သတၱဝါေတြဟာ ဒုကၡေတြနဲ႔ ႀကဳံေတြ႕ရတဲ့အခါမွာ အလြန္ခံစားလြယ္ၿပီး ဒီဒုကၡေတြကုိ ပယ္ဖုုိ႔ႀကိဳးစားေလ့ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အပယ္လဲြေနေတာ့ ဒုကၡကပယ္မရဘဲ ပုိၿပီးေတာင္ တြယ္ေနၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဒုကၡဆုိတာ ေၾကာင္းက်ိဳးစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ အက်ိဳးတရားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ိဳးတရားဆုုိတာ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ ျဖစ္လာတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အက်ိဳးကုိ ပယ္လုုိ႔မရပါဘူး။ ေနာက္ထပ္အဲဒီ အက်ိဳးတရား မျဖစ္ေအာင္သာ အေၾကာင္းကုိ ေကာင္းေအာင္က်ိဳးစားရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုကၡျဖစ္လုုိ႔ ဒီဒုုကၡကုိ မခံစားနုုိင္လုုိ႔ဆုုိၿပီး ရရွိလာတဲ့ အက်ိဳးဆက္ကုိ က်ိဳးပ်က္သြားေအာင္ လုုပ္ေပမယ့္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ဒီအက်ိဳးတရားကေတာ့ ဆက္ဆက္ရွိေနဦးမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ဒုကၡၿငိမ္းခ်င္ရင္ေတာ့ ဒီဒုုကၡေတြ ျဖစ္ေပၚေစတဲ့ အေၾကာင္းတရားကုိပဲ ပယ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုကၡကုိ ျဖစ္ေပၚေစႏုုိင္တဲ့ ကံအေၾကာင္းတရားေတြကုိ ေကာင္းေစမယ္ဆုိရင္ အက်ိဳးတရားကုိလည္း ေကာင္းေစမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ျဖစ္ေပၚၿပီးသား အက်ိဳးဒုကၡမ်ားကုိ အသားထား၊ ေနာင္ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ အက်ိဳးတရား ေကာင္းေအာင္သာ အခုလက္ရွိ လုုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ အေၾကာင္းတရားကုိ ေကာင္းေအာင္ပဲ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေတာင္မွ တကယ္ဒုကၡၿငိမ္းေစတဲ့ သေဘာမ်ိဳး မဟုတ္ေသးပါဘူး။ အေၾကာင္းေကာင္းလုုိ႔ အက်ိဳးေကာင္းေတြ ျဖစ္ေနေပမယ့္ အေၾကာင္းရွိေနသမွ် အက်ိဳးကလည္း ရွိေနမွာျဖစ္ၿပီး ဒီလုုိ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္ေနသမွ် သံသရာ ရွည္ၾကာမႈကလည္း ရွိေနၾကဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေကာင္းဆုံးကေတာ့ အေၾကာင္းကုိ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားေအာင္ လုုပ္ႏုုိင္မွ အက်ိဳးတရားပါ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားမွာ ျဖစ္ၿပီး သံသရာလည္မႈလည္း အဆုံးသတ္သြားမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သံသရာလည္ေစတဲ့ ကံေတြကုိ ဉာဏ္နဲ႔ျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့အလုုပ္၊ မေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြဆုုိတာ ဝိပႆနာဉာဏ္ကုိ အေျခခံတဲ့ မဂ္ဉာဏ္၊ ဖုုိလ္ဉာဏ္ေတြနဲ႔ မျဖတ္ႏုိင္ေသးသမွ် အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈေတြလည္း ရွိေနဦးမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီကံေတြကုိ ဉာဏ္နဲ႔ျဖတ္ႏုုိင္ေအာင္ အားထုုတ္ၾကဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ကံေတြကုိ ဉာဏ္နဲ႔ျဖတ္ႏုုိင္ၿပီဆုိရင္ အေၾကာင္းကုိလည္း သတ္လုိက္ႏုုိင္ၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သံသရာလည္မႈလည္း အဆုံးသတ္သြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သံသရာလည္မႈ မရွိေတာ့ဘူးဆုိရင္ ဒုကၡခံစားမႈဆုုိတာလည္း မရွိနုုိင္ေတာ့တဲ့အတြက္ ဘဝနိဂုံးလည္း အဆုံးသတ္သြားေတာ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
0 မွတ္ခ်က္မ်ား (...ေရးရန္):
Post a Comment