုဒ္ေလးက မဟာစည္ဆရာေတာ္ ႀကီးရဲ႕ အေျခခံ ၀ိပႆနာ တရားအားထုတ္နည္း ေဆာင္ပုဒ္လကၤာေတြထဲမွာ ပါတဲ့ ေနာက္ဆုံး အပုိဒ္ေလး ျဖစ္ပါတယ္။ မဟာစည္ ရိပ္သာႀကီးမွာ တရား၀င္တုန္းက ေန႔စဥ္တရားနာၿပီးတုိင္း ေယာဂီအားလုံးနဲ႔အတူ လုိက္ၿပီး ရြတ္ဆုိေနရတာဆုိေတာ့ ႏႈတ္တက္အာဂုံရေနခဲ့တဲ့ ေဆာင္ပုဒ္လကၤာေလးေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီးက တရားစၿပီး အားထုတ္ကာစ ေယာဂီေတြအတြက္ ၀ိပႆနာ ဉာဏ္ဆုိတာ ဘာကုိေခၚတယ္၊ ဘယ္လုိအရာမ်ိဳးေတြမွာ ႐ႈမွတ္ပြားမ်ားရတယ္၊ ဘာေၾကာင့္႐ႈမွတ္ရတယ္ စတာေတြကုိ အလြယ္နားလည္သြားေအာင္ ေဆာင္ပုဒ္လကၤာေလးေတြ သီးကုံးၿပီး ရြတ္ဆုိမွတ္သား ေလ့က်င့္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၀ိပႆနာ အားထုတ္မႈမွာ တစ္စုံတစ္ခု အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစဖုိ႔ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ၀ိပႆနာ ႐ႈနည္း မူေသစည္းေလးေတြကုိ ကုိးကားၿပီး ပုိ႔စ္တစ္ပုဒ္အေနနဲ႔ ေရးသားတင္ျပ ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

၀ိပႆနာ၊ ဉာဏ္ဆုိတာ၊ ဘယ္ဟာ ႐ႈ၍ ျဖစ္သနည္း။
စဲြလန္းႏုိင္ရာ၊ ငါးခႏၶာ၊ မွန္စြာ႐ႈ၍ ျဖစ္သတည္း။
ဒီလကၤာေလးေတြအရ ၀ိပႆနာဉာဏ္၊ ၀ိပႆနာဉာဏ္လုိ႔ ေျပာေျပာေနၾကရမွာ ၀ိပႆနာဉာဏ္ဆုိတာ ဘယ္လုိဉာဏ္ကုိ ေျပာတာလဲ၊ ဒီဉာဏ္ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လုိအရာကုိ ႐ႈမွတ္ရတာလဲလုိ႔ မသိနားမလည္လုိ႔ ေမးလာသူေတြကုိ ၀ိပႆနာဉာဏ္ဆုိတာ တစ္ျခားမဟုတ္၊ ခႏၶာငါးပါးအေပၚ အမွန္အတုိင္း ႐ႈမွတ္တဲ့အခါ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ မဂ္ဉာဏ္ကုိ ဆုိတာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီ၀ိပႆနာဉာဏ္ ျဖစ္ေပၚဖုိ႔အတြက္ ခႏၶာငါးပါးကုိပဲ အရွိအတုိင္း အမွန္အတုိင္း ႐ႈမွတ္ရမွာျဖစ္ေၾကာင္း တုိတုိနဲ႔ လုိရင္းထိေအာင္ ဖဲြ႕ဆုိေပးထားပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ ၀ိပႆနာ႐ႈတယ္ဆုိတာ တစ္ျခားအရာေတြကုိ ႐ႈတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္အားလုံး ပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့ ခႏၶာမွာပဲ ႐ႈတာျဖစ္ပါတယ္။ ခႏၶာဆုိတာ အစုအဖဲြ႕ကုိ ေျပာတာပါ။ ဒီခႏၶာကုိ အေသးစိပ္ခဲြလုိက္ရင္ ႐ႈပကၡႏၶာ (ရုပ္အစု)၊ ေ၀ဒနာကၡႏၶာ (ခံစားမႈအစု)၊ သညကၡႏၶာ (မွတ္သားမႈအစု)၊ သခၤါရကၡႏၶာ (ျပဳျပင္မႈအစု)နဲ႔၊ ၀ိညာဏကၡႏၶာ (အထူးသိမွတ္မႈအစု) ဆုိၿပီး ငါးမ်ိဳးကဲြျပားပါတယ္။ ဒီငါးပါးကုိပဲ ခႏၶာငါးပါးလုိ႔ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီခႏၶာငါးပါးမွာ ႐ူပကၡႏၶာဆုိတဲ့ ႐ုပ္ခႏၶာက တစ္ပါးျဖစ္ၿပီး က်န္တာေတြကေတာ့ နာမ္ခႏၶာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခႏၶာငါးပါးဆုိတာ အလြယ္ေျပာရရင္ နာမ္နဲ႔႐ုပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ဟာ ဒီနာမ္႐ုပ္ႏွစ္ပါးမွာပဲ အရွိအတုိင္း အားထုတ္ေနမယ္ဆုိရင္ ၀ိပႆနာဉာဏ္ေတြ ျဖစ္ေနမွာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဘယ္အက်ိဳးငွါ၊ ထုိခႏၶာ၊ ဘယ္ဟာ႐ႈရပါသနည္း။
မစဲြဖုိ႔ရာ ျဖစ္စဲမွာ၊ မွန္စြာ႐ႈရပါသတည္း။
ခႏၶာငါးပါးလုိ႔ေခၚတဲ့ နာမ္႐ုပ္ႏွစ္ပါးကုိ ဘယ္အတြက္၊ ဘယ္လုိဟာေတြကုိ ႐ႈရမွာလဲဆုိေတာ့ ခႏၶာငါးပါးဆုိတာ စဲြလန္းတတ္တဲ့အတြက္ အဲဒီအေပၚမွာ မစဲြမိေအာင္ ဒီနာမ္႐ုပ္ႏွစ္ပါးရဲ႕ ျဖစ္စဲျဖစ္ခုိက္၊ ေပၚစဲေပၚခုိက္ကုိ အရွိအတုိင္း၊ အမွန္အတုိင္း ႐ႈမွတ္ရမယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ခႏၶာငါးပါးဟာ သတၱ၀ါေတြအတြက္ စဲြလန္းစရာ ျဖစ္လုိ႔ သူ႔ကုိ ဥပါဒါနကၡႏၶာလုိ႔လည္း ေခၚပါတယ္။ ဥပါဒါန္ဆုိတာ စဲြလန္းမႈကုိ ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစဲြလမ္းမႈကုိ အမွန္အတုိင္း မသိတဲ့အခါက်ေတာ့ သတၱ၀ါေတြဟာ ႐ုပ္ကုိလည္းစဲြမိေန၊ စိတ္ကုိလည္း စဲြမိေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ စဲြလန္းေနမိၾကတာဟာ မသိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ျဖစ္ခုိက္ျဖစ္စဲကုိ မသိတဲ့အတြက္ လွတယ္မလွဘူး၊ ေကာင္းတယ္မေကာင္းဘူးစတဲ့ အစဲြေတြ ျဖစ္ေပၚလာၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ဒီ႐ုပ္နာမ္ေတြရဲ႕ ျဖစ္ခုိက္ေပၚခုိက္ကုိ သိၾကမယ္ဆုိရင္ အဲဒီလုိ အစဲြမရွိေတာ့ပါဘူး။

ဆုိၾကပါစုိ႔။ ခံစားမႈ တစ္ခုခုျဖစ္တဲ့အခါမွာ ဒါဟာ ေ၀ဒနာပဲလုိ႔ မသိလုိက္ရင္ ေကာင္းတယ္မေကာင္းဘူး ဆုိတဲ့ အစဲြေတြျဖစ္လာၿပီး ေကာင္းရင္ေလာဘျဖစ္လုိက္၊ မေကာင္းရင္ ေဒါသျဖစ္လုိက္တာေတြ ျဖစ္ကုန္တတ္ပါတယ္။ စိတ္မွာ ရာဂစိတ္ျဖစ္တဲ့အခါမွာလည္း အဲဒီရာဂစိတ္ျဖစ္တဲ့ အခုိက္ကုိ မသိလုိက္ရင္ ဒီစိတ္ရဲ႕ စဲြရာကုိပါသြားၿပီး ဟုိေတြးဟုိႀကံ ဟုိဟာျဖစ္ဒါျဖစ္တဲ့အထိ ျဖစ္ကုန္တတ္ပါတယ္။ အကယ္၍ ဒါဟာ ေ၀ဒနာပဲ၊ ဒါဟာ ရာဂစိတ္ပဲလုိ႔ အဲဒီအခုိက္မွာ သိလုိက္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ စဲြလန္းမႈမရွိေတာ့ဘဲ သူက ရပ္တန္႔သြားပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိ အစဲြေတြမရွိဖုိ႔ ခႏၶာငါးပါးကုိ အရွိအတုိင္း အမွန္အတုိင္း ႐ႈရမယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ျဖစ္ခုိက္မ႐ႈ၊ ႐ုပ္နာမ္စု၊ စဲြမႈ၀င္ေရာက္သည္။
ၿမဲတယ္ေကာင္းတယ္၊ ငါေကာင္နယ္၊ တကယ္ထင္တတ္သည္။

တကယ္လုိ႔ ခႏၶာငါးပါး ႐ုပ္နာမ္တရားေတြကုိ ျဖစ္စဲျဖစ္ခုိက္၊ ေပၚစဲေပၚခုိက္မွာ မသိလုိက္ရင္ေတာ့ အစဲြေတြ ၀င္တတ္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါဟာ႐ုပ္ပဲ၊ ဒါဟာ နာမ္ပဲလုိ႔ အမွန္အတုိင္း မသိတဲ့အခါမွာ ငါငါဥစၥာစသျဖင့္ ထင္ေနတတ္ၿပီး မၿမဲတဲ့သေဘာေတြမွာ ၿမဲတယ္လုိ႔ ထင္ေနတတ္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါဟာ ဒီ႐ုပ္နာမ္အစုကုိ ျဖစ္ခုိက္မွာ မရႈလုိက္မိလုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔သာ ႐ုပ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေပၚသမွ်၊ ျဖစ္သမွ် အရာေတြကုိ ေပၚခုိက္ျဖစ္ခုိက္မွာ အရွိအတုိင္း လုိက္သိႏုိင္ရင္ ငါငါ့ဟာလုိ႔ ထင္စရာမရွိေတာ့တဲ့အျပင္ ဒီအေပၚမွာလည္း မစဲြမိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ႐ုပ္နာမ္အစုဟာ ျဖစ္ခုိက္ေပၚခုိက္မွာ မ႐ႈမိရင္ ငါငါဥစၥာလုိ႔ ထင္ေစတတ္တဲ့ အစဲြတရားေတြ ျဖစ္တတ္ေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ျဖစ္တုိင္းမွတ္႐ႈ၊ ႐ုပ္နာမ္စု၊ စဲြမႈကင္းေပ်ာက္သည္။
မၿမဲဆင္းရဲသေဘာပဲ ဉာဏ္ထဲရွင္းေတာ့သည္။
စဲြမႈကင္းေပ်ာက္၊ မဂ္လမ္းေပါက္၊ ဆုိက္ေရာက္နိဗၺာန္ျပည္။
၀ိပႆနာ ႐ႈနည္း၊ မူေသစည္း၊ သိမ္းဆည္းထားရမည္။
အဲဒီလုိ ႐ုပ္နာမ္အစုေတြကုိ ျဖစ္တုိင္းျဖစ္တုိင္း၊ ေပၚတုိင္းေပၚတုိင္းမွာ သတိနဲ႔ မလြတ္တမ္း ကပ္ၿပီးသိမွတ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ဒီတရားေတြအေပၚမွာ စဲြလန္းမႈေတြ တျဖည္းျဖည္း ကင္းေပ်ာက္လာပါတယ္။ ႐ုပ္တရားရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ စိတ္ရဲ႕ေတြးေတာ ႀကံစည္မႈေတြကုိ အရွိအတုိင္း သြားရင္သြားတယ္၊ ထုိင္ရင္ထုိင္တယ္၊ ရပ္ရင္ရပ္တယ္၊ အိပ္ရင္အိပ္တယ္၊ ကုိင္ရင္ကုိင္တယ္ စသျဖင့္ လႈပ္ရွားမႈ မွန္သမွ်ကုိ လုိက္လုိက္ၿပီးသိေန၊ ေတြးရင္ေတြးတယ္၊ ႀကံရင္ႀကံတယ္၊ ေဒါသျဖစ္ရင္ ေဒါသျဖစ္တယ္၊ အလုိမက်ျဖစ္ရင္ အလုိမက်ျဖစ္တယ္ စသျဖင့္ စိတ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေတြးေတာႀကံစည္မႈ မွန္သမွ်ကုိ မျပတ္သတိနဲ႔ လုိက္ၿပီးသိေနမယ္ဆုိရင္ ဒီ႐ုပ္တရား နာမ္တရားေတြအေပၚမွာ စဲြလန္းမႈေတြ ကင္းလာတတ္ၿပီး အနိစၥသေဘာ၊ ဒုကၡသေဘာ၊ အနတၱသေဘာေတြ ထင္လာကာ ဉာဏ္အျမင္ ရွင္းလာတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ျဖစ္ခုိက္႐ႈလုိက္ႏုိင္လုိ႔ အစဲြေတြ ကင္းေပ်ာက္လာတယ္ဆုိရင္ မဂ္ဉာဏ္ေတြအထိ ထင္လာၿပီး နိဗၺာန္ကုိ ျမင္လာႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနည္းအတုိင္း ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္တဲ့ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္ဟာ အစဲြတရားေတြကင္းဖုိ႔ ႐ုပ္နာမ္အစုကုိ ျဖစ္ခုိက္ေပၚခုိက္မွာ အရွိအတုိင္း သတိကပ္ၿပီး သိမွတ္ေပးေနမယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ ၀ိပႆနာဉာဏ္ ျဖစ္ဖုိ႔အေကာင္းဆုံး တရား႐ႈမွတ္နည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါက မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ၀ိပႆနာ႐ႈနည္း အေျခခံ နည္းစနစ္ျဖစ္တဲ့ ေဆာင္ပုဒ္လကၤာေလးေတြ အေပၚမွာ နားလည္လြယ္ေအာင္ ျပန္လည္ေရးသား တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလကၤာေလးေတြအရ ၀ိပႆနာ႐ႈတယ္ဆုိတာ သိပ္ေတာ့ခက္လွတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆုိလုိတာက နည္းစနစ္က မခက္ဘူးလုိ႔ ဆုိလုိခ်င္တာပါ။ လက္ေတြ႕အားထုတ္မႈမွာေတာ့ အေလ့အက်င့္နည္းေနရင္ ခက္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔ ခက္တာလဲဆုိေတာ့ ထိမ္းဖုိ႔အခက္ဆုံးျဖစ္တဲ့ စိတ္ကုိ ထိန္းေနရတာျဖစ္လုိ႔ ခက္တယ္လုိ႔ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။ သမာဓိလည္းနည္း၊ ၀ိရိယလည္း မရွိဆုိရင္ေတာ့ သတိျဖစ္ဖုိ႔ ခက္တဲ့အျပင္ သတိမရွိရင္လည္း ႐ုပ္နာမ္ေတြရဲ႕ ျဖစ္စဲျဖစ္ခုိက္ကုိ သိဖုိ႔မလြယ္လွတဲ့အတြက္ အခ်ဳပ္ကေတာ့ သတိရွိဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သတိတရားနဲ႔သာ စိတ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ႐ုပ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္သမွ် ေပၚသမွ်ေတြကုိ ျဖစ္ခုိက္ေပၚခုိက္မွာ လုိက္ၿပီးသိမွတ္ေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ နည္းစနစ္လည္းမခက္သလုိ ရႈမွတ္ဖုိ႔လည္း မခက္ပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ေလာက္ပဲ လြယ္လြယ္ လက္ေတြ႕အားထုတ္မႈ မရွိရင္ ဘာမဆုိ ခက္ေနတတ္တဲ့ သေဘာရွိေနသလုိ ၀ိပႆနာ႐ႈနည္း မူေသစည္းေလးေတြဟာ လြယ္ေပမယ့္ လက္ေတြ႕အားထုတ္မႈ မရွိရင္လည္း အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ မရွိႏုိင္တဲ့အတြက္ မူေသနည္းေလးေတြကုိ လက္ေတြ႕က်င့္ႀကံ အားထုတ္ျခင္းျဖင့္ အေကာင္အထည္ ဖုိ႔ၾကည့္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းရင္ မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ၀ိပႆနာ အားထုတ္နည္း အေျခခံ ေဆာင္ပုဒ္ေလးမ်ားကုိ ပုိၿပီး မွတ္မိသြားေအာင္ ေအာက္ပါအတုိင္း တစ္ေခါက္ေလာက္ ရြတ္ဆုိၾကည္ၾကပါစုိ႔…

၀ိပႆနာ၊ ဉာဏ္ဆုိတာ၊ ဘယ္ဟာ ႐ႈ၍ ျဖစ္သနည္း။
စဲြလန္းႏုိင္ရာ၊ ငါးခႏၶာ၊ မွန္စြာ႐ႈ၍ ျဖစ္သတည္း။
ဘယ္အက်ိဳးငွါ၊ ထုိခႏၶာ၊ ဘယ္ဟာ႐ႈရပါသနည္း။
မစဲြဖုိ႔ရာ ျဖစ္စဲမွာ၊ မွန္စြာ႐ႈရပါသတည္း။
ျဖစ္ခုိက္မ႐ႈ၊ ႐ုပ္နာမ္စု၊ စဲြမႈ၀င္ေရာက္သည္။
ၿမဲတယ္ေကာင္းတယ္၊ ငါေကာင္နယ္၊ တကယ္ထင္တတ္သည္။
ျဖစ္တုိင္းမွတ္႐ႈ၊ ႐ုပ္နာမ္စု၊ စဲြမႈကင္းေပ်ာက္သည္။
မၿမဲဆင္းရဲသေဘာပဲ ဉာဏ္ထဲရွင္းေတာ့သည္။
စဲြမႈကင္းေပ်ာက္၊ မဂ္လမ္းေပါက္၊ ဆုိက္ေရာက္နိဗၺာန္ျပည္။
၀ိပႆနာ ႐ႈနည္း၊ မူေသစည္း၊ သိမ္းဆည္းထားရမည္။
(မဟာစည္ဆရာေတာ္)

Read more »

ေျပာင္းသြားေပမယ့္ အေကာင္းေျပာင္း မဟုတ္ျပန္ေတာ့…

ပုိ႔စ္ေခါင္းစဥ္ေလးကေတာ့ ခတ္ဆန္းဆန္းေလးပဲလုိ႔ ထင္စရာရွိပါတယ္။ တကယ္လည္းဆန္းပါတယ္။ အေၾကာင္းအရာ အျဖစ္အပ်က္က လက္ေတြ႕ဆန္ေနေတာ့ ယုံႏုိင္စရာမရွိေအာင္ကုိပဲ ဆန္းသြားတာေပါ့။ ျဖစ္ပုံက ဒီလုိပါ။ ဟုိလြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ကတည္းက ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ခဲ့တဲ့ သူတစ္ေယာက္နဲ႔ အေတာ္ၾကာၾကာ ကြဲကြာေနခဲ့ၿပီး မၾကာခင္ကမွ ျပန္ဆုံျဖစ္ခဲ့ရာမွ ေျပာင္းသြားလုိက္တဲ့ သူ႔ရဲ႕အသြင္ အျပင္ေၾကာင့္ တအံ့တၾသ အဆန္းတစ္ၾကယ္ ျဖစ္မိခဲ့တဲ့ အျဖစ္ေလးပါ။ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္တယ္ ဆုိတာထက္ ဆရာတပည့္ ေတာ္စပ္ခဲ့တာလုိ႔ဆုိရင္ ပုိမွန္ပါလိမ့္မယ္။ ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အရွည္ႀကီးပါ။

သူနဲ႔ စေတြ႕တဲ့ေန႔က သူ႔အမူအရာက မႈံသုိးသုိး ညစ္ေပေပနဲ႔ ဘာကုိမွ ဂ႐ုမစုိက္၊ အေလးမထားလုိတဲ့ အသြင္ကုိ ေဆာင္ေနတယ္လုိ႔ ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ အသိတစ္ေယာက္က လာၿပီးအပ္ႏွံလုိ႔ လက္ခံထားရေပမယ့္ သူ႔အေဖအေမလည္း အတိအက်မသိရ၊ ဘယ္ဇာတိဆုိတာလည္း မေျပာႏုိင္၊ ဘယ္မွာေနတာလည္း ဆုိျပန္ေတာ့ ဟုိေနဒီေနပဲတဲ့။ သနားစရာ ေကာင္းေပမယ့္ သနားဖုိ႔မေကာင္းတဲ့ သူတစ္ေယာက္လုိ ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕အသြင္အျပင္ အမူအရာ အေျပာအဆုိေၾကာင့္ ပုထုဇင္သဘာ၀ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သေဘာမေတြ႕လွပါဘူး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း “ေအးေလ… အပ္တဲ့သူကလည္း အပ္သြား၊ ေရာက္လာသူကလည္း ေရာက္လာၿပီ ဆုိေတာ့ လက္ခံရေတာ့မွာေပါ့”လုိ႔ ေတြးၿပီး သူ႔ကုိလက္ခံ ခဲ့ပါတယ္။ ဒါက သူနဲ႔စေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ။

ကုိယ့္ဆီေရာက္လာေတာ့လည္း ကုိယ့္တာ၀န္ ျဖစ္ေနျပန္ေတာ့ သူနဲ႔ပတ္သက္တာေတြကုိ လစ္လ်ဴ႐ႈထားလုိ႔ မရျပန္ပါဘူး။ အစစ အရာရာ သြန္သင္ျပရပါတယ္။ အေျပာအဆုိ အေနအထုိင္က အစေပါ့။ ဒီလုိမေျပာနဲ႔ ဒီလုိေျပာ၊ ဒီလုိမေနနဲ႔ ဒီလုိေန၊ ဘုန္းႀကီးေတြနဲ႔ ေျပာရင္ဒီလုိေျပာ၊ လူႀကီးသူမေတြနဲ႔ ေျပာရင္ ဒီလုိေျပာ၊ ဘုန္းႀကီးဆရာသမား၊ လူႀကီးသူမမ်ားေရွ႕ သြားလာတဲ့အခါ ဒီလုိသြား၊ ဒီလုိလာ စသျဖင့္ အစစအရာရာ ေအာက္ေျခသိမ္းကအစ သြန္သင္ျပရပါတယ္။ ကေလးမဟုတ္၊ လူႀကီးမဟုတ္တဲ့အရြယ္ဆုိေတာ့ သင္ျပရတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ သီးခံရပါတယ္။ ပုိဆုိးတာက ေမြးကတည္းက ပါလာတဲ့ ဗီဇရယ္၊ က်င္လည္ခဲ့ရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ရယ္ေၾကာင့္ ဘယ္ေလာက္ပဲသင္သင္ ျပင္တယ္လုိ႔ကုိ မရွိဘဲ ျဖစ္ေနတာပါ။ ေခြးၿမီးေကာက္ က်ည္ေတာက္စြပ္ဆုိတဲ့ ျမန္မာစကားပုံလုိပဲ သင္ေနတုန္းခဏ ျပင္သလုိရွိေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့လည္း ဒုံရင္းဒုံရင္း အတုိင္းျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။

ဘယ္ေလာက္ပဲသင္သင္၊ ဘယ္လုိပဲ ဆုံးမဆုံးမ ျပဳျပင္လုိ႔ မရတဲ့ သူ႔ရဲ႕ဗီဇ၊ သူ႔ရဲ႕စ႐ိုက္ေတြေၾကာင့္ ပညာရွိမ်ား ဆုံးမတဲ့ “မ်ိဳးေစ့မမွန္ ပင္မသန္ ဖူးတံငုံကင္း အသီးဖ်င္း၏”လုိ႔ ဆုိတဲ့ ဆုံးမစာေလးကုိပဲ အထပ္ထပ္ ေရရြတ္ေနမိခဲ့တာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ျပဳျပင္တဲ့အခါ ဉာဏ္မေကာင္းတာ၊ ပ်င္းတာ၊ အလုပ္လက္ေၾကာ မတင္းတာ စတာေတြအတြက္ အထုိက္အေလ်ာက္ သီးခံၿပီး ႀကိဳးစားသြန္သင္ႏုိင္ေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ ခုိးတတ္၀ွက္တတ္၊ လိမ္ညာေျပာဆုိတတ္တဲ့ အက်င့္စ႐ုိက္ေတြ အတြက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကုိ ရင္ေလးမိပါတယ္။ ဒီအက်င့္ေတြေၾကာင့္ ႐ုိက္ႏွက္ဆုံးမခဲ့ရတာေတြလည္း ႀကိမ္လုံးေတာင္ မေလာက္တဲ့အထိပါ။ ဒါေပမယ့္သူကေတာ့ ဒုံရင္းဒုံရင္းအတုိင္းပါပဲ။

ေက်ာင္းေရာက္ၿပီး ေလးငါးေျခာက္လေလာက္ အၾကာမွာ ေက်ာင္းေအာက္မွာ ဆဲဆုိေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕အသံၾကားလုိ႔ ေခၚၿပီး ဘာလုိ႔ဆဲတာလည္းလုိ႔ ေမးေတာ့ သူက သူမဟုတ္ပါဘူးလုိ႔ ေျဖတယ္ေလ။ ေအာက္မွာ မင္းကလဲြၿပီး ဒီေလာက္ေအာ္ႀကီး ဟစ္ၾကယ္ဆဲတတ္တဲ့သူ တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူးလုိ႔ ေျပာေတာ့လည္း သူက ဇြတ္အတင္းပဲ သူမဟုတ္ပါဘူး၊ သူနဲ႔အသံတူတဲ့သူ ျဖစ္မွာပါလုိ႔ ေျဗာင္ေတာင္လိမ္လိုက္ ပါေသးတယ္။ သူေျပာမွပဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိေတာင္ နားၾကားမ်ားလဲြလုိ႔လား၊ မ်က္စိပဲ မေကာင္းလုိ႔လားလုိ႔ ဟိုလုိလုိဒီလုိလုိ ေတြးျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ သူဟာ ဗီဇၾကမ္း၊ စ႐ုိက္ၾကမ္း၊ ပတ္၀န္းက်င္ၾကမ္းေတြနဲ႔ က်င္လည္ခဲ့ရတဲ့အတြက္ ဒီလုိဆဲတတ္ဆုိတတ္၊ ခုိးတတ္၀ွက္တတ္တဲ့ အက်င့္ေတြ ရေနတယ္ဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။ သူလုိသူေတြကုိၾကည့္ၿပီး ဗီဇနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ဆုိတာ သိပ္အေရးႀကီးေၾကာင္း သေဘာေပါက္မိပါတယ္။ ဗီဇမေကာင္းေပမယ့္ ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းရင္လည္း အထုိက္အေလ်ာက္ ေျပာင္းသြားႏုိင္သလုိ ပတ္၀န္းက်င္မေကာင္းေပမယ့္ ဗီဇေကာင္းေနရင္လည္း ထင္သေလာက္ ဆုိးမသြားတတ္တာကုိ သတိျပဳမိပါတယ္။ အဲ… ဗီဇလည္းမေကာင္း၊ ပတ္၀န္းက်င္လည္း မေကာင္းဘူးဆုိရင္ေတာ့ အခု သူ႔လုိပဲ ဆုံးမျပဳျပင္ရ ခက္တတ္တယ္ဆုိတာ လက္ေတြ႕သိလာရပါတယ္။ ဒါေတာင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရာက္လာလုိ႔ ေတာ္ေသးတယ္လုိ႔ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ထားပါေတာ့။ ဆူလုိက္ႀကိမ္းလုိက္ ေအာ္လုိက္ေငါက္လုိက္ ႐ုိက္လုိက္ပုတ္လုိက္နဲ႔ ျပဳျပင္ဆုံးမလာခဲ့ရတဲ့ သူဟာ တစ္ေန႔ေတာ့ ေက်ာင္းကေပ်ာက္ခ်င္းမလွ ေပ်ာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ သိတဲ့အတုိင္းပဲ သူ႔ရဲ႕ စ႐ုိက္ဆုိးေတြ၊ ျပင္လုိ႔မရတဲ့ ဗီဇေတြေၾကာင့္ ဘယ္သြားမယ္ ဘယ္လာမယ္ဆုိတာလည္း ေျပာမသြားဘဲ ေပ်ာက္သြားတာဆုိေတာ့ က်န္တဲ့သူေတြကလည္း ဘယ္လုိက္လုိ႔ လုိက္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ၾကရပါတယ္။ သူ႔ေျခေထာက္သူရပ္ သူလမ္းသူေလ်ာက္ သြားႏုိင္တဲ့အရြယ္ ျဖစ္ေပမယ့္ ကုိယ့္ဆီမွာ ျဖစ္သြားတာဆုိေတာ့ ကုိယ့္တာ၀န္မကင္းဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ တတ္ႏုိင္သမွ် စုံစမ္းေမးျမန္းၿပီး သက္ဆုိင္ရာကုိ အသိေပး အေၾကာင္းၾကားခဲ့ရပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲရွာေဖြ စုံစမ္းေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူ႔သတင္းအစစအန မရဘဲ လက္ေလ်ာ့လုိက္ခဲ့ရပါတယ္။ သူဆုိေပးမယ့္ အေနၾကာခဲ့ေတာ့လည္း သံေယာဇဥ္က ရွိေနျပန္ေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ သတိရျဖစ္ျပန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔သတင္းကေတာ့ ေပ်ာက္စဲပါပဲ။

အဲဒီလုိ သတင္းအစအနမရွိ ႐ုတ္တရက္ႀကီး ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ေပ်ာက္သြားလုိက္တဲ့ သူတစ္ေယာက္က မၾကာေသးခင္ကမွ အေျပာင္းလဲႀကီး ေျပာင္းလဲၿပီး ေပၚေပါက္လာခဲ့ေတာ့ အံ့ၾသမႈနဲ႔အတူ အထူးအဆန္း ျဖစ္ခဲ့ရတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထူးဆန္းလည္းဆုိရင္ သူ႔ရဲ႕ အျပင္ပုိင္းအသြင္က အရင္တုန္းကလုိ မႈံကုတ္ကုတ္မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေျပာင္ေျပာင္ေရာင္ေရာင္ ေတာက္ေတာက္ပပနဲ႔ မသိရင္ တကယ့္ကုိပဲ သူေ႒းသားတစ္ေယာက္ ပုံစံေပါက္သြားေတာ့တာပါ။ ဆံပင္နီေၾကာင္ေၾကာင္ အေရာင္ရယ္၊ ေနာက္ကၾကည့္ရင္ ေယာက္်ားမွန္းမသိ၊ မိန္းမမွန္းမသိတဲ့ ရွည္လ်လ် ဆံပင္ရယ္၊ နားႏွစ္ဖက္မွာ ၀တ္ထားတဲ့ နားကြင္းေတြရယ္၊ စူးရွရွ ထြက္ေနတဲ့ အရက္အန႔ံရယ္၊ ပါးစပ္က၀ါးထားတဲ့ ပီကယ္ေတြရယ္၊ ေျပာတဲ့ဆုိတဲ့ အမူအရာေတြရယ္ေၾကာင့္ ကုိယ့္တပည့္မွ ဟုတ္ပါ့မလားလုိ႔ေတာင္ ထင္စရာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူကုိယ္တုိင္ ဘယ္သူဘယ္၀ါပါလုိ႔ မေျပာရင္ ဘယ္လုိမွ မမွတ္မိေအာင္ကုိ အသြင္အျပင္ ေျပာင္းသြားခဲ့တာပါ။ ဒီေန႔ေခတ္လူငယ္ေတြ အားက်စရာ အသြင္အျပင္ အမူအရာေတြနဲ႔ ဘုန္းႀကီးဆရာသမား ေရွ႕မွာေတာင္ ခါးေလးေထာက္၊ မတ္တပ္ေလးရပ္ၿပီး စတုိင္က်က် ေနထုိင္ေျပာဆုိ ျပဳမူတာေတြက ေခတ္မီတာလား ဘုန္းႀကီးဆရာသမား မိဘေတြအေပၚမွာ မ႐ုိေသတာလားလုိ႔ေတာင္ သံသယ ျဖစ္စရာ ေျပာင္းလဲခဲ့တာဆုိေတာ့ မအံ့ၾသဘဲ မေနႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ စိတ္မေကာင္းစရာက သူ႔ဘ၀ဟာ ေျပာင္းလဲခဲ့ေပမယ့္ အေျပာင္းလဲြခဲ့တဲ့ ဘ၀ျဖစ္ေနခဲ့တာပါ။ အျပင္ပုိင္း အသြင္အျပင္ေတြ ေျပာင္းခဲ့ေပမယ့္ အတြင္းအဇၥ်တၱက မေျပာင္းလဲခဲ့ေတာ့ သူ႔သံသရာအတြက္ ေခါင္းခဲရတဲ့ အျဖစ္ပါ။ သူေျပာင္းခဲ့တာေတြက မေကာင္းတာေတြနဲ႔ ေျပာင္းခဲ့တာေတြဆုိတာ ေနာက္မွသိခဲ့ရပါတယ္။ အျပင္ပုိင္း အသြင္ေျပာင္းဖုိ႔အတြက္ သူေပးဆပ္ခဲ့တာေတြက မတန္မရာေတြ ျဖစ္ကုန္တယ္ဆုိတာ သူကုိယ္တုိင္ မသိေပမယ့္ သိေနတဲ့သူေတြကေတာ့ ႏွေမ်ာတသ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဆရာသမားျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဘုန္းဘုန္းကုိယ္တုိင္ စိတ္ထိခုိက္ရပါတယ္။

သူျပန္သြားၿပီး ေနာက္ပုိင္း သူနဲ႔အတူ ေနထုိင္ေပါင္းသင္းခဲ့တဲ့ သူတစ္ေယာက္ဆီက ျပန္ၾကားရတဲ့ သူ႔အေၾကာင္း၊ သူ႔အေျပာင္းအလဲ အေၾကာင္းကေတာ့ မယုံႏုိင္စရာ စိတ္မေကာင္းစရာပါ။ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အသြင္ေျပာင္းဖုိ႔အတြက္ သူလုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြက သံသရာအတြက္ေတာ့ မေကာင္းလွပါဘူး။ သူေပါင္းခဲ့တဲ့ အေပါင္းအသင္းေတြကလည္း သူလုိဗီဇတူ၊ စ႐ုိက္တူေတြဆုိေတာ့ ေကာင္းတာလုပ္ဖုိ႔ထက္ မေကာင္းတာလုပ္ဖုိ႔ကုိ အားသန္သူေတြ ျဖစ္ေနၾကတယ္လုိ႔ သိရျပန္ပါတယ္။ သူ႔ဘ၀ ဒီေလာက္တုိေတာင္းတဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာ ေငြေၾကးအေျမာက္အမ်ားနဲ႔ ခ်မ္းသာသြားတာက သူလုပ္တဲ့ စီးပြားေရး ေမွာင္ခုိလုပ္ငန္းမ်ား၊ အေလာင္းအစားမ်ား၊ လူကုန္ကူးမႈမ်ား၊ ေနာက္ဆုံးတားျမစ္ေဆး တင္သြင္းမႈမ်ား စတာေတြေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ အဆုိးဆုံးက မိန္းကေလးေတြကုိ လိင္ပုိင္းဆုိင္ရာေတြမွာ ဆက္သြယ္ပုိ႔ေဆာင္ေပးတာ၊ သူကုိယ္တုိင္ ကာမဂုဏ္ကိစၥေတြမွာ ေဖာက္ျပားတာ၊ အိမ္ေထာင္ရွိသူေရာ မရွိသူေတြပါမေရွာင္ ဒုကၡေရာက္လုိ႔ သူဆီေရာက္လာရင္ ကူညီသလုိနဲ႔ ႏွမခ်င္းကုိယ္ခ်င္းမစာ လုပ္တတ္တာေတြက ပုိဆုိးတယ္လုိ႔ သူ႔အေပါင္းအသင္းက ေျပာျပပါတယ္။

ေျပာျပသူကေတာ့ ဆရာသမားတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ သိရေအာင္လုိ႔ ေျပာျပေပမယ့္ နားေထာင္ရတဲ့ သူမွာေတာ့ တကယ့္ကုိ စိတ္ထိခုိက္ရပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ေနခဲ့ရတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ဟာ ခဏတာ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အေျပာင္းအလဲေတြေၾကာင့္ မလုပ္သင့္တဲ့ မလုပ္ေကာင္းတဲ့ အကုသုိလ္ အလုပ္ေတြအထိ လုပ္ၿပီး ဘ၀ေျပာင္းသြားေရးအတြက္ ေရြးခ်ယ္သြားခဲ့တဲ့ အေပၚမွာ ရင္ထုမနာ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ကုိယ္တစ္ေယာက္ အခုိက္အတန္႔ ေကာင္းစားေရးအတြက္ အမ်ားဒုကၡေရာက္ေအာင္၊ အမ်ားအက်ိဳးယုတ္ေအာင္ လုပ္ေနတဲ့သူ႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အခုအခ်ိန္မွာ တားျမစ္ရင္လည္း အကုသုိလ္စ႐ုိက္ အားႀကီးၿပီး၊ ပညာနည္းကာ မထူးဇာတ္ခင္းေနတဲ့ သူကေတာ့ နား၀င္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာတတ္ႏုိင္မွာလဲ။ ႀကဳံရင္အထုိက္အေလ်ာက္ ျပဳျပင္ေပးၾကည့္ၿပီး မရရင္ေတာ့ သေဗၺသတၱာ ကမၼႆကာပဲ လုပ္ရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ထားပါေတာ့။ ဒီေနရာမွာ အဓိကေျပာခ်င္တာက ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အသြင္အျပင္ေလးေတြ ေျပာင္းသြားေပမယ့္ အက်င့္ပုိင္းဆုိင္ရာ ကုသုိလ္တရားေတြမွာ မေျပာင္းဘဲ မေကာင္းတဲ့ အကုသုိလ္လုပ္ရပ္ေတြနဲ႔ မေကာင္းေျပာင္းသြားတဲ့ တစ္ခ်ိန္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား တပည့္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အေျပာင္းအေၾကာင္း အတုယူ ျပဳျပင္စရာ အျဖစ္ တင္ျပရင္း တျခားသူမ်ားလည္း သူ႔ကုိၾကည့္ကာ သူလုိမျဖစ္ၾကေစဖုိ႔ သတိေပး ေျပာၾကားလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အခုိက္အတန္႔ ခ်မ္းသာေရးအတြက္ မေကာင္းတဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြနဲ႔ အပါယ္လားေစႏုိင္တဲ့ အလုပ္ေတြ မလုပ္မိၾကဖုိ႔ သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ခဏတာ အသြင္ေျပာင္းဖုိ႔အတြက္ ဘ၀သံသရာ မေကာင္းတဲ့ အေျပာင္းေတြ မျဖစ္ဖုိ႔ သတိျပဳေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အေျပာင္းအလဲေတြနဲ႔ မြဲေနရာမွ ခ်မ္းသာတဲ့အျဖစ္ကုိ ေျပာင္းလဲလုိတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ ေျပာင္းသြားေပမယ့္ အေကာင္းေျပာင္းမဟုတ္ဘဲ မေကာင္းတဲ့ အပါယ္လားဖြယ္ အေျပာင္းေတြ ျဖစ္သြားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ “မေျပာင္းခ်င္လဲ ရွိပါေစေတာ့ ဒီလုိမဲြမဲြေတေတ ဘ၀နဲ႔ပဲ ကုိယ္လိပ္ျပာ ကုိယ္သန္႔ၿပီး ေနတာပဲ ေကာင္းပါတယ္” လုိ႔ သေဘာထားကာ ေနရတဲ့ အခုိက္မွာ ရွိတာေလးနဲ႔ပဲ ဘ၀လွေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ အသိေပး တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

မွတ္ခ်က္။ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ တပည့္တစ္ျဖစ္လဲ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထြက္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ရဲ႕ တကယ့္အျဖစ္မွန္ အေျပာင္းလဲေလးကုိ အေျခခံတင္ျပထားပါေၾကာင္း…

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား