မၾကာေသးခင္က စကၤပူမွာရွိတဲ့ ရဟန္းဒကာမ တစ္ဦးနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ေတာ့ ရဟန္းဒကာမက “အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ကုိ အသိတစ္ေယာက္က ‘တျခားဘာသာေတြမွာေတာ့ ဆုေတာင္းတာ၊ ရွိခုိးတာနဲ႔ က်မ္းစာရြတ္တာ ဒီေလာက္ပဲ ရွိတယ္၊ ဗုဒၶဘာသာမွာကေတာ့ ဘုရားရွိခုိးတာ၊ ပုတီးစိတ္တာ၊ ေမတၱာပုိ႔တာ၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားတာ၊ ပရိတ္ပ႒ာန္း ဓမၼစၾကာရြတ္တာ၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားတာ၊ တရားထုိင္တာ၊ ၀ိပႆနာ႐ႈတာ စသျဖင့္ စုံေနတာပဲ၊ ဘာေတြဘယ္လုိကြာၿပီး၊ ဘယ္လုိအက်ိဳးထူးေတြ ရွိတယ္၊ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ နည္းစနစ္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေနရတယ္ဆုိတာ သိရင္ေျပာျပပါလား’လုိ႔ ေမးဖူးပါတယ္ဘုရား..၊ အဲဒါ သူ႔အေမးကုိ တပည့္ေတာ္လည္း ေကာင္းေကာင္း နားမလည္သလုိ အတိအက်လည္း ေျဖမေပးႏုိင္လုိ႔ အရွင္ဘုရားကုိ အကူအညီ ေတာင္းတာပါဘုရား၊ အခ်ိန္ရရင္ စာတစ္ပုဒ္ေလာက္ေရးၿပီး အင္တာနက္မွာ တင္ေပးပါဘုရား…” လုိ႔ ေလွ်ာက္ဖူးပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းလည္း “ေကာင္းပါၿပီ.. ဒကာမ၊ အခ်ိန္ရရင္ ေရးၿပီးတင္ေပးပါမယ္”လုိ႔ ေျပာၿပီး မေရးျဖစ္ပဲ ေနခဲ့တာ ခုမွပဲ “ကုသုိလ္ရေရး၊ စိတ္တည္ၿငိမ္ေရးနဲ႔ ကိေလသာ ပယ္ခြါေရး”ဆုိတဲ့ ဒီေခါင္းစဥ္ေလးနဲ႔ ေရးတင္ျဖစ္ပါတယ္။
တျခားဘာသာေတြမွာ ဘယ္လုိနည္းစနစ္ေတြ ရွိတယ္ဆုိတာ တိတိက်က် မေျပာႏုိင္ေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာမွာ ရွိေနတာေတြကေတာ့ သူေမးသလုိ အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖုံဖုံ ရွိေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အမည္နာမေတြေၾကာင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနတယ္လုိ႔ ထင္ရေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာမွာ ဒါေတြက ကုသုိလ္ျဖစ္ေရး၊ စိတ္တည္ၿငိမ္ေရးနဲ႔ ကိေလသာ ပယ္ခြါေရးဆုိတဲ့ က်င့္ႀကံပြားမ်ား အားထုတ္ျခင္းမွာပဲ သြားၿပီးအက်ဳံး၀င္ပါတယ္။ စာလုိေျပာရင္ေတာ့ သမထက်င့္စဥ္ သုိ႔မဟုတ္ ၀ိပႆနာက်င့္စဥ္ တစ္ခုခုထဲမွာ အက်ဳံး၀င္တယ္လုိ႔ပဲ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ဒီနည္းေတြဟာ စိတ္ကုိ တျခားအျပင္ကိေလသာ အာ႐ုံေတြရဲ႕ လႊမ္းမုိးမႈကေန ကာကြယ္ေစ၊ စိတ္အစဥ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေစ၊ ကုသုိလ္ျဖစ္ေစ၊ အတြင္းကိေလသာေတြကုိ အၿပီးပုိင္ ပယ္သတ္ ကာကြယ္ ႏုိင္ေစတတ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြဟာ ဒီက်င့္စဥ္ေတြကုိ က်င့္ႀကံအားထုတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမည္နာမ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနေပမယ့္ အခ်ဳပ္ကေတာ့ သမထက်င့္စဥ္နဲ႔ ၀ိပႆနာ က်င့္စဥ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီနည္းစနစ္ႏွစ္ခုထဲက သမထက်င့္စဥ္ဆုိတာ အာ႐ုံတစ္ခုတည္းကုိပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ အႀကိမ္ႀကိမ္ပြားမ်ားေပးတဲ့ က်င့္စဥ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘုရားရွိခုိးတာ၊ တရားေတာ္ေတြကုိ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္တာ၊ ေမတၱာပုိ႔တာ၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားတာ စတာေတြဟာ ဒီသမထက်င့္စဥ္ထဲမွာ ပါ၀င္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေသးစိပ္ေျပာရရင္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ပြားတာဟာ ဗုဒၶါႏုႆတိ ဘာ၀နာျဖစ္ၿပီး ပရိတ္ပ႒ာန္း ဓမၼစၾကာစတဲ့ ဘုရားတရားေတာ္ေတြကုိ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္တာ ဓမၼာႏုႆတိ ဘာ၀နာျဖစ္ကာ ေမတၱာပြားတာ စတာေတြကေတာ့ ေမတၱဘာ၀နာ စသျဖင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ဗုဒၶႏုႆတိ စတာေတြဟာ သမထက်င့္စဥ္ထဲမွာ အက်ဳံး၀င္ၿပီး ပြားမ်ားအားထုတ္၊ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ေနတဲ့ အခုိက္မွာ စိတ္တည္ၾကည္မႈ၊ ကုသုိလ္ရေစမႈ၊ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ သဒၶါတရားတုိးပြားမႈ၊ ပီတိတရား တုိးပြားမႈ စတဲ့ အက်ိဳးထူးတရားေတြကုိ ရရွိေစႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီက်င့္စဥ္မ်ားဟာ အာ႐ုံတစ္ခုတည္းမွာကုိပဲ ထပ္ကာထပ္ကာ ေလက်င့္ေပးတဲ့ သမာဓိက်င့္စဥ္ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ က်င့္ႀကံအားထုတ္၊ ရြတ္ပြားသရဇၥ်ာယ္တဲ့ အခုိက္အတန္႔မွာေတာ့ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ေလာဘေဒါသစတဲ့ ကိေလသာတရားမ်ား၊ အပူမီးမ်ား ကင္းၿငိမ္းေနႏုိင္ပါတယ္။ ဆက္တုိက္လုပ္ႏုိင္ရင္ ဆက္တုိက္ၿငိမ္းေနမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ အၾကြင္းမဲ့ ပယ္သတ္တဲ့ က်င့္စဥ္မဟုတ္တဲ့အတြက္ မက်င့္ဘဲ ေနတဲ့အခုိက္မွာ တျခားကိေလသာ အာ႐ုံေတြနဲ႔ ေတြ႕တဲ့အခါမွာ ဒီကိေလသာေတြဟာ ျပန္ေပၚလာတတ္ပါတယ္။
ဒီလုိ သေဘာေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္ တစ္ခ်ိဳ႕က ညစဥ္ညတုိင္း ဘုရားရွိခုိး၊ ပရိတ္ပ႒ာန္းေတြရြတ္၊ ေမတၱာေတြ ပုိ႔ေနေပမယ့္ အမူအရာေတြ၊ အေျပာအဆုိေတြ၊ အေနအထုိင္ေတြက ေျပာင္းလဲမသြားဘဲ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ သူေတြကုိၾကည့္ၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕က “သူ႔ေလာက္ဘုရား တရားလုပ္တာ သူပဲ ရွိတယ္၊ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟႀကီးလုိက္တာလဲ မေျပာပါနဲ႔…”လုိ႔ ေျပာေလ့ရွိတတ္ပါတယ္။ ကိေလသာေတြကုိ အၾကြင္းမဲ့ မပယ္သတ္ ႏုိင္ေသးလုိ႔ကေတာ့ ဘုရားရွိခုိး၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားေန၊ ပရိတ္ပ႒ာန္းရြတ္တာေတြ လုပ္ေနေပမယ့္လည္း ကိေလသာေတြက ျပန္ေပၚေနဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေျပာဆုိကဲ့ရဲ႕ တတ္တဲ့သူေတြ အေနနဲ႔လည္း ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ သူ႔ေလာက္မလုပ္ႏုိင္တာေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထုိးၿပီးေတာ့ ဘုရားတရားလုပ္ၿပီး အမူအရာ မေျပာင္းတဲ့သူေတြ ရွိရင္လည္း နားလည္ေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္။
ဒီလုိဆုိေတာ့ ဂုဏ္ေတာ္ပြားတာ၊ ေမတၱာပုိ႔တာ စတဲ့ သမထအလုပ္ေတြဟာ ထူးထူးျခားျခား အက်ိဳးတရား မရွိဘူးလုိ႔ေတာ့ မသတ္မွတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ သမထက်င့္စဥ္ေတြဟာ ကိေလသာ အပူမီးေတြကုိ အၿပီးပုိင္ အၾကြင္းမဲ့ မပယ္သတ္ႏုိင္ေပမယ့္ စိတ္အစဥ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ ကိေလသာေတြကုိ အခ်ိန္အတုိင္းအတာ တစ္ခုအထိ ခြာထားႏုိင္မႈ၊ စ်ာန္အဘိညာဥ္ ရမႈ၊ ကုသုိလ္ျဖစ္ကာ ေကာင္းတဲ့သုဂတိဘ၀ေတြမွာ ျဖစ္ေစမႈေတြအထိ အက်ိဳးထူးတရားကုိ ျဖစ္ေစတယ္ဆုိတာေတာ့ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအက်င့္ဟာ နိဗၺာန္အထိ တုိက္႐ုိက္မ်က္ေမွာက္ ျပဳႏုိင္ဖုိ႔ ခက္ေပမယ့္ ဒီအက်င့္ေတြနဲ႔ပဲ ေသတဲ့အထိ ေနသြားႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ေကာင္းတဲ့သုဂတိ ဘ၀ေတြမွာ ျပန္လည္ျဖစ္ေစတယ္ ဆုိတာလည္း သံသယျဖစ္စရာ မရွိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိရင္ လက္ေတြ႕လုပ္ လက္ေတြ႕ထူးျခားမႈကုိ ျဖစ္ေစတဲ့အတြက္ ၀ိပႆနာ က်င့္စဥ္ထက္ သမထက်င့္စဥ္ကုိ ပုိၿပီးသေဘာက် ႏွစ္သက္တတ္တာေတြ ရွိပါတယ္။ သမထက်င့္စဥ္ရဲ႕ ထူးျခားမႈက ဘယ္သူမဆုိ နည္းစနစ္မွန္ကန္စြာ အားထုတ္ႏုိင္မယ္ရင္ဆုိရင္ သမာဓိ တည္ၾကည္လာတာနဲ႔အမွ် နိမိတ္လကၡဏာေတြ ေပၚလာၿပီး စိတ္အစဥ္ ေပါ့ပါးမႈ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ စတဲ့ ထူးျခားမႈေတြကုိ ျဖစ္ေစတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ သမထက်င့္စဥ္ဟာ လက္ေတြ႕ဘ၀ ပစၥဳပၸန္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ ခ်မ္းသာမႈကုိ ျဖစ္ေစေပမယ့္ တကယ့္ကိေလသာ ကုန္ခမ္းၿပီး အစစ္အမွန္ ၿငိမ္းခ်မ္းရာျဖစ္တဲ့ သႏၲိသုခ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳဖုိ႔ အတြက္ေတာ့ ၀ိပႆနာ က်င့္စဥ္ကုိ က်င့္ႀကံပြားမ်ား အားထုတ္ႏုိင္မွပဲ ရႏုိင္ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
၀ိပႆနာ က်င့္စဥ္ဟာ သတၱ၀ါေတြကုိ ဒုကၡေပးေနတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာနစတဲ့ ကိေလသာတရားမ်ားကုိ အၾကြင္းအက်န္မရွိ ပယ္သတ္ႏုိင္တဲ့ က်င့္စဥ္တစ္ခုျဖစ္ၿပီး သတိကုိ အထူးျပဳ ေလ့က်င့္ေပးတဲ့ က်င့္စဥ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ိပႆနာရဲ႕ သေဘာက ႐ုပ္နာမ္ေတြရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ကုိ သတိကပ္ကာ ဉာဏ္နဲ႔႐ႈမွတ္ေပးရတဲ့ သေဘာျဖစ္တဲ့အတြက္ စိတ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ႐ုပ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေပၚသမွ် ျဖစ္သမွ်ကုိ ေပၚစဲေပၚခုိက္ ျဖစ္စဲျဖစ္ခုိက္မွာ ေပၚတဲ့အတုိင္း ျဖစ္တဲ့အတုိင္း မလြတ္တမ္း လုိက္ၿပီးသိမွတ္ ေပးေနပါက ႐ုပ္နာမ္ရဲ႕ မၿမဲျခင္းသေဘာ၊ ဆင္းရဲျခင္းသေဘာ၊ အစုိးမရျခင္း သေဘာေတြကုိ ခႏၶာကုိယ္ေတြ႕ဉာဏ္နဲ႔ အရွိအတုိင္း အမွန္အတုိင္း သိျမင္လာကာ ကုိယ့္ရဲ႕အတြင္း သႏၲာန္မွာ ရွိေနတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာနစတဲ့ ကိေလသာမီးေတြကုိ တျဖည္းျဖည္း ၿငိမ္းလာေအာင္ ၿငိႇမ္းသတ္လာေစပါတယ္။
အမွတ္သတိကုိ မလြတ္ေစဘဲ စိတ္မွာျဖစ္တတ္တဲ့ ေလာဘစိတ္၊ ေဒါသစိတ္၊ ေမာဟစိတ္၊ ရာဂစိတ္၊ ေတြးစိတ္၊ ႀကံစိတ္၊ မနာလုိတဲ့စိတ္၊ ၀န္တိုတဲ့စိတ္ စသျဖင့္ ဘယ္လုိစိတ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေပၚလာရင္ ေပၚလာတဲ့အတုိင္း လုိက္လုိက္ၿပီးသိမွတ္ေပးတာ၊ ခႏၶာကုိယ္ကုိ အမွီျပဳၿပီး ျဖစ္တတ္တဲ့ ပူတာ၊ ေအးတာ၊ နာက်င့္ကုိက္ခဲတာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းတာ၊ မၿငိမ္းခ်မ္းတာ စတဲ့ ခံစားခ်က္ ေ၀ဒနာမ်ားကုိ ခံစားတဲ့အတုိင္း လုိက္လုိက္သိမွတ္ေပးတာ၊ ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ သြား၊ လာလႈပ္ရွားမႈ မွန္သမွ်ကုိလည္း သြားလာလႈပ္ရွားတဲ့အတုိင္း လုိက္လုိက္သိမွတ္ေပးတာ၊ ႐ုပ္ရဲ႕သေဘာတရား၊ နာမ္ရဲ႕သေဘာတရား၊ ဓာတ္ရဲ႕သေဘာတရား၊ အမွန္သစၥာရဲ႕ သေဘာတရား စသျဖင့္ သဘာ၀ဓမၼျဖစ္တဲ့ သေဘာတရားေတြကုိလည္း အရွိအတုိင္း၊ သဘာ၀ဓမၼအတုိင္း သိမွတ္ေပးတာ စတာေတြဟာ အတြင္းကိေလသာေတြကုိ အၿပီးပုိင္ ပယ္သတ္ႏုိင္ေအာင္ ေလ့က်င့္အားထုတ္ေပးတဲ့ နည္းစနစ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ သတိပ႒ာန္ ၀ိပႆနာနည္းမွာ အက်ဳံး၀င္ၿပီး ဒီနည္းစနစ္ကုိ မျပတ္အားထုတ္ႏုိင္ပါက ဉာဏ္စဥ္အဆင့္ဆင့္ ျမင့္တက္ကာ ေနာက္ဆုံး ကိေလသာတရားမ်ားကုိ အၿပီးပုိင္ ပယ္သတ္လုိ႔ သႏၲိသုခ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳေစတဲ့အထိ တုိက္႐ုိက္ပုိ႔ေဆာင္ေပးတာ ျဖစ္ပါတယ္။
၀ိပႆနာက်င့္စဥ္ဟာ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္ႀကံအားထုတ္ဖုိ႔ ခက္ခဲေပမယ့္ ႀကိဳးစားပမ္းစား မေလ်ာ့တဲ့ ၀ီရိယနဲ႔ အားထုတ္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီဘ၀မွာပဲ သိသိသာသာ ကိေလသာေတြကုိ ပါးလာေအာင္ ခြာႏုိင္ၿပီး ကုိယ္ႏႈတ္စိတ္ အမူအရာေတြဟာ ထူးျခားစြာ ႏူးည့ံလာေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပါရမီအရွိန္နဲ႔ သတိပညာ၀ီရိယ အားေတြေပါင္းစပ္ကာ အားထုတ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဉာဏ္စဥ္မ်ားအဆင့္ဆင့္ တက္ကာ ကိေလသာေတြကုိလည္း တစ္ခုၿပီးတစ္ခု အၾကြင္းမရွိ ပယ္သတ္ေစႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး အျမင့္ဆုံးျဖစ္တဲ့ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ အဆင့္ထိ ရရွိႏုိင္ၿပီဆုိရင္ေတာ့ ကိေလသာအားလုံးကုိ အၿပီးပုိင္ ပယ္သတ္ႏုိင္ၿပီး ဒီဘ၀မွာပဲ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳေစႏုိင္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက ၀ိပႆနာ က်င့္စဥ္ရဲ႕ လက္ေတြ႕က်တဲ့ အက်ိဳးနဲ႔ က်င့္စဥ္သေဘာတရားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ဆုိလုိတာက ဗုဒၶဘာသာမွာ ဗုဒၶဘာသာေတြအတြက္ ဘုရားရွိခုိးတာ၊ ပုတီးစိပ္တာ၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားတာ၊ ေမတၱာပုိ႔တာ၊ တရားထုိင္တာ စသျဖင့္ အမည္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနတယ္လုိ႔ ထင္ရေပမယ့္ ဒါေတြအားလုံးဟာ ကုသုိလ္ရဖုိ႔၊ စိတ္တည္ၿငိမ္ဖုိ႔နဲ႔ ကိေလသာကုိ ခြာႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ပြားမ်ားအားထုတ္ရတဲ့ နည္းစနစ္ျဖစ္ၿပီး သမထအက်င့္နဲ႔ ၀ိပႆနာအက်င့္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးမွာပဲ သြားၿပီး အက်ဳံး၀င္ေနေၾကာင္း ဆုိလုိတာျဖစ္ပါတယ္။ အမည္နာမ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနပမယ့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ကုသုိလ္ရဖုိ႔၊ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းဖုိ႔နဲ႔ ကိေလသာ ပယ္ခြာဖုိ႔ကုိသာ ရည္ရြယ္ေၾကာင္း သိေစလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။
စိတ္အစဥ္ဟာ လႊတ္ထားရင္ လြႊတ္ထားတဲ့အေလ်ာက္ ကိေလသာတရားမ်ား တုိးပြားမႈ၊ ကိေလသာတရားေတြရဲ႕ ေလာင္ၿမိဳက္မႈကုိ ခံေစ၊ ျဖစ္ေစတဲ့အတြက္ ဒီကိေလသာရန္က ကာကြယ္ဖုိ႔အတြက္ စ႐ုိက္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အက်င့္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနတဲ့ လူေတြအေနနဲ႔ ကုိယ့္အက်င့္စ႐ုိက္၊ စိတ္ေနသေဘာထားနဲ႔ ကုိက္ညီမယ့္ အက်င့္တစ္ခုခုကုိ က်င့္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားက “စိတ္ကုိဒီလုိလည္း ထိန္းႏုိင္တယ္၊ ဒီလုိလည္း ေလ့က်င့္ႏုိင္တယ္၊ ဒီလုိလည္း အားထုတ္ႏုိင္တယ္၊ ဒီလုိအားထုတ္ရင္ ဒီေလာက္အက်ိဳးတရား ျဖစ္ေစၿပီး၊ ဒီလုိအားထုတ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ ဒီေလာက္အက်ိဳးထူးကုိ ျဖစ္ေစတယ္” ဆုိတာကုိ ေဟာၾကားျပသေတာ္ မူျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အေနနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာမွာ အမည္နာမေတြေၾကာင့္ ဘယ္လုိနည္းေတြနဲ႔ ဘယ္လုိအက်င့္ေတြ ဘယ္ေဘာက္ပဲ ရွိေနတယ္လုိ႔ ဆုိေပမယ့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ကုသုိလ္ရေရး၊ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ကိေလသာ ပယ္ခြာေရးကုိပဲ ရည္ရြယ္တာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ သမထနည္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ၀ိပႆနာနည္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္နဲ႔ကုိက္ညီမယ့္ ကုိယ္လုပ္ႏုိင္တဲ့ နည္းကုိသာ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါတရား၊ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ ၀ိရိယတရား လက္ကုိင္ထားၿပီး လုပ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ကုသုိလ္လည္းရ၊ စိတ္လည္းၿငိမ္းခ်မ္းၿပီး ေနာက္ဆုံး ၀ိပႆနာက်င့္စဥ္အားနဲ႔ ကိေလသာတရားကုိ အၿပီးပုိင္ ပယ္သတ္ႏုိင္တဲ့အထိ အက်ိဳးထူးကုိ ျဖစ္ေစမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘုရားရွိခုိးတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေမတၱာပုိ႔တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ပရိတ္ပ႒ာန္း ဓမၼစၾကာ ရြတ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ပုတီးစိပ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တရားမွတ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စသျဖင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ျဖစ္ေအာင္၊ လုပ္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ လုပ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ လုပ္ႏုိင္သေလာက္ာ အက်ိဳးထူးကုိ ျဖစ္ေစမွာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အသိေပးစကား ပါးလုိက္ရပါေတာ့တယ္။
တျခားဘာသာေတြမွာ ဘယ္လုိနည္းစနစ္ေတြ ရွိတယ္ဆုိတာ တိတိက်က် မေျပာႏုိင္ေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာမွာ ရွိေနတာေတြကေတာ့ သူေမးသလုိ အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖုံဖုံ ရွိေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အမည္နာမေတြေၾကာင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနတယ္လုိ႔ ထင္ရေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာမွာ ဒါေတြက ကုသုိလ္ျဖစ္ေရး၊ စိတ္တည္ၿငိမ္ေရးနဲ႔ ကိေလသာ ပယ္ခြါေရးဆုိတဲ့ က်င့္ႀကံပြားမ်ား အားထုတ္ျခင္းမွာပဲ သြားၿပီးအက်ဳံး၀င္ပါတယ္။ စာလုိေျပာရင္ေတာ့ သမထက်င့္စဥ္ သုိ႔မဟုတ္ ၀ိပႆနာက်င့္စဥ္ တစ္ခုခုထဲမွာ အက်ဳံး၀င္တယ္လုိ႔ပဲ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ဒီနည္းေတြဟာ စိတ္ကုိ တျခားအျပင္ကိေလသာ အာ႐ုံေတြရဲ႕ လႊမ္းမုိးမႈကေန ကာကြယ္ေစ၊ စိတ္အစဥ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေစ၊ ကုသုိလ္ျဖစ္ေစ၊ အတြင္းကိေလသာေတြကုိ အၿပီးပုိင္ ပယ္သတ္ ကာကြယ္ ႏုိင္ေစတတ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြဟာ ဒီက်င့္စဥ္ေတြကုိ က်င့္ႀကံအားထုတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမည္နာမ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနေပမယ့္ အခ်ဳပ္ကေတာ့ သမထက်င့္စဥ္နဲ႔ ၀ိပႆနာ က်င့္စဥ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီနည္းစနစ္ႏွစ္ခုထဲက သမထက်င့္စဥ္ဆုိတာ အာ႐ုံတစ္ခုတည္းကုိပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ အႀကိမ္ႀကိမ္ပြားမ်ားေပးတဲ့ က်င့္စဥ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘုရားရွိခုိးတာ၊ တရားေတာ္ေတြကုိ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္တာ၊ ေမတၱာပုိ႔တာ၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားတာ စတာေတြဟာ ဒီသမထက်င့္စဥ္ထဲမွာ ပါ၀င္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေသးစိပ္ေျပာရရင္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ပြားတာဟာ ဗုဒၶါႏုႆတိ ဘာ၀နာျဖစ္ၿပီး ပရိတ္ပ႒ာန္း ဓမၼစၾကာစတဲ့ ဘုရားတရားေတာ္ေတြကုိ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္တာ ဓမၼာႏုႆတိ ဘာ၀နာျဖစ္ကာ ေမတၱာပြားတာ စတာေတြကေတာ့ ေမတၱဘာ၀နာ စသျဖင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ဗုဒၶႏုႆတိ စတာေတြဟာ သမထက်င့္စဥ္ထဲမွာ အက်ဳံး၀င္ၿပီး ပြားမ်ားအားထုတ္၊ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ေနတဲ့ အခုိက္မွာ စိတ္တည္ၾကည္မႈ၊ ကုသုိလ္ရေစမႈ၊ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ သဒၶါတရားတုိးပြားမႈ၊ ပီတိတရား တုိးပြားမႈ စတဲ့ အက်ိဳးထူးတရားေတြကုိ ရရွိေစႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီက်င့္စဥ္မ်ားဟာ အာ႐ုံတစ္ခုတည္းမွာကုိပဲ ထပ္ကာထပ္ကာ ေလက်င့္ေပးတဲ့ သမာဓိက်င့္စဥ္ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ က်င့္ႀကံအားထုတ္၊ ရြတ္ပြားသရဇၥ်ာယ္တဲ့ အခုိက္အတန္႔မွာေတာ့ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ေလာဘေဒါသစတဲ့ ကိေလသာတရားမ်ား၊ အပူမီးမ်ား ကင္းၿငိမ္းေနႏုိင္ပါတယ္။ ဆက္တုိက္လုပ္ႏုိင္ရင္ ဆက္တုိက္ၿငိမ္းေနမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ အၾကြင္းမဲ့ ပယ္သတ္တဲ့ က်င့္စဥ္မဟုတ္တဲ့အတြက္ မက်င့္ဘဲ ေနတဲ့အခုိက္မွာ တျခားကိေလသာ အာ႐ုံေတြနဲ႔ ေတြ႕တဲ့အခါမွာ ဒီကိေလသာေတြဟာ ျပန္ေပၚလာတတ္ပါတယ္။
ဒီလုိ သေဘာေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္ တစ္ခ်ိဳ႕က ညစဥ္ညတုိင္း ဘုရားရွိခုိး၊ ပရိတ္ပ႒ာန္းေတြရြတ္၊ ေမတၱာေတြ ပုိ႔ေနေပမယ့္ အမူအရာေတြ၊ အေျပာအဆုိေတြ၊ အေနအထုိင္ေတြက ေျပာင္းလဲမသြားဘဲ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ သူေတြကုိၾကည့္ၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕က “သူ႔ေလာက္ဘုရား တရားလုပ္တာ သူပဲ ရွိတယ္၊ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟႀကီးလုိက္တာလဲ မေျပာပါနဲ႔…”လုိ႔ ေျပာေလ့ရွိတတ္ပါတယ္။ ကိေလသာေတြကုိ အၾကြင္းမဲ့ မပယ္သတ္ ႏုိင္ေသးလုိ႔ကေတာ့ ဘုရားရွိခုိး၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားေန၊ ပရိတ္ပ႒ာန္းရြတ္တာေတြ လုပ္ေနေပမယ့္လည္း ကိေလသာေတြက ျပန္ေပၚေနဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေျပာဆုိကဲ့ရဲ႕ တတ္တဲ့သူေတြ အေနနဲ႔လည္း ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ သူ႔ေလာက္မလုပ္ႏုိင္တာေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထုိးၿပီးေတာ့ ဘုရားတရားလုပ္ၿပီး အမူအရာ မေျပာင္းတဲ့သူေတြ ရွိရင္လည္း နားလည္ေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္။
ဒီလုိဆုိေတာ့ ဂုဏ္ေတာ္ပြားတာ၊ ေမတၱာပုိ႔တာ စတဲ့ သမထအလုပ္ေတြဟာ ထူးထူးျခားျခား အက်ိဳးတရား မရွိဘူးလုိ႔ေတာ့ မသတ္မွတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ သမထက်င့္စဥ္ေတြဟာ ကိေလသာ အပူမီးေတြကုိ အၿပီးပုိင္ အၾကြင္းမဲ့ မပယ္သတ္ႏုိင္ေပမယ့္ စိတ္အစဥ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ ကိေလသာေတြကုိ အခ်ိန္အတုိင္းအတာ တစ္ခုအထိ ခြာထားႏုိင္မႈ၊ စ်ာန္အဘိညာဥ္ ရမႈ၊ ကုသုိလ္ျဖစ္ကာ ေကာင္းတဲ့သုဂတိဘ၀ေတြမွာ ျဖစ္ေစမႈေတြအထိ အက်ိဳးထူးတရားကုိ ျဖစ္ေစတယ္ဆုိတာေတာ့ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအက်င့္ဟာ နိဗၺာန္အထိ တုိက္႐ုိက္မ်က္ေမွာက္ ျပဳႏုိင္ဖုိ႔ ခက္ေပမယ့္ ဒီအက်င့္ေတြနဲ႔ပဲ ေသတဲ့အထိ ေနသြားႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ေကာင္းတဲ့သုဂတိ ဘ၀ေတြမွာ ျပန္လည္ျဖစ္ေစတယ္ ဆုိတာလည္း သံသယျဖစ္စရာ မရွိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိရင္ လက္ေတြ႕လုပ္ လက္ေတြ႕ထူးျခားမႈကုိ ျဖစ္ေစတဲ့အတြက္ ၀ိပႆနာ က်င့္စဥ္ထက္ သမထက်င့္စဥ္ကုိ ပုိၿပီးသေဘာက် ႏွစ္သက္တတ္တာေတြ ရွိပါတယ္။ သမထက်င့္စဥ္ရဲ႕ ထူးျခားမႈက ဘယ္သူမဆုိ နည္းစနစ္မွန္ကန္စြာ အားထုတ္ႏုိင္မယ္ရင္ဆုိရင္ သမာဓိ တည္ၾကည္လာတာနဲ႔အမွ် နိမိတ္လကၡဏာေတြ ေပၚလာၿပီး စိတ္အစဥ္ ေပါ့ပါးမႈ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ စတဲ့ ထူးျခားမႈေတြကုိ ျဖစ္ေစတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ သမထက်င့္စဥ္ဟာ လက္ေတြ႕ဘ၀ ပစၥဳပၸန္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ ခ်မ္းသာမႈကုိ ျဖစ္ေစေပမယ့္ တကယ့္ကိေလသာ ကုန္ခမ္းၿပီး အစစ္အမွန္ ၿငိမ္းခ်မ္းရာျဖစ္တဲ့ သႏၲိသုခ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳဖုိ႔ အတြက္ေတာ့ ၀ိပႆနာ က်င့္စဥ္ကုိ က်င့္ႀကံပြားမ်ား အားထုတ္ႏုိင္မွပဲ ရႏုိင္ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
၀ိပႆနာ က်င့္စဥ္ဟာ သတၱ၀ါေတြကုိ ဒုကၡေပးေနတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာနစတဲ့ ကိေလသာတရားမ်ားကုိ အၾကြင္းအက်န္မရွိ ပယ္သတ္ႏုိင္တဲ့ က်င့္စဥ္တစ္ခုျဖစ္ၿပီး သတိကုိ အထူးျပဳ ေလ့က်င့္ေပးတဲ့ က်င့္စဥ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ိပႆနာရဲ႕ သေဘာက ႐ုပ္နာမ္ေတြရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ကုိ သတိကပ္ကာ ဉာဏ္နဲ႔႐ႈမွတ္ေပးရတဲ့ သေဘာျဖစ္တဲ့အတြက္ စိတ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ႐ုပ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေပၚသမွ် ျဖစ္သမွ်ကုိ ေပၚစဲေပၚခုိက္ ျဖစ္စဲျဖစ္ခုိက္မွာ ေပၚတဲ့အတုိင္း ျဖစ္တဲ့အတုိင္း မလြတ္တမ္း လုိက္ၿပီးသိမွတ္ ေပးေနပါက ႐ုပ္နာမ္ရဲ႕ မၿမဲျခင္းသေဘာ၊ ဆင္းရဲျခင္းသေဘာ၊ အစုိးမရျခင္း သေဘာေတြကုိ ခႏၶာကုိယ္ေတြ႕ဉာဏ္နဲ႔ အရွိအတုိင္း အမွန္အတုိင္း သိျမင္လာကာ ကုိယ့္ရဲ႕အတြင္း သႏၲာန္မွာ ရွိေနတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာနစတဲ့ ကိေလသာမီးေတြကုိ တျဖည္းျဖည္း ၿငိမ္းလာေအာင္ ၿငိႇမ္းသတ္လာေစပါတယ္။
အမွတ္သတိကုိ မလြတ္ေစဘဲ စိတ္မွာျဖစ္တတ္တဲ့ ေလာဘစိတ္၊ ေဒါသစိတ္၊ ေမာဟစိတ္၊ ရာဂစိတ္၊ ေတြးစိတ္၊ ႀကံစိတ္၊ မနာလုိတဲ့စိတ္၊ ၀န္တိုတဲ့စိတ္ စသျဖင့္ ဘယ္လုိစိတ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေပၚလာရင္ ေပၚလာတဲ့အတုိင္း လုိက္လုိက္ၿပီးသိမွတ္ေပးတာ၊ ခႏၶာကုိယ္ကုိ အမွီျပဳၿပီး ျဖစ္တတ္တဲ့ ပူတာ၊ ေအးတာ၊ နာက်င့္ကုိက္ခဲတာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းတာ၊ မၿငိမ္းခ်မ္းတာ စတဲ့ ခံစားခ်က္ ေ၀ဒနာမ်ားကုိ ခံစားတဲ့အတုိင္း လုိက္လုိက္သိမွတ္ေပးတာ၊ ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ သြား၊ လာလႈပ္ရွားမႈ မွန္သမွ်ကုိလည္း သြားလာလႈပ္ရွားတဲ့အတုိင္း လုိက္လုိက္သိမွတ္ေပးတာ၊ ႐ုပ္ရဲ႕သေဘာတရား၊ နာမ္ရဲ႕သေဘာတရား၊ ဓာတ္ရဲ႕သေဘာတရား၊ အမွန္သစၥာရဲ႕ သေဘာတရား စသျဖင့္ သဘာ၀ဓမၼျဖစ္တဲ့ သေဘာတရားေတြကုိလည္း အရွိအတုိင္း၊ သဘာ၀ဓမၼအတုိင္း သိမွတ္ေပးတာ စတာေတြဟာ အတြင္းကိေလသာေတြကုိ အၿပီးပုိင္ ပယ္သတ္ႏုိင္ေအာင္ ေလ့က်င့္အားထုတ္ေပးတဲ့ နည္းစနစ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ သတိပ႒ာန္ ၀ိပႆနာနည္းမွာ အက်ဳံး၀င္ၿပီး ဒီနည္းစနစ္ကုိ မျပတ္အားထုတ္ႏုိင္ပါက ဉာဏ္စဥ္အဆင့္ဆင့္ ျမင့္တက္ကာ ေနာက္ဆုံး ကိေလသာတရားမ်ားကုိ အၿပီးပုိင္ ပယ္သတ္လုိ႔ သႏၲိသုခ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳေစတဲ့အထိ တုိက္႐ုိက္ပုိ႔ေဆာင္ေပးတာ ျဖစ္ပါတယ္။
၀ိပႆနာက်င့္စဥ္ဟာ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္ႀကံအားထုတ္ဖုိ႔ ခက္ခဲေပမယ့္ ႀကိဳးစားပမ္းစား မေလ်ာ့တဲ့ ၀ီရိယနဲ႔ အားထုတ္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီဘ၀မွာပဲ သိသိသာသာ ကိေလသာေတြကုိ ပါးလာေအာင္ ခြာႏုိင္ၿပီး ကုိယ္ႏႈတ္စိတ္ အမူအရာေတြဟာ ထူးျခားစြာ ႏူးည့ံလာေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပါရမီအရွိန္နဲ႔ သတိပညာ၀ီရိယ အားေတြေပါင္းစပ္ကာ အားထုတ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဉာဏ္စဥ္မ်ားအဆင့္ဆင့္ တက္ကာ ကိေလသာေတြကုိလည္း တစ္ခုၿပီးတစ္ခု အၾကြင္းမရွိ ပယ္သတ္ေစႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး အျမင့္ဆုံးျဖစ္တဲ့ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ အဆင့္ထိ ရရွိႏုိင္ၿပီဆုိရင္ေတာ့ ကိေလသာအားလုံးကုိ အၿပီးပုိင္ ပယ္သတ္ႏုိင္ၿပီး ဒီဘ၀မွာပဲ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳေစႏုိင္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက ၀ိပႆနာ က်င့္စဥ္ရဲ႕ လက္ေတြ႕က်တဲ့ အက်ိဳးနဲ႔ က်င့္စဥ္သေဘာတရားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ဆုိလုိတာက ဗုဒၶဘာသာမွာ ဗုဒၶဘာသာေတြအတြက္ ဘုရားရွိခုိးတာ၊ ပုတီးစိပ္တာ၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားတာ၊ ေမတၱာပုိ႔တာ၊ တရားထုိင္တာ စသျဖင့္ အမည္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနတယ္လုိ႔ ထင္ရေပမယ့္ ဒါေတြအားလုံးဟာ ကုသုိလ္ရဖုိ႔၊ စိတ္တည္ၿငိမ္ဖုိ႔နဲ႔ ကိေလသာကုိ ခြာႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ပြားမ်ားအားထုတ္ရတဲ့ နည္းစနစ္ျဖစ္ၿပီး သမထအက်င့္နဲ႔ ၀ိပႆနာအက်င့္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးမွာပဲ သြားၿပီး အက်ဳံး၀င္ေနေၾကာင္း ဆုိလုိတာျဖစ္ပါတယ္။ အမည္နာမ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနပမယ့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ကုသုိလ္ရဖုိ႔၊ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းဖုိ႔နဲ႔ ကိေလသာ ပယ္ခြာဖုိ႔ကုိသာ ရည္ရြယ္ေၾကာင္း သိေစလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။
စိတ္အစဥ္ဟာ လႊတ္ထားရင္ လြႊတ္ထားတဲ့အေလ်ာက္ ကိေလသာတရားမ်ား တုိးပြားမႈ၊ ကိေလသာတရားေတြရဲ႕ ေလာင္ၿမိဳက္မႈကုိ ခံေစ၊ ျဖစ္ေစတဲ့အတြက္ ဒီကိေလသာရန္က ကာကြယ္ဖုိ႔အတြက္ စ႐ုိက္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အက်င့္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနတဲ့ လူေတြအေနနဲ႔ ကုိယ့္အက်င့္စ႐ုိက္၊ စိတ္ေနသေဘာထားနဲ႔ ကုိက္ညီမယ့္ အက်င့္တစ္ခုခုကုိ က်င့္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားက “စိတ္ကုိဒီလုိလည္း ထိန္းႏုိင္တယ္၊ ဒီလုိလည္း ေလ့က်င့္ႏုိင္တယ္၊ ဒီလုိလည္း အားထုတ္ႏုိင္တယ္၊ ဒီလုိအားထုတ္ရင္ ဒီေလာက္အက်ိဳးတရား ျဖစ္ေစၿပီး၊ ဒီလုိအားထုတ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ ဒီေလာက္အက်ိဳးထူးကုိ ျဖစ္ေစတယ္” ဆုိတာကုိ ေဟာၾကားျပသေတာ္ မူျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အေနနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာမွာ အမည္နာမေတြေၾကာင့္ ဘယ္လုိနည္းေတြနဲ႔ ဘယ္လုိအက်င့္ေတြ ဘယ္ေဘာက္ပဲ ရွိေနတယ္လုိ႔ ဆုိေပမယ့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ကုသုိလ္ရေရး၊ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ကိေလသာ ပယ္ခြာေရးကုိပဲ ရည္ရြယ္တာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ သမထနည္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ၀ိပႆနာနည္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္နဲ႔ကုိက္ညီမယ့္ ကုိယ္လုပ္ႏုိင္တဲ့ နည္းကုိသာ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါတရား၊ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ ၀ိရိယတရား လက္ကုိင္ထားၿပီး လုပ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ကုသုိလ္လည္းရ၊ စိတ္လည္းၿငိမ္းခ်မ္းၿပီး ေနာက္ဆုံး ၀ိပႆနာက်င့္စဥ္အားနဲ႔ ကိေလသာတရားကုိ အၿပီးပုိင္ ပယ္သတ္ႏုိင္တဲ့အထိ အက်ိဳးထူးကုိ ျဖစ္ေစမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘုရားရွိခုိးတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေမတၱာပုိ႔တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ပရိတ္ပ႒ာန္း ဓမၼစၾကာ ရြတ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ပုတီးစိပ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တရားမွတ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စသျဖင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ျဖစ္ေအာင္၊ လုပ္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ လုပ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ လုပ္ႏုိင္သေလာက္ာ အက်ိဳးထူးကုိ ျဖစ္ေစမွာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အသိေပးစကား ပါးလုိက္ရပါေတာ့တယ္။
0 မွတ္ခ်က္မ်ား (...ေရးရန္):
Post a Comment