ဂုဏ္ေတာ္ပ႒ာန္း ပုတီးစိပ္နည္း…

“ဘုန္းဘုန္းက… တရားထုိင္တာလား ပုတီးစိပ္တာလားဘုရား…၊ ပုတီးစိပ္တဲ့အခါ ဘယ္နည္းနဲ႔စိပ္လဲ ဘုရား…၊ ပုတီးစိပ္တာဟာ ဘာက်င့္စဥ္ပါလဲ ဘုရား…” စတဲ့ အေမးမ်ားနဲ႔အတူ အရွင္ဘုရားစိပ္တဲ့ ပုတီးစိပ္နည္းရွိရင္ ခ်ီးျမင့္ေပးပါလုိ႔ ေလွ်ာက္ထားလာတဲ့ သူေတြရွိတဲ့အတြက္ ဒီဂုဏ္ေတာ္ပ႒ာန္း ပုတီးစိပ္နည္းေလးကုိ ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။ ေမးထားတဲ့ ေမးခြန္းေတြထဲမွာ အရွင္ဘုရား ပုတီးစိပ္လား၊ တရားထုိင္လားဆုိတဲ့ ေမးခြန္းကုိ ပုတီးလည္းစိပ္၊ တရားလည္း ထုိင္တယ္လုိ႔ပဲ ေျဖေပးျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ခုလုံးက လုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္ျဖစ္ေနသလုိ ဘုန္းဘုန္းကုိယ္တုိင္လည္း လုပ္ျဖစ္ေနလုိ႔ပါ။ ၿပီးေတာ့ က်င့္စဥ္တစ္ခု အေနနဲ႔ေျပာရင္ ပုတီးစိပ္တာဟာ သမထက်င့္စဥ္ တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္္။ ပုတီးသမုိင္းအေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ စာအုပ္မ်ားလည္း ရွိတဲ့အတြက္ ဗဟုသုတ ရလုိက ျပန္လည္ရွာေဖြ ဖတ္႐ႈႏုိင္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ပုတီးစိပ္ျခင္းဟာ သမထနည္းတစ္ခု ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုသုိလ္ရေစတဲ့ ဘာ၀နာ လုပ္ငန္းတစ္ခုျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။

ဘုန္းဘုန္းစိပ္တဲ့ ပုတီးစိပ္နည္းကေတာ့ ဂုဏ္ေတာ္ပ႒ာန္း ပုတီးစိပ္နည္းပါ။ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ (၉)ပါး၊ တရားဂုဏ္ေတာ္ (၆)ပါး၊ သံဃာဂုုဏ္ေတာ္ (၉)ပါးကုိ အစဥ္အတုိင္း ပ႒ာန္း (၂၄)ပစၥည္းနဲ႔ ကြန္ခ်ာသေဘာ အာရုံျပဳၿပီး စိပ္ပါတယ္။ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ပဲ ရတာနာသုံးပါးရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကုိ ေပါင္းလုိက္ရင္ (၂၄) ျဖစ္သလုိ၊ ပ႒ာန္းပစၥည္းကလည္း (၂၄)ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဂုဏ္ေတာ္တစ္ခုကုိ ပ႒ာန္းပစၥည္းတစ္ခုနဲ႔ တဲြစပ္ၿပီး ဂုဏ္ေတာ္ကုိလႊမ္း ပ႒ာန္းက်မ္းနဲ႔ ပူေဇာ္ကာ အာ႐ုံျပဳၿပီး ဒီဂုဏ္ေတာ္ပ႒ာန္း ပုတီးစိပ္နည္းကုိ ရြတ္ဆုိပြားမ်ားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ရတာနာသုံးပါးရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားနဲ႔ ပ႒ာန္းပစၥည္းဟာ အဓိပၸါယ္အားျဖင့္ ဆက္စပ္မႈ မရွိေပမယ့္ ဂုဏ္ေတာ္ဆုိတဲ့ အသိနဲ႔ တစ္ကန္႔စီကုိ တစ္ၿပိဳင္တည္း ရြတ္ဆုိပူေဇာ္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ရတနာျမတ္သုံးပါးရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားဟာ ပြားမ်ားလွ်င္ ပြားမ်ားသေလာက္ ပြားမ်ားသူမ်ားကုိ တန္ခုိး၊ ပညာ၊ ဥစၥာမ်ား တုိးပြားေစတတ္သလုိ ပ႒ာန္းေတာ္၏ တန္ခုိးေတာ္ဟာလည္း ဉာဏ္ပညာႀကီးျခင္း အႏၲရာယ္ကင္းျခင္း စတဲ့ အစြမ္းအာနိသင္မ်ားလည္း ျဖစ္ေစပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီႏွစ္ခုလုံးကုိ အာ႐ုံျပဳ ပြားမ်ားႏုိင္တဲ့ သူမ်ားအတြက္လည္း တန္ခုိးပညာဥစၥာမ်ားအျပင္ ဉာဏ္ပညာမ်ားလည္း တုိးတက္ႏုိင္ေစပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ယုံၾကည္မႈသဒၶါတရားနဲ႔ ေန႔စဥ္ပြားမ်ားတဲ့ စရဏတရားက အဓိကက်ပါတယ္။ အက်ိဳးေပးတာ မေပးတာ ကံရဲ႕အလုပ္ျဖစ္ၿပီး ကုသုိလ္ရေအာင္ လုပ္ရမွာက ကုိယ့္အလုပ္လုိ႔ သေဘာထားကာ ကုသုိလ္တရား တုိးပြားေအာင္သာ ဂုဏ္ေတာ္ကုိမွန္းၿပီး ပူေဇာ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိပါတယ္။ ေန႔စဥ္ပုံမွန္ နိစၥ၀တ္တစ္ခုအျဖစ္ သေဘာထားကာ ပုတီးစိပ္လုိက စိပ္ႏုိင္ၿပီး ပုတီးမပါပဲလည္း ေန႔စဥ္ မနက္တစ္ေခါက္ ညတစ္ေခါက္ေလာက္ ပုံမွန္ရြတ္ေနႏုိင္ရင္လည္း သမထက်င့္စဥ္တစ္ခု အေနနဲ႔ အက်ိဳးႀကီးေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ဒီလုိေန႔စဥ္ ကုသုိလ္ေလးတစ္ခုေတာ့ ရေအာင္ယူမယ္လုိ႔ စိတ္ကူးရွိတဲ့ သူေတြအတြက္ ေအာက္ပါ ဂုဏ္ေတာ္ပ႒ာန္း ပုတီးစိပ္နည္းကုိ ဓမၼလက္ေဆာင္အျဖစ္ ျဖန္႔ေ၀လုိက္ရပါတယ္။

ဂုဏ္ေတာ္ပ႒ာန္း ပုတီးစိတ္နည္း…
၁။ ဣတိပိ ေသာ ဘဂ၀ါ အရဟံ၊ ေဟတုပစၥေယာ။
၂။ ဣတိပိ ေသာ ဘဂ၀ါ သမၼာသမၺဳေဒၶါ၊ အာရမၼဏပစၥေယာ။
၃။ ဣတိပိ ေသာ ဘဂ၀ါ ၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ၊ အဓိပတိပစၥေယာ။
၄။ ဣတိပိ ေသာ ဘဂ၀ါ သုဂေတာ၊ အနႏၲရပစၥေယာ။
၅။ ဣတိပိ ေသာ ဘဂ၀ါ ေလာက၀ိဒူ၊ သမနႏၲရပစၥေယာ။
၆။ ဣတိပိ ေသာ ဘဂ၀ါ အႏုတၱေရာပုရိသဓမၼသာရထိ၊ သဟဇာတပစၥေယာ။
၇။ ဣတိပိ ေသာ ဘဂ၀ါ သတၳာေဒ၀မႏုႆာနံ၊ အညမညပစၥေယာ။
၈။ ဣတိပိ ေသာ ဘဂ၀ါ ဗုေဒၶါ၊ နိႆယပစၥေယာ။
၉။ ဣတိပိ ေသာ ဘဂ၀ါ ဘဂ၀ါ၊ ဥပနိႆယပစၥေယာ။
၁၀။ သြာကၡာေတာ ဘဂ၀တာ ဓေမၼာ၊ ပုေရဇာတပစၥေယာ။
၁၁။ သႏၵိ႒ိေကာ ဘဂ၀တာ ဓေမၼာ၊ ပစၧာဇာတပစၥေယာ။
၁၂။ အကာလိေကာ ဘဂ၀တာ ဓေမၼာ၊ အာေသ၀နပစၥေယာ။
၁၃။ ဧဟိပႆိေကာ ဘဂ၀တာ ဓေမၼာ၊ ကမၼပစၥေယာ။
၁၄။ ၾသပေနယ်ိေကာ ဘဂ၀တာ ဓေမၼာ၊ ၀ိပါကပစၥေယာ။
၁၅။ ပစၥတၱံ ေ၀ဒိတေဗၺာ ၀ိညဴဟိ ဘဂ၀တာ ဓေမၼာ၊ အာဟာရပစၥေယာ။
၁၆။ သုပၸဋိပၸေႏၷာ ဘဂ၀ေတာ သာ၀ကသံေဃာ၊ ဣၿႏိၵယပစၥေယာ။
၁၇။ ဥဇုပၸဋိပၸေႏၷာ ဘဂ၀ေတာ သာ၀ကသံေဃာ၊ စ်ာနပစၥေယာ။
၁၈။ ဉာယပၸဋိပၸေႏၷာ ဘဂ၀ေတာ သာ၀ကသံေဃာ၊ မဂၢပစၥေယာ။
၁၉။ သာမိစိပဋိပၸေႏၷာ ဘဂ၀ေတာ သာ၀ကသံေဃာ၊ သမၸယုတၱပစၥေယာ။
၂၀။ အာဟုေနေယ်ာ ဘဂ၀ေတာ သာ၀ကသံေဃာ၊ ၀ိပၸယုတၱပစၥေယာ။
၂၁။ ပါဟုေနေယ်ာ ဘဂ၀ေတာ သာ၀ကသံေဃာ၊ အတၳိပစၥေယာ။
၂၂။ ဒကၡိေဏေယ်ာ ဘဂ၀ေတာ သာ၀ကသံေဃာ၊ နတၳိပစၥေယာ။
၂၃။ အဥၹလီကရဏီေယာ ဘဂ၀ေတာ သာ၀ကသံေဃာ၊ ၀ိဂတပစၥေယာ။
၂၄။ အႏုတၱရံ ပုညေခတၱံ ေလာကႆ ဘဂ၀ေတာ သာ၀ကသံေဃာ၊ အ၀ိဂတပစၥေယာ။

မွတ္ခ်က္။ ပုတီးစိပ္တဲ့အခါ ဂုဏ္ေတာ္စဥ္ တစ္ခုၿပီးလွ်င္ ပုတီးတစ္လုံးခ်ႏုိင္သလုိ၊ ၂၄ခုလုံးၿပီးမွ ပုတီးတစ္လုံးခ်လုိက ခ်ႏုိင္ပါတယ္။ ရြတ္ဆုိတဲ့အခါမွာေတာ့ ဒီအတုိင္း အစဥ္အတုိင္း ရြတ္ဆုိပူေဇာ္သြား႐ုံပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ယုံၾကည္မႈသဒၶါတရားနဲ႔ ေန႔စဥ္ပုံမွန္ ရြတ္ဆုိႏုိင္ဖုိ႔ပဲ လုိပါတယ္။ ကုိယ္တတ္ႏုိင္သမွ် အဓိ႒ာန္၀င္ၿပီး စမ္းၾကည့္ပါလုိ႔ တုိက္တြန္းလုိပါတယ္။ ရြတ္ဆုိပြားမ်ားတဲ့အခါ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကုိ ပုိၿပီး အာ႐ုံျပဳႏုိင္ရန္ အတြက္္လည္း ျမန္မာျပန္အဓိပၸါယ္ကုိပါ ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္္။

ျမန္မာျပန္ အဓိပၸါယ္
၁။ ဘုရားရွင္သည္ ျမတ္ေသာအလွဴကုိ ခံယူေတာ္မူထုိက္ျခင္း၊ ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံယူထုိက္ျခင္း၊ ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္၌ပင္ မေကာင္းမႈကုိ ျပဳေတာ္မမူျခင္းဟူေသာ အရဟံဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏။ ေဟတုပစၥေယာ - ဟိတ္ (၆)ပါး ျဖစ္၍ ပစၥယုပၸန္ တရားတို႔အား အျမစ္သဖြယ္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။
၂။ ဘုရားရွင္သည္ အလုံးစုံေသာ တရားေတာ္တုိ႔ကုိ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ထုိးထြင္း၍ သိေတာ္မူျခင္းဟူေသာ သမၼာသမၺဳဒၶဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏။ အာရမၼဏပစၥေယာ - အာရုံေျခာက္ပါးျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
၃။ ဘုရားရွင္သည္ အသိဉာဏ္ပညာဟူေသာ ၀ိဇၨာ၊ စရဏဟူေသာ အက်င့္တရားတုိႏွင့္ ေကာင္းစြာျပည့္စုံေတာ္မူျခင္း ဟူေသာ ၀ိဇၨာစရဏသမၸႏၷဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏။ အဓိပတိ ပစၥေယာ - အၾကီးအမႈးျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။
၄။ ဘုရားရွင္သည္ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္အတြက္ ေကာင္းစြာၾကြသြားေတာ္မူခဲ့ျခင္း၊ ေကာင္းေသာစကားကုိသာ ဆုိေတာ္မူျခင္းဟူေသာ သုဂတဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏။ အနႏၲရပစၥေယာ - အျခားမရွိ တစ္ဆက္တည္းျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။
၅။ ဘုရားရွင္သည္ သတၱေလာက၊ သခၤါရေလာက၊ ၾသကာသေလာကဟူေသာ ေလာကအားလုံးကုိ ေကာင္းစြာသိရွိေတာ္မူျခင္းဟူေသာ ေလာက၀ိဒူဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏။ သမနႏၲရပစၥေယာ - ေကာင္းစြာ အျခားမရွိ တစ္ဆက္တည္းျဖစ္၍ ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။
၆။ ဘုရားရွင္သည္ ဆုံးမထုိက္သည့္ သတၱ၀ါ မွန္သမွ်ကုိ ယဥ္ေက်းေအာင္ ေကာင္းစြာဆုံးမေတာ္ မူတတ္ျခင္းဟူေသာ အႏုတၱေရာပုရိသ ဓမၼသာရထိ ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏။ သဟဇာတပစၥေယာ- အတူတကြ ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
၇။ ဘုရားရွင္သည္ နတ္လူတုိ႔၏ ဆရာတစ္ဆူ ျဖစ္ေတာ္မူျခင္းဟူေသာ သတၳာေဒ၀မႏုႆာန ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏။ အညမည ပစၥေယာ - အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။
၈။ ဘုရားရွင္သည္ သစၥာေလးပါး ျမတ္တရားကုိ ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ေကာင္းစြာသိရွိေတာ္မူၿပီး သူတစ္ပါးတုိ႔အားလည္း သိေစေတာ္မူျခင္းဟူေသာ ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏။ နိႆယပစၥေယာ - မွီရာတည္ရာျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။
၉။ ဘုရားရွင္သည္ ဣႆရိယ၊ ဓမၼ၊ ယသ၊ သိရီ၊ ကာမ၊ ပယတၱတည္းဟူေသာ ဘုန္းေတာ္ေျခာက္ပါးတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူျခင္းဟူေသာ ဘဂ၀ါဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏။ ဥပနိႆယပစၥေယာ - အားၾကီးေသာ အေၾကာင္းျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။
၁၀။ ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္သည္ ေကာင္းစြာ ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္းဟူေသာ သြာကၡာတဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏။ ပုေရဇာတ ပစၥေယာ - ေရွ ႔၌ျဖစ္ႏွင္႔၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။
၁၁။ ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္သည္ ကုိယ္တိုင္ဒိ႒ မ်က္ျမင္သိျမင္ႏုိင္ျခင္းဟူေသာ သႏၵိ႒ိက ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏။ ပစၧာဇာတပစၥေယာ - ေနာက္မွျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။
၁၂။ ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္သည္ အခါမလင့္ အက်ိဳးကုိ ေပစြမ္းႏုိင္ျခင္းဟူေသာ အကာလိက ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏။ အာေသဝနပစၥေယာ - အဖန္တလဲလဲ မွီဝဲ ထုံအပ္သည္ ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။
၁၃။ ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္သည္ ဖိတ္ေခၚထုိက္၊ မွတ္ေက်ာက္တင္ထုိက္ျခင္းဟူေသာ ဧဟိပႆိက ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏။ ကမၼပစၥေယာ - စီရင္ျခင္း သံဝိဓာန ကိစၥႏွင္႔ မ်ဳိးေစ႔ျဖစ္ေစျခင္း ဗီဇနိဓာန ကိစၥျဖစ္၍ ေက်းဇူး ျပဳတတ္ေသာ တရား။
၁၄။ ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္သည္ ကပ္၍ေဆာင္ထားထုိက္ျခင္းဟူေသာ ၾသပေနယ်ိက ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏။ ဝိပါကပစၥေယာ - အက်ဳိးျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။
၁၅။ ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္သည္ ပညာရွိတုိ႔သည္ အသီးသီး သိအပ္ျမင္အပ္ ခံစားအပ္ျခင္းဟူေသာ ပစၥတၱံ ေ၀ဒိတဗၺ ၀ိညဴဟိ ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏။ အာဟာရပစၥေယာ - ေထာက္ပ့ံခုိင္ေစတတ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။
၁၆။ ဘုရားရွင္၏ တပည့္သား သံဃာေတာ္သည္ ေကာင္းစြာက်င့္ႀကံေတာ္မူျခင္းဟူေသာ သုပၸဋိပၸႏၷ ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏။ ဣျႏၵိယပစၥေယာ - အစုိးရသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။
၁၇။ ဘုရားရွင္၏ တပည့္သား သံဃာေတာ္သည္ ေျဖာင့္မတ္စြာက်င့္ျခင္းဟူေသာ ဥဇုပၸဋိပၸႏၷ ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏။ စ်ာနပစၥေယာ - ကပ္၍ စူးစူးစုိက္စုိက္ ရွဳတတ္သည္၏အျဖစ္ျဖင္႔ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။
၁၈။ ဘုရားရွင္၏ တပည့္သား သံဃာေတာ္သည္ မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္အလုိ႔ငွါ က်င့္ျခင္းဟူေသာ ဉာယပၸဋိပၸႏၷ ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏။ မဂၢပစၥေယာ - ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း နည္းလမ္းျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။
၁၉။ ဘုရားရွင္၏ တပည့္သား သံဃာေတာ္သည္ ႐ုိေသမႈႏွင့္ေလ်ာ္စြာ က်င့္ျခင္းဟူေသာ သာမိစိပဋိပၸႏၷ ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏။ သမၸယုတၱပစၥေယာ - ယွဥ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။
၂၀။ ဘုရားရွင္၏ တပည့္သား အရိယာသံဃာသည္ အေ၀းမွယူေဆာင္၍ လွဴဒါန္းျခင္းကုိလည္း ခံယူေတာ္မူထုိက္ျခင္း ဟူေသာ အာဟုေနယ် ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏။ ဝိပယုတၱပစၥေယာ - မယွဥ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။
၂၁။ ဘုရားရွင္၏ တပည့္သား အရိယာသံဃာသည္ ဧည့္သည္အလုိ႔ငွါ စီမံထားေသာ္လည္း လွဴဒါန္းျခင္းကုိ ခံယူေတာ္မူထုိက္ျခင္းဟူေသာ ပါဟုေနယ် ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏။ အတၳိပစၥေယာ - ပစၥဳပၸန္၌ ထင္ရွားရွိဆဲျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
၂၂။ ဘုရားရွင္၏ တပည့္သား အရိယာသံဃာသည္ ျမတ္ေသာအလွဴကုိ ခံယူေတာ္မူထုိက္ျခင္းဟူေသာ ဒကၡေဏယ် ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏။ နတၳိပစၥေယာ - မရွိသည္ျဖစ္၍္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
၂၃။ ဘုရားရွင္၏ တပည့္သား အရိယာသံဃာသည္ လက္အုပ္ခ်ီမုိး ရွိခုိးျခင္းကုိလည္း ခံယူေတာ္မူထုိက္ျခင္း ဟူေသာ အဥၨလီကရဏီယ ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏။ ဝိဂတပစၥေယာ - ကင္းမဲ႔ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။
၂၄။ ဘုရားရွင္၏ တပည့္သား အရိယာသံဃာသည္ ေကာင္းမႈမ်ိဳးေစ့တုိ႔၏ ႀကဲခ်ရာ လယ္ယာေျမေကာင္းသဖြယ္ ျဖစ္ေတာ္မူျခင္းဟူေသာ အႏုတၱရံ ပုညေခတၱံ ေလာကႆ ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏။ အဝိဂတပစၥေယာ - မကင္းသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။

Read more »

အေဟာင္းစား…

“အေဟာင္းစား”ဟူသည့္ ဤစကားသည္ ေက်ာင္းအမႀကီး ၀ိသာခါကုိယ္တုိင္ ေျပာဆုိခဲ့သည့္ စကားျဖစ္၏။ ေျပာဆုိခဲ့သည္မွာလည္း အျခားသူကုိ ရည္ရြယ္၍ ေျပာဆုိခဲ့ျခင္း မဟုတ္ေပ။ မိမိ၏ ေယာကၡမျဖစ္သူ မိဂါရသူေ႒အား ရည္ရြယ္၍သာ ေျပာဆုိခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။ ေသာတာပန္အျဖစ္ျဖင့္ အိမ္ေထာင္က်သြားသည့္ ၀ိသာခါတစ္ေယာက္ ကံဆုိးစြာပင္ ရခဲ့သည့္ လင္ေယာက်္ားမွာ မိစၧာဒိ႒ိ တစ္ေယာက္၏ သားျဖစ္ေနခဲ့၏။ ေသာတာပန္ႏွင့္ မိစၧာဒိ႒ိ တစ္အိမ္တည္း ျဖစ္ေနၾကသျဖင့္ အရာရာမွာ ဆန္႔က်င္ေနေပ၏။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး လင့္အိမ္သုိ႔ လုိက္လာခဲ့ရသည့္ ၀ိသာခါသည္ ေယာကၡမျဖစ္သူ မိဂါရသူေ႒းအိမ္တြင္ အျခားျပႆနာမ်ား ႀကီးၾကီးမားမား မရွိေသာ္လည္း ရတနာသုံးပါးႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္မႈမ်ားတြင္ ျပႆနာ ျဖစ္ခဲ့ရ၏။ ၀ိသာခါသည္ ရတာနာသုံးပါးကို အသက္ႏွင့္ထပ္တူ ၾကည္ညိဳဆည္းကပ္လုိ၏။ သုိ႔ေသာ္ မိဂါရသူေ႒းကား ထုိအခ်က္ကုိ သေဘာမက်ႏုိင္၊ မေက်နပ္ႏုိင္ ျဖစ္ေနေပ၏။

တစ္ေန႔ ၀ိသာခါသည္ မိဂါရသူေ႒၏ ထမင္း၀ုိင္းကုိ ယက္ခပ္ေပးေနစဥ္ အိမ္ေရွ႕သုိ႔ ရဟန္းတစ္ပါး ဆြမ္းခံရပ္လာ၏။ မိဂါရသူေ႒းသည္ ဆြမ္းခံၾကြလာသည့္ ရဟန္းကုိ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ထမင္းကုိ ဆက္စားေနႏုိင္ေသာ္လည္း ေသာတာပန္ ၀ိသာခါတစ္ေယာက္ ဘ၀င္မက်ႏုိင္ခဲ့ေပ။ ေယာကၡမ မ်က္ႏွာကုိ ၾကည့္ေနရသျဖင့္ စိတ္တုိင္းက် ဆြမ္းေလာင္းလွဴရန္လည္း မျဖစ္ႏုိင္ျပန္ေပ။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ၀ိသာခါသည္ အားနာနာႏွင့္ပင္ ဆြမ္းခံရဟန္းအား လက္အုပ္ခ်ီကာ ေလွ်ာက္ထားလုိက္ရေပ၏။ “အရွင္ဘုရား… ကန္ေတာ့ပါေသးရဲ႕ဘုရား..၊ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ ေယာကၡမဟာ အေဟာင္းစားသူ တစ္ေယာက္ပါဘုရား…၊ သီးခံေတာ္မူပါဘုရား…”ဟု ေလွ်ာက္ထားလုိက္သည့္ ၀ိသာခါစကားကုိ ၾကားသည့္အခါ ဆြမ္းခံရဟန္းလည္း ေရွ႕ဆက္ၾကြားသြားေလ၏။

ဆြမ္းခံအရွင္ ၾကြသြားေသာ္လည္း မၿပီးႏုိင္သည့္ ျပႆနာမွာ ၀ိသာခါ၏ “အေဟာင္းစား”ဟူေသာ စကားပင္ျဖစ္၏။ မိဂါရသူေ႒းသည္ သူ႔အား ၀ိသာခါက အေဟာင္းစားဟု ေျပာသည္ကုိ မေက်နပ္ႏုိင္ဘဲ ထမင္းစားေနခ်ိန္တြင္ အေဟာင္းစားဟု ေျပာဆုိျခင္းသည္ ႐ုိင္းစုိင္းေၾကာင္း၊ အေဟာင္းဟူသည္ မေကာင္းသည့္ အညစ္အေၾကးကုိ ဆုိျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ေဒါသထြက္မဆုံးျဖစ္ကာ ရပ္ရြာသူၾကီးမ်ားေရွ႕တြင္ ၀ိသာခါႏွင့္ ျဖစ္ခဲ့သည့္ ျပႆနာမ်ားအား ေျဖရွင္းေလေတာ့၏။ မိဂါရသူေ႒းသည္ ၀ိသာခါႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ စဲြခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာကုိ တင္ျပ၏။ ထုိစဲြခ်က္မ်ားတြင္ ဤ “အေဟာင္းစား”ဟူေသာ စကားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ စြပ္စဲြခ်က္သည္လည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ျဖစ္၏။ ၀ိသာခါသည္ တင္သမွ် စဲြခ်က္မ်ားကုိ အက်ိဳးအေၾကာင္း ခုိင္လုံစြာ ေျဖရွင္းေပးခဲ့ၿပီး “အေဟာင္းစား”ဟူေသာ စကားႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း “သူေျပာသည့္ အေဟာင္းစားဟူသည္မွာ တစ္ျခားအရာမ်ားကုိ ရည္ရြယ္ျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္း၊ မိဂါရသူေ႒းသည္ ယခုဘ၀တြင္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ ဘာတစ္ခုမွ မျပဳလုပ္ဘဲ အတိတ္က လုပ္ခဲ့သည့္ ေကာင္းမႈရဲ႕ အက်ိဳးကုိသာ ခံစားေနျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အတိတ္ကံ၏ အက်ိဳးေပးကုိသာ စားေနသည့္ သေဘာကုိ ရည္ရြယ္၍သာ အေဟာင္းစားဟု ဆုိျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း..” ေျဖရွင္းေပးလုိက္၏။ ေနာက္ဆုံးတြင္ မိဂါရသူေ႒းသည္ တင္သမွ် စဲြခ်က္မ်ား႐ႈံးနိမ့္ကာ ၀ိသာခါ အလုိသုိ႔ လုိက္ခဲ့ရၿပီး ၀ိသာခါ၏ ေတာင္းဆုိခ်က္ျဖင့္ အိမ္တြင္ဘုရားအမွဴးရွိသည့္ သံဃာေတာ္မ်ားအား ဆြမ္းကပ္တရားနာခြင့္အထိ ေပးလုိက္ရ၏။ မိဂါရသူေ႒းသည္လည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္ကုိ နာရသျဖင့္ တရားရကာ ဗုဒၶဘာသာတစ္ေယာက္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ေပေတာ့၏။ ဤကား ၀ိသာခါ၏ အေဟာင္းစားဟူေသာ စကားႏွင့္စပ္လ်ဥ္းသည့္ အေၾကာင္းဇာတ္လမ္း အက်ဥ္းပင္ျဖစ္ပါ၏။

ဤေနရာတြင္ အဓိကေျပာလုိသည္မွာ “အေဟာင္းစား”ဟူေသာ စကားပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ၀ိသာခါ၏ အေဟာင္းစားဟူေသာ စကားအရၾကည့္လွ်င္ ေလာက၌ အေဟာင္းစားေနသူမ်ား မ်ားေနသည္ကုိ ေတြ႕ရ၏။ အထူးသျဖင့္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္ ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ အေဟာင္းစားမ်ား အလြန္မ်ားျပားလွ၏။ အတိတ္ကံေကာင္းသျဖင့္ အစစအရာရာ ျပည့္စုံေနသည့္ အေပၚတြင္ ေက်နပ္ေနၿပီး ေနာင္သံသရာအတြက္ ကုသုိလ္ရိကၡာမထုတ္ၾကဘဲ အေဟာင္းကုိသာ စားေနၾကသည့္ အေဟာင္းစားမ်ားကုိ ေနရာအႏွံ႔ အျပားတြင္ အမ်ားးအျပား ေတြ႕ေနရ၏။ ေနာင္ဘ၀ဟူသည္ကုိ မစဥ္းစားဘဲ အတိတ္၏ အက်ိဳးေပး အေပၚတြင္သာ ေက်ေက်နပ္နပ္ ခံစားေနၾကသူမ်ားလည္း ရွိေန၏။ လက္ရွိဘ၀တြင္ ကုသုိလ္မလုပ္ဘဲ အကုသုိလ္ အလုပ္မ်ားျဖင့္ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနေသာ္လည္း အတိတ္ကံ ေကာင္းသျဖင့္ အက်ိဳးေပး ေကာင္းေနၾကသူမ်ားလည္း ရွိေနျပန္၏။ အေၾကာင္းေကာင္းသျဖင့္ အက်ိဳးေပးေကာင္းကာ အေဟာင္းစား ျဖစ္ေနရသည့္အေပၚတြင္သာ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္ေနသူမ်ားလည္း ရွိ၏။

ဤသုိ႔ အေဟာင္းကုိသာ စားေနၾကသည့္ အေဟာင္းစားမ်ား အျဖစ္ႏွင့္သာ လက္ရွိဘ၀ကုိ အဆုံးသတ္သြားလွ်င္ကား ထုိသူမ်ား၏ အနာဂတ္ဘ၀သည္ မေတြးရဲစရာပင္ ျဖစ္၏။ အသစ္မခ်ဘဲ အေဟာင္းကုန္ေအာင္ စားေနသျဖင့္ အေဟာင္းကုန္သြားမည္ဆုိပါက မေကာင္းဘုံ သြားရမည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ေလာကတြင္ အေမွာင္ထဲမွလာၿပီး အလင္းသြားသူ၊ အလင္းထဲမွလာၿပီး အေမွာင္သြားသူ၊ အေမွာင္ထဲမွလာၿပီး အေမွာင္ထဲသြားသူ၊ အလင္းထဲမွလာၿပီး အလင္းသြားသူဟူ၍ ပုဂၢိဳလ္ေလးမ်ိဳးရွိရာတြင္ အေဟာင္းသာစားၿပီး အေဟာင္းကုန္သြားသျဖင့္ မေကာင္းဘုံ သြားခဲ့ရမည္ဆုိပါက ထုိသူ၏ဘ၀သည္ ကုသုိလ္အရွိန္ေၾကာင့္ လူ႔ဘ၀ကုိ ရလာေသာ္လည္း လူ႔ဘ၀တြင္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမရွိသျဖင့္ အပါယ္ဘုံသုိ႔ က်ေရာက္သြားသည့္ အလင္းထဲမွလာၿပီး အေမွာင္ထဲသြားသည့္ သူကဲ့သုိ႔သာ ျဖစ္ေနေပ၏။ ဤ၌ အလင္းအေမွာင္ဟူသည္ သုဂတိဘ၀ႏွင့္ ဒုဂၢတိဘ၀၊ ကုသုိလ္ႏွင့္ အကုသုိလ္မ်ားကုိ ဆုိလုိ၏။ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ သုဂတိဘ၀ကုိ ရရွိၿပီး ထုိသုဂတိ၀ဘမွ မေကာင္းသည့္ ဒုဂၢတိဘ၀သုိ႔ ေရာက္ရွိသြားျခင္းသည္ အလင္းထဲမွလာၿပီး အေမွာင္ထဲသုိ႔ ျပန္သြားျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ အလင္းထဲေရာက္ေနၿပီးမွ အေမွာင္ျပန္သြားရသည့္ ဘ၀သည္ကား အ႐ႈံးေပၚသည့္ ဘ၀သာျဖစ္ပါ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အေဟာင္းသာစားၿပီး အေဟာင္းကုန္သျဖင့္ မေကာင္းဘုံသြားရသည့္ အလင္းမွအေမွာင္သုိ႔ သြားသူမ်ား မျဖစ္ေစၾကဘဲ အေဟာင္းမကုန္ခင္ အသစ္ျဖည့္ကာ အလင္းထဲမွလာၿပီး အလင္းထဲသုိ႔ သြားႏုိင္သူျဖစ္ရန္ ႀကိဳးစားသင့္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္၏။

စင္စစ္ အေမွာင္ထဲမွ လာခ့ဲသည္ျဖစ္ေစ၊ အလင္းထဲမွ လာခဲ့သည္ျဖစ္ေစ လူ႔ဘ၀ရရွိ လာခဲ့ျခင္းကပင္ ေကာင္းေသာလာျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ရရွိထားသည့္ လူ႔ဘ၀မွ ထုိ႔ထက္ပုိၿပီး လင္းသည့္ဘ၀သုိ႔သာ သြားႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားသင့္ေပ၏။ ျဖစ္သင့္သည္မွာ အေဟာင္းလည္းစား အေကာင္းလည္းပြားရန္ ျဖစ္သင့္ေပ၏။ သံသရာမွာ က်င္လည္ေနရဦးမည့္ သူမ်ားျဖစ္ေနလွ်င္ကား သံသရာအတြက္လည္း ရိကၡာထုတ္ထားရန္ လုိအပ္၏။ သံသရာအတြက္ ရိကၡာထုတ္လုိလွ်င္ အေဟာင္းခ်ည္းစားေန၍ မျဖစ္ေပ။ အသစ္လည္း ပြားေပးရေပမည္။ အသစ္ပြားရန္ ဆုိသည္မွာလည္း အခြင့္ေကာင္းရွိေနသည့္ အခ်ိန္တြင္သာ ပြားႏုိင္ေပ၏။ မည္သုိ႔ဆုိေစ လူ႔ဘ၀ ရရွိေနခ်ိန္သည္ အသစ္ပြားရန္ အေကာင္းဆုံး အခ်ိန္ျဖစ္ပါ၏။ လူ႔ဘ၀ရရွိေနၿပီး ဘုရားသာသနာႏွင့္ ႀကဳံႀကိဳက္ေနသည့္ အခ်ိန္သည္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ားကုိ လုပ္ခြင့္ရသည့္ အေကာင္းဆုံးအခ်ိန္ ျဖစ္ပါ၏။ အခြင့္အေရးဟူသည္ ရရွိခ်ိန္တြင္ အရယူႏုိင္ရန္ အေရးႀကီး၏။ ေနာင္ဆုိသည္ကား မေသခ်ာလွေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အခြင့္အေရးလည္းရ၊ လုပ္ခ်ိန္လည္းရ၊ လုပ္ခြင့္လည္း ႀကဳံေနသည့္ ယခုအခ်ိန္တြင္ အတိတ္ကလုပ္ခဲ့သည့္ အေဟာင္းကုိသာ စားမေနၾကဘဲ သံသရာအတြက္ ရိကၡာထုတ္ႏုိင္ရန္ အေကာင္းမ်ားလည္း ပြားမ်ားၾကရန္ လုိအပ္ေၾကာင္းဆုိျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

ပုထုဇင္မ်ားသည္ ကိေလသာ ကာမဂုဏ္ အာ႐ုံမ်ားတြင္ ႏွစ္သက္တတ္ၾကသည္မွာ သဘာ၀ပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ထုိကိေလသာအာ႐ုံ ကာမဂုဏ္မ်ားျဖင့္သာ ရရွိလာသည့္ အေကာင္းဆုံးဘ၀ကုိ အဆုံးမသတ္ သင့္ၾကေပ။ ထုိအာ႐ုံမ်ားမွ ႐ုန္းထြက္ႏုိင္ရန္လည္း ႀကိဳးစားသင့္ေပ၏။ ပုထုဇင္ပဲ ႀကိဳက္မွာေပါ့ဟုဆုိကာ အႀကိဳက္ေနာက္သာ လုိက္ေနၾကလွ်င္ ထုိအႀကိဳက္သည္ ဆုံးႏုိင္မည္ မဟုတ္ၾကေပ။ ကာမဂုဏ္အာ႐ုံဆုိသည္မွာလည္း တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳး အသစ္အသစ္ ျဖစ္ျဖစ္ေနသည္ ျဖစ္သျဖင့္ အသစ္ျဖစ္တုိင္း လုိက္ေနလွ်င္ အႏွစ္ႏွင့္ ေ၀း၍သာ ေနၾကေပလိမ့္မည္။ အႏွစ္ႏွင့္ေ၀းေနသမွ် အစစ္ႏွင့္လည္း ေ၀းေနဦးမည္သာျဖစ္၏။ အမွန္အားျဖင့္ ထုိသုိ႔မျဖစ္သင့္ေပ။ အေဟာင္းစားခြင့္ရျခင္းကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး အႏွစ္ေကာင္းမ်ား တုိးပြားေစရန္ အားထုတ္သင့္ေပ၏။ အေဟာင္းစားရင္း အသစ္ျဖစ္သည့္ ကုသုိလ္အႏွစ္မ်ားကုိလည္း ႀကိဳးစားပြားမ်ားသင့္၏။ ထုိ႔သုိ႔မဟုတ္ဘဲ အေဟာင္းကုန္မွ အသစ္ခ်မည္ဆုိပါက ေနာက္က်သြားႏုိင္ေပ၏။ အသစ္မရွိဘဲ အေဟာင္းကုန္ေအာင္ စားေနပါလွ်င္ အေဟာင္းကုန္သည္ႏွင့္ မေကာင္းဘုံ ေရာက္မည္သာ ျဖစ္ေပ၏။ မေကာင္းဘုံေရာက္သြားလွ်င္ကား အေကာင္းျပန္ဆုံရန္ မလြယ္ႏုိင္ေတာ့ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္သည့္ ယခုအခ်ိန္မွာသာ အေဟာင္းခ်ည္း စားမေနၾကဘဲ အသစ္လည္းပြားရန္ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္၏။

ေလာက၌ အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ အေဟာင္းစားဟုဆုိေသာ္လည္း အေဟာင္းလည္းမစားႏုိင္ အသစ္လည္း မပြားႏုိင္ဘဲ အႏွစ္မ်ားထားကာ သြားရသူမ်ားအျဖစ္ နိဂုံးခ်ဳပ္သြားသူမ်ားရွိ၏။ စာေရးသူ သိသည့္ ဒကာႀကီးတစ္ေယာက္ ရွိ၏။ ဒကာႀကီးသည္ အလြန္ခ်မ္းသာ၏။ သုိ႔ေသာ္ သဒၶါတရားေခါင္းပါး၏။ ထုိဒကာႀကီးသည္ အလွဴအတန္းဟူသည့္ စကား မၾကားလုိလွေပ။ ခ်မ္းသာေသာ္လည္း မခ်မ္းသာလွေပ။ သူရရွိထားသည့္ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာကုိ သူကုိယ္တုိင္လည္း မသုံးႏုိင္၊ မစားႏုိင္ ျဖစ္ေနေပ၏။ ခ်မ္းသာေသာ္လည္း လုိင္းကားတုိးစီးကာ လမ္းေလွ်ာက္သြားေနတတ္၏။ ပစၥည္းဥစၥာျပည့္စုံေသာ္လည္း အ၀တ္အစား ေကာင္းေကာင္းမရွိ၊ ေကာင္းေကာင္းမ၀တ္ႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနေပ၏။ ထုိဒကာႀကီး၏ ဘ၀သည္ အေၾကာင္းေကာင္းသျဖင့္ အေဟာင္းေကာင္းေနေသာ္လည္း အေဟာင္းမစားႏုိင္သည့္အျပင္ အသစ္လည္း မပြားႏုိင္ ျဖစ္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရ၏။ ဤသုိ႔သာ ျဖစ္ေနလွ်င္ကား ဒကာႀကီး၏ သံသရာခရီးသည္ ေၾကာက္စရာပင္ ေကာင္းေနေသး၏။ အလင္းထဲတြင္ ရွိေနေသာ္လည္း အလင္းသုိ႔ မသြားႏုိင္ ျဖစ္ေနသည့္ ထုိဒကာႀကီး၏ ဘ၀ခရီးသည္ အေမွာင္သုိ႔သာ သြားေရာက္ဖြယ္ ျဖစ္ေနေပ၏။ မည္သုိ႔ဆုိေစ ဤကဲသုိ႔ အေဟာင္းလည္း မစားႏုိင္ အသစ္လည္း မပြားႏုိင္သူမ်ား ရွိေနသည္ဆုိသည္ကား အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္ေပ၏။ မိမိသည္သာ ထုိသူတုိ႔ကဲ့သုိ႔ မျဖစ္ေစရန္ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ရန္ လုိအပ္ေပေတာ့၏။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ မည္သူမဆုိ လူ႔ဘ၀ ရရွိလာၿပီ ဆုိကတည္းက အေၾကာင္းေကာင္းရွိခဲ့ကာ အေဟာင္းေကာင္း ေနၾကသည္မွာ ေသခ်ာလွသျဖင့္ ရရွိလာသည့္ အေကာင္းဆုံးဘ၀တြင္ အေဟာင္းခ်ည္းသာ စားမေနၾကဘဲ အသစ္ပြားကာ အႏွစ္မ်ားလည္း စားသြားႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားသင့္ေပ၏။ အေဟာင္းစားရင္း အသစ္ပြားႏုိင္ရန္ အားထုတ္သင့္ေပ၏။ ေကာင္းမႈအစြမ္းေၾကာင့္ ေကာင္းက်ိဳးရကာ အေဟာင္းေကာင္းေနေသာ္လည္း ထုိအေဟာင္းျဖင့္သာ ေက်နပ္မေနၾကဘဲ အေဟာင္းစားေနရသည့္ အခြင့္ကုိ ရယူလ်က္ အျခားကုသုိလ္ေကာင္းမႈ အသစ္မ်ားကုိပါ ရႏုိင္သမွ် အရယူရင္း အလင္းထဲမွလာၿပီး အလင္းထဲသုိ႔ သြားႏုိင္သူမ်ား ျဖစ္ေစရန္ အထူးႀကိဳးစား သင့္ေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရခဲသည့္ လူ႔ဘ၀ကုိ ရရွိထားၾကသည့္ အေဟာင္းစားမ်ားအေနျဖင့္ အေဟာင္းလည္းစား အသစ္လည္းပြားႏုိင္ရန္သာ အခ်ိန္ရွိခုိက္ ႀကိဳးစားလုိက္ပါဟု ေစတနာႏွင့္ အႀကံျပဳလုိက္ရေပေတာ့၏။ အားလုံး… အေဟာင္းစားရင္း အသစ္ပြားႏုိင္ၾကပါေစ…

Read more »

စိတ္အားျဖည့္ စကားစုေလးမ်ား (၆)…

ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာမွာ ေရးခဲ့တဲ့ ေတြးမိသမွ် စာစုမ်ားထဲက စာဖတ္သူမ်ားကုိ အားျဖစ္ေစမယ့္ သတိေပးစကား ႏွလုံးသား အာဟာရေလးမ်ားကုိ ထုတ္ႏႈတ္ၿပီး ျပန္လည္တင္ျပ ေပးလုိက္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ စာတစ္ပုဒ္လုံးကုိ ဖတ္ရတာထက္ စာတစ္ပုိဒ္ေလာက္၊ စာတစ္ေၾကာင္းေလာက္၊ စကားလုံးတစ္လုံးေလာက္က စိတ္အားအင္ကုိ ပုိၿပီးျဖစ္ေစတတ္ ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္အင္အား အသိတရားေလးမ်ား တုိးပြားေစဖုိ႔ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ ေကာက္ခ်က္ေလးမ်ားကုိ ထပ္မံတင္ျပလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဖတ္မွတ္က်င့္ႀကံၿပီး တစ္ဆင့္ ျပန္လည္ မွ်ေ၀ႏုိင္ၾကပါေစ…

ကုိယ္ကေကာင္းမွ သူလည္ေကာင္းမယ္…
ဘယ္သူမဆုိ အေကာင္းကုိပဲ အလုိရွိတတ္ၾကရာမွာ အေကာင္းမ်ားျဖစ္ေစဖုိ႔္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ အရင္ဆုံး ေကာင္းျပရန္ လုိအပ္ပါတယ္။ ကုိယ္က မေကာင္းရင္္ သူတစ္ပါးလည္း ေကာင္းမွာမဟုတ္တဲ့အတြက္ ကိုယ္ကုိယ္တုိင္ မေကာင္းမျဖစ္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားသင့္လွပါတယ္။ အေကာင္းအစစ္ဆုိတာ မေကာင္းမျဖစ္ဖုိ႔ လုိအပ္တဲ့အတြက္ အေၾကာင္းအျပစ္ကုိ ေကာင္းျပစ္ဖုိ႔္ လုိအပ္ပါတယ္။ အေၾကာင္းေကာင္းရင္ အက်ိဳးေကာင္းမွာျဖစ္ၿပီး အက်ိဳးေကာင္းျခင္းဟာ အတုံ႔အလွည့္ေကာင္းျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အတုံ႔အလွည့္ေကာင္းျခင္းဟာ အေကာင္းလုပ္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီိအတုံ႔အလွည့္မ်ားရဲ႕ တုံ႔ျပန္မႈမ်ားဟာ ကုိယ့္ရဲ႕ အလုပ္မ်ားေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူမဆုိ အတုံ႔အလွည့္ေကာင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚေစဖုိ႔ အလုပ္လက္နက္ေကာင္းနဲ႔ အေၾကာင္းေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားကာ မိမိက အရင္အေကာင္းမ်ားနဲ႔ ေကာင္းျပဖုိ႔္ လုိတယ္ဆုိတာ သတိျပဳရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

စြမ္းအားကုိယ္စီ…
ေလာကမွာ လူတုိင္းလူတုိင္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္ပုိင္အစြမ္းအစမ်ားနဲ႔ ကုိယ္တုိင္လွမ္းၾကြႏုိင္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အစြမ္းအစဆုိတာ အစလုပ္လုိက္မွ စြမ္းလာတတ္တဲ့ သေဘာရွိတယ္ဆုိတာ မေမ့ၾကဘဲ သူမ်ားကုိ အားကုိးမွီခုိေနတာထက္ ကုိယ္ပုိင္အစြမ္းအစ ကုိယ္စီရွိေနၾကတဲ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပဲ အားကုိးမွီခုိၾကဖုိ႔၊ အမွီတစ္ခုခုနဲ႔ ကုိယ္ပုိင္အစြမ္းကုိ အားျပဳတဲ့အခါမွာလည္း တစ္ျခားအရာမ်ားထက္ တရားကုိပဲ အားျပဳၾကဖုိ႔၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္နဲ႔ တရားမွတစ္ပါး ကုိးကြယ္ရာ မရွိဘူးဆိုတာ သတိျပဳမိၾကဖုိ႔ အထူးလုိအပ္လွပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စမိဖုိ႔က အေရးႀကီးၿပီး စၿပီးရင္ စြမ္းလာမွာျဖစ္လုိ႔ အစနဲ႔အစြမ္းကုိ အစြမ္းအစျဖစ္ဖုိ႔ ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိးရင္း ကုိယ့္အစြမ္းကုိယ္ ျပႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားလုိက္ၾကပါလုိ႔ တုိက္တြန္းလုိက္ရပါတယ္။

အတုံ႔အလွည့္…
သက္ေရာက္မႈတုိင္းတြင္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိသလုိပဲ ေစတနာပါတဲ့ လုပ္ရပ္တုိင္းမွာလည္း တန္ျပန္ျဖစ္ေပၚတတ္သည့္ အတုံ႔အလွည့္ဆုိတာ ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီအတုံ႔အလွည့္ဟာ္ ေကာင္းတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဆုိးတာပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္တဲ့သူရဲ႕ အေပၚတြင္မွာပဲ မူတည္ပါတယ္။ လုပ္တဲ့သူက အေကာင္းျပဳလုပ္ရင္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈရဲ႕ အတုံ႔အလွည့္ဟာလည္း ေကာင္းမွာျဖစ္ၿပီး လုပ္တဲ့သူက မေကာင္းျပဳလုပ္ရင္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈရဲ႕ အတုံ႔အလွည့္ဟာလည္း မေကာင္းျဖစ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္၊ ႏႈတ္နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ျပဳလုပ္ေျပာဆုိႀကံစီမႈမ်ားဟာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈပဲျဖစ္ၿပီး အဲဒီအျပဳအမူ အေျပာအဆုိ အႀကံအစီမ်ားရဲ႕ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈဟာလည္း ေရြးခ်ယ္ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ကုိယ့္ထံပဲ ျပန္လာမယ့္ အတုံ႔အလွည့္မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ အျပဳအမူေကာင္းရင္ အတုံ႔အလွည့္ေကာင္းမွာျဖစ္ၿပီး အျပဳအမူဆုိးရင္ အတုံ႔အလွည့္ ဆုိးမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

မရွိခုိးႏုိး မလွစုန္းႏုိး..
“မရွိခုိးႏုိး၊ မလွစုန္းႏုိ”လုိ႔ ဆုိတဲ့အတုိင္း ေလာကႀကီးမွာ မရွိရင္ သူခုိးလုိ႔ အထင္ခံရတတ္၊ မလွရင္ စုန္းလုိ႔အထင္ခံရတတ္ေပမယ့္ ကိုယ္ကုိယ္တုိင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သူခုိးလုိ႔ အထင္မခံမိေစဖုိ႔၊ သူမ်ားကုိ ဒုကၡေပး ျပဳစားတတ္တဲ့ စုန္းလုိ႔ အထင္မခံမိေစဖုိ႔ အဓိကက်တယ္ဆုိတာ ေျပာခ်င္တာပါ။ ဘယ္သူက ဘယ္ေလာက္ပဲ အထင္ေသး၊ ႏွိမ့္ခ်ေနပါေစ ကုိယ့္ကုိယ္တုိင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ၿပီး အထင္ေသး၊ ႏွိမ့္ခ်မႈ မျဖစ္ေစဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ယုံၾကည့္မႈရွိေနဖုိ႔၊ အထင္မေသးမိဖုိ႔က ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ အက်င့္သီလေကာင္းေနမွ ျဖစ္မွာပါ။ မဲြေနတဲ့အျပင္ အက်င့္ပါ မေကာင္းဘူးဆုိရင္ေတာ့ သူတပါးက အထင္ေသးႏွိမ့္ခ်တာကုိ ခံရတဲ့အျပင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း ကိုယ့္ကုိယ္ကိုယ္ လိပ္ျပာမသန္႔ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ဘယ္ေလာက္ပဲ မဲြမဲြ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ အက်င့္မမဲြေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကံျမင့္ခ်င္ရင္…
ကံနိမ့္ကံျမင့္ဆုိတာ ဘ၀မွာ လူတုိင္းႀကဳံေတြ႕ရမယ့္ ေလာကဓံသေဘာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကံနိမ့္ေနတဲ့အခါ စိတ္ဓာတ္မက်ဘဲ အေကာင္းေတြပဲ ႀကိဳးစားလုပ္ႏုိင္တာဟာ ကံေကာင္းခ်င္တဲ့သူေတြရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းဆုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကံျမင့္ႏုိင္မယ့္ လုပ္ရပ္ေတြျဖစ္တဲ့ မေကာင္းတဲ့ ဒုစ႐ုိက္အမႈေတြကုိ ေရွာင္ၿပီး ေကာင္းတဲ့သုစ႐ုိက္ေတြနဲ႔ ေနထုိင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္းဟာ နိမ့္က်တာေတြကုိ တစ္ခါျပန္ဆယ္ႏုိင္တဲ့ ဘယ္သူ႔ကုိမွ မထိခုိက္တဲ့ က်င့္စဥ္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ အဆုိးေတြႀကဳံေလေလ သီလကုိ အထူးလုံေအာင္ ထိန္းေလေလ၊ မေကာင္းတဲ့ တုိက္ခုိက္မႈေတြနဲ႔ မ်ားမ်ား တုိက္ခုိက္ခံရေလေလ ကုိယ့္စိတ္ကုိ မယိမ္းယုိင္ေအာင္ သမထအလုပ္ ၀ိပႆနာ အလုပ္ေတြနဲ႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေလေလ ဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္လုိနိမ့္က်မႈမ်ိဳးမဆုိ ခံႏုိင္ရည္ရွိၿပီး အျမင့္ကုိ တစ္ခါျပန္တက္ႏုိင္မယ္ဆုိတာ ေသခ်ာလွပါတယ္။

အေၾကာင္းေကာင္းမွ အက်ိဳးေကာင္း...
တကယ္ေတာ့ ေလာကမွာ အေကာင္းအဆုိးဆုိတာ တစ္ျခားသူက လုပ္ေပးလုိ႔ ရတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ လုပ္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ေကာင္းခ်င္ရင္ ကုိယ္ေကာင္းျပင္ဖုိ႔ လုိအပ္သလုိ ကုိယ္မေကာင္းခ်င္ရင္လည္း ကုိယ္မေျပာင္းဘဲ ေနလုိ႔ရပါတယ္။ အေကာင္းအဆုိး အနိမ့္အျမင့္ဆုိတာ အေၾကာင္းအက်ိဳးရဲ႕ နိယာမတစ္ခု ျဖစ္တဲ့အတြက္ အက်ိဳးေကာင္းေအာင္ အေၾကာင္းေကာင္းၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ိဳးဆုိတာ ကမၼဖလျဖစ္ၿပီး ကံရဲ႕ရလာဘ္ျဖစ္ပါတယ္။ ကံဆုိတာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေကာင္းရင္ အက်ိဳးရလာဘ္ေကာင္းမွာ ျဖစ္ၿပီး လုပ္ေဆာင္ခ်က္ဆုိးရင္ အက်ိဳးရလာဘ္ ဆုိးမွာျဖစ္ပါတယ္။ အက်ိဳးဆုိးတာဟာ ကံနိမ့္တာျဖစ္ၿပီး အက်ိဳးေကာင္းတာဟာ ကံျမင့္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကံနိမ့္ေနရင္ အေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေကာင္းနဲ႔ပဲ ျမႇင့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ တစ္ခုတည္းေသာ ကံျမႇင့္ရာ နည္းလမ္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

လူမဲြေပမယ့္ အက်င့္မပဲြပါေစနဲ႔…
မဲြရင္လူရာမ၀င္ျဖစ္ၿပီး အႏွိမ္ခံရတဲ့အတြက္ စိတ္ဓာတ္က်သူေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္ကံအက်ိဳးေပး မေကာင္းလုိ႔ မဲြလာခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္မွာ ဒီလုိမဲြတဲ့အတြက္ ထင္ခံရတဲ့ အျပစ္ေတြ လုိက္ေတြး၊ လုိက္ခံစားေနလုိ႔ကေတာ့ ၿပီးမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ မဲြလုိ႔ျဖစ္ရတဲ့ ဆုိးက်ိဳးဟာ အတိတ္က ကုိယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ကံရဲ႕ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈလုိ႔ သေဘာထားၿပီး လက္ရွိမဲြေနတဲ့ ဘ၀ကေန ေနာင္က်င္လည္ရမယ့္ ဘ၀ေတြအထိ ဒီသက္ေရာက္မႈေတြ ပါမသြားေအာင္ပဲ ႀကိဳးစားရေတာ့မွာပါ။ လူမဲြေပမယ့္ စိတ္မမဲြေအာင္၊ လူမဲြေပမယ့္ ေစတနာ မမဲြေအာင္၊ လူမဲြေပမယ့္ သဒၶါမမဲြေအာင္၊ လူမဲြေပမယ့္ အက်င့္မမဲြေအာင္ပဲ အတတ္ႏုိင္ဆုံး ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လုိထင္ထင္ ကုိယ္ရဲ႕အသြင္ေတြ မမဲြဖုိ႔ပဲ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်င့္မဲြရင္ အသြင္မဲြတတ္တဲ့အတြက္ အသြင္မမဲြေအာင္ အက်င့္မမဲြဖုိ႔ သတိျပဳရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မဲြလုိ႔ အထင္ေသးခံ၊ အႏွိမ္ခံေနရတဲ့ ဘ၀မွာ အက်င့္ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး သူတုိ႔မလုပ္ႏုိင္တဲ့ အက်င့္ေလးေတြနဲ႔ပဲ အႏုိင္ယူႏုိင္ေအာင္ အားထုတ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

လူျဖစ္ေစ…ရဟန္းျဖစ္ေစ…
အမွန္ေတာ့ လူပဲျဖစ္ျဖစ္ ရဟန္းပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ဘ၀မွာပဲ ရွိရွိ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈဆုိတာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ႏုိင္သူေတြ အတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရဟန္းျဖစ္ေနေပမယ့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ မလုပ္ရင္္ ရဟန္းဘ၀ဟာ ကုသုိလ္မရႏုိင္တဲ့ ဘ၀ျဖစ္ၿပီး လူျဖစ္ေနေပမယ့္ မေကာင္းမႈကုိေရွာင္ၿပီး ေကာင္းမႈကုိ ေဆာင္ထားရင္ လူ႔ဘ၀ဟာ ကုသုိလ္ရႏုိင္တဲ့့ ဘ၀ျဖစ္ပါတယ္။ လူျဖစ္ျဖစ္ ရဟန္းျဖစ္ျဖစ္ ရရွိထားတဲ့ ဘ၀ကုိ တန္ဘုိးရွိေအာင္ အသုံးခ်ရင္း ရရွိထားတဲ့ အေနအထားမ်ားနဲ႔ ရႏုိင္သမွ် ကုသုိလ္တရားမ်ား ႀကိဳးစားပြားမ်ားႏုိင္ရင္ အဲဒီဘ၀ဟာ အျမတ္ဆုံးဘ၀၊ အေကာင္းဆုံးဘ၀၊ ကုသုိလ္အရဆုံး ဘ၀ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရဟန္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရရွိထားတဲ့ဘ၀မွာ ကုသုိလ္ရေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကုိယ့္ကံကုိယ္ျမႇင့္ စိတ္မညစ္နဲ႔…
ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွလုိ႔ မေကာင္းေတြက်ေနတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ ကံတစ္ခါေကာင္းလုိ႔ အေၾကာင္းလွၿပီး အေကာင္းရရေလေအာင္ ကုိယ့္ကံကုိယ္စစ္ကာ ေကာင္းတာေတြနဲ႔ ႏွစ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ကံနိမ့္ေနလုိ႔လုိဆုိကာ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ အဆိပ္ျဖစ္ေစမယ့္ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြကုိ မလုပ္ၾကဘဲ အဆုိးမ်ားအတြက္ အတုိးပြားၿပီး အက်ိဳးမ်ားေစမယ့္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြကုိပဲ ႀကိဳးစားလုပ္ေနၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဘယ္အရာမဆုိ အခ်ိန္ဆုိတာ ရွိတ့ဲအတြက္ အခ်ိန္တန္ရင္ အဆုိးေတြေပ်ာက္ၿပီး အေကာင္းေရာက္လာမွာကုိ သေဘာေပါက္ ဆင္ျခင္ကာ အခုိက္အတန္႔ ကံနိမ့္ေနတဲ့ ကာလေလးမွာ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြနဲ႔ စိတ္မညစ္ဘဲ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြနဲ႔သာ ကုိယ့္ကံကုိယ္ျမႇင့္ၾကဖုိ႔ အထူးလုိအပ္ပါတယ္။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား