Showing posts with label လဲြေနတာေလးမ်ား. Show all posts
Showing posts with label လဲြေနတာေလးမ်ား. Show all posts

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၂၄)

ဝါတြင္းကာလနဲ႔ အိမ္ေျပာင္းအိမ္ေရြ႕
ဒကာတစ္ေယာက္က “အရွင္ဘုရား ဝါဆုိခ်ိန္နီးလာၿပီဆုိေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားရဲ႕ ဝါတြင္းကာလမွ အိမ္မေျပာင္းရ၊ အိမ္မေရြ႕ရစတဲ့ အယူအဆေတြေၾကာင့္ ဝါမဆုိခင္ကတည္း ဒီကိစၥအတြက္ အၿပီးလုပ္ေနၾကတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္၊ ဒီကိစၥေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘုရားေဟာထားတာ ရွိသလား၊ ဒီအယူအဆေတြကုိ လုိက္ၿပီးလုပ္သင့္သလား၊ မလုပ္သင့္ဘူးလား စသျဖင့္ ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ေတြကုိ သိလုိပါတယ္ဘုရား” စသျဖင့္ ေမးေလွ်ာက္ဖူးလုိ႔ ျပန္ၿပီးေျဖေပးဖူးပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ အဲဒီဒကာေမးေလွ်ာက္သလုိပဲ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဝါတြင္းကာလနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ အမွားေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဘာသာေရးနဲ႔ မသက္ဆုိင္တဲ့ အယူအဆ အမွားေတြဟာ ၾကာေတာ့ဘုရားပဲ ေဟာသလုိလုိ၊ က်မ္းဂန္ေတြမွာပဲ ပါသလုိလုိ ျဖစ္ကုန္တာေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ဒီအမ်ားႀကီးေတြထဲက ေမးခြန္းရွင္ေမးထားသလုိ၊ ဝါတြင္းကာလ အိမ္မေျပာင္းရ၊ အိမ္မေရြ႕ရ၊ အိမ္မေဆာက္ရ စတာေတြလည္းရွိသလုိ ဝါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရ ဆုိတာေတြေတာင္ ပါေနပါေသးတယ္။ ဒီအယူအဆေတြဟာ ဘုရားေဟာထဲမွာ မပါတဲ့၊ ဘုရားေဟာနဲ႔ မသက္ဆုိင္တဲ့ ေလာကီအယူအဆေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဝါတြင္းကာလမွာ အိမ္ေျပာင္းရင္၊ အိမ္ေရႊ႕ရင္ ဘာျဖစ္မယ္၊ ညာျဖစ္မယ္ဆုိတဲ့ ေရွး႐ုိးစဲြအယူအဆေတြ၊ ေလာကဓာတ္ဆရာေတြရဲ႕ ေဟာေျပာမႈေတြေၾကာင့္ အခုေနာက္ပုိင္းမွာ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ရက္ေကာင္းရက္ျမတ္ေရြးတာတုိ႔၊ ဝါမဆုိခင္၊ ဒါမွမဟုတ္ ဝါကၽြတ္ၿပီးမွ လုပ္တာတုိ႔ စတာေတြ ျဖစ္လာၾကတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေရွးတုန္းကေတာ့ ရာသီဥတု အေနအထားအရ ဝါတြင္းဆုိတာ မုိးတြင္းကာလ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မုိးရြာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အေျပာင္းအေရႊ႕လုပ္ရင္ ပုိၿပီးဒုကၡမ်ားႏုိင္တဲ့အတြက္ ေခ်ာက္ေခ်ာက္ေသြ႕ေသြ႕ျဖစ္တဲ့ မုိးမက်ခင္ကာလ ဒါမွမဟုတ္ မုိးရာသီၿပီးမွ လုပ္ၾကတဲ့ အစဥ္အလာေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါက ရာသီဥတု အေျခအေနေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ခုေနာက္ပုိင္းေတာ့ ေဗဒင္ဆရာ၊ ယၾတာဆရာ၊ နကၡတၱဆရာ စတဲ့ေလာကဓာတ္ ဆရာေတြရဲ႕ အာေဘာ္ေတြ၊ ဒီေလာကဓာတ္ ဆရာေတြရဲ႕ အယူအဆကုိ ယုံၾကည္သူေတြေၾကာင့္ ဝါတြင္းကာလ အိမ္မေျပာင္းေကာင္းတာတုိ႔၊ အိမ္မေရႊ႕ေကာင္းတာတုိ႔၊ အိမ္မေဆာက္ေကာင္းတာတုိ႔၊ အိမ္ေထာင္ မျပဳေကာင္းတာတုိ႔ စတာေတြ ျဖစ္လာတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီလုိေခတ္စားလာတာေတြဟာ ဘုရားေဟာမွာပါလုိ႔ လုပ္ၾကတာေတာ့ မဟုတ္ၾကပါဘူး။

ဗုဒၶစာေပေတြမွာေတာ့ ဒီလုိကိစၥေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္အခ်ိန္မွာ မလုပ္ေကာင္းဘူး၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာ လုပ္ရမယ္ စသျဖင့္ ေဟာထားတာ မရွိပါဘူး။ ဘယ္လုိမဂၤလာ၊ ဘယ္လုိနကၡတ္ေတြနဲ႔ အညီမွ လုပ္ရမယ္ဆုိတာ မရွိပါဘူး။ ဒီလုိ နည္းေတြကုိလည္း ဘုရားျမတ္စြာက အားမေပးပါဘူး။ အဲ နကၡတ္၊ မဂၤလာ စတဲ့အယူအဆေတြ သိပ္ျပင္းျပေနတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေကာင္းတဲ့အက်င့္ကုိ မ်ားမ်ားက်င့္ၾကဖုိ႔ပဲ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ဒီစကားေတာ္ကုိ ပရိတ္ႀကီး၊ ပုဗၺဏွသုတ္မွာ လာတဲ့စကားေတာ္က အထင္းအရွား ျဖစ္ေစပါတယ္။ အဲဒီသုတ္ေတာ္မွာ ဘုရားရွင္က “ေကာင္းျမတ္ေသာအက်င့္ကို က်င့္ေနသူမ်ားအဖို႕ အျမဲတမ္း နကၡတ္ေကာင္းပါတယ္၊ အျမဲတမ္း က်က္သေရမဂၤလာ ရွိပါတယ္၊ အျမဲတမ္း ေကာင္းေသာ မိုးလင္းျခင္း ျဖစ္ပါတယ္၊ အျမဲတမ္း ေကာင္းေသာ အိပ္ရာထျခင္း ျဖစ္ပါတယ္၊ အျမဲတမ္း ေကာင္းေသာ အခ်ိန္အခါ ျဖစ္ပါတယ္၊ အျမဲတမ္း ေကာင္းေသာ ပူေဇာ္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္” လုိ႔ ေဟာၾကားေတာ္မူထားတာကုိ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ အိမ္အေျပာင္းအေရႊ႕ ျပဳလုပ္ၾကတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဗုဒၶစာေပေတြမွာ အထူးမိန္႔ေတာ္ မူထားတာ မရွိေပမယ့္ အိမ္သစ္တက္တဲ့အခါ၊ ၿမိဳ႕ရြာအသစ္တည္တဲ့ အခါေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္မွာ မိန္႔ေတာ္မူထားတဲ့ ဘုရားစကားေတာ္ ရွိပါတယ္။ ဒီသုတ္ေတာ္မွာ ဘုရားရွင္က “ပညာရွိသည္ အၾကင္အရပ္၌ အိမ္ရာေဆာက္လုပ္ေနထုိင္၏၊ ဤအရပ္၌ သီလရွိေသာ၊ ကိုယ္ႏႈတ္ႏွလုံး ေစာင့္သုံးေသာ၊ ျမတ္ေသာအက်င့္ကုိ က်င့္ေသာပုဂၢိဳလ္တုိ႔ကုိ ဆြမ္းေကၽြးၿပီးလွ်င္ ထုိအရပ္၌ ရွိေသာနတ္တုိ႔အား အလွဴ၏ အဖုိ႔ကုိ အမွ်ေဝရာ၏၊ ဤသုိ႔ အမွ်ေပးေဝလတ္ေသာ္ နတ္တုိ႔သည္ ပူေဇာ္ခံရသျဖင့္ ထုိအမွ်ေပးေဝသူကုိ အတုန္႔ျပန္၍ ပူေဇာ္ကုန္၏၊ ျမတ္ႏုိးခံရသျဖင့္လည္း အတုန္႔ျပန္၍ ျမတ္ႏုိးကုန္၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိခင္သည္ ရယ္ဝယ္သားကုိ ေစာင့္ေရွာက္သကဲ့သုိ႔ ထုိအမွ်ေဝသူကုိ ေစာင့္ေရွာက္၏၊ နတ္တုိ႔ေစာင့္ေရွာက္ခံရေသာသူသည္ အခါခပ္သိမ္း ေကာင္းျခင္းမဂၤလာတုိ႔ကုိသာ ေတြ႕ျမင္ရေလ၏” လုိ႔ ေဟာၾကားေတာ္မူထားတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီစကားေတာ္အရ အိမ္အသစ္တက္တဲ့အခါ၊ ေနရာအသစ္ ေျပာင္းတဲ့အခါမွာ အိမ္တက္အလွဴစတာေတြ လုပ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိအလုပ္မ်ိဳးကေတာ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတာ္နဲ႔လည္း ညီညြတ္လွတဲ့အတြက္ ေကာင္းတဲ့အစဥ္အလာလုိ႔ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဘယ္အခ်ိန္၊ ဘယ္ကာလမာွ ဘာမလုပ္ေကာင္းဘူး ဆုိတာေတြကေတာ့ ဘုရားေဟာနဲ႔ မညီသလုိ၊ ကုိယ့္ရဲ႕ ကံတရားေတြကုိ မယုံၾကည္ၾကလုိ႔ပဲလုိ႔ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔သာ အခါကာလေတြ ေျပာၾကေၾကးဆုိရင္ ဝါးတြင္းဝါပေတြ ေရြးစရာမလုိပါဘူး။ မေကာင္းတာလုပ္တဲ့ သူေတြအတြက္ အခ်ိန္တုိင္းဟာ မေကာင္းတာေတြ ျဖစ္ေနမွာျဖစ္ၿပီး ေကာင္းတာလုပ္တဲ့သူေတြအတြက္ အခ်ိန္တုိင္းဟာ အေကာင္းေတြပဲ ျဖစ္ေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္အိမ္ေျပာင္းေျပာင္း ကုိယ္ကမေကာင္းဘူးဆုိရင္ မေကာင္းတာေတြကုိ ေတြ႕ႀကဳံလာရမွာ ျဖစ္ၿပီး ကုိယ္ကေကာင္းေနမယ္ဆုိရင္ ဝါတြင္းမွမဟုတ္ပါဘူး ဘယ္အခ်ိန္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္းေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ဝါတြင္းကာလ၊ အိမ္မေျပာင္းရ၊ အိမ္ေထာင္မျပဳရ စတဲ့အယူအဆေတြဟာ ဘုရားေဟာအရ လုပ္ၾကတာမဟုတ္ဘဲ၊ ေရွး႐ုိးစဲြအယူအဆေတြေၾကာင့္နဲ႔ ေခတ္စားလာတဲ့ ေလာကဓာတ္ဆရာေတြရဲ႕ အယူအဆေတြေၾကာင့္ မလုိအပ္ဘဲ အယူသည္းလာၾကတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘုရားေဟာအေနနဲ႔ကေတာ့ တကယ္လုိ႔ နကၡတ္၊ မဂၤလာေတြ ေရြးၾကေၾကးဆုိရင္ ေကာင္းတဲ့အက်င့္ေတြ လုပ္ေနျခင္းဟာ ေကာင္းတဲ့နကၡတ္၊ ေကာင္းတဲ့မဂၤလာ စတာေတြ ျဖစ္ေနၾကမွာ ျဖစ္ၿပီး မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ဟာ မေကာင္းတဲ့ အတိတ္နိမိတ္ေတြ ျဖစ္ေနၾကမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္သားၾကရမွာ ျဖစ္ၿပီး ဒီလုိ ဘယ္အခ်ိန္၊ ဘယ္ကာလစတာေတြ ေရြးၾကဖုိ႔ထက္ ဘယ္လုိမေကာင္းမႈကုိ ဘယ္လုိေရွာင္ၾကဥ္ၾကည့္ၾကမယ္၊ ဘယ္လုိေကာင္းမႈမ်ိဳးကုိ ဘယ္လုိရွာၿပီး လုပ္ၾကမယ္ စသျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ျခင္းကသာ ဗုဒၶအလုိေတာ္က် ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဝါတြင္းကာလ ဘာမလုပ္ရ၊ ညာမလုပ္ရ စတဲ့အယူအဆေတြဟာ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ ေရွးအယူအဆမ်ားန႔ဲ ေဗဒင္နကၡတ္ စတဲ့ ေလာကဓာတ္ဆရာေတြရဲ႕ အယူအဆမ်ားသာ ျဖစ္ၿပီး ဘုရားေဟာ အယူအဆ မဟုတ္တဲ့အျပင္ ဘုရားေဟာနဲ႔လည္း မညီတဲ့အလုပ္မ်ား ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလုိအယူအဆေတြမွာ အာ႐ုံမထားၾကဘဲ တကယ္အေလးထားရမွာက မိမိတုိ႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္မ်ားကုိသာ အေလးထားရမွာျဖစ္ကာ ေကာင္းတဲ့အလုပ္၊ ေကာင္းတဲ့အက်င့္မ်ား လုပ္ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္တုိင္းဟာ ေကာင္းတဲ့ ရက္ေကာင္းရက္ျမတ္ အခ်ိန္ေကာင္းမ်ားပဲ ျဖစ္ၿပီး မေကာင္းတဲ့ အလုပ္မ်ားကုိ လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြဟာ မေကာင္းတဲ့ နကၡတ္၊ အမဂၤလာ အခ်ိန္ေတြသာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဝါတြင္းကာလ ဘာမလုပ္ရ၊ ညာမလုပ္ရ စတဲ့ အေျခအျမစ္မရွိတဲ့ အယူအဆေတြ လုိက္ေနၾကမယ့္အစား ကုိယ့္ကိုယ္ကုိသာ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ေအာင္ ေနၾကည့္ၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အေမးၾကည့္၍ အေျဖညႇိေပးရင္း လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ အလဲြျပ၍ အမွန္မွ်လုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၂၃)...

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသျခင္းနဲ႔ အဖန္ငါးရာ ငါးကမၻာ
ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာအမ်ားရဲ႕ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြေတြအေၾကာင္း စာေတြေရးေပးေနတာသိေတာ့ ဒကာတစ္ေယာက္က “အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာေတြမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသရင္ အဖန္ငါးရာ ငါးကမၻာမွာ အဲဒီလုိပဲ သတ္ေသၿပီး ေသရတယ္ဆုိတာ ဟုတ္ပါသလားဘုရား၊ ဟုတ္တယ္ဆုိရင္ တပည့္ေတာ္ ဖတ္ဖူးတဲ့ စာအုပ္ထဲမွာ ရဟန္းတစ္ပါးဟာ ကုိယ့္လည္ပင္းကုိကုိယ္ ဓားနဲ႔လွီးၿပီး သတ္ေသသြားေပမယ့္ အဲဒီအခုိက္မွာ ရဟႏၲာ ျဖစ္သြားတယ္လုိ႔လည္း ဖတ္ဖူးပါတယ္၊ ရဟႏၲာျဖစ္သြားရင္ ေနာင္ဘဝ မရွိေတာ့ဘူး မဟုတ္လားဘုရား၊ ဒါဆုိရင္ ဒီအဖန္ငါးရာ ငါးကမၻာခံရတဲ့ကိစၥ တပည့္ေတာ္ ဘယ္လုိနားလည္ရမလဲ ဘုရား”လုိ႔ ေမးဖူးပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီဒကာေျပာမွပဲ ဘုန္းဘုန္းအေတြးထဲမွာ ဒီအဖန္ငါးရာငါးကမၻာ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လဲြေနတဲ့ ျမန္မာေတြရဲ႕ အလဲြကုိ တင္ျပေပးဖုိ႔ စိတ္ကူးရခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသျခင္းနဲ႔ အဖန္ငါးရာငါးကမၻာအေၾကာင္းကုိ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ အခုလုိ တင္ျပျဖစ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အဲဒီလုိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသရင္ ေနာင္ဘဝေတြမွာလည္း ဘဝေပါင္းငါးရာ တုိင္ေအာင္ အခုလုိပဲ သတ္ၿပီးေသရတယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆဟာ အေတာ္ကုိလဲြေနတဲ့ အယူအဆ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားေဟာမဟုတ္သလုိ က်မ္းဂန္မွာပါတဲ့ အခ်က္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ပိဋကတ္ေတာ္မွာလာတဲ့ ဇာတ္ေတာ္တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ အဲဒီဇာတ္ေတာ္က ဧကနိပါတ္ ၊ မတကဘတၱဇာတ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဇာတ္ေတာ္မွာ ဒိသာပါေမာကၡ ဆရာႀကီးတစ္ဦးဟာ ေသသူကုိ ရည္စူးၿပီး ဆိတ္တစ္ေကာင္းကုိ သတ္ဖုိ႔ေရခ်ိဳးေပးခ်ိန္မွာ အဲဒီဆိတ္ဟာ တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာ ရယ္လည္းရယ္ၿပီး ငုိလည္းငုိတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဆရာႀကီးက ဘာေၾကာင့္ရယ္လည္းရယ္၊ ငိုလည္းငုိတာလဲလုိ႔ ေမးေတာ့ ဆိတ္က “ကၽြႏ္ုပ္လည္း အတိတ္ဘတစ္ခုမွာ အခုဆရာႀကီးလုိပဲ ဆိတ္တစ္ေကာင္ကုိ လည္ျဖတ္သတ္ခဲ့မိလုိ႔ အဲဒီအကုသိုလ္ဝဋ္ေကၽြးဟာ ဒီဘဝအထိ ဘဝေပါင္း (၄၉၉)ဘဝတုိင္တုိင္ လည္ျဖတ္အသတ္ခံခဲ့ရေၾကာင္း၊ ဒီလုိဝဋ္ေကၽြးကုိ ေနာက္တစ္ဘပဲ ခံၿပီးရင္ ကုန္ဆုံးေတာ့မွာ ျဖစ္တာကုိေတြးၿပီး ဝမ္းသာလုိ႔ ရယ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔၊ ငုိတာကေတာ့ အခုအကၽြႏု္ပ္ကုိ သတ္မယ့္ဆရာႀကီးလည္း ကၽြႏု္ပ္လုိပဲ ဘဝေပါင္းငါးရာ အသတ္ခံရေတာ့မွာပါလားလုိ႔ ေတြးၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတဲ့အတြက္ ငုိျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း” ေျပာၾကားလုိက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ဆရာႀကီးဟာ ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ဆိတ္ကုိမသတ္ေတာ့ဘဲ လႊတ္လုိက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အကုသိုလ္ဝဋ္ေကၽြးရွိတဲ့ ဆိတ္ဟာတစ္ေနရာမွာ မုိးႀကိဳးထိလြင့္လာတဲ့ ေက်ာက္ခ်က္ထိၿပီး လည္ပင္းျပတ္ကာ ေသသြားခဲ့ရပါတယ္။ ဝဋ္ေကၽြးပါလာေတာ့ တစ္ဦးမသတ္လည္း တစ္ခုခုနဲ႔ ေသသြားရတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီဇာတ္ေတာ္လာ အေၾကာင္းအရာကုိၾကည့္ရင္ ဆိတ္ဟာအတိတ္ဘဝ လူျဖစ္စဥ္က ဆိတ္တစ္ေကာင္ကုိ သတ္ခ့ဲမိတဲ့ ဝဋ္ေကၽြးေၾကာင့္ ဘဝေပါင္းငါးရာတုိင္ေအာင္ အသတ္ခံၿပီး ေသခဲ့ရတဲ့အျဖစ္ကုိ ေတြ႕ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသလုိ႔ အဖန္ငါးရာ၊ ဘဝငါးရာ ခံရတာ မဟုတ္ဘဲ သူမ်ားကုိ သတ္မိတဲ့ အကုသုိလ္ ဝဋ္ေကၽြးေၾကာင့္ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ အသတ္ခံရတဲ့ ဇာတ္ေတာ္လာ အေၾကာင္းအရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဇာတ္ေတာ္လာ အေၾကာင္းကုိ နားစြန္နားဖ်ား ၾကားမိရာက ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသရင္ အဖန္ငါးရာ ငါးကမၻာ ခံရတယ္ဆုိၿပီး ျမန္မာမ်ား အမွတ္လဲြေနတာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသတဲ့အတြက္ အဖန္ငါးရာ ငါးကမၻာအထိ အဲဒီလုိ ထပ္တူသတ္ေသရမယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆဟာ လဲြေနတယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုိေျပာေတာ့ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသတာ အဖန္းငါးရာ ငါးကမၻာ ခံရတာမဟုတ္ဘူးဆုိၿပီး စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ကိုယ့္ကုိယ္သတ္ေသတာလည္း မလုပ္မိၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက မဟုတ္တာဆုိ သိပ္ၿပီးအတုယူတတ္တာ ဆုိေတာ့ သူမ်ားသတ္ေသတာေတြၾကည့္ၿပီး ကုိယ့္ကိုယ္သတ္ေသမိမွာစုိးလုိ႔ ေျပာရတာပါ။ ေသခ်ာစဥ္းစားရမွာက အဲဒီလုိ စိတ္ညစ္လုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသတဲ့ သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေသခါနီး စိတ္အစဥ္ဟာ ဘယ္လုိမွ ေကာင္းတဲ့စိတ္အေတြး မျဖစ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ဒီစိတ္နဲ႔ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အဆုံးစီရင္လုိက္မယ္ဆုိရင္ ေကာင္းတဲ့ဘုံဘဝမွာ ျဖစ္ဖုိ႔ဆုိတာ မလြယ္လွပါဘူး။ ေသခါနီးမွာျဖစ္တဲ့ စိတ္အစဥ္ဟာ ေနာက္ဘဝမွာ အရင္အက်ိဳးေပးတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေသခါနီးစိတ္အစဥ္ဟာ အထူးသတိျပဳရမယ့္ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ကား သတ္ေသမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသတာနဲ႔ သူတပါးကုိ သတ္လိုက္တာမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသတဲ့အတြက္ ဘဝငါးရာ အဖန္ငါးရာ အဲဒီလုိပဲ သတ္ၿပီးေသရတယ္ဆုိတာ အေျခအျမစ္မရွိတဲ့ စကားျပစ္ေၾကာင္းနဲ႔၊ သူတပါးကုိ ကုိယ္ကသတ္တာဆုိရင္ေတာ့ သတ္တဲ့စိတ္ေစတနာအတုိင္း ဒီအကုသုိလ္ဝဋ္ေကၽြးကုိ ျပန္လည္ ေပးဆပ္ရတတ္ၿပီး အကုသိုလ္အျပစ္ သိပ္ႀကီးရင္ ဘဝေပါင္း ငါးရာအထိေတာင္ ခံရတတ္ေၾကာင္း သတိျပဳၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသမႈအပုိင္းမွာလည္း ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ အျပစ္ကုိျမင္ၿပီး ခႏၶာကုိယ္ကုိ ၿငီးေငြ႕လုိ႔ သတ္လုိက္တဲ့ အပုိင္းမွာ အျပစ္မရွိေပမယ့္ ေဒါသအေလ်ာက္ သတ္မိရင္ေတာ့ အျပစ္ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အျပစ္ျဖစ္တတ္တယ္ဆုိတာ ခုနေျပာသလုိ ေသခါနီး စိတ္အစဥ္ဟာ မေကာင္းႏုိင္တဲ့အတြက္ ေသၿပီးေနာက္ အပါယ္ဘုံဘဝေတြအထိ ေရာက္ေစႏုိင္တာျဖစ္လုိ႔ အျပစ္ျဖစ္တတ္တယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶလက္ထက္က ဝဂၢလိ အမည္ရွိတဲ့ မေထရ္တစ္ပါးဟာ ခႏၶာကုိယ္ကုိၿငီးေငြ႕ၿပီး ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ အျပစ္ကုိျမင္တဲ့အတြက္ ကုိယ့္လည္ပင္းကုိကုိယ္ ဓားနဲ႔ျဖတ္ၿပီး သတ္ခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီမေထရ္ဟာ ဒီအခုိက္မွာ ေဝဒနာကုိ ႐ႈလုိက္တဲ့အတြက္ ရဟႏၲာျဖစ္သြားတယ္လုိ႔ ခႏၶဝဂၢသံယုတ္ ပါဠိေတာ္ (၄၉)မွာ ေဖာ္ျပပါရွိပါတယ္။ ဒါကုိၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ အျပစ္ကုိျမင္ၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသတဲ့အပုိင္းမွာ ဒီလုိသတ္ေသလုိက္တဲ့အတြက္ အဖန္ငါးရာ ငါးကမၻာ ခံစရာမရွိေတာ့ဘူးဆုိတာ သတိျပဳႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ျမန္မာအမ်ား အမွတ္မွားေနၾကတဲ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသရင္ အဖန္ငါးရာ ငါးကမၻာ အဲဒီလုိပဲ ေသရတယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆဟာ လဲြေနတဲ့ အယူအဆျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္တဲ့ကံမဟုတ္ဘဲ သူမ်ားကုိ သတ္ခဲ့တဲ့ ပါဏာတိပါတ ကံမ်ိဳးကသာ ကုိယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ အကုသုိလ္ကံ အႀကီးအေသးကုိလုိက္ၿပီး တစ္ခါတစ္ေလ ဘဝေပါင္းငါးရာအထိ ျပန္လည္ အသတ္ခံရတတ္ေၾကာင္း ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသတဲ့အပုိင္းမွာ ပါဏာတိပါတကံ မေျမာက္တဲ့အတြက္ ပါဏာတိပါတကံကုိ က်ဴးလြန္တဲ့အျပစ္အတုိင္း ျပန္ခံရတာေတြ မရွိေပမယ့္ ေလာကဓံကုိ မခံႏုိင္လုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသတဲ့ သူတစ္ေယာက္ဟာ အေသမေကာင္းတဲ့အတြက္ ဘဝကူးလည္း မေကာင္းႏုိင္တာျဖစ္လုိ႔ ဒီလုိနည္းနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္သတ္ေသတာလည္း လဲြေနတဲ့အလဲြတစ္ခု ျဖစ္ေၾကာင္း သိေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ လဲြေနၾကတဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသရင္ အဖန္ငါးရာ ငါးကမၻာအဲဒီလုိပဲ သတ္ေသရတတ္တယ္ဆုိတဲ့ ျမန္မာေတြရဲ႕ အေျခအျမစ္မရွိတဲ့ အလဲြဟာလည္း နည္းနည္းေလးမဟုတ္ အမ်ားႀကီးကုိ လဲြေနတဲ့ အလဲြတစ္ခုသာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလုိအလဲြမ်ိဳးကုိ အစဥ္အဆက္ အ႐ုိးစဲြေနေအာင္ မလဲြမိၾကဖုိ႔နဲ႔ တကယ္သတ္ခ်င္ရင္ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ရွိေနတဲ့ ကိေလသာေတြကုိသာ အၿပီးသတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ အသိေပးတုိက္တြန္းရင္း လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ အသိဝင္ကာ ျပဳျပင္ႏုိင္ဖုိ႔ ေစတနာထား ေမတၱာအားျဖင့္ အသိစကား ပါးလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၂၂)...

ေမာင္ရင္ေလာင္းနဲ႔ နတ္ျပျခင္း
ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ျမန္မာျပည္မွာ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေရာက္လာၿပီဆုိရင္ ၿမိဳ႕လည္းၿမိဳ႕အေလ်ာက္ ေတာလည္းေတာအေလ်ာက္ ရွင္ေလာင္းလွည့္ပဲြေတြနဲ႔ စည္ကားေနေလ့ရွိပါတယ္။ ကားနဲ႔တစ္မ်ိဳး၊ ဆင္ေတြျမင္းေတြနဲ႔တစ္ဖုံ၊ လွည္းနဲ႔တစ္လွည့္၊ လူနဲ႔တစ္ထမ္း စီတန္းကာ လွည့္လည္ေလ့ရွိၾကတဲ့ ရွင္ေလာင္းလွည့္ပဲြမွာ ဘုရားေက်ာင္းကန္အနားသြားၿပီး ဘုရားကုိပတ္လုိ႔ နတ္စဥ္ရွာကာ ေမာင္ရင္ေလာင္းကုိ နတ္ျပၾကတဲ့ အလုပ္ကလည္း အဟုတ္ကုိျဖစ္ၿပီး အ႐ႈတ္ေတြနဲ႔ ညစ္ေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ကဘယ္လုိ စလုိက္တယ္မသိတဲ့ ဒီရွင္ေလာင္း နတ္ျပတဲ့ ကိစၥဟာ အေတာ့္ကုိအ႐ုိးစဲြေနၿပီး ကန္ေတာ့ပဲြကုိစီနဲ႔ မျပမျဖစ္ဘဲ တန္းတန္းစဲြကာ အလဲြႀကီး လဲြေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ျပရတာလဲလုိ႔ေမးရင္ မေသခ်ာတဲ့ အေျဖေတြနဲ႔ နတ္ကုိင္မွာဆုိးလုိ႔ပါလုိ႔လည္း ေျပာတတ္ၾကပါေသးတယ္။ ဘယ္နတ္က ဘယ္ဟာကုိ ကုိင္မွာလဲလုိ႔ ေမးေတာ့ အရွင္ဘုရားကလည္း ရွာရွာေဖြေဖြ ေမးေနျပန္ပါၿပီဆုိၿပီး မသိမသာ ေရွာင္ထြက္သြားတာေတြလည္း ခဏခဏႀကဳံေနရတတ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လဲြေနတာကေတာ့ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ရွင္ျပဳရဟန္းခံေတြကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ရဟန္းေလာင္း ကုိရင္ေလာင္းေတြကုိ ရွင္ဘုရင္လုိ၊ အိမ္ေရွ႕မင္းသားေလးေတြလုိ ျပင္ဆင္ၿပီး ျမင္းေတြဆင္းေတြ၊ ၿမိဳ႕ေတြမွာဆုိ ကားေတြနဲ႔ လွည့္လည္တဲ့ အစဥ္အလာေတြဟာ ဘုရားအေလာင္း ေတာထြက္တဲ့ ပုံစံကုိ အတုယူၿပီး လုိက္လုပ္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေျဖမယ္ဆုိရင္ ေျဖလုိ႔ရပါေသးတယ္။ ဒါလည္းပဲ မလုိအပ္လွတဲ့ အပုိအလုပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွင္ျပဳရဟန္းခံတဲ့ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္က ရွင္ရဟန္းအျဖစ္ကုိ အမွန္အကန္ ရရွိဖုိ႔အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ပါ။ က်န္တာေတြက ပကာသနနဲ႔ ခ်ဲ႕ထြင္မႈေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ခက္တာက အဲဒီလုိပဲြေတြမွာ ဘာမဆုိင္ညာမဆုိင္ ကန္ေတာ့ပဲြကုိင္ၿပီး ရဟန္းေလာင္း၊ ကုိရင္ေလာင္းေတြကုိ နတ္စဥ္ေရွ႕သြားၿပီး ျပတာကေတာ့ တကယ့္ကုိ သဘာဝမက်တဲ့ လဲြေခ်ာ္မႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ နတ္ကုိင္မွာဆုိလုိး နတ္ကုိမကုိင္ေအာင္ သြားျပရေအာင္လည္း မေကာင္းတာ လုပ္တာမွမဟုတ္ဘဲ ေကာင္းတာလုပ္တဲ့အေပၚမွာ ဘာမ်ားေၾကာက္စရာ လုိေသးလုိ႔လဲေပါ့။ ဒါမွနတ္ကုိင္တယ္ဆုိရင္ ဒီနတ္ဟာ နတ္အစစ္မဟုတ္တဲ့ နတ္ဆုိးနတ္ညစ္ပဲ ျဖစ္မွာပါ။ တကယ္ေတာ့ ေၾကာက္တယ္ဆုိတာ မဟုတ္တာလုပ္တဲ့သူမွ အရာရာကုိ ေၾကာက္ေနရၿပီး ဟုိအားကုိးဒီအားကုိးလုပ္ရတာပါ။ ေကာင္းတာလုပ္တဲ့ သူေတြအတြက္ ဒါေတြက မလုိပါဘူး။ ေကာင္းမႈက ေစာင့္ေရွာက္ၿပီးသားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ နတ္ျပလုိ႔ နတ္ကေစာင့္ေရွာက္ေပးႏုိင္မွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ေတာင္မွ သူမ်ားကုိ အမွီျပဳၿပီး ဟိုအပင္မီွေနရ၊ ဒီအပင္မွာမွီေနရ စသျဖင့္ ေနေနရတာ ဘယ္လုိလုပ္ ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္မွာလည္းေပါ့။

တကယ္ေတာ့ ကိစၥတစ္ခုဟာ အေၾကာင္းမရွိဘဲ ဘာအက်ိဳးမွ ျဖစ္လာစရာ မရွိပါဘူး။ နတ္ကုိင္မွာ တကယ္ေၾကာက္ရင္ ကုိယ့္အလုပ္ကုိယ္ ေကာင္းေအာင္လုပ္ဖုိ႔ပဲ လုိပါတယ္။ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ နယ္ဘက္က အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုကုိ သတိရမိပါတယ္။ နယ္က ရွင္ျပဳပဲြတစ္ခုမွာ အဲဒီလုိ ေမာင္းရင္ေလာင္းလွည့္ၿပီး နတ္ကုိင္မွာဆုိးလုိ႔ နတ္ကုိသြားျပကာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ေရာက္ခါနီး ရွင္းေလာင္းဖြက္ၾကတုန္း အဖြက္ခံရတဲ့ ေမာင္ရင္ေလာင္းေလး တစ္ေယာက္ ေသသြားခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္နဲ႔ ႀကဳံခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ျဖစ္ပုံက နတ္ျပၿပီးအျပန္မွာ ခပ္ငယ္ငယ္ ေမာင္ရင္ေလာင္းကုိ ထမ္းလာတဲ့ လူငယ္တစ္ခ်ိဳ႕က အဲဒီရွင္ေလာင္းကုိ ထမ္းၿပီး အိမ္တစ္အိမ္ရဲ႕ ရာဝင္အုိးႀကီးထဲမွာ ထည့္ကာ အေပၚက အေလးအပန္ေတြနဲ႔ပိတ္ၿပီး အလွဴရွင္ေတြဆီ မုန္႔ဖုိးေတာင္းဖုိ႔ သြားရာက အျပန္မွာ စင္းအုိးႀကီးကုိ ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ကေလးက အသက္မြန္းၿပီး ေသေနတာကုိ ေတြ႕ရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ မိဘေတြေရာ အလွဴရွင္ေတြပါ ယူႀကဳံးမရ ျဖစ္ၾကတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု လက္ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကေလးေသရတာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ေပမယ့္ ကပ္ၿပီးေျပာေၾကးဆုိရင္ နတ္ေတြကုိေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ နတ္ျပၿပီးမွ ဒီကိစၥ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ နတ္ကဘာလုိ႔ မေစာင့္ေရွာက္တာလဲေပါ့။ မကုိင္ေအာင္၊ မေႏွာက္ယွက္ေအာင္ သူ႔ကုိ ျပထားေပးရဲ႕သားနဲ႔ ဘာလုိ႔ မကာကြယ္တာလဲေပါ့။ ေမးမယ္ဆုိရင္ ေမးစရာေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။

ေျပာခ်င္တာကာ ရွင္ေလာင္းနတ္ျပတဲ့ ကိစၥက ရဟန္းခံ ရွင္ျပဳပဲြနဲ႔ ဘာမွမသက္ဆုိင္တဲ့ ကိစၥဆုိတာကုိ ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားလက္ထက္ သားေတာ္ရာဟုလာကုိ ကုိရင္ဝတ္ေပးတုန္းက၊ ရွင္သာရိပုတၱရာရဲ႕ ညီေတာ္ ရွင္ေရဝတေလးကုိ ကုိရင္ဝတ္ေပးတုန္းက ဘာမွရွင္ေလာင္းလွည့္တာ၊ နတ္ျပတာေတြ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ေက်ာင္းေတာ္ကုိ ေခၚသြားၿပီး ဆံခ်သကၤန္းေတာင္းေစၿပီး ဥပဇၥ်ာယ္ယူေစကာ ရွင္သာမေဏ သီလေတြကုိေပးလုိ႔ ရွင္အျဖစ္ ခ်ီးေျမႇာက္ခဲ့တာေတြပဲ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ရွင္ျပဳရျခင္းရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က ရွင္ျဖစ္ဖုိ႔၊ ကုသုိလ္ရဖုိ႔စတာေတြက အဓိကပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်န္တာေတြက အပုိေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကုိ ဒီေန႔ေခတ္ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာေတြက ပုံႀကီးခ်ဲ႕ၿပီး ရွင္ျပဳအလွဴလုပ္မွာကုိပဲ ဟုိဆရာ၊ ဒီဆရာဆီသြားၿပီး ဟုိရက္ဒီရက္ ေရြးရတာနဲ႔၊ ဟုိျပဒီျပ လုပ္ရတာနဲ႔ မလုိအပ္တာေတြမွာ ေငြကုန္လူပန္းေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိက တရားနာရမယ့္အခ်ိန္က်ေတာ့ ပင္ပန္းၿပီး တရားမနာႏုိင္ဘဲ တရားပဲြမွာ ငုိက္ကုန္ၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ တစ္လဲြဆံပင္ေကာင္းၿပီး မလုိအပ္တာေတြမွာ ခ်ဲ႕ထြင္ၾကတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ ရဟန္းေလာင္း၊ ရွင္ေလာင္းေတြကုိ နတ္ျပတဲ့ ကိစၥဟာလည္း မလုိအပ္တဲ့၊ အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ အလဲြတစ္ခုလုိ ေပၚေပၚထင္ထင္ ျဖစ္လာေနတဲ့အတြက္ ဒီလုိအလဲြမ်ိဳးေတြကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ရဟန္းခံရျခင္း၊ ရွင္ျပဳရျခင္းရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ေလာက္ပဲ အႏွစ္သာရရွိရွိ လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း မလုိအပ္တဲ့ ကန္ေတာ့ပဲြထုိးတာတုိ႔၊ နတ္ျပတာတုိ႔ စတာေတြကုိ မလုပ္မိေအာင္ သတိျပဳဆင္ျခင္ၾကဖုိ႔ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ တင္ျပရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိအလဲြေတြကုိ ဆင္ျခင္ၿပီး ေနာက္ေနာင္ မိမိတုိ႔ရဲ႕ သားသမီးေတြကုိ သာသနာ့ေဘာင္ကုိ သြပ္သြင္းတဲ့အခါမွာ ရွင္သာမေဏျဖစ္ဖုိ႔၊ ရဟန္းျဖစ္ဖုိ႔ အဓိကနဲ႔ အဲဒီရွင္သာမေဏဘဝ၊ ရဟန္းဘဝမွာ အမွန္တကယ္ ကုသုိလ္ရေစဖုိ႔ စတာေတြကုိသာ ေရွး႐ႈေဆာင္ရြက္ၾကဖုိ႔ မလုိအပ္တဲ့အရာေတြမွာ မေရာင္ရာဆီမလူးၾကဖုိ႔ ေစတနာစကား ေမတၱာအားနဲ႔ ထပ္မံၿပီး အသိေပးတုိက္တြန္း လုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၂၁)...

အေသထြက္ အရွင္ထြက္နဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ
ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမ်ားၾကားမွာ အေသထြက္၊ အရွင္ထြက္ကိစၥက ေတာ္ေတာ္ကုိ အေျပာမ်ားၿပီး အယုံအၾကည္လည္း မ်ားေနတာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ တစ္ခါတေလ ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ ဟုိဟုိဒီဒီ ၾကြတဲ့အခါ ကားဂိတ္ရထားဂိတ္ေတြမွာ ဘုရားပုံ၊ ဘုန္းႀကီးပုံ၊ ဘုိးေတာ္ဘြားေတာ္ပုံေတြ လုိက္ေရာင္းတဲ့ ေစ်းသည္မ်ားရဲ႕ “ဒီဆရာေတာ္က ႏွစ္ဘယ္ႏွစ္ေထာင္ ရွိၿပီ၊ ဒီပုံက ဟုိအရွင္ထြက္ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ပုံ၊ ဒီဆရာေတာ္ႀကီးက ဘယ္လုိထြက္ရပ္ေပါက္တာ၊ ဒီပုံကုိ ပူေဇာ္ရင္ ဘာျဖစ္မယ္၊ ညာျဖစ္မယ္” စသျဖင့္ ေျပာဆုိကာ လွည့္လည္ ေရာင္းခ်ေနတဲ့ အသံေတြကုိ ၾကားရတတ္သလုိ တစ္ခါတစ္ခါလည္း ဒကာဒကာမအခ်ိဳ႕နဲ႔ စကားေျပာရင္း “ဘယ္ဆရာေတာ္ႀကီးကေတာ့ ဘယ္လုိထြက္ရပ္ေပါက္သြားတာ၊ သူတုိ႔ကုိးကြယ္တဲ့ ဘယ္ဘုန္းႀကီးကေတာ့ အရွင္ထြက္ထြက္သြားတာ၊ ဘယ္ဆရာေတာ္ႀကီးကေတာ့ ပ်ံေတာ္မူသြားတာ ၾကာေပမယ့္ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးက မပုတ္မသုိးဘဲ ခုခ်ိန္ထိ ေခါင္းရိတ္ေပးေနရတာ၊ လက္သည္းေျခသည္းေတြ ညႇပ္ေပးေနရတာ” စသျဖင့္ ေျပာဆုိ ေလွ်ာက္ထားသံကုိလည္း နားေထာင္ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ႀကဳံရင္ႀကဳံသလုိ ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာျပေပးျဖစ္ေပမယ့္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာအမ်ားရဲ႕ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ အေသထြက္၊ အရွင္ထြက္လုိ႔ေခၚတဲ့ ထြက္ရပ္ေပါက္ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ယုံၾကည္မႈေတြကေတာ့ ရွိၿမဲရွိေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိးတာက လဲြေနတာကုိ လဲြေနမွန္းမသိတာကုိက နည္းနည္းေလးကုိ လဲြေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဘယ္သူမဆုိ အေသပဲထြက္ထြက္၊ အရွင္ပဲထြက္ထြက္ ဒါဟာ အသက္ထြက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အသက္ထြက္တယ္ဆုိတာ ေသတာကုိ ေျပာတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဗုဒၶဘာသာအလုိအရ သတၱဝါ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ေသတယ္ဆုိတာ နာမ္သက္႐ုပ္သက္ ႏွစ္ခုလုံးခ်ဳပ္သြားတာကုိပဲ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။ နာမ္႐ုပ္ ႏွစ္ပါးနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ သတၱဝါမွန္သမွ် ဘဝတစ္ခု နိဂုံးခ်ဳပ္သြားတယ္ဆုိရင္ ဒါဟာနာမ္သက္႐ုပ္သက္ ႏွစ္ခုလုံး ခ်ဳပ္သြားတာကုိ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္သတၱဝါ မွန္သမွ် လူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရဟန္းသံဃာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘုရားပေစၥကပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေသဆုံးသြားၾကတဲ့အခါ အကုန္လုံး နာမ္သက္႐ုပ္သက္ ေသသြားၾကတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေသသြားၾကတဲ့ သတၱဝါမွန္သမွ် အရွင္ထြက္သြားတယ္၊ အေသထြက္သြားတယ္ဆုိတာ မရွိႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ေသၿပီးမွ ဘယ္လုိလာျပတယ္၊ ဘယ္မွာရွိေနတယ္ စတာေတြ ျဖစ္လာတယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ ေသၿပီးေနာက္ဘဝ ေရာက္သြားၿပီးမွ ထင္ရွားလာတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ုပ္သာေသၿပီး နာမ္ကမေသဘဲ တစ္ျခားဘဝကုိ ကူးေျပာင္းသြားတာလုိ႔ ယူဆခဲ့မယ္ဆုိရင္ ဗုဒၶဘာသာ အလုိနဲ႔ မကုိက္ညီဘဲ ဝိညာဥ္ကုိ လက္ခံတဲ့သေဘာ၊ အတၱကုိ လက္ခံတဲ့သေဘာ ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာမွာ အတၱဝိညာဥ္ဆုိတာ မရွိဘဲ နာမ္နဲ႔႐ုပ္ပဲ ရွိတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိ သတိျပဳရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ ဘဝကူးသြားတယ္ဆုိတာ ဘာကကူးတာလဲလုိ႔ ေမးစရာ ရွိပါတယ္။ ဒီအေမးအတြက္ေတာ့ မေသခင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ ကံအစြမ္းေတြက ကူးတာလုိ႔ပဲ ေျဖရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ထားပါေတာ့။ ေျပာခ်င္တာက အေသထြက္ အရွင္ထြက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္မ်ား၊ ရဟႏၲာ မေထရ္ႀကီးမ်ား စတဲ့ သီလသမာဓိ ပညာ အားေကာင္းတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား အားလုံးဟာ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြား၊ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳေတာ္မူသြားတဲ့အခါ အမ်ားထင္ေနသလုိ အရွင္ထြက္ ထြက္သြားၾကတာ မဟုတ္သလုိ အေသထြက္လည္း ထြက္သြားၾကတာ မဟုတ္ဘဲ နာမ္သက္႐ုပ္သက္ ေသသြားၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ နာမ္႐ုပ္ႏွစ္ခုလုံး ေသသြားၾကတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မေသခင္ ေပ်ာက္သြားတယ္၊ ပ်ံေတာ္မူသြားေပမယ့္ ႐ုပ္ကမေသဘဲ ဒီအတုိင္းပဲ ရွိေနတယ္ စတာေတြလည္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒါဆုိရင္ တစ္ခ်ိဳ႕ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ ႐ုပ္အေလာင္းေတြက ဘာေၾကာင့္ ဆံေတာ္ေတြ ရွည္လာရတာလဲ၊ မပုတ္မသုိးဘဲ ရွိေနရတာလဲ၊ ေျခသည္းလက္သည္းေတြ ဘာေၾကာင့္ ထြက္လာရတာလဲ စသျဖင့္ ေမးစရာ ရွိပါတယ္။ ဒီလုိသေဘာေတြကုိ လက္ေတြ႕ျမင္လုိ႔လားလုိ႔ ေမးရင္အေတာ္မ်ားမ်ားက တဆင့္စကားနဲ႔ ဆင့္ပြားၾကတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ လက္ေတြ႕ျမင္ေတြ႕တာ ဆုိရင္လည္း ဒါဟာ အကယ္၍ ရဟႏၲာ မေထရ္ႀကီးမ်ား အေနျဖင့္ မေသခင္ အဓိ႒ာန္ တစ္ခုခု ျပဳေတာ္မူသြားတဲ့အခါ၊ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိ ခ်ီးေျမႇာက္လုိတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ အဲဒီ ရဟႏၲာမ်ားရဲ႕ အဓိ႒ာန္ခ်က္အတုိင္း က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ႐ုပ္အေကာင္ဟာ တည္တံ့ေနတတ္တာမ်ိဳး ရွိတတ္တဲ့အတြက္ ဒီလုိ အဓိ႒ာန္မ်ိဳးေၾကာင့္လုိ႔ပဲ ေယဘုယ် မွတ္ယူထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကလည္း အေတာ္ကုိ ျဖစ္ခဲတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ အေသထြက္၊ အရွင္ထြက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စဥ္းစားစရာ အခ်က္အခ်ိဳ႕ ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ဗုဒၶစာေပကုိ နားလည္မႈလဲြၿပီး အသုံးျပဳတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဒီလုိအေသထြက္ အရွင္ထြက္ အယူအဆမ်ိဳး ျဖစ္လာတာလုိ႔လည္း ယူဆႏုိင္ၾကပါတယ္။ ဗုဒၶစာေပမွာ နိဗၺာန္အမ်ိဳးအစား ႏွစ္မ်ိဳးရွိေၾကာင္း ျပဆုိထားပါတယ္။ အဲဒီႏွစ္မ်ိဳးက သဥပါဒိေသသနိဗၺာန္နဲ႔ အႏုပါဒိေသသနိဗၺာန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သဥပါဒိေသသ နိဗၺာန္ဆုိတာ ခႏၶာအၾကြင္းရွိတဲ့ နိဗၺာန္ျဖစ္ၿပီး အႏုပါဒိေသသနိဗၺာန္ဆုိတာ ခႏၶာအၾကြင္းမရွိေတာ့တဲ့ နိဗၺာန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက ကိေလသာကုန္ခမ္း ရဟႏၲာျဖစ္သြားတဲ့ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္မ်ားနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ နိဗၺာန္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ ကိေလသာကုန္ခမ္း ရဟႏၲာျဖစ္သြားေပမယ့္ ပရိနိဗၺာန္မျပဳေသးတဲ့ အခ်ိန္မွာ သဥပါဒိေသသ နိဗၺာန္ကုိ ရရွိခံစားေနတာ ျဖစ္ၿပီး ရဟႏၲာဘဝနဲ႔ ပရိနိဗၺာန္ျပဳသြားၿပီဆုိရင္ ဒါဟာ ခႏၶာကုိယ္အၾကြင္းအက်န္ မရွိေတာ့တဲ့ အႏုပါေဒသသနိဗၺာန္ကုိ ရရွိသြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက သက္ရွိထင္ရွား ရဟႏၲာမ်ားဟာ ပရိနိဗၺာန္မျပဳေသးတဲ့အတြက္ ခႏၶာကိုယ္ ရွိေနေသးေပမယ့္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳသြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ ဒီ႐ုပ္ခႏၶာလည္း ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားေတာ့တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ခႏၶာကုိယ္လည္း အၾကြင္းမရွိေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္မ်ားရဲ႕ ခႏၶာအၾကြင္းရွိ၊ မရွိတဲ့ နိဗၺာန္သေဘာေတြေၾကာင့္ အသက္ရွိေနေသးေပမယ့္ ကိေလသာေတြက ထြက္ၿပီးျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ရွင္ေနေပမယ့္ ထြက္ၿပီးတဲ့သေဘာ၊ ပရိနိဗၺာန္ျပဳသြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ ခႏၶာကုိယ္လည္း အၾကြင္းမရွိ ေသသြားတာ ျဖစ္လုိ႔ ကိေလသာလည္းေသ၊ ခႏၶာလည္းေသသြားတဲ့ အေသထြက္သြားတဲ့ သေဘာမ်ိဳးေတြေၾကာင့္ အေသထြက္ အရွင္ထြက္ေတြလုိ႔ ဆုိတာျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီလုိ အဓိပၸါယ္မ်ိဳးဆုိရင္ေတာ့ ရဟႏၲာနဲ႔ အေသထြက္ အရွင္ထြက္ ျပႆနာက အေထြအထူး ေျပာစရာ မရွိႏုိင္ပါဘူး။ အဲလုိမွမဟုတ္ဘဲ မေသခင္ ထြက္သြားၾကတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ ဗုဒၶဘာသာ အယူအဆေတြနဲ႔ လဲြေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အခ်ဳပ္ေျပာခ်င္တာက ဘုရားရွင္အပါအဝင္ ဧတဒဂ္ရ ရဟႏၲာမ်ားအားလုံးဟာ အေသထြက္သြားတယ္၊ အရွင္ထြက္သြားတယ္ဆုိတာ မရွိဘဲ အားလုံးပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္ မူသြားတဲ့အခါ နာမ္႐ုပ္အားလုံး ခ်ဳပ္သြားၾကတာေတြပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီေန႔ေခတ္ ထင္ေနၾကသလုိ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ အရွင္ထြက္သြားတယ္၊ ဘယ္သူကေတာ့ အေသထြက္သြားတယ္စတဲ့ ထြက္ရပ္ေပါက္ အယူအစေတြဟာ စာေပအဖြင့္ေတြအရ လဲြေနၾကတာေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘယ္သူမဆုိ နိဗၺာန္ မရေသးသမွ် ေသၿပီးေနာက္မွာ ဘဝအသစ္မွာ ျဖစ္ၾကရမွာျဖစ္ၿပီး အဲဒီဘဝအသစ္ကေန ဘဝေဟာင္းရဲ႕ အေၾကာင္းေတြကုိ ထင္ရွားျပရင္လည္း ဒါဟာ အရွင္ထြက္သြားလုိ႔ မဟုတ္ဘဲ ဘဝအသစ္ကေန ထင္ရွားျပျခင္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ နိဗၺာန္ရသြားၿပီဆုိရင္ေတာ့ ဘဝအဆုံးသတ္သြားၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘဝအသစ္ဆုိတာလည္း မရွိေတာ့သလုိ လာၿပီးထင္ရွားျပတယ္ဆုိတာလည္း မရွိေတာ့ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ သိေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ နာလည္းၿပီး နားလည္မႈလဲြေနၾကတဲ့ အေသထြက္ အရွင္ထြက္ အလဲြေတြကုိလည္း မလဲြရေအာင္ သတိေဆာင္ၿပီး ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ကာ စဥ္းစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း လဲြေနတတ္တဲ့အလဲြ တစ္ခုအျဖစ္ အသိေပးတင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၂၀)...

ပံသုကူ (ပ့ံသကူ) အလွဴနဲ႔ ထီေပါက္မႈ/ မေပါက္မႈ
မႏွစ္က ဘုန္းဘုန္းျမန္မာျပည္မွာရွိတုန္း ပုိ႔ခ်ခဲ့တဲ့ သင္တန္းတစ္ခုမွာ သင္တန္းသားေတြကုိ မသိတာရွိရင္ ေမးပါဆုိေတာ့ ဒကာမႀကီး တစ္ေယာက္က “ဘုန္းဘုန္းဘုရား ပံ့သကူပစ္ရင္ ထီေပါက္တယ္ဆုိတာ ဟုတ္လားဘုရား” လုိ႔ ေမးဖူးပါတယ္။ ဒကာမႀကီးရဲ႕ အေမးကုိၾကားေတာ့ “ဘယ္ကဘယ္လုိ ၾကားလာတာလဲ ဒကာမႀကီးရယ္ အဲဒီလုိဆုိ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔လည္း ဒီေပါက္ေအာင္ ပံ့သကူပဲ ပစ္ေနမွာေပါ့”လုိ႔ ျပန္ေျပာရင္း ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာအခ်ိဳ႕ရဲ႕ လဲြေနတဲ့ အယူအဆေလးမ်ားအေၾကာင္း ရွင္းျပေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခါတုန္းကလည္း ဒကာတစ္ေယာက္က “အရွင္ဘုရားေရ တုိက္ဆုိင္တာလားေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး၊ တပည့္ေတာ္ မႏွစ္က သီတင္းကၽြတ္တုန္းက စာသင္တုိက္တစ္ခုထဲမွာသြားၿပီး ပံ့သကူသကၤန္းတစ္စုံ ပစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီကအျပန္ ထီလည္းထုိးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ထီထြက္လာေတာ့ တပည့္ေတာ္ ႏွစ္သိန္းဆု ေပါက္တယ္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ကေတာ့ ဒီလုိကံေကာင္းလာတာ အဲဒီတုန္းက လွဴခဲ့တဲ့ ပံ့သကူ သကၤန္းအလွဴေၾကာင့္ပဲလုိ႔ ထင္တယ္ဘုရား” စသျဖင့္ ေလွ်ာက္ဖူးပါတယ္။ သူ႔စကားအတုိင္း “ဟုတ္တယ္ ဒကာေရ၊ ဒကာေျပာသလုိပဲ တုိက္ဆုိင္မႈလုိ႔ပဲ သေဘာထားလုိက္ပါ”လုိ႔ ေျပာရင္း ကုသုိလ္ကံေတြရဲ႕ သေဘာကုိ ေျပာျပျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အခ်ိဳ႕မွာ ပံသုကူအလွဴနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ပံသုကူပစ္ရင္ ဘာေပါက္တယ္၊ ညာေပါက္တယ္ဆုိတဲ့ အယူအစဲြ အလဲြေလးေတြ ရွိေနတာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ လဲြဆုိရင္ အေခၚအေဝၚကစၿပီး လဲြေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ေခၚေနၾကတာက ပံ့သကူလုိ႔ ေခၚေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိပၸါယ္လည္းမသိ အေခၚလည္း လဲြေနေပမယ့္ ဒီလဲြေနတာကုိ လဲြေနမွန္း မသိဘဲ ေျပာဆုိေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူတုိ႔ေျပာဆုိေနၾကတဲ့ ပံ့သကူဆုိတာ ပံသုကူလိကဆုိတဲ့ ပါဠိစကားက ဆင္းသက္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပံသုဆုိတာ ေျမ၊ ေျမမႈန္႔လုိ႔ အဓိပၸါယ္ရၿပီး ကူလိကဆုိတာ လိမ္းက်ံျခင္း၊ လႊမ္းမုိးက်ေရာက္ျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ဆုိေတာ့ကား ပံသုကူလုိ႔ေျပာရင္ ေျမမႈန္႔လိမ္းက်ံေနတဲ့ စြန္႔ပစ္အရာလုိ႔ အလြယ္နားလည္ထား ႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ စြန္႔ပစ္ထားတဲ့ ေျမမႈန္႔လိမ္းက်ံေနတဲ့ အရာေတြကုိ ေကာက္ယူသုံးေဆာင္ျခင္းကုိပဲ ပံသုကူေဆာင္လုိ႔ဆုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပံသုကူသကၤန္းဆုိရင္လည္း အမ်ားက မသုံးေဆာင္ေတာ့ဘဲ စြန္႔ပစ္ထားတဲ့ အဝတ္အပုိင္းအစေတြကုိ ေကာက္ယူသန္႔စင္ၿပီး သကၤန္းအျဖစ္ ခ်ဳပ္လုပ္ထားတဲ့ သကၤန္းမ်ိဳးကုိဆုိၿပီး ဒီသကၤန္းကုိ ဝတ္႐ုံသုံးေဆာင္တဲ့ ရဟန္းကုိ ပံသုကူေဆာင္ ရဟန္းလုိ႔ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုိသေဘာမ်ိဳးကုိ ယူၿပီး ဒီေန႔ေခတ္မွာေတာ့ ပံသုကူေဆာင္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ရွိသလုိ ပံသုကူပစ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ပံသုကူပစ္တယ္ဆုိတာ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္၊ ဘယ္ရဟန္းကုိမွ မရည္ရြယ္ဘဲ ရဟန္းေတာ္မ်ား အသြားအလာမ်ားတဲ့ ေနရာေဒသေတြမွာ သကၤန္းစတဲ့ အသုံးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ားကုိ ပံသုကူပါဘုရားဆုိၿပီး ေရးသားစြန္႔ပစ္ လွဴဒါန္းထားတာကုိ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။ ပုဂၢိဳလ္ကုိ သီးသန္႔ရည္မွန္းၿပီး လွဴဒါန္းတာမဟုတ္ဘဲ ထုိက္တဲ့ပုဂၢဳိလ္မ်ား ခံယူသုံးေဆာင္ဖုိ႔ စြန္႔လွဴတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အလွဴအေနနဲ႔ ပုဂၢလိက အလွဴထက္ ပုိၿပီးအက်ိဳးရွိတတ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အက်ိဳးထူးရွိတဲ့ အတြက္လည္း တစ္ခ်ိဳ႕က ပံသုကူအလွဴကုိ လွဴၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ပံသုကူကုိ ကုိယ္ေကာင္းစားေရးအတြက္ အသုံးခ်တတ္တာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဘယ္ဆရာ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ကေနၿပီးေတာ့ “ထီေပါက္ကိန္းရွိတယ္၊ ဘယ္မွာသြားၿပီး ဘာေလးကုိေတာ့ ပံသုကူပစ္လုိက္ပါ”လုိ႔ ေျပာတာကုိ လူေတြက လုိက္လုပ္ရင္း ပံသုကူအလွဴနဲ႔ ထီကိစၥေလးေတြက ေျပာစရာေတြ ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တုိက္တိုက္ဆုိင္ဆုိင္ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း အဲဒီလုိ ပံသုကူပစ္ၿပီးေတာ့မွ ဘာေပါက္တာ၊ ညာေပါက္တာေတြ ျဖစ္လာေတာ့ ဒါ ပံသုကူပစ္လုိက္လုိ႔ပဲ ဆုိတာေတြလည္း ျဖစ္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ဒါဟာ ပံသုကူပစ္လုိ႔ ျဖစ္လာတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလုိသာ ျဖစ္ေၾကးဆုိရင္ လူတုိင္းပံသုကူပစ္ၿပီး လူတုိင္းထီေတြ ခ်ဲေတြေပါက္ကုန္ၾကေတာ့မွာေပါ့။ ေျပာရရင္ အေတာ္ေလးကုိ လဲြေနေတာ့တာပါ။

အမွန္ေတာ့ ဒါဟာ တုိက္ဆုိင္မႈေတြ႕ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ပံသုကူပစ္လုိ႔ ထီေပါက္တာဆုိရင္လည္း ပံသုကူေၾကာင့္ဆုိတာထက္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေၾကာင့္လုိ႔ ဆုိရင္ ပုိမွန္ပါလိမ့္မယ္။ ကံကုိကံနဲ႔ ဆင့္ေပးလုိက္တဲ့အတြက္ အက်ိဳးေပးေကာင္းေတြ ျဖစ္လာတာဆုိရင္ ပုိမွန္ပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ လူတုိင္းလူတုိင္းအတြက္ ကံဆုိတာ အတိတ္ကံရွိသလုိ ပစၥဳပၸန္ကံလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ အတိတ္က ေကာင္းကံေလးေတြ အက်ိဳးေပးခ်င္ေပမယ့္ ပစၥဳပၸန္ မေကာင္းကံေတြက အားႀကီးေနရင္ အတိတ္ကံ အက်ိဳးေပးခြင့္ မသာသလုိ အတိတ္က မေကာင္းကံေလးေတြ အက်ိဳးေပးခ်င္ေပမယ့္ ပစၥဳပၸန္ ေကာင္းကံေတြက အားႀကီးေနရင္လည္း အတိတ္က မေကာင္းကံေတြ အက်ိဳးေပးခြင့္ မသာျပန္ပါဘူး။ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္မွာ ေကာင္းကံေတြ အားႀကီးေအာင္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ မ်ားမ်ားလုပ္ေစၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ခုနေျပာခဲ့သလုိ ပံသုကူအလွဴ လွဴလုိက္ခ်ိန္မွာ ေကာင္းတဲ့အက်ိဳးတရားေတြ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ သူေတြမွာလည္း ဒါဟာ အတိတ္ကံကုိ ပစၥဳပၸန္ေကာင္းကံေလးေတြနဲ႔ ဖြင့္ေပးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ လက္ေတြ႕မွာ ေကာင္းကံေလးေတြ ျဖစ္ေပၚခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ဆရာ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္က ထီေပါက္လိမ့္မယ္ ပံသုကူပစ္လုိက္ဆုိတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ထီေပါက္လာတာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာေတာ့ အေသခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေျပာခ်င္တာက ပံသုကူပစ္ရင္ ထီေပါက္တယ္ဆုိတဲ့ အယူအစဲြဟာ မမွန္ဘူးဆုိတာနဲ႔ အကယ္၍ တုိက္ဆုိင္လုိ႔ ထီေပါက္ခဲ့မယ္ဆုိရင္လည္း ဒါဟာ ကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ကံပြင့္လာတာျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပံသုကူပစ္တုိင္းသာ ထီေပါက္ၾကမယ္ဆုိရင္ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ပံသုကူပဲ ပစ္ေနၾကဖုိ႔ေတာင္ ေကာင္းတယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္ခ်င္ေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ဒီလုိေကာင္းက်ိဳးေလးေတြ ျဖစ္လာတာဟာ ပံသုကူေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ ေကာင္းကံကုိေကာင္းကံေတြနဲ႔ ဆင့္ေပးလုိက္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ေကာင္းက်ိဳးေလးေတြ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိပဲ ေျပာေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လည္း ေကာင္းမႈကုသုိလ္ေတြရဲ႕ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ျခင္းဆုိတာ အထင္အရွားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အခ်ိဳ႕ရဲ႕ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြအစဲြေတြထဲမွာ ပံသုကူအလွဴဟာ ထီေပါက္ေစတယ္ဆုိတဲ့ အယူအစဲြေလးမ်ားလည္း ရွိေနတတ္တဲ့အတြက္ တုိက္ဆုိင္လုိ႔ ထီေတြဘာေတြ ေပါက္ခဲ့တယ္ဆုိရင္လည္း ဒါဟာ ပံသုကူပစ္လုိ႔ ထီေပါက္တယ္ဆုိတာထက္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ေကာင္းက်ိဳးေလးေတြ ျဖစ္လာတဲ့ သေဘာပဲဆုိတာကုိ ေသခ်ာသေဘာေပါက္ နားလည္လက္ခံၿပီး ဒီထက္မက ေကာင္းက်ိဳးရခ်င္ရင္ေတာ့ ဒီထက္မက မေကာင္းမႈေရွာင္ၿပီး ေကာင္းမႈကုိသာ ေဆာင္ၾကဖုိ႔နဲ႔ အစဲြတရားနဲ႔ လဲြမွားေနမယ့္ အလဲြမ်ားအစား အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္တတ္တဲ့ ကံတရားကုိသာ အေလးထားၿပီး လဲြေနတာကုိ မလဲြေအာင္သာ ႀကိဳးစားၾကပါလုိ႔ပဲ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၁၉)...

ဝါတြင္းကာလနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္း
ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အမ်ားစု လဲြေနတတ္တဲ့ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ ဝါတြင္းကာလနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အလဲြေလးေတြလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။ ဝါတြင္းကာလ ဘာမလုပ္ရ၊ ညာမလုပ္ရ စတဲ့အေျပာအဆုိ အမွတ္မွား အလဲြေတြၾကားထဲက ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရ ဆုိတဲ့အခ်က္ကလည္း ေတာ္ေတာ္က်ယ္က်ယ္ ျပန္႔ျပန္႔ျဖစ္ေနတဲ့ အလဲြတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ါမ၀င္ခင္ အိမ္ေထာင္ျပဳမွ ျဖစ္မယ္၊ ၀ါကၽြတ္မွ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကမယ္ဆုိတဲ့့ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ ဒီအခ်က္အေပၚမွာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္လူငယ္ အေတာ္မ်ားမ်ား ဘ၀င္မက် ျဖစ္လာၾကတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရ ဆုိတဲ့ ဒီအယူအဆဟာ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားေတာ္မူ၊ သတ္မွတ္ေတာ္မူခဲ့တာလားလုိ႔ ေမးလာသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေနရာမွာ ဝါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းကုိလည္း နည္းနည္းေလးေတာ့ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ တင္ျပရန္ အေၾကာင္းဖန္လာခဲ့ျပန္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ၀ါတြင္းဆုိတဲ့ အေခၚအေ၀ၚဟာ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳရမယ္ ဆုိတဲ့ ၀ိနည္းဥပေဒ ပညတ္သတ္မွတ္ၿပီးခ်ိန္မွသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳေနတဲ့ သုံးလတာကာလကုိ ရည္ရြယ္ၿပီး ေခၚေ၀ၚသုံးစဲြၾကတဲ့ ေ၀ါဟာရျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ၀ါတြင္းဟာ လူေတြအတြက္ေတာ့ မုိးတြင္းကာလပါပဲ။ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါတြင္းသုံးလကာလပတ္လုံး တစ္ျခားတစ္ေနရာသုိ႔ ၾကြေရာက္ေတာ္မမူဘဲ ကုိယ္၀ါဆုိရာ ေက်ာင္းတုိက္အရာမ္တြင္းမွာပဲ ေနထုိင္သီတင္းသုံးၾကဖုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ၀ိနည္းဥပေဒဟာ ၀ါတြင္းကာလမွာ အိမ္ေထာင္မျပဳရဘူးဆုိတဲ့ လူေတြၾကားမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်က္နဲ႔ ဘာမွမသက္ဆုိင္ပါဘူး။ ဘယ္သူကဘယ္လုိ စတင္ခဲ့တယ္၊ ဘယ္တုန္းကစၿပီး ေပၚေပါက္ခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ အတိအက် ေျပာလုိ႔မရတဲ့ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရ ဆုိတဲ့ ဒီယုံၾကည္ခ်က္ဟာ ဘုရားေဟာ မဟုတ္တာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ပိဋကတ္မွာ ပါတဲ့အခ်က္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ၀ါတြင္းကာလမွာ အိမ္ေထာင္မျပဳရဘူးဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ရွိတယ္ဆုိရင္ ၀ါဆုိဖုိ႔ ပညတ္ခ်က္ေတြ မသတ္မွတ္ခ်ိန္တုန္းက ဘယ္လုိသတ္မွတ္ၾကသလဲဆုိတာ စဥ္းစားစရာပါ။ ဘုရားရွင္အေနနဲ႔ ၀ါဆုိဖုိ႔ ၀ိနည္းဥပေဒ သတ္မွတ္ခ်ိန္ဟာ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၿပီး ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေနာက္ပုိင္းမွ ေပၚေပါက္ခဲ့တာပါ။ ၀ါတြင္းကာလနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘုရားရွင္ဟာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္သာ သီးသန္႔၀ိနည္း ဥပေဒထားကာ ပညတ္ခ်က္ပဲရွိပါတယ္။ လူေတြအတြက္ ၀ါတြင္းကာလမွာ ဘာမလုပ္ရဘူး၊ ဘယ္မသြားရဘူး စတဲ့ ဥပေဒ သတ္မွတ္ခ်က္ မရွိပါဘူး။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ဥပုသ္ေန႔ေတြမွာ ဥပုသ္သီလေစာင့္ ေစလုိတဲ့ ေဟာၾကားခ်က္အခ်ိဳ႕ရွိပါတယ္။ ဒါကလည္း ၀ါတြင္းကာလမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ၀ါတြင္းမဟုတ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာလည္း ဥပုသ္ေန႔မ်ားမွာ ဥပုသ္သီလေစာင့္လုိ႔ ရပါတယ္။

ဘုရားရွင္ဟာ လူေတြအတြက္ ကာမဂုဏ္အာ႐ုံမ်ား နည္းေအာင္၊ ကိေလသာမ်ားပါးေအာင္ က်င့္ႀကံေနထုိင္ၾကဖုိ႔သာ ေဟာၾကားေလ့ရွိပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ အိမ္ေထာင္မျပဳရ၊ ျပဳရင္ဘာျဖစ္မယ္ဆုိတဲ့ အထူးတလည္ ေဟာၾကားသတ္မွတ္ခ်က္ မရွိပါဘူး။ သာသနာ့၀န္ထမ္းမ်ားကုိေတာ့ အိမ္ေထာင္မျပဳရ၊ ကာမဂုဏ္ေမထုန္ မမွီ၀ဲရဆုိတာကုိေတာ့ အထူးသတ္မွတ္ ပညတ္ေတာ္မူပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အိမ္ေထာင္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘုရားရွင္ အထူးေဟာေတာ္မူတဲ့အခ်က္က အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး ေနာက္ပုိင္း အိမ္ေထာင္ေရးကုိ ဘယ္လုိအဆင္ေျပေအာင္ ေနထုိင္ရမယ့္အခ်က္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳသူ လင္ေယာက်္ား ဇနီးမယားတုိ႔ လုိက္နာက်င့္ႀကံရမယ့္ တာ၀န္မ်ား၊ အိမ္ေထာင္ေရးကုိ ထိခုိက္ပ်က္ျပားေစမယ့္အျပင္ သံသရာပါ ဒုကၡေရာက္ေစမယ့္ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈမ်ားကုိ မျပဳလုပ္ၾကဖုိ႔ ပညတ္သတ္မွတ္ေတာ္ မူေပးတဲ့ အခ်က္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ အိမ္ေထာင္ျပဳရမယ္၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာ အိမ္ေထာင္မျပဳရဘူး ဆုိတဲ့အခ်က္ မဟုတ္ပါဘူး။

ဒီလုိဆုိရင္ ဘုရားေဟာမဟုတ္တဲ့ ဒီ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ဘာေၾကာင့္ ေလးေလးနက္နက္ ရွိေနၾကတာလဲလုိ႔ ေမးစရာ ရွိပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကေတာ့ ေရွးအစဥ္လာကတည္းက အ႐ုိးစဲြလာခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေရွးကလူႀကီးသူမမ်ားဟာ ဘုရားသာသနာကုိ အလြန္သတ္၀င္ ယုံၾကည္ၾကၿပီး ဘာသာေရးကုိ အထူးအေလးထားတဲ့ သူမ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါတြင္းကာလ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြျဖစ္တဲ့ လူေတြအေနနဲ႔လည္း ကာမဂုဏ္အာ႐ုံမ်ားနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ဒီအိမ္ေထာင္ျပဳ သားေမြးျခင္း ကိစၥမ်ားကုိ မလုပ္ၾကဘဲ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး အလုပ္မ်ားနဲ႔သာ အခ်ိန္ကုန္ေနၿပီး မုိးတြင္းကာလမွာသာ အနားရၾကတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ား မ်ားမ်ားလုပ္ျဖစ္ၾကဖုိ႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရင္း ၀ါတြင္းကာလမွာ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းကုိ အထူးတလည္ မျပဳလုပ္ၾကျခင္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ စဥ္းစားမိတာက ၀ါတြင္းကာလဟာ မုိးရာသီကာလ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မဂၤလာအခမ္းအနားမ်ား က်င္းပျပဳလုပ္ဖုိ႔အတြက္ မိုးအဆက္မျပတ္ရြာမႈက အခက္အခဲျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခုျဖစ္ေစသလုိ မုိးရာသီကာလ သီးႏွံစပါး စုိက္ပ်ိဳးထားခ်ိန္မ်ားျဖစ္လုိ႔ စား၀တ္ေနေရးအရလည္း အခက္အခဲ ျဖစ္ႏုိင္တဲ့အခ်က္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မုိးတြင္ကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းကုိ မျပဳလုပ္ၾကဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကတာျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီအစဥ္အလာမ်ားဟာ အခုေခတ္ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ ေဗဒင္ယၾတာ ဓာတ္႐ုိက္ဓာတ္ဆင္ ဆရာမ်ားရဲ႕ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳရင္ပဲ တစ္ခုခုျဖစ္ႏုိင္သလုိ၊ အိမ္ေထာင္ေရးပဲ မတည္ၿမဲေတာ့သလုိ၊ တစ္ခုခုပဲ ထျဖစ္ေတာ့မလုိ ေျပာဆုိေဟာေျပာလာၾကရာက ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရဆုိတဲ့ အစဥ္အလာ ယုံၾကည္မႈႀကီးက လႊမ္းမုိးသက္ေရာက္ လာခဲ့ၾကတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ အိမ္ေထာင္ျပဳျပဳ အိမ္ေထာင္ျပဳသူ ႏွစ္ဦးရဲ႕ အေနအထားကုိလုိက္ၿပီး အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္ေျပမႈ မေျပမႈဆုိတာ ျဖစ္ၾကတာပါ။ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳမိလုိ႔ အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္ေျပမႈ မေျပမႈ ျဖစ္ရတယ္ဆုိတာမ်ိဳး မရွိပါဘူး။ ၀ါပမွာ အိမ္ေထာင္ျပဳသူေတြလည္း အိမ္ေထာင္ေရး ျပႆနာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနၾကပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ တာ၀န္ကုိယ္စီေက်ပြန္ၿပီး အက်င့္သီလ ေကာင္းမြန္ေနမႈကသာ အဓိကျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ အိမ္ေထာင္ျပဳမႈက အဓိကမက်ပါဘူး။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဘုရားရွင္အေနနဲ႔ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ မျပဳရဘူးဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိ လုံး၀ေဟာၾကားေတာ္ မမူဘူးဆုိတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳျခင္းကုိ ဘုရားေဟာလုိ႔ မျပဳတာလုိ႔ မမွတ္ၾကဘဲ ၀ါတြင္းကာလ အခုိက္အတန္႔ေလးမွာ ကိေလသာ အာ႐ုံကာမဂုဏ္မ်ား နည္းေနေစဖုိ႔နဲ႔ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ား မ်ားမ်ားလုပ္ခြင့္ ရေစဖုိ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းကုိ မျပဳၾကျခင္း ျဖစ္တယ္လုိ႔ လက္ခံယုံၾကည္လုိက္ၾကရင္ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ၀ါတြင္းကာလမွာ လူေတြလည္း အိမ္ေထာင္မျပဳရ၊ ေမထုန္မျပဳရ၊ ရွစ္ပါးသီလပဲ ေဆာက္တည္ၿပီး ေနရမယ္ဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ေဟာၾကားခ်က္ မရွိပါဘူးဆုိတာပါ။ မိမိတုိ႔အေနျဖင့္ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳလုိကလည္း ျပဳႏုိင္ၾကပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳလုိ႔ အပါယ္ငရဲ လားရတယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္လုိ႔ ကာေမသုမိစၧာစာရကံ က်ဴးလြန္လုိ႔ အပါယ္ငရဲ လားရတာပဲ ရွိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ၀ါတြင္းကာလနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းသည္ ဘာမွမသက္ဆုိင္တဲ့အတြက္ ဘုန္းႀကီးေတြရဲ႕ ၀ါဆိုခ်ိန္ေၾကာင့္ တုိ႔ေတြအိမ္ေထာင္ျပဳေရးကုိ ထိခုိက္တယ္ဆုိတာ မေတြးၾကဖုိ႔နဲ႔ဲ အိမ္ေထာင္ျပဳလုိက ၀ါတြင္း၀ါပ အဓိကမက်ဘဲ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ေနာက္ပုိင္းအိမ္ေထာင္ရွင္ႏွစ္ဦးတုိ႔ရဲ႕ တာ၀န္ေက်မႈနဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရး မေဖာက္ျပန္မႈကသာ အဓိကက်ပါေၾကာင္း ထပ္ေလာင္းေျပာဆုိရင္း လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား