အေၾကာင္းခ်ဳပ္မွ အက်ိဳးခ်ဳပ္မယ္

သတၱဝါေတြဟာ ဒုကၡေတြနဲ႔ ႀကဳံေတြ႕ရတဲ့အခါမွာ အလြန္ခံစားလြယ္ၿပီး ဒီဒုကၡေတြကုိ ပယ္ဖုုိ႔ႀကိဳးစားေလ့ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အပယ္လဲြေနေတာ့ ဒုကၡကပယ္မရဘဲ ပုိၿပီးေတာင္ တြယ္ေနၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

တကယ္ေတာ့ ဒုကၡဆုိတာ ေၾကာင္းက်ိဳးစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ အက်ိဳးတရားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ိဳးတရားဆုုိတာ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ ျဖစ္လာတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အက်ိဳးကုိ ပယ္လုုိ႔မရပါဘူး။ ေနာက္ထပ္အဲဒီ အက်ိဳးတရား မျဖစ္ေအာင္သာ အေၾကာင္းကုိ ေကာင္းေအာင္က်ိဳးစားရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုကၡျဖစ္လုုိ႔ ဒီဒုုကၡကုိ မခံစားနုုိင္လုုိ႔ဆုုိၿပီး ရရွိလာတဲ့ အက်ိဳးဆက္ကုိ က်ိဳးပ်က္သြားေအာင္ လုုပ္ေပမယ့္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ဒီအက်ိဳးတရားကေတာ့ ဆက္ဆက္ရွိေနဦးမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ဒုကၡၿငိမ္းခ်င္ရင္ေတာ့ ဒီဒုုကၡေတြ ျဖစ္ေပၚေစတဲ့ အေၾကာင္းတရားကုိပဲ ပယ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုကၡကုိ ျဖစ္ေပၚေစႏုုိင္တဲ့ ကံအေၾကာင္းတရားေတြကုိ ေကာင္းေစမယ္ဆုိရင္ အက်ိဳးတရားကုိလည္း ေကာင္းေစမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ျဖစ္ေပၚၿပီးသား အက်ိဳးဒုကၡမ်ားကုိ အသားထား၊ ေနာင္ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ အက်ိဳးတရား ေကာင္းေအာင္သာ အခုလက္ရွိ လုုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ အေၾကာင္းတရားကုိ ေကာင္းေအာင္ပဲ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေတာင္မွ တကယ္ဒုကၡၿငိမ္းေစတဲ့ သေဘာမ်ိဳး မဟုတ္ေသးပါဘူး။ အေၾကာင္းေကာင္းလုုိ႔ အက်ိဳးေကာင္းေတြ ျဖစ္ေနေပမယ့္ အေၾကာင္းရွိေနသမွ် အက်ိဳးကလည္း ရွိေနမွာျဖစ္ၿပီး ဒီလုုိ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္ေနသမွ် သံသရာ ရွည္ၾကာမႈကလည္း ရွိေနၾကဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေကာင္းဆုံးကေတာ့ အေၾကာင္းကုိ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားေအာင္ လုုပ္ႏုုိင္မွ အက်ိဳးတရားပါ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားမွာ ျဖစ္ၿပီး သံသရာလည္မႈလည္း အဆုံးသတ္သြားမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သံသရာလည္ေစတဲ့ ကံေတြကုိ ဉာဏ္နဲ႔ျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့အလုုပ္၊ မေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြဆုုိတာ ဝိပႆနာဉာဏ္ကုိ အေျခခံတဲ့ မဂ္ဉာဏ္၊ ဖုုိလ္ဉာဏ္ေတြနဲ႔ မျဖတ္ႏုိင္ေသးသမွ် အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈေတြလည္း ရွိေနဦးမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီကံေတြကုိ ဉာဏ္နဲ႔ျဖတ္ႏုုိင္ေအာင္ အားထုုတ္ၾကဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ကံေတြကုိ ဉာဏ္နဲ႔ျဖတ္ႏုုိင္ၿပီဆုိရင္ အေၾကာင္းကုိလည္း သတ္လုိက္ႏုုိင္ၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သံသရာလည္မႈလည္း အဆုံးသတ္သြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သံသရာလည္မႈ မရွိေတာ့ဘူးဆုိရင္ ဒုကၡခံစားမႈဆုုိတာလည္း မရွိနုုိင္ေတာ့တဲ့အတြက္ ဘဝနိဂုံးလည္း အဆုံးသတ္သြားေတာ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

Read more »

ပ်က္စီးျခင္း ႏွင့္ ျပည့္စုုံျခင္း (သုိ႔) ဗ်သနသုတ္

ရဟန္းတုုိ႔ ပ်က္စီးျခင္းတုုိ႔သည္ ဤငါးမ်ိဳးတုုိ႔တည္း။ အဘယ္ငါးမ်ိဳးတုုိ႔နည္း ဟူမူ -

အေဆြအမ်ိဳးတုုိ႔၏ ပ်က္စီးျခင္း

စည္းစိမ္ဥစၥာတုုိ႔၏ ပ်က္စီးျခင္း

အနာေရာဂါ ႏွိပ္စက္မႈဟူေသာ ပ်က္စီးျခင္း

အက်င့္သီလ၏ ပ်က္စီးျခင္း

အယူ၏ ပ်က္စီးျခင္းတုုိ႔တည္း။

ရဟန္းတုုိ႔ သတၱဝါတုုိ႔သည္ အေဆြအမ်ိဳးတုုိ႔၏ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေစ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာတုုိ႔၏ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ အနာေရာဂါ ႏွိပ္စက္မႈဟူေသာ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေစ ခႏၶာကုိယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွေနာက္၌ မေကာင္းေသာလားရာ ပ်က္စီး၍ က်ရာျဖစ္ေသာ ငရဲ၌ မျဖစ္ရကုုန္။

ရဟန္းတုုိ႔ သတၱဝါတုုိ႔သည္ အက်င့္သီလ၏ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေစ၊ အယူ၏ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေစ ခႏၶာကုိယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းေသာ မေကာင္းေသာလားရာ ပ်က္စီး၍ က်ရာျဖစ္ေသာ ငရဲ၌ ျဖစ္ကုုန္ရာ၏။

ရဟန္းတုုိ႔ ပ်က္စီးျခင္းတရားတုုိ႔သည္ ဤငါးမ်ိဳးတုုိ႔တည္း။

---------------------------

ရဟန္းတုုိ႔ ျပည့္စုုံျခင္းတုုိ႔သည္ ဤငါးမ်ိဳးတုုိ႔တည္း။ အဘယ္ငါးမ်ိဳးတုုိ႔နည္း ဟူမူ -

အေဆြအမ်ိဳးတုုိ႔၏ ျပည့္စုုံျခင္း

စည္းစိမ္ဥစၥာတုုိ႔၏ ျပည့္စုုံျခင္း

အနာကင္းမႈ၏ ျပည့္စုုံျခင္း

အက်င့္သီလ၏ ျပည့္စုုံျခင္း

အယူ၏ ျပည့္စုုံျခင္းတုုိ႔တည္း။

ရဟန္းတုုိ႔ သတၱဝါတုုိ႔သည္ ေဆြမ်ိဳးတုုိ႔၏ ျပည့္စုုံျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေစ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာတုုိ႔၏ ျပည့္စုံျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေစ၊ အနာကင္းမႈ၏ ျပည့္စုံျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေစ ခႏၶာကုိယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွေနာက္၌ ေကာင္းေသာလားရာျဖစ္ေသာ နတ္ျပည္၌ မျဖစ္ကုုန္။

ရဟန္းတုုိ႔ သတၱဝါတုုိ႔သည္ အက်င့္သီလ၏ ျပည့္စုံျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေစ၊ အယူ၏ ျပည္စုုံျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေစ ခႏၶာကုိယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွေနာက္၌ ေကာင္းေသာလားရာျဖစ္ေသာ နတ္ျပည္၌ ျဖစ္ရကုုန္၏။

ရဟန္းတုုိ႔ ျပည့္စုုံျခင္းတုုိ႔သည္ ဤငါးမ်ိဳးတုုိ႔တည္း။ 

(အဂၤုုတၱိဳရ္ ပါဠိေတာ္၊ ဂိလာနဝဂ္၊ ဗ်သနသုုတ္)
*******************

ေကာက္ခ်က္
ကုိယ့္အမ်ိဳးေတြ ပ်က္စီးသြားတဲ့အတြက္၊ ကုုိယ့္ပုုိင္ဆုိင္တဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတဲ့အတြက္၊ အနာေရာဂါ ႏွိပ္စက္လုုိ႔ ကုုိယ့္႐ုုပ္တရား ပ်က္စီးသြားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ေတာ့ ေသၿပီးေနာက္ဘဝမွာ အပါယ္ဘုံဘဝမွာ မျဖစ္ႏုုိင္ပါဘူး။ အက်င့္သီလ ပ်က္စီးသြား၊

 အယူဝါဒ ပ်က္စီးသြားတဲ့ အခါမွာသာ အပါယ္ဘုုံဘဝကုုိ ေရာက္ရွိသြားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါလုုိပါပဲ ဒီဘဝမွာ အေဆြအမ်ိဳးေတြ ေတာင့္တင္းျပည္စုုံေန၊ စည္းစိမ္းဥစၥာေတြ မ်ားျပားျပည့္စုံေန၊ အနာေရာဂါကင္းၿပီး က်န္းမာေရးနဲ႔ ျပည့္စုံေနေပမယ့္ ဒီျပည့္စုံမႈေတြဟာ အပါယ္ေဘးက ကယ္တင္ၿပီး ေကာင္းတဲ့ဘုံဘဝေတြကုိ ေရာက္ေအာင္ပုိ႔ေပးႏုုိင္တာ မဟုုတ္ပါဘူး။ အက်င့္သီလျပည့္စုံမွ၊ အယူဝါဒ မွန္ကန္ျပည့္စုံေနမွသာ ေကာင္းတဲ့သုုဂတိဘဝကုိ ေရာက္ရွိေနႏုုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

Read more »

ကထိန္အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ

သီတင္းကၽြတ္ၿပီးသြားၿပီဆုိေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ ေနာက္ထပ္ဘာသာေရးဆုိင္ရာ ထင္ရွားတဲ့ ကုသုိလ္ပဲြတစ္ခုအေနနဲ႔ ကထိန္အလွဴပဲြေတြက အသီးသီး ရွိလာေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားဝိနည္းေတာ္ သတ္မွတ္ခ်က္အရ သီတင္းကၽြတ္ လျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔ကစၿပီး တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေန႔အထိ (၁)လတာ ကာလကုိ ကထိန္အလွဴပဲြ က်င္းပရာ ကာလအျဖစ္ ျမန္မာႏုိင္ငံတ၀ွန္းလုံးရွိ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွာ ကထိန္ပဲြေတြကုိ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ခမ္းခမ္းနားနား က်င္းပျပဳလုပ္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကထိန္ပြဲေတြ လုပ္ၾကေတာ့မယ္ဆုိေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး သူ႔ထက္ငါ အၿပိဳင္အဆုိင္ လုပ္ခ်င္ၾကတာပဲ သိတာမ်ားတတ္ပါတယ္။ ကထိန္ဆုိရင္ ပေဒသာပင္ႀကီးေတြ သီးၿပီး ဆုိင္းသံဘုံသံ တညံညံနဲ႔ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွာ လွည့္လည္ကာ ေနာက္ဆုံးဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကုိ ပုိ႔ေဆာင္လွဴဒါန္းၾကတဲ့ပဲြလုိ႔ အမ်ားက သိေနတတ္ၾကပါတယ္။ ကထိန္ဆုိတာဘာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ ဒီအလွဴကုိ ကထိန္လုိ႔ ေခၚတာလဲ၊ ကထိန္ခင္းတယ္ဆုိတာ ဘာကုိေျပာတာလဲ စသျဖင့္ ေမးလာခဲ့မယ္ဆုိရင္ေတာ့ တိတိက်က် ေျပာဆုိရွင္းျပဖုိ႔ ခက္တတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကထိန္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သိသင့္သိထုိက္တာေလးေတြ သိထားဖုိ႔ ကထိန္အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ ဆုိတဲ့ ဒီပုိ႔စ္ေလးကုိ ေရးသားတင္ျပရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္ျဖစ္ေပၚလာပုံ

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သာ၀တၳိျပည္၊ ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူေနတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက ျဖစ္ပါတယ္။ အာရညကဓုတင္၊ ပိ႑ပါတဓုတင္၊ ပံ့သုကူဓုတင္၊ တိစီ၀ရိတ္ဓုတင္ကုိ ေဆာက္တည္ၾကတဲ့ ပါေ၀ယ်ကတုိင္းသား ရဟန္းေတာ္ အပါးသုံးဆယ္ဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိ ဖူးေမွ်ာ္ဖုိ႔ အလြန္ေ၀းတဲ့ အရပ္ကေန သာ၀တၳိျပည္ကုိလာရင္း လမ္းမွာ၀ါဆုိရမယ့္ေန႔ နီးလာတဲ့အတြက္ သာ၀တၳိျပည္အထိ မသြားႏုိင္ေတာ့ဘဲ သာ၀တၳိျပည္နဲ႔ ယူဇနာ (၆၀)ေ၀းကြာတဲ့ သာေကတၿမိဳ႕မွာပဲ ၀ါဆုိလုိက္ရတဲ့ အျဖစ္နဲ႔ ႀကံဳခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ဘုရားရွင္သီတင္းသုံးေတာ္မူရာ သာ၀တၳိျပည္အနီးမွာ ေရာက္ေနၿပီးမွ ဘုရားရွင္ကုိ မဖူးေမွ်ာ္ရပဲ ၀ါဆုိေနရတဲ့အတြက္ စိတ္ႏွလုံး မေပ်ာ္ေမြ႕ပဲ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ၀ါကၽြတ္တဲ့အခါ ဘုရားရွိရာ အရပ္ကုိ ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ လမ္းခရီးမွာ မုိးကလည္း အလြန္ႀကီးတဲ့အတြက္ အဲဒီရဟန္းမ်ား ၀တ္႐ုံထားတဲ့ သကၤန္းနဲ႔ ဓုတင္ေဆာင္ ႏွစ္ထပ္သကၤန္းမ်ားဟာ မိုးေရမ်ားနဲ႔ အရမ္းကုိ စုိရြဲေနၾကပါတယ္။ ဘုရားထံေမွာက္ ေရာက္လာၾကတဲ့ အဲဒီရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ဘုရားရွင္က ၀ါတြင္းကာလ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ သီတင္းသုံးခဲ့ရမႈ ရွိမရွိ ေမးျမန္းတဲ့အခါ ပါေ၀ယ်ကတုိင္းသား ရဟန္းေတာ္ အပါးသုံးဆယ္ဟာ မိမိတုိ႔ရဲ႕ အျဖစ္ကုိ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေလွ်ာက္ျပပါတယ္။

ဒီလုိ ရဟန္းေတာ္တုိ႔ရဲ႕ အခက္အခဲ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “ရဟန္းတုိ႔ ၀ါကၽြတ္ၿပီးေသာ ရဟန္းတုိ႔အား ကထိန္ခင္းျခင္းငွါ ခြင့္ျပဳ၏၊ ရဟန္းတုိ႔ ကထိန္ခင္းၿပီးေသာ ရဟန္းတုိ႔အား ထင္ရွားရွိေသာ ရဟန္းကုိ မပန္ၾကားဘဲ ဒါယကာ အိမ္သုိ႔သြားႏုိင္ျခင္း၊ တိစီ၀ရိတ္ အဓိ႒ာန္တင္ထားေသာ သကၤန္းကုိ မယူဘဲ သြားႏုိင္ျခင္း၊ ဂဏေဘာဇဥ္ကုိ စားႏုိင္ျခင္း၊ အလုိရွိတုိင္း အဓိ႒ာန္ ၀ိကပၸနာမျပဳေသာ သကၤန္းကုိ ေဆာင္ႏုိင္ျခင္း၊ ထုိကထိန္းခင္းေသာ ေက်ာင္း၌ သကၤန္းျဖစ္ေပၚလာတုိင္း ကထိန္ခင္းေသာ ရဟန္းတုိ႔အား ျဖစ္ရျခင္းဟူေသာ ဤငါးပါးေသာ အာနိသင္တုိ႔ ရကုန္၏” စသျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူကာ ကထိန္ခင္းျခင္းကုိ ခြင့္ျပဳေတာ္မူပါတယ္။ ဒါဟာ ကထိန္ခင္းျခင္းနဲ႔ ကထိန္သကၤန္းအလွဴ ျဖစ္ေပၚမႈရဲ႕ အစပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္ဆုိတာ

ကထိန္ဆုိတာ ကထိနဆုိတဲ့ ပါဠိစကားကုိ ျမန္မာမႈျပဳၿပီး အလြယ္အသုံးျပဳထားတဲ့ ပါဠိပ်က္ ေ၀ါဟာရစကားလုံး ျဖစ္ပါတယ္။ ကထိနရဲ႕ အဓိပၸါယ္က ခုိင္ၿမဲျခင္း၊ ၿမဲၿမံျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ကထိန္ဆုိတာ ၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔ကစၿပီး သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ အထိ (၃)လတာ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ ျပဳေတာ္မူၿပီးၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား သကၤန္းဆက္ကပ္လွဴဒါန္းၿပီး ဒီသကၤန္းကုိ အလွဴခံ ရရွိတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ဒီသကၤန္းကုိ အေၾကာင္းျပဳကာ ၀ိနည္းေတာ္မ်ားထဲက သိကၡာပုဒ္အခ်ိဳ႕ကုိ ကာလအပုိင္းအျခား တစ္ခုအေနနဲ႔ ကင္းလႊတ္ခြင့္ဆုိတဲ့ အက်ိဳးအာနိသင္ကုိ ေသခ်ာေပါက္ ခုိင္ခုိင္ၿမဲၿမဲ ရေစႏုိင္တဲ့ အတြက္ ကထိန- ကထိန္လုိ႔ ဆုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကထိန္ခင္းတာဟာ အ၀တ္သကၤန္းနဲ႔သာ ကထိန္ခင္းႏုိင္တဲ့ အလွဴျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီသကၤန္းကိုလည္း ကထိန္သကၤန္း၊ ဒီအလွဴကုိလည္း ကထိန္အလွဴလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္ခင္းတယ္ဆုိတာ

ဘယ္ၿမိဳ၊ ဘယ္ေက်ာင္းမွာ ကထိန္သြားခင္းမလုိ႔ ဆုိတဲ့ အေျပာအဆုိအသုံး အႏႈန္းကုိ လူအေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာဆုိသုံးစဲြတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကထိန္ခင္းတာဟာ လူေတြက ခင္းရတာမဟုတ္ပါဘူး။ ရဟန္းေတာ္မ်ားကသာ ခင္းရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူေတြက ရဟန္းေတာ္မ်ား ကထိန္ခင္းႏုိင္ေအာင္ သကၤန္းကုိ လွဴဒါန္းေပးတဲ့ ကထိန္သကၤန္း အလွဴရွင္အျဖစ္ပဲ ခံယူႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကထိန္ခင္းတာဟာ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ အလုပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကထိန္ခင္းဖုိ႔အတြက္ သံဃႆေဒမ ဆုိၿပီး လွဴဒါန္းလုိက္တဲ့ ဒီသကၤန္းကုိ သံဃာေတာ္မ်ားက သိမ္ထဲမွာ ကထိန္သကၤန္း အလွဴခံမယ့္ ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးကုိ သံဃာအမ်ား သေဘာတူမႈနဲ႔ ေရြးခ်ယ္ၿပီး သကၤန္းအလွဴရွင္မ်ား လွဴဒါန္းထားတဲ့ အဲဒီသကၤန္းကုိ ကမၼ၀ါစာနဲ႔ ရြတ္ဖတ္ကာ ေပးၾကရပါတယ္။ အဲဒီလုိ ကမၼ၀ါစာနဲ႔ ေရြးခ်ယ္ေပးလာတဲ့ သကၤန္းကုိ အလွဴခံရရွိလာတဲ့ ရဟန္းေတာ္ဟာ မိမိ၀ါဆုိရာေက်ာင္းမွာ ျပန္ၿပီးဒီသကၤန္းကုိ ခင္းရပါတယ္။

ခင္းတယ္ဆုိတာ သကၤန္းကုိ ေအာက္မွာခ်ခင္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။ စြန္႔သင့္တဲ့သကၤန္းကုိ စြန္႔၊ အဓိ႒ာန္တင္သင့္တဲ့ သကၤန္းကုိ တင္ၿပီး လက္ရွိအလွဴခံ ရရွိလာတဲ့ သကၤန္းကုိ ၀ိနည္းေၾကာင္းအရ လုိက္နာျပဳက်င့္တာကုိ ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီခင္းထားတဲ့ အက်ိဳးအာနိသင္ကုိလည္း အဲဒီေက်ာင္းတုိက္မွာ ရွိတဲ့ အျခားသံဃာေတာ္မ်ားကုိ အႏုေမာဓနာျပဳ သာဓုေခၚေစၿပီး ၀ိနည္းေၾကာင္းအရ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ကထိန္အာနိသင္ ငါးမ်ိဳးကုိ အညီအမွ် ရေစတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ကမၼ၀ါစာနဲ႔ သကၤန္းေပးၿပီး မိမိ၀ါဆုိရာ ေက်ာင္းတုိက္မွာ ကထိန္ျပန္ခင္းကာ အတူတူ၀ါဆုိ၀ါကပ္ ျပဳၾကတဲ့ အျခားရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔အတူ အက်ိဳးအာနိသင္ကုိ ရယူတဲ့ အစီအစဥ္ကုိပဲ ၿခဳံငုံၿပီး ကထိန္ခင္းတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကထိန္ခင္းတယ္ဆုိတာ လူေတြက ခင္းရတာမဟုတ္ဘဲ ကထိန္ခံ ရဟန္းက ခင္းရတာလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ ကထိန္းသကၤန္းဟာ ဒီေန႔အလွဴခံၿပီး ဒီေန႔ပဲ အၿပီးကံေဆာင္ကာ ခင္းရတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔အလွဴခံၿပီး ေနာက္ေန႔ေတြမွ ခင္းရင္ ကထိန္ခင္းရာ မေျမာက္ပါဘူး။ မသုိးသကၤန္းဆုိတာ ညလြန္သြားတဲ့ သကၤန္းမ်ိဳး မဟုတ္တာကုိ ေျပာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ မသုိးသကၤန္းျဖစ္မွလည္း ကထိန္ခင္းႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သကၤန္းကလဲြၿပီး တစ္ျခားပစၥည္းမ်ားနဲ႔လည္း ကထိန္ခင္းလုိ႔ မရပါဘူး။ ဒီလုိဆုိေတာ့ တျခားပေပဒသာပင္ သီးၿပီးလွဴတဲ့ အလွဴပစၥည္းမ်ားဟာ အျခံအရံ လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပစၥည္းမ်ား၊ ပေဒသာပင္မ်ားဟာ ကထိန္ခင္းထုိက္တဲ့ အရာမ်ား မဟုတ္ပါဘူး။ အလုိရွိသလုိ အသုံးျပဳႏုိင္တဲ့ အသုံးအေဆာင္ပစၥည္း အလွဴမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္ခင္းႏုိင္တဲ့ သကၤန္းနဲ႔ ကထိန္သကၤန္းလွဴဒါန္းႏုိင္သူမ်ား

၀ိနည္းေၾကာင္းအရ ကထိန္းခင္းႏုိင္တဲ့ သကၤန္းအမ်ိဳးအစားဟာ ႀကိဳတင္လွဴဒါန္းထားျခင္း မဟုတ္ဘဲ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔မွ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔အထိ တစ္လအတြင္းမွာ လွဴဒါန္းတဲ့ ဒီေန႔လွဴ ဒီေန႔ခင္းရမယ့္ ညမလြန္တဲ့ မသုိးသကၤန္း ျဖစ္ရပါမယ္။ အဲဒီလုိ သကၤန္းမ်ိဳးဆုိရင္္ သကၤန္းသုံးထည္လုိ႔ ေခၚတဲ့ အေပၚ႐ုံ ကုိယ္၀တ္ ဧကသီသကၤန္း၊ ေအာက္ခါး၀တ္ သင္းပုိင္သကၤန္းနဲ႔ ပုခုံးတင္ ႏွစ္ထပ္ဒုကုဋ္သကၤန္း ေတြထဲက သင့္ေတာ္ရာ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ခင္းႏုိင္ၿပီး ဒီသကၤန္းအလွဴကုိေတာ့ ရဟန္း၊ ရွင္၊ လူ ဘယ္သူမဆုိ လွဴဒါန္းႏုိင္ပါတယ္။

အေၾကာင္းစုံမွ ခင္းလုိ႔ရ

ကထိန္အလွဴဟာ အျမတ္ဆုံး အလွဴျဖစ္သလုိ ကထိန္အလွဴ ေျမာက္ဖုိ႔ဆုိတာလည္း ခက္ခဲတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ဆရာဒကာ နားလည္မႈနဲ႔ အေၾကာင္းစုံ ညီညြတ္မွ ဒီအလွဴ အထေျမာက္ ေအာင္ျမင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ၀ါကၽြတ္ၿပီးတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ တစ္ပါးပါးဟာ မိမိေက်ာင္းမွာ ကထိန္မရွိ၊ ကထိန္သကၤန္း လွဴဒါန္းသူမရွိလုိ႔ ဆုိၿပီး နီးစပ္ရာ၊ ၾကည္ညိဳရင္းႏွီးရာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဦးထံမွာ သြားၿပီး အလွဴခံကာ မိမိတုိ႔ ပေယာဂေၾကာင့္ ရလာတဲ့ သကၤန္းျဖစ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ အဲဒီသကၤန္းနဲ႔ ကထိန္ခင္းလုိ႔ မရပါဘူး။ ကထိန္သကၤန္းဟာ ရဟန္းေတာ္မ်ား အေနနဲ႔ တုိက္႐ုိက္အလွဴခံေကာင္းတဲ့ သကၤန္းလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကထိသကၤန္း အလွဴရွင္က မိမိအလုိလုိ နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီး သံဃာႆေဒမ - သံဃားေတာ္အား လွဴဒါန္းပါ၏လုိ႔ သံဃာကုိ ရည္မွန္းၿပီး လွဴဒါန္းတဲ့ သကၤန္းနဲ႔သာ ကထိန္ခင္းႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္ဘုရားအတြက္၊ ဘယ္ဆရာေတာ္အတြက္ စတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ရည္မွန္းၿပီး လွဴဒါန္းတဲ့ ပုဂၢလိက အလွဴသကၤန္းနဲ႔ဆုိလည္း ကထိန္းမခင္းႏုိင္ပါဘူး။ ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္က ပေယာဂကင္းဖုိ႔လုိသလုိ သကၤန္းအလွဴရွင္ဘက္ကလည္း သံဃိက အလွဴျဖစ္ဖုိ႔လုိကာ ဒီလုိ ႏွစ္ဘက္နားလည္ ညီညြတ္မႈနဲ႔ ရလာတဲ့ သကၤန္းနဲ႔သာ ကထိန္ခင္းႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ ကာလသတ္မွတ္ခ်က္ကလည္း တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ခါ၊ တစ္ခါမွာ သကၤန္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔မွ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔အထိ တစ္လ၊ တစ္လမွာလည္း ၀ါဆုိရာ နယ္နိမိတ္ သတ္မွတ္ခ်က္မတူတဲ့ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ တစ္ႀကိမ္ပဲ ခင္းႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကထိန္ခင္းဖုိ႔အတြက္ သိမ္ရွိဖုိ႔လုိသလုိ ေလးပါးေလးပါးအထက္ ရွိတဲ့သံဃာ အေရအတြက္ ျပည့္မီဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။ ဒီလုိ အေၾကာင္းအခ်က္အလက္ စုံမွပဲ ကထိန္ခင္းမႈ အထေျမာက္တယ္၊ ကထိန္အလွဴ ေအာင္ျမင္ၿပီးေျမာက္တယ္လုိ႔ ဆုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္အလွဴရဲ႕ ထူးျခားမႈ

ဘုရားအစရွိတဲ့ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕ ခ်ီးမြမ္းမႈကုိ ခံယူထုိက္တဲ့အတြက္ ဒီအလွဴကုိ ကထိန္လုိ႔ ဆုိေၾကာင္း အ႒ကထာဆရာေတာ္က ဖြင့္ဆုိပါတယ္။ ဒီလုိဖြင့္ဆုိရတာကလည္း အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ ဒီအလွဴဟာ

၁။ သံဃာကုိ ရည္မွန္းၿပီး လွဴဒါန္းတဲ့ သံဃိကအလွဴ ျဖစ္ရျခင္း

၂။ အခ်ိန္ကာလ သတ္မွတ္ခ်က္ အတြင္းမွာသာ လွဴဒါန္းရတဲ့ ကာလဒါန အလွဴျဖစ္ျခင္း

၃။ တစ္ျခားပစၥည္း၀တၳဳမ်ား မဟုတ္ဘဲ အရဟတၱဓဇ ေခၚ ရဟႏၲာတုိ႔ရဲ႕ အလံတံခြန္သဖြယ္ ျဖစ္တဲ့ အ၀တ္သကၤန္းနဲ႔သာ ကထိန္ခင္းႏုိင္ျခင္း

၄။ ဒီအလွဴကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ အခ်ိဳ႕ကုိ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုအရ ကင္းလြတ္ေစႏုိင္တဲ့ အတြက္ ၀ိနည္းအလွဴ သုိ႔မဟုတ္ တရားအလွဴေခၚ ဓမၼဒါန အလွဴျဖစ္ျခင္း စတဲ့ ထူးျခားခ်က္မ်ားေၾကာင့္ အျမတ္ဆုံးအလွဴ၊ အထူးျခားဆုံး အလွဴလုိ႔ ဖြင့္ဆုိျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္အလွဴရဲ႕ အက်ိဳးတရား

ဒီအလွဴရဲ႕ လက္ေတြ႕အက်ိဳးကေတာ့ သကၤန္းအလွဴခံ ရရွိတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ကထိန္အာနိသင္ ရလုိက္တဲ့အတြက္ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔ကစၿပီး တေပါင္းလျပည့္ေန႔အထိ (၅)လအတြင္းမွာ

၁။ ထင္ရွားရွိေသာ ရဟန္းကုိ မပန္ၾကားဘဲ ဒါယကာ အိမ္သုိ႔သြားႏုိင္ျခင္း

၂။ တိစီ၀ရိတ္ အဓိ႒ာန္တင္ထားေသာ သကၤန္းကုိ မယူဘဲ သြားႏုိင္ျခင္း

၃။ ထမင္းစားလာပါ၊ မုန္႔စားၾကြပါ စတဲ့ လူ႔အေခၚအေျပာနဲ႔ ပင့္ဖိတ္တဲ့ ဂဏေဘာဇဥ္ကုိ စားႏုိင္ျခင္း

၄။ အလုိရွိတုိင္း အဓိ႒ာန္ ၀ိကပၸနာမျပဳေသာ သကၤန္းကုိ ေဆာင္ႏုိင္ျခင္း

၅။ ကထိန္ခင္းတဲ့ေက်ာင္းမွာ သံဃိက သကၤန္းျဖစ္ေပၚလာတဲ့အခါ ကထိန္အာနိသင္ရတဲ့ ရဟန္းအားလုံး ရယူႏုိင္ျခင္း ဆုိတဲ့ အက်ိဳးတရား ငါးပါးကုိ ရရွိႏုိင္ပါတယ္။

လူပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ကေတာ့ ကထိန္သကၤန္း လွဴဒါန္းျခင္းကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး

၁။ သကၤန္းအလွဴ လွဴဒါန္းခြင့္ရျခင္း (စီ၀ရဒါန)

၂။ သံဃိကအလွဴ လွဴခြင့္ရျခင္း (သံဃိကဒါန)

၃။ ကာလဒါန အလွဴလွဴခြင့္ရျခင္း (ကာလဒါန)

၄။ ဓမၼဒါနအလွဴ လွဴခြင့္ရျခင္း (ဓမၼဒါန) စတဲ့ အက်ိဳးတရားမ်ားကုိ ရေစႏုိင္တဲ့အျပင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား အထက္ပါ ကထိန္အာနိသင္ အက်ိဳးတရား ငါးမ်ိဳးကုိ ရေစႏုိင္သလုိ ကထိန္သကၤန္း လွဴဒါန္းတဲ့ အလွဴရွင္မ်ားမွာလည္း ထုိအက်ိဳးနဲ႔ ထပ္တူစြာ လြတ္လပ္တဲ့ဘ၀မ်ိဳးမွာ ျဖစ္ရျခင္း၊ ေထာင္တန္းအခ်ဳပ္အေႏွာင္မွ ကင္းလြတ္ျခင္း၊ စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္ ေပါမ်ားကာ အလုိရွိသလုိ စားသုံးႏုိင္ျခင္း၊ မိမိကုိယ္ကုိ သူတပါးတုိ႔ မလြမ္းမုိးႏုိင္ျခင္း၊ မိမိကသာ ေနရာတကာ အစုိးရျခင္း စေသာ အက်ိဳးတရားမ်ားကုိလည္း ရရွိေစႏုိင္ပါတယ္။ အထူးကေတာ့ ရွားရွားပါးပါး ခက္ခက္ခဲခဲ လွဴဒါန္းရတဲ့အလွဴ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ရဖုိ႔ခဲရင္းတဲ့ အရာေတြကုိ ရႏုိင္ၿပီး ေနာက္ဆုံး အခက္ခဲဆုံးျဖစ္တဲ့ မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ရဖုိ႔ကုိပါ အေထာက္အကူေပးႏုိင္တဲ့ အက်ိဳးတရားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက ဒီကထိန္အလွဴဟာ အေကာင္းဆုံးနဲ႔ အျမတ္ဆုံးအလွဴလုိ႔ ဆုိၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေလာက္ဆုိရင္ ကထိန္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သိသင့္သမွ်ကုိ အနည္းငယ္မွ် သိရွိခြင့္ ရေလာက္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာမ်ားဟာ အက်ယ္ရွင္းျပဖုိ႔ လုိေပမယ့္ လူေတြအတြက္ေတာ့ ကထိန္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒီေလာက္သိထားရင္ကုိပဲ ကထိန္အလွဴအေၾကာင္း၊ ကထိန္လုပ္ရျခင္းအေၾကာင္း၊ ကထိန္အလွဴရဲ႕ အက်ိဳးတရားမ်ားအေၾကာင္း အေတာ္အသင့္ ေျပာဆုိေဆြးေႏြးႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ယ္သိလုိသူေတြ အေနနဲ႔ေတာ့ ၀ိနည္းမဟာ၀ဂၢပါဠိေတာ္၊ ကထိနကၡႏၶကမွာ ၾကည့္႐ႈႏုိင္ပါေၾကာင္း ညႊန္းဆုိလုိက္ပါတယ္။

Read more »

ပဝါရဏာက ေပးတဲ့ မက္ေစ့ခ်္ (message)

ၿပီးခဲ့တဲ့ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ (၃၀-၁၀-၂၀၁၂)ရက္ေန႔က ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ကုိရီးယားေရာက္ ေထရဝါဒ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား စုေပါင္းၿပီး သံဃာ့ပဝါရဏပဲြကို က်င္းပျပဳလုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေတာင္ကုိရီးယားႏုိင္ငံ တစ္ႏုိင္ငံတည္းမွာ ရွိေနပမယ့္ မတူညီတဲ့ အရပ္ေဒသေတြမွာ ျဖစ္ေနၾကတဲ့အတြက္ ရဟန္းေတာ္အခ်င္းခ်င္းလည္း မေတြ႕ဆုံျဖစ္ခဲ့ၾကပါဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ႏွစ္မွာအနည္းဆုံး တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ပဝါရဏာပဲြမွာ မျဖစ္မေန ေတြ႕ဆုံၿပီး ဘာသာေရး၊ သာသနာေရး၊ လူမႈေရးေတြ အတြက္လည္း ညႇိႏႈိင္းအေျဖရွာၾကဖုိ႔ ကတိကဝတ္ျပဳ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီႏွစ္သီတင္းကၽြတ္ လျပည့္ေနမွာလည္း မအားတဲ့ၾကားက ပဝါရဏပဲြကုိ သံဃာအမ်ား တက္ေရာက္ၿပီး ပဝါရဏ ျပဳျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ပဝါရဏျပဳၿပီးေတာ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ေထရဝါဒ ရဟန္းေတာ္မ်ား လစဥ္စုေဆာင္းလာခဲ့ၾကတဲ့ ပညာပေဒသာပင္ ေထာက္ပံ့ေပးေရး အစီအစဥ္ကုိလည္း ဝုိင္းဝန္းေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ 

ထားပါေတာ့။ ဒီေနရာမွာ အဓိကေျပာခ်င္တာက ပဝါရဏနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ပဝရဏာပဲြမွာလည္း ဒကာတစ္ေယာက္က ပဝါရဏနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းကုိ ေမးျမန္းခဲ့လုိ႔ အႀကီးဆုံးမေထရ္တစ္ပါးက ေျဖၾကားေပးျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ပဝါရဏာဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ပညတ္ခ်က္နဲ႔အညီ ျပဳလုပ္ရတဲ့ ဝိနည္းေတာ္ဆုိင္ရာ လုိက္နာေစာင့္ထိန္းမႈ တစ္ခုျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘုရားတပည့္သား သံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ ေတြ႕ဆုံပဲြတစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပဝါရဏက ခ်မွတ္ေပးလုိက္တဲ့ မွတ္ခ်က္ကလည္း မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာ ရဟန္းသံဃာမ်ားအတြက္သာ မဟုတ္ဘဲ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ပါ လုိက္နာက်င့္သုံး ေနထုိင္သင့္တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ရဟန္းေတာ္မ်ား ပ၀ါရဏာျပဳၾကဖုိ႔ ျမတ္စြာဘုရား ခြင့္ျပဳခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းကလည္း အေတာ္စိတ္၀င္စားဖုိ႔ ေကာင္းလွပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာ သာ၀တၳိျပည္၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူစဥ္က ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာသလတုိင္း၊ ဇနပုဒ္တစ္ခုရဲ႕ ေတာေက်ာင္းမွာ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ၀ါတြင္းကာလမွာ အခ်င္းခ်င္း ခ်မ္ခ်မ္းသာသာ သီတင္းသုံးၿပီး ကမၼ႒ာန္းတရား အားထုတ္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းကုိ တုိင္ပင္ညႇိႏိႈင္းၾကပါတယ္။ ဘယ္လုိေနထုိင္ၾကရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ ရႏုိင္တယ္၊ ခ်မ္းသာမႈကုိ ရႏုိင္တယ္၊ ျငင္းခုံခုိက္ရန္မရွိဘဲ ေနထုိင္ႏုိယ္တယ္ စတဲ့ အႀကံအစည္မ်ားနဲ႔ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ၿပီး ေနာက္ဆုံးမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ၀ါတြင္းသုံးလ ကာလပတ္လုံး အခ်င္းခ်င္း စကားတစ္လုံးမွ မေျပာၾကဘဲ ဆြမ္းခံ၀တ္၊ ေျခေဆး၀တ္စတဲ့ ၀တၱရားေတြကုိ ကိုယ့္တာ၀န္ ကုိယ္ေက်ေအာင္လုပ္ၿပီး ေနထုိင္ၾကဖုိ႔၊ တာ၀န္၀တၱရားေတြကုိသာ ေက်ပြန္ေအာင္လုပ္ၿပီး စကားမေျပာဘဲ ေနၾကမယ္ဆုိရင္ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနႏုိင္ၾကမွာျဖစ္လုိ႔ ကုိယ့္အလုပ္ ကုိယ္လုပ္ရင္း စကားမေျပာဘဲ ေနၾကဖုိ႔ အားလုံးသေဘာတူ ဆုံးျဖတ္ကာ ၀ါတြင္းကာလကုိ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ စကားမေျပာဘဲ ေနခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး အေကာင္းလည္း မသိခဲ့ၾကသလို အဆုိးလည္း မသိခဲ့ၾကပါဘူး။ အျပစ္လည္း မသိၾကသလုိ အႏွစ္လည္း မသိခဲ့ၾကပါဘူး။ ဒီလုိနဲ႔ ၀ါတြင္းကာလ ကုန္ဆုံးခဲ့ၾကပါတယ္။

၀ါကၽြတ္လုိ႔ ဘုရားရွင္ထံ အဖူးအေမွ်ာ္သြားတဲ့အခါ ဘုရားရွင္က အဲဒီရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ၀ါတြင္းကာလ ခ်မ္ခ်မ္းသာသာ ေနခဲ့ရမႈ ရွိမရွိ ေမးျမန္းေတာ္မူပါတယ္။ ဒီအခါ ရဟန္းေတာ္မ်ားက မိမိတုိ႔ အားလုံးသေဘာတူ ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႔အညီ ၀ါတြင္းကာလမွာ တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး စကားမေျပာၾကဘဲ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထုိင္ခဲ့ပါေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ေလွ်ာက္ထားခ်က္ကုိ နားေထာင္ၿပီး ျမတ္ဗုဒၶက “ရဟန္းတုိ႔ သင္တုိ႔ေနထုိင္ခဲ့သည့္ အက်င့္သည္ မဂ္ဖုိလ္မၿပီး အခ်ည္းႏွီးေသာ အက်င့္ျဖစ္၏၊ ႏြားဆိတ္စေသာ သတၱ၀ါမ်ား၏ အက်င့္ျဖစ္သကဲ့သုိ႔ိ တိတၱိတုိ႔၏ အက်င့္လည္းျဖစ္၏၊ ဤသုိ႔ေသာ အက်င့္ႏွင့္ ေနထုိင္ေသာ သင္တုိ႔သည္ ခ်မ္းသာစြာ ေနထုိင္ခဲ့ျခင္း မဟုတ္၊ မခ်မ္းမသာ ေနထုိင္ခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္၏..” စသျဖင့္ ျပစ္တင္ကဲ့ရဲ႕ကာ “ရဟန္းတို႔ ဝါမွထေသာ ရဟန္းတို႔အား ျမင္၍ျဖစ္ေစ၊ ၾကား၍ျဖစ္ေစ၊ ယံုမွား၍ျဖစ္ေစ သံုးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ ဖိတ္ၾကားျခင္း 'ပဝါရဏာျပဳျခင္း' ငွါ ခြင့္ျပဳ၏၊ ထိုသို႔ ဖိတ္ၾကားျခင္းသည္ သင္ တို႔အတြက္ အခ်င္းခ်င္း လိုက္ေလ်ာျခင္း အာပတ္မွ ထေျမာက္ေစျခင္း ဝိနည္းကို ေရွး႐ႈျခင္းျဖစ္လတံၱ႕။” စသည္ျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူၿပီး ပ၀ါရဏာ ျပဳဖုိ႔ပါ ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

ပ၀ါရဏာျပဳနည္းကုိလည္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ၀ါစဥ္အလုိက္ ''အရွင္ဘုရားတို႔ သံဃာကို ဖိတ္ၾကားပါ၏၊ ျမင္၍ျဖစ္ေစ၊ ၾကား၍ျဖစ္ေစ၊ ယံုမွား၍ျဖစ္ေစ အရွင္တို႔သည္ တပည့္ေတာ္္အား အစဥ္သနားျခင္းကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေျပာဆိုကုန္ေလာ့၊ (အျပစ္ကို) ျမင္သည္ ႐ိွေသာ္ ကုစားပါအံ့။”လုိ႔ ဆုိကာ ျပဳၾကဖုိ႔ မိန္ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါက ပ၀ါရဏာျပဳဖုိ႔ ခြင့္ျပဳျခင္း အေၾကာင္းးနဲ႔ ပ၀ါရဏာျပဳနည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ဘုန္းဘုန္းအေနနဲ႔ ပဝါရဏာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ မက္ေစ့ခ်္တစ္ခုကုိ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြကုိ ေပးလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပ၀ါရဏာဆုိတာ ဖိတ္ၾကားျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ား အခ်င္ခ်င္း တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး အျပစ္ကုိ ျမင္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ၾကားတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သံသယျဖစ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တုိက္႐ုိက္ေျပာဆုိ ဖိတ္ၾကားကာ အျပစ္ကုိျမင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္က အျပစ္ကုိ ေျပာဆုိၾကဖုိ႔၊ အျပစ္ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကလည္း အျပစ္ကုိ ၀န္ခ်ၿပီး အဲဒီအျပစ္ကုိ ကုစားရင္း တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထုိင္သီတင္းသုံးၾကဖုိ႔ စတဲ့စတဲ့ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာမ်ား အတြက္ ဒီလုိပ၀ါရဏာ ျပဳခြင့္နဲ႔ျပဳနည္းမ်ားကုိ ဗုဒၶျမတ္စြာ ညြန္ျပျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီပ၀ါရဏာကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး လက္ေတြ႕ဘ၀ လူသားမ်ား အေနနဲ႔ အခ်င္းခ်င္း ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနႏုိင္မယ့္ လမ္းညႊန္ကုိယူကာ လုိက္နာက်င့္သုံးၾကဖုိ႔ တင္ျပလုိရင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပ၀ါရဏာက ေပးတဲ့ ေလာကသား အခ်င္းခ်င္း ခ်မ္းသာစြာ ေနထုိင္ႏုိင္မယ့္ မက္ေစ့ခ်္ေလးကုိ တစ္ဆင့္ျပန္လည္ ေပးေ၀လုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီမွာေျပာခဲ့တဲ့ ပ၀ါရဏာ ျပဳၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ား အခ်င္းခ်င္း ဖိတ္ၾကားၾကတဲ့ ဖိတ္ၾကားခ်က္ေလးက ေလာကသားေတြအတြက္ တကယ့္ကုိ အတုယူလုိက္နာ က်င့္သုံးသင့္တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ “သံဃာေတာ္မ်ား အေနနဲ႔ တပည့္ေတာ္ကုိ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ အျပစ္တစ္ခုခုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျမင္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ၾကားတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ယုံမွားသံသယ ရွိတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေျပာဆုိၾကပါ၊ တပည့္ေတာ္ အေနနဲ႔လည္း အဲဒီအျပစ္ကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ခံယူၿပီး ကုစားပါမယ္၊ ေနာင္မျဖစ္ေအာင္၊ သတိထားၿပီး ေနထုိင္ပါမယ္”တဲ့။ သိပ္ေကာင္းတဲ့ ဖိတ္ၾကားခ်က္နဲ႔ ခံယူခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ယူတတ္မယ္ဆုိရင္ ဘ၀မွာ ကူညီျပသ လမ္းညြန္မႈေတြနဲ႔ တကယ့္ကုိ ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ ခ်မ္းသာမႈကုိ ျဖစ္ေစတဲ့ ဖိတ္ၾကားခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ေလာကမွာ ျပည့္စုံတဲ့ သူဆုိတာ တစ္ေယာက္မွ မရွိသလုိ၊ အျပစ္မလုပ္ဖူး၊ မမွားဖူးတဲ့ သူဆုိတာလည္း မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အျပစ္ကုိ မျမင္သူေတြ၊ အျပစ္ကုိ အျပစ္လုိ႔ သိေအာင္ညြန္ျပေပးမယ့္သူ မရွိသူေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အျပစ္ကုိ ညြန္ျပသူေတြ ရွိေပမယ့္ အဲဒီအျပစ္ကုိ ၀န္ခံၿပီး ေနာင္မျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ႏုိင္တဲ့ သူေတြလည္း ထင္သေလာက္ မရွိၾကျပန္ပါဘူး။ ပုိဆုိးတာက အျပစ္ကုိ ေျပာဆုိဆုံးမေပးဖုိ႔ ဖိတ္ၾကားေျပာဆုိႏုိင္တဲ့သတၱိ မရွိသူေတြ၊ အျပစ္ကုိ ျပသေျပာဆုိရင္လာရင္ ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ ေက်းဇူးတင္စြာ လက္ခံႏုိင္တဲ့သတိၱ မရွိသူေတြ မ်ားေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပစ္ကုိ ေျပာျပလာရင္ ေက်းဇူးတင္စြာ လက္ခံၿပီး ေနာင္မျဖစ္ေအာင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ထိန္းသိမ္းေနထုိင္၊ ျပဳျပင္မယ္ဆုိတဲ့ ခံယူခ်က္ မရွိလုိ႔ကေတာ့ ေလာကႀကီးမွာ သတၱ၀ါေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဘယ္ေတာ့မွ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထုိင္ႏုိင္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အျပစ္ျပသူကလည္း အျပစ္ခ်ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေန၊ အျပစ္အျပခံရသူကလည္း အျပစ္ကုိ မခံယူဘဲ ျပန္လွန္အျပစ္ပုံခ်ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနလုိ႔ကေတာ့ ဘုရားရွင္ညြန္ျပတဲ့ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထုိင္ႏုိင္ေရးနဲ႔ အေ၀းႀကီးေ၀းေနၾကဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ မခ်မ္းသာမႈေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ခ်မ္းသာမႈကုိ အလုိရွိတဲ့ ဘုရားရွင္က သူ႔သားေတာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ပ၀ါရဏာျပဳၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ သီတင္းသုံး ေနထုိင္ၾကဖုိ႔ မိန္႔မွာေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အမွားမ်ားတတ္တဲ့ ပုထုဇဥ္ပုဂိၢဳလ္ေတြအတြက္ အျပစ္ကုိ ျပသေျပာဆုိ ေပးမယ့္သူ ရွိေနတာကုိက ေနတတ္မယ္ဆုိရင္ ေက်နပ္စရာ ျဖစ္ေနတာပါ။ ယူတတ္မယ္ဆုိရင္ အပူသက္သာစရာ ျဖစ္ေနတာပါ။ ေျမာက္ပင့္ၿပီး ေပါင္းသင္းစားေသာက္ကာ အျပစ္တစ္ခုခု ျဖစ္လာတဲ့အခါမွ ကုိယ့္အေပၚပုံခ်ၿပီး ေရွာင္ထြက္သားတတ္တဲ့ သူေတြအမ်ားႀကီး ရွိေနတာထက္စာရင္ အမွားကုိေထာက္ကာ အျပစ္ကုိ ျပသလမ္းညႊန္ေပးတဲ့သူ တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ ရွိေနတာက ပုိၿပီးဘ၀ကုိ ျမင့္ေစတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွးက သူေတာ္ေကာင္းႀကီးမ်ားဆုိရင္ အျပစ္ကုိေထာက္ျပ ေျပာဆုိေပးတတ္တဲ့ ဆရာမ်ားနဲ႔ မ်ားမ်ားေတြ႕ဆုံ ရပါလို၏လုိ႔ေတာင္ ေတာင္းဆုျပဳၾကတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ မသိမႈအားႀကီးတတ္တဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြမွာ မသိတာကုိ သိေအာင္ျပသေပးတဲ့သူ ရွိေနတာဟာ ဘ၀မွာ ဂုဏ္ယူစရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ညြန္ျပသူေတြက ဘယ္ေလာက္ပဲ ညြန္ျပညြန္ျပ ေျပာဆုိဆုံးမသူေတြက ဘယ္ေလာက္ပဲ ေျပာဆုိဆုံးမဆုံးမ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က အျပစ္ကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ ခံယူကာ လက္ခံျပဳျပင္ႏုိင္မႈ မရွိလုိ႔ကေတာ့ ဆရာရွိလည္း အလကားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္က ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ အျပစ္ကုိ ခံယူတတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ျပဳျပင္ႏုိင္တဲ့ အက်င့္ရွိဖုိ႔က အေရးႀကီးပါတယ္။ အဲဒီလုိ ခံယူမႈနဲ႔ ျပဳျပင္ႏုိင္မႈ ရွိလာၿပီဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီသူအတြက္ ေအာင္ျမင္မႈလမ္းဟာ အခ်ိန္မေရြး လာေနမွာျဖစ္ၿပီး ဒီလုိကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပဳျပင္ႏုိင္မႈ၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေစာင့္ေရွာင္ႏုိင္မႈ ရွိေနတာကုိက အတၱသမာ ပဏိဓိမဂၤလာ ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ညြန္ျပသူနဲ႔ လက္ခံသူမွာ အညြန္အျပေကာင္းသူ ရွိဖုိ႔လုိသလုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္လက္ခံ ျပဳျပင္လုိသူလည္း ရွိဖုိ႔လုိတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ေျပာလုိတာက ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ား အခ်င္းခ်င္း အျပစ္ကုိ ပ၀ါရဏာျပဳၿပီး ဖိတ္ၾကား ျပဳျပင္ၾကသလုိ အျပစ္ေတြနဲ႔မကင္းတဲ့ အျပစ္ေလာကႀကီးမွာ ရွိၾကတဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔လည္း အခ်င္းခ်င္း အျပစ္ေတြကုိ ပ၀ါရဏာ ျပဳၾကည့္ၾကဖုိ႔ပါ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပစ္ေတြပုံမခ်ၾကဘဲ အျပစ္ရွိရင္ ေျပာဆုိျပဳျပင္ေပးႏုိင္ေအာင္ ဖိတ္ၾကားကာ ေထာက္ျပေျပာဆုိ လာရင္လည္း ေက်ေက်နပ္နပ္ ခံယူတတ္ၿပီး ေနာင္မျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ေနထုိင္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ပါ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပစ္ကုိ ျမင္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ၾကားတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သံသယရွိတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဖိတ္ၾကားၿပီး လက္ခံျပဳျပင္ၾကဖုိ႔ပါ။ အဲဒီလုိသာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပစ္ေတြကုိ ေျပာဆုိလက္ခံ ျပဳျပင္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အမွားမ်ားတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ေနေနေပမယ့္ အမွားနည္းၿပီး အမ်ားတဲြၾကမယ္ဆုိတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ပ၀ါရဏာက ေပးတဲ့ မက္ေစ့ခ်္တစ္ခုအျဖစ္ အတုယူျပဳျပင္ႏုိင္ဖုိ႔ ေစတနာထား ေမတၱားအားျဖင့္ တစ္လုံးတစ္ပါဒ တင္ျပလုိက္ရပါေတာ့တယ္။ အားလုံး ပ၀ါရဏာ ျပဳႏုိင္ၾကပါေစ….

Read more »

ဒီလုုိေလး ႀကိဳးစားၾကည့္ပါ

အယူေထြျပား၊ ထုုိသူမ်ားအား၊ ျပစ္မွားစိတ္မွာ၊ မရွိရာဘူး။

ပညာခ်င့္ေထာက္၊ မာန္မေမာက္ႏွင့္။

ကုိယ့္ေအာက္တန္းတူ၊ အထက္သူဟု၊ မွတ္ယူၿမဲသုိ၊ သုံးပုဂၢိဳလ္တြင္

ေအာက္ကုိသနား၊ တန္းတူအားမူ၊ ေျမွာက္စားအမွ်၊ မယုတ္ခ်ႏွင့္၊ ထက္ကသူမွာ၊ ႐ုိေသရာ၏။

(မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီး၊ မဃေဒဝလကၤာသစ္)

လူအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ စိတ္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အက်င့္စ႐ုိက္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနၾကတဲ့သူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ သတိျပဳရမွာက ကုုိယ့္သေဘာနဲ႔ မကုိက္ညီလုုိ႔၊ ကုုိယ့္အလုုိအတုိင္းမျဖစ္လုိ႔ ဆုိၿပီး တဘက္သားအေပၚမွာ ကုိယ္ကအမွား မလုပ္မိဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္အမွားလုုပ္မိရင္ ကုုိယ့္အျပစ္ျဖစ္ၿပီး သူအမွားလုုပ္ရင္ သူ႔အျပစ္ပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္သူမွားမွား၊ မမွားမွား ကုုိယ္မျပစ္မွားမိဖုုိ႔ လုုိပါတယ္။ 

မတူညီတဲ့သူေတြကုိ တူေအာင္ညွိၾကတဲ့အပုိင္းမွာ ျမန္မာစကားပုံေလးအတုုိင္း ႀကီးသူကုုိ ႐ုိေသ၊ ငယ္သူကုိသနား၊ ရြယ္တူကုုိ ေလးစားၿပီး ဆက္ဆံၾကည့္ၾက၊ ညွိၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လုုိမွ မရတဲ့သူေတြ အေပၚမွာေတာ့ အမုုန္းလည္းမပြား၊ အခ်စ္လည္းမထားတဲ့ ဥေပကၡာတရား လက္ကုိင္ထားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကုုိယ့္ဘက္က ေလ့က်င့္ၾကည့္ရမယ့္ အပုိင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ကုိယ့္အေနနဲ႔က ကုိယ့္ထက္အသက္ သိကၡာ၊ ဂုုဏ္ဝါႀကီးတဲ့သူေတြအေပၚမွာ ႐ုိေသရမွာ၊ ကုုိယ့္ေအာက္နိမ့္က်တဲ့ သူေတြအေပၚမွာ သနားရမွာ၊ ကုိယ္နဲ႔တန္းတူသူေတြအေပၚမွာ ေလးစားရမွာျဖစ္ၿပီး အဲဒီသူေတြ ေကာင္းတာမေကာင္းတာ ကုုိယ္နဲ႔မဆုိင္ပါဘူး။ သူတုုိ႔မေကာင္းတာ သူ႔တုုိ႔အျပစ္ပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုုိယ္မႀကိဳက္လုုိ႔ မဆက္ဆံခ်င္ရင္ အျပစ္ေတာ့ အျဖစ္အခံပါနဲ႔။ ဥေပကၡာျပဳၿပီး ေနႏုုိင္ေအာင္ပဲ ႀကိဳးစားၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မကင္းရာ မကင္းေၾကာင္း ပတ္သက္ဆက္ဆံ ေနရတယ္ဆုုိရင္လည္း ကုိယ့္စိတ္ကုုိယ္ရွင္းေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ကုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ အျပစ္မျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းၾကဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ဆုုိတာ အာ႐ုံေတြေနာက္ကုုိလုုိက္ၿပီး ခံစားမိတဲ့အခါ အျပစ္ကင္းေနရာကေန အျပစ္ေတြ ျဖစ္ေပၚေစတတ္တဲ့အတြက္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လုုိက္ၿပီးမခံစားျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

Read more »

သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔ (သုုိ႔) အႏွစ္သာရရွိရွိ ကုုန္ဆုုံးသင့္တဲ့ေန႔

လာမယ့္ (၃၀-၁၀-၂၀၁၂)ဟာ ျမန္မာ့ျပကၡဒိန္ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြအရ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၇၄ခုႏွစ္ရဲ႕ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ပဲ ျဖစ္သလုိ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ ပဲြေတာ္ေတြအရလည္း အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔ျဖစ္ကာ ဥပုသ္သီတင္း ေစာင့္သုံးခ်င္တဲ့ သူေတြအတြက္လည္း ထူးျခားတဲ့ ဥပုသ္ေန႔ အခါသမယ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား အတြက္ေတာ့ ညီညြတ္ေရးအတြက္ ေတြ႕ဆုံဖိတ္ေခၚရင္း တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္း သိမ္အတြင္းမွာ စုေပါင္းၿပီး ကံေဆာင္ၾကမယ့္ ပဝါရဏာေန႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိေတာ့ကား ဒီသီတင္ကၽြတ္လျပည့္ေန႔လုိ ေန႔ထူးေန႔ရက္တစ္ခုဟာ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔မွ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ တစ္ခုခုကုိ လုပ္ျဖစ္တတ္ၾကတဲ့ ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ အေကာင္းဆုံး ကုသုိလ္ျပဳရာ ေန႔တစ္ေန႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အကုသုိလ္ အလုပ္ေတြမွာဆုိရင္ အခ်ိန္မေရြး၊ အခါမေရြး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးေတြ လုပ္တတ္ၾကေပမယ့္ ကုသုိလ္အေရးဆုိရင္ ဘာျဖစ္လုိ႔ညာျဖစ္လုိ႔၊ ဘာေန႔မဟုတ္လုိ႔၊ ညာေန႔မဟုတ္လုိ႔ စတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔ ရက္ေကာင္းရက္ျမတ္ေတြကုိ ေရြးေလ့ရွိတတ္သူေတြအတြက္ အေကာင္းဆုံးနဲ႔ အထူးျခားဆုံး ေန႔တစ္ေန႔ပဲျဖစ္လုိ႔ ဒီလုိေန႔မ်ိဳးမွာ ေကာင္းမႈတစ္ခုခုေတာ့ ရေအာင္ယူႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ထူးျခားမႈေတြ ေပါင္းစုထားတဲ့ ဒီသီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ဟာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ ပုရိမဝါဆုိဝါကပ္ရာ သီတင္းကာလ ကၽြတ္လြတ္ၿပီးဆုံးျခင္းကုိ ရည္ညြန္းထားသလုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ (၇)ဝါေျမာက္မွာ တာဝတႎသာ နတ္ျပည္သုိ႔ ၾကြေရာက္ကာ မယ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ သႏၲဳသိတနတ္သားကုိ ဝါတြင္းသုံးလ ကာလပတ္လုံး အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ ေဟာၾကားခ်ီးျမင့္ၿပီးလုိ႔ လူ႔ျပည္ကုိ ျပန္လည္ၾကြေရာက္ ဆင္းသက္ေတာ္မူတဲ့ အဘိဓမၼာ ဓမၼသဘင္ရဲ႕ ပုံရိပ္ကုိလည္း ေဖာ္ေဆာင္ထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဓိ႒ာန္တစ္ခု အေနနဲ႔ ကုသုိလ္ျပဳကာ ပူေဇာ္လုိသူေတြအဖုိ႔ အေကာင္းဆုံး အခ်ိန္အခါ သမယပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဟုိဟုိဒီဒီ ကိစၥေတြနဲ႔ ကုသုိလ္အေရးကုိ အေလးမေပးႏုိင္သူေတြအေနနဲ႔ ဒီလုိေန႔မ်ိဳးမွာေတာ့ ဥပုသ္သီလေလးေဆာက္တည္ၿပီး ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ကုိ ရြတ္ဆုိပူေဇာ္ကာ တရားေလးလည္းနာ၊ ဝိပႆနာ အလုပ္ေလးလည္း တတ္ႏုိင္သမွ် အားထုတ္ၾကည့္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ အလြန္တန္ဘုိးရွိတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔ ျဖစ္သြားမွာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကုိ ပူေဇာ္တဲ့ ပူေဇာ္မႈေတြထဲမွာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈလုပ္ၿပီး ပူေဇာ္ျခင္းဟာ အေကာင္းဆုံးနဲ႔ အႏွစ္အရွိဆုံးျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘဝမွာ ထူးထူးျခားျခား ပူေဇာ္မႈတစ္ခုအျဖစ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အဓိ႒ာန္ျပဳကာ ဘုရားရွင္ကုိ ကုသုိလ္အစုနဲ႔ ပူေဇာ္သမႈ ျပဳႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ကုိယ္အတြက္ေတာ့ တကယ့္ကုိပဲ အႏွစ္သာရျပည့္ဝတဲ့ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္တစ္ခု ျဖစ္သြားမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

မအားလုိ႔ပါဆုုိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔ ေကာင္းမႈကုုသုုိလ္ အေသးေလးေတာင္ မလုုပ္ျဖစ္တဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ တစ္ခါတေလ စဥ္းစားၾကည့္သင့္ပါတယ္။ မအားတာဟာ ဘာေတြေၾကာင့္ မအားတာလဲ၊ စားေရးအတြက္လား၊ ေနေရးအတြက္လား၊ ဒါဆုိရင္ ေသေရးအတြက္နဲ႔ ဘဝသံသရာ အေရးအတြက္ေကာ ဘယ္လုိလုုပ္မလဲေပါ့၊ ေသဖုုိ႔ေတာင္ မအားဘူး ဆုုိရင္ေတာ့ ေသမင္းက အားတဲ့အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ေခၚသြားမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္မအားလည္း သူကအားေအာင္ လုုပ္ယူသြားမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုသုုိလ္ဆုုိတာ တစ္ေနကုုန္ အခ်ိန္ေပးၿပီး လုုပ္မွရတာ မဟုုတ္ပါဘူး။ ဘဝအေရးအတြက္ မအားဘူးဆုိရင္လည္း ဒီလုုိ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ေလးေတြမွာေတာ့ မနက္အိပ္ယာထ၊ ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရ ကပ္တာတုုိ႔၊ ဘုရားဂုုဏ္ေတာ္ တစ္ခုုခုု ပြားမ်ားတာတုုိ႔။ ေမတၱာေလးေတြ ပြားမ်ားတာတုုိ႔ စသျဖင့္ ေပါေပါ့ပါးပါးေလးနဲ႔ မွတ္မွတ္ရရေလး ျဖစ္ေအာင္ လုုပ္ယူလုုိ႔ ရတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ကုုိယ့္စိတ္မွာ သဒၶါတရားေလးေတြ တုိးပြားေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ေကာင္းတဲ့စိတ္ေလးေတြနဲ႔ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ တစ္ခုမွာ မွတ္မွတ္ရရ ကုသုုိလ္တစ္ခုခုကုိ ရေအာင္လုုပ္ယူႏုုိင္ဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္းဆုံးေျပာရရင္ ေန႔စဥ္ေသာက္ေနတဲ့ အရက္ကေလးကုိ ဒီလုုိေန႔မ်ိဳးမွာ မေသာက္ဘူးဆုုိၿပီး သႏၵိ႒ာန္ခ်ကာ ေနလုုိက္ႏုိင္ရင္ကုိပဲ ဒါဟာ ကုိယ့္အတြက္ ကုသုုိလ္တစ္ခုု ရယူလုုိက္ႏုုိင္ၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒီေတာ့ကား ဟုိအလုပ္၊ ဒီအလုပ္၊ ဟုိကိစၥ၊ ဒီကိစၥစတဲ့ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြနဲ႔ ဟုိဟာမလုပ္ႏုိင္၊ ဒါမလုပ္ႏုိင္ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္အေတာ္မ်ားမ်ား အေနနဲ႔လည္း အထူးစဥ္းစားသင့္တာက အခ်ိန္ဆုိတာ ရေအာင္ယူမယ္ဆုိရင္၊ အလုပ္ဆုိတာ ရေအာင္လုပ္မယ္ဆုိရင္ သူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ့ ျဖစ္ကုိျဖစ္သြားတတ္တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကို ဆင္ျခင္ၿပီး ကုိယ့္ဘဝမွာ ထူးထူးျခားျခားအေနနဲ႔ ကုသုိလ္အလုပ္ကုိ မအားတဲ့ၾကားက ခက္ခက္ခဲခဲ ရေအာင္ယူႏုိင္ခဲ့တယ္ဆုိတဲ့ သစၥာျပဳခ်က္နဲ႔ ခ်ိန္ထုိးလုိက္ရင္ အေရးႀကီးပါတယ္ဆုိတဲ့ ကိစၥေတြဟာ ဘာမွအေရးမႀကီးေတာ့ဘူးဆုိတာ ေကာင္းေကာင္းသိျမင္ ခံစားႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္ဆုိတာ အထူးသျဖင့္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ဆုိတာ ယုံၾကည္တဲ့ သဒၶါတရား၊ ျပင္းျပတဲ့ဆႏၵတရား၊ လက္ေတြ႕ဆန္တဲ့ ဝီရိယတရား စတာေတြနဲ႔ ေပါင္းစုႏုိင္မွ အေကာင္းအစုေတြဆုိတာလည္း အေကာင္အထည္ေပၚကာ လုိရာဆႏၵျပည့္ဝႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မေကာင္းမႈမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္တဲ့ ကုိယ့္စိတ္ကုိ မလုပ္ဖူးတဲ့ ကုသုိလ္ထူးကုိ လုပ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ထူးျခားတဲ့ကုသုိလ္ထူးမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ႏုိင္ေအာင္ တြန္းအားေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြဆုိရင္ ဘာတြန္းအား၊ ဘာဖိအား၊ ဘာအကူအညီမွ မလုိဘဲ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး လုပ္ျဖစ္တတ္ၾကေပမယ့္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြဆုိရင္ တြန္းအားေလးေတြ၊ အေၾကာက္တရားေလးေတြနဲ႔မွ လုပ္ျဖစ္တတ္ၾကတဲ့ သတၱဝါေတြအတြက္ ကုသုိလ္လုပ္ဖုိ႔ အေကာင္းဆုံး တြန္းအားတစ္ခုအျဖစ္ သတိျပဳဆင္ျခင္ၿပီး ဘဝမွာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကုိ အခက္အခဲေတြၾကားက ရေအာင္ယူဖူးတယ္ဆုိတဲ့ မွတ္ေက်ာက္တစ္ခု တင္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ (၃၀-၁၀-၂၀၁၂)မွာ ေရာက္လာမယ့္ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔လုိ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္မ်ိဳးမွာ ဥပုသ္သီလ ေဆာက္တည္ကာ တတ္ႏုိင္သမွ် ဒါန၊ သီလ၊ သမထ၊ ဝိပႆနာ အက်င့္တရားမ်ားကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကပါရန္ အသိေပးတုိက္တြန္းရင္း သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ (အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔) အျဖစ္ အမွတ္တရ  အသိမွ်လုိက္ရပါတယ္။

Read more »

ဥပုသ္ေစာင့္တယ္ဆုိတာ

တစ္ေလာက စာဖတ္ပရိတ္သတ္ ဒကာေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အြန္လုိင္းမွာေတြ႕ေတာ့ သူက “ဘုန္းဘုန္းဘုရား တပည့္ေတာ္ တစ္ခုေလာက္ ေမးေလွ်ာက္ခ်င္ပါတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ တပည့္ေတာ္ ဒိအသက္ဒီအရြယ္အထိ ဥပုသ္တစ္ခါမွ မေစာင့္ဖူးဘူးဘုရား၊ ေစာင့္ရေကာင္းမွန္းလည္း မသိဘူး။ ဘယ္လုုိေစာင့္ရတယ္ဆုုိတာလည္း မသိဘူး။ ေျပာရရင္ ဥပုသ္ဆုိတဲ့ အဓိပၺါယ္ကုုိေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမသိဘူးဘုရား။ အဲဒါေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္ကုိ ဥပုသ္ေစာင့္တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး နည္းနည္းေလာက္ ရွင္းျပပါဘုရား” ဆုိၿပီး ေမးေလွ်ာက္လာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သူ႔အေမးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘုန္းဘုန္းက သိသင့္တာေလးေတြ ရွင္းျပေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဥပုသ္ဆုိတဲ့ စကားလုုံးက ဥေပါသထဆုုိတဲ့ ပါဠိကုိ ျမန္မာမႈ ျပဳထားတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥေပါသထဆုိတာ ေစာင့္ထိန္းျခင္း၊ ထိန္းသိမ္းျခင္း၊ ျပဳလုုပ္ျခင္းပဲ ျဖစ္ၿပီး ကုိယ္နဲ႔က်ဴးလြန္ႏုုိင္တဲ့ အလုုပ္ေတြ၊ ႏႈတ္နဲ႔က်ဴးလြန္ႏုုိင္တဲ့ အလုုပ္ေတြကုိ သီလသိကၡာပုဒ္ေတြနဲ႔ ထိန္းသိမ္းေနထုိင္ျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ လတစ္လရဲ႕ လဆန္း (၈)ရက္၊ လဆုုတ္ (၈)ရက္နဲ႔ လျပည့္၊ လကြယ္ေန႔တြင္မွာ ပုံမွန္ေစာင့္ထိန္းေနက်ျဖစ္တဲ့ ငါးပါးသီလထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီး ရွစ္ပါး၊ ကုိးပါးစတဲ့ သီလေတြကုိ ေစာင့္ထိန္းေနထုုိင္ျခင္းမ်ိဳးကုုိ ဥပုသ္ေစာင့္တယ္လုုိ႔ ဆုုိလုုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

မွန္ပါတယ္။ သာမန္ပုထုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔ ေကာင္းတဲ့အလုုပ္ေတြထက္ မေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ ဒီလုုိမေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြကုုိ လက္ေတြ႕က်ဴးလြန္တဲ့ အထိျဖစ္မသြားရေအာင္ သီလသိကၡာပုသ္မ်ားနဲ႔ အထိန္းအကြပ္ ျပဳၿပီး ေနထုိင္ၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အကုသုုိလ္ အလုုပ္ဆုုိတာ စိတ္နဲ႔ေတာင္ မက်ဴးလြန္မိတာ အေကာင္းဆုုံး ျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒီလုိ အေျခအေနမ်ိဳးအထိ မထိန္းႏုုိင္တာေတာင္မွ စိတ္ထဲရွိတဲ့ အကုုသုုိလ္ကုုိ ႏႈတ္နဲ႔က်ဴးလြန္တဲ့အထိ မျဖစ္လာေအာင္၊ ကုုိယ္ထိလက္ေရာက္ လုုပ္လုုိက္တဲ့အထိ ျဖစ္မသြားရေအာင္ သီလတရားေတြနဲ႔ အထူးျပဳ ေစာင့္ထိန္းၾကရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုုိ ေစာင့္ထိန္းရာမွာလည္း အပါယ္ကုိ လားေစႏုုိင္တဲ့ အျပစ္ႀကီးေတြ မျဖစ္ရေအာင္ ဗုုဒၶဘာသာေတြအေနနဲ႔ အနည္းဆုံး ငါးပါးသီလေလာက္ေတာ့ လုံၿခဳံေအာင္ ထိန္းသိမ္းၾကဖုုိ႔ ညြန္ျပၾကတာျဖစ္ၿပီး ေန႔စဥ္ေစာင့္ထိန္းေနတဲ့ ငါးပါးသီလကုုိ အထူးျပဳၿပီး ကာမဂုုဏ္ေမထုုန္အမႈကုိ မလုုပ္ျဖစ္ေအာင္၊ ကိေလသာျဖစ္ေစႏုုိင္တဲ့ အာရုံေတြအေပၚမွာ သာယာလုုပ္ေဆာင္မႈ မျဖစ္ရေအာင္ အပုိသီလေတြ ေစာင့္ထိန္းေစဖုုိ႔ ဥပုသ္သီလေစာင့္ထိန္းေစၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အရာရာမွာ စိတ္ကသာ အဓိကက်တယ္ဆုုိေပမယ့္ ကုုိယ့္စိတ္ကုုိ ကုုိယ့္စိတ္တုုိင္းက် အႏုုိင္မယူႏုုိင္၊ မထိန္းသိမ္းႏုုိင္ေသးတဲ့ သာမန္ပုုထုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ စိတ္မွာရွိေနတဲ့ အကုုသုုိလ္၊ ကိေလသာေတြကုိ လက္ေတြ႕က်ဴးလြန္တဲ့အထိ မျဖစ္ေအာင္ သီလတရား၊ ကုုိယ့္က်င့္တရားေတြနဲ႔ ထိန္းသိမ္းၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏႈတ္ကုုိေစာင့္စည္းျခင္း၊ ကုိယ္ကုုိေစာင့္စည္းျခင္း သီလေတြကုုိ လုုံၿခဳံေအာင္ ထိန္းထားလာႏုုိင္ရင္ စိတ္မွာလည္း ယုံၾကည္မႈေတြတုုိးလား၊ စိတ္သန္႔ရွင္းမႈေတြ ရွိလာမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ စိတ္နဲ႔က်ဴးလြန္ႏုုိင္တဲ့ မေနာကံကုုိလည္း တျဖည္းျဖည္း ထိန္းသိမ္းလာႏုုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလလုုံရင္ စိတ္လည္းလုုံေနမွာျဖစ္ၿပီး စိတ္လုံေနရင္ သမာဓိလည္း အျဖစ္လြယ္ကာ သမာဓိတည္ရင္ ပညာလည္း ျဖစ္ဖုုိ႔အားေကာင္းလာကာ ေနာက္ဆုုံးပန္းတုုိင္ျဖစ္တဲ့ ကိေလသာကုန္ရာ မဂ္ဖုုိလ္ပညာမ်ားအထိ ရရွိေစႏုုိင္တဲ့အတြက္ အေျခခံအက်ဆုုံးျဖစ္တဲ့ သီလေစာင့္ျခင္းကုိ သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္လုုိသူတုုိင္း ႀကိဳးစားလုုပ္ေဆာင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဆုိေတာ့ကား ဥပုသ္ေစာင့္ထိန္းျခင္းရဲ႕ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္က ကာယကံေျမာက္ က်ဴးလြန္ႏုုိင္တဲ့ အကုသုုိလ္အလုုပ္ေတြ၊ ဝစီကံေျမာက္ လြန္က်ဴးႏုုိင္တဲ့ အကုသုုိလ္အလုုပ္ေတြနဲ႔ ကိေလသာတုုိးပြားေစႏုုိင္တဲ့ အျပဳအမူေတြကုုိ မလုုပ္ျဖစ္ေအာင္ သီလသိကၡာပုဒ္မ်ားကုိ အထူးျပဳ ေစာင့္ထိန္းျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘဝမွာ အကုသုုိလ္ အလုုပ္ေတြမွာသာ အခ်ိန္ကုုန္မ်ားေနၾကတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ ကုုိယ့္ရဲ႕ လုုပ္ရပ္ေတြအေပၚမွာ ေကာင္းတဲ့ထိန္းသိမ္းမႈေတြ ျဖစ္လာေအာင္ ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္း၊ သီလထိန္းျခင္း စတဲ့ ေကာင္းမႈေတြကုိ အရင္က တစ္ခါမွ မလုုပ္ဘူးရင္လည္း လုုပ္ျဖစ္ေအာင္ လုုပ္ၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္သလုုိ ပုံမွန္ဥပုုသ္ေစာင့္ေနက် သူေတြအေနနဲ႔လည္း မပ်က္မကြက္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

Read more »

ရခ်င္ရင္ ေပးပါ

မေပးဘဲ မရခ်င္ပါနဲ႔။ ကုိယ္ကရခ်င္ရင္ ကုိယ္ကအရင္ ေပးျပရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေပးရတယ္ဆုုိတဲ့ စကားက ေပးရင္ ရတယ္ဆုိတဲ့ သေဘာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေပးလုိက္တဲ့အတြက္ ရလာတဲ့ အခါမွာလည္း ကုုိယ္ေပးလုုိက္တဲ့ အရာနဲ႔တန္ေအာင္ေတာ့ ျပန္ရၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေပးျခင္းဟာ ပစၥည္း ဥစၥာေပးျခင္းမ်ိဳးကုိပဲ ဆုိလုုိတာ မဟုုတ္ပါဘူး။ ရုပ္ဝတၳဳ အသြင္အျပင္ အေနအထား အားလုုံးနဲ႔ သက္ဆုုိင္ေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဆုိေတာ့ကား ကုုိယ္ဘာလုုိခ်င္လဲဆုုိတာ ကိုုယ္ကုုိယ္တုုိင္ ေရြးခ်ယ္ၿပီး ကုုိယ္က အၿပဳံးလုုိခ်င္ရင္ ကုုိယ္ကအရင္ ၿပဳံးျပရမွာျဖစ္သလုုိ ကုုိယ္က အေကာင္းၾကားခ်င္ရင္လည္း ကုုိယ္ကအရင္ အေကာင္းေျပာျပရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုုိပဲ ကုုိယ့္ကုုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံေစခ်င္ရင္ ကုုိယ္ကအရင္ အေကာင္းဆုုံးျဖစ္ေအာင္ ျပဳမူေနထုုိင္ ဆက္ဆံျပရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အဲ… အဲဒီလုိ ကုိယ္ေကာင္းရဲ႕သားနဲ႔ သူကမေကာင္းဘူးဆုုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ သူ႔အေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔အေၾကာင္းဟာ သူ႔အက်ိဳးပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႔အက်ိဳးဟာ ကုုိယ့္အဆုုိးမျဖစ္ဖုုိ႔ ကုုိယ္ေကာင္းေအာင္ ကုိယ္လုုပ္ဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ကုုိယ္ေကာင္းခ်င္ရင္ ကုုိယ္ေျပာင္းျပင္ရမွာ ျဖစ္ၿပီး ကုုိယ္ေကာင္းျပရင္လည္း ကုုိယ္ေကာင္းရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ အေကာင္းေတြကုုိ ရခ်င္ရင္ ကုုိယ္ကအရင္ အေကာင္းေပးႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ေစတနာနဲ႔ေပးရင္ ေပးတာနဲ႔အမွ် ရေနၾကမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

Read more »

ေတာ္သလင္းလျပည့္ေန႔ (သုုိ႔) ဂ႐ုဓမၼအခါေတာ္ေန႔

ျမန္မာတုိ႔ရဲ႕ လ ၁၂လကုိ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္မ်ားနဲ႔ ထူးျခားစြာ သတ္မွတ္ထားၾကရာမွာ ေတာ္သလင္းလရဲ႕ လျပည့္ေန႔ကုိ ဂ႐ုဓမၼ အခါေတာ္ေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ခ်က္ဟာလည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေတာ္သလင္းလျပည့္ေန႔ ျဖစ္တဲ့ ဒီေန႔ကုိ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ ေန႔အျဖစ္ ဂ႐ုဓမၼ အခါေတာ္ေန႔လုိ႔ ေျပာဆုိသုံးႏႈန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ ငါးရာငါးဆယ္ ဇာတ္နိပါတ္ေတာ္ေတြထဲက ကု႐ုဓမၼဇာတကကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေတာ္သလင္းလျပည့္ေန႔ကုိ ဂ႐ုဓမၼ အခါေတာ္ေန႔လုိ႔ သတ္မွတ္ၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ မူရင္းစကားမွာ ကု႐ုဓမၼျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပုိင္းေ၀ါဟာရ အေျပာင္းအလဲတစ္ခု အေနနဲ႔ ဂ႐ုဓမၼလုိ႔ ေျပာဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အ႒ကထာမ်ားမွာေတာ့ ကု႐ုတုိင္းသားတုိ႔ က်င့္သုံးတဲ့ တရားျဖစ္တဲ့အတြက္ ကု႐ုဓမၼလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဖြင့္ဆုိရွင္းျပပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီကုရုဓမၼေခၚ ဂ႐ုဓမၼဆုိတာ ပဥၥသီလ ေခၚ ငါးပါးသီလကုိ ဆုိျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အတိတ္ဘ၀တစ္ခုမွာ ဘုရားေလာင္းဟာ ဣႏၵပတၱနဂုိရ္ျပည္ရဲ႕ ေကာရဗ်ဘုရင္အျဖစ္ အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္အခါက တုိင္းျပည္တစ္ျပည္လုံးကုိ ငါးပါးသီလေစာင့္ထိန္းဖုိ႔ ညႊန္ၾကားၿပီး သီလတရားနဲ႔ ျပည့္စုံေစပါတယ္။ တစ္တုိင္းျပည္လုံး ပဥၥသီလကုိ လုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိန္းၾကတဲ့အတြက္ အဲဒီတုိင္းျပည္မွာ မုိးေလ၀သ မွန္ကန္ၿပီး ေကာက္ပဲသီးႏွံနဲ႔ ဆန္ေရစပါး ေပါမ်ားကာ တုိင္းသူျပည္သားေတြဟာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ၿငိမ္းခ်မ္းတည္ၿငိမ္တဲ့အျပင္ သီလလုံၿခဳံၾကတဲ့အတြက္ အသက္ရွည္ၿပီး ေရာဂါဘယမ်ားလည္း ကင္းေ၀းၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တစ္ဘက္မွာရွိတဲ့ ကာလိဂၤမင္း အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ဒႏၲပူရျပည္မွာေတာ့ မုိးေခါင္ေရရွားျဖစ္ကာ ဆန္ေရစပါးရွားပါၿပီး တုိင္းသူျပည္သားေတြဟာလည္း ဒုကၡအမ်ိဳးမ်ိဳး ႀကဳံေနရပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကလိဂၤမင္းဟာ ေကာရဗ်မင္းရဲ႕ တုိင္းျပည္အေျခအေနကုိ စုံစမ္းၿပီး ေကာရဗ်မင္း က်င့္သုံးတဲ့ ကု႐ုဓမၼကုိ လုိက္နာက်င့္သုံးေစကာ မိမိတုိင္းသူျပည္သားေတြကုိလည္း သီလနဲ႔ ျပည့္စုံေစပါတယ္။ ဒီလုိ ကု႐ုဓမၼကုိ က်င့္သုံးတဲ့အတြက္ ကလိဂၤမင္းရဲ႕ တုိင္းျပည္မွာလည္း မုိးေလ၀သမွန္ကန္ကာ တုိင္းျပည္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ လာခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ က႐ုဓမၼေခၚ ငါးပါးသီလကုိ လုံၿခဳံေစာင့္ထိန္းေစလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက ကု႐ုဓမၼဇာတ္ေတာ္ရဲ႕ အႏွစ္ခ်ဳပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီဇာတ္ေတာ္ကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမ်ားဟာလည္း ဆန္ေရစပါး စုိက္ပ်ိဳးရာျဖစ္တဲ့ မုိးရာသီရဲ႕ ေတာ္သလင္းလမွာ မုိးေလ၀သ မွန္ကန္ေစဖုိ႔နဲ႔ ဗုဒၶဘာသာေတြ အေနနဲ႔ ဂ႐ုဓမၼေခၚ ငါးပါးသီလကုိ အေလးထားၿပီး ေစာင့္ထိန္းေစဖုိ႔ ေတာ္သလင္းလျပည့္ေန႔ကုိ ဂ႐ုဓမၼအခါေတာ္ေန႔ အျဖစ္ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္တစ္ခု သတ္မွတ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ အဓိက အေရးႀကီးဆုံး တရားက ဂ႐ုဓမၼ တရားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ငါးပါးသီလရဲ႕ အစြမ္းထက္ျမက္မႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လူတုိင္းလူတုိင္း အနည္းဆုံး သူ႔အသက္ကုိ သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္တာ၊ သူ႔ဥစၥာခုိးျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္တာ၊ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈမ်ားမွ ေရွာင္ၾကဥ္တာ၊ လိမ္ညာေျပာဆုိတာေတြမွ ေရွာင္ၾကဥ္တာ၊ အရက္ေသစာ မူးယဇ္ေဆး၀ါး ေသာက္စားသုံးစဲြတာေတြမွ ေရွာင္ၾကဥ္တာေတြကုိ ေပ်ာက္ျပက္မႈမရွိေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ႏုိင္ၾကမယ္ဆုိရင္ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ စိတ္အစဥ္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေနၿပီး အခ်င္းခ်င္း ႏွိပ္စက္ျခင္းေတြ ကင္းေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခုခ်င္းရဲ႕ စိတ္အစဥ္မွာ သီလေတြနဲ႔ ထိန္းသိမ္းလုိ႔ ၿငိမ္းေနၾကမယ္ဆုိရင္ အဲဒီႏုိင္ငံ၊ အဲဒီလူမ်ိဳးေတြကုိ ေစာင့္ေရွာက္ၾကတဲ့ နတ္ေဒ၀တာေတြဟာလည္း ေစာင့္ေရွာက္မႈ အားေကာင္းၿပီး အဆုိးေတြမျဖစ္ေအာင္ မစၾကမွာျဖစ္ပါတယ္။ သမၼာေဒ၀ နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္မ်ားရဲ႕ အေစာင့္အေရွာက္ကုိ ခံၾကရတဲ့ တုိင္းျပည္ဟာ မုိးေလ၀သ ရာသီဥတုမွအစ ေကာင္းမြန္မွန္ကန္ၿပီး ရာသီဥတု မွန္တဲ့အတြက္ စုိက္ပ်ိဳးရတဲ့ သီးႏွံစပါးဟာလည္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ကာ စား၀တ္ေနေရးမွ အစ အစစအရာရာ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ ေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ အေျခခံျဖစ္တဲ့ ဂ႐ုဓမၼေခၚ ငါးပါးသီလကုိ လုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိန္းေနထုိင္ၾကလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက အရာရာဟာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ အေၾကာင္းေကာင္းရင္ အက်ိဳးလည္းေကာင္းမွာျဖစ္လုိ႔ အက်ိဳးေပးေကာင္းခ်င္သူေတြ အေနနဲ႔ အေၾကာင္းေကာင္းေအာင္ လုပ္ၾကဖုိ႔နဲ႔ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ အေၾကာင္းေတြ ေကာင္းေနရင္ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ အက်ိဳးလည္းေကာင္းေနၿပီး အေၾကာင္းေကာင္းသူ တစ္ဦးခ်င္း ေပါင္းထားတဲ့ အမ်ားဟာလည္း အက်ိဳးေကာင္းတဲ့ အစုအဖဲြ႕ ျဖစ္လာမွာျဖစ္ကာ အစုအဖဲြ႕မ်ားနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ ကမၻာႀကီးဟာလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ တုိးတက္၀ေျပာေနမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေၾကာင္းေကာင္းဆုိတဲ့ ဂ႐ုဓမၼလုိ တရားမ်ားကုိ ႀကိဳးစားက်င့္ႀကံေနထုိင္ျခင္းျဖင့္ အက်ိဳးေကာင္းေအာင္ အားထုတ္ၾကဖုိ႔ အသိေပးလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဂ႐ုဓမၼေခၚ ငါးပါးသီလကုိ အေျခခံ အဆင့္အေနနဲ႔ တည္တံ့ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး အျမတ္ဆုံးပန္းတုိင္ကုိ လွမ္းကုိင္ႏုိင္ေအာင္ အားထုတ္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အက်င့္တရားေတြ အားနည္းၿပီး သီလတရားေတြ ေလ်ာ့ရဲလာတဲ့ ဒီေန႔လုိ ေခတ္ႀကီးမွာ အမ်ားမုိးခါးေရ ေသာက္လုိ႔ ကုိယ္လည္းလုိက္ေသာက္တဲ့ ပုံစံမ်ိဳး မျဖစ္ေစၾကဘဲ အမ်ားမလုပ္ႏုိင္တဲ့ အလုပ္ကုိ တစ္ဦးခ်င္း အရင္ႀကိဳးစား လုပ္ကုိင္ရင္း အမ်ားအားျဖစ္လာေအာင္ အားထုတ္တဲ့အေနနဲ႔ လူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရဟန္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ အေျခခံအဆင့္ သီလမ်ားကုိ လုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိန္းၾကဖုိ႔၊ လူေတြအေနနဲ႔ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ သႏၲာန္မွာ ဂ႐ုဓမၼ တရားေတြ ထြန္းကားလာေအာင္ ေန႔စဥ္ေစာင့္ထိန္းရမယ့္ ငါးပါးသီလကုိ လုိက္နာက်င့္သုံးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔၊ ဒီလုိ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ သႏၲာန္မွာ ဂ႐ုဓမၼေတြ ထြန္းကားလာမယ္ဆုိရင္ အဲဒီသူ၊ အဲဒီမိသားစု၊ အဲဒီလူမ်ိဳး၊ အဲဒီတုိင္းျပည္ဟာ အမွန္တကယ္ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ ၀ေျပာလာမွာ ျဖစ္လုိ႔ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အနည္းဆုံး ဒီဂ႐ုဓမၼကုိေတာ့ အတတ္ႏုိင္ဆုံး လုံၿခဳံၾကေစဖုိ႔ တုိက္တြန္းျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဂ႐ုဓမၼတရားေတြ မ်ားမ်ားထြန္းကားေလ ကမၻာေလာကႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းေလ ျဖစ္မယ္ဆုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ဂ႐ုဓမၼအခါေတာ္ေန႔ရဲ႕ ထူးျခားမႈတစ္ခုအျဖစ္ အသိေပးတင္ျပရင္း ဗုဒၶဘာသာေတြအတြက္ အနည္းဆုံး အေျခခံျဖစ္တဲ့ ငါးပါးသီလကုိ လုံၿခဳံေအာင္ က်င့္သုံးၾကဖုိ႔ ေစတနာစကား ေမတၱာအားျဖင့္ တုိက္တြန္းစကား ပါးလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

ဗုုဒၶေဟာၾကား အဝိဇၨာတရား (အဝိဇၨာသုုတ္)

ဗုုဒၶျမတ္စြာဘုုရား သာဝတၳိျပည္၊ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္တြင္ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူစဥ္ ရဟန္းပရိတ္သတ္အေပါင္းတုုိ႔အား ဤအဝိဇၨာတရားကုုိ ေဟာေတာ္မူ၏။

 ျမတ္စြာဘုုရားရွင္က “ရဟန္းတို႔ မသိမႈ 'အဝိဇၨာ'သည္ အကုသိုလ္တရားတို႔ျဖစ္ရန္ ေရွ႕သြားေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္၏၊ မရွက္မႈ 'အဟိရိက' မလန္႔မႈ 'အေနာတၱပၸ'သည္ ေနာက္လိုက္သာလွ်င္ ျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ အဝိဇၨာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပညာမဲ့သူအား မွားေသာအျမင္ 'မိစၧာဒိ႒ိ' ျဖစ္ႏိုင္၏၊ မွားေသာအျမင္ရွိသူအား မွားေသာအၾကံ 'မိစၧာသကၤပၸ' ျဖစ္ႏိုင္၏၊ မွားေသာအၾကံရွိသူအား မွားေသာ စကား 'မိစၧာဝါစာ' ျဖစ္ႏိုင္၏၊ မွားေသာ စကားရွိသူအား မွားေသာအလုပ္ 'မိစၧာကမၼႏၲ' ျဖစ္ႏိုင္၏၊ မွားေသာအလုပ္ရွိသူအား မွားေသာအသက္ေမြးမႈ 'မိစၧာဇီဝ' ျဖစ္ႏိုင္၏၊ မွားေသာအသက္ေမြးမႈရွိသူအား မွားေသာအားထုတ္မႈ 'မိစၧာဝါယာမ' ျဖစ္ႏိုင္၏၊ မွားေသာအားထုတ္မႈရွိသူအား မွားေသာ ေအာက္ေမ့မႈ 'မိစၧာသတိ' ျဖစ္ႏိုင္၏၊ မွားေသာ ေအာက္ေမ့မႈရွိသူအား မွားေသာ တည္ၾကည္မႈ 'မိစၧာသမာဓိ' ျဖစ္ႏိုင္၏။

ရဟန္းတို႔ အသိဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ'သည္ကား ကုသိုလ္တရားတို႔ ျဖစ္ရန္ ေရွ႕သြားေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္၏၊ ရွက္မႈ 'ဟိရီ' လန္႔မႈ 'ၾသတၱပၸ'သည္ ေနာက္လိုက္သာလွ်င္ ျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ အသိဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ'ႏွင့္ ျပည့္စံုသူ ပညာရွိသူအား မွန္ကန္ေသာအျမင္ 'သမၼာဒိ႒ိ' ျဖစ္ႏိုင္၏၊ မွန္ကန္ေသာအျမင္ရွိသူအား မွန္ကန္ေသာအၾကံ 'သမၼာသကၤပၸ' ျဖစ္ႏိုင္၏၊ မွန္ကန္ေသာအၾကံရွိသူအား မွန္ကန္ေသာ စကား 'သမၼာဝါစာ'ျဖစ္ႏိုင္၏၊ မွန္ကန္ေသာ စကားရွိသူအား မွန္ကန္ေသာအလုပ္ 'သမၼာကမၼႏၲ' ျဖစ္ႏိုင္၏၊ မွန္ကန္ေသာအလုပ္ရွိသူ အား မွန္ကန္ေသာအသက္ေမြးမႈ 'သမၼာအာဇီဝ' ျဖစ္ႏိုင္၏၊ မွန္ကန္ေသာအသက္ေမြးမႈရွိသူအား မွန္ကန္ ေသာအားထုတ္မႈ 'သမၼာဝါယာမ' ျဖစ္ႏိုင္၏၊ မွန္ကန္ေသာအားထုတ္မႈရွိသူအား မွန္ကန္ေသာ ေအာက္ေမ့ မႈ 'သမၼာသတိ' ျဖစ္ႏိုင္၏၊ မွန္ကန္ေသာေအာက္ေမ့မႈရွိသူအား မွန္ကန္ေသာ တည္ၾကည္မႈ 'သမၼာသမာဓိ' ျဖစ္ႏိုင္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

ဤကား သံယုုတၱနိကာယ္၊ မဟာဝဂၢသံယုုတ္၊ အဝိဇၨာသုုတ္တြင္ ျမတ္ဗုုဒၶကုုိယ္ေတာ္တုုိင္ ေဟာၾကားေတာ္မူထားသည့္ အဝိဇၨာအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္းပင္ျဖစ္၏။ မသိမႈအဝိဇၨာႏွင့္ အသိဉာဏ္ေခၚ သိမႈ ဝိဇၨာကုုိ ခ်ိန္ထုုိးကာ အက်ိဳးအျပစ္ကုုိလည္း အတိအလင္း ရွင္းလင္းေတာ္မူထား၏။ ဤေဒသနာေတာ္ကုုိ အေသအခ်ာ ေလ့လာမွတ္သား နာယူရင္း ဓမၼအသိ တစ္ခုုခုုကုုိ ရရွိႏုုိင္ရန္ ရည္ရြယ္၍ တဆင့္ျပန္လည္ မွ်ေဝကာ ပူေဇာ္လုုိက္ရပါသည္။ 

Read more »

ေျပးမလႊတ္ပါ ေဘးသုံးျဖာ

ေရေဘးမီးေဘး၊ ျပည္ဖ်က္ေဘးကား၊ ဆယ္ေရးတစ္ေရး၊ ကယ္ႏိုင္ေသး၏။

အုိေဘးနာေဘး၊ ေသျခင္းေဘးဟု၊ ဤေဘးသုံးပါး၊ လြန္ႀကီးမားက၊ သားႏွင့္အမိ၊ ျဖစ္တုံဘိလည္း၊

မ်က္စိေအာက္တြင္၊ ရင္ခြင္တင္လ်က္၊ သက္ပင္ေရးပုိင္၊ မကယ္ႏုိင္ဘူး၊ လက္မႈိင္ခ်ကာ၊ ေနရစြာရွင့္။

(မဃေဒဝလကၤာသစ္၊ မန္လည္ဆရာေတာ္)

“ကုိယ့္သူမကယ္ႏုိင္၊ သူ႔ကုိယ္မကယ္ႏုုိင္”ဆုုိတဲ့ စကားဟာ တျခားအရာမ်ားထက္ ကံတရားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာရင္ပုိမွန္ပါလိမ့္မယ္။ အထူးသျဖင့္ ကံအေၾကာင္းတရားေတြကုိ မျဖတ္ႏုိင္ေသးတဲ့အတြက္ သံသရာအဆက္ဆက္ လည္ေနခဲ့ရတဲ့ ဘဝအသစ္ တစ္ဖန္ျဖစ္တည္မႈေတြဟာ ေမြးမယ္၊ အုိမယ္၊ နာမယ္၊ ေသမယ္ဆုိတဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြကုိ ျဖစ္ေပၚေစကာ ဒီအက်ိဳးတရား အေနနဲ႔ ခံစားရတဲ့ ဒုကၡေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မိဘနဲ႔ သားသမီး ဆရာနဲ႔တပည့္ ေဆြမ်ိဳးမိတ္သဂၤဟ စသူတုိ႔အခ်င္းခ်င္း ဘယ္သူ႔ဘယ္သူမွ ကယ္တင္ေပးလုိ႔ မရတဲ့ နိယာမလို႔ပဲ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒီအိုနာေသ ေဘးေတြဟာ အေမျဖစ္ရင္အေမခံ၊ အေမျဖစ္ရင္အေဖခံ၊ သားသမီးျဖစ္ရင္ သားသမီးခံ၊ ဆရာျဖစ္ရင္ ဆရာခံ တပည့္ျဖစ္ရင္ တပည့္ခံရမယ့္ အစားထုိးခံေပးလုိ႔ မရတဲ့ ေဘးေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီေဘးေတြ ႀကဳံလာရင္ ဘယ္လုိမွ ေရွာင္ေျပးလုုိ႔ မရေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ 

ဘဝသစ္ တစ္ဖန္ ျဖစ္ေနျခင္း ရွိေနသမွ် အိုုနာေသဆုုိတဲ့ ေဘးေတြကလည္း ရွိေနၾကမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီေဘးေတြရဲ႕လြတ္ရာကုိ သြားႏုုိင္ဖုုိ႔ ဘဝသစ္ကုုိ တစ္ဖန္ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ တဏွာကုိ အၿပီးပုိင္ ပယ္သတ္ႏုုိင္ေအာင္ပဲ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တဏွာကုိ ပယ္ႏုိင္ၿပီဆုိရင္ ေနာက္ထပ္ ဘဝအသစ္ကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းကုိလည္း ပယ္ၿပီးျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘဝအသစ္ မရွိရင္ အုိနာေသဆုိတဲ့ အက်ိဳးတရား ဒုကၡေဘးကလည္း ေဝးလြတ္သြားေစေတာ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ ေျပးမလြတ္တဲ့ အုိေဘးနာေဘးေသေဘးဆုုိတဲ့ ေဘးသုုံးမ်ိဳးကေန ေျပးလြတ္ေစႏုိင္ဖုိ႔ ေဘးလြတ္ရာအမွန္ ျမတ္နိဗၺာန္ကုိ မဂၢင္ရွစ္ရပ္ လမ္းသြယ္ျမတ္နဲ႔သာ မေႏွာင့္စတမ္း အေရာက္လွမ္းၾကရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း….။

Read more »

ၿပိတၱာအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း

ၿပိတၱာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ေမးထားတဲ့ အေမးေလးေတြကုိ ျပန္ေျဖေပးဖုိ႔ အေၾကြးတင္ေနတာ အေတာ္ၾကာၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ခုေတာ့ မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆုိၿပီး အခ်ိန္ယူကာ ေရးသားတင္ျပရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ျမန္မာမ်ားနဲ႔ အလြန္ရင္းႏွီးေနၿပီးျဖစ္တဲ့ ဒီၿပိတၱာမ်ားအေၾကာင္းကုိ ပိဋကတ္သုံးပုံ ေပတဝတၳဳပါဠိေတာ္မွာ သဂၤါယနာတင္ မေထရ္မ်ားက မွတ္တမ္းတင္ထားတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဝိမာနဝတၳဳ၊ ေပတဝတၳဳအျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ ဒီပါဠိေတာ္မွာ ေပတဆုိတဲ့ စကားနဲ႔ ၿပိတၱာေတြအေၾကာင္းကုိ ဖြင့္ဆုိရွင္းျပထားပါတယ္။ လူ႔ခႏၶာကုိယ္ အတၱေဘာမွ ကင္းကြာသြားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေပတလုိ႔ေခၚကာ ဒီေပတအရ ၿပိတၱာဘုံကုိ ေရာက္သြားသူတုိ႔ကုိဆုိေၾကာင္း စာေပမ်ားက ဖြင့္ဆုိျပပါတယ္။

စာေပအဖြင့္ေတြအရ ၿပိတၱာဆုိတာ ငရဲ၊ တိရစၧာန္၊ ၿပိတၱာ၊ အသူရကာယ္လုိ႔ေခၚတဲ့ အပါယ္သတၱဝါ ေလးပါးထဲမွာပါဝင္တဲ့ လူ႔ျပည္ေလာကအတြင္းမွာပဲ ေတာၿခဳံပိေပၸါင္း ေတာင္ေစာင္းဂူလႈိဏ္ စတဲ့အရပ္ေတြမွာ မွီခုိၿပီး ဆင္းရဲထူေျပာစြာ ခံစားေနရတဲ့ သတၱဝါတစ္မ်ိဳးကုိဆုိေၾကာင္း မွတ္သားႏုိင္ပါတယ္။ လူ႔ျပည္ေလာကမွာ လူျဖစ္စဥ္က ျငဴစူဝန္တုိျခင္း မ်ားျပားၿပီး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း ေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္းမရွိ၊ သူတပါး ေပးကမ္းလွဴဒါန္းတာကုိလည္း တာျမစ္ကာ ကုသုိလ္ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ အႏၲရာယ္ျပဳခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ၿပိတၱာဘဝမွာ အျဖစ္မ်ားၾကတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ၿပိတၱာဘဝကုိ ေရာက္ရွိသြားၾကတ့ဲ သတၱဝါေတြဟာ မိမိတုိ႔လုပ္ခဲ့တဲ့ မေကာင္းမႈကံေၾကာင့္ အစာေရစာ ငတ္မြတ္ျခင္း ဒုကၡကုိ ခံစားကာ ႏွစ္ေပါင္းရာေထာင္း သိန္းသန္းမက ခံစားၾကရသလုိ ဘုရားတစ္ဆူနဲ႔ တစ္ဆူၾကားကာလအထိ မကၽြတ္မလြတ္ႏုိင္ဘဲ ရွိေနတတ္ၾကတဲ့ ၿပိတၱာမ်ားလည္း အမ်ားအျပား ရွိေေၾကာင္းဆုိပါတယ္။ အဲဒီလုိ အခ်ိန္ကာလ ၾကာျမင့္စြာ အစာေရစာ မစားမေသာက္ရဘဲ ဆင္းရဲဒုကၡကုိ ခံစားၾကရေပမယ့္ အကုသုိလ္ကံ အရွိန္မကုန္ေသးတဲ့အတြက္ ကြယ္လြန္ေသဆုံး၊ ဘဝတုံးျခင္း မရွိေသးဘဲ အသားအေသြးမရွိ အေရအေၾကာ အ႐ုိးမွ်သာရွိကာ အလြန္ဆုိးဝါးတဲ့ အဆင္းနဲ႔ ေၾကာက္ရြ႔ံ႕ထိတ္လန္႔ဖြယ္ရာ တည္ရွိေနရတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ၿပိတၱာတစ္ဦးရဲ႕ အဆင္းဆုိးဝါးပုံကုိ ေပတဝတၳဳအ႒ကထာ ဓနပါလေသ႒ိ ေပတဝတၳဳမွာ ဖြင့္ျပထားတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီအဖြင့္အရ “ၿပိတၱာတစ္ဦးရဲ႕ ကုိယ္ပမာဏဟာ ထန္းပင္လုံးပမာဏရွိၿပီး ကုိယ္အေရဟာလည္း အလြန္ၾကမ္းတမ္းေၾကာင္း၊ ေဖာက္ျပန္တဲ့ဆံအေမြးရွိၿပီး ေၾကာက္မက္ဖြယ္အဆင္းရွိကာ အလြန္ေဖာက္ျပန္ ဆုိးဝါးလ်က္ စက္ဆုတ္ရြံရွာဖြယ္ အျမင္ရွိေၾကာင္း၊ ထုိၿပိတၱာသည္ ငါးဆယ့္ငါးႏွစ္လုံးလုံး ထမင္းတစ္လုံး ေရတစ္ေပါက္ကုိမွ် မရရွိဘဲ ေျခာက္ကပ္ေသာ လည္ေခ်ာင္းႏႈတ္ခမ္းရွိလ်က္ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ျခင္း ႏွိပ္စက္ကာ ဟုိဟုိဒီဒီ ေျပးလႊားေနရတတ္ေၾကာင္း” စသျဖင့္ သိရပါတယ္။ ဒါက ဒီဝတၳဳမွာပါတဲ့ ၿပိတၱာအေၾကာင္း ဖြင့္ဆုိခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပိတၱာအမ်ိဳးအစား မ်ားသေလာက္ ခံစားရပုံခ်င္းလည္း မတူညီလွပါဘူး။  

သဂၤါယနာတင္ အ႒ကထာ ဋီကာက်မ္းအဖြင့္မ်ားအရ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ၿပိတၱာအမ်ိဳးအစား ေလးမ်ိဳးရွိေၾကာင္းလည္း မွတ္သားရပါတယ္။ အဲဒီေလးမ်ိဳးက

၁။ သူတပါးတုိ႔ ေပးအပ္တဲ့ အစားအစာကုိ အမွီျပဳၿပီး အသက္ရွင္ရေသာ ပရဒတၱဴပဇီဝိကၿပိတၱာ

၂။ ထမင္းငတ္ျခင္း၊ ေရမြတ္သိပ္ျခင္းတုိ႔ မျပတ္ႏွိပ္စက္ခံေနရတဲ့ ခုပၸိပါသိကၿပိတၱာ

၃။ အၿမဲအၾကြင္းမဲ့ ေလာင္ကၽြမ္းခံေနရတဲ့အတြက္ ပူပန္ျခင္းရွိေနရေသာ နိဇၥ်ာမတဏွိကၿပိတၱာ

၄။ အသုရကာယ္လုိ႔ သီးသန္႔ေခၚဆုိအပ္တဲ့ အသုရာကာယေခၚ ကာလကဥၥိကၿပိတၱာ တုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီၿပိတၱာေလးမ်ိဳးမွာ နံပါတ္တစ္အမ်ိဳးအစား ၿပိတၱာကေတာ့ လူ႔ဘဝက ေဆြမ်ိဳးဉာတကာ စသူေတြရဲ႕ ရည္စူးၿပီး လွဴဒါန္းေပးတဲ့ အလွဴကုိ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ သာဓုေခၚဆုိႏုိင္ပါက စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္မ်ားကုိ ရရွိခံစားႏုိင္ေၾကာင္း ဆုိပါတယ္။

ဒီၿပိတၱာအမ်ိဳးအစား ေလးမ်ိဳးအျပင္ ေလာကပညတၱိက်မ္း၊ ဆဂတိဒီပနီက်မ္းေတြမွာလည္း ၿပိတၱာအမ်ိဳးမ်ိဳး အေၾကာင္းကုိ ဖြင့္ျပထားတာကုိ ေတြရျပန္ပါတယ္။ အဲဒီက်မ္းမ်ားအရ ၿပိတၱာအမ်ိဳးအစား (၁၂)မ်ိဳးကုိ မွတ္သားရပါတယ္။ ဟိမဝႏၲာေတာင္ေဘးရွိ ဂိဇၥ်ကုဋ္ေတာင္မွာ ၿပိတၱာအမ်ိဳးမ်ိဳး တည္ရွိေနၿပီး အေရအတြက္အားျဖင့္ (၁၂)မ်ိဳးအထိ ရွိေနေၾကာင္း ဖြင့္ျပပါတယ္။ အဲဒီ ၿပိတၱာအမ်ိဳးအစားမ်ားက

၁။ အစာေရစာ အလြန္ငတ္မြတ္ကာ ဘယ္ေသာအခါမွ ထမင္းေဘာဇဥ္ စတဲ့အစားအစာမ်ားကုိ စားေသာက္ရျခင္း မရွိဘဲ သူတပါးတုိ႔ စြန္႔ပစ္ထားတဲ့ တံေတြးႏွပ္အန္ဖတ္ေတြကုိသာ စားေသာက္ရတဲ့ ဝႏၲာသၿပိတၱာမ်ိဳး

၂။ လူေကာင္ပုတ္၊ ေခြးေကာင္ပုတ္၊ ေျမြေကာင္ပုတ္စတဲ့ အေကာင္ပုတ္မ်ားကုိ ရတဲ့အခါ စားရၿပီး မရတဲ့အခါ မစားရဘဲ ငတ္မြတ္ေနရတတ္တဲ့ ကုဏပါသၿပိတၱာမ်ိဳး

၃။ မစင္ကုိသာ စားသုံးရတဲ့ ဂူထခါဒကၿပိတၱာမ်ိဳး

၄။ ေန႔ညဥ္႔ပတ္လုံး ခံတြင္းမွ မီးလွ်ံမ်ားထြက္ကာ အပူေလာင္ခံေနရတဲ့ အဂိၢဇာလမုခၿပိတၱာမ်ိဳး

၅။ ခႏၶာကုိ အလြန္ႀကီးၿပီး ပါးစပ္မွာ အပ္နဖားေပါက္ေလာက္ပဲရွိကာ အစာေရစာကုိ ပါးစပ္က မသြင္းႏုိင္ဘဲ ႏွာေခါင္းနားရြက္စတဲ့ အေပါက္ေတြက သြင္းေနရေပမယ့္ အၿမဲမျပတ္ စာေလာင္မြတ္သိပ္ေနရတဲ့ သူစိမုခၿပိတၱာမ်ိဳး

၆။ ေရငတ္မြတ္မႈ တဏွာျဖင့္ ႏွိပ္စက္ခံရသည့္ တဏွာဋၬိတၿပိတၱာမ်ိဳး (ထုိၿပိတၱာမ်ိဳးသည္ တစ္ခါတစ္ရံမွ် ေသာက္ေရကုိမရဘဲ ေရငတ္လြန္းလွသျဖင့္ ေရတြင္းေရကန္ ထုံးအုိင္ျမစ္ေခ်ာင္း သမုဒၵရာ ရွိရာအရပ္သုိ႔ ကပ္ေရာက္သြားတဲ့အခါ ထုိေရကန္စသည္တုိ႔သည္ ျပည္ေသြးက်င္ႀကီးက်င္ငယ္အသြင္ အထင္ေရာက္ကုန္တတ္၏)

၇။ အလြန္ျပင္းထန္စြာ ေလာင္ကၽြမ္းခံေနရတဲ့ မီးေလာင္ငုတ္နဲ႔တူတဲ့ သုနိဇၥ်ာမကၿပိတၱာမ်ိဳး

၈။ ဓားသြား၊ ငါးမွ်ားခ်ိတ္ကဲ့သုိ႔ေသာ ေျခသည္းလက္သည္းမ်ားနဲ႔ မိမိကုိယ္အဂၤါတုိ႔ကုိ ကုတ္ဖဲ့ျဖတ္ေကာ္ကာ အသားအေသြးတုိ႔ကုိ စားေနရတဲ့ သတၳဂၤၿပိတၱာမ်ိဳး

၉။ ေန႔ညဥ္ပတ္လုံး ေလာင္ၿမိဳက္ကာ အခုိးၿပိဳက္ၿပိဳက္ထြက္ေနေသာ ေတာင္ပမာဏေလာက္ ခႏၶာကုိယ္ရွိသည့္ ပဗၺတဂၤၿပိတၱာမ်ိဳး

၁၀။ အလွ်ံတေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ေလာင္ေသာ စပါးႀကီးေျမြႏွင့္တူေသာ ကုိယ္ျဖင့္ ညဥ့္၌ လွည့္လည္သြားလာကာ ေန႔၌ ဒုကၡအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ခံစားရသည့္ အဇဂရဂၤၿပိတၱာမ်ိဳး

၁၁။ ကုသုိလ္၊ အကုသုိလ္ကံ ေရာျပြန္းခဲ့သည့္ ကံေၾကာင့္ ရံခါကုသုိလ္အက်ိဳး အျဖစ္နတ္စည္းစိမ္ကုိ ခံစားရၿပီး ရံခါအကုသုိလ္အက်ိဳးအျဖစ္ ဒုကၡကုိ ခံစားရသည့္ ေဝမာနိကၿပိတၱာမ်ိဳး

၁၂။ ကံ၏အက်ိဳးေၾကာင့္ တန္ခုိးႀကိးမား၍ ၿပိတၱာအားလုံးတုိ႔ရဲ႕ အႀကီးအမႈဴးသဖြယ္ျဖစ္ကာ အလြန္အဆင္းလွ၊ အလြန္စည္းစိမ္ႀကီးလွသည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း ေဘာဇဥ္ကုိမစားရ၊ ရံခါထမင္းအေဖ်ာ္ စသည္ကုိ ရေသာ္လည္း သုံးေဆာင္ခံစားခြင့္မရ၊ အလြန္ဒုကၡႀကီးလွသည့္ မဟိဒၶိကၿပိတၱာမ်ိဳး ဆုိၿပီး အမ်ိဳးအစား (၁၂)မ်ိဳးကုိ ျပဆုိထားတာကုိ ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ ပါရာဇိကဏ္ပါဠိေတာ္၊ သံယုတ္ပါဠိေတာ္မ်ားမွာ ၿပိတၱာအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ဖြင့္ဆုိျပထားၿပီး အမ်ိဳးအစား (၂၁)မ်ိဳးအထိ ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ စာေပအဖြင့္ေတြအရ ၿပိတၱာအမ်ိဳးအစား အမ်ားအျပား ရွိေပမယ့္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ၾကည့္တဲ့အခါ အထက္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ၿပိတၱာအမ်ိဳးအစား (၄)မ်ိဳးထဲမွာပဲ အက်ဳံးဝင္သြားတယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီေလးမ်ိဳးထဲမွာေတာ့ အျဖစ္အမ်ားဆုံးနဲ႔ အခြင့္အေရး အရွိဆုံး ၿပိတၱာအမ်ိဳးအစားကေတာ့ “သူတပါးတုိ႔ ေပးအပ္တဲ့ အစားအစာကုိ အမွီျပဳၿပီး အသက္ရွင္ရေသာ ပရဒတၱဴပဇီဝိကၿပိတၱာ” ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီၿပိတၱာမ်ိဳးကေတာ့ ဘယ္လုိပဲ ဆင္းရဲဒုကၡကုိ ခံစားေနရေပမယ့္ မိမိအား ရည္စူးလွဴဒါန္းၿပီး အမွ်ေပးေဝတဲ့အခါ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ သာဓုေခၚဆုိႏုိင္တဲ့အခါ ခံစားေနရတဲ့ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ား ခ်က္ခ်င္းကြယ္ေပ်ာက္ၿပီး ခ်မ္းသာအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ရရွိခံစားရတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိအက်ိဳးဆက္မ်ိဳးကုိ ေမွ်ာ္ကုိးၿပီး မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာ မိမိတုိ႔နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ေယာက္ ေသဆုံးသြားတဲ့အခါ အဲဒီသူကုိ ရည္စူးၿပီး ကုသုိလ္ေကာင္းမႈလုပ္ကာ အမွ်အတမ္း ေပးေဝၾကရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ အ႒ကထာ အဖြင့္မ်ားအရ အထူးမွတ္သားသင့္တဲ့ အခ်က္က ေသဆုံးသူဟာ သူတပါးတုိ႔ ေပးအပ္တဲ့ အစားအစာကုိ အမွီျပဳၿပီး အသက္ရွင္ရတဲ့ ပရဒတၱဴပဇီဝိကၿပိတၱာမ်ိဳးမွာ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး က်န္ခဲ့တဲ့သူေတြရဲ႕ အလွဴကုိ ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနေပမယ့္ က်န္ခဲ့တဲ့ လွဴဒါန္းၿပီး အမွ်ေပးေဝေပးမယ့္သူက ျမင့္ျမတ္တဲ့ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ထံမွာ ျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္ထားနဲ႔ ထက္သန္စြာ ေပးလွဴကာ အမွ်ေပးေဝႏုိင္မွသာ ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားရက်ိဳးနပ္ကာ မြန္ျမတ္တဲ့ စည္းစိမ္မ်ိဳးကုိ ရရွိခံစားႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေပတဝတၳဳ၊ စူဠေသ႒ိေပတဝတၳဳ အဆုိအရ ေသသူကုိ ရည္စူးၿပီး လွဴဒါန္းေပမယ့္ သီလမရွိတဲ့ ဒုႆီတုိ႔ကုိ လွဴဒါန္းခဲ့တဲ့အတြက္ အလွဴရဲ႕ အက်ိဳးကုိ ေသသူက မခံစားရေၾကာင္း သာဓကတစ္ခုအျဖစ္ ေတြ႕ရပါတယ္။

ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ထူးျခားတဲ့အခ်က္တစ္ခုက ေသသူကုိ ရည္စူးၿပီး လွဴဒါန္းတဲ့ ကုသုိလ္ဟာ ေသသူက ပရဒတၱဴပဇီဝိကၿပိတၱာမ်ိဳးမွာ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အလွဴရဲ႕ အက်ိဳးကုိ ရရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ အျခားၿပိတၱာမ်ိဳး၊ ငရဲ၊ တိရစၧာန္စတဲ့ ဘဝမ်ိဳးမွာ ေရာက္ရွိသြားတဲ့အတြက္ အလွဴရဲ႕ အက်ိဳးကုိ မရရွိသည္ျဖစ္ေစ အလွဴရွင္ အေနနဲ႔ အက်ိဳးမဲ့ အခ်ည္းႏွီးမျဖစ္ဘဲ ကုသုိလ္အက်ိဳးကုိ ရရွိတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း ဇာဏုေႆာဏိသုတ္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ မိန္႔ေတာ္မူထားခ်က္ ရွိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ၿပိတၱာမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း တင္ျပခဲ့တဲ့ ဒီစာစုမွာ ေနာက္ဆုံးေကာက္ခ်က္ခ် မွတ္သားသင့္တဲ့အခ်က္က အစဲြတစ္ခုခု၊ ဝန္တုိမႈတစ္ခုခု၊ သူတပါးရဲ႕ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကုိ ဖ်က္စီးမႈ တစ္ခုခုကုိ ျပဳလုပ္တဲ့သူေတြဟာ ၿပိတၱာဘဝကုိ ေရာက္ရတတ္ၿပီး အဲဒီၿပိတၱာဘဝမွာလည္း သာဓုေခၚႏုိင္တဲ့ ၿပိတၱာရွိသလုိ မေခၚႏုိင္တဲ့ ၿပိတၱာမ်ိဳးလည္း ရွိတတ္တဲ့အတြက္ အေသခ်ာဆုံးက ရခဲတဲ့လူ႔ဘဝကုိ ရရွိေနၿပီးမွ ၿပိတၱာဘဝ၊ ငရဲတိရိစၧာန္ဘဝ စတဲ့ေအာက္ေအာက္ဘဝေတြကုိ ေရာက္မသြားရေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး သုဂတိဘဝကုိ ရရွိေအာင္ အားထုတ္ျခင္းကသာ အေသခ်ာဆုံး ျဖစ္တဲ့အတြက္ ၿပိတၱာဘဝရဲ႕ ေၾကာက္စရာေကာင္းပုံကုိ သံေဝဂယူကာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ားကုိ မ်ားမ်ားလုပ္ကာ သုဂတိဘဝကုိသာ အေရာက္သြားၾကဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေစတနာစကား ေမတၱာအားျဖင့္ အေလးအနက္ တုိက္တြန္းလုိက္ရပါတယ္။ 

Read more »

လျမတ္ဝါဆို

ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကေတာ့ ၀ါဆုိလကုိ “သေႏၶ၊ ေတာထြက္၊ ဓမၼစက္၊ မိန္႔ျမြက္သံခ်ိဳ၊ လ၀ါဆုိ”လုိ႔ အထူးျပဳ ေဖာ္က်ဴးေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ေရွးကသတ္မွတ္ခဲ့ၾကတဲ့ မဟာသကၠရာဇ္ သတ္မွတ္ခ်က္အရေတြရယ္ ဒီေန႔ေခတ္ ျမန္မာတုိ႔ သတ္မွတ္ၾကတဲ့ သကၠရာဇ္အရေတြရယ္ေၾကာင့္ ဘုရားေလာင္း ပဋိသေႏၶယူတဲ့ေန႔ရယ္၊ အသက္ ၂၉ႏွစ္အရြယ္မွာ ေလာကီစည္းစိမ္ေတြကုိ စြန္႔ၿပီး ေတာထြက္သြားတဲ့ေန႔ရယ္၊ အသက္ ၃၅ႏွစ္အရြယ္မွာ သဗၺညဳတ (အလုံးစုံကုိသိတဲ့) ဘုရားအျဖစ္ကုိ ေရာက္ရွိေတာ္မူၿပီးေနာက္ ပထမဆုံး တရားဦးေဒသနာ ေဟာေတာ္မူတဲ့ ေန႔ရယ္ဟာ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ဒီ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ေတြမွာပဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ခုႏွစ္ကြာ၊ စေန၊ တနဂၤေႏြ စတဲ့ေန႔ေတြ ကြာျခားေပမယ့္ ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ဆုိတဲ့ လသတ္မွတ္ခ်က္ကေတာ့ အတူတူပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၀ါဆုိလဟာ အထူးသျဖင့္ ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအတြက္ ဗုဒၶဘုရားရွင္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ထူးျခားမႈေတြ တစ္ၿပိဳင္တည္း ျပည့္စုံေနတဲ့ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ တစ္ခုျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီ၀ါဆုိလကုိ လျမတ္၀ါဆုိလုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ပုိၿပီး ထူးျခားမႈကုိ ျဖစ္ေစတာကေတာ့ ဒီ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားဦး ေဒသနာေတာ္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတရားဦး ေဒသနာေတာ္ကုိ ဓမၼစကၠ ပ၀တၱနသုတ္လုိ႔ အမည္ေပးပါတယ္။ တရားေတာ္ကုိ အေၾကာင္းအက်ိဳးစီေလ်ာ္စြာ ေရွ႕ေနာက္ဆက္စပ္ၿပီး လွည္းဘီးစက္လည္သလုိ အၾကားအလပ္မရွိ တစ္စပ္တည္း ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဓမၼစကၠ ပ၀တၱနလုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေတြကေတာ့ လြယ္လြယ္ကူကူပဲ ဓမၼစၾကာတရားလုိ႔ ေျပာဆုိၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီတရားေဟာေတာ္မူတဲ့ ေန႔ကုိလည္း ဓမၼစၾကာ အခါေတာ္ေန႔လုိ႔ အထူးျပဳ ေျပာဆုိၾကၿပီး ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ဒီေဒသနာေတာ္ကုိ ၀ါတြင္းကာလမွာ အထူးျပဳ ရြတ္ဆုိပူေဇာ္ေလ့ ရွိၾကပါတယ္။

ျမတ္ဗုဒၶက ဒီတရားေဒသနာေတာ္ကုိ ဘုရားအျဖစ္ကုိ ေရာက္ရွိၿပီး (၃)လေျမာက္မွာ တရားအားထုတ္စဥ္ အလုပ္အေကၽြးျပဳခဲ့ၾကတဲ့ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးနဲ႔ တရားဦးေဒသနာေတာ္ကုိ နာၾကားဖုိ႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္နၾကတဲ့ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းကုိ စတင္ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဒသနာကုိ ေဟာၾကားတဲ့ေနရာက ဗာရဏသီျပည္၊ မိဂဒါ၀ုန္ေတာမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတရားဦးေဒသနာမွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ကာမဂုဏ္အာ႐ုံေတြမွာ အလြန္အက်ဴး တပ္မက္ေပ်ာ္ပါးတတ္တဲ့ ကာမသုခလႅိကာႏုေယာဂ အက်င့္နဲ႔ မိမိကုိယ္ကုိ အလြန္အက်ဴး ညႇင္းစဲႏွိပ္စက္တဲ့ အက်င့္ျဖစ္တဲ့ အတၱကိလမထာႏုေယာဂ အက်င့္ေတြကုိ ေရွာင္ရွားၿပီး အလယ္အလပ္လမ္းစဥ္ျဖစ္တဲ့ မဇၥ်ိမပဋိပဒါ အက်င့္ကုိ က်င့္သုံးဖုိ႔ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ျမတ္ဗုဒၶမိန္႔ေတာ္မူတဲ့ အလယ္အလတ္ လမ္းစဥ္ဆုိတာ တစ္ျခားမဟုတ္ဘဲ မဂၢင္ရွစ္ပါး လမ္းစဥ္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ဖြင့္ဆုိရွင္းျပေတာ္မူပါတယ္။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အစြန္းမေရာက္ ေစရန္အတြက္

မွန္ကန္တဲ့အျမင္ သမၼာဒိ႒ိ

မွန္ကန္တဲ့အေတြး သမၼာသကၤပၸ

မွန္ကန္တဲ့စကား သမၼာ၀ါစာ

မွန္ကန္တဲ့အလုပ္ သမၼာကမၼႏၲ

မွန္ကန္တဲ့အသက္ေမြးမႈ သမၼာအာဇီ၀

မွန္ကန္တဲ့ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ သမၼာ၀ါယမ

မွန္ကန္တဲ့သတိရွိမႈ သမၼာသတိ

မွန္ကန္တဲ့သမာဓိရွိမႈ သမၼာသမာဓိ ဆုိတဲ့ လမ္းစဥ္ရွစ္ခ်က္ကုိ လက္ကုိင္ထားၿပီး ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖုိ႔ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။

ဒီေဒသနာေတာ္ရဲ႕ အႏွစ္ခ်ဳပ္ဟာ အစြန္းႏွစ္ပါးေရွာင္ရွားၿပီး အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ကုိ က်င့္သုံးေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ကုိ သြားႏုိင္ေရးအတြက္ အဂၤါရပ္ရွစ္ပါးျဖစ္တဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးကုိ အဓိကထားသြားရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ မဂၢင္ရွစ္ပါး လမ္းစဥ္အတုိင္း သြားေနရင္ မဂၢသစၥာဆုိက္မွာ ျဖစ္ၿပီး မဂၢသစၥာဆုိက္ရင္ ဒုကၡအားလုံးခ်ဳပ္ရာ နိေရာဓသစၥာျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ နိေရာဓသစၥာကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳၿပီဆုိရင္ေတာ့ တြယ္တာမႈတဏွာလုိ႔ ေခၚတဲ့ သမုဒယသစၥာကုိ ပယ္ၿပီးသားျဖစ္ကာ သမုဒယသစၥာကုိ ပယ္လုိက္တာနဲ႔ ဒုကၡသစၥာလည္း မရွိႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေတြအားလုံးရဲ႕ အခ်ဳပ္က အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ျဖစ္တဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါး အက်င့္တရားပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း အႏွစ္ခ်ဳပ္ျပျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔မွာ ေဟာေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားဦး ဓမၼစၾကာ ေဒသနာရဲ႕ အႏွစ္ခ်ဳပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေဒသနာေတာ္အရ သတၱ၀ါေတြ အေနနဲ႔ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာလည္း ဘာပဲလုပ္လုပ္ အစြန္းမေရာက္ဖုိ႔လုိၿပီး အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ ျဖစ္ဖုိ႔လုိတယ္ဆုိတာ နားလည္သေဘာေပါက္ႏုိင္ပါတယ္။ တရားဦးေဒသနာေတာ္မွာ ျမတ္ဗုဒၶေဟာေတာ္မူတဲ့အတုိင္း မွားယြင္းၿပီး အလြန္အက်ဴး ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ အက်င့္ေတြကုိ ေရွာင္ရွားကာ မွန္ကန္တဲ့ လမ္းစဥ္အက်င့္ကုိ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကဖုိ႔ လုိတယ္ဆုိတာ သတိျပဳစရာ ျဖစ္ပါတယ္။ သတိျပဳ႐ုံနဲ႔ မၿပီးဘဲ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာလည္း ဘာပဲလုပ္လုပ္ အစြန္းမေရာက္ေစဖုိ႔နဲ႔ မဇၥ်ိမပဋိပဒါျဖစ္ေစဖုိ႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက တရားဦးက ေပးတဲ့လမ္းစဥ္နဲ႔ အႏွစ္သာရျဖစ္ပါတယ္။ လျမတ္၀ါဆုိလုိ႔ ဆုိရာမွာ ဒီလုိ အႏွစ္သာရ တရားေတြေၾကာင့္ အျမတ္ဆုံးျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိတာလုိ႔ ေျပာရင္ပုိၿပီး အဓိပၸါယ္ ျပည့္၀ေစပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၀ါဆုိလကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာေတြအတြက္ လျမတ္တစ္ခုဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ၀ါဆုိလက အစျပဳၿပီး သတ္မွတ္ၾကတဲ့ ၀ါတြင္းကာလဟာလည္း အျမတ္တရားေတြ ရယူဖုိ႔အတြက္ အေကာင္းဆုံး ကာလသတ္မွတ္ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုထုဇဥ္သဘာ၀ တစ္ခါတစ္ေလ သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြ မရွိရင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေလးမထားဘဲ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ လုပ္မိတတ္တာေတြ ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကုသုိလ္ေရး အပုိင္းေတြမွာပါ။ သတ္မွတ္ခ်က္ေလးေတြ ရွိေနရင္ေတာ့ ဒီကာလ ဒီအခ်ိန္ေလးေလာက္ေတာ့ ႀကိဳးစားၿပီး ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းနဲ႔ အျပစ္ကင္းေအာင္ အဓိ႒ာန္ေလးေတြ ၀င္ၿပီးေနမယ္ဆုိတဲ့ စိတ္အႀကံ ေလးေတြ ျဖစ္ေပၚတတ္တဲ့အတြက္ ၀ါတြင္းကာလမွာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳၿပီး ပရိယတ္ ပဋိပတ္အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ေနၾကသလုိ သတ္မွတ္ခ်က္ရွိမွ အလုပ္လုပ္ျဖစ္ေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အေနနဲ႔လည္း ၀ါတြင္းကာလမွာ ဥပုသ္သီလေလးေတြ ေစာင္သုံးၿပီး ငါးပါးသီလကုိ အထူးလုံေအာင္ ႀကိဳးစားကာ တတ္ႏုိင္သမွ် သမထဘာ၀နာ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာေလးေတြ လုပ္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အျမတ္ဆုံးကာလ အျမတ္ဆုံး အခ်ိန္ ျဖစ္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

၀ါတြင္းကာလမွာ အိမ္ေထာင္မျပဳရဘူး၊ အိမ္ေထာင္မျပဳေကာင္းဘူးလုိ႔ သတ္မွတ္ခ်က္ မရွိေပမယ့္ ကာမဂုဏ္ကိစၥေတြကုိ ေရွာင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားတာက ေကာင္းပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ တစ္ျခားေန႔ေတြမွာ ကာမဂုဏ္ကိစၥကုိ မေရွာင္ႏုိင္ေပမယ့္ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္နဲ႔ ငါးပါးသီလကုိ လုံၿခဳံေအာင္ ထိန္းရင္း ဥပုသ္ေန႔တစ္ေန႔ေလာက္ေတာ့ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္ကုိပါ ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ေမထုန္အမႈကုိ မျပဳဘဲ ဥပုသ္သီလေလးေတြ လုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိန္းၿပီး ေနႏုိင္ရင္ပုိေကာင္းပါတယ္။ ဒါဟာ ကာလသတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ကုိယ္ကုိယ့္ကုိ အျမတ္ရေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ကုသုိလ္တုိးေအာင္ လုပ္ျခင္းတစ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ၀ါတြင္းကာလမွာ ေန႔စဥ္ ဥပုသ္မေစာင့္ႏုိင္တာေတာင္မွ ဥပုသ္ေန႔ တစ္ေန႔ေလာက္ေတာ့ ဥပုသ္ေလးေတြ ယူႏုိင္ၾကရင္ ေကာင္းမွာပဲလုိ႔ ဆုိလုိတာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိသာ ႀကိဳးစားၿပီး ေနၾကမယ္ဆုိရင္ ၀ါဆုိလကုိ အစျပဳၿပီး သတ္မွတ္ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ၀ါတြင္းကာလဟာလည္း ကုသုိလ္ခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္တုိ႔အတြက္ အျမတ္ဆုံးလ၊ အျမတ္ဆုံးကာလေတြ ျဖစ္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ လျမတ္၀ါဆုိရဲ႕ ထူးျခားမႈအေၾကာင္းေလးကုိ ေဖာ္ညႊန္းကာ ဓမၼစၾကာ ေဒသနာေတာ္ရဲ႕ အႏွစ္ခ်ဳပ္ပါ မိတ္ဆက္ေပးၿပီး သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔မွ ကုသုိလ္လုပ္ျဖစ္တတ္ၾကတဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔ ၀ါတြင္းကာလဟာ ကုသုိလ္လုပ္စရာ အေကာင္းဆုံး အျမတ္ဆုံး ကာလတစ္ခု ျဖစ္တယ္ဆုိတာ တင္ျပရင္း တစ္ႏွစ္မွာ ကုသုိလ္ထက္ အကုသုိလ္က ပုိမ်ားတတ္ၾကတဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြအတြက္ ဒီ၀ါတြင္းကာလ သုံးလေလာက္ေတာ့ ကုသုိလ္တရားေလးေတြစုရင္း ဥပုသ္သီလေလးမ်ားနဲ႔ အက်င့္တရားမ်ားကုိ ျမင့္မားေအာင္ ႀကိဳးစားႏုိင္ၾကဖုိ႔ လျမတ္၀ါဆုိကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေကာင္းမႈတစ္ခု ျပဳလုိက္ရပါတယ္။

Read more »