စိတ္အားျဖည့္ စကားစုေလးမ်ား (၆)…

ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာမွာ ေရးခဲ့တဲ့ ေတြးမိသမွ် စာစုမ်ားထဲက စာဖတ္သူမ်ားကုိ အားျဖစ္ေစမယ့္ သတိေပးစကား ႏွလုံးသား အာဟာရေလးမ်ားကုိ ထုတ္ႏႈတ္ၿပီး ျပန္လည္တင္ျပ ေပးလုိက္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ စာတစ္ပုဒ္လုံးကုိ ဖတ္ရတာထက္ စာတစ္ပုိဒ္ေလာက္၊ စာတစ္ေၾကာင္းေလာက္၊ စကားလုံးတစ္လုံးေလာက္က စိတ္အားအင္ကုိ ပုိၿပီးျဖစ္ေစတတ္ ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္အင္အား အသိတရားေလးမ်ား တုိးပြားေစဖုိ႔ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ ေကာက္ခ်က္ေလးမ်ားကုိ ထပ္မံတင္ျပလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဖတ္မွတ္က်င့္ႀကံၿပီး တစ္ဆင့္ ျပန္လည္ မွ်ေ၀ႏုိင္ၾကပါေစ…

ကုိယ္ကေကာင္းမွ သူလည္ေကာင္းမယ္…
ဘယ္သူမဆုိ အေကာင္းကုိပဲ အလုိရွိတတ္ၾကရာမွာ အေကာင္းမ်ားျဖစ္ေစဖုိ႔္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ အရင္ဆုံး ေကာင္းျပရန္ လုိအပ္ပါတယ္။ ကုိယ္က မေကာင္းရင္္ သူတစ္ပါးလည္း ေကာင္းမွာမဟုတ္တဲ့အတြက္ ကိုယ္ကုိယ္တုိင္ မေကာင္းမျဖစ္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားသင့္လွပါတယ္။ အေကာင္းအစစ္ဆုိတာ မေကာင္းမျဖစ္ဖုိ႔ လုိအပ္တဲ့အတြက္ အေၾကာင္းအျပစ္ကုိ ေကာင္းျပစ္ဖုိ႔္ လုိအပ္ပါတယ္။ အေၾကာင္းေကာင္းရင္ အက်ိဳးေကာင္းမွာျဖစ္ၿပီး အက်ိဳးေကာင္းျခင္းဟာ အတုံ႔အလွည့္ေကာင္းျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အတုံ႔အလွည့္ေကာင္းျခင္းဟာ အေကာင္းလုပ္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီိအတုံ႔အလွည့္မ်ားရဲ႕ တုံ႔ျပန္မႈမ်ားဟာ ကုိယ့္ရဲ႕ အလုပ္မ်ားေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူမဆုိ အတုံ႔အလွည့္ေကာင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚေစဖုိ႔ အလုပ္လက္နက္ေကာင္းနဲ႔ အေၾကာင္းေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားကာ မိမိက အရင္အေကာင္းမ်ားနဲ႔ ေကာင္းျပဖုိ႔္ လုိတယ္ဆုိတာ သတိျပဳရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

စြမ္းအားကုိယ္စီ…
ေလာကမွာ လူတုိင္းလူတုိင္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္ပုိင္အစြမ္းအစမ်ားနဲ႔ ကုိယ္တုိင္လွမ္းၾကြႏုိင္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အစြမ္းအစဆုိတာ အစလုပ္လုိက္မွ စြမ္းလာတတ္တဲ့ သေဘာရွိတယ္ဆုိတာ မေမ့ၾကဘဲ သူမ်ားကုိ အားကုိးမွီခုိေနတာထက္ ကုိယ္ပုိင္အစြမ္းအစ ကုိယ္စီရွိေနၾကတဲ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပဲ အားကုိးမွီခုိၾကဖုိ႔၊ အမွီတစ္ခုခုနဲ႔ ကုိယ္ပုိင္အစြမ္းကုိ အားျပဳတဲ့အခါမွာလည္း တစ္ျခားအရာမ်ားထက္ တရားကုိပဲ အားျပဳၾကဖုိ႔၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္နဲ႔ တရားမွတစ္ပါး ကုိးကြယ္ရာ မရွိဘူးဆိုတာ သတိျပဳမိၾကဖုိ႔ အထူးလုိအပ္လွပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စမိဖုိ႔က အေရးႀကီးၿပီး စၿပီးရင္ စြမ္းလာမွာျဖစ္လုိ႔ အစနဲ႔အစြမ္းကုိ အစြမ္းအစျဖစ္ဖုိ႔ ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိးရင္း ကုိယ့္အစြမ္းကုိယ္ ျပႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားလုိက္ၾကပါလုိ႔ တုိက္တြန္းလုိက္ရပါတယ္။

အတုံ႔အလွည့္…
သက္ေရာက္မႈတုိင္းတြင္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိသလုိပဲ ေစတနာပါတဲ့ လုပ္ရပ္တုိင္းမွာလည္း တန္ျပန္ျဖစ္ေပၚတတ္သည့္ အတုံ႔အလွည့္ဆုိတာ ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီအတုံ႔အလွည့္ဟာ္ ေကာင္းတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဆုိးတာပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္တဲ့သူရဲ႕ အေပၚတြင္မွာပဲ မူတည္ပါတယ္။ လုပ္တဲ့သူက အေကာင္းျပဳလုပ္ရင္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈရဲ႕ အတုံ႔အလွည့္ဟာလည္း ေကာင္းမွာျဖစ္ၿပီး လုပ္တဲ့သူက မေကာင္းျပဳလုပ္ရင္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈရဲ႕ အတုံ႔အလွည့္ဟာလည္း မေကာင္းျဖစ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္၊ ႏႈတ္နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ျပဳလုပ္ေျပာဆုိႀကံစီမႈမ်ားဟာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈပဲျဖစ္ၿပီး အဲဒီအျပဳအမူ အေျပာအဆုိ အႀကံအစီမ်ားရဲ႕ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈဟာလည္း ေရြးခ်ယ္ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ကုိယ့္ထံပဲ ျပန္လာမယ့္ အတုံ႔အလွည့္မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ အျပဳအမူေကာင္းရင္ အတုံ႔အလွည့္ေကာင္းမွာျဖစ္ၿပီး အျပဳအမူဆုိးရင္ အတုံ႔အလွည့္ ဆုိးမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

မရွိခုိးႏုိး မလွစုန္းႏုိး..
“မရွိခုိးႏုိး၊ မလွစုန္းႏုိ”လုိ႔ ဆုိတဲ့အတုိင္း ေလာကႀကီးမွာ မရွိရင္ သူခုိးလုိ႔ အထင္ခံရတတ္၊ မလွရင္ စုန္းလုိ႔အထင္ခံရတတ္ေပမယ့္ ကိုယ္ကုိယ္တုိင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သူခုိးလုိ႔ အထင္မခံမိေစဖုိ႔၊ သူမ်ားကုိ ဒုကၡေပး ျပဳစားတတ္တဲ့ စုန္းလုိ႔ အထင္မခံမိေစဖုိ႔ အဓိကက်တယ္ဆုိတာ ေျပာခ်င္တာပါ။ ဘယ္သူက ဘယ္ေလာက္ပဲ အထင္ေသး၊ ႏွိမ့္ခ်ေနပါေစ ကုိယ့္ကုိယ္တုိင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ၿပီး အထင္ေသး၊ ႏွိမ့္ခ်မႈ မျဖစ္ေစဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ယုံၾကည့္မႈရွိေနဖုိ႔၊ အထင္မေသးမိဖုိ႔က ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ အက်င့္သီလေကာင္းေနမွ ျဖစ္မွာပါ။ မဲြေနတဲ့အျပင္ အက်င့္ပါ မေကာင္းဘူးဆုိရင္ေတာ့ သူတပါးက အထင္ေသးႏွိမ့္ခ်တာကုိ ခံရတဲ့အျပင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း ကိုယ့္ကုိယ္ကိုယ္ လိပ္ျပာမသန္႔ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ဘယ္ေလာက္ပဲ မဲြမဲြ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ အက်င့္မမဲြေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကံျမင့္ခ်င္ရင္…
ကံနိမ့္ကံျမင့္ဆုိတာ ဘ၀မွာ လူတုိင္းႀကဳံေတြ႕ရမယ့္ ေလာကဓံသေဘာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကံနိမ့္ေနတဲ့အခါ စိတ္ဓာတ္မက်ဘဲ အေကာင္းေတြပဲ ႀကိဳးစားလုပ္ႏုိင္တာဟာ ကံေကာင္းခ်င္တဲ့သူေတြရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းဆုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကံျမင့္ႏုိင္မယ့္ လုပ္ရပ္ေတြျဖစ္တဲ့ မေကာင္းတဲ့ ဒုစ႐ုိက္အမႈေတြကုိ ေရွာင္ၿပီး ေကာင္းတဲ့သုစ႐ုိက္ေတြနဲ႔ ေနထုိင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္းဟာ နိမ့္က်တာေတြကုိ တစ္ခါျပန္ဆယ္ႏုိင္တဲ့ ဘယ္သူ႔ကုိမွ မထိခုိက္တဲ့ က်င့္စဥ္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ အဆုိးေတြႀကဳံေလေလ သီလကုိ အထူးလုံေအာင္ ထိန္းေလေလ၊ မေကာင္းတဲ့ တုိက္ခုိက္မႈေတြနဲ႔ မ်ားမ်ား တုိက္ခုိက္ခံရေလေလ ကုိယ့္စိတ္ကုိ မယိမ္းယုိင္ေအာင္ သမထအလုပ္ ၀ိပႆနာ အလုပ္ေတြနဲ႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေလေလ ဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္လုိနိမ့္က်မႈမ်ိဳးမဆုိ ခံႏုိင္ရည္ရွိၿပီး အျမင့္ကုိ တစ္ခါျပန္တက္ႏုိင္မယ္ဆုိတာ ေသခ်ာလွပါတယ္။

အေၾကာင္းေကာင္းမွ အက်ိဳးေကာင္း...
တကယ္ေတာ့ ေလာကမွာ အေကာင္းအဆုိးဆုိတာ တစ္ျခားသူက လုပ္ေပးလုိ႔ ရတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ လုပ္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ေကာင္းခ်င္ရင္ ကုိယ္ေကာင္းျပင္ဖုိ႔ လုိအပ္သလုိ ကုိယ္မေကာင္းခ်င္ရင္လည္း ကုိယ္မေျပာင္းဘဲ ေနလုိ႔ရပါတယ္။ အေကာင္းအဆုိး အနိမ့္အျမင့္ဆုိတာ အေၾကာင္းအက်ိဳးရဲ႕ နိယာမတစ္ခု ျဖစ္တဲ့အတြက္ အက်ိဳးေကာင္းေအာင္ အေၾကာင္းေကာင္းၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ိဳးဆုိတာ ကမၼဖလျဖစ္ၿပီး ကံရဲ႕ရလာဘ္ျဖစ္ပါတယ္။ ကံဆုိတာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေကာင္းရင္ အက်ိဳးရလာဘ္ေကာင္းမွာ ျဖစ္ၿပီး လုပ္ေဆာင္ခ်က္ဆုိးရင္ အက်ိဳးရလာဘ္ ဆုိးမွာျဖစ္ပါတယ္။ အက်ိဳးဆုိးတာဟာ ကံနိမ့္တာျဖစ္ၿပီး အက်ိဳးေကာင္းတာဟာ ကံျမင့္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကံနိမ့္ေနရင္ အေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေကာင္းနဲ႔ပဲ ျမႇင့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ တစ္ခုတည္းေသာ ကံျမႇင့္ရာ နည္းလမ္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

လူမဲြေပမယ့္ အက်င့္မပဲြပါေစနဲ႔…
မဲြရင္လူရာမ၀င္ျဖစ္ၿပီး အႏွိမ္ခံရတဲ့အတြက္ စိတ္ဓာတ္က်သူေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္ကံအက်ိဳးေပး မေကာင္းလုိ႔ မဲြလာခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္မွာ ဒီလုိမဲြတဲ့အတြက္ ထင္ခံရတဲ့ အျပစ္ေတြ လုိက္ေတြး၊ လုိက္ခံစားေနလုိ႔ကေတာ့ ၿပီးမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ မဲြလုိ႔ျဖစ္ရတဲ့ ဆုိးက်ိဳးဟာ အတိတ္က ကုိယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ကံရဲ႕ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈလုိ႔ သေဘာထားၿပီး လက္ရွိမဲြေနတဲ့ ဘ၀ကေန ေနာင္က်င္လည္ရမယ့္ ဘ၀ေတြအထိ ဒီသက္ေရာက္မႈေတြ ပါမသြားေအာင္ပဲ ႀကိဳးစားရေတာ့မွာပါ။ လူမဲြေပမယ့္ စိတ္မမဲြေအာင္၊ လူမဲြေပမယ့္ ေစတနာ မမဲြေအာင္၊ လူမဲြေပမယ့္ သဒၶါမမဲြေအာင္၊ လူမဲြေပမယ့္ အက်င့္မမဲြေအာင္ပဲ အတတ္ႏုိင္ဆုံး ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လုိထင္ထင္ ကုိယ္ရဲ႕အသြင္ေတြ မမဲြဖုိ႔ပဲ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်င့္မဲြရင္ အသြင္မဲြတတ္တဲ့အတြက္ အသြင္မမဲြေအာင္ အက်င့္မမဲြဖုိ႔ သတိျပဳရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မဲြလုိ႔ အထင္ေသးခံ၊ အႏွိမ္ခံေနရတဲ့ ဘ၀မွာ အက်င့္ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး သူတုိ႔မလုပ္ႏုိင္တဲ့ အက်င့္ေလးေတြနဲ႔ပဲ အႏုိင္ယူႏုိင္ေအာင္ အားထုတ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

လူျဖစ္ေစ…ရဟန္းျဖစ္ေစ…
အမွန္ေတာ့ လူပဲျဖစ္ျဖစ္ ရဟန္းပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ဘ၀မွာပဲ ရွိရွိ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈဆုိတာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ႏုိင္သူေတြ အတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရဟန္းျဖစ္ေနေပမယ့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ မလုပ္ရင္္ ရဟန္းဘ၀ဟာ ကုသုိလ္မရႏုိင္တဲ့ ဘ၀ျဖစ္ၿပီး လူျဖစ္ေနေပမယ့္ မေကာင္းမႈကုိေရွာင္ၿပီး ေကာင္းမႈကုိ ေဆာင္ထားရင္ လူ႔ဘ၀ဟာ ကုသုိလ္ရႏုိင္တဲ့့ ဘ၀ျဖစ္ပါတယ္။ လူျဖစ္ျဖစ္ ရဟန္းျဖစ္ျဖစ္ ရရွိထားတဲ့ ဘ၀ကုိ တန္ဘုိးရွိေအာင္ အသုံးခ်ရင္း ရရွိထားတဲ့ အေနအထားမ်ားနဲ႔ ရႏုိင္သမွ် ကုသုိလ္တရားမ်ား ႀကိဳးစားပြားမ်ားႏုိင္ရင္ အဲဒီဘ၀ဟာ အျမတ္ဆုံးဘ၀၊ အေကာင္းဆုံးဘ၀၊ ကုသုိလ္အရဆုံး ဘ၀ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရဟန္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရရွိထားတဲ့ဘ၀မွာ ကုသုိလ္ရေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကုိယ့္ကံကုိယ္ျမႇင့္ စိတ္မညစ္နဲ႔…
ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွလုိ႔ မေကာင္းေတြက်ေနတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ ကံတစ္ခါေကာင္းလုိ႔ အေၾကာင္းလွၿပီး အေကာင္းရရေလေအာင္ ကုိယ့္ကံကုိယ္စစ္ကာ ေကာင္းတာေတြနဲ႔ ႏွစ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ကံနိမ့္ေနလုိ႔လုိဆုိကာ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ အဆိပ္ျဖစ္ေစမယ့္ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြကုိ မလုပ္ၾကဘဲ အဆုိးမ်ားအတြက္ အတုိးပြားၿပီး အက်ိဳးမ်ားေစမယ့္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြကုိပဲ ႀကိဳးစားလုပ္ေနၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဘယ္အရာမဆုိ အခ်ိန္ဆုိတာ ရွိတ့ဲအတြက္ အခ်ိန္တန္ရင္ အဆုိးေတြေပ်ာက္ၿပီး အေကာင္းေရာက္လာမွာကုိ သေဘာေပါက္ ဆင္ျခင္ကာ အခုိက္အတန္႔ ကံနိမ့္ေနတဲ့ ကာလေလးမွာ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြနဲ႔ စိတ္မညစ္ဘဲ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြနဲ႔သာ ကုိယ့္ကံကုိယ္ျမႇင့္ၾကဖုိ႔ အထူးလုိအပ္ပါတယ္။

Read more »

ခြင့္မလြတ္ႏုိင္ဘူးဆုိရင္ျဖင့့္…

မနက္အေစာ ၂နာရီ ခဲြေလာက္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ အိပ္ေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္ ဖုန္းမက္ေစ့ခ်္ ၀င္လာတဲ့ အသံေၾကာင့္ ႏုိးသြားၿပီး ဘယ္သူက ဘာပုိ႔တာလဲလုိ႔ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ “အရွင္ဘုရားေရ… ႐ုိက္ခ်က္က ျပင္းလြန္းေတာ့ ခြင့္လြတ္လုိ႔ မရဘူးဘုရား… (스님~ 너무 기가막혀서 용서가 않되내요)” ဆုိတဲ့ စာနဲ႔အတူ ကုိရီးယား ဒကာမတစ္ေယာက္ ပုိ႔လုိက္တဲ့ မက္ေစ့ခ်္ ျဖစ္ေနတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ သူ႔စာဖတ္ၿပီး “အင္း… ဒီဒကာမေတာ့ ဒုကၡပဲ”လုိ႔ေတြးရင္း ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားလုိက္တာ မနက္ ၅နာရီ ႏိႈးးစက္ျမည္မွပဲ ႏုိးလာပါေတာ့တယ္။ အိပ္ယာက ႏုိးလာၿပီး ေနာက္ပုိင္းမွာလည္း “ခြင့္မလြတ္ႏုိင္ဘူး”ဆုိတဲ့ သူ႔စကားကုိပဲ သတိရေနရင္း လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးေလးရက္ေလာက္ကမွ ေက်ာင္းကုိေရာက္လာၿပီး ရင္ဖြင့္သြားတဲ့ ဒီဒကာမရဲ႕ စကားသံေတြကုိပါ ျပန္လည္ၾကားေယာင္ေနမိ ျပန္ပါတယ္။

လူေတြဟာ ဒုကၡေရာက္မွပဲ ဘုရားေက်ာင္းကန္ကုိ သတိရတတ္တယ္ ဆိုတဲ့စကားလုိပဲ ေက်ာင္းမေရာက္တာၾကာတဲ့ ဒီဒကာမလည္း ဒုကၡေတြ တစ္ေပြ႕တစ္ပုိက္နဲ႔ ခုမွပဲေက်ာင္းကုိ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ၾကည့္ရာတာ နာက်င္မႈ၊ ပူေလာင္မႈ၊ ေသာကျဖစ္မႈ၊ အခဲမေၾကျဖစ္မႈေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတယ္လုိ႔ ခံစားမိပါတယ္။ သိေနတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ဒီကုိရီးယား ဒကာမဟာ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ တရားပြဲေတြမွာ လာနာဖူး၊ တရားလည္း အထုိက္အေလ်ာက္ အားထုတ္ဖူးတဲ့သူ ျဖစ္တဲ့အျပင္ ျမန္မာျပည္ကုိလည္း ေရာက္ဖူးတဲ့သူပါ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔စိတ္သက္သာရာ သက္သာေၾကာင္း ေျဖေပးႏုိင္မယ့္ ဆရာဒကာအေနနဲ႔ေရာ ကလ်ာဏမိတၱအေနနဲ႔ပါ အားကုိးတႀကီး ေက်ာင္းကုိ ေရာက္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒကာမနဲ႔ စကားေျပာၾကည့္တဲ့ အခါမွာေတာ့ သူ႔ခံစားခ်က္ေတြကုိ သိခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ တတ္ႏုိင္သမွ် ဓမၼနဲ႔ ေျဖဆည္ေပးခဲ့ပါတယ္။ သူခံစားေနရတာက သူကုိယ္တုိင္ အစစအရာရာ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ေပး၊ လုိအပ္တာမွန္သမွ် ျဖည့္ဆည္းေပး၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အကူအညီေပး၊ ေက်းဇူးျပဳေပးခဲ့တဲ့ သူတစ္ေယာက္က သူ႔အေပၚ ေက်းဇူးကန္းသြား၊ သူ႔ကုိအသုံးခ်သြား၊ သူျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ပုံစံအတုိင္း ျဖစ္မသြားဘဲ အမ်ားေရွ႕မွာ သူ႔ကုိအ႐ူးလုပ္သြားတဲ့ အတြက္ အခဲမေၾကျဖစ္ၿပီး နာၾကည္းစြာ ခံစားေနရတဲ့ အျဖစ္ပါ။ တရားထုိင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္လည္း တရားထုိင္တဲ့အခါတုိင္း ဒီစိတ္အေတြးေတြပဲ ၀င္ေနေတာ့ တရားလည္း ထုိင္မရတဲ့အေၾကာင္း ေလွ်ာက္ပါတယ္။ ေျပာလည္းေျပာ၊ မ်က္ရည္လည္းက်၊ ေဒါသလည္းထြက္ေနတဲ့ ဒီဒကာမကုိၾကည့္ၿပီး သူေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာႏုိင္ေအာင္ သူေျပာသမွ်ကုိ အလုိက္သင့္ စိတ္၀င္တစား နားေထာင္ေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီလုိဒုကၡဆုိတာ လူေတြၾကားမွာ ေျပာလုိ႔မျဖစ္သလုိ သူ႔အလုပ္နဲ႔သူ ႐ႈတ္ေနၾကတဲ့ လူေတြမွာ တစ္ျခားသူ ကိစၥကုိ အခ်ိန္ေပး နားေထာင္ေပးဖုိ႔ဆုိတာ မလြယ္ပါဘူး။ ဘုန္းၾကီးေတြကေတာ့ နားလည္းနားေထာင္ေပး စိတ္သက္သာေအာင္ တရားနဲ႔လည္း ေျဖေဆးေပးၿပီး ကုသေပးတတ္တဲ့အတြက္ အခုလုိ အားကုိးတစ္ႀကီး ရင္လာဖြင့္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔စိတ္တုိင္းက် သူေျပာခ်င္ရာ နားေထာင္ေပးလုိက္၊ လုိအပ္တဲ့အခါ တရားစကားေလးေတြနဲ႔ အားေပးႏွစ္သိမ့္ေပးလုိက္ေတာ့ သူ႔ခံစားခ်က္ နဲနဲ႔ေပါ့သြားတယ္ ထင္ပါတယ္။ မ်က္ႏွာမွာ အရင္ကေလာက္ ျပင္းထန္တဲ့ ခံစားခ်က္ မရွိေတာ့တာ သတိထားမိပါတယ္။ သူလည္း ေျပာခ်င္ရာ ေျပာၿပီးသြားလုိ႔လား မသိဘူး နဲနဲၿငိမ္သြားပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ဘုန္းဘုန္းအေနနဲ႔ သူ႔ကုိ ေအးရာေအးေၾကာင္း စိတ္ေျပရာ ေျပေၾကာင္း ေအးေအးေဆးေဆး တရားစကား ေျပာေဟာေပးျဖစ္ပါတယ္။

“အင္း… ဒကာမေရ… နားေထာင္ရတာ၊ ၾကားရတာေတြအတြက္ တကယ့္ကုိ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္႐ုံ၊ အႀကံျပဳ႐ုံကလဲြၿပီး ဒကာမရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြအေပၚမွာေတာ့ ကူၿပီးခံစားေပးဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ အဲဒီခံစားခ်က္ေတြ ေလ်ာ့သြားဖုိ႔ကေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ႀကိဳးစားျပဳျပင္ၾကည့္ရမွာပါ။ ျဖစ္ခဲ့သမွ်ေတြကုိ ေသခ်ာျပန္ေတြးၾကည့္ပါ။ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီေလာက္ခံစားေနရတာလဲ ဆုိတာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ဆန္းစစ္ၾကည့္ပါ။ ကုိယ္က ဒီမွာလာၿပီး ဘယ္ေလာက္ပဲ ခံစားျပေနပါေစ တစ္ဘက္သူကေတာ့ သိမွာလည္း မဟုတ္သလုိ သူ႔အလုပ္ သူလုပ္ေနမွာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါဆုိ ကုိယ္က ကုိယ့္ဖာသာျဖစ္၊ ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ ခံစား၊ ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ နားၾကည္းေနသလုိ ျဖစ္ေနမွာေပါ့။ ဒီလုိ သူနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေတြးေတြ၀င္တုိင္း အရင္ဆုံး နာက်င္စြာ ခံစားေနရတာက ဒကာမကုိယ္တုိင္ပဲ မဟုတ္လား..။ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့ အားလုံးဟာ ကုိယ့္ေၾကာင့္ျဖစ္တာခ်ည္းပဲလုိ႔ေတာင္ ေျပာရမလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အက်ိဳးတရားမွန္သမွ် အေၾကာင္းကင္းၿပီး ဘာမွမျဖစ္ဘူးလုိ႔ ဆုိသလုိ အခု ဒကာမ ခံစားေနရတဲ့ ဒုကၡဟာလည္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္တဲ့ သေဘာပါပဲ။

အေၾကာင္းျပန္ၾကည့္ေတာ့ ကုိယ္ပဲစခဲ့တာ မဟုတ္လား…။ ကုိယ္ပဲစၿပီး သူ႔ကုိ အကူအညီေပးခဲ့တာ၊ ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ ေနရင္ျဖစ္ရဲ႕နဲ႔ သူ႔ေနာက္လုိက္ၿပီး သူ႔ကုိ သနားခဲ့ ကူညီခဲ့ ျပည့္ဆည္းေပးခဲ့တာလည္း ဒကာမကုိယ္တုိင္ပါပဲ။ အေရးအႀကီးဆုံးက ဒကာမရဲ႕ ဒီလုိခံစား နာၾကည္းခ်က္ေတြဟာ သူ႔အေပၚမွာ ထားခဲ့တဲ့ ဒကာမရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ကုိယ္ေမွ်ာ္လင့္တဲ့အတုိင္း၊ ကုိယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတုိင္း ျဖစ္မလာေတာ့ အခဲမေၾက ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာေပါ့။ မညွာတမ္းေျပာရရင္ ဒကာမကုိယ္တုိင္ ေပးခဲ့တဲ့ ကူညီမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳမႈေတြဟာ ျပတ္သားမႈ မရွိဘဲ အေႏွာင္အဖဲြ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေပးခဲ့တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အခုလုိ ဆုိးက်ိဳးေတြ ေပၚလာတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိးက်ိဳးလုိ႔ ဆုိရတာကလည္း ဒကာမေနရာက ၾကည့္ၿပီး ေျပာရတာပါ။ တစ္ဘက္သူကေတာ့ ဒကာမလုိ ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္မွာပါ။ သူ႔မွာ ဒကာမလုိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ၊ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ပုံစံေတြ ရွိမွာမဟုတ္တဲ့အတြက္ သူ႔စိတ္ကေတာ့ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္ေနမွာပါ။ မျဖစ္တာကေတာ့ ဒကာမပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္ အေကာင္းဆုံးကေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ အတိတ္ကုိ အတိတ္မွာပဲ ထားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားတာ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ ျဖစ္ၿပီးသမွ်ေတြကုိ အတတ္ႏုိင္ဆုံး ေမ့ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားတာ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ မေကာင္းတဲ့ အေတြးအျမင္ ခံစားခ်က္ဆုိတာ ျမန္ျမန္ေမ့ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားတာပဲ ေကာင္းပါတယ္။ ေတြးတုိင္းေတြးတုိင္း ခံစားေနရ၊ ေတြးတုိင္းေတြးတုိင္း အကုသုိလ္ေတြရေနမယ့္ အရာေတြကုိ အျမန္ဆုံး ေမ့ေဖ်ာက္ႏုိင္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ကုသုိလ္ျဖစ္ေစမယ့္ အရာေတြဟာ သတိရတုိင္း၊ သတိရတုိင္း ကုသုိလ္ေတြ တုိးေနႏုိင္ေစေပမယ့္ မေကာင္းတဲ့အရာေတြကေတာ့ ေတြးတဲ့သူကုိ ေတြးတုိင္းေတြးတုိင္း၊ သတိရတုိင္း သတိရတုိင္း ပူေလာင္မႈ၊ မေက်နပ္မႈ အခဲမေၾကမႈေတြပဲ တုိးပြားေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒကာမအေနနဲ႔ ျဖစ္ၿပီးခဲ့တဲ့ အတိတ္ကုိ ျပန္တမ္းတၿပီး ပူေဆြးေသာက ျဖစ္ေန၊ ေၾကကဲြ၀မ္းနည္းေန၊ အလုိမက် ျဖစ္ေနမယ့္အစား အဲဒါေတြကုိ အျမန္ဆုံးေမ့ႏုိင္ေအာင္၊ တစ္ဘက္က သူ႔အေပၚကုိလည္း မေက်နပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ အၿငိဳးအေတးေတြ ထားမေနဘဲ ခြင့္လြတ္သီးခံကာ လ်စ္လ်ဴ႐ႈႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ပါလုိ႔ တုိက္တြန္းအႀကံျပဳခ်င္ပါတယ္…”
စသျဖင့္ ဘုန္းဘုန္းလည္း ဒီဒကာမ အျမန္ဆုံး စိတ္သက္သာရာ ရေအာင္၊ သူ႔စိတ္ေလး ပုံမွန္ျဖစ္သြားေအာင္ တတ္ႏုိင္သမွ် ေဟာေျပာျပသ အႀကံျပဳျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

အဓိက ေျပာျဖစ္တာကေတာ့ “ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အၿငိဳးအေတးေတြနဲ႔ ကလဲ့စားေခ်ဖုိ႔ ႀကိဳးစားတာထက္စာရင္ သီးခံမႈနဲ႔ ခြင့္လြတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ဖုိ႔…” ေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတုန္းကေတာ့ ဒကာမကုိယ္တုိင္ပဲ စိတ္ကေလး တစ္ျဖည္းျဖည္း ေပ်ာ့ေျပာင္းသြားၿပီး “ခြင့္လြတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါမယ္..”လုိ႔ ဆုိကာ ဦးခ်ကန္ေတာ့ၿပီး ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခုေတာ့ သူ႔ဆီက ေရာက္လာတဲ့ ဖုန္းမက္ေစ့ခ်္က “ခြင့္မလြတ္ႏုိင္ပါဘူး…”တဲ့။ ဒါဆုိရင္ေတာ့…

ဟုတ္တယ္။ ခြင့္လြတ္ဖုိ႔ ေျပာတာကုိ ခြင့္မလြတ္ႏုိင္ဘူး ဆုိရင္ေတာ့ သူ႔သေဘာအတုိင္းပါပဲ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ခြင့္မလြတ္ႏုိင္မႈရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ အမုန္းတရား၊ အၿငိဳးအေတးမ်ားနဲ႔ သူၿပိဳင္ကုိယ္ၿပိဳင္ အႏုိင္လုရင္း အျပန္အလွန္ အတုံ႔အလွည့္ေတြနဲ႔ မၿပီးႏုိင္တဲ့ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈ သံသရာ ရွည္ေနၾကဦးမယ္ ဆုိတာေတာ့ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရန္ၿငိဳးဖဲြ႕မႈ၊ အာဃာတထားမႈေတြနဲ႔ ျပႆနာတစ္ခု ေျပလည္ေစဖုိ႔၊ ရန္ၿငိမ္းဖုိ႔ဆုိတာ ဘယ္လုိမွ မျဖစ္ႏုိင္ဘဲ ခြင့္လြတ္သီးခံမႈနဲ႔ ရန္ၿငိဳးမဖဲြ႕မႈ၊ ကလဲ့စားမေခ်မႈကပဲ ရန္ေအးၿပီး ျပႆနာၿငိမ္းေစမယ့္ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုိခြင့္မလြတ္ႏုိင္မႈ ရန္ၿငိဳးဖဲြ႕မႈဆုိတဲ့ အျဖစ္မ်ိဳးဟာ ဘုရားလက္ထက္မွာလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားလက္ထက္တုန္းက ကာဠယကၡိနီ ဘီးလူမနဲ႔ သာ၀တၳိျပည္ သူေ႒းတစ္ဦးရဲ႕ သမီးတုိ႔ဟာ အတိတ္ဘ၀က စခဲ့တဲ့ ရန္ၿငိဳးေတြေၾကာင့္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ခြင့္မလြတ္ႏုိင္ျဖစ္ကာ သံသရာမွာ ရွည္ၾကာေစခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ အတိတ္ဘ၀တစ္ခုမွာ သူေ႒တစ္ဦးရဲ႕ ဇနီးမယားမ်ား ျဖစ္ခဲ့ရာက စခဲ့တဲ့ ရန္ၿငိးဟာ ေနာက္ဘ၀ေတြအထိ ပါသြားခဲ့ၾကပါတယ္။ သူေ႒းဇနီးဘ၀မွာ ခံခဲ့ရတဲ့ တစ္ေယာက္က ခြင့္မလြတ္ႏုိင္တဲ့ အၿငိဳးနဲ႔ ဆုေတာင္းခဲ့ရာမွ ေနာက္ေနာက္ဘ၀ေတြမွာ တစ္ေယာက္က ၾကက္မျဖစ္တဲ့အခါ၊ တစ္ေယာက္က ေၾကာင္မျဖစ္ၿပီး ၾကက္မရဲ႕ ဥေတြကုိ စားပစ္လုိက္၊ ၾကက္မက မေက်နပ္လုိ႔ ေနာင္ဘ၀သူ႔ကုိ ႏုိင္တဲ့သူျဖစ္ပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းတဲ့အတြက္ ေနာင္ဘ၀မွာ တစ္ေယာက္က သမင္မျဖစ္၊ တစ္ေယာက္က က်ားသစ္မျဖစ္ၿပီး သမင္ေမြးရင္း က်ားစားရင္းျဖစ္ကာ သမင္မက မေက်နပ္ေတာ့ ထပ္ရန္ၿငိဳးဖဲြ႕ ထပ္ဆုေတာင္း၊ ထပ္ကလဲ့စားေခ် လုပ္လုိက္ၾကတာ အတိတ္ဘ၀ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သူတလွည့္ကုိယ္တလွည့္ အျပန္အလွန္ ရန္ၿငိဳးေတြဖြဲ႕ၿပီး သံသရာ က်င္လည္လာခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ အခုေနာက္ဆုံးဘ၀ ေဂါတမျမတ္စြာ ဘုရားလက္ထက္မွာေတာ့ ဘီလူးမနဲ႔ သူေ႒းသမီးျဖစ္လာၿပီး ရန္ၿငိဳးေတြဖဲြ႕ရင္း ေနာက္ဆုံးမွာ ဘုရားရွင္နဲ႔ ေတြ႕တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶက သူတုိ႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ ခြင့္မလြတ္ႏုိင္မႈေၾကာင့္ သံသရာမွာ အျပန္အလွန္ ရန္ၿငိဳးဖဲြ႕ရင္း က်င္လည္ခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပရင္း “ဘယ္သူက ငါ့ကုိ ဘာလုပ္ဖူးတယ္၊ ဘယ္လုိေျပာဖူးတယ္၊ ဘယ္လုိႀကံဖူးတယ္ စတဲ့ ခြင့္မလြတ္ႏုိင္တဲ့ ရန္တုံ႔မူျခင္းမ်ားျဖင့္ ဘယ္ေတာ့မွ ရန္မၿငိမ္းႏုိင္ေၾကာင္း၊ ရန္တုံ႔မမူျခင္း၊ ခြင့္လြတ္ျခင္းျဖင့္သာ ရန္တုိ႔သည္ ၿငိမ္းေအးႏုိင္ေၾကာင္း…” စသျဖင့္ ဓမၼစကား မိန္႔ၾကားေတာ္ မူလုိက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးလည္း တစ္ဦးအေပၚ တစ္ဦးခြင့္လြတ္ၾကရင္း တရားရသြားခဲ့ပါတယ္။

ဒါဟာ ဘုရားလက္ထက္မွာ တကယ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာထဲက တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ခြင့္မလြတ္ႏုိင္ဘဲ ရန္ၿငိဳးဖဲြ႕ၾကရာမွ ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ အျပန္အလွန္ အၿငိဳးအေတး အာဃာတ၊ ကလဲ့စားေခ်မႈေတြဟာ သံသရာကုိ ရွည္ၾကာေစၿပီး လြတ္ေျမာက္ရာအမွန္ နိဗၺာန္နဲ႔ ေ၀းေနတတ္တယ္ဆုိတာ သတိျပဳ ဆင္ျခင္သင့္တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္လြတ္လပ္ခြင့္အရ ခြင့္မလြတ္ဘဲ ေနလုိ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခြင့္မလြတ္ဘဲ ေနျခင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ရလာဘ္ေတြအတြက္ေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ျပန္ခံရမွာျဖစ္ပါတယ္။ သံသရာအဆုံးသတ္ဖုိ႔ ကုိယ္လုပ္တဲ့ ေကာင္းကံ၊ မေကာင္းကံေတြကုိ အဆုံးသတ္မွ ျဖစ္မွာပါ။ အၿငိဳးအေတးေတြနဲ႔ လုပ္ေနၾကတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကုိ ခြင့္လြတ္သီးခံမႈနဲ႔ အဆုံးသတ္မွပဲ ၿပီးဆုံးၾကမွာပါ။ ကံေတြကုိ ဉာဏ္နဲ႔ျဖတ္မွပဲ သံသရာလည္မႈက ရပ္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲလုိမွ မဟုတ္ဘဲ ခံလုိက္ရလုိ႔ မေက်နပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ခြင့္မလြတ္ႏုိင္ဘူးဆုိၿပီး အၿငိဳးအေတးေတြထားကာ ျပန္လည္တုံ႔ျပန္ၾကမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ့္အတြက္လည္း အတုံ႔အလွည့္ ျပန္ျဖစ္ကာ သံသရာအဆက္ ရွည္ၾကာလ်က္ေနမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျပႆနာတုိင္းမွာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ခဲ့တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္သူမွားတယ္၊ ဘယ္သူမွန္တယ္၊ ဘယ္သူေကာင္းတယ္၊ ဘယ္သူမေကာင္းဘူး စတဲ့အေတြးမ်ားနဲ႔ အၿပိဳင္အဆုိင္၊ အျပန္အလွန္၊ အၿငိဳးအေတးေတြ ထားမေနၾကဘဲ ျဖစ္ၿပီးသမွ် အတိတ္ကုိ သခၤန္းစာယူကာ ေနာင္မျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း အားလုံးကုိ ခြင့္လြတ္ႏုိင္ေအာင္သာ အမွတ္သတိ မျပတ္ရွိလ်က္ သံသရာအဆက္ ျဖတ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ပဲ လုိပါေတာ့တယ္။ သံသရာရွည္မယ့္ အရာေတြကုိ ခြင့္လြတ္ျခင္းနဲ႔ ျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းကုိသာ ေရြးခ်ယ္ၾကဖုိ႔ပဲ လုိပါေတာ့တယ္။ တျဖည္းျဖည္း ႀကိဳးစားၾကည့္ၾကဖုိ႔လည္း တုိက္တြန္းလုိက္ပါတယ္။ အားလုံး ခြင့္လြတ္ႏုိင္ၾကပါေစ…

Read more »

Live Questions and Answers (4)…

မနာပဒါယီ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာ ေအာက္ေျခမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ Live Questions and Answers က႑တြင္ ေမးေျဖထားခ်က္ အခ်ိဳ႕ကုိ အမ်ားဖတ္၍ အျမတ္ျဖစ္ေစဖုိ႔္၊ နဲနဲပဲျဖစ္ျဖစ္ အသိပညာ ဗဟုသုတ ရရွိႏုိင္ၾကေစဖုိ႔အတြက္ တစ္ဆင့္ျပန္လည္ တင္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။

04 May 10 16:45
shinthan

ဆရာေတာ္ဘုရား... တစ္နာရီအတြင္းမွာပဲ ပရိတ္ၾကီး(၁၁)သုတ္လံုးရြတ္တာနဲ႔ (၁၁)ထဲမွ တစ္သုတ္သုတ္ကို တစ္နာရီလံုး ရြတ္တာတို႔တြင္ ဘယ္ဟာက ပိုအစြမ္းထက္ပါလဲဘုရား။ သိပါရေစဘုရား..

04 May 10 16:47
မနာပဒါယီ>>shinthan
ဘယ္လုိပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ပဲ ရြတ္ရြတ္ အဓိကကေတာ့ ရြတ္တဲ့အခုိက္မွာ ေစတနာ၊ ေမတၱာ၊ သဒၶါတရား အျပည့္နဲ႔ ရြတ္ဆုိႏုိင္မႈက အဓိကျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပရိတ္ပ႒ာန္းစသည္ ရြတ္တာဟာ တကယ္ေတာ့ သမထဘာ၀နာ ပြားတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အေရအတြက္ မ်ားမ်ားရြတ္ႏုိင္တာက အဓိကမက်ဘဲ ရြတ္ေနတဲ့အခုိက္မွာ စိတ္ေစတနာ ၾကည္လင္စြာနဲ႔ သဒၶါတရား၊ ကုသုိလ္တရား အားေကာင္းေနဖုိ႔က အေရးႀကီးပါတယ္။ ေန႔စဥ္ စရဏတစ္ခု အေနျဖင့္ အဓိ႒ာန္ေလးတစ္ခုကုိယူၿပီး ရြတ္ဆုိပူေဇာ္ႏုိင္ရင္ ပုိေကာင္းပါတယ္။ ရြတ္ပြားႏုိင္မယ္ဆုိရင္ အစြမ္းထက္တာ၊ မထက္တာ၊ အက်ိဳးေပးေကာင္းတာ မေကာင္းတာက ကုိယ့္အလုပ္မဟုတ္ဘဲ စိတ္ေစတနာအျပည့္ ၊ သဒၶါတရားအျပည့္နဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါဘဲ ဘုရားတရားေတာ္မ်ားကုိ ပူေဇာ္မႈကသာ ကုိယ့္အလုပ္လုိ႔ သေဘာထား ရြတ္ဆုိႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ပရိတ္ရြတ္မႈက ပုိၿပီးအဓိပၸါယ္ ျပည့္၀ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ပုတီးအပတ္ေရမ်ားေအာင္ အျမန္စိပ္တဲ့ ဖုိးသူေတာ္ ပုတီးဆိပ္သလုိမ်ိဳး မျဖစ္ေစဘဲ အေရအတြက္ထက္ နည္းနည္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရြတ္တဲ့အခုိက္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါတဲ့ စိတ္ေစတနာ၊ သဒၶါနဲ႔ ရြတ္ဆုိတာက ပုိအေရးႀကီးပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ ပရိတ္ပ႒ာန္းစသည္ ရြတ္တဲ့အခါ အစြမ္းထက္ေစဖုိ႔ ရြတ္ဆုိသူမ်ား ျပည့္စုံရမယ့္ ၁။ ပုဒ္အကၡရာကုိ မွန္ကန္စြာ ရြတ္ဆုိႏုိင္မႈ၊ ၂။ ပရိတ္ရဲ႕ အနက္အဓိပၸါယ္ကုိ ေကာင္းေကာင္း နားလည္မႈ၊ ၃။ သတၱ၀ါေတြအေပၚမွာ သနားတဲ့ က႐ုဏာစိတ္၊ အက်ိဳးလုိလားတဲ့ ေမတၱာစိတ္မ်ိဳး ထားရွိမႈဆုိတဲ့ အဂၤါရပ္ေတြနဲ႔ ညီေအာင္ ရြတ္ဆုိႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒီလုိ သဒၶါတရားေတြ၊ ေစတနာေတြနဲ႔ အဂၤါရပ္ေတြ ျပည့္စုံေနမယ္ဆုိရင္ တစ္သုတ္ပဲရြတ္လည္း အစြမ္းထက္ကာ အက်ိဳးအာနိသင္ ရွိေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေရအတြက္မ်ားဖုိ႔ထက္ ေန႔စဥ္ပုံမွန္ နိစၥ၀တ္ တစ္ခုအေနျဖင့္ ေစတနာ သဒၶါတရားလက္ကုိင္ထားက ကုိယ္တတ္ႏုိင္သမွ် ရြတ္ပြားႏုိင္တာက ပုိၿပီး အဓိကက်တဲ့အတြက္ နည္းေပမယ့္ အႏွစ္ရွိတဲ့ ရြတ္ဆုိနည္းကသာ ပုိေကာင္းပါေၾကာင္း အႀကံေကာင္းေပးလုိက္ပါတယ္။

12 May 10 19:26
safflower

ဘုန္းဘုန္းဘုရား ... တပည့္ေတာ္ တစ္ခုေလာက္ ေမးပါရေစဘုရား။
(၁) တပည့္ေတာ္ ေကာင္းတာေတြ ကိုလုပ္ေပမယ့္ ေကာင္းက်ဳိးကိုမခံစားရပါဘူး၊ သူမ်ားေတြက မေကာင္းမႈလုပ္ေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ ေကာင္းက်ဳိးကိုခံစားရတာပါလဲ ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ သူတပါးကို မဟုတ္မမွန္ မတရားတာကို ကိုယ္က စတင္ျပီး ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ခဲ့ပါဘူးဘုရား။ ဒါေပမယ့္ တပည့္ေတာ္အေပၚ မတရား အနိုင္က်င့္မႈမ်ားကို ၾကံဳေတြ႔ရပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္မွ သူမ်ားအား ျပန္လည္ တိုက္ခိုက္ေသာအခါ ထိုသူမ်ား နာက်င္ခံစားရ သကဲ့သို႔ တပည့္ေတာ္လည္း ျပန္လည္နာက်င္ ရပါတယ္ဘုရား။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္ရတယ္ ဆိုတာကို တပည့္ေတာ္အား ရွင္းျပေပးပါဘုရား။
(၂) တပည့္ေတာ္တို႔ ဘာသာမွာ ဘိုးေတာ္ မယ္ေတာ္ေတြဆိုတာ တကယ္ရိွပါ သလားဘုရား။ အခြင့္ရိွရင္ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။

13 May 10 05:20
မနာပဒါယီ>>> safflower
(၁) ကုသုိလ္ကံ အကုသုိလ္ကံေတြရဲ႕ အက်ိဳးေပးဆုိတာ အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ရပါတယ္။ အက်ိဳးေပးခ်ိန္တန္မွ၊ အက်ိဳးေပးခြင့္ႀကဳံမွ အက်ိဳးေပးႏုိင္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိတဲ့ ကုိယ္လုပ္တဲ့ ကံေတြမွာ ဒီဘ၀မွာ ခ်က္ခ်င္းအက်ိဳးေပးတဲ့ ကံေတြရွိသလုိ၊ ေသၿပီးဒုတိယဘ၀မွာ အက်ိဳးေပးတဲ့ ကံေတြ၊ ေသၿပီး ေနာက္ေနာက္ဘ၀မွာ အက်ိဳးေပးတဲ့ ကံေတြ၊ အက်ိဳးမေပးဘဲ အေဟာသိကံ ျဖစ္သြားတဲ့ ကံေတြလည္း ရွိတတ္တဲ့အတြက္ အခ်ိန္တန္၊ အခြင့္အခါ ႀကဳံမွပဲ အက်ိဳးေပးႏုိင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကံေတြထဲမွာ အတိတ္ကံ ပစၥဳပၸန္ ကံဆုိတာလည္း ရွိပါတယ္။ ပစၥဳပၸန္မွာ လုပ္တဲ့ကံေတြ အက်ိဳးေပးခ်င္ေပမယ့္ အတိတ္ကံက အားေကာင္းေနရင္လည္း လက္ရွိပစၥဳပၸန္ကံေတြမွာ အက်ိဳးေပးခြင့္ မရဘဲ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။

မ်ားေသာအားျဖင့္ သတၱ၀ါေတြ အခုပစၥဳပၸန္ဘ၀မွာ ခံစားေနၾကတဲ့ ေကာင္းက်ိဳးဆုိးက်ိဳးေတြဟာ အတိတ္က ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လုပ္ခဲ့တဲ့ ကံေတြရဲ႕ အက်ိဳးရလာဘ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ဒီဘ၀မွာ ေကာင္းမႈေတြဘယ္ေလာက္ပဲ ျပည့္စုံေအာင္ ေကာင္းေအာင္လုပ္ေနေပမယ့္ ေကာင္းတာေတြ ေရာက္မလာဘဲ အဆုိးေတြပဲ ျဖစ္ေနတတ္တာ ရွိသလုိ၊ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ မေကာင္းတာေတြ လုပ္ေနေပမယ့္ ေကာင္းက်ိဳးေတြပဲ ဆက္တုိက္ျဖစ္ေနတာကုိ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီလုိလူေတြဟာ ေျပာမယ္ဆုိရင္ အေဟာင္းစားေနတဲ့ သူေတြလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ ဒီျပႆနာမ်ိဳးအတြက္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာထားတဲ့ စကားရွိပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားက “မေကာင္းမႈျပဳေသာ သူပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း မေကာင္းမႈ အက်ိဳးမေပးေသးေသာ ကာလပတ္လုံး ေကာင္းျမတ္ေသာ အာ႐ုံကုိ ေတြ႕ျမင္ႏုိင္ေသး၏၊ မေကာင္းမႈ အက်ိဳးေပးေသာ အခါ၌မူကား မေကာင္းမႈျပဳသူသည္ မေကာင္းက်ိဳးကုိ ခံစားရ၏။ ေကာင္းမႈျပဳေသာ သူပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေကာင္းမႈအက်ိဳးမေပးေသးေသာ ကာလပတ္လုံး မေကာင္းေသာအာ႐ုံကုိ ေတြ႕ျမင္ႏုိင္ေသး၏၊ ေကာင္းမႈအက်ိဳးေပးေသာ အခါ၌မူကား ေကာင္းမႈျပဳေသာသူသည္ ေကာင္းက်ိဳးတုိ႔ကုိသာ ေတြ႕ျမင္ရေတာ့၏။” လုိ႔ ေဟာေတာ္မူထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းမႈေတြလုပ္ေနေပမယ့္ မေကာင္းတာေတြနဲ႔ပဲ ႀကဳံေနရတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ ဘုရားစကားေတာ္အတုိင္း စိတ္ဓာတ္မက်ပဲ ေကာင္းတာေတြကုိသာ ဆက္လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ကံအက်ိဳးေပးက်လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ဘယ္သူမွ တားမရေအာင္ အက်ိဳးေပးေကာင္းေတြ ရလာမွာ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေျဖၾကား အႀကံျပဳလုိပါတယ္။

၂။ ဗုဒၶသာသနာမွာေတာ့ ဘုိးေတာ္မယ္ေတာ္စတဲ့ ေလာကဓာတ္ဆရာေတြ ဆုိတာ မရွိပါဘူး။ ရတနာသုံးပါးနဲ႔ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ကုိးကြယ္ရာ အစစ္ရွိပါတယ္။ ေလာကီနယ္ပယ္မွာေတာ့ ဘုိးေတာ္၊ မယ္ေတာ္ အမည္ခံတဲ့ ေလာကဓာတ္ ဆရာေတြ ရွိႏုိင္ပါတယ္။ ရွိလည္းရွိေနၾကပါတယ္။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား