ဘဝနဲ႔ ဝယ

ဘဝအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အေျခအေန အမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ ရွိေနၾကတဲ့ သတၱဝါ အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိၾကည့္ၿပီး ဘဝအေၾကာင္းကုိ ဓမၼေၾကာင္းနဲ႔ညႇိရင္း ဘဝအေရးေလးေတြ ေတြးေနမိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ လူအေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာေနၾကတဲ့ ဘဝရဲ႕ အတက္အက် အနိမ့္အျမင့္ သေဘာေတြ၊ အျဖစ္ျမန္ၿပီး အပ်က္ျမန္တဲ့ သေဘာေတြကုိ မၾကာမၾကာ ဆင္ျခင္ေနျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ဆင္ျခင္ၾကည့္တဲ့အခါ ဘဝရဲ႕ သဘာဝအမွန္ကုိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတြ႕လာရၿပီး ဘယ္လုိဘဝမ်ိဳး၊ ဘယ္အေျခအေနမ်ိဳးမွာမဆုိ ရင္ဆုိင္လာႏုိင္၊ ခံႏုိင္ရည္ ရွိလာႏုိင္၊ ေက်ာ္လႊားႏုိင္လာတာကုိ သတိျပဳလာမိပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဘဝဆုိတဲ့ စကားလုံးရဲ႕ ဖြင့္ဆုိခ်က္မွာ အဓိပၸါယ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနေပမယ့္ အဲဒီအထဲ ေလးနက္တဲ့ အဓိပၸါယ္တစ္ခုက ဘဝဆုိတာ “ျဖစ္ျခင္း”ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဝဆုိတာ ျဖစ္ျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ အတြက္ အဲဒီဘဝရဲ႕ေနာက္မွာ ဝယဆုိတဲ့ “ပ်က္ျခင္း”ကလည္း ထပ္ၾကပ္မကြာ ပါလာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဝေနာက္မွာ ဝယေရာက္ေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အျဖစ္ရဲ႕ေနာက္မွာ အပ်က္ဆုိတာလည္း ေရာက္လာေနမွာ ဓမၼတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိေတာ့ကား ဘယ္လုိဘဝမ်ိဳးပဲ ပုိင္ဆုိင္ထား၊ ပုိင္ဆုိင္ထား အားလုံးဟာ အျဖစ္ကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘဝတုိင္းမွာ အပ်က္ဆုိတာ ရွိေနတယ္ဆုိတာ အထူးသတိျပဳရမယ့္ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

သဘာဝဓမၼအရ သတၱဝါ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝကုိၾကည့္ရင္ ေမြးတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ေသတဲ့အခ်ိန္အထိ ၾကားကာလေလးဟာ ဘဝတစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီၾကားကာလေလးဟာ သက္ရွိပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ အျဖစ္ကေလး တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအျဖစ္ေလးဟာလည္း အၿမဲမျပတ္ အပ်က္ေလးေတြနဲ႔ စပ္ေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ထာဝရမဟုတ္ဘဲ တဒဂၤ ခဏေလာက္ပဲ ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျဖစ္ျခင္းရဲ႕ေနာက္မွာ ပ်က္ျခင္းေတြ ေရာက္ေနတတ္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘဝရဲ႕ေနာက္မွာ အခ်ိန္မေရြး၊ အရြယ္မေရြး၊ ေနရာမေရြး ဝယေလးေတြ ေရာက္လာေနတတ္တယ္ဆုိတာ မေမ့ၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူးခါနီးမွာ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ “ဝယဓမၼာ သခၤါရာ၊ အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ = ျပဳျပင္စီရင္ထားတဲ့ သက္ရွိသက္မဲ့ ႐ုပ္တရား နာမ္တရား မွန္သမွ် ပ်က္ဆီးျခင္းသာ အဆုံးရွိတဲ့အတြက္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မေမ့ၾကပါနဲ႔” လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူသြားခဲ့တာ ရွိပါတယ္။ သက္ရွိပဲျဖစ္ျဖစ္ သက္မဲ့ပဲျဖစ္ျဖစ္ အားလုံးဟာ ျပဳျပင္ထားတာေတြပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေနာက္ဆုံးမွာ အားလုံးပ်က္ဆီးသြားမွာပဲ ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အျဖစ္ရွိရင္ အပ်က္ဆုိတာ ရွိေနမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ျဖစ္လုိ႔ပ်က္တတ္တဲ့ သေဘာမွာ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားမႈ မျဖစ္ၾကဘဲ မေမ့မေလ်ာ့တဲ့ သတိနဲ႔ အပ်က္ကေလးေတြ ေရာက္မလာခင္ တဒဂၤ အျဖစ္အေပၚမွာ အေကာင္းဆုံး ႐ႈေမွ်ာ္ႏုိင္ေအာင္ စားသတိ၊ သြားသတိ၊ ေျပာသတိ၊ ဆုိသတိ၊ ေတြးသတိ၊ ႀကံသတိ၊ လုပ္သတိ၊ ကုိင္သတိ စသျဖင့္ အရာရာတုိင္းမွာ သတိကပ္ၿပီး ေနၾကဖုိ႔ အသိေပးလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းအပါအဝင္ သတၱဝါအားလုံးဟာ ဘဝဆုိတဲ့ တဒဂၤ အျဖစ္ကေလး တစ္ခုကုိ ရရွိထားၾကတဲ့ သူေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီဘဝေလးရဲ႕ေနာက္မွာ ဝယဆုိတဲ့ အပ်က္ကေလးေတြ ေရာက္လာတတ္တယ္ဆုိတာ မေမ့ၾကဖုိ႔၊ သတိျပဳဆင္ျခင္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဘဝကေလးတစ္ခု ပုိင္ဆုိင္ထားတယ္ဆုိတာ အခုိက္အတန္႔ အျဖစ္ကေလး တစ္ခုကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီျဖစ္တည္မႈေလးဟာ အခ်ိန္မေရြး၊ အရြယ္မေရြး၊ ေနရာမေရြး ပ်က္ပ်ယ္သြားတတ္တယ္ဆုိတာ ႏွလုံးသြင္းေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ရွိရွိေနတဲ့ အခ်ိန္ေလးဟာ ျဖစ္တည္မႈေလး တစ္ခုသာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အခုျဖစ္ေနေပမယ့္ ေတာ္ၾကာ ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္ေတာ့မွာ မဟုတ္သလုိ၊ ဒီမွာရွိေနေပမယ့္ ဟုိေရာက္ရင္ ရွိခ်င္မွာ ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ ဆင္ျခင္ေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ တဒဂၤ ျဖစ္တည္မႈ ဘဝရဲ႕ေနာက္မွာ ထပ္ၾကပ္မကြာ ကပ္ပါေနတဲ့ ပ်က္ပ်ယ္မႈ ဝယဆုိတာ ေရာက္လာေနတတ္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ငယ္ရြယ္တဲ့ ဘဝ၊ အလယ္အလတ္ ဘဝ၊ ႀကီးရင့္တဲ့ ဘဝ စတဲ့ ဘဝအမ်ိဳးမ်ိဳးမွာလည္း အခ်ိန္မေရြး ပ်က္ဆီးျခင္းဆုိတာ ေရာက္လာေနတတ္တာ ျဖစ္လုိ႔ ငယ္ရြယ္တဲ့ သူေတြေရာ၊ အလယ္အလတ္ ပုဂၢိဳလ္ေတြေရာ၊ အႀကီးပုဂၢိဳလ္ေတြပါ ဒါကုိ မေမ့မေလ်ာ့ သတိျပဳေနၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီလုိ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ေနရတာလဲဆုိရင္ “အျဖစ္ရွိရင္ အပ်က္ရွိတယ္” ဆုိတဲ့ ဒီအသိေလးသာ သိရွိလက္ခံထားရင္ ဘဝမွာ အပ်က္ေတြႀကဳံတုိင္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သက္ေသာင့္သက္သာ ေျဖဆည္ရာေလးေတြ ရေနတတ္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအသိေလးနဲ႔ ေနတတ္တဲ့ အက်င့္ေလးေတြ ရွိေနမယ္ဆုိရင္ ငယ္ရြယ္တဲ့ သူေတြလည္း ဘဝမွာ စိတ္တုိင္းမက် ျဖစ္တဲ့အခါ ေျဖဆည္လာတတ္မွာ ျဖစ္သလုိ အလယ္အလတ္ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ အႀကီးပုိင္း ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့အတုိင္း ျဖစ္မလာတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သက္ေသာင့္ သက္သာျဖစ္ေအာင္ ေျဖဆည္လာႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျဖစ္တာရွိလုိ႔ ပ်က္တာရွိတယ္ဆုိတာ သိလာတဲ့အခါ အဲဒီအသိက ပုဂၢိဳလ္သတၱဝါ အေပါင္းကုိ အေကာင္းဆုံး ေျဖဆည္ရာေလးေတြေပးၿပီး ဘဝရဲ႕ အတက္အက် သေဘာကုိ တရားသေဘာနဲ႔ ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ အေကာက္အကူ ေပးေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘုန္းဘုန္းကုိယ္တိုင္လည္း ဘဝမွာ ဒီအသိေလးေတြနဲ႔ ေျဖဆည္ရာလုပ္ရတာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။ တစ္ခါတေလ ျဖစ္ခ်င္တဲ့အရာေလးေတြ ျဖစ္မယ္ႀကံကာရွိေသး ပ်က္ပ်ယ္သြားတာေလးေတြ၊ ျဖစ္ၿပီးကာမွ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတာေလးေတြ ႀကံဳေနရတတ္ပါတယ္။ ႀကဳံလည္းႀကဳံေနဦးမွာပါပဲ။ တစ္ေလာကပဲ ကုိယ့္မွာရွိထားတဲ့ အရာေလးေတြ၊ ကုိယ့္မွာျဖစ္ေနတဲ့ အရာေလးေတြဟာ တစ္စုံတစ္ဦးေၾကာင့္ ပ်က္ဆီးသြားခဲ့တာ ႀကဳံခဲ့ရပါေသးတယ္။ ရည္ရြယ္ထားတာေလးေတြ လုပ္ဖုိ႔ ျဖစ္တည္လာတဲ့ အရာေလးေတြ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတာျဖစ္လုိ႔ စိတ္ထဲမွာ အေတာ္ကုိ မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ “ကိစၥတစ္ခုဆုိတာ အေၾကာင္းအက်ိဳး မညီညြတ္ရင္၊ အခ်ိန္မတန္ရင္၊ ကုိယ္နဲ႔မထုိက္ရင္၊ ကုိယ့္ရဲ႕အတိတ္ကံ ပါမလာခဲ့ရင္ ျဖစ္ခ်င္ေပမယ့္ ျဖစ္မလာဘဲ ပ်က္သြားတတ္တယ္”ဆုိတာ အခ်ိန္မီ ႏွလုံးသြင္း ဆင္ျခင္မိလုိက္မွပဲ သက္ေသာင့္သက္သာ ေျဖဆည္ရာ ရခဲ့ပါတယ္။ ေတာ္ေသးတယ္ ဘုရားစကား၊ ဘုရားအားနဲ႔ ေျဖဆည္ရာ တရားေလးေတြ ရွိေနလုိ႔။

အမွန္ေတာ့ ဒီလုိ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့အတုိင္း မျဖစ္ဘဲ သူျဖစ္ခ်င္တဲ့အတုိင္း ျဖစ္ျဖစ္သြားတာေတြဟာ သဘာဝဓမၼ၊ အနတၱဓမၼပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အနတၱဆုိတာ အစုိးမရျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ေဆာင္တဲ့အတုိင္း ကုိယ့္မွာ အစုိးရတယ္ဆုိတာ ဘာတစ္ခုမွ မရွိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အရွိတရား၊ အျဖစ္တရား၊ ပုိင္ဆုိင္မႈတရားေတြ မေျပာနဲ႔ ႐ုပ္နာမ္အစုနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ သတၱဝါ အစုေတြေတာင္မွ တည္ၿမဲတယ္ဆုိတာ ဘာမွမရွိေလေတာ့ တဒဂၤျဖစ္တည္မႈ ျဖစ္တဲ့ သက္ရွိသက္မဲ့ အရာမွန္သမွ် အားလုံးဟာ အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ ဝယနဲ႔ အဆုံးသတ္ၾကရမယ္ဆုိတာ မလဲြဧကန္ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသေဘာတရားကုိေတာ့ ဘယ္သူမွ လြန္ဆန္လုိ႔ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလုိ သဘာဝဓမၼကုိ သိထားမယ္ဆုိရင္ လူတုိင္းလူတုိင္းဟာ ဘဝမွာ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့အတုိင္း ျဖစ္မလာတဲ့အခါ အေကာင္းဆုံး ေျဖဆည္ႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီအသိ မရွိထားဘူးဆုိရင္ေတာ့ ခဏခဏ ႀကဳံေနရမယ့္ အပ်က္အဆီးေတြ အေပၚမွာ မခံမရပ္ႏုိင္ေအာင္ ခံစားမိၾကမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ဘဝဆုိတဲ့ တဒဂၤ ျဖစ္တည္မႈကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ အဲဒီျဖစ္တည္မႈ ဘဝရဲ႕ေနာက္မွာ ဝယဆုိတဲ့ ေပ်ာက္ပ်က္မႈဟာလည္း အစဥ္အၿမဲ ကပ္ပါလာေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္လုိအေျခအေန ဘယ္လုိဘဝမ်ိဳးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္တာရွိရင္ ပ်က္တာရွိေနမယ္ဆုိ သတိျပဳဆင္ျခင္ၾကဖုိ႔၊ အတိတ္ကံေကာင္းလုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရရွိျဖစ္ေပၚထားတဲ့ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ ရာထူးဌာနႏၲရ စတာေတြဟာ အခုိက္အတန္႔ ျဖစ္တည္မႈမ်ား ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီအျဖစ္ရဲ႕ေနာက္မွာ အပ်က္ဆုိတာ အခ်ိန္မေရြး ေရာက္လာတတ္တယ္ဆုိတာ မေမ့ၾကဖုိ႔၊ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ပစၥည္းဝတၳဳမ်ား မဆုိထားနဲ႔ အဲဒီ႐ုပ္တရားေတြကုိ ဖန္တီးျပဳလုပ္ႏုိင္စြမ္း ရွိၾကတဲ့ သတ္ရွိသတၱဝါ လူပုဂၢိဳလ္ေတြေတာင္မွ ဘဝဆုိတဲ့ ျဖစ္တည္မႈေလးကုိ ရရွိထားတာျဖစ္လုိ႔ အခ်ိန္မေရြး၊ အရြယ္မေရြး၊ ေနရာမေရြး အပ်က္ေတြနဲ႔ ႀကဳံၾကရမယ္ဆုိတာ ႏွလုံးသြင္းထားၾကဖုိ႔နဲ႔ တကယ္လုိ႔မ်ား ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့အရာေလးေတြ ျဖစ္မလာခဲ့ရင္၊ ျဖစ္ၿပီးသား အရာေလးေတြ ေပ်ာက္ပ်က္သြားခဲ့ရင္ ဘဝရဲ႕ေနာက္မွာ ဝယေရာက္တတ္တယ္ဆုိတဲ့ အသိေလးနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေျဖဆည္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဝဆုိတဲ့ ျဖစ္ျခင္းရဲ႕ေနာက္မွာ ဝယဆုိတဲ့ ပ်က္ျခင္းေလးေတြ ေရာက္တတ္တယ္ဆုိတာ သိေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘဝမွာ ျဖစ္ခ်င္တုိင္းမျဖစ္ဘဲ မျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္ျဖစ္လာ၊ ျဖစ္ေနတာေတြ ပ်က္ပ်က္လာတာေတြနဲ႔ ႀကဳံေနၾကရတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ ဘဝဆုိတာ လက္ရွိျဖစ္တည္ေနတဲ့ တဒဂၤအခုိက္အတန္႔ ျဖစ္တည္မႈသာ ျဖစ္ၿပီး အဲဒီျဖစ္တည္မႈရဲ႕ေနာက္မွာ ဝယဆုိတဲ့ ပ်က္ပ်ယ္မႈ၊ အနတၱဆုိတဲ့ ကုိယ့္စိတ္တုိင္းက် မျဖစ္မႈေတြနဲ႔ အၿမဲမျပတ္ ဆက္ဆံေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အခ်ိန္မေရြး ေရာက္လာတတ္တဲ့ အပ်က္ေတြ၊ အလုိမက်မႈ၊ ဆင္းရဲမႈေတြ၊ အၿမဲမရွိမႈေတြကုိ ႀကဳံေတြ႕တဲ့အခါ ဘုရားစကား၊ ဘုရားအားကုိသာ လက္ကုိင္ထားၿပီး “ဘဝရဲ႕ေနာက္မွာ ဝယဆုိတာ ေရာက္ေနမွာ အေသအခ်ာပဲ” ဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိ ႏွလုံးသြင္းဆင္ျခင္ရင္း ကုိယ့္ကိုယ္ကုိသာ ဘဝနဲ႔ဝယ ကင္းလြတ္ရာကုိ ရရွိႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေစတနာထား ေမတၱာအားျဖင့္ အသိစကား ပါးလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

ျမန္မာျပည္မွအျပန္…

မေန႔ (၉-၄-၂၀၁၂)က ဘုန္းဘုန္း ကုိရီးယားကုိ ျပန္ၾကြျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္တြင္း အလုပ္ေတြ ၿပီးျပတ္သြားလုိ႔ မဟုတ္ေပမယ့္ ကုိရီးယားမွာ ရွိေနရမယ့္အခ်ိန္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မျဖစ္မေန ျပန္လာခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ တ႐ုတ္ႏွစ္သစ္ကူး ပိတ္ရက္မွာ တစ္ပတ္ေလာက္ ကုိရီးယားကုိ ျပန္လာၿပီးကတည္းက အြန္လုိင္းေပၚကေပ်ာက္ၿပီး ျမန္မာျပည္ေရာက္သြားလုိက္တာ ႏွစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ကုိ ျဖစ္သြားေတာ့တာပါပဲ။ မအားတဲ့ အခ်ိန္ေတြ မ်ားေနတာေၾကာင့္ အင္တာနက္နဲ႔ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သေလာက္ကုိ ျဖစ္သြားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီေလာက္ေတာင္ မအားမလပ္ ျဖစ္ရေအာင္ ဘာေတြလုပ္ေနခဲ့လုိ႔လဲလုိ႔ ေမးစရာရွိပါတယ္။ အလုပ္ေတြကေတာ့ အစုံပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ စိတ္တုိင္းက် ပုံေဖာ္ေနတဲ့ “မနာပဒါယီ ပညာဒါန ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး” တည္ေဆာက္ေနတဲ့အပုိင္းမွာ အခ်ိန္ျပည့္ ႀကီးၾကပ္ညႊန္ၾကားေနတဲ့ အလုပ္ကေတာ့ ေနပူမေရွာင္၊ မုိးရြာမေရွာင္ တစ္စုိက္မတ္မတ္ကုိ လုပ္ျဖစ္ေနခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေတာ္ခရီးေပါက္လာၿပီျဖစ္တဲ့ ဒီေက်ာင္းေတာ္ႀကီး တည္ေဆာက္မႈဟာလည္း မၾကာခင္မွာ ပရဟိတ ပညာဒါန အလုပ္ေတြ စတင္ႏုိင္ဖုိ႔ တျဖည္းျဖည္း အေကာင္အထည္ ေပၚလာေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ အခ်ိန္ေပးရတဲ့ အလုပ္က အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္ကုိၾကြေရာက္ၿပီး တရားဓမၼ ေဟာေျပာေပးျဖစ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားေဟာရတာ မပင္ပန္းေပမယ့္ ၂နာရီေလာက္ တရားေဟာဖုိ႔ ၁၉နာရီေလာက္ ကားစီးရတာကေတာ့ ခႏၶာကုိယ္ကုိ ပုိၿပီးပင္ပန္းေစတာ အမွန္ပါပဲ။ ကုသုိလ္ေရးဆုိေတာ့လည္း လုိလုိလားလား ဝမ္းသာအားရကုိ ၾကြေနျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ တရားပဲြက ကုိရီးယားကုိ ျပန္ၾကြခါနီးအထိ ရွိေနခဲ့တာဆုိေတာ့ ေန႔တုိင္းနီးပါး ၾကြျဖစ္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ခႏၶာကုိယ္ ပင္ပန္းေပမယ့္ စိတ္ရႊင္လန္းေစတဲ့ အလုပ္ေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုိ အက်ိဳးရွိရွိ အသုံးခ်ရလုိ႔ ပီတိေတြ ျဖစ္ေနတဲ့ၾကားက ၁၅ရက္ၾကာ ဗုဒၶဂယာ ဘုရားဖူးခရီးပါ ၾကြသြားျဖစ္လုိက္ပါေသးတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဇာတိေျမကုိ ကုိယ္တုိင္ၾကြေရာက္ ဖူးေမွ်ာ္ၾကည္ညိဳ ျဖစ္ခဲ့တဲ့အတြက္ တရားပဲြေတြမွာ ဘုရားအားနဲ႔ ဘုရားစကားေတြကုိ တရားနာပရိတ္သတ္ၾကား ပုိၿပီးၾကည္ညိဳသဒၶါပြားေအာင္ ေဟာေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ မဟာက႐ုဏာ ႀကီးမားမႈ၊ ေမတၱာဓာတ္ ျပည့္ဝမႈနဲ႔ မနားမေန အလုပ္လုပ္ခဲ့မႈေတြကုိ အိႏၵိယႏုိင္ငံေရာက္ၿပီး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ကားေပၚက အခန္႔သားၾကြ၊ မ်က္ျမင္ကုိယ္ေတြ႕ ေတြ႕ခဲ့ရေတာ့မွပဲ ကုိယ့္အလုပ္ေတြဟာ ဘာမွမဟုတ္ေသးပါလား၊ ကုိယ့္ပင္ပန္းမႈေတြဟာ ဘာမွမရွိေသးပါလား၊ ကုိယ့္မွာအမ်ားႀကီး လုိေနေသးပါလား စတဲ့အေတြးေတြ အထပ္ထပ္ ျဖစ္ေပၚေစခဲ့တဲ့အျပင္ ကုိယ့္ေတာ့္အတြက္မပါ သတၱဝါေတြ အတြက္သာ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံ ေပးဆပ္ေတာ္မူခဲ့ရွာတဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ပါရမီ ျဖည့္ဆည္းေတာ္မူရာ အခါကာလေတြကုိပါ ျပန္လည္သတိျပဳမိရင္း ဘုရားရွင္အေပၚ အတုိင္းအထက္အလြန္ ၾကည္ညိဳေနမိခဲ့ပါတယ္။

အိႏၵိယကအျပန္ ျမန္မာျပည္ျပန္ေတာ့လည္း တရားပဲြေတြက ထပ္ၿပီးၾကြေနရ ျပန္ပါတယ္။ ေက်ာင္းလည္းေဆာက္၊ တရားလည္းေဟာရင္း အမ်ားအက်ိဳးျပဳ လုပ္ငန္းေလးေတြမွာလည္း တစ္ႏုိင္တစ္ပုိင္ ပါဝင္အားျဖည့္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအားျဖည့္ အလုပ္ေတြထဲမွာ အားရစရာ ေကာင္းတာေတြကေတာ့ တစ္ႏုိင္ငံလုံး အတုိင္းအတာနဲ႔ မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္မ်ားအတြက္ ဓမၼစကူးလ္ (Dhamma School)မ်ား ဖြင့္လွစ္သင္ၾကားေပးႏုိင္ေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာသာတရား အေျခခံ အားနည္းလာေနၾကတဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမ်ားအတြက္ ဘာသာေရးအေျခခံ ေကာင္းေအာင္နဲ႔၊ စာရိတၱပညာ မယိမ္းယုိင္ေအာင္ ဘာသာေရးကုိ ပညာေရး အသြင္တစ္ခု အေနနဲ႔ သင္ၾကားပုိ႔ခ် ေပးႏုိင္ေရးအတြက္ သင္႐ုိးညႊန္းတမ္းေတြ ေရးဆဲြရင္း ဓမၼစကူးလ္ ေဖာင္ေဒးရွင္းရဲ႕ ပထမေျခလွမ္းကုိ စတင္ေလွ်ာက္လွမ္း ေနခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအဖဲြ႕မွာ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔လည္း စြမ္းႏုိင္တဲ့ဘက္က အားျဖည့္ခြင့္ ရေနခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သင္႐ုိးညႊန္းတမ္းေတြ ထြက္ေပၚလာၿပီး မၾကာခင္ ႏွစ္မ်ားအတြင္းမွာ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွာ ဓမၼစကူးလ္မ်ား ဖြင့္လွစ္ႏုိင္ေတာ့မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဗုဒၶဘာသာကုိ အေျခခံထားတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ၊ လူမႈစ႐ုိက္မ်ားဟာ ပုိမုိတုိးတက္ ခုိင္မာလာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာရွိတုန္း ဘုန္းဘုန္းကုိယ္တုိင္ ပါဝင္အားျဖည့္ခဲ့တဲ့ ေနာက္ထပ္အက်ိဳးျပဳ အဖဲြ႕ေလးတစ္ခုကေတာ့ တကၠသီလဟိတဓရ (ရန္ကုန္)လုိ႔ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ တကၠသုိလ္ အက်ိဳးေဆာင္ အဖဲြ႕တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအဖဲြ႕မွာလည္း ဘုန္းဘုန္းက အက်ိဳးေဆာင္ေနရာမွာေရာ၊ ျပန္ၾကားေရးမွာေရာ၊ ဘ႑ာေငြ ရွာေဖြေရးမွာပါ အားျဖည့္ေပးရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကၠသုိလ္ အက်ိဳးေဆာင္အဖဲြ႕ကုိ ႏုိင္ငံေတာ္ ပရိယတၱိ သာသနာ့တကၠသုိလ္ (ရန္ကုန္) ကေန ေက်ာင္းၿပီးသြားၾကတဲ့ ျပည္တြင္းျပပေရာက္ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းေတာ္သားမ်ားက ဦးေဆာင္ၿပီး ေက်ာင္းတြင္းေက်ာင္းေတာ္သားမ်ားနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္က အခ်င္းခ်င္း စည္းလုံးညီညြတ္စြာ လုိအပ္သည္မ်ားကုိ ကူညီပံ့ပုိးႏုိင္ေရး၊ တကၠသုိလ္ရဲ႕ အက်ိဳးကုိ စုေပါင္းအားနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္ေရး၊ ဆရာမ်ားရဲ႕ ေက်းဇူးဂုဏ္ကုိ ပူေဇာ္ေပးႏုိင္ေရးနဲ႔ အျခားအျခား ပရဟိတ လုပ္ငန္းမ်ားမွာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရး စတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ပထမဆုံး ဖဲြ႕စည္းျဖစ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအဖဲြ႕ေလးဟာလည္း ေက်းဇူးတင္ထုိက္တဲ့ ေက်းဇူးတရားေတြအေပၚ အစဥ္သတိရေစမႈနဲ႔ အက်ိဳးျပဳ လုပ္ငန္းတစ္ခုခုကုိ ျပဳလုပ္ေပးႏုိင္မႈေတြကုိ ေရွး႐ႈေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ အေနနဲ႔ မျဖစ္မေန ပါဝင္အားျဖည့္ ေပးရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာ ရွိေနတဲ့အခ်ိန္ လုပ္ရမယ့္အလုပ္ေတြကုိ ႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္ရင္း တစ္ဘက္ကလည္း တုိင္းျပည္ရဲ႕ တုိးတက္ျဖစ္ထြန္းမႈ၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြမွာပါ မ်က္ေျခမျပတ္ အကဲခတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါတယ္။ အစုိးရအေနနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပုိင္ဆုိင္ရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္သလုိ သာသနာေရးပုိင္း ဆုိင္ရာေတြမွာလည္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲႏုိင္ဖုိ႔ သက္ဆုိင္ရာ အဖဲြ႕အစည္းေတြကုိ အခြင့္ႀကဳံရင္ ႀကဳံသလုိ အႀကံျပဳတာပါ လုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ က်န္တဲ့ဌာနဆုိင္ရာ အပုိင္းေတြမွာ ေအာက္ေျခပုိင္း ဝန္ထမ္းေတြ အထုိက္အေလ်ာက္ သတိထား ျပဳျပင္လာတာေတြ ရွိေနေပမယ့္ သာသနာေရးဆုိင္ရာ ဌာနေတြမွာေတာ့ ေအာက္ေျခပုိင္း အဆင့္ေတြမွာ ထူးထူးျခားျခား ေျပာင္းလဲမႈကုိ မေတြ႕ရေသးဘဲ ယူၿမဲ၊ စားၿမဲ၊ အခက္အခဲ ရွိေနၿမဲပဲ ျဖစ္ေနတာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ အေနနဲ႔ကေတာ့ ဌာနဆုိင္ရာဆုိ အထူးသျဖင့္ သာသနာေရးဆုိင္ရာ ဌာနေတြဆုိရင္ အတတ္ႏုိင္ဆုံး ေရွာင္ႏုိင္သမွ် ေရွာင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနမိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါတေလ ဌာနဆုိင္ရာေတြက အကူအညီ မရတဲ့အျပင္ အဲဒီဌာနေတြကုိ အေၾကာင္းရွိလုိ႔ သြားမိရင္လည္း လ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈေတြနဲ႔အတူ ဂုဏ္သိကၡာပါ က်က်လာတတ္တဲ့ အခါေတြ ရွိေနေလေတာ့ ဌာနဆုိင္ရာဆုိ လန္႔ကုိလန္႔လာေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ တုိးတက္ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈေတြထဲမွာ အေပၚပုိင္းမွာသာ သိသာထင္ရွားမႈေတြ ရွိေနေပမယ့္ ေအာက္ေျခအဆင့္ေတြကေတာ့ ေခါက္႐ုိးက်ိဳးေနတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ အားနည္းေနေသးတယ္ဆုိတာ ျပေနတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘုန္းဘုန္းကေတာ့ တခါတေလ တစ္ခ်ိဳ႕တရားပဲြေတြမွာ ဒီအေၾကာင္းအရာေလးေတြကုိ ထည့္ၿပီး ေျပာျဖစ္တတ္ပါတယ္။ တုိင္းျပည္တုိးတက္ဖုိ႔၊ ဒီမုိကေရစီ က်က် ျဖတ္သန္းၾကဖုိ႔ဆုိရာမွာ အစုိးရပုိင္းက အဓိကက်ေနေပမယ့္ တုိင္းျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ တုိင္းသူျပည္သား တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ ေခါက္႐ုိးက်ိဳးေနတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြကုိပါ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲျဖစ္ဖုိ႔ လုိေၾကာင္း၊ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ၊ စည္းကမ္းရွိမႈ၊ စာရိတၱေကာင္းမႈ၊ ဝုိင္းဝန္းေဖးမမႈ စတာေတြကေန တစ္မိသားစု၊ အဖဲြ႕အစည္းတစ္ခုခု၊ ဌာနဆုိင္ရာ တစ္ခုခုနဲ႔ ေနာက္ဆုံး တစ္တုိင္းျပည္လုံး အတုိင္းအတာအထိ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္သစ္တစ္ခုကုိ တည္ေဆာက္သြားမယ္ဆုိရင္ မျဖစ္ႏုိင္စရာ မရွိေၾကာင္း စသျဖင့္ ႀကဳံရင္ႀကဳံသလုိ ေျပာဆုိေဟာေျပာ ေပးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက ႏုိင္ငံသားတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ႏုိင္ငံသားေတြရဲ႕ အေရး၊ ဒါမွမဟုတ္ ႏုိင္ငံေရးကုိ လုပ္ေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းကုိယ္တုိင္ ဒီလုိ ႏုိင္ငံေရး အလုပ္ကုိ စြမ္းႏုိင္သမွ် လုပ္ေနျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ႏုိင္ငံသားအားလုံးနဲ႔ ဆုိင္တဲ့ အေရးေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ား အေနနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးကုိ မ်ားမ်ားလုပ္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ရွိပါေစေတာ့။ ဘုန္းဘုန္းအေနနဲ႔ ဒီေနရာမွာ ေျပာျပခ်င္တာက ဒုတိယအႀကိမ္ ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ေလးေတြအေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေတြ႕ႀကဳံလုပ္ေဆာင္ ခဲ့တာေလးေတြကုိ တစ္ဆင့္ျပန္လည္ မွ်ေဝေပးရင္း ဝမ္းေျမာက္ႏုေမာ္ သာဓုေခၚေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့ အလုပ္ႀကီးေတြ မဟုတ္ေပမယ့္ ျမန္မာျပည္ ျပန္သြားတဲ့အခုိက္ လုပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြကေတာ့ တကယ့္ကုိ သူေနရာနဲ႔သူ အက်ိဳးျပဳခဲ့တာေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ဒီကုသုိလ္ေတြကုိ သာဓုေခၚရင္း ထပ္ဆင့္သဒၶါ ပြားႏုိင္ၾကဖုိ႔ ျပန္လည္မွ်ေဝကာ ေဖာက္သည္ခ်ေနရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကုန္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြနဲ႔ ကုန္ခဲ့တဲ့ ဝတၳဳေၾကးေငြေတြဟာ ကုန္တာနဲ႔အမွ် အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈေတြလည္း အေျမာက္အမ်ား ရွိေနခဲ့တဲ့အတြက္ ဒီအေပၚမွာ ထပ္တူထပ္မွ် အႏုေမာဒနာ ျပဳႏုိင္ဖုိ႔အေရး အသိေပးရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကုိရီးယားမွ ျမန္မာ၊ ျမန္မာမွ အိႏၵိယ၊ အိႏၵိယမွ တစ္ခါျမန္မာ၊ ျမန္မာမွ ကုိရီးယားသုိ႔ ျပန္လည္ထြက္ခြါခဲ့တဲ့ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ Domestic Mission လုပ္ငန္းစဥ္ေတြဟာ အခ်ိန္လည္းကုန္၊ ေငြလည္းကုန္၊ လူလည္း ပင္ပန္း၊ ခရီးလည္း ႏြမ္းခဲ့ေပမယ့္ ကုန္က်သြားတာနဲ႔ အမွ် ျဖစ္ထြန္းသြားတဲ့ အက်ိဳးတရားေတြကလည္း အဆအေထာင္မက ရွိသြားၾကတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီတစ္ေခါက္ ျမည္မာျပည္ ခရီးတစ္ေထာက္ဟာ တန္ဘုိးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့ အျမတ္ဆုံး ခရီးစဥ္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါေၾကာင္း ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ အေပါင္းအား တစ္ဆင့္ျပန္လည္ မွ်ေဝျပရင္း အေတာ္ၾကာ အဆက္ျပတ္သြားတဲ့ အြန္လုိင္းစာေရးျခင္း အလုပ္ကုိ ပုံမွန္အတုိင္း ေရးသားတင္ျပ ေပးမည့္အေၾကာင္း သတင္းေကာင္း ပါးလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

ေျပာခ်င္သူေတြ ေျပာၾကပါေစ

“လူအခ်င္းခ်င္း လွည့္ပတ္ျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ၊ အထင္ေသးျခင္း အခ်င္းခ်င္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ၊ ဆင္းရဲလုိျခင္း အခ်င္းခ်င္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ”ဆုိတဲ့ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ ေမတၱာပုိ႔ စာသားေလးေတြကုိ နာယူမွတ္သားရတဲ့အခါ တစ္ခါတေလ လွည့္ပတ္ဖုိ႔ ေခ်ာင္းေနၾက၊ အထင္ေသးဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနၾက၊ ဆင္းရဲေအာင္ လုပ္ေနၾကတဲ့ သူေတြကုိ သတိရမိတတ္ပါတယ္။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဟန္ေဆာင္မႈေတြ၊ လွည့္ပတ္မႈေတြ၊ အျပစ္တင္မႈေတြနဲ႔ ဘာလုပ္ရင္လည္း လုပ္ျပန္ၿပီ၊ ဘာမလုပ္ရင္လည္း မလုပ္လုိ႔ ဆုိၿပီး ေျပာခ်င္ဆုိခ်င္ၾကတာေတြက အမ်ားသား မဟုတ္လား။ တစ္ခါတေလ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ လုပ္ေနက်အလုပ္ကုိ မလုပ္ရင္ မလုပ္လုိ႔ဆုိၿပီး ေျပာတတ္ၾကသလုိ မလုပ္ဖူးတဲ့ အလုပ္ကုိ လုပ္ျပန္ရင္လည္း အထူးအဆန္း အေနနဲ႔ ေျပာတတ္ၾကျပန္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ လူတစ္ေယာက္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေလးေတြ လုပ္ဖုိ႔စၿပီဆုိရင္ အဲဒီလုိ အရြဲ႕အေစာင္း စကားေလးေတြနဲ႔ ခနဲ႔တဲ့တဲ့ လုပ္တတ္ၾကတာေတြ အေတာ္မ်ားပါတယ္။

ဒီေန႔ေခတ္ လူငယ္ေတြၾကားမွာ အဲဒီလုိေလးေတြ ပုိေတြ႕ရသလားလုိ႔ေတာင္ ခံစားမိပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြ၊ မဟုတ္တဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ေတာ့ “လာထားၾကာသလား”လုိ႔ ဆုိၿပီး အားေပးအားေျမာက္ ျပဳတတ္ၾကေပမယ့္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေလးေတြ တစ္ခုခုေလာက္ စၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘာျဖစ္လုိ႔ညာျဖစ္လုိ႔နဲ႔ အေၾကာင္းျပခ်က္ကုိယ္စီ ေပးတတ္ၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္မလုပ္ႏုိင္လုိ႔ ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ ေရွာင္ထြက္သြားတာ ဘာမွေျပာစရာ မရွိေပမယ့္ သူမ်ားလုပ္ရင္လည္း ဘာျဖစ္သေလး၊ ညာျဖစ္သေလးနဲ႔ အေထ့အေငါ့ေလးေတြ ေပးတတ္ေသးတာဆုိေတာ့ ေကာင္းတာလုပ္ခ်င္တဲ့ သူေတြေတာင္မွ ခုိးေၾကာင္ခုိးဝွက္ လုပ္ေနၾကရသလုိ ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ ေခတ္ကုိယ္က မေကာင္းဘူးလုိ႔ေျပာရင္ ေခတ္ကုိ အျပစ္တင္ရာက်ေနပါမယ္။ ဒီေခတ္မွာ ျဖစ္လာၾကတဲ့သူ အခ်ိဳ႕လုိ႔ပဲ ေျပာတာေကာင္းပါတယ္။

တစ္ေလာကေတာင္ ဒကာေလးတစ္ေယာက္က ေလွ်ာက္ဖူးေသးတယ္။ သူ႔ဘဝမွာ အခုမွ ဘာသာတရားရဲ႕ အႏွစ္သာရေလးေတြကုိ သိရွိလာရလုိ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ေရာင္ျခည္ေလးေတြ သန္းလာၿပီး ဘာသာတရား အလုပ္ေလးေတြအေပၚမွာ အာ႐ုံေလးေတြစုိက္ရင္း အရင္တုန္းက လုပ္ဖူးတဲ့ အလုပ္ေလးေတြကုိ မလုပ္ဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ ေအးေအးေဆးေဆး ေနေနျပန္ေတာ့လည္း တစ္ခ်ိဳ႕က သူ႔ကုိ ပုံမွန္မဟုတ္ေတာ့ သလုိလုိ၊ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္သြားသလုိလုိ ယိသဲ့သဲ့ ေျပာလာၾကတယ္တဲ့ေလ။ ေျပာတဲ့သူေတြကလည္း ဘယ္သူေတြလည္းဆုိေတာ့ သူနဲ႔အတူသြား၊ အတူလာ၊ အတူေပ်ာ္ စသျဖင့္ ေနခဲ့ၾကတဲ့ အရင္းအခ်ာ သူငယ္ခ်င္းေတြပါပဲတဲ့။

ဒါကေတာ့ ေျပာမွာပဲ။ သူတုိ႔က ပုိေျပာၾကမွာေပါ့။ ကုိယ္ကအစက သူတုိ႔နဲ႔အတူ သူတုိ႔လုပ္သလုိ ေနထုိင္ လုပ္ကုိင္ခဲ့ၾကတာကုိး။ ဒါေပမယ့္ ေျပာတဲ့သူေတြေရာ၊ အေျပာခံတဲ့သူေတြေရာ သတိျပဳရမွာက “လူဟာ ဘယ္ေတာ့မွ တစ္သမွတ္တည္း ရွိမေနဘူး၊ ရွိေနဖုိ႔လည္း မသင့္ဘူး”ဆုိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြနဲ႔ပဲ အေနမ်ားေနတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ အဲဒီအလုပ္ေတြမွာပဲ က်င္လည္ေနဖုိ႔ မသင့္ပါဘူး။ ဒီအလုပ္ေတြကေန အခ်ိန္မေႏွာင္းခင္ ႐ုန္းထြက္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့အလုပ္နဲ႔ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ဆုိတာ ပုထုဇဥ္ေတြအတြက္ အေတာ္ကုိ ဆန္႔က်င္တဲ့အရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြမွာ လုပ္ျဖစ္ဖုိ႔ သိပ္လြယ္သေလာက္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြမွာက်ေတာ့ တမင္ကုိ လုပ္ၿပီးယူမွ ရတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ တမင္လုပ္ၿပီး ယူမွရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း မေကာင္းတာေတြ လုပ္ေနရာက ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေလးေတြ လုပ္လာႏုိင္တဲ့ သူေတြကုိေတြ႕ရင္ ကုိယ္နဲ႔ခ်ိန္ထုိးၿပီး ကုိယ္မလုပ္ႏုိင္ေသးတဲ့ အလုပ္ေလးေတြ သူတုိ႔လုပ္ေနႏုိင္ပါလားဆုိတာ မခ်ီးမြန္းႏုိင္တာေတာင္မွ မကဲ့ရဲ႕မိဖုိ႔ လုိပါတယ္။ မေကာင္းတာေတြ လုပ္ေနက်သူတစ္ေယာက္ အဲဒီအလုပ္ေလးေတြ မလုပ္ျဖစ္ဘဲ ေနတာကုိေတြ႕ရင္ သူ႔ဟာသူ တစ္ေန႔ပဲေနေန၊ တစ္မနက္ပဲေနေန ကုိယ္က မထိတထိ မယိမိဖုိ႔ပဲ လုိပါတယ္။ ေျပာမယ္ဆုိရင္ သူ႔အတြက္ကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္၊ အဲဒီအခုိက္ေလးကေတာ့ တစ္ခုခု အက်ိဳးရွိေနမွာ အမွန္ပါပဲ။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ မဟုတ္တာေတြ လုပ္ေနရာက ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြ လုပ္ျဖစ္လာေအာင္ ႐ုန္းထြက္ဖုိ႔ဆုိတာ အေတာ္မလြယ္တဲ့ ကိစၥပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း ႐ုန္းထြက္ၾကည့္ပါဆုိရင္ စိတ္ပဲရွိၿပီး လက္ေတြ႕ဘဝမွာ ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနတာေတြက အမ်ားႀကီးပဲ မဟုတ္လား။ အဲဒီလုိ ကုိယ္မ႐ုန္းထြက္ႏုိင္ေသးတဲ့ အလုပ္ကုိ တစ္ေယာက္ေယာက္က လုပ္ေနတယ္ဆုိတာ အမွန္ေတာ့ ကဲ့ရဲ႕ဖုိ႔၊ ယိသဲ့သဲ့လုပ္ဖုိ႔ အသာထား ႐ုိးသားမယ္ဆုိရင္ အက်ိဳးမ်ားေအာင္ အားေတာင္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခုေတာ့ အဲဒီလုိ အားေပးဖုိ႔ေနေနသာ ေကာင္းတာလုပ္တာကုိပဲ အျပစ္ေျပာဖုိ႔ ေခ်ာင္းေနၾကတဲ့ သူေတြက ရွိေနၾကေလေတာ့ ေကာင္းတာလုပ္တာေတာင္မွ ခုိးလုပ္ေနရသလုိ ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ။ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေလးေတြ လုပ္ေနတဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ ကုိယ့္အလုပ္ကုိ ကုိယ္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေနဖုိ႔ပဲ အေရးႀကီးပါတယ္။

အရင္းစစ္ေတာ့ သူမ်ားကုိ ကဲ့ရဲ႕တတ္သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သူမ်ားကဲ့ရဲ႕တာကုိ ခံရသူပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အားလုံးဟာ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူ အေပၚမွာမွ အၾကာႀကီး မကဲ့ရဲ႕ႏုိင္ၾကသလုိ အၾကာႀကီး ကဲ့ရဲ႕တာကုိ ခံရမွာမဟုတ္ဘူး ဆုိတာပါပဲ။ အဓိကကေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ကဲ့ရဲ႕တတ္တဲ့ အက်င့္ေတြကုိ ေရွာင္ဖုိ႔နဲ႔ ကုိယ့္ကုိ ကဲ့ရဲ႕လာတဲ့အခါမွာလည္း ကုိယ့္စိတ္ကုိ မယိမ္းယုိင္သြားေအာင္ ခံႏုိင္ရည္ရွိဖုိ႔ပါပဲ။ ကဲ့ရဲ႕ခ်င္တဲ့သူေတြကေတာ့ ေကာင္းတာလုပ္လည္း ကဲ့ရဲ႕မွာျဖစ္သလုိ မေကာင္းတာလုပ္လည္း ကဲ့ရဲ႕ၾကမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ကဲ့ရဲ႕ၾကမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကဲ့ရဲ႕တာခံရတာခ်င္း အတူတူ ကုိယ့္ဘဝကုိ ေကာင္းေစမယ့္ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြကုိလုပ္ၿပီး ကဲ့ရဲ႕ခံရတာဟာ အဆုိးထဲက အေကာင္းပါပဲ။ ကုိယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ေတြ ေကာင္းေနမယ္ဆုိရင္ မေကာင္းေျပာလာတာေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေစာင္းေျပာလာေတြေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အားလုံးဟာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေျမာင္းထဲေရာက္သြားၾကတာပါပဲ။

ဒီေနရာမွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အတုလဆုိတဲ့ ဒကာတစ္ေယာက္ကုိ မိန္႔ေတာ္မူတဲ့ စကားေလးက အေတာ္အတုယူစရာ ေကာင္းပါတယ္။ ဘုရားရွင္က “အုိ…အတုလ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းသည္ ေရွးရိုးအစဥ္လာေပတည္း။ ဤကဲ့ရဲ႕ျခင္းသည္ ယခုမွျဖစ္သည္မဟုတ္။ ဆိတ္ဆိတ္ေနသူကိုလည္း ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏။ မ်ားစြာေျပာေဟာ သူကုိလည္း ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏။ ႏိႈင္းခ်ိန္၍ ေျပာေသာသူကိုလည္း ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏။ ေလာက၌ အကဲ့ရဲ႕လြတ္ေသာသူမည္သည္ မရွိေပ” လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ဘုရားစကားေတာ္ အတုိင္းပါပဲ။ ကဲ့ရဲ႕တာကေတာ့ အခုမွ ရွိလာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုရားရွင္လုိ အလုံးစုံ ျပည့္စုံေတာ္မူတဲ့ မဟာလူသားေတြကုိေတာင္ ကဲ့ရဲ႕ၾကေသးတာဆုိေတာ့ ကုိယ္ကဲ့ရဲ႕ခံရတယ္ဆုိတာ ဘာဟုတ္လုိ႔လည္းေပ့ါ။ ဒီလုိပဲ ေျဖရမွာပဲေလ။

အေရးအႀကီးဆုံးကေတာ့ ကိုယ့္စိတ္မွာ စကားလုံးေတြနဲ႔ ေလးမေနဖုိ႔ပါပဲ။ စကားလုံးဆုိတာက သိတဲ့အတုိင္းပဲ လုိက္ၿပီးခံစားေနမယ္ဆုိရင္ ေျပာလုိက္တဲ့သူက ဘာမွမဟုတ္ေပမယ့္ ခံရတဲ့သူကေတာ့ ပိတ္သေလးနဲ႔ ေဘးပစ္လုိက္သလုိ အေတာ္ကုိ အထိနာသြားတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ အထိနာတယ္ဆုိတာ တကယ္ေတာ့ မသိတာေတြ ပါသြားလုိ႔ပါပဲ။ ၾကားတ့ဲစကားလုံးကုိ ၾကားတယ္လုိ႔ မသိလုိက္ေတာ့ ဘာၾကားတယ္၊ ညာၾကားတယ္၊ ဘာစကား၊ ညာစကား စတာေတြျဖစ္လာၿပီး အဲဒီမသိမႈရဲ႕ ဆဲြရာေနာက္ကုိ ပါသြားတဲ့ အခါက်ေတာ့ ဘယ္လုိခံစားရတာ၊ ညာလုိခံစားရတာနဲ႔ ေနာက္ဆုံးကုိယ္ပဲ အထိနာသြားတဲ့ အျဖစ္ကုိ ေရာက္ကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၾကားရင္လည္း ၾကားတဲ့အခုိက္မွာ သိေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး လုိက္ၿပီးခံစားတဲ့ အဆင့္အထိ ေရာက္မသြားၾကဖုိ႔ သတိေပးၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ရွိပါေစေတာ့။ ေျပာခ်င္တာက လူေတြရဲ႕ ဟုိေျပာဒီေျပာ ေျပာတတ္တဲ့ အက်င့္ေလးေတြ အေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာတတ္တဲ့ လူေတြၾကားထဲမွာ ရွိေနသမွ် အေျပာခံရတယ္ ဆုိတာလည္း ရွိေနၾကမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေျပာသမွ်စကား၊ ၾကားသမွ် အသံေတြမွာ လုိက္မခံစားဘဲ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္သာ သူတပါးအေပၚမွာ အမနာပ မေျပာမိေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ကုိယ့္အေပၚ ေျပာလာသံေတြကုိလည္း တရားသေဘာနဲ႔ တြန္းလွန္ႏုိင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ သူတပါးအေပၚ အျပစ္ျမင္တတ္တဲ့ အျမင္၊ အျပစ္ျဖစ္ေစတဲ့ စကား၊ အျပစ္ျဖစ္သြားမယ့္ အလုပ္ေတြ မျမင္မေျပာမလုပ္မိေအာင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပဳျပင္ရင္း ကုိယ့္အေပၚ ေရာက္လာမယ့္ ေျပာသံဆုိသံ ကဲ့ရဲ႕သံေတြကုိလည္း ကုိယ့္စိတ္မွာ အျပစ္ျဖစ္မသြားေအာင္ ေရွာင္ရွားတတ္ဖုိ႔ပဲ အားထုတ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ “ဘယ္သူ႔ကေတာ့ ကုိယ့္ကုိ ဘယ္လုိေျပာသြားတယ္၊ ဘယ္လုိဆက္ဆံတယ္” စတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ စိတ္အစဥ္မွာ ေလးလံေနၿပီး အစာမၾကာတာေတြကုိ ရင္မွာပုိက္လုိ႔ တမုိင္မုိင္ တေတြေတြ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ “အျပစ္ေျပာတယ္၊ ကဲ့ရဲ႕တယ္ဆုိတာေတြဟာ အခုမွ ရွိလာတာ မဟုတ္တဲ့အျပင္ ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္းပဲ ႀကဳံေနရတဲ့ အရာေတြ မဟုတ္ဘဲ ကုိယ့္ထက္အစစ အရာရာ ျပည့္စုံၾကတဲ့ သူေတြေတာင္မွ ေရွာင္လုိ႔မရ ႀကဳံေတြ႕ရတဲ့ ေလာကဓံတရားေတြပါလား” လုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတိျပဳဆင္ျခင္ၿပီး ၾကားသမွ် အသံေတြ အေပၚမွာ ဘာသံေတြ၊ ဘယ္သူအသံေတြ စသျဖင့္ အမည္ပညတ္ေတြတပ္ၿပီး စိတ္ထဲမွာထားကာ လုိက္ခံစားမေနဘဲ “ေနာက္ဆုံးေတာ့ အားလုံးဟာ ဘာမွတစ္သမွတ္တည္း မရွိပါလား”ဆုိတဲ့ အျမင္အသိနဲ႔သာ ဆင္ျခင္ၾကည့္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ေျပာခ်င္သူေတြ ေျပာၾကပါေစ ကုိယ္မေျပာမိေအာင္ပဲ သတိတရား လက္ကုိင္ထားလုိ႔ မေမ့မေလ်ာ့ ေနထုိင္ႏုိင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေစတနာထား ေမတၱာအားျဖင့္ အသိတရား ပြားလုိက္ရပါတယ္။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား