“ဘုန္းဘုန္း… ျပန္ၾကြမလာေသးဘူး လား ဘုရား…၊ ဘယ္ေတာ့ျပန္ၾကြ လာမလဲ ဘုရား…၊ ျပန္မၾကြေတာ့ဘူးလား ဘုရား…” စတဲ့ အေမး မ်ားနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ ျမန္မာျပည္မွ အျပန္ ခရီးကုိ ေမွ်ာ္လင့္ ေနၾကတဲ့ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ ဓမၼမိတ္ေဆြ မ်ားအတြက္ ဘုန္းဘုန္း ျပန္ၾကြလာပါၿပီဆုိတာ အသိေပးရင္း ျမန္မာျပည္အေတြ႕ အႀကဳံေလးေတြကုိ ျပန္လည္ေဖာက္သည္ခ်ဖုိ႔ ဒီပို႔စ္ေလးကုိ ေရးသားတင္ျပ ေပးလုိက္တာပါ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္း မေန႔ (၂၇- ၁၁- ၂၀၀၉)ကပဲ ျမန္မာျပည္ကေန ကုိရီးယားကုိ ျပန္ၾကြလာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၀ါဆုိရုံခဏဆုိၿပီး ျပန္ၾကြသြားလုိက္တာ ေလးလေက်ာ္ ၾကာသြားခဲ့ပါတယ္။ တိတိက်က် ေျပာရရင္ ၂၁-၇-၀၉ ရက္ေန႔က ၾကြသြားၿပီး ၂၇-၁၁-၀၉ရက္ေန႔ကမွ ျပန္ၿပီးၾကြလာျဖစ္ေတာ့တယ္။ ေလးလဆုိတဲ့ကာလဟာ အရာရာကုိ ေျပာင္းလဲပစ္ႏုိင္တယ္ဆုိတာ အမွန္ပါပဲ။ ျပန္ၾကြလာေတာ့ ဒီမွာရွိတဲ့ အေျခအေနေလးေတြဟာ အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါတယ္။ အေျခမလွတဲ့သူေတြ ရွိသလုိ အေျချမင့္လာတဲ့ သူေတြလည္း ရွိလာပါတယ္။ အေျခမလွလုိ႔ အဖမ္းခံျပီး ျပန္သြားရသူေတြ ရွိသလုိ အလုပ္ေနရာေျပာင္းလုိ႔ ေကာင္းသြားၾကတဲ့ သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါဟာ ကုိရီးယားမွာ ရွိတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈအခ်ိဳ႕ပါ။ ဒီလုိပဲ ေလးလတာကာလ ျမန္မာျပည္မွာ ၀ါဆုိၿပီး အလုပ္ေတြ မျပတ္လုပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဘုန္းဘုန္းအတြက္လည္း လုပ္ေပးႏုိင္တဲ့ အတုိင္းအတာအေလွ်ာက္ ေျပာင္းလဲေပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း မျပတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့ ဘုန္းဘုန္းအတြက္ ေလးလဆုိတာ ခဏေလးလုိပဲလုိ႔ ေျပာလုိက္တာပါ။
ဘုန္းဘုန္းျမန္မာျပည္ ျပန္မၾကြခင္တုန္းက ဒကာေလးတစ္ေယာက္က ေျပာဖူးတယ္။ “အရွင္ဘုရား… ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ရင္ ဘာမွလုပ္စရာမရွိေတာ့ အခ်ိန္ေတြပုိၿပီး ပ်င္းေနမွာပဲေနာ္…“ တဲ့..။ ဘုန္းဘုန္းက ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။ “အလုပ္လုပ္ေနသူေတြအတြက္ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ အလုပ္ေတြက ေပါေနၿပီး ပ်င္းခ်ိန္ေတာင္ ရမွာမဟုတ္ပါဘူး…“ လုိ႔။ ဟုတ္တယ္။ ဘုန္းဘုန္းအတြက္ ပ်င္းခ်ိန္မရခဲ့ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ ျပန္ၾကြကတည္းက အနားယူဖုိ႔၊ ဘာမွ မလုပ္ဖုိ႔ သြားတာမွ မဟုတ္တာ။ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔သြားတာ ဆုိေတာ့ ရွိတဲ့အလုပ္လုပ္ၿပီး ျပန္လာခဲ့တာေပါ့။ ဘုန္းဘုန္း ျမန္မာျပည္မွာ ရွိတဲ့အခ်ိန္အတြင္း တပည့္ရဟန္း သာမေဏေတြကုိ စာေပပုိ႔ခ်ေပးခဲ့ပါတယ္။ ၀ါတြင္းကလ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဥပုသ္ေန႔တုိင္း တစ္ေန႔သုံးႀကိမ္ တရားေဟာေပးခဲ့ပါတယ္။ ဥပုသ္ေန႔တုိင္း မနက္ပုိင္း သီလေပးတရားေဟာ၊ ေန႔လည္က်ေတာ့ လူႀကီးသူမမ်ားအတြက္ တရားေဟာရင္း ၀ိပႆနာတရားပါ ျပသအားထုတ္ေစၿပီး ညပုိင္းမွာေတာ့ အေယာက္၆၀ ၇၀ေလာက္ရွိတဲ့ ဆရာ၀န္ဆရာမမ်ားနဲ႔ သူနာျပဳမ်ားကုိ ဓမၼစၾကာေဒသနာေတာ္ႀကီးနဲ႔ အဘိဓမၼာဆုိင္ရာမ်ားကုိ ၂နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ အက်ယ္ပုိ႔ခ်ေပးျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး တနဂၤေႏြေန႔တုိင္း ည ၇နာရီေလာက္မွာ လူငယ္ေလးမ်ားအတြက္ ဗုဒၶဘာသာ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကုိ ပုိ႔ခ်ေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၾကားကာလမွာလည္း အခ်ိန္ရရင္ ရသလုိ ေမွာဘီတုိက္ႀကီး၊ ဒုိက္ဦး၊ ကြမ္းၿခံကုန္း စတဲ့ ၿမိဳ႕မ်ားအထိ ၾကြေရာက္ၿပီး တရားပဲြမ်ား ေဟာေျပာပဲြမ်ား ျပဳလုပ္ေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပုိၿပီး ၀မ္းသာစရာ ေကာင္းတာက ေအအုိင္ဒီအက္စ္ ေရာဂါေၾကာင့္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ က်ဆင္းေနတဲ့သူေတြကုိ စိတ္ဓာတ္ျမင့္ေပး၊ တရားေဟာေပးခြင့္ ရခဲ့သလုိ၊ ဘုန္းဘုန္းရွိတုန္း သေဘၤာမထြက္ခင္ ရဟန္း၀တ္ၿပီး တရားအားထုတ္ခ်င္တဲ့ သေဘၤာသားေတြကုိလည္း တရားေဟာ၊ တရားျပ အလုပ္ေတြ လုပ္ေပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေယာက္၇၀ေလာက္ ပါ၀င္တဲ့ ဗုဒၶဟူး၀တ္အသင္း ဆုိတဲ့ အမည္နဲ႔ ဘာသာေရး ၀တ္အသင္း တစ္ခုကုိလည္း ဖဲြ႕စည္းေပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအသင္းဟာ ဘုန္းဘုန္း ဦးေဆာင္ၿပီး ဖဲြ႕ေပးတာဆုိေတာ့ အစစအရာရာ ဘုန္းဘုန္းပဲ အကုန္အက်ခံ ေဆာင္ရြက္ေပးျဖစ္ပါတယ္။ တူညီ၀တ္စုံနဲ႔ အပတ္စဥ္ ဗုဒၶဟူးေန႔တုိင္း စားေသာက္စာရိတ္ကအစ ဘုန္းဘုန္းပဲ တာ၀န္ယူေပးပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းရသမွ် ဓမၼပူဇာ န၀ကမၼေတြကုိ ပရဟိတ အတြက္ပဲ အသုံးျပဳျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ရြာ ပညာေရး ပေဒသာပင္ကုိလည္း မတည္ဆုိက္ထူၿပီး တည္ေထာင္ေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းျမန္မာျပည္ ေရာက္ခ်ိန္ကစၿပီး ကုိရီးယားကုိ ျပန္ၾကြလာခ်ိန္အထိ ရသမွ် ဒါနလုပ္ျဖစ္တာ သိန္းႏွစ္ဆယ္နီးပါးအထိ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၀မ္းသာစရာကုိ ေျပာတာပါ။ ထားပါေတာ့။ ဒါက ဘုန္းဘုန္းျမန္မာျပည္မွာ ရွိစဥ္က လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ အလုပ္ေလးေတြကုိ အက်ဥ္းသေဘာေလာက္ တင္ျပေပးတာပါ။
ေျပာခ်င္တာက အလုပ္လုပ္ၾကဖုိ႔ပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အလုပ္လုပ္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ အခက္အခဲေတြ ရွိတတ္သလုိ အတုိက္အခုိက္ေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ အေကာင္းေျပာတာ ရွိတတ္သလုိ အဆုိးေျပာတာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ အကူအညီ ေပးသူေတြ ရွိတတ္သလုိ ေဂ်ာက္တြန္းသူေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ အလုပ္လုပ္သူတုိင္း ေတြ႕ႀကဳံရမယ့္ ေလာကဓံေတြပါ။ ဒီဒဏ္ေတြ မခံႏုိင္ရင္ေတာ့ ဘာမွမလုပ္ဖုိ႔ပဲ ရွိပါတယ္။ ဘာမွ မလုပ္ရင္ ဘာမွလည္း ျဖစ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘာမွမလုပ္လုိ႔ ဘာမွမျဖစ္တာထက္စာရင္ တစ္ခုခုလုပ္ၿပီး အခ်ိန္ကုိ တန္ဘုိးရွိေစတာေကာင္းတယ္ ဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းအလုပ္ေတြ လုပ္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ လုပ္ေနဦးမွာပါ။
မွန္ပါတယ္။ ေျပာရရင္ ကုိယ့္ေပါင္ကုိယ္လွန္ ေထာင္းသလုိ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ျမန္မာျပည္မွာ ဘာမွမလုပ္ဘဲ အပုိျဖစ္ေနသူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနပါတယ္။ လူေတြပဲလားဆုိေတာ့ ဘုန္းႀကီးေတြလည္း ပါပါတယ္။ လူေတြကလည္း ဟုိလုိလုိ ဒီလုိလုိ ဟုိေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္ ရွိေနၾကသလုိ ဘုန္းႀကီးေတြကလည္း ဘာလုိလုိ ညာလုိလုိ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ အလုပ္ကုိ လက္ေတြ႕မလုပ္ၾကဘဲ ဟုိအျပစ္ပုံခ် ဒီအျပစ္ပုံခ် လုပ္ေနတာက မ်ားေနၾကတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ အႀကီးႀကီး အမ်ားႀကီး မလုပ္ႏုိင္တာ ေတာင္မွ ကုိယ့္တစ္ႏုိင္တစ္ပုိင္ လုပ္ေနမယ္ဆုိရင္ အလုပ္ေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ ကုိယ္တတ္ႏုိင္တဲ့ အားေလးနဲ႔ လုပ္ေပးႏုိင္မယ္ဆုိရင္ လုိေနတဲ့ ေနရာေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ ကုိယ့္ေလာက္မွ အေျခမလွ၊ ကုိယ့္ေလာက္မွ အဆင္မေျပတဲ့ သူေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ အဲဒီသူေတြကုိ ကုိယ့္ရွိတာေလး၊ ကုိယ္တတ္ႏုိင္တာေလး လုပ္ေပးေနႏုိင္ရင္ကုိပဲ အက်ိဳးရွိေနတာပါ။ အဲဒီေလာက္ကုိ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ျမန္မာျပည္မွာ လုပ္ေပးႏုိင္သူေတြက မလုပ္ေပးၾကတာပါ။
ဒီအေၾကာင္းကုိ ဘုန္းဘုန္း ကြမ္းၿခံကုန္း ဗုဒၶေကာလိပ္ ေဟာေျပာပဲြမွာ ေက်ာင္းသားဦးဇင္း ကုိရင္ေတြနဲ႔ အျပင္က လာနားေထာင္သူေတြကုိ ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာဘုန္းဘုန္းက ျမန္မာျပည္ရဲ႕ လက္ရွိအေျခအေနေတြကုိ မီးေမာင္းထုိးျပေပးပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ဟာ အဘက္ဘက္က အားနည္းေနၿပီဆုိတာကုိ ေျပာျပျဖစ္ပါတယ္။ လူမႈေရး၊ ပညာေရး၊ ဘာသာေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ လူမ်ိိဳးေရး စတဲ့အေရးေတြမွာ တစ္ျဖည္းျဖည္း ျခစားေနၿပီဆုိတာ အသိေပးျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒါေတြ ျပန္အားေကာင္းလာေအာင္ ဘုန္းႀကီးေတြေရာ လူေတြပါ တတ္ႏုိင္သမွ် အလုပ္လုပ္ေပးၾကဖုိ႔၊ ဘာမွ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးဆုိၿပီး ဘာမွမလုပ္ပဲ မေနဖုိ႔၊ ကုိယ့္ရပ္ကုိယ့္ရြာ ကုိယ့္၀န္းက်င္မွာ ကုိယ္ႏုိင္သမွ် အရာေလးေတြနဲ႔ ႏုိင္သမွ် ၀န္ကုိထမ္းၿပီး လုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔၊ အလုပ္လုပ္ေနသူကုိ အလုပ္ကျပန္ၿပီး ေက်းဇူးျပဳတတ္တဲ့အတြက္ ဘာျဖစ္ဖုိ႔ ဘာရဖုိ႔ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မထားဘဲ ကုိယ္လုပ္ေပးႏုိင္တာကုိ လုပ္ေပးမယ္ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔သာ တတ္ႏုိင္သမွ် လုပ္ေပးၾကဖုိ႔၊ အလုပ္လုပ္ေနသူေတြကုိ အထူးသျဖင့္ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ တစ္ခုခုလုပ္ေပးေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြကုိ လွဴခ်င္တမ္းခ်င္ေနတဲ့ သူေတြက အၿမဲတမ္းရွိေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အရွင္ဘုရားတုိ႔ အေနနဲ႔ လာဘ္လာဘကုိ မေမွ်ာ္ကုိးဘဲ ကုိယ့္တႏုိင္တပုိင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္မ်ားအတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးၾကဖုိ႔ စတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကုိ ေဟာေျပာျဖစ္၊ အႀကံျပဳျဖစ္၊ တုိက္တြန္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
အားလုံးသိၾကတဲ့အတုိင္း ျမန္မာျပည္မွာက ခုနေျပာသလုိ လွဴဖုိ႔ေနရာကုိ လုိက္ရွာေနတဲ့ သူေတြရွိသလုိ အလွဴကုိ ေစာင့္ေနၾကသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ေျပာရရင္ လုိေနတဲ့သူေတြအမ်ားႀကီး ရွိေနတယ္ဆုိတာပါပဲ။ လုိေနတာမွ စားေရးေရာ၊ ၀တ္ေရးေရာ၊ ပညာေရးေရာ၊ ဘာသာေရးေရာ အဖက္ဖက္ကကုိ လုိေနၾကတာပါ။ ဒီအေရးေတြကုိ ျဖည့္ေပးမယ့္သူေတြကုိ ေမွ်ာ္ေနၾကတာပါ။ ဒါေတြအားလုံးကုိ မျဖည့္ေပးႏုိင္တာေတာင္မွ ပညာေရးကုိ အားျဖည့္ေပးႏုိင္သူေတြက ပညာေရးကုိ ၀ုိင္းၿပီးအားျဖည့္၊ ဘာသာေရး ယဥ္ေက်းမႈကုိ အားျဖည့္ေပးႏုိင္သူေတြက ဘာသာေရး ယဥ္ေက်းမႈကုိ အားျဖည့္ေပးၾကဖုိ႔ လုိေနတာပါ။ အမွန္ေျပာရရင္ ဒီႏွစ္ဘုန္းဘုန္း ဇာတိေမြးရပ္ရြာကုိ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိရင္ သြားရင္စိတ္ညစ္ၿပီး ျပန္လာရမွာျဖစ္လုိ႔ပါ။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ရြာကလူေတြ အားလုံးနီးပါး လုိေနၾကပါတယ္။ အစစအရာရာေပါ့။ အရင္ႏွစ္ေတြနဲ႔ကေတာင္ မတူဘဲ ဒီႏွစ္မွာ ပုိၿပီးဆုိးကုန္ၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ကုိ အဆုိးဆုံး ဒုကၡေပးေနတာက ႏွစ္လုံးထုိးမႈေတြပါ ဘာမွလုပ္စရာ မရွိေတာ့ ရွိသမွ် ေရာင္းခ်ၿပီး အေခ်ာင္ရမယ္ထင္တဲ့ ဒီႏွစ္လုံးေနာက္ လုိက္ေတာ့ ပုိၿပီးငတ္ျပတ္ကုန္ၾကေတာ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ရြာလုံးနီးပါး လုိေနတဲ့သူေတြကုိ ျပည့္ေအာင္ မျဖည့္ေပးႏုိင္မယ့္အတူတူ မသြားေတာ့ပါဘူးဆုိၿပီး အမ်ားနဲ႔သက္ဆုိင္ၿပီး ေရရွည္အက်ိဳးရွိမယ့္ ပညာေရးပေဒသာပင္ပဲ အေ၀းက လွမ္းဆုိက္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ထားပါေတာ့ ေျပာခ်င္တာက လုိေနတဲ့သူေတြ မ်ားေနတဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ အလုပ္လုပ္ၿပီး ျဖည့္ေပးမယ့္သူေတြ အမ်ားႀကီး လုိအပ္ေနတယ္ ဆုိတာပါပဲ။
ျမန္မာျပည္ အေတြ႕အႀကဳံအေၾကာင္း ေျပာမယ္ဆုိရင္ ကုန္ႏုိင္မယ္ မထင္ပါဘူး။ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုကုိ လုိခ်င္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ေျပာင္းလဲေပးႏုိင္မယ့္ သူေတြကုိ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတယ္ ဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီအထဲက ဦးေဆာင္မႈေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေလာကီေလာကုတၱရာ အက်ိဳးမ်ားကုိ ေဖာ္ေဆာင္ေပးမယ့္ သာသနာ့၀န္ထမ္းမ်ားကုိ ပုိၿပီးေမွ်ာ္လင့္ၾက၊ အားကုိးၾကတယ္ဆုိတာ လက္ေတြ႕အလုပ္ လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ဘုန္းဘုန္းကုိယ္တုိင္ သိခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းဘုန္းကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာပဲ ေနေန ႏုိင္ငံျခားမွာပဲ ေနေန အမ်ားအက်ိဳးျဖစ္ေစမယ့္ အလုပ္ေလးေတြကုိေတာ့ တတ္ႏုိင္သမွ် လုပ္ေပးမယ္ဆုိတာကုိ ဆုံးျဖတ္ထားပါတယ္။ လုပ္လည္းလုပ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေခတ္မီဖြံ႕ျဖိဳး တုိးတက္ၿပီးျဖစ္တဲ့ ႏုိင္ငံမွေတာ့လည္း ေခတ္မီမီ အြန္လုိင္းသာသနာျပဳ လုပ္ငန္းမ်ားပါ တဲြလုပ္ေနၿပီး ေခတ္မမီေသးတဲ့ ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲႏုိင္ငံမွာလည္း စာေရးျခင္း၊ စာအုပ္ထုတ္ျခင္းလုပ္ငန္းမ်ားပါ တဲြလုပ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ထုတ္ေ၀သူတစ္ေယာက္က ဘုန္းဘုန္းစာမူေတြကုိ ဖတ္ၿပီး “ဒီဆရာေတာ္ကေတာ့ စာမေရးပါနဲ႔ ဆုိတာေတာင္ စာေရးျခင္းအလုပ္ကုိ နားမွာမဟုတ္ဘူး” လုိ႔ မွတ္ခ်က္ျပဳသလုိ ဘုန္းဘုန္းလည္း က်န္းမာေရး ေကာင္းေနသ၍ အလုပ္လုပ္ေပးလုိ႔ ရေနသ၍ အတၱဟိတ၊ ပရဟိတ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ မျပတ္လုပ္ျဖစ္ေနမယ္ဆုိတာ ျမန္မာျပည္မွ အျပန္ကတိခံရင္း…
ဘုန္းဘုန္းျမန္မာျပည္ ျပန္မၾကြခင္တုန္းက ဒကာေလးတစ္ေယာက္က ေျပာဖူးတယ္။ “အရွင္ဘုရား… ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ရင္ ဘာမွလုပ္စရာမရွိေတာ့ အခ်ိန္ေတြပုိၿပီး ပ်င္းေနမွာပဲေနာ္…“ တဲ့..။ ဘုန္းဘုန္းက ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။ “အလုပ္လုပ္ေနသူေတြအတြက္ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ အလုပ္ေတြက ေပါေနၿပီး ပ်င္းခ်ိန္ေတာင္ ရမွာမဟုတ္ပါဘူး…“ လုိ႔။ ဟုတ္တယ္။ ဘုန္းဘုန္းအတြက္ ပ်င္းခ်ိန္မရခဲ့ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ ျပန္ၾကြကတည္းက အနားယူဖုိ႔၊ ဘာမွ မလုပ္ဖုိ႔ သြားတာမွ မဟုတ္တာ။ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔သြားတာ ဆုိေတာ့ ရွိတဲ့အလုပ္လုပ္ၿပီး ျပန္လာခဲ့တာေပါ့။ ဘုန္းဘုန္း ျမန္မာျပည္မွာ ရွိတဲ့အခ်ိန္အတြင္း တပည့္ရဟန္း သာမေဏေတြကုိ စာေပပုိ႔ခ်ေပးခဲ့ပါတယ္။ ၀ါတြင္းကလ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဥပုသ္ေန႔တုိင္း တစ္ေန႔သုံးႀကိမ္ တရားေဟာေပးခဲ့ပါတယ္။ ဥပုသ္ေန႔တုိင္း မနက္ပုိင္း သီလေပးတရားေဟာ၊ ေန႔လည္က်ေတာ့ လူႀကီးသူမမ်ားအတြက္ တရားေဟာရင္း ၀ိပႆနာတရားပါ ျပသအားထုတ္ေစၿပီး ညပုိင္းမွာေတာ့ အေယာက္၆၀ ၇၀ေလာက္ရွိတဲ့ ဆရာ၀န္ဆရာမမ်ားနဲ႔ သူနာျပဳမ်ားကုိ ဓမၼစၾကာေဒသနာေတာ္ႀကီးနဲ႔ အဘိဓမၼာဆုိင္ရာမ်ားကုိ ၂နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ အက်ယ္ပုိ႔ခ်ေပးျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး တနဂၤေႏြေန႔တုိင္း ည ၇နာရီေလာက္မွာ လူငယ္ေလးမ်ားအတြက္ ဗုဒၶဘာသာ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကုိ ပုိ႔ခ်ေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၾကားကာလမွာလည္း အခ်ိန္ရရင္ ရသလုိ ေမွာဘီတုိက္ႀကီး၊ ဒုိက္ဦး၊ ကြမ္းၿခံကုန္း စတဲ့ ၿမိဳ႕မ်ားအထိ ၾကြေရာက္ၿပီး တရားပဲြမ်ား ေဟာေျပာပဲြမ်ား ျပဳလုပ္ေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပုိၿပီး ၀မ္းသာစရာ ေကာင္းတာက ေအအုိင္ဒီအက္စ္ ေရာဂါေၾကာင့္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ က်ဆင္းေနတဲ့သူေတြကုိ စိတ္ဓာတ္ျမင့္ေပး၊ တရားေဟာေပးခြင့္ ရခဲ့သလုိ၊ ဘုန္းဘုန္းရွိတုန္း သေဘၤာမထြက္ခင္ ရဟန္း၀တ္ၿပီး တရားအားထုတ္ခ်င္တဲ့ သေဘၤာသားေတြကုိလည္း တရားေဟာ၊ တရားျပ အလုပ္ေတြ လုပ္ေပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေယာက္၇၀ေလာက္ ပါ၀င္တဲ့ ဗုဒၶဟူး၀တ္အသင္း ဆုိတဲ့ အမည္နဲ႔ ဘာသာေရး ၀တ္အသင္း တစ္ခုကုိလည္း ဖဲြ႕စည္းေပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအသင္းဟာ ဘုန္းဘုန္း ဦးေဆာင္ၿပီး ဖဲြ႕ေပးတာဆုိေတာ့ အစစအရာရာ ဘုန္းဘုန္းပဲ အကုန္အက်ခံ ေဆာင္ရြက္ေပးျဖစ္ပါတယ္။ တူညီ၀တ္စုံနဲ႔ အပတ္စဥ္ ဗုဒၶဟူးေန႔တုိင္း စားေသာက္စာရိတ္ကအစ ဘုန္းဘုန္းပဲ တာ၀န္ယူေပးပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းရသမွ် ဓမၼပူဇာ န၀ကမၼေတြကုိ ပရဟိတ အတြက္ပဲ အသုံးျပဳျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ရြာ ပညာေရး ပေဒသာပင္ကုိလည္း မတည္ဆုိက္ထူၿပီး တည္ေထာင္ေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းျမန္မာျပည္ ေရာက္ခ်ိန္ကစၿပီး ကုိရီးယားကုိ ျပန္ၾကြလာခ်ိန္အထိ ရသမွ် ဒါနလုပ္ျဖစ္တာ သိန္းႏွစ္ဆယ္နီးပါးအထိ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၀မ္းသာစရာကုိ ေျပာတာပါ။ ထားပါေတာ့။ ဒါက ဘုန္းဘုန္းျမန္မာျပည္မွာ ရွိစဥ္က လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ အလုပ္ေလးေတြကုိ အက်ဥ္းသေဘာေလာက္ တင္ျပေပးတာပါ။
ေျပာခ်င္တာက အလုပ္လုပ္ၾကဖုိ႔ပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အလုပ္လုပ္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ အခက္အခဲေတြ ရွိတတ္သလုိ အတုိက္အခုိက္ေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ အေကာင္းေျပာတာ ရွိတတ္သလုိ အဆုိးေျပာတာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ အကူအညီ ေပးသူေတြ ရွိတတ္သလုိ ေဂ်ာက္တြန္းသူေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ အလုပ္လုပ္သူတုိင္း ေတြ႕ႀကဳံရမယ့္ ေလာကဓံေတြပါ။ ဒီဒဏ္ေတြ မခံႏုိင္ရင္ေတာ့ ဘာမွမလုပ္ဖုိ႔ပဲ ရွိပါတယ္။ ဘာမွ မလုပ္ရင္ ဘာမွလည္း ျဖစ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘာမွမလုပ္လုိ႔ ဘာမွမျဖစ္တာထက္စာရင္ တစ္ခုခုလုပ္ၿပီး အခ်ိန္ကုိ တန္ဘုိးရွိေစတာေကာင္းတယ္ ဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းအလုပ္ေတြ လုပ္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ လုပ္ေနဦးမွာပါ။
မွန္ပါတယ္။ ေျပာရရင္ ကုိယ့္ေပါင္ကုိယ္လွန္ ေထာင္းသလုိ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ျမန္မာျပည္မွာ ဘာမွမလုပ္ဘဲ အပုိျဖစ္ေနသူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနပါတယ္။ လူေတြပဲလားဆုိေတာ့ ဘုန္းႀကီးေတြလည္း ပါပါတယ္။ လူေတြကလည္း ဟုိလုိလုိ ဒီလုိလုိ ဟုိေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္ ရွိေနၾကသလုိ ဘုန္းႀကီးေတြကလည္း ဘာလုိလုိ ညာလုိလုိ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ အလုပ္ကုိ လက္ေတြ႕မလုပ္ၾကဘဲ ဟုိအျပစ္ပုံခ် ဒီအျပစ္ပုံခ် လုပ္ေနတာက မ်ားေနၾကတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ အႀကီးႀကီး အမ်ားႀကီး မလုပ္ႏုိင္တာ ေတာင္မွ ကုိယ့္တစ္ႏုိင္တစ္ပုိင္ လုပ္ေနမယ္ဆုိရင္ အလုပ္ေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ ကုိယ္တတ္ႏုိင္တဲ့ အားေလးနဲ႔ လုပ္ေပးႏုိင္မယ္ဆုိရင္ လုိေနတဲ့ ေနရာေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ ကုိယ့္ေလာက္မွ အေျခမလွ၊ ကုိယ့္ေလာက္မွ အဆင္မေျပတဲ့ သူေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ အဲဒီသူေတြကုိ ကုိယ့္ရွိတာေလး၊ ကုိယ္တတ္ႏုိင္တာေလး လုပ္ေပးေနႏုိင္ရင္ကုိပဲ အက်ိဳးရွိေနတာပါ။ အဲဒီေလာက္ကုိ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ျမန္မာျပည္မွာ လုပ္ေပးႏုိင္သူေတြက မလုပ္ေပးၾကတာပါ။
ဒီအေၾကာင္းကုိ ဘုန္းဘုန္း ကြမ္းၿခံကုန္း ဗုဒၶေကာလိပ္ ေဟာေျပာပဲြမွာ ေက်ာင္းသားဦးဇင္း ကုိရင္ေတြနဲ႔ အျပင္က လာနားေထာင္သူေတြကုိ ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာဘုန္းဘုန္းက ျမန္မာျပည္ရဲ႕ လက္ရွိအေျခအေနေတြကုိ မီးေမာင္းထုိးျပေပးပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ဟာ အဘက္ဘက္က အားနည္းေနၿပီဆုိတာကုိ ေျပာျပျဖစ္ပါတယ္။ လူမႈေရး၊ ပညာေရး၊ ဘာသာေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ လူမ်ိိဳးေရး စတဲ့အေရးေတြမွာ တစ္ျဖည္းျဖည္း ျခစားေနၿပီဆုိတာ အသိေပးျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒါေတြ ျပန္အားေကာင္းလာေအာင္ ဘုန္းႀကီးေတြေရာ လူေတြပါ တတ္ႏုိင္သမွ် အလုပ္လုပ္ေပးၾကဖုိ႔၊ ဘာမွ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးဆုိၿပီး ဘာမွမလုပ္ပဲ မေနဖုိ႔၊ ကုိယ့္ရပ္ကုိယ့္ရြာ ကုိယ့္၀န္းက်င္မွာ ကုိယ္ႏုိင္သမွ် အရာေလးေတြနဲ႔ ႏုိင္သမွ် ၀န္ကုိထမ္းၿပီး လုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔၊ အလုပ္လုပ္ေနသူကုိ အလုပ္ကျပန္ၿပီး ေက်းဇူးျပဳတတ္တဲ့အတြက္ ဘာျဖစ္ဖုိ႔ ဘာရဖုိ႔ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မထားဘဲ ကုိယ္လုပ္ေပးႏုိင္တာကုိ လုပ္ေပးမယ္ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔သာ တတ္ႏုိင္သမွ် လုပ္ေပးၾကဖုိ႔၊ အလုပ္လုပ္ေနသူေတြကုိ အထူးသျဖင့္ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ တစ္ခုခုလုပ္ေပးေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြကုိ လွဴခ်င္တမ္းခ်င္ေနတဲ့ သူေတြက အၿမဲတမ္းရွိေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အရွင္ဘုရားတုိ႔ အေနနဲ႔ လာဘ္လာဘကုိ မေမွ်ာ္ကုိးဘဲ ကုိယ့္တႏုိင္တပုိင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္မ်ားအတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးၾကဖုိ႔ စတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကုိ ေဟာေျပာျဖစ္၊ အႀကံျပဳျဖစ္၊ တုိက္တြန္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
အားလုံးသိၾကတဲ့အတုိင္း ျမန္မာျပည္မွာက ခုနေျပာသလုိ လွဴဖုိ႔ေနရာကုိ လုိက္ရွာေနတဲ့ သူေတြရွိသလုိ အလွဴကုိ ေစာင့္ေနၾကသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ေျပာရရင္ လုိေနတဲ့သူေတြအမ်ားႀကီး ရွိေနတယ္ဆုိတာပါပဲ။ လုိေနတာမွ စားေရးေရာ၊ ၀တ္ေရးေရာ၊ ပညာေရးေရာ၊ ဘာသာေရးေရာ အဖက္ဖက္ကကုိ လုိေနၾကတာပါ။ ဒီအေရးေတြကုိ ျဖည့္ေပးမယ့္သူေတြကုိ ေမွ်ာ္ေနၾကတာပါ။ ဒါေတြအားလုံးကုိ မျဖည့္ေပးႏုိင္တာေတာင္မွ ပညာေရးကုိ အားျဖည့္ေပးႏုိင္သူေတြက ပညာေရးကုိ ၀ုိင္းၿပီးအားျဖည့္၊ ဘာသာေရး ယဥ္ေက်းမႈကုိ အားျဖည့္ေပးႏုိင္သူေတြက ဘာသာေရး ယဥ္ေက်းမႈကုိ အားျဖည့္ေပးၾကဖုိ႔ လုိေနတာပါ။ အမွန္ေျပာရရင္ ဒီႏွစ္ဘုန္းဘုန္း ဇာတိေမြးရပ္ရြာကုိ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိရင္ သြားရင္စိတ္ညစ္ၿပီး ျပန္လာရမွာျဖစ္လုိ႔ပါ။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ရြာကလူေတြ အားလုံးနီးပါး လုိေနၾကပါတယ္။ အစစအရာရာေပါ့။ အရင္ႏွစ္ေတြနဲ႔ကေတာင္ မတူဘဲ ဒီႏွစ္မွာ ပုိၿပီးဆုိးကုန္ၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ကုိ အဆုိးဆုံး ဒုကၡေပးေနတာက ႏွစ္လုံးထုိးမႈေတြပါ ဘာမွလုပ္စရာ မရွိေတာ့ ရွိသမွ် ေရာင္းခ်ၿပီး အေခ်ာင္ရမယ္ထင္တဲ့ ဒီႏွစ္လုံးေနာက္ လုိက္ေတာ့ ပုိၿပီးငတ္ျပတ္ကုန္ၾကေတာ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ရြာလုံးနီးပါး လုိေနတဲ့သူေတြကုိ ျပည့္ေအာင္ မျဖည့္ေပးႏုိင္မယ့္အတူတူ မသြားေတာ့ပါဘူးဆုိၿပီး အမ်ားနဲ႔သက္ဆုိင္ၿပီး ေရရွည္အက်ိဳးရွိမယ့္ ပညာေရးပေဒသာပင္ပဲ အေ၀းက လွမ္းဆုိက္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ထားပါေတာ့ ေျပာခ်င္တာက လုိေနတဲ့သူေတြ မ်ားေနတဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ အလုပ္လုပ္ၿပီး ျဖည့္ေပးမယ့္သူေတြ အမ်ားႀကီး လုိအပ္ေနတယ္ ဆုိတာပါပဲ။
ျမန္မာျပည္ အေတြ႕အႀကဳံအေၾကာင္း ေျပာမယ္ဆုိရင္ ကုန္ႏုိင္မယ္ မထင္ပါဘူး။ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုကုိ လုိခ်င္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ေျပာင္းလဲေပးႏုိင္မယ့္ သူေတြကုိ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတယ္ ဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီအထဲက ဦးေဆာင္မႈေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေလာကီေလာကုတၱရာ အက်ိဳးမ်ားကုိ ေဖာ္ေဆာင္ေပးမယ့္ သာသနာ့၀န္ထမ္းမ်ားကုိ ပုိၿပီးေမွ်ာ္လင့္ၾက၊ အားကုိးၾကတယ္ဆုိတာ လက္ေတြ႕အလုပ္ လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ဘုန္းဘုန္းကုိယ္တုိင္ သိခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းဘုန္းကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာပဲ ေနေန ႏုိင္ငံျခားမွာပဲ ေနေန အမ်ားအက်ိဳးျဖစ္ေစမယ့္ အလုပ္ေလးေတြကုိေတာ့ တတ္ႏုိင္သမွ် လုပ္ေပးမယ္ဆုိတာကုိ ဆုံးျဖတ္ထားပါတယ္။ လုပ္လည္းလုပ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေခတ္မီဖြံ႕ျဖိဳး တုိးတက္ၿပီးျဖစ္တဲ့ ႏုိင္ငံမွေတာ့လည္း ေခတ္မီမီ အြန္လုိင္းသာသနာျပဳ လုပ္ငန္းမ်ားပါ တဲြလုပ္ေနၿပီး ေခတ္မမီေသးတဲ့ ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲႏုိင္ငံမွာလည္း စာေရးျခင္း၊ စာအုပ္ထုတ္ျခင္းလုပ္ငန္းမ်ားပါ တဲြလုပ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ထုတ္ေ၀သူတစ္ေယာက္က ဘုန္းဘုန္းစာမူေတြကုိ ဖတ္ၿပီး “ဒီဆရာေတာ္ကေတာ့ စာမေရးပါနဲ႔ ဆုိတာေတာင္ စာေရးျခင္းအလုပ္ကုိ နားမွာမဟုတ္ဘူး” လုိ႔ မွတ္ခ်က္ျပဳသလုိ ဘုန္းဘုန္းလည္း က်န္းမာေရး ေကာင္းေနသ၍ အလုပ္လုပ္ေပးလုိ႔ ရေနသ၍ အတၱဟိတ၊ ပရဟိတ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ မျပတ္လုပ္ျဖစ္ေနမယ္ဆုိတာ ျမန္မာျပည္မွ အျပန္ကတိခံရင္း…
0 မွတ္ခ်က္မ်ား (...ေရးရန္):
Post a Comment